Αστεροειδείς.

Αδιευκρίνιστη η προέλευση του αστεροειδoύς που πριν δύο χρόνια έπληξε τη Ρωσία.

Μπορεί να πέρασαν δύο χρόνια από την έκρηξη του αστεροειδούς πάνω από την πόλη Τσελιάμπινσκ της Ρωσίας, ωστόσο η προέλευσή του εξακολουθεί να προβληματίζει τους επιστήμονες.

Ο αστεροειδής είχε διάμετρο 20 μέτρων και μπήκε στην ατμόσφαιρα της Γης στις 15 Φεβρουαρίου 2013, με συνέπεια να εκραγεί σε υψόμετρο 30 περίπου χιλιομέτρων πάνω από τη ρωσική πόλη, δημιουργώντας ένα ωστικό κύμα που προκάλεσε τον τραυματισμό περισσότερων από 1.200 κατοίκων.

Οι πρώτες μελέτες υποδείκνυαν πως το μετέωρο του Τσελιάμπινσκ, όπως ονομάστηκε, προήλθε από τον 1999 NC43, έναν αστεροειδούς με διάμετρο 2 χιλιομέτρων και αποκολλήθηκε από αυτόν στη φάση κατά την περιφορά του στη «γειτονιά» της Γης.

Πρόσφατη ωστόσο έρευνα επιστημόνων από το Ινστιτούτο Πλανητικής Επιστήμης, το οποίο βρίσκεται στην Αριζόνα των ΗΠΑ, αμφισβητεί αυτό το συμπέρασμα. Κι αυτό γιατί, όπως αναφέρουν σε άρθρο τους στο περιοδικό Icarus, η αντιπαραβολή της τροχιάς και της σύστασης των δύο σωμάτων έφερε στο «φως» αξιοσημείωτες διαφορές.

«Οι αρχικές έρευνες όντως υποδείκνυαν πως τα δύο σώματα είχαν αρκετές ομοιότητες», αναφέρει σε δελτίο Τύπου ο Βίσνου Ρέντι, επιστήμονας από το Ινστιτούτο και επικεφαλής της έρευνας.

«Ωστόσο, η εξέταση του τμήματος που βρέθηκε μετά την έκρηξη έδειξε πως η σύστασή του ταιριάζει με μια κατηγορία μετεωριτών που ονομάζονται χονδρίτες τύπου LL και δεν συμφωνεί με αυτή του αστεροειδούς».

Παράλληλα, ο Ρέντι με τους συναδέλφους του υποστηρίζουν στο άρθρο τους πως είναι απίθανο να προβλεφθεί από ποιους αστεροειδείς θα μπορούσε να αποκολληθεί ένα βράχους, ο οποίος να καταλήξει τελικά στη Γη.

Επειδή οι περισσότεροι αστεροειδείς είναι μικροί και οι τροχιές τους χαοτικές, όπως αναφέρουν, είναι δύσκολο να γίνει μια τέτοια εκτίμηση.

Η έκρηξη του μετέωρου του Τσελιάμπινσκ είχε ισχύ 30 και πλέον φορές μεγαλύτερη από αυτή της ατομικής βόμβας της Χιροσίμα.

Με δεδομένο ότι ήταν το δεύτερο μεγαλύτερο αντικείμενο που διαλύθηκε βίαια στην γήινη ατμόσφαιρα, μετά την Έκρηξη στην Τουνγκούσκα το 1908, έκανε πιο έντονο το ενδιαφέρον για τον εντοπισμό αστεροειδών που θα μπορούσαν να καταλήξουν στον πλανήτη μας.

Μάλιστα, η Ευρωπαϊκή διαστημική Υπηρεσία (ESA) ίδρυσε ένα Κέντρο για την παρακολούθηση των αστεροειδών.

Με αφορμή τη συμπλήρωση δύο χρόνων από το μετέωρο του Τσελιάμπινσκ, το μη κερδοσκοπικό ίδρυμα B612 Foundation εξέδωσε μία ανακοίνωση, καλώντας τις υπηρεσίες όλων των χωρών να εντείνουν τις προσπάθειές τους για τον εντοπισμό ακόμη και σχετικά μικρών ουράνιων σωμάτων, με διάμετρο μικρότερη από 1 χιλιόμετρο.

Παρόλο που τέτοια σώματα δεν θα αφάνιζαν τη ζωή από τη Γη, θα μπορούσαν να καταστρέψουν ολόκληρες περιοχές του πλανήτη.

Το ίδρυμα, το οποίο προσπαθεί να προωθήσει τις σχετικές έρευνες, ελπίζει πως θα συγκεντρώσει τα απαραίτητα κεφάλαια, ώστε το 2018 να εκτοξεύσει το διαστημικό τηλεσκόπιο Sentinel, το οποίο θα μπορεί να εντοπίσει βράχους με διάμετρο μεγαλύτερη των 140 μέτρων.

«Σε αντίθεση με άλλες φυσικές απειλές, στην περίπτωση των αστεροειδών η λύση είναι καθαρά τεχνική και μπορεί να επιτευχθεί με σχετικά μικρό κόστος», αναφέρει στην ανακοίνωση ο δρ Εντ Λου, πρώην αστροναύτης της ΝΑΣΑ και συνιδρυτής του B612 Foundation.

Βίντεο.

http://www.naftemporiki.gr/story/917415/adieukrinisti-i-proeleusi-tou-asteroeidous-pou-prin-duo-xronia-eplikse-ti-rosia

Μετέωρο στον ουρανό των ΗΠΑ έγινε πιο λαμπρό από την Πανσέληνο.

Ένας αστεροειδής βάρους 250 κιλών εισήλθε στην ατμόσφαιρα πάνω από τις ανατολικές ΗΠΑ και καταγράφηκε από κάμερες της NASA καθώς πετούσε πάνω από το Οχάιο, την Πενσιλβάνια και το Πίτσμπουργκ.

Σύμφωνα με το Γραφείο Περιβάλλοντος Μετεωροειδών της NASA, ο διαστημικός βράχος, διαμέτρου περίπου 60 εκατοστών, καταγράφηκε τη στιγμή που κινούνταν με ταχύτητα 72.000 χιλιομέτρων την ώρα.

Λόγω της τριβής με την ατμόσφαιρα, το αντικείμενο έγινε για λίγο πιο λαμπρό από τη Σελήνη, ανακοίνωσε ο ερευνητής της υπηρεσίας Μπιλ Κουκ.

«Οι κάμερες το έχασαν όταν βρισκόταν σε ύψος 13 μιλίων [21 χλμ] πάνω από το Κίτανινγκ» είπε ο Κουκ, αναφερόμενος σε περιοχή της Πενσιλβάνια.

Εκτίμησε ότι μικρά θραύσματα από το μετέωρο ενδέχεται να έπεσαν ως μετεωρίτες στην Πενσιλβάνια.

Η πτώση του καταγράφηκε από ευρυγώνιες κάμερες της NASA που λειτουργούν σε δημόσιους χώρους και παρακολουθούν τον ουρανό για μετέωρα.

http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231386691

Πρόσκρουση αστεροειδή δημιούργησε λίμνη στη Σουηδία.

Έπειτα από δύο αιώνες αναζήτησης, η επιστήμη δείχνει να επιβεβαιώνει ότι η λίμνη Χούμελν στη νότια Σουηδία είναι στην πραγματικότητα ένας πλημμυρισμένος κρατήρας πρόσκρουσης.

Το σχεδόν κυκλικό σχήμα της λίμνης προσέλκυσε για πρώτη φορά το επιστημονικό ενδιαφέρον τη δεκαετία του 1820, και για πολύ καιρό θεωρούνταν κρατήρας ανενεργού ηφαιστείου, αναφέρει το LiveScience.com.

Νέα μελέτη, η οποία δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Geology, επιβεβαιώνει τις υποψίες που διατυπώθηκαν το 1960 ότι η λίμνη Χούμελν, η οποία έχει διάμετρο 1,2 χιλιομέτρων και βάθος 160 μέτρα, σχηματίστηκε από πρόσκρουση διαστημικού αντικειμένου, πιθανότατα αστεροειδή.

Ο Καρλ Άλβμαρκ του Πανεπιστημίου της Λουντ στη Σουηδία εντόπισε στην περιοχή της λίμνης μικρούς κρυστάλλους χαλαζία που έφεραν ίχνη απότομης συμπίεσης. Οι σχηματισμοί αυτοί μπορούν να δημιουργηθούν μόνο από τις ακραίες πιέσεις μιας κοσμικής σύγκρουσης, αναφέρει ο ερευνητής στην επιθεώρηση Geology.

Η λίμνη χρονολογείται γύρω στα 470 εκατομμύρια χρόνια, στα τέλη της Ορδοβίκιας Περιόδου. Εκείνη την εποχή, η Γη δεχόταν καταιγισμό από τα συντρίμμια μιας σύγκρουσης ανάμεσα σε δύο μεγάλα σώματα στη Ζώνη των Αστεροειδών, ανάμεσα στις τροχιές του Άρη και του Δία.

Οι ερευνητές εκτιμούν ότι στη διάρκεια του βομβαρδισμού οι προσκρούσεις μετεωριτών ήταν 100 φορές συχνότερες από ό,τι σήμερα.

Η χρονολόγηση της λίμνης ήταν εφικτή επειδή στα τέλη της Ορδοβίκιας Περιόδου μεγάλου μέρος του πλανήτη καλυπτόταν από ρηχές θάλασσες. Απολιθώματα ψαριών στα ιζήματα της λίμνης επέτρεψαν στους ερευνητές να προσδιορίσουν με ακρίβεια την ηλικία της.

Όπως επισημαίνει ο Άλβμαρκ, ο βομβαρδισμός που δέχτηκε ο πλανήτης πριν από περίπου 470 εκατομμύρια χρόνια δεν αποκλείεται να ήταν τόσο έντονος ώστε να επηρέασε την εξέλιξη της ζωής.

Το αντικείμενο που δημιούργησε τον κρατήρα του Χούμελν εκτιμάται ότι είχε διάμετρο 100 με 150 μέτρα.

Συγκριτικά, το μετέωρο του Τσελιαμπίνσκ που εξερράγη πάνω από τη Ρωσία το 2013, τραυματίζοντας περίπου 1.500 άτομα, είχε διάμετρο γύρω στα 20 μέτρα.

Το αντικείμενο που πιστεύεται ότι οδήγησε στην εξαφάνιση των δεινοσαύρων πριν από 65 εκατομμύρια χρόνια εκτιμάται ότι είχε διάμετρο περίπου 10 χιλιόμετρα.

http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231388913

Τι γνωρίζουμε για το μετεωρίτη του Τσελιάμπινσκ, δυο χρόνια μετά την πτώση του;

Το Φεβρουάριο του 2013 στην περιφέρεια Τσελιάμπινσκ έπεσε ένας μετεωρίτης ο οποίος ήταν ο μεγαλύτερος από τα γνωστά ουράνια σώματα που έχουν πέσει στη Γη, μετά τον μετεωρίτη Τουνγκούσκα το 1908. Η RBTH μίλησε γι' αυτό με κορυφαίους ρώσους επιστήμονες.

Γιατί ο μετεωρίτης δεν έγινε νωρίτερα αντιληπτός;

Ο μετεωρίτης του Τσελιάμπινσκ πέταξε προς τη Γη από την πλευρά του Ηλίου, αναφέρει στη RBTH ο Βλαντίμιρ Σούρντιν, επιστημονικός συνεργάτης του Κρατικού Ινστιτούτου Αστρονομίας Π.Κ. Στέρνμπεργκ. Σύμφωνα με τον ίδιο, οι αστρονόμοι δεν στρέφουν προς τα εκεί τα τηλεσκόπιά τους εξαιτίας του εκτυφλωτικού φωτός και η περιοχή αυτή του ηλιακού συστήματος μπορεί να παρατηρηθεί μόνο με ειδικά ηλιακά τηλεσκόπια, με τα οποία είναι αδύνατο να μελετηθεί οτιδήποτε άλλο εκτός από τον ίδιο τον Ήλιο.

Γιατί δεν σκοτώθηκε κανείς;

Από την πτώση του μετεωρίτη του Τσελιάμπινσκ τραυματίστηκαν 1147 άτομα, μεταξύ αυτών 259 παιδιά. Ζημιές υπέστησαν 3724 κατοικίες, 671 εκπαιδευτικά ιδρύματα, 11 κτίρια κοινωνικών υπηρεσιών, 69 πολιτιστικά κέντρα και 5 αθλητικά. Οι αρχές της περιφέρειας Τσελιάμπινσκ εκτίμησαν το ύψος των ζημιών από την πτώση του μετεωρίτη στα 16 εκατ. δολάρια.

