Jump to content

Μαύρες Τρύπες


Προτεινόμενες αναρτήσεις

Εντοπίστηκε γιγαντιαία μαύρη τρύπα

Τεράστια μαύρη τρύπα (ένα εκατομμύριο φορές μεγαλύτερη από τον ήλιο μας) ανακαλύφθηκε σε γειτονικό γαλαξία-νάνο.

 

Οι αστρονόμοι ανακάλυψαν μια πελώρια μαύρη τρύπα, που έχει μάζα περίπου ένα εκατομμύριο φορές μεγαλύτερη σε σχέση με τον ήλιο μας, η οποία βρίσκεται στο κέντρο ενός σχετικά κοντινού γαλαξία-νάνου.

 

Είναι η πρώτη φορά που εντοπίζεται μια τεράστια μαύρη τρύπα στο επίκεντρο ενός πολύ νέου σε ηλικία και μέγεθος γαλαξία, πράγμα που ενισχύει την άποψη ότι στο επιστημονικό ερώτημα «οι μαύρες τρύπες ή οι γαλαξίες δημιουργήθηκαν πρώτα;», η απάντηση μάλλον θα πρέπει να γέρνει υπέρ των μαύρων τρυπών, καθώς, όπως φαίνεται, είναι δυνατό να υπάρξει μια υπερμεγέθης μαύρη τρύπα, χωρίς προηγουμένως να έχει υπάρξει ένα πολύ μεγάλος γαλαξίας.

 

Η ανακοίνωση, που προκάλεσε έκπληξη στους επιστήμονες, έγινε στο πλαίσιο του ετήσιου συνεδρίου της Αμερικανικής Αστρονομικής Ένωσης, ενώ παρουσιάστηκε και στο περιοδικό «Nature», σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο και το Physics World. Η ανακάλυψη δείχνει ότι οι μαύρες τρύπες, από όπου δεν μπορεί να διαφύγει ούτε το φως λόγω της τρομακτικής βαρύτητάς τους, είναι τελικά δυνατό να δημιουργήθηκαν πριν το σχηματισμό των μεγάλων γαλαξιών.

 

Ο γαλαξίας-νάνος Henize 2-10, σε απόσταση 30 εκατομμυρίων ετών φωτός από τη Γη και με ακτίνα μόλις το 3% του δικού μας γαλαξία, μελετάται εδώ και χρόνια και έχει αποδειχτεί ότι σχηματίζει νέα άστρα με πολύ ταχύ ρυθμό. Μοιάζει με μερικούς από τους πρώτους γαλαξίες, που οι αστρονόμοι πιστεύουν ότι είχαν σχηματιστεί στο πρώιμο σύμπαν.

 

Η ανακάλυψη, υπό την Έιμι Ράινς του τμήματος αστρονομίας του πανεπιστημίου της Βιρτζίνια, έγινε με τη βοήθεια τόσο επίγειων ραδιοτηλεσκοπίων όσο και του γνωστού διαστημικού τηλεσκοπίου «Χαμπλ», καθώς και του τηλεσκοπίου ακτίνων-Χ «Τσάντρα» . Οι αστρονόμοι βρήκαν μια περιοχή κοντά στο κέντρο του γαλαξία-νάνου, η οποία εκπέμπει ισχυρά ραδιοκύματα, τα οποία έχουν παρόμοια χαρακτηριστικά με αυτά που προκύπτουν από τις εκπομπές υψηλής ταχύτητας «πιδάκων» ύλης, που εκτινάσσονται προς τα έξω από περιοχές κοντά σε μαύρες τρύπες.

 

Οι ερευνητές, στη συνέχεια, ανακάλυψαν ότι εκτός από ραδιοκύματα, η πηγή στο γαλαξία-νάνο εκπέμπει και ισχυρές ακτίνες-Χ. Ο συνδυασμός αυτός παραπέμπει στην ύπαρξη ενός ενεργού γαλακτικού πυρήνα, που τροφοδοτείται από μια τεράστια μαύρη τρύπα. Ουσιαστικά ποτέ δεν είχε ως τώρα βρεθεί γαλαξίας-νάνος με τόσο μεγάλη μαύρη τρύπα στον πυρήνα του. Συνήθως οι μαύρες τρύπες τέτοιου μεγέθους βρίσκονται σε μεγαλύτερους γαλαξίες, μεγαλύτερης ηλικίας, όπου τα νέα άστρα σχηματίζονται με πολύ βραδύτερο ρυθμό.

 

http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathciv_1_11/01/2011_372562

Τύχη είναι αυτό που συμβαίνει όταν η προετοιμασία συναντά την ευκαιρία

Seneca the Elder

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Θα μπορουσε να ειναι κ μεγαλης ηλικιας αυτος ο γαλαξιας,κατα την ταπεινη γνωμη μου παντα,που εχει απορροφησει την περισοτερη υλη και τα νεφη του.Φανταζει σαν το μελλον ολλων των γαλαξιων μιας και οι νεοτεροι που εχουν σπειρες δηχνουν να καταληγουν στο κεντρο,που λογικα πρεπει να εχει μαυρη τρυπα.

Κων/νος Σιδηρόπουλος

 

Το πεπρωμένο μας είναι τ''άστρα.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

:mrgreen:

Alien_with_a_Ray_Gun.jpg.abd9e1e273c5a4cc66585c1994b2181a.jpg

SK DOB 12'''' :arrow: Όταν πετύχει το CERN και δημιουργηθεί μια μαύρη τρύπα ελπήζω να αλλάξουμε τροχιά για να δούμε πράγματα που δεν ειχαμε φανταστεί... :cheesy:
Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Μια και η συζήτηση ειναι για τις μαυρες τρύπες να και μια περίεργη τουλαχιστον θεωρία. #-o #-o #-o

 

Το σύμπαν μπορεί να βρίσκεται σε μια μαύρη τρύπα. :cheesy: :cheesy: :cheesy:

Η κύρια επίπτωση μιας νέας θεωρητικής μελέτης είναι ότι ολόκληρο το δικό μας σύμπαν μπορεί να μην είναι τίποτα περισσότερο από το περιεχόμενο μιας μαύρης τρύπας που υπάρχει μέσα σε ένα άλλο Σύμπαν. Σύμφωνα με τον δημιουργό της, η νέα θεωρία ακολουθεί μια δευτερεύουσα τροποποίηση της καθιερωμένης θεωρίας της βαρύτητας.

Η νέα ιδέα προτάθηκε από τον φυσικό Nikodem Poplawski του Πανεπιστημίου της Ιντιάνα, ο οποίος αξιοποίησε την ευκαιρία αυτή για να δώσει κάποια ενδιαφέρουσα αντίληψη της φύσης του χώρου και του χρόνου, καθώς και την προέλευσή τους.

Η δουλειά του φαίνεται να υποδεικνύει ότι το βέλος του χρόνου του Κόσμου μας, επί του παρόντος δρα κάτω από το βέλος του χρόνου της μαύρης τρύπας που γέννησε το σύμπαν μας. Με αυτή την γραμμή σκέψης, προκύπτει ότι ένα διαφορετικό Σύμπαν μπορεί να υπάρχει μέσα σε κάθε μαύρη τρύπα που εντοπίζουμε.

Όλα όσα βλέπουμε γύρω μας θα μπορούσαν να χωράνε μέσα σε μια σκουληκότρυπα, ένα θεωρητικό κατασκεύασμα που παράγεται από μια μαύρη τρύπα, και η οποία συνδέει δύο σημεία του χώρου μετά από μια κάμψη στον ιστό του χωροχρόνου.

Ο θεωρητικός φυσικός έβγαλε τα συμπεράσματά του μετά από ανάλυση που πραγματοποίησε σχετικά με την θεωρητική κίνηση των σωματιδίων, καθώς αυτά εισέρχονται σε μια μαύρη τρύπα. Η μόνη διαφορά είναι ότι χρησιμοποίησε μια ελαφρώς τροποποιημένη έκδοση της θεωρίας της γενικής σχετικότητας του Αϊνστάιν.

Μέσω αυτής της προσέγγισης, ο Nikodem Poplawski κατάφερε να δείξει ότι είναι δυνατόν να υπάρχει μέσα σε μια μαύρη τρύπα ένα άλλο Σύμπαν, πράγμα που επίσης σημαίνει ότι και το δικό μας θα μπορούσε να βρίσκεται μέσα σε μια μαύρη τρύπα.

"Ίσως οι τεράστιες μαύρες τρύπες στο κέντρο του Γαλαξία μας καθώς και σε άλλους γαλαξίες να είναι γέφυρες προς διαφορετικά σύμπαντα," υποστηρίζει ο Poplawski σε μια εργασία που δημοσιεύεται στο περιοδικό Physics Letters Β.

Στην εισαγωγή ο φυσικός εξηγεί ότι αυτός έχει χρησιμοποιήσει την θεωρία της βαρύτητας Einstein-Cartan-Kibble-Sciama (ECKS) για την διεξαγωγή των υπολογισμών του. Αυτό τον βοήθησε να υπολογίσει την στροφορμή των σωματιδίων που εισέρχονταν μέσα σε μια μαύρη τρύπα.

Στη συνέχεια, ήταν εύκολος ο υπολογισμός μιας ιδιότητας του χωροχρόνου που ονομάζεται στρέψη. Η στρέψη πιστεύεται ότι είναι μια ιδιότητα του χωροχρόνου που του επιτρέπει να «απωθήσει» τη δύναμη της βαρύτητας.

Αρκετά παραδόξως η θεωρία του Poplawski, επίσης, εξαλείφει την ανάγκη για τη θεωρία του πληθωρισμού. Αντί αυτό το φαινόμενο να είναι υπεύθυνο για την ταχύτατη διαστολή του Σύμπαντος θα μπορούσε αυτή να οφείλεται στην στρέψη, η οποία να ανάγκασε τον Κόσμο να διαστέλλεται. #-o #-o #-o

 

Να και ένα παρόμοιο παλιό άρθρο.

http://www.physics4u.gr/news/2007/scnews3098.html

blackhole.jpg.3d1b295619a7cd8ba7ec32d546d36fad.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Γαλαξίας M87

Η «μαύρη τρύπα» στο κέντρο του είναι η μεγαλύτερη που βρέθηκε ποτέ. :cheesy:

Η μαύρη τρύπα, που βρίσκεται στο κέντρο του γαλαξία Μ87, είναι η μεγαλύτερη που έχει βρεθεί ποτέ στο σύμπαν, σύμφωνα με νέους υπολογισμούς των αστρονόμων. Οι πιο πρόσφατες παρατηρήσεις δείχνουν ότι ζυγίζει όσο 6,6 δισεκατομμύρια ήλιοι και θα μπορούσε να καταπιεί ολόκληρο το ηλιακό μας σύστημα.

Η ανακάλυψη, που ανακοινώθηκε στο ετήσιο συνέδριο της Αμερικανικής Αστρονομικής Ένωσης, έγινε από ερευνητές με επικεφαλής τον αστρονόμο Καρλ Γκέπχαρτ του πανεπιστημίου του Τέξας, σύμφωνα με το περιοδικό Science.

Οι προηγούμενες εκτιμήσεις υπολόγιζαν ότι η μάζα της συγκεκριμένης μαύρης τρύπας ήταν περίπου 1.000 φορές μεγαλύτερη από τη μαύρη τρύπα στο κέντρο του δικού μας γαλαξία.

Νέες όμως μετρήσεις, με τη βοήθεια ενός τηλεσκοπίου διαμέτρου 8,1 μέτρων στο όρος Μάουνα Κέα της Χαβάης, έδειξαν ότι η μαύρη τρύπα, που απέχει περίπου 50 εκατ. έτη φωτός από τη Γη και βρίσκεται στην κατεύθυνση του αστερισμού της Παρθένου, έχει τελικά υπερδιπλάσια μάζα.

Ο νέος υπολογισμός της μάζας της βασίστηκε στις μεγάλες ταχύτητες περιστροφής των άστρων γύρω της, που φτάνουν τα 500 χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο. Είναι η πιο ακριβής μέτρηση μάζας που έχει γίνει ποτέ για οποιαδήποτε υπερμεγέθη μαύρη τρύπα.

Ο λεγόμενος «ορίζοντας γεγονότων» (πέρα από τον οποίο τίποτε, ούτε καν το φως, δεν μπορεί να δραπετεύσει από την τρομακτική έλξη της) είναι τετραπλάσιος σε σχέση με την τροχιά του Ποσειδώνα, του πιο εξωτερικού πλανήτη του ηλιακού μας συστήματος, πράγμα που σημαίνει ότι η συγκεκριμένη μαύρη τρύπα άνετα θα είχε καταπιεί τον ήλιο μας μαζί με όλους τους πλανήτες του.

Τόσο μεγάλες μαύρες τρύπες πιθανότατα δημιουργούνται όχι μόνο "καταπίνοντας" γειτονικά άστρα, αλλά και μέσω απορρόφησης άλλων μικρότερων μαύρων τρυπών.

Μέχρι τώρα, οι αστρονόμοι δεν έχουν καταφέρει να παρατηρήσουν άμεσα τον ορίζοντα γεγονότων κάποιας μαύρης τρύπας. Ελπίζουν όμως να το πετύχουν μέσα στην επόμενη δεκαετία. #-o #-o #-o

378090_310x.jpg.6415028bfa7d966038306737cd824408.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Υπερβαρέες μαύρες τρύπες απογυμνώνουν από αέριο ολόκληρους γαλαξίες. :cheesy:

Ανακαλύφθηκαν μαύρες τρύπες – τα αινιγματικά κακά παιδιά του σύμπαντος κατά τον Στήβεν Χώκινγκ – να έχουν τη δυνατότητα να απογυμνώνουν μεγάλους γαλαξίες από το ψυχρό αέριο, το οποίο όμως χρειάζεται για να σχηματιστούν νέα άστρα. Αφήνοντας έτσι τους γερασμένους ερυθρούς γίγαντες να εξασθενίζουν, χωρίς να αντικαθίστανται με νέα άστρα.

