Jump to content

Ντμίτρι Μεντελέγιεφ-Περιοδικός Πίνακας.


Προτεινόμενες αναρτήσεις

Ντμίτρι Μεντελέγιεφ. :cheesy:

Η ξεθωριασμένη φωτογραφία του Μεντελέγιεφ και ο πρώτος Περιοδικός Πίνακας των στοιχείων.

«Υπάρχει μια ξεθωριασμένη φωτογραφία του ρώσου χημικού Ντμίτρι Μεντελέγιεφ, τραβηγμένη την ώρα που εργάζεται, στο σπίτι του στην Αγία Πετρούπολη, κάποια χρονική στιγμή περίπου στα τέλη του δεκάτου ενάτου αιώνα.

Aπεικονίζεται μια απόκοσμη μορφή καθισμένη πίσω από την ακαταστασία που καταπνίγει την επιφάνεια ενός τραπεζιού.

Στη φωτογραφία, ο Μεντελέγιεφ δεν διαφέρει και πολύ από κάποιον σαμάνο της Σιβηρίας, τοποθετημένον κάπου στο μέλλον στο περιβάλλον κάποιου σύγχρονου απόγονου των σαμάνων: στο χώρο μελέτης του ιδιοφυούς καθηγητή. Έχει μια μακριά λευκή απεριποίητη γενειάδα που καταλήγει σε τρία ευδιάκριτα στριφτά άκρα, σημάδι της επίμονης δραστηριότητας των δακτύλων του σε περιόδους αφηρημάδας και περισυλλογής. Τα απεριποίητα άσπρα μαλλιά του χύνονται στους ώμους του.

Ο Μεντελέγιεφ είχε τη συνήθεια να τα κόβει μία φορά το χρόνο. Όταν άρχιζε να μπαίνει η άνοιξη και να ζεσταίνει ο καιρός, προφανώς, φώναζε κάποιο βουκόλο από τα πέριξ, ο οποίος επιλαμβανόταν του θέματος χρησιμοποιώντας την ψαλίδα που κουρεύουν τα πρόβατα.

H κόμη του Μεντελέγιεφ, στάθηκε η αφορμή για να τον περιγράψει ο σκοτσέζος χημικός Σερ Ουίλιαμ Ράμσεϊ ως «έναν ιδιόρρυθμο ξένο που κάθε τρίχα της κεφαλής του έμοιαζε να ενεργεί ανεξάρτητα από όλες τις άλλες». Ο Ράμσεϊ υπέθετε ότι ο Μεντελέγιεφ ήταν σιβηρικής καταγωγής και τον είχε εκλάβει ως «Καλμούχο ή καλικάντζαρο, δηλαδή κάτι σαν ξωτικό, κάτι σαν αλλόκοτο και άξεστο πλάσμα».

Στη φωτογραφία, ο Μεντελέγιεφ είναι προσηλωμένος πάνω σε μια κόλλα χαρτί και γράφει με μια πένα που κρατάει στις άκρες των μακριών του δακτύλων. Στο υπόλοιπο του ευρύχωρου και ακανόνιστου γραφείου του κυριαρχεί η σύγχυση. Xαρτιά και σημειώσεις, ένα κύπελλο σε ένα δίσκο, κάποια σύνεργα απροσδιόριστης χρήσης και, στα ράφια κάτω από το γραφείο, σκόρπιες οι στοίβες των επιστημονικών δημοσιεύσεων.

Πίσω από τον Μεντελέγιεφ διακρίνεται μια βιβλιοθήκη που περιέχει τρεις σχολαστικά τακτοποιημένες σειρές από δεμένους τόμους. Στη μέση τους, κρέμεται ένα υπόμνημα των τόμων της βιβλιοθήκης, κάτι σαν φωτοστέφανο ακριβώς πάνω από το κεφάλι του μεγαλοφυούς επιστήμονα – κάτι σαν ένα τεράστιο θαυμαστικό. (Εύρηκα!) Πάνω από τη βιβλιοθήκη κρέμονται σε μη ευθυγραμμισμένη σειρά γκραβούρες σε σκουρόχρωμες κορνίζες ακαθόριστης απόχρωσης, πορτρέτα των μεγάλων επιστημόνων του παρελθόντος, καλύπτοντας την ταπετσαρία με τα σχέδια εποχής. Πάνω πάνω, στο λιγοστό φως, διακρίνονται οι φυσιογνωμίες του Γαλιλαίου, του Καρτέσιου, του Νεύτωνα και του Φάραντεϊ, λες και επιβλέπουν τον ασπρομάλλη γραφιά με την τρομερή κόμη καθώς επιτελεί το έργο του καταμεσής της ακαταστασίας.

Το 1869 ο Μεντελέγιεφ δεν σκεπτόταν τίποτε άλλο εκτός από το πρόβλημα των χημικών στοιχείων. Σε αυτά κρυβόταν το αλφάβητο που συνέθετε τη γλώσσα του σύμπαντος.

Μέχρι τότε είχαν ανακαλυφθεί εξήντα τρία διαφορετικά χημικά στοιχεία: από το χαλκό και το χρυσό, στοιχεία γνωστά ήδη από τους προϊστορικούς χρόνους, μέχρι το ρουβίδιο, το οποίο είχε ανιχνευθεί πριν από λίγο καιρό στην ατμόσφαιρα του ήλιου.

Ήταν γνωστό πως το κάθε στοιχείο αποτελείτο από διαφορετικά άτομα και πως το κάθε άτομο είχε τις δικές του μοναδικές ιδιότητες. Παρ’ όλα αυτά, είχε παρατηρηθεί πως κάποια στοιχεία χαρακτηρίζονταν από κάποιες ασαφώς παρεμφερείς ιδιότητες, πράγμα που καθιστούσε δυνατή την κατάταξή τους στην ίδια ομάδα.

Τα άτομα που συγκροτούν τα διαφορετικά στοιχεία ήταν ήδη γνωστό ότι χαρακτηρίζονταν από διαφορετικά ατομικά βάρη. Το πιο ελαφρό στοιχείο ήταν το υδρογόνο, με ατομικό βάρος 1. Το πιο βαρύ γνωστό στοιχείο ήταν ο μόλυβδος, του οποίου το ατομικό βάρος πίστευαν ότι ήταν 207. Αυτό σήμαινε πως τα στοιχεία θα μπορούσαν να καταχωρισθούν σε λίστες γραμμικής μορφής, κατ’ αύξον ατομικό βάρος. Ή θα μπορούσαν να ομαδοποιηθούν με βάση παρεμφερείς ιδιότητες. Πολλοί επιστήμονες άρχιζαν να υποψιάζονται πως υπήρχε κάποιου είδους σύνδεση ανάμεσα στις δύο αυτές μεθόδους ταξινόμησης, κάποια κρυμμένη δομή πάνω στην οποία βασίζονταν όλα τα στοιχεία.

Την προηγούμενη δεκαετία ο Δαρβίνος είχε ανακαλύψει πως όλες οι μορφές ζωής ακολουθούσαν μια εξελικτική πορεία. Και δυο αιώνες νωρίτερα, ο Νεύτωνας είχε ανακαλύψει πως η λειτουργία ολόκληρου του σύμπαντος βασιζόταν στους νόμους της βαρύτητας. Τα χημικά στοιχεία ήταν ένας ζωτικής σημασίας κρίκος ανάμεσα στις δύο αυτές ανακαλύψεις.

Η ύπαρξη μιας δομής σ’ αυτό το σημείο θα σήμαινε για τη Xημεία ό,τι σήμαινε για τη Φυσική η ανακάλυψη του Νεύτωνα και ό,τι σήμαινε για τη Βιολογία η ανακάλυψη του Δαρβίνου.

Θα αποκάλυπτε το σχέδιο του σύμπαντος.

Ο Μεντελέγιεφ είχε επίγνωση της σημασίας των ερευνών του. Έκανε το πρώτο βήμα προς την αποκάλυψη των έσχατων μυστικών της ύλης, του πρωτογενούς σχεδίου πάνω στο οποίο βασιζόταν η ίδια η ζωή, ίσως και η προέλευση του σύμπαντος.

Καθισμένος στο γραφείο του, κάτω από τα πορτρέτα των φιλοσόφων και των φυσικών επιστημόνων, ο Μεντελέγιεφ συνέχιζε να στοχάζεται πάνω στο ανεπίλυτο πρόβλημα. Τα στοιχεία είχαν διαφορετικά βάρη και διαφορετικές ιδιότητες. Μπορούσες αφενός να τα αριθμήσεις και αφετέρου να τα κατατάξεις σε ομάδες. Kάπου εκεί βρισκόταν το μυστικό.

Ο Μεντελέγιεφ, καθηγητής χημείας στο Πανεπιστήμιο της Αγίας Πετρούπολης, ήταν πολύ γνωστός για τις εγκυκλοπαιδικές του γνώσεις σχετικά με τα στοιχεία. Τα γνώριζε όπως ένας διευθυντής σχολείου γνωρίζει τους μαθητές του: τους άστατους χαρακτήρες που είναι κοινωνικά απροσάρμοστοι, τους νταήδες που φοβερίζουν τους πιο αδύναμους, τους πειθαρχικούς που τους έφερνε εύκολα βόλτα, τους τύπους με την ανεξήγητα μειωμένη απόδοση και τους επικίνδυνους που χρειάζονται παρακολούθηση.

Παρά τις προσπάθειές του, αδυνατούσε να διακρίνει μια συνολική κατευθυντήρια αρχή μέσα σε αυτόν τον κυκεώνα των χαρακτηριστικών. Θα έπρεπε κάπου κάτι να υπάρχει. Το σύμπαν του επιστήμονα δεν μπορούσε απλά και μόνον να βασίζεται σε μια τυχαία συλλογή μοναδικών σωματιδίων. Κάτι τέτοιο θα ήταν αντιεπιστημονικό…..»

Σ’ αυτό το γραφείο που βλέπουμε στην ξεθωριασμένη φωτογραφία, ο Μεντελέγιεφ υλοποίησε την ιδέα του Περιοδικού Συστήματος.

Σύμφωνα με τα λόγια του ίδιου του Μεντελέγιεφ: “Είδα ένα όνειρο με έναν πίνακα όπου όλα τα στοιχεία βρίσκονταν στη θέση τους, όπως έπρεπε. Ξυπνώντας, αμέσως τον κατέγραψα σε μια κόλλα χαρτί“.

Ο Μεντελέγιεφ, στο όνειρό του, είχε συνειδητοποιήσει ότι όταν τα στοιχεία ταξινομηθούν με βάση το ατομικό τους βάρος, οι ιδιότητές τους επαναλαμβάνονται ανά περιοδικά διαστήματα. Για τον λόγο αυτό, ονόμασε την ανακάλυψη του Περιοδικού Πίνακα των στοιχείων.

Διαβάζοντας από την αρχή της ακραίας αριστερής στήλης, οι κάθετες στήλες ταξινομούν τα στοιχεία κατά σειρά αυξανόμενου ατομικού βάρους. Οι οριζόντιες γραμμές ταξινομούν τα στοιχεία σε ομάδες με παρόμοιες ιδιότητες….

Εάν δεν υπήρχε κάποιο στοιχείο που να ταιριάζει στο πρότυπό του, πολύ απλά σε εκείνο το σημείο άφησε κενό. Προέβλεψε ότι μια μέρα αυτά τα κενά θα συμπληρώνονταν από στοιχεία που ακόμα δεν είχαν ανακαλυφθεί.

Για παράδειγμα στην ένατη οριζόντια γραμμή (την ομάδα του Βορίου, που άρχιζε με το Β=11), προέβλεψε ότι υπήρχε ένα έως τότε άγνωστο στοιχείο μεταξύ του αλουμινίου (Αl=27), και του ουρανίου (Ur=116).

Αυτό το στοιχείο το ονόμασε εκα-αλουμίνιο, προβλέποντας ότι όταν θα ανακαλυφθεί, το ατομικό του βάρος θα είναι 68. Προχώρησε ακόμη παραπέρα προβλέποντας ότι όταν θα ανακαλυφθεί, το ατομικό του βάρος θα έπρεπε να βρίσκονται κάπου μεταξύ των ιδιοτήτων των διπλανών του στοιχείων αλουμίνιο και ουράνιο.

Το στοιχείο αυτό ανακάλυψε ένας γάλλος χημικός, ο Paul-Émile Lecoq de Boisbaudran το 1874, και το ονόμασε γάλλιο. Το στοιχείο αυτό είχε ατομικό βάρος 69 και ιδιότητες που έδειχναν να ανήκει στην ομάδα του βορίου, ανάμεσα στο αλουμίνιο και το ουράνιο, όπως προέβλεπε ο Μεντελέγιεφ. Όμως όταν ο Λεκόκ υπολόγισε το ειδικό βάρος του γαλλίου το βρήκε 4,7 και όχι 5,9 που ήταν η προβλεπόμενη τιμή.

Όταν ο Μεντελέγιεφ έμαθε τα νέα, έστειλε επιστολή στον Λεκόκ στην οποία ισχυριζόταν ότι το δείγμα του γαλλίου που ανέλυσε δεν ήταν καθαρό και του πρότεινε να επαναλάβει το πείραμα με άλλο δείγμα.

Ο Λεκόκ υπάκουσε εκτελώντας τις μετρήσεις του με άλλο δείγμα διαπιστώνοντας ότι τελικά το ειδικό βάρος του γαλλίου ήταν 5,9, όπως ακριβώς είχε προβλέψει ο Μεντελέγιεφ!

Η πρόβλεψη αυτή, αλλά και οι άλλες που ακολούθησαν, έκαναν τον Περιοδικό Πίνακα του Μεντελέγιεφ ακλόνητο θεμέλιο της σύγχρονης Χημείας.

