Jump to content

Περι Φυσικής-Χημείας-Βιολογίας?


Προτεινόμενες αναρτήσεις

Η ωραιότερη θεωρία της φυσικής. :cheesy:

Στα νιάτα του ο Άλμπερτ Αϊνστάιν πέρασε έναν χρόνο χαζεύοντας και τεμπελιάζοντας. Αν δεν «χάνεις» χρόνο, δεν φτάνεις πουθενά, κάτι που δυστυχώς, συχνά οι γονείς των εφήβων ξεχνούν. Είχε επιστρέψει στην οικογένειά του στην Παβία, αφού παράτησε τις σπουδές του στη Γερμανία, όπου δεν μπορούσε να υποφέρει την αυστηρότητα του λυκείου εκεί. Μιλάμε για την αυγή του 20ου αιώνα: στην Ιταλία εκτυλισσόταν η βιομηχανική επανάσταση.

Ο πατέρας του ήταν ο μηχανικός που εγκατέστησε τον πρώτο σταθμό ηλεκτρικής ενέργειας στις πεδιάδες του Πάδου. Ο Άλμπερτ διάβαζε Καντ και παρακολουθούσε, περιστασιακά, μαθήματα στο πανεπιστήμιο της Παβία: για ευχαρίστηση, χωρίς να είναι εγγεγραμμένος και να σκέφτεται τις εξετάσεις. Έτσι μπορείς να γίνεις σοβαρός επιστήμονας.

Έπειτα, γράφτηκε στο πανεπιστήμιο της Ζυρίχης και βυθίστηκε στη μελέτη της φυσικής. Το 1905, έστειλε τρία άρθρα στο πιο έγκυρο επιστημονικό περιοδικό της εποχής, το Annalen der Physik: καθένα από αυτά άξιζε το βραβείο Νόμπελ.

Το πρώτο [«On the Movement of Small Particles Suspended in Stationary Liquids Required by the Molecular-Kinetic Theory of Heat» , Annalen der Physik 17 (1905): 549-560] έδειχνε ότι τα άτομα της ύλης υπάρχουν πραγματικά.

Το δεύτερο [«Concerning an Heuristic Point of View Toward the Emission and Transformation of Light» , Annalen der Physik 17 (1905): 132-148], άνοιξε την πόρτα της κβαντικής μηχανικής που θα συζητήσουμε στο επόμενο μάθημα.

Το τρίτο [«On the Electrodynamics of Moving Bodies» , Annalen der Physik 17 (1905): 891-921] παρουσίασε την πρώτη θεωρία της σχετικότητας (σήμερα γνωστή ως «ειδική σχετικότητα») που αποσαφηνίζει πώς ο χρόνος δεν κυλάει το ίδιο για όλους: δύο όμοιοι δίδυμοι θα βρεθούν σε διαφορετική ηλικία, αν ο ένας έχει ταξιδέψει με μεγάλη ταχύτητα.

Ο Αϊνστάιν έγινε ξαφνικά διάσημος και δέχτηκε προτάσεις εργασίας από διάφορα πανεπιστήμια. Αλλά κάτι τον ενοχλούσε: παρά την άμεση αναγνώρισή της, η θεωρία της σχετικότητας δεν ταίριαζε με ό,τι γνωρίζαμε για τη βαρύτητα, και ειδικά με τον τρόπο με τον οποίο τα πράγματα πέφτουν, Το συνειδητοποίησε γράφοντας ένα άρθρο που συνόψιζε τη θεωρία του, και άρχισε να αναρωτιέται μήπως ο περίφημος νόμος της «παγκόσμιας έλξης» του Νεύτωνα χρειαζόταν αναθεώρηση για να γίνει συμβατός με την καινούργια ιδέα της σχετικότητας. Συγκεντρώθηκε λοιπόν στο πρόβλημα και χρειάστηκε δέκα χρόνια για να το λύσει. Δέκα χρόνια παθιασμένης μελέτης, προσπαθειών, λαθών, σύγχυσης, εσφαλμένων άρθρων, λαμπρών ιδεών, παρεξηγημένων ιδεών.

Τελικά, τον Νοέμβριο του 1915, δημοσίευσε ένα άρθρο [“The Foundation of the General Theory of Relativity”, Annalen der Physik 354 (7), 769-822] με την πλήρη λύση: μια καινούρια θεωρία της βαρύτητας, την οποία ονόμασε «γενική θεωρία της σχετικότητας»ήταν, θα λέγαμε το αριστούργημά του, η «ωραιότερη των θεωριών», σύμφωνα με τον μεγάλο ρωσοεβραίο φυσικό Λεβ Λαντάου.

Υπάρχουν κορυφαία αριστουργήματα που μας συγκινούν βαθιά: το Ρέκβιεμ του Μότσαρτ, η Οδύσσεια του Ομήρου, η Καπέλα Σιξτίνα, Ο Βασιλιάς Ληρ … Για να εκτιμήσουμε το μεγαλείο τους ίσως απαιτείται μακρά μαθητεία. Η ανταμοιβή δεν είναι μόνο η αισθητική απόλαυση, αλλά και το ότι μας ανοίγουν τα μάτια σε νέες διαστάσεις του κόσμου. Η γενική θεωρία της σχετικότητας του Αϊνστάιν είναι λοιπόν ένα αριστούργημα τέτοιας οικουμενικής αξίας.

Θυμάμαι τη συγκίνησή μου όταν άρχισα να την καταλαβαίνω σιγά σιγά. Ήταν καλοκαίρι και βρισκόμουν σε μια παραλία της Καλαβρίας, στο Κοντοφούρι, λουσμένος στη λιακάδα του μεσογειακού ελληνισμού. Φοιτούσα τότε στο τελευταίο έτος του πανεπιστημίου. Στις καλοκαιρινές διακοπές, χωρίς το άγχος του σχολείου, μελετάμε καλύτερα. Εγώ μελετούσα μ’ ένα βιβλίο φαγωμένο στις άκρες από τα ποντίκια, γιατί τις νύχτες του χειμώνα το χρησιμοποιούσα για να βουλώνω τις φωλιές των τρωκτικών στο σαραβαλιασμένο, λίγο χίπικο σπίτι, σ’ έναν λόφο της Ούμπρια, όπου συνήθιζα να βρίσκω καταφύγιο από την πλήξη των πανεπιστημιακών αμφιθεάτρων της Μπολόνια.

Κάθε τόσο σήκωνα το βλέμμα από το βιβλίο και κοίταζα την αστραφτερή θάλασσα: είχα την εντύπωση ότι έβλεπα πράγματι την καμπυλότητα του χωροχρόνου που φαντάστηκε ο Αϊνστάιν (…)

 

απόσπασμα από το βιβλίο του Carlo Rovelli, «Επτά σύντομα μαθήματα φυσικής», μετάφραση Τριανταφύλλου Σώτη, εκδόσεις Πατάκη.

http://physicsgg.me/2016/08/21/%ce%b7-%cf%89%cf%81%ce%b1%ce%b9%cf%8c%cf%84%ce%b5%cf%81%ce%b7-%ce%b8%ce%b5%cf%89%cf%81%ce%af%ce%b1-%cf%84%ce%b7%cf%82-%cf%86%cf%85%cf%83%ce%b9%ce%ba%ce%ae%cf%82/

imag0461.thumb.jpg.a94610132422e78a7a26af1838d03648.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 3 εβδομάδες αργότερα...

Η προέλευση του χρυσού. :cheesy:

Πριν από δύο χρόνια, στις 14 Σεπτεμβρίου 2015, οι δύο ανιχνευτές LIGO στις Πολιτείες Λουϊζιάνα και Ουάσιγκτον των ΗΠΑ, απέδειξαν για πρώτη φορά την ύπαρξη Βαρυτικών Κυμάτων που προέρχονταν από την σύγκρουση και συγχώνευση δύο Μαύρων Τρυπών η μία με μάζα 36 ηλιακών μαζών και η άλλη με 29 ηλιακές μάζες. Μερικούς μήνες αργότερα, στις 26 Δεκεμβρίου 2015, παρατηρήθηκε ένα δεύτερο παρόμοιο σήμα από δύο μικρότερες μαύρες τρύπες (14 και 8 ηλιακών μαζών), ενώ ένα τρίτο σήμα παρατηρήθηκε ένα χρόνο αργότερα, στις 4 Ιανουαρίου 2017, το οποίο προέρχονταν κι αυτό από την σύγκρουση δύο μαύρων τρυπών (αυτή τη φορά 31 και 19 ηλιακών μαζών). Εάν μάλιστα αληθεύουν κι οι φήμες που κυκλοφόρησαν στα μέσα Αυγούστου τότε οι ανιχνευτές LIGO εντόπισαν και μία τέταρτη σύγκρουση η οποία δημιούργησε βαρυτικά κύματα από την συγχώνευση δύο άστρων νετρονίων (πάλσαρ) που αυτή τη φορά βρίσκονταν στον γαλαξία NGC4993 σε απόσταση 130 εκατομμυρίων ετών φωτός προς την κατεύθυνση του αστερισμού της Ύδρας.

Τέτοιου είδους συγκρούσεις ήταν αναμενόμενες από το 1974 όταν δύο αμερικανοί αστροφυσικοί, ο καθηγητής Joseph Taylor και ο μεταπτυχιακός του φοιτητής Russel Hulse, ανακάλυψαν συνολικά 40 νέα πάλσαρ, μεταξύ των οποίων κι ένα διπλό σύστημα άστρων νετρονίων. Σύμφωνα με την Γενική Σχετικότητα του Άλμπερτ Αϊνστάιν τα δύο αυτά πάλσαρ θα έπρεπε να εκπέμπουν μεγάλες ποσότητες βαρυτικής ακτινοβολίας και ως εκ τούτου θα έπρεπε να χάνουν ενέργεια με αποτέλεσμα οι τροχιές τους να ελαττώνονται συνεχώς και η περίοδος περιφοράς τους να μικραίνει με αποτέλεσμα να συγκρουστούν σε περίπου 300 εκατομμύρια χρόνια αφού σύμφωνα με τον Einstein ένα τέτοιο διπλό αστρικό σύστημα εκπέμπει βαρυτικά κύματα και γι’ αυτό η περίοδος της τροχιάς του μικραίνει όλο και πιο πολύ.

Παρόλο που οι μεταβολές που μετρήθηκαν ήταν πάρα πολύ μικρές, εντούτοις αντιστοιχούσαν με μεγάλη ακρίβεια στις τιμές που προέβλεπε η Γενική Σχετικότητα, γεγονός που αποτελούσε μια έμμεση έστω ένδειξη ότι τα βαρυτικά κύματα που προέβλεψε ο Αϊνστάιν έπρεπε όντως να υπάρχουν. Για την ανακάλυψή τους αυτή οι δύο ερευνητές έλαβαν το Βραβείο Νόμπελ Φυσικής του 1993, αφού ο εντοπισμός του διπλού αυτού πάλσαρ θεωρήθηκε ότι πρόσθετε ένα φυσικό εργαστήριο για την μελέτη της βαρύτητας και των βαρυτικών κυμάτων που σύμφωνα με την θεωρία θα έπρεπε να εκπέμπονται.

Ως γνωστόν η ύπαρξη των πάλσαρ είναι αποτέλεσμα της απότομης και υπερβολικά γρήγορης βαρυτικής κατάρρευσης των υλικών της καρδιάς ενός γιγάντιου άστρου και στη τρομαχτική συμπίεση του αστρικού κέντρου. Κάτω από την τεράστια αυτή συμπίεση τα αρνητικά φορτισμένα ηλεκτρόνια συγχωνεύονται με τα θετικά φορτισμένα πρωτόνια του πυρήνα με αποτέλεσμα την δημιουργία νετρονίων και νετρίνων. Κι ενώ τα νετρίνα δραπετεύουν άμεσα από το άστρο, μεταφέροντας μάλιστα και αρκετή από την ενέργειά του, τα νεοσχηματισμένα νετρόνια παραμένουν εκεί και ενώνονται με τα ήδη υπάρχοντα νετρόνια των ατομικών πυρήνων. Αποτέλεσμα αυτής της συμπίεσης είναι η δημιουργία μιας σφαίρας μερικών χιλιομέτρων με την πιο λεία, στερεή επιφάνεια που έχει γνωρίσει ποτέ το Σύμπαν. Βρισκόμαστε δηλαδή αντιμέτωποι μ’ ένα άστρο νετρονίων που περιστρέφεται σαν σβούρα δεκάδες ή και εκατοντάδες φορές κάθε δευτερόλεπτο. Υλικά από ένα τέτοιο άστρο με μέγεθος όσο είναι το κεφάλι μιας καρφίτσας, θα "ζύγιζαν" ένα εκατομμύριο τόνους, όσο δέκα σύγχρονα αεροπλανοφόρα, ενώ ένα μωρό 5 κιλών στην επιφάνειά του θα "ζύγιζε" 50 εκατομμύρια τόνους! Αν η Γη μας είχε συμπιεστεί σε μια σφαίρα με την πυκνότητα που έχει ένα τέτοιο άστρο θα χωρούσε άνετα στο εσωτερικό του κλειστού Σταδίου "Ειρήνης και Φιλίας".

Όταν λοιπόν δύο τέτοια άστρα νετρονίων βρεθούν το ένα δίπλα στο άλλο, αρχίζει ένας ναπολιτάνικος χορός που αργά ή γρήγορα θα καταλήξει στην σύγκρουσή τους και στη δημιουργία μιας Μαύρης Τρύπας με το 90% των υλικών των δύο πάλσαρ. Κατά την διάρκεια όμως της σύγκρουσης μία ποσότητα υλικών ίση με χίλιες φορές τα υλικά της Γης μετατρέπονται σε βαρέα χημικά στοιχεία μεταξύ των οποίων και ο χρυσός σε ποσότητα που υπολογίζεται ότι φτάνει τις δέκα σεληνιακές μάζες. Γι’ αυτό, η πρώτη ύλη που δημιούργησε το χρυσό σας δαχτυλίδι, το βραχιόλι, το περιδέραιο ή οτιδήποτε άλλο χρυσό αντικείμενο έχετε στη διάθεσή σας, προέρχεται από τις συγκρούσεις τέτοιων διπλών πάλσαρ οι οποίες, μαζί με την δημιουργία μιας Μαύρης Τρύπας, την εκπομπή τεραστίων ποσοτήτων βαρυτικών κυμάτων και εκλάμψεων ακτίνων γάμα, δημιουργούν επίσης και το σπάνιο και πανάκριβο αυτό χημικό στοιχείο του χρυσού.

http://www.kathimerini.gr/925739/article/politismos/vivlio/h-proeleysh-toy-xrysoy

s10f1-thumb-large.jpg.5a8c002b68d81aaaf77360725871f28e.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

«Συνέλαβαν» την κίνηση-αστραπή των εξιτονίων στα στερεά υλικά. :cheesy:

Η ερευνητική ομάδα του έλληνα φυσικού Ελευθερίου Γουλιελμάκη στη Γερμανία σημείωσε μια ακόμη διεθνή επιτυχία, καθώς για πρώτη φορά κατάφερε να «συλλάβει» σε πραγματικό χρόνο μέσα στα στερεά υλικά -με μια δικής του κατασκευής κάμερα- την ασύλληπτα γρήγορη κίνηση των εξιτονίων, εξωτικών οιονεί σωματιδίων που αποτελούν ένα συνδυασμό ηλεκτρονίων και οπών.

Χρησιμοποιώντας πολύ γρήγορους παλμούς λέιζερ και ακτίνες-Χ, οι επιστήμονες του Ινστιτούτου Κβαντικής Οπτικής Μαξ Πλανκ στο Γκάρτσινγκ, με επικεφαλής τον έλληνα ερευνητή, «φωτογράφησαν» κινήσεις εξιτονίων που δεν διήρκεσαν πάνω από 750 αττοδευτερόλεπτα ή δισεκατομμυριοστά του δισεκατομμυριοστού του δευτερολέπτου.

Αυτό το χρονικό διάστημα αποτελεί νέο ρεκόρ, όσον αφορά την ικανότητα των επιστημόνων να βλέπουν ασύλληπτα μικρές και γρήγορες διαδικασίες που συμβαίνουν μέσα στα στερεά. Η ομάδα του δρος Γουλιελμάκη έκανε τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Science".

Εδώ και δεκαετίες οι επιστήμονες που μελετούν τα μυστικά του μικρόκοσμου, υποψιάζονταν ότι όταν ακτίνες-Χ πέφτουν πάνω στην ύλη, σχηματίζονται νέα σωματίδια που μοιάζουν με άτομα και που ονομάζονται εξιτόνια εσωτερικών φλοιών (core-excitons). Όταν η ακτινοβολία-Χ πέφτει πάνω σε στερεά υλικά ή σε μεγάλα μόρια, ένα ηλεκτρόνιο απωθείται από την αρχική θέση του κοντά στον πυρήνα του ατόμου, αφήνοντας πίσω του μια τρύπα.

Οι φυσικοί πίστευαν ότι αυτός ο συνδυασμός του «απελευθερωμένου» ηλεκτρονίου και της θετικά φορτισμένης οπής σχηματίζει ένα οιονεί σωματίδιο. Όμως, μέχρι τώρα δεν υπήρχε κάποια απτή απόδειξη για την ύπαρξή των εξιτονίων εσωτερικών φλοιών.

Ορισμένοι επιστήμονες αμφισβητούσαν ότι τέτοια σωματίδια υπάρχουν πραγματικά. Έως τώρα το ζήτημα δεν μπορούσε να απαντηθεί, επειδή αυτού του είδους τα εξιτόνια, αν πραγματικά υπήρχαν, θα «ζούσαν» μόνο για περίπου ένα εκατομμυριοστό του δισεκατομμυριοστού του δευτερολέπτου.

Μέχρι σήμερα είχε καταστεί εφικτό να παρατηρηθούν μέσα σε υλικά μόνο τα απλά εξιτόνια, τα οποία δημιουργούνται από το κανονικό φως και τα οποία μπορούν να αξιοποιηθούν σε διάφορες εφαρμογές όπως η οπτοηλεκτρονική και η μικροηλεκτρονική (ημιαγωγοί). Όμως τα εξιτόνια εσωτερικών φλοιών είναι πολύ πιο βραχύβια και μέχρι σήμερα δεν υπήρχε καμία τεχνική ικανή να καταγράψει την κίνησή τους και να μελετήσει τις ιδιότητές τους.

Αυτό ακριβώς πέτυχαν για πρώτη φορά ο δρ Γουλιελμάκης και οι συνεργάτες του στην Ερευνητική Ομάδα Αττοηλεκτρονικής. Η ομάδα του εδώ και περίπου μια δεκαετία εργάζεται για να αναπτύξει τις πιο γρήγορες κάμερες του κόσμου, με στόχο την παρατήρηση των υπερταχέων διαδικασιών στον μικρόκοσμο.

Το πλέον βραχύβιο φαινόμενο

Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν αυτά τα εργαλεία για πρώτη φορά για να αποδείξουν ότι αυτά τα εξωτικά σωματίδια υπάρχουν και μάλιστα ζουν μόνο 750 αττοδευτερόλεπτα. Ο χρόνος ζωής των εξιτονίων εσωτερικών φλοιών αποτελεί το πλέον βραχύβιο φαινόμενο, που έχει ποτέ παρατηρηθεί σε πραγματικό χρόνο από επιστήμονες.

Χρησιμοποιώντας λάμψεις ακτινοβολίας-Χ με διάρκεια λίγων εκατοντάδων αττοδευτερολέπτων (ένα αττοδευτερόλεπτο είναι 0,000000000000000001 δευτερόλεπτα), που ακολουθήθηκαν από παλμούς λέιζερ παρόμοιας διάρκειας, πέτυχαν να δημιουργήσουν μια κάμερα υπερυψηλής ταχύτητας, η οποία τους επέτρεψε να τραβήξουν για πρώτη φορά εικόνες σε πραγματικό χρόνο της κίνησης των εξιτονίων μέσα σε διοξείδιο του πυριτίου.

Εκτός από τη «σύλληψη» των εξιτονίων επί το έργον, οι ερευνητές μπόρεσαν να αποκτήσουν περισσότερες πληροφορίες για τις ιδιότητες αυτών των οιονεί σωματιδίων, σχετικά με τις διαστάσεις τους και το πόσο εύκολα πολώνονται από το ορατό φως.

«Η τεχνική μας προωθεί την εξιτονική, δηλαδή την μέτρηση, τον έλεγχο και την εφαρμογή των εξιτονίων με τη βοήθεια των ακτίνων-Χ. Αλλά ταυτόχρονα αποτελεί ένα γενικό εργαλείο για τη μελέτη των πολύ γρήγορων διαδικασιών που προκαλούναι από τις ακτίνες-Χ στα στερεά, στις φυσικές κλίμακες του χρόνου. Μια τέτοια δυνατότητα δεν ήταν έως τώρα δυνατή στην επιστήμη των ακτίνων-Χ», δήλωσε ο Γουλιελμάκης.

Το 2016 ο έλληνας φυσικός της διασποράς είχε πετύχει μια διπλή πρωτιά σε παγκόσμιο επίπεδο: δημιούργησε τους πιο βραχείς παλμούς φωτός και με αυτούς μέτρησε σε πόσο χρόνο αντιδρούν στο φως τα ηλεκτρόνια που βρίσκονται μέσα στα άτομα της ύλης. Το «φλας» του έλληνα ερευνητή «αναβοσβήνει» κάθε 380 δισεκατομμυριοστά του δισεκατομμυριοστού του δευτερολέπτου.

Στη συνέχεια, ο Γουλιελμάκης δημιούργησε και μέτρησε το ταχύτερο ηλεκτρικό ρεύμα στο εσωτερικό ενός στερεού υλικού. Χρησιμοποιώντας υπερταχείς παλμούς λέιζερ, επιτάχυνε τα ηλεκτρόνια του ρεύματος, ώστε να κάνουν οκτώ εκατομμύρια δισεκατομμυρίων ταλαντώσεις ανά δευτερόλεπτο, πραγματοποιώντας έτσι ένα νέο ρεκόρ στη συχνότητα του ηλεκτρικού ρεύματος στο εσωτερικό των στερεών υλικών.

Ο έλληνας ερευνητής γεννήθηκε στο Ηράκλειο Κρήτης το 1975, αποφοίτησε από το Τμήμα Φυσικής του Πανεπιστημίου Κρήτης το 2000 και πήρε το διδακτορικό του από το Πανεπιστήμιο του Μονάχου το 2005. Από το 2010 είναι επικεφαλής της Ομάδας Αττοηλεκτρονικής του Εργαστηρίου Αττοφυσικής του Ινστιτούτου Κβαντικής Οπτικής Μαξ Πλανκ στο Γκάρτσινγκ της Γερμανίας.

Εστιάζει την έρευνά του στη μελέτη της δυναμικής των ηλεκτρονίων μέσα στην ύλη. Με την ερευνά του, μεταξύ άλλων, φιλοδοξεί να θέσει τις βάσεις για την ανάπτυξη ηλεκτρονικών κυκλωμάτων που θα λειτουργούν με φως.

«Χρησιμοποιώντας το φως για να ελέγχουν σωματίδια όπως τα εξιτόνια» δήλωσε ο κ.Γουλιελμάκης στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, «οι επιστήμονες έχουν τώρα νέες δυνατότητες να κατανοήσουν τα υλικά με μεγαλύτερη λεπτομέρεια και να σχεδιάσουν ακόμα πιο μικροσκοπικές και γρήγορες ηλεκτρονικές συσκευές».

http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500162100#ref=newsroombox

goulielmakis2.thumb.jpg.f4be37bbc2308fa9f4f22d4e583e3a52.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 3 εβδομάδες αργότερα...

