Πλανήτης Αρης.

Ολλανδοί φτιάχνουν φυτά που θα φυτρώνουν στον Άρη και το Φεγγάρι!

Μία μέρα, στο όχι και τόσο μακρινό μέλλον, θα υπάρχει ζωή στον Άρη, όμως δεν θα πρόκειται για Αρειανούς, αλλά για Γήινους οι οποίοι θα εγκατασταθούν στον Κόκκινο Πλανήτη.

Την ίδια ώρα ερευνητές σε πανεπιστήμιο της Ολλανδίας έχουν καταφέρει να φτιάξουν φυτά τα οποία φυτρώνουν σε έδαφος ίδιο με αυτό του πλανήτη Άρη και της Σελήνης, με την ελπίδα όταν αποικιστεί ο Άρης να είναι δυνατή η καλλιέργεια της αρειανης γης.

"Όταν ο άνθρωπος φτάσει στον Άρη και τη Σελήνη, τότε θα πρέπει να τρώει κάτι", σημειώνει ο ερευνητής Wieger Wamelink του πανεπιστημιου Wageningen της Ολλανδίας.

Μάλιστα το πανεπιστήμιο για την έρευνά του προμηθεύτηκε από τη ΝΑSA πραγματικό χώμα από τη Σελήνη.

Το 2013, για 100 κιλά χώμα από την Σελήνη οι Ολλανδοί πλήρωσαν 3.080 δολάρια.

Ήδη ο Wamelink έχει καλλιεργήσει πατάτες, αρακά και κάρδαμο στο σεληνιακό έδαφος, με ιδιαίτερη επιτυχία.

"Τα φυτά φυτρώνουν γρήγορα και πολύ καλά, μάλιστα ανθίζουν κιόλας", σημειώνει.

Το μεγάλο στοίχημα είναι να καταφέρουν οι ερευνητές του ολλανδικού πανεπιστημίου να καλλιεργήσουν λαχανικά στο έδαφος του Άρη, αφού εκτός από το ότι δεν έχει... έρθει ακόμα στα χέρια τους (και στην Γη γενικότερα), είναι και δηλητηριώδες.

http://www.pronews.gr/portal/20160518/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1/%CE%BF%CE%BB%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CE%BF%CE%AF-%CF%86%CF%84%CE%B9%CE%AC%CF%87%CE%BD%CE%BF%CF%85%CE%BD-%CF%86%CF%85%CF%84%CE%AC-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CE%B8%CE%B1-%CF%86%CF%85%CF%84%CF%81%CF%8E%CE%BD%CE%BF%CF%85%CE%BD-%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%AC%CF%81%CE%B7-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CE%BF-%CF%86%CE%B5%CE%B3%CE%B3%CE%AC%CF%81%CE%B9-%CF%86%CF%89%CF%84%CF%8C

O Άρης πλησιάζει, το Hubble κοιτάζει.

Κάτασπροι πολικοί πάγοι και σύννεφα πάνω από ένα δραματικό, σκουριασμένο τοπίο αναδεικνύουν τον Άρη ως δυναμικό εποχικό πλανήτη σε αυτό το πορτρέτο που τράβηξε το Hubble καθώς ο πλανήτης πλησιάζει στην ελάχιστη απόστασή του από τη Γη στις 30 Μαΐου. Αυτές τις ημέρες είναι εξάλλου άκρως φωτογενής, καθώς βρίσκεται φωτίζεται από τον Ήλιο κατά πρόσωπο.

Λίγες μέρες μετά τη διάβαση του Ερμή μπροστά από τον Ήλιο, έρχεται η σειρά του Άρη να δώσει τη δική του «παράσταση». Σε πρώτη φάση, την Κυριακή 22 Μαΐου, ο Άρης, η Γη και ο Ήλιος θα ευθυγραμμισθούν, με τη Γη ακριβώς στη μέση -είναι η λεγόμενη «αντίθεση του Άρη», η οποία συμβαίνει κάθε περίπου 780 μέρες.

Την ημέρα εκείνη, ο Άρης θα απέχει 76,28 εκατομμύρια χιλιόμετρα από τη Γη.

Μια εβδομάδα αργότερα, τη Δευτέρα 30 Μαΐου, ο Άρης θα βρεθεί στην ελάχιστη απόστασή του από τη Γη. Θα είναι εύκολα ορατός όλη τη νύχτα σε κατεύθυνση νοτιοανατολική.

Ο Άρης βρίσκεται πιο μακριά από τον Ήλιο σε σχέση με τη Γη και χρειάζεται περισσότερο χρόνο να συμπληρώσει μια περιφορά -το έτος του έχει σχεδόν διπλάσια διάρκεια, 687 γήινες μέρες. Έτσι, ο πλανήτης μας προλαβαίνει να διαγράψει σχεδόν δύο περιφορές, μέχρι ο Άρης να ολοκληρώσει το δικό του ταξίδι γύρω από το άστρο.

Όσοι κοιτάξουν τις επόμενες μέρες στον ουρανό θα μπορούν να θαυμάσουν όχι μόνο τον Άρη αλλά και τον Κρόνο και ο «αντι-Άρης», ο γιγάντιος ερυθρός αστέρας Αντάρης, που είναι φωτεινότερο άστρο στον αστερισμό του Σκορπιού.

Πάντως, παρά την αυξημένη φωτεινότητά του αυτές τις ημέρες, ο Άρης δεν είναι ο φωτεινότερος πλανήτης στον νυχτερινό ουρανό -αυτός είναι ο Δίας, ορατός σε νοτιοδυτική κατεύθυνση. Απέχει από τη Γη δεκαπλάσια απόσταση σε σχέση με τον Άρη, αυτό όμως υπεραντισταθμίζεται από το γεγονός ότι έχει 20πλάσια διάμετρο.

http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500078566

«Γιγάντια τσουνάμι» σημάδεψαν τον νεαρό Άρη.

Διαβάζοντας προσεκτικά το αφυδατωμένο πρόσωπο του Άρη, αμερικανοί πλανητολόγοι υποστηρίζουν ότι διέκριναν ρυτίδες που σχηματίστηκαν από γιγάντια τσουνάμι στις ακτές ενός αρχαίου, χαμένου πια ωκεανού.

«Φανταστείτε ένα γιγάντιο κόκκινο κύμα να έρχεται προς το μέρος σας, με ύψος μέχρι 120 μέτρα» σχολιάζει στο Nature ο Αλέξις Ροντρίγκεζ, ερευνητής του Ινστιτούτου Πλανητικής Επιστήμης στο Τούσον της Αριζόνα.

http://www.nature.com/news/giant-tsunamis-washed-over-ancient-mars-1.19916

Πολυάριθμες προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει ότι στα αρχικά στάδια της ζωής του ο Άρης πρέπει να ήταν ένας φιλόξενος υγρός κόσμος με λίμνες και θάλασσες.

Πιο αμφιλεγόμενη παραμένει ωστόσο η θεωρία ότι το βόρειο ημισφαίριο του πλανήτη καλυπτόταν από έναν ωκεανό. Ορισμένοι πλανητολόγοι διακρίνουν ίχνη μιας αρχαίας ακτής, η οποία όμως δεν είναι συνεχής όπως θα περίμενε κανείς.

Η τελευταία μελέτη, η οποία δημοσιεύεται στο Nature Scientific Reports έρχεται να ενισχύσει τη θεωρία ότι μεγάλα τμήματα της ωκεάνιας ακτής διαβρώθηκαν από τσουνάμι, τα οποία προκλήθηκαν από την πρόσκρουση αστεροειδών μέσα στο νερό.

http://www.nature.com/articles/srep25106

Τα χτυπήματα αστεροειδών πρέπει να ήταν συχνά πριν από 3,4 δισεκατομμύρια χρόνια, την εποχή κατά την οποία χρονολογούνται τα νέα ευρήματα.

Η ομάδα του Δρ Ροντρίγκεζ εστιάζει στα υψίπεδα του Arabia Terra, των οποίων οι πρόποδες δεν αποκλείονταν να βρέχονταν κάποτε από τον ωκεανό. Σε δορυφορικές εικόνες διακρίνεται ένας σχηματισμός αποτελούμενους από σκοτεινούς λοβούς που θα έφταναν κάποτε πιο βαθιά στην ενδοχώρα από ό,τι η αρχική ακτή.

Το σενάριο που προτείνουν οι ερευνητές είναι ότι ο σχηματισμός δημιουργήθηκε από δύο διαδοχικά τσουνάμι. Στο πρώτο επεισόδιο, το νερό έσπρωξε βράχους των δέκα μέτρων βαθιά μέσα στην ακτή, και στη συνέχεια υποχώρησε πίσω στον ωκεανό.

Η κατάσταση παρέμεινε ήσυχη για εκατομμύρια χρόνια, μέχρι που το κλίμα έγινε σημαντικά πιο ψυχρό. Όταν χτύπησε ο δεύτερος αστεροειδής, η επιφάνεια του ωκεανού είχε πια παγώσει, και το τσουνάμι ήταν ουσιαστικά ένα γιγάντιο κύμα από κομμάτια πάγου. Το κύμα στερεοποιήθηκε πριν προλάβει να υποχωρήσει στον ωκεανό και μετατράπηκε σε παγωμένα συντρίμμια που παραμένουν στην ίδια θέση μέχρι σήμερα.

Μένει να φανεί αν το σενάριο που προτείνει η μελέτη θα πείσει τους πλανητολόγους για τον χαμένο βόρειο ωκεανό του Άρη.

Στο μεταξύ, ο Ροντρίγκεζ θα αναζητήσει ενδείξεις τσουνάμι και σε άλλες περιοχές του πλανήτη, και θα αναζητήσει κρατήρες που μπορεί να παγίδευσαν το νερό στις ακτές και ενδεχομένως να προσέφεραν ένα φιλόξενο περιβάλλον για την εξέλιξη μικροβιακής ζωής.

http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500078368

Σχέδιο της Lockheed Martin για ένα επανδρωμένο εργαστήριο γύρω από τον Άρη το 2028.

Αρκετές επανδρωμένες αποστολές Apollo, που τέθηκαν σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη, είχαν προετοιμάσει το έδαφος ώστε ο πρώτος άνθρωπος να περπατήσει τελικά στον δορυφόρο της Γης. Σύμφωνα με την αμερικανική εταιρεία Lockheed Martin, το ίδιο πρέπει να γίνει και στην περίπτωση της κατάκτησης του Άρη, με ένα επανδρωμένο εργαστήριο που, μαζί με τους 6 επιβάτες του, θα τεθεί σε τροχιά γύρω από τον Άρη λίγα χρόνια πριν ο πρώτος αστροναύτης πατήσει το πόδι του στον «Κόκκινο Πλανήτη».

Η εταιρεία αποκάλυψε την περασμένη εβδομάδα τα σχέδιά της για την κατασκευή του εργαστηρίου, το οποίο ονομάζει «Mars Base Camp», κατά τη διάρκεια ενός συνεδρίου στις ΗΠΑ με θέμα την εξερεύνηση του Άρη. Σύμφωνα με τους υπευθύνους της, το «Mars Base Camp» θα επέτρεπε σε έξι αστροναύτες να παραμείνουν 10-11 μήνες σε τροχιά γύρω από τον Άρη, χρησιμοποιώντας τηλεχειριζόμενα ρομπότ για να τον μελετήσουν.

Μέχρι σήμερα, η NASA έχει συγκεκριμενοποιήσει τα αρχικά της βήματα για την «κατάκτηση» του Άρη. Σε αυτά, περιλαμβάνεται η κατασκευή του νέου πυραύλου εκτόξευσης SLS (Space Launch System), αλλά και η κατασκευή σε συνεργασία με τη Lockheed της κάψουλας Orion (Ωρίωνας), η οποία τελικά θα μεταφέρει το πρώτο πλήρωμα στον «Κόκκινο Πλανήτη».

Με βάση το έως τώρα χρονοδιάγραμμα της διαστημικής υπηρεσίας, η κάψουλα θα μεταφέρει το 2023 μία ομάδα αστροναυτών μακρύτερα από τη Σελήνη, κάτι που επίσης θα συμβεί για πρώτη φορά στην ιστορία. Από εκεί και πέρα, ωστόσο, παραμένουν ασαφή τα επόμενα στάδια της προετοιμασίας, μέχρι την κατάκτηση του Άρη.

«Πιστεύουμε πως μια αποστολή σε τροχιά γύρω από τον Άρη είναι απαραίτητο να προηγηθεί πριν από την προσεδάφιση των πρώτων αστροναυτών», λέει στο περιοδικό Popular Science ο Τόνι Αντονέλι, πρώην αστροναύτης της NASA και επικεφαλής σήμερα του τεχνολογικού τμήματος της εταιρείας για την εξερεύνηση του διαστήματος.

Παρόλο που η αμερικανική διαστημική υπηρεσία δεν είχε αναθέσει στη Lockheed να μελετήσει την ιδέα κατασκευής του Mars Base Camp, οι άνθρωποι της εταιρείας ελπίζουν πως θα εξετάσει σοβαρά την ιδέα, καθώς συνεχίζει να συγκεκριμενοποιεί τα στάδια που θα οδηγήσουν στην πρώτη προσεδάφιση ανθρώπων στον Άρη, μέσα στη δεκαετία του 2030 ή του 2040.

Ένα πλεονέκτημα του εργαστηρίου είναι πως βασίζεται σε τεχνολογίες που είτε ήδη υπάρχουν είτε είναι βέβαιο πως λειτουργούν στη πράξη. Για παράδειγμα, η πλοήγηση και η επικοινωνία του με τη Γη θα γίνεται μέσω μίας κάψουλας Orion. Στο εργαστήριο θα είναι επίσης προσαρτημένη μία δεύτερη κάψουλα, η οποία θα μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως όχημα διαφυγής από το πλήρωμα, σε περίπτωση που χρειαστεί για κάποιον λόγο να εγκαταλείψει το σκάφος.

Οι δύο κάψουλες θα βρίσκονται στα δύο άκρα του εργαστηρίου, ανάμεσα στους θαλάμους όπου θα βρίσκεται ο επιστημονικός εξοπλισμός και οι κοιτώνες των αστροναυτών. Η εταιρεία έχει ήδη ξεκινήσει να αναπτύσσει τους θαλάμους, όπως επίσης και τα φωτοβολταϊκά πάνελ τα οποία θα εξασφαλίζουν ενέργεια στο σκάφος.

Το σχέδιο της Lockheed είναι πως το σκάφος θα συναρμολογηθεί στο διάστημα, γύρω από τη Σελήνη. Όταν τεθεί σε τροχιά γύρω από τον Άρη, οι αστροναύτες θα μπορούν να στείλουν στον «Κόκκινο Πλανήτη» τηλεχειριζόμενα ρομποτικά οχήματα ή ειδικά drone, για να τον εξερευνήσουν.

Έτσι, θα έχουν τη δυνατότητα να χειρίζονται τα μη επανδρωμένα οχήματά τους σε πραγματικό χρόνο, ώστε για παράδειγμα να αλλάξουν την πορεία τους στην περίπτωση που εντοπίσουν κάτι ενδιαφέρον στο αρειανό ανάγλυφο. Κάτι που δεν θα μπορούσαν να κάνουν από τη Γη, αφού η εικόνα από τις κάμερες των οχημάτων θα χρειαζόταν περίπου 20 λεπτά, για να φθάσει στο κέντρο Ελέγχου.

Σύμφωνα με την εταιρεία, το εργαστήριο θα ήτα επίσης χρήσιμο για την επιλογή του καλύτερου σημείου προσεδάφισης στον Άρη, προσφέροντας επίσης πολύ περισσότερες δυνατότητες για την αναζήτηση μικροοργανισμών. Μάλιστα, η Lockheed υποστηρίζει πως τα μη επανδρωμένα οχήματα θα μπορούν να συλλέγουν δείγματα, τα οποία θα στέλνουν στο διαστημικό εργαστήριο, για πιο ενδελεχή ανάλυση.

