Εξωπλανήτες.

Τα φεγγάρια της ζωής.

Οι επιστήμονες ονόμασαν τους πλανήτες που βρίσκονται έξω από το ηλιακό μας σύστημα «εξωπλανήτες» και έτσι ακολούθως οι δορυφόροι των εξωπλανητών έλαβαν την ονομασία «εξωφεγγάρια». Oμάδα ερευνητών από τις ΗΠΑ και την Αυστραλία χρησιμοποιώντας δεδομένα της αποστολής Kepler, το διαστημικό τηλεσκόπια της οποίας αναζητά εξωπλανήτες, χαρτογράφησε 121 εξωπλανήτες οι οποίοι βρίσκονται στην κατοικήσιμη ζώνη τους συστήματος στο οποίο βρίσκονται.

Με τον όρο κατοικήσιμη ζώνη οι επιστήμονες αναφέρουν την περιοχή που ένα κοσμικό σώμα είναι σε απόσταση από το μητρικό του άστρο τέτοια ώστε οι θερμοκρασίες που αναπτύσσονται σε αυτό να μην είναι ούτε πολύ ψυχρές ούτε πολύ θερμές ευνοώντας την παρουσία νερού σε υγρή μορφή, παράγοντας που είναι κρίσιμος για την παρουσίας της ζωής όπως τουλάχιστον εμείς την γνωρίζουμε.

Καθένας από αυτούς τους 121 εξωπλανήτες έχει μέγεθος τουλάχιστον τρεις φορές μεγαλύτερο από αυτό της Γης και οι ερευνητές εκτιμούν ότι καθένας εξ αυτών διαθέτει αρκετούς δορυφόρους. Οι ερευνητές εκτιμούν ότι οι δορυφόροι αυτοί βρίσκονται σε τέτοια θέση ώστε να συλλέγουν ενέργεια τόσο από το άστρο όσο και από τον πλανήτη τους. Οι επιστήμονες μέχρι τώρα επικεντρώνουν την προσοχή τους στην αναζήτηση ζωής μόνο σε βραχώδης πλανήτες. Οι ερευνητές αναφέρουν ότι οι πλανήτες αερίων και μάλιστα οι μεγάλοι διαθέτουν συνήθως αρκετούς δορυφόρους οι οποίοι θα μπορούσαν να άνετα να έχουν συνθήκες φιλικές στην ζωή, πολύ περισσότερο όταν μάλιστα οι πλανήτες (και οι δορυφόροι τους) βρίσκονται εντός της κατοικήσιμης ζώνης. Αυτό το επιχείρημα ακούγεται λογικό αν σκεφτούμε ότι στο δικό μας ηλιακό σύστημα οι μεγάλοι πλανήτες αερίων όπως ο Δίας και ο Κρόνος διαθέτουν δεκάδες δορυφόρους ο καθένας και ενώ τόσο οι πλανήτες όσο και τα φεγγάρια τους βρίσκονται μακριά από την κατοικήσιμη ζώνη εντούτοις έχουμε ήδη εντοπίσει δύο δορυφόρους, την Ευρώπη (Δίας) και τον Εγκέλαδο (Κρόνος) οι οποίοι διαθέτουν υπόγειους ωκεανούς και συγκεντρώνουν αυξημένες πιθανότητες να διαθέτουν κάποιες μορφές ζωής.

«Δημιουργήσαμε μια βάση δεδομένων των γιγάντων αερίων που βρίσκονται στην κατοικήσιμη ζώνη του συστήματος στο οποίο βρίσκονται. Θα πρέπει να στοχεύσουμε και να μελετήσουμε αυτούς τους πλανήτες με στόχο να αναζητήσουμε τους δορυφόρους τους που μπορεί να έχουν συνθήκες ευνοϊκές στην ζωή. Εμείς θα συνεχίσουμε την συγκεκριμένη έρευνα ώστε να συλλέξουμε όσο το δυνατόν περισσότερα στοιχεία με τα οποία θα τροφοδοτήσουμε τους κατασκευαστές τηλεσκοπίων ώστε να μπορούν τα επόμενης γενιάς τηλεσκόπια όχι μόνο να εντοπίζουν τα εξωφεγγάρια που βρίσκονται σε κατοικήσιμες ζώνες αλλά και να γίνεται εφικτή η μελέτη των χαρακτηριστικών τους και να αναζητούνται κάποια ίχνη ζωής σε αυτά» αναφέρει η Μισέλ Χιλ, του Πανεπιστημίου του Νότιου Κουινσλάντ στην Αυστραλία, που είναι μέλος της ερευνητικής ομάδας.

http://www.in.gr/2018/06/18/tech/ta-feggaria-tis-zois/

Εντοπίστηκαν 80 νέοι εξωπλανήτες.

Μέχρι στιγμής έχουν εντοπιστεί περισσότεροι από 3,700 πλανήτες μακριά από το ηλιακό μας σύστημα, οι λεγόμενοι εξωπλανήτες, ενώ έχει υποδειχθεί η ύπαρξη περίπου δύο χιλιάδων ακόμη για τους οποίους γίνεται προσπάθεια επιβεβαίωσης της παρουσίας τους.

Η συντριπτική πλειοψηφία του εντοπισμού εξωπλανητών μέχρι στιγμής είναι αποτέλεσμα της αποστολής Kepler το διαστημικό τηλεσκόπιο της οποίας έχει εξερευνήσει εκατοντάδες χιλιάδες άστρα αναζητώντας εξωπλανήτες.

Σημαντικό μέρος των δεδομένων της αποστολής βρίσκονται ακόμη υπό εξέταση από διάφορες ερευνητικές ομάδες σε όλο τον κόσμο και ανά τακτά χρονικά διαστήματα κάποια από αυτές τις ομάδες ανακοινώνει τον εντοπισμό εξωπλανητών.

Το ίδιο συνέβη και τώρα με μια ομάδα ερευνητών με επικεφαλής επιστήμονες του Τεχνολογικού Ινστιτούτου της Μασαχουσέτης, του περίφημου MIT. Με δημοσίευση τους στην επιθεώρηση «The Astronomical Journal» οι ερευνητές ανακοίνωσαν ότι εντόπισαν τα ίχνη 80 εξωπλανητών και πρέπει τώρα να γίνουν νέες παρατηρήσεις για να επιβεβαιωθεί η ύπαρξη τους. Από όλους αυτούς του εξωπλανήτες αυτός που παρουσιάζει το μεγαλύτερο ενδιαφέρον είναι ένας εξωπλανήτης που βρίσκεται σε απόσταση 114 ετών φωτός από την Γη και κινείται σε τροχιά γύρω από το άστρο HD 73344.

