Jump to content

Πλανήτης Γη.


Προτεινόμενες αναρτήσεις

Αποστολή στην Ανταρκτική για απαντήσεις στο πώς γεννήθηκε η ζωή στη Γη. :cheesy:

Ένα ερευνητικό «ταξίδι» στη νοτιότερη ήπειρο σχεδιάζουν Βρετανοί επιστήμονες, με επικεφαλής ερευνητές από το πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ, με την ελπίδα να βρουν «χαμένους» μετεωρίτες και έτσι να ανακαλύψουν περισσότερο στοιχεία για τη δημιουργία έμβιων οργανισμών στον πλανήτη μας.

Γενικά, οι μετεωρίτες δίνουν στους επιστήμονες τη δυνατότητα να μελετήσουν πώς σχηματίσθηκε το ηλιακό μας σύστημα. Οι μετεωρίτες σιδήρου, ειδικότερα, οι οποίοι έχουν σχηματισθεί στο εσωτερικό πλανητοειδών (μικρών πλανητών που στη συνέχεια καταστράφηκαν λόγω συγκρούσεων), είναι πιθανό να ανοίξουν ένα νέο «παράθυρο» για την εξήγηση της γέννησης των φυτών.

Μέχρι σήμερα, έχουν βρεθεί ελάχιστοι μετεωρίτες σιδήρου. Ωστόσο, η ερευνητική ομάδα υποθέτει πως πολύ περισσότερα δείγματα αυτών των «εξωγήινων» βράχων βρίσκονται θαμμένοι σε μικρό βάθος μέσα στον πάγο. Κι αυτό γιατί, λόγω της σύστασής τους, ο πάγος λιώνει πιο γρήγορα γύρω από τα πετρώματα που είναι πλούσια σε σίδηρο, με συνέπεια να τα καλύψει.

Η παραπάνω υπόθεση ήταν αρκετή ώστε η ομάδα να εξασφαλίσει χρηματοδότηση για την πραγματοποίηση μίας αποστολής στην Ανταρκτική το 2020. Στο πλαίσιο της προετοιμασίας της, θα κατασκευασθούν προηγμένοι ανιχνευτές μετάλλων.

«Η ήπειρος αυτή αποκαλύπτει συνεχώς μυστικά για τον πλανήτη μας, όπως την κλιματική μας ιστορίας, μέσω των πυρήνων πάγου. Επομένως, είναι εξαιρετικό το ότι θα δουλέψουμε με ερευνητές από την Αγγλία, για να τους βοηθήσουμε να λύσουν έναν ακόμη γρίφο για τη Γη και το ηλιακό μας σύστημα», σημειώνει ο καθηγητής Ντέιβιντ Βόγκαν, διευθυντής της Βρετανικής Ερευνητικής Ομάδας της Ανταρκτικής (British Antarctic Survey), ο οποίος θα συνεργασθεί με τους επιστήμονες της αποστολής.

Οι επιστήμονες θα εξερευνήσουν τρεις διαφορετικές περιοχές στην ήπειρο. Ένα εμπόδιο είναι η απόσταση των περιοχών αυτών από τους πλησιέστερους ερευνητικούς σταθμούς. Κάτι που σημαίνει πως θα πρέπει να εργασθούν σε ένα εξαιρετικά αντίξοο περιβάλλον, με απίστευτα χαμηλές θερμοκρασίες και σφοδρούς ανέμους.

Η ομάδα, ωστόσο, κάθε άλλο παρά πτοείται. Εξάλλου, η πρόταση για την εξερεύνηση των τριών αυτών περιοχών, στη βάση της συγκεκριμένης υπόθεσης, διατυπώθηκε για πρώτη φορά το 2012.

«Πλέον θα έχουμε την ευκαιρία να ξεκινήσουμε μία πραγματικά συναρπαστική επιστημονική περιπέτεια. Αν πετύχουμε τον στόχο μας, θα έχουμε βοηθήσει τους επιστήμονες να “αποκρυπτογραφήσουν” την προέλευση του ηλιακού μας συστήματος», λέει ο Δρ Τζέφρεϊ Ίβατ, ο οποίος είναι επικεφαλής του επιτελείου που θα αναλάβει την κατασκευή του εξοπλισμού.

Το 2019 θα πραγματοποιηθεί μία προκαταρκτική επίσκεψη στην Ανταρκτική. Με αυτήν, οι επιστήμονες θα αποκτήσουν εικόνα των περιοχών που θα εξερευνήσουν τον επόμενο χρόνο, στο πλαίσιο της κύριας αποστολής.

http://www.naftemporiki.gr/story/1201330/apostoli-stin-antarktiki-gia-apantiseis-sto-pos-gennithike-i-zoi-sti-gi

epixeirisi-tis-nasa-stin-antarktiki.jpg.e207211c3a3f2b59ce133b5d514005ec.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • Απαντήσεις 632
  • Created
  • Τελευταία απάντηση

Top Posters In This Topic

Top Posters In This Topic

Posted Images

Σημαντική ανακάλυψη: Η Γη αποτελείται από δύο ουράνια σώματα. :cheesy:

Στοιχεία που αλλάζουν τα δεδομένα όσον αφορά στην «υπόθεση της γιγαντιαίας σύγκρουσης» συγκέντρωσαν γεωχημικοί επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο UCLA στο Λος Άντζελες των Ηνωμένων Πολιτειών, οι οποίοι συνέκριναν δείγματα πετρωμάτων από τη σελήνη με έξι ηφαιστειακές πέτρες από τον μανδύα της Γης.

Αυτό σημαίνει αφενός ότι η σελήνη δημιουργήθηκε μετά από μια βίαιη μετωπική σύγκρουση με τον «αστεροειδή 405 Θεία» (γνωστό και ως Ευρυφάεσσα) και αφετέρου ότι ο πλανήτης μας απορρόφησε μεγάλο μέρος του αστεροειδή, γεγονός που άλλαξε τη χημική του σύσταση.

Η επιστημονική κοινότητα γνώριζε ήδη ότι η Γη συγκρούστηκε με τον αστεροειδή πριν από 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια, όμως πολλοί αρνούνταν ότι η σύγκρουση ήταν μετωπική ή ότι άλλαξε σε μεγάλο βαθμό την χημική σύσταση του πλανήτη μας. Στην πραγματικότητα, σύμφωνα με τα νέα ευρήματα, η γη όπως την ξέρουμε σήμερα αποτελείται κατά ένα τρόπο από δύο ουράνια σώματα: αυτό της “νεαρής” γης των 100 εκατομμυρίων ετών και εκείνο του αστεροειδή 405 Θεία.

«Δεν βρίσκουμε διαφορές μεταξύ των γήινων και των σεληνιακών ισοτόπων οξυγόνου: είναι πανομοιότυπα», αναφέρει ο Έντουαρντ Γιανγκ, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας του UCLA που κατέληξε σε αυτή τη σημαντική ανακάλυψη.

Χρησιμοποιώντας την τελευταία λέξη της τεχνολογίας, όπως το νέο φασματοσκόπιο απορρόφησης του UCLA, οι επιστήμονες συνέκριναν πετρώματα από τη σελήνη που είχαν συλλεχθεί από τρεις αποστολές του Apollo με έξι ηφαιστειακές πέτρες από τον μανδύα της γης. Αυτό που διαπιστώθηκε είναι ότι το οξυγόνο που εντοπίστηκε και στις δύο περιπτώσεις έχουν κοινή χημική σύσταση.

Εάν η σύγκρουση του αστεροειδή με τη γη δεν ήταν μετωπική, τότε το μεγαλύτερο μέρος της σελήνης θα αποτελούσε κομμάτι μονάχα του 405 Θεία. Λόγω όμως των ομοιοτήτων που εντοπίστηκαν στα πετρώματα της γης και του φεγγαριού μας, όλα δείχνουν ότι η Γη απορρόφησε τον αστεροειδή, μόνο που στη συνέχεια μεγάλο κομμάτι του πλανήτη μας αποκόπηκε, δημιουργώντας το φεγγάρι.

Κατά ένα τρόπο η Γη αποτελείται από δύο ουράνια σώματα.

http://www.pronews.gr/portal/20170207/genika/diastima/49/simantiki-anakalypsi-i-gi-apoteleitai-apo-dyo-oyrania-somata

 

 

Η Γη τροφοδοτείται από τη Σελήνη. :cheesy:

Η Γη περιβάλλεται από ένα μαγνητικό πεδίο που μας προστατεύει από την επιβλαβή ακτινοβολία και τα μικροσωματίδια. Χωρίς αυτό, θα μας χτυπούσαν κοσμικές ακτίνες κάπου 1.000 φορές δυνατότερες από ό,τι κάνουν σήμερα.

Και βέβαια ηλεκτρονικές συσκευές και υπολογιστές δεν θα δούλευαν κατά κανέναν τρόπο.

Πρέπει να είμαστε ευγνώμονες λοιπόν που έχουμε μια τεράστια σφαίρα από λιωμένο σίδηρο να περιστρέφεται στο κέντρο της Γης. Μέχρι πρόσφατα, η επιστήμη δεν ήταν ακριβώς σίγουρη αναφορικά με το τι είναι αυτό που την κάνει να περιστρέφεται αδιάκοπα. Υπέθεταν πως κάποια στιγμή θα έπρεπε να κρυώσει και να ελαττώσει ταχύτητα.

Στα τελευταία 4,3 δισ. χρόνια όμως, έχει κρυώσει μόλις κατά 300 βαθμούς Κελσίου, μια ποσότητα που δεν λογίζεται καθόλου σημαντική. Οι αστρονόμοι του Εθνικού Κέντρου Επιστημονικής Έρευνας της Γαλλίας

http://www2.cnrs.fr/en/2735.htm

πιστεύουν πλέον πως είναι η τροχιά του Φεγγαριού αυτή που κρατά τον γήινο πυρήνα σε περιστροφή, στέλνοντας κάπου 1 τρισ. βατ ενέργειας στον πυρήνα μας. Κι έτσι η Σελήνη καθίσταται ακόμα πιο σημαντική για τη γήινη ζωή.

http://www.pronews.gr/portal/20170208/genika/diastima/49/oi-astronomikes-anakalypseis-toy-2016-poy-ploytisan-tis-gnoseis-mas-gia

C4A011FCF70267184F733269159AE200.jpg.bce6c441683007a0746284b9386c2d07.jpg

iklikksoosktsiitgjjs4.jpg.c541d65bb2319a014c09495e10e95a44.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 2 εβδομάδες αργότερα...

Κι όμως η Γη έχει 7 ηπείρους. :cheesy:

Η Γη δεν έχει αποκαλύψει όλα της τα μυστικά ακόμη. Σύμφωνα με μια πρόσφατα δημοσιευμένη έρευνα, έχει μία κρυφή ήπειρο που ονομάζεται «Zealandia», κρύβεται στον Ειρηνικό Ωκεανό και συνδέεται με την Νέα Ζηλανδία.

Μια ομάδα 11 ερευνητών διαπίστωσαν πως η Νέα Ζηλανδία και η Νέα Καληδονία είναι στην πραγματικότητα μέρος μιας τεράστιας πλάκας 4,9 εκατομμυρίων τετραγωνικών χιλιομέτρων και είναι ανεξάρτητη από την Αυστραλία.

Η μελέτη, που δημοσιεύτηκε από την Γεωλογική Εταιρεία της Αμερικής, διαπίστωσε πως η περιοχή είναι κατά 94% βυθισμένη, κυρίως ως αποτέλεσμα της αραίωσης του φλοιού πριν την διάσπαση της πελώριας ηπείρου.

«Η επιστημονική αξία της ταξινόμησης της Zealandia ως ήπειρος, είναι πολύ μεγαλύτερη από ένα ακόμη όνομα στον κατάλογο» έγραψαν οι επιστήμονες. «Το γεγονός πως μια ήπειρος μπορεί να βυθιστεί ακόμη άθραυστη, την καθιστά ως ένα χρήσιμο μέλος στην εξερεύνηση της συνοχής και της διάσπασης του ηπειρωτικού φλοιού».

Η ομάδα λέει επίσης πως θα πρέπει να θεωρείται ήπειρος, παρά το γεγονός πως στο παρελθόν μία θεωρία έλεγε πως ήταν ουσιαστικά μια συλλογή από ηπειρωτικά νησιά και θραύσματα.

Με τη Zealandia, ο αριθμός των ηπείρων πλέον φτάνει τους επτά, δεδομένου πως η Ευρώπη και η Ασία υπολογίζεται ως μία γιγάντια ήπειρο που ονομάζεται «Ευρασία».

Το πάχος του φλοιού της Zealandia κυμαίνεται από 10 έως 30 χιλιόμετρα και έχει περίπου το μέγεθος της Ινδίας. Πιστεύεται ότι αποκόπηκε από την Ανταρκτική περίπου πριν από 100 εκατομμύρια χρόνια και στη συνέχεια από την Αυστραλία πριν από 80 εκατομμύρια χρόνια.

http://www.ethnos.gr/diethni/arthro/ki_omos_h_gi_exei_7_ipeirous_ereunites_apokalyptoun_tin_zealandia-64968878/

newego_LARGE_t_1101_55268566.jpg.a3607312a37af468d428bb98db709c53.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 2 εβδομάδες αργότερα...

Πώς η Γη μπαινοβγαίνει στην... κατάψυξη. :cheesy:

Δεκαετίες τώρα ένα από τα μεγάλα ερωτήματα που βασανίζουν τους ειδικούς που μελετούν το κλίμα της Γης έχει να κάνει με το πότε ακριβώς ο πλανήτης «βγαίνει από την κατάψυξη» και εισέρχεται σε θερμές περιόδους όπως αυτή που διανύουμε τα τελευταία 11.000 χρόνια, ευνοώντας την άνθηση και την εξάπλωση της ζωής και του ανθρώπινου πολιτισμού. Το βασικό πρόβλημα είναι ότι ενώ για το μεγαλύτερο μέρος της Εποχής των Παγετώνων - που ξεκίνησε πριν από 2,6 εκατομμύρια χρόνια και συνεχίζεται σήμερα - η Γη φαίνεται να βγαίνει από περιόδους με παγετώνες σε συγκεκριμένα χρονικά διαστήματα, εδώ και ένα εκατομμύριο χρόνια οι κύκλοι αυτής της περιοδικότητας έχουν παραταθεί. Διάφορα μαθηματικά μοντέλα έχουν προσπαθήσει να εξηγήσουν το γεγονός, όμως κανένα δεν έχει δώσει κατηγορηματική απάντηση, ενώ όλα τους εμπλέκουν πολύπλοκες παραμέτρους περιπλέκοντας τα πράγματα ακόμη περισσότερο. Τώρα μια διεθνής ομάδα ερευνητών με επικεφαλής τον Χρόνη Τζεδάκη, καθηγητή στο University College του Λονδίνου, προσφέρει για πρώτη φορά μια ικανοποιητική λύση: έναν απλό κανόνα ο οποίος μπορεί να προβλέψει με απόλυτη ακρίβεια όλες τις εναλλαγές παγετωδών και θερμών περιόδων του πλανήτη, συμπεριλαμβάνοντας την αλλαγή στην περιοδικότητα και ένταση των κύκλων.

Οι κύκλοι του Μιλάνκοβιτς

Σύμφωνα με την αστρονομική θεωρία του κλίματος η εναλλαγή των παγετωδών και μεσοπαγετωδών - δηλαδή των ψυχρών και θερμών - περιόδων σχετίζεται με την ελλειπτική τροχιά της Γης και την κλίση του άξονά της, που ανά τακτά χρονικά διαστήματα τη φέρνουν πιο κοντά στον Ηλιο και σε καλύτερη θέση ώστε να δέχεται περισσότερη ακτινοβολία μέχρι και στις πολικές περιοχές. Η θεωρία αυτή προτάθηκε για πρώτη φορά το 1941 από τον σέρβο μαθηματικό Μιλουτίν Μιλάνκοβιτς ο οποίος είχε υπολογίσει ότι, με βάση τη θέση και την κλίση της Γης σε σχέση με τον Ηλιο, οι πάγοι στο Βόρειο Ημισφαίριο θα έπρεπε να λιώνουν και να μειώνονται σε έκταση κάθε περίπου 41.000 χρόνια.

Η θεωρία του Μιλάνκοβιτς φαινόταν να εξηγεί την εξάπλωση και την υποχώρηση των πάγων στην επιφάνεια της Γης για όλη την Εποχή των Παγετώνων. Ωστόσο, πριν από τέσσερις δεκαετίες, το 1976, οι παρατηρήσεις έδειξαν πως εδώ και ένα εκατομμύριο χρόνια οι πάγοι έπαψαν να ακολουθούν αυτούς τους «κύκλους» των 41.000 ετών και άρχισαν να υποχωρούν κάθε περίπου 100.000 χρόνια. Ουσιαστικά δηλαδή, παρά το γεγονός ότι στα ενδιάμεσα διαστήματα ανά 41.000 χρόνια η Γη είχε την κατάλληλη θέση και κλίση ώστε να δέχεται την περισσότερη δυνατή ακτινοβολία από τον Ηλιο, οι πάγοι για κάποιον λόγο δεν έλιωναν.

Με την παρατήρηση αυτή άνοιξε μια τεράστια συζήτηση και δεκάδες μελέτες προσπάθησαν να δώσουν μια εξήγηση σχετικά με το πώς - ή ακόμη και το αν - η τροχιά και η κλίση της Γης επηρεάζουν το κλίμα της. Αρκετοί εστίασαν το ενδιαφέρον τους στον κύκλο των 100.000 ετών που παρατηρείται στην εκκεντρότητα της τροχιάς της Γης υποστηρίζοντας ότι οι διακυμάνσεις αυτές αποτελούν «μη γραμμικές» αποκρίσεις του κλιματικού συστήματος στις αστρονομικές αλλαγές, ενώ άλλοι πρότειναν ότι προέρχονται από μη περιοδικές διακυμάνσεις του κλίματος που απλώς «συντονίζονται» με τις αστρονομικές μεταβολές, όπως ο εσωτερικός κιρκάδιος ρυθμός μας συντονίζεται στον 24ωρο ημερήσιο κύκλο. Καμία από τις προτεινόμενες ερμηνείες δεν μπορούσε ωστόσο να προβλέψει όλες τις εναλλαγές μεταξύ παγετωδών και μεσοπαγετωδών περιόδων που έχουν σημειωθεί τα τελευταία δυόμισι και πλέον εκατομμύρια χρόνια.

