Σελήνη!

Η επιφάνεια της σελήνης σε HD.

Πριν από δύο χρόνια το κινεζικό διαστημικό ρομπότ «Γιούτου» άρχισε να κυλά πάνω στην αμμώδη επιφάνεια της σελήνης. Στη διάρκεια ενός μήνα τράβηξε εκατοντάδες φωτογραφίες υψηλής ανάλυσης. Πρόσφατα η Ακαδημία Επιστημών της Κίνας δημοσίευσε μερικές από αυτές. Χάρη στη υποστήριξη της επιστημονικής εταιρείας των ΗΠΑ Planetary Society μπορεί κανείς να δει τις φωτογραφίες και στο διαδίκτυο.

Στις φωτογραφίες φαίνονται σεληνιακά πετρώματα, ίχνη τροχών στην άμμο και πανοραμικές εικόνες από την επιφάνειας της σελήνης. Η εικόνα δεν είναι τόσο γκρίζα και έρημη όσο θα περίμενε κανείς. Στο φως του ήλιου η άμμος είναι περισσότερο καφετιά παρά γκρίζα ενώ κάποια πετρώματα αστράφτουν στο φως. Στην ιστοσελίδα της Planetary Society μπορεί να βρεις κανείς και χάρτες, οι οποίοι βοηθούν να εντοπιστούν τα σημεία που ελήφθησαν οι φωτογραφίες.

Ένα νέο είδος βασάλτη

Στα τέλη του 2015 το ρομπότ προχώρησε σε μια σημαντική ανακάλυψη: ένα νέο είδος ηφαιστειακών πετρωμάτων. Αυτό το είδος βασάλτη δεν είχε εντοπιστεί σε καμία άλλη έρευνα μέχρι σήμερα. Το πέτρωμα περιέχει τα ορυκτά ιλμενίτης και ολιβίνης, η συνύπαρξη των οποίων εξέπληξε τους μελετητές.

Το σημείο προσσελήνωσης του ρομπότ είχε επιλεχθεί, ώστε να εξεταστεί μια περιοχή η οποία διαμορφώθηκε πριν από τρία δισεκατομμύρια χρόνια. Δίπλα στο σημείο βρίσκεται ένας κρατήρας ο οποίος έχει απελευθερώσει πετρώματα από το υπέδαφος. Το ρομπότ μέτρησε σε αυτά τα πετρώματα την περιεκτικότητα τιτανίου. Κι ενώ άλλες περιοχές είναι πλουσιότερες ή φτωχότερες σε τιτάνιο, το «Γιούτου» βρέθηκε σε μια περιοχή με μέση τιμή. Η ποικιλία στις ποσότητες τιτανίου στην επιφάνεια της σελήνης αποδεικνύει ότι το υπέδαφός της δεν είναι ομοιόμορφο ως προς τα υλικά του.

Το τιτάνιο προέρχεται από τον ιλμενίτη, ο οποίος λόγω της μεγάλης πυκνότητάς του θα πρέπει να βυθίστηκε στην παγωμένη επιφάνεια της σελήνης. Το ρομπότ εντόπισε στο τιτάνιο και υψηλά επίπεδα ολιβίνη, ο οποίος συνήθως αποκρυσταλλώνεται νωρίς. Κατά πάσα πιθανότητα ο βασάλτης σχηματίστηκε τη στιγμή που ξεκίνησε να βυθίζεται ο ιλμενίτης ενώ ο αποκρυσταλλωμένος ολιβίνης άρχιζε να αναδύεται.

http://physicsgg.me/2016/02/14/%ce%b7-%ce%b5%cf%80%ce%b9%cf%86%ce%ac%ce%bd%ce%b5%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%b7%cf%82-%cf%83%ce%b5%ce%bb%ce%ae%ce%bd%ce%b7%cf%82-%cf%83%ce%b5-hd/

Apollo 11: Το μυστικό γκράφιτι στο εσωτερικό της κάψουλας!

Στο εσωτερικό της κάψουλας του Apollo 11, οι αστροναύτες Νιλ Άρμστρονγκ, Μπαζ Άλντριν και Μάικλ Κόλινς είχαν «ζωγραφίσει» τις συντεταγμένες της Σελήνης και είχαν φροντίσει να μην ξεχάσουν ακριβώς πού αποθηκεύονται τα δύσοσμα απόβλητα!

Τα διαστημικά, αυτά, γκράφιτι έρχονται για πρώτη φορά στο φως. Χάρη στο Πρόγραμμα Ψηφιοποίησης Smithsonian 3D το ευρύ κοινό έχει πλέον τη δυνατότητα να ρίξει μια ματιά στο εσωτερικό του Apollo 11 και βιώσει έστω και στο ελάχιστο πως οι Άρμστρονγκ, Άλντριν και Κόλινς την… περνούσαν στο διάστημα.

Παρουσιάστηκαν από τους υπεύθυνους του Εθνικού Μουσείου Αεροδιαστημικής των ΗΠΑ την περασμένη εβδομάδα.

Οι ιδιόχειρες σημειώσεις στους τοίχους του διαστημικού σκάφους το κάνουν να δείχνει πολύ πιο ανθρώπινο. Και κάνουν πιο εύκολο για όλους να κατανοήσουν τα καθημερινά… προβλήματα ενός αστροναύτη!

http://www.pronews.gr/portal/20160216/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1/apollo-11-%CF%84%CE%BF-%CE%BC%CF%85%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CE%B3%CE%BA%CF%81%CE%AC%CF%86%CE%B9%CF%84%CE%B9-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CE%B5%CF%83%CF%89%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%BA%CE%AC%CF%88%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%B1%CF%82-%CF%86%CF%89%CF%84%CF%8C

H «μουσική» που άκουσε το πλήρωμα του Apollo 10.

Η αμερικανική διαστημική υπηρεσία NASA έδωσε σήμερα στη δημοσιότητα την ηχητική εγγραφή μιας «παράξενης μουσικής» που άκουσε το πλήρωμα του διαστημοπλοίου Apollo 10 τον Μάιο του 1969, ενώ βρισκόταν στη σκοτεινή πλευρά της Σελήνης και επομένως δεν είχε καμία επικοινωνία με τη Γη.

Οι τρεις αστροναύτες, ο κυβερνήτης Τόμας Στάφορντ, ο Τζον Γιανγκ, που ήταν πιλότος του διαστημοπλοίου και ο πιλότος του σεληνιακού σκάφους Γιουτζίν Σέρναν, πραγματοποιούσαν τη δοκιμαστική πτήση πριν από την πρώτη προσελήνωση, στις 21 Ιουλίου 1969, όταν ο Νιλ Άρμστρονγκ έγινε ο πρώτος άνθρωπος που πάτησε στο φεγγάρι.

Οι «συριγμοί» αυτοί παρουσιάστηκαν το βράδυ της Κυριακής στο καλωδιακό κανάλι Discovery, στο πλαίσιο μιας σειράς εκπομπών που τιτλοφορείται «Τα ανεξήγητα αρχεία της NASA». Η συνολική διάρκεια των ήχων αυτών άγγιξε τη μία ώρα. Ηχογραφήθηκαν και μεταδόθηκαν στο κέντρο ελέγχου, στο Χιούστον του Τέξας, όπου καταγράφηκαν και αρχειοθετήθηκαν. Η ηχογράφηση επανήλθε στην επικαιρότητα το 2008 αλλά μόλις τώρα μπόρεσε το ευρύ κοινό να την ακούσει.

«Το ακούτε αυτό; Αυτό το σφύριγμα…;» ακούγεται να λέει ο Γιουτζίν Σέρναν. «Είναι πραγματικά μια παράξενη μουσική», συνεχίζει ο αστροναύτης ενώ το διαστημόπλοιο βρίσκεται στη αθέατη πλευρά της Σελήνης, σε ύψος 1.500 μέτρων και έχει χάσει κάθε επαφή με τη Γη.

Οι τρεις αστροναύτες έκριναν τόσο παράξενο το φαινόμενο που μάλιστα συζήτησαν μεταξύ τους αν θα έπρεπε ή όχι να το αναφέρουν στους ανωτέρους τους στο κέντρο ελέγχου καθώς φοβήθηκαν ότι δεν θα τους έπαιρναν στα σοβαρά. Κάτι τέτοιο θα υπονόμευε τις πιθανότητές τους να μετάσχουν σε επόμενες πτήσεις, σύμφωνα με την εκπομπή του Discovery.

http://physicsgg.me/2016/02/22/h-%ce%bc%ce%bf%cf%85%cf%83%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%cf%80%ce%bf%cf%85-%ce%ac%ce%ba%ce%bf%cf%85%cf%83%ce%b5-%cf%84%ce%bf-%cf%80%ce%bb%ce%ae%cf%81%cf%89%ce%bc%ce%b1-%cf%84%ce%bf%cf%85-apollo-10/

Η ΝΑΣΑ θα επιστρέψει στο Φεγγάρι μόνο όταν κόψει τις αποστολές στον ISS.

Ενώ ο πρώην επικεφαλής της NASA Mike Griffin, δήλωσε ότι η κυβέρνηση Ομπάμα εγκατέλειψε το γραφείο "χωρίς όνειρο, χωρίς όραμα, χωρίς σχέδιο, χωρίς προϋπολογισμό, και χωρίς τύψεις» για το διάστημα, δεν έχει φιλόδοξα σχέδια για το μέλλον, ο ειδικός διαστημική πολιτικής John Logsdon είπε στο ραδιόφωνο του Σπούτνικ.

Σύμφωνα με Logsdon, ο πρώην επικεφαλής του Ινστιτούτου Διαστημικής Πολιτικής, το μέλλον της διαστημικής πολιτικής της NASA θα αποφασιστεί από τον επόμενο Πρόεδρο των ΗΠΑ. Το κύριο ζήτημα θα είναι αν θα επιστρέψει πρώτα στη Σελήνη, ή αν αμέσως αρχίσει η βαθιά εξερεύνηση του διαστήματος με μια επανδρωμένη αποστολή στον Άρη.

"Μόνο αφού τελειώσει η υποστήριξη της κυβέρνησης για τον [Διεθνή] διαστημικό σταθμό, θα υπάρξει ένας επαρκής προϋπολογισμός για ένα ισχυρό πρόγραμμα εξερεύνησης," είπε ο Logsdon στο ραδιόφωνο του Σπούτνικ.

Σημείωσε ότι δεν θα είναι πριν το 2030 όταν ο οργανισμός θα είναι σε θέση να στείλει επανδρωμένη αποστολή στον Άρη. Η απόρριψη της σημερινής διοίκησης στην ιδέα της επιστροφής στο φεγγάρι απορρίφθηκε πριν από μια αποστολή στον Άρη, και αυτό ήταν ένα λάθος, σύμφωνα με Logsdon.

Ωστόσο, δεν υπάρχουν αρκετά χρήματα για να τρέξει τόσο ο διεθνής διαστημικός σταθμός όσο και το πρόγραμμα Mars, το οποίο είναι σημαντικό στην επιλογή για μια πορεία μπροστά εξελικτική πορεία. Η NASA και γενικά η κοινότητας από την πλευρά τους ελπίζουν ότι θα υπάρξει σταθερότητα με το νέο επικεφαλής της διαστημικής υπηρεσίας.

http://www.prisonplanet.gr/διάστημα/110030-η-νασα-θα-επιστρέψει-στο-φεγγάρι-μόνο-όταν-κόψει-τις-αποστολές-στον-iss

ESA Euronews: Διαστημική βάση στη Σελήνη - Το νέο εγχείρημα του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος.

Ο επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (European Space Agency, ESA), ανακοίνωσε το σχέδιο για την κατασκευή μίας μόνιμης βάσης στο φεγγάρι.

Πρόκειται για ένα συναρπαστικό έργο. Για το λόγο αυτό ταξιδέψαμε στην Κολονία και στο Ευρωπαϊκό Κέντρο Αστροναυτών προκειμένου να συναντήσουμε τους ανθρώπους που θα κάνουν πράξη αυτό το όνειρο.

Η Σελήνη βρίσκεται στο επίκεντρο νέων φιλόδοξων σχεδίων, όπως μας εξηγεί ο Γιαν Γουόρνερ, γενικός διευθυντής του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος.

Η ανθρωπότητα ποτέ δεν είχε μία μόνιμη σεληνιακή παρουσία. Η εποχή του Απόλλο απέδειξε ότι με τη σωστή βάση όλα είναι εφικτά.

Η ιδέα είναι η σεληνιακή βάση να είναι κομμάτι του Διεθνούς Διαστημικού σταθμού ως μέρος ενός παγκόσμιου σχεδίου.

Για την ώρα η ιδέα θέλει επεξεργασία δεν λείπει όμως ο ενθουσιασμός.

Στις αρχές του μήνα το Ευρωπαϊκό Κέντρο Αστροναυτών, στην Κολονία φιλοξένησε μία ημερίδα για το πως μπορεί αυτό το σχέδιο να έχει εφαρμογή.

http://www.esa.int/spaceinvideos/Videos/2016/02/ESA_Euronews_Moon_Village

http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/ESA_Euronews_Diastemikhe_vhase_ste_Selhene_-_To_nheo_egchehirema_toy_Eyropaikohu_Organismohu_Diasthematos

Τέλη του 2021 θα ξεκινήσει η επιχείρηση μεταφοράς ενός αστεροειδούς στη Σελήνη.

