Δροσος Γεωργιος

Roscosmos "Progress MS-27": δοκιμές κενού! Οι ειδικοί της Roscosmos έχουν ήδη δοκιμάσει τα συστήματα του πλοίου σε έναν ανηχοϊκό θάλαμο, τώρα η Progress θα πρέπει να υποβληθεί σε έναν κύκλο δοκιμών πνευματικού κενού για να παρακολουθεί τη στεγανότητα των διαμερισμάτων και των πνευματικών υδραυλικών γραμμών. Παρακολουθούμε την καθέλκυση του Soyuz με νέο φορτηγό πλοίο τον Μάιο! https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_573042

Γιατί μυρίζει μεθάνιο στον Άρη; Ίσως μια από τις πιο εκπληκτικές ανακαλύψεις του Curiosity Mars Rover της NASA είναι ότι το μεθάνιο αναδύεται από την επιφάνεια του κρατήρα Gale του πλανήτη Άρη και κάνει όλους τους επιστήμονες να αναρωτιούνται για ποιον λόγο συμβαίνει αυτό. Τα έμβια όντα παράγουν το μεγαλύτερο μέρος του μεθανίου στη Γη, όμως οι επιστήμονες δεν έχουν βρει πειστικές αποδείξεις για σημάδια αρχαίας ζωής στον Άρη και ως εκ τούτου το μεθάνιο αναπτερώνει σημαντικά τις ελπίδες, όπως αναφέρεται σε δημοσίευμα της NASA.Παρόλα αυτά, το φορητό χημικό εργαστήριο του Curiosity, γνωστό ως SAM ή Sample Analysis at Mars, «μυρίζει» συνεχώς ίχνη του αερίου κοντά στην επιφάνεια του κρατήρα Gale, το μοναδικό μέρος στην επιφάνεια του πλανήτη Άρη όπου έχει ανιχνευθεί μεθάνιο μέχρι στιγμής. Η πιθανή πηγή του, υποθέτουν οι επιστήμονες, είναι γεωλογικοί μηχανισμοί που αφορούν νερό και πετρώματα βαθιά μέσα στο υπέδαφος του Άρη. Γιατί κάποια όργανα ανιχνεύουν μεθάνιο στον Άρη και άλλα όχι; Είναι μια ιστορία με πολλά plot twist αναφέρει ο Ashwin Vasavada του προγράμματος Curiosity. Το μεθάνιο απασχολεί έντονα τους επιστήμονες με εργαστηριακές αναλύσεις και προγράμματα μοντελοποίησης που σκοπεύουν να δώσουν απάντηση γιατί το αέριο συμπεριφέρεται τόσο περίεργα και ανιχνεύεται μόνο στον κρατήρα Gale.Μια επιστημονική ομάδα σε δημοσίευσή της στο περιοδικό Journal of Geophysical Research: Planets υποστηρίζει ότι το μεθάνιο, ανεξαρτήτως του πώς παράγεται, σφραγίζεται στο κάτω μέρος στερεοποιημένου αλατιού που μπορεί να σχηματιστεί στον αρειανό ρηγόλιθο, το οποίο είναι χώμα μαζί με σπασμένα πετρώματα και σκόνη. Όταν η θερμοκρασία αυξάνεται κατά τη διάρκεια των θερμότερων εποχών ή ωρών της ημέρας η σφράγιση αυτή αποδυναμώνεται, κάνοντάς το να διαρρεύσει.Παράλληλα, οι ερευνητές εκτιμούν ότι το αέριο εκλύεται από την πίεση που υφίσταται η περιοχή όταν rover, σε μέγεθος SUV, περνάνε πάνω από τον κρατήρα. Η υπόθεση εξηγεί γιατί το μεθάνιο ανιχνεύεται μόνο στον κρατήρα Gale, δεδομένου ότι είναι ένα από τα δυο σημεία στον Άρη που βρίσκονται στο επίκεντρο των μελετών της αμερικανικής διαστημικής υπηρεσίας. πηγή: https://www.in.gr/2024/04/23/in-science/technology/mystirio-ston-planiti-ari-ti-kanei-tous-epistimones-na-skeftontai-endexomeno-zois/

Roscosmos Το τηλεσκόπιο ART-XC ανίχνευσε εκπομπή ακτίνων Χ από το σουπερνόβα SN2024GGI Ο σουπερνόβα τύπου II SN2024ggi ανακαλύφθηκε στις 11 Απριλίου χρησιμοποιώντας τα τηλεσκόπια ATLAS στην οπτική περιοχή. Βρίσκεται στον κοντινό γαλαξία NGC3621. Το τηλεσκόπιο ART-XC πήρε το όνομά του. Ο M. N. Pavlinsky του παρατηρητηρίου Spektr-RG έγινε το πρώτο όργανο ακτίνων Χ που «είδε» την ακτινοβολία ακτίνων Χ (πιο ενεργειακή) του. Το SN2024ggi είναι παρόμοιο με ένα σουπερνόβα τύπου II στον γαλαξία Pinwheel. Στα τελευταία στάδια της εξέλιξής τους, τα τεράστια αστέρια χάνουν το μεγαλύτερο μέρος της μάζας τους με τη μορφή αργών αστρικών ανέμων. Μετά την κατάρρευση ενός άστρου, τα εξωτερικά του μέρη εκτοξεύονται και, επεκτείνοντας, δημιουργούν ένα ισχυρό ωστικό κύμα που κινείται γρήγορα μέσα από την ύλη του ανέμου και τη θερμαίνει μέχρι εκατοντάδες εκατομμύρια βαθμούς Kelvin. Εδώ παράγεται η ακτινοβολία ακτίνων Χ. Ο «γονικός γαλαξίας» NGC3621 απέχει 6,64 megaparsecs (περίπου 22 εκατομμύρια έτη φωτός) από τη Γη, δηλ. περίπου το ίδιο με το Pinwheel Galaxy. Γενικά, σύμφωνα με σύγχρονες εκτιμήσεις, η συχνότητα των εκρήξεων σουπερνόβα τύπου ΙΙ στους γαλαξίες που βρίσκονται πιο κοντά μας (σε απόσταση μικρότερη από 10 megaparsecs) είναι περίπου 1 φορά ανά 5 χρόνια ή 0,2 σουπερνόβα ετησίως, επομένως θα χρειαζόταν λιγότερο από δύο για να «πιάσεις» μια δεύτερη χρονιά σουπερνόβα είναι μεγάλη επιτυχία. Λεπτομέρειες - στον ιστότοπο: https://www.roscosmos.ru/40499/ https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_573056

