Jump to content

Κοσμολογία


trex

Προτεινόμενες αναρτήσεις

Το πρώτο βαρυτικό κύμα που ανιχνεύθηκε από τρεις γήινους ανιχνευτές. :cheesy:

Μια σημαντική ανακοίνωση σχετικά με τα βαρυτικά κύματα από τους ερευνητές των ανιχνευτών LIGO και VIRGO.

Σύμφωνα με τον ιστότοπο ligo.caltech.edu στις 14 Αυγούστου 2017 ανιχνεύθηκε κι άλλο βαρυτικό κύμα, το GW170814. Τελικά δεν προέρχεται από συγχώνευση άστρων νετρονίων, αλλά από την συγχώνευση δυο μαύρων τρυπών με μάζες 31 και 25 φορές την μάζα του Ήλιου. Η νέα μαύρη τρύπα που προέκυψε έχει μάζα 53 φορές την μάζα του Ήλιου και βρίσκεται 1,9 δισεκατομμύρια έτη φωτός μακριά από την Γη. Πρόκειται για το πρώτο βαρυτικό κύμα που ανιχνεύθηκε και από τους τρεις ανιχνευτές, LIGO(Hanford), LIGO (Livingston) και Virgo. Υπενθυμίζεται ότι ο ανιχνευτής Virgo μπήκε σε λειτουργία στην 1η Αυγούστου 2017.DKvrjUYVA1111

Η συμμετοχή του Virgo στην ανίχνευση των βαρυτικών κυμάτων βελτίωσε θεαματικά τον προσδιορισμό της θέσης του συμβάντος. Στο διάγραμμα που ακολουθεί βλέπουμε την βελτίωση στον προσδιορισμό της θέσης που παράχθηκε το βαρυτικό κύμα GW170814 από την συμμετοχή του ανιχνευτή Virgo. Με κίτρινο χρώμα ο προσδιορισμός από το LIGO – με πράσινο χρώμα ο προσδιορισμός θέσης όταν περιλαμβάνονται τα δεδομένα του Virgo.

https://physicsgg.me/2017/09/27/%ce%bc%ce%b9%ce%b1-%cf%83%ce%b7%ce%bc%ce%b1%ce%bd%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%ce%b1%ce%bd%ce%b1%ce%ba%ce%bf%ce%af%ce%bd%cf%89%cf%83%ce%b7-%cf%83%cf%87%ce%b5%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%ac-%ce%bc%ce%b5-%cf%84/

dkvugrav.thumb.jpg.1f86a2945bf3dd7c012e50d9f1c44c5a.jpg

ligo_virgo.jpg.f1d4e614e9c22f1d448f639e1873142b.jpg

dkvrjuyva1111.thumb.png.ea6754d23838336f1cbc152007bba9ae.png

15.jpg.b502c40b9db425938adb40bd3de49946.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 3 εβδομάδες αργότερα...
  • Απαντήσεις 341
  • Created
  • Τελευταία απάντηση

Top Posters In This Topic

Μια νέα αναπάντεχη ανακάλυψη βαρυτικού κύματος. :cheesy:

Την Δευτέρα 16 Οκτωβρίου, στις (10:00 am EDT) 5:00 μ.μ. ώρα Ελλάδος. οι ερευνητές από τους ανιχνευτές βαρυτικών κυμάτων LIGO και Virgo, αλλά και από περίπου 70 αστεροσκοπεία θα κάνουν μια βαρυσήμαντη ανακοίνωση, την οποία μπορείτε να παρακολουθήσετε ζωντανά ΕΔΩ:

Εικάζεται ότι η ανακοίνωση θα αναφέρεται σε ένα από τα παρακάτω γεγονότα:

1. Οι ανιχνευτές βαρυτικών κυμάτων εντόπισαν κι άλλο ζεύγος μαύρων τρυπών που συγχωνεύθηκαν παράγοντας βαρυτικά κύματα (μάλλον το λιγότερο πιθανό, αν βασιστούμε στα σχόλια του βραβευμένου με το Νόμπελ φυσικής 2017, R. Weiss).

2. Να έχουν ανιχνεύσει βαρυτικά κύματα που προέρχονται, όχι από μαύρες τρύπες, αλλά από κάτι άλλο – πιθανότατα αστέρες νετρονίων.

3. Τα τηλεσκόπια των αστρονόμων να έχουν εντοπίσει την πηγή των βαρυτικών κυμάτων από τις συγκρούσεις των μαύρων οπών που ανιχνεύθηκαν προσφάτως , αναγνωρίζοντας κάποιο σχετικό φωτεινό σήμα.

4. Ανιχνεύθηκαν βαρυτικά κύματα από την συγχώνευση άστρων νετρονίων και ταυτόχρονα να εντοπίστηκε η πηγή τους από τα αντίστοιχα φωτεινά σήματα (Υπενθυμίζεται ότι στα τέλη Αυγούστου είχαν κυκλοφορήσει «Φήμες για ένα νέο είδος βαρυτικών κυμάτων από συγκρούσεις άστρων νετρονίων«)

http://physicsgg.me/2017/10/14/%ce%bc%ce%b9%ce%b1-%ce%bd%ce%ad%ce%b1-%ce%b1%ce%bd%ce%b1%cf%80%ce%ac%ce%bd%cf%84%ce%b5%cf%87%ce%b7-%ce%b1%ce%bd%ce%b1%ce%ba%ce%ac%ce%bb%cf%85%cf%88%ce%b7-%ce%b2%ce%b1%cf%81%cf%85%cf%84%ce%b9%ce%ba/

a-gigantic-inerfer.png.b40e0234fb3926e249aa931803c34ad6.png

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Ανακάλυψη των πρώτων βαρυτικών κυμάτων από συγχώνευση δύο άστρων νετρονίων. :cheesy:

Οι επιστήμονες από τις ΗΠΑ και την Ευρώπη ανακοίνωσαν ότι για πρώτη φορά ανίχνευσαν στη Γη βαρυτικά κύματα από το διάστημα, τα οποία προέρχονται από τη συγχώνευση δύο άστρων νετρονίων (πάλσαρ) και όχι μαύρων τρυπών, όπως είχε συμβεί σε όλες τις προηγούμενες περιπτώσεις. Επιπλέον, για πρώτη φορά εντόπισαν και παρατήρησαν με τηλεσκόπια την ισχυρή ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία που συνόδευε το κοσμικό αυτό φαινόμενο.

Το γεγονός θεωρήθηκε πολύ σημαντικό, ώστε να ανακοινωθεί με ταυτόχρονες συνεντεύξεις και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού σε Ουάσιγκτον, Λονδίνο και Γκάρτσινγκ Γερμανίας. Όχι μόνο οι ερευνητές των δύο αμερικανικών ανιχνευτών LIGO και του ευρωπαϊκού Virgo έκαναν την ανίχνευση των ίδιων των βαρυτικών κυμάτων, αλλά στη συνέχεια 70 επίγεια και διαστημικά τηλεσκόπια κατέγραψαν το φως που εκπέμφθηκε από τη πηγή των βαρυτικών κυμάτων τις επόμενες ώρες, μέρες και εβδομάδες.

Το επίτευγμα αυτό, όπως τονίσθηκε από τους επιστήμονες, σηματοδοτεί τη γέννηση μιας νέου τύπου αστρονομίας. Ήδη, χάρη στις νέες παρατηρήσεις, προέκυψαν μια σειρά από άλλες ανακαλύψεις, όπως η λύση στο μυστήριο των εκρήξεων ακτίνων γάμα (Gamma-Ray Bursts - GRBs), καθώς από την ίδια πηγή των βαρυτικών κυμάτων, τη συγχώνευση των δύο άστρων νετρονίων, καταγράφηκε μια τέτοια έκρηξη ισχυρής ακτινοβολίας. Αυτό, κατά τους αστροφυσικούς, σημαίνει ότι τουλάχιστον μερικές GRBs γεννιούνται, παράλληλα με τα βαρυτικά κύματα (τις «ρυτιδώσεις» στον ιστό του χωροχρόνου), από τέτοια κατακλυσμικά κοσμικά φαινόμενα.

Ακόμη, άλλοι επιστήμονες μπόρεσαν να ρίξουν φως στην προέλευση των βαρύτερων χημικών στοιχείων (μολύβδου, χρυσού, πλατίνας κα), αλλά και να κάνουν μια νέα εκτίμηση του ρυθμού επέκτασης του σύμπαντος.

Όλα αυτά ξεκίνησαν από την αρχική ανίχνευση, στις 17 Αυγούστου φέτος, ενός νέου τύπου σήματος βαρυτικών κυμάτων, το οποίο διήρκεσε πολύ περισσότερο (περίπου 100 δευτερόλεπτα) από ό,τι τα προηγούμενα βαρυτικά κύματα από μαύρες τρύπες (μόλις ένα κλάσμα του δευτερολέπτου). Αυτό έκανε τους επιστήμονες να καταλάβουν ότι η πηγή του σήματος ήταν διαφορετική αυτή τη φορά. Η λεπτομερής ανάλυση των στοιχείων έδειξε ότι οι μάζες των δύο αντικειμένων ήσαν περίπου 1,1 έως 1,6 φορές μεγαλύτερες του Ήλιου, αντιστοιχώντας σε μάζες άστρων νετρονίων.

Τα άστρα νετρονίων είναι απομεινάρια τεράστιων άστρων, που στο τέλος της ζωής τους εκρήγνυνται ως σούπερ-νόβα. Μετά την έκρηξη παραμένει μόνο ένας -περιστρεφόμενος σαν σβούρα- τρομερά πυκνός πυρήνας αποτελούμενος, σχεδόν, μόνο από νετρόνια. Το άστρο αυτό, που δεν είναι μεγαλύτερο από μια πόλη, έχει τόση πυκνότητα, ώστε ένα κουταλάκι της ύλης του ζυγίζει σχεδόν ένα δισεκατομμύριο τόνους.

Όπως και τα κανονικά άστρα, τα άστρα νετρονίων συχνά υπάρχουν σε ζευγάρια, με το ένα άστρο σε ολοένα πιο κοντινή τροχιά γύρω από το άλλο, χάνοντας σταδιακά ενέργεια με τη μορφή βαρυτικών κυμάτων, έως ότου τελικά συγχωνεύονται. Όταν αυτό συμβεί -όπως αντίστοιχα και με τις μαύρες τρύπες- τρομερά ποσά ενέργειας και ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας, ορατής και μη (ορατό φως, υπέρυθρο, ακτίνες-Χ κά), εκτοξεύονται στο διάστημα μαζί με τα βαρυτικά κύματα.

Μόλις δύο δευτερόλεπτα μετά την ανίχνευση των βαρυτικών κυμάτων από τα επίγεια παρατηρητήρια LIGO και Virgo, το διαστημικό τηλεσκόπιο Fermi της NASA κατέγραψε μια ισχυρότατη έκρηξη ακτίνων γάμμα (GRB) σε μια περιοχή -στον αστερισμό του Ύδρου στο νότιο ημισφαίριο του ουρανού της Γης- από όπου εκτιμάται ότι προήλθαν τα βαρυτικά κύματα, μια σαφής ένδειξη ότι τα δύο συμβάντα συνδέονταν. Την έκρηξη GRB κατέγραψε και ο δορυφόρος Integral του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA).

Στη συνέχεια, δεκάδες τηλεσκόπια ειδοποιήθηκαν να στρέψουν τα «μάτια» τους προς εκείνη την κατεύθυνση. Μετά από 12 ώρες, εντοπίσθηκε ένα νέο φωτεινό σημείο -που δεν υπήρχε έως εκείνη τη στιγμή- στον γαλαξία NGC4993, σε απόσταση 130 εκατομμυρίων ετών φωτός από τη Γη. Το εύρημα επιβεβαιώθηκε και από πολλά άλλα τηλεσκόπια, μεταξύ των οποίων από το διαστημικό Hubble και τα επίγεια του Ευρωπαϊκού Νοτίου Αστεροσκοπείου (ESO) στη Χιλή.

Οι φασματοσκοπικές αναλύσεις που ακολούθησαν, έδειξαν ότι δεν επρόκειτο για έκρηξη σούπερ-νόβα, αλλά για ένα φαινόμενο που δεν είχε ποτέ παρατηρηθεί στο παρελθόν. Το φαινόμενο είχε αρχικά μπλε χρώμα και μετά κόκκινο, ώσπου έγινε πολύ αχνό για να είναι ορατό, δείχνοντας έτσι ότι μια πολύ καυτή ύλη ψυχράνθηκε γρήγορα και έχασε τη φωτεινότητά της.

Σύμφωνα με τα θεωρητικά μοντέλα, πυρηνικές αντιδράσεις συμβαίνουν στην ύλη που εκτινάσσεται στο διάστημα κατά τη συγχώνευση δύο άστρων νετρονίων, παράγοντας έτσι ατομικούς πυρήνες βαρύτερους από τον σίδηρο (χρυσού, μολύβδου κά). Αυτή η καυτή ραδιενεργή ύλη διαχέεται στο διάστημα εκπέμποντας φως σε πολλά μήκη κύματος, ένα φαινόμενο γνωστό ως «κιλονόβα». Αυτή η διαδικασία, με την οποία στο σύμπαν παράγονται βαριά στοιχεία και η οποία έως τώρα ήταν μόνο θεωρητική, πιστεύεται ότι παρατηρήθηκε για πρώτη φορά και έτσι επιβεβαιώθηκε.

Ακόμη, οι επιστήμονες βρήκαν ένα νέο τρόπο για να μετρήσουν τη «σταθερά του Χαμπλ», που περιγράφει τον ρυθμό επέκτασης του σύμπαντος. Η νέα εκτίμηση είναι, ότι το σύμπαν επεκτείνεται με ρυθμό περίπου 70 χιλιομέτρων ανά δευτερόλεπτο ανά παρσέκ, που συμβαδίζει με τις έως τώρα εκτιμήσεις.

Όλα τα παραπάνω -και πολλά περισσότερα- περιέχονται σε πολλές επιστημονικές δημοσιεύσεις από χιλιάδες εμπλεκόμενους επιστήμονες (μεταξύ των οποίων και Έλληνες του εξωτερικού, όπως η αστροφυσικός Βίκυ Καλογερά του πανεπιστημίου Nortwestern του Σικάγο), που έγιναν σε τέσσερα επιστημονικά περιοδικά (Nature, Nature Astronomy, Physical Review Letters, The Astrophysical Journal Letters).

Η πρώτη ανίχνευση βαρυτικών κυμάτων από μαύρες τρύπες είχε γίνει στις 14 Σεπτεμβρίου 2015 και -μετά την επιβεβαίωσή της- είχε ανακοινωθεί στις 11 Φεβρουαρίου 2016.΄Εκτοτε ανιχνεύθηκαν άλλες τρεις φορές βαρυτικά κύματα.

http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500168186

 

 

Εστιάζοντας στην πηγή του γεγονότος GW170817 :cheesy:

Το βίντεο που ακολουθεί ξεκινά από ένα γενικό πλάνο του νυχτερινού ουρανού. Στη συνέχεια, εστιάζει προς τον αστερισμό της Ύδρας. Αυτή ήταν και η κατεύθυνση από την οποία εντοπίστηκαν τα βαρυτικά κύματα από τους ανιχνευτές LIGO-Virgo στις 17 Αυγούστου 2017. Με μπλε επισημαίνεται η μεγάλη περιοχή στην οποία αναμενόταν το σημείο συγχώνευσης των άστρων νετρονίων που δημιούργησαν το βαρυτικό κύμα. Στη συνέχεια πολλά τηλεσκόπια εξέτασαν την περιοχή γύρω από τον γαλαξία NGC 4993, όπου και εντοπίστηκε μια νέα πηγή που εξέπεμπε σε όλο το φάσμα της ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας. Επρόκειτο για ένα κιλονόβα που δημιουργήθηκε από τη συγχώνευση των δύο άστρων νετρονίων, καθώς έλαμψε παροδικά.

https://physicsgg.me/2017/10/16/%ce%b5%cf%83%cf%84%ce%b9%ce%ac%ce%b6%ce%bf%ce%bd%cf%84%ce%b1%cf%82-%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bd-%cf%80%ce%b7%ce%b3%ce%ae-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%b3%ce%b5%ce%b3%ce%bf%ce%bd%cf%8c%cf%84%ce%bf%cf%82-gw170817/

infographic.thumb.png.1ecd54be1c78b56188a50575ee620ab8.png

84DA68244A1145435BD90F1654BED94E.jpg.b88e7187f2b917e61e8f641bf8b9ea3b.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Το εκπληκτικό βίντεο της σύγκρουσης των δύο άστρων νετρονίου. :cheesy:

Αίσθηση προκάλεσε σε παγκόσμιο επίπεδο η ανακοίνωση πριν από λίγες μέρες ότι επιστήμονες από τις ΗΠΑ και την Ευρώπη ανίχνευσαν στη Γη βαρυτικά κύματα από το Διάστημα, τα οποία προέρχονται από τη συγχώνευση δύο άστρων νετρονίων (πάλσαρ) και όχι μαύρων τρυπών, όπως είχε συμβεί σε όλες τις προηγούμενες περιπτώσεις. Οι επιστήμονες ανακοίνωσαν επίσης ότι για πρώτη φορά εντόπισαν και παρατήρησαν με τηλεσκόπια την ισχυρή ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία που συνόδευε το κοσμικό αυτό φαινόμενο.

Οι ερευνητές των δύο αμερικανικών ανιχνευτών LIGO και του ευρωπαϊκού Virgo έκαναν την ανίχνευση των ίδιων των βαρυτικών κυμάτων, αλλά στη συνέχεια 70 επίγεια και διαστημικά τηλεσκόπια κατέγραψαν το φως που εκπέμφθηκε από τη πηγή των βαρυτικών κυμάτων τις επόμενες ώρες, μέρες και εβδομάδες. Το επίτευγμα αυτό, όπως τονίσθηκε από τους επιστήμονες, σηματοδοτεί τη γέννηση μιας νέου τύπου αστρονομίας.Η NASA έδωσε στην δημοσιότητα ένα βίντεο που απεικονίζει αυτό το κοσμικό φαινόμενο με τον πλέον εντυπωσιακό τρόπο.

http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=909172

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 4 εβδομάδες αργότερα...

Η πέμπτη ανίχνευση βαρυτικού κύματος από συγχώνευση μαύρων τρυπών. :cheesy:

Στις 8 Ιουνίου 2017 οι δυο ανιχνευτές LIGO κατέγραψαν το πέμπτο σήμα βαρυτικών κυμάτων που προέκυψε από συγχώνευση δυαδικού συστήματος μαύρων τρυπών. Το γεγονός ονομάστηκε GW170608 και συνέβη σε απόσταση περίπου ενός δισεκατομμυρίου ετών φωτός από τη Γη.

Οι δυο μαύρες τρύπες που συγχωνεύθηκαν είχαν μάζες 12 και 7 ηλιακές μάζες και η νέα μαύρη τρύπα που προέκυψε έχει μάζα 18 ηλιακές μάζες. Πρόκειται για το ελαφρύτερο ζεύγος μαύρων τρυπών που παρατηρήθηκε μέχρι σήμερα από τους ανιχνευτές LIGO. Η ανακάλυψη ανακοινώθηκε σήμερα στον ιστότοπο arXiv (GW170608: Observation of a 19-solar-mass Binary Black Hole Coalescence) και υποβλήθηκε προς δημοσίευση στο περιοδικό Astrophysical Journal Letters.

Οι αστρονόμοι βρίσκουν ότι το γεγονός GW170608 είναι σύμφωνο με τις προβλέψεις της γενικής σχετικότητας του Αϊνστάιν. Yπολογίστηκε επίσης και το άνω όριο στην μάζα του βαρυτονίου, το οποίο βρίσκεται σε συμφωνία με τα άνω όρια που έδωσαν οι προηγούμενες παρατηρήσεις.

Τα χαρακτηριστικά του GW170608 περιέχονται στον πίνακα που ακολουθεί:

ligo123.thumb.jpg.750c996edaf779ee6cc2c82dc727c748.jpg

standard_full.jpg.4fa8c94a48c9abe89e57ab655ea5502e.jpg

table.png.7fdfe04f70a4391773a379728266db3c.png

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 1 μήνα αργότερα...

Το σημαντικότερο επιστημονικό επίτευγμα του 2017 η ανίχνευση βαρυτικών κυμάτων από συγχώνευση άστρων νετρονίων. :cheesy:

Η πρώτη παρατήρηση της συγχώνευσης δύο μακρινών άστρων νετρονίων, μέσω της ταυτόχρονης ανίχνευσης βαρυτικών κυμάτων και ακτινοβολίας από αυτό το βίαιο κοσμικό συμβάν που συγκλόνισε αστρονόμους και φυσικούς, επιλέχθηκε από το κορυφαίο επιστημονικό περιοδικό «Science» ως η σημαντικότερη επιστημονική ανακάλυψη στον κόσμο για το 2017.

