Πληροφορική-Τεχν.Νοημοσύνη-Kβαντικοi υπολ.-Νανοτεχνολογία.

Made in China οι δύο ισχυρότεροι υπερυπολογιστές του κόσμου.

Όχι μόνο οι δύο ισχυρότεροι υπερυπολογιστές στον κόσμο είναι κινεζικοί, αλλά η Κίνα για πρώτη φορά ξεπέρασε τις ΗΠΑ και έχει τα περισσότερα υπερυπολογιστικά συστήματα (202 έναντι 143) στον κατάλογο Top 500 με τους 500 μεγαλύτερους υπερυπολογιστές διεθνώς.

Πριν από έξι μόλις μήνες, οι ΗΠΑ προηγούνταν, καθώς είχαν 169 υπερυπολογιστές στο Top 500, έναντι 160 της Κίνας, η οποία όμως αυξάνει συνεχώς τις επενδύσεις της στην έρευνα και τεχνολογία.

Σύμφωνα με τη νέα λίστα που μόλις δημοσιοποιήθηκε (η κατάταξη ξεκίνησε πριν 25 χρόνια και ανανεώνεται ανά εξάμηνο), στην κορυφή για τέταρτο συνεχόμενο εξάμην- βρίσκεται ο κινεζικός Sunway TaihuLight με επεξεργαστική ισχύ 93 petaflops/sec (χίλια τρισεκατομμύρια υπολογισμοί ανά δευτερόλεπτο).

Ακολουθούν ο, επίσης, κινεζικός Tianhe-2 (33,9 petaflop/sec), ο ελβετικός Piz Daint (19,6 petaflop/sec, που είναι και ο πιο ισχυρός ευρωπαϊκός υπερυπολογιστής), ο ιαπωνικός Gyoukou (19,1 petaflop/sec) και ο αμερικανικός Titan (17,6 petaflop/sec).

Στο νέο Top 500, μετά την Κίνα και τις ΗΠΑ, η Ιαπωνία διαθέτει 35 υπερυπολογιστές, η Γερμανία 20, η Γαλλία 18 και η Βρετανία 15. Για πρώτη φορά και οι δέκα ισχυρότεροι υπερυπολογιστές έχουν ο καθένας ισχύ άνω των 10 petaflops.

H συνολική ισχύς των 500 ισχυρότερων συστημάτων έχει φθάσει πια τα 845 petaflops έναντι 749 petaflops πριν έξι μήνες και 672 petaflops πριν ένα έτος. Από αυτή τη συνολική ισχύ, το 35,4% ανήκει στην Κίνα και το 29,6% στις ΗΠΑ. To όριο για να συμπεριληφθεί ένας υπερυπολογιστής στο Top 500, έχει αυξηθεί πλέον στα 548 teraflops από 432 teraflops τον Ιούνιο.

Στον συμπληρωματικό κατάλογο Top Green 500 με τους πιο «πράσινους» και λιγότερο ενεργοβόρους υπερυπολογιστές προηγούνται τρεις από την Ιαπωνία. Όσον αφορά τον πιο «ψηλό» υπολογιστή, αυτός βρίσκεται εγκατεστημένος στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό.

Οι υπερυπολογιστές έχουν ποικιλία εφαρμογών: μελέτη και πρόβλεψη του κλίματος και του καιρού, προσομοίωση πυρηνικών και άλλων όπλων, έρευνες για πετρέλαιο, ανάλυση DNA κ.α.

http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500174510&ref=newsroomwidget&subscriberUrl=www.tanea.gr

Η Ελλάδα υπέγραψε τη Διακήρυξη για την πληροφορική υψηλών επιδόσεων.

Η Ελλάδα έγινε η 12η χώρα που υπέγραψε τη Διακήρυξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την πληροφορική υψηλών επιδόσεων (High-Performance Computing-HPC), συμμετέχοντας έτσι στη φιλόδοξη προσπάθεια της ΕΕ να αναπτύξει την επόμενη γενιά υποδομών πληροφορικής και δεδομένων.

Τη διακήρυξη, που είχε παρουσιαστεί τον περασμένο Μάρτιο, υπέγραψε ο αναπληρωτής υπουργός Έρευνας, Κώστας Φωτάκης, στις 10 Νοεμβρίου, στην Αθήνα.

Έως τώρα είχαν υπογράψει η Γαλλία, η Γερμανία, η Ιταλία, το Λουξεμβούργο, η Ολλανδία, η Ισπανία, η Πορτογαλία, η Σλοβενία, το Βέλγιο, η Βουλγαρία και η Ελβετία.

Οι χώρες που προσυπογράφουν τη διακήρυξη έχουν δεσμευτεί να συνεργασθούν για να καθιερώσουν ένα παγκοσμίου κύρους «οικοσύστημα» πληροφορικής υψηλών επιδόσεων, με την απόκτηση και τη λειτουργία υπερ-υπολογιστών παγκόσμιας εμβέλειας, καθώς και με την κατασκευή του κύριου εξοπλισμού, των εργαλείων λογισμικού και των εφαρμογών που απαιτούνται για την τεχνολογία HPC.

Στόχος είναι να υπάρξουν λειτουργικοί ευρωπαϊκοί υπερ-υπολογιστές κλίμακας exa (πεντάκις εκατομμυριοστής κλίμακας) στην πρώτη τριάδα της παγκόσμιας κατάταξης έως το 2022-2023.

Ο όρος HPC αφορά υπερυπολογιστικά συστήματα που μπορούν να εκτελέσουν πάνω από 10^15 υπολογισμούς ανά δευτερόλεπτο (petascale) και τα οποία σε λίγα χρόνια θα είναι σε θέση να φθάσουν τους 10^18 υπολογισμούς ανά δευτερόλεπτο (exascale), μία υπολογιστική ισχύ ανάλογη με αυτήν που έχουν όλα μαζί τα κινητά τηλέφωνα των πολιτών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Σήμερα, η ΕΕ κατέχει ηγετική θέση διεθνώς στη χρήση των ερφαρμογών HPC, όμως δεν κατέχει κανέναν υπολογιστή στην πρώτη δεκάδα, παγκοσμίως.

Οι πανίσχυροι υπολογιστές θα παίξουν ζωτικό ρόλο στην ανάπτυξη νέων φαρμάκων και στη διάγνωση και θεραπεία των ασθενειών, στη νευροεπιστήμη και στην αποκάλυψη του μυστικών του εγκεφάλου και του νου, στην πρόβλεψη του κλίματος, στην παρατήρηση του διαστήματος, στην πρόληψη και διαχείριση των φυσικών καταστροφών, στην ανάπτυξη νέων υλικών κ.ά.

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, μαζί με τις χώρες που έχουν υπογράψει τη Διακήρυξη, ετοιμάζουν έως το τέλος του 2017 έναν «οδικό χάρτη» για την υλοποίηση των νέων ευρωπαϊκών υπερυπολογιστών.

http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500174375

Τα σούπερ-μικροσκόπια της Ευρώπης ενώνουν τις δυνάμεις τους.

Οι 16 ερευνητικοί οργανισμοί της Ευρώπης που διαθέτουν 19 επιταχυντές δημιουργίας εστιασμένου φωτός -τα λεγόμενα και «σούπερ-μικροσκόπια»- ένωσαν τις δυνάμεις τους, δημιουργώντας έναν Σύνδεσμο, με στόχο την ενίσχυση της συνεργασίας τους.

Οι πηγές φωτός που δημιούργησαν τη LEAPS (League of European Accelerator-based Photon Sources) παράγουν, με τη βοήθεια συγχρότρων και άλλων επιταχυντών φωτονίων, άκρως ισχυρές ακτίνες-Χ, καθώς επίσης ακτίνες υπεριώδους και υπερύθρου φωτός.

Οι ακτίνες αυτές χρησιμοποιούνται για να «φωτίσουν» την μικροσκοπική ύλη με μοναδικό τρόπο, ανοίγοντας νέους δρόμους για τη μελέτη νέων φαρμάκων, υλικών, βιολογικών και χημικών διαδικασιών (πρωτεϊνών και άλλων μορίων), αρχαιολογικών ευρημάτων κ.α.

Χάρη στις έρευνες περίπου 24.000 επιστημόνων-άμεσων χρηστών και άλλων 35.000 συνεργαζόμενων ερευνητών σε αυτές τις εγκαταστάσεις, έχουν κατά την τελευταία πενταετία γίνει πάνω από 26.300 ατομικές και ομαδικές επιστημονικές δημοσιεύσεις.

Η υπογραφή της συμφωνίας έγινε με τη συμβολή της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, που στηρίζει την πρωτοβουλία LEAPS, προκειμένου να ενισχυθεί η ευρωπαϊκή επιστήμη και ανταγωνιστικότητα.

Πρώτος πρόεδρος του LEAPS ανέλαβε ο καθηγητής Χέλμουτ Ντος, διευθυντής του γερμανικού επιταχυντή DESY στο Αμβούργο.

http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500174526

Θεσσαλονίκη: Ένα εξελιγμένο ρομπότ κάνει chat.

Από μια ιδέα που σχεδιάστηκε σε... χαρτοπετσέτα, σε ένα τάπας-μπαρ, έφτασαν στο Final Four της Euroleague, δημιουργώντας ένα chatbot, τον Dr Hoops, δηλαδή ένα χαρακτήρα τεχνητής νοημοσύνης που απαντούσε στο messenger της διοργάνωσης, σε ιδιαίτερα σύνθετες ερωτήσεις, κάνοντας ολοκληρωμένο διάλογο.

Ένα μεγάλο βήμα στην ανάλυση και επεξεργασία δεδομένων, με τη δημιουργία ενός εξελιγμένου chatbot, ρομπότ που κάνει chat δηλαδή, έκανε η εταιρεία Baresquare, με έδρα στη Θεσσαλονίκη, η οποία συνεργάζεται με την Euroleague.

«Το δικό μας chatbot εμφανίστηκε μόλις έναν χρόνο μετά την πρώτη εμφάνιση chatbot σε αθλητική διοργάνωση και συγκεκριμένα στο ΝΒΑ που έγινε το 2016. "Βγήκαμε" επίσημα λοιπόν στο περασμένο Final Four της Εuroleague, στην Κωνσταντινούπολη» αναφέρει στο Αθηναϊκό Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων (ΑΠΕ-ΜΠΕ), ο ιδιοκτήτης της εταιρείας, Γιώργος Γρηγοριάδης, με αφορμή την παρουσίαση του chatbot στην ημερίδα που διοργάνωσε σήμερα το Ινστιτούτο Τεχνολογιών Πληροφορικής και Επικοινωνιών (ΙΠΤΗΛ) του Εθνικού Κέντρου Έρευνας και Τεχνολογικής Ανάπτυξης (ΕΚΕΤΑ), στο πλαίσιο του 4ου Διεθνούς Συνεδρίου στην Επιστήμη του Διαδικτύου.

Όπως εξηγεί ο κ. Γρηγοριάδης, το chatbot της εταιρείας του είχε περισσότερο βάθος, μπορούσε δηλαδή να απαντήσει σε πιο σύνθετες ερωτήσεις και να κάνει διάλογο.

«Για παράδειγμα, όταν ο χρήστης ρωτούσε "πότε παίζει η τάδε ομάδα" και απαντούσε και στη συνέχεια ο χρήστης ξαναρωτούσε για την ώρα του παιχνιδιού ή κάτι άλλο σχετικό, το chatbot "κρατούσε"” το περιεχόμενο της συζήτησης και μπορούσε να κάνει διάλογο».

«Παράλληλα», συνεχίζει ο κ. Γρηγοριάδης, «μπορούσε να κάνει σύνθετους υπολογισμούς και να απαντήσει μετά σε μια ερώτηση που αφορούσε, ας πούμε, τον αριθμό των ριμπάουντ που πήρε ένας παίκτης».

Ο Dr Hoops, που αναπτύχθηκε γραφιστικά από την Euroleague και βασίστηκε στην τεχνολογία και το λογισμικό της ελληνικής εταιρείας, φαίνεται ότι κέρδισε με την αμεσότητά του τους χρήστες, αφού, σύμφωνα με τον κ. Γρηγοριάδη, όταν τους «ρωτούσε» αν θέλουν να τους κρατά σε επαφή με πράγματα που έχουν σχέση με την αναζήτησή τους στην κουβέντα που έκαναν, οι 2 στους 3 απαντούσαν καταφατικά.

«Πρόκειται για ιδιαίτερα υψηλό ποσοστό που δεν συναντάται εύκολα, ενώ υψηλό -ένας στους 3- είναι και το ποσοστό αυτών που κατά τη διάρκεια του chat απαντούσαν σε ερωτήσεις για τα ενδιαφέροντά τους» συμπληρώνει.

http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500176730

Ελένη Διαμαντή: το πρώτο κβαντικό ίντερνετ μπορεί να υπάρξει σε λιγότερα από 10 χρόνια.

Το μέλλον των τηλεπικοινωνιών, του διαδικτύου και της κρυπτογραφίας θα είναι κβαντικό, γι’ αυτό «η Ελλάδα πρέπει να παρακολουθεί τις εξελίξεις σε αυτό τον χώρο, έτσι ώστε να μην μείνει πίσω τεχνολογικά, όταν έρθει η εποχή για μια πιο ευρεία χρήση αυτής της τεχνολογίας».

Αυτό τονίζει σε συνέντευξή της στο Αθηναϊκό/Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων μια Ελληνίδα της διασποράς, κατ’ εξοχήν ειδικός στις κβαντικές επικοινωνίες, η Ελένη Διαμαντή, ανώτερη ερευνήτρια του Εθνικού Κέντρου Ερευνών της Γαλλίας (CNRS) και αντιπρόεδρος του Κέντρου Κβαντικής Υπολογιστικής του Παρισιού. Η συνέντευξη δόθηκε με αφορμή την πρόσφατη ιστορική πρώτη κβαντική βιντεοδιάσκεψη επιστημόνων μεταξύ Πεκίνου-Βιέννης.

Όπως αναφέρει η Ελληνίδα ηλεκτρολόγος μηχανικός, «πιθανότατα μία αρχική μορφή κβαντικού Ίντερνετ θα μπορέσει να υπάρξει σε λιγότερο από δέκα χρόνια». Τονίζει ότι αν και αρχικά οι κβαντικές επικοινωνίες μπορεί να είναι συμβατές με τις υπάρχουσες οπτικές ίνες, σε βάθος χρόνου «σημαντικές επενδύσεις θα χρειαστούν για τη μετάβαση σε πλήρως κβαντικά δίκτυα».

Υπογραμμίζει ότι «οι μυστικές υπηρεσίες ενδιαφέρονται έντονα γι’ αυτή την τεχνολογία», που προσφέρει εγγυημένα ασφαλή κρυπτογράφηση. Ενώ εκτιμά ότι επειδή «οι κβαντικές επικοινωνίες, ιδιαίτερα σε πειραματικό επίπεδο, απαιτούν σημαντική υποδομή και χρηματοδότηση, στο παρόν οικονομικό πλαίσιο στην Ελλάδα δεν είναι εύκολο να υπάρξουν οι κατάλληλες συνθήκες για έρευνα σε αυτό το πεδίο».

Η Ελένη Διαμαντή κατάγεται από την Αθήνα. Το 2000 αποφοίτησε από τη σχολή Ηλεκτρολόγων Μηχανικών του ΕΜΠ (όπου είχε μπει πρώτη το 1995) και πήρε το διδακτορικό της από το Τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών του Πανεπιστημίου Στάνφορντ της Καλιφόρνια το 2006. Μετά από ένα μεταδιδακτορικό Marie-Curie στο Institut d’Optique Graduate School στο Palaiseau στη Γαλλία, έγινε ερευνήτρια στις κβαντικές επικοινωνίες στο Εθνικό Κέντρο Ερευνών της Γαλλίας (CNRS) το 2009, πρώτα στην Telecom ParisTech και από το 2016 στο Εργαστήριο Πληροφορικής (Laboratoire d’Informatique de Paris 6) του Πανεπιστημίου «Πιέρ και Μαρί Κιουρί» του Παρισιού.

Είναι μέλος της συντονιστικής επιτροπής του γαλλικού εθνικού προγράμματος για τις κβαντικές τεχνολογίες και μέλος της ευρωπαϊκής ομάδας εμπειρογνωμόνων για τις φωτονικές τεχνολογίες. Πρόσφατα επιλέχθηκε από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Έρευνας (ERC) για να λάβει σημαντική «Επιχορήγηση Εκκίνησης» (Starting Grant), προκειμένου να υλοποιήσει με δική της ερευνητική ομάδα το κβαντικό έργο «Quantum Superiority with Coherent State» (QUSCO). Σε πρόσφατο άρθρο της στο κορυφαίο επιστημονικό περιοδικό «Nature» με τίτλο «Τα κβαντικά σήματα σύντομα θα διατρέχουν την οικουμένη», ανέδειξε τα άλματα προόδου που γίνονται πλέον στο πεδίο των κβαντικών επικοινωνιών.

