Jump to content

Κομήτες


trex

Προτεινόμενες αναρτήσεις

Ο κομήτης χωρίς ουρά. :cheesy:

Μεταξύ των βράχων και των παγωμένων βράχων που ταξιδεύουν αδέσποτοι στο ηλιακό μας σύστημα, ο C/2014 S3 είναι εντελώς μοναδικός στην κατηγορία του. Κι αυτό γιατί είναι ο μόνος καταγεγραμμένος κομήτης χωρίς ουρά! Οι αστρονόμοι δεν ήξεραν μάλιστα πώς να τον πουν, γι’ αυτό κατέληξαν σε μια νέα κατηγορία, τους «κομήτες-μανξ», δανειζόμενοι το όνομα της γάτας χωρίς ουρά!

Ο παρθενικός αυτός κομήτης-μανξ κατάγεται από τη σκονισμένη αποθήκη κατεψυγμένων βράχων του ηλιακού μας συστήματος, που είναι γνωστή ως Νέφος του Όορτ. Όλα τα σώματα του Νέφους του Όορτ, που θεωρείται πηγή όλων των κομητών που εισέρχονται στο ηλιακό μας σύστημα, αποτελούνται από πάγους νερού, αμμωνίας και μεθανίου. Ο συγκεκριμένος στερείται ουράς μιας και έχει κατά 1 εκατ. φορές λιγότερο πάγο από όλους τους συντρόφους του κομήτες.

Μοιάζει δηλαδή περισσότερο με αστεροειδή, απελευθερώνοντας μονάχα μια λεπτή γραμμή από κοσμική σκόνη στο πέρασμά του.

Αντίθετα βέβαια με τους κομήτες που βολτάρουν στο εσωτερικό του ηλιακού μας συστήματος ή τους αστεροειδείς που περιζώνουν τους πλανήτες, οι ηλιακές ακτίνες δεν έχουν αγγίξει ποτέ την επιφάνειά του. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι σχηματίστηκε ταυτόχρονα με τη Γη και ήταν κάποια σύγκρουση που τον εξοστράκισε στις εσχατιές του ηλιακού μας συστήματος. Τον ζωηρό αυτό κομήτη που θέλει να περνά για αστεροειδής δεν θα τον ξαναδούμε παρά 860 χρόνια αργότερα…

http://www.pronews.gr/portal/20170105/genika/diastima/49/i-mageia-toy-diastimatos-apo-konta-foto-vinteo

coomsmiicacanndnyy5.jpg.a6bb4b93051691968fcd92fdc6b2c855.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 1 μήνα αργότερα...

Ένας ασυνήθιστος κομήτης με πρασινωπή απόχρωση πλησιάζει τη Γη. :cheesy:

Ένας ασυνήθιστος κομήτης με πρασινωπή απόχρωση πλησιάζει τη Γη και θα φθάσει στην κοντινότερη απόσταση το Σάββατο, περίπου στα 12 εκατομμύρια χιλιόμετρα, οπότε θα είναι αρκετά φωτεινός για να είναι ορατός ακόμη και με γυμνά μάτια.

Ο κομήτης 45Ρ/Χόντα-Μρκος-Παϊντουσάκοβα (τα ονόματα των τριών αστρονόμων που τον ανακάλυψαν το 1948), ταξιδεύει προς το εσωτερικό του ηλιακού μας συστήματος κάθε πεντέμισι χρόνια περίπου.

Μεταξύ Πέμπτης και Σαββάτου οι ερασιτέχνες αστρονόμοι θα μπορούν να τον διακρίνουν με μικρά τηλεσκόπια ή κιάλια, κατά προτίμηση λίγο πριν την αυγή, προς την κατεύθυνση της ανατολής, στην περιοχή του αστερισμού του Ηρακλή.

Το χαρακτηριστικό πράσινο-μπλε χρώμα του προέρχεται από την μετατροπή σε αέριο του διατομικού άνθρακα, που έχει αυτή την απόχρωση στο διάστημα.

Ο εν λόγω ακίνδυνος μικρομεσαίου μεγέθους κομήτης θα κάνει το όγδοο κοντινότερο πέρασμα κομήτη από τον πλανήτη μας, από τότε (1950) που άρχισε η παρακολούθηση των κομητών με σύγχρονες τεχνολογίες. Το 2011 είχε πλησιάσει τη Γη ακόμη περισσότερο, αλλά στη διάρκεια του τρέχοντος αιώνα δεν θα φθάσει ξανά τόσο κοντά όσο το Σάββατο, σύμφωνα με το Space.com.

http://www.pronews.gr/portal/20170209/genika/diastima/49/enas-asynithistos-komitis-me-prasinopi-apohrosi-plisiazei-ti-gi

1138339_prasino.jpg.287e0da445f1299b61ed76a70e42f2c0.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 4 εβδομάδες αργότερα...

Η στιγμή που ένας κομήτης Sungrazing συντρίβεται στον Ήλιο με 1,3 εκατομμύρια μίλια την ώρα! :cheesy:

ESA και NASA μαζί με το παρατηρητήριο Heliospheric κατέγραψαν την καταπληκτική στιγμή, όταν ένας κομήτης Sungrazing στις 3-4 Αυγούστου με ταχύτητα σχεδόν 1.300.000 μίλια ανά ώρα συντρίβεται στον Ήλιο.

Οι κομήτες Sungrazing είναι εκείνοι που περνούν 850.000 μίλια (1.380.000 χιλιόμετρα) από την επιφάνεια του Ήλιου.

Μικροί sungrazers μπορεί να καταρρεύσουν ή να εξατμιστούν από τη θερμότητα του Ήλιου και τις παλιρροιακές δυνάμεις του, ενώ άλλοι μπορεί και να επιβιώσουν.

Το μέγεθός τους είναι περίπου (9 έως 46 μέτρα) σε διάμετρο και οι περισσότεροι δεν επιβιώνουν στο ταξίδι γύρω από τον Ήλιο.

Είναι γνωστοί ως κομήτες Kreutz, και είναι θραύσματα ενός μεγάλου κομήτη που χώρισε πριν από χιλιάδες χρόνια.

Οι κομήτες αυτοί αποτελούνται από μεγάλα κομμάτια πάγου και σκόνης που περιστρέφονται γύρω από τον Ήλιο, συνήθως σε εξαιρετικά ελλειπτικές τροχιές που τους μεταφέρουν πολύ πέρα από την τροχιά του Πλούτωνα.

https://www.youtube.com/watch?v=W4QhKBcq87Y

http://www.pronews.gr/portal/20170302/genika/diastima/49/i-stigmi-poy-enas-komitis-sungrazing-syntrivetai-ston-ilio-me-13

_24.jpg.50c258e2d2b3c1fd6ba6842add21c868.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 3 εβδομάδες αργότερα...

Ο κομήτης της «Ροζέτα» μεταμορφώνεται συνεχώς. :cheesy:

Ρήγματα μήκους έως μισού χιλιομέτρου που ανοίγουν σε πλάτος κατά δεκάδες μέτρα, γκρεμοί που ξαφνικά κατολισθαίνουν, τεράστιοι βράχοι βάρους 130 τόνων και μεγέθους νταλίκας που μετακινούνται σε απόσταση εκατοντάδων μέτρων - και όλα αυτά πάνω σε έναν κομήτη, τον 67Ρ/Τσουριούμοφ - Γκερασιμένκο, γνωστό και ως «κομήτη της Ροζέτα».

Οι επιστήμονες για πρώτη φορά ανακάλυψαν, μελετώντας τα στοιχεία που έστειλε η ευρωπαϊκή διαστημοσυσκευή «Ροζέτα», καθώς ακολουθούσε για πάνω από δύο χρόνια κατά πόδας τον κομήτη (μεταξύ Αυγούστου 2014-Σεπτεμβρίου 2016), ότι ο τελευταίος κάθε άλλο παρά σταθερό «προφίλ» διατηρεί. Αντίθετα, μεταμορφώνεται μέσα από ένα συνεχές γεωλογικό «φέις-λίφτινγκ», που λαμβάνει χώρα στην επιφάνειά του.

Οι πιο έντονες αλλαγές συμβαίνουν, όταν στη διάρκεια του ταξιδιού του στο ηλιακό μας σύστημα ο κομήτης πλησιάζει πολύ τον Ήλιο. Η διάβρωση του κομήτη, η εξάχνωση του πάγου του, οι μηχανικές πιέσεις που δέχεται και άλλοι παράγοντες συνεργούν, ώστε το «πρόσωπο» του κομήτη να μεταβάλλεται σε διάφορα σημεία του.

Οι ερευνητές έκαναν δύο επιστημονικές δημοσιεύσεις στο "Science" και στο "Nature Astronomy".

http://www.pronews.gr/portal/20170322/genika/diastima/49/o-komitis-tis-rozeta-metamorfonetai-synehos

ImageHandler_855.jpg.16d2587c9752d67bb210c9903d2a9c88.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Ο κομήτης 41Ρ/Τατλ-Τζιακομπινί-Κρέζακ πλησιάζει τη Γη. :cheesy:

Ο κομήτης 41P/Tuttle–Giacobini–Kresák θα είναι ορατός με μικρά τηλεσκόπια, ενώ δεν αποκλείεται να μπορεί να τον δει κανείς ακόμη και με γυμνά μάτια στο σκοτεινό ουρανό. Ο κομήτης θα περάσει από απόσταση 0.14197 αστρονομικές μονάδες (21.2 εκατομμύρια χιλιόμετρα) από τη Γη την 1η Απριλίου. Η απόσταση αυτή είναι 55 φορές η απόσταση Γης-Σελήνης. Σπάνια ένας κομήτης πλησιάζει τόσο πολύ τη Γη.

Ο κομήτης ανακαλύφθηκε για πρώτη φορά το 1858 από τον Αμερικανό αστρονόμο Οράτιο Τατλ του Αστεροκοπείου του Χάρβαρντ και παρατηρήθηκε ξανά από τον Γάλλο αστρονόμο Μισέλ Τζιακομπινί του Αστεροσκοπείου της Νίκαιας το 1907 και τον Σλοβάκο Λούμπορ Κρέζακ το 1951.

Ανήκει στη λεγόμενη «ομάδα κομητών του Δία», που έχουν εγκλωβισθεί από τη βαρύτητα του μεγαλύτερου πλανήτη του ηλιακού μας συστήματος, ακολουθώντας μια τροχιά ανάμεσα σε αυτόν και στον Ήλιο κάθε πεντέμισι χρόνια. Θα επιστρέψει στη γειτονιά της Γης το 2066.

http://physicsgg.me/2017/03/30/%ce%bf-%ce%ba%ce%bf%ce%bc%ce%ae%cf%84%ce%b7%cf%82-41%cf%81%cf%84%ce%b1%cf%84%ce%bb-%cf%84%ce%b6%ce%b9%ce%b1%ce%ba%ce%bf%ce%bc%cf%80%ce%b9%ce%bd%ce%af-%ce%ba%cf%81%ce%ad%ce%b6%ce%b1%ce%ba-%cf%80%ce%bb/

track_of_comet_41p_16-31mar2017_678x509.png.616afecab007c9afefd0495d5864e6fa.png

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 1 μήνα αργότερα...

Γιατί οι κομήτες παράγουν αέριο οξυγόνο; :cheesy:

Ο Κωνσταντίνος Γιαπής (Caltech) βρήκε την απάντηση.

http://www.cce.caltech.edu/content/konstantinos-p-giapis

O Κωνσταντίνος Γιαπής και ο συνεργάτης του Yunxi Yao έδειξαν πειραματικά πως παράγεται μοριακό οξυγόνο στην επιφάνεια των κομητών. Ρίχνοντας μόρια νερού (αριστερά) με μεγάλη ταχύτητα σε επιφάνειες από οξείδια του πυριτίου και σιδήρου παρατήρησαν την παραγωγή οξυγόνου. Τα άτομα του οξυγόνου στην εικόνα παριστάνονται με κόκκινο χρώμα και του υδρογόνου με μπλε. Σύμφωνα με τον Γιαπή παρόμοιες συνθήκες υπάρχουν στον κομήτη 67P/Churyumov–Gerasimenko, όπου το διαστημικό σκάφος Rosetta ανίχνευσε μοριακό οξυγόνο.

Οι κομήτες -όπως και τα δέντρα- «εκπνέουν» οξυγόνο γύρω τους. Μέχρι σήμερα οι επιστήμονες δεν ήσαν σίγουροι γιατί αυτό συμβαίνει, αλλά ένας Έλληνας χημικός μηχανικός της διασποράς έχει πλέον βρει μια πειστική εξήγηση, η οποία μάλιστα έχει σημαντικές προεκτάσεις και επιπτώσεις για την αστροβιολογία και την αναζήτηση ζωής σε εξωπλανήτες.

