Σελήνη!

Ποιος θέλει να πάει στην Σελήνη;

Ευκαιρία να γίνει κοσμοναύτης και να πάει στην Σελήνη έχει τώρα ο καθένας που ονειρεύεται να κατακτήσει το Σύμπαν.

Η Ομοσπονδιακή Διαστημική Υπηρεσία (Ροσκόσμος) και το Κέντρο προετοιμασίας κοσμοναυτών Γκαγκάριν, ανήγγειλαν ανοιχτό διαγωνισμό για την νέα ομάδα κοσμοναυτών.Αυτήν την ομάδα θα την προετοιμάζουν για εκτέλεση συγκεκριμένης αποστολής – ταξίδι στην Σελήνη.

Ο διαγωνισμός ξεκίνησε την 1 Φεβρουαρίου και θα τερματίσει στις 15 Μαρτίου. Σε αυτήν την περίοδο ο καθένας, που έχει σπουδάσει τεχνικές επιστήμες ή ιατρική, συγκεκριμένα αυτές είναι οι προϋποθέσεις στο αρχικό στάδιο, μπορεί να συμπληρώσει αίτηση στην ιστοσελίδα του Ροσκόσμος. Ο αριθμός των συμμετεχόντων δεν περιορίζεται, θα επιλεχθούν όμως μόνο 5 άτομα, τα ονόματα των οποίων θα ανακοινωθούν στις 30 Απριλίου. Διαγωνισμός στον τομέα των διαστημικών θεμάτων σαν αυτόν, διεξάγεται για πρώτη φορά στην Ρωσία, και δίνει μια μοναδική ευκαιρία σε αυτούς που ονειρεύονται το διάστημα, μιλά ο Αλεξέι Κουζνετσόβ, διευθυντής της υπηρεσίας τύπου της Ροσκόσμος:

- Εάν παλαιοτέρα, στην ομάδα κοσμοναυτών εγγράφανε ως υποψήφιους μόνο τους εκπροσώπους του Υπουργείου Άμυνας, και στην πλειοψηφία τους ήταν στρατιωτικοί χειριστές αεροσκαφών, όπως επίσης και τους εκπροσώπους μερικών επιχειρήσεων του διαστημικού τομέα, σήμερα αποφασίστηκε να διευρυνθεί ο κύκλος των αιτούμενων που θα ήθελαν να πάνε στο διάστημα και οι οποίοι είναι ευφυείς και έχουν καλή υγεία.

Όμως η θέληση για ταξίδι στο διάστημα και το αιχμηρό μυαλό – δεν είναι οι μοναδικές απαιτήσεις προς τους αιτητές. Είναι απαραίτητες οι επικοινωνιακές ικανότητες, οι τεχνικές γνώσεις, συμπληρώνει η Άννα Τόκαρεβα, εκπρόσωπος της υπηρεσίας τύπου του Κέντρου Εκπαίδευσης κοσμοναυτών.

- Το άτομο πρέπει να κατέχει τις ελάχιστα απαραίτητες γνώσεις στον τομέα των επανδρωμένων διαστημικών πτήσεων, να έχει ικανότητες στην εκμάθηση της διαστημικής τεχνολογίας, να ξέρει από υπολογιστές, την ρωσική και αγγλική γλώσσα, και επίσης να έχει καλή υγεία.

Θα περάσουν από βασική εκπαίδευση στα γενικά θέματα περί του διαστήματος, η οποία θα κρατήσει 2 χρόνια και μετά θα δώσουν εξετάσεις, βάσει αποτελεσμάτων των οποίων θα προταθούν στην ομάδα κοσμοναυτών.

Η Σελήνη δεν έχει επιλεχθεί τυχαία. Στο παρελθόν υπήρξαν επιτυχείς προσπάθειες της κατάκτησής της, αλλά αυτό είναι μόνο η αρχή.

Η Ρωσία σχεδιάζει να εξερευνήσει και να κατακτήσει τον γήινο δορυφόρο.

Εκεί θα εγκατασταθούν οπτικά τηλεσκόπια, υπάρχουν σχέδια για κατασκευή επανδρωμένων βάσεων.

Τα σχέδια κατάκτησης της Σελήνης δεν είναι στιγμιαίες. Η προετοιμασία της νέας ομάδας θα συνεχίζεται για μερικά χρόνια.

Ενώ η πρώτη επανδρωμένη πτήση προγραμματίζεται να γίνει στα μέσα του 2020.

Tο BIOS πλησιάζει τον πλήρη βιο-κύκλο.

Επιστήμονες από την πόλη της Σιβηρίας Κρασνογιάρσκ βρίσκονται πολύ κοντά στη δημιουργία κλειστού συστήματος συντήρησης της ζωής στο Διάστημα.

Χωρίς την ύπαρξη αυτόνομων βιολογικών κύκλων δεν θα γίνει δυνατή η κατασκευή κατοικήσιμων βάσεων σε άλλα ουράνια σώματα.Σήμερα αυτό ακούγεται αρκετά επίκαιρο, εφόσον μια βάση στη Σελήνη μπορεί να εμφανιστεί ήδη το 2020.

Ένα παρόμοιο σύστημα θα πρέπει να εξασφαλίσει πλήρως στον άνθρωπο αέρα για την αναπνοή, καθώς και νερό και τρόφιμα, έπειτα από επεξεργασία των παραγόμενων από την καθημερινή ανθρώπινη δραστηριότητα.

Από εξωτερικές πηγές θα προσλαμβάνεται μόνο φως και ηλεκτρική ενέργεια

Ο πρώτος και πλέον απαραίτητος κρίκος για τον αυτόνομο βιολογικό κύκλο, είναι το μονοκύτταρο άλγος (φύκι) χλωρέλλα η πυρηνοειδής (Chlorella pyrenoidosa), που παράγει στο φως οξυγόνο και γρήγορα αυξανόμενη βιομάζα.

Η χλωρέλλα αίρει το πρόβλημα τί θα αναπνέει ο κοσμοναύτης, αν και δεν προσφέρεται για τροφή.

Χρειάζονται βακτήρια του εδάφους και ορισμένα είδη σκουληκιών, τα οποία θα μπορούσαν να μετατρέπουν όλα τα απόβλητα και τη βιομάζα της χλωρέλλας σε κομπόστα, που με τη σειρά της θα μπορούσε να θρέψει φυτά με φύλλωμα, λαχανικά και φρούτα. Στη Ρωσία παρόμοια πειράματα διεξάγονται στο Κρασνογιάρσκ, στο συγκρότημα BIOS.

Σε ένα-δύο χρόνια υπολογίζουν εκεί να φθάσουν στο 100 % το κλείσιμο του βιολογικού κύκλου. Η προηγούμενη γενιά επιστημόνων είχε φθάσει το 60- 70 %.

Το αντίστοιχο σε σκοπούς αμερικανικό πρόγραμμα ονομαζόταν «Βιόσφαιρα-2», θερμοκήπια σε έκταση σχεδόν 15 χιλιάδες τετραγωνικών μέτρων με μικρά ζώα, πουλιά, ερπετά, υδάτινη δεξαμενή και «έρημο». Πειράματα με τη συμμετοχή 8 ανθρώπων διεξάγονταν σ’ αυτό έως το 1996. Το ρωσικό πρόγραμμα είναι όχι μόνο πιο συμπυκνωμένο, αλλά έχει και βασικές διαφορές, λέει ο επιστήμονας του Ινστιτούτου Βιοφυσικής της Σιβηρίας Αντρέι Ντεγκερμέντζι:

Η αμερικανική «Βιοσφαίρα-2» διευθυνόταν από έξω και οι άνθρωποι μέσα σε αυτήν ήταν παθητικοί, σαν νεογνά περιτριγυρισμένα με φροντίδα. Εμείς όμως θεωρούμε ότι το σύστημα πρέπει να είναι πλήρως αυτόνομο και ως προς τη διεύθυνση και ως προς τον κύκλο του.

Το ενδιαφέρον των ξένων επιστημόνων προς το BIOS αυξάνεται. Σύμφωνα με τον Αντρέι Ντεγκερμέντζι, οι Κινέζοι πρότειναν να αγοράσουν ολόκληρο το εργαστήριο και να το μεταφέρουν σε κινεζικό έδαφος.

Ενώ η Ευρωπαϊκή Διαστημική Υπηρεσία ήδη έχει στείλει εμβάσματα, ώστε να πραγματοποιήσει εκεί πειράματα, τα οποία θα έδειχναν, πώς αλλάζει η κατάσταση των μικροοργανισμών σε «κλειστές» συνθήκες.

Η αναζήτηση ενός κλειστού συστήματος με πλήρη κύκλο ύδατος και οργανικών υλικών διεξάγεται στον κόσμο από αρκετές επιστημονικές ομάδες και προς το παρόν κανείς δεν κατόρθωσε να το πετύχει. Υπάρχει η ευκαιρία να είναι το ρωσικό BIOS το πρώτο.

Αλλά και μετά την ανακάλυψη από το BIOS για την πλήρη βιολογική απομόνωση, οι έρευνες δεν ολοκληρώνονται. Απομένει να διερευνηθούν τα λεγόμενα «πρωτόκολλα ατυχήματος», αντίστοιχα των βλαβών που θα μπορούσαν να συμβούν σε πραγματικές συνθήκες στις βάσεις της Σελήνης. Τα σενάρια για την αντιμετώπισή τους είναι τόσα πολλά, ώστε για τη διασταύρωσή τους θα απαιτηθούν χρόνια.

Το σύστημα θα πρέπει να φτάσει την πλήρη ετοιμότητά του πριν ξεκινήσουν οι επανδρωμένες πτήσεις προς τη Σελήνη.

Σχόλιο:Οι Ρώσοι το θέμα της Σελήνης το εχουν πάρει πολύ σοβαρά και με την σύμπραξη και των Ευρωπαίων(ΕΣΑ)γιατί οι Αμερικάνοι τουλάχιστον προς το παρόν για αλλού αρμενίζουν αλλα πιστεύω οτι θα μπούν στο παιχνίδι και Βραζιλία,Ινδία,Νοτια Αφρική η Κίνα παίζεται(BRICS),επίσης Καναδας,Ιαπωνία,Νοτια Κορέα,Ισραήλ κ.α. το θέμα της Σελήνης απο το 2020 μετα το τέλος του ISS ειναι πιά σίγουρο.

Ανακαλύφθηκαν δείγματα γεωλογικής δραστηριότητας στη Σελήνη.

Δείγματα σχετικά πρόσφατης γεωλογικής δραστηριότητας στον φλοιό της Σελήνης ανακάλυψαν Αμερικανοί επιστήμονες. Θεωρούν ότι, ταυτοχρόνως με την επικρατούσα διαδικασία συμπίεσης, ορισμένα τμήματα της επιφάνειας του φυσικού δορυφόρου της Γης, αντιθέτως, διαστέλλονταν.

Το φαινόμενο αυτό εξελισσόταν λιγότερο από 50 εκατομμύρια χρόνια πριν, δηλαδή εντελώς πρόσφατα με τα γεωλογικά μέτρα.

Το συμπέρασμα αυτό προέκυψε μετά την ανάλυση των λήψεων, που έγιναν από κάμερες, με τις οποίες ήταν εξοπλισμένο το αμερικανικό σκάφος «Σεληνιακός κατάσκοπος σε τροχιά», που εκτοξεύθηκε τον Ιούνιο του 2009.

Οι αποδείξεις της διαστολικής επέκτασης μαρτυρούν ότι από γεωλογική άποψη η Σελήνη είναι ακόμη δραστήρια.

«Θεωρούμε ότι ο δορυφόρος βρίσκεται εν συνόλω σε κατάσταση σταδιακής συρρίκνωσης, που προκαλεί η ψύξη του ακόμη καυτού μάγματος στο εσωτερικό»,

υπογραμμίζει ο Τόμας Ουότερς, ο βασικός συντάκτης της νέας έρευνας.

Καταπληκτικό βίντεο με αστροναύτες της αποστολής Apollo 17 να χορεύουν και να τραγουδούν πάνω στη Σελήνη.

Ενα καταπληκτικό βίντεο κυκλοφορεί στον κυβερνοχώρο τις τελευταίες ώρες. Σε αυτό εμφανίζονται δύο αστροναύτες να χορεύουν και να τραγουδούν πάνω στην επιφάνεια της Σελήνης.

Οι διαστημικοί καλλιτέχνες είναι οι Χάρισον Σμιτ και Γιουτζίν Σέρναν μέλη της ιστορικής αποστολής Apollo 17 που έφτασε στην Σελήνη τον Δεκέμβριο του 1972 και ήταν η τελευταία επανδρωμένη αποστολή στο φυσικό μας δορυφόρο.

Οι δύο αστροναύτες κατά την διάρκεια της εξερεύνησης και πραγματοποίησης πειραμάτων στη Σελήνη θέλησαν να διαταράξουν λίγο την απόλυτη γαλήνη του περιβάλλοντος στο οποίο βρίσκονταν. Έτσι άρχισαν να τραγουδούν αλλά και να χορεύουν, όσο το επέτρεπε βέβαια η βαριά στολή τους.

Την αρχή κάνει ο Σμιτ τραγουδώντας το «The Fountain in The Park», ένα παραδοσιακό αμερικανικό τραγούδι που γράφτηκε στα τέλη του 19ου αιώνα. Φυσικά ο Σμιτ το προσάρμοσε στην περίσταση αφού ο πρώτος στίχος «While strolling in the park one day» (ενώ τριγυρνούσα στο πάρκο μια μέρα) τροποποιήθηκε και την θέση της λέξης «πάρκο» πήρε φυσικά η Σελήνη. Την σκυτάλη παίρνει ο Σέρμαν που βάζει την δική του πινελιά στην διασκευή αλλάζοντας τον «Μάϊο» που αναφέρεται σε κάποιο στίχο σε Δεκέμβριο. Τα μέλη της αποστολής παρέμειναν συνολικά 22 ώρες στην Σελήνη.

Τα κρυμμένα μυστικά της Σελήνης.