Οι ερευνητές εκτιμούν ότι πρόκειται για ένα πλανήτη αερίων με μέγεθος 2,5 φορές μεγαλύτερο από αυτό της Γης και θερμοκρασίες περίπου 1,300 βαθμών Κελσίου. «Πιστεύουμε ότι έχουμε να κάνουμε με μια μικρότερη αλλά πιο καυτή εκδοχή ενός πλανήτη σαν τον Ουρανό ή τον Ποσειδώνα» αναφέρει ο Ιαν Κρόσφιλντ, καθηγητής φυσικής στο MIT εκ των επικεφαλής της έρευνας.

Σύμφωνα με τους ερευνητές ο πλανήτης αυτός είναι από τους πιο φωτεινούς αν όχι ο πιο φωτεινός εξωπλανήτης που έχει εντοπιστεί μέχρι σήμερα. Αυτό σημαίνει ότι η παρατήρηση του θα είναι ευκολότερη και θα αποκαλύψει πολλά ενδιαφέροντα στοιχεία τόσο για αυτόν όσο και για το πλανητικό σύστημα στο οποίο ανήκει.

http://www.tovima.gr/science/article/?aid=995034

Εντοπίστηκαν δύο εξωπλανήτες με εποχές και σταθερό κλίμα.

Το 2014 εντοπίστηκε από την αποστολή Kepler ένας εξωπλανήτης με μέγεθος παρόμοιο με αυτό της Γης.

Ο Kepler-186f που βρίσκεται σε απόσταση 500 ετών φωτός από εμάς ήταν ο πρώτος εξωπλανήτης που είχε εντοπιστεί να έχει μέγεθος παρόμοιο με αυτή της Γης και να βρίσκεται στην λεγόμενη κατοικήσιμη ζώνη ενός άστρου.

Ένα χρόνο νωρίτερα είχε εντοπιστεί σε απόσταση 1,200 ετών φωτός από εμάς ο Kepler-62f που ανήκει στην κατηγορία των πλανητών που ονομάζονται «Σούπερ Γαίες». Πρόκειται κατά βάση για πλανήτες αερίων με μέγεθος μεγαλύτερο από αυτό της Γης αλλά σημαντικά μικρότερο από αυτό των πλανητών αερίων του ηλιακού μας συστήματος. Μέχρι σήμερα δεν υπήρχαν περισσότερα στοιχεία για τους δύο εξωπλανήτες.

Όμως ερευνητές του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Τζόρτζια αποφάσισαν να τους μελετήσουν και τα ευρήματα της έρευνας τους είναι ιδιαίτερα ενδιαφέροντα. Η τροχιακή των δύο εξωπλανητών και η περιστροφή τους γύρω από τον άξονα τους δείχνουν ότι οι δύο πλανήτες διαθέτουν σταθερές κλιματικές συνθήκες και εναλλαγή εποχών όπως συμβαίνει και στην Γη.

Η σταθερότητα στην περιστροφή ενός πλανήτη γύρω από τον άξονα του παίζει καθοριστικό ρόλο στις συνθήκες που υπάρχουν σε αυτόν.

Οι ειδικοί αναφέρουν το παράδειγμα του Άρη που είναι ένας πλανήτης που βρίσκεται εντός της κατοικήσιμης ζώνης του ηλιακού μας συστήματος και επειδή παρουσιάζει αστάθειες στην περιστροφή γύρω από τον άξονα του έχει μετατραπεί σε ένα άγονο αφιλόξενο στην ζωή πλανήτη.

Έτσι λοιπόν τα νέα ευρήματα δείχνουν ότι τουλάχιστον όσον αφορά τον Kepler-186 f οι πιθανότητες να διαθέτει συνθήκες φιλικές στην ζωή είναι αυξημένες.

http://www.in.gr/2018/06/29/tech/entopistikan-dyo-eksoplanites-epoxes-kai-stathero-klima/

Η φωτογραφία ενός νεογέννητου εξωπλανήτη.

Ευρωπαίοι επιστήμονες ανακάλυψαν και φωτογράφισαν για πρώτη φορά τη γέννηση ενός εξωπλανήτη. Πρόκειται για ένα αέριο γίγαντα πλανήτη, με μάζα μερικές φορές μεγαλύτερη του Δία, που κινείται μέσα σε ένα πρωτοπλανητικό δίσκο, ένα διαστημικό «μαιευτήριο» γύρω από το άστρο PDS 70, σε απόσταση 370 ετών φωτός από τη Γη.

Είναι ο πρώτος επιβεβαιωμένος εξωπλανήτης που ανακαλύπτεται σε τόσο πρώιμο στάδιο της ζωής του. Έχουν μέχρι σήμερα ανακαλυφθεί περίπου 3.800 εξωπλανήτες διαφόρων μεγεθών, αλλά κανένας τόσο…μωρό. Ο εξωπλανήτης ακόμη μεγαλώνει, προσελκύοντας υλικά από τον περιβάλλοντα πρωτοπλανητικό δίσκο.

Η πρώτη ξεκάθαρη φωτογραφία σχηματισμού εξωπλανήτη. Πρόκειται για το φωτεινό αντικείμενο δεξιά από το κέντρο της εικόνας. Το κέντρο της εικόνας φαίνεται μαύρο γιατί εκεί βρίσκεται το άστρο PDS 70, του οποίου το φως μπλοκαρίστηκε.

Η παρατήρηση του νεογέννητου εξωπλανήτη PDS 70b έγινε με το όργανο SPHERE του Πολύ Μεγάλου Τηλεσκοπίου (VLT) του Ευρωπαϊκού Νοτίου Αστεροσκοπείου (ESO) στη Χιλή. Οι αστρονόμοι, με επικεφαλής τη Μίριαμ Κέπλερ του γερμανικού Ινστιτούτου Αστρονομίας Μαξ Πλανκ στη Χαϊδελβέργη, έκαναν δύο σχετικές δημοσιεύσεις στο περιοδικό αστρονομίας και αστροφυσικής «Astronomy and Astrophysics».

Το μητρικό άστρο PDS 70, γνωστό και ως Τ του Ταύρου, είναι ένας νεαρός νάνος που έχει ηλικία μόνο 5,4 εκατομμυρίων ετών. Περιβάλλεται από ένα μεγάλο δίσκο αερίων και σκόνης, που έχει πλάτος περίπου 130 αστρονομικών μονάδων (μια τέτοια μονάδα ισοδυναμεί με την απόσταση Γης-Ήλιου).

