Εξωπλανήτες.

Ένα πλανητικό σύστημα από την Αυγή του Κόσμου.

Αστρονόμοι υποστηρίζουν ότι ανακάλυψαν τους αρχαιότερους γνωστούς πλανήτες, οι οποίοι γεννήθηκαν κατά την «αυγή» του σύμπαντος. Με περισσότερους από 750 γνωστούς εξωπλανήτες αυτοί παρουσιάζουν ένα πρόσθετο ενδιαφέρον για τους επιστήμονες.

Το ηλιακό μας σύστημα πιστεύεται ότι δημιουργήθηκε πριν από περίπου 12,8 δισεκατομμύρια χρόνια, λίγες εκατοντάδες εκατομμύρια χρόνια μετά από τη Μεγάλη Έκρηξη. Οι δύο εξωπλανήτες βρίσκονται στα όρια του Γαλαξία, σε απόσταση 375 ετών φωτός από τη Γη, όμως το άστρο τους γεννήθηκε όταν ο γαλαξίας μας βρισκόταν ακόμη στο στάδιο της δημιουργίας.

Υπάρχει πιθανότητα οι πλανήτες να είναι νεώτεροι, εάν σχηματίστηκαν πολύ αργότερα από το άστρο τους, όμως κάτι τέτοιο είναι πολύ δύσκολο, σύμφωνα με την ερευνητική ομάδα του Ινστιτούτου Αστρονομίας Μαξ Πλανκ, στη Χαϊδελβέργη της Γερμανίας.

«Συνήθως οι πλανήτες δημιουργούνται σχεδόν αμέσως μετά το σχηματισμό του άστρου», εξηγεί ο επικεφαλής της Johny Setiawan. «Οι πλανήτες δεύτερης γενιάς θα μπορούσαν να σχηματιστούν και μετά το θάνατο του άστρου, όμως κάτι τέτοιο παραμένει υπό συζήτηση».

Με τη βοήθεια ενός γιγαντιαίου τηλεσκοπίου στη Χιλή, οι επιστήμονες εντόπισαν τους δύο πλανήτες που βρίσκονται σε τροχιά γύρω από το άστρο HIP 11952, στον αστερισμό του Κήτους.

Ο ένας από τους δύο πλανήτες - ο HIP 11952c – είναι στο μέγεθος του Δία και ο άλλος – ο HIP 11952b – έχει περίπου το τριπλάσιο μέγεθος. Ολοκληρώνουν μια τροχιά γύρω από τον ήλιο τους κάθε 7 ημέρες και 9,5 μήνες, αντίστοιχα.

Νέα δεδομένα;

Η ανακάλυψη καταδεικνύει, σύμφωνα με τους ερευνητές, ότι ο σχηματισμός πλανητών στις απαρχές του Σύμπαντος ήταν εφικτός παρά το γεγονός ότι τα άστρα ήταν τότε φτωχά σε μεταλλικά στοιχεία, δηλαδή δεν περιείχαν στοιχεία βαρύτερα από το υδρογόνο και το ήλιο. Στην περίπτωση του HIP 11952, «η περιεκτικότητά του σε σίδηρο ανέρχεται μόλις στο 1% αυτής του δικού μας ήλιου», λέει ο Johny Setiawan.

Η ιδέα του σχηματισμού πλανητών κατ’ αυτόν τον τρόπο έρχεται σε αντιδιαστολή με την ευρέως αποδεκτή θεωρία της επαύξησης, κατά την οποία η δημιουργία πλανητών, συμπεριλαμβανομένων γιγάντων αερίων όπως ο Κρόνος και ο Δίας- προϋποθέτει την ύπαρξη βαρέων στοιχείων. Όπως ωστόσο εκτιμά ο ερευνητής, το μοντέλο της επαύξησης ενδέχεται να έχει επικρατήσει επειδή οι κυνηγοί πλανητών αναζητούν ως επί το πλείστον νεώτερα άστρα που μοιάζουν με τον Ήλιο.

Ημερομηνία λήξης.

Παρότι οι δύο πλανήτες κατόρθωσαν να ζήσουν σχεδόν 13 δισεκατομμύρια χρόνια, ο Setiawan και οι συνάδελφοί του πιστεύουν ότι κάποια στιγμή θα έρθει και γι’ αυτούς το πλήρωμα του χρόνου. Το άστρο τους θα μετατραπεί σε κόκκινο γίγαντα – όπως συμβαίνει στα άστρα που μοιάζουν με τον Ήλιο- στάδιο κατά το οποίο θα γίνει πολύ μεγαλύτερο και πιθανότατα θα «καταπιεί» όσους πλανήτες βρίσκονται κοντά του.

Δεκάδες δισεκατομμύρια οι «πιθανές Γαίες» στο Γαλαξία μας.

Μια ευρωπαϊκή ομάδα ανακοίνωσε σήμερα ότι περίπου το 40% των ερυθρών νάνων (άστρα) --ο πιο κοινός τύπος στο Γαλαξία μας-- έχουν έναν πλανήτη, επονομαζόμενο «υπέρ-Γη», σε τροχιά σε μια κατοικήσιμη ζώνη που θα επιτρέπει στο νερό να ρέει στην επιφάνεια. Δεδομένου ότι υπάρχουν περίπου 160 δισεκατομμύρια ερυθρών νάνων στον Γαλαξία, ο αριθμός των κόσμων που δυνητικά είναι αρκετά θερμοί και υγροί για να υποστηρίξουν τη ζωή είναι τεράστιος.

Ο Ξαβιέ Μπονφίς του Ινστιτούτου Πλανητολογίας και Αστροφυσικής της Γκρενόμπλ, επικεφαλής της ομάδας, δήλωσε ότι το ποσοστό του 40% είναι το ανώτερο του αναμενόμενου και τα ευρήματα υπογραμμίζουν την επικράτηση των μικρών βραχωδών πλανητών. Η ομάδα του είναι η πρώτη που υπολογίζει τον αριθμό των υπέρ-Γαιών --πλανήτες με μάζα από μία έως 10 φορές εκείνης της Γης-- σε τέτοιες κατοικήσιμες ζώνες, αν και οι προηγούμενες έρευνες βρήκαν τον Γαλαξία μας να είναι γεμάτος με πλανήτες.

Οι μελέτες των αστρονόμων, που διεξήχθησαν με τη βοήθεια του τηλεσκοπίου διαμέτρου 3,6 μέτρων που βρίσκεται στο Ευρωπαϊκό Νότιο Παρατηρητήριο, στο Λα Σίλα της Χιλής, επικεντρώθηκαν σε ένα προσεκτικά επιλεγμένο δείγμα 102 άστρων-κόκκινων νάνων. Οι επιστήμονες βρήκαν συνολικά 9 «υπέρ-Γαίες», πλανήτες που η μάζα τους μπορεί να είναι από ίση έως και δεκαπλάσια σε σχέση με της Γης.

Δύο από αυτές εντοπίστηκαν εντός των ορίων της κατοικήσιμης περιοχής των άστρων Gliese 581 και Gliese 667 C.

Ας σημειωθεί ότι οι αστρονόμοι ορίζουν σαν γειτονιά μέχρι την απόσταση των 30 ετών φωτός περίπου.

Οι αστρονόμοι, συνδύασαν τα δεδομένα αυτά με άλλες παρατηρήσεις, γύρω και από άστρα που δεν έχουν πλανήτες, και υπολόγισαν ότι οι «υπερ-Γαίες» των κατοικήσιμων ζωνών που βρίσκονται σε τροχιά γύρω από κόκκινους νάνους απαντώνται σε συχνότητα 41%. Σπανιότεροι είναι οι λεγόμενοι «γίγαντες αερίων», όπως ο Κρόνος και ο Δίας: τέτοιους πλανήτες έχει λιγότερο από το 12% των κόκκινων νάνων.

Επιπλέον, καθώς υπάρχουν πολλά τέτοια άστρα κοντά στον ήλιο, οι επιστήμονες πιστεύουν ότι πολλές «υπερ-Γαίες» δεν απέχουν πολύ από τη Γη, για τα αστρονομικά δεδομένα πάντα,

αφού σε απόσταση 30 ετών φωτός υπολογίζεται ότι υπάρχουν περίπου 100 κατοικήσιμοι πλανήτες.

Οι ερυθροί νάνοι, οι οποίοι είναι εξασθενημένοι και «δροσεροί» σε σχέση με τον Ήλιο, αντιπροσωπεύουν περίπου το 80% των άστρων στο Γαλαξία.

Ωστόσο, οι βραχώδεις κόσμοι που περιστρέφονται γύρω από τους ερυθρούς νάνους δεν είναι απαραιτήτως φιλόξενοι χώροι για εξωγήινες μορφές ζωής. Επειδή οι ερυθροί νάνοι είναι πολύ πιο ψυχροί από τον ήλιο, οι οποιοιδήποτε πλανήτες με νερό σε υγρή μορφή θα πρέπει να περιστρέφονται πολύ πιο κοντά από το αστέρι αυτό απ’ ότι η Γη από τον Ήλιο.

Αυτό μπορεί να σημαίνει ότι μπορεί να «λούζονται» από καταστροφικές ακτινοβολίες Χ και υπεριώδεις.

Οι επιστήμονες στοχεύουν να ρίξουν μια πιο προσεκτική ματιά σε μερικούς από τους πλανήτες που μοιάζουν στη Γη, καθώς «περνούν μπροστά» από κοντινούς ερυθρούς νάνους, κάτι το οποίο θα πρέπει να παρέχει πληροφορίες σχετικά με τις ατμόσφαιρες τους και να βοηθήσει στην αναζήτηση για πιθανά ίχνη ζωής.

Η έρευνα παρουσιάστηκε σε ένα έγγραφο που θα δημοσιευθεί στην επιθεώρηση Astronomy & Astrophysics

http://www.eso.org/public/archives/releases/sciencepapers/eso1214/eso1214a.pdf

 

Kαλλιτεχνική εικόνα δείχνει τον πλανήτη Gisele 667, ο οποίος βρίσκεται σε ένα σύστημα 3 ήλιων και θα μπορούσε να βρίσκεται σε μια κατοικήσιμη ζώνη.

Παράταση ζωής για τον κυνηγό πλανητών Kepler.

Το πρώτο διαστημικό τηλεσκόπιο που σχεδιάστηκε ειδικά για την ανακάλυψη ξένων πλανητικών συστημάτων θα συνεχίσει να λειτουργεί για ακόμα μια τετραετία, έπειτα από την παράταση της αποστολής που αποφάσισε η NASA.

Η ανεξάρτητη επιτροπή ειδικών που αξιολόγησε τις μέχρι σήμερα επιδόσεις του Kepler έκανε λόγο για «σπουδαία επιτυχία», αφού η αποστολή προσφέρει «μια συνεχή ροή ανακαλύψεων».

Το Kepler, το οποίο διαχειρίζεται το Ερευνητικό Κέντρο Ames της NASA στην Καλιφόρνια, θα συνεχίσει τώρα τις παρατηρήσεις σε 170.000 άστρα στους αστερισμούς του Κύκνου και της Λύρας.

Από την εκτόξευσή του το Νοέμβριο του 2009, το διαστημικό τηλεσκόπιο έχει εντοπίσει 2.300 πιθανούς «εξωπλανήτες», όπως ονομάζονται οι πλανήτες εκτός του Ηλιακού Συστήματος.

Σε 61 από αυτές τις περιπτώσεις η ύπαρξη των εξωπλανητών έχει επιβεβαιωθεί με περαιτέρω παρατηρήσεις.

Μάλιστα 38 από τους εξωπλανήτες του Kepler βρίσκονται εντός της λεγόμενης «κατοικήσιμης ζώνης», δηλαδή περιφέρονται γύρω από τα μητρικά τους άστρα σε αποστάσεις που επιτρέπουν την ύπαρξη υγρού νερού, και πιθανώς την εμφάνιση ζωής.

