Jump to content

Άστρα νετρονίων (pulsars)


Προτεινόμενες αναρτήσεις

Η «εξαφάνιση» αστέρα νετρονίων και η στρέβλωση του χώρου. :cheesy:

Επιστήμονες από το Ολλανδικό Ινστιτούτο Ραδιοαστρονομίας παρακολούθησαν για μια πενταετία τη σταδιακή «εξαφάνιση» ενός αστέρα νετρονίων, μετρώντας έτσι με ακρίβεια τόσο τη μάζα όσο την αιτία της «εξαφάνισής» του – τη στρέβλωση του χώρου, λόγω του ισχυρού βαρυτικού πεδίου που αργά αλλά σταθερά μετέβαλλε την περιστροφή του.

Γνωστοί και ως πάλσαρ, οι περιστρεφόμενοι αστέρες νετρονίων συχνά αναφέρονται σαν «φάροι του διαστήματος», επειδή εκπέμπουν ραδιοκύματα που, όταν φτάνουν στη Γη, γίνονται αντιληπτά σαν παλμοί ακτινοβολίας.

Η ιδιαιτερότητα του πάλσαρ που μελέτησαν οι Ολλανδοί αστρονόμοι είναι πως ανήκει σε ένα διπλό σύστημα, το J1906, αλληλεπιδρώντας με έναν δεύτερο αστέρα νετρονίων που βρίσκεται σε μικρή απόσταση. Το αποτέλεσμα είναι να δημιουργείται ένα ισχυρό βαρυτικό πεδίο το οποίο, όπως προβλέπει η Γενική Θεωρία της Σχετικότητας, στρεβλώνει τον χώρο και επομένως μεταβάλλει τον άξονα περιστροφής του πάλσαρ.

Το φαινόμενο ονομάζεται γεωδαιτική μετάπτωση και κάνει τον άξονα περιστροφής του πάλσαρ να ταλαντώνεται, όπως περίπου συμβαίνει σε μία περιστρεφόμενη σβούρα. Με τον ίδιο τρόπο αλλάζουν όμως σταδιακά διεύθυνση και οι εκπεμπόμενοι παλμοί, με συνέπεια αν και πριν από πέντε χρόνια έφταναν τον πλανήτη μας, σήμερα η πορεία τους να μην «συναντά» τη Γη. Κάτι που σημαίνει πως αυτή τη στιγμή ο πάλσαρ έχει «εξαφανισθεί» από τα επίγεια ραδιοτηλεσκόπια.

Η μελέτη των Ολλανδών επιστημόνων δημοσιεύθηκε στο περιοδικό The Astrophysical Journal, ενώ παρουσιάσθηκε επίσης στο 225ο συνέδριο της Αμερικανικής Αστρονομικής Εταιρείας. Αναλύοντας τα δεδομένα της τελευταίας πενταετίας για την κίνηση του πάλσαρ, μπόρεσαν όχι μόνο να μετρήσουν τη μάζα του, αλλά και να εκτιμήσουν την επίδραση της βαρυτικής παραμόρφωσης του χώρου. Έτσι, βρήκαν πως ο άξονας μετατοπίζεται 2 μοίρες ανά έτος, υπολογίζοντας μάλιστα πως ο αστέρας νετρονίων θα ξαναγίνει «ορατός» από τη Γη το 2170.

Η ανακάλυψη του J1906 έγινε τυχαία, από αναλύσεις δεδομένων από το Τηλεσκόπιο Arecibo, στο Πουέρτο Ρίκο. «Ήταν πραγματική αποκάλυψη, αφού η συγκεκριμένη περιοχή είχε ερευνηθεί αρκετές φορές στο παρελθόν», είπε στο συνέδριο ο Γιούρι βαν Λιούβεν, επικεφαλής της έρευνας του Ολλανδικού Ινστιτούτο Ραδιοαστρονομίας.

Οι επιστήμονες γρήγορα διαπίστωσαν πως το J1906 ήταν ένα διπλό σύστημα αστέρων νετρονίων – δηλαδή «αστρικών πτωμάτων» με απίστευτη πυκνότητα, αφού έχουν μάζα όση και ο Ήλιος, αλλά διάμετρο μόλις 16 χιλιόμετρα.

Κάθε αστέρας ολοκληρώνει μια περιφορά γύρω από τον συνοδό του σε μόλις τέσσερις ώρες, ενώ ο πάλσαρ περιστρέφεται σε συχνότητα επτά φορές το δευτερόλεπτο. Παράλληλα, η μεταξύ τους απόσταση είναι αρκετά μικρή, μόλις όσο η διάμετρος του Ήλιου. Έτσι, οι επιστήμονες προέβλεψαν πως η επίδραση της βαρύτητας στον χώρο θα ήταν αρκετά έντονη, κάτι που επαλήθευσαν στη συνέχεια οι μετρήσεις τους.

Βίντεο.

http://physicsgg.me/2015/01/11/%ce%b7-%ce%b5%ce%be%ce%b1%cf%86%ce%ac%ce%bd%ce%b9%cf%83%ce%b7-%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%ad%cf%81%ce%b1-%ce%bd%ce%b5%cf%84%cf%81%ce%bf%ce%bd%ce%af%cf%89%ce%bd-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%b7-%cf%83/

 

Αστρα φτιαγμένα από άγνωστη ύλη. :cheesy:

Μια νέα ενδιαφέρουσα κοσμολογική θεωρία ανέπτυξαν επιστήμονες του Εθνικού Ινστιτούτου Διαστημικής Ερευνας τη Βραζιλίας. Υποστηρίζουν ότι είναι πιθανό να υπάρχει μια άγνωστη μορφή κοσμικής ύλης. Σύμφωνα με τους επιστήμονες που ανέπτυξαν αυτή τη θεωρία πρόκειται για μια παράξενη μορφή ύλης που υπάρχει σε άστρα νετρονίου. Αν και οι επιστήμονες δεν μπορούν ακόμη να κάνουν εκτιμήσεις για τις ιδιότητες αυτής της εξωτικής κοσμικής ύλης εντούτοις θεωρούν ότι αν την εντοπίσουν θα ανακαλύψουν τα περίφημα βαρυτικά κύματα. Τις μεταβολές του βαρυτικού πεδίου που σύμφωνα με τον Αϊνστάιν δημιουργούν «κυματισμούς στον χωρόχρονο».

Η ανίχνευση βαρυτικών κυμάτων θα βοηθήσει στο να διαλευκανθούν αναπάντητα ακόμη ερωτήματα που αφορούν τη φύση των μελανών οπών και τις παράξενες ιδιότητες της ύλης στο εσωτερικό των αστέρων νετρονίων.

Ένα από τα αποτελέσματα μιας έκρηξης σουπερνόβα είναι ο σχηματισμός σωμάτων υψηλής πυκνότητας τα οποία ονομάστηκαν άστρα νετρονίου ή «πάλσαρ». Ολα τα πάλσαρ εκπέμπουν δέσμες ακτινοβολίας από τους πόλους τους και καθώς περιστρέφονται, γίνονται ορατά από τη Γη ως περιοδικές, σύντομες λάμψεις. Τα πάλσαρ εκπέμπουν την ακτινοβολία (είτε ραδιοκύματα, είτε ακτινοβολία γ, είτε ακτίνες Χ) με σταθερό ρυθμό. Ορισμένοι μάλιστα τα περιγράφουν ως «κοσμικούς ραδιοφάρους».

http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=666389

space_neutron_star.thumb.jpg.3f976096b2be83f96a1f0bb4bb289cc7.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 10 μήνες αργότερα...

Μίνι άστρο παράγει σούπερ καταιγίδες. :cheesy:

Ερευνητές του Κέντρου Αστροφυσικής Χάρβαρντ-Σμιθσόνιαν χρησιμοποίησαν τη συστοιχία τηλεσκοπίων του αστεροσκοπείου ALMA στη Χιλή για να παρατηρήσουν το άστρο TVLM 513-46546, ένα ερυθρό νάνο που βρίσκεται σε απόσταση περίπου 35 ετών φωτός από εμάς. Το άστρο ήταν γνωστό στους επιστήμονες αλλά μέχρι σήμερα δεν είχαν αποκαλυφθεί κάποια σημαντικά χαρακτηριστικά του. Οι παρατηρήσεις αποκαλύπτουν εξαιρετικά ενδιαφέρουσες όσο και εντυπωσιακές πληροφορίες για αυτό το άστρο. Είναι πολύ μικρό αλλά… πανίσχυρο!

Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι το άστρο έχει μάζα δέκα φορές μικρότερη από αυτή του Ηλιου και ολοκληρώνει μια περιστροφή γύρω από τον εαυτό του σε μόλις δύο ώρες. Η πιο ενδιαφέρουσα όσο και εντυπωσιακή ανακάλυψη όμως είναι ότι το άστρο έχει μαγνητικό πεδίο εκατοντάδες φορές ισχυρότερο από αυτό του Ηλιου. Αυτό έχει αποτέλεσμα το άστρο να παράγει εκλάμψεις (βίαιες εκρήξεις στην ατμόσφαιρα του) δέκα χιλιάδες φορές πιο ισχυρές από αυτές του Ηλιου! Ανάμεσα στα άλλα οι ηλιακές εκλάμψεις δημιουργούν τους ηλιακούς ανέμους (γιγάντιες ποσότητες φορτισμένων σωματιδίων) οι οποίοι παράγουν διάφορα φαινόμενα (π.χ σέλας) ενώ επίσης προκαλούν βλάβες στους δορυφόρους και τα ηλεκτρικά δίκτυα.

Αυτή η υπερδραστηριότητα του άστρου καθιστά πρακτικά αδύνατη την ανάπτυξη συνθηκών φιλικών στη ζωή σε πλανήτες που τυχόν υπάρχουν εκεί και βρίσκονται σε κοντινή ή ακόμη και μέση απόσταση από αυτό. Για αυτό και οι νέες παρατηρήσεις θα βοηθήσουν στην καλύτερη κατανόηση των συνθηκών που αναπτύσσονται σε πλανήτες που βρίσκονται σε συστήματα με τέτοιου είδους άστρα. Η έρευνα δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «The Astrophysical Journal»

http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=755552

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 4 μήνες αργότερα...

Το πρώτο περιστρεφόμενο άστρο νετρονίων στην Ανδρομέδα. :cheesy:

Μια ομάδα αστρονόμων εντόπισε τον πρώτο περιστρεφόμενο αστέρα νετρονίων (πάλσαρ), που έχει ποτέ βρεθεί στον γειτονικό γαλαξία της Ανδρομέδας, γνωστό και ως Μ31. Η ανακάλυψη έγινε με το διαστημικό τηλεσκόπιο XMM-Newton του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA).

Οι αστέρες νετρονίων αποτελούν «εξωτικά» απομεινάρια, πολύ μικρά αλλά τρομερά υψηλής πυκνότητας, που κάποτε ήσαν τεράστια άστρα, τα οποία ολοκλήρωσαν τη ζωή τους με έκρηξη (σούπερ-νόβα). Περιστρέφονται πλέον σαν σβούρες και εκπέμπουν ακτινοβολία-Χ προς τη Γη, όπως ένας φάρος που αναβοσβήνει.

Το συγκεκριμένο πάλσαρ κάνει μια πλήρη περιστροφή κάθε 1,2 δευτερόλεπτα και φαίνεται να «τρέφεται» από ένα γειτονικό άστρο που κάνει μια πλήρη τροχιά κάθε 1,3 μέρες, σχηματίζοντας έτσι ένα διπλό αστρικό σύστημα.

http://www.pronews.gr/portal/20160401/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1/%C2%AB%CE%BA%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%AC%C2%BB-%CE%BC%CE%B1%CF%82-%CF%83%CE%B5-%CE%B1%CF%80%CF%8C%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%83%CE%B7-175-%CE%B5%CF%84%CF%8E%CE%BD-%CF%86%CF%89%CF%84%CF%8C%CF%82-%CE%B3%CE%B5%CE%BD%CE%BD%CE%B9%CE%AD%CF%84%CE%B1%CE%B9-%CE%BC%CE%B9%CE%B1-%CE%BD%CE%AD%CE%B1-%CE%B3%CE%B7

934697498__5_1_1.JPG.095424a7792c98d658f37018523990f3.JPG

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 8 μήνες αργότερα...

Ανακαλύφθηκε το μεγαλύτερο διπλό σύστημα άστρων νετρονίων. :cheesy:

Διεθνής αστρονομική ομάδα -στην οποία συμμετείχαν ερασιτέχνες αστρονόμοι του Προγράμματος Einstein&Home- ανακάλυψε το μεγαλύτερο διπλό σύστημα αστέρων νετρονίων (πάλσαρ).

Πρόκειται για δύο νεκρά άστρα, το καθένα μεγαλύτερο σε μάζα από τον Ήλιο μας, που όμως έχουν πια διάμετρο μόλις 20 χιλιομέτρων, καθώς έχουν μετατραπεί σε αδιανόητα πυκνούς αστέρες νετρονίων. Τα δύο άστρα, που γυρίζουν με τρομερή ταχύτητα -σαν σβούρες- γύρω από τον εαυτό τους (με ρυθμό 37 φορές ανά δευτερόλεπτο!) και τα οποία εκπέμπουν έντονο φως σαν φάροι, βρίσκονται επίσης σε ελαφρώς ελλειπτική τροχιά το ένα γύρω από το άλλο, αποτελώντας έτσι ένα διπλό αστρικό σύστημα.

Αυτό το ασυνήθιστο «χορευτικό ζευγάρι», με την ονομασία PSR J1913+1102, βρίσκεται σε απόσταση περίπου 25.000 ετών φωτός από τη Γη. Τα δύο άστρα εκτελούν μια πλήρη περιφορά το ένα πέριξ του άλλου μέσα σε πέντε μόλις ώρες. Το μαγνητικό πεδίο τους είναι μερικά δισεκατομμύρια φορές μεγαλύτερο από της Γης.