34 χρόνια από την εκτόξευση του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble. Τριάντα τέσσερα χρόνια συμπληρώνονται σήμερα 24/4/2024 από την εκτόξευση του θρυλικού διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble της NASA και της ESA.Για την 34η επέτειο από την εκτόξευση του θρυλικού διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble, οι αστρονόμοι τράβηξαν ένα στιγμιότυπο του νεφελώματος Little Dumbbell Nebula, γνωστό και ως Messier 76, ή M76, που βρίσκεται σε απόσταση 3.400 έτη φωτός από τη Γη.Από την εκτόξευσή του το 1990 και μετά, το Hubble έχει πραγματοποιήσει 1,6 εκατομμύρια παρατηρήσεις σε πάνω από 53.000 αστρονομικά αντικείμενα. Μέχρι σήμερα έχουν δημοσιευθεί 44.000 επιστημονικές εργασίες από παρατηρήσεις του και μόνο το 2023 δημοσιεύθηκαν 1.056 εργασίες.Σε όλη τη διαδρομή του, το Hubble έχει αλλάξει την οπτική μας για το σύμπαν. Έχει τελειοποιήσει τις γνώσεις μας γύρω από την ηλικία του σύμπαντος και τον ρυθμό επέκτασής του. Οι εικόνες του σε βαθύ πεδίο έχουν καταστήσει δυνατό να δούμε σε απόσταση δισεκατομμυρίων ετών φωτός αποκαλύπτοντας αρχαίους εφηβικούς γαλαξίες, τους οποίους μπορούμε να συγκρίνουμε με τον δικό μας γαλαξία.Για την 34η επέτειο η ESA και η NASA εξέδωσαν φωτογραφία με στιγμιότυπο του νεφελώματος Messier 76 (M76), που βρίσκεται 3.400 έτη φωτός μακριά στον αστερισμό του Περσέα και αποτελεί αγαπημένο στόχο λήψης για τους ερασιτέχνες αστρονόμους. Το M76 ταξινομείται ως πλανητικό νεφέλωμα, ένα διαστελλόμενο κέλυφος από πυρακτωμένα αέρια που εκτοξεύθηκαν από ένα ετοιμοθάνατο ερυθρό γιγάντιο αστέρι. Το άστρο τελικά καταρρέει σε έναν εξαιρετικά πυκνό και καυτό λευκό νάνο.Το M76 αποτελείται από έναν δακτύλιο, που φαίνεται στην άκρη του ως κεντρική δομή ράβδου, και δύο λοβούς σε κάθε άνοιγμα του δακτυλίου. Πριν το άστρο σβήσει εκτίναξε το δακτύλιο από αέριο και σκόνη. Ο δακτύλιος πιθανότατα σμιλεύτηκε από τις επιδράσεις του άστρου που κάποτε είχε ένα συνοδό άστρο. Αυτό το υλικό που αποκολλήθηκε, δημιούργησε έναν παχύ δίσκο σκόνης και αερίου κατά μήκος του επιπέδου της τροχιάς του συνοδού αστεριού. Ο υποθετικός συνοδός αστέρας δεν φαίνεται στην εικόνα του Hubble και έτσι θα μπορούσε να έχει καταβροχθιστεί από τον κεντρικό αστέρα. Ο δίσκος θα ήταν η απόδειξη γι’ αυτό το γεγονός.Ο κύριος αστέρας καταρρέει για να σχηματίσει έναν λευκό νάνο, που μπορεί να φανεί ως μια ακίδα στο κέντρο του νεφελώματος. Αποκομμένοι από τον δίσκο δύο λοβοί θερμού αερίου διαφεύγουν από το πάνω και το κάτω μέρος της «ζώνης» κατά μήκος του άξονα περιστροφής του άστρου που είναι κάθετος στον δίσκο. Η θηριώδης υπεριώδης ακτινοβολία από το πολύ καυτό άστρο προκαλεί τη λάμψη των αερίων: το κόκκινο χρώμα προέρχεται από το άζωτο και το μπλε από το οξυγόνο. https://www.amna.gr/home/article/814247/34-chronia-apo-tin-ektoxeusi-tou-diastimikou-tileskopiou-Hubble – https://science.nasa.gov/missions/hubble/hubble-celebrates-34th-anniversary-with-little-dumbbell-nebula?utm_source=TWITTER&utm_medium=NASAHubble&utm_campaign=NASASocial&linkId=407643127