Κάνοντας εργαστηριακά πειράματα σε συνθήκες που προσομοιάζουν στο διάστημα, ο καθηγητής Κωνσταντίνος Γιαπής του Τμήματος Χημείας και Χημικών Μηχανικών του Τεχνολογικού Ινστιτούτου της Καλιφόρνιας (Caltech) έδειξε με ποιον τρόπο το μοριακό οξυγόνο (οξυγόνο σε αέρια μορφή) μπορεί να παραχθεί στην επιφάνεια των κομητών.

Η πρώτη φορά που ανακαλύφθηκε μοριακό οξυγόνο σε κομήτη, ήταν το 2015 από τους ερευνητές που μελέτησαν τα στοιχεία, τα οποία συνέλλεξε η διαστημοσυσκευή «Ροζέτα» του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA) κατά την παρατεταμένη μελέτη του κομήτη 67Ρ/Τσουριούμοφ-Γκερασιμένκο.

Η «Ροζέτα» ανίχνευσε απρόσμενα μεγάλες ποσότητες αερίου οξυγόνου στην ατμόσφαιρα του κομήτη. Το μοριακό (αέριο) οξυγόνο είναι πολύ ασταθές, επειδή συνήθως ενώνεται με το υδρογόνο για να σχηματίσει νερό ή με τον άνθρακα για να δημιουργήσει διοξείδιο του άνθρακα. Πριν τον κομήτη 67/Ρ, αέριο οξυγόνο στο διάστημα είχε ανιχνευθεί μόνο δύο φορές σε νεφελώματα που παράγουν άστρα.

Η βασική υπόθεση των επιστημόνων ήταν έως τώρα ότι το μοριακό οξυγόνο στον κομήτη είναι αρχέγονο, δηλαδή βρίσκεται στο εσωτερικό του από το ξεκίνημα του ηλιακού μας συστήματος πριν από 4,6 δισεκατομμύρια χρόνια και απλώς κάποια στιγμή, όταν η επιφάνεια του κομήτη σιγά-σιγά ξεπαγώνει, αυτό διαφεύγει στην ατμόσφαιρα.

Όμως ο Γιαπής, που έκανε τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Nature Communications» [Dynamic molecular oxygen production in cometary comae],

http://authors.library.caltech.edu/77245/

δείχνει ότι μπορεί να συμβαίνει κάτι άλλο και το οξυγόνο να είναι «φρέσκο». Καθώς ο κομήτης θερμαίνεται από τον Ήλιο, αποβάλλει μόρια υδρατμών, τα οποία ιονίζονται από την υπεριώδη ηλιακή ακτινοβολία. Στη συνέχεια ο ηλιακός «άνεμος» ωθεί τα ιονισμένα μόρια των υδρατμών πίσω, με αποτέλεσμα αυτά να προσκρούουν πάνω την επιφάνεια του κομήτη, η οποία περιέχει χημικά δεσμευμένο (όχι αέριο) οξυγόνο. Κατά την πρόσκρουση, τα μόρια των υδρατμών προσλαμβάνουν άλλο ένα άτομο οξυγόνου και έτσι τελικά σχηματίζεται το μοριακό (αέριο) οξυγόνο.

Η σημασία αυτής της εξήγησης είναι ότι το μοριακό οξυγόνο που η «Ροζέτα» έχει βρει πάνω στον κομήτη, μπορεί κάλλιστα να παράγεται σε πραγματικό χρόνο επί τόπου και να μην είναι πανάρχαιο, όπως είχαν υποθέσει άλλοι επιστήμονες.

Όπως δήλωσε ο κ.Γιαπής στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, «η εχθρική κόμη του κομήτη είναι ένα δυναμικό περιβάλλον χημικών αντιδράσεων, ικανό να συνθέσει μόρια που τυπικά σχετίζονται με την παρουσία της ζωής και να το κάνει με πλήρως αβιοτικούς τρόπους. Η ανακάλυψη αυτή έχει συνέπειες για την αναζήτηση εξωγήινης ζωής, ιδιαίτερα πρέπει να αναθεωρηθούν οι σχετικοί βιοδείκτες που οι επιστήμονες αναζητούν στα ουράνια σώματα».

«Η νέα έρευνα» τόνισε ο κ.Γιαπής «ανοίγει νέους δρόμους για την εκμετάλλευση της διαστημικής χημείας, προκειμένου να υπάρξει επιτόπια αξιοποίηση πόρων στη διάρκεια των μελλοντικών διαπλανητικών ταξιδιών. Και πρέπει να σημειώσω ότι οι εξωτικές αντιδράσεις που ‘καθοδηγούν’ μια τέτοια χημεία, δεν θα είχαν ανακαλυφθεί χωρίς την έμπνευση από την αποστολή της Ροζέτα».

Όπως δήλωσε, οι ίδιες χημικές αντιδράσεις που εδώ και 20 χρόνια μελετά στη Γη, μπορεί να λαμβάνουν χώρα και σε έναν κομήτη. Όπως είπε, «άρχισα να ενδιαφέρομαι για το διάστημα, ψάχνοντας για μέρη όπου τα ιόντα μπορούν να επιταχύνονται και να συγκρούονται με επιφάνειες. Μελετώντας τις μετρήσεις για τον κομήτη της Ροζέτα και ιδίως αυτές που αφορούσαν τις ενέργειες των μορίων των υδρατμών που πέφτουν πάνω στην επιφάνειά του, ξαφνικά μου έκανε ‘κλικ’. Συνειδητοποίησα πως αυτό που μελετούσα επί χρόνια, συμβαίνει ακριβώς πάνω στον κομήτη».

Σύμφωνα με τον Έλληνα επιστήμονα, και άλλα ουράνια σώματα, όπως οι εξωπλανήτες, μπορεί να παράγουν αέριο οξυγόνο με τον ίδιο χημικό αβιοτικό μηχανισμό, χωρίς να απαιτείται η μεσολάβηση κάποιου οργανισμού (π.χ. της φωτοσύνθεσης των φυτών) για να εκλυθεί το οξυγόνο στην ατμόσφαιρα. Αυτό έχει μεγάλη σημασία, επειδή οι αστροβιολόγοι θεωρούν ότι αν βρουν το «αποτύπωμα» του οξυγόνου στην ατμόσφαιρα ενός εξωπλανήτη, αυτό θα προδίδει την ύπαρξη ζωής. Κάτι τέτοιο όμως, κατά τον Γιαπή, μπορεί να μη συμβαίνει, αφού το αέριο οξυγόνο είναι δυνατό να παραχθεί και με καθαρά χημικές αντιδράσεις.

Η πρώτη επιβεβαιωμένη ανίχνευση μοριακού οξυγόνου στο διάστημα έγινε το 2011 από την αποστολή «Herschel» της ESA. Όπως δήλωσε ο συνεργάτης της NASA αστρονόμος Πολ Γκόλντσμιθ επίσης του Caltech, «το οξυγόνο είναι σημαντικό μόριο που είναι πολύ δύσκολο να ανιχνευθεί στο διάστημα. Ο μηχανισμός παραγωγής του, που μελέτησε το εργαστήριο του καθηγητή Γιαπή, μπορεί να έχει ισχύ σε πολλά διαφορετικά περιβάλλοντα και δείχνει τη σημαντική σύνδεση ανάμεσα στις εργαστηριακές έρευνες και στην αστροχημεία».

Ο Κ. Γιαπής αποφοίτησε το 1984 από τη Σχολή Χημικών Μηχανικών του ΕΜΠ στην Αθήνα, πήρε το διδακτορικό του το 1989 από το Τμήμα Χημικών Μηχανικών του Πανεπιστημίου της Μινεσότα και έως το 1992 διεξήγαγε μεταδιδακτορική έρευνα στα Εργαστήρια ΑΤ&Τ Bell στο Νιού Τζέρσι. Σήμερα είναι καθηγητής στο Caltech και η έρευνά του εστιάζεται στη δυναμική αλληλεπίδραση των ιόντων με τις επιφάνειες των ημιαγωγών (υλικών για επεξεργαστές υπολογιστών και κινητών τηλεφώνων), στα νανοϋλικά και στη νανοτεχνολογία.

Εικόνα τμήματος του κομήτη 67P που λήφθηκε από τη Rosetta στις 6 Αυγούστου, από απόσταση 120 km. H ανάλυση της εικόνας είναι 2.2 μέτρα ανα pixel.

http://physicsgg.me/2017/05/10/%ce%b3%ce%b9%ce%b1%cf%84%ce%af-%ce%bf%ce%b9-%ce%ba%ce%bf%ce%bc%ce%ae%cf%84%ce%b5%cf%82-%cf%80%ce%b1%cf%81%ce%ac%ce%b3%ce%bf%cf%85%ce%bd-%ce%b1%ce%ad%cf%81%ce%b9%ce%bf-%ce%bf%ce%be%cf%85%ce%b3%cf%8c/

.jpg.749a3379af69bdfda2894875e14a4285.jpg

comet67p_1.png.14d265a9365319dab3d1629cffaabe6c.png

molecularoxygen-kgiapis-news-web.jpg.487d545e3d2d43af7000672e0e49c752.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 1 μήνα αργότερα...

Τι συμβαίνει όταν ένας κομήτης χτυπάει τον ήλιο; :cheesy:

Τί πιστεύεται ότι συμβαίνει όταν ένας κομήτης χτυπάει τον ήλιο;Δείτε στο βίντεο.

http://www.pronews.gr/epistimes/diastima/610103_vinteo-ti-symvainei-otan-enas-komitis-htypaei-ton-ilio

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 3 μήνες αργότερα...

Παρατηρήθηκε ένας κομήτης-επισκέπτης από άλλο ηλιακό σύστημα. :cheesy:

Στις 18 Οκτωβρίου το τηλεσκόπιο Pan-STARRS στη Χαβάη εντόπισε ένα ταχέως κινούμενο αντικείμενο που ονομάστηκε C/2017 U1, αφού είχε πραγματοποιήσει την πλησιέστερη προσέγγισή του στον ήλιο. Την επόμενη εβδομάδα οι αστρονόμοι έκαναν 34 ξεχωριστές παρατηρήσεις του αντικειμένου και διαπίστωσαν ότι έχει μια παράξενη τροχιά, που σχηματίζει γωνία με τα επίπεδα των τροχιών των πλανητών και δεν περιφέρεται γύρω από τον ήλιο. Πέρασε πλησιέστερα στη Γη στις 14 Οκτωβρίου σε απόσταση περίπου 24.000.000 χιλιομέτρων.

Οι περισσότεροι κομήτες ακολουθούν ελλειπτικές τροχιές γύρω από τον ήλιο, προερχόμενοι είτε από τη ζώνη Kuiper πέρα από τον Ποσειδώνα είτε από το μακρινό νέφος του Oort, και επιστρέφουν σε τακτά χρονικά διαστήματα. Όμως, ο κομήτης C/2017 U1 διαθέτει υπερβολική τροχιά και δεν πρόκειται να επιστρέψει ποτέ. Η τροχιά του δείχνει σαν να ξεκίνησε από την κατεύθυνση του αστερισμού Λύρα, πάνω από το σχετικά επίπεδο ηλιακό σύστημα. Ο κομήτης πέρασε κοντά από τον ήλιο και στη συνέχεια θα διαφύγει έξω από το πλανητικό μας σύστημα. Θα είναι ορατός με ισχυρά τηλεσκόπια για άλλες δυο εβδομάδες.

Ο κομήτης C/2017 U1 κινείται με ταχύτητα 26 χιλιόμετρα ανά δευτερόλεπτο και με την ταχύτητα αυτή σε 10 εκατομμύρια χρόνια θα έχει διασχίσει στον διαστρικό χώρο απόσταση 8.200.000.000.000.000 χιλιόμετρα — πάνω από 850 έτη φωτός.

Is comet #C2017U1 a visitor from another solar system? Here's a simulation of its current nominal orbit. This simulation will run in your browser.

https://t.co/M1O5an87qk

Watch how fast it moves compared to a few other 2017 comet discoveries. pic.twitter.com/cq7U5eYKOu

— Tony Dunn (@tony873004) October 25, 2017

http://physicsgg.me/2017/10/26/%cf%80%ce%b1%cf%81%ce%b1%cf%84%ce%b7%cf%81%ce%ae%ce%b8%ce%b7%ce%ba%ce%b5-%ce%ad%ce%bd%ce%b1%cf%82-%ce%ba%ce%bf%ce%bc%ce%ae%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%b5%cf%80%ce%b9%cf%83%ce%ba%ce%ad%cf%80%cf%84%ce%b7/

comet-panstarrs-on-oct-21st.png.325dedd2bb2ddeb97002028357f37b97.png

comet-panstarrs-1.gif.9d0ef1426e08b3a0fd9a29d9061c6c80.gif

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 3 εβδομάδες αργότερα...