Μέχρι σήμερα έχουν ανακαλυφθεί περίπου 2.500 μεμονωμένα πάλσαρ, που περιστρέφονται μόνα τους στο διάστημα. Από αυτά, τα 255 έχουν βρεθεί να ανήκουν σε διπλά συστήματα, καθώς έχουν ως σύντροφο ένα άλλο συνοδό άστρο (συνήθως κανονικό άστρο, όχι νετρονίων). Αλλά μόνο σε 14 από αυτά τα διπλά αστρικά συστήματα, και τα δύο άστρα του ζεύγους είναι περιστρεφόμενοι αστέρες νετρονίων. Και από αυτά τα 14, το ζευγάρι που μόλις ανακαλύφθηκε, έχει συνολικά τη μεγαλύτερη μάζα από όλα, περίπου 2,9 φορές μεγαλύτερη του Ήλιου μας.

Η ανακάλυψη, με επικεφαλής τον Μπρους Άλεν του γερμανικού Ινστιτούτου Βαρυτικής Φυσικής Μαξ Πλανκ του Αννοβέρου και διευθυντή του προγράμματος Einstein&Home, η οποία παρουσιάσθηκε στο περιοδικό αστροφυσικής «The Astrophysical Journal», έγινε μετά από ανάλυση των δεδομένων του μεγάλου ραδιοτηλεσκοπίου του Αρεσίμπο από τους ερασιτέχνες αστρονόμους, οι οποίοι από τον καναπέ του σπιτιού τους και με το κατάλληλο λογισμικό στον υπολογιστή τους, βοήθησαν να εντοπισθεί το διπλό σύστημα πάλσαρ.

Οι ερασιτέχνες του Einstein&Home έχουν κάνει άλλες 31 ανακαλύψεις στο παρελθόν. Το εν λόγω πρόγραμμα συνδυάζει την υπολογιστική ισχύ περίπου 50.000 σταθερών και φορητών υπολογιστών, καθώς και κινητών τηλεφώνων, που ανήκουν σε πάνω από 40.000 εθελοντές σε όλο τον κόσμο. Πρόκειται για ένα από τα μεγαλύτερα δίκτυα «επιστήμης των πολιτών» διεθνώς και η συνολική υπολογιστική ισχύς του (1,7 petaflops) το τοποθετεί ανάμεσα στους 60 μεγαλύτερους υπερυπολογιστές του κόσμου.

Τα διπλά συστήματα περιστρεφόμενων αστέρων νετρονίων αποτελούν κοσμικά «εργαστήρια» για την πραγματοποίηση ελέγχων ακριβείας στη γενική θεωρία σχετικότητας του Αϊνστάιν, ενώ θεωρούνται και μια από τις πιθανές πηγές βαρυτικών κυμάτων που μπορούν να ανιχνευθούν από τους επίγειους ανιχνευτές LIGO.

Τα πάλσαρ αποτελούν απομεινάρια εκρήξεων υπερκαινοφανών αστέρων (σούπερ-νόβα) και αποτελούν κοσμικούς «φάρους» που εκπέμπουν ισχυρές ακτίνες ραδιοκυμάτων στο διάστημα. Όταν η Γη τύχει να διασταυρωθεί με κάποια τέτοια ακτίνα, τα μεγάλα ραδιοτηλεσκόπια μπορούν να εντοπίσουν την πηγή της, δηλαδή το άστρο πάλσαρ που την εξέπεμψε.

http://www.ethnos.gr/epistimi/arthro/anakalyfthike_to_megalytero_diplo_systima_astron_netronion-64752886/

newego_LARGE_t_1101_55062813.thumb.jpg.b17af243a7ad83ec532da54c21433394.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 2 μήνες αργότερα...

Ανακαλύφθηκε το φωτεινότερο και πιο μακρινό άστρο νετρονίων στο σύμπαν. :cheesy:

Το διαστημικό τηλεσκόπιο XMM-Newton του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA) εντόπισε έναν περιστρεφόμενο αστέρα νετρονίων -γνωστό και ως «πάλσαρ»- που είναι χίλιες φορές πιο φωτεινός από ό,τι έως τώρα θεωρείτο δυνατό για τέτοιο άστρο.

Το εν λόγω άστρο πάλσαρ είναι επίσης το πιο μακρινό του είδους του, που έχει μέχρι σήμερα εντοπισθεί στο σύμπαν, καθώς βρίσκεται σε ένα γαλαξία (NGC 5907) σε απόσταση περίπου 50 εκατομμυρίων ετών φωτός.

Οι πάλσαρ είναι απομεινάρια κάποτε γιγάντιων άστρων, που καταστράφηκαν με μια έκρηξη τύπου «σούπερ-νόβα» και μετατράπηκαν σε πολύ μικρά, αλλά πολύ πυκνά άστρα νετρονίων. Διαθέτουν ισχυρά μαγνητικά πεδία, περιστρέφονται ταχύτατα σαν σβούρες και, σαν φάροι, εκπέμπουν στο σύμπαν δύο συμμετρικές ακτίνες ισχυρής ακτινοβολίας.

Οι ακτίνες Χ από το εν λόγω πάλσαρ, που ανιχνεύθηκαν από το XMM-Newton, είναι δέκα φορές ισχυρότερες από τον προηγούμενο κάτοχο του ρεκόρ. Σε ένα μόνο δευτερόλεπτο, το πάλσαρ εκπέμπει την ίδια ποσότητα ενέργειας που ο Ήλιος μας απελευθερώνει σε 3,5 χρόνια.

Το σήμα του πάλσαρ εντοπίσθηκε επίσης στο αρχείο παρατηρήσεων του τηλεσκοπίου NuSTAR της NASA. Οι διαχρονικές παρατηρήσεις αποκαλύπτουν ότι ο ρυθμός περιστροφής του άστρου έχει αλλάξει με το πέρασμα του χρόνου και έχει γίνει πιο γρήγορος. Το άστρο κάνει πλέον μια πλήρη περιστροφή σε 1,13 δευτερόλεπτα έναντι 1,43 δευτερολέπτων το 2003.

Οι ερευνητές από την Ιταλία, τη Γερμανία, τη Βρετανία και την Ολλανδία, με επικεφαλής τον Τζιαν-Λούκα Ίσραελ του Αστρονομικού Παρατηρηρίου της Ρώμης, έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Science».

http://physicsgg.me/2017/02/21/%ce%b1%ce%bd%ce%b1%ce%ba%ce%b1%ce%bb%cf%8d%cf%86%ce%b8%ce%b7%ce%ba%ce%b5-%cf%84%ce%bf-%cf%86%cf%89%cf%84%ce%b5%ce%b9%ce%bd%cf%8c%cf%84%ce%b5%cf%81%ce%bf-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%cf%80%ce%b9%ce%bf-%ce%bc/

15.jpg.f298d14b7bc1404dddb562569bf123d2.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 2 μήνες αργότερα...

Τι είναι ένα άστρο νετρονίων; :cheesy:

Στο βίντεο που ακολουθεί περιγράφονται εν συντομία, όσα γνωρίζουμε για τα άστρα νετρονίων. Η επικείμενη αποστολή NICER (Neutron Star Composition Explorer) της NASA θα έχει ως στόχο την περαιτέρω διερεύνηση των άστρων νετρονίων από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό.

Η αποστολή NICER θα εξερευνήσει την ισχυρή βαρύτητα, υπερ-πυκνή ύλη και τα ισχυρότατα μαγνητικά πεδία που δημιουργούν τα άστρα νετρονίων. Επίσης θα εφαρμοστεί το πρωτοποριακό σύστημα SEXTANT (Station Explorer for X-ray Timing and Navigation Technology), το οποίο θα χρησιμοποιήσει τα δεδομένα του NICER για τον προσδιορισμό θέσης και την πλοήγηση στο διάστημα βασισμένη στα πάλσαρ.

https://physicsgg.me/2017/05/19/%cf%84%ce%b9-%ce%b5%ce%af%ce%bd%ce%b1%ce%b9-%ce%ad%ce%bd%ce%b1-%ce%ac%cf%83%cf%84%cf%81%ce%bf-%ce%bd%ce%b5%cf%84%cf%81%ce%bf%ce%bd%ce%af%cf%89%ce%bd/

neutron-star.png.cc37e2f36b70ba0087c06e1192f1c9bc.png

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 2 εβδομάδες αργότερα...

Neutron Star Interior Composition Explorer (NICER) :cheesy:

Για αυτή την εβδομάδα έχουμε δύο πολύ ενδιαφέροντα αστροφυσικά νέα. Το πρώτο σχετίζεται και με την ερχόμενη εκτόξευση της Space-X η οποία με την αποστολή CRS-11 που θα ανεφοδιάσει τον διεθνή διαστημικό σταθμό (ISS) θα μεταφέρει και ένα όργανο παρατήρησης στις ακτίνες Χ που έχει ως στόχο την μελέτη των αστέρων νετρονίων.

Συγκεκριμένα η εκτόξευση είναι προγραμματισμένη για την 1η του Ιουνίου

Static fire test of Falcon 9 complete—targeting June 1 launch from historic Pad 39A for Dragon’s next resupply mission to the @Space_Station pic.twitter.com/LjG6JdVtCo

— SpaceX (@SpaceX) May 28, 2017

Μέχρι στιγμής όλα δείχνουν καλά και η εκτόξευση έχει 70% πιθανότητα για να γίνει όπως προβλέπει το πρόγραμμα.

Οι εκτοξεύσεις της Space-X φυσικά έχουν πάντα ενδιαφέρον, αλλά η συγκεκριμένη έχει έναν λόγο παραπάνω να μας ενδιαφέρει αφού θα πάρει μαζί της στο διαστημικό σταθμό τον Neutron Star Interior Composition Explorer (NICER). Όπως λέει και το όνομα ο στόχος του οργάνου είναι η μελέτη της σύστασης και της δομής του εσωτερικού των αστέρων νετρονίων, ένα επιστημονικό πεδίο που με ενδιαφέρει ιδιαίτερα.

Μια αποστολή τύπου NICER την περιμένουμε εδώ και πολύ καιρό και ελπίζουμε ότι θα μας βοηθήσει να ξεκλειδώσουμε πολλά από τα μυστήρια της δομής των αστέρων νετρονίων. Αυτό κάνει φυσικά ακόμα πιο σημαντική την επερχόμενη εκτόξευση της Space-X. Ας ελπίσουμε να πάνε όλα καλά γιατί ένα όργανο σαν το NICER σε συνδυασμό με την αστρονομία βαρυτικών κυμάτων θα ανοίξουν τους ορίζοντές μας προς πολλές κατευθύνσης. Αν όλα πάνε καλά, τα επόμενα χρόνια οι αστέρες νετρονίων έχουν να μας μάθουν πολλά πράγματα, τόσο για τις ιδιότητες της ύλης σε πυκνότητες υψηλότερες των πυρηνικών, όσο και για την ίδια την βαρύτητα.

http://mavro-oxi-allo-karvouno.blogspot.gr/2017/05/blog-post.html

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Το NICER είναι σε τροχιά προς τον ISS. :cheesy:

Σήμερα είχαμε μια απόλυτα επιτυχημένη εκτόξευση από την Space-X και το παρατηρητήριο NICER είναι σε τροχιά και στο δρόμο για τον διεθνή διαστημικό σταθμό, μαζί με το υπόλοιπο φορτίο της αποστολής CRS-11.

Η Space-X εκτός από την πετυχημένη εναπόθεση του φορτίου της σε τροχιά είχε και μια απόλυτα πετυχημένη προσγείωση του πρώτου σταδίου του πύραυλού της, Flacon-9.

Συγχαρητήρια λοιπόν στην Space-X για την πολύ καλή δουλειά που έκανε και καλή συνέχεια.

Το επόμενο στάδιο είναι η συνάντηση του ISS με την κάψουλα Dragon και η τοποθέτηση του NICER στον ISS.

http://mavro-oxi-allo-karvouno.blogspot.gr/2017/06/nicer-iss.html

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 2 μήνες αργότερα...

Η εξερεύνηση των άστρων νετρονίων από τον Διαστημικό Σταθμό. :cheesy:

Πριν από μερικές εβδομάδες η Space-X μετέφερε στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό την πειραματική διάταξη NICER (Neutron Star Interior Composition Explorer) ο σκοπός της οποίας είναι η εξερεύνηση της σύστασης και της δομής υπερ-πυκνών αστρονομικών αντικειμένων, όπως τα άστρα νετρονίων, καταγράφοντας την ακτινοβολία Χ που εκπέμπεται από αυτά.

Το NICER ήδη άρχισε να λειτουργεί στον Διαστημικό Σταθμό. Μέχρι σήμερα έχει παρατηρήσει πάνω από 40 αστρονομικά αντικείμενα με αρχικό στόχο την βαθμονόμηση του οργάνου.

Μαζί με το NICER, θα εφαρμοστεί επίσης και το πρωτοποριακό σύστημα SEXTANT (Station Explorer for X-ray Timing and Navigation Technology), το οποίο θα χρησιμοποιήσει τα δεδομένα του NICER για τον προσδιορισμό θέσης και την πλοήγηση στο διάστημα βασισμένη στα πάλσαρ.

http://physicsgg.me/2017/07/18/%ce%b7-%ce%b5%ce%be%ce%b5%cf%81%ce%b5%cf%8d%ce%bd%ce%b7%cf%83%ce%b7-%cf%84%cf%89%ce%bd-%ce%ac%cf%83%cf%84%cf%81%cf%89%ce%bd-%ce%bd%ce%b5%cf%84%cf%81%ce%bf%ce%bd%ce%af%cf%89%ce%bd-%ce%b1%cf%80%cf%8c/

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 4 εβδομάδες αργότερα...

Ο ταχύτερα περιστρεφόμενος αστέρας νετρονίων. :cheesy:

Ευρωπαίοι και Αμερικανοί αστρονόμοι – μεταξύ των οποίων ένας Έλληνας – ανακάλυψαν δύο νέους ταχέως περιστρεφόμενους αστέρες νετρονίων (πάλσαρ). Ο ένας (J1552) περιστρέφεται σαν «σβούρα» 412 φορές το δευτερόλεπτο, ενώ ο δεύτερος (J0952) ακόμη πιο γρήγορα, 707 φορές το δευτερόλεπτο ή πάνω από 42.000 φορές το λεπτό, γεγονός που τον καθιστά το ταχύτερο πάλσαρ του γαλαξία μας και το δεύτερο ταχύτερο που έχει βρεθεί ποτέ στο σύμπαν (το ρεκόρ κατέχει ένα πάλσαρ που περιστρέφεται 716 φορές το δευτερόλεπτο).