Σε πρώτη φάση οι ανιχνευτές βαρυτικών κυμάτων, οι δύο αμερικανικοί LIGO και ο ευρωπαϊκός VIRGO, «έπιασαν» τα βαρυτικά κύματα που έφθασαν στη Γη από απόσταση περίπου 130 εκατομμυρίων ετών φωτός, καθώς τα δύο άστρα νετρονίων (πάλσαρ) συγκρούσθηκαν και συγχωνεύθηκαν, ένα κατακλυσμικό κοσμικό φαινόμενο που γέννησε «ρυτιδώσεις» στον ιστό του χωροχρόνου, οι οποίες ταξίδεψαν στο διάστημα.

Στη συνέχεια, εντοπίζοντας το σημείο του ουρανού όπου είχε συμβεί η συγχώνευση των άστρων, στις παρυφές του γαλαξία NGC4993, η διεθνής αστρονομική κοινότητα ήταν σε θέση να στρέψει μια σειρά από ραδιοτηλεσκόπια, οπτικά, υπέρυθρα και τηλεσκόπια ακτίνων-γάμα για να μελετήσει το ίδιο φαινόμενο. Μπόρεσε έτσι για πρώτη φορά, εκτός από τα βαρυτικά κύματα, να «δει» την πολλαπλή ακτινοβολία που επίσης δημιουργήθηκε και ταξίδεψε στο διάστημα, φθάνοντας ως τη Γη.

Σε αντίθεση με την σύγκρουση μαύρων τρυπων, η σύγκρουση των άστρων νετρονίων αφήνει πολλά «ίχνη»: ραδιοσήματα, υπέρυθρο, ορατό φως, υπεριώδες, ακτίνες Χ, και ακτίνες γ!

Έτσι, η εκρηκτική συγχώνευση των δύο ταχέως περιστρεφόμενων άστρων νετρονίων κατέστη το συμβάν που μελετήθηκε περισσότερο από κάθε άλλο στην ιστορία της αστρονομίας. Γι’ αυτό, θεωρείται ότι αποτέλεσε το ξεκίνημα ενός νέου τύπου αστρονομίας των πολλαπλών μηνυμάτων ή πληροφοριών (βαρυτικά κύματα, ραδιοκύματα, ακτίνες-γάμα, ακτίνες-Χ, ορατό φως, λοιπή ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία) για το ίδιο φαινόμενο στον ουρανό.

Συνολικά 3.674 αστρονόμοι και άλλοι επιστήμονες από 953 τηλεσκόπια, πανεπιστήμια και ερευνητικά κέντρα συνεργάσθηκαν σε μια επιστημονική δημοσίευση για τη συγκεκριμένη ανακάλυψη, η οποία επιπλέον επιβεβαίωσε ξανά τη γενική θεωρία σχετικότητας του Αϊνστάιν, ενώ έριξε επίσης φως στη διαδικασία δημιουργίας βαρέων στοιχείων στο σύμπαν όπως ο χρυσός.

Ο χρυσός και τα άλλα βαριά στοιχεία του περιοδικού μας συστήματος μπορούν να σχηματιστούν είτε κατά τη διάρκεια της έκρηξης των σουπερνόβα ή κατά την συγχώνευση δυο άστρων νετρονίων, διαμέσου της πυρηνικής διαδικασίας r (Lucy Reading-Ikkanda/Quanta Magazine)

Ως σημαντικότερη ανακάλυψη του 2016 από το «Science» είχε πέρυσι ανακηρυχθεί η πρώτη ανίχνευση βαρυτικών κυμάτων από το διάστημα, από δύο συγχωνευόμενες μαύρες τρύπες, ένα επίτευγμα που στη συνέχεια οδήγησε στη βράβευση των πρωτεργατών επιστημόνων με το Νόμπελ Φυσικής 2017.

Ήδη από τότε είχε φανεί ότι τα βαρυτικά κύματα ουσιαστικά ανοίγουν το δρόμο για μια «βαρυτική αστρονομία» και ένα νέο τρόπο παρατήρησης του σύμπαντος από τους αστρονόμους. Ο φετινός συνδυασμός των βαρυτικών κυμάτων με τις πιο παραδοσιακές μεθόδους παρατήρησης επιβεβαιώνει ότι ανέτειλε πλέον μια πολυδιάστατη (multi-messenger) αστρονομία και αστροφυσική.

Ήδη, όπως επισημαίνει και το «Science», έχει ανοίξει η όρεξη των επιστημόνων για νέες ανακαλύψεις όπως π.χ. την πρώτη συγχώνευση ανάμεσα σε μια μαύρη τρύπα και ένα άστρο νετρονίων.

Για να αυξήσουν τις πιθανότητές τους, σχεδιάζουν να βελτιώσουν κι άλλο την ευαισθησία των ανιχνευτών βαρυτικών κυμάτων LIGO στις ΗΠΑ, έτσι ώστε στο σε λίγα χρόνια να μπορούν να πιάσουν διαστημικά βαρυτικά σήματα σε υψηλότερες συχνότητες.

Είναι αξιοσημείωτο ότι το «Science» είχε ζητήσει από τους αναγνώστες του να ψηφίσουν και εκείνοι για τη σημαντικότερη ανακάλυψη του 2017. Υπήρξαν πάνω από 12.000 ψήφοι και επελέγη στην πρώτη θέση μια καινοτόμος γονιδιακή θεραπεία για τη νωτιαία μυϊκή ατροφία της σπονδυλικής στήλης, μια συχνή θανατηφόρα γενετική πάθηση των βρεφών. Η συγχώνευση των δύο άστρων νετρονίων δεν βρέθηκε καν στις πρώτες τέσσερις θέσεις των αναγνωστών.

http://physicsgg.me/2017/12/22/%cf%84%ce%bf-%cf%83%ce%b7%ce%bc%ce%b1%ce%bd%cf%84%ce%b9%ce%ba%cf%8c%cf%84%ce%b5%cf%81%ce%bf-%ce%b5%cf%80%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bc%ce%bf%ce%bd%ce%b9%ce%ba%cf%8c-%ce%b5%cf%80%ce%af%cf%84%ce%b5/

gold_mines_1000.thumb.png.4a1ce6e844f4ee9ba2cd0a5dc9bdc23e.png

apjlaa91c9f2_lr.thumb.jpg.417171ae0fe7f806183656d26e09079e.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 3 εβδομάδες αργότερα...

Πόσο γρήγορα διαστέλλεται το σύμπαν; :cheesy:

Από τότε που ο Hubble ανακάλυψε για πρώτη φορά την σχέση ανάμεσα στην απόσταση ενός γαλαξία και της ταχύτητας με την οποία απομακρύνεται από εμάς, οι φυσικοί προσπαθούν να μετρήσουν ακριβώς το πόσο γρήγορα διαστέλλεται το σύμπαν. Μέτρο του ρυθμού διαστολής του σύμπαντος είναι η σταθερά του Hubble. Μελετώντας τις διακυμάνσεις στην κοσμική μικροκυματική ακτινοβολία υποβάθρου ή τις συσχετίσεις των δομών μεγάλης κλίμακας που οφείλονται στις βαρυονικές ακουστικές ταλαντώσεις προκύπτει η «χαμηλή» τιμή της σταθεράς Hubble: 66 – 68 km/s/Mpc.

Μελετώντας τα δεδομένα μετατόπισης προς το ερυθρό σε συνδυασμό με τους δείκτες των αποστάσεων στο σύμπαν (Kηφείδες, Σουπερνόβα τύπου Ια) προκύπτει μια σχετικά «υψηλή» τιμή της σταθεράς του Hubble: 72 – 75 km/s/Mpc.

Στο άρθρο του Ethan Siegel με τίτλο «Scientists Still Don’t Know How Fast The Universe Is Expanding»

https://www.forbes.com/sites/startswithabang/2018/01/03/scientists-still-dont-know-how-fast-the-universe-is-expanding/#7a31be4f36cf

περιγράφονται με απλό τρόπο πως διαφορετικές επιστημονικές μέθοδοι προσδιορίζουν μια από τις πιο σημαντικές σταθερές του σύμπαντος, την σταθερά του Hubble. Το γεγονός ότι οι τιμές που προκύπτουν διαφέρουν μεταξύ τους δείχνει ότι κάπου πρέπει να υπάρχει κάποιο λάθος ή σφάλμα ή προκατάληψη που προς το παρόν μας διαφεύγει.

http://physicsgg.me/2018/01/06/%cf%80%cf%8c%cf%83%ce%bf-%ce%b3%cf%81%ce%ae%ce%b3%ce%bf%cf%81%ce%b1-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%ad%ce%bb%ce%bb%ce%b5%cf%84%ce%b1%ce%b9-%cf%84%ce%bf-%cf%83%cf%8d%ce%bc%cf%80%ce%b1%ce%bd/

measurements_modern.jpg.1a43d977801ac6cee116820331d9bffc.jpg

big-bang1.jpg.071ff5c5b9a070effee80aff82395335.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Ελέγχοντας την ισχύ του νόμου της βαρύτητας με νετρόνια. :cheesy:

Eίναι γνωστό πως υπάρχουν 4 θεμελιώδεις αλληλεπιδράσεις στη φύση: η ισχυρή πυρηνική, η ασθενής πυρηνική, η ηλεκτρομαγνητική και η βαρυτική. Οι τρεις πρώτες ενοποιούνται στο πλαίσιο μιας επανακανονικοποιημένης σχετικιστικής κβαντικής θεωρίας βαθμίδας, γνωστής ως Καθιερωμένο Πρότυπο της σωματιδιακής φυσικής. Η βαρύτητα περιγράφεται ξεχωριστά χρησιμοποιώντας την Γενική Θεωρία της Σχετικότητας. Η Γενική Σχετικότητα είναι πλήρως συνεπής με όλα τα πειράματα και τις παρατηρήσεις μέχρι σήμερα, συμπεριλαμβανομένης και της πρόσφατης ανακάλυψης των βαρυτικών κυμάτων. Ωστόσο αυτή η κλασική θεωρία της βαρύτητας δεν μπορεί να είναι συνεπής με την κβαντική μηχανική όπως συμβαίνει με τις άλλες αλληλεπιδράσεις. Αν και η μαθηματική επιτυχία της θεωρίας των χορδών δείχνει ότι είναι δυνατή μια θεωρία της βαρύτητας που είναι συνεπής με την κβαντική μηχανική και τις υπόλοιπες αλληλεπιδράσεις, όμως προς το παρόν δεν υπάρχουν άμεσοι πειραματικοί έλεγχοι αυτής της θεωρίας. Επομένως πειράματα τα οποία διερευνούν την βαρύτητα στα πλαίσια νέων θεωριών είναι θεμελιώδους σημασίας.

Σύμφωνα με το νόμο της παγκόσμιας έλξης του Νεύτωνα η δύναμη της βαρύτητας μεταξύ δυο μαζών είναι αντιστρόφως ανάλογη του τετραγώνου της μεταξύ τους απόστασης. Αυτή η σχέση μπορεί να προκύψει επίσης και στην γενική θεωρία της σχετικότητας, όταν το βαρυτικό πεδίο είναι ασθενές και τα σώματα κινούνται με ταχύτητες πολύ μικρότερες από αυτή του φωτός. Όμως, υπάρχουν πολλές θεωρίες – κάποιες από αυτές είναι σχετικές με την κβαντική περιγραφή της βαρύτητας – που προβλέπουν ότι σχέση δεν ισχύει στις μικρές αποστάσεις. Η ισχύς του νόμου αυτού έχει ήδη διερευνηθεί πειραματικά για αποστάσεις μικρότερες του ενός χιλιοστού. Σε μια κβαντική θεωρία θα ήταν ισοδύναμο με την δήλωση ότι η μάζα του βαρυτονίου (ο φορέας της βαρυτικής δύναμης) ισούται με μηδέν. Η πρόσφατη παρατήρηση της συγχώνευσης αστέρων νετρονίων έδωσε ένα αυστηρότερο άνω όριο στην μάζα του βαρυτονίου. Συνεπώς οι βαρυτικές αλληλεπιδράσεις σε μεγάλες αποστάσεις είναι πολύ καλά κατανοητές.

Με μια αυστηρά πειραματική ματιά η φύση της βαρύτητας σε μικρές αποστάσεις δεν είναι τόσο ξεκαθαρισμένη. Πολλές εναλλακτικές θεωρίες βαρύτητας θέτουν μια επιπλέον συνιστώσα των βαρυτικών αλληλεπιδράσεων, η οποία συνεπάγεται την ανταλλαγή κβάντων με μάζα διαφορετική του μηδενός, οπότε θα έχει μικρό εύρος. Άλλες θεωρίες που επιχειρούν να εξηγήσουν γιατί η βαρύτητα είναι τόσο ασθενής συγκρινόμενη με τις άλλες αλληλεπιδράσεις, περιλαμβάνουν επίσης πεπερασμένου εύρους τροποποιήσεις της θεωρίας.

Προς το τέλος της δεκαετίας του 1990 ένα ενδιαφέρον μοντέλο, πιο συγκεκριμένα η θεωρία της Μεγάλης Επιπλέον Διάστασης, διατυπωμένη από τους N. Arkani-Hamed, S. Dimopoulos, και G. Dvali [Phys. Lett. B 429, 263 (1998); Phys. Rev. D 59, 086004 (1999)], υποστήριξαν ότι ίσως η πέμπτη διάσταση να μην είναι άπειρη αλλά να απέχει ένα χιλιοστό από τη δική μας, επιπλέοντας στο σύμπαν ακριβώς από πάνω μας, όπως στο μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας του Χ. Τζ. Γουέλς. Μια πολύ ενδιαφέρουσα πρόβλεψη αυτής της θεωρίας ήταν ότι, αν υποθέσουμε πως η ισχύς της βαρυτικής αλληλεπίδρασης είναι ίδιας τάξης μεγέθους με την ισχύ των άλλων αλληλεπιδράσεων στην ηλεκτρασθενή κλίμακα, για να λυθεί το αποκαλούμενο πρόβλημα της «ιεραρχίας» της σωματιδιακής θεωρίας, τότε θα υπάρχουν αποκλίσεις από τον νόμο του αντιστρόφου του τετραγώνου σε αποστάσεις μικρότερες του ενός χιλιοστού αν ο αριθμός των έξτρα χωροχρονικών διαστάσεων είναι 2. Άλλες υποθέσεις οδηγούν επίσης σε αποκλίσεις από τον νόμο του αντιστρόφου του τετραγώνου που θα μπορούσαν να παρατηρηθούν.

Φυσικοί από την Ιαπωνία χρησιμοποιώντας νετρόνια αναζήτησαν πιθανές αποκλίσεις από τον νόμο του αντιστρόφου του τετραγώνου της παγκόσμιας έλξης. Σκεδάζοντας νετρόνια σε πυρήνες ευγενών αερίων (ξένο και ήλιο) δεν βρήκαν αποκλίσεις από την εξίσωση:

F=Gm1m2/r2

Οι φυσικοί έχουν πραγματοποιήσει αρκετά πειράματα για να εντοπίσουν μια τέτοια απόκλιση. Όμως τα πειράματα αυτά δεν μπορούν να ανιχνεύσουν την βαρυτική δύναμη σε πολύ μικρές αποστάσεις, με τωρινό όριο την απόσταση των 0,1 nm (0,1 δισεκατομμυριοστά του μέτρου). Με τα νετρόνια μπορεί να διερευνηθεί ο νόμος της βαρύτητας στην νανοκλίμακα και πέραν αυτής.

Η βασική ιδέα είναι να κατευθυνθούν νετρόνια διαμέσου ενός αερίου και να καταγραφεί ο τρόπος με τον οποίο σκεδάζονται από τους πυρήνες του αερίου. Εφόσον δεν υπάρχουν άλλες δυνάμεις που να τροποποιούν την βαρύτητα στις μικρές κλίμακες, τα νετρόνια και οι πυρήνες ουσιαστικά αλληλεπιδρούν μόνο διαμέσου της ισχυρής δύναμης (δεδομένου ότι τα νετρόνια είναι ηλεκτρικά ουδέτερα). Αλλά η ισχυρή δύναμη δρα σε εξαιρετικά μικρές αποστάσεις – περίπου 10–14 m – ενώ τα νετρόνια έχουν μήκος κύματος de Broglie περίπου 1 nm. Συνεπώς τα νετρόνια αντιλαμβάνονται τους πυρήνες ως σημειακές πηγές και έτσι σκεδάζονται εξίσου προς όλες τις κατευθύνσεις.

Οποιαδήποτε νέα δύναμη (μια τροποποιημένη δύναμη βαρύτητας που αποκλίνει από το νόμο του αντιστρόφου του τετραγώνου) είναι πιθανόν να εκτείνεται πέρα από τις διαστάσεις των πυρήνων. Αν το εύρος της είναι συγκρίσιμο με το μήκος κύματος των νετρονίων τότε τα νετρόνια θα σκεδάζονταν πιο συχνά προς την μπροστινή κατεύθυνση παρά σε άλλες γωνίες. Η ύπαρξη μιας τέτοιας δύναμης, αν υφίσταται, θα μπορούσε να αποδειχθεί διαμέσου της μέτρησης των γωνιών σκέδασης των νετρονίων.

Το 2008 ο Valery Nesvizhevsky και οι συνεργάτες του από το Ινστιτούτο Laue-Langevin στη Γαλλία εξέτασαν πειραματικά τέτοιου είδους σκέδαση νετρονίων. Το μόνο που κατάφεραν ήταν να θέσουν νέα άνω όρια στην ισχύ των πιθανών νέων δυνάμεων, βελτιώνοντας τους περιορισμούς για κλίμακες μεταξύ 1 pm και 5 nm κατά πολλές τάξεις μεγέθους. Αυτά τα όρια βελτιώθηκαν κατά μια τάξη μεγέθους δυο χρόνια μετά, όταν ο Sachio Komamiya και οι συνεργάτες του πειραματίστηκαν στην σκέδαση νετρονίων από αέριο ξένον.

Στη νέα έρευνα ο Tamaki Yoshioka και οι συνεργάτες του χρησιμοποίησαν νετρόνια που παρήγαγαν στον Japan Proton Accelerator Research Complex (J-PARC) στο Tokai και μελέτησαν την σκέδασή τους σε δείγματα ευγενών αερίων, ξένον και ήλιο. Επειδή τα νετρόνια στον J-PARC παράγονται κατά παλμούς, οι ερευνητές μπορούν εύκολα να μετρήσουν τον χρόνο πτήσης τους, κι έτσι προσδιορίσουν την ταχύτητά τους και το μήκος κύματός τους.

Διαθέτοντας αυτές τις πληροφορίες σχετικά με τα νετρόνια, οι πειραματιστές μπορούν να διαπιστώσουν αν οποιαδήποτε εμπρόσθια σκέδαση οφείλεται σε νέα δύναμη ή απλά προκαλείται από την αναπήδηση των νετρονίων σε μεγαλύτερα αντικείμενα στο αέριο, όπως ίχνη αερίων της ατμόσφαιρας.

Ο Yoshioka και οι συνεργάτες του μπόρεσαν να μειώσουν το άνω όριο για νέες δυνάμεις κάτω από 0,1 nm, κατά μια τάξη μεγέθους σε σχέση με τα προηγούμενα πειράματα. Ενισχύοντας την ευαισθησία του πειράματός τους θα μπορούσαν στους επόμενους μήνες να βελτιώσουν τα υπάρχοντα όρια μέχρι τα 10 nm.

