Σελήνη!

Η Ηθική της Σεληνιακής Εξερεύνησης.

Με την προσδοκώμενη ανθρώπινη προσγείωση της NASA στη Σελήνη μόλις πέντε χρόνια, τώρα είναι ίσως η κατάλληλη στιγμή να συζητήσουμε τους κανόνες για την ανθρώπινη αλληλεπίδραση με το χώρο και τα ουράνια σώματα και, ειδικότερα, τις μελλοντικές χρήσεις για την επιβίωση της ανθρωπότητας, ανθρώπινη οικία στη Σελήνη - και σε άλλα ουράνια σώματα - ως λύση για υπερπληθυσμό και υπερβολική επιβάρυνση της Γης. Εντούτοις, σε αυτό το σενάριο παραβλέπονται ηθικές σκέψεις - και ειδικότερα πέντε που πρέπει να επικεντρωθούμε.

Ιθαγένεια

Οι άνθρωποι που βασίζονται στη Σελήνη θα έχουν τα ίδια νομικά και ανθρώπινα δικαιώματα με εκείνους που κατοικούν στη Γη; Είναι η κληρονομιά που κληρονομείται από τους γονείς, ή τα παιδιά που γεννιούνται στη Σελήνη είναι απάτριδες; Μια διευθέτηση σε φεγγάρι θα πρέπει να δημιουργήσει μια ανεξάρτητη διακυβέρνηση για να εξασφαλιστεί η ανάπτυξη μιας δίκαιης κοινωνίας. Το Moon Village Association, μια ΜΚΟ, είναι ένας τέτοιος οργανισμός που εξετάζει τη διευθέτηση του Moon και τα συνοδευτικά θέματα. Το Διαστημικό Έθνος Asgardia είναι άλλο.

Σεληνιακή Εξόρυξη και Ιδιοκτησία

Ένα άλλο ζήτημα είναι η σεληνιακή εξόρυξη. Υπάρχουν ανησυχίες τόσο για τα εμπορικά κέρδη, την περιβαλλοντική βιωσιμότητα και τους κανονισμούς ασφαλείας των εργαζομένων. Επίσης, επειδή η Συνθήκη για το Εξωτερικό Διάστημα των Ηνωμένων Εθνών του 1967 δεν επιτρέπει την κυριότητα ενός ουράνιου σώματος, το ερώτημα είναι ότι η εξόρυξη παραβιάζει τη Συνθήκη; Θα μπορούσε να υποστηριχθεί ότι οι πόροι της Σελήνης δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται προς όφελος των ανθρώπων που ζουν στη Γη, όταν υπάρχουν οικισμοί στο ίδιο το φεγγάρι.

Ιατρικές Μελέτες και κίνδυνος μόλυνσης

Μελέτες έχουν δείξει ότι είναι δυνατή η εκτύπωση 3D στη Σελήνη, και τώρα γίνεται λόγος για 3D εκτύπωση οργάνων - ενδεχομένως για την αντιμετώπιση της έλλειψης οργάνων που είναι διαθέσιμα για μεταμόσχευση. Το αίνιγμα είναι αυτό: στη Γη, οι περισσότερες χώρες έχουν αυστηρές κατευθυντήριες γραμμές για την ιατρική έρευνα. Τα πειράματα που διεξάγονται στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό υπόκεινται επίσης σε κανονισμούς των εταίρων του σταθμού. Ωστόσο, δεν υπάρχει παγκόσμιο σύστημα στο διάστημα - έτσι ποιος θα καθορίσει εάν οι ιατρικές σπουδές στο φεγγάρι είναι ηθικές; Η ιστορία της ιατρικής έρευνας στη Γη μαστίζεται από κάθε είδους παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Πώς μπορούμε να διασφαλίσουμε ότι η ιστορία δεν θα επαναληφθεί στα ουράνια σώματα; Η ​​συνθήκη του ΟΗΕ για το διάστημα δηλώνει ότι η χρήση του χώρου πρέπει να ωφελεί όλη την ανθρωπότητα, όχι μια χούφτα κρατών ή οργανώσεων. Στην ανατροπή των δυνητικών οφελών είναι πιθανές ζημιές. Δηλαδή, ο κίνδυνος μετακίνησης των ρύπων στη Γη από το διάστημα και η πρόκληση ασθενειών απαιτούν επίσης ανάλυση.

Διαστημικός Τουρισμός

Τα εισιτήρια για εκδρομές με φεγγάρι είναι ήδη διαθέσιμα και οι ανησυχίες για τον τουρισμό είναι παρόμοιες με τις ανησυχίες για εξόρυξη και ιατρικούς κινδύνους. Για παράδειγμα, ενώ οι αστροναύτες πρέπει να είναι σωματικά υγιείς, δεν ισχύουν τέτοιοι περιορισμοί για τους τουρίστες. Τότε υπάρχει το θέμα των τουριστών που αλλάζουν το σεληνιακό τοπίο και αν πρέπει να διατηρηθεί για πολιτιστικούς σκοπούς.

Πλανητική Άμυνα

Μερικοί άνθρωποι υποστηρίζουν την ανάπτυξη συστημάτων άμυνας λέιζερ στο φεγγάρι που θα μπορούσαν να προστατεύσουν τη Γη από αστεροειδείς και άλλα αντικείμενα. Το ηθικό ερώτημα είναι τότε: ποιος αποφασίζει; Για παράδειγμα, αν ένας αστεροειδής μπορεί να εκτραπεί μόνο μερικώς, ποιος αποφασίζει σε ποιο τμήμα της Γης επιβιώνει η επίδραση; Και πώς θα μπορούσε να αναπτυχθεί αυτός ο τύπος τεχνολογίας μόνο για ειρηνικούς σκοπούς, για να μην χρησιμοποιηθεί σε πολεμικές συγκρούσεις; Όσον αφορά την ηθική, υπάρχουν περισσότερες ερωτήσεις παρά απαντήσεις. Ωστόσο, ο διαστημικός νόμος επεκτείνεται και αυτά τα ζητήματα πρέπει να θεωρηθούν ότι η ανθρωπότητα κάνει βήματα προς τη σεληνιακή εξερεύνηση.

https://asgardia.space/en/news/The-Ethics-of-Lunar-Exploration

Εντοπίσθηκε μια τεράστια μυστηριώδης μεταλλική μάζα κάτω από τη σκοτεινή πλευρά της Σελήνης.

Κάτι πολύ παράξενο και πολύ πυκνό κρύβεται στα έγκατα της Σελήνης. Μια μυστηριώδης -πιθανότατα μεταλλική- ανώμαλη μάζα τεραστίων διαστάσεων εντοπίσθηκε κάτω από την επιφάνεια της «σκοτεινής» (μόνιμα αόρατης από τη Γη) πλευράς του φεγγαριού. Βρίσκεται κάτω από τον μεγαλύτερο κρατήρα πρόσκρουσης του ηλιακού μας συστήματος, τη σεληνιακή λεκάνη Νοτίου Πόλου-‘Αιτκεν, διαμέτρου περίπου 2.000 χιλιομέτρων.

Πιθανώς η ανεξήγητη μάζα αποτελεί απομεινάρι από ουράνιο σώμα, ίσως κάποιον μεγάλο μεταλλικό αστεροειδή, που κάποτε συγκρούστηκε κατακλυσμικά με τη Σελήνη και δημιούργησε τον κρατήρα ‘Αιτκεν πριν περίπου τέσσερα δισεκατομμύρια χρόνια. Ένα μέρος του αστεροειδούς πιθανώς βρίσκεται ενσωματωμένο ακόμη στον μανδύα του φεγγαριού (το ενδιάμεσο στρώμα μεταξύ φλοιού και πυρήνα).

Μπορεί όμως να πρόκειται και για κάτι άλλο, σύμφωνα με τους επιστήμονες που έκαναν την ανακάλυψη και δεν ξέρουν ακόμη ούτε για τι υλικό ακριβώς πρόκειται, ούτε από πού προέρχεται. Μια εναλλακτική εξήγηση είναι ότι η μάζα δημιουργήθηκε μέσα στην ίδια τη Σελήνη, από τη συσσώρευση και συμπύκνωση πυκνών αερίων.

«Φανταστείτε ένα όγκο μετάλλου πέντε φορές μεγαλύτερο από το μεγάλο νησί της Χαβάης και θαμμένο κάτω από το έδαφος. Αυτή χονδρικά είναι η τελείως απρόσμενη μάζα που ανιχνεύσαμε», δήλωσε ο επικεφαλής ερευνητής Πίτερ Τζέιμς, επίκουρος καθηγητής πλανητικής γεωφυσικής του Κολλεγίου Μπέιλορ του Τέξας, που έκανε τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό γεωφυσικής «Geophysical Research Letters», σύμφωνα με τη βρετανική «Ιντιπέντεντ» και το Space.com.

Η υπόγεια μάζα, που φθάνει σε βάθος 300 χιλιομέτρων, έγινε αντιληπτή από την ανάλυση των στοιχείων της αποστολής GRAIL και του σεληνιακού δορυφόρου LRO της NASA.

https://www.in.gr/2019/06/11/tech/entopisthike-mia-terastia-mystiriodis-metalliki-maza-kato-apo-ti-skoteini-pleyra-tis-selinis/

Ρομποτικό όχημα και... έργο τέχνης στη Σελήνη το 2021

Ένα ρομποτικό όχημα και ένα «πακέτο» τέχνης σκοπεύει να στείλει στη Σελήνη τον Ιούλιο του 2021 το Carnegie Mellon University.

Το τετράτροχο ρομπότ αναπτύσσεται από ομάδα του CMU της οποίας ηγείται ο Γουίλιαμ «Ρεντ» Γουΐτακερ, καθηγητής στο Robotics Institute. Είναι εξοπλισμένο με βιντεοκάμερες και προορίζεται να είναι ένα από τα πρώτα αμερικανικά ρόβερ που θα εξερευνήσουν την επιφάνεια της Σελήνης: Σημειώνεται πως, αν και η NASA έστειλε τους πρώτους αστροναύτες στη Σελήνη πριν από μισό αιώνα, δεν είχε στείλει μη επανδρωμένο, ρομποτικό όχημα. Όσον αφορά τώρα στο «καλλιτεχνικό» φορτίο, πρόκειται για ένα πακέτο ονόματι MoonArk, περίπου 200 γραμμαρίων, που έχει τέσσερις θαλάμους με εκατοντάδες εικόνες, ποιήματα, τραγούδια, νανο-αντικείμενα, μηχανισμούς και δείγματα από τον πλανήτη μας.

Και τα δύο αυτά τα φορτία θα αποσταλούν στη Σελήνη με μια σεληνάκατο Peregrine, την οποία θα κατασκευάσει και θα ελέγχει η Astrobotic Inc- εταιρεία που δημιουργήθηκε από το CMU στο Πίτσμπεργκ. Η NASA έκλεισε συμβόλαιο ύψους 79,5 εκατ. δολαρίων με την Astrobotic για την αποστολή 14 φορτίων επιστημονικού χαρακτήρα στην επιφάνεια της Σελήνης, καθιστώντας δυνατή την αποστολή του Ιουλίου 2021. Το CMU διαπραγματεύτηκε ανεξάρτητα με την εταιρεία για να συμπεριληφθούν τα φορτία του στην πρώτη αποστολή του Peregrine.

«Ρομπότ του CMU έχουν χρησιμοποιηθεί στην ξηρά, στη θάλασσα, στον αέρα, στον βυθό και κάτω από την επιφάνεια του εδάφους» είπε ο Γουΐτακερ, προσθέτοντας πως «το επόμενο σύνορο είναι το υψηλό σύνορο».

Ο Γουΐτακερ εδώ και 30 χρόνια ηγείται της ανάπτυξης ρομπότ στο πλαίσιο της οποίας αναπτύχθηκαν τεχνολογίες που προορίζονταν για διαστημικά ρόβερ- ρομπότ με ονόματα όπως Ambler, Nomad, Scarab και Andy. Επίσης, λογισμικό του CMU έχει χρησιμοποιηθεί σε οχήματα της NASA που κινούνταν αυτόνομα. «Είμαστε κάτι παραπάνω από ειδικοί της τεχνολογίας- είμαστε λόγιοι της Σελήνης» σημείωσε ο Γουΐτακερ.