Το ταχύτερο πάλσαρ του γαλαξία μας απέχει 3.200 έως 5.700 έτη φωτός από τη Γη και βρίσκεται στην κατεύθυνση του Αστερισμού του Εξάντα. Έχει μάζα περίπου 1,4 φορές μεγαλύτερη από τον Ήλιο μας και γύρω του κινείται ένα συνοδό άστρο, που διαγράφει μια πλήρη τροχιά κάθε εξήμιση ώρες. Το πάλσαρ τροφοδοτείται συνεχώς με ύλη από τον σύντροφό του.

Οι αστέρες νετρονίων είναι απομεινάρια τεράστιων άστρων, που τελείωσαν τη ζωή τους με μια έκρηξη τύπου σούπερ-νόβα. Ό,τι απέμεινε, είναι μια σφαίρα που έχει περίπου το μέγεθος μιας πόλης, αλλά με τρομερά συμπυκνωμένη ύλη, μεγαλύτερη από του Ήλιου μας, και με πολύ ισχυρό μαγνητικό πεδίο.

Το άστρο νετρονίων περιστρέφεται με μεγάλη ταχύτητα γύρω από τον εαυτό του, εκπέμποντας από τους μαγνητικούς πόλους του ραδιοκύματα, ακτίνες-Χ, ακτίνες-γάμα και ορατό φως. Σε κάθε διαδοχική περιστροφή του, κάποια δέσμη ακτινοβολίας μπορεί να γίνει αντιληπτή από τη Γη, όπως το φως ενός φάρου που αναβοσβήνει.

Η νέα ανακάλυψη έγινε με το ραδιοτηλεσκόπιο χαμηλών συχνοτήτων LOFAR (Low-Frequency Array) στην Ολλανδία, που θεωρείται κατάλληλο για τον εντοπισμό πάλσαρ, επειδή αυτά είναι φωτεινότερα κατά την εκπομπή χαμηλής συχνότητας ραδιοκυμάτων. Η ανακάλυψη του πάλσαρ J0952 έγινε στη συχνότητα περίπου των 135 ΜHz.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Σις Μπάσα του Ινστιτούτου Ραδιοαστρονομίας της Ολλανδίας (ASTRON), έκαναν δύο σχετικές δημοσιεύσεις στο περιοδικό αστροφυσικής «Astrophysical Journal Letters». Μεταξύ των επιστημόνων ήταν ο έλληνας αστρονόμος Σωτήρης Σανιδάς του Αστρονομικού Ινστιτούτου ‘Αντον Πάνεκουκ του Πανεπιστημίου του ‘Αμστερνταμ,

Ο Σωτήρης Σανιδάς, που κατάγεται από την Αθήνα, πήρε το διδακτορικό του από το Τμήμα Φυσικής και Αστρονομίας του βρετανικού Πανεπιστημίου του Μάντσεστερ το 2013 και από το 2015 πραγματοποιεί μεταδιδακτορική έρευνα στο ολλανδικό Πανεπιστήμιο του Άμστερνταμ.

http://physicsgg.me/2017/09/06/%ce%bf-%cf%84%ce%b1%cf%87%cf%8d%cf%84%ce%b5%cf%81%ce%b1-%cf%80%ce%b5%cf%81%ce%b9%cf%83%cf%84%cf%81%ce%b5%cf%86%cf%8c%ce%bc%ce%b5%ce%bd%ce%bf%cf%82-%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%ad%cf%81%ce%b1%cf%82-%ce%bd/

superterp_and_gamma_sky_small_targets.thumb.jpg.448f3451cfac9875dd7057dc24993fe3.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 1 μήνα αργότερα...

Το κινεζικό ραδιοτηλεσκόπιο FAST εντόπισε δύο αστέρες πάλσαρ.:cheesy:

Μετά από δοκιμές ενός έτους το μεγαλύτερο ραδιοτηλεσκόπιο μονού κατόπτρου FAST που βρίσκεται στην Κίνα εντόπισε δύο αστέρες πάλσαρ (πυκνούς αστέρες νετρονίου) σύμφωνα με την Υπηρεσία Αστρονομίας της Κίνας (NAOC).

Οι αστέρες πάλσαρ ονομάστηκαν J1859-01 και J1931-01 και βρίσκονται σε απόσταση 16.000 ετών φωτός και 4.100 ετών φωτός από την γη, ενώ οι περίοδοι περιστροφής τους είναι 1,83 δευτερόλεπτα και 0,59 δευτερόλεπτα αντίστοιχα.

Σύμφωνα με τον υπεύθυνο επιστημονικής έρευνας Λι Ντι, οι δύο αστέρες εντοπίστηκαν στις 22 και 25 Αυγούστου αντίστοιχα, όταν το τηλεσκόπιο FAST εξερευνούσε το νότιο πεδίο του γαλαξία.

Η ανακάλυψη αυτή, αργότερα επιβεβαιώθηκε από το ραδιοτηλεσκόπιο (Parkes) με έδρα την Αυστραλία, μέσα στον Σεπτέμβριο.

http://www.skai.gr/news/technology/article/357209/to-kineziko-radiotileskopio-fast-edopise-duo-asteres-palsar/

0CC08F75A25C29B6EC0F26C150647975.jpg.9d6c760bae70f57006fcae5e3f4aa44c.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 1 μήνα αργότερα...

Οι φάροι του Διαστήματος. :cheesy:

Π​​ριν από 50 χρόνια, τη φθινοπωρινή εκείνη μέρα της 28ης Νοεμβρίου 1967, η Jocelyn Bell είχε μείνει άφωνη από τη σταθερότητα των ραδιοπαλμών τα οποία είχε καταγράψει το ραδιοτηλεσκόπιο που κατασκεύαζε με τον καθηγητή της Antony Hewish. Ο καθηγητής είχε την εποπτεία της έρευνας που έκανε η νεαρή Βορειοϊρλανδέζα ερευνήτρια για την απόκτηση του διδακτορικού της διπλώματος, ενώ οι ραδιοακτινοβολίες προέρχονταν από ένα σημείο του ουρανού στο μέσον σχεδόν της απόστασης ανάμεσα στα άστρα Βέγας και Αλτάιρ. Τέτοιου είδους σήματα δεν είχαν παρατηρηθεί ποτέ πριν, ούτε είχε ποτέ διαβάσει κάτι παρόμοιο στην επισκόπηση της βιβλιογραφίας κατά την έρευνα που έκανε για την απόκτηση του διδακτορικού της. Αλλά ούτε και κάποιος άλλος ερευνητής ήταν σε θέση να δώσει κάποια λογική εξήγηση στο φαινόμενο αυτό.

Λόγω της έλλειψης, λοιπόν, συγκεκριμένων στοιχείων οι ερευνητές, μισοαστεία-μισοσοβαρά, έδωσαν στα σήματα αυτά την προσωρινή ονομασία LGM από τα αρχικά των αγγλικών λέξεων «Μικρά Πράσινα Ανθρωπάκια»! Αργότερα ανακαλύφτηκαν παρόμοια σήματα και σε άλλα σημεία του ουρανού, ονομάστηκαν παλλόμενες ραδιοπηγές κι έγιναν γνωστά με τη διεθνή συγκεκομμένη ονομασία τους ως πάλσαρ. Τελικά όμως ο Thomas Gold ταύτισε τα πάλσαρ με τα άστρα νετρονίων των θεωριών που είχαν διατυπώσει παλαιότερα οι Robert Oppenheimer και Lev Landau. Η τελική έκβαση όλων αυτών ήταν η απονομή του διδακτορικού διπλώματος στην Jocelyn Bell μετά πολλών επαίνων και στον επιβλέποντα καθηγητή της το βραβείο Νομπέλ Φυσικής του 1974!

Εκτοτε επιβεβαιώθηκε επανειλημμένα ότι τα αντικείμενα αυτά είναι τα λείψανα γιγάντιων άστρων των οποίων ο πυρήνας στο τέλος της ζωής τους έχει συμπιεστεί τόσο πολύ ώστε τα αρνητικά φορτισμένα ηλεκτρόνια των χημικών στοιχείων του συγχωνεύονται με τα θετικά φορτισμένα πρωτόνια του πυρήνα, με αποτέλεσμα τη μετατροπή τους σε νετρόνια και τη δημιουργία σε τελική ανάλυση ενός άστρου νετρονίων. Τα άστρα αυτά έχουν διάμετρο περίπου 10-30 χιλιομέτρων, μάζα 1,1 έως και 3 φορές μεγαλύτερη από αυτήν που έχει ο Ηλιος μας και πυκνότητα ίση με τη συμπίεση του πληθυσμού της Γης στο μέγεθος μιας σταγόνας νερού. Και όλα αυτά ως αποτέλεσμα μιας έκρηξης σουπερνόβα.

Μια τέτοια αστρική έκρηξη παρατηρήθηκε από Κινέζους αστρονόμους το έτος 1054 μ.Χ. στον αστερισμό του Ταύρου και σε απόσταση 6.300 ετών φωτός. Η έκρηξη εκείνη συνέβη όταν οι Σουμέριοι εγκαταστάθηκαν για πρώτη φορά στη Μεσοποταμία και στη μεγαλύτερή της ένταση έλαμπε με τη φωτεινότητα 500 εκατομμυρίων ήλιων. Στο σημείο εκείνης της έκρηξης τα σύγχρονα τηλεσκόπια μάς έχουν αποκαλύψει ένα φωτεινό νεφέλωμα που μοιάζει με κάβουρα, και γι’ αυτό ονομάστηκε Νεφέλωμα Καρκίνος. Το νεφέλωμα αυτό είναι τα υπολείμματα του κατεστραμμένου εκείνου άστρου, το οποίο παρ’ όλα αυτά λάμπει ακόμη και σήμερα με τη φωτεινότητα 30.000 ήλιων. Από τη μιαν άκρη ώς την άλλη έχει διάμετρο 6,5 ετών φωτός ή 62 τρισεκατομμυρίων χιλιομέτρων και συνεχίζει να διαστέλλεται ακόμη και σήμερα με ταχύτητα που φτάνει τα 5,4 εκατομμύρια χιλιόμετρα την ώρα. Αν η διαστολή του συνεχιστεί με τον ίδιο ρυθμό, τα αέρια αυτά λείψανα θα φτάσουν στη Γη σε περίπου 1,25 εκατομμύρια χρόνια.

Στο νεφέλωμα αυτό Αμερικανοί ραδιοαστρονόμοι τον Οκτώβριο του 1968 ανακάλυψαν ένα πάλσαρ με τη μικρότερη μέχρι τότε παλμική περίοδο, που αναβόσβηνε 30 φορές το δευτερόλεπτο. Υπάρχουν όμως και πάλσαρ που περιστρέφονται σαν σβούρες εκατοντάδες φορές κάθε δευτερόλεπτο. Σε κάθε περιστροφή τους όλα τους εκπέμπουν τεράστιες ποσότητες ακτινοβολιών από τους μαγνητικούς τους πόλους, σαν απόκοσμοι φάροι του Διαστήματος. Αλλά ελάχιστα είναι τοποθετημένα «σωστά» σε σχέση με τη Γη, ώστε η περιστροφή των μαγνητικών του πόλων να μας στέλνει ραδιοεκπομπές που μπορούμε να παρατηρήσουμε. Στον γαλαξία μας υπολογίζεται ότι πρέπει να υπάρχουν από 200.000 έως 1.000.000 πάλσαρ, όμως εμείς προς το παρόν έχουμε εντοπίσει 1.800 μόνο από τα παράξενα αυτά αστρικά λείψανα.

Ενα απ’ αυτά, που ανακαλύφθηκε στις 12 Νοεμβρίου 1982, περιστρέφεται γύρω από τον άξονά του 642 φορές το δευτερόλεπτο! Ηταν το πρώτο ταχύτατα περιστρεφόμενο πάλσαρ, ενώ έκτοτε έχουν ανακαλυφθεί περίπου 200 σαν κι αυτό (millisecond pulsars). Το ταχύτερο πάλσαρ που έχει εντοπιστεί μέχρι τώρα ανακαλύφθηκε το 2005 και περιστρέφεται 716 φορές το δευτερόλεπτο (42.960 στροφές το λεπτό), ενώ στις 5 Σεπτεμβρίου 2017 ανακαλύφθηκε και το δεύτερο ταχύτερο πάλσαρ, που περιστρέφεται 707 φορές το δευτερόλεπτο (42.420 στροφές το λεπτό). Υπολογίζεται μάλιστα (θεωρητικά τουλάχιστον) ότι η ανώτατη ταχύτητα περιστροφής ενός πάλσαρ δεν θα μπορούσε να υπερβεί τις 1.000 στροφές το δευτερόλεπτο, λόγω της ενέργειας που χάνεται από την εκπομπή βαρυτικών κυμάτων.

Αυτού του είδους τα άστρα αποτελούν τα λείψανα γιγάντιων άστρων έπειτα από εκρήξεις σουπερνόβα. Μια τέτοια έκρηξη συμπιέζει τον πυρήνα του άστρου σε τέτοιο βαθμό, ώστε τα υλικά από τα οποία αποτελείται να έχει την πυκνότητα ενός ατομικού πυρήνα. Η συμπίεση είναι τόσο μεγάλη ώστε τα αρνητικά φορτισμένα ηλεκτρόνια των χημικών στοιχείων του άστρου συγχωνεύονται με τα θετικά φορτισμένα πρωτόνια του πυρήνα, με αποτέλεσμα τη δημιουργία νετρονίων και νετρίνων. Κι ενώ τα νετρίνα δραπετεύουν αμέσως από το άστρο, μεταφέροντας μάλιστα αρκετή από την ενέργειά του, τα νεοσχηματισμένα νετρόνια παραμένουν εκεί και ενώνονται με τα ήδη υπάρχοντα των ατομικών πυρήνων. Ολα αυτά τα νετρόνια, όμως, είναι τόσο συμπιεσμένα, ώστε να ακουμπούν σχεδόν το ένα στο άλλο. Αποτέλεσμα αυτής της συμπίεσης είναι η δημιουργία μιας σφαίρας μερικών χιλιομέτρων που έχει την πιο λεία, στερεή επιφάνεια στο σύμπαν. Βρισκόμαστε, δηλαδή, αντιμέτωποι μ’ ένα άστρο νετρονίων.