Στην φωτογραφία το Japan Proton Accelerator Research Complex (J-PARC)

http://physicsgg.me/2018/01/08/%ce%b5%ce%bb%ce%ad%ce%b3%cf%87%ce%bf%ce%bd%cf%84%ce%b1%cf%82-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%b9%cf%83%cf%87%cf%8d-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%bd%cf%8c%ce%bc%ce%bf%cf%85-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%b2%ce%b1%cf%81%cf%8d/

pw_2018_01_04_neutron.jpg.f91396ed328376de997981d844a28d1e.jpg

newton_law.png.ffbe36068a13ef3eafb2e5b9e59b6351.png

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Συνέντευξη του Μιχάλη Αγάθου. :cheesy:

Μία από τις σημαντικότερες ανακαλύψεις της εποχής έγινε τη χρονιά που μας πέρασε και πρόκειται για την ανίχνευση βαρυτικών κυμάτων στη Γη από την σύγκρουση δύο άστρων νετρονίων από εργαστήρια στις ΗΠΑ και την Ευρώπη. Επιπλέον, για πρώτη φορά εντόπισαν και παρατήρησαν με τηλεσκόπια την ισχυρή ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία που συνόδευε το κοσμικό αυτό φαινόμενο. Το γεγονός θεωρήθηκε πολύ σημαντικό, ώστε να ανακοινωθεί με ταυτόχρονες συνεντεύξεις και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού σε Ουάσιγκτον, Λονδίνο και Γκάρτσινγκ Γερμανίας. Όχι μόνο οι ερευνητές των δύο αμερικανικών ανιχνευτών LIGO και του ευρωπαϊκού Virgo έκαναν την ανίχνευση των ίδιων των βαρυτικών κυμάτων, αλλά στη συνέχεια 70 επίγεια και διαστημικά τηλεσκόπια κατέγραψαν το φως που εκπέμφθηκε από τη πηγή των βαρυτικών κυμάτων τις επόμενες ώρες, μέρες και εβδομάδες. Στους φυσικούς Ράινερ Βάις, Μπάρις και Θορν απονεμήθηκε τον Οκτώβριο 2017 το βραβείο Νόμπελ Φυσικής, για την εξαιρετικά σημαντική προσφορά τους στην παρατήρηση των βαρυτικών κυμάτων, όπως ανακοίνωσε η Σουηδική Βασιλική Ακαδημία των Επιστημών. Στην ομάδα LIGO συμμετείχαν οχτώ Έλληνες επιστήμονες, εκ των οποίων ο 34χρονος Κερκυραίος μεταδιδακτορικός ερευνητής στο Department of Applied Mathematics and Theoretical Physics (DAMTP) του Πανεπιστημίου του Cambridge.

Ο Μιχάλης Αγάθος μίλησε στο Corfuland.gr και στο Νίκο Στούπη. Διαβάστε τι είπε.

Ν.Σ.: Από ποια ηλικία ξεκίνησε η ενασχόλησή σου µε τη Φυσική (ανεξάρτητα από το υποχρεωτικό µάθηµα του σχολείου);

Μ.Α.: Δεν ξέρω αν κάποια συγκεκριμένη στιγμή συνέβη κάποιο “κλικ” αλλά από µικρός, όσο μπορώ να θυμηθώ, είχα μια «βουρλισιά» για τις επιστήμες γενικότερα και ιδιαίτερα τη φυσική (ακόµη κι αν δεν ήξερα ότι λεγόταν έτσι). Ήθελα να καταλάβω τα πάντα, πώς λειτουργεί ο κόσµος γύρω µας, τι είδους νόµοι διέπουν τη φύση. Και υπήρχαν πάντα ερεθίσµατα που δεν άφηνα να πέσουν, από παιδικά εικονογραφημένα βιβλία επιστήμης και συναρμολογούμενα παιχνίδια, μέχρι ταινίες επιστημονικής φαντασίας, ντοκιμαντέρ και βιβλία εκλαϊκευμένης φυσικής. Χαρακτηριστικά θυμάμαι, έχουμε έναν κοντινό οικογενειακό φίλο, φυσικό, με µια χαοτική βιβλιοθήκη γεμάτη βιβλία Φυσικής, Μαθηματικών, Πολιτικής Ιστορίας και Μαρξισμού. Αν και δεν ήμουν ποτέ βιβλιοφάγος, µικρός χανόµουν για ώρες σε κάθε μας επίσκεψη. Μεταξύ Marx και Maxwell τελικά με κέρδισε ο τελευταίος, προφανώς υπήρχε µια προδιάθεση εκεί, ίσως και λόγω ποσότητας κειμένου ανά βιβλίο, ποιός ξέρει…

Ν.Σ.: Τι είναι η Φυσική επιστήμη για σένα;

Μ.Α.: Υπάρχει λόγος που από την εποχή του Αριστοτέλη µέχρι και τον 19ο αιώνα η Φυσική κατηγοριοποιούταν ως Φιλοσοφία. Η Φυσική βρίσκεται παντού και έχει να κάνει µε τα πάντα. Βρίσκεται στην οθόνη που εκπέμπει το φως με το οποίο διαβάζεις αυτό το κείμενο, βρίσκεται στο πανί το οποίο τριμάρουµε για να φτάκουμε στη Λάκκα πριν νυχτώσει, στα μουσικά όργανα της φιλαρμονικής που παίζουν Αμλέτο το Σάββατο πρωΐ και στον άθραυστο λαιμό του μπότη που μάζεψες για γούρι, στα δισεκατομμύρια τρανζίστορ στον επεξεργαστή του κινητού με το οποίο ποστάρουμε ένα άρθρο για να το δουν οι φίλοι µας μόλις προσγειωθούν στο απέναντι ημισφαίριο. Βρίσκεται στις σταγόνες της βροχής, στα ερείπια του σεισμού, στην παλίρροια της Σελήνης, στο φως του Ήλιου και τα άστρα της νύχτας, στις σπείρες του Γαλαξία μας και φυσικά στις μαύρες τρύπες που συγκρούονται σε έναν µακρινό γαλαξία και εκπέµπουν βαρυτικά κύµατα. Και όταν µάθεις να βλέπεις τη Φυσική παντού και πάντα, δε µπορεί να µη σου γίνει εµµονή!

Ν.Σ.: Ποιες είναι οι σπουδές σου μέχρι τώρα;

Μ.Α.: Αποφοίτησα από τη Σχολή Εφαρμοσµένων Μαθηματικών και Φυσικών Επιστηµών στο ΕΜΠ το 2007 και συνέχισα στο Πανεπιστήμιο της Ουτρέχτης με μεταπτυχιακά σε Θεωρητική Φυσική και Μαθηµατικά με εργασίες κυρίως στον τομέα της Κβαντικής Βαρύτητας. Το 2011 ξεκίνησα το διδακτορικό µου πάνω στη Φυσική Βαρυτικών Κυμάτων στο Ινστιτούτο Nikhef του Amsterdam (τον αντίστοιχο “Δηµόκριτο” της Ολλανδίας) και εδώ και σχεδόν 2 χρόνια εργάζομαι ως ερευνητής στο DAMTP του Πανεπιστηµίου του Cambridge.

Ν.Σ.: Τι προηγήθηκε για να είσαι µέλος αυτής της διεθνούς οµάδας ; Πως επιλέχθηκες;

Μ.Α.: Όταν ήρθε η ώρα να ψάξω διδακτορικό υπήρχε μια θέση στη σχετικά νέα οµάδα Βαρυτικής Φυσικής του Nikhef άµεσα συνδεδεµένη µε τους ανιχνευτές βαρυτικών κυµάτων LIGO και Virgo. Μετά από κάποια χρόνια θεωρίας σε βαρύτητα και σωματιδιακή φυσική, μου φάνηκε καλή ιδέα να δουλέψω πάνω σε κάτι πιο κοντά στο πείραμα. Φαινόταν να υπάρχει προοπτική για ενδιαφέροντα αποτελέσματα στα επόµενα χρόνια ιδιαίτερα στη µελέτη βαρυτικών φαινοµένων σε σχετικιστικά συστήµατα (µαύρες τρύπες, αστέρες νετρονίων, κ.α.). Ενδεχομένως η ανίχνευση βαρυτικών κυµάτων να έδινε και σηµαντικές πληροφορίες για τη φύση του χωρόχρονου, και (ίσως κάποτε) για µια ενοποιηµένη θεωρία κβαντικής βαρύτητας. Τα βαρυτικά κύµατα ήταν το συστατικό που έλειπε τα τελευταία 100 χρόνια, από τότε που ο A. Einstein προέβλεψε την ύπαρξή τους, και το ενδεχόµενο να τα ανιχνεύσουµε για πρώτη φορά µου φαινόταν συγκλονιστικό. Μου άρεσαν, τους άρεσα και έτσι πέρασα μερικά πολύ δημιουργικά χρόνια εκεί με αποκορύφωµα τον τελευταίο χρόνο οπότε και συνέβη η πρώτη µεγάλη ανακάλυψη: η πρώτη ανίχνευση βαρυτικών κυµάτων το Σεπτέµβρη του 2015. Καθυστέρησα µάλιστα την αποφοίτησή µου για περίπου 1 χρόνο, ώστε να συµπεριλάβω στη διατριβή μου αποτελέσµατα από την ανάλυση της πρώτης ανίχνευσης. Για όποιον ενδιαφέρεται, ολόκληρο το βιβλίο είναι ελεύθερα προσβάσιµο σε ηλεκτρονική µορφή Εδώ. Σήμερα είµαι µέλος της οµάδας LIGO του Cambridge ως µεταδιδακτορικός ερευνητής στην οµάδα Σχετικότητας και Βαρύτητας του DAMTP.

Ν.Σ.: Τι αποκόμισες από τη συνεργασία σου µε τα υπόλοιπα µέλη της οµάδας όλο αυτό το χρονικό διάστηµα; Τι έχεις να θυµάσαι έντονα;

Μ.Α.: Νιώθω εξαιρετικά τυχερός που είχα την ευκαιρία να συµµετάσχω σε µια τέτοια παγκόσµια επιστηµονική προσπάθεια, και να συνεργαστώ µε πολλούς εκλεκτούς συναδέλφους. Εκτός από τις τεχνικές γνώσεις που µου µετέδωσαν, αυτό που έκανε την εµπειρία ξεχωριστή είναι ότι, ειδικά οι νεαροί σε ηλικία, αναγκαστήκαµε να ωριµάσουµε πολύ γρήγορα, κάτω από το ξαφνικό τεράστιο βάρος ευθύνης που ήρθε µαζί µε τις ανακαλύψεις, µε την καθοδήγηση φυσικά των πιο έµπειρων. Οι 5 µήνες που µεσολάβησαν µεταξύ της 1ης ανίχνευσης και της δηµοσίευσης των αποτελεσµάτων µας ήταν για πολλούς ένας ασταµάτητος αγώνας δρόµου καθώς γνωρίζαµε ότι σύντοµα θα είχαµε πολλά φώτα στραµµένα πάνω µας. Η στιγµή που µου έχει µείνει πιο έντονα χαραγµένη στη µνήµη (ΟΚ, εκτός από τη στιγµή που είδαµε το πρώτο σήµα και πάθαµε όλοι πλάκα) είναι όταν κάποια ξηµερώµατα του Οκτώβρη συνδέθηκα µε έναν από τους υπερ-υπολογιστές του LIGO για να τσεκάρω τα αποτελέσµατα µιας ανάλυσης που του είχα αναθέσει. Είχα αναλάβει να εξετάσω αν το βαρυτικό κύµα που ανιχνεύσαµε είναι συµβατό µε τις προβλέψεις της Γενικής Θεωρίας της Σχετικότητας (ΓΘΣ) και ένα από τα τεστ εξέταζε αν τα βαρυτικά κύµατα εµφανίζουν διασπορά (αν δηλαδή κύµατα διαφορετικής συχνότητας ταξιδεύουν µε διαφορετικές ταχύτητες). Η ΓΘΣ προβλέπει ότι όλα τα βαρυτικά κύµατα ταξιδεύουν µε κοινή ταχύτητα, την ταχύτητα του φωτός. Αντίθετα, σε εναλλακτικές θεωρίες όπου ο φορέας της βαρυτικής αλληλεπίδρασης, το λεγόµενο “βαρυτόνιο” (graviton) έχει µάζα, προβλέπεται διασπορά. Τα αποτελέσµατα της ανάλυσης λοιπόν έδειχναν ξεκάθαρα ότι κανένα ίχνος διασποράς δεν φαίνεται να υπάρχει. Έτσι η ανακάλυψη επιβεβαίωσε για ακόµη μια φορά τη θεωρία του Einstein και µάλιστα έθεσε και ένα αυστηρό ανώτατο φράγµα στη µάζα του (υποθετικού ακόµα) βαρυτονίου: mg<1.2×10-22 eV/c2! Στο µέσο αναγνώστη αυτό ίσως να µη λέει πολλά αλλά είναι ένα παράδειγµα του πόσο πανέµορφα µια πολύπλοκη διαδικασία µπορεί ξαφνικά να καταλήξει σε ένα απλό αριθµό και µια θεµελιώδη αλήθεια! Πέρασα αρκετή ώρα µε το στόµα ανοιχτό και την τρίχα σηκωµένη, προσπαθώντας να χορτάσω το θέαµα πριν το ανακοινώσω στην οµάδα. Τους άρεσε.

Ν.Σ.: Πες µας λίγα λόγια για τα συναισθήµατά σου την ώρα της βράβευσης από την Σουηδική Ακαδηµία;

Μ.Α.: Εντάξει, όλοι περίµεναν ότι κάποια στιγµή θα δοθεί βραβείο Nobel για τα βαρυτικά κύµατα, το βασικό ερώτηµα ήταν πότε και σε ποιούς. Η ανακοίνωση έπεφτε λίγο πριν την ώρα του πρωινού καφέ οπότε μαζευτήκαµε με τους συναδέλφους λίγο νωρίς για να προβάλουµε την τελετή ζωντανά. Στο δωµάτιο βρισκόταν και ο Stephen Hawking, που ίσως άξιζε να μοιραστεί µέρος του βραβείου, έχοντας θεµελιώσει σηµαντικό κομμάτι της θεωρίας των µαύρων τρυπών. Παραδέχοµαι ότι είχα ήδη ένα µπουκάλι σαµπάνιας που είχε ξεµείνει στο γραφείο µου από την περσινή τελετή (σε περίπτωση που…), οπότε το πρώτο συναίσθηµα όταν ανακοινώθηκε το βραβείο ήταν µάλλον ανακούφιση που δε θα χρειαστεί να το κρύψω για άλλον ένα χρόνο. Τα ονόµατα ήταν επίσης αναµενόµενα: Rai Weiss, Kip Thorne, Barry Barish, οι τρεις σηµαντικότεροι (εν ζωή) συντελεστές του πειράµατος LIGO από τις πρώτες µέρες σύλληψής και κατασκευής του τις δεκαετίες του ’70 και ‘90. Είµαι βέβαιος ότι ήταν και οι τρεις πανευτυχείς για την κορυφαία αυτή αναγνώριση ενός έργου ζωής, αλλά είµαι ακόµη πιο βέβαιος ότι το συναίσθηµα της πρώτης ανακάλυψης δε θα το άλλαζαν µε κανένα αριθµό βραβείων.

Ν.Σ.: Ποια είναι η σηµασία αυτής της « ανακάλυψης» σχετικά µε τα βαρυτικά κύµατα σε παγκόσµιο επίπεδο;

Μ.Α.: Το πρώτο σήµα που ανιχνεύσαµε (GW150914) προερχόταν από τη συγχώνευση δύο µαύρων τρυπών συνολικής µάζας πάνω από 60 φορές τη µάζα του Ήλιου µας. Τη στιγµή της σύγκρουσης, µε τις µαύρες τρύπες να πλησιάζουν την ταχύτητα του φωτός, η ίδια η γεωµετρία του χώρου και του χρόνου παραµορφώνεται µε ένα δυναµικό τρόπο. Αυτή η “δόνηση” της χωροχρονικής δοµής ήταν τόσο ισχυρή ώστε ανιχνεύτηκε από εµάς, περίπου 1.3 δισεκατοµµύρια έτη φωτός µακριά από την πηγή. Για πρώτη φορά έχουµε πρόσβαση σε ένα τέτοιου είδους φαινόµενο και µπορέσαµε να παρατηρήσουµε πώς η σκοτεινή σύγκρουση δύο τέτοιων θηρίων στην άλλη µεριά του Σύµπαντος παραµορφώνει τις ίδιες τις διαστάσεις. Υπάρχουν όµως πολύ γενικότερα επιστηµονικά οφέλη. Η πρώτη ανίχνευση βαρυτικών κυµάτων, 100 χρόνια µετά την πρόβλεψη της ύπαρξής τους από τον Einstein, σηµατοδότησε το ξεκίνηµα µιας νέας εποχής για την εξερεύνηση του Σύµπαντος. Πρόκειται για ένα εντελώς νέο µέσο παρατήρησης φαινοµένων που εώς σήµερα δεν ήταν προσβάσιµα µέσω των παραδοσιακών τηλεσκοπίων. Μέχρι σήµερα έχουµε παρατηρήσει άλλα 4 τέτοια γεγονότα και έτσι εµπλουτίζουµε µε δεδοµένα µια “δηµογραφική µελέτη” για τον πληθυσµό των µαύρων τρυπών στο Σύµπαν µας, τα χαρακτηριστικά τους και την εξέλιξή τους. Τον περασµένο Αύγουστο µάλιστα οι ανιχνευτές µας για πρώτη φορά “άκουσαν” τη σύγκρουση δύο αστέρων νετρονίων (πρόκειται για τα πιο πυκνά αστροφυσικά σώµατα, τόσο ώστε µε ακτίνα κοντά στα 14 km ξεπερνούν τον Ήλιο σε µάζα). Οι συγκρούσεις αυτές γνωρίζαµε ότι εκπέµπουν και µεγάλες ποσότητες φωτός, οπότε αµέσως ειδοποιήσαµε περισσότερα από 60 συνεργαζόµενα τηλεσκόπια τα οποία το ένα µετά το άλλο εντόπισαν τη νέα φωτεινή κουκίδα στο νυχτερινό ουρανό. Με διάφορες µεθόδους ανάλυσης καταφέραµε π.χ. να αποδείξουµε ότι πολλά από τα βαρέα στοιχεία παράγονται σχεδόν αποκλειστικά σε τέτοιες συγκρούσεις, να µετρήσουµε µε ένα νέο τρόπο το ρυθµό διαστολής του Σύµπαντος, και πολλά άλλα ενδιαφέροντα. Αυτή η συνέργεια µεταξύ ανιχνευτών βαρυτικών κυµάτων και ηλεκτροµαγνητικών τηλεσκοπίων ανοίγει µια επίσης νέα εποχή για την αστρονοµία και την κοσµολογία που έχει πλούσια αποτελέσµατα να µας δώσει στο εγγύς µέλλον. Για να µην µακρυγορώ υπάρχουν επίσης πολλά ακόµη είδη πηγών βαρυτικών κυµάτων που ενδέχεται να εντοπίσουµε στο µέλλον, όπως εκρήξεις supernova, κοσµικό υπόβαθρο από αλλαγές φάσεις και άλλες διεργασίες στο πρώιµο σύµπαν, ασύµµετροι αστέρες νετρονίων και Άη-Σπυριδώνοι (;;). Έχουµε πολλά να περιµένουµε, αλλά η πιο συναρπαστική ανακάλυψη πιστεύω ότι θα είναι αυτή που δεν έχουµε φανταστεί ακόµα. Κάθε φορά που στην ιστορία της αστρονοµίας προσθέταµε ένα νέου είδους µέσο παρατήρησης (τηλεσκόπια οπτικά, ακτίνων Χ, µικροκύµατα, ραδιοτηλεσκόπια, κτλ), ανακαλύπταµε και κάτι απρόσµενο και ανατρεπτικό. Πόσο µάλλον τώρα που ξεκλειδώσαµε µια ολόκληρη νέα αίσθηση!

Ν.Σ.: Όταν έχεις λάβει µια τόσο σηµαντική διάκριση σε νεαρή ηλικία, ποια είναι τα όνειρά σου για το µέλλον;

Μ.Α.: Δε θα το έλεγα διάκριση, είναι µια συλλογική επιτυχία εκατοντάδων επιστηµόνων στην οποία έβαλα κι εγώ το λιθαράκι µου. Σκοπεύω στο µέλλον να εξερευνήσω διαφορετικές πτυχές της βαρυτικής φυσικής, µε έµφαση σε φαινόµενα που µπορούν να µελετηθούν µε τη βοήθεια βαρυτικών κυµάτων. Ίσως µια τέτοια προσέγγιση ρίξει φως σε πολλά από τα σύγχρονα αναπάντητα ερωτήµατα, όπως ποιές είναι οι ιδιότητες της ύλης ενός αστέρα νετρονίων, ποιά είναι η φύση της σκοτεινής ύλης, πώς µπορούµε “παντρέψουµε” τη Γενική Σχετικότητα µε την Κβαντική Θεωρία, και αν τελικά υπάρχουν εξωτικά αντικείµενα όπως µποζονικοί αστέρες, σκουληκότρυπες, κ.α. Η δουλειά µας µόλις ξεκίνησε! Ν.Σ.: Τι θα συµβούλευες τους νέους που έχουν παρόµοια ενδιαφέροντα και όνειρα µε σένα σχετικά µε το χώρο της επιστήµης γενικότερα; Μ.Α.: Οπωσδήποτε να κυνηγήσουν τα όνειρά τους µε πάθος, ανεξάρτητα από τις συνθήκες! Να αποζητούν νέες εµπειρίες, να µη φοβούνται το λάθος και την κριτική, και συνεχώς να σπρώχνουν τον εαυτό τους έξω από το δικό τους “comfort zone”. Και να έχουν πάντα ανοιχτό µυαλό αλλά και κριτική σκέψη. (Words to live by, γενικά, όχι µόνο για τις επιστήµες.) Συγκεκριµένα για τις επιστήµες, να ξέρουν ότι ο δρόµος θα είναι µακρύς και δύσβατος, ειδικά στο σηµερινό περιβάλλον, συχνά χωρίς καµία επιβράβευση εκτός από την προσωπική ευχαρίστηση του να κάνεις αυτό που σου αρέσει και να αποκτάς ολοένα και καλύτερη κατανόηση του κόσµου γύρω σου. Για πολλούς αυτό αρκεί.