Εκτός του ότι ο μετεωρίτης ήταν σχετικά μικρός, με διάμετρο μόλις 19 μέτρων, πετούσε κατά μήκος της επιφάνειας της Γης, αναφέρει ο Ντμίτρι Βίμπε, επικεφαλής του τμήματος φυσικής και εξέλιξης των αστέρων του Ινστιτούτου Αστρονομίας της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών.

Η μακριά διάρκεια πτήσης μέσα στην ατμόσφαιρα προκάλεσε τον κατακερματισμό του αρκετά ευαίσθητου υλικού του μετεωρίτη σε μικρά θραύσματα, τα περισσότερα από τα οποία κάηκαν πριν φτάσουν στη Γη. Αρχικά ο μετεωρίτης ζύγιζε περίπου 13 χιλιάδες τόνους, αλλά στη Γη κατέπεσαν μόνο 6 τόνοι του περίπου, δηλαδή το 0,5% της συνολικής μάζας.

Μέχρι σήμερα οι επιστήμονες έχουν συλλέξει πάνω από ένα τόνο.

Φυσικά, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι υπήρξε κι ένα μεγάλο τμήμα του 654 κιλών, το οποίο έπεσε στη λίμνη Τσερμπακούλ. Αν έπεφτε στην πόλη, είναι σίγουρο ότι θα είχε προκαλέσει θύματα. Επομένως, θα μπορούσε κανείς ως ένα βαθμό να χαρακτηρίσει τυχερούς τους κατοίκους του Τσελιάμπινσκ.

Ο μετεωρίτης του Τσελιάμπινσκ ανήκει στην κατηγορία των συνηθισμένων χονδριτών, οι οποίοι αποτελούν άνω του 90% του συνόλου των μετεωριτών που πέφτουν στον πλανήτη μας, αναφέρει ο Ντμίτρι Σαντίλενκο, επιστημονικός συνεργάτης του εργαστηρίου μελέτης μετεωριτών του Ινστιτούτου γεωχημείας και αναλυτικής χημείας της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών. Ονομάζονται χονδρίτες λόγω του μεγάλου αριθμού από χόνδρους (κόκκους) και περιέχουν στερεοποιημένα σταγονίδια πυριτικού υλικού. Λέγεται πως ο μετεωρίτης του Τσελιάμπινσκ δεν υπήρξε ποτέ τμήμα κάποιου πλανήτη και αποτελείται από ύλη ηλικίας περίπου 4,5 δις. ετών, από την οποία σχηματίστηκαν οι πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος.

Από τέτοιους χονδρίτες αποτελείται η ζώνη των αστεροειδών που βρίσκεται ανάμεσα στον Άρη και το Δία. Στους αστρονόμους είναι γνωστοί περίπου 600 χιλιάδες αστεροειδείς της ζώνης αυτής. Μερικοί από αυτούς λόγω συγκρούσεων ή άλλων παραγόντων αλλάζουν τροχιά και γίνονται μετεωρίτες, οι οποίοι προσεγγίζουν τη Γη.

Τι τον κάνει μοναδικό;

Ο συγκεκριμένος μετεωρίτης μπορεί να χαρακτηριστεί ως εκείνος με τη μεγαλύτερη «φωτογένεια» απ’ όλους όσους έχει δει ο άνθρωπος να πέφτουν στη Γη, αναφέρει αστειευόμενη η εκ των παλαιότερων επιστημονικών υπαλλήλων του Κρατικού Γεωλογικού Μουσείου Β.Ι. Βερνάντσκι της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών. Σημειωτέον, αυτό το μουσείο βρίσκεται στη Μόσχα κοντά στην Κόκκινη πλατεία, και εκεί εκτίθεται ένα από τα θραύσματα του συγκεκριμένου μετεωρίτη

(http://www.sgm.ru/).

Με άλλα λόγια, χάρη στις επίγειες βιντεοσκοπήσεις και φωτογραφίες των επιστημόνων και μαρτύρων του συμβάντος, για πρώτη φορά σε ολόκληρη την ιστορία της μελέτης των μετεωριτών στάθηκε εφικτό να καταγραφεί η πορεία της πτώσης ενός ουράνιου σώματος, από την είσοδό του στην ατμόσφαιρα και ουσιαστικά μέχρι την πτώση των θραυσμάτων του στη γη.

http://gr.rbth.com/tecnology/2015/03/05/ti_gnorizoyme_gia_to_meteoriti_toy_tseliampinsk_dyo_xronia_meta_tin_35731.html

Αστεροειδείς έπεσαν στο ίδιο σημείο του Καναδά με διαφορά 200 εκ. ετών.

Ενα σπάνιο φαινόμενο φαίνεται ότι βρίσκεται πίσω από τη δημιουργία των γειτονικών λιμνών Clearwater στον Καναδά.

Στην περιοχή του Κεμπέκ στον Καναδά υπάρχουν δύο γειτονικές λίμνες. Οι λίμνες Clearwater δεν είναι φυσικές αλλά στην ουσία είναι μεγάλοι κρατήρες που σύμφωνα με την κρατούσα θεωρία δημιουργήθηκαν από την ταυτόχρονη πτώση δύο αστεροειδών στην περιοχή πριν από 285 εκ. έτη.

Ο ένας αστεροειδής δημιούργησε τον ένα κρατήρα διαμέτρου 36 χλμ και ο διαστημικός του συνοδοιπόρος δημιούργησε τον άλλο κρατήρα που έχει διάμετρο 26 χλμ. Οι κρατήρες κάποια στιγμή γέμισαν με νερό και μετατράπηκαν σε λίμνες.

Ερευνητές του Πανεπιστημίου της Δυτικής Αυστραλίας ανέλυσαν πετρώματα από τις δύο λίμνες και υποστηρίζουν ότι οι αυτές δεν δημιουργήθηκαν από δύο αστεροειδείς που έπεσαν ταυτόχρονα αλλά από δύο αστεροειδείς που έπεσαν σε εντελώς διαφορετικές χρονικές περιόδους.

Σύμφωνα με τους ερευνητές ο ένας αστεροειδής έπεσε στην επίμαχη περιοχή πριν από 460 εκ. έτη και ο άλλος έπεσε στο ίδιο ακριβώς σημείο περίπου 175 εκ. έτη αργότερα.

Η ανακάλυψη είναι εξαιρετικά σημαντική όχι μόνο για ιστορικούς και γεωλογικούς λόγους αλλά και επειδή πρόκειται για ένα εξαιρετικά σπάνιο φαινόμενο.

Οι επιστήμονες δεν έχουν εντοπίσει παρόμοιο περιστατικό και μάλιστα τέτοιας έκτασης δηλαδή να πέσει ένας μεγάλος αστεροειδής στο ίδιο ακριβώς σημείο που είχε πέσει πριν από δεκάδες εκατομμύρια έτη κάποιος άλλος αλλάζοντας δραστικά το τοπικό περιβάλλον.

http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231393111

Εφαρμογή λογισμικού για τον εντοπισμό αστεροειδών.

Μία εφαρμογή λογισμικού βασισμένη σε αλγόριθμο που δημιουργήθηκε στο πλαίσιο ενός διαγωνισμού της NASA έχει τη δυνατότητα να αυξήσει τον αριθμό των νέων εντοπισμών αστεροειδών από ερασιτέχνες αστρονόμους.

Η ανάλυση εικόνων των αστεροειδών που βρίσκονται στη ζώνη αστεροειδών του ηλιακού μας συστήματος, μεταξύ του Άρη και του Δία, μέσω του αλγορίθμου, έδειξαν αύξηση της τάξης του 15% στην κατάδειξη/ ταυτοποίηση νέων αστεροειδών.

Σε πάνελ στο φεστιβάλ South by Southwest στο Όστιν του Τέξας, εκπρόσωποι της αμερικανικής διαστημικής υπηρεσίας συζήτησαν πώς οι «πολίτες- επιστήμονες» (citizen scientists) έχουν κάνει τη διαφορά στο κυνήγι αστεροειδών. Επίσης, ανακοίνωσαν την κυκλοφορία μιας εφαρμογής για desktop που αναπτύχθηκε από τη NASA σε συνεργασία με την Planetary Resources.

Η εφαρμογή βασίζεται σε έναν αλγόριθμό Asteroid Data Hunter, που αναλύει εικόνες για πιθανούς αστεροειδείς.

Το εργαλείο αυτό μπορεί να χρησιμοποιηθεί από ερασιτέχνες αστρονόμους και citizen scientists.

Το Asteroid Data Hunter challenge εντασσόταν στο πλαίσιο της Asteroid Grand Challenge της NASA, και είχε ανακοινωθεί μέσα στο 2014, για να ολοκληρωθεί τον Δεκέμβριο. Τα δεδομένα του διαγωνισμού προέρχονταν από το Harvard- Smithsonian Center for Astrophysics και το Catalina Sky Survey, πρόγραμμα του University of Arizona.

Οι αστρονόμοι εντοπίζουν αστεροειδείς τραβώντας εικόνες του ίδιου σημείου στον ουρανό και αναζητώντας αντικείμενα που κινούνται μεταξύ των frames, τεχνική που χρησιμοποιείται από την ανακάλυψη του Πλούτωνα το 1930. Με όλο και περισσότερα τηλεσκόπια να εξερευνούν τον ουρανό, γίνονται όλο και πιο δύσκολη η επιβεβαίωση κάθε εντοπισμού «χειροκίνητα». Η νέα αυτή εφαρμογή δίνει στους αστρονόμους τη δυνατότητα να χρησιμοποιούν υπολογιστές για την αυτόνομη και ταχεία μελέτη των εικόνων, προκειμένου να διαπιστώνεται ποια αντικείμενα προσφέρονται προς παρακολούθηση και περαιτέρω έρευνα.

Η εφαρμογή είναι δωρεάν και μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε κάθε desktop ή laptop υπολογιστή, ενώ οι ερασιτέχνες αστρονόμοι μπορούν να τραβήξουν εικόνες από τα τηλεσκόπιά τους και να τις αναλύσουν μέσω αυτής. Η εφαρμογή πληροφορεί τον χρήστη εάν υπάρχει αντίστοιχο αρχείο αστεροειδούς και να παρέχει έναν νέο τρόπο αναφοράς των ευρημάτων στο Minor Planet Center, που επιβεβαιώνει και καταχωρεί νέες ανακαλύψεις.

Μπορείτε να την βρείτε εδώ.

http://www.topcoder.com/asteroids/

http://physicsgg.me/2015/03/23/%ce%b5%cf%86%ce%b1%cf%81%ce%bc%ce%bf%ce%b3%ce%ae-%ce%bb%ce%bf%ce%b3%ce%b9%cf%83%ce%bc%ce%b9%ce%ba%ce%bf%cf%8d-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%bf%ce%bd-%ce%b5%ce%bd%cf%84%ce%bf%cf%80%ce%b9%cf%83%ce%bc/

Η μεγαλύτερη πρόσκρουση αστεροειδή στη Γη έγινε στην Αυστραλία.

Επιστήμονες ανακάλυψαν στην κεντρική Αυστραλία τα ίχνη της μεγαλύτερης πρόσκρουσης αστεροειδούς που έχει βρεθεί μέχρι σήμερα στον πλανήτη μας. Αν και δεν έχει διασωθεί κρατήρας, το πεδίο της πρόσκρουσης, που εντοπίστηκε βαθιά θαμμένο πλέον στον φλοιό της Γης, έχει πλάτος 400 χιλιομέτρων.

Η πρόσκρουση, που συνέβη πριν από τουλάχιστον 300 εκατομμύρια χρόνια, ήταν κατά πάσα πιθανότητα «δίδυμη», καθώς έχουν ανιχνευθεί δύο διακριτές περιοχές πρόσκρουσης δίπλα-δίπλα. Το γεγονός αυτό δείχνει ότι μάλλον επρόκειτο για ένα διπλό πλήγμα εξ ουρανού από δύο αστεροειδείς που έπεσαν σχεδόν ταυτόχρονα στο ίδιο σημείο. Μάλλον επρόκειτο για έναν πολύ μεγάλο αστεροειδή, ο οποίος έσπασε στα δύο λίγο πριν την πρόσκρουση.

Κάθε ένα από τα τμήματά του πρέπει να είχε διάμετρο άνω των δέκα χιλιομέτρων.