ΠΗΓΗ: “Το όνειρο του Μεντελέγιεφ, Η αναζήτηση των στοιχείων από την Αλχημεία στη Χημεία”, Paul Strathern, εκδόσεις Τραυλός

Στις φωτογραφίες Σ’ αυτό το γραφείο που βλέπουμε στην ξεθωριασμένη φωτογραφία, ο Μεντελέγιεφ υλοποίησε την ιδέα του Περιοδικού Συστήματος,ενα χειρόγραφο σχέδιο του Περιοδικού Πίνακα των στοιχείων, από τον ίδιο τον Μεντελέγιεφ το 1869 και ο Περιοδικός Πίνακας τον οποίο δημοσίευσε ο Μεντελέγιεφ δυο εβδομάδες μετά το όνειρό του στην ιστορική εργασία του “Ένα προτεινόμενο σύστημα για τα στοιχεία”

http://physicsgg.me/2014/06/04/%ce%b7-%ce%be%ce%b5%ce%b8%cf%89%cf%81%ce%b9%ce%b1%cf%83%ce%bc%ce%ad%ce%bd%ce%b7-%cf%86%cf%89%cf%84%ce%bf%ce%b3%cf%81%ce%b1%cf%86%ce%af%ce%b1-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%bc%ce%b5%ce%bd%cf%84%ce%b5%ce%bb/

mendeleevs_1869_periodic_table.png.b4483f6029396a9268836f9e10ecf2a1.png

mendeleev-law.thumb.jpg.a715cb45e7f525e4baa40c4167de91f9.jpg

mendeleev31.jpg.55163f5fcf9cbc594790d4b451dfad56.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 1 έτος αργότερα...

Ατομικός αριθμός 115. Και το όνομα αυτού… «Μοσχόβιο» :cheesy:

Οι πυρηνικοί επιστήμονες θέλουν να βαφτίσουν το νέο υπερουράνιο στοιχείο με το όνομα της ρωσικής πρωτεύουσας. Μέχρι το τέλος του 2015, η Διεθνής Ένωση Καθαρής και Εφαρμοσμένης Χημείας (IUPAC) αναμένεται να αναγνωρίσει το νέο υπερουράνιο, 115ο στοιχείο του περιοδικού πίνακα Μεντελέεφ.

Οι ερευνητές του Ενωμένου Ινστιτούτου Πυρηνικών Ερευνών (ΕΙΠΕ) στη Ντουμπνά, κοντά στη Μόσχα, ελπίζουν ότι η ανακάλυψη του τεχνητού υπερβαρέος στοιχείου του περιοδικού πίνακα με ατομικό αριθμό 115, μπορεί να αναγνωριστεί επίσημα πριν από το τέλος του τρέχοντος έτους. Την αίτηση των ρώσων επιστημόνων θα εξετάσει η Διεθνής Ένωση Καθαρής και Εφαρμοσμένης Χημείας (IUPAC).

Εάν αναγνωριστεί το νέο υπερουράνιο στοιχείο, οι επιστήμονες θα έχουν τη δυνατότητα να το «βαφτίσουν». Όπως δήλωσαν στη RBTH στελέχη του ΕΙΠΕ, σκέφτονται να το ονομάσουν «Μοσχόβιο», προς τιμήν της ρωσικής πρωτεύουσας. «Αυτό είναι ένα από τα ονόματα που έχουν πέσει στο τραπέζι των συζητήσεων για την ονοματοδοσία του νέου στοιχείου», είπε ο Αντρέι Ποπέκο, αναπληρωτής διευθυντής του εργαστηρίου πυρηνικών αντιδράσεων του ΕΙΠΕ.

«Η πρώτη επιστημονική εργασία που αφορούσε την ανακάλυψη του στοιχείου με ατομικό αριθμό 115, δημοσιεύτηκε το 2004. «Για να επιβεβαιωθεί η ύπαρξη του στοιχείου, έπρεπε να επαναληφθεί η έρευνά μας και από άλλη επιστημονική ομάδα, όπως και έγινε. Επιστήμονες στη Γερμανία και τις ΗΠΑ επιβεβαίωσαν τα αποτελέσματά μας, έτσι πληρούμε την προϋπόθεση αυτή».

Ο πυρήνας του νέου υπερβαρέος στοιχείου περιέχει 115 πρωτόνια. Όπως σημειώνει ο Ποπέκο, το υπερουράνιο στοιχείο μπορεί να δημιουργηθεί αποκλειστικά σε επιταχυντή σωματιδίων και με ρυθμό μόνο ένα άτομο την εβδομάδα. «Η ανακάλυψη του στοιχείου αυτού είναι σημαντική για την κατανόηση των διεργασιών που σημειώνονται στο σύμπαν», είπε ο Ποπέκο. Είναι πολύ πιθανό ότι το στοιχείο μπορεί να βρεθεί στο διάστημα. Και αν στο εργαστήριο έχει χρόνο ζωής για περίπου ένα δέκατο του δευτερολέπτου, τα ισότοπα του «ουνουνπέντιου» στο σύμπαν μπορεί να ζουν για πολύ περισσότερο.

Τα τεχνητά –υπερουράνια– στοιχεία μπορεί να συμβάλουν στη δημιουργία ενός πιο πλήρους μοντέλου του πυρήνα του ατόμου.

«Όλα τα υφιστάμενα μοντέλα είναι ελλιπή», εξήγησε ο Ποπέκο. «Για να έρθουμε πιο κοντά στην κατανόηση των διεργασιών του πυρήνα, πρέπει να ξεπεράσουμε τη σημερινή γνώση», τόνισε.

Αγώνας ταχύτητας για την ανακάλυψη νέων ατομικών πυρήνων.

Εκτός από το 115ο στοιχείο, οι επιστήμονες του ΕΙΠΕ διεκδικούν την ανακάλυψη τριών ακόμη στοιχείων, με ατομικούς αριθμούς 118, 117 και 113. Για το τελευταίο, η πρωτιά αμφισβητείται. Ερευνητές από το ιαπωνικό Κέντρο, Riken Nishina, δηλώνουν ότι ήταν αυτοί που έκαναν πρώτοι την ανακάλυψη στον επιταχυντή που βρίσκεται στα περίχωρα του Τόκιο. Οι ρώσοι ερευνητές δημιούργησαν το στοιχείο αυτό «από σπόντα». Σε πείραμα τους για την παραγωγή του στοιχείου με ατομικό αριθμό 115. Ωστόσο, δεν μπορούν ακόμα να αποδείξουν το δίκιο τους για την πρωτιά της ανακάλυψης, λόγω έλλειψης τεκμηριωμένης εξήγησης της αλυσίδας διάσπασης του πυρήνα.

Για τη δημιουργία νέων στοιχείων του περιοδικού πίνακα με ατομικούς αριθμούς 119-126 εργάζονται ερευνητές του γερμανικού Ινστιτούτου Έρευνας Βαρέων Ιόντων, GSI, του γαλλικού, GANIL και άλλων επιστημονικών φορέων. Τα στοιχεία με ατομικούς αριθμούς μεγαλύτερους του 92 (υπερουράνια στοιχεία) δεν μπορούν να υπάρχουν στη φύση. Τα στοιχεία μέχρι το Φέρμιο (Fm- ατομικός αριθμός 100) τα δημιουργούμε σε πυρηνικούς αντιδραστήρες, ενώ τα βαρύτερα σωματίδια παράγονται στους επιταχυντές.

Τώρα, οι επιστήμονες στη Ντουμπνά προσπαθούν να συνθέσουν το στοιχείο 118. «Το πιο πιθανό είναι ότι θα είναι το τελευταίο υπερουράνιο στοιχείο που δημιουργείται με τη σημερινή τεχνολογία. Η διαδικασία γίνεται πιο πολύπλοκη και δαπανηρή, αν και χτίζουμε ένα ειδικό επιταχυντή», δήλωσε ο Ποπέκο.

http://gr.rbth.com/tecnology/2015/08/24/atomikos-arithmos-115-kai-to-onoma-aytoy-moshovio_391937

IBR_2_pulse_reactor_RIAN_00456864_HR_ru_468.jpg.3d0e277d30537ab1a09bacf87f63250c.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 2 μήνες αργότερα...

Ο περιοδικός πίνακας της πυρηνοσύνθεσης. :cheesy:

Που δημιουργήθηκαν οι πυρήνες των ατόμων που περιέχει ο περιοδικός πίνακας των στοιχείων;

Το Υδρογόνο και το Ήλιο (πορτοκαλί χρώμα) δημιουργήθηκαν λίγα λεπτά μετά τη Μεγάλη Έκρηξη.

Τα στοιχεία Λίθιο, Βηρύλλιο και Βόριο (πράσινο χρώμα) προκύπτουν κυρίως με θρυμματισμό από κοσμικές ακτίνες.

Τα στοιχεία στο μωβ χρώμα δημιουργούνται από την σύντηξη στο εσωτερικό μικρών αλλά και μεγάλων άστρων, με κίτρινο χρώμα στο εσωτερικό κυρίως μεγάλων μεγάλων άστρων, με κόκκινο χρώμα στο εσωτερικό μεγάλων άστρων αλλά και κατά την έκρηξη των σουπερνόβα.

Τα στοιχεία με μπλε χρώμα σχηματίζονται κατά την έκρηξη των σουπερνόβα.

Τα στοιχεία με λευκό χρώμα κατασκευάστηκαν (-ζονται) από τους επιστήμονες στους επιταχυντές σωματιδίων.

Κατεβάστε τον πίνακα σε PDF

http://www.texample.net/media/tikz/examples/PDF/periodic-table-of-chemical-elements.pdf

http://physicsgg.me/2015/11/11/%ce%bf-%cf%80%ce%b5%cf%81%ce%b9%ce%bf%ce%b4%ce%b9%ce%ba%cf%8c%cf%82-%cf%80%ce%af%ce%bd%ce%b1%ce%ba%ce%b1%cf%82-%cf%84%ce%b7%cf%82-%cf%80%cf%85%cf%81%ce%b7%ce%bd%ce%bf%cf%83%cf%8d%ce%bd%ce%b8%ce%b5/

nuclear-astrophysics-periodic-table.thumb.png.8766ef8f3c90f94f3e016f6de31e1d5e.png

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 1 μήνα αργότερα...

Τέσσερα νέα στοιχεία προστίθενται στον Περιοδικό Πίνακα. :cheesy:

Τα βιβλία Χημείας σε όλο τον κόσμο θα πρέπει να αλλάξουν: η Διεθνής Ένωση Καθαρής και Εφαρμοσμένης Χημείας (IUPAC) αναγνώρισε και επίσημα τέσσερα νέα χημικά στοιχεία, με τα οποία συμπληρώνεται η έβδομη γραμμή του Περιοδικού Πίνακα.

Και τα τέσσερα είναι στοιχεία «βαρέων βαρών» με ατομικούς αριθμούς 113, 115, 117 και 118.

Ο ατομικός αριθμός -ο αριθμός των πρωτονίων που υπάρχουν στον πυρήνα κάθε στοιχείου- είναι το βασικό κριτήριο για την κατάταξη των στοιχείων στον Περιοδικό Πίνακα της Χημείας.

To πρώτο στοιχείο του πίνακα είναι το υδρογόνο, του οποίου ο πυρήνας έχει ένα πρωτόνιο, ενώ το βαρύτερο στοιχείο που απαντάται στη Γη είναι το ουράνιο, με ατομικό αριθμό 92.

Ακόμα βαρύτερα στοιχεία μπορούν να παραχθούν στο εργαστήριο από τη σύγκρουση ελαφρύτερων στοιχείων, είναι όμως ασταθή και διασπώνται σε ελαφρύτερα στοιχεία. Σε γενικές γραμμές, όσο βαρύτερο είναι ένα τεχνητό στοιχείο τόσο λιγότερο ζει.

Το βαρύτερο γνωστό στοιχείο είναι το 118, το οποίο μόλις αναγνωρίστηκε επίσημα από την IUPAC. Οι πρώτες αναφορές για τη δημιουργία του ήρθαν το 1999, αποδείχθηκε όμως ότι ήταν κατασκευασμένες. Η πατρότητα της πραγματικής ανακάλυψης αποδίδεται τώρα σε ερευνητές του Εθνικού Εργαστηρίου «Λόρενς Λίβερμορ» στις ΗΠΑ και του Κοινού Ινστιτούτου Πυρηνικής Έρευνας της Ρωσίας, οι οποίοι έχουν δικαίωμα να το ονομάσουν επίσημα.

Τα ίδια ερευνητικά ινστιτούτα, μαζί με το Εθνικό Εργαστήριο του Όουκ Ριτζ στις ΗΠΑ, δημιούργησαν και τα νέα στοιχεία 115 και 117.

Το ελαφρύτερο νέο στοιχείο 113 ανακαλύφθηκε στο Ινστιτούτο RIKEN της Ιαπωνίας και είναι το πρώτο που θα βαφτιστεί επίσημα από επιστήμονες στην Ασία.

Επιστήμονες σε όλο τον κόσμο εργάζονται ήδη για τη δημιουργία των στοιχείων 119 και 120, αν και με την αύξηση του ατομικού αριθμού η προσπάθεια γίνεται όλο και δυσκολότερη.

Ωστόσο οι μελέτες που οδήγησαν στην ανακάλυψη των τεσσάρων νέων στοιχείων προσέφεραν μια ενθαρρυντική ένδειξη: δεν αποκλείεται να υπάρχουν ακόμα βαρύτερα στοιχεία που παραμένουν σταθερά για περισσότερο χρόνο, κάτι που θα διευκόλυνε την ανίχνευσή τους.

http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500049554

0497EAB96E3759EAE560F2313EBBEC95.jpg.7b1bac3136ece6b4d3ffeba03431cb4c.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 3 εβδομάδες αργότερα...

Πως δημιουργήθηκαν τα στοιχεία του περιοδικού πίνακα; :cheesy:

Με ιώδες χρώμα και την ένδειξη Β βλέπουμε τα στοιχεία που δημιουργήθηκαν λίγα λεπτά μετά τη Μεγάλη Έκρηξη (Υδρογόνο και Ήλιο).

Με γαλάζιο χρώμα και ένδειξη C τα στοιχεία που προκύπτουν κυρίως από τη διάσπαση πυρήνων στο διάστημα από κοσμικές ακτίνες (π.χ Λίθιο, Βηρύλλιο και Βόριο).

Τα στοιχεία με κίτρινο χρώμα και την ένδειξη S δημιουργούνται στο εσωτερικό μικρών άστρων και αυτά με το πράσινο χρώμα και ένδειξη L στο εσωτερικό μεγάλων άστρων.

Τα στοιχεία με το κοκκινωπό χρώμα (με το σύμβολο $) σχηματίζονται κατά την έκρηξη των σουπερνόβα.

Τα στοιχεία στο μωβ χρώμα και την ένδειξη Μ κατασκευάστηκαν (-ζονται) στους επιταχυντές σωματιδίων.

http://physicsgg.me/2016/01/25/%cf%80%cf%89%cf%82-%ce%b4%ce%b7%ce%bc%ce%b9%ce%bf%cf%85%cf%81%ce%b3%ce%ae%ce%b8%ce%b7%ce%ba%ce%b1%ce%bd-%cf%84%ce%b1-%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%b9%cf%87%ce%b5%ce%af%ce%b1-%cf%84%ce%bf%cf%85-%cf%80%ce%b5/

periodic1.thumb.png.312fd4c30fd3132c0ebd617c92eee269.png

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 2 εβδομάδες αργότερα...