Μια άλλου είδους βροχή. :cheesy:

Tiς πρώτες πρωινές ώρες από τις αρχές του μήνα και μέχρι τα μέσα, περίπου, του Νοεμβρίου, μπορεί κανείς να παρατηρήσει την ετήσια επίσκεψη μιας ροής σωματιδίων που σχηματίζουν την επονομαζόμενη «βροχή» των Λεοντιδών, η οποία αναμένεται να φτάσει φέτος σ’ έξαρση τα ξημερώματα της 17ης Νοεμβρίου, τρεις ημέρες μετά την πανσέληνο. Η «βροχή» αυτή ονομάζεται έτσι επειδή τα μετέωρα αυτά φαίνεται ότι προέρχονται από την κατεύθυνση του αστερισμού του Λέοντα, και από τα σωματίδια που αφήνει πίσω του ο κομήτης Tempel-Tuttle. Ο κομήτης αυτός εντοπίστηκε στις 19 Δεκεμβρίου 1865 από τον Γερμανό αστρονόμο Wilhelm Tempel, ο οποίος ανακάλυψε 21 συνολικά κομήτες. Δύο εβδομάδες αργότερα, στις 6 Ιανουαρίου 1866, ο ίδιος κομήτης εντοπίστηκε ανεξάρτητα και από τον Αμερικανό αστρονόμο Horace Tuttle, ο οποίος ανακάλυψε κι αυτός 15 κομήτες και δύο αστεροειδείς.

Τέτοιου είδους «βροχές» δημιουργούνται από τα μικρά σωματίδια σκόνης που αφήνουν πίσω τους οι κομήτες καθώς τέμνουν πολλές φορές την τροχιά της Γης. Οταν η Γη κατά την περιφορά της γύρω από τον Ηλιο συναντάει μια τέτοια ομάδα σωματιδίων συγκρούεται μαζί τους και τότε αυτά εισέρχονται στην ατμόσφαιρά μας με ρυθμό μερικών δεκάδων αντικειμένων την ώρα. Τα μικροσκοπικά αυτά σωματίδια, τα περισσότερα με βάρος ενός γραμμαρίου, χτυπάνε την ατμόσφαιρά μας σε ύψος περίπου 100 χιλιομέτρων και αναφλέγονται. Η ανάφλεξη αυτή σχηματίζει μια φωτεινή σφαίρα 2 έως 3 μέτρων που κινείται με ταχύτητα 30 έως 60 χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο. Αυτή τη φωτεινή σφαίρα, λοιπόν, βλέπουμε από τη Γη, και την ονομάζουμε διάττοντα, μετέωρο ή «πεφταστέρι». Τέτοιου είδους διαστημική σκόνη, άλλωστε, φτάνει στη Γη μας με ρυθμό 100 τόνων κάθε ημέρα.

Στις αρχές του περασμένου αιώνα, τα ίχνη του κομήτη αυτού χάθηκαν και θεωρήθηκε ότι είχε μάλλον διαλυθεί. Το 1965, όμως, ο κομήτης εντοπίστηκε και πάλι όταν προσπέρασε την τροχιά της Γης σε απόσταση λίγο μεγαλύτερη απ’ αυτήν της Σελήνης. Ενα χρόνο αργότερα, στις 17 Νοεμβρίου 1966, στις κεντρικές και δυτικές Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής δεκάδες χιλιάδες διάττοντες στόλισαν και πάλι τον νυχτερινό ουρανό για τουλάχιστον είκοσι λεπτά με ρυθμό 200.000 (55 το δευτερόλεπτο) έως 1.000.000 (280 το δευτερόλεπτο) διαττόντων κάθε ώρα. Μία προσεκτική ανάλυση του 1994, όμως, υπολόγισε ότι ο πραγματικός ρυθμός δεν υπερέβη τους 15.000 διάττοντες την ώρα (5 το δευτερόλεπτο) οι οποίοι όμως συγκρούονταν με τα ανώτερα στρώματα της γήινης ατμόσφαιρας με ταχύτητα 71 χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο (255.000 χιλιόμετρα την ώρα).

Επειδή ο κομήτης Τεμπλ-Τατλ συμπληρώνει μια πλήρη τροχιά κάθε περίπου 33 χρόνια, η τελευταία επίσκεψή του (περιήλιο) στην περιοχή μας έγινε τον Φεβρουάριο του 1998. Γι’ αυτό πολλοί αστρονόμοι υπολόγιζαν ότι η «βροχή» των Λεοντιδών του 1999 θα ήταν ιδιαίτερα θεαματική όπως και οι περίφημες προηγούμενες επισκέψεις του κομήτη, που δημιούργησαν μια πραγματική καταιγίδα μετεώρων. Στη διάρκεια μιας τέτοιας καταιγίδας, μέχρι και περίπου 700.000 μετέωρα εμφανίζονται κάθε ώρα. Η συμπεριφορά όμως των σωματιδίων αυτών είναι ιδιαίτερα απρόβλεπτη λόγω των διαταραχών που υφίστανται από τις βαρυτικές δυνάμεις των πλανητών, αν και το πάχος της ροής των σωματιδίων που έχει αφήσει πίσω του ο κομήτης υπολογίζεται ότι φτάνει τα 35.000 χιλιόμετρα.

Η μεγαλύτερη παρόμοια «καταιγίδα» που παρατηρήθηκε ποτέ ήταν αυτή των Λεοντιδών στις 13 Νοεμβρίου του 1833, όταν τα μετέωρα έμοιαζαν με πυροτεχνήματα από μια ροή δεκάδων μετεώρων κάθε δευτερόλεπτο, που διήρκεσε επί ώρες. Ενας ιστορικός μάλιστα το 1878 τη θεώρησε ένα από τα εκατό πιο σημαντικά γεγονότα του αιώνα. Πολλές ξυλογραφίες έχουν απεικονίσει το γεγονός με μεγάλη επιτυχία. Αρκετοί κοινωνιολόγοι, μάλιστα, αποδίδουν στο ουράνιο αυτό φαινόμενο την εξάπλωση της θρησκομανίας που επηρέασε τα επόμενα χρόνια την όλη κοινωνική εξέλιξη και τον σύγχρονο χαρακτήρα των ΗΠΑ.

Η αρχική σύνδεση των διαφόρων ετήσιων βροχών διαττόντων με τους κομήτες βασίστηκε στην παρατήρηση της συμπεριφοράς του κομήτη Μπιέλα, που ανακαλύφτηκε το 1826. Οταν ο κομήτης αυτός επέστρεψε το 1845 διαχωρίστηκε σε δύο κομμάτια που επέστρεψαν και πάλι το 1851, αν και από τότε δεν εμφανίστηκε ποτέ ξανά. Τον Νοέμβριο του 1872, όμως, σε μια καταπληκτική εμφάνιση μιας «καταιγίδας διαττόντων» μετρήθηκαν περίπου εκατό διάττοντες κάθε λεπτό και επί μία ολόκληρη ώρα. Οι διάττοντες αυτοί εκπέμπονταν από το σημείο του ουρανού από το οποίο αναμενόταν να εμφανιστεί ο κομήτης Μπιέλα τον ίδιο εκείνο μήνα. Ετσι το φαινόμενο αυτό επιβεβαίωσε την υποψία των επιστημόνων που συνδύαζαν τις βροχές διαττόντων με τους κομήτες.

Για μιαν ακόμη φορά, λοιπόν, σας προτρέπουμε να σηκώσετε το κεφάλι προς τον ουρανό, ο οποίος θα σας ανταμείψει με το υπέροχο θέαμα των λαμπερών του άστρων και τις αναλαμπές των διαττόντων που θα τον διασχίζουν από τη μια του άκρη στην άλλη. Και παρόλο που η σύγχρονη γνώση δεν μας το επιτρέπει, εντούτοις όταν δείτε τη λαμπερή γραμμή που αφήνει πίσω του κάποιο «πεφταστέρι», μην ξεχάσετε να ακολουθήσετε την άποψη που εκφράζει ο λαός μας, και να κάντε μιαν ευχή! Δεν έχετε άλλωστε να χάσετε τίποτε απολύτως!

http://physicsgg.me/2017/11/15/%ce%bc%ce%b9%ce%b1-%ce%ac%ce%bb%ce%bb%ce%bf%cf%85-%ce%b5%ce%af%ce%b4%ce%bf%cf%85%cf%82-%ce%b2%cf%81%ce%bf%cf%87%ce%ae/

13s10f1-thumb-large.jpg.db752140d7effe475be0217817f2230e.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 5 μήνες αργότερα...

Εκπληκτικό βίντεο από το τετ α τετ με τον κομήτη 67/P :cheesy:

Δύο χρόνια μετά την ολοκλήρωση της η αποστολή Rosetta συνεχίζει να μας εντυπωσιάζει με τα ευρήματα της.

Το σκάφος Rosetta εκτοξεύτηκε το 2004 έφτασε στον κομήτη 67P μια δεκαετία αργότερα και τον ακολούθησε στο ταξίδι του γύρω από τον Ήλιο όχι μόνο μελετώντας τον διαστημικό βράχο αλλά καταγράφοντας όλα τα φαινόμενα που συνέβαιναν κατά την διάρκεια του ταξιδιού του κομήτη.

Τον Σεπτέμβριο του 2016 μετά από δύο χρόνια μελέτης του κομήτη και καταγραφής των φαινομένων που συνέβαιναν σε αυτόν το Rosetta ολοκλήρωσε την αποστολή του πέφτοντας πάνω στον κομήτη. Οι χιλιάδες εικόνες που κατέγραψε το Rosetta και ο τεράστιος όγκος δεδομένων που συνέλεξε από τον κομήτη οδήγησαν σε μια σειρά από εντυπωσιακές και άκρως ενδιαφέρουσες ανακαλύψεις τόσο φυσικά για τον συγκεκριμένο κομήτη όσο και γενικότερα για το ηλιακό μας σύστημα ακόμη και για την Γη. Για παράδειγμα, διαπιστώθηκε ότι το παγωμένο νερό του κομήτη περιέχει διαφορετικές αναλογίες ισοτόπων σε σχέση με το νερό της Γης, παρατήρηση που αποδυναμώνει τη θεωρία ότι το νερό των ωκεανών προέρχεται από κομήτες.

Τις τελευταίες ώρες έχει γίνει viral στο Διαδίκτυο ένα εκπληκτικό animation που δημιούργησε ένας χρήστης του Twitter (ο landru79) από εικόνες που κατέγραψε το Rosetta την 1η Ιουνίου του 2016. Το animation δείχνει το απόκοσμο περιβάλλον του κομήτη και ειδικοί του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος που είδαν το animation υποστηρίζουν ότι αυτό που στο animation μοιάζει με «χιόνι» είναι στην πραγματικότητα σκόνη του κομήτη η οποία έχει πλησιάσει το σκάφος καθώς αυτό κινείται με μεγάλη ταχύτητα ακολουθώντας το διαστημικό βράχο.

http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=970048

F44A3E43E3E197407F084CC46C22AA40.jpg.9a156cc4fd825ede9b57bfaef976926d.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 1 έτος αργότερα...

Κομήτης και όχι αστεροειδής ήταν τελικά ο Oumuamua. :cheesy:

Ο Oumuamua (Οουμουαμούα), το περίεργο περαστικό ουράνιο σώμα σε σχήμα πούρου που μερικοί υποψιάζονταν για καμουφλαρισμένο διαστημόπλοιο και το οποίο υπήρξε ο πρώτος γνωστός επισκέπτης προερχόμενος εκτός του ηλιακού μας συστήματος, είναι κατά πάσα πιθανότητα ένας διααστρικός κομήτης και όχι αστεροειδής, σύμφωνα με Ευρωπαίους και άλλους επιστήμονες.

Ο κομήτης, που είχε γίνει αρχικά αντιληπτός πέρυσι τον Οκτώβριο από το Αστεροσκοπείο Χαλεακάλα της Χαβάης – εξ ου και το δυσκολοπρόφερτο όνομα που σημαίνει «αγγελιαφόρος από το μακρινό παρελθόν» και το οποίο είναι εφιάλτης για τα μέσα ενημέρωσης όλου του κόσμου- είναι ένα ασυνήθιστα επίμηκες καφεκόκκινο σώμα μήκους περίπου 800 μέτρων. Κινείται με μεγαλύτερη της αναμενομένης ταχύτητα 114.000 χιλιομέτρων την ώρα, έχοντας μια υπερβολική (πολύ έκκεντρη) τροχιά σε σχέση με τον Ήλιο, από τον οποίο απομακρύνεται ολοένα περισσότερο. Είναι άγνωστης προέλευσης -αν και φαίνεται να έρχεται από την κατεύθυνση του αστερισμού της Λύρας- πάντως δεν ανήκει στο δικό μας ηλιακό σύστημα.

Στην αρχή είχε χαρακτηρισθεί κομήτης, μετά αστεροειδής και στη συνέχεια θεωρήθηκε μια «νέα κατηγορία διαστρικών αντικειμένων». Τελικά φαίνεται πως η πρώτη εκτίμηση ήταν και η σωστή.