Με αυτό τον τρόπο, μέσα σε λίγους μήνες οι αστροναύτες θα έχουν τη δυνατότητα να πραγματοποιήσουν περισσότερες μελέτες από όσες έχουν γίνει τα προηγούμενα 40 χρόνια, με όλες τις μη επανδρωμένες αποστολές στον «Κόκκινο Πλανήτη».

http://www.naftemporiki.gr/story/1107231/sxedio-tis-lockheed-martin-gia-ena-epandromeno-ergastirio-guro-apo-ton-ari-to-2028

Ο Άρης έχει τις δικές του εποχές των παγετώνων.

Μπορεί ο Άρης να είναι σήμερα μια απέραντη έρημος αλλά σύμφωνα με τους ειδικούς στο παρελθόν βίωσε εποχές παγετώνων η τελευταία εκ των οποίων σύμφωνα με νέα ευρήματα συνέβη πολύ πρόσφατα, πριν από μόλις 370-400 χιλιάδες έτη.

Αμερικανοί επιστήμονες επιβεβαίωσαν ότι ο 'Αρης είχε κάποτε τις δικές του εποχές των πάγων, παρόμοιες με αυτές που υπήρξαν στη Γη. Η τελευταία αρειανή εποχή των πάγων εκτιμάται ότι έληξε πριν από 370.000 έως 400.000 χρόνια περίπου.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Αϊζακ Σμιθ του νοτιοδυτικού Ινστιτούτου Ερευνών στο Κολοράντο βασίζουν τις εκτιμήσεις τους στην ανάλυση στοιχείων που συνέλεξαν τα ραντάρ του δορυφόρου Mars Reconnaissance Orbiter, που βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τον 'Αρη. H μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Science».

Οι κυκλικές μεταβολές στην τροχιά και στην κλίση του 'Αρη, οι οποίες επηρεάζουν την ποσότητα της ηλιακής ακτινοβολίας που πέφτει στον πλανήτη, έπαιξαν καθοριστικό ρόλο για την επέκταση και μετά για τη συρρίκνωση των πάγων στον 'Αρη, όπως έχει συμβεί και στη Γη.

Στον Αρη το φαινόμενο είναι πιο έντονο, επειδή ο άξονας περιστροφής του μεταβάλλεται έως 60 μοίρες σε βάθος εκατοντάδων χιλιάδων έως εκατομμυρίων ετών, ενώ στη Γη η αλλαγή στην κλίση της δεν ξεπερνά τις δύο μοίρες. Αυτό έχει ως συνέπεια το αρειανό κλίμα να σημειώνει πολύ μεγαλύτερες διακυμάνσεις σε σχέση με το γήινο (στον πλανήτη μας αυτές οι περιοδικές μεταβολές λέγονται «κύκλοι Μιλάνκοβιτς»).

Οι μετρήσεις δείχνουν ότι, μετά το τέλος της εποχής των πάγων, περίπου 87.000 κυβικά χιλιόμετρα έχουν σιγά-σιγά συσσωρευθεί ξανά στους πόλους του 'Αρη, κυρίως στον βόρειο. Αν ο πάγος αυτός ήταν απλωμένος σε όλη την επιφάνεια του πλανήτη, θα είχε πάχος 60 εκατοστών. Σημειωτέον ότι οι πάγοι του 'Αρη αποτελούνται τόσο από νερό, όσο και από διοξείδιο του άνθρακα.

Οι πάγοι του 'Αρη παρατηρήθηκαν για πρώτη φορά το 1666, αλλά μόνο 200 χρόνια μετά ο αστρονόμος Ουίλιαμ Χέρσελ συνειδητοποίησε ότι είναι κάτι ανάλογο με τους πολικούς πάγους της Γης. Οι τωρινές θερμοκρασίες στον 'Αρη κυμαίνονται από 20 βαθμούς Κελσίου στον Ισημερινό του τα μεσημέρια, έως μείον 153 βαθμούς Κελσίου στους πόλους του.

http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500080274

Ο Άρης στα καλύτερά του.

Ο καιρός ανοίγει, ο ουρανός καθαρίζει, ο Άρης βγαίνει για σόου στον νοτιοανατολικό ουρανό: φωτισμένος από τον Ήλιο καταπρόσωπο, ο γειτονικός πλανήτης βρίσκεται τη Δευτέρα στη μικρότερη απόστασή του από τη Γη εδώ και 11 χρόνια.

Η αυλαία του σόου άνοιξε την Κυριακή 22 Μαΐου, όταν ο Άρης, η Γη και ο Ήλιος ευθυγραμμίστηκαν με τη Γη ακριβώς στη μέση -ήταν η λεγόμενη «αντίθεση του Άρη», κατά την οποία ο πλανήτης φαινόταν από τη Γη πλήρως λουσμένος στη λιακάδα.

Η κορύφωση έρχεται τη Δευτέρα, οπότε ο Άρης πλησιάζει στην ελάχιστη απόστασή των 76 εκατομμυρίων χιλιομέτρων.

«Απλά κοιτάξτε προς τα νοτιοανατολικά λίγο μετά τη δύση και αποκλείεται να τον χάσετε» λέει ο Άλαν ΜακΡόμπερτ του περιοδικού Sky & Telescope. «Ο Άρης φαίνεται τώρα σχεδόν τρομακτικός, σε σχέση με το πώς φαίνεται συνήθως στον ουρανό».Ο λαμπρός, κοκκινωπός πλανήτης εμφανίζεται λίγο πάνω από τον Αντάρη, το φωτεινότερο άστρο στον αστερισμό του Σκορπιού, το οποίο ονομάζεται έτσι επειδή «ανταγωνίζεται» τον Άρη όταν ο πλανήτης περνά ενίοτε από κοντά του.

Αριστερά από τον Αντάρη διακρίνεται ένας ακόμα πλανήτης, ο κάτασπρος Κρόνος. Είναι σχετικά εύκολο να ξεχωρίσετε τους πλανήτες επειδή δεν τρεμοπαίζουν τόσο όσο τα άστρα, τα οποία εμφανίζονται ως σημειακές πηγές φωτός.

Πάντως, ο μεγάλος πρωταγωνιστής του σούρουπου αυτές τις ημέρες δεν είναι ο Άρη αλλά ο Δίας, ο οποίος κινείται ψηλά στον νοτιοδυτικό ουρανό. Ο γίγαντας του Ηλιακού Συστήματος απέχει από τη Γη δεκαπλάσια απόσταση σε σχέση με τον Άρη, αυτό όμως υπεραντισταθμίζεται από το γεγονός ότι έχει 20πλάσια διάμετρο.

Μια ακόμα καλύτερη ευκαιρία για την παρατήρηση του Άρη θα έρθει τον Ιούνιο του 2018, οπότε ο πλανήτης θα βρίσκεται σε θέση «περηλιακής αντίθεσης», δηλαδή θα βρίσκεται στην ελάχιστη απόστασή του από τη Γη και τον Ήλιο ταυτόχρονα, κάτι που συμβαίνει κάθε 15 με 17 χρόνια.

http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500080740

SpaceX: Σε εννέα χρόνια οι πρώτοι άνθρωποι στον πλανήτη Άρη.

Η SpaceX θα πρέπει να είναι σε θέση να προσγειώσει τους πρώτους ανθρώπους στον πλανήτη Άρη σε εννέα χρόνια από τώρα, ισχυρίζεται ο διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας Έλον Μασκ.

Ο Μασκ επανέλαβε την εμπιστοσύνη του στο χρονοδιάγραμμα κατά την διάρκεια Διάσκεψης το βράδυ της Τετάρτης. «Αν τα πράγματα πάνε σύμφωνα με το σχέδιο, θα πρέπει να είμαστε σε θέση να εκτοξεύσουμε ανθρώπους το 2024, με άφιξη στον Άρη το 2025» δήλωσε ο Μασκ. «Αυτό είναι το πλάνο» πρόσθεσε.

Ο διευθύνων σύμβουλος της Space X δήλωσε πως σχεδιάζει να δώσει στη δημοσιότητα ένα αρχιτεκτονικό σχέδιο για την αποίκιση του Άρη σε ένα συνέδριο τον Σεπτέμβριο.

Το κοινό ενθουσιάστηκε με τα σχόλια του Μασκ. Όπως δήλωσε ο σχεδιασμός ταξιδιών σε όλο το Ηλιακό Σύστημα και «τελικά σε άλλα αστρικά συστήματα» παρέχει το είδος της έμπνευσης που κάνει την ζωή να αξίζει. Ο ίδιος είχε προηγουμένως πει πως «θα ήθελε να πεθάνει στον Άρη και όχι κατά την πρόσκρουση» τονίζοντας πως «Νομίζω ότι αν θέλει κάποιος να επιλέξει έναν τόπο για να πεθάνει, τότε ο Άρης είναι πιθανώς μια καλή επιλογή».

Ο Μασκ έχει ήδη καταπατήσει προθεσμίες που ο ίδιος είχε βάλει. Αλλά είπε πως σκοπεύει να στείλει ένα διαστημόπλοιο της εταιρείας στον Άρη το 2018. Έχει τον εσωτερικό όγκο ενός μεγάλου SUV» δήλωσε και το ταξίδι διαρκεί έξι μήνες, επομένως «είναι πιθανό να μην είναι ιδανικό για τον άνθρωπο» τόνισε ο Μασκ.

«Α! και δεν έχει τη δυνατότητα να επιστρέψει πίσω στη Γη» είπε προκαλώντας τα γέλια του κοινού. «Αυτό το βάλαμε στα ψιλά γράμματα».

http://www.pronews.gr/portal/20160602/diastima/49/spacex-se-ennea-hronia-oi-protoi-anthropoi-ston-planiti-ari

Ο “οδικός χάρτης” του Elon Musk για την κατάκτηση του Άρη.

Οι πρώτες μη επανδρωμένες αποστολές στον Άρη θα ξεκινήσουν το 2018, δηλαδή σε μόλις 2 χρόνια από σήμερα. Από εκείνη τη χρονιά, θα πραγματοποιούνται ρομποτικές αποστολές ανά διετία – τη χρονική περίοδο που ο Κόκκινος Πλανήτης θα βρίσκεται στη μικρότερη απόσταση από τη Γη. Με αυτό τον τρόπο, θα προετοιμασθεί το έδαφος ώστε οι πρώτοι αστροναύτες να φτάσουν στον Άρη το 2025.

Αυτός είναι το χρονοδιάγραμμα που έχει στα σκαριά η SpaceX για την εξερεύνηση του Άρη, όπως αποκάλυψε την περασμένη εβδομάδα ο ιδρυτής της εταιρείας Elon Musk, σε αποκλειστική του συνέντευξη στην εφημερίδα Washington Post. Ο Musk παρομοίασε το εγχείρημα με την κατάκτηση της Δύσης από τους πιονιέρους που ίδρυσαν τις πρώτες αποικίες στον “Νέο Κόσμο”.

Όπως παραδέχθηκε , το “ταξίδι” των πρώτων αποίκων σίγουρα θα είναι “δύσκολο, επίπονο και επικίνδυνο”. Ωστόσο, δήλωσε βέβαιος πως θα στεφθεί με επιτυχία.

Πριν πάντως από την πρώτη επανδρωμένη αποστολή, θα “κατακτήσουν” τον Άρη ρομποτικά οχήματα για την πραγματοποίηση πειραμάτων. Αυτές οι αρχικές πτήσεις θα βοηθήσουν μεταξύ άλλων την εταιρεία να ελέγξει τη διαδικασία πλοήγησης των διαστημοπλοίων της στις διαπλανητικές πτήσεις, αλλά και την ασφαλή προσεδάφισή τους στον Κόκκινο Πλανήτη.

http://www.naftemporiki.gr/story/1114906/o-odikos-xartis-tou-elon-musk-gia-tin-kataktisi-tou-ari

Προοπτική πρόβλεψης του καιρού στον Αρη.

Την ύπαρξη εποχικών καταιγίδων σκόνης στην επιφάνεια του Αρη παρατήρησε η NASA, δημιουργώντας προοπτική επιτυχημένης πρόβλεψης των επικίνδυνων αυτών καιρικών φαινομένων, ενόψει μελλοντικών ρομποτικών ή ακόμη και επανδρωμένων αποστολών στον Κόκκινο Πλανήτη. Υστερα από δεκαετίες μελετών, που επικεντρώθηκαν πρωτίστως σε εικόνες της επιφάνειας του Αρη, επιστημονική ομάδα του εργαστηρίου Jet Propulsion Laboratory της NASA στην Καλιφόρνια, άρχισε να αντιλαμβάνεται τον εποχικό χαρακτήρα του φαινομένου της αμμοθύελλας στον Αρη. «Οταν παρατηρούμε τη δομή των θερμοκρασιών, αντί της ορατής σκόνης, αρχίζουμε να αντιλαμβανόμαστε ότι οι μεγάλες καταιγίδες σκόνης εμφανίζουν περιοδικότητα», λέει ο επικεφαλής της μελέτης, Ντέιβιντ Κας. Σύμφωνα με την έρευνα του εργαστηρίου, που δημοσιεύθηκε σε πρόσφατο τεύχος της επιθεώρησης Geophysical Research Letters, η καταγραφή των θερμοκρασιών από το διαστημικό όχημα Mars Orbiter της NASA αποκάλυψε την ύπαρξη τριών ειδών μεγάλης τοπικής αμμοθύελλας. Τα «είδη» αυτά ξεσπούν διαδοχικά περίπου την ίδια εποχή κάθε χρόνο κατά τη διάρκεια της άνοιξης και του καλοκαιριού του νοτίου ημισφαιρίου του Αρη. Κάθε έτος στον Αρη αντιστοιχεί με δύο γήινα έτη.

«Η αναγνώριση περιοδικότητας στις τοπικές αμμοθύελλες αποτελεί σημαντικό βήμα προς την κατεύθυνση των ατμοσφαιρικών συνθηκών, που τις ελέγχουν. Εχουμε ακόμη πολλά να μάθουμε, αλλά αυτό μας δίνει ένα κρίσιμο άνοιγμα», λέει ο δρ Κας. Οι ερευνητές της NASA αξιοποίησαν στοιχεία από τον «κλιματικό αισθητήρα» του διαστημικού οχήματος Mars Orbiter, καθώς και από τον θερμικό φασματογράφο του Mars Global Surveyor, που βρίσκεται και αυτός σε τροχιά γύρω από τον Κόκκινο Πλανήτη. Χάρη στις καταγραφές των οργάνων αυτών, οι επιστήμονες ανέλυσαν θερμοκρασιακά δεδομένα μεγάλης ζώνης της ατμόσφαιρας, σε ύψος 25 χιλιομέτρων πάνω από την επιφάνεια του πλανήτη. Η μελέτη των στοιχείων έδειξε ότι οι περισσότερες αμμοθύελλες έχουν τοπικό χαρακτήρα, η διάμετρός τους δεν ξεπερνά τα 2.000 χλμ. και διαλύονται σε λίγες ημέρες.

http://www.kathimerini.gr/863653/article/epikairothta/episthmh/prooptikh-provleyhs-toy-kairoy-ston-arh

Λίγη βοήθεια από φίλους.

Το πρώτο τροχιακό όχημα της ESA στον Άρη θα αποτελέσει μια σημαντική χείρα βοηθείας όταν το δεύτερο φτάσει στον κόκκινο πλανήτη τον Οκτώβριο.

Μετά την εκτόξευση τους τον Μάρτιο, το ExoMars Trace Gas Orbiter (TGO) και η διαστημοσυσκευή Schiaparelli είναι τώρα καθ 'οδόν προς τον Άρη, με προγραμματισμένη άφιξη στις 19 Οκτωβρίου.

Μόλις βρεθεί σε τροχιά γύρω από τον Άρη, το TGO θα αρχίσει την ανάλυση των σπάνιων αερίων στην ατμόσφαιρα του πλανήτη, κυρίως του μεθανίου, το οποίο στη Γη υποδηλώνει την παρουσία ενεργών γεωλογικών ή βιολογικών διαδικασιών.

Εν τω μεταξύ, το Schiaparelli θα επιδείξει την αναγκαία τεχνολογία για την πραγματοποίηση μιας ελεγχόμενης προσγείωσης.

Ωστόσο πρέπει πρώτα να φτάσουν στο πλανήτη και εκεί είναι που το δεκατριάχρονο Mars Express θα δώσει ένα κρίσιμο χέρι βοήθειας - ή, μάλλον, αυτί.

