Jump to content

Περί Γαλαξιών.


Προτεινόμενες αναρτήσεις

Ανακαλύφθηκε ένα νέο γαλαξιακό σμήνος. :cheesy:

Ευρωπαίοι και Αμερικανοί αστρονόμοι ανακάλυψαν ένα γαλαξιακό σμήνος στην απόσταση-ρεκόρ των 11,1 δισεκατομμυρίων ετών φωτός από τη Γη. Ενώ μια άλλη αμερικανική ερευνητική ομάδα εντόπισε άγνωστα έως τώρα ουράνια σώματα στις εσχατιές του ηλιακού μας συστήματος.

Η ανακάλυψη του μακρινότερου σμήνους γαλαξιών με την ονομασία CL J1001 έγινε με τα διαστημικά τηλεσκόπια ακτίνων-Χ Chandra της NASA και XMM-Newton της ESA, τα διαστημικά οπτικά/υπέρυθρα τηλεσκόπια Hubble και Spitzer, καθώς και τα επίγεια τηλεσκόπια ALMA του Ευρωπαϊκού Νοτίου Αστεροσκοπείου στη Χιλή. Η σχετική δημοσίευση έγινε στο περιοδικό αστροφυσικής «The Astrophysical Journal».

Ο νέος κάτοχος του ρεκόρ έχει ηλικία μεγαλύτερη κατά περίπου 700 εκατ. έτη φωτός σε σχέση με το προηγούμενο σμήνος γαλαξιών που ήταν το μακρινότερο έως τώρα. Τα γαλαξιακά σμήνη είναι από τις μεγαλύτερες δομές στο Σύμπαν, οι οποίες συγκρατούνται από τις βαρυτικές δυνάμεις.

Ο πυρήνας του CL J1001 περιέχει 11 τεράστιους γαλαξίες, που γεννούν άστρα με τρομερό ρυθμό, περίπου 3.000 νέων ήλιων κάθε χρόνο, μια εντυπωσιακή ταχύτητα για ένα τόσο μακρινό (και άρα νεαρής ηλικίας) γαλαξιακό σμήνος.

http://physicsgg.me/2016/08/31/%ce%b1%ce%bd%ce%b1%ce%ba%ce%b1%ce%bb%cf%8d%cf%86%ce%b8%ce%b7%ce%ba%ce%b1%ce%bd-%ce%ad%ce%bd%ce%b1-%ce%bd%ce%ad%ce%bf-%ce%b3%ce%b1%ce%bb%ce%b1%ce%be%ce%b9%ce%b1%ce%ba%cf%8c-%cf%83%ce%bc%ce%ae%ce%bd/

coscluster.thumb.jpg.4dad9dd59cf32fadf7a5d9863d67a7e9.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 2 εβδομάδες αργότερα...

Εκπληκτικός κοσμικός ανεμοστρόβιλος. :cheesy:

Μια ακόμη εντυπωσιακή εικόνα του Σύμπαντος προσέθεσε στην γιγάντια συλλογή του το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble. Αυτή τη φορά κατέγραψε ένα εκπληκτικό κοσμικό φαινόμενο στο Μεγάλο Μαγγελανικό Νέφος, ένα γειτονικό μας γαλαξία που βρίσκεται σε απόσταση περίπου 160 χιλιάδων ετών φωτός από εμάς. Η εικόνα αποτυπώνει ένα ανεμοστρόβιλο λαμπερών αερίων και σκουρόχρωμης σκόνης.

Ο ανεμοστρόβιλος αυτός βρίσκεται μέσα στην περιοχή Ν159 η οποία έχει διάμετρο 150 ετών φωτός και αποτελεί ένα εργοστάσιο παραγωγής νέων άστρων. Στην περιοχή αυτή υπάρχουν πολλά νεογέννητα καυτά άστρα που εκπέμπουν έντονη υπεριώδη ακτινοβολία η οποία παράγει με τη σειρά της έντονους αστρικούς ανέμους που «σμιλεύουν» την κοσμική ύλη με την οποία έρχονται σε επαφή. Η ακτινοβολία επίσης «υποχρεώνει» αέρια όπως το υδρογόνο να λάμπουν δημιουργώντας το οπτικό υπερθέαμα που κατέγραψε το Hubble. Οπως είναι ευνόητο τέτοιες εικόνες βοηθούν τους επιστήμονες να κατανοήσουν καλύτερα διάφορα κοσμικά φαινόμενα.

http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=827986

91DD9675CC9B5AA329B3278E40998A06.jpg.f13350aed743efba5c274a4d68fda276.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 4 εβδομάδες αργότερα...

Η NASA αποκαλύπτει το μυστικό της Κασσιόπης. :cheesy:

Χάρη στις νέες εικόνες του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble επιστήμονες της NASA κατάλαβαν γιατί οι περιφερειακές περιοχές των σπειροειδών βραχιόνων του γαλαξία NGC 278, παραμένουν «νεκρά», σύμφωνα με την ιστοσελίδα του τηλεσκοπίου .

Ο γαλαξίας NGC 278 είναι ένα μεγάλο σφαιρωτό σμήνος αστέρων στις παρυφές του Γαλαξία μας. Βρίσκεται στον αστερισμό της Κασσιόπης, 40 εκατομμύρια έτη φωτός από τη Γη, και ανακαλύφθηκε το 1786 από τον βρετανό αστρονόμο Ουίλιαμ Χέρσελ.

Βλέποντας αυτόν τον γαλαξία από πάνω, μπορούμε να διακρίνουμε τους σπειροειδείς βραχιόνες και τον πυρήνα του. Το μπλε χρώμα στο εσωτερικό αυτών των σπειρών του οδηγεί στο συμπέρασμα ότι στον NGC 278 δημιουργούνται αστέρια με γοργούς ρυθμούς, λένε στη NASA. Αλλά τα νέα αστέρια εμφανίζονται μόνο στο εσωτερικό των σπειροειδών βραχιόνων, σε μια απόσταση που είναι μικρότερη από 10.000 έτη φωτός από το κέντρο. Στα περιφερειακά τμήματα, τα οποία είναι σκοτεινά δεν παρατηρείται η εμφάνιση νέων άστρων. Οι λόγοι που προκαλούν αυτή τη διαδικασία ήταν άγνωστοι μέχρι τώρα.

Με τις νέες φωτογραφίες του γαλαξία NGC 278, που ελήφθησαν από την κάμερα WFPC2, οι αστρονόμοι ανακάλυψαν το μυστικό της Κασσιόπης. Αυτές οι εικόνες δείχνουν ότι ο NGC 278 συγκρούστηκε με ένα μικρό γαλαξία, ο οποίος είχε μεγάλα αποθέματα ουδέτερου αερίου.

Η σύγκρουση προκάλεσε ανάφλεξη στο κεντρικό τμήμα του NGC 278. Την ίδια στιγμή, η σκόνη του νεκρού γαλαξία πήγαν στις απομακρυσμένες περιοχές των βραχιόνων του NGC 278. Έτσι έγιναν πιο σκούρα απ’ ό,τι ήταν πριν. Με τον τρόπο αυτό εξηγείται το μυστήριο του γαλαξία.

Πρέπει να τονιστεί ότι η διαδικασία της εμφάνισης τόσο ενεργών άστρων παρατηρείται πολύ σπάνια σε γαλαξίες, όπως ο NGC 278, οι οποίοι έχουν τη λεγόμενη «γέφυρα», ένα επίμηκες σύμπλεγμα των άστρων στο κέντρο των πυρήνων των γαλαξιών. Το γεγονός αυτό κάνει τον NGC 278 ελκυστικό για τους αστροφυσικούς.

http://www.pronews.gr/portal/20161010/genika/diastima/49/i-nasa-apokalyptei-mystiko-tis-kassiopis

caciopea.jpg.3526a20ecdc7f1aada100c91757dfe25.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Πόσοι γαλαξίες περιέχονται στο σύμπαν; :cheesy:

Οι αστρονόμοι κατέληξαν στο εκπληκτικό συμπέρασμα ότι υπάρχουν τουλάχιστον 10 φορές περισσότεροι γαλαξίες στο παρατηρήσιμο σύμπαν από ότι θεωρείτο μέχρι σήμερα.

«My God, it’s full of stars!»

Ξαφνικά το σύμπαν έγινε πολύ πιο πυκνοκατοικημένο! Οι αστρονόμοι έκαναν τον αναπάντεχο υπολογισμό ότι στο ορατό σύμπαν υπάρχουν τουλάχιστον δέκα φορές περισσότεροι γαλαξίες από ό,τι πίστευαν έως τώρα.

Ο συνολικός αριθμός τους στο σύμπαν (στο ορατό και μη ορατό από τη Γη) μπορεί να φθάνει τα δύο τρισεκατομμύρια, δηλαδή είναι 20πλάσιος έναντι της προηγούμενης εκτίμησης, που ήταν περίπου 100 δισεκατομμύρια γαλαξίες.

Οι «φουσκωμένες» εκτιμήσεις βασίζονται σε μια νέα ανάλυση των δεδομένων από το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble και άλλα τηλεσκόπια. Η σχετική διεθνής δημοσίευση, με επικεφαλής τον καθηγητή Κρίστοφερ Κονσελάις, του βρετανικού πανεπιστημίου του Νότιγχαμ, έγινε στο περιοδικό αστροφυσικής «Astrophysical Journal».

Η νέα μελέτη δείχνει ότι όσο το σύμπαν εξελισσόταν στην πορεία των 13,7 δισεκατομμυρίων ετών που υπάρχει, τόσο μειωνόταν ο αριθμός των γαλαξιών μέσω συγχωνεύσεων.