Το ρομπότ που θα σταλεί στη Σελήνη είνια μικρού μεγέθους- ένα «κουτί παπουτσιών με τροχούς»- ωστόσο φέρει μαζί του μεγάλες φιλοδοξίες, καθώς προορίζεται να αποτελέσει το πρώτο μιας νέας οικογένειας τέτοιων οχημάτων, που θα κάνουν την εξερεύνηση άλλων πλανητών οικονομική και εφικτή και για πανεπιστήμια και ιδιωτικούς φορείς. Σημειώνεται πως η Σοβιετική Ένωση είχε στείλει ρομποτικά ρόβερ στη Σελήνη πριν 50 χρόνια, και η Κίνα έχει ήδη ένα ρομπότ στην αθέατη πλευρά της Σελήνης, μα πρόκειται για μεγάλης κλίμακας προγράμματα, τα οποία μπορούσαν να αντέξουν οικονομικά μόνο μεγάλες χώρες. Η ιδέα του ρόβερ του CMU είναι αντίστοιχη αυτής των CubeSats- των μικρών, φθηνών δορυφόρων με μεγάλες δυνατότητες, που αλλάζουν τα δεδομένα στον χώρο του διαστήματος, επιτρέποντας αποστολές σε τροχιά από φορείς που δεν είχαν τη δυνατότητα αυτή στο παρελθόν.

https://www.naftemporiki.gr/story/1486311/rompotiko-oxima-kai-ergo-texnis-sti-selini-to-2021

Chandrayaan-2: Το νέο σκάφος της Ινδίας για την επόμενη αποστολή στη Σελήνη.

Η Ινδία παρουσίασε το διαστημικό σκάφος Chandrayaan-2 που προγραμματίζει να εκτοξεύσει στα μέσα Ιουλίου και το οποίο προορίζεται να προσεληνωθεί στις αρχές Σεπτεμβρίου. Αν η αποστολή είναι επιτυχής, η Ινδία θα γίνει η τέταρτη χώρα του κόσμου που θα έχει πετύχει μια ελεγχόμενη «μαλακή» προσελήνωση, μετά τις ΗΠΑ, την ΕΣΣΔ-Ρωσία και την Κίνα.

Είναι η δεύτερη σεληνιακή αποστολή της Ινδίας, μετά την εκτόξευση του Chandrayaan-1 το 2008, το οποίο είχε απλώς τεθεί σε τροχιά γύρω από το φεγγάρι και δεν είχε επιχειρήσει προσελήνωση, αλλά είχε από ψηλά βοηθήσει να επιβεβαιωθεί η παρουσία νερού στο δορυφόρο της Γης.

Το Chandrayann-2 (σημαίνει «σεληνιακό όχημα» στα σανσκριτικά), αν τα καταφέρει να «πατήσει» στη Σελήνη, θα συλλέξει στοιχεία από την επιφάνεια (για νερό, ορυκτά κ.α.).

Η κόστους 144 εκατομμυρίων δολαρίων μη επανδρωμένη αποστολή θα περιλαμβάνει μια άκατο προσελήνωσης, ένα μικρό σεληνιακό δορυφόρο και ένα μικρό ρόβερ. Η κατασκευή τους έγινε από τον Ινδικό Οργανισμό Διαστήματος και Ερευνών (ISRO), σύμφωνα με το BBC και το πρακτορείο Ρόιτερς. Αρχικά το Chandrayaan-2 σχεδιαζόταν, σε συνεργασία με τη Roscosmos, ως μια κοινή ινδο-ρωσική αποστολή, αλλά το 2013 η Ινδία -λόγω τεχνικών διαφορών- αποφάσισε να προχωρήσει μόνη της.

Η άκατος με το ρόβερ σχεδιάζεται να κατέβουν κοντά στο νότιο πόλο της Σελήνης, μια περιοχή που δεν έχει «πατηθεί» ξανά. Το ρόβερ αναμένεται να λειτουργήσει για δύο εβδομάδες, αναλύοντας δεδομένα από τη σεληνιακή επιφάνεια και στέλνοντας τα, μαζί με εικόνες, πίσω στη Γη.

Τον Ιανουάριο η Κίνα είχε καταφέρει να προσεληνώσει το σκάφος Chang’e-4 στη ‘σκοτεινή’ πλευρά της Σελήνης, ενώ τον Απρίλιο το ισραηλινό σκάφος Beresheet δεν τα κατάφερε και συνετρίβη στην επιφάνεια του φεγγαριού.

https://www.in.gr/2019/06/13/tech/chandrayaan-2-neo-skafos-tis-indias-gia-tin-epomeni-apostoli-sti-selini/

Πρόταση στη NASA για συμμετοχή σε αποστολή στη Σελήνη υπέβαλε η Ελλάδα.

Το Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών (ΕΑΑ), σε συνεργασία με το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο (ΕΜΠ), υπέβαλε μια ερευνητική πρόταση στο πλαίσιο της πρόσκλησης του Ελληνικού Διαστημικού Οργανισμού (ΕΛΔΟ) για την κατάθεση προτάσεων που μπορεί να υλοποιηθούν σε μελλοντική αποστολή της Αμερικανικής Υπηρεσίας Διαστήματος (NASA) στη Σελήνη.

Η πρόταση με τίτλο «NORMAN - First Lunar Spectral Library using NEMESIS (New Enhanced Mineral Spectral Information System) and iChem-A (integrated Chemistry Analyzer) integrated system», αφορά τη διεθνή δράση «NASA Exploration Campaign - Ηuman and Robotic Exploration activities on and around the Μoon».

Οι επιστήμονες του Ινστιτούτου Αστρονομίας, Αστροφυσικής, Διαστημικών Εφαρμογών & Τηλεπισκόπησης (ΙΑΑΔΕΤ) και του ΕΜΠ προτείνουν την ανάπτυξη ενός ολοκληρωμένου συστήματος δύο πολύ ελαφρών υπερσύγχρονων μετρητικών διατάξεων που θα αποτελέσουν μέρος των επιστημονικών οργάνων της επόμενης ρομποτικής αποστολής της NASA στη Σελήνη.

Στόχος είναι η ανάπτυξη ενός ολοκληρωμένου συστήματος πλοηγούμενης υπερφασματικής και χημικής διερεύνησης της ορυκτολογίας και της χημείας του εδάφους της Σελήνης και τη δημιουργία της πρώτης φασματικής βιβλιοθήκης των υλικών της επιφάνειας της Σελήνης, με ανοιχτή πρόσβαση σε όλη την επιστημονική κοινότητα.

Σκοπός του προτεινόμενου συστήματος είναι οι επιτόπιες μετρήσεις που θα συλλεχθούν, να συμβάλουν στην αναλυτική μελέτη των πραγματικών ορυκτολογικών και φυσικοχημικών φάσεων της Σελήνης, στη σύγκρισή τους με γήινα ανάλογα και μετεωρίτες σεληνιακής προέλευσης, στη διαφοροποίηση της σύστασης μετεωρικής σκόνης και μητρικού πετρώματος και στη διερεύνηση των φυσικοχημικών διαφορών Γης - Σελήνης, με σημαντικές προεκτάσεις στη μελέτη της γεωλογικής εξέλιξης της Σελήνης σε σύγκριση με αυτήν της Γης. Τέλος, το προτεινόμενο σύστημα θα μπορεί να παρέχει σημαντικές πληροφορίες για την αναζήτηση θέσεων ενδιαφέροντος ενδεχόμενης εκμετάλλευσης των ορυκτών πόρων της Σελήνης.

Την κύρια ομάδα της πρότασης αποτελούν οι: Δρ. Ολγα Συκιώτη (ΙΑΑΔΕΤ/ΕΑΑ και επιστημονικώς υπεύθυνη της πρότασης), καθηγητής Ηλίας Χατζηθεοδωρίδης (ΕΜΠ και επιστημονικώς συν-υπεύθυνος της πρότασης), καθηγητής Ι.Α. Δαγκλής (ΕΚΠΑ, ΙΑΑΔΕΤ/ΕΑΑ), δρ Τζον Αντωνιάδης (Panopses LLC/Vlepsis Inc., ΗΠΑ), Δρ. Α. Ροντογιάννης (ΙΑΑΔΕΤ/ΕΑΑ), Δρ. Κ. Κουτρούμπας (ΙΑΑΔΕΤ/ΕΑΑ) και Δρ. Π. Γιαμπουράς (ΙΑΑΔΕΤ/ΕΑΑ, Πανεπιστήμιο Τζονς Χόπκινς, ΗΠΑ).

https://www.pronews.gr/epistimes/diastima/785160_protasi-sti-nasa-gia-symmetohi-se-apostoli-sti-selini-ypevale-i-ellada

Ένα ρομπότ που χτυπά μπορεί να είναι το μέλλον της εξερεύνησης της Σελήνης και του Άρη.

Ενα νέο ρομπότ που σχεδιάστηκε από την Ευρωπαϊκή Διαστημική Υπηρεσία, το SpaceBok, είναι το πρώτο τετράπλευρο που αναμένεται να ασχοληθεί με τη φεγγάρι και την εξερεύνηση του Άρη. Το SpaceBok, που βρίσκεται σε εξέλιξη στο Ευρωπαϊκό Κέντρο Διαστημικής Έρευνας και Τεχνολογίας του ESA, τις δυνατότητες του λεγόμενου «δυναμικού περπατήματος» ως ενός τρόπου προσέγγισης σε περιβάλλοντα χαμηλής βαρύτητας. Ο Χέντρικ Κολβενμπαχ, ένας διδακτορικός φοιτητής που κατευθύνει το πρόγραμμα, εξήγησε ότι το δυναμικό περπάτημα περιλαμβάνει φάσεις κατά τις οποίες όλα τα πόδια είναι εκτός εδάφους - παρόμοια για το πώς κάποια ζώα κινούνται. Μέχρι πρόσφατα, δήλωσε ο Kolvenbach, αυτό ήταν ένα τεχνολογικά αδύνατο έργο για να ολοκληρωθεί με ρομπότ. Ταυτόχρονα, το άλμα από το έδαφος είναι ένας αποτελεσματικός τρόπος για να περάσετε σε περιβάλλοντα με μικρότερη βαρύτητα όπως αυτά του φεγγαριού, του Άρη και των αστεροειδών. Ένα άλλο μέλος της ομάδας, Alexander Dietsche, πρόσθεσε ότι η ομάδα του Apollo υιοθέτησε το άλμα στη χαμηλή βαρύτητα σεληνιακή ατμόσφαιρα ενστικτωδώς. Το SpaceBok μπορεί να πηδήσει μέχρι δύο μέτρα ύψος, γεγονός που δημιουργεί νέα ζητήματα: πρέπει να σταθεροποιηθεί για να αποβιβαστεί με ασφάλεια. Κατά μία έννοια, συμπεριφέρεται ως μίνι διαστημικό σκάφος.

Η ομάδα επιστημόνων πρόσθεσε έναν τροχό αντίδρασης - μια μέθοδο παρόμοια με αυτή που χρησιμοποιούν οι δορυφόροι για τον έλεγχο του προσανατολισμού τους. Επίσης, τα πόδια του SpaceBok μειώνουν την ενέργεια που απαιτείται για άλματα με την αποθήκευση ενέργειας κατά την προσγείωση και την απελευθέρωσή της κατά την απογείωση. Περισσότερες δοκιμές πρόκειται να έρθουν - συμπεριλαμβανομένων αυτών που βρίσκονται σε εξωτερικούς χώρους - για να δούμε πώς η SpaceBok εκτελεί με εμπόδια και ρεαλιστικό έδαφος.

https://asgardia.space/en/news/A-Hopping-Robot-May-Be-the-Future-of-Moon-and-Mars-Exploration[/b]

MoonRanger: Νέο σεληνιακό ρομπότ για τη NASA.

Η NASA επέλεξε το Carnegie Mellon University και την Astrobotic για να κατασκευάσουν ένα ρομποτικό όχημα (ρόβερ) για να αποσταλεί στη Σελήνη από το 2021 και μετά.

Το ρόβερ, υπό την ονομασία MoonRanger, θα έχει περίπου μέγεθος βαλίτσας και θα ζυγίζει περίπου 11 κιλά στη Γη. Θα είναι ταχύ και αυτόνομο, προκειμένου να ολοκληρώνει μακράς εμβέλειας εξερευνητικές αποστολές μέσα σε διάστημα μιας εβδομάδας: Αυτό είναι το χρονικό διάστημα που ένα ρομπότ μπορεί να επιχειρεί στη Σελήνη πριν την άφιξη της σεληνιακής νύχτας και των εξαιρετικά χαμηλών θερμοκρασιών που τη συνοδεύουν, απειλώντας τα ηλεκτρονικά του συστήματα.

«Η δυνατότητα αυτή θα αλλάξει τα εξερευνητικά επιτεύγματα που είναι δυνατά μέσω βραχυπρόθεσμων “αποστολών εβδομάδας”» είπε ο Γουΐλιαμ «Ρεντ» Γουΐτακερ, διευθυντής του Field Robotics Center, που θα ηγηθεί της ανάπτυξης και κατασκευής του MoonRanger. Το όχημα είναι σχεδιασμένο να παράγει λεπτομερείς τρισδιάστατους χάρτες του εδάφους και θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για την εξερεύνηση των πολικών περιοχών για ίχνη πάγου ή για εισόδους σπηλαίων.