Ακολουθεί η συνέντευξη της Ελένης Διαμαντή στον Παύλο Δρακόπουλο για το Αθηναϊκό/Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων:

ΕΡ: Ποιά είναι η σημασία της πρώτης κβαντικής βιντεοδιάσκεψης Πεκίνου-Βιέννης;

ΑΠ: Το πείραμα κβαντικής βιντεοδιάσκεψης μέσω δορυφόρου συνιστά χωρίς καμία αμφιβολία ένα ορόσημο στον χώρο των κβαντικών επικοινωνιών και αλλάζει δραστικά το τοπίο των εφαρμογών τους. Είναι το αποτέλεσμα επιστημονικής δουλειάς και τεχνικής ανάπτυξης τουλάχιστον μιας δεκαετίας. Οι αρχικές ιδέες πίσω από αυτό το πείραμα διατυπώθηκαν στην Ευρώπη στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας.

Στην Κίνα πέτυχαν να συνδυάσουν αυτές τις ιδέες με πολύ σημαντική χρηματική επένδυση για να κάνουν πραγματικότητα ένα τέτοιο πείραμα. Αναφέρομαι ιδιαίτερα στο δορυφόρο που είναι εξοπλισμένος με ένα εύρος κβαντικών συσκευών, οι οποίες χρησιμοποιήθηκαν σε μία σειρά πειραμάτων, για κβαντική κρυπτογραφία, κβαντική τηλεμεταφορά και εν τέλει για την κβαντική βιντεοδιάσκεψη.

ΕΡ: Μέχρι τώρα μιλάμε για πιλοτικά πειράματα ή ουσιαστικά έχει αρχίσει η εποχή των κβαντικών τηλεπικοινωνιών με την ανάπτυξη δικτύων για πρακτική αξιοποίηση;

ΑΠ: Βρισκόμαστε σε μία ενδιάμεση φάση ανάπτυξης. Πειράματα που περιλαμβάνουν έναν αποστολέα και έναν αποδέκτη έχουν ξεπεράσει πλέον το πιλοτικό στάδιο και κατευθύνονται προς πρακτική αξιοποίηση. Όπως επίσης και δίκτυα με «έμπιστους» κόμβους, υπό την κρυπτογραφική έννοια του ότι έχουν πρόσβαση στην μεταφερόμενη πληροφορία. Πλήρως κβαντικά δίκτυα, δηλαδή με κβαντικούς κόμβους που λειτουργούν ως επαναλήπτες, βρίσκονται ακόμα στα πρώτα στάδια ανάπτυξης.

ΕΡ: Από ποιές απόψεις οι κβαντικές τηλεπικοινωνίες είναι ανώτερες από τις παραδοσιακές;

ΑΠ: Οι κβαντικές τηλεπικοινωνίες προσφέρουν τη δυνατότητα ανταλλαγής μηνυμάτων στο δίκτυο με απόλυτη ασφάλεια, κάτι που δεν είναι δυνατό με τις συμβατικές κλασικές τεχνολογίες. Τέτοια δίκτυα θα επιτρέψουν επίσης την επικοινωνία μεταξύ κάποιων κβαντικών υπολογιστών (servers) με πληθώρα χρηστών (clients) στο απώτερο μέλλον.

ΕΡ: Αρκούν οι υπάρχουσες οπτικές ίνες για τις κβαντικές επικοινωνίες ή θα χρειασθούν τεράστιες δαπάνες και πολλές νέες υποδομές από τα κράτη και τις εταιρείες για να περάσουν οι τηλεπικοινωνίες και το διαδίκτυο στην κβαντική εποχή;

ΑΠ: Η απάντηση αποτελεί πεδίο έρευνας. Υπάρχουν ιδέες για την ανάπτυξη κβαντικών συστημάτων συμβατών, τουλάχιστον έως κάποιο βαθμό, με τα υπάρχοντα συστήματα τηλεπικοινωνιών βασισμένα σε οπτικές ίνες. Δεν υπάρχει όμως αμφιβολία ότι σημαντικές επενδύσεις θα χρειαστούν για τη μετάβαση σε πλήρως κβαντικά δίκτυα βασισμένα σε προχωρημένες τεχνολογίες, όπως είναι οι κβαντικοί επαναλήπτες.

ΕΡ: Τι εννοούμε με τον όρο «κβαντικό Ίντερνετ» και σε πόσα χρόνια θα μπορούσε να υπάρξει;

ΑΠ: Το κβαντικό Ίντερνετ αναφέρεται στο δίκτυο με κβαντικούς κόμβους που αναφέραμε παραπάνω. Κάθε τέτοιος κόμβος πρέπει να έχει την ικανότητα να αποθηκεύει, να επεξεργάζεται και να μεταφέρει την κβαντική πληροφορία. Επιπλέον, ειδικά σχεδιασμένα πρωτόκολλα είναι απαραίτητα για να εξασφαλίσουν τον συγχρονισμό και την ομαλή λειτουργία του δικτύου. Οι προβλέψεις σε αυτό το χώρο είναι γενικά πολύ δύσκολες, αλλά πιθανότατα μία αρχική μορφή κβαντικού Ίντερνετ θα μπορέσει να υπάρξει σε λιγότερο από δέκα χρόνια.

ΕΡ: Μπορούν να υπάρξουν κβαντικές τηλεπικοινωνίες χωρίς να υπάρξουν κβαντικοί υπολογιστές; Με ποιό τρόπο αυτό αυτά τα δύο πράγματα συνδέονται;

ΑΠ: Ενα δίκτυο κβαντικών τηλεπικοινωνιών μπορεί να περιλαμβάνει κόμβους πιο απλούς από κβαντικούς υπολογιστές και να χρησιμοποιηθεί για χρήσιμες εφαρμογές που δεν έχουν αναλογία στον κλασικό κόσμο. Φυσικά όμως οι εξελίξεις στις δύο τεχνολογίες γίνονται παράλληλα και αλληλοτροφοδοτούνται, ενώ ενεργό πεδίο έρευνας είναι η ανάπτυξη διεπαφών μεταξύ των φωτονικών καναλιών επικοινωνίας που χρησιμοποιούνται γενικά για τις κβαντικές τηλεπικοινωνίες, με τα ατομικά ή υπεραγώγιμα συστήματα που συνιστούν τις πιο αναπτυγμένες τεχνολογίες για τους κβαντικούς υπολογιστές.

ΕΡ: Είναι πράγματι η κβαντική κρυπτογράφηση αδύνατο τεχνικά να παραβιασθεί από χάκερ και μυστικές υπηρεσίες; Ή τελικά θα αποδειχθεί και αυτό ένας μύθος;

ΑΠ: Η κβαντική κρυπτογραφία στηρίζεται στις αρχές της κβαντικής φυσικής, επομένως με την προϋπόθεση ότι η κβαντική φυσική περιγράφει σωστά τον κόσμο μας -και δεν υπάρχει έως σήμερα απόδειξη για το αντίθετο- είναι κατ’ αρχήν απαραβίαστη. Βεβαίως όμως, τα πρακτικά συστήματα παρουσιάζουν πάντα ατέλειες, που ένας χάκερ ή κάποια υπηρεσία μπορεί να εκμεταλλευτεί για κακούς ή για καλούς σκοπούς. Η πιστοποίηση της ασφάλειας στα κβαντικά κρυπτογραφικά συστήματα είναι για ευνόητους λόγους ένα ιδιαίτερα ενεργό πεδίο έρευνας από θεωρητικής και από πειραματικής πλευράς.

ΕΡ: Από όσο γνωρίζετε, οι μυστικές υπηρεσίες έχουν δείξει έντονο ενδιαφέρον για την κβαντική κρυπτογραφία;

ΑΠ: Οι μυστικές υπηρεσίες ενδιαφέρονται έντονα γι’ αυτή την τεχνολογία, κυρίως επειδή οι ταχείες εξελίξεις στο χώρο των κβαντικών υπολογιστών θέτουν σε κίνδυνο τα υπάρχοντα κρυπτογραφικά συστήματα. Η εύρεση εναλλακτικών επιλογών είναι πλέον απαραίτητη και οι επιλογές περιλαμβάνουν την κβαντική κρυπτογραφία και καινούριους μαθηματικούς αλγορίθμους, που θα μπορούσαν ενδεχομένως να αντισταθούν σε επιθέσεις μέσω κβαντικού υπολογιστή. Η λύση που διαγράφεται στον ορίζοντα σήμερα, είναι ένας συνδυασμός αυτών των τεχνολογιών.

ΕΡ: Η δική σας έρευνα στη Γαλλία πού εστιάζεται; Τι θα είναι το έργο σας «QUSCO: Quantum superiority with coherent states»;

ΑΠ: Η ερευνητική μου δουλειά έχει εστιαστεί μέχρι τώρα στην πειραματική κβαντική κρυπτογραφία χρησιμοποιώντας φωτονικά συστήματα, με στόχο την απόδειξη ότι προσφέρουν πλεονέκτημα στην ασφάλεια των επικοινωνιών για πρακτικά σενάρια εφαρμογών. Το QUSCO στηρίζεται σε αυτή την εμπειρία, αλλά προτείνει την χρήση αυτών των τεχνολογιών σε ακόμα πιο ανεπτυγμένη μορφή, χρησιμοποιώντας ολοκληρωμένη νανοτεχνολογία για την πειραματική απόδειξη ότι τα κβαντικά συστήματα μπορούν επίσης να προσφέρουν πλεονέκτημα σε υπολογιστική δύναμη, σε σχέση με τα κλασικά συστήματα. Αυτός είναι και ο στόχος του κβαντικού υπολογιστή, για παράδειγμα, αλλά το καινούριο θεωρητικό και πειραματικό πλαίσιο που προτείνω, έχει τη δυνατότητα να τον καταστήσει εφικτό για μία συγκεκριμένη κατηγορία προβλημάτων με πιο προσιτή τεχνολογία.

ΕΡ: Πώς προσωπικά φθάσατε να εξειδικευθείτε σε αυτό τον τομέα;

ΑΠ: Οι σπουδές μου στο Τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών του ΕΜΠ μού έδωσαν όλες τις απαραίτητες βάσεις για να εξελιχθώ μετέπειτα σε αυτό το πεδίο έρευνας. Φτάνοντας στο πανεπιστήμιο Στάνφορντ στην Αμερική για μάστερ και διδακτορικό, επέλεξα να δουλέψω με τον καθηγητή που έκανε έρευνα σε αυτό τον χώρο και από τότε δεν τον εγκατέλειψα.

ΕΡ: Πόσο ανεπτυγμένος είναι στη Γαλλία και γενικότερα στην Ευρώπη;

ΑΠ: Διανύουμε μία εξαιρετικά ενδιαφέρουσα περίοδο για τον χώρο μας. Η τεχνολογία εξελίσσεται γρήγορα και υπάρχει χρηματοδότηση σε εθνικό επίπεδο σε πολλές χώρες, συμπεριλαμβανομένης και της Γαλλίας, αλλά και σε ευρωπαϊκό επίπεδο με το δεκαετές στρατηγικό πρόγραμμα (flagship) που μόλις ξεκίνησε, όπως και έντονο ενδιαφέρον από εταιρείες. Η Ευρώπη σίγουρα πρωτοπορεί στις ιδέες και στην τεχνολογία, αλλά πιθανώς υστερεί ακόμα για την ώρα στην μεταφορά των ιδεών σε τεχνολογικό επίπεδο ικανό να προσελκύσει καινούριες αγορές.

ΕΡ: Πώς αξιολογείτε την έρευνα πάνω στις κβαντικές επικοινωνίες στην Ελλάδα;

ΑΠ: Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι οι κβαντικές επικοινωνίες, ιδιαίτερα σε πειραματικό επίπεδο, απαιτούν σημαντική υποδομή και χρηματοδότηση, συνεπώς στο παρόν οικονομικό πλαίσιο στην Ελλάδα δεν είναι εύκολο να υπάρξουν οι κατάλληλες συνθήκες για έρευνα σε αυτό το πεδίο. Γίνεται θεωρητική έρευνα στο Ίδρυμα Τεχνολογίας & Έρευνας στην Κρήτη και πειραματική δουλειά στο ΕΜΠ σε φωτονικές τεχνολογίες ενδεχομένως χρήσιμες για τις κβαντικές επικοινωνίες.

ΕΡ: Έχει λόγο σήμερα η Ελλάδα να ασχοληθεί με τις κβαντικές επικοινωνίες;

ΑΠ: Η Ελλάδα πρέπει να παρακολουθεί τις εξελίξεις στον χώρο, έτσι ώστε να μην μείνει πίσω τεχνολογικά, όταν έρθει η εποχή για μια πιο ευρεία χρήση αυτής της τεχνολογίας. Μέσω ευρωπαϊκών προγραμμάτων οι συνθήκες είναι σήμερα ευνοϊκές για την ανάπτυξη συνεργασιών που θα βοηθήσουν προς αυτή την κατεύθυνση.

http://physicsgg.me/2017/11/25/%ce%b5%ce%bb%ce%ad%ce%bd%ce%b7-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%ce%bc%ce%b1%ce%bd%cf%84%ce%ae-%cf%84%ce%bf-%cf%80%cf%81%cf%8e%cf%84%ce%bf-%ce%ba%ce%b2%ce%b1%ce%bd%cf%84%ce%b9%ce%ba%cf%8c-%ce%af%ce%bd%cf%84%ce%b5/

Σύστημα τεχνητής νοημοσύνης αποκαλύπτει τι ψηφίζει ο γείτονας.

Πόσοι άνθρωποι στη γειτονιά ψηφίζουν το ίδιο κόμμα με σας; Πόσοι έχουν πτυχίο πανεπιστημίου; Πόσα χρήματα περίπου βγάζει ο καθένας; Πολύ θα θέλατε να ξέρατε, αλλά δυστυχώς μόνο εικασίες μπορείτε να κάνετε. Όμως ένα νέο σύστημα τεχνητής νοημοσύνης για πρώτη φορά είναι σε θέση να μαντέψει τις απαντήσεις σε όλα αυτά τα ερωτήματα με αρκετή ακρίβεια.

Για να το πετύχει αυτό, αρκεί να τροφοδοτήσει κανείς τους σχετικούς αλγόριθμους με φωτογραφίες δρόμων από το Google Street View και αυτοί, στη συνέχεια, κάνουν τα «μαγικά» τους, προχωρώντας σε εκτιμήσεις για τις πολιτικές προτιμήσεις, το μορφωτικό επίπεδο, το ύψος εισοδήματος κ.ά. για κάθε γειτονιά. Επιβεβαιώνεται έτσι το ρητό «είσαι ό,τι οδηγείς».

Οι ερευνητές, με επικεφαλής την αναπληρώτρια καθηγήτρια επιστήμης των υπολογιστών Φέι-Φέι Λι, διευθύντρια του Εργαστηρίου Τεχνητής Νοημοσύνης του Πανεπιστημίου Στάνφορντ της Καλιφόρνιας, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ (PNAS), εργάσθηκαν με 50 εκατομμύρια φωτογραφίες δρόμων, τις οποίες είχαν τραβήξει τα οχήματα της Google σε 200 αμερικανικές πόλεις.

Οι μηχανικοί υπολογιστών χρησιμοποίησαν αλγόριθμους βαθιάς μάθησης και υπολογιστικής όρασης για να προσδιορίσουν τη μάρκα, το μοντέλο και το έτος κατασκευής περίπου 22 εκατομμυρίων αυτοκινήτων που υπήρχαν στις φωτογραφίες, κάτι που επιτεύχθηκε με ακρίβεια για τα μισά οχήματα (52%).

Στο επόμενο στάδιο, άλλοι αλγόριθμοι τροφοδοτήθηκαν με δημογραφικά και εκλογικά στοιχεία και ανέλαβαν να κάνουν εκτιμήσεις με αφετηρία τα αυτοκίνητα και μόνο. Η τεχνητή νοημοσύνη αποδείχθηκε απρόσμενα ακριβής στις εκτιμήσεις της για το μέσο ύψος του εισοδήματος των νοικοκυριών σε κάθε γειτονιά, το ποσοστό των λευκών, μαύρων και Ασιατών που διαμένουν σε κάθε περιοχή, το μορφωτικό επίπεδο των κατοίκων, αλλά και το πόσοι ψήφισαν για τον δημοκρατικό Ομπάμα και πόσοι για τον ρεπουμπλικανό Μακέιν στις προεδρικές εκλογές του 2008.