Παρόλο που η επιφάνειά του μοιάζει με την κεφαλή κομήτη, δεν διαθέτει τα άλλα χαρακτηριστικά γνωρίσματα, όπως η «ουρά» σκόνης και αερίων, η οποία δημιουργείται από την αργή τήξη υπό την επήρεια του Ήλιου. Γι’ αυτό, άλλωστε, οι περισσότεροι τον πέρασαν για αστεροειδή.

Όμως οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Ιταλό Μάρκο Μιτσέλι του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA), που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο Nature,

https://www.nature.com/articles/s41586-018-0254-4

μελέτησαν την πορεία του Oumuamua μέσω του ηλιακού μας συστήματος, όπως αυτή καταγράφηκε από επίγεια και διαστημικά τηλεσκόπια και κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η συμπεριφορά του προδίδει κομήτη.

Σύμφωνα με τους επιστήμονες, ο Oumuamua φαίνεται να μην κινείται μόνο υπό τη βαρυτική επίδραση του Ήλιου και των πλανητών, αλλά να έχει μια δική του αυτόνομη μη βαρυτική δυναμική, που οφείλεται κατά πάσα πιθανότητα στο ότι, ως κομήτης που είναι, απελευθερώνει αέρια και αυτά του δίνουν πρόσθετη ώθηση να κινηθεί.

Στην επιστημονική ομάδα που έκανε τις αναλύσεις, συμμετείχε και ο ελληνικής καταγωγής Αναστάσιος Πετρόπουλος του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Καλιφόρνια (Caltech).

http://www.in.gr/2018/06/28/tech/komitis-kai-oxi-asteroeidis-itan-telika-o-oumuamua/

Oumuamua-1024x640.thumb.jpeg.547f20cc5e5c10daf829b6f449da3a7b.jpeg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

O κομήτης Χαλκ κάνει σήμερα την κοντινότερη διέλευσή του από τη Γη. :cheesy:

Ένας γιγάντιος πρασινωπής απόχρωσης κομήτης -που έχει βαφτιστεί Απίστευτος Χαλκ λόγω χρώματος και μεγέθους- διασχίζει αυτό τον καιρό τον ουρανό, πλησιάζοντας συνεχώς τον Ήλιο.

Ο Χαλκ θα κάνει σήμερα την κοντινότερη προσέγγισή του στη Γη, περνώντας σε απόσταση ασφαλείας περίπου 113 εκατομμυρίων χιλιομέτρων.

Ο κομήτης, με την επίσημη ονομασία C/2017 S3, είχε ανακαλυφθεί από το τηλεσκόπιο PanSTARRS στη Χαβάη το Δεκέμβριο του 2017. Πιθανότατα είναι η πρώτη φορά που έχει «τρυπώσει» στην εσωτερική περιοχή του ηλιακού μας συστήματος.

Οι έως τώρα παρατηρήσεις του έδειξαν δύο φωτεινές απροσδιόριστης αιτίας εκρήξεις πάνω στον κομήτη (μία στις 30 Ιουνίου και η δεύτερη μετά από δύο εβδομάδες), οι οποίες τον έκαναν ξαφνικά πολύ πιο φωτεινό. Η δεύτερη έκρηξη δημιούργησε ένα τεράστιο νέφος αερίων γύρω από τον κομήτη, το οποίο έχει μέγεθος σχεδόν διπλάσιο του Δία, φθάνοντας σε έκταση έως 260.000 χιλιομέτρων.

Η πράσινη απόχρωση του κομήτη αποδίδεται στα μόρια κυανίου και άνθρακα, τα οποία ιοντίζονται, όταν θερμαίνονται από τον Ήλιο, με αποτέλεσμα τα ηλεκτρόνια και τα πρωτόνιά τους να διαχωρίζονται.

Σύμφωνα με τους υπολογισμούς των επιστημόνων της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA), o κομήτης θα κάνει μια περιφορά γύρω από τον Ήλιο στα μέσα Αυγούστου και μετά θα αρχίσει να απομακρύνεται ξανά προς τις παγωμένες εσχατιές του ηλιακού μας συστήματος.

http://www.in.gr/2018/08/07/tech/o-komitis-xalk-kanei-simera-tin-kontinoteri-dieleysi-tou-apo-ti-gi/

hulk-comet_657.jpeg.093013b38046ceec2c8367a6a48c6bc4.jpeg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Εντυπωσιακός πράσινος κομήτης ορατός από τη Γη. :cheesy:

Ο κομήτης 21Ρ/Giacobini-Zinner, με πράσινη απόχρωση το Σεπτέμβριο θα είναι ορατός από τη Γη με μικρός τηλεσκόπιο η ακόμα και με ισχυρά κιάλια.

Τη Δευτέρα 10 Σεπτεμβρίου ο κομήτης θα έχει φθάσει στο περιήλιό του, δηλαδή στην κοντινότερη απόσταση της τροχιάς του από τον Ήλιο (στα 151,5 εκατ. χλμ.), αλλά ταυτόχρονα και στο περίγειό του, δηλαδή στην κοντινότερη απόστασή του από τη Γη (στα 58,5 εκατ. χλμ.).

Ο κομήτης είχε ανακαλυφθεί το 1900 από τον γάλλο αστρονόμο Μισέλ Γιακοβινί του Αστεροσκοπείου της Νίκαιας και ξανά το 1913 από τον Γερμανό αστρονόμο Ερνστ Τζίνερ του Αστεροσκοπείου του Μπάμπεργκ. Έκτοτε φέρει το όνομα και των δύο.

Ανήκει στην «οικογένεια» κομητών του Δία, ο οποίος έχει «συλλάβει» γύρω του -χάρη στη μεγάλη βαρυτική έλξη του- εκατοντάδες κομήτες. Έχει διάμετρο δύο χιλιομέτρων και θα είναι ορατός από τη Γη τις πρωινές ώρες καθ' όλο το Σεπτέμβριο, ενώ από τον Οκτώβριο θα γίνει όλο και πιο αχνός.

http://www.pronews.gr/epistimes/diastima/711859_entyposiakos-prasinos-komitis-oratos-apo-ti-gi-foto

21p_giacobini-zinner_august_2018.jpg.126e54e5604badfe15525ba028babf7d.jpg

comet_21p_giacobini-zinner_0.jpg.c5a9ff907687532dc56433ea03d2550e.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Ακόμα και με γυμνά μάτια θα είναι ορατός ο κομήτης 46/P το Σαββατοκύριακο. :cheesy:

Ένας κομήτης θα περάσει σχετικά κοντά από τη Γη, μέσα στο Σαββατοκύριακο. Πρόκειται για τον 46Ρ/Βιρτάνεν, ο οποίος θα φθάσει στο κοντινότερο σημείο του από τον πλανήτη μας, σε απόσταση περίπου 11,6 εκατομμυρίων χιλιομέτρων, την Κυριακή γύρω στις τρεις το μεσημέρι ώρα Ελλάδας.

Θα είναι μία από τις δέκα κοντινότερες προσεγγίσεις κομήτη από το 1950 και η 20ή κοντινότερη από τον ένατο αιώνα, σύμφωνα με τους Αμερικανούς αστρονόμους. Κατά το κοντινότερο πλησίασμά του θα είναι ορατός ακόμη και με γυμνά μάτια, εφόσον ο ουρανός είναι πολύ σκοτεινός και χωρίς σύννεφα.

Ο κομήτης, ο οποίος είχε ανακαλυφθεί από τον Φινλανδο-αμερικανό αστρονόμο Καρλ Βιρτάνεν το 1948, θα φαίνεται σαν ένα κινούμενο πρασινωπό σημάδι δεξιά από τον αστερισμό του Ωρίωνα.

Εκτός από τους ερασιτέχνες αστρονόμους που ετοιμάζουν τα τηλεσκόπιά τους, η Αμερικανική Διαστημική Υπηρεσία (NASA) θα στρέψει τρία τηλεσκόπιά της, μεταξύ των οποίων το «Χαμπλ» και το ακτίνων-Χ «Τσάντρα», για να παρακολουθήσει την πορεία του κομήτη.

Οι κομήτες είναι παγωμένα σώματα που στο διάβα τους, ιδίως καθώς πλησιάζουν τον καυτό Ήλιο, απελευθερώνουν αέρια (μεθάνιο, διοξείδιο άνθρακα, αμμωνία κ.α.) και σκόνη με τη μορφή «ουράς». Πιστεύεται ότι είναι φτιαγμένοι από πρωτογενή υλικά, τα οποία είχαν σχηματίσει το ηλιακό μας σύστημα πριν περίπου 4,6 δισεκατομμύρια χρόνια. Συνήθως έχουν ελλειπτικές τροχιές γύρω από τον Ήλιο, οι οποίες περιοδικά τους φέρνουν πιο κοντά στη Γη, αλλά και πολύ πέρα από τον Πλούτωνα.

Ο 46Ρ/Βιρτάνεν χρειάζεται περίπου 5,4 χρόνια για να ολοκληρώσει μια πλήρη τροχιά γύρω από τον Ήλιο, πράγμα που σημαίνει ότι είναι συχνότερα ορατός από τη Γη κατά διαστήματα, σε σχέση με άλλους διασημότερους κομήτες (π.χ. του Χάλεϊ).

https://www.in.gr/2018/12/14/tech/akoma-kai-gymna-matia-tha-einai-oratos-o-komitis-46-p-savvatokyriako/

46_p.jpg.831e1594c72da41512b61f1961e4a921.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Αποστολή αναχαίτισης αρχέγονου κομήτη από τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος:cheesy:

To «Comet Interceptor» είναι μια από τις επιλογές του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ΕΟΔ- ESA) για αποστολές fast-class στο πλαίσιο του προγράμματος Cosmic Vision: Αποτελούμενη από τρία διαστημόπλοια, προορίζεται να είναι η πρώτη που θα επισκεφθεί ένα πραγματικά «παρθένο» κομήτη ή αντικείμενο διαστρικής προέλευσης που αρχίζει μόλις το ταξίδι του στο εσώτερο ηλιακό μας σύστημα.

Η αποστολή θα ταξιδέψει σε έναν κομήτη που δεν έχει ανακαλυφθεί ακόμα, κάνοντας ένα πέρασμα από αυτόν όταν θα προσεγγίζει τη γήινη τροχιά. Τα τρία διαστημόπλοια θα πραγματοποιήσουν ταυτόχρονες παρατηρήσεις από πολλαπλά σημεία γύρω από τον κομήτη, δημιουργώντας ένα τρισδιάστατο προφίλ ενός «δυναμικά νέου» αντικειμένου, που περιέχει ακατέργαστο υλικό από την εποχή της «αυγής» του ηλιακού μας συστήματος.

«Οι αρχέγονοι ή δυναμικά νέοι κομήτες είναι εντελώς αχαρτογράφητοι και αποτελούν ελκυστικούς στόχους για εξερεύνηση μέσω διαστημοπλοίων, προκειμένου να καταλάβουμε καλύτερα την ποικιλομορφία και την εξέλιξη των κομητών» σημειώνει ο Γκύντερ Χάσινγκερ, Διευθυντής Επιστημών του ΕΟΔ.

ESA

«Τα τεράστια επιστημονικά επιτεύγματα των Giotto και Rosetta- των παλιών αποστολών μας σε κομήτες- είναι χωρίς ανταγωνισμό, αλλά τώρα είναι ώρα να προχωρήσουμε πέρα από τις επιτυχίες τους και να επισκεφθούμε έναν αρχέγονο κομήτη- ή να είμαστε έτοιμοι για το επόμενο διαστρικής προέλευσης αντικείμενο, σαν το “Ουμουαμούα” (το αντικείμενο που πραγματοποίησε πέρασμα από τον ήλιο το 2017) ».

Το Comet Interceptor θα είναι μια «γρήγορη», ή αλλιώς F-class αποστολή: Το «γρήγορος» επί της προκειμένης αφορά στη διάρκεια του χρόνου που απαιτείται από την επιλογή του προγράμματος μέχρι τη στιγμή που θα είναι έτοιμη για εκτόξευση, συμπεριλαμβανομένης της ανάπτυξής του: Οκτώ χρόνια. Οι αποστολές F-class, που έχουν μάζα εκτόξευσης κάτω των 1.000 κιλών, εκτοξεύονται με αποστολές μέσης κατηγορίας, αξιοποιώντας τον επιπλέον χώρο που είναι διαθέσιμος στους πυραύλους. Το Comet Interceptor προορίζεται να εκτοξευτεί με το διαστημόπλοιο Ariel του ΕΟΔ, για την μελέτη εξωπλανητών, το 2028. Και οι δύο αποστολές έχουν προορισμό το σημείο Λαγκράνζ L2, σε απόσταση 1,5 χλμ «πίσω» από τη Γη (σε σχέση με τον ήλιο). Από το L2 ο «Αναχαιτιστής» θα πετάξει στον στόχο του, χρησιμοποιώντας το δικό του σύστημα προώθησης.