Ο εν λόγω εξωπλανήτης, που φαίνεται να περιβάλλεται από νέφη, χρειάζεται περίπου 120 γήινα χρόνια για να κάνει μια πλήρη περιφορά (το «έτος» του) γύρω από το άστρο του, από το οποίο απέχει γύρω στα τρία δισεκατομμύρια χιλιόμετρα (περίπου όσο η απόσταση Ουρανού-Ηλιου). H θερμοκρασία της επιφάνειάς του εκτιμάται σε σχεδόν 1.000 βαθμούς Κελσίου, πολύ υψηλότερη από κάθε πλανήτη του δικού μας ηλιακού συστήματος.

https://physicsgg.me/2018/07/02/%ce%b7-%cf%86%cf%89%cf%84%ce%bf%ce%b3%cf%81%ce%b1%cf%86%ce%af%ce%b1-%ce%b5%ce%bd%cf%8c%cf%82-%ce%bd%ce%b5%ce%bf%ce%b3%ce%ad%ce%bd%ce%bd%ce%b7%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%b5%ce%be%cf%89%cf%80%ce%bb%ce%b1/

Πλανήτης 12πλάσιος από τον Δία βρέθηκε να τριγυρνάει στο διάστημα.

Ένα πλανήτη 12 φορές μεγαλύτερο από τον Δία που βρέθηκε να «τριγυρνάει» μόνος του στο διάστημα, περίπου 20 έτη φωτός μακριά από τη Γη, ανακάλυψαν Αμερικανοί αστρονόμοι σύμφωνα με σχετικό δημοσίευμα του επιστημονικού εντύπου The Astrophysical Journal.

Ο πλανήτης αυτός δεν συνδέεται με κανένα άστρο και είναι το πρώτο αντικείμενο αυτού του είδους που ανακαλύπτεται με ραδιοτηλεσκόπιο.

Τόσο η μάζα όσο και η τεράστια δύναμη του μαγνητικού του πεδίου θέτουν υπό αμφισβήτηση αυτά που μέχρι σήμερα γνωρίζουν οι επιστήμονες για την ποικιλία των αστρονομικών αντικειμένων που βρίσκονται στα βάθη του Διαστήματος.

«Αυτό το αντικείμενο βρίσκεται ακριβώς στα όρια μεταξύ ενός πλανήτη και ενός καφέ νάνου και μας προκαλεί κάποιες εκπλήξεις που μπορούν να μας βοηθήσουν να καταλάβουμε τις μαγνητικές διεργασίες τόσο στα αστέρια όσο και στους πλανήτες», λέει η Δρ Μέλοντι Κάο από το Πολιτειακό Πανεπιστήμιο της Αριζόνα.

Οι καφέ νάνοι είναι δύσκολα αντικείμενα ως προς την ταξινόμηση τους, αφού είναι ταυτόχρονα τεράστια για να θεωρηθούν πλανήτες και όχι αρκετά μεγάλα για να θεωρηθούν αστέρια.

Ο νέος πλανήτης, που αρχικά είχε εντοπιστεί το 2016 μέσω του τηλεσκοπίου Very Large Array (VLA) που βρίσκεται στο Νέο Μεξικό, είχε θεωρηθεί καφέ νάνος.

Πολλά από αυτά τα αστρονομικά σώματα παραμένουν άγνωστα – με το πρώτο να εντοπίζεται μόλις το 1995 – και οι επιστήμονες προσπαθούν ακόμα να κατανοήσουν όσο περισσότερα μπορούν για τα μαγνητικά πεδία και τις ραδιοεκπομπές πέντε καφέ νάνων.

Ωστόσο, όταν μια άλλη ομάδα ειδικών εξέτασε όλα τα μέχρι σήμερα διαθέσιμα δεδομένα για τους καφέ νάνους και συνειδητοποίησαν ότι ένα από τα αντικείμενα, το SIMP J01365663 + 0933473, ήταν πολύ νεώτερο από τα άλλα.

Η ηλικία του τους έκανε να θεωρήσουν ότι επρόκειτο για έναν πλανήτη που έπλεε ελεύθερος στο Διάστημα.

Το όριο που χρησιμοποιούν συχνά οι επιστήμονες για να διακρίνουν ένα γιγάντιο εργοστάσιο αερίου από έναν καφέ νάνο είναι το «όριο καύσης δευτερίου», η μάζα κάτω από την οποία το στοιχείο δευτέριο σταματά να συγχωνεύεται στον πυρήνα των αντικειμένων.

Το όριο αυτό είναι γύρω στις 13 μάζες Δία, και του νέου πλανήτη είναι στα 12,7.

Η Δρ Καο έκανε μετρήσεις μαγνητικού πεδίου σε αυτό το απομακρυσμένο πλανήτη, τις πρώτες για ένα πλανητικό αντικείμενο έξω από το ηλιακό μας σύστημα.

«Όταν ανακοινώθηκε ότι το SIMP J01365663 + 0933473 είχε μάζα κοντά στο όριο καύσης δευτερίου, μόλις είχα ολοκληρώσει την ανάλυση των νεώτερων δεδομένων από το τηλεσκόπιο VLA», εξηγεί.

Παρόμοια με το βόρειο σέλας της Γης, αυτός ο πλανήτης και κάποιοι καφέ νάνοι είναι γνωστοί ότι έχουν δικές τους αύρες- παρά την έλλειψη ηλιακών ανέμων που παραδοσιακά τις κατευθύνουν.

Και ήταν η ακτινική «υπογραφή» της αύρας που επέτρεψε στους ερευνητές να ανιχνεύσουν αυτά τα μακρινά αντικείμενα, χωρίς όμως να είναι ακόμα σαφές πώς διαμορφώνονται.

Ωστόσο, η ανάλυση της ερευνητικής ομάδας έδειξε ότι το μαγνητικό πεδίο του πλανήτη είναι απίστευτα ισχυρό, περίπου 200 φορές ισχυρότερο από το Δία του, και αυτό θα μπορούσε να εξηγήσει γιατί έχει επίσης ισχυρή αύρα.

«Αυτό το αντικείμενο είναι συναρπαστικό επειδή η μελέτη των μαγνητικών μηχανισμών του μπορεί να μας δώσει νέες ιδέες για το πώς ο ίδιος τύπος μηχανισμών μπορεί να λειτουργήσει σε εξωπολικούς πλανήτες – πλανήτες πέρα ​​από το ηλιακό μας σύστημα», εξηγεί η Δρ Καο.