Οι ερευνητές του Εθνικού Αυστραλιανού Πανεπιστημίου, με επικεφαλής τον δρα Άντριου Γκλίκσον της Σχολής Αρχαιολογίας και Ανθρωπολογίας, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό γεωφυσικής "Tectonophysics", ανακοίνωσαν ότι η ανακάλυψη έγινε τυχαία, στο πλαίσιο γεωθερμικής έρευνας και γεώτρησης στο υπέδαφος, σε βάθος δύο χιλιομέτρων, σύμφωνα με το BBC και το Γαλλικό Πρακτορείο.

Το γεωτρύπανο έφερε στο φως πετρώματα που είχαν μετατραπεί σε γυαλί λόγω άσκησης υπερβολικών πιέσεων και θερμοκρασιών, κάτι που συμβαίνει σε περίπτωση πτώσης αστεροειδούς. Η περαιτέρω έρευνα του γήινου φλοιού αποκάλυψε τα γεωλογικά «αποτυπώματα» της διπλής πρόσκρουσης, κάθε ένα από τα οποία έχει μήκος σχεδόν 200 και βάθος 30 χιλιομέτρων.

Οι γεωλογικές ανακατάξεις που μεσολάβησαν μετά την εποχή της πρόσκρουσης, εξαφάνισαν σταδιακά τα ίχνη της από την επιφάνεια του πλανήτη. Προς το παρόν, οι επιστήμονες δεν έχουν συνδέσει το συμβάν, που πρέπει να είχε πολύ καταστροφικές επιπτώσεις, με κάποια γνωστή μαζική εξαφάνιση ειδών.

«Είναι ένα μυστήριο. Δεν μπορούμε να βρούμε κάποιο συμβάν που να ταιριάζει με αυτές τις προσκρούσεις», δήλωσε ο Άντριου Γκλίκσον, ο οποίος, όπως είπε, υποψιάζεται ότι η διπλή πρόσκρουση μπορεί τελικά να συνέβη αρκετά νωρίτερα από 300 εκατ. χρόνια, καθώς τα πετρώματα γύρω από το σημείο πρόσκρουσης έχουν ηλικία 300 έως 600 εκατ. ετών.

Υπενθυμίζεται ότι μια ανάλογη πρόσκρουση στην κεντρική Αμερική, στη χερσόνησο Γιουκατάν του σημερινού Μεξικό, πιστεύεται ότι οδήγησε στην εξαφάνιση των δεινοσαύρων πριν από περίπου 66 εκατ. χρόνια.

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22769&subid=2&pubid=64161103

«Πρόβα» για την προστασία της Γης από αστεροειδείς.

Στην περίπτωση που ένας αστεροειδής βρίσκεται σε τροχιά σύγκρουσης με τη Γη, μπορεί η ανθρωπότητα να αποτρέψει την επικείμενη καταστροφή;

Σε αυτό το ερώτημα σχεδιάζουν να απαντήσουν η NASA με την Ευρωπαϊκή Διαστημική Υπηρεσία (ESA), με την κοινή αποστολή Asteroid Impact & Deflection Assessment (AIDA) που έχουν στα σκαριά. Στα πλαίσια της AIDA, οι Αμερικανοί με τους Ευρωπαίους επιστήμονες θα ελέγξουν κατά πόσο ένα «διαστημικό βλήμα» θα προκαλούσε τόσο ισχυρό ωστικό κύμα ώστε να εκτρέψει από την πορεία του έναν τέτοιο διαστημικό βράχο – δοκιμάζοντας την ιδέα στο μικρότερο μέλος ενός ζεύγους αστεροειδών, που το 2022 θα βρεθεί κοντά στον πλανήτη μας.

Το σκέλος της AIDA που έχει αναλάβει η ESA ονομάζεται Asteroid Impact Mission (AIM) και προβλέπει την κατασκευή ενός μη επανδρωμένου σκάφους που θα εκτοξευθεί τον Οκτώβριο του 2020, βάζοντας «πλώρη» για το ζεύγος των αστεροειδών, οι οποίοι έχουν διάμετρο 800 και 170 μέτρα αντίστοιχα. Όταν θα τους προσεγγίσει, θα ξεκινήσει να μελετά το μικρότερο σώμα, το οποίο είναι και ο στόχος της AIDA.

Για τη μελέτη του, το διαστημόπλοιο θα χρησιμοποιήσει σε πρώτη φάση κάμερες ορατού φάσματος και υπερύθρων, όπως και ραντάρ, με σκοπό να χαρτογραφήσει με λεπτομέρεια το ανάγλυφο και την εσωτερική δομή του βράχου. Στη συνέχεια, θα επιστρατεύσει δύο μικρούς δορυφόρους, οι οποίοι θα περιπλανηθούν κοντά στον αστεροειδή, αλλά κι ένα μικρό ρομπότ που θα προσεδαφισθεί στον βράχο. Όλα τα δεδομένα που θα συγκεντρωθούν από το διαστημόπλοιο θα αποσταλούν πίσω στη Γη και στο «αρχηγείο» της ΑΙΜ, στα Κανάρια Νησιά.

Με αυτά τα στοιχεία, οι επιστήμονες θα μπορέσουν να συνθέσουν ένα λεπτομερές «προφίλ» του ουράνιου σώματος, αποκτώντας έτσι σημαντικές πληροφορίες για τα αρχικά στάδια σχηματισμού του ηλιακού μας συστήματος, από το οποίο απέμειναν όλοι οι αστεροειδείς όπως ο συγκεκριμένος βράχος. Παράλληλα, θα βοηθήσουν στην προετοιμασία του αμερικανικού σκέλους της AIDA, της Double Asteroid Redirection Test (DART), που στη συνέχεια θα επιχειρήσει να εκτρέψει το σώμα από την πορεία του.

Η DART προβλέπει πως η NASA θα αναπτύξει ένα «διαστημικό βλήμα» που θα φτάσει στη «γειτονιά» των δύο βράχων στα τέλη του 2022, όταν αυτοί θα βρίσκονται σε απόσταση 11 εκατομμυρίων χιλιομέτρων από τη Γη. Τότε, θα πέσει με πολύ μεγάλη ταχύτητα (περίπου 6 χλμ./δευτερόλεπτο) πάνω στον μικρότερο αστεροειδή, για να καταστραφεί στην επιφάνειά του.

Από την πλευρά του, το ευρωπαϊκό σκάφος θα παραμείνει στην περιοχή και μετά την πρόσκρουση, ώστε να υπολογίσει πόσο μεταβλήθηκε η τροχιά του βράχου. Από τις μετρήσεις αυτές, οι επιστήμονες θα έχουν τη δυνατότητα να ρυθμίσουν καλύτερα τις προσομοιώσεις που «τρέχουν» σε υπολογιστές, για να εκτιμήσουν αν αυτή η ιδέα θα μπορούσε όντως να προστατεύσει τη Γη από ένα ουράνιο σώμα που κινείται απειλητικά προς τον πλανήτη μας. Επίσης, θα μπορέσουν να εκτιμήσουν το μέγεθος και την κινητική ενέργεια που θα πρέπει να έχει ένα ανάλογο «βλήμα», ώστε να καταφέρει να αλλάξει την τροχιά ενός τέτοιου βράχου.

http://www.naftemporiki.gr/story/934972/proba-gia-tin-prostasia-tis-gis-apo-asteroeideis

Μετά το Νόμπελ Ειρήνης, ένας αστεροειδής για τη Μαλάλα.

Θέλοντας να τιμήσει τη νεαρή ακτιβίστρια που μάχεται για την πρόσβαση των κοριτσιών στην εκπαίδευση, μια αστροφυσικός της NASA έδωσε σε έναν αστεροειδή το όνομα της Μαλάλα Γιουσουφζάι.

Η 17χρονη Μαλάλα από το Πακιστάν επέζησε δολοφονικής επίθεσης των Ταλιμπάν το 2014 για να μετατραπεί σε σύμβολο ακτιβισμού και να τιμηθεί τελικά με το Νόμπελ Ειρήνης.

Τώρα, πλέον, έχει και τον δικό της αστεροειδή, με την ονομασία 316201 Malala ή 2010 ΜL48. Το όνομα δόθηκε από την Έιμι Μάινζερ, αστροφυσικό της NASA, η οποία ανακάλυψε το αντικείμενο το 2010.

Ο διαστημικός βράχος κινείται στην Κύρια Ζώνη των Αστεροειδών, ανάμεσα στις τροχιές του Άρη και του Δία, και χρειάζεται 5,5 χρόνια για να ολοκληρώσει μια περιφορά γύρω από τον Ήλιο.

Όπως ανέφερε η Μάινζερ, «έχει διάμετρο περίπου 4 χιλιόμετρα και η επιφάνειά του είναι πολύ σκούρα όπως το μελάνι εκτύπωσης».

http://www.tanea.gr/news/world/article/5229611/meta-to-nompel-eirhnhs-enas-asteroeidhs-gia-th-malala/

Αστεροειδείς σπέρνουν νερό και ζωή στο Σύμπαν.

Το πώς έκανε την εμφάνιση του το νερό στη Γη αποτελεί μόνιμο αντικείμενο μελέτης για τους επιστήμονες με διάφορες θεωρίες να έχουν πέσει στο τραπέζι. Με δεδομένο ότι η παρουσία του νερού συνδέεται άμεσα με την παρουσία της ζωής η ανακάλυψη των μηχανισμών παραγωγής του νερού και της παρουσίας του σε διαστημικά σώματα αποτελεί ένα από τα ιερά δισκοπότηρα της επιστημονικής έρευνας.

Η δημοφιλέστερη θεωρία για το νερό της Γης είναι ότι δεν είναι προϊόν γεωλογικών διεργασιών αλλά ότι έφτασε στον πλανήτη μας με τους αστεροειδείς που βομβάρδιζαν τον πλανήτη μας την πρώτη περίοδο της ύπαρξης του. Μια νέα μελέτη αναφέρει ότι η ίδια διαδικασία λαμβάνει χώρα σε ολόκληρο το Σύμπαν και έτσι πιθανότατα υπάρχουν αμέτρητοι πλανήτες οι οποίοι με τη βοήθεια των αστεροειδών έχουν ωκεανούς παρόμοιους με αυτούς της Γης και φυσικά έχουν αναπτυχθεί σε αυτούς τους πλανήτες διάφορες μορφές ζωής.

Ερευνητές του τμήματος Αστρονομίας και Αστροφυσικής του Πανεπιστημίου Warwick στη Βρετανία έκαναν παρατηρήσεις σε ένα λευκό νάνο, το υπόλειμμα ενός άστρου που έκαψε όλα τα καύσιμα του αλλά δεν καταστράφηκε σε μια έκρηξη σουπερνόβα.

Ο Ηλιος είναι ένα άστρο που σύμφωνα με τους ειδικούς θα μετατραπεί στο τέλος της ζωής του σε ένα λευκό νάνο.

Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι ο λευκός νάνος διέθετε σε υψηλά επίπεδα οξυγόνο και υδρογόνο και κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι τα δύο στοιχεία υπήρχαν εκεί και σε τόσο μεγάλες ποσότητες επειδή πάνω στο άστρο έπεσε ένας γιγάντιος αστεροειδής γεμάτος νερό. Οι ερευνητές εκτιμούν ότι ο αστεροειδής αυτός είχε διάμετρο περίπου 160 χλμ και διέθετε ποσότητα νερού ίση με το 30%-35% του νερού που υπάρχει στην επιφάνεια της Γης.

Ετσι οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι δεν είναι μόνο οι αστεροειδείς και οι κομήτες του δικού μας ηλιακού συστήματος που διαθέτουν νερό αλλά τέτοιοι αστεροειδείς κυκλοφορούν παντού στο Σύμπαν. Με αυτό το δεδομένο είναι πολύ πιθανό σύμφωνα με τους ερευνητές τέτοιοι αστεροειδείς να έχουν πέσει πάνω σε βραχώδεις πλανήτες και να έχουν δημιουργηθεί εκεί ωκεανοί ίδιοι με τους ωκεανούς της Γης. Αυτό με τη σειρά του σημαίνει ότι στους πλανήτες αυτούς θα έχουν πιθανότατα αναπτυχθεί διάφορες μορφές ζωής.

«Η μελέτη που κάναμε δείχνει ότι αστεροειδείς γεμάτοι νερό σαν αυτούς που υπάρχουν στο ηλιακό μας σύστημα βρίσκονται διάσπαρτοι σε όλο τον Σύμπαν. Επομένως πολλοί πλανήτες μπορεί να διαθέτουν τις ίδιες ποσότητες νερού με αυτές που υπάρχουν στη Γη» αναφέρει ο Ρομπέρτο Ράντι, μέλος της ερευνητικής ομάδας που δημοσιεύει τα ευρήματα της στην επιθεώρηση «Monthly Notices of the Royal Astronomical Society».

http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=702054

Ο αστεροειδής 1999 FN53.