Doodle για το δημιουργό του περιοδικού πίνακα. :cheesy:

Ποιος είναι ο Ντμίτρι Μεντελέγιεφ που τιμά σήμερα η Google.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CF%84%CE%BC%CE%AF%CF%84%CF%81%CE%B9_%CE%9C%CE%B5%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%AD%CE%B3%CE%B9%CE%B5%CF%86

Βίντεο.

https://www.youtube.com/watch?v=KeQowsYVAII

..jpg.e1364fb869ca59412a02a32956772f44.jpg

...jpg.81f0e30c6665c206a096cc6addd39841.jpg

.jpg.d4ce51fd4e5849f8d0aa99eb2ea3720e.jpg

dmitri-mendeleevs-182nd-birthday-5692309846884352-hp.jpg.c433b8127d884fca9d38bcd7756385bc.jpg

550px-Mendelejevs_periodiska_system_1871.png.3935dbbda97c6edec23f348257221fe2.png

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 3 εβδομάδες αργότερα...

Νέο δισδιάστατο υλικό που ίσως επισκιάσει το γραφένιο. :cheesy:

Ερευνητές από τις ΗΠΑ, την Ελλάδα και τη Γερμανία ανακάλυψαν -προς το παρόν θεωρητικά- ένα νέο πολλά υποσχόμενο δισδιάστατο υλικό, που έχει πάχος μόνο ενός ατόμου και το οποίο θα μπορούσε κάποτε να επισκιάσει ακόμη και το «θαυματουργό» γραφένιο.

Το πολλά υποσχόμενο υλικό, με χημικό τύπο Si2BN, αποτελείται από τρία στοιχεία -πυρίτιο (την πρώτη ύλη των «τσιπ»), βόριο και άζωτο – που είναι όλα ελαφρά, φθηνά και άφθονα στον πλανήτη. Είναι επίσης επίπεδο και πολύ σταθερό, κάτι που δεν έχουν άλλες εναλλακτικές λύσεις του γραφένιου, ενώ -όπως το γραφένιο- θα μπορεί να τυλιχτεί σε νανοσωλήνες, γι’ αυτό θα μπορούσε να έχει πολλές εφαρμογές στην ψηφιακή τεχνολογία μελλοντικά.

Οι φυσικοί Μαντού Μενόν του Κέντρου Υπολογιστικών Επιστημών του Πανεπιστημίου του Κεντάκι, Αντώνης Ανδριώτης του Ινστιτούτου Ηλεκτρονικής Δομής & Λέιζερ του Ιδρύματος Τεχνολογίας και Έρευνας (ΙΤΕ) στην Κρήτη και Έρνστ Ρίχτερ της γερμανικής εταιρείας Daimler, έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό της Αμερικανικής Φυσικής Εταιρείας «Physical Review B – Rapid Communication». [Prediction of a new graphenelike Si2BN solid]

http://journals.aps.org/prb/abstract/10.1103/PhysRevB.93.081413

Σύμφωνα με τους ερευνητές, το νέο υλικό δεν καταστρέφεται, ακόμη κι αν θερμανθεί έως τους 1.000 βαθμούς Κελσίου. Προς το παρόν, το υλικό έχει προκύψει μέσα από θεωρητικούς υπολογισμούς και προσομοιώσεις σε υπολογιστές και μένει να δημιουργηθεί πρακτικά στο εργαστήριο. Η σχετική εργασία άρχισε ήδη σε συνεργασία με ερευνητές του Πανεπιστημίου της Λούισβιλ στο Κεντάκι.

Το γραφένιο θεωρείται το ισχυρότερο υλικό στον κόσμο και έχει πολλές άλλες μοναδικές ιδιότητες, όμως οι δυνητικές εφαρμογές του περιορίζονται από το μειονέκτημα ότι δεν είναι ημιαγωγός και συνεπώς δύσκολα μπορεί να αξιοποιηθεί από τη βιομηχανία ηλεκτρονικών. Έτσι, οι επιστήμονες αναζητούν συνεχώς εναλλακτικά υλικά.

Το νέο υλικό, που είναι μεταλλικό, έχει το πλεονέκτημα ότι είναι και ημιαγωγός για το ρεύμα. Οι ερευνητές δοκίμασαν διάφορους συνδυασμούς χημικών στοιχείων του Περιοδικού Πίνακα και κατέληξαν στον συνδυασμό πυριτίου-βορίου-αζώτου. Υπάρχουν δυνητικά πολλοί τρόποι να συνδυασθούν αυτά τα τρία στοιχεία και οι ερευνητές βρήκαν εκείνον που οδηγεί σε μια πολύ σταθερή δομή. Τα άτομα του υλικού είναι διευθετημένα σε εξαγωνικά σχήματα όπως στο γραφένιο, όμως -αντίθετα με το τελευταίο- τα εξάγωνα του επίπεδου πλέγματος των ατόμων έχουν άνισες πλευρές.

Η ύπαρξη πυριτίου στο υλικό βοηθά στην ευκολότερη ενσωμάτωσή του στη βιομηχανία ολοκληρωμένων κυκλωμάτων, κάτι που όμως θα πρέπει να φανεί στην πράξη, αφού πρώτα το υλικό πάρει σάρκα και οστά στο εργαστήριο.

http://physicsgg.me/2016/02/29/%ce%bd%ce%ad%ce%bf-%ce%b4%ce%b9%cf%83%ce%b4%ce%b9%ce%ac%cf%83%cf%84%ce%b1%cf%84%ce%bf-%cf%85%ce%bb%ce%b9%ce%ba%cf%8c-%cf%80%ce%bf%cf%85-%ce%af%cf%83%cf%89%cf%82-%ce%b5%cf%80%ce%b9%cf%83%ce%ba%ce%b9/

imerisia_LARGE_t_1061_44423712.jpg.4fe1880fbce7a82986e8349101478787.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 3 μήνες αργότερα...

Η βάπτιση τεσσάρων νέων στοιχείων του περιοδικού πίνακα και τα ονόματα αυτών: Νιχόνιο, Μοσχόβιο, Τενεσίνιο και Ογκάνεσον (;) :cheesy:

Με την συλλογή 156.278 υπογραφών, οι θαυμαστές των Motourhead, του γνωστού χέβι μέταλ συγκροτήματος, ζητούσαν να ονομαστεί «Lemmium» το ένα από τα 4 νέα στοιχεία του περιοδικού πίνακα, το «βαρύ μέταλλο» με ατομικό αριθμό 115, προς τιμήν του αρχηγού της μπάντας Lemmy Kilmister.

Δυστυχώς δεν εισακούστηκαν.

Η Διεθνής Ένωση Καθαρής και Εφαρμοσμένης Χημείας (IUPAC) προβληματιζόταν από τον Ιανουάριο για τα ονόματα των νέων στοιχείων που δημιουργήθηκαν στα εργαστήρια τα τελευταία χρόνια.

Και σήμερα ανακοίνωσε τα ονόματα που προτείνει για τα 4 νέα στοιχεία του περιοδικού πίνακα. Μετά από μια δημόσια διαβούλευση που θα είναι ανοιχτή μέχρι στις 8 Νοεμβρίου του 2016, η IUPAC θα βάλει την τελική σφραγίδα έγκρισης των ονομάτων.

Το στοιχείο με ατομικό αριθμό 113 :cheesy:

Το στοιχείο που διαθέτει 113 πρωτόνια στον πυρήνα του δημιουργήθηκε σε ιαπωνικό εργαστήριο και έφερε το προσωρινό όνομα Ununtrium (από τις λατινικές λέξεις «ένα» και «τρία» και την κατάληξη –ium) και συμβολιζόταν με Uut.

To καινούργιο όνομα θα είναι Νihonium – Νιχόνιο(;) και το νέο σύμβολο Νh. Νιχόν προφέρεται η Ιαπωνία … στα ιαπωνικά (日本). Η IUPAC με την κίνηση αυτή ελπίζει ότι η υπερηφάνεια και η πίστη στην επιστήμη θα αντικαταστήσει την δυσπιστία σε όλους όσους υπέφεραν από την πυρηνική καταστροφή της Φουκουσίμα το 2011.

Το στοιχείο με ατομικό αριθμό 115 :cheesy:

Ununpentium ήταν το προσωρινό όνομα του τεχνητά κατασκευασμένου υπερβαρέoς στοιχείου του περιοδικού πίνακα με ατομικό αριθμό 115, και η συντομογραφία του ήταν Uup. Δημιουργήθηκε για πρώτη φορά το 2004 στη Ρωσία και επιβεβαιώθηκε το 2013.

To νέο όνομα θα είναι Moscovium (Mc) – Μοσχόβιο(;), προφανώς από την πόλη της Μόσχας. Στην περιφέρεια της πόλης βρίσκεται το εργαστήριο όπου δημιουργήθηκε το Μοσχόβιο.

Το στοιχείο με ατομικό αριθμό 117 :cheesy:

Το στοιχείο Ununseptium (Uus) με ατομικό αριθμό Ζ=117 δημιουργήθηκε για πρώτη φορά το 2010 στο εργαστήριο Oak Ridge, στο Tennessee των ΗΠΑ. Γι αυτό το νέο όνομα του στοιχείου θα είναι Tennessine (Ts) – Τενεσίνιο(;).

Το στοιχείο με ατομικό αριθμό 118 :cheesy:

To στοιχείο Ununoctium (Uuo) βαφτίστηκε Oganesson (Og) από το όνομα του καθηγητή Yuri Oganessian , ο οποίος αφιέρωσε την έρευνά του στην μελέτη των βαρέων στοιχείων με ατομικό αριθμό μεγαλύτερο του 92.

Το στοιχείο Ογκάνεσον (ή Ογκανέσιον;) βρίσκεται στην 18η ομάδα του περιοδικού πίνακα – την ομάδα των ευγενών αερίων. Γι αυτό έχει την κατάληξη –ον, όπως λέμε Νέον, Αργόν, Κρυπτόν, Ξένον και Radon – Ραδόνιον (εκτός του Ηλίου).

http://physicsgg.me/2016/06/08/%ce%b7-%ce%b2%ce%ac%cf%80%cf%84%ce%b9%cf%83%ce%b7-%cf%84%ce%b5%cf%83%cf%83%ce%ac%cf%81%cf%89%ce%bd-%ce%bd%ce%ad%cf%89%ce%bd-%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%b9%cf%87%ce%b5%ce%af%cf%89%ce%bd-%cf%84%ce%bf%cf%85/

iupac.png.b56c121de6e27d62353f904435926fd1.png

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 5 μήνες αργότερα...

Επίσημα βαφτίσια για νέα στοιχεία του Περιοδικού Πίνακα. :cheesy:

Η Διεθνής Ένωση Καθαρής και Εφαρμοσμένης Χημείας (IUPAC) ανακοίνωσε ότι, έπειτα μετά από πεντάμηνη δημόσια διαβούλευση, ενέκρινε και επίσημα τα ονόματα τεσσάρων νέων χημικών στοιχείων όπως είχαν προταθεί από τους δημιουργούς τους.

Μέχρι τώρα τα στοιχεία αυτά αναφέρονταν μόνο ως ατομικοί αριθμοί: 113, 115, 117 και 118. Τα επίσημα πλέον ονόματα και αντίστοιχα σύμβολα για κάθε στοιχείο είναι: για το 113 νιχόνιο (Nh), για το 115 μοσκόβιο (Mc), για το 117 τενεσίνο (Ts) και για το 118 ογκάνεσον (Og).

Πρόκειται για πολύ βαριά στοιχεία, τα οποία είναι τα πρώτα που προστίθενται στον Περιοδικό Πίνακα μετά το 2011 και συμπληρώνουν την έβδομη σειρά του.

Και τα τέσσερα δημιουργήθηκαν από επιστήμονες μέσω βομβαρδισμού ελαφρύτερων ατομικών πυρήνων.

Κανένα δεν υπάρχει στη φύση, αφού όλα διασπώνται σε ελαφρύτερα στοιχεία μέσα σε κλάσματα του δευτερολέπτου. Κανένα στοιχείο βαρύτερο από το ουράνιο (με 92 πρωτόνια και 146 νετρόνια) δεν έχει παρατηρηθεί εκτός εργαστηρίου.

Παραδοσιακά, οι επιστήμονες που ανακαλύπτουν ένα στοιχείο έχουν και το δικαίωμα να προτείνουν το όνομά του. Το νιχόνιο, που ανακαλύφθηκε στον ιαπωνικό επιταχυντή RIKEN, παίρνει της Ιαπωνίας στα ιαπωνικά («χώρα του ανατέλλοντος ηλίου»).

Το μοσκόβιο, που ανακαλύφθηκε από το ρωσικό Κοινό Ινστιτούτο Πυρηνικών Ερευνών Ντούμπνα, φέρει το όνομα της Μόσχας.

Το τενεσίνο, που βρέθηκε από το Εθνικό Εργαστήριο Όουκ Ριτζ και το Πανεπιστήμιο Βάντερμπιλτ του Τενεσί, παραπέμπει στο όνομα της συγκεκριμένης πολιτείας των ΗΠΑ.

Το ογκάνεσον φέρει το όνομα του ρώσου καθηγητή πυρηνικής φυσικής Γιούρι Ογκανεσιάν, ο οποίος έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην ανακάλυψή του.

http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500118583

0497EAB96E3759EAE560F2313EBBEC95.jpg.a74620bffc62aeb771519f49235436a0.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 3 εβδομάδες αργότερα...

Τα παιδιά της οδού Πανισπέρνα. :cheesy:

Τέσσερα ακόμη ονόματα ήρθαν πρόσφατα να προστεθούν στον περιοδικό πίνακα και η κούρσα για την αναζήτηση νέων στοιχείων συνεχίζεται. Ο μακρύς και επιτυχημένος αυτός αγώνας ξεκίνησε τον περασμένο αιώνα από μια ομάδα ιταλών επιστημόνων.