«Νομίζουμε ότι αυτοί οι μηχανισμοί μπορούν να λειτουργήσουν όχι μόνο σε καφέ νάνους, αλλά και τους χερσαίους πλανήτες», συμπληρώνει.

Σε κάθε περίπτωση η μελέτη δείχνει ότι οι ραδιενεργές εκπομπές από τις αύρες μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να ανακαλυφθούν περισσότεροι πλανήτες πέρα ​​από το ηλιακό μας σύστημα, συμπεριλαμβανομένων περισσότερων που δεν συνδέονται με αστέρια.

http://www.in.gr/2018/08/06/tech/planitis-12plasios-apo-ton-dia-vrethike-na-trigyrnaei-sto-diastima/

To TESS της NASA άρχισε την αναζήτηση πλανητών.

Την αναζήτηση για πλανήτες γύρω από κοντινά άστρα άρχισε και επίσημα το Transiting Exoplanet Survey Satellite (TESS) της NASA στις 25 Ιουλίου.

Σύμφωνα με την αμερικανική διαστημική υπηρεσία, το TESS αναμένεται να μεταδώσει τα πρώτα του επιστημονικά δεδομένα πίσω στη Γη τον Αύγουστο, και από εκεί και πέρα περιοδικά κάθε 13,5 ημέρες, μια φορά ανά περιστροφή γύρω από τη Γη, καθώς το διαστημόπλοιο προσεγγίζει πιο κοντά τον πλανήτη μας. H επιστημονική ομάδα του TESS θα αρχίσει την έρευνα πάνω στα δεδομένα αμέσως αφού φτάσει το πρώτο «πακέτο».

«Είναι συναρπαστικό που η νέα αποστολή “κυνηγιού” πλανητών μας είναι έτοιμη να αρχίσει να ψάχνει νέους κόσμους στη γειτονιά του ηλιακού μας συστήματος» είπε ο Πολ Χερτζ, διευθυντής του τμήματος Αστροφυσικής της NASA στα κεντρικά της αμερικανικής διαστημικής υπηρεσίας, στην Ουάσινγκτον. «Τώρα που γνωρίζουμε ότι υπάρχουν περισσότεροι πλανήτες από άστρα στο σύμπαν μας, ανυπομονώ για τους περίεργους, φανταστικούς κόσμους που πρόκειται να ανακαλύψουμε».

Το TESS είναι ο πιο σύγχρονος δορυφόρος της NASA που αναζητά πλανήτες έξω από το ηλιακό μας σύστημα- γνωστούς ως εξωπλανήτες. Η αποστολή θα περάσει τα δύο επόμενα χρόνια παρακολουθώντας τα κοντινότερα και φωτεινότερα άστρα για περιοδικές μειώσεις της φωτεινότητάς τους. Αυτά τα συμβάντα, γνωστά ως φαινόμενα transits (περάσματα/ μεταβάσεις) υποδεικνύουν ότι ένας πλανήτης ίσως να περνά μπροστά από το άστρο του (από την οπτική γωνία του παρατηρητή). Το TESS αναμένεται να εντοπίσει χιλιάδες πλανήτες μέσω αυτής της μεθόδου- και θεωρείται πως κάποιοι από αυτούς θα μπορούσαν να υποστηρίξουν και ζωή.

Η αποστολή θα «σαρώσει» σχεδόν το σύνολο του ουρανού, παρατηρώντας πάνω από 200.000 από τα κοντινότερα και φωτεινότερα άστρα. Σημαντική σε αυτή την προσπάθεια αναμένεται να είναι και η συμβολή του διαστημικού τηλεσκοπίου James Webb, που προορίζεται να εκτοξευτεί το 2019, ως προς την περαιτέρω ανάλυση των εξωπλανητών που ανακαλύπτονται από το TESS οι οποίοι παρουσιάζουν το περισσότερο ενδιαφέρον. Αξιοποιώντας αυτές τις δυνατότητες, οι επιστήμονες θα μπορέσουν να μελετήσουν τις ατμόσφαιρές τους, και, σε κάποιες ειδικές περιπτώσεις, να αναζητήσουν ενδείξεις ότι οι πλανήτες αυτοί μπορούν να υποστηρίξουν ζωή.

Πάνω από το 78% από τους 3.700 επιβεβαιωμένους εξωπλανήτες έχουν βρεθεί μέσω transits. To Kepler της NASA είχε βρει πάνω από 2.600 εξωπλανήτες σε απόσταση 300-3.000 ετών φωτός μακριά, χρησιμοποιώντας αυτή τη μέθοδο. Το TESS θα επικεντρωθεί σε άστρα 30-300 ετών φωτός μακριά και 30-100 φορές πιο φωτεινά από τους στόχους του Kepler.

https://www.naftemporiki.gr/story/1377290/to-tesstisnasaarxise-tin-anazitisi-planiton

Ανακαλύφθηκαν 44 νέοι εξωπλανήτες.

Τα ολοένα και πιο ισχυρά επίγεια τηλεσκόπια, ο στόλος των διαστημικών τηλεσκοπίων έχει οδηγήσει τα τελευταία χρόνια στην ανακάλυψη χιλιάδων πλανητών μακριά από το ηλιακό μας σύστημα και ο εντοπισμός τους συνεχίζεται με αμείωτο ρυθμό.

Μέχρι σήμερα έχουν ανακαλυφθεί πρίπου 3,780 εξωπλανήτες ενώ έχει υποδειχθεί η ύπαρξη άλλων περίπου 2,250 για τους οποίους γίνεται προσπάθεια να επιβεβαιωθεί η παρουσία τους. Διεθνής ομάδα αστρονόμων μελετώντας δεδομένα των διαστημικών τηλεσκοπίων Kepler (NASA) και GAIA (ESA) ανακοίνωσε με άρθρο της στην επιθεώρηση «The Astronomical Journal» την ανακάλυψη 44 νέων εξωπλανητών σε διάφορα αστρικά συστήματα. Πρόκειται για μια από τις μαζικότερες ανακαλύψεις πλανητών που έχουν γίνει μέχρι σήμερα.