Ένας γιγάντιος αστεροειδής, μεγέθους ενός χιλιομέτρου, θα περάσει σήμερα από τη Γη, σύμφωνα με ανακοίνωση της NASA. Ο αστεροειδής με το όνομα 1999 FN53 δεν αναμένεται να δημιουργήσει πρόβλημα κατά το πέρασμά του, αφού αυτό θα γίνει σε απόσταση 6,3 δισεκατομμυρίων μιλίων από τον μπλε πλανήτη μας.

Σε 100 χρόνια, αναφέρει η Mirror, ο -ενός χιλιομέτρου- αστεροειδής θα έρθει ακόμα πιο κοντά στη Γη, αλλό όχι τόσο κοντά ώστε να αποτελεί πρόβλημα για τη ζωή στον πλανήτη μας.

Στην φωτογραφία της NASA μία γραφική απεικόνιση της τροχιά που αναμένεται να έχει ο 1999 FN53.

“Αυτό είναι ένα κοντινό πέρασμα, με τη χαλαρή έννοια του όρου», είπε ο Πολ Χόντας, υπεύθυνος του NASA's Near-Earth Object Program Office στο εργαστήριο Jet Propulsion στην Πασαντίνα της Καλιφόρνια.

«Μπορούμε να υπολογίσουμε την κίνηση του αστεροειδή για τα επόμενα 3.000 χρόνια, και δεν θα αποτελέσει ποτέ απειλή για τη Γη», δήλωσε ο ίδιος.

http://www.defencenet.gr/defence/item/%CF%84%CE%BF-%CE%BA%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%BD%CF%8C-%CF%80%CE%AD%CF%81%CE%B1%CF%83%CE%BC%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%BF%CE%B5%CE%B9%CE%B4%CE%BF%CF%8D%CF%82-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%B7-%CE%B3%CE%B7-%CE%B5%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BD%CE%B1-0

Καμικάζι εναντίον αστεροειδών.

Τα τελευταία χρόνια έχουν πέσει στο τραπέζι διάφορες ιδέες για την αντιμετώπιση απειλητικών αστεροειδών. Η πτώση πριν από δύο χρόνια ενός μετεώρου στη Ρωσία υπέδειξε τους κινδύνους που ελλοχεύουν από την πτώση ενός μεγάλου διαστημικού σώματος και υποχρέωσε τους επιστήμονες να εντείνουν τις προσπάθειές τους να βρουν λύσεις με βάση τις υπάρχουσες τεχνολογικές δυνατότητες και με το χαμηλότερο δυνατό οικονομικό κόστος.

Πολλοί ειδικοί συμφώνησαν ότι η λύση που καλύπτει απόλυτα τα παραπάνω κριτήρια είναι η κατασκευή ενός σκάφους που θα φέρει πάνω του πυρηνικές βόμβες. Το σκάφος αυτό έλαβε την ονομασία HAIV (Hypervelocity Asteroid Intercept Vehicle) και θα μεταφέρει ειδικές κάψουλες ή «βολίδες», όπως ονομάζουν οι ειδικοί αυτού του είδους τις συσκευές.

Οταν το σκάφος πλησιάζει έναν απειλητικό αστεροειδή, θα εκτοξεύει μία ή περισσότερες βολίδες που θα δημιουργούν έναν μεγάλο κρατήρα στην επιφάνειά του. Στη συνέχεια το HAIV θα εκτοξεύει εκ νέου βολίδες, μόνο που αυτές θα κουβαλούν επάνω τους πυρηνικές βόμβες. Οι βολίδες θα «σκάνε» μέσα στον κρατήρα ώστε να μεγιστοποιείται η ζημιά που θα προκαλείται στον αστεροειδή, ο οποίος είτε θα διαλύεται σε μικρότερα και ακίνδυνα για τη Γη κομμάτια είτε θα αλλάζει τροχιά.

Εγκαιρος εντοπισμός, ακαριαία αντίδραση

Το μεγάλο πρόβλημα στην αντιμετώπιση απειλητικών διαστημικών σωμάτων δεν είναι μόνο η δυσκολία της ανάπτυξης ενός προηγμένου και πολύ ισχυρού όπλου καταστροφής τους, αλλά και ο έγκαιρος εντοπισμός της απειλής. Πολλοί ειδικοί πιστεύουν ότι όσο πιο μακριά από τη Γη αντιμετωπιστεί η απειλή τόσο περισσότερο θα αυξάνονται οι πιθανότητες επιτυχίας του εγχειρήματος. Σύμφωνα με αυτή τη θεωρία, αν η προσπάθεια αναχαίτισης του αστεροειδούς γίνει όταν αυτός έχει πλησιάσει αρκετά κοντά στον πλανήτη μας, υπάρχουν πολλές πιθανότητες είτε να μην επιτευχθεί η εκτροπή της πορείας του - λόγω των ισχυρών βαρυτικών δυνάμεων - είτε, αν ο αστεροειδής καταστραφεί, κάποια θραύσματα να καταλήξουν τελικά στη Γη.

Για αυτόν τον λόγο τα τελευταία χρόνια παρακολουθούνται στενά χιλιάδες μεγάλα διαστημικά σώματα που θα μπορούσαν να αποτελέσουν πιθανές απειλές. Στη μάχη του εντοπισμού τέτοιων απειλών αναμένεται να ριχτεί και ένα νέο σύστημα. Το ATLAS (Asteroid Terrestial-impact Last Alert System) αναμένεται να τεθεί σε λειτουργία εντός του 2015 και θα προειδοποιεί για την έλευση διαστημικών σωμάτων στη διαστημική μας γειτονιά. Το ATLAS για αστεροειδείς με διάμετρο 140 μέτρων και άνω θα μπορεί να ειδοποιεί περίπου τρεις εβδομάδες προτού η διαστημική απειλή πλησιάσει τη Γη. Θα δίνει ειδοποίηση μία εβδομάδα πριν για αστεροειδείς με διάμετρο έως 40 μέτρων και ειδοποίηση μία ημέρα νωρίτερα για αστεροειδείς με διάμετρο έως 8 μέτρων.

Οι ερευνητές που ασχολούνται με το HAIV αναφέρουν ότι θα πρέπει να γίνει «ταίρι» με το ATLAS ώστε να στηθεί μια αποτελεσματική ασπίδα για τη Γη. Υποστηρίζουν ότι το σκάφος θα είναι ικανό να απομακρύνει ή να καταστρέφει (χωρίς παρενέργειες) έναν αστεροειδή ακόμη και αν έχει στη διάθεσή του λίγες ώρες για να το πετύχει. Αμέσως μετά την πτώση του μετεώρου στη Ρωσία η NASA ανακοίνωσε ότι ξεκινά την προσπάθεια κατασκευής ενός HAIV σε συνεργασία με το Πολιτειακό Πανεπιστήμιο της Αϊοβα.

Μια διεθνής ομάδα επιστημόνων δημιούργησε τη μη κερδοσκοπική οργάνωση EADP (Emergency Asteroid Defence Project) η οποία επιθυμεί να κατασκευάσει άμεσα ένα HAIV. Στις 12 Μαΐου η EADP ξεκίνησε την προσπάθεια συλλογής των απαραίτητων για την κατασκευή του σκάφους χρημάτων. Η EADP ζητεί τη συμβολή του κοινού μέσα από τη δημοφιλή ιντερνετική πλατφόρμα Indiegogo που χρησιμοποιούν όσοι θέλουν να συγκεντρώσουν χρήματα για διάφορα projects μέσα από την τεράστια δεξαμενή των χρηστών του Διαδικτύου. «Το Βήμα» επικοινώνησε με τον επικεφαλής της EADP Χένρικ Σκάκσεν Γιάκομπσεν, ο οποίος μίλησε για το φιλόδοξο σχέδιο που έχουν.

Ποιο είναι το κόστος κατασκευής ενός HAIV;

«Πιστεύουμε ότι με ένα ποσό γύρω στα 25 εκατ. δολάρια μπορούμε να κατασκευάσουμε ένα τέτοιο σκάφος».

Αν καταφέρετε να συγκεντρώσετε τα χρήματα, πόσο χρόνο θα χρειαστείτε για να κατασκευάσετε το σκάφος;

«Νομίζω ότι δεν θα χρειαστούμε περισσότερους από 24 μήνες».

Εχουν κατατεθεί διάφορες ιδέες και προτάσεις για ένα σύστημα αντιμετώπισης ενός απειλητικού αστεροειδούς, ανάμεσα στις οποίες ήταν και το HAIV. Γιατί αποφασίσατε να επικεντρώσετε την προσοχή σας στο HAIV; Εχει τις υψηλότερες πιθανότητες επιτυχίας;

«Υπάρχουν και άλλες ιδέες που αν υλοποιηθούν μπορεί να είναι αποτελεσματικές στην αντιμετώπιση απειλητικών αστεροειδών. Ολες όμως χρειάζονται πολλά χρόνια προετοιμασίας και δοκιμών μέχρι να αποδειχθεί ότι λειτουργούν. Το HAIV είναι η μόνη πρόταση που μπορεί να υλοποιηθεί πολύ σύντομα και να είναι άμεσα διαθέσιμη στην ανθρωπότητα σε περίπτωση κινδύνου».

Είναι δεδομένο ότι καλό είναι να έχουμε στη διάθεσή μας κάτι για να αμυνθούμε απέναντι σε μια τέτοια απειλή, ποιες είναι όμως οι πραγματικές πιθανότητες να αποτελέσει ένας αστεροειδής θανάσιμο κίνδυνο για εμάς;

«Πολύ περισσότερες από όσες πιστεύει ο μέσος πολίτης. Στην ιστοσελίδα μας έχουμε δημιουργήσει μια ειδική ενότητα (http://eadproject.com/the-risk/) στην οποία αναφερόμαστε σε αυτό ακριβώς το ζήτημα. Παραθέτουμε τις πιθανότητες ενός κινδύνου από αστεροειδή σε σχέση με άλλους πιθανούς κινδύνους όπως η πτώση ενός αεροσκάφους, η επίθεση από έναν καρχαρία, μια τρομοκρατική επίθεση κ.τ.λ.».

Η NASA έχει ανακοινώσει ότι ετοιμάζει ένα HAIV. Σε τι διαφέρει η δική σας πρόταση;

«To HAIV της NASA θα προσπαθήσει να αναχαιτίσει έναν αστεροειδή χρησιμοποιώντας μόνο κινητική ενέργεια. Να πέσει πάνω του προσπαθώντας να του αλλάξει κατεύθυνση. Αυτού του είδους τα HAIV είναι αποτελεσματικά όταν έχουν μπροστά τους χρονικό ορίζοντα προετοιμασίας δέκα και πλέον έτη. Το δικό μας HAIV θα είναι έτοιμο σύντομα και θα μπορεί να ανταποκριθεί άμεσα σε μια απειλή ενώ διαθέτοντας πυρηνικό οπλοστάσιο θα μπορεί να εξουδετερώσει στα σίγουρα έναν αστεροειδή».

http://www.tovima.gr/science/article/?aid=706702

Αστεροειδής αξίας $5 τρισ.

Ο αστεροειδής ονομάζεται 2011 UW158 και διέρχεται σε απόσταση 2,4 εκατομμυρίων χιλιόμετρων από τη Γη (6 φορές η απόσταση Γης-Σελήνης).

Puerto Rico’s Arecibo Observatory provides the first detailed images of Asteroid 2011 UW158 http://t.co/p6HJC9mdxC pic.twitter.com/wJZICJyzDC

— Puerto Rico (@PuertoRicoPUR) July 18, 2015

Υπολογίζεται ότι στον αστεροειδή βρίσκονται 90 εκατομμύρια τόνοι πλατίνας, αξίας 5,4 τρισεκατομμυρίων δολαρίων. Το μέγεθός του είναι 452×1011 μέτρα και δεν είναι ορατός με γυμνό μάτι.

Μπορείτε όμως να παρακολουθήστε την διέλευσή του live ΕΔΩ:

http://live.slooh.com/stadium/live/the-5-trillion-asteroid

Πάντως το πέρασμα αυτού του αστεροειδούς έφερε ξανά στην επιφάνεια τα σχέδια εξόρυξης αυτών των ορυχείων του διαστήματος και την οικονομική τους εκμετάλλευση:

Βίντεο.

https://www.youtube.com/watch?v=WVgQx329o9A

http://physicsgg.me/2015/07/19/%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%b5%cf%81%ce%bf%ce%b5%ce%b9%ce%b4%ce%ae%cf%82-%ce%b1%ce%be%ce%af%ce%b1%cf%82-5-%cf%84%cf%81%ce%b9%cf%83/

Ένα βήμα προς την κατεύθυνση των διαστημικών ορυχείων.