Το κατώφλι και ο χρόνος

Αυτό που δεν είχε κατορθώσει κανείς ως τώρα πέτυχαν οι ερευνητές από το University College του Λονδίνου, το Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ στη Βρετανία και το Πανεπιστήμιο της Λουβέν στο Βέλγιο. Και το πέτυχαν με έναν πολύ απλό κανόνα ο οποίος κατείχε περίοπτη θέση στο τελευταίο τεύχος της επιθεώρησης «Nature» την περασμένη εβδομάδα. Το «κλειδί», όπως ανακάλυψαν, κρύβεται στην ποσότητα της ηλιακής ακτινοβολίας στα υψηλά πλάτη της Γης τους θερινούς μήνες, η οποία φαίνεται να έχει ένα «κατώφλι»: όταν ξεπερνάει μια ορισμένη τιμή οι πάγοι αρχίζουν να λιώνουν και να υποχωρούν, και η Γη μπαίνει σε μεσοπαγετώδη ή θερμή περίοδο. Οι επιστήμονες διαπίστωσαν επίσης ότι η τιμή που έχει αυτό το κατώφλι δεν είναι πάντα η ίδια, αλλά επηρεάζεται από το χρονικό διάστημα που μεσολαβεί από την προηγούμενη τήξη των πάγων.

«Η διαφορά με το μοντέλο μας είναι ότι πρόκειται για κάτι πολύ απλό» λέει στο «Βήμα» ο κ. Τζεδάκης. «Δεν χρησιμοποιούμε καμία κλιματική πληροφορία, π.χ. τις συγκεντρώσεις του διοξειδίου του άνθρακα, της σκόνης κ.λπ., όπως κάνουν τα άλλα μοντέλα. Χρησιμοποιούμε μόνο την εισερχόμενη ηλιακή ακτινοβολία, τις αλλαγές στην ποσότητα της ενέργειας που έρχεται από τον ήλιο δηλαδή. Και επίσης το πόσος χρόνος έχει περάσει από την προηγούμενη τήξη των παγετώνων. Ετσι μπορούμε να προβλέψουμε πότε γίνεται κάθε φορά η τήξη των παγετώνων τα τελευταία δύο εκατομμύρια χρόνια με απόλυτη επιτυχία, 100%».

Οπως έδειξε η ανάλυση των ερευνητών, το κατώφλι της ηλιακής ακτινοβολίας για την τήξη των πάγων ανέβηκε πριν από ένα εκατομμύριο χρόνια. Ο λόγος για τον οποίον συνέβη αυτό είναι άγνωστος, το γεγονός όμως είναι ότι αρχίσαμε να «πηδάμε» τις τιμές της ηλιακής ακτινοβολίας που κανονικά θα επέφεραν την τήξη των παγετώνων και οι παγετώδεις περίοδοι παρατάθηκαν, σε κύκλους που φθάνουν γύρω στις 100.000 χρόνια. «Ετσι οι πάγοι άρχισαν να αυξάνονται και να γίνονται πολύ πιο εκτενείς» εξηγεί ο καθηγητής. «Αλλά, παραδόξως, όσο οι πάγοι αυξάνονται γίνονται πιο ασταθείς και άρα χρειάζονται λιγότερη ενέργεια για να λιώσουν. Επομένως το κατώφλι αρχίζει να μειώνεται με την πάροδο του χρόνου».

Η μελέτη του κ. Τζεδάκη και των συνεργατών του αποτελεί ένα σημαντικό βήμα για την καλύτερη κατανόηση του κλίματος. «Αυτό το απλό μοντέλο μπορεί να εξηγήσει τα βασικά χαρακτηριστικά της Εποχής των Παγετώνων, δηλαδή την αλλαγή στη συχνότητα και την ένταση των κλιματικών κύκλων» λέει. «Εξηγεί γιατί πήγαμε από κάθε 41.000 χρόνια σε κάθε 100.000 χρόνια αλλά και γιατί αρχίσαμε να έχουμε μεγαλύτερες εξαπλώσεις παγετώνων - επειδή αν πηδάμε κύκλους, έχουμε περισσότερο χρόνο για να μεγαλώσουν οι παγετώνες. Παλιότερα προβληματιζόμαστε, ψάχναμε να βρούμε τι έγινε και μεγάλωσαν περισσότερο οι παγετώνες και θεωρούσαμε πως το γεγονός ότι μεγάλωσαν οδήγησε σε μακρότερους κύκλους. Ηταν δηλαδή κάτι σαν το "η κότα έκανε το αβγό ή το αβγό την κότα;". Τώρα ξέρουμε: οι παγετώνες έγιναν μεγαλύτεροι γιατί επιμηκύνθηκαν οι παγετώδεις περίοδοι, όχι το αντίστροφο».

Στο «τσακ» ο πολιτισμός μας;

Η στατιστική ανάλυση προσφέρει επίσης τη δυνατότητα να δει κάποιος πότε η έναρξη μιας μεσοπαγετώδους περιόδου είναι περισσότερο ή λιγότερο πιθανή, πότε οι τιμές της ακτινοβολίας ήταν τόσο υψηλές ώστε δεν υπήρχε περίπτωση «αντίστασης» των πάγων αλλά και πότε έφθασαν σχεδόν στο κατώφλι αλλά δεν κατόρθωσαν να ξεκινήσουν την τήξη τους. Μια περίπτωση κατά την οποία η θερμή περίοδος αποφεύχθηκε «στο τσακ» μας αφορά μάλιστα άμεσα αφού σημειώθηκε πριν από 50.000 χρόνια. «Αν τότε είχε επέλθει μεσοπαγετώδης περίοδος, δεν θα είχαμε μεσοπαγετώδη περίοδο τα τελευταία 11.000 χρόνια, όπως συμβαίνει σήμερα δηλαδή, εκτός και αν μεταβάλλαμε εμείς το κλίμα, όπως τώρα» υπογραμμίζει ο καθηγητής, προσθέτοντας ότι από αυτές τις παρατηρήσεις προκύπτουν πολλά ενδιαφέροντα ερωτήματα για την ιστορία του είδους μας. «Για παράδειγμα» αναφέρει «η πορεία των μεταναστεύσεων του ανθρώπου από την Αφρική θα ήταν η ίδια; Θα είχε ξεκινήσει η γεωργία πριν από 50.000 αντί για 11.000 χρόνια, στην Εγγύς Ανατολή ή κάπου αλλού;».

Αν και μας δίνει πολύτιμες πληροφορίες για το παρελθόν ο κανόνας δεν έχει, όπως μας λέει, εφαρμογή για το μέλλον και αυτό γιατί με 400 ppm διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα (και σε ανοδική τάση) μια περίοδος παγετώνων είναι αδύνατον να ξεκινήσει. Ο κ. Τζεδάκης μάλιστα πριν από μερικά χρόνια είχε και πάλι ταράξει τα κλιματολογικά νερά με μια μελέτη που υποστήριζε ότι κανονικά η επόμενη παγετώδης περίοδος επρόκειτο να αρχίσει επί των ημερών μας, αλλά λόγω των υψηλών συγκεντρώσεων του διοξειδίου του άνθρακα αναβλήθηκε επ' αόριστον.

Επόμενος στόχος είναι τώρα η διερεύνηση της αιτίας για την οποία το κατώφλι της ποσότητας της ηλιακής ακτινοβολίας που πυροδοτεί την τήξη των πάγων ανέβηκε πριν από ένα εκατομμύριο χρόνια. «Υπάρχουν διάφορες θεωρίες» επισημαίνει ο καθηγητής. «Νομίζω, υποψιάζομαι, ότι η καλύτερη έχει να κάνει με το διοξείδιο του άνθρακα, ότι δηλαδή για κάποιο λόγο η μέση τιμή του στην ατμόσφαιρα ελαττώθηκε εξαιτίας μιας αλλαγής στην ωκεάνια κυκλοφορία που οδήγησε σε μεγαλύτερη δέσμευσή του στον βυθό των ωκεανών. Γίνονται προσπάθειες από διάφορες ομάδες για να ανακατασκευάσουμε την ατμοσφαιρική συγκέντρωση του διοξειδίου του άνθρακα πριν από ένα εκατομμύριο χρόνια. Αν αποδειχθεί ότι κάτι τέτοιο ισχύει, αυτό θα δείξει πόσο σημαντικό είναι το διοξείδιο του άνθρακα για το κλίμα, είτε όταν αυξάνεται είτε όταν μειώνεται».

http://www.tovima.gr/science/article/?aid=864222

215F3BDDF8D162D8327755FB0EF238C5.jpg.59ded94fb466ce8c42de3bac45fc1885.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 4 εβδομάδες αργότερα...

Χάρβαρντ: H νέα θεωρία για τη «Xιονόμπαλα Γη» που αλλάζει τα δεδομένα :cheesy:

Ερευνητές στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ αλλάζουν τον τρόπο που σκεφτόμαστε για τη μεγαλύτερη εκδήλωση παγετώνων της Γης, το «Snowball Earth».

http://www.pronews.gr/portal/20170325/genika/epistimes/27120/harvarnt-h-nea-theoria-gia-ti-xionompala-gi-poy-allazei-ta-dedomena

 

 

 

Διεθνές πείραμα στην Κρήτη για το «ταξίδι» της σκόνης από τις αφρικανικές ερήμους. :cheesy:

Είναι γνωστό ότι η σκόνη από τις ερήμους μπορεί να ταξιδέψει σε μεγάλες αποστάσεις, όπως πολύ καλά γνωρίζει η Ελλάδα που κατά καιρούς σκεπάζεται από τη σκόνη της Σαχάρας. Οι επιστήμονες, όμως, δεν έχουν ακόμη κατανοήσει πλήρως τους μηχανισμούς που επηρεάζουν τα «ταξίδια» της σκόνης.

Αυτούς ακριβώς τους μηχανισμούς θα επιχειρήσουν να φωτίσουν καλύτερα μέσα από ένα σημαντικό διεθνές πείραμα, το οποίο θα ξεκινήσει στην Κρήτη στις 5 Απριλίου και θα διαρκέσει περίπου ένα μήνα. Υπερσύγχρονα επίγεια όργανα, καθώς και ενάερια μέσα (drones και ένα αεροπλάνο της Γερμανικής Διαστημικής Υπηρεσίας) θα χρησιμοποιηθούν για τις μετρήσεις.

Το πείραμα, με την ονομασία Pre-TECT, διοργανώνεται από το Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών (ΕΑΑ) και αποτελεί μια διεθνούς εμβέλειας ερευνητική εκστρατεία για την μελέτη της ερημικής σκόνης. Ο προηγμένος επιστημονικός εξοπλισμός που θα χρησιμοποιηθεί στο πείραμα, θα συγκεντρωθεί στο ατμοσφαιρικό παρατηρητήριο της Φινοκαλιάς στο νομό Λασιθίου, το οποίο λειτουργεί συνεχώς τα τελευταία 20 χρόνια από το Πανεπιστήμιο της Κρήτης. Επιστημονικός υπεύθυνος του πειράματος Pre-TECT είναι ο ερευνητής του Ινστιτούτου Αστρονομίας, Αστροφυσικής, Διαστημικών Εφαρμογών και Τηλεπισκόπησης (ΙΑΑΔΕΤ) του ΕΑΑ Βασίλης Αμοιρίδης, ο οποίος μίλησε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ για το πείραμα.

Στο Pre-TECT (http://pre-tect.space.noa.gr/) συμμετέχει ένας μεγάλος αριθμός Ινστιτούτων, Πανεπιστημίων και ερευνητικών οργανισμών (περίπου 25), μεταξύ των οποίων το γερμανικό Ινστιτούτο Τροποσφαιρικής Έρευνας της Λειψίας (TROPOS), το Εθνικό Συμβούλιο Ερευνών της Ιταλίας (ΙΜΑΑ/CNR), το Ινστιτούτο της Κύπρου (CyI), το ρουμανικό Ινστιτούτο Οπτοηλεκτρονικής (INOE), το Φινλανδικό Μετεωρολογικό Ινστιτούτο, το γαλλικό Πανεπιστήμιο της Λιλ, τo ελβετικό Φυσικό Μετεωρολογικό Παρατηρητήριο του Νταβός (PMOD-WRC), η Σχολή Γεωεπιστημών και Επιστημών της Ατμόσφαιρας του Τεχνολογικού Πανεπιστημίου της Τζόρτζια (Georgia Tech-ΗΠΑ) και η βρετανική Μετεωρολογική Υπηρεσία (UK Met Office).

Παράλληλα με τις κυρίως ερευνητικές δράσεις του Pre-TECT, θα διεξαχθούν εκπαιδευτικές δραστηριότητες υπό τη μορφή Θερινού Σχολείου, στο πλαίσιο του προγράμματος επιμόρφωσης και ανταλλαγής τεχνογνωσίας Η2020-TWINNING ECARS. Αναμένεται η άφιξη περισσοτέρων από 50 καθηγητών, ερευνητών και φοιτητών από διάφορες χώρες. Στο πλαίσιο του Pre-TECT, θα χρησιμοποιηθούν ερευνητικές υποδομές αιχμής για την τηλεπισκόπηση της ατμόσφαιρας. Συγκεκριμένα, προβλέπεται η συνεχής λειτουργία του προηγμένου συστήματος lidar PollyXT του ΕΑΑ για την τηλεπισκόπηση των αιωρούμενων σωματιδίων. Επιπλέον, θα λειτουργήσει για πρώτη φορά στην Ελλάδα το υπερσύγχρονο ραντάρ Doppler Cloud Radar MIRA-35 για την τηλεπισκόπηση των νεφών, καθώς και καινοτόμες διατάξεις για τη μέτρηση του προφίλ των πεδίων του ανέμου (HALO wind lidar).

Ακόμη, θα λειτουργούν παράλληλα φωτόμετρα/πυρανόμετρα υψηλής διακριτικής ικανότητας (CIMEL, PSR, CMP), καθώς και ο προηγμένος σταθμός επιφανειακών επιτόπιων μετρήσεων του Πανεπιστημίου Κρήτης. Την ατμοσφαιρική εικόνα κατά τη διάρκεια του Pre-TECT θα συμπληρώσουν οι εναέριες μετρήσεις υπερσύγχρονων μη επανδρωμένων σκαφών (drones), καθώς και ενός αεροπλάνου τύπου Falcon της Γερμανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (DLR). Το πείραμα χρηματοδοτείται από το Αστεροσκοπείο Αθηνών και από μέρος της δωρεάς του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος προς το ΕΑΑ. Την προσπάθεια υποστηρίζει επίσης η ναυτιλιακή εταιρεία ΑΝΕΚ Lines, που χορηγεί τα έξοδα μεταφοράς του εξοπλισμού και της επιστημονικής ομάδας του Αστεροσκοπείου. Ακόμη, η συμμετοχή των 25 φορέων και οι πτήσεις της DLR υποστηρίζονται οικονομικά από τις ευρωπαϊκές υποδομές ACTRIS και EUFAR.

Κυνηγώντας τα αιωρούμενα σωματίδια

Όπως δήλωσε ο υπεύθυνος του πειράματος Β.Αμοιρίδης, «η πειραματική εκστρατεία Pre-TECT αφορά στη μελέτη των άγνωστων μηχανισμών που επηρεάζουν τη μεταφορά της ερημικής σκόνης από τις ερήμους σε απομακρυσμένες περιοχές. Επιπλέον, το πείραμα θα επικεντρώσει στις φυσικο-χημικές ιδιότητες της σκόνης, όπως και στους ρυθμούς απόθεσής της στο έδαφος. Τα δεδομένα που θα συλλεχθούν, θα χρησιμοποιηθούν για την εκτίμηση των επιπτώσεων της μεταφερόμενης ερημικής σκόνης στο ηλιακό δυναμικό, στο σχηματισμό νεφών και στην κλιματική αλλαγή».

Οι επιδημιολογικές έρευνες της τελευταίας δεκαετίας έχουν τεκμηριώσει ότι τα αιωρούμενα σωματίδια είναι υπεύθυνα για αυξημένη αναπνευστική και καρδιαγγειακή νοσηρότητα, αλλά και για τη συρρίκνωση του προσδόκιμου επιβίωσης, καθώς και για την πρόκληση πολλών πρόωρων θανάτων. Επίσης, υπάρχουν επιπτώσεις της σκόνης στο κλίμα και στο περιβάλλον μιας περιοχής. Για παράδειγμα, όπως αναφέρει ο κ.Αμοιρίδης, «η απόθεση της σκόνης στους ωκεανούς και στο έδαφος έχει επίπτωση στην αλιεία και στη γεωργία αντίστοιχα. Η βελτίωση της γνώσης μας σχετικά με το ρόλο της σκόνης στο σχηματισμό των νεφών και της βροχής θα έχει μεγάλη επίπτωση επίσης στην προγνωστική μετεωρολογία». Πρόσφατες μελέτες έχουν δείξει ότι η ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και ιδιαίτερα ο Ελλαδικός χώρος αποτελεί σταυροδρόμι διαφορετικών αερίων μαζών, με σοβαρές συνέπειες στη δημόσια υγεία, στα οικοσυστήματα και στο επίπεδο των συντελούμενων κλιματικών αλλαγών.

Σύμφωνα με τον κ. Αμοιρίδη, «η Ελλάδα δέχεται την ισχυρή επίδραση από τις εκτεταμένες έρημους της Βόρειας Αφρικής, όπως η Σαχάρα και το Σαχέλ, από τις οποίες μεταφέρονται τεράστιες ποσότητες σκόνης με αυξημένη συχνότητα την άνοιξη. Το γεγονός αυτό οξύνει τα ήδη επιβαρυμένα επίπεδα αιωρούμενων σωματιδίων από τις ανθρωπογενείς δραστηριότητες, κυρίως στις αστικές περιοχές. Επιπλέον, μια σειρά επιστημονικών εργασιών καταδεικνύουν ότι τους καλοκαιρινούς κυρίως μήνες παρατηρείται ιδιαίτερη αύξηση των επιπέδων του όζοντος, αύξηση που οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην μεταφορά του ρύπου αλλά και προδρόμων αυτού ενώσεων από την Κεντρική-Δυτική και την Ανατολική Ευρώπη».

Πρόσφατα το Ευρωπαϊκό Ίδρυμα Ερευνών (ERC) επέλεξε να χρηματοδοτήσει τον κ.Αμοιρίδη με δύο εκατομμύρια ευρώ, χορηγώντας του μια σημαντική «επιχορήγηση εδραίωσης» (Consolidating Grant) για να υλοποιήσει ένα πενταετές ερευνητικό πρόγραμμα με την ονομασία D-TECT («Does dust triboelectrification affect our climate?»). Το Pre-TECT αποτελεί ουσιαστικά ένα πρόγραμμα προετοιμασίας του προγράμματος ERC D-TECT. Το τελευταίο, που αναμένεται να ξεκινήσει φέτος το Σεπτέμβριο, φιλοδοξεί να ανακαλύψει τους άγνωστους μηχανισμούς που ευθύνονται για τη μεταφορά της ερημικής σκόνης σε μεγαλύτερες από τις αναμενόμενες αποστάσεις.