Αν η Γη μας είχε συμπιεστεί στην πυκνότητα ενός τέτοιου άστρου, θα χωρούσε άνετα στο κλειστό Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας στο Φάληρο. Για να πλησιάσουμε κάπως τη φανταστική πυκνότητα ενός τέτοιου άστρου, ολόκληρος ο σημερινός πληθυσμός του πλανήτη μας, δηλαδή 7,5 δισεκατομμύρια άνθρωποι, θα έπρεπε να συμπιεστεί στο μέγεθος μιας σταγόνας νερού. Υλικά από ένα τέτοιο άστρο με μέγεθος όσο το κεφάλι μιας καρφίτσας θα ζύγιζαν ένα εκατομμύριο τόνους, όσο δέκα αεροπλανοφόρα, ενώ ένα μωρό 5 κιλών στην επιφάνεια ενός τέτοιου άστρου θα ζύγιζε 50 εκατομμύρια τόνους!

Η καταπληκτική αυτή ανακάλυψη της Τζόσελιν Μπελ έγινε αφορμή να απονεμηθεί το Βραβείο Νομπέλ Φυσικής του 1974 στον επιβλέποντα καθηγητή της Aντονι Χιούις, και όχι σ’ αυτήν! Την εποχή εκείνη, μάλιστα, η επιτροπή των βραβείων Νομπέλ είχε επικριθεί διότι δεν είχε περιλάβει στη βράβευση και τη νεαρή ερευνήτρια που πρώτη παρατήρησε τα αντικείμενα αυτά, αν και έκτοτε η προσφορά της Τζόσελιν Μπελ στην επιστήμη αναγνωρίστηκε επανειλημμένως με δύο δεκάδες βραβεία και τελευταίο το «Breakthrough Prize in Fundamental Physics» τον περασμένο Σεπτέμβριο. Το βραβείο αυτό συνοδεύεται με ένα ποσό τριών εκατομμυρίων δολαρίων το οποίο η Μπελ θα διαθέσει για υποτροφίες επιστημονικών σπουδών σε γυναίκες και μέλη εθνικών μειονοτήτων.

http://www.kathimerini.gr/933809/article/epikairothta/episthmh/oi-faroi-toy-diasthmatos

epistimi--2-thumb-large.jpg.1e1a968a1e1f84c0d043bae2c10ba39f.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 3 εβδομάδες αργότερα...

Οριοθετήθηκε το ελάχιστο μέγεθος των αστέρων νετρονίων. :cheesy:

Σύμφωνα με το διάσημο δίδαγμα του Αλχημιστή του Πάουλο Κοέλιο, «όταν επιδιώξεις κάτι, όλο το σύμπαν συνωμοτεί, για να γίνει όπως επιθυμείς». Στο πραγματικό σύμπαν χρειάστηκε να «συνωμοτήσει» το ένα τρίτο όλων των αστρονόμων παγκοσμίως, προκειμένου τη Δευτέρα 16 Οκτωβρίου, στις 5:00 μ.μ. ώρα Ελλάδος, ο κόσμος όλος να πληροφορηθεί μια πολύ σπουδαία -και πολυαναμενόμενη για την επιστήμη της Αστροφυσικής- ανακάλυψη, την ανίχνευση των βαρυτικών κυμάτων από τη σύγκρουση αστέρων νετρονίων.

«Από τα μέσα Αυγούστου, που πληροφορήθηκα την πρώτη αυτή παρατήρηση, και μέχρι σήμερα ακόμη νιώθω κατάπληξη, θαυμασμό και ικανοποίηση» λέει σε συνέντευξη που παραχώρησε στο Αθηναϊκό - Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων ο καθηγητής του Τμήματος Φυσικής του ΑΠΘ Νικόλαος Στεργιούλας, ο οποίος τα τελευταία είκοσι χρόνια δραστηριοποιείται ερευνητικά σε θέματα συναφή με την παρατήρηση που έγινε.

«Μιλάμε πλέον για μια νέα Αστρονομία Πολλαπλής Πληροφορίας, όπου ένα αστροφυσικό φαινόμενο παρατηρείται με όλους, σχεδόν, τους δυνατούς τρόπους» επισημαίνει ο καθηγητής, ενώ εκτιμά πως στο κοντινό μέλλον θα ενταθεί το «παιχνίδι» της αναζήτησης της σκοτεινής ύλης, καθώς, όπως εξηγεί, είναι απαραίτητο να εξηγηθούν οι παρατηρήσεις, που υποδεικνύουν την ύπαρξή της, ώστε να υπάρξει περαιτέρω πρόοδος στη θεωρητική κοσμολογία.

Όσο για το «Άγιο Δισκοπότηρο» της επιστήμης του, εκτιμά πως «μετά τη θριαμβευτική επαλήθευση της ύπαρξης μελανών οπών και της παρατήρησης βαρυτικών κυμάτων, θα είναι η πιθανή ανακάλυψη ενδείξεων για την κβαντική βαρύτητα».

Νέα ανακάλυψη με ελληνική συμμετοχή

Η ανίχνευση του νέου είδους των βαρυτικών κυμάτων, σύμφωνα με τον καθηγητή, υπήρξε θρίαμβος για τη Γενική Θεωρία Σχετικότητας του Αϊνστάιν. Το βέβαιο είναι πως έχει δρομολογήσει νέες ανακαλύψεις στο «ταξίδι» της εξερεύνησης των απαρχών του Σύμπαντος. Ήδη, διεθνής ομάδα επιστημόνων από τη Γερμανία, την Ελλάδα και την Ιαπωνία, στην οποία συμμετέχει και ο κ. Στεργιούλας, κατάφερε να αποκαλύψει το ελάχιστο μέγεθος των αστέρων νετρονίων.

Ειδικότερα, η ομάδα κατάφερε να θέσει ένα αυστηρό όριο στο ελάχιστο μέγεθος των αστέρων νετρονίων, με τη βοήθεια λεπτομερών προσομοιώσεων σε υπερυπολογιστή. Λαμβάνοντας υπόψη τη θεωρία της σχετικότητας, κατέληξε πως η ακτίνα ενός αστέρα νετρονίων πρέπει να είναι αυστηρώς μεγαλύτερη από 10,7 χιλιόμετρα. Με βάση το αποτέλεσμα αυτό, περιορίζονται οι πιθανές καταστάσεις της ύλης στο εσωτερικό των αστέρων νετρονίων.

«Η συγχώνευση ενός ζεύγους αστέρων νετρονίων συμβαίνει εξαιτίας της εκπομπής βαρυτικής ακτινοβολίας. Ως αποτέλεσμα, σχηματίζεται ένα πολύ βαρύ αστέρι που μπορεί να επιβιώσει προσωρινά, πριν καταρρεύσει και μετατραπεί σε περιστρεφόμενη μαύρη τρύπα» εξηγεί ο κ. Στεργιούλας.

Η νέα μέθοδος εκτιμάται πως θα επιτρέψει ακόμη καλύτερο περιορισμό της ακτίνας των αστέρων νετρονίων με μελλοντικές παρατηρήσεις συγχώνευσης ζευγών μεγαλύτερης μάζας. Αυτό αναμένεται να επιτευχθεί, όταν τεθούν ξανά σε λειτουργία οι ανιχνευτές βαρυτικών κυμάτων LIGO στις ΗΠΑ και VIRGO στην Ιταλία. Ο ακριβής προσδιορισμός της ακτίνας των αστέρων νετρονίων θα μπορούσε να επιτευχθεί με ανιχνευτές τρίτης γενιάς.

Ο κ. Στεργιούλας συμμετέχει στη διοίκηση του Επιστημονικού Φόρουμ για την υποστήριξη του ανιχνευτή VIRGO, καθώς και σε μια νέα, διεθνή ομάδα εργασίας, που μελετά την επιστημονική αξιοποίηση του μελλοντικού ανιχνευτή τρίτης γενιάς Einstein Telescope.

Αξίζει να σημειωθεί ότι μέρος των προσομοιώσεων έγινε στο νέο υπερυπολογιστή ARIS του Εθνικού Δικτύου Έρευνας και Τεχνολογίας (ΕΔΕΤ), στην Αθήνα.

Τα αποτελέσματα της διεθνούς ερευνητικής ομάδας δημοσιεύθηκαν στην τελευταία έκδοση του έγκριτου διεθνούς περιοδικού "Astrophysical Journal Letters".

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της συνέντευξης του καθ. Ν. Στεργιούλα στο ΑΠΕ-ΜΠΕ:

Ερώτηση: Πριν από λίγες ημέρες είχαμε την πέμπτη -από την ιστορική πρώτη της 14ης Σεπτεμβρίου 2015- επιβεβαιωμένη ανίχνευση βαρυτικών κυμάτων από δύο μαύρες τρύπες. Μπορούμε να πούμε πως πρόκειται πλέον για μία παρατήρηση ρουτίνας;

Απάντηση: Πράγματι, έχουμε πλέον ένα αρκετά μεγάλο δείγμα παρατηρήσεων της συγχώνευσης δύο μελανών οπών, και μάλιστα με αρκετά διαφορετικές μάζες και σε διαφορετικές αποστάσεις. Στο κοντινό μέλλον, οι ανιχνευτές LIGO και VIRGO θα λειτουργήσουν με καλύτερη ευαισθησία και οι παρατηρήσεις αυτές θα γίνονται σε πολύ τακτική βάση. Αυτό θα επιτρέψει να γίνει μια πολύ καλή στατιστική ανάλυση τέτοιων παρατηρήσεων, με σημαντικές συνέπειες για την κοσμολογία.

Ερ.: Τι σηματοδοτεί για την αστρονομία και την εξερεύνηση των απαρχών του Σύμπαντος η ανακάλυψη των πρώτων βαρυτικών κυμάτων από συγχώνευση δύο άστρων νετρονίων;

Απ.: Η συγχώνευση ενός ζεύγους αστέρων νετρονίων συνοδεύεται, πέρα από την εκπομπή βαρυτικών κυμάτων, και από ισχυρότατη εκπομπή ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας σε όλο σχεδόν το γνωστό φάσμα. Άρα, μιλάμε πλέον για μια νέα Αστρονομία Πολλαπλής Πληροφορίας (Multi-Messenger Astronomy), όπου ένα αστροφυσικό φαινόμενο παρατηρείται με όλους, σχεδόν, τους δυνατούς τρόπους. Με την πρώτη ανίχνευση, μάλιστα, επαληθεύθηκε με μεγάλη ακρίβεια ότι τα βαρυτικά κύματα ταξιδεύουν με την ταχύτητα του φωτός. Αυτό ισοδυναμεί με έναν θρίαμβο για τη Γενική Θεωρία Σχετικότητας του Einstein και ήδη πολλά κοσμολογικά μοντέλα που βασίζονταν σε συγκεκριμένες εναλλακτικές θεωρίες βαρύτητας έχουν αποκλεισθεί.

Ερ.: Τι σήμανε για εσάς προσωπικά η ανακοίνωση της ανίχνευσης των βαρυτικών κυμάτων από την σύγκρουση αστέρων νετρονίων;

Απ: Από τα μέσα Αυγούστου που πληροφορήθηκα την πρώτη αυτή παρατήρηση και μέχρι σήμερα ακόμη νιώθω κατάπληξη, θαυμασμό και ικανοποίηση. Κατάπληξη, διότι όσοι ασχολούμαστε με το συγκεκριμένο θέμα περιμέναμε την πρώτη παρατήρηση (και μάλιστα μια παρατήρηση που θα συνοδεύεται από παρατήρηση ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας) να συμβεί σε κάποια χρόνια από σήμερα. Θαυμασμό, διότι το ένα τρίτο όλων των αστρονόμων παγκοσμίως λειτούργησε με αξιοθαύμαστο τρόπο και κατάφεραν μέσα σε δύο μόλις μήνες να παρουσιάσουν μια λεπτομερή ανάλυση όλων των παρατηρήσεων που ελήφθησαν από πλήθος διαστημικών και επίγειων τηλεσκοπίων. Αυτό αποδεικνύει ότι όταν υπάρχει ένας κοινός σκοπός, είναι δυνατό μεγάλος αριθμός ατόμων από όλες τις ηπείρους να λειτουργήσουν αποτελεσματικά και με άψογο συντονισμό. Και τέλος, ικανοποίηση, διότι τα τελευταία είκοσι χρόνια δραστηριοποιούμαι ερευνητικά σε θέματα πολύ συναφή με την παρατήρηση που έγινε και υπάρχει τώρα η βεβαιότητα ότι πολλά θεωρητικά αποτέλεσμα, όπως οι ταλαντώσεις των αστέρων νετρονίων, θα γίνουν πλέον αντικείμενο παρατηρήσεων.