Από την ανακάλυψη του πρώτου εξωπλανήτη τη δεκαετία του 1990, οι τεχνολογίες παρατήρησης έχουν βελτιωθεί σημαντικά. Παρόλα αυτά, ακόμα και τα ισχυρότερα σημερινά τηλεσκόπια δυσκολεύονται να διακρίνουν άμεσα τόσο μακρινά και μικρά σώματα.

Το Kepler εντοπίζει τους εξωπλανήτες αξιοποιώντας μια έμμεση αλλά αξιόπιστη τεχνική: καταγράφει την απειροελάχιστη μείωση της φωτεινότητας του μητρικού άστρου τη στιγμή που εξωπλανήτης περνά από μπροστά του.

Για την επιβεβαίωση της ύπαρξης των πιθανώς πλανητών αυτό το φαινόμενο πρέπει να καταγραφεί τουλάχιστον τρεις φορές σε κάθε περίπτωση.

«Τώρα θα έχουμε το χρόνο να παρατηρήσουμε πέντε, έξι ή και οκτώ τέτοιες διελεύσεις. Αυτό θα μας αποκαλύψει περισσότερα στοιχεία, όπως το εάν πρόκειται για συμπαγείς πλανήτες όπως η Γη ή για αέριους γίγαντες όπως ο Δίας» σχολίασε ο φυσικός Ουίλιαμ Μπουρούκι, επικεφαλής της αποστολής Kepler.

«Η παράταση της αποστολή δίνει μια μοναδική δυνατότητα να επανεξετάσουμε την κατανόησή μας για τις διαδικασίες στο Γαλαξία και τη θέση μας σε αυτόν», σημείωσε ο υπεύθυνος του σχεδίου «Κέπλερ» Ρότζερ Χάντερ.

Η επιτροπή που αποφάσισε παράταση της αποστολής παρέτεινε επίσης τη λειτουργία του Hubble και ενός ακόμα διαστημικού τηλεσκοπίου, το παρατηρητήριο ακτίνων-Χ Chandra.

Το Kepler, του οποίου το κόστος έφτασε τα 500 εκατ. δολάρια, θα λειτουργεί με ετήσιο προϋπολογισμό 18 εκατ. δολαρίων για την επόμενη τετραετία.

Ανακαλύφθηκαν κι άλλοι πλανήτες γύρω από διπλά συστήματα άστρων.

 

Σύνηθες η ύπαρξη πλανητών σε τροχιά γύρω από διπλά συστήματα, ανακοινώθηκε στην 219η συνάντηση της American Astronomical Society (ΑΑS) στις 11 Ιανουαρίου στο Austin του Τέξας. Χρησιμοποιώντας δεδομένα από το τηλεσκόπιο Kepler, o William Welsh από το πολιτειακό πανεπιστήμιο του San Diego, και οι συνάδελφοί του ανακάλυψαν δύο ακόμα περιπτώσεις από “Tatooine” πλανήτες (από τον ομώνυμο πλανήτη με τους δύο ήλιους στον Πόλεμο των Άστρων). Η πρώτη παρόμοια ανακάλυψη, του Kepler-16b ανακοινώθηκε τον περασμένο Σεπτέμβριο.

 

Και οι δύο προσφάτως ανακαλυφθέντες πλανήτες είναι αέριοι γίγαντες, παραπλήσιοι σε μέγεθος με τον Κρόνο. Ο Kepler-34b ολοκληρώνει μία περιστροφή γύρω από τους ήλιους του σε 289 γήινες μέρες.

 

Οι ήλιοι του Kepler-35b είναι μικρότεροι από τον δικό μας, με μάζα που αγγίζουν το 81%, και το 89% αντιστοίχως του δικού μας άστρου. Το “έτος” του Kepler-35b διαρκεί 131 μέρες.

 

Τόσο ο Kepler-34b όσο και ο 35b, έχουν σταθερές τροχιές γύρω από τα διπλά συστήματα τους, και δεν αναμένεται κάποια αλλαγή σε αυτές για τα επόμενα 10 εκατομμύρια χρόνια.

 

Παρόλο που ο Kepler-16b βρέθηκε ελάχιστα πιο έξω από την “κατοικήσιμη ζώνη” (η περιοχή γύρω από ένα ή περισσότερα άστρα, όπου μπορεί να υπάρξει νερό σε υγρή μορφή πάνω σε ένα βραχώδη πλανήτη), ο Kepler-34b βρίσκεται ελάχιστα πιο κοντά στα άστρα του για να βρίσκεται εντός της . Ο δε Kepler-35b, βρίσκεται ακόμα πιο κοντά στους ήλιους του. Κατά την διάρκεια της ανακοίνωσης της ASS, o Welsh πρόσθεσε ότι αυτός και οι συνεργάτες του, εκτιμούν ότι υπάρχουν πολλά εκατομμύρια διπλά συστήματα άστρων με πλανήτες σε τροχιές γύρω από αυτά, καθώς και ότι στις επόμενες μερικές δεκάδες ανακαλύψεων εξωπλανητών, κάποιες θα αφορούν διπλά συστήματα με πλανήτες σε τροχιά εντός της κατοικήσιμης ζώνης.

Liz Kruesi

 

Η εικόνα είναι αυτή που δημοσιεύεται και στο άρθρο, με λεζάντα:

Εξωπλανήτες σε τροχιά γύρω από διπλά άστρα, πιθανόν να είναι σύνηθες στο σύμπαν, εικάζουν οι αστρονόμοι, πρόσφατα ανακάλυψαν δύο νέους τέτοιους κόσμους, τον Kepler-34b και τον kepler-35b, εικονογραφημένοι εδώ από την Lynette Cook.

 

Μετάφραση από το περιοδικό Astronomy Μάιος 2012 τρέχων τεύχος σελίδα 16

http://www.astronomy.com/

 

Εξωπλανήτες σε τροχιά γύρω από διπλά άστρα, πιθανόν να είναι σύνηθες στο σύμπαν, εικάζουν οι αστρονόμοι, πρόσφατα ανακάλυψαν δύο νέους τέτοιους κόσμους, τον Kepler-34b και τον kepler-35b, εικονογραφημένοι εδώ από την Lynette Cook.

Βρέθηκε ο δίδυμος αδελφός του Ηλιου!

Το άστρο HIP 56948 εντοπίστηκε το 2007 και από την πρώτη στιγμή οι επιστήμονες είδαν ότι είχε κοινά χαρακτηριστικά με αυτά του Ηλιου. Οι τελευταίες παρατηρήσεις που έκαναν ερευνητές στη Βραζιλία δείχνουν ότι το άστρο είναι πανομοιότυπο με τον Ηλιο. Οι επιστήμονες αναζητούν τώρα την πιθανή παρουσία πλανητών κοντά του και εκτιμούν ότι κάποιοι εξ αυτών μπορεί να έχουν χαρακτηριστικά κοινά με αυτά της Γης και άλλων πλανητών του ηλιακού μας συστήματος.

Ο δίδυμος Ηλιος.

Το άστρο HIP 56948 βρίσκεται σε απόσταση 200 ετών φωτός από εμάς.

Εχει ίδια μάζα, θερμοκρασία, και σύνθεση με αυτή του Ηλιου. Η πιο σημαντική παράμετρος είναι η πανομοιότυπη σύνθεση του άστρου με τον Ηλιο. Οπως και το μητρικό μας άστρο έτσι και το HIP 56948 έχει έλλειψη σε ορισμένα βαρέα στοιχεία (π.χ σίδηρος) ενώ στα περισσότερα άστρα αυτής της κατηγορίας τα εν λόγω στοιχεία υπάρχουν σε αφθονία.

Η κρατούσα θεωρία αναφέρει ότι στον δίσκο κοσμικής ύλης που είχε δημιουργηθεί αμέσως μετά τη γέννηση του Ηλιου οι περισσότερες ποσότητες των διαθέσιμων βαρέων στοιχείων «μαγνητίστηκαν» από τους βραχώδεις πλανήτες που σχηματίζονταν στο βρεφικό ηλιακό σύστημα και δεν απορροφήθηκαν από το άστρο.

Οι ερευνητές θεωρούν ότι αν το HIP 56948 διαθέτει πλανητικό σύστημα αυτό θα έχει επίσης παρόμοια χαρακτηριστικά με το δικό μας και γιατί όχι πλανήτες παρόμοιους με τη Γη και τους άλλους βραχώδεις πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος.

«Αυτά που λείπουν από το άστρο θα μπορούσαν να αποτελούν δομικά υλικά σχηματισμού πλανητών σαν τη Γη» αναφέρει ο Ζόρζε Μελέντεζ, του Πανεπιστημίου του Σάο Πάολο, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας. Οι ερευνητές έχουν ξεκινήσει την αναζήτηση πλανητών γύρω από το άστρο και υποστηρίζουν ότι δεν φαίνεται να υπάρχουν γιγάντιοι πλανήτες γεγονός που ευνοεί την ανάπτυξη πλανητών με χαρακτηριστικά παρόμοιων με αυτά της Γης.

Η Γη μπορεί να έχει διαδώσει την ζωή σε κοντινά αστέρια.

Σύμφωνα με μια νέα θεωρία οι πτώσεις των αστεροειδών πάνω στη Γη, που έλαβαν χώρα κατά το μακρινό παρελθόν, θα μπορούσαν να μεταδώσουν υλικό του DNA που υπήρχε στον πλανήτη μας προς το βαθύ διάστημα. Έτσι, αυτό μπορεί να έχει στη συνέχεια βρει το δρόμο του σε άλλους κόσμους – πλανήτες που βρίσκονται γύρω από κοντινά αστέρια.

Με αυτόν τον τρόπο, η ζωή μπορεί να έχει ταξιδέψει από τον πλανήτη μας σε άλλες τοποθεσίες στην αστρική γειτονιά του Ήλιου μας.

Οι επιστήμονες γνωρίζουν ήδη ότι η Γη και ο Άρης αντάλλασαν μετεωρίτες και άλλα υλικά στο παρελθόν, και ότι μερικές μορφές ζωής που έχουν εξελιχθεί εδώ μπορεί να αντέξουν πάνω στον Κόκκινο Πλανήτη, ακόμη και τώρα.

Επιπλέον, άλλες μελέτες έχουν δείξει πρόσφατα ότι οι βασικές δομικές μονάδες της ζωής μπορεί να αντέξουν σε πτώσεις των αστεροειδών σε πλανήτες, επιβιώνοντας για εκατομμύρια χρόνια πάνω σε διαστημικούς βράχους, και στη συνέχεια να αντέξουν στις πύρινες συνθήκες κατά την είσοδο τους στην ατμόσφαιρα ενός άλλου πλανήτη.

Μια ομάδα αστρονόμων αυτή τη στιγμή ψάχνει για εξωηλιακούς πλανήτες που να βρίσκονται σε τροχιά γύρω από αστέρια, που να γεννήθηκαν από το ίδιο αστρικό βρεφοκομείο με αυτό του Ήλιου. Αν υπάρχουν αυτοί οι κόσμοι, τότε μπορεί να έχουν σπαρθεί με ζωή που να γεννήθηκε εδώ στη Γη μας, εδώ και πολύ καιρό.

Οι αστρονόμοι υποψιάζονται ότι το αστρικό αυτό βρεφοκομείο που γέννησε τον Ήλιο μας διαλύθηκε περίπου πριν 3,5 δισεκατομμύρια χρόνια, ή περίπου 1 δισεκατομμύριο χρόνια αφότου το μητρικό αστέρι μας σχηματίστηκε. Πριν τα πιθανά δίδυμα αστέρια διαχωριστούν, μπορούν να είχαν ανταλλάξει μεταξύ τους υλικά των αντίστοιχων συστημάτων τους.