Συνέντευξη του Κονσταντίν Νοβοσέλοφ, «πατέρα» του γραφένιου. :cheesy:

Το γραφένιο παραμένει ο αδιαφιλονίκητος «βασιλιάς» των δισδιάστατων υλικών, παρόλο που νέα παρεμφερή υλικά συνεχώς αναπτύσσονται και δοκιμάζονται. Και όσο περνάει ο καιρός, τόσο περισσότερο το γραφένιο θα ενσωματώνεται σε νέα καινοτόμα προϊόντα. Όμως η Ευρώπη, που είναι διεθνώς πρωτοπόρος στην έρευνα για το γραφένιο, πρέπει να κάνει σαφώς περισσότερα για την «μετάφρασή» του σε χρήσιμες πρακτικές εφαρμογές, καθώς εντείνεται ο ανταγωνισμός από τις ΗΠΑ, την Κίνα, την Ιαπωνία και τη Ν.Κορέα.

Αυτό είναι το βασικό μήνυμα -που αφορά και την Ελλάδα- της αποκλειστικής συνέντευξης, την οποία το Αθηναϊκό και Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων πήρε από έναν από τους δύο επιστήμονες που το 2004 ανακάλυψε το γραφένιο, τον καθηγητή Σερ Κονσταντίν Νοβοσέλοφ του Πανεπιστημίου του Μάντσεστερ της Βρετανίας, ο οποίος για το λόγο αυτό τιμήθηκε το 2010 με το Νόμπελ Φυσικής μαζί με τον Αντρέ Γκάιμ.

Ο ρωσο-βρετανός φυσικός – ένας από τους νεαρότερους νομπελίστες στην ιστορία – είπε στο ΑΠΕ-ΑΠΕ ότι, όπως έχει συμβεί με άλλες νέες τεχνολογίες και νέα υλικά στο παρελθόν, η διείσδυση του γραφένιου στη ζωή μας θα είναι σταδιακή και ήδη συμβαίνει με ρυθμό μάλλον ταχύτερο του αναμενομένου. Αλλά κανείς δεν μπορεί να προβλέψει πότε το γραφένιο θα γίνει πανταχού παρόν στην καθημερινότητά μας, όπως κάποτε έγιναν τα πλαστικά.

Ο Νοβοσέλοφ βρέθηκε στην Αθήνα με την ευκαιρία του μεγαλύτερου ευρωπαϊκού συνεδρίου για το γραφένιο «Graphene Week 2017», που πραγματοποιήθηκε μεταξύ 25-29 Σεπτεμβρίου, με τη συμμετοχή περίπου 550 ειδικών από 42 χώρες.

Οι ερευνητές παρουσίασαν τις τελευταίες εξελίξεις για το υλικό-θαύμα, που αποτελείται από άτομα άνθρακα σε ένα εξαγωνικό πλέγμα με πάχος μόνο ενός ατόμου. Ένα υλικό που διαθέτει μοναδικές ιδιότητες, οι οποίες δεν είναι ακόμη όλες γνωστές, καθώς βρίσκονται υπό μελέτη, και το οποίο έχει ακόμη περισσότερες δυνητικές πρακτικές εφαρμογές. Αν και τόσο λεπτό, είναι τρομερά ανθεκτικό και καλός αγωγός της θερμότητας και του ηλεκτρισμού.

Στην Ελλάδα ο Νοβοσέλοφ συνεργάζεται κυρίως με τον Κώστα Γαλιώτη, καθηγητή του Τμήματος Χημικών Μηχανικών του Πανεπιστημίου της Πάτρας, συνεργάτη του Ινστιτούτου Χημικής Μηχανικής του ΙΤΕ και εθνικό εκπρόσωπο της Ελλάδας σε θέματα νανοτεχνολογίας, ο οποίος ήταν και πρόεδρος του συνεδρίου στην Αθήνα.

Ο Κονσταντίν Νοβοσέλοφ γεννήθηκε στη Ρωσία (τότε Σοβιετική Ένωση) το 1974 και έχει διπλή βρετανική και ρωσική υπηκοότητα. Σπούδασε στο Ινστιτούτο Φυσικής και Τεχνολογίας της Μόσχας, πήρε το διδακτορικό του από το Πανεπιστήμιο του Ναϊμέχεν στην Ολλανδία (υπό την καθοδήγηση του Γκάιμ) και από τότε διεξάγει έρευνα στο Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ.

Έχει τιμηθεί με πολλά επιστημονικά βραβεία, είναι ερευνητικός εταίρος της Βασιλικής Εταιρείας επιστημών της Βρετανίας και το 2012 χρίσθηκε ιππότης, προσθέτοντας πλέον τον τίτλο «Σερ» μπροστά από το όνομά του. Όταν δεν μελετά στο εργαστήριό του νέα υλικά, ασχολείται με την τέχνη και ιδίως με τη ζωγραφική.

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της συνέντευξης του καθηγητή Σερ Κονσταντίν Νοβοσέλοφ στον Παύλο Δρακόπουλο για το Αθηναϊκό/Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων:

Ερ.: Διατηρείτε επαφές με έλληνες ερευνητές;

Απ.: Ναι, εδώ και κάποια χρόνια, με τον καθηγητή Κώστα Γαλιώτη, όσον αφορά εφαρμογές του γραφένιου και άλλων υλικών. Είχαμε στο παρελθόν κάνει κοινές επιστημονικές δημοσιεύσεις και συνεχίζουμε αυτή τη συνεργασία. Σίγουρα θα υπάρξουν και άλλες κοινές δημοσιεύσεις στο μέλλον.

Ερ.: Έχετε διαμορφώσει κάποια άποψη για την πρόοδο της έρευνας των ελλήνων ερευνητών σχετικά με το γραφένιο;

Απ.: Δεν μου αρέσει να διακρίνω τους Έλληνες από τους Γερμανούς, τους Βρετανούς, τους Αμερικανούς ή όποιους άλλους ερευνητές. Δεν μου αρέσει αυτός ο τρόπος σκέψης. Θεωρώ ότι η έρευνα στην Ελλάδα αναπτύσσεται ακριβώς όπως σε πολλές άλλες χώρες.

Ερ.: Κάποιες χώρες όμως δεν έχουν κάνει μεγαλύτερες προόδους από άλλες;

Απ.: Δεν μου αρέσει να γενικεύω και να συσχετίζω την πρόοδο με τις χώρες. Η πρόοδος κυρίως έχει να κάνει με τους ερευνητές. Σε κάθε χώρα -και στην Ελλάδα- υπάρχουν καλύτεροι, μέτριοι και χειρότεροι ερευνητές. Και η πρόοδος βασίζεται βασικά στους καλύτερους.

Ερ.: Θεωρείτε ικανοποιητική την ταχύτητα των ανακαλύψεων νέων προϊόντων και τεχνολογιών με βάση το γραφένιο ή οι σχετικές καινοτομίες εξελίσσονται με μάλλον αργό ρυθμό;

Απ.: Ασφαλώς όλοι θα θέλαμε τα πράγματα να προχωράνε πολύ πιο γρήγορα. Αλλά αν κανείς ανατρέξει στην ιστορία της ανακάλυψης και εξέλιξης νέων τεχνολογιών, καθώς και των κατά καιρούς νέων υλικών και των αντίστοιχων πρακτικών εφαρμογών τους, θα έλεγα ότι το γραφένιο ακολουθεί τη συνήθη τάση. Ίσως μάλιστα στην περίπτωση του γραφένιου η εξέλιξη να είναι λίγο πιο γρήγορη από το συνηθισμένο.

Ερ.: ‘Αρα λίγο-πολύ είσθε ικανοποιημένος…

Απ.: Ποτέ δεν είσαι ικανοποιημένος. Πάντοτε θα ήθελες το αύριο να είχε συμβεί χθες! Μα δεν δεν έχουμε να κάνουμε μόνο με τους νόμους της Φυσικής, αλλά και με τους νόμους της Οικονομίας, που πρέπει να ακολουθήσουμε.

Ερ.: Υπάρχουν κάποιοι τομείς και πεδία που είναι περισσότερο υποσχόμενα για να υπάρξουν εφαρμογές του γραφένιου;

Απ.: Εξαρτάται από το τι εννοεί κανείς με την έννοια ‘υποσχόμενα’. Από άποψη ταχύτητας εφαρμογής, πρωτοτυπίας, κερδοφορίας, ευρείας εξάπλωσης ή κάτι άλλο; Διαφορετικοί ορισμοί της λέξης «υποσχόμενο» παραπέμπουν σε διαφορετικούς τομείς ως πολλά υποσχόμενους. Θα έλεγα πάντως ότι οι αναμενόμενες εφαρμογές στην ηλεκτρονική και στη φωτονική είναι κάπως πιο συναρπαστικές.

Ερ.: Θα τολμούσατε μια πρόβλεψη πότε ο μέσος άνθρωπος στο μέλλον θα νιώσει την παρουσία του γραφένιου στην καθημερινή ζωή του;

Απ.: Είναι δύσκολο να γίνει τέτοια πρόβλεψη. Ασφαλώς δεν θα συμβεί μέσα σε μια νύκτα. Δεν θα ξυπνήσουμε μια μέρα και θα δούμε παντού γύρω μας το γραφένιο. Θα είναι μια σταδιακή διαδικασία, που έχει ήδη ξεκινήσει. Εγώ έχω στην κατοχή μου αρκετά προϊόντα με γραφένιο. Ήδη εταιρείες παράγουν συσκευές με γραφένιο, όπως «έξυπνα» κινητά τηλέφωνα ή «έξυπνα» ρολόγια, που μπορεί κανείς να αγοράσει. Ήδη, λοιπόν, συμβαίνει και μάλιστα με αυξανόμενο ρυθμό, κάτι που μπορεί να το διαπιστώσει κανείς και με μια αναζήτηση στη Google. Είναι αδύνατο να προβλέψουμε πόσο μακριά θα φθάσει αυτή η εξέλιξη.

ΕΡ: Είναι, λοιπόν, το γραφένιο μια ώριμη τεχνολογία;

Απ.: Όχι, δεν είναι ακόμη. Βρίσκεται ακόμη σε φάση ανάπτυξης. Είναι αδύνατο να προβλέψουμε πότε θα θεωρηθεί ώριμη τεχνολογία. Αλλά είναι δύσκολο γενικότερα να πει κανείς κάτι ανάλογο και για άλλες τεχνολογίες. Πότε π.χ. ωρίμασαν τα πλαστικά; Είναι εύκολο στην περίπτωσή τους να θέσει κανείς μια συγκεκριμένη ημερομηνία; Υπάρχουν τόσες πολλές διαφορετικές εφαρμογές για το γραφένιο και κάθε μία από αυτές ωριμάζει με διαφορετικό ρυθμό, διαφορετικό π.χ. στην ηλεκτρονική από ό,τι στα σύνθετα υλικά.

Ερ: Είναι, πράγματι, το γραφένιο ακόμη ο «βασιλιάς» των δισδιάστατων υλικών ή άλλα 2D υλικά έρχονται πια να διεκδικήσουν αυτό τον τίτλο;

Απ.: Η δική μου δουλειά σήμερα αφιερώνεται μόνο κατά 20% στο γραφένιο και κατά 80% σε άλλα υλικά δισδιάστατα υλικά. Όμως το γραφένιο είναι το πρώτο, το πιο απλό και αυτό που έχει τόσες μοναδικές ιδιότητες. Συνεπώς, για αρκετές εφαρμογές θα αξιοποιηθούν και άλλα υλικά, αλλά από την άποψη του εύρους των εφαρμογών πιθανότατα το γραφένιο θα παραμείνει ο «βασιλιάς».

Ερ.: Πιστεύετε ότι η φιλόδοξη Ευρωπαϊκή Πρωτοβουλία για το Γραφένιο (European Graphene Flagship) βρίσκεται στο σωστό δρόμο;

Απ.: Η πρωτοβουλία αυτή έχει παρουσιάσει εδώ και χρόνια πολλή βασική έρευνα υψηλής ποιότητας πάνω στο γραφένιο και τώρα βρίσκεται σε μια μεταβατική φάση. Προσπαθούμε να μεταφράσουμε όλη αυτή την έρευνα σε πρακτικές εφαρμογές και αυτό είναι πολύ δύσκολο. Είναι κάτι που ξέραμε πόσο δύσκολο θα είναι. Γενικότερα, η Ευρώπη είναι πολύ καλύτερη στη θεμελιώδη έρευνα, αλλά πολύ χειρότερη στην μετάφραση αυτής της έρευνας σε πρακτικά αποτελέσματα. Όλοι οι ανταγωνιστές μας, οι ΗΠΑ, η Ιαπωνία, η Κίνα, η Κορέα, αφιερώνουν μεγάλες προσπάθειες ακριβώς στο να αξιοποιήσουν πρακτικά την έρευνα.

Ερ.: Οπότε ποιά είναι σήμερα η θέση της Ευρώπης στην παγκόσμια ‘σκηνή’ του γραφένιου;

ΑΠ: Θα έλεγα ότι κατέχει την ηγετική θέση στη βασική έρευνα διεθνώς, αλλά όσον αφορά τις πρακτικές εφαρμογές, σε άλλους τομείς προηγείται, σε άλλους υστερεί και σε κάποιους βρίσκεται στο ίδιο επίπεδο με τους ανταγωνιστές της.

Ερ.: Τελικά, δεν ακούγεται και άσχημη η κατάσταση για την Ευρώπη …

Απ.: Θα μπορούσε πάντως να είναι και καλύτερη. Πρέπει να εργασθούμε σκληρότερα για να δημιουργήσουμε μηχανισμούς που θα διευκολύνουν την ‘μετάφραση’ της έρευνας στην πράξη, τους οποίους σήμερα δεν έχουμε.

Ερ.: Πού εστιάζει η τωρινή έρευνά σας:

Απ.: Στα νέα δισδιάστατα υλικά πέρα από το γραφένιο. Μελετούμε τις ξεχωριστές οπτικές, ηλεκτρονικές και άλλες ιδιότητες κάθε 2D υλικού και μετά κάνουμε δοκιμές να τα συνδυάσουμε, βάζοντας το ένα πάνω από το άλλο, για να δούμε κατά πόσο θα μπορούσαμε να έχουμε ένα τελείως νέο υλικό που θα συνδυάζει τις επιμέρους ιδιότητες. Προσπαθούμε να δημιουργήσουμε νέα τεχνητά υλικά με συνδυασμένες ιδιότητες.

Ερ.: Αλήθεια, νιώθετε περισσότερο Ρώσος, Βρετανός ή παγκόσμιος πολίτης;

Απ.: Προσπαθώ να μην το σκέφτομαι. Έχω πολλά άλλα προβλήματα να ασχοληθώ. Πιθανώς αισθάνομαι περισσότερο παγκόσμιος πολίτης, αλλά ζω με την οικογένειά μου στη Βρετανία για πάνω από 15 χρόνια.

Ερ.: Κάπου διάβασα ότι ενδιαφέρεστε ιδιαίτερα για την τέχνη, ιδιαίτερα την κινεζική καλλιγραφία και ζωγραφική. Αποτελεί πηγή επιστημονικής έμπνευσης ή βρίσκετε κοινά στοιχεία στην επιστήμη και στην τέχνη;

Απ.: Μόλις έφθασα στην Αθήνα από τη διάσημη διεθνή έκθεση Viennacontemporary στην πρωτεύουσα της Αυστρίας, όπου έδωσα κάποιες ομιλίες και επίσης μου έκαναν την τιμή να παρουσιάσουν μερικά έργα μου. Αν κανείς το σκεφθεί βαθιά, όντως υπάρχουν ορισμένα κοινά στοιχεία μεταξύ επιστήμης και τέχνης. Αλλά εγώ δεν σκέφτομαι πάντα βαθιά, ζωγραφίζω γιατί απλώς μου αρέσει. Μπορεί η ζωγραφική μου να έχει μερικές ομοιότητες με την επιστήμη μου, αλλά κατά βάση αποτελεί το δικό μου τρόπο να εξερευνώ την άλλη πλευρά του εαυτού μου.

Ερ.: Είναι αλήθεια ότι οΚινέζος πρόεδρος Σι έχει ένα δικό σας πίνακα στη συλλογή του;

ΑΠ: Είναι αλήθεια. Είναι κάτι που συνέβη πριν δύο χρόνια. Για να είμαι ειλικρινής πάντως, σήμερα, αν τον έβλεπα, θα του έδινα κάποιον άλλο πίνακά μου!

http://physicsgg.me/2017/10/01/%cf%83%cf%85%ce%bd%ce%ad%ce%bd%cf%84%ce%b5%cf%85%ce%be%ce%b7-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%ba%ce%bf%ce%bd%cf%83%cf%84%ce%b1%ce%bd%cf%84%ce%af%ce%bd-%ce%bd%ce%bf%ce%b2%ce%bf%cf%83%ce%ad%ce%bb%ce%bf%cf%86/

novoselov.jpg.ecb3f1240f3437bf9453aa80cbb4e3b9.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Βραβείο Νόμπελ Φυσικής 2017 :cheesy:

Παρακολουθείστε live την ανακοίνωση του βραβείου Νόμπελ Φυσικής στις 3 Οκτωβρίου και ώρα 12:45 μ.μ. ΕΔΩ:

www.nobelprize.org

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Βραβείο Νόμπελ Φυσικής 2017 :cheesy:

Η Σουηδική Βασιλική Ακαδημία Επιστημών ανακοίνωσε το μεσημέρι της 3ης Οκτωβρίου 2017 ότι το Βραβείο Νόμπελ Φυσικής 2017 απονέμεται κατά το ήμισυ στον καθηγητή Rainer Weiss του Τεχνολογικού Ινστιτούτου της Μασαχουσέτης (ΜΙΤ), και κατά το άλλο ήμισυ στους καθηγητές Barry C. Barich του Τεχνολογικού Ινστιτούτου της Καλιφόρνια (Cal Tech), Kip Thorne του Τεχνολογικού Ινστιτούτου της Καλιφόρνια (Cal Tech).

Οι ερευνητές αυτοί πρωτοστάτησαν στη δημιουργία και την ανάπτυξη των ειδικών παρατηρητηρίων LIGO (Laser Interferometer Gravitational-Wave Observatory) τα οποία εντόπισαν και τελικά απέδειξαν την πραγματικότητα της ύπαρξης των βαρυτικών κυμάτων που είχε προβλέψει η Θεωρία της Γενικής Σχετικότητας του Albert Einstein από το 1916.

Η ύπαρξη Βαρυτικών Κυμάτων είναι μία από τις πλέον εντυπωσιακές προβλέψεις της Γενικής Σχετικότητας, που όμως έμεναν επί 100 χρόνια απαρατήρητα, μέχρις ότου στις 14 Σεπτεμβρίου 2015, παρατηρήθηκαν για πρώτη φορά στους ανιχνευτές LIGO.

Έναν αιώνα μετά τη δημοσίευση από τον Άλμπερτ Αϊνστάιν της γενικής θεωρίας της σχετικότητας που ανήγγελλε τις πρώτες αρχές τους, οι ανακαλύψεις των Ράινερ Γουάις, 85 ετών, Μπάρι Μπάρις, 81 ετών, και Κιπ Θορν, 77 ετών, για μια ακόμη φορά «προκάλεσαν αναταραχή στον κόσμο» , σύμφωνα με τον Γκόραν Χάνσον, γενικό γραμματέα της Σουηδικής Βασιλικής Ακαδημίας Επιστημών που απονέμει το βραβείο.

«Όπως ο Γαλιλαίος όταν κοίταξε με τη διόπτρα του, είναι ένας νέος δρόμος στην αστρονομία, ένας καινούριος τρόπος να βλέπουμε το σύμπαν», έλεγε ο Μπάρι Μπάρις τον περασμένο Αύγουστο στη Le Monde.

«Είμαστε τώρα μάρτυρες της εμφάνισης ενός νέου πεδίου: της αστρονομίας των βαρυτικών κυμάτων», δήλωσε σήμερα στους δημοσιογράφους ο Νιλς Μάρτενσον, ο οποίος προεδρεύει της Επιτροπής του Νόμπελ Φυσικής.

«Θα μας διδάξει σχετικά με τις πιο βίαιες διαδικασίες στο σύμπαν και θα οδηγήσει σε νέες γνώσεις για τη φύση της ακραίας βαρύτητας».

Ο Γουάις είπε πως το βραβείο είναι στην πραγματικότητα αναγνώριση για περίπου 1.000 ανθρώπους που εργάζονται πάνω στην ανίχνευση κυμάτων.

«Υπάρχει μια τεράστια ποσότητα πραγμάτων (…) στο σύμπαν που ακτινοβολούν βαρυτικά κύματα. Οι μαύρες τρύπες είναι τα πιο προφανή, αλλά υπάρχουν πολλά, πολλά άλλα», δήλωσε ο ίδιος σε τηλεφωνική επικοινωνία του με την επιτροπή του Νόμπελ.

Προερχόμενοι από το Caltech (California Institute of Technology) που έχει συγκεντρώσει 18 Νόμπελ από την πρώτη φορά που απονεμήθηκε το βραβείο το 1901, οι Θορν και Γουάις δημιούργησαν το παρατηρητήριο LIGO (Laser Interferometer Gravitational-Wave Observatory), χάρη στο οποίο επιτεύχθηκε τον Σεπτέμβριο 2015 ο πρώτος άμεσος εντοπισμός βαρυτικών κυμάτων.

«Πήγαιναν 40 χρόνια που προσπαθούσαμε να τα ανιχνεύσουμε (…). Τι ευτυχία που τελικά τα καταφέραμε. Είναι μια υπέροχη εμπειρία», δήλωσε ο Ράινερ Γουάις, εκφράζοντας τη χαρά του όταν επικοινώνησε μαζί του η Ακαδημία Επιστημών.

«Περίμενα ότι η ανακάλυψη αυτή θα έπαιρνε ένα βραβείο Νόμπελ (…), ήλπιζα ότι θα βραβευόταν το εργαστήριο», δήλωσε ο Κιπ Θορν στον δημόσιο σουηδικό ραδιοσταθμό SR. «Από την αρχή ήξερα πως ήταν κάτι σημαντικό».

Το αμερικανικό παρατηρητήριο LIGO είναι εφοδιασμένο με δύο ανιχνευτές, στη Λουιζιάνα και στην Πολιτεία Ουάσινγκτον, που χρησιμοποιούν ως φωτεινή πηγή ένα λέιζερ υπερύθρων.

Ο διευθυντής του εργαστηρίου Ντέιβιντ Ριτζ δήλωσε «ενθουσιασμένος που η επιτροπή του Νόμπελ αναγνώρισε τις ανακαλύψεις του LIGO και τις βαθιές επιπτώσεις τους στον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε το σύμπαν».

Το 1916, ο Άλμπερτ Αϊνστάιν είχε προβλέψει την ύπαρξη των βαρυτικών κυμάτων, που δημιουργούνται από μια παραμόρφωση του χωροχρόνου όταν τροποποιείται η ενέργεια ή η τροχιά μαζών όπως ο ήλιος, ένα άστρο ή μαύρες τρύπες.

Τα βαρυτικά κύματα που αναζητούμε είναι αυτά που παράγονται από βίαια φαινόμενα, όπως όταν συγχωνεύονται δύο μαύρες τρύπες ή όταν εκρήγνυνται μεγάλα άστρα.

Παρόμοια με την παραμόρφωση ενός διχτυού όταν βάζουμε μέσα σ’ αυτό ένα βάρος, τα φαινόμενα αυτά επέτρεψαν τις παρατηρήσεις του LIGO τον Σεπτέμβριο του 2015, τον Ιούνιο του 2016 και τον Ιανουάριο του 2017.