Ν.Σ.: Ποιο µήνυµα θα έστελνες στους επισκέπτες του Corfuland.gr που θα διαβάσουν τη συνέντευξή σου;

Μ.Α.: Μιας και είστε ένα σοβαρό, ποιοτικό ηλεκτρονικό µέσο θέλω να τονίσω τη σηµασία της σωστής ενηµέρωσης και της αντίστασης στη νοοτροπία του εντυπωσιασμού και του “εύκολου κλικ”. Ειδικά στις επιστήμες η παραπληροφόρηση, ιδιαίτερα στα ηλεκτρονικά µέσα, έχει κάνει µεγάλη ζηµιά, κάτι που εν τέλει επηρεάζει την πρόοδο. Επομένως ας είµαστε επιλεκτικοί. Και ένα τελευταίο για τσου Κερκυραίους: λόγω σπουδών/δουλειάς ταξιδεύω πολύ, έχω φάει αρκετά χρόνια στο εξωτερικό και το παράδοξο ήταν ότι όσο γνώριζα (και αποµυθοποιούσα) νέα µέρη τόσο πιο όµορφη και ιδιαίτερη µου φαινόταν η Κέρκυρα κάθε φορά που επέστρεφα. Οπότε θα ζητήσω κι εγώ µια χάρη: κάµετε καλά και να µου την προσέχετε!!!!!!

Ν.Σ.: Ευχαριστούμε για τη συνέντευξη και κάτι τελευταίο, που θα μπορούσε να σε βρει κάποιος;

Μ.Α.: Twitter @magathos

ceb1ceb3ceb1ceb8cebfcf83.thumb.jpg.7f7ef0d196c507990bdf61b05184e335.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

LIGO: Κραυγές και ψίθυροι από το Σύμπαν. :cheesy:

Πόσο χρόνο χρειάζεται να πεις «ουπς»; Προφανώς όχι παραπάνω από ένα κλάσμα του δευτερολέπτου. Κάπως έτσι όμως, αρχίζοντας την κουβέντα με αυτό το «ουπς», προσπαθεί κάθε φορά ο κύριος Βάις, για όσους δεν ξέρουν πολλά, να δώσει μια αμυδρή ιδέα για το πόση μπορεί να ήταν η διάρκεια του σήματος που καταγράφηκε στις 24 Σεπτεμβρίου 2015 στις εγκαταστάσεις των δύο LIGO, προκαλώντας τεράστια αίσθηση στην παγκόσμια επιστημονική κοινότητα. Και αναγκάζοντας ουσιαστικά, μόλις δύο χρόνια μετά, την πολύ συντηρητική σουηδική Ακαδημία να δώσει, γι' αυτό το σήμα με διάρκεια μερικών δεκάτων του δευτερολέπτου, το Νομπέλ της Φυσικής στους τρεις πιο βασικούς αρχιτέκτονες της όλης προσπάθειας. Το μισό στον Ράινερ Βάις για την όλη κατασκευή, και από ένα τέταρτο στους Μπάρι Μπαρίς για τον συντονισμό του όλου σχεδίου και στον Κιπ Θορν για τη θεωρητική θεμελίωση.

Χρειάστηκε να περάσουν τρία μόλις λεπτά πριν το σήμα αυτό τραβήξει την προσοχή της βάρδιας, στις 4 το πρωί, αλλά και πολλές εβδομάδες ακόμη, έως την οριστική αναγγελία τον επόμενο Φεβρουάριο. Για να πιστέψουν (και να ελέγξουν ότι δεν ήταν κάποιος χάκερ που τους έκανε πλάκα!) αυτό που είδαν πρώτοι οι περίπου χίλιοι ερευνητές και τεχνικοί στις εγκαταστάσεις των δύο Παρατηρητηρίων για τα Κύματα Βαρύτητας, δηλαδή στα LIGO του Hanford στην Ουάσιγκτον και του Livingstone στη Λουιζιάνα. Οτι δηλαδή είχαν πραγματικά στα χέρια τους την απευθείας απόδειξη γι' αυτό που επί εκατό χρόνια ακριβώς ακόμη και ο ίδιος ο Αϊνστάιν είχε αμφιβολίες ότι μπορεί να υπήρχε. Το αποτύπωμα από ένα κύμα βαρύτητας. Αυτό της 24ης Σεπτεμβρίου είχε δημιουργηθεί πριν από 1 δισεκατομμύριο 300 χιλιάδες χρόνια, σε κάποιο μακρινό για εμάς σημείο του Σύμπαντος, χάρη σε ένα γεγονός γιγαντιαίων διαστάσεων, για τα γήινα μέτρα, και έφθασε στη Γη το 2015!

Δύο μαύρες οπές, με τεράστιες μάζες, η μία όσο 36 δικοί μας Ηλιοι μαζί και η άλλη όσο 29 Ηλιοι μαζί, φθάνουν, μετά από έναν ιλιγγιώδη «κυκλικό χορό», 250 περιστροφών το δευτερόλεπτο, ένα pas des deux γιγάντων δηλαδή, να αποτελέσουν ένα σώμα με μάζα όσο 62 Ηλιοι. Και αυτό το έλλειμμα (αφού 36+29=65) το ίσο με τη μάζα 3 Ηλίων, να αντιστοιχεί σε μια «εξαΰλωση» όπως πολύ πρόχειρα θα λέγαμε, που δίνει μια αντίστοιχα τεράστια ποσότητα ενέργειας. Αυτή, γενικά, η μετατροπή της μάζας σε ενέργεια σε διάφορα φαινόμενα ήταν προβλεπόμενη από το 1915, με τη Θεωρία του Αϊνστάιν. Αλλά για το ότι μπορούσαν να παραχθούν από μια τέτοια μετατροπή βαρυτικά κύματα και μάλιστα ανιχνεύσιμα από συσκευές εδώ στη Γη αμφέβαλλε και ο ίδιος ο Αϊνστάιν.

«Και αν υπάρχουν, πώς είναι;»

Αυτή η φράση ανήκει στον Ενρίκο Φέρμι και ειπώθηκε όταν θέλησε να εκφράσει τους όποιους ενδοιασμούς του για την ύπαρξη των εξωγήινων. Η ίδια φράση όμως θα πήγαινε πολύ καλά και στα πρώτα χρόνια της αναζήτησης σχετικά με τα βαρυτικά κύματα.

Δυσκολεύεσαι να το πιστέψεις, αλλά είναι αλήθεια πως το 1936 ο διάσημος και τότε πατέρας της Θεωρίας της Σχετικότητας είχε στείλει μια εργασία στο μεγάλου κύρους επιστημονικό περιοδικό «Physical Review Letters», όπου προσπαθούσε να αποδείξει ότι τέτοια κύματα δεν θα μπορούσαν να υπάρξουν. Για καλή όμως τύχη όλων μας, αυτός που εξέτασε την εργασία προτού δημοσιευθεί, ήταν τόσο καλός γνώστης του θέματος ώστε βρήκε λάθη και απέτρεψε τη δημοσίευσή της. Επρεπε να φθάσει το 1974 μέχρι να βεβαιωθούν όλοι ότι η θεωρία μπορούσε να επαληθευτεί και ως προς την ύπαρξή τους αλλά και για τη δυνατότητα διάδοσής τους μέσα στο Σύμπαν. Μόνο που αυτό έγινε κάπως έμμεσα. Οι Χάλς και Τέιλορ, στο Αστεροσκοπείο του Αρεσίμπο, στο Πουέρτο Ρίκο, παρατήρησαν πολύ προσεκτικά ένα ζευγάρι αστέρων νετρονίων, που για καλή τους τύχη ο ένας εξέπεμπε και ραδιοσήματα, ήταν δηλαδή ένα πάλσαρ. Στο ζευγάρι αυτό, γνωστό ως PSR 1913+16, ο ένας πλησίαζε τον άλλον βαθμιαία, ακολουθώντας σπειροειδή τροχιά και ταυτόχρονα εκπέμποντας ενέργεια που μπόρεσαν να υπολογίσουν και από εκεί να συμπεράνουν με σιγουριά ότι ταυτόχρονα έπρεπε να έχουμε την εκπομπή ενός βαρυτικού κύματος όπως το περιέγραφε η θεωρία του Αϊνστάιν. Από τότε κάποιοι άλλοι ερευνητές έβαλαν ως στόχο να κατασκευάσουν αυτές τις συσκευές, που θα μπορούσαν να δώσουν και στο χαρτί ενός καταγραφικού οργάνου (τότε) ή στην οθόνη ενός υπολογιστή τώρα αυτό το στιγμιαίο πέρασμα και από τα μέρη τους του κύματος. Ενα αδιάψευστο ίχνος τρομακτικής έντασης γεγονότων στο Σύμπαν. Μια μακρινή κραυγή στα βάθη του Σύμπαντος που φθάνει στην επιφάνεια της Γης ως ένας ψίθυρος με διάρκεια μόλις ένα πέμπτο του δευτερολέπτου.

Οταν το λίγο LIGO γίνεται πολύ

Τρεις είναι οι βασικές διαφορές ενός LIGO από ένα τηλεσκόπιο. Δεν ενδιαφέρεται για την ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία, άρα και το ορατό φως. Δεν συγκεντρώνει ακτίνες σε κάποιο πιάτο ή σε άλλη επίπεδη επιφάνεια και χρειάζεται δύο βραχίονες απόλυτα ίσους για να λειτουργήσει. Είναι ένα «συμβολόμετρο».

Η βασική ιδέα είναι απλή. Στέλνονται συνεχώς δύο ακτίνες λέιζερ με τη μορφή εντελώς όμοιων κυμάτων προς τον καθρέφτη που βρίσκεται στο τέλος καθενός από δύο βραχίονες κάθετους μεταξύ τους. Οταν αυτές συναντώνται στον γυρισμό, μετά την ανάκλασή τους, ρυθμίζεται έτσι το μήκος και αλληλοεξουδετερώνονται. Αρα τον περισσότερο χρόνο δεν έχουμε τίποτα, κανένα σήμα. Οταν όμως έρχεται ένα βαρυτικό κύμα, περνώντας από τον κάθε βραχίονα αλλάζει για ένα κλάσμα του δευτερολέπτου μόνο τη συμπεριφορά του χώρου, προκαλώντας στον έναν βραχίονα μια απειροελάχιστη επιμήκυνση και στον άλλον αντίθετα μια συρρίκνωση. Αυτή η απόκλιση από την προηγούμενη πλήρη ισότητα των βραχιόνων δίνει μια διαφορά στα κύματα των ακτίνων λέιζερ, που δίνει πλέον ένα φωτεινό σήμα, μια κυματική εικόνα σε οθόνη και χαρτί, αλλά, χάρη και σε μια μικρή μετατροπή, ακούγεται και ένας φευγαλέος ήχος, σαν τιτίβισμα πουλιού.

Ο Ράινερ Βάις ξεκίνησε με ένα απλό σχετικά συμβολόμετρο που ο κάθε βραχίονας είχε μήκος μόλις ένα μέτρο. Μετά οι βραχίονες έγιναν 40 μέτρα ο καθένας. Και σήμερα, που ακόμη πηγαίνει και βλέπει πώς πάνε οι έρευνες, έχει μπροστά του μία εγκατάσταση που:

Εχει ακριβώς μια δίδυμη εγκατάσταση 3.000 χιλιόμετρα πιο μακριά έτσι ώστε να είναι βέβαιο πως το τυχόν «καλό» σήμα που πιάνει το ένα μηχάνημα δεν οφείλεται σε τοπική διαταραχή.

Ο κάθε βραχίονας έχει μήκος 4 χιλιόμετρα αλλά με ένα τέχνασμα που χρησιμοποιείται ώστε η κάθε ακτίνα λέιζερ να πηγαινοέρχεται 280 φορές και ανάμεσα σε δύο άλλα ενδιάμεσα σημεία κατά την επιστροφή της ώστε η κάθε διαδρομή στον βραχίονα να είναι τελικά κοντά στα 1.100 χιλιόμετρα.

Ο κάθε καθρέφτης στο τέλος της διαδρομή ζυγίζει 42 κιλά, έχει σχεδόν μηδενικές απώλειες ανάκλασης και είναι αναρτημένος με σύστημα τετραπλού εκκρεμούς και στο τελευταίο κρέμεται από ειδικά νήματα πιο λεπτά και από μια τρίχα, από μη μεταλλικό υλικό για να μην υπάρχουν διαστολές και οξειδώσεις.

Στον κάθε σωλήνα διαμέτρου 1,2 μέτρων και μήκους 4 χιλιομέτρων όπου είναι η διαδρομή της ακτίνας λέιζερ επικρατεί το μεγαλύτερο κενό αέρος που υπάρχει στη Γη.

Ο κάθε βραχίονας περιβάλλεται από τσιμεντένιο κέλυφος, η διαδρομή είναι απόλυτα οριζόντια αφού έλαβαν υπόψη ακόμη και την ελάχιστη καμπυλότητα που έχει φυσιολογικά το έδαφος στη διαδρομή των 4 χιλιομέτρων.

Ετσι ανιχνεύεται μια επιμήκυνση της διαδρομής όταν περάσει βαρυτικό κύμα που μπορεί να είναι πιο μικρή κατά 1.000 φορές από ένα πρωτόνιο.

Υπάρχει μέλλον για αυτό;

Ωραία, μπορεί εύκολα και αβίαστα να σκεφτεί κάποιος, οι τρεις τους, Βάις, Θορν και Μπαρίς, ανταμείφθηκαν (και μέσω αυτών και οι άλλοι χίλιοι διακόσιοι συνεργάτες τους από 18 διαφορετικές χώρες) για την επιμονή τους. Απέδειξαν ότι υπάρχουν, και στα σίγουρα πλέον, αφού από τον Σεπτέμβριο του 2015 μέχρι τον Αύγουστο του 2017 έχουν καταγραφεί ήδη άλλα τέσσερα ανάλογα συμβάντα. Ανοιξαν οι ουρανοί δηλαδή. Ενώ στον κόσμο γύρω κατασκευάζονται νέα LIGO.

Ο προϋπολογισμός του έργου όταν ξεκίνησε ήταν πολύ κοντά στα 200 εκατομμύρια δολάρια και στο τέλος υπολογίστηκε ότι μέσα σε ένα διάστημα 40 ετών κόστισε στον αμερικανό φορολογούμενο 1,1 δισεκατομμύρια δολάρια. Αρκετοί έθεσαν το ερώτημα αν άξιζε τον κόπο. Επιχειρήματα έχουν και οι δύο πλευρές.

 

Οι σκεπτικιστές, μεταξύ άλλων, ισχυρίζονται ότι:

Το ποσό που δαπανήθηκε ήταν τεράστιο. Και θα μπορούσαν τα χρήματα αυτά να πάνε σε άλλους τομείς της έρευνας, ιδιαίτερα για την Υγεία, για καινούργια καύσιμα και το Περιβάλλον.

Οταν τα χρήματα για την έρευνα είναι ορισμένα, τα παραπάνω χρήματα λείπουν αντίστοιχα από αλλού.

Για κάτι που ήταν γνωστό πως υπήρχε και δεν το αμφισβητούσε κάποιος, ήδη από το 1974, ποιος ο λόγος να δουλέψουν τόσοι επιστήμονες;

Ούτε τη Θεωρία του Αϊνστάιν για την καμπύλωση του χωροχρόνου ούτε την ειδική σχετικότητα χρειαζόταν να την επιβεβαιώσει ένα τόσο μεγάλο έργο. «Δουλεύουν» καλά. Αλλωστε το σύστημα GPS αποδίδει με πολλή ακρίβεια χάρη σε αυτές τις θεωρίες.

Δεν υπάρχει κάποιο πρακτικό όφελος από όλη αυτή την προσπάθεια.

Αυτοί που δεν συμφωνούν μαζί τους αντιτείνουν:

Το ποσό δεν είναι και τόσο μεγάλο αν κάνεις τη διαίρεση με τα σαράντα χρόνια.

Δεν είναι και τόσο σίγουρο πως τα χρήματα θα πήγαιναν σε Υγεία ή Περιβάλλον.

Δεν είναι μόνο τα κύματα που προκύπτουν από τα ζευγάρια των μαύρων οπών αλλά αρκετά περισσότερα φαινόμενα σε ολόκληρο το Σύμπαν που δίδουν την αφορμή για να εμφανιστούν τα βαρυτικά κύματα.

Επιτέλους οι Φυσικοί έκαναν και κάτι χειροπιαστό και επιβεβαίωσαν κάτι. Γιατί έχουμε πλέον κουραστεί (να πληρώνονται) για όλες αυτές τις αναπόδεικτες θεωρίες: Χορδές, Κβαντική Βαρύτητα, Παράλληλα Σύμπαντα.

Η Σουηδική Ακαδημία θέλει πολύ να δίνει το Νομπέλ εκεί που πιστεύει ότι μια ανακάλυψη ανοίγει έναν καινούργιο τομέα στην έρευνα. Ενας βασικός λόγος λοιπόν που έσπευσε να απονείμει στους τρεις το Νομπέλ της Φυσικής για το 2017, μόλις δύο χρόνια μετά την εμφάνιση του πρώτου σήματος, ήταν και το ότι πραγματικά άνοιξε ένα νέο πεδίο.

Οπως εμφατικά αναφέρθηκε, με τα τηλεσκόπια έως σήμερα «βλέπαμε». Τώρα με τα LIGO πλέον μπορούμε χωρίς να βλέπουμε να έχουμε αντίληψη πολύ βαθύτερα για ένα φαινόμενο. Και βέβαια δεν έχω δει να έχει γίνει πουθενά αναφορά για το πόσες καινοτομίες θα περάσουν στην αμερικανική βιομηχανία, στη στρατιωτική και στην άλλη, όταν οι συσκευές του LIGO αναλυθούν προσεκτικά ως προς τις επιδόσεις τους. Από τους καθρέφτες με ανακλαστικότητα 99,99% και τις τεχνικές διατήρησης της ακτίνας λέιζερ χωρίς απώλειες έως το εκπληκτικό κενό σε όλη τη διαδρομή της.

Ας μην ξεχνάμε πως ο θεωρητικός της όλης προσπάθειας, ο Κιπ Θορν, έχει πει ότι με όλα τα άλλα όργανα παρατήρησης ήταν σαν να βλέπαμε απλώς την επιφάνεια μιας ήρεμης, διαστημικής θάλασσας, ενώ τώρα έχουμε αποκτήσει πρόσβαση στα σπλάχνα της και μάλιστα τη στιγμή που είναι στον πιο άγριο κυματισμό της.

Βαρυτικά κύματα: μικρό φροντιστήριο

Οταν σε έναν χώρο όπου πριν δεν υπήρχε οποιοδήποτε υλικό αντικείμενο μεταφέρω κάποιο υλικό σώμα, ο χώρος και ο χρόνος αποκτούν ορισμένη συμπεριφορά που επηρεάζεται από αυτό το σώμα. Αν προσθέσω και άλλο σώμα, θα έχω και άλλη επιρροή. Π.χ. ένα ρολόι θα μετράει τώρα μια κίνηση από ένα σημείο του χώρου σε άλλο σε διαφορετικό χρόνο, λίγο πιο αργό. Η μάζα δηλαδή των σωμάτων επηρεάζει τον χώρο και τον χρόνο με τρόπο που θυμίζει το πώς αλλάζει η επιφάνεια ενός στρώματος όταν ανέβουμε επάνω σε αυτό. Υπάρχει και η εξής κλασική φράση για αυτό: «Η ύλη επιδρά στον χώρο κάθε στιγμή και κινείται ακριβώς εξαιτίας αυτής της παραμόρφωσης του χώρου και του χρόνου»

Οταν τα σώματα στον χώρο αυτόν αρχίσουν να κινούνται επιταχύνοντας ή επιβραδύνοντας, δημιουργείται μια αναταραχή στον χώρο και στον χρόνο που θα διαδοθεί με την ταχύτητα του φωτός προς όλες τις κατευθύνσεις. Ακόμα και όταν πατάμε γκάζι ή φρένο, όπως λέμε, στο αυτοκίνητο, παράγουμε βαρυτικά κύματα, μόνο που είναι τόσο μικρή αυτή η διαταραχή που δεν υπάρχει συσκευή αρκετά ευαίσθητη να τα καταγράψει.