Η μελέτη αυτή, με επικεφαλής τον Asa Bluck του Πανεπιστημίου του Nottingham, χρησιμοποίησε εικόνες πρωτοφανούς βάθους και ανάλυσης από τα διαστημικά τηλεσκόπια Hubble και Chandra για την ανίχνευση μαύρων οπών στους μακρινούς γαλαξίες. Οι ερευνητές έψαξαν για γαλαξίες που εκπέμπουν υψηλά επίπεδα ακτινοβολίας καθώς και ακτίνες X – μια κλασική υπογραφή των μελανών οπών που καταβροχθίζουν αέρια και σκόνη μέσα από την συσσώρευση (την προσέλκυση) ύλης με βαρυτικό τρόπο

Η έρευνα οδήγησε σε κάποια τρομακτικά αποτελέσματα, Στις υπερβαρέες μαύρες τρύπες αυτή η ακτινοβολία μπορεί να φτάσει σε τεράστιες διαστάσεις, εκπέμποντας ακτίνες Χ σε πολύ μεγαλύτερες ποσότητες από ό,τι εκπέμπονται από όλα τα υπόλοιπα αντικείμενα του γαλαξία μαζί – γεγονός που σημαίνει ότι η μαύρη τρύπα «λάμπει» πολύ πιο φωτεινά από ολόκληρο το γαλαξία, στην καρδιά του οποίου βρίσκεται αυτή. Στην πραγματικότητα, το ποσό της ενέργειας της που απελευθερώνεται είναι επαρκής για να αφαιρέσει από τον γαλαξία αέρια τουλάχιστον 25 φορές πάνω από το κανονικό.

Τα αποτελέσματα έδειξαν, επίσης, ότι η συντριπτική πλειοψηφία της ακτινοβολίας Χ που παρουσιάζεται στο σύμπαν, παράγεται σε αυτούς τους δίσκους συσσώρευσης γύρω από μαύρες τρύπες, ενώ ένα μικρό ποσοστό ακτίνων Χ παράγεται από όλα τα άλλα αντικείμενα, συμπεριλαμβανομένων των γαλαξιών και των αστέρων νετρονίων.

Οι δίσκοι συσσώρευσης γύρω από μαύρες τρύπες παράγουν τόσο πολλή ενέργεια ώστε να ζεσταθεί το ψυχρό αέρια που βρίσκεται στο κέντρο των μεγάλων γαλαξιών. Ο δίσκος συσσώρευσης λάμπει σε όλα τα μήκη κύματος – από τα ραδιοκύματα έως τις ακτινοβολίες γάμμα. Αυτό επιταχύνει τη τυχαίες κινήσεις του αερίου, αυξάνοντας την θερμοκρασία και ωθώντας το μακριά από το γαλαξιακό κέντρο, που γίνεται έτσι λιγότερο πυκνό. Το αέριο ως γνωστόν πρέπει να είναι ψυχρό και πυκνό για να μπορέσει να καταρρεύσει λόγω της βαρύτητας για να σχηματίσει τελικά νέα αστέρια. Το καυτό αυτό αέριο που προκύπτει είναι χαμηλής πυκνότητας και πρέπει να κρυώσει προτού μπορέσει να δράσει η βαρύτητα – μία διαδικασία που θα χρειαστεί περισσότερο χρόνο από την σημερινή ηλικία του σύμπαντος, για να επιτευχθεί.

Τα παλιά αστέρια επομένως αφήνονται να πεθαίνουν χωρίς να αντικαθίστανται με νέα αστέρια, αφήνοντας έτσι τον γαλαξία σιγά σιγά να σκοτεινιάζει και να πεθάνει. Και αφού το αέριο μένει μακριά από το γαλαξιακό κέντρο, ο δίσκος προσαύξησης αναγκάζει σε λιμοκτονία την μαύρη τρύπα από νέο υλικό, με αποτέλεσμα και την ενδεχόμενη εξαφάνιση του.

"Πιστεύεται ότι οι μαύρες τρύπες σχηματίζονται στο κέντρο των γαλαξιών που τους φιλοξενούν και αναπτύσσονται παράλληλα με αυτούς. Σχηματίζουν όμως έναν δίσκο προσαύξησης που τελικά θα καταστρέψει τελικά τον γαλαξία. Υπό αυτή την έννοια μπορεί να περιγραφεί ως ένας ιός μέσα στη φύση”, λέει ο Asa Bluck. "Οι τεράστιοι γαλαξίες είναι στη μια μειοψηφία στο ορατό σύμπαν μας – περίπου ένας στους χίλιους γαλαξίες θεωρείται ότι είναι τεράστιος, αλλά μπορεί να είναι πολύ λιγότεροι. Και τουλάχιστον το ένα τρίτο από αυτούς έχει μαύρες τρύπες στο κέντρο τους. Γι ‘αυτό είναι τόσο ενδιαφέρον ότι αυτό το είδος της μαύρης τρύπας παράγει την πλειοψηφία των ακτίνων X στο σύμπαν. Είναι η μειοψηφία αλλά αυτές επικρατούν στην παραγωγή ενέργειας." #-o #-o #-o

universe_blackhole.jpg.5ad80a3212306ca5b5696c0f5e735a9a.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Η σκοτεινή ύλη δεν ελέγχει την ανάπτυξη της μαύρης τρύπας. :cheesy:

Οι αστρονόμοι θεωρούν ότι είναι πολύ αστείο δύο από τις πιο σημαντικές δυνάμεις που κυριαρχούν στο πώς μοιάζει ένας γαλαξίας, στο πώς συμπεριφέρεται και πώς ταξιδεύει μέσα στο χώρο, δεν μπορούν να ανιχνευθούν. Τόσο η σκοτεινή ύλη όσο και οι μαύρες τρύπες ασκούν τις επιδράσεις τους μέσα από την έλξη της βαρύτητας.

Η σκοτεινή ύλη πιστεύεται ότι είναι μια ιδιαίτερη μορφή της ύλης που δεν μπορεί να ανιχνευθεί αμέσως. Ωστόσο, η επιρροή της γίνεται ορατή από τις συνέπειες της βαρύτητας πάνω στην κανονική ύλη. Συγκροτήματα από την ύλη αυτή πιστεύεται ότι αποτελούν περίπου το 22 τοις εκατό της μάζας του Σύμπαντος.

Από την άλλη πλευρά, οι μαύρες τρύπες είναι σημεία με άπειρη πυκνότητα και βαρυτική έλξη, που ασκεί τέτοια τεράστια έλξη που τα πάντα γύρω τους, ακόμα και το φως, δεν μπορεί να ξεφύγει, παρόλη την τεράστια ταχύτητά του.

Οι μαύρες τρύπες, είτε αυτές με μάζα κοντά στον ήλιο είτε αυτές με τεράστια μάζα, μπορούν να βρεθούν σε όλο το Σύμπαν, στο κέντρο οποιουδήποτε γαλαξία και σε όλους τους γαλαξίες. Οι κοσμικές αυτές δομές επηρεάζουν τόσο την συμπεριφορά των άστρων, όσο και τα αστρικά φυτώρια και τα πλανητικά συστήματα στο περιβάλλον τους, επίσης μέσω της βαρύτητας.

Στο παρελθόν, ορισμένοι αστροφυσικοί πρότειναν ότι υπήρχε σύνδεση μεταξύ της ύπαρξης των μαύρων οπών και της τεράστιας άλως της σκοτεινής ύλης (γύρω από κάθε γαλαξία). Οι περισσότεροι μεγάλοι γαλαξίες που περιέχουν κολοσσιαίες μαύρες τρύπες στους πυρήνες τους διαθέτουν επίσης πυκνούς δακτυλίους σκοτεινής ύλης γύρω τους.

Το 2002, μια ομάδα ερευνητών προτείνει ότι αυτά τα δύο αντικείμενα ήταν συνδεδεμένα με ένα αρκετά απλό μηχανισμό – η μάζα των μαύρων οπών είναι επηρεασμένη από την εξωτερική ταχύτητα περιστροφής του γαλαξιακού δίσκου.

Με τη σειρά της, αυτή η ταχύτητα ελέγχεται από τη σκοτεινή ύλη στο φωτοστέφανο (άλως), που εκτείνεται πέρα από τις άκρες του γαλαξία, έλεγε η έρευνα τους. Ως εκ τούτου, υπήρχε μια σχέση μεταξύ των δύο κρυμμένων δυνάμεων του Γαλαξία μας (μαύρες τρύπες και σκοτεινή ύλη).

Αλλά το μέγεθος των μαύρων οπών έχει, επίσης, συνδεθεί με τη μάζα της διόγκωσης του γαλαξία που τους φιλοξενούν. Σε αυτό το σημείο, παραμένει ασαφές ποιος παράγοντας έχει μεγαλύτερη επίδραση στον προσδιορισμό της ανάπτυξης της μαύρης τρύπας.

Τώρα, σε μια νέα μελέτη από το Ινστιτούτο Max Planck για την Εξωγήινη Φυσική (MPIE), οι ειδικοί John Kormendy και Ralf Bender προσπάθησαν να καθορίσουν ποιός από τους δύο παράγοντες είναι πιο σημαντικός.

"Αυτοί όντως διαπίστωσαν ότι οι γαλαξίες χωρίς μια διόγκωση – ακόμα κι αν είναι ενσωματωμένοι σε μια μεγάλη άλω από σκοτεινή ύλη – στην καλύτερη περίπτωση μπορεί να περιέχει μαύρες τρύπες πολύ μικρής μάζας", δήλωσε ένας από το Ινστιτούτο MPIE.

Έτσι, οι δύο επιστήμονες μπόρεσαν να δείξουν ότι η ανάπτυξη της μαύρης τρύπας είναι συνήθως συνδεδεμένη με τον σχηματισμό της διόγκωσης και όχι με την σκοτεινή ύλη.

"Είναι δύσκολο να γίνει αντιληπτό πως η χαμηλής πυκνότητας μη βαρυονική σκοτεινή ύλη (που βρίσκεται παντού) θα μπορούσε να επηρεάσει την ανάπτυξη μιας μαύρης τρύπας σε ένα πολύ μικρό όγκο βαθιά μέσα σε ένα γαλαξία”, εξηγεί ο Ralf Bender.

"Φαίνεται πολύ πιο εύλογο ότι οι μαύρες τρύπες αυξάνονται από το αέριο που βρίσκεται κοντά τους, κυρίως όταν οι γαλαξίες σχηματίζονται”, καταλήγει ο John Kormendy. #-o #-o #-o

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Στις ώριμες μαύρες τρύπες, ο χρόνος σταματά. :cheesy:

Νέες εξισώσεις που ανέπτυξαν Βρετανοί ερευνητές επιτρέπουν στους φυσικούς να υπολογίζουν πότε ο χρόνος σταματά στην καρδιά μιας μαύρης τρύπας.

Η έρευνα, που δημοσιεύεται στο Proceedings of the Royal Society A, δείχνει πότε μια μαύρη τρύπα φτάνει στο τελικό στάδιο της εξέλιξής της, μια κατάσταση που ονομάζεται «χωροχρόνος του Κερ». Σε αυτή την κατάσταση, ασύλληπτη για την ανθρώπινη φαντασία, ο χρόνος παγώνει και κηρύσσει την ανεξαρτησία του από το χωροχρόνο.

Οι μαύρες τρύπες -σημεία όπου συγκεντρώνεται μάζα άπειρης πυκνότητας- θα συνεχίσουν να προβληματίζουν για καιρό τους φυσικούς, αφού κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει τι συμβαίνει στο εσωτερικό τους: οι εξισώσεις της Γενικής Σχετικότητας του Αϊνστάιν παύουν να ισχύουν όταν κανείς βρεθεί μέσα στη μελανή οπή.

Οι μαύρες τρύπες «βρίσκονται πραγματικά πέρα από τη φυσική που γνωρίζουμε» σχολιάζει στο Space.com o Χουάν Αντόνιο Βαλιέντε Κρουν, μαθηματικός του Πανεπιστημίου του Λονδίνου Queen Mary.

«Για να κατανοήσουμε τι συμβαίνει μέσα σε μια μαύρη τρύπα, θα έπρεπε να εφεύρουμε μια νέα φυσική» προσθέτει.

Όμως, παρόλο που οι φυσικοί αγνοούν παντελώς τα τεκταινόμενα μέσα στις μαύρες τρύπες, περιέργως μπορούν να υπολογίσουν με ακρίβεια την τελική κατάσταση της εξέλιξής τους.

Οι εξισώσεις της Γενικής Σχετικότητας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι οι ώριμες μαύρες τρύπες έχουν περάσει στην κατάσταση του χωροχρόνου του Κερ, στην οποία ο χρόνος είναι ανεξάρτητος του χωροχρόνου.

«Θα μπορούσε κανείς να πει ότι, από τη στιγμή που [η μαύρη τρύπα] θα φτάσει σε αυτή την κατάσταση, δεν συμβαίνουν πια περαιτέρω διαδικασίες» εξηγεί ο Δρ Βαλιέντε Κρουν.

Οι εξισώσεις που ανέπτυξε η ομάδα του υπολογίζουν πόσο χρόνο χρειάζεται μια μαύρη τρύπα για να φτάσει στην τελική κατάσταση Κερ.

Για να λύσουν τις νέες εξισώσεις στην περίπτωση μιας οποιασδήποτε μαύρης τρύπας, οι φυσικοί θα χρειάζονταν μόνο να μετρήσουν τη μάζα της.

Αυτό μπορεί να γίνει μεταξύ άλλων μετρώντας τη διάμετρο του λεγόμενου «ορίζοντα των γεγονότων» -το όριο πέρα από το οποίο δεν υπάρχει επιστροφή. Από τη στιγμή που ένα αντικείμενο, ακόμα και τα φωτόνια του φωτός, περάσουν τον ορίζοντα των γεγονότων, χάνονται για πάντα μέσα στη μαύρη τρύπα.

Οι εξισώσεις δείχνουν ότι, όσο μεγαλύτερος είναι ο ο ορίζοντας των γεγονότων, και επομένως η μάζα της μαύρης τρύπας, τόσο λιγότερος είναι ο χρόνος που χρειάζεται η μαύρη τρύπα για να φτάσει στην κατάσταση Κερ.

Για τις μαύρες τρύπες που βρίσκονται στο κέντρο των περισσότερων γαλαξιών, συμπεριλαμβανομένου του δικού μας Γαλαξία, ο χρόνος μέχρι το τέλος του χρόνου μπορεί να είναι μόλις μερικά δευτερόλεπτα. #-o #-o #-o

98E45B299FEEF4D7D39C1426A4B6743C.jpg.6a4f1fdb609594c17cd14f62ce88ea71.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 3 εβδομάδες αργότερα...

Το θέαμα του στρεφόμενου φως μπορεί να μας αποκαλύψει μια περιστρεφόμενη μαύρη τρύπα. :cheesy:

Επιστήμονες πρότειναν ένα νέο τρόπο για να εντοπίσουν μια περιστρεφόμενη μαύρη τρύπα.. Η ιδέα τους μπορεί έτσι να μας δώσει την υπογραφή μιας στρεφόμενης μαύρης τρύπας, που όπως λέει και το όνομα της είναι αόρατη.