Η σύγκριση των χρόνων άφιξης των κυμάτων στους δύο ανιχνευτές, που βρίσκονται σε απόσταση 3.000 χιλιομέτρων ο ένας από τον άλλο, και η μελέτη των χαρακτηριστικών των σημάτων που μετρήθηκαν επιβεβαίωσαν τον εντοπισμό.

Και τον Αύγουστο 2017, ο ευρωπαϊκός ανιχνευτής Virgo, που βρίσκεται κοντά στην Πίζα, στην Ιταλία, παρατήρησε με τη σειρά του αυτόν τον τύπο κυμάτων.

Για τον Μπενουά Μουρ, διευθυντή ερευνών στο γαλλικό Εθνικό Κέντρο Επιστημονικών Ερευνών CNRS και επιστημονικό υπεύθυνο της συνεργασίας Virgo για τη Γαλλία, η παρατήρηση των βαρυτικών κυμάτων αντιπροσωπεύει «μια θεμελιώδη εξέλιξη στη φυσική».

«Είναι σαν να ρίχνουμε το βλέμμα μας σ’ αυτή τη φάση του σύμπαντος που ήταν μέχρι τώρα απρόσιτη», δήλωσε χθες στο Γαλλικό Πρακτορείο.

Σύμφωνα με τη θεωρία της σχετικότητας, ένα ζευγάρι μαύρες τρύπες, που βρίσκονται σε τροχιά η μία γύρω από την άλλη, χάνει ενέργεια παράγοντας βαρυτικά κύματα.

Όμως ο ίδιος ο Αϊνστάιν αμφέβαλλε ότι θα ανιχνεύονταν κάποια μέρα τα κύματα αυτά: τόσο απειροελάχιστα είναι. «Το μέγεθος του σήματος που πιάσαμε ήταν περίπου ένα χιλιοστό ενός πρωτονίου», εξήγησε ο Μπάρι Μπάρις, όταν η Ακαδημία επικοινώνησε τηλεφωνικά μαζί του.

Μια έμμεση απόδειξη της ύπαρξής τους υπήρξε όταν ανακαλύφθηκαν το 1974 ένα πάλσαρ –ένα άστρο νετρονίων που εκπέμπει έντονη ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία προς μια δεδομένη κατεύθυνση, σαν φάρος– και ένα άστρο νετρονίων που γύριζαν το ένα γύρω από το άλλο με πολύ μεγάλη ταχύτητα. Για την ανακάλυψη αυτή είχαν τιμηθεί με το Νόμπελ Φυσικής το 1993 οι Αμερικανοί Ράσελ Χαλς και Τζόζεφ Τέιλορ.

http://physicsgg.me/2017/10/02/%ce%b2%cf%81%ce%b1%ce%b2%ce%b5%ce%af%ce%bf-%ce%bd%cf%8c%ce%bc%cf%80%ce%b5%ce%bb-%cf%86%cf%85%cf%83%ce%b9%ce%ba%ce%ae%cf%82-2017/

15.jpg.aded7e07da794cdf1c0bfa75df0b46da.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Βραβείο Νόμπελ Χημείας 2017 :cheesy:

Οι επιστήμονες Ζακ Ντιμποσέ (Jacques Dubochet, Ελβετία), Γιόακιμ Φρανκ (Joachim Frank, ΗΠΑ) και Ρίτσαρντ Χέντερσον (Richard Henderson, Ηνωμένο Βασίλειο) βραβεύονται με το Νόμπελ Χημείας 2017 για την ανάπτυξη της κρυο-ηλεκτρονικής μικροσκοπίας η οποία απλοποιεί και βελτιώνει την απεικόνιση των βιομορίων, σύμφωνα με τη ανακοίνωση της Σουηδικής Βασιλικής Ακαδημίας Επιστημών.

«Αυτή τη χρονιά βραβεύεται μία μέθοδο απεικόνισης των μορίων της ζωής που μεταφέρει τη βιοχημεία σε νέα εποχή», ανακοίνωσε ο Γκέραν Χάνσον, γενικός γραμματέας της Ακαδημίας Επιστημών. «Χάρη στη μέθοδο αυτή, οι ερευνητές έχουν πλέον τη δυνατότητα να παράξουν τρισδιάστατες απεικονίσεις των βιομορίων και να οπτικοποιήσουν διαδικασίες που δεν έχουν ποτέ πριν δει, γεγονός που είναι αποφασιστικής σημασίας για τη βασική κατανόηση της χημείας της ζωής και την ανάπτυξη της φαρμακευτικής», αναφέρεται στην ανακοίνωση.

H κρυο-ηλεκτρονική μικροσκοπία εξετάζει ταυτόχρονα χιλιάδες αντίγραφα της υπό εξέτασης πρωτεΐνης, που έχουν καταψυχθεί απότομα σε υγρό άζωτο. Οι εικόνες που προκύπτουν συνδυάζονται και αναλύονται από ειδικό λογισμικό για να δώσουν τελικά την τρισδιάστατη δομή ενός μεμονωμένου μορίου της πρωτεΐνης.

Ο Ζακ Ντιμποζε, γεννημένος το 1941, είναι ελβετός βιοφυσικός, επίτιμος καθηγητής Βιοφυσικής στο Πανεπιστήμιο της Λωζάννης.

Ο Χοακιμ Φρανκ, γεννημένος το 1940, είναι γερμανικής καταγωγής βιοφυσικός που εργάζεται στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια της Νέας Υόρκης. Θεωρείται ο ιδρυτής της κρυο-ηλεκτρονικής μικροσκοπίας μονού σωματιδίου (cryo-EM) ενώ συνέβαλε σημαντικά στη δομή και λειτουργία του ριβοσώματος από βακτήρια και ευκαρυωτικά.

Ο Ρίτσαρντ Χεντερσον, γεννημένος το 1945 στη Σκωτία, είναι μοριακός βιολόγος και βιοφυσικός ενώ θεωρείται επίσης πρωτοπόρος στον τομέα της ηλεκτρονικής μικροσκοπίας των βιολογικών μορίων.

περισσότερα ΕΔΩ:

https://www.youtube.com/watch?v=fuVu3elWRX

https://physicsgg.me/2017/10/04/%ce%b2%cf%81%ce%b1%ce%b2%ce%b5%ce%af%ce%bf-%ce%bd%cf%8c%ce%bc%cf%80%ce%b5%ce%bb-%cf%87%ce%b7%ce%bc%ce%b5%ce%af%ce%b1%cf%82-2017/

nobel_chem_2017.png.e183dd2c5c158d18ec4c7237726a6aac.png

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Η επιστήμη είναι σέξι, η επιστήμη είναι ποίηση. :cheesy:

Τ​​ην περασμένη Τρίτη, ο κύριος Γκρι στήθηκε μπροστά στον υπολογιστή για να παρακολουθήσει ζωντανά την ανακοίνωση τη Σουηδικής Ακαδημίας σχετικά με το φετινό Νομπέλ Φυσικής. Οταν άκουσε ότι το βραβείο πήγε στην τριάδα των Ράινερ Βάις, Κιπ Θορν και Μπάρι Μπάρις, οι οποίοι εντόπισαν τα βαρυτικά κύματα που είχε προβλέψει θεωρητικά εκατό χρόνια πριν ο Αϊνστάιν, ο κύριος Γκρι χαμογέλασε.

«Για δες», είπε, «οι άνθρωποι αυτοί, συν τον Σκωτσέζο Ρον Ντρέβερ, ο οποίος δεν πρόλαβε να χαρεί διότι πέθανε, συν μια ομάδα περίπου χιλίων συνεργατών, έπιασαν έπειτα από προσπάθειες σαράντα χρόνων την κοσμική ηχώ από μια κολοσσιαία σύγκρουση δύο μαύρων τρυπών που συνέβη εκατομμύρια χρόνια πριν. Ο χώρος καθεαυτόν, το Διάστημα, αυτό που νομίζουμε κενό, απέδειξε ακόμη μία φορά ότι πάλλεται, καμπυλώνεται, τεντώνεται και ζαρώνει – και μαζί με τον χώρο και ο χρόνος. Ιδού μία ακόμη απόδειξη ότι ο κόσμος –The Cosmos– είναι τόσο διαφορετικός από αυτό που υπαγορεύει η καθημερινή, τετριμμένη εμπειρία μας. Εσύ είχες μιλήσει μια φορά στο τηλέφωνο με έναν από τους φετινούς νομπελίστες, τον Κιπ Θορν. Σου είχε πει διάφορα ωραία, αλλά θυμάσαι τι είχα ξεχωρίσει;».

«Η επιστήμη είναι σέξι», μου είχε πει ο Θορν και αυτό είχε ξεχωρίσει ο κύριος Γκρι. Στα δικά μου αυτιά, «σέξι» σημαίνει ότι η επιστήμη, και άρα η φύση, είναι ερεθιστική, διεγερτική διότι τη διακρίνει μια ποίηση. Είναι, ίσως, η ποίηση της συμπαντικής σύνδεσης με τα πράγματα: αυτά που βλέπουμε μα και αυτά που δεν βλέπουμε, αυτά που έχουν χαθεί για πάντα και όλα όσα έρθουν στο μέλλον.

Το 1594, ο Αγγλος σερ Τζον Ντέιβις, σύγχρονος του Σαίξπηρ, έγραψε ένα ποίημα που ονομάτισε «Ορχήστρα». Ο Ντέιβις, παρότι δεν ήταν επιστήμονας, είχε επηρεαστεί βαθιά από τις νέες θεωρίες του Κοπέρνικου. Η Γη είχε πάψει να βρίσκεται στο κέντρο του κόσμου, δραματική υπαρξιακή ανατροπή για την εποχή. Δυσκολεύτηκε πολύ να το χωνέψει αυτό ο Ντέιβις και στην «Ορχήστρα» του παρέμεινε πιστός στο πτολεμαϊκό σύστημα – με μία διαφορά: διαβάζοντας τον Κοπέρνικο, αντιλήφθηκε ο Αγγλος ποιητής ότι τα ουράνια σώματα δεν κάνουν άλλο από το να χορεύουν ρυθμικά στη διακριτική μουσική μιας αόρατης κοσμικής ορχήστρας.

Ενα τέτοιο αδιόρατο, ανεπαίσθητο λίκνισμα δύο μαύρων τρυπών, των πλέον αινιγματικών ουράνιων αντικειμένων, κάπου μακριά, αδιανόητα μακριά, όχι μόνο στον χώρο μα και στον χρόνο, συνέλαβαν σε μορφή κυματισμού οι επιστήμονες που πήραν φέτος το Νομπέλ Φυσικής. Το πιο απίστευτο είναι ότι μια μαύρη τρύπα δεν είναι καν «αντικείμενο». Οπως λέει ο Θορν, «οι μαύρες τρύπες δεν αποτελούνται από ύλη αλλά από στρεβλωμένο χωροχρόνο». Η φράση αυτή θα μπορούσε να είναι στίχος του Ελιοτ, σε μουσική Γκιόργκι Λίγκετι ή Γιάννη Χρήστου.

Ολη αυτή η ανθρώπινη περιπέτεια συμπυκνώνεται όμως σε έναν άλλο στίχο, που γράφηκε το 1855 από τον Ρόμπερτ Μπράουνινγκ: «Ω, μα ο άνθρωπος θα έπρεπε να φτάνει πέρα απ’ όσα μπορεί να αδράξει/ Ή ποιο τότε το νόημα των ουρανών;» (Ah, but a man’s reach should exceed his grasp,/ Or what’s a heaven for? ).

http://www.kathimerini.gr/929560/article/politismos/vivlio/h-episthmh-einai-se3i-h-episthmh-einai-poihsh

science-thumb-large.jpg.c8068f78e507ce17e03ff15ac22704db.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Επιβεβαιώνοντας τον Αϊνστάιν. :cheesy:

GW150914 είναι ο κωδικός που δηλώνει τον πρώτο στην Ιστορία εντοπισμό βαρυτικών κυμάτων, στις 14 Σεπτεμβρίου του 2015. Την θεωρητική ύπαρξή τους είχε προβλέψει ο Αϊνστάιν με τη Γενική Θεωρία της Σχετικότητας το 1915, όμως χρειάστηκε να περάσει ένας ολόκληρος αιώνας για να επιβεβαιωθεί πειραματικά η ύπαρξή τους.

Την περασμένη Τρίτη, η Σουηδική Ακαδημία τίμησε τους τρεις επιστήμονες που βρίσκονται πίσω από αυτό το κατόρθωμα με το Νομπέλ Φυσικής. Οι Ράινερ Βάις, Κιπ Θορν και Μπάρι Μπάρις θα μοιραστούν το βραβείο, καθώς και το ποσόν που το συνοδεύει, 935.000 ευρώ.

Η Σουηδική Ακαδημία έχει ωστόσο δεχθεί κριτική για την καθυστερημένη βράβευση. Η μεγάλη ανακάλυψη είχε ανακοινωθεί επισήμως από τον Φεβρουάριο του 2016, η Στοκχόλμη όμως περίμενε να το απονείμει φέτος αντί για πέρσι, τέτοιο καιρό. Η απόφαση αυτή είχε ένα βαρύ τίμημα: το τέταρτο βασικό πρόσωπο της θαυμαστής αυτής ιστορίας, ο Σκοτσέζος φυσικός Ρον Ντρέβερ, θα είχε βραβευθεί και αυτός με το Νομπέλ αλλά πέθανε τον Μάρτιο του 2017…

Στη συνέχεια ακολουθεί συνομιλία ενός εκ των τριών βραβευμένων επιστημόνων, του Κιπ Θορν, με τους Παναγιώτη Χαρίτο (CERN, Διεύθυνση επιταχυντών και τεχνολογίας) και Σπύρο Αργυρόπουλο (Πείραμα ATLAS, Πανεπιστήμιο Iowa), οι οποίοι τον συνάντησαν στη Γενεύη λίγους μήνες πριν από την ανακοίνωση του Νομπέλ. Μεγάλο απόσπασμα της συνομιλίας αυτής ακολουθεί παρακάτω, ωστόσο, έχει ενδιαφέρον στο σημείο αυτό να σταθούμε στην απάντηση που δίνει στους δύο Ελληνες φυσικούς ο Αμερικανός νομπελίστας όταν τον ρώτησαν αν περίμενε ότι τα βαρυτικά κύματα θα ανακαλύπτονταν κατά τη διάρκεια της ζωής του. «Ναι», απαντά ο Κιπ Θορν. «Πίστευα πως είναι πολύ πιθανό να προέλθουν από τη σύγκρουση δυο μαύρων τρυπών ακριβώς του είδους που παρατηρήσαμε. Τα παραπάνω τα περιγράφω τόσο στην «Επιστήμη του Interstellar» αλλά και στο παλαιότερο βιβλίο μου «Μαύρες τρύπες και Στρεβλώσεις του χρόνου» (1984). Εκεί περιγράφω με λεπτομέρεια τι θα παρατηρούσαμε από τη σύγκρουση και συγχώνευση δυο μαύρων τρυπών που η κάθε μια ζυγίζει 25 ηλιακές μάζες. Τα βαρύτικά κύματα που θα παράγονταν ήταν παρόμοια με αυτά που τελικά παρατήρησαμε. Έτσι, αν θέλετε, ήδη από τη δεκαετία του ‘80, πίστευα πως οι μαύρες τρύπες θα ήταν η καλύτερη πιθανή πηγή. Ήταν μεγάλη ικανοποίηση πως τελικά όλα δούλεψαν όπως τα είχα υπολογίσει».

Συνέντευξη στους Παναγιώτη Χαρίτο και Σπύρο Αργυρόπουλο

–Τι είναι τα βαρυτικά κύματα και πώς διαφέρουν από άλλα είδη κυμάτων που γνωρίζουμε;

–Κατ’ αρχήν ας πάρουμε τα ηλεκτρομαγνητικά κύματα τα οποία είναι ταλαντώσεις του ηλεκτρομαγνητικών πεδίων που διαδίδονται στο χωροχρόνο. Σε αντίθεση με αυτά, τα βαρυτικά κύματα είναι ταλαντώσεις της γεωμετρίας του χωροχρόνου, όπως για παράδειγμα οι ταλαντώσεις του νερού στην επιφάνεια μιας λίμνης, μόνο που αντί να πάνε πάνω κάτω, αυτό που κάνουν είναι να τεντώνουν και να συμπιέζουν το χωροχρόνο κάθετα στη διεύθυνση διάδοσης του κύματος. Με άλλα λόγια ένα βαρυτικό κύμα θα μετατοπίζει πέρα δώθε δυο αδρανειακούς παρατηρητές που βρίσκονται πάνω στη διεύθυνση διάδοσής. Οι ανιχνευτές που χρησιμοποιούμε αποτελούνται από καθρέφτες που είναι κρεμασμένοι από μηχανικά υποστηρίγματα, έτσι ώστε να παραμένουν όσο γίνεται ακίνητοι στο τοπικό σύστημα αναφοράς. Καθώς το βαρυτικό κύμα διέρχεται απ’ τον ανιχνευτή το σύστημα αναφοράς του ενός καθρέφτη μετατοπίζεται σε σχέση με το σύστημα αναφοράς του δεύτερου καθρέφτη που βρίσκεται 4 χμ μακρυά κι έτσι οι δύο καθρέφτες πότε πλησιάζουν και πότε απομακρύνονται μεταξύ τους.

–Γιατί μας πήρε τόσο καιρό να ανιχνεύσουμε βαρυτικά κύματα;

–Το βασικό πρόβλημα είναι η πολύ μικρή ισχύς αλληλεπίδρασης μεταξύ βαρυτικών κυμάτων και ύλης. Η ισχύς αυτή είναι τόσο μικρή που οι ταλαντώσεις που αναφέραμε παραπάνω είναι της τάξης του 1:100 της διαμέτρου ενός πρωτονίου η οποία πρέπει να ανιχνευτεί σε μια απόσταση συνολικά 4 χιλομέτρων. Οι θεωρητικοί που δουλεύαμε πάνω στο πρόβλημα της ανίχνευσης βαρυτικών κυμάτων χρειαστήκαμε πολλά χρόνια ώστε να κατανοήσουμε τις πηγές παραγωγής βαρυτικών κυμάτων. Τελικά το 1978, σε ένα συνέδριο στο Seattle, προβλέψαμε ότι για την ανίχνευση βαρυτικών κυμάτων χρειαζόταν μια ευαισθησία της τάξης του 10-21 σε μηχανικές παραμορφώσεις που αντιστοιχεί σε ένα μήκος ίσο με 1:100 της διαμέτρου του πρωτονίου. Η τιμή αυτή είναι τόσο μικρή που χρειάστηκαν πολλά χρόνια για την ανάπτυξη των κατάλληλων πειραματικών διατάξεων και μεθόδων που ήταν απαραίτητες για την ανίχνευση του πρώτου βαρυτικού κύματος. Παρεπιπτόντως, το πρώτο βαρυτικό κύμα που παρατήρησε το LIGO προκάλεσε μια παραμόρφωση ακριβώς ίση με τις προβλέψεις μας, οπότε οι υπολογισμοί μας αποδείχτηκαν απολύτως σωστοί.

–Πώς προέκυψε το LIGO;

–Μέχρι το 1980 είχε γίνει ξεκάθαρο ότι τα συμβολόμετρα βαρυτικών κυμάτων που πρότεινε πρώτος ο Weiss θα έπρεπε να είναι όχι μόνο πολύ μεγάλα (αρκετά χιλιόμετρα σε μήκος) αλλά και πολύ πολύπλοκα και συνεπώς απαιτούσαν τη συνεργασία πολλών επιστημόνων. Γι’ αυτό το σκοπό το 1984 ο Reiner Weiss, ο Ronald Drever κι εγώ δημιουργήσαμε το LIGO, μια συνεργασία μεταξύ του Caltech και του MIT. To 1987 αναθέσαμε τη διοίκηση του πρώτου ανιχνευτή στον Robbie Vogt, ο οποίος βελτίωσε τη συνεργασία των δύο πειραματικών ομάδων και μας οδήγησε στο να συντάξουμε την πρώτη εισήγηση για την κατασκευή του LIGO. Η εισήγηση πέρασε από εξονυχιστικό έλεγχο και τελικά εκρίθηκε απ’ το Εθνικό Ίδρυμα Επιστημών (NSF). Ο Vogt έπεξε καταλυτικό ρόλο στην προσπάθειά μας να ζητήσουμε χρηματοδότηση απ’ το Κονκρέσο. Το πρόγραμμα έλαβε τελικά το πρώτο πακέτο χρηματοδότησης το 1992. Το σχέδιό μας απ’ την αρχή ήταν να κατασκευάσουμε δύο διαδοχικές γενιές ανιχνευτών (συμβολομέτρων): τα συμβολόμετρα πρώτης γενιάς αποτελούσαν τον προπομπό των εξελιγμένων συμβολομέτρων που αναμέναμε να ανιχνεύσουν τα πρώτα βαρυτικά κύματα.

Το 1994, λίγο πριν αρχίσουμε την κατασκευή των ανιχνευτών, φέραμε στο LIGO έναν νέο διευθυντή, τον Barry Barish. Ο Barish μετέτρεψε το LIGO από ένα πείραμα μεσαίου μεγέθους σε μια μεγάλη διεθνή συνεργασία επιστημόνων που ήταν απαραίτητη για την επιτυχία του πειράματος. Δημιούργησε δύο ξεχωριστά σκέλη: το εργαστήριο LIGO, το οποίο ήταν υπεύθυνο για την έρευνα και ανάπτυξη των ανιχνευτών και για τη σχεδίαση και κατασκευή των πειραματικών εγκαταστάσεων. Το δεύτερο σκέλος ήταν η διεθνής συνεργασία LIGO, η οποία σήμερα περιλαμβάνει 1000 επιστήμονες και τεχνικούς σε περίπου 100 ινστιτούτα σε 16 διαφορετικές χώρες και είναι υπεύθυνη για το επιστημονικό κομμάτι του LIGO: τον χαρακτηρισμό του υποβάθρου στους ανιχνευτές, τη σχεδίαση των ερευνών για βαρυτικά κύματα, την ανάλυση των δεδομένων κλπ. Αυτή η οργανωτική δομή αποδείχτηκε πολύ επιτυχημένη. Στα μέσα της δεκαετίας του 2000, μετά την κατασκευή των αρχικών ανιχνευτών και τις πρώτες έρευνες για βαρυτικά κύματα, ο Barish δελεάστηκε απ’ τα πειράματα υψηλών ενεργειών και έφυγε από το LIGO, για να ηγηθεί της κατασκευής του Διεθνούς Γραμμικού Επιταχυντή (ILC). Ο Barish αντικαταστάθηκε από δύο άκρως ικανούς διεθυντές, αρχικά τον Jay Marx και αργότερα τον David Reitze. Οι τέσσερις διεθυντές μας και ιδιαίτερα ο Barish έπαιξαν αποφασιστικό ρόλο στην επιτυχία του LIGO.

Επιπλέον, η συνεργασία με το VIRGO ήταν κρίσιμη και είναι πολύ σημαντική για το μέλλον του πειράματος. Οι δύο ερευνητικές ομάδες συνεργάζονται σε όλα τα θέματα της ανάλυσης των δεδομένων για την έρευνα και ανίχνευση των βαρυτικών κυμάτων στα δεδομένα του LIGO. Η συνεργασία αυτή θα επεκταθεί στο μέλλον, όταν ο εξελιγμένος ανιχνευτής VIRGO (advanced VIRGO) και οι ανιχνευτές KAGRA στην Ιαπωνία και LIGO India στην Ινδία θα συμμετέχουν στις έρευνές μας.