Τέθηκαν πριν από λίγες ώρες σε λειτουργία τα όργανα χαρτογράφησης της Σελήνης στα δύο σκάφη της αποστολής GRAIL που θα μελετήσουν τον φυσικό μας δορυφόρο. Τα δίδυμα σκάφη της NASA βρίσκονταν εδώ και δύο μήνες σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη και είχαν μάλιστα στείλει ορισμένες εντυπωσιακές εικόνες της. Βασική αποστολή των δύο σκαφών είναι η μελέτη του βαρυτικού πεδίου της Σελήνης. Τα ευρήματα της αποστολής αναμένεται να βοηθήσουν στην καλύτερη οργάνωση μιας επανδρωμένης αποστολής στην Σελήνη.

Το πεδίο βαρύτητας.

Η αποστολή GRAIL (τα αρχικά των λέξεων Gravity Recovery And Interιor Laboratory) αποτελείται από δύο σκάφη που θα πραγματοποιήσουν ευαίσθητες μετρήσεις του πεδίου βαρύτητας του δορυφόρου μας. Το πεδίο βαρύτητας της Σελήνης ποικίλλει από περιοχή σε περιοχή και τα δύο σκάφη θα καταγράψουν την ένταση και άλλα χαρακτηριστικά της βαρύτητας σε κάθε περιοχή, στην ουσία δηλαδή θα πραγματοποιήσουν μια «βαρυτική χαρτογράφηση» του δορυφόρου μας.

Στόχος να αποκαλυφθεί η προέλευση της Σελήνης.

Τα βαρυτικά δεδομένα θα βοηθήσουν τους επιστήμονες να διαπιστώσουν τόσο την κατανομή της μάζας στο εσωτερικό της Σελήνης (το πάχος του φλοιού, το πόσο και που υπάρχει λιωμένο υλικό κ.α.) από τα ανώτερα στρώματα του υπεδάφους μέχρι τον πυρήνα της. Η μελέτη των στοιχείων θα βοηθήσει επίσης στην καλύτερη κατανόηση της προέλευσης και της εξέλιξης της Σελήνης.

Τέλος η χαρτογράφηση θα βοηθήσει στο να εντοπιστεί το πιο ασφαλές σημείο προσεδάφισης μιας μελλοντικής επανδρωμένης αποστολής στον δορυφόρο της Γης.

http://www.jpl.nasa.gov/video/index.cfm?id=1016

Μήπως η Σελήνη βύθισε τον Τιτανικό; Τεράστιες παλίρροιες ανάγκασαν τα παγόβουνα να αλλάξουν πορεία πριν 100 χρόνια.

Το παγόβουνο που βύθισε τον Τιτανικό έφτασε στο θανάσιμο ραντεβού του, όταν η Σελήνη είχε την πλησιέστερη προσέγγιση με τη Γη στα τελευταία 1.400 χρόνια, λένε τώρα οι επιστήμονες. Πριν 100 χρόνια – στις 12 Ιανουαρίου του 1912 – ένα σεληνιακό γεγονός δημιούργησε μια υπερ-υψηλή θανατηφόρα παλίρροια θέτοντας σε κίνηση έναν στόλο από παγόβουνα, τρεις μήνες προτού βυθιστεί ο Τιτανικός στις 14 Απριλίου του 1912 μαζί με 1.500 ζωές περίπου.

Η παλίρροια ανάγκασε τα παγόβουνα να αποσπαστούν από τα ρηχά νερά στα ανοικτά των ακτών της Νέας Γης και του Λαμπραντόρ, γεμίζοντας έτσι τις θαλάσσιες οδούς με παγόβουνα.

«Στις 4 Ιανουαρίου του 1912 είχαμε την πλησιέστερη προσέγγιση της Σελήνης με τη Γη για τα τελευταία 1.400 χρόνια, και αυτό το συμβάν μεγιστοποίησε τις παλίρροιες που οφείλονται στην ελκτική δύναμη της Σελήνης πάνω στους ωκεανούς της Γης», δήλωσε ο Donald Olson στο τμήμα Φυσικής του Πολιτειακού Πανεπιστημίου του Τέξας.

Το φαινόμενο αυτό συνέβαλε στην άνοδο της στάθμης της θάλασσας σε ασυνήθιστα υψηλά επίπεδα, βοηθώντας έτσι να αποσπαστούν παγόβουνα και να μεταφερθούν στις θαλάσσιες οδούς του Βόρειου Ατλαντικού, όπως υποστηρίζει ο Donald Olson.

Κανονικά, τα παγόβουνα παραμένουν στη θέση τους και δεν μπορούν να κινηθούν προς το νότο, μέχρι να λιώσουν αρκετά για να σηκωθούν ψηλά ή μια αρκετά υψηλή παλίρροια να τα ελευθερώσει.

Ένα παγόβουνο μπορεί να κολλήσει πολλές φορές στο ταξίδι του προς το νότο, μια διαδικασία που μπορεί να διαρκέσει αρκετά χρόνια.

«Καθώς τα παγόβουνα ταξιδεύουν νότια, συχνά παρασύρονται σε ρηχά νερά και σταματάνε κατά μήκος των ακτών της Νέας Γης και του Λαμπραντόρ. Αλλά μια εξαιρετικά υψηλή παλίρροια θα μπορούσε να τα ξεκολλήσει και η άμπωτις θα τα μετέφερε πίσω στο Ρεύμα του Λαμπραντόρ, όπου τα παγόβουνα θα ξαναρχίσουν να παρασύρονται προς το νότο», δήλωσε ο Olson.

«Το φαινόμενο αυτό θα μπορούσε να εξηγήσει γιατί τα παγόβουνα ήταν πολλά την άνοιξη του 1912. Εμείς δεν θέλουμε να πούμε ότι γνωρίζουμε πού ήταν ακριβώς το παγόβουνο που βύθισε τον Τιτανικό – κανείς δεν μπορεί να το γνωρίζει – αλλά αυτό είναι ένα πιθανό σενάριο ».

«Φυσικά, η απώτερη αιτία του ατυχήματος ήταν ότι το πλοίο χτύπησε ένα παγόβουνο. Ο Τιτανικός δεν επιβραδύνθηκε, ακόμη και όταν έλαβε αρκετά ασύρματα προειδοποιητικά μηνύματα για την παρουσία μπροστά του πάγου», δήλωσε ο Olson.

«Είχαν αναπτύξει πλήρη ταχύτητα σε μια περιοχή με παγόβουνα – αυτό είναι το πραγματικό αίτιο που βύθισε το πλοίο, αλλά η σεληνιακή σύνδεση μπορεί να εξηγήσει πώς υπήρχε ένας ασυνήθιστα μεγάλος αριθμός παγόβουνων στην πορεία του Τιτανικού».Πηγή: Daily Mail

Αρχαία πρόσκρουση αστεροειδή θα εξηγούσε τις μαγνητικές ανωμαλίες της Σελήνης.

Η Σελήνη δεν διαθέτει μαγνητικό πεδίο όπως η Γη, περιέργως όμως πολλές περιοχές στην επιφάνειά της είναι γεμάτες μαγνητικό υλικό. Η παρουσία του υλικού αυτού προβληματίζει τους επιστήμονες εδώ και σχεδόν μισό αιώνα, από την εποχή των αμερικανικών αποστολών Apollo.

Οι μαγνητικές ιδιαιτερότητες της Σελήνης καταγράφηκαν από τις αποστολές Apollo τις δεκαετίες του 1960 και 1970. Τώρα, όμως, Αμερικανοί και Γάλλοι ερευνητές πιστεύουν ότι βρήκαν μια πειστική εξήγηση. Όπως αναφέρουν στο περιοδικό Science, το μαγνητικό υλικό θα μπορούσε να έχει προέλθει από έναν σιδερένιο αστεροειδή που χτύπησε το φεγγάρι πριν από περίπου 4 δισεκατομμύρια χρόνια.

«Ο γρίφος που κληθήκαμε να απαντήσουμε είναι ότι ο μαγνητισμός της Σελήνης δεν συνδέεται με την επιφανειακή της γεωλογία» σχολιάζει η Σάρα Στιούαρτ-Μουκοπάντιαϊ του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ, η οποία συνεργάστηκε στη μελέτη με συναδέλφους της στο MIT και το Ινστιτούτο Φυσικής του Πλανήτη στο Παρίσι.

Όπως εξηγεί, η εξήγηση που εμφανίζεται συχνότερα στην επιστημονική βιβλιογραφία είναι ότι η πρόσκρουση κάποιου μαγνητικού αστεροειδή δημιούργησε τις μαγνητικές ανωμαλίες ενισχύοντας το μαγνητικό πεδίο που διέθετε η Σελήνη λίγο μετά το σχηματισμό της. Το πρόβλημα όμως είναι ότι κανένα υπολογιστικό μοντέλο δεν επιβεβαιώνει αυτό το σενάριο.

Αντίθετα, τα μοντέλα στα οποία βασίστηκε η νέα μελέτη αναπαρήγαγαν τις μαγνητικές ανωμαλίες σε πολλά διαφορετικά σενάρια, όσον αφορά για παράδειγμα τη γωνία πρόσκρουσης. Όλα τα σενάρια, όμως, αφορούσαν την πρόσκρουση ενός μεγάλου αστεροειδή με σιδερένιο πυρήνα (πολλοί αστεροειδείς αποτελούνται από καθαρό σίδηρο) κοντά στο νότιο πόλο του φεγγαριού.

Εκεί, εξάλλου, υπάρχει ο κρατήρας Άιτκεν, διαμέτρου 2.400 χιλιομέτρων, ο οποίος χρονολογείται στα 3,9 έως 4,4 δισεκατομμύρια χρόνια και είναι ο αρχαιότερος σχηματισμός στην επιφάνεια της Σελήνης.

Σύμφωνα με τη νέα θεωρία, οι μεγάλες ποσότητες σιδήρου που περιείχε ο αστεροειδής του Άιτκεν μαγνητίστηκε κατά τη βίαια πρόσκρουση και διασκορπίστηκε στις περιοχές όπου καταγράφονται σήμερα οι μαγνητικές ανωμαλίες.

Σύμφωνα μάλιστα με τους ερευνητές, προσκρούσεις μεγάλων, σιδερένιων μετεωριτών ενδέχεται να επηρέασαν και τα μαγνητικά πεδία της Γης και άλλων πλανητών.

Βίντεο: 4,5 δισ. χρόνια εξέλιξης της Σελήνης σε 2,5 λεπτά.

Το Lunar Reconnaissance Orbiter

http://www.nasa.gov/mission_pages/LRO/main/index.html

είναι ένα διαστημικό όχημα της NASA που βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη από τις 23 Ιουνίου του 2009. Στις 19 Μαρτίου θα συμπληρώσει χίλιες ημέρες σε τροχιά! Για να γιορτάσει το γεγονός η NASA κυκλοφόρησε το παρακάτω βίντεο που δείχνει την ιστορία της Σελήνης:

Πως θα γίνετε χαρτογράφοι της Σελήνης.

Θέλετε να συνεισφέρετε στην επιστήμη της Σελήνης;

Αν ναι τότε μπορείτε να γίνετε μέλος της ομάδας του Lunar Reconnaissance Orbiter

http://www.nasa.gov/mission_pages/LRO/main/index.html

και να διερευνήσετε φωτογραφίες υψηλής ανάλυσης από τη Σελήνη, ψάχνοντας σημαντικά - για τους πλανητικούς επιστήμονες - χαρακτηριστικά της.

Το MoonMappers project βρίσκεται στην διαδικτυακή διεύθυνση:

http://cosmoquest.org/mappers/moon/

και απευθύνεται σε ανθρώπους που ενδιαφέρονται για την επιστήμη – χωρίς να είναι επιστήμονες.

Ένας από τους βασικούς στόχους της CosmoQuest είναι ο εντοπισμός κρατήρων στην επιφάνεια της Σελήνης. Κι αυτό γιατί από τους κρατήρες προκύπτουν σημαντικές πληροφορίες σχετικά με την επιφάνεια, όπως ποια είναι η ηλικία της, πόσο παχύ είναι το σεληνιακό έδαφος, τι είδους διάβρωση συνέβη και ποια είναι η σύνθεση του σεληνιακού εδάφους κάτω από την επιφάνεια.

Με μια απλή εγγραφή γίνεστε μέλος της ομάδας και αρχίζετε την έρευνα.

Ας σημειωθεί ότι οι Paul Davies και Robert Wagner από το πανεπιστήμιο της Αριζόνα πριν από μερικούς μήνες υποστήριξαν ότι οι εκατοντάδες χιλιάδες φωτογραφίες της Σελήνης από την αποστολή Lunar Reconnaissance Orbiter της NASA (LRO) θα πρέπει να ερευνηθούν εξονυχιστικά και για ίχνη από εξωγήινους επισκέπτες.

Διαβάστε σχετικά: Ψάχνοντας για ίχνη εξωγήινων στην επιφάνεια της Σελήνης.

http://physicsgg.wordpress.com/2011/12/25/%CF%88%CE%AC%CF%87%CE%BD%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%82-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CE%AF%CF%87%CE%BD%CE%B7-%CE%B5%CE%BE%CF%89%CE%B3%CE%AE%CE%B9%CE%BD%CF%89%CE%BD-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B5%CF%80%CE%B9/

Βίντεο:

Αμφιβητείται η επικρατούσα θεωρία δημιουργίας της Σελήνης.

Οι επιστήμονες, εδώ και χρόνια, πιστεύουν ότι η Σελήνη δημιουργήθηκε μετά από μία σφοδρή σύγκρουση ενός μεγάλου ουράνιου σώματος όσο ο 'Αρης πάνω στη Γη, πριν από περίπου 4,5 δισ. χρόνια. Όμως αυτή η επικρατούσα θεωρία τίθεται τώρα σε αμφισβήτηση, καθώς μία νέα χημική ανάλυση των σεληνιακών πετρωμάτων, όσον αφορά την ποσότητα του τιτανίου, διαπίστωσε ότι είναι υπερβολικά όμοια με την αντίστοιχη των γήινων πετρωμάτων, κάτι που δεν δικαιολογείται αν το φεγγάρι είχε σχηματιστεί από δύο διαφορετικά σώματα, τη Γη και το άλλο που έπεσε πάνω της.