Όχι, δεν μπορείτε να δείτε μια μαύρη τρύπα. Όμως, αυτό που ίσως μπορούμε να δούμε είναι το πώς μια περιστρεφόμενη μαύρη τρύπα κάμπτει τον χωρόχρονο γύρω της, καθώς και το φως γύρω από αυτόν, όπως προβλέπει η γενική σχετικότητα . Οι επιστήμονες λοιπόν ισχυρίζονται, σε μια νέα μελέτη στο περιοδικό Nature Physics, ότι είναι πιο κοντά από ποτέ για να μπορέσουν να δουν αυτό το αποτέλεσμα στις μακρινές μαύρες τρύπες από τη Γη.

Τα φωτόνια που εκπέμπονται κοντά σε μια περιστρεφόμενη μαύρη τρύπα συστρέφονται, που στην εικόνα αναπαριστάνονται από την σπειροειδή μορφή δεξιά σαν περιστρεφόμενη σκάλα. Η ανίχνευση αυτού του σχεδίου, λένε οι ερευνητές, θα επιτρέψει στους αστρονόμους να μετρήσουν άμεσα το σπιν μιας μαύρης τρύπας.

Οι γαλαξίες πιθανώς έχουν περιστρεφόμενες μαύρες τρύπες στο κέντρο τους, ενώ αυτές οι μαύρες τρύπες έχουν δύο τύπους στροφορμής, εξηγεί ο Bo Thide, μέλος της επιστημονικής ομάδας. Υπάρχει η στροφορμή του σπιν, που είναι κάτι ανάλογο με αυτό που η Γη δημιουργεί, καθώς περιστρέφεται γύρω από τον άξονά της, και υπάρχει η τροχιακή στροφορμή, που είναι ανάλογη με την στροφορμή που οφείλεται στην περιστροφή της Γης γύρω από τον ήλιο. Ο Thide λέει ότι το δεύτερο φαινόμενο – της τροχιακής στροφορμής – στρεβλώνει το φως με έναν τρόπο, και που οι επιστήμονες τον γνωρίζουν οπότε ξέρουν τι να ψάξουν για να το δουν από εδώ.

"Γύρω από μια περιστρεφόμενη μαύρη τρύπα, ο χώρος και ο χρόνος συμπεριφέρεται με τέτοιο περίεργο τρόπο, που ο χώρος γίνεται χρόνος και ο χρόνος γίνεται χώρος, και ολόκληρος ο χωροχρόνος που στην πραγματικότητα σύρεται γύρω από τη μαύρη τρύπα, παραμορφώνεται γύρω από αυτήν”, εξήγησε ο Thide .

"Αν έχετε εκεί μια πηγή ακτινοβολίας … αυτή θα δίνει την αίσθηση ότι γίνεται συστροφή του χωροχρόνου. Η ακτίνα του φωτός, που ενώ η ίδια μπορεί να νομίζει ότι διαδίδεται σε μια ευθεία γραμμή, αλλά αν την δει κανείς απ ‘έξω, θα δει ότι διαδίδεται κατά μήκος μιας σπείρας. Αυτό μας λέει η σχετικότητα..

Οι φυσικοί ονομάζουν αυτό το φαινόμενο "σύρσιμο του χωροχρονικού πλαίσιου ή στροβιλισμός του χωρόχρονου λόγω περιστροφής ενός μεγάλου αντικειμένου” (το πόσο παρασύρεται δηλαδή ο χωρόχρονος από την περιστροφή του Ήλιου ή μιας μαύρης τρύπας γύρω τους) και το βλέπουν ακόμη και κοντά στον πλανήτη μας.

Οι παρατηρήσεις δύο δορυφόρων σε τροχιά γύρω από τη Γη κατά τη διάρκεια των τελευταίων δεκαετιών δείχνουν ότι οι δορυφόροι σύρονται αρκετά μέτρα ετησίως, καθώς το σπιν της Γης ρυμουλκεί (τραβάει) την δομή του χωροχρόνου σε κύκλους..

"Αν μπορείτε να δείτε, ένα τέτοιο μικροσκοπικό φαινόμενο λόγω της μικροσκοπικής μάζας που έχει η Γη σε σχέση με τη μάζα μιας μαύρης τρύπας, τότε πόσο πιο εύκολο θα ήταν να το δούμε γύρω από μια μαύρη τρύπα”, αναφέρει ο Thide..

Η επίδραση αυτή είναι μικρή, κι έτσι δεν είναι σαφές κατά πόσον τα υφιστάμενα τηλεσκόπια θα είναι σε θέση να το καταλάβουν. Αλλά ο Thide είναι έτοιμος να το προσπαθήσει.

«Αυτό που είναι νέο και συναρπαστικό είναι η πρόταση ότι το φαινόμενο είναι πραγματικά μετρήσιμο για τη μαύρη τρύπα που βρίσκεται στο κέντρο του Γαλαξία μας," λέει ο Saul Teukolsky του Πανεπιστημίου του Κορνέλ. Ο Thide λέει ότι η ομάδα του θα επανεξετάσει τις παρατηρήσεις με ραδιοτηλεσκόπια της υπερβαρέας μαύρης τρύπας του Γαλαξία μας για να δούμε αν το φαινόμενο της συστροφής του φωτός έχει ήδη εμφανιστεί. #-o #-o #-o

spinningblackhole.jpg.efbf966f4e7cbf2b7829436d9ae5c231.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Οι μαύρες τρύπες στο πρώιμο σύμπαν. :cheesy:

Τελευταία αναπτύσσεται συνεχώς μια άποψη ότι οι μαύρες τρύπες στο πρώιμο σύμπαν μπορεί να ήταν οι σπόροι γύρω από τους οποίους πρωτο-αναπτύχθηκαν οι περισσότεροι από τους μεγάλους σημερινούς γαλαξίες (είναι αυτοί που έχουν στα κέντρα τους υπερβαρέες μαύρες τρύπες). Και κάνοντας ένα βήμα πιο πίσω στον χρόνο, θα μπορούσαμε, επίσης, να πούμε ότι οι μαύρες τρύπες ήταν το κλειδί για τον επαναϊονισμό του πρώιμου διαστρικού μέσου, στις απαρχές του σύμπαντος, – γεγονός που επηρέασε τότε τις μεγάλες σημερινές δομές του σύμπαντος.

 

Για να ανακεφαλαιώσουμε εκείνες τις πρώτες εποχές …

Πρώτα ήταν το Big Bang – και για περίπου τρία λεπτά όλα ήταν πολύ συμπαγή και ως εκ τούτου πολύ καυτά – αλλά μετά από τρία λεπτά σχηματίστηκαν το πρώτο πρωτόνια και τα ηλεκτρόνια. Για τα επόμενα 17 λεπτά ένα μέρος αυτών των πρωτονίων συνδυάστηκαν για να σχηματίσουν πυρήνες ηλίου – μέχρι 20 λεπτά μετά το Μπιγκ Μπανγκ, το σύμπαν λόγω της διαστολής έγινε πάρα πολύ ψυχρό για να διατηρηθεί η νουκλεοσύνθεση. Μετά, τα πρωτόνια και οι πυρήνες ηλίου μαζί με τα ηλεκτρόνια απλά αναπηδούσαν δεξιά αριστερά, χωρίς να συνδυάζονται για τον σχηματισμό των ατόμων, σαν ένα πολύ καυτό πλάσμα. Κι αυτό κράτησε, περίπου, 380.000 χρόνια.

Υπήρχαν πολλά φωτόνια, αλλά υπήρχε μικρή πιθανότητα αυτά τα φωτόνια να κάνουν οτιδήποτε, εκτός από το να σχηματιστούν και αμέσως μετά να απορροφηθούν από ένα παρακείμενο σωματίδιο σε αυτό το καυτό καυτό πλάσμα. Αλλά σε 380.000 χρόνια, το διαστελλόμενο σύμπαν είχε ψυχθεί τόσο ώστε μπορούσαν πια τα πρωτόνια και οι πυρήνες του ηλίου να συνδυαστούν με τα ηλεκτρόνια για να σχηματίσουν τα πρώτα άτομα. Έτσι ξαφνικά τα φωτόνια έμειναν μέσα στον κενό χώρο και μπορούσαν να διαδοθούν μακριά. Το πρώτο εκείνο φως στο νεαρό σύμπαν ακόμα και σήμερα μπορούμε να το ανιχνεύσουμε στην κοσμική ακτινοβολία μικροκυμάτων.

 

Εν συνεχεία ακολούθησαν οι Σκοτεινοί Αιώνες μέχρι, περίπου, μισό δισεκατομμύριο χρόνια μετά το Big Bang, οπότε άρχισαν να διαμορφώνονται τα πρώτα αστέρια. Είναι πιθανό ότι αυτά τα αστέρια ήταν πολύ μεγάλα, καθώς τα ψυχρά, σταθερά άτομα υδρογόνου (και ήλιου), μπορούσαν εύκολα να συσσωρευτούν και να σχηματίσουν μεγάλους όγκους. Μερικά από αυτά τα πρώτα αστέρια μπορεί να ήταν τόσο μεγάλα – κάπου 130 με 250 ηλιακές μάζες – που γρήγορα έφτασαν στο στάδιο του να γίνουν μερικά σουπερνόβα και άλλα έγιναν μαύρες τρύπες. Γιατί είχαν τέτοια βαρύτητα αυτά τα άστρα, που δεν επέτρεψε να καταστεί δυνατή μια έκρηξη σουπερνόβα και να σκορπίσει στο διάστημα υλικό έξω από το αστέρι.

 

Και εδώ ξεκινάει η ιστορία του επαναϊονισμού.

Τα ψυχρά, σταθερά άτομα υδρογόνου του πρώιμου διαστρικού μέσου δεν έμειναν ψυχρά και σταθερά για πολύ καιρό. Σε ένα μικρότερο σύμπαν γεμάτο από πολύ πυκνά και μεγάλα αστέρια, αυτά τα άτομα γρήγορα θερμάνθηκαν αναγκάζοντας τα ηλεκτρόνιά τους να ξεφύγουν από τους πυρήνες τους και να γίνουν ιόντα και πάλι. Αυτό δημιούργησε ένα πλάσμα χαμηλής πυκνότητας – και ακόμα πολύ καυτό, αλλά που προκαλούσε μεγάλη διάχυση ενώ ήταν διαφανές στο φως.

Από τα ιόντα προς τα άτομα και πάλι προς τα ιόντα – εξ ου και ο όρος επαναϊονισμός. Η μόνη διαφορά είναι ότι μισό δισεκατομμύριο χρόνια μετά το Big Bang, το επαναιονισμένο πλάσμα του διαστρικού μέσου ήταν τόσο διάχυτο που παρέμεινε – και παραμένει – διαφανές στην ακτινοβολία

Είναι πιθανό ότι αυτό το βήμα επαναϊονισμού περιορίζει στη συνέχεια το μέγεθος στο οποίο τα νέα αστέρια θα μπορούσαν να μεγαλώσουν – ενώ περιορίζει και τις ευκαιρίες για να αυξηθούν οι νέοι γαλαξίες – επειδή τα καυτά, διεγερμένα ιόντα είναι λιγότερο πιθανό να συγκεντρωθούν μαζί και να αυξηθούν από τα ψυχρά, σταθερά άτομα. Ο επαναϊονισμός μπορεί να συνέβαλε στην δημιουργία μεγάλων συγκεντρώσεων της ύλης – η οποία είναι οργανωμένη σε γενικές γραμμές σε μεγάλους, διακριτούς γαλαξίες και όχι να είναι σε όλο το σύμπαν αστέρια παντού.

Υπάρχει η άποψη ότι οι πρώιμες μεγάλες μαύρες τρύπες με μεγάλη εκπομπή ακτίνων Χ – μπορεί να είχαν μεγάλη συμβολή στον επαναϊονισμό του πρώιμου σύμπαντος. Μοντέλα δείχνουν ότι στο πρώιμο σύμπαν, με μια τάση προς πολύ μεγάλα αστέρια, ήταν πολύ πιο πιθανό να υπήρχαν μαύρες τρύπες ως αστρικά κατάλοιπα, παρά αστέρια νετρονίων ή λευκούς νάνους. Επίσης, οι μαύρες τρύπες θα ήταν πιο συχνά σε δυαδικά συστήματα από ότι μεμονωμένα.

Έτσι, σε ένα πολύ μεγάλο δυαδικό σύστημα με μία μαύρη τρύπα – η μαύρη τρύπα γρήγορα θα αρχίσει να συσσωρεύει υλικό σε ένα μεγάλο δίσκο συσσώρευσης, υλικό που προέρχεται από το άλλο αστέρι. Στη συνέχεια, αυτοί οι δίσκοι συσσώρευσης θα αρχίσουν να εκπέμπουν φωτόνια υψηλής ενέργειας, ιδίως ακτίνες-X.

Αυτά τα φωτόνια υψηλής ενέργειας ακτίνων Χ – θα μπορούσαν δυνητικά να θερμάνουν και να ιονίσουν πολλαπλά άτομα στην πορεία του, ενώ τα φωτόνιο ενός λαμπρού άστρου δεν μπορούν παρά να επαναιονίσουν ένα ή δύο άτομα μόνο.

Κάπως έτσι έχουν τα πράγματα. Αλλά υπάρχει κάτι που δεν μπορούν να κάνουν οι μαύρες τρύπες; #-o #-o #-o

early_universe.jpg.acac6f497a64e49eb89a99215ffabd0e.jpg

X_Ray_Satellite_Homes_in_on_a_Black_Holes_Jets.jpg.c6508989ed2a6531415ba8921a04fba1.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 3 εβδομάδες αργότερα...

Η εντροπία μιας μαύρης τρύπας. :cheesy:

Ένας εύκολος τρόπος για να καταλάβουμε τι γίνεται με την εντροπία της μαύρης τρύπας, είναι να θεωρήσουμε ότι η εντροπία παριστάνει την απώλεια της ελεύθερης ενέργειας – δηλαδή, την ενέργεια που είναι διαθέσιμη για να παράγει έργο – σε ένα σύστημα. Περιττό να πούμε, πως οτιδήποτε ρίχνετε μέσα σε μια μαύρη τρύπα δεν είναι πλέον διαθέσιμο να κάνει οποιοδήποτε έργο σε ολόκληρο τον Κόσμο.

Οι περισσότεροι νομίζουν ότι ρίχνοντας ένα αντικείμενο μέσα στις μαύρες τρύπες τα πάντα εξαφανίζονται. Προφανώς δεν ξέρουν ότι μερικοί φυσικοί δεν φαίνεται να συμφωνούν με αυτή την ιδέα

Ο διάσημος δεύτερος νόμος της θερμοδυναμικής (που έχει σχέση με την εντροπία) αναφέρει ότι η θερμότητα δεν μπορεί να ρέει ελεύθερα από το ψυχρό προς το θερμό σώμα, όταν αυτά έρθουν σε επαφή – ρέει μόνο αντίστροφα. Σαν αποτέλεσμα, κάθε απομονωμένο σύστημα έρχεται τελικά σε μια κατάσταση θερμικής ισορροπίας. Ή αν θέλετε, η εντροπία ενός απομονωμένου συστήματος τείνει να αυξάνεται με την πάροδο του χρόνου – φτάνοντας σε μια μέγιστη τιμή, όταν το εν λόγω σύστημα φτάσει στην κατάσταση της θερμικής ισορροπίας.

