Jump to content

Εξωπλανήτες.


Προτεινόμενες αναρτήσεις

Ο πρώτος εξωπλανήτης ανακαλύφθηκε το 1917. :cheesy:

Μια φορά κι έναν καιρό, το 1911, ένας νέος Ολλανδός αστρονόμος έφτασε στις ΗΠΑ ψάχνοντας για δουλειά. Αρχικά, απασχολήθηκε χωρίς να πληρώνεται στο αστεροσκοπείο Yerkes στο Wisconsin και στη συνέχεια βρήκε κανονική αμειβόμενη εργασία στο αστεροσκοπείο του όρους Wilson, κοντά στο Los Angeles.

Το όνομα του νεαρού αστρονόμου ήταν Adriaan van Maanen. Ο van Maanen είναι γνωστός για τις λανθασμένες μετρήσεις που έκανε σχετικά με την περιστροφή των σπειροειδών νεφελωμάτων – μετρήσεις του χρησιμοποιήθηκαν από τους αστρονόμους της εποχής οδηγώντας τους σε λάθος εκτιμήσεις,

αλλά και για τις ανακαλύψεις του σχετικά με τους λευκούς νάνους.

Ο B. Zuckerman, επανεξετάζοντας μετρήσεις του van Maanen που έγιναν το 1917, διαπίστωσε ότι σ΄ αυτές περιέχονται οι πρώτες αποδείξεις για την ύπαρξη ενός εξωηλιακού πλανητικού συστήματος [Recognition of the First Observational Evidence of an Extrasolar Planetary System]

Σήμερα οι αστρονόμοι έχουν μια σειρά από διαφορετικές μεθόδους για την ανίχνευση των εξωπλανητών. Οι πρώτοι εξωπλανήτες εντοπίστηκαν στις αρχές της δεκαετίας του 1990 και μια από τις μεγαλύτερες απογοητεύσεις στον χώρο της αστρονομίας ήταν η διαπίστωση ότι οι εξωπλανήτες θα μπορούσαν να ανακαλυφθούν δεκαετίες νωρίτερα.

Ο Zuckerman (ένας από τους κορυφαίους αστρονόμους σχετικά με τους λευκούς νάνους), ισχυρίζεται ότι η πρώτη απόδειξη ύπαρξης εξωπλανήτη χρονολογείται έναν αιώνα πριν. Περιέχεται σε μετρήσεις του van Maanen που έγιναν το 1917, αλλά ο ίδιος δεν θα μπορούσε γνωρίζει αυτό που περιείχαν τα δεδομένα του.

Το 1917 ο van Maanen ανακάλυψε έναν από τους πρώτους λευκούς νάνους, που βρίσκεται σε απόσταση 14 έτη φωτός από τη Γη και είναι γνωστός ως van Maanen 2 (vMa 2). Στα δεδομένα αυτής της ανακάλυψης περιέχεται και η πρώτη απόδειξη ύπαρξης εξωπλανήτη.

Η φωτόσφαιρα ενός λευκού νάνου εν γένει περιέχει μόνο υδρογόνο και ήλιο, και το φάσμα ενός τυπικού λευκού νάνου χαρακτηρίζονται από αυτά τα στοιχεία. Όμως το φάσμα του άστρου van Maanen 2 δείχνει την ύπαρξη κάθε είδους βαρύτερου στοιχείου. Πρόσφατα ο Zuckerman και άλλοι αστρονόμοι έδειξαν ότι αυτά τα στοιχεία μπορούν να προέρχονται από βραχώδη συντρίμμια – αστεροειδείς – που βρίσκονται σε τροχιά γύρω από το άστρο και κατά περιόδους πέφτουν μέσα σ’ αυτό. Η καύση των αστεροειδών στο εσωτερικό του λευκού νάνου πλούτιζαν το φάσμα του με ένα πλήθος βαρύτερων στοιχείων.

Ο Zuckerman και άλλοι αστρονόμοι προβληματίστηκαν για το αίτιο που προκαλούσε την πτώση των αστεροειδών στον λευκό νάνο. Απέδειξαν ότι γύρω από τους συγκεκριμένους λευκούς νάνους υπάρχει ένας τουλάχιστον μεγάλος πλανήτης, και οι βαρυτικές διαταραχές που δημιουργεί αυτός ο πλανήτης (-ες) προκαλούν συγκρούσεις μεταξύ των αστεροειδών και την πτώση τους στο μητρικό άστρο. Η εύρεση βαρέων στοιχείων στο φάσμα ενός λευκού νάνου θεωρείται πλέον από τους αστρονόμους ως ισχυρότατη ένδειξη ύπαρξης εξωπλανήτη.

Για τον λόγο αυτό, σύμφωνα με τον Zuckerman, η επανεξέταση των φασμάτων που έλαβε το 1917 ο van Maanen αποδεικνύουν την ύπαρξη εξωηλιακού πλανητικού συστήματος.

Ο van Maanen έγινε γνωστός στις αρχές του περασμένου αιώνα, κυρίως για τις λανθασμένες μετρήσεις του, οι οποίες χρησιμοποιήθηκαν στην διαμάχη των αστρονόμων, για το αν τα νεφελώματα όπως η Ανδρομέδα ήταν μέρος του γαλαξία μας ή άλλοι ξεχωριστοί γαλαξίες σαν τον δικό μας.

Μπορεί οι μετρήσεις του σχετικά με τα νεφελώματα να ήταν λανθασμένες, εκ των υστέρων όμως αποδεικνύεται πως οι μετρήσεις των φασμάτων του λευκού νάνου που φέρει το όνομά του ήταν 100 χρόνια μπροστά από την εποχή του !

Στην φωτογραφία φάσμα από το άστρο vMa 2 που ανακάλυψε ο van Maanen to 1917 [van Maanen, A. 1919, AJ 32, 86]

http://physicsgg.me/2014/10/22/%ce%bf-%cf%80%cf%81%cf%8e%cf%84%ce%bf%cf%82-%ce%b5%ce%be%cf%89%cf%80%ce%bb%ce%b1%ce%bd%ce%ae%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%b2%cf%81%ce%ad%ce%b8%ce%b7%ce%ba%ce%b5-%cf%84%ce%bf-1917/

spectrum1.png.25d6a73ff9068e6d770f67e10498b255.png

maanen.png.db46b6eb80f8d8ab7ca29c0e26b39d6e.png

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Δυαδικό σύστημα «χτίζει» πλανήτες. :cheesy:

Εχουν εντοπιστεί πολλά δυαδικά συστήματα, δηλαδή συστήματα που υπάρχουν δύο άστρα τα οποία περιφέρονται το ένα γύρω από το άλλο. Εχουν επίσης εντοπιστεί πλανήτες σε δυαδικά συστήματα. Αυτό που δεν είχε εντοπισθεί μέχρι σήμερα είναι ένα δυαδικό σύστημα που βρίσκεται σε κατάσταση παραγωγής πλανητών. Ομάδα ερευνητών με επικεφαλής την Αν Ντουτρέ του Εργαστηρίου Αστροφυσικής του Μπορντό χρησιμοποιώντας το τηλεσκόπιο ALMA που βρίσκεται στην έρημο Ατακάμα στη Χιλή εντόπισαν ένα δυαδικό σύστημα γύρω από το οποίο έχουν σχηματιστεί δύο δίσκοι κοσμικής ύλης.

Ο συνδυασμός του περιεχομένου των δύο δίσκων αλλά και της αλληλεπίδρασης τους τόσο μεταξύ τους όσο και με τα δύο άστρα δημιουργούν ένα φιλικό για τον σχηματισμό πλανητών περιβάλλον. Το δυαδικό σύστημα GG Tau-A βρίσκεται σε απόσταση 460 ετών φωτός από τη Γη στον αστερισμό του Ταύρου και οι ειδικοί εκτιμούν ότι είναι ένα πολύ νεαρό σε ηλικία σύστημα. Οπως είναι ευνόητο το GG Tau-A θα αποτελεί από εδώ και πέρα μόνιμο στόχο των επιστημόνων για να παρακολουθούν τα υπό εξέλιξη φαινόμενα που θα παράγονται εκεί. Η ανακάλυψη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Nature».

http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=645840

821B6CFD65CE396E5DA9FEF44C18D671.jpg.27e0fb88e456398f7e96a33e1c3ce0e0.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

PH3c: ένας ασυνεπής εξωπλανήτης. :cheesy:

O PH3c είναι ένας εξωπλανήτης με μικρή μάζα και πυκνότητα που ανακάλυψαν αστρονόμοι του Yale και το πρόγραμμα Planet Hunter. Βρίσκεται σε απόσταση 2300 έτη φωτός από τη Γη και η ατμόσφαιρά του συνίσταται από υδρογόνο και ήλιο.

Ο PH3c παρουσιάζει μεγάλη ασυνέπεια όσον αφορά τον χρόνο περιφοράς του γύρω από το άστρο-Ήλιο του. Αυτό οφείλεται στις βαρυτικές αλληλεπιδράσεις του με τους άλλους πλανήτες του συστήματος PH3.

Σύμφωνα με τον Joseph Schmitt – έναν από τους αστρονόμους του Yale που έκαναν την ανακάλυψη – η τροχιακή περίοδός του άλλαξε κατά 10,5 ώρες, μετά από 10 πλήρεις περιφορές γύρω από τον Ήλιο του.

Το ίδιο φαινόμενο παρατηρείται και στην περιστροφή της Γης γύρω από τον Ήλιο, αλλά είναι ελάχιστο – της τάξης μεγέθους του ενός δευτερολέπτου.

Η ασυνέπεια στην περιστροφή του πλανήτη PH3c έκανε δύσκολη την ανίχνευσή του από τους αυτοματοποιημένους αλγόριθμους που χρησιμοποιεί το ερευνητικό πρόγραμμα Planet Hunters. Το πρόγραμμα αυτό αναλύει αυτόματα τις παρατηρήσεις των τηλεσκοπίων, ψάχνοντας για απότομες μεταβολές στη φωτεινότητα άστρων που οφείλονται στη διέλευση εξωπλανητών από μπροστά τους.

Η μεταβολή λαμπρότητας του μητρικού άστρου όταν διέρχεται από μπροστά του ο πλανήτης PH3 c

Στο πρόγραμμα Planet Hunters συμμετέχουν χιλιάδες εθελοντές μέσω διαδικτύου και από το 2010 εντοπίστηκαν πάνω από 60 εξωπλανήτες ερευνώντας τα δεδομένα του διαστημικού τηλεσκοπίου Kepler.

O ιστότοπος των «κυνηγών εξωπλανητών» βρίσκεται ΕΔΩ:

www.planethunters.org

Η ανακάλυψη του PH3c επέτρεψε στους αστρονόμους να προσδιορίσουν τις μάζες των άλλων δυο πλανητών που περιστρέφονται γύρω από το ίδιο άστρο, τον εξωτερικό πλανήτη PH3d, που είναι λίγο μεγαλύτερος και βαρύτερος από τον Κρόνο, και τον εσώτερο πλανήτη PH3b, o οποίος είναι μάλλον βραχώδης όπως η Γη. Και η περίοδος του εξώτερου πλανήτη PH3d μεταβάλλεται κατά 10 λεπτά περίπου – όμως πολύ λιγότερο σε σχέση με τον ενδιάμεσο πλανήτη PH3c.

Υπάρχει μια ακόμα ιδιομορφία σ’ αυτή την πλανητική τριάδα. Η διάρκεια του έτους στον εξωτερικό πλανήτη PH3d είναι 1,91 φορές μεγαλύτερη από ότι στον μεσαίο πλανήτη, ενώ η διάρκεια του έτους στον μεσαίο πλανήτη PH3c είναι 1,91 φορές μεγαλύτερο σε σχέση με τον εσωτερικό πλανήτη PH3b.

Σύμφωνα με τον Joseph Schmitt «δεν είμαστε σίγουροι για το αν είναι σύμπτωση ή αν αυτό θα μπορούσε να μας δώσει πληροφορίες για το πώς σχηματίστηκαν αυτοί οι πλανήτες».

http://physicsgg.me/2014/10/31/ph3c-%ce%ad%ce%bd%ce%b1%cf%82-%ce%b1%cf%83%cf%85%ce%bd%ce%b5%cf%80%ce%ae%cf%82-%ce%b5%ce%be%cf%89%cf%80%ce%bb%ce%b1%ce%bd%ce%ae%cf%84%ce%b7%cf%82/

ph3c.jpg.917f65c90a14c59d2a2c16c8a27de06a.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Η γέννηση ενός πλανητικού συστήματος :cheesy:

Όχι, η εικόνα δεν είναι καλλιτεχνική απεικόνιση. Είναι το πραγματικό πορτρέτο ενός δίσκου αερίων και σκόνης, το οποίο σχηματίζει πλανήτες γύρω από ένα άστρο στον αστερισμό του Ταύρου. Είναι μια εικόνα πρωτοφανούς λεπτομέρειας, την οποία συνέλαβε το μεγαλύτερο ραδιοτηλεσκόπιο του κόσμου

«Όταν πρωτοείδαμε την εικόνα μείναμε έκπληκτοι από το επίπεδο της λεπτομέρειας» καμαρώνει η Κατερίνα Βλαχάκη, μέλος της διεύθυνσης του τηλεσκοπίου ALMA.

To ολοκαίνουργιο τηλεσκόπιο, μια συστοιχία από 66 επιμέρους ραδιοτηλεσκόπια διασκορπισμένα στην έρημο της Χιλής, έστρεψε το βλέμμα του στο άστρο HL του Ταύρου, ή HL Tauri, το οποίο εκτιμάται ότι άρχισε να λάμπει πριν από μόλις ένα εκατομμύριο χρόνια.

Τα άστρα γεννιούνται από σύννεφα αερίου και σκόνης, τα οποία καταρρέουν υπό την επίδραση της βαρύτητας και σχηματίζουν πυκνούς πυρήνες, που τελικά πυροδοτούνται και γίνονται νέα άστρα. Το αέριο και η σκόνη που περίσσεψε περιβάλλει αρχικά τα νεαρά άστρα, αργότερα όμως συγκεντρώνεται σε έναν επίπεδο δίσκο, τον λεγόμενο πρωτοπλανητικό δίσκο.

Μέσα σε αυτόν τον δίσκο, οι συγκρούσεις ανάμεσα σε σωματίδια σκόνης δίνουν όλο και μεγαλύτερα σώματα -πρώτα αστεροειδείς και κομήτες, αργότερα πλανήτες.

Το άστρο HL Tauri είναι μικρότερο από τον Ήλιο, ωστόσο ο πρωτοπλανητικός δίσκος του (Α) είναι μεγαλύτερος από το Ηλιακό Σύστημα (Δ). Πηγή: ALMA/ESO/NAOJ/NRAO

Η θεαματική εικόνα του ALMA δείχνει τον πρωτοπλανητικό δίσκο του HL Tauri χωρισμένο σε ομόκεντρους δακτυλίους, ανάμεσα στους οποίους υπάρχουν κενά.

Πρέπει να είναι τα κενά που σχηματίζονται από την κίνηση νεογέννητων σωμάτων, τα οποία αργότερα θα μεγαλώσουν και θα γίνουν ενήλικοι πλανήτες.

Η περίπτωση του HL Tauri εξέπληξε τους αστρονόμους, οι οποίοι δεν περίμεναν να δουν ίχνη πρωτοπλανητών σε ένα τόσο νεαρό άστρο.

«Το HL Tauri έχει ηλικία το πολύ ένα εκατομμύριο χρόνια, κι όμως ο δίσκος του φαίνεται να είναι γεμάτος από πλανήτες που βρίσκονται στο στάδιο του σχηματισμού τους» σχολίασε η Βλαχάκη.

«Αυτή η εικόνα από μόνη της θα φέρει επανάσταση στις θεωρίες για το σχηματισμό πλανητών» είπε.

Βίντεο.

http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231361624

eso1436c.jpg.cb557213eb4ab301f572742e72d8acd0.jpg

632520212_eso1436a20large.thumb.jpg.2b9bfcf9b1cec47c0509e336d532bd3c.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 4 εβδομάδες αργότερα...

Ποιοι άλλοι πλανήτες κατοικούνται εκτός από τη Γη; :cheesy:

Χρειάζεται και το γέλιο!!!

http://physicsgg.me/2014/12/01/%cf%80%ce%bf%ce%b9%ce%bf%ce%b9-%ce%ac%ce%bb%ce%bb%ce%bf%ce%b9-%cf%80%ce%bb%ce%b1%ce%bd%ce%ae%cf%84%ce%b5%cf%82-%ce%ba%ce%b1%cf%84%ce%bf%ce%b9%ce%ba%ce%bf%cf%8d%ce%bd%cf%84%ce%b1%ce%b9-%ce%b5%ce%ba/

 

Η πρώτη Υπερ-Γαία που είδαμε από τη Γη. :cheesy:

Οταν ξεκίνησε η μαζική ανακάλυψη πλανητών μακριά από το ηλιακό μας σύστημα αρχικά εντοπίζονταν γιγάντιοι πλανήτες με μέγεθος παρόμοιο ή και πολλαπλάσιο από αυτό του Δία. Προοδευτικά άρχισαν να εντοπίζονται και μικρότεροι πλανήτες ανάμεσά τους και πλανήτες με μέγεθος λίγο μεγαλύτερο από αυτό της Γης. Οι ειδικοί ονόμασαν αυτούς τους πλανήτες «Υπερ-Γαίες» και τα τελευταία χρόνια γίνονται συνεχείς μελέτες και παρατηρήσεις σε αυτούς. Ομάδα αστρονόμων κατάφερε για πρώτη φορά να παρατηρήσει μια Υπερ-Γαία με επίγειο τηλεσκόπιο γεγονός που αναμένεται να δώσει νέα ώθηση στην ανακάλυψη και μελέτη εξωπλανητών.