Να μεταθέσει κατά ένα έτος αργότερα την αποστολή Asteroid Redirect Mission (ARM) αποφάσισε η NASA, ώστε να υπάρξει περισσότερος χρόνος για τη μελέτη των τεχνολογιών που θα απαιτηθούν.

Έτσι, τον Δεκέμβριο του 2021 αναμένεται να απογειωθεί το ρομποτικό σκάφος που θα εγκαταστήσει σε σταθερή τροχιά γύρω από τη Σελήνη έναν αστεροειδή, τον οποίο στη συνέχεια θα επισκεφθούν αστροναύτες.

Σε συνάντηση της αρμόδιας επιτροπής της NASA, η επικεφαλής της αποστολής Μισέλ Γκέιτς δήλωσε πως θα μετατεθεί επίσης μία χρονιά αργότερα και το επανδρωμένο σκέλος της ARM, δηλαδή το «ταξίδι» των αστροναυτών που θα μελετήσουν επιτόπου τον διαστημικό βράχο.

«Στόχος μας είναι να γίνει ακόμη πιο ενδελεχής μελέτη της σχεδίασης του σκάφους», δήλωσε η Γκέιτς. Σύμφωνα με την ίδια, ο επιπλέον χρόνος θα αξιοποιηθεί και σε άλλες προπαρασκευαστικές διαδικασίες.

Επομένως, με βάση το νέο χρονοδιάγραμμα, η αποστολή των αστροναυτών θα πραγματοποιηθεί τον Δεκέμβριο του 2026. Την ίδια στιγμή, ωστόσο, δεν πρόκειται να επηρεασθεί το κόστος της ARM. Σύμφωνα με την Γκέιτς, για τη ρομποτική φάση, θα χρειασθούν 1,25 δισεκατομμύρια δολάρια, χωρίς να υπολογισθεί το κόστος εκτόξευσης και παρακολούθησης της λειτουργίας του ρομπότ στο διάστημα.

Η NASA έχει ήδη ξεκινήσει να εξετάζει αρκετά τμήματα του ρομποτικού σκάφος, σε πολλές περιπτώσεις σε συνεργασία με βιομηχανίες που ειδικεύονται στην αεροδιαστημική. Τον Ιανουάριο, η υπηρεσία διαστήματος υπέγραψε συμβόλαια με τις Boeing Phantom Works, Lockheed Martin Space Systems, Orbital ATK και Space Systems Loral, με σκοπό την εκπόνηση μελετών για υποσυστήματα του διαστημοπλοίου.

Επίσης, η αμερικανική υπηρεσία έχει ήδη δρομολογήσει τις διαδικασίες για να επιλέξει ανάδοχο στον διαγωνισμό που έχει προκηρύξει με αντικείμενο το σύστημα ηλεκτρικής προώθησης του ρομποτικού σκάφους, με τη βοήθεια του οποίου το ρομπότ θα φτάσει στον αστεροειδή και θα τον μεταφέρει σε σταθερή τροχιά γύρω από τη Σελήνη.

Σύμφωνα με την Γκέιτς, αυτή τη στιγμή μελετώνται οι προτάσεις που έχουν κατατεθεί, ώστε μέσα στους επόμενους μήνες να ανακοινωθεί η ανάδοχος εταιρεία.

Δεν είναι η πρώτη φορά που η NASA αναδιαμορφώνει το χρονοδιάγραμμα της ARM, τοποθετώντας αργότερα την εκτόξευση είτε του ρομπότ είτε της επανδρωμένης αποστολής. Το 2014, όταν η υπηρεσία ανακοίνωσε για πρώτη φορά το σχέδιό της για τη μεταφορά ενός αστεροειδούς στη Σελήνη, είχε υποστηρίξει πως η ρομποτική αποστολή θα ξεκινούσε μόλις το 2017.

Επομένως, μέχρι το 2021 ο διαστημικός βράχος θα βρισκόταν ήδη σε τροχιά γύρω από το φεγγάρι, ώστε η πρώτη ομάδα αστροναυτών που θα τον επισκεπτόταν να αναχωρούσε από τη Γη το 2021.

http://www.naftemporiki.gr/story/1076624/teli-tou-2021-tha-ksekinisei-i-epixeirisi-metaforas-enos-asteroeidous-sti-selini

H ESA παρουσίασε το χωριό που θα φτιάξει στη Σελήνη.

Εδώ και καιρό ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος (ESA) είχε διατυπώσει την πρόθεση να δημιουργήσει κάποιες εγκαταστάσεις διαβίωσης ανθρώπων στη Σελήνη. Στην πορεία οι επιτελείς της ESA ανέπτυξαν ένα πιο φιλόδοξο σχέδιο για την δημιουργία όχι απλά μιας μικρής βάσης αστροναυτών αλλά για την κατασκευή του «Χωριού της Σελήνης» όπως το ονόμασαν.

Ο Γιόχαν Ντίτριχ Βέρνερ, επικεφαλής της ESA ανακοίνωσε την Τρίτη ότι στόχος της υπηρεσίας είναι το σεληνιακό χωριό να είναι έτοιμο να κατοικηθεί μέχρι το 2030.

Οπως ανέφερε το χωριό θα λειτουργεί και ως τόπος επιστημονικής έρευνας και ως τόπος ανάπτυξης επιχειρηματικών δραστηριοτήτων (π.χ ορυχείων) αλλά και ως τουριστικός προορισμός. Σε πρώτη φάση το χωριό θα αποτελείται από φουσκωτές κατοικίες αλλά σε δεύτερο στάδιο θα κατασκευαστούν μικρά οικήματα μέσω τεχνολογίας τρισδιάστατης εκτύπωσης με υλικά από το έδαφος της Σελήνης. Η ESA έδωσε στη δημοσιότητα και ένα βίντεο για το σεληνιακό χωριό που οραματίζεται.

Οι επιτελείς της ESA έχουν μελετήσει πιθανά σημεία για την κατασκευή του χωριού και έχουν καταλήξει ότι ιδανικότερο είναι το λεκανοπέδιο Aitken στον Νότιο Πόλο της Σελήνης που έχει διάμετρο περίπου 2,5 χιλιάδες χλμ και μεγάλα υψώματα κάποια εκ των οποίων εκτείνονται πολλά χλμ πάνω από το δάπεδο του. Αυτά τα υψώματα τα λούζει μόνιμα το ηλιακό φως άρα αποτελούν ιδανικό τόπο δημιουργίας αποικιών που θα χρησιμοποιούν την άφθονη ηλιακή ενέργεια για να λειτουργούν.

Ομως κάποιοι ειδικοί υποστηρίζουν ότι εγκαταστάσεις κατοικίας ανθρώπων στη Σελήνη είναι προτιμότερο να γίνουν σε περιοχές των πόλων τις οποίες δεν βλέπει ποτέ το ηλιακό φως. Αυτό γιατί σε εκείνες τις περιοχές υπάρχουν αποθέματα νερού σε παγωμένη μορφή. Ετσι οι κάτοικοι αφενός θα επεξεργάζονται το παγωμένο νερό ώστε να γίνει πόσιμο και αφετέρου θα απομονώνουν το οξυγόνο και το υδρογόνο από αυτό για να συντηρούν ατμοσφαιρικά και ενεργειακά τις εγκαταστάσεις.

Η ESA ανακοίνωσε πριν από λίγο καιρό ότι θα συνεργαστεί με τη φημισμένη αρχιτεκτονική εταιρεία Foster&Partners για την κατασκευή μικρών οικημάτων στη Σελήνη. Οπως υποστηρίζουν τα στελέχη της ESA η πρόοδος στην τεχνολογία της τρισδιάστατης εκτύπωσης (3D printing) θα επιτρέψει τη δημιουργία μικρών οικημάτων που θα είναι φτιαγμένα από το υλικά του εδάφους του φυσικού μας δορυφόρου. Τα πρώτα σχέδια που έδωσε στη δημοσιότητα η αρχιτεκτονική εταιρεία κάνουν λόγο για οικήματα στα οποία θα υπάρχει δυνατότητα παραμονής 4 ατόμων.

Οι σεληνιακές κατοικίες-βάσεις θα κατασκευάζονται από αυτόνομα ρομπότ, θα έχουν σχήμα θόλου και θα προστατεύουν πλήρως τους ανθρώπους από τις τοπικές κλιματικές συνθήκες, τη βλαβερή κοσμική ακτινοβολία αλλά και την πτώση μετεωριτών. Το 90% των οικημάτων θα κατασκευάζεται από σεληνιακά υλικά. Τα υλικά αυτά θα γίνονται πρώτα ένας πολτός ο οποίος στη συνέχεια θα αποτελεί το περιεχόμενο του μηχανήματος που μέσω ψεκασμού θα εκτυπώνει στερεά δομικά υλικά τα οποία και θα χρησιμοποιούνται στη κατασκευή του οικήματος.

http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=786784

Η μετατόπιση του άξονα της Σελήνης.

Η αιτία για την κλίση του άξονα και την μετατόπιση των πόλων πιστεύεται ότι είναι η αρχαία γεωλογική και ηφαιστειακή δραστηριότητα κάτω από τη μεγαλύτερη σεληνιακή θάλασσα, τον «Ωκεανό των Καταιγίδων», που βρίσκεται στη φωτεινή πλευρά του δορυφόρου μας (και όπου σχηματίζεται η ψευδαίσθηση ενός ανθρώπινου προσώπου). Η μετακίνηση των έξι μοιρών ή περίπου 200 χιλιομέτρων δεν έγινε απότομα, αλλά αργά, σε διάστημα περίπου ενός δισεκατομμυρίου ετών.

Η υπόγεια ηφαιστειακή δραστηριότητα έλιωσε ένα τμήμα του μανδύα της Σελήνης (του στρώματος κάτω από τον φλοιό), ωθώντας το στην επιφάνεια, όπου σχημάτισε τις σημερινές τεράστιες εκτάσεις βασαλτικής λάβας. Παράλληλα, εκτός από το να αλλάξει το «πρόσωπο» του φεγγαριού, αυτή η σημαντική μετατόπιση μάζας προκάλεσε και τη σταδιακή μετατόπιση του σεληνιακού άξονα.

«Η ίδια αιτία που δημιούργησε τη σκούρα λάβα, η οποία σχημάτισε το «πρόσωπο του ανθρώπου» στο φεγγάρι, ευθύνεται επίσης για την μετατόπιση του άξονα – και έχει καταγραφεί στους πολικούς πάγους της Σελήνης» δήλωσε ο Ζίγκλερ.

Σύμφωνα με τη νέα μελέτη, αυτό εξηγεί, επίσης, γιατί κάποτε οι πόλοι του φεγγαριού είχαν πολύ περισσότερους πάγους από ό,τι σήμερα. Λόγω της μετατόπισης των πόλων, ένα μεγάλο μέρος των πάγων έπαψαν να είναι κρυμμένοι από τον ήλιο και έλιωσαν.

Προηγούμενες μελέτες πάντως είχαν εκτιμήσει ότι ο άξονας της Σελήνης μπορεί να είχε «γείρει» πολύ περισσότερο, έως και 35 μοίρες σε σχέση με την αρχική θέση του. Συνεπώς το ζήτημα παραμένει μάλλον ανοιχτό, μέχρι να συλλεχθούν περισσότερα στοιχεία.

Μέχρι στιγμής, τα μόνα άλλα σώματα στο ηλιακό σύστημά μας που πιστεύεται ότι έχουν γνωρίσει στο παρελθόν παρόμοια μετακίνηση του άξονα περιστροφής και των πόλων τους, είναι η Γη, ο ‘Αρης, ο δορυφόρος Εγκέλαδος του Κρόνου και ο δορυφόρος Ευρώπη του Δία.

http://physicsgg.me/2016/03/24/%ce%b7-%ce%bc%ce%b5%cf%84%ce%b1%cf%84%cf%8c%cf%80%ce%b9%cf%83%ce%b7-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%ac%ce%be%ce%bf%ce%bd%ce%b1-%cf%84%ce%b7%cf%82-%cf%83%ce%b5%ce%bb%ce%ae%ce%bd%ce%b7%cf%82/

Το μεγάλο «παράπονο» του Μπαζ Άλντριν.

Στις ΗΠΑ, ο Μπαζ Άλντριν είναι ένας ζωντανός θρύλος. Ένας πατριώτης που ενσαρκώνει το αμερικανικό όνειρο και χάρισε στις ΗΠΑ μια μεγάλη πρωτιά. Ο αστροναύτης του Apollo 11 περπάτησε στη σελήνη μαζί με τον Νιλ Άρμστρονγκ και το επίτευγμά του γράφτηκε με «χρυσά γράμματα» στη διαστημική ιστορία των ΗΠΑ.

Ήταν, είναι και θα είναι πάντα ο δεύτερος άνθρωπος που περπάτησε στο φεγγάρι. Και αυτό είναι και το μεγάλο του «παράπονο»! Σε συνέντευξή του, ο 86χρονος πλέον αστροναύτης εξήγησε γιατί τον ενοχλεί τόσο πολύ που για ολόκληρη τη ζωή του ήταν ένα βήμα πίσω από τον Άρμστρονγκ.

«Στην αρχή δεν με ενοχλούσε. Ως ανώτερος της αποστολής, ο Νιλ έπρεπε να είναι ο πρώτος άνθρωπος που θα πατούσε στη σελήνη. Μετά από χρόνια και χρόνια που με συστήνουν ως ο δεύτερος άνθρωπος που περπάτησε στη σελήνη είναι, όμως, ενοχλητικό. Πρέπει δηλαδή να εξηγήσω ότι κάναμε την ίδια εκπαίδευση, προσεληνωθήκαμε την ίδια ώρα και βοηθήσαμε όλοι στην αποστολή;» είπε γελώντας σε συνέντευξή του στο National Geographic.

http://www.ethnos.gr/diethni/arthro/to_megalo_parapono_tou_mpaz_alntrin-64363593/

To 2036 οι πρώτοι Κινέζοι αστροναύτες στη Σελήνη.