Τέλος, πρέπει να τονίσω ότι η ανακάλυψη βαρυτικών κυμάτων απ’ τα εξελιγμένα συμβολόμετρα δέυτερης γενιάς του LIGO είναι ένα επίτευγμα που ανήκει σε παραπάνω από 1000 επιστήμονες: τα μέλη των πειραμάτων VIRGO kai LIGO. Για κάποιο λόγο έλαβα παραπάνω ένσημα απ’ όσα αξίζω για την ανακάλυψη αυτή. Συμμετείχα στο πείραμα απ’ την αρχή αλλά όχι στην ανακάλυψη καθεαυτή το 2015. Αυτή ανήκει στη νεότερη γενιά.

–Ποιές είναι οι βασικές πηγές βαρυτικών κυμάτων;

–Οι πηγές που έχουμε παρατηρήσει μέχρι τώρα είναι ζεύγη μαύρων τρυπών που περιστρέφονται η μία γύρω από την άλλη σε ένα σπιράλ μέχρι να συγκρουστούν και τελικά να συγχωνευτούν. Καθώς οι ανιχνευτές LIGO και VIRGO, πλησιάζουν τα όρια ευαισθησίας τους, μέσα στα επόμενα τρία χρόνια, αναμένουμε να δούμε κύματα βαρύτητας από ζεύγη αστέρων νετρονίων που έχουν την ίδια μοίρα με τις μαύρες τρύπες καθώς περιστρέφονται ο ένας γύρω από τον άλλο μέχρι τη συγχώνευσή τους.

Η συγχώνευση αυτή θεωρείται ως μια ισχυρή πηγή ελκάμψεων ακτίνων γάμμα που παρατηρούμε στο Σύμπαν. Πρόκειται για πολύ βίαια γεγονότα στο σύμπαν μας που μαρτυρούν τη σύγκρουση μαύρων τρυπών ή αστέρων νετρονίων. Σήμερα έχουμε έναν λεπτομερή χάρτη που δείχνει την κατανομή τους σε όλο τον Σύμπαν, η οποία μάλιστα μοιάζει εντυπωσιακά ισότροπη. Ωστόσο δεν κατανοούμε ακριβώς τον μηχανισμό που τις προκαλεί. Μέσω των βαρυτικών κυμάτων θα μπορέσουμε να μελετήσουμε τις «γεννήτριες» αυτών των εκλάμψεων.

Επιπρόσθετα, βαρυτικά κύματα δημιουργούνται και από άλλα βίαια γεγονότα στο Σύμπαν μας. Σκεφτείτε για παράδειγμα πως μια μαύρη τρύπα μπορεί να καταστρέψει ολοκληρωτικά ένα αστέρι νετρονίων που περιστρέφεται γύρω της εκπέμποντας βαρυτικά κύματα. Τέλος, το LIGO και το VIRGO θα αναζητήσουν βαρυτικά κύματα από εκρήξεις υπερκαινοφανών αστέρων αλλά και από τις πρώτες στιγμές του Σύμπαντος μετά την Μεγάλη Έκρηξη

–Τι μπορούμε να περιμένουμε για το εγγύς μέλλον;

–Μέχρι τώρα έχουμε καταγράψει τρείς συγκρούσεις μαύρων τρυπών. Οι παρατηρήσεις μας έγιναν στη διάρκεια τεσσάρων μηνών τον περασμένο χειμώνα με τους δυο ανιχνευτές να λειτουργούν εξαιρετικά καλά για ένα διάστημα δυο μηνών. Επομένως, ουσιαστικά είχαμε περίπου δύο μήνες χρήσιμων δεδομένων, που σημαίνει πως καταγράψαμε μια σύγκρουση ανά μήνα.

Όταν οι ανιχνευτές του LIGO φτάσουν στη μέγιστη ευαισθησία τους, γύρω στο 2019 ή το 2020, θα μπορούν να βλέπουν τρεις φορές περισσότερα γεγονότα στο σύμπαν, καλύπτοντας έναν όγκο 30 φορές μεγαλύτερο από τον σημερινό. Αυτό πρακτικά σημαίνει πως θα μπορούν να καταγράφουν ένα τέτοιο γεγονός ανά ημέρα και όχι ανά μήνα.

Υπάρχουν σχέδια για ένα πολύ πιο ευαίσθητο συμβολόμετρο που ονομάζεται τηλεσκόπιο Αϊνστάιν στην Ευρώπη ενώ σχεδιάζεται και μια τρίτη και τέταρτη γενιά ανιχνευτών LIGO, οι οποίες θα μπορούσαν να αυξήσουν περαιτέρω την ευαισθησία κατά τρείς ή τέσσερις τάξεις μεγέθους. Αυτό είναι ένα τεράστιο εύρος που εγκαινιάζει το πεδίο της βαρυτικής αστρονομίας. Αναμένουμε ότι το πεδίο θα εξελιχθεί εκπληκτικά γρήγορα, όπως εξελίχθηκαν η ραδιοαστρονομία το 1950-1980 και η αστρονομία ακτίνων Χ το 1960-1990.

Τα βαρυτικά κύματα θα αποτελέσουν ένα σημαντικό εργαλείο για την αστρονομία τις επόμενες δεκαετίες ίσως και αιώνες. Το LISA, εστιάζοντας σε βαρυτικά κύματα με πολύ χαμηλότερες συχνότητες από αυτές που παρατηρεί το LIGΟ/VIRGO, θα μπορέσει να δει συγκρούσεις υπερμεγέθων μαύρων τρυπών και επίσης μικρές μαύρες τρύπες που συγχωνεύονται η μια με την άλλη. Kαθώς κάθε μαύρη τρύπα περιστρέφεται γύρω από τον τεράστιο σύντροφό της δημιουργείι πολύπλοκα βαρυτικά κύματα. Αυτά τα κύματα μεταφέρουν ένα λεπτομερή χάρτη της γεωμετρίας του χωροχρόνου γύρω από την υπερμεγέθη μαύρη τρύπα. Με το LISA, θα κατασκευάσουμε λεπτομερείς χάρτες των μαύρων τρυπών, παρόμοιους με τους χάρτες που έχουμε σήμερα για την επιφάνεια της γης, του φεγγαριού και του Άρη.

Το LISA είναι το ιδανικό εργαλείο για την παρατήρηση των βαρυτικών κυμάτων που δημιουργήθηκαν όταν το σύμπαν ήταν ηλικίας περίπου 10^-12 δευτερολέπτων και για να μελετήσουμε την ψύξη του πυροδότησε την ηλεκτρασθενή μετάβαση φάσης που οδήγησε στην αποσύνδεση της ηλεκτρομαγνητικής δύναμης από την ασθενή πυρηνική. Είναι πιθανό ότι αυτή η μετάβαση φάσης ήταν πρώτης τάξης, πράγμα που σημαίνει ότι η ηλεκτρομαγνητική δύναμη γεννήθηκε σε φυσαλίδες, όπως τα σταγονίδια νερού που σχηματίζονται από υδρατμούς. Σύμφωνα με τη θεωρία, όταν σχηματίζονται φυσαλίδες με την ηλεκτρομαγνητική δύναμη στο εσωτερικό αλλά όχι το εξωτερικό, διαστέλονται με την ταχύτητα του φωτός και συγκρουόμενες μεταξύ τους παράγουν κύματα βαρύτητας. Αυτά τα κύματα μετατοπίζονται σε μεγαλύτερα μήκη κύματος καθώς το σύμπαν διαστέλεται και σήμερα πρέπει να βρίσκονται στη ζώνη ευαισθησίας του LISA. Είναι ένα ρεαλιστικό όνειρο ότι, θα μπορέσουμε να παρακολουθήσουμε τη γέννηση της ηλεκτρομαγνητικής δύναμης, μιας από τις τέσσερις θεμελιώδεις δυνάμεις στη φύση.

–Πιστεύετε ότι η έρευνα στον τομέα των βαρυτικών κυμάτων θα μας βοηθήσει να απαντήσουμε και άλλες ανοιχτές ερωτήσεις, όπως για παράδειγμα την ύπαρξη σκοτεινής ύλης;

–Πράγματι, η ύπαρξη της σκοτεινής ύλης προκύπτει από τη βαρυτική της επίδραση στους γαλαξίες. Η Lisa Randall, πρότεινε πως ενδεχομένως να υπάρχουν διαφορετικοί τύποι σκοτεινής ύλης, ορισμένοι εκ των οποίων αλληλεπιδρούν όχι μόνο βαρυτικά αλλά και μέσω της ισχυρής πυρηνικής δύναμης. Κάτι τέτοιο θα οδηγούσε στη δημιουργία συμπαγών αντικειμένων, φτιαγμένων αποκλειστικά από σκοτεινή ύλη όπως ένα αστέρι σκοτεινής ύλης.

Εάν υπάρχουν στο Σύμπαν μας, αντικείμενα σκοτεινής ύλης, θα εκπέμπουν βαρυτικά κύματα όπως ακριβώς και οι αστέρες νετρονίων στους οποίους αναφερθήκαμε. Ωστόσο, ένας αστρονόμο δεν θα μπορούσε να διαχωρίσει μια μαύρη τρύπα από σκοτεινή ύλη από μια άλλη που προέρχεται από συνηθισμένη ύλη. Δεν είναι τόσο σαφές σε αυτό το στάδιο πώς μπορούμε να αναζητήσουμε τα βαρυτικά κύματα ενός αντικειμένου σκοτεινής ύλης από αυτά που εκπέμπει ένα αστέρι φτιαγμένο από την ύλη που όλοι γνωρίζουμε. Είναι πολύ πιθανό πως μέσα στις επόμενες δυο ή τρεις δεκαετίες θα βρούμε τρόπους για να εξερευνήσουμε αυτή την ευκαιρία.

Νομίζω, πως τα βαρυτικά κύματα είναι ένα ιδανικό εργαλείο για να εξερευνήσουμε τη γέννηση του Σύμπαντος. Είναι η μόνη μορφή ακτινοβολίας που διεισδύει μέσα από την ύλη τόσο αποτελεσματικά ώστε, αν έχουν παραχθεί στο Big Bang, ακόμη ταξιδεύουν, έχοντας διαπεράσει την εξαιρετικά πυκνή και θερμή ύλη του πρώιμου σύμπαντος. Από την άλλη, τα βαρυτικά κύματα θα έχουν ενισχυθεί από την εξαιρετικά ταχεία, πληθωριστική επέκταση του σύμπαντος στις πολύ πρώτες στιγμές του. Επομένως, εάν καταφέρουμε να παρατηρήσουμε αυτά τα αρχέγονα κύματα βαρύτητας, όπως συνήθως ονομάζονται, θα φέρουν πληροφορίες τόσο για όσα συνέβησαν κατά το Big Bang όσο και στην εποχή του πληθωρισμού.

Η συμβατική θεωρία λέει πως ό,τι βγήκε από το Big Bang δεν ήταν τίποτε άλλο παρά διακυμάνσεις του κενού. Εάν συνέβη αυτό, τότε στη διάρκεια του πληθωρισμού η μορφή των βαρυτικών κυμάτων είναι τέτοια που θα πρέπει να μπορούμε να τα ανιχνεύσουμε στην πόλωση της μικροκυματικής ακτινοβολίας υποβάθρου και επίσης να τα παρατηρήσει ένας πιθανός διάδοχος του LISA, το λεγόμενο Παρατηρητήριο της Μεγάλης Έκρηξης (Big Bang Observatory). Εάν κάτι ισχυρότερο σε σχέση με τις διακυμάνσεις κενού προήλθε από τη Μεγάλη Έκρηξη, τότε θα παρατηρήσουμε και κάτι ισχυρότερο μετά την πληθωριστική φάση του σύμπαντος.

–Δεδομένης της συμμετοχής σας στη δημιουργία της ταινίας Interstellar, ποια είναι η προσωπική ανταμοιβή που λαμβάνετε από την επικοινωνία της επιστήμης;

–Νομίζω πως η μεγάλη ανταμοιβή – για κάθε επιστήμονα που ενδιαφέρεται για αυτά τα ζητήματα – είναι η χαρά της συνεργασίας με λαμπρά μυαλά και δημιουργικούς ανθρώπους από διαφορετικούς χώρους. Ήταν θαυμάσια η συνεργασία που είχα στη δημιουργία του Interstellar με τον Κρίστοφερ και τον Τζόναθαν Νόλαν, με την ομάδα οπτικών εφέ του Πωλ Φράνκλιν και νωρίτερα με τον Στήβεν Σπίλμπεργκ και την Λίντα Ομπστ. Η συζητήσεις σχετικά με την επιστήμη και τα ερωτήματα που προσπαθούμε να απαντήσουμε με την έρευνά μας ήταν μια μοναδική διαδικασία.

Σήμερα έχω πολλές διαφορετικές συνεργασίες: εκ των οποίων μια αφορά και μια δεύτερη ταινία. Επιπλέον συνεργάζομαι για την ανάπτυξη ενός multimedia project που θα αφορά τις πηγές βαρυτικών κυμάτων με τους Χανς Ζίμερ και Πωλ Φράνκμαν, οι οποίοι δημιούργησαν τη μουσική και τα οπτικά εφέ για το Interstellar. Τέλος, δουλεύω μαζί με την καθηγήτρια τέχνης στο Πανεπιστήμιο Chapman, Lia Halloran για ένα βιβλίο με τους πίνακές της και την ποίησή μου για την στρεβλωμένη πλευρά του σύμπαντος.

Μεγαλύτερη όμως ανταμοιβή ήταν το γεγονός πως μέσω του Interstellar καταφέραμε να αυξήσουμε το ενδιαφέρον για την επιστήμη ενός ευρύτερου κοινού και ειδικότερα νέων ανθρώπων. Μέσα από την ταινία, περάσαμε σε 100 εκατομμύρια ανθρώπους το μήνυμα για την ομορφιά και τη δύναμη της επιστήμης. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος, εκτός από μια ταινία block-buster όπως το Interstellar, για έναν καθηγητή όπως εγώ να επικοινωνήσει με ένα τόσο μεγάλο κοινό. Και για εκείνους τους μη επιστήμονες που εμπνεύστηκαν από την επιστήμη του Interstellar, έγραψα ένα βιβλίο, την «Επιστήμη του Interstellar», για να τους διδάξω τις λεπτομέρειες της επιστήμης που είδαν να αναπαρίσταται με τόσο επιβλητικό τρόπο στην μεγάλη οθόνη. Η ενθουσιώδης ανταπόκριση των νέων στο βιβλίο μου ήταν υπέροχη.

https://physicsgg.me/2017/10/09/%ce%b5%cf%80%ce%b9%ce%b2%ce%b5%ce%b2%ce%b1%ce%b9%cf%8e%ce%bd%ce%bf%ce%bd%cf%84%ce%b1%cf%82-%cf%84%ce%bf%ce%bd-%ce%b1%cf%8a%ce%bd%cf%83%cf%84%ce%ac%ce%b9%ce%bd/

kip-thorne-010.jpg.14673f629ae3095053ed1c2e0b93b31d.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Ερευνητές εντόπισαν την βαρυονική ύλη που έλειπε από τα κοσμολογικά μοντέλα. :cheesy:

Σύμφωνα με την κρατούσα θεωρία το Σύμπαν αποτελείται σε ποσοστό περίπου 96% από μη ορατή ύλη, την μυστηριώδη σκοτεινή ύλη καθώς και την σκοτεινή ενέργεια. Αυτά που βλέπουμε στο Σύμπαν δηλαδή η ορατή ύλη αποτελεί μόλις το 4%. Οι επιστήμονες αναφέρουν την ορατή ύλη ως «βαρυονική ύλη» και αυτή περιλαμβάνει τα πρωτόνια, τα νετρόνια και τα ηλεκτρόνια, όλα δηλαδή τα συστατικά από τα οποία αποτελούνται τα άτομα της ύλης που είναι τα «δομικά στοιχεία» των κοσμικών σωμάτων (άστρων, πλανητών, αερίων, σκόνης κλπ).

Η εκτίμηση των επιστημόνων όμως είναι ότι στα άστρα, στα αέρια και στη σκόνη μέσα στους γαλαξίες του Σύμπαντος βρίσκεται μόλις το 40% της εκτιμώμενης βαρυονικής ύλης. Ετσι εδώ και χρόνια οι επιστήμονες ψάχνουν να βρουν πού βρίσκεται η υπόλοιπη, η «χαμένη βαρυονική ύλη».

Δύο ανεξάρτητες ερευνητικές ομάδες μια από το Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου και μια από το Ινστιτούτο Διαστημικής Αστροφυσικής στο Παρίσι υποστηρίζουν ότι εντόπισαν την χαμένη βαρυονική ύλη. Σύμφωνα με τους ερευνητές οι γαλαξίες συνδέονται μεταξύ τους με νήματα καυτών αερίων που αποτελούνται από βαρυονική ύλη. Οι δύο ομάδες συμφωνούν στην ύπαρξη αυτών των κοσμικών «καλωδίων» που συνδέουν τους γαλαξίες μεταξύ τους αλλά διαφωνούν στα επίπεδα της πυκνότητας τους. Η μια ομάδα υποστηρίζει τα νήματα αυτά είναι τρεις φορές πυκνότερα από την υπόλοιπη ορατή ύλη ενώ η άλλη ομάδα έξι φορές πυκνότερα. Οσον αφορά την θερμοκρασία αυτών των νημάτων οι ερευνητές εκτιμούν ότι κάποια από αυτά έχουν θερμοκρασία από 100 χιλιάδες βαθμούς Κελσίου και σε κάποια η θερμοκρασία αγγίζει τα δέκα εκ. βαθμούς Κελσίου! Η ιδέα της ύπαρξης αέριων «γεφυρών» που ενώνουν τους γαλαξίες του Σύμπαντος έπεσε πριν από λίγο καιρό στο τραπέζι αλλά βρισκόταν μέχρι σήμερα στο επίπεδο της θεωρίας. Είναι η πρώτη φορά που υπάρχουν ευρήματα που υποδεικνύουν την ύπαρξη τους.

http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500167241

A406D253EB804E195ECD996171EAE5F8.jpg.3b7baa955c22d49f649bf44c1c2a7892.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Οι Φυσικές Επιστήμες μπήκανε στο στόχαστρο του Υπουργείου που ηγείται ο Κ.Γαβρόγλου:cheesy:

Κοινό Δελτίο Τύπου των Επιστημονικών Ενώσεων των φυσικών επιστημών για τις προτεινόμενες αλλαγές στο εκπαιδευτικό σύστημα μετά τη συνάντηση εργασίας με την ηγεσία του ΙΕΠ

ΑΘΗΝΑ 12-10-2017

ΟΙ ΘΕΣΕΙΣ ΤΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΩΝ ΕΝΩΣΕΩΝ

Την Παρασκευή 6 Οκτωβρίου 2017 οι Επιστημονικές Ενώσεις Βιοεπιστημόνων, Φυσικών, Χημικών συνεδρίασαν στα γραφεία της ΕΕΧ, με στόχο την συνεργασία και την οργάνωση κοινής θέσης σχετικά με τις επικείμενες αλλαγές στην Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση.

Οι Επιστημονικές Ενώσεις (ΕΕ) έχουν ως στόχο το ελληνικό σχολείο να εκπαιδεύει τον ενημερωμένο και ολοκληρωμένο πολίτη, ο οποίος θα είναι εγγράμματος σε γλώσσα, μαθηματικά και φυσικές επιστήμες, καθώς και τον μελλοντικό επιστήμονα που θα μπορεί να ανταποκριθεί στις προκλήσεις του 21ου αιώνα.

Δεν μπορεί παρά να αναφερθεί ό,τι τόσο η Ευρωπαϊκή Ένωση, όσο και η UNESCO και ο OECD (OOΣΑ) έχουν επισημάνει από το 2008 με επαναλαμβανόμενες εκκλήσεις, μελέτες και ντιρεκτίβες την ανάγκη να αυξηθεί η διδασκαλία των Φυσικών Επιστημών στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση σε όλη την Ευρώπη.

Η παρότρυνση αυτή για την αναβάθμιση των Φυσικών Επιστημών στα προγράμματα σπουδών στην Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση είναι απόρροια ερευνών, οι οποίες αναδεικνύουν τον ρόλο των Φυσικών Επιστημών στην ανάπτυξη της έρευνας και την ενίσχυση της καινοτομίας, που είναι προϋποθέσεις για την βιώσιμη και αειφόρα ανάπτυξη και την διατήρηση του βιοτικού επίπεδου της Ευρώπης. Επίσης, οι αναβαθμισμένες Φυσικές Επιστήμες συμβάλλουν αποφασιστικά στην καλλιέργεια ορθολογικής/δομικής σκέψης που είναι προϋπόθεση για τη διαμόρφωση ενός ελεύθερου ορθολογικού και υπεύθυνου ανθρώπινου υποκείμενου με ηθική και συνειδησιακή αυτονομία, το οποίο θα εγγυάται και την Δημοκρατία.

Στην Ευρώπη η διδασκαλία των Φυσικών Επιστημών καταλαμβάνει κατά μέσο όρο το 22,00% του ωρολογίου προγράμματος στην υποχρεωτική Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, ενώ στην χώρα μας οι Φυσικές Επιστήμες καταλαμβάνουν 13,53% του προγράμματος και το προτεινόμενο σχέδιο για την Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση τείνει να τις συρρικνώσει ακόμη περισσότερο.

Με δεδομένη τη θέση τους για την αξία και την αναγκαιότητα της διδασκαλίας των Φυσικών Επιστημών στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, οι ΕΕ κατέληξαν στις ακόλουθες θέσεις:

1. Οι αλλαγές θα πρέπει να γίνονται οργανωμένα και συστηματικά από την Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση προς το εξεταστικό σύστημα, ώστε να τις διατρέχει ενιαία φιλοσοφία και να είναι αποτελεσματικές, υπό την έννοια της αλλαγής του παραδείγματος και άρα και της στάσης της εκπαιδευτικής κοινότητας (μαθητών και εκπαιδευτικών).

2. Για την υιοθέτηση οποιασδήποτε αλλαγής είναι απαιτούμενη η αποτίμηση της προηγούμενης, ώστε με οργανωμένο και συστηματικό τρόπο να αξιοποιηθούν τα θετικά της σημεία και να βελτιωθούν τα προβληματικά. Το σημερινό σύστημα έχει λειτουργήσει μόνο δύο χρόνια, και παρότι υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις βελτίωσης του επιπέδου των φοιτητών στις σχολές και τα τμήματα των Θετικών Επιστημών, δεν έχει ακόμη αξιολογηθεί. Οι αλλαγές, ιδίως αν δεν στηρίζονται σε επιστημονικά δεδομένα, δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα βελτιώσουν και δεν θα αποδιοργανώσουν εντελώς το σχολείο.

3. Ο περιορισμός του αριθμού των μαθημάτων δεν αποτελεί ικανή και αναγκαία συνθήκη για τον περιορισμό των φροντιστηρίων, αλλά αντίθετα είναι πιθανόν να δημιουργήσει πολύ πιο εκτεταμένη ανάγκη για τα εξάωρα μαθήματα και πολύ μεγαλύτερο άγχος, διότι μία ενδεχόμενη αποτυχία σε ένα από αυτά τα μαθήματα θα έχει μεγάλο κόστος για τον υποψήφιο.

4. Σε κάθε περίπτωση, οι προτεινόμενες αλλαγές οφείλουν να διασφαλίζουν την βασική αρχή της ισότιμης πρόσβασης των υποψηφίων στα τμήματα και στις σχολές, και να μην προβλέπουν παράλληλες διαδρομές στο ίδιο πεδίο.

5. Σε καμία περίπτωση δεν είναι αποδεκτή η ενοποίηση των ειδικοτήτων ΠΕ04 όπως προβλέπεται από το σχέδιο, διότι αυτό θα σημάνει υποβάθμιση των γνωστικών αντικειμένων και περαιτέρω απαξίωση του Λυκείου.