Όπως λέει ο κ.Αμοιρίδης, «είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι συνάδελφοι ερευνητές στην Αμερική έχουν καταγράψει σωματίδια Σαχαριανής σκόνης στα νησιά Μπαρμπέιντος, των οποίων το μέγεθος δεν δικαιολογείται με τις γνώσεις κλασσικής δυναμικής. Στο D-TECT θα προσπαθήσουμε να ανακαλύψουμε τους μηχανισμούς που προωθούν τη σκόνη σε μεγαλύτερες από τις αναμενόμενες αποστάσεις από τις πηγές. Η βασική υπόθεση εργασίας μας αφορά στην ύπαρξη ενός ατμοσφαιρικού ηλεκτρικού πεδίου στις υπερυψωμένες στρωματώσεις της σκόνης, που προέρχεται από την κρούση των σωματιδίων διαφορετικών μεγεθών μεταξύ τους».

http://www.pronews.gr/portal/20170326/genika/epistimes/27120/diethnes-peirama-stin-kriti-gia-taxidi-tis-skonis-apo-tis

1970128241_meteorologikosstathmos4.jpg.acbb6915e93a661ca38f4f8c46bb8dea.jpg

maxresdefault_721.jpg.a0a2bef2714cf56aeee84bcf81b0c3df.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Ποιο ήταν το πρώτο ζώο που εμφανίστηκε στη Γη; :cheesy:

Ποιο ήταν το πρώτο ζώο που εμφανίστηκε στη Γη; Παλαιοντολόγοι και εξελικτικοί βιολόγοι δεν βαριούνται να διαφωνούν για την απάντηση.

Η τελευταία γενετική μελέτη δείχνει πάντως να επιβεβαιώνει την κρατούσα θεωρία που θέλει τους σπόγγους να είναι οι αρχαιότεροι προπαππούδες μας.

Όλα τα ζώα πιστεύεται ότι κατάγονται από μονοκύτταρους ευκαρυωτικούς οργανισμούς που έζησαν πριν από 600 και κάτι εκατομμύρια χρόνια. Σύμφωνα με την παλαιότερη και πιο διαδεδομένη σήμερα άποψη, το πρώτο ζώο ήταν κάτι σαν σφουγγάρι (ή τουλάχιστον οι σπόγγοι ήταν το πρώτο παρακλάδι που διαχωρίστηκε από την εξελικτική γραμμή των υπόλοιπων ζώων).

Τα σφουγγάρια δεν διαθέτουν νευρικό σύστημα, μυς και διαφοροποιημένους ιστούς, ήταν λοιπόν λογικό να υποθέσει κανείς ότι τα ζώα αυτά εμφανίστηκαν νωρίτερα στην εξέλιξη από άλλα, πιο περίπλοκα ζώα.

Ευρήματα που έρχονται σε αντίθεση με αυτήν την λογικοφανή ιδέα άρχισαν να έρχονται την περασμένη δεκαετία από γενετικές μελέτες (για παράδειγμα αυτή),

https://physicsgg.me/2013/01/09/o%CE%B9-%CF%83%CF%80%CF%8C%CE%B3%CE%B3%CE%BF%CE%B9-%CE%B4%CE%B5%CE%BD-%CE%AE%CF%84%CE%B1%CE%BD-%CF%84%CE%B1-%CF%80%CF%81%CF%8E%CF%84%CE%B1-%CE%B5%CE%AF%CE%B4%CE%B7-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B6%CF%89/

οι οποίες έδειχναν ότι ο αρχαιότερος κλάδος στο εξελικτικό δέντρο των ζώων είναι τα κτενοφόρα: ζελατινώδη πλάσματα σαν μέδουσες που κολυμπούν με μικροσκοπικά μαστίγια και συλλαμβάνουν τη λεία τους με κολλώδη πλοκάμια.

Το πρόβλημα με τα ευρήματα αυτά είναι ότι έρχονται σε αντίθεση με την παλιά άποψη ότι η πολυπλοκότητα των ζώων αυξήθηκε στην πορεία του εξελικτικού χρόνου: σε αντίθεση με τα σφουγγάρια, τα κτενοφόρα διαθέτουν νευρικό σύστημα, έστω και υποτυπώδες. Και αν τα κτενοφόρα ήταν όντως τα πρώτα ζώα, οι σπόγγοι θα πρέπει να έχασαν εκ των υστέρων το νευρικό σύστημά τους.

Οι μελέτες για το θέμα συνεχίζουν να είναι αντιφατικές. Στην τελευταία μελέτη, η οποία δημοσιεύεται στην έγκριτη επιθεώρηση Current Biology,

http://dx.doi.org/10.1016/j.cub.2017.02.031

διεθνής ομάδα εξετάζει 1.719 γονίδια από ένα μεγάλο εύρος ζώων, χρησιμοποιώντας μαθηματικά μοντέλα για να εξετάσουν πώς τα γονίδια αυτά εξελίχθηκαν σε διαφορετικούς κλάδους, λαμβάνοντας υπόψη ότι ορισμένες γενετικές αλλαγές είναι πιο πιθανές από άλλες.

Έπειτα από απαιτητικούς υπολογισμούς που μοιράστηκαν σε υπολογιστές στον Καναδά, τη Γερμανία, το Βέλγιο και τη Γαλλία, το βασικό μοντέλο της μελέτης τοποθέτησε τους σπόγγους στη βάση του δέντρου των ζώων -διαψεύδοντας έτσι άλλες γενετικές αναλύσεις που βασίστηκαν σε διαφορετικές μεθόδους ή μοντέλα.

Τα αποτελέσματα, όμως, δεν αποτελούν απόδειξη και σίγουρα δεν θα μείνουν στο απυρόβλητο. Σχολιάζοντας τη μελέτη, ο Ντέιβιντ Χίλις του Πανεπιστημίου του Τέξας στο Όστιν, ο οποίος δεν συμμετείχε στην ανάλυση, επισημαίνει ότι ορισμένα διαφορετικά μοντέλα που χρησιμοποίησε η ερευνητική ομάδα έδιναν διαφορετικό αποτέλεσμα και έβαζαν τα κτενοφόρα στη βάση του δέντρου.

«Το γεγονός ότι τα αποτελέσματα αντιστρέφονται με διαφορετικά μοντέλα είναι κακό σημάδι» λέει ο Χίλις στο δικτυακό τόπο του Nature.

http://www.nature.com/news/big-data-renews-fight-over-animal-origins-1.21703

«Χρησιμοποίησαν μεγάλο σετ δεδομένων, όμως είναι σχεδόν σίγουρο πως αυτή δεν είναι η τελευταία λέξη».

http://physicsgg.me/2017/03/27/%cf%80%ce%bf%ce%b9%ce%bf-%ce%ae%cf%84%ce%b1%ce%bd-%cf%84%ce%bf-%cf%80%cf%81%cf%8e%cf%84%ce%bf-%ce%b6%cf%8e%ce%bf-%cf%80%ce%bf%cf%85-%ce%b5%ce%bc%cf%86%ce%b1%ce%bd%ce%af%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%ba%ce%b5/

sponges_on_a_reef-spl_web.jpg.7de8b4d45d7f8d3b0863b34b55339d3d.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Ερευνητές ταξίδεψαν στο 1960 μέσω σταθμού στην Ανταρκτική. :cheesy:

Διαθέτει όλα τα απαραίτητα συστατικά ενός καλού θρίλερ: ένας εγκαταλελειμμένος επιστημονικός σταθμός θαμμένος κάτω από τον αιώνιο πάγο, που μια ομάδα εξερευνητών «ξυπνά» από τον παγωμένο του ύπνο μισό αιώνα αργότερα.

Ωστόσο η αποστολή των ερευνητών που έφτασε στον αμερικανικό σταθμό με το όνομα Plateau Station δεν βρέθηκε μπροστά σε δυσάρεστες εκπλήξεις, αλλά έκανε ένα... ταξίδι στον χρόνο, τότε που το ημερολόγιο έγραφε 1969 και ο σταθμός έκλεινε για πάντα.

Δεν είναι εύκολο να εντοπιστεί ο σταθμός, όπου από το 1965 έως το 1969 ζούσαν 4 στρατιωτικοί και 4 επιστήμονες, υπό τις διαταγές ενός γιατρού του αμερικανικού ναυτικού. Ο λόγος είναι ότι στο συγκεκριμένο σημείο -όπου έχει καταγραφεί ο χαμηλότερος μέσος όρος θερμοκρασίας στην Ανταρκτική, και δη -73,2 βαθμοί Κελσίου- το χιόνι αυξάνεται κατά 10 εκατοστά ετησίως, οπότε αισίως οι εγκαταστάσεις έχουν καλυφθεί από πέντε μέτρα χιόνι. Το μόνο που φαίνεται από μακριά είναι ο σιδερένιος πύργος και η κορυφή του συγκροτήματος, που είχε εμβαδόν 25 μέτρων επί 8.

Λόγω των χαμηλών θερμοκρασιών, υπήρχαν πολύ συχνά προβλήματα με την τροφοδοσία ρεύματος, γεγονός που συντέλεσε στην απόφαση του αμερικανικού στρατού να κλείσει τον συγκεκριμένο σταθμό.

Το εσωτερικό έχει ακόμη την αισθητική της δεκαετίας του 1960. Σαφώς τα εργαλεία έχουν φύγει, ωστόσο βλέπει κανείς εκείνο το σίδερο, το πλυντήριο, την κουζίνα, ακόμη και τρόφιμα τα οποία έχουν συντηρηθεί λόγω των πολικών θερμοκρασιών. Μέσα στα ντουλάπια υπήρχαν αλάτι, πιπέρι, ποπκόρν, ενώ από τον τοίχο κρεμόταν ένα δίχτυ γεμάτο καρύδια. Ολα φαίνονταν αναλλοίωτα, λες και οι προμήθειες έφθασαν μόλις χθες και όχι πριν από 50 χρόνια.

Οι κοιτώνες

Στους κοιτώνες της ομάδας που ζούσε στον σταθμό και έκανε χρήσιμες μετρήσεις για τη θερμοκρασία, τον καιρό και το περιβάλλον, οι ερευνητές εντυπωσιάστηκαν διαπιστώνοντας ότι τα κρεβάτια ήταν ακόμη στρωμένα, υπήρχαν επιπλέον σκεπάσματα και καθαρά σεντόνια. Μέχρι και ένα τεύχος του Playboy από το 1966 ήταν διαθέσιμο στο τραπεζάκι του υπνοδωματίου. Οι επισκέπτες έκλεισαν την είσοδο φεύγοντας, χωρίς να κλειδώσουν, όπως ακριβώς τη βρήκαν όταν έφτασαν. Οπως λένε οι ειδικοί στην Ανταρκτική, η εικόνα θα είναι ίδια σε 20 ή 30 χρόνια από σήμερα, ενώ ο πύργος θα φαίνεται από μακριά για τα επόμενα 500 χρόνια.

Και μάγειρας στην αποστολή

Το 1965 οι αμερικανικές Αρχές ήθελαν να κάνουν οικονομία στέλνοντας 7 άτομα πλήρωμα, ωστόσο οι ειδικοί επέμειναν στη σημασία της σωστής διατροφής και έτσι προστέθηκε ένας μάγειρας.

http://www.ethnos.gr/klik/arthro/ereunites_taksidepsan_sto_1960_meso_stathmou_stin_antarktiki_photos-65096906/

assets_LARGE_t_420_55391845_type13172.jpg.f5299dc0ba933ab426882f536c15a8c6.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 4 εβδομάδες αργότερα...

Ο κομήτης που χτύπησε τη Γη το 10.950 π.Χ. και η ανάδυση του πολιτισμού. :cheesy:

Ένας Έλληνας και ένας Βρετανός ερευνητής, οι οποίοι μελέτησαν τα μυστηριώδη σχέδια ζώων που είναι χαραγμένα στους πέτρινους στύλους που έχουν βρεθεί στην περιοχή Γκεμπεκλί Τεπέ της νότιας Τουρκίας, πιστεύουν ότι αυτά όχι μόνο αντιστοιχούν σε αστερισμούς, αλλά δείχνουν ότι πριν από περίπου 13.000 χρόνια -πιθανώς το 10950 π.Χ.- ένας κομήτης έπεσε στη Γη.

Η πτώση είχε ως συνέπεια να σκεπαστεί ο πλανήτης μας από νέφη σωματιδίων και σκόνης που μπλόκαραν τον ήλιο, με αποτέλεσμα να πέσει η θερμοκρασία, να επεκταθούν οι πάγοι και να επικρατήσει η λεγόμενη περίοδος της Νεότερης Δρυάδας. Οι περιβαλλοντικές αυτές επιπτώσεις θεωρείται ότι οδήγησαν στην εξαφάνιση των μαμούθ και άλλων μεγάλων ζώων, αλλά και στη διευκόλυνση της ανάδυσης των κατοπινών πρώτων μεγάλων αγροτικών νεολιθικών πολιτισμών, που αντικατέστησαν τους νομάδες-τροφοσυλλέκτες.

Οι ερευνητές Δημήτρης Τσικριτσής και Μάρτιν Σουίτμαν της Σχολής Μηχανικής του Πανεπιστημίου του Εδιμβούργου, έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Mediterranean Archaeology and Archaeometry» (Μεσογειακή Αρχαιολογία και Αρχαιομετρία), που εκδίδει το Πανεπιστήμιο του Αιγαίου.

Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των ερευνητών, οι απεικονίσεις ζώων πάνω στους πέτρινους στύλους έχουν αστρονομική εξήγηση και αποκαλύπτουν ότι πολλαπλά κομμάτια ενός κομήτη -ο οποίος ίσως είχε διασπασθεί στον αέρα- έπεσαν στη Γη, συμβάλλοντας καθοριστικά στην απότομη πτώση της θερμοκρασίας. Οι παλαιοκλιματολόγοι έχουν επιβεβαιώσει ότι η Γη είχε σχετικά πρόσφατα βγει από την τελευταία εποχή των πάγων και η θερμοκρασία βρισκόταν πλέον σε ανοδική πορεία.

Όμως, για κάποιο μυστηριώδη λόγο η τάση αυτή ανακόπηκε και ο πλανήτης βίωσε ξανά μια μίνι-εποχή πάγων, που ονομάσθηκε «Νεότερη Δρυάς» και η οποία διήρκεσε πάνω από 1.000 χρόνια.

Επειδή με βάση λήψεις πυρήνων αρχαίου πάγου από τη Γροιλανδία, ως πιθανότερη εποχή εκκίνησης αυτής της εποχής θεωρείται το 10890 π.χ., οι ερευνητές θεωρούν πιθανό ότι τότε περίπου έπεσε ο κομήτης.

Οι δύο ερευνητές χρησιμοποίησαν ένα πρόγραμμα αστρονομικού λογισμικού για να υπολογίσουν ποιες θα ήταν οι θέσεις των αστερισμών στον ουρανό της Τουρκίας εκείνη την εποχή. Πιστεύουν ότι έχουν πλέον σοβαρές ενδείξεις πως τα χαραγμένα σύμβολα του Γκεμπελί Τεπέ αντιστοιχούν στον ουρανό του 10950 π.χ. (συν/πλην 250 χρόνια) και «προδίδουν» έτσι το χτύπημα του κομήτη σε μια εποχή που σχεδόν συμπίπτει με τις εκτιμήσεις για το ξεκίνημα της Νεότερης Δρυάδας (10890 π.Χ.).

Σύμφωνα με τους ερευνητές, ιδίως μιά λίθινη στήλη («των Ορνέων») φαίνεται να είναι αναμνηστική για το συγκεκριμένο καταστροφικό -ίσως και κατακλυσμικό- συμβάν. Πιθανώς, επρόκειτο για τη χειρότερη μέρα στην ιστορία της Γης μετά το τέλος της εποχής των πάγων, η οποία θα προκάλεσε το θάνατο χιλιάδων ανθρώπων και γι’ αυτό ίσως μια άλλη στήλη του Γκεμπεκλί Τεπέ απεικονίζει έναν ακέφαλο άνθρωπο.

Οι αντίξοες κλιματικές συνθήκες που ακολούθησαν, σύμφωνα με αυτό το σενάριο, ανάγκασαν τους ανθρώπους να συνεργασθούν για την καλλιέργεια της γης και για την εκτροφή ζώων, «πυροδοτώντας» πιο εξελιγμένες μορφές πολιτισμού. Το Γκεμπεκλί Τεπέ, κοντά στην πόλη Ούρφα, που χρονολογείται περίπου στο 9000 π.χ. (6.000 χρόνια πριν το Στόουνχετζ), θεωρείται ο αρχαιότερος γνωστός ναός. Πιθανώς, μεταξύ άλλων, εκτελούσε καθήκοντα παρατήρησης του νυχτερινού ουρανού και προφανώς των κομητών.

Οι ερευνητές επισήμαναν ότι «περισσότερες αρχαιολογικές έρευνες αναμένεται να πραγματοποιηθούν στο Γκεμπεκλί Τεπέ και στο γειτονικό Καραχάν Τεπέ. Θα είναι πολύ ενδιαφέρον να δούμε πού θα οδηγήσουν αυτά τα πρόσθετα στοιχεία. Στο μεταξύ, φαίνεται συνετό να πάρουμε στα σοβαρά την πιθανότητα καταστροφής λόγω κομήτη».

