Jump to content

Σούπερ νόβα-υπερκαινοφανείς.


Προτεινόμενες αναρτήσεις

Βίντεο: η μεγαλειώδης έκρηξη ενός σουπερνόβα. :cheesy:

To βίντεο που ακολουθεί αρχίζει με την θέα ενός ερυθρού υπεργίγαντα, ενός άστρου 500 φορές μεγαλύτερο και 20000 φορές λαμπρότερο από τον ήλιο. Όταν στο εσωτερικό του άστρου εξαντλούνται οι πυρηνικές αντιδράσεις σύντηξης το άστρο καταρρέει εξαιτίας της βαρύτητας. Η απότομη κατάρρευση δημιουργεί ένα κρουστικό κύμα προς τα έξω. Το κρουστικό κύμα αρχικά σπάει την ορατή επιφάνεια του άστρου σε μια σειρά από δακτυλιοειδείς πίδακες και μόνο μετά από 20 λεπτά αργότερα η πλήρης ένταση του κρουστικού κύματος φτάνει στην επιφάνεια για να ολοκληρωθεί αυτό που ονομάζουμε έκρηξη σουπερνόβα.Κατά την διάρκεια της έκρηξης των σουπερνόβα τα εξωτερικά στρώματα του άστρου εκτινάσσουν στο διάστημα ποσότητες στοιχείων όπως Υδρογόνο, Ήλιο, Άνθρακα και Οξυγόνο. Ταυτόχρονα στα εσωτερικά στρώματα, σχηματίζονται διαμέσου της αργής σύλληψης νετρονίων (s-process) βαρύτερα στοιχεία όπως Νέον, Μαγνήσιο, Αργόν, Ασβέστιο κ.ο.κ, και διαμέσου της ταχείας σύλληψης νετρονίων (r-process) βαρύτερα στοιχεία μέχρι το Ουράνιο κι ακόμη πιο βαρύτερα.

Παρακολουθείστε την προσομοίωση της έκρηξης στο βίντεο που ακολουθεί:

http://physicsgg.me/2016/03/22/%ce%b2%ce%af%ce%bd%cf%84%ce%b5%ce%bf-%ce%b7-%ce%bc%ce%b5%ce%b3%ce%b1%ce%bb%ce%b5%ce%b9%cf%8e%ce%b4%ce%b7%cf%82-%ce%ad%ce%ba%cf%81%ce%b7%ce%be%ce%b7-%ce%b5%ce%bd%cf%8c%cf%82-%cf%83%ce%bf%cf%85%cf%80/

breakout_sim-ws_v6.thumb.png.74b6a21c6dd2b0cf8a5b8f552b3749ac.png

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 3 εβδομάδες αργότερα...
  • Απαντήσεις 103
  • Created
  • Τελευταία απάντηση

Top Posters In This Topic

Σουπερνόβα περιέλουσαν τη Γη με ραδιενεργά συντρίμμια. :cheesy:

Περιέργως το Χόλιγουντ δεν έχει καταπιαστεί ακόμα με αυτό το σενάριο καταστροφής: ένα κοντινό άστρο εκρήγνυται σε σουπερνόβα και βομβαρδίζει τη Γη με θανάσιμη ακτινοβολία. Δεν πρόκειται όμως για σενάριο, αλλά για αλλεπάλληλα χτυπήματα που δέχτηκε ο πλανήτης τα τελευταία εκατομμύρια χρόνια.

Μελέτη που δημοσιεύεται στο κορυφαίο περιοδικό Nature

http://www.nature.com/nature/journal/v532/n7597/full/nature17196.html

επιβεβαιώνει μια συναρπαστική ανακάλυψη της περασμένης δεκαετίας, όταν οι γεωλόγοι ανακάλυψαν σε αρχαία ιζήματα ίχνη ενός ραδιενεργού ισοτόπου του σιδήρου με την ονομασία σίδηρος-60.

Το συγκεκριμένο ισότοπο έχει χρόνο ημιζωής μόλις 2,6 εκατομμύρια χρόνια, κάτι που σημαίνει ότι όλος ο σίδηρος-60 που ανιχνεύεται σήμερα στη Γη δεν μπορεί παρά να έφτασε πρόσφατα στον πλανήτη, πιθανότατα από γερασμένα άστρα που εκρήγνυνται και διασκορπίζουν το περιεχόμενό τους στο Διάστημα.

Η νέα μελέτη, με επικεφαλής τον πυρηνικό φυσικό Άντον Γουόλνερ του Αυστραλιανού Εθνικού Πανεπιστημίου, εξετάζει 120 δείγματα από τον πυθμένα του Ειρηνικού, του Ατλαντικού και του Ινδικού Ωκεανού.

Σίδηρος-60, αναφέρει η διεθνής ερευνητική ομάδα, ανιχνεύθηκε σε όλα τα δείγματα σε ιζήματα που καλύπτουν το διάστημα από τα 3,2 μέχρι τα 1,7 εκατομμύρια χρόνια πριν. Το ίδιο ισότοπο ανιχνεύθηκε επίσης σε ιζήματα 8 εκατομμυρίων ετών.

Τα ευρήματα αυτά δείχνουν να επιβεβαιώνονται από ανεξάρτητη ανάλυση που έχει γίνει δεκτή για δημοσίευση το Physical Review Letters και διαπιστώνει την ύπαρξη σιδήρου-60 σε δείγματα από τη Σελήνη.

https://journals.aps.org/prl/accepted/6e07aY4eY391eb4de9e480783491a2e174b51a37e

Το συμπέρασμα είναι ότι η Γη έχει δεχθεί πολλαπλά χτυπήματα από υπερκαινοφανείς αστέρες στην πρόσφατη γεωλογική ιστορία της.

Θεωρητικά, η ακτινοβολία των σουπερνόβα μπορεί να καταστρέψει το στρώμα όζοντος που προστατεύει τον πλανήτη από τη θανάσιμη υπεριώδη ακτινοβολία του Ήλιου και δυνητικά να οδηγήσει έτσι σε μαζικές εξαφανίσεις ειδών.

Οι ερευνητές όμως θεωρούν ότι οι εκρήξεις δεν συνέβησαν αρκετά κοντά για να προκαλέσουν καταστροφές πλανητικής κλίμακας -σύμφωνα με προηγούμενες εκτιμήσεις, οι υπερκαινοφανείς αστέρες μπορούν να εκτοξεύουν υλικό σε απόσταση μέχρι 300 έτη φωτός.

Παρόλα αυτά, οι ερευνητές επισημαίνουν ότι το τελευταίο κύμα βομβαρδισμού του πλανήτη συνέπεσε χρονικά με τη μετάβαση από την Πλειόκαινο στην Πλειστόκαινο περίοδο του πλανήτη.

Ο Δρ Γουόρνερ παραδέχεται ότι αυτό μπορεί να είναι απλή σύμπτωση, επικαλείται ωστόσο προηγούμενες μελέτες που έδειχναν ότι ο καταιγισμός σωματιδίων από υπερκαινοφανείς αστέρες ίσως αυξάνει τη νεφοκάλυψη.

Πράγματι, η Γη κρύωσε σημαντικά κατά τη μετάβαση στο Πλειστόκαινο.

Είτε επηρέασαν το κλίμα του πλανήτη είτε όχι, οι κοσμικές εκρήξεις ήταν σίγουρα θεαματικές: σύμφωνα με τους ερευνητές, τα σουπερνόβα έλαμπαν ακόμα και στη διάρκεια της ημέρας με τη λαμπρότητα της πανσελήνου.

Ποια είναι όμως τα άστρα που βομβάρδισαν τη Γη με την επιθανάτια λάμψη τους; Σύμφωνα με δεύτερη μελέτη στο ίδιο τεύχος του Nature,

http://nature.com/articles/doi:10.1038/nature17424

τα τελευταία 2,3 εκατομμύρια χρόνια έχουν εκραγεί δύο σουπερνόβα στην ομάδα άστρων «Σκορπιού-Κενταύρου» σε απόσταση μέχρι 300 έτη φωτός από τη Γη.

Ενδεχομένως αυτές ήταν δύο από τις εκρήξεις που βομβάρδισαν τη Γη στην πρόσφατη ιστορία της, αν και αυτό είναι δύσκολο έως αδύνατο να επιβεβαιωθεί οριστικά.

Σε κάθε περίπτωση, ο κίνδυνος νέου βομβαρδισμού είναι υπαρκτός αλλά πολύ μικρός: από τα 100 δισεκατομμύρια άστρα που εκτιμάται ότι φιλοξενεί ο Γαλαξίας μας, μόνο ένα με δύο εκρήγνυνται σε σουπερνόβα κάθε αιώνα.

http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500070664

DB4BD48DF439588E8A448027E648D66B.jpg.c279155023803ea4a5c626096de26264.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Σκόνη σουπερνόβα συνέλεξε το Cassini. :cheesy:

Το σκάφος Cassini που από το 2004 μελετά το σύστημα του Κρόνου συνέλεξε σκόνη η οποία προέρχεται από περιοχές μακριά από το ηλιακό σύστημα και προέρχεται από άστρα που καταστράφηκαν σε εκρήξεις σουπερνόβα. Η ανακάλυψη είναι πολύ σημαντική γιατί για πρώτη φορά εντοπίζεται διαστρική σκόνη στο ηλιακό μας σύστημα και η μελέτη της θα προσφέρει νέα στοιχεία για την ύλη που εκτοξεύεται από τις εκρήξεις σουπερνόβα και τον ρόλο που αυτή παίζει στην γέννηση νέων άστρων.

http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=792825

0B57B06B11A4E44568145770D2A46BC6.jpg.ec5b3ae463791cdbdab8378c3e9c97db.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Διαστρική σκόνη αιχμαλωτίστηκε στον Κρόνο. :cheesy:

Το διεθνές διαστημικό σκάφος Cassini ανίχνευσε την αχνή αλλά διακριτή υπογραφή της σκόνης που προέρχεται από μακριά από το ηλιακό μας σύστημα.

Το Cassini πετά γύρω από το σύστημα του Κρόνου για 12 χρόνια μελετώντας τον γιγαντιαίο πλανήτη, τους δακτυλίους και τους δορυφόρους του. Έχει βρει επίσης εκατομμύρια κόκκους σκόνης πλούσιους σε πάγο, με το Cosmic Dust Analyser (Αναλυτή Κοσμικής Σκόνης), η συντριπτική πλειοψηφία των οποίων είναι από τον παγωμένο δορυφόρο Εγκέλαδο και οι οποίοι αποτελούν έναν από τους εξωτερικούς δακτυλίους του Κρόνου.

Μεταξύ των κόκκων που ανιχνεύτηκαν, 36 ξεχώρισαν από το πλήθος - και οι επιστήμονες καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι ήρθαν πέρα ​​από το ηλιακό μας σύστημα.

Η εξωγήινη σκόνη στο ηλιακό μας σύστημα δεν είναι εντελώς απροσδόκητη. Στη δεκαετία του 1990, η αποστολή της ESA / NASA Ulysses έκανε την πρώτη in-situ ανακάλυψη της διαστρικής σκόνης, που επιβεβαιώθηκε αργότερα από το διαστημόπλοιο Galileo της NASA.

Η σκόνη ανιχνεύθηκε πάλι σε τοπικό διαστρικό νέφος: μια σχεδόν άδεια φυσαλίδα αερίου και σκόνης που ταξιδεύουμε μέσα με μια ξεχωριστή κατεύθυνση και την ταχύτητα.

"Από εκείνη την ανακάλυψη, ελπίζαμε πάντα ότι θα είμαστε σε θέση να ανιχνεύσουμε αυτούς τους διαστρικούς παρείσακτους στον Κρόνο με το Cassini: ξέραμε ότι αν κοιτάξουμε προς τη σωστή κατεύθυνση θα πρέπει να τους βρούμε", λέει ο Nicolas Altobelli, επιστήμονας του έργου Cassini της ESA και επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης που αναφέρει τα αποτελέσματα στο περιοδικό Science.

"Και πράγματι, κατά μέσο όρο, έχουμε αιχμαλωτίσει μερικά ανά χρόνο, ταξιδεύοντας με μεγάλη ταχύτητα και σε μια συγκεκριμένη διαδρομή αρκετά διαφορετική από εκείνη των συνήθων παγωμένων κόκκων που συλλέγουμε γύρω από τον Κρόνο."

Οι μικροσκοπικοί κόκκοι σκόνης είχαν υπερβολική ταχύτητα με πάνω από 72000 χλμ/ώρα, αρκετά γρήγορα για να αποφύγουν να παγιδευτούν στο εσωτερικό του ηλιακού συστήματος από την βαρύτητα του Κρόνου - ή ακόμα και του Ήλιου.

Είναι σημαντικό ότι, σε αντίθεση με τον Ulysses και το Galileo, το Cassini ανέλυσε τη σύνθεση της σκόνης, για πρώτη φορά, δείχνοντας πως είναι κατασκευασμένη από ένα πολύ συγκεκριμένο μείγμα ορυκτών, όχι πάγο.

Όλοι οι κόκκοι είχαν μια εκπληκτικά παρόμοια χημική σύσταση περιέχοντας σημαντικά συστατικά των βράχων όπως το μαγνήσιο, το πυρίτιο, ο σίδηρος και το ασβέστιο, σε μέτριες κοσμικές αναλογίες. Αντιστρόφως, πιο αντιδραστικά στοιχεία όπως το θείο και ο άνθρακας βρέθηκαν να είναι λιγότερο άφθονα σε σύγκριση με το μέσο όρο.

"Η κοσμική σκόνη παράγεται όταν τα αστέρια πεθαίνουν, αλλά με τη μεγάλη ποικιλία των τύπων των άστρων στο Σύμπαν φυσικά αναμένουμε να αντιμετωπίσουμε ένα τεράστιο φάσμα τύπων σκόνης κατά τη διάρκεια της μακράς περιόδου της μελέτης μας," λέει ο Frank Postberg, συνεργάτης συγγραφέας της μελέτης και συνεργαζόμενος ερευνητής του αναλυτή σκόνης του Cassini, του Πανεπιστημίου της Χαϊδελβέργης.

"Παραδόξως, οι κόκκοι που εντοπίσαμε δεν είναι παλαιοί, πρωτόγονοι και συνθετικά ποικίλοι όπως οι κόκκοι αστερόσκονης που βρίσκουμε στους αρχαίους μετεωρίτες," λέει ο Mario Trieloff, συνεργάτης συγγραφέας, επίσης στο Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης. "Έχουν προφανώς γίνει αρκετά ομοιόμορφοι μέσα από κάποια επαναλαμβανόμενη επεξεργασία στο διαστρικό μέσο".

Η ομάδα εικάζει ότι η σκόνη σε μια περιοχή σχηματισμού άστρων θα μπορούσε να καταστραφεί και να επανασυσταθεί πολλές φορές καθώς τα κρουστικά κύματα από τα αστέρια που πεθαίνουν περνούν από μέσα, πριν οι παρόμοιοι κόκκοι που προκύπτουν καταλήξουν να ρέουν προς το ηλιακό μας σύστημα.

"Η μακρά διάρκεια της αποστολής Cassini μας έδωσε τη δυνατότητα να το χρησιμοποιήσουμε σαν ένα παρατηρητήριο μικρομετεωρητών που μας παρέχει προνομιακή πρόσβαση στην κατανομή της σκόνης που προέρχεται από έξω από το ηλιακό μας σύστημα και δεν θα μπορούσε να έχει ληφθεί με οποιοδήποτε άλλο τρόπο", προσθέτει ο Nicolas.

http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/Diastrikhe_skhone_aichmalothisteke_ston_Krhono

Local_interstellar_cloud_node_full_image_2.jpg.ca9e1eb1a45fbd81fce92fd9630f2e27.jpg

Interstellar_dust_at_Saturn_node_full_image_2.jpg.a28949f34955db7f49d118344bcc945e.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 2 μήνες αργότερα...