Ερ.: Πώς θα εξηγούσατε σε κάποιον με στοιχειώδεις γνώσεις αστροφυσικής την αξία της ανακάλυψης, που έκανε η επιστημονική ομάδα, της οποίας είστε μέλος, για το ελάχιστο μέγεθος των αστέρων νετρονίων; Σε τι θα χρησιμεύσει στη συνέχεια;

Απ.: Οι αστέρες νετρονίων είναι τα πιο συμπαγή σώματα στο σύμπαν, όπου υπάρχει ύλη σε πολύ υψηλές πυκνότητες. Με επίγεια πειράματα, δεν έχουμε ακόμη καταφέρει να κατανοήσουμε τις ιδιότητες της ύλης σε τόσο υψηλές πυκνότητες κι έτσι υπάρχουν πολλές ανταγωνιστικές θεωρίες για την περιγραφή της. Εμείς συνδυάσαμε την πρώτη παρατήρηση συγχώνευσης ενός ζεύγους αστέρων νετρονίων με πολλές προσομοιώσεις που είχαμε διεξαγάγει τα προηγούμενα χρόνια και απαιτώντας να ισχύει η θεωρία σχετικότητας στο εσωτερικό των αστέρων αυτών καταφέραμε να θέσουμε ένα αυστηρό όριο στο ελάχιστο μέγεθος που μπορεί να έχουν αυτοί οι αστέρες. Ως συνέπεια, αποκλείσαμε ήδη κάποιες θεωρίες για τη συμπεριφορά της ύλης σε υψηλές πυκνότητες. Δηλαδή, εκεί που δε μπορούν να δώσουν απαντήσεις τα επίγεια πειράματα, δόθηκε απάντηση μέσω της μεθόδου μας. Μάλιστα, η μέθοδος που επινοήσαμε, μπορεί να χρησιμοποιηθεί και σε συνδυασμό με μελλοντικές παρατηρήσεις, για να θέσει ακόμη πιο αυστηρά όρια τόσο στο ελάχιστο, όσο και στο μέγιστο μέγεθος των αστέρων νετρονίων. Αναμένουμε, λοιπόν, ότι στο κοντινό μέλλον θα επιτύχουμε μια πολύ καλύτερη κατανόηση των ιδιοτήτων της ύλης σε πυκνότητες μεγαλύτερες της πυρηνικής.

Ερ.: Η ανίχνευση των σωματιδίων της σκοτεινής ύλης θα είναι η επόμενη μεγάλη ανακάλυψη; Υπάρχει κάτι νεότερο εκτός από την έμμεση τεκμηρίωση της ύπαρξης της σκοτεινής ύλης, μέσω των βαρυτικών επιδράσεων που ασκεί στις κινήσεις των γαλαξιών;

Απ.: Η πιθανή ύπαρξη της σκοτεινή ύλης στηρίζεται σε πλήθος παρατηρήσεων που δεν μπορούν να εξηγηθούν εύκολα. Μέχρι σήμερα, έχουν διεξαχθεί πολλά πειράματα για την ανίχνευσή της, χωρίς όμως να έχει προκύψει, ακόμη, κάποιο ασφαλές συμπέρασμα. Στο κοντινό μέλλον, η αναζήτηση της σκοτεινής ύλης θα ενταθεί και οπωσδήποτε είναι απαραίτητο να εξηγηθούν οι παρατηρήσεις που υποδεικνύουν την ύπαρξή της, ώστε να υπάρξει περαιτέρω πρόοδος στη θεωρητική κοσμολογία.

Ερ.: Εσείς ποιο θεωρείτε ως το «Άγιο Δισκοπότηρο» της επιστήμης σας;

Απ.: Μετά τη θριαμβευτική επαλήθευση της ύπαρξης μελανών οπών και της παρατήρησης βαρυτικών κυμάτων, θεωρώ πως ο επόμενος σημαντικός σταθμός θα είναι η πιθανή ανακάλυψη ενδείξεων για την κβαντική βαρύτητα. Μέχρι σήμερα, υπάρχουν αρκετές θεωρίες που επιχειρούν να συνδυάσουν με συνέπεια τη γενική θεωρία σχετικότητας, δηλαδή τη θεωρία βαρύτητας, με την κβαντομηχανική. Ακόμη όμως, δεν υπάρχει η παραμικρή πειραματική ή παρατηρησιακή ένδειξη που θα μπορούσε να αξιοποιηθεί για να ελεγχθούν οι θεωρίες αυτές. Υπάρχει όμως η αίσθηση, ότι στο φυσικό Σύμπαν η ύλη δεν μπορεί να συγκεντρώνεται σε ένα μαθηματικό σημείο με απειροστά μικρές διαστάσεις στο κέντρο μιας μελανής οπής, όπως προβλέπει η κλασική θεωρία σχετικότητας, αλλά ότι, αντιθέτως, κβαντομηχανικά φαινόμενα θα εξομαλύνουν τους απειρισμούς. Φαινόμενα που σχετίζονται με την κβαντική βαρύτητα θα μπορούσαν να υπάρχουν και στον ορίζοντα μιας μελανής οπής αλλά και, υποθετικά, θα μπορούσαν να έχουν αντίκτυπο στα βαρυτικά κύματα που εκπέμπονται κατά τη συγχώνευση μελανών οπών. Η αναμενόμενη ραγδαία ανάπτυξη της Αστρονομίας Βαρυτικών Κυμάτων κατά τα επόμενα χρόνια θα συμβάλει, πιθανώς καθοριστικά, στην αναζήτηση ενδείξεων για την θεμελίωση της κβαντικής βαρύτητας.

http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500180024

C28B38AC457E6FCBE3D0119E62C009F1.jpg.67f32b8803680cb94220065dc33e308f.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Τρεις νέους αστέρες νετρονίων εντόπισε το ραδιοτηλεσκόπιο FAS. :cheesy:

Το κινεζικό ραδιοτηλεσκόπιο FAST, εντόπισε τρία νέα πάλσαρ (αστέρες νετρονίων), σύμφωνα με την Κινεζική Υπηρεσία Αστρονομικών Παρατηρήσεων (NAOC).

Μέχρι σήμερα το FAST, που είναι το μεγαλύτερο ραδιοτηλεσκόπιο μονής δορυφορικής κεραίας στον κόσμο, έχει εντοπίσει συνολικά εννέα πάλσαρ, από την δοκιμαστική εκπομπή του, που άρχισε τον Σεπτέμβριο του 2016.

http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500182145

FD4B3E91B51F821AD78E3DE54F5565BF.jpg.0fbf4016336434ccecb167f78fd45832.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 2 μήνες αργότερα...

Ακτίνες Χ λάμπουν όσο εκατομμύρια άστρα! :cheesy:

Την δεκαετία του 1980 εντοπίστηκε για πρώτη φορά ένα άγνωστο μέχρι σήμερα είδος ακτινοβολίας, υπέρλαμπρες ακτίνες Χ που πηγάζουν από το εσωτερικό γαλαξιών. Η ακτινοβολία αυτή που ονομάστηκε LUX έχει λαμπρότητα παρόμοια με αυτή που έχουν μερικά εκατ. άστρα σαν τον Ηλιο.

Αρχικά οι επιστήμονες θεώρησαν ότι οι ακτίνες αυτές προέρχονταν από την δραστηριότητα γιγάντιων μελανών οπών. Το 2014 παρατηρήσεις με τα διαστημικά τηλεσκόπια NuSTAR και Chandra έδειξαν ότι η ακτινοβολία LUX προέρχεται από άστρα νετρονίου.

Οι αστέρες νετρονίων (γνωστά και ως πάλσαρ) είναι απομεινάρια τεράστιων άστρων, που τελείωσαν τη ζωή τους με μια έκρηξη τύπου σούπερ-νόβα. Ό,τι απέμεινε, είναι μια σφαίρα που έχει περίπου το μέγεθος μιας πόλης, αλλά με τρομερά συμπυκνωμένη ύλη, μεγαλύτερη από του Ήλιου μας, και με πολύ ισχυρό μαγνητικό πεδίο. Το άστρο νετρονίων περιστρέφεται με μεγάλη ταχύτητα γύρω από τον εαυτό του, εκπέμποντας από τους μαγνητικούς πόλους του ραδιοκύματα, ακτίνες-Χ, ακτίνες-γάμα και ορατό φως. Σε κάθε διαδοχική περιστροφή του, κάποια δέσμη ακτινοβολίας μπορεί να γίνει αντιληπτή από τη Γη, όπως το φως ενός φάρου που αναβοσβήνει.

Ερευνητές που χρησιμοποιούσαν το διαστημικό τηλεσκόπιο Chandra ανακοίνωσαν ότι εντόπισαν μια από τις πιο λαμπρές ακτινοβολίες LUX που γνωρίζουμε. Η ακτινοβολία προέρχεται από ένα πάλσαρ στον γαλαξία Μ51, ένα σπειροειδή γαλαξία που βρίσκεται σε απόσταση περίπου 30 εκατ. ετών από εμάς και είναι γνωστός ως Γαλαξίας της Δίνης.

Η NASA έδωσε στην δημοσιότητα μια φωτογραφία του γαλαξία Μ51 και μέσα στον κύκλο αριστερά στην εικόνα σημειώνεται το σημείο όπου εντοπίστηκε η ακτινοβολία LUX.

http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=948442

CE37EB1A9FC99A461682F50C06BA0D5C.jpg.731325bdc87da80ebec5f8e202fabb9f.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 2 μήνες αργότερα...

Εντυπωσιακή ανάλυση άστρου νετρονίων. :cheesy:

Καναδοί αστρονόμοι ανακοίνωσαν ότι έκαναν μια από τις πλέον υψηλής ανάλυσης παρατηρήσεις στην ιστορία της αστρονομίας, παρατηρώντας δύο περιοχές έντονης ακτινοβολίας, σε απόσταση 20 χιλιομέτρων η μία από την άλλη, σε ένα άστρο νετρονίων (πάλσαρ) σε απόσταση 6.500 ετών φωτός από τη Γη.

Οι επιστήμονες, με επικεφαλής τον Ρόμπερτ Μέιν του Ινστιτούτου Αστρονομίας και Αστροφυσικής του Πανεπιστημίου του Τορόντο, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο Nature, δήλωσαν ότι «η παρατήρηση είναι ισοδύναμη με το χρησιμοποιήσεις ένα γήινο τηλεσκόπιο για να δεις ένα ψύλλο πάνω στην επιφάνεια του Πλούτωνα».

https://www.nature.com/articles/s41586-018-0133-z

Οι αστρονόμοι μελέτησαν το άστρο νετρονίων με την ονομασία PSR B1957+20, ένα από τα μεγαλύτερα που έχουν βρεθεί μέχρι σήμερα, το οποίο περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό του σαν σβούρα, κάνοντας πάνω από 600 περιστροφές το δευτερόλεπτο. Καθώς γυρνάει, εκπέμπει δέσμες ισχυρής ακτινοβολίας από δύο καυτά σημεία στην επιφάνειά του.

Το πάλσαρ έχει -σε απόσταση μόνο δύο εκατομμυρίων χιλιομέτρων- ένα άλλο άστρο ως σύντροφο, ένα ψυχρό καφέ νάνο, με διάμετρο το ένα τρίτο του Ήλιου μας, που είναι βαρυτικά «κλειδωμένος» γύρω από το πάλσαρ, κάνοντας μια πλήρη περιφορά γύρω του κάθε εννέα ώρες. Το άστρο αυτό, που βομβαρδίζεται από την ακτινοβολία του άστρου νετρονίων, έχει μια ουρά αερίων, η οποία θυμίζει κομήτη. Τα αέρια αυτά λειτουργούν ως μεγεθυντικός φακός μπροστά από το πάλσαρ, πράγμα που επέτρεψε την τόσο υψηλής ανάλυση παρατήρηση.

Τα πάλσαρ σε τέτοιου είδους «ζευγάρια» λέγονται «μαύρες χήρες», όπως οι ομώνυμες αράχνες που τρώνε τους συντρόφους τους, επειδή σταδιακά το άστρο νετρονίων θα εξαερώσει τον καφέ νάνο.

Εκτός από την υψηλής ανάλυσης παρατήρηση, που έγινε με το ραδιοτηλεσκόπιο Αρεσίμπο, η νέα μελέτη μπορεί να ρίξει φως και στις μυστηριώδεις «Γρήγορες Ραδιο-Εκλάμψεις» (FRBs).

http://www.in.gr/2018/05/24/tech/entyposiaki-analysi-astrou-netronion-se-apostasi-6-500-eton-fotos/

astronomerso.jpg.c4163d5396ae98a66dc8591c91092905.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Μια μαύρη χήρα ανοίγει νέους ορίζοντες στους ραδιοαστρονόμους. :cheesy:

Η πλειονότητα όσων γνωρίζουμε για το σύμπαν προέρχονται από τις παρατηρήσεις των τηλεσκοπίων και την μελέτη των ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων που παράγουν τα διάφορα αστρονομικά αντικείμενα. Αυτά τα κύματα μπορεί να διασκορπιστούν και να απορροφηθούν καθώς ταξιδεύουν προς τη Γη, παρέχοντας πολύτιμες πληροφορίες για υλικό που παρεμβάλλεται μεταξύ των άστρων και μεταξύ των γαλαξιών, το οποίο διαφορετικά θα ήταν αόρατο.

Τα περιστρεφόμενα αστρικά υπολείμματα που ονομάζονται πάλσαρ είναι γνωστό πως αποτελούν άριστους ανιχνευτές της διαστρικής ύλης. Ένα πάλσαρ παράγει μια δέσμη ραδιοκυμάτων που καθώς περιστρέφεται φαίνεται να αναβοσβήνει, όπως το φως ενός φάρου. Σε μια δημοσίευση στο περιοδικό Nature [Pulsar emission amplified and resolved by plasma lensing in an eclipsing binary],

https://www.nature.com/articles/s41586-018-0133-z

οι Robert Main et al αναφέρουν ότι το ιονισμένο αέριο κοντά σε ένα πάλσαρ μπορεί να ενισχύσει σημαντικά την παρατηρούμενη λαμπρότητα του αντικειμένου και να επιτρέψει τους αστρονόμους να μεγεθύνουν την πηγή της εκπομπής. Η ανακάλυψη αυτή θα μπορούσε επίσης να βοηθήσει στην εξήγηση των μυστυριωδών αστροφυσικών σημάτων που είναι γνωστά ως γρήγορες ραδιοφωνικές εκρήξεις (FRB=Fast Radio Burst).

Ο Robert Main και οι συνεργάτες του μελέτησαν ένα πάλσαρ που ονομάζεται PSR B1957+20, αλλά είναι ανεπίσημα γνωστό ως η μαύρη χήρα. Ο πάλσαρ και το άστρο-συνοδός του σχηματίζουν ένα δυαδικό σύστημα όπου τα δύο σώματα περιφέρονται γύρω από το κέντρο μάζας τους. Το ίδιο το δυαδικό σύστημα είναι μικροσκοπικό – σχεδόν στο μέγεθος του Ήλιου.

