Jump to content

Η τιμή της κοσμικής διαστολής


Προτεινόμενες αναρτήσεις

:D Οι δορυφόροι υποβάθρου μικροκυματικής ακτινοβολίας WMAP και Planck μέτρησαν την διαστολή του σύμπαντος σε 68 χιλόμετρα/ δευτερόλεπτο ανά Μεγαπάρσεκ. Οι μετρήσεις από τις σουπερνόβα Ia ανεβάζουν όμως το παραπάνω νούμερο στα 73 χιλιόμετρα. Μια τρίτη μέθοδος αποτελεί η χρήση βαρυτικών φακών. Το φως από τον μακρινό γαλαξία που προβάλλεται φτάνει σε 2 δόσεις, ανάλογα την διαδρομή του (επειδή η ευθυγράμμιση δεν είναι τέλεια, περνώντας, ας πούμε, από την μία πλευρά του φακού- γαλαξία ή σμήνους προς τα εμάς έχει μικρότερη διαδρομή από το αν περάσει από την άλλη πλευρά). Αν ο γαλαξίας που προβάλλεται είναι Κβαζαρ παρουσιάζει μεταβολές λαμπρότητας. Τότε η ίδια μεταβολή λαμπρότητας φτάνει σε εμάς 2 φορές με κάποια χρονική διαφορά. Από ατό το φαινόμενο μπορούμε να συμπεράνουμε την απόσταση του Κβάζαρ και να την συγκρίνουμε με τη ερυθρολίσθηση. Προκύπτει η τιμή 72 km/s/Mpc, που συμφωνεί με την μέτρηση αποστάσεων μέσω σουμερνόβα Ia.

Μια πιθανή λύση είναι η σκοτεινή ενέργεια να είναι μεταβαλλόμενη. Όμως ακόμα είναι νωρίς για τελικά συμπεράσματα.

Shery Suyu Max Planck Institut fur astrophysik, Garching

129339921_Galaxylensing.jpg.59fa59a6617a60ac6063b21bd1a450fd.jpg

Η αστρονομια μας βοηθαει να κοιταμε ψηλα. www.astrotheory.gr :D
Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 2 μήνες αργότερα...

τι εννοείς "μεταβαλλόμενη"?. Η παράμετρος Habble δεν είναι σταθερή και κακώς την λέμε "σταθερά Habble". Εξού και "παράμετρος" που ως όρος ενδείκνυται καλύτερα.

 

Η ταχύτητα διαστολής του σύμπαντος ήταν στα πρώτα λεπτά της έκρηξης 1,2 εκατ. km/sec/msc

Η ταχύτητα αυτή σημαίνει πως το σύμπαν χρειάστηκε κλάσμα του δευτερολέπτου για να μεγαλώσει από μέγεθος ατόμου σε μέγεθος milky way.

 

Η ταχύτητα έπεσε κάποια στιγμή στα 60Km/sec/msc πριν 6 δις χρόνια.

 

Έκτοτε αυξάνεται και πάλι για έναν ανεξήγητο λόγο και μάλιστα αυξάνεται με συνεχώς επιταχυνόμενη ταχύτητα (νόμπελ φυσικής 2012)

 

Αν υποθέσουμε (σκέτη εικασία) ότι το συνολικό σύμπαν έχει ακτίνα 150 δις ετη φωτος, τοτε η ταχυτητα διστολης στα όρια του ειναι 3,3 εκατ.km/sec/46 Gps, δηλαδή ταχύτητα 11 φορές μεγαλύτερη από αυτή του φωτός σε μία περιοχή μεταξύ δύο τυχαίων σημείων (γαλαξιών) που έχουν δηλαδή απόσταση το ένα από το άλλο όση η ακτίνα του ορατού σύμπαντος! Δηλαδή σε 38 δις χρόνια

απο σημερα το σύμπαν

θα εχει διπλασιάσει τον όγκο του!

 

Κατ εμε το σύμπαν δεν είναι άπειρο και δεν είναι ένα.

Είναι άπειρα σύμπαντα με πεπερασμένο μέγεθος το καθένα

 

Το μέγα ερώτημα είναι, προς τα που διαστέλλεται το σύμπαν!

