DAVID

Μια προσπάθεια με "πρωτόγονα" μέσα...

Ένας ωκεανός, κρυμμένος κάτω από την επιφάνεια ενός από τους δορυφόρους του Κρόνου, του Εγκέλαδου, ενδέχεται να φιλοξενεί εξωγήινη ζωή σε μορφή μικροβίων, σύμφωνα με τους επιστήμονες της Nasa. Οι πρώτες μετρήσεις κάτω από την επιφάνεια του νότιου πόλου του παγωμένου δορυφόρου έγιναν από τη διαστημική αποστολή Κασίνι. Η επιφάνεια αυτής της θάλασσας είναι περίπου ίση με τη λίμνη Superior των ΗΠΑ —τη δεύτερη σε μέγεθος λίμνη του κόσμου— και ο πυθμένας της είναι βραχώδης, γεγονός που ενδέχεται να ευνοεί την ανάπτυξη μικροσκοπικών μορφών ζωής. Οι αστρονόμοι είχαν αναφερθεί στην πιθανότητα ύπαρξης ενός τέτοιου υπόγειου ωκεανού από το 2005, όταν εντόπισαν ατμούς να βγαίνουν από πολλά σημεία κοντά στο νότιο πόλο του φεγγαριού του Κρόνου. "Αυτοί οι πίδακες κοντά στο νότιο πόλο του Εγκέλαδου περιέχουν αλμυρό νερό και οργανικά μόρια, τα χημικά στοιχεία που είναι απαραίτητα για τη δημιουργία ζωής", εξήγησε η Λίντα Σπίλκερ, η επικεφαλής του προγράμματος Κασίνι της Nasa. "Η ανακάλυψη αυτή αλλάζει την άποψή μας όσον αφορά τις κατοικήσιμες ζώνες εντός του ηλιακού μας συστήματος και στα πλανητικά συστήματα που ανήκουν σε άλλα άστρα", πρόσθεσε. Το διαστημόπλοιο Κασίνι κατέγραψε τη μορφή του βαρυτικού πεδίου του Εγκέλαδου στις τρεις "επισκέψεις" του στο φεγγάρι αυτό, μεταξύ 2010-12. Τα στοιχεία που συνέλεξε μελετήθηκαν επισταμένως ώστε να καθοριστεί με σχετική ακρίβεια η σύνθεση του δορυφόρου. Οι ερευνητές θεωρούν ότι ο ωκεανός αυτός, έκτασης περίπου 500 χιλιομέτρων, περιβάλλεται από ένα λεπτό στρώμα κρυσταλλοποιημένου πάγου. "Για πρώτη φορά, χρησιμοποιήσαμε μια γεωφυσική μέθοδο για να καθορίσουμε την εσωτερική σύσταση του Εγκέλαδου", είπε από την πλευρά του ο Ντέιβιντ Στίβενσον, καθηγητής πλανητικών επιστημών στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Καλιφόρνιας και των συντακτών της μελέτης για τις τελευταίες ανακαλύψεις που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό Science. Η αποστολή του Κασίνι, που εκτοξεύτηκε το 2004 με σκοπό να μελετήσει τα μεγαλύτερα φεγγάρια του Κρόνου, γίνεται σε συνεργασία της Nasa με την ιταλική και την ευρωπαϊκή διαστημική υπηρεσία. Ο Κρόνος, ο έκτος στη σειρά πλανήτης, διαθέτει τουλάχιστον 53 γνωστούς, μεγάλους δορυφόρους και εννέα δακτυλίους αποτελούμενους από σωματίδια πάγου και σκόνης. {http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=26514&subid=2&pubid=113250039}

