Η κυρία δίπλα σε μένα και πίσω από το Γιάννη είναι η ημετέρα συμβία, η Αντιγόνη. Η άλλη κυρία είναι η φίλη της Κατερίνας, η Βίλυ, η οποία αν κατάλαβα ήταν η πρώτη φορά που συμμετείχε σε παρατήρηση νυχτερινού ουρανού. Θυμάμαι ότι γύρω στις 04:30 με το M13 περίπου στο ζενίθ, Η Βίλυ είχε πάρει αγκαζέ ένα από τα dobsonian, με τις κατάλληλες οδηγίες το κρατούσε στο προσφθάλμιο και εκ των επιφωνημάτων απολάμβανε την θέα. Όταν είδα και εγώ από μέσα, ήταν η σειρά μου για αντίστοιχα επιφωνήματα ... Νομίζω τελικά ότι η παρατήρηση ενός αντικειμένου στο ζενίθ, σε σκοτεινό ουρανό είναι απίστευτη εμπειρία ... Με το M13 εν προκειμένω, αν κοίταζες για αρκετά λεπτά μέσα από το προσοφθάλμιο, πέρα από τις πολλές δεκάδες αστέρια στο κέντρο του σμήνους που ήδη φαινόντουσαν χωρίς προσπάθεια διαχωρισμένα, όλο και περισσότερα λιγότερο ομυδρά έκαναν εμφανή την παρουσία τους. Μαγική εικόνα ...