Οι ερευνητές του πανεπιστημίου του Σικάγο, με επικεφαλής την γεωχημικό Τζουντζούν Ντρανγκ του πανεπιστημίου του Σικάγο, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο περιοδικό γεωεπιστήμης «Nature Geoscience», σύμφωνα με το «Science» και το «Nature», χρησιμοποίησαν ένα φασματογράφο μάζας για να κάνουν την πιο ακριβή μέτρηση που έχει γίνει μέχρι σήμερα, της αναλογίας των ισοτόπων τιτανίου-50 και τιτανίου-47, τα οποία περιέχονται στα δείγματα σεληνιακών βράχων που έφεραν για μελέτη στη Γη οι αποστολές «Απόλλων» τη δεκαετία του ΄70 (τα άτομα των περισσότερων χημικών στοιχείων, όπως το τιτάνιο, υπάρχουν στη φύση σε ελαφρώς διαφορετικές μορφές, που λέγονται ισότοπα και έχουν διαφορετικές μάζες ανάλογα με τον αριθμό των νετρονίων στον πυρήνα τους).

Οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι η αναλογία των δύο ισοτόπων στη Σελήνη είναι ουσιαστικά ίδια με αυτή που υπάρχει στον μανδύα της Γης (το στρώμα μεταξύ του φλοιού και του πυρήνα), δηλαδή περίπου 4 μέρη ανά εκατομμύριο. Όμως αυτή η ομοιότητα δεν δικαιολογείται, αν η Σελήνη, από γεωλογική άποψη, αποτελεί όχι κομμάτι μόνο της Γης, αλλά μίγμα δύο ουρανίων σωμάτων.

Κανονικά, η χημική «υπογραφή» της Σελήνης θα έπρεπε να αντανακλά και τους δύο «γονείς» της, τόσο τη Γη, όσο και το άλλο άγνωστο σώμα που συγκρούστηκε με τον πλανήτη μας.

Το σώμα αυτό πρέπει να είχε διαφορετική γεωχημική σύσταση από τη γήινη, αφού οι μελέτες μετεωριτών που έχουν πέσει στη Γη από το διάστημα, δείχνουν ότι έχουν αφθονία ισοτόπων τιτανίου (έως 600 μέρη ανά εκατομμύριο).

Οι επιστήμονες έχουν υπολογίσει ότι, μετά την τρομακτική πρόσκρουση και τα υλικά που εκτινάχτηκαν στο διάστημα για να σχηματίσουν τελικά το δορυφόρο μας,

η Γη συνεισέφερε κατά προσέγγιση έως το 60% της Σελήνης και το άλλο σώμα τουλάχιστον το 40%.

Έτσι, η Σελήνη δεν θα έπρεπε σήμερα να έχει ακριβώς ίδια με τη Γη αναλογία των ισοτόπων τιτανίου στο έδαφός της.

Η νέα ανάλυση δεν είναι η μόνη που ρίχνει σοβαρή σκιά αμφιβολίας στην προέλευση της Σελήνης. Οι επιστήμονες ήδη γνωρίζουν ότι η αναλογία των ισοτόπων οξυγόνου στα σεληνιακά πετρώματα είναι επίσης ίδια με αυτή στον μανδύα της Γης. Η ανακάλυψη ότι κάτι ανάλογο συμβαίνει με το τιτάνιο, ενισχύει την άποψη ότι κάτι πάει λάθος με την κυρίαρχη θεωρία δημιουργίας της Σελήνης.

Μία εναλλακτική θεωρία, που θα εξηγούσε καλύτερα τα νέα στοιχεία, είναι ότι η Σελήνη δημιουργήθηκε αποκλειστικά από τη Γη, όταν ένα τμήμα της τελευταίας αποκόπηκε, όσο ακόμα η φυγόκεντρη δύναμη του πλανήτη μας ήταν ισχυρότερη από την κεντρομόλο δύναμη της βαρύτητας. Όμως και αυτό το σενάριο έχει διάφορες αδυναμίες. Από την άλλη, οι επιστήμονες προσπαθούν να φανταστούν μία κατάλληλη τροποποίηση του κυρίαρχου μοντέλου της δημιουργίας της Σελήνης μετά από πρόσκρουση, έτσι ώστε να εξηγούνται και τα νέα στοιχεία.

Σε κάθε περίπτωση πάντως, δεν υπάρχει ακόμα οριστική απάντηση για τον τρόπο που δημιουργήθηκε το φεγγάρι.

Η Σελήνη έχει παρέα!

Μία μελέτη, με επικεφαλής τον Μίκαελ Γράνβικ του Ινστιτούτου Αστρονομίας του πανεπιστημίου της Χαβάης και του Ζερεμί Βομπεγιόν του Αστεροσκοπείου του Παρισιού, που δημοσιεύτηκε στο αστρονομικό περιοδικό «Icarus», κατέληξε στο απρόσμενο συμπέρασμα ότι η Γη, σε οποιαδήποτε στιγμή της ιστορίας της, έχει συνήθως γύρω της πάνω από ένα φεγγάρια. Με άλλα λόγια, η Σελήνη δεν είναι μοναδική, καθώς πολύ συχνά μικροί αστεροειδείς διαμέτρου λίγων μέτρων «συλλαμβάνονται» από τη βαρύτητα του πλανήτη μας και μετατρέπονται και αυτοί σε μίνι-δορυφόρους.

Αυτό τουλάχιστον, σύμφωνα με το Space.com, δείχνουν οι νέες προσομοιώσεις των ερευνητών με τη βοήθεια ενός γαλλικού σούπερ-υπολογιστή, ο οποίος υπολόγισε τις τροχιές περίπου 10 εκατομμυρίων κοντινών στη Γη αστεροειδών, καθώς αυτοί περνούν σε μικρή απόσταση από τον πλανήτη μας. Από αυτά τα σώματα, με βάση τις προσομοιώσεις, περίπου 18.000 κατά καιρούς «κλειδώνουν» σε πρόσκαιρη τροχιά γύρω από τη Γη. Τουλάχιστον ένας μικρός αστεροειδής διαμέτρου ενός μέτρου ή μεγαλύτερος βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τον πλανήτη μας κάθε στιγμή. Σύμφωνα με τους θεωρητικούς υπολογισμούς, κάθε ένα τέτοιο μίνι-φεγγάρι γυρνάει γύρω από τη Γη επί περίπου εννέα μήνες κατά μέσο όρο, προτού «απαγκιστρωθεί» ξανά από τη γήινη έλξη και συνεχίσει το ταξίδι του στο διάστημα, σε τροχιά γύρω από τον Ήλιο, ο οποίος ασκεί πολύ μεγαλύτερη έλξη βαρύτητας.

Όμως μερικοί αστεροειδείς υπολογίστηκε ότι μπορεί να «κολλάνε» σε τροχιά -συνήθως ακανόνιστη και όχι κυκλική- γύρω από τη Γη ακόμα και για δεκαετίες, κάνοντας παρέα στη Σελήνη, η οποία, με διάμετρο 3.474 χλμ., περιφέρεται γύρω μας εδώ και πάνω από τέσσερα δισεκατομμύρια χρόνια.

http://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0019103511004684

Αποστολή διαστημικών ρομπότ στη Σελήνη.

Η Google θέσπισε έπαθλο 20 εκατ. δολαρίων για το πρώτο ιδιωτικό ρομπότ που θα φτάσει στη Σελήνη.

Επιστημονικές ομάδες από διάφορα μέρη του κόσμου διεκδικούν το έπαθλο των 20 εκατ. δολαρίων που έχει θεσπίσει η Google.

Το βραβείο Lunar X Prize θα απονεμηθεί στην ομάδα που πρώτη θα αποστείλει στο φεγγάρι ένα διαστημικό ρομπότ.

Το ρομπότ θα πρέπει να διανύσει απόσταση περίπου 450 μέτρων στο σεληνιακό έδαφος και να στείλει στη Γη ένα βίντεο υψηλής ευκρίνειας ως απόδειξη της παρουσίας του στον δορυφόρο μας.

Ενα επιπλέον βραβείο 10 εκατ. δολαρίων θα απονεμηθεί στην ομάδα που θα πάει την αποστολή ένα βήμα παραπέρα. Θα πρέπει δηλαδή το ρομπότ της να διανύσει μεγαλύτερη απόσταση μέσα στη νύχτα, να εντοπίσει πάγο ή να προσσεληνωθεί κοντά στο σημείο της αποστολής Apollo της NASA.

Η Αμερικανική Υπηρεσία Διαστήματος έστελνε επανδρωμένες αποστολές στη Σελήνη από το 1969 μέχρι το 1972. Πολύ αργότερα, η προσοχή της στράφηκε στην προετοιμασία αποστολών στον Αρη, αφήνοντας έτσι ελεύθερο το έδαφος στην ιδιωτική πρωτοβουλία να ετοιμάσει διαστημικά ρομπότ.

Στον διαγωνισμό δήλωσαν συμμετοχή 26 επιστημονικές ομάδες και τα ρομπότ θα πρέπει να έχουν σταλεί στο φεγγάρι μέσα στα επόμενα τρία χρόνια. Τα περισσότερα δείχνουν λιγότερο ρωμαλέα από εκείνα που έχει στείλει στον Αρη η NASA. «Μοιάζουν τόσο εύθραυστα που νομίζεις πως θα τεθούν εκτός λειτουργίας αν πέσει πάνω τους ένα πετραδάκι...» υποστήριξε πριν λίγες μέρες πρώην μηχανικός της NASA. «Ωστόσο ο σκοπός τους είναι μόνο να φθάσουν εκεί και να διανύσουν μισό χιλιόμετρο. Τα δικά μας τα ρομπότ είχαν πολύ μεγαλύτερο κόστος επειδή κατασκευάστηκαν με σκοπό να αντέξουν».

Η πρώτη εταιρεία που δήλωσε συμμετοχή στον διαγωνισμό ήταν η βρετανική Odyssey Moon Limited, η οποία σχεδιάζει ένα ρομπότ που μοιάζει με παραδοσιακή σεληνάκατο της NASA, με τη μόνη διαφορά ότι τροφοδοτείται με ενέργεια από τον Ηλιο. Οι σχεδιαστές φιλοδοξούν η σεληνάκατος να φθάσει στο φεγγάρι και να εξερευνήσει τους ορυκτούς πόρους του.

Ένα άλλο ρομπότ, επίσης από τη Βρετανία, ονομάζεται Tesla Robotic Rover και μοιάζει με μία μεγάλη μπάλα η οποία στηρίζεται σε τέσσερις τροχούς. Οι κατασκευαστές του ρομπότ λένε ότι μέχρι το τέλος του έτους θα το έχουν στείλει στο φεγγάρι.

Το πιο παράξενο ρομπότ απ' όλα κατασκευάζεται από την επιστημονική ομάδα Puli της Ουγγαρίας και αντί για τροχούς χρησιμοποιεί για την κίνησή του πολυάριθμους σωλήνες, με αποτέλεσμα να μοιάζει με αχινό. Το όνομά του προέρχεται από το όνομα ενός γερμανικού ποιμενικού που είναι και έξυπνος και παιχνιδιάρης.

Ενα ακόμη «εκκεντρικό» ρομπότ έχει τη μορφή πυραμίδας και κινείται με τροχούς. Διαθέτει δύο ζεύγη καμερών και έχει ύψος μεγαλύτερο από ενάμισι μέτρο. Τα διαστημικά ρομπότ θα εκτοξευτούν προς το φεγγάρι με πύραυλο. Ενας τέτοιος πύραυλος μπορεί να είναι ο Falcon Nine, τον οποίο σχεδίασε ο ιδρυτής του Paypal Ελον Μασκ.

H Γη από την αθέατη πλευρά της Σελήνης!

Στην φωτογραφία η αθέατη πλευρά της Σελήνης και στο βάθος η Γη.

Στην εικόνα φαίνεται και ο κρατήρας De Forest, που βρίσκεται προς τον νότιο πόλο της Σελήνης, να δέχεται το φως του ήλιου υπό γωνία σχηματίζοντας βαθιές σκιές.

Η Ρωσία σχεδιάζει την δημιουργία της σεληνιακής βάσης της.

Η Ρωσία σχεδιάζει να στείλει στην Σελήνη νέες σεληνιακές άκατες, οι οποίες θα μπορούν να λειτουργήσουν εκεί για μερικά χρόνια. Δεν αποκλείεται, στην συνέχεια στον δορυφόρο της Γης να δημιουργηθεί ρωσική σεληνιακή βάση. Αυτοί είναι οι στόχοι που υπάρχουν στο πρόγραμμα που έχει αναπτυχθεί από την Ρωσική Ακαδημία επιστημών.

Το πρώτο βήμα προς την εξερεύνηση της Σελήνης προγραμματίζεται για το 2015. Την Σελήνη θα την εξερευνήσουν οι δορυφόροι «Luna-Resouse» και «Luna-Glob».

Στο δεύτερο στάδιο θα αρχίσουν την λειτουργία τους οι νέες σεληνιακές άκατες, οι οποίες θα συλλέγουν δείγματα σεληνιακού εδάφους, συμπεριλαμβανομένου και του συλλεγμένου από βάθος δύο μέτρων με την χρήση της εγκατάστασης γεώτρησης.

Έπειτα στην Σελήνη θα πάει προσσεληνωμένο σκάφος με πύραυλο επιστροφής, το οποίο θα πάρει μερικές κάψουλες με δείγματα σεληνιακού εδάφους και θα τα φέρει στην Γη.

Οι άκατες που θα μείνουν στην επιφάνεια της Σελήνης και ο σταθμός προσσελήνωσης, θα αποτελέσουν τα πρώτα στοιχεία του σεληνιακού πεδίου δοκιμών με τον μελλοντικό στόχο να αναπτυχθεί σε αυτήν την περιοχή η Ρωσική σεληνιακή βάση.

Ακαδημαϊκό σεληνιακό τοπίο.

Η Ρωσία σχεδιάζει να στείλει στη Σελήνη νέα αυτομαποιημένα οχήματα (ρόβερς), που θα εργαστούν εκεί για αρκετά χρόνια. Προβλέπεται ότι στο μέλλον θα αναπτυχθεί στη Σελήνη μία ρωσική βάση.

Τα καθήκοντα αυτά έχουν τεθεί από την Ρωσική Ακαδημία Επιστημών στο πρόγραμμα διαστημικών εξερευνήσεων ως το 2025.