To ΜoonRanger είναι πολύ μικρό για να μπορεί να μεταφέρει έναν ασύρματο αρκετά ισχυρό ώστε να μπορεί να επικοινωνεί απευθείας με τη Γη. Αυτό σημαίνει πως πρέπει να είναι αυτόνομο για να μπορεί να πλοηγείται, να λαμβάνει αποφάσεις σχετικά με τη συλλογή δεδομένων και να επιστρέφει στη σεληνάκατό του. Τα δεδομένα από τις εξερευνήσεις του θα στέλνονται στη Γη όποτε επιστρέφει εντός εμβέλειας επικοινωνίας με τη σεληνάκατο.

Το πρόγραμμα Lunar Surface and Instrumentation and Technology Payload (LSITP) της NASA έκλεισε συμβόλαιο ύψους 5,6 εκατ. δολαρίων με την Astrobotic και το Carnegie Mellon για την ανάπτυξη του ρομπότ, που θα αποσταλεί στη Σελήνη σε μελλοντική αποστολή.

https://physicsgg.me/2019/07/08/moonranger-%ce%bd%ce%ad%ce%bf-%cf%83%ce%b5%ce%bb%ce%b7%ce%bd%ce%b9%ce%b1%ce%ba%cf%8c-%cf%81%ce%bf%ce%bc%cf%80%cf%8c%cf%84-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%b7-nasa/

Η Roscosmos ανακοινώνει σχέδια για καταφύγια 3D-Print στη Σελήνη.

Αυτή τη βδομάδα, η ρωσική διαστημική εταιρεία Roscosmos εξέδωσε δήλωση σχετικά με τις σεληνιακές αποστολές και τα σχέδιά της για τη χρήση δομών 3D εκτύπωσης που κατασκευάζονται από υλικά που βρέθηκαν στην Σεληνη. NASA και η Ευρωπαϊκή Διαστημική Υπηρεσία έχουν παρόμοια σχέδια για τη χρήση τόσο του σεληνικού όσο και του αρειανού regolith ως υλικού για την εκτύπωση 3D. Η NASA έχει σήμερα στόχο την προσγείωση σε φεγγάρι το 2024 και ο Roscosmos σχεδιάζει να ακολουθήσει το 2030. Και οι δύο σχεδιάζουν να χρησιμοποιήσουν την 3D εκτύπωση για να βοηθήσουν με τους στόχους τους, και ιδιαίτερα με το επόμενο βήμα: ταξίδια στο Mars και δυνητικούς οικισμούς στον κόκκινο πλανήτη .3D εκτύπωσης έχει τη δυνατότητα να βοηθήσει με περιορισμένη πρώτη ύλη, υλικά που προέρχονται από τοπικά υλικά και ακόμη και απόβλητα. Μέχρι στιγμής, η εταιρεία Made in Space, μια διαστημική εταιρία κατασκευής, κατάφερε να κατασκευάσει μικρά εργαλεία χρησιμοποιώντας πλαστικό που ήταν μέρος του ωφέλιμου φορτίου στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό και συνεχίζεται η περαιτέρω ανάπτυξη χρησιμοποιώντας υλικά όπως τα θερμοπλαστικά, τα κεραμικά και τα μέταλλα. Η Roscosmos ανακοίνωσε ότι θα χρησιμοποιήσει 3D εκτύπωση και τοπικούς πόρους για τη δημιουργία σεληνιακής βάσης. Σχεδιάζει επίσης να ξεκινήσει την κατασκευή δομών μεγάλης κλίμακας, σύμφωνα με την ενημέρωση που έδωσε η υπηρεσία Τύπου της κρατικής εταιρείας και αναφέρθηκε από το πρακτορείο ειδήσεων TASS. Η επιστημονική και παραγωγική ένωση Lavochkin, κύριος εργολάβος στον τομέα του διαστήματος, έχει επίσης προτείνει ότι η κατασκευή στο φεγγάρι θα πραγματοποιηθεί από έναν 3D εκτυπωτή. Η υπηρεσία Τύπου περιέγραψε ότι η εκτύπωση 3D είναι μέρος της τρίτης φάσης της σεληνιακής εξερεύνησης, η οποία περιλαμβάνει την κατασκευή μιας πλήρους σεληνιακής βάσης μετά το έτος 2035. Οι πρώτες δύο φάσεις περιλαμβάνουν την κατασκευή ενός σταθμού που θα περιστρέφεται γύρω από το φεγγάρι, , στέλνοντας αποστολές πληρώματος με πρόθεση να τροχιάσουν το φεγγάρι και να προσγειωθούν στην επιφάνεια του σεληνιακού, και πολλά άλλα.

https://asgardia.space/en/news/Roscosmos-Announces-Plans-to-3D-Print-Shelters-on-the-Moon

Επιβίωσαν τα μικροσκοπικά βραδύπορα στη Σελήνη;

Tο ιδιωτικό ρομποτικό ισραηλινό σκάφος Beresheet (Γένεση), που συνετρίβη στη Σελήνη φέτος τον Απρίλιο, μετέφερε, μεταξύ άλλων, μια αποικία από τα πιο σκληροτράχηλα ζωάκια του πλανήτη μας, τα μικροσκοπικά βραδύπορα.

Όταν οι αστροναύτες επιστρέψουν στη Σελήνη, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να βρουν ζωή εκεί. Μόνο που θα έχει μεταφερθεί από τη Γη, και ο «ένοχος» είναι το ιδιωτικό ρομποτικό ισραηλινό σκάφος Beresheet (Γένεση), που συνετρίβη στο φεγγάρι φέτος τον Απρίλιο, μεταφέροντας, μεταξύ άλλων, μια αποικία από τα πιο σκληροτράχηλα ζωάκια του πλανήτη μας, τα μικροσκοπικά βραδύπορα. Είναι πολύ πιθανό χιλιάδες τέτοιοι οργανισμοί να έχουν ήδη διασκορπιστεί στη Σελήνη.

Το αμερικανικό Ίδρυμα Arch Mission, που έχει ως στόχο να δημιουργήσει «μπακ-απ» για την απειλούμενη στη Γη ζωή και το οποίο είχε φροντίσει τα βραδύπορα να συμπεριληφθούν στο Beresheet (μαζί με δείγματα ανθρώπινου DNA), ανακοίνωσε ότι είναι πιθανώς αυτά να είναι τα μόνα που έχουν επιβιώσει από την καταστροφική πρόσκρουση του σκάφους στη σεληνιακή επιφάνεια.

«Το φορτίο μας πιθανώς είναι το μόνο πράγμα που επιβίωσε από εκείνη την αποστολή» δήλωσε ο ιδρυτής του Ιδρύματος, Νόβα Σπάιβακ, στο Wired.

Τα οκτάποδα βραδύπορα (γνωστά και ως «αρκούδες του νερού»), που έχουν μήκος από 0,05 έως 1,2 χιλιοστά, ανακαλύφθηκαν το 18ο αιώνα και έκτοτε έχουν βρεθεί σχεδόν παντού στη Γη, από τις κορυφές των βουνών και τις ερήμους μέχρι μέσα σε λίμνες της Ανταρκτικής.

Έχουν εντυπωσιάσει τους επιστήμονες με την αντοχή τους στις πιο ακραίες συνθήκες θερμοκρασίας (από μείον 200 έως 150 βαθμούς Κελσίου) και πίεσης, ακόμη και στο κενό και στην ακτινοβολία του διαστήματος, όπως έχουν δείξει πειράματα έξω από το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό.

Σε μεγάλο βαθμό η ανθεκτικότητά τους οφείλεται στην ικανότητά τους να συρρικνώνονται σαν μια μικρή αδρανής μπαλίτσα, μεταβάλλοντας το μεταβολισμό τους και αποβάλλοντας σχεδόν όλο το νερό τους. Όταν ενυδατωθούν ξανά, ακόμη και έπειτα από δέκα χρόνια ύπνωσης, «ανασταίνονται» και αναπαράγονται κανονικά.

Αν όντως τα βραδύπορα άντεξαν την πρόσκρουση του Beresheet στη Σελήνη, μπορούν πιθανότατα να επιβιώσουν εκεί για πολλά χρόνια, αρκετά για να τα βρουν ίσως οι μελλοντικοί αστροναύτες.

Όμως, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των επιστημόνων, θα είναι δύσκολο έως αδύνατο να επεκταθούν στο φεγγάρι λόγω της έλλειψης ατμόσφαιρας και υγρού νερού.

Η πιθανότητα επιβίωσης στη Σελήνη εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το αν τη στιγμή της πρόσκρουσης τα βραδύπορα βρίσκονταν σε αδρανή ή όχι κατάσταση.

Υπό κανονικές συνθήκες, θα ήταν εύκολο να σκοτωθούν και αυτά. Αν, όμως, βρίσκονταν σε κατάσταση αδράνειας και αφυδάτωσης, κάλλιστα μπορεί να επιβίωσαν.

Πάντως, επειδή η Σελήνη θεωρείται ότι δεν έχει ζωή, η Αμερικανική Διαστημική Υπηρεσία (NASA) δεν πολυσκοτίζεται -αντίθετα με την περίπτωση του Άρη, όπου μπορεί να υπάρχει ζωή- αν οι άνθρωποι μεταφέρουν μικροοργανισμούς στο φεγγάρι.

Άλλωστε, οι αστροναύτες των αποστολών «Απόλλων» είχαν αφήσει εκεί 96 σακούλες με απόβλητα, άρα και μικρόβια, που περιμένουν κάποιον… σκουπιδιάρη για να τις μαζέψει στο μέλλον.

Συνεπώς, μερικές χιλιάδες βραδύπορα ακόμη δε θεωρούνται τρομερό πράγμα…

https://physicsgg.me/2019/08/07/%ce%b5%cf%80%ce%b9%ce%b2%ce%af%cf%89%cf%83%ce%b1%ce%bd-%cf%84%ce%b1-%ce%bc%ce%b9%ce%ba%cf%81%ce%bf%cf%83%ce%ba%ce%bf%cf%80%ce%b9%ce%ba%ce%ac-%ce%b2%cf%81%ce%b1%ce%b4%cf%8d%cf%80%ce%bf%cf%81%ce%b1/

Η NASA επιλέγει 15 μελέτες διαστημικής βιολογίας για την υποστήριξη της εξερεύνησης του φεγγαριού.

Ο Αμερικανικός Οργανισμός Διαστήματος χορήγησε 15 επιχορηγήσεις για τη νέα έρευνα βιολογίας στο διάστημα σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο οι οργανισμοί προσαρμόζονται και αλλάζουν κατά τη διάρκεια πτήσεων στο διάστημα Η NASA θα απονείμει στους ερευνητές από 10 διαφορετικά κράτη περίπου 9 εκατομμύρια δολάρια τα επόμενα τρία χρόνια. Τα αποτελέσματα αυτών των μελετών μπορεί να είναι κρίσιμα για τη μακρόχρονη διαστημική πτήση προς τη Σελήνη και πέραν αυτής, δήλωσε ο οργανισμός. 7 Αυγούστου Έχουν επιλεγεί μικροβιολογικές έρευνες για τη διερεύνηση αλλαγών σε βακτήρια, μύκητες και ιούς σε συνθήκες χαμηλής βαρύτητας. Οι ερευνητές θα μάθουν για την ανθεκτικότητα στα αντιβιοτικά στα βακτήρια και τους μύκητες στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS), τις γενετικές και επιγενετικές μεταβολές στους οργανισμούς που προκαλούνται από το περιβάλλον διαστημικών πτήσεων, καθώς και τους μικροοργανισμούς μελέτης που βοηθούν στην αποσύνθεση της οργανικής ύλης στο ISS.

Οι μελέτες φυτών είναι αφιερωμένες στην ανάπτυξη νέων μεθόδων διαστημικής καλλιέργειας για μακρινές πτήσεις, οι επιστήμονες θα μελετήσουν τρόφιμα που καλλιεργούνται σε διαφορετικά εδάφη και υποστρώματα. Επτά επιλεγμένες μελέτες φυτών θα διερευνήσουν επίσης τις αλλαγές στις αλληλεπιδράσεις μεταξύ μικροβίων και μυκήτων στο έδαφος και στα φυτά κατά τη διαστημική πτήση, καθώς και αλλαγές στους αμυντικούς μηχανισμούς των φυτικών ασθενειών, την ανταπόκριση στο στρες και τη φωτοσύνθεση σε συνθήκες χαμηλής βαρύτητας.

Πειράματα φυσιολογίας ζώων που αφιερώνονται στην εκμάθηση των καρδιαγγειακών μεταβολών στο διάστημα, των αποτελεσμάτων της ακτινοβολίας του χώρου και των επιδράσεων που προκαλούνται από την μυϊκή ατροφία. Δεν θα πραγματοποιηθούν όλες οι μελέτες στο ISS, μερικές από αυτές θα πραγματοποιηθούν στη Γη και θα χρησιμοποιηθούν προσομοιωτές μικροβαρύτητας. Αυτές οι έρευνες διαστημικής βιολογίας θα βοηθήσουν τον οργανισμό να επιτύχει τους στόχους του στο πλαίσιο του προγράμματος Artemis και θα δημιουργήσει μια σταθερή ανθρώπινη παρουσία στο φεγγάρι, εξαντλώντας την κατανόησή μας για τον εγκλιματισμό των οργανισμών στο διάστημα.

https://asgardia.space/en/news/NASA-Chooses-15-Space-Biology-Studies-to-Support-Moon-Exploration

Βρετανοί επιστήμονες θα βοηθήσουν τη Ρωσία να εντοπίσει το νερό στη Σελήνη στον Νότιο Πόλο.