Οι ερευνητές έστρεψαν ένα από τα τηλεσκόπια στο αστεροσκοπείο La Palma στα Κανάρια νησιά προς το δυαδικό αστρικό σύστημα 55 Cancri που βρίσκεται σε απόσταση 41 ετών φωτός από τη Γη και έχουν εντοπιστεί εκεί μέχρι στιγμής 5 πλανήτες. Ενας από αυτούς είναι ο 55 Cancri e που έχει μάζα περίπου 8 φορές μεγαλύτερη από αυτή της Γης και διάμετρο περίπου δύο φορές μεγαλύτερη από αυτή του πλανήτη μας.

Περιφέρεται ταχύτατα γύρω από το άστρο του αφού υπολογίζεται ότι ολοκληρώνει μια πλήρη περιστροφή γύρω από το άστρο σε μόλις 18 ώρες. Η επιφάνειά του 55 Cancri e «ψήνεται» στους 2.700 βαθμούς Κελσίου και αποτελεί πιθανότατα τον πιο θερμό εξωπλανήτη που έχει ανακαλυφθεί ως σήμερα. Η ανακάλυψη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Astrophysical Journal Letters».

http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=655615

arkas1.thumb.jpg.91429545efaf9831ab3210a86ab63c39.jpg

F91981A1F4B4A38F01E6FD7CC7D88EDB.jpg.745ccfd01304689c042706409d28fd2f.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 3 εβδομάδες αργότερα...

Μια νέα Υπερ-Γαία ανακάλυψε το Kepler. :cheesy:

Για να παραφράσουμε τον Μαρκ Τουέιν, οι αναφορές για το θάνατο του Kepler ήταν άκρως υπερβολικές. Παρά τη σοβαρή βλάβη που απείλησε να τερματίσει την αποστολή, το διαστημικό τηλεσκόπιο που σχεδιάστηκε για τον εντοπισμό μακρινών πλανητών ζει και βασιλεύει. Απόδειξη η ανακάλυψη ενός ακόμα εξωπλανήτη σε απόσταση 180 ετών φωτός.

«Σαν το μυθικό πουλί του Φοίνικα που αναδύθηκε από τις στάχτες του, το Kepler ξαναγεννήθηκε και συνεχίζει να προσφέρει ανακαλύψεις» καμαρώνει ο Άντριου Βάντερμπεργκ του Κέντρου Αστροφυσικής Harvard-Smithsonian, μέλος της ερευνητικής ομάδας.

Το διαστημικό τηλεσκόπιο, το οποίο εκτοξεύτηκε το 2009, είναι σχεδιασμένο να ανιχνεύει την απειροελάχιστη μείωση της φωτεινότητας ενός άστρου όταν τύχει να περάσει από μπροστά του κάποιος πλανήτης. Στα τέσσερα πρώτα χρόνια της λειτουργίας του, το Kepler μπόρεσε να εντοπίσει πάνω από 3.500 πιθανούς εξωπλανήτες.

Η αποστολή κόντεψε όμως να τερματιστεί στα μέσα του 2013, όταν το Kepler έχασε δύο από τους τέσσερις «σφόνδυλους αντίδρασης», μηχανισμούς που βοηθούν το σκάφος να διατηρεί τη θέση και τον προσανατολισμό του. Αυτό σήμαινε ότι το σκάφος δεν μπορούσε πια να κρατά σταθερό το βλέμμα του στην περιοχή του ουρανού που ήταν σχεδιασμένο να κοιτάει.

Οι μηχανικοί της NASA έδωσαν τελικά τη λύση με ένα ευφυές τρικ: διατηρούν το σκάφος σταθερό αξιοποιώντας την πίεση του ηλιακού φωτός. Όσο κι αν ακούγεται παράξενο, το φως ασκεί πίεση. Κι αυτό σημαίνει ότι το Kepler μπορεί να διατηρείται σταθερό αν κρατά τους ηλιακούς συλλέκτες του ομοιόμορφα φωτισμένους. Στη νέα φάση της αποστολής, η οποία βαφτίστηκε K2 από το όνομα της δεύτερης ψηλότερης κορυφής των Ιμαλαΐων, το Kepler αναγκαστικά εξετάζει διαφορετική περιοχή του ουρανού.

Αυτό όμως δεν στερεί τη δυνατότητα νέων ανακαλύψεων. Η τελευταία είναι ο εξωπλανήτης HIP 116454b, o οποίος περιφέρεται γύρω από έναν πορτοκαλί νάνο σε απόσταση 180 ετών φωτός, στην κατεύθυνση του αστερισμού των Ιχθύων. Έχει διάμετρο 32.000 χιλιόμετρα, περίπου διπλάσια από της Γης, και μάζα περίπου 12 φορές μεγαλύτερη.

Αυτό σημαίνει ότι ο πλανήτης είναι μια «υπερ-Γαία», μια κατηγορία πλανητών που δεν υπάρχουν στο Ηλιακό Σύστημα. Η μέση πυκνότητά του υποδηλώνει ότι ο HIP 116454b πρέπει να αποτελείται είτε από τρία τέταρτα νερό και ένα τέταρτο βράχων, είτε να αποτελείται από αέρια όπως ο Ποσειδώνας, με πολύ παχιά ατμόσφαιρα.

Η ανακάλυψη του νέου πλανήτη επιβεβαιώθηκε με επίγεια και διαστημικά τηλεσκόπια, οπότε οι ερευνητές είναι σίγουροι ότι το Kepler λειτουργεί.

Απώτερος στόχος της αποστολής είναι η ανακάλυψη του πρώτου πλανήτη με τα χαρακτηριστικά της Γης ο οποίος βρίσκεται στην κατάλληλη απόσταση από το μητρικό άστρο του ώστε να διαθέτει υγρό νερό.

Αν το Kepler δεν καταφέρει να βρει ένα τέτοιο σώμα, οι αστρονόμοι θα πρέπει να περιμένουν μέχρι το 2017, οπότε προγραμματίζεται να εκτοξευτεί το TESS της NASA, ένας ακόμα καλύτερος κυνηγός εξωπλανητών.

Η ανακάλυψη του HIP 116454b έχει γίνει δεκτή για δημοσίευση από το The Astrophysical Journal.

http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=661712

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 3 εβδομάδες αργότερα...

Νέοι εξωπλανήτες. :cheesy:

Αστρονόμοι στις ΗΠΑ ανακοίνωσαν ότι εντόπισαν οκτώ νέους εξωπλανήτες, που βρίσκονται στη «φιλόξενη» ζώνη των μητρικών άστρων τους, δηλαδή σε κατάλληλη απόσταση από αυτά - ούτε πολύ κοντά, ούτε πολύ μακρυά- για να διαθέτουν νερό και πιθανώς συνθήκες παρόμοιες με αυτές της Γης. Τουλάχιστον δύο από αυτούς θεωρούνται οι πιο όμοιοι με τη Γη που έχουν ποτέ βρεθεί.

Η ανακοίνωση έγινε σε συνέντευξη Τύπου στο πλαίσιο του ετήσιου συνεδρίου της Αμερικανικής Αστρονομικής Εταιρείας. «Οι περισσότεροι από αυτούς τους πλανήτες έχουν καλές πιθανότητες να είναι βραχώδεις σαν τη Γη», σύμφωνα με τον επικεφαλής ερευνητή Γκιγέρμο Τόρες του Κέντρου Αστροφυσικής Harvard-Smithsonian. Η ανακάλυψη διπλασιάζει τον αριθμό των μικρών εξωπλανητών, που έχουν διάμετρο έως διπλάσια σε σχέση με εκείνη του δικού μας πλανήτη και οι οποίοι πιστεύεται ότι είναι δυνητικά φιλόξενοι για ζωή.

Οι δύο πιο «γήινοι» εξωπλανήτες μεταξύ των οκτώ είναι ο Kepler -438b και ο Kepler -442b. Και οι δύο βρίσκονται σε τροχιά γύρω από δύο άστρα ερυθρούς νάνους, τα οποία είναι μικρότερα και πιο κρύα από τον Ήλιο μας. Ο πρώτος εξωπλανήτης, που βρίσκεται σε απόσταση 470 ετών φωτός από τη Γη, διαγράφει μια πλήρη τροχιά πέριξ του άστρου του σε 35 μέρες (αυτή είναι δηλαδή η διάρκεια του έτους του), ενώ ο δεύτερος εξωπλανήτης, που βρίσκεται σε απόσταση 1.100 ετών φωτός, έχει έτος 112 ημερών.

Έχοντας διάμετρο μόλις 12% μεγαλύτερη από αυτή της Γης, ο Κέπλερ-438b έχει 70% πιθανότητα να είναι βραχώδης, σύμφωνα με τους υπολογισμούς των αστρονόμων, ενώ ο Κέπλερ-442b είναι περίπου 30% μεγαλύτερος από τη Γη και έχει πιθανότητα 60% να είναι βραχώδης.

Ένας εξωπλανήτης θεωρείται δυνητικά «φιλόξενος» για ζωή, όταν δέχεται περίπου τόση ηλιακή ακτινοβολία, όση η Γη, έτσι ώστε το νερό στην επιφάνειά του ούτε να βράζει και να εξατμίζεται, ούτε να παγώνει. Ο Kepler -438b δέχεται περίπου 40% περισσότερο αστρικό (ηλιακό) φως από ό,τι η Γη (συγκριτικά η καυτή Αφροδίτη δέχεται διπλάσια ηλιακή ακτινοβολία σε σχέση με τον πλανήτη μας) και οι επιστήμονες υπολογίζουν ότι έχει πιθανότητα 70% να βρίσκεται στη σωστή απόσταση από το άστρο του για να έχει υγρό νερό και να είναι κατάλληλος για ζωή. Ο Kepler -442b δέχεται περίπου τα δύο τρία της ηλιακής ακτινοβολίας που πέφτει στη Γη και οι πιθανότητες είναι πάρα πολλές (της τάξης του 97%) να βρίσκεται στην «κατοικήσιμη» ζώνη του άστρου του.

«Δεν γνωρίζουμε με βεβαιότητα αν οποιοσδήποτε από αυτούς τους εξωπλανήτες είναι πραγματικά κατοικήσιμος. Αυτό που μπορούμε να πούμε, είναι πως είναι υποψήφιοι για κάτι τέτοιο», δήλωσε ο αστρονόμος Ντέηβιντ Κίπινγκ, μέλος της ερευνητικής ομάδας.

Πριν τη νέα ανακάλυψη, οι δύο πιο «γήινοι» εξωπλανήτες που είχαν βρεθεί, ήσαν ο Κέπλερ-186f (με μέγεθος 10% μεγαλύτερο της Γης, ο οποίος δέχεται το ένα τρίτο της ηλιακής ακτινοβολίας που πέφτει στον πλανήτη μας) και ο Κέπλερ-62f (με μέγεθος 40% μεγαλύτερο της Γης), ο οποίος δέχεται το 41% της ηλιακής ακτινοβολίας του πλανήτη μας.

Στο γράφημα παρουσιάζεται η κοσμική κλίμακα φιλοξενίας της ζωής. Οι πλανήτες που βρίσκονται πιο κοντά στο μητρικό τους άστρο έχουν ιδιαίτερα αυξημένες θερμοκρασίες και εκείνοι που βρίσκονται πολύ μακριά ιδιαίτερα χαμηλές δημιουργώντας συνθήκες που δεν ευνοούν την παρουσία της ζωής. Οι πλανήτες που βρίσκονται στο ενδιάμεσο και διαθέτουν θερμοκρασίες τέτοιες που να επιτρέπουν την παρουσία του νερού σε υγρή μορφή είναι πιο φιλικοί στη παρουσία της ζωής. Σύμφωνα με τους ειδικούς μάλιστα όσο πιο μικρό είναι το μέγεθος ενός πλανήτη που βρίσκεται στη φιλόξενη ζώνη και πλησιάζει το μέγεθος της Γης τόσο αυξάνονται οι πιθανότητες να μπορεί να υπάρξει σε αυτόν τον πλανήτη ζωή.

http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231375468

 

Πλανητικό σύστημα έχει διπλάσια ηλικία από τη Γη. :cheesy:

Οι ερευνητές μελετώντας δεδομένα του διαστημικού τηλεσκοπίου Kepler εντόπισαν την παρουσία πέντε πλανητών γύρω από το άστρο KOI-3158 που βρίσκεται σε απόσταση 117 ετών φωτός από εμάς στον αστερισμό της Λύρας.

Το άστρο αυτό είχε υποδειχθεί από το Kepler ως υποψήφιο να διαθέτει πλανήτες αλλά μέχρι σήμερα δεν είχε υπάρξει επιβεβαίωση για αυτό το ενδεχόμενο. Οι ερευνητές εντόπισαν την παρουσία πέντε βραχωδών πλανητών να κινούνται γύρω από το άστρο αλλά σε αρκετά κοντινή απόσταση από αυτό γεγονός που τους καθιστά πιθανότατα αφιλόξενους για τη ζωή.

Η ανακάλυψη είναι εξαιρετικά σημαντική για τρεις λόγους. Πρώτον δεν έχει μέχρι σήμερα εντοπιστεί ένα πλανητικό σύστημα που να διαθέτει τόσο μεγάλο αριθμό βραχωδών πλανητών και να μην έχει εντοπιστεί, ακόμη τουλάχιστον, ένας πλανήτης αερίων.

Δεύτερο εντυπωσιακό εύρημα είναι η ηλικία του εν λόγω πλανητικού συστήματος. Οι ερευνητές υπολόγισαν ότι η ηλικία των πλανητών είναι πέριξ των 11 δισ. ετών. Αυτό σημαίνει ότι το εν λόγω σύστημα είναι αν όχι το αρχαιότερο πάντως από τα αρχαιότερα του γαλαξία μας, πιθανώς και από τα αρχαιότερα ολόκληρου του Σύμπαντος.

Σημειώνεται ότι το ηλιακό μας σύστημα έχει ηλικία περίπου 4,5 δισ. ετών.

Το τρίτο ενδιαφέρον δεδομένο είναι ότι ένας πλανήτης εκ των πέντε έχει παρόμοιο μέγεθος με αυτό της Γης και οι υπόλοιποι μικρότερο. Αυτό σύμφωνα με τους ειδικούς σημαίνει ότι πλανήτες με μέγεθος σαν της Γης (που θεωρούνται ιδανικοί για την ανάπτυξη ζωής) είχαν αρχίσει να σχηματίζονται πολύ νωρίς ενώ μέχρι σήμερα πιστευόταν ότι οι πλανήτες μικρού μεγέθους άργησαν να κάνουν εμφάνιση τους. Η παρουσία πλανητών με μέγεθος σαν αυτό της Γης οδηγεί τους ειδικούς στην εκτίμηση η ζωή πιθανότατα έκανε την εμφάνιση της στο Σύμπαν πολύ νωρίτερα από όσο πιστεύαμε.

http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231375133

planets_1420620222329.jpg.41af939bcbed10896d216d151155aa1e.jpg

kepler_hall_of_fame_jan2015_profile-full.jpg.574608c62b2ddef28dd8566b47ff8c55.jpg

54236F901C134606C6A5D267A340E2B9.jpg.1cdf73cf22451af07069624206428b0a.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

«Σε 10-15 χρόνια θα βρούμε την ρέπλικα της Γης» :cheesy:

Μια ενδιαφέρουσα άποψη κατέθεσε ο αστροφυσικός της NASA Τζον Μάδερ που είναι εκ των επικεφαλής της κατασκευής του διαστημικού τηλεσκοπίου James Webb που υπόσχεται να φέρει επανάσταση στη διαστημική εξερεύνηση. Το νέο τηλεσκόπιο όχι μόνο θα μπορεί να εντοπίζει άλλους πλανήτες αλλά θα έχει τη δυνατότητα να κάνει και λεπτομερή παρατήρηση τους. Ο Μάδερ που ειδικεύεται στον εντοπισμό πλανητών υποστηρίζει ότι μέσα σε ένα χρονικό ορίζοντα 10-15 ετών θα έχουμε καταφέρει να ανακαλύψουμε ένα πλανήτη με ατμοσφαιρικά και γεωλογικά χαρακτηριστικά απολύτως ίδια με αυτά της Γης.

«Σε 10-15 χρόνια θα έχουμε βρει την ακριβή ρέπλικα της Γης» αναφέρει ο Μάδερ. Ομως πριν αρχίσουν κάποιοι να πανηγυρίζουν πιστεύοντας ότι θα ο άνθρωπος θα έχει σύντομα στη διάθεση του ένα δεύτερο «σπίτι» ο αμερικανός επιστήμονας φροντίζει να τους προσγειώσει.

«Είμαστε πολύ κοντά σε αυτή την ανακάλυψη αλλά για να φτάσουμε σε ένα τέτοιο πλανήτη θα πρέπει να διαψευστεί ο Αϊνστάιν αφού θα πρέπει να βρούμε ένα τρόπο να ταξιδέψουμε στο Διάστημα με ταχύτητες μεγαλύτερες από αυτή του φωτός» τονίζει ο Μάδερ.

http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=665639

0176F23411199CDF7BD0C82980D1140F.jpg.881169115671b6d469ed6a53471d9258.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Εθελοντές ανέλυσαν 1 εκατ. «στόχους» για την αναζήτηση εξωπλανητών. :cheesy:

Ένα σημαντικό ορόσημο «γιόρτασε» πρόσφατα το σάιτ DiskDetective.org, στο οποίο απλοί χρήστες από όλο τον πλανήτη αναλύουν δεδομένα από τον δορυφόρο της ΝΑΣΑ Wide-field Infrared Survey Explorer (Εξερευνητής Αποτύπωσης Υπερύθρων Ευρέως πεδίου, WISE).