Όμως οι αστρονόμοι συνειδητοποιούν πλέον, ότι μόνο στο ορατό σύμπαν -δηλαδή στο τμήμα εκείνο που είναι παρατηρήσιμο από τη Γη- ένα 90% των γαλαξιών είναι υπερβολικά αχνοί και πολύ μακρινοί για να γίνουν αντιληπτοί από τα υπάρχοντα τηλεσκόπια. Το υπό κατασκευή ισχυρότερο διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb, ο διάδοχος του Hubble, θα μπορεί να δει περισσότερους γαλαξίες από ό,τι τώρα βλέπει το Hubble.

http://physicsgg.me/2016/10/13/%cf%80%cf%8c%cf%83%ce%bf%ce%b9-%ce%b3%ce%b1%ce%bb%ce%b1%ce%be%ce%af%ce%b5%cf%82-%cf%80%ce%b5%cf%81%ce%b9%ce%ad%cf%87%ce%bf%ce%bd%cf%84%ce%b1%ce%b9-%cf%83%cf%84%ce%bf-%cf%83%cf%8d%ce%bc%cf%80%ce%b1/

newego_LARGE_t_1101_38453536.thumb.jpg.6485f15b0df509e682cab22ed811e763.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Ανακάλυψαν μυστηριώδεις «εκρηκτικές» πηγές ακτίνων-Χ :cheesy:

Οι Αμερικανοί αστρονόμοι ανακάλυψαν στο σύμπαν μυστηριώδεις πηγές «εκρήξεων» που στέλνουν πρόσκαιρα στο διάστημα τρομερά ισχυρές ακτίνες-Χ. Όταν συμβαίνει η έκρηξη αυτών των ακτίνων-Χ, τα αινιγματικά αντικείμενα-πηγές γίνονται 100 έως 200 φορές φωτεινότερα μέσα σε λιγότερο από ένα λεπτό, αλλά μετά από μια ώρα περίπου επιστρέφουν στα κανονικά επίπεδα φωτεινότητάς τους.

Η ανακάλυψη έγινε με τα δύο διαστημικά τηλεσκόπια ακτίνων-Χ, το Chandra της NASA και το XXM-Newton της ESA. Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Τζίμι Ίργουιν του Πανεπιστημίου της Αλαμπάμα, έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Nature» [ultraluminous X-ray bursts in two ultracompact companions to nearby elliptical galaxies].

http://www.nature.com/nature/journal/v538/n7625/full/nature19822.html

Οι αστρονόμοι εντόπισαν τέτοιες εκρήξεις σε δύο γαλαξίες που απέχουν 47 και 14 εκατομμύρια έτη φωτός αντίστοιχα. Ευτυχώς ο γαλαξίας μας δεν διαθέτει τέτοια εκρηκτική πηγή (όχι ακόμη τουλάχιστον).

Οι επιστήμονες θεωρούν πιθανό ότι πρόκειται για άγνωστα έως τώρα κοσμικά «αντικείμενα» που αντιπροσωπεύουν μια νέα κατηγορία εκρηκτικών φαινομένων. Τα ονόμασαν «Υπέρλαμπρες Πηγές Ακτίνων-Χ» (ULX) και τα διακρίνουν από τα μάγναστρα (magnetars), τα νεαρά άστρα νετρονίων που διαθέτουν ισχυρά μαγνητικά πεδία και επίσης μπορούν να παράγουν απότομα ισχυρές ακτίνες-Χ.

«Ποτέ έως τώρα δεν είχαμε δει κάτι τέτοιο», ανέφερε ο Ίργουιν και δήλωσε άγνοια για τη φύση αυτών των «εκρήξεων». Μια πιθανή εξήγηση είναι ότι παράγονται, όταν η ύλη από ένα άστρο πέφτει μέσα σε μια μαύρη τρύπα ή σε ένα άστρο νετρονίων (πάλσαρ).

http://physicsgg.me/2016/10/20/%ce%b1%ce%bd%ce%b1%ce%ba%ce%ac%ce%bb%cf%85%cf%88%ce%b1%ce%bd-%ce%bc%cf%85%cf%83%cf%84%ce%b7%cf%81%ce%b9%cf%8e%ce%b4%ce%b5%ce%b9%cf%82-%ce%b5%ce%ba%cf%81%ce%b7%ce%ba%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%ad%cf%82/

B4E2BBBEB13C8DE86E27AAC32C9C6A74.jpg.e47ef1b391ebd4cf7cfbad3b848460b8.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 3 εβδομάδες αργότερα...

Αστρικά πυροτεχνήματα. :cheesy:

Ομάδα αστρονόμων χρησιμοποιώντας την συστοιχία ραδιοτηλεσκοπίων ALMA εντόπισαν ένα εντυπωσιακό φαινόμενο.

Σε απόσταση 114 εκ. ετών φωτός από εμάς στον αστερισμό του Μεγάλου Κυνός δύο γαλαξίες (ο IC 2163 και ο NGC 2207) βρίσκονται σε διαδικασία συγχώνευσης.

Πρόκειται για μια από τις πιο συχνές και σημαντικές κοσμικές διεργασίες αφού προκαλείται πλήθος φαινομένων με πιο σημαντικό την γέννηση τεράστιου αριθμού νέων άστρων. Αυτό συμβαίνει και στη συγκεκριμένη συγχώνευση μόνο που σε αυτή την περίπτωση το φαινόμενο εξελίσσεται με ένα σπάνιο όσο και εκπληκτικό οπτικά τρόπο. Εχει δημιουργηθεί ένα γιγάντιο φωτεινό σπειροειδές «μονοπάτι» στο οποίο γεννιούνται συνεχώς νέα άστρα.

Οι αστρονόμοι πιστεύουν ότι τα άστρα σχηματίζονται μέσα σε καταρρέοντα νέφη ψυχρού αερίου υδρογόνου. Αυτό το αέριο είναι κυρίως μοριακό υδρογόνο όπου δύο άτομα υδρογόνου συνδέονται μαζί. Αυτά όμως τα νέφη είναι πολύ δύσκολο να τα δούμε επειδή η γήινη ατμόσφαιρα απορροφά ένα μεγάλο μέρος του φωτός που αυτά ακτινοβολούν. Ομως μαζί με το νέφος μοριακού υδρογόνου ένα άλλο αέριο, το μονοξείδιο του άνθρακα είναι μαζί του πάντα και μπορεί να παρατηρηθεί εύκολα από τη γη. Οι ερευνητές εντόπισαν το μονοξείδιο του άνθρακα στις περιοχές της συγχώνευσης και το… ακολούθησαν ανακαλύπτοντας έτσι τα ίχνη του μοριακού νέφους και της γέννησης των νέων άστρων.

http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=842497

95A359A9BD5803F1A93487EFCAD09776.jpg.0aac19bd1e7bd5b5b430d5216ce68968.jpg

IC2163_NRAO_1063x797.thumb.jpg.ae2223fc673569d831d09770806b9010.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 2 εβδομάδες αργότερα...

Ένα κρυμμένο υπερσμήνος γαλαξιών. :cheesy:

Μια διεθνής ομάδα αστρονόμων, με επικεφαλής την καθηγήτρια Ρενέ Κράαν-Κόρτεβεγκ του Πανεπιστημίου του Κέιπ Τάουν της Ν.Αφρικής, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Monthly Notices of the Royal Astronomical Society» της Βασιλικής Αστρονομικής Εταιρείας της Βρετανίας, εντόπισαν ένα άγνωστο μέχρι σήμερα υπερσμήνος γαλαξιών στον αστερισμό των Ιστίων.

Το λεγόμενο πλέον «υπερσμήνος των Ιστίων (Vela)», που βρίσκεται σε απόσταση 800 εκατομμυρίων ετών φωτός από τη Γη, κρυβόταν πίσω από τον γαλαξία μας. Η βαρυτική επίδρασή του πιστεύεται ότι είναι σημαντική στην κίνηση της Τοπικής Ομάδας Γαλαξιών, που περιλαμβάνει και τον δικό μας.

Τα γαλαξιακά υπερσμήνη είναι οι μεγαλύτερες γνωστές δομές στο ορατό σύμπαν. Αποτελούνται από σμήνη γαλαξιών και απλώνονται σε έκταση έως 200 εκατομμυρίων ετών φωτός.

http://physicsgg.me/2016/11/17/%cf%84%ce%bf-%cf%80%ce%b9%ce%bf-%cf%83%cf%86%ce%b1%ce%b9%cf%81%ce%b9%ce%ba%cf%8c-%ce%ac%cf%83%cf%84%cf%81%ce%bf/

teamdiscover.jpg.ab60382d4ec05e29bc8b1c2275a6b32a.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 1 μήνα αργότερα...

Η ανακάλυψη των «γαλαξιών κανιβάλων» από ερευνητή του Π. Κρήτης αλλάζει τη γνώση μας για το σύμπαν! :cheesy:

Ερευνητής- διδάκτορας του Πανεπιστημίου Κρήτης και του ΙΤΕ αλλάζει τη γνώση της επιστημονικής κοινότητας για την εξέλιξη του σύμπαντος!

Ο Πάολο Μπονφίνι, ένας Ιταλός αστροφυσικός που ήλθε στο Πανεπιστήμιο Κρήτης το 2007 στο πλαίσιο του προγράμματος Erasmus και παρέμεινε στη συνέχεια και ως συνεργάτης του ΙΤΕ, επιλέγοντας να κάνει το διδακτορικό του στο Ηράκλειο, αντί της Οξφόρδης, παρουσίασε πρόσφατα μαζί με συναδέλφους τους τα αποτελέσματα των πολύχρονων επιστημονικών ερευνών του για την εξέλιξη.

Ο Μπονφίνι παρουσίασε μελέτη για τους «γαλαξίες κανίβαλους», οι οποίοι κυριαρχούν στο σύμπαν! Κι αυτό ακριβώς ήταν το αντικείμενο της έρευνάς του στο Πανεπιστήμιο Κρήτης και το ΙΤΕ.

Με λίγα λόγια μπορούμε να πούμε ότι οι νέες παρατηρήσεις παρέχουν μια εναλλακτική εξήγηση για την έλλειψη των άστρων στο κέντρο των μεγαλύτερων ελλειπτικών γαλαξιών.

Μέχρι στιγμής, η θεωρία που επικρατεί ορίζει ότι αυτό το είδος των γαλαξιών γεννήθηκε από τη σύγκρουση μεταξύ δύο μικρότερων γαλαξιών, με αποτέλεσμα την ένωση των μαύρων τρυπών (κάθε γαλαξίας έχει μία στο κέντρο του) και τη δημιουργία ενός είδους δυαδικού συστήματος, όπου οι μαύρες τρύπες βρίσκονται σε τροχιά η μία γύρω από την άλλη και εκπέμπουν βαρυτικά κύματα.