Για την αγάπη της φυσικής. Ο καθηγητής Walter Lewin, έγινε γνωστός από την διδασκαλία φυσικής στο MIT και τις απολαυστικές διαλέξεις του που κυκλοφορούν ελεύθερα στο διαδίκτυο εδώ και πολλά χρόνια (δείτε ΕΔΩ: Lectures by Walter Lewin. They will make you ♥ Physics). «Οι καθηγητές που κάνουν τη φυσική βαρετή είναι εγκληματίες», με αυτό το απόφθεγμα ο διάσημος φυσικός και πρώην καθηγητής στο MIT Γουόλτερ Λεβίν συνοψίζει τις διαδικτυακές –πλέον– διαλέξεις του. Για πολλούς, ο δρ Λεβίν αποτελεί τον Μπομπ Ρος της φυσικής ή τον άνθρωπο που έβαλε τη φυσική στο σπίτι του μέσου πολίτη, με τα πειράματά του να εκλαϊκεύουν τους σύνθετους νόμους της φυσικής και να προβάλλονται πάνω από 100 εκατομμύρια φορές στο Διαδίκτυο, με τον Μπιλ Γκέιτς να αποτελεί έναν εκ των θαυμαστών του και να του αποστέλλει δύο επιστολές.Ο Γουόλτερ Λεβίν έδωσε συνέντευξη στον Αθανάσιο Κατσικίδη που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Καθημερινή, στην οποία μιλάει για τις πρωτότυπες διαλέξεις του και για τα μυστικά του Διαστήματος, για το διαρκώς μεταβαλλόμενο τοπίο της εκπαίδευσης, την ανάγκη της δημιουργικότητας την ώρα της διδασκαλίας ως βασικού συστατικού κατανόησης του μαθήματος και τις μελλοντικές ανακαλύψεις στο πεδίο της φυσικής. Διαβάστε επίσης: 1. Ο καθηγητής Walter Lewin διδάσκει καπνίζοντας 2. H γιαγιά του Walter Lewin και οι στολές των αστροναυτών 3. Walter Lewin: To εντυπωσιακότερο πείραμα σε όλη μου τη ζωή Όμως, ο δρ Λεβίν δεν περιορίζεται σε μια τετριμμένη συζήτηση, αλλά αναλύει μερικά από τα διάσημα πειράματά του, όπως το «εκκρεμές», τα οποία τον οδήγησαν να λάβει τον τίτλο του πιο αναγνωρίσιμου φυσικού του Διαδικτύου. – Πώς έχει αλλάξει το τοπίο της εκπαίδευσης στο πεδίο της φυσικής με την πάροδο των ετών και ποιες τάσεις προβλέπετε για το μέλλον; – Η ηλεκτρονική μάθηση έχει αλλάξει οριστικά την έννοια της εκπαίδευσης στη φυσική. Hμουν από τους πρώτους που εξερεύνησαν την ηλεκτρονική μάθηση. Οι διαλέξεις μου είχαν βιντεοσκοπηθεί στο ΜΙΤ και προβάλλονταν στις αίθουσες του ΜΙΤ, αλλά και σε έναν τηλεοπτικό σταθμό στο Σιάτλ, που έφτασε στα πέντε εκατομμύρια προβολές και αυτό ήταν μόλις το 1995, ενώ το 2007 οι New York Times με φιλοξένησαν σε πρωτοσέλιδό τους να «κρέμομαι» από ένα εκκρεμές.Σκεφτείτε ότι πλέον μπορείτε να παρακολουθήσετε στο Διαδίκτυο σχεδόν κάθε διάλεξη φυσικής που μπορείτε να φανταστείτε, ενώ μπορείτε να περάσετε ακόμη και μαθήματα, ηλεκτρονικά, και να πάρετε «πιστωτικές μονάδες». Οπότε, πράγματι, η ηλεκτρονική μάθηση έχει αλλάξει εντελώς την όλη έννοια της διδασκαλίας, η οποία ξεκίνησε σε μια αίθουσα διδασκαλίας και πλέον δεν είναι απαραίτητο να γίνεται στην τάξη. Οι μαθητές μπορούν να κάνουν ερωτήσεις ακόμη και στο κανάλι μου στο YouTube και να λαμβάνουν απαντήσεις. – Στο βιβλίο σας «Για την αγάπη της φυσικής» εξηγείτε θεμελιώδεις αρχές της φυσικής με απολύτως λογικό και κατανοητό τρόπο. Τι σας οδήγησε στην υπεραπλούστευση της επιστήμης σας και ποιες είναι μερικές αποτελεσματικές στρατηγικές για να κάνετε τις πολύπλοκες έννοιες της φυσικής πιο προσιτές στους φοιτητές σας; – Κατάφερα να εξηγήσω δύσκολα θέματα χρησιμοποιώντας απλές λέξεις και απλά παραδείγματα, ενώ συχνά αναφερόμουν στον κόσμο των φοιτητών και στις δικές τους εμπειρίες. Και βέβαια, υποστηρίζω τη φυσική με επιδείξεις. Ορισμένες από αυτές ήταν εντυπωσιακές, ακόμη και επικίνδυνες, με στόχο οι φοιτητές να μην τις ξεχάσουν ποτέ. Σκεφτείτε πως στις παρουσιάσεις μου κάνω τους φοιτητές μου να τους «κοπεί» η ανάσα, τους κάνω να σωπάσουν εντελώς, να γελάσουν, ακόμη και να κατουρηθούν πάνω τους. Και αυτό είναι αλήθεια! Το στυλ της διάλεξής μου είναι μάλλον μοναδικό.Στις διαλέξεις μου, δίνω πάντα έμφαση στην ομορφιά και στον ενθουσιασμό της φυσικής, παρά στις λεπτομέρειες που συχνά θα χάνονταν, ούτως ή άλλως, από τους φοιτητές. Προσπαθώ πάντα, όπου είναι δυνατόν, να τους κάνω να δουν πράγματα που δεν είχαν σκεφτεί ποτέ πριν, τα οποία είναι αρκετά εύκολο να τα κατανοήσουμε μέχρι και κυριολεκτικά να τα ακουμπήσουμε. Στόχος μου είναι να κάνω τους φοιτητές να αγαπήσουν τη φυσική και να τους κάνω να δουν τον κόσμο με διαφορετικό τρόπο, δηλαδή γιατί οι ουρανοί είναι γαλάζιοι, γιατί τα ηλιοβασιλέματα είναι κόκκινα και γιατί υπάρχουν ουράνια τόξα. Και αυτές οι εμπειρίες είναι που θα τους εντυπωθούν σε όλη τους τη ζωή, διότι στην τελική αυτό που μετράει είναι αυτό που αποκαλύπτεις, όχι αυτό που καλύπτεις (= την ύλη του μαθήματος). – Στα πανεπιστήμια, οι καθηγητές συνήθως διδάσκουν δύσκολες και πολύπλοκες φυσικές μεταβλητές, αλλά υιοθετώντας τη φράση σας, «οι καθηγητές που κάνουν τη φυσική βαρετή είναι εγκληματίες». Πώς εξισορροπείτε την ακρίβεια και το βάθος της επιστήμης με τη διασκέδαση, και τι συμβουλές θα δίνατε στους εκπαιδευτικούς που επιθυμούν να δημιουργήσουν ελκυστικό περιεχόμενο για τους μαθητές-φοιτητές τους; – Λοιπόν, η συμβουλή που θα τους δώσω, μπορεί να μην τους αρέσει, γιατί μια διάλεξη είναι σαν να χτίζεις ένα «σπίτι». Ολα είναι θέμα χρόνου που αφιερώνεται στην προετοιμασία και βέβαια είναι θέμα φαντασίας του εκπαιδευτικού. Ο χρόνος προετοιμασίας για κάθε μία από τις 94 διαλέξεις του μαθήματός μου ήταν περίπου 60 ώρες ανά διάλεξη. Όταν έδινα τις διαλέξεις μου για πρώτη φορά έπρεπε να σταματήσω την έρευνά μου και επικεντρωνόμουν αποκλειστικά ή σχεδόν αποκλειστικά στις διαλέξεις μου για δύο εξάμηνα. Φυσικά, αυτό ήταν πολύ δύσκολο για τους μεταπτυχιακούς φοιτητές μου.Πρέπει να γνωρίζετε πως για πολλές ημέρες σκεφτόμουν τη διαρρύθμιση αυτού του «σπιτιού». Προετοίμαζα και έκανα εξάσκηση τις διαλέξεις μου τρεις φορές (δύο εβδομάδες πριν από τη διάλεξη, μία εβδομάδα πριν από τη διάλεξη και στις 6 π.μ. της ημέρας της διάλεξης). Αυτό με οδήγησε στο να έχω έναν σχεδόν τέλειο συγχρονισμό και να μη χρειαστεί ποτέ να βιαστώ με μια επίδειξη, όπως κάνουν πολλοί άλλοι καθηγητές, οι οποίοι δεν χρονομετρούν ποτέ τις διαλέξεις τους. Πιστέψτε με, έχω παρακολουθήσει πολλές διαλέξεις φυσικής στο ΜΙΤ από συναδέλφους μου. Εννέα στις δέκα αντιμετωπίζουν μεγάλα προβλήματα. Σχεδιάζουν μια επίδειξη και στο τέλος δεν έχουν πια χρόνο και απλώς βιάζονται. Οπότε η συμβουλή μου προς τους καθηγητές είναι, «να σκέφτεστε κάθε διάλεξη σαν να χτίζετε ένα “σπίτι” και αυτό το “σπίτι” πρέπει να είναι όμορφο, άνετο και συναρπαστικό». – Σε ένα από τα διάσημα βίντεό σας, σηκώνετε μια μπάλα στο ύψος του πιγουνιού σας, την αφήνετε και οι φυσικές δυνάμεις κάνουν τα υπόλοιπα μη επιτρέποντάς της να σας βλάψει. Μπορείτε να εξηγήσετε τι σας ωθήσετε να πραγματοποιήσετε αυτό το πείραμα, το οποίο έχει τύχει μεγάλης αποδοχής από τα εκατομμύρια των ψηφιακών ακολούθων σας; – Αυτό το πείραμα υπήρξε μια πολύ διάσημη επίδειξη, στην οποία στεκόμουν με την πλάτη στο τοίχο και ακουμπούσα το κεφάλι μου στον τοίχο, ώστε να μην μπορώ να γυρίσω πίσω. Στα χέρια μου κρατούσα ένα αντικείμενο βάρους πέντε κιλών ενωμένο με νήμα το οποίο δημιουργούσε ένα «εκκρεμές». Το «εκκρεμές» ακουμπούσε πάνω στο πιγούνι μου. Στη συνέχεια απελευθέρωνα το βαρίδι των πέντε κιλών, το οποίο ταλαντευόταν μακριά και επέστρεφε σε μένα. Επειτα από μια πλήρη ταλάντωση, το βαρίδι κατέληγε περίπου ένα χιλιοστό από το πιγούνι μου.Αυτό ήταν ένα κλασικό πείραμα που γινόταν στις μέρες μου σε πολλά πανεπιστήμια, αλλά εγώ πρόσθεσα την πινελιά μου. Δηλαδή, αύξησα την πίεση λέγοντας στους φοιτητές μου ότι δεν μπορούσα να κοιμηθώ τη νύχτα, γιατί αν έκανα ένα μικρό λάθος και το έσπρωχνα λίγο παραπάνω θα μπορούσε να είναι η τελευταία μου διάλεξη. Τους είπα επίσης ότι φοβόμουν και γι’ αυτό θα έκλεινα τα μάτια μου. Φυσικά, η όλη επίδειξη είναι εντελώς ακίνδυνη λόγω της αντίστασης του αέρα, αλλά αύξησε την ένταση.Ωστόσο, είναι αλήθεια ότι αν έδινα στο βαρίδι μια μικρή ώθηση, τότε ναι, θα μπορούσε να με σκοτώσει. Γι’ αυτό τους ζήτησα να είναι πολύ ήσυχοι και να μην κάνουν θόρυβο. Στη συνέχεια, μέτρησα αντίστροφα. «Τρία, δύο, ένα, μηδέν» και κρατούσα τα μάτια μου κλειστά μέχρι να νιώσω τον άνεμο της μπάλας που απομακρυνόταν. Οι μαθητές κάθονταν παγωμένοι στις θέσεις τους, γιατί πραγματικά πίστευαν ότι αυτή ίσως να είναι η τελευταία μου διάλεξη. Οπότε όλο αυτό το δράμα τούς ακολουθεί για μια ζωή. – Υπάρχουν κάποιοι συγκεκριμένοι τομείς της φυσικής που θεωρείτε συναρπαστικούς ή που πιστεύετε ότι κρύβουν μεγάλες υποσχέσεις για μελλοντική εξερεύνηση; – Ακόμη δεν γνωρίζουμε τι είναι η σκοτεινή ύλη και δεν ξέρουμε γιατί υπάρχει σκοτεινή ενέργεια. Η κανονική ύλη που βλέπουμε είναι η ύλη η οποία αποτελείται από αστέρια, πλανήτες, αέρια, ζώα, δέντρα και εσάς. Αυτό είναι μόνο το 5% της συνολικής ενέργειας στο σύμπαν. Το 27% είναι σκοτεινή ύλη και το 68% είναι σκοτεινή ενέργεια. Αυτός είναι ένας τομέας που υπόσχεται πολλά για το μέλλον, σίγουρα για τον επιστήμονα που πρώτος θα αποδείξει τι είναι πραγματικά η σκοτεινή ύλη. Ακόμη δεν το ξέρουμε αυτό. Και αυτό σίγουρα θα περιλαμβάνει στο μέλλον αρκετά βραβεία Νομπέλ. – Σε ποια μελλοντική ανακάλυψη θα θέλατε να είστε παρών όταν συμβεί; – Θα ήθελα να είμαι παρών και ζωντανός όταν ανακαλυφθεί ζωή εκτός του ηλιακού μας συστήματος. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία για την ύπαρξη αμέτρητων μορφών ζωής στο σύμπαν μας. Ενας πολύς πρόχειρος υπολογισμός, που πολλοί μπορούν να κάνουν και να το διαπιστώσουν, είναι ο εξής: Aν υποθέσουμε ότι μόνο 1 στα 10 εκατομμύρια πλανήτες έχει μορφές ζωής, τότε εξακολουθούν να υπάρχουν στο σύμπαν μας περίπου 10 με 16 πλανήτες με μορφές ζωής. Οπότε δεν είναι ένα ίσως, αλλά ένα απόλυτο πρέπει. Και ναι, είναι αλήθεια ότι αργά ή γρήγορα θα υπάρξουν πειστικές αποδείξεις για την ύπαρξη ζωής. Το πρόβλημα, φυσικά, είναι η απόσταση. Ακόμη και τα κοντινότερα αστέρια απέχουν τέσσερα έτη φωτός από εμάς, και τα οποία μπορεί να μην έχουν ζωή. πηγή: https://www.kathimerini.gr/opinion/interviews/562990987/ametrites-morfes-zois-sto-sympan/ Ο Walter Lewin (σε συνεργασία με τον Warren Goldstein) έγραψε το βιβλίο με τίτλο ‘Για την αγάπη της Φυσικής‘, εκδόσεις ΚΑΤΟΠΤΡΟ, (μετάφραση Βλάσιος Πετούσης και Ανδρέας Δημητρόπουλος).