Στόχος της Κίνας είναι οι πρώτες επανδρωμένες αποστολές της στη Σελήνη να πραγματοποιηθούν το 2036, σύμφωνα με υψηλό αξιωματούχο της διαστημικής υπηρεσίας της χώρας.

Δεκαοκτώ χρόνια νωρίτερα, και πιο συγκεκριμένα το 2018, ένα κινεζικό ρομποτικό διαστημόπλοιο θα προσεδαφισθεί στη σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού.

Το 2003, η Κίνα έγινε η τρίτη χώρα που έστειλε αστροναύτες στο διάστημα, μετά τη Σοβιετική Ένωση και τις ΗΠΑ. Έχοντας ως απώτερο στόχο την «κατάκτηση» της Σελήνης, το 2013 προσεδάφισε στον δορυφόρο της Γης το τροχοφόρο ρομπότ «Γιούτου».

Πλέον η χώρα «πρέπει να εξελίξει τις δυνατότητές της ώστε μέσα στα επόμενα 15-20 χρόνια να κάνει πραγματικότητα τα σχέδιά της για την εξερεύνηση της Σελήνης», όπως αναφέρει η ιστοσελίδα του Κινεζικού Επανδρωμένου Διαστημικού Προγράμματος, παραθέτοντας δηλώσεις του Τσανγκ Γουλίν, αντιστράτηγου και υποδιοικητή του Προγράμματος.

Σύμφωνα με την εφημερίδα China Daily, με τις δηλώσεις του αξιωματούχου για πρώτη φορά επιβεβαιώνονται επίσημα τα σχέδια για την αποστολή αστροναυτών στο φεγγάρι.

Ένας στόχος που, όπως δηλώνουν ειδικοί στην εφημερίδα, για να γίνει πραγματικότητα θα πρέπει πρώτα να κατασκευασθούν πύραυλοι που θα μπορούν να μεταφέρουν φορτία έως 100 τόνων μέχρι τη χαμηλή γήινη τροχιά.

Σύμφωνα με τους ίδιους ειδικούς, η Κίνα θα χρειασθεί επίσης να αναπτύξει αρκετές ακόμη εξελιγμένες τεχνολογίες και εξοπλισμό, όπως για παράδειγμα νέες στολές για τους αστροναύτες.

Το διαστημικό πρόγραμμα αποτελεί βασική προτεραιότητα για το Πεκίνο, με τον πρόεδρο Σι Τσινπίνγκ να έχει κατά καιρούς δηλώσει πως η χώρα θέλει να γίνει διαστημική υπερδύναμη.

Σύμφωνα με τοπικά ΜΜΕ, ο ετήσιος προϋπολογισμός του προγράμματος αγγίζει τα 2 δισεκατομμύρια δολάρια.

Οι βλέψεις της Κίνας δεν περιορίζονται στη Σελήνη, αφού στόχος της είναι μέχρι το 2022 να έχει ολοκληρώσει έναν σταθμό σε τροχιά γύρω από τη Γη, ο οποίος θα της επιτρέψει να έχει μόνιμη παρουσία στο διάστημα.

Μάλιστα, τον περασμένο μήνα ανακοίνωσε πως η βασική μονάδα του σταθμού θα εκτοξευθεί σε περίπου δύο χρόνια από σήμερα.

Επιπλέον, το 2020 προγραμματίζει την εκτόξευση ενός μη επανδρωμένου διαστημοπλοίου με προορισμό τον Άρη.

Το σκάφος αναμένεται να φτάσει στον στόχο του μέσα στην επόμενη χρονιά, στέλνοντας στη συνέχεια ένα ρομπότ να προσεδαφιστεί στον Κόκκινο Πλανήτη.

Σκοπός της αποστολής θα είναι να μελετηθεί το έδαφος και η ατμόσφαιρα του Άρη, αναζητώντας μεταξύ άλλων ίχνη νερού.

http://www.naftemporiki.gr/story/1100202/to-2036-oi-protoi-kinezoi-astronautes-sti-selini

Το νερό στη Σελήνη προέρχεται κυρίως από αστεροειδείς.

Το περισσότερο νερό που υπάρχει στο εσωτερικό του φεγγαριού, μεταφέρθηκε από αστεροειδείς που «βομβάρδισαν» τη Σελήνη πριν από 4,3 έως 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια, σύμφωνα με μια νέα διεθνή επιστημονική έρευνα.

Οι ερευνητές από τη Βρετανία, τις ΗΠΑ και τη Γαλλία, με επικεφαλής την Τζέσικα Μπαρνς του βρετανικού Ανοικτού Πανεπιστημίου, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Nature Communications» [An asteroidal origin for water in the Moon],

http://www.nature.com/ncomms/2016/160531/ncomms11684/full/ncomms11684.html

κατέληξαν στο συμπέρασμά τους μέσα από ένα συνδυασμό χημικής ανάλυσης σεληνιακών γεωλογικών δειγμάτων και ανάπτυξης μοντέλων σε υπολογιστές.

Όταν οι αποστολές «Απόλλων» της NASA έφθασαν στη Σελήνη, η αρχική εντύπωση ήταν ότι δεν υπήρχε «ούτε σταγόνα νερού». Όμως σταδιακά αυτή η εκτίμηση έχει αλλάξει. Η εκτίμηση της νέας μελέτης είναι ότι το νερό διοχετεύθηκε «εξ ουρανού» στον δορυφόρο της Γης στη διάρκεια μιας περιόδου 10 έως 200 εκατομμυρίων ετών και ενώ ακόμη στο φεγγάρι υπήρχε ένας ωκεανός λιωμένου μάγματος.

Η Σελήνη πιστεύεται ότι δημιουργήθηκε από την πρόσκρουση ενός μεγάλου ουράνιου σώματος στη Γη πριν από περίπου 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια.

Η προσθήκη του νερού σε αυτό το μάγμα έγινε κυρίως από αστεροειδείς (πάνω από 80% του συνολικού νερού) και πολύ λιγότερο από κομήτες (κάτω από 20%), σύμφωνα με τις νέες εκτιμήσεις. Το νερό που περιείχαν αυτά τα σώματα, εισχώρησαν στο λιωμένα μάγμα και μετά στο εσωτερικό του φεγγαριού.

Οι επιστήμονες δεν αποκλείουν ότι ένα μικρό ποσοστό του σεληνιακού νερού μπορεί να έχει και γήινη προέλευση, ως απομεινάρι από τη δημιουργία του φεγγαριού μετά την κατακλυσμική πρόσκρουση ενός σώματος πάνω στη Γη.

http://physicsgg.me/2016/05/31/%cf%84%ce%bf-%ce%bd%ce%b5%cf%81%cf%8c-%cf%83%cf%84%ce%b7-%cf%83%ce%b5%ce%bb%ce%ae%ce%bd%ce%b7-%cf%80%cf%81%ce%bf%ce%ad%cf%81%cf%87%ce%b5%cf%84%ce%b1%ce%b9-%ce%ba%cf%85%cf%81%ce%af%cf%89%cf%82-%ce%b1/

Οι ΗΠΑ έτοιμες για ιστορική έγκριση της πρώτης ιδιωτικής αποστολής στο φεγγάρι.

Για πρώτη φορά στην ιστορία της διαστημικής εξερεύνησης, η αμερικανική κυβέρνηση είναι έτοιμη να δώσει έγκριση για την πρώτη ιδιωτική αποστολή πέρα από την τροχιά της Γης, αναφέρει η Wall Street Journal. To σχέδιο της εταιρείας Moon Express να προσεδαφιστεί στο φεγγάρι θα δημιουργήσει το νομικό και διπλωματικό προηγούμενο για την ανάπτυξη μιας νέας αγοράς, εκτιμούν αναλυτές.

Η εξέλιξη έρχεται λίγους μήνες αφότου το Κογκρέσο ψήφισε το νομοσχέδιο Space Act για την ιδιωτική πρωτοβουλία στο Διάστημα, το οποίο μεταξύ άλλων δίνει σε ιδιωτικές εταιρείες δικαιώματα εκμετάλλευσης των φυσικών πόρων που εξορύσσονται από αστεροειδείς.

Η προοπτική της εξορυκτικής δραστηριότητας στο Διάστημα προσελκύει τα τελευταία χρόνια το ενδιαφέρον επιχειρηματιών και χωρών όπως το μικρό Λουξεμβούργο, το οποίο σκοπεύει να δημιουργήσει το κατάλληλο νομικό πλαίσιο και συνεργάζεται με αμερικανική εταιρεία για διαστημικές μπίζνες.

Ανώνυμες πηγές αναφέρουν τώρα στη Wall Street Journal ότι η περίπτωση της Moon Express θα καθορίσει τον τρόπο με τον οποίο η Ουάσινγκτον θα εξασφαλίσει ότι οι ιδιωτικές εμπορικές δραστηριότητες στο Διάστημα συμμορφώνονται με τις διεθνείς συνθήκες.

Οι συνθήκες αυτές προβλέπουν μεταξύ άλλων ότι οι κυβερνήσεις είναι υποχρεωμένες να επιβλέπουν τις εμπορικές δραστηριότητες στο Διάστημα και να αποτρέπουν μεταξύ άλλων τη ρύπανση των ουράνιων σωμάτων.

Η επίσημη άδεια αναμένεται τις επόμενες εβδομάδες με τη μεσολάβηση του γραφείου Επιστήμης του Λευκού Οίκου και της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Αεροπορίας, η οποία επιβλέπει τις εκτοξεύσεις αμερικανικών πυραύλων και τα σχέδια των φορτίων.

Πάντως η άδεια για την ίδια την εκτόξευση απέχει ακόμα μήνες, και η Moon Express θα πρέπει πρώτα να λύσει μια σειρά από σημαντικά τεχνικά ζητήματα, συμπεριλαμβανομένου του γεγονότος ότι ο πύραυλος που σκοπεύει να χρησιμοποιήσει δεν έχει πετάξει μέχρι σήμερα.

Η ελάχιστα γνωστή Moon Express είναι μία από τις εταιρείες που συμμετέχουν στο διαγωνισμό Google Lunar X Prize, ο οποίος προσφέρει 20 εκατομμύρια δολάρια για το πρώτο σκάφος που θα προσεδαφιστεί στη Σελήνη, θα κινηθεί στην επιφάνειά της και θα μεταδώσει εικόνες και βίντεο.

Η μικρή σεληνάκατος της εταιρείας, βάρους περίπου δέκα κιλών, θα μεταφέρει μόνο επιστημονικά όργανα. Προγραμματίζεται να εκτοξευτεί το 2017 από τη Νέα Ζηλανδία με πύραυλο Electron της εταιρείας Rocket Lab.

Στην επόμενη φάση η εταιρεία σχεδιάζει εμπορικές δραστηριότητες στην επιφάνεια της Σελήνης.

H διαδικασία που θα ακολουθηθεί από την κυβέρνηση θα εφαρμοστεί και στην περίπτωση της Space X, η οποία σχεδιάζει μια μη επανδρωμένη αποστολή στον Άρη το 2018.

Η εταιρεία έχει επίσης συμβόλαιο με τη NASA για τον ανεφοδιασμό του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού -ιδιωτικές εταιρείες εκτοξεύουν εδώ και χρόνια δορυφόρους και άλλα φορτία σε γήινη τροχιά.

Σχολιάζοντας το ρεπορτάζ της Wall Street Journal, εκπρόσωπος της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Αεροπορίας FAA δήλωσε πως η υπηρεσία εργάζεται σε έναν μηχανισμό που «επιτρέπει τις αναδυόμενες εμπορικές δραστηριότητες στο διάστημα», όπως η περίπτωση της Moon Express. Αρνήθηκε πάντως να δώσει λεπτομέρειες μέχρι να ολοκληρωθεί αυτή η διαδικασία.

http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500082344

NASA: «Σε 50 χρόνια, μπορούμε να έχουμε θέσει τα θεμέλια της πρώτης εξωγήινης πόλης στη Σελήνη»

Συνέντευξη του πλανητικού επιστήμονα και συνεργάτη της NASA Πολ Σπούντις

Σε 50 χρόνια, μπορούμε να έχουμε κάνει σημαντική πρόοδο για τη δημιουργία της πρώτης «εξωγήινης» πόλης της ανθρωπότητας στη Σελήνη. Το όραμά του αυτό παρουσιάζει, σε συνέντευξή του στο Αθηναϊκό και Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων (ΑΠΕ-ΜΠΕ), ο πλανητικός επιστήμονας και συνεργάτης της NASA Πολ Σπούντις (Paul Spudis), ο οποίος είναι ένας από τους γνωστότερους υπέρμαχους της επιστροφής της ανθρωπότητας στη Σελήνη και της δημιουργίας μόνιμης βάσης εκεί.

Τις απόψεις του παρουσιάζει εκτενώς στο νέο βιβλίο του, που κυκλοφόρησε πρόσφατα με τίτλο «Η αξία της Σελήνης: Πώς να εξερευνήσουμε, να ζήσουμε και να ευημερήσουμε στο Διάστημα χρησιμοποιώντας τους πόρους της Σελήνης» (εκδόσεις Smithsonian Books, 2016).