Με επιτυχία εκτοξεύτηκε στο Διάστημα το διαστημικό σκάφος Arkyd 3 Reflight (A3R) της Planetary Resources- μίας από τις πρωτοπόρες εταιρείες στον χώρο του «asteroid mining», δηλαδή της εξόρυξης πρώτων υλών από αστεροειδείς.

Ο μικρός δορυφόρος εκτοξεύτηκε με επιτυχία από τη θυρίδα Kibo του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού και άρχισε την, διαρκείας 90 ημερών, αποστολή του.

Στην ουσία πρόκειται για ένα σκάφος επίδειξης, που θα δοκιμάσει κάποιες βασικές τεχνολογίες- περιλαμβανομένων avionics, συστήματα ελέγχου και λογισμικού- που η εταιρεία θα ενσωματώσει σε μελλοντικά διαστημόπλοια τα οποία θα αναζητήσουν πλούσιους σε πρώτες ύλες αστεροειδείς στο ηλιακό μας σύστημα.

To A3R είχε σταλεί στον ISS με πύραυλο Falcon 9 της SpaceX τον Απρίλιο, στο πλαίσιο της αποστολής ανεφοδιασμού CRS-6. «Η φιλοσοφία μας είναι να δοκιμάζουμε συχνά, και αν είναι δυνατόν, να δοκιμάζουμε στο Διάστημα.

Το Α3R είναι το πιο εξελιγμένο, και συνάμα οικονομικό/ αποδοτικό, διαστημόπλοιο επίδειξης/ δοκιμών που φτιάχτηκε ποτέ.

Καινοτομούμε σε κάθε επιπεδο, από τον σχεδιασμό ως την εκτόξευση» λέει ο Κρις Λιουΐκι, πρόεδρος και επικεφαλής μηχανικός της Planetary Resources.

Από πλευράς του, ο Πίτερ Διαμαντής (M.D), συνιδρυτής και συν-πρόεδρος της εταιρείας, ανέφερε ότι η επιτυχής εκτόξευση του A3R είναι σημαντικό ορόσημο για την Planetary Resources, καθώς «ανοίγουμε ένα μονοπάτι προς την εκμετάλλευση πλούσιων σε πόρους αστεροειδών.

Η ομάδα μας αναπτύσσει την τεχνολογία που θα επιτρέψει στην ανθρωπότητα να δημιουργήσει μία οικονομία εκτός Γης, η οποία θα αλλάξει θεμελιωδώς τον τρόπο που ζούμε στον πλανήτη μας».

Μόλις το Α3R ολοκληρώσει την αποστολή του, οι τεχνολογίες που δοκιμάστηκαν θα ενσωματωθούν στη σειρά εξερευνητικών διαστημοπλοίων Arkyd.

Το επόμενο σκάφος επίδειξης, Arkyd-6 (A6) αναμένεται να εκτοξευθεί αργότερα μέσα στο έτος, δοκιμάζοντας την επόμενη γενιά συστημάτων, καθώς και ειδικούς αισθητήρες για τον εντοπισμό και την ταυτοποίηση πόρων.

Το Α6 θα «στοχεύσει» κυρίως στη δοκιμή τεχνολογιών για μετρήσεις πόρων σε αστεροειδείς πλούσιους σε νερό, ενώ θα χρησιμοποιηθεί και σε συγκεκριμένες περιοχές στον πλανήτη μας πριν αποσταλεί σε δορυφόρους κοντά στη Γη, σε μελλοντικές αποστολές.

http://www.naftemporiki.gr/story/979983/ena-bima-pros-tin-kateuthunsi-ton-diastimikon-oruxeion

Οργανικά υλικά από τον αστεροειδή Bennu ελπίζει πως θα συλλέξει η NASA.

Ποσότητες οργανικών μορίων θα περιέχει το υλικό που θα φέρει πίσω στη Γη το μη επανδρωμένο σκάφος OSIRIS-REx από τον αστεροειδή Bennu. Αυτή τη βεβαιότητα εκφράζει ο Ντάντε Λορέτα, πλανητικός επιστήμονας στο πανεπιστήμιο της Αριζόνα και επικεφαλής της επιστημονικής ομάδας της ομώνυμης αποστολής, η οποία είναι η πρώτη που σχεδίασε ποτέ η αμερικανική διαστημική υπηρεσία για τη συλλογή δειγμάτων από έναν αστεροειδή.

Το σκάφος αναμένεται να εκτοξευθεί τον Σεπτέμβριο του 2016, ενώ με βάση το χρονοδιάγραμμα θα φτάσει στον Bennu μια πενταετία αργότερα. Τότε, με τα επιστημονικά του όργανα, σε πρώτη φάση θα χαρτογραφήσει τον διαστημικό βράχο, συγκεντρώνοντας στη συνέχεια υλικό που, το 2023, θα μεταφέρει πίσω στον πλανήτη μας.

Έτσι, οι επιστήμονες θα έχουν στη διάθεσή τους δείγματα συνολικού βάρους τουλάχιστον 60 γραμμαρίων για να μελετήσουν.

Με δεδομένο πως οι αστεροειδείς είναι απομεινάρια της διαδικασίας σχηματισμού του ηλιακού μας συστήματος, από αυτές τις μελέτες θα προκύψουν νέα στοιχεία για την ιστορία του ήλιου και των πλανητών. Ωστόσο, μαζί με το υπόλοιπο επιστημονικό επιτελείο της αποστολής, ο Λορέτα είναι βέβαιος πως στα δείγματα θα υπάρχουν και οργανικά μόρια, όπως αμινοξέα, τα οποία θα προσφέρουν πολύτιμες πληροφορίες για την προέλευση της ζωής στη Γη, αλλά και για το ενδεχόμενο ύπαρξης ζωής σε άλλα σημεία του ηλιακού συστήματος.

Για την επιτόπια μελέτη του Bennu, ένα από τα όργανα που θα επιστρατεύσει το διαστημόπλοιο είναι το OSIRIS-REx Visible and Infrared Spectrometer (OVIRS), το οποίο έχει σχεδιασθεί ώστε να αναλύσει την ορατή και υπέρυθρη ακτινοβολία από τον αστεροειδή, για να ταυτοποιήσει τη χημική του σύσταση. Σύσταση που, σύμφωνα με τον Λορέτα, θα περιλαμβάνει και οργανικές ενώσεις. «Είμαστε πεπεισμένοι πως θα βρούμε οργανικά μόρια στον Bennu, και δουλειά του OVIRS θα είναι να τα εντοπίσει και να τα αναγνωρίσει», λέει χαρακτηριστικά ο επιστήμονας στο σάιτ Phys.org.

Πλούσιος σε άνθρακα, ο Bennu σχηματίσθηκε πριν από περίπου 4 δισεκατομμύρια χρόνια. Οι επιστήμονες πιστεύουν πως η σύνθεσή του δεν έχει μεταβληθεί από τότε, κάτι που σημαίνει πως θα τους ανοίξει ένα «παράθυρο» για να κατανοήσουν καλύτερα σε ποια κατάσταση βρισκόταν τότε η διαδικασία δημιουργίας του ηλιακού συστήματος.

Σε αντίθεση πάντως με την ύπαρξη οργανικών μορίων, ο Λορέτα θεωρεί πως είναι εξαιρετικά απίθανο να βρεθούν ίχνη ζωής στον αστεροειδή. «Είμαστε επίσης πεπεισμένοι πως δεν υπάρχει μικροβιακή ζωή στον Bennu. Ένα σώμα με το μέγεθός του, διαθέτει υποτυπώδη ατμόσφαιρα και βαρύτητα, για να καταφέρει να προστατέψει οποιουδήποτε είδους μικροοργανισμούς από τις αντίξοες συνθήκες που επικρατούν στο διάστημα», αναφέρει.

Οι μετρήσεις του OVIRS θα χρησιμοποιηθούν ως «οδηγός» για να επιλεχθούν τα σημεία στον αστεροειδή από τα οποία θα ληφθούν τα δείγματα. Για τη μελέτη και τη φωτογράφηση του βράχου, το διαστημόπλοιο θα αξιοποιήσει τέσσερα ακόμη επιστημονικά όργανα, η κατασκευή των οποίων έχει σχεδόν ολοκληρωθεί. Έτσι, μέχρι το φθινόπωρο θα έχουν όλα εγκατασταθεί στο διαστημόπλοιο, ώστε τον επόμενο Μάιο να μεταφερθεί στο ακρωτήριο Κανάβεραλ, από όπου θα γίνει η εκτόξευσή του.

http://www.naftemporiki.gr/story/983411/organika-ulika-apo-ton-asteroeidi-bennu-elpizei-pos-tha-sulleksei-i-nasa

Στο κυνήγι των διαστημικών θησαυρών.

Πριν από δύο εβδομάδες πέρασε πολύ κοντά από τη Γη ο αστεροειδής 2011 UW-158. Ο αστεροειδής αυτός έχει διάμετρο 450 μέτρων αλλά το πιο ενδιαφέρον χαρακτηριστικό του είναι ότι, σύμφωνα με τους επιστήμονες, στο εσωτερικό του υπάρχουν 150 εκατ. τόνοι πλατίνας.

Με απλά λόγια η αξία του 2011 UW-158 υπολογίζεται σε 5,4 τρισ. δολάρια!

H έλευση του 2011 UW-158 επανέφερε στο προσκήνιο τις προσπάθειες που έχουν ξεκινήσει για την προσέγγιση αστεροειδών που περιέχουν ανυπολόγιστης αξίας ορυκτό πλούτο και τη δημιουργία ορυχείων σε αυτούς.

Οι εκτιμήσεις των ειδικών για τον ορυκτό πλούτο που κρύβεται στους αστεροειδείς είναι τέτοιες ώστε δεν προκαλεί εντύπωση η άμεση δραστηριοποίηση του ιδιωτικού τομέα στην προσπάθεια απόκτησης και εκμετάλλευσής του. Φυσικά δεν πρόκειται για ένα απλό και εύκολο εγχείρημα, όμως τα ποσά που αναφέρουν οι ειδικοί κυριολεκτικά ζαλίζουν όποιον τα ακούει.

Στον αστεροειδή 241 Germania εκτιμάται ότι υπάρχει ορυκτός πλούτος αξίας 95,8 τρισ. δολαρίων! Εχει μάλιστα ήδη δημιουργηθεί και μια λίστα στην οποία κατατάσσονται οι πέντε καλύτεροι «στόχοι».

Πρόκειται για τους εξής αστεροειδείς:

162385 (2000 ΒΜ19): εκτίμηση ορυκτού πλούτου 6,4 τρισ. δολάρια.

4034 Vishnu: εκτίμηση ορυκτού πλούτου 5,28 τρισ. δολάρια.

5143 Heracles (1991 VL): εκτίμηση ορυκτού πλούτου 2,33 τρισ. δολάρια.

65679 (1989 UQ): εκτίμηση ορυκτού πλούτου 1,74 τρισ. δολάρια.

7753 (1988 XB): εκτίμηση ορυκτού πλούτου 1,31 τρισ. δολάρια.

Εχουν ήδη δημιουργηθεί τρεις μεγάλες εταιρείες (Deep Space Industries, Planetary Resources, KESE) που οργανώνονται για να ξεκινήσουν όσο το δυνατόν συντομότερα τις προσπάθειες εξόρυξης διαστημικών ορυκτών. Ωστόσο δεν έχει ξεκαθαριστεί ακόμη το νομικό πλαίσιο, με κυρίαρχο ζήτημα την ιδιοκτησία των αστεροειδών, δηλαδή το αν και σε ποιον ανήκουν. Η Παγκόσμια Συνθήκη Διαστήματος που είχε υπογραφεί το 1967 αναφέρει ότι οι αστεροειδείς αποτελούν «παγκόσμια περιουσία» και δεν έχει γίνει ακόμη σαφές τι τελικά θα ισχύσει. Οποιος καταφέρνει να φτάσει πρώτος σε έναν αστεροειδή θα αποκτά αυτοδικαίως κυριαρχικά δικαιώματα σε αυτόν ή θα πρέπει να πάρει πρώτα άδεια από κάποια επίσημη Αρχή; Με βάση τις εξελίξεις το ερώτημα αυτό αναμένεται να απαντηθεί πολύ σύντομα.