Έκρηξη σουπερνόβα πίσω από μαζική εξαφάνιση ειδών στη Γη; :cheesy:

Παρόλο που βρίσκονταν σε απόσταση 300 εκατομμυρίων ετών φωτός, δύο υπερκαινοφανείς αστέρες επηρέασαν με τον «θάνατό» τους την εξέλιξη της ζωής στη Γη, παίζοντας ενδεχομένως ρόλο και σε μία από τις μαζικές εξαφανίσεις ειδών, η οποία συνέβη πριν από 2,59 εκατομμύρια χρόνια.

Αυτό υποστηρίζει μία διεθνής ομάδα αστροφυσικών, με επικεφαλής επιστήμονες από το πανεπιστήμιο του Κάνσας, σε άρθρο της στο περιοδικό The Astrophysical Journal Letters. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, οι εκρήξεις του ζεύγους σουπερνόβα «βομβάρδισαν» με ακτινοβολία τη Γη, με συνέπεια να προκαλέσουν τον μαζικό αφανισμό των ειδών που ζούσαν τότε.

Το άρθρο επεκτείνει ουσιαστικά την έρευνα που δημοσίευσαν άλλοι επιστήμονες τον περασμένο Απρίλιο, οι οποίοι βασίσθηκαν σε μελέτες ισοτόπου του σιδήρου για να επιβεβαιώσουν ότι ο πλανήτης μας εκείνο το χρονικό διάστημα επηρεάσθηκε από τις εκρήξεις δύο υπερκαινοφανών αστέρων. Έτσι, μέσω ενός μοντέλου σε υπολογιστή, επιχειρεί να διαπιστώσει τις συνέπειες για το γήινο οικοσύστημα.

Παρόλο που οι δύο σουπερνόβα βρίσκονταν σε μεγάλη απόσταση, οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι επιπτώσεις κάθε άλλο παρά αμελητέες ήταν.

Μάλιστα, σύμφωνα με τους ίδιους, λόγω των εκρήξεων ο νυχτερινός ουρανός θα πρέπει να έπαιρνε για μερικές εβδομάδες ένα αρκετά έντονο γαλάζιο φως, διαταράσσοντας τον ύπνο των ζώων.

Ωστόσο, η πιο σημαντική επίδραση προήλθε από την ακτινοβολία. Κι αυτό γιατί κάθε πλάσμα που ζούσε στη στεριά ή σε μικρό βάθος στους ωκεανούς θα πρέπει να δέχθηκε δόση που ισοδυναμεί με μία αξονική τομογραφία κάθε έτος.

Η έκρηξη του πρώτου σουπερνόβα εκτιμάται πως έγινε πριν από 1,7-3,2 εκατ. χρόνια, ενώ του δεύτερου πριν από 6,5-8,7 εκατ. χρόνια. Λόγω της απόστασής τους από τη Γη, η ακτινοβολία έφτασε στον πλανήτη μας πριν από 1,7 έως 8,7 εκατ. χρόνια.

Από την ακτινοβολία που αναπέμφθηκε, οι σημαντικότερες συνέπειες για τα έμβιους οργανισμούς προήλθαν από τα σωματίδια υψηλής ενέργειας που έφτασαν στη Γη – όπως για παράδειγμα τα μιόνια, με την ακτινοβολία που οφειλόταν σε αυτά να 20πλασιάζεται εκείνο το χρονικό διάστημα.

Με αυτό τον τρόπο, αυξήθηκε κατά πολύ για τα μεγάλα ζωικά είδη, όπως για τον πρόγονο του ανθρώπου Homo erectus, η πιθανότητα εμφάνισης καρκίνου και μεταλλάξεων. Παρ’ όλα αυτά, η πιθανή σύνδεση των εκρήξεων με τη μαζική εξαφάνιση ειδών στη Γη, η οποία συνέβη ανάμεσα στο τέλος της Πλειόκαινου Εποχής και στην έναρξη της Πλειστόκαινου, σχετίζεται με την επίδραση στο κλίμα του πλανήτη.

Ο λόγος είναι ότι, όπως έδειξε η έρευνα, τα σωματίδια υψηλής ταχύτητας διασπούσαν σε μεγάλη κλίμακα τα μόρια αερίων που καταλάμβαναν το κατώτερο τμήμα της ατμόσφαιρας, δηλαδή την τροπόσφαιρα.

Μάλιστα, η επίδρασή τους ήταν 8 φορές ισχυρότερη από αυτήν που προκαλεί η κανονική ροή σωματιδίων που καταλήγει στη Γη από το διάστημα.

Με αυτό τον τρόπο, με βάση τους επιστήμονες, θα πρέπει να αυξήθηκε η δημιουργία κεραυνών, γεγονός που ενδεχομένως συνδέεται με την αλλαγή του κλίματος που συνέβαινε εκείνη την εποχή. Μία αλλαγή που εκδηλώθηκε με παρατεταμένες ξηρασίες στην Αφρική, τη μετατροπή μεγάλων εκτάσεων δάσους σε σαβάνα, αλλά και την έναρξη ενός κύκλου παγετωνικών περιόδων, για την οποία δεν είναι ακόμη σαφές η αιτία που την προκάλεσε.

http://physicsgg.me/2016/07/12/%ce%ad%ce%ba%cf%81%ce%b7%ce%be%ce%b7-%cf%83%ce%bf%cf%85%cf%80%ce%b5%cf%81%ce%bd%cf%8c%ce%b2%ce%b1-%cf%80%ce%af%cf%83%cf%89-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%ce%bc%ce%b1%ce%b6%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%ce%b5%ce%be%ce%b1/

nefeloma-tou-karkinou-crab-nebula.jpg.63e8aabef416e228ce2455cf3526e8f6.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 4 εβδομάδες αργότερα...

Σίδηρος από σουπερνόβα έθρεψε προϊστορικά βακτήρια. :cheesy:

Οι επιστήμονες ανακάλυψαν στον πλανήτη μας την «υπογραφή» μιας έκρηξης υπερκαινοφανούς αστέρα (σουπερνόβα), η οποία συνέβη πριν από τουλάχιστον 2,2 εκατομμύρια χρόνια.

Είναι μάλιστα αξιοσημείωτο ότι η υπογραφή αυτή είναι «ζωντανή», καθώς οφείλεται σε ζωντανούς οργανισμούς, που είχαν αξιοποιήσει δεόντως τα εξωγήινα χημικά στοιχεία.

Όταν ένα γιγάντιο άστρο ολοκληρώνει τον κύκλο της ζωής του με την μορφή μιας κατακλυσμικής έκρηξης σουπερνόβα, διάφορα υλικά εκτοξεύονται στον διαστρικό χώρο, όπως ισότοπα σιδήρου-60.

Το συγκεκριμένο ραδιοϊσότοπο δεν παράγεται με φυσικό τρόπο στη Γη, συνεπώς η παρουσία του παραπέμπει σε κάποια έκρηξη σουπερνόβα, το «αποτύπωμα» της οποίας έφθασε ως εδώ.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Σον Μπίσοπ του Τμήματος Φυσικής του Πολυτεχνείου του Μονάχου, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ (PNAS), εντόπισαν άτομα σιδήρου-60 μέσα σε απολιθωμένους νανοκρυστάλλους μαγνητίτη, που είχαν παραχθεί από μικροοργανισμούς (τα λεγόμενα «μαγνητοτακτικά» βακτήρια). Τα δείγματα ελήφθησαν από δύο ιζήματα κάτω από τον βυθό του Ειρηνικού ωκεανού.

Με τη χρήση εξελιγμένων μεθόδων ανάλυσης, οι επιστήμονες υπολόγισαν ότι τα εν λόγω ραδιοϊσότοπα, αφού ταξίδεψαν στο σύμπαν, έφθασαν στη Γη πριν από 2,2 έως 2,6 εκατ. χρόνια. Σύμφωνα με τους ερευνητές, η χρονολόγηση αυτή συμπίπτει με μια περίοδο μαζικής εξαφάνισης πολλών ειδών, καθώς και με μια ψύχρανση του κλίματος, ενδείξεις ότι πιθανώς η Γη υπέστη τις συνέπειες της έκρηξης σουπερνόβα, η απόσταση της οποίας παραμένει άγνωστη.

http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500094807

3B28FB22E60E2849604FD9F7F13B1ED2.jpg.d8937c9e2f3f24c9f8ab6cf269e60a89.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 3 μήνες αργότερα...

«Φως» στον θάνατο των άστρων με την ανίχνευση φευγαλέων σωματιδίων. :cheesy:

Περισσότερες πληροφορίες για τα τελευταία στάδια των άστρων που «πεθαίνουν» βίαια, προκαλώντας βίαιες εκρήξεις οι οποίες είναι γνωστές ως σουπερνόβα ή υπερκαινοφανείς αστέρες, περιμένουν να συγκεντρώσουν οι επιστήμονες του ανιχνευτή Super-Kamiokande στην Ιαπωνία, χάρις στο νέο υπολογιστικό σύστημα που έχει εγκατασταθεί στη διάταξη.

Εκτός από ακτινοβολία και αστρικό υλικό όπως χημικά στοιχεία βαρύτερα του οξυγόνου, τέτοιες εκρήξεις απελευθερώνουν πολύ μεγάλες ποσότητες από νετρίνα, δηλαδή στοιχειώδη σωματίδια με απειροελάχιστη μάζα και μηδενικό φορτίο που είναι φευγαλέα, καθώς αλληλεπιδρούν πολύ σπάνια με την ύλη.

Επομένως, με τη βοήθεια του καινούριου συστήματος, οι ερευνητές θα μπορούν να γνωρίζουν άμεσα πότε κατέφθασαν στον Super-Kamiokande νετρίνα από κάποιον σουπερνόβα, ώστε να ενημερώσουν την υπόλοιπη επιστημονική κοινότητα.

Σε σουπερνόβα μπορούν να εξελιχθούν αστέρες μεγάλης μάζας, οι οποίο εκρήγνυνται όταν σταματήσουν να παράγουν ενέργεια στον πυρήνα τους, με συνέπεια να καταρρεύσουν υπό την επίδραση της ίδιας της βαρύτητάς τους. Την ίδια κατάληξη έχουν επίσης και ήδη συρρικνωμένα άστρα (λευκοί νάνοι), τα οποία απορροφούν ύλη από έναν κοντινό αστέρα.

Σε κάθε περίπτωση, αυτές οι εκρήξεις είναι πολύ σπάνιες, αφού μέσα μόλις 3 ή 4 συμβαίνουν στον γαλαξία μας. Επομένως, η έγκαιρη παρατήρησή τους είναι πολύ κρίσιμη ώστε να μπορέσουν να συλλεχθούν περισσότερες πληροφορίες για τη διαδικασία με την οποία αυτές εξελίσσονται.

Ο Super-Kamiokande βρίσκεται σε βάθος ενός χιλιομέτρου, σε ένα παλιό ορυχείο, με σκοπό την ανίχνευση νετρίνων όχι μόνο από σουπερνόβα, αλλά και από άλλες διάφορές πηγές – όπως τον Ήλιο ή την ατμόσφαιρα. Γι’ αυτό τον σκοπό, διαθέτει μία δεξαμενή με 50.000 τόνους καθαρού νερού, η οποία περιβάλλεται από περίπου 11.000 αισθητήρες φωτονίων.

Η ανίχνευση των νετρίνων βασίζεται στο γεγονός ότι, όταν τα σωματίδια αλληλεπιδράσουν με τα μόρια νερού, παράγουν μία στιγμιαία λάμψη γαλάζιου χρώματος, γνωστή ως ακτινοβολία Τσερένκοφ.

Το υπολογιστικό σύστημα που διαθέτει πλέον η διάταξη αναλύσει σε πραγματικό χρόνο τις καταγραφές και, αν εντοπίσει κάποια ασυνήθιστα μεγάλη ροή νετρίνων, ειδοποιεί τους επιστήμονες στο Κέντρο ελέγχου του πειράματος.

Επομένως, μέσα σε λίγα λεπτά, οι επιστήμονες θα μπορούν να διαπιστώσουν κατά πόσο τα σωματίδια προέρχονται από έναν υπερκαινοφανή αστέρα στον Γαλαξία μας.

Σε αυτή την περίπτωση, θα ενημερώσουν όσες επιστημονικές ομάδες διαθέτουν τηλεσκόπια ή άλλα αστρονομικά όργανα, για να τα στρέψουν προς τη συγκεκριμένη πηγή και να συλλέξουν δεδομένα.

Εκτός από τη μελέτη των σουπερνόβα, το ίδιο σύστημα θα επιτρέψει στους επιστήμονες του Super-Kamiokande να μελετήσουν καλύτερα και τα νετρίνα.

Ο λόγος είναι πως με τις αστρικές εκρήξεις παράγονται μεγάλες ποσότητες σωματιδίων σε μικρό χρονικό διάστημα, κάτι που σημαίνει πως θα έχουν τη δυνατότητα να ερευνήσουν θεμελιώδεις ιδιότητές τους, όπως τις μεταξύ τους αλληλεπιδράσεις ή την τιμή της μάζας τους.

http://www.naftemporiki.gr/story/1174992/fos-ston-thanato-ton-astron-me-tin-anixneusi-feugaleon-somatidion

leukos-nanos.jpg.cc36320afa1c7ea3d42dd86e34ade221.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 3 εβδομάδες αργότερα...

Έλληνας αστρονόμος ανακάλυψε την ισχυρότερη και φωτεινότερη έκρηξη σούπερ-νόβα. :cheesy:

Πριν από 11 μήνες αστρονόμοι εντόπισαν μια λάμψη φωτός περίπου 500 δισ. φορές πιο λαμπρή από τον Ηλιο και 20 φορές πιο έντονη από όλη μαζί τη λάμψη του γαλαξία μας! Πρόκειται για την πιο ισχυρή λάμψη που εντοπιστεί μέχρι σήμερα στο Σύμπαν και οι ειδικοί θεώρησαν ότι ένα τέτοιο φαινόμενο δεν θα μπορούσε να έχει άλλη πηγή από το πιο βίαιο κοσμικό φαινόμενο, μια έκρηξη υπερκαινοφανούς αστέρα (ένα σούπερνόβα). Το φαινόμενο έλαβε την ονομασία (ASASSΝ-15lh).

Τώρα όμως, μετά από νέες παρατηρήσεις, ερευνητές με επικεφαλής έναν έλληνα αστρονόμο της διασποράς, ανακάλυψαν ότι στην πραγματικότητα -ή τουλάχιστον κατά πάσα πιθανότητα- επρόκειτο για κάτι άλλο, ακόμη πιο εξωτικό: τον θάνατο ενός τεράστιου άστρου, το οποίο έκανε το λάθος να περάσει πολύ κοντά από μια υπερμεγέθη μελανή οπή.

Σύμφωνα με τους ερευνητές καθώς το άστρο έπεφτε με ταχύτητα στα βαρυτικά δίχτυα της μαύρης τρύπας εξέπεμψε αυτή την τρομερή λάμψη σαν να ήθελε με αυτόν τον τρόπο να στρέψει πάνω του το βλέμμα όλου του Σύμπαντος λίγο πριν εξαφανιστεί από αυτό.

