Το λευκό φως αποτελείτε από πολλά χρώματα, ένα σώμα όμως ανακλά μερικά από αυτά τα χρώματα, ενώ απορροφά αλλα. Το χρώμα λιπών που βλέπουμε αποτελεί μια σύνθεση που οφείλετε τόσο στις ιδιότητες του λευκού φωτός όσο και του ίδιου του αντικειμένου. Το κάθε χρώμα διαφέρει σε μια και μόνον ιδιότητα από τα αλλα το <<μήκος κύματος>>. Το μήκος κύματος ή η συχνότητα του χρώματος σχετίζονται με την κυματική φύση του φωτός. Όταν το λευκό φως του Ήλιου πέφτει σε ένα αντικείμενο ανακλώνται λίγες ή μόνον μια από τις χρωματικές του συνιστώσες και ανάλογα με τις συχνότητες τους είναι εκείνες που δίδουν το χαρακτηριστικό χρώμα στο αντικείμενο, οι υπόλοιπες απορροφούνται από την ύλη. Έτσι ένα τριαντάφυλλο φαίνεται κόκκινο διότι μόνο η κόκκινη συνιστώσα του λευκού φωτός ( η συχνότητα δηλαδή που αντιστοιχεί στο κόκκινο) ανακλάται στο άνθος και φτάνει στα μάτια μας, τα αλλα χρώματα απορροφώνται. Αντίθετα ο τοίχος σε ένα νησιώτικο σπίτι είναι άσπρος διότι ανακλά όλα τα χρώματα που ανασυντίθενται ξανά στο λευκό. Το χρώμα έχει μια παράδοξη ύπαρξη: εμπεριέχετε στο φως το οποίο ωστόσο φαίνετε στο μάτι ως άχρωμο. Στην πραγματικότητα δηλαδή χρώματα δεν υπάρχουν στο ουράνιο τόξο ούτε σε ένα πίνακα ζωγραφικής ΔΕΝ ζούμε δηλαδή σε ένα κόσμο χρωμάτων ;! ! Xάρις τα μάτια μας βλέπουμε τα πάντα με χρώμα.,.. Η ανθρώπινη όραση καλείται να επιτελέσει αλλα και να συνδυάσει ξεχωριστές και δύσκολες λειτουργίες την θέαση των μορφών , την εκτίμηση της αποστάσεως και των κινήσεων και την αντίληψη των χρωμάτων. Το ανθρώπινο μάτι για να κατασκευασθεί χρειάσθηκε δισεκατομμύρια χρόνια.. Ζυγίζει μόλις 7 γραμμάρια, έχει όγκο λίγα κυβικά εκατοστόμετρα και επί πλέον δεν απαιτείται ρεύμα ή μπαταρίες για να λειτουργήσει . Έχει ένα ευρύτατο πεδίο λήψεως και δεν παραμορφώνει την εικόνα ούτε στο ελάχιστο, περιστρέφετε κατά βούληση και ακόλουθη χωρίς δυσκολία κινούμενα αντικείμενα, αποτυπώνει της αποστάσεις χωρίς την χρίση υπέρηχων και αποδίδει άψογα τα χρώματα ακόμα και σε δύσκολες συνθήκες φωτισμού, παρουσιάζει τέλος την ταχύτερη και ακριβέστερη αυτόματη εστίαση.. Έτσι για να δούμε ένα πουλί να πετάει ο φακός του ματιού σχηματίζει ανεστραμμένο το είδωλο του πάνω σε μια φυσική οθόνη που λέγεται αμφιβληστροειδής χιτώνας. Εκεί υπάρχουν εκατομμύρια φωτοευαίσθητα κύτταρα που αναλύουν την εικόνα στα διαφορετικά συστατικά της. Η κίνηση του πουλιού, το σχήμα και τα χρώματα του προσλαμβάνονται αρχικά ως φωτόνια και κωδικοποιούνται σε ασθενικά ηλεκτρικά σήματα που κατευθύνονται μέσω οπτικών νεύρων προς τον φλοιό του εγκέφαλου. Η διαδικασία αυτή απαιτεί αναρίθμητους υπολογισμούς που ξεπερνούν κατά πολύ της δυνατότητες ενός ηλεκτρονικού υπολογιστή. Ο εγκέφαλος μεταφράζει άμεσος τα μηνύματα και δημιουργεί την αντίληψη του πουλιού, με τα πλούσια χρώματα και την χαρακτηριστικές του λεπτομέρειες.. Ένα βιβλίο που διάβασα πρόσφατα είναι <<Η αυτοβιογραφία του Φωτός>> του Γιώργου Γραμματικάκη. Περιέχει τα πάντα σχεδόν για το φως και όχι μόνο.. σας το συστήνω.!