Το 1959 ο σοβιετικός αυτοματοποιημένος διαπλανητικός Σταθμός είχε βγάλει για πρώτη φορά στον κόσμο τις φωτογραφίες της κρυφής όψης της Σελήνης. Ύστερα από δέκα χρόνια στη Σελήνη αποβιβάστηκαν οι Αμερικανοί. Ένα χρόνο αργότερα πάνω στην επιφάνειά της πέρασε το πρώτο σοβιετικό σεληνιακό όχημα –Λουνοχόντ (Lunokhod) - με ειδικό τηλεχειριστήριο. Η Σελήνη δεν έπαψε να εκπλήσσει. Για παράδειγμα, στη δεκαετία του ‘70 οι φωτογραφίες των τοπίων του Νότιου Πόλου επέτρεψαν στους ειδικούς να βγάλουν το συμπέρασμα ότι εκεί υπάρχουν βουνά ύψους 10 χιλιομέτρων, δηλαδή υψηλότερα από το Εβερέστ,- είπε ο Ιβάν Μωυσέγιεφ, επιστημονικός διευθυντής του ρωσικού Ινστιτούτου Διαστημικής Πολιτικής.

- Πολλοί θέλουν να ερευνήσουν τη Σελήνη- Ινδοί, Κινέζοι, Αμερικανοί και άλλοι. Η Σελήνη είναι το αναπόφευκτο βήμα. Δεν μπορούμε να περάσουμε μακριά από αυτήν. Η Σελήνη είναι το απαραίτητο βήμα. Είναι η κοντινή πηγή των πόρων,- τόνισε ο Ιβάν Μωυσέγιεφ.

Η έναρξη της υλοποίησης του νέου ρωσικού σεληνιακού σχεδίου προγραμματίστηκε για το 2015. Τότε θα σταλούν για ανιχνευτικούς σκοπούς δύο διαστημικές συσκευές βοληδοσκόπησης. Η πρώτη απ’ αυτές με την ονομασία «Luna-Resource», θα εξερευνά το Νότιο Πόλο. Προβλέπεται να αποβιβαστεί εκεί το ρωσικό δομοστοιχείο-μόντουλ με το ινδικό μίνι-ρόβερ. Η δεύτερη συσκευή βολιδοσκόπησης με την ονομασία «Luna –Glob» προορίζεται για την εξερεύνηση του Βόρειου Πόλου της Σελήνης. Στη συνέχεια θα αναλάβουν την υπηρεσία εκεί τα σεληνιακά οχήματα νέας γενιάς, που θα διαφέρουν από τα σοβιετικά με πολύ μικρότερο μέγεθός τους και με το μεγαλύτερο τους δυναμικό. Προβλέπεται ότι αυτά τα αυτοματοποιημένα οχήματα θα είναι σε θέση να εργαστούν στις σεληνιακές πολικές περιοχές πέντε χρόνια και να απομακρύνονται από τον τόπο προσελήνωσης τους σε απόσταση 30 χιλιομέτρων.

Το Λουνοχόντ-3 προβλέπεται να αρχίσει την υπηρεσία του πάνω στη σεληνιακή επιφάνεια το 2020.

Θα συλλέγει δείγματα της σεληνιακής ουσίας, μαζί και σε βάθος δύο μέτρων. Θα το βοηθά σ΄αυτές τις εργασίες μία ειδική εγκατάσταση διάτρησης. Το ρόβερ θα συμμετέχει επίσης σε διάφορα τεχνολογικά και επιστημονικά πειράματα μαζί με τις συσκευές προσελήνωσης άλλων χωρών. Στην τελική φάση της αποστολής το Λουνοχόντ-3 θα μεταφέρει τα δείγματα του εδάφους στην περιοχή προσελήνωσης της συσκευής καθόδου με το Λουνοχόντ-4. Αυτό θα συμβεί περίπου το 2022.

Ένα χρόνο αργότερα, στη Σελήνη θα σταλεί μία άλλη συσκευή καθόδου με τον πύραυλο επιστροφής, η οποία θα προσεληνωθεί κοντά στα προηγούμενα δύο αυτοματοποιημένα οχήματα. Στη συνέχεια, έξι ή επτά κάψουλες με το σεληνιακό έδαφος θα μεταφορτωθούν στον πύραυλο επιστροφής, ο οποίος θα επιστρέψει στη Γη.

«Τα ρόβερς που θα μείνουν πάνω στην επιφάνεια της Σελήνης και ο Σταθμός καθόδου θα αποτελέσουν τα πρώτα στοιχεία της διαστημικής υποδομής του σεληνοδρομίου. Στο μέλλον σ’αυτή την περιοχή προβλέπεται να αναπτυχθεί ρωσική βάση»,-αναφέρεται στο πρόγραμμα διαστημικών εξερευνήσεων της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών.

Πετάμε στη Σελήνη.

Η εξερεύνηση της Σελήνης θα είναι η κύρια προτεραιότητα των διαστημικών προγραμμάτων της Ρωσίας μέσα στην πλησιέστερη δεκαετία, δήλωσε τις παραμονές της Διεθνούς Ημέρας της Κοσμοναυτικής ο Ακαδημαϊκός Λεβ Ζελιόνι, διευθυντής του Ρωσικού Ινστιτούτου Διαστημικών Εξερευνήσεων.

Στη Σελήνη οι Ρωσοι επιστήμονες σχεδιάζουν να δοκιμάσουν διάφορα στοιχεία της μελλοντικής αποστολής στον Άρη και τον Φόβο.

Η εκτόξευση του πρώτου σεληνιακού οχήματος με την ονομασία Luna-Glob προγραμματίστηκε για το 2015 και στη συνέχεια μέσα στα επόμενα δύο χρόνια προβλέπεται να σταλούν στη Σελήνη ακόμα δύο διαστημικοί Σταθμοί.

Η αλλαγή των προσανατολισμών του διαστημικού προγράμματος επιβλήθηκε από την αποτυχία της αποστολής Phobos-Grunt. Τον Νοέμβριο του 2011, ο Σταθμός αυτός είχε ξεκινήσει με επιτυχία από το Μπαϊκονούρ, αλλά δεν κατάφερε να αποσπαστεί από την γήινη τροχιά της Γης και να πάρει μια πορεία του προς τον Άρη.

Παρόλα αυτά η Ρωσία δεν είναι διατεθειμένη να εγκαταλείψει το πρόγραμμα Phobos, αν και αποφάσισε να το αναβάλει για να δοκιμάσει την τεχνολογία του στη Σελήνη. Όλες οι προηγούμενες αποστολές ήταν συνδεδεμένες με την εξερεύνηση των μεσαίων γεωγραφικών πλατών αυτού του πλανήτη, ενώ τώρα τίθεται ένα νέο καθήκον – το καθήκον της εξασφάλισης ομαλής προσελήνωσης στις πολικές περοχές του πλανήτη,- είπε ο Ακαδημαϊκός Λεβ Ζελιόνι.

- Αυτό οφείλεται στο ότι στο σεληνιακό όχημα ανίχνευσης Orbiter της αμερικανικής διαστημικής υπηρεσίας υπήρχε μία ρωσική συσκευή η οποία έδειξε ότι στις πολικές περιοχές της Σελήνης πάνω από την επιφάνεια υπάρχουν μεγάλα αποθέματα πάγου νερού, με αποτέλεσμα να αρχίσουμε να βλέπουμε αυτό τον πλανήτη διαφορετικά, δηλαδή όχι σαν το ξηρό, άψυχο σώμα. Παρόμοιο φαινόμενο παρατηρείται και στον Άρη, αλλά εκεί ο πάγος νερού εκτός από τους πόλους βρίσκεται ακόμα και κοντά στον ισημερινό.

Πιθανολογείται ότι τον πάγο τον έφεραν στη Σελήνη κάποιοι κομήτες. Οι επιστήμονες βλέπουν αυτά τα ουράνια σώματα ως μεταδότες ζωής. Η Σελήνη θεωρείται το ιδανικό σώμα για την μελέτη των κομητών,- είπε ο Ακαδημαϊκός Ζελιόνι.

- Οι κομήτες, πέφτοντας επί δισεκατομμύρια χρόνια πάνω στις σεληνιακές πολικές περιοχές, βρίσκονται εκεί σαν στο ψυγείο. Η εξ αποστάσεως μελέτη αυτών των σωμάτων δεν είναι δυνατή, ενώ η εξ επαφής μελέτη θα επιτρέψει στους ειδικούς να μάθουν πολλά για αυτά τα σώματα και ιδιαίτερα αν μεταφερθούν τα δείγματά τους στη Γη.

Πάνω σ’ αυτό ακριβώς στηρίζεται το σεληνιακό πρόγραμμα της Ρωσίας.

Για την υλοποίησή του, η Ρωσία προτίθεται να εκτόξευσει εκεί τρία τηλεκατευθυνόμενα οχήματα. Η πρώτη προσελήνωση προγραμματίστηκε να γίνει στο Νότιο Πόλο της Σελήνης περίπου το 2015. Το 2016, στη Σελήνη προβλέπεται να σταλεί μία άλλη διαστημική συσκευή – το Luna-Glob με ένα ελαφρύ σεληνιακό όχημα (λουνοχόντ). Το 2017 προβλέπεται να πραγματοποιηθεί η διάτρηση του σεληνιακού εδάφους στις πολικές περιοχές σε βάθος 1,5 μέτρου με τη βοήθεια ειδικής εγκατάστασης, που θα μεταφερθεί εκεί με το διαστημόπλοιο Luna-Resource. Όλα αυτά θα επιτρέψουν την λήψη δειγμάτων της ουσίας κομητών, η οποία δεν διατηρείται καλά πάνω στην επιφάνεια του πλανήτη,- τόνισε συμπεραίνοντας ο επικεφαλής του Ινστιτούτου Διαστημικών Εξερευνήσεων Λεβ Ζελιόνι.

100 ml καυσίμου είναι αρκετά για να φτάσουμε στο φεγγάρι.

Ερευνητές στην Πολυτεχνική Σχολή της Λωζάννης (EPFL) ανακοίνωσαν την ανάπτυξη ενός εξαιρετικά συμπαγούς κινητήρα δορυφόρου, που θα μπορούσε να μεταφέρει ένα διαστημόπλοιο από τη Γη σε σεληνιακή τροχιά με μόλις το ένα δέκατο του λίτρου καύσιμα.

Ο στόχος της ελβετικής ομάδας ήταν να αναπτύξουν τεχνολογίες που θα μειώσουν σημαντικά τα έξοδα για την εξερεύνηση του διαστήματος. Η μικρο-έλικα που ανέπτυξαν έχει ως στόχο να διασφαλίσει ότι το διαστημικό σκάφος μπορεί να μεταφερθεί μεταξύ των δύο τροχιών χωρίς τη χρήση μεγάλων κινητήρων και σημαντικών ποσοτήτων καυσίμων.

Η αύξηση του βάρους και του μεγέθους στα δορυφορικά συστήματα πρόωσης συνεπάγονται τη χρήση μεγαλύτερων πυραύλων, τα οποία είναι πιο ακριβά για να εκτοξευτούν από το έδαφος. Με τη χρήση μικρότερων διαστημοπλοίων και με λιγότερα καύσιμα, είναι δυνατόν να μειωθούν τα έξοδα μιας απλής εκτόξευσης, ή να εκτοξευτούν αρκετές αποστολές ταυτόχρονα.

Οι ερευνητές της EPFL λένε πως η νέα τεχνολογία τους θα μπορούσε να είναι ιδιαίτερα χρήσιμη για τον τομέα της αστροβιολογίας, καθώς οι επιστήμονες θέλουν με ανυπομονησία να μελετήσουν τα διάφορα χαρακτηριστικά γνωρίσματα του τοπίου στον Άρη, τη Σελήνη, το φεγγάρι του Δία, την Ευρώπη και τα φεγγάρια Εγκέλαδος και Τιτάνας του Κρόνου, μεταξύ άλλων.

Οι κινητήρες MicroThrust αναπτύχθηκαν από τη συνεργασία επιστημόνων στα Εργαστήρια της EPFL και τους ευρωπαίους εταίρους τους, και ζυγίζουν μόνο μερικές εκατοντάδες γραμμάρια. Είναι σε θέση να παρέχουν επαρκή ώθηση για να κινηθούν δορυφόροι έως 100 χιλιόγραμμα.

Αναλυτές στον τομέα αυτό αναμένουν ότι ο νέος κινητήρας θα χρησιμοποιηθεί στο CleanSpace One, ένα διαστημικό σκάφος που αναπτύσσεται από ερευνητές της EPFL για εφαρμογές καθαρισμού των τροχιακών συντριμμιών.

Σύμφωνα με την ερευνητική ομάδα, η νέα προπέλα ζυγίζει μόλις 200 γραμμάρια, συμπεριλαμβανομένων των καύσιμων και των ηλεκτρονικών ειδών. Θα μπορούν δε να χωρέσουν σε ένα διαστημικό σκάφος μόλις 10x10x10 εκατοστά σε όγκο.

"Αυτή τη στιγμή, οι νανο-δορυφόροι έχουν κολλήσει στις τροχιές τους. Στόχος μας είναι να τους απελευθερώσουμε, "λέει ο Shea Herbert για τις πιθανές εφαρμογές αυτής της μικρο-συσκευής και των δορυφόρων που θα τροφοδοτήσουν.

Ο Shea είναι ο συντονιστής του ευρωπαϊκού πρότζεκτ MicroThrust και διευθυντής της EPFL Microsystems για διαστημικές τεχνολογίες αναφέρει το Περιοδικό Αστροβιολογίας.

«Έχουμε υπολογίσει ότι για να μπει σε σεληνιακή τροχιά ένας νανοδορυφόρος 1 kg με τον κινητήρα μας θα ταξιδεύει για περίπου έξι μήνες και θα καταναλώσει 100 χιλιοστόλιτρα καυσίμων», καταλήγει ο Muriel Richard της EPFL.

Πηγή: Softpedia

Γιατί οι Ρώσοι ξαναπάνε στο φεγγάρι.

Την τελευταία δεκαετία το ρωσικό διαστημικό πρόγραμμα δεν χαρακτηρίζεται από μεγάλες πρωτοβουλίες και επιτυχίες. Ως εκ τούτου, οι πρόσφατες δηλώσεις του επικεφαλής της Ρωσικής Διαστημικής Υπηρεσίας (Roskosmos), Βλαντίμιρ Ποπόβκιν, για επιστροφή στο φεγγάρι μέχρι το 2020, προκάλεσαν μεγάλη έκπληξη.

