Εξωπλανήτες.

Ο πλανήτης του… Αιόλου.

Το 2005 εντοπίστηκε σε απόσταση 63 ετών φωτός από εμάς ένας ακόμη εξωπλανήτης που έλαβε την κωδική ονομασία HD 189733b. Ηταν ένας γίγαντας αερίου ο οποίος παρουσίαζε εξαιρετικό ενδιαφέρον για αυτό και οι επιστήμονες τον παρατηρούν συνέχεια. Εχει αποδειχθεί ότι έχει γαλάζιο χρώμα όπως και η Γη αλλά και μια σειρά από εντυπωσιακά ατμοσφαιρικά φαινόμενα. Οι επιστήμονες γνώριζαν ότι στον HD 189733b πνέουν πολύ ισχυροί άνεμοι.

Ομάδα ερευνητών από το βρετανικό Πανεπιστήμιο Warwick διαπίστωσε ότι στον εξωπλανήτη δημιουργούνται άνεμοι που κινούνται με ταχύτητες περίπου εννέα χιλιάδων χλμ/λεπτό! Η νέα ανακάλυψη έγινε με τη χρήση του τηλεσκοπίου Harps στη Χιλή και προστίθεται στις υπόλοιπες στον HD 189733b ο οποίος είναι πλέον ο πρώτος εξωπλανήτης στον οποίο έχουν οι επιστήμονες καταφέρει να έχουν μια ολοκληρωμένη εικόνα καιρικών συνθηκών σε ένα εξωπλανήτη.

Το γαλάζιο χρώμα είναι όπως φαίνεται η μόνη ομοιότητα ανάμεσα στη Γη και τον HD 189733b. Ο εξωπλανήτης ανήκει σε μια κατηγορία σωμάτων που ονομάζονται «καυτοί Δίες» -γίγαντες από αέριο που κινούνται σε πολύ μικρή απόσταση από το μητρικό τους άστρο.

Λόγω της πολύ μικρής απόστασης, η περίοδος περιφοράς του HD 189733b είναι ίδια με την περίοδο περιστροφής -με άλλα λόγια, μία μέρα σε αυτόν τον παράξενο πλανήτη διαρκεί όσο ένα έτος.

Και αυτό σημαίνει ότι η μία πλευρά του πλανήτη κοιτάζει μόνιμα προς το άστρο, και ψήνεται στους 1.000 βαθμούς Κελσίου, ενώ η άλλη πλευρά παραμένει βυθισμένη στην αιώνια, παγωμένη νύχτα. Η διαφορά θερμοκρασίας ανάμεσα στα δύο ημισφαίρια είναι αυτή σύμφωνα με τους επιστήμονες που προκαλεί τους... υπερηχητικούς ανέμους.

Ψηλά στην ταραγμένη ατμόσφαιρα του εξωπλανήτη οι επιστήμονες εκτιμούν ότι σωματίδια πυριτίου λιώνουν από τη ζέστη και σχηματίζουν σταγονίδια γυαλιού, τα οποία πέφτουν προς τα κάτω υπό τη μορφή μιας βίαιης θύελλας. Τα σταγονίδια γυαλιού σκεδάζουν το γαλάζιο χρώμα περισσότερο από ό,τι το κόκκινο, δίνοντας έτσι στον πλανήτη το χαρακτηριστικό του χρώμα.

http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=754331

Η εξαδέλφη της Γης μάλλον είναι αφιλόξενη.

Ο Kepler 438b, ο εξωπλανήτης που θεωρείται ότι μοιάζει περισσότερο στη Γη από όσους έχουν ανακαλυφθεί μέχρι σήμερα, πιθανότατα είναι αφιλόξενος για οποιαδήποτε μορφή ζωής εξαιτίας της έντονης ακτινοβολίας που περιοδικά δέχεται από το μητρικό άστρο του, σύμφωνα με βρετανούς επιστήμονες.

Ο εν λόγω πλανήτης, ο οποίος ανακαλύφθηκε φέτος από αμερικανούς αστρονόμους με τη βοήθεια του διαστημικού τηλεσκοπίου «Kepler», βρίσκεται στην κορυφή του «Δείκτη Ομοιότητας με τη Γη», καθώς είναι παρόμοιος τόσο σε μέγεθος, όσο και σε θερμοκρασία (άρα θα μπορούσε να έχει νερό σε υγρή μορφή και συνεπώς ζωή), όμως είναι πιο κοντά στο άστρο του, έναν ερυθρό νάνο, από ό,τι η Γη στον Ήλιο.

Για τον λόγο αυτό, οι ερευνητές του Πανεπιστημίου του Warwick, με επικεφαλής τον αστροφυσικό δρ. Ντέηβιντ Αρμστρονγκ, εκτιμούν ότι η ατμόσφαιρά του έχει σταδιακά καταστραφεί εξαιτίας των τεραστίων ποσοτήτων ακτινοβολίας που κατά καιρούς δέχεται από το κοντινό άστρο του.

Οι περιοδικές αυτές ηλιακές/αστρικές εκλάμψεις και εκτινάξεις στεμματικής μάζας στέλνουν προς τον εξωπλανήτη ποσότητες ενέργειας δεκαπλάσιες σε σχέση με αυτές που δέχεται η Γη από τον Ήλιο, ισοδύναμες με ενέργεια 100 δισεκατομμυρίων τόνων ΤΝΤ.

Αντίθετα με τον σχετικά ήσυχο Ήλιο μας, το άστρο του εξωπλανήτη στέλνει στο διάστημα ισχυρές δόσεις ακτινοβολίας ανά λίγες εκατοντάδες μέρες, κάθε μία από τις οποίες είναι ισχυρότερη από την πιο ισχυρή που έχει ποτέ καταγραφεί να προέρχεται από τον Ήλιο.

Η πιθανότατη εξαφάνιση της προστατευτικής ατμόσφαιρας αφήνει τον Κέπλερ-438b έκθετο στις επιβλαβείς επιπτώσεις διαφόρων ειδών ακτινοβολίας (υπεριώδης, ακτίνες-Χ, σωματιδιακή), με αποτέλεσμα δύσκολα θα μπορούσε ένας έμβιος οργανισμός να επιβιώσει στην επιφάνεια του εξωπλανήτη. Η μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Monthly Notices of the Royal Astronomical Society»

http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=754938

Εξωπλανήτης στη διαδικασία σχηματισμού του.

Για πρώτη φορά οι αστρονόμοι κατάφεραν να παρατηρήσουν άμεσα έναν εξωπλανήτη στη διαδικασία σχηματισμού του. Πρόκειται για έναν αέριο γίγαντα γύρω από νεαρό άστρο, με την ονομασία LkCa 15, που βρίσκεται σε απόσταση περίπου 450 ετών φωτός από τη Γη, στην κατεύθυνση του αστερισμού του Ταύρου.

Το σύστημα του LkCa 15 εντοπίστηκε πριν από τέσσερα χρόνια και περιλαμβάνει έναν τεράστιο δακτύλιο σκόνης και αερίων σε σχήμα ντόνατ, που περιβάλλει ένα άστρο ηλικίας μόλις δύο εκατομμυρίων ετών, το οποίο μοιάζει με τον Ήλιο μας. Οι επιστήμονες υποπτεύονταν ότι στο εσωτερικό του δίσκου εξελισσόταν η «κυοφορία» ενός πλανήτη. Ερευνητές, με επικεφαλής τη Στεφανί Σάλουμ του Πανεπιστημίου της Αριζόνα εντόπισαν αυτόν τον πλανήτη και τράβηξαν τις πρώτες υπέρυθρες φωτογραφίες του.

Οπως είναι ευνόητο ο πλανήτης αυτός που έλαβε την ονομασία LkCa 15b θα αποτελέσει πλέον μόνιμο στόχο παρατήρησης από τους αστρονόμους ώστε να κατανοήσουν σε βάθος πώς γεννιούνται οι πλανήτες - κάτι που αφορά και τον δικό μας πλανήτη. Από τους περίπου 2.000 βεβαιωμένους εξωπλανήτες που έχουν ανακαλυφθεί έως σήμερα, κανείς δεν βρίσκεται σε αρχικό (πρωτο-πλανητικό) στάδιο. Οι νέες παρατηρήσεις παρουσιάζουν ενδείξεις και για άλλους εξωπλανήτες εν τη γενέσει τους, δηλαδή ενός μεγάλου αστρικού συστήματος υπο δημιουργία. Το επίτευγμα δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Nature».

Τρια σλάιντς από το «υπερηχογράφημα» που έκαναν οι ερευνητές στο αστρικό σύστημα που κυοφορεί ένα πλανήτη. Στην πρώτη και τη δεύτερη εικόνα με τον σταυρό σημειώνεται η θέση του άστρου επειδή έχει αφαιρεθεί το φως του. Στην τρίτη εικόνα απεικονίζεται και πάλι η θέση του άστρου αλλά με το βέλος σημειώνεται και η θέση του πρωτο-πλανήτη.

http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=755212

Σμήνος κομητών… αναβοσβήνει ένα άστρο.

Το άστρο KIC 8462852 στον αστερισμό του Κύκνου είναι αντικείμενο παρατήρησης από τους αστρονόμους τα τελευταία τέσσερα έτη. Πριν από ένα μήνα το άστρο συγκέντρωσε τα φώτα της δημοσιότητα όταν ανακοινώθηκε ότι η φωτεινότητα του παρουσιάζει μεγάλες, μη περιοδικές διακυμάνσεις που φτάνουν μέχρι το 20%. Η συμπεριφορά αυτή είναι σίγουρα ασυνήθιστη, δεδομένου ότι ακόμα και ένας πλανήτης στο μέγεθος του Δία δεν θα μπορούσε να μειώσει το φως του άστρου πάνω από 1%. Μια από τις θεωρίες που αναπτύχθηκαν είναι ότι το φως του άστρου κρύβει ένα μεγάλο σμήνος κομητών που κινούνται γύρω από αυτό.

Νέα μελέτη στηρίζει αυτή τη θεωρία και όχι εκείνη που θέλει το φως να κρύβουν γιγάντιες εξωγήινες κατασκευές!

Η ανάλυση των δεδομένων υποδεικνύει ότι κάτι περνά μπροστά από το άστρο και το κρύβει. Πιθανότατα δεν είναι ένα μεγάλο σώμα, αλλά πολλά μικρότερα που βρίσκονται σε τροχιά γύρω από το KIC 8462852. Κάποιοι, ανάμεσα τους και ορισμένοι επιστήμονες, έριξαν στο τραπέζι το ενδεχόμενο το φως του άστρου κρύβουν γιγάντιες κατασκευές ενός προηγμένου εξωγήινου πολιτισμού. Θα μπορούσε για παράδειγμα να είναι ένα «σμήνος Ντάισον», πολυάριθμοι ηλιακοί συλλέκτες που κινούνται σε τροχιά γύρω από το άστρο και παράγουν ενέργεια. Η δημοσιότητα που πήρε αυτό το ενδεχόμενο υποχρέωσε τους επιστήμονες να εξετάσουν αυτή την πιθανότητα.

Θέλοντας να διερευνήσουν το ενδεχόμενο, οι ερευνητές του Ινστιτούτου αναζήτησης εξωγήινης ζωής SETI έστρεψαν προς το παράξενο άστρο τη Συστοιχία Τηλεσκοπίων Allen, ένα σύστημα από 42 ραδιοτηλεσκόπια που λειτουργεί βόρεια του Σαν Φρανσίσκο.

Επί δύο εβδομάδες η συστοιχία αναζητούσε δύο είδη σημάτων. Το πρώτο είναι «σήματα στενής ζώνης» με τα οποία ένας εξωγήινος πολιτισμός θα μπορούσε να γνωστοποιεί εσκεμμένα την ύπαρξή του -αυτά είναι τα σήματα στα οποία εστιάζονται συνήθως οι αναζητήσεις του SETI. To δεύτερο είναι σήματα ευρείας ζώνης, τα οποία θα εκπέμπονταν από διαστημικά σκάφη που προωθούνται με ισχυρές δέσμες μικροκυμάτων, λέει το Ινστιτούτο.

Και στις δύο περιπτώσεις η αναζήτηση ήταν μάταιη.