Ο πατέρας του Δημήτρη Τσικριτσή, Μηνάς Τσικριτσής, ερευνητής των γραφών του Αιγαίου, είχε προκαλέσει αίσθηση πριν λίγα χρόνια με τη δημοσίευση του βιβλίου του «Αστρονομία Κρητομυκηναϊκού Πολιτισμού», όπου παρουσίαζε τις προχωρημένες επιστημονικές και τεχνολογικές γνώσεις των Μινωιτών.

https://physicsgg.me/2017/04/22/%ce%bf-%ce%ba%ce%bf%ce%bc%ce%ae%cf%84%ce%b7%cf%82-%cf%80%ce%bf%cf%85-%cf%87%cf%84%cf%8d%cf%80%ce%b7%cf%83%ce%b5-%cf%84%ce%b7-%ce%b3%ce%b7-%cf%84%ce%bf-10-950-%cf%80-%cf%87-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%b7/

animals.png.4abacb8d0593a91dfed9b902f0a4c692.png

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Η λύση στο αίνιγμα των παγετώνων. :cheesy:

Κάθε χρόνο, ο Χρόνης Τζεδάκης, καθηγητής Φυσικής Γεωγραφίας στο UCL, δείχνει στους πρωτοετείς φοιτητές του δύο διαγράμματα. Το πρώτο καταδεικνύει τις αυξομειώσεις στον όγκο των παγετώνων, που κάλυπταν μεγάλο μέρος της Βόρειας Ευρώπης και της Αμερικής τα τελευταία 2,6 εκατ. χρόνια. Το δεύτερο απεικονίζει τις μεταβολές στην ποσότητα ηλιακής ενέργειας που έφτανε στο βόρειο ημισφαίριο της Γης τα καλοκαίρια της ίδιας περιόδου. Οι δύο καμπύλες ακολουθούν περίπου παράλληλες πορείες, αλλά μόνο σε ορισμένα σημεία: είναι προφανές ότι η αύξηση της ηλιακής ακτινοβολίας δεν έχει πάντα ως αποτέλεσμα το λιώσιμο των πάγων και αυτό το «αίνιγμα» προβλημάτιζε την επιστημονική κοινότητα εδώ και σχεδόν δύο αιώνες.

Το ερχόμενο ακαδημαϊκό έτος, όμως, ο κ. Τζεδάκης θα μπορεί για πρώτη φορά να παρουσιάσει στο νεανικό κοινό του έναν κανόνα, που προβλέπει πότε η αύξηση της ηλιακής ακτινοβολίας οδηγεί στην τήξη των παγετώνων. Η σχετική μελέτη της ομάδας του δημοσιεύτηκε πρόσφατα στο περιοδικό Nature υπό τον τίτλο «Ξεκλειδώνοντας τα μυστήρια της Εποχής των Παγετώνων». «Ηταν ένα τέλειο ταξίδι επιστημονικής ανακάλυψης», λέει στην «Κ» ο διαπρεπής παλαιοκλιματολόγος, ανατρέχοντας στη στιγμή πριν από τρία χρόνια που αποφάσισε πως έπρεπε να ασχοληθεί συστηματικά με το ζήτημα. Ακολούθησαν μέρες και νύχτες κοπιαστικής δουλειάς, μια αρχική απόρριψη από το Nature και η σύσταση μιας τετραμελούς διεπιστημονικής ομάδας, η οποία αντάλλαξε πάνω από χίλια emails σε μερικούς μήνες. Τελικά, τα κομμάτια του παζλ μπήκαν στη θέση τους συνθέτoντας έναν απλό κανόνα: το λιώσιμο των πάγων ξεκινάει όταν η ηλιακή ενέργεια ξεπερνάει ένα όριο, το οποίο χαμηλώνει όσο περνάει ο χρόνος από την προηγούμενη τήξη. «Κατά παράδοξο τρόπο, όταν η διάρκεια των παγετωδών περιόδων αυξάνεται, οι παγετώνες γίνονται πιο ασταθείς και η απαιτούμενη ηλιακή ενέργεια για την τήξη είναι μικρότερη».

Δεν είναι η πρώτη φορά που το ένστικτο του Χρόνη Τζεδάκη τον οδηγεί προς τη σωστή κατεύθυνση. Τη δεκαετία του ’80, ως μεταπτυχιακός φοιτητής στο Πανεπιστήμιο Brown των ΗΠΑ, συνειδητοποίησε ότι «ενώ διαθέταμε πολύ καλά γεωλογικά αρχεία για μεταβολές των τελευταίων 2,6 εκατ. χρόνων στο περιβάλλον από τους ωκεανούς και τους πάγους, δεν είχαμε από την ξηρά». Στις ηπείρους κυριαρχεί η διάβρωση και η διατήρηση απολιθωμένης γύρης είναι δυνατή «μόνο σε πολύ ιδιαίτερες συνθήκες, όπως οι τεκτονικές λεκάνες στη Νότια Ευρώπη». Πεπεισμένος πως μια γεώτρηση σε ελληνικό έδαφος θα «έδινε» τα πολυπόθητα αποτελέσματα, εξασφάλισε μία συνεργασία με το Ινστιτούτο Γεωλογικών και Μεταλλευτικών Ερευνών για να πραγματοποιήσει λήψεις στη λίμνη των Ιωαννίνων. Όταν υπεύθυνος καθηγητής του ανακοίνωσε πως το θέμα «δεν “έδενε” με τους δικούς του επιστημονικούς στόχους», πήρε το ρίσκο να εγκαταλείψει το Brown μαζί με τη χρηματοδότηση που του πρόσφερε και εγκαταστάθηκε στο Κέμπριτζ της Αγγλίας.

Τελικά, οι γεωτρήσεις στις παρυφές της λίμνης έφεραν στο φως έναν μικρό θησαυρό, ένα από τα παγετώδη «καταφύγια» δέντρων, την ύπαρξη των οποίων οι οικολόγοι υποψιάζονταν χωρίς να έχουν επιβεβαιώσει. Περιοχές, δηλαδή, με ιδιαίτερο μικροκλίμα όπου ένας πληθυσμός δέντρων είχε επιβιώσει παρά το ψύχος που επικρατούσε στην Ευρώπη στη διάρκεια των παγετωδών περιόδων. Το διδακτορικό του δημοσιεύτηκε στο Nature και ο νέος επιστήμονας ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του με τις καλύτερες προοπτικές (και την εσφαλμένη εντύπωση πως μια δημοσίευση στο έγκριτο επιστημονικό περιοδικό είναι εύκολη υπόθεση, παραδέχεται ο ίδιος).

Οι αρνητές της κλιματικής αλλαγής έσπευσαν να οικειοποιηθούν το πρόσφατο άρθρο του Έλληνα επιστήμονα και των συνεργατών του, υποστηρίζοντας πως οι μεταβολές του παγκόσμιου κλίματος οφείλονται κυρίως σε φυσικές διαδικασίες. Στην πραγματικότητα, «συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο», εξηγεί ο καθηγητής: ένας φυσικός κύκλος εκατομμυρίων ετών έχει διαταραχθεί ανεπανόρθωτα εξαιτίας της ανθρώπινης δραστηριότητας. Όσο ενοχλητικό κι αν είναι για έναν επιστήμονα να βλέπει τη δουλειά του να μετατρέπεται σε εργαλείο παραπληροφόρησης, η αφοσίωση στην έρευνα είναι μια διέξοδος από τα προβλήματα της καθημερινότητας. «Στην αρχή της καριέρας μου, δυσκολευόμουν να πιστέψω ότι με πληρώνουν για να κάνω το χόμπι μου», αναγνωρίζει ο κ. Τζεδάκης. «Η παλαιοκλιματολογία είναι μια ιστορική επιστήμη που έχει και μια ρομαντική διάσταση και την έννοια του αναπάντεχου. Είναι εκνευριστικό για έναν επιστήμονα να μην μπορεί να κάνει πειράματα (γιατί τα πειράματα τα έχει ήδη κάνει η φύση), αλλά κατά τύχη μπορεί να πέσεις σε κάτι που δεν έχει αντικρίσει ποτέ κανείς και η χαρά της ανακάλυψης είναι μεγάλη».

http://physicsgg.me/2017/04/22/%ce%b7-%ce%bb%cf%8d%cf%83%ce%b7-%cf%83%cf%84%ce%bf-%ce%b1%ce%af%ce%bd%ce%b9%ce%b3%ce%bc%ce%b1-%cf%84%cf%89%ce%bd-%cf%80%ce%b1%ce%b3%ce%b5%cf%84%cf%8e%ce%bd%cf%89%ce%bd/

nature21364-f1.jpg.9ba8618f2c5af6caa26a4981464beb02.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

«Θαμμένα» λέιζερ για τη μέτρηση της περιστροφής της Γης με πρωτόγνωρη ακρίβεια. :cheesy:

Τι σχέση μπορεί να έχει μία πειραματική διάταξη κυριολεκτικά θαμμένη κάτω από το χώμα, με το σμήνος των δορυφόρων που πετούν γύρω από τη Γη και υποστηρίζουν τη λειτουργία του συστήματος GPS, εξασφαλίζοντας ότι κάθε λογής «έξυπνη» συσκευή θα προσδιορίζει το ακριβές στίγμα για λογαριασμό του χρήστη της;

Άμεση, στην περίπτωση που η διάταξη προορίζεται για τη μέτρηση των απειροελάχιστων μεταβολών στη διεύθυνση και την ταχύτητα περιστροφής της, καθώς αν δεν λαμβάνονταν υπόψη τότε το σύστημα GPS θα ήταν πρακτικά άχρηστο. Αυτή είναι η αποστολή που θα αναλάβει η ROMY (Rotational Motions in Seismology), μία τεράστια μετρητική συσκευή που βρίσκεται εγκατεστημένη στο Φέρστενμπρουκ, ένα μικρό χωριό 20 χιλιόμετρα μακριά από το Μόναχο στη Γερμανία.

Θυμίζοντας ανεστραμμένη πυραμίδα με ακμές ατσάλινους σωλήνες, όπου θα διαδίδονται δέσμες λέιζερ, η ROMY φθάνει στο ίδιο βάθος ενός κτιρίου με τρία υπόγεια. Η κατασκευή της κόστισε 2,4 εκατ. ευρώ, που προήλθαν από το Ευρωπαϊκό Ερευνητικό Συμβούλιο για τη χρηματοδότηση του πρότζεκτ, επικεφαλής της οποίας είναι το πανεπιστήμιο Ludwig Maximilian του Μονάχου.

Οι μεταβολές στην ταχύτητα και τον άξονα περιστροφής του πλανήτη μας οφείλονται σε διάφορες αιτίες, ξεκινώντας κατ’ αρχάς από την έλξη που δέχεται από τον Ήλιο και τη Σελήνη. Η κίνηση των ηπειρωτικών πλακών και οι αλλαγές στα ωκεάνια ρεύματα προκαλούν επίσης αλλαγές στην ροπή αδράνειας της Γης και επομένως στην περιστροφή της. Ακόμη και οι καταιγίδες ή οι σεισμοί μπορούν να επηρεάσουν την κίνησή της.

Αν και πολύ μικρές, αυτές οι αλλαγές έχουν σημαντικές πρακτικές συνέπειες. Για παράδειγμα, θα πρέπει να ληφθούν υπόψη στις εκτοξεύσεις διαστημικών σκαφών, είτε έχουν προορισμό τη γήινη τροψιά είτε τον πλανήτη Άρη. Επίσης, τα δεδομένα του συστήματος GPS θα ήταν άχρηστα μέσα σε λίγες εβδομάδες, αν δεν γίνονταν συνεχείς διορθώσεις σχετικά με τις ακριβείς θέσεις των δορυφόρων ως προς την επιφάνεια της Γης.

Έως σήμερα, οι καλύτερες μετρήσεις αυτών των παραμέτρων προέρχονται με μία τεχνική που ονομάζεται Συμβολομετρία Μεγάλων Αποστάσεων (VLBI), χρησιμοποιώντας ένα δίκτυο ραδιοτηλεσκοπίων που καταγράφει την ακτινοβολία συγκεκριμένων κβάζαρ στον ουράνιο θόλο. Με βάση τις αλλαγές στην ένταση της ακτινοβολίας, που καταγράφονται από το δίκτυο, οι επιστήμονες μπορούν να υπολογίσουν τις μεταβολές στην περιστροφή της Γης.

Ωστόσο, η τεχνική αυτή σημαίνει πως δεκάδες ραδιοτηλεσκόπια αφιερώνουν χρόνο που θα μπορούσε να αξιοποιηθεί σε αστρονομικές μελέτες, την ίδια ώρα που χρειάζονται αρκετές ημέρες ώστε να προσδιορισθούν οι μεταβολές από τα παρατηρησιακά δεδομένα. Έτσι, στόχος της ROMY είναι να παρέχει την ίδια ακρίβεια, σε πολύ μικρότερο χρόνο.

Για να λειτουργήσει, η διάταξη χρησιμοποιεί ένα φαινόμενο που απέδειξε ο Γάλλος φυσικός Ζορζ Σανιά το 1913. Το φαινόμενο αυτό εμφανίζεται σε συσκευές που περιστρέφονται, στις οποίες δύο δέσμες λέιζερ καλύπτουν μία κλειστή διαδρομή με αντίθετες φορές κίνησης, ξεκινώντας όμως και επιστρέφοντας και οι δύο στο ίδιο σημείο. Τότε, επειδή λόγω της περιστροφής στην πραγματικότητα οι δύο δέσμες διανύουν διαφορετική απόσταση, από τον τρόπο που αλληλεπιδρούν στον “τερματισμό”, μπορεί να υπολογισθεί η ταχύτητα περιστροφής της συσκευής.

Στην περίπτωση της ROMY, η περιστροφή της οφείλεται όπως είναι φυσικό στην περιστροφή της Γης. Έτσι, με τις τρεις «ακμές» της πυραμίδας, δηλαδή τους αντίστοιχους σωλήνες διάδοσης των ακτίνων λέιζερ, θα μπορούν να υπολογισθούν οι μεταβολές στην περιστροφή του πλανήτη στερεοσκοπικά, χρησιμοποιώντας την τέταρτη «ακμή» για την επαλήθευση των δεδομένων.

Η κατασκευή της διάταξης ξεκίνησε τον Μάρτιο του 2016 και ολοκληρώθηκε σε ένα εξάμηνο. Τον περασμένο μήνα, οι επιστήμονες ενεργοποίησαν με επιτυχία όλα τα συστήματα λέιζερ, ενώ έχουν ήδη ξεκινήσει την πιλοτική λειτουργία της, ώστε να ελέγξουν κατά πόσο συμπεριφέρεται όπως προβλέπεται θεωρητικά.

http://www.naftemporiki.gr/story/1227996/thammena-leizer-gia-ti-metrisi-tis-peristrofis-tis-gis-me-protognori-akribeia

15.jpg.12c0a2458e80a3948218784b9782f170.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Η ανατομία του πλανήτη μας. :cheesy:

Η Γη βρίσκεται 149,6 εκατομμύρια χιλιόμετρα από τον Ήλιο. Σχηματίστηκε πριν από 4,5 δις χρόνια περίπου. Είναι ο μόνος πλανήτης που ξέρουμε μέχρι σήμερα, ότι μπορεί να φιλοξενήσει ζωή. Δεν μοιάζει με κανέναν άλλο στο ηλιακό μας σύστημα.

Η εκπομπή Space και ο Τζέρεμι Γουίλκς βρίσκεται στην Ρώμη για να μας δώσει μια εικόνα για τον πλανήτη που κατοικούμε.

«Η Γη είναι πολύ ιδιαίτερος πλανήτης. Τη βλέπετε πίσω μου. Είναι ένας εντυπωσιακός πλανήτης. Το 70% της επιφάνειάς του καλύπτεται από νερό. Έχουμε τεκτονικές πλάκες που μετακινούνται πάνω στην επιφάνεια του πλανήτη. Η ατμόσφαιρα είναι πλούσια σε οξυγόνο και άζωτο και υδρατμούς. Όλα αυτά είναι αναγκαία για να έχουμε ζωή στον πλανήτη» εξηγεί ο Τζόζεφ Άσμπαχερ, διευθυντής του Κέντρου Παρατήρησης της Γης του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος.

Αντίθετα από τον Άρη και την Αφροδίτη, η Γη έχει τη σωστή θερμοκρασία και τη σωστή ατμοσφαιρική πίεση, ώστε να μπορεί να κυλά νερό στην επιφάνειά της.

Παράλληλα νερό κυλά και κάτω από τη γη. Εδώ στη βίλα των Μεδίκων, υπάρχει το μόνο υδραγωγείο, που είναι σε συνεχή χρήση από τη ρωμαϊκή εποχή. Το νερό που υπάρχει στην επιφάνεια είναι αναγκαίο για να υπάρξει ζωή. Παίζει όμως και ζωτικό ρόλο, όσον αφορά τη γεωλογία του πλανήτη.

«Είμαστε στο υδραγωγείο Aqua Virgo. Είναι μέρος ενός από τα σημαντικότερα υδραγωγεία που τροφοδοτούσαν τη Ρώμη από τον 1ο αιώνα π.Χ. Το νερό είναι πολύ σημαντικό συστατικό στοιχείο για τον σχηματισμό του μάγματος, αλλά και για το σχηματισμό ιζηματογενών, ηφαιστειογενών ή μεταμορφωμένων πετρωμάτων. Γι' αυτό το λόγο είναι πολύ σημαντικό για την εξέλιξη του πλανήτη μας» τόνισε ο Γκαμπριέλε Σκαράτσια-Μουνιόζα, καθηγητής γεωλογίας στο Πανεπιστήμιο Λα Σαπιέντζα στη Ρώμη.

Η Αιώνια Πόλη και τα μνημεία της έχουν φτιαχτεί από λιωμένα πετρώματα που έχουν προέλθει από τον φλοιό της Γης:

«Η Ρώμη έχει φτιαχτεί σε μεγάλο βαθμό από ηφαιστειογενή πετρώματα. Οι περίφημοι επτά λόφοι είναι φτιαγμένοι από τέτοια πετρώματα. Αυτό συγκεκριμένα ονομάζεται Tufo lionato, χάρις στο χρώμα του, που μοιάζει με το χρώμα της χαίτης του λιονταριού» επισημαίνει ο Γκαμπριέλε Σκαράτσια-Μουνιόζα και συμπληρώνει

«Ο πλανήτης μας είναι φτιαγμένος κυρίως από σίδηρο, πυρίτιο και οξυγόνο. Αυτά τα στοιχεία αποτελούν τα 3/4 της σύστασης της Γης».

Η διάμετρος της Γης είναι 12.742 χιλιόμετρα. Είναι λίγο μεγαλύτερη από της Αφροδίτης και διπλάσια από του Άρη.

Τα περισσότερα πράγματα που γνωρίζουμε για τον πλανήτη, τα ανακαλύψαμε πολύ πρόσφατα. Όταν αυτές οι υδρόγειες σφαίρες στο Εθνικό Ινστιτούτο Αστροφυσικής της Ιταλίας φτιάχτηκαν πριν από 500 χρόνια, υπήρχε ακόμη διαμάχη αν ο Ήλιος γύριζε γύρω από τη Γη.