Στις 28 Νοεμβρίου 2016 η Διεθνής Ενωση Καθαρής και Εφαρμοσμένης Χημείας (International Union of Pure and Applied Chemistry, IUPAC) ανακοίνωσε τα ονόματα τεσσάρων νέων χημικών στοιχείων, που είναι τα νιχόνιο (Nihonium), μοσκόβιο (Moscovium), τενέσιο (Tennessine) και ογκανέσον (Oganesson).

Οι πιο πολλοί θα θυμούνται ίσως από το σχολείο ότι στη φύση υπάρχουν μόνο 92 χημικά στοιχεία, με πρώτο το υδρογόνο (που έχει ένα μόνο πρωτόνιο και ατομικό αριθμό Ζ = 1) και τελευταίο το ουράνιο (που έχει 92 πρωτόνια και ατομικό αριθμό Ζ = 92). Τα υπόλοιπα 26 στοιχεία, με τελευταία αυτά με ατομικούς αριθμούς Ζ = 113, 115, 117 και 118 που ονοματοδοτήθηκαν πρόσφατα, δημιουργήθηκαν από τον άνθρωπο με δύσκολη, επίπονη και εφευρετική δουλειά. Τα τέσσερα αυτά στοιχεία είναι εξαιρετικά ασταθή, όλα τους με χαρακτηριστική διάρκεια ζωής μικρότερη από 20 δευτερόλεπτα, οπότε δεν έχουν κάποιο πρακτικό ενδιαφέρον, πέραν του επιστημονικού. Μας δίνουν όμως την ευκαιρία να δούμε πώς άρχισε η προσπάθεια δημιουργίας υπερουράνιων στοιχείων.

Μια ομάδα υπό τον Φέρμι

Πριν από 90 χρόνια ο Ενρίκο Φέρμι, ένας νεαρός τότε ιταλός φυσικός, σε ηλικία μόλις 25 ετών, έκανε αίτηση για τη θέση του καθηγητή Θεωρητικής Φυσικής στο Πανεπιστήμιο της Ρώμης Λα Σαπιέντσα (La Sapienza). Μετά την εκλογή του, και με την υποστήριξη του γερουσιαστή Κορμπίνο, ο Φέρμι οργάνωσε μια ερευνητική ομάδα από άλλους έξι νέους επιστήμονες, η οποία στεγάστηκε σε ένα οίκημα της οδού Πανισπέρνα της Ρώμης, από όπου η ομάδα πήρε και το «ανεπίσημο» όνομά της: τα παιδιά της οδού Πανισπέρνα. Οι νέοι αυτοί επιστήμονες ήταν οι Φράνκο Ραζέτι, Εντοάρντο Αμάλντι, Εμίλιο Σεγκρέ, Μπρούνο Ποντεκόρβο, Ετορε Μαγιοράνα και Οσκαρ ντ' Αγκοστίνο, όλοι τους φυσικοί εκτός από τον Ντ' Αγκοστίνο που ήταν χημικός. Μία από τις βασικότερες επιτυχίες της ομάδας θεωρήθηκε ότι ήταν «η απόδειξη της ύπαρξης νέων ραδιενεργών στοιχείων». Με αυτά ακριβώς τα λόγια η επιτροπή των βραβείων Νομπέλ αιτιολόγησε την απονομή του Νομπέλ Φυσικής του 1938 στον Φέρμι.

Από το 1911, οπότε διαπιστώθηκε από τον Ράδερφορντ ότι τα άτομα αποτελούνται από έναν θετικά φορτισμένο πυρήνα που περιβάλλεται από αρνητικά φορτισμένα ηλεκτρόνια, γεννήθηκε στους επιστήμονες η ιδέα της μετατροπής ενός χημικού στοιχείου σε ένα άλλο, με την «εμφύτευση» πρωτονίων στον πυρήνα του αρχικού στοιχείου. Αυτή η διεργασία ονομάζεται μεταστοιχείωση (δηλαδή μετατροπή ενός χημικού στοιχείου σε ένα άλλο), και ήταν το όνειρο των αλχημιστών του Μεσαίωνα, που προσπαθούσαν να μετατρέψουν τον μόλυβδο σε χρυσάφι.

Η μεταστοιχείωση, με τον τρόπο που περιγράψαμε, δεν είναι εύκολη δουλειά, επειδή ο πυρήνας και το πρωτόνιο έχουν θετικά φορτία, οπότε απωθούνται από τις ηλεκτρικές δυνάμεις, που είναι μάλιστα τόσο ισχυρότερες όσο περισσότερα πρωτόνια έχει ο αρχικός πυρήνας. Θα πρέπει λοιπόν το πρωτόνιο-βλήμα να επιταχυνθεί σε μεγάλη ταχύτητα, ώστε να πλησιάσει τον πυρήνα αρκετά, υπερνικώντας την ηλεκτρική απωστική δύναμη, για να «συλληφθεί» από αυτόν και να δημιουργηθεί ένα άλλο στοιχείο.

Οι σύγχρονοι αλχημιστές

Το 1932, χρησιμοποιώντας τον πρώτο λειτουργικό επιταχυντή πρωτονίων, οι Κόκροφτ και Γουόλτον βομβάρδισαν έναν στόχο από λίθιο (Z = 3) αλλά αντί να πάρουν βηρύλλιο (Z = 4) πήραν δύο πυρήνες ηλίου (Ζ = 2). Η πρώτη προσπάθεια δεν ήταν πετυχημένη. Ούτως ή άλλως όμως τότε δεν υπήρχε επιταχυντής ικανός να επιταχύνει πρωτόνια τόσο ώστε να τα «εμφυτεύσει» σε πυρήνες ουρανίου, για να δημιουργήσουμε στοιχεία πέρα από τα 92 γνωστά.

Οπως συχνά συμβαίνει στην επιστήμη, αλλά και στην καθημερινή ζωή, μεγάλο ρόλο στην ανάδειξη νέων ιδεών παίζει και η χρονική σύμπτωση των γεγονότων. Την ίδια χρονιά με το πείραμα των Κόκροφτ και Γουόλτον, ανακαλύφθηκε το νετρόνιο από τον Τσάντγουικ και έτσι έγινε κατανοητό ότι ο πυρήνας των ατόμων αποτελείται από πρωτόνια και νετρόνια. Την επόμενη χρονιά ο Φέρμι διατύπωσε τη θεωρία της ραδιενέργειας-β, σύμφωνα με την οποία οι ακτίνες-β, που είναι ηλεκτρόνια, εμφανίζονται όταν ένα νετρόνιο στον πυρήνα κάποιου ατόμου μετατρέπεται σε πρωτόνιο εκπέμποντας ένα ηλεκτρόνιο.

Αυτό όμως είναι ακριβώς μια μεταστοιχείωση, αλλά χωρίς βομβαρδισμό με πρωτόνια! Επειδή τα νετρόνια είναι ουδέτερα, είναι πολύ εύκολο να απορροφηθούν από έναν πυρήνα, σε αντίθεση με τα πρωτόνια που χρειάζονται προηγουμένως επιτάχυνση. Μετά τη σύλληψη του νετρονίου είναι πιθανό (αλλά όχι βέβαιο) ο πυρήνας αυτός να υποστεί διάσπαση-β, να εκπέμψει δηλαδή ένα ηλεκτρόνιο και να αυξηθεί ο ατομικός αριθμός του κατά ένα. Ετσι τα παιδιά της οδού Πανισπέρνα βομβάρδισαν με νετρόνια το ουράνιο (Ζ = 92) και διαπίστωσαν ότι ο στόχος απέκτησε ραδιενεργές ιδιότητες. Είχαν άραγε παρασκευάσει ένα νέο χημικό στοιχείο με Ζ = 93;

Επειδή κανένας δεν γνώριζε τις χημικές ιδιότητες ενός τέτοιου στοιχείου, ο Ντ' Αγκοστίνο, ο χημικός της ομάδας, προσπάθησε να αποκλείσει όσο πιο πολλά στοιχεία μπορούσε, ξεκινώντας από το στοιχείο με Ζ = 91 (πρωτακτίνιο) και προχωρώντας προς τα πίσω σε ολοένα και μικρότερο ατομικό αριθμό. Αφού απέκλεισε καμιά δεκαριά στοιχεία, η ομάδα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι, πράγματι, είχαν παρασκευάσει το χημικό στοιχείο με Ζ = 93 και λίγο αργότερα το χημικό στοιχείο με Ζ = 94, τα οποία και ονόμασαν αουζόνιο και εσπέριο, από δύο διαφορετικά ονόματα της Ιταλίας. Η ομάδα ανακοίνωσε το επίτευγμά της και ο Φέρμι πήρε το βραβείο Νομπέλ Φυσικής του 1938.

Η μεγάλη γκάφα

Δυστυχώς επρόκειτο για μια μεγάλη γκάφα. Αν ο Ντ' Αγκοστίνο είχε συνεχίσει τους ελέγχους και σε χημικά στοιχεία με ακόμη μικρότερο ατομικό αριθμό, θα είχε διαπιστώσει ότι τα δύο «νέα» στοιχεία δεν ήταν καθόλου νέα, ήταν το βάριο (Ζ = 56) και το κρυπτόν (Ζ = 36). Ο πυρήνας του ουρανίου είχε διασπαστεί σε δύο μικρότερους, αφού 56+36=92! Δηλαδή τα παιδιά της οδού Πανισπέρνα είχαν πετύχει τη διάσπαση του ατόμου, αλλά δεν το είχαν αντιληφθεί! Τη δόξα αυτής της σημαντικότατης ανακάλυψης την πήραν το 1938 οι Οτο Χαν και Φριτς Στράσμαν.

Ετσι το 1938 σηματοδότησε τρία σημαντικά γεγονότα Φυσικής: τη βράβευση μιας λανθασμένης επιστημονικής ανακοίνωσης, την ανακάλυψη του πραγματικού φαινομένου αλλά και τη διάλυση της ομάδας των παιδιών της οδού Πανισπέρνα. Ο Ετορε Μαγιοράνα, ο θεωρητικός της ομάδας, εξαφανίστηκε από το πλοίο που τον μετέφερε από το Παλέρμο στη Νάπολι. Εικάζεται ότι αυτοκτόνησε. Ο Εμίλιο Σεγκρέ και ο εξάδελφός του Μπρούνο Ποντεκόρβο, που ήταν Εβραίοι, διέφυγαν στις ΗΠΑ για να γλιτώσουν από τις διώξεις του φασιστικού καθεστώτος της Ιταλίας. Ο Σεγκρέ εργάστηκε ερευνητικά στη νέα πατρίδα του και βραβεύθηκε με το βραβείο Νομπέλ Φυσικής του 1959 για την ανακάλυψη του αντιπρωτονίου.

Ο ίδιος ο Φέρμι, που ήταν παντρεμένος με Εβραία, πήγε στη Στοκχόλμη τον Δεκέμβριο του 1938 για να παραλάβει το βραβείο Νομπέλ και στη συνέχεια έφυγε κατευθείαν για τις ΗΠΑ. Εκεί εργάστηκε για την κατασκευή του πρώτου ατομικού αντιδραστήρα και της πρώτης ατομικής βόμβας. Πέθανε στη σχετικά νεαρή ηλικία των 53 χρόνων από καρκίνο του στομάχου, αποτέλεσμα πιθανόν της εργασίας του με ραδιενεργές ουσίες, χωρίς να μπορέσει ποτέ να ξεπεράσει το γεγονός της αποτυχίας του να αναγνωρίσει την πυρηνική σχάση, που πραγματοποιήθηκε για πρώτη φορά «κάτω από τη μύτη του» στα εργαστήρια της οδού Πανισπέρνα. Το χημικό στοιχείο με Ζ = 93 δημιουργήθηκε για πρώτη φορά το 1940 στο Μπέρκλεϊ από τους Μακ Μίλαν και Αμπελσον, και ονομάστηκε ποσειδώνιο (neptunium).

http://www.tovima.gr/science/article/?aid=852066

6A28B3C75305DD45A178DE015FE1BC2D.thumb.jpg.e1ac3fc39a0dbfc14d6f3bb430244a21.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 1 μήνα αργότερα...

Το «βρομερότερο» στοιχείο του περιοδικού πίνακα. :cheesy:

Ο καθηγητής Mark Stoyer, από το Εθνικό Εργαστήριο Lawrence στο Livermore, μιλάει για την ανακάλυψη του και την ονομασία του στοιχείου με ατομικό αριθμό 116, το λιβερμόριο. Μας εξηγεί γιατί πρέπει να έχει έντονη μυρωδιά, αφού δεν είναι δυνατόν να το μυρίσουμε, διότι έχει πολύ μικρό χρόνο ζωής:

http://physicsgg.me/2017/01/25/%cf%84%ce%bf-%ce%b2%cf%81%ce%bf%ce%bc%ce%b5%cf%81%cf%8c%cf%84%ce%b5%cf%81%ce%bf-%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%b9%cf%87%ce%b5%ce%af%ce%bf-%cf%84%ce%bf%cf%85-%cf%80%ce%b5%cf%81%ce%b9%ce%bf%ce%b4%ce%b9%ce%ba/

cebbceb9ceb2ceb5cf81cebccf8ccf81ceb9cebf.png.3f7c95437a2899671d3a31a4a1d261d3.png

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Το στοιχείο μηδέν του περιοδικού πίνακα. :cheesy:

Ο περιοδικός πίνακας των στοιχείων περιέχει 118 στοιχεία, αριθμημένα από το 1 (υδρογόνο) έως το 118 (ογκάνεσον) . Οι αριθμοί αυτοί αντιστοιχούν στον αριθμό των πρωτονίων που περιέχονται στον πυρήνα του κάθε στοιχείου (ατόμου). Ο αριθμός των πρωτονίων που περιέχει ο πυρήνας ενός ατόμου ονομάζεται ατομικός αριθμός.

Οι επιστήμονες προσπαθούν να κατασκευάσουν στο εργαστήριο όλο και πιο βαρύτερα στοιχεία και δεν αποκλείεται στο μέλλον ο πίνακας να επεκταθεί κι άλλο. Τι γίνεται όμως προς την αντίθετη κατεύθυνση; Είναι δυνατόν να κατασκευαστεί το στοιχείο με ατομικό αριθμό μηδέν; Ή μήπως υπάρχει ήδη;

Την ύπαρξη του στοιχείου μηδέν υπέθεσε πρώτος το 1926 ο Γερμανός Andreas von Antropoff, το ονόμασε neutronium και το τοποθέτησε στην κορυφή του περιοδικού πίνακα που ο ίδιος επινόησε. Το στοιχείο με ατομικό αριθμό μηδέν σύμφωνα με τον Antropoff, αν υπήρχε, θα μπορούσε να σχηματίζει μια μορφή ύλης χωρίς πρωτόνια και ηλεκτρόνια.