Ο Μάσιμο Μαρένγκο, του Πολιτειακού Πανεπιστημίου της Αιόβα μελετώντας δεδομένα του διαστημικού τηλεσκοπίου Spitzer υποστηρίζει ότι πιθανότερη αιτία για τις διακυμάνσεις του φωτός του άστρου είναι ένα σμήνος κομητών που περνούν μπροστά από αυτό. «Πρόκειται για ένα πολύ παράξενο άστρο. Μου θυμίζει την εποχή που οι επιστήμονες ανακάλυψαν τα άστρα νετρονίου. Εξέπεμπαν παράξενα σήματα που κανείς δεν είχε δει προηγουμένως και μάλιστα το πρώτο άστρο νετρονίου που εντοπίστηκε ονομάστηκε LGM-1 (Little Green Men – Μικρά Πράσινα Ανθρωπάκια). Τελικά τα σήματα του LGM-1 αποδείχτηκαν ότι είναι απλά ένα φυσικό φαινόμενο. Δεν γνωρίζουμε ακόμη τι συμβαίνει στο KIC 8462852 για αυτό και το κάνει τόσο ενδιαφέρον» αναφέρει ο Μαρένγκο. Η μελέτη του δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Astrophysical Journal Letters».

http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=756868

O γαλάζιος εξωπλανήτης.

Το 2012 εντοπίστηκε σε απόσταση 100 ετών φωτός από εμάς ένας ακόμη εξωπλανήτης. Ο GJ 3470b όπως ονομάστηκε ο πλανήτης αυτός έχει μέγεθος παρόμοιο με αυτό του Ποσειδώνα και βρίσκεται σε πολύ κοντινή απόσταση από το μητρικό του άστρο.

Διεθνής ομάδα επιστημόνων έστρεψε στον εξωπλανήτη το δίκτυο επίγειων τηλεσκοπίων LCOGT στο οποίο είναι συνδεδεμένα ισχυρά τηλεσκόπια σε διάφορες περιοχές του πλανήτη. Οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι ο GJ 3470b διαθέτει γαλάζιο ουρανό παρόμοιο με αυτόν της Γης. Είναι μάλιστα ο μικρότερος σε μέγεθος εξωπλανήτης από τους περίπου δύο χιλιάδες που γνωρίζουμε που διαθέτει γαλάζιο ουρανό και ένας από τους ελάχιστους για τους οποίους έχουμε καταφέρει να εντοπίσουμε ατμοσφαιρικά φαινόμενα.

Ο γαλάζιος ουρανός του GJ 3470b όπως και στη Γη δημιουργείται μέσω της σκέδασης του φωτός. Με αυτόν τον όρο οι επιστήμονες αναφέρουν τον διασκορπισμό των φωτεινών ακτινών που ακολουθεί όταν προσπέσουν σε μικροσκοπικά σωματίδια, έτσι ώστε να διαχέονται στο χώρο χωρίς να φαίνονται αυτές. Η σκέδαση είναι προϊόν πολλαπλής ανάκλασης. Οι ηλιακές ακτίνες, για παράδειγμα, όταν φτάσουν στην ατμόσφαιρα της Γης πέφτουν πάνω στα σωματίδια της σκόνης ή τα σταγονίδια νερού που αιωρούνται τα οποία και τις διασκορπίζουν με πολλές ανακλάσεις που δημιουργούν.

Η σκέδαση της ηλιακής ακτινοβολίας στη Γη οφείλεται τόσο στην ύπαρξη των αιωρουμένων σωματιδίων (aerosols) (φαινόμενο σκέδασης Μie), όσο και των µορίων της ατμόσφαιρας (φαινόμενο σκέδασης Rayleigh). Στον GJ 3470b σύμφωνα με τους ερευνητές παράγεται το φαινόμενο σκέδασης Rayleigh. Οπως όμως αναφέρουν στο άρθρο τους στην διαδικτυακή υπηρεσία προδημοσιεύσεων arxiv ο γαλάζιος ουρανός δεν σημαίνει ότι στον εξωπλανήτη υπάρχουν ευνοϊκές για τη ζωή συνθήκες.

Οπως υπολόγισαν οι ερευνητές οι θερμοκρασίες που αναπτύσσονται στην επιφάνεια του GJ 3470b ξεπερνούν τους τρεις χιλιάδες βαθμούς Κελσίου οπότε κάθε συζήτηση για ζωή μάλλον… καίγεται.

http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=758176

Ποιοι πλανήτες μπορούν να κατοικηθούν;

Με 2.000 πλανήτες να έχουν ήδη ανακαλυφθεί εκτός του ηλιακού μας συστήματος μέχρι σήμερα, δεν είναι να απορεί κανείς που κάποιοι εξ αυτών παρουσιάζουν κοινά χαρακτηριστικά με τη γη και θεωρούνται από τους επιστήμονες ως οι πλέον κατοικήσιμοι.

Ένας καλός τρόπος για να εκτιμηθεί κατά πόσο είναι κατοικήσιμος ένας πλανήτης είναι η ομοιότητά του με την Γη.

Για τον σκοπό αυτό, αξιολογούνται μία σειρά δεικτών μεταξύ των οποίων είναι: η ακτίνα, η πυκνότητα, η θερμοκρασία της επιφάνειας και η ταχύτητα διαφυγής του πλανήτη, η οποία είναι η ελάχιστη ταχύτητα που απαιτείται για να εγκαταλείψει κανείς την επιφάνεια του πλανήτη.

Για πολλούς από αυτούς τους πλανήτες δεν υπάρχουν ακόμη αξιόπιστες μετρήσεις.

Μεταξύ αυτών που αξιολογήθηκαν στην κλίμακα ESI 0-1, όσοι κατάφεραν να πετύχουν «σκορ» άνω του 0,8 θεωρήθηκαν παρόμοιοι με τη Γη και ως εκ τούτου κατοικήσιμοι.

1. Κepler 438B

Είναι ο πλανήτης που κατέγραψε την υψηλότερη βαθμολογία. Ανακαλύφθηκε το 2015 γύρω από ένα κόκκινο νάνο -αστέρι, σημαντικά μικρότερο και πιο κρύο από τον ήλιο του δικού μας συστήματος, ενώ έχει ακτίνα μόλις 12% μεγαλύτερη από της Γης.

Ο Kepler 438b βρίσκεται σε τροχιά 35 ημερών γύρω από αυτό το άστρο και απέχει 470 έτη φωτός από τη Γη.

2. Gliese 667CC

Ανακαλύφθηκε το 2011 σε τροχιά γύρω από ένα κόκκινο νάνο-αστέρι, μόλις 24 έτη φωτός μακριά. Εντοπίστηκε με τη μέθοδο ακτινικής ταχύτητας, η οποία είναι ένα μέτρο της μικρής κίνησης ενός αστέρα, καθώς ανταποκρίνεται στην βαρυτική έλξη του πλανήτη.

Η μάζα του πλανήτη είναι 3,8 φορές μεγαλύτερη από αυτή της Γης, ωστόσο δεν γνωρίζουμε ακόμη το μέγεθος του.

3. Kepler 442B

Ο πλανήτης αυτός έχει 1,3 φορές το μέγεθος της Γης και ανακαλύφθηκε το 2015. Βρίσκεται σε τροχιά γύρω από ένα αστέρι ψυχρότερο από τον ήλιο, περίπου 1.100 έτη φωτός μακριά. Η περίοδος των 112 ημερών της τροχιάς του το εντάσσουν στην ζώνη των κατοικήσιμων άστρων, αλλά η θερμοκρασία της επιφάνειάς του φτάνει τους -40 ° C.

4. Kepler 62E & 62F

Οι δύο αυτοί πλανήτες ανακαλύφθηκαν το 2013 με το τηλεσκόπιο Κέπλερ, το οποίο εντόπισε τις διελεύσεις τους μπροστά από το άστρο τους. Πρόκειται για ένα αστέρι που βρίσκεται περίπου 1200 έτη φωτός μακριά από εμάς kai είναι κάπως πιο ψυχρό από τον ήλιο.

Με πλανητικές ακτίνες 1,6 και 1,4 μεγαλύτερες από αυτές Γης αντίστοιχα και οι δύο πλανήτες εμπίπτουν στην κατοικήσιμη ζώνη του άστρου.

5. Kepler 452B

Ανακαλύφθηκε το 2015 και ήταν ο πρώτος πλανήτη που έμοιαζε με τη Γη και χαρακτηρίστηκε δυνητικά κατοικήσιμος. Βρίσκεται εντός της κατοικήσιμης ζώνης ενός άστρου που μοιάζει πολύ με τον Ήλιο μας και είναι 1,6 φορές μεγαλύτερος από την Γη, ενώ βρίσκεται 1.400 έτη φωτός μακριά.

http://www.pronews.gr/portal/20151130/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1/%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%BF%CE%B9-%CF%80%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CE%AE%CF%84%CE%B5%CF%82-%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%81%CE%BF%CF%8D%CE%BD-%CE%BD%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%BF%CE%B9%CE%BA%CE%B7%CE%B8%CE%BF%CF%8D%CE%BD

Ψάχνοντας για εξωγήινα μόρια.

Κάτι περίεργο κρυβόταν στο νεφέλωμα της Κεφαλής του Αλόγου που βρίσκεται στον αστερισμό του Ωρίωνα, περίπου 1.500 έτη φωτός από τη Γη. Το νεφέλωμα, το οποίο «διαγράφει» το σχήμα του κεφαλιού ενός αλόγου, αποτελείται από αέρια και πολύ πυκνή μεσοαστρική σκόνη.

Οι αστρονόμοι από το IRAM (Institute of Millimeter Radioastronomy) με το 30 μέτρων ραδιοτηλεσκόπιο στην Ισπανική Σιέρα Νεβάδα, ερεύνησαν την ραδιοφωνική ακτινοβολία που εκπέμπεται από δυο τμήματα που βρίσκονται στην «χαίτη του αλόγου». Συγκεκριμένα μήκη κύματος αυτής της ακτινοβολίας αποκαλύπτουν την χημική σύνθεση του νεφελώματος.

Οι περισσότερες συχνότητες των ακτινοβολιών που ανιχνεύονται από το νεφέλωμα της Κεφαλής του Αλόγου αποδεικνύουν την ύπαρξη χημικών ενώσεων όπως το μονοξείδιο του άνθρακα και η φορμαλδεΰδη.

Αλλά υπήρχε και μια μικρής έντασης ακτινοβολία συχνότητας 89,957 γίγα-χερτς που αποτελούσε μυστήριο, γιατί δεν αντιστοιχεί σε κανένα γνωστό μόριο.

Τα δεδομένα αυτά μελέτησαν και άλλοι ερευνητές αναζητώντας τι είδους υποθετικό μόριο θα μπορούσε να εκπέμπει μια τέτοια συχνότητα. Κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι θα έπρεπε να είναι ένα γραμμικό μόριο – τα άτομά του βρίσκονται σε ευθεία γραμμή – που συνίσταται από τρία άτομα άνθρακα και ένα υδρογόνο: C3H+ (προπυνυλιδύνιο.

Αυτό το μοριακό ιόν δεν είχε παρατηρηθεί ποτέ στη Γη! Στην πραγματικότητα δεν υπήρχε καμιά απόδειξη ότι υπάρχει στ’ αλήθεια! Αν μπορούσαμε να το κατασκευάσουμε στο εργαστήριο θα ήταν πολύ ασταθές. Στην Γη θα αντιδρούσε σχεδόν ακαριαία με κάτι άλλο για να σχηματιστεί κάποια άλλη σταθερή χημική ένωση. Στο διάστημα όμως, όπου η πυκνότητα της ύλης είναι πολύ μικρή, η πιθανότητα αλληλεπίδρασης των προπυνυλιδυνίων (C3H+) με άλλα μόρια είναι πολύ μικρή και θα μπορούσαν να επιβιώσουν εκπέμποντας την χαρακτηριστική τους ακτινοβολία στα 89,957 GHz.

Η υπόθεση της ύπαρξης του μοριακού ιόντος C3H+ στο νεφέλωμα της κεφαλής του αλόγου αμφισβητήθηκε.

Πέρυσι όμως, οι ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Κολωνίας στη Γερμανία, κατάφεραν να δημιουργήσουν το C3H+ στο εργαστήριο και να μετρήσουν το φάσμα που παράγει όταν διεγείρεται, αποδεικνύοντας ότι είναι ίδιο με το φάσμα που ανιχνεύεται στο νεφέλωμα.