Ομάδα αστρονόμοι, με επικεφαλής τον Γιώργο Λελούδα, μεταδιδακτορικό ερευνητή του Ινστιτούτου Επιστημών Weizmann του Ισραήλ και του Κέντρου Σκοτεινής Κοσμολογίας του Ινστιτούτου Νιλς Μπορ της Δανίας συνδύασαν παρατηρήσεις δέκα μηνών από επίγεια και διαστημικά τηλεσκόπια, μεταξύ των οποίων του Ευρωπαϊκού Νοτίου Αστεροσκοπείου (ESO) στη Χιλή και το Hubble της NASA.

«Μια τεράστια μαύρη τρύπα ασκεί πελώριες βαρυτικές δυνάμεις πάνω σε οποιοδήποτε άστρο που την πλησιάζει πολύ και βασικά το κάνει κομμάτια, μετατρέποντάς το σε σπαγκέτι», ανέφερε ο Λελούδας. Ένας τέτοιος θάνατος άστρου από μαύρη τρύπα είχε παρατηρηθεί μόνο δέκα φορές έως τώρα, αλλά κανείς δεν ήταν τόσο θεαματικός όσο ο συγκεκριμένος. Η εν λόγω περιστρεφόμενη μαύρη τρύπα στο κέντρο του μακρινού γαλαξία εκτιμάται ότι έχει μάζα τουλάχιστον 100 εκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από τον Ήλιο μας. Η μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Nature Astronomy».

Ο Γ.Λελούδας αποφοίτησε το 2001 από το Τμήμα Φυσικής του Πανεπιστημίου Αθηνών και έκανε το διδακτορικό του στο Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης στη Δανία. Από το 2014 είναι ερευνητής στο ισραηλινό Ινστιτούτο Επιστημών Weizmann.

http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=851310

B67962AF0BB8B146EC347A4D347D7E7E.jpg.a9fd9bae7d43947d19c69770b8889937.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 4 εβδομάδες αργότερα...

Οι πρώτες αναλαμπές ενός σουπερνόβα. :cheesy:

Υπερκαινοφανείς αστέρες έχουν παρατηρήσει πολλές φορές οι αστρονόμοι, μιας και έχουμε γίνει συχνά μάρτυρες του εκρηκτικού τέλους των αστέρων. Αυτή τη φορά όμως το ανθρώπινο δαιμόνιο έπιασε δύο αστέρες κατά τις αρχικές φάσεις της αποσύνθεσής τους και κατάφερε να παρατηρήσει το ωστικό κύμα του νεκρού ήλιου. Και τα δυο αστέρια ήταν ερυθροί υπεργίγαντες, ηλικιωμένοι ήλιοι στο τέλος της θητείας τους δηλαδή. Ο μικρότερος των δυο τους ήταν σχεδόν διπλάσιος από τον μεσήλικα δικό μας ήλιο (με ακτίνα 270 φορές μεγαλύτερη), ενώ ο μεγαλύτερος είχε ακτίνα τουλάχιστον 460 φορές μεγαλύτερη από τον μικροκαμωμένο ηλιακό μας γονέα.

Οι αστρονόμοι είδαν το ωστικό κύμα που προκλήθηκε από τον θάνατο του μικρότερου αστέρα, καθώς το αντίστοιχο κύμα του μεγαλύτερου δεν έφτασε καν -λόγω της πυκνότητάς του- στην επιφάνειά του. Τα σουπερνόβα ραίνουν τον κόσμο με νέα στοιχεία, καθώς οι τρελές θερμοκρασίες και πιέσεις συνθλίβουν τα βαρύτερα στοιχεία του Σύμπαντος όσο το ωστικό κύμα τσακίζει τα πάντα στο πέρασμά του με ταχύτητες που φτάνουν τα 40.000 χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο!

http://www.pronews.gr/portal/20170105/genika/diastima/49/i-mageia-toy-diastimatos-apo-konta-foto-vinteo

coomsmiicacanndnyy4.jpg.444ce62de67417484545db58a2393173.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 1 μήνα αργότερα...

30 χρόνια από την έκρηξη του σουπερνόβα 1987Α :cheesy:

Πριν από τρεις δεκαετίες ακριβώς, οι αστρονόμοι εντόπισαν στον ουρανό την εντυπωσιακότερη έκρηξη υπερκαινοφανούς αστέρα των τελευταίων 400 ετών, του σουπερνόβα 1987Α. Για την 30η επέτειο του σουπερνόβα 1987Α η NASA δημοσίευσε νέες εικόνες των υπολειμμάτων του σουπερνόβα από το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble και το τηλεσκόπιο ακτίνων Χ Chandra, καθώς επίσης και τα δυο βίντεο που ακολουθούν:

Στη συνέχεια θα θυμηθούμε την εξαιρετική περιγραφή της δημιουργίας και της εξέλιξης του σουπερνόβα 1987Α που έκανε ο αείμνηστος Βασίλης Ξανθόπουλος,

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%BB%CE%B7%CF%82_%CE%9E%CE%B1%CE%BD%CE%B8%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%82_(%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%AE%CE%BC%CE%BF%CE%BD%CE%B1%CF%82)

στο κλασικό πλέον βιβλίο του, «Περί αστέρων και συμπάντων», Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης , 6η έκδοση 1997 (διαβάστε τουλάχιστον την τελευταία παράγραφο του κειμένου):

«Η έκρηξη του σουπερνόβα 1987Α παρατηρήθηκε στις 23 Φεβουαρίου 1987, στο Μεγάλο Νέφος του Μαγγελάνου, σε απόσταση 170.000 ετών φωτός. Η έκρηξη αποτέλεσε σημαντικό γεγονός για την αστρονομία, γιατί με τις λεπτομερείς παρατηρήσεις που ακολούθησαν – και συνεχίζονται – έγινε για πρώτη φορά δυνατό να υποβληθούν σε ουσιαστικό έλεγχο οι θεωρίες μας για τους σουπερνόβα. Το γενικό συμπέρασμα είναι πως οι θεωρίες μας ήταν βασικά σωστές αλλά έπρεπε να δουλευτούν λίγο παραπάνω και προσεκτικότερα σε ορισμένα δευτερεύοντα σημεία. Ως συνήθως, η φαντασία της φύσης ξεπέρασε και πάλι την φαντασία των αστροφυσικών. Το μόνο δυσάρεστο ήταν πως ο σουπερνόβα 1987Α ήταν ορατός μόνον από το νότιο ημισφαίριο.

Είναι πολύ σημαντικό ότι τον αστέρα που εξερράγη τον ξέραμε (που σημαίνει ότι τον είχαμε ξεχωρίσει από τα δισεκατομμύρια των άστρων και καταγράψει) από πριν. Ήταν ο αστέρας Sanduleak-69o 202o (από το όνομα του αστρονόμου που τον κατέγραψε, 69o νότιο γαλαξιακό πλάτος και 202o γαλαξιακό μήκος). Είχε μάζα περίπου ~16M☉, λαμπρότητα 40.000L☉ και ηλικία 11 εκατομμύρια χρόνια. Το επικρατέστερο μοντέλο προβλέπει ότι ο Sanduleak ξεκίνησε ως αστέρας μάζας περίπου18M☉,έκαψε το περισσότερο υδρογόνο του σε 10 εκατομμύρια χρόνια, το He σε ένα εκατομμύριο χρόνια, τον άνθρακα σε 12.000 χρόνια, το νέον σε 12 χρόνια, το οξυγόνο σε 4 χρόνια και το πυρίτιο σε μια εβδομάδα. Κατά την έκρηξη συνεχιζόταν η καύση του Η σε εξωτερικούς φλοιούς, ενώ στο κέντρο του είχε συσσωρευθεί στάχτη Fe που ξεπέρασε το όριο Chandrasekhar. Η κατάρρευση της στάχτης αυτής προκάλεσε την έκρηξη.

Στο μέγιστό της, η λαμπρότητα του σουπερνόβα έφτασε τις 2·108 L☉. To μέγιστο της λαμπρότητας δεν συμπίπτει με την ίδια την έκρηξη. Αντίθετα, παρατηρήθηκε 80 ημέρες αργότερα, στις 20 Μαΐου. Η καθυστέρηση αυτή των ογδόντα ημερών επιβεβαίωσε την πρόβλεψη ότι στις εκρήξεις σουπερνόβα δημιουργούνται τα βαριά χημικά στοιχεία σε μεγάλες ποσότητες. Η εξήγηση είναι απλή. Ανάμεσα στα βαριά στοιχεία που σχηματίζονται κατά την έκρηξη περιλαμβάνονται και μεγάλες ποσότητες ραδιενεργών ισοτόπων και η αύξηση της λαμπρότητας του σουπερνόβα οφείλεται στη ραδιενέργεια που εκλύουν τα ισότοπα αυτά. Κατά την έκρηξη σχηματίζεται το ραδιενεργό νικέλιο-56 που έχει χρόνο ημιζωής 6,1 ημέρες και διασπάται προς κοβάλτιο-56. Και το κοβάλτιο, όμως, είναι ραδιενεργό και διασπάται, με χρόνο ημιζωής 77,1 ημέρες, προς άλλα σταθερά στοιχεία.

Ο αστέρας Sanduleak, που είχε παρατηρηθεί και καταγραφεί πριν από την έκρηξη, ήταν κυανός και όχι ερυθρός γίγαντας. Η παρατήρηση αυτή φάνηκε προς στιγμή ότι θα ανέτρεπε τη βασική θεωρία αστρικής εξέλιξης (αφού οι κυανοί γίγαντες βρίσκονται στα πρώτα στάδια της αστρικής εξέλιξης, πριν από την κύρια ακολουθία). Απαιτήθηκαν μερικοί μήνες για να κατανοήσουμε ότι εξαιτίας μιας ιδιαιτερότητάς του, στα τελευταία στάδια της φάσης του ερυθρού γίγαντα που υπολογίζεται ότι κράτησε μερικές χιλιάδες χρόνια, ο Sanduleak είχε χρώμα μπλε! Η περιεκτικότητα του Sanduleak σε οξυγόνο και άλλα βαριά στοιχεία ήταν μικρότερη απ΄ότι είναι συνήθως σε αστέρια που βρίσκονται σε παρόμοια εξελικτική φάση. Όμως μικρότερη περιεκτικότητα των εξωτερικών φλοιών σε οξυγόνο σημαίνει μεγαλύτερη διαπερατότητα του φωτός ανά μονάδα ύλης. Έτσι, για να απορροφηθεί η ακτινοβολία ώστε να ασκηθεί η πίεση που θα εξουδετερώσει τη βαρύτητα, απαιτείται αυξημένη πυκνότητα ύλης στους εξωτερικούς φλοιούς. Ο αστέρας, λοιπόν, σταθεροποιήθηκε σε μικρότερες διαστάσεις απ’ ότι αναμενόταν, η επιφανειακή του θερμοκρασία ήταν μεγαλύτερη από ότι είναι συνήθως, και το χρώμα του ήταν μπλε. Επιπλέον, επειδή ο αστέρας είχε μικρότερες διαστάσεις από ότι αναμενόταν, ένα μεγαλύτερο ποσοστό της ενέργειας της έκρηξης δαπανήθηκε για να διαφύγει η ύλη από το ισχυρότερο βαρυτικό πεδίο. Το τελικό αποτέλεσμα ήταν η μέγιστη λαμπρότητα του σουπερνόβα να είναι μικρότερη από όση θα περιμέναμε, συλλογισμός που επιβεβαιώθηκε από τις παρατηρήσεις.

Δυο ώρες πριν την (οπτική) έναρξη του φαινομένου σουπερνόβα, ανιχνευτές κατέγραψαν αυξημένη διέλευση νετρίνων από τη Γη. Τα νετρίνα εκπέμφθηκαν τα πρώτα δευτερόλεπτα της έκρηξης, όταν κατέρρεε ο κεντρικός πυρήνας. Τότε σχηματίστηκε ένα ωστικό κύμα, ένα κύμα σοκ, που άρχισε να διαδίδεται προς τα έξω. Η χρονική καθυστέρηση των δυο ωρών οφείλεται στο χρόνο που χρειάστηκε το κύμα αυτό για να φτάσει στα εξωτερικά στρώματα του αστέρα, οπότε άρχισε και η εκπομπή ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας. Η συνολική ενέργεια που εκπέμφθηκε με τα νετρίνα υπολογίζεται σε 3·1053 erg. Και όλη αυτή η ενέργεια εκπέμφθηκε μέσα σε μερικά δευτερόλεπτα μόνον! Η ισχύς του σουπερνόβα, αυτά τα πρώτα δευτερόλεπτα, ήταν όση και η ισχύς όλου του ορατού σύμπαντος!

Δεν ξέρουμε με σιγουριά τι απέμεινε από τον σουπερνόβα 1987Α. Οι περισσότεροι αστροφυσικοί ποντάρουν στον σχηματισμό ενός αστέρα νετρονίων. Αλλά η ανακοίνωση, στις αρχές του 1989, της παρατήρησης ενός πάλσαρ συχνότητας 1968 στροφών/δευτερόλεπτο αποδείχθηκε εσφαλμένη. Και η αναμενόμενη μεταφορά κινητικής ενέργειας από τον πάλσαρ στο περιβάλλον κέλυφος δεν έχει παρατηρηθεί… Το διαστημικό τηλεσκόπιο Ηubble φωτογράφησε το διαστελλόμενο κέλυφος που σχηματίστηκε κατά την έκρηξη…

Σουπερνόβα και ζωή

Σε κάποιoν ή κάποιους σουπερνόβα οφείλουμε τη ζωή μας! Όλα τα στοιχεία, από το He και πέρα, που είναι απαραίτητα για τη ζωή, σχηματίζονται μόνο στο εσωτερικό των αστέρων. Ευτυχώς για μας, οι εκρήξεις σουπερνόβα τα σκορπίζουν στο διάστημα και εμπλουτίζουν με αυτά τη μεσοαστρική ύλη. Έτσι, από τη δεύτερη γενιά αστέρων και μετά σε έναν γαλαξία, ηλιακά συστήματα με πλανήτες σαν τη Γη μπορούν να σχηματιστούν, με χημική σύνθεση κατάλληλη για να δημιουργήσουν ζωή. Επιπλέον, επειδή τα μεγάλα αστέρια, που κατά πλειονότητα φαίνεται πως περνούν και από την εμπειρία «σουπερνόβα», ζουν πολύ λιγότερο, έχουν προλάβει να εμπλουτίσουν το διάστημα με τα απαραίτητα βαριά στοιχεία. Εξηγείται, λοιπόν, έτσι και γιατί οι αστέρες του πληθυσμού ΙΙ είναι νεώτεροι από τους αστέρες του πληθυσμού Ι.