Σε αυτό το σενάριο, η έλλειψη των άστρων στο κέντρο του νέου γαλαξία θα ήταν λόγω της «βαρυτικής σφεντόνας» (που αποτελείται από το δυαδικό σύστημα των μαύρων οπών), που ρίχνει τα αστέρια μακριά από το κέντρο.

Χάρη στη μελέτη του Μπονφίνι, την οποία δημοσίευσε με τον συνάδελφό του Alister W. Graham, τίθεται μια άλλη θεωρία: η απουσία των άστρων παρουσιάζεται επειδή ένας πολύ μεγάλος γαλαξίας ενσωματώνει ένα πολύ μικρό, που καταλήγει στο κέντρο του. Έτσι ουσιαστικά αναφερόμαστε σε «κανίβαλους γαλαξίες»!

Σύμφωνα με τα όσα ήταν γνωστά μέχρι τώρα (βλ.Αλέξης Δεληβοριάς: Περιπλανώμενες γαλαξιακές μαύρες τρύπες), οι αστρονομικές έρευνες είχαν διαπιστώσει ότι σχεδόν κάθε μεγάλος γαλαξίας φιλοξενεί στον πυρήνα του μια τεράστια μαύρη τρύπα με μάζα εκατομμύρια ή και δισεκατομμύρια φορές μεγαλύτερη απ’ τη μάζα του Ήλιου. Σε αντίθεση, όμως, με τον μηχανισμό σχηματισμού των αστρικών μαύρων τρυπών, που είναι σε γενικές γραμμές κατανοητός, δεν συμβαίνει το ίδιο και με τις γαλαξιακές μαύρες τρύπες, και πολλά ερωτήματα που σχετίζονται μ’ αυτές εξακολουθούν να παραμένουν αναπάντητα. Για παράδειγμα, γιατί είναι τόσο πολυπληθείς; Τι σχηματίστηκε πρώτο: ο γαλαξίας ή η μαύρη τρύπα που εμπεριέχει; Και, κυρίως, ποιος είναι ο φυσικός μηχανισμός σχηματισμού τους;

Οι αστρονόμοι θεωρούν ότι οι υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες εντοπίζονται κυρίως σε γιγάντιους ελλειπτικούς γαλαξίες, καθώς και σε σπειροειδείς γαλαξίες, όπως ο δικός μας, στον πυρήνα των οποίων κυριαρχεί μια πυκνή και σφαιροειδής συγκέντρωση άστρων, που σχηματίζει ένα κεντρικό εξόγκωμα. Επί πλέον έχει διαπιστωθεί ότι όσο μεγαλύτερο είναι το εξόγκωμα αυτό, τόσο μεγαλύτερη είναι και η μαύρη τρύπα στο κέντρο του, ενώ έχει υπολογιστεί ότι η συνολική μάζα του εξογκώματος είναι περίπου 1.000 φορές μεγαλύτερη από τη μάζα της μαύρης τρύπας που φιλοξενεί. Δεν είναι απολύτως κατανοητό γιατί συμβαίνει αυτό, οι περισσότεροι αστρονόμοι όμως υποστηρίζουν ότι αυτή η σχέση μεταξύ των μαζών της κεντρικής μαύρης τρύπας και του κεντρικού εξογκώματος δεν είναι τυχαία, γεγονός που υποδηλώνει ένα είδος «συν-εξέλιξης» των γαλαξιών και των μαύρων τρυπών που φιλοξενούν.

Σύμφωνα με τις ως τώρα έρευνες, η σχέση αυτή εξηγείται ως εξής: τόσο οι ελλειπτικοί όσο και οι σπειροειδείς γαλαξίες με μεγάλα κεντρικά εξογκώματα σχηματίζονται κατά τη διάρκεια της σύγκρουσης και εντέλει της συγχώνευσης μικρότερων γαλαξιών, καθώς οι πολύπλοκες βαρυτικές αλληλεπιδράσεις που αναπτύσσονται στη διάρκεια της συγχώνευσης, εξαναγκάζουν τα άστρα του νέου γαλαξία που διαμορφώνεται να μην κινούνται πλέον στο επίπεδο του γαλαξιακού δίσκου, αλλά να αποκτούν περισσότερο τυχαίες τροχιές, γεγονός που του προσδίδει τελικά ένα περισσότερο σφαιροειδές σχήμα. Εκτός αυτού, κατά τη διάρκεια της γαλαξιακής συγχώνευση, αέρια νέφη συγκρούονται μεταξύ τους και ωθούνται προς το κέντρο του νέου γαλαξία που σχηματίζεται, δίνοντας έτσι το έναυσμα για μια περίοδο εκρηκτικής αστρογένεσης, η οποία αυξάνει τον αριθμό και τη συνολική μάζα των άστρων του εξογκώματος. Την ίδια στιγμή, οι επί μέρους μαύρες τρύπες των δύο γαλαξιών συγχωνεύονται σε μία μεγαλύτερη, η μάζα της οποίας συνεχίζει να αυξάνει, χάρη στην απορρόφηση μέρους των αερίων νεφών του νέου γαλαξιακού πυρήνα. Με αυτόν τον τρόπο, η πυκνή και σφαιροειδής συγκέντρωση άστρων στους γαλαξιακούς πυρήνες και οι υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες διογκώνουν παράλληλα τη μάζα τους και συν-εξελίσσονται. Όταν όμως η νέα μαύρη τρύπα διογκωθεί στο 1 χιλιοστό περίπου της μάζας του εξογκώματος, η έκλυση ενέργειας από τη μαύρη τρύπα ωθεί τα υπόλοιπα αέρια νέφη μακριά από το γαλαξιακό κέντρο και η αύξηση της μάζας της μαύρης τρύπας σταματά.

http://www.pronews.gr/portal/20161228/genika/diastima/49/i-anakalypsi-ton-galaxion-kanivalon-apo-ereyniti-toy-p-kritis-allazei-ti

mponfini-21-600x279.jpg.abe105273d555b9d6fc3d8352156f5cb.jpg

mponfini-1-620x330.jpg.f8c87387ebda0707692df0f25c9af1b2.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Ανακαλύφθηκε καινούργιος Γαλαξίας σε απόσταση 359 εκατ. ετών φωτός. :cheesy:

Ένα ακόμη σημαντικό βήμα για τη χαρτογράφηση του Σύμπαντος που μας περιβάλλει, πραγματοποίησε η επιστημονική κοινότητα. Όπως ανακοινώθηκε, βρέθηκε νέος Γαλαξίας τύπου «δαχτυλίδι», σε απόσταση 359 εκατ. έτη φωτός.

Η μεγάλη ανακάλυψη ανοίγει νέους ορίζοντες στην εξερεύνηση και γνώση του διαστήματος, καθώς τα στοιχεία που έχουν διακρίνει οι επιστήμονες από την ανάλυση των εικόνων, κρίνονται άκρως σημαντικά και αξιοσημείωτα. Το όνομα που δόθηκε στον νέο Γαλαξία είναι PGC 1000714.

Ο Γαλαξίας ακολουθεί ελλειπτική τροχιά ανάμεσα σε δύο «δαχτυλίδια», όπως ονομάζεται το φαινόμενο λόγω του σχήματός του, το ένα εκ των οποίων είναι μικρότερο και ακολουθεί την πορεία των αστρικών συστημάτων που περιβάλλονται.

Οι επιστήμονες αναφέρουν ότι η ανακάλυψη του συγκεκριμένου Γαλαξία θα βοηθήσει τα μέγιστα στην κατανόηση της δημιουργίας και σύστασης των Γαλαξιών στο Σύμπαν.

Οι επιστήμονες διέκριναν έναν νεώτερο μπλε δακτύλιο ηλικίας 0,13 δισ. ετών και έναν κόκκινο ηλικίας 5,5 δισ. ετών, γεγονός που προκάλεσε μεγάλη έκπληξη.

«Ερευνούμε Γαλαξίες με εξωτερικό και εσωτερικό Γαλαξία. Είναι σπάνιοι, αλλά υπάρχουν. Η μεγάλη διαφορά στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι ότι ο ένας δακτύλιος είναι διαφορετικής ηλικίας από τον άλλον».

«Το διαφορετικό χρώμα ανάμεσα στους δύο δακτυλίους μας δείχνει ότι διαμορφώθηκε σε δύο διαφορετικές φάσεις, γεγονός που το συναντάμε για πρώτη φορά», πρόσθεσε ο εκπρόσωπος της επιστημονικής ομάδας.

Στις φωτογραφίες χαρακτηριστική εικόνα Γαλαξία-δαχτυλιδιού που βρίσκεται σε 100.000 έτη φωτός απόσταση.

http://www.pronews.gr/portal/20170104/genika/diastima/49/anakalyfthike-kainoyrgios-galaxias-se-apostasi-359-ekat-eton-fotos

galaxy3.jpg.805bb2b38b053b2e24912eaa5d9b0733.jpg

galaxy2.jpg.1c6f102f1ad3bd58978c65149453600c.jpg

GALAXY11.jpg.3e077468bb92c3c2a6b761e346834225.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 2 μήνες αργότερα...

NASA: Δημοσίευσε εντυπωσιακές φωτογραφίες από νέο γαλαξία! :cheesy:

Ένας εντυπωσιακός σε μέγεθος αλλά και σχήμα υβριδικός γαλαξίας, ο UGC 12591, αποτυπώθηκε σε υψηλής ποιότητας φωτογραφίες από το διαστημικό τηλεσκόπιο της NASA.

Ο UGC 12591 διαθέτει χαρακτηριστικά τόσο φακοειδή όσο και σπειροειδή γαλαξία. Είναι τέσσερις φορές μεγαλύτερος από τον Milky Way και οι σπείρες του περιστρέφονται με ταχύτητα που υπερβαίνει τα 1,1 εκατομμύρια μίλια την ώρα.

Βρίσκεται σε απόσταση 400 εκατομμυρίων ετών φωτός από την Γη και αποτελεί τμήμα μίας μεγαλύτερης δομής στο διάστημα, της «Perseus-Pisces Supercluster», στο βόρειο ημισφαίριο.