«Ορισμένοι από αυτούς τους πλανήτες είναι ιδιαίτερα ενδιαφέροντες. Κάποιοι εξ αυτών ολοκληρώνουν μια περιστροφή γύρω από το μητρικό τους άστρο σε λιγότερο από 24 ώρες δηλαδή το έτος τους διαρκεί όσο μια γήινη μέρα. Πρόκειται για μια κατηγορία πλανητών από αυτούς που γνωρίζουμε που μέχρι πρόσφατα δεν είχε πολλά μέλη αλλά το τελευταίο διάστημα ο αριθμός τους αυξάνεται διαρκώς και όπως φαίνεται αποτελεί πολύ πιο συνηθισμένο τύπο πλανητών από όσο αρχικά φαινόταν. Επίσης ανάμεσα στους 44 εξωπλανήτες είναι αρκετοί πολύ μικρού μεγέθους ο εντοπισμός των οποίων είναι εξαιρετικά δύσκολος. Ενας μάλιστα έχει μέγεθος παρόμοιο με αυτό της Αφροδίτης που είναι το κατώτατο όριο μεγέθους που μπορούμε με τα σημερινά τεχνολογικά μέσα που διαθέτουμε να εντοπίσουμε όσον αφορά τους πλανήτες» αναφέρει ο Τζον Λίβινγκστον αστροβιολόγο του Πανεπιστημίου του Τόκιο που ήταν ο επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας. «Η μελέτη άλλων πλανητικών συστημάτων είναι πολύ σημαντική γιατί μπορεί να αποκαλύψει πολύτιμα στοιχεία για την δημιουργία των πλανητών γενικότερα αλλά και ειδικότερα για τους πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος» σημειώνει ο Λίβινγκστον.

http://www.in.gr/2018/08/08/tech/anakalyfthikan-44-neoi-eksoplanites/

KELT-9b : Ο πιο καυτός εξωπλανήτης που έχει βρεθεί μέχρι σήμερα.

Ευρωπαίοι επιστήμονες βρήκαν ότι ένας γιγάντιος εξωπλανήτης είναι τόσο καυτός -η θερμοκρασία του ανέρχεται σε 4.300 βαθμούς Κελσίου-, ώστε στην ατμόσφαιρά του είναι δυνατόν να ανιχνευτούν εξαερωμένα μέταλλα, σίδηρος και τιτάνιο. Πρώτη φορά ανιχνεύονται τέτοια βαριά μέταλλα σε πλανήτη πέρα από το ηλιακό μας σύστημα.

Πρόκειται για τον KELT-9b, έναν αέριο γίγαντα στον αστερισμό του Κύκνου, σε απόσταση περίπου 650 ετών φωτός από τη Γη, ο οποίος είχε ανακαλυφθεί από αμερικανούς αστρονόμους το 2017, αλλά τώρα μελετήθηκε καλύτερα. Αποτελείται κυρίως από υδρογόνο και πιθανώς διαθέτει ένα μικρό στερεό πυρήνα. Είναι ο πιο καυτός εξωπλανήτης που έχει βρεθεί μέχρι σήμερα -πιο καυτός ακόμη και από μερικά άστρα- και ο πρώτος στην ατμόσφαιρα του οποίου βρέθηκαν σίδηρος και τιτάνιο. Ο Ήλιος μας έχει θερμοκρασία περίπου 6.000 βαθμών Κελσίου, αλλά άλλα άστρα είναι αρκετά ψυχρότερα. Όμως, η θερμοκρασία του άστρου KELT-9 -του μητρικού άστρου του εξωπλανήτη- ξεπερνά τους 10.000 βαθμούς Κελσίου.

Ο τεράστιος εξωπλανήτης-κόλαση -όπου είναι απίθανο να υπάρχει κάποια μορφή ζωής- έχει τριπλάσια μάζα και διπλάσια διάμετρο από τον Δία, το γίγαντα του δικού μας ηλιακού συστήματος. Είναι τόσο καυτός, επειδή αντίθετα από τον Δία, που ακολουθεί μακρινή τροχιά από τον Ήλιο, περιφέρεται υπερβολικά κοντά στο μητρικό άστρο του KELT-9. Κινείται γύρω από το άστρο του 30 φορές κοντύτερα απ’ ό,τι η Γη γύρω από τον Ήλιο, γι’ αυτό διαγράφει μια πλήρη περιφορά μέσα σε μόνο 36 ώρες (η διάρκεια του έτους του), με την ίδια πάντα πλευρά του να είναι στραμμένη στο άστρο του (σε αυτή τη σκοτεινή πλευρά του η θερμοκρασία εκτιμάται ότι είναι περίπου η μισή, δηλαδή 2.000 βαθμοί Κελσίου).

Ο σίδηρος είναι ένα από τα πιο άφθονα στοιχεία στο σύμπαν, αλλά είναι δύσκολο να ανιχνευτεί σε πιο ψυχρά περιβάλλοντα, επειδή τα άτομά του συνήθως παγιδεύονται μέσα σε άλλα μόρια. Όμως, στην περίπτωση του KELT-9b, επειδή έχει τόσο υψηλές θερμοκρασίες, δεν συμπυκνώνονται νέφη στην ατμόσφαιρά του, πράγμα που επιτρέπει στα μεμονωμένα μόρια του σιδήρου και άλλων μετάλλων να «πετάνε σόλο». Το τιτάνιο είχε ανιχνευτεί στην ατμόσφαιρα ενός άλλου εξωπλανήτη στο παρελθόν, αλλά όχι σε ατομική μορφή. Είχαν βρεθεί μόρια διοξειδίου του τιτανίου (ένα άτομο τιτανίου μαζί με δύο άτομα οξυγόνου) στην ατμόσφαιρα του πλανήτη Κέπλερ-13Α.

Η ανίχνευση των χημικών στοιχείων γίνεται μέσω ανάλυσης του φάσματος του φωτός που έρχεται από ένα αντικείμενο στο διάστημα. Κάθε στοιχείο αφήνει το δικό του διακριτό «δακτυλικό αποτύπωμα» στο φως. Η νέα ανακάλυψη, που παρουσιάστηκε στο περιοδικό «Nature», έγινε από ερευνητές των Πανεπιστημίων της Βέρνης και της Γενεύης, με επικεφαλής τον καθηγητή Κέβιν Χενγκ και με τη βοήθεια του Εθνικού Τηλεσκοπίου Γαλιλαίος στη Λα Πάλμα των ισπανικών Καναρίων Νήσων.