Οι γνώσεις μας για τους σουπερνόβα είναι περιορισμένες, γιατί οι πληροφορίες έρχονται μόνο με την ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία, που εκπέμπεται από τα επιφανειακά στρώματα του αστέρα, ενώ όλη η ασυνήθιστη δραστηριότητα γίνεται στο εσωτερικό του. Κατευθείαν στο κέντρο του αστέρα θα μπορούσαμε να «δούμε» μόνο με νετρίνα και κύματα βαρύτητας! Θα μπορούσαμε, π.χ. να «δούμε» πως άρχισε η έκρηξη στο κέντρο του αστέρα, να στρέψουμε προς τα κει τα ηλεκτρομαγνητικά μας τηλεσκόπια, και να παρατηρήσουμε όλο το φαινόμενο σουπερνόβα από την αρχή του. Δεν νομίζω ότι θα αργήσει πάρα πολύ ο πολιτισμός μας να αποκτήσει κι αυτού του είδους τα τηλεσκόπια, αν δεν κάνουμε προηγουμένως κι εμείς, πάνω στη Γη, τη δική μας ‘σουπερνόβα’.»

http://physicsgg.me/2017/02/25/30-%cf%87%cf%81%cf%8c%ce%bd%ce%b9%ce%b1-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%ad%ce%ba%cf%81%ce%b7%ce%be%ce%b7-%cf%84%ce%bf%cf%85-%cf%83%ce%bf%cf%85%cf%80%ce%b5%cf%81%ce%bd%cf%8c%ce%b2%ce%b1-1987/

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 3 μήνες αργότερα...

Ο «σιωπηλός» θάνατος ενός ερυθρού υπεργίγαντα. :cheesy:

Η κρατούσα αντίληψη που θέλει τα μεγάλα άστρα να εκρήγνυνται σε σουπερνόβα πριν τελικά μετατραπούν σε μαύρες τρύπες δείχνει να ανατρέπεται από τις παρατηρήσεις ενός γιγάντιου άστρου που πέθανε αθόρυβα, υποστηρίζουν αμερικανοί αστρονόμοι.

Η πρωτοφανής υπόθεση αφορά το άστρο N6946-ΒΗ1, το οποίο είχε μάζα 25 φορές μεγαλύτερη από του Ήλιου και βρισκόταν σε έναν γαλαξία που απέχει από τη Γη 22 εκατομμύρια έτη φωτός. Βρισκόταν στα τέλη της ζωής του και είχε διογκωθεί σε αυτό που οι αστροφυσικοί ονομάζουν «ερυθρό υπεργίγαντα».

Όταν οι αστρονόμοι είδαν τη φωτεινότητα του N6946-ΒΗ1 να αυξάνεται το 2009, οι αστρονόμοι κατάλαβαν ότι οι μέρες του ήταν μετρημένες. Περίμεναν όμως ότι το άστρο θα τέλειωνε τη ζωή του με μια μεγαλειώδη έκρηξη υπερκαινοφανούς, περισσότερο γνωστού ως σουπερνόβα. Σε αυτή την περίπτωση, τα εξωτερικά στρώματα του άστρου εκτινάσσονται βίαια στο Διάστημα, ενώ ό,τι απομένει καταρρέει υπό το ίδιο του το βάρος και μετατρέπεται σε μαύρη τρύπα.

Περιέργως, όμως, το άστρο έμοιαζε να είχε εξαφανιστεί εντελώς όταν οι αστρονόμοι προσπάθησαν να το εντοπίσουν το 2015 με τα διαστημικά τηλεσκόπια Hubble και Spitzer.

H μόνη εξήγηση είναι ότι το γερασμένο άστρο μετατράπηκε σε μαύρη τρύπα χωρίς να εκραγεί, αναφέρει η ερευνητική ομάδα στην επιθεώρηση Monthly Notices of the Royal Astronomical Society.

https://academic.oup.com/mnras/article-abstract/469/2/1445/3605377/The-search-for-failed-supernovae-with-the-Large?redirectedFrom=fulltext

Το πριν και το μετά σε εικόνες του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble. Το γιγάντιο άστρο που έβγαζε μάτι το 2007 είχε πια εξαφανιστεί το 2015. Στη θέση του πρέπει να έμεινε μια μαύρη τρύπα

Παραμένει ασαφές πόσο συχνό είναι το φαινόμενο του σιωπηλού θανάτου ερυθρών υπεργιγάντων. Οι ερευνητές επισημαίνουν πάντως ότι στα επτά χρόνια της μελέτης τους έχουν εντοπίσει έξι κανονικά σουπερνόβα και ένα αποτυχημένο, κάτι που οδηγεί στην εκτίμηση ότι το 10 με 30 τοις εκατό των άστρων μεγάλης μάζας πεθαίνουν ως αποτυχημένα σουπερνόβα.

Επισημαίνουν επίσης ότι στις εκρήξεις υπεραινοφανών τα ετοιμοθάνατα άστρα χάνουν μεγάλο μέρος της μάζας τους, κάτι που δεν φαίνεται να συμβαίνει στις περιπτώσεις αποτυχημένων σουπερνόβα, στα οποία όλη η μάζα του άστρου μετατρέπεται σε μελανή οπή.

Όπως σχολιάζει η Κρίστοφ Στάνεκ του Πολιτειακού Πανεπιστημίου του Οχάιο, μέλος της ερευνητικής ομάδας, «υποψιάζομαι ότι είναι πολύ πιο εύκολο να σχηματιστεί μια μαύρη τρύπα μεγάλης μάζας αν δεν συμβεί σουπερνόβα».

http://physicsgg.me/2017/05/29/%ce%bf-%cf%83%ce%b9%cf%89%cf%80%ce%b7%ce%bb%cf%8c%cf%82-%ce%b8%ce%ac%ce%bd%ce%b1%cf%84%ce%bf%cf%82-%ce%b5%ce%bd%cf%8c%cf%82-%ce%b5%cf%81%cf%85%ce%b8%cf%81%ce%bf%cf%8d-%cf%85%cf%80%ce%b5%cf%81/

pia21467_hires.thumb.jpg.87da54d2c2aebe513e5fefa695971d66.jpg

pia21466_hires.thumb.jpg.e4fe0fd21e387552281a27dc472d3f88.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 5 μήνες αργότερα...

ΕΝΑ ΑΣΤΡΟ ΠΟΥ ΑΡΝΕΙΤΑΙ ΝΑ... ΠΕΘΑΝΕΙ :cheesy:

Χιλιάδες εκρήξεις υπερ-καινοφανών αστέρων (σούπερ-νόβα) έχουν παρατηρηθεί μέχρι σήμερα, καθώς τα συγκεκριμένα άστρα ολοκληρώνουν τη ζωή τους με βίαιο τρόπο. Όμως, για πρώτη φορά οι αστρονόμοι ανακάλυψαν μια αξιοσημείωτη εξαίρεση: ένα άστρο που αρνείται να πεθάνει, καθώς εξερράγη τουλάχιστον δύο φορές σε διάστημα μερικών δεκαετιών, κάτι που αποτελεί «παραφωνία» σε σχέση με τις έως τώρα θεωρίες για τις κοσμικές καταστροφές αυτού του είδους.

Η σούπερ-νόβα iPTF14hls, που βρίσκεται σε απόσταση περίπου μισού δισεκατομμυρίου ετών από τη Γη στην κατεύθυνση του αστερισμού της Μεγάλης Άρκτου, είχε αρχικά ανακαλυφθεί το 2014 και έμοιαζε με μια τυπική περίπτωση. Όμως μετά από μερικούς μήνες, οι αστρονόμοι παρατήρησαν κάτι που δεν είχαν ξαναδεί: ο υπερκαινοφανής αστέρας που είχε γίνει στο μεταξύ αχνός, έγινε και πάλι φωτεινός.

Συνήθως μια τυπική έκρηξη σούπερ-νόβα ξεθωριάζει στον ουρανό μέσα σε 100 περίπου μέρες. Όμως η συγκεκριμένη έγινε διαδοχικά πιο λαμπερή και πιο αχνή, τουλάχιστον πέντε φορές μέσα στην επόμενη διετία. Όταν οι επιστήμονες ανέτρεξαν στα αστρονομικά αρχεία τους, με μεγάλη έκπληξή τους συνειδητοποίησαν ότι ακριβώς στο ίδιο σημείο του ουρανού, είχε γίνει έκρηξη σούπερ-νόβα το 1954. Με κάποιο τρόπο, το εν λόγω άστρο επιβίωσε από εκείνη την έκρηξη, για να εκραγεί ξανά το 2014, και στη συνέχεια να αρχίσει να «αναβοσβήνει».

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Ιάιρ Αρκάβι του Αστεροσκοπείου Las Cumbres Observatory (LCO) και του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια στη Σάντα Μπάρμπαρα, έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Nature». Όπως είπε ο Αρκάβι, «η εν λόγω σούπερ-νόβα καταρρίπτει κάθε τι που νομίζαμε ότι ξέραμε γι' αυτές. Είναι το μεγαλύτερο αίνιγμα που έχω συναντήσει στη διάρκεια μια δεκαετίας μελέτης των αστρικών εκρήξεων».

Εκτιμάται ότι το άστρο που εξερράγη, είχε μάζα τουλάχιστον 50 φορές μεγαλύτερη από τον Ήλιο. Οι επιστήμονες δεν αποκλείουν να πρόκειται για την πιο ισχυρή έκρηξη σούπερ-νόβα που έχουν δει ποτέ και ίσως το μέγεθος αυτό να εξηγεί την παράξενη συμπεριφορά του φαινομένου.

Οι ερευνητές έκαναν λόγο για το πρώτο πιθανό δείγμα ενός «παλλόμενου υπερκαινοφανούς αστέρα» (ένα είδος σουπερνόβα-πάλσαρ), που εκρήγνυται σε διαδοχικές φάσεις, ώσπου η τελική - και φαρμακερή - έκρηξη να μετατρέψει το άστρο σε μαύρη τρύπα. Δεν αποκλείεται πάντως να πρόκειται και για κάποιο άλλο, τελείως άγνωστο έως τώρα φαινόμενο.

Οι αστρονόμοι συνεχίζουν να παρακολουθούν τη σούπερ-νόβα iPTF14hls, που παραμένει φωτεινή τρία χρόνια μετά την ανακάλυψή της. Μεταξύ των ερευνητών είναι ο ελληνικής καταγωγής Γιώργος Λελούδας, του τμήματος Αστροφυσικής του ινστιτούτου Βάιζμαν του Ισραήλ και του Κέντρου Σκοτεινής Αστρονομίας του Πανεπιστημίου της Κοπεγχάγης, καθώς επίσης ο ελληνο-αμερικανός αστρονόμος Νικ Κονιδάρης, του Ινστιτούτου Επιστημών Κάρνεγκι των ΗΠΑ.

Ο τελευταίος έχει κατασκευάσει ένα όργανο (SED Machine), που αναλύει το φως των σούπερ-νόβα, επιτρέποντας την ταχεία κατηγοριοποίησή τους. Όπως δήλωσε ο Ν.Κονιδάρης, «ποτέ δεν περίμενα ότι το όργανο αυτό θα βοηθούσε στην ανάλυση μιας έκρηξης τόσο παράξενης από ένα τέτοιο άστρο-ζόμπι».

http://www.tanea.gr/news/science-technology/article/5484974/ena-astro-poy-arneitai-na-pethanei/

iptf14hls_brightness_v2_lco_w_logo__1_-580x489.jpg.1169330089599bc511ff8099b1c21a3e.jpg

iptf14hls_diptych_lco__1_-550x191.jpg.597d56296c4992171e2a719b5e26f842.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

:D Υπάρχει μια κατηγορία αστεριών μεγάλης μάζας που πριν την τελική τους έκρηξη σουπερνόβα βιώνουν εκρήξεις μεγάλης λαμπρότητας σε διαστήματα λίγων ετών. Τέτοιοι είναι οι LBV (luminous blue varaible), λαμπροί μπλε μεταβλητοί, με χαρακτηριστικό εκπρόσωπο τον Η Καρίνας. Αυτά τα αστέρια εκτινάσσουν μεγάλη ποσότητα ύλης η οποία αλληλεπιδρά με την περιαστική ύλη και εμφανίζεται ως απότομη αύξηση λαμπρότητας (μιμητές σουπερνόβα). Υπάρχουν φασματικές διαφορές με τις σουπερνόβα, αλλά και διαφορές στις καμπύλες φωτός.
Η αστρονομια μας βοηθαει να κοιταμε ψηλα. www.astrotheory.gr :D
Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 3 μήνες αργότερα...

Eρασιτέχνης αστρονόμος φωτογράφισε πρώτος φως από έκρηξη σούπερ-νόβα. :cheesy:

Ένας ερασιτέχνης αστρονόμος -ο οποίος θα μπορούσε να θεωρηθεί ο πιο τυχερός φωτογράφος στον κόσμο- φωτογράφισε τυχαία το φευγαλέο πρώτο φως από την έκρηξη ενός άστρου, δηλαδή την αρχή μιας σούπερ-νόβα. Είναι η πρώτη φορά που κάποιος καταγράφει το πρώτο-πρώτο οπτικό φως από μια τέτοια έκρηξη υπερκαινοφανούς αστέρα.

Οι εκρήξεις σούπερ-νόβα δεν είναι σπάνιες, αλλά επειδή συμβαίνουν τυχαία και απρόβλεπτα, είναι τρομερά δύσκολο να τις φωτογραφίσει κανείς στο ξεκίνημά τους. Το νωρίτερο έως τώρα που οι επαγγελματίες αστρονόμοι είχαν δει μια έκρηξη σούπερ-νόβα, ήταν τρεις ώρες μετά το ξεκίνημά της. Αλλά τώρα ένας ερασιτέχνης τους έβαλε τα γυαλιά.

Ο κλειδαράς στο επάγγελμα Βίκτορ Μπούσο από το Ροζάριο της Αργεντινής, ο οποίος δοκίμαζε στο σπίτι του τη νέα κάμερα στο ερασιτεχνικό τηλεσκόπιό του διαμέτρου 41 εκατοστών, είχε την φοβερή τύχη -χωρίς καν να το συνειδητοποιήσει- να τραβήξει εικόνες από την έκρηξη ενός άστρου στο σπειροειδή γαλαξία NGC 613, σε απόσταση περίπου 85 εκατομμυρίων ετών φωτός από τη Γη.

Όταν ανέλυσε αργότερα τις διαδοχικές εικόνες που είχε τραβήξει σε διάστημα 90 λεπτών, πρόσεξε σε μερικές από αυτές μια ιδιαίτερη λάμψη φωτός στον ουρανό. Ενημέρωσε αμέσως τη Διεθνή Αστρονομική Ένωση και προσέγγισε επαγγελματίες αστρονόμους για να την εξηγήσουν.

Αρκετά επίγεια και διαστημικά τηλεσκόπια στράφηκαν στο σημείο εκείνο του ουρανού και επιβεβαίωσαν ότι επρόκειτο για μια έκρηξη σούπερ-νόβα τύπου ΙΙb ενός άστρου με αρχική μάζα 20 φορές μεγαλύτερη του Ήλιου μας.

Ακολούθησε επί μήνες η παρατήρηση του φαινομένου (γνωστού πλέον ως SN 2016gkg) από αστεροσκοπεία όλου του κόσμου και τελικά, με επικεφαλής τη Μελίνα Μπέρστεν του Ινστιτούτου Αστροφυσικής της Λα Πλάτα της Αργεντινής, οι ερευνητές έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο Nature.

https://www.nature.com/articles/d41586-018-02331-4

Οι φωτογραφίες του Μπούσο παρέχουν τις πρώτες εμπειρικές παρατηρήσεις της συμπεριφοράς μιας σούπερ-νόβα στο αρχικό στάδιό της, κάτι το οποίο έως τώρα οι αστροφυσικοί γνώριζαν μόνο θεωρητικά. Οι αστρονόμοι υπολόγισαν ότι η πιθανότητα του Ρούσο να «πιάσει» το πρώτο φως της σούπερ-νόβα ήταν ανάμεσα σε μία στα δέκα εκατομμύρια και μία στα 100 εκατομμύρια.