Η ακολουθία καθόδου του Schiaparelli Στις 16 Οκτωβρίου, το Schiaparelli θα διαχωριστεί και, τρεις ημέρες αργότερα, θα κατέβει και θα προσγειωθεί καθώς το TGO θα εισέρχεται σε τροχιά.

Την ημέρα της προσγείωσης, το Mars Express της ESA, το οποίο έχει παραδώσει θεαματικά επιστημονικά δεδομένα από το 2003, θα καταγράψει σήματα από το Schiaparelli για τον έλεγχο της αποστολής για να επιβεβαιωθεί μια ασφαλής άφιξη και αργότερα να ανακατασκευαστεί η κάθοδος του.

"Αυτό θα χρησιμοποιήσει το σύστημα επικοινωνίας Melacom, του Mars Express, που αρχικά είχε τοποθετηθεί για την επικοινωνία με το όχημα προσεδάφισης Beagle 2 και τα ρόβερ της NASA," λέει ο James Godfrey, αναπληρωτής διαχειριστής επιχειρήσεων του διαστημόπλοιου Mars Express.

Η τροχιά του Mars Express τροποποιήθηκε το Φεβρουάριο ώστε να είναι στο δεξί μέρος του αριανού ουρανού για να ακούσει τα σήματα που μεταδίδονται από το Schiaparelli καθώς θα κατεβαίνει.

Στις 19 Οκτωβρίου, περίπου 80 λεπτά πριν από την προσγείωση, το Schiaparelli θα ξυπνήσει και λίγα λεπτά αργότερα θα αρχίσει να μεταδίδει ένα σήμα καθοδήγησης.

Το Mars Express θα έχει ήδη κατευθύνει τη μικρή κεραία Melacom προς το σημείο πάνω από τον πλανήτη, όπου θα εμφανιστεί το Schiaparelli και θα ξεκινήσει την καταγραφή του σήματος καθοδήγησης, γυρίζοντας έτσι ώστε να ακολουθήσει τη διαδρομή καθόδου.

"Η εγγραφή θα συνεχιστεί και κατά την προσεδάφιση και τα πρώτα 15 λεπτά λειτουργίας στην επιφάνεια, μετά τα οποία το Schiaparelli θα σβήσει και το Mars Express θα σταματήσετε την εγγραφή," λέει ο Simon Wood, μηχανικός επιχειρήσεων του διαστημόπλοιου Mars Express.

Αυτό θα επιτρέψει στο Mars Express να εντοπίσει και να καταγράψει κρίσιμα συμβάντα κατά την κάθοδό του Schiaparelli, όπως την είσοδο στην ατμόσφαιρα, την ανάπτυξη του αλεξίπτωτου, την απελευθέρωση του θερμοπροστατευτικού καλύμματος , την προσεδάφιση και την έναρξη των δραστηριοτήτων στην επιφάνεια."Στη συνέχεια, το Mars Express θα στρέψει την κύρια κεραία του προς τη Γη και θα αρχίσει την μετάδοση των δεδομένων που περιέχουν την πρώτη in-situ επιβεβαίωση της άφιξης και προσγείωσης του Schiaparelli από τον Άρη."

Το λογισμικό Melacom είχε πρόσφατα ενημερωθεί ώστε να είναι συμβατό με τον πομπό του Schiaparelli. Στις 15 Ιουνίου, θα δοκιμαστεί κατά τη διάρκεια της πτήσης πάνω από το Curiosity rover της NASA, το οποίο θα μεταδίδει ένα σήμα παρόμοιο με του Schiaparelli.

http://www.esa.int/spaceinvideos/Videos/2016/02/ExoMars_2016_arriving_at_Mars

http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/Lhige_vohetheia_apho_phhiloys

Οικονομική «ένεση» στην αποστολή του ευρωπαϊκού ρομπότ ExoMars στον Άρη.

Τα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Διαστημικής Υπηρεσίας (ESA) επιβεβαίωσαν τη βούλησή τους για την υλοποίηση του δεύτερου σκέλους της αποστολής ExoMars, με την προσεδάφιση ενός ρομποτικού οχήματος στον Άρη το 2020.

Σε συνάντηση στο Παρίσι την προηγούμενη Τετάρτη, οι εθνικές αντιπροσωπίες αποφάσισαν να χορηγήσουν άμεσα 77 εκατομμύρια ευρώ, ώστε να συνεχισθεί η ανάπτυξη του ρομπότ.

Παράλληλα, αποφάσισαν ότι θα πρέπει να αναθεωρηθεί το χρονοδιάγραμμα κατασκευής του οχήματος. Γι’ αυτό το θέμα, όπως και για την τελική λύση της χρηματοδότησης του πρότζεκτ, παρέπεμψαν τις οριστικές αποφάσεις σε συνάντηση που θα πραγματοποιηθεί τον Δεκέμβριο.

Σύμφωνα με τον Δρα Ντέιβιντ Πάρκερ, διευθυντή του τμήματος επανδρωμένων πτήσεων και ρομποτικής εξερεύνησης της ESA, η απόφαση δείχνει τη σημασία που δίνει η Ευρώπη στη συγκεκριμένη αποστολή.

«Το ξεκάθαρο μήνυμα που προέκυψε είναι ότι παραμένει σε προτεραιότητα, για επιστημονικούς και τεχνολογικούς σκοπούς», ανέφερε στο BBC.

Η αποστολή ExoMars αποτελείται από δύο σκέλη και πραγματοποιείται σε συνεργασία με τη Ρωσία. Το πρώτο σκέλος προέβλεπε τη μελέτη της αρειανής ατμόσφαιρας με έναν δορυφόρο, ο οποίος εκτοξεύθηκε με επιτυχία τον Μάρτιο.

Η δεύτερη φάση του ωστόσο –η προσεδάφιση ενός ρομπότ που θα αναζητήσει ενδείξεις ύπαρξης ζωής σε βάθος 2 μέτρων– έχει συναντήσει πολλά εμπόδια από το 2005, όταν εγκρίθηκε.

Κατά συνέπεια, έχει μετατεθεί πολλές φορές η ημερομηνία εκτόξευσης του ρομπότ, με τελευταία περίπτωση τον περασμένο Μάιο, όταν ανακοινώθηκε πως το «ταξίδι» θα ξεκινήσει το 2020, και όχι το 2018 όπως ήταν μέχρι εκείνη τη στιγμή προγραμματισμένο.

Στη συνάντηση της Τετάρτης, οι αντιπροσωπείες συζήτησαν για τα μέτρα που θα πρέπει να ληφθούν, ώστε το ρομπότ να εκτοξευθεί όντως το 2020.

«Το πρώτο κρίσιμο βήμα ήταν ότι επαναδιατυπώθηκε ένα ρεαλιστικό χρονοδιάγραμμα τόσο για το έργο που έχει αναλάβει η Ευρώπη όσο και για αυτό της Ρωσικής Διαστημικής Υπηρεσίας και του βασικού αναδόχου της, της εταιρείας Lavochkin. Πρόκειται για μία πολύ θετική εξέλιξη», πρόσθεσε ο Δρ Πάρκερ.

Η οικονομική «ένεση» των 77 εκατομμυρίων ευρώ προήλθε από τη Γαλλία, τη Γερμανία, την Ιταλία και τη Βρετανία. Αν και εξασφαλίζει πως δεν θα διακοπούν οι εργασίες κατασκευής του ρομπότ, ωστόσο θα πρέπει να βρεθεί μία οριστική λύση για να καλυφθεί ο προϋπολογισμός του προγράμματος.

Ο επικεφαλής της ESA αρνήθηκε να αποκαλύψει στο BBC πόσο είναι το χρηματοδοτικό κενό. Αυτό που είναι επίσημα γνωστό είναι πως και τα δύο σκέλη της αποστολής, δηλαδή τόσο ο δορυφόρος όσο και το ρομπότ, αναμένεται να κοστίσουν γύρω στα 1,56 δισ. ευρώ.

http://www.naftemporiki.gr/story/1117507/oikonomiki-enesi-stin-apostoli-tou-europaikou-rompot-exomars-ston-ari

Ιαπωνική τεχνολογία αυτοματοποιημένης οικοδόμησης για χρήση πέρα από τη Γη.

Σχέδια για την ανάπτυξη πλήρως αυτοματοποιημένου εξοπλισμού για την ανέγερση εγκαταστάσεων στην Άρη και τη Σελήνη για μακροχρόνια ανθρώπινη διαμονή αναπτύσσει η ιαπωνική Kajima.

Σύμφωνα με το Nikkei Asian Review, η εταιρεία θα συνεργαστεί με την ιαπωνική διαστημική υπηρεσία (JAXA) ώστε ο εξοπλισμός αυτός να μπορεί να κατασκευάσει εγκαταστάσεις ικανές να φιλοξενήσουν τέσσερις με έξι ανθρώπους κατά το 2030 στη Σελήνη και κατά το 2040 στον Άρη.

Ο εξοπλισμός αυτός θα χρησιμοποιεί το δοκιμασμένο σύστημα αυτόματης οικοδόμησης της Kajima, υπό την ονομασία A4CSEL, (Automated Autonomous Advanced Accelerated Constructoin System for Safety, Efficiency and Liability). Το σύστημα αυτό επιτρέπει στους ανθρώπους χειριστές τον χειρισμό μέσω tablets, με βαριά οικοδομικά μηχανήματα να χρησιμοποιούν GPS και αισθητήρες επιτάχυνσης για να φέρνουν σε πέρας μια σειρά από εργασίες.

Το σύστημα αυτό έχει χρησιμοποιηθεί ήδη για την κατασκευή φραγμάτων στη Φουκουόκα και την Οΐτα στη νότια Ιαπωνία, με την Kajima να το αξιοποιεί σε μηχανήματα Komatsu. Πηγαίνοντας ένα βήμα παραπέρα, η εταιρεία επιδιώξει την ανάπτυξη ενός νέου τρόπου επικοινωνίας των μηχανών μεταξύ τους, ώστε να κάνουν καλύτερα τις εργασίες τους, χωρίς πχ να συγκρούονται ή να επαναλαμβάνουν εργασίες που δεν χρειάζονται.

Το σύστημα αυτό έχει χρησιμοποιηθεί ήδη για την κατασκευή φραγμάτων στη Φουκουόκα και την Οΐτα στη νότια Ιαπωνία, με την Kajima να το αξιοποιεί σε μηχανήματα Komatsu.

Η κατασκευή του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού έγινε από αστροναύτες, που με τη βοήθεια προσωπικού εδάφους και χρησιμοποιώντας υλικά που είχαν μεταφερθεί με διαστημόπλοια συναρμολόγησαν τον σταθμό.

Για την ολοκλήρωσή του χρειάστηκαν 13 χρόνια, με τις εργασίες να έχουν αρχίσει το 1998.

Η κατασκευή εγκαταστάσεων στη Σελήνη ή τον Άρη θα περιλαμβάνει άλλες προκλήσεις, καθώς χρειάζεται πολύς χρόνος για την αποστολή και λήψη ραδιοσημάτων- οπότε ο τηλεχειρισμός δεν είναι βιώσιμη επιλογή. Η αποστολή ανθρώπων κάποια στιγμή θεωρείται πως θα είναι δυνατή, αλλά κάπου θα πρέπει να μένουν μέχρι να ολοκληρωθούν οι εργασίες.

Η συγκεκριμένη τεχνολογία γεφυρώνει αυτό το κενό, αυτοματοποιώντας και αυτονομώντας τη διαδικασία.

http://www.naftemporiki.gr/story/1118391/iaponiki-texnologia-automatopoiimenis-oikodomisis-gia-xrisi-pera-apo-ti-gi

Νέες ενδείξεις ότι ο Αρης είχε κάποτε περισσότερο οξυγόνο όπως η Γη.

Μια κατηγορία χημικών ουσιών, τα οξείδια του μαγγανίου, που ανιχνεύθηκαν σε υψηλά επίπεδα στα πετρώματα του 'Αρη από τα επιστημονικά όργανα του ρόβερ Curiosity της NASA, δείχνουν ότι κάποτε ο γειτονικός πλανήτης είχε περισσότερο οξυγόνο στην ατμόσφαιρά του από ότι σήμερα.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής την πλανητική επιστήμονα Νίνα Λάντσα του Εθνικού Εργαστηρίου Λος 'Αλαμος στο Νέο Μεξικό, έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Geophysical Research Letters" της Αμερικανικής Γεωφυσικής Ένωσης.

Το αυξημένο οξυγόνο στον Αρη συνδέεται μάλλον με την εποχή που ο πλανήτης είχε άφθονα νερά. Οι ενδείξεις για περισσότερο οξυγόνο, σε συνδυασμό με άλλα ευρήματα του ίδιου αμερικανικού ρομποτικού ρόβερ, όπως η ύπαρξη αρχαίων λιμνών, δείχνουν ότι ο «κόκκινος πλανήτης» έμοιαζε περισσότερο με τη Γη πριν από δισεκατομμύρια χρόνια.

«Τώρα που ανακαλύψαμε αυτά τα οξείδια στον 'Αρη, αναρωτιόμαστε πώς στο καλό μπορεί να δημιουργήθηκαν. Οι μόνοι τρόποι στη Γη που γνωρίζουμε πώς μπορούν να παραχθούν αυτά τα οξείδια του μαγγανίου, είναι να εμπλέκεται είτε το ατμοσφαιρικό οξυγονο, είτε τα μικρόβια», δήλωσε η Λάντσα.

Επειδή, προς το παρόν τουλάχιστον, η πιθανότητα ύπαρξης μικροβίων φαίνεται παρατραβηγμένη, οι επιστήμονες θεωρούν πιο πιθανό ότι η απάντηση βρίσκεται στην ύπαρξη πολύ περισσότερου οξυγόνου στην αρειανή ατμόσφαιρα.

«Τα οξείδια του μαγγανίου δεν μπορούν να δημιουργηθούν χωρίς άφθονο νερό σε υγρή μορφή και χωρίς έντονα οξειδωτικές συνθήκες. Εδώ στη Γη είχαμε πολύ νερό και τα οξείδια του μαγγανίου δεν δημιουργήθηκαν παρά μόνο όταν τα επίπεδα οξυγόνου στη γήινη ατμόσφαιρα αυξήθηκαν», διευκρίνισε η Λάντσα.

Για τους γεωεπιστήμονες, η μελέτη των συγκεντρώσεων οξειδίων του μαγγανίου στα γεωλογικά στρώματα της Γης αποτελούν αδιάψευστο μάρτυρα για τη διαχρονική εξέλιξη της χημικής σύνθεσης της ατμόσφαιρας και τη σταδιακή αύξηση του οξυγόνου.

Αν αυτό όντως συνέβη και στον Αρη, το ερώτημα είναι πώς βρέθηκε τόσο οξυγόνο κάποτε στην αρειανή ατμόσφαιρα. Μια πιθανότητα, κατά τους ερευνητές, είναι ότι προήλθε από τη διάσπαση του επιφανειακού νερού του πλανήτη, όταν ο Αρης έχασε το προστατευτικό μαγνητικό πεδίο του, με συνέπεια η ιοντίζουσα ηλιακή ακτινοβολία να διασπά τα μόρια του νερού σε οξυγόνο και υδρογόνο.

Λόγω της σχετικά μικρής βαρύτητάς του, ο Αρης δεν μπόρεσε να συγκρατήσει τα πολύ ελαφριά άτομα του υδρογόνου, όμως τα βαρύτερα άτομα του οξυγόνου παρέμειναν. Στη συνέχεια, αντιδρώντας με τα πετρώματα, τα οξείδωσαν (οξείδια του σιδήρου, μαγγανίου κ.α.) και τους προσέδωσαν την εικόνα σκουριάς που καλύπτει σήμερα την επιφάνειά του.

Προς το παρόν, παραμένει αδύνατο να επιβεβαιωθεί το σενάριο ότι κάποτε ο 'Αρης είχε πολύ οξυγόνο στην ατμόσφαιρά του. Παρόλο που το οξυγόνο θεωρείται «υπογραφή» της ζωής, η όλη διαδικασία για τη δημιουργία του μπορεί να γίνει και με καθαρά γεωχημικό τρόπο, χωρίς να εμπλακούν μικροοργανισμοί.