6. Είναι απαραίτητη η αύξηση των ωρών της διδασκαλίας των Φυσικών Επιστημών τουλάχιστον στον Μ.Ο. των χωρών της Ε.Ε., δίνοντας παράλληλα έμφαση στον πειραματικό τους χαρακτήρα και την εργαστηριακή διδασκαλία.

7. Τέλος, ένα εξαιρετικά σημαντικό θέμα αφορά στην διαδικασία εκπόνησης των σχεδίων για το Εκπαιδευτικό Σύστημα, διότι η διαδικασία διασφαλίζει την Δημοκρατία και άρα δημιουργεί προϋποθέσεις συναίνεσης.

Στα θέματα αυτά που αφορούν στην ουσία της Δημοκρατίας, υπάρχουν σοβαρά

αναπάντητα ερωτήματα:

•Ποιες είναι οι επιτροπές οι οποίες εν κρυπτώ σχεδιάζουν εκπαιδευτικά συστήματα και αναλυτικά προγράμματα, χωρίς καμία κοινωνική λογοδοσία;

•Εκπροσωπούνται όλες οι ειδικότητες σε αυτές τις επιτροπές, ώστε να αποφεύγονται νεποτισμοί, αντιεπιστημονικές προσεγγίσεις και συντεχνιακές εξυπηρετήσεις;

•Γιατί αγνοούνται συστηματικά σε αυτές τις επιτροπές οι επιστημονικές ενώσεις;

Η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΜΕ ΤΟ ΙΕΠ

Την Τετάρτη 11 Οκτωβρίου 2017 εκπρόσωποι όλων των Επιστημονικών Ενώσεων των Φυσικών Επιστημών συναντήθηκαν και συνομίλησαν για περίπου 3 ώρες με τον Πρόεδρο του ΙΕΠ. Κ. Κουζέλη, τον Αντιπρόεδρο του ΙΕΠ κ. Χαραμή και την Σύμβουλο του ΙΕΠ για τις ΦΕ, κ. Φέρμελη σε μία ειλικρινή και επί της ουσίας συζήτηση, δυστυχώς, χωρίς την επιθυμητή σύγκλιση απόψεων.

Οι εκπρόσωποι των ενώσεων Φυσικής, Χημείας και Βιοεπιστημών οι οποίοι ήταν παρόντες στο ΙΕΠ, μοιράζονται την ίδια ανησυχία για τις άσχημες εξελίξεις που έρχονται. Η όποια θετική εντύπωση προκλήθηκε από την πρόσκληση του ΙΕΠ στις ΕΕ επισκιάστηκε, κατά τη διάρκεια της συζήτησης, από τα ακόλουθα αρνητικά στοιχεία:

•Η παραδοχή από πλευράς ΙΕΠ ότι οι ΕΕ καλούνται να τοποθετηθούν σε ένα σχέδιο

– φάντασμα το οποίο επισήμως δεν έχει ανακοινωθεί για την Α και Β Λυκείου.

•Οι ΕΕ δεν θα συμμετάσχουν στην εκπόνηση Αναλυτικών Προγραμμάτων Σπουδών, παρόλη τη δέσμευση του Προέδρου του ΙΕΠ ότι θα ενημερώνονται τακτικά και για κάθε στάδιο της προετοιμασίας τους.

•Παρότι ο Πρόεδρος του ΙΕΠ παραδέχθηκε ότι υπάρχει αίτημα για την αύξηση των ωρών διδασκαλίας των ΦΕ στην Ευρώπη, δεν απάντησε στις έντονες πιέσεις όλων των εκπροσώπων για το Ελληνικό σχολείο το οποίο υπολείπεται έναντι των ευρωπαϊκών αυτή τη στιγμή και με το υπό συζήτηση σχέδιο συρρικνώνεται ακόμη περισσότερο.

•Στις θέσεις 1 και 2 των ΕΕ, η απάντηση που δόθηκε είναι ότι οι σχεδιαζόμενες αλλαγές για την Β ΛΥΚΕΙΟΥ με ορίζοντα εφαρμογής τη σχολική χρονιά 2018-2019, επηρεάζουν και το σχεδιασμό όλου του υπόλοιπου εκπαιδευτικού συστήματος, θέση που βρίσκεται σε πλήρη αντίθεση με την άποψη των ΕΕ που θεωρούν ότι οι αλλαγές στο σχολείο πρέπει να διατρέχονται από ενιαία

φιλοσοφία σε σχέση με τον πολίτη και τον μελλοντικό επιστήμονα τον οποίο

εκπαιδεύει.

•Στη Β Λυκείου οι ώρες των Φυσικών Επιστημών Γενικής Παιδείας από 6 που είναι σήμερα περιορίζονται σε ένα τετράωρο μάθημα (μείωση 33,33%), το περιεχόμενο του οποίου δεν είναι γνωστό και για το οποίο δεν δόθηκε καμία διευκρίνιση.

•Επίσης στη Β Λυκείου προβλέπονται 10 μαθήματα εμβάθυνσης, εκ των οποίων τα τρία είναι ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ- ΦΥΣΙΚΗ- ΧΗΜΕΙΑ/ΒΙΟΛΟΓΙΑ. Από τα μαθήματα αυτά ο μαθητής θα επιλέγει ελεύθερα, χωρίς κανένα περιορισμό, επομένως μπορεί να μην διδαχθεί καθόλου Επιστήμες ή Μαθηματικά στην εμβάθυνση της Β Λυκείου.

•Καμία απάντηση δεν δόθηκε για την ισότιμη μεταχείριση των Επιστημών και το θεωρητικό ή το επιστημολογικό πλαίσιο της ενοποίησης – σαρδελοποίησης Χημείας και Βιολογίας, και στη Β και στη Γ τάξη, γεγονός που καθιστά σαφές ότι πρόκειται για μια προειλημμένη απόφαση. Δεν υπήρξε καμία απάντηση επίσης στην παρατήρηση ότι το αν θα γίνει με το προτεινόμενο σύστημα κάποιος γιατρός ή φαρμακοποιός θα το καθορίζει σε ποσοστό 26,67% η ΓΛΩΣΣΑ και 13,33% η Χημεία και 13,33% η Βιολογία.

Από την πλευρά τους οι Επιστημονικές Ενώσεις, παρά την απογοήτευση που τις κατέλαβε, δήλωσαν:

•ότι το σχέδιο που προτείνεται με βάση αφενός την ανακοίνωση του Υπουργείου για την Γ Λυκείου και τις ανεπίσημες πληροφορίες για την Β τάξη είναι πρακτικά ανεφάρμοστο, ακόμη και λόγω του αριθμού των απαιτούμενων αιθουσών διδασκαλίας,

•ότι ελκυστικό σχολείο δεν είναι ένα σχολείο υποβαθμισμένης γνώσης που την διδάσκουν αδιαφοροποίητα και επομένως μη ικανοποιητικά, καθηγητές εκτός ειδικότητας,

•την πρόθεσή τους να συμβάλουν χωρίς καμία οικονομική απαίτηση με προτάσεις, αναλυτικά προγράμματα, στη συγγραφή των σχολικών βιβλίων, υπό μία και μοναδική προϋπόθεση: Να είναι σαφές το πλαίσιο συζήτησης, δηλαδή να έχουν δοθεί όλα τα δεδομένα, και να είναι αποδεκτό ως προς τη θέση και τον ρόλο των Φυσικών Επιστημών.

http://physicsgg.me/2017/10/14/%ce%bf%ce%b9-%cf%86%cf%85%cf%83%ce%b9%ce%ba%ce%ad%cf%82-%ce%b5%cf%80%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%ae%ce%bc%ce%b5%cf%82-%ce%bc%cf%80%ce%ae%ce%ba%ce%b1%ce%bd%ce%b5-%cf%83%cf%84%ce%bf-%cf%83%cf%84%cf%8c%cf%87/

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Σουμπραμανιάν Τσαντρασεκάρ. :cheesy:

Ο Σουμπραμανιάν Τσαντρασεκάρ (Subrahmanyan Chandrasekhar) γεννήθηκε σαν σήμερα, στις 19 Οκτωβρίου 1910 και πέθανε στις 21 Αυγούστου 1995. Ήταν Ινδός αστροφυσικός, στον οποίο μάλιστα απονεμήθηκε και το βραβείο Νόμπελ Φυσικής το 1983 από κοινού με τον Γουίλιαμ Άλφρεντ Φάουλερ. Το Νόμπελ απονεμήθηκε στον Σουμπραμανιάν Τσαντρασεκάρ (Subrahmanyan Chandrasekhar) για τις «θεωρητικές μελέτες του στις φυσικές διεργασίες που είναι σημαντικές στη δομή και εξέλιξη των αστέρων».

Σε ηλικία 19 ετών και ενώ βρίσκεται στο πλοίο για το ταξίδι προς το Λονδίνο, μία αναλαμπή της στιγμής θα του γεννήσει την ιδέα η οποία έμελλε να τον βασανίσει για την υπόλοιπη ζωή του. Η δομή των άστρων και η κατάληξή τους θα πρέπει να έχει κάποιους περιορισμούς. Ήταν τόσο ενθουσιασμένος με αυτή την σκέψη, χωρίς να αντιλαμβάνεται πως πίσω από την πρωταρχική του ιδέα κρυβόταν το μεγάλο μυστικό για τις Μαύρες Τρύπες.

Τα μαθηματικά μοντέλα του για την αστρική εξέλιξη αποτελούν από τα καλύτερα τρέχοντα μοντέλα για τα ύστερα στάδια εξέλιξης των ογκωδών αστέρων και των μαύρων τρυπών. Το όριο Τσαντρασεκάρ πήρε μάλιστα το όνομά του από τον Τσαντρασεκάρ, ενώ το Αστεροσκοπείο Ακτίνων-Χ Τσάντρα της NASA ονομάστηκε προς τιμή του.

To Όριο Τσαντρασεκάρ είναι το ανώτατο όριο της μάζας των σωμάτων που αποτελούνται από ύλη εκφυλισμένων ηλεκτρονίων, μία πυκνή μορφή ύλης που αποτελείται από πυρήνες εντός ενός νέφους ηλεκτρονίων. Το όριο είναι η ανώτατη μη περιστρεφόμενη μάζα η οποία μπορεί να υποστηριχθεί έναντι της βαρυτικής κατάρρευσης που προκαλείται από την πίεση του εκφυλισμού των ηλεκτρονίων. Ο Σουμπραμανιάν Τσαντρασεκάρ (Subrahmanyan Chandrasekhar) εργάστηκε σε μεγάλο εύρος αστροφυσικών προβλημάτων κατά τη διάρκεια της ζωής του, συνεισφέροντας στη σύγχρονη κατανόηση της αστρικής δομή, των λευκών νάνων, της αστροδυναμικής, της κβαντικής θεωρίας του ανιόντος υδρογόνου, της υδροδυναμικής και υδρομαγνητικής ισορροπίας, την ισορροπία ελλειψοειδών σωμάτων, τη γενική σχετικότητα, τη μαθηματική θεωρία των μαύρων τρυπών και τη θεωρία των συγκρουόμενων βαρυτικών κυμάτων.

Στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ, ανέπτυξε το θεωρητικό μοντέλο το οποίο εξηγεί τη δομή των λευκών νάνων αστέρων το οποίο λαμβάνει υπόψιν τη σχετικιστική μεταβολή της μάζας με τις ταχύτητες των ηλεκτρονίων που αποτελούν τη μάζα. Έδειξε ότι η μάζα του λευκού νάνου δεν μπορεί να υπερβαίνει τις 1,44 ηλιακές μάζες – το όριο Τσαντρασεκάρ.

Ο ίδιος ο Subrahmanyan Chandrasekhar (Σουμπραμανιάν Τσαντρασεκάρ) αναθεώρησε τα μοντέλα αστροδυναμικής που πρότεινε ο Γιαν Όορτ, συνυπολογίζοντας τα μεταβαλλόμενα βαρυτικά πεδία για αστέρες κοντά στο κέντρο του Γαλαξία. Επεξέτεινε αυτά τα μοντέλα και στα διαστρικά αέρια, δείχνοντας ότι κατανέμονται πολύ ανομοιόμορφα.

Οι σπουδές του Subrahmanyan Chandrasekhar (Σουμπραμανιάν Τσαντρασεκάρ)

Ο Τσαντρασεκάρ φοίτησε στο Προεδρικό Κολέγιο, στο Μαντράς (πλέον Τσεννάι) και στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ. Στο μεγαλύτερο τμήμα της ακαδημαϊκής του σταδιοδρομίας εργαζόταν στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο, όπου εργαζόταν στο Αστεροσκοπείο Γιέρκς και ήταν συντάκτης του Astrophysical Journal από το 1952 μέχρι το 1971. Ανήκε στο διδακτικό προσωπικό του πανεπιστημίου από το 1937 μέχρι τον θάνατό του το 1995, σε ηλικία 84 ετών.

Αξίζει να σημειωθεί ότι ήταν ο μόνος «διάσημος» φυσικός που δεν κατέλαβε την Λουκασιανή Έδρα των Μαθηματικών στο πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ, που πρώτος κατέλαβε το 1663 ο Mαθηματικός και Θεολόγος Ισαάκ Μπάροου, αν και την επιθυμούσε διακαώς.

http://www.newsit.gr/texnologia/o-soumpramanian-tsantrasekar-subrahmanyan-chandrasekhar-simera-google-doodle/2260025/

chandrasekhar_2.jpg.b061205d0b9947deaf00571d3643ca67.jpg

google-doodle-soumpramanian-tsantrasekar.jpg.161477d955cc26f75246c41773189bba.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 1 μήνα αργότερα...

Δημιουργώντας μοριακές μηχανές. :cheesy:

Ο Ζαν-Πιερ Σοβάζ (Jean-Pierre Sauvage) είναι ένας κορυφαίος Γάλλος χημικός που η αποφασιστική συμβολή του στη δημιουργία στο εργαστήριο μοριακών μηχανών επιβραβεύτηκε το 2016 με το Βραβείο Νόμπελ Χημείας.

https://physicsgg.me/2016/10/05/%CE%B2%CF%81%CE%B1%CE%B2%CE%B5%CE%AF%CE%BF-%CE%BD%CF%8C%CE%BC%CF%80%CE%B5%CE%BB-%CF%87%CE%B7%CE%BC%CE%B5%CE%AF%CE%B1%CF%82-2016/

Οι πρωτοποριακές έρευνές του άνοιξαν νέους δρόμους στον τομέα της μοριακής νανοτεχνολογίας, δημιουργώντας νανομηχανές ικανές να αναπαράγουν τις κινήσεις των έμβιων όντων.

Αυτόν τον διεθνούς φήμης επιστήμονα, που είναι ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου του Στρασβούργου, ομότιμος διευθυντής Ερευνας στο Ινστιτούτο Επιστημών και Υπερ-μοριακής Επιστήμης και Μηχανικής και έχει τιμηθεί επίσης με το αργυρό μετάλλιο CNRS (1988), υποδέχεται το Megaron Plus την Τρίτη 28 Νοεμβρίου στις 7 το βράδυ.

Ο Ζαν-Πιερ Σοβάζ θα παρουσιάσει στην Αθήνα την πολύ ενδιαφέρουσα διάλεξη «Από τη χημική τοπολογία στις μοριακές μηχανές», με την οποία εγκαινιάζεται ο φετινός κύκλος ομιλιών της επιτυχημένης σειράς «CNRS – Ξεπερνώντας τα όρια της γνώσης».

Ο κύκλος διοργανώνεται από το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και το Megaron Plus σε συνεργασία με το CNRS (Εθνικό Κέντρο Επιστημονικής Ερευνας της Γαλλίας), τη Γαλλική Πρεσβεία και το Γαλλικό Ινστιτούτο Ελλάδος και αυτή την πρώτη φετινή διάλεξη-συζήτηση θα συντονίσει ο Γεώργιος Κόκοτος, πρόεδρος του Τμήματος Χημείας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.

Η διάλεξη θα πραγματοποιηθεί στα γαλλικά με ταυτόχρονη μετάφραση. Η είσοδος για το κοινό είναι ελεύθερη με δελτία προτεραιότητας, τα οποία θα διανέμονται από τις 17.30 (για περισσότερες πληροφορίες 210-7282333).

Πρώτες μοριακές μηχανές

H πρώτη μοριακή μηχανή, η οποία περιστρεφόταν μηχανικά προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση. Η ερευνητική ομάδα του Sauvage βελτιστοποίησε τον κινητήρα, έτσι ώστε να περιστρέφεται με 12 εκατομμύρια στροφές ανά δευτερόλεπτο.

Για να κατανοήσουμε τη βαρύνουσα επιστημονική σημασία και τη μεγάλη τεχνολογική επικαιρότητα του θέματος της διάλεξης θα παρουσιάσουμε, σε πολύ αδρές γραμμές, τις εξελίξεις σ’ αυτόν τον εκρηκτικό τομέα έρευνας.

Την τελευταία εικοσαετία ο ερευνητικός τομέας των μοριακών μηχανών γνώρισε θεαματική ανάπτυξη. To ενδιαφέρον των χημικών για τη δομή και τη λειτουργία τέτοιου είδους βιοχημικών συστημάτων οφείλεται σε πολλούς παράγοντες: η απανταχού παρουσία αυτών των περίπλοκων μοριακών συστημάτων στη Βιολογία και ο θεμελιώδης ρόλος των φυσικών μοριακών μηχανών στις περισσότερες διεργασίες των έμβιων όντων παρότρυναν τους χημικούς να δημιουργήσουν στο εργαστήριο σύνθετα μοριακά συστήματα, οι κινήσεις των οποίων αναπαράγουν αυτές των αντίστοιχων βιολογικών.

Με αυτόν τον τρόπο κάποιοι πρωτοπόροι χημικοί κατάφεραν να δείξουν πως είναι ικανοί να δημιουργούν συστήματα μορίων που εκδηλώνουν σύνθετες κινητικές ικανότητες, μολονότι αυτά τα συνθετικά μόρια είναι πολύ πιο απλά σε σύγκριση με αυτά των πρωτεϊνών του έμβιου κόσμου.

Αυτές οι πρωτοποριακές έρευνες άνοιξαν νέους δρόμους στον τομέα της μοριακής νανοτεχνολογίας, δημιουργώντας νανομηχανές που είναι ικανές να αναπαράγουν κάποιες απλές κινήσεις των έμβιων οργανισμών.

Η επιτροπή για το Νόμπελ Χημείας του 2016, δικαιολογώντας την απόφασή της να το απονείμει στους Ζαν-Πιερ Σοβάζ, Fraser Stoddart και ο Bernard Feringa, τόνισε: «Ο μοριακός κινητήρας βρίσκεται σήμερα στο ίδιο στάδιο με τον ηλεκτρικό κινητήρα του 1830, όταν οι επιστήμονες παρουσίαζαν μανιβέλες και ρόδες, χωρίς να γνωρίζουν ότι αυτό θα οδηγούσε στα ηλεκτρικά τρένα, στο πλυντήριο ρούχων, στους ανεμιστήρες και στα μίξερ».

Η πρώτη μοριακή νανομηχανή δημιουργήθηκε όταν ο Ζαν-Πιερ Σοβάζ και η ομάδα του κατόρθωσαν να συνδέσουν δύο μόρια σε σχήμα δακτυλίου έτσι ώστε να σχηματίσουν τους κρίκους μιας μοριακής αλυσίδας.

Κάθε κρίκος όταν τροφοδοτούνταν από επιπλέον ενέργεια μπορούσε να περιστρέφεται με τρόπο προκαθορισμένο και ελεγχόμενο από τους ερευνητές. Ηταν το πρότυπο των μοριακών μηχανών μη βιολογικής προέλευσης.

Κάτι ανάλογο κατάφερε στις ΗΠΑ και ο Fraser Stoddart το 1991: τοποθετώντας έναν λεπτό μοριακό άξονα μέσα σε ένα ανοιχτό κυκλικό μόριο έδειξε ότι το δαχτυλίδι μπορούσε να κινείται κατά μήκος του άξονα.

Μια ανακάλυψη που, μεταξύ άλλων νανομηχανών, οδήγησε στην κατασκευή ενός μικροσκοπικού μοριακού ανελκυστήρα.

Ο τρίτος ερευνητής που μοιράστηκε το Νόμπελ Χημείας 2016 ήταν ο Bernard Feringa, ο οποίος με την ομάδα του στην Ολλανδία δημιούργησαν τον πρώτο μοριακό κινητήρα, ένα νανο-αυτοκίνητο.

Μετά την επιτυχία του πρώτου κύκλου διαλέξεων με θέμα την υπέρβαση των ορίων της γνώσης, που άρχισε το 2016, το Μegaron Plus συνεχίζει φέτος την παρουσίαση των «εξερευνητών» του αιώνα μας, πρωτοπόρων ερευνητών, όπως ο Ζαν-Πιερ Σοβάζ, που με το έργο τους εξερευνούν τις δυνατότητες της ανθρώπινης γνώσης και τεχνολογίας να υπερβαίνει τα προηγούμενα όριά της.

http://physicsgg.me/2017/11/26/%ce%b4%ce%b7%ce%bc%ce%b9%ce%bf%cf%85%cf%81%ce%b3%cf%8e%ce%bd%cf%84%ce%b1%cf%82-%ce%bc%ce%bf%cf%81%ce%b9%ce%b1%ce%ba%ce%ad%cf%82-%ce%bc%ce%b7%cf%87%ce%b1%ce%bd%ce%ad%cf%82/

jean-pierre-sauvage.jpg.09c466be979e40e86ff14a707f2c526f.jpg

molecules3.png.672906b2e33ba1f03f8906ce1f7d1c9a.png

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 2 εβδομάδες αργότερα...

Η θεωρία των χορδών αποτυγχάνει σε πειραματικό έλεγχο. :cheesy:

Ένας τρόπος ελέγχου της θεωρίας των χορδών προτάθηκε πριν από αρκετά χρόνια (2004) από τον Polchinski και τους συνεργάτες του. Σύμφωνα με την τότε ανακοίνωσή τους μια εφικτή δοκιμασία της θεωρίας των χορδών θα μπορούσε να γίνει διαμέσου των ανιχνευτών βαρυτικών κυμάτων LIGO, όταν θα ολοκληρωνόταν η κατασκευή του και θα έμπαινε σε λειτουργία. Οι Polchinski et al πρότειναν την αναζήτηση την «βαρυτικής υπογραφής» των κοσμικών χορδών που απέμειναν από την δημιουργία του σύμπαντος.

https://en.wikipedia.org/wiki/Cosmic_string

Η έννοια των κοσμικών χορδών εισήχθη για πρώτη φορά από τον Tom Kibble την δεκαετία του 1970. Μπορούν να παραχθούν στα πλαίσια των μετατροπών φάσης στο πρώιμο σύμπαν που προβλέπουν οι Μεγάλες Θεωρίες Ενοποίησης (GUTs) και η θεωρία των χορδών. Ο κύριος μηχανισμός βάσει του οποίου οι κοσμικές χορδές χάνουν ενέργεια είναι διαμέσου της παραγωγής βρόχων και της επακόλουθης εκπομπής βαρυτικών κυμάτων.

