Γιώργο Σωστή είναι η απορία σου σχετικά με την εξαφάνιση ή όχι τών κρατήρων. Τελικά ναι οι κρατήρες εξαφανίζονται απο τις διαβρωτικές διεργασίες που επιδρούν στην επιφάνεια της γής εξαιτίας της ατμόσφαιρας που έχουμε (βροχή, χιόνι, ποτάμια, κ.τ.λ). Για αυτό άλλωστε έχουμε βρεί τόσους λίγους κρατήρες σύγκρουσης σε σχέση ας πούμε με την σελήνη ή τον Ερμή που έχουν την ίδια ηλικία με την γή αλλά δεν έχουν ατμόσφαιρα. Οι πιο καλά διατηρημένοι κρατήρες στην επιφάνεια της γής είναι επομένως οι πιο νέοι σε ηλίκία όπως είναι αυτός στην Αριζόνα των ΗΠΑ για παράδειγμα που είναι μόνο 50.000 χρόνων. (googlare το να δείς φωτογραφίες). Τώρα ως προς τον χρόνο που χρειάζεται για να διαβρώθει μια τέτοια δομή και να εξαφανιστεί, ισχύει ό,τι και στις υπόλοιπες δόμες πάνω στην επιφάνεια της γής, δέν έχει δηλαδή κάποια ιδιαιτερότητα το οτι είναι κρατήρας σύγκρουσης. Οι παράγοντες λοιπόν που επηρεάζουν τον χρόνο διάβρωσης χοντρικά είναι: α) το μέγεθος του κρατήρα β) το πέτρωμα στο οποίο δημιουργήθηκε (σκληρό, μαλακό) γ) το κλίμα της περιοχής ( πολλές βροχοπτώσεις, μεγαλές θερμοκρασιακές διαφορές μεταξύ μέρας-νύχτας και μεταξύ των εποχών κ.τ.λ ) Οι κινήσεις των τεκτονικών πλακών λίγο επηρεάζουν αυτές τις διαδικασίες, πρώτον γιατί είναι παρα πολύ αργές (μερικά χιλιοστά τον χρόνο ) με αποτέλεσμα να έχουν προλάβει να δράσουν πάνω στις δομές οι ατμοσφαιρικές διεργασίες και δεύτερον και σημαντικότερον επειδή οι κινήσεις των πλακών εξαφανίζουν μόνο τον φλοιό που είναι υποθαλάσσιος και όχι τον ηπειρωτικό (ξηρά). Όπως αντιλαμβάνεσαι είναι πιο δύσκολο να δημιουργηθεί κρατήρας στον πυθμένα της θάλασσας και ακόμα πιο δύσκολο για εμάς να τον εντοπίσουμε αν υπάρχει. Τώρα να σου πώ και κάτι τελευταίο σχετικά με τους πολύ παλιούς κρατήρες της Σουηδίας που αναφέρθηκες αλλά και για όλους τους υπόλοιπους αυτής της ηλικίας. Μην περιμένεις ότι φαίνονται εύκολα (τώρα) οτι ειναι κρατήρες ακόμα και στους ειδικούς. Τους καταλαβαίνουν με διασκοπήσεις βαρυτικής ανωμαλίας και με ορυκτολογικές αναλύσεις. Αυτά σε γενικές γραμμές.