Νέο στέλεχος επικίνδυνου βακτηρίου εξελίχθηκε στον Διαστημικό Σταθμό. Το ιδιαίτερο περιβάλλον του τροχιακού εργαστηρίου άσκησε εξελικτικές πιέσεις που οδήγησαν σε γενετικές και λειτουργικές ιδιαιτερότητες.Η δαρβινική επιταγή «προσαρμογή ή θάνατος» ισχύει ακόμα και στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS): ένα παθογόνο, πολυανθεκτικό βακτήριο που επιζεί εδώ και χρόνια στο τροχιακό εργαστήριο μεταλλάσσεται λόγω των περιβαλλοντικών πιέσεων και είναι πλέον «λειτουργικά διαφορετικό» από τα γήινα στελέχη, αποκαλύπτει μελέτη της NASA.Το εντεροβακτήριο Enterobacter bugandensis ανακαλύφθηκε μόλις την περασμένη δεκαετία σε νοσηλευόμενα νεογνά και άλλους ασθενείς που πέθαιναν από σηψαιμία. Δύσκολα αντιμετωπίζεται, δεδομένου ότι είναι ανθεκτικό σε μια πληθώρα αντιβιοτικών.Το μικρόβιο προφανώς ταξίδεψε στον ISS ως λαθρεπιβάτης κάποιας αποστολής πληρώματος και βρήκε ένα φιλόξενο νέο σπίτι, αναφέρουν στην επιθεώρηση Microbiome ερευνητές του Εργαστηρίου Αεριώθησης (JPL) της NASA στην Καλιφόρνια.Μέχρι σήμερα πάντως, λοίμωξη σε αστροναύτες δεν έχουν καταγραφεί.Όπως εκτιμούν οι συντάκτες της μελέτης, οι γενετικές διαφορές που εντοπίστηκαν σε σχέση με τα γήινα στελέχη είναι αποτέλεσμα των εξελικτικών πιέσεων λόγω παραγόντων όπως η έλλειψη βαρύτητας, η κοσμική ακτινοβολία ή τα υψηλά επίπεδα διοξειδίου του άνθρακα στην τεχνητή ατμόσφαιρα του σταθμού.Η μελέτη υποδεικνύει μάλιστα ότι το E. bugandensis είναι μέλος ενός ολόκληρου μικροβιακού οικοσυστήματος, προσαρμοσμένου για ζωή σε τροχιά.Η παρακολούθηση των μεταλλάξεων που συσσωρεύονται σε βακτήρια του ISS είναι σημαντική προκειμένου να προστατεύεται μακροπρόθεσμα η υγεία των αστροναυτών, λένε οι ερευνητές.Προσφέρει επίσης νέα στοιχεία για άλλα παθογόνα μικρόβια που επιζούν σε ακραία περιβάλλοντα, όπως οι θάλαμοι εντατικής φροντίδας και χειρουργικές αίθουσες. – https://www.in.gr/2024/04/22/in-science/space/diethnis-diastimikos-stathmos-neo-stelexos-epikindynou-vaktiriou-ekselixthike-sto-ergastirio/

Roscosmos Μοναδικές όψεις του πλανήτη μας ανοίγονται από το διάστημα! Ζηλεύουμε τους αστροναύτες, γιατί μπορούν να συλλάβουν από τον ISS ό,τι δεν μπορεί να δει κανείς στη Γη Για παράδειγμα, ο Alexander Grebenkin τράβηξε το «μάτι της Σαχάρας» στον φακό του (φωτογραφία 4). Διαφορετικά, αυτός ο γεωλογικός σχηματισμός με ανάγλυφο δακτυλίου ονομάζεται «δομή Richat». Η διάμετρός του είναι περίπου 50 χιλιόμετρα! Μια καταπληκτική φυσική τοποθεσία που βρίσκεται στο μαυριτανικό τμήμα της ερήμου Σαχάρα. Ανάμεσα στα άμορφα, άψυχα τοπία, το Richat ξεχωρίζει ιδιαίτερα και μπορεί να χρησιμεύσει ως οδηγός για τους αστροναύτες σε τροχιά. https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_573049

Επιστήμονες κράτησαν ζωντανό «τεχνητό ήλιο» για χρόνο-ρεκόρ Επιστημονική ομάδα κατάφερε να διατηρήσει θερμοκρασία 100 εκατομμυρίων βαθμών Κελσίου, δηλαδή εφτά φορές υψηλότερη από τη θερμοκρασία στον πυρήνα του Ηλιου, κατά τη διάρκεια ενός πειράματος πυρηνικής σύντηξης.Επιστήμονες στη Νότια Κορέα ανακοίνωσαν ένα νέο παγκόσμιο ρεκόρ-ορόσημο στο κυνήγι της παραγωγής άφθονης ενέργειας από πυρηνική σύντηξη. Επιστημονική ομάδα κατάφερε να διατηρήσει θερμοκρασία 100 εκατομμυρίων βαθμών Κελσίου, δηλαδή εφτά φορές υψηλότερη από τη θερμοκρασία στον πυρήνα του Ηλιου, κατά τη διάρκεια ενός πειράματος πυρηνικής σύντηξης.Στα πειράματα χρησιμοποιείται ένας αντιδραστήρας σε σχήμα ντόνατ, o Tokamak, στο εσωτερικό του οποίου μόρια υδρογόνου θερμαίνονται σε εξαιρετικά υψηλές θερμοκρασίες για τη δημιουργία πλάσματος.Τα πλάσμα υψηλής θερμοκρασίας και πυκνότητας, στα οποία οι αντιδράσεις μπορούν να λαμβάνουν χώρα για μεγάλη διάρκεια, είναι ζωτικής σημασίας για το μέλλον των αντιδραστήρων πυρηνικής σύντηξης, εξηγεί ο Σι Γου Γιουν, διευθυντής του ερευνητικού κέντρου KSTAR στο Κορεατικό Ινστιτούτο Ενέργειας Σύντηξης (KFE), το οποίο πέτυχε το νέο ρεκόρ.Η διατήρηση αυτών των υψηλών θερμοκρασιών «δεν ήταν εύκολο να αποδειχθεί λόγω της ασταθούς φύσης του πλάσματος υψηλής θερμοκρασίας» και για αυτόν τον λόγο το πρόσφατο αυτό ρεκόρ είναι τόσο σημαντικό.Το KSTAR, η πειραματική διάταξη σύντηξης του KFE, την οποία αποκαλεί «τεχνητό ήλιο», κατάφερε να διατηρήσει πλάσμα με θερμοκρασία 100 εκατομμυρίων βαθμών για 48 δευτερόλεπτα κατά τη διάρκεια δοκιμών μεταξύ Δεκεμβρίου 2023 και Φεβρουαρίου 2024, ξεπερνώντας το προηγούμενο ρεκόρ των 30 δευτερολέπτων που είχε σημειωθεί το 2021.Οι επιστήμονες του KFE εξήγησαν ότι κατάφεραν να παρατείνουν τον χρόνο με τη βελτίωση της διαδικασίας σύντηξης, συμπεριλαμβανομένης της χρήσης βολφραμίου αντί άνθρακα στους «εκτροπείς», οι οποίοι απορροφούν τη θερμότητα και άλλα υποπροϊόντα που παράγονται από την αντίδραση σύντηξης.Ο απώτερος στόχος είναι το KSTAR να διατηρήσει θερμοκρασίες πλάσματος 100 εκατομμυρίων βαθμών για 300 δευτερόλεπτα μέχρι το 2026, που θεωρείται κρίσιμο ορόσημο για να μπορέσει να επεκτείνει τις λειτουργίες σύντηξης, σύμφωνα με τον Γιουν. Τα αποτελέσματα των πειραμάτων στη Νότια Κορέα θα «τροφοδοτήσουν» με πολύ σημαντικά δεδομένα την προσπάθεια ανάπτυξης του Διεθνούς Θερμοπυρηνικού Πειραματικού Αντιδραστήρα στη νότια Γαλλία, του περίφημου ITER, με το μεγαλύτερο αντιδραστήρα Tokamak στον πλανήτη. Το πείραμα στη Γαλλία θεωρείται με τη σειρά του κρίσιμο για την απόδειξη της βιωσιμότητας της μεθόδου.Οι εργασίες του KSTAR «θα βοηθήσουν σημαντικά στην έγκαιρη εξασφάλιση των προβλεπόμενων επιδόσεων στη λειτουργία του ITER και στην προώθηση της εμπορικής αξιοποίησης της ενέργειας σύντηξης», σημειώνει ο Γιουν. Το ρεκόρ έρχεται να προστεθεί σε μια σειρά από άλλες σημαντικές ανακαλύψεις για την πυρηνική σύντηξη. Το 2022, επιστήμονες του Εθνικού Εργαστηρίου Lawrence Livermore National Ignition Facility στις Ηνωμένες Πολιτείες έγραψαν ιστορία ολοκληρώνοντας με επιτυχία μια αντίδραση πυρηνικής σύντηξης η οποία παρήγαγε περισσότερη ενέργεια από αυτή που χρησιμοποιήθηκε για την τροφοδοσία του πειράματος.Τον Φεβρουάριο του 2024, επιστήμονες στη Βρετανία ανακοίνωσαν ότι πέτυχαν ρεκόρ παραγωγής ενέργειας από μία αντίδραση σύντηξης, καταγράφοντας 69 μεγατζάουλ ενέργειας σύντηξης για πέντε δευτερόλεπτα, ποσότητα που αρκούσε για να τροφοδοτήσει 12.000 σπίτια με ηλεκτρικό ρεύμα. Ομως η εμπορική αξιοποίηση της πυρηνικής σύντηξης απέχει ακόμα πολύ, καθώς οι επιστήμονες εργάζονται για να λύσουν τα αναρίθμητα μηχανικά προβλήματα που προκύπτουν. Η πυρηνική σύντηξη «δεν είναι ακόμη έτοιμη και επομένως δεν μπορεί να μας βοηθήσει με την κλιματική κρίση τώρα», τόνισε η Ανίκα Καν, ερευνήτρια στην πυρηνική σύντηξη στο Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ στο Ηνωμένο Βασίλειο. Ωστόσο αν συνεχιστεί η πρόοδος, η σύντηξη «έχει τη δυνατότητα να αποτελέσει μέρος ενός πράσινου ενεργειακού μείγματος στο δεύτερο μισό του αιώνα». https://www.kathimerini.gr/life/technology/562959064/epistimones-kratisan-zontano-technito-ilio-gia-chrono-rekor/