Τα οξείδια του μαγγανίου ανακαλύφθηκαν από το ρόβερ Curiosity στην περιοχή Κίμπερλι του κρατήρα Γκέιλ, τον οποίο συνεχίζει να εξερευνά από το 2012. Το άλλο ρόβερ της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας, το Opportunity, που βρίσκεται στον Αρη από το 2004, είχε πρόσφατα ανακαλύψει επίσης οξείδια του μαγγανίου σε μια απόσταση χιλιάδων χιλιομέτρων από το Curiosity. Αυτό ενισχύει την άποψη ότι οι οξειδωτικές συνθήκες που ευνόησαν τη δημιουργία αυτών των πετρωμάτων, ήσαν όχι τοπικά περιορισμένες, αλλά εξαπλωμένες σε όλο τον πλανήτη.

http://www.tanea.gr/news/science-technology/article/5370487/nees-endeikseis-oti-o-arhs-eixe-kapote-perissotero-oksygono-opws-h-gh/

Δοκιμή στο αλεξίπτωτο της ευρωπαϊκής αποστολής ExoMars στον Άρη.

Λίγους μήνες πριν από την άφιξη της ευρω-ρωσικής αποστολής ExoMars στον Άρη, η ευρωπαϊκή διαστημική υπηρεσία ESA δημοσιοποίησε φωτογραφία από τη δοκιμή του αλεξιπτώτου με το οποίο ένα μικρό ρομπότ θα επιχειρήσει να φτάσει στην επιφάνεια του πλανήτη.

Η διπλή αποστολή ExoMars, η οποία εκτοξεύτηκε στις 14 Μαρτίου σε ένα ταξίδι επτά μηνών, περιλαμβάνει έναν δορυφόρο που θα εξετάσει την ατμόσφαιρα του Άρη, καθώς και το μικρό, στατικό ρομπότ Schiaparelli που θα προσεδαφιστεί στην Ισημερινή Πεδιάδα του Άρη.

Στις 15 Οκτωβρίου, το Schiaparelli (παίρνει το όνομα του ιταλού αστρονόμου που νόμιζε ότι έβλεπε ποτάμια στον Άρη) θα αποσυνδεθεί από το μητρικό σκάφος για να αρχίσει την κάθοδό του.

Τρεις ημέρες αργότερα θα εισέλθει στην αραιή αρειανή ατμόσφαιρα με ταχύτητα 21.000 χιλιομέτρων την ώρα.

Το αλεξίπτωτο θα ενεργοποιηθεί σε ύψος 11 χιλιομέτρων, όταν το ρομπότ πέφτει με ταχύτητα 1.700 χλμ/ώρα. Θα απορριφθεί σε ύψος 1,2 χιλιομέτρων, έχοντας επιβραδύνει το Schiaparelli στα 200 χλμ/ώρα.

Λίγο πριν φτάσει στην επιφάνεια, το ρομπότ θα ενεργοποιήσει δύο προωστήρες για να πέσει στο έδαφος όσο γίνεται πιο μαλακά.

Το αλεξίπτωτο του Sciaparelli, διαμέτρου 12 μέτρων, ακολουθεί τον ίδιο σχεδιασμό με όλα τα αλεξίπτωτα που έχει χρησιμοποιήσει σε ανάλογες περιπτώσεις η NASA. Το ύφασμά του αποτελείται από νάιλον, ενώ τα σχοινιά είναι κατασκευασμένα από Kevlar.

Η φωτογραφία της ESA δείχνει ένα αντίγραφο πλήρους κλίμακας που δοκιμάστηκε στο Ερευνητικό Κέντρο «Έιμς» της NASA, στο οποίο λειτουργεί η μεγαλύτερη αεροσήραγγα του κόσμου.

H δοκιμή επέτρεψε στους μηχανικούς της αποστολής να τεστάρουν την πυροτεχνική συσκευή που θα ξεκινήσει την ανάπτυξη του αλεξιπτώτου.

Το Sciaparelli θα πραγματοποιήσει σχετικά λίγες μετρήσεις στην ατμόσφαιρα του Άρη και δεν θα επιζήσει περισσότερο από τρεις μέρες πριν εξαντληθεί η μπαταρία του.

Κύρια αποστολή του είναι να προβάρει τις τεχνολογίες που απαιτούνται για την προσεδάφιση ενός ευρωπαϊκού τροχοφόρου ρομπότ την επόμενη δεκαετία.

http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500086992

Ερευνητές βρήκαν την λύση για καλλιέργειες στον Αρη.

Με την NASA να έχει βάλει... πλώρη προς τον κόκκινο πλανήτη, οι επιστήμονες έχουν βαλθεί να δημιουργήσουν τις ιδανικότερες δυνατές συνθήκες διαβίωσης, φέρνοντας το όνειρο των αστροφυσικών ένα βήμα πιο κοντά στην πραγματικότητα.

Ενα από τα βασικότερα προβλήματα, που μπαίνουν προς το παρόν εμπόδιο στα σχέδια της NASA, είναι τα τρόφιμα της επανδρωμένης αποστολής. Πόσα τρόφιμα μπορούν να χωρέσουν τα περιορισμένα τετραγωνικά ενός διαστημόπλοιου; Σίγουρα όχι αρκετά για να καλύψουν μια αποστολή μακράς διάρκειας στον Αρη.

Κάπως έτσι γεννήθηκε η ανάγκη δημιουργίας τροφίμων, μακριά από την Γη. Μέχρι πριν λίγο καιρό όμως, δεν είχαν γίνει παρά ελάχιστα πειράματα στο συγκεκριμένο θέμα. Ως εκ τούτου οι ειδικοί εμφάνιζαν πλήρη άγνοια, βάζοντας ένα μεγάλο ερωτηματικό πάνω από την πρώτη αποστολή ανθρώπων σε άλλον πλανήτη.

Για καλή τύχη της NASA όμως, πριν από μόλις λίγες μέρες Ολλανδοί επιστήμονες ανακοίνωσαν πως η ανάπτυξη βρώσιμων καλλιεργειών στον Αρη είναι εφικτή. Οι ερευνητές εξέτασαν την ποιότητα τεσσάρων ειδών, ανεπτυγμένων υπό συνθήκες ανάλογες με του κόκκινου πλανήτη, για να καταλήξουν πως και τα τέσσερα είναι απολύτως υγιεινά.

Ραπανάκια, μπιζέλια, σίκαλη, και ντομάτες μπορούν να παραχθούν εκτός Γης, χωρίς να εμφανίσουν υψηλά επίπεδα βαρέων μετάλλων που θα τα καθιστούσαν επιβλαβή για τον ανθρώπινο οργανισμό. Οι μελέτες των ερευνητών όμως δεν σταματούν εδώ, καθώς ο στόχος τους είναι να ελέγξουν όσο το δυνατόν περισσότερα είδη λαχανικών, έτσι ώστε οι αστροναύτες να έχουν... ποικιλία στο μενού τους.

«Τα πρώτα αποτελέσματα είναι πράγματι πολύ θετικά και μας γεμίζουν αισιοδοξία. Είναι όμως σημαντικό να συνεχίσουμε, ελέγχοντας όσες περισσότερες καλλιέργειες μπορούμε για να σιγουρευτούμε πως οι έποικοι του Αρη θα έχουν μια ευρεία γκάμα τροφίμων, που θα ενισχύει τους οργανισμούς τους» τόνισε ο επικεφαλής της έρευνας Wieger Wamelink.

Αξίζει ωστόσο να σημειωθεί πως οι προσπάθεις των ερευνητών δεν εμφάνισαν 100% επιτυχία. Από το 2013 που ξεκίνησε η έρευνα, έχουν καταφέρει να ελέγξουν με ακρίβεια 10 καλλιέργειες, εκ των οποίων γνωρίζουμε πως μόλις οι τέσσερις είναι βρώσιμες.http://www.pronews.gr/portal/20160629/genika/diastima/49/ereynites-vrikan-tin-lysi-gia-kalliergeies-ston-ari

Ο Άρης κάποτε είχε πολύ περισσότερα και μεγαλύτερα φεγγάρια, αλλά έπεσαν πάνω του.

Οι δύο μικροί δορυφόροι του 'Αρη, ο Φόβος και ο Δείμος, είναι οι μόνοι επιζήσαντες από την πρόσκρουση ενός άλλου πρωτοπλανήτη πάνω στον «κόκκινο πλανήτη» πριν από δισεκατομμύρια χρόνια, σύμφωνα με δύο νέες μελέτες Ευρωπαίων επιστημόνων.

Η κατακλυσμική πρόσκρουση, παρόμοια με αυτή που συνέβη κάποτε στη Γη και γέννησε τη Σελήνη, εκτιμάται ότι δημιούργησε πολλά άλλα φεγγάρια -τουλάχιστον δέκα- που σήμερα πια δεν υπάρχουν. Ένα από αυτά τα εξαφανισμένα φεγγάρια είχε διάμετρο περίπου 200 χιλιομέτρων, δηλαδή ήταν σχεδόν 1.000 φορές μεγαλύτερο από τον Φόβο. Και οι δύο μελέτες πάντως βασίζονται όχι σε απτά αποδεικτικά στοιχεία, αλλά σε προσομοιώσεις σε υπολογιστές.

Η μία μελέτη, από ερευνητές του Εθνικού Κέντρου Επιστημονικών Ερευνών (CNRS) της Γαλλίας και του Πανεπιστημίου Αιξ-Μασσαλίας, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό αστροφυσικής "The Astrophysical Journal", αποκλείει το «σενάριο» ότι ο Φόβος και ο Δείμος είναι πρώην αστεροειδείς που εγκλωβίστηκαν από τη βαρύτητα του 'Αρη και έγιναν δορυφόροι του. Οι υπολογισμοί δείχνουν ως μοναδική πιθανή εκδοχή την προέλευση των φεγγαριών από μια σύγκρουση του πλανήτη με κάποιο άλλο ουράνιο σώμα, το οποίο είχε μέγεθος το ένα τρίτο περίπου του 'Αρη.

Στο ίδιο μήκος κύματος, οι βέλγοι και γάλλοι ερευνητές της δεύτερης μελέτης, με επικεφαλής τον Πασκάλ Ρόζενμπλατ του Βασιλικού Αστεροσκοπείου του Βελγίου στις Βρυξέλες, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό γεωεπιστημών "Nature Geoscience", προσομοίωσαν μια γιγάντια πρόσκρουση στον 'Αρη και ανέπτυξαν ένα μοντέλο που δείχνει τι πιθανώς συνέβη στη συνέχεια.

Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις τους, οι δορυφόροι που σχηματίσθηκαν μετά την αρχική πρόσκρουση, ο μεγάλος και οι μικρότεροι, σταδιακά έπεσαν στον 'Αρη, αφήνοντας στον ουρανό μόνο τα δύο πιο μακρινά φεγγάρια, τον Φόβο και τον Δείμο, διαμέτρου 22 χλμ. και 12 χλμ. αντίστοιχα.

Μάλιστα οι επιστήμονες προβλέπουν ότι στο μέλλον ο 'Αρης θα μείνει μόνο με ένα δορυφόρο, καθώς ο Φόβος, που σήμερα απέχει 6.000 χιλιόμετρα, σταδιακά έλκεται από τον μητρικό πλανήτη του και κάποια στιγμή, σε 20 έως 40 εκατομμύρια χρόνια, θα πέσει σε αυτόν. Σημειωτέον ότι στην περίπτωση της Γης συμβαίνει το αντίθετο, καθώς η Σελήνη σταδιακά απομακρύνεται.

Οι επιστήμονες θα έχουν την ευκαιρία να μάθουν περισσότερα πράγματα από πρώτο χέρι, καθώς η Ιαπωνική Διαστημική Υπηρεσία (JAXA) προγραμματίζει να εκτοξεύσει το 2022 την αποστολή Mars Moons Exploration (MMX), η οποία θα επιχειρήσει να συλλέξει δείγματα από την επιφάνεια του Φόβου και να τα επιστρέψει στη Γη το 2027.

Ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος (ESA) σχεδιάζει μια παρόμοια αποστολή το 2024, σε συνεργασία με τη Ρωσική Διαστημική Υπηρεσία (Roscosmos). Οι αποστολές αυτές θα δείξουν κατά πόσο ισχύουν τα σενάρια και οι προσομοιώσεις.

http://www.ethnos.gr/epistimi/arthro/o_aris_kapote_eixe_poly_perissotera_kai_megalytera_feggaria_alla_epesan_pano_tou-64401995/

Ποιοι θα «κόψουν» οικόπεδα στον πλανήτη Άρη;

Ο πολυεκατομμυριούχος, ιδρυτής της SpaceX, Ελον Μασκ υποστηρίζει ότι ως το 2040 θα έχει δημιουργηθεί μια ολόκληρη πόλη στον πλανήτη Άρη, η οποία μάλιστα θα κυβερνάται με άμεση δημοκρατία! Πώς θα μοιραστεί η γη στον Κόκκινο Πλανήτη;

«Η Γη δεν μας αντέχει πια» μας είπε ο Στίβεν Χόκινγκ «και αν είναι να επιβιώσει το ανθρώπινο είδος πρέπει να εποικίσουμε τον Αρη πριν από το τέλος του αιώνα». Και όλοι νομίσαμε ότι ο πρώτος αποδέκτης της προτροπής θα ήταν η NASA. Αλλά η παγκόσμια οικονομική κρίση έχει υπερχρεώσει και την υπερδύναμη και έχει φτωχοποιήσει τη διαστημική της υπηρεσία. Οπότε, κάποια παλικάρια απρόσμενα ξεπετάχτηκαν μπροστά, έτοιμα σαν Μεγαλέξανδροι να κατακτήσουν το ηλιακό μας σύστημα.

Ο ένας είναι ο Ρίτσαρντ Μπράνσον της Virgin, ο άλλος είναι ο Τζεφ Μπέζος της Amazon… αλλά ο πλέον φέρελπις όλων είναι ο Ελον Μασκ, που έγινε πάμπλουτος προτού καν πάρει το πτυχίο του, χάρη στο πρόγραμμα διαδικτυακών πληρωμών Paypal.

Και αφού έστησε ολόκληρη βιομηχανία ηλεκτρικών αυτοκινήτων και σχεδίασε το «υπερτρένο» που προσεχώς θα φτιάξει η Ρωσία, βάλθηκε να πετύχει εκεί όπου απέτυχε η NASA: έστησε βιομηχανία «επαναχρησιμοποιήσιμων διαστημοπλοίων» και τώρα ετοιμάζει ένα «διαπλανητικό ΚΤΕΛ» που θα εκτελεί τακτικά δρομολόγια Γη – Αρης. Εχουν όμως όντως έδαφος υλοποίησης αυτά τα εξωγήινα όνειρα των δισεκατομμυριούχων; Και πώς σκοπεύει να τους ανταγωνιστεί η NASA; Και, άπαξ και κατακτήσουμε τον Αρη, πώς θα μοιραστούν οι Γήινοι τα εδάφη του νέου Νέου Κόσμου ώστε να μην επαναληφθεί εκεί το μακελειό των Επιγόνων; Οι απαντήσεις είναι πολλές, ποικίλες και… αναπάντεχες. Διότι εκεί που ο Μασκ οραματίζεται να αναστήσει την άμεση δημοκρατία στον Αρη, κάποιοι εμίρηδες παραμονεύουν να στήσουν ισλαμικά χαλιφάτα στον Κόκκινο Πλανήτη.

Φαίνεται ότι τελικά η Ιστορία όντως επαναλαμβάνεται, ακόμη κι όταν οι επαναλήψεις της μοιάζουν με ανέκδοτο. Για παράδειγμα, στα δέκα χρόνια που ο Φίλιππος ξεθεμελίωνε τη Νότια Ελλάδα ως την πλήρη υποταγή της, σαν ανέκδοτο ακουγόταν στα αφτιά των νικημένων το ότι η ευημερία του Ελληνισμού θα ερχόταν από την κατάκτηση της Περσικής Αυτοκρατορίας. Και ας το είχε πρωτοπεί ο σοφότερος των διδασκάλων, Αριστοτέλης. Ομοίως σαν ανέκδοτο ακούγεται σήμερα στα αφτιά των ανέργων και των ορδών των προσφύγων του πλανήτη η υπόσχεση ότι τη λύτρωση της ανθρωπότητας θα φέρει ο εποικισμός του Άρη. Και ας το έχει πει ο νυν σοφότερος των αστροφυσικών, Στίβεν Χόκινγκ.