Μια ομάδα βρετανών επιστημόνων, με επικεφαλής τον Δρ Simeon Berber, του Open University (OU), αναπτύσσει το ProSPA, ένα μικροσκοπικό χημικό εργαστήριο για την εξαγωγή και ανάλυση νερού και πάγου στο Νότιο Πόλο της Σελήνης. Το χημικό εργαστήριο θα αποτελέσει μέρος της εξέδρας γεώτρησης PROSPECT, η οποία αναπτύσσεται από την Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Διαστήματος (ESA) στο πλαίσιο της κοινής αποστολής Luna-27 με την Roscosmos

Το PROSPECT είναι μια σύνθετη μονάδα για τη γεωλογική έρευνα και την επιτόπια έρευνα των δειγμάτων, αποτελούμενη από δύο βασικά συστατικά - μια εξέδρα γεώτρησης (ProSEED) και ένα χημικό εργαστήριο (ProSPA). Το ProSEED θα γυρίσει το regolith σε βάθος 2 μέτρων και θα εκχυλίσει δείγματα που αναμένεται να περιέχουν πάγο και άλλα χημικά. Τα δείγματα μπορούν να ταυτοποιηθούν σε εξαιρετικά χαμηλές θερμοκρασίες τυπικές για το Νότιο Πόλο Σελήνη: από -150 ° C κάτω από την επιφάνεια και κάτω σε -200 ° C σε ορισμένες τοποθεσίες. Τα επιλεγμένα δείγματα θα μεταφερθούν στο χημικό εργαστήριο ProSPA, όπου θα θερμαίνονται σε θερμοκρασία 1000 ° C για την εκχύλιση των πτητικών ουσιών που περιέχονται στα πτητικά που έχουν παγιδευτεί εν ψυχρώ. Οι ακριβείς και διεξοδικές ισοτοπικές μετρήσεις των βασικών στοιχειωδών χημικών ουσιών, όπως ο άνθρακας, το οξυγόνο, το άζωτο και το υδρογόνο, θα επιτρέψουν την κατανόηση των διαδικασιών προέλευσης, εξέλιξης και υποκατάστασης αυτών των χημικών ουσιών. Τα στοιχεία θα υποδεικνύουν τη βιωσιμότητα των πτητικών ουσιών ως πόρων που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν στο μέλλον για την προμήθεια σεληνιακών βάσεων, όπως το φορητό νερό ή το νερό για καύσιμα πυραύλων. Επίσης, τα δεδομένα που θα ληφθούν θα δώσουν μια ιδέα για την προέλευση πτητικών ουσιών που εισέρχονται στο σύστημα Γη-Σελήνη.

Σύμφωνα με τον Δρ. Simeon Baber, οι Βρετανοί επιστήμονες συνεργάζονται κυρίως με το Ινστιτούτο Διαστημικών Ερευνών της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών (IKI) για να εξασφαλίσουν αποτελεσματική συνεργασία.

"Για παράδειγμα, έχουμε ένα σωλήνα που συνδέει το εργαλείο μας ProSPA με το ρωσικό όργανο Gas Analytical Complex. Αυτό μας επιτρέπει να ανταλλάξουμε αέρια που έχουν εξελιχθεί από το ίδιο δείγμα σεληνιακού εδάφους, έτσι ώστε να μπορούμε να κάνουμε μετρήσεις και να συγκρίνουμε τα αποτελέσματα για να ενισχύσουμε την επιστήμη ", δήλωσε ο Δρ. Baber στην επιστολή του προς το Asgardia Space News.Η υπηρεσία Τύπου της Ένωσης Lavochkin (ο βασικός υπεύθυνος ανάπτυξης της αποστολής Luna-27, μέλος της Roscosmos State Corporation) δεν μπορούσε να δώσει άμεσα σχόλια σε αυτό το θέμα . Ωστόσο, η εταιρεία δεν έχει ποτέ προηγουμένως εκδηλώσει λεπτομερείς πληροφορίες σχετικά με την επιστημονική συνιστώσα της αποστολής Luna-27. Το ProPa αναπτύσσεται από την OU και υποστηρίζεται από την Airbus Defense and Space (Ηνωμένο Βασίλειο), το RAL Space (Ηνωμένο Βασίλειο), το Dynamic Imaging Analytics ), Μηχανική Μεγάλης Βαρύτητας (UK), Ινστιτούτο Max Planck για Ηλιακά Συστήματα Έρευνας (Γερμανία), Τεχνικό Πανεπιστήμιο του Μονάχου (Γερμανία), Media Lario Technologies (Ιταλία). Το πρόγραμμα PROSPECT διευθύνεται από το Leonardo S.p.A. στο πλαίσιο προγράμματος και χρηματοδοτείται από την ESA. Το Luna-27 είναι ένα κοινό έργο των Roscosmos και ESA για την ανάπτυξη του φυσικού δορυφόρου της Γης. Ο κύριος στόχος της αποστολής είναι να μελετήσει δείγματα ρεγκολιθίου και παγωμένου νερού στην περιοχή του Νότου Πυλώνα της Σελήνης. Η εκκίνηση του βαρέως σταθμού προσγείωσης είναι προγραμματισμένη για το 2025.

https://asgardia.space/en/news/British_Scientists_to-Help-Russia-Locate-Water-On-the-Moon-South-Pole

Ο Rover της Κίνας ανακάλυψε άγνωστη ουσία στη σκοτεινή πλευρά της Σελήνης.

Ο σεληνιακός δρομολογητής Yutu-2, που δρομολογήθηκε ως μέρος της αποστολής Chang'e 4 που διεξήγαγε έρευνα στη σκοτεινή πλευρά της Σελήνης, βρήκε μια ουσία διαφορετική από άλλα υλικά που παρατηρήθηκαν στην επιφάνεια του φυσικού δορυφόρου της Γης. Η Εθνική Διαστημική Διοίκηση της Κίνας (CNSA) χαρακτήρισε το υλικό ως «μυστήριο λαμπερό τζελ». Μια αναπάντεχη διαπίστωση έγινε κατά την εξερεύνηση στην 8η σεληνιακή ημέρα, η οποία ξεκίνησε στις 25 Ιουλίου. Κάθε σεληνιακή ημέρα διαρκεί δύο εβδομάδες Γης και κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου ο δρομέας διεξάγει έρευνες, μετρά την ακτινοβολία και συλλέγει στοιχεία για τη γεωλογική δομή της Σελήνης και τη σύνθεση του σεληνιακού εδάφους. Στις 28 Ιουλίου οι επιστήμονες μελέτησαν τις εικόνες που έλαβαν η κάμερα σεληνιακή και ανακάλυψαν μια άγνωστη ουσία σε έναν από τους κρατήρες. Αποφάσισαν να αναβάλουν όλες τις λειτουργίες που έπρεπε να εκτελέσει ο δρομολογητής πριν να μπει στον τρόπο λειτουργίας ύπνου και του είπε να αναλύσει όχι μόνο την άγνωστη ουσία αλλά και την περιοχή κοντά στον κρατήρα. Για το σκοπό αυτό, τοποθετήθηκε ένα ορατό και κοντινό υπέρυθρο φασματόμετρο (VNIS) στο σώμα του rover. Ένα VNIS επιτρέπει τον προσδιορισμό της σύνθεσης του υλικού με την ανάλυση του φωτός που αντανακλάται από αυτό. Σύμφωνα με τους επιστήμονες της CNSA, η ουσία αυτή έχει ασυνήθιστο χρώμα και μοιάζει με πηκτή. Αλλά για τώρα η προέλευσή της παραμένει ανεξήγητη. Μια από τις πιθανές εξηγήσεις είναι ότι η ουσία που μοιάζει με πηκτή είναι το τετηγμένο γυαλί που σχηματίζεται μετά από ένα μετεωρίτη που έπληξε μια σεληνιακή επιφάνεια.

Η κινεζική ανακάλυψη θύμισε την έκπληξη και την έξαψη που είχε προκαλέσει το 1972 η ανακάλυψη -από τον γεωλόγο αστροναύτη Χάρισον Σμιτ της αποστολής «Απόλλων 17» της NASA- ενός τμήματος του σεληνιακού εδάφους έντονα πορτοκαλί χρώματος, το οποίο τελικά εκτιμήθηκε πως δημιουργήθηκε στη διάρκεια μίας έκρηξης σεληνιακού ηφαιστείου πριν 3,64 δισεκατομμύρια χρόνια.

Ο κινεζικός μεταλλικός καθετήρας Chang'e 4 προσγειώθηκε στη σκοτεινή πλευρά της Σελήνης τον Ιανουάριο 3 στον κρατήρα Κων Κάρμα. Πρόκειται για ένα από τα πιο ανεξερεύνητα μέρη της σεληνιακής επιφάνειας μήκους περίπου 2 χιλιομέτρων και βάθους 10 χιλιομέτρων. Λίγο μετά τη σεληνιακή προσγείωση, ο καθετήρας έστειλε φωτογραφίες της απόστασης της Σελήνης στη Γη. Πρόκειται για τις πρώτες φωτογραφίες της σκοτεινής πλευράς της Σελήνης, οι οποίες λαμβάνονται σε κοντινή απόσταση.

https://asgardia.space/en/news/China-Rover-Has-Discovered-An-Unknown-Substance-on-the-Dark-Side-of-the-Moon

Το Vikram Lander της Chandrayaan-2 προετοιμάζεται για προσγειωση αυτή την εβδομάδα

Αυτή την εβδομάδα, 1 Σεπτεμβρίου, η Chandrayaan-2 της Ινδίας πραγματοποίησε τον τελικό της ελιγμό στην τροχιά της Σελήνης, τοποθετώντας την στο μονοπάτι με μια σειρά 74-79 μιλίων πάνω από την επιφάνεια. Το επόμενο βήμα, που σχεδιάστηκε για τις 12:45 μ.μ. ώρα Ινδίας στις 2 Σεπτεμβρίου, ήταν η απελευθέρωση του οχήματος Vikram, το οποίο, αφού διαχωρίστηκε, θα εκτοξεύτηκε, κάνοντας δύο ελιγμούς, για να βρεθεί στο προσγειωμένο νότιο πόλο. Σήμερα, η επιχείρηση ολοκληρώθηκε σύμφωνα με το σχέδιο

Το σεντάρι Vikram του Chandrayaan-2, το οποίο μεταφέρει τον πύργο Pragyan, χωρίζεται από την κορυφή του ορχήστρας και βρίσκεται περίπου 100 χιλιόμετρα από την επιφάνεια, που προσγειώνεται σε ένα σχεδόν ή λιγότερο επίπεδο σημείο κοντά στον νότιο πόλο της Σελήνης αυτή την εβδομάδα.

Αύριο, 3 Σεπτεμβριου, ο επιθεωρητής του Vikram θα απολύσει για να κάνει την κάθοδο και το touchdown στις 7 Σεπτέμβριου για να θέσει τον Pragyan rover στη σεληνιακή επιφάνεια. Ο Lander πήρε το όνομά του από τον άνθρωπο που είναι σεβαστός ως ο πατέρας του Ινδικού διαστημικού προγράμματος Vikram A. Sarabhai.Το Lander και το rover έχουν σχεδιαστεί για να εργάζονται για μια σεληνιακή ημέρα, η οποία ισούται με δύο εβδομάδες στη Γη. Μόλις στην επιφάνεια, ο Vikram σχεδιάζεται να φτάσει στην εργασία μελετώντας τις καταθέσεις του νερού που επιβεβαιώθηκαν το 2008 από τον Chandrayaan-1. Σε λίγες μέρες, η δεύτερη σεληνιακή αποστολή του Ινδικού Διαστημικού Ερευνητικού Οργανισμού έχει όλες τις πιθανότητες να καταστήσει την Ινδία το τέταρτο εθνος του κόσμου με ένα rover στη Σελήνη. Ο επικεφαλής του ISRO, Δρ Κ. Σίβαν, προειδοποίησε ότι η προσγείωση της έρευνας της Ινδίας θα συνεπάγεται μια σειρά τεχνικών περιπλοκών. Παρ 'όλα αυτά, τώρα η Ινδία είναι πιο κοντά από ποτέ να κάνει την ιστορία, καθιστώντατην το τέταρτο των λαών του κόσμου να έχει ένα rover που εργάζεται στη Σελήνη - και ποιος ξέρει τι ανακαλύψεις μπορεί να ακολουθήσει!

https://asgardia.space/en/news/Chandrayaan-2s-Vikram-Lander-Released-Prepares-to-Deorbit-This-Week

Το Chandrayaan-2 προσγείωση στο σεληνιακό νότιο πόλο αυτή την Παρασκευή.

