Jump to content

Πληροφορική-Τεχν.Νοημοσύνη-Kβαντικοi υπολ.-Νανοτεχνολογία.


Προτεινόμενες αναρτήσεις

Η τεχνητή νοημοσύνη νικάει πια και στα ομαδικά online games. :cheesy:

Η τεχνητή νοημοσύνη μπορεί ήδη να οδηγεί αυτοκίνητα και να έχει νικήσει τους ανθρώπους σε απαιτητικά επιτραπέζια παιγνίδια, όπως το σκάκι και το Go, καθώς και σε βιντεοπαιγνίδια, όπως το StarCraft II και το Dota 2, αλλά τώρα για πρώτη φορά κατάφερε να κάνει το ίδιο σε ανταγωνιστικά παιγνίδια πολλαπλών παικτών (multiplayer shooter videogames) που απαιτούν ομαδική συνεργασία, κάτι που έως τώρα θεωρείτο τρομερά δύσκολο.

Η DeepMind, η πρωτοπόρος βρετανική εταιρεία που ανήκει πλέον στον όμιλο Alphabet της Google, εκπαίδευσε συστήματα τεχνητής νοημοσύνης (bots) να συνεργάζονται για να παίξουν με επιτυχία το κλασσικό βιντεοπαιγνίδι Quake III Arena, νικώντας και πάλι τους έμπειρους ανθρώπους παίκτες. Επιπλέον, ένας «τεχνητός» παίκτης αποδείχθηκε ότι μπορεί να συνεργασθεί μια χαρά με έναν άνθρωπο παίκτη.

Μέχρι σήμερα η τεχνητή νοημοσύνη δεν τα είχε καταφέρει με την πολυπλοκότητα παιγνιδιών που απαιτούν ομαδική συνεργασία και αλληλεπίδραση ανάμεσα σε πολλούς online παίκτες. Το να προβλέψει ένα μηχάνημα πώς θα συμπεριφερθεί ένα άλλο μηχάνημα ή ένας άνθρωπος, έτσι ώστε να μπορέσει να συνεργασθεί αποτελεσματικά μαζί του, είχε έως τώρα θεωρηθεί πολύ μεγάλη πρόκληση.

Όμως, αυτήν τη φορά, μία ομάδα 30 «παικτών» (bots) τεχνητής νοημοσύνης εκπαιδεύθηκαν συλλογικά να παίζουν έναν πεντάλεπτο «γύρο» του παιγνιδιού Quake III Arena με τίτλο «Αιχμαλωτίστε τη σημαία» (Capture the Flag), όπου μία ομάδα κινείται επιθετικά σε ένα τρισδιάστατο περιβάλλον και πρέπει να αρπάξει τη σημαία των αντιπάλων. Νικητής είναι η ομάδα που κατακτά τις περισσότερες σημαίες μέσα σε αυτά τα πέντε λεπτά.

Παίζοντας μόνη της αλλεπάλληλους γύρους του παιγνιδιού, η συνεργαζόμενη ομάδα της τεχνητής νοημοσύνης έμαθε να αυτοβελτιώνεται με τη βοήθεια ειδικών αλγορίθμων νευρωνικής μάθησης εμπνευσμένων από τον ανθρώπινο εγκέφαλο. Στη συνέχεια, άνθρωποι παίκτες κλήθηκαν να αντιμετωπίσουν άλλους παίκτες, χωρίς να γνωρίζουν εάν επρόκειτο για άλλους ανθρώπους ή για συστήματα τεχνητής νοημοσύνης.

Τελικά, οι δυάδες των ανθρώπων παικτών αιχμαλώτισαν κατά μέσο όρο 16 λιγότερες σημαίες σε κάθε παιγνίδι σε σχέση με τα «ντουέτα» που απαρτίζονταν από τεχνητή νοημοσύνη. Επίσης, οι μικτές ομάδες (ένας άνθρωπος παίκτης και ένα σύστημα τεχνητής νοημοσύνης) τα κατάφεραν αρκετές φορές καλύτερα από τις ομάδες δύο ανθρώπων παικτών. Μάλιστα, οι άνθρωποι παίκτες δήλωσαν ότι προτιμούσαν να έχουν για συμπαίκτη τους ένα σύστημα τεχνητής νοημοσύνης από ό,τι έναν άλλο άνθρωπο.

Οι ερευνητές της DeepMind, με επικεφαλής τον Μαξ Τζέιντερμπεργκ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Science», σύμφωνα με το ίδιο, το «New Scientist» και το Γαλλικό Πρακτορείο, δήλωσαν ότι η νέα τεχνολογία δεν είναι ακόμη ώριμη για πρακτική εφαρμογή στον πραγματικό κόσμο. Όμως στο μέλλον, όταν η τεχνητή νοημοσύνη έχει πια μάθει να συνεργάζεται σε ομάδες (με άλλες μηχανές, με ανθρώπους ή με μικτές ομάδες), τότε θα υπάρξουν σημαντικές πρόοδοι σε διάφορα πεδία, από τα αυτόνομα οχήματα που θα συνεργάζονται για να μην τρακάρουν στους δρόμους, έως τους ρομποτικούς χειρουργούς που θα συνεργάζονται με τους γιατρούς.

Είναι προφανές ότι αυτή η τεχνολογία μπορεί να έχει και στρατιωτικές εφαρμογές, αλλά οι προγραμματιστές της DeepMind αρνήθηκαν να σχολιάσουν επ’ αυτού. Στο παρελθόν η εταιρεία είχε δηλώσει δημόσια ότι δεσμεύεται να μη συνεργασθεί σε ερευνητικά προγράμματα του στρατού ή των μυστικών υπηρεσιών. Το κατά πόσο αυτό θα τηρηθεί στο μέλλον, είναι άλλο θέμα…

https://www.in.gr/2019/05/31/tech/texniti-noimosyni-nikaei-pia-kai-sta-omadika-online

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Προϊόντα νανοτεχνολογίας από το ΑΠΘ σε διεθνείς αγορές. :cheesy:

Είναι η αόρατη τεχνολογία, που όχι μόνο αλλάζει μια πληθώρα κατασκευαστικών τομέων, αλλά πρακτικά έχει ήδη αρχίσει να μετασχηματίζει σε ολοένα αυξανόμενο ρυθμό την τεράστια βιομηχανία των επονομαζόμενων προϊόντων ευρείας κατανάλωσης.

Ο λόγος για τη νανοτεχνολογία, μια βιομηχανία στην οποία μερίδιο διεκδικούν πλέον και τα «Made in Greece» προϊόντα. «Τα καθημερινά προϊόντα που βλέπουμε μπορεί να κρύβουν από πίσω τους πάρα πολύ υψηλή τεχνολογία… Το πιο απλό και καθημερινό μπορεί να κρύβει από πίσω του χρόνια έρευνας», αναφέρει μιλώντας στον ραδιοφωνικό σταθμό του Αθηναϊκού-Μακεδονικού Πρακτορείου, o καθηγητής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, Νίκος Μιχαηλίδης, πρόεδρος της Ελληνικής Μεταλλουργικής Εταιρείας.

«Προκειμένου να βγουν αυτά τα προϊόντα, να έχουν τόσο χαμηλό κόστος και να είναι τόσο αποδοτικά, η νανοτεχνολογία έχει συνεισφέρει τα μέγιστα», εξηγεί ο κ.Μιχαηλίδης που χαρακτηριστικά περιγράφει πως «ακόμη και ένα ξυραφάκι με νανοτεχνολογία είναι στην ουσία ένα… χειρουργικό εργαλείο που χρησιμοποιούμε κάθε ημέρα».

H Britannica στη μύτη μιας καρφίτσας

«Φανταστείτε ολόκληρη η εγκυκλοπαίδεια Britannica να χωρούσε σε επιφάνεια έκτασης όσο η μύτη μιας καρφίτσας. Ναι, αυτό θα ήταν δυνατό εάν τα γράμματα του αλφάβητου είχαν μέγεθος μερικών νανομέτρων. Η νανοτεχνολογία αποτελεί τον κλάδο της επιστήμης, που ασχολείται με την ύλη και τις δομές της, όπου τουλάχιστον μία από τις τρεις διαστάσεις έχει μέγεθος μικρότερο των 100 νανόμετρων. Για να γίνει αντιληπτό το μέγεθος αυτό, αρκεί να σκεφτούμε ότι ένα δισεκατομμύριο νανόμετρα στοιχισμένα το ένα δίπλα στο άλλο συνθέτουν μήκος ενός μέτρου» περιγράφει ο καθηγητής.

Η νανοτεχνολογία είναι μια τεχνολογία που πρωτοαναφέρθηκε το 1974, με τα επιτεύγματα να έρχονται αργότερα, τους επιστήμονες δε «να βασίζονται για την έρευνα ιδιαίτερα στην ανάπτυξη της επιστήμης των υπολογιστών, αλλά και στο πώς εξελίχθηκαν τα μικροσκόπια που δίνουν τη δυνατότητα να παρατηρεί κανείς την ύλη σε ολοένα και μεγαλύτερο βάθος», περιγράφει ο κ.Μιχαηλίδης, ενώ οι εξελίξεις στον χώρο και η βοήθεια που αυτές παρείχαν «έδωσαν τη δυνατότητα στους επιστήμονες να καταλάβουν πως ένας άλλος κόσμος κρύβεται στη μίκρο ή στη νανοκλίμακα», όπως χαρακτηριστικά σημειώνει ο ειδικός Έλληνας επιστήμονας.

«Αντιλαμβανόμενοι τη διαφορετικότητα της ύλης, των μετάλλων που χειριζόμαστε και το πώς οι ιδιότητες αυτών μπορούν να τροποποιηθούν, πώς μπορεί να γίνει ο χειρισμός της ύλης σε νανοκλίμακα, αυτό μας έδωσε μια ώθηση και ασχοληθήκαμε με νανοσωματίδια τα οποία μπορεί κανείς να χρησιμοποιήσει σε καθημερινές εφαρμογές» περιγράφει ο κ.Μιχαηλίδης, που μεταφέρει τις συναρπαστικές παραμέτρους του επιστημονικού υποβάθρου της τεχνολογίας πάνω στην οποία στηρίζεται η εκρηκτική εξέλιξη του τομέα.

«Με βάση τα παραπάνω η νανοτεχνολογία ίσως φαντάζει ως απρόσιτη και εξωτική ωστόσο, έχουν γίνει σημαντικές προσπάθειες παγκοσμίως και σήμερα υπάρχουν πολλά παραδείγματα εφαρμογής της νανοτεχνολογίας σε καθημερινά προϊόντα», σημειώνει αρχικά ο καθηγητής του ΑΠΘ που μεταφέρει τη συντονισμένη έρευνα «που εδώ και δώδεκα χρόνια θεραπεύεται στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης». Πρόκειται για το Εργαστήριο Μεταλλογνωσίας του Τμήματος Μηχανολόγων Μηχανικών στο οποίο ερευνητές αναπτύσσουν νάνο υλικά με σύγχρονες τεχνολογίες, οικολογικές πρώτες ύλες όπως εκχυλίσματα φυτών και νέες μεθόδους παραγωγής.

Η ύλη συμπεριφέρεται με διαφορετικό τρόπο στη νανοκλίμακα… Ασύλληπτα μεγέθη

Από τη δεκαετία του ’70 και μετά, κατά τον κ. Μιχαηλίδη, η εξέλιξη της έρευνας ήταν ραγδαία και οι χρήσεις της νανοτεχνολογίας σήμερα είναι αναρίθμητες, εκτεινόμενες σε ένα ευρύ φάσμα επιστημών, από την ιατρική και τη βιολογία μέχρι την ηλεκτρονική και τη μηχανική. Τα υλικά, όταν βρίσκονται σε διαστάσεις νανοκλίμακας, αποκτούν ιδιαίτερες ιδιότητες, διαφορετικές από τις γνωστές για τα αντίστοιχα συμβατικά υλικά.

«Νανοσωματίδια του αργύρου, τα οποία μπορεί να έχουν μέγεθος από 5 νανόμετρα μέχρι και 100. Φανταστείτε ότι η τρίχα του κεφαλιού είναι κατά μέγιστο 100 μικρόμετρα σε διάμετρο, κάτι που σημαίνει 100.000 νανόμετρα, με άλλα λόγια θα μπορούσαν 100 χιλιάδες νανόμετρα να χωρέσουν στη διάμετρο μιας τρίχας. Η ύλη συμπεριφέρεται με διαφορετικό τρόπο στη νανοκλίμακα, αρκεί να φανταστεί κανείς πως οι νανοσωλήνες άνθρακα έχουν διάμετρο μερικών νανομέτρων και μπορεί να έχουν αντοχή μέχρι και 100 φορές καλύτερη από αυτή που έχει ο κοινός χάλυβας», περιγράφει ο διευθυντής του Εργαστηρίου Μεταλλογνωσίας του Τμήματος Μηχανολόγων Μηχανικών του ΑΠΘ.

Εκμεταλλευόμενη τις μοναδικές ιδιότητες των νανοϋλικών η ομάδα των επιστημόνων, καθηγητές μαζί με μεταδιδάκτορες ερευνητές, «έχει αναπτύξει, μέχρι σήμερα, πολυλειτουργικά νανοσωματίδια, κατάλληλα για χρώματα και προϊόντα οικοδομικής χημείας με αντιμουχλικές και αντιμικροβιακές ιδιότητες, αντιμικροβιακά υφάσματα με δράση κατά των οσμών, καθώς και υλικά για την προστασία χώρων και προϊόντων καθημερινής διαβίωσης».

Τα άγνωστα πρακτικά οφέλη της χρήσης της νανοτεχνολογίας στην καθημερινότητά μας και οι απλές πρώτες ύλες από τη φύση

Τι ετοιμάζεται όμως για το ράφι των καταστημάτων και την καθημερινότητα του κοινωνικού συνόλου; Στην περίπτωση των προϊόντων που χρησιμοποιούμε κάθε ημέρα και τις εφαρμογές του τομέα της νανοτεχνολογίας που αυτά αξιοποιούν, ο κ.Μιχαηλίδης περιγράφει τι ακριβώς έχει εξελιχθεί και συνεχίζει να βελτιστοποιείται από τους Έλληνες επιστήμονες: «στην περίπτωσή μας χρησιμοποιούμε και γενικότερα και ειδικότερα τα νανοσωματίδια αργύρου, τα οποία αποκτούν τεράστιες αντιμικροβιακές ιδιότητες, αντιδρούν επομένως με την ύλη, με τα μικρόβια. Ο άργυρος δε, έχει από μόνος του ικανότητες επούλωσης, χρησιμοποιείται πολύ συχνά σε τραύματα», περιγράφει ο Έλληνας επιστήμονας.

«Εμείς, προσπαθώντας να αξιοποιήσουμε πολλές από αυτές τις ιδιότητες αρχικά, αναπτύξαμε μεθόδους που χρησιμοποιούν πρώτες ύλες που είναι οικολογικές για την παραγωγή των νανοσωματιδίων. Μπορεί δε κανείς να φανταστεί πως για την παραγωγή νανοσωματιδίων μπορούν να χρησιμοποιηθούν μέχρι και εκχυλίσματα φυτών», τονίζει ο κ.Μιχαηλίδης που περιγράφει μια γκάμα προϊόντων που όλοι μας πλέον μπορούμε να αγοράσουμε και θα μπορούμε να αξιοποιήσουμε.

Επανάσταση που …δεν μπορείς να δεις με το μάτι από τεχνολοβλαστό του ΑΠΘ

«Χρησιμοποιώντας αυτά τα νανοσωματίδια αναπτύξαμε τον τεχνολοβλαστό του ΑΠΘ, την εταιρία PLiN-Nanotechnology η οποία ανέπτυξε μια σειρά από προϊόντα και εφαρμογές καθημερινής χρήσης. Για παράδειγμα, χρώματα και μπογιές και προϊόντα του χώρου της χημείας κατασκευών, τα οποία έχουν αντιμικροβιακή και αντιμουχλική δράση, καθώς και η μούχλα είναι ένας μικροοργανισμός ο οποίος παρουσία των νανοσωματιδίων δεν βρίσκει ένα εύφορο έδαφος για να αναπτυχθεί και έτσι δεν αναπτύσσεται», περιγράφει ο κ.Μιχαηλίδης.

Η συγκεκριμένη, εξειδικευμένη εφαρμογή της νανοτεχνολογίας μπορεί να αξιοποιηθεί «για χώρους υψηλής υγιεινής, όπως νοσοκομεία και μαγειρεία, είναι πολύ σημαντικό να υπάρχει ένας χώρος με υψηλό επίπεδο υγιεινής, χώροι όπου τα αντιμικροβιακά χρώματα μπορεί να είναι πάρα πολύ χρήσιμα», σημειώνει ο καθηγητής του ΑΠΘ που δεν παραλείπει να τονίσει πως το αντιμικροβιακό χρώμα ενσωματώνεται πολύ εύκολα στη διαδικασία παραγωγής του χρώματος και στη συνέχεια έχει μια δράση πολυλειτουργική: «δεν φαίνεται, αλλά το αντιμικροβιακό χρώμα έχει τη συγκεκριμένη δράση που πιστοποιείται και από τα κατάλληλα πιστοποιητικά», εξηγεί ο πρόεδρος της Ελληνικής Μεταλλουργικής Εταιρείας, που μαζί με τους συνεργάτες του έχει ως στόχο να «καταστήσει τη νανοτεχνολογία προσιτή σε όλους, «Nanotechnology for everyone», όπως λέμε..», αναφέρει.’

Ο κ. Μιχαηλίδης σημειώνει δε πως μιλάμε και για μια πιο οικολογική προσέγγιση από τη χρήση της νανοτεχνολογίας σε προϊόντα όπως τα συγκεκριμένα, αφού «συνήθως ο κλασικός τρόπος παραγωγής χρωμάτων περιλαμβάνει τη χρήση πολύ βαριάς χημείας των γνωστών αντιμικροβιακών, αντιμυκητοκτόνων ουσιών και επομένως τοξικών ουσιών».

Και τώρα στόχος η παγκόσμια αγορά

Η συγκεκριμένη εταιρία- τεχνολοβλαστός του ΑΠΘ ανέπτυξε, χάρη στη δουλειά των Έλλήνων επιστημόνων και «μια σειρά από προϊόντα περιποίησης κατοικιδίων ζώων, με την ονομασία Nanosanitas, η οποία περιλαμβάνει νανοτεχνολογία και τη χρησιμοποιεί, προκειμένου να υπάρχει μια ακόμη ανώτερη περιποίηση και προστασία στο ζώο. Ελαβε δε χρηματοδότηση από το Uni.Fund, για να ενισχύσει την εμπορική της θέση και να αναπτυχθεί σε νέες αγορές», προσθέτει ο κ.Μιχαηλίδης. «Φανταστείτε πως ο άνθρωπος και το ζώο είναι αλληλένδετα.

»Ό,τι μεταφέρει το ζώο, σε ό,τι αφορά μικρόβια έχει επίπτωση στον άνθρωπο. Μεταφέρεται στο σπίτι, στα παιδιά. Τα προϊόντα αυτά περιέχουν νανοσωματίδια, τα οποία επιτρέπουν στο ζώο να ζει σε πιο ασφαλές περιβάλλον, το ίδιο το τρίχωμά του να μην είναι ένας φορέας μικροβίων ενώ με δεδομένη την επουλωτική δραστηριότητα που έχουν τα νανοσωματίδια αργύρου μπορεί να υπάρχει επούλωση σε εκδορές κ.ο.κ.», εξηγεί, και σημειώνει πως ήδη η σειρά αυτή «πήρε και βραβείο το 2018, ενώ έχει μια υψηλή απήχηση και πωλείται σε πολλές χώρες σε όλο τον κόσμο».

«Η σειρά αυτή σηματοδοτεί μια νέα σειρά προϊόντων για κατοικίδια, εμπνευσμένων από τη φύση κι ενισχυμένων με τη βοήθεια της νανοτεχνολογίας, συνεισφέροντας στην επούλωση τραυμάτων και ανακουφίζοντας από λοιμώξεις με τη χρήση νανοσωματιδίων αργύρου, ενώ ταυτόχρονα συμβάλλει στην πρόληψη και προστασία. Αξίζει να σημειωθεί ότι τα σαμπουάν διαχωρίζονται ανάλογα με το φύλο με βάση το pΗ που είναι φιλικό με το δέρμα, την ηλικία (υπάρχει εξειδικευμένο προϊόν για κουτάβια), αλλά και το μήκος του τριχώματος, ώστε να ταιριάζει στις ιδιαίτερες ανάγκες του κάθε κατοικιδίου» εξηγεί ο διευθυντής του Εργαστηρίου Μεταλλογνωσίας του Τμήματος Μηχανολόγων Μηχανικών του ΑΠΘ που τονίζει δε πως ο καταναλωτής είναι εφικτό να αναγνωρίζει ένα προϊόν με νανοτεχνολογία αφού «τα προϊόντα αυτά αναγράφουν πως ενσωματώνουν την νανοτεχνολογία μέσα τους στο ράφι, όπου θα το αναζητήσει κανείς».

Τα επόμενα σχέδια και προϊόντα για τον Άνθρωπο.

«Στα επόμενα σχέδια είναι ο εμπλουτισμός της σειράς των προϊόντων και η δημιουργία νέων που θα αφορούν τη στοματική υγιεινή των ζώων η οποία είναι πολύ σημαντική. Σχεδιάζουμε μια κρέμα που θα λειτουργεί σαν οδοντόκρεμα, θα ενσωματώνει νανοτεχνολογία και στο τελικά στάδιο θα είναι μια ουσία, η οποία μπορεί να παραμείνει στο στόμα για μεγάλο διάστημα και θα προστατεύει» απαντά ερωτηθείς για τους επόμενους στόχους ο κ.Μιχαηλίδης που δεν διστάζει να παραδεχθεί πως προϊόντα με made in Greece νανοτεχνολογία που θα χρησιμοποιούνται στο ανθρώπινο σώμα είναι το επόμενο στάδιο.