Η επιβεβαίωση της ύπαρξης ενός εξωγήινου μορίου ανοίγει το δρόμο για την ανακάλυψη πολλών άλλων, δεδομένου ότι στα δεδομένα των αστρονόμων υπάρχουν πολλές άγνωστες φασματικές γραμμές, σαν αυτή του προπυνυλιδυνίου.

Όπως στην περίπτωση του μορίου C3H+ οι αστροχημικοί μπορούν να χρησιμοποιήσουν τα δεδομένα του φάσματος και να μαντέψουν, διαμέσου προσομοιώσουν σε υπερ-υπολογιστές, πως είναι η δομή του μορίου που το δημιουργεί. Η τεχνική αυτή ονομάζεται κβαντική χημεία. Οι ερευνητές θα μπορούσαν επίσης να αναζητήσουν ισχυρά αποδεικτικά στοιχεία για τα εξωγήινα μόρια, δημιουργώντας τα στο εργαστήριο και μετρώντας τα φασματικά χαρακτηριστικά τους.

Το 2006 μια ομάδα ερευνητών δημιούργησαν στο εργαστήριο το αρνητικά φορτισμένο μοριακό ιόν C6H– και μέτρησαν το φάσμα του. Στη συνέχεια τα ίδια φασματικά χαρακτηριστικά βρέθηκαν στο νεφέλωμα του Ταύρου που βρίσκεται 430 έτη φωτός από τη Γη. Μέχρι σήμερα έχουν βρεί το C6H– σε πάνω από δέκα κοσμικές πηγές.

Την δεκαετία του 1980 οι επιστήμονες προσπάθησαν να παρασκευάσουν το εξωτικό μόριο αργόνιουμ (36ArH+), που δεν υπάρχει στη Γη. Το 2013 οι αστρονόμοι ανακάλυψαν το αργόνιουμ στο διάστημα. Το στοιχείο Ar ανήκει στα ευγενή αέρια τα οποία είναι γνωστό ότι δεν σχηματίζουν χημικές ενώσεις. Κι όμως στο διάστημα είναι δυνατόν να σχηματίσουν χημικές ενώσεις με το υδρογόνο, αν εξαιτίας των συγκρούσεων με σωματίδια της κοσμικής ακτινοβολίας χάσουν ηλεκτρόνια και φορτιστούν θετικά. Γι αυτό στις περιοχές του διαστήματος που παρατηρείται το αργόνιουμ οι αστρονόμοι υποθέτουν ότι πλημμυρίζεται από κοσμικές ακτίνες.

Τα περισσότερα μόρια που βρίσκονται στα άστρα και τα νεφελώματα είναι εξωτικά. Αν ερχόμασταν σε επαφή με αυτά θα αποδεικνύονταν τοξικά και καρκινογόνα. Μάλιστα, σύμφωνα με τους επιστήμονες, μια κατηγορία χημικών ενώσεων του διαστήματος, αυτές που ονομάζονται αρωματικές και προέρχονται από το βενζόλιο πρέπει εμφανίζουν έντονη δυσοσμία.

Κάποια περίεργα μόρια, όπως το SiCSi – αποτελείται από δυο άτομα πυριτίου και ένα άτομο άνθρακα και ανακαλύφθηκε το 2015 σε ένα ετοιμοθάνατο άστρο – παράγουν φάσματα διαφορετικά από αυτά που προβλέπουν τα θεωρητικά μοντέλα.

Ακόμη πιο περίεργα είναι τα φουλερένια, οι σφαίρες από άνθρακα που περιέχουν 60 άτομα άνθρακα και μοιάζουν με μπάλες ποδοσφαίρου, τα buckyballs. Κατασκευάστηκαν για πρώτη φορά στο εργαστήριο το 1985 και μια δεκαετία αργότερα τα φασματικά τους χαρακτηριστικά παρατηρήθηκαν στο διάστημα.

Οι αστροχημικοί θεωρούν ότι προς το παρόν βαδίζουν στα ρηχά της τεράστιας θάλασσας των μορίων που υπάρχουν στο διάστημα. Τα εξωγήινα μόρια όπως τα buckyballs ή το C3H+ (και άλλα άγνωστα ακόμα), μας υπενθυμίζουν πως ζούμε σε μια πολύ μικρή γωνιά του σύμπαντος, της οποίας οι χημικές ενώσεις δεν είναι απαραίτητα αντιπροσωπευτικές σε σχέση με αυτές που πλημμυρίζουν στο σύμπαν…

διαβάστε περισσότερα στο άρθρο του Scientific American:

The Hunt for Alien Molecules

http://www.scientificamerican.com/article/the-hunt-for-alien-molecules/

http://physicsgg.me/2015/12/12/%cf%88%ce%ac%cf%87%ce%bd%ce%bf%ce%bd%cf%84%ce%b1%cf%82-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%ce%b5%ce%be%cf%89%ce%b3%ce%ae%ce%b9%ce%bd%ce%b1-%ce%bc%cf%8c%cf%81%ce%b9%ce%b1/

Σημαντικά ευρήματα για τους εξωηλιακούς γίγαντες αερίου.

Μια πολύ σημαντική μελέτη για τους εξωηλιακούς γίγαντες αερίου που βρίσκονται κοντά στα μητρικά τους άστρα δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Nature». Οι καυτοί Δίες όπως ονομάζονται αυτά τα άστρα έχουν πολύ νερό που καταφέρνουν να το κρύβουν από τα… αδιάκριτα μάτια.

Κινούνται σε πολύ κοντινή απόσταση γύρω από το μητρικό τους άστρο και έχουν χαρακτηριστικά παρόμοια με αυτά του Δία. Είναι πλανήτες αερίων με μέγεθος συνήθως μεγαλύτερο από αυτό του γίγαντα του ηλιακού μας συστήματος. Η εγγύτητα ενός τέτοιου πλανήτη από το άστρο του όπως είναι ευνόητο δημιουργεί εξαιρετικά θερμές συνθήκες σε αυτόν. Για αυτό οι επιστήμονες ονόμασαν αυτούς τους πλανήτες «καυτούς Δίες».

Εχουν εντοπιστεί δεκάδες καυτοί Δίες στον γαλαξία μας και οι αστρονόμοι τους μελετούν συνεχώς. Υπάρχουν αρκετά ερωτηματικά για τη φύση και τους μηχανισμούς αυτών των πλανητών. Ενα μυστήριο που προσπαθούν να λύσουν οι επιστήμονες είναι ότι με βάση τα κοσμολογικά και πλανητικά δεδομένα οι καυτοί Δίες θα έπρεπε να διαθέτουν μεγάλες ποσότητες νερού. Ομως μέχρι σήμερα σε όλους τους καυτούς Δίες που έχουν μελετηθεί εντοπίστηκαν πολύ μικρές ποσότητες νερού.

Διεθνής ερευνητική ομάδα με ερευνητές από αμερικανικά και βρετανικά πανεπιστήμια καθώς και επιστήμονες της NASA έλυσε το μυστήριο. Οι ερευνητές μελέτησαν δέκα καυτούς Δίες και διαπίστωσαν ότι οι πλανήτες αυτοί πράγματι διαθέτουν μεγάλες ποσότητες νερού οι οποίες όμως είναι καλά… κρυμμένες κάτω από το παχύ στρώμα νεφών τους. Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν στην έρευνα τους τα διαστημικά τηλεσκόπια Hubble και Spitzer. Διαπίστωσαν επίσης ότι τα νέφη αυτών των πλανητών αποτελούνται από σίδηρο, κορούνδιο (ορυκτό οξείδιο του αργιλίου) και καρβονικούς εστέρες.

http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=762066

Ηπατία, Αρίων και Θεστιάς: Τρεις εξωπλανήτες με ελληνικά ονόματα μετά από διεθνή διαγωνισμό.

Τρία ονόματα από την Αρχαία Ελλάδα επιλέχθηκαν ανάμεσα σε εκείνα που δόθηκαν σε 14 άστρα και 31 εξωπλανήτες, από τη Διεθνή Αστρονομική Ένωση, μέσω του διεθνούς διαγωνισμού «NameExoWorlds». Τα ονόματα Υπατία, Αρίων και Θεστιάς, δόθηκαν σε τρεις εξωπλανήτες, μετά από μεγάλη ψηφοφορία στην οποία συμμετείχαν 573.000 άνθρωποι, από 182 χώρες.

Η επίσημη ονοματοδοσία είναι αρμοδιότητα της IAU, που ιδρύθηκε το 1919 και αποδέχεται ή απορρίπτει τις εισηγήσεις των επιστημόνων. Αυτή τη φορά, για πρώτη φορά, στα «βαφτίσια» συμμετείχε μαζικά η παγκόσμια κοινή γνώμη, τουλάχιστον όσοι ενδιαφέρονται για την αστρονομία - και είναι πολλοί, όπως φαίνεται. Τα νέα ονόματα - συνήθως από την μυθολογία - θα χρησιμοποιούνται παράλληλα με τα επιστημονικά ονόματα. Το κοινό ψήφισε ανάμεσα σε συνολικά 274 ονόματα, που είχαν προταθεί από αστρονομικές οργανώσεις ανά τον κόσμο.

Ελληνικό «χρώμα» έχουν ο εξωπλανήτης Edasich b (ή iota Draconis b) που ονομάσθηκε «Υπατία» (πρόταση από την Ισπανία), ο εξωπλανήτης 18 Delphini b που ονομάσθηκε «Αρίων» (πρόταση από την Ιαπωνία), και ο εξωπλανήτης Pollux b (ή beta Geminorum b) που ονομάσθηκε «Θεστιάς» (πρόταση από την Αυστραλία).

http://www.pronews.gr/portal/20151215/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1/%CE%B7%CF%80%CE%B1%CF%84%CE%AF%CE%B1-%CE%B1%CF%81%CE%AF%CF%89%CE%BD-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B8%CE%B5%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%AC%CF%82-%CF%84%CF%81%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CE%B5%CE%BE%CF%89%CF%80%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CE%AE%CF%84%CE%B5%CF%82-%CE%BC%CE%B5-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AC-%CE%BF%CE%BD%CF%8C%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1-%CE%BC%CE%B5%CF%84%CE%AC-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CE%B4%CE%B9%CE%B5%CE%B8%CE%BD%CE%AE

O κοντινότερος δυνητικά κατοικήσιμος εξωπλανήτης.

Αυστραλοί αστρονόμοι ανακοίνωσαν ότι ανακάλυψαν τον κοντινότερο στη Γη δυνητικά κατοικήσιμο βραχώδη εξωπλανήτη, σε απόσταση μόνο 14 ετών φωτός. Ο πλανήτης, που κινείται γύρω από ένα άστρο ερυθρό νάνο, τον Wolf 1061, έχει υπερτετραπλάσια μάζα σε σχέση με τη μάζα του δικού μας πλανήτη. Γύρω από αυτό το άστρο ανακαλύφθηκαν συνολικά τρεις εξωπλανήτες, από τους οποίους ο ένας βρίσκεται σε τροχιά πιο φιλική για την ανάπτυξη ζωής.

Ερευνητές του Πανεπιστημίου της Νέας Νότιας Ουαλίας, με επικεφαλής τον δρ. Ντάνκαν Ράιτ πραγματοποίησαν την ανακάλυψη με τη βοήθεια του τηλεσκοπίου του Ευρωπαϊκού Νοτίου Αστεροσκοπείου στη Λα Σίλα της Χιλής.

«Είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα ανακάλυψη, επειδή και οι τρεις εξωπλανήτες έχουν σχετικά μικρή μάζα, ώστε δυνητικά να είναι βραχώδεις και να έχουν στερεή επιφάνεια, ενώ ο μεσαίος πλανήτης, ο Wolf 1061c, βρίσκεται στην ‘κατοικήσιμη' ζώνη, όπου θα μπορούσε να έχει υγρό νερό και ίσως ζωή» δήλωσε ο Ράιτ. Οι τρεις εξωπλανήτες ολοκληρώνουν μια πλήρη περιφορά (το έτος τους) γύρω από το μικρό σχετικά ψυχρό και σταθερό άστρο τους κάθε πέντε, 18 και 67 μέρες αντίστοιχα, ενώ οι μάζες τους είναι 1,4, 4,3 και 5,2 φορές μεγαλύτερες από της Γης.