Η αποστολή περιλαμβάνει τρία διαστημόπλοια, τα οποία σε πρώτη φάση θα είναι ενωμένα σε ένα, που θα περιμένει στο L2 για να βρεθεί κατάλληλος στόχος. Στη συνέχεια θα πετάξουν μαζί, μέχρι τον διαχωρισμό τους, μερικές εβδομάδες πριν την αναχαίτιση του κομήτη. Το κάθε σκάφος θα διαθέτει δικό του επιστημονικό φορτίο, παρέχοντας διαφορετικές «οπτικές» για τον πυρήνα του κομήτη, τα αέρια, τη σκόνη και το πλάσμα του.

Προηγούμενες αποστολές, όπως οι Giotto και Rosetta, είχαν έρθει σε επαφή με κομήτες μικρών περιόδων- κομήτες με περιόδους τροχιάς κάτω των 200 ετών, που έχουν προσεγγίσει τον ήλιο πολλές φορές καθώς κινούνται στις τροχιές τους, σε σχετικά πρόσφατες χρονικές στιγμές- και κατ'επέκταση έχουν υποστεί σημαντικές αλλαγές. Το Comet Interceptor διαφέρει, επειδή θα στοχεύσει έναν κομήτη που επισκέπτεται το εσώτερο ηλιακό σύστημα για πρώτη φορά, ενδεχομένως από το Νέφος του Όορτ. Ως εκ τούτου, ο κομήτης θα έχει υλικό που έχει παραμείνει ακατέργαστο από την «αυγή» του ήλιου και των πλανητών ακόμα.

https://www.naftemporiki.gr/story/1489545/apostoli-anaxaitisis-arxegonou-komiti-apo-ton-europaiko-organismo-diastimatos

comet-interceptor.jpg.931eb91c8fb8d361f01226a528074ed1.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Δορυφόρος ανακαλύφθηκε στην Churyumov-Gerasimenko Comet Orbit :cheesy:

Οι φωτογραφίες του κομήτη 67P / Churyumov-Gerasimenko (67P / CG), που τραβήχτηκαν από την κάμερα OSIRIS στο διαστημικό σκάφος Rosetta της Ευρωπαϊκής Διαστημικής Υπηρεσίας (ESA), δείχνουν ένα αντικείμενο με διάμετρο περίπου 4 μέτρων, το οποίο πιθανώς ξέσπασε από τον κομήτη πάγου και έμεινε στην τροχιά του τουλάχιστον μέχρι τις 23 Οκτωβρίου 2015. Οι εικόνες που συλλέχθηκαν για μερικούς μήνες μετά τον κομήτη ήταν πιο κοντά στον ήλιο κατά μήκος της τροχιάς του ή του περιείλιου (το πλησιέστερο σημείο στον Ήλιο) αποκαλύπτουν έναν ασυνήθιστο δορυφόρο στην τροχιά του κομήτη - ένα κομμάτι των τροχιακών θραυσμάτων που οι επιστήμονες ονόμασαν Churymoon. Εκείνη τη στιγμή, η Rosetta απέχει περισσότερο από 400 χιλιόμετρα από το κέντρο του κομήτη. Η ανάλυση των εικόνων, που ελήφθη στις 21 Οκτωβρίου 2015, δείχνει ότι το αντικείμενο ήταν σε απόσταση 2,4 έως 3,9 χιλιόμετρα από το κέντρο του κομήτη για τις πρώτες 12 ώρες μετά την υποτιθέμενη διαφυγή από την επιφάνεια του 67P / CG. Στη συνέχεια διέσχισε το μέρος του κώματος (την ουρά του κομήτη), πολύ φωτεινό στις εικόνες, γεγονός που δυσκολεύει να ακολουθήσει την ακριβή του διαδρομή και εξαφανίστηκε από την όραση. Ωστόσο, στις επόμενες εικόνες, το αντικείμενο εμφανίζεται ξανά, αλλά ήδη στην αντίθετη πλευρά της ουράς του κομήτη και εντοπίζεται μέχρι τις 23 Οκτωβρίου 2015. Ο Churymoon ανακαλύφθηκε από τον αστροφογράφο Jacint Roger από την Ισπανία, ο οποίος χρησιμοποίησε και επεξεργάστηκε τα δεδομένα αρχειοθέτησης Rosetta και Twittered οι τελευταίες εικόνες. Οι επιστήμονες έχουν μελετήσει και εντοπίσει τα συντρίμμια γύρω από το 67P / CG Comet από την άφιξη της Rosetta το 2014. Κατά την άποψή τους, το αντικείμενο σε αυτές τις εικόνες είναι ίσως το μεγαλύτερο από όλα τα προηγουμένως ανακαλυφθέντα γύρω από τον κομήτη, της περαιτέρω έρευνας. Την τελευταία εβδομάδα, ήταν χρόνια από τότε που η Rosetta έφτασε στο στόχο της, το Comet 67P / CG. Και σήμερα είναι ακριβώς τέσσερα χρόνια από τότε που ο κομήτης, συνοδευόμενος από το διαστημικό σκάφος, έφτασε στο περιείλιό του. Η αποστολή Rosetta έληξε στις 30 Σεπτεμβρίου 2016, με μια σκόπιμη σύγκρουση της συσκευής με έναν κομήτη.

Ο Comet 67P / C-G βρίσκεται επί του παρόντος στο εξωτερικό ηλιακό σύστημα, ανάμεσα στις τροχιές του Άρη και του Δία. Αναμένεται να φθάσει στον Ήλιο στα τέλη του 2021.

https://asgardia.space/en/news/Satellite-Discovered-in-Churyumov-Gerasimenko-Comet-Orbit

16.thumb.JPG.bc5442ea155ed7962921fed1796e0ace.JPG

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 3 εβδομάδες αργότερα...

Hubble : Εντόπισε τον πρώτο επιβεβαιωμένο διαστρικό κομήτη. :cheesy:

Το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA) έκανε την πρώτη παρατήρηση του διαστρικού κομήτη 2Ι/Μπορίσοφ,η ταχύτητα και η τροχιά του οποίου δείχνουν ότι έχει έλθει από κάπου πέρα από το ηλιακό σύστημα μας.Η φωτογράφηση του Hubble παρέχει στους αστρονόμους την καλύτερη έως τώρα εικόνα του «επισκέπτη» και αποκαλύπτει μια συγκέντρωση σκόνης γύρω από τον παγωμένο πυρήνα, ο οποίος είναι πολύ μικρός για να γίνει διακριτός από το τηλεσκόπιο.

Ο 2Ι/Μπορίσοφ είναι το δεύτερο γνωστό διαστρικό σώμα που διέρχεται από το ηλιακό σύστημα μας μετά τον «Οουμουαμούα» που είχε εντοπισθεί το 2017.

Ενώ όμως ο δεύτερος φάνηκε να είναι ένας αδρανής γυμνός βράχος, ο Μπορίσοφ είναι ενεργός όπως ένας κανονικός κομήτης, γι’ αυτό θεωρείται πλέον, ως ο πρώτος επιβεβαιωμένος διαστρικός κομήτης, ο οποίος πιθανώς έλκει την καταγωγή του από κάποιο άλλο αστρικό (ηλιακό) σύστημα.

Το Hubble τον φωτογράφησε σε απόσταση περίπου 420 εκατομμυρίων χιλιομέτρων από τη Γη.

Η κοντινότερη εμφάνισή του

Ο Μπορίσοφ, που κινείται με την εντυπωσιακή ταχύτητα των 150.000 χιλιομέτρων την ώρα, θα κάνει την κοντινότερη προσέγγιση του στον Ήλιο στις 7 Δεκεμβρίου.

Έως τα μέσα του 2020 θα έχει αρχίσει το ταξίδι εξόδου του από το ηλιακό μας σύστημα.

Ο διαστρικός κομήτης είχε ανακαλυφθεί από τον ερασιτέχνη αστρονόμο της Κριμαίας, Γκενάντι Μπορίσοφ, στις 30 Αυγούστου φέτος.

Μέχρι σήμερα, όλοι οι γνωστοί κομήτες εκτιμάται ότι προέρχονται είτε από τη ζώνη Κάιπερ στην παγωμένη εσχατιά του ηλιακού μας συστήματος, είτε από το υποθετικό Νέφος Όορτ σε απόσταση ενός έτους φωτός από τον Ήλιο.

Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι υπάρχουν χιλιάδες παρόμοια διαστρικά σώματα που διασχίζουν στα γρήγορα το ηλιακό μας σύστημα, αλλά είναι πολύ αμυδρά για να γίνουν αντιληπτά από τα σημερινά τηλεσκόπια.

Το Hubble σχεδιάζει νέες παρατηρήσεις του Μπορίσοφ τον επόμενο Ιανουάριο.

https://www.in.gr/2019/10/17/tech/diastimiko-tileskopio-hubble-paratirise-ton-proto-epivevaiomeno-diastriko-komiti-mporisof/

hubble_comet.gif.d9c3a034fd8f9563a1f32548cf02e995.gif

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 2 εβδομάδες αργότερα...

Επιστήμονες ανακαλύψαν τον τόπο γέννησης των κομητών. :cheesy:

Αν και τα παγωμένα σώματα που ταξιδεύουν από τα εξωτερικά άκρα του ηλιακού συστήματος προς τα εσωτερικά του μέρη έχουν παρατηρηθεί εδώ και πολλά χρόνια, μέχρι σήμερα, οι επιστήμονες δεν μπορούσαν να καταλήξουν σε συμφωνία σχετικά με τις διαδρομές των κομητών να ταξιδεύουν από τις αρχικές τους θέσεις σχηματισμού. Επειδή είναι υπολείμματα υλικού από το πρώιμο ηλιακό σύστημα, οι κομήτες παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τους επιστήμονες

Μια νέα μελέτη στο περιοδικό Astrophysical Journal Letters περιγράφει μια περιοχή λίγο πιο πέρα ​​από τον Δία, όπου οι συν-συγγραφείς Kathryn Volk και Walter Harris ανακάλυψαν ότι είναι μια «πύλη κομήτου» που είναι η διοχέτευση των κέντρων - μικρά, παγωμένα συστήματα ηλιακού συστήματος που έχουν χαρακτηριστικά τόσο των αστεροειδών όσο και των κομητών και πιθανόν να προέρχονται από την ζώνη Kuiper - στο ηλιακό σύστημα.

Η ζώνη Kuiper περιέχει ένα πλήθος παγωμένων αντικειμένων πέρα ​​από τον Ποσειδώνα. Όταν κάποιοι από αυτούς προσεγγίζουν στενά τον Ποσειδώνα, γίνονται κένταυροι και έπειτα κομήτες.

Το "Κούνια των Κομητών"

Η πύλη του κομήτη, που είναι διαμορφωμένη σαν ντόνατς, διοχετεύει κένταυρους από την περιοχή των γιγαντιαίων πλανητών: Δία, Κρόνος, Ουρανός και Ποσειδώνας. Είναι πιθανό ότι οι κομήτες που ονομάζονται κομήτες της οικογένειας του Δία (JFCs) ταξίδεψαν μέσω της χοάνης στο δρόμο προς το εσωτερικό ηλιακό σύστημα, σύμφωνα με τους ερευνητές, με βάση τις προσομοιώσεις των υπολογιστών τους.

«Η χαοτική φύση των τροχιών τους αποκρύπτει τα ακριβή μονοπάτια που ακολουθούν αυτοί οι κένταυροι στο δρόμο τους να γίνουν JFCs», δήλωσε ο Volk στο Phys.org. «Αυτό καθιστά δύσκολο να καταλάβουμε από πού προέρχονταν και από πού θα πήγαιναν στο μέλλον».

Ο Χάρις πρόσθεσε ότι οι κένταυροι εγκαταλείπουν πολύ γρήγορα τη γειτονιά των γιγάντιων πλανητών. «Κουνάνε για μερικά εκατομμύρια χρόνια, ίσως μερικές δεκάδες εκατομμύρια χρόνια, αλλά κανένας από αυτούς δεν υπήρχε ακόμη και κοντά στην εποχή που σχηματίστηκε το ηλιακό σύστημα», είπε σε συνέντευξή του στο Phys.org. «Ξέρουμε 300 κένταυρους που μπορούμε να δούμε μέσα από τα τηλεσκόπια, αλλά αυτό είναι μόνο η κορυφή ενός παγόβουνου των περίπου 10 εκατομμυρίων τέτοιων αντικειμένων».

Ο Volk πρόσθεσε ότι η τεχνολογία που κατέστησε δυνατή την ανίχνευση κένταυρων είναι σχετικά πρόσφατη. « εδώ είναι μια μεγάλη προκατάληψη στις παρατηρήσεις επειδή τα μικρά αντικείμενα απλά δεν είναι αρκετά φωτεινά για να ανιχνευθούν».