Μια θεωρία που φάνταζε εξωφρενική αρχίζει να τεκμηριώνεται επιστημονικά... Αίσθηση προκαλεί μια ομάδα επιστημόνων με τις διαπιστώσεις της πως το Σύμπαν μπορεί να μην είναι τίποτα περισσότερο από μια προβολή, ένα ολόγραμμα που απλά μας έχει εξαπατήσει. Όταν το 1997, ο Αργεντίνος θεωρητικός φυσικός Juan Maldacena διατύπωσε μια τολμηρή θεωρία που ισχυριζόταν ότι η βαρύτητα προκύπτει από απειροελάχιστα λεπτές , παλλόμενες χορδές που εξηγούνται μέσα από τις Θεωρίες των Χορδών, είχε ενθουσιάσει το ακροατήριο.Το μαθηματικά πολύπλοκο αυτό μοντέλο του κόσμου των χορδών, που υπάρχουν σε 9 διαστάσεις του διαστήματος και μίας διάστασης του χρόνου, θα μπορούσε κάλλιστα να οδηγήσει στο συμπέρασμα πως το σύμπαν είναι απλά ένα ολόγραμμα. Κι αυτό γιατί η πραγματική δράση θα εκτυλισσόταν σε ένα πιο απλό επίπεδο και χωρίς καθόλου βαρύτητα Σύμπαν.Παράλληλα αυτή η θεωρία γεφύρωνε και το τεράστιο κενό μεταξύ της κβαντικής φυσικής και της θεωρίας της βαρύτητας του Αϊνστάιν.Όμως, αν και η ισχύς των ιδεών Maldacena επιστημονικά είχε ληφθεί ως δεδομένη, μια αυστηρά τεκμηριωμένη απόδειξη τους δεν ήταν εφικτή. Πρόσφατα όμως ο Yoshifumi Hyakutake από το Πανεπιστήμιο του Ibaraki στην Ιαπωνία και η ομάδα του, παρουσίασαν την εξέλιξη της έρευνας τους η οποία ξεκίνησε τότε και ολοκληρώθηκε φέτος.Δεν έχουν επαληθεύσει όλη τη θεωρία Maldacena αλλά έχουν αρκετά πειστικά τεκμήρια που την επιβεβαιώνουν και έχουν ενθουσιάσει την επιστημονική κοινότητα.Στην έκθεση Hyakutake , υπολογίστηκε η εσωτερική ενέργεια μιας μαύρης τρύπας, το σύνορο του ορίζοντα των γεγονότων ( το όριο μεταξύ της μαύρης τρύπας και το υπόλοιπο του Σύμπαντος ) , η εντροπία του και άλλες ιδιότητες με βάση τις προβλέψεις της θεωρίας των χορδών, καθώς και τα αποτελέσματα των λεγόμενων εικονικά σωματίδια που αναδύονται συνεχώς μέσα και έξω από την ύπαρξη της. Παράλληλα έγινε ο υπολογισμός της εσωτερικής ενέργειας των αντίστοιχων κάτω διαστάσεων του σύμπαντος χωρίς βαρύτητα. Οι δύο υπολογισμοί ταιριάζουν απόλυτα. Ο ίδιος ο Μaldacena που είχε αναπτύξει πρώτος τη θεωρία τόνισε πως δεν έχει αποδειχθεί 100% αλλά αυτή η έκθεση είναι ίσως η πιο κοντινή διαδρομή στο να επιβεβαιωθεί πως το Σύμπαν είναι ολόγραμμα και πρόκειται για μια εικονική πραγματικότητα. http://m.lifo.gr/now/world/39007

ευχαριστώ!

Αν δεν έχεις το Hubble μην προσπαθήσεις καν να τον δεις!!!! οπότε πάμε για τον επόμενο τώρα...ποιος εχει σειρά??

εχει εξαφανιστει τελειως δλδ τώρα?

...δεν πιστευω να εχουμε τιποτα περιεργες τροχιες τωρα...!

Αν τελικα επιβιωσε ποτε θα πρεπει να εμφανιστει κανονικα στο σοχο?

Στο παλιο μου τηλεσκοπιο οταν το πηρα ειχε ενα προσοφθαλμιο κιτρινου χρωματος με μαυρο φακο μεσα για την παρατηρηση του ηλιου το οποιο ειχα χρησιμοποιήσει καποιες φορες. Το τηλεσκοπιο ηταν της bresser. Αυτου του ειδους τα ηλιακα φιλτρα ειναι αξιοπιστα? σε σχεση με τις ζελατινες που μπαινουν μπροστα απο το κανονι εννοω, γιατι εχω την εντυπωση πως μονο τετοια βλεπω να χρεισιμοποιουν περισσοτερο...