Αυτή την Παρασκευή, ο επιθεωρητής της Ινδίας το Chandrayaan-2 Vikram που φέρει τον πύργο Pragyan και μια σειρά επιστημονικών οργάνων θα προσγειωθούν στην επιφάνεια της Σελήνης. Αν όλα πάνε όπως είχε προγραμματιστεί, η Ινδία θα πάρει τη σωστή θέση της δίπλα στην Κίνα, τη Ρωσία και τις ΗΠΑ και πρωτοπορεί στην προσγείωση στο νότιο πόλο της Σελήνης. Ο Ινδικός Οργανισμός Διαστημικής Έρευνας σχεδιάζει την προσγείωση στις 6 Σεπτεμβρίου στις 1:30 με 2:30 π.μ. Το ινστιτούτο πληροφόρησης τύπου της ινδικής κυβέρνησης το κανάλι YouTube και ο Ινδός τηλεοπτικός φορέας Doordarshan National θα μεταδίδουν τη ζωντανή προσγείωση.

Ο Vikram θα προσπαθήσει να προσγειωθεί σε μια μάλλον επίπεδη περιοχή ανάμεσα σε δύο κρατήρες. Αυτό θα απαιτήσει μια πολύπλοκη σειρά πυροβολισμών πυραύλων. Ο πρόεδρος του ISRO, Κ. Σίβαν, δήλωσε πρόσφατα ότι αυτές είναι οι «πιο τρομακτικές στιγμές».

Κατά την προσγείωση, οι Vikram και Praygyan θα πραγματοποιήσουν πειράματα για τη μελέτη σεληνιακής σεισμικής δραστηριότητας και θα χαρτογραφήσουν τον νότιο πόλο. Οι επιστήμονες σχεδιάζουν να μάθουν εάν το νερό από τις αποθέσεις πάγου που βρίσκονται στους κρατήρες του μπορεί να χρησιμοποιηθεί για μελλοντικές επανδρωμένες αποστολές.

https://asgardia.space/en/news/Chandrayaan-2-Set-To-Land-on-Lunar-South-Pole-Tomorrow

Αποτυχημένη η προσπάθεια προσεδάφισης της ινδικής ακάτου Vikram στη Σελήνη.

Άδοξα φαίνεται πως κατέληξε η προσπάθεια της Ινδίας να γίνει η τέταρτη χώρα που θα έκανε επιτυχή προσσελήνωση, μετά τις ΗΠΑ, την ΕΣΣΔ-Ρωσία και την Κίνα.

Ο Ινδικός Οργανισμός Διαστημικής Έρευνας (ISRO) ανακοίνωσε ότι έχασε την επικοινωνία του με την άκατο Vikram του σκάφους Chandrayaan-2, κατά τη φάση καθόδου της στο φεγγάρι και λίγο προτού αυτή φθάσει στην επιφάνεια του νότιου πόλου της Σελήνης.

Αν και ακόμη δεν υπάρχουν ασφαλείς πληροφορίες για την τύχη του Vikram, θεωρείται πολύ πιθανό ότι η άκατος κατέβηκε με μεγαλύτερη ταχύτητα απ’ ό,τι έπρεπε και τελικά συνετρίβη στη Σελήνη.

Ο ινδός πρωθυπουργός, Ναρέντρα Μόντι, πάντως έσπευσε να συγχαρεί τους διαστημικούς επιστήμονες της χώρας του, τόνισε ότι «στη ζωή υπάρχουν τα πάνω και τα κάτω», δήλωσε υπερήφανος και τους προέτρεψε να επαναλάβουν το εγχείρημα στο μέλλον.

Φάνηκε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά με το Vikram -που μετέφερε κι ένα μικρό ρόβερ, το Pragyan- περίπου 2,1 χιλιόμετρα πάνω από την επιφάνεια.

Τελικά, λίγα δευτερόλεπτα πριν από την προγραμματισμένη επαφή με το σεληνιακό έδαφος, η επαφή με το σκάφος χάθηκε, σύμφωνα με το BBC και το πρακτορείο Ρόιτερς.

Ο επικεφαλής του ISRO, Κ.Σιβάν, δήλωσε ότι αναλύονται τα δεδομένα για να διαπιστωθεί τι ακριβώς πήγε στραβά, εν μέσω μεγάλης κατήφειας των ινδών επιστημόνων και μηχανικών στο κέντρο ελέγχου στη Μπενγκαλούρου.

Το Chandrayaan-2 είχε τεθεί σε τροχιά γύρω από το φεγγάρι στις 20 Αυγούστου και τελικά το βράδυ της Παρασκευής (ώρα Ελλάδας) από ύψος περίπου 100 χιλιομέτρων απελευθέρωσε το Vikram, το οποίο άρχισε την ελεγχόμενη -αλλά όπως φαίνεται αποτυχημένη- κάθοδό του στη Σελήνη.

Αν τα είχε καταφέρει, η Ινδία θα γινόταν η τέταρτη χώρα στον κόσμο που θα έκανε επιτυχή προσσελήνωση και η πρώτη που θα το είχε κάνει στον ανεξερεύνητο έως τώρα νότιο πόλο του δορυφόρου μας, όπου υπάρχουν αυξημένες πιθανότητες για ανακάλυψη νερού και ορυκτών (γι’ αυτό, άλλωστε, επελέγη αυτό το σημείο από τους ινδούς επιστήμονες).

Οι προηγούμενες αποστολές των άλλων χωρών είχαν προσσεληνωθεί πιο κοντά στον ισημερινό της Σελήνης.

Η NASA σκοπεύει να στείλει το δικό της σκάφος στο νότιο πόλο της Σελήνης έως το 2024.

https://www.in.gr/2019/09/07/tech/apotyximeni-kata-ta-fainomena-prospatheia-prosselinosis-tis-indikis-akatou-vikram/

60 χρόνια πριν σαν Σήμερα: Η πρώτη επιτυχημένη αποστολή στο φεγγαρι.

Στις 2 Ιανουαρίου 1959, ο σοβιετικός διαπλανητικός σταθμός Luna 1 απέτυχε να φτάσει στη Σελήνη λόγω σφάλματος ελέγχου αποστολής - αλλά πραγματοποίησε πειράματα επί του σκάφους που οδήγησαν σε μερικές σημαντικές ανακαλύψεις. Υπήρχαν αρκετές άλλες προσπάθειες για την έναρξη διαπλανητικών σταθμών καθ 'όλη τη διάρκεια του καλοκαιριού του 1959 - και τέλος, στις 12 Σεπτεμβρίου, στις 09:39:42 ώρα Μόσχας (UTC +3), το διαστημόπλοιο Luna-2, το οποίο μεταγλωττίστηκε ως «δεύτερο σοβιετικό space rocket "που ξεκίνησε από το Baikonur πραγματοποίησε την πρωτοποριακή προσγείωση της Σελήνης τα μεσάνυχτα της 14ης Σεπτεμβρίου 1959 και προσγειώνεται στην περιοχή Mare Imbrium (θάλασσα της βροχής) και κοντά σε τρεις κρατήρες: τον Autolycus, τον Archimedes και τον Aristillus.

https://asgardia.space/en/news/60-Years-Ago-Today-The-First-Ever-Successful-Moon-Mission

Ο Μηχανισμός των Αντικυθήρων και η Σελήνη.

Μετά την αθρόα προσέλευση του κοινού την ημέρα της Αυγουστιάτικης Πανσελήνου και το μεγάλο ενδιαφέρον για τα τέσσερα θραύσματα από λίθους της Σελήνης που ανήκουν στις Συλλογές του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου και εκτέθηκαν σε ειδική προθήκη, ο Καθηγητής Φυσικής Διαστήματος του Πανεπιστημίου Αθηνών Ξενοφών Μουσάς, θα υποδεχθεί εκ νέου όσους θέλουν να ταξιδέψουν νοερά στη Σελήνη για να αποκαλύψει τα μυστικά της και τους τρόπους που οι αρχαίοι Έλληνες κατανοούσαν τις κινήσεις της με τη χρήση ενός μοναδικού τεχνολογικού επιτεύγματος, του Μηχανισμού των Αντικυθήρων.

Τα θραύσματα της Σελήνης, που θα εκτίθενται δίπλα στον Μηχανισμό των Αντικυθήρων μέχρι τις αρχές Δεκεμβρίου, προέρχονται από τα περίφημα Goodwill moon rocks, τα θραύσματα λίθων από την επιφάνεια της Σελήνης, που συνέλεξε το πλήρωμα του Apollo 11.

Το 1970 δωρήθηκαν από τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής στην Ελλάδα και σε 100 ακόμη χώρες. Η συμβολική τους τοποθέτηση δίπλα στον Μηχανισμό υπενθυμίζει τη σημασία της Σελήνης στην αρχαιότητα για πολλές ανθρώπινες δραστηριότητες, όπως η αλιεία και το κυνήγι, που εξαρτώνται από τις φάσεις της. Η ανάπτυξη ημερολογίων με βάση τον σεληνιακό μήνα και η μελέτη της κίνησης του πιο γνωστού ουράνιου σώματος με αστρονομικά μοντέλα αποτυπώνεται στον Μηχανισμό.

Οι ευφυείς τεχνολογικές λύσεις που ενσωματώνει αποδίδουν με εξαιρετικά ακριβείς μηχανικές κινήσεις ένα εντυπωσιακό σύνολο επιστημονικών γνώσεων που είχε αναπτυχθεί στην αρχαιότητα για τη Σελήνη, τις οποίες θα αναλύσει διεξοδικά ο Καθηγητής Μουσάς κατά τη διάρκεια της αφήγησής του.

Την Κυριακή 22 Σεπτεμβρίου, ημέρα της φθινοπωρινής ισημερίας, θα γίνουν δύο παρουσιάσεις στις 12:00 και στις 13:00. Οι παρουσιάσεις θα επαναληφθούν την Κυριακή 6 Οκτωβρίου στις 12:00 και στις 13:00 αντίστοιχα.

Με αφορμή την Πανσέληνο του Οκτωβρίου και του Νοεμβρίου θα διοργανωθούν επίσης δύο ακόμη παρουσιάσεις στις ακόλουθες ημερομηνίες:

Δευτέρα 14 Οκτωβρίου, ώρα 16:00

Τρίτη 19 Νοεμβρίου, ώρα 16:00

Για την παρακολούθηση της κάθε παρουσίασης είναι απαραίτητη η δήλωση συμμετοχής κατά την προσέλευση. Θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας για 25 άτομα σε κάθε ομάδα. Η συμμετοχή στη δράση είναι δωρεάν.

Στοιχεία επικοινωνίας

Ώρες λειτουργίας: Δευτέρα, Τετάρτη-Κυριακή 08:00-20:00, Τρίτη 12:30-20:00

Διεύθυνση: Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, 28ης Οκτωβρίου 44, Αθήνα 106 82

Τηλ: 213214 4800, -4856, -4889 Fax: 210 8213573

https://www.naftemporiki.gr/story/1516641/o-mixanismos-ton-antikuthiron-kai-i-selini

Ρωσία και Κίνα επιστρέφουν μαζί στην Σελήνη!

Ρωσία και Κίνα έχουν κατανοήσει πως δεν μπορούν από μόνες τους να αντιμετωπίσουν τις ΗΠΑ λόγω κυρίως των Συμμάχων τους στο ΝΑΤΟ και επέλεξαν να δημιουργήσουν την δική τους συμμαχία σε όλα τα πεδία όπως και στον διαστημικό τομέα.

Η πρώτη χώρα που προσελήνωσε (μη επανδρωμένο) σκάφος στο φεγγάρι, η Ρωσία-ΕΣΣΔ, και η πρώτη χώρα που το πέτυχε ξανά μετά τη δεκαετία του 1970, η Κίνα, ανακοίνωσαν ότι θα συνεργασθούν για την εξερεύνηση της Σελήνης. Από την άλλη, οι ΗΠΑ φαίνεται να δυσκολεύονται να ικανοποιήσουν τον φιλόδοξο στόχο που έχουν θέσει για νέα αποστολή αστροναυτών στη Σελήνη έως το 2024.

Η ρωσική διαστημική υπηρεσία Roscosmos και η Εθνική Διαστημική Υπηρεσία της Κίνας υπέγραψαν στην Αγία Πετρούπολη δύο συμφωνίες συνεργασίας για έρευνα στη Σελήνη. Η μία συμφωνία προβλέπει τη δημιουργία και λειτουργία ενός κοινού κέντρου Δεδομένων Έρευνας Σελήνης και Βαθέος Διαστήματος, ενός συστήματος πληροφοριών που θα αποτελείται από δύο συνεργαζόμενα μεταξύ τους κέντρα, ένα στην Κίνα και ένα στη Ρωσία.