Στη συνέντευξή του, ο Σπούντις τονίζει ότι η Σελήνη πρέπει να αποκτήσει προτεραιότητα έναντι του 'Αρη και να αποτελέσει το πολύτιμο "σκαλοπάτι" για όλα τα πιο μακρινά διαστημικά ταξίδια. Υποστηρίζει πως είναι αναγκαίο να υπάρξει μόνιμη πλέον ανθρώπινη παρουσία στο φεγγάρι, διαρκής επιτόπια εξορυκτική και μεταποιητική δραστηριότητα, παραγωγή καυσίμων για διαστημόπλοια (με βάση το νερό του φεγγαριού!), καθώς επίσης συνεχή εμπορικά και άλλα ταξίδια ρουτίνας στον υποσελήνιο χώρο μεταξύ Γης-Σελήνης.

Εκτιμά ότι στην αξιοποίηση της Σελήνης θα παίξει καθοριστικό ρόλο ο ιδιωτικός τομέας, υπό κρατική όμως εποπτεία. Θεωρεί πιθανότερο ότι καμία χώρα μόνη της δεν θα προχωρήσει σε ένα τέτοιο εγχείρημα, αλλά θα υπάρξει διεθνής συνεργασία (αν και αφήνει ένα ερωτηματικό για τις προθέσεις της Κίνας), ενώ δεν αποκλείει ότι δυστυχώς στο μέλλον ένας πόλεμος στη Γη μπορεί να επεκταθεί στο διάστημα και να εμπλέξει τη Σελήνη. Ο λιθουανικής καταγωγής Πολ Σπούντις γεννήθηκε το 1952, σπούδασε Γεωλογία στο Πανεπιστήμιο της Αριζόνα και, αφού εργάσθηκε στη Γεωλογική Υπηρεσία των ΗΠΑ, υπήρξε για χρόνια βασικός ερευνητής της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA). Είναι ένας από τους σημαντικότερους ειδικούς στην πλανητική γεωλογία, με έμφαση στη Σελήνη, έχοντας παίξει καθοριστικό ρόλο σε διάφορες ρομποτικές αποστολές, μεταξύ άλλων του σεληνιακού δορυφόρου Lunar Reconnaissance Orbiter (LRO).

Έχει συμμετάσχει σε κυβερνητικές επιτροπές για τη διαμόρφωση της αμερικανικής πολιτικής στο διάστημα και έχει κατ' επανάληψη καταθέσει ενώπιον της αρμόδιας επιτροπής της Κογκρέσου. Είναι συγγραφέας πολλών βιβλίων για τη Σελήνη, ενώ προς τιμή του ένας αστεροειδής, ο 7560 Σπούντις, έχει πάρει το όνομά του.

Σήμερα είναι ανώτερος ερευνητής στο Ινστιτούτο Σεληνιακής και Πλανητικής Επιστήμης του Χιούστον, το οποίο βοηθά τη NASA στις αποστολές της. Είναι επίσης επικεφαλής επιστήμων της Moon Express, της πρώτης ιδιωτικής εταιρείας, η οποία, σύμφωνα με πρόσφατο δημοσίευμα της «Γουόλ Στριτ Τζέρναλ», έχει ζητήσει επισήμως έγκριση από την κυβέρνηση των ΗΠΑ για να προσεληνώσει ιδιωτικό σκάφος στο φεγγάρι εντός του 2017, ανοίγοντας έτσι το δρόμο για την «ιδιωτικοποίηση» της Σελήνης. Μέχρι τώρα καμία εταιρεία δεν έχει ταξιδέψει πέρα από την τροχιά της Γης και τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό.

Ακολουθεί η συνέντευξη:

ΕΡ: Συνεχίζει το φεγγάρι να διεγείρει τη ρομαντική φαντασία ή σήμερα πια οι άνθρωποι έχουν μια πιο προσγειωμένη και υλιστική προσέγγιση αξιοποίησής του;

ΑΠ: Υπάρχει ανανεωμένο ενδιαφέρον για τη Σελήνη για μια ποικιλία λόγων. Προσωπικά, υποστηρίζω την επιστροφή στη Σελήνη για να χρησιμοποιήσουμε τους υλικούς και ενεργειακούς πόρους της, προκειμένου να δημιουργήσουμε νέες δυνατότητες για τις διαστημικές πτήσεις. Για παράδειγμα, το νερό που υπάρχει σε μορφή πάγου στους πόλους της, μπορεί να συλλεχθεί και να επεξεργασθεί, προκειμένου να αποκτήσει τέτοια μορφή -πόσιμο νερό, δημιουργία οξυγόνου κ.α.- ώστε να υποστηρίξει την ανθρώπινη ζωή.

Μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί για να προστατεύσει τους ανθρώπους και τον εξοπλισμό τους από τις κοσμικές ακτίνες και, το πιο σημαντικό, είναι δυνατό να μετατραπεί σε πυραυλικά καύσιμα: υγρό οξυγόνο και υγρό υδρογόνο. Η παραγωγή στη Σελήνη καυσίμων για πυραύλους, τα οποία θα χρησιμοποιήσουμε μετά για πτήσεις στο διάστημα, θα μας επιτρέψει να επανεφοδιάζουμε τα διαστημόπλοια και να πηγαίνουμε πια παντού οποιαδήποτε στιγμή.

ΕΡ: Ποια είναι τα πιο πειστικά επιχειρήματα, ώστε οι κυβερνήσεις, τα κοινοβούλια και οι φορολογούμενοι να εγκρίνουν το κόστος μιας οριστικής επιστροφής στη Σελήνη;

ΑΠ: Η σύγχρονη κοινωνία εξαρτάται σε κρίσιμο βαθμό από τους δορυφόρους και όλοι τους βρίσκονται στη ζώνη του διαστήματος μεταξύ Γης και Σελήνης. Μια επιστροφή στη Σελήνη θα μας επιτρέψει να αναπτύξουμε ένα μόνιμο σύστημα διαστημικών μεταφορών σε αυτό το υποσελήνιο διάστημα. Με ένα τέτοιο σύστημα, θα μπορούμε να έχουμε πρόσβαση όχι μόνο στην ίδια τη Σελήνη, αλλά επίσης σε όλο το χώρο ανάμεσα στη Γη και στη Σελήνη. Κι ένα τέτοιο σύστημα που επιτρέπει την πρόσβαση ρουτίνας στο υποσελήνιο διάστημα, μπορεί επίσης να μας πάει παραπέρα στους πλανήτες.

ΕΡ: Τι είδους πόροι της Σελήνης θα μπορούσαν να έχουν αξία για εμάς εδώ στη Γη και πόσο εύκολο θα ήταν να τους εκιμεταλλευθούμε;

ΑΠ: Η αξία τους δεν είναι να τους φέρουμε από τη Σελήνη στη Γη, αλλά να χρησιμοποιήσουμε επιτόπου στο διάστημα αυτούς τους πόρους και την ενέργεια της Σελήνης, ώστε να δημιουργήσουμε κατοικίες, να τροφοδοτήσουμε διαστημόπλοια με καύσιμα και να υποστηρίξουμε την ανθρώπινη παρουσία σε όλο τον υποσελήνιο και διαπλανητικό χώρο. Οι πρώτες αγορές για τα σεληνιακά προϊόντα θα αφορούν κυβερνήσεις και επιχειρήσεις, που χρειάζονται καύσιμα για να στείλουν π.χ. τους δορυφόρους τους σε υψηλές τροχιές. Η ικανότητα της τροφοδοσίας με καύσιμα και των συνεχών ταξιδιών στη υποσελήνια σφαίρα σημαίνει ότι θα γίνουμε «διαστημοπόροι», όπως ήσαν κάποτε οι θαλασσοπόροι. Το να επιτύχουμε κάτι τέτοιο, αποτελεί τον κύριο στόχο της επιστροφής στη Σελήνη.

ΕΡ: Αντιμετωπίζει πραγματικό δίλημμα η NASA και οι άλλες διαστημικές υπηρεσίες, λόγω των περιορισμένων χρημάτων στον προϋπολογισμό τους, ανάμεσα στο να στείλουν άνθρωπο στον 'Αρη και να στήσουν μια βάση στη Σελήνη; Θα μπορούσε η Σελήνη να λειτουργήσει ως "σκαλοπάτι" για τον 'Αρη;

ΑΠ: Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει τέτοιο δίλημμα, επειδή -με βάση τις σημερινές γνώσεις, την τεχνολογία και τα χρήματα- μπορούμε όντως να πάμε και να ζήσουμε στη Σελήνη, αλλά δεν μπορούμε κατά κανένα τρόπο να πάμε στον 'Αρη. Η αντίληψη ότι η ανάπτυξη της Σελήνης θα μας κρατήσει μακριά από τον 'Αρη, ισχύει από την αντίστροφη: είναι η εμμονή και η προσκόλληση σε ανέφικτους και φανταστικούς στόχους, όπως μια επανδρωμένη αποστολή στον 'Αρη, που μας εμποδίζει να χρησιμοποιήσουμε τη Σελήνη για να επεκτείνουμε βήμα-βήμα την ανθρώπινη παρουσία στο διάστημα, πέρα από τη χαμηλή τροχιά γύρω από τη Γη.

Σε κάθε περίπτωση, οι δεξιότητες που θα αποκτήσουμε στη Σελήνη, όπως το να μάθουμε να ζούμε σε ένα άλλο πλανήτη και να χαράζουμε στρατηγικές εξερεύνησής του, καθώς και η νέα τεχνολογία που θα αναπτύξουμε, π.χ. για να επεξεργαζόμαστε τους πόρους της, θα μας εξυπηρετήσουν θαυμάσια, όταν στο μέλλον ταξιδέψουμε στους πλανήτες, μεταξύ άλλων στέλνοντας και επανδρωμένες αποστολές στον 'Αρη.

ΕΡ: Ως επικεφαλής επιστήμονας της εταιρείας Moon Express, πιστεύετε ότι η μελλοντική ανθρώπινη παρουσία στο φεγγάρι θα βασισθεί σε μια συνεργασία δημόσιου-ιδιωτικού τομέα;

ΑΠ: Στο μέλλον θα δούμε πολλά διαφορετικά "σχήματα" να πηγαινοέρχονται στη Σελήνη για πολλούς και διάφορους λόγους. Οι ιδιωτικές εμπορικές σεληνιακές πτήσεις θα έχουν τη δυνατότητα να μεταφέρουν φορτία από πολλούς χρήστες, καθιστώντας έτσι πολύ πιο προσβάσιμη τη σεληνιακή επιφάνεια και τα υλικά της. Από την άλλη, η κυβέρνηση θα έχει ακόμη ρόλο να παίξει, αναπτύσσοντας π.χ. ριψοκίνδυνες τεχνολογίες και διαστημικά σκάφη που ο ιδιωτικός τομέας δεν θα θέλει ή δεν θα μπορεί να αναπτύξει. To κράτος θα πρέπει επίσης να διευθετεί διαφορές ανάμεσα σε ιδιώτες στη Σελήνη. Πιστεύω ότι πολλοί διαφορετικοί "παίκτες" θα συμμετάσχουν στην επιστροφή στη Σελήνη και στην ανάπτυξή της.

ΕΡ: Ο Γιόχαν-Ντίτριχ Βέρνερ, ο επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA) πρότεινε πρόσφατα να δημιουργηθεί ένα «Διεθνές Χωριό» (Moon Village) στη Σελήνη, μια μόνιμη βάση. Πώς τη βρίσκετε αυτή την ιδέα;

ΑΠ: Νομίζω ότι το Σεληνιακό Χωριό, ως ιδέα, είναι ένας εν δυνάμει τρόπος να οργανωθεί μια συντονισμένη συλλογική προσπάθεια ανάπτυξης της Σελήνης. Θα ήθελα όμως να ασκούσω περισσότερες λεπτομέρειες για το πώς αυτό το «χωριό» θα δουλέψει. Αν π.χ. πρόκειται διάφοροι συμμετέχοντες να φέρουν τις διαφορετικές ικανότητες και τον διαφορετικό εξοπλισμό και τις εγκαταστάσεις τους στο φεγγάρι, πώς θα κατανεμηθούν οι μεταξύ τους ευθύνες και αρμοδιότητες; Ποιός θα αναλάβει να κάνει τι;

Αν υποθέσουμε ότι δύο κράτη θελήσουν να εργασθούν στον ίδιο τομέα του Χωριού της Σελήνης, για παράδειγμα στην κατασκευή οχημάτων ρόβερ για ανθρώπινη χρήση, ποιος θα αποφασίσει, ποιος θα αναλάβει τελικά τη δουλειά; Η οργανωτική δομή ενός τέτοιου εγχειρήματος πρέπει να είναι ξεκάθαρη και συμφωνημένη από όλους τους συμμετέχοντες, προτού ξεκινήσει ένα τέτοιο συλλογικό εγχείρημα.

ΕΡ: Μπορεί μια χώρα μόνη της, οι ΗΠΑ, η Ρωσία, η Κίνα κ.α., να αποκτήσει μόνιμη ανθρώπινη παρουσία στη Σελήνη ή κάτι τέτοιο μπορεί να υλοποιηθεί μόνο στο πλαίσιο συνεργασίας με άλλες χώρες;

ΑΠ: Μια χώρα μόνη της σίγουρα μπορεί να το κάνει, υποπτεύομαι όμως ότι οι περισσότερες χώρες θα ήθελαν να συνεργασθούν με άλλες. Αυτή είναι σίγουρα η θέση των ΗΠΑ και της Ευρώπης. Μένει να δούμε ποια θα είναι η θέση άλλων χωρών, όπως της Κίνας.