Αν και έχουν βρεθεί μερικοί εξωπλανήτες πιο κοντά στη Γη, κανείς δεν θεωρείται τόσο δυνητικά κατοικήσιμος όσο ο Wolf 1061c, όπως είπε ο Ράιτ. Οι μικροί βραχώδεις εξωπλανήτες όπως ο δικός μας φαίνεται πως αφθονούν στον γαλαξία μας, όμως οι περισσότεροι που έχουν ανακαλυφθεί μέχρι σήμερα, απέχουν εκατοντάδες ή χιλιάδες έτη φωτός. Εξαίρεση αποτελεί ο Gliese 667Cc, που απέχει 22 έτη φωτός από τη Γη, κινείται επίσης γύρω από έναν ερυθρό νάνο και έχει μάζα τουλάχιστον 4,5 φορές μεγαλύτερη του δικού μας πλανήτη. Η ανακάλυψη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «The Αstrophysical Journal Letters».

http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=762704

Επιστήμονες «βλέπουν» γιγάντια εξωγήινη υπερκατασκευή μπροστά από το άστρο KIC8462852

Η μελέτη του άστρου KIC8462852, το οποίο ανακαλύφθηκε το 1890 και απέχει από τη Γη 1480 έτη φωτός, σε σχέση με την αλλόκοτη φωτεινότητα που παρουσιάζει, έχει φέρει στο φως της δημοσιότητας μια νέα θεωρεία η οποία μπορεί να ανατρέψει τα πάντα.

Τρεις μήνες πριν όταν κυκλοφόρησαν οι πρώτες φήμες για μια γιγάντια υπερκατασκευή στο άστρο οι περισσότεροι θεώρησαν ότι οι πιθανότητες για κάτι τέτοιο ήταν πολύ μικρές. Την θεωρεία της εξωγήινης υπερκατασκευής πρώτος ανέφερε ο αστρονόμος Jason Wright από το πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια νεότερες όμως παρατηρήσεις έρχονται να ενισχύσουν την θεωρεία αυτή.

Όπως αναφέρει το New Scientist ένας ακόμη αστρονόμος ο Bradley Schaefer από το πανεπιστήμιο της Λουιζιάνα θεωρεί πως κάτι περίεργο υπάρχει κοντά στο άστρο και αυτό σίγουρα δεν είναι κάποιο φυσικό φαινόμενο.

Το μυστήριο με το άστρο έγκειται στο γεγονός ότι όπως όλα τα άστρα παρουσιάζουν μεταβολές στη φωτεινότητά τους εξαιτίας διάφορων λόγων. Το πρόβλημα όμως είναι ότι οι μεταβολές της φωτεινότητας του KIC8462852 είναι τόσο έντονες και απότομες που είναι αδύνατο αυτές να εξηγηθούν με τα υπάρχοντα δεδομένα.

Από το 2009 μέχρι και το 2013 οι επιστήμονες παρατηρώντας το άστρο μέσω του τηλεσκοπίου Kepler παρατήρησαν μεταβολές στη φωτεινότητα οι οποίες πλησίαζαν και το 20% της κανονικής του λάμψης και οι αλλαγές αυτές δεν ακολουθούσαν κανένα συγκεκριμένο πρότυπο.

Όπως αναφέρει το New Scientist η αλλαγή αυτή στη φωτεινότητα μπορεί να προκληθεί μόνο από κάτι γιγάντιο σε διαστάσεις και το οποίο δεν μπορεί να είναι κάποιος άλλος πλανήτης καθώς δεν υπάρχει κάποια σταθερή ακολουθία αλλά αντίθετα πρέπει να είναι κάτι που αλλάζει σχήμα με την πάροδο του χρόνου μπλοκάροντας διαφορετικά επίπεδα φωτός προερχόμενα από το συγκεκριμένο άστρο.

Αν και η γιγάντια υπερκατασκευή θα μπορούσε να είναι μια εξήγηση εντούτοις η πιθανότερη εξήγηση θα ήταν αυτή των κομητών ή μιας τεράστιας ομάδας από αυτούς.

Αλλά ο Shaefer λέει μη βιάζεστε.

«Η ιδέα ενός σμήνους από κομήτες προτάθηκε -και λογικά- ως μια από τις πιο πειστικές εξηγήσεις για την περίεργη συμπεριφορά της φωτεινότητας του άστρου αλλά δυστυχώς δεν είναι κάτι τέτοιο. Για να φτάσει στο σημείο να αποκλείσει τη θεωρία των κομητών ο Shaefer ανέτρεξε στα στοιχεία παρατήρησης του άστρου τα οποία φθάνουν μέχρι το 1890. Αναλύοντας έτσι 1200 μετρήσεις από το 1890 μέχρι το 1989 βρήκε η ότι η αλλόκοτη μεταβολή της φωτεινότητας του KIC8462852 βρίσκεται σε εξέλιξη τα 100 τουλάχιστον τελευταία χρόνια.

Όπως λέει ο ίδιος για να ερμηνευθεί η συμπεριφορά του άστρου με βάσει τις παρατηρήσεις των τελευταίων 100 ετών με βάση τη θεωρία με τους κομήτες θα απαιτούσε 648.000 κομήτες με διάμετρο τουλάχιστον 200 μέτρων ο καθένας να παιρνούν μπροστά από το άστρο για να προκαλέσουν τέτοιο αποτέλεσμα. Κάτι που βέβαια είναι αδύνατο.

Έτσι η μοναδική εξήγηση που απομένει είναι, και όπως αναφέρει ο Shaefer στην εργασία του ότι «πρόκειται γι κάποιο τεχνητό σώμα που κατασκευάζεται τουλάχιστον για 100 χρόνια και αυτό είναι που μεταβάλλει τη εκπεμπόμενη φωτεινότητα του άστρου».

Βέβαια όπως αναφέρθηκε το άστρο βρίσκεται σε απόσταση 1500 ετών φωτός από τη Γη, άρα αυτό σημαίνει ότι οι παρατηρήσεις αφορούν μια περίοδο από το 390 έως το 490 μ.χ. σε γήινο χρόνο. Λογικά επομένως το έργο θα πρέπει να έχει τελειώσει τώρα ακόμη και αν οι εξωγήινοι κινούνται σε ρυθμούς ελληνικού δημοσίου.

Βίντεο.

http://www.pronews.gr/portal/20160117/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1/%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%AE%CE%BC%CE%BF%CE%BD%CE%B5%CF%82-%C2%AB%CE%B2%CE%BB%CE%AD%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BD%C2%BB-%CE%B3%CE%B9%CE%B3%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%B1-%CE%B5%CE%BE%CF%89%CE%B3%CE%AE%CE%B9%CE%BD%CE%B7-%CF%85%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B1%CF%83%CE%BA%CE%B5%CF%85%CE%AE-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CE%AC%CF%83%CF%84%CF%81%CE%BF-kic8462852

Μοναχικός εξωπλανήτης απέχει έναν μήνα φωτός από το άστρο του.

Το 2008 οι κυνηγοί εξωπλανητών ανακοίνωσαν την ανακάλυψη ενός ακόμη σε απόσταση περίπου 105 ετών φωτός από εμάς. Επρόκειτο για ένα γίγαντα αερίου με μάζα 12-15 φορές μεγαλύτερη από αυτή του Δία.

Ο πλανήτης έλαβε την κωδική ονομασία 2MASS J2126-8140 και θεωρήθηκε ένας από τους περίπου 45 «ορφανούς» εξωπλανήτες.

Πρόκειται για πλανήτες που βρίσκονται απομονωμένοι σε κάποια περιοχή του Διαστήματος έχοντας για διαφόρους λόγους εγκαταλείψει το πλανητικό σύστημα στο οποίο δημιουργήθηκε. Διεθνής ομάδα επιστημόνων ανακάλυψε ότι ο πλανήτης 2MASS J2126-8140 ανήκει σε πλανητικό σύστημα απλά βρίσκεται σε πρωτοφανή απόσταση από το μητρικό του άστρο.

Σύμφωνα με τους ερευνητές ο πλανήτης κινείται σε τροχιά γύρω από ένα ερυθρό νάνο που βρίσκεται σε απόσταση περίπου ενός τρισεκατομμυρίων χλμ. από αυτόν. Ο πλανήτης βρίσκεται σε τόσο μεγάλη απόσταση από το μητρικό του άστρο, το TYC 9486-927-1, που χρειάζεται ένα εκατομμύριο (γήινα) έτη για να ολοκληρώσει μια περιστροφή γύρω από αυτό.

Είναι χαρακτηριστικό της τρομερής απόστασης που χωρίζει τα δύο σώματα ότι το φως του άστρου χρειάζεται ένα μήνα για να φτάσει στον πλανήτη. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι το φως του Ήλιου χρειάζεται περίπου πέντε ώρες για να φτάσει στον Πλούτωνα.

Όπως είναι ευνόητο έχουμε να κάνουμε με το μεγαλύτερο σε εύρος πλανητικό σύστημα που έχει εντοπιστεί μέχρι σήμερα στο Σύμπαν και οι επιστήμονες προσπαθούν τώρα να βρουν απαντήσεις για το πώς δημιουργήθηκε. Μια πρώτη εκτίμηση που κάνουν είναι ότι αυτό το πλανητικό σύστημα δεν σχηματίστηκε όπως τα συμβατικά πλανητικά συστήματα δηλαδή από τον δίσκο κοσμικής ύλης (σκόνη, αέρια) που σχηματίζεται γύρω από το μητρικό άστρο. Αναμένονται έτσι με ενδιαφέρον οι επόμενες παρατηρήσεις σε αυτό το σύστημα που μπορεί να κρύβει και άλλες εκπλήξεις. Η ανακάλυψη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Monthly Notices of the Royal Astronomical Society».

http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500054222

Υπάρχει ζωή στον Kepler 452b; - Είναι η δεύτερη Γη;

Ο Kepler 452b είναι ένας βραχώδης “εξωπλανήτης” (όπως αποκαλείται από τη NASA) ο οποίος βρίσκεται σε απόσταση 1400 έτη φωτός και παρουσιάζει ορισμένα μοναδικά χαρακτηριστικά τα οποία μοιάζουν πολύ με τον δικό μας πλανήτη τη Γη. Ο 452b ο οποίος έχει 60% μεγαλύτερη διάμετρο από τη Γη, βρίσκεται στον αστερισμό του Κύκνου και σύμφωνα με τον ερευνητή Seth Shostak του προγράμματος Kepler της NASA «μαθηματικά και μόνο υπάρχει μεγάλη πιθανότητα ο πλανήτης αυτός να φιλοξενεί νοήμων ζωή. Η αναλογία τελικά των πλανητών οι οποίοι μπορούν να αναπτύξουν και να υποστηρίξουν ζωή ίσως είναι πολύ μεγαλύτερη από αυτή που νομίζαμε αρχικά», εξηγεί.

Τι γνωρίζουμε μέχρι στιγμής για τον Kepler 452b

Είναι ο μικρότερος εξωπλανήτης που έχει ανακαλυφθεί μέχρι σήμερα και η τροχιά του περνά μέσα από την λεγόμενη «κατοικήσιμη ζώνη» ενός άστρου κλάσης G2 περίπου δηλαδή όπως η Γη με τον Ήλιο.

Είναι μεγαλύτερος κατά 60% από τη Γη, θεωρείται επομένως ως μια «υπεργαία» και μάλλον πρόκειται για βραχώδη πλανήτη

Αν και είναι μεγαλύτερος από τη Γη το έτος του είναι μόλις 5% μεγαλύτερο από το γήινο δηλαδή 385 ημέρες.

Βρίσκεται σε απόσταση μόλις 5% μεγαλύτερη από ότι η Γη από τον Ήλιο

Το άστρο ο Kepler-452 έχει ηλικία 6 δισεκατομμύρια χρόνια είναι μεγαλύτερο κατά 1,5 δισεκατομμύριο χρόνια από τον δικό μας Ήλιο είναι 20% φωτεινότερο και 10% μεγαλύτερο σε διάμετρο

http://www.pronews.gr/portal/20160213/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1/%CF%85%CF%80%CE%AC%CF%81%CF%87%CE%B5%CE%B9-%CE%B6%CF%89%CE%AE-%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD-kepler-452b-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CE%B7-%CE%B4%CE%B5%CF%8D%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%B7-%CE%B3%CE%B7

Ελληνας φοιτητής εντόπισε υπερ-Γη με ατμόσφαιρα.