 

Το σύμπαν λοιπόν μπορεί να διαστέλλεται είτε σε ένα απόλυτο κενό (στο οποίο δεν υπάρχει ούτε χρόνος ούτε χώρος), είτε διαστέλλεται μέσα σε ένα άλλο σύμπαν, το οποίο ταυτόχρονα συρρικνώνεται. Σε αυτό το δεύτερο πιστεύω και εγώ. Πράγμα που σημαίνει πως υπάρχει αλληλεπίδραση!!! Και άρα η σκοτεινή ενέργεια δεν είναι ένα αυτοτελές μέγεθος στο δικό μας σύμπαν αλλά ένα μέγεθος αλληλεπίδρασης δύο ή περισσότερων συμπάντων μεταξύ τους, διότι προκαλεί μία διαστολή εδώ και μια συρρίκνωση κάπου αλλού, δηλαδή προκαλεί δύο διαφορετικά πρλαγματα σε δύο διαφορετικούς χώρους ταυτόχρονα!!! Αρα αυτό μπορεί να σημαίνει πως η σκοτεινή ενεργεια είναι "δανεική" εν μέρη ή εξ ολοκλήρου από έναν άλλον παράλληλο κόσμο. Δεν είναι δηλαδή ότι υπάρχει μία σκοτεινή ενέργεια στο δικό μας σύμπαν που προκαλεί την δική μας διαστολή, αλλά είναι η σκοτεινή ενέργεια σε ένα άλλο σύμπαν που προκαλεί την συστολή εκεί! Η δική μας διαστολή λοιπόν μπορεί να είναι το αποτέλεσμα για κάτι που συμβαίνει όχι εδώ αλλά κάπου αλλού!!! Αυτό σημαίνει όμως πως τα πράγματα μπερδεύονται πολύ, διότι έτσι ίσως να μην μάθουμε ποτέ την αλήθεια για αυτήν. Και αυτό διότι δεν θα είμαστε ποτέ (τουλάχιστον πειραματικά) σε θέση να ξέρουμε ποιοι φυσικοί νόμοι επικρατούν στο άλλο σύμπαν και αν είναι όμοιοι με τους δικούς μας!! Αρα η πειραματική φυσική θα φτάσει στα όριά της γιατί θα είναι πρακτικά και θεωρητικά αδύνατον να εξετάσει και να επιβεβαιώσει κάτι που προέρχεται από κάπου αλλού με άλλους φυσικούς νόμους.

 

 

Εύχομαι όμως κάποια στιγμή να μάθουμε κάτι γι αυτήν. Ενα βασικό βήμα προς τα εκεί είναι να υπολογίσουμε κατ αρχάς το μέγεθος του συνολικού σύμπαντος, ώστε να ξέρουμε τι συμβαίνει στα σύνορά του

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Φίλε ultimaratio21 ό,τι έγραψες παραπάνω είναι λάθος. Από τις τιμές της επιτάχυνσης μέχρι την ανάλυση περί ορίων σύμπαντος και διαστολής του μέσα σε κάτι άλλο. Ιδιαίτερα η τελευταία σου φράση για τα "σύνορα" του σύμπαντος. Φιλικά.
Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Φίλε ultimaratio21 ό,τι έγραψες παραπάνω είναι λάθος. Από τις τιμές της επιτάχυνσης μέχρι την ανάλυση περί ορίων σύμπαντος και διαστολής του μέσα σε κάτι άλλο. Ιδιαίτερα η τελευταία σου φράση για τα "σύνορα" του σύμπαντος. Φιλικά.

 

Δεκτόν. Να ακούσουμε και την δική σου άποψη βέβαια (τεκμηριωμένα). Όχι μόνο αφορισμούς

 

Είμαι όλος αφτιά!

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Σε αυτά τα θέματα δεν πρέπει να έχουμε προσωπική άποψη γιατί δεν είναι θέμα προσωπικής έμπνευσης τι ισχύει στον υλικό κόσμο και τι όχι. Οπότε με ξαφνιασες όταν χρησιμοποίησες την έκφραση "εγώ πιστεύω".

 

Τα δεδομένα που γωνρίζουμε μέχρι τώρα είναι τα ακόλουθα :

 

1) Το σύμπαν είναι πεπερασμένο αλλά χωρίς όρια. Μπορεί κάτι να είναι και πεπερασμένο αλλά και χωρίς όρια; Φαντάσου έναν κύκλο, είναι πεπερασμένος αλλά δεν έχει αρχή και τέλος η γραμμή του. Φαντάσου την επιφάνεια μιας σφαίρας, το ίδιο. Ανεβαίνοντας διαστάσεις φτάνουμε και στο σύμπαν. Για να φανταστούμε όλα αυτά τα αντικείμενα βέβαια εμείς χρησιμοποιούμε έναν χώρο μεγαλύτερης διάστασης. Αυτός ο χώρος όμως δεν υπάρχει στην περίπτωση του σύμπαντος. Κάποιος δηλαδή ζει στην εποφάνεια μιας σφαίρας. Η επιφάνεια αυτή είναι 2 διαστάσεων. Εμείς για να το φανταστούμε χρησιμοποιούμε και την 3η διάσταση αλλά αυτή δεν υπάρχει στην περίπτωση του σύμπαντος.

 

Άρα το σύμπαν είναι πεπερασμένο και συνάμα χωρίς όρια. Όλα τα σημεία του σύμπαντος είναι ισοδύναμα, κανένα δεν είναι κοντά στο τέλος του κτλ.