«Σιγά-σιγά η μετάβαση στον άνθρωπο με συνεχόμενες μελέτες οι οποίες διαρκούν όλο αυτό το διάστημα είναι πιο εύκολη. Φανταστείτε κρέμες περιποίησης ανθρώπων, κρέμες για την ανακούφιση και επούλωση πληγών με προστασία από μικρόβια, γάζες ή παρεμφερή προϊόντα. Υπάρχουν δε και αντιμικροβιακά, υφάσματα ενώ η απόσμηση θα μπορούσε να λειτουργήσει και για τα πόδια ή άλλες ευαίσθητες περιοχές του σώματος που κατά βάση έχουν παρουσία μικροβίων από τα οποία προέρχονται και αυτές οι οσμές», εξηγεί ο διευθυντής του Κατασκευαστικού Τομέα και του Εργαστηρίου Μεταλλογνωσίας του Τμήματος Μηχανολόγων Μηχανικών ΑΠΘ και συντονιστής στον τομέα της Έρευνας και Ανάπτυξης Προηγμένων Υλικών.

https://www.in.gr/2019/09/04/tech/proionta-nanotexnologias-gia-anthropous-katoikidia-kai-spiti-apo-apth/

nano2-600x334.png.16dd131015207bf7ff938ae29019c679.png

nano1.jpeg.96bd57a2d6dd43f1ffeee566f0f4cd3f.jpeg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Πραγματοποιήθηκε η «Κβαντική Υπεροχή»; :cheesy:

Σύμφωνα με τους Financial Times, μια δημοσίευση ερευνητών της Google υποστηρίζει πως κατάφεραν να πραγματοποιήσουν την Kβαντική Yπεροχή (Quantum Supremacy), να κατασκευάσουν δηλαδή έναν κβαντικό υπολογιστή που να εκτελεί υπολογισμoύς, τους οποίους δεν μπορεί να εκτελέσει ένας κλασικός υπολογιστής. Φαίνεται λοιπόν πως μάλλον ξεπεράστηκε το σημείο καμπής που αποτελεί ορόσημο στον τομέα της κβαντικής πληροφορικής.

Αν και αυτή η ανακοίνωση δεν είναι επίσημη, οι επιστήμονες και οι εμπειρογνώμονες της βιομηχανίας περίμεναν εδώ και καιρό η Google να κατασκευάσει έναν κβαντικό υπολογιστή ικανό να φτάσει σε αυτό το ορόσημο.

H Google προέβλεψε πως θα έφτανε στην Κβαντική Υπεροχή μέχρι τα τέλη του 2017.

Όμως ο κβαντικός επεξεργαστής Bristlecone με 72-qubit [το όνομα από το πεύκο Bristlecone, το μακροβιότερο από οποιοδήποτε άλλο δέντρο] ήταν δύσκολο να ελεγχθεί.

Έτσι, δημιουργήθηκε, ένας άλλος επεξεργαστής με 53 qubit, ο Sycamore, ο οποίος πραγματοποίησε έναν πολύ δύσκολο υπολογισμό μέσα σε 3 λεπτά και 20 δευτερόλεπτα. Απέδειξε ότι μια γεννήτρια τυχαίων αριθμών ήταν πραγματικά τυχαία. Για να κάνει τον ίδιο υπολογισμό ο κορυφαίος μέχρι σήμερα κλασικός υπερυπολογιστής Summit, θα χρειαζόταν 10.000 χρόνια.

(νεώτερη ενημέρωση 24/9/2019)

H δημοσίευση των ερευνητών της Google: «Quantum supremacy using a programmable superconducting processor» Google AI Quantum and collaborators

https://www.docdroid.net/h9oBikj/quantum-supremacy-using-a-programmable-superconducting-processor.pdf

Δεν γνωρίζουμε προς το παρόν τίποτα για τις λεπτομέρειες αυτού του επιτεύγματος και κυρίως ό,τι αφορά την διόρθωση των κβαντικών σφαλμάτων, λόγω της αποσυμφώνησης (decoherence) που προκαλεί η αλληλεπίδραση του κβαντικού συστήματος με το περιβάλλον, την αχίλλειο πτέρνα των κβαντικών υπολογιστών.

Είναι πιθανό οι επιστήμονες να μην αποδεχτούν την ανακοίνωση της Google ως επιστημονικά ορθή. Περιμένουμε λοιπόν την επίσημη δημοσίευση των ερευνητών της Google και ελπίζουμε πως ο κριτής της εργασίας δεν θα είναι ο κλασικός υπερυπολογιστής Summit, γιατί θα πρέπει να περιμένουμε 10.000 χρόνια μέχρι να ελέγξει την απάντηση του κβαντικού υπολογιστή.

Sabine Hossenfelder: Κβαντική υπεροχή. Τι είναι και ποια η σημασία της.

https://physicsgg.me/2019/09/21/%cf%80%cf%81%ce%b1%ce%b3%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%bf%cf%80%ce%bf%ce%b9%ce%ae%ce%b8%ce%b7%ce%ba%ce%b5-%ce%b7-%ce%ba%ce%b2%ce%b1%ce%bd%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%cf%85%cf%80%ce%b5%cf%81%ce%bf%cf%87%ce%ae/

qubit_gate_1_1.jpg.5b43a40855220f41a4a5b193752f1b79.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Πρωτοποριακό πείραμα ανοίγει νέους ορίζοντες στην κβαντομηχανική. :cheesy:

Ευρωπαίοι επιστήμονες ανακοίνωσαν ότι πέτυχαν ένα νέο παγκόσμιο ρεκόρ κβαντικής υπέρθεσης, δοκιμάζοντας την εν λόγω αρχή της κβαντομηχανικής για πρώτη φορά σε τόσο μεγάλη κλίμακα.

Συγκεκριμένα, ερευνητές από τα πανεπιστήμια της Βιέννης και της Βασιλείας έφεραν σε κατάσταση κβαντικής υπέρθεσης καυτά πολύπλοκα μόρια που αποτελούνταν συνολικά από σχεδόν 2.000 άτομα.

Επιβεβαίωσαν έτσι σε μαζική κλίμακα το φαινόμενο της κβαντικής υπέρθεσης, το οποίο βρίσκεται στην «καρδιά της κβαντομηχανικής», σύμφωνα με τα λόγια του διάσημου φυσικού Ρίτσαρντ Φάινμαν.

Το επίτευγμα, με επικεφαλής τους Μάρκους Αρντ και Μαρσέλ Μαγιόρ, παρουσιάστηκε στο περιοδικό φυσικής «Nature Physics».

Στην υπέρθεση, που προκύπτει από τη θεμελιώδη εξίσωση της κβαντομηχανικής του Σρέντιγκερ, δύο κβαντικές καταστάσεις προστίθενται μεταξύ τους με τρόπο που τους επιτρέπει να συνυπάρχουν ταυτόχρονα.

Το φαινόμενο έχει πιστοποιηθεί κβαντικά σε φωτόνια, ηλεκτρόνια, νετρόνια, άτομα, ακόμη και μόρια. Κανείς όμως δεν έχει ιδέα αν και πώς η υπέρθεση «μεταφράζεται» στον κόσμο της καθημερινής εμπειρίας μας.

Στο νέο πείραμα τα σχεδόν 2.000 άτομα παρέμειναν σε κβαντική υπέρθεση για περισσότερα από επτά χιλιοστά του δευτερολέπτου.

https://www.kathimerini.gr/1045472/article/epikairothta/episthmh/prwtoporiako-peirama-anoigei-neoys-orizontes-sthn-kvantomhxanikh

quantumphysics-thumb-large.jpg.530e8f0c6c313a2e6e2d1a3b02462d99.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Το μυστήριο του κβαντικού υπολογιστή. :cheesy:

Απ’ ό,τι φαίνεται, η είσοδος στην εποχή της κβαντικής υπολογιστικής επανάστασης έχει ήδη ξεκινήσει και αναμένεται να είναι εξίσου συναρπαστική και ανατρεπτική με εκείνη του περάσματος από τη συμβατική στην ψηφιακή τεχνολογία. Γεγονός που επιβεβαιώνεται και από την πρόσφατη αλλά αμφιλεγόμενη είδηση για τη δημιουργία του πρώτου κβαντικού επεξεργαστή. Ο ανταγωνισμός για την κυριαρχία στην κβαντική τεχνολογία οδηγεί προς τον «θαυμαστό καινούργιο κόσμο» του τεχνολογικού μας μέλλοντος, που αποτελεί ήδη παρόν.

Σύμφωνα με μια περίεργη είδηση που δημοσιεύτηκε πολύ πρόσφατα, στις 20 Σεπτεμβρίου, στην επιστημονική στήλη της εφημερίδας «Financial Times», οι ερευνητές στα εργαστήρια της Google υπό τη διεύθυνση του φυσικού John Martinis διατείνονται ότι κατάφεραν να υλοποιήσουν το άπιαστο -μέχρι χθες- τεχνολογικό όνειρο της «κβαντικής υπεροχής»: την κατασκευή δηλαδή ενός υπολογιστή που θα διαθέτει έναν κβαντικό επεξεργαστή, η αρχιτεκτονική και η λειτουργία του οποίου βασίζονται στις αρχές της κβαντικής φυσικής. Μια επιστημονική είδηση που, αν επιβεβαιωθεί, θα καθιστούσε αναπόφευκτα τους σημερινούς υπερ-υπολογιστές τεχνολογικά και λειτουργικά ξεπερασμένους.

Η είδηση αυτή είναι πολύ περίεργη επειδή η σχετική ανακοίνωση των ερευνητών της Google, ενώ έγινε στην έγκυρη ιστοσελίδα της NASA («Nasa Technical Report Server»), μετά από μερικές ώρες αποσύρθηκε.

Χωρίς καμία περαιτέρω εξήγηση και χωρίς καμία μέχρι στιγμής επίσημη επιβεβαίωση ή διάψευση της είδησης από την Google. Πρόκειται, άραγε, για αθέμιτο και κακόγουστο μάρκετινγκ της συγκεκριμένης εταιρείας ή για την εξαγγελία της επόμενης τεχνολογικής επανάστασης στο πεδίο των υπολογιστών;

Μήπως έχουμε εισέλθει ήδη στην κβαντική εποχή της υπολογιστικής τεχνολογίας;

Αν επαληθευτεί η είδηση ότι οι ερευνητές του εργαστηρίου της Google κατάφεραν όντως να δημιουργήσουν τον πρώτο λειτουργικό κβαντικό επεξεργαστή, τότε πρόκειται αναμφίβολα για μια μεγάλη τεχνολογική επανάσταση. Κι αυτό γιατί ένας κβαντικός υπολογιστής θα μπορούσε, θεωρητικά, να επεξεργάζεται και να εκτελεί με απίστευτη ταχύτητα υπολογισμούς που κανένας από τους υπάρχοντες σήμερα ψηφιακούς υπολογιστές -όσο ισχυρός κι αν είναι- δεν θα μπορούσε να εκτελέσει σε αντίστοιχο χρόνο.

Η επίτευξη αυτού του στόχου θα ήταν μια τεχνοεπιστημονική καινοτομία ανάλογη με αυτήν της εισαγωγής των πρώτων ψηφιακών υπολογιστών στη ζωή των ανθρώπων. Κάποιοι, μάλιστα, ισχυρίζονται ότι οι κβαντικοί υπολογιστές θα επιφέρουν πολύ δραματικότερες αλλαγές στη ζωή όλων μας.

Πάντως, σύμφωνα με το αμφιλεγόμενο δημοσίευμα, ένα άρθρο που αναρτήθηκε και σχεδόν αμέσως αποσύρθηκε από την ιστοσελίδα της NASA, ο συγκεκριμένος κβαντικός υπολογιστής κατάφερε να επιλύσει ένα δυσκολότατο τεστ εκτελώντας έναν τόσο περίπλοκο υπολογισμό που η επίλυσή του από τον πιο ισχυρό ψηφιακό υπολογιστή που διαθέτουμε σήμερα θα απαιτούσε να εργάζεται αδιάκοπα επί 10 χιλιάδες χρόνια, ενώ για τον κβαντικό επεξεργαστή της Google αρκούν 3 λεπτά και 20 δευτερόλεπτα!

Πρόκειται για μια επιστημονική είδηση που, αν επιβεβαιωθεί, θα καθιστούσε, εκ των πραγμάτων, τεχνολογικά και λειτουργικά ξεπερασμένους όλους τους σημερινούς υπερ-υπολογιστές.

Εν αναμονή της επίσημης επιβεβαίωσης ή της διάψευσης αυτής της είδησης, έχει νομίζουμε κάποιο ενδιαφέρον να εξετάσουμε τις ασύλληπτες δυνατότητες που ανοίγει η τεχνολογική υλοποίηση του άπιαστου μέχρι σήμερα ονείρου της κβαντικής υπολογιστικής.

Από τα μπιτ στα κιούμπιτ

Για να συνειδητοποιήσει κανείς τις τεράστιες υπολογιστικές δυνατότητες ενός κβαντικού επεξεργαστή και τι ακριβώς είναι η λεγόμενη «κβαντική υπεροχή» (quantum supremacy) σε σύγκριση με τη σημερινή ψηφιακή τεχνολογία, αρκεί να αναλογιστεί ότι ο ισχυρότερος ψηφιακός υπολογιστής στον κόσμο, ο αμερικανικός Summit (που σημαίνει «Κορυφή»), έχει υπολογιστική ισχύ 148,6 petaflops, μπορεί δηλαδή να κάνει «μόνο» 148,6 τετράκις εκατομμύρια υπολογισμούς το δευτερόλεπτο και είναι απελπιστικά αργός σε σχέση με έναν κβαντικό υπολογιστή.

«Αυτή η δραματική επιτάχυνση, σε σχέση με όλους τους γνωστούς κλασικούς αλγόριθμους, αποτελεί την πειραματική υλοποίηση της κβαντικής υπεροχής στην υπολογιστική εργασία», όπως επισημαίνουν στο σχετικό άρθρο τους οι ερευνητές της Google και προσθέτουν πως «απ’ όσο γνωρίζουμε, αυτό το πείραμα αποτελεί τον πρώτο υπολογισμό που ολοκληρώθηκε επιτυχώς αποκλειστικά από έναν κβαντικό επεξεργαστή».

Το νέο υπολογιστικό πρότυπο κβαντικού επεξεργαστή βαφτίστηκε από τούς δημιουργούς του «Sycamore» και μολονότι φαίνεται πως διαθέτει εντυπωσιακή υπολογιστική ισχύ, οι ανταγωνιστές της Google αμφισβητούν τις πρακτικές εφαρμογές του.

«Είναι μόνο ένα εργαστηριακό πείραμα χωρίς πρακτικές εφαρμογές», δήλωσε ο Dario Gil, διευθυντής ερευνών της ανταγωνιστικής εταιρείας IBM, όταν διέρρευσε η είδηση για την επιτυχία της Google.

Σε έναν συμβατικό ψηφιακό υπολογιστή (που είναι κατά κανόνα ηλεκτρονικός), η στοιχειώδης μονάδα πληροφορίας είναι το bit, ενώ σε έναν κβαντικό υπολογιστή το qubit. Η βασική αρχή της κβαντικής υπολογιστικής είναι το πειραματικά επιβεβαιωμένο γεγονός ότι οι κβαντομηχανικές ιδιότητες της ύλης μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την αναπαράσταση και τη δόμηση δεδομένων. Συνεπώς, ο απώτερος στόχος της είναι η επινόηση και η κατασκευή μηχανισμών που, στηριζόμενοι στην κβαντομηχανική, μπορούν να επεξεργάζονται αυτά τα δεδομένα.

Πράγματι, ως κβαντικός υπολογιστής ορίζεται κάθε μη ψηφιακό υπολογιστικό σύστημα που εκμεταλλεύεται τις χαρακτηριστικές ιδιότητες της κβαντομηχανικής, όπως π.χ. την αρχή της υπέρθεσης και της διεμπλοκής, ώστε να φέρει εις πέρας επιτυχώς την επεξεργασία πληροφοριών μέσω της εκτέλεσης σύνθετων υπολογισμών.

Το μυστικό της τεράστιας υπολογιστικής δύναμης των κβαντικών επεξεργαστών πρέπει να αναζητηθεί στο αινιγματικό φαινόμενο της κβαντικής διεμπλοκής ή κβαντικού εναγκαλισμού (quantum entanglement): όταν δύο σωματίδια ή ομάδες σωματιδίων αλληλεπιδρούν μεταξύ τους μέσω της σύζευξης των κυματοσυναρτήσεών τους, με αποτέλεσμα να παραμένουν σε κατάσταση «διεμπλοκής», ανεξάρτητα από την απόσταση που τα χωρίζει. Έτσι, όταν συμβαίνει κάτι στο ένα σωματίδιο, το άλλο το αντιλαμβάνεται αμέσως και αντιδρά ακαριαία, ακόμη κι αν βρίσκεται στο άλλο άκρο του Σύμπαντος.

Όμως, ποια είναι η βασική διαφορά ενός ψηφιακού από έναν κβαντικό επεξεργαστή; Όλοι οι ψηφιακοί υπολογιστές αναπαριστούν, αποθηκεύουν και επεξεργάζονται τις πληροφορίες αποκλειστικά υπό τη μορφή μπιτ (bit), δυαδικών στοιχείων «0» και «1».

Αν λοιπόν σε κάθε συμβατικό ψηφιακό υπολογιστή η στοιχειώδης μονάδα πληροφορίας είναι το bit, σε έναν κβαντικό υπολογιστή είναι το κβαντικό μπιτ ή κιούμπιτ (qubit), το οποίο μπορεί να παίρνει όλες τις δυνατές τιμές που υπάρχουν ανάμεσα στο 0 και το 1. Ενώ ένα μπιτ μπορεί να λαμβάνει μόνο δύο τιμές, να βρίσκεται δηλαδή σε μία μόνο από τις δύο καταστάσεις «1» ή «0», το κβαντικό μπιτ μπορεί χάρη στην ιδιότητα της «κβαντικής διεμπλοκής» να βρίσκεται σε κάθε δυνατή επαλληλία των δυο αυτών καταστάσεων και να λαμβάνει πολυάριθμες τιμές.

Συνεπώς, ένα qubit μπορεί να αναπαραστήσει τόσο τις δύο τιμές «1» και «0» όσο και οποιαδήποτε υπέρθεση αυτών των δύο: 2 qubits μπορούν να αναπαραστήσουν οποιαδήποτε υπέρθεση 4 δυνατών καταστάσεων, 3 qubits οποιαδήποτε υπέρθεση 8 καταστάσεων. Γενικά, ένας κβαντικός υπολογιστής μπορεί να επεξεργάζεται την κατάσταση υπέρθεσης πολλών δυνατών καταστάσεων, ενώ ένας κλασικός ψηφιακός υπολογιστής μπορεί, κάθε στιγμή, να βρίσκεται σε μία μόνο από αυτές τις καταστάσεις!

Κάτι που, σύμφωνα με την κβαντική φυσική ισχύει και για όλα τα στοιχειώδη σωματίδια (π.χ. τα ηλεκτρόνια των ατόμων). Όπως αναφέραμε, η θεμελιακή παραδοχή της κβαντικής υπολογιστικής είναι ότι αυτές οι κβαντικές ιδιότητες της ύλης μπορούν να προσομοιωθούν από τον κατάλληλο επεξεργαστή για την αναπαράσταση και τη δόμηση όλων των πληροφοριών και των νέων δεδομένων. Και επομένως, το μόνο που χρειάζεται να γίνει είναι να κατασκευαστούν τα κατάλληλα κβαντικά τσιπάκια, η λειτουργία των οποίων θα είναι η επεξεργασία των πληροφοριών που θα βασίζεται στις επιβεβαιωμένες αρχές της κβαντομηχανικής.

Όμως, η υλοποίηση του ονείρου της κατασκευής κβαντικών υπολογιστών προσκρούει σε πολλά δυσεπίλυτα θεωρητικά και πρακτικά προβλήματα. Όπως π.χ. το γεγονός ότι όλα τα κβαντικά τσιπάκια, δηλαδή οι μικροεπεξεργαστές των κιούμπιτ, για να δουλεύουν καλά πρέπει να διατηρούνται σε θερμοκρασίες κοντά στο απόλυτο μηδέν (-273o C).

Ένα επιπλέον εμπόδιο είναι ότι ο κβαντικός επεξεργαστής πρέπει να είναι εντελώς απομονωμένος από τον περιβάλλοντα χώρο, διαφορετικά οι υπολογισμοί που έχει προγραμματιστεί να εκτελεί επηρεάζονται από τον «θόρυβο» και μπορεί να είναι εντελώς λανθασμένοι. Πρόκειται για ακραίες καταστάσεις και γι’ αυτόν τον λόγο όλοι οι κβαντικοί επεξεργαστές που έχουν κατασκευαστεί μέχρι σήμερα από την Google και την IBM είναι πολύ μικρών διαστάσεων.

Τέλος, ακόμη ένα εμπόδιο για την εκμετάλλευση της τεράστιας υπολογιστικής ισχύος των κβαντικών υπολογιστών είναι ότι αυτοί θα πρέπει να εργάζονται με διαφορετικούς και πολύ πιο περίπλοκους αλγόριθμους από αυτούς των ψηφιακών υπολογιστών.

Όμως στη δυνατότητα ταχύτατης επεξεργασίας και ολοκλήρωσης τέτοιων αλγόριθμων από τους μελλοντικούς κβαντικούς υπολογιστές πρέπει να αποδοθεί το πολύ μεγάλο ενδιαφέρον των πιο ισχυρών εταιρειών και των κυβερνήσεων γι’ αυτή την άμεση τεχνολογική εξέλιξη, στην οποία και επενδύουν τεράστια ποσά.

Ο λυσσαλέος ανταγωνισμός για την κυριαρχία των qubits

Παρ’ όλες αυτές τις εγγενείς δυσκολίες, υπάρχει ήδη σφοδρότατος ανταγωνισμός τόσο μεταξύ των διεθνών εταιρειών στον χώρο της επικοινωνίας και της πληροφορικής όσο και μεταξύ των κρατών για το ποιος θα κυριαρχήσει σε αυτήν τη νέα τεχνολογία του αύριο. Και τα κίνητρά τους είναι πραγματικά πολλά: από το απόλυτα ελεγχόμενο κβαντικό διαδίκτυο και τις ασφαλείς κβαντικές επικοινωνίες του μέλλοντος μέχρι την κβαντική κρυπτογράφηση, που όλα δείχνουν πως θα είναι τεχνικά αδύνατο να παραβιαστεί από τους χάκερ και τις μυστικές υπηρεσίες των άλλων χωρών.

Πράγματι, το μελλοντικό κβαντικό διαδίκτυο σχεδιάζεται ήδη ώστε να περιλαμβάνει λίγους ελεγχόμενους «κόμβους» από πιο απλούς κβαντικούς επεξεργαστές, οι οποίοι θα συνδέονται με όλους τους μεμονωμένους ψηφιακούς υπολογιστές, δημιουργώντας έτσι ολότελα νέες διαδικτυακές υπηρεσίες και πολύ πιο ασφαλή επικοινωνία.

Ο αντίλογος βέβαια σε αυτό το νέο τεχνολογικό θαύμα είναι ότι υπάρχει σοβαρότατος κίνδυνος το κβαντικό διαδίκτυο να γίνει μια αποπνικτική, ιεραρχική και απόλυτα ελεγχόμενη διαδικτυακή Βαβέλ.