ΕΡ: Πόσο πιθανό είναι, αντί για αρμονική διεθνή συνεργασία, όπως στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, να ξεπηδήσουν νέοι ανταγωνισμοί και εχθρότητες γύρω από τη Σελήνη και την αξιοποίησή της; Θα μπορούσε στο απώτερο μέλλον η Σελήνη να εμπλακεί ακόμη και σε ένα πόλεμο της Γης;

ΑΠ: Τα προβλήματά μας ταξιδεύουν στο διάστημα, μαζί με τις φιλοδοξίες μας. Συνεπώς, ένας πόλεμος στη Γη κάλλιστα θα μπορούσε να επεκταθεί στο διάστημα και στη Σελήνη. Αν η επιστροφή στο φεγγάρι γίνει με διεθνή συνεργασία, είναι πιθανότερο ότι η συνεργασία και η ανεκτικότητα θα επικρατήσουν, αν μη τι άλλο επειδή οι άνθρωποι στη Σελήνη θα εξαρτώνται ο ένας από τον άλλο για την επιβίωσή τους.

Όμως τυχόν εχθρικές πράξεις, όπως για παράδειγμα η καταστροφή δορυφόρων σε υποσελήνια τροχιά, αναπόφευκτα θα επέφεραν ανάλογη αντίδραση. Είναι δύσκολο να διακρίνει κανείς πώς μια τέτοια κλιμάκωση της επιθετικότητας θα μπορούσε να αποφευχθεί. Έτσι, φαντάζομαι ότι η καλύτερη λύση είναι να προσπαθήσει κανείς, ευθύς εξ αρχής, να εμποδίσει τέτοιες συγκρούσεις να συμβούν.

ΕΡ: Τελικά, πώς φαντάζεστε με δυό λόγια το μέλλον της Σελήνης το 2050; Εξίσου έρημο και σιωπηλό όπως τώρα;

ΑΠ: Ασφαλώς, ελπίζω πως όχι! Προσβλέπω σε ένα συναρπαστικό μέλλον στη Σελήνη, όπου πολλοί άνθρωποι και οργανισμοί θα επιτελούν διάφορες εργασίες, από την αξιοποίηση του νερού στους πόλους έως την κατασκευή μηχανικών μερών και άλλου εξοπλισμού από σεληνιακά υλικά. Μαθαίνοντας να ζούμε και να εργαζόμαστε παραγωγικά σε έναν άλλο κόσμο, θα είναι μια πρόκληση για μας. Σε 50 χρόνια, θα μπορούσαμε να έχουμε κάνει σημαντική πρόοδο για τη δημιουργία της πρώτης πόλης της ανθρωπότητας μακριά από τη Γη.

http://www.pronews.gr/portal/20160616/genika/diastima/49/nasa-se-50-hronia-mporoyme-na-ehoyme-thesei-ta-themelia-tis-protis

Startuppers αναζητούν πόρους στη Σελήνη.

Η αμερικανική νεοφυής εταιρεία, η Moon Express, πήρε το "πράσινο φως" από την αμερικανική κυβέρνηση για την αποστολή μη επανδρωμένου σκάφους στη Σελήνη το επόμενο καλοκαίρι, κάτι που θα γίνει για πρώτη φορά από ιδιωτική επιχείρηση.

Μέχρι σήμερα, μόνο οι κυβερνήσεις των ΗΠΑ, της Κίνας και της πρώην Σοβιετικής Ένωσης είχαν στείλει επανδρωμένες και μη αποστολές στον δορυφόρο της Γης.

«Είμαστε πλέον ελεύθεροι να εξερευνήσουμε την όγδοη ήπειρο της Γης, τη Σελήνη, για να μάθουμε περισσότερα και να αναζητήσουμε πόρους για το καλό όλης της ανθρωπότητας", είπε ο Μπομπ Ρίτσαρντς, ο διευθύνων σύμβουλος της Moon Express. Η εταιρεία ιδρύθηκε το 2010 και έχει την έδρα της στο Κέιπ Κανάβεραλ, στη Φλόριντα.

Το αίτημα της εταιρείας εγκρίθηκε από την Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Αεροπορίας (FAA) η οποία προηγουμένως είχε συμβουλευτεί για το θέμα τον Λευκό Οίκο, το Στέιτ Ντιπάρτμεντ και την αμερικανική διαστημική υπηρεσία NASA.

Η Moon Express δεν έχει ακόμη ολοκληρώσει την κατασκευή του διαστημικού σκάφους που αποκαλείται MX-1. Η εκτόξευση θα γίνει στα τέλη του 2017 με έναν πύραυλο που κατασκευάζει μια άλλη νεοφυής εταιρεία, η Rocket Lab.

«Ο ουρανός δεν είναι το όριο για τη Moon Express, είναι απλώς η βάση εκτόξευσης», πρόσθεσε ο Ναβίν Τζάιν, ο συνιδρυτής της εταιρείας που θεωρεί ότι η έγκριση της αμερικανικής κυβέρνησης συνιστά άλλο ένα «μεγάλο άλμα για την ανθρωπότητα», μετά το πρώτο βήμα του αστροναύτη Νιλ Άρμστρονγκ στη Σελήνη.

Στόχος της εταιρείας είναι να αναπτύξει ένα διαστημικό σκάφος χαμηλού κόστους και να αναζητήσει φυσικούς πόρους στη Σελήνη.

«Στο εγγύς μέλλον θέλουμε να μεταφέρουμε στη Γη πολύτιμους πόρους, μέταλλα και σεληνιακές πέτρες», εξήγησε ο Τζάιν.

http://www.kathimerini.gr/869897/article/epikairothta/episthmh/startuppers-anazhtoyn-poroys-sth-selhnh

«Εκοιμήθη» το πρώτο κινεζικό ρομπότ στη Σελήνη.

Σχεδιάστηκε να διαρκέσει μόνο τρεις μήνες, τελικά όμως έζησε 31 μήνες δόξας στην επιφάνεια του φεγγαριού: το πρώτο κινεζικό ρομπότ στη Σελήνη αποχαιρέτισε οριστικά την ανθρωπότητα μέσω των κοινωνικών δικτύων.

Το τροχοφόρο ρομπότ Yutu («κουνέλι από ιαδεΐτη», το όνομα που έδωσε στο κατοικίδιο κουνέλι της μια αρχαία θεά της Σελήνης») έφτασε στη Σελήνη το 2013 πακεταρισμένο μέσα στο σκάφος Chang'e-3.

Η Κίνα έγινε έτσι μόλις η τρίτη χώρα που φτάνει στη Σελήνη, μετά τις ΗΠΑ και τη Ρωσία.

Το ρομπότ παρουσίασε τεχνικό πρόβλημα λίγο μετά την προσσελήνωση και τη μετάδοση των πρώτων εικόνων, και παρέμεινε σε κατάσταση αδράνειας στη διάρκεια μιας σεληνιακής νύχτας, η οποία διαρκεί 15 γήινες ημέρες.

Κατάφερε τελικά να ξυπνήσει και να ενθουσιάσει τα πλήθη στην Κίνα, με περισσότερους από 600.000 χρήστες να παρακολουθούν τις αναρτήσεις του ρομπότ στο κινεζικό κοινωνικό δίκτυο Weibo.

«Αυτή τη φορά θα πω πραγματικά καληνύχτα» ανακοίνωσε την Κυριακή το ρομποτικό κουνελάκι.

Το Yutu θα παραμείνει για πάντα στη Σελήνη μαζί με περίπου 60 διαστημικά σκάφη της Ρωσίας και των ΗΠΑ.

Ή Κίνα εκτόξευσε τον πρώτο αστροναύτη της το 2003 και έκτοτε έχει σημειώσει εντυπωσιακή πρόοδο στο διαστημικό της πρόγραμμα, το οποίο προβλέπει μεταξύ άλλων την κατασκευή κινεζικού διαστημικού σταθμού.

Για το 2017 προγραμματίζει αποστολή που θα επιχειρήσει να φέρει στη Γη δείγματα από την αθέατη πλευρά της Σελήνης.

http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500094066

H καρδιοπάθεια θερίζει τους αστροναύτες που ταξίδεψαν στη Σελήνη.

Σε μια εξέλιξη που θα πρέπει να ανησυχήσει τους επίδοξους ταξιδιώτες στον Άρη, μελέτη της NASA αποκαλύπτει ότι ο κίνδυνος θανάτου από καρδιοπάθεια είναι πενταπλάσιος από το κανονικό για τους αστροναύτες των αποστολών Apollo στη Σελήνη. Αιτία δεν μπορεί παρά να ήταν η κοσμική ακτινοβολία.

Το συμπέρασμα της μελέτης είναι ανησυχητικά αλλά όχι τελεσίδικο, αφού το δείγμα της μελέτης ήταν μικρό: μέχρι σήμερα, μόλις 24 αστροναύτες έχουν ταξιδέψει σε απόσταση άνω των μερικών εκατοντάδων χιλιομέτρων από τη Γη, πέρα από την προστασία του γήινου μαγνητικού πεδίου.

Όλοι τους ήταν αστροναύτες των αποστολών Apollo που εκτοξεύτηκαν σε μια περίοδο τεσσάρων ετών, από τον Δεκέμβριο του 1968 έως τον Δεκέμβριο του 1972.

Οι οκτώ από τους 24 αστροναύτες έχουν πεθάνει, και οι επτά από αυτούς συμπεριλήφθηκαν στη μελέτη (τα αίτια θανάτου του όγδοου δεν έχουν γίνει γνωστά). Οι τρεις από τους επτά θανόντες, ή ποσοστό 43%, απεβίωσαν λόγω καρδιαγγειακών νοσημάτων, αναφέρουν στην επιθεώρηση Scientific Reports ερευνητές της NASA και του Πολιτειακού Πανεπιστημίου της Φλόριντα.

Το ποσοστό αυτό είναι πέντε φορές μεγαλύτερο σε σχέση με 33 εκπαιδευμένους αστροναύτες που δεν πέταξαν ποτέ, αλλά και σε σχέση με 35 αστροναύτες που είχαν πετάξει μόνο σε χαμηλή γήινη τροχιά.

Στο ίδιο τεύχος του Scientific Reports δημοσιεύεται και μια δεύτερη μελέτη σε ποντίκια, η οποία προσομοίωσε το περιβάλλον υψηλής ακτινοβολίας στο οποίο ταξίδεψαν οι αστροναύτες του Apollο. «Αυτό που δείχνουν τα δεδομένα από τα ποντίκια είναι ότι η ακτινοβολία στο βαθύ διάστημα είναι επιβλαβής για την αγγειακή υγεία» αναφέρουν οι ερευνητές.

Ο κίνδυνος προέρχεται από τις λεγόμενες κοσμικές ακτίνες, οι οποίες στην πραγματικότητα δεν είναι ακτίνες αλλά πρωτόνια και ατομικοί πυρήνες που πιστεύεται ότι παράγονται από σουπερνόβα και κινούνται με εξαιρετικά υψηλές ταχύτητες. Τα σωματίδια αυτά ουσιαστικά καταστρέφουν το DNA ή όποιο άλλο μόριο τύχει να συναντήσουν.

Σε χαμηλή γήινη τροχιά, τα εισερχόμενα σωματίδια εκτρέπονται από το μαγνητικό πεδίο του πλανήτη, κάτι που δεν συμβαίνει στο βαθύ διάστημα.

Θανατηφόρα επίπεδα κοσμικής ακτινοβολίας καταγράφονται όμως και στον Άρη, ο οποίος δεν διαθέτει μαγνητικό πεδίο.

Η NASA σχεδιάζει την πρώτη επανδρωμένη αποστολή στον Άρη για τη δεκαετία του 2035, και μέχρι τότε θα πρέπει να έχει βρει τρόπο να μειώσει τον κίνδυνο.

Η παρατεταμένη παραμονή στο Διάστημα είναι εξάλλου γνωστό ότι προκαλεί και απώλεια οστικής και μυϊκής μάζας, διόγκωση της καρδιάς και βλάβες στα μάτια.

http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500092942

«Luna-24»

Πριν από σαράντα χρόνια, πήγε στο φεγγάρι ο τελευταίος αυτόματος σταθμός στο Σοβιετικό σεληνιακό πρόγραμμα - «Luna-24".

Ο «Luna-24» ξεκίνησε από το Μπαϊκονούρ στις 9 Αυγούστου 1976 στο 18 ώρες 4 λεπτά 12 δευτερόλεπτα με τη βοήθεια του πυραύλου φορέα «Proton-K". Η απόδοση του ίχνους πτήσης στη Σελήνη πραγματοποιήθηκε χρησιμοποιώντας μια ενδιάμεση τροχιά της Γης. Σχεδόν 9 ημέρες μετά στις 18 Αυγούστου, ο σταθμός «Luna-24" έκανε μια ομαλή προσγείωση στη νότιο-ανατολική περιοχή της Θάλασσας της κρίσης.

Ο κύριος στόχος της αποστολής «Luna-24" ήταν δείγματα του σεληνιακού εδάφους. Αυτό το καθήκον εξετέλεσε - 170 γραμμάρια σεληνιακού εδάφους απο βάθος 160 εκατοστά παραδόθηκαν στη Γη. Έτσι, παραδίδοντας δείγματα του σεληνιακού εδάφους έχουν ολοκληρώσει μια σειρά από δείγματα που λαμβάνονται και πριν από τον αυτόματο σταθμό «Luna-16» και «Luna-20".