 

Το πρόβλημα της διαστολής του σύμπαντος και γενικά της φύσης της υλοενέργειας του έχει παράξει πολλά κοσμολογικά μοντέλα τα οποία έχουν την ίδια λογική αλλά διαφορετικές αρχικές παραδοχές. Υπάρχουν λοιπόν τα κλασικά μοντέλα Einstein - de Sitter, Radiation, Milne, de Sitter το ΛCDM (με την σταθερά του Αϊνστάιν) κτλ. Το πρόβλημα στο τελευταίο μοντέλο είναι οτι η σταθερά του Αινστάιν, αν είναι πράγματι σταθερά, πρέπει να μας δίνει μια πυκνότητα σκοτεινής ενέργειας, σταθερής σε όλη τη διάρκεια της ζωής του σύμπαντος. Εντούτοις από τα πειραματικά δεδομένα, αν διαιρέσουμε αυτήν την πυκνότητα των πρώτων στιγμων του σύμπαντος με την πυκνόπτητα που παρατηρούμε σήμερα αντί για 1, βγαίνει 10 στην 120.

 

Στην περίοδο πληθωρισμού, αυτό που παρατηρησιακά γνωρίζουμε είναι οτι το σύμπαν αυξήθηκε συνολικά e^N φορές όπου Ν=50-60. Δηλαδή η ακτίνα του σύμπαντος αυξήθηκε περίπου 10^25 φορές. Αυτή η απότομη αύξηση σκότωσε και την καμπυλότητα του σύμπαντος αλλά και τον αριθμό των μαγνητικών μονοπόλων (αν υπήρχαν). Το σύμπαν δηλαδή ξεκίνησε με όποια καμπυλότητα Ω ήθελε και μετά τον πληθωρισμό η καμπυλότητα του έγινε Ω*e^(-2N) δηλαδή σχεδόν 0. Παρομοίως και για τον αριθμό των μαγνητικών μονοπόλων. Αν βρούμε μονόπολο τότε η θεωρία του πληθωρισμού καταρρέει γιατί πλέον δεν εξηγεί τίποτα. Αυτά τα γράφω γιατί βάζεις κάποιες μονάδες που δεν καταλαβαίνω στην ταχύτητα διαστολής (Gps? msc?).

 

 

Τώρα με το σύμπαν μέσα στο σύμπαν δε μπορώ να αποφανθώ γιατί δε γνωρίζω τίποτα σχετικό. Είναι εικασίες που δεν έχουν επιστημονική διατύπωση άρα και περιεχόμενο. Περισσότερο με προβληματίζει η σκοτεινή ύλη κι ενέργεια του δικού μας σύμπαντος που για πολλούς λόγους οφείλουμε να θεωρήσουμε οτι είναι και το μοναδικό γιατί όπως είπες, η απόδειξη της ύπαρξης άλλων φαντάζει ακόμα αδύνατη.

 

 

Η παρέμβαση μου ήταν περισσότερο για τα σύνορα και τη διαστολή. Φιλικά.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Σε αυτά τα θέματα δεν πρέπει να έχουμε προσωπική άποψη γιατί δεν είναι θέμα προσωπικής έμπνευσης τι ισχύει στον υλικό κόσμο και τι όχι. Οπότε με ξαφνιασες όταν χρησιμοποίησες την έκφραση "εγώ πιστεύω".

 

 

Η λέξη "πιστεύω" δεν είναι θεολογική αλλά καθ'όλα επιστημονική! Δεν υπάρχει επιστήμη χωρίς πίστη. Η πίστη και η γνώση δεν είναι έννοιες που αλληλοαναιρούνται, αλλά αλληλοσυμπληρώνονται.

 

 

Θα μπορούσε κανείς να ρωτήσει τον Πουανκαρέ, τον Ρίμαν και τόσα άλλα μεγάλα τέρατα της μαθηματικής επιστήμης που τα θεωρήματά τους μένουν μέχρι σήμερα αναπόδεικτα. Δεν νοούνται τα μαθηματικά σήμερα χωρίς την περιβόητη συνάρτηση ζήτα του Ρίμαν που είναι αναπόδεικτη. Κι όμως!!! Πολλοί την χρησιμοποιούν ως προϋπόθεση για άλλες αποδείξεις! Δεν κατάφερε να την αποδείξει ο Ρίμαν αλλά ΠΙΣΤΕΥΕ ότι ισχύει! ΔΕΝ ΕΊΝΑΙ ΜΌΝΟ Η ΛΟΓΙΚΉ ΒΑΣΙΚΌ ΣΥΣΤΑΤΙΚΌ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΉΜΗΣ, ΕΊΝΑΙ ΚΑΙ Η ΔΙΑΊΣΘΗΣΗ!