Με άλλα λόγια, είναι δυνατό να εκτιμήσει κανείς πόσο προοδευτική ή συντηρητική είναι μια περιοχή, ανάλογα με τον τύπο των οχημάτων που βλέπει κανείς συχνότερα παρκαρισμένα σε αυτήν. Για παράδειγμα, όσο περισσότερα επιβατικά αυτοκίνητα τύπου «σεντάν» είχε μια γειτονιά, τόσο περισσότεροι κάτοικοι είχαν ψηφίσει υπέρ του Ομπάμα, ενώ όσο περισσότερα οχήματα τύπου «πικ-απ» είχε μια περιοχή, τόσο μεγαλύτερο ήταν το ποσοστό υπέρ του Μακέιν.

Αν ο αριθμός των σεντάν σε μια γειτονιά ήταν μεγαλύτερος από τον αριθμό των «πικ-απ», υπήρχε 88% πιθανότητα η γειτονιά να ψηφίζει Δημοκρατικούς. Αν αντίθετα τα «πικ-απ» ξεπερνούσαν τα σεντάν, τότε υπήρχε 82% πιθανότητα η γειτονιά να ψηφίζει Ρεπουμπλικανούς.

Οι ερευνητές ανέφεραν ότι στο μέλλον, καθώς θα αυξηθούν οι κάμερες στους δρόμους χάρη στα αυτόνομα οχήματα που θα κυκλοφορούν, θα συλλέγονται ολοένα περισσότερα στοιχεία και θα είναι δυνατό ένα σύστημα τεχνητής νοημοσύνης να βγάζει σχετικά συμπεράσματα σχεδόν σε πραγματικό χρόνο.

http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500178948

Προσομοίωση της πεταλούδας Hofstadter σε κβαντικό υπολογιστή.

Ερευνητές της Google, του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια και του Πολυτεχνείου Κρήτης, με επικεφαλής έναν Έλληνα φυσικό, χρησιμοποίησαν έναν κβαντικό προσομοιωτή σε ένα κβαντικό επεξεργαστή της Google, για να δημιουργήσουν μια κβαντική… πεταλούδα.

Η πεταλούδα Hofstadter

Οι κβαντικοί προσομοιωτές είναι κβαντικοί υπολογιστές συγκεκριμένου σκοπού που βασίζονται σε κβαντικά «τσιπάκια» και θα βοηθήσουν μελλοντικά τους επιστήμονες, μεταξύ άλλων πρακτικών εφαρμογών, να ανακαλύψουν υλικά με εξωτικές και χρήσιμες ιδιότητες. Το νέο επίτευγμα αποτελεί ένα σημαντικό βήμα προόδου προς αυτή την κατεύθυνση, καθώς δείχνει ότι οι κβαντικοί προσομοιωτές αρχίζουν πλέον να λειτουργούν ως ισχυρά εργαλεία.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Δημήτρη Αγγελάκη, αναπληρωτή καθηγητή του Πολυτεχνείου Κρήτης και συνεργαζόμενο ερευνητή του Κέντρου Κβαντικών Τεχνολογιών της Σιγκαπούρης, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο Science,

[https://arxiv.org/abs/1709.07108]

χρησιμοποίησαν φωτόνια στον κβαντικό επεξεργαστή της Google για να προσομοιώσουν το σχήμα της λεγόμενης «πεταλούδας Hofstadter», μιας όμορφης γεωμετρικής μορφοκλασματικής δομής (fractal), που χαρακτηρίζει τη συμπεριφορά των ηλεκτρονίων σε ισχυρά μαγνητικά πεδία.

«Πάντα είχαμε την ιδέα ότι μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τα φωτόνια για να προσομοιώσουμε και να κατανοήσουμε καλύτερα τη φύση. Η ερευνητική συνεργασία μας πετυχαίνει πλέον κάτι τέτοιο στην πράξη», δήλωσε ο Αγγελάκης, ο οποίος συνεργάσθηκε με ομάδα ερευνητών της Google και του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια στη Σάντα Μπάρμπαρα με επικεφαλής τον πρωτοπόρο της κβαντικής υπολογιστικής τεχνολογίας καθηγητή Τζον Μαρτίνις.

Ο επεξεργαστής της Google διέθετε μια αλυσίδα εννέα υπεραγώγιμων κβαντικών δυφίων (quantum bits ή qubits). Η «πεταλούδα Hofstadter» είχε εμφανισθεί για πρώτη φορά το 1976, σε υπολογισμούς ηλεκτρονίων σε ένα δισδιάστατο υλικό με ισχυρό μαγνητικό πεδίο. Η πεταλούδα απεικονίζει τις μεταβολές στα ενεργειακά επίπεδα των ηλεκτρονίων, καθώς μεταβάλλεται η ισχύς του μαγνητικού πεδίου.

Στην κβαντική προσομοίωση τα φωτόνια έπαιξαν το ρόλο των ηλεκτρονίων, ενώ οι «πύλες» των qubits ήσαν το ανάλογο ενός μαγνητικού πεδίου. Το φράκταλ της κβαντικής πεταλούδας προέκυψε, καθώς οι ερευνητές έκαναν τις σχετικές μετρήσεις με τη βοήθεια μιας νέας φασματοσκοπικής τεχνικής, που βαφτίσθηκε «χτύπα και άκου» και η οποία «χαρτογραφεί» τα ενεργειακά επίπεδα των σωματιδίων του φωτός στα qubits.

Ο Δημήτρης Αγγελάκης είναι αναπληρωτής καθηγητής στη Σχολή Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών του Πολυτεχνείου Κρήτης και διευθυντής της ερευνητικής ομάδας Κβαντικής Οπτικής και Κβαντικής Πληροφορίας (QOQI). Εργάζεται παράλληλα σαν επισκέπτης κύριος ερευνητής στo Κέντρο Κβαντικών Τεχνολογιών του Εθνικού Πανεπιστημίου της Σιγκαπούρης. Σπούδασε Φυσική στο Πανεπιστήμιο Κρήτης και πήρε το διδακτορικό δίπλωμά του στη Θεωρητική Φυσική από το Imperial College του Λονδίνου το 2002.

http://physicsgg.me/2017/12/04/%cf%80%cf%81%ce%bf%cf%83%ce%bf%ce%bc%ce%bf%ce%af%cf%89%cf%83%ce%b7-%cf%84%ce%b7%cf%82-%cf%80%ce%b5%cf%84%ce%b1%ce%bb%ce%bf%cf%8d%ce%b4%ce%b1%cf%82-hofstadter-%cf%83%ce%b5-%ce%ba%ce%b2%ce%b1%ce%bd/

Google: Τεχνητή νοημοσύνη της DeepMind νίκησε εξειδικευμένο λογισμικό στο σκάκι.

Η Google ανέφερε πως το πρόγραμμα τεχνητής νοημοσύνης της AlphaZero (ή AlphaGo Zero) νίκησε εξειδικευμένο σκακιστικό λογισμικό παγκόσμιας κλάσης, έχοντας πρώτα μάθει μόνο του το παιχνίδι μέσα σε λίγες ώρες.

Όπως αναφέρει το BBC, η DeepMind (δημιουργός του προγράμματος) λέει ότι η τεχνητή νοημοσύνη της έπαιξε 100 παιχνίδια εναντίον του Stockfish 8 και πέτυχε νίκη ή ισοπαλία σε όλα τους.

Υπενθυμίζεται πως το πρόγραμμα της DeepMind είχε προηγουμένως νικήσει κορυφαίους ανθρώπους παίκτες του κινεζικού παιχνιδιού «Γκο», ενώ είχε εκπαιδεύσει τον εαυτό του να παίζει βιντεοπαιχνίδια όπως το Pong και το Space Invaders. Επίσης, οι ερευνητές της προσπαθούν να αναπτύξουν ένα σύστημα που θα είναι σε θέση να νικήσει ανθρώπους στο παιχνίδι στρατηγικής Starcraft- μία πρόκληση που θεωρείται ακόμα μεγαλύτερη.

Η Google δεν προβαίνει σε σχόλια σχετικά με τη συγκεκριμένη έρευνα, μέχρι αυτή να δημοσιευτεί σε journal. Ωστόσο, λεπτομέρειες που δημοσιοποιήθηκαν από το CornellUniversity αποκαλύπτουν πως ο αλγόριθμος AlphaZero ήταν σε θέση να επικρατήσει επί του Stockfish μόλις τέσσερις ώρες αφού του δόθηκαν οι κανόνες του σκακιού, μαζί με την οδηγία να παίξει παιχνίδια με τον εαυτό του.

Στα 100 παιχνίδια που ακολούθησαν, στο κάθε πρόγραμμα δόθηκε χρόνος σκέψης ενός λεπτού ανά κίνηση. Το AlphaZero κέρδισε 25 παιχνίδια στα οποία έπαιξε με τα λευκά (έχοντας την πρώτη κίνηση) και άλλα τρία στα οποία έπαιξε με τα μαύρα. Στα υπόλοιπα 72 παιχνίδια τα δύο προγράμματα ήρθαν ισοπαλία, με την DeepMind να χαρακτηρίζει τις επιδόσεις του AlphaZero ως «υπεράνθρωπες».

Το Stockfish 8 είχε κερδίσει το Top Chess Engine Championship του 2016. Το λογισμικό αυτό είχε κυκλοφορήσει αρχικά το 2008 και έκτοτε εξελίσσεται από εθελοντές.

Σημειώνεται πως, σύμφωνα με το paper, το AlphaZero σημείωσε επιτυχία και στο ιαπωνικό επιτραπέζιο «Σόγκι» εναντίον ενός προγράμματος τεχνητής νοημοσύνης ονόματι Elmo, αφού πρώτα εκπαίδευσε τον εαυτό του για δύο ώρες: Ο αλγόριθμος κέρδισε 90 παιχνίδια, ήρθε ισοπαλία σε δύο και έχασε οκτώ. Επιπλέον, μετά από οκτώ ώρες αυτο-εκπαίδευσης ήταν σε θέση να κερδίσει μια παλαιότερη έκδοση του εαυτού του στο Γκο, κερδίζοντας 60 παιχνίδια και χάνοντας 40.

http://www.naftemporiki.gr/story/1302265/google-texniti-noimosuni-tisdeepmindnikise-ekseidikeumeno-logismiko-sto-skaki

Μικροσκοπική Μόνα Λίζα αποτυπωμένη σε καμβά από DNA.

Ερευνητές στις ΗΠΑ δημιούργησαν την μικρότερη παγκοσμίως Μόνα Λίζα του Λεονάρντο ντα Βίντσι πάνω σε ένα καμβά από DNA, όπως αναφέρεται σε σχετικό άρθρο του Nature.

https://www.nature.com/articles/nature24655

Οι επιστήμονες είχαν στο παρελθόν αναπτύξει μια μέθοδο που τους επιτρέπει να διπλώνουν μακριές έλικες του μορίου του DNA σε προκαθορισμένα σχήματα, περίπου όπως ένα ιαπωνικό οριγκάμι. Οι δομές του DNA αυτοσυναρμολογούνται έτσι ώστε να σχηματίζουν ένα συγκεκριμένο σχήμα.

Η τεχνική αυτή -γνωστή και ως «DNA οριγκάμι»- έχει ήδη φέρει επανάσταση στη νανοτεχνολογία, ανοίγοντας νέες δυνατότητες για τη δημιουργία μικροσκοπικών μοριακών συσκευών ή «έξυπνων» υλικών που μπορούν να προγραμματισθούν κατά βούληση.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής την αναπληρώτρια καθηγήτρια Εμβιομηχανικής Λούλου Τσιάν του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Καλιφόρνια (Caltech), βελτίωσαν περαιτέρω την τεχνική, ώστε να δημιουργούνται μεγαλύτεροι από ποτέ «καμβάδες» από DNA, που μπορούν να αναπαραστήσουν ακόμη και ένα πίνακα ζωγραφικής, όπως η διάσημη Μόνα Λίζα.

Οι επιστήμονες ανέπτυξαν ένα ειδικό λογισμικό που παίρνει μια εικόνα όπως η Μόνα Λίζα, τη διαχωρίζει σε μικρά τετραγωνάκια και μετά αποφασίζει ποιές αλληλουχίες μορίων DNA θα αναδημιουργήσουν κάθε τετραγωνάκι. Τελικά, αυτά τα επιμέρους κομματάκια αυτοσυναρμολογούνται σε μια ενιαία εικόνα.

http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500181600

Κέντρο τεχνητής νοημοσύνης ανοίγει η Google στην Κίνα.

Η Google ανακοίνωσε ότι ανοίγει ένα κέντρο ερευνών τεχνητής νοημοσύνης στην Κίνα, με στόχο να αξιοποιήσει τις ολοένα μεγαλύτερες δυνατότητες του ντόπιου δυναμικού σε αυτό το πεδίο-κλειδί.

Θα είναι το πρώτο κέντρο αυτού του είδους που θα ανοίξει γενικότερα στην Ασία η Google, η οποία έχει ήδη παρόμοια κέντρα ερευνών στη Νέα Υόρκη, στο Τορόντο, στο Λονδίνο και στη Ζυρίχη, σύμφωνα με το πρακτορείο Ρόιτερς. Το κέντρο θα είναι ολιγομελές και σε πρώτη φάση θα λειτουργήσει στα γραφεία της αμερικανικής εταιρείας στο Πεκίνο.

Η μηχανή αναζήτησης της Google είναι απαγορευμένη στην Κίνα, όπως και το διαδικτυακό κατάστημα των εφαρμογών της, το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο της και οι υπηρεσίες υπολογιστικού νέφους της. Οι κινεζικές αρχές επιβάλλουν περιορισμούς στα ξένα μέσα και στις διαδικτυακές πλατφόρμες για να ελέγξουν τις ανεπιθύμητες στο καθεστώς έξωθεν επιρροές.

Από την άλλη, η Κίνα «ποντάρει» φανερά στην προώθηση της τεχνητής νοημοσύνης, ενώ και η Google επιδιώκει να προωθήσει στην κινεζική αγορά τα δικά της προϊόντα και υπηρεσίες σε αυτό το πεδίο.

Νωρίτερα φέτος η Google οργάνωσε στην ανατολική Κίνα, σε συνεργασία με τις τοπικές αρχές, ένα τουρνουά του επιτραπέζιου παιγνιδιού Go, όπου το σύστημα τεχνητής νοημοσύνης της αντιμετώπισε με επιτυχία τον κινέζο παγκόσμιο πρωταθλητή, ένα γεγονός που πήρε δημοσιότητα στο εξωτερικό αλλά όχι στην ίδια την Κίνα.

http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500182472

«Το κενό και το φως» του καθηγητή Ιωσήφ Σηφάκη.

«Γράφω τη δεύτερη ποιητική μου συλλογή..» μου είχε πει ένα μεσημέρι στις αρχές του καλοκαιριού, καθισμένος χαλαρά σε μια πλατεία στη γραφική πόλη Λιντάου της Βαυαρίας, ο διακεκριμένος Έλληνας Καθηγητής Πληροφορικής Ιωσήφ Σηφάκης. Ο επιστήμονας χάρη στον οποίο τα Airbus πετάνε με μεγαλύτερη ασφάλεια και του οποίου τα αποτελέσματα της έρευνάς του χρησιμοποιούν πολυεθνικές “κολοσσοί” όπως οι “Google”, “Intel” και “Microsoft”. Και με είχε αιφνιδιάσει ευχάριστα. Γιατί όταν ακούς το μοναδικό Έλληνα τιμημένο με βραβείο Turing (το αντίστοιχο Νομπέλ Πληροφορικής), αντί για υπολογιστές να σου μιλάει για ποίηση, τι άλλο μπορείς να νιώσεις εκτός από έκπληξη; «Με προβληματίζει βαθιά η κατάσταση. Συνέβη ό,τι χειρότερο μπορούσε να μας συμβεί.... Η Ελλάδα έχει πάρει ένα τρομακτικό κατήφορο οικονομικής και ηθικής παρακμής…», είχε σπεύσει να συμπληρώσει λακωνικά τότε, διακρίνοντας την έκπληξή μου και η συζήτηση είχε σταματήσει εκεί.