Γι’ αυτό από τη δεκαετία του ’50 ακόμη, οι ερευνητές έστρεψαν το βλέμμα τους προς διάφορα τεράστιας μάζας σώματα, ακόμα και έξω από τον δικό μας γαλαξία. Για παράδειγμα, δύο μαύρες οπές που πλησιάζουν και τελικά γίνονται ένα επιδρούν ξαφνικά στον χώρο και στον χρόνο γύρω τους, δίνοντας ένα τεράστιο βαρυτικό κύμα σε σχήμα σφαιρικού μπαλονιού. Αυτό ας το φανταστούμε ότι όλο και φουσκώνει, οπότε όταν φθάνει πια στη Γη ναι μεν έχει χάσει πολλή ενέργεια, κουβαλάει όμως αναλλοίωτα και ανεπηρέαστα από τον ενδιάμεσο χώρο κάποια χαρακτηριστικά του συμβάντος που το παρήγαγε και έχει εκταθεί τόσο ώστε τα όργανα καταγραφής να αντιλαμβάνονται το μέτωπο του κύματος σαν να ήταν ένα επίπεδο κύμα. Και εκεί επάνω του να είναι τοποθετημένοι κάθετα μεταξύ τους οι γνωστοί μας άξονες χ και ψ. Συνεχώς και ρυθμικά έχουμε ο χώρος και ο χρόνος στον έναν άξονα να διαστέλλονται και στον άλλον να συστέλλονται, και αμέσως μετά αντίστροφα.

Το μέτρο της έντασης του κύματος στο σημείο της παρατήρησης στη Γη δίδεται όταν διαιρέσουμε το πόσο επιμηκύνεται προς στιγμήν ένα μήκος με το μήκος αυτό. Δύο αστέρες νετρονίων που συγχωνεύονται στο κέντρο του Γαλαξία μας (μια αρκετά ευνοϊκή περίπτωση) θα μας έδινε για την επιμήκυνση μιας ακτίνας λέιζερ με αρχικό μήκος 1 χιλιόμετρο αποτέλεσμα 0. 000000000000000001!!! Και αυτό θα έπρεπε να πιάσει ένα σωστά ρυθμισμένο όργανο ανίχνευσης των βαρυτικών κυμάτων. Σήμερα τα δύο LIGO πιάνουν ακόμα μικρότερες διαφορές, με 20 μηδενικά μπροστά.

http://www.tovima.gr/science/article/?aid=932798

487263E9303574B510D7EB64A2A573C2.jpg.01e7cc33a2abc558dd84d285e7670734.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 3 μήνες αργότερα...

Τα βαρυτικά κύματα ενός κορακιού. :cheesy:

Τα συμπαθητικά πουλιά προσπαθώντας να ξεδιψάσουν ραμφίζοντας τον πάγο που κάλυπτε σωλήνες της διάταξης του ανιχνευτή, προκαλούσαν δυσλειτουργία στην συλλογή δεδομένων.

Αυτή τη φορά τα σήματα δεν οφείλονταν στις μαύρες τρύπες αλλά στα μαύρα κοράκια

Σύμφωνα με την ανακοίνωση που έκανε στις 16 Απριλίου η φυσικός Beverly Berger,

http://meetings.aps.org/Meeting/APR18/Session/S14.4

ο ανιχνευτής βαρυτικών κυμάτων LIGO στο Hanford, κατέγραφε μυστηριώδη σήματα που δεν έμοιαζαν με τα σήματα που προκαλούν τα βαρυτικά κύματα.

Αποδείχθηκε πως τα περίεργα σήματα οφείλονταν στα κοράκια. Τα έξυπνα πουλιά ξεδιψούσαν με τον πάγο που κάλυπτε σωλήνες του συστήματος ψύξης προκαλώντας σήματα υποβάθρου στον ανιχνευτή βαρυτικών κυμάτων.

Οι τεχνικοί του LIGO έκαναν τις κατάλληλες ρυθμίσεις έτσι ώστε να αποφεύγεται η συσσώρευση πάγου. Έτσι, δόθηκε αίσιο τέλος και στην καταγραφή του ανεπιθύμητου θορύβου που δημιουργούσαν οι ραμφισμοί των διψασμένων κορακιών.

http://physicsgg.me/2018/04/19/%cf%84%ce%b1-%ce%b2%ce%b1%cf%81%cf%85%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%ac-%ce%ba%cf%8d%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%b1-%ce%b5%ce%bd%cf%8c%cf%82-%ce%ba%ce%bf%cf%81%ce%b1%ce%ba%ce%b9%ce%bf%cf%8d/

raven_ligo.thumb.png.0d7187540a2d6cb4dbcb3becc48d9157.png

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 1 μήνα αργότερα...

Επιστήμονες εξερευνούν πώς αναδύθηκε η κοσμική αυγή. :cheesy:

Πώς αναδύθηκε το Σύμπαν μέσα από το σκοτάδι μετά τη Μεγάλη Έκρηξη; Πώς ήταν τα πρώτα αστέρια που φώτισαν το μαύρο κενό και έφεραν την κοσμική αυγή;

Κινέζοι επιστήμονες θα αναζητήσουν απαντήσεις στη σκοτεινή πλευρά της Σελήνης. Την προηγούμενη Δευτέρα η Κίνα εκτόξευσε τον δορυφόρο αναμετάδοσης Queqiao (Magpie Bridge) για να βοηθήσει στην επικοινωνία μαζί με τον σεληνιακό ανιχνευτή Chang’e-4, ο οποίος αναμένεται να προσγειωθεί στη σκοτεινή πλευρά της Σελήνης στο τέλος του τρέχοντος έτους. Επίσης σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη θα τεθούν και δύο μικροδορυφόροι, οι Longjiang-1 και Longjiang-2, για να διεξαγάγουν αστρονομικές παρατηρήσεις μεγάλου φάσματος οι οποίες θα βοηθήσουν τους επιστήμονες να διερευνήσουν την αυγή του σύμπαντος.

Το σύμπαν εισήλθε στις «σκοτεινές εποχές» του μετά τη Μεγάλη Έκρηξη. Υπό την επίδραση των παγκόσμιων βαρυτικών δυνάμεων, η αρχέγονη διαταραχή στη σκοτεινή ύλη αυξήθηκε σταδιακά και οδήγησε στον σχηματισμό των πρώτων αστεριών και των γαλαξιών που πυροδότησαν την αυγή του σύμπαντος, δήλωσε ο Τσεν Χουελέι, κοσμολόγος στα Εθνικά Αστρονομικά Παρατηρητήρια της Κινεζικής Ακαδημίας Επιστημών (CAS).

«Η μελέτη της κοσμικής αυγής αποτελεί πλέον το νέο στοίχημα στους ακαδημαϊκούς κύκλους. Πότε ξεκίνησε, πώς άναψαν τα πρώτα αστέρια, πόσο μεγάλα ήταν; Μέχρι τώρα μόνο εικασίες μπορούμε να κάνουμε. Είναι ανάγκη να διεξαχθεί μία εμπεριστατωμένη έρευνα η οποία θα μας δώσει τις απαντήσεις», λέει ο Τσεν.

Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι κατά την αυγή του σύμπαντος, το ουδέτερο υδρογόνο θα μπορούσε να έχει δημιουργήσει μια απορρόφηση για μήκος κύματος των 21 εκατοστών. Επιστήμονες από τις Ηνωμένες Πολιτείες, την Αυστραλία, την Ινδία και άλλες χώρες έχουν τοποθετήσει αστρονομικά όργανα σε πολλά μέρη του πλανήτη για να αναζητήσουν το «ροζ σύννεφο» που αχνοφέγγει λίγο πριν από την αυγή. Ομως από τις μέχρι τώρα παρατηρήσεις δεν έχουν εξαχθεί αξιόπιστα αποτελέσματα. Η ιονόσφαιρα, το ιονισμένο τμήμα της ανώτερης ατμόσφαιρας της Γης, καθώς και η ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία που παράγεται από ανθρώπινες δραστηριότητες στη Γη, πιθανόν να παρεμβαίνουν αρνητικά στις παρατηρήσεις. Για τον λόγο αυτό είναι αναγκαίο να πραγματοποιηθούν πιο εξειδικευμένες αστρονομικές έρευνες. Οι αστρονόμοι υποστηρίζουν ότι είναι αναγκαίο ένα εντελώς ήσυχο ηλεκτρομαγνητικό περιβάλλον για την ανίχνευση των αδύναμων σημάτων που εκπέμπονται από απομακρυσμένα ουράνια σώματα στα βάθη του διαστήματος.

Η σκοτεινή πλευρά της Σελήνης είναι αυτή που προστατεύει τον πλανήτη από τις ραδιοπαρεμβολές της Γης. Και από εκεί, οι αστρονόμοι μπορούν να μελετήσουν την προέλευση και την εξέλιξη των αστεριών και των γαλαξιών, κοιτάζοντας προσεκτικά την αυγή ή ακόμη και τις σκοτεινές εποχές του σύμπαντος. Τη δεκαετία του ’70 οι Ηνωμένες Πολιτείες έστειλαν δύο δορυφόρους στο διάστημα, έναν σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη, για αστρονομικές έρευνες μεγάλου φάσματος. Όμως λόγω έλλειψης σύγχρονων τεχνολογιών εκείνη την εποχή, τα αποτελέσματα δεν ήταν ικανοποιητικά. Μία ομάδα αποτελούμενη από Κινέζους και Ολλανδούς επιστήμονες πρότειναν ένα νέο πρόγραμμα ερευνών, σύμφωνα με το οποίο θα σταλεί ένας στόλος δορυφόρων, μεταξύ των οποίων ένας κύριος δορυφόρος και αρκετοί μικροί, γύρω από την τροχιά της Σελήνης. Όταν βρίσκονται στη σκοτεινή πλευρά θα κάνουν έρευνες και όταν βρίσκονται στη φωτεινή πλευρά θα στέλνουν τα δεδομένα πίσω στη Γη. Οι μικροδορυφόροι Longjiang-1 και Longjiang-2 που εκτοξεύθηκαν μαζί με τον σεληνιακό ανιχνευτή Chang’e-4, θα πραγματοποιήσουν μια πρώτη έρευνα βάσει του προγράμματος.

«Η εξερεύνηση της κοσμικής αυγής είναι ο μακροπρόθεσμος στόχος μας και η εκτόξευση των μικροδορυφόρων Longjiang-1 και Longjiang-2 είναι μόνο ένα προκαταρκτικό πείραμα. Αντιμετωπίζουμε πολλούς περιορισμούς, καθώς οι συσκευές στους μικροδορυφόρους πιθανόν να προκαλέσουν αξιοσημείωτες ηλεκτρομαγνητικές παρεμβολές και το χρονικό διάστημα της έρευνας να μην είναι μεγάλο» λέει ο Τσεν. Ο δορυφόρος αναμετάδοσης και το σύστημα προσεδάφισης του σεληνιακού ανιχνευτή Chang’e-4 είναι επίσης εξοπλισμένα με ραδιοσυχνόμετρα χαμηλής συχνότητας τα οποία επίσης θα διεξάγουν παρόμοιες έρευνες, που αναμένεται να βοηθήσουν τους επιστήμονες να «ακούσουν» τις βαθύτερες περιοχές του σύμπαντος.

http://www.in.gr/2018/05/22/tech/epistimones-eksereynoun-sti-skoteini-pleyra-tis-selinis-pos-anadythike-kosmiki-aygi/

cosmic_dawn_by_harrietta-1024x768.thumb.jpg.40982e5e057cea1f50bf15ed4a9fede3.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 3 εβδομάδες αργότερα...

Βρέθηκε η πηγή των μυστηριωδών μικροκυμάτων που φτάνουν στη Γη. :cheesy:

Εδώ και δεκαετίες οι αστρονόμοι αναρωτιούνται ποια είναι η πηγή των μυστηριωδών μικροκυμάτων που φθάνουν στη Γη από μακρινά συστήματα άστρων στο γαλαξία μας. Τώρα πιστεύουν ότι έχουν την «πολύτιμη» απάντηση: προέρχονται από μικροσκοπικά διαμαντάκια, τα οποία περιβάλλουν ως νέφος διαμαντόσκονης ορισμένα άστρα.

Η συγκεκριμένη ακτινοβολία, που έχει ονομαστεί «ανώμαλη εκπομπή μικροκυμάτων», προέρχεται από διάφορα σημεία του ουρανού, αλλά μέχρι τώρα ήταν άγνωστη η πηγή της.

Οι ερευνητές από τη Βρετανία, τις ΗΠΑ και τη Γερμανία, με επικεφαλής την αστρονόμο Δρ Τζέην Γκριβς της Σχολής Φυσικής και Αστρονομίας του Πανεπιστημίου του Κάρντιφ στην Ουαλία, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό αστρονομίας Nature Astronomy,

https://www.nature.com/articles/s41550-018-0495-z

μελέτησαν εκτενώς -με τηλεσκόπια στις ΗΠΑ και την Αυστραλία- το υπέρυθρο φως που προέρχεται από πρωτοπλανητικούς δίσκους γύρω από άστρα.

Τελικά ταύτισαν τα εκπεμπόμενα μικροκύματα με τη διακριτή «υπογραφή» που έχουν οι μικροσκοπικοί κρύσταλλοι άνθρακα, γνωστοί και ως νανοδιαμάντια, που βρίσκονται στο εσωτερικό της σκόνης και των αερίων που περιβάλλουν τα νεογέννητα άστρα.

Αυτό το συνονθύλευμα σκόνης και αερίων αποτελεί τον πρωτοπλανητικό δίσκο, όπου αρχίζουν να σχηματίζονται σταδιακά οι πλανήτες γύρω από ένα άστρο. Ο καυτός αυτός δίσκος είναι γεμάτος οργανικά μόρια και παρέχει ιδανικές συνθήκες για τη δημιουργία νανοδιαμαντιών. Εκτιμάται ότι το 1% έως 2% του συνολικού άνθρακα σε ένα τέτοιο δίσκο μετατρέπεται σε νανοδιαμάντια.

Χάρη στην υψηλή ενέργεια που έχουν αυτά τα νανοδιαμάντια, καθώς περιστρέφονται με μεγάλη ταχύτητα στο εσωτερικό του πρωτοπλανητικού δίσκου, εκπέμπουν ακτινοβολία στο τμήμα του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος που αντιστοιχεί στα μικροκύματα. Τέτοια νανοδιαμάντια, που το καθένα είναι εκατοντάδες χιλιάδες φορές μικρότερο από ένα κόκκο άμμου, έχουν συχνά βρεθεί και σε μετεωρίτες, οι οποίοι έχουν πέσει στη Γη, ενώ είναι δυνατό να παραχθούν και με βιομηχανικές μεθόδους.

«Γνωρίζαμε ότι κάποιου είδους σωματίδιο ευθύνεται γι’ αυτό το φως των μικροκυμάτων, αλλά η ακριβής πηγή αποτελούσε αίνιγμα από τότε που ανιχνεύθηκε για πρώτη φορά πριν περίπου 20 χρόνια. Με μια μέθοδο τύπου Σέρλοκ Χολμς, αποκλείσαμε όλες τις άλλες πιθανές αιτίες και με πολλή βεβαιότητα μπορούμε πλέον να πούμε ότι η πιθανότερη αιτία για τη δημιουργία αυτής της λάμψης μικροκυμάτων είναι η παρουσία νανοδιαμαντιών γύρω από νεαρά άστρα», δήλωσε η Γκριβς.

http://www.in.gr/2018/06/12/tech/vrethike-pigi-ton-mystiriodon-mikrokymaton-pou-ftanoun-sti-gi/

space-nanodiamonds.jpg.5f77e96d1dec8b3eea9cc759ac5f9b15.jpg

pairofcollid.jpg.c75dc891b509cdde3e285618d647ff56.jpg

49E8C69D21BEF5F6746AC85C3AAA7E14.jpg.523a4581e0a2bff518029351c5efb7d6.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 1 έτος αργότερα...

Η ακριβής θέση της πηγής μιας γρήγορης «έκρηξης» ραδιοκυμάτων. :cheesy:

Μια διεθνής ομάδα αστρονόμων ανακοίνωσε ότι κατάφερε για δεύτερη φορά να προσδιορίσει την ακριβή τοποθεσία προέλευσης μιας αστραπιαίας ισχυρής εκπομπής ραδιοκυμάτων (Fast Radio Burst-FRB). Η πρώτη φορά που προσδιορίστηκε η θέση της πηγής FRB με αρκετή ακρίβεια ήταν για την εκπομπή με τον κωδικό FRB 121102.

Το αυστραλιανό ραδιοτηλεσκόπιο ASKAP κατάφερε, χάρη σε μια νέα τεχνική αστραπιαίου «παγώματος» των δεδομένων αμέσως μετά την ανίχνευση μιας FRB, να προσδιορίσει ότι η εκπομπή με τον κωδικό FRB 180924, που είχε γίνει αντιληπτή το Σεπτέμβριο του 2018, προερχόταν από ένα μεγάλο γαλαξία σε απόσταση περίπου 3,6 δισεκατομμυρίων ετών φωτός από το δικό μας και μάλιστα από μια συγκεκριμένη περιοχή 13.000 έτη φωτός από το κέντρο αυτού του γαλαξία.

Μετά την ανακάλυψη, τρία από τα μεγαλύτερα οπτικά επίγεια τηλεσκόπια (VLT Ευρωπαϊκού Νοτίου Αστεροσκοπείου στη Χιλή, Keck στη Χαβάη και Gemini South στη Χιλή) φωτογράφισαν το γαλαξία.

Οι αστρονόμοι, με επικεφαλής τον δρα Κιθ Μπάνιστερ του ινστιτούτου αστρονομίας CSIRO της Αυστραλίας, έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Science» [A single fast radio burst localized to a massive galaxy at cosmological distance].

https://science.sciencemag.org/content/early/2019/06/26/science.aaw5903

«Αυτή είναι η μεγάλη ανακάλυψη που όλοι περίμεναν από τότε που οι αστρονόμοι ανακάλυψαν τις FRB το 2007», δήλωσε ο Μπάνιστερ. Όμως παραμένει ακόμη άγνωστη η αιτία αυτών των εκπομπών. Ως πιθανές πηγές τους έχουν, μεταξύ άλλων, προταθεί οι μαύρες τρύπες, οι εκρήξεις πολύ μακρινών υπερκαινοφανών αστέρων (σουπερνόβα), η ακτινοβολία από ταχέως περιστρεφόμενα άστρα νετρονίων (πάλσαρ) ή ακόμα και σήματα…εξωγήινων!

Η πρώτη φευγαλέα εκπομπή FRB είχε ανακαλυφθεί το 2007 και έκτοτε έχουν ανακαλυφθεί συνολικά 85. Οι περισσότερες είναι της μορφής «μια κι έξω», ενώ μερικές είναι επαναλαμβανόμενες.

Το 2017 οι αστρονόμοι είχαν για πρώτη φορά βρει τον γαλαξία προέλευσης μιας επαναλαμβανόμενης εκπομπής (της FRB 121102 που είχε στείλει σήματα πάνω από 150 φορές), αλλά με τις «εφάπαξ» εκπομπές αυτό είναι πολύ πιο δύσκολο, καθώς μια τέτοια εκπομπή πολύ υψηλής ενέργειας διαρκεί λιγότερο από ένα χιλιοστό του δευτερολέπτου.

Μετά τις εκπομπές ακτίνων γάμα πριν δύο δεκαετίες και τα βαρυτικά κύματα πιο πρόσφατα, οι FRB είναι το επόμενο αστροφυσικό μυστήριο που περιμένει τη λύση του.

https://physicsgg.me/2019/06/28/%ce%b7-%ce%b1%ce%ba%cf%81%ce%b9%ce%b2%ce%ae%cf%82-%ce%b8%ce%ad%cf%83%ce%b7-%cf%84%ce%b7%cf%82-%cf%80%ce%b7%ce%b3%ce%ae%cf%82-%ce%bc%ce%b9%ce%b1%cf%82-%ce%b3%cf%81%ce%ae%ce%b3%ce%bf%cf%81%ce%b7%cf%82/

frb.thumb.jpg.97e80b18aa05bfad91e89ea29f9454d1.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 3 μήνες αργότερα...

Ανιχνεύθηκε στο διάστημα το πρώτο ραδιενεργό μόριο. :cheesy:

Επιστήμονες από την Ευρώπη και τις ΗΠΑ ανακοίνωσαν ότι ανίχνευσαν το πρώτο ραδιενεργό μόριο στο διάστημα, συγκεκριμένα ένα ισότοπο του αργιλίου (αλουμινίου), το 26AI, το οποίο δεν υπάρχει στη Γη.

Το μόριο εκτινάχθηκε στο μεσοαστρικό χώρο μετά τη σύγκρουση δύο άστρων.