«Οι θερμοκρασίες του KELT-9b είναι τόσο παράλογες, που, παρόλο που πρόκειται για πλανήτη, έχει την ατμόσφαιρα άστρου. Το βασικό μάθημα που μας διδάσκουν οι εξωπλανήτες είναι ότι δεν αρκεί να κοιτάξει κανείς το δικό μας ηλιακό σύστημα. Υπάρχουν πράγματι εξωπραγματικά πράγματα εκεί έξω» δήλωσε ο Χενγκ. Όπως είπε, προς το παρόν οι επιστήμονες δεν μπορούν να διανοηθούν πώς μπορεί να μοιάζει μια ατμόσφαιρα με τόσο υψηλή θερμοκρασία (πάντως όχι ευχάριστα…).

http://www.in.gr/2018/08/16/tech/kelt-9b-o-pio-kaytos-eksoplanitis-pou-exei-vrethei-mexri-simera/

Επιστήμονας της NASA αναπτύσσει ρομπότ για τον εντοπισμό εξωγήινων βακτηρίων.

Ένα ρομπότ για χρήση σε άλλους πλανήτες, το οποίο θα είναι σε θέση να εντοπίζει εξωγήινα βακτήρια, σε περίπτωση που έρθει σε επαφή μαζί τους, αναπτύσσει μια επιστήμονας της NASA.

Η συγκεκριμένη ιδέα, που βρίσκεται ακόμα σε πολύ πρώιμο στάδιο ανάπτυξης, έχει ως στόχο ένα ρομποτικό όργανο που θα μπορεί να «μιμείται» αυτό που κάνουν οι βιολόγοι σε καθημερινή βάση στα εργαστήριά τους: Να κοιτούν στα μικροσκόπιά τους για να ταυτοποιούν είδη μικροβιακής ζωής. Ένα τέτοιο μέσο θα αναβάθμιζε σημαντικά τις δυνατότητες της αμερικανικής διαστημικής υπηρεσίας στον τομέα αυτόν, δεδομένου του ότι μέχρι τώρα τα οχήματα της NASA έφεραν εργαλεία και όργανα σχεδιασμένα για ίχνη ζωής και όχι για τους ζωντανούς οργανισμούς τους ίδιους.

«Η ζωή υπάρχει παντού στη Γη, ακόμα και σε μέρη που είναι αφιλόξενα για τους ανθρώπους» λέει η Μελίσα Φλόιντ, επιστήμονας στο Goddard Space Flight Center στο Γκρίνμπελτ του Μέριλαντ, που, μέσω χρηματοδότησης του προγράμματος Goddard Internal Research and Development, αναπτύσσει τρόπους αυτοματισμού υποσυστημάτων για το FISHbot. «Είχα αυτή την ιδέα- βασικά μια μεγάλη υπόθεση από πλευράς μου: Αν η ζωή εξελίχθηκε στον Άρη με τον ίδιο τρόπο που το έκανε στη Γη; Σίγουρα, ο Άρης “βομβαρδίστηκε” με την ίδια “σούπα χημείας” όπως η Γη».

Για να βρει ζωή σε άλλους πλανήτες, το ρομποτικό όργανο της Φλόιντ θα επικεντρωνόταν στην ταυτοποίηση βακτηρίων και αρχαίων- μελών μιας μεγάλης ομάδας μονοκύτταρων μικροοργανισμών που μπορούν να επιβιώνουν σε διάφορα περιβάλλοντα, και θεωρείται πως ήταν οι πρώτοι οργανισμοί που εμφανίστηκαν στη Γη, πριν από 4 δισ. χρόνια. Στη Γη ένα γραμμάριο εδάφους περιέχει κατά μέσο όρο περίπου 40 εκατομμύρια βακτηριακά κύτταρα, ενώ ένα ml γλυκού νερού έχει συνήθως ένα εκατ. κύτταρα.

Η ιδέα της Φλόιντ, για την οποία η ίδια εκτιμά ότι θα μπορούσε να οδηγήσει σε ένα αυτόνομο ρομπότ ή ένα από μια σειρά οργάνων σε ρόβερ, βασίζεται σε μια ευρέως χρησιμοποιούμενη τεχνική ονόματι FISH (fluorescent in sity hybridization), που έχει αναπτυχθεί για τον εντοπισμό της παρουσίας ή απουσίας RNA ή αλληλουχιών μονόκλωνου DNA σε χρωμοσώματα. Αυτές οι δομές εντοπίζονται στους πυρήνες των περισσότερων ζωντανών κυττάρων και φέρουν γενετικές πληροφορίες υπό τη μορφή γονιδίων. Από τότε που αναπτύχθηκε, το FISH χρησιμοποιείται σε γενετικές έρευνες, στην ιατρική και στην ταυτοποίηση ειδών.

Όταν χρησιμοποιείται σε ένα εργαστήριο, το FISH περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, την τοποθέτηση ενός δείγματος σε ένα σλάιντ, τη σωστή ταξιθεσία των κυττάρων και τη θέρμανση του δείγματος, προκειμένου να ταυτοποιηθεί ο οργανισμός μέσω της λάμψης . Η Φλόιντ προσπαθεί να κάνει το ίδιο με ένα ρομπότ, για το οποίο η ίδια επιδιώκει να είναι σε θέση να ταυτοποιεί πολλούς μονοκύτταρους οργανισμούς. Η πρόκληση έγκειται στην απλοποίηση και αυτοματοποίηση της διαδικασίας.

«Η ιδέα εδώ είναι να αντικαταστήσουμε με ένα ρομποτικό σύστημα αυτό που ένας επιστήμονας κάνει στο εργαστήριο» λέει η ίδια. «Θα μπορούσα να είμαι εντελώς λάθος» σχετικά με το πώς μπορεί να εδραιώθηκε πιθανή ζωή στον Άρη ή σε άλλους πλανήτες (αν θα μπορούσε να συνέβη όπως έγινε στη Γη) προσθέτει- «αλλά πώς μπορούμε να το ξέρουμε; Δεν το ψάξαμε ποτέ».

https://www.naftemporiki.gr/story/1385490/epistimonas-tis-nasa-anaptussei-rompot-gia-ton-entopismo-eksogiinon-baktirion

Λειτουργεί και πάλι το διαστημικό τηλεσκόπιο Κέπλερ.

Το διαστημικό τηλεσκόπιο Κέπλερ της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA), το οποίο έχει ανακαλύψει 2.652 εξωπλανήτες μέχρι σήμερα -περίπου το 70% όλων των γνωστών εξωπλανητών- αλλά ξεμένει από καύσιμα, μόλις ξύπνησε από μια ακόμη «χειμερία νάρκη» του και άρχισε νέες αστρονομικές παρατηρήσεις.