Το νετρόνιουμ προφανώς δεν είναι τίποτε άλλο παρά το γνωστό μας νετρόνιο (υπενθυμίζεται ότι η ανακάλυψη του νετρονίου από τον Chadwick έγινε 6 με 7 χρόνια μετά από την υπόθεση του Antropoff) Tο νετρόνιο έξω από τον πυρήνα δεν είναι σταθερό. Ο μέσος χρόνος ζωής του είναι περίπου 15 λεπτά και τα προϊόντα της διάσπασής του είναι ένα πρωτόνιο, ένα ηλεκτρόνιο και ένα αντι-νετρίνο.

Ύλη «φτιαγμένη» από το στοιχείο με ατομικό αριθμό μηδέν, το «νετρόνιουμ» , θα μπορούσε να πει κανείς ότι βρίσκεται στους αστέρες νετρονίων. Οι αστέρες νετρονίων προκύπτουν από την βαρυτική κατάρρευση μεγάλων άστρων των οποίων οι ακτίνες τους συρρικνώνονται στα 10 με 20 χιλιόμετρα, συνίστανται σχεδόν εξολοκλήρου από νετρόνια και οι πυκνότητές τους φτάνουν την πυκνότητα των πυρήνων των ατόμων.

Οι φυσικοί σήμερα ψάχνουν για ισότοπα του «νετρόνιουμ», στοιχεία που να αποτελούνται μόνο από δυο, τρία ή και περισσότερα νετρόνια. Ήδη υπάρχουν πειραματικά δεδομένα που επιβεβαιώνουν την ύπαρξη του δι-νετρονίου, βλέπε για παράδειγμα το άρθρο: «Ανιχνεύθηκε πυρήνας αποτελούμενος από δυο νετρόνια μόνο»

https://physicsgg.me/2012/03/10/%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CF%87%CE%BD%CE%B5%CF%8D%CE%B8%CE%B7%CE%BA%CE%B5-%CF%80%CF%85%CF%81%CE%AE%CE%BD%CE%B1%CF%82-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%AD%CF%87%CE%B5%CE%B9-%CE%B4%CF%85%CE%BF/

Ο εμπνευστής του στοιχείου με ατομικό αριθμό μηδέν, ο Andreas von Antropoff, δυστυχώς ανήκε στους γερμανούς επιστήμονες που υιοθέτησε το ναζισμό. Το πρώτο πανεπιστήμιο στο οποίο υψώθηκε η σβάστικα το 1933, ήταν στο κεντρικό κτίριο του πανεπιστημίου της Βόννης, όπου ο Antropoff ήταν ο επικεφαλής του τμήματος Φυσικής και Χημείας. Μετά το 1945 παύθηκε από την θέση αυτή και του απαγορεύθηκε η επιστροφή στο πανεπιστήμιο. Παρά τις ναζιστικές δραστηριότητές του ο Antropoff υπερασπίστηκε την θεωρία της σχετικότητας του Αϊνστάιν, την οποία οι ναζί απέρριπταν, αντιμετωπίζοντάς την ως εβραϊκή προπαγάνδα (Η Φυσική των Αρίων).

https://physicsgg.me/2013/09/22/%CE%B7-%CF%86%CF%85%CF%83%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%B1%CF%81%CE%AF%CF%89%CE%BD/

O παραπάνω περιοδικός πίνακας σχεδιάστηκε to 1926 από τον Antropoff και ήταν ο πιο δημοφιλής περιοδικός πίνακας στα γερμανικά σχολεία μέχρι το μέχρι το 1945, όταν και αποσύρθηκε εξαιτίας του ναζιστικού παρελθόντος του Antropoff. Αυτός ήταν και ο λόγος που ο Linus Pauling ενώ συμπεριέλαβε τον πίνακα στο βιβλίο του «Γενική Χημεία» του 1949 (και στις μεταγενέστερες εκδόσεις του με τίτλο «Η φύση του χημικού δεσμού»), δεν ανέφερε ποτέ την πηγή του.(Φωτογραφίες)

http://physicsgg.me/2017/01/29/%cf%84%ce%bf-%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%b9%cf%87%ce%b5%ce%af%ce%bf-%ce%bc%ce%b7%ce%b4%ce%ad%ce%bd-%cf%84%ce%bf%cf%85-%cf%80%ce%b5%cf%81%ce%b9%ce%bf%ce%b4%ce%b9%ce%ba%ce%bf%cf%8d-%cf%80%ce%af%ce%bd%ce%b1/

linus_antropoff.jpg.d79e8b06a5c38c4678d8609493876fec.jpg

antropoff_periodic-table.png.41d72ddaa5913b31c2bc50549cf81b7a.png

neutronium.gif.2065bb36ac915584037fa2b44195a7e3.gif

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 1 μήνα αργότερα...

Ασβέστιο αξίας 500.000 δολαρίων. :cheesy:

Ο Sir Martyn Poliakoff, στο βίντεο που ακολουθεί, μας δείχνει 2 γραμμάρια ανθρακικού ασβεστίου-48 (48CaCO3) που κοστίζουν 500.000 δολάρια. Γιατί μια τόση μικρή ποσότητα κοστίζει τόσο πολύ; Ο λόγος είναι ότι το ισότοπο του ασβεστίου 48Ca είναι εξαιρετικά σπάνιο, η φυσική του αφθονία είναι μόνο 0.187%, και ο διαχωρισμός του από τα άλλα ισότοπα του ασβεστίου είναι επίπονος και πανάκριβος.

Το 48Ca χρησιμοποιείται από τους πυρηνικούς φυσικούς στην παρασκευή υπερβαρέων πυρήνων. Ο Poliakoff μας υπενθυμίζει ότι οι περισσότεροι σταθεροί πυρήνες έχουν άρτιο αριθμό πρωτόνίων (Ζ) ή άρτιο αριθμό νετρονίων(Ν) και ότι πυρήνες με Ζ ή Ν έναν από τους αριθμούς 2, 8, 20, 28, 50, 82, 126 (μαγικοί αριθμοί) είναι εξαιρετικά σταθεροί.

Ο πυρήνας του ισοτόπου 48Ca είναι ένας διπλά μαγικός πυρήνας, αφού περιέχει 20 πρωτόνια και 28 πρωτόνια. Αυτό παίζει ρόλο όταν το ασβέστιο-48 χρησιμοποιείται ως δέσμη ιόντων για τον βομβαρδισμό στόχων, όπως Βερκέλιο-97 και Καλιφόρνιο-98, προς τον σχηματισμό των υπερβαρέων στοιχείων Τενεσίνιο-117 και Ογκάνεσον-118, αντίστοιχα. Στα πειράματα αυτά καταναλώνεται τουλάχιστον 1 μιλι-γραμμάριο 48Ca ανά ώρα.

Αν λοιπόν διαθέτετε έστω και μικρές ποσότητες ασβεστίου-48, θα βρείτε σίγουρους πελάτες ανάμεσα στους φυσικούς που ασχολούνται με την σύνθεση υπερ-βαρέων πυρήνων.

Δείτε το βίντεο με τον Sir Martyn Poliakoff

http://physicsgg.me/2017/03/13/%ce%b1%cf%83%ce%b2%ce%ad%cf%83%cf%84%ce%b9%ce%bf-%ce%b1%ce%be%ce%af%ce%b1%cf%82-500-000-%ce%b4%ce%bf%ce%bb%ce%b1%cf%81%ce%af%cf%89%ce%bd/

calsium_48.png.413b782da4c9333ad515b34cb4edb0cb.png

calsium48.png.965742abca96a819743e22f8c335f086.png

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 5 εβδομάδες αργότερα...

Ο δημιουργός των στοιχείων. :cheesy:

Ο καθηγητής Yuri Oganessian ξεναγεί τον Sir Martyn Poliakoff στον επιταχυντή που ο ίδιος και οι συνεργάτες του δημιουργούν τα υπερ-βαρέα στοιχεία του περιοδικού πίνακα, συμπεριλαμβανομένου και του στοιχείου Oganesson:

Στην φωτογραφία O Yuri Oganessian (δεξιά) με τον Sir Martyn Poliakoff

http://physicsgg.me/2017/04/13/%ce%b2%ce%af%ce%bd%cf%84%ce%b5%ce%bf-%ce%bf-%ce%b4%ce%b7%ce%bc%ce%b9%ce%bf%cf%85%cf%81%ce%b3%cf%8c%cf%82-%cf%84%cf%89%ce%bd-%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%b9%cf%87%ce%b5%ce%af%cf%89%ce%bd/

oganesson.thumb.jpg.143405e64fdf82e597b2eb6d35214eec.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Κύριε Δροσο δεν ξέρω αν το επάγγελμα σας είναι σχετικό με την χημεία ή ανεβάζετε αυτές τις πληροφορίες λόγω απλού ενδιαφέροντος, αλλά θα ήθελα να σας δώσω τα συγχαρητήρια μου αφού είναι πολύ ενδιαφέρουσες αυτές οι πληροφορίες. Εάν είναι δυνατόν να μας παραθέσετε και τις ονομασίες των υπολοίπων στοιχείων ή την προέλευση τους. =D>

''''''''''''''''''''''''''''''''Τα πάντα εν σοφία Εποιησε'''''''''''''''''''''''''''''''' [-o<

S ταύρος Α μανατιδης του Χ αραλαμπου

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Φιλε saxlina

Δεν ειμαι χημικός αλλα οικονομολογος(Γεν.Λογιστ. του Κρατ.)αλλα ειμαι εραστης της γνωσης και προσπαθω με τις αναρτησεις μου να ενημερωνω τους χιλιαδες φίλους του Astrovox!!!

Για τα Υπερουρανια στοιχεία.

Υπερουράνια στοιχεία ονομάζονται τα στοιχεία με ατομικό αριθμό άνω του 92 μέχρι 118 προς το παρόν. Ονομάζονται έτσι επειδή έχουν ατομικό αριθμό μεγαλύτερο από αυτόν του ουρανίου (92). Ο Ντμίτρι Μεντελέγιεφ, όταν συνέταξε τον περιοδικό πίνακα ενώ ακόμα δεν είχαν ανακαλυφθεί μερικά από αυτά, τους "άφησε χώρο", διότι προέβλεψε ότι μετά από χρόνια θα ανακαλυφθούν από άλλους επιστήμονες. Η θεωρία του επαληθεύτηκε, αφού πολλά από αυτά είναι στις μέρες μας γνωστά. Αρκετά από αυτά όμως ακόμα δεν ανακαλύφθηκαν και είναι τα λεγόμενα υποθετικά στοιχεία. Μέσα στα υπερουράνια στοιχεία είναι μερικά στοιχεία από τις Ακτινίδες μέχρι το 103 και από το 104 μέχρι το 118 λέγονται υπερακτινίδες ή υπέρβαρα στοιχεία

Τα στοιχεία, πέραν της σειράς των ακτινιδών, με AA 104-118 μπορούν να

ονομασθούν υπερακτινίδες (transactinides), ενώ σουπερακτινίδες (superactinides) είναι

τα στοιχεία με ΑΑ 122-153, τα οποία σχηματίζουν μία τρίτη σειρά, κάτω από τις

λανθανίδες και ακτινίδες.

Ακτινίδες.

Ποσειδώνιο, Πλουτώνιο, Αμερίκιο, Κιούριο, Μπερκέλιο, Καλιφόρνιο, Αϊνσταΐνιο, Φέρμιο, Μεντελεγέβιο, Νομπέλιο, Λωρένσιο.

Υπερακτινίδες.

Ραδερφόρντιο,Ντούμπνιο,Σιμπόργκιο,Μπόριο,Χάσιο,Μαϊτνέριο,Νταρμστάντιο,Ρεντγκένιο και Κοπερνίκιο

 

ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ ΤΩΝ ΟΝΟΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ

93. Np NEPTUNIUM ΠΟΣΕΙΔΩΝΙΟ 1940

Από το όνομα του πλανήτη Ποσειδώνα. Το τεχνητό αυτό στοιχείο είναι το πρώτο μετά το ουράνιο στον περιοδικό πίνακα των στοιχείων. Ονομάστηκε λοιπόν από τον Ποσειδώνα που είναι ο πρώτος πλανήτης μετά τον Ουρανό.

 

94. Pu PLUTONIUM ΠΛΟΥΤΩΝΙΟ 1940

Από το όνομα του πλανήτη Πλούτωνα. Το τεχνητό αυτό στοιχείο βρίσκεται αμέσως μετά το ποσειδώνιο στον περιοδικό πίνακα των στοιχείων. Ονομάστηκε λοιπόν από τον Πλούτωνα που βρίσκεται αμέσως μετά τον πλανήτη Ποσειδώνα στο ηλιακό μας σύστημα.

 

95. Am AMERICIUM ΑΜΕΡΙΚΙΟ 1944

Από το όνομα της Αμερικής, κατ'αναλογία με το αντίστοιχο (ως προς τη θέση του στον περιοδικό πίνακα των στοιχείων) στοιχείο των λανθανιδών, το οποίο είχε ονομασθεί ευρώπιο.

 

96. Cm CURIUM ΚΙΟΥΡΙΟ 1944

Από το όνομα των Pierre και Marie Curie, κατ'αναλογία με το αντίστοιχο (ως προς τη θέση του στον περιοδικό πίνακα των στοιχείων) στοιχείο των λανθανιδών, το οποίο είχε ονομασθεί από το όνομα του J. Gadolin.

 

97. Bk BERKELIUM ΜΠΕΡΚΕΛΙΟ 1949

Από το όνομα του τόπου ανακάλυψης του στοιχείου, το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας το Berkeley, κατ'αναλογία με το αντίστοιχο (ως προς τη θέση του στον περιοδικό πίνακα των στοιχείων) στοιχείο των λανθανιδών, το οποίο είχε ονομασθεί από το όνομα του χωριού Ytterby της Σουηδίας.

 

98. Cf CALIFORNIUM ΚΑΛΙΦΟΡΝΙΟ 1950

Από το όνομα του τόπου ανακάλυψης του στοιχείου, το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια το Berkeley.

 

99. Es EINSTEINIUM ΑΙΝΣΤΑΙΝΙΟ 1952

Από το όνομα του μεγάλου φυσικού του 20ου αιώνα, του Albert Einstein (1879-1955).