Η εντροπία μπορεί να εκφραστεί με μαθηματικό τρόπο, που μάλιστα τείνει να αυξάνεται με την πάροδο του χρόνου. Στη δεκαετία του εβδομήντα, ο Jacob Bekenstein ανακάλυψε ότι η εντροπία μιας μαύρης τρύπας – η οποία είναι συνώνυμη με το περιεχόμενο της πληροφορίας – είναι ανάλογη με την επιφάνεια του ορίζοντα γεγονότων της μαύρης τρύπας. Αυτή είναι μια θεωρητική επιφάνεια που κρύβει μέσα της τη μαύρη τρύπα και σηματοδοτεί το σημείο μη επιστροφής για την ύλη ή το φως που πέφτει μέσα της. Οι θεωρητικοί έχουν δείξει ότι οι μικροσκοπικοί κβαντικοί κυματισμοί στον ορίζοντα γεγονότων μπορούν να κωδικοποιήσουν τις πληροφορίες μέσα από τη μαύρη τρύπα, οπότε δεν υπάρχει καμιά μυστηριώδης απώλεια πληροφορίας, καθώς η μαύρη τρύπα εξατμίζεται.

Η άποψη του ήταν ότι εάν μεταφέρετε ξαφνικά ένα σύστημα με γνωστή εντροπία πέρα από τον ορίζοντα γεγονότων μιας μαύρης τρύπας, αυτή γίνεται μη μετρήσιμη – ως εάν η εντροπία του να εξαφανίζεται. Αυτό όμως παραβιάζει τον δεύτερο νόμο της θερμοδυναμικής – δεδομένου ότι η εντροπία του συστήματος θα πρέπει στην καλύτερη περίπτωση να παραμείνει σταθερά – ή στην πιο συχνή περίπτωση να αυξηθεί – και δεν μπορεί ξαφνικά να πέφτει κατακόρυφα.

Αυτή η άποψη του Bekenstein μας δίνει μια βαθιά φυσική αντίληψη: Οι 3D πληροφορίες σχετικά με το άστρο που προϋπήρχε της μαύρης τρύπας, μπορούν να κωδικοποιηθούν πλήρως στον 2D ορίζοντα της μαύρης τρύπας που έγινε μετά – παρόμοια με την 3D εικόνα ενός αντικειμένου που είναι κωδικοποιημένη σε ένα ολόγραμμα 2D.

Συνεπώς, ο καλύτερος τρόπος για να χειριστούμε το θέμα αυτό είναι να αναγνωρίσουμε ότι ανεξάρτητα από την εντροπία που κατέχει ένα σύστημα, αυτή μεταφέρεται στη μαύρη τρύπα, όταν αυτό πέφτει μέσα της. Αυτός είναι ένας ακόμη λόγος για τον οποίο οι μαύρες τρύπες μπορεί να θεωρηθούν ότι έχουν μια πολύ υψηλή εντροπία.

Στη συνέχεια, ερχόμαστε στο θέμα της πληροφορίας. Γνωρίζουμε μια θεμελιώδης αρχή στην κβαντομηχανική η οποία προβλέπει ότι οι πληροφορίες δεν μπορούν να καταστραφούν ή να χαθούν.

Όμως δεν παραβιάζεται η αρχή της διατήρησης της πληροφορίες γιατί αυτές απλά μεταφέρονται στη μαύρη τρύπα, αντί να χάνονται. Ακόμη κι αν τα αντικείμενα χάνονται για πάντα, οι πληροφορίες είναι ακόμα εκεί σε κάποια μορφή.

Αλλά, υπάρχει ένα πρόβλημα, εάν σε 10100 περίπου χρόνια, η μαύρη τρύπα εξατμιστεί μέσω της ακτινοβολίας Hawking, η οποία οφείλεται στις κβαντικές διακυμάνσεις στον ορίζοντα γεγονότων, ενώ δεν έχει καμία προφανή αιτιακή σχέση με το περιεχόμενο της μαύρης τρύπας.

Η ακτινοβολία Hawking:

Μια κβαντική διακύμανση εγγύς του ορίζοντα γεγονότων μιας μαύρης τρύπας παράγει ένα σωματίδιο και ένα αντισωματίδιο. Το αντισωματίδιο εισέρχεται στη μαύρη τρύπα και βεβαίως εξαϋλώνεται όταν συγκρούεται εκεί με ένα σωματίδιο. Το άλλο όμως σωματίδιο είναι ελεύθερο να ενωθεί με το υπόλοιπο σύμπαν έξω από τον ορίζοντα γεγονότων. Για έναν εξωτερικό παρατηρητή, η μαύρη τρύπα φαίνεται να έχει χάσει βάρος και να εκπέμπει ένα σωματίδιο. Με την πάροδο του χρόνου αυτή η διαδικασία θα έχει ως αποτέλεσμα την εξάτμιση της μαύρης τρύπας. Μέχρι σήμερα μπορεί να είναι αυτή η ιστορία καλή, όμως τα αποδεικτικά στοιχεία είναι μηδέν, αλλά προσέξτε το παρακάτω.

Μια λύση που κερδίζει έδαφος στο πρόβλημα αυτό είναι η ολογραφική αρχή – πράγμα που σημαίνει πως ό,τι εισέρχεται στη μαύρη τρύπα αφήνει ένα αποτύπωμα στον ορίζοντα γεγονότων της – όπως οι πληροφορίες σχετικά με το περιεχόμενο της μαύρης τρύπας μπορεί να εξαχθούν από την «επιφάνεια» του ορίζοντα γεγονότων – καθώς και κάθε μεταγενέστερη ακτινοβολία Χόκινγκ επηρεάζεται σε ένα κβαντικό επίπεδο από αυτή την πληροφορία – τέτοιο που η ακτινοβολία Χόκινγκ πετυχαίνει να μεταφέρει την πληροφορία έξω από τη μαύρη τρύπα, καθώς εξατμίζεται η μαύρη τρύπα.

Ο Baocheng Zhang από το Πανεπιστήμιο του Cornell έχει μια άλλη προσέγγιση υποδεικνύοντας ότι η ακτινοβολία Χόκινγκ, μέσω της κβαντικής διάνοιξης σήραγγας, μεταφέρει την εντροπία έξω από τη μαύρη τρύπα – και δεδομένου ότι η μείωση της εντροπίας σημαίνει μείωση της αβεβαιότητας – αυτό σημαίνει μια καθαρή αύξηση της πληροφορίας που βγαίνει έξω από τη μαύρη τρύπα. Έτσι η ακτινοβολία Hawking μεταφέρει όχι μόνο εντροπία, αλλά και τις πληροφορίες από τη μαύρη τρύπα.

 

Ποιά άποψη είναι καλύτερη, δεν ξέρουμε. #-o #-o #-o

bhtorus.jpg.9d171851009ec78567233d56c37a12df.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Καλησπερα παιδια,

 

συμφωνω οτι ο Henize 2-10 διαθετει μια μαλλον βαρια μαυρη τρυπα για το μεγεθος του

ΑΛΛΑ, περα απο αυτο, υπαρχουν εξωφρενικα μεγαλυτερες μαυρες τρυπες απο τις

1.000.000 ηλιακες μαζες. Οπως η μαυρη τρυπα στον γαλαξια-κβαζαρ QJ287, που

ζυγιζει, ουτε λιγο ουτε πολυ, 18.000.000.000 ηλιακες μαζες ............... !!!!!!!!

http://www.dailygalaxy.com/my_weblog/2009/05/18-billion-suns.html

 

Το ερωτημα, μαλλον, δεν πρεπει να ειναι ΠΟΥ καιροφυλακτει ο μεγαλυτερος "λεβιαθαν"

αλλα ΠΩΣ εφτασε σε αυτες τις μαζες. Ξεκινωντας απο τις μετριοπαθεις τρεις ηλιακες μαζες

ενος αστερα νετρονιων ..... η απο κατι αλλο, που δεν παρατηρησαμε ακομα

(αφου δεν γνωριζουμε τι αναζητουμε, ακομα) ????

I''m the least significant timeline of all timelines.

Yet ... I''m the only timeline possible to me !

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 2 εβδομάδες αργότερα...

To παρατηρητήριο Integral αποθανάτισε την προσπάθεια διαφυγής της ύλης. :cheesy:

Το παρατηρητήριο Integral κατέγραψε εικόνες υπέρθερμης ύλης μερικά κλάσματα του δευτερολέπτου πριν χαθεί για πάντα στο εσωτερικό μίας μαύρης τρύπας. Είναι όντως καταδικασμένη να χαθεί; Σύμφωνα με τις ξεχωριστές αυτές εικόνες η ύλη είναι δυνατόν να δραπετεύσει την πανίσχυρη βαρυτική έλξη της μαύρης τρύπας.

Κανείς δεν θα ήθελε πραγματικά να βρεθεί πολύ κοντά σε μία μαύρη τρύπα. Σωματίδια και ακτινοβολία που βρεθούν σε απόσταση μόλις μερικών εκατοντάδων χιλιομέτρων από την επιφάνειά της κατακρημνίζονται χωρίς αντίσταση προς το εσωτερικό της.

Δεν απαιτείται παρά μονάχα ένα εκατομμυριοστό του δευτερολέπτου για τα σωματίδια που κινούνται σχεδόν με την ταχύτητα του φωτός να καλύψουν την απόσταση αυτή. Για ένα μικρό αριθμό σωματιδίων, όμως, υπάρχει ελπίδα να δραπετεύσουν.

Με τη βοήθεια νέων δεδομένων από το παρατηρητήριο Integral, oι αστρονόμοι μπόρεσαν να παρατηρήσουν τα μαγνητικά πεδία που κυριαρχούν στην ζώνη γύρω από μία μαύρη τρύπα. Συγκεκριμένα, μαγνητικά πεδία ανιχνεύθηκαν σε εξαιρετικά μικρή απόσταση από το χείλος μίας μαύρης τρύπας

Ο Philippe Laurent από την Commisariat à l’énergie atomique (CEA) στο Saclay της Γαλλίας και οι συνεργάτες τους, παρατηρώντας τη μαύρη τρύπα Cygnus X-1 να κατασπαράζει ένα γειτονικό της αστέρι, ανακάλυψαν ότι τα μαγνητικά πεδία σχηματίζουν μία σήραγγα διαφυγής.

Οι παρατηρήσεις του Integral επιβεβαίωσαν ότι το μαγνητικό πεδίου στο εσωτερικό της σήραγγας είναι τόσο ισχυρό που καταφέρνει να αρπάξει σωματίδια από τα «νύχια» της μαύρης τρύπας και να τα βοηθήσει να δραπετεύσουν από το πανίσχυρο βαρυτικό πεδίο στο εσωτερικό της.

Καθώς οδηγούνται από το μαγνητικό πεδίου προς την ελευθερία, τα σωματίδια ακολουθούν σπειροειδείς τροχιές, ενώ παράλληλα, μεταβάλλεται ένα χαρακτηριστικό της ακτινοβολίας γάμμα που εκπέμπουν, το οποίο οι αστρονόμοι ονομάζουν πόλωση.

Υπό την επίδραση του μαγνητικού πεδίου, τα ταχέως κινούμενα σωματίδια παράγουν ακτινοβολία, η οποία είναι γνωστή σαν ακτινοβολία synchrotron και χαρακτηρίζεται από συγκεκριμένη πόλωση. Την ίδια πόλωση παρατήρησαν οι επιστήμονες και στην ακτινοβολία γάμμα που εκπέμπουν.

Η συγκεκριμένη παρατήρηση ήταν εξαιρετικό δύσκολο να πραγματοποιηθεί. Ο Laurent λέει χαρακτηριστικά ότι έπρεπε να χρησιμοποιήσουν όλα τα δεδομένα που είχε συγκεντρώσει μέχρι σήμερα το παρατηρητήριο Integral για τη μαύρη τρύπα Cygnus X-1.

Και χρειάστηκαν περισσότερο από επτά χρόνια παρατηρήσεων για να συγκεντρωθούν δεδομένα που καλύπτουν συνολικό χρόνο πέντε εκατομμυρίων δευτερολέπτων, χρόνος που αντιστοιχεί στη λήψη μίας εικόνας που διαρκεί περισσότερο από δύο μήνες.

Ο Laurent και οι συνεργάτες του χρησιμοποίησαν τα δεδομένα αυτά για να σχηματίσουν εικόνες της σήραγγας διαφυγής. Ωστόσο, ο μηχανισμός με τον οποίο ύλη που αρχικά κατακρημνίζεται προς το εσωτερικό της μαύρης τρύπας αλλάζει κατεύθυνση παραμένει άγνωστος. Οι επιστήμονες έχουν προτείνει πλήθος από θεωρίες, αλλά οι νέες εικόνες από το Ιntegral θα τους βοηθήσουν να επιλέξουν εκείνο που περιγράφει με μεγαλύτερη ακρίβεια τη διαφυγή των σωματιδίων.

Στο παρελθόν, πίδακες σωματιδίων είχαν παρατηρηθεί με τη βοήθεια ραδιοτηλεσκοπίων. Οι παρατηρήσεις αυτές δεν ήταν αρκετά λεπτομερείς για να μπορέσουν οι επιστήμονες να προσδιορίσουν την απόσταση από τη μαύρη τρύπα που σχηματίζονται. Για αυτό και οι νέες παρατηρήσεις από το παρατηρητήριο Ιntegral έχουν ιδιαίτερη αξία.

«Η ανακάλυψη της πολωμένης ακτινοβολίας που εκπέμπεται από μία μαύρη τρύπα καταδεικνύει ότι, οκτώ χρόνια μετά την εκτόξευσή του, το παρατηρητήριο Ιntegral συνεχίσει να μας προσφέρει σημαντικά αποτελέσματα,» επισήμανε ο Christoph Winkler, ένας από τους επιστήμονες της ΕSA που συμμετέχουν στην αποστολή. =D> =D> =D>

http://www.esa.int/esaCP/Greece.html

 

Στην φωτογραφία εικόνα της μαύρης τρύπας Cygnus X-1 από το Ιntegral

707238527_integral_41_m0.jpg.f01d2f687ce1b9befc6b67712cac78bd.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Μαύρη τρύπα με πενταπλάσια μάζα του ήλιου βρίσκεται σε ένα δυαδικό σύστημα άστρων. :cheesy:

Ερευνητές από το Ινστιτούτο Αστροφυσικής στις Καναρίους Νήσους (IAC) έχουν ανακαλύψει μια μαύρη τρύπα με 5,4 φορές τη μάζα του Ήλιου μας, με τη βοήθεια ακτίνων Χ, στο δυαδικό σύστημα XTE J1859 226.