Η παρατήρηση του μορίου -με τη βοήθεια των ραδιοτηλεσκοπίων ALMA και NOEMA- έγινε στον αινιγματικό καινοφανή αστέρα CK Vulpeculae, γνωστό και ως Nova Vul 1670, σε απόσταση περίπου 2.000 ετών φωτός από τη Γη, η έκρηξη του οποίου είχε για πρώτη φορά παρατηρηθεί στην Ευρώπη μεταξύ 1670-72.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον αστρονόμο Τόμας Καμίνσκι του αμερικανικού Κέντρου Αστροφυσικής Χάρβαρντ-Σμιθσόνιαν, έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο Nature Astronomy.

https://www.nature.com/articles/s41550-018-0541-x

Ο μεταβλητός σε λάμψη αστέρας CK Vul στον αστερισμό της Αλώπεκος (Vulpecula) έχει γίνει γνωστός ως η τοποθεσία όπου παρατηρήθηκε από Ευρωπαίους αστρονόμους του 17ου αιώνα μια αστρική έκρηξη (νόβα). Το 2013 οι σύγχρονοι αστρονόμοι παρατήρησαν ένα μοριακό νέφος πολύ ασυνήθιστης σύνθεσης στο συγκεκριμένο απομεινάρι της παλαιάς αστρικής έκρηξης και άρχισαν να το μελετούν.

Η μελέτη του φαινομένου αποκάλυψε ότι στην πραγματικότητα επρόκειτο για μια πολύ σπάνια και θεαματική συγχώνευση δύο άστρων σαν τον Ήλιο, η σύγκρουση των οποίων έγινε αντιληπτή στη Γη ως δημιουργία ενός νέου άστρου, μιας «ερυθρής νόβα».

Τώρα, 348 χρόνια μετά την πρώτη παρατήρηση, στο σημείο εκείνο -όπου πλέον παραμένουν τα απομεινάρια της σύγκρουσης (ένα αχνό άστρο περιβαλλόμενο από μια άλω υλικών που λάμπουν)- παρατηρήθηκε και το πρώτο ασταθές ραδιενεργό διαστημικό μόριο, το αργίλιο 26, που διαθέτει στον πυρήνα του 13 πρωτόνια και 13 νετρόνια και βρίσκεται επίσης μαζί με άτομα φθορίου, σχηματίζοντας ένα ισότοπο του μονοφθοριδίου του αργιλίου (26AIF). Η διάσπαση του ραδιενεργού ισοτόπου του αργιλίου (26ΑΙ) οδηγεί στη δημιουργία ενός σταθερότερου ισοτόπου του μαγνησίου (26Mg).

Η ανίχνευση αυτή οδηγεί τους αστρονόμους στη συνειδητοποίηση ότι σε μια αστρική σύγκρουση ακόμη και τα βαθύτερα και πυκνότερα στρώματα ενός άστρου μπορεί τελικά να εκτεθούν στο διάστημα. Οι επιστήμονες εκτιμούν εδώ και δεκαετίες ότι περίπου δύο αστρικές μάζες του ραδιενεργού μορίου 26ΑΙ είναι διάσπαρτες στο γαλαξία μας, αλλά η προέλευσή του -πέρα από τη δημιουργία του σε αστρικές συγχωνεύσεις- είναι ασαφής.

http://www.in.gr/2018/07/31/tech/anixneythike-sto-diastima-proto-radienergo-morio/

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Η NASA υπολόγισε πόσο γρήγορα επεκτείνεται το Σύμπαν. :cheesy:

Επιστημονική ομάδα της NASA έκανε την ακριβέστερη μέχρι σήμερα εκτίμηση για την ταχύτητα επέκτασης του Σύμπαντος και κατέληξε σε ένα, ομολογουμένως, πολύ περίεργο αποτέλεσμα.

Χρησιμοποιώντας δεδομένα από δύο διαστημικά τηλεσκόπια οι ερευνητές προσπάθησαν να υπολογίσουν πόσο γρήγορα «μεγαλώνει» το Σύμπαν, με στόχο να κατανοήσουν από που προήλθε ο κόσμος και το βασικότερο, που πηγαίνει.

Αλλά η νέα ακριβέστερη εκτίμηση τελικά μάλλον οδηγεί σε μεγαλύτερη σύγχυση παρά σε αποσαφήνιση του θέματος. Και αυτό διότι φαίνεται να υπάρχει μια περίεργη αναντιστοιχία ανάμεσα στον τρόπο που επεκτείνεται το Σύμπαν, μια διαπίστωση που μπορεί να σημαίνει ότι υπάρχει μια εντελώς νέα Φυσική επιστήμη που υποστηρίζει το Σύμπαν.

«Τα μυστηριώδη νέα αποτελέσματα ενδεχομένως να αποδίδονται στη σκοτεινή ύλη, τη σκοτεινή ενέργεια που αποδεικνύεται περισσότερο εξωτερική απ’ ότι πιστεύαμε μέχρι σήμερα ή ένα άγνωστο νέο σωματίδιο στην «ταπετσαρία» του Διαστήματος», αναφέρει η NASA σε ανακοίνωσή της.

Οι επιστήμονες προσπαθούν να υπολογίσουν εδώ και χρόνια τον ρυθμό επέκτασης του Σύμπαντος, με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ακρίβεια. Η ανακάλυψη της ταχύτητας επέκτασης θα δώσει απαντήσεις σε θεμελιώδη ερωτήματα για την προέλευση και τον προορισμό του Σύμπαντος.

Αλλά τα διαφορετικά συστήματα μέτρησης διαφέρουν τόσο πολύ μεταξύ τους.

Οι αστρονόμοι έχουν πάντως καταφέρει μέχρι σήμερα να συναινέσουν ως προς το από που ξεκίνησε το Σύμπαν, ενώ δεν έχουν καταφέρει να πετύχουν μια πρόβλεψη για του που πηγαίνει είτε λόγω των συστημάτων μέτρησης, είτε λόγω ελλιπούς κατανόησης των δεδομένων.

Αρχικά η ανησυχία των επιστημόνων πήγαζε από το γεγονός ότι η διαφωνία μπορεί να ήταν αποτέλεσμα σφάλματος σε ένα ή περισσότερους τρόπους μέτρησης της σταθεράς. Αλλά η νέα έρευνα δείχνει ότι δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο και ότι οι μετρήσεις είναι σωστές – αλλά ότι κάτι που δεν έχει ανακαλυφθεί ακόμα αλλάζει τον τρόπο με τον οποίο επεκτείνεται το Σύμπαν.

Η μια μέτρηση προέρχεται από την αποστολή της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Διαστήματος (ESA) που χαρτογράφησε πως έμοιαζε το Σύμπαν μόλις 360.000 χρόνια πριν πάρει τη μορφή του. Μέσω αυτού του χάρτη οι επιστήμονες μπορούν να υπολογίσουν τον ρυθμό δια του οποίου έφτασε να είναι αυτό που είναι σήμερα.

Αλλά η νέα μελέτη της NASA, δείχνει ότι ο ρυθμός επέκτασης από τα στοιχεία αυτά δεν ταιριάζει με το πως είναι το Σύμπαν που βλέπουμε. Τα νέα δεδομένα από το τηλεσκόπιο Hubble δεν ταιριάζουν με τους υπολογισμούς της ESA.

«Η διαφωνία φαίνεται να έχει εξελιχθεί σε μια πλήρης ασυμβατότητα μεταξύ των απόψεών μας για την απαρχή και την εξέλιξη του Σύμπαντος. Και επί του παρόντος, δεν είναι απλά ένα λάθος σε κάποια μέτρηση. Είναι σα να έχει προβλέψει πόσο ψηλό θα γίνει ένα παιδί βάσει του πίνακα ανάπτυξης και τελικά να έχει ανακαλύψει ότι έχει ξεπεράσει κατά πολύ την πρόβλεψη αυτή», λέει ο επικεφαλής της επιστημονικής ομάδας και ο βραβευμένος με Νόμπελ, Άνταμ Ράις από το Ινστιτούτο Επιστήμης Διαστημικού Τηλεσκοπίου και το Πανεπιστήμιο Johns Hopkins στη Βαλτιμόρη.

http://www.in.gr/2018/07/16/tech/nasa-ypologise-poso-grigora-epekteinetai-sto-sympan/

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Προς τα πού οδεύει τελικά το Σύμπαν; :cheesy:

H επιστημονική κοινότητα έχει συμφωνήσει για το σημείο αρχής του Κόσμου. Ολοι συμφωνούν ότι η περίφημη Μεγάλη Εκρηξη γέννησε το Σύμπαν. Ομως η έλλειψη επαρκών δεδομένων, οι διαφορετικές μέθοδοι παρατηρήσεων και μετρήσεων των κοσμικών μεγεθών και δομών και οι διαφορετικές φιλοσοφίες των ερευνητών δεν έχουν επιτρέψει το να υπάρχει μια ασφαλής εικόνα τόσο για την κίνηση του Σύμπαντος όσο και για το ενδεχόμενο τέλος της ύπαρξής του.

Στα τέλη της δεκαετίας του 1920 ο κορυφαίος αμερικανός αστρονόμος Εντγουιν Χαμπλ ταρακούνησε συθέμελα την επιστημονική κοινότητα ανακοινώνοντας τα ευρήματα της έρευνάς του, τα οποία αποκάλυπταν ότι το Σύμπαν 14 περίπου δισ. έτη μετά τη γέννησή του συνέχιζε να διαστέλλεται. Οι μετέπειτα έρευνες όχι μόνο επιβεβαίωσαν την ανακάλυψη του Χαμπλ αλλά πήγαν ένα βήμα παρακάτω αφού έδειξαν ότι το Σύμπαν όχι μόνο διαστέλλεται αλλά και ότι η διαστολή αυτή είναι επιταχυνόμενη!

Το γεγονός προκάλεσε νέους πονοκεφάλους στους ειδικούς αφού θεωρητικά τουλάχιστον οι βαρυτικές δυνάμεις θα έπρεπε να οδηγούν σε επιβράδυνση αυτής της διαστολής. Πριν από λίγες εβδομάδες οι ερευνητές της NASA ανακοίνωσαν ότι πραγματοποίησαν την ακριβέστερη μέχρι σήμερα εκτίμηση για την ταχύτητα επέκτασης του Σύμπαντος και ότι τα αποτελέσματα όχι μόνο δεν ξεκαθαρίζουν την κατάσταση αλλά την κάνουν ακόμη πιο μπερδεμένη και μυστηριώδη. Και αυτό διότι φαίνεται να υπάρχει μια περίεργη αναντιστοιχία ανάμεσα στον τρόπο που επεκτείνεται το Σύμπαν. «Τα μυστηριώδη νέα αποτελέσματα ενδεχομένως να αποδίδονται στη σκοτεινή ύλη, τη σκοτεινή ενέργεια που αποδεικνύεται περισσότερο εξωτερική απ’ ό,τι πιστεύαμε μέχρι σήμερα ή ένα άγνωστο νέο σωματίδιο στην “ταπετσαρία” του Διαστήματος» αναφέρει η NASA σε ανακοίνωσή της.

Οι θεωρίες

Η συνεχής μεταβολή των κοσμολογικών δεδομένων δεν επιτρέπει στους επιστήμονες να συνθέσουν το παζλ της εξέλιξης του Σύμπαντος και ειδικότερα του τμήματος εκείνο που αφορά το τέλος του.

Η διαστολή του Σύμπαντος έχει ως αποτέλεσμα τα κοσμικά αντικείμενα και ειδικότερα οι γαλαξίες να απομακρύνονται ο ένας από τον άλλον. Η κατάληξη που θα έχει αυτό το φαινόμενο έχει γίνει αντικείμενο διαφόρων θεωριών, οι περισσότερες εκ των οποίων δεν θα λέγαμε ότι είναι και ιδιαίτερα αισιόδοξες για το μέλλον του Σύμπαντος. Τρεις θεωρίες για το πιθανό τέλος του έχουν ξεχωρίσει. Η πρώτη υποστηρίζει ότι η επιταχυνόμενη διαστολή του Σύμπαντος οδηγεί σταδιακά στην ψύξη του, γι’ αυτό και ονομάστηκε «Μεγάλη Ψύξη». Οι γαλαξίες θα απομακρύνονται ολοένα και περισσότερο ο ένας από τον άλλον, με αποτέλεσμα να «παγώσουν» και τελικά να «σβήσουν», με το Σύμπαν να μετατρέπεται σε απόλυτα σκοτεινό και ψυχρό.

Η δεύτερη θεωρία, που είναι γνωστή ως «Μεγάλη Σχάση», αναφέρει ότι αυτή η διαστολή «τεντώνει» το Σύμπαν, με αποτέλεσμα στο τέλος αυτό να «σκιστεί» και να καταστραφεί. Η τρίτη θεωρία ονομάζεται «Μεγάλη Σύνθλιψη» και υποστηρίζει ότι κάποια στιγμή η διαστολή θα σταματήσει και τότε θα σταματήσει να υπάρχει και ο χρόνος.

Η βαρύτητα θα υποχρεώσει το Σύμπαν να καταρρεύσει και να αυτοκαταστραφεί μέσω μιας διεργασίας που οι θιασώτες της θεωρίας περιγράφουν ως ένα «αντίστροφο Big Bang», μια Μεγάλη Εκρηξη από την... ανάποδη δηλαδή. Σύμφωνα με τα όσα υποστηρίζουν, το αντίστροφο Big Bang θα καταστρέψει μεν το Σύμπαν μας αλλά θα δημιουργήσει ταυτόχρονα τις συνθήκες για την εκδήλωση μιας νέας Μεγάλης Εκρηξης, από την οποία θα προκύψει ένα νέο Σύμπαν. Βέβαια δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας για εμάς, αφού αν κάτι από όλα αυτά συμβεί, αυτό θα γίνει μετά από αρκετά δισεκατομμύρια έτη.

http://www.tovima.gr/world/article/?aid=1015310

quantum-fuzz.png.1dfb0dd2f9692bbc861a31668bb03af7.png

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Στις εσχατιές του μέλλοντος. :cheesy:

Μόλις στο δεύτερο μισό του 20ού αιώνα τα δίποδα όντα που κυριάρχησαν στον τρίτο πλανήτη του ηλιακού συστήματος συνειδητοποίησαν ότι όχι μόνο τα αντικείμενα γύρω τους (ποτάμια και βουνά, ήπειροι και θάλασσες, πλανήτες και αστέρια) γεννιούνται, μεταβάλλονται και πεθαίνουν, αλλά και ολόκληρο το Σύμπαν εξελίσσεται, οι ιδιότητές του αλλάζουν, με τρόπο που ευνοεί την ανάπτυξη της πολυπλοκότητας και τελικά της ζωής και της νόησης.

Σύμφωνα με την επικρατέστερη σήμερα θεωρία, αυτήν της Μεγάλης Εκρηξης, από έναν μικρό σχετικά αριθμό στοιχειωδών σωματιδίων (πρωτόνια, νετρόνια, ηλεκτρόνια, φωτόνια, νετρίνα) που υπήρχαν στο υπέρπυκνο και υπέρθερμο αρχέγονο Σύμπαν πριν από 14 δισεκατομμύρια χρόνια, σχηματίστηκαν σταδιακά οι ελαφροί πυρήνες (μέσα στα πρώτα λεπτά), τα πρώτα άτομα (έπειτα από 300.000 χρόνια), τα πρώτα αστέρια (έπειτα από μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια χρόνια) και οι πρώτοι γαλαξίες (σχηματισμοί από δισεκατομμύρια αστέρια και μεσοαστρικό αέριο). Η δημιουργία των σχηματισμών αυτών (πυρήνες, άτομα, μόρια, κόκκοι σκόνης, πλανήτες, αστέρια, γαλαξίες) έγινε κάτω από την επίδραση των θεμελιωδών δυνάμεων της φύσης (πυρηνική, ηλεκτρομαγνητική, βαρύτητα) και μπόρεσε να πραγματοποιηθεί επειδή η βαρύτητα συνθλίβει τοπικά την ύλη και δημιουργεί αστέρια που εκπέμπουν ενέργεια στο κοντινό περιβάλλον τους: είναι οι διαφορές θερμοκρασίας που επιτρέπουν την εμφάνιση της πολυπλοκότητας.

Ζωοδότης Ηλιος

Το υπέρτατο στάδιο της εξελικτικής αυτής πορείας, απ' ό,τι γνωρίζουν σήμερα τα δίποδα όντα, συνέβη πάνω στον πλανήτη τους. Κάπου 8 δισεκατομμύρια χρόνια μετά τον σχηματισμό των πρώτων αστεριών του Γαλαξία τους, σχηματίστηκε ο Ηλιος τους, ζεσταίνοντας με την ενέργεια των θερμοπυρηνικών του αντιδράσεων το πλανητικό του σύστημα. Ωστόσο, μόνο ο τρίτος πλανήτης βρισκόταν σε απόσταση τέτοια που η θερμότητα του Ηλιου να επιτρέπει στην επιφάνειά του την ύπαρξη νερού σε υγρή μορφή, και συνεπώς την εμφάνιση ζωής. Κάπου 3,5 δισεκατομμύρια χρόνια χρειάστηκαν οι μονοκύτταροι οργανισμοί που σχηματίστηκαν στον αρχέγονο ωκεανό του πλανήτη για να εξελιχθούν σε οργανισμούς σκεπτόμενους, που να αναρωτιούνται για την προέλευσή τους και την ιστορία του κόσμου τους.

Η ανασύσταση της ιστορίας του Σύμπαντος, που πραγματοποιήθηκε στο δεύτερο μισό του 20ού αιώνα, αποτέλεσε έναν από τους μεγαλύτερους θριάμβους στα χρονικά της Επιστήμης. Θα μπορούσε να υποθέσει κανείς ότι η ιστορία αυτή, με το αέναο πέρασμα από το απλό στο διαρκώς πιο περίπλοκο, υποδεικνύει ότι αντίστοιχες διαδικασίες θα εξακολουθήσουν να συμβαίνουν και στο μακρινό μέλλον, παράγοντας ανεπτυγμένες μορφές ζωής και νόησης πέρα από τη φαντασία μας και ένα Σύμπαν πολύ πιο θαυμαστό από αυτό που αντιλαμβανόμαστε σήμερα. Είναι όμως έτσι; Οι σημερινές μας γνώσεις μάς λένε πως όχι.

Ηδη στα μισά του 19ου αιώνα, η επιστήμη της Θερμοδυναμικής έδειχνε ότι σε οποιοδήποτε κλειστό σύστημα η ενέργεια δεν μπορεί παρά να υποβαθμίζεται συνεχώς και η εντροπία να αυξάνεται (σύμφωνα με τον περίφημο 2ο νόμο), κάτι που οδήγησε τον γερμανό φυσικό Clausius να γράψει «όσο περισσότερο το Σύμπαν πλησιάζει την κατάσταση μέγιστης εντροπίας τόσο μειώνονται οι πιθανότητες σημαντικών αλλαγών... καμιά αλλαγή δεν θα μπορέσει στη συνέχεια να συμβεί και το Σύμπαν θα περιέλθει σε οριστικό θάνατο».

Σύμπαν σε διαστολή

Οι φυσικοί του 19ου αιώνα δεν μπορούσαν να καθορίσουν χρονικά τον θερμικό θάνατο του Σύμπαντος, γιατί δεν γνώριζαν ούτε τις ενεργειακές πηγές των άστρων ούτε τις αρχές της γαλαξιακής εξέλιξης. Σήμερα ξέρουμε ότι μόλις το ένα δέκατο του αερίου που υπήρχε αρχικά στο Σύμπαν έχει μετατραπεί σε αστέρια, ενώ το υπόλοιπο αιωρείται μέσα και γύρω απο τους γαλαξίες. Αλλο τόσο περίπου υπολογίζεται ότι θα σχηματίσει άστρα στις επόμενες δεκάδες δισεκατομμύρια χρόνια. Ωστόσο το μεγαλύτερο μέρος του, που βρίσκεται ανάμεσα στους γαλαξίες, θα εξακολουθήσει να αραιώνει εξαιτίας της συμπαντικής διαστολής χωρίς η βαρύτητα να μπορέσει ποτέ να το συμπυκνώσει.

Στην άμεση γειτονιά μας, ο φωτοδότης Ηλιος θα πάψει να αποτελεί μακροπρόθεσμα την πηγή της ζωής για τον πλανήτη μας. Η αύξηση της φωτεινότητάς του θα οδηγήσει στην εξάτμιση των ωκεανών και στην εξαφάνιση κάθε μορφής ζωής στη Γη σε 1 δισεκατομμύριο χρόνια από τώρα. Τέσσερα δισεκατομμύρια χρόνια αργότερα ο Ηλιος θα διασταλεί 100 φορές περισσότερο από τις τωρινές του διαστάσεις, σχηματίζοντας έναν ερυθρό γίγαντα 1.000 φορές πιο φωτεινό που θα καταπιεί τους εσωτερικούς πλανήτες του ηλιακού συστήματος. Τα εξωτερικά του στρώματα θα χαθούν σιγά-σιγά στο μεσοαστρικό διάστημα και θα απομείνει η καρδιά του Ηλιου, ένας άσπρος νάνος που θα κρυώνει αργά, εκπέμποντας ελάχιστη ενέργεια.