Οσο για την απαραβίαστη «κβαντική κρυπτογραφία», το άπιαστο όνειρο όλων των μυστικών υπηρεσιών, και αυτή στηρίζεται στην ανάπτυξη της κβαντικής υπολογιστικής. Πάντως, για την ώρα, δεν υπάρχουν κβαντικοί υπολογιστές με υπολογιστική ισχύ χιλιάδων κιούμπιτ, ώστε να είναι ικανοί για τέτοιες αποκρυπτογραφήσεις. Και η υποθετική κβαντική υπεροχή του κβαντικού υπολογιστή της Google, του «Sycamore», είναι πολύ μικρή για να γεννά τέτοιες ανησυχίες.

Προφανώς, όμως, όλα αυτά τα φουτουριστικά τεχνολογικά σενάρια αποτελούν ένα επαρκέστατο κίνητρο για τις σημερινές εταιρείες και τις τράπεζες όσο και για τις μυστικές υπηρεσίες, οι οποίες έχουν κάθε λόγο να ενδιαφέρονται για την ταχύτατη ανάπτυξη των κβαντικών υπολογιστών, επειδή τους ενδιαφέρουν οι ασύλληπτες εφαρμογές τους.

https://physicsgg.me/2019/10/06/%cf%84%ce%bf-%ce%bc%cf%85%cf%83%cf%84%ce%ae%cf%81%ce%b9%ce%bf-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%ba%ce%b2%ce%b1%ce%bd%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%bf%cf%8d-%cf%85%cf%80%ce%bf%ce%bb%ce%bf%ce%b3%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%ae/

bristlecone.jpg.a457b6c3ec2c5922b9d3df3964effb22.jpg

ibm.jpg.4afc03beeff0e1ebf41bd133cae8a5d8.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 2 εβδομάδες αργότερα...

Ερευνητές της ΙΒΜ αμφισβητούν ότι η Google πέτυχε «κβαντική υπεροχή» στους υπολογιστές . :cheesy:

Ερευνητές της ΙΒΜ επικρίνουν ως ανακριβή τον πρόσφατο ισχυρισμό συναδέλφων τους της Google ότι εκείνοι, πρώτοι στην ιστορία των υπολογιστών, πέτυχαν τη λεγόμενη «κβαντική υπεροχή», δηλαδή τη δημιουργία κβαντικού υπολογιστή με επιδόσεις ανώτερες και από αυτές του ισχυρότερου υπερυπολογιστή του κόσμου.

Πέντε επιστήμονες της ΙΒΜ, σε επιστημονική δημοσίευση τους, χαρακτηρίζουν ως υπερβολές τους ισχυρισμούς της Google ότι το κβαντικό σύστημα της έχει ανώτερη ισχύ κάθε συμβατικού υπολογιστή. Ο ισχυρισμός της Google, που ακόμη δεν έχει υποστηριχθεί από κάποια επίσημη επιστημονική δημοσίευση, είχε χαιρετιστεί ως ορόσημο στο πεδίο της κβαντικής υπολογιστικής.

Ο όρος «κβαντική υπεροχή» επινοήθηκε το 2012 από τον καθηγητή Τζον Πρέσκιλ του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Καλιφόρνιας (Caltech) για να περιγράψει το σημείο πέρα από το οποίο οι κβαντικοί υπολογιστές μπορούν να κάνουν πράγματα που οι κλασσικοί υπολογιστές δεν μπορούν. Οι πρόσφατες πρόοδοι έχουν ως αποτέλεσμα την ανάπτυξη τόσο από την ΙΒΜ όσο και από τη Google δύο ισχυρότερων από ποτέ κβαντικών επεξεργαστών με 53 κβαντικά δυφία (qubits).

Σύμφωνα με όσα διέρρευσαν από την ακόμη αδημοσίευτη μελέτη της Google (αναρτήθηκε για λίγο σε ιστοσελίδα της NASA και μετά αποσύρθηκε), το κβαντικό υπολογιστικό σύστημα της, που διαθέτει το νέο κβαντικό επεξεργαστή Sycamore, χρειάζεται μόνο τρία λεπτά και 20 δευτερόλεπτα για να εκτελέσει υπολογισμούς που θα έπαιρναν 10.000 χρόνια στον κορυφαίο παγκοσμίως υπερυπολογιστή Summit του υπουργείου Ενέργειας των ΗΠΑ (τον οποίο έχει κατασκευάσει η ΙΒΜ).

https://www.scoop.it/topic/physicists-and-physics/p/4111741554/2019/10/22/google

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Ο πρώτος μεγάλος κβαντικός επεξεργαστής μόνο από φως. :cheesy:

Μία διεθνής ομάδα ερευνητών από την Αυστραλία, την Ιαπωνία και τις ΗΠΑ ανακοίνωσε ότι άνοιξε έναν νέο δρόμο στο πεδίο των κβαντικών υπολογιστών, δημιουργώντας τον πρώτο κβαντικό επεξεργαστή μεγάλης κλίμακας, κατασκευασμένο αποκλειστικά από φως λέιζερ.

Μετά από προσπάθειες δέκα ετών δημιουργήθηκε ένας επεξεργαστής, όλα τα συστατικά του οποίου είναι φτιαγμένα από φως. Ο νέος επεξεργαστής (που λέγεται «cluster state») αποτελείται από μία ομάδα κβαντικά «διαπλεκόμενων» συστατικών που επιτρέπουν την εκτέλεση κβαντικών υπολογισμών.

O «cluster state» κάνει την υπέρβαση μέσω του φωτός

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον δρα Νίκολας Μενικούτσι του Κέντρου Κβαντικού Υπολογισμού και Τεχνολογίας Επικοινωνιών του Πανεπιστημίου RMIT της Μελβούρνης, έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Science».

https://science.sciencemag.org/content/366/6463/373

Oι κβαντικοί υπολογιστές υπόσχονται πιο γρήγορες λύσεις στα δύσκολα προβλήματα, όμως μέχρι σήμερα βασίζονται σε κβαντικούς επεξεργαστές που είναι μικροί και επιρρεπείς σε σφάλματα.

Ο νέος κβαντικός σχεδιασμός αποτελεί μία εναλλακτική πρόταση, καθώς χρησιμοποιεί φως για να λειτουργήσει σε μεγάλη κλίμακα, όπως απαιτείται προκειμένου οι κβαντικοί υπολογιστές να ξεπεράσουν τελικά τους κλασσικούς υπολογιστές.

Το «συμπιεσμένο» φως ως επεξεργαστής

«Παρόλο που οι σημερινοί κβαντικοί επεξεργαστές είναι εντυπωσιακοί, δεν είναι σαφές αν ο τωρινός σχεδιασμός τους επιτρέπει να κλιμακωθούν σε πολύ μεγάλα μεγέθη. Η δική μας προσέγγιση εξ αρχής ενσωματώνει ακριβώς αυτήν τη δυνατότητα, καθώς ο επεξεργαστής μας είναι φτιαγμένος από φως», δήλωσε ο Μενικούτσι.

Στον νέο επεξεργαστή, ειδικά σχεδιασμένοι κρύσταλλοι μετατρέπουν το συνηθισμένο φως λέιζερ σε έναν τύπο κβαντικού φωτός, το «συμπιεσμένο» φως, το οποίο τελικά λειτουργεί ως επεξεργαστής με τη βοήθεια ενός δικτύου κατόπτρων, διαχωριστών δέσμης και οπτικών ινών.

https://www.in.gr/2019/10/21/tech/dimiourgithike-o-protos-megalos-kvantikos-epeksergastis-ftiagmenos-mono-apo-fos/

1-802.jpg.461f64473f030f490c1b3ffa32d4c636.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Ο πρωτοπόρος της τεχνητής νοημοσύνης Yoshua Bengio συνιστά σύνεση στη χρήση της τεχνολογίας. :cheesy:

Ο Γαλλοκαναδός βραβευμένος το 2018 με Turing Award, δηλαδή, το αντίστοιχο Νόμπελ Πληροφορικής, Yoshua Bengio μπήκε στην αίθουσα συνεντεύξεων με πατερίτσες. Το ατύχημα που του συνέβη στο πόδι κατά την πρώτη μέρα άφιξής του στη Χαιδελβέργη, του άλλαξε, όπως είπε χαριτολογώντας, τα data, καθώς ο εγκέφαλος του χρειάστηκε να επεξεργαστεί και να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα. Ο 55χρονος κορυφαίος ερευνητής, που συχνά αποκαλείται και «πατέρας της τεχνητής νοημοσύνης», άνοιξε στα τέλη Σεπτεμβρίου ως προσκεκλημένος ομιλητής το 7ο Heidelberg Laureates Forum, δηλαδή, την ετήσια «πνευματική ανταλλαγή»-θεσμό μεταξύ διαφορετικών γενεών επιστημόνων από όλο τον κόσμο.

Ο Yoshua Bengio, που έγινε γνωστός για την πρώιμη έρευνά του πάνω στη βαθιά εκμάθηση (deep learning) τη δεκαετία του ’80 και του ‘90 βασίστηκε στην υπόθεση πως κάποιες βασικές αρχές λειτουργίας της ανθρώπινης νοημοσύνης θα τον βοηθούσαν να δημιουργήσει τεχνητή νοημοσύνη. Τελικά κατάφερε να καθιερώσει την βαθιά εκμάθηση και τα νευρωνικά δίκτυα που δημιουργήθηκαν με πρότυπο τον ανθρώπινο εγκέφαλο, ως τις βασικές μεθόδους με τις οποίες λειτουργεί μία σύγχρονη τεχνητή νοημοσύνη (artificial intelligence). Για αυτό μοιράστηκε πέρσι με τον Αγγλοκαναδό Geoffrey Hinton και τον επίσης Γαλλοκαναδό Yan Lecun το βραβείο Turing. «H αρχική μου υπόθεση δείχνει να ενισχύεται όλα αυτά τα χρόνια. Τα πράγματα θα ήταν ευκολότερα βέβαια αν είχαμε κατανοήσει πλήρως τη λειτουργία του ανθρώπινου εγκεφάλου», συμπληρώνει. Η έρευνα των τριών βραβευθέντων και του καθενός χωριστά οδήγησε σε διαδοχικά επιτεύγματα, όπως είναι η υπολογιστική όραση, η αναγνώριση ομιλίας και προσώπου, η αυτόνομη κίνηση οχημάτων, η ρομποτική και άλλοι τομείς του αυτοματισμού.

Μπορούν τα μηχανήματα να αντιληφθούν τον κόσμο;

Κατά τη διάλεξή του με τίτλο: “Deep Learning for AI” ο Bengio έκανε μια αναδρομή στις βασικές αρχές που κρύβονται πίσω από την επιτυχία της βαθιάς εκμάθησης, όπου ένας αλγόριθμος δεν δέχεται σαφείς οδηγίες, αλλά εξάγει μοτίβα από τα δεδομένα και εκτελεί αυτό που του έχει ανατεθεί (π.χ. να αναγνωρίσει ένα πρόσωπο σε μια εικόνα), αλλά και τις εξελίξεις στο πεδίο. «Τα νευρωνικά δίκτυα βελτιώνουν περαιτέρω αυτή τη διαδικασία, μιμούμενα τον τρόπο που λειτουργούν οι νευρώνες του ανθρώπινου εγκεφάλου», σημείωσε ο ίδιος δηλώνοντας πως θα συνεχίσει να εξερευνά το «πάντρεμα» της μηχανικής μάθησης με τη νευροεπιστήμη και τη γνωσιακή επιστήμη, καθώς φαίνεται πως υπάρχει αρκετός δρόμος μπροστά. «Ωστόσο, υποπτεύομαι πως στο μέλλον θα υπάρξουν φωνές που θα μας πουν πως δεν θα έπρεπε να κάνουμε τα μηχανήματα τόσο “ανθρώπινα”», σχολίασε χαμογελαστά.

Ο διαπρεπής επιστήμονας υποστηρίζει πως η τεχνητή νοημοσύνη απέχει ακόμα πολύ από το ανθρώπινο επίπεδο. «Πολλές από τις πρόσφατες βιομηχανικές επιτυχίες βασίστηκαν κυρίως στην μάθηση με επίβλεψη (supervised learning), αλλά ακόμα είναι εύκολο να ξεγελάσουμε πολλά από αυτά τα εκπαιδευμένα συστήματα με αλλαγές που προφανώς δεν θα ξεγελάσουν ένα πραγματικό ανθρώπινο ον», λέει ο ίδιος θεωρώντας ότι τα μηχανήματα μπορούν να καταλάβουν καλύτερα τον κόσμο όταν αλληλεπιδρούν με αυτόν και για αυτό εστιάζει στη μάθηση χωρίς επίβλεψη: «Ας υποθέσουμε ότι ένας μαθητής ή φοιτητής εκπονώντας μια εργασία προσπαθεί να εξαγάγει συμπεράσματα και απαντήσεις. Αντί να απευθυνθεί στον επιβλέποντα καθηγητή για τις σωστές απαντήσεις προκειμένου να συγκρίνει τα δικά του συμπεράσματα και να καταλάβει πού έκανε λάθος, αποτυπώνει τα πράγματα μέσα από την δική του παρατήρηση και εξερεύνηση και τα διασύνδεει για να καταλάβει τι συμβαίνει. Αυτή είναι η μάθηση χωρίς επίβλεψη», καταλήγει.

Χρειάζεται αλληλεπίδραση των μηχανημάτων με το περιβάλλον

O Bengio εστιάζει τώρα στην έννοια των κατανεμημένων αναπαραστάσεων και ιδιαίτερα των λεκτικών αναπαραστάσεων. Μια από τις βασικές γνώσεις στο πεδίο ήρθε με την λεκτική αναπαράσταση ως διανύσματα που αναγνωρίζουν μεν μοτίβα (π.χ. οι γάτες και οι σκύλοι είναι κατοικίδια ζώα), αλλά που μπορούν να κάνουν και λάθος. Ο αλγόριθμος μπορεί να εκπαιδευτεί ώστε να βρει ένα διάνυσμα χαρακτηριστικών. Με την χρήση αυτού έπειτα ο αλγόριθμος μπορεί να μάθει την αναπαράσταση και άλλων μοτίβων. Ωστόσο, ο πρωτοπόρος του AI θέλει τους αλγόριθμους του να καταλαβαίνουν και το "γιατί", δηλαδή να ξεπεράσουν την αναγνώριση των προτύπων και να μάθουν περισσότερα για την αιτία και το αποτέλεσμα.

Με άλλα λόγια, ο ίδιος λέει πως η βαθιά εκμάθηση πρέπει να αρχίσει να ρωτάει γιατί συμβαίνουν τα πράγματα και να βρίσκει αιτιώδεις σχέσεις. Η κατανόηση της αιτίας και του αποτελέσματος θα καθιστούσε τα υπάρχοντα συστήματα AI πιο «έξυπνα» και αποτελεσματικότερα. Ένα ρομπότ που καταλαβαίνει ότι τα αντικείμενα με την πτώση σπάνε δεν θα χρειαστεί να πετάξει δεκάδες στο πάτωμα για να το δει. «Το ερώτημα είναι πώς να δώσουμε στα συστήματα AI αυτή την ικανότητα», συμπληρώνει ο καθηγητής, υποστηρίζοντας επίσης πως οι εξελίξεις βασίζονται και στην περαιτέρω χρήση μηχανισμών προσοχής (attention mechanisms): «Ένα τυποποιημένο νευρωνικό δίκτυο επεξεργάζεται όλα τα δεδομένα με τον ίδιο τρόπο. Γνωρίζουμε ότι ο εγκέφαλός μας εστιάζει στον υπολογισμό δίνοντας σημασία σε αυτό που θεωρεί σημαντικό. Η εφαρμογή μηχανισμών προσοχής για αυθαίρετες δομές δεδομένων επιτρέπει σε μηχανές να κάνουν πιο δυνατούς και δυναμικούς υπολογισμούς που μοιάζουν περισσότερο λογικοί και συνειδητοί», καταλήγει.

Ανησυχία για το μέλλον

Ο Yoshua Bengio είναι καθηγητής Επιστήμης Υπολογιστών στο Πανεπιστήμιο του Μόντρεαλ του Καναδά, ιδρυτής και επιστημονικός διευθυντής του Mila (Quebec Artificial Intelligence Institute) και συνιδρυτής της Element AI, μιας εταιρείας που παρέχει προϊόντα λογισμικού για πρακτικές επιχειρηματικές εφαρμογές του AI. Ωστόσο ο βραβευμένος επιστήμονας δεν κρύβει την ανησυχία του για την μη κατάλληλη χρήση του ΑΙ (artificial intelligence). Τον περασμένο Δεκέμβριο μάλιστα, στην ετήσια συνάντηση Neural Systems Processing (NeurIPS) στην πόλη του υποστήριξε δημόσια πως πρέπει να εξελιχθεί η τεχνολογία με περισσότερη υπευθυνότητα αναφερόμενος στην διακήρυξη με δεοντολογικές κατευθυντήριες γραμμές για το AI, την Montreal declaration for responsible development of artificial intelligence ( https://www.declarationmontreal-iaresponsable.com/ ), που εκπονήθηκε από το Université de Montréal, σε συνεργασία με το Fonds de recherche du Québec και προσκαλώντας δημόσιους και ιδιωτικούς φορείς εξουσίας να την υπογράψουν: «Στη χρήση του ΑΙ υπάρχει μια ισχυρή ηθική διάσταση. Με ανησυχούν, για παράδειγμα, τα killer drones, η επιτήρηση (surveillance) ή η αναγνώριση προσώπων (face recognition), η οποία έχει πιθανά και θετικά οφέλη. Εκτός από τα ζητήματα ασφαλείας πρέπει να λαμβάνονται υπόψη και τα ηθικά ζητήματα. Οι κίνδυνοι της κατάχρησης από φορείς εξουσίας και, ιδιαίτερα από αυταρχικές κυβερνήσεις είναι ρεαλιστικοί. Ουσιαστικά, το AI είναι ένα εργαλείο που μπορεί να χρησιμοποιηθεί από καθέναν που βρίσκεται στην εξουσία για να διατηρήσει αυτή την εξουσία και να την ενισχύσει. Ένα άλλο ζήτημα είναι ότι το AI μπορεί να ενισχύσει τις διακρίσεις (π.χ. μεταξύ φυλών ή φύλου) και τις προκαταλήψεις, καθώς αυτές είναι παρούσες στα δεδομένα στα οποία εκπαιδεύεται η τεχνολογία, αντανακλώντας τη συμπεριφορά των ανθρώπων», αναφέρει ο καθηγητής. Ο ίδιος αποκαλύπτει πως κατά καιρούς με επιστολές σε κυβερνήσεις και στον ΟΗΕ προσπαθεί να τους παρακινήσει να υπογράψουν διεθνείς συνθήκες (όπως π.χ. ήταν η Συνθήκη της Οττάβα για την Κατάργηση των Ναρκών κατά Προσωπικού) που εμποδίζουν την ακατάλληλη χρήση τέτοιων συστημάτων, αλλά, όπως σημειώνει, μέχρι στιγμής η ανταπόκριση είναι μηδαμινή.

Εστίαση στις αναπτυσσόμενες χώρες

Ο καθηγητής προτείνει στους επιστήμονες να ρίξουν λίγο τους ρυθμούς στην κούρσα του έντονου ανταγωνισμού στο πεδίο του AI και να ενισχύσουν τη συνεργασία μεταξύ των χωρών κάνοντας την τεχνολογία πιο προσιτή στον αναπτυσσόμενο κόσμο: «Θα μπορούσαμε να διευκολύνουμε τους επιστήμονες από τις αναπτυσσόμενες χώρες να έρθουν στην Ευρώπη ή την Αμερική. Ήδη δυσκολεύονται να κάνουν έρευνα με λίγους πόρους, αλλά επιπλέον εάν δεν έχουν πρόσβαση στην διεθνή επιστημονική κοινότητα, νομίζω ότι είναι πραγματικά άδικο.

Η ευρεία συμμετοχή και συνεργασία ενισχύει την δημοκρατία στην έρευνα. Η χρήση του AI από μόνη της τείνει να οδηγήσει σε συγκεντρώσεις εξουσίας, χρήματος και ερευνητικού δυναμικού. Ακόμη και σε μια δημοκρατία μπορεί να συγκεντρωθεί υπερβολική δύναμη σε χέρια λίγων και αυτό είναι επικίνδυνο».

Σύμφωνα με τον διαπρεπή ερευνητή οι επιστήμονες υπολογιστών θα πρέπει να προωθούν τις εφαρμογές του ΑΙ που βοηθούν τις φτωχότερες χώρες να καταπολεμήσουν την κλιματική αλλαγή και να βελτιώσουν την υγειονομική περίθαλψη και την εκπαίδευση. Για αυτό και ερευνητές από όλο τον κόσμο εργάζονται τώρα από κοινού για να προωθήσουν τη συνεργασία που στοχεύει στην κλιμάκωση του AI προς όφελος της ανθρωπότητας και τη μεγιστοποίηση του θετικού αντίκτυπου του σε ολόκληρο τον κόσμο. «Έχω πολλές ελπίδες! Θα ήθελα να δω περισσότερες εφαρμογές της μηχανικής και της βαθιάς εκμάθησης να επηρεάζουν θετικά πολλούς ανθρώπους. Διαθέτουμε εργαλεία που θα μπορούσαν να είναι χρήσιμα για την επίλυση μεγάλων προβλημάτων, αλλά μόνο μιλώντας σε ανθρώπους που αντιμετωπίζουν πραγματικά κοινωνικά προβλήματα ενισχύουμε τις δυνατότητες και τον θετικό αντίκτυπο της τεχνολογίας», καταλήγει ο ερευνητής.

Η 4η βιομηχανική επανάσταση βρίσκεται προ των πυλών

Διανύουμε την 4 η Βιομηχανική επανάσταση που θα επιφέρει μοιραία και έναν κοινωνικό μετασχηματισμό και τον ρωτάω αν ανησυχεί για αυτό: «Υπάρχει μια ανησυχία, αλλά και μια υπερβολή γενικά. Το ΑΙ επιτρέπει μεγάλης κλίμακας, “έξυπνες” αυτοματοποιήσεις που μπορεί να επιφέρουν σχετικά γρήγορες και δραματικές αλλαγές στην απασχόληση και την αγορά εργασίας συγκριτικά με το παρελθόν. Ακόμη και αν δημιουργηθούν νέες θέσεις απασχόλησης, κάποιες από τις παλιές θα καταργηθούν πολύ γρήγορα. Συνιστώ την έγκαιρη προσαρμογή και την διαρκή επιμόρφωση. Δυστυχώς η χρήση υψηλής τεχνολογίας αποφέρει πλούτο που συγκεντρώνεται σε λίγες χώρες, κάτι που θα μπορούσε να είναι επικίνδυνο επειδή το αρνητικό κόστος των εν λόγω τεχνολογιών (από την άποψη της απώλειας θέσεων εργασίας) επιβαρύνει τους φτωχότερους πληθυσμούς.