Οι αστροφυσικοί υποστηρίζουν πως αυτή η ανακάλυψη, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό της Βασιλικής Αστρονομικής Εταιρείας (MNRAS) είναι πολύ ενδιαφέρουσα, γιατί έχουμε βρει μόνο 20 τέτοια δυαδικά συστήματα με μαύρη τρύπα (μπορεί να αποτελούνται και από αστέρες νετρονίων), με εκτιμώμενο πληθυσμό 5.000 δυαδικά συστήματα στο Γαλαξία μας.

Το XTE J1859 226 είναι ένα δυαδικό σύστημα που εκπέμπει παροδικά ακτίνες Χ, ενώ βρίσκεται στον αστερισμό Αλώπηξ. Το σύστημα αυτό ανακαλύφθηκε από τον δορυφόρο RXTE κατά τη διάρκεια μιας έκρηξης του συστήματος το 1999.

Ο αστροφυσικός Jesus Corral-Santana, δήλωσε ότι "τα συστήματα αυτά βρίσκονται στο μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους σε κατάσταση ηρεμίας και κατά καιρούς εκπέμπουν μεγάλες ποσότητες ακτινοβολίας, οπότε διεγείρουν τις μαύρες τρύπες και αυξάνεται έτσι ο ρυθμός που προσλαμβάνουν μάζα από την γύρω περιοχή τους."

Τα αστέρια νετρονίων καθώς και οι μαύρες τρύπες είναι τα κατάλοιπα που έμειναν από ένα τεράστιο αστέρι μετά το θάνατό του. Τα περισσότερα από τα γνωστά άστρα νετρονίων έχουν μάζα περίπου 1,4 φορές μεγαλύτερη του Ήλιου, αν και σε ορισμένες περιπτώσεις, οι τιμές μπορούν να φτάσουν και πάνω από το διπλάσιο της μάζας του Ήλιου. Οι αστρονόμοι πιστεύουν ότι όταν υπερβαίνει το τριπλάσιο της ηλιακής μάζας, τα αστέρια νετρονίων δεν είναι σταθερά, και στο τέλος καταρρέουν οπότε και σχηματίζουν μια μαύρη τρύπα.

Για τον αστροφυσικό Corral-Santana, «η μέτρηση της μάζας στα συμπαγή αντικείμενα είναι απαραίτητη για να προσδιοριστεί τι είδους αντικείμενο μπορεί να είναι. Εάν είναι πάνω από το τρεις φορές της ηλιακής μάζας, μόνο μια μαύρη τρύπα μπορεί να είναι. Βρέθηκε λοιπόν ότι το αντικείμενο XTE J1859 226 έχει μια μαύρη τρύπα πάνω από 5,4 φορές μεγαλύτερη από τη μάζα του Ήλιου. Είναι η οριστική επιβεβαίωση της ύπαρξης μιας μαύρης τρύπας σε αυτό το αντικείμενο."

«Με το αποτέλεσμα αυτό έχουμε ένα νέο σημαντικό κομμάτι στη μελέτη μιας μαύρης τρύπας, όσον αφορά της μάζας τους. Κι αυτή έχει πολύ σημαντικές επιπτώσεις για τις γνώσεις μας για το θάνατο των μεγάλων άστρων, το σχηματισμό των μαύρων οπών, και τέλος την εξέλιξη των δυαδικών συστημάτων," προσθέτει ο ο αστροφυσικός. #-o #-o #-o

binary_star_system.jpg.717947df6b9d38ac25a6c3ad13b41e68.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Παράξενες μαύρες τρύπες στην Ανδρομέδα και τον Γαλαξία μας. :cheesy:

Επί μια δεκαετία, το Παρατηρητήριο Chandra των ακτίνων-Χ της NASA παρατήρησε τον γαλαξία της Ανδρομέδας συνολικά σχεδόν επί ένα εκατομμύριο δευτερόλεπτα, προσφέροντάς τους αστρονόμους μια άνευ προηγουμένου εικόνα της πλησιέστερης υπερβαρέας μαύρης τρύπας έξω από τον Γαλαξία μας. Σε μια απόσταση ούτε 3 εκατομμυρίων ετών φωτός από τη Γη, η Ανδρομέδα – που επίσης είναι γνωστή κι ως Μ31 – προσφέρει στους αστρονόμους την ευκαιρία να σπουδάσουν την μαύρη τρύπα του με μια εξαιρετική λεπτομέρεια.

Η υπερμεγέθης μαύρη τρύπα στην Ανδρομέδα, όπως η αντίστοιχη μαύρη τρύπα Sag *Α, του δικού μας Γαλαξία, είναι 10 έως 100.000 φορές πιο αμυδρή στο φως των ακτίνων X, από ό,τι περίμεναν οι αστρονόμοι εξ αιτίας της πλούσιας σε αέριο περιοχής γύρω από αυτήν. Ωστόσο, στις 6 Ιανουαρίου 2006 η μαύρη τρύπα έγινε λαμπρότερη τουλάχιστον εκατό φορές, γεγονός που υποδηλώνει ότι συνέβη ένα ξέσπασμα των ακτίνων Χ. Ήταν δε η πρώτη φορά που είδαμε ένα τέτοιο φαινόμενο από μια υπερβαρέα μαύρη τρύπα στο γειτονικό μας τοπικό σύμπαν.

Μετά το ξέσπασμα, η μαύρη τρύπα του M31 εισήλθε σε μια σχετικά αμυδρή κατάσταση, αλλά ήταν σχεδόν 10-πλάσιας λαμπρότητας, κατά μέσο όρο από ό,τι πριν από το 2006. Το ξέσπασμα αυτό δείχνει σχετικά υψηλό ρυθμό της ύλης που δέχεται η μαύρη τρύπα του M31, ακολουθούμενη από ένα μικρότερο, αλλά ακόμη σημαντικό ρυθμό.

Η άποψη των αστροφυσικών είναι ότι αυτό το ξέσπασμα οφείλεται στην σύλληψη αστρικού ανέμου, ανέμου προερχόμενο από ένα άστρο που στρέφεται γύρω από τη μαύρη τρύπα, προς το εσωτερικό της. Η αύξηση του ρυθμού που εισέρχονται διάφορα υλικά προς τη μαύρη τρύπα εκτιμάται ότι οδήγησε σε μια αύξηση της λαμπρότητας των ακτίνων-Χ, που προέρχονται από ένα σχετικιστικά κινούμενο πίδακα.

Η δε αιτία της έκρηξης του 2006 είναι ακόμη λιγότερο σαφής, αλλά θα μπορούσε να οφείλεται σε μια ξαφνική απελευθέρωση ενέργειας, όπως από μαγνητικά πεδία σε ένα δίσκο υλικού γύρω από τη μαύρη τρύπα, που ξαφνικά συνδέθηκαν μαζί και έγινε πολύ πιο ισχυρή.

Τα αποτελέσματα αυτά υποδηλώνουν ότι η αδύναμη αλλά και ακανόνιστη συμπεριφορά της μαύρης τρύπας του Γαλαξία μας, μπορεί να είναι μία συνήθης ιδιότητα μιας μαύρης τρύπας σε αυτό το στάδιο της εξέλιξης κάθε γαλαξία.

Οι αναζητήσεις των μαύρων οπών πραγματοποιούνται ως εξής: Ψάχνουμε να βρούμε μεγάλα ποσά μάζας που δεν μπορούν εύκολα να εξηγηθούν από τα αστέρια. Αν υπάρχει μια μεγάλη μάζα στο κέντρο του γαλαξία, τότε μερικά άστρα πρέπει να κινούνται πολύ γρήγορα όταν έρχονται κοντά σε αυτήν. Στην Ανδρομέδα οι ταχύτητες των άστρων είναι τόσο μεγάλες κοντά στο κέντρο της που πρέπει να κρύβεται εκεί τρεις ή τέσσερις φορές περισσότερη μάζα, από αυτήν που βλέπουμε στα αστέρια. Δέκα εκατομμύρια ηλιακές μάζες της ύλης συνωστισμένης σε έναν όγκο διαμέτρου λιγότερο από 5 έτη φωτός. Αυτή η διάμετρος είναι περίπου η ίδια με την απόσταση του Ήλιου έως το επόμενο κοντινότερο αστέρι. Μια μαύρη τρύπα λοιπόν είναι η πιο πιθανή εξήγηση, για το κέντρο του γαλαξία M31.

Οι υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες αποτελούν απομεινάρια της εξέλιξης των αστρικών σμηνών. Σχηματίζονται με τις μάζες χιλιάδων ή και εκατομμυρίων άστρων. Και συνεχίζουν να αυξάνονται κάθε φορά που κάποιο αντικείμενο περνάει πάρα πολύ κοντά τους. Αυτό δείχνει πως μπορεί να δουλεύουν οι ‘κινητήρες’ που τροφοδοτούν με ενέργεια τους γαλαξιακούς πυρήνες.

Πιστεύουμε ότι τα γεγονότα έχουν ως εξής: Αέριο από την γύρω περιοχή πέφτει συνεχώς μέσα στη μαύρη τρύπα. Τελικά σχηματίζει ένα υπέρθερμο δίσκο που περιστρέφεται γύρω από την τρύπα με σχεδόν την ταχύτητα του φωτός, οπότε εκτοξεύει με τρομερό ρυθμό πίδακες υλικού και ακτινοβολίας που βλέπουμε σε μια μαύρη τρύπα.

Η δραστηριότητα στους γαλαξιακούς πυρήνες είναι στην πραγματικότητα πολύ εντυπωσιακή Περιοχές με όγκο όσο το ηλιακό μας σύστημα μπορεί να εκπέμπουν ένα τρισεκατομμύριο φορές περισσότερη ενέργεια από τον Ήλιο. Ωστόσο, παρά τη μεγάλη κεντρική μάζα του, ο γαλαξίας της Ανδρομέδας έχει έναν από τους πιο λιγότερο ενεργούς πυρήνες. Κατά ειρωνικό τρόπο, η πιο μελετημένη εξωγαλαξιακή μαύρη τρύπα μέχρι σήμερα, της Ανδρομέδας, μπορεί να είναι ένα τέρας που λιμοκτονεί. #-o #-o #-o

 

Το Παρατηρητήριο Chandra των ακτίνων-X τράβηξε αυτή την εικόνα του γαλαξία της Ανδρομέδας (M31) για πρώτη φορά το 1999. Η μπλε κουκίδα στο κέντρο της εικόνας είναι μια "δροσερή" πηγή ακτίνων-Χ εκατομμυρίων βαθμών, όπου βρίσκεται μια υπερβαρέα μαύρη τρύπα με μάζα όσο 30 εκατομμυρίων ήλιων . Οι ακτίνες X παράγονται από την ύλη καθώς αυτή κινείται προς τη μαύρη τρύπα. Είναι επίσης εμφανείς στην εικόνα πολλές άλλες θερμότερος πηγές ακτίνων Χ, που οφείλονται πιθανώς σε δυαδικά συστήματα που εκπέμπουν ακτίνες-Χ. Σε αυτά τα συστήματα ένα αστέρι νετρονίων ή μια μαύρη τρύπα βρίσκεται σε στενή τροχιά γύρω από ένα κανονικό αστέρι.

Andromeda.jpg.52ec11971c240f5dbbc3540aa6267175.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 2 εβδομάδες αργότερα...

Πως οι υπό συγχώνευση μαύρες τρύπες καταβροχθίζουν τα άστρα. :cheesy:

Αστρονόμοι προτείνουν ένα νέο τρόπο παρακολούθησης για τις μαύρες τρύπες που βρίσκονται σε κατάσταση συγχώνευσης, όταν κατακομματιάζουν και καταναλώνουν νέα αστέρια. Οι ειδικοί λένε ότι η χρησιμοποίηση ενός νέου διαστημικού τηλεσκόπιου που προς το παρόν ακόμα φτιάχνεται, το LISA, θα μπορούσε να τους προσφέρει την δυνατότητα να ερευνήσουν τα βαρυτικά κύματα που παράγονται καθώς εξελίσσονται τα παραπάνω γεγονότα στις μαύρες τρύπες.

Μελέτες έχουν δείξει ότι υπερβαρέες μαύρες τρύπες μπορούν να βρεθούν στο κέντρο όλων των μεγάλων γαλαξιών. Αυτά τα αντικείμενα έχουν την τάση να κατακομματιάζουν τα αστέρια που βρίσκονται πολύ κοντά τους, με τη βοήθεια των παλιρροιακών δυνάμεων. Καταναλώνουν τότε το υλικό από το οποίο ήταν φτιαγμένο το άστρο.

Σε γενικές γραμμές, μια μόνο μαύρη τρύπα βρίσκεται στον πυρήνα του γαλαξία του "καταναλώνοντας" ένα αστέρι περίπου κάθε 100.000 χρόνια. Αλλά ο ρυθμός αυτός ανεβαίνει κατακόρυφα όταν το μεγαθήριο έχει διαταραχθεί από την ηρεμία που βρισκόταν.

Κι αυτό συμβαίνει όταν ο γαλαξίας που την φιλοξενεί συγκρούεται με έναν άλλο γαλαξία, ο οποίος διαθέτει επίσης μια παρόμοια μαύρη τρύπα στον πυρήνα του. Τελικά, οι δύο μαύρες τρύπες πλησιάζουν, και αρχίζουν να αλληλεπιδρούν.

Και εκεί είναι όπου τα πράγματα πραγματικά ξεφεύγουν από τον έλεγχο, λένε οι ερευνητές από το Κέντρο Αστροφυσικής του Χάρβαρντ (CFA). Τα δύο αντικείμενα αρχίζουν να στρέφονται το ένα γύρω από το άλλο, κάνοντας μια σπειροειδή κίνηση μέχρι να συγχωνευθούν.

Και μόλις αυτό συμβεί, το βαρύ αντικείμενο πετάγεται έξω από την προηγούμενη θέση του προς τον περιβάλλοντα, χώρο του γαλαξιακού πυρήνα, ο οποίος ως γνωστόν είναι χώρος πλούσιος σε άστρα. Εκεί, αρχίζει να φέρνει τον όλεθρο και την καταστροφή, διαλύοντας όσα άστρα συναντά με ένα πολύ ψηλό ρυθμό.

Οι Nick Stone και Avi Loeb του CfA τονίζουν ότι αυτά τα γεγονότα μπορεί να παρατηρηθούν από την ανάλυση των βαρυτικών κυμάτων που παράγουν. Τα βαρυτικά κύματα είναι κυματισμοί στον χωροχρόνο και δημιουργούνται κατά τη διάρκεια των συγχωνεύσεων.