Γιατί η Ρωσία θέλει να ξαναπάει στο φεγγάρι; Μια προσελήνωση, 50 χρόνια μετά την επιτυχία των Αμερικανών, δεν δικαιολογεί επαρκώς τα τεράστια έξοδα ενός τέτοιου εγχειρήματος. Αλλωστε, το επιστημονικό πρόγραμμα εξερεύνησης της Σελήνης εξασφαλίζεται απόλυτα με τις μη επανδρωμένες αποστολές διαφόρων χωρών. Τέτοια προγράμματα έχει η Ρωσία. Μάλιστα, στο μέσον αυτής της δεκαετίας πρόκειται να εκτοξευτούν τα διαστημικά συστήματα, «Luna-Globe» και «Luna-Recource», μέσω των οποίων θα συλλεχθούν δείγματα από «υγρό» σεληνιακού εδάφους, και τις περιοχές των πόλων.

Εφαλτήριο για τον Άρη.

Η μεταφορά αυτών των δειγμάτων στη γη θα μπορούσε να δώσει ώθηση σε ένα πιο σημαντικό πρόγραμμα. Η αποδεδειγμένη ύπαρξη μεγάλων μαζών πάγου στις πολικές περιοχές της Σελήνης διευκολύνει σημαντικά τη μελλοντική ανάπτυξη μιας μόνιμης βάσης εκεί. Η Σελήνη, παρά την έλλειψη ατμόσφαιρας, μπορεί να «δώσει» οξυγόνο στη βάση. Εξάλλου, αυτό υπάρχει σε κάποια μορφή στο σεληνιακό έδαφος, σε ποσοστό περίπου 40%. Κάτι τέτοιο μετατρέπει το κόστος του προγράμματος, από απαγορευτικό απλά σε πολύ υψηλό.

Eνα από τα επιχειρήματα υπέρ της βάσης είναι η χρήση της ως ορμητήριο προς τον Ερυθρό πλανήτη.

Η μικρότερη βαρύτητα στο φεγγάρι διευκολύνει σημαντικά την εκκίνηση ενός βαρέως σκάφους, το οποίο θα μπορεί να μεταφέρει στον Άρη και να φέρει πίσω μια σχετικά πολυμελή αποστολή (6-7 ατόμων) και όλο τον εξοπλισμό της. Εκεί επίσης, θα δημιουργηθεί ένα ιδιότυπο «διαστημικό ναυπηγείο», όπου θα συναρμολογηθεί το διαστημόπλοιο με τμήματα που θα έχουν σταλεί από τη γη. Κατά την επιστροφή της αποστολής στη Σελήνη, το πλήρωμα θα μπορεί ακολούθως να επιστρέψει στη γη με το σκάφος που θα βρίσκεται στη σεληνιακή βάση.

Υπάρχει μια επιπλέον πιθανή χρήση της βάσης. Στο έδαφος της Σελήνης συναντάται σε μεγάλες ποσότητες (σε σύγκριση με τις συνθήκες στη γη) το ισότοπο ήλιο-3.

Αυτό σχηματίζεται κατά την πυρηνική σύντηξη, και θεωρείται ως ένας ελπιδοφόρος αντικαταστάτης της γνωστής στη γη σύντηξης δευτερίου και τριτίου, η οποία χρησιμοποιείται στις θερμοπυρηνικές αντιδράσεις.

Οι σημαντικότερες προοπτικές του ηλίου-3, βρίσκονται στη θερμοπυρηνική ενέργεια του μέλλοντος.

Σε περίπτωση που τελικά οι επιστήμονες πραγματοποιήσουν αυτό το βήμα στη θερμοπυρηνική, το φεγγάρι μπορεί να αποτελέσει ένα ιδιαίτερα ελκυστικό μέρος. Η δε, κατάκτησή του δεν θα εξυπηρετεί πλέον αφηρημένους επιστημονικούς λόγους, αλλά έναν πολύ συγκεκριμένο οικονομικό σκοπό, στην επίτευξη του οποίου θα βοηθήσουν προσφέροντας κονδύλια οι μεγαλύτερες ενεργειακές εταιρίες.

Το κόστος.

Περίπου 17 δισεκατομμύρια δολάρια πρέπει να διατεθούν τα επόμενα δέκα χρόνια για να προετοιμαστεί μια αποστολή στο φεγγάρι. Ο σημερινός ετήσιος προϋπολογισμός της Roskosmos δεν υπερβαίνει τα 4 δις.δολάρια, αλλά λόγω του συγκεκριμένου προγράμματος, θα αυξηθεί κατά 150%. Σε περίπτωση έγκρισης ενός σχεδίου «ευρείας κλίμακας μελετών της Σελήνης» που θα περιλαμβάνει και τη δημιουργία μιας μόνιμης βάσης, ο προϋπολογισμός της θα πρέπει να αυξηθεί κατά 600% ή και παραπάνω.

Ωστόσο τα σχέδια της Roskosmos για μια επανδρωμένη πτήση στο φεγγάρι μέχρι το 2020, και οι προοπτικές που σχετίζονται με την κατάκτηση του δορυφόρου της γης, βρίσκονται στον αέρα εξαιτίας μιας πολύ πεζής αιτίας.

Η Ρωσία δυστυχώς δεν διαθέτει ακόμη ένα σαφές πρόγραμμα κατασκευής διαστημοπλοίου.

Ο στόχος αυτός έχει διατυπωθεί σε θεωρητικό επίπεδο, στην πράξη ωστόσο η εκπλήρωσή του μπορεί να διαρκέσει πολύ χρόνο.

Για την ώρα οι ελπίδες εναποτίθενται στο πρόγραμμα για την κατασκευή «Νέας Γενιάς Επανδρωμένο Σκάφος Μεταφορών». Την ανάπτυξή του έχει αναλάβει η κοινοπραξία κατασκευής διαστημικών πυραύλων, «Energia», η οποία έχει ανακοινώσει ως πιθανό έτος δοκιμής μη επανδρωμένου διαστημικού σκάφους το 2015, και επανδρωμένου το 2018. Η εμπειρία ωστόσο από την ανάπτυξη των ρωσικών διαστημικών προγραμμάτων τα τελευταία χρόνια, προκαλεί αμφιβολίες σχετικά με το αν η «Energia» θα τηρήσει τις προθεσμίες αυτές.

Θα μπορούσε το ήλιο-3(Σελήνη) να λύσει πραγματικά τα ενεργειακά προβλήματα της Γης;

Φυσικοί πιστεύουν ότι το ισότοπο ήλιο-3 θα μπορούσε να προσφέρει το σύνολο των ενεργειακών μας αναγκών στο μέλλον. Με καμία απολύτως ρύπανση.

Το ήλιο-3 είναι ελαφρώς διαφορετικό από το αέριο που γεμίζει τα μπαλόνια των γενεθλίων. Αντίθετα, το ήλιο-3 είναι ένα σταθερό ισότοπο του ηλίου που του λείπει ένα νετρόνιο, με αυτό το χαμένο νετρόνιο επιτρέπεται να παράγει καθαρή ενέργεια. Το φεγγάρι έχει ένα τεράστιο απόθεμα του ηλίου-3 στην επιφάνειά του, αλλά είναι το ήλιο-3 πραγματικά η απάντηση στα προβλήματα της ενέργειας στη Γη μας;

Δύο τύποι αντιδράσεων σύντηξης κάνουν χρήση του ηλίου-3 για την παραγωγή καθαρής ενέργειας. Η πρώτη χρησιμοποιεί το δευτέριο που αντιδρά με το ήλιο-3, για να παράγει ήλιο-4 και ένα πρωτόνιο. Το δεύτερο είδος των αντιδράσεων χρησιμοποιεί δύο άτομα ηλίου-3 για να δημιουργήσει ήλιο-4 και δύο πρωτόνια.

Περισσότερα:

http://www.astrovox.gr/forum/viewtopic.php?t=15203

Ένα από τα καλύτερα σημεία της προτεινόμενης αντίδρασης του ηλίου-3 είναι η παντελής έλλειψη ραδιενεργών υποπροϊόντων. Δεν εκπέμπονται νετρόνια και δεν αφήνουν πίσω τους ισότοπα, που θα μπορούσαν να δώσουν ραδιενέργεια. Το πρωτόνιο είναι ένα ιδιαίτερα καλό προϊόν, επειδή η καθαρή ενέργεια μπορεί να αξιοποιηθεί από αυτό το αδέσποτο πρωτόνιο όταν εισέλθει μέσα σε ένα ηλεκτροστατικό πεδίο.

Οι παραδοσιακές πυρηνικές αντιδράσεις σχάσης παράγουν θερμότητα, που στη συνέχεια χρησιμοποιείται για τη θέρμανση του νερού. Το καυτό νερό χρησιμοποιείται σε στροβίλους για να παράγουν ηλεκτρική ενέργεια. Στην διαδικασία της σύντηξης με το ήλιο-3, η ενέργεια δημιουργείται από την ίδια την αντίδραση, χωρίς την παρουσία δυσάρεστου ραδιενεργού υλικού για τις μελλοντικές γενιές.

Η διαδικασία σύντηξης με ήλιο-3 δεν είναι απλώς θεωρητική – το Ινστιτούτο Τεχνολογίας στο Πανεπιστήμιο του Wisconsin-Madison έχουν πραγματοποιηθεί με επιτυχία πειράματα σύντηξης που συνδυάζει δύο πυρήνες του ηλίου-3. Οι εκτιμήσεις τοποθετούν την αποτελεσματικότητα των αντιδράσεων σύντηξης του ηλίου-3 σε 70%, για σύγκριση το κάρβουνο και το φυσικό αέριο για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας έχουν απόδοση κάπου 20%.

Το ήλιο-3 μεταδίδεται με τους ηλιακούς ανέμους, αλλά το γήινο μαγνητικό πεδίο αναγκάζει το ισότοπο αυτό να απομακρυνθεί μακριά. Χάρη στο αμελητέα μαγνητικό πεδίο του το φεγγάρι επιτρέπει στο ήλιο-3 να καθίσει πάνω στον ρεγκόλιθο, το στρώμα του βράχου και της σκόνης που καλύπτει το φεγγάρι. Η ύπαρξη του ηλίου-3 στη Σελήνη επαληθεύεται από δείγματα που έφεραν πίσω οι αποστολές Απόλλων και Luna. Ο γεωλόγος και αστροναύτης Harrison Schmitt απέκτησε και ανέλυσε πάνω από 200 κιλά σεληνιακών βράχων που πάρθηκαν κατά τη διάρκεια της αποστολής Απόλλων 17 το 1972.

Το ήλιο-3 υπάρχει στη Γη μας, αλλά σε πολύ μικρές ποσότητες. Το τρίτιο (υδρογόνο με δύο νετρόνια, ή το δευτέριο με ένα νετρόνιο) με φυσικό τρόπο διασπάται σε ήλιο-3 με την πάροδο του χρόνου. Το ήλιο-3, επίσης, δημιουργείται παραδόξως κι ως υποπροϊόν των δοκιμών πυρηνικών όπλων. Οι ΗΠΑ έχουν αποθέματα ηλίου-3 μόνο 30 κιλά, πολύ λιγότερο από τους θεωρητικούς 25 τόνους του ηλίου-3 που είναι απαραίτητο για να λύσει τις ενεργειακές ανάγκες της χώρας αυτής σε ένα χρόνο.

Η απόκτηση του ηλίου-3 από το ‘κάλυμμα’ του σεληνιακού εδάφους δεν θα είναι εύκολη.

Οι καλύτερες δυνατές εκτιμήσεις του ηλίου-3 που περιέχει είναι 50 μέρη ανά δισεκατομμύριο στο σεληνιακό έδαφος, άρα πρέπει να συγκεντρώσουμε εκατομμύρια τόνους σεληνιακού εδάφους για να συλλέξουμε αρκετό ήλιο-3 για να είναι χρήσιμο σε αντιδράσεις σύντηξης στη Γη.

Θα πρέπει να είμαστε τόσο πρόθυμοι να αφαιρέσουμε μετάλλευμα από το φεγγάρι και να καταστρέψουμε την επιφάνειά του για να έχουμε μια καθαρή πηγή ενέργειας για τη Γη;

Μετά την εξόρυξη του σεληνιακού βράχου, το ήλιο-3 χωρίζεται με τη θέρμανση της μάζας του πάνω από 600 βαθμούς Κελσίου, μια διαδικασία που καταναλώνει μεγάλη ποσότητα ενέργειας.

Και εν τω μεταξύ, η μεταφορά μεγάλων ποσοτήτων ηλίου-3 στη Γη θα είναι άλλο ένα πρόβλημα. Ένα διαστημικό σκάφος θα ήταν πιθανό να μεταφέρει μόνο μερικούς τόνους ηλίου-3 ως φορτίο, για να πούμε ότι θα έχουμε αρκετό ήλιο-3 για τις ενεργειακές ανάγκες του πλανήτη. Έτσι, είναι πιθανό ότι το ήλιο-3 είναι πιο πιθανό να γίνει πηγή καυσίμων για τις σεληνιακές αποικίες, εξαλείφοντας την ανάγκη για συμπληρωματικές προμήθειες καυσίμων και δαπανηρές πτήσεις προς και από τη Γη.

Λόγω της προσπάθειας και της ενέργειας που απαιτείται για την εξόρυξη του ηλίου-3, τη θερμότητα, και τη μεταφορά προς τη Γη, δεν θα είναι μια φθηνή πηγή ενέργειας, αλλά μια καθαρή εναλλακτική λύση, που πιθανόν να πρέπει να στραφούμε στα επόμενα 100 χρόνια. Τα συχνά ταξίδια στο φεγγάρι μπορεί επίσης να ανοίξουν την σεληνιακή τουριστική βιομηχανία, καθώς οι επιβάτες θα ταξιδεύουν μαζί με τα μεταλλικά κουτιά του ηλίου-3 που προορίζονται για χρήση σε αντιδράσεις σύντηξης πίσω στη Γη.

Ποιοί όμως θα εκμεταλλευτούν και θα ελέγχουν τις ενεργειακές πηγές της Σελήνης; Το καλύτερο θα είναι να υπάρχει μια ομάδα κρατών κι όχι μια ιδιωτική εταιρεία.