Κι αυτό γιατί, σε λιγότερο από ένα χρόνο, οι εθελοντές ταξινόμησαν πάνω από 1 εκατομμύριο πιθανούς δίσκους σκόνης γύρω από «νεαρά» και μεγαλύτερα σε «ηλικία» άστρα. Κάτι που θα βοηθήσει τους επιστήμονες να προσδιορίσουν σε ποιες περιοχές του σύμπαντος θα πρέπει να ψάξουν για εξωπλανήτες μελλοντικές αποστολές.

«Πραγματικά είναι εντυπωσιακό», δήλωσε στο σάιτ του Κέντρου Διαστημικών Πτήσεων Goddard της ΝΑΣΑ ο Μαρκ Κούτσνερ, αστροφυσικός στο Κέντρο και επιστημονικός υπεύθυνος του πρότζεκτ. «Ήδη με τα δεδομένα έχουμε ανοίξει νέους δρόμους, και είμαστε ευγνώμονες σε όσους έχουν συνεισφέρει στις έρευνές μας μέσω του σάιτ».

Με την ανάλυση δεδομένων από τον δορυφόρο WISE, στόχος του Disk Detective είναι να εντοπισθούν δύο τύπου περιβάλλοντων στο σύμπαν, όπου είναι πιθανό να έχουν σχηματισθεί πλανήτες. Ο πρώτος τύπος αφορά δίσκους γύρω από νέα αστρικά συστήματα, με ηλικία κατά κανόνα μικρότερη από 5 εκατομμύρια χρόνια, που περιέχουν μεγάλες ποσότητες αερίων. Ο δεύτερος τύπος έχει να κάνει με δίσκους μεγαλύτερης ηλικίας, με ελάχιστες ποσότητες αερίων ή και καθόλου, οι οποίοι διαθέτουν ζώνες με ίχνη πετρωμάτων ή πάγου.

Σε κάθε περίπτωση, τα σωματίδια που υπάρχουν στους δίσκους απορροφούν ένα μέρος της αστρικής ακτινοβολίας, και την επανεκπέμπουν με τη μορφή θερμότητας. Κάτι που σημαίνει πως τα άστρα φαίνονται πιο φωτεινά στο υπέρυθρο φάσμα, απ’ ό,τι αν δεν περιβάλλονταν από έναν δίσκο.

Ειδικοί αλγόριθμοι έχουν επεξεργαστεί ένα μέρος από τα δεδομένα του WISE, εντοπίζοντας μάλιστα την παρουσία τέτοιων δίσκων. Το μειονέκτημα ωστόσο του software είναι πως δεν μπορεί να διακρίνει αν η ενισχυμένη υπέρυθρη ακτινοβολία προέρχεται όντως από μια τέτοια δομή ή από κάποια άλλη πηγή, όπως π.χ. γαλαξίες, διαστρικά νέφη ή αστεροειδής. Έτσι, ο μόνον τρόπος για να διασφαλισθεί η αξιοπιστία στην ανάλυση των δεδομένων είναι η ταξινόμησή τους να γίνει από τον άνθρωπο.

Η συμμετοχή εθελοντών στο DiskDetective.org

http://www.diskdetective.org/

έχει ξεπεράσει κάθε προσδοκία, αφού μέχρι σήμερα ο αριθμός τους έχει αγγίξει τους 28.000. Θέλοντας να συμμετάσχουν ακόμη πιο ενεργά στην προσπάθεια των αστρονόμων της ΝΑΣΑ, ορισμένοι χρήστες μετέφρασαν σε οκτώ γλώσσες πέραν των αγγλικών, ενώ επίσης έχουν δημιουργήσει βίντεο με οδηγίες για την ανάλυση των δεδομένων.

Κάθε ταξινόμηση από τους εθελοντές ελέγχεται στη συνέχεια από τους υπεύθυνους του σάιτ, για να επαληθευτεί. Σύμφωνα με τον Κούτσνερ, με αυτό τον τρόπο έχουν έως τώρα επιβεβαιωθεί 478 «στόχοι», τους οποίους οι αστρονόμοι έχουν ήδη ξεκινήσει να μελετούν διεξοδικότερα, χρησιμοποιώντας επίγεια τηλεσκόπια στις ΗΠΑ, την Αργεντινή και τη Χιλή.

Η ομάδα εκτιμά πως έως το 2018 θα έχει ολοκληρωθεί η ανάλυση των μετρήσεων από το WISE, που υπάρχουν ήδη στο σάιτ. Στη συνέχεια, σχεδιάζουν να «ανεβάσουν» στο DiskDetective.org νέα ανεπεξέργαστα δεδομένα από τον δορυφόρο.

Βίντεο.

http://physicsgg.me/2015/01/11/%ce%b2%ce%af%ce%bd%cf%84%ce%b5%ce%bf-disk-detectives/

hubble-16.thumb.jpg.4ea6b5f46e371dec4ff88e22a29ccd94.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Νέος κυνηγός πλανητών. :cheesy:

Ενα ακόμη σημαντικό εργαλείο έχουν πλέον στη διάθεση τους οι επιστήμονες για την εξερεύνηση του Διαστήματος και ειδικότερα για τον εντοπισμό εξωπλανητών. Πρόκειται για το NGTS (Next-Generation Transit Survey), μια συστοιχία τηλεσκοπίων που βρίσκεται στις εγκαταστάσεις του Ευρωπαϊκού Νοτίου Αστεροσκοπείου (ESO) στη Χιλή.

Αφότου το διαστημικό τηλεσκόπιο «Κέπλερ» τέθηκε δεκτός λειτουργίας το 2013, υπάρχει ένα κενό στην αναζήτηση εξωπλανητών, το οποίο φιλοδοξεί να καλύψει το NGTS, που θα δώσει έμφαση στην εύρεση πλανητών με διάμετρο δύο έως οκτώ φορές μεγαλύτερη από τη διάμετρο της Γης (οι λεγόμενες υπερ-Γαίες).

Το NGTS αποτελείται από μια διάταξη 12 μικρών τηλεσκοπίων, το καθένα διαμέτρου 20 εκατοστών, τα οποία έχουν κατασκευαστεί από βρετανικά και ελβετικά πανεπιστήμια, καθώς και από τη Γερμανική Διαστημική Υπηρεσία.

Οποιαδήποτε ανακάλυψη κάνει το NGTS , θα επιβεβαιώνεται με μεγαλύτερη λεπτομέρεια από τα ισχυρότερα τηλεσκόπια του Ευρωπαϊκού Νοτίου Αστεροσκοπείου, όπως το Πολύ Μεγάλο Τηλεσκόπιο (VLT) και το υπό κατασκευή Υπερβολικά Μεγάλο Τηλεσκόπιο (ELT).

http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=667440

 

Ψηφοφορία για τα ονόματα των σημαντικότερων εξωπλανητών. :cheesy:

Για πρώτη φορά στα χρονικά, η Διεθνής Αστρονομική Ένωση (IAU) αποφάσισε να δώσει τη δυνατότητα σε οποιονδήποτε λάτρη του διαστήματος σε όλο τον κόσμο να ψηφίσει για το όνομα που θεωρεί καταλληλότερο για ένα ουράνιο σώμα.

Η διαδικασία, η οποία ονομάζεται NameExoWorlds και ξεκινά από σήμερα, αφορά μερικούς από τους σημαντικότερους εξωπλανήτες, και τους μητρικούς αστέρες τους, από τους 1.800 περίπου που έχουν εντοπισθεί μέχρι σήμερα.

Στην πρώτη φάση της διαδικασίας, κάθε μη κυβερνητικός οργανισμός και ένωση που θα εγγραφεί στο NameExoWorlds θα μπορεί να επιλέξει τους 20 εξωπλανήτες και αστέρες που πιστεύει πως πρέπει να αποκτήσουν μια οικεία ονομασία, ανάλογη με αυτή που έχουν οι πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος. Από τις προτάσεις που θα συγκεντρωθούν, η IAU θα συγκεντρώσει τις πιο δημοφιλείς, οι οποίες θα «προκριθούν» στην επόμενη φάση.

Στη δεύτερη φάση, πάλι οι εγγεγραμμένοι οργανισμοί θα προτείνουν ονομασίες για αυτούς τους δημοφιλέστερους εξωπλανήτες. Σύμφωνα με την IAU, τα ονόματα θα πρέπει να είναι σύμφωνα με τους κανόνες ονοματοδοσίας που έχει θεσπίσει η Ένωση γι’ αυτό τον σκοπό, ενώ θα πρέπει να αναφέρονται και τα επιχειρήματα που θα δικαιολογούσαν την επιλογή τους.

Οι απλοί ιδιώτες θα συμμετάσχουν στην τρίτη φάση του NameExoWorlds, κατά την οποία από τα προτεινόμενα ονόματα για κάθε εξωπλανήτη, θα ψηφίσουν εκείνο που θεωρούν καλύτερο. Η ανακοίνωση των ονομάτων που θα προκύψουν από τη δημόσια ψηφοφορία θα ανακοινωθούν σε πανηγυρική τελετή, η οποία θα γίνει στα τέλη Αυγούστου, στο περιθώριο του ετήσιου συνεδρίου της IAU, που θα γίνει στη Χονολουλού.

Για τα ονόματα των σημαντικότερων ουράνιων σωμάτων στο σύμπαν, είτε δεν γνωρίζουμε ποιος τα «βάφτισε» είτε πήραν το όνομα που επέλεξε γι’ αυτά ο αστρονόμος που τα πρωτοπαρατήρησε – και το οποίο διατηρούν μέχρι σήμερα.

Εδώ και δεκαετίες, ωστόσο, τα κράτη-μέλη της IAU έχουν αναθέσει την Ένωση την ονοματοδοσία κάθε νέας αστρονομικής ανακάλυψης. Έτσι, είναι η πρώτη φορά που μη ειδικοί θα συμμετάσχουν στην επιλογή της ονομασίας πλανητών, αλλά και αστέρων.

Για τη συμμετοχή στο NameExoWorlds, οι μη κυβερνητικοί οργανισμοί και ενώσεις θα πρέπει να εγγραφούν μέχρι τις 15 Μαΐου. Ωστόσο, η πρώτη φάση της διαδικασίας, και η υποβολή προτάσεων για τους 20 σημαντικότερους εξωπλανήτες, θα ολοκληρωθεί στις 20 Φεβρουαρίου.

http://www.naftemporiki.gr/story/902101/psifoforia-gia-ta-onomata-ton-simantikoteron-eksoplaniton

NGTS.jpg.cad82b36a22294f7ea0985b2110e4170.jpg

nameexoworlds.jpg.d231bd5d8704bf607edc906e10aa8c14.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Τρεις νέους εξωπλανήτες ανακάλυψαν οι αστρονόμοι. :cheesy:

Οι αστρονόμοι ανακάλυψαν τρεις εξωπλανήτες λίγο μεγαλύτερους από τη Γη - γι' αυτό αποκαλούνται σούπερ-Γαίες- που περιφέρονται γύρω από ένα άστρο σχετικά κοντά στον δικό μας Ηλιο, σε απόσταση περίπου 150 ετών φωτός. Ο ένας από τους τρεις πλανήτες βρίσκεται στην «κατοικήσιμη» ζώνη, δηλαδή στην κατάλληλη απόσταση από το άστρο του, ώστε να διαθέτει νερό σε υγρή μορφή και να μπορεί να φιλοξενεί κάποια μορφή ζωής.

Το εν λόγω σύστημα, που βρίσκεται στον αστερισμό του Λέοντα, είναι ένα από τα πιο ενδιαφέροντα που έχουν ποτέ ανακαλυφθεί με τη βοήθεια του διαστημικού τηλεσκοπίου Kepler, το οποίο, παρά την βλάβη του, εξακολουθεί να «κυνηγά» εξωπλανήτες (έχει ήδη βρει πάνω από 1.000). Η ανακάλυψη επιβεβαιώθηκε από επίγεια τηλεσκόπια στη Χαβάη, στις ΗΠΑ και στη Χιλή.

Σύμφωνα με το Nature, oι ερευνητές με επικεφαλής τον αστρονόμο Iαν Κρόσφιλντ του Πανεπιστημίου της Αριζόνα ανέφεραν ότι το μητρικό άστρο των τριών σούπερ-Γαιών είναι ο ερυθρός νάνος EPIC 201367075, που είναι μικρότερος (περίπου ο μισός σε μέγεθος) και πιο κρύος από τον Ήλιο μας.

Το εν λόγω άστρο ανήκει στη δεκάδα των πιο κοντινών στη Γη άστρων που έχει βρεθεί να έχουν εξωπλανήτες.

Οι τρεις εξωπλανήτες βρίσκονται σε τροχιές πιο κοντά στο άστρο τους από ό,τι ο Ερμής στον Ήλιο, όμως επειδή το άστρο είναι αρκετά κρύο, οι πλανήτες δεν «ψήνονται». Ένας από αυτούς μάλιστα, ο πιο εξωτερικός, που είναι ο πιο μικρός, άρα και ο πιο «γήινος», θα μπορούσε να είναι κατοικήσιμος. Ο πλανήτης αυτός εκτιμάται ότι δέχεται περίπου 40% περισσότερη ηλιακή ακτινοβολία από ό,τι η Γη.

Οι πλανήτες διαγράφουν μια πλήρη τροχιά (το έτος τους) σε δέκα έως 45 μέρες. Το μέγεθος τους είναι 1,5 έως 2,1 φορές μεγαλύτερο της Γης. Είναι πιθανότατα βραχώδεις και όχι αεριώδεις όπως ο Δίας.

Επειδή το άστρο τους βρίσκεται σχετικά κοντά στη Γη, είναι αρκετά φωτεινό, ώστε μελλοντικά οι αστρονόμοι να μελετήσουν τις ατμόσφαιρες των εξωπλανητών του, με τη βοήθεια και του διαστημικού τηλεσκοπίου «Χαμπλ», προκειμένου να προσδιορίσουν αν όντως είναι φιλικοί για την ύπαρξη ζωής.

Το πιο παραπλήσιο σύστημα με αυτό του EPIC, που έχει μέχρι σήμερα βρεθεί, αφορά το άστρο Κέπλερ 138, ένα νάνο με επίσης τρεις εξωπλανήτες γύρω του, από τους οποίους όμως κανένας δεν φαίνεται να βρίσκεται στην κατοικήσιμη ζώνη.

http://www.tanea.gr/news/science-technology/article/5200184/treis-neoys-ekswplanhtes-anakalypsan-oi-astronomoi/

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 2 εβδομάδες αργότερα...

Ο πραγματικός Αρχοντας των Δαχτυλιδιών. :cheesy:

Αν οι δακτύλιοι του Κρόνου ήταν τόσο μεγάλοι, θα φαίνονταν μεγαλύτεροι και από τη Σελήνη στον ουρανό της Γης. Είναι οι δακτύλιοι ενός γιγάντιου πλανήτη σε απόσταση 434 ετών φωτός, οι πρώτοι που ανακαλύπτονται εκτός του Ηλιακού Συστήματος.

«Ο πλανήτης αυτός είναι πολύ μεγαλύτερος από τον Κρόνο και τον Δία, και το σύστημα των δακτυλίων του είναι περίπου 200 φορές μεγαλύτερο από τους δακτύλιους του Κρόνου» λέει ο Ερικ Μάμαγιεκ του Πανεπιστημίου του Ρότσεστερ στις ΗΠΑ, μέλος της ερευνητικής ομάδας που περιέγραψε τους δακτύλιους.

Ο πλανήτης περιφέρεται γύρω από το μικρό άστρο J1407 και έχει πάρει την ονομασία J1407b. Πρέπει να είναι ένας γίγαντας από αέριο, 40 φορές μεγαλύτερος από τον Κρόνο, και περιβάλλεται από τουλάχιστον 30 δακτυλίους, καθένας από τους οποίους εκτείνεται σε απόσταση δεκάδων εκατομμυρίων χιλιομέτρων.

Η ομάδα του Μάμαγιεκ κατάλαβε ότι κάτι περίεργο συμβαίνει όταν ανέλυσαν δεδομένα του ερευνητικού προγράμματος SuperWASP, σχεδιασμένου να ανιχνεύει μεγάλους πλανήτες την ώρα που περνούν μπροστά από τα μητρικά άστρα τους.

Το περίεργο ήταν ότι κάποιο γιγάντιο, μυστηριώδες αντικείμενο έκρυψε το άστρο για ολόκληρους μήνες. Και η ανάλυση υπέδειξε ότι επρόκειτο για έναν γιγάντιο δίσκο σκόνης. «Οι λεπτομέρειες που βλέπουμε στην καμπύλη του φωτός είναι απίστευτες» σχολιάζει ο Μάθιου Κένγουορθι, συνεργάτης του Μάμαγιεκ στο Αστεροσκοπείο του Λάιντεν στην Ολλανδία.

«Η έκλειψη [του άστρου] διήρκεσε αρκετές εβδομάδες, είδαμε όμως ταχύτατες μεταβολές, σε χρονικές κλίμακες των μερικών δεκάδων λεπτών, ως αποτέλεσμα της λεπτής δομής των δακτύλιων», δηλαδή των κενών ανάμεσα στους δακτύλιους. «Το άστρο J1407 βρίσκεται υπερβολικά μακριά για να μπορούμε να το παρατηρήσουμε άμεσα, μπορέσαμε όμως να δημιουργήσουμε ένα ακριβές μοντέλο [των δακτυλίων] βασιζόμενοι στις ταχείες μεταβολές της φωτεινότητας καθώς το φως του άστρου περνούσε μέσα από το σύστημα δακτυλίων» εξηγεί ο ερευνητής.