Δυστυχώς χρειάζεται χρόνος για την μετάβαση και για να αλλάξεις το σύστημα προκειμένου να κινητοποιήσεις τη διαδικασία μετασχηματισμού», καταλήγει ο καθηγητής. Η συζήτηση με τον Yoshua Bengio δεν τελειώνει ποτέ, αλλά δυστυχώς έχει χρονικό όριο. Λαμβάνοντας υπόψη την εξάρτηση των ανθρώπων από την τεχνολογία, που σε κάποιες περιπτώσεις αγγίζει τα όρια της παθολογίας, δεν θα μπορούσα να μην τον ρωτήσω ολοκληρώνοντας, αν τελικά η τεχνολογία απελευθερώνει ή υποδουλώνει τους ανθρώπους.

«Εξαρτάται αποκλειστικά από μας. Δεν είναι ζήτημα της τεχνολογίας, Είναι ζήτημα ανθρώπινης σοφίας και σύνεσης!», μου απάντησε με απόλυτη σιγουριά και βγήκε από την αίθουσα.

https://www.kathimerini.gr/1048215/article/epikairothta/episthmh/o-prwtoporos-ths-texnhths-nohmosynhs-yoshua-bengio-synista-synesh-sth-xrhsh-ths-texnologias

48781000592_f409a6c372_c-thumb-large.jpg.a0c8bc4660da3600cc4e1f0f488168b5.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

H Kβαντική Yπεροχή της Google :cheesy:

Είναι πλέον επίσημο ότι η Google πέτυχε τη λεγόμενη «κβαντική υπεροχή», δηλαδή να δημιουργήσει ένα κβαντικό υπολογιστή που έλυσε ένα συγκεκριμένο πρόβλημα, για το οποίο ακόμη και ο πιο ισχυρός συμβατικός υπερυπολογιστής θα χρειαζόταν χιλιάδες χρόνια.

Η σχετική επιστημονική δημοσίευση-ορόσημο [Quantum supremacy using a programmable superconducting processor]

https://www.nature.com/articles/s41586-019-1666-5

από την ερευνητική κβαντική ομάδα της Google στο περιοδικό «Nature», με επικεφαλής τον Τζον Μαρτίνις, ερευνητή της θυγατρικής Google AI Quantum και καθηγητή Φυσικής του πανεπιστημίου της Καλιφόρνια-Σάντα Μπάρμπαρα, έρχεται να δώσει τέλος σε ένα «σίριαλ» που είχε ξεκινήσει πριν πέντε εβδομάδες, όταν είχε ανεπίσημα διαρρεύσει η σχετική πληροφορία σε υπολογιστή της NASA, αλλά στη συνέχεια η ΙΒΜ -που ανταγωνίζεται τη Google στους κβαντικούς υπολογιστές- είχε διαψεύσει ότι η Google πράγματι πέτυχε κάτι τέτοιο.

Τώρα όμως έρχεται η επίσημη δημοσίευση, η οποία επιβεβαιώνει ότι ο κβαντικός επεξεργαστής Sycamore της Google, που διαθέτει 54 υπεραγώγιμα κβαντικά δυφία ή qubits (το ένα τελικά δεν λειτούργησε κανονικά, οπότε απέμειναν 53), εκτέλεσε μέσα σε μόλις τρία λεπτά και 20 δευτερόλεπτα ένα υπολογισμό που ο κορυφαίος παγκοσμίως αμερικανικός υπερυπολογιστής Summit (δημιούργημα της ΙΒΜ) θα χρειαζόταν περίπου 10.000 χρόνια για να λύσει. Ο επεξεργαστής αξιοποιεί τα κβαντικά φαινόμενα της υπέρθεσης και της διεμπλοκής για να πετύχει ταχύτητες επεξεργασίας ασύλληπτες για ένα κλασσικό ηλεκτρονικό υπολογιστή.

Η ΙΒΜ, που έχει αναπτύξει ένα δικό της κβαντικό επεξεργαστή 53 qubits, αφενός αντιτείνει ότι ο πανίσχυρος αλλά συμβατικός Summit θα έλυνε το πρόβλημα σε δυόμισι μέρες (και όχι σε 10.000 χρόνια), αφετέρου έχει βάλει πιο ψηλά τον πήχη για το τι συνιστά «κβαντική υπεροχή», πράγμα που εξηγεί γιατί δεν θεωρεί ότι η Google πέτυχε πράγματι το ορόσημο αυτό. Σε κάθε περίπτωση πάντως, μετά και τη δημοσίευση, είναι φανερό ότι η Google προηγείται της ΙΒΜ στο πεδίο της κβαντικής υπολογιστικής.

Όμως θα χρειαστούν ακόμη αρκετά χρόνια ή μάλλον δεκαετίες, έως ότου δημιουργηθούν κβαντικοί υπολογιστές που θα χρησιμοποιούνται καθημερινά για την εκτέλεση πολλών διαφορετικών εργασιών. Ένα βασικό πρόβλημα που πρέπει να λυθεί, είναι να διασφαλιστεί ότι υπάρχει πλήρης έλεγχος πάνω στα qubits, ώστε να μη κάνουν λάθη. Η ομάδα της Google ανακοίνωσε ότι πέτυχε σημαντικό ποσοστό αξιοπιστίας 99,99% στους υπολογισμούς του κβαντικού επεξεργαστή της, αλλά οπωσδήποτε αυτό δεν είναι 100%, όπως απαιτείται για απόλυτη αξιοπιστία στους υπολογισμούς.

Μια παγκόσμια κούρσα ανταγωνισμού βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη διεθνώς, καθώς ΗΠΑ, Ευρώπη, Κίνα και άλλες χώρες προσπαθούν να προηγηθούν στο πεδίο των κβαντικών υπολογιστών και να δρέψουν τα οφέλη σε επίπεδο τεχνολογίας, οικονομίας, επιστήμης και εθνικής ασφάλειας. Ο όρος «κβαντική υπεροχή»

https://www.quantamagazine.org/john-preskill-explains-quantum-supremacy-20191002/

είχε επινοηθεί το 2012 από τον καθηγητή φυσικής Τζον Πρέσκιλ του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Καλιφόρνιας (Caltech).

https://physicsgg.me/2019/10/23/h-k%ce%b2%ce%b1%ce%bd%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%ae-y%cf%80%ce%b5%cf%81%ce%bf%cf%87%ce%ae-%cf%84%ce%b7%cf%82-google/

google.jpg.e4afcafce3c592ac434a6b9dda7cc5b7.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 2 εβδομάδες αργότερα...

50 χρόνια από τη «γέννηση» του ίντερνετ. :cheesy:

Η πρώτη σύνδεση μεταξύ δυο υπολογιστών πριν ακριβώς από 50 χρόνια σαν σήμερα σηματοδότησε την απαρχή του ίντερνετ. Η «γέννηση» του διαδικτύου όμως ήταν κάθε άλλο παρά εντυπωσιακή και πολλά υποσχόμενη.

Η πρώτη διαδικτυακή σύνδεση μεταξύ δυο υπολογιστών συνέπεσε χρονικά με την πρώτη προσσελήνωση. Η προσεδάφιση του ανθρώπου στην επιφάνεια της Σελήνης το 1969 ήταν ένα γεγονός το οποίο επισκίασε, φυσικά, κάθε άλλη εξέλιξη και είδηση από το χώρο της επιστήμης. Και αυτό παρότι οι οικονομικές και πολιτικές συνέπειες της χρήσης του ίντερνετ είναι πιθανότατα πολύ μεγαλύτερες και πολύπλευρες από τη νίκη των Αμερικανών στη μάχη του διαστήματος.

Η γέννηση του ίντερνετ ξεκίνησε με ένα crash. Στις 29 Οκτωβρίου του 1969 ο φοιτητής Πληροφορικής Τσαρλς Κλάιν επιχειρούσε να στείλει ένα μήνυμα από υπολογιστή του Πανεπιστημίου Καλιφόρνια του Λος Άντζελες (UCLA) σε υπολογιστή που βρισκόταν σε απόσταση 500 και πλέον χλμ. στο Stanford Research Institute (SRI). O Κλάιν ήθελε να στείλει τη λέξη «LOGIN», αλλά μετά από δυο μόλις γράμματα το σύστημα κατέρρευσε. Μία ώρα αργότερα η λέξη έφτασε τελικά στον προορισμό της. Μέχρι τη στιγμή εκείνη μπορούσαν να επικοινωνήσουν μεταξύ τους μόνον υπολογιστές ίδιας κατασκευής. «Πριν από 50 χρόνια κατέστη για πρώτη φορά εφικτό να ανταλλάξουν πληροφορίες και υπολογιστές με διαφορετικά λειτουργικά συστήματα», εξηγεί ο καθηγητής Κρίστοφ Μάινελ, διευθυντής του Ινστιτούτου Hasso-Plattner του Πότσνταμ, εξαίροντας την ιστορική σημασία της εξέλιξης. «Έτσι η 29η Οκτωβρίου του 1969 θεωρείται η ημερομηνία γέννησης του ίντερνετ».

«Δεν γνωρίζαμε πόσο σημαντικό ήταν το γεγονός»

Και ενώ η προσσελήνωση μεταδόθηκε ζωντανά στην τηλεόραση, η πρώτη διαδικτυακή σύνδεση στο UCLA πέρασε σχεδόν απαρατήρητη. Ακόμη και οι εμπλεκόμενοι επιστήμονες δεν είχαν αντιληφθεί τη σπουδαιότητα του βήματος. «Γνωρίζαμε ότι αναπτύσσαμε μια σημαντική νέα τεχνολογία για την αναμέναμε ότι θα ήταν χρήσιμη για μέρος του πληθυσμού. Δεν γνωρίζαμε όμως πόσο σημαντικό ήταν το γεγονός», είπε αργότερα ο προϊστάμενος του Κλάιν, Λέοναρντ Κλάινροκ.

Βέβαια χρειάστηκαν πολλά ακόμη χρόνια μέχρι το ίντερνετ να διεισδύσει στην καθημερινότητα των ανθρώπων. Όταν το 1971 οι χρήστες μπορούσαν να στέλνουν για πρώτη φορά μηνύματα υπό τη μορφή e-mail, το Advanced Research Projects Agency Network (APRANET) μετρούσε μόλις 15 κόμβους. Δυο χρόνια αργότερα έγιναν οι πρώτες συνδέσεις με υπολογιστές εκτός ΗΠΑ σε Όσλο και Λονδίνο.

Χρειάστηκαν άλλα δέκα χρόνια μέχρι το επόμενο μεγάλο ορόσημο στην ιστορία του διαδικτύου το οποίο έφερε και την βελτίωση της ποιότητας των συνδέσεων. Το 1983 εισήχθη το λεγόμενο Πρωτόκολλο Ελέγχου Μετάδοσης/Πρωτόκολλο Διαδικτύου (Transmission Control Protocol/Internet Protocol), γνωστό με τη συντομογραφία TCP/IP. Πρόκειται για το πρωτόκολλο επικοινωνίας με το οποίο γίνεται ουσιαστικά μέχρι και σήμερα η μεταφορά δεδομένων.

Ο ρόλος του στρατού.

Σημαντικό ρόλο στο σχεδιασμό του ίντερνετ έπαιξαν και οι απαιτήσεις του στρατού. Το αμερικανικό Πεντάγωνο ήθελε να οικοδομήσει ένα ιδιαίτερα ανθεκτικό σε τυχόν πυρηνικές επιθέσεις δίκτυο επικοινωνίας και έτσι δημιούργησε την υπηρεσία προηγμένων αμυντικών ερευνών Defense Advanced Research Projects Agency (DAPRA). Η σημασία του ρόλου του στρατού στην εξέλιξη του ίντερνετ δεν θα πρέπει ωστόσο να υπερεκτιμάται, σχολιάζει ο καθηγητής Μάινελ. «Η DAPRA ήταν μια υπηρεσία, η οποία μπορούσε να χρηματοδοτεί προγράμματα που εκείνη θεωρούσε σημαντικά, χωρίς γραφειοκρατικά εμπόδια». Το ότι η πρωτοβουλία των κινήσεων ανήκε περισσότερο στους επιστήμονες παρά στους στρατιωτικούς επιβεβαιώνει και ένα «εκ γενετής λάθος»: το πρωτόκολλο επικοινωνίας δεν έχει ενσωματωμένες λειτουργίες ασφαλείας, «ουσιαστικά ισχύει η αρχή ότι στο ίντερνετ ο ένας εμπιστεύεται τον άλλο», εξηγεί ο Γκραντ Μπλανκ από το βρετανικό Oxford Internet Institute. Το λάθος αυτό ακολουθεί το διαδίκτυο μέχρι και σήμερα και επιτρέπει ή διευκολύνει την εγκληματικότητα και την κατασκοπεία αλλά και επιχειρήσεις παραπληροφόρησης.

Μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1990 οι εξελίξεις στο χώρο του ίντερνετ υπαγορεύονταν από τους Αμερικανούς. Το επόμενο μεγάλο βήμα ωστόσο έγινε στην Ευρώπη. Το 1989 ο Τιμ Μπέρνερς-Λι έθετε στο ερευνητικό κέντρο CERN τις βάσεις του World Wide Web. Με τον πρώτο browser λίγα χρόνια αργότερα το σύστημα απλοποιήθηκε και δεν χρειαζόταν πλέον σύνθετες εντολές για την πλοήγηση στο διαδίκτυο. Έτσι γεννήθηκαν και οι πρώτοι κολοσσοί του διαδικτύου, όπως η google και η amazon. Έκτοτε οι εξελίξεις είναι ακόμη πιο ραγδαίες. Τα έξυπνα κινητά κατέστησαν το διαδίκτυο πιο προσιτό και εύχρηστο για τις μάζες.

https://physicsgg.me/2019/10/29/50-%cf%87%cf%81%cf%8c%ce%bd%ce%b9%ce%b1-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%b7-%ce%b3%ce%ad%ce%bd%ce%bd%ce%b7%cf%83%ce%b7-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%af%ce%bd%cf%84%ce%b5%cf%81%ce%bd%ce%b5%cf%84/

berners-lee_.jpg.afdfb7d077ecf405c050f4f34f398d31.jpg

arpanet_logical_map_march_1977.png.3ddce39faf53b07153c6844a16a16f4a.png

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Ένας από τους πρωτοπόρους του Internet θέλει να το επιδιορθώσει. :cheesy:

Ο Leonard Kleinrock ήταν μέλος της ομάδας που εφηύρε τον τρόπο μεταφοράς πακέτων πληροφορίας μέσα στο τηλεφωνικό δίκτυο, οδηγώντας έτσι στη δημιουργία του Διαδικτύου.

Το όραμα του Leonard Kleinrock είχε πάρει σάρκα και οστά 58 χρόνια πριν, μέσα από την εκπόνηση της διδακτορικής του διατριβής για το MIT. Σήμερα, ο Kleinrock θέλει να ασχοληθεί με την επιδιόρθωση στα όσα αρνητικά συναντά κανείς στο Διαδίκτυο. Ο Kleinrock έδωσε μία αποκλειστική συνέντευξη στο δίκτυο ενημέρωσης για την τεχνολογία, ZD Net, όπου αναφέρεται στην προσπάθεια να διασωθεί το Internet από τον ίδιο του τον εαυτό. Η τάση που επικρατεί σε επίπεδο υποδομών είναι εκείνη που θα κάνει το Διαδίκτυο αόρατο, με τη βοήθεια της ενσωμάτωσης του Internet of Things και άλλων εφαρμογών στην καθημερινότητα. Προς αυτή την κατεύθυνση εργάζεται και ο ίδιος ο Kleinrock πλέον, ως καθηγητής στο πανεπιστήμιο UCLA.

O καθηγητής εμφανίζεται αρκετά προβληματισμένος για το γεγονός ότι το Διαδίκτυο έχει πάρει μία σαφώς συντηρητική στροφή, απομακρυνόμενο από τον ιδεαλιστικό χαρακτήρα του στην αρχή, με τα κοινωνικά δίκτυα που διαχέουν ένα μεγάλο μέρος ψευδών ειδήσεων. Μέσα στο πλήθος των αρνητικών στοιχείων του Internet συγκαταλέγονται και οι παραβιάσεις της ιδιωτικότητας των χρηστών. Ο Kleinrock ξεκαθάρισε ότι δεν μπορούσε να προβλέψει την αρνητική στροφή που θα έπαιρνε το Internet, στις πρώτες στιγμές της δημιουργίας του.

Ο Leonard Kleinrock, μαζί με μερικούς επενδυτές και εκπροσώπους του κόσμου της τεχνολογίας, έχει δημιουργήσει το Sunday Group, έναν όμιλο που ασχολείται με το Mobby, μία πλατφόρμα μέσω της οποίας οι χρήστες του Internet δημιουργούν τη διαδικτυακή τους φήμη με αποκεντρωμένο τρόπο. Το σύστημα δημιουργεί ως «νόμισμα», με τη λογική του Blockchain, την έκφραση της καλής διαδικτυακής συμπεριφοράς, στοιχείο που αντανακλάται και στη φήμη ενός ατόμου στο Διαδίκτυο.

Το πολυδιάστατο σύστημα φήμης, εκπεφρασμένο μέσα από συναλλακτικούς όρους εικονικού νομίσματος, πάνω στο οποίο βασίζεται η λειτουργία της πλατφόρμας Mobby αναλύεται εκτενώς από τον Kleinrock σε επιστημονικό άρθρο που έχει ήδη δημοσιευθεί και δείχνει τρόπους με τους οποίους θα μπορούσε να αλλάξει ο τρόπος συμπεριφοράς των χρηστών του Internet.

https://physicsgg.me/2019/11/01/%ce%ad%ce%bd%ce%b1%cf%82-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%bf%cf%85%cf%82-%cf%80%cf%81%cf%89%cf%84%ce%bf%cf%80%cf%8c%cf%81%ce%bf%cf%85%cf%82-%cf%84%ce%bf%cf%85-internet-%ce%b8%ce%ad%ce%bb%ce%b5%ce%b9/

kleinrock-004-2.jpg.9c9b83d5dfd516f0d11a1591a6baa46c.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

H Microsoft βάζει το cloud στην εξίσωση του κβαντικού υπολογιστή. :cheesy:

Η Microsoft ανακοίνωσε ότι οι πλατφόρμες cloud computing που υποστηρίζει θα μπορούν να λειτουργούν πλήρως σε έναν κβαντικό υπολογιστή.

Η πλατφόρμα Azure θα μπορεί να αποτελεί μέρος του λογισμικού με τη βοήθεια του οποίου λειτουργεί ένας κβαντικός υπολογιστής, ένα ακόμα στοιχείο που επιβεβαιώνει τη σπουδή που επιδεικνύει ο τεχνολογικός κολοσσός για την πολλά υποσχόμενη νέα τεχνολογία. Αυτή τη στιγμή, η Microsoft δοκιμάζει την πλατφόρμα Azure σε τρία διαφορετικά πρωτότυπα κβαντικών υπολογιστών, τα δύο εκ των οποίων βρίσκονται σε δοκιμαστικό στάδιο σε Πανεπιστήμια. Είναι ακόμα πρώιμο να πει κανείς ότι ένα τέτοιο εγχείρημα θα στεφθεί με επιτυχία, αλλά η Microsoft θεωρεί ότι είναι αυτή η κατάλληλη στιγμή προκειμένου να διερευνηθεί η σχέση του quantum computing με το cloud computing.

H νέα υπηρεσία της Microsoft έχει το όνομα Azure Quantum και φέρνει προγραμματιστικά εργαλεία για κβαντικούς υπολογιστές ενσωματωμένα σε μία cloud υπηρεσία. Η υπηρεσία παρουσιάστηκε στο Συνέδριο Ignite της Microsoft και αναμένεται να γίνει διαθέσιμη τους ερχόμενους μήνες. Η Microsoft τρέχει ένα δικό της πρόγραμμα έρευνας σε κβαντικούς υπολογιστές, αλλά δεν έχει δοκιμάσει ακόμα να δημιουργήσει ένα δικό της αντίστοιχο κομμάτι hardware.

Η υπηρεσία της Microsoft προσφέρει πρόσβαση σε διαφορετικές τεχνολογίες κβαντικής πληροφορικής, δείχνοντας με αυτόν τον τρόπο μία εικόνα για το πώς θα μπορούσε να λειτουργεί η μελλοντική αγορά Πληροφορικής. Θεωρείται δεδομένο ότι θα μπορεί κανείς να χρησιμοποιεί την ισχύ ενός κβαντικού υπολογιστή με τη βοήθεια μίας υπηρεσίας στο cloud αντί να είναι υποχρεωμένος να επενδύσει ένα σημαντικό ποσό χρημάτων στην αγορά ενός κβαντικού υπολογιστή.

Σε κάθε περίπτωση, η Microsoft δεν αποκλείεται να προβεί στη δημιουργία του δικού της κβαντικού υπολογιστή, ξεκαθαρίζοντας από τώρα ότι στην περίπτωση αυτή θα ακολουθήσει μία στρατηγική παρόμοια με εκείνη που ακολουθεί με την οικογένεια Surface. Η εταιρεία παρουσίασε ένα δικό της chip το οποίο είναι σχεδιασμένο να λειτουργεί ακόμα και κάτω από ακραία χαμηλές θερμοκρασίες, στοιχείο που θεωρείται ως ένα βήμα της εταιρείας προς το quantum computing hardware.

https://www.naftemporiki.gr/story/1531813/h-microsoft-bazei-to-cloud-stin-eksisosi-tou-kbantikou-upologisti

microsoft.jpg.569d34b358d27733cf92e039825ae770.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

H Microsoft προτείνει την αποθήκευση δεδομένων στο γυαλί. :cheesy: \

Μπορεί να έχουν συντελεστεί άλματα προόδου στο θέμα της αποθήκευσης δεδομένων, αλλά οι ερευνητές θα προσπαθούν διαρκώς να βρίσκουν νέους, πιο αποδοτικούς τρόπους αποθήκευσης δεδομένων. Η Microsoft προκρίνει τη λύση της αποθήκευσης δεδομένων σε γυάλινα μέσα.