 

100. Fm FERMIUM ΦΕΡΜΙΟ 1953

Από το όνομα του Ιταλού πυρηνικού φυσικού Enrico Fermi (1901-1954).

 

101. Md MENDELEVIUM ΜΕΝΤΕΛΕΓΙΕΒΙΟ 1955

Από το όνομα του θεμελιωτή του περιοδικού πίνακα των στοιχείων, του Ρώσου χημικού Dmitri Ivanovicx Mendelejev (1834-1907).

 

102. No NOBELIUM ΝΟΜΠΕΛΙΟ 1957

Από το όνομα του Alfred Nobel (1833-1896), Σουηδού επιστήμονα και ευεργέτη της επιστήμης.

 

103. Lr LAWRENCIUM ΛΩΡΕΝΣΙΟ 1961

Από το όνομα του Ernest Orlando Lawrence (1901-1958), ο οποίος εργάστηκε για την τελειοποίηση του κύκλοτρου, ενώ ταυτόχρονα υπήρξε ο ιδρυτής του Radiation Laboratory (Καλιφόρνια), όπου ανακαλύφτηκαν πολλά από τα υπερουράνια στοιχεία. Το σύμβολο του στοιχείου συναντάται και σαν Lw (συνήθως σε αμερικανικές εκδόσεις).

 

104. Db DUBNIUM 1964

Από το όνομα του διεθνούς επιστημονικού κέντρου που βρίσκεται στην Dubna κοντά στη Μόσχα, σε αναγνώριση της εξαιρετικά σημαντικής συμβολής του στην χημεία και στην μοντέρνα πυρηνική φυσική.

 

105. Jl JOLIOTIUM 1967

Το όνομα αυτό επελέγει προς τιμή του Γάλλου επιστήμονα F. Joliot-Curie λόγω της συνεισφοράς του στην ανάπτυξη της πυρηνικής φυσικής και χημείας και ο οποίος μοιράστηκε το βραβείο Nobel το έτος 1935 με την I. Curie.

 

106. Rf RUTHERFORDIUM 1974

Το όνομα αυτό επελέγει προς τιμή του Νεοζηλανδού επιστήμονα Ernest Rutherford λόγω της συνεισφοράς του στην ανάπτυξη της πυρηνικής φυσικής και στην γνώση για την δομή του ατόμου.

 

107. Bh BOHRIUM 1976

Το όνομα αυτό επελέγει προς τιμή του Δανού επιστήμονα Niels Bohr λόγω της συνεισφοράς του στην ανάπτυξη της κβαντικής φυσικής και στην γνώση για την δομή του ατόμου.

 

108. Hn HAHNIUM 1976

Το όνομα αυτό επελέγει προς τιμή του Γερμανού επιστήμονα Otto Hahn σε αναγνώριση της συνεισφοράς του στην ανακάλυψη της πυρηνικής σύντηξης.

 

109. Mt MEITNERIUM 1982

Το όνομα αυτό επελέγει προς τιμή του Αυστριακού επιστήμονα Lise Meitner σε αναγνώριση της συνεισφοράς του στην ανακάλυψη της πυρηνικής σύντηξης.

 

110. Uun Ununnilium 1987 (?)

111. Uuu Unununium 1994 (?)

112. Uub Ununbium 1996 (?)

ΣΗΜΕΙΩΣΗ : Για τα στοιχεία 110 έως και 112 δεν έχουν δοθεί επισήμως ονόματα.

800px-18-column_medium-long_periodic_table.png.7acb0ea08109d7e65397b4f129bbd76d.png

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 4 εβδομάδες αργότερα...

Τα μελλοντικά χημικά στοιχεία Ουνουνέννιο και Ουνμπινίλιο. :cheesy:

Τα (υποθετικά προς το παρόν) στοιχεία του περιοδικού πίνακα με ατομικούς αριθμούς Ζ=119 και Ζ=120, ονομάζονται αντίστοιχα: Ουνουνέννιο (119Uue) ή Eκα-φρανκιο και Ουνμπινίλιο (120Ubn) ή Εκα-ράδιο.

Τα προθέματα eka- , μαζί με τα dvi- και tri- , χρησιμοποιούνταν από τον Mendeleev (από τα σανσκριτικά ονόματα των ψηφίων 1, 2 και 3), για την προσωρινή ονομασία στοιχείων που δεν είχαν ανακαλυφθεί. Για παράδειγμα στην σημερινή ομάδα του Βορίου (Ζ=11), ο Mendeleev προέβλεψε ότι υπήρχε ένα έως τότε άγνωστο στοιχείο, αμέσως μετά το Αλουμίνιο (Ζ=27), που το ονόμασε Εκα-αλουμίνιο, προβλέποντας ότι το ατομικό του βάρος θα είναι 68. Το στοιχείο αυτό ανακαλύφθηκε αργότερα και ονομάστηκε Γάλλιο (Ζ=31).

Στο Ινστιτούτο Πυρηνικών Ερευνών της Ντούμπνα στην Ρωσία προγραμματίζονται νέα πειράματα δημιουργίας του Ουνουνένιου και του Ουνμπινίλιου, διαμέσου των πυρηνικών αντιδράσεων σύντηξης όπως 249Bk+50Ti και 249Cf+50Ti ή 96Cm + 24Cr, αντίστοιχα.

http://physicsgg.me/2017/05/15/%cf%84%ce%b1-%ce%bc%ce%b5%ce%bb%ce%bb%ce%bf%ce%bd%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%ac-%cf%87%ce%b7%ce%bc%ce%b9%ce%ba%ce%ac-%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%b9%cf%87%ce%b5%ce%af%ce%b1-%ce%bf%cf%85%ce%bd%ce%bf%cf%85%ce%bd/

elements.png.e982ebc7970fb849fe979b0aa6c01b8e.png

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 3 εβδομάδες αργότερα...

Ο μεγαλύτερος περιοδικός πίνακας του κόσμου. :cheesy:

Το Πανεπιστήμιο στην πόλη Μούρθια της Ισπανίας διακόσμησε τους εξωτερικούς τοίχους του κτιρίου στο οποίο στεγάζεται το τμήμα Χημείας με έναν τεράστιο περιοδικό πίνακα.

Ο πίνακας των χημικών στοιχείων καλύπτει συνολικά μια επιφάνεια 150 m2. Οι σχεδιαστές του θεωρούν πως είναι το μεγαλύτερο περιοδικό σύστημα-τοιχογραφία στον κόσμο.Σκοπός της δημιουργίας αυτής ήταν να δοθεί ένα θετικό μήνυμα στην κοινωνία για τη χημεία – για το πως η χημεία συνέβαλε στην βελτίωση της ζωής μας.

Η δημιουργία θα ολοκληρωθεί με την κατασκευή μιας εξέδρας 50 θέσεων που θα χρησιμοποιείται ως υπαίθρια τάξη, έτσι ώστε οι φοιτητές να βλέπουν τον πίνακα κατά τη διάρκεια του μαθήματος.

Αν και η δημιουργία αυτή είναι ίσως ο μεγαλύτερος περιοδικός πίνακας στον κόσμο, δεν είναι η πρώτη φορά που ο πίνακας του Ντμίτρι Μεντελέγιεφ παρουσιάστηκε σε γιγαντιαία μορφή. Το 2006, δημιουργήθηκε σε εμπορικό κέντρο του Σικάγο η παρακάτω κατασκευή κτιρίου.

Ενώ πέρυσι πάνω από 100 σχολεία στο Σαν Αντόνιο του Τέξας συνεργάστηκαν για να κατασκευάσουν τον μεγαλύτερο περιοδικό πίνακα του κόσμου, με εμβαδόν πάνω από 2000 m2:

http://physicsgg.me/2017/06/04/%ce%bf-%ce%bc%ce%b5%ce%b3%ce%b1%ce%bb%cf%8d%cf%84%ce%b5%cf%81%ce%bf%cf%82-%cf%80%ce%b5%cf%81%ce%b9%ce%bf%ce%b4%ce%b9%ce%ba%cf%8c%cf%82-%cf%80%ce%af%ce%bd%ce%b1%ce%ba%ce%b1%cf%82-%cf%84%ce%bf%cf%85/

giant-periodic-table-unveiled.jpg.b6d4e3af58ce2a033572e931ecee180e.jpg

periodictable0.jpg.d984450f7f49e6694f998632987327bc.jpg

biggest_periodic-table3.jpg.42e8f5a81a613b744fe2e9662a6c5b92.jpg

biggest_periodic-table2.jpg.15aaaf2c1997c174b3aca91f06e71821.jpg

biggest_periodic-table1.jpg.5ef895bb64ea15b83dc1071a4cafb5cf.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 11 μήνες αργότερα...

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 1 έτος αργότερα...

Ο «νέος» περιοδικός πίνακας που δείχνει ποια στοιχεία θα εξαφανιστούν από την Γη τα επόμενα 100 χρόνια. :cheesy:

Σ’ αυτόν τον περιοδικό πίνακα το μέγεθος των «κουτιών» που περιέχουν το κάθε στοιχείο είναι ανάλογο με την αφθονία του στοιχείου στη Γη. Το χρώμα του κουτιού μας δείχνει ποια στοιχεία κινδυνεύουν να εξαφανιστούν στο μέλλον και ποια όχι. Για παράδειγμα, το οξυγόνο είναι άφθονο, ενώ το ίνδιο και το ήλιο μπορεί σύντομα να γίνουν πολύ σπάνια, εξαιτίας της αλόγιστης χρήσης τους: το ίνδιο στα έξυπνα κινητά και το ήλιο … στα μπαλόνια των πάρτι.

Παρατηρείστε πόσα στοιχεία του πίνακα χρησιμοποιούνται στην κατασκευή των κινητών τηλεφώνων!

Τον νέο περιοδικό πίνακα έδωσε στην δημοσιότητα η European Chemical Society (ή EuChemS), η οποία εκπροσωπεί περισσότερους από 160,000 χημικούς, λόγω της συμπλήρωσης 150 χρόνων από την δημοσίευση του πρώτου περιοδικού πίνακα στοιχείων από τον Ρώσο χημικό Dmitri Mendeleev, το 1869.

Στην φωτογραφία Ο Περιοδικός Πίνακας τον οποίο δημοσίευσε to 1869 ο Μεντελέγιεφ δυο εβδομάδες μετά το όνειρό του στην ιστορική εργασία του «Ένα προτεινόμενο σύστημα για τα στοιχεία»

https://physicsgg.me/2019/01/27/%ce%bf-%ce%bd%ce%ad%ce%bf%cf%82-%cf%80%ce%b5%cf%81%ce%b9%ce%bf%ce%b4%ce%b9%ce%ba%cf%8c%cf%82-%cf%80%ce%af%ce%bd%ce%b1%ce%ba%ce%b1%cf%82-%cf%80%ce%bf%cf%85-%ce%b4%ce%b5%ce%af%cf%87%ce%bd/

mendeleevs_1869_periodic_table.png.fc61732816a50c5bc119c26e6c774c66.png

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Βίντεο: η ανακάλυψη των στοιχείων του περιοδικού πίνακα τα τελευταία 300 χρόνια, μέσα σε 60 δευτερόλεπτα. :cheesy:

elements.png.6ae9ec79acbf4ad829bffb6e6db23abd.png

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Ένας νέος χάρτης ισοτόπων. :cheesy:

Χάρτης νουκλιδίων είναι ένας πίνακας που περιέχει όλα τα γνωστά ισότοπα με τέτοιo τρόπο ώστε η θέση του κάθε νουκλιδίου (οι συντεταγμένες χ,ψ), να προσδιορίζεται από τον αριθμό των νετρονίων και των πρωτονίων που το αποτελούν. Αυτή η αναπαράσταση δίνει μια μεγαλύτερη εικόνα των χαρακτηριστικών των ισοτόπων από τον γνωστό μας περιοδικό πίνακα των χημικών στοιχείων. (Υπενθυμίζεται ότι το 2019 έχει ανακηρυχθεί ως διεθνές έτος του περιοδικού πίνακα στοιχείων, κάτι που μάλλον περνάει απαρατήρητο στη χώρα μας – ίσως γιατί έβαλαν το χεράκι τους οι κοινωνιολόγοι;

Ο πίνακας των νουκλιδίων δείχνει την ραδιενεργή (ή μη) συμπεριφορά των ισοτόπων, ενώ ο περιοδικός πίνακας των στοιχείων μας δείχνει την χημική συμπεριφορά του κάθε στοιχείου, που είναι ίδια για κάθε ισότοπο.

Ο πρώτος χάρτης των νουκλιδίων δημοσιεύθηκε από τον γερμανό φυσικό Kurt Guggenheimer το 1934. Σήμερα κυκλοφορούν διάφοροι πίνακες νουκλιδίων (π.χ. εδώ:https://www-nds.iaea.org/relnsd/vcharthtml/VChartHTML.html), μεταξύ αυτών και ο χάρτης νουκλιδίων της Καλσρούης, του οποίου κυκλοφόρησε η νέα δέκατη έκδοση.

Τα χαρακτηριστικά αυτού του πίνακα και οι νέες πληροφορίες που προστέθηκαν περιγράφονται εδώ:

https://www.epj-n.org/articles/epjn/full_html/2019/01/epjn180014/epjn180014.html.

Κοστίζει 45,15 ευρώ, αν θέλει κανείς τον αγοράσει …

https://nuklid.shop/Karlsruhe-Nuclide-wall-chart-100-x-139m-with-booklet-72pp-10-th-Edition-2018

https://physicsgg.me/2019/05/18/%ce%ad%ce%bd%ce%b1%cf%82-%ce%bd%ce%ad%ce%bf%cf%82-%cf%87%ce%ac%cf%81%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%b9%cf%83%ce%bf%cf%84%cf%8c%cf%80%cf%89%ce%bd/

nuclides.png.8f0f98ace34743cf650c9a6793abb735.png

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 4 εβδομάδες αργότερα...

Τιτάνιο, Φώσφορος, Ιώδιο: Τα ελληνικά ονόματα των χημικών στοιχείων. :cheesy:

Από τα 120 στοιχεία, τα 42 έχουν όνομα ελληνικής προέλευσης. Η τελευταία ελληνική «νίκη», ήταν το 1947 όταν ο ήρωας Προμηθέας, πήρε έδωσε το όνομά του στο εξαιρετικά ραδιενεργό Προμήθειο Pm.

Τιτάνιο απ’ τους … Τιτάνες, ο Φώσφορος που φέρει φως και το Ιώδιο απ’ τα Ία (τα μωβ λουλούδια).