Λίγους μήνες αργότερα ο καθηγητής με αιφνιδίασε για δεύτερη φορά όταν μου απέστειλε μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου το καινούργιο του συγγραφικό εγχείρημα με τίτλο: «Το κενό και το φως» (εκδ. Αρμός). Κατάλαβα πως είχε ολοκληρώσει το βιβλίο-ημερολόγιο για το οποίο συζητούσαμε εκείνο το μεσημέρι στην πανέμορφη γερμανική πόλη. Ένα βιβλίο, κατάθεση ψυχής, με κείμενα πεζά και έμμετρα εμπνευσμένα από εμπειρίες των δύο τελευταίων ετών.

Το κενό….

“Το κενό και το φως είναι αντιμαχόμενες οντότητες”, γράφει στον πρόλογο του βιβλίου ο διαπρεπής επιστήμονας προσδιορίζοντας τους δύο άξονες του συγγραφικού του εγχειρήματος. Ο ένας είναι το κενό και ο άλλος το φως. «Το κενό είναι αυτό που βλέπω, η πραγματικότητα γύρω μου. Μια κένωση δηλ. ένα ”άδειασμα” σε πολλά επίπεδα. Πρώτα από όλα είναι άδειος ο πολιτικός λόγος. Είναι πράγματι γελοίες και ανεδαφικές, παραπλανητικές και αποπροσανατολιστικές όλες οι συζητήσεις και αναλύσεις με τις κλασσικές κατηγορίες της οικονομίας και της πολιτικής. Τι σημαίνουν οι προσδιορισμοί: νεοφιλελεύθερος, σοσιαλιστής, αριστερός, δεξιός, προοδευτικός, συντηρητικός; Για να είσαι κάτι από όλα αυτά πρέπει να έχεις επιλογή. Τι νόημα, τι σκοπό έχουν οι “κοκορομαχίες” όταν είμαστε δεμένοι χειροπόδαρα και έχουμε σχεδον μηδενικά περιθώρια επιλογών στη διαχείριση μιας προ πολλού αναμενόμενης πτώχευσης; Κανένα, πλην τη διαιώνιση αυτής της κατάστασης», εξηγεί ο συγγραφέας, αλλά και περιγράφει δηκτικά μέσα στο βιβλίο.

Ο καθηγητής θεωρεί πως μια κρίση δεν έχει υποχρεωτικά αρνητική διάσταση. Εκείνος τη βλέπει ως μια αναντιστοιχία μεταξύ αυτού που είμαστε και αυτού που θα θέλαμε να είμαστε. Όμως, η κρίση σε κάθε μορφή, οικονομική ή ηθική απαιτεί μια δυνατότητα προσαρμογής και εδώ ο ίδιος διακρίνει ένα ακόμη κενό. Ένα κενό αυτογνωσίας: «Δεν καθίσαμε ποτέ να ταυτοποιήσουμε τα αίτια της κρίσης, να κάνουμε μια διάγνωση για να καταλήξουμε σε θεραπεία. Αποφεύγουμε να δούμε την κατάσταση κατά πρόσωπο και να πάρουμε κατάλληλες αποφάσεις. Δυστυχώς δε ξέρουμε από πού ερχόμαστε, ποιοι είμαστε και που πηγαίνουμε», συμπληρώνει ο Καθ. Σηφάκης προσθέτοντας ένα ακόμη κενό. Μια κένωση αξιών και μια υποβάθμισή τους που αγγίζει τα όρια της εξαφάνισής τους, αφού αξίες όπως ο ανθρωπισμός, η αριστεία, η αξιοκρατία, η τιμιότητα, ο σεβασμός, κ.ά. εκτός από άδεια λόγια κατέληξαν να είναι «εργαλεία» σε πολιτικά παιχνίδια. «Αυτό που με προβληματίζει ιδιαίτερα είναι αυτός ο ακομπλεξάριστος κυνισμός που καλλιεργείται κυρίως από αριστερές πολιτικές δυνάμεις. Παραδεχτήκαμε ότι είμαστε αυτό που είμαστε και ότι δεν μπορούμε να γίνουμε τίποτα καλύτερο. Ο ένας κατηγορεί τον άλλον και φτάσαμε στο σημείο να συζητάμε για το ποιος βλάπτει λιγότερο ή περισσότερο τη χώρα. Ζούμε επίσης μια κρίση ανοησίας και αναλγησίας».

Κενό δημοκρατίας και ελευθερίας

Σύμφωνα με τον καθηγητή για να υπάρχει δημοκρατία πρέπει να υπάρχουν επιλογές και να κυβερνούν οι άριστοι. «Διακρίνω ένα κενό δημοκρατίας και ελευθερίας σε παγκόσμιο επίπεδο. Οι μηχανισμοί καταπίεσης και καθυπόταξης άλλαξαν. Τα καινούργια οικονομικά μοντέλα μας οδήγησαν σε νέες συνθήκες εξάρτησης. Οι λαοί δένονται με αόρατους δεσμούς σε μια “σκλαβιά”’, σε μια εξαρτητική σχέση παγκοσμίως. Ας προβληματιστούμε σχετικά με το θέμα των ορίων μεταξύ ελευθερίας και άνεσης», προτρέπει ο συγγραφέας. Ο ίδιος, κάνοντας μια αναδρομή στη δεκαετία του ’70 στέκεται σε μια έντονη ευαισθητοποίηση υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων εξαιτίας της οποίας αναπροσδιορίστηκαν οι έννοιες της ευθύνης και των υποχρεώσεων προς την κατεύθυνση της καταπίεσης. «Φτάσαμε στο αντίθετο άκρο και οδηγούμαστε σε κοινωνίες επιδοτούμενες και υποβοηθούμενες. Σαφώς και πρέπει να σεβόμαστε τα δικαιώματα, αλλά πώς θα γίνει κάποιος υγιής πολίτης αν δεν αντιληφθεί σωστά την έννοια της ευθύνης και των υποχρεώσεων;», προβληματίζεται ο ίδιος.

Μέσα στο βιβλίο του ο διαπρεπής επιστήμονας αναφέρεται με ιδιαίτερα καυστικό τρόπο και σε ένα άλλο κενό, στο κενό της κοινής νοημοσύνης, περιγράφοντας με παραστατικό τρόπο ένα διεθνές σύνδρομο: τη “δικτατορία των ηλιθίων”: «Βλάκες υπάρχουν σε όλα τα κοινωνικά στρώματα και υποσύνολα, αλλά ποιός είναι ο ορισμός του βλάκα;», θέτει ο το ερώτημα ο συγγραφέας και συνεχίζει: «Βλάκας για μένα είναι κάποιος που αδυνατεί να καταλάβει την πραγματικότητα και να τη διαχειριστεί, συμπεριλαμβανόμενου και του εαυτού του. Οι βλάκες διαδραματίζουν ένα ωφέλιμο ρόλο στην κοινωνία μόνο αν βρίσκονται στη θέση που τους αρμόζει δηλ. αν δε μπορούν να βλάψουν κανέναν άλλο παρά μόνο τον εαυτό τους. Ένας βλάκας καθίσταται επικίνδυνος από τη στιγμή που θα αναλάβει ένα δημόσιο αξίωμα. Έτσι διακρίνουμε τους ανωφελείς βλάκες και τους επικινδύνους που για κάποιο λόγο αναρριχήθηκαν σε θέσεις εξουσίας και παίρνουν αποφάσεις για τους άλλους», υποστηρίζει χαρακτηριστικά ο καθηγητής και συνεχίζει: «Ένας βλάκας αποφεύγει τους έξυπνους και τους τίμιους για να μη αποκαλυφθεί η γύμνια του. Το να περιβάλλεται από ισοδυνάμους βλάκες είναι ένας τρόπος αυτοπροστασίας. Έτσι δημιουργείται ένα “οικοσύστημα ηλιθίων”, μια κλίκα, μια ομάδα ηλιθίων με ισχυρούς δεσμούς μεταξύ τους που αλληλοϋποστηρίζονται. Και αυτό δε συμβαίνει μόνο στην Ελλάδα, αλλά και παγκοσμίως. Στη χώρα μας βέβαια έχουμε το προβάδισμα», καυτηριάζει ο ίδιος

Το φως…

…“Το φως είναι συμφυές με την ιδέα και την ύπαρξη της ζωής όχι βέβαια περιορισμένης στη στοιχειώδη βιολογική της διάσταση αλλά ως πνευματικού γίγνεσθαι που αναζητεί το υψηλό και υπέροχο για τον άνθρωπο. Είναι η συνείδηση μαχόμενη ως την ύστατη ελπίδα ”… γράφει ο Έλληνας επιστήμονας, ο οποίος πιστεύει πως το φως είναι η πρωταρχική οντότητα, οριοθετεί το χωροχρόνο αλλά ως έννοια είναι κάτι παραπάνω από αυτό: «Αν αρχίσεις να αποδομείς τον κόσμο και να τον υπεραπλουστεύεις βγάζοντας τα λιγότερο ουσιώδη για να μείνουν τα ουσιαστικά, η τελευταία οντότητα που θα αφαιρέσεις θα είναι το φως. Και αντίστροφα, αν ήθελες να δημιουργήσεις έναν ιδεατό κόσμο θα ξεκινούσες από ένα μέσο το οποίο θα καθιστούσε δυνατή τη συναντίληψη και την επικοινωνία και θα όριζε το χωροχρόνο. Αντιλαμβάνεστε πως η ιδέα του φωτός είναι κάτι πρωταρχικό αν φανταστώ να φτιάξω ποτέ ένα σύμπαν. Το φως είναι μια βασική έννοια πέρα από τη φυσική οντότητα που ξέρουμε. Ως ιδέα είναι θεμελιακή και ανεξάρτητη», εξηγεί ο ίδιος, ο οποίος μέσα στο βιβλίο του προσδιορίζει και το γνωσιολογικό ανάλογο του φωτός που δεν είναι τίποτε άλλο παρά η αλήθεια.

Η αλήθεια χαρακτηρίζει τη συμφωνία με τα γεγονότα, αλλιώς δεν έχει χρηστική αξία».

Επίλογος…

Ο κορυφαίος Έλληνας καθηγητής της Πληροφορικής Ιωσήφ Σηφάκης προχώρησε στη συγγραφή αυτού του βιβλίου υποκινούμενος από την πνευματική ανάγκη να εκφράσει τις σκέψεις του. Να τις καταγράψει με πυκνό δομημένο λόγο και να τις μοιραστεί με τους άλλους, όπως εξηγεί και ο ίδιος: «Και μόνο ένας να επηρεαστεί θα είμαι ευχαριστημένος. Παλαιότερα αρθρογραφούσα, αλλά σταμάτησα επειδή μέσα από τα άρθρα μου έλεγα μισές αλήθειες. Νομίζω ότι η χώρα είναι σε πολύ άσχημη κατάσταση και τα περιθώρια στενεύουν. Κάνω πλέον ριζική κριτική για όλα αυτά που βλέπω γύρω μου και δε νομίζω ότι μπορώ να ενταχθώ σε αυτό το σύστημα. Για να κάνεις έργο πρέπει να υπάρχουν οι προϋποθέσεις για να λειτουργήσεις με αποτελεσματικότητα. Και αυτό δεν είναι απαισιοδοξία, αλλά ένα κάλεσμα να αφυπνιστούν οι συνειδήσεις και να συντονιστούν προς τη σωστή κατεύθυνση»…

Σημείωση: Το βιβλίο του Καθηγητή Σηφάκη με τίτλο : “Το κενό και το φως” θα παρουσιαστεί την Παρασκευή 15 Δεκεμβρίου στις 20:00 από τις εκδόσεις “Αρμός”, Μαυροκορδάτου 11 στην Αθήνα

Ποιος είναι ο Ιωσήφ Σηφάκης

Ο καθηγητής Ιωσήφ Σηφάκης είναι ηλεκτρολόγος μηχανικός του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου και Διδάκτωρ Πληροφορικής του Πανεπιστήμιου της Grenoble. Ο Ιωσήφ Σηφάκης είναι ο ιδρυτής του εργαστηρίου Verimag στην Grenoble. Το Verimag είναι διεθνώς αναγνωρισμένο στον τομέα της σχεδίασης κρίσιμων συστημάτων. Αρχές των ετών 90 ανέπτυξε σε συνεργασία με την βιομηχανια και ιδιατερα την Airbus, την τεχνολογία fly-by-wire που χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά σε επιβατικά αεροπλάνα (Airbus320) για τον αυτόματο έλεγχο πτήσεων. Ο Ιωσήφ Σηφάκης είναι διεθνώς αναγνωρισμένος για τις πρωτοποριακές εργασίες του στον τομέα της σχεδίασης και επαλήθευσης συστημάτων. Είναι από τους θεμελιωτές του Model-Checking που είναι η κύρια βιομηχανική μέθοδος επαλήθευσης πληροφορικών συστημάτων σήμερα χρησιμοποιούμενη από εταιρείες όπως Intel, Microsoft και Google. Για την συμβολή του στην θεωρία και την εφαρμογή μεθόδων επαλήθευσης, του απονεμήθηκε το βραβείο Turing 2007, το αντίστοιχο του βραβείου Νόμπελ στην Πληροφορική. Σήμερα, τα ενδιαφέροντα του επικεντρώνονται στην μελέτη μεθόδων κατασκευής ενσωματωμένων συστημάτων υψηλής ασφάλειας και πιστότητας. Ο Ιωσήφ Σηφάκης είναι μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας Επιστήμων, της Γαλλικής Ακαδημίας Τεχνολογιών και της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας και της American Academy of Arts and Sciences και της Naitional Academy of Engineering. Το γαλλικό κράτος του απένειμε το 2009 τον τίτλο του Μεγάλου Αξιωματούχου Εθνικής Άξίας (Grand Officier de l’Ordre du Mérite) και τον τίτλο του διοικητού της Λεγεώνας της Τιμής (Commandant de la Légion d’Honneur) το 2011. To 2009, του απενεμήθη το Βραβείο του Ίδρύματος της Βουλής των Ελλήνων για τον Κοινοβουλευτισμό και την Δημοκρατία. To 2013 του απενεμήθη ο Ταξιάρχης του Τάγματος του Φοίνικος. Το 2012, του απενεμήθη το Leonardo Da Vinci Medal. Ο Ιωσήφ Σηφάκης διετέλεσε Πρόεδρος του Εθνικού Συμβουλίου Έρευνας και Τεχνολογίας κατά την περίοδο Φεβρουάριος 2014-Απρίλιος 2016.

http://www.naftemporiki.gr/story/1303746/to-keno-kai-to-fos-tou-diakekrimenou-ellina-kathigiti-tis-pliroforikis

Σύστημα τεχνητής νοημοσύνης προβλέπει χημικές αντιδράσεις.

Ομάδα ερευνητών της ΙΒΜ, μεταξύ των οποίων ένας Έλληνας μηχανικός υπολογιστών, ανέπτυξαν ένα καινοτόμο σύστημα τεχνητής νοσημοσύνης που μπορεί να προβλέψει πώς θα εξελιχθούν νέες οργανικές χημικές αντιδράσεις.

Η πρόβλεψη του τι θα συμβεί όταν οι χημικές ουσίες αναμιγνύονται ή υφίστανται επεξεργασία, είναι δύσκολη, επειδή υπεισέρχονται πολλοί διαφορετικοί παράγοντες. Οι επιστήμονες αναζητούν νέους τρόπους για να κάνουν πιο προβλέψιμη την όλη διαδικασία και έτσι να επιταχύνουν την ανάπτυξη νέων χρήσιμων υλικών και φαρμάκων.

Οι ερευνητές της ΙΒΜ, μεταξύ των οποίων ο Κώστας Μπέκας του ερευνητικού κέντρου της αμερικανικής εταιρείας στη Ζυρίχη, εφάρμοσαν την τεχνητή νοημοσύνη, αναπτύσσοντας ένα τεχνητό νευρωνικό δίκτυο, το οποίο τροφοδότησαν με μια μεγάλη βάση δεδομένων από σχεδόν 400.000 ήδη γνωστές χημικές αντιδράσεις.

Έχοντας μάθει όλες αυτές τις χημικές γνώσεις, το σύστημα ήταν στη συνέχεια σε θέση να κάνει προβλέψεις για μελλοντικές χημικές αντιδράσεις σε διαφορετικές συνθήκες. Το σύστημα προτείνει τις πέντε πιθανότερες εκβάσεις για κάθε χημική αντίδραση.

Οι επιστήμονες, που έκαναν μετά δοκιμές επαλήθευσης, διαπίστωσαν ότι η Νο1 πρόβλεψη είναι ορθή στο 80% των περιπτώσεων. Μέχρι στιγμής η εκπαίδευση του συστήματος έχει γίνει με μόρια έως 150 ατόμων.