Η μέθοδος της Microsoft έχει την κωδική ονομασία Project Silica και αναφέρεται στον πειραματισμό με ένα ειδικό σύστημα αποθήκευσης σε κρυστάλλους Quartz, μία μέθοδος που υπόσχεται να λύσει πολλαπλά προβλήματα, όπως είναι εκείνο της αυξημένης χωρητικότητας, καθώς και της μεγάλης διάρκειας ζωής. Είναι κοινό μυστικό -άλλωστε- ότι ένα μεγάλο μέρος από τα συστήματα αποθήκευσης δεδομένων που χρησιμοποιούμε σήμερα έχουν περιορισμένη διάρκεια ζωής.

Δεν είναι αυτή η πρώτη φορά που γίνεται λόγος για το Project Silica, αλλά τώρα γίνονται γνωστές περισσότερες πληροφορίες για τα όσα θα φέρει στο πεδίο της αποθήκευσης δεδομένων. Ένα εντυπωσιακό στοιχείο που έχει γίνει γνωστό είναι ότι μία ταινία θα μπορεί να χωρέσει σε έναν κρύσταλλο με διαστάσεις 75x75x2 χιλιοστά, το οποίο είναι αντικειμενικά μικρό και μπορεί να χωρέσει παντού. Η αποθήκευση σε κρυστάλλους μοιάζει σα να έχει βγει απευθείας από ταινία επιστημονικής φαντασίας, αλλά οι περισσότεροι ειδικοί συμφωνούν ότι μπορεί να αποτελέσει το μέλλον της αποθήκευσης δεδομένων.

Ένας μόνο κρύσταλλος θα μπορεί να έχει διαφορετικά στρώματα δεδομένων, ανάλογα με το συνολικό του πάχος, στοιχείο που θα αυξάνει την χωρητικότητά της όλης διάταξης. Η Microsoft έχει υποβάλλει τους κρυστάλλους σε ποικίλες ακραίες διαδικασίες και με ιδιαίτερη χαρά οι ερευνητές της ανακάλυψαν ότι τα δεδομένα στα στρώματα των κρυστάλλων είχαν μείνει ανέπαφα από τις κακουχίες.

Για τους ερευνητικούς της σκοπούς, η Microsoft επέλεξε να συνεργαστεί με τα στούντιο της Warner Bros, προκειμένου να αποθηκεύσει στους κρυστάλλους μία κόπια της ταινίας Superman του 1978 και να δοκιμάσει την αντοχή της μεθόδου αποθήκευσης αυτής σε διάφορες αντίξοες συνθήκες. Η επιλογή της ταινίας δεν είναι καθόλου τυχαία, αφού και οι Κρυπτονιανοί, η φυλή του Superman, αποθήκευαν σε κρυστάλλους τα δεδομένα τους...

https://www.naftemporiki.gr/story/1532027/h-microsoft-proteinei-tin-apothikeusi-dedomenon-sto-guali

13.jpg.5a7311c2e4fb774205340bd862171a2e.jpg

microsoft-apothikeusi-dedomenon-sto-guali.jpg.09efd1bc04501e1f66e180f12feee15d.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

«Ελκτική ακτίνα» για συναρμολόγηση σε νανοκλίμακα. :cheesy:

Επιστήμονες και μηχανικοί εργάζονται σε νανοκλίμακα για την ανάπτυξη επαναστατικών τεχνολογιών σε τομείς όπως οι κβαντικοί υπολογιστές- ωστόσο πρόκειται για μια κλίμακα τόσο μικρή που οι συμβατικές μέθοδοι συναρμολόγησης δεν αποδίδουν ή απλά δεν μπορούν να λειτουργήσουν. Σε αυτό το πλαίσιο, ερευνητές στο University of Washington ανέπτυξαν μια βασιζόμενη στο φως τεχνολογία που χρησιμοποιείται ευρέως στη βιολογία (optial traps ή optical tweezers) για λειτουργία σε ρευστό περιβάλλον χωρίς νερό, με οργανικά διαλύματα πλούσια σε άνθρακα- επιτρέποντας νέες πιθανές εφαρμογές.

Όπως αναφέρουν οι ερευνητές σε επιστημονικό άρθρο που δημοσιεύτηκε στις 30 Οκτωβρίου στο Nature Communications, τα optical tweezers λειτουργούν ως μια βασιζόμενη στο φως «ελκτική ακτίνα» που μπορεί να συναρμολογήσει υλικά ημιαγωγών σε νανοκλίμακα, δημιουργώντας μεγαλύτερες δομές. Αντίθετα με τις ελκτικές ακτίνες της επιστημονικής φαντασίας, οι ερευνητές χρησιμοποιούν την ακτίνα αυτή για να πιάνουν υλικά εξαιρετικά μικρού μεγέθους- δισεκατομμύρια φορές μικρότερα του μέτρου.

«Είναι μια νέα προσέγγιση στην κατασκευή σε νανοκλίμακα» είπε ο Πίτερ Παουζάουσκι, co-senior author της έρευνας. «Όλα τα τμήματα βρίσκονται στο διάλυμα, και μπορούμε να ελέγξουμε το μέγεθος και το σχήμα της νανοδομής καθώς συναρμολογείται κομμάτι- κομμάτι».

«Χρησιμοποιώντας αυτή την τεχνική σε ένα οργανικό διάλυμα μπορούμε να δουλεύουμε με εξαρτήματα που αλλιώς θα υποβαθμίζονταν ή θα διαβρώνονταν σε επαφή με νερό ή αέρα» είπε ο Βίνσεντ Χόλμπεργκ, άλλος ένας εκ των ερευνητών. «Τα οργανικά διαλύματα επίσης μας επιτρέπουν να υπερθερμαίνουμε το υλικό με το οποίο δουλεύουμε για να ελέγχουμε τις μεταμορφώσεις υλικού και να ωθούμε τη χημική διαδικασία».

Για σκοπούς επίδειξης της τεχνικής αυτής, οι ερευνητές δημιούργησαν μια ετεροδομή νανοκαλωδίων, που αποτελείται από διαφορετικά τμήματα τα οποία αποτελούνται από διαφορετικά υλικά. Τα αρχικά υλικά ήταν «νανοράβδοι» κρυσταλλοειδούς γερμανίου, η καθεμιά μήκους μερικών εκατοντάδων νανομέτρων και διαμέτρου μερικών δεκάδων. Το τελικό αποτέλεσμα ήταν η επιτυχής συναρμολόγηση της ετεροδομής, υποδεικνύοντας πως η τεχνική αυτή μπορεί να ανοίξει τον δρόμο για τη δημιουργία τοπολογικών qubits για εφαρμογές κβαντικών υπολογιστών.

Η «ελκτική ακτίνα» είναι στην πραγματικότητα ένα πολύ εστιασμένο λέιζερ που δημιουργεί ένα είδος οπτικής παγίδας. Μέχρι τώρα οι οπτικές παγίδες χρησιμοποιούνταν σχεδόν αποκλειστικά σε νερό ή σε κενό. Επί της προκειμένης οι ερευνητές τις προσάρμοσαν για να λειτουργούν στο πιο ρευστό περιβάλλον των οργανικών διαλυμάτων.

https://www.naftemporiki.gr/story/1532650/elktiki-aktina-gia-sunarmologisi-se-nanoklimaka

elktiki-aktina-gia-sunarmologisi-se-nanoklimaka.jpg.f0d60faafff53c0f0d1cd4d52aa20af1.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

«Νeo» ρομποτικό σκάκι. :cheesy:

Ένας κόσμος – ένας κόσμος τετράγωνος ο κόσμος μου.

Στις απλοποιημένες του διαστάσεις χαρακώνονται οι ορίζοντες των

ημερών, της ισονυχτίας η αντιθετική επιφάνεια.

Όλα τα εγκλήματα της ζωής – πανουργίες φόνοι – ξαναζούν απάνου

στο συντέφι και στον όνυχα όπου επίπονα γλιστρούν άκαρδου

νου τα φιλντισένια σύμβολα τα είδωλα από κοράλλι.

Ο δρόμος τους, οι επικίντυνοι σταθμοί των, οι απογοητεύσεις και

τα λάφυρα – χαρές γι΄ αυτό που ήτανε καρδιά.

Τώρα ζητά με του χεριού τη σπάνια κίνηση να περιπλέξει το ξερό

παιχνίδι.

Το αίμα που κυλάει, οι βιασμοί, ό,τι κρυφό έχει η ψυχή, δε διακρίνεται

στις αυστηρές του μεταβολές.

Όσοι όμως ξέρουν τους κανονισμούς, στο κάτοπτρο βλέπουν τις

φριχτές εικόνες που δυό παίχτες κλείσανε σ’ εβένινο πλαίσιο

και προσπαθούν με λιτές κούκλες να σκεπάσουν.

Νικόλαος Κάλας, Οδός Νικήτα Ράντου, εκδόσεις ΙΚΑΡΟΣ 1977

Το σκάκι αποκτά Τεχνητή Νοημοσύνη και γίνεται ρομποτικό

Μπορεί να πρόκειται για ένα παιχνίδι με ιστορία 1500 ετών, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είναι υποχρεωτικό να μένει στάσιμο και να μην αποκτά νέα χαρακτηριστικά.

Το Square Off είναι ένα ρομποτικό σκάκι, το οποίο τοποθετεί τα κομμάτια μόνα τους. Ο άνθρωπος μπορεί να παίζει εναντίον της Τεχνητής Νοημοσύνης ή με αντίπαλο έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή. Πρόσφατα, η Square Off παρουσίασε δύο νέες υλοποιήσεις το Neo και το Swap, τα οποία διαφέρουν ως προς το μέγεθος και τα υλικά κατασκευής. Σε κάθε περίπτωση, έχουμε να κάνουμε με σκακιέρες που ταιριάζουν σε όλους τους χώρους και μπορούν να προσφέρουν αρκετά έντονες σκακιστικές συγκινήσεις.

Κάτω από την επιφάνεια της σκακιέρας υπάρχει ένας ρομποτικός βραχίονας που φροντίζει να μετακινεί ειδικές μαγνητικές βάσεις πάνω στις οποίες ακουμπούν τα κομμάτια και έτσι γίνεται η κίνησή τους στη σκακιέρα. Για όσους έχουν δει τις ταινίες του Χάρι Πότερ, η εικόνα από την μαγική κίνηση των κομματιών στη σκακιέρα είναι οικεία και μοιάζει σαν να είναι βγαλμένη από την κινηματογραφική ταινία.

Η Τεχνητή Νοημοσύνη προσφέρει διαφορετικά επίπεδα δυσκολίας, φθάνοντας πλέον τα 30 επίπεδα, ενώ μπορεί να προσαρμόζεται ανάλογα με τις ικανότητες του ανθρώπου με τον οποίο παίζει. Επιπρόσθετα, υπάρχει και ο ενσωματωμένος βοηθός ονόματι Viktor, ο οποίος μπορεί να προσφέρει σκακιστικά μαθήματα, χρήσιμες συμβουλές και ενδιαφέροντα κουίζ για όσους θέλουν να ασχοληθούν λίγο περισσότερο με το σκάκι.

Τα νέα μοντέλα είναι αρκετά πιο γρήγορα από το πρώτο μοντέλο που είχε κάνει την εμφάνισή του το 2016, ενώ υπάρχει πλέον και η δυνατότητα της απομακρυσμένης μάχης με έναν φίλο μέσω βιντεοσυνομιλίας. Τη στιγμή που γράφονταν αυτές οι γραμμές, έτρεχε μία καμπάνια άντλησης κεφαλαίων μέσω Kickstarter για να γίνουν διαθέσιμα στην αγορά τα παιχνίδια. Ο στόχος των δημιουργών τους είναι να βγάλουν στην αγορά την ρομποτική σκακιέρα τον Ιούνιο του 2020, σε τιμές που θα ξεκινούν από τα 120 δολάρια για το πιο απλό μοντέλο.

https://physicsgg.me/2019/11/17/%ce%bdeo-%cf%81%ce%bf%ce%bc%cf%80%ce%bf%cf%84%ce%b9%ce%ba%cf%8c-%cf%83%ce%ba%ce%ac%ce%ba%ce%b9/

chess.jpg.1db165262578d119e0a23010dc72ebc5.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Οι μαθηματικές και φιλοσοφικές πτυχές της Τεχνητής Νοημοσύνης. :cheesy:

Κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδ. «Ευρασία», θαυμάσια μεταφρασμένο και επιμελημένο, ένα μικρό αλλά πολύ πυκνό σε ιδέες βιβλίο με τίτλο «Μαθηματικά, Φιλοσοφία και Τεχνητή Νοημοσύνη».

Πρόκειται για την περίφημη συζήτηση ανάμεσα σε δύο Αμερικανούς αδιαμφισβήτητους πρωταγωνιστές της Τεχνητής Νοημοσύνης: τον Gian-Carlo Rota, κορυφαίο μαθηματικό του MIT (Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μασαχουσέτης) και τον θεωρητικό φυσικό David H. Sharp. Ένας διάλογος για τις αμφίδρομες και συχνά υπόρρητες σχέσεις της Τεχνητής Νοημοσύνης με τη μαθηματική και φιλοσοφική σκέψη.

Ο Γιώργος Λ. Ευαγγελόπουλος εισηγήθηκε, επιμελήθηκε τη μετάφραση και έγραψε έναν κατατοπιστικό πρόλογο για την ελληνική έκδοση. Του ζητήσαμε λοιπόν να μας εξηγήσει αναλυτικά το σκεπτικό της ένταξης αυτού του ερεθιστικού διαλόγου στη σειρά «διάΛεξεις».

● Γιατί επιλέξατε να μεταφραστεί ο συγκεκριμένος διάλογος, ο οποίος από κάποιους θα μπορούσε να θεωρηθεί «γερασμένος»; Τι είναι αυτό που καθιστά αυτό το κείμενο επίκαιρο;

Είναι καίριας σημασίας η ερώτησή σας και σας ευχαριστώ γι’ αυτήν. Ο διάλογος ανάμεσα στον αείμνηστο Gian-Carlo Rota και τον David H. Sharp δημοσιεύθηκε, το 1985, στο περιοδικό «Los Alamos Science». Είναι εξαιρετικά ενδιαφέρων, πρώτον, γιατί γίνεται ανάμεσα σε δύο επιστήμονες με ευρύτατη παιδεία, τον μαθηματικό και φιλόσοφο, Rota (ο οποίος εκτός από την καθοριστική συμβολή του στην ανάπτυξη της Συνδυαστικής, δίδασκε και τη φαινομενολογία του Heidegger και του Husserl στο ΜΙΤ) και τον φυσικό, Sharp, που τότε ήταν επικεφαλής της ομάδας μελέτης των πολύπλοκων συστημάτων (complex systems) στο Los Alamos.

Δεύτερον, γιατί τα θέματα τα οποία συζητούν είναι όντως επίκαιρα (π.χ., η ανάγκη για όσο το δυνατόν μεγαλύτερη διεπιστημονική προσέγγιση κρίσιμων ερευνητικών ζητημάτων που αφορούν τις φυσικές και τις βιολογικές επιστήμες, όπως και τις τεχνολογικές εφαρμογές τους, ενώ τα όσα εκθέτουν ως «προβλήματα» που αντιμετωπίζει η τεχνητή νοημοσύνη για την ανάπτυξή της εξακολουθούν, σε μεγάλο βαθμό, να μην έχουν επιλυθεί, παρά την σημαντικότατη ερευνητική πρόοδο που σημειώθηκε έκτοτε σε αυτόν τον κλάδο).

Τρίτον και ενδεχομένως κυριότερο, ορισμένα από τα θέματα της συζήτησής τους είναι κάτι περισσότερο από επίκαιρα για όσους θεραπεύουν τις θετικές επιστήμες, καθώς έχουν διαχρονικό χαρακτήρα (π.χ., πώς ορίζεται και σε τι συνίσταται η έννοια της «παραγωγικότητας» στην έρευνά τους, γιατί οι «φτασμένοι» επιστήμονες σπάνια τολμούν να αλλάξουν ερευνητικό πεδίο, εάν υπάρχει η έννοια της μόδας στα Μαθηματικά όπως στις τέχνες, πώς μπορούν άλλοι κλάδοι, όπως η ψυχολογία, να μας διαφωτίσουν για τα διαφορετικά είδη μαθηματικών και λοιπών δεξιοτήτων που διαθέτουμε εμείς οι άνθρωποι κ.λπ.). Τέλος, ας σημειωθεί ότι έτυχε εξαιρετικής μετάφρασης από την καλή θεωρητική φυσικό και έγκριτη μεταφράστρια Ανδρομάχη Σπανού.

● Όπως αναφέρετε στον Πρόλογό σας, αυτός ο διάλογος αποτελεί μια συζήτηση περί ορίων. Μπορούμε σε αυτό το πλαίσιο να θεωρήσουμε ότι η Τεχνητή Νοημοσύνη δεν πρέπει να θεωρείται ως ένα αμιγώς τεχνοεπιστημονικό εγχείρημα και ότι τα όριά της τα θέτουν, εκτός από τις τεχνολογικές εξελίξεις και την επιστημονική πρόοδο, και οι φιλοσοφικές απόψεις και αναζητήσεις των ερευνητών της;

Δεν είμαι ειδικός στην τεχνητή νοημοσύνη, ούτε, κατά συνέπεια, στην αποκαλούμενη «φιλοσοφία της τεχνητής νοημοσύνης», όμως θα επιχειρήσω να απαντήσω στο ερώτημά σας, όσο πιο συνετά μπορώ. Μπορεί να φαίνεται περίεργο στο ευρύ κοινό αλλά τη σύγχρονη φιλοσοφική έρευνα απασχολεί και η «φιλοσοφία της τεχνητής νοημοσύνης».

Υπενθυμίζω εν προκειμένω την πεσιμιστική αντιμετώπιση της «τεχνητής νοημοσύνης» της πρώτης γενιάς (όπως και των προοπτικών της) από τον Αμερικανό φιλόσοφο Hubert Dreyfus (1), ο οποίος στήριξε την όντως βαθυστόχαστη κριτική του, που αφορούσε στα τότε θεμέλια του κλάδου, στο έργο των φαινομενολόγων φιλοσόφων Merleau-Ponty και Heidegger. Δεν συμμερίζομαι την απαισιοδοξία του.

Το βέβαιο είναι ότι οφείλουμε να συζητήσουμε, πρώτον, ποια είναι τα φιλοσοφικά ερωτήματα που εγείρονται κατά την απόπειρα θεμελίωσης του κλάδου της τεχνητής νοημοσύνης και, δεύτερον, ποιες είναι οι ευρύτερες φιλοσοφικές αλλά και κοινωνικές συνέπειες των εφαρμογών της τεχνητής νοημοσύνης, όχι απλώς στον βιομηχανικό τομέα αλλά σε πλήθος δραστηριοτήτων του σύγχρονου ανθρώπου και εκφάνσεων της καθημερινής του ζωής [τις δεύτερες συζητεί διεισδυτικά ο σημερινός Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Προκόπης Παυλόπουλος, στο βιβλίο του «Από την Βιομηχανική Επανάσταση στην Τεχνολογική – Στον αστερισμό ενός αβέβαιου μέλλοντος» (2)].

Οσον αφορά την πρώτη κατηγορία φιλοσοφικών ερωτημάτων, που αφορά τα θεμέλια του κλάδου, ας μου επιτραπεί να παραπέμψω στο άρθρο του πρωτοπόρου στην ανάπτυξη της τεχνητής νοημοσύνης, καθηγητή John McCarthy, «The Philosophy of AI and the AI of Philosophy» (3). Σε αυτό αναπτύσσεται το εύλογο επιχείρημα ότι η τεχνητή νοημοσύνη «μοιράζεται» με τη φιλοσοφία κρίσιμες για την θεμελίωσή της έννοιες, όπως αυτές της «πράξης», της «συνείδησης», της «επιστημολογίας» –δηλαδή τι και πώς μπορούμε να «γνωρίζουμε» από τον κόσμο που μας περιβάλλει– όπως και της «ελεύθερης βούλησης».

Επιπλέον, τη σημασία της έννοιας της «προθετικότητας», όπως και αυτής του «περικειμένου» (context) από την οποία εξαρτάται η κατανόηση ενός νοήματος, συζητούν, με πολύ ενδιαφέροντα τρόπο, οι Rota και Sharp. Συνοψίζοντας, ο τρόπος που αντιλαμβάνομαι τη δήλωσή σας, ότι τα «όρια» στην έρευνα της τεχνητής νοημοσύνης τα θέτουν (και) οι φιλοσοφικές απόψεις και αναζητήσεις των ερευνητών της, συνίσταται ακριβώς στις διαφορετικές φιλοσοφικές προσεγγίσεις εννοιών που αφορούν στα θεμέλια του κλάδου.

● Τα Μαθηματικά αποτελούσαν κάποτε αναπόσπαστο και θεμελιακό τμήμα της Φιλοσοφίας. Σήμερα, αντίθετα, φαίνεται πως σχετίζονται περισσότερο με την Επιστήμη. Άραγε, η εξέλιξη των Μαθηματικών εξακολουθεί να επηρεάζει –και πώς;– τη σύγχρονη φιλοσοφική σκέψη;

Η απάντησή μου στο τελευταίο αυτό ερώτημά σας έχει δύο σκέλη. Πρώτον, η σχέση της φιλοσοφίας με τα μαθηματικά δεν επηρεάζεται από την ανάπτυξη των θετικών επιστημών με τον ίδιο τρόπο που επηρεάζεται η αντίστοιχη σχέση των θετικών επιστημών με τη φιλοσοφία. Το εξηγεί ωραία ο Διονύσιος Α. Αναπολιτάνος στη μελέτη του «Ορθολογικότητα στη φιλοσοφία και τις επιστήμες» (4), όπου παρατηρεί ότι στο παρελθόν ιδιαίτερα, αλλά και τώρα, περιοχές που παραδοσιακά ανήκαν στη φιλοσοφία εκχωρήθηκαν στις νεογέννητες επιστήμες, όταν αυτές, ως κλάδοι του επιστητού, οροθετήθηκαν μεθοδολογικά και άρχισαν να μελετώνται με προεξάρχον το στοιχείο διασύνδεσης θεωρίας και παρατηρησιακών δεδομένων.

