theodorsamoladas

Αν ημασταν στον Αρη, και ο Διας βρισκονταν στην κοντινοτερη αποσταση προς τον Αρη, πιθανον να μπορουσαμε απο τον Αρη να διακρινουμε με γυμνο ματι τον δισκο του Δια, καθως βλεπω απο τα προγραμματα 'starstrider' και 'celestia', οτι σε μια τετοια περιπτωση ο Διας θα αποκτουσε angular diameter 63''!

Σε ευχαριστω για την επιβεβαιωση. Δυστυχως στον ουρανο της γης, κανενας πλανητης δεν φτανει αυτο το οριο φαινομενης διαμετρου εκτος απο την σεληνη και τον ηλιο φυσικα. Μονο η Αφροδιτη το προσεγγιζει αλλα οταν συμβαινει αυτο, βρισκομενη στην κοντινοτερη απο τη γη αποσταση, ειναι αναγκαστικα απο την ιδια πλευρα του ηλιου που ειμαστε κιεμεις οποτε δεν φωτιζεται η φαινεται σαν ενα πολυ λεπτο 'crescent'... Αποτι ξερω απο τα αστρα, ο Ανταρης εχει την μεγαλυτερη φαινομενικη διαμετρο, και αν ποτε επιτευχθουν οπτικες μεγενθυνσεις χωρις ορια, θα ειναι ο πρωτος υποψηφιος να δουμε απευθειας το σχημα του δισκου του (που μπορει να ειναι και οβαλ σχηματος οπως εχει επιβεβαιωθει για τον Αλταιρ νομιζω...)

Φτιαχνω ενα προγραμα εξομοιωσης διαπλανητικων ταξειδιων. Οσο πλησιαζουμε προς τον πλανητη προορισμου μας, αυτος φαινεται ολο και λαμπροτερος και η φαινομενικη του διαμετρος αυξανεται καθως σταδιακα τον παρατηρουμε απο ολο και κοντινοτερη αποσταση. Καποια στιγμη η φαινομενικη του διαμετρος φτανει σε ενα σημειο οπου αρχιζει να γινεται ορατος σας δισκος στον ουρανο μας και οχι πια σαν μια πολυ λαμπρη κουκιδα. Ποιο ειναι το σημειο αυτο για μια μεση ικανοτητα διακριτικοτητας ενος ανθρωπινου γυμνου οφθαλμου χωρις αστιγματισμο? Υποψιαζομαι γυρω στο ενα πρωτο της μοιρας (1'). Ξερει κανεις πιο θετικα?

Για μιαν ακομη φορα καταριεμαι την τυχη μου που δεν ζω στο νοτιο ημισφαιριο...