Ερευνητές στη Βρετανία και στο Βέλγιο, με τη συμμετοχή ενός Έλληνα φοιτητή-ερευνητή αστροφυσικής, κατάφεραν να κάνουν την πρώτη επιτυχή ανάλυση και ανίχνευση αερίων στην ατμόσφαιρα μιας υπερ-Γης, ενός κοντινού εξωπλανήτη παρόμοιου αλλά οκτώ φορές μεγαλύτερου σε μάζα από τη Γη.

Η ανακάλυψη, που θα δημοσιευθεί στο περιοδικό αστροφυσικής «The Astrophysical Journal», αφορά τον εξωτικό πλανήτη «55 Cancri e», γνωστό και ως «Γιάνσεν», που βρίσκεται σε απόσταση περίπου 40 ετών φωτός από τη Γη και περιφέρεται γύρω από το άστρο 55 Cancri, γνωστό και ως «Κοπέρνικο». Ο εξωπλανήτης έχει έτος διάρκειας μόνο 18 ωρών (κινείται πολύ κοντά στο άστρο του, γι' αυτό μια πλήρης περιφορά του είναι σύντομη) και η θερμοκρασία στην επιφάνειά του εκτιμάται ότι φθάνει τους 2.000 βαθμούς Κελσίου.

Ο Άγγελος Τσιάρας της Ομάδας Αστροφυσικής του Τμήματος Φυσικής και Αστρονομίας του University College του Λονδίνου (UCL), ο οποίος ειδικεύεται στη φασματοσκοπία εξωπλανητών, ανέπτυξε μια τεχνική φασματοσκοπικής ανάλυσης, που επέτρεψε στους επιστήμονες να αποκαλύψουν την παρουσία αερίου υδρογόνου και ηλίου στην ξηρή ατμόσφαιρα του εξωπλανήτη, όχι όμως υδρατμών.

«Είναι ένα συναρπαστικό εύρημα, επειδή για πρώτη φορά μπορέσαμε να βρούμε τα φασματοσκοπικά αποτυπώματα που δείχνουν ότι υπάρχουν αέρια στην ατμόσφαιρα μιας υπερ-Γης», δήλωσε ο κ. Τσιάρας. Όπως είπε, «ο "55 Cancri e" έχει καταφέρει να διακρατήσει μια σημαντική ποσότητα υδρογόνου και ηλίου από το αρχικό νεφέλωμα, από όπου προήλθε».

Οι ερευνητές ανέλυσαν δεδομένα που είχαν συλλεχθεί από το διαστημικό τηλεσκόπιο «Χαμπλ». Μέχρι σήμερα η κάμερα ευρέος πεδίου (WFC3) του «Χαμπλ» είχε μελετήσει τις ατμόσφαιρες δύο εξωπλανητών, αλλά δεν είχε κατορθώσει να ανιχνεύσει αέρια, σύμφωνα με το δημοσίευμα του Αθηναϊκού Πρακτορείου. Ο εν λόγω εξωπλανήτης, όταν είχε ανακαλυφθεί, είχε πάρει το παρατσούκλι «διαμαντένιος πλανήτης», επειδή μερικοί αστρονόμοι έκαναν την εκτίμηση ότι μπορεί το εσωτερικό του να είναι πλούσιο σε άνθρακα, άρα και σε διαμάντια.

Η νέα ανάλυση, προς το παρόν, δεν μπορεί να επιβεβαιώσει κάτι τέτοιο, αν και ανίχνευσε στην ατμόσφαιρά του την πιθανή «υπογραφή» του κυανιδίου του υδρογόνου, ενός δείκτη ύπαρξης άφθονου άνθρακα. Όμως η παρουσία της εν λόγω χημικής ένωσης θα πρέπει να επιβεβαιωθεί από περαιτέρω έρευνες στο μέλλον. Βέβαια, αν αυτό όντως συμβεί, τότε ακόμη και αν ο πλανήτης είναι διαμαντένιος, η ζωή πάνω του θα είναι κόλαση, όχι μόνο λόγω των τρομερά υψηλών θερμοκρασιών του, αλλά και επειδή το κυανίδιο του υδρογόνου -γνωστό και ως υδροκυάνιο ή υδροκυανικό οξύ- είναι άκρως τοξικό και εξαιρετικά δηλητηριώδες. Οι υπερ-Γαίες θεωρούνται η πιο κοινή μορφή πλανητών στο γαλαξία μας, κατέχοντας ένα ενδιάμεσο μέγεθος ανάμεσα στους μικρούς πλανήτες όπως η Γη και στους πολύ μεγαλύτερους αέριους γίγαντες όπως ο Δίας.

Στο βίντεο που ακολουθεί βλέπουμε μια καλλιτεχνική απεικόνιση του εξωπλανήτη 55 Cancri e να κινείται γύρω από το άστρο του:

http://www.ethnos.gr/epistimi/arthro/ellinas_foititis_entopise_yper_gi_me_atmosfaira-64332418/

Η έκλειψη που διαρκεί 3,5 χρόνια.

Αμερικανοί αστρονόμοι ανακάλυψαν σε απόσταση 100 χιλιάδων ετών φωτός από εμάς ένα δυαδικό σύστημα (ένα σύστημα που αποτελείται από δύο γειτονικά άστρα) στο οποίο κάθε 69 χρόνια γίνεται μια σχεδόν ολική έκλειψη, η οποία διαρκεί 3,5 χρόνια. Πρόκειται για νέο ρεκόρ διάρκειας έκλειψης, αλλά και χρονικού διαστήματος ανάμεσα σε δύο διαδοχικές εκλείψεις.

Η ανακάλυψη, που αφορά το ερυθρό γιγάντιο άστρο TYC 2505-672-1 και ένα δεύτερο άστρο-συνοδό, έγινε από αστρονόμους των πανεπιστημίων Χάρβαρντ και Τενεσί και θα δημοσιευθεί στην επιθεώρηση Astronomical Journal. Ο προηγούμενος κάτοχος του ρεκόρ μακρόχρονης έκλειψης ήταν ένα κοντινότερο γιγάντιο άστρο, το Epsilon Aurigae (Έψιλον Ηνιόχου), σε απόσταση 2.200 ετών φωτός από τη Γη, το οποίο εμφανίζει έκλειψη διάρκειας 640 έως 730 ημερών κάθε 27 χρόνια.

http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500059190

Εξωπλανητική μετεωρολογία!

Παγκόσμιο ενδιαφέρον προκάλεσε η ανακοίνωση ομάδας ερευνητών από τη Βρετανία οι οποίοι κατάφεραν να αναλύσουν την ατμόσφαιρα ενός εξωπλανήτη, κάτι που γίνεται για πρώτη φορά. Πρόκειται για τον 55 Cancri e, έναν βραχώδη πλανήτη με μάζα περίπου 8 φορές μεγαλύτερη από αυτήν της Γης, ο οποίος ανήκει στην κατηγορία των υπερ-Γαιών. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η ατμόσφαιρά του κυριαρχείται από υδρογόνο και ήλιο ενώ δεν υπάρχουν ίχνη νερού.

Βασικός ερευνητής και πρώτος συγγραφέας της μελέτης που δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση «Astrophysical Journal» είναι ο Αγγελος Τσιάρας, υποψήφιος διδάκτωρ στο Tμήμα Φυσικής και Αστρονομίας του University College του Λονδίνου. Ο έλληνας ερευνητής μιλάει στο «Βήμα» για την ενδιαφέρουσα μελέτη και εξηγεί γιατί είναι σημαντικό να γνωρίζουμε από τι αποτελείται η ατμόσφαιρα κάθε εξωπλανήτη.

- Γιατί αποφασίσατε να μελετήσετε τον συγκεκριμένο πλανήτη;

«Δεν επιλέξαμε εμείς να παρατηρήσουμε αυτόν τον εξωπλανήτη αλλά χρησιμοποιήσαμε δεδομένα από το αρχείο του τηλεσκοπίου Hubble. Εκ των πραγμάτων όμως αυτός είναι ο ένας από τους τρεις μόνο εξωπλανήτες τύπου υπερ-Γαίας (δηλαδή μερικές φορές μεγαλύτεροι από τη Γη) που μπορούν να παρατηρηθούν από το Hubble φασματοσκοπικά, μέθοδος απαραίτητη για τη μελέτη της ατμόσφαιράς τους. Η δυσκολία παρατήρησης περιορίζει τις γνώσεις μας για τους εξωπλανήτες αυτού του τύπου, και έτσι κάθε τέτοια ανάλυση παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον, ανεξαρτήτως αποτελεσμάτων».

- Γιατί είναι σημαντική η ατμοσφαιρική ανάλυση των εξωπλανητών;

«Η ατμόσφαιρα ενός εξωπλανήτη είναι αυτή που καθορίζει τις συνθήκες πάνω στην επιφάνειά του, και κυρίως τη θερμοκρασία του, μέσω του φαινομένου του θερμοκηπίου. Ετσι, ακόμη και για εξωπλανήτες που βρίσκονται εντός της λεγόμενης "κατοικήσιμης ζώνης" και όπου θεωρητικά θα μπορούσε να υπάρχει νερό σε υγρή μορφή, δεν μπορούμε να ξέρουμε αν όντως κάτι τέτοιο ισχύει αν δεν αναλύσουμε την ατμόσφαιρά τους. Μια τέτοια λεπτομερής ανάλυση θα ήταν δυνατό να αναδείξει την καταλληλότητα ενός εξωπλανήτη να φιλοξενήσει ζωή σαν αυτή που υπάρχει στη Γη, αλλά όχι να επιβεβαιώσει άμεσα την ύπαρξή της. Εκτός από τα παραπάνω, η ατμόσφαιρα αποτελεί μια πολύτιμη πηγή πληροφοριών καθώς μέσω αυτής μπορούμε να βγάλουμε συμπεράσματα σχετικά με τη δημιουργία, την εξέλιξη και τη γεωλογική δραστηριότητα ενός εξωπλανήτη».

- Θεωρείτε ότι είναι απλώς θέμα χρόνου να εντοπιστεί ζωή είτε στο ηλιακό μας σύστημα είτε σε κάποιον εξωπλανήτη και αν ναι, τι είδους ζωή πιστεύετε ότι θα είναι η πρώτη που θα εντοπίσουμε;

«Είναι αλήθεια ότι όχι μόνο ο συγκεκριμένος πλανήτης, αλλά όλοι οι εξωπλανήτες που έχουμε τη δυνατότητα να μελετήσουμε αυτή τη στιγμή είναι αφιλόξενοι. Ο κύριος λόγος είναι οι εξαιρετικά υψηλές θερμοκρασίες που επικρατούν σε αυτούς, με τον 55 Cancri e να αποτελεί ένα ακραίο παράδειγμα. Εκτιμάται ότι η θερμοκρασία στην επιφάνειά του αγγίζει τους 2000 βαθμοί Κελσίου. Θα χρειαστούν πολλά χρόνια και ανεπτυγμένη τεχνολογία για να μπορέσουμε να εντοπίσουμε ζωή έξω από το ηλιακό μας σύστημα. Αντιθέτως, πιστεύω ότι οι πιθανότητες να βρούμε σύντομα κάποιου είδους ζωή εντός του ηλιακού μας συστήματος είναι αυξημένες. Είναι δύσκολο να προβλέψει κανείς αν θα είναι παρόμοιας ή όχι μορφής με αυτήν στη Γη, αλλά σε κάθε περίπτωση, θα είναι ένα τεράστιο βήμα για την κατανόηση της διαδικασίας μέσω της οποίας η ζωή αναπτύσσεται».

- Τι μπορούμε να μάθουμε από τη μελέτη των εξωπλανητών που θα μας βοηθήσει να κατανοήσουμε καλύτερα τον δικό μας πλανήτη, τις δυνατότητες και τις αντοχές του;

«Το ηλιακό μας σύστημα είναι μόνο ένα παράδειγμα πλανητικού συστήματος και σίγουρα από τη μελέτη του και μόνο δεν μπορούμε να βγάλουμε γενικά συμπεράσματα. Είναι ο κόσμος στον οποίο ζούμε συνηθισμένος ή μήπως μια σπάνια περίπτωση; Μόνο μέσα από τη μελέτη των εξωηλιακών πλανητικών συστημάτων μπορούμε να έχουμε ένα μεγαλύτερο δείγμα που θα μας δώσει την ευκαιρία να πούμε ποιο από τα δύο είναι αλήθεια. Επίσης, μπορούμε να διευρύνουμε τις γνώσεις μας σχετικά με τη διαδικασία δημιουργίας και την εξέλιξη των πλανητικών συστημάτων και των πλανητών μέσα σε αυτά».