Σύμφωνα με τη νέα μελέτη των δύο ερευνητών, η οποία έχει γίνει δεκτή για δημοσίευση στο έγκριτο Astrophysical Journal, το σύστημα δακτυλίων έχει διάμετρο 120 εκατομμύρια χιλιόμετρα, πάνω από 200 φορές μεγαλύτερο σε σχέση με τους δακτύλιους του Κρόνου.

Το υλικό που περιέχει εκτιμάται ότι έχει μάζα συγκρίσιμη με τη μάζα της Γης και αποτελείται από μικρά σωματίδια σκόνης και πάγου.Οι ερευνητές εντόπισαν τουλάχιστον ένα κενό στη δομή των δακτυλίων, και πιστεύουν ότι δημιουργήθηκε από έναν νεογέννητο δορυφόρο που συσσωρεύει νέο υλικό καθώς κινείται στην τροχιά του.

Καθώς το υλικό των δακτυλίων συμπυκνώνεται και σχηματίζει νέα φεγγάρια, οι δακτύλιοι θα γίνονται πιθανότατα όλο και λεπτότεροι και τελικά θα εξαφανιστούν σε μερικά εκατομμύρια χρόνια. Αυτό πιστεύεται εξάλλου ότι συνέβη και στον Δία, ο οποίος ίσως περιβαλλόταν στα αρχικά στάδια της ζωής του από έναν παρόμοιο δίσκο σκόνης. Ακόμα και οι δακτύλιοι του Κρόνου πρέπει να ήταν μεγαλύτεροι και πυκνότεροι στο μακρινό παρελθόν, πριν ακόμα σχηματιστούν οι δορυφόροι του πλανήτη.

Με άλλα λόγια, το σύστημα του J1407b προσφέρει μια εικόνα για το παρελθόν του Ηλιακού Συστήματος, έστω κι αν είναι μια εικόνα σε μεγέθυνση. «Η κοινότητα της πλανητικής επιστήμης υποθέτει εδώ και δεκαετίες ότι οι πλανήτες σαν τον Δία και τον Κρόνο πρέπει να περιβάλλονταν στα αρχικά τους στάδια από δίσκους σκόνης που οδήγησαν αργότερα στον σχηματισμό δορυφόρων» λέει ο Μάμαγιεκ. «Μέχρι όμως να ανακαλύψουμε αυτό το αντικείμενο το 2012, κανείς δεν είχε δει ένα τέτοιο σύστημα δακτυλίων» επισημαίνει. Αυτό που έχουμε δει, όμως, είναι οι δίσκοι σκόνης που περιβάλλουν νεογέννητα άστρα και σχηματίζουν τελικά ολόκληρους πλανήτες αντί για φεγγάρια.

http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=671146

newego_LARGE_t_1101_54457053.thumb.jpg.7a7f19437079fb090542293f6fca2be6.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Επιστήμονες ανακάλυψαν το γηραιότερο πλανητικό σύστημα. :cheesy:

Ερευνητές από τα πανεπιστήμια του Σίδνεϊ και του Μπέρμιγχαμ ανακάλυψαν ένα πλανητικό σύστημα το οποίο δημιουργήθηκε στην «αυγή» του Γαλαξία μας, αφού ο μητρικός αστέρας του έχει ηλικία 11,2 δισεκατομμύρια χρόνια.

Έτσι, με δεδομένο πως είναι ο αρχαιότερος που έχει βρεθεί ποτέ, αυτό σημαίνει πως πλανητικά συστήματα σχηματίζονταν ακόμη και στο «νεαρό» σύμπαν, κάτι που με τη σειρά του διευρύνει το χρονικό «παράθυρο» στο οποίο θα μπορούσε να έχει αναπτυχθεί εξωγήινη ζωή.

Η ανακάλυψη βασίσθηκε σε δεδομένα από το διαστημικό τηλεσκόπιο Kepler της ΝΑΣΑ, από την ανάλυση των οποίων προέκυψε πως γύρω από τον αστέρα, που ονομάστηκε Kepler-444, περιστρέφονται πέντε πλανήτες μικρότεροι της Γης, με μέγεθος ανάμεσα στον Ερμή και την Αφροδίτη.

«Πότε άλλοτε στο παρελθόν δεν είχε βρεθεί κάτι ανάλογο – η ηλικία του αστέρα και ο μεγάλος αριθμός των πλανητών καθιστούν ξεχωριστή την ανακάλυψη», ανέφερε στο δελτίο Τύπου της ερευνητικής ομάδας ο Ντάνιελ Χούμπερ, επιστήμονας από το πανεπιστήμιο του Σίδνεϊ που συμμετείχε στη μελέτη.

«Είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι ένα τέτοιο σύστημα με γήινους πλανήτες σχηματίσθηκε στις απαρχές της κοσμικής ιστορίας, όταν το σύμπαν είχε το 1/5 της σημερινής ηλικίας του.

Ο Kepler-444 έχει 2,5 φορές μεγαλύτερη ηλικία από το ηλιακό μας σύστημα, το οποίο δημιουργήθηκε πριν από 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια. Αυτό μας δείχνει πως οι πλανήτες τέτοιου μεγέθους σχηματίζονταν σε ακόμη μεγαλύτερο μέρος της “ιστορίας” του σύμπαντος».

Σύμφωνα πάντως με τον Τιάγκο Καμπάντε, επικεφαλής των επιστημόνων από το πανεπιστήμιο του Μπέρμιγχαμ, η ακόμη πιο πρώιμη έναρξη σχηματισμού πλανητικών συστημάτων σημαίνει πως τυχόν εξωγήινες μορφές ζωής μπορεί να εμφανίσθηκαν νωρίτερα απ’ ό,τι υπολογιζόταν μέχρι σήμερα.

«Πλέον ξέρουμε πως γήινοι πλανήτες δημιουργούνταν σχεδόν καθ’ όλη τη διάρκεια των 13,8 δισεκατομμυρίων ετών ύπαρξης του σύμπαντος, διευρύνοντας έτσι το χρονικό πλαίσιο πιθανής ύπαρξης “αρχαίας” ζωής στον Γαλαξία».

Για τον προσδιορισμό της ηλικίας του αστέρα και των πλανητών, οι επιστήμονες αξιοποίησαν μια τεχνική γνωστή ως αστροσεισμολογία. Έτσι, μέτρησαν τις μικρές περιοδικές μεταβολές της φωτεινότητας του αστέρα σε συγκεκριμένα μήκη κύματος, οι οποίες υποδηλώνουν τη διάμετρο, τη μάζα και την ηλικία του.

Από την άλλη πλευρά, ο προσδιορισμός του μεγέθους των πλανητών έγινε με τη μέτρηση της μείωσης της φωτεινότητας που προκαλεί καθένα στο άστρο, όταν βρίσκεται ανάμεσα σε αυτόν και τη Γη.

Μάλιστα, όπως σημειώνει η ομάδα, οι μετρήσεις είναι τόσο ακριβείς, που η διάμετρος του μικρότερου πλανήτη υπολογίσθηκε με περιθώριο σφάλματος μόλις 100 χιλιόμετρα.

Οι πλάνητες του Kepler-444 ολοκληρώνουν μία πλήρη περιστροφή σε λιγότερο από 10 ημέρες, και βρίσκονται σε αποστάσεις μικρότερες από το 1/10 της απόστασης ανάμεσα στη Γη και τον Ήλιο.

Έτσι, λόγω της θερμοκρασίας που θα επικρατεί σε αυτές, αλλά και της ηλιακής ακτινοβολίας που δέχονται, είναι απίθανο να διαθέτουν νερό σε υγρή μορφή και, κατά συνέπεια, κάποιου είδους μικροοργανισμό.

Παρ’ όλα αυτά, τέτοιες ανακαλύψεις παρέχουν χρήσιμα στοιχεία για το κατά πόσο μπορεί α υπάρχει κάποιος πλανήτης που πραγματικά να αντιστοιχεί στη Γη.

«Κάναμε ένα ακόμη βήμα πιο κοντά στο να βρούμε το “ιερό δισκοπότηρο” για εμάς τους αστρονόμους – έναν πλανήτη με μέγεθος όσο η Γη, ο οποίος να περιστρέφεται γύρω από τον μητρικό του αστέρα σε περίπου 1 γήινο έτος», καταλήγει ο Καμπάντε.

Βίντεο.

http://www.naftemporiki.gr/story/907263/epistimones-anakalupsan-to-giraiotero-planitiko-sustima

kepler-444.jpg.b1e2b2e7ab9a656811b22c3c407a79e0.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 2 εβδομάδες αργότερα...

Ο νόμος του Bode προβλέπει την ύπαρξη εξωπλανητών. :cheesy:

Το 1777, ο Johann Elert Bode χρησιμοποιώντας τις παρατηρήσεις του Johann Daniel Titius, ανακάλυψε έναν κανόνα βάσει του οποίου μπορούμε να υπολογίζουμε τις μέσες αποστάσεις των πλανητών από τον Ήλιο.

Αρχικά θεωρούμε την σειρά των αριθμών

0, 3, 6, 12, 24, 48, 96

όπου ξεκινώντας από το 3, ο κάθε αριθμός είναι διπλάσιος του προηγουμένου.

Στη συνέχεια προσθέσουμε σε κάθε αριθμό της σειράς το 4 παίρνοντας μια νέα σειρά αριθμών:

4, 7, 10, 16, 28, 52, 100

Τέλος, διαιρούμε τους αριθμούς αυτούς με το 10, οπότε προκύπτει:

0.4, 0.7, 1, 1.6, 2.8, 5.2, 10

Οι αριθμοί αυτοί εκφράζουν τις αποστάσεις των γνωστών πλανητών από τον Ήλιο (σε αστρονομικές μονάδες).

Όλα τα παραπάνω συνοψίζονται στην εξίσωση Titius–Bode:

α = 0.4 + 0.3·2n

με n = −∞, 0, 1, 2,

Οι μέσες αποστάσεις των πλανητών από τον Ήλιο, όπως υπολογίζονται χρησιμοποιώντας την εξίσωση Titius–Bode (κόκκινο), σε σύγκριση με τις πραγματικές αποστάσεις (μπλέ) wikipedia

Η εξίσωση Titius-Bode προέβλεψε την ύπαρξη του Ουρανού, απέτυχε όμως στην περίπτωση του Ποσειδώνα. Παράλληλα, επέτρεψε στον Bode να προβλέψει την ύπαρξη ενός ακόμη πλανήτη ανάμεσα στον Άρη και τον Δία, με ιδιότητες που ταιριάζουν στoν νάνο πλανήτη Δήμητρα (Ceres).

Θα περίμενε κανείς σήμερα ο νόμος του Bode να έχει μόνο ιστορική αξία. Κι όμως, 238 χρόνια από τη διατύπωσή του, αυτός ο «τυφλοσούρτης» χρησιμοποιείται στην επιστημονική έρευνα!

Οι ερευνητές Bovaird et al επέκτειναν τα αποτελέσματα αναζήτησης εξωπλανητών του διαστημικού τηλεσκοπίου Kepler, χρησιμοποιώντας μια γενικευμένη σχέση Titius–Bode (Timothy Bovaird, Charles H. Lineweaver, Steffen K. Jacobsen: Using the Inclinations of Kepler Systems to Prioritize New Titius-Bode-Based Exoplanet Predictions). Με βάση την σχέση Titius–Bode και τα δεδομένα του τηλεσκοπίου, προβλέπονται οι θέσεις πλανητών που το Kepler δεν μπορεί να ανιχνεύσει. Η μελέτη κατάληξε στην πρόβλεψη 77 πλανητών σε 40 ηλιακά συστήματα που έχουν ανακαλυφθεί έως τώρα. Μάλιστα, οι υπολογισμοί υποδεικνύουν 228 επιπλέον πλανήτες σε 151 πλανητικά συστήματα που ταυτοποίησε το Κepler.

Ένα νούμερο που μεταφράζεται σε, κατά μέσο όρο, τουλάχιστον 2 πλανήτες στην κατοικήσιμη ζώνη, ανά αστέρα.

Υπενθυμίζεται ότι κατοικήσιμη ζώνη ονομάζεται ένα συγκεκριμένο εύρος αποστάσεων από τον μητρικό αστέρα, το οποίο έχει σαν συνέπεια η ηλιακή θερμότητα που φτάνει στον πλανήτη που κινείται σε αυτήν να έχει ως αποτέλεσμα την ανάπτυξη θερμοκρασιών κατάλληλων για τη διατήρηση του νερού σε υγρή μορφή. Κάτι τέτοιο θεωρείται κρίσιμη προϋπόθεση για την ανάπτυξη έμβιων οργανισμών.

http://physicsgg.me/2015/02/06/%ce%bf-%ce%bd%cf%8c%ce%bc%ce%bf%cf%82-%cf%84%ce%bf%cf%85-bode-%cf%80%cf%81%ce%bf%ce%b2%ce%bb%ce%ad%cf%80%ce%b5%ce%b9-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%cf%8d%cf%80%ce%b1%cf%81%ce%be%ce%b7-%ce%b5%ce%be%cf%89%cf%80/

 

Ο πρώτος εξερευνητής εξωπλανητών. :cheesy:

Το διαστημικό τηλεσκόπιο Kepler που είχε ως αποκλειστική αποστολή τον εντοπισμό εξωπλανητών, πλανητών έξω από το ηλιακό μας σύστημα, έλαβε την ονομασία «κυνηγός εξωπλανητών». Τώρα η Βρετανία ανακοίνωσε ότι θα στείλει στο Διάστημα τον πρώτο «εξερευνητή εξωπλανητών».

Πρόκειται για την αποστολή Twinkle. Αν όλα πάνε σύμφωνα με τον σχεδιασμό των επιτελών της αποστολής το 2019 ένας δορυφόρος θα εκτοξευθεί στο Διάστημα και με τα ισχυρά, προηγμένα και υπερευαίσθητα όργανα του θα προσπαθήσει να μελετήσει σε βάθος τις ατμόσφαιρες εξωπλανητών. Σε πρώτη φάση ο δορυφόρος αναμένεται να μελετήσει τις ατμόσφαιρες τουλάχιστον 100 εξωπλανητών επικεντρώνοντας το ενδιαφέρον του σε βραχώδεις πλανήτες με μέγεθος λίγες φορές μεγαλύτερο από αυτό της Γης, πλανήτες που είναι γνωστοί με τον όρο «Υπερ-Γαίες». Η ατμοσφαιρική μελέτη εξωπλανητών είναι ιδιαίτερως σημαντική αφού θα δείξει αν κάποιος πλανήτης διαθέτει συνθηκες φιλικές προς την ζωή.

http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=675283

jkocaxq8c58didc8etzm.png.17b0f485b08030a08dccb8a80dcaef7c.png

bode.jpg.866c8498a32eaaad9b0cb5d4c21132c7.jpg

Twinkle.jpg.83aa6a8b990007d082425fed12bcf370.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 2 εβδομάδες αργότερα...

Ο πρώτος δορυφόρος για τη μελέτη της ατμόσφαιρας των εξωπλανητών. :cheesy:

Πολύτιμα στοιχεία για τη χημεία, τον σχηματισμό και την εξέλιξη των πλανητών που έχουν εντοπισθεί σε άλλα ηλιακά συστήματα, αναμένεται να προσφέρει ο νέος δορυφόρος Twinkle από το 2019, όταν θα τεθεί σε τροχιά.

Κατασκευασμένος από μια ομάδα Βρετανών επιστημόνων και τεχνικών, με επικεφαλής το Πανεπιστημιακό Κολέγιο του Λονδίνου (UCL) και την εταιρεία Surrey Satellite Technology, ο Twinkle θα παραμείνει σε λειτουργία για τουλάχιστον τρία χρόνια, μελετώντας αποκλειστικά τις ατμόσφαιρες εξωπλανητών.

«Πρόκειται για μια πολύ φιλόδοξη αποστολή», αναφέρει η Τζιοβάνα Τινέτι, καθηγήτρια στο UCL. «Αν και μέχρι σήμερα έχουν εντοπισθεί σχεδόν 2.000 εξωπλανήτες, στην πραγματικότητα οι γνώσεις μας για αυτούς τους ξένους κόσμους είναι πολύ λίγες.

Ξέρουμε τη μάζα, την πυκνότητα και την απόσταση από τον μητρικό τους αστέρα. Από αυτά τα στοιχεία, έχουμε συμπεράνει πως κάποιοι είναι παγωμένοι, άλλοι τόσο θερμοί που η επιφάνειά τους είναι ρευστή, ορισμένοι ότι είναι τεράστιες “μπάλες” αερίων, και λίγοι με βραχώδες ανάγλυφο, σαν τη Γη. Πέρα όμως από αυτά, δεν γνωρίζουμε τίποτε άλλο…

Έτσι, ο Twinkle θα μας επιτρέψει για πρώτη φορά να αναλύσουμε την ατμόσφαιρά τους, αποκτώντας μια εντελώς νέα εικόνα για την κατάσταση στην οποία βρίσκονται».

Όταν ένας εξωπλανήτης περνά μπροστά από τον μητρικό του Ήλιο, ένα μικρό ποσοστό από το αστρικό φως φιλτράρεται από τα μόρια και τα νέφη στην ατμόσφαιρά του.

Ο δορυφόρος θα καταγράψει αυτό το φως και θα προσδιορίσει τις φασματικές «υπογραφές» που φανερώνουν τη σύσταση της ατμόσφαιρας – για παράδειγμα, αν περιέχει υδρατμούς ή διοξείδιο του άνθρακα.

Με τη σειρά της, η χημική σύσταση θα δώσει τη δυνατότητα στους επιστήμονες να καταλαβαίνουν αν ένας εξωπλανήτης «γεννήθηκε» στην τροχιά που κινείται σήμερα ή βρέθηκε εκεί από κάποια άλλη θέση του πλανητικού του συστήματος.