Καθώς οι κομήτες έρχονται πιο κοντά στον ήλιο, εκτοξεύουν περισσότερο αέριο και σκόνη, τελικά διασπώνται. «Συχνά, μεγάλο μέρος της σκόνης παραμένει και επικαλύπτει την επιφάνεια, οπότε ο κομήτης δεν θερμαίνεται πολύ πια και πηγαίνει αδρανής», είπε ο Χάρις, προσθέτοντας ότι οι νεαροί κομήτες πρέπει να αντικαταστήσουν αυτούς που διαλύονται - ένας μηχανισμός που ήταν ασαφής μέχρι τώρα.

Το μυστήριο του SW1 Centaur

Οι ερευνητές ανέφεραν την τροχιά ενός κέντρου, 29P / Schwassmann-Wachmann 1 (SW1), βασιζόμενη σε προσομοιώσεις υπολογιστών. Μετρούμενος σε απόσταση 63 χιλιομέτρων, το SW1 ήταν πολύ μακριά από τον ήλιο για να λειώσει και παρόλα αυτά γνώρισε συχνές εκρηκτικές εκρήξεις. Ήταν, για όλες τις προθέσεις και τους σκοπούς, στο μέσον μεταξύ ενός κένταυρου και ενός JFC.

Η ερευνητική ομάδα δημιούργησε προσομοιώσεις υπολογιστών για την εξέλιξη των σωμάτων με το μονοπάτι από την τροχιά του Ποσειδώνα προς την τροχιά του Δία. «Τα αποτελέσματα της προσομοίωσής μας περιελάμβαναν αρκετά ευρήματα που αλλάζουν ριζικά την κατανόησή μας για την εξέλιξη του κομήτη», δήλωσε ο Χάρις. «Από τους νέους κένταυρους που παρακολουθούνται από την προσομοίωση, περισσότεροι από έναν στους πέντε βρέθηκαν να εισέρχονται σε μια τροχιά παρόμοια με εκείνη του SW1 σε κάποιο σημείο της εξέλιξής τους».

Δηλαδή, το SW1 φαίνεται να είναι ένα κανονικό κένταυρο - αν και ένα από τα χέρια βρίσκεται στο λεγόμενο «λίκνο των κομητών», είπε ο Χάρις. Πρόσθεσε ότι οι κένταυροι που περνούν από αυτή την πύλη αποτελούν την πηγή των δύο τρίτων των JFC. Αυτό αναιρεί την προηγούμενη υπόθεση ότι η περιοχή γύρω από τον Δία στερείται δραστηριότητας. Τα αποτελέσματα της μελέτης έχουν δείξει ότι τα πράγματα κινούνται γρήγορα στην πύλη - μόλις εισέλθει ένας κένταρ, είναι πιθανό να βγει ένας JFC σε μερικές χιλιάδες χρόνια - μια απλή στιγμή με κοσμικούς όρους.

Ο πιο λαμπερός κομήτης που έχει δει ποτέ

Η μελέτη δείχνει επίσης ότι το SW1 είναι ο μεγαλύτερος κένταυρος στην καταγεγραμμένη ανθρώπινη ιστορία - καθώς οι κένταυροι αυτού του μεγέθους συμβαίνουν κάθε 50.000 χρόνια. Σε μερικές χιλιάδες χρόνια, λένε, θα γίνει πιθανώς ένα supercomet, ίσως η πιο εντυπωσιακή ανθρωπότητα που έχει δει ποτέ.

«Αν υπήρχε ένας κομήτης τόσο φωτεινό τα τελευταία 10.000 χρόνια, θα το γνωρίζαμε», πρόσθεσε ο Βόλκ.

«Οι απόγονοί μας μπορούσαν να δουν έναν κομήτη 10 έως 100 φορές πιο δραστήριους από τον διάσημο κομήτη Halley, εκτός από το SW1 που θα επέστρεφε ανά έξι έως 10 χρόνια αντί για κάθε 75», δήλωσε ο Harris, δεν έχει συμβεί τουλάχιστον από τότε, επειδή οι αρχαίοι πολιτισμοί όχι μόνο θα έχουν καταγράψει τον κομήτη, μπορεί να το έχουν λατρεύει!

https://asgardia.space/en/news/Scientists-Discover-the-Birthplace-of-Comets

39487700e641b9fac11b0f0391e16d3a5e37e69ad68c2da98df2c81fd059172f.thumb.jpg.18bf6551cd3bab542b8cb257af8fae91.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 1 μήνα αργότερα...

Ο εντυπωσιακός διαστρικός κομήτης «Μπορίσοφ» που έχει ουρά 14 φορές μεγαλύτερη από τη Γη. :cheesy:

Οι αστρονόμοι του Πανεπιστημίου Yale των ΗΠΑ κατάφεραν να τραβήξουν μια νέα φωτογραφία, την κοντινότερη έως τώρα, του διαστρικού κομήτη «Μπορίσοφ» (2l/Borisov), του δεύτερου επισκέπτη του ηλιακού μας συστήματος που έρχεται από κάποιο άλλο ηλιακό σύστημα.

Η νέα φωτογραφία, που τραβήχτηκε στις 24 Νοεμβρίου με το τηλεσκόπιο Κεκ της Χαβάης, αποκαλύπτει ότι η ουρά του κομήτη έχει μήκος σχεδόν 160.000 χιλιομέτρων και είναι περίπου 14 φορές μεγαλύτερη από τη Γη. Ο στερεός πυρήνας του κομήτη έχει διάμετρο μόνο ενάμισι χιλιόμετρο περίπου.

«Προκαλεί ένα αίσθημα ταπεινότητας να συνειδητοποιείς πόσο μικρή είναι η Γη δίπλα σε έναν επισκέπτη από άλλο ηλιακό σύστημα», δήλωσε ο αστρονόμος Πίτερ βαν Ντόκουμ.

Ο κομήτης, που είχε για πρώτη φορά γίνει αντιληπτός φέτος το καλοκαίρι, συνεχίζει να πλησιάζει τη Γη και θα φθάσει στο κοντινότερο σημείο του από αυτή -περίπου 300 εκατομμύρια χιλιόμετρα- στις αρχές Δεκεμβρίου.

Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι ο «Μπορίσοφ» (πήρε το όνομα του ερασιτέχνη αστρονόμου της Κριμαίας που πρώτος τον είδε) σχηματίστηκε σε κάποιο άλλο ηλιακό σύστημα και εκτοξεύθηκε στο διαστρικό χώρο μετά την παρ' ολίγον σύγκρουση του με ένα πλανήτη στο μητρικό σύστημά του.

Όσο ο κομήτης πλησιάζει τη Γη και τον Ήλιο, απελευθερώνει περισσότερα αέρια και σκόνη στην ουρά του.

Ήδη αστρονόμοι σε διάφορα μέρη χρησιμοποιούν τα τηλεσκόπια τους για να παρατηρήσουν τον σπάνιο επισκέπτη, ο οποίος μπορεί να μεταφέρει πληροφορίες για τους θεμέλιους λίθους των πλανητών σε άλλα ηλιακά συστήματα.

https://www.kathimerini.gr/1053645/article/epikairothta/episthmh/o-entypwsiakos-diastrikos-komhths-mporisof-poy-exei-oyra-14-fores-megalyterh-apo-th-gh-fwtografia

13.JPG.69113e368126eb7ea66be61435190cc9.JPG

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 3 εβδομάδες αργότερα...

Το Hubble παρακολουθεί τον πρώτο διαστρικό κομήτη. :cheesy:

Πριν από πάρα πολλά χρόνια, σ’ ένα πλανητικό σύστημα, πολλά έτη φωτός μακριά από την Γη, ένας παγωμένος βράχος μετά από κάποια σύγκρουση ξέφυγε στον μεσοσαστρικό χώρο, για να καταλήξει μετά από περιπλάνηση εκατομμυρίων ετών στο δικό μας πλανητικό σύστημα. Πρόκειται για τον κομήτη 2I/Borisov που ανακαλύφθηκε στις 30 Αυγούστου 2019 από τον ερασιτέχνη αστρονόμο Gennady Borisov. Είναι το δεύτερο διαστρικό αντικείμενο που παρατηρήσαμε να διασχίζει το ηλιακό μας σύστημα. (Ο πρώτος διαστρικός επισκέπτης παρατηρήθηκε το 2017 – το αντικείμενο που ονομάστηκε Οουμουαμούα).

Στις 7 Δεκεμβρίου 2019 ο κομήτης Borisov πέρασε από την πλησιέστερη στον ήλιο απόσταση, περίπου δυο φορές την απόσταση Γης – ήλιου (υπενθυμίζεται ότι η μέση απόσταση Γης-Ήλιου είναι 150 εκτομμύρια χιλιόμετρα=1 αστρονομική μονάδα).

Η βαρυτική έλξη του Ήλιου δεν θα καταφέρει να «συλλάβει» τον διαστρικό επισκέπτη εξαιτίας της μεγάλης ταχύτητάς του 160.000 χιλιόμετρα ανά ώρα και του σχήματος της τροχιάς του.

Από τον Οκτώβριο το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble, παρακολουθεί τον κομήτη Borisov. Έτσι, προέκυψαν δυο οι παρακάτω εντυπωσιακές φωτογραφίες:

Στην πρώτη φωτογραφία (αριστερά) ο κομήτης εμφανίζεται μπροστά από έναν μακρινό σπειροειδή γαλαξία (τον 2MASX J10500165-0152029). Όταν λήφθηκε η φωτογραφία ο διαστρικός κομήτης απείχε 326 εκατομμύρια χιλιόμετρα από τη Γη. Η δεύτερη φωτογραφία (δεξιά) λήφθηκε στις 9 Δεκεμβρίου 2019, λίγο μετά την πλησιέστερη διέλευσή του από τον Ήλιο, όταν απείχε 296 εκατομμύρια χιλιόμετρα από τη Γη. Ο κομήτης θα κάνει τη πλησιέστερη προσέγγισή του στη Γη στα τέλη Δεκεμβρίου σε απόσταση 289 εκατομμύρια χιλιόμετρα.

Το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble μας δίνει το καλύτερο ανώτατο όριο για το μέγεθος του πυρήνα του κομήτη Borisov, που είναι και το σημαντικότερο τμήμα του. Οι φωτογραφίες του Hubble μας δείχνουν ότι ο πυρήνας του είναι 15 φορές μικρότερος από ότι έδειχναν οι προηγούμενες έρευνες – η ακτίνα του είναι μικρότερη από μισό χιλιόμετρο. Οι παρατηρήσεις και άλλων τηλεσκοπίων δείχνουν ότι η χημική σύνθεση του είναι παρόμοια με τους κομήτες του ηλιακού μας συστήματος, κάτι που υποδεικνύει ότι κομήτες σχηματίζονται με παρόμοιο τρόπο και σε άλλα πλανητικά συστήματα. Έως τα μέσα του 2020 ο κομήτης θα έχει αφήσει πίσω του τον πλανήτη Δία και θα συνεχίσει την πορεία προς την παγωμένη άβυσσο του διαστρικου χώρου.

https://physicsgg.me/2019/12/15/%cf%84%ce%bf-hubble-%cf%80%ce%b1%cf%81%ce%b1%ce%ba%ce%bf%ce%bb%ce%bf%cf%85%ce%b8%ce%b5%ce%af-%cf%84%ce%bf%ce%bd-%cf%80%cf%81%cf%8e%cf%84%ce%bf-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%cf%83%cf%84%cf%81%ce%b9%ce%ba%cf%8c/

borisov1.jpg.5fb54f74553559b42f7d7b7bb401e48b.jpg

ceb1cf84cebbceb1cf83.jpg.da202e18b41c7c468e195459926c3f1d.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 4 μήνες αργότερα...

Ο κομήτης Άτλαντας θα είναι ορατός με γυμνό μάτι και από την Ελλάδα. :cheesy:

Με βάση μελέτες του Μαρτίου 2020 όπου η λαμπρότητά του αυξάνονταν συνεχώς, οι προβλέψεις δείχνουν ότι, για ορισμένες εβδομάδες πριν φτάσει στο περήλιο, θα είναι ορατός από το βόρειο ημισφαίριο και με γυμνό μάτι. Οι καλύτερες στιγμές για παρατήρηση θα είναι για λίγες ώρες μετά την δύση του ηλίου. Προς το τέλος του Μαΐου, πολύ κοντά στο περήλιο και εσωτερικά της τροχιάς του Ερμή, η λαμπρότητά του πιθανώς να γίνει συγκρίσιμη με αυτή της Αφροδίτης!

Ένας πρασινωπός κομήτης, ο Άτλας C/2019 Y4, διασχίζει τον ανοιξιάτικο ουρανό και πλησιάζει σταδιακά τη Γη. Έχει ήδη παρατηρηθεί από αρκετά επαγγελματικά και ερασιτεχνικά τηλεσκόπια, ενώ κάποια στιγμή θα φθάσει να γίνει ορατός και με γυμνό μάτι.