«Είναι σα να κερδίζεις το κοσμικό λαχείο» όπως είπε χαρακτηριστικά ο αστρονόμος Αλεξ Φιλιπένκο του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια «Μπέρκλεϊ», ο οποίος έκανε λόγο για «ένα εντυπωσιακό παράδειγμα της συνεργασίας μεταξύ ερασιτεχνών και επαγγελματιών αστρονόμων. Οι επαγγελματίες αστρονόμοι ψάχνουν εδώ και πολύ καιρό για να δουν ένα τέτοιο συμβάν, τις πρώτες στιγμές από την έκρηξη ενός άστρου».

Όπως πρόσθεσε ο Μπούσο, «όταν μετά τη δουλειά μου ξενυχτάω παρατηρώντας τον ουρανό, πολλές φορές αναρωτιέμαι 'γιατί το κάνω αυτό'. Τώρα έχω βρει την απάντηση!».

Η πιο μακρινή και αρχαία έκρηξη σούπερ-νόβα

Σχεδόν ταυτόχρονα, μια άλλη ομάδα αστρονόμων, με επικεφαλής τον Μάθιου Σμιθ του Πανεπιστημίου του Σαουθάμπτον, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο επιστημονικό έντυπο The Astrophysical Journal,

http://iopscience.iop.org/article/10.3847/1538-4357/aaa126#top

ανακοίνωσαν ότι παρατήρησαν την πιο μακρινή και αρχαία έκρηξη σούπερ-νόβα, σε απόσταση 10,5 δισεκατομμυρίων ετών φωτός από τη Γη.

Η πανίσχυρη έκρηξη, γνωστή ως «υπέρλαμπρη σούπερ-νόβα» ή «υπερ-νόβα», είναι η πιο μακρινή στο χώρο και στο χρόνο που έχει ποτέ ανιχνευθεί (το σύμπαν δημιουργήθηκε πριν από περίπου 13,8 δισεκατομμύρια χρόνια).

Οι πρώτες υπερ-νόβα, που αποτελούν ακραίες περιπτώσεις σούπερ-νόβα, είχαν παρατηρηθεί πριν περίπου μια δεκαετία.

Η νέα υπερ-νόβα, που ονομάσθηκε DES16C2nm, εντοπίσθηκε αρχικά από την ερευνητική κοινοπραξία μελέτης της σκοτεινής ενέργειας Dark Energy Survey (DES) και στη συνέχεια επιβεβαιώθηκε από τηλεσκόπια στη Χιλή και στη Χαβάη.

http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500201091

int1859862_31418267-thumb-large.jpg.8d7f3afe511d776dd4e6377906601093.jpg

1--54-thumb-large.jpg.c15e49e6dd68ae73940b871b06a21ba3.jpg

puppis-a.jpg.c7f73abe103cfffd5d67fb4043337178.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 1 έτος αργότερα...

Επιστήμονες ανίχνευσαν 20 νέες μυστηριώδεις εκλάμψεις από τα βάθη του διαστήματος. :cheesy:

Αστρονόμοι στην Αυστραλία ανίχνευσαν μέσα σε ένα χρόνο άλλες 20 μυστηριώδεις γρήγορες «εκρήξεις» ραδιοκυμάτων (Fast Radio Bursts-FRB), που προέρχονταν από τα βάθη του διαστήματος.

Μεταξύ των σημάτων που εντοπίσθηκαν, είναι οι πιο κοντινές και πιο φωτεινές FRB που έχουν ποτέ βρεθεί. Μετά τη νέα ανακάλυψη, που έγινε με τη διάταξη ραδιοτηλεσκοπίων ASKAP (Australia Square Kilometer Array Pathfinder) στη Δυτική Αυστραλία, σχεδόν διπλασιάσθηκε ο αριθμός των γνωστών FRB, οι οποίες ήσαν 34 από τότε που έγινε η πρώτη ανακάλυψη το 2007.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον αστρονόμο δρα Ράιαν Σάνον του Πανεπιστημίου Τεχνολογίας Σουίνμπερν και του Διεθνούς Κέντρου Ερευνών Ραδιοαστρονομίας (ICRAR), που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Nature", δήλωσαν ότι οι νέες ραδιοεκπομπές «έρχονται από την άλλη πλευρά του σύμπαντος και όχι από τη γαλαξιακή μας γειτονιά».

Οι FRB, που ταξιδεύουν δισεκατομμύρια έτη φωτός στο χωροχρόνο για να φθάσουν στη Γη, προέρχονται από όλα τα σημεία του ουρανού και διαρκούν μόλις ελάχιστα χιλιοστά του δευτερολέπτου. Οι επιστήμονες δεν γνωρίζουν τι τις προκαλεί και δηλώνουν εντυπωσιασμένοι από το γεγονός ότι η πηγή τους διαθέτει απίστευτα ισχυρή ενέργεια, ισοδύναμη με όση απελευθερώνει ο Ήλιος μας μέσα σε 80 χρόνια.

Οι FRB είναι πολύ σύντομης διάρκειας αλλά πολύ μεγάλης ισχύος παλμοί ενέργειας, που αποτελούν τα πιο φωτεινά «φλας» του σύμπαντος, καθώς λάμπουν με την ένταση 100 ήλιων. Επειδή είναι ραδιοκύματα, παραμένουν πλήρως αόρατοι από τα ανθρώπινα μάτια και είναι δυνατό να ανιχνευθούν μόνο από ραδιοτηλεσκόπια.

Έχουν προταθεί διάφορες εξηγήσεις για την προέλευσή τους, όπως ότι είναι εκρήξεις πολύ μακρινών υπερκαινοφανών αστέρων (σούπερ-νόβα), ακτινοβολία από ταχέως περιστρεφόμενα άστρα νετρονίων (πάλσαρ) ή σήματα…εξωγήινων. Προς το παρόν, κανείς δεν ξέρει με σιγουριά.

http://www.kathimerini.gr/989226/article/epikairothta/episthmh/episthmones-anixneysan-20-nees-mysthriwdeis-eklamyeis-apo-ta-va8h-toy-diasthmatos

2-astronomersr.jpg.2a8c246f59359a182d1b58f3bbed316c.jpg

1-astronomersr.jpg.74441fa21388a5ac77c52fd99dfc02c8.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Η σουπερνόβα του Tύχο. :cheesy:

Σ​​αν σήμερα, πριν από 446 χρόνια, στις 11 Νοεμβρίου 1572, ο Δανός αστρονόμος Tύχο Μπράχε παρατήρησε μια λαμπερή έκρηξη στον αστερισμό της Κασσιόπης. Το φαινόμενο αυτό ήταν για τον 26χρονο τότε αστρονόμο κάτι το εκπληκτικό, με αποτέλεσμα να παρακολουθήσει με προσοχή την εξέλιξη της φωτεινότητας του «νέου» άστρου και να συγγράψει (στα λατινικά, όπως συνήθιζαν τότε) το πρώτο βιβλίο γι’ αυτό το θέμα με τίτλο «De Nova Stella» (Για το νέο άστρο). Και όμως το φωτεινό εκείνο αντικείμενο δεν ήταν καθόλου νέο αλλά, αντίθετα, ανακοίνωνε στο σύμπαν τον εκρηκτικό θάνατο ενός άστρου που, εκατοντάδες χρόνια αργότερα, θα ονομάζονταν σουπερνόβα Cas Β. Σήμερα στο σημείο εκείνης της έκρηξης και σε απόσταση 9.000 ετών φωτός έχουμε εντοπίσει μια σφαιρική μάζα αερίων που εκπέμπει ραδιοακτινοβολίες καθώς τα διαστελλόμενα αέριά της συγκρούονται με τα μεσοαστρικά αέρια της γύρω περιοχής.

Σήμερα η αστρική εκείνη έκρηξη φαίνεται να είναι αντιπροσωπευτική των σουπερνόβα Τύπου Ια, οι οποίες αφορούν άσπρους νάνους, αστρικά λείψανα άστρων στο μέγεθος του δικού μας Ηλιου, που απορροφούν υλικά από κάποιον συνοδό τους. Φανταστείτε, δηλαδή, δύο άστρα σε κοντινή τροχιά, εκ των οποίων το ένα έχει μετατραπεί σε άσπρο νάνο. Με την πάροδο εκατομμυρίων χρόνων οι τροχιές τους θα μικραίνουν όλο και πιο πολύ, φέρνοντας τα δύο άστρα πιο κοντά το ένα στο άλλο. Στο μεταξύ όμως, ο συνοδός του άσπρου νάνου συνεχίζει να εξελίσσεται κανονικά και κάποτε θα φτάσει στο στάδιο μετατροπής του σε κόκκινο γίγαντα. Τότε η βαρυτική δύναμη του άσπρου νάνου θα αρχίσει να έλκει τα εξωτερικά στρώματα του κόκκινου γίγαντα σχηματίζοντας έτσι γύρω από τον νάνο ένα δαχτυλίδι υλικών που ονομάζεται «δίσκος προσαύξησης». Με την πάροδο του χρόνου τα υλικά του δίσκου έλκονται από τον νάνο και προστίθενται στη μάζα του.

Οι δυνάμεις που δημιουργούνται με την αύξηση της μάζας και της βαρύτητας του άσπρου νάνου είναι τεράστιες έτσι ώστε, όταν ο πυρήνας του υπερβεί ένα όριο, δεν έχει πια τη δύναμη να αντέξει τη συμπίεση της βαρύτητας. Τότε ο άσπρος νάνος καταρρέει απότομα, υπερθερμαίνοντας το εσωτερικό του στους 10 δισεκατομμύρια βαθμούς Κελσίου, με αποτέλεσμα την πρόκληση νέων πυρηνικών αντιδράσεων. Η πυρηνική «φωτιά» απελευθερώνει τεράστιες ποσότητες ενέργειας που διαλύει κυριολεκτικά το άστρο με μια τρομερή έκρηξη. Το 50% περίπου της μάζας του άσπρου νάνου μετατρέπεται σε νικέλιο και το άλλο μισό σε πυρίτιο, θείο και άλλα βαρύτερα χημικά στοιχεία, που διασκορπίζονται στο Διάστημα με ταχύτητα 10-20.000 χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο, εμπλουτίζοντας τον διαστρικό χώρο με τα νεοσχηματισμένα στοιχεία.

Οι σουπερνόβα Τύπου Ια έχουν αποδειχτεί ότι είναι ένας από τους καλύτερους τρόπους μέτρησης των τεράστιων αστρονομικών αποστάσεων. Οι εκρήξεις αυτές εκπέμπουν περισσότερη ενέργεια απ’ όση εκπέμπει ένας ολάκερος γαλαξίας δισεκατομμυρίων άστρων και έχουν μελετηθεί με μεγάλη προσοχή έτσι ώστε σήμερα να είμαστε αρκετά βέβαιοι για το απόλυτο μέγεθος της φωτεινότητας που έχουν. Οταν λοιπόν βρίσκουμε τέτοιου είδους εκρήξεις σε απόμακρους γαλαξίες μπορούμε να μετρήσουμε το φαινόμενο μέγεθός τους και συγκρίνοντάς το με το απόλυτο μέγεθός τους μπορούμε να υπολογίσουμε και την απόστασή τους. Η έρευνα που διεξάγεται με τα μεγαλύτερα τηλεσκόπια στον κόσμο μελετάει τις απόμακρες αυτές αστρικές εκρήξεις σουπερνόβα οι οποίες χρησιμεύουν σαν «μονάδες αναφοράς» και ένα είδος κλίμακας αποστάσεων. Ο εντοπισμός των αποστάσεων μας πληροφορεί ποιος είναι ο ρυθμός της διαστολής του σύμπαντος σε διαφορετικές χρονικές περιόδους της ιστορίας του σύμπαντος κι έτσι οι μελέτες αυτές μας δίνουν τη δυνατότητα να υπολογίσουμε και κατά πόσον ο ρυθμός της διαστολής αυτής ελαττώνεται ή επιταχύνεται με το πέρασμα του χρόνου.

Στα μέσα της δεκαετίας του 1990, μια πολυεθνική ομάδα ερευνητών υπό τον Αμερικανό αστρονόμο Σαούλ Περμιούτερ μελετώντας μερικές δεκάδες απόμακρες εκρήξεις σουπερνόβα έκανε μια επαναστατική ανακάλυψη, αποδεικνύοντας πλέον χωρίς καμιά αμφιβολία ότι η διαστολή του σύμπαντος αντί να ελαττώνεται έχει αρχίσει αντίθετα να επιταχύνεται από τότε που το σύμπαν είχε το ήμισυ της ηλικίας που έχει σήμερα. Γι’ αυτό όλο και πιο πολλοί κοσμολόγοι αντιμετωπίζουν την κατάσταση αυτή σαν μια πέμπτη δύναμη, ένα απωθητικό είδος «αντιβαρύτητας», που είναι συνδεδεμένη με την ενεργειακή πυκνότητα του κενού που προβλέπεται από τη σύγχρονη θεωρία πεδίων και που θα μπορούσε να εξηγήσει πολλές από τις παρατηρήσεις μας. Γι’ αυτό ορισμένοι κοσμολόγοι υποστηρίζουν ότι η ενέργεια αυτή μπορεί να συμβάλει μέχρι και το 68% της ενέργειας που χρειάζεται για να γίνει το σύμπαν επίπεδο, όπως παρατηρείται ότι είναι. Της έχουν μάλιστα δώσει και ένα ιδιαίτερα ευφάνταστο όνομα, αποκαλώντας τη «σκοτεινή ενέργεια».

http://www.kathimerini.gr/994153/article/epikairothta/episthmh/h-soypernova-toy-tyxo

sn-2016gkg.jpg.b6e41d7e15b364160d0ec8c598df9680.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Ο παράξενος θάνατος των αρχέγονων άστρων του σύμπαντος. :cheesy:

Ως γνωστόν ο όρος υπερκαινοφανής αστέρας ή σουπερνόβα αναφέρεται στο εκρηκτικό τέλος της ζωής άστρων συγκεκριμένου τύπου. Οι εκρήξεις των υπερκαινοφανών είναι τεραστίων διαστάσεων και μπορεί να ισοδυναμούν με τον θάνατο του άστρου, σηματοδοτούν όμως και μια «εκρηκτική» πυρηνοσύνθεση. Κατά την διάρκεια της έκρηξης παράγονται μέσω διαδοχικών πυρηνικών αντιδράσεων σύντηξης τα βαριά στοιχεία του περιοδικού πίνακα, αφήνοντας πίσω τους μια μαύρη τρύπα ή ένα άστρο νετρονίων. Η μελέτη και η ερμηνεία της διαδικασίας της έκρηξης των υπερκαινοφανών αστέρων είναι ένα πολύπλοκο θέμα στο οποίο εμπλέκονται διάφορα πεδία της φυσικής.