To ’100.000 Stars’ είναι ένα νέο Google Chrome Experiment που σου επιτρέπει να εξερευνήσεις τα κοντινότερα 119.617 αστέρια στον πλανήτη μας. Στην ουσία πρόκειται για έναν τρισδιάστατο διαδραστικό χάρτη που απο μακριά απεικονίζει τα 400 δισεκατομμύρια αστέρια που βρίσκονται στον γαλαξία μας και κάνοντας ζουμ μπορείς να μάθεις περισσότερες πληροφορίες για ορισμένα από αυτά (όπως για παράδειγμα τη σύνθεση ή την ηλικία τους) ή να τα δεις από διαφορετικές οπτικές γωνίες αντίστοιχα. Το 100.000 Stars θα βρείτε παρακάτω: http://workshop.chromeexperiments.com/stars/

οταν πχ ειμαι στις ρυθμισεις να πατησω το Α ? γιατι ετσι δεν αλλαζει κατι στην γραμματοσειρα των ρυθμισεων...

επι της ευκαιριας να ρωτησω, αλλαζει ο χρωματισμος του μενου γιατι δεν φαινετα καλα ετσι σκουρο που ειναι?

Πριν απο πολλα χρόνια, όταν βρισκόμουν ακομα στην εφηβεία δλδ είχα κάνει ένα απο τα (πολλά) όνειρά μου πραγματικότητα,μου είχαν παρει σαν δώρο ένα Νευτωνιο Κατοπτρικο 4,5" της Bresser με ξυλινο τριποδο! Το ξεζούμισα όσο μπορούσα (ή μάλλον έτσι νόμιζα), ασχολήθηκα αρκετους μήνες, είδα το φεγγάρι, τους μεγαλους πλανητες, την εκλειψη του ηλιου και λιγο επειγιους στοχους, και εκτοτε έμεινε στο υπόγειο συσκευασμένο μιας και οι υποχρεωσεις πλήθαιναν, εκανα οικογενεια και ο χρόνος μειωθηκε κατα πολύ. Τώρα, λίγο το ενδιαφέρον απο τα μικρά, λίγο οι αναμνησεις απο το παρελθόν, με εχουν βαλει πάλι στο τρυπάκι για ενα δευτερο ημίχρονο με το "μεγάλο μάτι"... Δεν ξερω εαν θα προχωρησω, το μονο σιγουρο ειναι πως εαν το κανω θα φτασω το 700ρι σιγουρα, γιατι θα πρεπει να ειναι μεγαλυτερο, και με μοτερ μιας και υπαρχει DSLR και με ενδιαφερει και η φωτογραφηση...οπότε δλδ χτυπάω κατευθειαν κοκκινο... Εχοντας αυτους τους προβληματισμούς, θα ηθελα να διαβασω απο σας το ποσο ασχολειστε και πως περνατε την ωρα σας με δαυτα... Ασχολειτε καποιος επαγγελματικα? Οι ερασιτεχνες καθε ποτε το χρησιμοποιουνε? Κρατανε καποιες σημειωσεις πχ, ή παρακολουθουν καποια φαινομενα? Υπάρχουν άτομα τα οποία κινηγούν μονάχα το ανεξηγητο και καθε λογης περίεργα φαινόμενα? Τετοια ερωτηματα θα με ενδιέφεραν να απαντηθούν...μήπως και πάρω θαρρος και ιδέες. Να, φοβάμαι μήπως, μετα απο την παρατηρηση 100-200 αντικειμενων, θα το βαρεθω...βέβαια η αστροφωτογράφηση δεν σε αφηνει ευκολα αλλα δεν παυει να με προβληματιζει η όλη σκέψη μιας και το ποσο δεν θα ειναι 100-200 ευρω...