Στις 23 Μαΐου θα βρεθεί στην κοντινότερη απόστασή του από την Γη και στις 31 Μαΐου στην κοντινότερη από τον Ήλιο. Ο κομήτης ανακαλύφθηκε από αστρονόμους στις 28 Δεκεμβρίου 2019, στον αστερισμό της Μεγάλης Άρκτου, με τη βοήθεια του τηλεσκοπίου Μάουνα Λόα της Χαβάης, το οποίο αποτελεί μέρος του συστήματος δύο τηλεσκοπίων ATLAS (Asteroid Terrestrial-impact Last Alert System).

Ο κομήτης Άτλαντας έχει περίοδο περιφοράς γύρω από τον Ήλιο 4.500 χρόνια, σύμφωνα με την αστροφυσικό Φιόρη-Αναστασία Μεταλληνού του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών (ΕΑΑ), η οποία έκανε σχετική δημοσίευση στο ηλεκτρονικό περιοδικό Κόsμος του ΕΑΑ [Ο ανοιξιάτικος κομήτης Άτλαντας (ATLAS C/2019 Y4)]. Στο περήλιο (πλησιέστερη απόσταση από τον Ήλιο) φτάνει σε απόσταση 37,4 εκατομμυρίων χιλιομέτρων ή 0,25 αστρονομικών μονάδων.

Η τροχιά του κομήτη ATLAS σε κλίση 45° σε σχέση με την τροχιά των πλανητών του ηλιακού μας συστήματος (εκλειπτική). Πηγή: NASA / JPL Horizons.

Η τροχιά του Άτλαντα παρουσιάζει μεγάλη ομοιότητα με εκείνη του πολύ φωτεινού κομήτη C/1844 Y1 ή Great Comet 1844, ο οποίος είχε παρατηρηθεί για πρώτη φορά τον Δεκέμβριο 1844 στο ακρωτήριο της Καλής Ελπίδας από τον καπετάνιο Wilmot, γι’ αυτό αναφέρεται και ως «κομήτης του Wilmot». Λόγω της ομοιότητας της τροχιάς των δύο κομητών, είναι πολύ πιθανό να αποτελούσαν μέρη του ιδίου κομήτη, ο οποίος διασπάστηκε περίπου πριν 5.000 χρόνια.

Τους τελευταίους μήνες η λαμπρότητά του κομήτη αυξάνεται σταδιακά, καθώς προσεγγίζει τον Ήλιο, ενώ η κόμη του μεγαλώνει και εμφανίζεται πρασινωπή. Ορατός δεν είναι ακόμη με γυμνό μάτι, αναμένεται όμως να γίνει προς το τέλος Απριλίου. Τώρα βρίσκεται στον αστερισμό της Καμηλοπάρδαλης και προς το παρόν μπορεί να παρατηρηθεί μόνο με τηλεσκόπιο ή ισχυρά κιάλια.

Οι προβλέψεις δείχνουν, σύμφωνα με την κ. Μεταλληνού, ότι για ορισμένες εβδομάδες πριν φτάσει στο περήλιο, θα είναι ορατός και με γυμνό μάτι από το βόρειο ημισφαίριο (όπου ανήκει και η Ελλάδα). Οι καλύτερες στιγμές για παρατήρηση θα είναι λίγες ώρες μετά τη δύση του Ηλίου. Προς το τέλος του Μαΐου, πολύ κοντά στο περήλιο και εσωτερικά της τροχιάς του Ερμή, η λαμπρότητά του πιθανώς να γίνει συγκρίσιμη με αυτή της Αφροδίτης.

Οι παρατηρήσεις των τελευταίων δύο εβδομάδων οδηγούν στο ενδεχόμενο της διάσπασης του κομήτη. Μεταξύ 2-5 Απριλίου παρατηρήθηκε μείωση της παραγωγής σκόνης από την ουρά του και μείωση της λαμπρότητας του, παρατηρήσεις που ίσως σημαίνουν την πιθανή διάσπαση του.

Ο αστροφωτογράφος Αντώνης Φαρμακόπουλος αποτύπωσε με τον φακό του τον κομήτη Άτλαντα, σε μια από τις πρώτες φωτογραφίες στην Ελλάδα, στις 29 Μαρτίου, από το παρατηρητήριο του στην Κερατέα Αττικής.

https://physicsgg.me/2020/04/13/%ce%bf-%ce%ba%ce%bf%ce%bc%ce%ae%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%ac%cf%84%ce%bb%ce%b1%ce%bd%cf%84%ce%b1%cf%82-%ce%b8%ce%b1-%ce%b5%ce%af%ce%bd%ce%b1%ce%b9-%ce%bf%cf%81%ce%b1%cf%84%cf%8c%cf%82-%ce%bc%ce%b5-%ce%b3/

atlas_comet.jpg.52cf2bc0e73e9e56386915a2c70af11b.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Νέα θεωρία για την προέλευση του μυστηριώδους διαστρικού αντικειμένου «Ουμουαμούα» :cheesy:

Από τότε που ανακαλύφθηκε, το 2017, το διαστρικό αντικείμενο «Ουμουαμούα» («αγγελιοφόρος από μακριά που κατέφθασε πρώτος» στη γλώσσα της Χαβάης) περιβάλλεται από έναν αέρα μυστηρίου, λόγω του περίεργου σχήματός του, που θυμίζει πούρο (ή εξωγήινο διαστημόπλοιο) και της επιβεβαιωμένης διαστρικής του προέλευσης (πρόκειται άλλωστε για το πρώτο γνωστό διαστρικό αντικείμενο που εντοπίζεται στο ηλιακό μας σύστημα). Η προέλευση/σχηματισμός του αποτελούν ακόμα αίνιγμα- και νέα έρευνα που δημοσιεύτηκε στο Nature Astronomy απαντά σε αυτά τα ερωτήματα.

 

Οι Γιουν Ζανγκ (Εθνικά Αστρονομικά Αστεροσκοπεία της Κινεζικής Ακαδημίας Επιστημών) και ο Ντάγκλας Λιν (UC Santa Cruz) χρησιμοποίησαν προσομοιώσεις υπολογιστή για να δείχνουν πώς αντικείμενα όπως ο «Ουμουαμούα» μπορούν να σχηματιστούν υπό την επιρροή/ επίδραση παλιρροιακών δυνάμων όπως αυτές στους ωκεανούς της Γης. Η θεωρία τους εξηγεί όλα τα ασυνήθιστα χαρακτηριστικά του αντικειμένου.

«Δείξαμε πως διαστρικά αντικείμενα τύπου “Ουμουαμούα” μπορούν να προκύψουν μέσω εκτενούς παλιρροιακού κατακερματισμού κατά τη διάρκεια στενών επαφών των μητρικών τους σωμάτων με τα άστρα τους, και μετά να εκτοξευτούν στο διαστρικό διάστημα» είπε ο Λιν.

Όπως τονίζει ο Ζανγκ, το αντικείμενο αυτό δεν μοιάζει με οτιδήποτε άλλο υπάρχει στο ηλιακό μας σύστημα: Η ξηρή του επιφάνεια, το ασυνήθιστα στενόμακρο σχήμα του και η περίεργη κίνησή του έκαναν τους επιστήμονες να αναρωτιούνται ακόμα και αν πρόκειται για εξωγήινο διαστημόπλοιο. «Είναι στα αλήθεια ένα μυστηριώδες αντικείμενο, μα κάποιες ενδείξεις, όπως τα χρώματά του και η απουσία ραδιοσημάτων, υποδεικνύουν πως είναι φυσικό αντικείμενο» είπε ο Ζανγκ.

Αστρονόμοι πίστευαν πως το πρώτο διαστρικό αντικείμενο που θα εντοπιζόταν θα ήταν ένα παγωμένο σώμα, όπως ένας κομήτης. Παγωμένα αντικείμενα όπως αυτά στο Νέφος του Όορτ εξελίσσονται σε πολύ μεγάλες αποστάσεις από τα άστρα τους, είναι πλούσια σε άστατα υλικά και εκτοξεύονται από τα συστήματά τους μέσω βαρυτικών αλληλεπιδράσεων. Επίσης είναι πολύ ορατά. Η περίπτωση του «Ουμουαμούα» διέφερε.

Άλλοι ερευνητές έχουν εκτιμήσει πως μπορεί να υπάρχει πολύ μεγάλος αριθμός τέτοιων διαστρικών αντικειμένων. «Η ανακάλυψη του “Ουμουαμούα” υποδεικνύει πως ο πληθυσμός των βραχωδών διαστρικών αντικειμένων είναι πολύ μεγαλύτερος απ΄ό,τι πιστεύαμε στο παρελθόν» είπε ο Ζανγκ. «Κατά μέσο όρο, το κάθε πλανητικό σύστημα θα έπρεπε να εκτοξεύει συνολικά 100 τρισ. αντικείμενα σαν αυτό».

Όταν ένα μικρότερο σώμα περνάει πολύ κοντά από ένα πολύ μεγαλύτερο, οι παλιρροιακές δυνάμεις του μεγαλύτερου αντικειμένου μπορούν να κομματιάσουν το μικρότερο. Οι διαδικασίες αυτές μπορούν να εκτοξεύσουν κάποια κομμάτια στο διαστρικό διάστημα- και αυτή είναι η διαδικασία μέσω της οποίας θεωρείται πως προέκυψε ο «Ουμουαμούα».

Οι δύο ερευνητές χρησιμοποίησαν προσομοιώσεις υπολογιστή για να δημιουργήσουν μοντέλα των δομικών δυναμικών ενός αντικειμένου που πετά κοντά σε ένα άστρο. Όπως διαπίστωσαν, εάν πλησιάσει πολύ κοντά, το άστρο μπορεί να το κομματιάσει σε στενόμακρα κομμάτια, τα οποία μετά εκτοξεύονται στο διαστρικό διάστημα. Επίσης, θερμικά μοντέλα έδειξαν πως η επιφάνειά τους λιώνει σε μικρή απόσταση από το άστρο και στερεοποιείται ξανά σε μεγάλη απόσταση, με αποτέλεσμα τη δημιουργία μιας κρούστας η οποία διασφαλίζει τη δομική σταθερότητα του στενόμακρου σχήματος. Επίσης, στο πλαίσιο αυτής της διαδικασίας εξαφανίζονται μεγάλες ποσότητες ασταθών υλικών, κάτι που εξηγεί τα χρώματα του αντικειμένου και άλλα χαρακτηριστικά του.

Η έρευνα υποστηρίζει τις εκτιμήσεις περί μεγάλου πληθυσμού τέτοιων αντικειμένων. Δεδομένου ότι τέτοια αντικείμενα μπορούν να περνούν από «κατοικήσιμες ζώνες» ηλιακών συστημάτων, η πιθανότητα μεταφοράς ύλης από πλευράς τους, που θα μπορούσε να οδηγήσει στην εμφάνιση ζωής (πανσπερμία) δεν μπορεί να αποκλειστεί, τονίζουν οι ερευνητές.

https://www.naftemporiki.gr/story/1589639/nea-theoria-gia-tin-proeleusi-tou-mustiriodous-diastrikou-antikeimenou-oumouamoua

nea-theoria-gia-tin-proeleusi-tou-mustiriodous-diastrikou-antikeimenou-oumouamoua.jpg.f7956c3e9cd212f77d8786da784520c4.jpg

7702617_nea-theoria-gia-tin-proeleusi-tou-mustiriodous-diastrikou-antikeimenou-oumouamoua(1).jpg.316b6054ebea73f741dee062fa49cbcf.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

H ασυνήθιστη χημική σύσταση του κομήτη «Μπορίσοφ» :cheesy:

Ο διαστρικός κομήτης 2I/Borisov -το δεύτερο αντικείμενο, μετά τον σχήματος πούρου «Οουμουαμούα», που ανακαλύφθηκε να έχει «τρυπώσει» στο ηλιακό μας σύστημα προερχόμενος από άλλο αστρικό σύστημα- έχει μια πολύ ασυνήθιστη χημική σύσταση, τελείως διαφορετική από τους «δικούς μας» κομήτες.

Είναι η πρώτη φορά που οι επιστήμονες είχαν την ευκαιρία να μελετήσουν τη χημική σύσταση ενός τόσο μακρινού κομήτη. Το πιο απρόσμενο χαρακτηριστικό του είναι ότι περιέχει άφθονη ποσότητα μονοξειδίου του άνθρακα, ενός δηλητηριώδους αερίου στη Γη. Το μονοξείδιο του διαστρικού κομήτη είναι εννέα έως 26 φορές περισσότερο από ό,τι στους κομήτες του ηλιακού συστήματος μας.