Eν αρχή ην … τα χημικά στοιχεία. Φώσφορος, υδρογόνο, οξυγόνο, βάριο, άζωτο… «Δύσκολες λέξεις» για τους θεωρητικούς της γλώσσας της καθημερινότητας; Κι όμως. Μπορεί να μη γνωρίζουμε την ακριβή σύσταση του χημικού στοιχείου «Τιτάνιο» (Titanium – Ti) -είναι όμως «προφανές» ότι το όνομά του παραπέμπει στους …αρχαιοΕλληνες μυθικούς Τιτάνες, τους γιους της Γαίας και του Ουρανού.

Και το Ιώδιο (Iodine- I), η γνωστή («μώβ» θα λέγαμε σήμερα που ξεχάσαμε τον, ελληνικής ρίζας, όρο «ιώδες») ουσία, «αντλεί» το όνομά του από τα Ία (το «Ίον το εύωσμον», φυτό που φυόταν στην αρχαιοελληνική Αττική). Το «ιώδιο» εντοπίστηκε και «βαπτίστηκε» από τον εντυπωσιασμένο (καθώς «είδε» στις εγκαταστάσεις παραγωγής νίτρου της οικοτεχνίας του την…εξάχνωση, τη μετατροπή απευθείας από τη στερεή στην αέρια κατάσταση, χωρίς να μεσολαβήσει η υγρή ως είθισται) Γάλλο χημικό, Μπερνάρ Κουρτουά.

Όταν ο Κουρτουά είδε αυτούς τους …εντυπωσιακού μωβ-μπλέ χρώματος ατμούς να αναδύονται από τα παραπροιόντα νατρίου, θυμήθηκε τις…»ιώδεις πλαγιές της Πάρνηθας»). Γιατί οι λεγόμενες θετικές επιστήμες συνεισφέρουν τα μάλα στη συγκέντρωση και διερεύνηση στοιχείων για τους αρχαίους (με τις μεθόδους της αρχαιομετρίας, φασματοσκόπησης, τις βιοχημικές μεθόδους κ.α για τη χρονολόγηση, ανάλυση των στοιχείων -υλικών παρασκευής των αντικειμένων των αντικειμένων που «αναδύονται» στις ανασκαφές κ.α), αλλά η ελληνική γλώσσα –μητέρα των γλωσσών και των επιστημών- μάλλον συνεισέφερε περισσότερο ακόμα και στην ονοματοδοσία των χημικών στοιχείων και τη διαμόρφωση των επιστημών.

«Η ελληνική προέλευση της ονομασίας των χημικών στοιχείων» ήταν ο τίτλος της διάλεξης που έδωσε στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Θεσσαλονίκης ο καθηγητής Χημείας του ΑΠΘ, Περικλής Ακρίβος, στο πλαίσιο της δράσης «Αρχαιο-μετρώντας τον Πολιτισμό» και με αφορμή την κήρυξη του 2019 ως παγκοσμίου έτους εορτασμού του Περιοδικού Πίνακα των Χημικών Στοιχείων (Ο περιοδικός πίνακας των χημικών στοιχείων είναι ένας κατάλογος, σε μορφή πίνακα, που δημιούργησε και πρωτοπαρουσίασε οργανωμένα ο Ρώσος χημικός Ντμίτρι Ιβάνοβιτς Μεντελέγιεφ, στα 1869 -πριν απο 150 χρόνια). Ο Ντμίτρι Μεντελέγιεφ πέθανε σε ηλικία 73 ετών (το 1907) από γρίπη. Ο κρατήρας Μεντελέγιεφ στη Σελήνη και το ραδιενεργό χημικό στοιχείο μεντελέβιο, με ατομικό αριθμό 101, ονομάστηκαν έτσι προς τιμή του.

«Τα χημικά στοιχεία βρίσκονται παντού γύρω μας-παντού μέσα μας… Το 85% και πλέον των χημικών στοιχείων είναι μέταλλα. Τα μέχρι σήμερα γνωστά χημικά στοιχεία (φυσικά και τεχνητά) είναι περί τα 120. Τα ονόματά τους που έχουν ελληνική προέλευση είναι 42. Κανένας Έλληνας όμως δεν συνεισέφερε στην ανακάλυψή τους» έλεγε το αποτέλεσμα του …τεστ, που έκανε στους χημικούς και αρχαιολόγους ακροατές του ο εισηγητής της εκδήλωσης Περικλής Ακρίβος.

Είναι ο «ελληνικός μύθος», η ελληνο-λατρεία των επιστημόνων του 18ου -19ου αιώνα, που οδηγεί τους κεντροευρωπαίους επιστήμονες στην ελληνικής «ρίζας» ονοματοδοσία;

«Δεν είναι θέμα ελληνολατρίας, οπωσδήποτε οι Έλληνες επιστήμονες θα πρότειναν τη χρήση κάποιου ονόματος με ελληνική προέλευση. Είναι θέμα «υλικών μέσων». Ορισμένοι από τους ξένους επιστήμονες της εποχής (18ος-19ος αιώνας) «είχαν τον τρόπο τους». Αν δεν έχεις τα υλικά μέσα, δεν μπορείς να οργανώσεις μια σχετική σειρά μετρήσεων που να έχουν ακρίβεια, επαναληψιμότητα και να γίνουν αποδεκτές και κατά συνέπεια δεν μπορείς να συμμετέχεις στις διαδικασίες ανακάλυψης χημικών στοιχείων. Επιστήμονες από την Ελλάδα έχουν δημιουργήσει στοιχεία προόδου (το τεστ Παπανικολάου είναι διεθνής ορολογία, όχι μόνο Ελληνική και η αντίδραση Bergmann-Zervas φέρει το όνομα του Ζέρβα» απαντά σε ερώτηση του ΑΠΕ-ΜΠΕ ο καθηγητής κ.Ακρίβος.

Έτσι, τα νεο-ανακαλυφθέντα στοιχεία «βαπτίζονται» από τους επιστήμονες, που κατά καιρούς τα εφευρίσκουν, «έτσι» ή γιατί…»έτσι θέλει» ο εφευρέτης ή η επιστημονική κοινότητα στο σύνολό της, που τελικά το αποδέχεται, ή… με βάση κάποιο χαρακτηριστικό του στοιχείου, τον τόπο ύπαρξης του στοιχείου, το ορυκτό του (εφόσον πρόκειται για μέταλλο), τη διαδικασία ανίχνευσής του ή παραλαβής του, τις φυσικές ιδιότητες του στοιχείου, τις φυσικές και χημικές ιδιότητές του, και τις ιδιότητες των ενώσεών του.

Στα 1808, ο Σερ Χάμφρι Ντέιβι (Sir Humphry Davy) απομόνωσε το μαγνήσιο και το ονόμασε έτσι από την… «Μαγνησία γή» της Θεσσαλίας όπου εξορύσσονταν αρχαιόθεν κάποια απ τα συστατικά του)

Στην… Κύπρο εξορυσσόταν ο χαλκός (Copper) – το στοιχείο του οποίου αναγράφεται ως (Cu) – από την Κύπρο- Cuprum των Ρωμαίων.

Το Βάριο-Barium (Ba) ονομάστηκε έτσι από τις φυσικές ιδιότητες του στοιχείου, η ονομασία του είναι ένα λόγιο ενδογενές δάνειο από το λατινικό barium που προέρχεται από το αρχαίο ελληνικό βαρύς (στοιχείο με υψηλότατη πυκνότητα) και αποκαλύφθηκε στα 1774 από τον Carl Wilhelm Scheele.

Το κάδμιο ανακαλύφθηκε το 1817 από τον F.Stromeyer και τον K.S.L.Herman. Ο Stromeyer παρατήρησε σε δείγματα ανθρακικού ψευδαργύρου ένα καφέ οξείδιο και ένα κίτρινο σουλφίδιο. Θερμαίνοντας το σουλφίδιο και πραγματοποιώντας αναγωγή, απομόνωσε ένα λευκό μέταλλο το οποίο ονόμασε κάδμιο από το αρχαίο ελληνικό όνομα «Καδμεία», το οποίο σήμαινε ανθρακικός ψευδάργυρος. Ο ανθρακικός ψευδάργυρος στην αρχαιότητα υπήρχε στη Θήβα όπου βασιλιάς ήταν ο Κάδμος.

Κοβάλτιο (Cobalt-Co) από τους… κόβαλους (τους προχριστιανικούς καλικάτζαρους – βλαβερούς χθόνιους δαίμονες της ακολουθίας του Διονύσου, που αναφέρει κι ο Αριστοφάνης στον “Πλούτο” του «-ως μόθων ει, και φύσει Κόβαλος, όστις φενακίζεις» που στα λατινικά έγινε cobalus, στα γαλλικά gobelin, στα αγγλικά goblin, στα ουαλικά coblyn, στα γερμανικά kobold, και στα δανέζικα, kobold ή kabouter(s)). Ονομάστηκε έτσι καθώς στα 1683 που εντοπίστηκε, οι Γερμανοί μεταλλωρύχοι εντόπισαν το …μπλέ υλικό ανακατεμένο στις στοές με άλλα μέταλλα και τους ήταν …ιδιαίτερα δύσκολη η εξόρυξη του.

Θάλλιο thallium (ΤΙ). Εντοπίστηκε το 1861 και η πράσινη γραμμή στο φάσμα του προσομοίαζε με το χρώμα ανοιξιάτικης πρασινάδας. Το όνομά του προέκυψε λοιπόν απο την ελληνική λέξη θαλλός (ή τη λατινική thallus) που σημαίνει εκκολαπτόμενο βλαστάρι ή κλαράκι..

Αλλά και πολλά άλλα αδρανή υλικά όπως το Αργό, το Κρυπτό, το Ξένο, το Δυσπρόσιτο (Dysprosium) – δύσκολο να εντοπιστεί, ο Υδράργυρος (υγρός αργυρός -καθώς τα μέρη του ρέουν) το Σελήνιο (μυρίζει τόσο άσχημα που … ήρθε απ τη Σελήνη), το Λανθάνιον (La) Lanthanion που …πριν το 1839 οπότε και εντοπίστηκε ελάνθανε, το Οξυγόνο που…γεννά οξύ.

Η τελευταία νίκη της ελληνικής γραμματείας στην ονοματοδοσία των χημικών στοιχείων είναι το … Προμήθειο Pm. Παρασκευάστηκε τεχνητά μόλις το 1947 από μία ερευνητική ομάδα με επικεφαλής τον Τσαρλς Κορυέλ. Είναι εξαιρετικά ραδιενεργό και …καίει σαν φωτιά, οπότε ο ήρωας Προμηθέας που ..έκλεψε τη φωτιά ήταν ο ονοματοδότης του.

https://physicsgg.me/2019/10/21/%cf%84%ce%b9%cf%84%ce%ac%ce%bd%ce%b9%ce%bf-%cf%86%cf%8e%cf%83%cf%86%ce%bf%cf%81%ce%bf%cf%82-%ce%b9%cf%8e%ce%b4%ce%b9%ce%bf-%cf%84%ce%b1-%ce%b5%ce%bb%ce%bb%ce%b7%ce%bd%ce%b9%ce%ba%ce%ac-%ce%bf%ce%bd/

periodic-table12.thumb.jpg.f2207f3873cd414e5ec1640c9988d8bc.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 8 μήνες αργότερα...

Παρουσιάζοντας ένα νέο ισότοπο: Mendelevium-244 :cheesy:

Μια ομάδα επιστημόνων που εργάζονται στο Εθνικό Εργαστήριο Lawrence Berkeley (Berkeley Lab) ανακάλυψε μια νέα μορφή του ανθρωπογενούς στοιχείου mendelevium. Το νεοσυσταθέν ισότοπο, mendelevium-244, είναι η 17η και ελαφρύτερη μορφή του mendelevium, που είναι το στοιχείο 101 στον περιοδικό πίνακα.

Το Mendelevium δημιουργήθηκε για πρώτη φορά από τους επιστήμονες του Berkeley Lab το 1955

https://www.lbl.gov/

και συγκαταλέγεται σε μια λίστα με 16 στοιχεία που οι επιστήμονες του Berkeley Lab ανακάλυψαν ή βοήθησαν να ανακαλύψουν. Ένα ισότοπο είναι μια μορφή ενός στοιχείου με περισσότερα ή λιγότερα νετρόνια (μη φορτισμένα σωματίδια) στον ατομικό του πυρήνα από άλλες μορφές ενός στοιχείου.

Στην τελευταία ανακάλυψη, η ομάδα χρησιμοποίησε το 88-Inch Cyclotron του Berkeley Lab, το οποίο επιταχύνει ισχυρές δέσμες φορτισμένων σωματιδίων σε στόχους για να δημιουργήσει άτομα βαρύτερων στοιχείων, για να κάνει το mendelevium-244. Το κυκλοτρόνιο είναι ένας τύπος επιταχυντή σωματιδίων που εφευρέθηκε από το ομώνυμο εργαστήριο, Ernest O. Lawrence, το 1930.

Ομάδες με επικεφαλής το Berkeley Lab έχουν τώρα ανακαλύψει 12 από τα 17 ισότοπα mendelevium και έχουν ανακαλύψει συνολικά 640 ισότοπα - περίπου το ένα πέμπτο όλων των γνωστών ισοτόπων και μακράν τον υψηλότερο αριθμό για ένα μόνο ίδρυμα. Στο κλείσιμο του 2019 υπήρχαν 3.308 γνωστά ισότοπα. Η νέα ανακάλυψη ισότοπων είναι η πρώτη από μια ομάδα υπό την ηγεσία του Berkeley Lab από το 2010.

«Ήταν δύσκολο να ανακαλύψουμε αυτό το νέο ισότοπο του mendelevium επειδή όλα τα γειτονικά ισότοπα mendelevium έχουν πολύ παρόμοιες ιδιότητες αποσύνθεσης», δήλωσε η Jennifer Pore, επιστήμονας του εργαστηρίου του Berkeley Lab που ηγήθηκε της μελέτης με λεπτομέρεια την ανακάλυψη του ισότοπου. Η άλφα διάσπαση περιγράφει τη διαδικασία με την οποία ένα ραδιενεργό στοιχείο όπως το Mendelevium διασπάται σε ελαφρύτερα στοιχεία με την πάροδο του χρόνου.

Συνολικά, η ομάδα μέτρησε τις ιδιότητες 10 ατόμων του mendelevium-244 για τη μελέτη, η οποία δημοσιεύτηκε σήμερα στο περιοδικό Physical Review Letters.