Εξέταση αίματος τεχνητής νοημοσύνης εντοπίζει γρήγορα δύσκολα ανιχνεύσιμους καρκίνους. Μπορεί να φέρει επανάσταση στη διάγνωση και έγκαιρη αντιμετώπιση της ασθένεια. Με δημοσίευση της στην επιθεώρηση «Nature Sustainability» ερευνητική ομάδα στην Κίνα παρουσιάζει τα θετικά αποτελέσματα δοκιμών που πραγματοποιούν με μια νέα εξέταση αίματος που ανέπτυξαν με τη χρήση τεχνολογίας τεχνητής νοημοσύνης, εξέταση που σχεδιάστηκε για να κάνει γρήγορα και με μεγάλη ακρίβεια ανίχνευση τριών κύριων τύπων καρκίνου.Όπως είναι ευνόητο ένα τέτοιο εργαλείο μπορεί να βοηθήσει όχι μόνο στην ευκολότερη, λιγότερο επώδυνη και πάνω από όλα ταχύτερη διάγνωση της παρουσίας καρκίνου με ότι θετικό αυτό συνεπάγεται για τον ασθενή και την προσπάθεια αντιμετώπισης της ασθένειας. Οι ερευνητές δοκίμασαν την εξέταση σε άτομα υγιή και άτομα με διαγνωσμένο καρκίνο του παγκρέατος, του στομάχου ή του παχέος εντέρου. Η εξέταση κατάφερε σε λίγα λεπτά να εντοπίσει τους ασθενείς με ποσοστά επιτυχίας 82% έως 100% των περιπτώσεων λένε οι ερευνητές.Το νέο εργαλείο που ανέπτυξαν ερευνητές από το Τμήμα Κλινικής Εργαστηριακής Ιατρικής του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Θώρακος στη Σαγκάη χρησιμοποιεί μηχανική μάθηση, τον πιο δημοφιλή κλάδο τεχνητής νοημοσύνης πριν την έλευση της γενετικής νοημοσύνης, για την ανάλυση παραπροϊόντων του μεταβολισμού (μεταβολιτών) σε δείγματα αίματος. Αυτοί οι μεταβολίτες που βρίσκονται στο υγρό τμήμα του αίματος που είναι γνωστός ως ορός δρουν ως βιοδείκτες που μπορούν ενδεχομένως να επισημάνουν την παρουσία του καρκίνου στο σώμα.Ο έλεγχος για αυτούς τους βιοδείκτες αίματος έχει προταθεί ως ένας πιθανός τρόπος για τη διάγνωση του καρκίνου σε πρώιμα στάδια της νόσου όταν οι ασθενείς μπορεί να μην έχουν ενδεικτικά συμπτώματα και τα ποσοστά επιβίωσης είναι υψηλότερα αν υπάρξει έγκαιρος εντοπισμός της ασθένειας. Παρά το γεγονός ότι είναι μερικοί από τους πιο θανατηφόρους καρκίνους στον κόσμο, οι καρκίνοι του παγκρέατος, του παχέος εντέρου και του στομάχου δεν έχουν επί του παρόντος αυτόνομες εξετάσεις αίματος που να είναι αρκετά ακριβείς για τη διάγνωση των ασθενειών από μόνοι τους. Αντίθετα οι γιατροί συνήθως βασίζονται σε απεικονιστικές ή χειρουργικές διαδικασίες για την ανίχνευση καρκινικού ιστού. Τα ποσοστά Οι επιστήμονες πίσω από την ανάπτυξη της εξέτασης λένε ότι, εάν χρησιμοποιηθεί σε μεγάλα προγράμματα προσυμπτωματικού ελέγχου του καρκίνου θα μπορούσε να κάνει τεράστια διαφορά. Με βάση τη μοντελοποίηση που πραγματοποίησαν, ανέφεραν ότι το νέο εργαλείο θα μπορούσε να μειώσει την εκτιμώμενη αναλογία των μη διαγνωσμένων περιπτώσεων καρκίνου του παχέος εντέρου, του στομάχου και του παχέος εντέρου κατά περίπου 20% έως 50% εάν χρησιμοποιούνταν για προσυμπτωματικό έλεγχο καρκίνου σε μεγάλα τμήματα πληθυσμών.Η επιστημονική κοινότητα σε όλο τον κόσμο χαιρέτησε την εξέλιξη αυτή με τους ειδικούς να επισημαίνουν πάντως ότι θα χρειαστεί αρκετός καιρός, κάποια χρόνια, μέχρι να δοκιμαστεί πλήρως αυτή η εξέταση και να δοθεί το πράσινο φως για να ενσωματωθεί στα διαγνωστικά εργαλεία των γιατρών. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1645514/exetasi-aimatos-technitis-noimosynis-entopizei-grigora-dyskola-anichneysimoys-karkinoys/