Οι αστρονόμοι μελετούν τον UGC 12591 προκειμένου να διευκρινίσουν εάν σχηματίστηκε έχοντας συνενωθεί με άλλον γαλαξία ή εάν μεγάλωσε με το πέρασμα του χρόνου.

http://www.pronews.gr/portal/20170306/genika/diastima/49/nasa-dimosieyse-entyposiakes-fotografies-apo-neo-planiti-vinteo

683960143_UGC12591.jpg.cc85a0ab87815e602919e2cdb60240d0.jpg

image_4653f-UGC-12591.jpg.6669ec96554df64a072f2eae8749efaa.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Η ανακάλυψη του πιο μακρινού γαλαξία. :cheesy:

Οι αστρονόμοι χρησιμοποίησαν τη μεγάλη διάταξη τηλεσκοπίων ALMA (Atacama Large Millimeter/submillimeter Array) του Ευρωπαϊκού Νοτίου Παρατηρητηρίου στη Χιλή για να ανακαλύψουν σε ένα πολύ μακρινό γαλαξία μια πελώρια μάζα αστρόσκονης, όταν ακόμη το σύμπαν είχε ηλικία 600 εκατομμυρίων ετών, δηλαδή είχε μόλις το 4% της σημερινής ηλικίας του, σε μια εποχή που δημιουργούνταν οι πρώτες γενιές άστρων και γαλαξιών.

Πρόκειται για τον πιο νεαρό και πιο μακρινό γαλαξία – τον A2744_YD4 – όπου έχει ποτέ ανιχνευθεί διαστρική σκόνη, η οποία δημιουργείται από την καταστροφή προηγούμενων άστρων με μορφή σουπερνόβα. Ταυτόχρονα, η παρατήρηση αποτελεί την πιο μακρινή ανίχνευση οξυγόνου στο σύμπαν. Από κοινού, τα δύο ευρήματα φωτίζουν περισσότερο τη γέννηση και τον εκρηκτικό θάνατο των πρώτων άστρων.

Οι αστρονόμοι από διάφορες χώρες, με επικεφαλής τον Νίκολας Λαπόρτε του University College του Λονδίνου (UCL), έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό αστροφυσικής «Astrophysical Journal Letters’.

Η κοσμική σκόνη αποτελείται κυρίως από πυρίτιο, άνθρακα και αλουμίνιο, σε κόκκους μικρούς όσο ένα εκατομμυριοστό του εκατοστού του μέτρου. Τα χημικά στοιχεία της σκόνης δημιουργούνται στο εσωτερικό των άστρων και διασκορπίζονται στο σύμπαν, όταν τα άστρα πεθαίνουν, ιδίως με τις θεαματικές εκρήξεις των υπερκαινοφανών αστέρων (σούπερ-νόβα).

Η άφθονη πια σήμερα αστρόσκονη αποτελεί θεμέλιο λίθο για το σχηματισμό νέων άστρων και πλανητών. Όμως στο πρώιμο σύμπαν ήταν σπάνια, επειδή μόλις τότε πέθαιναν οι πρώτες γενιές άστρων, που την είχαν δημιουργήσει και άρχισαν να τη διασπείρουν στο διάστημα. Η ανίχνευση τόσο πρώιμης αστρόσκονης βοηθά, μεταξύ άλλων, να προσδιορισθεί πότε εξερράγησαν οι πρώτες σούπερ-νόβα.

Οι αστρονόμοι εκτιμούν ότι η ποσότητα σκόνης του γαλαξία A2744_YD4 ήταν έξι εκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από τη μάζα του Ήλιου μας, ενώ η συνολική μάζα των άστρων που αυτός περιείχε, ήταν δύο δισεκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από τη μάζα του δικού μας άστρου. Τα άστρα σε αυτό τον νεαρό γαλαξία εκτιμάται ότι δημιουργούνταν με ρυθμό 20 ηλιακές μάζες το χρόνο, έναντι μόλις μίας ηλιακής μάζας ετησίως στο δικό μας γαλαξία σήμερα.

Βίντεο:

http://physicsgg.me/2017/03/08/%ce%b7-%ce%b1%ce%bd%ce%b1%ce%ba%ce%ac%ce%bb%cf%85%cf%88%ce%b7-%cf%84%ce%bf%cf%85-%cf%80%ce%b9%ce%bf-%ce%bc%ce%b1%ce%ba%cf%81%ce%b9%ce%bd%ce%bf%cf%8d-%ce%b3%ce%b1%ce%bb%ce%b1%ce%be%ce%af%ce%b1/

eso1708b.thumb.jpg.8516aff3ca50a201836c727aaabef165.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 3 εβδομάδες αργότερα...

Γιγάντια μαγνητικά πεδία. :cheesy:

Γερμανοί αστρονόμοι, χρησιμοποιώντας το διαμέτρου 100 μέτρων ραδιοτηλεσκόπιο στο Έφελσμπεργκ, ανακάλυψαν μαγνητικά πεδία που εκτείνονται σε αποστάσεις πέντε έως έξι εκατομμυρίων ετών φωτός. Αυτό τα καθιστά τα πιο εκτεταμένα μαγνητικά πεδία που έχουν ποτέ εντοπισθεί στο σύμπαν.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τη Μάγια Κίρντορφ του Ινστιτούτου Ραδιοαστρονομίας Μαξ Πλανκ της Βόννης, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό αστρονομίας και αστροφυσικής "Astronomy & Astrophysics", υπολόγισαν ότι τα εν λόγω γιγάντια μαγνητικά πεδία έχουν ισχύ παρόμοια με το μαγνητικό πεδίο του γαλαξία μας.

http://www.pronews.gr/portal/20170327/genika/diastima/49/epistimones-anakalypsan-ta-pio-megala-magnitika-pedia-sto-sympan

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 2 εβδομάδες αργότερα...

Ο δορυφόρος Τσάντρα εντόπισε μυστηριώδη έκρηξη σε μακρινό γαλαξία! :cheesy:

Οι αστρονόμοι παρατήρησαν έκρηξη σε χώρο που θα μπορούσε να προκληθεί από ένα εντελώς νέο είδος, που δεν έχουμε ξαναδεί.

Το διαστημικό τηλεσκόπιο Chandra X-ray εντόπισε το συμβάν σε ένα γαλαξία 10.700.000.000 χρόνια φωτός μακριά.

http://www.pronews.gr/portal/20170404/genika/diastima/49/o-doryforos-tsantra-entopise-mystiriodi-ekrixi-se-makrino-galaxia-vinteo

15.jpg.3eb6607dd20df69743ca61a2456ffe4a.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 3 εβδομάδες αργότερα...

«Ψαρεύοντας» κοσμικά σωματίδια από άλλους Γαλαξίες με ένα μπαλόνι. :cheesy:

Στόχος της ΝΑSA είναι ο εντοπισμός και η παρακολούθηση των κοσμικών σωματιδίων υψηλής ενέργειας που καταφτάνουν στον πλανήτη από «εξωτικές» πηγές εκτός του Γαλαξία.

Στην εκτόξευση ενός τεράστιου «παρατηρησιακού μπαλονιού» υψηλής πίεσης με όργανα μέτρησης του κοντινού διαστήματος, προχώρησε η NASA από πλατφόρμα στη Νέα Ζηλανδία, ξεκινώντας μία νέα αποστολή 100 ημερών, μετά από αλλεπάλληλες αναβολές λόγω κυκλώνων και καταιγίδων στην περιοχή.

Κοντινό διάστημα είναι η περιοχή της γήινης ατμόσφαιρας μεταξύ 20 και 100 χιλιομέτρων πάνω από το επίπεδο της θάλασσας, που περιλαμβάνει την στρατόσφαιρα, τη μεσόσφαιρα και την κατώτερη θερμόσφαιρα.

Στόχος της Αμερικανικής Υπηρεσίας Αεροναυπηγικής και Διαστήματος είναι ο εντοπισμός και η παρακολούθηση των κοσμικών σωματιδίων υψηλής ενέργειας που καταφτάνουν στον πλανήτη από πηγές εκτός του Γαλαξία μας, και εισχωρούν στην γήινη ατμόσφαιρα.

Για τον σκοπό αυτό, το μπαλόνι θα κάνει αργά τον γύρο της Γης τουλάχιστον δύο φορές, ανιχνεύοντας τους ουρανούς, πριν επιστρέψει στο έδαφος.

«Η ακριβής προέλευση αυτών των σωματιδίων παραμένει ένα μεγάλο μυστήριο που θέλουμε να λύσουμε. Γεννιούνται στις τεράστιες μαύρες τρύπες στα κέντρα των μακρινών Γαλαξιών; Ξεκινούν από μικρά περιστρεφόμενα αστέρια;» αναρωτιέται η επικεφαλής των ερευνών Άντζελα Ολίντο, του πανεπιστημίου του Σικάγο, που ελπίζει να πλησιάσει σε μία πιο ασφαλή υπόθεση μέσα στις επόμενες 100 μέρες.

Το επιστημονικό μπαλόνι που έχει μέγεθος ενός μικρού γηπέδου ξεκίνησε το ταξίδι του το απόγευμα της Τρίτης, από το Γουανάκα της δυτικής νήσου της Νέας Ζηλανδίας, που τα τελευταία τρία χρόνια αποτελεί την σχεδόν μόνιμη βάση της NASA για τέτοιες αποστολές.

http://physicsgg.me/2017/04/26/%cf%88%ce%b1%cf%81%ce%b5%cf%8d%ce%bf%ce%bd%cf%84%ce%b1%cf%82-%ce%ba%ce%bf%cf%83%ce%bc%ce%b9%ce%ba%ce%ac-%cf%83%cf%89%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%af%ce%b4%ce%b9%ce%b1-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%ce%ac/

csbf1368_1.thumb.jpg.55a0dfa63b48b0a3199e03d416818dea.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 5 μήνες αργότερα...