Ακόμα πιο δύσκολη φαίνεται να είναι η περιγραφή των εκρήξεων των πρώτων άστρων του σύμπαντος. Πρόκειται για ένα από τα δυσκολότερα προβλήματα της αστροφυσικής καθώς είναι εγγενώς δύσκολο να αναπαραχθούν στις προσομοιώσεις υπολογιστών, αν και χρησιμοποιούν την τελευταία λέξη της υπολογιστικής ισχύος. Σύμφωνα με τον αστροφυσικό Alexander Ji, οι ερευνητές εξακολουθούν να στερούνται απάντησης σε μια απλή ερώτηση: Ποιοι τύποι άστρων εκρήγνυνται και ποιοι όχι;

Οι επιστήμονες συχνά υποθέτουν ότι τα αρχέγονα άστρα τελείωσαν τη ζωή τους με μια σφαιρική «υπερκαινοφανή» έκρηξη. Όμως, μια ομάδα ερευνητών παρουσίασε προσφάτως τα πρώτα στοιχεία παρατήρησης που δείχνουν ότι τουλάχιστον ένα από αυτά τα άστρα εξερράγη μη-σφαιρικά, εκτοξεύοντας το περιεχόμενό του άνισα προς διάφορες κατευθύνσεις. Σύμφωνα με την μελέτη που δημοσιεύθηκε στις 8 Μαΐου στο περιοδικό Astrophysical Journal, η έκρηξη εκσφενδόνισε την ύλη με τέτοια ορμή ώστε να προωθηθούν βαριά στοιχεία σε γειτονικούς γαλαξίες. Η δημοσίευση αποτελεί ένα μέρος από την μελέτη ιδιοτήτων των πρώτων άστρων που δημιουργήθηκαν στο σύμπαν, ένα θέμα πρώτης γραμμής στην περασμένη δεκαετία.

Η ιδέα ότι η εκσφενδονιζόμενη ύλη από τα αστέρες που εκρήγνυνται φτάνουν και γίνονται συστατικά γειτονικών γαλαξιών και η πρώτη ύλη για τον σχηματισμό της επόμενης γενιάς άστρων δεν είναι καινούργια. Οι ερευνητές έχουν θεωρήσει το φαινόμενο αυτό ακόμα και στον σχηματισμό των αρχέγονων άστρων.

Δεδομένου ότι τα πρώτα άστρα – βραχύβιοι γίγαντες που «πέθαναν» πριν από δισεκατομμύρια χρόνια – δεν είναι διαθέσιμοι για απευθείας μελέτη, οι ερευνητές [Rana Ezzeddine et al, Evidence for an Aspherical Population III Supernova Explosion Inferred from the Hyper-metal-poor Star HE 1327–2326], μελέτησαν την περιεκτικότητα σε σίδηρο και άλλων στοιχείων που βρέθηκαν σε ένα άστρο δεύτερης γενιάς που φέρει το όνομα HE 1327-2326. Ανήκει σε μια σπάνια ομάδα από περίπου 25 έως 30 αρχαία άστρα τα οποία περιέχουν πολύ μικρές ποσότητες σιδήρου. Αυτά τα άστρα προέκυψαν από στοιχειώδεις «σπόρους» που δημιούργησαν τα άστρα-πρόγονοι της πρώτης γενιάς.

Το εν λόγω άστρο είναι το πιο λαμπρό και για την μέτρηση των ποσοτήτων των στοιχείων που το αποτελούν χρησιμοποιήθηκε ο φασματογράφος που φέρει το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble από to 2009.

Η ίδια ερευνητική ομάδα αναμένεται να υπολογίσει την περιεκτικότητα του πυριτίου, του σιδήρου και του φωσφόρου εξετάζοντας το φάσμα του άστρου, αλλά η ανακάλυψη ενός ακόμα στοιχείου ήταν αναπάντεχη: για πρώτη φορά βρήκαν ψευδάργυρο σε ένα άστρο δεύτερης γενιάς. Το εύρημα αυτό δείχνει ότι είναι πιθανό πολλά βαριά στοιχεία να ήταν διαθέσιμα στο αρχέγονο σύμπαν.

Αυτό το εύρημα άλλαξε την πορεία της έρευνας. Γνώριζαν ήδη γιατί αυτό το άστρο καθώς και άλλα στην ομάδα του δεν περιέχουν πολύ σίδηρο. Ο σίδηρος σχηματίστηκε στους πυρήνες των τεράστιων αρχέγονων άστρων και όταν αυτά κατέρρευσαν βαρυτικά, ένα μεγάλο μέρος του σιδήρου των πυρήνων τους το «έφαγαν» οι μαύρες τρύπες που προέκυψαν. Έτσι το ερώτημα που προέκυψε ήταν γιατί ο ψευδάργυρος που σχηματίστηκε επίσης στους πυρήνες αυτών των αρχαίων άστρων διέφυγε από την μοίρα της μαύρης τρύπας;

Αυτή η ιδιαιτερότητα μπορεί να εξηγηθεί θεωρώντας μια μη-σφαιρική έκρηξη υπερκαινοφανούς. Οι προκύπτοντες πίδακες υλικού θα μπορούσαν να εκτοξεύσουν τον ψευδάργυρο του πυρήνα μακριά από μια μαύρη τρύπα, ενώ παράλληλα θα επέτρεπαν στο μεγαλύτερο μέρος του σιδήρου να πέσει μέσα στην μαύρη τρύπα. Για να διερευνήσουν αυτή τη θεωρία, οι ερευνητές έτρεξαν σε υπολογιστή πάνω από 10.000 προσομοιώσεις έκρηξης υπερκαινοφανών με διαφορετικές ενέργειες και διαμορφώσεις.

Παραδόξως, ανακάλυψαν ότι καμία από τις εκρήξεις σφαιρικών υπερκαινοφανών δεν θα μπορούσε να δώσει την παρατηρούμενη ποσότητα ψευδαργύρου. Επιπλέον, βρήκαν μόνο μία μη-σφαιρική έκρηξη που θα μπορούσε να αποδώσει το παρατηρούμενο σήμα ψευδαργύρου και άλλα χαρακτηριστικά του ΗΕ 1327-2326.

Αυτό οδήγησε σε μια άλλη έκπληξη: στο πόσο ισχυρή ήταν η ασύμμετρη έκρηξη του υπερκαινοφανούς. Η έκρηξη ήταν περίπου 1030 φορές ισχυρότερη από αυτή της βόμβας υδρογόνου, πέντε έως δέκα φορές μεγαλύτερη απ’ ότι ανέμεναν. Η μελέτη παρέχει νέες ενδείξεις για το ότι οι εκρήξεις των αρχέγονων άστρων μπορεί να συνέβαλλαν στον επαναϊονισμό στο σύμπαν – ένα σημαντικό ορόσημο στο πρώιμο σύμπαν όπου τα ουδέτερα άτομα ιονίστηκαν – παίζοντας κρίσιμο ρόλο στον σχηματισμό των γαλαξιών.

O John Wise, αστροφυσικός στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Γεωργίας στις ΗΠΑ, λέει πως τώρα έχουμε το κίνητρο για να μελετήσουμε τους μη-σφαιρικούς υπερκαινοφανείς. Οι ερευνητές δεν γνωρίζουν ακόμα αν η πιθανώς μη-σφαιρική έκρηξη του υπερκαινοφανούς, πριν από τον σχηματισμό του άστρου HE 1327-2326, ήταν ένα σπάνιο ή ένα συνηθισμένο γεγονός – αν οι περισσότερες εκρήξεις υπερκαινοφανών πρώτης γενιάς ήταν σφαιρικές ή όχι.

Έτσι, αν και φαίνεται ότι προσέγγισαν μια λύση σε ένα ερώτημα σχετικά με τα πρώτα άστρα που δημιουργήθηκαν στο σύμπαν, πολλά άλλα παραμένουν αναπάντητα.

διαβάστε περισσότερες λεπτομέρειες στο άρθρο του Scientific American: «First Stars Exploded in Strange Ways«

https://www.scientificamerican.com/article/the-universes-first-stars-exploded-in-strange-ways/?redirect=1

https://www.scientificamerican.com/article/the-universes-first-stars-exploded-in-strange-ways/?redirect=1

sn-2016gkg-victor-buso.png.b9ec0832486e156dcb5a9acd90279f44.png

cf83cebfcf85cf80ceb5cf81cebdcebfceb2ceb1.gif.e7024168a0f31868328a89feb872c4f7.gif

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Στην καρδιά του Καρκίνου. :cheesy:

Πριν από περίπου 950 χρόνια, στις 4 Ιουλίου του 1054 μ.Χ. ο Γιανγκ Γουέι-Τε, ο αστρονόμος του Κινέζου αυτοκράτορα, παρατήρησε ένα νέο λαμπερό σημάδι στον ουρανό. Η λαμπρότητά του ήταν τόσο μεγάλη, ώστε το άστρο αυτό φαινόταν στον ουρανό ακόμη και την ημέρα για τρεις ολόκληρες εβδομάδες. Σιγά-σιγά, όμως, άρχισε να ξεθωριάζει μέχρις ότου, 21 μήνες μετά την εμφάνισή του, ο λαμπρός αυτός «επισκέπτης» είχε πια χαθεί από τον ουρανό. Ο «επισκέπτης» αστέρας του 1054 μ.Χ. ήταν η επιθανάτια έκρηξη ενός τεράστιου γέρικου άστρου το οποίο στα τελευταία στάδια της ζωής του μετατράπηκε σε σουπερνόβα. Το άστρο αυτό βρισκόταν σε απόσταση 6.300 ετών φωτός και στη μεγαλύτερή του ένταση έλαμπε με την ισχύ 500 εκατομμυρίων ήλιων. Από τη Γη ο Κινέζος αστρονόμος παρακολούθησε ένα γεγονός που είχε συμβεί 6.300 χρόνια νωρίτερα, γύρω στο έτος 5.200 π.Χ., όταν οι Σουμέριοι εγκαταστάθηκαν για πρώτη φορά στη Μεσοποταμία.

Στο σημείο εκείνης της έκρηξης τα σύγχρονα τηλεσκόπια μας έχουν αποκαλύψει ένα φωτεινό νεφέλωμα που στα μικρά τηλεσκόπια του παρελθόντος έμοιαζε με κάβουρα και γι’ αυτό ονομάστηκε Νεφέλωμα Καρκίνος. Από τη μια άκρη στην άλλη το Νεφέλωμα Καρκίνος έχει διάμετρο 11 ετών φωτός ή 105 τρισεκατομμυρίων χιλιομέτρων, που σημαίνει ότι το μέγεθός του είναι 273 εκατομμύρια φορές μεγαλύτερο από την απόσταση Γης-Σελήνης. Το νεφέλωμα αυτό συνεχώς διαστέλλεται όλο και πιο πολύ με μια ταχύτητα που φτάνει τα 5,5 εκατομμύρια χιλιόμετρα την ώρα. Αν η διαστολή αυτή συνεχιστεί με τον ίδιο ρυθμό, τα υπολείμματα του κατεστραμμένου αυτού άστρου θα φτάσουν στη Γη σε 1,26 περίπου εκατομμύρια χρόνια.

Στο νεφέλωμα αυτό Κινέζοι και Ιάπωνες αστροφυσικοί ανακοίνωσαν τον περασμένο μήνα ότι εντόπισαν πάνω από το Θιβέτ την υψηλότερης ενέργειας ακτινοβολία γ που έχει παρατηρηθεί μέχρι τώρα. Ενέργειες δηλαδή που φτάνουν να είναι 450 τρισεκατομμύρια φορές μεγαλύτερες από το ορατό φως (450 τρισεκατομμύρια ηλεκτρονιοβόλτ, TeV), όταν το προηγούμενο ρεκόρ δεν υπερέβαινε τα 75 TeV, ενώ συγκριτικά η ακτινοβολία που έρχεται από τον Ήλιο έχει ενέργεια μερικών μόνο ηλεκτρονιοβόλτ. Στο ίδιο αυτό νεφέλωμα 51 χρόνια νωρίτερα (τον Οκτώβριο του 1968), Αμερικανοί ραδιοαστρονόμοι ανακάλυψαν έναν από τους πρώτους πάλσαρ (ένα άστρο νετρονίων δηλαδή) που είχε τη μικρότερη μέχρι τότε παλμική περίοδο. Ήταν ένα μικροσκοπικό άστρο 30 χιλιομέτρων στο κέντρο σχεδόν του νεφελώματος με την καταπληκτική ιδιότητα να αναβοσβήνει 30 φορές κάθε δευτερόλεπτο.

Η ύπαρξη των παράξενων αυτών άστρων είχε προβλεφθεί από τη δεκαετία ακόμη του 1930. Σύμφωνα, μάλιστα, με τις τότε εκτιμήσεις η απότομη και υπερβολικά γρήγορη βαρυτική κατάρρευση των υλικών της καρδιάς ενός γιγάντιου άστρου θα είχε ως αποτέλεσμα την τρομακτική συμπίεση του αστρικού κέντρου. Συγχρόνως, η έκρηξη και η αποβολή των εξωτερικών στρωμάτων του άστρου πρέπει να θεωρείται ένα παράλληλο και αναπόφευκτο φαινόμενο της όλης διαδικασίας της κατάρρευσης του αστρικού πυρήνα. Μια τέτοια έκρηξη συμπιέζει τον πυρήνα του άστρου σε τέτοιο βαθμό ώστε η ύλη από την οποία αποτελείται συμπιέζεται σε αφάνταστο βαθμό.

Κάτω από την τεράστια αυτή συμπίεση τα αρνητικά φορτισμένα ηλεκτρόνια των χημικών στοιχείων του άστρου συγχωνεύονται με τα θετικά φορτισμένα πρωτόνια του πυρήνα, με αποτέλεσμα τη δημιουργία νετρονίων και νετρίνων. Και ενώ τα νετρίνα δραπετεύουν από το άστρο, μεταφέροντας μάλιστα και αρκετή από την ενέργειά του, τα νεοσχηματισμένα νετρόνια παραμένουν εκεί και ενώνονται με τα ήδη υπάρχοντα νετρόνια των ατομικών πυρήνων. Όλα αυτά τα νετρόνια όμως είναι τόσο σφιχτά συμπιεσμένα, ώστε να ακουμπάνε σχεδόν το ένα με το άλλο. Αποτέλεσμα αυτής της συμπίεσης είναι η δημιουργία μιας σφαίρας μερικών χιλιομέτρων με την πιο λεία, «στερεή» επιφάνεια που έχει γνωρίσει ποτέ το σύμπαν. Βρισκόμαστε δηλαδή αντιμέτωποι με ένα άστρο νετρονίων. Αν μπορούσαμε να εισχωρήσουμε βαθιά στο κέντρο των φωτεινών αερίων που αποτελούν το Νεφέλωμα Καρκίνος, θα βρισκόμασταν αντιμέτωποι με ένα άστρο που είναι πραγματικά κάτι το αδιανόητο. Τα υλικά από ένα άστρο νετρονίων, με μέγεθος όσο είναι το κεφάλι μιας καρφίτσας, θα «ζύγιζαν» ένα εκατομμύριο τόνους, δέκα δηλαδή φορές περισσότερο από ένα αεροπλανοφόρο. Για να μπορέσουμε μάλιστα να πούμε ότι πλησιάσαμε κάπως τη φανταστική πυκνότητα ενός τέτοιου άστρου, τότε ολόκληρος ο σημερινός πληθυσμός του πλανήτη μας, 7,5 δηλαδή δισεκατομμύρια άνθρωποι, θα έπρεπε να συμπιέζονταν στο μέγεθος μιας σταγόνας νερού, ενώ ένα μωρό 5 κιλών στην επιφάνεια ενός άστρου νετρονίων θα «ζύγιζε» 50 δισεκατομμύρια κιλά!

https://physicsgg.me/2019/08/12/%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%ba%ce%b1%cf%81%ce%b4%ce%b9%ce%ac-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%ba%ce%b1%cf%81%ce%ba%ce%af%ce%bd%ce%bf%cf%85/

crab-nebula.jpg.5bd8644862aac0ae0c547feb92314466.jpg

sun_intersellar-cloud.png.1260a15a96f29ecd5be9b8633fa3d7ae.png

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Aναζητώντας την σκόνη σβησμένων άστρων στο χιόνι. :cheesy:

Το ισότοπο του σιδήρου 60Fe που βρέθηκε στο χιόνι της Ανταρκτικής δημιουργήθηκε από τις εκρήξεις κοντινών υπερκαινοφανών αστέρων (σουπερνόβα) κατά το παρελθόν. Το εύρημα αυτό μπορεί να βοηθήσει την σχετική έρευνα για την προέλευση και τη δομή των διαστρικών νεφών.