«Η κατανόηση του πώς λειτουργεί το ηλιακό μας σύστημα είναι εντελώς πρόσφατη. Μιλάμε για τον Γαλιλαίο και τον Νεύτωνα και μετά για όλους τους υπόλοιπους. Προφανώς όλα αυτά μας προσέφεραν μια εντελώς διαφορετική οπτική. Στην αρχαιότητα πιστεύαμε ότι η Γη ήταν το κέντρο του σύμπαντος. Τώρα αντίθετα, γνωρίζουμε ότι ο Ήλιος είναι στο κέντρο του πλανητικού μας συστήματος, που είναι στο άκρο ενός γαλαξία, που με τη σειρά του είναι στα άκρα ενός απομονωμένου μέρους του Σύμπαντος. Αυτό μας έδωσε μια εντελώς διαφορετική οπτική του που βρισκόμαστε και του ποιοι είμαστε» επισημαίνει ο Νίτσι ντ' Αμίκο, πρόεδρος του Εθνικού Ινστιτούτου Αστροφυσικής της Ιταλίας.

Η διαστημική τεχνολογία μας επιτρέπει να βελτιώνουμε τις γνώσεις μας καθημερινά. Ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος έχει στη διάθεσή του 15 δορυφόρους για την παρατήρηση της Γης, που εφοδιάζουν με πληροφορίες αυτό το κέντρο κοντά στη Ρώμη.

Πέρα από τα δεδομένα καταγράφουν και μια μικρή μετατόπιση των μαγνητικών πόλων.

«Αυτή τη στιγμή ο μαγνητικός πόλος μετακινείται περίπου 40 χλμ τον χρόνο, οδηγώντας μας σε μια αντιστροφή των πόλων. Το περιμέναμε εδώ και καιρό. Δεν είχαμε αντιστροφή εδώ και πάνω από 700.000 χρόνια. Αυτή η μετατόπιση θα ολοκληρωθεί στα επόμενα χιλιάδες χρόνια» εξηγεί ο Μάικλ Ραστ, επικεφαλής του τμήματος επιστημονικής στρατηγικής του Κέντρου Παρατήρησης της Γης.

Ακόμη και οι πιο απομονωμένες περιοχές του πλανήτη μπορούν να έχουν τις απόλυτα ακριβείς συντεταγμένες τους από το διάστημα. Ο δορυφόρος Cryosat που εκτοξεύτηκε το 2010, δείχνει αυτή τη στιγμή τον πραγματικό αντίκτυπο της κλιματικής αλλαγής στις πολικές περιοχές.

«Είχαμε το πιο ζεστό πολικό καλοκαίρι στην Αρκτική φέτος. Χάνουμε με ταχείς ρυθμούς όγκους πάγου. Αυτή τη στιγμή χάνουμε στην Ανταρκτική 125 κυβικά χιλιόμετρα τον χρόνο και το τριπλάσιο στην Γροιλανδία» αναφέρει ο Μάικλ Ρατ.

Η Γη είναι ένας πλανήτης που έχει ένα δυναμικό κλίμα, εξαιτίας των φυσικών κύκλων, αλλά και της καταλυτικής παρουσίας των ανθρώπων τον τελευταίο αιώνα. Οι εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου έχουν αλλάξει το κλίμα.

«Αλλάξαμε τον πλανήτη. Αυτό είναι γεγονός. Το θέμα είναι πώς θα κατανοήσουμε καλύτερα τι συμβαίνει για να μπορέσουμε να αποφύγουμε τις μεγαλύτερες καταστροφές και για να μην τον καταστρέψουμε εντελώς» τόνισε ο Γιόζεφ Ασμπάχερ, διευθυντής του Κέντρου Παρατήρησης της Γης του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος.

Η διαρκής αλλαγή είναι στα «γονίδια» της Γης για δισεκατομμύρια χρόνια. Το θέμα είναι ποιος θα είναι ο ρόλος του ανθρώπου σ' αυτή την αλλαγή τα επόμενα χρόνια.

http://m.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/ESA_EURONEWS_E_anatomhia_toy_planhete_mas

 

 

 

Το Cassini βλέπει τη Γη ανάμεσα στους δακτύλιους του Κρόνου. :cheesy:

Είναι μια μοναδική ευκαιρία να δείτε το σπίτι σας από απόσταση 1,2 δισεκατομμυρίων χιλιομέτρων: λίγους μήνες πριν τερματίσει την πολυετή αποστολή του στο σύστημα του Κρόνου, το σκάφος Cassini της NASA έστειλε καρτ-ποστάλ που δείχνει τη μικροσκοπική Γη ανάμεσα στους παγωμένους δακτυλίους του πλανήτη.

Στην εντυπωσιακή εικόνα, η οποία ελήφθη στις 12 Απριλίου, διακρίνεται ακόμα και η Σελήνη αν κανείς ζουμάρει αρκετά.

Και τα δύο σώματα είναι ορατά σαν κουκκίδες φωτός ανάμεσα στους παγοκρυστάλλους που σχηματίζουν τους δακτυλίους του Κρόνου.

Το Cassini, το οποίο μελετά τον Κρόνο και τους δορυφόρους του από το 2004, ξεκινά σύντομα την τελευταία φάση της ιστορικής αποστολής: στις 26 Απριλίου θα ξεκινήσει μια σειρά από περάσματα ανάμεσα στον Κρόνο και τους δακτυλίους, και τον Σεπτέμβριο θα αυτοκαταστραφεί πέφτοντας στον γιγάντιο πλανήτη.

http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500140758

PIA21445_hires.thumb.jpg.0d33fbe771908961acd0e97a25459550.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 2 εβδομάδες αργότερα...

Πώς τσουνάμι από παγετώνες «σμίλεψαν» τη Γη. :cheesy:

Ο μεγάλος κατακλυσμός που περιγράφουν τόσοι αρχαίοι πολιτισμοί και ιερά κείμενα ίσως να ήταν τελικά βιβλικών διαστάσεων κύματα από άλλοτε παγωμένο νερό. Αυτή η εικόνα αναδεικνύεται από μια νέα θεωρία η οποία υποστηρίζει ότι κατά διαστήματα στις παγετώδεις περιόδους, όταν η θερμοκρασία ανέβαινε αρκετά ώστε να λιώσει σε έναν βαθμό τους πάγους, όγκοι νερού πελώριοι σαν βουνά κατέβαιναν με ορμή από τους παγετώνες και έτρεχαν χιλιόμετρα μακριά, παρασύροντας τα πάντα στο πέρασμά τους και προκαλώντας γεωλογικές ανακατατάξεις. Η επέλαση τέτοιων γιγαντιαίων κυμάτων μπορεί μάλιστα, σύμφωνα με τον εμπνευστή της νέας θεωρίας, να εξηγήσει πολλούς «παράξενους» σχηματισμούς - μεταξύ αυτών τα κοιτάσματα λιγνίτη στη Μεγαλόπολη και, ενδεχομένως, τα Μετέωρα.

Τα παγωμένα τσουνάμι

Από την έναρξη της Τεταρτογενούς Περιόδου και καθ' όλη τη διάρκεια του Πλειστόκαινου (της γεωλογικής εποχής που προηγήθηκε του «θερμού» Ολόκαινου, που διανύουμε σήμερα) το μεγαλύτερο τμήμα της Γης ήταν καλυμμένο από πάγους. Στην Εποχή των Παγετώνων, όπως είναι επίσης γνωστή, οι θερμοκρασίες δεν ήταν πάντα... παγερές.

Αντιθέτως, ανάμεσα στα ψυχρά υπήρχαν ενδιάμεσα θερμά στάδια τα οποία δεν ήταν μεν ικανά να εξαφανίσουν εντελώς τους πάγους αλλά τους έκαναν να λιώνουν σε έναν βαθμό. Τα νερά από αυτή την τήξη σχημάτιζαν συχνά στην επιφάνεια των παγετώνων μεγάλες «υπερπαγετωνικές» λίμνες. Σε μια μελέτη που δημοσιεύθηκε πρόσφατα στην επιθεώρηση «Hydrology: Current Research» ο Πολ ΛαΒιολέττε από το Ιδρυμα Starburst δείχνει πώς αυτές οι λίμνες μπορούσαν, όταν η θερμοκρασία ανέβαινε αρκετά, να παραγάγουν τεράστια καταστροφικά κύματα.

Στο σχετικό άρθρο του ο ερευνητής δείχνει ότι αν μια λίμνη που βρισκόταν κοντά στην κορυφή του παγετώνα άδειαζε ξαφνικά εξαιτίας κάποιας ρωγμής στα τοιχώματα από πάγο που τη συγκρατούσαν, το νερό που θα αποδεσμευόταν μαζικά θα μπορούσε να πυροδοτήσει το άδειασμα και άλλων λιμνών που θα έβρισκε στον δρόμο του κυλώντας προς τα κάτω στην επιφάνεια του παγετώνα. Ετσι θα δημιουργούσε ένα κύμα - ένα παγετωνικό κύμα - το οποίο, χάρη στο φαινόμενο ντόμινο, θα μεγάλωνε συνεχώς: όταν θα κατέβαινε πια στην άκρη του παγετώνα, όπως υπολόγισε ο ερευνητής, θα έφθανε να έχει ύψος ως και 300 μ. και να κινείται με ταχύτητα 900 χλμ. την ώρα. Κάθε μέτρο του μετώπου του κύματος θα είχε κινητική ενέργεια ισοδύναμη με 12 εκατομμύρια τόνους ΤΝΤ, η οποία θα του επέτρεπε να περάσει επάνω από βουνά ύψους ίσως και 1.500 μ. και να κινηθεί πολλές εκατοντάδες χιλιόμετρα έξω από την άκρη του παγετώνα. «Εμοιαζε κάπως με το τσουνάμι στην ταινία "2012", μόνο που εκείνο είχε προκληθεί από άλλη αιτία, ήταν σεισμικό κύμα» λέει ο κ. ΛαΒιολέττε στο «Βήμα». «Και οπωσδήποτε τα παγετωνικά κύματα δεν θα μπορούσαν να περάσουν πάνω από τα Ιμαλάια, όπως στην ταινία, δεν είχαν τόσο μεγάλη ορμή».

Εξήγηση σε γεωλογικά μυστήρια

Ο επιστήμονας υποστηρίζει ότι αυτά τα θηριώδη κύματα θα πρέπει να σχηματίστηκαν πολλές φορές κατά τη διάρκεια των ενδιάμεσων θερμών σταδίων της Εποχής των Παγετώνων και σίγουρα προς το τέλος της. «Ενα τέτοιο παγετωνικό κύμα θα πρέπει να σημειώθηκε περίπου την εποχή που αναφέρει ο Πλάτων, δηλαδή πριν από περίπου 11.600 χρόνια» τονίζει. Και προσθέτει πως το φαινόμενο αυτό, το οποίο δεν μπορεί να επαναληφθεί σήμερα εφόσον δεν διανύουμε μια παγετώδη περίοδο, έρχεται να δώσει απαντήσεις σε μια σειρά ερωτήματα που μένουν ανοιχτά. Μπορεί να εξηγήσει, όπως αναφέρει, τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των εναποθέσεων στο μόνιμα παγωμένο έδαφος της Σιβηρίας και της Αλάσκας: πώς δηλαδή κάποιες εναποθέσεις βρίσκονται σε ύψος 650 μ. επάνω από το υποκείμενο έδαφος και γιατί ανάμεσά τους βρίσκονται κομματιασμένα τα κατάλοιπα πολλών θηλαστικών του Πλειστόκαινου που σήμερα έχουν εξαφανιστεί. Επίσης μπορεί να ερμηνεύσει τον σχηματισμό των λεγόμενων «drumlins», χαρακτηριστικών λόφων στη Βόρεια Αμερική, καθώς και το πώς κατάλοιπα από τη στεριά έχουν βρεθεί χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, στη μέση του Ατλαντικού, σχηματίζοντας τα λεγόμενα «στρώματα του Χάινριχ», για τα οποία η ερμηνεία ότι μεταφέρθηκαν εκεί από παγόβουνα δεν είναι ικανοποιητική.

Κύμα πίσω από τη Μεγαλόπολη

Τέλος, όπως τονίζει ο ερευνητής, τα παγετωνικά κύματα μπορούν να προσφέρουν μια εξήγηση για τον σχηματισμό πολλών κοιτασμάτων λιγνίτη στη Βόρεια Αμερική, στη Σιβηρία και στην Ευρώπη - μεταξύ αυτών και στη Μεγαλόπολη. Τα κοιτάσματα λιγνίτη της Μεγαλόπολης βρίσκονται σε υψόμετρο περίπου 400 μ. επάνω από τη στάθμη της θάλασσας και περιβάλλονται από βουνά που φθάνουν σε ύψος τα 1.500 μ. Ο λιγνίτης φαίνεται να έχει κονιορτοποιηθεί από βίαιες δυνάμεις και να έχει εναποτεθεί στη λεκάνη της Μεγαλόπολης με καταστροφικό τρόπο. «Η συγκεκριμένη μελέτη έχει γίνει από το 1980, οπότε είδα εκεί ότι τα υλικά έχουν εναποτεθεί ξαφνικά και καταστροφικά» λέει. «Φαίνεται αυτό να έχει γίνει από νερό, επειδή τα δέντρα και τα φυτικά υλικά έχουν σπρωχτεί προς τα επάνω από τρομακτικές δυνάμεις. Βρίσκουμε τα βαρύτερα υλικά προς τα κάτω και τα ελαφρύτερα πιο πάνω, κάτι το οποίο υποδηλώνει ότι θάφτηκαν ξαφνικά, αφού τα ελαφρύτερα υλικά επιπλέουν».

Αλλοι ερευνητές έχουν υποστηρίξει ως τώρα ότι κάποια κοιτάσματα λιγνίτη - π.χ. στη Βολιβία - έχουν σχηματιστεί από νερό που προέκυψε από την τήξη παγετώνων. Στην περίπτωση της Μεγαλόπολης, όπως υποστηρίζει ο κ. ΛαΒιολέττε στη μελέτη του, το παγετωνικό κύμα που «έστρωσε» τον λιγνίτη ταξίδεψε πολύ μακριά, περίπου 1.200 χιλιόμετρα. «Κατά την Εποχή των Παγετώνων το παγοκάλυμμα έφθανε ως τα νότια της Τσεχίας και της Σλοβακίας. Τα κύματα κατέβηκαν από εκείνη την άκρη του παγετώνα και, περνώντας από τα Βαλκάνια, έφθασαν ως τη Μεγαλόπολη για να σχηματίσουν τις εναποθέσεις του λιγνίτη» λέει ο ερευνητής.

Μετέωρα, όπως Γκραντ Κάνιον

Επίσης ο κ. ΛαΒιολέττε υποπτεύεται ότι τα ίδια ορμητικά κύματα των παγετώνων έχουν «επισκεφθεί» πολλές φορές στο μακρινό παρελθόν τον θεσσαλικό κάμπο. «Η περιοχή όπου σήμερα βρίσκεται η Λάρισα και πολλές άλλες πόλεις στην Εποχή των Παγετώνων καλυπτόταν σύμφωνα με τους γεωλόγους από μια λίμνη» αναφέρει. «Η παρουσία αυτής της λίμνης είναι ωστόσο προβληματική γιατί το νερό που κάλυπτε την ξηρά θα έπρεπε κανονικά να πέφτει προς τη θάλασσα και όχι να μένει στάσιμο, αφού πλάι στον Ολυμπο υπάρχει ένα φαράγγι το οποίο φθάνει ως τη θάλασσα». Κάποιοι γεωλόγοι έχουν προτείνει την ερμηνεία ότι στην παγετώδη περίοδο το φαράγγι αυτό με κάποιον τρόπο είχε μπλοκαριστεί, εμποδίζοντας το νερό να κυλήσει στη θάλασσα. Ο κ. ΛαΒιολέττε εξετάζει ωστόσο τώρα μιαν άλλη εκδοχή.

«Η θεωρία μου είναι ότι το νερό που σχημάτιζε αυτή την αρχαία λίμνη ερχόταν από τον παγετώνα στα βόρεια όταν απελευθερώνονταν αυτά τα παγετωνικά κύματα» εξηγεί ο ερευνητής. «Κάθε φορά που κατέβαινε ένα παγετωνικό κύμα από τον Βορρά, η λεκάνη γέμιζε. Ετσι, παρά την εμφανή οδό απορροής προς τη θάλασσα η λίμνη της Θεσσαλίας μπορούσε να διατηρείται, σχηματίζοντας τις εναποθέσεις άμμου που βρίσκουμε στα βουνά γύρω από τη Λάρισα». Οπως υπογραμμίζει, ακόμη δεν έχει κάνει γεωλογική μελέτη της περιοχής ούτε κάποια σχετική δημοσίευση, όμως από τις επισκέψεις του εκεί έχει την αίσθηση ότι η θεωρία των παγετωνικών κυμάτων έχει να πει κάτι και σε αυτή την περίπτωση. «Αν παρατηρήσετε τα Μετέωρα, στο δυτικό άκρο της λεκάνης της Θεσσαλίας, θα δείτε πως επιδεικνύουν άφθονα στοιχεία υπέρ του ότι μεγάλες πλημμύρες έχουν περάσει από αυτή την περιοχή κατά την τελευταία Εποχή των Παγετώνων» τονίζει. «Για παράδειγμα, οι σχηματισμοί των βράχων έχουν ομοιότητες με εκείνους του Γκραντ Κάνιον, που έχουν διαβρωθεί από νερό, και της περιοχής των Σκάμπλαντς στις Δυτικές Ηνωμένες Πολιτείες, που επίσης είναι γνωστό ότι σχηματίστηκαν από πλημμύρα».

http://www.tovima.gr/science/article/?aid=878140

ED7D163FABD9E47CAEFB03349F3134CF.jpg.5f8f5c5077cbe8aa861c760dd06d8baf.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Που δημιουργήθηκαν οι πρώτες μορφές ζωής; :cheesy:

Πού ήταν η κοιτίδα της ζωής: Στην ξηρά ή μέσα στη θάλασσα; Οι περισσότεροι επιστήμονες τείνουν προς τη δεύτερη εκδοχή, αλλά μια νέα ανακάλυψη γέρνει τη ζυγαριά προς την πρώτη -αν και σίγουρα δεν θα είναι η οριστική απάντηση στο κρίσιμο αυτό ερώτημα.

Επιστήμονες ανακάλυψαν σε πανάρχαια κοκκινωπά ηφαιστειακά πετρώματα της Δυτικής Αυστραλίας ίχνη απολιθωμάτων της πιο πρώιμης ζωής με «στεριανή» προέλευση που έχει βρεθεί μέχρι σήμερα, καθώς χρονολογούνται προ περίπου 3,48 δισεκατομμυρίων ετών.