Υπολογίζοντας τον ρυθμό διάσπασης των κοσμικών χορδών οι Polchinski et al βρήκαν ότι είναι τόσο αργός, ώστε οι κοσμικές χορδές θα μπορούσαν να επιβιώσουν μέχρι σήμερα. Με τον όρο «επιβιώνουν» δεν εννοούν μόνο την ανίχνευση του βαρυτικού αποτυπώματος που αναδεικνύεται στην κοσμική ακτινοβολία υποβάθρου που μας αποκαλύπτει το παρελθόν του σύμπαντος, αλλά και την ανίχνευση των βαρυτικών κυμάτων που οφείλονται στις κοσμικές χορδές, αν όχι τώρα, τότε δισεκατομμύρια χρόνια μετά τη δημιουργία του σύμπαντος. Στο άρθρο τους εξηγούσαν πως θα μπορούσαμε να διακρίνουμε τα είδη των πιθανών κοσμικών χορδών και θα μπορούσαν να ανιχνευθούν στα πρώτα δυο χρόνια λειτουργίας του αναβαθμισμένου ανιχνευτή LIGO.

Όμως, έχουν περάσει δυο χρόνια λειτουργίας των βαρυτικών ανιχνευτών και τα αποτελέσματα είναι αρνητικά, σύμφωνα με την χθεσινή δημοσίευση των ερευνητικών ομάδων LIGO και Virgo με τίτλο «Constraints on cosmic strings using data from the first Advanced LIGO observing run».

https://arxiv.org/pdf/1712.01168.pdf

Στην ανακοίνωση αναφέρεται ότι «κατά την ανάλυση των δεδομένων (της διετίας 2015-2016) του προηγμένου ανιχνευτή LIGO αναζητήθηκαν τα χαρακτηριστικά των εκρηκτικών βαρυτικών κυμάτων που οφείλονται στους βρόχους των κοσμικών χορδών, χωρίς να βρεθούν τέτοιου είδους σήματα στα δεδομένα …».

Άλλη μια απογοήτευση για τους θιασώτες της θεωρίας των χορδών.

http://physicsgg.me/2017/12/06/%ce%b7-%ce%b8%ce%b5%cf%89%cf%81%ce%af%ce%b1-%cf%84%cf%89%ce%bd-%cf%87%ce%bf%cf%81%ce%b4%cf%8e%ce%bd-%ce%b1%cf%80%ce%bf%cf%84%cf%85%ce%b3%cf%87%ce%ac%ce%bd%ce%b5%ce%b9-%cf%83%ce%b5-%cf%80%ce%b5%ce%b9/

loops-cosmic-strings.gif.00deb502ec3091526857cdd00a5a6553.gif

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Ημερίδα προς τιμήν του Φωκίωνα Χατζηιωάννου. :cheesy:

Το Τμήμα Φυσικής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών έχει μακρά παράδοση να δημιουργεί φυσικούς εξαιρετικής ποιότητας και διεθνούς εμβέλειας. Ο Ομότιμος καθηγητής Φωκίων Χατζηιωάννου είναι ίσως η προσωπικότητα που είχε τη μεγαλύτερη συμβολή σε αυτό το επίτευγμα.

Ο Φωκίων Χατζηιωάννου (Ph.D. Stanford, 1962) ήρθε στην Ελλάδα το 1965 με όνειρο να μετατρέψει το φυσικό τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών σε ένα τμήμα εφάμιλλο των καλύτερων πανεπιστημίων του εξωτερικού. Οι διαλέξεις του ενέπνευσαν πολλές γενιές φοιτητών να ασχοληθούν με τη φυσική και να εργαστούν ερευνητικά σε διάφορα επιστημονικά πεδία. Το Σπουδαστήριο Φυσικής, που ίδρυσε o ίδιος εντός του Τμήματος Φυσικής, υπήρξε εφαλτήριο νέων φυσικών, εκπαιδεύοντας τους να σκέφτονται θεμελιακά, χτίζοντας έτσι τη διαίσθησή τους και ωθώντας τους στα πρώτα ερευνητικά βήματα. Δεν θα ήταν υπερβολή να πει κανείς ότι ο ρόλος του Φωκίωνα Χατζηιωάννου στη διαμόρφωση της επιστημονικής προσωπικότητας των ελλήνων φυσικών είναι αντίστοιχος του ρόλου του A. Sommerfeld στη Γερμανία ή του L.D. Landau στη Ρωσία.

ΗΜΕΡΙΔΑ

Στόχος της ημερίδας αυτής είναι να τιμήσουμε τον δάσκαλό μας Φωκίωνα Χατζηιωάννου και με την ευκαιρία αυτή να συνευρεθούν πολλές διαδοχικές γενιές φυσικών που γαλουχήθηκαν, στα πρώτα τουλάχιστον βήματά τους, από τον Φωκίωνα Χατζηιωάννου και να μοιραστούμε μνήμες και εμπειρίες.

ΟΜΙΛΗΤΕΣ

ΓΙΑΝΝΗΣ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ, ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΦΛΩΡΑΤΟΣ, ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΝΑΝΟΠΟΥΛΟΣ, ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΤΑΜΒΑΚΗΣ, ΣΤΑΥΡΟΣ ΚΑΤΣΑΝΕΒΑΣ, ΣΩΤΗΡΗΣ ΛΟΥΚΑΤΟΣ, ΝΙΚΟΣ ΜΑΥΡΟΜΑΤΟΣ, ΗΛΙΑΣ ΚΥΡΙΤΣΗΣ, ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΠΑΠΑΔΟΔΗΜΑΣ, ΑΣΗΜΙΝΑ ΑΡΒΑΝΙΤΑΚΗ, ΕΛΕΝΗ ΚΑΤΗΦΟΡΗ, ΓΙΑΝΝΗΣ ΦΛΩΡΑΚΗΣ, ΕΛΛΗ ΠΟΜΟΝΗ

ΤΟΠΟΣ ΔΙΕΞΑΓΩΓΗΣ ΗΜΕΡΙΔΑΣ

Αμφιθέατρο Ιωάννης Δρακόπουλος

Κεντρικό Κτήριο Πανεπιστημίου – Προπύλαια

Πανεπιστημίου 30, Αθήνα, 106 79

22 Δεκεμβρίου 2017

9:00-18:30

περισσότερες λεπτομέρειες ΕΔΩ:

http://users.uoa.gr/~pjioannou/fh/

http://physicsgg.me/2017/12/07/%ce%b7%ce%bc%ce%b5%cf%81%ce%af%ce%b4%ce%b1-%cf%80%cf%81%ce%bf%cf%82-%cf%84%ce%b9%ce%bc%ce%ae%ce%bd-%cf%84%ce%bf%cf%85-%cf%86%cf%89%ce%ba%ce%af%cf%89%ce%bd%ce%b1-%cf%87%ce%b1%cf%84%ce%b6%ce%b7%ce%b9/

cf86cf89cebaceafcf89cebd-cf87ceb1cf84ceb6ceb7ceb9cf89ceaccebdcebdcebfcf85.thumb.jpg.4eb71fccb737e74ba543b86a55842baa.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

O Max Born και η στατιστική ερμηνεία της κυματοσυνάρτησης. :cheesy:

Ο Max Born (1882 – 1950) ήταν Γερμανός φυσικός, ένας από τους θεμελιωτές της Κβαντομηχανικής – πρότεινε την στατιστική ερμηνεία της κυματοσυνάρτησης.

https://en.wikipedia.org/wiki/Max_Born

Μαζί με τον Heisenberg διατύπωσαν την μητρομηχανική την πρώτη μαθηματική περιγραφή της κβαντικής θεωρίας. Είχε επίσης σημαντική συνεισφορά στην φυσική στερεάς κατάστασης και την οπτική. Με την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία εγκατέλειψε την Γερμανία. Το 1954 βραβεύθηκε με το Νόμπελ φυσικής «για την θεμελιώδη έρευνά του στην Κβαντική Μηχανική, και ειδικότερα για την στατιστική ερμηνεία της κυματοσυνάρτησης».

Μπροστά στο αδιέξοδο της κλασικής φυσικής να δώσει μια ικανοποιητική φυσική ερμηνεία στα υλικά κύματα ο Μax Born προχώρησε το 1926 στην στατιστική τους ερμηνεία, που διατυπώνεται σε «πυκνή» μορφή ως εξής: Η κυματοσυνάρτηση δεν αντιπροσωπεύει ένα φυσικά παρατηρήσιμο κλασικό κύμα αλλά ένα «κύμα πιθανότητας». Το τετράγωνο της απόλυτης τιμής της κυματοσυνάρτησης μας δίνει την πυκνότητα πιθανότητας – δηλαδή την πιθανότητα ανά μονάδα μήκους (ή όγκου) – να βρούμε το σωματίδιο σε μια περιοχή του χώρου.

Ο ίδιος ο Max Born ανέφερε τα εξής σε μια διάλεξη που έδωσε το 1943 :

Όμως η νέα θεωρία (η κβαντική θεωρία) ήταν άκρως τυποκρατική. Ουδείς εγνώριζε το νόημα της κυματοσυνάρτησης του Schrödinger. Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα και πάλι ήταν αυθαίρετη επινόηση αλλά λύση υπό την καθοδήγηση των πειραματικών στοιχείων. Η στατιστική ερμηνεία των κυμάτων de Broglie ανέκυψε από τη γνώση μου για τα πειράματα ατομικών κρούσεων του συναδέλφου μου James Frank.

H όλη ανάπτυξη της κβαντικής μηχανικής δείχνει πως η συσσώρευση παρατηρήσεων και μετρήσεων παρήγαγε σταδιακά αφηρημένους τύπους, χάριν της εκφραστικής τους πυκνότητας, το ακριβές νόημα των οποίων αναδυόταν αργότερα. Το ίδιο συνέβη και με τις αναζητήσεις του Heisenberg για το ότι είναι αδύνατον να μετρηθούν ακριβώς ταυτόχρονα η θέση και η ταχύτητα ενός σωματιδίου και άλλα παρόμοια ζεύγη «συζυγών» μεγεθών (σχέσεις αβεβαιότητας), που ακολουθήθηκαν από πλήθος αφηρημένων μαθηματικών αναζητήσεων στα όρια της φιλοσοφίας και της επιστημολογίας (Jordan, Dirac, Neumann και άλλοι).

Η ουσία της στατιστικής ερμηνείας έχει ως εξής: το τετράγωνο της κυματοσυνάρτησης ψ του Schrödinger για ένα σύνολο σωματιδίων παριστάνει την πιθανότητα να βρεθούν τα σωματίδια στις θέσεις (ή με τις ταχύτητες ή με τις ενέργειες) που υποδηλώνουν τα ορίσματα της συνάρτησης. Είναι προκλητικό να μακρηγορήσει κάποιος σε αυτό το συναρπαστικό θέμα, ιδίως στις σχέσεις αβεβαιότητας και τα ερωτήματα της αιτιότητας (οι ίδιες αιτίες οδηγούν στα ίδια αποτελέσματα) και της αιτιοκρατίας (τα αίτια προηγούνται των αποτελεσμάτων) στη φυσική. Κάτι τέτοιο θα οδηγούσε έξω από το θέμα της διάλεξης αυτής. Πρέπει, λοιπόν, να περιοριστώ σε μερικές παρατηρήσεις: Σύμφωνα με την κλασική μηχανική, οι θέσεις και οι ταχύτητες όλων των μερών ενός κλειστού συστήματος σε κάποια αρχική χρονική στιγμή προσδιορίζουν πλήρως τη μελλοντική κίνηση του συστήματος. Το ίδιο συμβαίνει και στην κβαντική μηχανική: το μέγεθος ψ προσδιορίζεται από την αρχική του τιμή. Από αυτό το μέγεθος όμως δεν μπορούμε να προσδιορίσουμε τις θέσεις και τις ταχύτητες των σωματιδίων, αλλά μόνο την πιθανότητα κάποιας συγκεκριμένης κατάστασης και ενός συνόλου ταχυτήτων. Όσον αφορά, λοιπόν, το ζήτημα της αιτιοκρατίας η κατάσταση είναι εντελώς διαφορετική.

Οι στατιστικές μέθοδοι χρησιμοποιούνταν στη θερμοδυναμική πολύ πριν από την ανάπτυξη της κβαντομηχανικής. Εξέφραζαν την έλλειψη επαρκών γνώσεων και περιείχαν κατά βάθος την ελπίδα πως αυτό το μειονέκτημα της στατιστικής θα μπορούσε κάποτε να αποφευχθεί. Στη νέα φυσική θεωρία υπάρχει ένα φυσικό όριο στην επαύξηση της πληροφόρησής μας, και η στατιστική αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα της ίδιας της μηχανικής.(…)

(απόσπασμα από το βιβλίο: «Το πείραμα και η θεωρία στη Φυσική» – εκδόσεις τροχαλία)

Τον Max Born μας θύμισε σήμερα το λογότυπο της Goggle, 135 χρόνια ακριβώς από τη γέννησή του (11 Δεκεμβρίου 1882).

http://physicsgg.me/2017/12/11/o-max-born-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%b7-%cf%83%cf%84%ce%b1%cf%84%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%ce%b5%cf%81%ce%bc%ce%b7%ce%bd%ce%b5%ce%af%ce%b1-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%ba%cf%85%ce%bc%ce%b1%cf%84/

max-born.png.52a783c4cf031dbda328c91a58db2d04.png

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 3 εβδομάδες αργότερα...

Οι σημαντικότερες επιστημονικές ανακαλύψεις του 2017 :cheesy:

Κάθε χρόνο οι συντάκτες του Science καταρτίζουν τη λίστα με τα σημαντικότερα επιστημονικά επιτεύγματα της χρονιάς που κλείνει. Για το 2017, την πρώτη θέση καταλαμβάνει η πρώτη πλήρης παρατήρηση της συγχώνευσης νετρονίου με αστέρα χάρη στην ανίχνευση των βαρυτικών κυμάτων.

Ωστόσο, η λίστα περιλαμβάνει και πολλά άλλα επιτεύγματα, από την ανακάλυψη του αρχαιότερου πάγου έως την πρώτη θεραπεία για τη νωτιαία μυική ατροφία.

Δείτε στο βίντεο που ακολουθεί τα σημαντικότερα επιστημονικά επιτεύγματα του 2017.

http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500185796

BA113E5BC99953EA3522AB8FF3662956.jpg.c110b492e97d2a1f8dcbd2af96455bc4.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 3 εβδομάδες αργότερα...

Προχωρημένα μαθήματα Φυσικής Σωματιδίων (για μαθητές Λυκείου) :cheesy:

Ανακαλύψτε τον κόσμο των Κουάρκ και των Λεπτονίων με πραγματικά πειραματικά δεδομένα.

15 Φεβρουαρίου – 28 Μαρτίου 2018

άφησε το σχολείο για μια μέρα και έλα στο πλησιέστερο Πανεπιστήμιο ή Ερευνητικό Κέντρο

ανακάλυψε θέματα και μεθόδους στη βασική έρευνα για την ύλη και τις δυνάμεις της

πραγματοποίησε μετρήσεις σε πραγματικά γεγονότα από τα πειράματα του CERN

πάρε μέρος σε μια διεθνή συζήτηση (μέσω internet) για τα αποτελέσματα των μετρήσεών σου

 

Τα Προχωρημένα Μαθήματα Φυσικής Σωματιδίων

προσφέρουν την ευκαιρία σε μαθητές Λυκείου να γνωρίσουν τη Φυσική των Σωματιδίων

γίνονται σε πάνω από 200 σημεία σε 42 χώρες και με συμμετοχή που ξεπερνά τους 10 000 μαθητές

διοργανώνονται κάθε χρόνο, για τρεις εβδομάδες, γύρω στον Μάρτιο

οργανώνονται από το Τεχνικό Πανεπιστήμιο της Δρέσδης (TU Dresden) σε συνεργασία με την Διεθνή Ομάδα Εκλαΐκευσης Φυσικής Σωματιδίων International Particle Physics Outreach Group, IPPOG). Στην Ελλάδα, συμμετέχουν τα Πανεπιστήμια Αθήνας, Θεσσαλονίκης και Κρήτης, το ΕΚΕΦΕ «Δημόκριτος» και το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείo

 

Κάθε χρόνο, περίπου 13 000 μαθητές Λυκείου από 52 χώρες επισκέπτονται για μία ημέρα ένα από τα 215 Πανεπιστήμια ή Ερευνητικά Κέντρα της περιοχής τους με σκοπό να λύσουν τα αινίγματα της φυσικής των σωματιδίων. Ομιλίες από ενεργούς ερευνητές-επιστήμονες επεξηγούν και αναλύουν τομείς και μεθόδους της βασικής έρευνας που αφορούν τα στοιχειώδη σωματίδια και τις μεταξύ τους δυνάμεις, δίνοντας την δυνατότητα στους ίδιους τους μαθητές να επεξεργαστούν πραγματικά πειραματικά δεδομένα από πειράματα φυσικής σωματιδίων. Στο τέλος της ημέρας, όπως γίνεται σε κάθε διεθνή συνεργασία, οι συμμετέχοντες μαθητές συνδέονται, μέσω διαδικτύου, και συζητούν τα αποτελέσματά τους και την εμπειρία τους.

Και το 2018, η Διεθνής Ομάδα Εκλαΐκευσης Φυσικής Σωματιδίων (Internatioanal Particle Physics Outreach Group, IPPOG) διοργανώνει τα MASTERCLASSES 2017 από 15.2 έως 28.3, όπου κάθε ημέρα θα συμμετέχουν έως και πέντε Πανεπιστήμια/Ερευνητικά Ιδρύματα.

 

H Ελληνική Ομάδα Εκλαΐκευσης, σε συνεργασία με την Πανελλήνια Ένωση Υπευθύνων Εργαστηριακών Κέντρων Φυσικών Επιστημών (ΠΑΝΕΚΦΕ) και τα κατά τόπους Εργαστηριακά Κέντρα Φυσικών Επιστημών (ΕΚΦΕ), συντονίζει και το 2018 το Ελληνικό τμήμα αυτής της διοργάνωσης. Αυτή τη χρονιά εκδήλωση διοργανώνουν τα Πανεπιστήμια Αθηνών, Θεσσαλονίκης και Κρήτης, το ΕΜΠ, το Ερευνητικό Κέντρο Φυσικών Επιστημών «Δημόκριτος» καθώς και το ΕΚΦΕ Κέντρου Θεσσαλονίκης.

Όπως κάθε χρόνο, μια ημέρα είναι αφιερωμένη σε Καθηγητές Μέσης Εκπαίδευσης. Για την Ελλάδα, τμήμα Καθηγητών διοργανώνει το ΕΜΠ.

Δείτε εδώ το έγγραφο που στάλθηκε στο Υπουργείο Παιδείας Έρευνας και Θρησκευμάτων και μέσω αυτού σε όλα τα Γενικά και Επαγγελματικά Λύκεια καθώς και στα ΕΚΦΕ όλης χώρας.

http://physics.ntua.gr/MC_2018/MC_2018_PANEKFE.pdf

Το Ελληνικό πρόγραμμα για το 2018:

Τετάρτη 21 Φεβρουαρίου, ΕΜΠ (120 μαθητές),

Δευτέρα 5 Μαρτίου, ΕΚΦΕ Κέντρου, Δ.Δ.Ε. Ανατολικής Θεσ/κης (60 μαθητές),

Τετάρτη 7 Μαρτίου, ΕΚΕΦΕ Δημόκριτος (40 μαθητές),

Σάββατο 10 Μαρτίου, Παν. Κρήτης (70 μαθητές)

Σάββατο 10 Μαρτίου, ΕΜΠ (50 καθηγητές),

Τρίτη 20 Μαρτίου, Παν. Αθηνών (60 μαθητές)

Τετάρτη 21 Μαρτίου, Παν. Θεσσαλονίκης (100 μαθητές),

ΠΟΙΟΙ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΣΥΜΜΕΤΑΣΧΟΥΝ

Οι μαθητές πρέπει να φοιτούν στην Γ΄ή Β’ Λυκείου, Θετικής ή Τεχνολογικής Κατεύθυνσης, να έχουν απλές βασικές γνώσεις χειρισμού ηλεκτρονικού υπολογιστή και Αγγλικών (επιπέδου Lower). Οι καθηγητές θα πρέπει να είναι κλάδου ΠΕ4.

ΠΩΣ ΘΑ ΔΗΛΩΣΩ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ

Δηλώσεις συμμετοχής.

Για την περιοχή της Αθήνας (Παν. Αθηνών, Δημόκριτος και ΕΜΠ).

http://physics.ntua.gr/MC_2018/MC_2018_ATHENS.html

Σύντομα θα «ανοίξουν» και οι σελίδες για την εγγραφή στις εκδηλώσεις Θεσσαλονίκης και Κρήτης.

https://physicsgg.me/2018/01/17/%cf%80%cf%81%ce%bf%cf%87%cf%89%cf%81%ce%b7%ce%bc%ce%ad%ce%bd%ce%b1-%ce%bc%ce%b1%ce%b8%ce%ae%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%b1-%cf%86%cf%85%cf%83%ce%b9%ce%ba%ce%ae%cf%82-%cf%83%cf%89%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%b9-2/

ippog.thumb.png.d8ea9da174eeac615753df3ce1d7672f.png

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 4 εβδομάδες αργότερα...

Διάλεξη του νομπελίστα βιοχημικού Ααρών Τσιχανόβερ στην Αθήνα. :cheesy:

Στην Αθήνα θα βρεθεί ο βραβευμένος με Νόμπελ Χημείας (2004) καθηγητής Βιοχημείας Ααρών Τσιχανόβερ, την Παρασκευυή 23 Φεβρουαρίου στο Ίδρυμα Ευγενίδου, κατόπιν προσκλήσεως του διευθυντή του του Εργαστηρίου Βιοπληροφορικής και Ανθρώπινης Ηλεκτροφυσιολογίας, BiHELab, του Τμήματος Πληροφορικής του Ιονίου Πανεπιστημίου, Παναγιώτη Βλάμου.

Ο ισραηλινός ερευνητής Ααρών Τσιχανόβερ μαζί με τους Ίρβιν Ρόουζ και Αβραάμ Χερσκο ανίχνευσαν στις αρχές της δεκαετίας του 1980, το μηχανισμό μίας από τις πλέον σημαντικές κυκλικές διαδικασίες του κυττάρου, της αποδόμησης των πρωτεϊνών, λύνοντας έτσι το γρίφο της πρωτεϊνικής υποβάθμισης και κερδίζοντας το Νομπέλ Χημείας.

Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι τα κύτταρα καταστρέφουν τις περιττές πρωτεΐνες τους μέσω μιας σειράς σταδιακών αντιδράσεων που διευκολύνονται από τη δράση ενός πολυπεπτιδίου που ονομάζεται ubiquitin (ουβικιτίνη). Η πλήρης κατανόηση της δράσης της μεσολαβούσης ουσίας ουβικιτίνης στη διαδικασία της πρωτεϊνικής διάσπασης άνοιξε ένα δρόμο προς την ανάπτυξη φαρμάκων εναντίον αρκετών ασθενειών (όπως ο αυχενικός καρκίνος, η λευχαιμία και η κυστική ίνωση) στο πλαίσιο της εξατομικευμένης ιατρικής.

Το BiHELab με αφορμή την «επανάσταση» που συντελείται στο πεδίο της Εξατομικευμένης Ιατρικής, αλλά και την έρευνά του πάνω στην αποσαφήνιση παθογενετικών παραγόντων νευροεκφυλιστικών νόσων, φιλοξενεί τον Δρ Τσιχανόβερ στην Αθήνα, στο πλαίσιο των εκδηλώσεων «δορυφόρων» του διεθνούς συνεδρίου Genetics, Geriatrics and Neurodegenerative disease research (Genedis 2018) που διοργανώνεται για τρίτη φορά από το BiHELab στο Τορόντο του Καναδά (25-28 Οκτωβρίου 2018).

Την Παρασκευή, λοιπόν, 23 Φεβρουαρίου, στο Ίδρυμα Ευγενίδου στις 19:00 μ.μ. (είσοδος Πλανηταρίου από Πεντέλης 11), ο νομπελίστας καθηγητής Βιοχημείας θα δώσει για πρώτη φορά ανοικτή διάλεξη για το ελληνικό κοινό με τίτλο "The Personalized Medicine Revolution: Are We Going to Cure all Diseases and at What Price?".