 

Τι κοινό έχουν οι Ρίμαν, Πουανκαρέ, Λάϊμπνιτζ, Γκάους κοκ λοιπόν? Όλοι τους έγιναν "διάσημοι" επιστήμονες και υπήρξαν περίλαμπροι για θεωρήματα που δεν μπόρεσαν να αποδείξουν! Η ζητα συναρτηση του Ρίμα ΠΙΣΤΕΥΟΥΜΕ οτι ισχύει. Αν δεν το πιετσέυεις, ΜΗΝ ΤΗΝ ΑΝΑΦΕΡΕΙΣ! Ο Ανρί Πουανκαρέ θεωρούσε πως είναι Αδύνατον μόνο μέσα από κανονιστικές διαδικασίες και με την αυστηρή χρήση προτάσεων και συμβόλων να δίνονται σε όλα απαντήσεις. Το θεώρημα της μη πληρότητας του Γκέντελ και η θεωρία της μη υπολογισιμότητας του πατέρα των Υπολογιστών, Άλαν Τιούρινγκ, έδειξαν πως ο ρόλος που παίζει η διαίσθηση και ενορατική σκέψη στην επιστήμη είναι τεράστιος και, κατά συνέπεια, δεν μπορεί να εξαλειφθεί από την αναζήτηση της αλήθειας, ". (Βλαντιμίρ Τάσιτς. Μετά-μαθηματικά). . Η πίστη δεν βασίζεται σε κάποια "λογική" παρά στην ενορατική σκέψη. "Αν μια εσωτερική φωνή σάς προτρέπει να κάνετε κάτι ή να αποφύγετε κάτι άλλο, μην... κλείνετε τ'' αφτιά σας. Μην αισθάνεσθε ότι προδίδετε τη λογική σας. Γιατί και αυτή η φωνή, η διαίσθησή σας, είναι μια υπερταχεία διαδικασία υπολογισμού που χρησιμοποιεί τη δύναμη της αφαίρεσης για την εξαγωγή γρήγορων συμπερασμάτων. Οπως μάλιστα έδειξαν πρόσφατα πειράματα, η διαίσθηση είναι συχνά πιο εύστοχη από την πολύπλοκη αναλυτική σκέψη. Μία μόνο καλή αιτία αποδεικνύεται συχνά καλύτερη από τις λεγόμενες ορθολογικές μεθόδους - ακόμη και από τις εξαιρετικά πολύπλοκες τεχνικές μεθόδους όπως οι πολλαπλές εξισώσεις. Η «έκτη αίσθηση», η διαίσθησή μας είναι απολύτως λογική αλλά απλουστευτική διαδικασία που διεξάγεται στο ασυνείδητο - είναι τις περισσότερες φορές πιο αποτελεσματική από τις πολύπλοκες αναλυτικές μεθόδους που βασίζονται στην καθαρή λογική" . (Γκερντ Γκιγκερέντσερ, διευθυντής του Κέντρου Ανθρώπινης Ανάπτυξης του Ινστιτούτου Μαξ Πλανκ ). Το πείραμα της μπάλας (Max Plank Institut): Πώς ένας καλός παίκτης του μπέιζμπολ ξέρει σε ποιο σημείο πρέπει να βρεθεί για να πιάσει την μπάλα; Αν ρωτήσετε τον ίδιο, το πιθανότερο είναι ότι θα σας απαντήσει ότι δεν ξέρει πώς το κάνει. Ως πρόσφατα οι ειδικοί πίστευαν ότι με κάποιον τρόπο ο εγκέφαλος των καλών αθλητών υπολογίζει την πορεία της μπάλας με βάση την ταχύτητά της, βρίσκει σε ποιο σημείο πρόκειται να πέσει και οδηγεί τον αθλητή προς αυτό.

Έχει αποδηχθεί ότι η διαδικασία δεν είναι τόσο σύνθετη. Αντιθέτως, αποτελεί ένα από τα βασικά παραδείγματα της επιτυχίας της διαίσθησης .

 

 

 

Ποιος άθλιος μπορεί να πει ΓΝΩΡΙΖΩ? Αυτά που δεν γνωρίζουμε είναι άπειρα. Αυτά που γνωρίζουμε είναι πεπερασμένα. Όλα τα βιβλία του κόσμου να ενώσουμε η ποσότητα γνώσης που θα λάβουμε στο τέλος ως άθροισμα είναι ελάχιστη σε σχέση με αυτά που δεν γνωρίζουμε. Η γνώση μας για τα πάντα βρίσκεται στο 0,000000..."κάτι" στο άπειρο της αγνωσιάς μας ! Ποιος τολμά να πει ΓΝΩΡΙΖΩ και με βάση αυτό κρίνω και όλα τα άλλα που δεν γνωρίζω? Η πίστη λοιπόν είναι εργαλείο εξερεύνησης του πεδίου ορισμού στο διάστημα από το (X, +άπειρο). Επαναλαμβάνω: Η πίστη είναι εργαλείο για να πατήσουμε εκί που δεν μπορούμε. Με γνώση δεν μπορείς να πατήσεις εκεί, χωρίς πιστη επισης δεν μπορεις. Είναι ελευθερία η πίστη, ελευθερία απο τα στενά δεσμά της απειροελάχιστης γώσης μας.