Ο Ελληνας που θέλει να... σκάψει αστεροειδείς

Ο δρ Ιωάννης Μπαζιώτης είναι λέκτορας Ορυκτολογίας - Πετρολογίας στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Ενα από τα κύρια ερευνητικά του αντικείμενα αποτελεί η μελέτη μετεωριτών και αστεροειδών. Την τελευταία διετία έχει δώσει πλήθος ομιλιών στην Ελλάδα και στο εξωτερικό για θέματα που αφορούν μετεωρίτες.

Πρόσφατα ολοκλήρωσε το πρώτο στάδιο μελέτης τριών μετεωριτών, μεταξύ των οποίων είναι ο Chelyabinsk (μετεωρίτης που κατέπεσε στη Ρωσία τον Φεβρουάριο του 2013), και ο Seres (ο μόνος γνωστός μετεωρίτης που έχει πέσει στην Ελλάδα, στις Σέρρες το 1818).

Πριν από λίγες εβδομάδες συμμετείχε σε εκδήλωση που διοργάνωσε η Γενική Γραμματεία Ερευνας και Τεχνολογίας για το Cluster Corallia και την Ενωση Ελληνικών Βιομηχανιών Διαστημικής Τεχνολογίας και Εφαρμογών (ΕΒΙΔΙΤΕ), δίνοντας ομιλία σχετικά με μετεωρίτες και την αναγκαιότητα να συνδέσουμε τη βασική έρευνα με την εφαρμοσμένη (δυνατότητα εξόρυξης μεταλλευμάτων από συγκεκριμένες κατηγορίες μετεωριτών). «Το Βήμα» μίλησε με τον κ. Μπαζιώτη για τις προσπάθειες εξόρυξης σε αστεροειδείς και τη δική του συμμετοχή σε αυτές.

Τι κρύβουν τελικά οι αστεροειδείς;

«Οι αστεροειδείς θεωρούνται εξαιρετικά υψηλής αξίας διαστημικά υλικά, καθώς περιέχουν πολλά χημικά στοιχεία σε συγκεντρώσεις πολλαπλάσιες των αντιστοίχων μετάλλων που υπάρχουν στον φλοιό της Γης. Ενδεικτικά αναφέρω ότι ο σίδηρος, το κοβάλτιο και το νικέλιο, χημικά στοιχεία που περιέχονται σε βιομηχανικά υλικά που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την κατασκευή και συντήρηση διαστημικών σταθμών, είναι αυξημένα κατά 4, 27 και 155 φορές σε σχέση με τις αντίστοιχες περιεκτικότητες στον στερεό φλοιό της Γης. Παρομοίως, τα πολύτιμα μέταλλα της ομάδας των πλατινοειδών, όπως το παλλάδιο, ο λευκόχρυσος, το όσμιο και το ιρίδιο, είναι αυξημένα κατά 44, 196, 440 και 540 φορές σε σχέση με τις αντίστοιχες συγκεντρώσεις στον φλοιό της Γης.

Είναι χαρακτηριστικό ότι ένα στα τέσσερα κατασκευαστικά προϊόντα χρησιμοποιούν τα πλατινοειδή (π.χ. οθόνες LCD, θεραπείες για τον καρκίνο, καταλύτες αυτοκινήτων κ.τ.λ.). Ενας αστεροειδής διαμέτρου 500 μέτρων είναι πιθανό να περιέχει πολύ περισσότερη ποσότητα πλατινοειδών μετάλλων από όση έχει εξορυχθεί συνολικά στη διάρκεια της ανθρώπινης ιστορίας».

Ποια σώματα στοχεύει η διαστημική βιομηχανία εξόρυξης μετάλλων;

«Σε πρώτη φάση στόχος είναι η εξερεύνηση και η εξόρυξη πολύτιμων στοιχείων από αστεροειδείς που κινούνται όχι στη μεγάλη ζώνη αστεροειδών μεταξύ του Αρη και του Δία, αλλά σε εκείνους που βρίσκονται σε τροχιά κοντά στη Γη. Ενα βασικό πλεονέκτημα για τη μελέτη αυτών των αστεροειδών είναι το μικρό τους μέγεθος και οι συνθήκες έλλειψης βαρύτητας στην επιφάνειά τους. Αποτέλεσμα είναι ότι δεν απαιτείται η προσεδάφιση κάποιου διαστημοπλοίου σε αυτά τα σώματα, αλλά, αντίθετα, η "αγκίστρωση" ενός διαστημοπλοίου πάνω σε αυτά και η επακόλουθη μεταφορά του αστεροειδούς σε μια επιθυμητή θέση».

Σε ποιο στάδιο προετοιμασίας βρισκόμαστε;

«Ηδη στις 16 Ιουλίου 2015 ξεκίνησε μια αποστολή 90 ημερών για το διαστημικό όχημα Arkyd3Reflight (A3R). Στόχος είναι ο έλεγχος των πτητικών συστημάτων και του λειτουργικού του οχήματος, με σκοπό να χρησιμοποιηθούν μελλοντικά στο διαστημόπλοιο που θα αναχωρήσει για την εξερεύνηση πλούσιων σε πολύτιμα στοιχεία αστεροειδών κοντά στη Γη. Η επόμενη αποστολή, Arkyd-6 (A6), είναι προγραμματισμένη για το τέλος του 2015, και θα ελέγξει τα συστήματα τηλεπικοινωνίας, αεροπλοΐας και ενέργειας. Επίσης θα τοποθετηθούν αισθητήρες ανίχνευσης και χαρακτηρισμού των διαθέσιμων πόρων στους αστεροειδείς που είναι πλούσιοι σε νερό. Θα χρησιμοποιηθεί η τεχνολογία υπέρυθρης απεικόνισης ενδιάμεσου μήκους κύματος, με σκοπό την ακριβή μέτρηση των θερμοκρασιακών μεταβολών και δεδομένων που σχετίζονται με την παρουσία νερού (νερό σε υγρή-στερεή μορφή ή ενδομημένο σε ορυκτά)».

Πόσο εύκολη είναι η εξόρυξη σε έναν αστεροειδή;

«Σύμφωνα με τον Κρις Λεβίτσκι, πρόεδρο της Planetary Resources, η εξόρυξη μετάλλων από έναν αστεροειδή ενδεχομένως να είναι πιο εύκολη από την αντίστοιχη στη Γη. Τούτο στηρίζεται στο ότι το περιβάλλον ενός αστεροειδούς είναι αρκετά ομοιογενές και απλό σε σχέση με το γήινο (απουσία ποταμών, ηφαιστείων, λεκανών, ρηγμάτων)».

Ποιο θα είναι το πρώτο υλικό που θα γίνει προσπάθεια εξόρυξής του από διαστημικούς βράχους;

«Το νερό. Η μεταφορά νερού από τη Γη στο Διάστημα είναι εξαιρετικά κοστοβόρος διαδικασία για μια αποστολή. Για παράδειγμα, η εξόρυξη ενός τόνου νερού από έναν αστεροειδή ισοδυναμεί με όφελος στον προϋπολογισμό της αποστολής ίσο με 50 εκατ. δολάρια. Ηδη έχουν βρεθεί αστεροειδείς-στόχοι που περιέχουν μεγάλες ποσότητες νερού. Ενας από τους προτεινόμενους, χαμηλού κόστους, μηχανισμούς εξόρυξης του νερού βασίζεται στη συλλογή του ηλιακού φωτός και στην κατεύθυνσή του σε συγκεκριμένα τμήματα ενός αστεροειδούς, που θα προκαλέσουν την τήξη και την εξάτμιση του υπάρχοντος πάγου. Εν συνεχεία, χρησιμοποιώντας τις εξαιρετικά χαμηλές θερμοκρασίες που επικρατούν στο Διάστημα, το νερό συμπυκνώνεται μέσα σε μεγάλες δεξαμενές. Με αυτόν τον τρόπο μπορούν να φυλαχθούν και να μεταφερθούν οπουδήποτε καταστεί δυνατό αρκετοί τόνοι νερού υπό μορφή πάγου.

Η τεχνολογία εξαγωγής μετάλλων δεν είναι τόσο ανεπτυγμένη αν συγκριθεί με την αντίστοιχη για την εξαγωγή νερού. Ωστόσο έχουν προγραμματιστεί αποστολές, όπως αυτή στον αστεροειδή Bennu, τον Οκτώβριο του 2018, που έχουν ως κύριο σκοπό τη λεπτομερή μελέτη δειγμάτων που θα ληφθούν από την επιφάνεια του αστεροειδούς και θα επιστρέψουν στη Γη. Επιπλέον, στη διάρκεια της αποστολής θα αναπτυχθούν τεχνολογίες με σκοπό τη συμβολή στην εξερεύνηση των αστεροειδών και στην εξόρυξη σε αυτούς».

Ποια είναι τα επόμενα βήματά σας;

«Σκοπός μου είναι η οργάνωση μιας ερευνητικής ομάδας (σε συνεργασία με πανεπιστήμια του εξωτερικού - Caltech, UC San Diego, Natural History Museum of Vienna), ώστε να προταθεί αίτηση χρηματοδότησης προς την Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Διαστήματος ή, γενικότερα, την Ευρωπαϊκή Ενωση».

http://www.tovima.gr/science/article/?aid=726844

Λέιζερ θα καταστρέφει αστεροειδείς.

Ο Φίλιπ Λιούμπιν φυσικός του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια-Σάντα Μπάρμπαρα και ο Γκάρι Χιούζ του Πολυτεχνικού Πολιτειακού Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια ανέπτυξαν πριν από δύο χρόνια μια ιδέα για ένα σύστημα λέιζερ που θα μπορεί να καταστρέφει επικίνδυνους αστεροειδείς. Τώρα ξεκίνησαν τα πρώτα πειράματα αυτού του συστήματος το οποίο σύμφωνα με τους ερευνητές που τα πραγματοποιούν μπορεί επίσης να προωθεί διαστημικά σκάφη με ταχύτητες κοντά σε αυτές του φωτός!

Η ιδέα των Λιούμπιν και Χιούζ ήταν ένα σύστημα που θα βρίσκεται στο Διάστημα και θα καταστρέφει απειλητικά για τη Γη αντικείμενα. Το DE-STAR (Directed Energy Solar Targeting of Asteroids and exploRation) όπως ονομάστηκε το σύστημα αυτό σύμφωνα με τον σχεδιασμό των δύο επιστημόνων θα αποτελείται από μηχανισμούς οι οποίοι θα βρίσκονται σε τροχιά γύρω από τη Γη και θα μετατρέπουν την ηλιακή ενέργεια σε ακτίνες λέιζερ.

Οι επιστήμονες που ανέπτυξαν το σχέδιο υποστηρίζουν ότι το DE-STAR θα μπορεί όχι απλά να διαλύσει σε μικρότερα κομμάτια έναν αστεροειδή αλλά κυριολεκτικά να τον εξαϋλώσει. Οπως αναφέρουν, το DE-STAR θα μπορεί να εντοπίζει τον απειλητικό αστεροειδή όταν αυτός βρίσκεται σε πολύ μακρινή απόσταση από τη Γη - παρόμοια με εκείνη που έχει ο Ηλιος από τον πλανήτη μας. Το σύστημα θα αρχίζει να χτυπά τον αστεροειδή με τις ακτίνες λέιζερ από εκείνη την απόσταση με στόχο την καταστροφή του πολύ πριν φθάσει στη Γη.

Ενας άλλος καθηγητής του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια- Σάντα Μπάρμπαρα ο Τράβις Μπρασίερς βρήκε εξαιρετικά ενδιαφέρουσα την ιδέα του του DE-STAR και μαζί με φοιτητές του ξεκίνησαν πειράματα για να δοκιμάσουν αν και τι είδους μεγάλες δέσμες λέιζερ μπορούν να καταστρέψουν αστεροειδείς. Οι ερευνητές προσομοιώνουν στο εργαστήριο τις συνθήκες του διαστήματος και χτυπούν με ισχυρές δέσμες λέιζερ αντικείμενα που αποτελούνται από συστατικά που αποτελούνται και οι αστεροειδείς. Οι ερευνητές μελετούν τις αλλοιώσεις που επέρχονται στα αντικείμενα και στη συνέχεια εξετάζουν αν αυτές οι αλλοιώσεις θα μπορούσαν σε περίπτωση που γίνονταν σε ένα διαστημικό αντικείμενο, σε ένα αστεροειδή, είτε να τον καταστρέψουν, είτε να τον επιβραδύνουν ή να του αλλάξουν τροχιά.

http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=734279

Σουηδία: Ανακάλυψη δύο κρατήρων από ισχυρή σύγκρουση μετεωριτών.

Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Γκέτεμποργκ ανακάλυψαν ίχνη από δύο τεράστιες συγκρούσεις μετεωριτών στη σουηδική επαρχία του Γιέμτλαντ, οι οποίες έλαβαν χώρα πριν από περίπου 460 εκατομμύρια χρόνια.

Οι κρατήρες ανακαλύφθηκαν 20 χιλιόμετρα νότια του Όστερσουντ στο Μπρούνσφλο από την ομάδα του καθηγητή Γεωφυσικής Έρικ Στούρκελ. Ο ένας κρατήρας έχει διάμετρο 7,5 χιλιόμετρα, και ο δεύτερος, που βρίσκεται σε απόσταση 16 χιλιομέτρων, έχει διάμετρο 700 μέτρα.

«Οι δύο συγκρούσεις συνέβησαν ταυτόχρονα πριν από 458 εκατομμύρια χρόνια, και δεν ήταν οι μόνες που έλαβαν χώρα το ίδιο διάστημα», δήλωσε ο Στούρκελ.

«Περίπου πριν από 460 εκατομμύρια χρόνια, δύο μεγάλοι αστεροειδείς συγκρούστηκαν στη ζώνη αστεροειδών μεταξύ Άρη και Δία, και πολλά θραύσματα πετάχτηκαν μακριά σε νέες τροχιές. Πολλά από αυτά συνετρίβησαν στη Γη, όπως αυτά τα δύο στο Γιέμτλαντ», πρόσθεσε.

Το Γιέμτλαντ βρισκόταν κάτω από τη θάλασσα εκείνη τη χρονική περίοδο, σε βάθος 500 μέτρων. Διπλές συγκρούσεις όπως αυτές είναι πολύ ασυνήθιστες, και η συγκεκριμένη είναι η πρώτη που έχει αποδειχθεί αδιαμφισβήτητα στη Γη.

«Δεδομένα από γεωτρήσεις αποδεικνύουν ότι οι ίδιες αλληλουχίες είναι παρούσες στους δύο κρατήρες, και το ίζημα από πάνω είναι της ίδιας ηλικίας. Με άλλα λόγια, πρόκειται χωρίς αμφιβολία για ταυτόχρονες συγκρούσεις», δήλωσε ο Στούρκελ.

Εξάλλου, περίπου 90 κομμάτια μετεωριτών έχουν βρεθεί στην περιοχή Σινεκούλε της Σουηδίας τα τελευταία 15 χρόνια, κυρίως χάρις στην ύπαρξη ενεργών λατομείων.

«Οι μικροί μετεωρίτες συνήθως επιβιώνουν την πτώση, ενώ οι μεγάλοι εκρήγνυνται και διαλύονται. Στο Γέμτλαντ έχουμε βρει μόνο ίχνη από τους μετεωρίτες, όπως μικρούς κόκκους χρωμίτη», σχολίασε ο Στούρκελ.

http://www.naftemporiki.gr/story/1003566/souidia-anakalupsi-duo-kratiron-apo-isxuri-sugkrousi-meteoriton

Αστεροειδείς!!!

Δύο κοντινούς επισκέπτες αναμένει για αύριο τόσο η αμερικανική υπηρεσία Διαστήματος NASA όσο και η αντίστοιχη ευρωπαϊκή ESA. Πρόκειται για δύο αστεροειδείς οι οποίοι θα πλησιάσουν τον πλανήτη μας σε μικρή έως ελάχιστη απόσταση, για τα αστρονομικά δεδομένα.

Ο πρώτος 2015 HR 182 ανακαλύφθηκε στις 18 Απριλίου και αναμένεται να πραγματοποιήσει την πιο κοντινή προσέγγιση στις 17:33 τοπική ώρα αύριο σε απόσταση 18 περίπου φορές την απόσταση Γης και Σελήνης (18,5248 LD). Ο αστεροειδής έχει εκτιμώμενο μέγεθος 280 μέτρων και ταχύτητα 20 χλμ. το δευτ. περίπου.

Ο δεύτερος αστεροειδής ο 2015 TC25 ανακαλύφθηκε πρόσφατα, δηλαδή… εχθές (11 Οκτωβρίου). Είναι εκτιμώμενου μεγέθους 3,3 μέχρι 7,3 μέτρων πρόκειται να πραγματοποιήσει την πιο κοντινή του προσέγγιση στις 10:33 το πρωί τοπική ώρα σε κάπως… μικρότερη απόσταση δηλαδή μόλις 0,3 LD ή 104.000 περίπου χλμ. με άλλα λόγια θα περάσει ανάμεσα στη Γη και τη Σελήνη. Μάλιστα για τον αστεροειδή η NASA δίνει κώδικα επικινδυνότητας το 6 με το 0 να είναι ο ελάχιστος και το 9 ο μέγιστος.

Το παράξενο είναι ότι η μεν ESA αναφέρει μόνο τον HR 182 ως επικείμενο επισκέπτη, ενώ η NASA αναφέρει μόνο τον TC25. Με άλλα λόγια η NASA φαίνεται να αγνοεί την ύπαρξη του HR 182 και η ESA του TC 25.

Βίντεο.

https://www.youtube.com/watch?v=1Ccdf06hXtY

http://www.defencenet.gr/defence/20151012/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1/%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%BF%CE%B5%CE%B9%CE%B4%CE%AE%CF%82-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%BF%E2%80%A6-%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%B8%CE%B5%CE%BD%CE%AC-%CE%B7-nasa-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%BA%CE%AC%CE%BB%CF%85%CF%88%CE%B5-%CF%84%CE%BF%CE%BD-tc25-%CE%B5%CF%87%CE%B8%CE%AD%CF%82-%CE%B1%CF%8D%CF%81%CE%B9%CE%BF-%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%BD%CE%AC-%CF%83%CE%B5

Ο αστεροειδής έχει ταχύτητα 20.000 χλμ. το δευτ. περίπου

Φίλε TUPAC_RIP

Σωστη η παρατηρηση σου και διορθώθηκε!!!

Αστεροειδής 2015 HR 182.

O 2015 HR 182 είναι ένας αστεροειδής ο οποίος παρατηρήθηκε για πρώτη φορά στις 18 Απρίλιου και στη συνέχεια για ακόμη φορά στις 21 του ίδιου μήνα. Έκτοτε δεν υπήρξε καμία άλλη παρατήρηση του συγκεκριμένου αστεροειδή και στην ουσία οι αστρονόμοι δεν έχουν ιδέα προς τα πού να στρέψουν τα τηλεσκόπιά τους για τον εντοπίσουν.

Αυτό συμβαίνει καθώς από τις πρώτες παρατηρήσεις ο διαστημικός αυτός βράχος είχε φαινομενικό μέγεθος 23 κάτι που τον έκανε ιδιαίτερα θαμπό, είναι ζήτημα που ανακαλύφθηκε αρχικά και έτσι δεν μπόρεσαν να εξαχθούν στοιχεία για την κλίση του ως προς την τροχιά της Γης. Έτσι η αβεβαιότητα της τροχιάς του συγκεκριμένου αστεροειδή είναι τόσο μεγάλη που ουσιαστικά είναι χαμένος από την Γη σε κάποιο σημείο της πραγματικής τροχιάς του.

Η αβεβαιότητα έχει να κάνει βέβαια με την έλλειψη επαρκών δεδομένων για την παρατήρησή του από εμάς και όχι γιατί αυτή μπορεί να μεταβάλλεται.

Υπάρχουν βέβαια μαθηματικές εξισώσεις που μπορούν να εκτιμήσουν την πιθανή τροχιά του αλλά οι θέσεις που το διαστημικό αυτό σώμα μπορεί να εμφανιστεί είναι τόσο πολλές που ουσιαστικά δεν γίνεται να διευκρινιστεί το ακριβές σημείο που θα υπάρξει όταν περάσει κοντά από τον πλανήτη μας.

Αρχικά ο HR 182 μεγέθους από 280 έως και 500 μέτρα διάμετρο, είχε υπολογιστεί πως θα πραγματοποιούσε την πλησιέστερη προσέγγισή του στη Γη στις 13 Οκτωβρίου και σε απόσταση 18 περίπου φορές την απόσταση Γης και Σελήνης (18,5248 LD) με ταχύτητα 20 χλμ. το δευτ. περίπου. Τώρα νέοι υπολογισμοί εκτιμούν πως στις 22 Οκτωβρίου ο αστεροειδής είναι πιθανόν να βρεθεί στην τροχιά της Γης και αν αυτό συμβεί τότε οι πιθανότητες σύγκρουσης είναι αυξημένες. Ακόμη και έτσι όμως αυτές παραμένουν εξαιρετικά χαμηλές της τάξης του 0.0000000000221%. Με άλλα λόγια είναι πολύ πιο πιθανό κάποιος να κερδίσει στο Λόττο παρά να πέσει ο αστεροειδής στο κεφάλι του.

Βίντεο.

http://www.defencenet.gr/defence/20151014/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1/%CE%B1%CF%80%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%BF%CE%B5%CE%BB%CE%AC%CF%87%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B7-%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%AC-%CF%85%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%BA%CF%84%CE%AE-%CE%B7-%CF%80%CE%B9%CE%B8%CE%B1%CE%BD%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B1-%CE%BF-%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%BF%CE%B5%CE%B9%CE%B4%CE%AE%CF%82-2015-hr182-%CE%BD%CE%B1-%CE%BA%CF%84%CF%85%CF%80%CE%AE%CF%83%CE%B5%CE%B9-%CF%84%CE%B7

Η τροχιά του αστεροειδούς 2015 ΤΒ14.

Στις 31 Οκτωβρίου στις 15.14 GMT (18.14 ώρα Ελλάδας) ο αστεροειδής 2015 ΤΒ14 θα πραγματοποιήσει την πλησιέστερη στη Γη διέλευση αστεροειδούς από το 2006 – και βέβαια δεν υπάρχει κανένας λόγος ανησυχίας.

Ο αστεροειδής θα περάσει σε απόσταση 500.000 χιλιομέτρων από τη Γη με ταχύτητα 125.500 χιλιομέτρων ανά ώρα. Υπενθυμίζεται πως μέση απόσταση της Σελήνης από τη Γη είναι 380.000 χιλιόμετρα. Ο εντοπισμός του 2015 ΤΒ14 από τη NASA έγινε μόλις πριν από 20 μέρες λόγω της εξαιρετικά εκκεντρικής τροχιάς του με μεγάλη κλίση.

Ο αστεροειδής υπολογίζεται ότι είναι είναι 28 φορές πιο ογκώδης από τον μετεωρίτη Τσελιάμπινσκ που διείσδυσε στην ατμόσφαιρα της Γης πάνω από τη Ρωσία τον Φεβρουάριο του 2013. Η παρατήρηση του αστεροειδούς δεν θα είναι δυνατή δια γυμνού οφθαλμού αλλά οποιοσδήποτε έχει πρόσβαση σε τηλεσκόπιο θα είναι σε θέση να παρακολουθήσει το πέρασμα του.

Το επόμενο κοντινό ραντεβού της Γης με αστεροειδή θα γίνει τον Αύγουστο του 2027, όταν ο αστεροειδής 1999 ΑΝ10 θα περάσει από απόσταση ίση με την μέση απόσταση της Σελήνης από τη Γη.

http://physicsgg.me/2015/10/22/%ce%b7-%cf%84%cf%81%ce%bf%cf%87%ce%b9%ce%ac-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%b5%cf%81%ce%bf%ce%b5%ce%b9%ce%b4%ce%bf%cf%8d%cf%82-2015-%cf%84%ce%b214/

Ο κομήτης Lovejoy περιέχει οινόπνευμα και ζάχαρη.

Εντοπίστηκαν για πρώτη φορά δυο σύνθετα οργανικά μόρια, η αιθυλική αλκοόλη και η γλυκολαλδεΰδη ή υδροξυακεταλδεΰδη, σε έναν κομήτη.

Το οινόπνευμα και το απλούστερο μέλος των σακχάρων ανιχνεύθηκαν στον κομήτη C/2014 Q2 (Lovejoy), σύμφωνα με την ανακοίνωση των Biver et al [Ethyl alcohol and sugar in comet C/2014 Q2 (Lovejoy)]. «Αυτά τα σύνθετα οργανικά μόρια μπορεί να είναι μέρος του βραχώδους υλικού από το οποίο σχηματίζονται πλανήτες», αναφέρει η μελέτη.