Κάποιες φορές τα τελευταία 20 εκατομμύρια χρόνια, ένα ή περισσότερα άστρα στην γειτονιά του ηλιακού μας συστήματος κατέληξαν σε σουπερνόβα δημιουργώντας νέφη αερίων και σκόνης εμπλουτισμένα με ραδιοϊσότοπα. Καθώς το ηλιακό σύστημα διέρχεται μέσα από ένα τέτοιο νέφος, η σκόνη του πέφτει στην επιφάνεια της Γης και κάτω από ορισμένες συνθήκες είναι δυνατόν να συσσωρευτεί σε τέτοια ποσότητα ώστε να είναι ανιχνεύσιμα τα διάφορα ισότοπα που περιέχονται σ’ αυτή.

Ο Dominik Koll και οι συνεργάτες του από το Πανεπιστήμιο του Μονάχου, ανακάλυψαν στην Ανταρκτική την ύπαρξη τέτοιας μεσοαστρικής σκόνης διαμέσου του σπάνιου ισοτόπου 60Fe (με χρόνο ημιζωής 2.6 Myr). Το γεγονός αυτό θα μπορούσε να βοηθήσει στον ακριβέστερο εντοπισμό της πηγής της σκόνης και να μας αποκαλύψει την ιστορία των αλληλεπιδράσεων του ηλιακού συστήματος με το διαστρικό περιβάλλον του. Ο Koll και οι συνεργάτες του συνέλεξαν 500 κιλά χιονιού, το έλιωσαν και απομόνωσαν τις στερεές ουσίες – ελάχιστες ποσότητες μετάλλων όπως ο σίδηρος – που περιέχονταν σ’ αυτό. Στη συνέχεια χρησιμοποιώντας έναν φασματογράφο μάζας μέτρησαν την παρουσία του 60Fe και του ισοτόπου του μαγγανίου 53Mn.

Το ισότοπο του μαγγανίου παράγεται μαζί με το ισότοπο 60Fe όταν οι κοσμικές ακτίνες βομβαρδίζουν τη διαπλανητική σκόνη. Αλλά οι ερευνητές βρήκαν πέραν του αναμενομένου, πολύ περισσότερη ποσότητα 60Fe σε σύγκριση με το 53Mn από αυτή την «τοπική» πηγή. Η ομάδα υπολόγισε επίσης το ενδεχόμενο το χιόνι να είχε μολυνθεί από 60Fe ανθρωπογενούς προέλευσης – πυρηνικά όπλα, πυρηνικούς αντιδραστήρες και επιταχυντές. Διαπίστωσαν ότι η παρουσία τεχνητά παραγόμενων ισοτόπων είναι αμελητέα. Η πιο πιθανή πηγή 60Fe είναι η διαστρική σκόνη, η οποία εμπλουτίζεται με το συγκεκριμένο ισότοπο από τα σουπερνόβα.

Η υπολογιζόμενη εισροή 60Fe αντιστοιχεί σε εκείνη που συνάγεται για άλλες αποθέσεις διαστημικής σκόνης που βρίσκονται σε ιζήματα ωκεανού και στην επιφάνεια της Σελήνης. Ψάχνοντας και για άλλα ραδιοϊσότοπα σε παλαιότερους πυρήνες πάγου οι ερευνητές θα μπορούσαν να βρουν πότε και πού συνέβησαν οι εκρήξεις σουπερνόβα και πότε το ηλιακό σύστημα εισήλθε στο τοπικό διαστρικό νέφος.

https://physicsgg.me/2019/08/13/a%ce%bd%ce%b1%ce%b6%ce%b7%cf%84%cf%8e%ce%bd%cf%84%ce%b1%cf%82-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%cf%83%ce%ba%cf%8c%ce%bd%ce%b7-%cf%83%ce%b2%ce%b7%cf%83%ce%bc%ce%ad%ce%bd%cf%89%ce%bd-%ce%ac%cf%83%cf%84%cf%81%cf%89/

physrevlett_123.072701.png.d1aa73ca05577920930f8d8dcdf36a79.png

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 7 μήνες αργότερα...

Ανακαλύφθηκε η πιο φωτεινή έκρηξη σουπερνόβα που έχει ποτέ παρατηρηθεί στο σύμπαν. :cheesy:

Επιστήμονες από τις ΗΠΑ και την Ευρώπη ανακοίνωσαν ότι ανακάλυψαν τη φωτεινότερη και ισχυρότερη έκρηξη υπερκαινοφανούς αστέρα (σουπερνόβα) που έχει ποτέ παρατηρηθεί στο σύμπαν. Είναι τουλάχιστον δύο φορές πιο φωτεινή και μεγαλύτερης ενέργειας σε σχέση με οποιαδήποτε άλλη είχε βρεθεί έως τώρα.

Η έκρηξη με την ονομασία SN2016aps πιστεύεται ότι ακολούθησε τη συγχώνευση δύο τεράστιων άστρων. Η ενέργεια που απελευθερώθηκε, ήταν δεκαπλάσια μιας τυπικής έκρηξης σουπερνόβα, ενώ η λαμπρότητα έως 500 φορές μεγαλύτερη.

Το φαινόμενο είχε αρχικά εντοπισθεί το 2016 από το τηλεσκόπιο Pan-STARRS, αλλά μόλις τώρα, μετά από τετραετή μελέτη και από άλλα διαστημικά και επίγεια τηλεσκόπια (Hubble, Keck, Gemini κ.α.), έγινε αντιληπτό το μέγεθος της έκρηξης. Η μάζα του υπερκαινοφανούς αστέρα εκτιμάται ότι ήταν 50 έως 100 φορές μεγαλύτερη του Ήλιου μας, ενώ συνήθως οι σουπερνόβα έχουν οκτώ έως 15 ηλιακές μάζες.

Οι ερευνητές του Κέντρου Αστροφυσικής Χάρβαρντ-Σμιθσόνιαν και των πανεπιστημίων Northwestern, Οχάιο, Μπέρμιγχαμ, Στοκχόλμης και Κοπεγχάγης έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό αστρονομίας «Nature Astronomy».

Οι εκρήξεις σουπερνόβα συμβαίνουν στην επιφάνεια ενός άστρου παράγοντας τεράστιες ποσότητες ενέργειας, πράγμα που οδηγεί στην εντυπωσιακή αύξηση της λάμψης ενός άστρου κατά χιλιάδες έως εκατομμύρια φορές σε σχέση με την προηγούμενη φωτεινότητα του. Μερικές φορές το άστρο είναι τόσο λαμπρό, που γίνεται ορατό με γυμνά μάτια στον ουρανό της Γης, εμφανιζόμενο από το πουθενά.

Συνήθως η έκρηξη συμβαίνει σε ζεύγη άστρων λευκών νάνων, που βρίσκονται σε τροχιά το ένα γύρω από το άλλο, ώσπου συγχωνεύονται. Καθώς το ένα άστρο «ρουφά» σταδιακά ολοένα περισσότερη ύλη από το άλλο, η τελευταία συσσωρεύεται στην επιφάνεια του πρώτου και τελικά, όταν η πυκνότητα ξεπεράσει ένα όριο, ακολουθεί μια κατακλυσμική θερμοπυρηνική έκρηξη.

https://physicsgg.me/2020/04/14/%ce%b1%ce%bd%ce%b1%ce%ba%ce%b1%ce%bb%cf%8d%cf%86%ce%b8%ce%b7%ce%ba%ce%b5-%ce%b7-%cf%80%ce%b9%ce%bf-%cf%86%cf%89%cf%84%ce%b5%ce%b9%ce%bd%ce%ae-%ce%ad%ce%ba%cf%81%ce%b7%ce%be%ce%b7-%cf%83%ce%bf%cf%85/

sn2016aps.jpg.f90069b423a8cbece4a457003c4c05c1.jpg

margutti-2019ehk640.jpg.1789ba0a6ae9cc7f48a4aa91539db30b.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 3 μήνες αργότερα...

Η ακτινογραφία ενός σπάνιου είδους σουπερνόβα. :cheesy:

Μια σπάνια περίπτωση (υπερ)καινοφανών αστέρων που ταυτοποιήθηκε τα τελευταία χρόνια από τον Alexei Filippenko και τους συνεργάτες του, χαρακτηρίζονται από την πλούσια παραγωγή ασβεστίου κστά την διάρκεια των εκρήξεών τους. Η λαμπρότητά τους κυμαίνεται μεταξύ των καινοφανών αστέρων (νόβα) και υπερκαινοφανών (σουπερνόβα). Η μεγαλύτερη ποσότητα του ασβεστίου που υπάρχει στο σύμπαν – συμπεριλαμβανομένου και του ασβεστίου που βρίσκεται στα οστά και τα δόντια μας – δημιουργείται στα τελευταία στάδια της ζωής αυτών των άστρων, των «σουπερνόβα πλούσιων σε ασβέστιο».

Για πρώτη φορά οι αστροφυσικοί εξέτασαν ένα τέτοιο σουπερνόβα (πλούσιο σε ασβέστιο) διαμέσου των ακτίνων Χ. Διαπίστωσαν ότι πρόκειται για ένα αρχικά συμπαγές αστρικό αντικείμενο που περιβάλλεται από ένα εξωτερικό στρώμα αερίου κατά την διάρκεια του τελευταίου σταδίου της ζωής του. Όταν το άστρο εκρήγνυται η εκτοξευόμενη ύλη συγκρούεται με το αέριο στο εξωτερικό κέλυφος εκπέμποντας ακτίνες Χ. Η συνολική έκρηξη προκαλεί τεράστιες θερμοκρασίες και υψηλή πίεση και διαμέσου πυρηνικών αντιδράσεων σύντηξης παράγεται ασβέστιο. Τέτοιου είδους σουπερνόβα είναι πολύ σπάνια και δεν γνωρίζουμε πως σχηματίζονται.

Ο ερασιτέχνης αστρονόμος Joel Shepherd εντόπισε για πρώτη φορά την λαμπρή έκρηξη, που ονομάστηκε SN 2019ehk, καθώς παρατηρούσε τον έναστρο ουρανό στο Σιάτλ. Στις 28 Απριλίου 2019, ο Shepherd χρησιμοποίησε το νέο του τηλεσκόπιο για να παρατηρήσει τον Messier 100 (M100), έναν σπειροειδή γαλαξία που βρίσκεται 55 εκατομμύρια έτη φωτός από τη Γη. Την επόμενη μέρα, μια φωτεινή πορτοκαλί κουκκίδα εμφανίστηκε στο οπτικό του πεδίο. Ο Shepherd ανέφερε αμέσως την ανακάλυψη στην αστρονομική κοινότητα, η οποία ξεκίνησε τις δικές της παρατηρήσεις σε μήκη κύματος ορατού και υπεριώδους φωτός, αλλά και ακτίνων Χ. Οι παρατηρήσεις του σουπερνόβα SN 2019ehk άρχισαν μόλις 10 ώρες μετά την έκρηξη. Η εκπομπή ακτίνων Χ ανιχνεύθηκε από το διαστημικό τηλεσκόπιο Neil Gehrels Swift. Δεν υπάρχουν θεωρίες που να προβλέπουν ικανοποιητικά την (υπερ)παραγωγή ασβεστίου και την τόσο έντονη εκπομπή ακτίνων Χ.

Είναι γνωστό ότι η παραγωγή του ασβεστίου γίνεται διαμέσου πυρηνικών αντιδράσεων κατά την διάρκεια των εκρήξεων σουπερνόβα. Όμως οι μεγαλύτερες ποσότητες του ασβεστίου παράγονται μέσα σε δευτερόλεπτα από «τα πλούσια σε ασβέστιο σουπερνόβα» και η διαδικασία παραγωγής του μειώνει την θερμοκρασία κατά την διάρκεια της έκρηξης. Οι αστρονόμοι διαπίστωσαν ότι κατά την έκρηξη του σουπερνόβα SN 2019ehk παράχθηκε η μεγαλύτερη ποσότητα ασβεστίου που παρατηρήθηκε ποτέ σε ένα αστροφυσικό συμβάν. Δεν ήταν μόνο μια πλούσια παραγωγή ασβεστίου, αλλά η πλουσιότερη των πλουσίων.

Η σύντομη έκλαμψη του σουπερνόβα SN 2019ehk μας αποκάλυψε μια διαφορετική ιστορία σχετικά με την φύση του. Σύμφωνα με τους αστρονόμους το άστρο κατά την διάρκεια των τελευταίων ημερών της ζωής του δημιουργεί ένα εξωτερικό στρώμα αερίου. Όταν το άστρο εκρήγνυται ως σουπερνόβα η εκτινασσόμενη ύλη συγκρούεται με αυτό το εξωτερικό στρώμα παράγοντας ισχυρή ακτινοβολία Χ. Η προκαλούμενη λαμπρότητα μας λέει πόσο αέριο υλικό περιέβαλλε το άστρο και πόσο κοντά ήταν το αέριο στο άστρο.

Παρότι το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble παρατηρούσε τον γαλαξία M100 τα τελευταία 25 χρόνια, δεν κατέγραψε ποτέ το άστρο που απεβίωσε διαμέσου της έκρηξης σουπερνόβα SN 2019ehk. Οι ερευνητές έψαξαν τις εικόνες του Hubble για να εξετάσουν την θέση του σουπερνόβα πριν από την έκρηξη, αλλά δεν βρήκαν τίποτε. Εν ολίγοις ούτε το Hubble δεν μπορούσε να το δει. Κι αυτό είναι μια ακόμη ένδειξη για την πραγματική φύση του άστρου. Ήταν πιθανότατα ένας λευκός νάνος ή ένα άστρο με πολύ μικρή μάζα. Γιατί και τα δύο θα ήταν πολύ αμυδρά.

https://physicsgg.me/2020/08/09/%ce%b7-%ce%b1%ce%ba%cf%84%ce%b9%ce%bd%ce%bf%ce%b3%cf%81%ce%b1%cf%86%ce%af%ce%b1-%ce%b5%ce%bd%cf%8c%cf%82-%cf%83%cf%80%ce%ac%ce%bd%ce%b9%ce%bf%cf%85-%ce%b5%ce%af%ce%b4%ce%bf%cf%85%cf%82-%cf%83%ce%bf/

sn2019.thumb.png.5869dad36762f2f14cb83bb31f3fea0e.png

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 3 μήνες αργότερα...

Λείψανα άστρων. :cheesy:

Πριν από μισό περίπου αιώνα (1948) και σε απόσταση 11.000 ετών φωτός από τη Γη ανάμεσα στα άστρα του αστερισμού της Κασσιόπης ανακαλύφτηκαν τα υπολείμματα μιας σουπερνόβα αστρικής έκρηξης που έκτοτε ονομάστηκαν CasA. Οι υπολογισμοί που έγιναν έκτοτε υπολογίζουν ότι η αστρική εκείνη έκρηξη που δημιούργησε τα διαστελλόμενα αέρια της CasA πρέπει να συνέβη το 1680 και στο μέγιστό της θα έπρεπε να είχε φτάσει σε λαμπρότητα το άστρο Σείριος που είναι το λαμπρότερο άστρο στον ουρανό.