 

Θεωρεί κάποιος την γνώση επαρκή και δεδομένη. Είναι όμως απειροελάχιστη και ιδεατή, ιδεατή διότι η απόλυτη γνώση δεν υπάρχει. Η επιστήμη έχει πάντα διττό νόημα, αυτό της θέσης-αντίθεσης. Υπάρχει η θέση του Αϊνσταϊν για την κβαντομηχανική και υπάρχει και η θέση του Μαξ Πλάνκ. Υπάρχει η θέση του Μαρξ και αυτή του Σμίθ. Κι εκεί που η γνώση σταματά έρχεται η πιστη. Αυτό το άπειρο κομμάτι που δεν γνωρίζουμε το καλύπτουμε με πίστη! Η πίστη έρχεται να καλύψει την δίψα μας για την κατάκτηση του απείρου. Η πίστη έρχεται να συμπληρώσει την λογική, όχι να την αναιρέσει, να διευρύνει την σκέψη από το πεπαρεσμένο στο άπειρο.

 

Η επιστήμη είναι συναρπαστική διότι κάθε φορά που απαντάμε σε μία ερώτηση δημιουργούνται μύριες άλλες ερωτήσεις. Κάθε απάντηση δεν είναι μία ερώτηση λιγότερη, είναι πολλές ερωτήσεις περισσότερες!!!

 

 

 

ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ ΣΕ ΚΑΤΙ ΜΟΝΟ ΟΤΑΝ ΑΥΤΟ ΑΠΟΔΕΙΧΤΕΙ ΔΙΟΤΙ ΕΤΣΙ ΘΑ ΕΚΛΕΙΨΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΚΙΝΗΤΡΟ ΝΑ ΑΠΟΔΕΙΧΤΕΙ!!! Αν δεν πιστεύεις σε κάτι, ΔΕΝ έχει αξία η απόδειξή του. Η λογική προϋποθέτει ΠΙΣΤΗ, διότι χωρίς αυτήν η λογική δεν έχει αντίκρισμα, ανταπόδοση! Το αντίθετο της πίστης είναι η αδιαφορία η καταφρόνηση. Το αποτέλεσμα της έρευνας σε αυτή την περίπτωση θα μας ήταν αδιάφορο. Θα κάναμε έρευνα για την έρευνα και όχι για το αποτέλεσμα την σημασία του οποίου όμως ιεραρχούμε ως σημαντικό ή ασήμαντο ανάλογα με το πόσο πιστεύουμε στην χρησιμότητα ή σημασία του! Η πίστη δίνει αξία στην έρευνα

 

Η πίστη είναι οντολογία. Και η οντολογία συμπληρώνει στην ζωή μας την πραγματολογία. Η οντολογία είναι αποφατική, αφαιρετική και το σημείο αφετηρίας της είναι το άπειρο. Η επιστήμη είναι προσθετική (η νέα γνώση προστίθεται στην προηγούμενη και το σημείο αφετηρίας της είναι το μηδεν. Α

 

Αγαπητέ, η γιαγια μου δεν χρειαζόταν να γνωρίζει πως λειτουργεί μία κουζίνα για να μαγειρέψει. Δεν ήξερε πως μετατρέπεται η ηλεκτρική ενέργεια σε θερμική. Αυτό δεν την εμπόδιζε να κάνει τα καλύτερα γιουβαρλάκια του κόσμου. Ο Μπετόβεν όταν πρωτοέκατσε σε ένα πιάνο δεν ήξερε καν τι έχει μέσα. Αυτό δεν τον εμπόδισε να γράψει την σονάτα του σεληνόφωτος. Εγώ δεν ξέρω πως λειτουργεί μία μηχανή αυτοκινήτου. Δεν ξέρω τι είναι κύλινδροι, βαλβίδες, διαφορικό, injection, ABS κτλ. Οδηγώ όμως, και φυσικά πήρα το δίπλωμα οδήγησης χωρίς να βγάλω πολυτεχνείο. Αυτό είναι αφαιρετικότητα. ΟΛΟΚΛΗΡΗ η ζωή είναι οντολογία.