Οι ερευνητές, που έκαναν σχετική ανακοίνωση σε διεθνές συνέδριο για τα νευρωνικά δίκτυα, θα συνεχίσουν τη βελτίωση του συστήματος, προκειμένου να αυξήσουν στο 90% την ορθότητα των προβλέψεών του. Επίσης θα το εμπλουτίσουν περαιτέρω, ώστε να παίρνει υπόψη του μια πληθώρα παραγόντων (θερμότητα, διαλύτες, pH κ.α.). Απώτερος στόχος τους είναι να δημιουργήσουν ένα σύστημα που μελλοντικά θα μπορούσε να ανταγωνισθεί τους χημικούς σε ένα διαγωνισμού ανθρώπου εναντίον μηχανής.

Επιθυμία τους όμως, όπως είπαν, δεν είναι να αντικαταστήσουν τους χημικούς, αλλά να τους δώσουν πρόσθετα «έξυπνα» εργαλεία για την ταχύτερη και φθηνότερη ανάπτυξη νέων προϊόντων. Προτίθενται μάλιστα να «ανεβάσουν» το σύστημα τεχνητής νοημοσύνης στο υπολογιστικό «νέφος», έτσι ώστε ο οποιοσδήποτε ενδιαφερόμενος να μπορεί να το δοκιμάσει.

Ο Κώστας Μπέκας αποφοίτησε από το Τμήμα Μηχανικών Η/Υ και Πληροφορικής του Πανεπιστημίου Πατρών το 1998, από όπου πήρε και το διδακτορικό του το 2003. Αφού έκανε μεταδιδακτορική έρευνα στο Πανεπιστήμιο της Μινεσότα των ΗΠΑ, από το 2005 εργάζεται στην ΙΒΜ Zurich, όπου πλέον φέρει τον τίτλο του «διακεκριμένου ερευνητή» και είναι επικεφαλής της ομάδας των «Θεμελίων της Γνωσιακής Υπολογιστικής».

http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500183617

Τεχνητή Νοημοσύνη: Τι είναι και πώς αλλάζει δραματικά τον κόσμο μας.

Η τεχνητή νοημοσύνη παρουσιάζει εντυπωσιακή εξέλιξη τα τελευταία χρόνια και - παρόλο που αποτελεί συχνά θέμα υπερβολών ή ακόμα και σεναρίων καταστροφολογίας - αρκεί να εστιάσουμε στην πραγματική τεχνολογική πρόοδο για να συνειδητοποιήσουμε τις συναρπαστικές δυνατότητές της.

Αποφεύγοντας την τεχνική ορολογία, ένα σύστημα τεχνητής νοημοσύνης θα μπορούσε να προσδιοριστεί ως ένα υπολογιστικό σύστημα που μπορεί να εκτελέσει γνωστικές λειτουργίες ενώ ταυτόχρονα προσαρμόζεται και ‘μαθαίνει’, ώστε να γίνεται αποτελεσματικότερο. Σύγχρονα συστήματα τεχνητής νοημοσύνης μπορούν να ‘κατανοούν’ το περιβάλλον τους σε πραγματικό χρόνο και να λαμβάνουν βέλτιστες αποφάσεις. Η ‘κατανόηση του περιβάλλοντος’ συνίσταται στην αποτελεσματική επεξεργασία πολλαπλών σημάτων και ροών δεδομένων. Οι τεχνολογίες Computer Vision και Natural Language Processing επιτρέπουν στα υπολογιστικά συστήματα να ‘κατανοούν’ εικόνες, βίντεο και ομιλία και να αντιδρούν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Χαρακτηριστικά παραδείγματα εφαρμογών που στηρίζονται σε τεχνολογίες A.I. είναι τα ακόλουθα.

Computer Vision – οι αλγόριθμοι αποκτούν όραση

Η δυνατότητα των υπολογιστών να ‘βλέπουν’ είναι αδιαμφησβήτητα ένα σημαντικό επίτευγμα. Οι αλγόριθμοι ανάλυσης εικόνας μπορούν πλέον να αναγνωρίσουν τις οντότητες που απεικονίζονται σε μία τυχαία εικόνα ή ένα βίντεο, με μεγάλη ακρίβεια και ταχύτητα. Για παράδειγμα μπορούν να εντοπίσουν σε μία εικόνα ανθρώπους, αυτοκίνητα, σπίτια, δρόμους, δέντρα κλπ. Επιπλέον, μπορούν να εκτιμήσουν και άλλες παραμέτρους της εικόνας και των οντοτήτων που περιλαμβάνει – στο παραπάνω παράδειγμα, την μάρκα και τον τύπο των αυτοκινήτων, τον αριθμό των ατόμων, το φύλο, την ηλικία τους ή ακόμα και την συναισθηματική τους κατάσταση. Ο αλγόριθμος μπορεί επίσης να αναγνωρίσει την περίσταση που απεικονίζεται ή υπονοείται - για παράδειγμα ένα παιδικό πάρτι, ένα αθλητικό γεγονός, μία επαγγελματική συνάντηση ή μία συγκέντρωση ανθρώπων σε μία πλατεία.

Οι εφαρμογές είναι απεριόριστες και εντυπωσιακές: από τα αυτόνομα αυτοκίνητα που μπορούν να ‘βλέπουν’ και να αντιλαμβάνονται το περιβάλλον τους σε πραγματικό χρόνο, μέχρι ειδικές εφαρμογές όπως το πρωτότυπο Seeing AI της Microsoft που βοηθάει ανθρώπους με σοβαρά προβλήματα όρασης να κατανοήσουν καλύτερα τον περιβάλλοντα χώρο. Σε αυτό το παράδειγμα, ο χρήστης με τα προβλήματα όρασης μπορεί να ζητήσει από το σύστημα μία λεπτομερή περιγραφή του περιβάλλοντος ή συνοπτικές ενημερώσεις των αλλαγών που συμβαίνουν – με την επικοινωνία να γίνεται απλά, σε φυσική γλώσσα.

Η τεχνολογία Computer Vision παρέχει νέες δυνατότητες σε μεγάλο εύρος εφαρμογών όπως πλοήγηση, ρομποτική, ιατρικές διαγνώσεις, αποτελεσματικότερη διαχείριση του online περιεχομένου, συστήματα ασφαλείας κλπ.

Ο διάλογος με την ‘μηχανή’

Μία σύντομη ‘συζήτηση’ με το Amazon Echo, την Cortana, το Google Home ή την Siri αρκεί για να κατανοήσουμε την πρόοδο της τεχνολογίας NLP – Natural Language Processing - και τις νέες δυνατότητες αλληλεπίδρασης σε φυσική γλώσσα. H Microsoft και η IBM πρόσφατα ανακοίνωσαν ότι η απόδοση των NLP τεχνολογιών τους είναι πλέον αντίστοιχη με την μέση απόδοση επαγγελματιών transcribers στην συγκεκριμένη διαδικασία (μεταγραφή συζητήσεων σε σειρά θεμάτων, από αθλητικά έως πολιτική). Αν και οι αλγόριθμοι δυσκολεύονται ακόμα από τις διαφορετικές προφορές και το θόρυβο στο περιβάλλον, η συνολική απόδοση βελτιώνεται ταχύτατα.

Η επικοινωνία με τους ψηφιακούς βοηθούς - digital assistants - εξελίσσεται, από ‘ερωτήματα και απαντήσεις’ σε ‘φυσικούς διαλόγους’. Οι ψηφιακοί βοηθοί γίνονται συνεχώς ‘εξυπνότεροι’ έχοντας στην διάθεσή τους πλούσια δεδομένα για τον χρήστη και το ευρύτερο περιβάλλον του. Σύντομα θα ενεργούν και αυτόνομα, θα μπορούν να πάρουν ‘πρωτοβουλία’ - εκμεταλλευόμενοι τα σήματα του περιβάλλοντος, και την βαθιά γνώση του χρήστη και των προτιμήσεών του – ώστε να προτείνουν αυτόνομα συγκεκριμένες ενέργειες και περιεχόμενο.

Η σπουδαιότητα της Τεχνητής Νοημοσύνης

Η πρόοδος της τεχνητής νοημοσύνης σε συνδυασμό με την ταχύτατα αυξανόμενη δυνατότητα αποθήκευσης και επεξεργασίας δεδομένων, οδηγεί μία σπουδαία τεχνολογική επανάσταση. Σε ένα κοντινό σενάριο και στα πλαίσια του Internet of Things, δισεκατομμύρια διασυνδεδεμένες συσκευές θα αποστέλλουν, συστηματικά, δεδομένα και events που θα αποθηκεύονται και επεξεργάζονται αυτόματα από προηγμένες τεχνολογίες Big Data, Machine Learning και Artificial Intelligence. Ο πλούτος των δεδομένων σε συνδυασμό με τις δυνατότητες αξιοποίησής τους, θα δημιουργήσει πρωτοφανείς ευκαιρίες για την βελτίωση της υγείας, της καθημερινότητας και του τρόπου ζωής μας, των μεταφορών και του περιβάλλοντος. Οι εφαρμογές είναι πραγματικά απεριόριστες.

Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν σοβαρά ερωτήματα με πολιτικές, κοινωνικές και ηθικές προεκτάσεις. Για παράδειγμα, η Τεχνητή Νοημοσύνη επιτρέπει μεγάλης κλίμακας, έξυπνες αυτοματοποιήσεις που θα επιφέρουν δραματικές αλλαγές στην απασχόληση και την αγορά εργασίας. Από μία άλλη οπτική, υπάρχουν εξίσου μεγάλα ερωτήματα σχετικά με την πρόσβαση στα δεδομένα και τη γνώση που παράγεται από την ανάλυση και μοντελοποίησή τους. Όπως επίσης και σχετικά με την διαχείριση και ‘εκπαίδευση’ κεντρικών συστημάτων τεχνητής νοημοσύνης.

Η τεχνολογία ήδη μετασχηματίζει τον κόσμο μας και η τεχνητή νοημοσύνη επιταχύνει τις σχετικές διεργασίες. Αυτό που πρέπει να εξασφαλιστεί, είναι η καλή χρήση της τεχνολογίας.

http://www.naftemporiki.gr/story/1309187/texniti-noimosuni-ti-einai-kai-pos-allazei-dramatika-ton-kosmo-mas

Ομιλία με θέμα «Κβαντικός υπολογισμός και κβαντικοί υπολογιστές»

Το Cafe Scientifique υποδέχεται τη νέα χρονιά με μια ακόμα ομιλία για καινοτόμες τεχνολογίες!

Η εκδήλωση, η οποία είναι ανοικτή για το κοινό, θα πραγματοποιηθεί την Τρίτη 23 Ιανουαρίου στις 19:00 μ.μ., με ομιλητή τον Θεόδωρο Ανδρόνικο, Επίκουρο Καθηγητή στο Τμήμα Πληροφορικής του Ιονίου Πανεπιστημίου.

Ο κ. Ανδρόνικος θα μιλήσει για την προοπτική των κβαντικών υπολογιστών και τη διαφαινόμενη υπεροχή τους έναντι των κλασικών υπολογιστών στην επίλυση ορισμένων σημαντικών προβλημάτων, τον κβαντικό υπολογισμό, τις στοιχειώδεις αρχές της κβαντομηχανικής που χρησιμοποιούνται για την περιγραφή και τη λειτουργία ενός φυσικού κβαντικού συστήματος, το φορμαλισμό του Dirac, τη βασική μονάδα κβαντικής πληροφορίας qubit τους γνωστούς κβαντικούς αλγόριθμους των Deutsch–Jozsa, Simon, Shor και Grover.

Επίσης, θα η συζήτηση θα επικεντρωθεί και στις οι ενδεχόμενες συνέπειες από τον αλγόριθμο του Shor σε θέματα ασφάλειας, ιδιωτικότητας και συναλλαγών στο διαδίκτυο και η αξία της κρυπτογραφίας στην κβαντική εποχή (post-quantum cryptography).

Ο Θεόδωρος Ανδρόνικος είναι Επίκουρος Καθηγητής στο Τμήμα Πληροφορικής του Ιονίου Πανεπιστημίου. Έλαβε Δίπλωμα Ηλεκτρολόγου Μηχανικού και Μηχανικού Υπολογιστών και στη συνέχεια Διδακτορικό Δίπλωμα Πληροφορικής από τη Σχολή Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου. Είναι επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας για Κβαντικό και Μη Συμβατικό Υπολογισμό (QUIT - Quantum and UnconventIonal CompuTing), καθώς και μέλος του Εργαστηρίου Βιοπληροφορικής και Ανθρώπινης Ηλεκτροφυσιολογίας (Εργαστήριο Βιοπληροφορικής και Ανθρώπινης Ηλεκτροφυσιολογίας - BiHELab) του Τμήματος Πληροφορικής του Ιονίου Πανεπιστημίου. Τα τελευταία χρόνια τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα αφορούν σε θέματα κβαντικού και γενικότερα μη συμβατικού υπολογισμού.

Η εκδήλωση θα λάβει χώρα στο κελάρι του Athenaeum (Αδριανού 3, Θησείο, 210 3210239). Η είσοδος στις εκδηλώσεις είναι ελεύθερη, αλλά υπάρχει μια ελάχιστη κατανάλωση 3 ευρώ.

Για να εξασφαλιστεί η βέλτιστη συμμετοχή τηρείται σειρά προτεραιότητας (χωρητικότητα: περίπου 80 άτομα).

http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500190443

Ηλεκτρονικά που εξατμίζονται.

Μηχανικοί του Cornell University και της Honeywell Aerospace ανέπτυξαν νέα μέθοδο που επιτρέπει την εξάτμιση ηλεκτρονικών εξ αποστάσεως, παρέχοντας με αυτόν τον τρόπο τη δυνατότητα εξαφάνισής τους σε περίπτωση που πέσουν, μαζί με τα δεδομένα που περιέχουν, σε λάθος χέρια.

Όπως σημειώνει η Cornell Chronicle, η μέθοδος αυτή εντάσσεται στο ευρύτερο πλαίσιο της ανερχόμενης τεχνολογίας των transient electronics (παροδικά ηλεκτρονικά), όπου σημεία- κλειδιά ενός κυκλώματος, ή το ίδιο το κύκλωμα στο σύνολό του, μπορούν να αποσυντίθενται ή να διαλύoνται, χωρίς να προκύπτουν ανεπιθύμητα (και πιθανώς επικίνδυνα) παράγωγα, κάτι που την καθιστά χρήσιμη και για ιατρικές και περιβαλλοντικές εφαρμογές.

Οι μηχανικοί του Cornell δημιούργησαν μια αρχιτεκτονική η οποία παρακάμπτει τα προβλήματα που έχουν άλλες παρεμφερείς μέθοδοι, χρησιμοποιώντας ένα μικροτσίπ διοξειδίου του πυριτίου το οποίο εφαρμόζεται πάνω σε ένα πολυανθρακικό κέλυφος. Στο κέλυφος αυτό βρίσκονται μικροσκοπικές κοιλότητες με ρουβίδιο και διφθοριούχο νάτριο- χημικά τα οποία αντιδρούν θερμικά και αποσυνθέτουν το μικροτσίπ.

Της έρευνας ηγήθηκε ο Βεντ Γκουντ, ο οποίος σημειώνει πως η θερμική αντίδραση μπορεί να εκκινηθεί εξ αποστάσεως μέσω της χρήσης ραδιοκυμάτων που ανοίγουν μικροσκοπικές βαλβίδες (γραφένιο σε σε νιτρίδιο), οι οποίες απελευθερώνουν τα χημικά που είναι κλεισμένα στις κοιλότητες. Το ρουβίδιο οξειδώνεται γρήγορα, απελευθερώνοντας θερμότητα η οποία εξατμίζει το κέλυφος και αποσυνθέτει το διφθοριούχο νάτριο- το οποίο με τη σειρά του απελευθερώνει ελεγχόμενα υδροφθροικό οξύ που «τρώει» τα ηλεκτρονικά.