Το κόστος 600 εκατ. δολαρίων «Κέπλερ» είχε εκτοξευθεί το 2009, έπαθε σοβαρή βλάβη το 2013, αλλά επιδιορθώθηκε και από το 2014 συνέχισε τη δεύτερη φάση της αποστολής του, γνωστή εν συντομία ως Κ2. Φέτος τον Ιούλιο τέθηκε σε ύπνωση, ώστε να κάνει εξοικονόμηση καυσίμων, προκειμένου να μπορέσει να αναπροσανατολισθεί προς τη Γη τον Αύγουστο για να στείλει τα στοιχεία που στο μεταξύ είχε συλλέξει.

Αφού το έκανε, ξαναέπεσε σε νάρκη στις 24 Αυγούστου, από την οποία βγήκε στις 5 Σεπτεμβρίου, για να ξαναρχίσει να «κυνηγά» εξωπλανήτες.

Όμως η NASA παραδέχθηκε ότι παραμένει αβέβαιο πόσα καύσιμα του έχουν απομείνει και για πόσο ακόμη θα είναι σε θέση να λειτουργεί.

Στο μεταξύ, μια υψηλού επιπέδου κοινή επιστημονική επιτροπή των Εθνικών Ακαδημιών Επιστημών, Μηχανικής και Ιατρικής, μετά από σχετική εντολή του Κογκρέσου των ΗΠΑ, μόλις έδωσε στη δημοσιότητα μια έκθεση με την οποία τονίζει ότι η NASA, αν θέλει να βρει εξωγήινη ζωή, πρέπει να κατασκευάσει μεγαλύτερα και πιο φιλόδοξα διαστημικά και επίγεια τηλεσκόπια, ειδικά για άμεσες παρατηρήσεις εξωπλανητών.

Η έκθεση -την οποία συνυπογράφει μια διακεκριμένη Ελληνίδα επιστήμων της διασποράς, η Χρύσα Κουβελιώτου, καθηγήτρια Αστροφυσικής του Πανεπιστημίου «Τζορτζ Ουάσιγκτον» και μέλος της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ- εκτιμά ότι, αν γίνουν οι σωστές επενδύσεις σε νέα τηλεσκόπια, πιθανώς μέσα στα επόμενα 20 χρόνια θα απαντηθεί το μεγάλο ερώτημα αν υπάρχει ζωή (όχι κατ’ ανάγκη νοήμων) σε άλλους πλανήτες.

Ως βασική προτεραιότητα κρίνεται η κατασκευή ενός νέου ισχυρού διαστημικού τηλεσκοπίου που θα μπορεί να δει απευθείας τους εξωπλανήτες, ενώ παράλληλα θα συνεχίζεται η ανάπτυξη του υπέρυθρου διαστημικού τηλεσκοπίου WFIRST που προγραμματίζεται να εκτοξευθεί το 2025, καθώς επίσης του νέου διαστημικού τηλεσκοπίου James webb που προγραμματίζεται να εκτοξευθεί το 2021.

Ουσιαστικά η επιτροπή λέει αφενός ότι μέχρι σήμερα η γνώση μας για τους εξωπλανήτες παραμένει τρομερά λειψή και αφετέρου ότι οι ΗΠΑ δεν πρέπει να «βάλουν όλα τα αυγά τους σε ένα καλάθι», όσον αφορά την αναζήτηση εξωπλανητών.

Ανάμεσα στις προτάσεις για μελλοντικά διαστημικά τηλεσκόπια είναι το LUVOIR (Large Ultraviolet/Optical.Infrared Surveyor) και το Habitable Exoplanet Observatory, ενώ ανάμεσα στα μελλοντικά επίγεια τηλεσκόπια το διαμέτρου 30 μέτρων τηλεσκόπιο Thirty Meter Telescope (πιθανώς στη Χαβάη) και το Γιγάντιο Μαγγελανικό Τηλεσκόπιο (Giant Magellan Telescope) στη Χιλή.

Μέχρι σήμερα οι παρατηρήσεις των εξωπλανητών ουσιαστικά γίνονται έμμεσα, π.χ. από την ανεπαίσθητη αυξομείωση της φωτεινότητας ενός άστρου όταν ένας εξωπλανήτης παρεμβάλλεται ανάμεσα σε αυτό και στη Γη ή όταν ο εξωπλανήτης προκαλεί με τη βαρύτητά του μια ακόμη πιο ανεπαίσθητη μεταβολή στην κίνηση του μητρικού άστρου του.

Η νέα επιστημονική έκθεση τονίζει ότι πρέπει επιτέλους οι παρατηρήσεις να γίνουν άμεσες, δηλαδή τα τηλεσκόπια να μπορούν να δουν κανονικά τους εξωπλανήτες και το τι υπάρχει γύρω και πάνω τους.

http://www.in.gr/2018/09/06/tech/leitourgei-kai-pali-diastimiko-tileskopio-kepler/

Ανακαλύφθηκε ο πλανήτης «Βούλκαν» από το «Σταρ Τρεκ»

Οι αστρονόμοι ανακάλυψαν έναν εξωπλανήτη γύρω από το άστρο 40 Eridani A (40 Ηριδανού Α) σε απόσταση μόνο 16 ετών φωτός από τη Γη.

Η ιδιαιτερότητα της ανακάλυψης δεν έχει να κάνει τόσο με την εγγύτητα του εξωπλανήτη στο δικό μας ηλιακό σύστημα, όσο με το ότι οι δημιουργοί της σειράς επιστημονικής φαντασίας «Σταρ Τρεκ» είχαν εδώ και δεκαετίες προβλέψει ότι ο υποθετικός πλανήτης Βούλκαν, η πατρίδα του διάσημου εξωγήινου Σποκ, αξιωματικού του διαστημοπλοίου «Εντερπράιζ», θα βρισκόταν σε τροχιά γύρω από αυτό ακριβώς το άστρο, το οποίο είναι ορατό με γυμνό μάτι από τη Γη.

Τώρα, για πρώτη φορά, οι επιστήμονες ανακάλυψαν έναν εξωπλανήτη γύρω από το συγκεκριμένο άστρο, οπότε θα μπορούσε κανείς να πει ότι εντοπίστηκε ο «Βούλκαν» εκεί ακριβώς που «έπρεπε» να βρίσκεται και έτσι δικαιώθηκαν οι σεναριογράφοι του «Σταρ Τρεκ».

Ο «40 Ηριδανού Α» (επίσημα γνωστός ως HD 26965) είναι ένας πορτοκαλί νάνος με ηλικία περίπου τεσσάρων δισεκατομμυρίων ετών, λίγο πιο νεαρός, πιο μικρός και πιο ψυχρός από τον Ήλιο μας.