 

Οντολογία και επιστήμη είναι οι δύο πλευρές του ίδιου νομίσματος. Φυσικά η οντολογία δεν είναι επιστήμη. Διότι στην οντολογία δεν υπάρχει η επιστημονική μέθοδος, η αποδεικτική διαλεκτική. Η ωμή, στενόμυαλη, (δήθεν) επιστημονολογική προσέγγιση των πραγμάτων, ο κόσμος της καθαρής λογικής είναι εχθρικός στον άνθρωπο και την φύση του. Ο κόσμος της λογικής υπάρχει μόνο σε ένα matrix ή στο σκληρό δίσκο ενός ηλ. υπολογιστή. Ένας υπολογιστής αγαπητέ μου όμως, δεν θα καταφέρει ποτέ να εξηγήσει τον κόσμο! Ποτέ! Οι δήθεν "λογικοί" προσπαθείτε να αφαιρέσετε από την ζωή την λέξη πίστη, για να το παίξετε μάλλον "ελεύθεροι" άνθρωποι (ελεύθεροι από δόγματα, δοξασίες, εγκλωβισμούς κτλ), είστε in, εμείς είμαστε ντεμοντε, δέσμιοι των συναισθημάτων μας. Αντίθτεα, για τους παραπάνω λόγους είστε ενελεύθεροι και μην το πάρεις προσωπικά. Εμείς απολαμβάνουμε την ελευθερία της οντολογίας, την ηδονή της πίστης. Δεν περιοριζόμαστε από την γνώση (που είναι πεπερασμένο μέγεθος). Κολυμπάμε τον νου μας στο άπειρο. Διότι αντίθετα με την γνώση, η πίστη δεν έχει όρια.

 

Τα παραπάνω σου τα έγραψα όχι για να σε πικάρω αλλά επειδή μάλλον είσαι και νεότερός μου, καλό είναι να αναθεωρείς στη ζωή και να διευρύνεις τους ορίζοντές σου.

 

Αυτά τα περί "πίστης" και "γνώσης" μας τα έχει πει κι ο Σώρρας και ο κάθε πυροβολημένος λιαντινικός ή δωδεκαθεϊστης σαν τον Ρασσιά μέσα στο αντιχριστιανικό τους μένος.

 

 

Τα δεδομένα που γωνρίζουμε μέχρι τώρα είναι τα ακόλουθα :

 

1) Το σύμπαν είναι πεπερασμένο αλλά χωρίς όρια. Μπορεί κάτι να είναι και πεπερασμένο αλλά και χωρίς όρια; Φαντάσου έναν κύκλο, είναι πεπερασμένος αλλά δεν έχει αρχή και τέλος η γραμμή του. Φαντάσου την επιφάνεια μιας σφαίρας, το ίδιο. Ανεβαίνοντας διαστάσεις φτάνουμε και στο σύμπαν. Για να φανταστούμε όλα αυτά τα αντικείμενα βέβαια εμείς χρησιμοποιούμε έναν χώρο μεγαλύτερης διάστασης. Αυτός ο χώρος όμως δεν υπάρχει στην περίπτωση του σύμπαντος. Κάποιος δηλαδή ζει στην εποφάνεια μιας σφαίρας. Η επιφάνεια αυτή είναι 2 διαστάσεων. Εμείς για να το φανταστούμε χρησιμοποιούμε και την 3η διάσταση αλλά αυτή δεν υπάρχει στην περίπτωση του σύμπαντος.

 

Άρα το σύμπαν είναι πεπερασμένο και συνάμα χωρίς όρια. Όλα τα σημεία του σύμπαντος είναι ισοδύναμα, κανένα δεν είναι κοντά στο τέλος του κτλ.

 

Δεν είπαν αυτό ο Hawking , ο Guth κι ο Andrei Dmitriyevich Linde.

Θεωρούν σαφώς πως το σύμπαν είναι πεπερασμένο με συγκεκριμένα όρια. Τα σύμπαντα είναι σε ένα fractal συμπάντων άπειρα. Μάλιστα ο Guth υπολόγισε την διάμετρο του σύμπαντος σε 4,2 vundaparsec = 4,2 εννεάκις εκατομμύρια παρσέκ = 4,2*10 με εκθέτη 34. Σύμφωνα με αυτόν τον υπολογισμό το συνολικό σύμπαν είναι 150 εξάκις εκατομμύρια φορές μεγαλύτερο από το ορατό σύμπαν (που είναι διαμέτρου 28 gigaparsec = 92 δις ετη φωτος).

 

Αλλά όπως και να χει τα παραπάνω δεν είναι τίποτε άλλο παρά μία εικασία, δηλαδή απλά... ακόμη μία "πίστη". Κανείς δεν γνωρίζει το μέγεθος του σύμπαντος, ούτε αυτό έχει αποδειχτεί. Αν θέλουμε το πιστεύουμε, αν θέλουμε δεν το πιστεύουμε. Αν δεν θέλουμε να χρησιμοποιοήσουμε την λέξη "πίστη" τότε ας κάτσουμε στα αβγά μας. Τώρα βέβαια αυτό που λες εσύ, πάλι δεν μπορώ να το απορρίψω. Όπως δεν μπορώ να αποδείξω ότι έχω δίκιο, έτσι δεν μπορώ να αποδείξω ότι έχεις εσύ άδικο.

 

Το σύμπαν έχει αρχή. Φτιάχτηκε πριν 13,7 δις ετη φωτος. Αρα εφόσον έχει αρχη, εξ ορισμού έχει και τέλος.