Το μονοξείδιο του άνθρακα, που είναι τοξικό για τους ανθρώπους, είναι κοινό αέριο στο διάστημα και μετατρέπεται σε πάγο μόνο σε μακρινές παγωμένες περιοχές. Από αυτό οι επιστήμονες συμπεραίνουν ότι ο «Μπορίσοφ» (φέρει το όνομα του ερασιτέχνη αστρονόμου της Κριμαίας που τον ανακάλυψε το 2019) σχηματίστηκε με διαφορετικό τρόπο από ό,τι οι κομήτες του ηλιακού συστήματος μας, είτε γύρω από ένα άστρο πολύ πιο μικρό και κρύο από τον Ήλιο (πιθανώς ένα ερυθρό νάνο τύπου Μ), είτε σε μια πολύ κρύα απομακρυσμένη περιοχή του μητρικού του συστήματος, με θερμοκρασίες κάτω από μείον 250 βαθμούς Κελσίου.

Οι αστρονόμοι, οι οποίοι έκαναν δύο σχετικές δημοσιεύσεις στο περιοδικό αστρονομίας «Nature Astronomy», χρησιμοποίησαν για τις παρατηρήσεις του κομήτη τα διαστημικά και επίγεια τηλεσκόπια Hubble, Neil Gehrels Swift και ALMA.

«Μας αρέσει να αναφερόμαστε στον «Μπορίσοφ» ως χιονάνθρωπο από κάποιο σκοτεινό και κρύο μέρος. Οι κομήτες είναι απομεινάρια θεμέλιων λίθων από την εποχή του σχηματισμού των πλανητών. Για πρώτη φορά καταφέραμε να μετρήσουμε τη χημική σύσταση ενός τέτοιου θεμέλιου λίθου από άλλο πλανητικό σύστημα, καθώς αυτός διερχόταν από το δικό μας ηλιακό σύστημα», δήλωσε ο Ντένις Μπόντεγουιτς του Πανεπιστημίου Όμπερν της Αλαμπάμα, επικεφαλής της μίας μελέτης.

Ο «Μπορίσοφ» έχει διάμετρο περίπου ενός χιλιομέτρου και για κάποιο λόγο εκτινάχθηκε μακριά από το δικό του σύστημα, κάνοντας ένα διαστρικό ταξίδι εκατομμυρίων ή και δισεκατομμυρίων ετών, που τον έφερε στη διαστημική «γειτονιά» μας. Η δεύτερη μελέτη, με επικεφαλής τον αστροβιολόγο Μάρτιν Γκόρντινερ του Κέντρου Διαστημικών Πτήσεων Goddard της NASA, αποκάλυψε ότι, παρά τις παραξενιές του, ο «Μπορίσοφ» έχει και ομοιότητες με τους κομήτες του ηλιακού μας συστήματος, αφού διαθέτει ανάλογη ποσότητα υδροκυάνιου.

Οι πρόσφατες παρατηρήσεις του κομήτη παρέχουν ενδείξεις ότι έχει αρχίσει να διασπάται σε τουλάχιστον δύο κομμάτια. Το πρώτο διαστρικό αντικείμενο, ο «Οουμουαμούα», που είχε γίνει αντιληπτός το 2017 να διασχίζει το ηλιακό μας σύστημα, δεν θεωρείται κομήτης, αλλά απομεινάρι από πλανήτη που διαλύθηκε και κάποιο κομμάτι του ξέφυγε στο διάστημα. Συνεπώς ο «Μπορίσοφ» είναι το δεύτερο διαστρικό αντικείμενο και ο πρώτος διαστρικός κομήτης στη διαστημική ιστορία.

https://physicsgg.me/2020/04/21/h-%ce%b1%cf%83%cf%85%ce%bd%ce%ae%ce%b8%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%b7-%cf%87%ce%b7%ce%bc%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%cf%83%cf%8d%cf%83%cf%84%ce%b1%cf%83%ce%b7-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%ba%ce%bf%ce%bc%ce%ae%cf%84%ce%b7/

borisov1.jpg.09f675227e7fdb0d42214e732be5467c.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Η NASA μέτρησε την απώλεια νερού από διαστρικό κομήτη. :cheesy:

Για πρώτη φορά, το Neil Gehrels Swift Observatory της NASA παρακολούθησε και μέτρησε την απώλεια νερού από έναν διαστρικό κομήτη, καθώς προσέγγιζε και πραγματοποιούσε περιστροφή γύρω από τον ήλιο.

«Ο 2Ι/Borisov δεν ταιριάζει απόλυτα σε οποιαδήποτε κατηγορία κομητών του ηλιακού συστήματος, μα επίσης δεν ξεχωρίζει απόλυτα από αυτούς» είπε η Ζέξι Ξινγκ, τελειόφοιτη του University of Hong Kongk και του Auburn University στην Αλαμπάμα, που ηγήθηκε της έρευνας. «Υπάρχουν γνωστοί κομήτες που μοιράζονται τουλάχιστον μία από τις ιδιότητές του».

Οι κομήτες είναι παγωμένες συγκεντρώσεις αερίων που έχουν αναμειχθεί με σκόνη. Θεωρείται πως εκατοντάδες δισεκατομμύρια μπορεί να κινούνται σε τροχιά γύρω από τον ήλιο. Με βάση την ταχύτητα και την πορεία του Borisov, ωστόσο, θεωρείται πως πρέπει να έχει προέλθει από το εξωτερικό του ηλικαού μας συστήματος, κάτι που τον καθιστά τον δεύτερο γνωστό διαστρικό «επισκέπτη», που ανακαλύφθηκε δύο χρόνια μετά τον πρώτο, γνωστό ως «Ουμουαμούα».

Καθώς ένας κομήτης πλησιάζει τον ήλιο, παγωμένο υλικό από την επιφάνειά του, όπως το διοξείδιο του άνθρακα, θερμαίνεται και αρχίζει να μετατρέπεται σε αέριο. Όταν φτάνει σε απόσταση 370 εκατ. χιλιομέτρων από τον Ήλιο, το νερό εξατμίζεται. Η Ξινγκ και οι συνάδελφοί της επιβεβαίωσαν την παρουσία νερού από τον κομήτη και μέτρησαν τις διακυμάνσεις του μέσω υπεριώδους φωτός.

Όταν το ηλιακό φως διασπά μόρια νερού, ένα από τα τμήματα που προκύπτουν είναι το υδροξύλιο, ένα μόριο που αποτελείται από ένα άτομο οξυγόνου και ένα υδρογόνου. Το Swift εντοπίζει το αποτύπωμα του υπεριώδους φωτός που εκπέμπεται από το υδροξύλιο μέσω του ουργάνου UVOT (Ultraviolet/ Optical Telescope). Μεταξύ του Σεπτεμβρίου και του Φεβρουαρίου, η ομάδα της Ξινγκ πραγματοποίησε έξι παρατηρήσεις του κομήτη, βλέποντας 50% αύξηση της ποσότητας υδροξυλίου- και ως εκ τούτου νερού- που παραγόταν από τον κομήτη μεταξύ της 1ης Νοεμβρίου και της 1ης Δεκεμβρίου, που ήταν απλά επτά ημέρες από την κοντινότερη επαφή του κομήτη με τον ήλιο.

Στο ζενίθ της δραστηριότητάς του, ο κομήτης Borisov έχανε 30 λίτρα νερού ανά δευτερόλεπτο, αρκετά για να γεμίζει μια μπανιέρα μέσα σε 10 περίπου δευτερόλεπτα. Κατά το ταξίδι του στο ηλιακό σύστημα, ο κομήτης έχασε περίπου 230 εκατομμύρια λίτρα νερού. Καθώς απομακρυνόταν από τον ήλιο, η απώλεια νερού μειωνόταν, και αυτό γινόταν ταχύτερα από κάθε άλλο κομήτη που έχει παρατηρηθεί. Οι μετρήσεις αυτές επίσης βοήθησαν στον υπολογισμό του ελάχιστου μεγέθους του κομήτη- διαμέτρου 0,74 χλμ. Η ομάδα εκτιμά πως τουλάχιστον το 55% της επιφάνειας του Borisov έχανε υλικό όταν ήταν στο κοντινότερο σημείο στον ήλιο. Αυτή είναι 10 φορές η ενεργή περιοχή των περισσότερων «εγχώριων» κομητών.

Αν και, όπως προαναφέρθηκε, ο Borisov έχει και κάποια κοινά χαρακτηριστικά με τους κομήτες του ηλιακού συστήματος, στο σύνολό τους τα χαρακτηριστικά του εμποδίζουν την κατάταξή του σε κάποια γνωστή «οικογένεια»- και οι επιστήμονες αναρωτιούνται τι μπορεί να σημαίνει αυτό για την ανάπτυξη των κομητών σε άλλα πλανητικά συστήματα.

https://physicsgg.me/2020/04/29/%ce%b7-nasa-%ce%bc%ce%ad%cf%84%cf%81%ce%b7%cf%83%ce%b5-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%b1%cf%80%cf%8e%ce%bb%ce%b5%ce%b9%ce%b1-%ce%bd%ce%b5%cf%81%ce%bf%cf%8d-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%cf%83%cf%84/

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Ο κομήτης «Άτλας» διασπάται σε κομμάτια όσο πλησιάζει τη Γη. :cheesy:

Διασπάται σε πολλά κομμάτια ο ανοιξιάτικος κομήτης «Άτλας» (C/2019 Y4 Atlas) που -αργοπεθαίνοντας- πλησιάζει τη Γη. Οι φωτογραφίες του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble αποκάλυψαν περίπου 30 κομμάτια στις 20 Απριλίου και 25 κομμάτια στις 23 Απριλίου. Αυτό εξηγεί γιατί ο κομήτης, όσο πλησιάζει τον πλανήτη μας, γίνεται πιο αχνός και όχι πιο φωτεινός, όπως αναμενόταν αρχικά.

Τα ευρήματα αποτελούν ένδειξη ότι η διάσπαση των κομητών είναι αρκετά συχνή. Επειδή αυτή συμβαίνει γρήγορα και απρόβλεπτα, οι επιστήμονες δεν είναι ακόμη βέβαιοι ποιά είναι η αιτία της διάσπασης. Το τηλεσκόπιο Hubble μπορεί να διακρίνει κομμάτια μικρά όσο ένα σπίτι. Πριν τη διάσπαση ο πυρήνας του κομήτη εκτιμάται ότι είχε μήκος περίπου όσο δύο ποδοσφαιρικά γήπεδα.

Ο κομήτης είχε ανακαλυφθεί στις 29 Δεκεμβρίου 2019 από το ρομποτικό τηλεσκόπιο ATLAS (Asteroid Terrestrial-impact Last Alert System)στη Χαβάη, από όπου πήρε και το όνομα του. Ο κομήτης γινόταν ολοένα φωτεινότερος έως τα μέσα Μαρτίου και μερικοί αστρονόμοι προέβλεψαν ότι θα ήταν ορατός με γυμνό μάτι μέσα στο Μάιο, πράγμα που θα τον καθιστούσε έναν από τους πιο θεαματικούς κομήτες των τελευταίων δεκαετιών.

Όμως λόγω της διάσπασής του έχει αρχίσει να γίνεται πιο αχνός αντί φωτεινότερος. Η αρχική διαπίστωση του αργού θανάτου του είχε γίνει στις 11 Απριλίου από ένα ερασιτέχνη αστρονόμο που φωτογράφισε τρία κομμάτια του κομήτη.

Ο «Άτλας» βρίσκεται σήμερα σε απόσταση περίπου 145 εκατομμυρίων χιλιομέτρων από τη Γη. Αν κάποιο από τα μεγάλα κομμάτια του τελικά επιβιώσει, ο κομήτης θα κάνει την κοντινότερη προσέγγισή του στη Γη στις 23 Μαΐου σε απόσταση περίπου 115 εκατομμυρίων χιλιομέτρων. Οκτώ μέρες αργότερα, θα πλησιάσει τον Ήλιο σε απόσταση 37 εκατ. χλμ.

https://www.in.gr/2020/04/29/tech/o-komitis-atlas-diaspatai-se-kommatia-oso-plisiazei-ti-gi/

NASA-ESA-D.JewittUCLA.thumb.jpg.275ef4b79ee4dcb66b1e1f0060bb89c6.jpg

atlas_heic2008a.jpg.b8c8e2fc532b3661541a35876a19bab5.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Δημιουργήστε έναν λογαριασμό ή συνδεθείτε για να σχολιάσετε

Πρέπει να είσαι μέλος για να αφήσεις ένα σχόλιο

Δημιουργία λογαριασμού

Εγγραφείτε για έναν νέο λογαριασμό στην κοινότητά μας. Είναι εύκολο!.

Εγγραφή νέου λογαριασμού

Συνδεθείτε

Έχετε ήδη λογαριασμό? Συνδεθείτε εδώ.

Συνδεθείτε τώρα
×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Όροι χρήσης