Η συνέχεια των γεγονότων αποδίδεται γλαφυρότατα από τον περίφημο συγγραφέα επιστημονικής φαντασίας και εκλαϊκευτή Arthur C. Clarke στο βιβλίο του «Το προφίλ του μέλλοντος», γραμμένο το 1953:

«Ο Γαλαξίας μας διανύει τώρα τη σύντομη άνοιξη της ζωής του, μια άνοιξη μεγαλόπρεπη χάρη στην παρουσία λαμπερών ασπρογάλαζων αστεριών, όπως ο Βέγας και ο Σείριος αλλά και (σε μια πιο περιορισμένη κλίμακα) ο ίδιος ο Ηλιος μας. Ωστόσο η πραγματική ιστορία του Σύμπαντος θα αρχίσει μετά το τέλος της φλογερής νεότητας αυτών των άστρων. Θα είναι μια ιστορία που θα φωτίζεται μόνο από την αδύναμη ερυθρή και υπέρυθρη λάμψη των μικρών αστεριών, που θα είναι σχεδόν αόρατα στα μάτια μας. Και ωστόσο το σκοτεινό θέαμα αυτού του Σύμπαντος θα μπορούσε να φαίνεται πανέμορφο και γεμάτο χρώματα στα παράξενα πλάσματα που θα κατάφερναν να προσαρμοστούν και να το συνηθίσουν. Θα ξέρουν ότι μπροστά τους απλώνονται όχι τα εκατομμύρια χρόνια των γεωλογικών μας εποχών ούτε τα δισεκατομμύρια χρόνια της ζωής των συνηθισμένων άστρων αλλά στην κυριολεξία τρισεκατομμύρια έτη. Ωστόσο θα μας ζηλεύουν εμάς που λουζόμαστε στη φωτεινή λάμψη της Δημιουργίας, γιατί είχαμε την τύχη να γνωρίσουμε το Σύμπαν όταν ακόμη ήταν νέο...».

Οταν σβήνουν τα αστέρια

Πράγματι, σε μερικά τρισεκατομμύρια χρόνια απο τώρα, ακόμα και τα μικρότερα αστέρια, όπως ο Εγγύς του Κενταύρου, το πλησιέστερό μας μετά τον Ηλιο, θα έχουν σβήσει. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρόκειται να υπάρχουν μελλοντικές αλλαγές, όπως φοβόταν ο Clausius. Ανεπαίσθητες, στη δική μας χρονική κλίμακα, διεργασίες θα εξακολουθήσουν να μεταβάλλουν την όψη του Σύμπαντος. Ωστόσο, σε αντίθεση με τη μέχρι τώρα εξέλιξη, οι αλλαγές αυτές θα αποδομούν συστηματικά την ύλη, σε ολοένα και απλούστερες μορφές.

Σε μια πρώτη φάση, τον κυρίαρχο ρόλο θα εξακολουθήσει να παίζει η βαρύτητα, η μοναδική δύναμη με ουσιαστικά άπειρη ακτίνα δράσης, που θα διαλύσει, αργά αλλά σταθερά, τις δομές που είχε «χτίσει» ως τότε: πλανητικά και αστρικά συστήματα, γαλαξίες και σμήνη γαλαξιών. Μέσα από ένα είδος αστρικού μπιλιάρδου, τα κεντρικά μέρη των συστημάτων αυτών θα χάνουν βαρυτική ενέργεια μέχρι να συγχωνευθούν σε γιγάντιες μαύρες τρύπες, ενώ οι περιφερειακές μονάδες θα κερδίζουν ενέργεια και θα εκτινάσσονται στο αχανές διαστελλόμενο Σύμπαν. Επειτα από 10στην 27 τρισεκατομμύρια χρόνια δεν θα υπάρχουν παρά μεμονωμένα αντικείμενα (αστρικές και γαλαξιακές μαύρες τρύπες, αστρικά πτώματα, πλανήτες, αστεροειδείς, κόκκοι σκόνης) που θα ακολουθούν τους μοναχικούς τους δρόμους ξεμακραίνοντας το ένα από το άλλο σύμφωνα με τον ρυθμό της διαστολής.

Σε ακόμα μεγαλύτερη χρονική κλίμακα, ένα φαινόμενο γνωστό από την κβαντική μηχανική που περιγράφει τον μικρόκοσμο των υποατομικών σωματιδίων, το «φαινόμενο σήραγγας» (tunnel effect), θα εξατμίσει σταδιακά όλα τα εναπομείναντα μακροσκοπικά αντικείμενα, αφού τα μετατρέψει αρχικά σε μαύρες τρύπες. Και αυτές με τη σειρά τους θα εξατμιστούν, μετατρέποντας τη μάζα τους σε ακτινοβολία, σύμφωνα με τη θεωρία που διατύπωσε το 1973 ο βρετανός φυσικός Steven Hawking. Οι διαδικασίες του φαινόμενου σήραγγας είναι τόσο αργές που ο χρόνος εξάτμισης των μεγαλύτερων γαλαξιακών μαύρων τρυπών υπολογίζεται σε 10στην 100 χρόνια, ενώ ο χρόνος μετατροπής των αστρικών πτωμάτων σε μαύρες τρύπες σε 10στην 1076 χρόνια. Πρόκειται κατά πάσα πιθανότητα για τον μεγαλύτερο αριθμό που υπολογίστηκε στη φυσική και είναι σίγουρα ασύλληπτος για τον ανθρώπινο νου.

Μια στιγμή στον χρόνο

Η σύγχρονη κοσμολογία μάς αποκάλυψε λοιπόν ένα μέλλον πολύ πιο περίπλοκο, πολύ πιο πλούσιο σε γεγονότα και με διάρκεια ασύλληπτα μεγαλύτερη από αυτήν που θα μπορούσε να φανταστεί η φυσική του 19ου αιώνα. Ωστόσο, το τελικό αποτέλεσμα της μακράς πορείας του δεν διαφέρει πολύ από την εικόνα του θερμικού θανάτου. Σχεδόν όλη η ύλη θα μετατραπεί σε αραιή και ψυχρή ακτινοβολία, ενώ ελάχιστα στοιχειώδη σωματίδια θα αιωρούνται διάσπαρτα στην απέραντη νύχτα του διαστελλόμενου Σύμπαντος σε μια θερμοκρασία πολύ κοντά στο απόλυτο μηδέν.

Μπροστά σε αυτή την κατάσταση δύσκολα μπορεί κανείς να αποφύγει απαισιόδοξες σκέψεις σαν αυτές που τόσο εύστοχα διατύπωσε ο άγγλος φιλόσοφος Bertrand Russell στο περίφημο χωρίο του: «Ολα τα έργα του παρελθόντος, όλη η έμπνευση και η μεγαλοφυΐα του ανθρώπινου είδους, καθώς και κάθε ανθρώπινο επίτευγμα προορίζονται να εξαφανιστούν· ο ναός των κατορθωμάτων του ανθρώπου είναι καταδικασμένος να θαφτεί κάτω από τα ερείπια ενός Σύμπαντος που καταρρέει - όλα αυτά είναι τώρα τόσο βέβαια που κανένα φιλοσοφικό σύστημα δεν μπορεί να τα αγνοήσει».

Αντίθετα, ο Herbert G. Wells, συγγραφέας της «Μηχανής που ταξιδεύει στον χρόνο» και πατέρας της σύγχρονης επιστημονικής φαντασίας, σε μια διάλεξη στο Βασιλικό Ινστιτούτο του Λονδίνου με θέμα την «Ανακάλυψη του μέλλοντος» το 1902, εξέφρασε την εμπιστοσύνη του στο μέλλον του ανθρώπινου είδους, αν και ήταν αναγκασμένος να παραδεχθεί ότι οι τότε υπάρχουσες ενδείξεις συνηγορούσαν για το αντίθετο: «Και τελικά είναι σχεδόν βέβαιο ότι ο Ηλιος μας μια μέρα θα σβήσει... ότι η Γη μας θα καταλήξει νεκρή και παγωμένη, όπως και κάθε έμβιο ον... ότι το ανθρώπινο είδος είναι καταδικασμένο να εξαφανιστεί. Από όλους τους εφιάλτες μου αυτός είναι ο πιο πειστικός. Κι όμως, δεν τον πιστεύω, γιατί θεωρώ ότι ο κόσμος έχει ένα νόημα και ο άνθρωπος έναν προορισμό. Οσοι κόσμοι κι αν παγώσουν και όσοι ήλιοι κι αν σβήσουν, στα βάθη της ύπαρξής μας θα αναδεύεται πάντα κάτι που μου φαίνεται αδύνατο να χαθεί».

Παρόμοια αισιοδοξία δείχνει και ο φυσικός του Princeton Freeman Dyson, στο περίφημο άρθρο του που θεμελίωσε την επιστημονική εσχατολογία το 1979: «Οσο μακριά κι αν πάμε στο μέλλον, θα βρίσκουμε πάντα καινούργια πράγματα να συμβαίνουν, καινούργιους κόσμους για εξερεύνηση, νέες πληροφορίες να καταφτάνουν, κι έναν χώρο που συνεχώς θα διευρύνεται για τη ζωή, τη συνείδηση και τη μνήμη... ένα Σύμπαν με πλούτο και πολυπλοκότητα χωρίς όρια, αιώνια ζωντανό».

Οι σκέψεις αυτές σχετικά με το μακρινό μέλλον του Σύμπαντος δεν έχουν καμία πρακτική σημασία και εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από το τωρινό επίπεδο των γνώσεών μας. Καινούργιες θεωρητικές και παρατηρησιακές ανακαλύψεις ίσως μας οδηγήσουν σε μια εντελώς διαφορετική εικόνα στο μέλλον. Από φιλοσοφική ωστόσο άποψη, θα είναι χρήσιμο να συγκρατήσουμε, έστω και στο πίσω μέρος του μυαλού μας, την ιδέα ότι η θαυμαστή πολυπλοκότητα του κόσμου που μας περιβάλλει και που μας αποκάλυψε η σύγχρονη επιστήμη μπορεί να μην αποτελεί παρά μια φευγαλέα, απειροελάχιστη, στιγμή στην ιστορία του Σύμπαντος. Ακόμα κι αν είναι έτσι όμως, θα πρόκειται για μια «στιγμή» τόσο, μα τόσο, πολύτιμη. Σε εμάς εναπόκειται να την απολαύσουμε και να την αξιοποιήσουμε.

http://www.tovima.gr/science/article/?aid=1019657

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Ο «νόμος του Χαμπλ» να μετονομασθεί σε «νόμο Χαμπλ-Λεμέτρ» :cheesy:

Ήλθε η ώρα να αποκατασταθεί μια επιστημονική αδικία σε βάρος του πρωτοπόρου Βέλγου ρωμαιοκαθολικού ιερέα, φυσικομαθηματικού, αστρονόμου και κοσμολόγου Ζορζ Λεμέτρ (1894-1966), καθώς η διεθνής αστρονομική κοινότητα προχωρά στη μετονομασία σε «νόμο Χαμπλ-Λεμέτρ» ενός θεμελιώδους νόμου της κοσμολογίας γνωστού μέχρι σήμερα ως «νόμου του Χαμπλ».

Τα μέλη της Διεθνούς Αστρονομικής Ένωσης (IAU) ψήφισαν και αποφάσισαν να προχωρήσουν στη μετονομασία του νόμου, ο οποίος αφορά τη διαστολή του σύμπαντος, ώστε να φέρει όχι μόνο του Αμερικανού αστρονόμου Έντουιν Χαμπλ (αυτού που έχει δώσει στο όνομά του στο ομώνυμο διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble), αλλά και του Βέλγου Ζορζ Λεμέτρ.

Ο τελευταίος είχε περιγράψει σε επιστημονική δημοσίευσή του τις καινοτόμες θεωρητικές ιδέες του ότι το σύμπαν διαστέλλεται ήδη από το 1927, δύο χρόνια προτού ο Χαμπλ δημοσιεύσει τις αστρονομικές παρατηρήσεις του ότι οι γαλαξίες που βρίσκονται μακρύτερα από το δικό μας, φαίνονται να απομακρύνονται με μεγαλύτερη ταχύτητα από ό,τι οι κοντινοί, επιβεβαιώνοντας έτσι τη διαστολή του σύμπαντος.

Ο Λεμέτρ -ένας αξιοσημείωτος συνδυασμός ιερέα και επιστήμονα- έκανε νέους υπολογισμούς πάνω στις εξισώσεις γενικής σχετικότητας του Αϊνστάιν, καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι το σύμπαν δεν μπορεί να είναι στατικό, αλλά αντίθετα συνεχώς επεκτείνεται. Το γεγονός ότι έκανε τη δημοσίευσή του στα γαλλικά, σε ένα μάλλον αφανές βελγικό περιοδικό, καθόλου δεν τον βοήθησε να αναγνωρισθεί διεθνώς η πρωτοποριακή συμβολή του στην κοσμολογία. Κάτι τέτοιο συνέβη με καθυστέρηση κι ενώ στο μεταξύ ο Χαμπλ -ο οποίος ήταν πολύ ικανός στο να «πουλάει» το έργο του στον αγγλόφωνο κόσμο- είχε «καπαρώσει» το νόμο διαστολής του σύμπαντος.

Διαμάχη υπάρχει μέχρι σήμερα κατά πόσο οι Χαμπλ και Λεμέτρ είχαν συναντηθεί και ανταλλάξει απόψεις το 1928 στη γενική συνέλευση της Διεθνούς Αστρονομικής Ένωσης στην Ολλανδία, οπότε ο πρώτος μπόρεσε να μάθει για τις ιδέες του δεύτερου, αλλά και να τις «οικειοποιηθεί» κατά κάποιο τρόπο. Οι ιστορικοί της επιστήμης διαφωνούν επ’ αυτού, σύμφωνα με το «Science».

Μια άλλη σύγχυση αφορά τη διαφορά ανάμεσα στη διαστολή του σύμπαντος ως διαδικασία και στο ρυθμό με τον οποίο αυτή συμβαίνει (γνωστό ως «σταθερά του Χαμπλ». Στην πραγματικότητα ο Χαμπλ δεν ισχυρίσθηκε ότι ανακάλυψε τη διαστολή του σύμπαντος (εδώ η πρωτιά σίγουρα ανήκει στον Λεμέτρ), αλλά μέσα από τις παρατηρήσεις του επιβεβαίωσε ότι αυτή συμβαίνει και μάλιστα υπολόγισε ένα συγκεκριμένο ρυθμό.

Από τους 4.060 αστρονόμους από όλο τον κόσμο που έριξαν ηλεκτρονικά την ψήφο τους εντός του Οκτωβρίου, το 78% ψήφισε υπέρ της μετονομασίας, το 20% κατά και το 2% απείχε. Βέβαια, ακούγονται ήδη αρκετές διαμαρτυρίες ότι η Διεθνής Αστρονομική Ένωση -η ίδια που είχε προ ετών ανακαλέσει τον τίτλο του πλανήτη από τον Πλούτωνα λόγω του μικρού μεγέθους του- δεν έχει δικαιοδοσία να «βαφτίζει» ξανά τους επιστημονικούς νόμους.

Παρόλα αυτά, η ίδια συστήνει στα μέλη της παγκοσμίως να υιοθετήσουν και να καθιερώσουν τη νέα ονομασία «νόμος Χαμπλ-Λεμέτρ». Το κατά πόσο αυτό θα «πιάσει», θα φανεί στο μέλλον. Μερικοί επιστήμονες πολύ αμφιβάλλουν, λαμβάνοντας υπόψη ότι ο όρος «νόμος Χαμπλ» έχει επικρατήσει στην επιστημονική κοινότητα εδώ και σχεδόν ένα αιώνα.

https://www.tovima.gr/2018/11/02/science/o-nomos-tou-xampl-na-metonomasthei-se-nomo-xampl-lemetr/

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Επιστήμονες ανακοίνωσαν την ανίχνευση τεσσάρων περιπτώσεων βαρυτικών κυμάτων στη Γη. :cheesy:

Οι επιστήμονες της αμερικανικής ερευνητικής κοινοπραξίας LIGO και της αντίστοιχης ευρωπαϊκής VIRGO ανακοίνωσαν τέσσερις νέες περιπτώσεις ανίχνευσης στη Γη βαρυτικών κυμάτων που προέρχονταν από κατακλυσμικά αστροφυσικά φαινόμενα στα βάθη του διαστήματος.

Από τότε που ανιχνεύθηκαν για πρώτη φορά βαρυτικά κύματα το Σεπτέμβριο του 2015, έχουν έως τώρα επιβεβαιωθεί συνολικά 11 περιστατικά από τους επίγειους ανιχνευτές LIGO και VIRGO. Συγκεκριμένα πρόκειται για βαρυτικά κύματα («ρυτιδώσεις» του χωροχρόνου που φθάνουν στον πλανήτη μας) που προήλθαν από δέκα συγκρούσεις και συγχωνεύσεις ανάμεσα σε μαύρες τρύπες, καθώς και μία ανάμεσα σε άστρα νετρονίων.

Μία από τις τέσσερις νέες ανιχνεύσεις κυμάτων (όλες από μαύρες τρύπες), με την ονομασία GW170729, που αρχικά είχε ανιχνευθεί στις 29 Ιουλίου 2017 και τώρα επιβεβαιώθηκε, είναι η πιο μακρινή και ισχυρή πηγή βαρυτικών κυμάτων που έχει παρατηρηθεί μέχρι σήμερα. Συνέβη πριν περίπου πέντε δισεκατομμύρια χρόνια ανάμεσα σε δύο μαύρες τρύπες με μάζα 50,6 και 34,3 ήλιων, που σχημάτισαν μια ενιαία μαύρη τρύπα με μάζα περίπου όσο 80 ήλιοι. Η υπόλοιπη ενέργεια -ισοδύναμη με σχεδόν πέντε ηλιακές μάζες- μετατράπηκε σε βαρυτική ακτινοβολία και έφθασε με μορφή κυμάτων ως τη Γη.

Οι άλλες τρεις νέες περιπτώσεις βαρυτικών κυμάτων που ανακοινώθηκαν τώρα και είχαν ανιχνευθεί αρχικά πέρυσι τον Αύγουστο, προερχόμενες όλες από τη συγχώνευση ζευγαριών μαύρων τρυπών, οδήγησαν σε νέες ενιαίες μαύρες τρύπες με μεγέθη 56 έως 66 φορές μεγαλύτερα του Ήλιου.

Ο νέος γύρoς παρατηρήσεων για βαρυτικά κύματα θα ξεκινήσει στις αρχές του 2019 και αναμένονται νέες ανακαλύψεις, γεγονός που θα διευρύνει για τα καλά το νέο πεδίο της λεγόμενης αστρονομίας βαρυτικών κυμάτων, η οποία επιτρέπει στους αστρονόμους και αστροφυσικούς να αποκτούν πληροφορίες πέρα από τα συμβατικά τηλεσκόπια.

http://www.kathimerini.gr/998217/article/epikairothta/episthmh/episthmones-anakoinwsan-thn-anixneysh-tessarwn-periptwsewn-varytikwn-kymatwn-sth-gh

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Το Σύμπαν σε μία Ημέρα. :cheesy:

Oι κοσμολόγοι εκτιμούν ότι η ηλικία του Σύμπαντος είναι περίπου 13,8 δισεκατομμύρια χρόνια. Αν τα 13,8 δισ. χρόνια αντιστοιχούσαν … σε μία μόνο ημέρα (24 ώρες), σε ποιές χρονικές στιγμές αυτής της ημέρας θα συνέβαιναν τα σημαντικότερα κοσμολογικά γεγονότα, από την Μεγάλη Έκρηξη μέχρι σήμερα από τις διαλέξεις του online μαθήματος: «Galaxies and Cosmology» S. George Djorgovski ( Caltech). http://www.coursera.org

https://physicsgg.me/2013/01/09/%cf%84%ce%bf-%cf%83%cf%8d%ce%bc%cf%80%ce%b1%ce%bd-%cf%83%ce%b5-%ce%bc%ce%af%ce%b1-%ce%b7%ce%bc%ce%ad%cf%81%ce%b1/

universe-in-a-day.thumb.jpg.d26a9fae8f6b64a048ea2e1797c8bccc.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Ανιχνεύθηκαν πάλι εξωγαλαξιακοί ισχυροί παλμοί ραδιοσημάτων. :cheesy:

Το καναδικό ραδιοτηλεσκόπιο CHIME ανίχνευσε επαναλαμβανόμενες γρήγορες εκλάμψεις ραδιοκυμάτων (Fast Radio Bursts-FRB), οι οποίες προέρχονται από πολύ μακριά, πέρα από τον γαλαξία μας, σε απόσταση περίπου ενάμισι δισεκατομμυρίων ετών φωτός από τη Γη.