Τότε, ο «γραφικός» που πίστεψε τον Αριστοτέλη και έκανε το όραμά του πραγματικότητα ήταν ο Αλέξανδρος, o άνθρωπος που παραμένει αθάνατος στα όνειρα των θνητών εδώ και 2.300 χρόνια ως ο μέγιστος Μέγας. Τώρα, ο άνθρωπος που τολμά να σχεδιάζει και να επενδύει σε μια ανάλογα παράλογη διαστημική κατάκτηση είναι ο 45χρονος Καναδο-νοτιοαφρικανός Ελον Μασκ (Elon Musk), ο πολυμήχανος εφευρέτης και δισεκατομμυριούχος ιδιοκτήτης της SpaceX και της Tesla Motors και συνιδρυτής της PayPal και του SolarCity.

Προτού η Ιστορία αποφανθεί τη αποδείξει για τον αν ο Μασκ είναι όντως ένας νέος Αλέξανδρος ή ένας ακόμη «γραφικός», είναι σκόπιμο να δούμε πώς λογαριάζει την κατάκτηση του Άρη. Διότι… ποιος ξέρει, μπορεί τα εγγόνια μας να αναζητήσουν δουλειά στον Κόκκινο Πλανήτη!

Διαπλανητικά καραβάνια

Η προσωπική εμπλοκή του Ελον Μασκ με το όραμα κατάκτησης του Αρη ξεκίνησε το 2001, όταν είχε ήδη αποκομίσει τα πρώτα του 100 εκατομμύρια δολάρια από την πώληση μετοχικών μεριδίων του στις διαδικτυακές επιχειρήσεις που είχε ιδρύσει. Τότε δημοσίευσε την ιδέα του για μεταφορά στον Αρη ενός πειραματικού θερμοκηπίου, ονόματι «Mars Oasis», και τότε ήταν που άρχισε τα ταξίδια του στη Μόσχα για να αγοράσει ανασκευασμένους διηπειρωτικούς πυραύλους της πάλαι ποτέ Σοβιετικής Ενωσης (του τύπου Dnepr-1). Τελικά δεν αγόρασε κανέναν πύραυλο, αλλά έμαθε αρκετά ώστε να καταλάβει πως το κόστος υλικών για την κατασκευή ενός τέτοιου πυραύλου ήταν μόλις το 3% της τιμής πώλησής του. Οπότε, του μπήκε αμέσως η ιδέα να στήσει ο ίδιος ένα καινοτόμο εργοστάσιο κατασκευής πυραύλων, ούτως ώστε να μειωθεί το κόστος εκτόξευσης για τους πελάτες του στο ένα δέκατο αλλά… να παραμείνει το δικό του κέρδος στο 70%!

Ετσι, το 2002 ίδρυσε την εταιρεία που θα υλοποιούσε αυτή την ιδέα, την Space Exploration (Space Χ, www.spacex.com), που τώρα έχει πάνω από 4.000 υπαλλήλους. Για να είμαστε ιστορικά δίκαιοι, ο πρώτος που υπολόγισε λεπτομερειακά το τι θα απαιτούσε ως μεταφορά ένας εποικισμός του Αρη ήταν ο πασίγνωστος αρχιμηχανικός του Χίτλερ και κατόπιν της NASA, Βέρνερ φον Μπράουν (Wernher von Braun): στο βιβλίο του «The Mars Project», του 1948, έγραψε ότι για να μεταφερθούν οι πρώτοι 70 πιονέροι στον πλανήτη Άρη θα χρειαζόταν ένας στόλος 10 διαστημοπλοίων, φτιαγμένων από 1.000 πυραύλους τριών φάσεων καύσης.

Εννοείται ότι το αρχικό αυτό σενάριο του Φον Μπράουν αναθεώρησαν και βελτίωσαν τις επόμενες δεκαετίες τόσο οι διάδοχοί του στη NASA όσο και οι ανταγωνιστές τους στη Σοβιετική Υπηρεσία Διαστήματος – και αργότερα οι ομόλογοί τους στην Ευρωπαϊκή, την Κινεζική, την Ινδική… και όποια άλλη Υπηρεσία Διαστήματος ονειρεύεται διαπλανητικά ταξίδια.

Ολοι τους μελέτησαν καλά τα όσα είπε πριν από επτά δεκαετίες ο φον Μπράουν, ακριβώς όπως ο Αλέξανδρος μελέτησε ενδελεχώς την «Κάθοδο των Μυρίων» του Ξενοφώντα προτού ξεκινήσει την εκστρατεία του.

Αλλά ο Ελον Μασκ, ακριβώς όπως ο Αλέξανδρος, εντόπισε και το τι θα ήταν εκείνο που θα μετέτρεπε μια πρόσκαιρη «επιτυχημένη επιδρομή» σε μακρόβια «κατάκτηση εποικισμού»: μια αδιάλειπτη εφοδιαστική αλυσίδα.

Απλά ειπωμένο, ο Ελον Μασκ κατάλαβε ότι ο Αρης ποτέ δεν θα μετατρεπόταν από εξερευνητικός προορισμός σε προορισμό εποίκισης αν δεν στηνόταν πρώτα ένα τακτικό δρομολόγιο διαστημοπλοίων μεταξύ Γης – Αρη. Κάτι ανάλογο δηλαδή με τα καραβάνια στον Δρόμο του Μεταξιού, που επέτρεπαν στον όποιο οραματιστή επιχειρηματία να ανιχνεύσει τις αγορές του «πέρα κόσμου». Ομως για να γίνει ένα τέτοιο διαστημικό καραβάνι εφικτό και οικονομικά χρειάζεται τα διαστημόπλοια του δρομολογίου να μην είναι μίας χρήσης – όπως ήταν από τα χρόνια του φον Μπράουν ως σήμερα – αλλά πολλαπλών χρήσεων. Πράγμα που ακριβώς επιχειρεί η SpaceX: από το 2010 έχει αναπτύξει και εκτοξεύσει τρεις σειρές διαστημοπλοίων που επιστρέφουν στη Γη και επαναχρησιμοποιούνται.

Ως το 2040 η πρώτη αρειανή πόλη

Σε δηλώσεις του πριν από έναν μήνα – 10 Ιουνίου 2016, στην Washington Post – ο Μασκ προδιέγραψε την έναρξη των δρομολογίων του προς τον πλανήτη Άρη: Το 2018 θα γίνει η πρώτη πτήση της Space X στον πλανήτη Άρη, μεταφέροντας μόνο εξοπλισμό. Ο πύραυλος που θα μεταφέρει την πρώτη αυτή αποστολή θα είναι ο Falcon Heavy, με πρόωση ισοδύναμη εκείνης 18 αεροσκαφών τύπου Boeing 747 Jumbo Jet. Το όχημα που θα μεταφέρει, ο θαλαμίσκος Dragon, θα είναι δεκαπλάσιο σε όγκο του μεγαλύτερου οχήματος που μετέφερε ως τώρα η NASA στον Κόκκινο Πλανήτη. Και θα είναι το πρώτο που ίσως επιστρέψει στη Γη.

Η SpaceX «δίδαξε» στη NASA πώς γίνεται η ασφαλής ανάκτηση των πυραύλων για επαναχρησιμοποίησή τους Η SpaceX «δίδαξε» στη NASA πώς γίνεται η ασφαλής ανάκτηση των πυραύλων για επαναχρησιμοποίησή τους

Στη συνέχεια, οι πτήσεις θα συνεχιστούν με ρυθμό μία κάθε 26 μήνες, οπόταν ο Αρης βρίσκεται πλησιέστερα στη Γη (σε απόσταση 55 εκατ. χιλιομέτρων).

Το 2020, λοιπόν, η SpaceX σκοπεύει να στείλει δύο πυραύλους Falcon Heavy με δύο Dragon, αντίστοιχα, φορτωμένους και πάλι με εξοπλισμό πειραμάτων. Έπειτα το 2022 ο Μασκ σχεδιάζει να στείλει την υποδομή της αποικίας και το 2024 ελπίζει ότι θα έρθει η στιγμή που οι πρώτοι τολμηροί θα επιβιβαστούν στον ειδικά σχεδιασμένο Mars Colonial Transporter (MCT), για να αποβιβαστούν το 2025 και να θεμελιώσουν την πρώτη αποικία ανθρώπων στον Αρη. Με έναν στόλο από MCT να ελλιμενίζονται σε τροχιά γύρω από τη Γη, να ανεφοδιάζονται σε καύσιμα και να ξαναφεύγουν, ο Μασκ οραματίζεται ότι ως το 2040 θα έχει στηθεί μια σφύζουσα αρειανή πόλη και, ως το 2070, ένα εκατομμύριο εποίκων θα έχουν εγκατασταθεί οριστικά στον πλανήτη. Πόσο θα τους έχει κοστίσει το εισιτήριο; Αρχικά, περίπου 500.000 δολάρια κατ’ άτομο, υπολογίζει ο ίδιος, αλλά με τα χρόνια το τίμημα θα πέσει.

Τι το ιδιαίτερο θα έχει αυτός ο Mars Colonial Transporter είναι κάτι που ο Ελον Μασκ δεν αποκάλυψε ακόμη, αλλά δεσμεύτηκε ότι θα το πράξει στο πλαίσιο αεροδιαστημικού συνεδρίου που θα λάβει χώρα τον Σεπτέμβριο. Πάντως, υποσχέθηκε ότι «θα μας αφήσει άλαλους».

Ο πυρετός των αγουροξυπνημένων

Για τους τακτικούς αναγνώστες του BHMAScience δεν είναι πρωτόγνωρη η εξαγγελία σχεδίων εποικισμού του Αρη. Χρόνια ολόκληρα διαβάζουμε τέτοια σενάρια, άλλοτε από τη NASA και άλλοτε από επιχειρηματίες. Το εγχείρημα όμως του Ελον Μασκ, με τις επιτυχείς δοκιμές επαναπροσγείωσης των πυραύλων της Space X, ήρθε ακριβώς στην εποχή της οικονομικής κρίσης, όταν οι Υπηρεσίες Διαστήματος των δύο κλασικών ανταγωνιστών (ΗΠΑ και Ρωσίας) είχαν περικόψει δραστικά τις δαπάνες τους και τα μεγαλεπήβολα σχέδια. Η ίδια η NASA βρέθηκε να συμμετέχει ως… τεχνικός σύμβουλος στην επένδυση του Μασκ, ενώ άλλοι φιλόδοξοι επιχειρηματίες – όπως ο σερ Ρίτσαρντ Μπράνσον της Virgin, με τη Virgin Galactic, και οΤζεφ Μπέζος της Amazon με την Blue Origin – δοκιμάζουν τα δικά τους ιδιωτικά διαστημόπλοια. Γενικά η κατάσταση θυμίζει πολύ τα χρόνια μετά την ανακάλυψη της Αμερικής από τον Κολόμβο, όπου Ισπανοί, Πορτογάλοι, Γάλλοι και Ολλανδοί καμώνονταν αφέντες των θαλάσσιων οδών προς τον Νέο Κόσμο, αλλά ιδιώτες προσκυνητές και άνεργοι από τα αγγλικά λιμάνια εποίκισαν τις ΗΠΑ.

Εδώ και έναν χρόνο οι πάντες δείχνουν να έχουν πλέον αφυπνιστεί. Η NASA έσπευσε το 2015 να δημοσιεύσει τον «οδικό χάρτη της για τον Αρη» (www.nasa.gov/sites/default/files/atoms/files/journey-to-mars-next-steps-...

Το έπραξε έχοντας λάβει από τη Space X τα στοιχεία των προσεδαφίσεων με χρήση πυραύλων αντιρρόπησης, που την έπεισαν ότι είναι εφικτή η αποστολή μεγάλων φορτίων στον Αρη. Οπότε, τώρα, υπόσχεται από πλευράς της τον σχεδιασμό νέων πυραύλων που θα της επιτρέψουν την αποστολή εποίκων μέσα στη δεκαετία του 2030.

Τεχνικά, λοιπόν, ο κολοσσός που λέγεται NASA σκοπεύει να μην αφήσει τους ιδιώτες να της πάρουν το θήραμα. Οικονομικά όμως πώς θα αντέξει την κούρσα, όταν έχει από το 2014 προϋπολογίσει ότι το να στείλει ανθρώπους στον Αρη θα της κοστίσει 500 δισεκατομμύρια δολάρια;

Η απάντηση στο ερώτημα φαίνεται να είναι άλλο ένα ιστορικό ανέκδοτο:

Στις 12 Ιουνίου 2016 η NASA υπέγραψε στο Αμπου Ντάμπι μνημόνιο συνεργασίας με τη Διαστημική Υπηρεσία των… Αραβικών Εμιράτων.

Το μνημόνιο αυτό έχει ως πρώτη προτεραιότητά του την «εξερεύνηση του Αρη» και δίδει ως αντάλλαγμα για την αραβική χρηματοδότηση «διαμοίραση ερευνών, επιστημονικού εξοπλισμού και, ενδεχομένως, διαστημοπλοίων». Κατά τον χαλίφη Αλ Ρομαΐθι των Αραβικών Εμιράτων, ο βραχυπρόθεσμος στόχος τους είναι να στείλουν μη επανδρωμένο διαστημόπλοιο στον Αρη ως το 2021. Κατά τον διαχειριστή της NASA, Τσαρλς Μπόλντεν, «μαζί μπορούμε να φέρουμε την ανθρωπότητα στο πρόσωπο του Αρη και να φτάσουμε σε νέα ύψη για το καλό όλων των ανθρώπων… και θα το κάνουμε». Ναι, μα τον Αλλάχ. Αλλά το ακόμη πιο ανέκδοτο είναι ότι οι εμίρηδες δεν έβαλαν όλα τα αβγά τους στο καλάθι της NASA: υπέγραψαν παρόμοια μνημόνια και με τις διαστημικές υπηρεσίες της Ρωσίας, της Κίνας και της Βρετανίας. Οπότε, με όποιο διαστημικό καραβάνι κι αν βρεθούν στον Αρη, οι Αμπουνταμπιανοί προσδοκούν να είναι από τους πρώτους που θα κατοχυρώσουν στην ιδιοκτησία τους εδάφη και δικαιώματα εκμετάλλευσης.

Σε ποιον ανήκει εκείνος ο πλανήτης;

Το θέμα της εξωγήινης ιδιοκτησίας δεν είναι διόλου ανέκδοτο. Μπορεί να μας θέλγει η περιπέτεια του Αρη ως επιστημονική και τεχνολογική πρόκληση, αλλά η εγκατάσταση ανθρώπων σε άλλον πλανήτη δεν παύει να είναι και μια πρωτοφανής εθνικο-οικονομικο-κοινωνική πρόκληση. Βάσει ποιου δικαίου θα διαμοιραστεί η ιδιοκτησία του Κόκκινου Πλανήτη και με ποιο σύστημα θα διοικηθεί η αρειανή αποικία; Σίγουρα, δεν μπορούμε να επαναλάβουμε τη βαρβαρότητα κατάληψης του Νέου Κόσμου και την κυριαρχία του νόμου της Αγριας Δύσης. Αλλά… τι;

Το μόνο σχετικό διεθνές σύμφωνο που υπάρχει σε ισχύ είναι το Σύμφωνο Εξώτερου Διαστήματος (Outer Space Treaty – OST), που συνυπογράφηκε από τις ΗΠΑ, ΕΣΣΔ και Βρετανία το 1967, δύο χρόνια προτού οι Αμερικανοί πατήσουν το πόδι τους στη Σελήνη, και ως τώρα έχει υπογραφεί από άλλες 104 χώρες. Πρόκειται κατ’ ουσίαν για ένα πλαίσιο αρχών εξερεύνησης του Διαστήματος, το οποίο διατρανώνει ότι καμία χώρα δεν μπορεί να ανακηρύξει δική της κατάκτηση οποιοδήποτε ουράνιο σώμα, ούτε να χρησιμοποιήσει όπλα μαζικής καταστροφής σε αυτά. Μάλιστα, όλα τα ουράνια σώματα του ηλιακού μας συστήματος θεωρούνται «κοινή κληρονομιά της ανθρωπότητας».