Το πάλσαρ απογυμνώνει το άστρο-συνοδό δημιουργώντας έναν ρεύμα σωματιδίων και ένα περιβάλλον νέφος από ιονισμένο και μαγνητισμένο αέριο – γνωστό ως πλάσμα. Οι αστρονόμοι αποδεικνύουν ότι το πλάσμα σχετικά κοντά στο άστρο-συνοδό μπορεί να λειτουργήσει ως φακός, εστιάζοντας τα ραδιοκύματα και ενισχύοντας την παρατηρούμενη λαμπρότητα του άστρου.

Εκτός από την ραδιοφωνική ακτινοβολία, το πάλσαρ παράγει ένα ισχυρό ρεύμα σωματιδίων «καταβροχθίζοντας» ύλη από το άστρο-συνοδό του, δημιουργώντας έτσι το ιονισμένο και μαγνητισμένο νέφος στο περιβάλλον του. Για τον λόγο αυτό το συγκεκριμένο πάλσαρ ονομάστηκε μαύρη χήρα – από την αντίστοιχη αράχνη που καταβροχθίζει το αρσενικό μετά το ζευγάρωμα. Από τη σκοπιά ενός παρατηρητή στη Γη, το πάλσαρ επισκιάζεται μία φορά σε κάθε πλήρη περιφορά, καθώς κινείται πίσω από το νέφος του πλάσματος.

Οι Main et al χρησιμοποίησαν το τηλεσκόπιο διαμέτρου 305 μέτρων William E. Gordon στο παρατηρητήριο Αρεσίμπο στο Πουέρτο Ρίκο, για να μελετήσουν το εν λόγω πάλσαρ με εξαιρετική λεπτομέρεια. Οι ερευνητές κατέγραψαν διεξοδικά το πώς η παρατηρούμενη λαμπρότητα του πάλσαρ μεταβάλλεται χρονικά σε πολύ μικρές χρονικές κλίμακες της τάξης των μικροδευτερολέπτων. Αυτό που ανακάλυψαν είναι ότι το πάλσαρ φαίνεται να είναι πολύ λαμπρότερο σε ορισμένα σημεία της τροχιάς του – συγκεκριμένα, στις άκρες του νέφους του πλάσματος, ακριβώς πριν και μετά την έκλειψη του πάλσαρ. Μόνο μερικά χιλιοστά του δευτερολέπτου κάθε φορά, και σε συγκεκριμένες ραδιοσυχνότητες, οι παλμοί μπορούν να φαίνονται έως και 80 φορές πιο φωτεινοί από τον μέσο όρο.

Οι ερευνητές υποθέτουν πως το νέφος από πλάσμα δρα ως φακός, ενισχύοντας την παρατηρούμενη λαμπρότητα του πάλσαρ για μικρές περιόδους. Σκεφτείτε το πως ένας μεγεθυντικός φακός εστιάζει το φως, με μια ευρύτερη έννοια: οποιοδήποτε μέσο που προκαλεί την αλλαγή στη διεύθυνση των ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων μπορεί να χρησιμεύσει ως φακός, και το πλάσμα παίζει τον ρόλο του φακού για τα ραδιοκύματα.

Ο Main και οι συνεργάτες του απέδειξαν ότι το φαινόμενο εστίασης από το πλάσμα μπορεί να χρησιμοποιηθεί έτσι ώστε να μεγεθυνθεί και να μελετηθεί ένα πάλσαρ. Αυτό είναι εντυπωσιακό δεδομένου ότι τα πάλσαρ δεν έχουν διάμετρο μεγαλύτερη από 30 χιλιόμετρα. Παράγουν ραδιοκύματα από μια μαγνητισμένη ατμόσφαιρα γνωστή ως μαγνητόσφαιρα, η οποία περιστρέφεται μαζί με το πάλσαρ. Στην περίπτωση ενός ταχέως περιστρεφόμενου πάλσαρ, όπως η μαύρη χήρα, η μαγνητόσφαιρα εκτείνεται μόνο 100 χιλιόμετρα πάνω από την επιφάνεια του πάλσαρ.

Μελετώντας την εξάρτηση της ενίσχυσης των παρατηρούμενων σημάτων από τον χρόνο και την συχνότητα, οι Main et al, συμπέραναν ότι θα μπορούσαν να ανιχνεύσουν την φυσική μετατόπιση των εκπομπών που προέρχονται από διαφορετικές περιοχές της μαγνητόσφαιρας. Με άλλα λόγια, το φαινόμενο του φακού επέτρεψε τους ερευνητές να μετρήσουν λεπτομέρειες στην κλίμακα του χιλιομέτρου, παρά το γεγονός ότι το πάλσαρ βρίσκεται σε απόσταση 1017 χιλιόμετρα από τη Γη! Είναι σαν να μετράς το πλάτος μιας τρίχας που βρίσκεται στην επιφάνεια του Άρη από την Γη ή το μέγεθος ενός ψύλλου στην επιφάνεια του Πλούτωνα.

Το πάλσαρ μαύρη χήρα αποτελεί μια εντυπωσιακή επίδειξη μεγεθυντικού φακού εξαιτίας του πλάσματος, αλλά υπάρχουν κι άλλα αστροφυσικά παραδείγματα αυτού του φαινομένου. Για παράδειγμα, οι μεταβολές στην λαμπρότητα των παρατηρούμενων ραδιοκυμάτων από μακρινές υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες που ονομάζονται κβάζαρ, έχουν αποδοθεί σε φαινόμενου μεγεθυντικού φακού από δομές πλάσματος στον γαλαξία μας, η προέλευση των οποίων δεν έχει κατανοηθεί ακόμα. Το φαινόμενο του φακού εξαιτίας του πλάσματος όχι μόνο ενισχύει την λαμπρότητα των αστρονομικών αντικειμένων, αλλά αποκαλύπτει επίσης κάτι που διαφορετικά θα ήταν αόρατο.

Ο εντοπισμός φαινομένων φακού εξαιτίας πλάσματος μπορεί να επιτρέψει στους αστρονόμους να δουν με λεπτομέρεια πολύ βαθύτερα στο σύμπαν, σε σχέση με άλλες μεθόδους. Οι Main et al υποδεικνύουν ότι οι παρατηρήσεις τους θα μπορούσαν να λύσουν το μυστήριο των γρήγορων ραδιοφωνικών εκρήξεων – με διάρκεια της τάξης των χιλιοστών του δευτερολέπτων – που φαίνεται να προέρχονται από μακρινούς γαλαξίες, αλλά είναι αρκετά ισχυρές ώστε να ανιχνεύονται στην Γη.

Οι δομές που παρατηρούνται στο πάλσαρ-μαύρη χήρα είναι παρόμοιες με αυτές που παρατηρούνται στους παλμούς από μια τουλάχιστον πηγή γρήγορων ραιδιοφωνικών εκρήξεων. Μπορεί δηλαδή το φαινόμενο του φακού εξαιτίας του πλάσματος να ευθύνεται για την ενίσχυση της λαμπρότητας των γρήγορων ραδιοφωνικών εκρήξεων.

Οι Main et al ανίχνευσαν φαινόμενα μεγεθυντικού φακού από πλάσμα σε ένα πάλσαρ που μελετάται πάνω από 30 χρόνια, χρησιμοποιώντας ένα τηλεσκόπιο που λειτουργεί από τις αρχές της δεκαετίας του 1960.

Γατί όμως έγινε τώρα αυτή η ανακάλυψη;

Διότι η ισχύς των υπολογιστών και της καταγραφής των δεδομένων έχει αυξηθεί δραματικά, οπότε τα παλαιά ραδιοτηλεσκόπια μπορούν να μελετήσουν εξονυχιστικά παλμούς σε μικρότερες χρονικές κλίμακες και σε ένα ευρύτερο φάσμα ραδιοσυχνοτήτων. Ανοίγοντας έτσι νέους δρόμους στην ραδιοαστρονομία.

https://physicsgg.me/2018/05/24/%ce%bc%ce%b9%ce%b1-%ce%bc%ce%b1%cf%8d%cf%81%ce%b7-%cf%87%ce%ae%cf%81%ce%b1-%ce%b1%ce%bd%ce%bf%ce%af%ce%b3%ce%b5%ce%b9-%ce%bd%ce%ad%ce%bf%cf%85%cf%82-%ce%bf%cf%81%ce%af%ce%b6%ce%bf%ce%bd%cf%84%ce%b5/

palsar_black-widow.jpg.30713bcc4da35cac68bf77d578281484.jpg

black_widow.png.b9dbfe6fcf04af2f539262d30fbdcd66.png

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Σχετικά με τα άστρα νετρονίων που συγχωνεύθηκαν… παράγοντας το βαρυτικό κύμα GW170817 :cheesy:

Στις 17 Αυγούστου 2017 οι ανιχνευτές βαρυτικών κυμάτων LIGO και Virgo εντόπισαν για πρώτη φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας βαρυτικά κύματα που παράχθηκαν από την σύγκρουση άστρων νετρονίων. To νέο βαρυτικό κύμα που ανιχνεύθηκε πήρε την κωδική ονομασία GW170817.

Η επίσημη ανακοίνωση της ανίχνευσης που έγινε δυο μήνες μετά περιείχε κάποιες αρχικές εκτιμήσεις των ιδιοτήτων του δυαδικού συστήματος που συγχωνεύθηκε.

Χτες δημοσιεύθηκαν σε δυο ξεχωριστές εργασίες οι βελτιωμένοι υπολογισμοί ιδιοτήτων και χαρακτηριστικών των άστρων νετρονίων, η συγχώνευση των οποίων προκάλεσε το βαρυτικό κύμα GW170817.

Στην πρώτη εργασία, επαναπροσδιορίστηκε η θέση της πηγής του βαρυτικού κύματος, η οποία περιορίστηκε σε μια περιοχή 16 deg2 με ακρίβεια 90%. Το εύρος των συχνοτήτων του βαρυτικού κύματος υπολογίστηκε έως και 23 Hz, σε σύγκριση με τα 30 Hz που είχε υπολογιστεί αρχικά. Επίσης, οι μάζες των άστρων νετρονίων βρίσκονται μεταξύ 1 και 1,89 M⊙ (M⊙=μία ηλιακή μάζα) στην περίπτωση γρήγορης ιδιοπεριστροφής των συνιστωσών και μεταξύ 1,16 και 1,60 M⊙ στην περίπτωση αργής ιδιοπεριστροφής.

Στην δεύτερη εργασία που δημοσιεύθηκε χθες περιέχεται ο υπολογισμός των ακτίνων των άστρων νετρονίων που συγχωνεύθηκαν: R1=10,8+2,0−1,7 km για το άστρο με την μεγαλύτερη μάζα και R2=10,7+2,1−1,5 km για το άστρο με την μικρότερη μάζα. Ούτε καν 11 χιλιόμετρα! Υπολογίστηκε επίσης και η πίεση στο εσωτερικό των εν λόγω άστρων νετρονίων (όπου οι πυκνότητες ξεπερνούν την πυκνότητα των ατομικών πυρήνων) σε 3,5·1034 dyn/cm2 ή 3,5·1033 Pa!

O πίνακας με τις νέες εκτιμήσεις των ιδιοτήτων του GW170817.

http://physicsgg.me/2018/05/30/%cf%83%cf%87%ce%b5%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%ac-%ce%bc%ce%b5-%cf%84%ce%b1-%ce%ac%cf%83%cf%84%cf%81%ce%b1-%ce%bd%ce%b5%cf%84%cf%81%ce%bf%ce%bd%ce%af%cf%89%ce%bd-%cf%80%ce%bf%cf%85-%cf%83%cf%85%ce%b3%cf%87/

20226866.thumb.jpg.4bcf79679fe8699adeb986fddfd8f055.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 1 έτος αργότερα...

Εντοπίστηκε παράξενο Πάλσαρ με απόσταση 1.630 έτη φωτός από τη γή. :cheesy:

Σύμφωνα με τους επιστήμονες ο αστέρας νετρονίων βρίσκεται στο σύμπλεγμα «Magnificent Seven» και διαχέει υπέρυθρη ακτινοβολία στον Γαλαξία.

Ένα μοναδικό, όσο και μυστήριο φαινόμενο κατέγραψε ομάδα αστροφυσικών, καθώς εντόπισαν Πάλσαρ σε απόσταση 1.630 ετών φωτός από τη Γη, το οποίο διαχέει υπέρυθρη ακτινοβολία στον Γαλαξία, με τρόπο ο οποίος δεν έχει καταγραφεί έως τώρα και δεν έχει εξηγηθεί και τεκμηριωθεί επιστημονικά.

Ο μοναδικός και μυστήριος αστέρας νετρονίων βρίσκεται στο λεγόμενο σύμπλεγμα «Magnificent Seven». Τα Πάλσαρ είναι οι πυρήνες των άστρων που «εξαφανίστηκαν» μετά από μία έκρηξη σουπερνόβα και διατηρούν υψηλά επίπεδα μαγνητικής ενέργειας. Ο συγκεκριμένος αστέρας νετρονίων διαχέει την υπέρυθρη ακτινοβολία, γεγονός που δεν έχει καταγραφεί σε άλλες περιπτώσεις.

Όπως υποστηρίζουν οι αστροφυσικοί που ανακάλυψαν το συγκεκριμένο Πάλσαρ, η μελέτη του είναι πιθανόν να ανατρέψει τους νόμους της φυσικής που γνωρίζει ό άνθρωπος ότι ισχύουν για τα άστρα νετρονίων. Οι αστροφυσικοί του πανεπιστημίου Penn State ήταν μέλη της ομάδας που μελετούσε το σύμπαν μέσω του τηλεσκοπίου Χαμπλ και σε συνεργασία με τη NASA.

Ποια είναι τα πιθανά σενάρια που εξετάζουν οι επιστήμονες; Το πρώτο σενάριο περιγράφει έναν δίσκο από υλικό, πιθανόν διαστημική σκόνη, αλλά και υλικά που άφησε πίσω της η έκρηξη σουπερνόβα, που περιβάλλουν τον νεκρό αστέρα νετρονίων και στροβιλίζεται μαζί του, προκαλώντας το φαινόμενο. Τα υλικά αυτά με κάποιον τρόπο επιβραδύνουν την κυκλική τους πορεία, με συνέπεια να διαχέονται με τη μορφή κυμάτων.