Επίσης, η χημική σύνθεση επηρεάζεται από διάφορα φαινόμενα και διεργασίες – όπως την πρόσκρουση μετεωριτών ή αστεροειδών, την ηφαιστειακή δραστηριότητα, ή ακόμη και την ύπαρξη ζωντανών μικροοργανισμών. Συνεπώς, αποκαλύπτει και την εξέλιξη ενός εξωπλανήτη.

Ο Twinkle θα αναλύσει με τον υπέρυθρο φασματογράφο του τουλάχιστον 100 εξωπλανήτες στον Γαλαξία μας, στους οποίους θα περιλαμβάνονται μια μεγάλη ποικιλία ουράνιων σωμάτων – από «υπεργαίες» με διάμετρο έως και 10 φορές μεγαλύτερη από της Γης, έως υπέρθερμους αέριους γίγαντες που περιφέρονται πολύ κοντά από τον μητρικό τους αστέρα.

Για τους μεγαλύτερους εξωπλανήτες, ο δορυφόρος θα μπορέσει επίσης να χαρτογραφήσει τα νέφη τους και να προσδιορίσει τη θερμοκρασιακή κατανομή τους.

«Το φως που φιλτράρεται από την ατμόσφαιρα ενός εξωπλανήτη είναι μόλις το 0,01% της ακτινοβολίας που εκπέμπει το μητρικό του άστρο», προσθέτει η Τινέτι. «Επομένως, για τις μετρήσεις χρειάζονται πολύ αξιόπιστα όργανα, τα οποία θα βρίσκονται έξω από τη γήινη ατμόσφαιρα και τις αλλοιώσεις που αυτή θα προκαλούσε».

Η κατασκευή του εξοπλισμού θα γίνει από τη Surrey Satellite Technology, ο οποίος μαζί με την εκτόξευση και τη λειτουργία του δορυφόρου, θα στοιχίζει περίπου 60 εκατομμύρια ευρώ.

Το ποσό αυτό, το οποίο θα προέλθει από κρατικά και ιδιωτικά κεφάλαια, είναι περίπου το 1/10 του προϋπολογισμού ανάλογων διαστημικών αποστολών που έχουν αναπτυχθεί από διεθνή προγράμματα διαστημικών υπηρεσιών.

Γεγονός που οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στο ότι τα περισσότερα εξαρτήματα θα είναι hardware που πωλείται ήδη στο εμπόριο.

Το Πανεπιστημιακό Κολέγιο του Λονδίνου αφήνει ανοικτό το ενδεχόμενο η «ζωή» του δορυφόρου να επεκταθεί για δύο ακόμη χρόνια ή και περισσότερο.

http://www.naftemporiki.gr/story/917431/o-protos-doruforos-gia-ti-meleti-tis-atmosfairas-ton-eksoplaniton

twinkle-spacecraft.jpg.cccc2fa9fe8a849f3f85ab59ec815e34.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Οι πλανήτες «οφθαλμοί» είναι κατοικήσιμοι. :cheesy:

Στο Σύμπαν υπάρχουν πολλά είδη πλανητών ορισμένα εκ των οποίων δεν τα γνωρίζαμε μέχρι πρόσφατα. Η πρόοδος στις επιστημονικές μεθόδους εξερεύνησης του Σύμπαντος και η συνεχής αναβάθμιση των δυνατοτήτων επίγειων και διαστημικών τηλεσκοπίων είχαν ως αποτέλεσμα τα τελευταία χρόνια να ανακαλύπτονται συνεχώς νέοι πλανήτες ανάμεσα τους ορισμένοι εκ των οποίων ανήκουν σε αυτά τα άγνωστα είδη.

Ανάμεσα στα νέα είδη πλανητών που εντοπίστηκαν πρόσφατα είναι και ένας περίεργος τύπος πλανήτη που οι ειδικοί ονόμασαν «πλανήτης οφθαλμός». Πρόκειται για πλανήτες που μόνο η μια τους πλευρά «βλέπει» το μητρικό τους άστρο.

Αρχικά οι επιστήμονες έκριναν ότι αυτοί οι πλανήτες είναι αφιλόξενοι για την ζωή. Όμως μια μελέτη που έγινε πριν από ένα χρόνο από επιστήμονες του Πανεπιστημίου του Κολούμπια ανέφερε ότι οι πλανήτες οφθαλμοί όχι μόνο είναι φιλόξενοι για τη ζωή αλλά κατοικήσιμοι ακόμη και για τον άνθρωπο. Μια νέα μελέτη έρχεται να επιβεβαιώσει αυτή την θεωρία.

Οι πλανήτες οφθαλμοί, εξαιτίας ισχυρών παλιρροϊκών δυνάμεων που ασκούνται επάνω τους, στρέφουν μόνο τη μία πλευρά της επιφάνειάς τους προς το μητρικό τους άστρο. Ετσι η μια πλευρά τους είναι μονίμως φωτεινή και σε αυτήν αναπτύσσονται ιδιαίτερα υψηλές θερμοκρασίες ενώ η άλλη πλευρά είναι μονίμως σκοτεινή και ψυχρή. Η όψη αλλά και τα χαρακτηριστικά αυτών των πλανητών «θύμισε» στους πρώτους επιστήμονες που ασχολήθηκαν μαζί τους τους οφθαλμούς του ματιού, για αυτόν τον λόγο και τους προσέδωσαν το συγκεκριμένο «παρατσούκλι».

Μέχρι στιγμής τέτοιοι πλανήτες έχουν εντοπιστεί να κινούνται μόνο γύρω από κόκκινους νάνους που, σύμφωνα με τους επιστήμονες, είναι ο τύπος πλανητών που κυριαρχεί στον γαλαξία μας αφού αντιστοιχεί περίπου στο 80% των άστρων που υπάρχουν σε αυτόν.

Οι πρώτες μελέτες για τους πλανήτες οφθαλμούς ανέφεραν ότι οι συνθήκες για την ανάπτυξη και επιβίωση της ζωής δεν είναι ευνοϊκές σε αυτούς. Στη μια πλευρά που «βλέπει» συνεχώς το μητρικό άστρο αναπτύσσονται τέτοιες θερμοκρασίες που δεν επιτρέπουν την παρουσία του νερού σε υγρή μορφή - στοιχείο απαραίτητο (με βάση τα όσα γνωρίζουμε) για τη δημιουργία και επιβίωση της ζωής. Η άλλη μόνιμα παγωμένη πλευρά επίσης δεν μπορεί να επιτρέψει την ανάπτυξη και επιβίωση της ζωής.

Πριν από ένα χρόνο αστρονόμοι του Πανεπιστημίου Κολούμπια στις ΗΠΑ υποστήριξαν ότι υπάρχει μια περιοχή σε αυτούς τους πλανήτες όπου υπάρχουν συνθήκες ευνοϊκές για την παρουσία της ζωής. Πρόκειται για την περιοχή που βρίσκεται στα όρια ανάμεσα στις δύο πλευρές αυτών των πλανητών.

Κατά τη θεωρία των αστρονόμων του Κολούμπια, στα σύνορα των δύο πλευρών είναι πιθανό να υπάρχει μια στενή ζώνη όπου οι συνθήκες είναι τέτοιες ώστε το νερό ούτε να εξατμίζεται ούτε να παγώνει και να παραμένει μόνιμα σε υγρή μορφή.

Η παρουσία του νερού σε υγρή μορφή συνδέεται άμεσα και με την παρουσία ζωής έστω και σε μικροβιακή μορφή. Οι αστρονόμοι που ανέπτυξαν αυτή τη θεωρία αναφέρουν μάλιστα ότι οι συνθήκες στη συγκεκριμένη ζώνη είναι τέτοιες που θα μπορούσαν πιθανότατα να υποστηρίξουν την παρουσία του ανθρώπου. Σε άρθρο του που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Nautilus» ο Σον Ρειμόντ, αστρονόμος του Εργαστηρίου Αστροφυσικής στο Μπορντό της Γαλλίας, αναφέρει ότι πράγματι στα σύνορα των δύο πλευρών στους πλανήτες οφθαλμούς αναπτύσσονται συνθήκες ευνοϊκές για την παρουσία της ζωής.

Αν τελικά τα πράγματα είναι έτσι τότε αυξάνονται τα πιθανά «σπίτια» στα οποία θα μπορούσε να αποικήσει ο άνθρωπος.

http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=679856

9E09F5CBDE87A075A8F8E310B7F0522A.jpg.a294d4f873f9abf55b6decc61fc93659.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Το αρχαιότερο σύστημα πλανητών :cheesy:

Τον πιο ηλικιωμένο πρόγονο του ηλιακού μας συστήματος έφερε στο φως η πρόσφατη «αρχαιολογική» ανακάλυψη του διαστημικού τηλεσκοπίου Κέπλερ: ένα αστέρι που μοιάζει με τον Ηλιο, γύρω του πέντε πλανήτες παρόμοιου μεγέθους με αυτό της Γης, ένα σύστημα όμως επτά δισεκατομμυρίων ετών γηραιότερο από το ηλιακό μας σύστημα.

«Οταν σχηματίστηκε η Γη, αυτοί οι πέντε πλανήτες και ο αστέρας τους ήταν ήδη μεγαλύτεροι σε ηλικία από τη σημερινή ηλικία της Γης» λέει στην «Κ» ο Τιάγκο Καμπάντε, ερευνητής αστεροσεισμολόγος στο Πανεπιστήμιο του Μπέρμιγχαμ και επικεφαλής της μεγάλης έρευνας στην οποία συμμετείχαν επιστήμονες από δεκάδες ερευνητικά κέντρα της Βρετανίας, των Ηνωμένων Πολιτειών, της Δανίας, της Πορτογαλίας, της Αυστραλίας, της Γερμανίας και της Ιταλίας.

Ο αστέρας Κέπλερ-444, όπως ονομάστηκε, σχηματίστηκε πριν από 11,2 δισεκατομμύρια χρόνια, όταν το σύμπαν, 13,8 δισεκατομμυρίων ετών σήμερα, ήταν ακόμα στη νεότητά του, ανακοίνωσε σε δημοσίευσή της η διεθνής ερευνητική ομάδα σε τεύχος του Φεβρουαρίου του επιστημονικού περιοδικού The Astrophysical Journal.

«Είναι το αρχαιότερο σύστημα με πλανήτες σαν τη Γη, που έχει ανακαλυφθεί μέχρι σήμερα» λέει ο δρ Παναγιώτης Νιάρχος, καθηγητής Παρατηρησιακής Αστροφυσικής και Αστρονομίας του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Η διαστημική αποστολή Κέπλερ έχει φέρει στο φως μέχρι σήμερα πάνω από 1.000 εξωπλανήτες, χρησιμοποιώντας τη μέθοδο των διαβάσεων, δηλαδή την παρατήρηση του περάσματος του πλανήτη μπροστά από τον αστέρα του. Αυτές οι διαβάσεις των πλανητών μπροστά από τα αστέρια τους προκαλούν απειροελάχιστες διακυμάνσεις στη λαμπρότητα των αστέρων και, παρατηρώντας αυτή την πτώση στη φωτεινότητα, οι επιστήμονες μπορούν να εξάγουν συμπεράσματα τόσο για τους πλανήτες, όσο και για τους ίδιους τους αστέρες.

«Είναι σαν να προσπαθούμε να δούμε ένα κουνούπι να περνάει μπροστά από ένα φάρο και να μετρήσουμε τη μεταβολή του φωτός του φάρου λόγω του περάσματος του κουνουπιού. Μιλάμε για τέτοιας κλίμακας διακυμάνσεις» εξηγεί ο δρ Αλέξιος Λιάκος, ερευνητής στον τομέα της παρατηρησιακής αστροφυσικής στο Ινστιτούτο Αστρονομίας, Αστροφυσικής, Διαστημικών Εφαρμογών και Τηλεπισκόπησης του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών.

Τα εξελιγμένα τεχνολογικά και ευαίσθητα όργανα του Κέπλερ χρησιμοποιούνται από τους επιστήμονες για να μετρήσουν και άλλες διακυμάνσεις του φωτός, που οφείλονται στις αναπάλσεις του ίδιου του αστέρα, δηλαδή στον τρόπο με τον οποίο αυτός φουσκώνει και ξεφουσκώνει σε συνάρτηση με τον χρόνο. Η μελέτη αυτών των αναπάλσεων απασχολεί ένα συναρπαστικό τομέα της αστρονομίας που ονομάζεται αστεροσεισμολογία.

«Οπως η συχνότητα με την οποία τρέμει ένα μπαλόνι γεμάτο με νερό προδίδει το περιεχόμενό του, έτσι και η παρατήρηση του τρόπου με τον οποίο πάλλονται εξωτερικά τα αστέρια αποκαλύπτει τι κρύβουν στο εσωτερικό τους. Κατ’ αυτόν τον τρόπο κάνουμε έμμεσα σεισμολογία, βλέπουμε δηλαδή το υπέδαφος του αστεριού», συμπληρώνει ο δρ Κοσμάς Γαζέας, Λέκτορας Αστροφυσικής στο Τμήμα Φυσικής του Πανεπιστημίου Αθηνών, ο οποίος σε ένα μεγάλο μέρος της έρευνάς του χρησιμοποιεί τις μεθόδους της αστεροσεισμολογίας.

Αυτές οι αναπάλσεις, οι οποίες στην περίπτωση του αστέρα Κέπλερ-444 είναι της τάξης των λίγων λεπτών, δημιουργούν αυξομειώσεις στη λαμπρότητα του αστέρα, που όταν παρατηρηθούν για μεγάλα χρονικά διαστήματα και αναλυθούν με τη βοήθεια μαθηματικών μοντέλων, βοηθούν τους επιστήμονες να κατανοήσουν το εσωτερικό των αστέρων. «Από την ανάλυση αυτών των δεδομένων μπορούμε να συλλέξουμε πληροφορίες για την πυκνότητα του αστέρα, την επιφανειακή του βαρύτητα, τη μάζα, την ακτίνα, αλλά το σημαντικότερο, να υπολογίσουμε την ηλικία του» λέει ο δρ Νιάρχος, ο οποίος με την ερευνητική του ομάδα εφαρμόζει τη μέθοδο της αστεροσεισμολογίας σε δεδομένα που συλλέγει από γήινα τηλεσκόπια.

Αυτό που συμβαίνει στο εσωτερικό ενός αστέρα και επιτρέπει στους επιστήμονες να υπολογίσουν την ηλικία του και την εξελικτική του κατάσταση, σχετίζεται με αλλαγές στην πυκνότητά του, δηλαδή στο πόσο συμπαγής είναι. «Πάρε για παράδειγμα τον Ηλιο, του οποίου η ηλικία είναι μικρότερη από 5 δισεκατομμύρια χρόνια. Εάν τον μελετήσουμε σήμερα και μετά από δύο δισεκατομμύρια χρόνια, θα παρατηρήσουμε πτώση στην πυκνότητά του, διότι ενώ θα έχει μεγαλύτερο μέγεθος, θα έχει διατηρήσει την ίδια μάζα» λέει ο δρ Καμπάντε.

«Η επιβεβαίωση της τόσο μεγάλης ηλικίας του Κέπλερ-444 βοηθά να καθοριστεί η αρχή της εποχής σχηματισμού των πλανητών» τονίζει στην «Κ» ο δρ Νιάρχος. Πράγματι, οι επιστήμονες μέχρι πολύ πρόσφατα δεν θεωρούσαν δυνατό γύρω από τόσο γηραιά αστέρια, των οποίων η σύσταση ήταν φτωχή σε βαρέα μέταλλα, να μπορούν να σχηματιστούν πλανήτες του μεγέθους της Γης. «Aυτή η ανακάλυψη μας κάνει να αναθεωρήσουμε σχετικά με τα στενά όρια ηλικίας των πλανητών, τα οποία πιστεύαμε ότι ήταν κοντά στη δημιουργία του δικού μας πλανήτη. Μαθαίνουμε επίσης ότι και στο παρελθόν υπήρχαν οι κατάλληλες συνθήκες για τη δημιουργία πλανητών μεγέθους ανάλογου με αυτού της Γης» λέει ο δρ Γαζέας.

Η έρευνα όμως στον τομέα των εξωπλανητών δεν έχει ως μοναδικό στόχο τη μελέτη των ουράνιων σωμάτων και της ιστορίας του γαλαξία, αλλά ξυπνά την έμφυτη ανάγκη των ανθρώπων για εύρεση απαντήσεων σε ερωτήματα όπως ποιοι είμαστε, από πού ήρθαμε, πού οδηγούμαστε, είμαστε μόνοι στο σύμπαν; Παρότι βέβαια κανείς από τους πέντε πλανήτες του Κέπλερ-444 δεν είναι καλός υποψήφιος για την ύπαρξη ζωής – διότι περιφέρονται σε τροχιές πολύ κοντά στο αστέρι τους, όπου οι θερμοκρασίες είναι υπερβολικά υψηλές «το γεγονός ότι βρέθηκαν μικροί σε μέγεθος πλανήτες ηλικίας 11 δισεκατομμυρίων ετών, αυξάνει κατακόρυφα τις πιθανότητες να ανακαλυφθούν και άλλοι πλανήτες σαν τη Γη», επισημαίνει ο δρ Γαζέας. «Η ελπίδα αυτή τροφοδοτεί τη συζήτηση σχετικά με την ύπαρξη πολιτισμών αρχαιότερων και πολύ πιο εξελιγμένων από τον δικό μας» προσθέτει.