Γειά σας, είμαι το Voyager 1 Αποκαταστάθηκε η επικοινωνία με το Voyager 1 που απέχει 24 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα από τη Γη Το περασμένο Σάββατο 20 Απριλίου, το Voyager 1 επιτέλους «τηλεφώνησε στο σπίτι», για πρώτη φορά μετά από 5 μήνες και ενημέρωσε την επιστημονική ομάδα της NASA για την λεπτή του υγεία.Το 2012, τριάντα πέντε χρόνια μετά την εκτόξευσή του στις 5 Σεπτεμβρίου 1977 , το Voyager 1 έγινε το πρώτο ανθρωπογενές αντικείμενο που εγκατέλειψε το ηλιακό σύστημα και εισήλθε στον διαστρικό χώρο. Το δίδυμο διαστημικό σκάφος Voyager 2 που εκτοξεύθηκε 16 ημέρες νωρίτερα από το Voyager 1, μπήκε στον διαστρικό χώρο έξι χρόνια αργότερα, το 2018. Το Voyager 2 εξακολουθεί να λειτουργεί και να επικοινωνεί καλά με τη Γη. Τα δύο διαστημόπλοια παραμένουν τα μόνα ανθρωπογενή αντικείμενα που εξερευνούν το διάστημα έξω από το ηλιακό μας σύστημα. Ωστόσο, στις 14 Νοεμβρίου 2023, μετά από 11 χρόνια εξερεύνησης του διαστρικού χώρου και ενώ το Voyager 1 βρισκόταν σε απόσταση 24 δισεκατομμυρίων χιλιομέτρων από τη Γη, ο δυαδικός κώδικας που χρησιμοποιεί για να επικοινωνεί με τη Γη «τρελάθηκε». Το Voyager 1 άρχισε να μεταδίδει ένα συνεχές σήμα στη Γη, που δεν περιείχε χρήσιμα επιστημονικά δεδομένα. Οι μηχανικοί της NASA επί μήνες εργάζονταν για να διορθώσουν το σφάλμα στο υπολογιστικό σύστημα του γηραιού διαστημοπλοίου που εμπόδιζε την ορθή μεταφορά δεδομένων στη Γη.Tην 1η Μαρτίου έστειλαν μια εντολή, που ονομάζεται «poke», ώστε το υπολογιστικό σύστημα του διαστημικού σκάφους να εκτελέσει διαφορετικές ακολουθίες του λογισμικού του, για να αποκαλυφθεί το σφάλμα που προκαλούσε το πρόβλημα. Στις 3 Μαρτίου, οι μηχανικοί της NASA παρατήρησαν ότι η δραστηριότητα από ένα μέρος του συστήματος δεδομένων ξεχώριζε από τα υπόλοιπα αλλοιωμένα δεδομένα. Αν και το σήμα δεν ήταν στη μορφή που έχει συνηθίσει η ομάδα του Voyager όταν το σύστημα λειτουργούσε κανονικά, μετά από μερικές ημέρες ένας μηχανικός της NASA μπόρεσε να το αποκωδικοποιήσει και να δρομολογήσει την λύση του προβλήματος.Η επιστημονική ομάδα της NASA αποκαθιστά την επικοινωνία με το διαστημικό σκάφος για πρώτη φορά μετά από πέντε μήνεςΣτις 18 Απριλίου 2024, η NASA άρχισε να εγκαθιστά τον απαιτούμενο κώδικα που θα έλυνε το πρόβλημα σε μια νέα θέση στη μνήμη του υπολογιστή. Αυτή ήταν μια επίπονη διαδικασία, καθώς ένα ραδιοφωνικό σήμα χρειάζεται 22,5 ώρες (!) για να διανύσει την απόσταση μεταξύ της Γης και του Voyager 1, και στη συνέχεια άλλες 22,5 ώρες για να φτάσει στη Γη η απάντηση από το σκάφος.Τελικά, στις 20 Απριλίου, επιβεβαιώθηκε ότι η τροποποίηση εγκαταστάθηκε και λειτουργούσε. Έτσι για πρώτη φορά μετά από πέντε μήνες, οι επιστήμονες μπόρεσαν να επικοινωνήσουν με το Voyager 1 και να ελέγξουν την «υγεία» του. Τις επόμενες εβδομάδες, η ομάδα θα εργαστεί για την προσαρμογή του υπόλοιπου λογισμικού και θα επιδιώξει να ανακτήσει τις περιοχές του συστήματος που είναι υπεύθυνες για τη συγκέντρωση και αποστολή των επιστημονικών δεδομένων. Δείτε την ευρηματική ταινία κινουμένων σχεδίων του Guy Collins σχετικά με το Voyager: πηγές: https://www.space.com/voyager-1-communications-update-april-2024 – https://www.jpl.nasa.gov/news/nasas-voyager-1-resumes-sending-engineering-updates-to-earth

Κοσμική οφθαλμαπάτη μετατρέπει άστρο σε προβολέα ενός γαλαξία. Το άστρο βρίσκεται στην πραγματικότητα δεκάδες εκατ. έτη φωτός μακριά από το γαλαξία. Αυτή η εικόνα από το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble παρουσιάζει τον NGC 3783 έναν φωτεινό σπειροειδή γαλαξία που απέχει περίπου 130 εκατομμύρια έτη φωτός από τη Γη. Ο γαλαξίας δίνει επίσης το όνομά του στην ομώνυμη ομάδα γαλαξιών NGC 3783. Όπως τα σμήνη γαλαξιών, οι ομάδες γαλαξιών είναι κοσμικές δομές που συνδέονται με βαρύτητα. Τα σμήνη γαλαξιών διαθέτουν εκατοντάδες ή ακόμα και χιλιάδες γαλαξίες ενώ οι ομάδες γαλαξιών συνήθως δεν περιλαμβάνουν περισσότερους από πενήντα γαλαξίες. Η ομάδα γαλαξιών NGC 3783 περιέχει 47 γαλαξίες. Φαίνεται επίσης ότι βρίσκεται σε αρκετά πρώιμο στάδιο της εξέλιξής του, καθιστώντας το ένα ενδιαφέρον αντικείμενο προς μελέτη. Η ψευδαίσθηση Ενώ το επίκεντρο αυτής της εικόνας είναι ο σπειροειδής γαλαξίας NGC 3783, το μάτι έλκεται εξίσου από το πολύ φωτεινό αντικείμενο στο κάτω δεξιό μέρος αυτής της εικόνας. Αυτό είναι το άστρο HD 101274. Η προοπτική σε αυτήν την εικόνα κάνει το αστέρι και τον γαλαξία να μοιάζουν με στενούς συντρόφους, αλλά αυτό είναι μια ψευδαίσθηση. Το HD 101274 βρίσκεται μόλις περίπου 1.530 έτη φωτός από τη Γη, είναι περίπου 85,000 φορές πιο κοντά στον πλανήτη μας από τον γαλαξία NGC 3783. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1644867/kosmiki-ofthalmapati-metatrepei-astro-se-provolea-enos-galaxia/

Η NASA ανοίγει τα πανιά της. Η αποστολή Solar Sail ετοιμάζεται για εκτόξευση Η NASA ετοιμάζεται να δοκιμάσει έναν νέο τρόπο πλοήγησης στο ηλιακό μας σύστημα. Πρόκειται για μια τεχνολογία που ονομάστηκε Advanced Composite Solar Sail System η οποία αξιοποιεί την προωθητική δύναμη του ηλιακού φωτός. Κατασκευάστηκε για αυτό τον σκοπό ένα διαστημικό ιστιοφόρο τα πανιά του οποίου δεν θα κινούνται με τον άνεμο (που δεν υπάρχει στο διαστημικό κενό) αλλά με τα φωτόνια.Πρόκειται για ένα μικροδορυφόρο τύπου CubSat που έχει προγραμματιστεί να εκτοξευτεί στις 24 Απριλίου με έναν πύραυλο της εταιρείας Rocket Lab Electron από το Launch Complex 1 της εταιρείας στη χερσόνησο Mahia της Νέας Ζηλανδίας.Ο πύραυλος θα στείλει το ιστιοφόρο σε απόσταση περίπου χιλίων χλμ. πάνω από τη Γη απόσταση διπλάσια από αυτή που βρίσκεται ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός από τον πλανήτη μας. Για να δοκιμασθεί η απόδοση του συστήματος ο δορυφόρος πρέπει να βρίσκεται σε αρκετά μεγάλη απόσταση για να μην επηρεάζεται από την έλξη της Γης.Μετά από μια πολυσύνθετη αρχική φάση πτήσης, η οποία θα διαρκέσει περίπου δύο μήνες και θα περιλαμβάνει έλεγχο υποσυστημάτων ο δορυφόρος που έχει μέγεθος φούρνου μικροκυμάτων θα αναπτύξει το ανακλαστικό ηλιακό πανί του. Στη διάρκεια της δοκιμής θα πραγματοποιηθούν μια σειρά ελιγμοί που θα εκτελούνται από την πίεση του ηλιακού φωτός που θα επενεργεί στα ιστία του σκάφους.Η ιδέα της χρήσης διαστημικών ιστιοφόρων τα οποία θα σπρώχνει στο διαστημικό κενό η ακτινοβολία του Ήλιου με τρόπο ανάλογο που το κάνει στην Γη ο άνεμος έπεσε στο τραπέζι των διαστημικών υπηρεσιών πριν μια δεκαπενταετία. Με αυτόν τον τρόπο τα σκάφη αυτά θεωρητικά αποκτούν μια ανανεώσιμη πηγή κίνησης η οποία μάλιστα μπορεί να είναι εξαιρετικά υψηλών ταχυτήτων.Η σκέψη πίσω από τη δημιουργία τέτοιων σκαφών ήταν να ταξιδέψουν γρήγορα σε κοντινά αστρικά συστήματα και ειδικότερα στον Άλφα του Κενταύρου, το πιο κοντινό σε εμάς αστρικό σύστημα. Αργότερα προτάθηκε η χρήση δεσμών λέιζερ που θα πέφτουν πάνω στα ιστία αυτών των σκαφών και θα τα κινούν ακόμη πιο γρήγορα από ότι η ηλιακή ακτινοβολία. Τα τελευταία χρόνια έχουν προταθεί διαφόρων ειδών διαστημικά ιστιοφόρα που θα προσπαθήσουν να υλοποιήσουν αυτή την ιδέα. πηγή: https://www.naftemporiki.gr/techscience/1642522/etoimo-na-salparei-to-diastimiko-istioforo-tis-nasa/ – https://www.nasa.gov/image-article/nasa-to-hoist-its-sail-solar-sail-mission-gets-ready-for-launch/