«Διαπιστώνουμε ότι ο κομήτης Lovejoy απελευθέρωνε κάθε δευτερόλεπτο όσο αλκοόλ υπάρχει σε περισσότερα από 500 μπουκάλια κρασί»

http://advances.sciencemag.org/content/1/9/e1500863.full

Άλλα οργανικά μόρια έχουν ήδη ανακαλυφθεί σε κομήτες, και πιο πρόσφατα στoν κομήτη 67Ρ / Churyumov-Gerasimenko, όπου η διαστημοσυσκευή Philae της Ευρωπαϊκής Διαστημικής Υπηρεσίας ανίχνευσε 16 οργανικές ενώσεις καθώς προσέγγιζε τον κομήτη και στη συνέχεια αναπήδησε στην επιφάνειά του.

Δεδομένου ότι οι κομήτες περιέχουν αρχέγονα υλικά του ηλιακού μας συστήματος, οι επιστήμονες τους βλέπουν σαν χρονικές κάψουλες, που μας δίνουν τη δυνατότητα να δούμε πώς ξεκίνησαν όλα πριν από 4,6 δισεκατομμύρια χρόνια.

«Μπορεί η εργασία αυτή να μην δίνει οριστική απάντηση για το αν τα συστατικά που είναι απαραίτητα για τη ζωή έφτασαν στη Γη από πτώση κομητών, προσθέσει όμως κάτι παραπάνω στις γνώσεις μας», δήλωσε ο Dominique Bockelée-Morvan , ένας από τους συγγραφείς της εργασίας, προσθέτοντας ότι: «η παρουσία περίπλοκων οργανικών μορίων σε έναν κομήτη αποτελεί ένα ουσιαστικό βήμα για την καλύτερη κατανόηση των συνθηκών που επικρατούσαν στη Γη όταν δημιουργήθηκε η ζωή στον πλανήτη μας. Αυτές οι παρατηρήσεις δείχνουν μια πιθανή εξήγηση για την προέλευση (της ζωής) στον πλανήτη μας».

Ο κομήτης Lovejoy έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τους επιστήμονες επειδή, σύμφωνα με τη μελέτη, «είναι ένας από τα πιο ενεργούς κομήτες στη γειτονιά της Γης».

Η έρευνα έγινε με τη χρήση του ραδιοτηλεσκοπίου 30 μέτρων IRAM, στο Ινστιτούτο Ραδιοαστρονομίας στη Σιέρα Νεβάδα (Ισπανία), τον Ιανουάριο του 2015. Ο κομήτης Lovejoy έφτασε στην πλησιέστερη απόσταση από τον ήλιο στις 30 Ιανουαρίου του 2015, απελευθερώνοντας 20 τόνους νερού ανά δευτερόλεπτο.

Ο Lovejoy είχε 11.000 χρόνια να πλησιάσει τη γειτονιά μας, θα επιστέψει όμως σε περίπου 8.000 χρόνια.

http://physicsgg.me/2015/10/24/%ce%bf-%ce%ba%ce%bf%ce%bc%ce%ae%cf%84%ce%b7%cf%82-lovejoy-%cf%80%ce%b5%cf%81%ce%b9%ce%ad%cf%87%ce%b5%ce%b9-%ce%bf%ce%b9%ce%bd%cf%8c%cf%80%ce%bd%ce%b5%cf%85%ce%bc%ce%b1-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%b6%ce%ac/

Βροχή κομητών.

Ταχύτερα απ' ό,τι υπολογίζαμε πλησιάζει μια καταστροφή της Γης, καθώς σύμφωνα με έρευνα Αμερικανών επιστημόνων, η κίνηση του Ηλιου στο διαστρικό Διάστημα είναι πιθανό να προκαλέσει την εκσφενδόνιση κομητών προς τη μεριά του πλανήτη μας.

Σύμφωνα με την έρευνα, που δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση Monthly Notices of the Royal Astronomical Society, το μητρικό μας αστέρι «τρέχει» στο διαστρικό Διάστημα με ταχύτητα που φτάνει τα 83.700 χιλιόμετρα την ώρα (σύμφωνα με πρόσφατες εκτιμήσεις) και αυτό το γεγονός σε συνδυασμό με την επίδραση της βαρυτικής έλξης του Ηλιου στα αντικείμενα του Νέφους του Οορτ, είναι πιθανόν να προκαλέσει σύντομα μια «βροχή» κομητών, όπως έχει συμβεί και στο παρελθόν.

Πιο συγκεκριμένα οι δύο επιστήμονες, ο καθηγητής Γεωλογίας στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης, Μάικλ Ραμπίνο και ο καθηγητής Κεν Καλντέιρα του Ινστιτούτου Κάργνεγκι, κατάφεραν να ταυτοποιήσουν μια περιοδικότητα στις προσκρούσεις κομητών στη Γη και διαπίστωσαν ότι εδώ κάθε περίπου 26 εκατομμύρια χρόνια παρατηρείται έντονη δραστηριότητα κομητών.

Στη Γη τα τελευταία 260 εκατομμύρια χρόνια έχουν συμβεί αρκετές μαζικές εξαφανίσεις ειδών οι οποίες και σύμφωνα με τη μελέτη των δύο επιστημόνων, συνέπεσαν χρονικά με 5 από τις 6 προσκρούσεις κομητών στον πλανήτη.

Το τελευταίο τέτοιο περιστατικό σημειώθηκε πριν από 11 εκατομμύρια χρόνια, περίπου την ίδια περίοδο δηλαδή με τη μαζική εξαφάνιση της Μειοκαίνου.

Οπως χαρακτηριστικά δήλωσε ο καθηγητής Ραμπίνο: «Η αντιστοιχία των συνθηκών προετοιμασίας αυτών των συγκρούσεων με τα περιστατικά εξαφάνισης ειδών τα τελευταία 260 εκατομμύρια χρόνια είναι εντυπωσιακή και καταδεικνύει μια σχέση αιτίου-αιτιατού. Αυτός ο κοσμικός κύκλος θανάτου και καταστροφής έχει χωρίς αμφιβολία επηρεάσει την Ιστορία της ζωής στον πλανήτη μας».

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22769&subid=2&pubid=64277669

Κομήτης σε σχήμα νεκροκεφαλής περνάει κοντά από τη Γη.

Ο πελώριος κομήτης που "φλερτάρε" το Σάββατο με τη Γη, ανήμερα της γιορτής του Χάλογουιν, μοιάζει, κατά πολύ περίεργο τρόπο, με μια ουράνια... νεκροκεφαλή.

Η φωτογραφία του κομήτη που έδωσε στη δημοσιότητα η αμερικανική διαστημική υπηρεσία NASA φαντάζει εξωπραγματική: δύο σκοτεινές τρύπες που θυμίζουν μάτια, μια στρογγυλή οπή στο επίπεδο της μύτης και ένα λευκό περίγραμμα σε μορφή κρανίου.

«Ο μεγάλος βράχος που θα περάσει κοντά στη Γη είναι πιθανότατα ένας νεκρός κομήτης που, κατά παράξενο τρόπο, μοιάζει με νεκροκεφαλή» ανέφερε η NASA στην ανακοίνωσή της.

«Θα έλεγε κανείς ότι μασκαρεύτηκε σε νεκροκεφαλή για το Χάλογουιν» αστειεύτηκε η Κέλι Φαστ, μια επιστήμονας της διαστημικής υπηρεσίας.

Οι αστρονόμοι εντόπισαν το αντικείμενο στις αρχές Οκτωβρίου και αρχικά νόμιζαν ότι επρόκειτο για αστεροειδή, έτσι τον βάφτισαν Αστεροειδή 2015 ΤΒ145. Αφού όμως τον παρατήρησαν καλύτερα διαπίστωσαν ότι πρόκειται για έναν νεκρό κομήτη που έχει χάσει τα πτητικά στοιχεία του μετά από πολλά περάσματα κοντά στον Ήλιο.

Ο κομήτης κινείται με μεγάλη ταχύτητα και έχει διάμετρο 600 μέτρα, όμως δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος να συγκρουστεί με τη Γη αφού περασε σε απόσταση 486.000 χιλιομέτρων.

http://www.kathimerini.gr/837107/article/epikairothta/episthmh/komhths-se-sxhma-nekrokefalhs-pernaei-konta-apo-th-gh

Ορυχεία σε αστεροειδείς: Φθηνότερα από κάποιες εγκαταστάσεις φυσικού αερίου στη Γη.

H προοπτική της εξόρυξης πρώτων υλών από αστεροειδείς, κάποτε προϊόν αποκλειστικά της Επιστημονικής Φαντασίας, εξετάζεται όλο και περισσότερο ως βιώσιμη και πιθανή δραστηριότητα, με εταιρείες όπως η Planetary Resources να δραστηριοποιούνται στο αντικείμενο.

Όπως αναφέρεται σε σχετικό δημοσίευμα του Bloomberg, η δημιουργία και έναρξη λειτουργίας ενός ορυχείου στη Σελήνη ή σε αστεροειδείς θα κόστιζε λιγότερο από την κατασκευή των μεγαλύτερων τερματικών φυσικού αερίου στη Γη, σύμφωνα με έρευνα που παρουσιάστηκε σε forum στελεχών εταιρειών και επιστημόνων της NASA.

Μια αποστολή στη Δήμητρα, πλανήτη- νάνο σε απόσταση 257 εκατ. μιλίων από τον Ήλιο, στο μέγεθος του Τέξας, ενδεχομένως να κόστιζε 27 δισ. δολάρια: κόστος που περιλαμβάνει εκτοξεύσεις πυραύλων για τη μεταφορά εξοπλισμού, την εξόρυξη μετάλλων και νερού και την κατασκευή εγκατάστασης σε τροχιά για την επεξεργασία πρώτων υλών.

Η εκτίμηση αυτή προκύπτει από τη δουλειά τελειόφοιτων του αυστραλιανού University of New South Wales, που σε συνεργασία με τη NASA πάνω στην οικονομία του «space mining». Συγκριτικά, το μεγαλύτερο έργο ανάπτυξης όσον αφορά σε πόρους της Αυστραλίας – η εγκατάσταση Gorgon της Chevron, για υγροποιημένο φυσικό αέριο- έχει κόστος 54 δισ. δολάρια.

Ωστόσο, υπάρχει μεγάλη απόσταση ακόμα στο να πειστούν οι επενδυτές να βάλουν τα λεφτά τους σε ένα εγχείρημα που φαντάζει τόσο παράτολμο. «Οι επενδυτές είναι εκεί έξω, αλλά πρέπει να ξέρουν ποιο θα είναι το ρίσκο και η ανταπόδοση» δήλωσε ο Ρενέ Φραντέ, διευθυντής του γραφείου μηχανολογίας και επιστήμης του JPL της NASA και ομιλητής στο πρόσφατο Off-Earth Mining Forum, που έλαβε χώρα στο Σίδνεϊ.

Βασικό κεφάλαιο της όλης υπόθεσης είναι ότι ο κύριος στόχος δεν θα είναι η αποστολή μετάλλων στη Γη, αλλά η παροχή υλικών από βιομηχανίες που θα επιχειρούν στο Διάστημα, για να υποστηριχθεί η εξερεύνηση και ο αποικισμός του Ηλιακού Συστήματος.

Η εξόρυξη στη Σελήνη θα είναι σχετικά οικονομική, με κεφαλαιουχικές δαπάνες περίπου 9 δισ. σύμφωνα με την έρευνα. Επίσης, η «αιχμαλώτιση» αστεροειδών που βρίσκονται κοντά στη Γη για να αρχίσει εξορυκτική δραστηριότητα μπορεί να έχει κόστος «μόλις» 492 εκατ. δολαρίων. Οι υπέρμαχοι των εγχειρημάτων αυτών εκτιμούν πως το «space mining» θα εξελιχθεί σε μια βιομηχανία τρισεκατομμυρίων, παρέχοντας μέταλλα και νερό σε οικισμούς στο Διάστημα, καθώς και καύσιμα για διαστημόπλοια, σε μια αγορά στην οποία σε αρχική φάση θα κυριαρχούν προγράμματα εξερεύνησης και διαχειριστές δορυφόρων.

Σύμφωνα με τον Τζεφ Κόλτον, λέκτορα της Σχολής Λογιστικής του UNSW (από όπου προήλθαν οι φοιτητές που έκαναν αυτές τις εκτιμήσεις) δεν πρόκειται ακόμα για μια επικερδή δραστηριότητα, αλλά αυτό μπορεί να συμβεί μέσα 20 -30 -50 χρόνια.

http://www.naftemporiki.gr/story/1028646/oruxeia-se-asteroeideis-fthinotera-apo-kapoies-egkatastaseis-fusikou-aeriou-sti-gi