Ακόμα και εάν υπάρχει όμως εξελιγμένη τεχνολογικά αρχαία ζωή στον γαλαξία μας, σύμφωνα με τον δρα Καμπάντε, θα είναι πέρα από τα όρια της φαντασίας μας να τη συλλάβουμε. «Οταν εμείς οι άνθρωποι υπάρχουμε πάνω στη Γη εδώ και λιγότερα από 200.000 χρόνια, η πιθανότητα να αντιληφθούμε την ύπαρξη ενός πολιτισμού κάπου στο γαλαξία που είναι μερικά δισεκατομμύρια χρόνια παλιότερος από τον δικό μας, είναι μηδαμινή» λέει ο ίδιος. «Πάρε για παράδειγμα μία μυρμηγκοφωλιά που βρίσκεται δίπλα σε έναν δρόμο ταχείας κυκλοφορίας. Πώς είναι ποτέ δυνατό να εξηγήσουμε στα μυρμήγκια τι είναι ο αυτοκινητόδρομος; Είναι κάτι τελείως εκτός της κατανόησής τους» προσθέτει. «Σήμερα, εμείς οι άνθρωποι, μπορεί να είμαστε αυτά τα μυρμήγκια στην άκρη του δρόμου...».

http://www.kathimerini.gr/805538/article/epikairothta/episthmh/idoy-to-arxaiotero-systhma-planhtwn

planet1-thumb-large.jpg.beaa6dd7f3c5f307dcacbaf75d625a1a.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Ο πλανήτης με τους τέσσερις ήλιους! :cheesy:

Η ύπαρξη πλανητών τους οποίους συντροφεύουν περισσότερα από ένα άστρα έγινε ευρύτερα γνωστή από τον «Πόλεμο των Άστρων» και τον πλανήτη του πρωταγωνιστή της θρυλικής ταινίας που ανήκε σε δυαδικό αστρικό σύστημα. Τα τελευταία χρόνια τα διαστημικά τηλεσκόπια και τα ολοένα και πιο ισχυρά επίγεια τηλεσκόπια έχουν εντοπίσει πολλούς πλανήτες στον γαλαξία μας που βρίσκονται ανάμεσα σε δύο άστρα . Εχουν εντοπιστεί επίσης αρκετοι πλανήτες που δεν βρίσκονταν ανάμεσα σε δύο αλλά σε τρία άστρα και τώρα εντοπίζονται πλανήτες που βρίσκονται ανάμεσα σε τέσσερα άστρα!

Ο πρώτος πλανήτης με τέσσερα άστρα εντοπίστηκε το 2013 και τώρα ομάδα ερευνητών χρησιμοποιώντας τα τηλεσκόπια του Αστεροσκοπείου Palomar στις ΗΠΑ εντόπισε άλλο ένα. Πρόκειται για ένα πλανητικό σύστημα σε απόσταση 136 έτη φωτός στον αστερισμό του Κριού. Το σύστημα έλαβε την ονομασία 30 Ari και ο πρώτος πλανήτης που εντοπίστηκε σε αυτό είναι πραγματικά τεράστιος. Πρόκειται για ένα γίγαντα αερίου με μάζα δέκα φορές μεγαλύτερη από εκείνη του Δία. Ο πλανήτης ολοκληρώνει μια πλήρη περιστροφή γύρω από το μητρικό του άστρο σε 335 μέρες. Οι ερευνητές εκτιμούν ότι τόσο ο πλανήτης όσο και οι δορυφόροι που πιθανώς έχει δεν διαθέτουν συνθήκες φιλικές στην ζωή. Σύμφωνα με τους ερευνητές αν κάποιος βρισκόταν σε αυτόν τον πλανήτη θα έβλεπε ένα σχετικά μικρό ήλιο, δύο πιο απομακρυσμένα λαμπερά άστρα ορατά και στον πρωινό ουρανό ενώ το τέταρτο άστρο θα το έκρυβαν τα άλλα τρία.

Η ανακάλυψη οδηγεί τους ειδικούς στην διαπίστωση ότι οι πλανήτες σε τετραπλά αστρικά συστήματα είναι περισσότεροι από όσο πιστεύαμε μέχρι σήμερα. Οι ερευνητές εντόπισαν επίσης και ένα ακόμη πλανήτη που βρίσκεται σε τριπλό αστρικό σύστημα και πιο συγκεκριμένα στο σύστημα HD 2638 σε απόσταση 175 ετών φωτός από εμάς στον αστερισμό του Κήτους. Επικεφαλής των ερευνητών ήταν επιστήμονες του Εργαστηρίου Αεροπροώθησης (JPL) της NASA η οποία προέβη και στις σχετικές ανακοινώσεις.

http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=682663

 

Σύννεφα από λιωμένα βράχια στο μετεωρολογικό δελτίο εξωπλανήτη. :cheesy:

Ένας γιγάντιος, καυτός εξωπλανήτης σε απόσταση άνω των 1.000 ετών φωτός από τη Γη καλύπτεται από σύννεφα λιωμένων πετρωμάτων, αποκαλύπτει νέα μέθοδος παρατήρησης που επινοήθηκε από ερευνητές του ΜΙΤ.

Η νέα τεχνική επιτρέπει τον εντοπισμό νεφών σε σώματα που εντοπίστηκαν με τον διάσημο κυνηγό πλανητών Kepler. Το εξειδικευμένο διαστημικό τηλεσκόπιο, το οποίο έχει ολοκληρώσει πλέον την κύρια φάση της αποστολής του, ήταν σχεδιασμένο να ανιχνεύει εξωπλανήτες από την ανεπαίσθητη μείωση που προκαλούν στη φωτεινότητα των μητρικών τους άστρων την ώρα που περνούν από μπροστά τους.

Εκτός του ότι αποκαλύπτουν την παρουσία εξωπλανητών, οι μεταβολές της φωτεινότητας του άστρου μπορούν επίσης να αποκαλύψουν στοιχεία για την ατμόσφαιρα των εξωπλανητών και για τη σύσταση των νεφών της. Αυτό συμβαίνει επειδή τα διάφορα σωματίδια από τα οποία αποτελούνται τα νέφη σκεδάζουν (εκτρέπουν) διαφορετικά μήκη κύματος φωτός.

Σε μελέτη που έχει γίνει δεκτή για δημοσίευση στην επιθεώρηση The Astrophysical Journal, ερευνητές του ΜΙΤ αναλύουν τα σύννεφα του Kepler-7b, ενός εξωπλανήτη που περιφέρεται γύρω από ένα μεγάλο άστρο στην κατεύθυνση του αστερισμού της Λύρας.

Ο Kepler-7b, ένας από τους πρώτους εξωπλανήτες που ανακάλυψε το Kepler, είναι ένας «καυτός Δίας» -ένας γιγάντιος πλανήτης από αέρια, ο οποίος ψήνεται σε θερμοκρασία 1.500 βαθμών Κελσίου.

Οι ερευνητές εξέτασαν διάφορα μαθηματικά μοντέλα για την πιθανή συμπεριφορά της ατμόσφαιρας του πλανήτη σε συγκεκριμένες πιέσεις και θερμοκρασίες. Στη συνέχεια προσδιόρισαν το μοντέλο που ταίριαζε με τις πραγματικές μετρήσεις του Kepler.

Κατέληξαν έτσι στο συμπέρασμα ότι τα σύννεφα του Kepler-7b πρέπει να αποτελούνται από εξαερωμένο μαγνήσιο και ενώσεις του πυριτίου. Στη Γη, τα υλικά αυτά είναι στέρεα και αποτελούν βασικά συστατικά των πετρωμάτων. Στον καυτό κόσμο του Kepler-7b, παίρνουν τη μορφή ατμού που φτάνει ψηλά στην ατμόσφαιρα του πλανήτη. Όταν οι ατμοί αυτοί κρυώσουν και συμπυκνωθούν, σχηματίζουν υγρά σωματίδια που συγκεντρώνονται σε νέφη.

Όμως τα σύννεφα αυτά δεν καλύπτουν ομοιόμορφα τον Kepler-7b: η περίοδος περιστροφής του πλανήτη είναι ίση με την περίοδο περιφοράς γύρω από το μητρικό του άστρο, κάτι που σημαίνει ότι η μία πλευρά του πλανήτη είναι μόνιμα στραμμένη στο φως, ενώ η άλλη παραμένει βυθισμένη στο αιώνιο σκοτάδι.

Λόγω αυτής της ιδιαιτερότητας, τα σύννεφα υπάρχουν μόνο στην πλευρά που κοιτάζει μόνιμα το μητρικό άστρο, επισημαίνουν οι ερευνητές.

Σκοπεύουν τώρα να εφαρμόσουν την ίδια μέθοδο σε άλλους εξωπλανήτες, και ελπίζουν να πετύχουν πιο λεπτομερείς παρατηρήσεις των εξωγήινων νεφών με το τηλεσκόπιο TESS, το οποίο προγραμματίζεται να διαδεχθεί το Kepler.

http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231390066

Kepler-7b.jpg.96ea80f40ce819d87da54c67d894f652.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Μυστηριώδη σήματα :cheesy:

Τα μυστηριώδη σήματα, που έως τώρα οι ειδικοί πίστευαν ότι προέρχονταν από αστρικές εκρήξεις, είναι μάλλον από κάποιον άλλο πλανήτη σαν τη Γη, υποστηρίζουν αστρονόμοι.

Ο πλανήτης Gliese 581d έχει συνθήκες που θα μπορούσαν να υποστηρίξουν τη ζωή και είναι πιθανό να είναι βραχώδης και να έχει το διπλάσιο μέγεθος από τη Γη.

Τα σήματα από τον πλανήτη αυτό είχαν ανακαλυφθεί για πρώτη φορά το 2010.

Την περασμένη χρονιά οι ερευνητές πίστευαν ότι ήταν «θόρυβος» από μακρινά άστρα.

Τώρα, μια νέα μελέτη υποστηρίζει, ότι η έρευνα που είχε γίνει το 2014 είχε βασιστεί σε «μη ακριβείς αναλύσεις των δεδομένων», προσθέτοντας ότι ο Gliese 581d όντως υπάρχει.

Σύμφωνα με όσα αναφέρει δημοσίευμα της βρετανικής εφημερίδας Daily Mail, την προηγούμενη χρονιά, ερευνητές από το πανεπιστήμιο της Πενσιλβάνια είχαν δηλώσει ότι ο Gliese 581d και η «παρέα» του Gliese 581g δεν ήταν τίποτε άλλο, παρά ένα τέχνασμα φωτός, που προκλήθηκε από μαγνητικές εκρήξεις σε ένα άστρο 22 έτη φωτός μακριά.

Μια νέα βρετανική έρευνα, από επιστήμονες στο πανεπιστήμιο Queen Mary, το πανεπιστήμιο του Λονδίνου και το πανεπιστήμιο του Χερτφορντσάιρ, ισχυρίζεται ότι η μέθοδος που χρησιμοποίησε η ομάδα από το αμερικανικό πανεπιστήμιο ήταν κατάλληλη μόνο για μεγάλους πλανήτες και πως μπορούσε να «χάνει» μικρότερους πλανήτες όπως ο GJ 581d. Οι βρετανοί ερευνητές υποστηρίζουν, ότι έχουν χρησιμοποιήσει ένα πιο ακριβές μοντέλο επάνω στα υπάρχοντα δεδομένα.

Ο πλανήτης GJ 581d πιστεύεται ότι είναι ο πρώτος πλανήτης έξω από το ηλιακό μας σύστημα, στη ζώνη Goldilocks γύρω από το άστρο του, μια περιοχή όπου δεν είναι ούτε πολύ θερμά, ούτε πολύ ψυχρά για την ύπαρξη ζωής, εξήγησαν οι ερευνητές.

Βίντεο.

https://www.youtube.com/watch?v=vkKkxuOclcg

http://www.defencenet.gr/defence/item/%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%AF%CE%B5%CF%81%CE%B3%CE%B1-%CF%83%CE%AE%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1-%C2%AB%CE%B4%CE%B5%CE%AF%CF%87%CE%BD%CE%BF%CF%85%CE%BD%C2%BB-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%BF%CE%B9%CE%BA%CE%AE%CF%83%CE%B9%CE%BC%CE%BF-%CF%80%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CE%AE%CF%84%CE%B7-22-%CE%AD%CF%84%CE%B7-%CF%86%CF%89%CF%84%CF%8C%CF%82-%CE%BC%CE%B1%CE%BA%CF%81%CE%B9%CE%AC-%CE%B2%CE%AF%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%BF

diastima_10.jpg.54c7d0a3084c381ec69e66912a92e43a.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Ένα αερόστατο για ανίχνευση εξωγήινης ζωής σε άλλους πλανήτες. :cheesy:

Ένα αερόστατο που φέρει αισθητήρες έχει σχεδιαστεί για την ανίχνευση ακόμη και του πιο αμυδρού ίχνους το οποίο προέρχεται από εξωγήινη ζωή που ενδεχομένως υπάρχει σε άλλους πλανήτες. Έχει μάλιστα ήδη σταλεί σε αποστολή στην ατμόσφαιρα της Γης.

Το αερόστατο πέρασε περισσότερο από μια ώρα σε ύψος 105.000 ποδιών πάνω από την επιφάνεια της Γης, όπου πραγματοποίησε λήψη μετρήσεων, πριν πέσει με τη βοήθεια αλεξίπτωτου με ασφάλεια πίσω στο έδαφος.

Οι πειραματικοί αισθητήρες, που αναπτύχθηκαν από ερευνητές της NASA και του Πανεπιστημίου της Κεντρικής Φλόριντα, είχαν δοκιμαστεί με σκοπό την αποστολή της εξελιγμένης συσκευής σε άλλους πλανήτες.

Το μηχάνημα είναι ικανό να ανιχνεύει απειροελάχιστα ίχνη αερίων που συνδέονται με πιθανή ένδειξη ζωής. Είναι μάλιστα πολύ πιο ευαίσθητο σε σχέση με τις μέχρι τώρα τεχνολογίες και έτσι θα μπορούσε να αποκαλύψει την ύπαρξη ζωής σε άλλους πλανήτες.

Ακόμα και χαμηλά επίπεδα μεθανίου σε έναν πλανήτη θα μπορούσαν να αποτελούν ένδειξη ότι εκεί υπάρχει ζωή.

Ο Robert Peale καθηγητής φυσικής, στο Πανεπιστήμιο της Φλόριντα ο οποίος ηγείται του εγχειρήματος, δήλωσε:

«Ο αισθητήρας μας έχει τη δυνατότητα να ανιχνεύει συγκεκριμένες εκπομπές αερίων σε εξαιρετικά χαμηλές συγκεντρώσεις. Τα υποπροϊόντα του μεταβολισμού των έμβιων όντων περιλαμβάνουν χαρακτηριστικά αέρια όπως το μεθάνιο, το οποίο στον Άρη, για παράδειγμα, μπορεί να εντοπιστεί σε πολύ χαμηλές συγκεντρώσεις».

Η συσκευή μεγέθους τοστιέρα χρησιμοποιεί μια τεχνική που είναι γνωστή ως «φασματομετρία λέιζερ» για την ανίχνευση μικρών ποσοτήτων φυσικού αερίου

Ο καθηγητής Peale και η ομάδα του τοποθέτησαν τον αισθητήρα τους, ο οποίος χρησιμοποιεί υπέρυθρο λέιζερ που έχει το μέγεθος ενός κόκκου αλατιού, σε μεγάλο υψόμετρο πάνω στο αερόστατο την περασμένη Κυριακή.

Οι περισσότεροι ανιχνευτές που χρησιμοποιούνται σήμερα δεν είναι σε θέση να μετρήσουν την συγκέντρωση ίχνοι ατμού ή αερίων. Ωστόσο, η NASA ελπίζει ότι με τη χρήση του PAMSS, όπως λέγεται η συσκευή, μπορεί να ανιχνεύσει μικρές ποσότητες μεθανίου σε άλλους πλανήτες, όπως ο Άρης.

Τα χαμηλά επίπεδα μεθανίου έχουν ήδη εντοπιστεί στον Άρη ενώ σε συγκεκριμένα σημεία τα επίπεδα πιστεύεται ότι είναι αυξημένα. Οι επιστήμονες θέλουν τώρα να εξερευνήσουν αυτά τα σημεία λεπτομερέστερα με την ελπίδα ότι μπορεί να εξακολουθεί να υφίσταται ζωή κάπου κάτω από την επιφάνεια του πλανήτη.

Το αερόστατο σχεδιάστηκε και όπως φάνηκε από τις δοκιμές θα μπορούσε να λειτουργήσει σε ακραίες συνθήκες κρύου και χαμηλής ατμοσφαιρικής πίεσης, αφού στη στρατόσφαιρα οι θερμοκρασίες κυμαίνονται σε πολύ χαμηλά επίπεδα που φθάνουν τους -59 ° C.

http://www.defencenet.gr/defence/item/%CE%B1%CF%85%CF%84%CF%8C-%CF%84%CE%BF-%CE%B1%CE%B5%CF%81%CF%8C%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%84%CE%BF-%CE%B8%CE%B1-%CE%BC%CE%B1%CF%82-%CE%B4%CE%B5%CE%AF%CE%BE%CE%B5%CE%B9-%CE%B1%CE%BD-%CF%85%CF%80%CE%AC%CF%81%CF%87%CE%BF%CF%85%CE%BD-%CE%B5%CE%BE%CF%89%CE%B3%CE%AE%CE%B9%CE%BD%CE%BF%CE%B9

ayto-to-aerostato-tha-mas-deixei-an-yparhoyn-exwghinoi-700x360.jpg.b9e7f0433ba34a3e1fcb03e4abf32748.jpg

ayto-to-aerostato-tha-mas-deixei-an-yparhoyn-exwghinoi1.jpg.f0c6945cd8f8bba306691da5baf412eb.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Πλανήτες ικανοί να φιλοξενήσουν ζωή. :cheesy:

Δισεκατομμύρια πλανήτες, σε τροχιά γύρω από άστρα, που βρίσκονται στη λεγόμενη «κατοικήσιμη ζώνη», ικανή να φιλοξενήσει ζωή, διαθέτει ο γαλαξίας μας, σύμφωνα με νέα έρευνα, την οποία παρουσίασαν χθες επιστήμονες στο Ινστιτούτο Μιλς Μπορ της Καπεγχάγης.