«Η ιδέα αυτή υποστηρίζει πως αν ένας πλανήτης έχει η ζωή, όπως η Γη, και αν την χτυπήσει ένας αστεροειδής, θα δημιουργήσει συντρίμμια, μερικά από τα οποία θα δραπετεύσουν στο διάστημα», εξηγεί ο Mauri Valtonen, ένας αστρονόμος στο Πανεπιστήμιο Τουρκού, στη Φινλανδία.

"Και αν τα συντρίμμια είναι αρκετά μεγάλα, όπως για παράδειγμα με πλάτος 1 μέτρο, μπορεί αυτά να προστατεύσουν τη ζωή από την γύρω θανατηφόρο ακτινοβολία, και έτσι η ζωή μπορεί να επιζήσει μέσα σε αυτά για εκατομμύρια χρόνια, μέχρι που προσγειωθούν τα συντρίμμια κάπου αλλού. Αν συμβεί να προσγειωθεί σε έναν πλανήτη με τις κατάλληλες συνθήκες, τότε μπορεί να αρχίσει η ζωή εκεί πάνω," λέει ο Mauri Valtonen.

Αν και η ιδέα μπορεί να φαίνεται τραβηγμένη με μια πρώτη ματιά, στην πραγματικότητα δεν είναι. Κατά τις πρώτες μέρες του ηλιακού συστήματος, οι τροχιές που σήμερα κατοικούνται από τους τέσσερις βραχώδεις πλανήτες – Ερμής, Αφροδίτη, Γη και Άρη – βομβαρδίζονταν από χιλιάδες χιλιάδων βράχων που κτυπούσαν συνεχώς τους νέους πλανήτες.

Η περίοδος αυτή έγινε γνωστή ως Τελευταίος Βαρύς Βομβαρδισμός. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, όλοι οι εσωτερικοί κόσμοι κτυπήθηκαν αλύπητα από αστεροειδείς και κομήτες. Τα πρώιμα βακτήρια και αλληλουχίες του DNA μπορεί λοιπόν εύκολα να είχαν μεταφερθεί στο διάστημα, πάνω σε μεγάλα κομμάτια από συντρίμμια.

"Αν βρούμε έναν πλανήτη σαν τη Γη τότε θα ήταν ένας ωραίος στόχος για μια νέα γενιά ανιχνευτών ώστε να ψάξει την ατμόσφαιρα του πλανήτη. Αν υπάρχει ένας πλανήτης και έχει σημάδια ζωής, τότε θα μπορούσαμε να πούμε ότι ίσως είμαστε συγγενείς κατά κάποια έννοια," καταλήγει ο Valtonen.

Πηγή: SoftPedia – Space

Μια εικόνα όσο...100 δισ. πλανήτες.

Η NASA έδωσε στη δημοσιότητα μια καλλιτεχνική απεικόνιση του Γαλαξία η οποία βασίζεται στα ευρήματα μιας πρόσφατης μελέτης σύμφωνα με την οποία στο γαλαξία μας υπάρχουν περίπου 100 δισεκατομμύρια πλανήτες.

Η μελέτη που δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση Nature είναι προϊόν των τελευταίων ερευνών του προγράμματος PLANET (Probing Lensing Anomalies NETwork) στο οποίο συμμετέχουν επιστήμονες από όλο τον κόσμο συντονίζοντας τη λειτουργία πολλών επίγειων τηλεσκοπίων.

Το μέγεθος της Γης «φοριέται» πολύ

Σύμφωνα με τη μελέτη αυτή όχι μόνο υπάρχουν δεκάδες δισεκατομμύρια πλανήτες στον Γαλαξία αλλά εκείνοι που έχουν μέγεθος παρόμοιο με αυτό της Γης είναι περισσότεροι από εκείνους που έχουν μέγεθος παρόμοιο με αυτό του Δία. Η συγκεκριμένη διαπίστωση είναι σημαντική γιατί οι επιστήμονες πίστευαν ότι οι μεγάλοι πλανήτες είναι πιο κοινοί στο Διάστημα από ότι οι μικροί.

«Αυτή η καταπληκτική εικόνα μας προσφέρει μια νέα οπτική του γαλαξία μας και φωτίζει τις εντυπωσιακές ανακαλύψεις που μπορούμε να κάνουμε πραγματοποιώντας ευρείας έκτασης μελέτες του διαστήματος» αναφέρει ο Νικ Κρος, καθηγητής του Σχολής Φυσικής και Αστρονομίας του Πανεπιστημίου του Εδιμβούργου.

Γιγαντιαίος εξωπλανήτης χωρίζεται σε δύο κομμάτια στο μέγεθος της Γης.

Σε μια ανακάλυψη που δημιουργεί πρόσθετα ερωτήματα σχετικά με το πώς οι πλανήτες τελειώνουν τις ζωές τους, επιστήμονες έχουν εντοπίσει τα υπολείμματα ενός γιγάντιου κόσμου που καταστράφηκε από έντονες παλιρροιακές δυνάμεις που ασκούνταν από το μητρικό άστρο του. Τα δε συντρίμμια περιφέρονται γύρω από το ‘πρησμένο’ κόκκινο γίγαντα άστρο KIC 05807616.

Αλλά η ποσότητα των συντριμμιών είναι εξαιρετικά μεγάλη. Αστρονομικές παρατηρήσεις εντόπισαν αντικείμενα μεγέθους δύο πλανητών σε τροχιά γύρω από αυτό το άστρο, καθένα δε από τα οποία είναι ελαφρώς μόνο μικρότερα από τη Γη.

Οι ερευνητές προτείνουν ότι αυτά τα δυο κομμάτια ανήκαν κάποτε σε ένα ενιαίο, μεγαλύτερο εξωηλιακό πλανήτη.

Σύμφωνα με τους ειδικούς, ο μεγαλύτερος κόσμος (εξωπλανήτης) μπορεί να έχει καταστραφεί, όταν μια ακραία βαρυτική έλξη από το φουσκωμένο άστρο του, τον ανάγκασε να κινηθεί σπειροειδώς προς το αντικείμενο. Οι παλιρροιακές δυνάμεις στη συνέχεια το έκοψαν σε κομμάτια. Μερικά απ ‘αυτά πιθανότατα έπεσαν προς το άστρο, ενώ άλλα εγκαταστάθηκαν σε σταθερές τροχιές.

Αυτές οι ανακαλύψεις ρίχνουν νέο φως στο πώς οι πλανήτες τελειώνουν τις ζωές τους. Μέχρι τώρα, είχε θεωρηθεί ότι οι περισσότεροι εξωπλανήτες καταναλώνονται από τα μητρικά αστέρια τους, όταν αυτά γίνονται σουπερνόβα, και πετάγονται έξω στο βαθύ διάστημα κάτι που οφείλεται στις βαρυτικές αλληλεπιδράσεις, ή καταναλώνονται ολοσχερώς από τις νεοσυσταθείσες μαύρες τρύπες μετά την υπερκαινοφανή έκρηξη.

Αλλά η νέα έρευνα δείχνει ότι κι άλλη μοίρα μπορεί να περιμένει τους πλανήτες.Τα συμπεράσματα της έκθεσης δείχνουν ότι η αρχή και το τέλος του κόσμου δεν ορίζεται πάντα με σαφήνεια.

“Οι πλανήτες μπορεί ακόμα και να εξελιχθούν, διαλυόμενοι σε διάφορα μικρά σώματα, ή να καταστραφούν ολοσχερώς," λένε οι συγγραφείς της έκθεσης Ealeal Bear και Noam Soker από το Ινστιτούτο Τεχνολογίας του Ισραήλ.

Οι ειδικοί λένε ότι το αντικείμενο KIC 05807616 ήταν κάποτε ένας κίτρινος νάνος, σαν τον Ήλιο μας. Καθώς έφτασε στο τέλος της κύριας ακολουθίας του, τα εξωτερικά στρώματα της ατμόσφαιρας του φούσκωσαν, εκτινάσσοντας τα προς τα έξω σε μεγάλες αποστάσεις.

Αυτό θα συμβεί και στο ηλιακό σύστημα μας κάποτε.

Σύμφωνα με τα υπολογιστικά μοντέλα, οι τρεις εσωτερικοί πλανήτες - Ερμής, Αφροδίτη και Γη – θα περιτυλιχθούν μέσα στον Ήλιο. Ο Άρης μπορεί να υποστεί μια παρόμοια μοίρα, αν και είναι ασαφές εάν θα καταστραφεί ή όχι. Οι άλλοι όμως κόσμοι θα μείνουν ανεπηρέαστοι.

Όσο για τους δύο κόσμους που είναι σε τροχιά γύρω από το KIC 05807616, βρίσκονται πολύ κοντά στο γονικό αστέρι τους, μόλις 900.000 χιλιόμετρα και 1.100.000 χιλιόμετρα, αντίστοιχα. Αυτό σημαίνει πως οι συνθήκες εκεί πάνω είναι πολύ σκληρές: κοντά 9,000° Κελσίου. Είναι δε γνωστοί ως KOI 55,01 και KOI 55.02.

Σε μια τέτοια μικρή απόσταση, είναι πιθανόν να είναι κλειδωμένοι παλιρροιακά στο αστέρι τους, πράγμα που σημαίνει ότι θα έχουν πάντα την ίδια όψη προσανατολισμένη προς το αντικείμενο. Μια παρόμοια κατάσταση μπορεί να παρατηρηθεί μεταξύ της Σελήνης και της Γης.

«Ελπίζαμε ότι άλλες ομάδες θα μελετούσαν την ανακάλυψη αυτή και θα προτείνουν τις δικές τους ιδέες, ή να βελτιώσουν τις ερμηνείες μας σχετικά με το αντικείμενο. Είμαστε λοιπόν χαρούμενοι ότι αυτό συνέβη πολύ γρήγορα, από τους Ealeal Bear και Noam Soker. Οι δύο τους πρότειναν αυτή την πραγματικά ενδιαφέρουσα εναλλακτική λύση για το σενάριο μας, εξηγεί ο Stéphane Charpinet από το Ινστιτούτο Ερευνών της Τουλούζης και κύριος ερευνητής της ανακάλυψης.

Πηγή: SoftPedia

Εντοπίστηκαν τέσσερα άστρα που κατέστρεψαν πλανήτες σαν τον δικό μας.

Αστροφυσικοί στη Βρετανία εντόπισαν τέσσερα άστρα στο τελικό στάδιο της ζωής τους γύρω από τα οποία υπήρχαν συντρίμμια από κατεστραμμένους πλανήτες.

Ολα τα άστρα ήταν παρόμοια με τον Ηλιο και οι κατεστραμμένοι πλανήτες παρόμοιοι με τη Γη.

Ομάδα επιστημόνων του Πανεπιστημίου Warwick χρησιμοποιώντας το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble εντόπισε τέσσερις λευκούς νάνους γύρω από τους οποίους υπήρχαν τα συντρίμμια πλανητών που ήταν σε τροχιά γύρω από το άστρο πριν αυτό μπει στην διαδικασία αυτοκαταστροφής.

Αναλύοντας τη σύσταση των πλανητικών συντριμμιών εντόπισαν τη μαζική παρουσία οξυγόνου, μαγνήσιου, σιδήρου, και πυριτίου, τέσσερα στοιχεία από τα οποία αποτελείται το 93% της Γης.

Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι ένας από τους λευκούς νάνους συνεχίζει το καταστροφικό του έργο, απομυζώντας τον πυρήνα ενός πλανήτη που έχει ήδη διαλυθεί.

Υπολογίζουν ότι ο λευκός νάνος «καταπίνει» ένα εκατομμύριο κιλά ύλης κάθε δευτερόλεπτο!

Η ανακάλυψη των ερευνητών και η μελέτη του φαινομένου είναι ιδιαίτερα σημαντική αφού ανάλογο αναμένεται να είναι και το τέλος της Γης. Ο Ηλιος, καθώς θα εξαντλούνται τα καύσιμά του, θα αρχίσει να διογκώνεται και θα μετατραπεί κάποια στιγμή σε έναν «κόκκινο γίγαντα» καταστρέφοντας ολοσχερώς τους πλανήτες που βρίσκονται κοντά σε αυτόν.

Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι ο Ερμής και η Αφροδίτη θα γίνουν μια «μπουκιά» από τον Ηλιο. Η Γη μπορεί να μην γίνει γεύμα του μητρικού μας άστρου αλλά η διόγκωσή του θα είναι τέτοια που θα κάνει τον πλανήτη μας κυριολεκτικά κάρβουνο.

Πάντως η διαδικασία αυτοκαταστροφής του Ηλιου αναμένεται να λάβει χώρα σε μερικά δισεκατομμύρια έτη.

Καυτοί Δίιοι πλανήτες μπορεί να αποτρέψουν το σχηματισμό κόσμων σαν τη Γη.

Μια ομάδα ερευνητών, μεταξύ των οποίων είναι ο Alan Boss του Ιδρύματος Carnegie, πρόσφατα διαπίστωσε ότι οι καυτοί Δίιοι εξωπλανήτες μπορεί να αποτρέψουν το σχηματισμό κόσμων σαν τη Γη στην αρχή της ανάπτυξή τους.

Οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι οι γιγάντιοι αέριοι πλανήτες κατά την κίνηση τους τείνουν να εμφανίζουν τέτοια χαρακτηριστικά (μοτίβα) στις τροχιές τους, που έχουν σημαντικές βαρυτικές επιπτώσεις σε άλλους κόσμους, που μπορεί να σχηματίζονται γύρω από το ίδιο άστρο.

Η ανακάλυψη μπορεί να βοηθήσει τους ερευνητές να αποκτήσουν μια καλύτερη κατανόηση του τι πρέπει να προσέχουν οι ερευνητές όταν ψάχνουν για βραχώδεις πλανήτες γύρω από τα άστρα. Ακόμα και στο δικό μας ηλιακό σύστημα, αυτά τα ευρήματα μπορούν να εξηγήσουν τη σημερινή πλανητική διαμόρφωση.

Όταν σχηματίζονται οι γίγαντες πλανήτες αερίου χρειάζονται κάποιο χρόνο για να εγκατασταθούν σε μόνιμη τροχιά.

Πριν συμβεί αυτό, κινούνται πέρα ​​δώθε, επηρεάζοντας όλους τους άλλους πλανήτες γύρω τους, λόγω του τεραστίου μεγέθους τους.

Στο ηλιακό μας σύστημα, ο Κρόνος και ο Δίας πιστεύεται ότι είχαν κινηθεί πολύ κοντά στην τροχιά του Άρη λίγο μετά τη διαμόρφωση τους. Ευτυχώς, αυτό δεν έριξε τη Γη, τον Ερμή, την Αφροδίτη ή τον Κόκκινο Πλανήτη έξω από το σύστημα, ή προς τον ήλιο.

Λεπτομέρειες της νέας μελέτης δημοσιεύθηκαν στα Πρακτικά της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών (PNAS). Η ομάδα πίσω από την έρευνα είχε επικεφαλής τον Jason Steffen, ο οποίος έχει μια θέση στο Κέντρο για την Αστροφυσική Σωματιδίων του Fermilab, .

Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν στοιχεία που παρέχονται από το τηλεσκόπιο Κέπλερ της NASA, το οποίο εκτοξεύτηκε με συγκεκριμένο σκοπό την ανίχνευση πλανητών όπως η Γη γύρω από άλλα άστρα. Ωστόσο, το παρατηρητήριο ανακαλύψει χιλιάδες πλανητικών υποψηφίων, συμπεριλαμβανομένων και πολλών καυτών πλανητών σαν τον Δία.

Καυτό Δία ονομάζουμε ένα γίγαντα πλανήτη αερίου στο ίδιο μέγεθος και μάζα με τον μεγαλύτερο πλανήτη στο ηλιακό μας σύστημα, εκτός του ότι βρίσκεται πολύ κοντά στο μητρικό του άστρο. Αυτό σημαίνει ότι η επιφανειακή θερμοκρασία του είναι εξαιρετικά υψηλή. Κατά πάσα πιθανότητα, οι πιο καυτοί τέτοιοι πλανήτες είναι παλιρροιακά κλειδωμένη στο μητρικό τους άστρο.

Κατά τα τελευταία δύο χρόνια, το Κέπλερ έχει εντοπίσει 63 συστήματα που περιέχουν αυτή την κατηγορία των πλανητών. Κανένα όμως από αυτά τα συστήματα δεν αποκάλυψε κάποια ένδειξη ότι αυτοί οι κόσμοι είχαν έναν σύντροφο πλανήτη. Θα μπορούσε βεβαίως οι βραχώδεις κόσμοι να είναι απλά πάρα πολύ μικροί για την ανίχνευση τους με τις τρέχουσες τεχνολογίες μας.

«Οι επιπτώσεις αυτών των ανακαλύψεων είναι ότι τα συστήματα με πλανήτες σαν τη Γη σχηματίστηκαν από διαφορετικά συστήματα από ότι αυτά με καυτό Δία» εξηγεί ο Boss, στο Περιοδικό Αστροβιολογίας.

«Επειδή πιστεύουμε ότι οι καυτοί Δίιοι πλανήτες σχηματίστηκαν μακριά από το άστρο τους, και στη συνέχεια μετανάστευσαν προς τα μέσα, η εσωτερική αυτή μετανάστευση διατάραξε το σχηματισμό των πλανητών σαν τη Γη. Εάν ο Ήλιος μας είχε ένα καυτό Δία, τότε δεν θα ήμασταν εδώ», καταλήγει.

Πηγή: SoftPedia

To «πρώτο» φως από μια σούπερ-Γαία.

Ενα «υπεργήινο» φως συνελήφθη από ένα γήινο τηλεσκόπιο σηματοδοτώντας ένα σημαντικό σταθμό στην παρατήρηση των «συγγενών» πλανητών της Γης. Με τον όρο σούπερ-Γαία ή υπέρ-Γαία χαρακτηρίζονται οι πλανήτες που έχουν μέγεθος έως και δέκα φορές μεγαλύτερο από τον πλανήτη μας και προσελκύουν το έντονο ενδιαφέρον των ερευνητών επειδή τα δεδομένα τους υποδηλώνουν ότι θα μπορούσαν να έχουν στερεή μάζα ή να καλύπτονται από υγρούς ωκεανούς.

Μέχρι σήμερα έχουν εντοπιστεί αρκετές υπερ-Γαίες αλλά η παρατήρησή τους γινόταν με έμμεσο τρόπο. Το διαστημικό τηλεσκόπιο Spitzer κατάφερε να εντοπίσει για πρώτη φορά το φως μιας υπερ-Γαίας, γεγονός το οποίο οι επιστήμονες χαρακτηρίζουν ως «ιστορικό επίτευγμα».

Το Spitzer εντόπισε το φως του 55 Cancri e (ή σε συντομογραφία Cnc e) που βρίσκεται σε απόσταση 41 ετών φωτός από εμάς στον αστερισμό του Καρκίνου.

Ο πλανήτης εντοπίστηκε το 2004 και υπολογίζεται ότι είναι 60% μεγαλύτερος από τη Γη. Ομως έχει οκταπλάσια μάζα και διπλάσια πυκνότητα από αυτήν του πλανήτη μας . Είναι βραχώδης και πυκνός σαν μολύβι και περιφέρεται ταχύτατα γύρω από το άστρο του.

Μια μέρα στον 55 Cancri e διαρκεί 18 ώρες.

Ο 55 Cancri e κινείται πολύ κοντά στο μητρικό του άστρο γι αυτό και οι θερμοκρασίες που αναπτύσσονται στην επιφάνειά του είναι πολύ μεγάλες καθιστώντας τον μη κατοικήσιμο. Οι επιστήμονες εκτιμούσαν ότι φτάνουν μέχρι και τους 2.700 βαθμούς Κελσίου αλλά με τα νέα δεδομένα που συνέλεξε το Spitzer φαίνεται ότι είναι λιγότερο καυτός.

Σύμφωνα με τους νέους υπολογισμούς το θερμόμετρο στην επιφάνεια του Cnc e μπορεί να φθάνει ως και τους 1.726 βαθμούς Κελσίου. Φυσικά και αυτή η θερμοκρασία είναι απαγορευτική την παρουσία ζωής εκεί. Ενα ακόμη εντυπωσιακό στοιχείο για τον 55 Cancri e είναι ότι αν βρισκόταν κάποιος στην επιφάνειά του θα έβλεπε το μητρικό άστρο 60 φορές μεγαλύτερο και 3.600 φορές λαμπρότερο από ό,τι βλέπουμε εμείς τον Ηλιο.

http://www.nasa.gov/multimedia/videogallery/index.html?media_id=142987031

Βαρυτικές επιδράσεις αποκαλύπτουν νέο εξωπλανήτη.

Ακολουθώντας τα βήματα του Γάλλου μαθηματικού Urbain Le Verrier, ο οποίος προέβλεψε την ύπαρξη του Ποσειδώνα αναλύοντας μικρές αποκλίσεις στην τροχιά του Ουρανού, πριν περίπου 150 χρόνια, μια ομάδα αστρονόμων πρόσφατα ήταν σε θέση να συμπεράνει την ύπαρξη ενός δεύτερου εξωπλανήτη σε ένα σύστημα, όπου ήταν ορατός μόνο ο ένας.

Ερευνητές με επικεφαλής τον David Nesvorny του Southwest Research Institute (SwRI) ήταν η πρώτη ομάδα που έχει ανακαλύψει ένα εξωγήινο κόσμο έξω από το ηλιακό σύστημα με αυτή την τεχνική. Λεπτομέρειες για το πώς διεξήχθη η έρευνα εμφανίζεται στο περιοδικό Science.

Η ομάδα χρησιμοποίησε τη θεωρία βαρυτικών διαταραχών και πολύπλοκες υπολογιστικές μεθόδους για να αναπτύξει μια προσομοίωση, εξηγώντας έτσι τις βαρυτικές επιδράσεις που έβλεπαν στον ορατό εξωπλανήτη στο αστρικό σύστημα KOI-872.

Οι ερευνητές είχαν προηγουμένως εντοπίσει ένα άστρο (το ΚΟΙ 872) με έναν εξωπλανήτη γύρω του, o οποίος κάνει μία πλήρη τροχιά κάθε 34 μέρες. Όμως στη συνέχεια πρόσεξαν ότι υπήρχαν μεγάλες αποκλίσεις χρόνου, της τάξης άνω των δύο ωρών, στις περιοδικές διελεύσεις του εξωπλανήτη μπροστά από το άστρο του.

Οι επιστήμονες υποψιάστηκαν ότι είναι η παρουσία ενός δεύτερου σώματος που προκαλεί αυτές τις ανωμαλίες στην τροχιά του πρώτου πλανήτη. Μέσα από υπολογιστικά μοντέλα, δηλώνουν πλέον πεπεισμένοι ότι ανακάλυψαν έναν δεύτερο εξωπλανήτη στο ίδιο αστρικό σύστημα, παρόλο που αυτός έχει τέτοια τροχιά ώστε, αντίθετα με τον πρώτο, δεν παρεμβάλλεται ανάμεσα στο άστρο του και στο «Κέπλερ».

Ο δεύτερος αυτός εξωπλανήτης εκτιμάται ότι έχει περίπου το μέγεθος του Κρόνου και κάνει μία πλήρη περιφορά γύρω από το άστρο του κάθε 57 μέρες. Σύμφωνα με τον Νεσβόρνι, υπολογίζεται ότι υπάρχει και ένας τρίτος εξωπλανήτης γύρω από το ίδιο άστρο, ο οποίος έχει περίπου διπλάσια διάμετρο από τη Γη (γι' αυτό λέγεται και «σούπερ-Γη») και κάνει μία περιφορά κάθε 6,77 μέρες.