Η επιστροφή πυραύλων του «Luna-24" με δείγματα σεληνιακού εδάφους στη Γη ξεκίνησε στις 19 Αυγούστου στις 8 ώρες και 25 λεπτά. Η διάρκεια του ταξιδιού επιστροφής ήταν 84 ώρες. Στις 22 Αυγούστου πλησίασε την ταχύτητα διαφυγής στην Γη. Ο εκτιμώμενος χρόνος που διαχωρίζεται από τον πύραυλο 8 ώρες πριν από την είσοδο της μονάδας στην ατμόσφαιρα της Γης.

Σε υψόμετρο 15 χιλιομέτρων τέθηκε το σύστημα αλεξίπτωτου, και η κάψουλα κάθοδου προσγειωθηκε 200 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά της Σουργκούτ. Το πρόγραμμα πτήσεων "Luna-24" έχει εφαρμοστεί πλήρως.

Η αποστολή του «Luna-24» ήταν η τελευταία πριν από ένα μεγάλο διάλειμμα (μέχρι το 1990) στη μελέτη του φυσικού δορυφόρου της Γης, και μέχρι το επόμενη ομαλή προσγείωση του κινεζικου συστήματος, στην επιφάνεια του δορυφόρου του rover Yuytu που εχουν περάσει 37 χρόνια.

http://www.roscosmos.ru/22526/

Εξερευνητική αποστολή με CubeSat της Lockheed Martin στη Σελήνη το 2018.

Η Σελήνη κρύβει ακόμα μυστήρια για τον επιστημονικό κόσμο- και για αυτό εξακολουθεί να προσελκύει το ενδιαφέρον, τόσο σε επίπεδο επιστημονικής μελέτης, όσο και αξιοποίησης για σκοπούς εξερεύνησης του διαστήματος, αλλά και διαστημικής οικονομίας, καθώς θεωρείται πως μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως «σταθμός ανεφοδιασμού» για αποστολές που κατευθύνονται προς το βαθύ διάστημα.

Καθώς το ενδιαφέρον εξακολουθεί να υφίσταται, η Lockheed Martin υπέγραψε συμβόλαιο με τη NASA για την αποστολή του SkyFire, ενός 6U CubeSat («μίνι» δορυφόρου) στη Σελήνη στο πλαίσιο της αποστολής ΕΜ-1 (Exploratory Mission 1) του διαστημοπλοίου Orion το 2018.

Το πέρασμα του SkyFire από τη Σελήνη θα χρησιμοποιηθεί για τον «εγκαινιασμό» της χρήσης πρωτοποριακής νέας τεχνολογίας υπερύθρων, «επιτρέποντας σε επιστήμονες να καλύψουν στρατηγικά κενά στη γνώση περί Σελήνης, τα οποία έχουν επηρεάζουν τη μελλοντική εξερεύνηση του διαστήματος με επανδρωμένες αποστολές» λέει ο Τζον Ρίνγκελμπεργκ, υπεύθυνος του προγράμματος SkyFire στη Lockheed Martin.

Η υπέρυθρη άμερα θα τραβήξει φωτογραφίες υψηλής ποιότητας, ενώ η μικρή της μάζα συνεπάγεται μικρότερο κόστος φορτίου και μεγαλύτερη ευελιξία στο διάστημα.«Ο CubeSat θα αναζητήσει συγκεκριμένα σεληνιακά χαρακτηριστικά...θα είμαστε σε θέση να δούμε νέα πράγματα με αισθητήρες που κοστίζει λιγότερο να φτιάξουμε και να στείλουμε στο διάστημα» λέει ο Τζέιμς Ράσελ, επικεφαλής ερευνητής του προγράμματος.

Η Σελήνη είναι απλά το πεδίο δοκιμής αυτής της νέας τεχνολογίας, καθώς, εάν όλα πάνε καλά, το σύστημα υπερύθρων του SkyFire θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για χρήσιμες και οικονομικές έρευνες σε άλλους πλανήτες για πόρους πριν καταφθάσουν οι άνθρωποι. Κάτι τέτοιο θα περιελάμβανε επίσης εργασίες όπως η ανάλυση δειγμάτων εδάφους, η εύρεση ιδανικών σημείων προσεδάφισης, εντοπισμός των πλέον κατοικήσιμων ζωνών κ.α.

«Για έναν μικρό CubeSat, το SkyFire έχει τη δυνατότητα να επηρεάσει σημαντικά τις μελλοντικές διαστημικές αποστολές εξερεύνησης» εκτιμά ο Ράσελ. «Με μικρότερη μάζα και καλύτερα όργανα, μπορούμε να φτάσουμε πιο κοντά, να εξερευνήσουμε πιο βαθιά και να μάθουμε πιο πολλά για τα πιο απομακρυσμένα μέρη του ηλιακού μας συστήματος».

http://www.naftemporiki.gr/story/1136768/eksereunitiki-apostoli-me-cubesat-tis-lockheed-martin-sti-selini-to-2018

Σημαδεμένος για πάντα.

Γράφουμε για την κοσμική μοναξιά του αστροναύτη Μάικ Κόλινς, ενός από τους τρεις του πληρώματος του «Απόλλων 11». Ηταν ο μοναδικός, εν αντιθέσει με τον Αρμστρονγκ και τον Ολντριν, που δεν πάτησε στο έδαφος της Σελήνης τον Ιούλιο του 1969. Ο Κόλινς παρέμεινε μόνος σε τροχιά γύρω από το φεγγάρι για περίπου 24 ώρες και όποτε ο θαλαμίσκος βρισκόταν στη σκοτεινή πλευρά της Σελήνης έχανε κάθε επαφή με τους συναδέλφους του που εξερευνούσαν τη Θάλασσα της Νηνεμίας όσο και με τη Γη.

Για περίπου μισή ώρα, ο Μάικ Κόλινς ήταν το πιο μοναχικό ανθρώπινο πλάσμα σε όλο το σύμπαν, λεπτομέρεια που ελάχιστοι γνωρίζουν.

Την συνοδευει η κλασική, ιστορική φωτογραφία που είχε τραβήξει ο Κόλινς μέσα από τον θαλαμίσκο: Η σεληνάκατος «Αετός» πλησιάζει για την επανένωση, η αποστολή έχει σχεδόν ολοκληρωθεί και πλησιάζει η κρίσιμη ώρα για την επιστροφή στη Γη. Στη φωτογραφία βλέπουμε τη σεληνάκατο, μέρος της επιφάνειας της Σελήνης και τη Γη, ένα μικρό «μισοφέγγαρο», στο βάθος, να πλέει στο Διάστημα. Είναι όντως από τις πιο γνωστές φωτογραφίες της κοσμοϊστορικής εκείνης διαστημικής αποστολής.

Κάτι που μου είχε διαφύγει τελείως. Ο Κόλινς, που τράβηξε εκείνη τη φωτογραφία, είναι το μοναδικό ανθρώπινο πλάσμα, ζωντανό ή νεκρό, που δεν περιλαμβάνεται στο εν λόγω κάδρο. Πέρα δηλαδή από τους Αρμστρονγκ και Ολντριν (που βρίσκονται εντός της σεληνακάτου), ολόκληρη η ανθρωπότητα βρίσκεται στη Γη, στο βάθος. Το υλικό όσων έχουν πεθάνει βρίσκεται στη Γη, όπως επίσης το υλικό όσων πρόκειται να γεννηθούν (μέσω των μελλοντικών παππούδων και γονέων). Ο μόνος που απουσιάζει είναι ο ίδιος ο Κόλινς!

Κάτι που επίσης δεν γνώριζα είναι ότι σε μία από τις σιωπηρές διελεύσεις στη σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού ο Κόλινς κράτησε μερικές ενδιαφέρουσες σημειώσεις. Εγραψε, μεταξύ των άλλων: «Τώρα είμαι μόνος, αληθινά μόνος και απολύτως απομονωμένος από κάθε γνωστή μορφή ζωής. Είμαι αυτό το πράγμα. Εάν κάποιος μετρούσε, το αποτέλεσμα θα ήταν τρία δισεκατομμύρια συν δύο ακόμα πάνω στην άλλη πλευρά της Σελήνης, συν άλλος ένας ο Θεός ξέρει ποιος σε αυτήν την πλευρά». Σε συνέντευξη που παραχώρησε στον Guardian το 2009, εξομολογήθηκε πως όλες αυτές τις μοναχικές ώρες το μεγάλο του άγχος ήταν η ασφάλεια των δύο συναδέλφων του. Μπορούσε να αντέξει να είναι ολομόναχος στη σκοτεινή πλευρά της Σελήνης αλλά δεν άντεχε στην ιδέα ότι θα μπορούσε να επιστρέψει μόνος αυτός στη Γη. Τότε θα ήταν «σημαδεμένος για πάντα».

http://www.kathimerini.gr/871567/article/epikairothta/episthmh/shmademenos-gia-panta--ena-idiotypo-sikoyel

Ο Ιούλιος Σμιτ και η χαρτογράφηση της Σελήνης.

Αστρονομικές παρατηρήσεις ακριβείας από τον Λόφο των Νυμφών.

Ο Γερμανός αστρονόμος Ιούλιος Σμιτ ή Johann Friedrich Julius Schmidt (1825 –1884) ήταν ο διευθυντής του αστεροσκοπείου Αθηνών από το 1858 μέχρι το θάνατό του.

https://en.wikipedia.org/wiki/Johann_Friedrich_Julius_Schmidt

Μαθητής ακόμη στο κολέγιο του Αμβούργου ασχολήθηκε με την αστρονομία και διακόπτοντας τις σπουδές του το 1845, πραγματοποίησε τις πρώτες τις παρατηρήσεις του στο αστεροσκοπείο του Bilk.

Στη συνέχεια ανέλαβε την επίσημη θέση του βοηθού αστρονόμου στο αστεροσκοπείο της Βόννης υπό την εποπτεία του Friedrich Wilhelm Argelander. Από τότε άρχισε τις συστηματικές παρατηρήσεις κομητών και πλανητών κυρίως.

Το 1853 ανέλαβε την διεύθυνση του αστεροσκοπείου στο Olumltz (βρίσκεται στη σημερινή Τσεχία), στην οποία έμεινε μέχρι το 1858, όταν του ανετέθη η διεύθυνση του αστεροσκοπείου Αθηνών.

Στην Αθήνα ο Σμιτ απέδειξε τις μεγάλες ικανότητές του στις παρατηρήσεις όλων των τομέων της τότε αστρικής έρευνας, αλλά και αξιόλογη οργανωτική ικανότητα στο νεοσύστατο αστεροσκοπείο Αθηνών. Με τις δαπάνες της οικογένειας Σίνα εξόπλισε το αστεροσκοπείο με τα απαραίτητα όργανα.

Ο ουρανός της Αθήνας εκείνη την εποχή είχε εξαιρετική διαύγεια, μηδενική φωτορύπανση και εξαιτίας των ιδανικών καιρικών συνθηκών, το αστεροσκοπείο των Αθηνών ήταν ιδανικό για τις αστρονομικές μελέτες, σχεδόν και στις τέσσερις εποχές του χρόνου.

Οι παρατηρήσεις του Σμιτ αναφέρονταν στους πλανήτες, τους κομήτες, του διάττοντες, τον ήλιο, τις εκλείψεις, τους διπλούς και μεταβλητούς αστέρες, τα νεφελώματα και κυρίως στη Σελήνη. Tο 1862 ανακάλυψε έναν κομήτη, και στα επόμενα χρόνια μερικούς μεταβλητούς αστέρες.

Ο Ιούλιος Σμιτ εκτός των άλλων προσόντων που διέθετε είχε μεγάλη ευχέρεια στο σχέδιο. Χάρη σ’ αυτή του τη δεξιοτεχνία πραγματοποίησε πολυάριθμες περιγραφικές παρατηρήσεις, των ηλιακών κηλίδων, κομητών, πλανητών και κυρίως της επιφάνειας της Σελήνης.

Μέχρι τα μέσα του 19ου αιώνα η χαρτογράφηση της Σελήνης (Σεληνογραφία) δεν είχε ολοκληρωθεί. Έλλειπαν πολλές λεπτομέρειες αλλά και ορισμένες περιοχές. Ο Ιούλιος Σμιτ, ήταν αυτός που συμπλήρωσε τις λεπτομέρειες και σχεδίασε τις περιοχές που έλλειπαν.

Η σχεδίαση αυτού του χάρτη διήρκησε 34 έτη (1840 – 1874) και θεωρείται ακόμα και σήμερα ως ένας από τους αξιολογότερους του είδους.

Ο χάρτης που εκδόθηκε το 1878 περιείχε απίστευτες λεπτομέρειες για την εποχή του. Χωρίζονταν σε 25 τμήματα και ο δίσκος της Σελήνης στον χάρτη είχε διάμετρο 1,9 μέτρα.

Ο χάρτης του Ιουλίου Σμιτ έδειχνε 32856 τοπογραφικές λεπτομέρειες (εκ των οποίων οι 2100 ήταν καινούργιες) και πήρε την σκυτάλη ως του καλύτερου χάρτη της Σελήνης από τους Beer και Maumdler. Κράτησε τη θέση αυτή μέχρι το 1910, όταν ο Walter Goodacre κατασκεύασε έναν νέο χάρτη 1,5 μέτρων με μεγαλύτερη ακρίβεια.