Η ρωσική εταιρεία Energia ισχυρίστηκε το 2006 ότι θα έχει μια μόνιμη βάση στο φεγγάρι το 2015 και θα αρχίσει τη συγκομιδή του ηλίου-3 από το 2020.

Όμως, η εταιρεία φαίνεται να είναι πολύ πίσω στο χρονοδιάγραμμα για να γίνουν αυτοί οι ισχυρισμοί πραγματικότητα.

Ένα μονοπώλιο στην καθαρή ενέργεια θα εκτοξεύσει κάθε μεγάλο έθνος σε "υπερισχυρό" έθνος. Μήπως θα το δούμε αυτό να συμβαίνει τον επόμενο αιώνα;

Αλλά ακόμη και αν τα αποθέματα του ηλίου-3 της Σελήνης κοστίζουν πολύ ακριβά για να μεταφερθούν πίσω στη Γη, ο μοναδικός μας φυσικός δορυφόρος μας, θα μπορούσε μια μέρα να γίνει διαστημικό "βενζινάδικο" για τα σκάφη που θα ταξιδεύουν στο διάστημα, καθώς η ανθρωπότητα θα ταξιδεύει προς τα αστέρια.

Πηγή: io9.com

Σχόλιο:Ειναι λάθος η εκτίμηση για το κόστος μεταφοράς του ηλίου-3 γιατι η ανάπτυξη της Σελήνης θα μειώσει αισθητα το κόστος και οι πτησεις θα ειναι συνεχείς και συχνές εξάλλου η ανάγκη για νέες πηγές ενέργειας(το πετρέλαιο δεν είναι ατελείωτο) μαζί με το πρόβλημα υπερθέρμανσης του Πλανήτη κανουν την λύση της πυρηνικής σύντηξης την τέλεια λύση.

Εξάλλου εδω μιλάνε για Ορυχεία σε κοντινούς αστεροειδείς «από την επόμενη δεκαετία»(Δημοσίευση 25/4/2012) με κοστος δις δολ.

http://www.astrovox.gr/forum/viewtopic.php?t=15547

Όσο απαράλλαχτο μοιάζει το φεγγάρι τόσο αλλάζει.

Όσο κι αν δείχνει ίδιο και απαράλλαχτο, το φεγγάρι δεν ήταν πάντα όπως φαίνεται σήμερα. Οι κρατήρες και οι σχηματισμοί στην επιφάνεια της σελήνης άλλαζαν διαρκώς.

Τη φαινομενική «στασιμότητα» που κάνει τον δορυφόρο της Γης να μοιάζει λες και δεν εξελίσσεται ποτέ έρχεται να ανατρέψει το καταπληκτικό βίντεο του παρατηρητηρίου της NASA, Lunar Reconnaissance Orbiter!

Χάρη στη δουλειά των επιστημόνων, μπορούμε να έχουμε μια πληρέστερη άποψη για την ιστορία του φεγγαριού.

Να πώς εξελίχθηκαν λοιπόν τα πράγματα...

Νιλ Άρμστρονγκ: «Πιστεύαμε ότι είχαμε μόνο 50% πιθανότητες προσελήνωσης»

Οι αστροναύτες της ιστορικής πτήσης Απόλλων 11 που κατέκτησε τη Σελήνη το 1969 πίστευαν ότι είχαν 50% πιθανότητες να επιτύχουν την προσελήνωση, διηγήθηκε ένας από την ομάδα τους, ο 82χρονος σήμερα Νιλ Άρμστρονγκ, σε συνέντευξη που παραχώρησε στην Ένωση Ορκωτών Λογιστών Αυστραλίας (CPA).

«Πίστευα ότι είχαμε 90% πιθανότητες να επιστρέψουμε σώοι στη Γη μετά την πτήση αυτή αλλά μόνο 50% πιθανότητες να προσεληνωθούμε κατά την πρώτη αυτή προσπάθεια», είπε ο 82χρονος Άρμστρονγκ, ο πρώτος άνθρωπος που περπάτησε στο Φεγγάρι.

Ιδιαίτερα φειδωλός στις συνεντεύξεις, ο Άρμστρονγκ παραχώρησε πέρυσι μαγνητοσκοπημένη συνέντευξη περίπου μιας ώρας στην Αυστραλιανή Ένωση Ορκωτών Λογιστών κατά τη διάρκεια μιας διαμονής του στη Αυστραλία. Η συνέντευξη διατίθεται στον ιστότοπο της ένωσης.

http://thebottomline.cpaaustralia.com.au/

«Ένα μήνα πριν από την εκτόξευση του Απόλλων 11 είχαμε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι είχαμε προετοιμαστεί επαρκώς για να επιχειρήσουμε να κατεβούμε στην επιφάνεια» της Σελήνης, τόνισε.

Ο Άρμστρονγκ φέρεται να δέχτηκε κατ' αρχήν να παραχωρήσει τη συνέντευξη στην CPA, γιατί ο πατέρας του ήταν κι αυτός ορκωτός λογιστής, εξήγησε ο πρόεδρος της ένωσης Αλεξ Μαλέι.

Ο Άρμστρονγκ ήταν ο κυβερνήτης της πρώτης αμερικανικής αποστολής στο Φεγγάρι με το διαστημόπλοιο Απόλλων 11, στην οποία μετείχαν επίσης οι αστροναύτες Μπαζ Ολντριν και Μάικλ Κόλινς. Ο πύραυλος εκτοξεύθηκε στις 16 Ιουλίου του 1969 από το διαστημικό κέντρο της NASA στο Ακρωτήριο Κανάβεραλ στη Φλόριντα.

Ο κυβερνήτης της αποστολής μαζί με τον Ολντριν επιβιβάστηκαν στη σεληνάκατο «Αετός» που προσεληνώθηκε στις 20 Ιουλίου του 1969, με τον Άρμστρονγκ να είναι ο πρώτος άνθρωπος που πάτησε το πόδι του στην επιφάνεια της Σελήνης, εξασφαλίζοντας τη θέση του στην ιστορία.

«Είναι ένα μικρό βήμα για τον άνθρωπο, ένα άλμα για την ανθρωπότητα...», είχε πει τη στιγμή εκείνη.

Aποστολή GRAIL συνέχεια. ΗΠΑ, Ρωσία, Ινδία και Κίνα κατευθύνονται προς τη Σελήνη.

Δύο συσκευές GRAIL της NASΑ για τη μελέτη της Σελήνης έχουν ολοκληρώσει τη βασική αποστολή τους και ετοιμάζονται για την έναρξη της παρατεταμένης, η οποία ξεκινά στο τέλος του Αυγούστου. Οι επόμενες εκτοξεύσεις για τη Σελήνη σχεδιάζονται ήδη για το επόμενο έτος. Αν και οι κύριοι σκοποί τους είναι επιστημονικοί, το κυνήγι της Σελήνης, που ξεδιπλώνεται, πιθανώς σχετίζεται ήδη όχι μόνο με την επιστήμη.

Το πρόγραμμα GRAIL (συντομογραφία για το Gravity Recovery And Interior Laboratory, Eργαστήριο μελέτης βαρύτητας και εσωτερικών δομών, που ξεκίνησε στις 10 Σεπτεμβρίου του 2011) είναι αρκετά απλό στην ουσία του και ταυτοχρόνως πολύπλοκο από τεχνική άποψη. Αποτελείται από δύο σχεδόν πανομοιότυπα σκάφη (αν και είναι πανομοιότυπα ως προς το φορτίο, από τις ιδιαιτερότητες της αποστολής μέρος των συσκευών είναι τοποθετημένα με διαφορετικό τρόπο), τα οποία ακολουθούν υο ένα το άλλο σε μία και αυτή χαμηλού ύψους και σχεδόν κυκλική τροχιά γύρω από τους πόλους. Το κύριο εργαλείο επί του σκάφους - είναι ένα σύστημα LGRS (συντομογραφία του Lunar Gravity Ranging System, Σύστημα αξιολόγησης της σεληνιακής βαρύτητας), στην πραγματικότητα είναι ένα σύμπλεγμα από πομπούς και κεραίες για την αποστολή και λήψη σημάτων, που είναι αναγκαία ώστε όσο γίνεται με τη μεγαλύτερη ακρίβεια να μετρηθεί η απόσταση μεταξύ των δύο σκαφών. Όταν και τα δύο σκάφη GRAIL-B και GRAIL-A περνούν πάνω από περιοχές με μεγαλύτερη ή μικρότερη συγκέντρωση μάζας (και, κατά συνέπεια, με μεγαλύτερη ή μικρότερη ισχύ της βαρύτητας), η σχετική ταχύτητα τους και η θέση τους μεταβάλλεται. Αυτές οι αλλαγές μπορούν να μετρηθούν και στη συνέχεια με βάση αυτές να καταγραφεί η μορφή του βαρυτικού πεδίου της Σελήνης.

Η μέθοδος αυτή ήταν γνωστή ακόμη από την εποχή των πρώτων αποστολών στη Σελήνη, αλλά στο βαθμό που αναπτύσσεται η τεχνολογία αυξάνεται και η ακρίβεια των μετρήσεων. Η απόσταση μεταξύ των συσκευών GRAIL μπορεί να καταμετρηθεί με ακρίβεια έως και μερικά μικρόν. Για την επίτευξη αυτής της ποιότητας χρειάστηκαν σχεδόν δύο μήνες, κατά τη διάρκεια των οποίων οι συσκευές σταδιακά ανέβαιναν στην τροχιά εργασίας τους.

Τα δεδομένα των GRAIL σε συνδυασμό με λεπτομερείς τοπογραφικούς χάρτες της Σελήνης και τα στοιχεία της σύνθεσης της σεληνιακής επιφάνειας, θα πρέπει να βοηθήσουν στη μελέτη της εσωτερικής δομής του δορυφόρου μας, της κατανομής της μάζας στο φλοιό του και ως αποτέλεσμα - της εξέλιξής της, καθώς και το πώς η Σελήνη αντιδρά στη βαρυτική έλξη της Γης.

Εκτός από αυτά τα αμιγώς επιστημονικά καθήκοντα, τα στοιχεία για το σεληνιακό βαρυτικό πεδίο είναι αναγκαία για την εκμετάλλευση του δορυφόρου μας. Παρά το γεγονός ότι μέχρι σήμερα οι διαστημικές υπηρεσίες του κόσμου αναπτύσσουν σε μεγαλύτερο βαθμό επιστημονικά προγράμματα, η ιδέα του εποικισμού ή τουλάχιστον της μελέτης της Σελήνης από τους ανθρώπους είναι όπως και πριν ζωντανή. Ίσως τώρα περισσότερο ζωντανή από ποτέ.

Το μόνο ερώτημα είναι ποιος και γιατί θέλει να πετάξει στο Φεγγάρι.

Η βασική αποστολή του GRAIL έληξε νωρίτερα από το αναμενόμενο: σύμφωνα με τους επικεφαλής του προγράμματος ήδη αυτή τη στιγμή οι συσκευές έχουν μεταδώσει στη Γη όλες τις πληροφορίες, που είχε προγραμματιστεί να ληφθούν σε αυτό το στάδιο. Στα τέλη Αυγούστου θα ξεκινήσει η παρατεταμένη αποστολή, η οποία θα ολοκληρωθεί στις αρχές Δεκεμβρίου. Κατά τη διάρκειά της οι συσκευές θα πραγματοποιήσουν ένα πείραμα σε ακόμη χαμηλότερη τροχιά (το μέσο ύψος θα είναι περίπου 23 χλμ.). Επίσης θα συνεχίσει την εργασία του το δεύτερο εργαλείο του εξοπλισμού των σκαφών, η κάμερα MoonKAM, η οποία προορίζεται όχι τόσο για την επίλυση επιστημονικών, όσο εκπαιδευτικών σκοπών: την εικόνα που μεταδίδει την παραλαμβάνουν και την επεξεργάζονται φοιτητές.

Το Μάιο του επόμενου έτους η NASA προγραμματίζει να στείλει άλλη μία συσκευή στη Σελήνη, την αποστολή LADEE (Lunar Atmosphere and Dust Environment Explorer, Εξερευνητής της σεληνιακής ατμόσφαιρας και του περιβάλλοντος σκόνης), η οποία θα συμπληρώσει τον στολίσκο των αμερικανικών σκαφών γύρω από το δορυφόρο μας (εκτός από το GRAIL, σ' αυτόν εντάσσονται οι συσκευές ARTEMIS και LRO).

Σεληνιακά σχέδια για το επόμενο έτος ετοιμάζει και η Κίνα, η οποία θέλει να εγκαταστήσει στη Σελήνη τη συσκευή Chang'e 3 που θα διαθέτει σεληνάκατο.

Το ρωσικό πρόγραμμα "Luna-Glob", που είναι ήδη χωρισμένο σε δύο ανεξάρτητες σχετικά εκτοξεύσεις μιας τροχιακής συσκευής και ενός σκάφους προσεδάφισης, καθώς και το "Luna-Resource" (από κοινού με το ινδικό πρόγραμμα Chandrayaan 2) - είναι έργα των επόμενων ετών.

Προς το παρόν μένει λίγο πίσω η Ευρώπη, στα σχέδια της οποίας δεν υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο επιστημονικό σεληνιακό πρόγραμμα, εκτός από τη γενική επιδίωξη για μια επανδρωμένη αποστολή στη Σελήνη. Επιπλέον στα διαστημικά κράτη μπορεί να προστεθεί και το ευρύ κοινό: συνεχίζεται ο αγώνας για το βραβείο της ομάδας της Google, η οποία θα μπορέσει έως το 2015 να προσεδαφίσει και να μετακινήσει στην επιφάνεια της Σελήνης μια σεληνάκατο.

Εκτιμάται ότι η περίοδος έως το 2020 θα είναι αφιερωμένη στην επιστημονική μελέτη της Σελήνης, την οποία θα ακολουθήσουν επανδρωμένες αποστολές στο δορυφόρο της Γης και, πιθανώς, η κατασκευή μιας σεληνιακής βάσης.

Φαίνεται ότι γινόμαστε μάρτυρες του δεύτερου κυνηγιού για τη Σελήνη, αν και πρόκειται για λιγότερο σκληρή διεκδίκηση από ό,τι εκείνη της δεκαετίας του 1960.

Η Σελήνη γίνεται και πάλι αρένα όχι τόσο της επιστημονικής μάχης, όσο της πολιτικής σύγκρουσης, ακόμη και των πολιτισμικών προσεγγίσεων.