Η δεύτερη συμφωνία προωθεί το συντονισμό δύο μελλοντικών σεληνιακών αποστολών, του ρωσικού διαστημικού σκάφους Luna Resurs-1 και του κινεζικού Chang'e 7. Το ρωσικό σκάφος Luna σε τροχιά γύρω από το φεγγάρι θα βοηθήσει τους Κινέζους να αναζητήσουν κατάλληλες περιοχές για την ασφαλή προσελήνωση του δικού τους σκάφους. Ακόμη θα εξετασθεί η δυνατότητα κοινών διαστημικών πειραμάτων και ανταλλαγής επιστημονικών οργάνων για τα δύο σκάφη.

Το 1966 η ΕΣΣΔ είχε κάνει την πρώτη επιτυχή προσελήνωση με το σκάφος Luna 9, που έστειλε στη Γη τις πρώτες εικόνες από την επιφάνεια του φεγγαριού. Η Σοβιετική Ένωση εξερεύνησε για περίπου μια δεκαετία τη Σελήνη, αλλά δεν έχει επιστρέψει εκεί από το 1976. Φέτος τον Ιανουάριο η Κίνα έγινε η τρίτη χώρα που έκανε επιτυχή προσελήνωση και η πρώτη που το πέτυχε στη «σκοτεινή» πλευρά του φεγγαριού, με το σκάφος Chang'e 4 και το μικρό ρόβερ Yutu 2.

Η Κίνα έχει ένα φιλόδοξο πρόγραμμα, καθώς το 2020 θα στείλει το σκάφος Chang'e 5 με αποστολή να φέρει πίσω στη Γη τα πρώτα κινεζικά δείγματα σεληνιακού εδάφους. Θα ακολουθήσει το 2023 η αποστολή Chang'e 6 με στόχο να φέρει δείγματα από το νότιο πόλο της Σελήνης και στη συνέχεια η αποστολή Chang'e 7 θα εξερευνήσει ενδελεχώς αυτή την πολική περιοχή, με απώτερο στόχο τη δημιουργία μιας κινεζικής επιστημονικής βάσης στο φεγγάρι.

Από την άλλη, όπως ανακοίνωσε ο επικεφαλής της Roscosmos Νμίτρι Ρογκόζιν, η Ρωσία σχεδιάζει ένα σκάφος σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη το 2024, μια αποστολή επιστροφής σεληνιακών δειγμάτων το 2028 και επανδρωμένες με αστροναύτες πτήσεις μεταξύ 2029-2030. Η πιο φιλόδοξη Αμερικανική Διαστημική Υπηρεσία (NASA), μετά από πιέσεις του προέδρου Τραμπ, έχει θέσει ως στόχο την αποστολή αστροναυτών στο φεγγάρι το 2024, αλλά πολλοί -ακόμη και μέσα στην ίδια τη NASA- αμφιβάλλουν κατά πόσο αυτό είναι εφικτό.

Μετά το ιστορικό πρόγραμμα «Απόλλων», το νέο διαστημικό αμερικανικό πρόγραμμα έχει ένα άλλο αρχαιοελληνικό όνομα, «Άρτεμις», το οποίο θέλει να χρησιμοποιήσει τη Σελήνη ως ενδιάμεσο στάδιο, με τελικό προορισμό την αποστολή ανθρώπων στον Άρη. Αν όλα πάνε σύμφωνα με το πρόγραμμα, η NASA θα έχει δημιουργήσει ένα μικρό διαστημικό σταθμό (Gateway) σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη στις αρχές της επόμενης δεκαετίας. Από αυτό το σταθμό θα ξεκινούν πλέον οι αποστολές προσελήνωσης, επανδρωμένες και μη, και σε αυτόν θα επιστρέφουν μετά την ολοκλήρωση του έργου τους στη σεληνιακή επιφάνεια.

Στόχος της NASA είναι να στείλει το 2024 δύο αστροναύτες (οπωσδήποτε την πρώτη γυναίκα, μαζί με έναν άνδρα) κοντά στο νότιο πόλο του φεγγαριού και να έχει έως το 2028 εγκαθιδρύσει μια μόνιμη ανθρώπινη παρουσία γύρω και πάνω στη Σελήνη. Για να υλοποιηθούν αυτοί οι στόχοι του προγράμματος «Άρτεμις», η NASA θα χρησιμοποιήσει τη διαστημική κάψουλα Orion (έχει ήδη κάνει μια μη επανδρωμένη δοκιμαστική πτήση), την οποία θα μεταφέρει ο υπό κατασκευή τεράστιος πύραυλος Space Launch System (SLS).

Στο τέλος του 2020 προγραμματίζεται η πρώτη πιλοτική πτήση του SLS με την ονομασία «Άρτεμις 1», που θα στείλει γύρω από τη Σελήνη το μη επανδρωμένο Orion. Θα ακολουθήσει η αποστολή «Άρτεμις 2» το 2022, που θα στείλει τέσσερις Αμερικανούς αστροναύτες γύρω από τη Σελήνη. Το 2024 η αποστολή «Άρτεμις 3» θα μεταφέρει τέσσερις αστροναύτες στο σεληνιακό διαστημικό σταθμό Gateway, που στο μεταξύ θα έχει τεθεί σε τροχιά. Στη συνέχεια, την ίδια χρονιά, οι δύο από αυτούς τους τέσσερις αστροναύτες θα επιχειρήσουν την επιστροφή στη Σελήνη μέσα σε μια άκατο που θα έχει κατασκευασθεί από ιδιωτική εταιρεία.

https://www.pronews.gr/epistimes/diastima/806849_rosia-kai-kina-epistrefoyn-mazi-stin-selini

Η διαστημική «ντριμ τιμ» των ΗΠΑ που θα στείλει τους επόμενους αστροναύτες της NASA στο φεγγάρι.

Ο Λευκός Οίκος έχει θέσει το φιλόδοξο στόχο μιας νέας επανδρωμένης αποστολής στο νότιο πόλο της Σελήνης μέσα στα επόμενα πέντε χρόνια, πολύ νωρίτερα από τα αρχικά σχέδια της NASA για το 2028. Το νέο διαστημικό πρόγραμμα «'Αρτεμις» έρχεται να διαδεχθεί το ιστορικό πρόγραμμα «Απόλλων».

Ο δισεκατομμυριούχος Τζεφ Μπέζος, δημιουργός της Amazon, ανακοίνωσε τη δημιουργία μιας νέας «εθνικής ομάδας» των ΗΠΑ, που φιλοδοξεί να κατασκευάσει την επόμενη σεληνάκατο με την οποία οι αστροναύτες της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA) θα ξαναπατήσουν το πόδι τους στο φεγγάρι το 2024.

Η «ντριμ τιμ» αποτελείται από τη διαστημική εταιρεία Blue Origin του Μπέζος, τους αεροδιαστημικούς γίγαντες Lockheed Martin και Northrop Grumman, καθώς και τη Draper.

Ο Μπέζος, ο οποίος έκανε τη σχετική ανακοίνωση σε διεθνές αστροναυτικό συνέδριο στην Ουάσιγκτον, αποκάλεσε τη σύμπραξη των τεσσάρων εταιρειών «μια εθνική ομάδα για μια εθνική προτεραιότητα». Επικεφαλής των τεσσάρων εταιρειών θα είναι η Blue Origin, ανταγωνίστρια της Space X του Ίλον Μασκ. Η Grumman Aircraft είχε συντονίσει την κατασκευή της ιστορικής ακάτου «Απόλλων» και αργότερα συγχωνεύθηκε με τη Northrop Corp, σχηματίζοντας τη Northrop Grumman.

Η υπό ανάπτυξη σεληνάκατος θα μεταφερθεί με ένα γιγάντιο πύραυλο στον, επίσης, υπό κατασκευή μικρό σεληνιακό σταθμό Gateway που θα έχει τεθεί σε τροχιά γύρω από το δορυφόρο της Γης και από εκεί θα μεταφέρει τους Αμερικανούς αστροναύτες στο φεγγάρι.

Στην πραγματικότητα θα κατασκευαστεί ένα νέο σύστημα προσελήνωσης από τρία ξεχωριστά τμήματα. Το πρώτο (θα το φτιάξει η Northrop Grumman) θα είναι ένα όχημα καθόδου που θα μεταφέρει τα άλλα δύο σε χαμηλότερη σεληνιακή τροχιά, από όπου θα γίνει η τελική φάση καθόδου. Η κυρίως άκατος που στη συνέχεια θα μεταφέρει τους αστροναύτες στη Σελήνη, θα κατασκευαστεί από τη Blue Origin.

Ένα τρίτο τμήμα (που είναι ευθύνη της Lockheed Martin) θα αναλάβει να στείλει πίσω την επανδρωμένη άκατο από τη Σελήνη στο σεληνιακό σταθμό Gateway. H Draper ανέλαβε να αναπτύξει το λογισμικό και τα ηλεκτρονικά συστήματα καθοδήγησης και πλοήγησης της σεληνακάτου, κάτι που είχε κάνει και στο πρόγραμμα «Απόλλων», αλλά βέβαια από τότε έχουν υπάρξει σημαντικές τεχνολογικές εξελίξεις σε αυτό το πεδίο.

Ωστόσο, η «εθνική ομάδα» του Μπέζος δεν έχει ακόμη επιλεγεί επίσημα από τη NASA, η οποία θα εξετάσει και άλλες εναλλακτικές προτάσεις από άλλες εταιρείες. Η τελική επιλογή θα ανακοινωθεί σε λίγους μήνες.

Στο μεταξύ, η Blue Origin του Μπέζος κάνει δοκιμές στο νέο υποτροχιακό σκάφος της New Shepard για πτήσεις διαστημικών τουριστών, που μπορεί να αρχίσουν εντός του 2020. Αναπτύσσει επίσης το νέο επαναχρησιμοποιούμενο πύραυλο New Glenn, ανταγωνιστικό των Falcon της Space X, ο οποίος αναμένεται να πετάξει το 2021.

https://www.kathimerini.gr/1048320/gallery/epikairothta/kosmos/h-diasthmikh-ntrim-tim-twn-hpa-poy-8a-steilei-toys-epomenoys-astronaytes-ths-nasa-sto-feggari

Το διαστημικό όχημα Viper σε αναζήτηση νερού στη Σελήνη το 2022

Η Αμερικανική Διαστημική Υπηρεσία (NASA) ανακοίνωσε ότι θα στείλει στο νότιο πόλο της Σελήνης το Δεκέμβριο του 2022 ένα ρόβερ σε αναζήτηση νερού. Για πρώτη φορά θα γίνει λήψη δειγμάτων πάγου από την ίδια περιοχή όπου το 2024 η NASA προγραμματίζει να στείλει αστροναύτες στο πλαίσιο του νέου προγράμματος «Άρτεμις», διαδόχου του ιστορικού προγράμματος «Απόλλων» που είχε στείλει τους πρώτους ανθρώπους στο φεγγάρι στις δεκαετίες του 1960 και 1970.

Το ρόβερ VIPER (Volatiles Investigating Polar Exploration Rover) θα έχει μέγεθος οχήματος γηπέδου γκολφ, θα είναι ικανό να διανύσει αρκετά χιλιόμετρα και θα διαθέτει τέσσερα επιστημονικά όργανα, μεταξύ των οποίων ένα τρυπάνι που θα φθάνει σε βάθος έως ένα μέτρο. Αναμένεται να λειτουργήσει για περίπου 100 μέρες και να συλλέξει ένα μεγάλο όγκο δεδομένων για τις συγκεντρώσεις του νερού με μορφή πάγου στο νότιο πόλο του φεγγαριού, η ύπαρξη του οποίου για πρώτη φορά επιβεβαιώθηκε πριν δέκα περίπου χρόνια.

Το 2009 η NASA είχε σκοπίμως ρίξει ένα πύραυλο της μέσα σε ένα μεγάλο κρατήρα κοντά στο νότιο πόλο και είχε έτσι άμεσα ανιχνεύσει την παρουσία παγωμένου νερού. Άλλα διαστημικά σκάφη έχουν έκτοτε επιβεβαιώσει τα ίδια ευρήματα. Οι επιστήμονες θεωρούν πλέον πολύ πιθανό ότι ο δορυφόρος της Γης διαθέτει εκατοντάδες εκατομμύρια τόνους νερού σε μορφή πάγου.

Το Viper θα εντοπίσει πού βρίσκονται μεγάλα αποθέματα πιο εύκολο να αξιοποιηθούν στο μέλλον και πόσο βαθιά είναι κάτω από την επιφάνεια. Όταν ανιχνεύει «υγρές» περιοχές, θα σταματά και θα παίρνει δείγματα με το τρυπάνι του, τα οποία στη συνέχεια θα αναλύονται από τα δύο άλλα όργανα του (φασματόμετρα). Την ευθύνη για την ανάπτυξη και διαχείριση του ρόβερ, κόστους περίπου 250 εκατομμυρίων δολαρίων, έχει το Κέντρο Ερευνών Ames της NASA στην Καλιφόρνια.