NASA: Η Κίνα σχεδιάζει στρατιωτική εισβολή στη Σελήνη και ανακήρυξη της ως κινεζική επικράτεια Ανησυχητικές δηλώσεις του διοικητή της αμερικανικής διαστημικής υπηρεσίας. Η Συνθήκη για το Εξωτερικό Διάστημα (Outer Space Treaty‎‎) συντάχθηκε υπό την αιγίδα του ΟΗΕ το 1967 και περιλαμβάνει την απαγόρευση των πυρηνικών όπλων στο Διάστημα, τον περιορισμό της χρήσης της Σελήνης και όλων των άλλων ουράνιων σωμάτων για ειρηνικούς σκοπούς, καθιέρωση ότι το Διάστημα θα εξερευνηθεί και θα χρησιμοποιηθεί ελεύθερα από όλα τα έθνη και αποκλείοντας οποιαδήποτε χώρα να διεκδικήσει την κυριαρχία στο Διάστημα ή σε οποιοδήποτε ουράνιο σώμα.Η απόφαση της NASA να επιστρέψει στη Σελήνη αυτή την φορά με φυσική παρουσία και για μόνιμη εγκατάσταση των αστροναυτών της εκεί προκάλεσε το έντονο ενδιαφέρον πολλών χωρών που είτε μόνες τους είτε σε συνεργασία με άλλες χώρες πραγματοποιούν τα τελευταία χρόνια αποστολές εξερεύνησης στο φεγγάρι ενώ κάποιες προετοιμάζονται παράλληλα για δημιουργία μόνιμων επανδρωμένων βάσεων. Πρωταγωνιστικό ρόλο έχει φυσικά η Κίνα η οποία υλοποιεί ένα πολύ μεγάλο και πολυσύνθετο διαστημικό πρόγραμμα το οποίο έχει καταφέρει να διατηρεί μυστικό με τον υπόλοιπο κόσμο να ενημερώνεται για τις κινεζικές αποστολές στο Διάστημα κυριολεκτικά λίγες μέρες πριν αυτές πραγματοποιηθούν.Ειδικά όσον αφορά την Σελήνη έχει ξεκινήσει ένας κανονικός Ψυχρός Πόλεμος ανάμεσα σε ΗΠΑ και Κίνα για το ποιος θα φτάσει πρώτος με επανδρωμένες αποστολές εκεί, ποιος θα κάνει πρώτος μόνιμες εγκαταστάσεις και τι σκοπούς θα εξυπηρετούν αυτές.Είναι χαρακτηριστικό ότι η NASA δημοσιοποίησε κάποια στιγμή ένα χάρτη με περίπου δέκα σημεία στο Νότιο Πόλο της Σελήνης που έχει επιλέξει για να γίνει σε κάποιο από αυτά η προσσελήνωση της πρώτης επανδρωμένης αποστολής της που είναι προγραμματισμένο να γίνει στα τέλη του 2026 με την Κίνα να απαντά ότι έχει επιλέξει και εκείνη κάποια από αυτά τα σημεία για τις δικές της επανδρωμένες αποστολές οπότε δεν μπορεί να τα χρησιμοποιήσει η NASA. Η ανησυχία Λάδι στη φωτιά που έχει ανάψει στην κούρσα της κατάκτησης της Σελήνης έριξε ο διοικητής της NASA Μπιλ Νέλσον εμφανιζόμενος στο Αμερικανικό Καπιτώλιο, το νομοθετικό σώμα της ομοσπονδιακής κυβέρνησης των Ηνωμένων Πολιτειών, για να συζητήσει τον προϋπολογισμό της διαστημικής υπηρεσίας για το 2025.«Η Κίνα έχει κάνει εξαιρετικά βήματα, ειδικά τα τελευταία 10 χρόνια, αλλά είναι πολύ, πολύ μυστικοπαθής. Πιστεύουμε ότι βαφτίζουν διαστημικά στρατιωτικά προγράμματα ως επιστημονικά για να μας μπερδέψουν και νομίζω ότι στην πραγματικότητα, βρισκόμαστε σε έναν αγώνα δρόμου. Ελπίζουμε ότι το Πεκίνο θα συνέλθει και θα καταλάβει ότι ο χώρος του Διαστήματος προορίζεται για ειρηνικές χρήσεις» ανέφερε ο Νέλσον που δήλωσε ότι οι ΗΠΑ πρέπει να προσγειωθούν ξανά στο φεγγάρι πριν το κάνει η Κίνα, εκφράζοντας την ανησυχία του ότι αν το Πεκίνο έφτανε πρώτο, θα μπορούσε να πει: «Εντάξει, αυτή είναι η επικράτειά μας, μείνετε μακριά».Ο Νέλσον είπε επίσης ότι η Κίνα έχει ένα τεράστιο προϋπολογισμό για το διαστημικό της πρόγραμμα και έχει περιθώρια να τον αυξήσει αν χρειαστεί και για αυτό πρέπει και οι ΗΠΑ να στηρίξουν αναλόγως οικονομικά την NASA. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1643147/nasa-i-kina-schediazei-stratiotiki-eisvoli-sti-selini-kai-anakiryxi-tis-os-kineziki-epikrateia/