Οι επιστήμονες δεν γνωρίζουν ποια είναι η πηγή των FRB, οι οποίες διαρκούν χιλιοστά του δευτερολέπτου, αλλά θεωρούν πιθανότερο ότι πηγάζουν από ισχυρά αστροφυσικά φαινόμενα που συμβαίνουν δισεκατομμύρια έτη φωτός μακριά.

Το καναδικό τηλεσκόπιο στην κοιλάδα Οκανάγκαν της Βρετανικής Κολομβίας, το οποίο αποτελείται από τέσσερις ημικυλινδρικές κεραίες μήκους 100 μέτρων η κάθε μία, εντόπισε την επαναλαμβανόμενη FRB αρχικά το καλοκαίρι του 2018, ενώ τις επόμενες εβδομάδες ακολούθησαν πρόσθετες εκλάμψεις ραδιοκυμάτων, συνολικά 13 σε αριθμό.

Μέχρι σήμερα έχουν ανιχνευθεί πάνω από 60 FRB (η πρώτη παρατήρησή τους έγινε το 2007), αλλά επαναλαμβανόμενες από την ίδια πηγή μόνο άλλη μια φορά, το 2012, από το μεγάλο ραδιοτηλεσκόπιο Αρεσίμπο στο Πουέρτο Ρίκο. Η πηγή προέλευσης της ήταν μάλλον ένας γαλαξίας σε απόσταση 2,5 δισεκατομμυρίων ετών φωτός από τη Γη.

Η νέα καναδική ανακάλυψη παρουσιάστηκε με δύο δημοσιεύσεις στο περιοδικό «Nature», ενώ σχετική ανακοίνωση έγινε και στο συνέδριο της Αμερικανικής Αστρονομικής Εταιρείας στο Σιάτλ. Όπως είπαν οι αστρονόμοι, η ανακάλυψη μιας δεύτερης επαναλαμβανόμενης FRB δείχνει ότι το φαινόμενο δεν είναι τελικά τόσο σπάνιο στο σύμπαν, συνεπώς και άλλες τέτοιες εκλάμψεις ραδιοκυμάτων πιθανώς θα ανιχνευθούν στο μέλλον.

https://physicsgg.me/2019/01/10/%ce%b1%ce%bd%ce%b9%cf%87%ce%bd%ce%b5%cf%8d%ce%b8%ce%b7%ce%ba%ce%b1%ce%bd-%cf%80%ce%ac%ce%bb%ce%b9-%ce%b5%ce%be%cf%89%ce%b3%ce%b1%ce%bb%ce%b1%ce%be%ce%b9%ce%b1%ce%ba%ce%bf%ce%af-%ce%b9%cf%83%cf%87/

chime.jpg.36cc7445510250620041adfe2432856f.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Κοσμολογία με ραδιοκύματα μήκους κύματος 21cm :cheesy:

Το στοιχείο του υδρογόνου είναι το στοιχείο με την μεγαλύτερη αφθονία στο Σύμπαν. Είναι γνωστό πως το υδρογόνο εκπέμπει ραδιοκύματα μήκους κύματος 21 εκατοστών

[διαβάστε σχετικά: Το υδρογόνο εκπέμπει στην ραδιοφωνική συχνότητα των 1420 ΜHz].

https://physicsgg.me/2011/01/24/%CF%84%CE%BF-%CF%85%CE%B4%CF%81%CE%BF%CE%B3%CF%8C%CE%BD%CE%BF-%CE%B5%CE%BA%CF%80%CE%AD%CE%BC%CF%80%CE%B5%CE%B9-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%81%CE%B1%CE%B4%CE%B9%CE%BF%CF%86%CF%89%CE%BD%CE%B9%CE%BA/

Θα μπορούσαμε λοιπόν να «δούμε» την κατανομή του υδρογόνου που περιέχεται στο Σύμπαν, ανιχνεύοντας αυτά τα φωτόνια με ραδιοτηλεσκόπια.

Ποια είναι η διαφορά αυτών των φωτονίων με τα φωτόνια της μικροκυματικής ακτινοβολίας υποβάθρου;

https://physicsgg.me/2012/12/22/t%CE%B9-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CE%B7-%CE%BA%CE%BF%CF%83%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%B1%CE%BA%CF%84%CE%B9%CE%BD%CE%BF%CE%B2%CE%BF%CE%BB%CE%AF%CE%B1-%CF%85%CF%80%CE%BF%CE%B2%CE%AC%CE%B8%CF%81/

Η μικροκυματική ακτινοβολία υποβάθρου μας δίνει την εικόνα του σύμπαντος σε μια συγκεκριμένη στιγμή – 300.000 χιλιάδες χρόνια μετά τη Μεγάλη Έκρηξη – όταν η ύλη και η ακτινοβολία βρίσκονταν σε ισορροπία.

Το συναρπαστικό με τα φωτόνια μήκους κύματος 21 cm που εκπέμπει το υδρογόνο είναι ότι μπορούν να δώσουν πληροφορίες για την κατανομή του υδρογόνου για διαφορετικές εποχές, πριν ακόμα σχηματιστούν τα άστρα και οι γαλαξίες. Αρκεί να πάρουμε υπόψη την διαστολή των ραδιοκυμάτων εξαιτίας της διαστολής του σύμπαντος. Το μήκος κύματος με το οποίο ανιχνεύονται στη Γη αποκαλύπτει την απόσταση από την οποία ήρθαν, συνεπώς και την ηλικία τους. Για παράδειγμα, φωτόνια με μήκος κύματος 10×21=210cm, εκπέμφθηκαν από άτομα υδρογόνου όταν το σύμπαν είχε ηλικία 1,4 δισεκατομμύρια χρόνια, δεδομένου ότι η ηλικία του σύμπαντος είναι σήμερα περίπου 14 δισεκατομμύρια χρόνια. Η τεχνική αυτή αποκαλείται τομογραφία των 21 εκατοστών και μάλλον θα αποτελέσει το επόμενο σημαντικό εργαλείο της κοσμολογίας.

Aν και ξέρουμε ελάχιστα για την αρχή του σύμπαντος, γνωρίζουμε πολύ καλά το τι έγινε στη συνέχεια κατά τα επόμενα 14 δισεκατομμύρια έτη. Καθώς το σύμπαν μας διαστελλόταν και ψυχόταν, τα κουάρκ ενώθηκαν σχηματίζοντας πρωτόνια (πυρήνες Υδρογόνου) και νετρόνια, τα οποία με τη σειρά τους συντήχθηκαν σε πυρήνες Ηλίου. Στη συνέχεια αυτοί οι πυρήνες σχημάτισαν άτομα συλλαμβάνοντας ηλεκτρόνια, και η βαρύτητα συγκέντρωσε αυτά τα άτομα στους γαλαξίες, τα άστρα και τους πλανήτες που παρατηρούμε σήμερα

H ραδιοαστρονομία των 21 εκατοστών μπορεί «δει» την χρονική περίοδο των σκοτεινών εποχών του σύμπαντος, που πιθανόν να κρύβει μυστικά για την σκοτεινή ύλη, τον πληθωρισμό, αλλά και την θεωρία των χορδών.

Η μελέτη των φωτονίων μήκους κύματος 21 cm από το υδρογόνο θα δώσει απαντήσεις για την περίοδο της σκοτεινής εποχής του σύμπαντος, για το πώς άρχισαν να σχηματίζονται τα πρώτα αστρικά αντικείμενα και την συμπεριφορά της μεσοαστρικής ύλης, αλλά και τον πιθανό ρόλο της μυστηριώδους σκοτεινής ύλης. Επίσης, από την μελέτη των δομών της αστρονομίας των 21 cm, θα μπορούσε να επιβεβαιωθεί ή να απορριφθεί κάποιο πληθωριστικό μοντέλο, ή να προκύψουν ενδείξεις ύπαρξης κοσμικών χορδών.

Εννοείται πως οι μετρήσεις αυτών των φωτονίων δεν είναι εύκολη υπόθεση, δεδομένου ότι υπάρχουν πολλές πηγές στον γαλαξία μας που εκπέμπουν σ’ αυτά τα μήκη κύματος, δημιουργώντας ένα ανεπιθύμητο υπόβαθρο. Επιπλέον η ατμόσφαιρα της Γης παραμορφώνει αυτά τα ραδιοσήματα, που επιπλέον επηρεάζονται και από τις γήινες ραδιοφωνικές εκπομπές.

Παρόλα τα προβλήματα πολλές ερευνητικές ομάδες – π.χ. Low-Frequency Array (LOFAR) στην Ολλανδία, Murchison Widefield Array (MWA) στην Αυστραλία κ.ά – έχουν αρχίσει έναν αγώνα δρόμου για να ανιχνεύσουν το σήμα του υδρογόνου που φτάνει σε μας μέσα από τα βάθη του σύμπαντος. Το πιο φιλόδοξο σχέδιο είναι το στήσιμο ενός ραδιοτηλεσκοπίου στην αθέατη πλευρά της Σελήνης, το οποίο θα ήταν εντελώς απαλλαγμένο από τον ραδιοφωνικό θόρυβο της γήινης ατμόσφαιρας.

Πριν από μερικές δεκαετίες τα πειραματικά δεδομένα που είχε στη διάθεσή της η κοσμολογία ήταν τόσο λίγα που πολλοί υποστήριζαν ότι βρίσκεται πιο κοντά στη φιλοσοφία παρά στη φυσική επιστήμη. Σήμερα, αποτελεί ένα ερευνητικό πεδίο που βασίζεται σε μετρήσεις υψηλότατης ακρίβειας με τεράστιο όγκο δεδομένων που καλύπτουν ολόκληρο το ηλεκτρομαγνητικό φάσμα. Και είμαστε ακόμα στην αρχή.

https://physicsgg.me/2016/01/15/%ce%ba%ce%bf%cf%83%ce%bc%ce%bf%ce%bb%ce%bf%ce%b3%ce%af%ce%b1-%ce%bc%ce%b5-%cf%81%ce%b1%ce%b4%ce%b9%ce%bf%ce%ba%cf%8d%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%b1-%ce%bc%ce%ae%ce%ba%ce%bf%cf%85%cf%82-%ce%ba%cf%8d%ce%bc/

helium-hydride-ion_191.jpg.efe4d5fa0287af86757e1ad04c0f108e.jpg

hydrogen.png.423e91c161ae6862351335d2881397ad.png

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Αναβαθμίζονται οι ανιχνευτές βαρυτικών κυμάτων για μεγαλύτερη ευαισθησία. :cheesy:

Η ανίχνευση βαρυτικών κυμάτων από μαύρες τρύπες και άλλα αστροφυσικά φαινόμενα στο διάστημα αναμένεται να γίνει υπόθεση ρουτίνας τα επόμενα χρόνια, καθώς οι ΗΠΑ και η Βρετανία ανακοίνωσαν ότι θα δώσουν 35 εκατομμύρια δολάρια για να αναβαθμίσουν τους ανιχνευτές LIGO, προκειμένου να αποκτήσουν σχεδόν διπλάσια ευαισθησία και ικανότητα ανίχνευσης από ό,τι σήμερα.

Η αναβάθμιση των δύο ανιχνευτών LIGO (Laser Interferometer Gravitational-Wave Observatory) στις ΗΠΑ, η οποία θα έχει υλοποιηθεί έως το 2023-24 και θα έχει την ονομασία Advanced LIGO Plus (ή σκέτα Α+), θα επιτρέπει στους ανιχνευτές να «πιάνουν» μια συγχώνευση μαύρων οπών κάθε λίγες ώρες έως τα μέσα της δεκαετίας του 2020.

Η χρηματοδότηση θα καλυφθεί κατά 20,4 εκατ. δολ. από το Εθνικό Ίδρυμα Επιστημών των ΗΠΑ και κατά 13,7 εκατ. δολ. από τον οργανισμό Research & Innovation της Βρετανίας, ενώ θα υπάρξει και μια μικρή συνεισφορά της Αυστραλίας, σύμφωνα με το BBC και το «Nature».

Οι δύο ανιχνευτές LIGO στο Χάνφορντ της Ουάσιγκτον και στο Λίβινγκστον της Λουιζιάνα διαθέτουν ο καθένας δύο βραχίονες των τεσσάρων χιλιομέτρων που σχηματίζουν ορθή γωνία (σχήμα L). Ξεκίνησαν τη λειτουργία τους το 2002, αναβαθμίστηκαν το 2015 και την ίδια χρονιά έκαναν την ιστορική πρώτη ανακάλυψη βαρυτικών κυμάτων από το σύμπαν (ανακοινώθηκε το 2016).

Έως σήμερα έχουν ανιχνεύσει συνολικά 11 περιστατικά βαρυτικών κυμάτων, τα δέκα από τη συγχώνευση μαύρων οπών και το ένα από τη συγχώνευση άστρων νετρονίων. Μετά την αναβάθμιση Α+ οι ανιχνευτές θα μπορούν να ανιχνεύουν συγχωνεύσεις άστρων νετρονίων σε απόσταση περίπου ενός δισεκατομμυρίου ετών φωτός, σχεδόν διπλάσια σε σχέση με σήμερα.

Τα βαρυτικά κύματα είναι «ρυτιδώσεις» του χωροχρόνου, σαν τους κυματισμούς σε μια λιμνούλα όταν ρίξει κανείς μια πέτρα, μόνο που αντί για νερό τα κυματάκια συμβαίνουν στον χώρο και στον χρόνο.

https://www.in.gr/2019/02/15/tech/anavathmizontai-oi-anixneytes-varytikon-kymaton-gia-megalyteri-eyaisthisia/

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Τι συνέβη πριν από τη μεγάλη έκρηξη; Νέα ερευνητικά σημεία σε ένα πρωτεύον σύμπαν. :cheesy:

Η κυρίαρχη θεωρία του σχηματισμού του σύμπαντος πηγαίνει έτσι: στις πρώτες στιγμές, το σύμπαν γνώρισε μια ισχυρή έκρηξη επέκτασης, γνωστή και ως πληθωρισμός. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ο χώρος επεκτάθηκε γρηγορότερα από την ταχύτητα του φωτός. Ο πληθωρισμός χρησιμοποιείται συχνά ως εξήγηση για πολλά φαινόμενα στη δομή και εξέλιξη του Κόσμου, συμπεριλαμβανομένου, για παράδειγμα, του γιατί το σύμπαν φαίνεται σχεδόν το ίδιο προς κάθε κατεύθυνση

Οι επικριτές της πληθωριστικής θεωρίας της κοσμολογίας λένε ότι οι συνθήκες που απαιτούνται ήταν απίθανες. Στην τελευταία μελέτη σχετικά με το θέμα, οι ερευνητές έχουν προτείνει ότι είναι απαραίτητο να δούμε την επίδραση των σωματιδίων που λειτουργούσαν σαν ρολόγια. Το τελευταίο σύνολο δεδομένων για την κοσμική ακτινοβολία μικροκυμάτων - το παλαιότερο φως του σύμπαντος - θα απαιτούσε νέα μοντέλα. "Τα πιο φυσικά, εύλογα μοντέλα πληθωρισμού έχουν αποκλειστεί", δήλωσε ο συν-συγγραφέας της μελέτης Avi Loeb, πρόεδρος της αστρονομίας στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ. "Και μια πολύ ευέλικτη θεωρία του πληθωρισμού που μπορεί να φιλοξενήσει οποιοδήποτε σενάριο, όπου όλα είναι δυνατά, είναι λίγο ανησυχητικό - η δύναμη μιας επιστημονικής θεωρίας είναι ότι μπορεί να προβλέψει ορισμένα αποτελέσματα και να αποκλείσει τους άλλους".

Άλλα μοντέλα έχουν αναπτυχθεί για να εξηγήσουν μερικά από τα κοσμικά μυστήρια. Η πληθωριστική θεωρία υποθέτει ότι το σύμπαν ξεκίνησε είναι ένα μοναδικό πυκνό σημείο της ύλης και της ενέργειας. Ωστόσο, οι ιδιομορφίες λυγίζουν το ύφασμα του χώρου και του χρόνου - που σημαίνει ότι δεν υπήρχε τίποτα πριν από το Big Bang, ούτε καν χρόνος. Το μοντέλο Big Bounce υποδηλώνει κάτι διαφορετικό: ότι ο Κόσμος γεννήθηκε μετά την κατάρρευση ενός πρώιμου αρχέγονου σύμπαντος, που επεκτάθηκε προς τα έξω. Ο Loeb είπε ότι αυτό το μοντέλο εξηγεί επίσης γιατί το σύμπαν φαίνεται όπως τον κάνει. Άλλα μοντέλα λένε ότι η αλλαγή στο μέγεθος συνέβη αργά. άλλοι λένε ότι συνέβη γρήγορα. Ο Loeb και οι συνεργάτες του δημιούργησαν μια δοκιμή για τον πληθωρισμό και άλλα μοντέλα για να προσδιορίσουν αν είναι πιθανώς ψευδή. "Η επιστήμη σημειώνει πρόοδο με αποδεικτικά στοιχεία, όχι με πεποίθηση, οπότε θέλουμε να βρούμε ενδείξεις για να μας πείσει ότι ένα ή άλλο σενάριο έλαβε χώρα", δήλωσε ο Loeb. Ο συν-συγγραφέας της μελέτης Zhong-Zhi Xianyu στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ δήλωσε ότι το κλειδί σε αυτή τη δοκιμασία είναι το πώς συμπεριφέρεται το σύμπαν σε διαφορετικά κοσμολογικά μοντέλα. Οι ερευνητές εφάρμοσαν μια ιδέα που ονομάζουν «πρωταρχικό πρότυπο ρολόι» στις μη πληθωριστικές θεωρίες. Αν υπήρχε αρχέγονο σύμπαν, θα υπήρχαν και μαζικά σωματίδια που θα είχαν ταλαντευτεί με κανονική συχνότητα, σύμφωνα με την τρέχουσα αντίληψη της φυσικής. Οι ταλαντώσεις των σωματιδίων, που ονομάζονται αρχέγονα πρότυπα ρολόγια, θα είχαν γίνει οι σπόροι των δομών στο σύμπαν μας μετά την επέκταση. "Αν φανταστούμε όλες τις πληροφορίες που μάθαμε μέχρι στιγμής για το τι συνέβη πριν το Big Bang είναι σε ρολό ταινιών, τότε το κανονικό ρολόι μας λέει πώς πρέπει να παίξουν αυτά τα καρέ", δήλωσε ο επικεφαλής της μελέτης Xingang Chen του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ . Η κατάρρευση ενός αρχέγονου σύμπαντος θα είχε πιέσει τα πρωταρχικά πρότυπα ρολόγια ώστε να τα εντοπίσει στη δομή του σημερινού σύμπαντος. "Αν βρεθεί ένα πρότυπο σημάτων που αντιπροσωπεύουν ένα συμβασιακό σύμπαν, θα παραποιήσει ολόκληρη την πληθωριστική θεωρία", Xianyu .Περισσότερα από αυτά τα σήματα δεν έχουν ακόμη αναλυθεί στα σύνολα δεδομένων από μεγάλες μελέτες ουρανού, όπως η Sloan Digital Sky Survey ή η επερχόμενη Έρευνα Dark Energy, καθώς και το Wide Field Infrared Survey Telescope (WFIRST) και το μεγάλο Συνοπτικό Τηλεσκόπιο Έρευνας (LSST). Οι επιστήμονες θα μπορούσαν επίσης να εξετάσουν την κοσμική ακτινοβολία υποβάθρου μικροκυμάτων, ανέφερε ο Loeb. "Εντοπίσαμε παρατηρήσιμες λεπτομέρειες που θα μπορούσαν να αποκλείσουν τον πληθωρισμό", δήλωσε ο Loeb. "Είναι πολύ πιθανό ότι ο πληθωρισμός δεν έλαβε χώρα, αλλά είναι πάντα ωραίο να έχουμε τη δυνατότητα να πούμε εάν οι ιδέες που είναι δημοφιλείς είναι επίσης σωστές." Τα ευρήματα της μελέτης εμφανίζονται στο περιοδικό Physical Review Letters.

https://asgardia.space/en/news/What-Happened-Before-the-Big-Bang-New-Research-Points-to-a-Primordial-Universe

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Δημιουργήστε έναν λογαριασμό ή συνδεθείτε για να σχολιάσετε

Πρέπει να είσαι μέλος για να αφήσεις ένα σχόλιο

Δημιουργία λογαριασμού

Εγγραφείτε για έναν νέο λογαριασμό στην κοινότητά μας. Είναι εύκολο!.

Εγγραφή νέου λογαριασμού

Συνδεθείτε

Έχετε ήδη λογαριασμό? Συνδεθείτε εδώ.

Συνδεθείτε τώρα

×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Όροι χρήσης