Ύστερα απ΄ αυτούς τους επιστήμονες (Beer και Maumldler) πρέπει να πάρουν θέση τα σεληνογραφικά ανάγλυφα του Γερμανού Ιουλίου Σμιτ.

Σε μερικά σημεία το πράσινο χρώμα ήταν πολύ ζωηρό και σύμφωνα με τον Ιούλιο Σμιτ περισσότερο έντονο φαίνεται στις θάλασσες της Ηρεμίας και των Δακρύων»

Αναφορές στον Ιούλιο Σμιτ από το βιβλίο του Ιουλίου Βερν «Γύρω απο τη Σελήνη», εκδόσεις Μ. Πεχλιβανίδης Α.Ε.

O Ιούλιος Σμιτ αναζωογόνησε την Σεληνογραφία και ώθησε πολλούς αστρονόμους να ασχοληθούν με αυτή. Στη βιβλιογραφία αναφέρεται ένα επεισόδιο σχετικά με έναν μικρό κρατήρα στη Σελήνη που ονομάζεται Linn&eacute, που ήταν καταγεγραμμένος ως βαθύς κρατήρας στον παλαιότερο χάρτη των Beer and Mädler. Ο Σμιτ το 1866 ισχυρίστηκε πως ο κρατήρας είχε εξαφανιστεί! Στη θέση του εμφανιζόταν μια κηλίδα φωτός. Όπως θα περίμενε κανείς η δήλωση αυτή ώθησε πολλούς κορυφαίους αστρονόμους να στρέψουν τα τηλεσκόπιά τους προς τη Σελήνη. Επακολούθησαν έντονες αντιπαραθέσεις, δεδομένου ότι αν ίσχυε ο ισχυρισμός του Σμιτ, τότε θα ήταν η πρώτη παρατηρηθείσα μεταβολή στην επιφάνεια της Σελήνης.

Σήμερα γνωρίζουμε ότι ο κρατήρας Linné είναι πράγματι ένας μικρός κρατήρας που περιβάλλεται από μια φωτεινή περιοχή. Μπορεί ο Ιούλιος Σμιτ να έκανε λάθος δεν υπήρξε καμία μεταβολή στο σεληνιακό τοπίο -, όμως το λάθος αυτό χρειαζόταν εκείνη την εποχή για να δοθεί μεγαλύτερο ενδιαφέρον στην παρατήρηση της Σελήνης, που μετά τον χάρτη των Beer και Maumldler θεωρείτο ως ένας νεκρός και πληκτικός κόσμος.

Για να τιμηθεί η προσφορά του Ιουλίου Σμιτ στην αστρονομία, δόθηκε το όνομα Σμιτ (Schmidt), σε δυο κρατήρες. Ο ένας βρίσκεται στη Σελήνη κι ο άλλος στον Άρη.

Ο μεγάλος χάρτης της Σελήνης που σχεδίασε ο Ιούλιος Σμιτ εξεδόθη, μαζί με τον τόμο που τον συνόδευε, από την κυβέρνηση της Πρωσίας. Σύμφωνα με την αστροφυσικό Φιόρη – Αναστασία Μεταλληνού, που ήταν υπεύθυνη στο Κέντρο Επισκεπτών του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών, σήμερα μόνο κάποια θραύσματα του πρωταρχικού χάρτη σώζονται σε αρχείο στο Βερολίνο, όπου βρίσκονται συγκεντρωμένα χειρόγραφα του Ιουλίου Σμιτ. Υπάρχει όμως αντίγραφο, ολόκληρου χάρτη το οποίο εκτίθεται στο Μουσείο Γεωαστροφυσικής, στις εγκαταστάσεις του Εθνικού Αστεροσκοπείου στο Θησείο. Έχει διάσταση 2 x 2 μέτρα και αποτελείται από 25 τμήματα, που αντιπροσωπεύουν την σεληνιακή επιφάνεια, την ορατή βεβαίως από τη Γη.

Στην φωτογραφία το αστεροσκοπείο Αθηνών στον Λόφο των Νυμφών στις αρχές του 1860

και ο κρατήρας Linnea φωτογραφημένος από το Apollo 15.

https://en.wikipedia.org/wiki/Linné_(crater)

http://physicsgg.me/2016/08/29/%ce%bf-%ce%b9%ce%bf%cf%8d%ce%bb%ce%b9%ce%bf%cf%82-%cf%83%ce%bc%ce%b9%cf%84-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%b7-%cf%87%ce%b1%cf%81%cf%84%ce%bf%ce%b3%cf%81%ce%ac%cf%86%ce%b7%cf%83%ce%b7-%cf%84%ce%b7%cf%82-%cf%83/

Σεληνιασμένα ρήγματα «προκαλούν σεισμούς»

Οι ισχυροί καταστροφικοί σεισμοί, όπως στην Ινδονησία το 2004, στη Χιλή το 2010 και στην Ιαπωνία το 2011, έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα να συμβούν όταν υπάρχει Πανσέληνος ή Νέα Σελήνη, δείχνει νέα ιαπωνική επιστημονική έρευνα.

Αυτό οφείλεται στο ότι, αυτές τις δύο περιόδους του μήνα, όταν ο Ήλιος, η Γη και η Σελήνη ευθυγραμμίζονται, αυξάνεται περισσότερο η βαρυτική επίδραση του φεγγαριού πάνω στον πλανήτη μας. Αυτό με τη σειρά του, εκτός από τις παλίρροιες, ασκεί μεγαλύτερη πίεση και πάνω στα τεκτονικά ρήγματα.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή σεισμολογίας Σατόσι Ίντε του Πανεπιστημίου του Τόκιο, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στην επιθεώρηση «Nature Geoscience», ανέλυσαν αρχεία άνω των 10.000 σεισμών τουλάχιστον 5,5 βαθμών σε όλο τον κόσμο. Η ανάλυση διαπίστωσε ότι οι σεισμοί άνω των οκτώ βαθμών εμφανίζουν μεγαλύτερη συσχέτιση με την Πανσέληνο και τη Νέα Σελήνη.

Από τους 12 μεγαλύτερους σεισμούς 8,2 βαθμών ή περισσότερο, οι εννέα συνέβησαν κοντά σε αυτές τις δύο μέρες. Αντίθετα, δεν συμβαίνει κάτι ανάλογο με τους μικρομεσαίους σεισμούς.

Βεβαίως, όπως επεσήμαναν οι επιστήμονες, πέρα από τις φάσεις της Σελήνης, υπάρχουν πολλοί άλλοι παράγοντες που επηρεάζουν την εκδήλωση ενός σεισμού. Και ασφαλώς, από πρακτική άποψη, η συσχέτιση φεγγαριού-σεισμών δεν αλλάζει το πώς οι κοινωνίες πρέπει να προετοιμάζονται για ένα σεισμό.

http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500101005

Η RSC «Energia» ξεκινησε το πείραμα για να προσομοιώσει τον Άνθρωπο στη Σελήνη.

Οι ειδικοί της «Ενέργεια» άρχισαν μια σειρά πειραμάτων για να μιμηθουν τις ανθρώπινες δραστηριότητες στο φεγγάρι χρησιμοποιώντας το "Celen" που επιτρέπει να προσομοιώσουν την βαρύτητα από τον δορυφόρο στην επιφάνεια της Γης.

Στο επόμενο πείραμα εξοπλισμένοι με στολές "Orlan-DM" Division ο επικεφαλής της δοκιμαστικής πτήσης Mark Serov και ο εκπαιδευτής κοσμοναύτης 1ης τάξης ο επικεφαλής του Κέντρου Έρευνας και Ανάπτυξης RSC "Energia" Αλέξανδρος Kaleri εργάστηκαν υπό σεληνιακή βαρύτητα σε σύνθετες κινήσεις που προσομοιώνουν την εργασία στην επιφάνεια της σελήνης. Ειδικότερα την διαδικασία εισόδου / εξόδου από το rover, καθώς και να αποδείξει τη δυνατότητα και μόνο για το περπάτημα στη σεληνιακή επιφάνεια.

Αλέξανδρος Kaleri, εκπαιδευτικός-test κοσμοναύτης 1 τάξη, ο επικεφαλής του Κέντρου Έρευνας και Ανάπτυξης RSC "Ενέργεια": "Οι δοκιμές που πραγματοποιούνται από την εταιρία ειναι με δική της πρωτοβουλία. Ο στόχος τους - να εξοικειωθούν με το έργο των ανθρωπίνων συνθηκών στο φεγγάρι, και για την αξιολόγηση του ανθρώπινου δυναμικού ".

Σημείωσε ότι, ως αποτέλεσμα της συσσωρευμένης εμπειρίας από μια σειρά πειραμάτων που θα αναλυθούν προσεκτικά και χρησιμοποιούνται από τους ειδικούς της Επιχείρησης στην εργασία μέσα από τα στάδια του επανδρωμένου σεληνιακου προγράμματος. Μετά την παραλαβή των στοιχείων στο επίπεδο των αισθήσεων σχεδίαζει να πάει στις εργονομικές εκτιμήσεις και να αρχίσει να προετοιμάζει τις προϋποθέσεις για τη μελλοντική σεληνιακή μονάδα βάσης, Rovers, διαδρόμους και άλλα σύνθετα προϊόντα που αφορουν το πρόγραμμα φεγγάρι.

Ιστορικά σεληνιακό περίπτερο έιχε δημιουργηθεί στην RSC Διαστημικό Κέντρο Πτήσεων "Ενέργεια" κατά την εφαρμογή του Σοβιετικου σεληνιακου πρόγραμματος της πρόωρης δεκαετίας του 1970. Μετά τον εκσυγχρονισμό το 2015, το περίπτερο είναι ένα μοναδικό συγκρότημα επιβεβαιώνοντας την προτεραιότητα και την αρμοδιότητα της RKK «Ενέργεια» στο σχεδιασμό του οχήματος (EVA) στην επιφάνεια της Σελήνης και του Άρη. Με τα χρόνια, αυτά τα ερωτήματα μελετήθηκαν απο 293 εργαζόμενους του τμήματος, υπό την ηγεσία των επικεφαλής της υπηρεσίας σε διαφορετικές χρονικές περιόδους κοσμοναύτες V.AKSЁNOVA, O.TSYGANKOVA και A.POLESCHUKA. Τώρα το σχέδιο EVA της RKK «Ενέργεια» ειναι να δημιουργήσει ένα περίπτερο και πειραματικές εγκαταστάσεις για την ανάπτυξη των εργασιών πλήρους κλίμακας σε σεληνιακές αποστολές.

http://www.roscosmos.ru/22669/

Η Γη ανατέλλει και δύει στη Σελήνη.

Η αποστολή Selene της Ιαπωνικής Υπηρεσίας Διαστήματος (JAXA) μελέτησε την Σελήνη από το 2007 ως το 2009. Η αποστολή αποτελούνταν από τρία σκάφη. Η JAXA αποφάσισε πριν από λίγα 24ωρα να δώσει στη δημοσιότητα περί τις 600 εικόνες και βίντεο που τράβηξε η κάμερα 2,2 megapixel HDTV ενός εκ των τριών σκαφών της αποστολής, του Kaguya.

Πρόκειται για κοντινές εικόνες υψηλής ανάλυσης και ευκρίνειας από την επιφάνεια της Σελήνης. Ένα από τα βίντεο που έχει κερδίσει τα φώτα της δημοσιότητας είναι αυτό που καταγράφει εικόνες από τον Νότιο Πόλο της Σελήνης και σε αυτό κάνει την εμφάνιση της η Γη που εμφανίζεται ξαφνικά και στη συνέχεια… εξαφανίζεται πίσω από τον φυσικό μας δορυφόρο.

http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500107526

Η Σελήνη κάνει πλήρες «λίφτινγκ προσώπου» κάθε 80.000 χρόνια.

Το φεγγάρι μας βομβαρδίζεται πολύ συχνότερα από μετεωρίτες και μικροσκοπικά μετέωρα, με συνέπεια να δημιουργούνται κρατήρες, αλλά και να «ανακυκλώνεται» η επιφάνειά του με πολύ πιο γρήγορο ρυθμό από ό,τι πίστευαν οι επιστήμονες έως τώρα.

Αυτό έχει ως αποτέλεσμα η Σελήνη να κάνει ένα πλήρες «λίφτινγκ προσώπου» κάθε 80.000 χρόνια περίπου, σύμφωνα με μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα, που βασίζεται σε στοιχεία του σεληνιακού δορυφόρου LRO της NASA, που «χαρτογραφεί» το φεγγάρι από το 2009.

Οι συνεχείς πτώσεις μετεώρων ανασκάπτουν συνεχώς το επιφανειακό σαθρό στρώμα (κυρίως σκόνης) του δορυφόρου της Γης, τον ρεγκόλιθο, σε βάθος έως δύο εκατοστών, με ρυθμό τουλάχιστον 100 φορές ταχύτερο από τις έως τώρα εκτιμήσεις.

Παράλληλα, αν και οι περισσότεροι κρατήρες είναι πολύ παλιοί, οι αστεροειδείς που πέφτουν, δημιουργούν κάθε χρόνο στη Σελήνη κατά μέσο όρο 180 νέους κρατήρες διαμέτρου τουλάχιστον δέκα μέτρων. Ο ρυθμός δημιουργίας νέων κρατήρων είναι κατά 33% μεγαλύτερος από τον έως τώρα εκτιμώμενο. Υπολογίζεται ότι κατά την τελευταία επταετία έχουν δημιουργηθεί στη Σελήνη τουλάχιστον 222 νέοι κρατήρες (ο μεγαλύτερος πρόσφατος που εντοπίσθηκε, έχει διάμετρο 43 μέτρων).