- Με βάση τη στατιστική σίγουρα θα υπάρχουν εκεί έξω πολλοί πλανήτες με συνθήκες ίδιες με αυτήν της Γης. Μέχρι στιγμής δεν έχουμε καταφέρει να εντοπίσουμε έναν τέτοιο πλανήτη; Πότε πιστεύετε ότι θα γίνει κάτι τέτοιο;

«Ανάμεσα στους εξωπλανήτες που έχουν βρεθεί υπάρχουν μερικές δεκάδες που έχουν παρόμοιο μέγεθος με αυτό της Γης και κάποιοι θα μπορούσαν να διατηρήσουν νερό σε υγρή μορφή. Παρ' όλα αυτά ο εντοπισμός και η ανάλυση της ατμόσφαιράς τους είναι απαραίτητο στοιχείο για να μπορέσουμε να πούμε αν κάποιος από αυτούς έχει συνθήκες παρόμοιες με τη Γη. Είμαι βέβαιος ότι υπάρχουν στον γαλαξία μας τέτοιοι πλανήτες, ωστόσο η ατμοσφαιρική τους ανάλυση απαιτεί τεχνολογικά μέσα που δεν διαθέτουμε αυτή τη στιγμή και ίσως χρειαστούν αρκετές δεκαετίες μέχρι να τα αποκτήσουμε».

- Ποια είναι τα επόμενα ερευνητικά σας σχέδια;

«Το πεδίο των εξωπλανητών αρχίζει αργά αλλά σταθερά να στρέφεται από τον εντοπισμό στον χαρακτηρισμό μέσω της μελέτης της ατμόσφαιρας. Η ομάδα στην οποία ανήκω, με επικεφαλής την καθηγήτρια Τζοβάνα Τινέτι, σχεδιάζει δυο αποστολές πλήρως αφοσιωμένες στον χαρακτηρισμό εξωπλανητών μέσω φασματοσκοπικών παρατηρήσεων από διαστημικά τηλεσκόπια.

Η πρώτη ονομάζεται TWINKLE

http://www.twinkle-spacemission.co.uk

και αποτελεί μία συνεργασία πανεπιστημίων και τεχνολογικών εργαστηρίων του Ηνωμένου Βασιλείου. Πρόκειται για ένα χαμηλού κόστους διαστημικό τηλεσκόπιο, με προοπτική να τεθεί σε τροχιά γύρω από τη Γη το 2019.

H δεύτερη ARIEL

http://ariel-spacemission.eu

είναι η μία από τρεις αποστολές της ESA, υποψήφια να θέσει ένα διαστημικό τηλεσκόπιο ενός μέτρου σε τροχιά γύρω από τον Ήλιο το 2026.

http://www.tovima.gr/science/article/?aid=777988

Διάλεξη για τις ατμόσφαιρες των εξωπλανητών.

Σάββατο 27 Φεβρουαρίου 2016, 18:00 στα γραφεία του Ομίλου Φίλων Αστρονομίας, Αλεξανδρείας 113, (περιοχή Μαρτίου) 546 46 Θεσσαλονίκη, τηλ./fax: 2310 423133

Διάλεξη με θέμα την ανακάλυψη, για πρώτη φορά, ατμόσφαιρας γύρω από μία υπερ-Γη, τον 55 Cancri e, έναν εξωπλανήτη που βρίσκεται σε απόσταση 40 έτη φωτός από τη Γη.

Ο Όμιλος Φίλων Αστρονομίας πραγματοποιεί διάλεξη με ομιλητή τον κ. Άγγελο Τσιάρα το Σάββατο 27/02 , στις 6.00 μμ στα γραφεία του, με αφορμή την πρόσφατη ανακάλυψη της ατμόσφαιρας γύρω από τον πλανήτη 55 Cancri e και την παρουσία του κ. Τσιάρα στη Θεσσαλονίκη ο οποίος είναι ο επικεφαλής της δημοσίευσης που περιγράφει την ανακάλυψη αυτή.

Είσοδος ελεύθερη

Περίληψη διάλεξης

Στη διάλεξη θα αναπτυχθεί κυρίως το θέμα της ανακάλυψης της ατμόσφαιρας του εξωπλανήτη 55 Cancri e που πραγματοποιήθηκε από την ομάδα στην οποία είναι επικεφαλής ο κ. Τσιάρας. Αρχικά, θα αναλυθούν οι λόγοι που είναι σημαντική η μελέτη της ατμόσφαιρας των εξωπλανητών και οι τεχνικές οι οποίες χρησιμοποιούνται. Έπειτα, θα γίνει μια ανασκόπηση σχετικά με το ιστορικό των ανακαλύψεων ατμοσφαιρων γύρω από εξωπλανήτες και θα αναλυθούν τα βασικά τους χαρακτηριστικά. Τέλος, ο κ. Τσιάρας θα αναφερθεί στον τρόπο που έγινε η ανακάλυψη και σε λεπτομέρειες αναφορικά με το συγκεκριμένο πλανητικό σύστημα (55 Καρκίνου) στο οποίο ανήκει ο πλανήτης.

Ο Άγγελος Τσιάρας γεννήθηκε στην Δράμα το 1991 και σπούδασε Φυσική στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Εδώ και ένα χρόνο πραγματοποιεί το διδακτορικό του στο πανεπιστήμιο UCL στο Λονδίνο με θέμα τη μελέτη της ατμόσφαιρας εξωπλανητών με φασματοσκοπικές παρατηρήσεις διαβάσεων. Έχει συμμετάσχει σε πληθώρα αστρονομικών συνεδρίων τόσο ως εισηγητής όσο και ως παρουσιαστής πόστερ. Το 2009 διακρίθηκε με εύθυμη μνεία στην 3η Ολυμπιάδα που έλαβε χώρα στην Τεχεράνη. Από το 2010 εως και σήμερα επιτελεί έργο στη Διεθνή Ολυμπιάδα Αστρονομίας και Αστροφυσικής προετοιμάζοντας την ελληνική ολυμπιακή ομάδα. Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα είναι ποικίλα έχοντας πραγματοποιήσει και τρεις δημοσιεύσεις που είναι σχετικές με κάποια από αυτά. Ενδεικτικά ερευνητικά παραδείγματα είναι τα εξής: Μοντελοποίηση καμπυλών απλών και διπλών διαβάσεων εξωπλανητών, ανάπτυξη λογισμικού για φωτομετρική και φασματο-φωτομετρική ανάλυση δεδομένων, εφαρμογές στην φασματοσκοπία της ατμόσφαιρας εξωπλανητών, ακριβέστερος προσδιορισμός τροχιακών παραμέτρων και Blind-Source Separation techniques.

Όμιλος Φίλων Αστρονομίας

http://www.ofa.gr/

http://physicsgg.me/2016/02/22/%ce%b4%ce%b9%ce%ac%ce%bb%ce%b5%ce%be%ce%b7-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%b9%cf%82-%ce%b1%cf%84%ce%bc%cf%8c%cf%83%cf%86%ce%b1%ce%b9%cf%81%ce%b5%cf%82-%ce%b5%ce%be%cf%89%cf%80%ce%bb%ce%b1%ce%bd%ce%b7/

Διαφορετική η Γη από τους υπόλοιπους πλανήτες στο σύμπαν;

Οι περισσότερες αστρονομικές έρευνες στηρίζονται στην υπόθεση πως στο σύμπαν υπάρχουν και άλλοι «κόσμοι» που μοιάζουν με τον πλανήτη μας, ψάχνοντας επομένως για εξωγήινα περιβάλλοντα στα οποία θα μπορούσε να έχει αναπτυχθεί κάποια μορφή ζωής.

Μήπως όμως είναι απειροελάχιστες οι πιθανότητες να βρεθεί ένας πλανήτης που να είναι παρεμφερής με τη Γη;

Σε αυτό το συμπέρασμα κατέληξε μία διεθνής ομάδα επιστημόνων, μέσα από μία μελέτη που βασίσθηκε στις γνώσεις των αστρονόμων για τους πλανήτες εκτός του ηλιακού μας συστήματος, τις οποίες χρησιμοποίησαν σε ένα υπολογιστικό μοντέλο που προσομοίωσε την εξέλιξη του σύμπαντος.

Με το μοντέλο προσομοιώθηκε η δημιουργία των γαλαξιών και των πλανητών κατά τη διάρκεια των 13,8 δισεκατομμυρίων χρόνων «ζωής» του σύμπαντος, ώστε να προκύψει μια «κοσμική απογραφή» των γήινων πλανητών. Μια απογραφή που έδειξε πως εν πολλοίς η Γη αποτελεί μοναδική περίπτωση.

Βέβαια, οι ερευνητές παραδέχονται πως οι προβλέψεις τους για τη χωρική και χρονική κατανομή των γήινων πλανητών, τόσο στις «γειτονικές» περιοχές του σύμπαντος όσο και στα πιο απομακρυσμένα σημεία του, περιέχουν ένα σημαντικό ποσοστό σφάλματος.

Ένας σημαντικός λόγος είναι πως οι γνώσεις μας για τους γήινους εξωπλανήτες είναι εξαιρετικά ελλιπείς. Κι αυτό για έως τώρα έχουν ανακαλυφθεί μόλις 2.000 ουράνια αντικείμενα αυτής της κατηγορίας, τη στιγμή που εκτιμάται πως ο αριθμός τους στο σύμπαν αγγίζει τα 700 πεντάκις εκατομμύρια.

«Σίγουρα σε τέτοιους υπολογισμούς υπεισέρχονται αρκετές αβεβαιότητες», σημειώνει στο Scientific American ένας από τους ερευνητές, ο Άντριου Μπερνς από το Αστεροσκοπείο Carnegie στην Καλιφόρνια. «Οι γνώσεις μας για όλες τις σχετικές παραμέτρους κάθε άλλο παρά ακριβείς είναι».

Οι επιστήμονες δεν μπορούν να προσδιορίσουν την αιτία που κάνει τη Γη μοναδική. Σύμφωνα πάντως με τους υπολογισμούς τους, ο πλανήτης μας αποτελεί εξαίρεση, καθώς διαφέρει από τη συντριπτική πλειονότητα των εξωπλανητών, οι οποίοι έχουν μεγαλύτερη ηλικία και μέγεθος, ενώ είναι απίθανο να μπορούν να υποστηρίξουν την ανάπτυξη ζωής.

Το αποτέλεσμα της μελέτης δεν είναι βέβαια σε καμία περίπτωση τελεσίδικο, λαμβάνοντας υπ' όψιν τον μικρό αριθμό των δεδομένων που χρησιμοποιήθηκαν – αφού οι 2.000 εξωπλανήτες αποτελούν ένα πολύ μικρό ποσοστό των «κόσμων» που υπάρχουν στο σύμπαν. Παρ’ όλα αυτά, σύμφωνα με τους επιστήμονες, η δημιουργία και η θέση της Γης είναι αποτέλεσμα ενός πολύ σπάνιου γεγονότος.

Όπως αναφέρουν οι επιστήμονες στο άρθρο τους, το οποίο θα δημοσιευτεί στο περιοδικό The Astronomical Journal, θα πρέπει να αποδεχθούμε πως υπάρχουμε χάρις σε ένα πολύ απίθανο «καπρίτσιο» της τύχης.

Όπως είναι φυσικό, ο υπολογισμός θα γίνεται τόσο πιο αξιόπιστος, όσο ανακαλύπτονται περισσότεροι εξωπλανήτες και επομένως στην προσομοίωση προστίθενται νέα δεδομένα για τη θέση και τη σύσταση τέτοιων «κόσμων».

Εξάλλου, όπως επισημαίνει στο Scientific American ο Έρικ Ζάκρισον, από το πανεπιστήμιο της Ουψάλα και μέλος της ομάδας, κάτι που μοιάζει με στατιστικώς σπάνια εξαίρεση μπορεί να σημαίνει είτε πως πρόκειται όντως για ένα πολύ απίθανο αποτέλεσμα σε μια καθαρά τυχαία διαδικασία, είτε πως απλώς ακόμη δεν καταλαβαίνουμε την ίδια τη διαδικασία.

http://www.naftemporiki.gr/story/1070878/diaforetiki-i-gi-apo-tous-upoloipous-planites-sto-sumpan

Η «βιο-υπογραφή» της ζωής σε άλλους πλανήτες.