Ο Δρ Τσιχανόβερ εξηγεί πως βγαίνουμε από την εποχή της “one size” θεραπείας και εισερχόμαστε σε μια νέα εποχή εξατομικευμένης ιατρικής που είναι προσαρμοσμένη στο γονιδιακό και μοριακό προφίλ του ασθενούς. Η «επανάσταση» στην εξατομικευμένη ιατρική χαρακτηρίζεται από την ανάπτυξη τεχνολογιών αιχμής και νέων προσεγγίσεων για την προσπέλαση της βιολογίας συστημάτων, όπως είναι η γονιδιωματική, η πρωτεομική και η μεταβολομική, ακολουθούμενες από την ταυτοποίηση και το χαρακτηρισμό νέων, ειδικών για την εκάστοτε νόσο, μοριακών δεικτών και υπολογιστικών βιοδεικτών, καθώς και από το σχεδιασμό νέων φαρμάκων, κυρίως νανοτεχνολογικών, που δρουν στοχευμένα.

http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500198119

30410810_Aaron_Ciechanover_01_1518445400951_limghandler.jpg.7a286e1e607eef478ddeb560c321cf6d.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 4 εβδομάδες αργότερα...

Michel Morange: Η ιστορία της Βιολογίας. :cheesy:

Ο Μισέλ Μοράνζ, εκτός από διαπρεπής μοριακός βιολόγος, θεωρείται διεθνώς ένας από τους πιο σημαντικούς ιστορικούς των επιστημών της ζωής.

Πρόσφατα μεταφράστηκε -από τη δρα Λαοκρατία Λάκκα για τις εκδόσεις Utopia- το τελευταίο του βιβλίο «Ιστορία της Βιολογίας». Πρόκειται για ένα πολύ σημαντικό βιβλίο που παρουσιάζει συστηματικά και κυρίως κριτικά το πώς οι ανθρώποι, από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, επιχείρησαν να απαντήσουν στα αινιγματικά ερωτήματα: τι είναι, πώς λειτουργεί και πώς προέκυψε η εντυπωσιακή πολυμορφία της ζωής;

Υπήρξαν βέβαια ανέκαθεν οι μυθολογικές και θρησκευτικές απαντήσεις σε αυτά τα «ενοχλητικά» ερωτήματα, οι οποίες όμως μάλλον πολλαπλασιάζουν παρά λύνουν τις απορίες μας. Από την ανάγκη λοιπόν για πιο εύλογες και εμπειρικά ελέγξιμες απαντήσεις άρχισαν σταδιακά να συγκροτούνται οι βιολογικές επιστήμες.

Στο τελευταίο του βιβλίο ο Μισέλ Μοράνζ, βασιζόμενος στις πολυετείς έρευνές του στον τομέα της ιστορίας και της επιστημολογίας, μας προσφέρει μια εντυπωσιακή ιστορία της μετ’ εμποδίων ανάπτυξης της βιο-λογικής σκέψης και μεθόδου.

Δεδομένου ότι έχετε γράψει αρκετά βιβλία για την πιο πρόσφατη ιστορία των επιστημών της ζωής, όπως «Ιστορία της μοριακής βιολογίας», «Τα μυστικά της ζωής», «Το μερίδιο του γονιδίου», τι σας ώθησε και ποιον στόχο θέσατε όταν αποφασίσατε να γράψετε το τελευταίο σας βιβλίο, δηλαδή μια συνολική Ιστορία της Βιολογίας;

Ο κύριος λόγος για την επιλογή συγγραφής αυτού του βιβλίου ήταν η διαπίστωση ότι, ενώ υπήρχαν αρκετά βιβλία που μελετούσαν την ανάπτυξη της βιολογικής σκέψης σε συγκεκριμένες ιστορικές περιόδους, κυρίως τον 18ο, τον 19ο και τον 20ό αιώνα, δεν υπήρχε κανένα πρόσφατο βιβλίο που να αποτολμά μια συνολική ιστορική ανασυγκρότηση της βιολογικής γνώσης από την αρχαιότητα μέχρι τις πιο πρόσφατες εντυπωσιακές της προόδους.

Εξάλλου τα περισσότερα από τα διαθέσιμα σήμερα ιστορικά βιβλία δεν περιορίζονται μόνο σε μια ορισμένη χρονική περίοδο αλλά και σε ένα συγκεκριμένο θέμα, για παράδειγμα αυτό της εξελικτικής, της γενετικής ή της μοριακής Βιολογίας.

Υπάρχει βεβαίως το πολύ σπουδαίο βιβλίο του Φρανσουά Ζακόμπ «Η Λογική του ζώντος», όμως η ιδιαίτερη δομή του δεν το καθιστά εύκολα προσβάσιμο στο ευρύ κοινό.

Το τελευταίο μου βιβλίο δεν περιορίζεται μόνο στην περιγραφή της συνολικής ανάπτυξης της βιολογικής σκέψης στην ιστορία, αλλά περιλαμβάνει και τη συνεισφορά της τεχνολογίας σε αυτή την ιστορία, εξετάζει δηλαδή τον ρόλο των πειραματικών και των εμπειρικών παρατηρήσεων στην ανάπτυξη των βιολογικών θεωριών.

Επίσης εστιάζει στην ιστορία του κλάδου της Βοτανικής, επειδή ελάχιστοι ιστορικοί αναφέρονται στον αποφασιστικό ρόλο της μελέτης των φυτών στην ανάπτυξη της βιολογικής σκέψης.

Ο σχεδιασμός αυτού του βιβλίου μπορεί ενδεχομένως να φαίνεται υπερβολικά φιλόδοξος, όμως πιστεύω ακράδαντα ότι μόνο μια παρόμοια ολιστική προσέγγιση μπορεί να μας αποκαλύψει τους λόγους της εντυπωσιακής ανθεκτικότητας στον χρόνο ορισμένων ιδεών καθώς και της ανάγκης ενίοτε για την υπέρβασή τους.

Μας επιτρέπει δηλαδή να εξηγήσουμε αφενός την τάση ορισμένων μοντέλων και θεωριών να επανεμφανίζονται, ίσως ελαφρά τροποποιημένες, και αφετέρου τη γένεση των βαθύτατων τομών και ανατροπών που λαμβάνουν χώρα σε έναν βιολογικό κλάδο ή σε πολλούς μαζί ταυτοχρόνως.

Επομένως μόνο η ολιστική ιστορική θεώρηση μάς επιτρέπει να κατανοήσουμε καλύτερα τη φύση των διεπιστημονικών ανταλλαγών που όχι μόνο επηρέασαν, αλλά, περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, διαμόρφωσαν τις εξελίξεις στις επιστήμες της ζωής.

Πάντως το βιβλίο δεν έχει σχεδιαστεί ως μια εγκυκλοπαίδεια των βιολογικών ιδεών και ο αναγνώστης δεν θα βρει σε αυτό έναν πλήρη κατάλογο όλων των επιστημόνων που συνέβαλαν στην ανάπτυξη της Βιολογίας. Προσπαθήσαμε βέβαια να παρουσιάσουμε τους κύριους πρωταγωνιστές καθώς και τα πιο αποφασιστικά πειράματα, στοχεύοντας εντούτοις περισσότερο στις καινοφανείς επιστημονικές ιδέες, στα νέα εξηγητικά μοντέλα κι όχι τόσο στους μεμονωμένους επιστήμονες.

Ενας επιπρόσθετος στόχος που θέσαμε γράφοντας αυτό το βιβλίο ήταν να αναδείξουμε επαρκώς το κοινωνικό-τεχνολογικό πλαίσιο μέσα στο οποίο συντελέστηκαν οι πιο σημαντικές επιστημονικές αλλαγές, γιατί είμαστε πεπεισμένοι ότι η βιολογική σκέψη, όπως εξάλλου και κάθε άλλη ανθρώπινη δραστηριότητα, είναι στενότατα συνυφασμένη με το ιστορικό-πολιτισμικό πλαίσιο μέσα στο οποίο αναπτύσσεται.

● Πρόκειται αναμφίβολα για ένα σημαντικό αλλά και πολύ τολμηρό θεωρητικό εγχείρημα. Αλήθεια, σε ποιους αναγνώστες απευθύνεται ένα τέτοιο βιβλίο;

Το βιβλίο αυτό απευθύνεται στους επιστήμονες και τους φοιτητές των βιολογικών και βιοϊατρικών επιστημών, αλλά και στους ιστορικούς (δεδομένου ότι η μελέτη της ανάπτυξης των φυσικών επιστημών καταλαμβάνει πλέον σημαντική θέση στην ιστορική έρευνα και τη διδασκαλία της), καθώς επίσης σε κάθε φιλομαθή αναγνώστη που έχει κάποια επιστημονική περιέργεια.

Είναι όμως ιδιαίτερα χρήσιμο για τους σπουδαστές της Βιολογίας και της Ιατρικής:δεν θα τους δώσει βέβαια «τα κλειδιά» για να γίνουν καλύτεροι ειδικοί, θα τους επιτρέψει όμως να εντάξουν τις έννοιες και τις γνώσεις που αποκτούν στα πανεπιστημιακά τους μαθήματα μέσα στη μακρά ιστορία της βιολογικής σκέψης.

Ορισμένες πολύ πρόσφατες συζητήσεις, όπως π.χ. αυτές σχετικά με τη σημασία και τα όρια της επιγενετικής, δεν μπορούν να γίνουν κατανοητές παρά μόνο αν ενταχθούν σε ένα ευρύτερο ιστορικό πλαίσιο.

Αυτή η συνολική ιστορική προσέγγιση μας επιτρέπει να αξιολογούμε καλύτερα τα πιο πρόσφατα επιστημονικά δεδομένα και μας δείχνει ότι χρειάζεται να είμαστε ιδιαίτερα επιφυλακτικοί όσον αφορά τις επιπτώσεις της μόδας στην επιστήμη και ειδικότερα απέναντι στις «καινοτομίες» που στην πραγματικότητα δεν είναι καθόλου καινοτομίες!

Πράγματι, αυτό το ιστορικό βλέμμα, αυτή η ιστορική προσέγγιση αποδεικνύονται απαραίτητα στις μέρες μας που οι βιολογικές μας γνώσεις αλλάζουν με ραγδαίους ρυθμούς, που αναδύονται εντελώς νέα ερευνητικά πεδία, όπως π.χ. η Βιολογία των συστημάτων και η συνθετική Βιολογία.

Η ιστορική προσέγγιση ωστόσο είναι εξαιρετικά επωφελής όχι μόνο στους ειδικούς αλλά και στους μη ειδικούς πολίτες, οι οποίοι συνήθως έχουν μια παραπλανητική εικόνα για τον τρόπο ανάπτυξης των βιολογικών επιστημών και τις τρέχουσες, ιδιαιτέρως ανατρεπτικές εφαρμογές τους.

• Θα θέλατε να μας εξηγήσετε τη μάλλον προκλητική άποψη που διατυπώνετε στο βιβλίο σας, ότι δηλαδή την έννοια της ιστορίας στις επιστήμες της ζωής την εισήγαγε ο Κιβιέ, μολονότι ήταν υπέρμαχος της μη μεταβλητότητας και άρα σταθερότητας των ειδών;

Οι αρχαίοι Ελληνες είχαν ήδη φανταστεί τη δυνατότητα μεταμόρφωσης των έμβιων όντων, όχι όμως και την ιστορικότητά τους.

Για να υπάρχει ιστορία, είναι αναγκαίο όχι μόνο να υπάρχουν μετασχηματισμοί, αλλά αυτοί οι μετασχηματισμοί να είναι γενεαλογικά-ιστορικά συνδεδεμένοι μεταξύ τους, ώστε να μπορούν να γεννούν κάτι «το νέο».

Ο Κιβιέ ήταν ένας παλαιοντολόγος, ένας εξαιρετικός παρατηρητής των απολιθωμάτων. Είχε συμπεράνει από τις παλαιοντολογικές παρατηρήσεις του ότι διάφορες μορφές έμβιων όντων διαδέχτηκαν οι μεν τις δε πάνω στην επιφάνεια της Γης.

Δεδομένου ότι δεν πίστευε στον εξελικτικό μετασχηματισμό των βιολογικών ειδών, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι υπήρξε μόνο αντικατάσταση ορισμένων ειδών από κάποια άλλα, χωρίς όμως να προτείνει έναν εύλογο μηχανισμό γι’ αυτές τις… αντικαταστάσεις.

Ο Λαμάρκ, από την άλλη μεριά, ήταν πεπεισμένος ότι οι οργανισμοί όντως τροποποιούνται και μάλιστα ότι προοδευτικά αυξάνεται η πολυπλοκότητά τους.

Πίστευε όμως ότι επρόκειτο για μια αυτόματη διαδικασία που επαναλαμβανόταν σταθερά χωρίς να υπάρχει ιστορία.

Ηταν ο Δαρβίνος αυτός που θα καταφέρει τελικά να συνθέσει τις βασικές ιδέες του Λαμάρκ και του Κιβιέ, δείχνοντας ότι ο εξελικτικός μετασχηματισμός των ειδών είναι εφικτός μέσω μιας φυσικής διεργασίας, η οποία συνδυάζει δημιουργικά την ιστορική πραγματικότητα με την καταγωγική και εξελικτική προέλευση των ειδών.

• Κύριε Μοράνζ, τόσο στα προηγούμενα όσο και στο τελευταίο σας βιβλίο επισημαίνετε τη δημιουργική λειτουργία αυτού που αποκαλείται «μοριακός θόρυβος». Θα θέλατε να μας εξηγήσετε τη σημασία του «μοριακού θορύβου» για την οργάνωση και την εξέλιξη της ζωής;

Ο μοριακός θόρυβος υπάρχει γιατί τα κύτταρα έχουν μικρό μέγεθος, οι πρωτεΐνες που συμμετέχουν στους βασικούς βιολογικούς μηχανισμούς είναι αριθμητικά περιορισμένες και οι βιοχημικές αντιδράσεις που συντελούνται στο εσωτερικό των κυττάρων είναι πολύπλοκες και σχετικά αργές.

Ο μοριακός θόρυβος επομένως αποτελεί συνέπεια των ιδιαίτερων φυσικοχημικών μηχανισμών που χαρακτηρίζουν κάθε έμβιο οργανισμό.

Οι έμβιοι οργανισμοί έχουν τη δυνατότητα είτε να περιορίσουν τον μοριακό θόρυβο μέσα από την επεξεργασία πολύπλοκων ρυθμιστικών μηχανισμών, είτε να τον χρησιμοποιήσουν επωφελώς, ώστε, σε ορισμένες περιπτώσεις, να αυξήσουν την ποικιλομορφία τους και άρα την προσαρμοστικότητά τους στις περιβαλλοντικές αλλαγές.

Σήμερα αναγνωρίζεται σχεδόν καθολικά η σημασία ελέγχου ή περιορισμού του μοριακού θορύβου αλλά και η δημιουργική λειτουργία του σε ορισμένες περιπτώσεις.

• Δεδομένου ότι είστε όχι μόνο ένας κορυφαίος ιστορικός των βιολογικών ιδεών, αλλά και ένας καταξιωμένος μοριακός βιολόγος με πολυετή ερευνητική δραστηριότητα τόσο στο Ινστιτούτο Παστέρ όσο και στην Εκόλ Νορμάλ, θα θέλαμε να μάθουμε τη γνώμη σας για τις πρόσφατες έρευνες της συνθετικής Βιολογίας που στοχεύουν στη δημιουργία στο εργαστήριο νέων μορφών ζωής. Πώς προέκυψαν αυτά τα ερευνητικά προγράμματα και τι ακριβώς μπορεί να σημαίνει η δημιουργία από τον άνθρωπο «συνθετικής ζωής»;

Οι πρόσφατες πρόοδοι της συνθετικής Βιολογίας είναι το αποτέλεσμα της ανάδυσης -στα μέσα του 20ού αιώνα- της μοριακής Βιολογίας, η οποία οδήγησε κατόπιν, κατά τη δεκαετία του 1970, στην ανάπτυξη της γενετικής μηχανικής και της βιοτεχνολογίας.

Χάρη στην προσέγγιση της μοριακής Βιολογίας έγινε εφικτή η περιγραφή των βασικών βιοχημικών δομών και μηχανισμών κάθε μορφής ζωής: ο ρόλος του DNA, η μεταγραφή του σε αγγελιοφόρο RNA και η μετάφρασή του σε πρωτεΐνες και πιο πρόσφατα η πλήρης ταυτοποίηση του ανθρώπινου γονιδιώματος.

Τα περισσότερα από τα σημερινά προγράμματα της συνθετικής Βιολογίας δεν στοχεύουν τόσο στη δημιουργία εντελώς νέων μορφών ζωής, όσο στην τροποποίηση κάποιας ήδη υπάρχουσας μορφής ζωής, κυρίως των βακτηρίων.

Μόνο μια μικρή ομάδα ειδικών από όσους εργάζονται στο πεδίο της συνθετικής Βιολογίας έχει τη φιλοδοξία να δημιουργήσει μια ζωή… «εκ του μηδενός».

Στο σημερινό στάδιο της ανάπτυξής της η συνθετική Βιολογία έχει όχι μόνο πρακτικές, αλλά και πολλές θεωρητικές εφαρμογές.

Ενα χαρακτηριστικό παράδειγμα των πρακτικών εφαρμογών της είναι η δημιουργία γενετικά τροποποιημένων βακτηρίων ικανών να παράγουν μαζικά πολύ σπάνιες φαρμακευτικές ουσίες, χρήσιμες στους ανθρώπους.

Οσο για τις θεωρητικές εφαρμογές της, αυτές είναι εξίσου σημαντικές: πρώτη φορά στην ιστορία της βιολογικής έρευνας έχουμε τη δυνατότητα να δοκιμάζουμε πειραματικά τις γνώσεις που έχουμε συσσωρεύσει όλα αυτά τα χρόνια σχετικά με τη ζωή: μπορούμε πλέον να προσδιορίσουμε επακριβώς τα όριά της, να διερευνήσουμε τους ακριβείς μηχανισμούς χάρη στους οποίους πρωτοεμφανίστηκε η ζωή στον πλανήτη μας ή ενδεχομένως και σε άλλους πλανήτες.

Πάντως απέχουμε ακόμη πολύ από το να διαθέτουμε οριστικές απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα.

Ποιος είναι

Ο Μισέλ Μοράνζ (Michel Morange) είναι ένα τυπικό παράδειγμα Ευρωπαίου επιστήμονα-στοχαστή, ένα είδος που δυστυχώς τείνει να εκλείψει στην εποχή μας.

Λαμπρός ερευνητής στο πεδίο της μοριακής Βιολογίας, υπήρξε στενότατος συνεργάτης των βραβευμένων με Νόμπελ Γάλλων βιολόγων Ζακ Μονό και Φρανσουά Ζακόμπ, αλλά και μαθητής του φιλοσόφου Μερλό-Ποντί, με τον οποίο έκανε το δεύτερο διδακτορικό του, αυτή τη φορά στη φιλοσοφία.

Από το 1986, διευθυντής στο τμήμα Μοριακής Βιολογίας του Στρες του Ινστιτούτου Παστέρ.

Από το 1991 έως το 2008 διηύθυνε το Εργαστήριο Μοριακής Βιολογίας του Στρες στην Ecole Normale Superieure.

Είναι πρόεδρος της Διεθνούς Ενωσης για την Ιστορία, τη Φιλοσοφία και τις Κοινωνικές Μελέτες της Βιολογίας.

Υπήρξε καθηγητής Βιολογίας στο Πανεπιστήμιο Paris VI του Παρισιού, αλλά και Ιστορίας της Επιστήμης στην École Normale Supérieure, στην οποία διευθύνει το Κέντρο Cavaillès Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Επιστήμης.

Εχει γράψει πολλά αξιόλογα βιβλία, τα περισσότερα από τα οποία έχουν μεταφραστεί και στην Ελλάδα από τη βιολόγο δρα Λαοκρατία Λάκκα: «Ιστορία της Μοριακής Βιολογίας», «Το μερίδιο των γονιδίων» (από τις εκδ. Καστανιώτη), «Τα μυστικά της ζωής», «Η ζωή, η εξέλιξη και η ιστορία» (από τις εκδ. Δαίδαλος), ενώ το τελευταίο του βιβλίο «Η Ιστορία της Βιολογίας» κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Utopia.

Την Τετάρτη 14 Μαρτίου 2018, στις 6.00 μ.μ. στο Αμφιθέατρο του Ιδρύματος Παστέρ (Βασ. Σοφίας 127), ο Ομιλος Φίλων του Ελληνικού Ινστιτούτου Παστέρ διοργανώνει παρουσίαση και συζήτηση για το βιβλίο «Ιστορία της Βιολογίας» του Μισέλ Μοράνζ.

Τον συντονισμό και σχολιασμό των εισηγήσεων θα αναλάβουν η μεταφράστρια δρ Λαοκρατία Λάκκα και η διευθύντρια Ερευνών του Ελληνικού Ινστιτούτου Παστέρ, δρ Σύλβα Χαραλάμπους.

http://physicsgg.me/2018/03/11/michel-morange-%ce%b7-%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%bf%cf%81%ce%af%ce%b1-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%b2%ce%b9%ce%bf%ce%bb%ce%bf%ce%b3%ce%af%ce%b1%cf%82/

moranz.jpg.43b040f91f91b2364fa79b5b04f5aa0d.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Φυσική: το πιο εύκολο μάθημα των Πανελλαδικών Εξετάσεων. :cheesy:

Στον πίνακα που ακολουθεί περιέχονται τα ποσοστά γραπτών με βαθμούς από 18 έως 20 στις Πανελλαδικές Εξετάσεις 2017

Ανθρωπιστικών:

Νεοελληνική Γλώσσα: 1,15%

Αρχαία Ελληνικά: 2,71%

Ιστορία Κατ. : 12,34%

Λατινικά: 20,25%

Βιολογία Γεν: 12,5%

Θετική:

Νεοελληνική Γλώσσα: 2,02%

Μαθηματικά ΟΠ: 4,39%

Βιολογία Κατ. 19,48%

Χημεία: 23,92%

Φυσική: 25,56

Οικονομίας & Πληροφορικής:

Νεοελληνική Γλώσσα: 0,25%

Μαθηματικά ΟΠ: 0,46%

ΑΟΘ: 11,6%

ΑΕΠΠ: 14,17%

Βιολογία Γεν: 9,1%

Βλέπουμε πως από όλα τα μαθήματα, όλων των κατευθύνσεων, η Φυσική Κατεύθυνσης, είναι το μάθημα στο οποίο αριστεύουν οι περισσότεροι μαθητές! Που αποδίδεται άραγε αυτό το αναπάντεχο στατιστικό δεδομένο;

http://physicsgg.me/2018/03/16/%cf%86%cf%85%cf%83%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%cf%84%ce%bf-%cf%80%ce%b9%ce%bf-%ce%b5%cf%8d%ce%ba%ce%bf%ce%bb%ce%bf-%ce%bc%ce%ac%ce%b8%ce%b7%ce%bc%ce%b1-%cf%84%cf%89%ce%bd-%cf%80%ce%b1%ce%bd%ce%b5%ce%bb%ce%bb/

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Πείραμα για τη μετατροπή φωτός σε ύλη. :cheesy:

Επιστήμονες του Imperial College London πραγματοποιούν πειράματα σε εγκαταστάσεις με λέιζερ με σκοπό την επαλήθευση μιας θεωρίας 84 ετών η οποία φέρνει κατά νου αλχημιστές ή όνειρα της επιστημονικής φαντασίας: Τη μετατροπή φωτός σε ύλη.