Το Διαστημικό Συμβολόμετρο με Λέιζερ (LISA) είναι ένα σμήνος δορυφόρων που κατασκευάζεται σήμερα από την Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Διαστήματος (ESA), που θα μπορούσε να βοηθήσει τους ερευνητές να δουν αυτά τα μέχρι τώρα άπιαστα βαρυτικά κύματα.

Εκτός από την δυνατότητα που θα έχει το LISA να ανιχνεύει συγκρούσεις μεταξύ δύο μαύρων οπών, πιστοποιώντας έτσι ότι υπάρχουν αυτά τα αντικείμενα και αποκτώντας με αυτό τον τρόπο μια βαθύτερη κατανόηση των γαλαξιακών συγκρούσεων, οι φυσικοί θα έχουν επίσης ένα νέο εργαλείο στη διάθεσή τους για να δοκιμάσουν τις υπάρχουσες θεωρίες.

"Θα μπορούσαμε να κάνουμε μια δοκιμή της γενικής σχετικότητας κάτω από το καθεστώς μιας ισχυρής βαρύτητας με μια πρωτοφανή ακρίβεια", εξηγεί ο Loeb.

Χρησιμοποιώντας δε στοιχεία που θα μας δώσει το LISA μαζί με μετρήσεις της μετατόπισης προς το ερυθρό των πολύ μακρινών γαλαξιών, οι αστροφυσικοί θα μπορέσουν να μελετήσουν και την σκοτεινή ενέργεια με περισσότερη λεπτομέρεια από όση έγινε ποτέ.

Αυτή η δύναμη πιστεύεται από πολλούς φυσικούς ότι είναι υπεύθυνη για την ολοένα επιταχυνόμενη διαστολή του Σύμπαντος.

Η ομάδα του δημοσίευσε τις λεπτομέρειες της νέας πρότασης στο περιοδικό Monthly Notices της Βασιλικής Αστρονομικής Εταιρείας. =D> =D> =D>

HowMergingBlackHolesDevourStars.jpg.4a0d2001b833fa1c73bc4a7fa7ad6117.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Φίλοι μου,Κοσμοναύτες του Σύμπαντος.

Μια και η συζήτηση ειναι για τις μαυρες τρύπες να και μια περίεργη τουλαχιστον θεωρία. #-o #-o #-o

 

Το σύμπαν μπορεί να βρίσκεται σε μια μαύρη τρύπα. :cheesy: :cheesy: :cheesy:

Η κύρια επίπτωση μιας νέας θεωρητικής μελέτης είναι ότι ολόκληρο το δικό μας σύμπαν μπορεί να μην είναι τίποτα περισσότερο από το περιεχόμενο μιας μαύρης τρύπας που υπάρχει μέσα σε ένα άλλο Σύμπαν. Σύμφωνα με τον δημιουργό της, η νέα θεωρία ακολουθεί μια δευτερεύουσα τροποποίηση της καθιερωμένης θεωρίας της βαρύτητας.

Η νέα ιδέα προτάθηκε από τον φυσικό Nikodem Poplawski του Πανεπιστημίου της Ιντιάνα, ο οποίος αξιοποίησε την ευκαιρία αυτή για να δώσει κάποια ενδιαφέρουσα αντίληψη της φύσης του χώρου και του χρόνου, καθώς και την προέλευσή τους.

Η δουλειά του φαίνεται να υποδεικνύει ότι το βέλος του χρόνου του Κόσμου μας, επί του παρόντος δρα κάτω από το βέλος του χρόνου της μαύρης τρύπας που γέννησε το σύμπαν μας. Με αυτή την γραμμή σκέψης, προκύπτει ότι ένα διαφορετικό Σύμπαν μπορεί να υπάρχει μέσα σε κάθε μαύρη τρύπα που εντοπίζουμε.

Όλα όσα βλέπουμε γύρω μας θα μπορούσαν να χωράνε μέσα σε μια σκουληκότρυπα, ένα θεωρητικό κατασκεύασμα που παράγεται από μια μαύρη τρύπα, και η οποία συνδέει δύο σημεία του χώρου μετά από μια κάμψη στον ιστό του χωροχρόνου.

Ο θεωρητικός φυσικός έβγαλε τα συμπεράσματά του μετά από ανάλυση που πραγματοποίησε σχετικά με την θεωρητική κίνηση των σωματιδίων, καθώς αυτά εισέρχονται σε μια μαύρη τρύπα. Η μόνη διαφορά είναι ότι χρησιμοποίησε μια ελαφρώς τροποποιημένη έκδοση της θεωρίας της γενικής σχετικότητας του Αϊνστάιν.

Μέσω αυτής της προσέγγισης, ο Nikodem Poplawski κατάφερε να δείξει ότι είναι δυνατόν να υπάρχει μέσα σε μια μαύρη τρύπα ένα άλλο Σύμπαν, πράγμα που επίσης σημαίνει ότι και το δικό μας θα μπορούσε να βρίσκεται μέσα σε μια μαύρη τρύπα.

"Ίσως οι τεράστιες μαύρες τρύπες στο κέντρο του Γαλαξία μας καθώς και σε άλλους γαλαξίες να είναι γέφυρες προς διαφορετικά σύμπαντα," υποστηρίζει ο Poplawski σε μια εργασία που δημοσιεύεται στο περιοδικό Physics Letters Β.

Στην εισαγωγή ο φυσικός εξηγεί ότι αυτός έχει χρησιμοποιήσει την θεωρία της βαρύτητας Einstein-Cartan-Kibble-Sciama (ECKS) για την διεξαγωγή των υπολογισμών του. Αυτό τον βοήθησε να υπολογίσει την στροφορμή των σωματιδίων που εισέρχονταν μέσα σε μια μαύρη τρύπα.

Στη συνέχεια, ήταν εύκολος ο υπολογισμός μιας ιδιότητας του χωροχρόνου που ονομάζεται στρέψη. Η στρέψη πιστεύεται ότι είναι μια ιδιότητα του χωροχρόνου που του επιτρέπει να «απωθήσει» τη δύναμη της βαρύτητας.

Αρκετά παραδόξως η θεωρία του Poplawski, επίσης, εξαλείφει την ανάγκη για τη θεωρία του πληθωρισμού. Αντί αυτό το φαινόμενο να είναι υπεύθυνο για την ταχύτατη διαστολή του Σύμπαντος θα μπορούσε αυτή να οφείλεται στην στρέψη, η οποία να ανάγκασε τον Κόσμο να διαστέλλεται. #-o #-o #-o

 

Να και ένα παρόμοιο παλιό άρθρο.

http://www.physics4u.gr/news/2007/scnews3098.html

 

Θα ήθελα να συμπληρώσω πως ακόμα ένας επιστήμονας διετύπωσε τη θεωρία ότι το Σύμπαν μας δημιουργήθηκε από μελανή οπή. Συγκεκριμένα o Lee Smolin διετύπωσε πως το Σύμπαν δημιουργήθηκε από μια λευκή οπή η οποία διέχυσε ύλη στο δικό μας Σύμπαν από μια μελανή οπή ενός παράλληλου Σύμπαντος :!:

~Courage is not the absence of fear but rather the judgment that something is more important than fear. The brave may not live forever but the cautious do not live at all. ..~
Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 2 εβδομάδες αργότερα...

Μαύρες τρύπες: οι πρωταγωνιστές στη δημιουργία των πρώτων άστρων και γαλαξιών στο σύμπαν. :cheesy:

Σύμφωνα με τον Γάλλο αστροφυσικό David Elbaz, οι μαύρες τρύπες είναι οι μεγάλοι πρωταγωνιστές στη δημιουργία των πρώτων άστρων και των γαλαξιών, λίγο μετά το Big Bang.

Τι προκάλεσε την δημιουργία των γαλαξιών;

Ποιό ήρθε πρώτο, οι υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες που καταβροχθίζουν μανιωδώς την ύλη ή οι τεράστιοι γαλαξίες όπου διαμένουν; Ένα ολοκαίνουργιο σενάριο προέκυψε από πρόσφατες παρατηρήσεις μιας μαύρης τρύπας (ένα κβάζαρ) που δεν έχει όμως ‘σπίτι’ δηλαδή γαλαξία να την φιλοξενήσει: έτσι η μαύρη τρύπα μπορεί να είναι ο "οικοδόμος" των γαλαξιών που την φιλοξενεί.

Γεγονός που μπορεί να αντιπροσωπεύει την λύση ενός μακροχρόνιου προβλήματος, την κατανόηση του γιατί η μάζα των μαύρων οπών είναι μεγαλύτερη σε γαλαξίες που περιέχουν περισσότερα αστέρια, λέει ο επικεφαλής της έρευνας David Elbaz. “Η μελέτη μας δείχνει ότι οι υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες μπορούν να προκαλέσουν το σχηματισμό των άστρων, κι έτσι κτίζουν τον δικό τους γαλαξία που τις φιλοξενεί”.

Ο David Elbaz υποστηρίζει πως τα αστέρια πιθανότατα δεν σχηματίζονται με αυτόν τον τρόπο στην γειτονική μας περιοχή, όπου βρίσκονται παλιοί γαλαξίες και σχεδόν κανένα κβάζαρ. Όμως αυτός ο τρόπος θα μπορούσε να έχει σημαντικό αντίκτυπο στον σχηματισμό των γαλαξιών στις απαρχές του χρόνου, πριν περίπου 10 δισεκατομμύρια χρόνια, όταν γεννήθηκαν οι περισσότεροι γαλαξίες και τα κβάζαρ ήταν πολύ πιο συνηθισμένα εκείνη την εποχή.

Ας δούμε όμως τα έξι βήματα σχηματισμού των γαλαξιών σε αυτή την θεωρία:

1.Ένα τεράστιο νέφος ομοιογενών αερίων

Όλα αρχίζουν κάποιες δεκάδες εκατομμύρια χρόνια μετά τη Μεγάλη Έκρηξη, με ένα πυκνό και θερμό νέφος που αρχίζει να καταρρέει εξαιτίας της βαρύτητας.

2.Το πρώτο φως του κόσμου.

Σαν αποτέλεσμα της βαρύτητας, η ύλη συμπιέζεται όλο και περισσότερο γύρω από την τεράστια κεντρική δίνη, όπου γεννιέται μια μελανή οπή. Καθώς πλησιάζει την άβυσσο, η ύλη θερμαίνεται και αρχίζει να ακτινοβολεί. Είναι οι πρώτες λάμψεις σε ένα σύμπαν που μέχρι τότε ήταν τελείως σκοτεινό.

3.Ένα τέρας προ των πυλών.

Σε διάστημα εκατομμυρίων ετών, η ύλη που αιχμαλωτίστηκε σε αυτή την κοσμική χοάνη αύξησε τη μάζα της μελανής οπής, μέχρι που έφτασε το ένα εκατομμύριο ηλιακές μάζες. H βιαιότητα της πτώσης δημιουργεί γύρω της ένα έντονο μαγνητικό πεδίο. Πίδακες ύλης εκσφενδονίζονται με εκπληκτικές ταχύτητες από τους πόλους.

4. Δημιουργός αστέρων.

H συνεχής επαύξηση ύλης κάνει τους πίδακες αερίων όλο και εντονότερους. Πιο μακριά, οι πίδακες συγκρούονται με νέφη αερίων προκαλώντας βίαια ωστικά κύματα που παράγουν αστάθειες, καθώς διαπερνούν το νέφος. Είναι οι «σπόροι» των πρώτων αστεριών.

5. Φωτεινός χορός.

Συναντώντας διάφορα αέρια νέφη, οι πίδακες αερίων έχουν προκαλέσει μια σχεδόν εκρηκτική δημιουργία αστέρων. Αρχίζει ένας χαοτικός αστρικός χορός, κάτω απ’ τη διακριτική βαρυτική επίδραση της μελανής οπής.

6. H γέννηση ενός γαλαξία.

Εκατοντάδες εκατομμύρια χρόνια αργότερα, n μαύρη τρύπα έχει αποκτήσει ένα πλήθος χιλιάδων εκατομμυρίων αστέρων που περιφέρονται γύρω της χάρη στην πανταχού παρούσα βαρύτητα. Οι πίδακες αερίων έχουν κλείσει κι ένας σπειροειδής γαλαξίας στρέφεται επιβλητικά μπροστά στα μάτια μας. =D> =D> =D>

galaxy1.jpg.6971284fc98113f3269aff4097886b79.jpg

stringofgalaxies.jpg.e8d6c4fa6fc57d4bf37a646b5802ec8e.jpg

amazing_blackhole.jpg.9371c3d8c4ba3468556beea1f4b211f3.jpg

whirpool_gas_from_blackhole.jpg.4e587555e51e5c2c8e9cee6e1d1a60ab.jpg

GalinColl.jpg.a2552213e700826bab90e34f95bb5633.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Κάποιες μαύρες τρύπες μπορεί να είναι πιο παλιές από το Big Bang αν το Σύμπαν κάνει κύκλους. :cheesy:

Αν το Σύμπαν διαστέλλεται και συστέλλεται σε κύκλους Μεγάλων Εκρήξεων και Μεγάλων Συνθλίψεων, κάποιες μαύρες τρύπες μπορούν να επιβιώσουν από το παλιό σύμπαν που συστέλλεται και να εμφανιστούν στον επόμενο κύκλο της διαστολής, σύμφωνα με νέα ανάλυση.

Οι μαύρες τρύπες είναι περιοχές του διαστήματος όπου η βαρύτητα είναι τόσο ισχυρή που τίποτε δεν μπορεί να διαφύγει, ακόμα ούτε και το φως. Παραδοσιακά, οι μαύρες τρύπες προκύπτουν από την βαρυτική κατάρρευση ενός πολύ μεγάλου άστρου, μετά την υπερκαινοφανή του έκρηξη.

Όμως υπάρχει και μια άλλη κατηγορία αντικειμένων που ονομάζονται αρχέγονες μαύρες τρύπες, που οι κοσμολόγοι θεωρούν ότι δημιουργούνται με διαφορετικό τρόπο. Αυτά είναι κυρίως κατάλοιπα από το εξαιρετικά πυκνό και θερμό υλικό που υπήρχε στις πρώτες στιγμές του σύμπαντος. Κάποια τμήματα του ήταν τόσο πυκνά ώστε μπόρεσαν να σχηματίσουν μαύρες τρύπες.

Αυτές οι αρχέγονες μαύρες τρύπες θα πρέπει σήμερα να υπάρχουν παντού καθώς το σύμπαν διαστέλλεται. Επίσης, μια βασική διαφορά αυτών των αρχέγονων μαύρων οπών με αυτές που προκύπτουν όταν τα άστρα πεθαίνουν, είναι ότι αυτές είναι πολύ μικρότερες.