Όσον αφορά στις εφαρμογές της τεχνολογίας αυτής πέρα από την ασφάλεια/ προστασία δεδομένων, ο Γκουντ υπογραμμίζει ότι θα μπορούσε να ενσωματωθεί σε ασύρματους αισθητήρες που χρησιμοποιούνται για την παρακολούθηση του περιβάλλοντος. «Για παράδειγμα, εξατμιζόμενοι αισθητήρες θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν στο πλαίσιο του Internet of Things για την παρακολούθηση καλλιεργειών ή τη συλλογή δεδομένων σχετικά με θρεπτικές ουσίες και υγρασία και μετά να εξαφανίζονται, όταν τελειώνει η δουλειά τους».

http://physicsgg.me/2018/01/18/%ce%b7%ce%bb%ce%b5%ce%ba%cf%84%cf%81%ce%bf%ce%bd%ce%b9%ce%ba%ce%ac-%cf%80%ce%bf%cf%85-%ce%b5%ce%be%ce%b1%cf%84%ce%bc%ce%af%ce%b6%ce%bf%ce%bd%cf%84%ce%b1%ce%b9/

Υπερυπολογιστής «μεγέθους γηπέδου ποδοσφαίρου» για την ιταλική πετρελαϊκή Eni SpA

Το μέγεθος ενός γηπέδου ποδοσφαίρου έχει ο νέος υπερυπολογιστής της ιταλικής πετρελαϊκής εταιρείας Eni SpA, σύμφωνα με το Bloomberg.

Ο υπερυπολογιστής αυτός βρίσκεται έξω από το Μιλάνο και έχει αποστολή την αναζήτηση κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου που κρύβονται βαθιά μέσα στο έδαφος. Μιλώντας σε συνέντευξη την Πέμπτη, ο Κλαούντιο Ντεσκάλζι, διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας, είπε πως «εκεί βρίσκεται η καρδιά της εταιρείας, όπου κρατούμε τα πιο ευαίσθητα δεδομένα μας και την τεχνολογία μας».

Δεδομένης της μεγάλης πτώσης των τιμών του πετρελαίου, οι εταιρείες του κλάδου έχουν εντείνει τις προσπάθειές τους για μεγαλύτερη αποδοτικότητα μέσω υψηλής τεχνολογίας: Τόσο η BP Plc όσο και η Total SA έχουν επενδύσει και αυτές σε υπερυπολογιστές τα τελευταία χρόνια, καθώς, όσο μεγάλο και να είναι το κόστος αυτών των επενδύσεων, είναι σίγουρα μικρότερο από το κόστος των γεωτρήσεων σε λάθος σημεία- ενώ επίσης εξοικονομούν χρόνο. Ειδικοί του χώρου σημειώνουν ότι μέσω υπερυπολογιστών ο χρόνος ανάλυσης και αξιολόγησης χώρων πιθανών κοιτασμάτων είναι μόλις εβδομάδες, τη στιγμή που λίγα χρόνια πριν χρειάζονταν μήνες και πριν από μόλις μια δεκαετία, χρόνια.

Όσον αφορά στα κόστη σχεδιασμού και κατασκευής ενός υπερυπολογιστή, μπορούν να κυμαίνονται από 50 ως 250 εκατ. δολάρια, ενώ αρκετά εκατ. χρειάζονται ετησίως για τη λειτουργία του. Επίσης, πλέον αναπτύσσεται μια νέα γενιά μηχανημάτων που μπορεί να ανεβάσει το κόστος μέχρι και στα 500 εκατ. δολάρια ανά υπολογιστή.

Όπως είπε ο Ντεσκάλζι, η Eni δαπάνησε περίπου 25 εκατομμύρια δολάρια αναβαθμίζοντας το σύστημά της, το οποίο πλέον μπορεί να επεξεργάζεται δεδομένα από drones ερευνών και από αισθητήρες που φέρουν εργάτες που δουλεύουν υπό επικίνδυνες συνθήκες. Όπως υπογραμμίζει το Bloomberg, το HPC4 είναι ο μόνος υπολογιστής ο οποίος δεν ανήκει σε κάποια κυβέρνηση ή ίδρυμα και βρίσκεται μεταξύ των 10 ισχυρότερων του κόσμου, σύμφωνα με την ιστοσελίδα αξιολόγησης ΤΟΡ 500. Όσον αφορά στην κορυφαία επίδοσή του ανέρχεται στα 18,6 petaflops: Ενδεικτικά, ένας υπολογιστής ενός petaflop μπορεί να πραγματοποιεί 1.000 τρισεκατομμύρια υπολογισμούς ανά δευτερόλεπτο. Από πλευράς της, η BP είχε ανακοινώσει τον Δεκέμβριο ότι είχε διπλασιάσει την υπερυπολογιστική ισχύ της στα 9 petaflops, ενώ η Totalτο 2016 παρουσίασε ένα μηχάνημα των 6,7 petaflops, το Pangea.

http://www.naftemporiki.gr/story/1313296/yperupologistis-megethous-gipedou-podosfairou-gia-tin-italiki-petrelaikieni-spa

Τεχνητή νοημοσύνη, σχεδόν ανθρώπινη.

Η Ρέιτσελ έχει μπλε, εκφραστικά μάτια και είναι πάντοτε χαμογελαστή. Κατέχει μια εντυπωσιακή εγκυκλοπαιδική γνώση πληροφοριών, και καταφέρνει να βρίσκει την κατάλληλη απάντηση σε κάθε πιθανή ερώτηση εντός μερικών δευτερολέπτων. Φροντίζει, μάλιστα, να απαντάει με ευγένεια ακόμη και στα πιο προσβλητικά σχόλια, κοιτάζοντας κατάματα τον συνομιλητή της με παρατηρητικότητα και κατανόηση. Ακούγεται ο ιδανικός άνθρωπος για να δουλέψει στον τομέα της εξυπηρέτησης πελατών – με μία μόνο εξαίρεση: η Ρέιτσελ δεν είναι άνθρωπος, αλλά ένα εξαιρετικά ρεαλιστικό ολόγραμμα τεχνητής νοημοσύνης και οι δημιουργοί της υπόσχονται πως σύντομα θα είναι έτοιμη να αναλάβει τον ρόλο του προσωπικού βοηθού του μέλλοντος.

Η Ρέιτσελ είναι ένα πολυετές πρότζεκτ της ΙΒΜ σε συνεργασία με τη νεοζηλανδική Soul Machines, μια εταιρεία που εξειδικεύεται στη δημιουργία ρεαλιστικών ψηφιακών αναπαραστάσεων, έχοντας μάλιστα κερδίσει δύο Οσκαρ για τη συνεισφορά της στις ταινίες «Avatar» και «King Kong».

Οι δύο εταιρείες βάσισαν την τεχνητή της νοημοσύνη σε βιολογικά μοντέλα του ανθρώπινου εγκεφάλου, «παντρεύοντας» για πρώτη φορά τα λογισμικά εξυπηρέτησης με τεχνολογία αναγνώρισης ανθρωπίνων εκφράσεων. «Μπορούμε πλέον να πούμε πως δημιουργήσαμε τον πρώτο ψηφιακό άνθρωπο», ανέφερε με αυτοπεποίθηση ο διευθυντής της IBM Watson Σαντένου Αγκαργουάλ, στην επίσημη παρουσίαση του προσωπικού βοηθού του μέλλοντος στο Νταβός της Ελβετίας. Προτού η κατάμεστη αίθουσα ξεσπάσει σε χειροκροτήματα, η Ρέιτσελ βιάστηκε να προσθέσει: «Χαίρομαι που σας βλέπω να χαμογελάτε, κύριε Αγκαργουάλ».

Είναι πράγματι εντυπωσιακό να βλέπει κανείς την τεχνητή νοημοσύνη να παίρνει ανθρώπινη σάρκα και οστά, να καταφέρνει να επικοινωνεί διαβάζοντας μέχρι και τις εκφράσεις του προσώπου του χρήστη της. Για ώρες έπειτα από την παρουσίαση, το κοινό περίμενε σε μια τεράστια ουρά για λίγα λεπτά επαφής με την οθόνη στην οποία βρισκόταν η Ρέιτσελ. Εχοντας πρόσβαση σε μια τεράστια οργανωμένη βάση δεδομένων, το ολόγραμμα απαντούσε λεπτομερώς σε κάθε πιθανή ερώτηση των έκπληκτων πελατών του – με ακρίβεια και ταχύτητα μεγαλύτερη απ’ ό,τι η ανταγωνιστική τεχνολογία Σίρι της Apple, όπως υπενθύμιζαν τακτικά οι δημιουργοί του. Το πιο επιβλητικό χαρακτηριστικό της Ρέιτσελ, ωστόσο, είναι η τεχνητή συναισθηματική της νοημοσύνη. Οταν κάποιος δύσπιστος συνομιλητής προσπαθούσε να τη δοκιμάσει με δύσκολες ερωτήσεις και ανυπόμονες εκφράσεις, η εικονική βοηθός απαντούσε με συμπόνια και καθησυχαστικούς τόνους. Οταν το κοινό χαμογελούσε με εντυπωσιασμό, εκείνη τους ανταπέδιδε ένα εξαιρετικά ρεαλιστικό ψηφιακό χαμόγελο.

Για όλες τις ανάγκες

Παρότι η Ρέιτσελ βρίσκεται ακόμα σε πειραματικά στάδια, με στόχο να βγει στις αγορές στις αρχές του 2019, η Soul Machines συνεργάζεται ήδη με οκτώ μεγάλες εταιρείες διαφόρων κλάδων για τη δημιουργία διαφορετικών ολογραμμάτων προσαρμοσμένων σε κάθε ανάγκη. Οι δημιουργοί της προβλέπουν πως έπειτα από την κυκλοφορία της η Ρέιτσελ θα γίνει ανάρπαστη, καθώς η αναπαραγωγή της είναι τεχνολογικά εξαιρετικά εύκολη. «Αντίθετα από τους ανθρώπους, τα ολογράμματα δεν έχουν αυτονομία. Η κάθε εταιρεία μπορεί να εμφυτεύσει τις δικές της πληροφορίες και κανονισμούς στον τεχνητό εγκέφαλο της Ρέιτσελ, καθώς και να αλλάξει την εμφάνιση και την ομιλία της.

Το μόνο που μένει σταθερό, φυσικά, είναι η εξυπηρετική της προσωπικότητα – άλλωστε, κανένας δεν θα προτιμούσε έναν ανυπόμονο, αγενή βοηθό εξυπηρέτησης πελατών», δήλωσε ο υπεύθυνος επιχειρήσεων της Soul Machines, Γκρεγκ Κρος. Μάλιστα, η εταιρεία ελπίζει πως το ολόγραμμα δεν θα είναι άλλος ένας πιθανός μηχανισμός εξυπηρέτησης πελατών στη διάθεση των εταιρειών, αλλά πως σύντομα θα πάρει «προαγωγή» αναλαμβάνοντας τον ρόλο «πρεσβευτή μάρκας». Η αισιοδοξία αυτή είναι δικαιολογημένη – σε αυστραλιανή έρευνα 10.000 ατόμων που δοκίμασαν τις υπηρεσίες της Ρέιτσελ, το 74% δήλωσε πως θα προτιμούσε να αναλάβει εκείνη την εξυπηρέτησή τους.

Τα ολογράμματα καλύπτουν όλες τις επιθυμίες (φύλο, χρώμα κ.λπ.), όπως, εξάλλου, φαίνεται και στην «άλλη» Ρέιτσελ.(φωτ)

Τέταρτη επανάσταση

Η φουτουριστική παρουσίαση της Ρέιτσελ ήταν μια απλή μικρογραφία της λεγόμενης «τέταρτης βιομηχανικής επανάστασης», της εποχής όπου η πρόοδος στην εκμάθηση λογισμικών και την αρχιτεκτονική δεδομένων δημιουργεί πλέον μηχανές με επίπεδο προσαρμοστικής νοημοσύνης συγκρίσιμο με την ανθρώπινη – και ενίοτε χωρίς τις ατέλειες της δεύτερης. Επειτα από τον αρχικό εντυπωσιασμό, προκύπτει ένα πιο ανησυχητικό ερώτημα: ποιες θα είναι οι επιπτώσεις της Ρέιτσελ στην αγορά εργασίας; Η συνήθης απάντηση σε αυτό το ερώτημα ήταν πως η συναισθηματική νοημοσύνη του ανθρώπινου εγκεφάλου θα του εξασφαλίζει πάντοτε το προτέρημα στην αγορά εργασίας, πως η τεχνολογία και τα λογισμικά περιορίζονται σε ρόλο εργαλείων. Ο πρωτοποριακός ρεαλισμός και η αποστομωτική ευγένεια της Ρέιτσελ, φυσικά, καταρρίπτουν αυτά τα επιχειρήματα. Μάλιστα σε πρόσφατη έρευνα του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, υπολογίζεται πως το 47% των θέσεων εργασίας στις ΗΠΑ ενδέχεται να αντικατασταθούν από μηχανές με τεχνητή νοημοσύνη.

Κλείνοντας την παρουσίαση, ένας δημοσιογράφος ρώτησε τους δημιουργούς του ολογράμματος αν φοβούνται πως η δημιουργία τους θα συμβάλει σημαντικά στο κύμα ανεργίας που επιφέρει ο ρυθμός της τεχνολογικής προόδου. «Εάν κυριαρχούσε στην ανθρώπινη ιστορία αυτός ο φόβος, οι μεγαλύτερες εφευρέσεις της ανθρωπότητας δεν θα είχαν υπάρξει ποτέ», απάντησαν οι ίδιοι, προσθέτοντας άμεσα: «Τις υπόλοιπες ερωτήσεις θα σας τις απαντήσει η ίδια η Ρέιτσελ».

http://www.kathimerini.gr/947422/gallery/epikairothta/kosmos/texnhth-nohmosynh-sxedon-an8rwpinh

O κόσμος φοβάται περισσότερο την Τεχνητή Νοημοσύνη από τους εξωγήινους.

Μέχρι σήμερα, οι εξωγήινοι ήταν ένας από τους μεγαλύτερους φόβους του ανθρώπου, αλλά η AI φαίνεται πως είναι πλέον κάτι που φοβίζει το πλήθος.

Η AI (Artificial Intelligence) αποτελεί πλέον έναν από του φόβους που διέπουν το συλλογικό νου, σε μεγαλύτερο βαθμό από το φόβο του αγνώστου που ορίζει το ενδεχόμενο της εμφάνισης ή -ακόμα χειρότερα- της εισβολής εξωγήινων στον πλανήτη Γη.

Οι κινηματογραφικές ταινίες και τα βιβλία ασχολούνταν αρκετά με το θέμα της επαφής με εξωγήινους, αλλά σταδιακά έχουν ξεκινήσει να αναφέρονται στο ενδεχόμενο της αφύπνισης μίας τεχνολογικής συνείδησης με τέτοιο τρόπο που να αποτελεί η Τεχνητή Νοημοσύνη (AI) απειλή για την ανθρωπότητα. Την άποψη αυτή συμμερίζονται και αρκετοί αναλυτές, αλλά και ο Elon Musk.

Μπορεί να έχουν βγει κατά καιρούς αρκετές ταινίες που ασχολούνται με την επανάσταση των ρομπότ εναντίον της ανθρωπότητας, αλλά το γεγονός αυτό φαίνεται να απασχολεί ολοένα και περισσότερο τους δημιουργούς κινηματογραφικού και άλλου περιεχομένου.

Σε ένα ενδιαφέρον άρθρο στην επιθεώρηση Quartz, τονίζεται ότι ένας από τους μεγαλύτερους κινδύνους που αντιμετωπίζει η ανθρωπότητα είναι ο εαυτός της, καθώς στα έργα επιστημονικής φαντασίας, η AI -που είναι ανθρώπινη δημιουργία- στρέφεται ενάντια στο δημιουργό της, μιμούμενη τις πρακτικές που ακολούθησε και ο ίδιος ο άνθρωπος απέναντι στον πλανήτη.

http://www.pestaola.gr/o-kosmos-fobatai-perissotero-thn-ai-apo-tous-ekswghinoys/

Πόσο μεγάλος είναι ο πληθυσμός των robots στον πλανήτη;

Η Παγκόσμια Ομοσπονδία Ρομποτικής πιστοποιεί ότι ο αριθμός των robots σε διάφορες χρήσεις σημειώνει μία σημαντική αύξηση.

Οι ειδικοί ορίζουν την πυκνότητα των robots ως τον αριθμό εκείνο των robot που αντιστοιχεί ανά μονάδα μέτρησης υπαλλήλων, προκειμένου να εντοπίσουν το βαθμό κατά τον οποίο αυξάνεται η παγκόσμια χρήση των μηχανών στη βιομηχανική παραγωγή και όχι μόνο. Οι μετρήσεις της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Ρομποτικής (International Federation of Robotics – IFR) πιστοποιούν ότι υπάρχουν 74 robots για κάθε 10.000 εργαζόμενους σε παγκόσμιο επίπεδο.