Ελληνίδα ανακάλυψε οκτώ σπάνιους γαλαξίες με σχήμα πούρου. :cheesy:

Οι περισσότεροι γαλαξίες στο σύμπαν είναι ελλειπτικοί ή σπειροειδείς, υπάρχουν όμως και μερικοί πολύ πιο σπάνιοι, που έχουν σχήμα πούρου ή αδραχτιού. Έως τώρα είχαν βρεθεί μόνο 12 τέτοιοι, αλλά μια ομάδα αστρονόμων με επικεφαλής μια Ελληνίδα ανακάλυψαν άλλους οκτώ, ανεβάζοντας πλέον σε 20 το συνολικό αριθμό τους.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τη Δρ Αθανασία Τάτση, μεταδιδακτορική ερευνήτρια του Ινστιτούτου Αστρονομίας Μαξ Πλανκ στη Χαϊδελβέργη της Γερμανίας, έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό αστρονομίας και αστροφυσικής Astronomy & Astrophysics.

https://www.aanda.org/articles/aa/abs/2017/10/aa30218-16/aa30218-16.html

Η ανακάλυψη ακόμη οκτώ «πούρων», που περιστρέφονται σαν αδράχτια γύρω από τον επιμήκη άξονά τους, δείχνει ότι το εν λόγω είδος γαλαξιών είναι λιγότερο σπάνιο από ό,τι νόμιζαν έως τώρα οι αστρονόμοι.

Τα νέα ευρήματα επέτρεψαν στους επιστήμονες να δημιουργήσουν ένα νέο μοντέλο για το πώς πιθανώς δημιουργήθηκαν αυτοί οι ασυνήθιστοι γαλαξίες, μάλλον από μια ειδικού τύπου συγχώνευση δύο σπειροειδών γαλαξιών που προϋπήρχαν.

http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500168061

7C4EAC9DEDC12FC9CD984FE53826EE16.jpg.91215de56773f185c52eed9793438568.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 4 εβδομάδες αργότερα...

Ένας πάρα πολύ μακρινός γαλαξίας στο Σύμπαν. :cheesy:

Αστρονόμοι από τις ΗΠΑ, το Μεξικό και την Ευρώπη ανακάλυψαν ένα πάρα πολύ μακρινό γαλαξία, τον G09 83808, σε απόσταση 12,8 δισεκατομμυρίων ετών φωτός. Παλαιότερα οι αστρονόμοι είχαν ανακαλύψει με τη βοήθεια του διαστημικού τηλεσκοπίου «Χαμπλ», έναν γαλαξία που βρίσκεται σε απόσταση 13,4 δισεκατομμυρίων ετών φωτός από τη Γη. Πρόκειται για τον πιο μακρινό γαλαξία που έχει ποτέ εντοπισθεί στο σύμπαν – το προηγούμενο ρεκόρ κατείχε ο γαλαξίας EGSY8p7, σε απόσταση 13,2 δισεκατομμυρίων ετών φωτός).

Αν και εμφανίσθηκε μόνο ένα δισεκατομμύριο χρόνια μετά την «Μεγάλη Έκρηξη» που αποτέλεσε την αφετηρία του σύμπαντος, ο εν λόγω γαλαξίας G09 83808 – πιθανώς ένας από τους πρώτους που υπήρξαν- μπορούσε κιόλας να γεννά πολλά άστρα.

Η αρχική ανακάλυψη έγινε από το διαστημικό τηλεσκόπιο «Χέρσελ» και ακολούθησαν πιο λεπτομερείς παρατηρήσεις -χάρη στη μέθοδο του βαρυτικού φακού- με το μεγάλο αμερικανο-μεξικανικό τηλεσκόπιο LMT διαμέτρου 50 μέτρων στην κορυφή ενός ανενεργού ηφαιστείου του Μεξικού.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Μεξικανό Χόρχε Ζαβάλα, έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό αστρονομίας «Nature Astronomy».

https://www.nature.com/articles/s41550-017-0297-8

http://physicsgg.me/2017/11/07/%ce%ad%ce%bd%ce%b1%cf%82-%cf%80%ce%ac%cf%81%ce%b1-%cf%80%ce%bf%ce%bb%cf%8d-%ce%bc%ce%b1%ce%ba%cf%81%ce%b9%ce%bd%cf%8c%cf%82-%ce%b3%ce%b1%ce%bb%ce%b1%ce%be%ce%af%ce%b1%cf%82-%cf%83%cf%84%ce%bf-%cf%83/

usingpowerfu.jpg.0da10cd82c38f5fa734cf780f7397068.jpg

BAE3CBAA2A3BB5B3190DCC4A3BA658C5.jpg.47a26a2ad38f3bc3779b78850e2b934f.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 1 μήνα αργότερα...

Πανάρχαιοι γαλαξίες-γολιάθ πονοκεφαλιάζουν τους επιστήμονες. :cheesy:

Εντοπίστηκαν δύο γαλαξίες κολοσσιαίου μεγέθους που σχηματίστηκαν στις αρχές της ύπαρξης του Σύμπαντος και οι επιστήμονες αναρωτιούνται πώς συνέβη αυτό αφού η κρατούσα θεωρία για την γέννηση και εξέλιξη του Σύμπαντος δεν μπορεί να εξηγήσει την παρουσία τους.

Την ανακάλυψη που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Nature» έκανε ομάδα επιστημόνων, με επικεφαλής τον αναπληρωτή καθηγητή αστρονομίας Νταν Μαρόουν, του πανεπιστημίου της Αριζόνα.Εκτιμάται ότι κατά τη στιγμή της παρατήρησής τους με το τηλεσκόπιο ALMA του Ευρωπαϊκού Νοτίου Αστεροσκοπείου (ESO) στη Χιλή, οι δύο γαλαξίες είχαν ηλικία σχεδόν 800 εκατομμυρίων ετών μετά το «Μπιγκ Μπανγκ» και το φως τους χρειάσθηκε περίπου 13 δισεκατομμύρια χρόνια για να φθάσει στη Γη.

Το ζεύγος των «γολιάθ», με την κοινή ονομασία SPT0311-58, είναι τόσο μεγάλο που σχεδόν καταρρίπτει τις έως τώρα θεωρίες για το πώς εξελίχθηκε το σύμπαν. Ο ένας από τους δύο γαλαξίες είναι ο μεγαλύτερος που έχει ποτέ βρεθεί από την εποχή που το σύμπαν είχε ηλικία έως ενός δισεκατομμυρίου ετών μετά το «Μπιγκ Μπανγκ». Εκτιμάται ότι έχει μάζα περίπου όσο 273 δισεκατομμύρια ήλιοι, ενώ ο μικρότερος γαλαξίας έχει μάζα «μόνο» 40 δισεκατομμύρια ηλιακές μάζες.

«Οποιοσδήποτε από τους δύο γαλαξίες από μόνος του θα ήταν μια ακραία περίπτωση και παρόλα αυτά βρήκαμε δύο μαζί», δήλωσε ο Κρις Χέιγουορντ του Κέντρου Υπολογιστικής Αστροφυσικής του Ινστιτούτου Flatiron της Νέας Υόρκης. «Πιθανώς υπάρχουν μόνο ελάχιστα τέτοια αντικείμενα σε ολόκληρο τον ουρανό. Είμαστε τυχεροί που βρήκαμε δύο από αυτά», δήλωσε ο Μαρόουν.

Γύρω από το ζευγάρι των γαλαξιών υπάρχει μια ακόμη μεγαλύτερη άλως σκοτεινής ύλης που τους περιβάλλει και η οποία υπολογίσθηκε ότι έχει μάζα τουλάχιστον ένα τρισεκατομμύριο φορές μεγαλύτερη από τον Ήλιο μας. «Πρόκειται για μια από τις πιο σπάνιες και ακραίες συσσωματώσεις σκοτεινής ύλης στο σύμπαν» δήλωσε ο Χέιγουορντ. Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι καθώς οι δύο γαλαξίες βρίσκονται πολύ κοντά, σύντομα θα συγχωνευθούν και θα δημιουργήσουν τον μεγαλύτερο γαλαξία στην ιστορία του σύμπαντος.

http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=922734

C071B4DE013E0EA30B8F59A6F2E0A7C4.jpg.697e964f7eaf1b8a768ec90b177fb4c1.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 1 μήνα αργότερα...

Νάνος Γαλαξίας Kiso 5639 :cheesy:

Σε αυτή την εικόνα του Διαστημικού Τηλεσκοπίου Hubble της NASA/ESA, μια πυροθύελλα, ως αποτέλεσμα της γέννησης ενός αστέρα, φωτίζει το ένα άκρο του νάνου γαλαξία Kiso 5639.

Ο Kiso 5639 έχει σχήμα τηγανίτας, αλλά επειδή είναι κεκλιμένος στη μία άκρη, μοιάζει με φωτοβολίδα, έχοντας ένα λαμπερό φλεγόμενο κεφάλι και μια μακριά αστεροειδής ουρά. Η εμφάνισή του κερδίζει μια θέση στην κατηγορία των γαλαξιών.

Το λαμπερό ροζ κεφάλι προέρχεται από τη λάμψη του υδρογόνου, φωτισμένο από την έκρηξη νέων αστεριών. Η μάζα αυτών των νεαρών αστεριών ισοδυναμεί με περίπου ένα εκατομμύριο Ήλιους. Τα αστέρια ομαδοποιούνται σε μεγάλες ομάδες που σχηματίστηκαν λιγότερο από ένα εκατομμύριο χρόνια πριν.

Τα αστέρια αποτελούνται κυρίως από υδρογόνο και ήλιο, αλλά περιέχουν επίσης βαρύτερα στοιχεία όπως οξυγόνο και άνθρακα. Όταν τα αστέρια πεθαίνουν, απελευθερώνουν τα βαριά τους στοιχεία και εμπλουτίζουν το περιβάλλον αέριο. Στον Kiso 5639, το φωτεινό αέριο στο κεφάλι του γαλαξία είναι πιο ανεπαρκές σε βαριά στοιχεία από ότι ο υπόλοιπος γαλαξίας. Οι αστρονόμοι πιστεύουν ότι το πρόσφατο συμβάν σχηματισμού αστεριών προκλήθηκε όταν ο γαλαξίας συσσώρευσε πρωτογενές αέριο από το περιβάλλον του, καθώς ο διαγαλαξιακός χώρος περιέχει περισσότερο παρθένο αέριο που είναι πλούσιο σε υδρογόνο.

Οι κοιλότητες στο αέριο οφείλονται σε πολυάριθμες εκρήξεις υπερκαινοφανών – όπως εκρήξεις πυροτεχνημάτων στον ουρανό – διαμορφώνοντας τρύπες υπερθέρμανσης αερίου.