Όμως, τα μαθηματικά διαφέρουν από, π.χ., τη φυσική και τη βιολογία, στον βαθμό που για τον έλεγχο της ορθότητας των πρώτων αρχών και των αποτελεσμάτων τους δεν απαιτείται διαμεσολάβηση κάποιας εμπειρικής πραγματικότητας, οπότε δεν υπάρχει γι’ αυτά το δίπολο θεωρία – πείραμα/παρατήρηση. Η Φιλοσοφία γειτνιάζει με τα Μαθηματικά, παρ’ όλη τη μεγαλύτερη μεθοδολογική της ρευστότητα, διότι είναι δραστηριότητα επιχειρηματολογική και, κατ’ αναλογίαν προς τα Μαθηματικά, δραστηριότητα που δεν χρειάζεται απαραίτητα εμπειρική υποστήριξη για να συνεχίσει να υπάρχει. Δεύτερον, από την άλλη, όμως, σύγχρονα επιτεύγματα σε διάφορους κλάδους των Μαθηματικών ή στη μαθηματική λογική μπορούν να βοηθήσουν στην καλύτερη αποσαφήνιση κρίσιμων εννοιών της Φιλοσοφίας.

Έτσι, π.χ., ο διακεκριμένος Ελληνας λογικολόγος (logician), Γιάννης Ν. Μοσχοβάκης, έχει σε επιστημονικές του δημοσιεύσεις υποστηρίξει ότι η μαθηματική λογική μπορεί να προσφέρει πολλά στην καλύτερη κατανόηση της θεωρίας της σημασίας του Frege (5) εξέλιξη που ενδιαφέρει ιδιαιτέρως και την προβληματική για τα θεμέλια της τεχνητής νοημοσύνης, όπως προκύπτει από τον διάλογο των Rota και Sharp και όσα προανέφερα απαντώντας στη δεύτερη ερώτησή σας.

https://physicsgg.me/2019/11/18/%ce%bf%ce%b9-%ce%bc%ce%b1%ce%b8%ce%b7%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%ad%cf%82-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%cf%86%ce%b9%ce%bb%ce%bf%cf%83%ce%bf%cf%86%ce%b9%ce%ba%ce%ad%cf%82-%cf%80%cf%84%cf%85%cf%87%ce%ad/

13.jpg.a0b11d29e93380f241091333a366f73a.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Παγκόσμια διάκριση για την Ελλάδα στην Ολυμπιάδα Εκπαιδευτικής Ρομποτικής 2019 :cheesy:

Με τέσσερα μετάλλια -τρία αργυρά, ένα χάλκινο- και τρεις διακρίσεις (τέταρτη, έβδομη και ένατη θέση) επέστρεψε η ελληνική αποστολή από τον παγκόσμιο τελικό της Ολυμπιάδας Εκπαιδευτικής Ρομποτικής WRO 2019, που πραγματοποιήθηκε στο Γκιόρ της Ουγγαρίας, με θέμα την ανοικοδόμηση των πόλεων του μέλλοντος.

Οι ελληνικές ομάδες σημείωσαν την καλύτερη επίδοση της φετινής διοργάνωσης, συγκεντρώνοντας τα περισσότερα μετάλλια -μαζί με την Ρωσία- ανάμεσα σε 423 ομάδες από 73 χώρες, μία παγκόσμια διάκριση εξαιρετικής σημασίας για την Ελλάδα.

Οι Έλληνες μαθητές, που ταξίδεψαν στο Γκιόρ, συναγωνίστηκαν στη δημιουργία και τον προγραμματισμό ρομποτικών κατασκευών στους τομείς των αστικών μεταφορών, της ύδρευσης και της διαχείρισης αποβλήτων, του φωτισμού και της θέρμανσης κτιρίων, έχοντας ως θέμα τις «Έξυπνες Πόλεις».

Οι διακρίσεις της ελληνικής αποστολής στην Ολυμπιάδας Εκπαιδευτικής Ρομποτικής WRO 2019

Στην κατηγορία Open, ασημένια μετάλλια έλαβαν: η ομάδα Infinite Code στο Δημοτικό (Αρσάκειο Αθήνας) που παρουσίασε το project «Alex Bear» -ένα έξυπνο χνουδωτό αρκουδάκι που προορίζεται για να υποστηρίζει παιδιά που νοσηλεύονται σε νοσοκομείο- και στο Γυμνάσιο η ομάδα SMARTBIRDS (Πειραματικό Λάγγουρα & 2ο Γυμνάσιο Πάτρας) με το project «Θαλής» - ένα ρομπότ που πλοηγείται στους δρόμους της πόλης, παρέχοντας σημαντικές μετρήσεις σε πραγματικό χρόνο και εξασφαλίζοντας τη βοήθεια που χρειάζονται τα πρόσωπα που συναντά, αφότου αναπτύξει διάλογο μαζί τους. Στο Λύκειο, την τέταρτη θέση παγκοσμίως έλαβε η ομάδα Minders (Εκπαιδευτική Αναγέννηση) που παρουσίασε το project «SKEye» - ένα πρωτοποριακό σύστημα ηλεκτρονικής διακυβέρνησης που βελτιώνει τη ζωή των κατοίκων μιας πόλης, επιλύοντας θέματα όπως τη διαχείριση αποβλήτων, την άμεση αντιμετώπιση καταστάσεων έκτακτης ανάγκης, τη διαχείριση κρίσεων καθώς και τον περιορισμό του ανθρώπινου παράγοντα σε βαρέα και ανθυγιεινά επαγγέλματα.

Στην κατηγορία ποδοσφαίρου με ρομπότ, η καλαματιανή ομάδα bitbot με μαθητές Λυκείου κατέλαβε τη 2η θέση και το ασημένιο μετάλλιο, επικρατώντας ανάμεσα σε 56 ομάδες από περισσότερες από 30 χώρες.

Στην απαιτητική κατηγορία Regular η ομάδα Jobi κατέκτησε χάλκινο μετάλλιο στο Δημοτικό. Επίσης, 7η θέση στο Λύκειο κατέκτησε η ομάδα Teamwork Optimum (Πειραματικό Λύκειο Πατρών). Τις επιτυχίες ολοκλήρωσε η φοιτητική ομάδα ESDA Lab (Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου) η οποία κατετάγη στην 9η στην κατηγορία της.

«Οι διακρίσεις της ελληνικής αποστολής στην 16η Ολυμπιάδα Εκπαιδευτικής Ρομποτικής, που είναι το επιστέγασμα σκληρής προσπάθειας των μαθητών, εκπαιδευτικών, όπως επίσης και των γονέων, μας γεμίζουν περηφάνια και ελπίδα για το μέλλον. Οι ομάδες μας κατέκτησαν σημαντικές θέσεις, έτσι ώστε στην τελετή λήξης, κάθε δεύτερη αναγγελία, η ελληνική σημαία να κυματίζει στα υψηλότερα σημεία. Οι προσπάθειες που κάνουμε εδώ και χρόνια, με σύμμαχό μας την COSMOTE, αποδίδουν καρπούς. Συνεχίζουμε δυναμικά την προσπάθεια για τη διάδοση του STEM και της εκπαιδευτικής ρομποτικής στη χώρας μας», είπε ο Πρόεδρος του Οργανισμού Εκπαιδευτικής Ρομποτικής WRO Hellas, εθνικού διοργανωτή στην Ελλάδα, κ. Ιωάννης Σομαλακίδης.

«Συγχαρητήρια σε όλες τις ομάδες της ελληνικής αποστολής. Μέσα από τη συμμετοχή τους, αλλά και τις σημαντικές διακρίσεις που κατέκτησαν απέναντι στις παραδοσιακές «μεγάλες δυνάμεις» της εκπαιδευτικής ρομποτικής, τα παιδιά αποδεικνύουν τις δυνατότητες της χώρας μας στον τομέα του STEM και την εξέλιξη που σημειώνεται τα τελευταία χρόνια. Νιώθουμε περήφανοι που είμαστε από τους πρώτους ιδιωτικούς φορείς που επένδυσαν στο STEM και την ανάπτυξη των ψηφιακών δεξιοτήτων των νέων, συμπράττοντας με τον εκπαιδευτικό φορέα WRO Hellas. Τα τελευταία έξι χρόνια μέσα από τις δράσεις μας έχουμε βοηθήσει χιλιάδες παιδιά να ασχοληθούν με την εκπαιδευτική ρομποτική, καλλιεργώντας την ομαδικότητα και δημιουργικότητά τους.», δήλωσε ο Παναγιώτης Γαβριηλίδης, Chief Marketing Officer Οικιακών Πελατών του Ομίλου ΟΤΕ.

Η Cosmote έχει καταγράψει την πορεία των ελληνικών ομάδων προς την Ολυμπιάδα της Ουγγαρίας και τις προσπάθειές τους εκεί, σε ένα ντοκιμαντέρ με τίτλο, «The Real Robokids», που θα προβληθεί το επόμενο χρονικό διάστημα.

Ο WRO Hellas με στρατηγικό συνεργάτη την Cosmote τα τελευταία έξι χρόνια προωθεί τη διάδοση της εκπαιδευτικής ρομποτικής και του STEM στα ελληνικά σχολεία για την ανάπτυξη των ψηφιακών δεξιοτήτων των παιδιών. Μέσα από δράσεις όπως οι Πανελλήνιοι Διαγωνισμοί Εκπαιδευτικής Ρομποτικής, έχουν σημειωθεί μέχρι σήμερα σημαντικά αποτελέσματα:

 

• Περισσότερες από 18.000 συμμετοχές μαθητών από όλη την Ελλάδα - πάνω από το 20% των ελληνικών σχολείων- στους διαγωνισμούς εκπαιδευτικής ρομποτικής.

 

• Περισσότεροι από 1.500 εκπαιδευτικοί παρακολουθούν κάθε χρόνο τα δωρεάν εκπαιδευτικά σεμινάρια κατάρτισης στην εκπαιδευτική ρομποτική.

 

• Online βιβλία κατάρτισης για εκπαιδευτικούς σχετικά με την εκπαιδευτική ρομποτική.

 

• Δωρεάν διάθεση περίπου 500 εκπαιδευτικών kits ρομποτικής σε σχολεία της χώρας μας από την Cosmote.

Αναλυτικά τα αποτελέσματα της Ολυμπιάδας Ρομποτικής εμφανίζονται στην επίσημη σελίδα του Οργανισμού:

https://scoring.wro-association.org/en/event/scoring/4/wro-international-final-2019-gyor-hungary.

https://www.naftemporiki.gr/story/1534810/pagkosmia-diakrisi-gia-tin-ellada-stin-olumpiada-ekpaideutikis-rompotikis-2019

15.jpg.7d4c6c7f8fa8febd065183cebdbde9d7.jpg

olumpiada-ekpaideutikis-rompotikis-2019.jpg.cf7f8686e6b65630c358ddd722c86dfd.jpg

18.jpg.532a30a92ca652d57c21d0304b34b61f.jpg

17.jpg.e19f0733dc556267cf8ec072581c2fc1.jpg

16.jpg.1fdbde8fe4e0fb33fea0c735d1db08ab.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Παγκόσμιο συμβόλαιο για την σωτηρία του Ίντερνετ. :cheesy:

Τριάντα περίπου χρόνια έχουν περάσει από τότε που ο Βρετανός Τιμ Μπέρνερς-Λι έβαλε τα θεμέλια του Παγκόσμιου Ιστού (World Wide Web) και από τότε δεν έχει σταματήσει να αγωνίζεται για ένα καλύτερο διαδίκτυο. Τώρα, το Ίδρυμα που ο ίδιος δημιούργησε γι’ αυτό το σκοπό το 2009, το World Wide Web Foundation, έδωσε στη δημοσιότητα το παγκόσμιο «Συμβόλαιο για τον Ιστό» (Contract for the Web), το οποίο συνιστά ένα παγκόσμιο σχέδιο δράσης για τη σωτηρία του Ίντερνετ από τις ουκ ολίγες απειλές εναντίον του.

Ο ίδιος το ονόμασε «οδικό χάρτη για τη δημιουργία ενός καλύτερου Ιστού» και αφορά τις κάθε είδους καταχρήσεις του διαδικτύου από κυβερνήσεις, εταιρείες και άτομα, όπως η πολιτική χειραγώγηση και προπαγάνδα, η παραπληροφόρηση και οι ψευδείς ειδήσεις, η λογοκρισία, η παραβίαση των προσωπικών δεδομένων, η ακραία εμπορευματοποίηση, η διεύρυνση των ανισοτήτων κ.α.

Το «Συμβόλαιο», που ετοιμαζόταν εδώ κι ένα χρόνο και το οποίο συντάχθηκε σε συνεργασία με εκπροσώπους από το δημόσιο τομέα, τον ιδιωτικό τομέα και την κοινωνία των πολιτών, θέτει ως βασικό στόχο να κυκλοφορούν ελεύθερα οι γνώσεις στο διαδίκτυο, ενώ δεσμεύει τις εταιρείες ότι «η επιδίωξη των κερδών δεν θα γίνεται σε βάρος των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της δημοκρατίας».

Ήδη πάνω από 150 οργανισμοί, μεταξύ των οποίων η Google, η Microsoft και το Facebook (όχι όμως η Amazon ή το Twitter), οι κυβερνήσεις της Γαλλίας και της Γερμανίας, καθώς επίσης οι οργανώσεις Δημοσιογράφοι Χωρίς Σύνορα και Electronic Frontier Foundation, εξέφρασαν επίσημα την υποστήριξη τους στο σχέδιο. Αν και το «συμβόλαιο» δεν είναι νομικά δεσμευτικό, προτείνει νέα πλαίσια για τις εθνικές και διεθνείς νομοθεσίες, που κυρίως θα προστατεύουν τα online προσωπικά δεδομένα και την ιδιωτικότητα.

Οι κυβερνήσεις καλούνται να μην αποκόβουν τους πολίτες τους από το διαδίκτυο, να διασφαλίζουν το δικαίωμα στη συνεχή πρόσβαση και τις ελευθερίες των χρηστών. Οι τεχνολογικές εταιρείες καλούνται να παρέχουν φθηνή πρόσβαση στο διαδίκτυο και να αναπτύξουν διαδικτυακές υπηρεσίες για άτομα με αναπηρίες, όσους μιλούν μειονοτικές γλώσσες κ.α. Επίσης να συμβουλεύονται την κοινωνία προτού εμφανίσουν νέα προϊόντα και να αξιολογούν εκ των προτέρων τους πιθανούς κινδύνους (π.χ. από τους νέους αλγόριθμους τεχνητής νοημοσύνης).

«Ο Ιστός χρειάζεται ριζική παρέμβαση από όλους όσους έχουν δύναμη να διαμορφώσουν το μέλλον του. Είμαστε σε ένα κομβικό σημείο. Το πώς θα ανταποκριθούμε, θα καθορίσει αν ο Ιστός θα υπάρξει ως μια δυνητική δύναμη για το καλό ή θα μας οδηγήσει σε μια ψηφιακή δυστοπία», δήλωσε ο Λι στους «Τάιμς της Νέας Υόρκης».

Υπερασπίσθηκε, επίσης, τις επικρίσεις -πρόσφατα και από τη Διεθνή Αμνηστία για παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων- για τη συνυπογραφή του «συμβολαίου» από γίγαντες όπως η Google και το Facebook. «Το να τους έχουμε στο δωμάτιο είναι πραγματικά σημαντικό. Αισθανόμαστε ότι οι εταιρείες και οι κυβερνήσεις αξίζουν μια ισότιμη θέση στο τραπέζι. Οι πολίτες πρέπει να καταστήσουν υπεύθυνους όσους έχουν εξουσία, να απαιτήσουν σεβασμό των ψηφιακών δικαιωμάτων τους και να βοηθήσουν να υπάρξει ένας υγιής online διάλογος», πρόσθεσε ο Σερ Τιμ.

«Δικαιολογημένα φαίνεται ολοένα μεγαλύτερος ο φόβος των ανθρώπων για τα άσχημα πράγματα που συμβαίνουν στο διαδίκτυο. Αν αφήσουμε τα πράγματα όπως έχουν, ένας πολύ μεγάλος αριθμός πραγμάτων θα πάνε στραβά. Μπορεί να καταλήξουμε με μια δυστοπία, αν δεν κάνουμε αλλαγή πλεύσης», ανέφερε ο εφευρέτης του Ιστού στη «Γκάρντιαν».

Σύνδεσμος για το Συμβόλαιο:

www.contractfortheweb.org

https://physicsgg.me/2019/11/25/%cf%80%ce%b1%ce%b3%ce%ba%cf%8c%cf%83%ce%bc%ce%b9%ce%bf-%cf%83%cf%85%ce%bc%ce%b2%cf%8c%ce%bb%ce%b1%ce%b9%ce%bf-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%cf%83%cf%89%cf%84%ce%b7%cf%81%ce%af%ce%b1-%cf%84/

contract-for-the-web.png.5348311c0f7c3ceafe4b9da3c2fe9a75.png

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Πόσο επικίνδυνο είναι το Wi-Fi για την υγεία. :cheesy:

Γνωρίζετε ποιες επιπτώσεις μπορεί αν έχουν στην υγεία σας τα ασύρματα δίκτυα WiFi; Ξέρετε ότι στο σπίτι και στη δουλειά, δεκάδες ασύρματα δίκτυα μεταδίδουν αόρατα ραδιοκύματα μέσα από το χώρο και το σώμα σας. Το ίδιο κάνουν και τα κινητά τηλέφωνα, οι υπολογιστές, οι συσκευές με ενεργό Bluetooth και άλλες συσκευές που συνδέονται με αυτές.

Η έρευνα σχετικά με τα ραδιοκύματα και την ανθρώπινη υγεία ξεκίνησε περίπου τη δεκαετία του 1950. Αφορμή ήταν οι τότε ανησυχίες ότι οι στρατιωτικοί του Ναυτικού εκτίθεντο σε ισχυρή ακτινοβολία από τα ραντάρ στα πλοία. «Έχουμε 50 ή 60 χρόνια έρευνας για το είδος της ακτινοβολίας που σχετίζεται με το Wi-Fi», λέει ο John Moulder επίτιμος καθηγητής ογκολογίας και ακτινοβολίας στο Medical College του Wisconsin.

Όλη αυτή η έρευνα μας έχει διδάξει, ότι, στις υψηλές συχνότητες, η ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία μπορεί να συμβάλλει στην ανάπτυξη όγκων και καρκίνου. Οι υπεριώδεις ακτίνες του ήλιου και οι σύνδεσμοι τους με τον καρκίνο του δέρματος είναι ένα τέτοιο παράδειγμα. Ακόμη και σε χαμηλότερες συχνότητες, τα πολύ υψηλά επίπεδα ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας μπορεί να σας βλάψουν. «Αλλά μιλάμε για εγκαύματα στο δέρμα, όχι για καρκίνο ή όγκους», λέει ο Kenneth Foster, καθηγητής βιοϊατρικής στο Πανεπιστήμιο της Πενσυλβανίας.

Ο Foster ήταν συνεργάτης συγγραφέας του Moulder στην επιστημονική αναθεώρηση που έκανε ο τελευταίος επάνω στις επιπτώσεις του WiFi στην υγεία του ανθρώπου το 2013. Λέει ότι με βάση την τρέχουσα κατανόηση των δυνατοτήτων και των κινδύνων των ραδιοκυμάτων, οι παγκόσμιες υγειονομικές αρχές έχουν ορίσει πρότυπα ασφαλείας για όλες τις συσκευές και τις συσκευές που εκπέμπουν ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία. Αυτές ισχύουν από τα τηλέφωνα και τον φούρνο μικροκυμάτων μέχρι το ασύρματο κλειδί του αυτοκινήτου σας. «Η έκθεση που λαμβάνετε από το Wi-Fi router είναι πολύ-πολύ μικρότερου μεγέθους ακόμα και από αυτά τα όρια ασφαλείας», εξηγεί.

Ερωτηθείς για τις λεπτομέρειες, ο Foster λέει ότι είναι χρήσιμο να καταλάβουμε πώς λειτουργεί το WiFi. Οι περισσότεροι άνθρωποι υποθέτουν ότι το ασύρματο router στέλνει και λαμβάνει συνεχώς πληροφορίες. Ο Foster λέει ότι αυτές οι συσκευές μεταδίδουν δεδομένα μόνο το 0,1% του χρόνου. «Ίσως να ανεβαίνει αυτό κάπως αν κάνετε streaming σε κάποιο βίντεο, αλλά τις περισσότερες φορές ο δρομολογητής σας (router) απλώς κάθεται αδρανώς περιμένοντας κάτι να συμβεί».

Επίσης, με το κάθε εκατοστό απόστασης μεταξύ του εαυτού σας και του WiFi router μειώνετε σημαντικά τη δύναμη της ακτινοβολίας που συναντά το σώμα σας. «Σκεφτείτε το κάπως έτσι… κατά τη διάρκεια μιας κλήσης, το κινητό σας τηλέφωνο μεταδίδει σταθερά σε ισχύ ίσως 100 φορές πιο μεγάλη από το WiFi και εσείς κρατάτε το κινητό σας τηλέφωνο ακριβώς δίπλα στο κεφάλι σας και εξακολουθούμε να μην βρίσκουμε προβλήματα υγείας με αυτό το επίπεδο έκθεσης».

Οι επιπτώσεις στην υγεία

Αυτό μπορεί να ισχύει σήμερα. Ωστόσο, ορισμένοι ειδικοί έχουν σοβαρές ανησυχίες σχετικά με τους τύπους ακτινοβολίας χαμηλής έντασης που παράγουν οι ασύρματες συσκευές μας. «Έχουμε μελέτες σε ζώα που υποδηλώνουν ότι ακόμη και οι χαμηλού επιπέδου εκθέσεις στο είδος ακτινοβολίας ραδιοκυμάτων που σχετίζονται με το WiFi θα μπορούσαν να έχουν διάφορες αρνητικές επιπτώσεις στην υγεία». Αυτό λέει ο Joel Moskowitz, διευθυντής του Κέντρου Οικογενειακής και Κοινοτικής Υγείας στο Πανεπιστήμιο Berkley της Καλιφόρνια.

Αναφέρει προβλήματα νευροαναπτυξιακής φύσης, καρκίνο και αναπαραγωγική βλάβη -τόσο στους άνδρες όσο και στις γυναίκες- ως μερικές από αυτές τις πιθανές επιπτώσεις στην υγεία του ανθρώπου, ειδικά για τις εγκύους και τα μικρά παιδιά.

Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας και ο Διεθνής Οργανισμός Έρευνας για τον Καρκίνο έχουν κατηγοριοποιήσει τα κινητά τηλέφωνα ως «πιθανώς καρκινογόνα». Αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχει επί του παρόντος αρκετή έρευνα για να πει κανείς με βεβαιότητα αν προκαλούν καρκίνο ή όχι.