Η θεωρία της διαδικασίας Breit- Wheel λέει πως θα έπρεπε να είναι δυνατή η μετατροπή φωτός σε ύλη μέσω της σύγκρουσης δύο σωματιδίων φωτός (φωτονίων), ώστε να δημιουργήσουν ένα ηλεκτρόνιο και ένα ποζιτρόνιο. Ωστόσο, παλαιότερες προσπάθειες πάνω σε αυτό απαιτούσαν τη χρήση και άλλων σωματιδίων υψηλής ενέργειας.

Φυσικοί του Imperial College London, με επικεφαλής τον καθηγητή Στίβεν Ρόουζ, βρήκαν έναν τρόπο να δοκιμάσουν τη θεωρία ο οποίος δεν βασίζεται σε επιπρόσθετα σωματίδια το 2014, και πλέον είναι σε εξέλιξη ένα πείραμα, σκοπός του οποίου είναι η απευθείας μετατροπή φωτός σε ύλη, για πρώτη φορά.

Όπως είπε ο καθηγητής Ρόουζ, «θα ήταν μια καθαρή επίδειξη της διάσημης εξίσωσης του Αϊνστάιν, που σχετίζει την ενέργεια με τη μάζα: Ε=mc2, που μας λέει πόση ενέργεια παράγεται όταν η ύλη μετατρέπεται σε ενέργεια. Αυτό που κάνουμε είναι το ίδιο, αλλά αντίστροφα: Μετατρέπουμε την ενέργεια των φωτονίων σε μάζα, δηλαδή m=E/c2».

Το εν λόγω σύστημα περιλαμβάνει δύο ακτίνες λέιζερ υψηλής ισχύος, που χρησιμοποιούνται για τη δημιουργία των φωτονίων προς σύγκρουση. Ένα από τα φωτόνια έχει περίπου 1.000 φορές την ενέργεια των φωτονίων που παράγουν ορατό φως, και το άλλο έχει 1.000.000.000 φορές αυτή την ενέργεια.

Οι ακτίνες λέιζερ επικεντρώνονται σε δύο ξεχωριστούς μικροσκοπικούς στόχους εντός ειδικού θαλάμου, που περιέχει πολύπλοκα οπτικά που χρησιμοποιούνται για να εστιάζουν οι ακτίνες και μαγνήτες που χρησιμοποιούνται για την εκτροπή των φορτισμένων σωματιδίων. Είναι τα φορτισμένα ποζιτρόνια που προκύπτουν από τη σύγκρουση τα οποία οι ερευνητές θα αναζητήσουν, προκειμένου να επιβεβαιώσουν εάν η διαδικασία ήταν επιτυχής.

Η ομάδα, της οποίας ηγούνται ο Ρόουζ και ο Στούαρτ Μαγνκλς, αναζήτησε ένα κατάλληλο σύστημα λέιζερ για αυτό το πείραμα και κατέληξε στο λέιζερ Gemini στο STFC Rutherford Appleton Laboratory.

Εάν οι ερευνητές επιτύχουν, θα εντοπίσουν ποζιτρόνια, αλλά θα πρέπει να πραγματοποιήσουν προσεκτική ανάλυση των δεδομένων πριν επιβεβαιωθεί πως αυτά τα ποζιτρόνια προήλθαν από τη διαδικασία Breit-Wheeiler και όχι από άλλες διαδικασίες, αποδεικνύοντας την επιτυχία της μετατροπής φωτός σε ύλη.

«Αν μπορέσουμε να το επιδείξουμε τώρα, θα αναδημιουργούσαμε μια διαδικασία που ήταν σημαντική τα πρώτα 100 δευτερόλεπτα του σύμπαντος, και που επίσης παρατηρείται στις εκλύσεις ακτίνων γάμμα, που είναι οι μεγαλύτερες εκρήξεις στο σύμπαν και ένα από τα μεγαλύτερα άλυτα μυστήρια της Φυσικής» λέει σχετικά ο Μανγκλς.

http://www.naftemporiki.gr/story/1332997/peirama-gia-ti-metatropi-fotos-se-uli

15.jpg.eaba9a7ba6a0be3d61ec064ce93b5cb9.jpg

peirama-gia-ti-metatropi-fotos-se-uli.jpg.681a691e009c5f36c0a20825f572120e.jpg

breit_wheeler_process.png.f21ea9e4e0d0b82052f4ec09f89b240d.png

henry-ford-photo-tojpeg_1521463512181_x2.thumb.jpg.4b46b8b7f30195a1dfc0cc1fa692ec48.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Ξεκινώντας από τον πυθμένα του Καθιερωμένου Προτύπου… των Στοιχειωδών Σωματιδίων. :cheesy:

Το Καθιερωμένο Πρότυπο της Σωματιδιακής Φυσικής διατυπώθηκε πριν από αρκετές δεκαετίες για να περιγράψει τις ιδιότητες και τις αλληλεπιδράσεις των στοιχειωδών σωματιδίων. Η θεωρία του επεκτάθηκε και τροποποιήθηκε πολλές φορές στο πέρασμα του χρόνου και τα πειράματα έχουν ενισχύσει την εμπιστοσύνη των φυσικών σ’ αυτό.

Κι όμως, οι επιστήμονες γνωρίζουν ότι το Καθιερωμένο Πρότυπο είναι ελλιπές. Δεν μπορεί να προβλέψει τις μάζες συγκεκριμένων σωματιδίων, ούτε μπορεί να εξηγήσει τι είναι η σκοτεινή ενέργεια και η σκοτεινή ύλη, περίπου το 95% του περιεχομένου του σύμπαντος. Για να ανακαλύψουν τι κρύβεται πέρα από το Καθιερωμένο Πρότυπο οι φυσικοί ψάχνουν για τις ατέλειές του – αβάσιμες υποθέσεις και φαινόμενα τα οποία δεν προβλέπονται από το Καθιερωμένο Πρότυπο.

Ένα αυξανόμενο σύνολο δεδομένων από την μελέτη των bottom κουάρκ (αλλιώς κουάρκ πυθμένων ή χαμηλών κουάρκ) θα μπορούσε να προσφέρει στους φυσικούς μια τέτοια καλοδεχούμενη ευκαιρία.

Σύμφωνα με τον ιταλό θεωρητικό φυσικό Marco Nardecchia, «ο καλύτερος τρόπος για να κλονιστεί το Καθιερωμένο Πρότυπο είναι να ελέγξουμε με ακρίβεια τις προβλέψεις του»

Το Καθιερωμένο Πρότυπο κάνει πολλές και ακριβείς προβλέψεις για το πως τα σωματίδια αλληλεπιδρούν και διασπώνται. Kάποιες υποατομικές διαδικασίες είναι τόσο περίπλοκες που ακόμα και οι θεωρητικοί φυσικοί δεν είναι απολύτως βέβαιοι για το πως ακριβώς πρέπει να τις χειριστούν. Για παράδειγμα, τα κουάρκ θα έπρεπε με τον ίδιο τρόπο που αλληλεπιδρούν με το ηλεκτρόνιο, να αλληλεπιδρούν και με τα βαρύτερα ξαδερφάκια του, το μιόνιο και το ταυ.

Υπάρχουν έξι τύποι κουάρκ. Τα πιο κοινά και πιο ελαφρά είναι το πάνω και κάτω κουάρκ , τα συστατικά των πρωτονίων και των νετρονίων. Tα σωματίδια, όπως τα μεσόνια Β, που περιέχουν ένα κουάρκ πυθμένα – το οποίο είναι πολύ βαρύτερο – είναι βραχύβια. Κατά την διάσπασή τους το κουάρκ πυθμένας μεταπίπτει σε ένα ελαφρύτερο κουάρκ, κατά προτίμηση προς ένα γοητευτικό κουάρκ και σπανίως προς ένα πάνω κουάρκ, σχηματίζοντας ένα άλλο γνωστό σωματίδιο. Η υπόλοιπη ενέργεια μεταφέρεται από ένα φορτισμένο λεπτόνιο: ένα ηλεκτρόνιο, ένα μιόνιο ή ένα ταυ, που το καθένα συνοδεύεται από το σχετικό νετρίνο. Το Καθιερωμένο Πρότυπο των στοιχειωδών σωματιδίων προβλέπει την πιθανότητα των διαφόρων τρόπων διάσπασης. Η θεωρητική πρόβλεψη είναι ότι, εκτός από μια μικρή και υπολογίσιμη διαφορά λόγω διαφοράς μαζών μιονίων-ηλεκτρονίων- ταυ (για παράδειγμα, η μάζα του ταυ υπερβαίνει την μάζα του ηλεκτρονίου κατά έναν παράγοντα 3500) , αυτά τα λεπτόνια θα πρέπει να παράγονται με την ίδια πιθανότητα. Αυτή η ιδιότητα είναι γνωστή ως lepton universality.

«Οι προβλέψεις αυτές είναι απλές και ακριβείς», λέει η Vera Lüth, μια φυσικός από το πείραμα Babar. «και γι αυτό αποφασίσαμε να πραγματοποιήσουμε αυτές τις μετρήσεις». Οι φυσικοί που εργάζονται σε τρία διαφορετικά πειράματα – BaBar, Belle και LHCb – ερευνούν τις διασπάσεις των μεσονίων Β που περιέχουν το κουάρκ πυθμένα, και σύγκριναν τους ρυθμούς των διασπάσεων που δίνουν αντίστοιχα, ηλεκτρόνιο, μιόνιο ή το βαρύτερο λεπτόνιο ταυ. Και τα τρία πειράματα παρατηρούν υψηλότερους ρυθμούς διάσπασης από το αναμενόμενο όσον αφορά την διάσπαση προς το ταυ.

Η πρώτη απροσδόκητη ένδειξη όσον αφορά την διάσπαση προς το λεπτόνιο ταυ, παρατηρήθηκε το 2012 στο πείραμα BaBar στον επιταχυντή SLAC, όπου διερευνήθηκαν 500 εκατομμύρια γεγονότα που προέκυψαν από συγκρούσεις ηλεκτρονίων-ποζιτρονίων, καταγράφοντας λιγότερες από 2000 διασπάσεις προς σωματίδια ταυ. Το 2015, το πείραμα Belle στην Ιαπωνία ανέφερε την παρατήρηση υψηλότερου του αναμενομένου ρυθμού διάσπασης προς ταυ, στα δεδομένα που συλλέχθηκαν από τις συγκρούσεις ηλεκτρονίων-ποζιτρονίων στο ίδιο ενεργειακό εύρος.

«Ένας φίλος που εργαζόταν σε άλλο πείραμα ήταν σίγουρος πως κάναμε κάτι λάθος», λέει η Lüth. «Τότε και εκείνοι παρατήρησαν το ίδιο αποτέλεσμα.»

Το 2015 οι φυσικοί που εργάζονται στο πείραμα LHCb που πραγματοποιείται στο CERN παρατήρησαν ενδείξεις του ίδιου φαινομένου σε πολύ μεγάλα δείγματα συγκρούσεων πρωτονίων-πρωτονίων σε πολύ μεγαλύτερες ενέργειες και ρυθμούς συγκρούσεων.

«Όλα αυτά τα αποτελέσματα δείχνουν προς την ίδια κατεύθυνση», λέει ο Hassan Jawahery, καθηγητής στο πανεπιστήμιο του Maryland που εργάζεται στο LHCb. «Και αυτό προβληματίζει τον καθένα μας.»

Από μόνα τους, αυτά τα μεμονωμένα αποτελέσματα έχουν μικρή σημασία. Όμως, ο συνδυασμός των αποτελεσμάτων είναι που κεντρίζει το ενδιαφέρον, σύμφωνα με τον Tom Browder εκπρόσωπο του πειράματος Belle και του διαδόχου πειράματος Belle II. «Είμαστε σίγουροι πως κάτι νέο είναι έξω εκεί. Αποδεικνύοντας ακόμα και μια μικρή απόκλιση από το Καθιερωμένο Πρότυπο, αυτή θα μπορούσε να οδηγήσει σε μια επανάσταση στην φυσική.

Τα αποτελέσματα που έχουν συλλεχθεί μέχρι στιγμής έχουν ήδη εμπνεύσει τους θεωρητικούς να κάνουν υποθέσεις σχετικά με τη νέα φυσική που θα μπορούσε να εξηγήσει αυτές τις αποκλίσεις.

Μερικές θεωρίες υποδεικνύουν ότι ίσως υπάρχει ένα ακόμα άγνωστο μποζόνιο Higgs με ηλεκτρικό φορτίο το οποίο ευνοεί το βαρύ λεπτόνιο ταυ περισσότερο από τα πολύ ελαφρύτερα, μιόνιο και ηλεκτρόνιο. Άλλες θεωρίες προβλέπουν την ύπαρξη τουλάχιστον ενός νέου σωματιδίου πέραν του Καθιερωμένου Προτύπου. «Μπορεί να χρειαζόμαστε κάτι που αλληλεπιδρά ταυτόχρονα με κουάρκ και λεπτόνια», λέει ο Ιταλός θεωρητικός Marco Nardecchia.

Οι επιστήμονες δεν θα μάθουν τι ακριβώς συμβαίνει χωρίς περαιτέρω μελέτη και συλλογή επιπλέον δεδομένων, τα οποία θα επιτρέψουν ακόμα πιο λεπτομερείς και ακριβείς υπολογισμούς, ώστε να αρθεί το αδιέξοδο και να αποκαλυφθεί η νέα φυσική .

Οι επιστήμονες στο πείραμα του LHCb βρίσκονται στην αρχή αυτής της έρευνας. Σχεδιάζουν την ανάλυση τετραπλάσιων δεδομένων στα επόμενα χρόνια. Ελπίζουν να ολοκληρώσουν τις νέες και πιο βελτιωμένες μετρήσεις μέχρι το καλοκαίρι. Παράλληλα το πείραμα Belle II προγραμμάτισε την έναρξη των πειραμάτων το 2019 και αναμένεται να καταγράψει αρκετά δεδομένα ώστε να επιλυθεί το πρόβλημα στα επόμενα χρόνια.

Και οι θεωρητικοί φυσικοί σε όλο τον κόσμο περιμένουν με ανυπομονησία τα πειραματικά αποτελέσματα για να τα συγκρίνουν με τις σημειώσεις τους.

http://physicsgg.me/2018/03/25/%ce%be%ce%b5%ce%ba%ce%b9%ce%bd%cf%8e%ce%bd%cf%84%ce%b1%cf%82-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%bf%ce%bd-%cf%80%cf%85%ce%b8%ce%bc%ce%ad%ce%bd%ce%b1-%ce%ba%ce%b1%ce%b8%ce%b9%ce%b5%cf%81%cf%89%ce%bc%ce%ad/

top_quark_big.thumb.png.69cbbc4279f9c082af1168016213d309.png

header_starting_from_the-bottom.thumb.gif.b91f30cd784211ee403f7a2ffeb40e56.gif

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 2 εβδομάδες αργότερα...

Στοιχειώδη Σωμάτια και Θεμελιώδεις Δυνάμεις. :cheesy:

Nέο ΔΩΡΕΑΝ διαδικτυακό μάθημα φυσικής από το Κέντρο Ανοικτών Διαδικτυακών Μαθημάτων – Mathesis των Πανεπιστημιακών Εκδόσεων Κρήτης. Τα μαθήματα ξεκινούν στις 16/4/2018

Κάντε κλικ στην παραπάνω εικόνα για να εγγραφείτε στο μάθημα

https://mathesis.cup.gr/register?course_id=course-v1%3APhysics%2BPhys2.2%2B18B&enrollment_action=enroll

Περιγραφή του μαθήματος.

Πιστεύουμε δεν είναι υπερβολή ο ισχυρισμός ότι η Φυσική Στοιχειωδών Σωματιδίων είναι ο ακριβέστερος τομέας της Σύγχρονης Φυσικής. Το Καθιερωμένο Πρότυπο της Σωματιδιακής Φυσικής είναι μια θεωρία που περιγράφει με ενοποιημένο τρόπο τα στοιχειώδη σωμάτια και τις αλληλεπιδράσεις τους. Πρόκειται αναμφισβήτητα για ένα από τα κορυφαία επιτεύγματα της επιστήμης διαχρονικά. Αρκεί να αναφέρουμε ότι όλα τα πειράματα που λαμβάνουν χώρα σήμερα στα εργαστήρια φυσικής στοιχειωδών σωματιδίων σε όλο τον κόσμο, επαληθεύουν καθημερινά και με εντυπωσιακή ακρίβεια όλες τις προβλέψεις της θεωρίας. Ό,τι έχει υπολογιστεί πειστικά στα πλαίσια της θεωρίας αυτής επιβεβαιώνεται και πειραματικά με εντυπωσιακή ακρίβεια.

Σκοπός του μαθήματος αυτού είναι ακριβώς η μελέτη του Καθιερωμένου Προτύπου της Σωματιδιακής Φυσικής. Συγκεκριμένα, θα εξηγήσουμε ποιοι ξέρουμε σήμερα ότι είναι οι θεμελιώδεις δομικοί λίθοι της ύλης και ποιοι είναι οι νόμοι που διέπουν τις αλληλεπιδράσεις τους. Επίσης, θα παρουσιάσουμε σημαντικά στοιχεία της μεθοδολογίας τόσο στη θεωρητική όσο και στην πειραματική έρευνα του μικροκόσμου.

Τέλος, θα αναφερθούμε με κάποια λεπτομέρεια σε συγκεκριμένες ιδιοφυείς θεωρητικές ιδέες και εντυπωσιακά πειράματα σταθμούς, με σκοπό αφ’ ενός να καταδείξουμε πώς με τη συνέργεια θεωρίας και πειράματος οδηγηθήκαμε στη σημερινή γνώση, και αφ’ ετέρου να σας μεταφέρουμε έστω και λίγο από το μεγαλείο της ανακάλυψης στη σύγχρονη ιστορία της Φυσικής.

Προαπαιτούμενα: Φυσική και μαθηματικά λυκείου.

Διδάσκων: Θεόδωρος Τομαράς

Ο Θεόδωρος Τομαράς έχει πτυχίο Φυσικής από το Πανεπιστήμιο Αθηνών και διδακτορικό από το Harvard University. Από το 1988 κατέχει καθηγητική θέση στο Πανεπιστήμιο Κρήτης, όπου τα τελευταία χρόνια διδάσκει Σύγχρονη Φυσική, Θεωρία Βαρύτητας, Κοσμολογία, Φυσική Στοιχειωδών Σωματιδίων και Κβαντική Θεωρία Πεδίων. ‘Εχει εργαστεί ως ερευνητής στην ομάδα του καθηγητή M. Gell-Mann στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Καλιφόρνιας, ως επίκουρος καθηγητής στο Rockefeller University της Νέας Υόρκης και ως επισκέπτης καθηγητής στην Ecole Normale Superieure του Παρισιού και στο CERN.

Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα περιλαμβάνουν τη Φυσική Υψηλών Ενεργειών, την Κοσμολογία και την μελέτη σολιτονίων στη σωματιδιακή φυσική και τη φυσική συμπυκνωμένης ύλης. Το τελευταίο διάστημα στο επίκεντρο της έρευνάς του είναι η προσπάθεια επίλυσης του μυστηρίου του Σκοτεινού Σύμπαντος.

Συντελεστές:

Βιντεοσκόπηση, μοντάζ, και προγραμματισμός ασκήσεων μαθήματος: Μηνάς Θεοδωράκης

Η βιντεοσκόπηση έγινε στο στούντιο του Mathesis στο Ηράκλειο, το χειμώνα του 2017-2018

περισσότερες πληροφορίες ΕΔΩ

:https://mathesis.cup.gr/courses/course-v1:Physics+Phys2.2+18B/about

Επιλέξτε κι άλλα νέα (ή παλαιότερα) μαθήματα ΕΔΩ:

https://mathesis.cup.gr/press

https://physicsgg.me/2018/04/04/%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%b9%cf%87%ce%b5%ce%b9%cf%8e%ce%b4%ce%b7-%cf%83%cf%89%ce%bc%ce%ac%cf%84%ce%b9%ce%b1-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%b8%ce%b5%ce%bc%ce%b5%ce%bb%ce%b9%cf%8e%ce%b4%ce%b5%ce%b9%cf%82-%ce%b4/

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 1 μήνα αργότερα...

Εκδήλωση προς τιμήν του Δρ. Δημοσθένη Καζάνα. :cheesy:

Ο σύλλογος αποφοίτων του 5ου Γυμνασίου-Λυκείου Θεσσαλονίκης και ο σύλλογος αποφοίτων του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ) σας προσκαλούν στην εκδήλωση προς τιμήν του Δημοσθένη Καζάνα.

Ο Δρ. Δημοσθένης Καζάνας, αστροφυσικός της NASA/Goddard, αντεπιστέλλων μέλος της Ακαδημίας Αθηνών και πατέρας της θεωρίας του πληθωριστικού σύμπαντος, η οποία εξηγεί την διαστολή της ύλης μετά την μεγάλη έκρηξη, θα παρουσιάσει την θεωρία του στην αίθουσα τελετών του ΑΠΘ, την Δευτέρα 14 Μαΐου, στις 8:00 μμ. Θα αποδοθεί τιμή στον επιστήμονα από τους δύο συλλόγους, που αντιπροσωπεύουν την εκπαίδευση, που έλαβε στην πόλη μας.

Ο Δρ. Δημοσθένης Καζάνας είναι από τα μεγαλύτερα ονόματα επιστημόνων, σε παγκόσμια κλίμακα, καθώς η θεωρία του είναι μία από αυτές, που εξηγούν την δημιουργία του σύμπαντος. Η Ακαδημία Αθηνών τίμησε τον συμμαθητή και συμφοιτητή μας, αναγνωρίζοντας την πατρότητα της θεωρίας του πληθωριστικού σύμπαντος στο πρόσωπό του. Ήλθε η ώρα να τον τιμήσει το σχολείο και το πανεπιστήμιό του.

Την εκδήλωση θα πλαισιώσει μουσικά η χορωδία ‘’Αγ. Ιωάννης ο Χρυσόστομος’’ σε διεύθυνση του συμμαθητή μας Χρυσόστομου Σταμούλη ’82, με επιλεγμένο μουσικό πρόγραμμα.

Η είσοδος είναι ελεύθερη.

Για το ΔΣ του συλλόγου αποφοίτων του 5ου Γυμνασίου Λυκείου Θεσσαλονίκης,

Χατζόπουλος Γιάννης.

Για το ΔΣ του συλλόγου αποφοίτων του ΑΠΘ,

Σαββίδης Παντελής.

https://physicsgg.me/2018/05/05/%ce%b5%ce%ba%ce%b4%ce%ae%ce%bb%cf%89%cf%83%ce%b7-%cf%80%cf%81%ce%bf%cf%82-%cf%84%ce%b9%ce%bc%ce%ae%ce%bd-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%b4%cf%81-%ce%b4%ce%b7%ce%bc%ce%bf%cf%83%ce%b8%ce%ad%ce%bd%ce%b7-%ce%ba/

20071217-demosthenes-kazanas.jpg.ebd9c61745a3c6bf313b0ceb89d43741.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Δημιουργήστε έναν λογαριασμό ή συνδεθείτε για να σχολιάσετε

Πρέπει να είσαι μέλος για να αφήσεις ένα σχόλιο

Δημιουργία λογαριασμού

Εγγραφείτε για έναν νέο λογαριασμό στην κοινότητά μας. Είναι εύκολο!.

Εγγραφή νέου λογαριασμού

Συνδεθείτε

Έχετε ήδη λογαριασμό? Συνδεθείτε εδώ.

Συνδεθείτε τώρα
×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Όροι χρήσης