Την εποχή εκείνη, η συγκεκριμένη περιοχή μπορεί να ήταν ένα μικρό ηφαιστειακό νησί γεμάτο θερμοπηγές και λιμνούλες. Σε κάποια από αυτές ίσως ξεκίνησε η ζωή στη Γη.

Έως σήμερα, οι αρχαιότερες ενδείξεις μικροβιακής ζωής με προέλευση την ξηρά προέρχονταν από απολιθώματα σε πετρώματα της Νότιας Αφρικής με ηλικία 2,7 έως 2,9 δισεκατομμυρίων ετών.

Αν η ανακάλυψη στην κατάξερη και απομονωμένη περιοχή Πιλμπάρα της Αυστραλίας επιβεβαιωθεί, τότε ίσως δικαιώσει τον Κάρολο Δαρβίνο, ο οποίος το 1.871 δήλωσε ότι η ζωή πιθανότατα ξεκίνησε σε κάποια θερμή λιμνούλα της ξηράς και όχι στη θάλασσα.

Οι ερευνητές από την Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία, με επικεφαλής την γεωεπιστήμονα Τάρα Ντζόκιτς του Πανεπιστημίου της Νέας Νότιας Ουαλίας (UNSW) στο Σίδνεϊ, έκαναν τη σχετική δημοσίευση [Earliest signs of life on land preserved in ca. 3.5 Ga hot spring deposits] στο περιοδικό Nature Communications.

https://www.nature.com/articles/ncomms15263

Όπως είπε η Ντζόκιτς, «τα συναρπαστικά ευρήματα δεν επεκτείνουν μόνο κατά τρία δισεκατομμύρια χρόνια τις αρχαιότερες ενδείξεις ζωής σε θερμοπηγές, αλλά επίσης δείχνουν ότι η ζωή κατοικούσε στην ξηρά πολύ νωρίτερα, περίπου 580 εκατομμύρια χρόνια παλαιότερα από ό,τι θεωρούσαμε έως τώρα».

Αυτό, πρόσθεσε, «μπορεί να υποδηλώνει την προέλευση της ζωής σε θερμοπηγές γλυκού νερού στην ξηρά μάλλον, παρά την πιο ευρέως διαδεδομένη ιδέα ότι η ζωή αναπτύχθηκε αρχικά στον ωκεανό και μετά προσαρμόσθηκε στην ξηρά».

Αυτές είναι οι δύο κυριότερες σήμερα θεωρίες για το πώς ξεκίνησε η ζωή στον πλανήτη μας: είτε σε υδροθερμικές «καμινάδες» στα βάθη των θαλασσών, είτε σε μια ζεστή λιμνούλα στην ξηρά. Αν όντως ισχύει η δεύτερη θεωρία, τότε αυξάνονται οι πιθανότητες εύρεσης ιχνών ζωής και στον Αρη, όπου έχουν εντοπιστεί γεωλογικές ενδείξεις παλαιότερων θερμοπηγών.

«Τα πετρώματα της Πιλμπάρα έχουν περίπου την ίδια ηλικία με τον φλοιό του Αρη, πράγμα που καθιστά τις πρώην θερμοπηγές του «κόκκινου» πλανήτη τον ιδανικό στόχο για την εύρεση απολιθωμένης ζωής εκεί» δήλωσε ο καθηγητής Βαν Κράνεντοκ, διευθυντής του Αυστραλιανού Κέντρου Αστροβιολογίας και επικεφαλής της Σχολής Βιολογικών Επιστημών και Γεωεπιστημών του UNSW.

Οι ερευνητές έκαναν αναλύσεις που δείχνουν ότι τα πετρώματα στην Πιλμπάρα σχηματίστηκαν στην ξηρά και όχι μέσα στο νερό. Συνεπώς και τα ίχνη των μικροοργανισμών που βρέθηκαν -αλλά όχι τα ίδια τα μικρόβια- όπως οι στρωματόλιθοι (διαστρωματωμένοι γεωλογικοί σχηματισμοί που δημιουργούνται από βακτήρια) και οι φυσαλίδες (πιθανώς μικροβιακής προέλευσης) μέσα σε αυτά τα πετρώματα, εκτιμάται ότι δεν έχουν θαλάσσια αλλά «στεριανή» προέλευση.

Με άλλα λόγια, η ζωή αρχικά μπορεί να γεννήθηκε στην ξηρά και μετά να διείσδυσε στη θάλασσα, από όπου, πολύ πιο εξελιγμένη πια, αναδύθηκε ξανά μετά από δισεκατομμύρια χρόνια.

Τα παλαιότερα ίχνη ζωής στη Γη, ηλικίας περίπου 3,7 δισεκατομμυρίων ετών, πιθανώς είναι αυτά που έχουν βρεθεί σε απολιθώματα στρωματολίθων (κυανοβακτηρίων) στη Γροιλανδία, όπου είχαν δημιουργηθεί σε ρηχή θάλασσα. Στο Κεμπέκ του Καναδά έχουν βρεθεί ακόμη παλαιότερες αλλά λιγότερο σίγουρες ενδείξεις για μικροοργανισμούς ηλικίας 4,28 δισεκατομμυρίων ετών (η ίδια η Γη σχηματίσθηκε πριν από περίπου 4,5 δισ. χρόνια).

Όμως, όπως συμβαίνει πάντα με ανακοινώσεις σχετικά με τόσο πρώιμες ενδείξεις ζωής στη Γη, άλλοι επιστήμονες εκφράζουν επιφυλάξεις για το αν όντως τα ίχνη στα πετρώματα έχουν δημιουργηθεί από μικρόβια (από τη στιγμή που τα ίδια είναι αδύνατο να βρεθούν) ή από άλλες διαδικασίες.

http://physicsgg.me/2017/05/10/%cf%80%ce%bf%cf%85-%ce%b4%ce%b7%ce%bc%ce%b9%ce%bf%cf%85%cf%81%ce%b3%ce%ae%ce%b8%ce%b7%ce%ba%ce%b1%ce%bd-%ce%bf%ce%b9-%cf%80%cf%81%cf%8e%cf%84%ce%b5%cf%82-%ce%bc%ce%bf%cf%81%cf%86%ce%ad%cf%82-%ce%b7/

bubbles_3.png.d404e66766b37bb22c86752b4b59ce2a.png

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 2 εβδομάδες αργότερα...

Στα βάθη του πλανήτη: Drone που εξερευνά τα έγκατα της γης. :cheesy:

Ο αστροναύτης της ESA Λούκα Παρμιτάνο το περασμένο Σαββατοκύριακο βοήθησε στην εξερεύνηση σπηλαίων στη Σικελία χρησιμοποιώντας ένα drone το οποίο σκόπιμα χτυπούσε στα τοιχώματα και τα αντικείμενα του περιβάλλοντός του, προκειμένου να δημιουργήσει έναν χάρτη.

Η ESA (ΕΟΔ- Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος) δοκιμάζει στα έγκατα της γης εξοπλισμό, τεχνικές και μεθόδους λειτουργίας για διαστημικές αποστολές εδώ και πολλά χρόνια, καθώς η εξερεύνηση των σπηλαίων συχνά θυμίζει την εξερεύνηση του διαστήματος (έλλειψη φωτός, εργασίες σε κλειστοφοβικά περιβάλλοντα, ανάγκη να βασίζεται κάποιος στον εξοπλισμό του για να παραμένει ασφαλής κ.α.).

Στο πλαίσιο προγράμματος της ESA, η αποστολή CAVES-X1 είχε τον Παρμιτάνο να συμμετέχει σε μια αποστολή που διοργανώθηκε από τη La Venta Association και την Commissione Grotte Eugenio Boegan στα σπήλαια La Cucchiara στη Σικελία. Η εξερευνητική ομάδα κατέφθασε στις 19 Μαΐου και πέρασε δύο ημέρες εξερευνώντας την περιοχή, που περιλαμβάνει μια άβυσσο βάθους εκατό μέτρων. Καθώς οι θερμοκρασίες στη σπηλιά έφταναν τους 37 βαθμούς Κελσίου, οι εξερευνητές χρησιμοποιούσαν επίσης ειδικές στολές ψύξης.

Ο Παρμιτάνο έλαβε δείγματα και δοκίμασε έναν νέο τρόπο εξερεύνησης δυσπρόσιτων σημείων: Ένα drone της Flyability, ειδικά σχεδιασμένο ώστε να αντέχει να χτυπά στα τοιχώματα για να μαθαίνει πώς να κινείται και να καταγράφει/ χαρτογραφεί στενούς χώρους που είναι πολύ επικίνδυνοι για τους ανθρώπους.

Όπως είπε ο Φρανσέσκο Σάουρο, έμπειρος εξερευνητής σπηλαίων, γεωλόγος και συντονιστής της αποστολής, «το drone χρησιμοποίησε τη θερμική του κάμερα για να χαρτογραφήσει τη σπηλιά μέχρι μια ανεξερεύνητη περιοχή με νερό, στην οποία είναι αδύνατον να φτάσει άνθρωπος».

«Οι δοκιμές αυτές θα μας βοηθήσουν να κατανοήσουμε ποιες τεχνολογίες μπορούν να χρησιμοποιηθούν στη μελλοντική εξερεύνηση σηράγγων λάβας στον Άρη, για παράδειγμα».

Η στρατηγική της ESA προβλέπει στενή συνεργασία μεταξύ ανθρώπων και ρομπότ για την εξερεύνηση και την κατασκευή οικισμών σε άλλους πλανήτες, καθώς και την αύξηση των γνώσεων για την προέλευσή μας και την προέλευση γενικότερα της ζωής στο ηλιακό μας σύστημα.

http://www.naftemporiki.gr/story/1238999/sta-bathi-tou-planiti-drone-pou-eksereuna-ta-egkata-tis-gis

15.jpg.2594359c46657ce6bc99e6da11b8b04b.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Πως φαίνεται η Γη από τους άλλους πλανήτες. :cheesy:

1.Aπό τον πλανήτη Άρη.

Η Γη και η Σελήνη όπως τις φωτογράφισε από τον πλανήτη Άρη η κάμερα HiRISE, της αποστολής Mars Reconnaissance Orbiter, στις 3 Οκτωβρίου του 2007, 142 εκατομμύρια χιλιόμετρα από τη Γη.

2.Από τον πλανήτη Ερμή.

Στις 6 Μαίου 2010, το διαστημικό σκάφος της NASA, MESSENGER φωτογράφισε το ζεύγος Γης – Σελήνης, από απόσταση 183 εκατομμυρίων χιλιομέτρων από τη Γη.

3.Το Curiosity φωτογραφίζει Γη και Σελήνη από την επιφάνεια του Άρη!

Η μοναδική φωτογραφία της Γης από την επιφάνεια άλλου πλανήτη!

Η φωτογραφία λήφθηκε στις 31 Ιανουαρίου του 2013.

4.Από τον πλανήτη Κρόνο.

Η τελευταία φωτογραφία της Γης, που τράβηξε το Cassini στις 12 Απριλίου 2017 από απόσταση περίπου 1,4 δισεκατομμυρίων χιλιομέτρων και δείχνει τον μικροσκοπικό πλανήτη μας σαν μια κουκίδα φωτός ανάμεσα στους γιγάντιους δακτυλίους του Κρόνου.

5.Το διαστημικό σκάφος Cassini φωτογράφισε τη Γη και στις 19 Ιουλίου 2013, από απόσταση 1,44 εκατομμύρια χιλιόμετρα.

6.Η Γη και η Σελήνη.

7.Πέρα από τον Ποσειδώνα

Μια φωτογραφία που είναι γνωστή ως η «χλωμή μπλε κουκκίδα»

http://physicsgg.me/2017/05/25/%cf%80%cf%89%cf%82-%cf%86%ce%b1%ce%af%ce%bd%ce%b5%cf%84%ce%b1%ce%b9-%ce%b7-%ce%b3%ce%b7-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%bf%cf%85%cf%82-%ce%ac%ce%bb%ce%bb%ce%bf%cf%85%cf%82-%cf%80%ce%bb%ce%b1%ce%bd%ce%ae/

earth.thumb.jpg.33678857e43da2ed1b8c3083ff17a415.jpg

earth2.jpg.83d07e6d2c124ee939357a80cb731bd5.jpg

cassini_earth.png.2b4e7ef5754a7659c88d67a04e12b2f4.png

earth-between-sarurns-rimgs.thumb.jpg.d29dd39284bbbc5638fe983967c8b5da.jpg

earth_curiosity2.jpg.d763b11d3f449eddb3568af2e9052c0a.jpg

earthmoonbrowse.thumb.jpg.249ffa501c7055fa3062636647931656.jpg

earthmoon_mwc_2010126_lrg.thumb.png.1177561522ee25ba93906614b7dec53e.png

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 1 μήνα αργότερα...

Νέο ρεκόρ Γκίνες για την Ινδία: 66 εκατομμύρια δέντρα σε 12 ώρες! :cheesy:

Μπορεί η Ινδία να είναι ψηλά στην κατάταξη των μεγάλων χωρών-ρυπαντών της ατμόσφαιρας, οι Ινδοί, όμως, έχουν ανασκουμπωθεί και προσπαθούν να φροντίσουν το «διαστημόπλοιο Γη» – στο οποίο είμαστε όλοι πλήρωμα και όχι επιβάτες, όπως έχει υπογραμμίσει ο Μάρσαλ Μακλιούαν. Έτσι, σημείωσαν ακόμη ένα ρεκόρ Γκίνες: δεντροφύτεψαν 66 εκατομμύρια δενδρύλλια μέσα σε μισή μέρα!

Την προηγούμενη εβδομάδα, στο κρατίδιο Μάντια Πραντές, από τις 7 το πρωί έως τις 7 το απόγευμα, πλήθος εθελοντών φύτεψαν 66 εκατομμύρια δενδρύλλια, καταρρίπτοντας το προηγούμενο ρεκόρ Γκίνες που κατείχε από το 2016 το κρατίδιο Ουτάρ Πραντές (49,3 εκατομμύρια δενδρύλλια, σε 24 ώρες).

Την Κυριακή, ο πρωθυπουργός του Μάντια Πραντές, Σίβρα Σιχ Τσουχάν, τουίταρε ότι η δεντροφύτευση «είναι μια προσπάθεια στο πλαίσιο της Συμφωνίας του Παρισιού (σσ: για το κλίμα). Είμαι περήφανος που το κρατίδιο Μάντια Πραντές ήταν ένα από τα πρώτα που ξεκίνησε».

Η Ινδία κάνει βήματα για να αλλάξει την εικόνα της ως μεγάλος ρυπαντής της ατμόσφαιρας, παράλληλα με την ανέλιξή της σε παγκόσμια δύναμη. Σύμφωνα με το IFLScience η κυβέρνηση της χώρας προτίθεται να διαθέσει 6,2 δισεκατομμύρια δολάρια για να αυξήσει τη δασωμένη έκταση της χώρας σε 951 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα έως το 2030, όπως υποσχέθηκε η Ινδία στη Διάσκεψη του ΟΗΕ για το Κλίμα, στο Παρίσι.

Οι σχετικές δράσεις είναι από τοπικό επίπεδο μέχρι το υψηλότερο πολιτικό επίπεδο. «Ο (πρωθυπουργός) Μόντι γνωρίζει ότι η κλιματική αλλαγή είναι πρόσφορο πεδίο άσκησης πολιτικής. Έχει νόημα για τον Μόντι, γιατί ο ίδιος πιστεύει πως η κλιματική αλλαγή είναι καλό πεδίο και για την οικονομία και για την πολιτική» ανέφερε, πρόσφατα, στους New York Times, ο Χαρς Παντ του οργανισμού Observer Research Foundation.

http://news.in.gr/perierga/article/?aid=1500153301

7E3A7FBAEED328E2FE6D9578AD53DABA.jpg.c48265d63682717a92ad0d9177c45af0.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 2 μήνες αργότερα...

NASA: Ο φετινός Αύγουστος ήταν ο δεύτερος πιο ζεστός εδώ και 137 χρόνια. :cheesy:

Ο Αύγουστος του 2017 ήταν ο δεύτερος θερμότερος Αύγουστος στη σύγχρονη μετεωρολογική ιστορία της Γης, εδώ και 137 χρόνια, σύμφωνα με το Ινστιτούτο Διαστημικών Μελετών Goddard της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA) στη Νέα Υόρκη.

Ο φετινός Αύγουστος ήταν κατά 0,85 βαθμούς Κελσίου πιο ζεστός από τη μέση θερμοκρασία Αυγούστου κατά την περίοδο αναφοράς 1951-1980.

Το ρεκόρ κατέχει ο Αύγουστος 2016, ο οποίος ήταν κατά 0,99 βαθμούς Κελσίου θερμότερος από την περίοδο 1951-1980, λόγω του πολύ ισχυρού τότε φαινομένου Ελ Νίνιο.

Οι εκτιμήσεις του Ινστιτούτου της NASA βασίζονται σε περίπου 6.300 μετεωρολογικούς σταθμούς ανά τον κόσμο, σε όργανα πάνω σε πλοία και σημαδούρες, καθώς και στους ερευνητικούς σταθμούς της Ανταρκτικής.

http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500162664

Δυστυχως ολες οι ενδειξεις ειναι οτι η κλιματική αλλαγη ειναι εδω και μας απειλει και εμεις ψαχνουμε δικαιολογίες και εχουμε και τον Τραμπ να λεει για σχεδιο των κινεζων για να χτυπησουν την αμερικάνικη βιομηχανία!!!

025608CAD97A062C62AFD3766595B826.jpg.444b4a4109183eec4268b37c07efbf69.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Η ισχυρή κοσμι

Για πρώτη φορά οι επιστήμονες επιβεβαίωσαν ότι οι υψηλής ενέργειας κοσμικές ακτίνες που «βομβαρδίζουν» τη Γη, προέρχονται από μακρινές πηγές εκτός του γαλαξία μας.

H ανακάλυψη

Μια μεγάλη ομάδα άνω των 400 επιστημόνων από 18 χώρες, που ανέλυσαν τα στοιχεία του Παρατηρητηρίου Πιέρ Οζέρ και έκαναν τη σχετική δημοσίευση στην επιθεώρηση «Science», κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι τα περισσότερα σωματίδια της κοσμικής ακτινοβολίας δεν προέρχονται από το δικό μας γαλαξία, αλλά από εξωγαλαξιακές πηγές. Οι κοσμικές ακτίνες, οι οποίες είναι πυρήνες διαφόρων χημικών στοιχείων (κυρίως υδρογόνου) που έχουν επιταχυνθεί σχεδόν στην ταχύτητα του φωτός, έχουν γίνει αντιληπτές εδώ και πάνω από 50 χρόνια, αλλά οι ακριβείς πηγές τους παραμένουν ένα μυστήριο.

