yurigagarin

Όνειρο των Σεργκει Καραλιόβ(Ρώσος της ΕΣΣΔ) και του Βέρνερ Βονμπράουν(Γερμανός της ναζιστικής Γερμανίας και της Αμερικής) ήταν το ταξίδι στον Άρη. Ο πρώτος πέθανε πρόωρα και ο δεύτερος εκτοπίστηκε μόλις έπαψε το ενδιαφέρον της κούρσας του διαστήματος. Τότε τα χρήματα που δαπανούσαν ήταν αμέτρητα προς χάριν του ταξικού πολέμου. Σήμερα δεν υπάρχουν αυτές οι δυο αντίπαλες δυνάμεις και το ενδιαφέρον για την πιο σημαντική αποστολή του ανθρώπου στη μίζερη ζωή του είναι μηδαμινό. Απ' το 1990 η ανθρωπότητα αντί να κάνει βήματα μπροστά, όλο και βυθίζεται σε μια άβυσσο που δεν έχει πάτο. Αντί να προοδεύει το είδος μας ώστε να φτάσουμε άλλους πολιτισμούς(εξωγήινους), μας ενδιαφέρουν(που λέει ο λόγος) τα συμφέροντα μιας κλίκας καπιταλιστών ώστε να μην χάσουν την δύναμη τους. Η εκμετάλλευση, ακόμη(!), νεκρών μορφών ζωής όπως το πετρέλαιο, κάρβουνο ή φυσικό αέριο το μόνο αποτέλεσμα που έχουν είναι η καταστροφή του περιβάλλοντος, την υπερθέρμανση του πλανήτη και τελικώς τον αυτό-Αρμαγεδδώνα. Το τελικό συμπέρασμα μου είναι: Αν δεν απαλλαγούμε από τους δυνάστες μας, τους καπιταλιστές, ο ανθρώπινος πολιτισμός δεν θα εξελιχθεί ποτέ και δεν θα πάμε ΠΟΤΕ στον Άρη γιατί το μόνο που μετράει είναι αν βγάζουν κέρδος αυτοί. Ο Αινστάιν είχε πει γιατί σοσιαλισμό και εγώ σήμερα καταλαβαίνω γιατί. Ο άνθρωπος για να φτάσει το ενεργειακό επίπεδο των εξωγήινων που κάνουν αστροταξίδια για να μη πω γαλαξιακά ταξίδια πρέπει να ξεπεράσει την ιδιοτέλεια του και να συνεισφέρει για το κοινό καλό του είδους που ανήκει. Και η απάντηση είναι: ''σοσιαλισμός ηλίθιε...''