Το πρόγραμμα «Άρτεμις» θα έχει ως ιδιάζον χαρακτηριστικό τις διαφόρων ειδών συνεργασίες: μεταξύ ανθρώπων αστροναυτών και ρομπότ, μεταξύ κράτους και ιδιωτών, καθώς και μεταξύ πολλών διαφορετικών χωρών, καθώς ήδη αρκετά κράτη έχουν εκδηλώσει ενδιαφέρον να συνδράμουν τις ΗΠΑ στη νέα εξερεύνηση της Σελήνης.

Ο νότιος πόλος επελέγη από τη NASA ως το νέο επίκεντρο προσσελήνωσης και εξερεύνησης, επειδή μπορεί να παρέχει μελλοντικά πόσιμο νερό, οξυγόνο για τη διαβίωση μιας μελλοντικής σεληνιακής βάσης, καθώς επίσης υδρογόνο και οξυγόνο ως καύσιμα για τα μελλοντικά οχήματα και πυραύλους. Αυτό θα επιτρέψει στη Σελήνη να αποτελέσει μια ενδιάμεση βάση εξόρμησης για τον πιο μακρινό Άρη.

Ο επικεφαλής της NASA Τζιμ Μπριντενστάιν, μιλώντας την Παρασκευή στο Διεθνές Αστροναυτικό Συνέδριο στην Ουάσιγκτον, δεν απέκλεισε μάλιστα ότι οι επόμενοι δύο αστροναύτες που θα πατήσουν πρώτοι ξανά το πόδι τους στη Σελήνη, θα είναι και οι δύο γυναίκες. Διευκρίνισε πάντως ότι το πλήρωμα για τις μελλοντικές αποστολές του προγράμματος «Άρτεμις» δεν έχει επιλεγεί ακόμη, αν και, όπως είπε, «υπάρχουν σπουδαίες γυναίκες στη NASA σήμερα».

Ο Μπριντενστάιν επίσης έκανε γνωστό ότι 26 κράτη έχουν κιόλας δηλώσει ενδιαφέρον να συμμετάσχουν στο πρόγραμμα «Άρτεμις», καθώς επίσης ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος (ESA). Συγκριτικά, μόνο 15 χώρες συνεργάζονται για τη λειτουργία του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού (ISS).

Η πρώτη μη επανδρωμένη αποστολή του προγράμματος («Άρτεμις 1») έχει σχεδιασθεί για το 2020 και θα είναι η «παρθενική» χρήση του νέου μεγάλου πυραύλου Space Launch System (SLS) για την εκτόξευση του μη επανδρωμένου σκάφους Orion, που θα πάει ως το φεγγάρι και θα επιστρέψει στη Γη. Θα ακολουθήσει μια ανάλογη πτήση με ανθρώπους («Άρτεμις 2»), ώσπου το 2024 προγραμματίζεται η αποστολή «Άρτεμις 3», που θα στείλει τους Αμερικανούς αστροναύτες ξανά στη Σελήνη.

https://physicsgg.me/2019/10/26/%cf%84%ce%bf-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bc%ce%b9%ce%ba%cf%8c-%cf%8c%cf%87%ce%b7%ce%bc%ce%b1-viper-%cf%83%ce%b5-%ce%b1%ce%bd%ce%b1%ce%b6%ce%ae%cf%84%ce%b7%cf%83%ce%b7-%ce%bd%ce%b5%cf%81/

Τι έδειξε στην πραγματικότητα το Yutu-2 Rover στην άκρη της σελήνης;

Τον Ιούλιο, ο δρομολογητής Yutu-2, που δρομολογήθηκε στο πλαίσιο της αποστολής Chang'e 4 για να πραγματοποιήσει έρευνες στη μακρινή πλευρά της Σελήνης, βρήκε μια ενδιαφέρουσα ουσία στην επιφάνεια του σεληνιακού. Το Yutu-2 συνέλαβε το λαμπερό υλικό καθώς οδήγησε να περάσει από έναν κρατήρα με διάμετρο περίπου 2 μέτρων. Τα μέσα περιγράφουν το μυστηριώδες εύρημα ως μια ασυνήθιστα χρωματισμένη ουσία «τύπου γέλης». Λοιπόν, η διατύπωση φαίνεται να είναι λανθασμένη, ωστόσο, έχει προσελκύσει το μεγάλο ενδιαφέρον των σεληνιακών επιστημόνων και των λάτρεις του χώρου σε όλο τον κόσμο

Η γυαλιστερή ουσία προσέλκυσε την προσοχή της ομάδας οδήγησης και αποφάσισαν να ελέγξουν το ρομπότ πιο κοντά, αντί να αποστείλουν το Yutu-2 δυτικά, το αρχικό σχέδιο.

Οι πρώτες φωτογραφίες της ουσίας ήταν χαμηλής ανάλυσης, έτσι ώστε οι επιστήμονες δεν μπορούσαν να προσδιορίσουν τη φύση του φαινομένου. Ωστόσο, υπήρχαν κάποιες μορφωμένες εικασίες εκεί έξω: μία από τις εξηγήσεις ήταν το τετηγμένο γυαλί που σχηματίστηκε μετά από κρούση μετεωρίτη.

Οι προγραμματισμένες εργασίες αναβλήθηκαν καθώς ο δρομολογητής μελέτησε τη μυστηριώδη ουσία καθώς και την περιοχή κοντά στον κρατήρα που περιείχε το υλικό.

Η ομάδα οδήγησης ήταν όμως προσεκτική, καθώς υπήρχαν κάποιες ανησυχίες ότι το Yutu-2 μπορεί να κολλήσει στον κρατήρα.

Το Yutu-2 χρησιμοποίησε το ορατό και κοντινό υπέρυθρο φασματόμετρο (VNIS), ένα όργανο που ανιχνεύει το φως που ανακλάται από το υλικό για να αποκαλύψει το μακιγιάζ του, για να διεξαγάγει την ανάλυση. Το γυαλιστερό παράξενο υλικό μελετήθηκε επιπλέον τον Αύγουστο.

Αυτό το μήνα, το σεληνιακό πρόγραμμα εξερεύνησης της Κίνας εξέδωσε μια άλλη φωτογραφία από το rover που πιθανώς λύει το μυστήριο.

Η εικόνα έγινε μέσω της κύριας κάμερας του ροβέτ και δείχνει το τμήμα του μικρού κρατήρα που περιέχει το υλικό. Η ουσία είναι χρωματισμένη διαφορετικά από το περιβάλλον της και περιέχει πράγματι πολλές φωτεινές κηλίδες. Το σχήμα των θραυσμάτων φαίνεται αρκετά παρόμοιο με άλλα υλικά της περιοχής. Αυτό που μας λέει είναι ότι το υλικό αυτό έχει παρόμοια ιστορία με το υλικό που περιβάλλει », λέει ο Dan Moriarty, επιστημονικός συνεργάτης του NASA στο Goddard Space Flight Center στο Greenbelt, Maryland, ο οποίος ανέλυσε και επεξεργάστηκε την πρόσφατα κυκλοφορήσει εικόνα. καταστρέφονται και θραύονται από επιπτώσεις στην επιφάνεια του σεληνιακού χώρου, όπως και το περιβάλλον έδαφος. "Νομίζω ότι οι πιο αξιόπιστες πληροφορίες εδώ είναι ότι το υλικό είναι σχετικά σκοτεινό. Φαίνεται να έχει φωτεινότερο υλικό ενσωματωμένο στις μεγαλύτερες, πιο σκούρες περιοχές, αν και υπάρχει η πιθανότητα ότι το φως λυγίζει από μια λεία επιφάνεια », δήλωσε ο Moriarty στο Space.com.

Σύμφωνα με τον Moriarty, το υλικό μπορεί να έχει ανασκαφεί από την κρούστα που σχηματίζει κρούση. Θα μπορούσε επίσης να είναι μια μορφή breccia - ένα βράχο που αποτελείται από σπασμένα θραύσματα ορυκτών.

Αλλά σίγουρα κοιτάζουμε ένα βράχο », κατέληξε ο Moriarty.

Τα φωτεινά στίγματα στη φωτογραφία μοιάζουν με το γυαλί πρόσκρουσης που ονομάζεται ακατάλληλο, πράγμα που καθιστά την αρχική αναζήτηση αρκετά νόμιμη. Το υλικό φαίνεται να έχει παρόμοια φύση με ένα δείγμα γυαλιού πρόσκρουσης που βρέθηκε κατά τη διάρκεια της αποστολής Apollo 17 το 1972. Το λεγόμενο δείγμα 70019 κατασκευάστηκε από σκουρόχρωμα θραύσματα θραυσμάτων ορυκτών και μαύρο γυαλιστερό γυαλί.

Έτσι, η Σελήνη δεν έχει πιθανώς πηκτή στην επιφάνειά της, όλοι χάθηκαν απλά στη μετάφραση. Ωστόσο, τα αποτελέσματα των μετρήσεων VNIS δεν έχουν ανακοινωθεί ακόμα. Ας περιμένουμε να είναι 100% σίγουροι.

https://asgardia.space/en/news/Lost-in-Translation-What-Did-Yutu-2-Rover-Actually-Find-on-the-Far-Side-of-the-Moon

Η πρόταση της Boeing για τη νέα σεληνάκατο των ΗΠΑ.

Η Boeing υπέβαλε την Τρίτη την πρότασή της στη NASA για τη σεληνάκατο (integrated Human Lander System- HLS) που θα μεταφέρει τους Αμερικανούς αστροναύτες στην επιφάνεια της Σελήνης και θα τους ξαναφέρει σε τροχιά στο πλαίσιο του προγράμματος «Άρτεμις».

Η πρόταση της εταιρείας περιλαμβάνει την αποστολή του «Ascent Element» και του «Descent Element» σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη με μια εκτόξευση πυραύλου. Όπως τονίζει η Boeing, αυτό η προσέγγιση μειώνει την πολυπλοκότητα και τους κινδύνους που προκύπτουν από την αποστολή διαφορετικών τμημάτων με διαφορετικές εκτοξεύσεις, «επιτρέποντας μια επανδρωμένη προσελήνωση με μόνο 5 κρίσιμα για την αποστολή γεγονότα αντί για τα 11 ή παραπάνω που απαιτούν εναλλακτικές στρατηγικές».

Η σεληνάκατος της Boeing, επίσης, θα είναι σε θέση να μεταβεί από την τροχιά στην επιφάνεια της Σελήνης χωρίς επιπρόσθετο «επίπεδο μεταφοράς» (space tug), μειώνοντας περαιτέρω τις εκτοξεύσεις και απλοποιώντας (πάντα σύμφωνα με την εταιρεία) τη διαδικασία.

«Χρησιμοποιώντας τις μεταφορικές δυνατότητες του Space Launch System (SLS) Block 1B της NASA, αναπτύξαμε μια προσέγγιση “Λιγότερων Βημάτων προς τη Σελήνη» που ελαχιστοποιεί την πολυπλοκότητα της αποστολής, ενώ προσφέρει την πιο ασφαλή και πιο άμεση διαδρομή προς την επιφάνεια της Σελήνης» είπε ο Τζιμ Τσίλτον, αντιπρόεδρος (Space and Launch) της Boeing Defencse, Space & Security.

Το σχέδιο της Boeing βασίζεται στον πύραυλο SLS, που παράγεται στο Michoud Assembly Facility (MAF) της NASA. Επίσης, ο σχεδιασμός της σεληνακάτου, σύμφωνα με την εταιρεία, είναι «ευέλικτος», παρέχοντας την ταχύτερη «οδό» προς τις σεληνιακές πτήσεις, ενώ παράλληλα αποτελεί μια «συμπαγή» πλατφόρμα ικανή να εξυπηρετήσει το πλήρες εύρος των εξερευνητικών αποστολών της αμερικανικής διαστημικής υπηρεσίας. Το σκάφος αυτό θα μπορεί να προσδεθεί στον διαστημικό σταθμό Gateway ή απευθείας στο διαστημόπλοιο Orion της NASA, χωρίς να απαιτείται επιπλέον διαστημόπλοιο.

Το σχέδιο, τονίζει η εταιρεία, περιλαμβάνει καινοτομίες στους κινητήρες, τα συνθετικά υλικά και τα συστήματα αυτόματης προσγείωσης και συνάντησης. Κάποιες τεχνολογίες- κλειδιά βασίζονται στο διαστημόπλοιο CST-100 Starliner, που αναμένεται να παρουσιαστεί και δοκιμαστεί σε πτήση στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό τον Δεκέμβριο του 2019.

https://www.naftemporiki.gr/story/1530409/i-protasi-tis-boeing-gia-ti-nea-selinakato-ton-ipa

Αποκαλύφθηκε η πραγματική ηλικία της Σελήνης – Είναι γηραιότερη απ’ όσο νομίζαμε.