Η επιμήκης ουρά, που φαίνεται να εκτείνεται μακριά από το κεφάλι του γαλαξία και να είναι διασκορπισμένη με φωτεινά μπλε αστέρια, περιέχει τουλάχιστον τέσσερις ξεχωριστές περιοχές σχηματισμού αστεριών. Αυτά τα αστέρια φαίνεται να είναι παλαιότερα από αυτά που βρίσκονται στο κεφάλι (που σχηματίζει άστρα).

Τα λεπτά νήματα, που αποτελούνται από αέριο και μερικά αστέρια, εκτείνονται από το κύριο σώμα του κοσμικού γαλαξία.

Οι παρατηρήσεις ελήφθησαν τον Φεβρουάριο και τον Ιούλιο του 2015 με τη φωτογραφική μηχανή μεγάλου πεδίου Hubble 3. Το Kiso 5639 είναι 82 εκατομμύρια έτη φωτός μακριά από εμάς και το κεφάλι του περίπου 2700 έτη φωτός.

Αυτή η εικόνα κυκλοφόρησε για πρώτη φορά τον Ιούνιο του 2016.

http://www.esa.int/spaceinimages/Images/2018/01/Nhanos_Galaxhias_Kiso_5639

Nhanos_Galaxhias_Kiso_5639_node_full_image_2.jpg.b3bfb5659e08d5efe520f1e1a438d3c3.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 2 μήνες αργότερα...

Οι γαλαξίες συμπεριφέρονται σαν ρολόγια. :cheesy:

Ένα αναμφισβήτητο χαρακτηριστικό του Γαλαξία μας είναι η διαφορική περιστροφή του δίσκου του. Τα άστρα του δίσκου κινούνται σχεδόν σε κυκλικές τροχιές γύρω από το κέντρο του Γαλαξία. Το ίδιο και τα μεσοαστρικά νέφη αερίου. Η περιστροφή των άστρων και των νεφών αερίου γύρω από το κέντρο του Γαλαξία μας δεν είναι ομοιόμορφη, όπως η περιστροφή ενός στερεού σώματος.

Η Γαλαξιακή περιστροφή γίνεται διαφορικά, με τέτοιον τρόπο ώστε τα εσωτερικά μέρη χρειάζονται λιγότερο χρόνο από τα εξωτερικά για μια πλήρη περιστροφή. Ο ήλιος μας για να ολοκληρώσει μια πλήρη περιφορά γύρω από το Γαλαξιακό κέντρο χρειάζεται περίπου 230 εκατομμύρια χρόνια . Αν λάβει κανείς υπόψιν ότι η ακτίνα περιφοράς είναι περίπου 30.000 έτη φωτός , τότε η γραμμική ταχύτητα του ήλιο γύρω από το Γαλαξιακό κέντρο είναι 250 km/sec, περίπου ένα εκατομμύριο χιλιόμετρα την ώρα!

Σύμφωνα με μια πρόσφατη έρευνα των αστρονόμων Meurer et al, «Cosmic clocks: A Tight Radius – Velocity Relationship for HI-Selected Galaxies» , αν «καθίσετε» στην άκρη του Γαλαξία μας, σε απόσταση 50.000 ετών φωτός από το κέντρο του Γαλαξία, τότε θα ολοκληρώσετε έναν πλήρη κύκλο σε περίπου 1 δισεκατομμύριο χρόνια. Το εντυπωσιακό όμως εύρημα της εν λόγω έρευνας είναι ότι το ίδιο ισχύει για όλους τους γαλαξίες, ανεξάρτητα από το μέγεθός τους και την μάζα τους. Αν καθίσετε στην άκρη του γαλαξιακού δίσκου οποιουδήποτε γαλαξία, τότε η περίοδος της κυκλικής κίνησης γύρω από το γαλαξιακό κέντρο θα είναι 1 δισεκατομμύριο χρόνια!

Για να καταλήξουν στα συμπεράσματα αυτά οι αστρονόμοι μέτρησαν τις ακτινικές ταχύτητες του ουδέτερου υδρογόνου στο εξωτερικό μέρος των δίσκων ενός πλήθους γαλαξιών – από μικρούς ακανόνιστους νάνους έως και σπειροειδείς γαλαξίες, καταλήγοντας στο εντυπωσιακό συμπέρασμα ότι τα εξωτερικά άκρα όλων των γαλαξιακών δίσκων χρειάζονται περίπου ένα δισεκατομμύριο χρόνια για να ολοκληρώσουν μια πλήρη περιφορά. Η ανακάλυψη αυτής της κανονικότητας των γαλαξιών μας θα μας βοηθήσει να κατανοήσουμε καλύτερα τους μηχανισμούς που τους χαρακτηρίζουν.

Η έρευνα των Meurer et al διαπίστωσε και κάτι ακόμα. Με βάση τα θεωρητικά μοντέλα αναμένεται στις παρυφές αυτών των γαλαξιών να βρίσκονται αραιοί πληθυσμοί νέων άστρων και μεσοαστρικό αέριο στα περίχωρα αυτών των γαλαξιών. Αλλά αντ΄ αυτού, ανακάλυψαν έναν σημαντικό πληθυσμό από γηραιότερα άστρα που αναμιγνύονται με νεαρότερα άστρα και μεσοαστρική αέρια ύλη.

Αυτό είναι σημαντικό αποτέλεσμα διότι γνωρίζοντας που τελειώνει ο γαλαξίας οι αστρονόμοι μπορούν να περιορίσουν τις παρατηρήσεις τους και να μην σπαταλούν χρόνο, κόπους και επεξεργαστική ισχύ υπολογιστών για μελέτη δεδομένων από κεί και πέρα.

Εκτός λοιπόν από το γεγονός ότι τα άκρα των γαλαξιών ολοκληρώνουν έναν κύκλο γύρω από το γαλαξιακό κέντρο σε 1 δισεκατομμύριο χρόνια, τα άκρα τους είναι γεμάτα από ένα μείγμα διαστρικών αερίων, [και] από νέα και παλαιότερα άστρα.

https://physicsgg.me/2018/03/18/%ce%bf%ce%b9-%ce%b3%ce%b1%ce%bb%ce%b1%ce%be%ce%af%ce%b5%cf%82-%cf%83%cf%85%ce%bc%cf%80%ce%b5%cf%81%ce%b9%cf%86%ce%ad%cf%81%ce%bf%ce%bd%cf%84%ce%b1%ce%b9-%cf%83%ce%b1%ce%bd-%cf%81%ce%bf%ce%bb%cf%8c/

milkyway.png.2a188b853df085ee109f2da48007fe10.png

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 2 εβδομάδες αργότερα...

Ανακαλύφθηκε ο πρώτος γαλαξίας χωρίς σκοτεινή ύλη. :cheesy:

Οι γαλαξίες και η σκοτεινή ύλη πάνε χέρι-χέρι, καθώς δεν μπορείς να βρεις τον έναν, χωρίς να υπάρχει και η άλλη - έως τώρα τουλάχιστον. Όμως, για πρώτη φορά, οι αστρονόμοι βρήκαν ένα γαλαξία που φαίνεται να μην έχει σχεδόν καθόλου σκοτεινή ύλη, πράγμα που οι ίδιοι χαρακτήρισαν «σοκαριστικό», καθότι τελείως απρόσμενο.

Με δεδομένο αφενός ότι το σύμπαν κυριαρχείται από τη σκοτεινή ύλη, που είναι πολύ περισσότερη (έως το 85% του συνόλου της ύλης στο σύμπαν) από ό,τι η ορατή βαρυονική ύλη, και αφετέρου ότι η σκοτεινή ύλη αποτελεί το θεμέλιο που συγκρατεί τους γαλαξίες, η ανακάλυψη θεωρείται πραγματικά σημαντική.

Ο ασυνήθιστος γαλαξίας είναι ο NGC1052-DF2, σε απόσταση 65 εκατομμυρίων ετών φωτός από τη Γη. Έχει περίπου το μέγεθος του δικού μας γαλαξία, αλλά μόνο το ένα διακοσιοστό των άστρων του, ενώ -αντίθετα με τον δικό μας- δεν διαθέτει μαύρη τρύπα στο κέντρο του.

Ο γαλαξίας μελετήθηκε από πολλά τηλεσκόπια (Τζέμινι και Κεκ Χαβάης, διαστημικό Χαμπλ κ.α.) για να υπάρξει διασταύρωση των αποτελεσμάτων. Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Πίτερ βαν Ντόκουμ του Πανεπιστημίου Γέιλ των ΗΠΑ, έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο Nature.

«H εύρεση ενός γαλαξία χωρίς σκοτεινή ύλη είναι αναπάντεχη, επειδή αυτή η αόρατη μυστηριώδης ουσία αποτελεί την πιο κυρίαρχη όψη ενός γαλαξία» δήλωσε ο Ντόκουμ. «Επί δεκαετίες νομίζαμε ότι οι γαλαξίες ξεκινούν πάντα τη ζωή τους ως συσσωματώσεις της σκοτεινής ύλης. Στη συνέχεια συμβαίνουν όλα τα άλλα: αέριο πέφτει μέσα στη άλω της σκοτεινής ύλης, το αέριο μετατρέπεται σε άστρα, αυτά αργά μεγαλώνουν, ώσπου στο τέλος εμφανίζονται γαλαξίες όπως ο δικός μας. Όμως ο NGC1052-DF2 θέτει σε αμφισβήτηση τις κυρίαρχες ιδέες για το σχηματισμό των γαλαξιών».

«Αν υπάρχει καθόλου σκοτεινή ύλη σε αυτόν τον γαλαξία, θα είναι ελάχιστη. Τα άστρα του αρκούν για να εξηγήσουν όλη τη μάζα του και δεν φαίνεται να υπάρχει καθόλου έξτρα χώρος για τη σκοτεινή ύλη», πρόσθεσε. Από την άλλη, όπως είπε, «αυτό δείχνει ότι η σκοτεινή ύλη είναι ξεχωριστή από τους γαλαξίες. Είναι πραγματική, αλλά έχει τη δική της ξεχωριστή ύπαρξη από τα άλλα συστατικά των γαλαξιών».