Επιστήμονες του Πανεπιστημίου της Ουάσιγκτον σε άρθρο τους στην διαδικτυακή υπηρεσία προδημοσιεύσεων arXiv περιγράφουν ένα νέο τρόπο για να γίνεται η ανάλυση της ατμόσφαιρας εξωπλανητών. Αυτός ο νέος τρόπος θα αποκαλύπτει με πιο ξεκάθαρο τρόπο αν κάποιος εξωπλανήτης είναι φιλικός ή όχι στη ζωή.

Οι επιστήμονες που ανέπτυξαν τη νέα μέθοδο υποστηρίζουν ότι κάθε πλανήτης διαθέτει συστατικά που αποτελούν την χημική και ατμοσφαιρική του ταυτότητα, την «βιο-υπογραφή» του όπως την χαρακτηρίζουν οι συγγραφείς του σχετικού άρθρου. Οπως αναφέρουν οι αμερικανοί επιστήμονες η παρουσία τετραοξυγόνου υποδηλώνει την ύπαρξη υπερβολικών επιπέδων οξυγόνου στην ατμόσφαιρα που λειτουργούν αποτρεπτικά στην ύπαρξη ζωής.

Τα υψηλά επίπεδα μονοξειδίου και διοξειδίου του άνθρακα υποδεικνύουν επίσης ένα κόσμο μη φιλικό στη ζωή.

Η πιο σημαντική ιδέα σε αυτή την μελέτη είναι αυτή που αναφέρει ότι οι ερευνητές θα πρέπει να κάνουν φασματοσκοπικές αναλύσεις στους εξωπλανήτες. Οι επιστήμονες της μελέτης αναφέρουν ότι έχει πλέον εξακριβωθεί ότι σε ορισμένους πλανήτες παράγεται οξυγόνο από μη βιολογικούς παράγοντες και οργανισμούς γεγονός που μπορεί να μπερδέψει τους ειδικούς κάνοντας τους να πιστέψουν ότι ο πλανήτης αυτός είναι φιλικός στη ζωή. Οι αμερικανοί επιστήμονες υποστηρίζουν ότι η φασματοσκοπία μπορεί να κάνει τον διαχωρισμό ανάμεσα στη παρουσία της ζωής και σε μια «ψευδαίσθηση» της ζωής.

http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=781270

Ο πιο περίεργος εξωπλανήτης έχει τροχιά σαν κομήτης.

Αστρονόμοι στις ΗΠΑ μελέτησαν έναν καυτό εξωπλανήτη που έχει την πιο περίεργη τροχιά από όσους έχουν ανακαλυφθεί μέχρι σήμερα. Ο HD 80606 b, όπως είναι το όνομά του, δεν έχει μια λίγο-πολύ σφαιρική τροχιά γύρω από το άστρο του, αλλά ακολουθεί μια άκρως επιμήκη τροχιά όπως οι κομήτες.

Όμως το ακόμη πιο εκκεντρικό είναι ότι όταν φθάνει κοντά στο άστρο του, σχεδόν το αγγίζει κατά την περιφορά του που διαρκεί μόλις 20 ώρες και αμέσως μετά εκσφενδονίζεται πάλι στο διάστημα.

Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου ΜΙΤ, του Ινστιτούτου Space Telescope Science Institute και του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια-Σάντα Κρουζ, με επικεφαλής τον Ζιλιέν ντε Βιτ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό αστροφυσικής "Astrophysical Journal Letters", έκαναν την παρατήρηση με το διαστημικό τηλεσκόπιο «Σπίτσερ» της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA).

Ο περίεργος εξωπλανήτης, που είχε αρχικά εντοπισθεί το 2009, όμως τώρα έγινε εφικτό να μελετηθεί καλύτερα, έχει το μέγεθος του Δία αλλά τετραπλάσια μάζα. Βρίσκεται σε απόσταση 190 ετών φωτός από τη Γη στον αστερισμό της Μεγάλης 'Αρκτου. Χρειάζεται περίπου 111 μέρες για να διαγράψει μια πλήρη εκκεντρική τροχιά γύρω από το άστρο του (αυτή είναι και η διάρκεια του έτους του).

Η στενή επαφή με το άστρο του διαρκεί μόλις 20 ώρες, στη διάρκεια των οποίων ο εξωπλανήτης «τσουρουφλίζεται» φθάνοντας θερμοκρασίες κοντά στους 1.100 βαθμούς Κελσίου. Στη φάση αυτή, λαμβάνει τεράστιες ποσότητες ενέργειας, τουλάχιστον 1.000 φορές μεγαλύτερες από όσες απορροφά η Γη από τον Ήλιο κάθε μέρα.

«Αν η Γη επρόκειτο να πλησιάσει τόσο κοντά στον Ήλιο μας, πολύ σύντομα θα έχανε την ατμόσφαιρά της και η επιφάνειά της θα μετατρεπόταν σε λιωμένο μάγμα» δήλωσε ο ντε Βιτ.

Επίσης, για πρώτη φορά σε εξωπλανήτη, οι αστρονόμοι υπολόγισαν την ταχύτητα περιστροφής γύρω από το άξονα του, δηλαδή τη διάρκεια της μέρας του, και βρήκαν ότι είναι περίπου 90 ώρες.

Περίπου 2.000 επιβεβαιωμένοι εξωπλανήτες έχουν ανακαλυφθεί μέχρι σήμερα και πάνω από 5.000 ανεπιβεβαίωτοι ακόμη. Πολλοί ανήκουν στην κατηγορία του λεγόμενου «καυτού Δία», δηλαδή είναι αέριοι γίγαντες που πλησιάζουν υπερβολικά κοντά στα μητρικά άστρα τους, όπως συμβαίνει στην περίπτωση του HD 80606 b.

http://www.pronews.gr/portal/20160329/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1/%CE%BF-%CF%80%CE%B9%CE%BF-%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%AF%CE%B5%CF%81%CE%B3%CE%BF%CF%82-%CE%B5%CE%BE%CF%89%CF%80%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CE%AE%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%AD%CF%87%CE%B5%CE%B9-%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%87%CE%B9%CE%AC-%CF%83%CE%B1%CE%BD-%CE%BA%CE%BF%CE%BC%CE%AE%CF%84%CE%B7%CF%82

Καυτός εξωπλανήτης.

Τον θερμοκρασιακό «χάρτη» ενός βραχώδους εξωπλανήτη, του Cancri e, μιας Υπερ-Γης σε απόσταση μόλις 40 ετών φωτός, δημιούργησαν για πρώτη φορά οι αστρονόμοι. Βρήκαν μάλιστα ότι έχει καυτές νύχτες και ακόμη πιο καυτές μέρες, που θα μπορούσαν να λιώσουν και σίδερο.

Η φωτεινή πλευρά του εξωπλανήτη, ο οποίος ανακαλύφθηκε το 2011 και βρίσκεται στον αστερισμό του Καρκίνου, είναι σχεδόν λιωμένη και η σκοτεινή στερεά.

Η διαφορά ανάμεσά τους είναι ανάμεσα στην «τελείως κόλαση» και στη «σκέτη κόλαση».

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον αστρονόμο Μπράις Ντέμορι του Εργαστηρίου Κάβεντις του Πανεπιστημίου του Κέμπριτζ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Nature», υπολόγισαν -με τη βοήθεια του υπέρυθρου διαστημικού τηλεσκοπίου «Σπίτσερ» της NASA- ότι οι θερμοκρασίες στην επιφάνεια του εν λόγω εξωπλανήτη κυμαίνονται από 1.100 (στη σκοτεινή πλευρά που δεν βλέπει το άστρο του) έως 2.400 βαθμούς Κελσίου (στη φωτεινή πλευρά του).

Είναι η πρώτη φορά που οι επιστήμονες έχουν μελετήσει τις θερμοκρασιακές αποκλίσεις σε έναν σχετικά μικρό εξωπλανήτη, ο οποίος κινείται γύρω από ένα άστρο που μοιάζει με τον Ήλιο μας. Περιφέρεται μάλιστα τόσο κοντά σε αυτό, που το «έτος» του (δηλαδή η πλήρης περιφορά γύρω από το άστρο) διαρκεί μόλις 18 ώρες. Ο εξωπλανήτης είναι βαρυτικά «κλειδωμένος» κατά την περιφορά του (όπως η Σελήνη με τη Γη), δηλαδή μονίμως η ίδια πλευρά του «ψήνεται» από την ακτινοβολία του άστρου του.

Ο Cancri e - ο πρώτος εξωπλανήτης που ανιχνεύθηκε από το φως του- εκτιμάται ότι έχει διπλάσια διάμετρο από τη Γη και εννιαπλάσια μάζα, αλλά οι συνθήκες στην επιφάνειά του είναι σκέτη κόλαση και δεν έχουν καμία σχέση με τον δικό μας πλανήτη. Η αραιή ατμόσφαιρά του περιέχει κυρίως υδρογόνο και ήλιο, ενώ στο σχεδόν λιωμένο έδαφός της φωτεινής και πιο καυτής πλευράς του εκτιμάται ότι καθημερινά ρέουν τεράστιες ποσότητες καυτής λάβας.

Όπως ανέφερε ο Ντέμορι, οι επιστήμονες εξακολουθούν να μην κατανοούν από τι είναι φτιαγμένος ο πλανήτης (είχε, μεταξύ άλλων, προταθεί ότι μπορεί να είναι σχεδόν διαμαντένιος!). Φως στο μυστήριο θα ρίξει η νέα γενιά ισχυρότερων τηλεσκοπίων όπως το «Τζέημς Γουέμπ» της NASA, που θα εκτοξευθεί το 2018.

http://www.pronews.gr/portal/20160331/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1/%CE%BF-%CE%BA%CE%B1%CF%85%CF%84%CF%8C%CF%82-%CE%B5%CE%BE%CF%89%CF%80%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CE%AE%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CE%BB%CE%B9%CF%8E%CE%BD%CE%B5%CE%B9-%CE%B1%CE%BA%CF%8C%CE%BC%CE%B7-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%83%CE%AF%CE%B4%CE%B5%CF%81%CE%B1

«Κοντά» μας (σε απόσταση 175 ετών φωτός) γεννιέται μια νέα Γη!

Οι αστρονόμοι του Ευρωπαϊκού Νοτίου Αστεροσκοπείου (ESO), χρησιμοποιώντας το τηλεσκόπιο ALMA, μπόρεσαν να παρατηρήσουν το πρόπλασμα ενός πλανήτη πολύ όμοιου με τη Γη, ο οποίος βρίσκεται στη φάση της δημιουργίας γύρω από το νεαρό άστρο του.

Ο πρωτοπλανητικός δίσκος σκόνης και αερίων -από όπου γεννιούνται οι πλανήτες- σχηματίζεται γύρω από ένα άστρο-νήπιο, το TW Ύδρας, ηλικίας μόλις 10 εκατομμυρίων ετών, σε απόσταση μόλις 175 ετών φωτός από τον πλανήτη μας. Είναι το πιο κοντινό στη Γη «μαιευτήριο» εξωπλανητών που έχει εντοπισθεί μέχρι σήμερα.

Ο κυοφορούμενος εξωπλανήτης βρίσκεται στην ίδια περίπου απόσταση από το μητρικό άστρο του, με την απόσταση της Γης από τον Ήλιο, δηλαδή περίπου 150 εκατομμύρια χιλιόμετρα.

Οι αστρονόμοι δεν μπορούν ακόμη να είναι βέβαιοι πόσο όμοιος θα είναι ο πλανήτης με τη Γη, όταν γεννηθεί, αλλά δεν αποκλείεται να είναι λίγο μεγαλύτερος, δηλαδή μια Υπερ-Γη.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Σον 'Αντριους του Κέντρου Αστροφυσικής Χάρβαρντ-Σμιθσόνιαν, έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό αστροφυσικής "The Astrophysical Journal Letters".

http://www.pronews.gr/portal/20160401/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1/%C2%AB%CE%BA%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%AC%C2%BB-%CE%BC%CE%B1%CF%82-%CF%83%CE%B5-%CE%B1%CF%80%CF%8C%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%83%CE%B7-175-%CE%B5%CF%84%CF%8E%CE%BD-%CF%86%CF%89%CF%84%CF%8C%CF%82-%CE%B3%CE%B5%CE%BD%CE%BD%CE%B9%CE%AD%CF%84%CE%B1%CE%B9-%CE%BC%CE%B9%CE%B1-%CE%BD%CE%AD%CE%B1-%CE%B3%CE%B7

Καυτός Δίας ανάμεσα σε τριάδα άστρων.