Το Παρατηρητήριο Pierre Auger στη Δυτική Αργεντινή δημιουργήθηκε το 2001 ειδικά για να μελετήσει τις κοσμικές ακτίνες και είναι το μεγαλύτερο του είδους του στον κόσμο. Συλλέγει στοιχεία από 1.600 ανιχνευτές κοσμικών σωματιδίων, που είναι εξαπλωμένοι σε μια έκταση περίπου 3.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων. Τα νέα ευρήματα, που βασίζονται στην ανάλυση στοιχείων 12 ετών από το εν λόγω Παρατηρητήριο (συνολικά άνω των 30.000 κοσμικών σωματιδίων), αποκαλύπτουν μια «ανισοτροπία», δηλαδή μια ασυμμετρία στην κατανομή των διευθύνσεων από όπου φαίνεται να προέρχονται τα κοσμικά σωματίδια, καθώς πλησιάζουν στη Γη.

Από πού έρχονται

Τα σωματίδια προέρχονται από μια ευρεία περιοχή του ουρανού και όχι από το κέντρο του γαλαξία μας, όπως αρχικά είχε υποτεθεί. Τα φορτισμένα σωματίδια της κοσμικής ακτινοβολίας με την υψηλότερη ενέργεια είναι πολύ δύσκολο να ανιχνευθούν, επειδή υπολογίζεται ότι στη Γη φθάνουν κατά μέσο όρο με ρυθμό ένα μόνο σωματίδιο ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο ετησίως (είναι σαν μία κοσμική ακτίνα να πέφτει σε μια έκταση όσο ένα γήπεδο ποδοσφαίρου κάθε έναν αιώνα). Όταν ένα τέτοιο σπάνιο σωματίδιο προσκρούει στη γήινη ατμόσφαιρα και αλληεπιδρά μαζί της, μπορεί να «μαρτυρήσει» την παρουσία του, επειδή δημιουργεί μια «βροχή» ηλεκτρονίων, φωτονίων και άλλων υποατομικών σωματιδίων.

Στο Παρατηρητήριο Pierre Auger -το οποίο θα αναβαθμισθεί το 2018- η ανίχνευση των κοσμικών σωματιδίων γίνεται από την λεγόμενη ακτινοβολία Τσερένκοφ, που εκπέμπεται όταν η κοσμική ακτινοβολία διαπεράσει δεξαμενές νερού. Ο Ήλιος εκπέμπει, επίσης, κοσμική ακτινοβολία αλλά χαμηλής ενέργειας. Τα εξωγαλαξιακής προέλευσης κοσμικά σωματίδια εκτιμάται ότι προέρχονται από βίαια αστροφυσικά φαινόμενα όπως οι μαύρες τρύπες.

http://physicsgg.me/2017/09/22/%ce%b7-%ce%b9%cf%83%cf%87%cf%85%cf%81%ce%ae-%ce%ba%ce%bf%cf%83%ce%bc%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%ce%b1%ce%ba%cf%84%ce%b9%ce%bd%ce%bf%ce%b2%ce%bf%ce%bb%ce%af%ce%b1-%ce%ad%cf%87%ce%b5%ce%b9-%ce%b5%ce%be%cf%89/

large_scale_anistrophy_092117_snow_d5.jpg.29aac09f950f140a439e78a73259fbcb.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Γη και ζωή γεννήθηκαν σχεδόν ταυτόχρονα. :cheesy:

Η Γη δημιουργήθηκε πριν από περίπου 4.5 δισ. έτη και η επιστημονική κοινότητα θεωρούσε για πολλά χρόνια ότι για μια σειρά από αιτίες η ζωή καθυστέρησε να κάνει την εμφάνιση της στον πλανήτη. Η εκτίμηση που υπήρχε είναι ότι η ζωή χρειάζεται ένα σταθερό περιβάλλον έστω και όχι απόλυτα φιλικό για να μπορεί να υπάρξει.

Επειδή η Γη αμέσως μετά την γέννηση της και για εκατοντάδες εκ. έτη βομβαρδιζόταν κυριολεκτικά από αμέτρητα μικρότερα, μεγαλύτερα αλλά και γιγάντια κοσμικά σώματα. Σύμφωνα με την κρατούσα θεωρία η Σελήνη είναι προϊόν της σύγκρουσης στην Γη με ένα κοσμικό σώμα στο μέγεθος του… Αρη!

Οι επιστήμονες θεωρούσαν ότι σε αυτό το συνεχώς μεταβαλλόμενο και μόνιμα «κολασμένο» περιβάλλον η ζωή ήταν αδύνατο να υπάρξει στον πλανήτη.

Για αυτό οριοθετούσαν την εμφάνιση της ζωής στην Γη περίπου δύο δισ. έτη μετά τον σχηματισμό του πλανήτη όταν πλέον είχαν διαμορφωθεί οι βασικές γεωατμοσφαιρικές συνθήκες και είχε περιοριστεί σημαντικά ο κοσμικός βομβαρδισμός.

Η ανατροπή

Ομως τα τελευταία χρόνια μια σειρά από ευρήματα στέλνουν ολοένα και πίσω την ημερομηνία εμφάνισης της ζωής στην Γη. Κάποια στιγμή εντοπίστηκαν ίχνη ζωής ηλικίας περίπου 3.5 δισ. ετών κάνοντας πολλούς ειδικούς να πονοκεφαλιάζουν για το πώς κατάφερε η ζωή να βρει τρόπο να υπάρξει στις συνθήκες εκείνης της εποχής.

Ο πονοκέφαλος αναμένεται να γίνει… ημικρανία για τους ειδικούς μετά την δημοσίευση στο Nature μιας νέας μελέτης η οποία υποδεικνύει την παρουσία της ζωής πριν από τέσσερα δισ. έτη.

Διεθνής ερευνητική ομάδα ανέλυσε πετρώματα από την επαρχία Λαμπραντόρ στον βορρά του Καναδά. Τα πετρώματα έχουν ηλικία τουλάχιστον 3.95 δις. ετών και σε αυτά υπάρχουν κάποια συστατικά (κόκκοι γραφίτη κ.α) που έχουν παραχθεί από ζωντανούς οργανισμούς. Αρχικά οι ερευνητές εξέτασαν την πιθανότητα τα συστατικά αυτά να είχαν εναποτεθεί στα πετρώματα σε χρόνο μεταγενέστερο από αυτό που δημιουργήθηκαν αυτά τα πετρώματα.

Όμως οι αναλύσεις έδειξαν ότι τα συστατικά αυτά υπήρχαν εξ αρχής στα πετρώματα. Οι ερευνητές εικάζουν ότι τα συστατικά αυτά παρήγαγαν μονοκύτταρα φυτά ικανά να φωτοσυνθέτουν. Με δεδομένο ότι οι έρευνες για την εμφάνιση της ζωής συνεχίζονται από την επιστημονική κοινότητα δεν αποκλείεται πλέον να βρεθούν και ευρήματα που ίσως δείξουν ότι Γη και ζωή γεννήθηκαν ταυτόχρονα.

http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500164317

66C3EE25D0859137B77A0FDD95577C74.jpg.1d9c6924ac1034594c7051914c0d07ba.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Η χαμένη ήπειρος της Γης ήταν… γέφυρα. :cheesy:

Στις αρχές του 2017 ομάδα έντεκα ερευνητών υποστήριξε ότι η μελέτη στοιχείων και ευρημάτων 20 ετών στην περιοχή του νοτιοδυτικού Ειρηνικού Ωκεανού οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η Νέα Ζηλανδία, η Νέα Καληδονία και κάποιες νησιωτικές περιοχές κοντά στην Αυστραλία αποτελούν τα ψηλότερα βουνά μία τεράστιας και ενιαίας πλάκας ηπειρωτικού φλοιού που είναι ξεχωριστός από εκείνον της Αυστραλίας.

Με απλά λόγια οι ερευνητές έκαναν λόγο μια άγνωστη βυθισμένη σήμερα ήπειρο της Γης. Οι επιστήμονες της έδωσαν το όνομα «Ζηλανδία» (Zealandia).

Σύμφωνα με τους ερευνητές, η συνολική έκταση αυτής της περιοχής είναι περίπου 5 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα και βρίσκεται κατά 94% κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας. Βέβαια δεν υπάρχει κάποια επιστημονική επιτροπή που θα αποφασίσει εάν η «Ζηλανδία» είναι πράγματι μία νέα ήπειρος.

Παρόλα αυτά οι ερευνητές που έκαναν την ανακάλυψη ανέφεραν ότι η ήπειρος αυτή μπορεί να είναι τόσο βυθισμένη αλλά εξακολουθεί να είναι ενιαία και αυτό την καθιστά ένα χρήσιμο και τολμηρό εργαλείο για την εξερεύνηση της συνοχής και της διάλυσης του ηπειρωτικού φλοιού.

Αμέσως μετά την ανακοίνωση ξεκίνησε μια νέα ερευνητική αποστολή μελέτης της περιοχής όπου πραγματοποιήθηκαν ανάμεσα στα άλλα γεωτρήσεις. Τα αποτελέσματα αυτών των ερευνών παρουσιάστηκαν πριν από λίγα 24ωρα.

Το πιο εντυπωσιακό εύρημα των νέων ερευνών είναι ότι η Zelandia λειτουργούσε σαν ένα είδος διηπειρωτικής γέφυρας προσφέροντας δίοδο στα ζώα και τα φυτά να διασχίζουν ηπείρους πριν από περίπου 80 εκατομμύρια έτη.

http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500164568

A173BFAC75AE9A99FD842F7A5940F1C4.jpg.97487ab7081cd84c35baa4a229cabc77.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Σε ανθρώπινες δραστηριότητες ίσως οφείλονται 728 σεισμοί παγκοσμίως. :cheesy:

Σε 728 εκτιμώνται οι καταγεγραμμένοι σεισμοί στον πλανήτη μας, οι οποίοι κατά τα τελευταία 150 χρόνια μπορεί να οφείλονται σε διάφορες ανθρώπινες δραστηριότητες και όχι σε καθαρά φυσικά αίτια. Από αυτούς, οι έξι φέρονται να έχουν συμβεί στην Ελλάδα, όλοι στο πλαίσιο δημιουργίας φραγμάτων και τεχνητών λιμνών.

Οι γεωεπιστήμονες που είναι υπεύθυνοι για τη «Βάση Δεδομένων Ανθρωπογενών Σεισμών» (HiQuake), την πιο πλήρη του είδους της διεθνώς, έκαναν τη σχετική ανακοίνωση στο περιοδικό Seismological Research Letters, της Σεισμολογικής Εταιρείας της Αμερικής.

Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία, οι τρεις κυριότερες αιτίες πρόκλησης σεισμών είναι οι εξορυκτικές-μεταλλευτικές δραστηριότητες (37% - συχνά εξαιτίας της κατάρρευσης στοών), η δημιουργία μεγάλων φραγμάτων νερού (23%) και οι συμβατικές μέθοδοι άντλησης πετρελαίου και αερίου (15%).

Άλλες αιτίες είναι οι δραστηριότητες γεωθερμικής ενέργειας (8%), οι υπόγειες πυρηνικές εκρήξεις (3%), ακόμη και η ανέγερση μεγάλων ουρανοξυστών που ασκούν μεγάλο βάρος στο υπέδαφος (0,5%). Όχι αμελητέοι (4%) είναι επίσης οι σεισμοί εξαιτίας αντισυμβατικών μεθόδων άντλησης πετρελαίου και φυσικού αερίου με χρήση της τεχνικής της υδραυλικής ρωγμάτωσης (εισροή νερού με μεγάλη πίεση σε υπόγεια ρήγματα).

Η βάση δεδομένων Human-Induced Earthquake Database (HiQuake), αναπτύχθηκε το 2016 από βρετανούς επιστήμονες των Πανεπιστημίων Ντάραμ και Νιούκαστλ, με επικεφαλής τον υδρογεωλόγο Μάιλς Ουίλσον. Οι επιστήμονες βασίσθηκαν τόσο σε επιστημονικές μελέτες, όσο και σε αναφορές των μέσων ενημέρωσης. Ο παλαιότερος ανθρωπογενής σεισμός που περιλαμβάνει η βάση δεδομένων, είναι από το 1868 στην Αυστραλία και αποδίδεται σε εξορυκτική δραστηριότητα.

Οι περισσότεροι ανθρωπογενείς σεισμοί είναι μικροί της τάξης των τριών έως τεσσάρων βαθμών, αλλά ορισμένοι είναι πολύ ισχυροί. Ο ισχυρότερος σεισμός που περιλαμβάνεται στη βάση δεδομένων, είναι αυτός ισχύος 7,9 βαθμών, ο οποίος προκλήθηκε στην περιοχή Σιτσουάν της Κίνας το 2008 πιθανώς λόγω της δημιουργίας ενός μεγάλου φράγματος νερού σε απόσταση λίγων χιλιομέτρων από το επίκεντρο. Αλλά και ο πιο πρόσφατος καταστροφικός σεισμός στο Νεπάλ ισχύος 7,8 βαθμών το 2015 αποδόθηκε από ορισμένους επιστήμονες στην άντληση υπόγειων υδάτων.

Συχνά, προϋπάρχει τεκτονικό στρες προερχόμενο από φυσικές γεωλογικές δυνάμεις και η ανθρώπινη δραστηριότητα αποτελεί την τελευταία σταγόνα στο ποτήρι, που «πυροδοτεί» το σεισμό. Εξίσου συχνή όμως είναι η διαφωνία ειδικών και μη κατά πόσο ένας σεισμός οφείλεται (και) στους ανθρώπους. Οι ίδιοι οι δημιουργοί της HiQuake αναγνώρισαν πως είναι πολύ δύσκολο να υπάρχει σαφής απόδειξη ότι όντως ένας σεισμός οφείλεται στους ανθρώπους, αν και αυτό, όπως είπαν, δεν πρέπει να μας καθησυχάζει.

Στην Ελλάδα, σύμφωνα με τη διεθνή βάση δεδομένων, έχουν πιθανώς γίνει έξι σεισμοί σχετιζόμενοι με την ανθρώπινη δραστηριότητα, όλοι στο πλαίσιο της δημιουργίας φραγμάτων και αντίστοιχων τεχνητών λιμνών που συγκρατούν μεγάλους όγκους νερού: Μαραθώνα (1938 - 5,7 βαθμοί), Κρεμαστών Αιτωλοακαρνανίας-Ευρυτανίας (1966 - 6,2 βαθμοί), Καστρακίου Αιτωλοακαρνανίας-Αχελώου (1969 - 4,6 βαθμοί), Πουρναρίου Άρτας-Αράχθου (1981 - 5,6 βαθμοί), Ασωμάτων Βέροιας (1984 - 5,4 βαθμοί) και Πολυφύτου Κοζάνης-Αλιάκμονα (1995 - 6,5 βαθμοί - ο ισχυρότερος ανθρωπογενής σεισμός στη χώρα μας).

«Όλες οι ανθρωπογενείς δραστηριότητες επηρεάζουν τις δυνάμεις που δρουν στο φλοιό της Γης, για παράδειγμα προσθέτοντας ή αφαιρώντας μάζα, συνεπώς δεν πρέπει να μας εκπλήσσει ότι η Γη αντιδρά σε αυτές τις αλλαγές, μερικές φορές με πρόκληση σεισμών», δήλωσε ο Ουίλσον.

Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του, θα πρέπει να αναμένεται αύξηση των ανθρωπογενών σεισμών στο μέλλον, καθώς οι πιέσεις στη Γη εκ μέρους των ανθρώπων θα αυξηθούν, π.χ. λόγω της εντεινόμενης αναζήτησης και αξιοποίησης της υπόγειας γεωθερμικής ενέργειας ή της μελλοντικής υπόγειας αποθήκευσης του διοξειδίου του άνθρακα, για να μην επιβαρύνει ως «αέριο του θερμοκηπίου» την κλιματική αλλαγή.

Επίσης, τα ορυχεία τείνουν να φθάνουν όλο και βαθύτερα και να είναι όλο και πιο εκτεταμένα, τα μεγάλα φράγματα νερού γίνονται όλο και συχνότερα, ενώ κτίζονται όλο και μεγαλύτερα κτίρια σε διάφορα μέρη του κόσμου λόγω της αύξησης του παγκόσμιου πληθυσμού.

http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500165389

423AF567897767F2C81ACB0DE73B9FA7.jpg.895e53fdf09c60afe8ccbfb83e1ff0a0.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Ο μεγαλύτερος serial killer στη Γη ήταν... ρωσικά ηφαίστεια. :cheesy:

Οι επιστήμονες έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι στη διάρκεια της ύπαρξης της ζωής στη Γη έχουν υπάρξει πέντε μεγάλες μαζικές εξαφανίσεις ειδών. Η μεγαλύτερη συνέβη πριν από 252 εκατομμύρια χρόνια, στο τέλος της Περμίου περιόδου και εξαιτίας του εύρους της οι ειδικοί την έχουν ονομάσει το «Μεγάλο Θανατικό». Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι τότε εξαφανίστηκε το 90% των θαλασσίων ειδών και το 70% των ζώων της στεριάς. Το γεγονός αυτό θεωρείται ότι άνοιξε τον δρόμο στην εμφάνιση και επικράτηση των δεινοσαύρων στον πλανήτη.

Εχουν πραγματοποιηθεί πολλές έρευνες για να εξακριβωθεί το τι προκάλεσε αυτή τη μαζική εξόντωση της ζωής. Οι πιο πρόσφατες υπεδείκνυαν ως αιτία την έντονη ηφαιστειακή δραστηριότητα.

Η τελευταία σχετική έρευνα πραγματοποιήθηκε από επιστήμονες του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης και τα ευρήματα όχι μόνο επιβεβαιώνουν τη θεωρία των ηφαιστείων, αλλά εντοπίζουν και την περιοχή του πλανήτη που κυριολεκτικά… εξερράγη προκαλώντας την παγκόσμια καταστροφή.

Τι συνέβη

Η νέα μελέτη που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Scientific Reports αναφέρει ότι υπεύθυνα για το «Μεγάλο Θανατικό» είναι τα ηφαίστεια που βρίσκονταν εκείνη την εποχή στην Σιβηρία. Οι ερευνητές αναφέρουν ότι την επίμαχη περίοδο υπήρξε ένα μπαράζ κολοσσιαίων εκρήξεων που διήρκεσε δεκάδες ή και εκατοντάδες χιλιάδες έτη.