Παρ’ όλα αυτά κανείς δεν παρατήρησε την έκρηξη εκείνη ή ακόμη κι αν παρατηρήθηκε δεν υπάρχει πια σήμερα καμιά αναφορά σ’ αυτήν. Έκτοτε τα αέρια της αστρικής εκείνης έκρηξης συνεχίζουν ακόμη και σήμερα να διαστέλλονται με την τρομαχτική ταχύτητα των 32 εκατομμυρίων χιλιομέτρων την ώρα, ταχύτητα με την οποία καλύπτεται η απόσταση Γης-Ηλίου σε λιγότερο από 5 ώρες. Τέτοιου είδους εκρήξεις συμβαίνουν σε γιγάντια άστρα με μάζα 15 έως 25 φορές τα υλικά που έχει ο Ήλιος μας και τα οποία δεν ζουν πάρα πάνω από μερικές δεκάδες εκατομμύρια χρόνια όταν συγκριτικά ο Ήλιος μας θα ζήσει συνολικά δέκα δισεκατομμύρια χρόνια.

Οι παρατηρήσεις της CasA με τα επίγεια τηλεσκόπια δεν παρουσίαζε τις λεπτομέρειες που μας αποκάλυψαν οι φωτογραφίες του Διαστημικού Τηλεσκόπιου «Χαμπλ». Οι νέες αυτές φωτογραφίες μας δείχνουν δεκάδες αλυσίδες αέριων κόμβων με μέγεθος δεκάδες φορές μεγαλύτερο από το μέγεθος του ηλιακού μας συστήματος. Τα αέρια αυτά περιλαμβάνουν όλα τα χημικά στοιχεία που είχαν δημιουργηθεί στη σύντομη σχετικά ζωή του άστρου που εξερράγη καθώς και όλα τα άλλα που δημιουργήθηκαν τη στιγμή της έκρηξης. Η «σούπα» αυτή των χημικών στοιχείων εμπλουτίζει τα διάσπαρτα νεφελώματα αερίων και διαστημικής σκόνης από τα οποία θα γεννηθούν τα άστρα και οι πλανήτες των επόμενων γενεών. Γι’ αυτό λέμε ότι η έκρηξη μιας σουπερνόβα είναι ταυτόχρονα ένα τέλος και μια αρχή.

Μετά από κάθε έκρηξη σουπερνόβα τα συστατικά που περιλαμβάνουν τα νέα χημικά στοιχεία δημιουργούν τους παράξενους νεφελώδεις σχηματισμούς που επί αιώνες διαστέλλονται στο Διάστημα με τεράστιες ταχύτητες. Τα νεφελώματα αυτά υπερθερμαίνονται από τις τεράστιες ακτινοβολίες υψηλής ενέργειας που εκπέμπουν οι παλλόμενες ραδιοπηγές που έχουν απομείνει στο κέντρο τους φωτίζοντας έτσι «τα λείψανα αυτά των άστρων με τις αραχνιασμένες μορφές.»

https://physicsgg.blogspot.com/2020/11/blog-post_45.html

10-casa_main_960.thumb.jpg.75b767f4e23fbbe2f8def4a5cf7d3c1d.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 4 μήνες αργότερα...

Εκπληκτικό πορτρέτο της πιο πρόσφατης έκρηξης σουπερνόβα στον Γαλαξία. :cheesy:

Πριν από 340 χρόνια, ένα άστρο μεγάλης μάζας ανατινάχθηκε σε απόσταση έντεκα χιλιάδων ετών φωτός από εμάς στον αστερισμό της Κασσιόπης. Ο υπερκαινοφανής αστέρας ονομάστηκε Κασσιόπη Α και αυτό υπάρχει στην θέση του άστρου που καταστράφηκε βίαια είναι ένα άστρο νετρονίου και ένα κέλυφος υλικών που εκτοξεύεται στο Διάστημα μετά την έκρηξη.

Αυτό το κοσμικό απομεινάρι είναι η πιο πρόσφατη εκρηξη σουπερνόβα που γνωρίζουμε στον γαλαξία μας και παράλληλα αποτελεί μόνιμο στόχο παρατήρησης των αστρονόμων. Θεωρείται ένα είναι ένα από τα πιο μελετημένα αντικείμενα στον γαλαξία μας.

Σε κάθε παρατήρηση οι επιστήμονες ανακαλύπτουν νέα στοιχεία που φωτίζουν όχι μόνο την ιστορία του άστρου που καταστράφηκε αλλά το τι συνέβη μετά την έκρηξη και το τι συνεχίζει να συμβαίνει εκεί. Παράλληλα κάθε νέο στοιχείο στη Κασσιόπη Α βοηθά τους επιστήμονες να συμπληρώσουν το παζλ για το πότε και πώς εκρήγνυνται τα μεγάλα, γερασμένα άστρα.

Οι εκρήξεις αυτές πιστεύεται ότι σκόρπισαν στο Διάστημα βαριά στοιχεία του περιοδικού πίνακα, από το οξυγόνο μέχρι το ουράνιο, παράγονται από θερμοπυρηνικές αντιδράσεις στους πυρήνες των άστρων. Ανάμεσα τους είναι και στοιχεία όπως το οξυγόνο και ο άνθρακας που αποτέλεσαν δομικά υλικά για την παρουσία της ζωής στην Γη και δεδομένης της αφθονίας τους στο Σύμπαν ίσως έχουν συμβάλει στην εμφάνιση της ζωής και σε άλλους κόσμους.

Η NASA έδωσε στην δημοσιότητα μια νέα καταπληκτική φωτογραφία της Κασσιόπης Α την οποία κατέγραψε το διαστημικό τηλεσκόπιο Chandra. Οι νέες παρατηρήσεις στην Κασσιόπη Α αποκάλυψαν την παρουσία τιτανίου στα υλικά που έχουν εκτοξευθεί στο Διάστημα μετά την έκρηξη γεγονός που αξιολογείται από τους ειδικούς.

https://www.naftemporiki.gr/story/1720268/ekpliktiko-portreto-tis-pio-prosfatis-ekriksis-soupernoba-ston-galaksia

kassiopi-a.jpg.d663a00dbdc44506a222e208db7a1709.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 2 εβδομάδες αργότερα...

Παράξενο σουπερνόβα πονοκεφαλιάζει τους επιστήμονες. :cheesy:

Διεθνής ερευνητική ομάδα με δημοσίευση της στην επιθεώρηση «Monthly Notices of the Royal Astronomical Society» παρουσιάζει έναν υπερκαινοφανή αστέρα τον οποίο χαρακτηρίζει «εκκεντρικό». Οι ερευνητές μελέτησαν ένα άστρο που καταστράφηκε σε μια έκρηξη σουπερνόβα σε απόσταση 35 εκατ. ετών φωτός από εμάς.

Εικόνες του υπερκαινοφανούς αστέρα με την κωδική ονομασία 2019yvr κατέγραψε το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble. Η μελέτη των εικόνων αποκάλυψε ότι στα εξωτερικά στρώματα του κίτρινου ψυχρού «κουφαριού» του άστρου δεν υπάρχει κανένα ίχνος υδρογόνου.

«Δεν έχουμε δει τέτοιο σενάριο μέχρι σήμερα. Αν ένα άστρο εκρήγνυται χωρίς υδρογόνο θα έπρεπε να είναι πολύ καυτό και να έχει μπλε απόχρωση. Είναι σχεδόν αδύνατο να είναι ένα άστρο τόσο ψυχρό χωρίς να υπάρχει υδρογόνο στο εξωτερικό του στρώμα. Εξετάσαμε κάθε αστρικό μοντέλο που θα μπορούσε να δώσει μια πιθανή εξήγηση για αυτό το φαινόμενο και δεν βρήκαμε κάτι. Αυτό που συμβαίνει ακουμπά σε κάτι που μοιάζει κοσμικά αδύνατον» αναφέρει Τσαρλς Κιλπάτρικ, ερευνητής του Πανεπιστημίου Northwestern στο Ιλλινόι που ήταν επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας.

Οι ερευνητές μελετούν τώρα διάφορες πιθανές αιτίες για την απουσία του υδρογόνου. Μπορεί για κάποιο λόγο το υδρογόνο μετά την έκρηξη να διέρρευσε στο Διάστημα ή μπορεί να υπάρχει ένα δεύτερο άστρο στην ίδια περιοχή το οποίο απορρόφησε το υδρογόνο. Όμως οι ερευνητές με βάση τα ευρήματα τους θεωρούν πολύ πιθανό το άστρο να είχε απωλέσει το υδρογόνο του πολλά χρόνια πριν εκραγεί. Σε κάθε περίπτωση η ανακάλυψη του 2019yvr είναι πολύ σημαντική και αποδεικνύει πόσο σύνθετο αλλά και μυστηριώδες κοσμικό φαινόμενο είναι οι εκρήξεις σουπερνόβα.

https://www.naftemporiki.gr/story/1724584/parakseno-soupernoba-ponokefaliazei-tous-epistimones

soypernoba.jpg.8c1a46d442b24680187503a4ac1a9bd1.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Σουπερνόβα από το πολύ υδρογόνο. :cheesy:

Τα δεδομένα από το Διαστημικό Τηλεσκόπιο Hubble δείχνουν ότι ένα σχετικά ψυχρό και διογκωμένο άστρο, πλούσιο σε υδρογόνο, τελείωσε τη ζωή του ως σουπερνόβα χωρίς υδρογόνο. Μέχρι τώρα, εθεωρείτο πως τα σουπερνόβα χωρίς υδρογόνο προέρχονται μόνο από εξαιρετικά θερμά και συμπαγή άστρα που έχουν επίσης έλλειψη υδρογόνου. Οι αστροφυσικοί Kilpatrick et al δημοσίευσαν την ανακάλυψή τους στο περιοδικό Monthly Notices of the Royal Astronomical Society με τίτλο «A cool and inflated progenitor candidate for the Type Ib supernova 2019yvr at 2.6 yr before explosion»

Η ανακάλυψη αυτή είναι πολύ σημαντική για την θεωρία της αστρικής εξέλιξης, σύμφωνα με τον Sung-Chul Yoon, αστροφυσικό στο Εθνικό Πανεπιστήμιο της Σεούλ της Νότιας Κορέας. Οι θεωρητικοί έχουν κάποιες ιδέες για το πώς συμπεριφέρονται τα τεράστια άστρα λίγο πριν εκραγούν, αλλά τέτοια μεγάλα άστρα είναι λιγοστά και ακόμα λιγότερα όσα βρίσκονται στο στάδιο λίγο πριν εκραγούν ως υπερκαινοφανείς. Ο εντοπισμός και η μελέτη του αστέρα που είναι υπεύθυνος για ένα τέτοιο σουπερνόβα μας δίνει την ευκαιρία να ελέγξουμε σενάρια για το πώς τα άστρα εξελίσσονται λίγο πριν από την έκρηξη. Ένα τηλεσκόπιο πρέπει να έχει μελετήσει το άστρο πριν αυτό εκραγεί ως σουπερνόβα. Όμως η εύρεση τέτοιων άστρων είναι δύσκολη.

Όταν τον Δεκέμβριο του 2019, στον γαλαξία NGC 4666 που βρίσκεται περίπου 46 εκατομμύρια έτη φωτός από την Γη ανακαλύφθηκε ένα σουπερνόβα, οι αστροφυσικοί έσπευσαν να ελέγξουν παλιές παρατηρήσεις του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble στην ίδια περιοχή του ουρανού. Ήθελαν να βρουν το άστρο που βρίσκονταν πίσω από την έκρηξη που ονομάστηκε SN 2019yvr.

Ψάχνοντας και επιπλέον παρατηρήσεις της περιοχής από επίγεια τηλεσκόπια, βρέθηκε ένα άστρο στο ίδιο σημείο με το σουπερνόβα, που είχε παρατηρηθεί 2,6 χρόνια πριν από την έκρηξη. Φαινόταν να είναι ένα κίτρινο άστρο με θερμοκρασία 6.500 °C και περίπου 320 φορές μεγαλύτερο από τον ήλιο.

Αφού το σουπερνόβα SN 2019yvr δεν είχε υδρογόνο, και ο πρόγονός του θα έπρεπε να έχει επίσης έλλειψη υδρογόνου. Αλλά όταν ένα άστρο δεν διαθέτει περίβλημα υδρογόνου, τότε περιμένουμε να βλέπουμε βαθύτερα στο εσωτερικό του προς τα θερμότερα στρώματα. Δηλαδή, το άστρο θα έπρεπε να φαίνεται εξαιρετικά θερμό, μπλε και συμπαγές – ίσως σε θερμοκρασία 10.000 έως 50.000 °C και όχι περισσότερο από 50 φορές μεγαλύτερο από τον ήλιο. Απεναντίας, ο ψυχρός, μεγάλος, κίτρινος πρόγονος του SN 2019yvr, έδειχνε πως περιείχε πολύ υδρογόνο. Για να δημιουργηθεί από ένα τέτοιο άστρο σουπερνόβα όπως το SN 2019yvr, πρέπει να έχει αποβάλλει μεγάλο μέρος του υδρογόνου του πριν εκραγεί. Αλλά πως γίνεται αυτό;

Προτείνονται δύο σενάρια. Το άστρο θα μπορούσε να αποβάλλει μεγάλο μέρος του υδρογόνου του στο διάστημα μέσα από βίαιες εκρήξεις, πιθανώς προκαλούμενες από κάποια αστάθεια στον πυρήνα του άστρου. Ή από την αλληλεπίδρασή του με κάποιο άλλο κοντινό άστρο, δηλαδή το υδρογόνο του άστρου θα μπορούσε να είχε αφαιρεθεί από ένα άλλο άστρο που ήταν σε τροχιά γύρω από αυτό.

Οι αστρονόμοι προτείνουν να στραφεί το τηλεσκόπιο Hubble σε αυτή την περιοχή του ουρανού. Θα πρέπει πρώτα να βεβαιωθούν ότι το άστρο που είδαν πριν από 2,6 χρόνια, σήμερα δεν υπάρχει, εφόσον ταυτίζεται με το SN 2019yvr. Οι ερευνητές θα μπορούσαν επίσης να ελέγξουν αν κάποιο άστρο, που πιθανόν να αλληλεπιδρούσε με τον τον πρόγονο του SN 2019yvr, υπάρχει ακόμα. Η ερμηνεία της περίπτωσης SN 2019yvr θα είναι ένα σημαντικό βήμα προς την πλήρη κατανόηση της δημιουργίας των σουπερνόβα.

https://physicsgg.me/2021/05/13/%cf%83%ce%bf%cf%85%cf%80%ce%b5%cf%81%ce%bd%cf%8c%ce%b2%ce%b1-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%bf-%cf%80%ce%bf%ce%bb%cf%8d-%cf%85%ce%b4%cf%81%ce%bf%ce%b3%cf%8c%ce%bd%ce%bf/

supernova.thumb.png.427aa5b3d67d1aaeba7820bab306a3c5.png

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Δημιουργήστε έναν λογαριασμό ή συνδεθείτε για να σχολιάσετε

Πρέπει να είσαι μέλος για να αφήσεις ένα σχόλιο

Δημιουργία λογαριασμού

Εγγραφείτε για έναν νέο λογαριασμό στην κοινότητά μας. Είναι εύκολο!.

Εγγραφή νέου λογαριασμού

Συνδεθείτε

Έχετε ήδη λογαριασμό? Συνδεθείτε εδώ.

Συνδεθείτε τώρα

×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Όροι χρήσης