Έρευνα του 2016 επάνω σε ποντίκια έδειξε ότι η μεγάλη έκθεση στην ακτινοβολία των κινητών τηλεφώνων αυξάνει τον κίνδυνο για ορισμένους όγκους του εγκεφάλου και της καρδιάς. Άλλη έρευνα έχει συνδέσει τα υψηλά επίπεδα έκθεσης σε ακτινοβολία WiFi και κινητών τηλεφώνων με ορμονικές ανισορροπίες και οξειδωτικό στρες. Αυτές οι παθήσεις θα μπορούσαν δυνητικά να συμβάλλουν στην ανάπτυξη καρκίνου, ή εγκεφαλικών προβλημάτων.

Αλλά πολλές από αυτές τις μελέτες σε ζώα δεν είναι επιστημονικά «ακλόνητες» από την άποψη της ποιότητας του σχεδιασμού τους, λέει ο Foster. Η έρευνα σε ζώα συχνά δεν ισχύει στον άνθρωπο. Επίσης, πολλά από τα πιο ανησυχητικά πειράματα αφορούσαν τρωκτικά που είχαν εκτεθεί σε επίπεδα ακτινοβολίας πολύ μεγαλύτερα από αυτά που συναντούν οι χρήστες όταν χρησιμοποιούν κινητά τηλέφωνα ή ασύρματα δίκτυα WiFi.

Ο Moskowitz δεν διαφωνεί με τον Moulder. Αλλά λέει ότι η ποσότητα της ακτινοβολίας στην οποία εκτίθενται σήμερα οι άνθρωποι -και ιδιαίτερα τα παιδιά- είναι διαφορετική και αυτό εγείρει νέες ανησυχίες. Όταν αναλογιζόμαστε την μακροπρόθεσμη, αθροιστική μας έκθεση σε όλα τα ασύρματα δίκτυα και τα gadget μας, «επί της ουσίας βαδίζουμε σε αχαρτογράφητα νερά», με την ερευνητική έννοια.

Φυσικά, η προσπάθεια αποφυγής της έκθεσης σε ραδιοκύματα είναι λίγο-πολύ αδύνατη αν ζείτε στη σύγχρονη κοινωνία. Ο Moskowitz συμβουλεύει τη διατήρηση ασύρματων συσκευών μακριά από το σώμα σας και την απενεργοποίηση των ασύρματων δικτύων, όταν αυτά δεν χρησιμοποιούνται. Αν και οι κίνδυνοι για την υγεία από το WiFi και τα άλλα ασύρματα δίκτυα εξακολουθούν να είναι θεωρητικοί, «πιστεύω ότι η προσπάθεια να ελαχιστοποιηθεί η έκθεση είναι η καλύτερη συμβουλή σε αυτό το σημείο», κατέληξε ο Moskowitz.

https://www.in.gr/2019/11/25/tech/poso-epikindyno-einai-wi-fi-gia-tin-ygeia/

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

«Η τεχνητή νοημοσύνη δεν μπορεί να νικηθεί»: Πρωταθλητής του «Γκο» αποσύρεται εξαιτίας της Α.Ι. :cheesy:

Ένας κορυφαίος παίκτης του κινεζικού επιτραπεζίου παιχνιδιού στρατηγικής «Γκο» αποφάσισε να αποσυρθεί, εξαιτίας της ανόδου της τεχνητής νοημοσύνης, η οποία «δεν μπορεί να νικηθεί».

Όπως αναφέρει το BBC, o Λι Σεντόλ είναι ο μόνος άνθρωπος που κέρδισε ποτέ το λογισμικό AlphaGo της Deepmind (Google). Το 2016 είχε αντιμετωπίσει το AlphaGo σε μια αναμέτρηση πέντε παιχνιδιών, όπου είχε τέσσερις ήττες και μία νίκη.

Ο Νοτιοκορεάτης πρωταθλητής είπε ότι αποφάσισε να αποσυρθεί επειδή συνειδητοποίησε ότι «δεν θα είμαι στην κορυφή, ακόμα και αν γίνω ο νούμερο ένα».

«Πρόκειται για μια οντότητα που δεν μπορεί να νικηθεί» είπε ο 18 φορές πρωταθλητής του «Γκο», μιλώντας στο νοτιοκορεατικό πρακτορεί Yonhap.

Ο Λι Σεντόλ θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους παίκτες «Γκο» της σύγχρονης εποχής. Ο 36χρονος πρώην παγκόσμιος πρωταθλητής άρχισε να παίζει σε ηλικία πέντε ετών και έγινε επαγγελματίας επτά χρόνια μετά. Η ήττα του από το AlphaGo εκλήφθη από πολλούς ως μια κομβική στιγμή για την τεχνητή νοημοσύνη.

Το AlphaGo αναπτύχθηκε από τη Deepmind, που ανήκει στην Alphabet, μητρική της Google. «Εκ μέρους ολόκληρης της ομάδας AlphaGo στη DeepMind, θα ήθελα να συγχαρώ τον Λι Σεντόλ για τη θρυλική δεκαετία του στην κορυφή του παιχνιδιού, και να του ευχηθώ τα καλύτερα για το μέλλον» είπε ο Ντέμης Χασάμπης, διευθύνων σύμβουλος και συνιδρυτής της Deepmind. «Κατά τα παιχνίδια του AlphaGo επέδειξε πραγματικό πνεύμα πολεμιστή και μας κράτησε σε αγωνία μέχρι το τέλος».

Το «Γκο» δημιουργήθηκε στην Κίνα πριν από 3.000 χρόνια και παίζεται εδώ και αιώνες. Δύο παίκτες τοποθετούν μαύρες ή άσπρες ψηφίδες σε ένα ταμπλό 19x19 τετραγώνων, και κερδίζει όποιος ελέγχει τη μεγαλύτερη συνολική περιοχή στο ταμπλό. Πρόκειται για ένα παιχνίδι που θεωρείται πολύ πιο μεγάλη πρόκληση για έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή από το σκάκι, καθώς ένας παίκτης έχει μεγαλύτερη επιλογή κινήσεων από ό,τι στο σκάκι, και, σύμφωνα με ερευνητές, υπάρχουν ποιο πολλές πιθανές θέσεις στο «Γκο» από ό,τι άτομα στο σύμπαν. Μπορεί να αποδειχθεί πολύ δύσκολο να διαπιστωθεί ποιος κερδίζει, και πολλοί κορυφαίοι άνθρωποι παίκτες βασίζονται στο ένστικτο.

Η Deepmind ελπίζει πως η ανάπτυξη του AlphaGo θα οδηγήσει σε «παρόμοιες τεχνικές», που μπορεί να εφαρμοστούν σε άλλα προβλήματα.

Παρά την ανακοίνωση περί απόσυρσής του, ο Λι Σεντόλ πρόκειται να παίξει εναντίον ενός άλλου συστήματος τεχνητής νοημοσύνης τον Δεκέμβριο, εναντίον του HanDol, ενός προγράμματος που αναπτύχθηκε από την NHN Entertainment Corp στη Νότια Κορέα και έχει ήδη νικήσει τους κορυφαίους πέντε παίκτες της χώρας.

https://www.naftemporiki.gr/story/1537886/i-texniti-noimosuni-den-mporei-na-nikithei-protathlitis-tou-gko-aposuretai-eksaitias-tis-ai

li-sentol.jpg.84ab032f336411a88753f36e0f37ff3b.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Υπολογιστής με την ταχύτητα του φωτός. :cheesy:

Το 1965, ο Γκόρντον Μουρ, ένας από τους ιδρυτές της Intel, παρατήρησε πως ο αριθμός των τρανζίστορ ενός πυκνού ολοκληρωμένου κυκλώματος διπλασιαζόταν κάθε δύο χρόνια και προέβλεψε πως η υπολογιστική ικανότητα θα συνεχίσει να αυξάνεται με αντίστοιχους ρυθμούς – γεγονός που θα έκανε την αύξησή της εκθετική. Η υπερφιλόδοξη πρόβλεψή του μετατράπηκε τελικά σε μια απίθανη πραγματικότητα. Οταν, τρία χρόνια μετά την αποτύπωση του Μουρ, η NASA έστειλε τον πρώτο άνθρωπο στο φεγγάρι, η υπολογιστική ικανότητα ολόκληρου του οργανισμού ήταν μικρότερη από εκείνη που περιέχουν σήμερα τα κινητά τηλέφωνα που κουβαλάμε στις τσέπες μας.

Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια οι ρυθμοί του γνωστού «Νόμου του Μουρ» έχουν πλέον επιβραδυνθεί, και αρκετοί επιστήμονες εικάζουν πως η εκθετική ανάπτυξη της υπολογιστικής ικανότητας ίσως προσεγγίζει το τέλος της.

Μία ομάδα ερευνητών της μηχανικής νανοκλίμακας από το πανεπιστήμιο της Οξφόρδης έρχεται σήμερα να ανατρέψει αυτή την επιβράδυνση, χάρη σε μία συναρπαστική καινοτομία: την πρώτη νανοσκοπική μνήμη και υπολογιστική πλατφόρμα η οποία λειτουργεί ηλεκτρο-οπτικά. Με άλλα λόγια, οι ερευνητές –οι οποίοι συνεργάστηκαν με τα πανεπιστήμια του Μούνστερ και του Εξετερ– δημιούργησαν το πρώτο υπολογιστικό τσιπ το οποίο λειτουργεί τόσο με ρεύμα όσο και με φως.

Ο υπολογισμός με την ταχύτητα του φωτός ήταν για δεκαετίες μια δελεαστική αλλά εξαιρετικά αόριστη προοπτική, ωστόσο, πλέον παίρνει σάρκα και οστά στη μικρή πλατφόρμα που ανέπτυξαν οι καινοτόμοι επιστήμονες. Η ανακάλυψή τους ανοίγει τρομακτικές δυνατότητες για την τεχνολογία του μέλλοντος.

Στην ομάδα των ερευνητών που ενδέχεται να ανατρέψει τα δεδομένα της επιστήμης και της τεχνολογίας βρίσκεται και ένας νέος επιτυχημένος Ελληνας. Ο Νίκος Φαρμακίδης είναι μεταπτυχιακός φοιτητής στο πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και ένας από τους κεντρικούς συγγραφείς της ανατρεπτικής έρευνας που δημοσιεύθηκε, χθες, στο περιοδικό Science Advances. «Κατασκευάσαμε και δείξαμε πειραματικά ότι μπορούμε να αποθηκεύσουμε δεδομένα και να πραγματοποιήσουμε υπολογισμούς όχι μόνο με ηλεκτρόνια όπως είθισται αλλά και με φωτόνια σε όγκο που δεν ξεπερνά το 1 ατολίτρο», αναφέρει στην «Κ» ο ερευνητής. «Η πραγματοποίηση υπολογισμών με την ταχύτητα του φωτός, με ταυτόχρονα τη δυνατότητα ενσωμάτωσης με ολοκληρωμένα ηλεκτρικά κυκλώματα, μπορεί δυνητικά να είναι ο δρόμος για να ξεπεραστούν οι δυσκολίες πάνω στην κατασκευή μικρότερων ημιαγωγών και να παραχθούν υπολογιστές και συσκευές νέας γενιάς με ασύλληπτες δυνατότητες», συμπληρώνει.

Παρότι συναντά κανείς καθημερινά ιστορίες για τις συναρπαστικές ικανότητες των σύγχρονων ρομπότ, η αλήθεια είναι πως ο ενθουσιασμός πολλές φορές νεφελώνει την τεχνολογική πραγματικότητα, η οποία συνεχίζει να είναι περιορισμένη. Σε πολλές περιπτώσεις, οι ανάγκες για τεχνητή νοημοσύνη υψηλής απόδοσης και ταυτόχρονα και χαμηλής ισχύος ξεπερνούν κατά πολύ τις τρέχουσες δυνατότητές μας. Ωστόσο, αν το μικρό τσιπ που πραγματοποιεί υπολογισμούς με την ταχύτητα του φωτός καταφέρει να κλιμακωθεί σε μέγεθος, τότε τα δεδομένα ανατρέπονται με τρόπους που η ανθρώπινη φαντασία δεν μπορεί ακόμα να προβλέψει. Το μόνο σίγουρο είναι πως η υπολογιστική ικανότητα, όχι απλά δεν πλησιάζει στο τέλος της εκθετικής της ανάπτυξης που προέβλεψε πριν από 53 χρόνια ο Μουρ, αλλά ετοιμάζεται να διανύσει ένα αστραπιαίο ταξίδι και να μας προσγειώσει έτη φωτός μπροστά.

https://www.kathimerini.gr/1054188/gallery/epikairothta/episthmh/ypologisths-me-thn-taxythta-toy-fwtos

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Τι σημαίνει η απόσυρση του πρωταθλητή του Γκο (Go) … εξαιτίας της Τεχνητής Νοημοσύνης; :cheesy:

Ένας κορυφαίος παίκτης του κινεζικού επιτραπεζίου παιχνιδιού στρατηγικής Go αποφάσισε να αποσυρθεί, εξαιτίας της ανόδου της Τεχνητής Νοημοσύνης (ΤΝ), η οποία «δεν μπορεί να νικηθεί». Όπως αναφέρει το BBC, o Λι Σεντόλ (Lee Sedonl) είναι ο μόνος άνθρωπος που κέρδισε ποτέ το λογισμικό AlphaGo της Deepmind (Google). Το 2016 είχε αντιμετωπίσει το AlphaGo σε μια αναμέτρηση πέντε παιχνιδιών, όπου είχε τέσσερις ήττες και μία νίκη.

Ο Νοτιοκορεάτης πρωταθλητής είπε ότι αποφάσισε να αποσυρθεί επειδή συνειδητοποίησε ότι «δεν θα είμαι στην κορυφή, ακόμα και αν γίνω ο νούμερο ένα». «Πρόκειται για μια οντότητα που δεν μπορεί να νικηθεί» είπε ο 18 φορές πρωταθλητής του Go, μιλώντας στο νοτιοκορεατικό πρακτορείο Yonhap.

Το AlphaGo είναι το πιο προηγμένο παιχνιδο-πρόγραμμα που αναπτύχθηκε ποτέ. Στο σκάκι, υπάρχουν κατά μέσο όρο περίπου 20 με 30 κινήσεις που μπορεί ένας παίκτης να κάνει ανά πάσα στιγμή, ενώ στο Go οι πιθανές κινήσεις φτάνουν τις 250. Το Go δημιουργήθηκε στην Κίνα πριν από 3.000 χρόνια και παίζεται εδώ και αιώνες. Δύο παίκτες τοποθετούν μαύρες ή άσπρες ψηφίδες σε ένα ταμπλό 19×19 τετραγώνων, και κερδίζει όποιος ελέγχει τη μεγαλύτερη συνολική περιοχή στο ταμπλό. Πρόκειται για ένα παιχνίδι που θεωρείται πολύ πιο μεγάλη πρόκληση για έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή από το σκάκι, καθώς ένας παίκτης έχει μεγαλύτερη επιλογή κινήσεων από ό,τι στο σκάκι, και, σύμφωνα με ερευνητές, υπάρχουν ποιο πολλές πιθανές θέσεις στο Go από ό,τι άτομα στο σύμπαν. Μπορεί να αποδειχθεί πολύ δύσκολο να διαπιστωθεί ποιος κερδίζει, και πολλοί κορυφαίοι άνθρωποι παίκτες βασίζονται στο ένστικτο. Κάποτε θεωρούσαμε υπερβολικά δύσκολο να μετρήσει ένας υπολογιστής όλες τις δυνατές κινήσεις – έτσι, όταν το AlphaGo κατάφερε να νικήσει τον Σεντόλ, έγινε αμέσως πρώτη είδηση στα μέσα ενημέρωσης.

Ο Λι Σεντόλ θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους παίκτες «Γκο» της σύγχρονης εποχής. Ο 36χρονος πρώην παγκόσμιος πρωταθλητής άρχισε να παίζει σε ηλικία πέντε ετών και έγινε επαγγελματίας επτά χρόνια μετά. Η ήττα του από το AlphaGo εκλήφθη από πολλούς ως μια κομβική στιγμή για την τεχνητή νοημοσύνη. Πολλοί πίστευαν ότι ένας τέτοιος άθλος απαιτούσε αρκετές ακόμα δεκαετίες. Άρθρα στις εφημερίδες άρχισαν να μοιρολογούν ότι επρόκειτο για την αναγγελία θανάτου του ανθρώπινου είδους. Οι μηχανές είχαν πια διαβεί τον Ρουβίκωνα και σύντομα θα έπαιρναν τον έλεγχο. Δεν υπήρχε πλέον επιστροφή.

Σύντομα, όμως, αναδύθηκε στην επιφάνεια το προφανές: το AlphaGo, όσο προηγμένο κι αν ήταν, ήξερε μόνο ένα κόλπο – να κερδίζει στο Go. Όπως το έθεσε ο Όρεν Ετζιόνι, διευθύνων σύμβουλος του Ινστιτούτου Άλεν για την Τεχνητή Νοημοσύνη, το «AlphaGo» δεν μπορεί καν να παίξει σκάκι. Και δεν μπορεί να μιλήσει για το παιχνίδι. Το εξάχρονό παιδί μου είναι πιο έξυπνο από το AlphaGo. Όσο ισχυρό κι αν είναι το hardware , δεν μπορείς απλώς να πας στο μηχάνημα, να του χτυπήσεις φιλικά στην πλάτη, να το συγχαρείς που κέρδισε έναν άνθρωπό και να περιμένεις μια απάντηση με νόημα. Το μηχάνημα δεν έχει ιδέα ότι έγραψε ιστορία στην επιστήμη. Το μηχάνημα δεν γνωρίζει καν ότι είναι μηχάνημα. Έχουμε την τάση να ξεχνάμε ότι τα σημερινά ρομπότ είναι εξειδικευμένες μηχανές πρόσθεσης, χωρίς επίγνωση του εαυτού τους, δημιουργικότητα, κοινή λογική,, ή αισθήματα. Μπορούν να αριστεύουν σε συγκεκριμένους, επαναλαμβανόμενους, περιορισμένους στόχους, αποτυγχάνουν όμως στους πιο περίπλοκους που απαιτούν γενικές γνώσεις.

Μολονότι το πεδίο της Τεχνητής Νοημοσύνης προσφέρει ήδη πραγματικά επαναστατικά επιτεύγματα, πρέπει να δούμε την εικόνα στις σωστές διαστάσεις της. Αν συγκρίνουμε την εξέλιξη των ρομπότ με αυτή των πυραύλων, βλέπουμε πως η ρομποτική βρίσκεται πέρα από το σημείο όπου βρισκόταν ο Τσιολκόφσκι – δηλαδή, πέρα από τη φάση της εικασίας και της θεωρίας. Άνετα βρισκόμαστε στο στάδιο στο οποίο μας εκτόξευσε ο Γκόνταρντ – κατασκευάζουμε πρωτότυπα, πρωτόγονα αλλά ικανά να δείξουν πως οι βασικές μας αρχές είναι σωστές. Ωστόσο, δεν έχουμε περάσει ακόμα στην επόμενη φάση, στο βασίλειο του φον Μπράουν, όπου καινοτόμα και δυνατά ρομπότ θα βγαίνουν από τη γραμμή παραγωγής και θα χτίζουν πόλεις σε άλλους πλανήτες.

Παρά την ανακοίνωση περί απόσυρσής του, ο Λι Σεντόλ πρόκειται να παίξει εναντίον ενός άλλου συστήματος τεχνητής νοημοσύνης τον Δεκέμβριο, εναντίον του HanDol, ενός προγράμματος που αναπτύχθηκε από την NHN Entertainment Corp στη Νότια Κορέα και έχει ήδη νικήσει τους κορυφαίους πέντε παίκτες της χώρας. Aλλά κι αυτό το πρόγραμμα δεν μπορεί να κάνει τίποτε άλλο πέρα από το συγκεκριμένο παιχνίδι. Γι αυτό η Deepmind επιχειρεί ένα επιπλέον βήμα, ελπίζοντας πως η ανάπτυξη του AlphaGo θα οδηγήσει σε «παρόμοιες τεχνικές», που μπορεί να εφαρμοστούν και σε άλλα προβλήματα.

https://physicsgg.me/2019/12/01/%cf%84%ce%b9-%cf%83%ce%b7%ce%bc%ce%b1%ce%af%ce%bd%ce%b5%ce%b9-%ce%b7-%ce%b1%cf%80%cf%8c%cf%83%cf%85%cf%81%cf%83%ce%b7-%cf%84%ce%bf%cf%85-%cf%80%cf%81%cf%89%cf%84%ce%b1%ce%b8%ce%bb%ce%b7%cf%84%ce%ae/

lee-sedol.jpg.267f99076fac1b503ae73c886c720269.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Από το «Διαδίκτυο των Πραγμάτων» στο «DNA των Πραγμάτων» :cheesy:

Ερευνητές από την Ελβετία και το Ισραήλ βρήκαν μια πρωτοποριακή μέθοδο να αποθηκεύουν πληροφορίες σχεδόν σε κάθε αντικείμενο, έτσι ώστε αυτό να μπορεί να αναπαραχθεί πολλές φορές με βάση τις οδηγίες που φέρει το ίδιο στο εσωτερικό του. Ο τρόπος αποθήκευσης της πληροφορίας είναι ίδιος όπως στα έμβια όντα: στα μόρια του DNA. Δημιουργούνται έτσι πράγματα που έχουν τη δική τους μνήμη συνθετικού DNA.

Μέχρι σήμερα είχε καταστεί εφικτό να αποθηκεύονται τεράστιοι όγκοι δεδομένων όχι σε σκληρούς δίσκους ή σε άλλα μαγνητικά μέσα που έχουν ημερομηνία λήξης, αλλά στο βιολογικό μόριο του DNA, το οποίο έχει προταθεί ως η λύση για την μακρόχρονη αποθήκευση πολύτιμων δεδομένων. Η νέα τεχνική αποθήκευσης σε συνθετικό DNA ανοίγει νέες δυνατότητες, που μπορούν μελλοντικά να επεκτείνουν το Διαδίκτυο των Πραγμάτων στο DNA των Πραγμάτων.

Τα ζωντανά όντα περιέχουν στο DNA τους τις πληροφορίες για τη δημιουργία και τη λειτουργία τους. Αυτό δεν συμβαίνει στα υλικά αντικείμενα, συνεπώς οποιοσδήποτε θέλει π.χ. να εκτυπώσει τρισδιάστατα ένα πράγμα, πρέπει επίσης να διαθέτει ξεχωριστά σε ψηφιακή μορφή και τις κατάλληλες οδηγίες. Αν κανείς χρειαστεί να τυπώσει το ίδιο αντικείμενο μετά από χρόνια, θα πρέπει να έχει πρόσβαση στις αρχικές ψηφιακές πληροφορίες, καθώς το ίδιο το αντικείμενο δεν αποθηκεύει τις οδηγίες για την εκτύπωση του.