Το δεύτερο σενάριο περιγράφει ένα φαινόμενο «ανεμόμυλο». Πρόκειται για ανέμους που προκαλούνται από ένα ισχυρό ηλεκτρικό πεδίο, το οποίο έχει δημιουργηθεί από τις δυνάμεις που προκαλούνται στον αστέρα νετρονίων και από ένα ισχυρότατο μαγνητικό πεδίο. Καθώς το αστέρι νετρονίων ταξιδεύει στο διάστημα με ταχύτητα μεγαλύτερη από εκείνη του ήχου, μπορεί να σχηματιστεί κρουστικό κύμα όπου ο χώρος και ο άνεμος αλληλεπιδρούν. Τότε, τα κατεστραμμένα σωματίδια θα προκαλούσαν τις εκτεταμένες εκπομπές υπέρυθρων ακτίνων που έχουν παρατηρηθεί.

http://www.pronews.gr/epistimes/diastima/713998_entopistike-paraxeno-palsas-me-apostasi-1630-eti-fotos-apo-ti-gi

pal.thumb.jpg.937ad58372cd4389bffebeac2803feb8.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Ανακαλύφθηκε το πιο «τεμπέλικο» άστρο νετρονίων. :cheesy:

Μια διεθνής ομάδα αστρονόμων – ανάμεσα στους οποίους δύο ελληνικής καταγωγής επιστήμονες της διασποράς- ανακάλυψαν τον πιο αργά περιστρεφόμενο αστέρα νετρονίων (πάλσαρ) που έχει βρεθεί μέχρι σήμερα.

Το εν λόγω άστρο-σβούρα, που έχει ηλικία περίπου 14 εκατομμυρίων ετών και βρίσκεται στον αστερισμό της Κασσιόπης, περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό του μία φορά κάθε 23,5 δευτερόλεπτα. Το ρεκόρ του πιο αργού πάλσαρ κατείχε έως τώρα ένα άστρο νετρονίων που έκανε μια περιστροφή κάθε 8,5 δευτερόλεπτα.

Το ρεκόρ του πιο γρήγορου πάλσαρ κατέχει ένα άστρο που κάνει μια περιστροφή σε μόλις 1,4 χιλιοστά του δευτερολέπτου. Συνεπώς το βραδύτερο πάλσαρ στριφογυρνάει περίπου 15.000 φορές πιο αργά από ό,τι το ταχύτερο, πράγμα που έχει εντυπωσιάσει τους επιστήμονες, οι οποίοι δεν περίμεναν να βρουν ένα τόσο…τεμπέλικο άστρο νετρονίων.

«Αυτό το πάλσαρ ήταν τελείως απρόσμενο. Είμαστε λιγάκι σοκαρισμένοι που ένα άστρο νετρονίων είναι δυνατό να περιστρέφεται τόσο αργά και παρόλα αυτά να δημιουργεί ισχυρούς ραδιοπαλμούς. Προφανώς τα πάλσαρ μπορούν να είναι βραδύτερα από ό,τι νομίζαμε, πράγμα που μας υποχρεώνει να αναθεωρήσουμε τις θεωρίες μας γι" αυτά», δήλωσε ο ερευνητής Τζέισον Χέσελς του Ολλανδικού Ινστιτούτου Ραδιοαστρονομίας ASTRON και του Πανεπιστημίου του "Αμστερνταμ.

Οι ερευνητές, που πραγματοποίησαν την ανακάλυψη με το τηλεσκόπιο LOFAR της Ολλανδίας, έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό αστροφυσικής «Astrophysical Journal».

http://iopscience.iop.org/article/10.3847/1538-4357/aade88

Στην ερευνητική ομάδα συμμετείχαν οι αστρονόμοι Σωτήρης Σανιδάς του Πανεπιστημίου του "Αμστερνταμ και "Αρης Καραστεργίου των πανεπιστημίων της Οξφόρδης και του Δυτικού Ακρωτηρίου στη Νότια Αφρική.

Τα πάλσαρ περιστρέφονται σαν σβούρες και παράγουν ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία σε μορφή ακτίνων, οι οποίες γίνονται ορατές από τη Γη όπως το φως των φάρων από τα πλοία (γι" αυτό τα άστρα αυτά λέγονται και «κοσμικοί φάροι»). Τα πάλσαρ δημιουργούνται, όταν ένα μεγάλο άστρο εκρήγνυται ως σούπερ-νόβα και απομένει μετά μια ταχέως περιστρεφόμενη σφαίρα πολύ μεγάλης πυκνότητας, με διάμετρο μόνο 20 χιλιομέτρων περίπου.

https://www.tanea.gr/2018/10/24/science-technology/anakalyfthike-to-pio-tempeliko-astro-netronion/

pal.thumb.jpg.f6c729955e54296e9ce33815aed0d557.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Pulsars, εξωτικά ουράνια σώματα. :cheesy:

Δύο χρόνια μετά την ανακάλυψη του νετρονίου το 1932, οι αμερικανοί αστρονόμοι Walter Baade και Fritz Zwicky σκέφθηκαν ότι θα μπορούσαν να υπάρχουν αστέρες που αποτελούνται μόνο από νετρόνια και όχι από κάποιο συγκεκριμένο χημικό στοιχείο. Τότε θεωρήθηκε ότι τέτοιου είδους ουράνια αντικείμενα, αν βέβαια υπήρχαν, θα ήταν πολύ αμυδρά για παρατήρηση και η ιδέα αυτή γρήγορα ξεχάστηκε.

Το 1969 όμως η μεταπτυχιακή φοιτήτρια Jocelyn Bell, που χρησιμοποιούσε ένα ραδιοτηλεσκόπιο του πανεπιστημίου του Cambridge για το διδακτορικό της, παρατήρησε μια πηγή ραδιοφωνικής ακτινοβολίας στον ουρανό, η οποία έστελνε ρυθμικά ραδιοσήματα ακριβώς κάθε 1,33 δευτερόλεπτα. Αμέσως μετά την επίσημη ανακοίνωση της ανακάλυψης, ο Αμερικανός Thomas Gold και ο Άγγλος Fred Hoyle αναγνώρισαν ότι αυτό το άγνωστο μέχρι τότε ουράνιο σώμα ήταν ένας αστέρας νετρονίων, που περιστρεφόταν μια φορά κάθε 1,33 δευτερόλεπτα, ασύλληπτα γρηγορότερα από τη Γη, που περιστρέφεται μια φορά κάθε 24 ώρες.

Η ανακάλυψη των pulsars, όπως ονομάστηκαν αυτοί οι ταχέως περιστρεφόμενοι αστέρες νετρονίων, ώθησε του αστρονόμους που παρατηρούσαν με κλασικά οπτικά τηλεσκόπια να αναζητήσουν αστέρες που παρουσιάζουν παρόμοια ρυθμική ακτινοβολία σε οπτικά μήκη κύματος.

Και έτσι στις 20 Ιανουαρίου του 1969, πριν από 50 χρόνια, ανακαλύφθηκε ο πρώτος pulsar που, εκτός από τα ραδιοφωνικά σήματα κάθε 0,33 δευτερόλεπτα, εκπέμπει και οπτικούς παλμούς με την ίδια περιοδικότητα. Αυτός ο pulsar περιστρέφεται τόσο γρήγορα, επειδή είναι πολύ νέος, ηλικίας μόλις 964 ετών. Δημιουργήθηκε κατά την έκρηξη ενός υπερκαινοφανούς αστέρα, ο οποίος είχε παρατηρηθεί από κινέζους αστρονόμους το 1054 μ.Χ. Εκείνη η έκρηξη άφησε πίσω της ένα μεγάλο φωτεινό νεφέλωμα στον ουρανό, που είναι γνωστό ως Νεφέλωμα του Καρκίνου, ακριβώς στο κέντρο του οποίου βρίσκεται ο pulsar με τους φωτεινούς παλμούς.

Οι αστέρες νετρονίων είναι από τα πιο εξωτικά αντικείμενα του σύμπαντος. Ένα κυβικό εκατοστό νερού, που στη Γη ζυγίζει ένα γραμμάριο, εκεί θα ζύγιζε 200 χιλιάδες τόνους. Δημιουργούνται κατά την έκρηξη αστέρων με μάζα μεγαλύτερη από 8 φορές τη μάζα του Ήλιου.

Η ενέργεια που ακτινοβολούν αυτοί οι μεγάλοι αστέρες προέρχεται, όπως και όλων των άλλων, από διαδοχικές θερμοπυρηνικές αντιδράσεις στον πυρήνα τους. Αρχικά το υδρογόνο εκεί μετατρέπεται σε ήλιο, το ήλιο σε άνθρακα και οξυγόνο και ακολουθεί η δημιουργία του νάτριου, του μαγνήσιου, του πυρίτιου, του θείου και των βαρύτερων στοιχείων.

Σε αυτούς τους μεγάλους αστέρες η αλυσίδα παραγωγής όλο και βαρύτερων στοιχείων καταλήγει στον σίδηρο. Αυτός όμως είναι αδρανής, επειδή δεν μπορεί να δημιουργήσει βαρύτερα στοιχεία με αντίστοιχη παραγωγή ενέργειας. Τότε ο πυρήνας συρρικνώνεται με απίστευτη ταχύτητα, θερμαίνεται και τελικά εκρήγνυται με τη μορφή υπερκαινοφανούς αστέρα. Κατά την έκρηξη παράγονται και όλα τα βαρύτερα από τον σίδηρο στοιχεία, όπως το ουράνιο, που χρησιμοποιείται στις ατομικές βόμβες, το ιώδιο, που ρυθμίζει τον θυροειδή αδένα μας, και τον χρυσό, που όλοι ξέρουμε πού χρησιμοποιείται. Η «σκόνη» από την έκρηξη, που περιέχει πια όλα τα χημικά στοιχεία, σκορπίζεται στο διάστημα και χρησιμοποιείται από τη φύση για τη δημιουργία νέων αστέρων και πλανητών. Έτσι δεν είναι ανακρίβεια να πούμε ότι το σώμα μας αποτελείται από αστερόσκονη.

https://physicsgg.me/2019/01/22/pulsars-%ce%b5%ce%be%cf%89%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%ac-%ce%bf%cf%85%cf%81%ce%ac%ce%bd%ce%b9%ce%b1-%cf%83%cf%8e%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%b1/

jocelyn-bell-burnell.jpg.a29edad942f01f94964a4ea41db613a0.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

MSP J0740+6620: το άστρο νετρονίων με την μεγαλύτερη μάζα … που μετρήθηκε μέχρι σήμερα (;) :cheesy:

Τα άστρα νετρονίων είναι η μία από τις τρεις μορφές των υπολειμμάτων της εξέλιξης των άστρων (τα άλλα δύο είναι οι λευκοί νάνοι και οι μαύρες τρύπες). Το άστρο νετρονίων σχηματίζεται από τη βαρυτική κατάρρευση ενός αστέρα μεγάλης μάζας μετά από μία έκρηξη σουπερνόβα. Οι ιδιότητες των άστρων νετρονίων αποδείχθηκε ότι ταυτίζονται με τις παρατηρούμενες ιδιότητες των ραδιοπηγών πάλσαρ, που ανακάλυψαν οι ραδιοαστρονόμοι το 1967, και έτσι ταυτίστηκαν με τα πάλσαρ.

Το άστρο που ονομάζεται MSP J0740+6620, είναι ένα ταχύτατα περιστρεφόμενο πάλσαρ με περίοδο της τάξης των χιλιοστών του δευτερολέπτου (ms)] και έχει μάζα 2,14 φορές την μάζα του Ήλιου [M⊙= 1,99×1030kg], την μεγαλύτερη μάζα που μετρήθηκε μέχρι σήμερα σε άστρο νετρονίων. Αυτό είναι κοντά στο όριο Tolman-Oppenheimer-Volkoff που καθορίζει το πόσο μεγάλη μπορεί να είναι η μάζα ενός άστρου νετρονίου, χωρίς να καταρρέει σε μαύρη τρύπα. Το εν λόγω άστρο βρίσκεται περίπου 4600 έτη φωτός μακριά από τη Γη. Η ανακάλυψη έγινε τυχαία από αστρονόμους του πανεπιστημίου της Δυτικής Βιρτζίνια κατά την διάρκεια παρατηρήσεων που αποτελούσαν τμήμα της έρευνας σχετικής με βαρυτικά κύματα.

Αξίζει να σημειωθεί ότι ποσότητα – όσο ένα κουταλάκι ζάχαρης – από το υλικό ενός άστρου νετρονίων, όπως το MSP J0740+6620, ζυγίζει 100 εκατομμύρια τόνους – όση η μάζα ολόκληρου του ανθρώπινου πληθυσμού.

Αν και δεν έχει μεγάλη σημασία … εφόσον το MSP J0740+6620 είναι το άστρο νετρονίων με την σήμερα μεγαλύτερη μάζα (2,14×M⊙) όπως αναφέρεται στην δημοσίευση ΕΔΩ:

www.nature.com,

τότε γιατί το άστρο νετρονίων PSR J2215+5135 που ανακαλύφθηκε το 2018 και αναφέρεται ΕΔΩ: https://arxiv.org/abs/1805.08799,

φαίνεται να έχει μεγαλύτερη μάζα (2,27×M⊙);

https://physicsgg.me/2019/09/17/msp-j07406620-%cf%84%ce%bf-%ce%ac%cf%83%cf%84%cf%81%ce%bf-%ce%bd%ce%b5%cf%84%cf%81%ce%bf%ce%bd%ce%af%cf%89%ce%bd-%ce%bc%ce%b5-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%bc%ce%b5%ce%b3%ce%b1%ce%bb%cf%8d%cf%84%ce%b5/

neutronstar.jpg.f79e6f41fc2b5cddc4fe6cf66a2218fb.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 1 μήνα αργότερα...