Οι εκρήξεις αυτές προκάλεσαν αλυσιδωτές γεωατμοσφαιρικές αντιδράσεις με αποτέλεσμα να σχηματιστεί ένα παχύ πέπλο από ηφαιστειακή σκόνη, διοξείδιο του άνθρακα, διοξείδιο του θείου, μεθάνιο και πτητικές οργανικές χημικές ουσίες που περιείχαν νικέλιο.

Το πέπλο αυτό σκέπασε για μεγάλο χρονικό διάστημα την Γη μετατρέποντας την σε ένα τόπο τοξικό και άκρως αφιλόξενο στη ζωή. Σύμφωνα με τους ερευνητές η ηφαιστειακή δραστηριότητα στην περιοχή της Σιβηρίας απελευθέρωσε περίπου ένα τρισεκατομμύριο λίτρα λάβας! Ετσι δημιουργήθηκαν και τα περίφημα «Σκαλιά της Σιβηρίας» μιας τεράστια περιοχή ηφαιστειογενών πετρωμάτων που απλώνεται σε έκταση 2 εκατ. τ.χλμ. στον βορρά της Ρωσίας.

http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500165823

6615C4B5881615E7FB304B5E2CA51739.jpg.f698cb4a717cf50833e0cf608fb17241.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 1 μήνα αργότερα...

Η Ανταρκτική λιώνει από... κάτω. :cheesy:

Τις τελευταίες δεκαετίες η Ανταρκτική αντιμετωπίζει πολύ σοβαρά προβλήματα αφού οι μόνιμοι παγετώνες αλλά και παγοκρηπίδες (παγετώνες που εκτείνονται από την στεριά και επιπλέουν στην θάλασσα) λιώνουν με ταχείς ρυθμούς δημιουργώντας μικρότερα αλλά τεράστια παγόβουνα που αποκολλώνται και βγαίνουν στην ανοικτή θάλασσα.

Η κρατούσα θεωρία αναφέρει ότι όλα αυτά οφείλονται στην κλιματική αλλαγή και την αύξηση της θερμοκρασίας στον πλανήτη και ειδικότερα στην περιοχή της Ανταρκτικής. Οι ειδικοί εκτιμούν ότι η αύξηση της θερμοκρασίας θερμαίνει όχι μόνο την επιφάνεια αλλά και ολόκληρη την θαλάσσια περιοχή της παγωμένης ηπείρου με αποτέλεσμα τα πιο ζεστά από το κανονικό νερά να «αδυνατίζουν» προοδευτικά τους πάγους με τους οποίους έρχονται σε επαφή. Ομως πριν από 30 χρόνια επιστήμονες του Πανεπιστημίου του Κολοράντο παρατηρώντας διάφορα γεωλογικά φαινόμενα στην Ανταρκτική όπως κάποιες μεγάλες ρωγμές που δημιουργούνταν στην επιφάνεια της είχαν διατυπώσει μια... προωθημένη θεωρία. Είχαν πει ότι είναι πιθανό η Ανταρκτική να μην λιώνει «από πάνω» δηλαδή από τις συνθήκες που επικρατούν στην ατμόσφαιρα της Γης αλλά «από κάτω». Εριξαν στο τραπέζι την ιδέα να συμβαίνει κάποια γεωλογική διεργασία στο υπέδαφος Ανταρκτικής μια γεωλογική διεργασία που θερμαίνει τα νερά και αυτή η διεργασία ακόμη και αν δεν είναι ο αποκλειστικός υπεύθυνος του λιώσιμου των πάγων πάντως σε κάθε περίπτωση συμβάλει σημαντικά σε αυτή την εξέλιξη.

Η ιδέα δεν είχε απλά απορριφθεί από την επιστημονική κοινότητα αλλά είχε χλευαστεί. Ομως τώρα ερευνητική ομάδα της NASA έρχεται μετά από τόσα χρόνια να ανατρέψει τα δεδομένα και να δικαιώσει τους επιστήμονες του Πανεπιστημίου του Κολοράντο. Χρησιμοποιώντας διάφορες νέες τεχνικές και επιστημονικά εργαλεία η ερευνητική ομάδα της NASA διαπίστωσε ότι πράγματι κάτω από το υπέδαφος της Ανταρκτικής εξελίσσεται ένα σπάνιο γεωλογικό φαινόμενο που έχει ως αποτέλεσμα η ήπειρος να θερμαίνεται από κάτω. Οι ερευνητές της NASA υποστηρίζουν ότι κάτω από το υπέδαφος της Ανταρκτικής έχει σχηματιστεί ένας μίνι μανδύας, δηλαδή μεγάλες ποσότητες λιωμένων πετρωμάτων που βρίσκονται σε περιβάλλον υψηλών πιέσεων και υψηλής θερμότητας. Ο μανδύας της Γης είναι το μεγαλύτερο στρώμα του πλανήτη. Είναι ένα παχύ ημίρρευστο στρώμα που ξεκινά περίπου 30 χλμ. κάτω από την επιφάνεια και εκτείνεται σε βάθος 2.900 χλμ. «Θεωρούσα ότι επρόκειτο για μια τρελή ιδέα. Δεν μπορούσα να αντιληφθώ πώς ένα περιβάλλον που παράγει τόσο υψηλές θερμοκρασίες είναι δυνατόν να βρίσκεται στο υπέδαφος μιας περιοχής που καλύπτεται μόνιμα από πάγο» αναφέρει η Ελεν Σερούσι, του Εργαστηρίου Αεριώθησης της NASA (το γνωστό JPL) που είναι μέλος της ερευνητικής ομάδας. Οι ερευνητές της NASA μάλιστα πιστεύουν ότι εντόπισαν και το σημείο της Ανταρκτικής κάτω από το οποίο βρίσκεται αυτός ο μίνι μανδύας. Πρόκειται για την περιοχή Marie Byrd Land στην Δυτική Ανταρκτική. Η ανακάλυψη, αν τελικά επιβεβαιωθεί, μπορεί να προσφέρει κάποιες απαντήσεις αλλά δημιουργεί νέα ερωτηματικά αφού οι ειδικοί πρέπει τώρα να εξηγήσουν αυτό το σπάνιο γεωλογικό φαινόμενο. Κάποιοι μάλιστα έσπευσαν να υποστηρίξουν ότι μίνι μανδύες βρίσκονται και σε άλλες περιοχές της Γης (κυρίως ηφαιστειακές) όπου παρατηρείται ανεξήγητη γεωθερμική δραστηριότητα

http://www.tovima.gr/science/technology-planet/article/?aid=914713

F971E22E78C77AED98ACFAE62C7A60CC.jpg.6899bcb48a3c374f1bd7c94b804437ca.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 3 εβδομάδες αργότερα...

Πιο πιθανή μια σούπερ-έκρηξη ηφαιστείου. :cheesy:

Για την πιθανότητα να συμβεί νωρίτερα από το αναμενόμενο μια σούπερ-έκρηξη ηφαιστείου, ικανή να επιστρέψει τον ανθρώπινο πολιτισμό στην εποχή των σπηλαίων, προειδοποιούν βρετανοί επιστήμονες, με αφορμή και την πρόσφατη ενεργοποίηση του ηφαιστείου Αγκούνγκ στο Μπαλί.

Οι συγκεκριμένες εκρήξεις ηφαιστείων αποτελούν κίνδυνο για την ανθρωπότητα ανάλογο με εκείνο από μια πρόσκρουση αστεροειδούς στη Γη, ενώ οι δύο αυτές αιτίες θεωρούνται οι κυριότερες που στο παρελθόν υπήρξαν κατά περιόδους μαζικές εξαφανίσεις ειδών από τον πλανήτη μας.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή στατιστικής Τζόναθαν Ρουτζίερ της Σχολής Γεωεπιστημών του Πανεπιστημίου του Μπρίστολ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό γεωλογίας «Earth and Planetary Science Letters», ανέλυσαν τα γεωλογικά αρχεία των τελευταίων 100.000 ετών.

Η μελέτη κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο χρόνος που μεσολαβεί ανάμεσα στις σούπερ-εκρήξεις ηφαιστείων, είναι στην πραγματικότητα πολύ μικρότερος από ό,τι είχε θεωρηθεί μέχρι σήμερα. Η προηγούμενη εκτίμηση ήταν ότι συμβαίνουν κατά μέσο όρο κάθε 45 έως 714 χιλιάδες χρόνια, αλλά η νέα εκτίμηση είναι ότι συμβαίνουν κάθε 5,2 έως 48 χιλιάδες χρόνια, με πιο πιθανή εκτίμηση κάθε 17.000 χρόνια.

Υπενθυμίζεται ότι ο σύγχρονος πολιτισμός, μετά τη γεωργική επανάσταση, δεν έχει ηλικία άνω των 12.000 ετών. Οι δύο πιο πρόσφατες υπερηφαιστειακές εκρήξεις συνέβησαν πριν από 25.000 έως 30.000 χρόνια, συνεπώς ίσως να μην απέχει πολύ η επόμενη.

«Είμαστε κάπως τυχεροί που δεν έχουμε βιώσει καμία σούπερ-έκρηξη από τότε» δήλωσε ο Ρουτζίερ. Πρόσθεσε πάντως ότι «η απουσία σούπερ-εκρήξεων κατά τα τελευταία 20.000 χρόνια δεν σημαίνει ότι όπου νάναι θα συμβεί η επόμενη. Η φύση δεν είναι τόσο κανονική. Αυτό που μπορούμε πάντως να πούμε, είναι ότι τα ηφαίστεια είναι πιο απειλητικά για τον πολιτισμό μας από ό,τι νομίζαμε προηγουμένως».

Μια τέτοια έκρηξη θα μπορούσε να εκτοξεύσει στον ουρανό υλικά άνω των 1.000 γιγατόνων, αρκετά για να σκεπάσουν μια ολόκληρη ήπειρο με ηφαιστειακές στάχτες και να αλλάξουν το κλίμα του πλανήτη για χρόνια, αν όχι για δεκαετίες. Αν υπάρξουν στη σειρά περισσότερες από μία τέτοιες εκρήξεις -κάτι που έχει γίνει στο παρελθόν- τότε ο κίνδυνος απειλεί όχι μόνο μια ήπειρο, αλλά όλη τη Γη.

http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500178959

2AB71BAC97F7E8530D14B740128A9AA5.jpg.3640c11adb20c70a812dfd492ac635b9.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 3 εβδομάδες αργότερα...

Επιβεβαιώθηκε πως υπήρχε ζωή στη Γη πριν από 3,5 δισ. χρόνια. :cheesy:

Το ανθρώπινο είδος είναι δύσκολο να δει τον κόσμο σε πραγματικό βάθος χρόνου, γιατί στην πραγματικότητα, μοιάζει με το παιδί που μετακόμισε πριν λίγες μέρες σε καινούργια γειτονιά, αφού έχει συμπληρώσει μόλις τρία εκατομμύρια χρόνια ύπαρξης.

Μπορεί να νιώθετε μεγάλοι κατά την ενηλικίωση, αλλά η αλήθεια είναι ότι οι άνθρωποι είναι μια καινούργια είδηση στα νέα του κόσμου. Οι πρώτες μορφές ζωής υπήρξαν πολλά χρόνια πριν την άφιξή μας, με τα χρονιά αυτά πλέον να μπορούν με βεβαιότητα να προσδιοριστούν στα 3,5 δισεκατομμύρια.

Για πάνω από 20 χρόνια, υπήρχε μια αντιπαράθεση στην επιστημονική κοινότητα σχετικά με τα αρχαιότερα απολιθώματα που έχουν βρεθεί. Στις 18 Δεκεμβρίου, οι παλαιοβιολόγοι έκλεισαν οριστικά το θέμα, χάρις σε μια καινούργια μελέτη του επιστημονικού περιοδικού «Πρακτικά της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών» (PNAS) που χρησιμοποιεί τις πιο εξελιγμένες τεχνικές για να χρονολογήσει τα πιο παλιά απομεινάρια που έχουν ανακαλυφθεί. Τα ευρήματα της έρευνας επιβεβαιώνουν την ύπαρξη βακτηρίων και μικροβίων 3,5 δισεκατομμυρίων χρόνων, τα οποία πιθανώς ζούσαν σε έναν πλανήτη χωρίς οξυγόνο.

Επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας ήταν ο παλαιοβιολόγος Γουίλιαμ Σοπφ, από το πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια και ο γεωεπιστήμονας Τζον Βάλεϊ από το πανεπιστήμιο του Γουισκόνσιν. Στον περισσότερο κόσμο, θα φαινόταν πως η έρευνα κράτησε πάρα πολύ καιρό, αλλά οι συγκεκριμένοι επιστήμονες ξέρουν καλά ότι το χρονικό αυτό διάστημα δεν είναι παρά ένα κλάσμα του δευτερολέπτου, μπροστά στην κλίμακα της ζωής στη Γη. Τα εξεταζόμενα δείγματα, αποτελούμενα κυρίως από βακτήρια και μικρόβια που έχουν πλέον εξαφανιστεί, βρέθηκαν το 1982 σε ένα πέτρωμα στο Άπεξ Τσερτ, έναν σχηματισμό πετρωμάτων στη Δυτική Αυστραλία.

Το 1993, στηριζόμενοι στις ραδιομετρικές αναλύσεις του πετρώματος και στο σχήμα των απολιθωμάτων, ο Σοπφ χρονολόγησε τα δείγματα ως 3,5 δισεκατομμυρίων χρονών. Το πέτρωμα κατείχε την αρχαιότερη άμεση απόδειξη ζωής, σκέφτηκε ο Σοπφ, ο οποίος συμπέρανε από αυτή την ανακάλυψή του πως υπήρχαν πλάσματα ένα δισεκατομμύριο χρόνια πιο πριν από ό,τι πιστευόταν μέχρι τότε. Όμως, μερικοί επιστήμονες υποστήριξαν πως οι ισχυρισμοί ήταν αναπόδεικτοι και ότι τα μικροαπολιθώματα, αόρατα στο μάτι, ήταν απλά μικρά κομμάτια του πετρώματος με περίεργο σχήμα, παράξενα ορυκτά που απλώς φαίνεται να περιέχουν βιολογικά δείγματα, ενώ κάτι τέτοιο δεν ισχύει.

Από τότε, πέρασαν χρόνια και η τεχνολογία βελτιώθηκε. Έτσι, ο Σοπφ ένωσε τις δυνάμεις του με τον Βάλεϊ, ώστε να βρουν έναν καινούργιο τρόπο για να αναλύσουν το πέτρωμα, το οποίο τώρα στεγάζεται στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας του Λονδίνου. Ο Βάλεϊ επένδυσε δέκα χρόνια από τη ζωή του για να αναπτύξει μια μέθοδο που θα του επιτρέψει να αναλύσει τα μεμονωμένα είδη, των οποίων τα σχήματα μοιάζουν με κύλινδρους και νήματα.

Όλες οι οργανικές ουσίες περιέχουν ένα χαρακτηριστικό μίγμα ισοτόπων άνθρακα. Χρησιμοποιώντας ένα φασματόμετρο μάζας δευτερογενών ιόντων (υπάρχουν ελάχιστα τέτοια εργαλεία στον κόσμο, ένα από αυτά είναι στο πανεπιστήμιο του Γουισκόνσιν), οι επιστήμονες κατάφεραν να διαχωρίσουν τον άνθρακα σε κάθε απολίθωμα σε ισότοπα. Με αυτό τον τρόπο, μπόρεσαν να μετρήσουν τη σύνθεση του κάθε απολιθώματος και να τη συγκρίνουν με τη σύνθεση των πετρωμάτων χωρίς απολιθώματα, από την ίδια περίοδο.

Οι διαφορές στην αναλογία ισοτόπων άνθρακα έδειξε πως ο Σοπφ είχε δίκιο για τα απολιθώματα που βρήκε χρόνια πριν. Το πέτρωμα, το οποίο χρονολογήθηκε ως 3,5 δισεκατομμυρίων ετών, αποδείχθηκε ότι περιέχει τα απομεινάρια απλής βιολογικής ζωής, ίδιας ηλικίας με το πέτρωμα.

Επιπρόσθετα, ο Σοπφ και ο Βάλεϊ μπόρεσαν να συνδέσουν συγκεκριμένες αναλογίες ισοτόπων άνθρακα με συγκεκριμένα σχήματα απολιθωμάτων. Δηλαδή, πρακτικά ταυτοποίησαν αρκετά διαφορετικά αρχαία όντα. Μετά από την ανάλυση του κάθε μικροαπολιθώματος ξεχωριστά, ταυτοποίησαν πέντε είδη, συμπεραίνοντας ότι πρόκειται για δύο φωτοσυνθέτες, δύο καταναλωτές μεθανίου και έναν παραγωγό μεθανίου.

Πολλά χρόνια μελέτης, αντιπαράθεσης και εργασίας επιβεβαίωσαν αυτό που παλιότερα θεωρείτο πως είναι ένας απλός ισχυρισμός, δηλαδή πως η ζωή στη Γη είναι πολύ, πολύ, πολύ παλιά. «Νομίζω ότι το θέμα είναι λήξαν», είπε ο Βάλεϊ, «Είναι μια πρωτόγονη αλλά ποικιλόμορφη ομάδα οργανισμών».

http://physicsgg.me/2017/12/19/%ce%b5%cf%80%ce%b9%ce%b2%ce%b5%ce%b2%ce%b1%ce%b9%cf%8e%ce%b8%ce%b7%ce%ba%ce%b5-%cf%80%cf%89%cf%82-%cf%85%cf%80%ce%ae%cf%81%cf%87%ce%b5-%ce%b6%cf%89%ce%ae-%cf%83%cf%84%ce%b7-%ce%b3%ce%b7-%cf%80%cf%81/

earth43234235423-thumb-large.jpg.0caffdd5df97e9613e83ca994cbe8b0d.jpg

fossil-image002-2.jpg.73217a79b68ca2b9663c2136a1e2bdf1.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Δημιουργήστε έναν λογαριασμό ή συνδεθείτε για να σχολιάσετε

Πρέπει να είσαι μέλος για να αφήσεις ένα σχόλιο

Δημιουργία λογαριασμού

Εγγραφείτε για έναν νέο λογαριασμό στην κοινότητά μας. Είναι εύκολο!.

Εγγραφή νέου λογαριασμού

Συνδεθείτε

Έχετε ήδη λογαριασμό? Συνδεθείτε εδώ.

Συνδεθείτε τώρα

×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Όροι χρήσης