Ερευνητές του Κέντρου Αστροφυσικής Harvrad-Smithsonian ανακάλυψαν ένα ακόμη εξωπλανήτη. Δεν είναι όμως ένας συνηθισμένος εξωπλανήτης αλλά ένας «καυτός Δίας» που ανήκει σε ένα τριπλό αστρικό σύστημα το οποίο βρίσκεται σε απόσταση 680 ετών φωτός από εμάς.

Έχουν εντοπιστεί δεκάδες συστήματα που αποτελούνται από τρία (και περισσότερα άστρα) αλλά μόλις σε τέσσερα εξ αυτών έχει επιβεβαιωθεί η ύπαρξη πλανητών. Η ανακάλυψη αναμένεται να προσφέρει νέα στοιχεία για τόσο για τον σχηματισμό τέτοιων συστημάτων όσο και για τον σχηματισμό και συμπεριφορά ενός «καυτού Δία».

Ο πλανήτης έλαβε την ονομασία KELT-4ab και κινείται γύρω από το άστρο KELT-A το οποίο με την σειρά του βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τα γειτονικά άστρα KELT-B και KELT-C. Ο πλανήτης ολοκληρώνει μια πλήρη περιστροφή γύρω από το άστρο του σε περίπου 72 ώρες. Είναι τόσο κοντά σε αυτό που σε περίπτωση που βρισκόταν κάποιος στον πλανήτη το άστρο θα φαινόταν 40 φορές μεγαλύτερο από ότι φαίνεται ο Ήλιος σε εμάς.

Ο πλανήτης ανήκει στην κατηγορία των πλανητών που είναι γνωστοί ως «καυτοί Δίες». Πρόκειται για γίγαντες αερίου η ύπαρξη των οποίων πονοκεφαλιάζει τους επιστήμονες αφού τα πλανητικά μοντέλα δείχνουν ότι αυτοί οι πλανήτες σχηματίζονται μακριά από το μητρικό τους άστρο όμως οι «καυτοί Δίες» βρίσκονται σε απόσταση αναπνοής από το μητρικό τους άστρο. Έτσι οι επιστήμονες αναζητούν απαντήσεις για αυτό το φαινόμενο τα οποία ευελπιστούν να τους δώσει ο νέος εξωπλανήτης. Για αυτόν τον σκοπό ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος έκανε γνωστό ότι ο δορυφόρος Gaia θα στρέψει σύντομα το βλέμμα του στο συγκεκριμένο σύστημα για να το παρατηρήσει. Η ανακάλυψη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «The Astrophysical Journal».

http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500069156

Bλάβη απειλεί τον πολύτιμο κυνηγό πλανητών Kepler.

Πρόβλημα άγνωστης προέλευσης απειλεί να τερματίσει πρόωρα την αποστολή του διαστημικού τηλεσκοπίου Kepler, το οποίο έφερε επανάσταση στην Αστρονομία ανακαλύπτοντας χιλιάδες πλανήτες εκτός του Ηλιακού Συστήματος.

Στη διάρκεια προγραμματισμένης επικοινωνίας με το Kepler στις 7 Απριλίου, οι υπεύθυνοι της αποστολής διαπίστωσαν ότι το σκάφος είχε τεθεί αυτόματα σε «κατάσταση έκτακτης ανάγκης». Στην κατάσταση αυτή το σκάφος σταματά την κανονική λειτουργία του, αυξάνει όμως την κατανάλωση καυσίμου για να αποτρέψει περαιτέρω βλάβες.

Το Kepler εκτοξεύτηκε το 2009 με στόχο να ανακαλύψει εξωπλανήτες στην περιοχή του Γαλαξία όπου βρίσκεται και η Γη. Η επιτυχία της αποστολής ήταν θεαματική: μέσα σε λίγα χρόνια το Kepler ανακάλυψε 1.000 πλανήτες των οποίων η ύπαρξη επιβεβαιώθηκε ανεξάρτητα, ανάμεσά τους και 12 πλανήτες που έχουν περίπου το μέγεθος της Γης και βρίσκονται στη λεγόμενη «κατοικήσιμη ζώνη» -στην κατάλληλη απόσταση από το μητρικό τους άστρο ώστε να διαθέτουν νερό σε υγρή μορφή.

Το Kepler ήταν σχεδιασμένο να κρατά το βλέμμα του σταθερό σε μια μικρή περιοχή του ουρανού και να ανιχνεύει τυχόν εξωπλανήτες την ώρα που περνούν μπροστά από τα μητρικά τους άστρα και μειώνουν έτσι ανεπαίσθητα τη φωτεινότητά τους.

Η πρωτεύουσα αποστολή του τηλεσκοπίου τερματίστηκε το 2013 λόγω βλάβης σε δύο από τέσσερις τους γυροσκοπικούς τροχούς που διατηρούσαν τον ακριβή προσανατολισμό του οργάνου.

Παρόλα αυτά, η NASA προχώρησε στην έναρξη μιας δευτερεύουσας αποστολής, η οποία χρησιμοποιεί τους δύο εναπομείναντες τροχούς, σε συνδυασμό με τη μικρή ώθηση που δίνει η ηλιακή ακτινοβολία, για να μελετήσει διαφορετικές περιοχές του ουρανού, στην κατεύθυνση του γαλαξιακού κέντρου.

Το Kepler, το οποίο κινείται σε τροχιά γύρω από τον Ήλιο, απέχει σήμερα περίπου 75 εκατομμύρια χιλιόμετρα από τη Γη. Αυτό καθυστερεί τις επικοινωνίες, καθώς το σήμα χρειάζεται 13 λεπτά να φτάσει στο σκάφος και να επιστρέψει με την ταχύτητα του φωτός.

Η τελευταία προγραμματισμένη επαφή κατά την οποία το Kepler λειτουργούσε κανονικά ήταν στις 4 Απριλίου, διευκρίνισε η NASA.

http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500070508

Πανηγυρισμοί στη NASA - Επανήλθε το «Κέπλερ»

Οι επιστήμονες και μηχανικοί της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA) κατάφεραν να επαναφέρουν στην κανονική λειτουργία του το διαστημικό τηλεσκόπιο «Κέπλερ», το οποίο είχε προ ημερών εισέλθει ξαφνικά σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης λόγω κάποιας βλάβης, η οποία πάντως δεν φαίνεται να έχει ακόμη διαπιστωθεί.

Το τηλεσκόπιο - ο πιο διάσημος «κυνηγός» εξωπλανητών- είναι πλέον και πάλι σε σταθερή κατάσταση και η κεραία των επικοινωνιών του δείχνει προς την κατεύθυνση της Γης, πράγμα που του επιτρέπει να στείλει και να λάβει στοιχεία. Επιπλέον, λειτουργεί πλέον ξανά με την μεγαλύτερη δυνατή εξοικονόμηση καυσίμων.

Προς το παρόν, η NASA δεν είναι σε θέση να γνωρίζει τι ακριβώς συνέβη. Μόνο όταν το «Κέπλερ» στείλει όλα τα αναγκαία στοιχεία, οι χειριστές του θα είναι βέβαιοι ότι όλα τα συστήματά του είναι υγιή και ότι μπορεί να συνεχίσει κανονικά την επόιμενη φάση της επιστημονικής αποστολής του, που είναι να στρέψει την προσοχή του προς το κέντρο του γαλαξία μας.

Η κατάσταση έκτακτης ανάγκης είχε αρχίσει περίπου 14 ώρες, προτού το «Κέπλερ» κάνει την προγραμματισμένη μανούβρα για να αλλάξει κατεύθυνση.

http://www.ethnos.gr/epistimi/arthro/panigyrismoi_sti_nasa_epanilthe_to_kepler-64360034/

Το πρώτο ίχνος εξωπλανήτη είχε ανακαλυφθεί το 1917 αλλά δεν... το είχαν καταλάβει.

Μόλις τώρα συνειδητοποίησαν οι αστρονόμοι ότι πριν από έναν αιώνα οι τότε συνάδελφοί τους είχαν αποτυπώσει στις πλάκες των τηλεσκοπίων τους τις πρώτες ενδείξεις ενός συστήματος πλανητών, πέρα από το ηλιακό μας σύστημα.

Συγκεκριμένα, μια εικόνα του 1917, η οποία βρέθηκε στη συλλογή του Αστεροσκοπείου Κάρνεγκι στις ΗΠΑ, αποκαλύπτει το ίχνος ενός εξωπλανητικού συστήματος. Η ανακάλυψη έγινε από τον Τζέι Φαρίχι του University College του Λονδίνου και από τον διευθυντή του ίδιου αστεροσκοπείου Τζον Μάλτσεϊ.

Η αποτύπωση του εξωπλανητικού ίχνους είχε γίνει σε πλάκα όπου αποτυπωνόταν το φάσμα του φωτός του άστρου «βαν Μάανεν», ενός λευκού νάνου που είχε ανακαλυφθεί το 1917.

Η τωρινή προσεκτική ανάλυση του φάσματος αποκάλυψε ότι ένα αντικείμενο (προφανώς ένας εξωπλανήτης) είχε παρεμβληθεί μεταξύ του εν λόγω άστρου και της Γης.

Προς το παρόν δεν έχουν εντοπισθεί εξωπλανήτες γύρω από το άστρο «βαν Μάανεν», αλλά οι επιστήμονες πιστεύουν ότι είναι απλώς θέμα χρόνου.

Σημειωτέον ότι το Κάρνεγκι διαθέτει μια από τις μεγαλύτερες συλλογές παλαιών αστρονομικών πλακών παγκοσμίως (περίπου 250.000) από τα αστεροσκοπεία Γουίλσον, Πάλομαρ και Λας Καμπάνας. Ποιός ξέρει τι άλλα θαύματα κρύβονται στο υπόγειό του;

Εξάλλου, Ευρωπαίοι και Αμερικανοί αστρονόμοι ανακάλυψαν ένα διπλό αστρικό σύστημα (ζεύγος άστρων) που κινείται με πολύ μεγάλη ταχύτητα, τόσο μεγάλη που μπορεί να «δραπετεύσει» από τον γαλαξία μας. Προς το παρόν, παραμένει άγνωστο αν θα τα καταφέρει.

Μέχρι σήμερα έχουν ανακαλυφθεί περίπου 20 τέτοια άστρα, όμως όλα είναι μεμονωμένα. Το ΡΒ 3877, το οποίο βρίσκεται σε απόσταση 18.000 ετών φωτός από τη Γη, είναι το πρώτο διπλό αστρικό σύστημα που έχει ανακαλυφθεί να ταξιδεύει με τόσο μεγάλη ταχύτητα.

Η ανακάλυψη, με επικεφαλής τον Πέτερ Νέμεθ του γερμανικού Πανεπιστημίου Φρίντριχ Αλεξάντερ, η οποία παρουσιάσθηκε στο περιοδικό αστροφυσικής "Astrophysical Journal Letters" της Αμερικανικής Αστρονομικής Εταιρείας, επιβεβαιώθηκε από δύο τηλεσκόπια (Κεκ Χαβάης και Πολύ Μεγάλο Τηλεσκόπιο Ευρωπαϊκού Νοτίου Αστεροσκοπείου).

Οι επιστήμονες απέκλεισαν ότι η αιτία για την επιτάχυνση του αστρικού συστήματος είναι η μαύρη τρύπα στο κέντρο του γαλαξία μας και αντιμετωπίζουν ένα αίνιγμα, καθώς δεν γνωρίζουν άλλο μηχανισμό που θα μπορούσε να επιταχύνει τόσο πολύ ένα ζευγάρι άστρων

http://www.ethnos.gr/epistimi/arthro/to_proto_ixnos_eksoplaniti_eixe_anakalyfthei_to_1917_alla_den_to_eixan_katalabei-64360785/