Το διαστημικό τηλεσκόπιο Κέπλερ, το οποίο εκτόξευσε η NASA το 2009 για να ερευνήσει «εξωπλανήτες», εκτός του ηλιακού μας συστήματος, έχει ήδη εντοπίσει χιλιάδες τέτοιους, σε συστήματα παραπλήσια του δικού μας, με πλανήτες σε τροχιά γύρω από άστρο.

Αξιοποιώντας τα δεδομένα του Κέπλερ, οι επιστήμονες του Αυστραλιανού Εθνικού Πανεπιστημίου και του Ινστιτούτου Νιλς Μπορ αποπειράθηκαν να υπολογίσουν πόσα άστρα του γαλαξία μας μπορεί να διαθέτουν πλανήτες στις κατοικήσιμες ζώνες τους, ικανά να συντηρήσουν νερό σε υγρή μορφή.

«Οι υπολογισμοί μας δείχνουν ότι δισεκατομμύρια άστρα του γαλαξία διαθέτουν έναν με τρεις πλανήτες στην κατοικήσιμη ζώνη τους» αναφέρει η ανακοίνωση του Iνστιτούτου.

Για να καταλήξει στο παραπάνω συμπέρασμα, η επιστημονική ομάδα αξιοποίησε νέα εκδοχή του νόμου Τίτιους-Μπόουντ, με τον οποίο αστρονόμοι του 18ου αιώνα υπολόγισαν με σχετική ακρίβεια τη θέση του πλανήτη Ουρανού, προτού καν αυτός ανακαλυφθεί. Σύμφωνα με τον νόμο αυτό, αν γνωρίζεις την ταχύτητα τροχιάς ορισμένων πλανητών, μπορείς να υπολογίσεις την τροχιά άλλων, να εντοπίσεις τη θέση τους και να ανακαλύψεις ακόμη και «κρυφούς» πλανήτες.

http://www.kathimerini.gr/807939/article/epikairothta/episthmh/planhtes-ikanoi-na-filo3enhsoyn-zwh

 

Τα χρώματα της εξωγήινης ζωής. :cheesy:

Στην προσπάθεια για ανίχνευση εξωγήινης ζωής, οι πρώτες αποδείξεις για την ύπαρξη έμβιων ειδών σε κάποια άλλη «γωνιά» του σύμπαντος είναι πιθανό να βρεθούν στο φως που προέρχεται από την επιφάνεια ενός πλανήτη σε κάποιο μακρινό ηλιακό σύστημα. Αυτή είναι η ιδέα πίσω από την έρευνα επιστημόνων του πανεπιστημίου Κόρνελ στις ΗΠΑ, του Ινστιτούτου Max Planck στη Γερμανία και του πανεπιστημίου της Καλιφόρνια, οι οποίοι δημιούργησαν έναν «χρωματικό κατάλογο» με τη χαρακτηριστική ακτινοβολία που ανακλούν δεκάδες μικροοργανισμοί εδώ στη Γη. Έτσι, αναλύοντας το φως από οποιονδήποτε δυνητικά κατοικήσιμο εξωπλανήτη, με τον «κατάλογο» θα μπορεί να ελεγχθεί εύκολα αν τυχόν έχει αναπτυχθεί εκεί μια μικροσκοπική μορφή ζωής, η οποία να αντιστοιχεί σε κάποιο από αυτά τα γήινα μικρόβια.

Αν φανταστούμε πως κάποιος εξωγήινος… επιστήμονας μελετούσε τον πλανήτη μας με ένα τηλεσκόπιο από έτη φωτός μακριά, δεν θα χρειαζόταν να καταφύγει στα μικρόβια για να καταλάβει πως ο «κόσμος» μας σφύζει από ζωή. Ο λόγος είναι η γήινη βλάστηση και πιο συγκεκριμένα η χλωροφύλλη των φυτών, η οποία απορροφά μεγάλο μέρος του ορατού φωτός, ενώ γίνεται όλο και πιο διαφανής όσο τα μήκη κύματος πλησιάζουν το ερυθρό τμήμα του φάσματος. Επομένως, από την ακτινοβολία που ανακλά η Γη, ο επιστήμονας θα συμπέραινε την παρουσία οξυγόνου στην ατμόσφαιρα και, από αυτήν, την παρουσία ζωής.

Το πρόβλημα, ωστόσο, είναι πως ένας εξωπλανήτης είναι πιθανό να «φιλοξενεί» μικρόβια, χωρίς να έχει ακόμη αναπτύξει βλάστηση – εξάλλου, ακόμη και στη Γη, η χλωρίδα έχει «ηλικία» μόλις 500 εκατομμυρίων ετών, τη στιγμή που οι πρώτοι μικροοργανισμοί εμφανίσθηκαν πριν από 2,5 δισεκατομμύρια χρόνια. Επιπλέον, είναι πιθανό οι κλιματικές συνθήκες σε αυτόν να ευνοούν την ανάπτυξη ανθεκτικών μικροβίων, χωρίς να μπορέσουν να υποστηρίξουν ποτέ τη δημιουργία φυτικών οργανισμών.

Αυτός είναι ο λόγος που οι επιστήμονες από το Max Planck συγκέντρωσαν 137 είδη γήινων μικροβίων και συνέταξαν τον «κατάλογο» με τις φασματικές «υπογραφές» τους, δηλαδή τη χαρακτηριστική ακτινοβολία που ανακλούν.

Μάλιστα, σε αυτά τα 137 είδη, φρόντισαν να περιλάβουν και μικροοργανισμούς που είναι ανθεκτικοί σε αρκετά ακραίες συνθήκες. Έτσι, στη λίστα υπάρχουν μικρόβια τα οποία π.χ. ζουν σε ερήμους ή σε υδροθερμικές πηγές στα βάθη των ωκεανών, δηλαδή σε περιβάλλοντα με ασυνήθιστα υψηλές θερμοκρασίες και πιέσεις.

«Μέχρι σήμερα, κανείς δεν είχε σκεφθεί πως, στην αναζήτηση ζωής σε εξωγήινους πλανήτες, θα πρέπει να συμπεριληφθούν είδη από ακραία περιβάλλοντα τα οποία, αν και είναι εξαίρεση στη Γη, ίσως αποτελούν τον κανόνα σε άλλους πλανήτες», αναφέρει σε συνέντευξη της στην ιστοσελίδα του αμερικανικού Ινστιτούτου Σμιθσόνιαν η Λίζα Καλτενέγκερ από το πανεπιστήμιο Κορνέλ, η οποία πήρε μέρος στην έρευνα.

Όπως συμπληρώνει η Kaltenegger, ο «κατάλογος» θα ήταν βέβαια άχρηστος αν δεν μπορούσαν να μελετηθούν οι επιφάνειες των εξωπλανητών.

Κάτι που θα γίνει εφικτό με τη νέα «γενιά» τηλεσκοπίων που βρίσκονται ήδη στα σκαριά. Ανάμεσά τους, το Εξαιρετικά Μεγάλο Τηλεσκόπιο της Ευρώπης (European Extremely Large Telescope, E-ELT) στη Χιλή, το οποίο αναμένεται να είναι έτοιμο να λειτουργήσει το 2022. Την ίδια δυνατότητα θα προσφέρει και το υπέρυθρο διαστημικό τηλεσκόπιο της ΝΑΣΑ WFIRST (Wide-Field Infrared Survey Telescope), που προγραμματίζεται να εκτοξευθεί στα μέσα της επόμενης δεκαετίας.

http://physicsgg.me/2015/03/17/%cf%84%ce%b1-%cf%87%cf%81%cf%8e%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%b1-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%b5%ce%be%cf%89%ce%b3%ce%ae%ce%b9%ce%bd%ce%b7%cf%82-%ce%b6%cf%89%ce%ae%cf%82/

 

 

Πειράματα διαστημικής μικροβιολογίας στο ΑΠΘ. :cheesy:

Τη συμπεριφορά βακτηρίων σε συνθήκες που προσομοιάζουν το περιβάλλον πλανητών με βαρύτητα ως 20 φορές μεγαλύτερη από τη Γη θα μελετήσει η ομάδα του Εργαστηρίου Μικροβιολογίας και Υγιεινής Τροφίμων του Τομέα Επιστήμης και Τεχνολογίας Τροφίμων του Τμήματος Γεωπονίας του ΑΠΘ κατά τη διάρκεια της έκτης καμπάνιας «Spin Your Thesis!» της ESA.

«Κάθε χρόνο ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος (ESA) δίνει τη δυνατότητα σε τέσσερις ομάδες φοιτητών από όλη την Ευρώπη να πραγματοποιήσουν πειράματα υπερ-βαρύτητας στις εγκαταστάσεις του Large Diameter Centrifuge που βρίσκεται στο Ευρωπαϊκό Διαστημικό Κέντρο Ερευνας και Τεχνολογίας της ESA (ESTEC) στο Νόρντβαϊκ της Ολλανδίας» λέει στο «Βήμα» ο διευθυντής του Εργαστηρίου Μικροβιολογίας και Υγιεινής Τροφίμων του ΑΠΘ αναπληρωτής καθηγητής κ. Κωνσταντίνος Κουτσουμανής.

Εφέτος επελέγη με βάση την πρόταση που κατέθεσε η ομάδα του Εργαστηρίου Μικροβιολογίας και Υγιεινής Τροφίμων του ΑΠΘ, η οποία αποτελείται από τις τρεις διδακτορικές φοιτήτριες Ζαφειρώ Ασπρίδου, Μυρσίνη Κακαγιάννη και Δάφνη Δημακοπούλου-Παπάζογλου υπό την επίβλεψη του κ. Κουτσουμανή.

Μάλιστα η επιλογή αποτελεί σημαντική διάκριση για το ΑΠΘ αφενός γιατί η ομάδα συμμετέχει για πρώτη φορά στην καμπάνια αυτή καταθέτοντας την πρότασή της και αφετέρου γιατί μόνο τέσσερις ομάδες από όλη την Ευρώπη επιλέγονται κάθε χρόνο για να συμμετάσχουν στην καμπάνια.

«Η επιλογή της ομάδας μας στην καμπάνια αυτή μάς έδωσε χαρά καθώς αποτελεί σημαντική διάκριση αλλά ταυτόχρονα είναι και μεγάλη πρόκληση για εμάς» σχολιάζει ο κ. Κουτσουμανής.

«Η ομάδα θα μελετήσει τη συμπεριφορά μικροοργανισμών σε συνθήκες βαρύτητας ως και 20 φορές μεγαλύτερης από αυτήν της Γης. Συγκεκριμένα θα μελετηθεί η επίδραση της έκθεσης σε συνθήκες υπερβαρύτητας σε χαρακτηριστικά των βακτηρίων όπως η θερμοαντοχή και η κινητικότητα τόσο σε φαινοτυπικό όσο και σε μοριακό επίπεδο» περιγράφει ο κ. Κουτσουμανής.

Σημειώνει επίσης ότι «τα αποτελέσματα αναμένεται να συμβάλουν στη βελτίωση και στη διεύρυνση της γνώσης των χαρακτηριστικών των μικροοργανισμών σχετικά με την αντοχή τους σε υψηλές θερμοκρασίες αλλά και την παθογένειά τους καθώς κάτι τέτοιο μελετάται για πρώτη φορά. Επιπλέον υπάρχει η πιθανότητα τα ευρήματα της μελέτης αυτής να οδηγήσουν στην τροποποίηση των διαδικασιών αποστείρωσης, με πιθανή εμπλοκή στην αναζήτηση ζωής σε εξωγήινα περιβάλλοντα».

Η ιδέα της πρότασης που κατατέθηκε υπήρχε εδώ και καιρό και η τελική προετοιμασία δεν χρειάστηκε μεγάλο χρονικό διάστημα. «Το πρώτο βήμα ήταν η κατάθεση και η επιλογή της ομάδας μας, αλλά απαιτείται προσεκτική προετοιμασία του πειράματος που θα πραγματοποιηθεί τον Σεπτέμβριο. Στη φάση αυτή ολοκληρώνεται ο σχεδιασμός των πειραμάτων, ενώ ταυτόχρονα πραγματοποιούνται πειράματα σε συνθήκες βαρύτητας που απαντούν στην επιφάνεια της Γης» λέει ο κ. Κουτσουμανής.

Κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας των πειραμάτων η ομάδα υποστηρίζεται από το Γραφείο Εκπαίδευσης και από εμπειρογνώμονες που είναι υπεύθυνοι για τις εγκαταστάσεις του LCD.

Τα μέλη του ευρωπαϊκού συνδέσμου European Low Gravity Research Association (ELGRA) θα είναι σε ετοιμότητα για να παράσχουν συμβουλές και εμπειρογνωμοσύνη σε ό,τι αφορά τη μικροβαρύτητα και την έρευνα της υπερβαρύτητας.

Στην φωτογραφία η ομάδα του Εργαστηρίου Μικροβιολογίας και Υγιεινής Τροφίμων του Τομέα Επιστήμης και Τεχνολογίας Τροφίμων του ΑΠΘ. Από αριστερά προς δεξιά: Δάφνη Δημακοπούλου-Παπάζογλου, υπ. διδάκτωρ, Μυρσίνη Κακαγιάννη, υπ. διδάκτωρ, Ζαφειρώ Ασπρίδου, υπ. διδάκτωρ, και Κώστας Κουτσουμανής, αν. καθηγητής ΑΠΘ και επιβλέπων.

http://www.tovima.gr/society/article/?aid=686978

B87A82F973F2C523C0BF066B8EC0A9F7.jpg.9b6b450b1ec25757d400760767dc9d22.jpg

2FA09B9F65B417460E50578B286CC715.jpg.c98cd75a95233ad16da7b54f631bf624.jpg

alien-colors.jpg.dceeb6ac2722e48fbf256229c051a873.jpg

xromatistos-katalogos-gia-anazitisi-eksogiinis-zois.jpg.279e4b61bd43455bfb3fad0376f651d6.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 3 εβδομάδες αργότερα...

Ανακάλυψαν οργανικά μόρια σε μακρινό άστρο. :cheesy:

Οι θεμέλιοι λίθοι της χημείας της ζωής φαίνεται πως είναι πανταχού παρόντες στο σύμπαν, καθώς οι αστρονόμοι ανακάλυψαν για πρώτη φορά πολύπλοκα οργανικά μόρια σε ένα βρεφικής ηλικίας αστρικό σύστημα.

Η ανακάλυψη έγινε σε ένα πρωτοπλανητικό δίσκο (πρόπλασμα πλανήτη) που περιβάλλει έναν πολύ νεαρό άστρο.

Οι ερευνητές από τις ΗΠΑ, την Ευρώπη και την Ιαπωνία, με επικεφαλής την αστρονόμο Κάριν Όμπεργκ του αμερικανικού Κέντρου Αστροφυσικής Χάρβαρντ-Σμιθσόνιαν, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Nature», κατάφεραν τη σημαντική παρατήρηση με τη βοήθεια του τηλεσκοπίου ALMA στην Ατακάμα της Χιλής. Όπως επεσήμαναν, η ανακάλυψη επιβεβαιώνει ότι οι συνθήκες που επικράτησαν στη Γη και ευνόησαν την ανάπτυξη ζωής, κάθε άλλο παρά μοναδικές είναι στο σύμπαν.

Ο πρωτοπλανητικός δίσκος περιβάλλει το άστρο MWC 480 και περιέχει μεγάλες ποσότητες οργανικών μορίων (με βάση τον άνθρακα), κυρίως μεθυλοκυανίδιο (CH3CN), που είναι αρκετές για να γεμίσουν όλους τους ωκεανούς της Γης. Παρόμοια οργανικά μόρια, σε ανάλογες συγκεντρώσεις, έχουν βρεθεί στους κομήτες του ηλιακού συστήματός μας.

Το άστρο MWC 480 έχει περίπου διπλάσια μάζα από τον Ήλιο, ηλικίας μόνο ενός εκατομμυρίων ετών (έναντι των άνω των 4 δισεκατομμυρίων ετών του Ήλιου) και βρίσκεται σε απόσταση 455 ετών φωτός, στην περιοχή του Ταύρου.

Ο πρωτοπλανητικός δίσκος, που κάποια στιγμή θα εξελιχθεί σε κανονικό πλανήτη, έχει μόλις πρόσφατα δημιουργηθεί από ένα κρύο και σκοτεινό νεφέλωμα σκόνης και αερίων. Τέτοια διαστρικά νέφη θεωρούνται πολύ αποτελεσματικά «εργοστάσια» πολύπλοκων οργανικών μορίων.

Τα μεθυλοκυανίδια θεωρούνται σημαντικά, επειδή αποτελούν βασικά συστατικά των αμινοξέων, των θεμέλιων λίθων των πρωτεϊνών και άρα όλης της ζωής.

Έως σήμερα, οι επιστήμονες δεν ήταν βέβαιοι εάν τέτοια ζωτικά μόρια μπορούσαν να αντέξουν στο ταραχώδες περιβάλλον των υπό δημιουργία νέων αστρικών συστημάτων, όπου οι προσκρούσεις σωμάτων και οι ακτινοβολίες μπορούν εύκολα να διασπάσουν τους χημικούς δεσμούς.

Η νέα ανακάλυψη αποκαλύπτει για πρώτη φορά, πέραν κάθε αμφιβολίας, ότι αυτά τα πολύπλοκα οργανικά μόρια, στα οποία βασίζεται η ζωή, όχι μόνο επιβιώνουν, αλλά και αφθονούν στο περιβάλλον ενός υπό δημιουργία πλανήτη, όπως κάποτε θα ήταν και η Γη.