Με άλλα λόγια, προκύπτει το ερώτημα: αν ένας γαλαξίας δεν ξεκίνησε με αφετηρία τη σκοτεινή ύλη, η οποία στη συνέχεια προσέλκυσε βαρυτικά την κοινή ύλη, τότε πώς σχηματίσθηκε;

Οι επιστήμονες έκαναν λόγο για «ένα γαλαξία απόλυτο μυστήριο, που δεν προβλέπεται από καμία θεωρία, τα πάντα πάνω του είναι παράξενα. Είναι τελείως άγνωστο πώς είναι δυνατό να σχηματισθεί ένας τέτοιος γαλαξίας». Δεν αποκλείουν πλέον ότι πιθανώς υπάρχουν περισσότεροι τρόποι για να δημιουργηθεί ένας γαλαξίας και όχι μόνο ξεκινώντας από ένα πυρήνα σκοτεινής ύλης.

Οι αστρονόμοι θα ψάξουν μήπως βρουν και άλλους τέτοιους γαλαξίες στο σύμπαν. Ήδη έχουν υποψίες για τρεις, τους οποίους θα παρατηρήσουν καλύτερα.

http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500210309

30826261_NGC_1052_galaxy_limghandler.jpg.66daa093d705291551087f8f576a8298.jpg

galaxy-ngc1052.jpg.e3d7498d6c0585e8ccd2110d0bfe2963.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 4 εβδομάδες αργότερα...

Αστρονόμοι ανακάλυψαν τα αίτια που ένας γαλαξίας μοιάζει με πεταλούδα. :cheesy:

Σε απόσταση 400 εκατ. ετών φωτός στον αστερισμό του Οφιούχου από εμάς λαμβάνει χώρα ένα σύνηθες αλλά εντυπωσιακό κοσμικό φαινόμενο το οποίο και αποτελεί μια πηγή ανανέωσης του Σύμπαντος. Δύο γαλαξίες βρίσκονται στο τελικό στάδιο της συγχώνευσης τους διαδικασία που παράγει μια σειρά από διάφορα φαινόμενα. Ο νέος γαλαξίας που θα πάρει την θέση των άλλων δύο έχει ήδη αρχίσει να σχηματίζεται και έχει λάβει την κωδική ονομασία NGC 6240.

Ερευνητές του Πανεπιστημίου Colorado Boulder έστρεψαν την προσοχή τους στον NGC 6240 η όψη του οποίου αυτή την στιγμή θυμίζει μια… πεταλούδα. Οι ερευνητές με δημοσίευση τους στην επιθεώρηση «Nature» υποστηρίζουν ότι ανακάλυψαν την αιτία της όψης του γαλαξία. Έχει διαπιστωθεί ότι μαζί με τους δύο γαλαξίες συγχωνεύονται και οι μελανές οπές που βρίσκονταν μέχρι πρότινος στο κέντρο τους. Οι δύο μελανές οπές περιστρέφονται η μια γύρω από την άλλη και είναι θέμα χρόνου η συγχώνευση τους που θα δημιουργήσει πιθανότατα μια νέα γιγάντια μαύρη τρύπα.

Οι ερευνητές αναφέρουν ότι τα αέρια που παράγονται από την αλληλεπίδραση των δύο μελανών οπών σε συνδυασμό με τα αέρια που παράγονται από την γέννηση νέων άστρων που προκαλεί η συγχώνευση των δύο γαλαξιών δημιούργησε ένα νεφέλωμα το οποίο… σμιλεύει τον γαλαξία με τρόπο τέτοιο ώστε να μοιάζει με πεταλούδα. Αν η ανακάλυψη αυτή επιβεβαιωθεί θα είναι ιδιαίτερα σημαντική αφού για πρώτη φορά εντοπίζεται αυτό το φαινόμενο.

http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=967758

71D7FDCE51763215FBFF710B3C3213E0.jpg.21110285fc9c618e30d234991fe12784.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Εντοπίστηκε σούπερ συγχώνευση 14 γαλαξιών στα βάθη του Σύμπαντος. :cheesy:

Ερευνητική ομάδα με επικεφαλής επιστήμονες του Πανεπιστημίου Γέιλ ανακάλυψαν ένα μοναδικό κοσμικό φαινόμενο που συνέβη όταν το Σύμπαν βρισκόταν ακόμη στην… παιδική του ηλικία. Με την βοήθεια του τηλεσκοπίου South Pole Telescope στην Ανταρκτική οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι πριν από περίπου 12 δισ. έτη, όταν το Σύμπαν ήταν περίπου 1,5 δισ. ετών, υπήρξε συγχώνευση 14 γαλαξιών.

Η συγχώνευση δύο γειτονικών γαλαξιών είναι μια συνήθης κοσμική διαδικασία. Αν συμβαίνει να βρίσκονται σε κοντινή απόσταση μεταξύ τους περισσότεροι από δύο γαλαξίες είναι πιθανό να εμπλακούν όλοι σε μια συγχώνευση. Στην μεγαλύτερη γαλαξιακή συγχώνευση που έχει εντοπιστεί μέχρι σήμερα είχαν εμπλοκή τέσσερις γαλαξίες. Κάνοντας παρατηρήσεις με το South Pole Telescope οι ερευνητές κάποια στιγμή έπεσαν πάνω σε μια πηγή από την οποία εκπεμπόταν έντονη λάμψη.

Το φαινόμενο αυτό τους κέντρισε το ενδιαφέρον και εστίασαν την προσοχή τους σε αυτό διαπιστώνοντας αρχικά ότι η πηγή αυτή βρισκόταν στα βάθη του Σύμπαντος. Τα δεδομένα που συνέλεξαν τους οδήγησαν στο συμπέρασμα ότι η λάμψη αυτή ήταν προϊόν της συγχώνευσης γαλαξιών και πιο συγκεκριμένα της λάμψης των νέων άστρων που σχηματίζονταν καθώς εξελισσόταν η συγχώνευση.

Η συγχώνευση γαλαξιών δημιουργεί νέους γαλαξίες στους οποίους γεννιούνται άστρα με ρυθμό περίπου χίλιες φορές μεγαλύτερη από αυτή που γεννιούνται στους υπάρχοντες γαλαξίες. Αν πράγματι στην συγκεκριμένη συγχώνευση συμμετείχαν 14 γαλαξίες ο ρυθμός γέννησης άστρων θα ήταν τέτοιος που να δικαιολογεί την έντονη λάμψη που έγινε ορατή από εμάς στην άλλη άκρη του Σύμπαντος. Οι ερευνητές εκτιμούν ότι οι 14 γαλαξίες ήταν κυριολεκτικά στοιβαγμένοι ο ένας δίπλα στον άλλο. Υπολογίζουν ότι οι 14 γαλαξίες βρίσκονταν όλοι μαζί σε μια έκταση 4-5 μεγαλύτερη από την έκταση που έχει ο γαλαξίας μας. Η ανακάλυψη αυτή αναμένεται να προσφέρει νέα στοιχεία τόσο για τις γαλαξιακές συγχωνεύσεις και την γέννηση νέων άστρων όσο και για την εξέλιξη του Σύμπαντος. Ηδη οι επιστήμονες πονοκεφαλιάζουν για το πώς συνέβη σε μια τόσο πρώιμη περίοδο του Σύμπαντος να έχει δημιουργηθεί μια τόσο πυκνή «γειτονιά» γαλαξιών.

http://www.in.gr/2018/04/26/tech/entopistike-souper-sygxoneysi-14-galaksion-sta-vathi-tou-sympantos/

galaxies-1024x678.thumb.jpg.6dc206e2db0fc347f565a53720860afe.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 3 εβδομάδες αργότερα...

Εντοπίστηκε το πιο μακρινό οξυγόνο στο σύμπαν. :cheesy:

Αστρονόμοι ανακάλυψαν ένα πολύ μακρινό γαλαξία, όπου εκτιμάται ότι άρχισαν να σχηματίζονται άστρα απρόσμενα νωρίς, μόλις 250 εκατομμύρια χρόνια μετά την Μεγάλη Έκρηξη που γέννησε το σύμπαν. Στον ίδιο γαλαξία ανακαλύφθηκε επίσης το πιο μακρινό οξυγόνο που έχει ποτέ ανιχνευθεί στο σύμπαν, σε απόσταση 13,3 δισεκατομμυρίων ετών φωτός. Το προηγούμενο ρεκόρ απόστασης οξυγόνου ήταν τα 13,2 δισεκατομμύρια έτη φωτός από το 2016.

Η ανακάλυψη έγινε με τη βοήθεια των τηλεσκοπίων ALMA και VLT του Ευρωπαϊκού Νοτίου Αστεροσκοπείου (ESO) στη Χιλή. Η διεθνής επιστημονική ομάδα, με επικεφαλής τον Τακούγια Χασιμότο του Εθνικού Αστρονομικού Παρατηρητηρίου της Ιαπωνίας, έκανε τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Nature».

https://www.nature.com/articles/s41586-018-0117-z

Ο γαλαξίας είναι ο MACS1149-JD1, ο οποίος -όπως έδειξε η φασματοσκοπική ανάλυσή του- εκπέμπει ένα πολύ αχνό σήμα ιονισμένου οξυγόνου στο υπέρυθρο τμήμα του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος. Το σήμα αυτό, που ανιχνεύθηκε από τα επίγεια τηλεσκόπια, εκπέμφθηκε πριν από 13,28 δισεκατομμύρια χρόνια, δηλαδή περίπου 500 εκατομμύρια έτη φωτός μετά την Μεγάλη Έκρηξη, γεγονός που το καθιστά το πιο μακρινό οξυγόνο που έχει ποτέ παρατηρηθεί από τη Γη.

Η παρουσία αυτού του οξυγόνου είναι ένα σαφές σήμα ότι ήδη πολύ νωρίτερα είχαν αρχίσει να δημιουργούνται και να πεθαίνουν άστρα σε αυτό το γαλαξία. Το οξυγόνο δημιουργείται μόνο μέσα στα άστρα και στη συνέχεια, όταν τα άστρα πεθαίνουν με εκρηκτικό τρόπο ως «σούπερ-νόβα», αυτό απελευθερώνεται σε μεσοαστρικά νεφελώματα αερίων στους γαλαξίες, μαζί με άλλα στοιχεία όπως ο άνθρακας και το άζωτο.

Αναλύοντας το φως το μακρινού γαλαξία, οι αστρονόμοι υπολόγισαν ότι πολλά άστρα του είχαν ήδη ηλικία 300 εκατομμυρίων ετών και εκτίμησαν ότι η αστρογένεση στον MACS-1149-JD1 είχε πιθανότατα ξεκινήσει, όταν το σύμπαν ήταν μόλις 250 εκατομμυρίων ετών.