Οι "παλαιές" διαστημικές δυνάμεις μιλούν για την εκμετάλλευση της Σελήνης προσεκτικά και υπογραμμίζουν την ανάγκη της διεθνούς συνεργασίας, καθώς και την ανάπτυξη μακροπρόθεσμων στόχων παραμονής στο δορυφόρο μας. Τα "νεώτερα" μέλη της διαστημικής λέσχης, πρώτα απ' όλα η Κίνα και το Ιράν, φαίνεται ότι δεν θεωρούν αυτά τα ζητήματα ύψιστης σημασίας. Από την άποψη αυτή η Σελήνη είναι ήδη ενδιαφέρουσα όχι ως αντικείμενο επιστημονικής μελέτης. Ένας από τους στόχους της «διαστημικής κούρσας» των μέσων του περασμένου αιώνα (εκτός από τους στρατιωτικούς) ήταν να αποδείξει ποιο σύστημα, το καπιταλιστικό ή το σοσιαλιστικό, είναι πιο αποτελεσματικό. Σε γενικές γραμμές αυτά τα καθήκοντα εξακολουθούν να υφίστανται και στον 21ο αιώνα.

Μικρές ειδήσεις.

Iωάννης Παρασκευόπουλος: Ο διαπρεπής Έλληνας αστρονόμος με... δικό του κρατήρα στη Σελήνη!

O Iωάννης Παρασκευόπουλος υπήρξε διακεκριμένος Έλληνας αστρονόμος, με σημαντική καριέρα στη Νότια Αφρική. Στους διεθνείς αστρονομικούς κύκλους είναι γνωστός με το αγγλικό του όνομα John S. Paraskevopoulos και στους συνεργάτες του ως Dr Paras.

Γεννήθηκε στις 20 Ιουνίου 1889 στον Πειραιά και σπούδασε στη Φυσικομαθηματική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Δούλεψε ως πανεπιστημιακός βοηθός στα εργαστήρια Φυσικής και Χημείας, αλλά η επιστημονική του καριέρα διεκόπη, λόγω των Βαλκανικών Πολέμων και του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, καθώς αναγκάστηκε να υπηρετήσει για εννιά χρόνια στον στρατό.

Μετά την αφυπηρέτησή του το 1919 μετέβη με υποτροφία στις Ηνωμένες Πολιτείες, προκειμένου να διευρύνει τις γνώσεις του στην Αστρονομία, αλλά και να διερευνήσει τις συνθήκες για την αγορά ενός μεγάλου τηλεσκοπίου από το Αστεροσκοπείο Αθηνών. Δούλεψε δύο χρόνια στο Αστεροσκοπείο Yerkes του Πανεπιστημίου του Σικάγου, όπου γνώρισε και παντρεύτηκε την αμερικανίδα συνάδελφό του Ντόροθυ Μπλοκ.

Ο νιόπαντρος Παρασκευόπουλος επέστρεψε το 1921 στην Αθήνα, όπου ανέλαβε επικεφαλής του Αστρονομικού Τμήματος του Εθνικού Αστεροσκοπείου.

Η έλλειψη επαρκών πιστώσεων για την αγορά ενός σύγχρονου τηλεσκοπίου τον έκανε να ξενιτευτεί και πάλι, αυτή τη φορά στην Αρεκίπα του Περού, όπου το Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ είχε εγκαταστήσει ένα αστρονομικό σταθμό (1923). Το 1927 ο σταθμός μετακόμισε στη Νότια Αφρική, μαζί και ο Ιωάννης Παρασκευόπουλος, ο οποίος τον διηύθυνε μέχρι το τέλος της ζωής του.

Το έργο του Παρασκευόπουλου επικεντρώθηκε κυρίως στη μελέτη των κομητών, ένα ζεύγος των οποίων ανακάλυψε με τους συνεργάτες του.

Στη συλλογή του Χάρβαρντ βρίσκονται πάνω από 100.000 φωτογραφικές πλάκες από τις αστρονομικές του παρατηρήσεις.

Η διεθνής αστρονομική κοινότητα, για να τον τιμήσει, έδωσε το όνομά του σε ένα κρατήρα της Σελήνης, ο οποίος βρίσκεται στη σκοτεινή της πλευρά και έχει διάμετρο 94 χιλιόμετρα (Paraskevopoulos Crater).

Ο Ιωάννης Παρασκευόπουλος αναδείχθηκε σε ηγετική προσωπικότητα του Ελληνισμού της Νότιας Αφρικής. Αναγορεύτηκε σε επίτιμο διδάκτορα του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ και ήταν μέλος των Αστρονομικών Εταιρειών ΗΠΑ, Μεγάλης Βρετανίας, Γαλλίας και Νοτίου Αφρικής. Τιμήθηκε με τον Ταξιάρχη του Φοίνικα από την Ελληνική Πολιτεία και υπήρξε αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Αθηνών.

Πέθανε, έπειτα από σύντομη ασθένεια, στο Μπλουμφοντέιν της Νότιας Αφρικής στις 15 Μαρτίου 1951.

Η Ρωσία θα κατασκευάσει σούπερ βαρύ πύραυλο για πτήση προς τη Σελήνη.

Η Ρωσία, εφαρμόζοντας την αντίληψη της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Διαστήματος για την ανάπτυξη των συστημάτων τοποθέτησης σε τροχιά διαστημικών οχημάτων μέχρι το 2030, θα κατασκευάσει σούπερ βαρύ πύραυλο, προοριζόμενο για την εκτέλεση επανδρωμένης πτήσης προς τη Σελήνη.

Κατά την κατασκευή του θα χρησιμοποιούνται οι τεχνικές και οι τεχνολογικές βάσεις του υπερσύγχρονου μεταφορέα Angara.

Ο κύριος σκοπός της κατασκευής τέτοιου πυραύλου είναι να εξασφαλιστεί ως το 2028 η πτήση του επανδρωμέννου διαστημοπλοίου νέας γενιάς προς τη Σελήνη. Εκτός απ’ αυτό, ο πύραυλος αυτός προβλέπεται να χρησιμοποιείται και για την μεταφορά μη επανδρωμένων διαστημικών οχημάτων προς τους αστεροειδείς και άλλα ουράνια σώματα.

Βρετανική εταιρεία θα προσφέρει σε ιδιώτες ταξίδια στο φεγγάρι.

Μια βρετανική εταιρεία εισέρχεται δυναμικά στη βιομηχανία του διαστημικού τουρισμού προσφέροντας «εκδρομές» στη Σελήνη. Η Excalibur Almaz έχει αγοράσει σοβιετικό διαστημικό εξοπλισμό και όπως έκανε γνωστό τα ταξίδια θα ξεκινήσουν το 2015.

Σε πρώτη φάση πάντως τις σεληνιακές αποδράσεις θα μπορούν να απολαύσουν μόνο κροίσοι αφού για να κλείσει κάποιος θέση θα πρέπει να δώσει 124 εκατομμύρια ευρώ.

Η Excalibur Almaz έχει έδρα το νησί Μαν που βρίσκεται ανάμεσα στην Αγγλία και την Ιρλανδία και διέπεται από ένα ημιαυτόνομο διοικητικό καθεστώς. Η εταιρεία αγόρασε από τη Ρωσία εξοπλισμό και σχέδια που υπήρχαν στα σοβιετικά διαστημικά προγράμματα. Σε αυτά περιλαμβάνονται δύο διαστημικοί σταθμοί που είχαν σχεδιαστεί την εποχή του Ψυχρού Πολέμου για να λειτουργήσουν σε αποστολές κατασκοπείας.

Η εταιρεία Excalibur Almaz προμηθεύθηκε από τη ρωσική αμυντική-βιομηχανική εταιρεία «NPO Mashinostroenya» 4 χρησιμοποιημένες κάψουλες και 2 διαστημικούς σταθμούς «Almaz», οι οποίοι έχουν τεθεί εκτός λειτουργίας και τους εφοδίασαν με σύγχρονο ηλεκτρονικό εξοπλισμό και πρωτοποριακά υπολογιστικά προγράμματα. Οι κάψουλες είναι ικανές να μεταφέρουν στο σταθμό, που θα βρίσκεται σε τροχιά, πλήρωμα τριών ατόμων και να διασφαλίζουν την επιστροφή τους στη Γη. Μάλιστα καθεμιά από τις κάψουλες μπορεί να χρησιμοποιηθεί 15 φορές. Η δοκιμαστική πτήση πρέπει να γίνει το 2014.

Σύμφωνα με τον σχεδιασμό της εταιρείας στους σταθμούς αυτούς θα τοποθετηθούν κινητήρες προώθησης ώστε να μετατρέπονται σε διαστημόπλοια. Οι τουρίστες θα εισέρχονται αρχικά σε «κάψουλες» RRV με τις οποίες θα ταξιδεύουν στους σταθμούς οι οποίοι θα βρίσκονται σε τροχιά γύρω από τη Γη.

Κάθε φορά θα μπορούν να ταξιδέψεου τρία άτομα και αν και τόσο η κάψουλα όσο και ο σταθμός θα λειτουργούν με αυτόματους πιλότους οι διαστημικοί τουρίστες θα περνούν από εκπαίδευση ώστε να μπορούν να χειριστούν και οι ίδιοι τα σκάφη αν κριθεί απαραίτητο.

Ο σταθμός θα τίθεται σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη και οι επιβάτες θα απολαμβάνουν από σχετικά κοντινή απόσταση τον φυσικό μας δορυφόρο ολοκληρώνοντας μια πλήρη περιστροφή γύρω από αυτόν.

Η εταιρεία δηλώνει έτοιμη να κόψει τα πρώτα εισιτήρια για μια βόλτα στο φεγγάρι το 2015.

Εκτίμηση του πάγου που περιέχεται σε κρατήρα στο νότιο πόλο της Σελήνης.

Το διαστημικό όχημα της NASA LRO που βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη έχει στείλει στη Γη δεδομένα που δείχνουν ότι ο πάγος μπορεί να είναι έως και το 22 τοις εκατό του υλικού της επιφάνειας, μέσα σε έναν κρατήρα που βρίσκεται στο νότιο πόλο του φεγγαριού.

Η ομάδα της NASA με τη βοήθεια του λέιζερ από το διαστημόπλοιο LRO εξέτασε το δάπεδο του κρατήρα Shackleton. Βρήκαν λοιπόν ότι το πάτωμα του κρατήρα είναι πιο φωτεινό από εκείνα άλλων κρατήρων γύρω του, που σημαίνει ότι υπάρχουν μικρές ποσότητες πάγου. Οι πληροφορίες αυτές θα βοηθήσουν τους ερευνητές να κατανοήσουν τον σχηματισμό κρατήρα αλλά και να μελετήσουν άλλες περιοχές αχαρτογράφητες του φεγγαριού. Τα ευρήματα δημοσιεύονται στο περιοδικό Nature.

“Μας προκάλεσαν έκπληξη οι μετρήσεις της φωτεινότητας που δείχνουν πάγο και άλλες πτητικές ενώσεις πάνω στο φεγγάρι, δεδομένου των πολύ χαμηλών θερμοκρασιών στο εσωτερικό των πολικών κρατήρων της Σελήνης", λέει ο Gregory Neumann της NASA

Εκτός από τον πιθανό πάγο, ο χάρτης αποκάλυψε έναν εξαιρετικά διατηρημένο κρατήρα που έχει παραμείνει σχετικά αλώβητος από την γέννηση του, περισσότερα από τρία δισεκατομμύρια χρόνια πριν.

Ο κρατήρας, που πήρε το όνομά του από τον εξερευνητή της Ανταρκτικής Έρνεστ Σάκλετον, έχει βάθος 3,2 χιλιόμετρα και πλάτος πάνω από 21 χιλιόμετρα. Όπως ακριβώς οι περισσότεροι κρατήρες στο νότιο πόλο του φεγγαριού, η μικρή κλίση του άξονα περιστροφής της Σελήνης σημαίνει ότι το εσωτερικό του κρατήρα Shackleton είναι μόνιμα σκοτεινό και ως εκ τούτου πολύ ψυχρό.

Η αποστολή LCROSS έχει αποκαλύψει ότι το 5% της μάζας του γειτονικού κρατήρα Cabeus αποτελείται από παγωμένο νερό, μέχρι τώρα όμως δεν είχε γίνει ανάλογη διαπίστωση στον κρατήρα Σάκλετον. Μάλιστα η ιαπωνική αποστολή Kaguya που τον επισκέφτηκε δεν είχε εντοπίσει ίχνη πάγου σε αυτόν.Ο αρχικός κύριος στόχος του LRO ήταν να διεξάγει έρευνες που θα προετοιμάσουν τη μελλοντική σεληνιακή εξερεύνηση. Ξεκίνησε τον Ιούνιο του 2009, ολοκληρώνοντας την πρώτη αποστολή εξερεύνησης του και τώρα βρίσκεται στην κύρια αποστολή του.

Πηγή: NASA

Ποτάμια και λίμνες στη Σελήνη.

Στην επιφάνεια της Σελήνης δεν θα μπορούσε να υπάρξει νερό, παρά τον όρο “mare” – η θάλασσα στα Λατινικά - που χρησιμοποιείται στον χαρακτηρισμό τοποθεσιών της.

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%B5%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%AE_%CE%B8%CE%AC%CE%BB%CE%B1%CF%83%CF%83%CE%B1

Κι όμως στην παραπάνω εικόνα που λήφθηκε από το Lunar Reconnaissance της NASA Orbiter στις 9 Μαρτίου δείχνει την ροή υγρού που συνέβη πριν από 108 εκατομμύρια πριν - την εποχή που δημιουργήθηκε ο κρατήρας Tycho

http://www.universetoday.com/87146/spectacular-view-from-lro-of-tycho-craters-central-uplifts/

(O "ποταμός" της φωτογραφίας βρίσκεται στην νοτιοανατολική πλευρά του κρατήρα Tycho).

Οι κρατήρες στη Σελήνη δημιουργούνται από την πρόσκρουση μετεωριτών (ή κομητών ή αστεροειδών) στην επιφάνειά της. Όταν προσκρούουν στην επιφάνεια της Σελήνης έχουν ταχύτητες από 10 έως 60 km / sec, αρκετή για να απελευθερωθεί τόση ενέργεια, ικανή να λιώσει μέρος των συγκρουομένων βράχων.