Ο μεγαλύτερος πληθυσμός robots φαίνεται να βρίσκεται στην Ευρώπη, όπου η πυκνότητα είναι 99 ανά 10.000 εργαζόμενους, ενώ ο ίδιος αυτός αριθμός στην Αμερική είναι 84. Στην Ασία ο αριθμός αυτός είναι 63, καθώς εκεί φαίνεται ότι παίζει ρόλο το χαμηλό κόστος του εργατικού δυναμικού. Η πυκνότητα των robots σε παγκόσμιο επίπεδο αυξάνεται με τον μέσο όρο σε παγκόσμιο επίπεδο να είναι στα 66 robots ανά 10.000 εργαζόμενους κατά τη διάρκεια του 2015.

Παρόλο που η Ευρώπη είναι εκείνη που χρησιμοποιεί έντονα τα robots, η Κίνα και η Νότιος Κορέα είναι δύο από τις χώρες όπου η χρήση των robots είναι αυξημένη, με την περίπτωση της Νοτίου Κορέας να κεντρίζει το ενδιαφέρον αφού εκεί υπάρχει 8 φορές μεγαλύτερη πυκνότητα εμφάνισης των robots σε σχέση με τον παγκόσμιο μέσο όρο.

http://www.pestaola.gr/poso-megalos-einai-o-plithismos-twn-robots-ston-planhth/

Φυσικοί δημιούργησαν νέο είδος φωτός.

Σημαντική πρόοδο στον χώρο των κβαντικών υπολογιστών χάρη στη χρήση φωτονίων «υπόσχεται» νέα κατάσταση φωτός που παρατήρησαν επιστήμονες του ΜΙΤ και του Harvard University.

Κανονικά, τα μεμονωμένα φωτόνια που αποτελούν το φως δεν αλληλεπιδρούν- απλά το ένα προσπερνά το άλλο. Ωστόσο, εάν τα σωματίδια του φωτός μπορούσαν να «πειστούν» να αλληλεπιδράσουν, προσελκύοντας και απωθώντας το ένα το άλλο, όπως τα άτομα στην ύλη, ανοίγουν πολλές νέες πιθανότητες: Οι φίλοι του «Star Wars» μπορούν εδώ ελεύθερα να φανταστούν τα διάσημα φωτόσπαθα των ταινιών, ωστόσο το πιθανότερο θα ήταν δύο ακτίνες φωτός να ενωθούν και να δημιουργήσουν μία και ισχυρή.

Μια τέτοια «συμπεριφορά» φαίνεται εκ πρώτης όψεως ότι θα παραβίαζε τους νόμους της Φυσικής, ωστόσο, όπως αναφέρει το MIT News, επιστήμονες στο ΜΙΤ, στο Harvard University και αλλού έχουν επιδείξει πως τα φωτόνια μπορούν όντως να αλληλεπιδράσουν, πρακτικά δημιουργώντας ένα νέο είδος φωτονικής ύλης. Η σχετική έρευνα, από ομάδα υπό τον καθηγητή Βλάνταν Βούλετιτς (ΜΙΤ) και τον καθηγητή Μιχαήλ Λούκν (Harvard University), δημοσιεύτηκε στο Science.

Σε ελεγχόμενα πειράματα, οι ερευνητές διαπίστωσαν πως, όταν περνούσαν μια πολύ αδύναμη ακτίνα λέιζερ μέσα από ένα πυκνό νέφος εξαιρετικά ψυχρών ατόμων ρουβιδίου, αντί να βγαίνουν από αυτό ως μεμονωμένα φωτόνια σε τυχαίες αποστάσεις μεταξύ τους, τα φωτόνια συνδέονταν σε ζεύγη ή τριάδες, υποδεικνύοντας κάποιου είδους αλληλεπίδραση μεταξύ τους.

Αν και τα φωτόνια κανονικά δεν έχουν μάζα και κινούνται με την ταχύτητα του φωτός (300.000 χλμ το δευτερόλεπτο), οι ερευνητές διαπίστωσαν πως τα συνδεδεμένα φωτόνια είχαν αποκτήσει ένα κλάσμα της μάζας ενός ηλεκτρονίου. Αυτά τα νέα σωματίδια ήταν επίσης σχετικά δυσκίνητα, ταξιδεύοντας 100.000 φορές πιο αργά από τα «φυσιολογικά» φωτόνια που δεν αλληλεπιδρούν μεταξύ τους.

Σύμφωνα με τον Βούλετιτς, τα αποτελέσματα αυτής της έρευνας δείχνουν πως τα φωτόνια μπορούν όντως να προσελκύουν ή να εμπλέκονται το ένα με το άλλο. Εάν μπορούν να «πειστούν» να αλληλεπιδρούν με άλλους τρόπους, μπορούν να «δαμαστούν« έτσι ώστε να πραγματοποιούν ταχύτητους και πολύπλοκους κβαντικούς υπολογισμούς, ανοίγοντας νέους ορίζοντες στον τομέα των κβαντικών υπολογιστών.

«Τα φωτόνια μπορούν να ταξιδεύουν πολύ γρήγορα σε πολύ μεγάλες αποστάσεις, και χρησιμοποιούμε φως για τη μετάδοση δεδομένων, όπως στις οπτικές ίνες» λέει ο Βούλετις. «Αν τα φωτόνια μπορούν να αλληλοεπηρεαστούν, τότε αν μπορείς να τα εμπλέξεις και το κάνεις, μπορείς να τα χρησιμοποιήσεις για να διανείμεις κβαντικές πληροφορίες με έναν πολύ ενδιαφέροντα και χρήσιμο τρόπο».

http://www.naftemporiki.gr/story/1321656/fusikoi-dimiourgisan-neo-eidos-fotos

Bristlecone: Κβαντικός επεξεργαστής από την Google.

Τον νέο της κβαντικό επεξεργαστή, ονόματι Bristlecone, παρουσίασε η Google στην ετήσια συνάντηση της American Physical Society στο Λος Άντζελες.

Βασικός στόχος του Google Quantum AI lab, όπως αναφέρει σε ανάρτησή του στο επίσημο blog της εταιρείας ο Τζούλιαν Κέλι, ερευνητής του εργαστηρίου, είναι η δημιουργία ενός κβαντικού υπολογιστή που θα μπορεί να χρησιμοποιείται για την επίλυση προβλημάτων του πραγματικού κόσμου. Για να μπορεί ένας κβαντικός επεξεργαστής να τρέχει αλγορίθμους πέρα από την κλίμακα των κλασικών εξομοιώσεων, απαιτείται όχι μόνο ένας μεγάλος αριθμός qubits (κβαντικών bits), αλλά πρέπει να έχει μικρά ποσοστά λαθών στις λειτουργίες λογικής και readoutτου- όπως με «πύλες» (gates) ενός και δύο qubits.

Ο σκοπός του Bristlecone- ενός συστήματος βασιζόμενου σε «πύλες» -είναι να αποτελέσει μια πλατφόρμα δοκιμών στο πλαίσιο της έρευνας πάνω στα ποσοστά λαθών και τις αλλαγές κλίμακας της τεχνολογίας qubit της Google, καθώς και σε εφαρμογές κβαντικής εξομοίωσης, βελτιστοποίησης και machine learning. To σύστημα είναι των 72 qubits, και, όπως γράφει ο Κέλι, «επιλέξαμε μια συσκευή αυτού του μεγέθους για να είμαστε σε θέση να επιδείξουμε κβαντική υπεροχή στο μέλλον, να διερευνήσουμε διόρθωση λαθών πρώτου και δευτέρου επιπέδου χρησιμοποιώντας τον surface code και να προχωρήσουμε στην ανάπτυξη κβαντικών αλγορίθμων σε πραγματικό hardware».

Όπως σημειώνει ο Κέλι, εάν ένας κβαντικός επεξεργαστής μπορεί να λειτουργήσει με αρκετά χαμηλά επίπεδα λάθους, θα είναι σε θέση να έχει καλύτερες επιδόσεις από έναν κλασικό υπερυπολογιστή πάνω σε ένα σαφώς διατυπωμένο πρόβλημα επιστήμης υπολογιστών- κάτι που είναι γνωστό ως «κβαντική υπεροχή». «Αν και κανείς δεν έχει επιτύχει αυτόν τον στόχο ακόμα, εκτιμούμε πως η κβαντική υπεροχή μπορεί να επιδειχθεί άνετα με 49 qubits, βάθος κυκλωμάτων άνω των 40 και ποσοστό λάθους στα δύο qubits κάτω του 0,5%. Πιστεύουμε ότι η πειραματική επίδειξη ενός κβαντικού επεξεργαστή με καλύτερες επιδόσεις από έναν υπερυπολογιστή θα είναι κομβικό σημείο στον τομέα μας, και παραμένει ένας από τους βασικούς μας στόχους».

Οι ερευνητές της Google ελπίζουν πως o Bristlecone θα αποδείξει πως είναι δυνατή η κατασκευή μεγαλύτερης κλίμακας κβαντικών υπολογιστών.

http://www.naftemporiki.gr/story/1327584/bristleconekbantikos-epeksergastis-apo-tingoogle

Μιχάλης Μπλέτσας.

Μια συνέντευξη του Μιχάλη Μπλέτσα, διευθυντή Πληροφορικής στο Media Lab του MIT, στο πλαίσιο του Delphi Economic Forum, για την τεχνητή νοημοσύνη, την κεντροαριστερά και το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα.

Μεγάλες τεχνολογικές εταιρείες έχουν αποκτήσει υπερβολική δύναμη.

Ο Παγκόσμιος Ιστός (World Wide Web) γιορτάζει στις 12 Μαρτίου τα 29α γενέθλια του και ο βρετανός εφευρέτης του Σερ Τιμ Μπέρνερς-Λι επέλεξε τη μέρα για να κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου ότι λίγες μεγάλες τεχνολογικές εταιρείες έχουν αποκτήσει υπερβολική δύναμη, γι' αυτό πρέπει να τους επιβληθούν ρυθμίσεις και περιορισμοί.

Ο Μπέρνερς-Λι, με ανοικτή επιστολή του Ιδρύματός του World Wide Web Foundation, την οποία υπογράφει ο ίδιος, καθώς και με συνέντευξη στους Financial Times, προειδοποιεί ότι εταιρείες όπως η Google, το Facebook και το Twitter έχουν αποκτήσει υπερβολικά κυρίαρχη θέση στην αγορά, προωθούν την παραπληροφόρηση και την παραπλανητική πολιτική διαφήμιση, ενώ εκμεταλλεύονται τα προσωπικά δεδομένα των χρηστών.

«Οι απειλές για το Web είναι πολλές και πραγματικές», επισημαίνει, αλλά δηλώνει τη δέσμευσή του να αγωνισθεί, ώστε «ο Ιστός να είναι ένας ελεύθερος, ανοικτός και δημιουργικός χώρος για όλους, που θα διασφαλίσουμε ότι δουλεύει για τους ανθρώπους» και όχι το διαδίκτυο «να χρησιμοποιείται ως όπλο μαζικής κλίμακας».

Όπως τονίζει, χρειάζεται επειγόντως ένα νέο νομικό και ρυθμιστικό πλαίσιο που θα περιορίζει την ισχύ των μεγάλων τεχνολογικών εταιρειών, οι οποίες έχουν καταντήσει ανεξέλεγκτες, χωρίς να δίνουν λογαριασμό στους χρήστες. Μεταξύ άλλων, προτείνει οι εταιρείες των μέσων κοινωνικής δικτύωσης να δώσουν στους χρήστες περισσότερο έλεγχο πάνω στα δεδομένα τους.

«Ο αριθμός των τρόπων που τα πράγματα μπορεί να πάνε στραβά στο Ίντερντ, έχει πολλαπλασιασθεί. Ήλθε η ώρα για μια αντίδραση εκ μέρους των ανθρώπων στην Ευρώπη», τονίζει. «Ασφαλώς μπορούμε να φαντασθούμε ένα καλύτερο κόσμο...όπου θα έχει κανείς επιλογή για την μηχανή αναζήτησης και επιλογή για το κοινωνικό δίκτυο. Σε ένα καλύτερο κόσμο θα έχει κάποιος πλήρη έλεγχο πάνω στις πληροφορίες που τον αφορούν».

Ο 62χρονος Τιμ Μπέρνερς-Λι ζητά από κυβερνήσεις, εταιρείες και άλλους φορείς να βελτιώσουν την πρόσβαση στο διαδίκτυο μέσω κοινοτικών δικτύων και παροχής ασύρματης πρόσβασης (Wi-Fi) στους δημόσιους χώρους, καθώς και της βελτίωσης των ψηφιακών δεξιοτήτων των γυναικών.

«Ο Ιστός στον οποίον πολλοί συνδέονταν πριν χρόνια, δεν είναι αυτός που βρίσκουν σήμερα οι νέοι χρήστες. Αυτό που ήταν κάποτε μια πλούσια γκάμα ιστολογίων και διαδικτυακών τόπων, έχει συμπιεσθεί από λίγες πλατφόρμες, οι οποίες ελέγχουν ποιές ιδέες και γνώμες θα δει κανείς και θα μοιρασθεί», αναφέρει στην ανοικτή επιστολή του.

Τονίζει ότι οι λίγοι τεχνολογικοί γίγαντες μεγαλώνουν συνεχώς μέσω εξαγορών μικρότερων ανταγωνιστικών εταιρειών, ενώ απορροφούν τα νέα ταλέντα, πνίγοντας έτσι τις νέες καινοτομίες.

Η Google κατέχει πλέον μερίδιο 87% παγκοσμίως στις διαδικτυακές αναζητήσεις, ενώ το Facebook έχει ξεπεράσει τα 2,2 δισεκατομμύρια μηνιαίους χρήστες. Από κοινού οι δύο εταιρείες (μαζί με τις θυγατρικές τους Instagram και YouTube) απορροφούν πάνω από το 60% της παγκόσμιας δαπάνης για ψηφιακή διαφήμιση.

Ο Μπέρνερς-Λι θεωρεί «μύθο που περιορίζει την κοινωνική φαντασία μας» ότι «η διαφήμιση είναι το μόνο δυνατό επιχειρηματικό μοντέλο για τις online εταιρείες». Εξίσου «μύθο αποτελεί ότι είναι πολύ αργά να αλλάξει ο τρόπος που αυτές οι πλατφόρμες λειτουργούν. Και στα δύο αυτά σημεία πρέπει να γίνουμε λίγο πιο δημιουργικοί», τονίζει.

«Θέλω το Web να αντανακλά τις ελπίδες μας και να εκπληρώνει τους φόβους μας, αντί να μεγεθύνει τους φόβους και να βαθαίνει τους διαχωρισμούς ανάμεσά μας», αναφέρει στην 29η επέτειο από την ίδρυση του Ιστού, σε μια χρονιά (2018) που για πρώτη φορά πάνω από τους μισούς κατοίκους της Γης βρίσκονται πια online, κάτι που όμως, όπως λέει, αναδεικνύει παράλληλα την ύπαρξη ενός ψηφιακού χάσματος.

Υπογραμμίζει ότι είναι πιθανότερο να είναι κανείς εκτός διαδικτυακής σύνδεσης (offline), αν είναι γυναίκα, φτωχός ή κάτοικος του υπαίθρου. «Αν δεν επενδύσουμε σοβαρά για να κλείσουμε το ψηφιακό χάσμα, το τελευταίο δισεκατομμύριο δεν θα συνδεθεί έως το 2042, πράγμα που αφήνει πίσω μια ολόκληρη γενιά», προειδοποιεί.

http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500205426

XPrize: Νέος παγκόσμιος διαγωνισμός για ρομποτικό «άβαταρ»

Ο υπερδραστήριος και οραματιστής ελληνοαμερικανός επιχειρηματίας και μηχανικός Πίτερ Διαμαντής οργανώνει ένα νέο παγκόσμιο διαγωνισμό XPrize με έπαθλο δέκα εκατομμυρίων δολαρίων και με αντικείμενο την ανάπτυξη ενός ρομποτικού «άβαταρ», δηλαδή ενός συστήματος τηλεπαρουσίας με το οποίο ένας άνθρωπος θα «ενσαρκώνεται» σε ένα απομακρυσμένο μέρος.

Στόχος είναι η ανάπτυξη καινοτόμου τεχνολογίας που θα επιτρέπει στον καθένα να ελέγχει από απόσταση τουλάχιστον 100 χιλιομέτρων ένα ρομπότ και να εκτελεί μέσω αυτού διάφορα πράγματα. Η μεγάλη πρόκληση είναι ο χρήστης να μπορεί -εξ αποστάσεως και χωρίς κάποια ειδική εκπαίδευση- να βλέπει, να ακούει, να αγγίζει και να αλληλεπιδρά με το περιβάλλον του ρομπότ, τόσο με αντικείμενα όσο και με ανθρώπους, σαν να βρισκόταν ο ίδιος εκεί.

