Το μυστικό του ξύλινου τρίποδα Μέγιστη σταθερότητα διοπτρικό

Αυτό το μίνι-αρθρο δεν προτρέπει σε τεχνικές δράσεις, είναι όμως προϊόν τεχνικής παρατήρησης ε μου του ιδίου.

Η ενασχόληση μου με την ψηφιακή φωτογραφία από το 2000 και έπειτα, δεν με έφερε κοντά σε ξύλινο τρίποδα αλλά στα βαριά κατασκευάσματα από σιδερένιους σωλήνες της Manfroto.

Τίμησα την Manfroto αγοράζοντας 3D κεφαλή τρίποδα, αλλά απαρνήθηκα την βάση με τα πόδια λόγο κόστους.

Τέτοια σύνολα στην καλύτερη των περιπτώσεων είναι στα +200Ε

Μόλις πρόσφατα ήρθα σε επαφή με παλιάς σχολής διοπτρικό BRESSER, μοντέλο 2001 το οποίο ούτε η BRESSER στο 2019 έχει στοιχεία στην βάση δεδομένων της.

Παρατηρώντας την επιφάνεια του ξύλου (πόδι) στο σημείο του ποδιού που εκτείνεται, διαπίστωσα μια σκιά (ίχνος σύσφιξης σφιγκτήρα) υποδηλώνει ότι ο προηγούμενος χρήστης, δεν άνοιγε το πόδι έως το τέρμα της έκτασης, αλλά χρησιμοποιούσε μόνο τα 4/5 του συνολικού μήκους ποδιού.

Έβαλα και εγώ την ίδια ρύθμιση, έσφιξα όλους τους ρυθμιστές και έπειτα βίωσα ένα τεχνολογικό σοκ με το αποτέλεσμα.

Το ξύλινο τρίποδο με την κεφαλή τηλεσκοπίου (συνολικού βάρους 3 Κιλών) μετατράπηκε σε βράχο (στιβαρότητα).

Με βεβαιότητα μπορώ να πω ότι τα σωληνοειδή πόδια αλουμινίου από Ιαπωνικό τρίποδα που κληρονόμησα από τον πάτερα μου (τεχνολογία 1975) σε καμιά περίπτωση δεν προσφέρουν την ίδια αίσθηση στιβαρότητας με το ξύλο, αλλά είναι ικανοποιητικά να διαχειριστούν 2 κιλά φωτογραφικό εξοπλισμό ασύμμετρου φορτιού (φωτογραφική μηχανή με βραχίωνα εξωτερικού φλας).

Το δίδαγμα του ξύλινου τρίποδου (σημείο σφίξης ποδιού) , μπορεί να εφαρμοστεί και στους αλουμινένιους, προσφέροντας αισθητή βελτίωση με 20% μείωσης συνολικού ύψους.

Δυστυχώς οι οδηγίες χρήσης τηλεσκοπίων, δεν καλύπτουν καθόλου συμβουλές περί τρίποδα.

Όμως ο καθένας με λίγο πειραματισμό μπορεί να ανακαλύψει τα πραγματικά όρια του εξοπλισμού του, εάν θα είναι ικανοποιημένος αυτό είναι άλλο ευαγγέλιο.