Το σύμφωνο αυτό απευθυνόταν βέβαια στις εθνικές πρωτοβουλίες και ούτε καν διανοούνταν να ασχοληθεί με το τι θα διέπει τις ιδιωτικές εξερευνήσεις-κατακτήσεις στο Διάστημα. Το 1979 συντάχθηκε ο διάδοχος αυτού του συμφώνου, υπό την επωνυμία Σύμφωνο της Σελήνης (Moon Treaty), το οποίο έθετε τη συνέχεια της εξερεύνησης του ηλιακού μας συστήματος υπό την επιτροπεία του ΟΗΕ. Για τη διαχείριση των όποιων εδαφών και πόρων στους άλλους πλανήτες, το σύμφωνο υιοθετούσε το νομοθετικό πλαίσιο που ισχύει στη Γη για την εξερεύνηση της Ανταρκτικής. Εως σήμερα έχουν συνυπογράψει το σύμφωνο αυτό 16 χώρες, εκ των οποίων… καμία δεν ανήκει σε εκείνες που όντως έχουν τη δυνατότητα διαπλανητικών ταξιδιών!

Δικαιώματα εκμετάλλευσης και άμεση δημοκρατία!

Αντίθετα με τον ιδεαλισμό αυτών των κειμένων του τέλους του 20ού αιώνα, ο κυνικός πραγματισμός του 21ου έπεισε την κυβέρνηση των ΗΠΑ να ψηφίσει, στις 25 Νοεμβρίου 2015, τον Νόμο Διαστημικού Εμπορικού Ανταγωνισμού (US Commercial Space Launch Competitiveness Act). Ο νόμος αυτός δεν ξεκαθαρίζει με ποιον τρόπο «θα κόβονται οικόπεδα στους πλανήτες», αλλά αναγνωρίζει την ιδιοκτησία πόρων (όπως μεταλλεύματα) που θα φέρουν στη Γη από αυτούς οι ιδιώτες επενδυτές.

Από επιστημονική σκοπιά, η πιο πρόσφατη μελέτη που έγινε για το φλέγον θέμα της «μοιρασιάς του Αρη» δημοσιεύθηκε στις 30 Μαΐου 2016, στο περιοδικό Space Policy. Στο πόρισμά τους οι ερευνητές έγραψαν: «Ανταποκρινόμενοι στο αυξανόμενο ενδιαφέρον για αποστολές αποικισμού του Αρη τόσο από εθνικούς διαστημικούς οργανισμούς όσο και από ιδιωτικές επιχειρήσεις, προτείνουμε μια ρεαλιστική λύση που επιτρέπει τις οριοθετημένες αξιώσεις κυριαρχίας σε εδάφη εκτός των προστατευόμενων πλανητικών πάρκων, χωρίς να προδίδεται το πνεύμα του Συμφώνου Εξώτερου Διαστήματος (OST). Οι επιστήμονες θα αναλάβουν τον τοπικό προσδιορισμό και τη θέσπιση κανονιστικού πλαισίου για τη διαχείριση πλανητικών πάρκων. Οι ιδιώτες και οι κυβερνήσεις μπορεί να καταλάβουν περιορισμένες εκτάσεις της επιφάνειας του Αρη, τις οποίες θα διακυβερνήσουν σύμφωνα με την αντίστοιχη εθνική τους νομοθεσία (…) Οι τυχόν διαφωνίες θα επιλύονται διά της διπλωματικής οδού ή από προσωρινό δικαστήριο που θα απαρτίζεται από εκπροσώπους των λοιπών αποικιών στον Αρη. Ως διαχειριστικό όργανο που θα διασφαλίζει την επικοινωνία μεταξύ των αποικιών, προβλέπουμε τη σύσταση μιας Γραμματείας του Αρη».

Αν διαβάσετε προσεκτικά τη μελέτη τους (στο https://arxiv.org/ftp/arxiv/papers/1511/1511.05615.pdf)

, θα δείτε ότι έχουμε και πάλι να κάνουμε με ένα ιστορικό ανέκδοτο: όπως ακριβώς οι Αρβανίτες κατέλαβαν στην Αττική τα Λιόσια και τα Μεσόγεια πετώντας πέτρες όσο γίνεται μακρύτερα ο καθένας τους, η μελέτη προτείνει την κατοχύρωση αγροτεμαχίων μέγιστης διαμέτρου 100 χιλιομέτρων ανά αρειανό άποικο. Ναι, μεν, η εδαφική κυριότητα δεν θα είναι τυπικά πλήρης (μια και σέβεται το «κοινή κληρονομιά της ανθρωπότητας» του OST), αλλά θα κατοχυρώνει τα πλήρη δικαιώματα εκμετάλλευσής της.

Πιθανολογώ ότι θα συμφωνείτε ήδη μαζί μου πως, εννιά χρόνια πριν από την πιθανή πρώτη απόβαση ανθρώπων στον Αρη, το νομικό πλαίσιο αποίκισής του είναι ακόμη έωλο. Πόσω μάλλον εκείνο της διακυβέρνησής του: οι ερευνητές της προαναφερθείσας μελέτης προϋποθέτουν ότι οι άποικοι θα συνεχίσουν να κυβερνώνται από τις εθνικές τους κυβερνήσεις. Ακριβώς έτσι πίστευαν και οι Αγγλοι για τον Νέο Κόσμο, μέχρι που οι λιμενεργάτες της Βοστώνης πέταξαν ένα βράδυ τα τσουβάλια τσαγιού στη θάλασσα…

Τι λέει για όλα αυτά ο άνθρωπος που στοιχηματίζει πως θα αποβιβάσει πρώτος αποίκους στον Αρη; Μην ξαφνιαστείτε αν σας πω ότι «το του Αλεξάνδρου κλέος» τον έχει διαποτίσει για τα καλά: όπως εκείνος ευαγγελίστηκε μια παγκοσμιοποίηση στηριγμένη στον ελληνικό πολιτισμό, έτσι και ο νυν μιμητής του Αλεξάνδρου υποστηρίζει πως οι αποικίες στον Αρη προσφέρουν στην ανθρωπότητα μια μοναδική ευκαιρία αναθεώρησης του μοντέλου διακυβέρνησής της, επί το δικαιότερον. Τουτέστιν – ναι – ο Ελον Μασκ προβλέπει ότι ο Αρης θα διακυβερνηθεί με άμεση δημοκρατία!

Περιττό να υπογραμμίσω με πόσο ενδιαφέρον αναμένω να δω ένα εκατομμύριο αποίκους, που πλήρωσαν από 500.000 δολάρια μόνο για το εισιτήριο, να συναποφασίζουν απολύτως δημοκρατικά για το «σε ποια μεριά θα ρίξει ο καθένας την πετριά του».

http://www.pronews.gr/portal/20160711/genika/diastima/49/poioi-tha-kopsoyn-oikopeda-ston-planiti-ari-foto

Επιλογή έξι εταιρειών από τη NASA για την ανάπτυξη πειραματικών διαστημικών αποικιών.

Η NASA επέλεξε έξι αμερικανικές εταιρείες στο πλαίσιο του «Ταξιδιού προς τον Άρη», για την ανάπτυξη πρωτοτύπων κτηρίων εδάφους και concepts για υποδομές μακράς διαμονής στο βαθύ διάστημα.

Όπως ανακοίνωσε η αμερικανική διαστημική υπηρεσία, η NASA και οι εταιρείες που συνεργάζονται μαζί της θα δουλέψουν πάνω στην επέκταση της εμπορικής ανάπτυξης του διαστήματος, σε τροχιά γύρω από τη Γη, ενώ παράλληλα βελτιώνονται οι δυνατότητες εξερεύνησης στο βαθύ διάστημα με στόχο πιο μακροχρόνιες επανδρωμένες αποστολές.

Οι εταιρείες που επελέγησαν είναι οι εξής:

Bigelow Aerospace

Boeing

Lockheed Martin

Orbital ATK

Sierra Nevada Corporation’s Space Systems

NanoRacks

«Η NASA υλοποιεί μια φιλόδοξη επέκταση των επανδρωμένων διαστημικών πτήσεων, περιλαμβανομένου του “Ταξιδιού προς τον Άρη”, και αξιοποιούμε τις καινοτομίες, τις δυνατότητες και τη γνώση τόσο της κυβέρνησης όσο και του ιδιωτικού τομέα» λέει ο Τζέισον Κρούσαν, διευθυντής των Advanced Exploration Systems της NASA. «Οι επόμενες δυνατότητες επανδρωμένης εξερεύνησης που απαιτούνται, πέρα από τον πύραυλο Space Launch System (SLS) και την κάψουλα Orion είναι η διαμονή μακράς διαρκείας στο βαθύ διάστημα και τα συστήματα προώθησης στο διάστημα. Τώρα επικεντρώνουμε στις υποδομές διαμονής στο βαθύ διάστημα, όπου άνθρωποι θα ζουν και θα εργάζονται ανεξάρτητα για μήνες ή χρόνια, χωρίς παραδόσεις φορτίων από τη Γη».

Οι έξι εταιρείες θα έχουν 24 μήνες να αναπτύξουν τις προτάσεις τους. Το συνολικό κόστος του προγράμματος ανέρχεται περίπου στα 65 εκατομμύρια δολάρια για το 2016-2017, με τις προσπάθειες και τη χρηματοδότηση να συνεχίζονται και στο 2018.

http://www.naftemporiki.gr/story/1136392/epilogi-eksi-etaireion-apo-ti-nasa-gia-tin-anaptuksi-peiramatikon-diastimikon-apoikion

Περίεργοι σχηματισμοί βράχων στον Άρη.

Η φωτογραφία λήφθηκε στις 12/8/2016 (Sol 1428) από την κάμερα (ChemCam) του διαστημικού ρόβερ της NASA, Curiosity. Το Curiosity εξερευνά την επιφάνεια του Άρη από τον Αύγουστο του 2012.

http://physicsgg.me/2016/08/13/%cf%80%ce%b5%cf%81%ce%af%ce%b5%cf%81%ce%b3%ce%bf%ce%b9-%cf%83%cf%87%ce%b7%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%b9%cf%83%ce%bc%ce%bf%ce%af-%ce%b2%cf%81%ce%ac%cf%87%cf%89%ce%bd-%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%bd-%ce%ac%cf%81/

Η NASA ετοιμάζει ρομπότ για το «Ταξίδι στον Άρη»

Η NASA σε συνεργασία με το Space Center Houston, το Official Visitor Center του NASA Johnson Space Center και τη NineSigma, μία διεθνή οργάνωση συμβούλων καινοτομίας, έχει ανοίξει τις εγγραφές για έναν νέο διαγωνισμό, το Space Robotics Challenge. Το event αυτό επιδιώκει να αναπτύξει τις δυνατότητες των ανθρωποειδών ρομπότ που θα βοηθούν τους αστροναύτες στο ταξίδι τους προς τον Άρη.

Η Space Robotics Challenge είναι ένας διαγωνισμός ύψους ενός εκατ. δολαρίων με στόχο την αύξηση της επιδεξιότητας των ρομπότ. Οι ομάδες πρέπει να προγραμματίσουν ένα εικονικό ρομπότ, στα πρότυπα του Robonaut 5 της NASA (R5) για να μπορεί να πραγματοποιεί μια σειρά εργασιών σε εξομοίωση, λαμβάνοντας υπόψη και την καθυστέρηση στις επικοινωνίες μεταξύ Άρη και Γης.

Η NASA ενδιαφέρεται για την αύξηση των δυνατοτήτων των ρομπότ τόσο για την εξερεύνηση του διαστήματος όσο και για γήινες εφαρμογές. Καθώς οι αποστολές θα γίνονται όλο και πιο μακροχρόνιες και πιο πολύπλοκες, ρομπότ σαν το R5 θα μπορούν να χρησιμοποιούνται ως προπομποί επανδρωμένων αποστολών, ως βοηθοί ή ως επιστάτες και συντηρητές εγκαταστάσεων και εξοπλισμού που μένουν πίσω. Επίσης, η τεχνολογία R5 θα μπορούσε επίσης να βοηθήσει στη Γη, για χρήση σε επικίνδυνα περιβάλλοντα.

Ο διαγωνισμός θα πραγματοποιηθεί σε εικονικό περιβάλλον. Το R5 κάθε ομάδας θα πρέπει να λύσει το «πρόβλημα» μιας αμμοθύελλας που έχει προκαλέσει ζημιές σε μια αρειανή αποικία. Οι στόχοι θα είναι τρεις: Η ευθυγράμμιση ενός δορυφορικού πιάτου τηλεπικοινωνιών, η επισκευή εγκαταστάσεων ηλιακής ενέργειας και το σφράγισμα μιας ρωγμής.

Οι φιναλίστ του πρώτου γύρου θα ανακοινωθούν τον Δεκέμβριο. Η τελική φάση του διαγωνισμού θα διεξαχθεί τον Ιούνιο του 2017 και οι νικητές θα ανακοινωθούν στα τέλη του. Το λογισμικό που θα αναπτυχθεί μέσω του διαγωνισμού θα μπορεί να μεταφερθεί και σε άλλα συστήματα ρομποτικής, επιτρέποντας στην τεχνολογία αυτή να χρησιμοποιηθεί και σε άλλα παλαιότερα μοντέλα, όπως το Robonaut 2.

http://www.naftemporiki.gr/story/1139032/i-nasa-etoimazei-rompot-gia-to-taksidi-ston-ari

Αποστολή στον Αρη μέσω... Αλπεων.

Εχουν περάσει περίπου 100 χρόνια από τότε που ο πρώτος άνθρωπος πάτησε «πόδι» στον πλανήτη Αρη... με όχημα τη φαντασία του, μέσα από ταινίες (όπως η μικρού μήκους «Ενα ταξίδι στον Αρη» του 1910) και λογοτεχνικά βιβλία (με πρωταγωνιστή τον μυθιστορηματικό ήρωα Τζον Κάρτερ το 1912).

Πίσω στο παρόν, έναν αιώνα μετά, η ανθρωπότητα (προ)ετοιμάζεται πλέον να κάνει το άλμα από τη φαντασία στην πράξη, πραγματοποιώντας τις πρώτες πραγματικά επανδρωμένες αποστολές στον Κόκκινο Πλανήτη.

Το ρομποτικό όχημα «Curiosity» της NASA βρίσκεται εκεί από τον Αύγουστο του 2012... προετοιμάζοντας το έδαφος για την έλευση των πρώτων ανθρώπων. Αλλά και πίσω στη Γη, οι προετοιμασίες πλέον περνούν στο επόμενο στάδιο, με τους επιστήμονες να οργανώνουν επανδρωμένες δοκιμαστικές αποστολές σε μέρη... που θυμίζουν Αρη στις κορυφές οροσειρών και τις πλαγιές ηφαιστείων. Στόχος: η προσομοίωση της ζωής πάνω στον αφιλόξενο αλλά ελκυστικό Κόκκινο Πλανήτη και η μελέτη των ανθρώπινων αντιδράσεων μέσα σε τέτοιες συνθήκες προσομοίωσης.

Από χθες και για τις επόμενες έξι ημέρες, μια ομάδα δέκα απλών ανθρώπων (αποτελούμενη από πέντε άνδρες και πέντε γυναίκες) θα βρίσκεται σε ύψος 4.554 μέτρων στις Αλπεις, κοντά στα σύνορα Ελβετίας-Ιταλίας, στο πλαίσιο αποστολής που διοργανώνεται από το Γερμανικό Κέντρο Αεροπλοΐας και Αστροναυτικής (DLR) στην Κολωνία.

Η διαβίωση

Η ομάδα των δέκα είναι προγραμματισμένο να περάσει μία εβδομάδα σε συνθήκες έλλειψης οξυγόνου και χαμηλής ατμοσφαιρικής πίεσης, με έδρα το ιταλικό καταφύγιο «Regina Margherita». Κτισμένο σε ύψος 4.554 μέτρων, το εν λόγω καταφύγιο αποτελεί το «υψηλότερο» οίκημα της Γηραιάς Ηπείρου.

