Από χτες το βράδυ είμαι συγκλονισμένος με αυτή την απώλεια. Μάθαινα τα νέα του τις τελευταίες 20 μέρες που ήταν στην εντατική αλλά παρόλη την επιδείνωση και την απαισιοδοξία των γιατρών δεν μπορούσα να το χωνέψω ότι ο Γιώργος θα καταλήξει. Δεν μπορούμε να του πούμε αντίο ούτε στην κηδεία του. Οπότε όλα αυτά ίσως έχει ένα νόημα να ειπωθούν εδώ. Ο Γιώργος ήταν ένας άνθρωπος δραστήριος, ευαίσθητος και ζωντανός. Αποφάσισε στα 45 του να σπουδάσει Φυσική ύστερα από δεκαετίες στην ερασιτεχνική αστρονομία. Αυτή η περιέργεια κι η διαρκης αναζήτηση, του χάρισαν κουράγιο κι η υπομονή κι ύστερα από 12 σχεδόν χρόνια σπουδών στο Ελληνικό Ανοιχτό Πανεπιστήμιο, κατάφερε να τελειώσει το πτυχίο του Φυσικού και το μεταπτυχιακό του στην Αστροφυσική. Ο Γιώργος διάλεξε το δύσκολο δρόμο στην επιστήμη που αγάπησε, ήρθε σε σύγκρουση από τη θέση του προέδρου της Ελληνικής Αστρονομικής Ένωσης με όσους προωθούν την ψευδοεπιστήμη ή παρουσιάζουν ψευδεπίγραφες επιστημονικές ιδιότητες και γνώσεις. Απειλήθηκε με μηνύσεις αλλά ποτέ δε σώπασε. Αντιμετώπιζε τη ζωή πάντα από τη σωστή μεριά της ιστορίας. Πρώτος να διδάξει δωρεάν, να ενημερώσει για την κλιματική αλλαγή, να στήσει το τηλεσκόπιο του για να δουν τα παιδιά τον ουρανό, να γράψει δημοσίως κατά του ρατσισμού, της βίας, του πολέμου. Ο Γιώργος είχε ξεκινήσει πριν λίγες βδομάδες το διδακτορικό του στην Αστροφυσική. Ένας άνθρωπος τόσο ζωντανός και μαχητικός. Στις 30 Ιανουαρίου, μόλις πριν 2,5 μήνες, ο Γιώργος έγραψε: Αυτό το σύμπαν κουβαλάει μέσα του την ματαιότητα της ύπαρξής του, τον αυτοσαρκασμό του δημιουργού του, ενός δημιουργού που παρατηρεί τον εαυτό του μόνος του, αυτοθαυμάζεται και νοιώθει μοναξιά. Αόρατος και ανύπαρκτος, μέσα στην απέραντη αιωνιότητα βαρέθηκε να στοχάζεται για το μηδέν και το άπειρο και αποφάσισε να φτιάξει ένα σύμπαν από το μηδέν στο άπειρο.... Όλοι κάποτε θα ενωθούμε στη βουβή σιωπή του τίποτα φίλε Γιώργο. Στο μηδέν και στο άπειρο. Αντίο σου.