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον πλανητικό επιστήμονα Έμερσον Σπέγιερερ του Πολιτιακού Πανεπιστημίου της Αριζόνα, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Nature", συνέκριναν πάνω από 14.000 ζεύγη φωτογραφιών υψηλής ανάλυσης των ίδιων περιοχών του φεγγαριού, που τράβηξε ο δορυφόρος Lunar Reconnaissance Orbiter (LRO) σε διαφορετικές χρονικές περιόδους και οι οποίες κάλυπταν σχεδόν το 7% της συνολικής σεληνιακής επιφάνειας.

Η Γη δέχεται ένα παρόμοιο βομβαρδισμό από μικροσκοπικά μετέωρα, αλλά προστατεύεται από την πυκνή ατμόσφαιρά της. Αντίθετα, η Σελήνη που έχει μια υπερβολικά αραιή ατμόσφαιρα, δέχεται απανωτά «πλήγματα». Η γήινη ατμόσφαιρα μπορεί να διαλύσει ακόμη και μετεωρίτες διαμέτρου 25 μέτρων, που αλλιώς θα έπεφταν στον πλανήτη μας, ενώ τώρα διαλύονται με έκρηξη σε μεγάλο ή καμιά φορά μικρότερο ύψος (όπως στο Τσελιάμπινσκ).

Η ανακάλυψη ότι η Σελήνη δέχεται συχνότερα «χτυπήματα» άνωθεν από μετέωρα που ταξιδεύουν με ταχύτητα 500 μέτρων το δευτερόλεπτο, δημιουργεί αυξημένες ανησυχίες για τους κινδύνους των μελλοντικών επανδρωμένων αποστολών στο δορυφόρο μας, καθώς και των φιλόδοξων σχεδίων για τη δημιουργία σεληνιακής βάσης ή «χωριού».

http://www.ethnos.gr/epistimi/arthro/h_selini_kanei_plires_liftingk_prosopou_kathe_80_000_xronia-64569978/

Βίντεο: ένας μετεωρίτης χτυπάει την επιφάνεια της Σελήνης.

Ο βασικότερος στόχος του διαστημικού σκάφους της NASA, LRO (Lunar Reconnaissance Orbiter), είναι η χαρτογράφηση της επιφάνειας της Σελήνης με μεγάλη λεπτομέρεια.

Το LRO βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη από το 2009, και έχει φωτογραφίσει ένα μεγάλο μέρος της επιφάνειας της Σελήνης σε διαφορετικές χρονικές στιγμές.

Αναζητώντας διαφορές μεταξύ παλαιότερων και πιο πρόσφατων εικόνων οι ερευνητές της αποστολής ανακάλυψαν περισσότερους από 200 νέους κρατήρες με διάμετρο μεγαλύτερη των 5 μέτρων.

Σε μια νέα εργασία των Emerson Speyerer et al, που δημοσιεύεται στο Nature, σχετικά με τις διαδικασίες σχηματισμού κρατήρων από μετεωρίτες στη Σελήνη και συμπεραίνεται ότι το έδαφος της Σελήνης διαταράσσεται 100 φορές γρηγορότερα απ’ ότι πιστεύονταν μέχρι σήμερα [Quantifying crater production and regolith overturn on the Moon with temporal imaging].

http://www.nature.com/nature/journal/v538/n7624/full/nature19829.html

Στο βίντεο που ακολουθεί οπτικοποιείται ο σχηματισμός ενός από τους κρατήρες που αναφέρονται στην εργασία. Βλέπουμε πρώτα μια λάμψη, και στη συνέχεια, γίνεται ζουμ προς την επιφάνεια, όπου εναλλάσσονται οι εικόνες της επιφάνειας, πριν και μετά την πτώση του μετεωρίτη.

Στην φωτογραφία ενα από τα πρώτα βήματα στη Σελήνη. Πρόκειται για αποτύπωμα που άφησε στο έδαφος της Σελήνης ο Buzz Aldrin από την αποστολή Apollo 11, πριν από μισό αιώνα! Το αποτύπωμα πρέπει να έχει παραμείνει αναλλοίωτο μέχρι σήμερα, δεδομένου ότι η Σελήνη δεν διαθέτει ατμόσφαιρα. Ο μόνος τρόπος να διαταραχθεί η επιφάνεια της Σελήνης είναι οι μετεωρίτες. Σύμφωνα με τους ερευνητές της αποστολής Lunar Reconnaissance Orbiter οι μεταβολές στην επιφάνεια του δορυφόρου μας είναι πιο συχνές απ΄ ότι θεωρούνταν μέχρι σήμερα.

http://physicsgg.me/2016/10/25/%ce%b2%ce%af%ce%bd%cf%84%ce%b5%ce%bf-%ce%ad%ce%bd%ce%b1%cf%82-%ce%bc%ce%b5%cf%84%ce%b5%cf%89%cf%81%ce%af%cf%84%ce%b7%cf%82-%cf%87%cf%84%cf%85%cf%80%ce%ac%ce%b5%ce%b9-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%b5%cf%80/

Στις 14 Νοεμβρίου η κοντινότερη στη Γη και μεγαλύτερη Σελήνη μετά το 1948.

Το μεγαλύτερο φεγγάρι που είχαν ποτέ την ευκαιρία να δουν οι περισσότεροι άνθρωποι που είναι σήμερα ζωντανοί, θα υπάρξει κατά την πανσέληνο της 14ης Νοεμβρίου.

Τη μέρα εκείνη η Σελήνη θα πλησιάσει στη Γη περισσότερο από κάθε άλλη φορά και έτσι θα φαίνεται η μεγαλύτερη που έχει υπάρξει μετά το 1948, δηλαδή εδώ και σχεδόν 70 χρόνια.

Η επόμενη φορά που το φεγγάρι θα βρεθεί πάλι τόσο κοντά και θα φάινεται τόσο μεγάλο και φωτεινό, θα είναι το Νοέμβριο του 2034, σύμφωνα με τη NASA.

Στις 14 Νοεμβρίου φέτος η Σελήνη θα φαίνεται έως 7% μεγαλύτερη και 16% φωτεινότερη σε σχέση με την μέση πανσέληνο. Η σούπερ-πανσέληνος θα φθάσει στο μέγιστό της στις 15:52 ώρα Ελλάδος στις 14 Νοεμβρίου. Στην πραγματικότητα και τα δύο συνεχόμενα βράδια της 13ης και της 14ης Νοεμβρίου, η πανσέληνος θα είναι εντυπωσιακή.

http://www.ethnos.gr/epistimi/arthro/stis_14_noembriou_h_kontinoteri_sti_gi_kai_megalyteri_selini_meta_to_1948-64642358/

46 χρόνια από την πτήση του «Luna-17

Στις 10 Νοεμβρίου 1970 από το Μπαϊκονούρ με τον πύραυλο «Proton» ξεκίνησε το «Luna-17" - (αυτόματος διαπλανητικός σταθμός), να παραδώσει στη Σελήνη το "Lunokhod-1".

Ο σταθμός έκανε μια ομαλή προσγείωση στο φεγγάρι στην περιοχή της Mare Imbrium. Κατά την εκφόρτωση γλίστρησε κάτω από την πλατφόρμα η αυτοκινούμενη μηχανή "Lunokhod-1". Έγινε το πρώτο τηλεκατευθυνόμενο πλανητικό Rovers του κόσμου που έχει εργαστεί με επιτυχία στην επιφάνεια ενός άλλου ουράνιου σώματος. Η Μάζα του "Lunokhod-1» ήταν 756 κιλά, με ανοιχτό το μήκος μιας ηλιακής μπαταρίας - 4,42 m, πλάτος - 2,15 m, ύψος - τροχοί διαμέτρου 1,92 μ. - 510 χιλιοστά, πλάτος των τροχών - 200 χιλιοστά, πλάτος γραμμής - 1.600 χιλιοστά.

Το "Lunokhod-1" έγινε από ελαφρύ και ανθεκτικό κράμα μαγνησίου. Το άνω μέρος του σώματος χρησιμοποιείται ως ψύκτρα, ψύκτη και έκλεισε το καπάκι. Κατά τη διάρκεια της σεληνιακής μερας το κάλυμμα έχει ανοίξει, και τα ηλιακά κύτταρα που βρίσκονται στην εσωτερική πλευρά του, παρέχουν την επαναφόρτιση των μπαταριών, τη διατροφή του εποχούμενου εξοπλισμού. Ο αυτοπροωθούμενος τροχοφόρος σκελετός για την κίνηση επιτρέπει να γυρίζει επί τόπου και σε κίνηση.

Το "Lunokhod-1" έχει εργαστεί στη σεληνιακή επιφάνεια 301 ημέρες 6 ώρες και 37 λεπτά. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ταξίδεψε 10.540 m, τοπογραφικά μια έκταση 80.000 τετρ.m, και μετεδωσε στη Γη πάνω από 20.000 φωτογραφίες. Εγινε ένα μεγάλο συγκρότημα της επιστημονικής έρευνας, συμπεριλαμβανομένης της χημικής ανάλυσης του σεληνιακού εδάφους. η συσκευή ελέγχοταν από το κέντρο των επικοινωνιών του διοικητή, του οδηγού, συνοδηγού, χειριστή και μηχανικός πτήσης. Μετά την ολοκλήρωση του "Lunokhod-1" πηγε σε μια θέση όπου ο γωνιακός ανακλαστήρας έχει παράσχει τη δυνατότητα ανακλασης λέιζερ που στελνονται από τη Γη.

http://www.energia.ru/ru/news/news-2016/news_11-10.html

Λύθηκε το μυστήριο! Τι ήταν η λάμψη που έβλεπαν οι αστροναύτες στη σελήνη.

«Λάμψεις» έβλεπαν όλοι οι αστροναύτες που πάτησαν ποτέ το πόδι τους στη σελήνη, όπως αποκαλύπτεται πολλά χρόνια μετά από την λήξη του προγράμματος Apollo της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (ΝΑSA).

Η αμερικανική υπηρεσία δεν είχε αποκαλύψει ποτέ αυτή τη λεπτομέρεια αλλά, όπως φαίνεται, έσπευσε να διευκρινίσει την αιτία του περίεργου αυτού φαινομένου. Το «μυστήριο» λύθηκε και τώρα συζητήθηκε σε εκπομπή του Science Channel που ονομάζεται «Τα ανεξήγητα αρχεία της NASA».

«Είδα μια λάμψη και μετά σκεφτόμουν εάν όντως την είδα» δήλωσε ο αστροναύτης Άλαν Μπιν.

«Ήταν σαν πυροτέχνημα μέσα στα μάτια μου… Ήταν απίστευτο» είπε με τη σειρά του ο αστροναύτης Τσαρλ Ντιούκ.

Το περίεργο ήταν ότι οι αστροναύτες έβλεπαν τις λάμψεις αυτές και όταν τα μάτια τους ήταν κλειστά και όταν ήταν ανοιχτά.

Κατά τη διάρκεια των προσεληνώσεων, το παλλόμενο αυτό φως ήταν λευκό. Σε άλλες διαστημικές αποστολές παρατήρησαν και άλλους χρωματισμούς, όπως μπλε και γαλάζιο.

Η υπηρεσία προβληματίστηκε ακόμη περισσότερο όταν οι αστροναύτες τους αποκάλυψαν ότι συνέχιζαν να βλέπουν τις λάμψεις αυτές και όταν επέστρεψαν στη Γη, υπό συγκεκριμένες συνθήκες.

Οι επιστήμονες της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας αποφάσισαν να επαληθεύσουν μια θεωρία…

Ποια ήταν αυτή; Ότι οι λάμψεις αυτές προκαλούνταν από τις κοσμικές ακτίνες που «χτυπούσαν» τους αστροναύτες.

Οι κοσμικές ακτίνες ή κοσμική ακτινοβολία είναι μία κατηγορία ακτινοβολίας που αποτελείται από σωματίδια υψηλών ενεργειών τα οποία παράγονται σε κάποιο μέρος του Σύμπαντος μακριά από τη Γη.

Ο Νικ Πόουπ, αναλυτής αμυντικών θεμάτων, δήλωσε κατά τη διάρκεια της εκπομπής ότι οι λάμψεις αυτές οφείλονταν τελικώς στη διάδραση αυτής της ακτινοβολίας με το οπτικό νεύρο.

Μάλιστα, οι μηχανικοί σχεδίασαν ένα πείραμα για να δοκιμάζουν εάν όντως αυτή ήταν η «πηγή» της λάμψης.

Με τη βοήθεια ενός ειδικού κράνους, το οποίο φόρεσε σε αποστολή του στο Διάστημα ο Τσαρλς Ντιούκ, η υπηρεσία κατάφερε να επιβεβαιώσει τη θεωρία αυτή.

Το κράνος είχε τη δυνατότητα να ανιχνεύσει αυτή την ακτινοβολία και να καταγράψει την ώρα που πλησίαζε τον αστροναύτη.

Έτσι, η υπηρεσία παρατήρησε ότι κάθε φορά που ο αστροναύτης τους πληροφορούσε ότι είδε μια λάμψη, το κράνος ανίχνευε κοσμική ακτινοβολία. Το μυστήριο είχε πλέον λυθεί.

http://www.ethnos.gr/epistimi/arthro/lythike_to_mystirio_ti_itan_h_lampsi_pou_eblepan_oi_astronautes_sti_selini-64688779/