Αντίστοιχο πρόγραμμα με το ευρωπαϊκό των Αλπεων εκτελεί η NASA σε ηφαίστειο της Χαβάης

«Οταν στο μέλλον αστροναύτες εγκατασταθούν στον Αρη, είναι πολύ πιθανό ότι θα ζουν και θα εργάζονται σε τέτοιες ατμοσφαιρικές συνθήκες», δηλώνει στα γερμανικά μίντια ο ιατρικός διευθυντής της έρευνας, Ούλριχ Λίμπερ.

Πολλοί άνθρωποι, όταν βρεθούν σε «έντονα διαφοροποιημένες συνθήκες ατμοσφαιρικής πίεσης», εμφανίζουν συμπτώματα της καλούμενης νόσου των ορειβατών όπως πονοκέφαλο, ναυτία, πρήξιμο στα άκρα κ.ά. «Δεν μπορούμε ωστόσο να προβλέψουμε ποιοι άνθρωποι θα παρουσιάσουν αυτά τα συμπτώματα», συνεχίζει ο Λίμπερ, διευκρινίζοντας μάλιστα ότι σε αντίθεση με όσα λέγονται, η καλή φυσική κατάσταση δεν αποτελεί ασπίδα προστασίας. Ως εκ τούτου, αυτό που μένει ως στόχος για την επιστημονική ομάδα πίσω από τη γερμανική αποστολή είναι να διερευνήσει πώς μπορεί κανείς να παρακάμψει αποτελεσματικότερα τις αρνητικές επιπτώσεις που έχουν τα μεγάλα υψόμετρα στον ανθρώπινο οργανισμό.

Υπενθυμίζεται ότι ανάλογες αποστολές προσομοίωσης των συνθηκών που πρόκειται να αντιμετωπίσουν οι μελλοντικοί «έποικοι» στον πλανήτη Αρη πραγματοποιούνται τα τελευταία τρία χρόνια από τη NASA στα ηφαιστειογενή εδάφη της εξωτικής Χαβάης. Η αμερικανική Εθνική Υπηρεσία Αεροναυπηγικής και Διαστήματος έχει, στο πλαίσιο του προγράμματος HI-SEAS (Hawaii Space Exploration Analog and Simulation), πραγματοποιήσει ήδη τέσσερις αποστολές στο έδαφος του ηφαιστείου Μάνουα Λόα, του μεγαλύτερου ηφαιστείου στον κόσμο.

Στο πλαίσιο της τελευταίας μάλιστα από αυτές τις αποστολές, έξι επιστήμονες θα έχουν στις 28 Αυγούστου (την ερχόμενη Κυριακή) συμπληρώσει έναν ολόκληρο χρόνο... διαρκούς απομόνωσης μέσα σε έναν διώροφο θόλο, διαμέτρου 11 μέτρων και ύψους 6.

Το ρομπτικό όχημα Curiosity βρίσκεται στον Κόκκινο Πλανήτη από το 2012 και προετοιμάζει το έδαφος για την έλευση των πρώτων ανθρώπων

Η επιλογή της τοποθεσίας βέβαια δεν είναι τυχαία. Το ρομποτικό όχημα «Curiosity» της NASA έχει άλλωστε, ήδη από το φθινόπωρο του 2012, στείλει εικόνες από τον Αρη οι οποίες... μοιάζουν εντυπωσιακά με το ηφαιστειογενές τοπίο της Χαβάης.

Ορόσημο το 2035

Η NASA έχει θέσει στόχο να πραγματοποιήσει την πρώτη επανδρωμένη αποστολή στον πλανήτη Αρη έως το 2035. Ο επικεφαλής μάλιστα της αμερικανικής υπηρεσίας Τσαρλς Μπόλντεν ανακοίνωσε σχετικά πρόσφατα, σε σχεδόν πανηγυρικό τόνο, ότι η NASA βρίσκεται όντως πιο κοντά από ποτέ άλλοτε στο να πραγματοποιήσει την πρώτη επανδρωμένη αποστολή στον Κόκκινο Πλανήτη. Οι πρακτικές προκλήσεις ωστόσο μιας τέτοιας αποστολής θα είναι κολοσσιαίες. Μια επανδρωμένη αποστολή στον Αρη υπολογίζεται ότι θα διαρκέσει συνολικά περί τα τρία χρόνια. Το «πήγαινε» εκτιμάται ότι θα διαρκέσει περίπου 6 με 8 μήνες. Η παραμονή εκεί άλλους 12 με 16 μήνες και η επιστροφή άλλους 6 με 8. Γη και Αρης έρχονται κοντά κάθε 26 μήνες, κάθε φορά δηλαδή που ευθυγραμμίζονται, με αποτέλεσμα η μεταξύ τους απόσταση να μειώνεται στα... 70 εκατομμύρια χιλιόμετρα.

Στην φωτογραφία εικόνα από το καταφύγιο «Regina Margherita» σε κορυφή των Αλπεων στα σύνορα Ελβετίας - Ιταλίας, που θα φιλοξενήσει 5 άνδρες και 5 γυναίκες οι οποίοι συμμετέχουν στο πρόγραμμα του Γερμανικού Κέντρου Αεροπλοΐας και Αστροναυτικής.

http://www.ethnos.gr/diethni/arthro/apostoli_ston_ari_meso_alpeon-64465296/

Αποκαλυπτήρια του κινεζικού ρομπότ που θα εξερευνήσει τον Άρη το 2020.

Στη δημοσιότητα έδωσε χθες η Κίνα τις πρώτες εικόνες από τα τελικά σχέδια του ρομποτικού οχήματος εξερεύνησης αλλά και σκάφους προσεδάφισης που προορίζει για τον Άρη. Οι εικόνες προέρχονται από την Κρατική Υπηρεσία Επιστημών, Τεχνολογίας και Βιομηχανίας, η οποία υπάγεται στο κινεζικό υπουργείο Άμυνας και έχει αναλάβει την υλοποίηση της αποστολής στον Κόκκινο Πλανήτη.

Η Κίνα, η οποία επενδύει τεράστια κεφάλαια στο διαστημικό της πρόγραμμα, είχε ανακοινώσει από τον Απρίλιο ότι «γύρω στο 2020» σκοπεύει να στείλει μη επανδρωμένα σκάφη στον Άρη, τα οποία θα προσεδαφισθούν στον πλανήτη.

Στο διάστημα που μεσολάβησε φαίνεται πως συγκεκριμενοποιήθηκε ακόμη περισσότερο το χρονοδιάγραμμα της αποστολής, αφού η εκτόξευση θα γίνει τον Ιούλιο ή τον Αύγουστο του 2020, όπως δήλωσε στο εθνικό ειδησεογραφικό πρακτορείο της χώρας Xinhua ο Ζανγκ Ρονγκιάο, επικεφαλής του πρότζεκτ.

Πάντως, όπως πρόσθεσε, το εγχείρημα δεν θα είναι καθόλου εύκολο. «Οι προκλήσεις που αντιμετωπίζουμε δεν έχουν προηγούμενο», σημείωσε χαρακτηριστικά.

Σύμφωνα με το Xinhua, η αποστολή θα ξεκινήσει από το διαστημικό κέντρο Wenchang της επαρχίας Χαϊνάν. Έπειτα από ένα ταξίδι επτά περίπου μηνών, το όχημα προσεδάφισης θα διαχωρισθεί από το διαστημόπλοιο, ώστε να ξεκινήσει την κάθοδό του για να φθάσει μέχρι την επιφάνεια του Άρη μαζί με το ρομποτικό όχημα εξερεύνησης.

Η προσεδάφιση αναμένεται να γίνει σε μία περιοχή κοντά στον ισημερινό του πλανήτη, την οποία στη συνέχεια θα εξερευνήσει το ρομπότ. Γι’ αυτό τον σκοπό, θα είναι εφοδιασμένο με έξι τροχούς, ενώ επίσης θα διαθέτει τέσσερα ηλιακά πάνελ, για να παράγει ηλεκτρική ενέργεια από τις ηλιακές ακτίνες.

Σύμφωνα με τους υπεύθυνους της αποστολής, η περιπλάνησή του στον πλανήτη θα διαρκέσει 92 ημέρες. Έχοντας βάρος 200 κιλά, για τις έρευνές του θα χρησιμοποιήσει 13 επιστημονικά όργανα, όπως μία τηλεχειριζόμενη κάμερα και ένα ραντάρ, χάρις στο οποίο θα μπορεί να προσδιορίσει τη σύσταση του εδάφους και να αναζητήσει ίχνη πάγου και νερού.

Ένα βασικό κίνητρο πίσω από το διαστημικό πρόγραμμα της Κίνας είναι το εθνικό γόητρο, καθώς η κατάκτηση του διαστήματος ενισχύει το στάτους της χώρας ως παγκόσμιας υπερδύναμης. Το πρώτο ουράνιο σώμα που «επισκέφθηκε» ένα κινεζικό μη επανδρωμένο σκάφος ήταν Σελήνη το οποίο, παρά τα μηχανικά προβλήματα που παρουσίασε, μπόρεσε τελικά να παραμείνει σε λειτουργία για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα από αυτό που προβλεπόταν.

Το 2011, η Κίνα αποπειράθηκε να στείλει έναν δορυφόρο στον Κόκκινο Πλανήτη, χωρίς όμως επιτυχία. Ο λόγος ήταν πως, αν και το ρωσικό διαστημόπλοιο που τον μετέφερε τέθηκε σε τροχιά γύρω από τη Γη δεν κατάφερε να πυροδοτήσει τους κινητήρες του, για να ταξιδέψει πέρα από τη γήινη τροχιά.

http://www.naftemporiki.gr/story/1140171/apokaluptiria-tou-kinezikou-rompot-pou-tha-eksereunisei-ton-ari-to-2020

Νέα έρευνα καταρρίπτει τη θεωρία για το τρεχούμενο νερό στον Αρη.

Το περασμένο φθινόπωρο, οι επιστήμονες της NASA ανακοίνωσαν ότι ο Κόκκινος Πλανήτης μπορεί εποχικά να εμφανίζει νερό σε ρευστή μορφή, υποδεικνύοντας ως αποδείξεις του φαινομένου τους αύλακες που υποτίθεται ότι έμεναν πίσω μετά την εξάτμιση του νερού. Ωστόσο, μία νέα μελέτη, η οποία δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση Geophysical Research Letters υποδεικνύει ότι τελικά ο Αρης μπορεί να μην είναι και η όαση που είχαμε οραματιστεί βλέποντας τους συγκεκριμένους σχηματισμούς στην επιφάνειά του.

Αυτή τη φορά οι Κρίστοφερ Εντουαρντς και Σιλβέν Πικέ μελέτησαν τις συγκεκριμένες δομές στην επιφάνεια του πλανήτη, χρησιμοποιώντας ένα όργανο θερμικής χαρτογράφησης που υπάρχει στο διαστημικό σκάφος Mars Odyssey και διαπίστωσαν ότι δεν καταγράφεται καμία μεταβολή ανάμεσα στις αυλακώσεις της επιφάνειας του Κόκκινου Πλανήτη και τη γειτονική περιοχή, γεγονός που μαρτυρά ότι οι αυλακώσεις δεν αποτελούνται από υγρή άμμο. Στην καλύτερη περίπτωση, λένε οι αστρονόμοι, οι αυλακώσεις δεν περιέχουν περισσότερο από 3% υγρό νερό, κάτι που θεωρητικώς προσδίδει στο έδαφος ελαφριά υγρασία.

Κι αυτό είναι η πιο αισιόδοξη προοπτική, ενώ όπως επισήμανε ο Εντουαρντς, είναι πολύ πιθανό οι αυλακώσεις τις επιφάνειας του Κόκκινου Πλανήτη να μην περιλαμβάνουν καθόλου νερό.

«Γιατί, ωστόσο, βλέπουμε σε αυτή την περιοχή του Κόκκινου Πλανήτη τη συγκεκριμένη διαδικασία και τι είναι αυτό που προσδίδει στο έδαφος το σκουρότερο χρώμα δεν είναι απολύτως σαφές», τονίζει ο Κρίστοφερ Εντουαρντς και συνεχίζει «αλλά το να δεχθούμε ότι πρόκειται για τρεχούμενο νερό... κάτι τέτοιο δεν αποτελεί ολόκληρη την ιστορία και δεν είναι απαραίτητα και σωστό».

Ο Εντουαρντς, ο οποίος σήμερα είναι καθηγητής στο πανεπιστήμιο της βόρειας Αριζόνας και η Πικέ, του Jet Propulsion Laboratory της NASA, χρησιμοποίησαν τα στοιχεία που συγκέντρωσε επί μία πενταετία το όργανο Themis, που μετρά τη θερμική ενέργεια που απελευθερώνεται από την επιφάνεια του Κόκκινου Πλανήτη και συνέκριναν τη θερμοκρασία των πιο σκούρων σημείων της επιφάνειας του (αύλακες) με τις πιο ανοικτόχρωμες χωρίς, ωστόσο, να διαπιστώσουν την παραμικρή διαφορά.

Αυτό, ωστόσο, δεν σημαίνει απαραίτητα ότι η NASA έχει κάνει λάθος, αλλά πιθανώς μία ελάχιστη ποσότητα ύδατος να ενυδατώνει τα άλατα του έδαφος και μετά να εξατμίζεται, αλλά δεν πρέπει να αποκλειστεί και καμία άλλη υπόθεση τονίζει ο Εντουαρντς.

http://www.kathimerini.gr/872056/article/epikairothta/episthmh/nea-ereyna-katarriptei-th-8ewria-gia-to-trexoymeno-nero-ston-arh

Με το βλέμμα στον Άρη, εθελοντές της NASA πέρασαν 12 μήνες σε απομόνωση.

Αφού πέρασαν έναν χρόνο απομονωμένοι από τον κόσμο, κλεισμένοι μέσα σε έναν θόλο στην πλαγιά του ηφαιστείου Μάουνα Λόα, οι έξι εθελοντές που είχαν αναλάβει να συγκεντρώσουν δεδομένα για λογαριασμό της Nasa, προκειμένου να χρησιμοποιηθούν σε ενδεχόμενη επανδρωμένη αποστολή στον Άρη, ολοκλήρωσαν την Κυριακή το έργο τους και ξαναβγήκαν στον κόσμο.

Οι τρεις άνδρες και οι τρεις γυναίκες εθελοντές είχαν κλειστεί από τις 28 Αυγούστου 2015 σε έναν θόλο διαμέτρου 11 μέτρων και ύψους 6 μέτρων στη βόρεια, άνυδρη πλευρά του Μάουνα Λόα, στη Χαβάη. Το «πλήρωμα» αποτελείτο από έναν Γάλλο βιοαστρονόμο, μια Γερμανίδα φυσικό και τέσσερις Αμερικανούς: έναν πιλότο, έναν αρχιτέκτονα, μια γιατρό/δημοσιογράφο και μια εδαφολόγο.

Σε ένα βίντεο εικονίζονται οι έξι να βγαίνουν από τον θόλο και να ποζάρουν για μια selfie με τους επισκέπτες. Οι οργανωτές του εγχειρήματος τους πρόσφεραν αμέσως φρέσκα φρούτα και λαχανικά.

Ο Γάλλος Σιπριάν Βερσέ δήλωσε «ενθουσιασμένος» που του δίνεται ξανά η ευκαιρία «να κάνει βόλτες στον καθαρό αέρα, να συναντά αγνώστους και να τρώει φρέσκα προϊόντα». Το δυσκολότερο πράγμα που αντιμετώπισε στην αποστολή ήταν η «μονοτονία», εξήγησε σε συνέντευξη που παραχώρησε στο Periscope, προτρέποντας τους επόμενους πιθανούς εθελοντές να πάρουν μαζί τους πολλά βιβλία.

Ο Βερσέ τόνισε πάντως ότι είναι ικανοποιημένος από τα αποτελέσματα και την εμπειρία που αποκόμισε. «Μια αποστολή στον Άρη είναι ρεαλιστικός στόχος για το εγγύς μέλλον. Τα τεχνολογικά και τα ψυχολογικά προβλήματα μπορούμε να τα υπερβούμε» υποστήριξε.