Κανείς από αυτούς τους εξωπλανήτες δεν φαίνεται να ανήκει στην κατοικήσιμη ζώνη, όπου θα μπορούσε να υπάρχει νερό και να φιλοξενείται ζωή.

Αυτά τα αντικείμενα είχαν επισημανθεί από το τηλεσκόπιο Κέπλερ της NASA, που εκτοξεύτηκε ειδικά για να ανακαλύψει κόσμους σαν τη Γη γύρω από μακρινά αστέρια. Μέχρι στιγμής, η αποστολή έχει επιστρέψει πάνω από 2.300 αποτελέσματα. Οι αστρονόμοι μάλιστα έχουν επιβεβαιώσει πάνω από 750 εξωπλανήτες μέχρι τώρα.

"Ανάμεσα στα σημερινά τηλεσκόπια για την ανίχνευση πλανητών γύρω από μακρινά αστέρια, το Κέπλερ που ξεκίνησε το 2009 είναι ο πρωταθλητής μεταξύ τους," εξηγεί ο Nesvorny. Οι ειδικοί της NASA λένε ότι ο κυνηγός των πλανητών παρακολουθεί συνεχώς περισσότερα από 150.000 αστέρια σε ένα στενό τμήμα του ουρανού.

Με τον καιρό, εμφανίζονται λεπτές διαφορές στη φωτεινότητα σε αυτά τα αστέρια. Αυτές οι μικρο-αλλαγές μπορεί να είναι μια ένδειξη ενός εξωπλανήτη που κινείται ανάμεσα στο τηλεσκόπιο και τα άστρα-στόχους του. Για να επιβεβαιώσει ένα εξωγήινο κόσμο, το Κέπλερ θα πρέπει να κάνει τουλάχιστον τρία περάσματα.

«Για ένα πλανήτη που βρίσκεται σε τροχιά γύρω από ένα άστρο, που παρακολουθεί το Κέπλερ, οι ιδιότητες απόσταση, χρόνος και άλλες ιδιότητες θα πρέπει να είναι αναλλοίωτες στο χρόνο," εξηγεί ο David Kipping του Κέντρου για την Αστροφυσική στο Χάρβαρντ (CfA).

"Αρκετά αποτελέσματα, ωστόσο, μπορούν να παράγουν αποκλίσεις από τον τρόπο που ανακαλύπτει το Κέπλερ τους πλανήτες, έτσι ώστε η απόσταση των διελεύσεων να μην είναι αυστηρά περιοδικό”, προσθέτει. Κι αυτό μπορεί να οφείλεται σε ένα κρυφό εξωπλανήτη που κι αυτός βρίσκεται σε τροχιά γύρω από το άστρο.

Η βαρύτητα του μπορεί να έλξει τους άλλους πλανήτες, αναγκάζοντας τους να αποκλίνουν από τις τροχιές τους έστω και λίγο. Μερικές αστρικές διελεύσεις μπορεί να καθυστερήσουν σε σχέση με τις άλλες. Αναλύοντας αυτές τις παραλλαγές, η ερευνητική ομάδα ήταν σε θέση να συμπεράνει την ύπαρξη ενός αόρατου πλανήτη στο σύστημα KOI-872.

"Γρήγορα έγινε φανερό σε όλους μας ότι ένα μεγάλο κρυφό αντικείμενο πρέπει να έλκει τον διερχόμενα πλανήτη. Για να το θέσουμε πιο απλά, εάν ένα τρένο φτάνει στο σταθμό δύο ώρες πιο αργά, πρέπει να υπάρχει ένας πολύ καλός λόγος γι ‘αυτό. Το πρόβλημα ήταν να βρούμε τι ήταν αυτό," καταλήγει ο Nesvorny.

Πηγή: SoftPedia

Στο Γαλαξία μας μπορεί να υπάρχουν 1000 φορές περισσότεροι πλανήτες από αστέρια.

Μερικές εκατοντάδες χιλιάδες δισεκατομμύρια πλανήτες στο μέγεθος της Γης που κινούνται ελεύθερα, μπορεί να υπάρχουν στον χώρο ανάμεσα στα άστρα του Γαλαξία μας, υποστηρίζει μια διεθνή ομάδα επιστημόνων στο Astrophysics and Space Science.

Σημειώνουν δε ότι αυτοί οι πλανήτες θα μπορούσαν να έχουν και εξωγήινη ζωή.

Οι επιστήμονες προτείνουν ότι αυτοί οι πλανήτες που φέρουν ζωή ξεκίνησαν να υπάρχουν στις απαρχές του Σύμπαντος λίγα εκατομμύρια χρόνια από το Big Bang, και ότι αυτοί φτιάχνουν το μεγαλύτερο τμήμα της «χαμένης μάζας» των γαλαξιών.

Υπολογίζουν ότι ένα τέτοιο πλανητικό σώμα θα διασχίζει το εσωτερικό του ηλιακού συστήματος κάθε 25 εκατομμύρια χρόνια κατά μέσον όρο και κατά τη διάρκεια της κάθε διέλευσης, ζωδιακή σκόνη, συμπεριλαμβανομένης ενός τμήματος των ζωντανών κυττάρων του ηλιακού μας συστήματος, θα εμφυτεύεται στην επιφάνεια του. Αυτοί οι ελεύθερα κυμαινόμενοι πλανήτες θα έχουν τότε την πρόσθετη ιδιότητα της ανάμιξης των προϊόντων της τοπικής βιολογικής εξέλιξης σε μία γαλαξιακή κλίμακα.

Από το 1995, όταν αναφέρθηκε ο πρώτος εξωηλιακός πλανήτης, το ενδιαφέρον για την αναζήτηση πλανητών έχει φθάσει στα ύψη. Οι 750 περίπου ανιχνεύσεις εξωπλανητών είναι όλοι τους πλανήτες σε τροχιά γύρω από αστέρια και δεν υπάρχουν ρεαλιστικές δυνατότητες για να είναι υποψήφιοι κόσμοι με εξωγήινη ζωή.

Η δυνατότητα να υπάρχει ένας πολύ μεγαλύτερος αριθμός πλανητών προτάθηκε για πρώτη φορά σε προηγούμενες μελέτες, όπου μετρήθηκαν τα φαινόμενα του βαρυτικού εστιασμού των μακρινών κβάζαρ, μέσω παρεμβολής αντικειμένων μεγέθους ενός πλανήτη.

Πρόσφατα δε αρκετές ομάδες ερευνητών έχουν προτείνει ότι μερικά δισεκατομμύρια τέτοια αντικείμενα θα μπορούσαν να υπάρχουν στον Γαλαξία. Η νέα έρευνα έχει ανεβάσει το γενικό σύνολο των πλανητών σε μερικές εκατοντάδες χιλιάδες δισεκατομμύρια σε κάθε γαλαξία – καθένας από τους οποίους φιλοξενεί την κληρονομιά αρχαίας κοσμικής αρχέγονης ζωής.

Πηγή: science20

25 εκατ.χρονια ειναι πολυ μικρο διαστημα,εκτος αν δεν περναει ο αδεσπωτος πλανητης μεσα απο τις τροχιες των πλανητων μας,αλλα στη ζωνη Kuiper η στο νεφος του Oort.Αλλιως θα ειχαμε αναλογα συχνες διαταρραξεις των τροχιων των πλανητων μας.

Ενας πλανήτης που “εξατμίζεται”

Ερευνητές του ΜΙΤ και της NASA ανακάλυψαν έναν πλανήτη στο μέγεθος του Ερμή, περίπου 1500 έτη φωτός απόσταση από τον Ήλιο, ο οποίος φαίνεται πως αποσυντίθεται από την αφόρητη ζέστη του άστρου γύρω από το οποίο περιστρέφεται. Υπολογίζουν μάλιστα πως αν συνεχίσει να εξατμίζεται με τους σημερινούς ρυθμούς, σε 100 εκατομμύρια χρόνια θα έχει εξαφανιστεί πλήρως, αφήνοντας πίσω του ένα νέφος σκόνης και αερίων.

Ο συγκεκριμένος πλανήτης περιστρέφεται μία φορά κάθε 15 ώρες γύρω από το άστρο KIC 12557548, μια από τις πιο μικρές περιόδους που έχουν παρατηρηθεί ποτέ για πλανήτη, γεγονός που υποδεικνύει πως η θερμοκρασία στην επιφάνειά του πρέπει να είναι εξαιρετικά υψηλή και να φτάνει ως και τους 2000 βαθμούς Κελσίου. Οι αναλυτές υποστηρίζουν πως τα πετρώματα στην επιφάνεια του πλανήτη λιώνουν σ’ αυτό το περιβάλλον σχηματίζοντας ρεύματα που παρασύρουν αέρια και σκόνη και τα εκτοξεύουν στο διάστημα, δημιουργώντας μια ουρά παρόμοια με αυτή των κομητών.

Τα στοιχεία αυτά βασίζονται σε παρατηρήσεις του διαστημικού τηλεσκοπίου Κέπλερ, το οποίο μελετά 160.000 άστρα του γαλαξία μας, ψάχνοντας για εξωπλανήτες, πλανήτες δηλαδή που δεν ανήκουν στο ηλιακό μας σύστημα. Το τηλεσκόπιο καταγράφει τη λαμπρότητα των άστρων σε τακτά χρονικά διαστήματα, ερευνώντας για μεταβολές που έχουν κάποια περιοδικότητα. Εάν παρατηρηθεί πως η λαμπρότητα κάποιου άστρου μειώνεται για λίγο κάθε κάποιο σταθερό χρονικό διάστημα, αυτό σημαίνει πως κάποιο αντικείμενο περνάει περιοδικά μπροστά από το άστρο στο διάστημα αυτό, παρεμποδίζοντας μέρος της ακτινοβολίας του άστρου να φτάσει στο τηλεσκόπιο.

Έτσι οι αστρονόμοι ανακαλύπτουν νέους πλανήτες αλλά και στοιχεία για την περίοδό τους και το μέγεθός τους.

Η διαφορά στη συγκεκριμένη περίπτωση ήταν πως οι επιστήμονες παρατηρούσαν μια μεταβολή στη λαμπρότητα του άστρου κάθε 15 ώρες, η οποία όμως δεν ήταν σταθερή, διέφερε δηλαδή σε κάθε περιστροφή του πλανήτη γύρω από το άστρο, κάτι το οποίο δεν έχει παρατηρηθεί ξανά. Η ομάδα σκέφτηκε διάφορες εναλλακτικές, όπως ένα σύστημα δύο πλανητών, που ο ένας περιστρέφεται γύρω από τον άλλον, και οι δύο γύρω από το άστρο, όμως το πολύ μικρό χρονικό διάστημα των 15 ωρών δεν άφηνε περιθώρια για τέτοιο περίπλοκο σύστημα, όπως είναι για παράδειγμα αυτό της Γης – Σελήνης που περιστρέφεται γύρω από τον Ήλιο. Η εξήγηση που κατέληξαν ήταν αρκετά πιο απλή: οι εναλλαγές στη φωτεινότητα του άστρου οφείλονταν στο νέφος σκόνης και αερίων που ακολουθεί τον πλανήτη, και παίρνει ακανόνιστα σχήματα με κάθε περιστροφή του πλανήτη γύρω από το άστρο. Με λίγα λόγια, η εικόνα του πλανήτη που λιώνει από τη θερμότητα δημιουργώντας ένα σύννεφο σκόνης και η εικόνα από τις παρατηρήσεις, φαίνονται να ταιριάζουν.

Όλες οι έρευνες δείχνουν πως οι πλανήτες δεν είναι αιώνια αντικείμενα και μπορούν να έχουν φαντασμαγορικούς θανάτους. Έτσι και με αυτή την έρευνα προστέθηκε άλλη μια πιθανότητα που δεν είχε ειπωθεί ως τώρα: να τον εξατμίσει το ίδιο το άστρο του.

http://web.mit.edu/press/2012/dusty-exoplanet.html

Το εξωηλιακό αστρικό σύστημα Gliese 581, δεν δείχνει σημάδια ζωής.