Πενήντα χρόνια μετά την πρώτη προσσελήνωση (21 Ιουλίου 1969) και τη συλλογή σεληνιακών δειγμάτων βάρους 21,6 κιλών από τον Νιλ Άρμστρονγκ και τον Μπαζ Όλντριν, επιστήμονες στη Γερμανία έκαναν νέες γεωχημικές αναλύσεις σε εκείνα, καθώς και σε κατοπινά δείγματα που είχαν φέρει οι αστροναύτες των αποστολών «Απόλλων», και υπολόγισαν ότι η Σελήνη είναι γηραιότερη απ’ ό,τι νομίζαμε.

Σύμφωνα με τις νέες εκτιμήσεις, το φεγγάρι της Γης άρχισε να σχηματίζεται πριν από περίπου 4,51 δισεκατομμύρια χρόνια, μόλις 50 εκατομμύρια χρόνια μετά το σχηματισμό του ηλιακού μας συστήματος και όχι ύστερα από 150 εκατομμύρια χρόνια, όπως πιστευόταν μέχρι σήμερα.

Οι ερευνητές του Ινστιτούτου Γεωλογίας και Ορυκτολογίας του Πανεπιστημίου της Κολωνίας, με επικεφαλής το δρα Μάξγουελ Θίμενς, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό γεωεπιστημών Nature Geoscience, εστίασαν την έρευνά τους στις χημικές «υπογραφές» των διαφορετικών ειδών σεληνιακών δειγμάτων.

Η Σελήνη πιθανότατα σχηματίστηκε έπειτα από μια γιγάντια σύγκρουση ανάμεσα σε ένα σώμα με το μέγεθος του Άρη και την πρώιμη Γη.

Σταδιακά το φεγγάρι δημιουργήθηκε από την προσκόλληση των περιφερόμενων υλικών που είχαν εκτιναχθεί σε τροχιά γύρω από το νεαρό πλανήτη μας.

Αρχικά ο νεογέννητος δορυφόρος μας καλυπτόταν από έναν καυτό ωκεανό μάγματος, απ’ όπου -καθώς ψυχόταν- σχηματίστηκαν διάφορα σεληνιακά πετρώματα.

«Αυτά τα πετρώματα κατέγραψαν πληροφορίες για το σχηματισμό της Σελήνης, οι οποίες είναι δυνατόν να βρεθούν ακόμη στη σεληνιακή επιφάνεια. Τέτοιες παρατηρήσεις δεν είναι πια εφικτές στη Γη, καθώς ο πλανήτης μας είναι γεωλογικά ενεργός εδώ και πολύν καιρό. Έτσι, η Σελήνη παρέχει μια μοναδική ευκαιρία να μελετήσουμε την πλανητική εξέλιξη» ανέφερε ο ερευνητής δρ Πέτερ Σπρουνγκ.

Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν τη σχέση ανάμεσα στα σπάνια στοιχεία ουράνιο, άφνιο και βολφράμιο ως μέσο για να υπολογίσουν την ηλικία του φεγγαριού.

Τα δύο τελευταία συνιστούν ένα φυσικό ραδιενεργό ρολόι, καθώς το ισότοπο άφνιο-182 διασπάται σε βολφράμιο-182.

Αυτή η ραδιενεργή διάσπαση διήρκεσε μόνον τα πρώτα 70 εκατομμύρια χρόνια του ηλιακού μας συστήματος.

https://www.in.gr/2019/11/10/tech/apokalyfthike-pragmatiki-ilikia-tis-selinis-einai-giraioteri-ap-oso-nomizame/

Chandrayaan 2:

Το ISRO μόλις κυκλοφόρησε μια τρισδιάστατη εικόνα ενός από τους κρατήρες της Σελήνης που τραβήχτηκαν από το φεγγάρι του Chandrayaan 2. Εκτός αυτού, η οργάνωση διαστήματος της Ινδίας δημοσίευσε επίσης τα δεδομένα τοπογραφικής χαρτογράφησης που συλλέχθηκαν με τη βοήθεια της κάμερας 2 απεικόνισης εδάφους (TMC 2)

Η TMC 2 βασίζει τις εργασίες της στο TMC στο Chandrayaan 1's. Το ISRO δήλωσε ότι τα στερεοφωνικά τριπλέτα μεγέθους 0,4 μm έως 0,85 μm, διαστημικής ανάλυσης χωρητικότητας 5 μοιρών TMC 2 από μια τροχιά 100 χιλιομέτρων είναι προετοιμασμένες εικόνες για ψηφιακό μοντέλο ανύψωσης (DEM) το Moon.Το ISRO αποσκέφτηκε γι 'αυτό την Τετάρτη 13 Νοεμβρίου 2019.Οι εικόνες αποκαλύπτουν κρατήρες που δημιουργούνται από τον κρουστικό εκχιονισμό, σωλήνες λάβας που θα μπορούσαν να χρησιμεύσουν ως μελλοντική αποικία των Σελήνων, ρυτίδες στις περιοχές Mare, που δείχνουν ψύξη και συστολή βασαλτικής λάβας, δομικές εξάρσεις στην επιφάνεια του σεληνιακού , και σεληνιακοί θόλοι. Ο επιθεωρητής του Vikram που απελευθερώθηκε από την ινδική αποστολή Chandrayaan-2 απέβη 2 δευτερόλεπτα από το να κάνει μια μαλακή προσγείωση στο Νότιο Πόλο της Σελήνης, που δεν είχε επισκεφθεί ποτέ πριν από ένα διαστημόπλοιο από τη Γη, αλλά το Lander αποκλίνονταν από την τροχιά του. Η σύνδεσή του με τον έλεγχο της αποστολής χάθηκε, και αυτό ήταν.

https://asgardia.space/en/news/Chandrayaan-2-Alive-and-Well-and-Snapping-Pictures

Από την πλατεία Κλαυθμώνος στη... Σελήνη.

Τον Ιούλιο του 1969, ένας νεαρός φοιτητής Φυσικής, είχε κολλήσει το πρόσωπό του στο τζάμι του ΡΑΔΙΟ ΑΘΗΝΑΙ (κατάστημα ηλεκτρικών ειδών στην οδό Δραγατσανίου, στην πλατεία Κλαυθμώνος). Γιατί; Μα για να δει στις τηλεοράσεις της βιτρίνας την προσσελήνωση του «Apollo 11» από τον Neil Armstrong και Buzz Aldrin. Η καρδιά του φτερούγισε δυνατά και η φαντασία του οργίαζε βλέποντας μπροστά του ότι ο «θαυμαστός καινούργιος κόσμος» είναι εδώ! Πού να ήξερε ο τότε νεαρός, και τώρα «λίγο» μεγαλύτερος, ότι μετά 50 χρόνια θα του ζητούσαν να γράψει κάτι για το γεγονός αυτό, για μια εξαιρετική έκθεση ζωγραφικής με τον τίτλο «Από τη Σελάνα στο Moon Hoax» στον εκθεσιακό χώρο και πνευματικό εντευκτήριο «Φωκίωνος Νέγρη, 16». Εκεί, έξι σημαντικοί, γνωστοί, εικαστικοί καλλιτέχνες: η Ηώ Αγγελή, ο Νίκος Αγγελής, η Καλλιόπη Ασαργιωτάκη, η Μαριλίτσα Βλαχάκη, ο Αλέκος Λεβίδης και ο Κώστας Παπανικολάου παρατηρούν, εμπνέονται και ζωγραφίζουν το φεγγάρι.

Είναι πολύ ενδιαφέρον να δει κανείς την ποικιλία όχι μόνο των ιδεών αλλά και του τρόπου που αποτυπώνονται στον καμβά για να αναγνωρίσει πώς το ίδιο αντικείμενο, δηλαδή το φεγγάρι εν προκειμένω, προκαλεί διαφορετικά ερεθίσματα στον καθένα από τους εξαιρετικούς καλλιτέχνες. Μη όντας κριτικός τέχνης, θα σταματήσω εδώ για τα έργα των καλλιτεχνών, τα οποία θα θαυμάσετε «ιδίοις όμμασι». Αν ήταν κινηματογραφικές ταινίες, θα έπαιρνα το ρίσκο να προχωρήσω βαθύτερα, μια που ο κινηματογράφος είναι η μεγάλη μου αγάπη…

Το φεγγάρι, λοιπόν, που είναι το πιο κοντινό μας σώμα, ως δορυφόρος της Γης, ασκούσε πάνω μας μια μαγική γοητεία και το συνδέαμε με όλες τις εκφάνσεις της ζωής μας: κακές, όπως ο σεληνιασμός (όρα επιληψία, που σήμερα γνωρίζουμε ότι είναι «βραχυκύκλωμα» των νευρωνικών κυκλωμάτων), ρομαντικές: πόσα ζευγαράκια δεν έχουν ερωτευθεί πιασμένοι χέρι χέρι κοιτάζοντάς το, για χιλιάδες χρόνια τώρα, και κάνοντας όνειρα; Πόσα παραμύθια και ιστορίες δεν έχουν γραφτεί, μέχρι το προφητικό «Από τη Γη στη Σελήνη» του Ιουλίου Βερν. Ακόμα και ο «Πατριάρχης» της Φυσικής, Ισαάκ Νεύτων, τεκμηρίωσε τη Θεωρία της Βαρύτητας που ανακάλυψε, εξηγώντας την άμπωτη και την παλίρροια ως αποτέλεσμα της δύναμης της Βαρύτητας που ασκεί η Σελήνη στη Γη, δηλαδή την ίδια δύναμη που την κρατάει στην τροχιά της γύρω από τη Γη.

Σιγά σιγά δηλαδή το φεγγάρι έχασε τον ρομαντισμό του για τους «επαΐοντες», και δεν είναι παρά ένας βράχος, που λόγω της βαρύτητας, εγκλωβίστηκε στο να γυρίζει αέναα γύρω από τη Γη, σαν μια σισύφεια πραγματικότητα. Μην ξεχνάμε επίσης ότι ο πλανήτης Γη είναι άλλος ένας βράχος. Ο τρίτος βράχος από τον Hλιο…

Ακόμη και για τους λιγότερο ρομαντικούς, το φεγγάρι ασκεί μια έντονη γοητεία, λόγω της «κοντινής» απόστασής του από τη Γη, που το κάνει ευάλωτο στις προσπάθειες των γήινων να «φύγουν» από τη Γη. Ετσι, λοιπόν, φτάσαμε τον Ιούλιο του 1969 σε μια παγκόσμια πρώτη, την «κατάκτηση» του φεγγαριού. Αυτό βέβαια δεν ήταν παρά η αρχή της εξόδου των γήινων όντων από τη Γη, που τότε έγινε για λόγους επιστημονικούς, τεχνολογικούς, ίσως και ανταγωνιστικούς, μεταξύ ΗΠΑ και της τότε Σοβιετικής Ενωσης, τώρα όμως πια σχεδιάζεται να γίνει για λόγους επιβίωσης του είδους μας.

Ηδη, βρισκόμαστε μέσα στην Τέταρτη Βιομηχανική Επανάσταση, ίσως τη μεγαλύτερη και ουσιαστικότερη μέχρι τώρα, όπου η Τεχνητή Νοημοσύνη (Artificial Intelligence), η ρομποτική και όλες οι κβαντικές εφαρμογές δημιουργούν τον «μετάνθρωπο», δηλαδή την εξέλιξη του Homo Sapiens. Πολύ σύντομα η Γη δεν θα μας αρκεί πια, καθώς δεν θα μπορεί να αντέξει τα δισεκατομμύρια ανθρώπων που υπολογίζεται να υπάρχουν έως το 2050, άρα η εποίκιση θα είναι αναγκαστική. Εκτιμάται ότι μέχρι το 2030 θα έχουν δημιουργηθεί μικρές αποικίες στο φεγγάρι, δηλαδή θα έχουμε τα πρώτα «φεγγαρόπαιδα».

Αρκετά όμως σας κούρασα… Απολαύστε την ωραία αυτή έκθεση και αφήστε τη φαντασία σας να πετάξει μέχρι το φεγγάρι, φέροντας στον νου σας, το υπέροχο τραγούδι του τρομερού διδύμου Μ. Χατζιδάκι - Ν. Γκάτσου: …Χάρτινο το φεγγαράκι, ψεύτικη η ακρογιαλιά…

Διάρκεια έκθεσης έως 21 Δεκεμβρίου, Φωκίωνος Νέγρη 16, κυψέλη.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΝΑΝΟΠΟΥΛΟΣ

• Τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, καθηγητής Φυσικής, Texas A&M University.

Στην φωτογραφία Eργα των Καλλιόπης Ασαργιωτάκη (επάνω), Ηώς Αγγελή (επάνω κέντρο), Κώστα Παπανικολάου (επάνω δεξιά), Αλέκου Λεβίδη και Μαριλίτσας Βλαχάκη (κέντρο και δεξιά).

https://www.kathimerini.gr/1052658/article/politismos/eikastika/apo-thn-plateia-klay8mwnos-sth-selhnh