Ένας άλλος εθελοντής, ο Αμερικανός Τρίσταν Μπασινγκθγουέιτ αφηγήθηκε ότι στον ελεύθερο χρόνο τους διασκέδαζαν χορεύοντας σάλσα ή παίζοντας γιουκαλίλι. «Αν μπορείς να ασχοληθείς με κάτι που συμβάλλει στην προσωπική ανάπτυξή σου, τότε δεν τρελαίνεσαι» σημείωσε.

Οι συμμετέχοντες δεν βίωσαν καμία αλλαγή των εποχών στο διάστημα αυτό και μπορούσαν να βγουν έξω μόνο αν φορούσαν διαστημική στολή. Ο θόλος βρίσκεται σε μια ζώνη με ελάχιστη βλάστηση και πολύ λίγα ζώα. Οι έξι εθελοντές είχαν στη διάθεσή τους ένα μικρό δωμάτιο ο καθένας που χωρούσε ένα κρεβάτι εκστρατείας και ένα γραφείο. Έτρωγαν τυρί σκόνη και τόνο σε κονσέρβα και είχαν περιορισμένη πρόσβαση στο διαδίκτυο.

Σκοπός της Nasa ήταν να συγκεντρώσει όσο το δυνατόν περισσότερες πληροφορίες για τη συνοχή της ομάδας και την ψυχική κατάσταση των μελών σε τέτοιου είδους αποστολές, αποκομμένες από τον κόσμο. Τα πειράματα απομόνωσης στη Γη εντάσσονται στο πλαίσιο ενός προγράμματος που αποκαλείται HI-SEAS. Η αμερικανική διαστημική υπηρεσία ελπίζει ότι θα καταφέρει να στείλει μια επανδρωμένη αποστολή στον Άρη τη δεκαετία του 2030.

Άλλες δύο «αποστολές» του HI-SEAS πρόκειται να γίνουν το 2017 και το 2018 και αναμένεται να διαρκέσουν τουλάχιστον οκτώ μήνες. Οι οργανωτές έχουν ήδη ξεκινήσει την αναζήτηση εθελοντών.

http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500097903

Αρειανή η... Σαντορίνη.

Η υφιστάμενη γνώση για τη Γη προέρχεται από τη μακροχρόνια παρατήρηση με έναν συνδυασμό τεχνικών που βασίζονται στη γεωφυσική, στη γεωδαισία, στη γεωχημεία, στην πετρολογία και σε άλλα συναφή επιστημονικά πεδία.

Το αντίστοιχο επίπεδο γνώσης για τον κοντινό μας πλανητικό γείτονα, τον Αρη, είναι σαφέστατα σε εμβρυϊκό στάδιο. Αιτία αυτού είναι η έλλειψη επί τόπου γεωφυσικών μετρήσεων, καθώς επίσης η αδυναμία επιστροφής δειγμάτων από τον αφιλόξενο πλανήτη.

Δυστυχώς η NASA ανακοίνωσε ότι η αποστολή Insight θα αναβληθεί για τουλάχιστον δύο χρόνια, με πιθανότερη ημερομηνία εκτόξευσης τον Μάιο του 2018.

Η αποστολή αυτή βασίζεται σε ένα τελευταίας τεχνολογίας σεισμόμετρο, όργανο που μπορεί να «δει» με μεγάλη ακρίβεια το εσωτερικό του πλανήτη Αρη. Η καθυστέρηση της αποστολής οδηγεί τους πλανητικούς επιστήμονες να βρουν άλλες διεξόδους στην προσπάθεια να μελετήσουν τις συνθήκες δημιουργίας του Αρη, χρησιμοποιώντας δεδομένα που στέλνουν τα ρομπότ εξερεύνησης που βρίσκονται στον Κόκκινο Πλανήτη αλλά και δεδομένα από δορυφόρους και μετεωρίτες.

Αρειανή μελέτη στη Γη.

Οι μετεωρίτες με προέλευση τον πλανήτη Αρη είναι τα μόνα δείγματα που αποδεδειγμένα μπορούν να δώσουν σημαντικές πληροφορίες για τις συνθήκες γένεσης και εξέλιξης του πλανήτη τα τελευταία τουλάχιστον 2 δισεκατομμύρια χρόνια.

Ως τις 23 Αυγούστου 2016 είχαν επιβεβαιωθεί 174 μετεωρίτες με προέλευση τον πλανήτη Αρη. Ωστόσο η φιλοδοξία του ανθρώπου για μια μελλοντική επανδρωμένη αποστολή στον πλανήτη Αρη απαιτεί επιπλέον στοιχεία για το είδος των πετρωμάτων που βρίσκονται εκεί, καθώς επίσης για μια πληθώρα ιδιοτήτων τους, όπως για παράδειγμα η αντοχή τους, η συνεκτικότητά τους, το ποσοστό του νερού και τα ορυκτά που περιέχουν, κ.ά. Αυτού του τύπου η έρευνα διευκολύνεται από τη μελέτη αρκετών γήινων ηφαιστειακών πετρωμάτων που μοιάζουν με μια ομάδα πετρωμάτων του πλανήτη Αρη, τους σεργκοτίτες. Τέτοια πετρώματα καλούνται «αρειανά ανάλογα» και μελετώνται επισταμένως από τους επιστήμονες για μια πληθώρα ιδιοτήτων τους.

Η Σαντορίνη υποψήφια στη λίστα

Ο δρ Ιωάννης Μπαζιώτης, επίκουρος καθηγητής Ορυκτολογίας - Πετρολογίας του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών, σε συνεργασία με το Πολυτεχνείο Κρήτης και το Jet Propulsion Laboratory της Αμερικής, ηγείται της προσπάθειας που έχει ως στόχο τη μελέτη των ηφαιστειακών πετρωμάτων της νήσου Σαντορίνης. Η σύγκριση των πετρωμάτων της Σαντορίνης με αντίστοιχα πετρώματα από τις περιοχές της Ισλανδίας, της Νότιας Αφρικής και της Νορβηγίας, τα οποία θεωρούνται εξαιρετικά «αρειανά ανάλογα», έδειξε ότι η Σαντορίνη θα πρέπει να συμπεριληφθεί στη λίστα των «αρειανών αναλόγων». Ειδικότερα, οι φυσικές ιδιότητες, τα ορυκτολογικά συστατικά, οι δομές που σχηματίζονται σε επίπεδο μικροκλίμακας, καθώς και οι φασματοσκοπικές ιδιότητες παρουσίασαν μεγάλη ομοιότητα προς τις αντίστοιχες ιδιότητες των επιβεβαιωμένων «αρειανών αναλόγων».

Πρόσφατα ο δρ Ιωάννης Μπαζιώτης, στο πλαίσιο του Διεθνούς Συνεδρίου της Meteoritical Society of America που διεξήχθη στο Βερολίνο, παρουσίασε τα αποτελέσματα της έρευνας και έτυχε εξαιρετικής αποδοχής από την επιστημονική κοινότητα. Είναι χαρακτηριστικό ότι το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας του Λονδίνου, μέσω της δρος Κάρολιν Σμιθ, εκδήλωσε ζωηρό ενδιαφέρον, και συμφωνήθηκε να συμβάλει σε επόμενα στάδια της έρευνας. Το επόμενο βήμα της ερευνητικής προσπάθειας περιλαμβάνει την απευθείας σύγκριση των ιδιοτήτων των πετρωμάτων της Σαντορίνης με αντίστοιχες ιδιότητες των μετεωριτών από τον πλανήτη Αρη, με δεδομένα επιφάνειας από το ρομπότ Curiosity και φασματοσκοπικά από τους δορυφόρους που βρίσκονται σε τροχιά γύρω από τον Κόκκινο Πλανήτη. Απώτερος στόχος είναι να εκτιμηθεί η πιθανότητα η Σαντορίνη να αποτελεί ένα καλύτερο και πληρέστερο «αρειανό ανάλογο» από τα υπάρχοντα.

Πώς βρήκαμε τα «αρειανά ανάλογα»

Ο δρ Ιωάννης Μπαζιώτης μίλησε στο «Βήμα» για την ενδιαφέρουσα έρευνά του.

Τι ακριβώς μπορούμε να μάθουμε από τα «αρειανά ανάλογα» είτε για τον Αρη είτε για τη Γη είτε για το ηλιακό μας σύστημα γενικότερα;

«Τα "ανάλογα" είναι πετρώματα που μπορούν να δώσουν απαντήσεις σχετικά με το πότε και πώς σχηματίστηκαν. Μας βοηθούν να κατανοήσουμε ποια είναι η ηλικία της Γης και του Αρη, ή ποιες διαδικασίες έλαβαν χώρα κατά τον σχηματισμό τους, ώστε να έρθουμε εγγύτερα στην κατανόηση της δημιουργίας του ηλιακού μας συστήματος. Επιπλέον, υπάρχουν περιοχές στη Γη οι οποίες διατηρούν "απολιθωμένες" πληροφορίες που μπορεί να σχετίζονται με την ανάπτυξη ζωής ("βιοσφραγίδες"). Γι' αυτό η μελέτη τέτοιων "αναλόγων" (π.χ. Ανταρκτική, Yellowstone) μπορεί να δώσει απαντήσεις για την εμφάνιση της ζωής - κατά το μακρινό παρελθόν - στον πλανήτη Αρη. Επίσης τα "ανάλογα" μπορούν να αποτελέσουν εργαστήρια εφαρμογής νέων τεχνολογιών. Σε περιοχές με γεωμορφολογικά χαρακτηριστικά όμοια με αυτά του Αρη (έρημος Γιούτα, Ατακάμα) μπορούν να δοκιμαστούν προηγμένα συστήματα κίνησης ρομπότ ή να γίνουν δοκιμαστικές γεωτρήσεις που θα βοηθήσουν τους επιστήμονες στη βελτιστοποίηση των τεχνικών διάτρησης κατά τη διάρκεια μιας μελλοντικής αποστολής στον Κόκκινο Πλανήτη».

Υπήρχαν εξαρχής ενδείξεις ότι είναι πιθανό η Σαντορίνη να διαθέτει πετρώματα ανάλογα με αυτά του Αρη ή απλώς σκεφθήκατε ότι αξίζει τον κόπο να κάνετε μια έρευνα εκεί;

«Η ανακάλυψη της περιοχής που προτείνουμε ως "αρειανό ανάλογο" προέκυψε ύστερα από λεπτομερή βιβλιογραφική ανασκόπηση. Αφού καταλήξαμε ότι ίσως τα πετρώματα της Σαντορίνης διέθεταν αρκετές πιθανότητες να είναι ανάλογα με αυτά του Αρη, ακολούθησε η ανάθεση μιας πτυχιακής μελέτης περιλαμβάνοντας δειγματοληψία, αναλύσεις και σύγκριση των δεδομένων με τα αντίστοιχα των γήινων - επιβεβαιωμένων - "αρειανών αναλόγων" και μετεωριτών».

Υπάρχουν άλλες περιοχές στην Ελλάδα όπου πιθανώς να υπάρχουν «αρειανά ανάλογα», όπως για παράδειγμα η Νίσυρος, και αν ναι, σκοπεύετε να τις επισκεφθείτε και να κάνετε έρευνες εκεί;

«Αυτή είναι μια καλή ερώτηση. Ηδη έχει καταρτιστεί ένα λεπτομερές πλάνο για επόμενες ερευνητικές αποστολές σε τρεις-τέσσερις υποψήφιες περιοχές στον ελλαδικό χώρο που αξίζει να μελετηθούν. Προς το παρόν, επιτρέψτε μου να μη σας δώσω περισσότερες πληροφορίες».

Εκτός από την απόκτηση νέων επιστημονικών γνώσεων, μπορεί η ανακάλυψη αυτών των πετρωμάτων να ανοίγει και άλλα πεδία δραστηριότητας;

Για παράδειγμα, οι περιοχές που εντοπίζονται μπορούν να αποκτήσουν ενδεχομένως ένα απρόσμενο για αυτές τουριστικό ενδιαφέρον;

«Εδώ θα πρέπει να σταθούμε όχι μόνο ως Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών αλλά και ως χώρα. Η ανάπτυξη μιας περιοχής οφείλει να είναι πολύπλευρη και να μη μένει μόνο στον "θερινό τουρισμό". Η Ελλάδα έχει πολλές γεωμορφές και περιοχές με μεγάλο επιστημονικό ενδιαφέρον. Είμαι βέβαιος πως τα "αρειανά ανάλογα" θα μπορούσαν αφενός να προσελκύσουν επιστήμονες μεγάλων φορέων του εξωτερικού (NASA, ESA) και αφετέρου να ενταχθούν σε γεωτουριστικές δράσεις, με απώτερο στόχο την "περιπλάνηση" του κοινού σε μια επιστήμη η οποία τώρα πραγματοποιεί τα πρώτα της βήματα στην Ελλάδα».

http://www.tovima.gr/science/article/?aid=827375

«Φως» στο γεωλογικό παρελθόν του Άρη από εντυπωσιακές εικόνες του Curiosity.

Εντυπωσιακές έγχρωμες φωτογραφίες του ανάγλυφου του Άρη έστειλε στη Γη το ρομπότ Curiosity της NASA, χάρις στις οποίες οι επιστήμονες έχουν στη διάθεσή τους νέα στοιχεία για τη γεωλογική ιστορία του Κόκκινου Πλανήτη.

Οι εικόνες προέρχονται από την περιοχή «Murray Buttes» του Άρη, την οποία εξερευνά το ρομπότ. Η λήψη τους έγινε στις 8 Σεπτεμβρίου με τη Mastcam, την κάμερα που διαθέτει το Curiosity για να αποτυπώνει το αρειανό τοπίο.

Στόχος των υπεύθυνων της αποστολής του Curiosity είναι από τα στιγμιότυπα να συνθέσουν στο προσεχές διάστημα μεγάλες πανοραμικές εικόνες της περιοχής.

«Ως επιστημονική ομάδα του Curiosity, είμαστε ενθουσιασμένοι παρακολουθώντας αυτή την περιπλάνηση στον Άρη, που θυμίζει ταξίδι μέσα σε αμερικανική έρημο», αναφέρει ο Άσβιν Βασαβάδα, επικεφαλής της ομάδας από το Εργαστήριο Αεριοπροώθησης (JPL) της NASA στην Πασαντίνα της Καλιφόρνια.

Τα υψώματα και τα οροπέδια που διακρίνονται στο ανάγλυφο σχηματίστηκαν από “αρχαία” άμμο, η οποία μεταφέρθηκε από ανέμους και κατακάθισε όταν αυτοί κόπασαν.

«Μελετώντας αυτά τα υψώματα θα κατανοήσουμε καλύτερα τη δημιουργία των αμμόλοφων, οι οποίοι άλλαξαν τη χημική σύσταση των υπόγειων κοιτασμάτων νερού και, με τη διάβρωση που προκάλεσαν, διαμόρφωσαν το τοπίο που βλέπουμε σήμερα», προσθέτει ο επιστήμονας.

Τα καινούρια στιγμιότυπα προέρχονται από την τελευταία στάση του Curiosity στην περιοχή, την οποία εξερεύνησε για ένα μήνα. Την εβδομάδα που διανύουμε, το ρομπότ έχει απομακρυνθεί από τους αμμόλοφους, κινούμενο προς τα νότια.

Το Curiosity προσεδαφίστηκε στον Κόκκινο πλανήτη στις 6 Αυγούστου 2012.Πέρα από τη φωτογράφηση του ανάγλυφου, το ρομπότ αναλύει επίσης δείγματα χώματος από τον Άρη, χρησιμοποιώντας γι’ αυτό τον σκοπό το όργανο SAM (Sample Analysis at Mars), το οποίο μέσα σε ένα μικρό φούρνο θερμαίνει τα δείγματα στους 800 βαθμούς Κελσίου.

Τα δείγματα συλλέγονται από ένα ρομποτικό βραχίονα και μετά μελετάται η χημική σύσταση των αερίων που απελευθερώνονται με τη θέρμανση.

http://www.naftemporiki.gr/story/1146919/fos-sto-geologiko-parelthon-tou-ari-apo-entuposiakes-eikones-tou-curiosity