Επιβεβαίωση της πυρηνοσύνθεσης κατά την σύγκρουση άστρων νετρονίων. :cheesy:

Επιβεβαιώθηκε για πρώτη φορά η σύνθεση ενός βαρέως στοιχείου, του στροντίου, κατά την σύγκρουση δύο άστρων νετρονίων. Η ταυτοποίηση έγινε από τον φασματογράφο X-shooter στο Πολύ Μεγάλο Τηλεσκόπιο (VLT) του Ευρωπαϊκού Νότιου Αστεροσκοπείου (ESO)

Μετά την ανίχνευση του βαρυτικού κύματος GW170817 που προκλήθηκε από την συγχώνευση δυο άστρων νετρονίων, τα τηλεσκόπια της ESO συνέλεξαν δεδομένα από την αναδυόμενη έκρηξη kilonova από την υπέρυθρη μέχρι την υπεριώδη ακτινοβολία. Η αρχική ανάλυση αυτών των φασμάτων έδειχνε την παρουσία βαρέων στοιχείων στο εκρηκτικό περιβάλλον του kilonova, αλλά οι αστρονόμοι δεν μπορούσαν τα ταυτοποιήσουν συγκεκριμένα στοιχεία.

Όμως, επανεξετάζοντας τα δεδομένα του 2017, οι Watson et al κατάφεραν να προσδιορίσουν το στοιχείο στρόντιο [Identification of strontium in the merger of two neutron stars].

https://www.nature.com/articles/s41586-019-1676-3

Είναι η πρώτη φορά που επιβεβαιώνεται η σύνθεση ενός στοιχείου κατά την συγχώνευση άστρων νετρονίων, κάτι που αναμενόταν να συμβαίνει θεωρητικά .

Στην φωτογραφία Φάσματα από τον X-shooter. Βλέπουμε μεταβολές του στο kilonova που βρίσκεται στον γαλαξία NGC 4993 για μια περίοδο 12 ημερών μετά την ανίχνευση της έκρηξης στις 17 Αυγούστου 2017.

https://physicsgg.me/2019/10/25/%ce%b5%cf%80%ce%b9%ce%b2%ce%b5%ce%b2%ce%b1%ce%af%cf%89%cf%83%ce%b7-%cf%84%ce%b7%cf%82-%cf%80%cf%85%cf%81%ce%b7%ce%bd%ce%bf%cf%83%cf%8d%ce%bd%ce%b8%ce%b5%cf%83%ce%b7%cf%82-%ce%ba%ce%b1%cf%84%ce%ac/

eso1733j.thumb.jpg.4f05df74f8aa386ead7234cfec901c26.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 1 μήνα αργότερα...

Πρέπει να βρούμε εξήγηση για το φωτεινό φως στις μαύρες τρύπες και τα σουπερνόβα. :cheesy:

Δεν υπάρχουν σχεδόν αντικείμενα στο σύμπαν μας πιο μυστηριώδη από τις μαύρες τρύπες και τα αστέρια νετρονίων. Η ακτινοβολία υψηλής ενέργειας τους δίνει μια φωτεινή λάμψη, που, όπως πιστεύουν οι επιστήμονες, προέρχεται από ηλεκτρόνια που κινούνται σχεδόν με την ταχύτητα του φωτός. Αλλά τι τους κάνει να πάνε τόσο γρήγορα; Μια ομάδα επιστημόνων στο πανεπιστήμιο της Κολούμπια έχει πρόσφατα καταλήξει σε μια νέα υπόθεση. Το τεύχος του Δεκεμβρίου του περιοδικού Astrophysical Journal δημοσίευσε το νέο βιβλίο των Luca Comisso και Lorenzo Sironi, οι οποίοι, χρησιμοποιώντας τεράστιες προσομοιώσεις υπερ-υπολογιστή, κατάφεραν να υπολογίσουν την επιτάχυνση αυτών των ηλεκτρονίων. Ο πρώτος συγγραφέας της μελέτης Luca Comisso εξηγεί: «Αναταράξεις και μαγνητική επανασύνδεση - μια διαδικασία στην οποία οι γραμμές του μαγνητικού πεδίου υποχωρούν και επανασυνδέονται γρήγορα - συνωμοτούν για να επιταχύνουν τα σωματίδια, ενισχύοντας τα σε ταχύτητες που προσεγγίζουν την ταχύτητα του φωτός ». Είπε επίσης ότι υπάρχει πολύ καυτό αεριωθούμενο αέριο σωματιδίων που υπάρχει σε όλη την περιοχή όπου βρίσκονται μαύρες τρύπες και άστρα νετρονίων, κάνοντας τις γραμμές μαγνητικού πεδίου να ακολουθούν αυτή την κίνηση, η οποία προκαλεί γρήγορη επανασύνδεση. Το ηλεκτρικό πεδίο που αναδύεται προκαλεί αναταράξεις, γεγονός που δίνει την επιτάχυνση των σωματιδίων υψηλότερη απ 'ό, τι λέει, «οι ισχυρότεροι επιταχυντές στη Γη, όπως ο Μεγάλος Επιταχυντής Αδρονίων στο CERN.»

Οι επιστήμονες δεν είναι σε θέση να δώσουν ακριβείς προκαταρκτικές εκτιμήσεις για το πώς και πότε θα υπάρξει χαοτική κίνηση. Η αναταραχή δημιουργεί ένα από τα επτά μαθηματικά προβλήματα του «βραβείου της Χιλιετίας». Ο Σιρόι λέει ότι η πρακτική σε κυψέλη που χρησιμοποίησαν για να υπολογίσει τις τροχιές μιας τεράστιας ποσότητας φορτισμένων σωματιδίων ήταν εξαιρετικά ακριβής. Ο επιστήμονας εξήγησε ότι τα σωματίδια έχουν ένα «ηλεκτρομαγνητικό πεδίο που τους λέει πώς να κινηθούν». Υπογράμμισε τη σημασία του εντοπισμού του ρόλου που ανήκε στη μαγνητική επανασύνδεσή τους στις συνθήκες στροβιλισμού. Οι προσομοιώσεις υπερ-ηλεκτρονικών υπολογιστών διαπίστωσαν ότι η επανασύνδεση ήταν η κύρια αρχή λειτουργίας που καθορίζει ποια σωματίδια θα επιταχύνουν. Το μεγαλύτερο μέρος της ενέργειας επετεύχθη κατά το μεγαλύτερο μέρος της κατά τη διάρκεια της ταχείας και αργοπορημένης κίνησης των σωματιδίων που πήδηξε από τις διακυμάνσεις του στροβιλισμού. Όσο ισχυρότερο είναι το μαγνητικό πεδίο, τόσο πιο γρήγορη είναι η επιτάχυνση.

Με αυτό, τα σωματίδια ακολουθούν μια καμπύλη, εκπέμποντας έτσι ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία. Όπως είπε ο Σιρόι, «Είναι πράγματι η ακτινοβολία που εκπέμπεται γύρω από τις μαύρες τρύπες και τα αστέρια νετρονίων που τα κάνουν να λάμπουν». Οι ερευνητές θέλουν πραγματικά να καταλάβουν τι συμβαίνει στο ακραίο περιβάλλον μαύρες τρύπες και αστέρες νετρονίων έχουν γύρω τους. Εάν το πέπλο θα μπορούσε να ανασηκωθεί από αυτό το μυστήριο, θα έχουμε σίγουρα περισσότερες γνώσεις σχετικά με τις αρχές λειτουργίας του σύμπαντος μας. Το επόμενο βήμα που οι επιστήμονες σκοπεύουν να πάρουν είναι να φέρουν τα δεδομένα των προβλέψεων για την ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία που προέρχεται από τα καλύτερα μελετημένα υπολείμματα σουπερνόβα, το νεφέλωμα του καβουριού. Ο Σιρόι εξήγησε ότι «μια χούφτα επιστημόνων» δεν μπορεί να επιτύχει σε τέτοιες προσπάθειες, καθώς απαιτεί μια μεγάλη «συνεργατική προσπάθεια». Οι ερευνητές του ομίλου Plasma Astrophysics, για παράδειγμα, «συμβάλλουν σημαντικά σε αυτή την κατεύθυνση», δήλωσε ο Comisso.

https://asgardia.space/en/news/We-Must-Find-Explanation-For-Bright-light-in-Black-Holes-and-Supernovas

13.thumb.jpg.770746b32524fcb1363c4123e4a2ba98.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 3 εβδομάδες αργότερα...

H ΝΑSA ξαναγράφει την ιστορία των pulsars :cheesy:

Ένα βήμα πιο κοντά στην αποκωδικοποίηση των μυστηρίων που καλύπτουν τα pulsars, τα υπέρπυκνα στροβλιλιζόμενα απομεινάρια αστέρων που έχουν εκραγεί, βρίσκονται οι αστροφυσικοί. Χάρη στο νέο τηλεσκόπιο NICER, που σαρώνει τον ουράνιο θόλο στο φάσμα των ακτίνων Χ, οι επιστήμονες έλαβαν τις πρώτες ακριβείς και αξιόπιστες μετρήσεις του μεγέθους και της μάζας ενός pulsar, καθώς και τον πρώτο χάρτη των θερμών σημείων στην επιφάνεια του.

Το ΝISER (Neutron star Interior Composition Explorer) είναι ένα τηλεσκόπιο της ΝΑSA και έχει «φορτωθεί» στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό με ένα και μόνο στόχο: να ρίξει φως στα μυστήρια που περιβάλλουν τα pulsars.

Όταν ένα τεράστιο αστέρι εξαντλεί τα πυρηνικά του καύσιμα, δηλαδή το ήλιο, καταρρέει κάτω από το βάρος του και εκρήγνυται σαν σουπερνόβα. Αυτοί οι αστρικοί θάνατοι αφήνουν πίσω τους μαύρες τρύπες ή άστρα νετρονίων, ανάλογα με το μέγεθος του αστεριού που εξερράγη. Ένα άστρο νετρονίων έχει μάζα μεγαλύτερη από του Ήλιου μας, συμπυκνωμένη σε μια έκταση περίπου όσο το νησί της Ύδρας. Αν θεωρητικά μπορούσαμε να πάρουμε μια κουταλιά από το «έδαφος» ενός άστρου νετρονίων, θα ζύγιζε περισσότερο από 1 δισεκατομμύριο τόνους, περίπου το βάρος του όρους Έβερεστ. Τα Pulsars, είναι μια κατηγορία αστέρων νετρονίων, στροβιλίζονται γύρω από τον άξονά τους εκατοντάδες φορές κάθε δευτερόλεπτο και εκπέμποντας στο διάστημα κατακλυσμιαίες δέσμες με κάθε περιστροφή.

Το τηλεσκόπιο NICER εστίασε στο J0030 + 0451 (J0030 εν συντομία), ένα Pulsar που βρίσκεται σε μια απομονωμένη περιοχή διαστήματος 1.100 έτη φωτός μακριά στον αστερισμό των Ιχθύων και περιστρέφεται 205 φορές ανά δευτερόλεπτο. Κατά τη μέτρηση του J0030 το NICER αποκάλυψε ότι τα σχήματα και οι θέσεις των «θερμών σημείων» στην επιφάνεια του pulsar δεν συνάδουν με τα θεωρητικά μοντέλα που είχαμε αναπτύξει έως τώρα. Και όταν μιλάμε για θερμά σημεία, έχουμε να κάνουμε με περιοχές που έχουν θερμοκρασία εκατομμυρίων βαθμών Κελσίου.

Για δεκαετίες, οι επιστήμονες προσπαθούσαν να εξηγήσουν πώς λειτουργούν τα pulsars. To υφιστάμενο θεωρητικό μοντέλο, προβλέπει ότι pulsars διαθέτουν πανίσχυρο ισχυρό μαγνητικό πεδίο με σχήμα παρόμοιο με ενός απλού μαγνήτη. Το πεδίο είναι τόσο ισχυρό που «κόβει» σωματίδια από την επιφάνεια του puslar και τα επιταχύνει σχεδόν στην ταχύτητα του φωτός. Μερικά σωματίδια ακολουθούν το μαγνητικό πεδίο και προσκρούουν την αντίθετη πλευρά, θερμαίνοντας την επιφάνεια και δημιουργώντας θερμά σημεία στους μαγνητικούς πόλους. Ολόκληρο το pulsar λάμπει ελαφρά στο φάσμα των ακτίνων X, αλλά τα θερμά σημεία είναι φωτεινότερα. Καθώς το pulsar περιστρέφεται, αυτές οι κηλίδες σαρώνουν τον ουράνιο θόλο, όπως οι φωτεινές δέσμες ενός φάρου, δημιουργώντας διακυμάνσεις στη φωτεινότητα των ακτίνων Χ του αντικειμένου.

Αλλά οι νέες παρατηρήσεις του NICER δείχνουν ότι το θεωρητικό μοντέλο έχει ατέλειες, σύμφωνα με τους ερευνητές της NASA, καθώς τα «θερμά σημεία» εμφανίστηκαν σε περιοχές που δεν θα έπρεπε κανονικά. Πόσο θεμελιώδεις είναι αυτές οι ατέλειες; Αυτό μένει να αποδειχθεί αφού ο όγκος των στοιχείων που συγκεντρώθηκαν από τις παρατηρήσεις του NICER απαιτεί επεξεργασία και προσομοιώσεις ετών, για να καταλήξουμε σε ασφαλή συμπεράσματα.

Σε κάθε περίπτωση, η αλήθεια είναι κάπου εκεί έξω. Και μάλλον είναι πιο περίπλοκη απ’ όσο πιστεύαμε.

https://physicsgg.me/2019/12/14/h-%ce%bd%ce%b1sa-%ce%be%ce%b1%ce%bd%ce%b1%ce%b3%cf%81%ce%ac%cf%86%ce%b5%ce%b9-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%bf%cf%81%ce%af%ce%b1-%cf%84%cf%89%ce%bd-pulsars/

pulsar_magnetosphere_model_web.gif.038a3dfde11ede52cc5cf7c56e0b21d3.gif

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Δημιουργήστε έναν λογαριασμό ή συνδεθείτε για να σχολιάσετε

Πρέπει να είσαι μέλος για να αφήσεις ένα σχόλιο

Δημιουργία λογαριασμού

Εγγραφείτε για έναν νέο λογαριασμό στην κοινότητά μας. Είναι εύκολο!.

Εγγραφή νέου λογαριασμού

Συνδεθείτε

Έχετε ήδη λογαριασμό? Συνδεθείτε εδώ.

Συνδεθείτε τώρα
×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Όροι χρήσης