Μια ομάδα αστρονόμων είναι σε θέση να αποδείξει ότι δεν υπάρχουν σαφή ραδιοκύματα που να προέρχονται από το πλανητικό σύστημα του άστρου Gliese 581 . Ο ερυθρός νάνος εκτιμάται ότι έχει τουλάχιστον έξι εξωπλανήτες σε τροχιά, ένας εκ των οποίων είχε αναδειχθεί ως δυνητικά κατοικήσιμος.

Όμως η ραδιοφωνική ανάλυση δεν έδειξε σημάδια ζωής.

Οι ερευνητές διεξήγαγαν αυτή την έρευνα το 2007, χρησιμοποιώντας μια μέθοδο απεικόνισης που ονομάζεται Very Long Baseline Interferometry (VLBI) με σκοπό να να προβούν σε μια έρευνα για την ύπαρξη εξωγήινης ζωής (SETI) σε μακρινούς κόσμους.

Μάλιστα λένε ότι ανακαλύφθηκαν 222 υποψήφια σήματα.

Ωστόσο, μια αυτοματοποιημένη ανάλυση του συνόλου των στοιχείων αποκάλυψε ότι όλα αυτά στην πραγματικότητα προκλήθηκαν από παρεμβολές από δορυφόρους της Γης. Κανένα σήμα δεν βρέθηκε στην πραγματικότητα να προέρχεται από τα άκρως ενδιαφέροντα πλανητικά συστήματα. Αλλά η ομάδα πίσω από αυτή τη μελέτη λέει ότι η εξεύρεση εξωγήινης ζωής δεν ήταν ο σκοπός της μελέτης.

Με την επιβεβαίωση ότι τα ραδιοσήματα του τύπου που ψάχνουμε δεν προέρχονται από το Gliese 581, η ερευνητική ομάδα απέδειξε ότι η μέθοδος VLBI μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τη διεξαγωγή αυτού του τύπου των πολύπλοκων αστρονομικών ερευνών. Το πρότζεκτ πραγματοποιήθηκε με το αυστραλιανό δίκτυο ραδιοτηλεσκοπίων ALBA.

Μέχρι τώρα, οι προσπάθειες της έρευνας για εξωγήινη ζωή SETI γίνονταν κάπως τυχαία, υπό την έννοια ότι τα ραδιοτηλεσκόπια στόχευαν σε μεγάλες περιοχές του ουρανού, και οι αστρονόμοι προσπαθούσαν να ‘ακούσουν’ για τυχόν εισερχόμενα σήματα. Εάν δεν βρισκόταν κανένα σήμα, τότε τα τηλεσκόπια θα έπρεπε να στοχεύσουν σε μια άλλη θέση.

Η έρευνα αποδεικνύει ότι είναι δυνατή η χρήση VLBI με σκοπό να στοχεύουν σε συγκεκριμένα συστήματα άστρων, που ξέρουμε ότι έχουν πλανήτες σαν τη Γη. Αυτό το VLBI είναι ικανό να χρησιμοποιηθεί σε μια τέτοια στοχοθετημένη έρευνα που έως τώρα ήταν ήταν άγνωστη, αναφέρει το Astrobiology Magazine.

Η έρευνα οδηγήθηκε από ειδικούς στο Πανεπιστήμιο Curtin στην Αυστραλία, οι οποίοι συντονίζονται από τον Hayden Rampadarath.

Το ALBA περιλαμβάνει ένα δίκτυο τηλεσκοπίων στην Αυστραλία (ATCA), το Παρατηρητήριο Parkes και το τηλεσκόπιο Mopra των 22 μέτρων. Κάθε μία από αυτές τις εγκαταστάσεις βρίσκεται εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά από το άλλο, δίνοντας έτσι στο ALBA την υψηλότερη ανάλυση στην αστρονομία.

Η έρευνα επικεντρώθηκε σε συχνότητες γύρω στα 1500 MH. Το σύστημα Gliese 581 βρίσκεται πολύ κοντά στη Γη, στον αστερισμό του Ζυγού, περίπου 20 έτη φωτός μακριά μας. Οι παρατηρήσεις διήρκεσαν8 ώρες.

Τελικά το συμπέρασμα της μελέτης είναι ότι δεν μπορούμε ακόμη να πούμε με βεβαιότητα ότι η ζωή δεν υπάρχει στο κοντινό πλανητικό σύστημα.

Για αυτό που μπορούμε να είμαστε βέβαιοι είναι ότι το VLBI μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την αναζήτηση σημάτων εξωγήινης νοημοσύνης.

Πηγή: SoftPedia

Μπορεί να είναι πάμπολλοι οι πλανήτες στο μέγεθος της Γης.

Μπορεί να υπάρχουν πολλοί περισσότεροι μικροί πλανήτες από ό,τι εθεωρείτο μέχρι σήμερα, χάρη στην ανακάλυψη ότι δεν χρειάζεται να σχηματιστούν γύρω από άστρα πλούσια σε βαριά στοιχεία.

Μια ερευνητική ομάδα με επικεφαλής τον Lars Buchhave, έναν αστροφυσικό στο Ινστιτούτο Niels Bohr, μελέτησε τη σύνθεση των στοιχείων για περισσότερα από 150 αστέρια που φιλοξενούν 226 πλανήτες υποψήφιους να είναι μικρότεροι από τον Ποσειδώνα. Η ομάδα έψαχνε για στοιχεία βαρύτερα από το υδρογόνο και το ήλιο, που οι επιστήμονες τα αναφέρουν ως μέταλλα.

"Ήθελα να διερευνήσω κατά πόσο οι μικροί πλανήτες χρειάζονται ένα ιδιαίτερο περιβάλλον, προκειμένου να σχηματιστούν, όπως οι γιγάντιοι πλανήτες αερίου, που όπως γνωρίζουμε έχουν μια προτίμηση σε περιβάλλοντα με υψηλή περιεκτικότητα σε βαρέα στοιχεία," λέει.

“Αυτή η μελέτη δείχνει ότι οι μικροί πλανήτες δεν κάνουν διακρίσεις και σχηματίζονται γύρω από αστέρια με ένα ευρύ φάσμα της περιεκτικότητας σε βαρέα μέταλλα, συμπεριλαμβανομένων και των άστρων με 25% μόνο της μεταλλικότητας του ήλιου μας"

Μάλιστα η μεταλλικότητα ενός άστρου αντανακλά την περιεκτικότητα σε μέταλλα του δίσκου από τον οποίο σχηματίζονται οι πλανήτες, όπως και οι πλανήτες σαν τη Γη που αποτελείται σχεδόν εξ ολοκλήρου από βαριά στοιχεία όπως ο σίδηρος, το οξυγόνο, το πυρίτιο και το μαγνήσιο.

Οι αστρονόμοι υποθέτουν ότι μεγάλες ποσότητες βαρέων στοιχείων στο δίσκο αυτό, θα οδηγήσει σε πιο αποτελεσματική διαμόρφωση ενός πλανήτη. Είναι δε από καιρό γνωστό ότι οι γιγάντιοι πλανήτες με μικρές περιόδους τείνουν να συνδέονται με πλούσια σε μέταλλα αστέρια.

Σε αντίθεση με γίγαντες πλανήτες αερίου, η εμφάνιση των μικρότερων πλανητών δεν φαίνεται να εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την περιεκτικότητα σε βαρέα στοιχείο των άστρων που τους φιλοξενούν. Πλανήτες έως και τέσσερις φορές το μέγεθος της Γης μπορούν προφανώς να σχηματιστούν γύρω από αστέρια με ένα ευρύ φάσμα περιεκτικότητας σε βαριά στοιχεία (μεταλλικότητα), συμπεριλαμβανομένων και εκείνων με χαμηλότερη περιεκτικότητα σε μέταλλα από τον ήλιο.

"Τα στοιχεία δείχνουν ότι οι μικροί πλανήτες μπορούν να σχηματιστούν γύρω από αστέρια με ένα ευρύ φάσμα μεταλλικότητας – δείχνοντας έτσι ότι η φύση βρίσκει τρόπους σχηματισμού τους που μέχρι τώρα πιστεύαμε ότι είναι δύσκολο”, λέει μία επιστήμονας της αποστολής Κέπλερ Natalie Batalha.

Ο λογος που επιλεχθηκε η περιοχη μεταξυ των αστερισμων του Κυκνου, της Λυρας και του Δρακοντα (απο το Kepler) ειναι η ικανη συγκεντρωση αστρων κατηγοριας F, G και Κ. Αυτα διαθετουν πολλαπλασιες πιθανοτητες για αναπτυξη ζωης, οπως την ξερουμε στην Γη, απο οτι σε αλλους γιγαντες αστερες της κυριας ακολουθιας (Κυρια Ακολουθια ειναι η καταταξη των αστρων αναλογα με το χρωμα και την φωτεινοτητα τους ΑΛΛΑ μονο μεσα στην φαση της υδροστατικης τους ισορροπιας, δηλαδη, για περιπου το 75% της ζωης τους). Ο Ηλιος ειναι κατηγοριας G2V. Το G2 υποδεικνυει την χρωματικη κλιμακα του αστρου και μπορει να μεταφραστει ως : "ενα κιτρινο αστερι που βρισκεται στα 2/10 της αποστασης που το χωριζει απο το να γινει ενα πορτοκαλι αστερι". Υπαρχει κατι πιο χρησιμο

απο αυτο το συμπερασμα ? Ναι, ξερουμε ΠΟΙΑ και ΠΟΣΑ στοιχεια το συγκροτουν, απο τις γραμμες απορροφησης φασματος που εκπεμπει η επιφανεια του αστρου ! Εξαιρετικα χρησιμο στοιχειο. Το V υποδεικνυει την φωτεινοτητα του αστρου, το οποιο ειναι πολυ χρησιμο για να μετρησουμε το μεγεθος του. Επισης, η κατηγορια αστρων G δινει επιφανειακες θερμοτητες απο 5000 μεχρι 6000 Kelvin (ο Ηλιος ειναι στους 5770 Κ).

 

Υπαρχουν πολλες αλλες κατηγοριες (φασματοσκοπικες και φωτεινοτητας) που απαρτιζουν την κυρια ακολουθια των αστρων του γαλαξια μας. Ομως .... μας ενδιαφερουν συγκεκριμενες κατηγοριες γιατι αυτες παρεχουν τις αναλογιες μεταλλων που θεωρουμε ικανες για αναπτυξη ενοργανης ζωης (κατι, που ενδεχεται να αποδειχθει αγριως υποκειμενικο !!!), οποτε και των συνοδων πλανητων τους. Μεχρι στιγμης, τα αστρα κατηγοριας G παρεχουν ολα τα στοιχεια που απαρτιζουν ενα (γηινο) DNA, δηλαδη Ανθρακα, Φωσφορο, Αζωτο, Υδρογονο και Οξυγονο. Επισης, παρεχουν Σιδηρο, Νικελιο, Πυριτιο, Μολυβδο, Αλουμινιο, Χαλκο, Ασημι και αλλα μεταλλικα στοιχεια για το συμπαγες της λιθοσφαιρας ενος πλανητη. Παρεχουν και μερικα ακομα (Ιωδιο, Χλωριο, Νατριο, Λιθιο, κλπ) που ειναι αναγκαια για την υδροσφαιρα της επιφανειας του πλανητη. Κοντολογις, ολα εκεινα που απαρτιζουν την γηινη βιοσφαιρα (ατμοσφαιρα, υδροσφαιρα, λιθοσφαιρα).