«Κάθε ισότοπο αντιπροσωπεύει έναν μοναδικό συνδυασμό πρωτονίων και νετρονίων», δήλωσε ο Pore. «Όταν ανακαλύπτεται ένα νέο ισότοπο, δεν έχει παρατηρηθεί ποτέ ο συγκεκριμένος συνδυασμός πρωτονίων (θετικά φορτισμένα σωματίδια) και νετρονίων. Οι μελέτες αυτών των ακραίων συνδυασμών είναι κρίσιμες για την κατανόηση όλων των πυρηνικών υλικών. "

Εκτός από την ανακάλυψη του νέου ισότοπου, η εργασία της ερευνητικής ομάδας παρείχε επίσης τα πρώτα άμεσα στοιχεία για μια διαδικασία αποσύνθεσης που περιλαμβάνει ένα ισότοπο του στοιχείου berkelium. Η ομάδα περιελάμβανε επιστήμονες από το UC Berkeley, το Εθνικό Εργαστήριο Lawrence Livermore, το Πανεπιστήμιο San Jose και το Πανεπιστήμιο Lund της Σουηδίας.

Οι ερευνητές βρήκαν στοιχεία ότι το mendelevium-244 έχει δύο ξεχωριστές αλυσίδες αποσύνθεσης, καθεμία από τις οποίες οδηγεί σε διαφορετικό χρόνο ημιζωής: 0,4 δευτερόλεπτα και 6 δευτερόλεπτα, με βάση διαφορετικές ενεργειακές διαμορφώσεις σωματιδίων στον πυρήνα του. Ο χρόνος ημίσειας ζωής είναι ο χρόνος που απαιτείται για να μειωθεί ο αριθμός των ατόμων ενός ραδιενεργού στοιχείου κατά το ήμισυ καθώς οι πυρήνες τους αποσυντίθενται σε άλλους, ελαφρύτερους πυρήνες.

Σε μια ξεχωριστή μέτρηση που προέκυψε από την ίδια μελέτη, οι ερευνητές βρήκαν τα πρώτα στοιχεία για τη διαδικασία διάσπασης άλφα του berkelium-236, ένα ισότοπο του στοιχείου berkelium, καθώς μετατρέπεται σε americium-232, ένα ελαφρώς ελαφρύτερο ισότοπο. Το Berkelium ανακαλύφθηκε το 1949 από μια ομάδα υπό την ηγεσία του Berkeley Lab.

Στο επίκεντρο της ανακάλυψης του ισότοπου υπήρχε ένα όργανο στο 88-ιντσών Κύκλοτρο που ονομάζεται FIONA, ή για την ταυτοποίηση του νουκλεϊδίου A. Το "A" στο FIONA αντιπροσωπεύει τον αριθμό μάζας ενός στοιχείου, που είναι ο συνολικός αριθμός πρωτονίων (θετικά φορτισμένα σωματίδια) και νετρόνια (μη φορτισμένα σωματίδια) στον πυρήνα ενός ατόμου. Ο αριθμός μάζας του νέου ισότοπου είναι 244.

«Το πιο σημαντικό εργαλείο που είχαμε σε αυτήν την ανακάλυψη ήταν η FIONA», δήλωσε ο Pore, ο οποίος ήταν επίσης μέλος της ομάδας που βοήθησε στις δοκιμές και την εκκίνηση της FIONA. Η FIONA μέτρησε με ακρίβεια τον αριθμό μάζας του νέου ισότοπου.

Η Barbara Jacak, διευθύντρια της Διεύθυνσης Πυρηνικών Επιστημών στο Berkeley Lab, είπε: «Κατασκευάσαμε το FIONA για να επιτρέψουμε ανακαλύψεις όπως αυτή και είναι συναρπαστικό να βλέπουμε αυτό το όργανο να χτυπάει».

Ο Michael Thoennessen, διακεκριμένος καθηγητής του Πανεπιστημίου του Michigan State, ο οποίος είναι σε άδεια να υπηρετήσει ως επικεφαλής εκδότης της Αμερικανικής Φυσικής Εταιρείας, διατηρεί μια λίστα με ανακαλύψεις ισότοπων και σημειώνει ότι ο κατάλογος των νέων ισοτόπων ήταν πιο λεπτός από ό, τι συνήθως τα τελευταία χρόνια.

Οι ανακαλύψεις ισότοπων είναι κυκλικές και εξαρτώνται από νέους επιταχυντές και σημαντικές εξελίξεις στην ανάπτυξη του πειραματικού εξοπλισμού », είπε. Το FIONA του Berkeley Lab και το Facility for Rare Isotope Beams (FRIB), μια εγκατάσταση χρηστών του Υπουργείου Ενέργειας των ΗΠΑ που αναπτύσσεται στο Michigan State University, είναι μοναδικές δυνατότητες «με μεγάλο δυναμικό ανακάλυψης» για διαφορετικούς τύπους νέων ισοτόπων στις ΗΠΑ, σημείωσε.

Για να διασφαλιστεί ότι οι μετρήσεις της FIONA ήταν ακριβείς, η ερευνητική ομάδα μέτρησε αρχικά τις ιδιότητες διάσπασης και τον αριθμό μάζας γνωστών ισοτόπων Mendelevium, συμπεριλαμβανομένων των mendelevium-247, mendelevium-246 και mendelevium-245.

«Μόλις ήμασταν πεπεισμένοι ότι ήμασταν πεπειραμένοι στις ιδιότητες αυτών των ελαφρών ισοτόπων mendelevium, επιχειρήσαμε το πείραμα να ανακαλύψουμε το προηγουμένως μη παρατηρημένο ισότοπο mendelevium-244», δήλωσε ο Pore. «Χωρίς την άμεση επιβεβαίωση ότι είχαμε παράγει ένα ισότοπο με αριθμό μάζας 244, θα ήταν πολύ δύσκολο να αποσυνδέσουμε τα αποτελέσματα και να αποδείξουμε την ανακάλυψη».

Για να δημιουργήσουν τέτοια εξωτικά ισότοπα - ακόμη και η ελαφρύτερη γνωστή μορφή του Mendelevium είναι ακόμα βαρύτερη από το ουράνιο που απαντάται στη φύση - οι επιστήμονες παρήγαγαν μια δέσμη σωματιδίων στο 88-ίντσας Κύκλοτρον που περιείχε φορτισμένα σωματίδια αργού-40, ένα ισότοπο αργού και κατευθύνουν τη δέσμη στο ένας στόχος λεπτού φύλλου που αποτελείται από βισμούθιο-209, ένα ισότοπο του βισμούθιου.

Περιστασιακά σε αυτά τα πειράματα, ένας πυρήνας στη δέσμη σωματιδίων υψηλής ενέργειας χτυπά άμεσα και συντήκεται με έναν πυρήνα στο φύλλο στόχου, παράγοντας ένα μόνο άτομο βαρύτερου στοιχείου. Και για ένα ισότοπο με πολύ σύντομο χρόνο ημιζωής, είναι ένας αγώνας για τη λήψη μετρήσεων ενός ατόμου προτού αποσυντεθεί σε κάτι άλλο.

Το 88-Inch Cyclotron του Berkeley διαθέτει ένα άλλο εργαλείο ανάντη του FIONA, το οποίο ονομάζεται Berkeley Gas-Filled Separator. Το διαχωριστικό βοηθάει στην απομάκρυνση των σχετικών ατόμων που μπορούν να μετρηθούν γρήγορα και μεμονωμένα λεπτομερώς με το FIONA.

Οι ερευνητές μπορούν να συνεχίσουν άλλες μελέτες του mendelevium-244 με άλλα όργανα για να προσπαθήσουν να μάθουν περισσότερα για τη δομή του, δήλωσε ο Pore.

Και τώρα που το FIONA έχει αποδείξει την αξία του στην ανακάλυψη ισοτόπων, οι ερευνητές του Berkeley Lab βλέπουν τα άλλα νέα ισότοπα. «Σχεδιάζουμε ήδη παρόμοιες μελέτες σε άλλες ισοτοπικές αλυσίδες για να ανακαλύψουμε νέα ισότοπα», δήλωσε ο Pore.

Εθνικό Εργαστήριο Lawrence Berkeley

Ιδρύθηκε το 1931 με την πεποίθηση ότι οι μεγαλύτερες επιστημονικές προκλήσεις αντιμετωπίζονται καλύτερα από ομάδες, το Εθνικό Εργαστήριο Lawrence Berkeley και οι επιστήμονες του έχουν αναγνωριστεί με 13 βραβεία Νόμπελ. Σήμερα, οι ερευνητές του Berkeley Lab αναπτύσσουν βιώσιμες ενεργειακές και περιβαλλοντικές λύσεις, δημιουργούν χρήσιμα νέα υλικά, προωθούν τα σύνορα της πληροφορικής και διερευνούν τα μυστήρια της ζωής, της ύλης και του σύμπαντος. Επιστήμονες από όλο τον κόσμο βασίζονται στις εγκαταστάσεις του εργαστηρίου για τη δική τους επιστήμη ανακάλυψης. Το Berkeley Lab είναι ένα εθνικό εργαστήριο πολλαπλών προγραμμάτων, το οποίο διαχειρίζεται το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια για το Γραφείο Επιστημών του Υπουργείου Ενέργειας των ΗΠΑ.

Το Γραφείο Επιστημών του DOE είναι ο μοναδικός μεγαλύτερος υποστηρικτής της βασικής έρευνας στις φυσικές επιστήμες στις Ηνωμένες Πολιτείες και εργάζεται για να αντιμετωπίσει μερικές από τις πιο πιεστικές προκλήσεις της εποχής μας. Για περισσότερες πληροφορίες, επισκεφθείτε τη διεύθυνση energy.gov/science.

https://newscenter.lbl.gov/2020/06/23/introducing-a-new-isotope-mendelevium-244/

XBD201704-00065-026.thumb.jpg.602535aec9f6b16d731d82407160dcd9.jpg

XBD201704-00065-006.thumb.jpg.3acde368603433da3abca6cfb6f7fb9a.jpg

558px-Electron_shell_101_Mendelevium.jpg.a8e8dfc33222ebba0fcd2a1819f273d5.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 1 μήνα αργότερα...

Το περιοδικό σύστημα στοιχείων του Julius Lothar Meyer :cheesy:

Ο Γερμανός χημικός Julius Lothar Meyer (19 Αυγούστου 1830 – 11 Απριλίου 1895) ανακάλυψε τον περιοδικό πίνακα στοιχείων ανεξάρτητα από τον Mendeleev (και άλλους επιστήμονες της εποχής του.

Ο Γερμανός χημικός, καθηγητής και συγγραφέας, Julius Lothar Meyer (Τζούλιους Λόθαρ Μάγιερ) έχει σήμερα την τιμητική του, αφού η Google του αφιερώνει το σημερινό της doodle, με αφορμή τη συμπλήρωση 190 χρόνων από τη γέννησή του.

Πρόκειται για έναν από τους δύο επιστήμονες που ανακάλυψαν σχεδόν ταυτόχρονα και χωρίς να συνεργάζονται τον περιοδικό νόμο των χημικών στοιχείων και ένας από τους πρωτοπόρους των πρώιμων περιοδικών πινάκων.

Έχοντας γεννηθεί σε οικογένεια γιατρών στο Βάρελ της Γερμανίας, αρχικά αφιερώθηκε στην ιατρική επιστήμη. Ωστόσο, σύντομα στράφηκε στη βιοχημεία. Πήρε διδακτορικό το 1858 και την επόμενη χρονιά άρχισε την καριέρα του ως καθηγητής επιστημών.

Το 1864 δημοσίευσε διδακτικές σημειώσεις υπό τον τίτλο «Die modernen Theorien der Chemie» (Θεωρία Σύγχρονης Χημείας). Η πραγματεία περιλάμβανε ένα στοιχειώδες σύστημα για την οργάνωση 28 στοιχείων, βασισμένο στο ατομικό βάρος, πρόδρομο του σύγχρονου περιοδικού πίνακα.

Το 1868 δημιούργησε έναν πιο ολοκληρωμένο πίνακα αλλά πριν τον δημοσιεύσει, ο Ρώσος χημικός Νμίτρι Μεντελέγιεφ δημοσίευσε τη δική του εργασία βάσει της οποίας όλα τα τότε γνωστά στοιχεία είχαν τοποθετηθεί σε έναν πίνακα.

Ο Μεντελέγιεφ κατάφερε να πάρει τη θέση του στην ιστορία νωρίτερα από τον Meyer, ο οποίος το 1870 κατάφερε να κάνει τη διαφορά. Η γραφική αναπαράσταση της σχέσης του ατομικού όγκου με το ατομικό βάρος παρείχε ισχυρές αποδείξεις για τον περιοδικό νόμο που περιγράφει επαναλαμβανόμενα μοτίβα μεταξύ των στοιχείων.

Ο Julius Lothar Meyer παντρεύτηκε, το 1866, την Γιοχάνα Βόλκμαν. Το 1882 τιμήθηκε με το μετάλλιο Ντέιβι ενώ στις 11 Απριλίου 1895 πέθανε στο Τύμπιγκεν της Γερμανίας.

https://physicsgg.me/2020/08/19/%cf%84%ce%bf-%cf%80%ce%b5%cf%81%ce%b9%ce%bf%ce%b4%ce%b9%ce%ba%cf%8c-%cf%83%cf%8d%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bc%ce%b1-%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%b9%cf%87%ce%b5%ce%af%cf%89%ce%bd-%cf%84%ce%bf%cf%85-julius-lothar-m/

1482392937_meyer(1).png.2dbfa1af38e92d7728b5c8922f5a5dc6.png

periodic_table_meyer_1864.png.f1b295661f67f3e95a61307cdcc274c1.png

lothar_meyer_1883.jpg.a0a85621f7d81f56ee8cb96002e405f5.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Δημιουργήστε έναν λογαριασμό ή συνδεθείτε για να σχολιάσετε

Πρέπει να είσαι μέλος για να αφήσεις ένα σχόλιο

Δημιουργία λογαριασμού

Εγγραφείτε για έναν νέο λογαριασμό στην κοινότητά μας. Είναι εύκολο!.

Εγγραφή νέου λογαριασμού

Συνδεθείτε

Έχετε ήδη λογαριασμό? Συνδεθείτε εδώ.

Συνδεθείτε τώρα
×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Όροι χρήσης