Αν και κανένας μέχρι τώρα δεν έχει δει αρχέγονη μαύρη τρύπα, οι γνώσεις μας γι αυτές είναι καθαρά θεωρητικές, και στηρίζονται στις διαδικασίες που επικρατούσαν αμέσως μετά την Μεγάλη Έκρηξη.

Τα τελευταία χρόνια οι κοσμολόγοι άρχισαν να σκέφτονται σοβαρά για διαδικασίες που συνέβησαν πριν το Big Bang. Μια ιδέα που αρχίζει να κυκλοφορεί μεταξύ των κοσμολόγων είναι ότι το σύμπαν μπορεί τελικά να αρχίσει να συστέλλεται (σε πολλά δισεκατομμύρια χρόνια από σήμερα) και τελικά θα καταρρεύσει, αρχίζοντας με ένα νέο Big Bang. Σε αυτό το σενάριο το Σύμπαν κάνει συνεχώς τέτοιους κύκλους από Big Bang και Big Crunch.

Πρόσφατα, ο Bernard Carr στο Πανεπιστήμιο Queen Mary του Λονδίνου, καθώς και ο Alan Coley από Πανεπιστήμιο Dalhousie του Καναδά, αναρωτούνται τι μπορεί να συμβεί σε ένα τέτοιο σύμπαν κατά τις στιγμές λίγο πριν από μια Big Crunch (Μεγάλη Σύνθλιψη).

Με κάποιους υπολογισμούς, μια Μεγάλη Σύνθλιψη δημιουργεί μια ιδιομορφία που πρέπει να αναγκάσει τα πάντα μέσα στο σύμπαν να συγχωνευθούν. Αλλά οι Carr και Coley πιστεύουν ότι σε ορισμένες περιπτώσεις, οι μαύρες τρύπες μιας ορισμένης μάζας θα μπορούσε να αποφύγουν αυτή την μοίρα και να επιβιώσουν της Σύνθλιψης ως ξεχωριστές οντότητες. Το εύρος των μαζών για το οποίο είναι αυτό δυνατό, ξεκινάει από μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια χιλιόγραμμα έως περίπου τη μάζα του Ήλιου μας.

Ωστόσο, αυτό οδηγεί σε ένα πρόβλημα. Οι Coley και Carr λένε ότι, εφόσον οι μάζες των αρχέγονων και προ της σύνθλιψης μαύρων οπών είναι παρόμοιας τάξης, θα είναι πολύ δύσκολο να τις ξεχωρίσουμε.

Βεβαίως κανείς δεν έχει δει ακόμη μια αρχέγονη μαύρη τρύπα, αν και έχουν γίνει υπολογισμοί για το ποιές θα πρέπει να είναι οι αποκαλυπτικές υπογραφές που παράγουν.

Οι μικρές μαύρες τρύπες θα έπρεπε να εξατμίζονται και σε σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα, ενώ τελικά εξαφανίζονται μέσα σε μια βίαιη έκρηξη ακτίνων γάμμα. Η ελπίδα των κοσμολόγων είναι ότι κάποια παρατηρητήρια, όπως το διαστημικό τηλεσκόπιο Fermi Ακτίνων Γάμμα θα δει τέτοια γεγονότα. Πράγματι, ορισμένοι κοσμολόγοι λένε πως μπορούν να εξηγήσουν έτσι τις εκρήξεις ακτίνων γάμμα που βλέπουμε από καιρό σε καιρό στον ουρανό.

Αυτά όλα σημαίνουν ότι μπορεί να υπάρχουν αντικείμενα στο Σύμπαν που να υπήρχαν και πριν από το Big Bang. Και αν μπορούμε να βρούμε κάποιο τρόπο για να διακρίνουμε αυτά από τις αρχέγονες μαύρες τρύπες, μπορεί ακόμα να είμαστε σε θέση να παρατηρήσουμε αυτά τα αρχαιότερα αντικείμενα. #-o #-o #-o

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 3 εβδομάδες αργότερα...

Αποκαλύφθηκαν εντυπωσιακοί πίδακες από μαύρες τρύπες. :cheesy:

Αστρονόμοι, χρησιμοποιώντας διάφορα επίγεια και διαστημικά τηλεσκόπια πρόσφατα μπόρεσαν να συλλάβουν την πιο εντυπωσιακή εικόνα που είχαμε ποτέ για μια υπερβαρέα μαύρη τρύπα, που τροφοδοτεί το γειτονικό μας γαλαξία Centaurus Α.. ή NGC 5128, όπως αλλιώς είναι γνωστός.

Η τεράστια αυτή δομή βρίσκεται στον αστερισμό του Κενταύρου και απέχει 10 έως 16 εκατομμύρια έτη φωτός από μας. Αλλά οι αστρονόμοι δεν έχουν ακόμη βρει αν αυτή η δομή είναι ένας φακοειδής ή ένας τεράστιος ελλειπτικός γαλαξίας. Αυτό που όμως ξέρουν με σιγουριά είναι ότι εκπέμπει τεράστιες ποσότητες ραδιοακτινοβολίες, εκτός από τα άλλα είδη του φωτός.

Διαθέτει επίσης έναν ενεργό γαλαξιακό πυρήνα, ο οποίος τροφοδοτείται από μια υπερβαρέα μαύρη τρύπα. Αυτό που την ξεχωρίζει από τα άλλα μεγαθήρια είναι το γεγονός ότι παράγει ένα ζεύγος σχετικιστικούς πίδακες σωματιδίων, που καλύπτουν μια έκταση στο διάστημα 1 εκατομμύρια έτη φωτός.

Η επόμενη εικόνα δείχνει την πιο πρόσφατη εικόνα που πήραν οι αστρονόμοι από αυτούς τους πίδακες. Τα δεδομένα συλλέχθηκαν από τα ραδιοκύματα που εκπέμπονται από τους πίδακες με τη βοήθεια μιας σειράς από ραδιοτηλεσκόπια σε όλο τον κόσμο.

Η διεθνής ομάδα αστρονόμων επικεντρώθηκε σε μια έκταση περίπου 4,2 έτη φωτός, στην οποία είχαν τη δυνατότητα να πάρουν λεπτομέρειες μήκους, όσο 15 ημέρες φωτός. Πρόκειται, συνεπώς, για μια εικόνα με την υψηλότερη ανάλυση που λήφθηκαν ποτέ από πίδακες σωματιδίων του Κενταύρου Α. ¨

“Αυτοί οι πίδακες προκύπτουν καθώς η ύλη πλησιάζει την μαύρη τρύπα, αλλά δεν γνωρίζουμε ακόμα τις λεπτομέρειες του πώς διαμορφώνονται και πως διατηρούνται”», εξηγεί η ερευνήτρια Cornelia Mueller.

Υπάρχουν διάφορες θεωρίες που εξηγούν το φαινόμενο, αλλά απαιτούνται ασφαλώς περισσότερα στοιχεία για να στηρίξουν κάποια από αυτές.

Στην περίπτωση της μαύρης τρύπας του Centaurus A, οι ραδιο-πίδακες βρέθηκαν να κινούνται μακριά από τη μαύρη τρύπα με μια ταχύτητα στο ένα τρίτο της ταχύτητας του φωτός. Μάλλον δε αυτή μαύρη τρύπα περιβάλλεται από έναν δίσκο προσαύξησης.

Η τελευταία αυτή δομή συλλαμβάνει την ύλη και την αναγκάζει να στροβιλίζεται γύρω από τη μαύρη τρύπα, προκαλώντας τεράστιες τριβές στην ύλη, οπότε η θερμοκρασίας της γίνεται τεράστια και ακτινοβολεί . Οι αστροφυσικοί λένε πως η διαδικασία αυτή μπορεί να είναι υπεύθυνη για τη δημιουργία αυτών των μεγάλων όγκων της ακτινοβολίας. #-o #-o #-o

Πρωτη φωτογραφία:Μια άποψη ολόκληρου του γαλαξία του Κενταύρου

Δευτερη φωτογραφία:Οι τεράστιοι λοβοί, που εμφανίζονται με πορτοκαλί χρώμα, επεκτείνονται σχεδόν ένα εκατομμύριο έτη φωτός μακριά από το γαλαξία.

Επίσης:

BlackHoleParticleJetsGetOutstandingView1.jpg.df116b868c04fbb24c00ac4de0ad826e.jpg

BlackHoleParticleJetsGetOutstandingView.jpg.654b3630ad2816350a5b5d16a8a62394.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 4 εβδομάδες αργότερα...

Τεράστιες μαύρες τρύπες υπήρχαν ήδη στο νηπιακό σύμπαν. :cheesy:

Οι αστρονόμοι ανίχνευσαν αχνά σήματα ακτινοβολίας-Χ (που συνήθως παράγεται από την ύλη όταν παρασύρεται σε μια μαύρη τρύπα), τα οποία πιστεύουν ότι αποτελούν τα απομεινάρια από γιγάντιες και ακόρεστες μαύρες τρύπες, οι οποίες υπήρχαν ήδη πριν από δισεκατομμύρια χρόνια, όταν ακόμα το σύμπαν βρισκόταν στη νηπιακή ηλικία του.

Σύμφωνα με την επιστημονική μελέτη φαίνεται ότι οι πρώτες μαύρες τρύπες στις κεντρικές περιοχές των νέων γαλαξιών, ήταν πολύ δύσκολο να εντοπιστούν γιατί σκεπάζονταν από ένα πέπλο κοσμικής σκόνης και αερίου υδρογόνου.

Γι αυτό το λόγο οι αστρονόμοι από το πανεπιστήμιο του Γιέηλ αξιοποίησαν το τηλεσκόπιο ακτίνων-Χ Chandra της NASA, εστιάζοντας την προσοχή τους σε περίπου 250 γαλαξίες, τους οποίους αρχικά είχαν επιλέξει με τη βοήθεια του τηλεσκοπίου Hubble. Ο πιο απομακρυσμένος από αυτούς τους γαλαξίες απέχει γύρω στα 13 δισεκατομμύρια έτη φωτός από τη Γη, δηλαδή έχει ηλικία «μόλις» 700 εκατομμυρίων ετών μετά το αρχικό Big Bang της δημιουργίας του σύμπαντος.

Τα νέα ευρήματα υποστηρίζουν τη θεωρία ότι οι υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες παίζουν ένα διπλό ρόλο καταστροφής και αναδημιουργίας στο επίκεντρο των γαλαξιών. «Αυτές οι παρατηρήσεις δείχνουν ότι υπερβολικά μεγάλες μαύρες τρύπες ήδη υπήρχαν 700 έως 800 εκατομμύρια χρόνια μετά την αρχική «Μεγάλη Έκρηξη», πράγμα που σημαίνει ότι είτε εξαρχής γεννήθηκαν γιγάντιες, είτε αναπτύχθηκαν με ραγδαίο ρυθμό. Οποιοδήποτε σενάριο μάς λέει περισσότερα πράγματα από αυτά που ξέρουμε, πράγμα που είναι συναρπαστικό», όπως λένε οι ερευνητές.

Στη νέα έρευνα, οι αστρονόμοι ανακάλυψαν ότι οι πρώτες μαύρες τρύπες βρίσκονταν στην πραγματικότητα στον πυρήνα των γαλαξιών – όπως και σήμερα.

Ένα άλλο σημαντικό συμπέρασμα της νέας εργασίας ήταν ότι η εξέλιξη των σκοτεινών κολοσσών φαίνεται ότι ήταν άρρηκτα συνδεδεμένη με την εξέλιξη των γαλαξιών που τους φιλοξενούν. Αυτό το είχαν υποθέσει και πριν, αλλά στην πραγματικότητα ποτέ δεν είχε επαληθευτεί.

Οι ειδικοί διαπίστωσαν επίσης μια σαφή συσχέτιση μεταξύ της μάζας των μαύρων οπών και της μάζας της σκοτεινής ύλης στα φωτοστέφανα γύρω από τους γαλαξίες.

Οι πρώιμες μαύρες τρύπες εντοπίστηκαν έμμεσα χάρη στις υψηλής ενέργειας «υπογραφές» τους στο φάσμα της ακτινοβολίας-Χ, η οποία μπόρεσε να περάσει μέσα από τα πυκνά νέφη σκόνης και αερίων στους γαλαξίες που τις φιλοξενούσαν (τα νέφη αυτά εμποδίζουν τα οπτικά τηλεσκόπια να δουν τις αρχέγονες μαύρες τρύπες). Είναι οι πιο βαθιές στο σύμπαν «εικόνες» ακτίνων-Χ που έχουν ληφθεί ποτέ. Αρχαίες μαύρες τρύπες έχουν εντοπιστεί και στο παρελθόν, όμως είναι η πρώτη φορά που έχει γίνει μαζική ανίχνευσή τους σε τόσο μεγάλη κλίμακα γαλαξιών.

Υπολογίζεται ότι μεταξύ 30% και 100% των μακρινών γαλαξιών περιέχουν μαύρες τρύπες σούπερ-μεγέθους. Σύμφωνα με μια εκτίμηση, υπάρχουν τουλάχιστον 30 εκατομμύρια υπερβαρέες μαύρες τρύπες στο πρώιμο σύμπαν, 10.000 φορές περισσότερες από τα κβάζαρ, τα πολύ φωτεινά γαλαξιακά κέντρα, που μοιάζουν με μαύρες τρύπες.

«Φαίνεται πως βρήκαμε ένα τελείως νέο πληθυσμό μαύρων τρυπών-μωρών, οι οποίες θα μεγαλώσουν κατά 100 ή 1.000 φορές, ώσπου τελικά να γίνουν οι γιγάντιες μαύρες τρύπες που βλέπουμε σήμερα, μετά από σχεδόν 13 δισεκατομμύρια χρόνια», δήλωσε ο συνυπεύθυνος της έρευνας. Ένας τέτοιος μαζικός πληθυσμός νηπιακών μαύρων τρυπών είχε προβλεφθεί θεωρητικά, αλλά ποτέ ως τώρα δεν είχε παρατηρηθεί.

«Μέχρι σήμερα δεν είχαμε ιδέα τι έκαναν οι μαύρες τρύπες στους πρώιμους γαλαξίες – ούτε καν ήμασταν σίγουροι αν υπήρχαν. Τώρα ξέρουμε ότι υπάρχουν και ότι μεγαλώνουν σαν τρελές», δήλωσε ο ερευνητής Ezequiel Treister του πανεπιστημίου της Χαβάης. Το ερώτημα πάντως παραμένει με ποιο τρόπο σχηματίστηκαν οι πρώτες υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες, αλλά και πώς μεγαλώνουν τόσο γρήγορα. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι μαύρες τρύπες και γαλαξίες, με κάποιο συμβιωτικό τρόπο, μεγαλώνουν παράλληλα και αυτή η διαδικασία έχει αρχίσει ήδη από τα πρώτα στάδια του σύμπαντος. #-o #-o #-o

Η εικόνα δείχνει ένα μέρος του Βαθύ Πεδίου Chandra/Hubble με τους πιο μακρινούς γαλαξίες.