Τώρα, για πρώτη φορά στον κόσμο, οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή Ρόμπερτ Γκρας του Τμήματος Χημείας και Εφαρμοσμένων Βιοεπιστημών του Ελβετικού Ομοσπονδιακού Ινστιτούτου Τεχνολογίας (ΕΤΗ) της Ζυρίχης, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό βιοτεχνολογίας «Nature Biotechnology», κατάφεραν να αποθηκεύουν τις πληροφορίες μέσα στο ίδιο το αντικείμενο.

«Με αυτή τη μέθοδο, μπορούμε να ενσωματώσουμε οδηγίες τρισδιάστατης εκτύπωσης μέσα σε ένα αντικείμενο, έτσι ώστε μετά από δεκαετίες ή ακόμη και αιώνες να είναι δυνατό να ανακτηθούν αυτές οι πληροφορίες άμεσα από το ίδιο το αντικείμενο», δήλωσε ο Γκρας.

Ενδεικτικά, οι ερευνητές παρήγαν από τρισδιάστατο εκτυπωτή ένα πλαστικό κουνέλι, το οποίο περιέχει μέσα του τις οδηγίες για την εκτύπωση του (περίπου 100 kilobytes δεδομένων). Το πέτυχαν αυτό, προσθέτοντας στο πλαστικό μικροσκοπικά γυάλινα σφαιρίδια που περιείχαν συνθετικό DNA.

«Έτσι, όπως τα πραγματικά κουνέλια, το δικό μας πλαστικό κουνέλι περιέχει επίσης τις δικές του οδηγίες για την αναπαραγωγή του», δήλωσε ο Γκρας. Και όπως στα έμβια όντα, η νέα τεχνολογία διατηρεί αυτές τις πληροφορίες για αρκετές γενιές, οπότε αρκεί να ανακτηθούν οι πληροφορίες από το πλαστικό κουνέλι, ώστε να παραχθεί ένα καινούριο. Οι ερευνητές επανέλαβαν τη διαδικασία για πέντε διαδοχικές γενιές πλαστικών κουνελιών, χωρίς την παραμικρή απώλεια ή σφάλμα των δεδομένων, ακόμη και όταν είχαν περάσει εννέα μήνες από την προηγούμενη «αναπαραγωγή».

«Το DNA είναι σήμερα το μόνο αποθηκευτικό μέσο που μπορεί να υπάρξει και σε υγρή μορφή, πράγμα που μας επιτρέπει να το εισάγουμε σε αντικείμενα οποιουδήποτε σχήματος», ανέφερε ο Ισραηλινός επιστήμονας της πληροφορικής Γιανίβ Έρλιχ.

Μια πρόσθετη εφαρμογή της νέας τεχνολογίας είναι όχι η αποθήκευση, αλλά η απόκρυψη πληροφοριών μέσα σε αντικείμενα (στεγανογραφία). Οι ερευνητές έδειξαν ότι είναι δυνατή, εφαρμόζοντας την σε ένα μυστικό αρχείο που είχε διασώσει από το γκέτο της Βαρσοβίας ένας Εβραίος ιστορικός για μην πέσει στα χέρια των Ναζί. Το κείμενο ψηφιοποιήθηκε και αποθηκεύτηκε (1,4 megabytes) σε γυάλινα σφαιρίδια, τα οποία μετά ενσωματώθηκαν στους φακούς κοινών γυαλιών μυωπίας. Στη συνέχεια ήταν δυνατή η ανάκτηση αυτών των κρυμμένων πληροφοριών.

«Δεν θα υπήρχε κανένα πρόβλημα να περάσεις ένα τέτοιο ζευγάρι γυαλιά από τους ελέγχους ασφαλείας των αεροδρομίων και έτσι να μεταφέρεις πληροφορίες από το μέρος στο άλλο χωρίς να γίνεις αντιληπτός», ανέφερε ο Έρλιχ, που έχει δημιουργήσει την εταιρεία Yaniv Erlich Lab LLC. Οι πληροφορίες μπορούν να κρυφτούν θεωρητικά σε οποιοδήποτε πλαστικό αντικείμενο.

Ακόμη, με τη νέα τεχνολογία είναι δυνατό να ενσωματωθούν πληροφορίες σχετικά με την ποιότητα τους μέσα σε κατασκευαστικά υλικά, χρώματα και άλλα προϊόντα, έτσι ώστε να ανακτώνται άμεσα από τις αρμόδιες αρχές ή κάθε άλλο ενδιαφερόμενο κατά τον έλεγχο του αντικειμένου.

Προς το παρόν, η μέθοδος είναι σχετικά ακριβή, καθώς η «μετάφραση» ενός ψηφιακού αρχείου (π.χ. οδηγιών για 3D-εκτύπωση) και η αποθήκευση του σε συνθετικά μόρια DNA μέσα στο αντικείμενο κοστίζει περίπου 2.000 ελβετικά φράγκα.

https://physicsgg.me/2019/12/10/%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%bf-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%ce%b4%ce%af%ce%ba%cf%84%cf%85%ce%bf-%cf%84%cf%89%ce%bd-%cf%80%cf%81%ce%b1%ce%b3%ce%bc%ce%ac%cf%84%cf%89%ce%bd-%cf%83%cf%84%ce%bf-dn/

image.imageformat.fullwidth.jpg.690356751462f39c8a4ab5bed4d89dae.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Κβαντική «αναβάθμιση» συμβατικών ηλεκτρονικών συσκευών. :cheesy:

Δυνατότητα κβαντικής «αναβάθμισης» συμβατικών, κατά τα άλλα, ηλεκτρονικών συσκευών, υπόσχεται η δουλειά επιστημόνων του University of Chicago, που επιτρέπει την ενσωμάτωση και τον έλεγχο κβαντικών καταστάσεων (quantum states) σε ευρέως χρησιμοποιούμενες ηλεκτρονικές συσκευές φτιαγμένες από καρβίδιο του πυριτίου.

Μετά από δεκαετίες σμίκρυνσης, τα ηλεκτρονικά εξαρτήματα στα οποία βασιζόμαστε για τους υπολογιστές και τις σύγχρονες τεχνολογίες μας αρχίζουν να φτάνουν στα όριά τους (ο αποκαλούμενος νόμος του Μουρ). Ως εκ τούτου, μηχανικοί και επιστήμονες στρέφονται προς τις τεχνολογίες κβαντικών υπολογιστών, αντικείμενο των οποίων είναι η αξιοποίηση των κανόνων που διέπουν τα σωματίδια σε ατομικό επίπεδο- οι οποίοι όμως, ως τώρα θεωρούνταν πολύ «ευαίσθητοι» για να μπορούν να αξιοποιηθούν στο πλαίσιο της λειτουργίας των σημερινών ηλεκτρονικών συσκευών, όπως τα τηλέφωνα, τα laptops κ.α.

«Η δυνατότητα δημιουργίας και ελέγχου κβαντικών bits υψηλών επιδόσεων σε διαθέσιμα στο εμπόριο ηλεκτρονικά ήταν μια έκπληξη» είπε ο επικεφαλής ερευνητής, Ντέιβιντ Όσαλομ, καθηγητής μοριακής μηχανικής στο Uchicago. «Αυτές οι ανακαλύψεις έχουν αλλάξει τον τρόπο που σκεφτόμαστε ως προς την ανάπτυξη κβαντικών τεχνολογιών- ίσως να μπορούμε να βρούμε έναν τρόπο να χρησιμοποιήσουμε τα σημερινά ηλεκτρονικά για να φτιάξουμε κβαντικές συσκευές».

Σε δύο επιστημονικά άρθρα που δημοσιεύτηκαν στο Science και στο Science Advances, η ομάδα του Όσαλομ έδειξε πως ήταν σε θέση να ελέγξει ηλεκτρικά κβαντικές καταστάσεις ενσωματωμένες σε καρβίδιο του πυριτίου. Το επίτευγμα αυτό θα μπορούσε να παρέχει έναν τρόπο ευκολότερου σχεδιασμού και κατασκευής κβαντικών ηλεκτρονικών- αντίθετα με τη χρήση των «εξωτικών» υλικών που χρειάζονται συνήθως οι επιστήμονες για τα κβαντικά πειράματα (διαμάντια, υπεραγώγιμα μέταλλα κ.α.).

Αυτές οι κβαντικές καταστάσεις στο καρβίδιο του πυριτίου έχουν το επιπρόσθετο πλεονέκτημα της εκπομπής μεμονωμένων σωματιδίων φωτός με μήκος κύματος κοντά στη μπάντα των τηλεπικοινωνιών. «Αυτό τις καθιστά κατάλληλες για μετάδοση μεγάλης απόστασης μέσω του ίδιου δικτύου οπτικής ίνας που ήδη μεταφέρει το 90% όλων των διεθνών δεδομένων παγκοσμίως» είπε ο Όσαλομ.

Επιπροσθέτως, αυτά τα σωματίδια μπορούν να αποκτήσουν νέες ιδιότητες όταν συνδυάζονται με υπάρχοντα ηλεκτρονικά. Για παράδειγμα, στο paper του Science Advances, η ομάδα ήταν σε θέση να δημιουργήσει κάτι που ο Όσαλομ χαρακτήρισε «quantum FM radio»- με τον ίδιο τρόπο που η μουσική μεταδίδεται στο ραδιόφωνο στο αυτοκίνητο, έτσι και η κβαντική πληροφορία μπορεί να αποσταλεί σε πολύ μεγάλες αποστάσεις.

«Όλη η θεωρία υποδεικνύει πως, για να επιτευχθεί καλός κβαντικός έλεγχος σε ένα υλικό, θα έπρεπε να είναι καθαρό και ελεύθερο από πεδία που παρουσιάζουν διακυμάνσεις» είπε ο Κέβιν Μιάο, τελειόφοιτος και ένας εκ των συντακτών του επιστημονικού άρθρου. «Τα αποτελέσματά μας υποδεικνύουν πως, με σωστό σχεδιασμό, μια συσκευή δεν μπορεί απλά να αντισταθμίσει αυτές τις ατέλειες, αλλά επίσης να δημιουργήσιε επιπρόσθετες μορφές ελέγχου που προηγουμένως δεν ήταν δυνατές».

Στο σχετικό άρθρο στο Science, περιγράφεται ένα δεύτερο επίτευγμα, που έχει να κάνει με τον «θόρυβο» στην κβαντική τεχνολογία.

«Οι ατέλειες είναι κοινές σε όλες τις συσκευές- ημιαγωγούς, και σε κβαντικό επίπεδο αυτές οι ατέλειες μπορούν να προκαλέσουν πρόβλημα στην κβαντική πληροφορία δημιουργώντας ένα θορυβώδες ηλεκτρικό περιβάλλον» είπε ο Κρις Άντερσον, τελειόφοιτος και έτερος συντάκτης του άρθρου. Ωστόσο, μέσω της χρήσης ενός εκ των βασικών στοιχείων των ηλεκτρονικών- της διόδου, ενός μονής οδού διακόπτη για ηλεκτρόνια- η ομάδα ανακάλυψε κάτι ακόμα: Το κβαντικό σήμα ξαφνικά κατέστη ελεύθερο θορύβου, και ήταν επίσης απόλυτα σταθερό.

«Στα πειράματά μας πρέπει να χρησιμοποιούμε λέιζερ, που δυστυχώς αναστατώνουν τα ηλεκτρόνια. Είναι σαν ένα παιχνίδι μουσικών καρεκλών με ηλεκτρόνια- όταν σβήνει το φως, όλα σταματούν, αλλά σε διαφορετική διαρρύθμιση, είπε άλλος ένας από τους συντάκτες του άρθρου, ο Αλεξάντρ Μπουράσα. «Το πρόβλημα είναι πως αυτή η τυχαία διαρρύθμιση ηλεκτρονίων επηρεάζει την κβαντική μας κατάσταση. Αλλά διαπιστώσαμε πως η εφαρμογή ηλεκτρικών πεδίων απομακρύνει τα ηλεκτρόνια από το σύστημα και το καθιστά πολύ πιο σταθερό».

Ενσωματώνοντας τα παράξενα χαρακτηριστικά και ιδιότητες της κβαντομηχανικής στις συμβατικές τεχνολογίες ημιαγωγών, ο Όσαλομ και η ομάδα του ανοίγουν τον δρόμο για την επερχόμενη κβαντική επανάσταση. «Αυτή η δουλειά μας φέρνει ένα βήμα πιο κοντά στην υλοποίηση συστημάτων ικανών για την αποθήκευση και διανομή κβαντικής πληροφορίας ανά τα δίκτυα οπτικής ίνας του κόσμου» είπε σχετικά. «Τέτοια κβαντικά δίκτυα θα μπορούσαν να φέρουν μια νέα κατηγορία τεχνολογιών, επιτρέποντας τη δημιουργία καναλιών επικοινωνίας που θα είναι αδύνατον να χακαριστούν, την τηλεμεταφορά καταστάσεων ηλεκτρονίων και την υλοποίηση ενός κβαντικού Ίντερνετ».

https://www.naftemporiki.gr/story/1541407/kbantiki-anabathmisi-sumbatikon-ilektronikon-suskeuon

17.jpg.60dd17e56a4fc2e929975160077dbdc9.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Μνήμη από… κρύσταλλο αποθηκεύει τεράστιο όγκο δεδομένων. :cheesy:

Τη δυνατότητα εγγραφής, αποθήκευσης αλλά και αναπαραγωγής τεράστιου όγκου δεδομένων σε ένα κομμάτι γυαλί που θα αντέξει για περισσότερα από 1000 χρόνια πέτυχε η Microsoft με την Warner Bros, κάνοντας πραγματικότητα σκηνές από ταινίες του Σούπερμαν όπου οι υπολογιστές αποτελούνταν από κρυστάλλους και ολόκληρη η ιστορία ενός πλανήτη «χωρούσε» σε κομμάτι μιας κρυσταλλικής δομής.

Πρόσφατα, οι ειδικοί των εργαστηρίων έρευνας της Microsoft έκαναν μια ανακοίνωση που αλλάζει τα δεδομένα: στο πλαίσιο του προγράμματος «Project Silica», μια ερευνητική προσπάθεια της Microsoft που βασίζεται σε πρόσφατες ανακαλύψεις στο χώρο των οπτικών μέσων υπερταχέων λέιζερ σε συνδυασμό με τεχνητή νοημοσύνη, κατάφεραν να αποθηκεύσουν δεδομένα σε ένα κομμάτι κρυσταλλικού γυαλιού.

Όπως αναφέρεται σε σχετική ανακοίνωση, χρησιμοποιώντας τα προαναφερθέντα λέιζερ οι επιστήμονες του «Project Silica» κατάφεραν να κωδικοποιήσουν τα δεδομένα σε γυαλί, δημιουργώντας τρισδιάστατες εγχαράξεις και παραμορφώσεις, σε διάφορά βάθη και υπό διαφορετικές γωνίες στο εσωτερικό ενός κομματιού γυαλιού, διαστάσεων 75Χ75 χιλιοστών και πάχους μόλις 2 χιλιοστών!

Ειδικοί αλγόριθμοι μηχανικής μάθησης «διαβάζουν» τα αποθηκευμένα δεδομένα, αποκωδικοποιώντας εικόνες και σχέδια/σχήματα που δημιουργούνται καθώς μια ακτίνα πολωμένου φωτός διαπερνά το κομμάτι γυαλιού που δεν ξεπερνάει σε μέγεθος ένα σουβέρ. Οι ερευνητές της Microsoft επέλεξαν να αποθηκεύσουν σε αυτό το πολύτιμο, πρωτοεμφανιζόμενο νέο μέσο αποθήκευσης την πρώτη blockbuster ταινία του Hollywood που έκανε αναφορές σε παρόμοια τεχνολογία και ενδεχομένως αποτέλεσε την έμπνευση: την κλασσική ταινία Superman, του 1978.

Το σκληρό γυαλί με βάση το πυρίτιο είναι εξαιρετικά ανθεκτικό στη βύθιση σε νερό, έκθεση σε υψηλές θερμοκρασίες, παραμόρφωση από έκθεση σε μικροκύματα και μαγνητική ακτινοβολία, αλλά και την χάραξη! Γενικά, φαίνεται ότι μπορεί να αντιμετωπίσει ιδανικά περιβαλλοντικούς κινδύνους, γεγονός που σύμφωνα με τους επιστήμονες της Microsoft το κάνει ιδανικό για την διατήρηση πολύτιμων ιστορικών αρχείων και πολιτιστικών θησαυρών που συνήθως επηρεάζονται από τέτοιους παράγοντες.

Η επιτυχής εγγραφή αλλά και αναπαραγωγή δεδομένων από αυτό το κομμάτι γυαλί λειτούργησε ως «απόδειξη έννοιας» για το σύνολο του Project Silica. Όπως δηλώνει ο Marc Russinovich, Chief Technology Officer του Azure, η εφαρμογή της Microsoft που θα κερδίσει τα μέγιστα από αυτή την ανακάλυψη. «Το να αποθηκεύσουμε την ταινία Superman σε γυαλί και να καταφέρουμε να την αναπαράγουμε επιτυχώς ήταν ένα σημαντικό ορόσημο για εμάς. Δεν ισχυρίζομαι ότι έχουμε απαντήσεις για κάθε ερώτημα, αλλά πλέον φαίνεται ότι είμαστε στην φάση του πειραματισμού και της βελτίωσης, αντί απλά να αναρωτιόμαστε «μπορούμε να το κάνουμε;»», ανέφερε.

Η ανακάλυψη αυτή μπορεί να σημάνει το τέλος των ακριβών αλλά και όχι 100% εγγυημένων μέσων αποθήκευσης πληροφοριών

Η σημαντική αυτή ανακάλυψη έγινε σε συνεργασία με τα στούντιο της Warner Bros, που ανέκαθεν αναζητούσαν νέες τεχνολογίες για να αποθηκεύσουν με ασφάλεια την εκτενή και ιστορική τους «βιβλιοθήκη» ταινιών, ανάμεσα στις οποίες συγκαταλέγεται η «Casablanka» αλλά και χιλιάδες άλλων αρχείων από ραδιόφωνο, κινηματογράφο, θέατρο, τηλεόραση και δεκάδες μέσα. Για χρόνια αναζητούσαν μια νέα τεχνολογία η οποία θα αντιστεκόταν στο πέρασμα του χρόνου αλλά και τις αντίξοες περιβαλλοντικές, όπως και πιθανούς απρόβλεπτους παράγοντες όπως ηλιακές καταιγίδες, χωρίς να απαιτεί συγκεκριμένες συνθήκες αποθήκευσης. Εξ ου και μόλις έμαθαν ότι η Microsoft ανέπτυσσε μια τέτοια τεχνολογία, όπως είπε και η Chief Technology Officer της Warner Bros, Vicky Colf: «Ήταν σαν φάρος στο σκοτάδι για εμάς, μόλις πληροφορηθήκαμε ότι η Microsoft είχε αναπτύξει τέτοια τεχνολογία, θέλαμε να βοηθήσουμε να αποδειχθεί!».

Η ανακάλυψη αυτή είναι μιας στρατηγικής σημασίας εξέλιξης καθώς μπορεί να σημάνει το τέλος των ακριβών, αλλά και όχι 100% εγγυημένων, μέσων αποθήκευσης πληροφοριών. Οι ποσότητες πληροφοριών που καλείται να αποθηκεύσει η ανθρωπότητα είναι αστρονομικές, ενώ οι μέχρι τώρα διαθέσιμες τεχνολογίες είναι περιοριστικές καθώς έχουν ορισμένη διάρκεια ζωής και μπορεί να υποστούν βλάβες από εξωτερικούς παράγοντες. Οι σκληροί δίσκοι συνήθως απαιτούν αντικατάσταση σε βάθος χρόνου πενταετίας, οι μαγνητικές ταινίες σε 7 χρόνια και η συνεχής εξέλιξη των μέσων κάνει την αναβάθμιση τους μια μόνιμη, καθώς και ακριβή, υπόθεση.

Μειώνεται το κόστος -«Αντέχει» για αιώνες

Με την αποθήκευση σε γυαλί το κόστος αποθήκευσης δεδομένων μπορεί να μειωθεί δραστικά, καθώς τα λέιζερ που εγγράφουν την πληροφορία δεν την αποτυπώνουν απλά σε μια επιφάνεια, αλλά την εγγράφουν απευθείας στη δομή του γυαλιού, αλλάζοντάς την και επιτρέποντας έτσι στο γυαλί αυτό να τη διατηρήσει για αιώνες αναλλοίωτη. Επιπλέον, η αποθήκευση σε γυαλί θα μειώσει το περιβαλλοντικό κόστος του data storage καθώς το γυαλί δεν απαιτεί συγκεκριμένες θερμοκρασίες για την αποθήκευσή του, όπως συμβαίνει επί του παρόντος με τις μαζικές εγκαταστάσεις αποθήκευσης δεδομένων, ούτε χρειάζεται να απορροφά την υγρασία από την ατμόσφαιρα ώστε να τις διατηρεί αναλλοίωτες.

Το συγκεκριμένο project της Microsoft δεν απευθύνεται ακόμα στο ευρύ κοινό. «Δεν προσπαθούμε να δημιουργήσουμε αντικείμενα για το σπίτι ή κάτι για να αναπαράγουμε ταινίες. Δημιουργούμε αποθηκευτικές λύσεις που θα λειτουργούν σε επίπεδο cloud, ώστε να εξαλείψουμε τον ακριβό κύκλο της μετακόμισης και επανεγγραφής των δεδομένων σε κάθε νέα γενιά. Θέλουμε κάτι το οποίο θα μπορούμε να αφήσουμε στο ράφι για 50, 100 ή και 1000 χρόνια και να το ξεχάσουμε μέχρι να το ξαναχρειαστούμε.» δήλωσε ο Ant Rowstron, συνεργάτης και αναπληρωτής διευθυντής του Microsoft Research Cambridge στην Αγγλία, που συνεργάστηκε με το Πανεπιστήμιο του Southampton για την ανάπτυξη του Project Silica.

https://www.in.gr/2019/12/13/tech/mnimi-apo-krystallo-apothikeyei-terastio-ogko-dedomenon/

16.thumb.jpg.9daba2e28466020a3e5516d822607121.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Δημιουργήστε έναν λογαριασμό ή συνδεθείτε για να σχολιάσετε

Πρέπει να είσαι μέλος για να αφήσεις ένα σχόλιο

Δημιουργία λογαριασμού

Εγγραφείτε για έναν νέο λογαριασμό στην κοινότητά μας. Είναι εύκολο!.

Εγγραφή νέου λογαριασμού

Συνδεθείτε

Έχετε ήδη λογαριασμό? Συνδεθείτε εδώ.

Συνδεθείτε τώρα
×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Όροι χρήσης