«Από τη μελέτη των εξωπλανητών γνωρίζουμε ότι το ηλιακό μας σύστημα δεν είναι μοναδικό στον αριθμό των πλανητών του ή στην αφθονία του νερού. Τώρα πια ξέρουμε, επίσης, ότι δεν είμαστε μοναδικοί ούτε στην οργανική χημεία. Για άλλη μία φορά, μάθαμε ότι δεν είμαστε κάτι ξεχωριστό, πράγμα που, από την οπτική γωνία του σύμπαντος, αποτελεί σπουδαία είδηση» δήλωσε η κ. Όμπεργκ.

http://physicsgg.me/2015/04/08/%ce%b1%ce%bd%ce%b1%ce%ba%ce%ac%ce%bb%cf%85%cf%88%ce%b1%ce%bd-%ce%bf%cf%81%ce%b3%ce%b1%ce%bd%ce%b9%ce%ba%ce%ac-%ce%bc%cf%8c%cf%81%ce%b9%ce%b1-%cf%83%ce%b5-%ce%bc%ce%b1%ce%ba%cf%81%ce%b9%ce%bd%cf%8c/

imrs.jpg.4d37a824ced14e69412adbd24120d68f.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 2 εβδομάδες αργότερα...

Αυτός ο εξωπλανήτης είναι πραγματικά πολύ έξω. :cheesy:

Ομάδα αστρονόμων αμερικανικών πανεπιστημίων του και του Κέντρου Αστροφυσικής Harvard-Smithsonian χρησιμοποιώντας το διαστημικό τηλεσκόπιο Spitzer και το τηλεσκόπιο Ogle Warsaw στη Χιλή ανακάλυψαν ένα ακόμη εξωπλανήτη. Πρόκειται για γίγαντα αερίου με μέγεθος παρόμοιο με εκείνο του Δία ο οποίος βρίσκεται σε απόσταση 13 χιλιάδων ετών φωτός από τη Γη. Ο Ogle-2014-BLG-0124 όπως ονομάστηκε ο εξωπλανήτης αυτός είναι από τους πιο μακρινούς που έχουν εντοπιστεί μέχρι σήμερα.

Η συντριπτική πλειοψηφία των περίπου δύο χιλιάδων εξωπλανητών που έχουν εντοπιστεί μέχρι σήμερα βρίσκονται σε αποστάσεις 10-100 φορές κοντινότερες από αυτή που βρίσκεται ο Ogle-2014-BLG-0124. Η ανακάλυψη έγινε με τη μέθοδο του βαρυτικού φακού και ανάμεσα στα άλλα θεωρείται σημαντική επειδή στην περιοχή του γαλαξία μας που εντοπίστηκε ο πλανήτης οι επιστήμονες πιστεύουν ότι είναι… άγονη.

Η μέθοδος του βαρυτικού φακού (ή μικροφακού) που αναπτύχθηκε πρόσφατα έχει συμβάλει πολύ στη διαστημική εξερεύνηση τα τελευταία χρόνια. Η τεχνική βασίζεται σε ένα φαινόμενο που προβλέπεται από τη Γενική θεωρία της Σχετικότητας, και βρίσκει εφαρμογή κυρίως στην αναζήτηση πλανητών. Οι ερευνητές επικεντρώνουν την προσοχή τους όταν ένα άστρο περνάει μπροστά από ένα άλλο, πιο μακρινό άστρο.

Κατά το πέρασμα αυτό το βαρυτικό πεδίο του πιο κοντινού άστρου – το οποίο σύμφωνα με τη Γενική Σχετικότητα κάμπτει τον περιβάλλοντα χωροχρόνο – διαθλά το φως του πιο μακρινού άστρου λειτουργώντας σαν μεγεθυντικός φακός μέσα από τον οποίο το άστρο και οι πλανήτες που κινούνται γύρω από αυτό γίνονται ορατά από τη Γη.

Το αποτέλεσμα είναι να αυξάνει το μέγεθος και η φωτεινότητα ενός κοσμικού σώματος ως και 20 φορές. Η ίδια μέθοδος χρησιμοποιείται και για τον εντοπισμό πολύ μακρινών γαλαξιών. Χρησιμοποιούνται ως βαρυτικοί φακοί πολύ μεγάλοι γαλαξίες οι οποίοι στρεβλώνουν και μεγεθύνουν το φως των γαλαξιών που βρίσκονται σε πιο μακρινές αποστάσεις.

http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231400663

699D7275B3D5908E0FFF8C8AF4468D69.jpg.362cffd27ff58bd7a926358600c225d9.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Για πρώτη φορά, τηλεσκόπιο βλέπει το φως εξωπλανήτη. :cheesy:

Πριν από ακριβώς 20 χρόνια, ο εξωπλανήτης 51 Pegasi b πέρασε στην ιστορία ως ο πρώτος πλανήτης που ανακαλύφθηκε γύρω από ένα κανονικό άστρο σαν τον Ήλιο. Είκοσι χρόνια μετά, γίνεται ο πρώτος εξωπλανήτης του οποίου το φως καταφέρνουν να ανιχνεύσουν οι αστρονόμοι.

Από τους σχεδόν 2.000 εξωπλανήτες που έχουν ανακαλυφθεί μέχρι σήμερα, ελάχιστα έγιναν άμεσα ορατοί -οι περισσότεροι απλά χάνονται μέσα στη λάμψη των μητρικών τους άστρων.

Η ύπαρξη του 51 Pegasi b, ο οποίος ανακαλύφθηκε το 1995 σε απόσταση περίπου 50 ετών φωτός στον αστερισμό του Πηγάσου, μπορεί να γίνει μόνο έμμεσα αντιληπτή: ο εξωπλανήτης προκαλεί με τη βαρύτητά του χαρακτηριστικές ταλαντώσεις στην κίνηση του μητρικού άστρου του

Στη νέα μελέτη, όμως, οι ερευνητές κατάφεραν να ανιχνεύσουν ορατό φως που εκπέμπεται από τη μητρικό άστρο και ανακλάται στην ατμόσφαιρα του 51 Pegasi b πριν φτάσει τελικά στη Γη -ακριβώς όπως το ηλιακό φως ανακλάται στη Σελήνη και κάνει έτσι το δορυφόρο ορατό.

Μέχρι σήμερα, η κύρια μέθοδος για τη μελέτη της ατμόσφαιρας εξωπλανητών ήταν η παρατήρηση του αστρικού φωτός που φιλτράρεται μέσα από την ατμόσφαιρα όταν ο πλανήτης τύχει να βρεθεί ανάμεσα στο άστρο του και τη Γη.

Η νέα τεχνική υπερτερεί, αφού δεν απαιτεί το πέρασμα του πλανήτη ακριβώς μπροστά από το μητρικό άστρο του.

Κλειδί ήταν το όργανο HARPS, το οποίο λειτουργεί συνδεδεμένο σε ένα τηλεσκόπιο 3,6 μέτρων που διαχειρίζεται το Ευρωπαϊκό Νότιο Αστεροσκοπείο (ESO) στη Χιλή.

Το HARPS, ένας από τους πλέον πετυχημένους κυνηγούς εξωπλανητών, είναι σχεδιασμένο να ανιχνεύει εξωπλανήτες από τις ταλαντώσεις που προκαλούν στα μητρικά άστρα τους.

Καθώς το άστρο ταλαντώνεται ουσιαστικά πλησιάζει και μετά απομακρύνεται από τη Γη. Λόγω του φαινομένου Ντόπλερ, το φάσμα της ακτινοβολίας του άστρου μετατοπίζεται τη μία προς το ερυθρό (όταν το άστρο απομακρύνεται) και την άλλη προς το γαλάζιο (όταν το άστρο πλησιάζει).

Στην περίπτωση του 51 Pegasi b, οι ερευνητές του Πανεπιστημίου του Πόρτο στην Πορτογαλία κατάφεραν να ανιχνεύσουν και μια δεύτερη ταλάντωση του φάσματος. Η δεύτερη αυτή ταλάντωση ήταν πιο αμυδρή, ωστόσο οι μετατοπίσεις προς το ερυθρό και το μπλε ήταν πιο έντονες.

Οι ταλαντώσεις αυτές αντιστοιχούν σε αστρικό φως που ανακλάται στην ατμόσφαιρα του πλανήτη πριν φτάσει στη Γη. Έχει μεγαλύτερες μετατοπίσεις επειδή ο πλανήτης κινείται πολύ γρήγορα σε σχέση με τους κλυδωνισμούς του άστρου.

Η ανίχνευση αυτής της ταλάντωσης του φάσματος είναι εξαιρετικά δύσκολη υπόθεση -σαν να προσπαθεί να ανιχνεύσει το φως που ανακλάται σε μια μύγα καθώς περιφέρεται γύρω από έναν γλόμπο μακριά στον ορίζοντα.

Παρόλα αυτά, τα δεδομένα του HARPS επέτρεψαν στους ερευνητές να υπολογίσουν με νέα ακρίβεια δύο βασικά χαρακτηριστικά του 51 Pegasi b: τη μάζα του, που είναι περίπου το ήμισυ της μάζας του Δία, και την κλίση της τροχιάς του, που είναι 9 μοίρες σε σχέση με τη Γη.

Πολύ ακριβέστερες μετρήσεις θα είναι δυνατές όταν ένας νέος φασματογραφικός ανιχνευτής, με την ονομασία Espresso, εγκατασταθεί στο «Πολύ Μεγάλο Τηλεσκόπιο» (VLT) του ESO στη Χιλή, και αργότερα με την ολοκλήρωση του «Ευρωπαϊκού Εξαιρετικά Μεγάλου Τηλεσκοπίου» (E-ELT), επίσης στο ESO.

Οι μετρήσεις των οργάνων αυτών θα επιτρέψουν στους αστρονόμους να μετρούν χαρακτηριστικά όπως η ανακλαστικότητα των εξωπλανητών, η οποία με τη σειρά της μπορεί να αποκαλύψει στοιχεία για την σύσταση της επιφάνειας και της ατμόσφαιρας

Η μελέτη δημοσιεύεται στην έγκριτη επιθεώρηση Astronomy & Astrophysics.

http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231402285

393F42404192D259B835B829BAE81A78.jpg.f2aa09db62c412f70198af1af37cb020.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

«Συμμαχία» αστρονόμων για την αναζήτηση πλανητών φιλόξενων στη ζωή. :cheesy:

Αμερικανοί επιστήμονες από τα μεγαλύτερα ερευνητικά ιδρύματα στις ΗΠΑ, ανάμεσά τους το πανεπιστήμιο Στάνφορντ και το πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας Μπέρκλεϊ, ενώνουν τις δυνάμεις τους στο «κυνήγι» εξωπλανητών όπου επικρατούν συνθήκες ευνοϊκές για την ανάπτυξη έμβιων οργανισμών ή, ακόμη περισσότερο, φιλοξενούν ήδη εξωγήινες μορφές ζωής.

Η πρωτοβουλία χρηματοδοτείται από τη NASA και περιλαμβάνει 16 διαφορετικά πρότζεκτ που, αν και έχουν τον ίδιο στόχο, το κάθε ένα θα επιστρατεύσει και μία διαφορετική μέθοδο αναζήτησης. Έτσι, στα πλαίσια ενός από τα πρότζεκτ, οι αστρονόμοι θα προσπαθήσουν να ανακαλύψουν νέους εξωπλανήτες, ανιχνεύοντας τις απειροελάχιστες μεταβολές που προκαλούν αυτά στη θέση ή τη φωτεινότητα του «μητρικού» τους αστέρα.

Ένα άλλο ερευνητικό έργο θα αξιοποιήσει το Gemini Planet Imager (GPI), ένα όργανο στο τηλεσκόπιο του παρατηρητηρίου Gemini South στη Χιλή, για να αποτυπώσει τις εικόνες των εξωπλανητών από τη θερμότητα που αυτοί εκπέμπουν. Το έργο ονομάζεται «Exoplanets Unveiled» και σε αυτό συμμετέχουν το πανεπιστήμιο Στάνφορντ και το πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας Μπέρκλεϊ.

«Συνδυάζοντας διάφορες τεχνικές, θα μπορέσουμε να ανακαλύψουμε άγνωστες λεπτομέρειες για τη διαδικασία σχηματισμού των εξωπλανητών και τις ιδιότητές τους, όπως επίσης και να διαπιστώσουμε ποιο είδος είναι το πιο διαδεδομένο στο σύμπαν. Ο απώτερος στόχος είναι να βρούμε γήινους πλανήτες και περιβάλλοντα ευνοϊκά στην ανάπτυξη ζωής», λέει στο σάιτ του Μπέρκλεϊ ο Τζέιμς Γκράχαμ, καθηγητής αστρονομίας και υπεύθυνος του «Exoplanets Unveiled».

Η βασική διαφορά του «Exoplanets Unveiled» από τα υπόλοιπα 15 πρότζεκτ είναι πως θα χρησιμοποιήσει το Gemini Planet Imager, το οποίο ξεκίνησε να λειτουργεί στη Χιλή τον Νοέμβριο του 2014.

Το συγκεκριμένο έργο ανήκει στο NExSS (Nexus for Exoplanet System Science), μια πρωτοβουλία της NASA για τη συνεργασία των «καλύτερων και πιο καταξιωμένων» αστρονόμων, όπως αναφέρει στο δελτίο Τύπου της η αμερικανική διαστημική υπηρεσία. Στο NExSS συμμετέχουν ερευνητές από 10 αμερικανικά πανεπιστήμια, 3 ερευνητικά κέντρα της NASA και 3 ινστιτούτα, με ένας από τους βασικούς στόχους να κατανοηθεί καλύτερα με ποιον τρόπο η αλληλεπίδραση ενός εξωπλανήτη με τον «μητρικό» του αστέρα επηρεάζει την ανάπτυξη ζωής.

Η βασική διαφορά του «Exoplanets Unveiled» από τα υπόλοιπα 15 πρότζεκτ είναι πως θα χρησιμοποιήσει το Gemini Planet Imager, το οποίο ξεκίνησε να λειτουργεί στη Χιλή τον Νοέμβριο του 2014.

Το όργανο έχει ήδη απεικονίσει δύο γνωστούς εξωπλανήτες, όπως και δίσκους σκόνης και αερίων γύρω από «νεαρά» αστέρια, όπου «γεννήθηκαν» πρόσφατα καινούριοι εξωπλανήτες.

Στο πλαίσιο του «Exoplanets Unveiled», οι επιστήμονες θα αξιοποιήσουν επίσης τα δίδυμα τηλεσκόπια Keck στη Χαβάη και το Τηλεσκόπιο των Τριάντα Μέτρων (TMT), το οποίο προγραμματίζεται να κατασκευασθεί επίσης στη Χαβάη και να αρχίσει να λειτουργεί από το 2024. Όσον αφορά πάντως το Gemini Planet Imager, το όργανο θα μπορεί να «δει» μόνο θερμούς εξωπλανήτες, με μέγεθος μεγαλύτερο από του Δία. Ο λόγος είναι πως οι εξωπλανήτες αυτοί εκπέμπουν υπέρυθρη ακτινοβολία μεγάλης έντασης, που μπορεί να ανιχνευθεί από το Gemini Planet Imager.

Αντίθετα, δεν θα μπορεί να απεικονίσει γήινους εξωπλανήτες, αφού η ακτινοβολία που ανακλούν είναι μικρότερη από τη διακριτική του ικανότητα. Μάλιστα, σύμφωνα με τους αστρονόμους, θα χρειασθεί τουλάχιστον μία δεκαετία για να κατασκευασθεί ένας «διάδοχος» του Gemini Planet Imager που θα έχει τόσο ευαίσθητη «όραση».

«Οι τεχνολογίες και τα εξαρτήματα που αναπτύχθηκαν για το όργανο θα χρησιμοποιηθούν σε μελλοντικές προσπάθειες της NASA για την αναζήτηση εξωπλανητών, όπως στο διαστημικό τηλεσκόπιο υπερύθρων Wide-Field Infrared Survey Telescope (WFIRST)», λέει ο Μπρους Ντίκινσον από το πανεπιστήμιο του Στάνφορντ, ο οποίος συμμετέχει επίσης στο «Exoplanets Unveiled».

Το WFIRST δεν αναμένεται να εκτοξευθεί πριν από μία δεκαετία, «σαρώνοντας» το σύμπαν στο εγγύς του υπέρυθρου φάσμα της ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας, με σκοπό να μελετήσει τη σκοτεινή ενέργεια και να συμβάλει στην έρευνα για εξωπλανήτες.

Σύμφωνα με τους επιστήμονες, στα δεδομένα του συγκεκριμένου τηλεσκόπιου είναι πιθανό να εντοπίσουν μετρήσεις που είναι χαρακτηριστικές «υπογραφές» έμβιων διαδικασιών. Μια προοπτική που δεν θα μπορούσε να γίνει πραγματικότητα αν δεν είχει υπάρξει το Gemini Planet Imager.

http://www.naftemporiki.gr/story/945268/summaxia-astronomon-gia-tin-anazitisi-planiton-filoksenon-sti-zoi

gemini-planet-imager.jpg.b45678bc659927376164e796d6c8a064.jpg

gemini-planet-imager-gpi.jpg.e2ab8481d1c9889c45ab5184792423d8.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Δημιουργήστε έναν λογαριασμό ή συνδεθείτε για να σχολιάσετε

Πρέπει να είσαι μέλος για να αφήσεις ένα σχόλιο

Δημιουργία λογαριασμού

Εγγραφείτε για έναν νέο λογαριασμό στην κοινότητά μας. Είναι εύκολο!.

Εγγραφή νέου λογαριασμού

Συνδεθείτε

Έχετε ήδη λογαριασμό? Συνδεθείτε εδώ.

Συνδεθείτε τώρα
×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Όροι χρήσης