 

Ο ίδιος ο Hawking παραδέχτηκε κάποια στιγμή σε μία κρίση αυτοκριτικής, ότι προσπαθεί να εξηγήσει τα πάντα με εξισώσεις και αυτό δεν γίνεται. Δεν μπορούμε να παραστήσουμε μόνο με εξισώσεις όλη την αλήθεια.

 

Στην περίοδο πληθωρισμού, αυτό που παρατηρησιακά γνωρίζουμε είναι οτι το σύμπαν αυξήθηκε συνολικά e^N φορές όπου Ν=50-60. Δηλαδή η ακτίνα του σύμπαντος αυξήθηκε περίπου 10^25 φορές. Αυτή η απότομη αύξηση σκότωσε και την καμπυλότητα του σύμπαντος αλλά και τον αριθμό των μαγνητικών μονοπόλων (αν υπήρχαν). Το σύμπαν δηλαδή ξεκίνησε με όποια καμπυλότητα Ω ήθελε και μετά τον πληθωρισμό η καμπυλότητα του έγινε Ω*e^(-2N) δηλαδή σχεδόν 0. Παρομοίως και για τον αριθμό των μαγνητικών μονοπόλων. Αν βρούμε μονόπολο τότε η θεωρία του πληθωρισμού καταρρέει γιατί πλέον δεν εξηγεί τίποτα. Αυτά τα γράφω γιατί βάζεις κάποιες μονάδες που δεν καταλαβαίνω στην ταχύτητα διαστολής (Gps? msc?).

 

msc=megaparsec

Gps= gigaparsec

 

 

και πάει λέγοντας, teraparsec, petaparsec, exaparsec, zetaparsec, yottaparsec, wekkaparsec, vundaparsec κοκ.

 

Σύμφωνα με τους υπολογισμούς της παραμετρου Hubble η σημερινή διαστολή του σύμπαντος είναι 73 km/sec/megaparsec.

 

που θα πει:

 

146 km/sec/2 megaparsec

219 km/sec/3megaparsec

292 Km/sec/4megaparsec

365 Km/sec/5megaparsec

.

.

.

300.000 km/sec/4,3 Gigaparsec

 

(δηλαδή το σύμπαν διαστέλλεται με ταχύτητα ίση του φωτός σε περιοχή ανάμεσα σε δύο σημεία που έχουν απόσταση μεταξύ τους όσο 4,3 gigaparsec = 13.7 δις ετη φωτός, όση δηλαδή ακριβώς και η ηλικία του σύμπαντος. Τυχαίο?).

 

Αλλιώς: αν δύο σημεία (γαλαξίες) στο σύμπαν απέχουν 4,3 gigaparsec απομακρύνονται το ένα από το άλλο με ταχύτητα ίση με αυτή του φωτός. Βρίσκονται σε απόσταση μικρότερη, απομακρύνονται με ταχύτητα μικρότερη του φωτός. Βρίσκονται σε απόσταση μεγαλύτερη, τότε απομακρύνονται με ταχύτητα μεγαλύτερη του φωτός.

 

Τώρα , αν ο Guth έχει δίκιο σχετικά με το μέγεθος του σύμπαντος, υπολόγισε τότε εσύ την ταχύτητα διαστολής του σύμπαντος στα "όρια" του (στο έβαλα σε εισαγωγικά για να μην μαλώσουμε), δηλαδή με τι ταχύτητα απομακρύνονται δύο σημεία που απέχουν 4,2 vundaparec μεταξύ τους?

 

 

 

 

"μαγνητικών μονοπόλων" ομολογώ πως δεν ξέρω τι είναι. Θα με ενδιεφερε να μαθω

 

 

Τώρα με το σύμπαν μέσα στο σύμπαν δε μπορώ να αποφανθώ γιατί δε γνωρίζω τίποτα σχετικό. Είναι εικασίες που δεν έχουν επιστημονική διατύπωση άρα και περιεχόμενο. Περισσότερο με προβληματίζει η σκοτεινή ύλη κι ενέργεια του δικού μας σύμπαντος που για πολλούς λόγους οφείλουμε να θεωρήσουμε οτι είναι και το μοναδικό γιατί όπως είπες, η απόδειξη της ύπαρξης άλλων φαντάζει ακόμα αδύνατη.