Η ροή της λιωμένης μάζας του μετεωρίτη - που θα περιείχε και πάγο - δημιούργησε το "ποτάμι" που βλέπουμε στην φωτογραφία.

Η φωτογραφία που ακολουθεί δείχνει μια μεγάλη "λίμνη" (4,5 χιλιόμετρα μήκος και 2,1 πλάτος) στην οποία η ροή τερματίστηκε.

16 Ιουλίου 1969 και Απόλλων 11: "Μικρό βήμα, μεγάλο άλμα"

16 Ιουλίου 1969. Ώρα 13:32 UTC. 700.000.000 άτομα καρφωμένα μπροστά στους τηλεοπτικούς τους δέκτες. Το πρόγραμμα Απόλλων της ΝASA με την αποστολή του Απόλλων 11 ήταν γεγονός. Τέσσερις μέρες αργότερα ο Νηλ Άρμστρονγκ θα γινόταν ο πρώτος άνθρωπος που θα πατούσε στο φεγγάρι.

Ας δούμε όμως πως ξεκίνησε η επιχείρηση που επιβεβαίωσε την «προφητεία» του Ιουλίου Βερν στο μυθιστόρημά του «Από τη Γη στη Σελήνη» έναν αιώνα πριν.

Η εκτόξευση έγινε από το Διαστημικό Κέντρο Κένεντι με τον πύραυλο «Κρόνος 5» να μεταφέρει το διαστημόπλοιο «Κολούμπια», τη σεληνάκατο «Αετός» και το τριμελές πλήρωμα της διαστημικής αποστολής που αποτελούνταν από τους αστροναύτες Νηλ Άρμστρονγκ (αρχηγός της αποστολής), Έντουιν «Μπαζ» Όλντριν (κυβερνήτης της σεληνακάτου) και Μάικλ Κόλινς (κυβερνήτης του διαστημοπλοίου).

Και οι τρεις ήταν 39 ετών, έμπειροι πιλότοι μαχητικών αεροσκαφών και δοκιμασμένοι αστροναύτες.

Όλα έβαιναν καλώς μέχρι να αρχίσει το δυσκολότερο σημείο της αποστολής που προέβλεπε την αποκόλληση της σεληνάκατου από το διαστημόπλοιο και την τροπή της σε πορεία προς τη θάλασσα της Ηρεμίας, το μέρος που είχε επιλεχθεί από τη NASA για την προσσελήνωση. Λίγο έλειψε όμως να θυμόμαστε αυτό το συμβάν ως τραγικό.

Κατά τη διάρκεια της πορείας της σεληνακάτου προς τη Σελήνη το αυτόματο σύστημα πλοήγησης υπέστη βλάβη και ο κυβερνήτης Άρμστρονγκ ανέλαβε να πιλοτάρει το σκάφος με το χειροκίνητο σύστημα. Κατόρθωσε να το προσσεληνώσει οριακά έχοντας καύσιμα μόνο για 30 δευτερόλεπτα. Μετά από 195 ώρες 18 λεπτά και 35 δευτερόλεπτα από την εκτόξευση η πολυπόθητη στιγμή έφτασε.

Ο Νηλ Άρμστρονγκ άνοιξε την πόρτα της σεληνακάτου και πάτησε το πόδι του στη Σελήνη λέγοντας στο Κέντρο Ελέγχου του Χιούστον: «Ένα μικρό βήμα για τον άνθρωπο, ένα μεγάλο άλμα για την ανθρωπότητα» ενώ ο Όλντριν τον ακολούθησε αναφωνώντας: «Υπέροχη… Υπέροχη Μοναξιά!».

Αφού συνέλεξαν υλικό, τράβηξαν φωτογραφίες, κράτησαν σημειώσεις και εγκατέστησαν μηχανήματα για παρατηρήσεις, τοποθέτησαν την αμερικανική σημαία και μια πλακέτα εκ μέρους όλης της ανθρωπότητας, που απεικόνιζε τα δύο ημισφαίρια και έγραφε: «Είμαστε άνθρωποι από τον Πλανήτη Γη, οι πρώτοι που πάτησαν το πόδι τους στη Σελήνη. Ήρθαμε με ειρηνικό σκοπό εκ μέρους όλης της ανθρωπότητας. Ιούλιος 1969 μ.Χ.».

Η αποστολή τους σε αυτό το σημείο είχε λήξει. Οι δύο αστροναύτες επέστρεψαν στη σεληνάκατο με φορτίο 22 κιλών από το υλικό που συνέλεξαν. Μετά από επτά ώρες ξεκούρασης οι τρεις αστροναύτες με το «Κολούμπια» ξεκίνησαν το ταξίδι της επιστροφής στη Γη, που διάρκεσε τρεις μέρες.

Οι αστροναύτες του Απόλλων 11 προσθαλασσώθηκαν στον Ειρηνικό Ωκεανό, κοντά στη νήσο Ουέηκ, στις 24 Ιουλίου 1969. Αμέσως μετά την περισυλλογή τους τοποθετήθηκαν σε καραντίνα επί τρεις εβδομάδες, για το φόβο ύπαρξης τυχόν άγνωστων μικροβίων που μπορεί να έφεραν από τη Σελήνη στη Γη.

Μετά την έξοδό τους τιμήθηκαν σε πολλές πόλεις των ΗΠΑ όσο και σε ξένες χώρες στις οποίες περιόδευσαν.

Σχολιο:Δυστυχώς η προσπάθεια αυτη εμεινε στη μέση χωρις συνεχεια εφόσον ο ουσιαστικός στόχος της ηταν η αναπτέρωση του ηθικού των Αμερικανών που είχε πληγεί από τις διαστημικές επιτυχίες των Σοβιετικών.Ας ελπίσουμε για ενα νέο ουσιαστικο ξεκίνημα αυτη την δεκαετία.

Κατονομάστηκαν οι προθεσμίες υλοποίησης του ρωσικού σεληνιακού προγράμματος.

Η Ρωσία θα είναι σε θέση να επιστρέψει τις χαμένες δυνατότητές της στον τομέα των διαστημικών ερευνών μετά την επιτυχή υλοποίηση του σεληνιακού της προγράμματος, δήλωσε την Παρασκευή ο γενικός διευθυντής της επιστημονικής-κατασκευαστικής μονάδας Λάβοτσκιν Βίκτορ Χάρτοφ στη διεθνή αεροπορική έκθεση Farnborough-2012.

«Πρέπει το 2015 να επιστρέψουμε στη Σελήνη και να αποβιβαστούμε με το σοβιετικό στιλ, ώστε να αποδείξουμε στους πάντες και το βασικότερο στον εαυτό μας, ότι θυμόμαστε όλα όσα ήταν σε θέση να κάνει η Σοβιετική Ένωση», είπε. Νωρίτερα είχε ανακοινωθεί ότι η Ρωσία διόρθωσε τα σχέδια εξερεύνησης του Ηλιακού συστήματος μετά το ατύχημα στη συσκευή Phobos-Grunt. Σύμφωνα με τα νέα σχέδια, εκτιμάται ειδικότερα ότι θα υλοποιηθεί το ρωσικό πρόγραμμα Luna-Glob, σύμφωνα με το οποίο θα εκτοξευθούν το 2015 και το 2016 δύο διαστημικά σκάφη προς το δορυφόρο της Γης.Εν συνεχεία θα υλοποιηθεί η ρωσο-ινδική αποστολή Luna-Resurs.

Στη Ρωσία σχεδιάζουν διαστημόπλοια για επανδρωμένες πτήσεις στη Σελήνη.

Το πρώτο διαστημόπλοιο για επανδρωμένες πτήσεις στη Σελήνη θα κατασκευαστεί στη Ρωσία μετά το 2018, δήλωσε ο γενικός διευθυντής του Επιστημονικού-Ερευνητικού Ινστιτούτου Μηχανοκατασκευών Γκενάντι Ράικουνοφ.

Κατά τα λεγόμενά του, η εργασία για το σχέδιο αυτό έχει ήδη αρχίσει.

Το 2015 θα πραγματοποιηθούν οι δοκιμαστικές μη επανδρωμένες εκτοξεύσεις του νέου διαστημοπλοίου, ενώ το 2018 έχει προγραμματιστεί η πρώτη επανδρωμένη εκτόξευση.

Εν συνεχεία πρέπει να δημιουργηθούν σκάφη για προσέγγιση και αναχώρηση από το έδαφος της Σελήνης, διατροχιακά ρυμουλκά, διαστημόπλοια τεχνικής εξυπηρέτησης και επισκευής των διαστημικών σκαφών στο Διάστημα.

Η Ρωσία σχεδιάζει να προσεληνωθεί ως το 2018.

Η Ρωσία άρχισε την εκπόνηση επανδρωμένων διαστημοπλοίων για πτήσεις στη Σελήνη.

Οι δοκιμαστικές εκτοξεύσεις θα αρχίσουν το 2015.

Εκτός αυτού, οι Ρώσοι επιστήμονες θέλουν να κατασκευάσουν διαστημόπλοια για προσεδάφιση στη Σελήνη και αποσελήνωση, διατροχιακά ρυμουλκά και διαστημόπλοιο για τεχνική εξυπηρέτηση των τροχιακών συσκευών.

Η «Ρωσκόσμος» επεξεργάζεται στρατηγική ανάπτυξης της χώρας στην τροχιά της Γης και υψηλότερα ως το 2030. Σ΄ αυτή τη στρατηγική περιλαμβάνεται ακριβώς και η εξερεύνηση της επιφάνειας της Σελήνης. Υπό τον όρο της δέουσας χρηματοδότησης η Ρωσία στο μέλλον θα μπορεί να κατασκευάσει ακόμα και βάση στο μοναδικό δορυφόρο του πλανήτη μας, είπε ο αρχισυντάκτης του εντύπου «Ειδήσεις της κοσμοναυτικής» Ίγκορ Μαρίνιν:

- Σήμερα στη Σελήνη έχουν ανακαλυφθεί αρκετά μεγάλα αποθέματα νερού. Αυτό σημαίνει ότι για την αξιοποίηση της Σελήνης δεν χρειάζεται να μεταφέρεται εκεί νερό από τη Γη. Δηλαδή και η ενέργεια, και το οξυγόνο και πολλές άλλες χημικές ουσίες, που αποτελούν καύσιμο, θα μπορούν να λαμβάνονται άμεσα στη Σελήνη. Γι΄αυτό η αξιοποίηση της Σελήνης θα είναι πολύ πιό φθηνή, από ότι νομίζαμε τη δεκαετία του ΄70 του περασμένου αιώνα.

Νωρίτερα εκπρόσωποι της Ρωσκόσμος έκαναν δηλώσεις ότι διεξάγουν συνομιλίες με τους ευρωπαίους και τους αμερικανούς ομόλογούς τους. Ωστόσο τα σχέδια με τους εταίρους από την Ινδία και την Κίνα έχουν πολύ περισσότερες πιθανότητες επιτυχίας, είναι πεπεισμένος ο συντάκτης του περιοδικού «Αβιαπανοράμα» Σεργκέι Πούχοφ:

- Τη ρωσική πυραυλο-διαστημική βιομηχανία την περιμένει καλή προοπτική συνεργασίας με την Ινδία και την Κίνα. Εκτός αυτού έχουμε διαστημικό πρόγραμμα δημιουργίας υπερσύχρονου συγκοινωνιακού διαστημικού συστήματος, την εκπόνηση του οποίου προωθούν σήμερα οι σχεδιαστές μηχανολόγοι.

Η Σελήνη είναι το πλησιέστερο προς τη Γη και το καλύτερα ερευνημένο ουράνιο σώμα.

Το 1967 οι γήινοι υπόγραψαν σε κυβερνητικό επίπεδο Συνθήκη για τις αρχές δραστηριότητας των κρατών σε ό,τι αφορά την εξερεύνηση και χρησιμοποίηση του διαστημικού χώρου, συμπεριλαμβανομένης και της Σελήνης και άλλων ουράνιων σωμάτων.

Βάσει αυτής της Συνθήκης κανείς δεν μπορεί να ιδιοποιείται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο εδάφη σε πλανήτες ή στους δορυφόρους τους. Εκτός αυτού, στη Σελήνη δεν επιτρέπονται οι δοκιμές πυρηνικών όπλων και η κατασκευή στρατιωτικών βάσεων. Γι΄αυτό στο προσεχές μέλλον η Σελήνη έχει πιθανότητες να καταστεί όχι μόνο αντικείμενο στο διάστημα για καρποφόρα συνεργασία μεταξύ των χωρών,

αλλά και το μοναδικό στο ηλιακό σύστημα ουράνιο σώμα, στο οποίο θα υπάρχει ζωή και δεν θα υπάρχουν πολεμικές συγκρούσεις.

Στις 15/5/2012 εγραφα αν:

Θα μπορούσε το ήλιο-3(Σελήνη) να λύσει πραγματικά τα ενεργειακά προβλήματα της Γης;

Κατι ακομα σχετικό.

Οι επιστήμονες θα εξασφαλίσουν ενέργεια στους γήινους για 5000 χρόνια.

Η κύρια πηγή ενέργειας, κατά τη γνώμη του Βλαντισλάβ Σεβτσένκο διδάκτορα Φυσικών και Μαθηματικών Επιστημών, επικεφαλής του Τμήματος Έρευνας της Σελήνης του Αστρονομικού Ινστιτούτου του Κρατικού Πανεπιστημίου της Μόσχας, μπορεί να γίνει το ήλιο-3, τα αποθέματα του οποίου υπάρχουν στη Σελήνη.

Το κόστος ενός τόνου αυτής της ουσίας θα ανέρχεται περίπου σε ένα δισεκατομμύριο δολάρια, αλλά θα είναι αρκετοί μόνο οι 25 τόνοι του ηλίου-3 για την εξασφάλιση των κατοίκων της Γης με ενέργεια κατά τη διάρκεια ενός έτους.

Επί του παρόντος, αυτό το ισότοπο εξορύσσεται στη Γη σε πολύ μικρές ποσότητες, όλο κιόλο μερικών δεκάδων γραμμαρίων το χρόνο, ενώ στη Σελήνη τα αποθέματα του ηλίου-3, σύμφωνα με στις χαμηλότερες εκτιμήσεις, ανέρχονται σε περίπου 500.000 περίπου τόνους.