Ο τετραετής διαγωνισμός χρηματοδοτείται από την ιαπωνική αεροπορική εταιρεία All Nippon Airways (ANA) και οι διαγωνιζόμενες ομάδες από όλο τον κόσμο θα πρέπει αρχικά να δηλώσουν συμμετοχή μέσω της ιστοσελίδας του διαγωνισμού XPrize έως τις 31 Οκτωβρίου 2018 και, στη συνέχεια, να υποβάλουν ένα πλήρες σχέδιο με την ιδέα τους έως τον Ιανουάριο του 2019.

Την άνοιξη του 2020 και του 2021 θα δοθεί από ένα μικρό βραβείο ενός εκατομμυρίου δολαρίων στις καλύτερες ομάδες που θα παρουσιάσουν τα πιο ελπιδοφόρα πρώτα αποτελέσματα στην πράξη. Η τελική φάση θα πραγματοποιηθεί τον Οκτώβριο 2021, οπότε σε ένα τελικό διάρκειας πέντε ημερών με διαδοχικά τεστ, θα δοθεί το μεγάλο βραβείο των (υπόλοιπων) οκτώ εκατομμυρίων στο νικητή.

Εξηγώντας το νόημα του διαγωνισμού, ο Διαμαντής, ιδρυτής και εκτελεστικός πρόεδρος του Ιδρύματος XPrize, δήλωσε ότι «η ικανότητά μας να βιώνουμε σωματικά μια άλλη γεωγραφική τοποθεσία ή να παρέχουμε επιτόπια βοήθεια όπου αυτή χρειάζεται, είναι περιορισμένη από άποψη κόστους και διαθέσιμου χρόνου. Αναζητούμε μέσω του διαγωνισμού μια τολμηρή εναλλακτική λύση, που θα υπερβεί αυτούς τους περιορισμούς».

H νέα τεχνολογία, που θα αναπτυχθεί μέσω του διαγωνισμού "ANA Avatar XPrize", θα επιτρέπει στους ανθρώπους να αντιδρούν άμεσα σε περιπτώσεις φυσικών καταστροφών ή άλλων επικίνδυνων καταστάσεων, χωρίς να χρειάζεται να πάνε οι ίδιοι, αλλά θα αρκεί να στείλουν ρομπότ που θα τηλε-καθοδηγούνται από ανθρώπους.

Έτσι, για παράδειγμα, την επόμενη φορά που θα συμβεί μια νέα πυρηνική καταστροφή τύπου Φουκουσίμα, θα σταλούν ρομποτικά αβατάρ αντί για άνθρωποι.

Ο προηγούμενος προβεβλημένος διαγωνισμός του Ιδρύματος XPrize, ύψους 30 εκατ. δολαρίων, είχε γίνει σε συνεργασία με τη Google και αφορούσε την αποστολή του πρώτου ιδιωτικού ρόβερ στη Σελήνη. Αλλά τελικά τερματίσθηκε άδοξα φέτος τον Ιανουάριο, καθώς καμία διαγωνιζόμενη ομάδα δεν κατάφερε να τηρήσει το χρονοδιάγραμμα του διαγωνισμού.

http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500205752

Εκδήλωση με θέμα «Η Οδύσσεια της Νανο-Ηλεκτρονικής»

Όλος ο τόμος της Οδύσσειας σε ένα τσιπάκι πυριτίου, μόλις 0.05 τετραγωνικά χιλιοστά

Την εξέλιξη της επιστήμης της Νανο-ηλεκτρονικής από τις λυχνίες μέχρι τις σημερινές υπερυπολογιστικές μηχανές, πραγματεύεται η επόμενη ομιλία του καινοτόμου θεσμού Cafe Scientifique.

Η εκδήλωση, η οποία είναι ανοικτή για το κοινό, θα πραγματοποιηθεί τη Δευτέρα 26 Μαρτίου στις 19:00 μμ, με ομιλητή τον Παναγιώτη Δημητράκη, Ερευνητή Β’ στο Ινστιτούτο Νανοεπιστήμης και Νανοτεχνολογίας του ΕΚΕΦΕ Δημόκριτος.

Η Οδύσσεια είναι το προσωπικό ταξίδι του καθενός μας στη διάρκεια της ζωής του για να βρει το νόημά της. Όμως οι Επιστήμες και ιδιαίτερα αυτές που σχετίζονται με την τεχνολογία έχουν μια μακραίωνη εξέλιξη από την εμφάνιση του ανθρώπου, εκφράζοντας τη βαθύτερη ανησυχία του για την κατανόηση του κόσμου. Έχουν δηλαδή τη δική τους Οδύσσεια. Στη σύντομη αυτή ομιλία, μέσα από παραδείγματα της καθημερινής μας ζωής ώστε να γίνει πιο κατανοητή η αποδόμηση πολλών τεχνολογικών «θαυμάτων», θα προσπαθήσουμε να αποδομήσουμε την επιστήμη της Νανο-ηλεκτρονικής, ακολουθώντας τα βήματα της εξέλιξής της από την εμφάνιση των λυχνιών μέχρι τις σημερινές υπερυπολογιστικές μηχανές. Έχει όμως ιδιαίτερη σημασία πέρα από τις όποιες καινούριες έννοιες και γνώσεις παρουσιαστούν, να σταθούμε και στο «επεισόδιο της Οδύσσειας» που επιτελείται στην Ελλάδα από επιστήμονες και ερευνητές προκειμένου να αλλάξει αμφίδρομα η σχέση τους με την κοινωνία: με σύγχρονες μεθόδους νανοτεχνολογίας που χρησιμοποιούνται στην κατασκευή σύγχρονων Νανοηλεκτρονικών διατάξεων (έτσι καταφέραμε να έχουμε ισχυρούς mini υπολογιστές στα κινητά μας) γράφτηκε σε τσιπάκι πυριτίου όλος ο τόμος της Οδύσσειας (303 σελίδες Α4, ~15τμ επιφάνειας) σε μόλις 0.05 τετραγωνικά χιλιοστά, όπου το κάθε γράμμα είναι περίπου 50 δισεκατομμυριοστά του μέτρου (νανόμετρα).

Ο Δρ Παναγιώτης Δημητράκης αποφοίτησε από το Τμήμα Φυσικής του Πανεπιστημίου Αθηνών, απ’όπου έλαβε και μεταπτυχιακό στη Φυσική Συμπυκνωμένης Ύλης, και συνέχισε το διδακτορικό του στη Σχολή Εφαρμοσμένων Μαθηματικών και Φυσικών Επιστημών του ΕΜΠ. Έχει εργαστεί ως βοηθός έρευνας και ως ερευνητής σε πολλά εθνικά και ευρωπαϊκά ανταγωνιστικά ερευνητικά προγράμματα στο πεδίο της Μίκρο-Νάνοηλεκτρονικής, και ήταν υπεύθυνος έρευνας σε πρόγραμμα χρηματοδοτούμενο από την European Space Agency (ESA) και συντονιστής έργου στα πλαίσια διμερούς συνεργασίας Ελλάδας-Γερμανίας. Σήμερα είναι επιστημονικός υπεύθυνος του έργου EINSTEIN και συντονιστής του έργου MEM-Q που υλοποιούνται στο πλαίσιο της Ελληνο-Ρωσικής συνεργασίας σε κβαντικές τεχνολογίες, και επιστημονικός υπεύθυνος δύο έργων για την ανάπτυξη καινοτόμων προϊόντων σε συνεργασία με ελληνικές εταιρίες. Έχει δημοσιεύσει περισσότερες από 60 εργασίες σε διεθνή περιοδικά. Έχει συμμετάσχει στις επιστημονικές επιτροπές πολλών συνεδρίων σε Ευρώπη και ΗΠΑ, ενώ έχει οργανώσει επί σειρά ετών (2010-2016) στο MRS Spring/Fall Meeting (USA) συνέδρια για ηλεκτρονικές διατάξεις μνήμης. Ανήκει στο επιστημονικό προσωπικό του Ινστιτούτου Νανοεπιστήμης και Νανοτεχνολογίας (ΙΝΝ) του ΕΚΕΦΕ “Δημόκριτος” από το 2007. Σήμερα είναι Κύριος Ερευνητής (Ερευνητής Β’) και υπεύθυνος διαχείρισης της υποδομής του Εργαστηρίου Νανοτεχνολογίας και Μικροσυστημάτων.

Η εκδήλωση του Cafe Scientifique θα πραγματοποιηθεί στο κελάρι του Athenaeum (Αδριανού 3, Θησείο, 210 3210239).

Η είσοδος στις εκδηλώσεις είναι ελεύθερη, αλλά υπάρχει μια ελάχιστη κατανάλωση 3 ευρώ.

Για να εξασφαλιστεί η βέλτιστη συμμετοχή τηρείται σειρά προτεραιότητας (χωρητικότητα: περίπου 80 άτομα).

http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500207550

Τεχνητή νοημοσύνη ξεχωρίζει άνδρες από γυναίκες χάρη στο χαμόγελο.

Σημαντικές είναι οι διαφορές ανάμεσα στον τρόπο που χαμογελούν άνδρες και γυναίκες, σύμφωνα με νέα έρευνα- και αυτό επιτρέπει σε μια τεχνητή νοημοσύνη να αναγνωρίζει αυτόματα το φύλο, βάσει απλά και μόνο του χαμόγελου.

Αν και η αυτόματη αναγνώριση φύλου είναι ήδη διαθέσιμη ως τεχνολογία, οι υπάρχουσες μέθοδοι χρησιμοποιοπούν στατικές εικόνες και συγκρίνουν σταθερά χαρακτηριστικά προσώπου. Η νέα έρευνα, από το University of Bradford, είναι η πρώτη που χρησιμοποιεί τη δυναμική κίνηση του χαμόγελου για να διακρίνει αυτόματα τους άνδρες από τις γυναίκες.

Με επικεφαλής τον καθηγητή Χασάν Ουγκάιλ, οι ερευνητές κατέγραψαν 49 σημεία στο πρόσωπο, κυρίως γύρω από τα μάτια, το στόμα και κάτω από τη μύτη. Στη συνέχεια τα χρησιμοποίησαν για να αξιολογήσουν πώς το πρόσωπο αλλάζει όταν χαμογελάμε, εξαιτίας των κινήσεων των μυών που βρίσκονται από κάτω, περιλαμβανομένων αλλαγών αποστάσεων μεταξύ των σημείων αυτών και της «ροής» του χαμόγελου- πόσο, πόσο μακριά και πόσο γρήγορα κινούνται τα διαφορετικά σημεία στο πρόσωπο όταν σχηματίζεται το χαμόγελο.

Στη συνέχεια εξέτασαν εάν υπήρχαν αξιοσημείωτες διαφορές μεταξύ ανδρών και γυναικών, και διαπίστωσαν πως υπήρχαν, με τα χαμόγελα των γυναικών να «ανοίγουν» πιο πολύ.

Όπως είπε ο καθηγητής Ουγκάιλ, οι γυναίκες γενικότερα θεωρείται πως είναι πιο εκφραστικές ως προς το πώς χαμογελούν, και η έρευνα το έδειξε αυτό. «Οι γυναίκες σίγουρα έχουν πιο πλατιά χαμόγελα, διαστέλλοντας τις περιοχές του στόματος και των χειλιών πολύ περισσότερο από τους άνδρες».

Στη συνέχεια οι ερευνητές έφτιαξαν έναν αλγόριθμο χρησιμοποιώντας την ανάλυσή τους και τον δοκίμασαν πάνω σε βίντεο 109 ανθρώπων που χαμογελούσαν, Ο υπολογιστής ήταν σε θέση να αναγνωρίσει το φύλο επιτυχώς στο 86% των περιπτώσεων- και οι ερευνητές εκτιμούν ότι το ποσοστό επιτυχίας μπορεί εύκολα να βελτιωθεί.

Στόχος αυτής της έρευνας είναι περισσότερο να βελτιώσει τις δυνατότητες machine learning, σύμφωνα με τους συντελεστές της, ωστόσο έχει θέσει μια σειρά από ενδιαφέροντα ερωτήματα, που ελπίζουν να διερευνήσουν σε μελλοντικά εγχειρήματα- όπως πχ η επίδραση της πλαστικής χειρουργικής ως προς τα επίπεδα αναγνώρισης κ.α.

http://www.naftemporiki.gr/story/1332560/texniti-noimosuni-ksexorizei-andres-apo-gunaikes-xari-sto-xamogelo

SoFi: το πιο ρεαλιστικό ρομποψάρι.

Δεν είναι το πρώτο ρομποτικό ψάρι, αλλά είναι το πιο ρεαλιστικό και ικανό που έχει ποτέ δημιουργηθεί. Λέγεται SoFi (Σόφι) και αποτελεί δημιούργημα ερευνητών του Εργαστηρίου Επιστήμης των Υπολογιστών και Τεχνητής Νοημοσύνης (CSAIL) του Πανεπιστημίου ΜΙΤ των ΗΠΑ. Τα μέχρι σήμερα ρομποτικά ψάρια -γνωστά ως «Αυτόνομα Υποβρύχια Οχήματα» (Autonomous Underwater Vehicles – AUVs)- είναι συνήθως ογκώδεις και κακοί κολυμβητές, ενώ επιπλέον τρομάζουν τα κανονικά ψάρια με την εμφάνισή τους. Αλλά η SoFi (Soft Fish) όχι μόνο κολυμπάει σαν ψάρι κουνώντας πέρα-δώθε την ουρά της, αλλά αρέσει τόσο πολύ στα ψάρια που την…παίρνουν από πίσω.

Το εξελιγμένο ρομποψάρι έχει βάρος 1,6 κιλών, μήκος σχεδόν μισού μέτρου και κολυμπά με ταχύτητα περίπου 25 εκατοστών (το μισό μήκος του σώματός της) ανά δευτερόλεπτο, δηλαδή είναι αρκετά πιο αργή από τα κανονικά ψάρια που μπορούν να κολυμπήσουν με ταχύτητα δύο έως δέκα φορές το μήκος τους μέσα σε ένα δευτερόλεπτο. Η SoFi είναι πάντως ικανή να κολυμπήσει για 40 λεπτά χωρίς διακοπή και να φθάσει σε βάθος έως 18 μέτρων, ελεγχόμενη από μακριά -χωρίς καλώδιο- από ένα υδατοστεγές Super Nintendo controller που κρατά ένας δύτης, ο οποίος ακολουθεί σε απόσταση έως 20 μέτρων. Στη θέση του στόματός της έχει ενσωματωθεί μια κάμερα υψηλής ανάλυσης που καταγράφει σε φωτογραφίες και βίντεο τη ζωή στο βυθό με μεγάλη λεπτομέρεια.

Οι κινήσεις του ρομπότ στο νερό είναι πολύ φυσικές (ευθεία, πάνω-κάτω, αριστερά-δεξιά, στροφές, αλλαγές ταχύτητας) χάρη στα δύο πλευρικά πτερύγια και στους μαλακούς και ευπροσάρμοστους τεχνητούς μυς του. Το κεφάλι με τα ηλεκτρονικά είναι βγαλμένο από τρισδιάστατο εκτυπωτή, για το σώμα έχει χρησιμοποιηθεί εύπλαστο πλαστικό και σιλικόνη, ενώ ο κινητήρας είναι σχεδόν αθόρυβος μέσα στο νερό.

Οι μελλοντικές βελτιώσεις θα αφορούν την αύξηση της ταχύτητας και τη βελτίωση του σχεδιασμού. Η SoFi -που παίρνει ηλεκτρική ενέργεια από μια μπαταρία λιθίου παρόμοια με αυτή στα κινητά τηλέφωνα- αναμένεται να αξιοποιηθεί για έρευνες θαλάσσιας βιολογίας, θαλάσσιας ρύπανσης, θαλάσσιας χαρτογράφησης, θαλάσσιας επιτήρησης κ.α. Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Ρόμπερτ Κάτζμαν, έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό ρομποτικής «Science Robotics». Ο Κάτζμαν μάλιστα αποκάλυψε ότι ονόμασε το ρομπότ SoFi για να του θυμίζει ένα γυμνασιακό έρωτά του, μια συμμαθήτριά του με το όνομα Σόφι!

https://physicsgg.me/2018/03/22/sofi-%cf%84%ce%bf-%cf%80%ce%b9%ce%bf-%cf%81%ce%b5%ce%b1%ce%bb%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%b9%ce%ba%cf%8c-%cf%81%ce%bf%ce%bc%cf%80%ce%bf%cf%88%ce%ac%cf%81%ce%b9/