 

 

 

Περί ορέξεως κολοκυθόπιτα. Διότι εγώ πάλι θεωρώ την σκοτεινή ενέργεια μακράν πιο ενδιαφέρουσα από την σκοτεινή ύλη. Αυτο με τα νετρίνια δεν το καταλαβαίνω. Άσε που πιστεύω ότι δεν υπάρχουν και να υπάρχουν δεν εξηγούν σε τίποτα την σκοτεινή ύλη. Δεν ξέρω καν γιατί τα ψάχνουν

 

Αν πάλι δεχτούμε ότι δεν υπάρχουν άλλα σύμπαντα, τότε μέσα σε τι είναι το δικό μας σύμπαν? Μεσα σε τι διαστέλλεται? Και προς τα που διαστέλλεται? Πέρα από το σύμπαν μας δεν υπάρχει ούτε χώρος ούτε χρόνος. Μήπως όμως ούτε χώρος, ούτε χρόνος σημαίνει οντολογία και θεολογία? Ένα σημείο δεν έχει ούτε χώρο ούτε χρόνο, έχει μηδενική διάσταση. Αλλά κάτι μεγαλύτερο του σημείου να μην έχει χρόνο και χώρο? Το σύμπαν ήταν μικρότερο και θα γίνει μεγαλύτερο. Μεγαλώνει. Πως μεγαλώνει αφού είναι άπειρο?

 

Δεν ξέρω επίσης ποια είναι η τοπολογία του σύμπαντος. Μέχρι τώρα η επιστήμη επιβεβαιώνει πως είναι επίπεδο. Δεν πιστεύω πως είναι επίπεδο. Το σύμπαν δεν μπορεί να διαστέλλεται επ άπειρον εξαιτίας της εντροπίας και μόνο η οποία εξ αιτίας της διαστολής θα φτάσει στο μηδέν. Κάποια στιγμή το σύμπαν θα αρχίσει να αποδομείται και να διαλύεται εις τα εξ ών συνετέθη, γιατί θα γίνει αραιό και ψυχρό χωρίς εντροπία. Και ποιος μας λέει οτι η διαδικασία αυτη δεν εχει ξεκινησει ηδη στα όρια του σύμπαντος! Οεο?

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

1) Θεωρώ αυτά που έγραψες λάθος από επιστημονικής άποψης, από αυτή τέλοσπάντων την επιστημονική άποψη που έχω αποκτήσει στις σπουδές μου. Μπερδεύεις το αξίωμα, το μαθηματικό αξίωμα ή θέση, με ένα ανυπόστατο "πιστεύω" κτλ. Οκ προφανώς ολα ξεκινούν από εμπειρικές αλήθειες όπως οτι "το όλον περιλαμβάνει το μέρος" κτλ. Αλλά τα αξιώματα δεν έχουν να κάνουν με διαίσθηση. Θέτεις κάτι και χτίζεις κάτι πάνω του με την μόνη υποχρέωση να είναι ΣΥΝΕΠΕΣ με τον εαυτό του. Δε χρειάζεταινα περιγράφει το σύμπαν, αρκεί το κατασκεύασμα σου να είναι συνεπές. Οπότε όλες οι προτάσεις Ρίμαν κτλ που έχουν αξιωματική θέση, χτίζουν μια μαθηματική θεωρία συνεπή. Τίποτα παραπάνω.

 

2) Η μονάδα είναι pc = parsec. Το mps δεν ξέρω τι είναι, το mpc σημαίνει χιλιοστό του pc και το Μpc 1.000.000 pc. Για να ξέρουμε τι γράφουμε.

 

3) Η διαστολή Hubble δεν είναι σταθερή είναι H(t).

 

4) Κανένας δεν έχει αμφισβητήσει τη Γενική Σχετικότητα, άρα κανείς δεν έχει αμφιβολία οτι ζούμε σε ένα Ριμάνιο σύμπαν, πεπερασμένο αλλά χωρίς όρια.

 

 

Δεν ξέρω πώς τα έχεις μάθει όλα αυτά που γράφεις, οι ερωτήσεις σου "μέσα σε τι διαστέλελται το σύμπαν" με εκπλήσσουν. Γιατί μια γράφεις και υπολογίζεις πολυσύμπαντα και από την άλλη φαίνεται οτι δε μπορούμε να συνεννοηθούμε σε κάτι δεδομένο όπως η Ριμάνια γεωμετρία του χωροχρόνου (ενώ πάλι έχεις αναφέρει τον Ρίμαν σαν να είσαι μαθηματικός).

 

Το σύμπαν είναι ομογενές και ισότροπο, όλα τα σημεία του είναι ισοδύναμα, δεν υπάρχουν όρια, δεν υπάρχει τέλος αλλά είναι πεπερασμένο. Η διαστολή του δεν γίνεται σε ανώτερη διάσταση.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Δημιουργήστε έναν λογαριασμό ή συνδεθείτε για να σχολιάσετε

Πρέπει να είσαι μέλος για να αφήσεις ένα σχόλιο

Δημιουργία λογαριασμού

Εγγραφείτε για έναν νέο λογαριασμό στην κοινότητά μας. Είναι εύκολο!.

Εγγραφή νέου λογαριασμού

Συνδεθείτε

Έχετε ήδη λογαριασμό? Συνδεθείτε εδώ.

Συνδεθείτε τώρα
×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Όροι χρήσης