 

Επισης:

http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=406507

EarliestBlackHolesWereObscuredbyDustandGas.jpg.5b406b1cce094769e06d4f4a34153cb8.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Παρατηρήθηκε άστρο που καταπίνεται από μια μαύρη τρύπα. :cheesy:

Για πρώτη φορά οι αστροφυσικοί μπόρεσαν να παρατηρήσουν τις τελευταίες στιγμές ενός άστρου καθώς αυτό «καταπίνεται» από μια μαύρη τρύπα. Και το φαινόμενο είναι εντυπωσιακό από όλες τις απόψεις.

Αφού η μαύρη τρύπα κατάπιε το άστρο δημιούργησε πίδακες ακτίνων Χ υψηλής ενέργειας καθώς και ακτίνες γάμμα, οι οποίες διατηρήθηκε σε ένα εξαιρετικά φωτεινό επίπεδο για αρκετές εβδομάδες μετά το γεγονός. Συγχρόνως προέκυψαν λαμπρές φωτοβολίδες καθώς κομμάτια του άστρου έπεφταν μέσα στη μαύρη τρύπα.

Η εξαιρετική φωτεινότητα από αυτό το γεγονός οφείλεται στο ότι φώτισε ένα μικρό μόνο μέρος του ουρανού, που δείχνει έναν πίδακα φωτός προς την κατεύθυνση του Γαλαξία μας, και ο οποίος εντοπίστηκε στη Γη 3, 8 δισεκατομμύρια χρόνια αφού διάλυσε το άστρο.

Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Warwick απεικόνισαν μια μαύρη τρύπα που καταναλώνει ένα μεγάλο άστρο στο κέντρο ενός γαλαξία, κάπου 3,8 δισεκατομμύρια έτη φωτός μακριά μας. Μετά το γεγονός αυτό εκπέμπονται δύο πίδακες ενέργειας από τη μαύρη τρύπα, η μία εκ των οποίων είναι ακριβώς στραμμένη προς το δικό μας γαλαξία, που μας επιτρέπει έτσι να γνωρίσουμε αυτό το γεγονός, που ονομάστηκε Sw 1644+57

Ο Andrew Levan, επικεφαλής ερευνητής της έρευνας από το Πανεπιστήμιο του Warwick, δήλωσε: «Παρά την ισχύ αυτού του κατακλυσμικό γεγονότος εμείς τυχαία το ανακαλύψαμε επειδή το ηλιακό μας σύστημα έτυχε να βρίσκεται ακριβώς κάτω από τον πίδακα ενέργειας. "

Η νέα ερευνητική εργασία ορίζει σαφώς ότι η πηγή αυτού του γεγονότος – γνωστό πλέον ως Sw 1644 57 – βρίσκεται ακριβώς στην καρδιά ενός μακρινού γαλαξία,, προς ένα σημείο το οποίο θα ήταν στον αστερισμό του Δράκοντος.

Ο Andrew Levan από το ίδιο Πανεπιστήμιο δήλωσε: «Η μόνη εξήγηση που μέχρι τώρα ταιριάζει στο μέγεθος, την ένταση, την κλίμακα του χρόνου, και το επίπεδο της διακύμανσης στο παρατηρούμενο γεγονός, είναι ότι μια τεράστια μαύρη τρύπα στο κέντρο του γαλαξία έχει ‘ρουφήξει’ ένα μεγάλο αστέρι και το διέλυσε εξ αιτίας των παλιρροϊκών δυνάμεων που ασκήθηκαν πάνω του. Η περιστρεφόμενη μαύρη τρύπα δημιούργησε τότε δύο πίδακες, η μία από τις οποίες στόχευε κατ ‘ευθείαν στη γη. "

Το άστρο, όπως αναφέρουν οι δύο ειδικοί, πρέπει να παρέκλινε από την πορεία του και να βρέθηκε πολύ κοντά στη μαύρη τρύπα οπότε πιάστηκε από τις τεράστιες βαρυτικές δυνάμεις της, που κυριολεκτικά το συνέθλιψαν. Αρχικά επιμηκύνθηκε παίρνοντας «σχήμα μπανάνας» και τότε η εσωτερική άκρη του – αυτή που βρίσκεται προς την πλευρά της τρύπας – περιστρέφεται πολύ πιο γρήγορα από την εξωτερική, με αποτέλεσμα το άστρο να επιμηκύνεται ακόμη περισσότερο και να παίρνει σχήμα δίσκου ο οποίος «τυλίγεται» γύρω από την τρύπα.

Καθώς μέρος της μάζας του αρχίζει να πέφτει μέσα σε αυτήν, το άστρο συμπιέζεται ακόμη περισσότερο και απελευθερώνει τεράστια ακτινοβολία κάνοντας «ορατή» τη μαύρη τρύπα. Το φαινόμενο, το οποίο αποκαλείται μίνι-κβάζαρ, είναι εξαιρετικά σπάνιο – υπολογίζεται ότι συμβαίνει μια φορά κάθε εκατό εκατομμύρια χρόνια σε έναν γαλαξία.

Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble, το δορυφόρο Swift και το Παρατηρητήριο Chandra για τη μελέτη της έκρηξης. Το τηλεσκόπιο Burst Alert του Swift ήταν το πρώτο που ανακάλυψε την πηγή, στις 28 Μαρτίου του 2011, όταν ξέσπασε η πρώτη από μια σειρά εκρήξεις ακτίνων Χ. =D> =D> =D>

Η εικόνα δείχνει το άστρο λίγο πριν το καταπιεί η μαύρη τρύπα.

AftermathStarDestruction.jpg.ed07f7f1c39457405acb013151c8d389.jpg

staratstartdisruptionbyblackhole.jpg.106ea7e33a037aea3c143f15e64134a3.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Φίλοι μου,Κοσμοναύτες του Σύμπαντος.

Μια και η συζήτηση ειναι για τις μαυρες τρύπες να και μια περίεργη τουλαχιστον θεωρία. #-o #-o #-o

 

Το σύμπαν μπορεί να βρίσκεται σε μια μαύρη τρύπα. :cheesy: :cheesy: :cheesy:

Η κύρια επίπτωση μιας νέας θεωρητικής μελέτης είναι ότι ολόκληρο το δικό μας σύμπαν μπορεί να μην είναι τίποτα περισσότερο από το περιεχόμενο μιας μαύρης τρύπας που υπάρχει μέσα σε ένα άλλο Σύμπαν. Σύμφωνα με τον δημιουργό της, η νέα θεωρία ακολουθεί μια δευτερεύουσα τροποποίηση της καθιερωμένης θεωρίας της βαρύτητας.

Η νέα ιδέα προτάθηκε από τον φυσικό Nikodem Poplawski του Πανεπιστημίου της Ιντιάνα, ο οποίος αξιοποίησε την ευκαιρία αυτή για να δώσει κάποια ενδιαφέρουσα αντίληψη της φύσης του χώρου και του χρόνου, καθώς και την προέλευσή τους.

Η δουλειά του φαίνεται να υποδεικνύει ότι το βέλος του χρόνου του Κόσμου μας, επί του παρόντος δρα κάτω από το βέλος του χρόνου της μαύρης τρύπας που γέννησε το σύμπαν μας. Με αυτή την γραμμή σκέψης, προκύπτει ότι ένα διαφορετικό Σύμπαν μπορεί να υπάρχει μέσα σε κάθε μαύρη τρύπα που εντοπίζουμε.

Όλα όσα βλέπουμε γύρω μας θα μπορούσαν να χωράνε μέσα σε μια σκουληκότρυπα, ένα θεωρητικό κατασκεύασμα που παράγεται από μια μαύρη τρύπα, και η οποία συνδέει δύο σημεία του χώρου μετά από μια κάμψη στον ιστό του χωροχρόνου.

Aν ισχυει αυτο, τοτε η μεγαλη εκρηξη και η αιτια δημιουργιας του Συμπαντος μας, ειναι μια λευκη οπη?

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Οι μαύρες τρύπες στρέφονται τώρα πιο γρήγορα από ποτέ. :cheesy:

Γιγάντιες μαύρες τρύπες στα κέντρα των γαλαξιών περιστρέφονται τώρα πιο γρήγορα από κάθε άλλη στιγμή στην ιστορία του σύμπαντος, ισχυρίζονται επιστήμονες. Συγκεκριμένα ο Alejo Martinez-Sansigre του Πανεπιστημίου του Πόρτσμουθ και ο Steve Rawlings της Οξφόρδης, σύγκριναν θεωρητικά μοντέλα περιστρεφόμενων μαύρων οπών με παρατηρήσεις στα ραδιοφωνικά, οπτικά και ακτίνες Χ μήκη κύματος, που έγιναν χρησιμοποιώντας μια ποικιλία παρατηρητηρίων και διαπίστωσαν ότι οι θεωρίες μπορούν να εξηγήσουν πολύ καλά τον πληθυσμό των υπερβαρέων μαύρων οπών με πίδακες.

Χρησιμοποιώντας δε ραδιοφωνικές παρατηρήσεις, οι δύο αστρονόμοι ήταν σε θέση να πάρουν ένα δείγμα του πληθυσμού των μαύρων οπών, και να μελετήσουν την εξάπλωση της ισχύος των πιδάκων. Εκτιμώντας εν συνεχεία το πως αυτές αποκτούν το υλικό τους, με τη διαδικασία της προσαύξησης, οι δύο επιστήμονες θα μπορούσαν να συμπεράνουν το πόσο γρήγορα περιστρέφονται αυτά τα αντικείμενα.

Οι παρατηρήσεις τους δίνουν επίσης πληροφορίες για το πώς έχουν εξελιχθεί τα σπιν σε αυτές τις υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες. Στο παρελθόν, όταν το Σύμπαν είχε το μισό από το σημερινό μέγεθος του, σχεδόν όλοι οι υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες είχαν πολύ χαμηλά σπιν (ιδιοπεριστροφή), ενώ σήμερα ένα μικρό μέρος από αυτές έχουν πολύ υψηλά σπιν. Έτσι, κατά μέσο όρο, αυτές περιστρέφονται πιο γρήγορα από ποτέ.

Τα συμπεράσματα έχουν δημοσιευθεί στο περιοδικό Monthly Notices της Βασιλικής Αστρονομικής Εταιρείας. #-o #-o #-o

Μια καλλιτεχνική εικόνα μιας υπερβαρέας μαύρης τρύπας με τους εντυπωσιακούς πίδακες της στο κέντρο του γαλαξία PKS 0521-36

blackholessp.jpg.5d0d7076c94e6754892b7fd9dd5cd0d0.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 5 εβδομάδες αργότερα...

Κολοσσιαία «δεξαμενή» νερού κοντά σε μαύρη τρύπα-Διαθέτει 140 τρισεκατομμύρια φορές περισσότερο νερό από όσο έχουν οι ωκεανοί της Γης! :cheesy:

Μια ακόμη εκπληκτική όσο και σχεδόν ασύλληπτη για τα δικά μας δεδομένα ανακάλυψη έκαναν οι επιστήμονες που εξερευνούν το Σύμπαν. Εντόπισαν έναν μακρινό κβάζαρ (πυρήνας ενεργού γαλαξία) ο οποίος αντλεί ενέργεια από μια γιγάντια μαύρη τρύπα. Το τοπικό κοσμικό περιβάλλον επέτρεψε σύμφωνα με τους επιστήμονες την παραγωγή τεράστιων ποσοτήτων νερού. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των ερευνητών η ποσότητα του νερού που υπάρχει στην «δεξαμενή» που έχει δημιουργηθεί στον κβάζαρ περιέχει 140 τρισεκατομμύρια φορές περισσότερο νερό από όσο έχουν συνολικά οι ωκεανοί της Γης!

Αρχαία γαλαξιακή πηγή νερού.

Το κβάζαρ που έχει λάβει την κωδική ονομασία APM 08279+525 μελέτησαν δύο ανεξάρτητες ερευνητικές ομάδες επικεφαλής των οποίων ήταν επιστήμονες του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Καλιφόρνια (Caltech) και της NASA. Το κβάζαρ βρίσκεται σε απόσταση 12 δις ετών φωτός, δηλαδή ο γαλαξίας στον οποίο βρίσκεται είναι από τους πρώτους που δημιουργήθηκαν στο Σύμπαν αν υπολογίσουμε ότι η Μεγάλη Έκρηξη έγινε πριν από περίπου 13,4 δις έτη και οι πρώτοι γαλαξίες εκτιμάται ότι άρχισαν να κάνουν την εμφάνιση τους μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια έτη αργότερα.

«Η ανακάλυψη είναι σημαντική γιατί εκτός των άλλων αποδεικνύει ότι η παρουσία του νερού ήταν έντονη στο Σύμπαν από την αρχή της δημιουργίας του. Βέβαια εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα μοναδικό κοσμικό περιβάλλον που επιτρέπει την παραγωγή τέτοιας ποσότητας νερού» αναφέρει ο Ματ Μπράφορντ, στέλεχος του Jet Propulsion Laboratory της NASA που ήταν επικεφαλής της μίας ερευνητικής ομάδας. Το νερό που εντοπίστηκε στο κβάζαρ είναι το πιο μακρινό και πιο παλιό που έχει εντοπιστεί μέχρι σήμερα.

Η γιγάντια μαύρη τρύπα

Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν τον φασματογράφο Z-Spec, στο παρατηρητήριο CSO στη Χαβάη το οποίο ελέγχεται από το Caltech. Εκτός από το νερό οι ερευνητές κατάφεραν να μελετήσουν και την μαύρη τρύπα που «φιλοξενεί» το κβάζαρ η οποία έχει μάζα 20 φορές μεγαλύτερη από αυτή του Ήλιου και παράγει ενέργεια ανάλογη με εκείνη χιλίων τρισεκατομμυρίων Ήλιων.

DBAC2D1A75BC81D25A17C52749D5F833.jpg.1fed753dad10471780cb1698ef6220b4.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Δημιουργήστε έναν λογαριασμό ή συνδεθείτε για να σχολιάσετε

Πρέπει να είσαι μέλος για να αφήσεις ένα σχόλιο

Δημιουργία λογαριασμού

Εγγραφείτε για έναν νέο λογαριασμό στην κοινότητά μας. Είναι εύκολο!.

Εγγραφή νέου λογαριασμού

Συνδεθείτε

Έχετε ήδη λογαριασμό? Συνδεθείτε εδώ.

Συνδεθείτε τώρα
×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Όροι χρήσης