 

Δεν μπορουν ολα αυτα τα στοιχεια (και αναλογιες στοιχειων) να βρεθουνε σε αλλες κατηγοριες αστρων ? ΦΥΣΙΚΑ ΚΑΙ ΜΠΟΡΟΥΝ ... αλλα ΕΜΕΙΣ ξεκιναμε απο εκει οπου η στατιστικη πιθανοτητα ειναι μεγαλυτερη. Τιποτα περισσοτερο, τιποτα λιγοτερο. Καλλιστα, μπορει να βρεθει μια Δευτερη Γη να περιφερεται γυρω απο εναν υπεργιγαντα (οπως τον VY Canis Majoris) η ενα υπερμαζικο αστρο (οπως το R136 A1) αλλα ειναι ... μια πολυ απιθανη συγκυρια ... και μια πολυ ζοφερη ιστορια για τον ιδιο τον πλανητη (εξελικτικα).

 

(πολυ ωραιο το ποστακι σου ... ταξιδιαρικο ... )

Ανακαλύφθηκαν δύο πλανήτες σε ένα μοναδικό φαινόμενο.

Αμερικανοί αστρονόμοι ανακάλυψαν δύο εξωπλανήτες των οποίων οι τροχιές γύρω από τα άστρο τους (ήλιος) βρίσκονται σε πολύ μικρή απόσταση η μία από την άλλη, ένα φαινόμενο που δεν το έχουμε ποτέ δει στο Σύμπαν, όπως μεταδίδει το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων.

Φανταστείτε ότι, αντί για την πανσέληνο που "ανατέλλει" στον ορίζοντα, εδώ έχουμε ένα γιγάντιο αέριο πλανήτη, που φαίνεται τρεις φορές μεγαλύτερος, εξηγούν οι ερευνητές, των οποίων οι εργασίες δημοσιεύονται σήμερα στις ΗΠΑ στην ηλεκτρονική έκδοση του περιοδικού Science.

Αυτός ο κόσμος υπάρχει πράγματι και είναι ένα αστρικό σύστημα με δύο αστέρια (ήλιους) στον αστερισμό του Κύκνου, περίπου 1.200 έτη φωτός από τη Γη (ένα έτος φωτός αντιστοιχεί με 9460 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα).

Έχει ονομαστεί Κέπλερ-36, από το όνομα του αμερικανικού διαστημικού τηλεσκοπίου των ΗΠΑ που είναι αφιερωμένο στην αναζήτηση εξωπλανητών.

"Αυτοί οι δύο πλανήτες περνούν πολύ κοντά ο ένας από τον άλλο", δήλωσε ο Τζος Κάρτερ του Harvard Smithsonian Center for Astrophysics (CfA), ένας από τους βασικούς συντάκτες της εργασίας αυτής. "Είναι οι πιο κοντινοί που έχουμε δει ποτέ σε ένα πλανητικό σύστημα", προσθέτει ο αστρονόμος Έρικ Αγκολ του Πανεπιστημίου της Ουάσιγκτον.

Οι δύο πλανήτες βρίσκονται στο κοντινότερο μεταξύ τους σημείο κάθε 97 ημέρες, κατά μέσον όρο. Στη συνέχεια χωρίζονται από μια απόσταση μικρότερη κατά πέντε φορές της απόστασης Γης Σελήνης, περίπου 1,9 εκατομμύρια χιλιόμετρα.

Οι αστρονόμοι ανακάλυψαν τους δύο πλανήτες από την ανάλυση των δεδομένων που συλλέγονται από το τηλεσκόπιο Κέπλερ, το οποίο μπορεί να εντοπίσει έναν εξωπλανήτη όταν αυτός περνά μπροστά από το άστρο του, και μειώνει λίγο την ακτινοβολία του.

Αυτό το νέο πλανητικό σύστημα περιέχει μόνο αυτούς τους δύο πλανήτες σε τροχιά γύρω από ένα άστρο που μοιάζει στον ήλιο μας, αλλά είναι παλαιότερο κατά αρκετά δισεκατομμύρια έτη.

Εντοπίστηκαν ζεύγη άστρων που κινούνται «αγκαλιασμένα»

Το Σύμπαν είναι διάσπαρτο από δυαδικά (ή δίδυμα) αστρικά συστήματα, περιοχές όπου υπάρχουν δύο άστρα όπου το ένα κινείται σε τροχιά γύρω από το άλλο. Μέχρι σήμερα οι επιστήμονες θεωρούσαν ότι δεν μπορεί να υπάρξει δυαδικό σύστημα με άστρα που κινούνται πολύ κοντά μεταξύ τους γιατί τελικά αυτά θα συγχωνεύονταν δημιουργώντας ένα νέο σούπερ άστρο. Οπως φαίνεται επρόκειτο για μια λανθασμένη εκτίμηση αφού εντοπίστηκαν τέσσερα δυαδικά συστήματα που τα άστρα τους κινούνται όχι απλά κοντά αλλά σε απόσταση αναπνοής το ένα από το άλλο.

Ολες οι παρατηρήσεις που έχουν γίνει τα τελευταία 30 χρόνια είχαν δείξει ότι το κατώτατο χρονικό όριο τροχιακής κίνησης σε δυαδικά αστρικά συστήματα είναι οι 5 ώρες. Με απλά λόγια οι επιστήμονες πίστευαν ότι δεν μπορεί να υπάρξει ένα δυαδικό σύστημα στο οποίο τα άστρα να είναι τόσο κοντά μεταξύ τους ώστε να ολοκληρώνουν την περιστροφή τους το ένα γύρω από το άλλο σε χρόνο μικρότερο των πέντε ωρών.

Χρησιμοποιώντας το τηλεσκόπιο UKIRT που βρίσκεται στη Χαβάη οι ερευνητές επικέντρωσαν την προσοχή τους σε δυαδικά συστήματα που αποτελούνται από κόκκινους νάνους, δηλαδή άστρα που βρίσκονται στα τελικά στάδια της ζωής τους. Εντόπισαν τέσσερα τέτοια συστήματα, τα άστρα των οποίων θα μπορούσε να πει κανείς ότι δεν είναι απλά δίδυμα αλλά... «σιαμαία».

Σε ένα από αυτά τα συστήματα τα δύο άστρα βρίσκονται τόσο κοντά ώστε ολοκληρώνουν μια περιστροφή το ένα γύρω από το άλλο σε μόλις 2.5 ώρες!

«Προς απόλυτη έκπληξη μας εντοπίσαμε πολλά δυαδικά συστήματα τα άστρα των οποίων ολοκληρώνουν την περιστροφή το ένα γύρω από το άλλο σε χρόνο μικρότερο των πέντε ωρών, κάτι που θεωρούσαμε αδύνατο μέχρι σήμερα. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να επανεκτιμήσουμε το πώς σχηματίζονται και εξελίσσονται τα δυαδικά συστήματα όπου τα άστρα είναι πολύ κοντά το ένα στο άλλο» αναφέρει ο Μπας Νεφς, του Αστεροσκοπείου του Λέιντεν στην Ολλανδία, που ήταν επικεφαλής της έρευνας η οποία δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Monthly Notices of the Royal Astronomical Society».

Μπορούν οι αστρονόμοι να δουν ωκεανούς εξωπλανητών;

Η αναζήτηση πλανητών σε άλλα ηλιακά συστήματα είναι ένας πολύ ενεργός κλάδος της σύγχρονης αστρονομίας. Μέχρι σήμερα έχει επιβεβαιωθεί η ύπαρξη 786 εξωπλανητών

http://physicsgg.wordpress.com/2012/06/21/%ce%bf%ce%bb%ce%bf%ce%b9-%ce%bf%ce%b9-786-%ce%b3%ce%bd%cf%89%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%af-%ce%b5%ce%be%cf%89%cf%80%ce%bb%ce%b1%ce%bd%ce%ae%cf%84%ce%b5%cf%82/

που γυρίζουν σε τροχιά γύρω από τα δικά τους άστρα. Οι περισσότεροι από αυτούς που έχουν ήδη παρατηρηθεί είναι γιγάντιοι πλανήτες που μοιάζουν με τους «δικούς μας» Δία και Ποσειδώνα, καθώς λόγω μεγέθους είναι πιο εύκολη η ανίχνευσή τους. Παρόλα αυτά, στην παραπάνω λίστα περιέχονται και κάποιοι πλανήτες οι οποίοι μοιάζουν σε χαρακτηριστικά με αυτά της Γης.

Το ερώτημα που οι αστρονόμοι θέλουν τώρα να απαντήσουν είναι αν είναι δυνατό να ανιχνεύσουν την ύπαρξη ωκεανών σε κάποιους από αυτούς, καθώς η ύπαρξη νερού στην επιφάνεια ενός πλανήτη είναι πολύ σημαντική για την ανάπτυξη και συντήρηση της ζωής, τουλάχιστον όπως τη γνωρίζουμε.

Από τους διαθέσιμους προς εξέταση εξωπλανήτες, οι ερευνητές επιλέγουν αυτούς που κινούνται στη λεγόμενη «κατοικήσιμη ζώνη», σε κατάλληλη δηλαδή απόσταση από το άστρο, ώστε η θερμοκρασία να είναι τέτοια που το νερό να βρίσκεται σε υγρή κατάσταση στην επιφάνεια του πλανήτη.

Στο δικό μας ηλιακό σύστημα, η ζώνη αυτή εκτείνεται από 110 μέχρι και 450 εκατομμύρια χιλιόμετρα από τον Ήλιο, και συνεπώς περιλαμβάνει τη Γη και τον Aρη, και οριακά την Αφροδίτη, στην οποία όμως η υψηλή συγκέντρωση διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα έχει οδηγήσει σε ένα φαινόμενο θερμοκηπίου με πολύ υψηλές θερμοκρασίες.

Οι ερευνητές πιστεύουν πως η ύπαρξη ωκεανών επηρεάζει την ανάκλαση του φωτός από την επιφάνεια του πλανήτη, μεταβάλλοντας τη λεγόμενη ακτινοβολία albedo το φως δηλαδή που ανακλάται από την επιφάνεια του πλανήτη και φτάνει σε μας.

Καθώς η επιφάνεια του νερού ανακλά καλύτερα το φως από ότι το έδαφος, θυμίζοντας ένα είδος καθρέφτη, η διαφορά στη μετρούμενη ακτινοβολία όλης της επιφάνειας ενός πλανήτη μπορεί να οδηγήσει στην ανίχνευση εξω-ωκεανών. Μία ομάδα από το Northwestern University στο Evanston των ΗΠΑ, χρησιμοποιεί αυτή τη μέθοδο έχοντας μάλιστα ανακαλύψει τέτοιες μεταβολές στην φωτεινότητα των πλανητών.

Για να καταλήξουν όμως σε ασφαλή συμπεράσματα χρειάζεται ακόμη χρόνος, καθώς υπάρχει ένα πλήθος παραγόντων που πρέπει να λάβουν υπόψη και να συμπεριλάβουν στα μοντέλα τους. Τα σύννεφα, οι εποχές, το χιόνι κι ο πάγος, όλα επηρεάζουν την ανάκλαση του φωτός από ένα πλανήτη και υπάρχουν ακόμη και άλλοι αστρονομικοί παράγοντες που παίζουν ρόλο, όπως η κλίση του άξονα περιστροφής του πλανήτη. Βασιζόμενοι στη θεωρία τους και στα αποτελέσματα των προσομοιώσεών τους η ομάδα θα προχωρήσει τώρα στην εξέταση γήινων πλανητών στην κατοικήσιμη ζώνη μικρών άστρων.

Ίσως δεν απέχει πολύ η μέρα που θα επιβεβαιωθεί η ύπαρξη της πρώτης θάλασσας εκτός ηλιακού συστήματος.

http://www.astrobio.net/exclusive/4882/can-astronomers-detect-exoplanet-oceans

Εντοπισμός εξωπλανήτη μικρότερου από τη Γη.