Αποκαλύπτεται ο τρόπος γέννησης της Καρδιάς του Πλούτωνα και τίθεται σε αμφιβολία η παρουσία υπόγειου ωκεανού. Νέα μελέτη για τις γεωλογικές διεργασίες του παγωμένου πλανήτη νάνου O Πλούτωνας ανακαλύφθηκε το 1930 και για ογδόντα χρόνια παρέμενε ένας σκοτεινός απόλυτα ψυχρός κόσμος για τον οποίο γνωρίζαμε ελάχιστα πράγματα. Το 2015 έφθασε στον Πλούτωνα το σκάφος της αποστολής New Horizons και αποκάλυψε ένα απρόσμενα ενδιαφέροντα και ενεργό γεωλογικά κόσμο του ηλιακού μας συστήματος.Έχουν αποκαλυφθεί πολλά εντυπωσιακά φαινόμενα που συμβαίνουν στην ατμόσφαιρα, την επιφάνεια αλλά και το υπέδαφος του Πλούτωνα που πριν από μερικά χρόνια υποβιβάστηκε από την Διεθνή Αστρονομική Ένωση από την κατηγορία των πλανητών σε αυτή των πλανητών-νάνων προκαλώντας μεγάλες αντιδράσεις εντός και εκτός επιστημονικής κοινότητας.Το πιο ξεχωριστό γεωλογικό χαρακτηριστικό του Πλούτωνα είναι η Περιοχή Τόμπω (Tombaugh Regio), μια ανοιχτόχρωμη περιοχή έκτασης περίπου 1.590 χλμ. η οποία φέρει το χαρακτηριστικό σχήμα καρδιάς, από το οποίο πήρε το παρατσούκλι Καρδιά του Πλούτωνα. Η περιοχή ήταν ορατή ως μία ανοιχτόχρωμη περιοχή από πριν την αποστολή New Horizons αλλά το σχήμα της δεν μπορούσε να γίνει διακριτό. Η επίσημη ονομασία Περιοχή Τόμπω δόθηκε προς τιμήν του αστρονόμου Κλάιντ Τόμπω, ο οποίος ανακάλυψε τον Πλούτωνα. Οι συγκρούσεις Διαπιστώθηκε ότι η Καρδιά του Πλούτωνα της καρδιάς αποτελείται από υψίπεδα και πλούσιους σε άζωτο παγετώνες. Με δημοσίευση της στην επιθεώρηση «Nature Astronomy» διεθνής ερευνητική ομάδα υποστηρίζει ότι ανακάλυψε το πώς δημιουργήθηκε αυτή η γεωλογική καρδιά του παγωμένου πλανήτη. Σύμφωνα με τους ερευνητές η περιοχή σχηματίστηκε από την αργή μετακίνηση ενός κολοσσιαίου πετρώματος διαμέτρου περίπου 700 χλμ. και των συγκρούσεων που αυτή η κίνηση προκαλούσε.Η ομάδα χρησιμοποίησε μια μέθοδο προσομοίωσης που ονομάζεται υδροδυναμική εξομαλυνόμενων σωματιδίων για να δοκιμάσει μεγέθη δομών σύγκρουσης και διάφορες γωνίες σύγκρουσης για να μάθει τις πιθανές δυναμικές που θα αναπτύσσονταν και θα οδηγούσαν στο σχηματισμό του Sputnik Planitia, του δυτικού τμήματος της Καρδιάς του Πλούτωνα. Αυτή η περιοχή περίπου δύο χιλιάδων τετραγωνικών χιλιομέτρων βρίσκεται περίπου 4 χιλιόμετρα χαμηλότερα από το περιβάλλον στο οποίο βρίσκεται.Η ομάδα διαπίστωσε ότι ο σχηματισμός πιθανότατα προήλθε από μια λοξή σύγκρουση, που οδήγησε στο επίμηκες σχήμα του. Αυτό πιθανότατα συνέβη νωρίς στην ιστορία του Πλούτωνα. Λόγω του παγωμένου πυρήνα του Πλούτωνα, η πρόσκρουση δεν προκάλεσε το λιώσιμο την ακολουθούμενη ρευστοποίηση τμημάτων του πλανήτη, όπως θα μπορούσε να συμβεί σε μια πρόσκρουση σε θερμότερους πλανήτες επιτρέποντας στο σώμα της πρόσκρουσης να βυθιστεί στον πυρήνα του πλανήτη. Αντίθετα οι συγκρούσεις αυτές πιθανότατα ισοπέδωσαν και έκαναν επίπεδη την επιφάνεια του Πλούτωνα. Ακόμη και τώρα αυτό το πέτρωμα που προκάλεσε τις συγκρούσεις μπορεί να στέκεται ακριβώς κάτω από τον λείο πάγο αζώτου που καλύπτει το Sputnik Planitia. O ωκεανός Παράλληλα η θεωρία αυτή αν αποδειχθεί ορθή υποδηλώνει ότι δεν υπάρχει κάποιος υπόγειος ωκεανός στον Πλούτωνα όπως έχει υποδειχθεί από προηγούμενες μελέτες. Επειδή η Καρδιά του Πλούτωνα έχει μικρότερη μάζα από την υπόλοιπη επιφάνεια του νάνου πλανήτη, θα έπρεπε να είχε μεταναστεύσει σταδιακά προς τον πόλο καθώς ο Πλούτωνας περιστρεφόταν κατά τη διάρκεια αιώνων. Αλλά ο σχηματισμός βρίσκεται κοντά στον ισημερινό του πλανήτη, μια περίεργη θέση που οι ερευνητές είχαν προηγουμένως θεωρήσει ότι μπορεί να οφείλεται στη δυναμική ενός τεράστιου όγκου υγρού νερού κάτω από την επιφάνεια.Η νέα έρευνα δείχνει ότι ένας υγρός ωκεανός δεν είναι απαραίτητος για να εξηγήσει την τοποθέτηση της καρδιάς του Πλούτωνα. Στις προσομοιώσεις μας, όλος ο αρχέγονος μανδύας του Πλούτωνα ανασκάπτεται από την πρόσκρουση και καθώς το υλικό του πυρήνα του πετρώματος που προκάλεσε τις συγκρούσεις εκτοξεύεται στον πυρήνα του Πλούτωνα, δημιουργεί ένα τοπικό περίσσευμα μάζας που μπορεί να εξηγήσει τη μετανάστευση προς τον ισημερινό χωρίς υπόγειο ωκεανό ή στην καλύτερη περίπτωση ενός πολύ λεπτού υδάτινου στρώματος. Κάπου κάτω από το Sputnik Planitia βρίσκεται ο πυρήνας ενός άλλου τεράστιου σώματος που ο Πλούτωνας δεν κατάφερε να απορροφήσει γεωλογικά» εξηγούν οι ερευνητές. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1644744/apokalyptetai-o-tropos-gennisis-tis-kardias-toy-ploytona-kai-tithetai-se-amfivolia-i-paroysia-ypogeioy-okeanoy/

Ανακοινώθηκε η ημερομηνία εκτόξευσης του σούπερ drone που θα εξερευνήσει τον Τιτάνα (βίντεο) Ο Κρόνος διαθέτει περισσότερους από 80 δορυφόρους και γνωρίζουμε ότι ο μεγαλύτερος εξ αυτών είναι ο Τιτάνας. Οι διάφορες παρατηρήσεις και οι αποστολές εξερεύνησης του δορυφόρου με κυριότερη την αποστολή Cassini αποκάλυψαν ότι ο Τιτάνας βρίσκεται σε μια γεωατμοσφαιρική κατάσταση παρόμοια με αυτή που πιστεύεται ότι βρισκόταν η Γη στην βρεφική της ηλικία. Για αυτόν τον λόγο ο Τιτάνας αποτελεί πλέον μόνιμο στόχο μελέτης αφού από την μια πλευρά μπορούμε να μάθουμε στοιχεία για την εξέλιξη του πλανήτη μας αλλά παράλληλα ενδέχεται να έχουν αναπτυχθεί στον δορυφόρο κάποιες μορφές ζωής.Η NASA οργανώνει μια αποστολή εξερεύνησης του Τιτάνας στην οποία θα πάρει μέρος και ένα drone πολύ πιο προηγμένο από το drone που έχει στείλει στον Άρη. To drone έχει λάβει την ονομασία Dragonfly, διαθέτει οκτώ έλικες και κινείται χάρη σε ενέργεια από ραδιοϊσότοπα. Το Dragonfly θα εκμεταλλεύεται την πυκνή ατμόσφαιρα του Τιτάνα για να επισκέπτεται πολλαπλούς προορισμούς, προσεδαφιζόμενο σε ασφαλείς ζώνες και μετά πλοηγούμενο προσεκτικά σε πιο δύσκολες για εξερεύνηση περιοχές.Το drone θα κινείται πετώντας από το ένα σημείο στο άλλο, σε μια σειρά «αλμάτων», με τους σχεδιαστές του να εμπνέονται για την ονομασία του από τη λιβελούλα, με τα διπλά της φτερά, που πετά επίσης με παρόμοιο τρόπο. Η NASA ανακοίνωσε μάλιστα ότι πραγματοποίησε πετυχημένες δοκιμές του Dragonfly. Πότε θα πάει και τι θα κάνει Η NASA ανακοίνωσε ότι το drone θα εκτοξευτεί από τη Γη τον Ιούλιο του 2028 και θα φτάσει στον Τιτάνα το 2034. Ο αρχικός προγραμματισμός είναι το drone να πραγματοποιεί πτήσεις για 2,5 χρόνια αλλά αν όλα πάνε καλά πιθανότατα η αποστολή θα παρατείνει τον χρόνο λειτουργίας του drone όπως συνέβη και στον Άρη όπου το drone που έστειλε η NASA εκεί ήταν προγραμματισμένο να πραγματοποιήσει λίγες πτήσεις σε διάστημα 3-4 μηνών και τελικά πετούσε για δύο χρόνια και η αποστολή έλαβε τέλος επειδή στην τελευταία του πτήση υπέστη ανεπανόρθωτη ζημιά στις έλικες του.Η πυκνή ατμόσφαιρα και η χαμηλή βαρύτητα του Τιτάνα κάνουν τις πτήσεις σημαντικά πιο εύκολες από ό,τι στη Γη, κάτι που συνεπάγεται μεγάλες δυνατότητες για το Dragonfly που θα τροφοδοτείται με ενέργεια από μια θερμοηλεκτρική γεννήτρια ραδιοϊσότοπων καθώς αν και στην επιφάνεια του Τιτάνα φτάνει αρκετό ηλιακό φως για να υπάρχει ορατότητα δεν επαρκεί για να μπορεί ένα σκάφος να κινείται με ηλιακή ενέργεια.Στην κάθε στάση του το Dragonfly θα λαμβάνει δείγματα εδάφους και ατμόσφαιρας με μια σειρά επιστημονικών οργάνων, που θα μελετούν το περιβάλλον του φεγγαριού και θα διερευνούν τη χημεία του, αναζητώντας παράλληλα ίχνη που θα μπορούσαν να υποδεικνύουν μορφές ζωής που βασίζονται στο νερό ή τους υδρογονάνθρακες.Τα ευρήματα αυτής της αποστολής αναμένονται με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον αφού κάποιες μελέτες υποδεικνύουν τον Τιτάνα ως πιθανό προορισμό δημιουργίας αποικιών εκεί και μάλιστα σύμφωνα με τους θιασώτες αυτής της ιδέας οι αποικίες αυτές θα μπορούν να φιλοξενήσουν δεκάδες ή και εκατοντάδες εκατ. ανθρώπους. Το αυτόνομο όχημα είναι μηχανικό αντίγραφο μιας λιβελούλας https://www.naftemporiki.gr/techscience/1644229/anakoinothike-i-imerominia-ektoxeysis-toy-soyper-drone-poy-tha-exereynisei-ton-titana/