Είναι απροσδιόριστη η διάρκεια της περιόδου μετά το «Μπιγκ Μπανγκ», κατά την οποία δεν υπήρχαν καθόλου άστρα στο σύμπαν, συνεπώς δεν υπήρχε ούτε οξυγόνο. Ένα από τα σημαντικότερα ερωτήματα στην αστρονομία είναι πότε ακριβώς δημιουργήθηκαν τα πρώτα άστρα, μια εποχή που ρομαντικά αποκαλείται και «κοσμική αυγή», καθώς διαλύθηκε το έως τότε σκοτάδι των γαλαξιών με το πρώτο φως των άστρων.

https://physicsgg.me/2018/05/16/%ce%b5%ce%bd%cf%84%ce%bf%cf%80%ce%af%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%ba%ce%b5-%cf%84%ce%bf-%cf%80%ce%b9%ce%bf-%ce%bc%ce%b1%ce%ba%cf%81%ce%b9%ce%bd%cf%8c-%ce%bf%ce%be%cf%85%ce%b3%cf%8c%ce%bd%ce%bf-%cf%83%cf%84/

alma-hst_macs1149-jd_screen_preview-1170x600.jpeg.3af7d54f5774136503de106a99f83487.jpeg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 3 εβδομάδες αργότερα...

Γαλάζιο το πρώτο χρώμα της κοσμικής αυγής; :cheesy:

Μία σημαντική επιστημονική ανακάλυψη που πρόκειται να ανατρέψει τις καθιερωμένες απόψεις των αστροφυσικών για τον τρόπο με τον οποίο δημιουργούνται οι ήλιοι στους γαλαξίες, δημοσιεύθηκε χθες, Δευτέρα 4 Ιουνίου 2018, στο Nature, με τίτλο «Stellar populations dominated by massive stars in dusty starburst galaxies across cosmic time«.

https://www.nature.com/articles/s41586-018-0196-x

Τα νέα επιστημονικά δεδομένα έφερε στο φως διεθνής ερευνητική ομάδα, στην οποία συμμετείχε ο αναπληρωτής καθηγητής του Τμήματος Φυσικής του ΑΠΘ, Παντελής Παπαδόπουλος, έπειτα από τρία χρόνια επίμονης προσπάθειας και θεωρητικής έρευνας.

Η συμβολή του κ. Παπαδόπουλου υπήρξε καθοριστική, καθώς συνδιαμόρφωσε τη βασική ιδέα της δημοσίευσης και είχε την ειδική ευθύνη για τη σωστή ερμηνεία των πολύτιμων δεδομένων της ALMA (Atacama Large Millimeter Array), τα οποία αποδείχθηκαν κρίσιμα για τη σημαντική αυτή επιστημονική ανακάλυψη.

Η ALMA (Atacama Large Millimeter/ /submillimeter Array Array) αποτελεί την πιο εξελιγμένη διάταξη ραδιοτηλεσκοπίων στον πλανήτη και έχει κατασκευασθεί από ερευνητές 16 χωρών, στην έρημο Atacama της Βόρειας Χιλής, σε υψόμετρο 5000 μέτρων. Σε αυτή την τοποθεσία, στα απόμακρα υψίπεδα της Βόρειας Χιλής, 64 δωδεκάμετρα ραδιοτηλεσκόπια παρατηρούν αδιάκοπα το Σύμπαν, λειτουργώντας σαν ένα μεγάλο ραδιοτηλεσκόπιο με διάμετρο όλη την διάταξη.

Αμυδρά ραδιοκύματα, προερχόμενα από τεράστια και υπέρψυχρα σύννεφα μεσοαστρικού υδρογόνου (στους -240 °C!), αόρατα στο ανθρώπινο μάτι, αλλά ακόμα και στα πιο μεγάλα οπτικά τηλεσκόπια στον Κόσμο, έφεραν μοναδικές πληροφορίες για το είδος των Ήλιων που εμπλούτισαν τα μεσοαστρικά αυτά σύννεφα με τα ισότοπα άνθρακα και οξυγόνου, όταν οι γαλαξίες ήταν ακόμα «νέοι» και οι Ήλιοι τους άρχιζαν να δημιουργούνται.

Προς μεγάλη έκπληξη της ερευνητικής ομάδας, το κυρίαρχο είδος των Ήλιων που δημιουργούνταν στους μεγάλους γαλαξίες εκείνη την εποχή της Κοσμικής Αυγής φαίνεται να ήταν Ήλιοι τουλάχιστον 10 φορές πιο μαζικοί από τον δικό μας, εκατομμύρια φορές πιο λαμπεροί, και με την τεράστιά φωτεινή τους ενέργεια να αναδύεται κυρίως στο γαλάζιο αλλά και το υπεριώδες μέρος του ορατού φάσματος.

Οι μεγάλες εκρήξεις supernovae αυτού του τύπου Ήλιων στο τέλος της σύντομης εξέλιξης τους ήταν αυτές που διασκόρπισαν μοναδικές αναλογίες ισότοπων άνθρακα και οξυγόνου. Αυτές ήταν και τα «αχνάρια» που άφησαν οι υπέρλαμπροι εκείνοι Ήλιοι στη μεσοαστρική ύλη μακρινών γαλαξιών, «αχνάρια» που ανιχνεύτηκαν πολύ αργότερα, στη δική μας πολύ πιο ήρεμη «εποχή» κοσμικής εξέλιξης των γαλαξιών σαν τον δικό μας.

Η ομάδα σκοπεύει να συνεχίσει τη χαρτογράφηση αυτών των ραδιοκυμάτων από τα ισότοπα του άνθρακα και υδρογόνου σε ακόμα πιο μακρινούς γαλαξίες στο Σύμπαν.

Όπως δήλωσε χαρακτηριστικά ο κ. Παπαδόπουλος «η περιπέτεια μόλις άρχισε!».

Στην φωτογραφια ο κ. Παντελής Παπαδόπουλος, στο υψίπεδο του Llano Chajnantor, σε υψόμετρο 5.000 μέτρων. Στο βάθος διακρίνονται τα ραδιοτηλεσκόπια ALMA.

http://www.in.gr/2018/06/05/tech/galazio-proto-xroma-tis-kosmikis-aygis/

alma1-1024x682.thumb.jpg.cd92f3a01a57415b46c7f4f3e0477f5e.jpg

alma-4-600x327.jpg.b81f599d916ba493385da40946250517.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 1 έτος αργότερα...

Ανακαλύφθηκε ο πιο μακρινός ραδιογαλαξίας στο σύμπαν. :cheesy:

Ευρωπαίοι αστρονόμοι κατέρριψαν, μετά από σχεδόν 20 χρόνια (το 1999), το ρεκόρ του πιο μακρινού ραδιογαλαξία που έχει ποτέ ανακαλυφθεί.

Ο νέος κάτοχος του ρεκόρ απέχει περίπου 12 δισεκατομμύρια έτη φωτός από τη Γη και το φως του που έφθασε στον πλανήτη μας, προέρχεται από μια εποχή, όταν το σύμπαν είχε μόνο το 7% της σημερινής ηλικίας του, δηλαδή ήταν περίπου ενός δισεκατομμυρίου ετών.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Ααγιούς Σαξένα του ολλανδικού Αστεροσκοπείου του Λέιντεν, που θα κάνουν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Monthly Notices» της βρετανικής Βασιλικής Αστρονομικής Εταιρείας,

https://arxiv.org/abs/1806.01191

χρησιμοποίησαν αρχικά το Γιγάντιο Ραδιοτηλεσκόπιο (GMRT) στην Ινδία για να κάνουν την ανακάλυψη και την επιβεβαίωσαν στη συνέχεια με τη βοήθεια των τηλεσκοπίων Gemini North στη Χαβάη και Large Binocular Telescope στην Αριζόνα.

Οι ραδιογαλαξίες είναι πολύ σπάνια αντικείμενα στο σύμπαν. Πρόκειται για κολοσσιαίους γαλαξίες που έχουν μια τεράστια μαύρη τρύπα στο κέντρο τους, η οποία «ρουφάει» συνεχώς αέρια και σκόνη από τον περίγυρό της, ενώ παράλληλα εκτοξεύει στο διάστημα «ριπές» υψηλής ενέργειας, που επιταχύνουν φορτισμένα σωματίδια σχεδόν στην ταχύτητα του φωτός.

Αυτoί οι «πίδακες» είναι έντονα αισθητοί από τη Γη στο μήκος κύματος των ραδιοσυχνοτήτων.

Το γεγονός ότι τέτοιοι γαλαξίες υπάρχουν στο μακρινό στο χώρο και στο χρόνο -δηλαδή στο πρώιμο- σύμπαν έχει εκπλήξει τους αστρονόμους. «Είναι εκπληκτικό πώς αυτοί οι γαλαξίες πρόλαβαν να «χτίσουν» τη μάζα τους σε τόσο σύντομη περίοδο του χρόνου» δήλωσε ο Σαξένα.

Η επόμενη γενιά ραδιοτηλεσκοπίων, μαζί με τα μελλοντικά ακόμη ισχυρότερα οπτικά και υπέρυθρα τηλεσκόπια, θα επιτρέψει στους επιστήμονες να ανιχνεύσουν ραδιογαλαξίες σε ακόμη μεγαλύτερες αποστάσεις στο χωροχρόνο.

http://www.in.gr/2018/08/07/tech/anakalyfthike-o-pio-makrinos-radiogalaksias-sto-sympan/

usa-1-1024x576.thumb.jpg.fd5433ddc883606fb75df433afe0b0c4.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Δημιουργήστε έναν λογαριασμό ή συνδεθείτε για να σχολιάσετε

Πρέπει να είσαι μέλος για να αφήσεις ένα σχόλιο

Δημιουργία λογαριασμού

Εγγραφείτε για έναν νέο λογαριασμό στην κοινότητά μας. Είναι εύκολο!.

Εγγραφή νέου λογαριασμού

Συνδεθείτε

Έχετε ήδη λογαριασμό? Συνδεθείτε εδώ.

Συνδεθείτε τώρα
×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Όροι χρήσης