Οι αστρονόμοι πιστεύουν ότι ανακάλυψαν ένα πλανήτη έξω από το ηλιακό μας σύστημα, ο οποίος είναι σε μέγεθος περίπου τα δύο τρίτα της Γης. Ο ασυνήθιστα μικρός εξωπλανήτης, εφόσον επιβεβαιωθεί η ύπαρξή του, βρίσκεται σε σχετικά κοντινή απόσταση, μόλις 33 έτη φωτός, πράγμα που σημαίνει ότι είναι ο κοντινότερος πλανήτης που είναι πιο μικρός από τον δικό μας,.

Όμως είναι πιο καυτός και από την Αφροδίτη, άρα δεν θεωρείται κατάλληλος για τη φιλοξενία μορφών ζωής.

Η ανακάλυψη έγινε με τη βοήθεια του υπέρυθρου διαστημικού τηλεσκοπίου «Σπίτσερ» της NASA από ερευνητές με επικεφαλής τον Κέβιν Στίβενσον του πανεπιστημίου της Κεντρικής Φλόριδα. Είναι η πρώτη φορά που το εν λόγω τηλεσκόπιο ανακαλύπτει ένα πιθανό εξωπλανήτη και η σχετική δημοσίευση θα γίνει στο περιοδικό αστροφυσικής «The Astrophysical Journal».

O υποψήφιος (λέγεται έτσι μέχρι να επιβεβαιωθεί) εξωπλανήτης, με την ονομασία UCF-1.01, έχει εκτιμώμενη διάμετρο 8.400 χιλιομέτρων (έναντι 12.713 χλμ της Γης) και θεωρείται πολύ καυτός, με πιθανή θερμοκρασία 600 βαθμών Κελσίου, καθώς βρίσκεται σε πολύ κοντινή τροχιά γύρω από το άστρο του, έναν ερυθρό νάνο με την ονομασία GJ 436.

Το έτος του (η διάρκεια περιφοράς γύρω από το άστρο του) διαρκεί μόλις 1,4 γήινες μέρες.

Αν ποτέ ο εν λόγω εξωπλανήτης είχε κάποια ατμόσφαιρα, αυτή πια θα έχει εξατμιστεί προ πολλού λόγω της εγγύτητας στο άστρο του. Έτσι, είναι πιθανό ότι σήμερα πλέον μοιάζει με τον Ερμή, τον κοντινότερο στον Ήλιο πλανήτη του δικού μας συστήματος. Μάλιστα, λόγω των πολύ υψηλών θερμοκρασιών, οι επιστήμονες δεν αποκλείουν η επιφάνεια του εξωπλανήτη να έχει λιώσει και να είναι καλυμμένη από μάγμα.

Οι αστρονόμοι ανακάλυψαν επίσης ενδείξεις για έναν ακόμα μικρότερο από τη Γη εξωπλανήτη στο ίδιο αστρικό σύστημα, τον UCF 1.02. Ελάχιστοι εξωπλανήτες μικρότεροι από τη Γη έχουν ανακαλυφθεί μέχρι σήμερα.

Το διαστημικό τηλεσκόπιο «Κέπλερ» έχει ήδη ανακαλύψει τρεις επιβεβαιωμένους εξωπλανήτες μικρότερους από τον δικό μας, από τους οποίους ο ένας θεωρείται ακόμα μικρότερος και από αυτόν που εντόπισε το τηλεσκόπιο «Σπίτσερ», με εκτιμώμενη διάμετρο ανάλογη περίπου του Αρη ή το 57% της διαμέτρου της Γης.

Οι 5 εξωπλανήτες που μπορούν να φιλοξενήσουν ζωή.

Ο εξωπλανήτης Gliese 581g είναι επίσημα το νούμερο 1 στην κατάταξη των δυνητικά κατοικήσιμων πλανητών πέραν του ηλιακού μας συστήματος. Ο εξωπλανήτης που συγκεντρώνει τις περισσότερες πιθανότητες να φιλοξενεί (ή να μπορεί να φιλοξενήσει) ζωή βρίσκεται σε τροχιά γύρω από ένα άστρο που απέχει 20 έτη φωτός από τη Γη. Οι άλλοι 4 εξωπλανήτες στο τοπ 5 των κατοικίσιμων πλανητών είναι οι: Gliese 667Cc, Kepler-22b, HD85512 και o Gliese 581d – σύμφωνα με τους αστρονόμους του Πανεπιστημίου του Πουέρτο Ρίκο στο Αρεσίμπο.

Ανακαλύφθηκε ηλιακό σύστημα με τροχιές πλανητών που μοιάζουν με το δικό μας.

Οι αστρονόμοι εντόπισαν για πρώτη φορά ένα μακρινό ηλιακό σύστημα, σε απόσταση περίπου 10.000 ετών φωτός από τη Γη, οι τροχιές των τριών -έως τώρα γνωστών- εξωπλανητών του μοιάζουν πάρα πολύ με τις τροχιές των πλανητών του δικού μας συστήματος, καθώς όλες βρίσκονται σχεδόν στο ίδιο επίπεδο μεταξύ τους και, παράλληλα, είναι ευθυγραμμισμένες με το επίπεδο περιστροφής του άστρου -ήλιου τους, δηλαδή με τον ισημερινό του.

Τα τελευταία χρόνια, οι επιστήμονες έχουν ανακαλύψει πολλά άλλα ηλιακά συστήματα με «εξωτικούς» εξωπλανήτες, όπως γιγάντιους αέριους «καυτούς Δίες» και βραχώδεις «σούπερ-Γαίες», όμως στις περισσότερες από αυτές τις περιπτώσεις οι εξωπλανήτες φαίνεται να έχουν ασυνήθιστες τροχιές, αρκετά διαφορετικές και εκκεντρικές σε σχέση με αυτές των πλανητών του δικού μας ηλιακού συστήματος, το οποίο εμφανίζει μία αξιοσημείωτη αστρονομική ευταξία.

Η Γη και οι υπόλοιποι επτά πλανήτες κινούνται γύρω από τον Ήλιο σαν δρομείς σε γειτονικές διαδρομές του ίδιου στίβου, στο ίδιο περίπου επίπεδο. Αντίθετα, πολλοί εξωπλανήτες, ιδίως οι λεγόμενοι «καυτοί Δίες», συνήθως εμφανίζουν χαοτική συμπεριφορά, με δραματικές κλίσεις ή και αντίστροφες τροχιές σε σχέση με αυτές του άστρου τους.

Τώρα, οι ερευνητές από τα πανεπιστήμια ΜΙΤ, Καλιφόρνιας-Σάντα Κρουζ κι άλλα ερευνητικά ινστιτούτα, μ’ επικεφαλής τον αστροφυσικό Ρομπέρτο Σάντσις-Ογιέδα, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο «Nature», σύμφωνα με το «Science» και το «New Scientist»,

ανίχνευσαν το πρώτο εξωπλανητικό σύστημα με εξίσου εύτακτες τροχιές πλανητών, οι οποίοι κινούνται γύρω από το άστρο Κέπλερ-30, μεγάλο και φωτεινό όσο ο δικός μας Ήλιος. Χρησιμοποιώντας το διαστημικό τηλεσκόπιο «Κέπλερ», οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι το εν λόγω άστρο, όπως και το δικό μας, περιστρέφεται γύρω από ένα κάθετο άξονα και γύρω από αυτό περιφέρονται τρεις πλανήτες, όλοι στο ίδιο επίπεδο.

Ο ένας εξωπλανήτης, με διάμετρο περίπου τετραπλάσια από αυτή της Γης, έχει έτος (διάρκεια πλήρους περιφοράς γύρω από το άστρο του) 29 γήινων ημερών, ενώ οι άλλοι δύο, με διάμετρο εννέα και 12 φορές μεγαλύτερη της Γης, έχουν έτη 60 και 143 ημερών αντίστοιχα.

Κανείς από τους τρεις εξωπλανήτες δεν είναι «καυτός Δίας». Το ίδιο το άστρο, που είναι σχετικά νεαρής ηλικίας, κάνει μία πλήρη περιφορά γύρω από το εαυτό του κάθε 16 μέρες.

Η ανακάλυψη, κατά τον καθηγητή φυσικής του ΜΙΤ Τζος Γουίν, δείχνει ότι το δικό μας ηλιακό σύστημα δεν συνιστά κάποια ασυνήθιστη «ιδιοτροπία» του σύμπαντος και το γεγονός ότι ο Ήλιος μας και οι πλανήτες κινούνται οργανωμένα στο ίδιο επίπεδο, κατά πάσα πιθανότητα δεν αποτελεί μία σπάνια σύμπτωση.

Το πόσο συχνό φαινόμενο είναι οι σταθερές και εύτακτες τροχιές των πλανητών στα αστρικά (ηλιακά) συστήματα, έχει σημασία για την εκτίμηση των πιθανοτήτων ύπαρξης εξωγήινης ζωής στο σύμπαν, καθώς, σύμφωνα με τον καθηγητή αστρονομίας Τζέημς Λόιντ του πανεπιστημίου Κορνέλ,

οι σταθερές τροχιές ευνοούν ένα σταθερό κλίμα που, με τη σειρά του, ευνοεί την ανάπτυξη ζωής, όπως συνέβη και στη Γη.

Πιθανή ύπαρξη εξωγήινης ζωής γύρω από δυαδικούς αστέρες.

Αστρονόμοι στο Σαν Ντιέγκο (Καλιφόρνια) ανακοίνωσαν χθες Τρίτη ότι παρατήρησαν για πρώτη φορά τουλάχιστον δύο πλανήτες σε τροχιά γύρω από έναν δυαδικό αστέρα -δύο άστρα σε αμοιβαία τροχιά--, μια ανακάλυψη που αυξάνει τις πιθανότητες να υπάρχει εξωγήινη ζωή.

Οι επιστήμονες δεν ήταν ως τώρα σίγουροι πως σ' αυτή την περίπτωση, όταν δύο αστέρες περιστρέφονται μαζί γύρω από ένα κέντρο βαρύτητας, μπορεί να περιστρέφονται ταυτόχρονα γύρω τους πολλοί πλανήτες.

Οι διατάξεις, οι αλληλεπιδράσεις τους και οι διαφορές στις τροχιές ανάλογα με τη θέση των πλανητών και των αστέρων τους καθιστούν πράγματι λιγότερο πιθανό να υπάρχουν πλανήτες σ' αυτό τον τύπο συστήματος.

Όμως οι επιστήμονες του πανεπιστημίου του Σαν Ντιέγκο κατάφεραν να παρατηρήσουν πλανήτες -δύο, ίσως μάλιστα και τρεις- γύρω από το Κέπλερ-47, ένα άστρο με μέγεθος ίσο με αυτό του Ηλίου, το οποίο συνδέεται με ένα άλλο άστρο τρεις φορές μικρότερο. Αυτοί οι δύο νέοι πλανήτες έχουν το μέγεθος του Ποσειδώνα και αποτελούνται από αέρια.

Εκτός από την ανακάλυψη αυτή, οι καλιφορνέζοι επιστήμονες διαπίστωσαν πως ο πιο απομακρυσμένος από τους δύο πλανήτες βρίσκεται μέσα στην «κατοικήσιμη ζώνη» αυτού του πλανητικού συστήματος: ούτε υπερβολικά κοντά ούτε υπερβολικά μακριά από τους αστέρες, σε μια περιοχή όπου η ζωή θα μπορούσε να υπάρξει.

"Τα μισά από τα άστρα που βλέπετε τη νύκτα στον ουρανό είναι δυαδικοί αστέρες», δήλωσε ο Ζερόμ Ορόζ, αστρονόμος στο Σαν Ντιέγκο. Συνεπώς «το γεγονός ότι μπορούμε να βρούμε πλανήτες στις κατοικήσιμες ζώνες τους σημαίνει πως υπάρχουν πολλά περισσότερα μέρη που μπορεί εν δυνάμει να υπάρχει εξωγήινη ζωή.