Ο εξωπλανήτης «Βούλκαν» (ή HD 269665b) έχει διπλάσιο μέγεθος και μάζα οκταπλάσια περίπου της Γης, ενώ το έτος του (μια πλήρης περιφορά γύρω από το άστρο του) διαρκεί 42 μέρες. Επειδή κινείται πολύ κοντά στο μητρικό άστρο του, εκτιμάται ότι θα είναι πολύ καυτός και άρα μάλλον ακατάλληλος να φιλοξενήσει τη συνήθη ζωή (από την άλλη, ο Σποκ ποτέ δεν ήταν ένας συνηθισμένος άνθρωπος!).

Η ανακάλυψη από το τηλεσκόπιο DEFT στη νότια Αριζόνα, με επικεφαλής τον αστρονόμο Μπο Μα του Πανεπιστημίου της Φλόριντα, έγινε στο πλαίσιο της έρευνας του ουρανού Dharma Planet Survey και παρουσιάζεται στο περιοδικό Monthly Notices της βρετανικής Βασιλικής Αστρονομικής Εταιρείας.

http://www.in.gr/2018/09/19/tech/anakalyfthike-o-planitis-voulkan-apo-star-trek/

Μια καυτή υπερ-Γη ανακάλυψε το τηλεσκόπιο TESS.

Ο νέος «κυνηγός» εξωπλανητών της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA), το διαστημικό τηλεσκόπιο TESS (Transiting Exoplanet Survey Satellite) που είχε εκτοξευθεί φέτος τον Απρίλιο, ανακάλυψε τον πρώτο πλανήτη του.

Πρόκειται για μια καυτή υπερ-Γη γύρω από το άστρο Pi Mensae, γνωστό και ως HD 39091, ένα κίτρινο νάνο που μοιάζει με το δικό μας άστρο και το οποίο βρίσκεται στον αστερισμό της Τράπεζας (Mensa), σε απόσταση σχεδόν 60 ετών φωτός από τον δικό μας πλανήτη.

Στο παρελθόν είχε ανακαλυφθεί ένας αέριος γίγαντας εξωπλανήτης γύρω από το άστρο Pi Mensae, ο Pi Mensae b, ο οποίος είναι περίπου δεκαπλάσιος του Δία. Ο νέος εξωπλανήτης Pi Mensae c, έχει διάμετρο περίπου διπλάσια της Γης και μάζα σχεδόν πενταπλάσια.

Η πρώτη εκτίμηση για την πυκνότητά του καθιστά πιθανό ότι ο νέος εξωπλανήτης είναι ένας υδάτινος κόσμος, με ένα βραχώδη πυρήνα και μια μεγάλη ατμόσφαιρα αποτελούμενη κυρίως από υδρογόνο και ήλιο. Επειδή όμως κινείται 50 φορές κοντύτερα στο μητρικό άστρο του από ό,τι ο Ερμής γύρω από τον Ήλιο, ο Pi Mensae c «ψήνεται» από τη θερμότητα και την ακτινοβολία του άστρου του.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής την Τσέλσι Χουάνγκ του Πανεπιστημίου ΜΙΤ των ΗΠΑ, θα κάνουν τη σχετική παρουσίαση της ανακάλυψής τους στο επιστημονικό έντυπο The Astrophysical Journal Letters, ενώ ήδη έκαναν σχετική προδημοσίευση στο aRxiv.org.

https://arxiv.org/abs/1809.05967

Το τηλεσκόπιο, που ακολουθεί στα βήματα του τηλεσκοπίου «Κέπλερ» και περιφέρεται σαν δορυφόρος γύρω από τη Γη, έχει αναλάβει την αποστολή να μελετήσει εκατοντάδες χιλιάδες φωτεινά άστρα, που βρίσκονται σχετικά κοντά στον Ήλιο.

http://www.in.gr/2018/09/20/tech/mia-kayti-yper-gi-anakalypse-tileskopio-tess/

Ενδείξεις ότι ανακαλύφθηκε το πρώτο εξωφεγγάρι και… είναι τεράστιο.

Αμερικανοί αστρονόμοι πιστεύουν ότι ανακάλυψαν το πρώτο εξωφεγγάρι ή εξωδορυφόρο, δηλαδή τον δορυφόρο ενός εξωπλανήτη.

Ο εξωδορυφόρος βρίσκεται σε απόσταση περίπου 8.000 ετών φωτός από τη Γη και είναι τεράστιος όσο ο Ποσειδώνας.

Η αναλογία μεγεθών (διαμέτρου και μάζας) μεταξύ του εξωδορυφόρου και του εξωπλανήτη του είναι περίπου ίδια με εκείνη μεταξύ Γης-Σελήνης, αλλά στο 11πλάσιο. Μέχρι στιγμής δεν είχε υπάρξει εντοπισμός κανενός εξωδορυφόρου.

Η ανακάλυψη -η οποία αν επιβεβαιωθεί με περαιτέρω παρατηρήσεις, θα είναι ιστορική για την αστρονομία- έγινε με τη βοήθεια των διαστημικών τηλεσκοπίων «Χαμπλ» και «Κέπλερ» της NASA και παρουσιάζεται σε σχετική επιστημονική δημοσίευση στο περιοδικό "Science Advances", με επικεφαλής τους αστρονόμους Άλεξ Τίτσι και Ντέηβιντ Κίπινγκ του Πανεπιστημίου Κολούμπια της Νέας Υόρκης.

Ο εξωδορυφόρος κινείται πέριξ ενός αέριου γίγαντα πλανήτη, του Kepler 162b. Οι επιστήμονες έχουν μείνει έκπληκτοι με το μέγεθος του εξωδορυφόρου, καθώς στο ηλιακό μας σύστημα, όπου υπάρχουν σχεδόν 200 δορυφόροι πλανητών (με πιο γνωστή τη Σελήνη), δεν υπάρχουν τέτοια γιγάντια φεγγάρια.

Το εξωφεγγάρι εκτιμάται ότι έχει μόνο το 1,5% της μάζας του πλανήτη γύρω από τον οποίο περιφέρεται, ο οποίος με τη σειρά του έχει μάζα αρκετές φορές μεγαλύτερη από εκείνη του Δία, του μεγαλύτερου πλανήτη του δικού μας ηλιακού συστήματος. Η θερμοκρασία του εξωφεγγαριού εκτιμάται περίπου στους 80 βαθμούς Κελσίου, αν και με μεγάλα περιθώρια σφάλματος, ενώ η απόστασή του από τον πλανήτη πέριξ του οποίου περιφέρεται, υπολογίζεται σε τρία εκατομμύρια χιλιόμετρα.

Γενικά οι εξωδορυφόροι είναι προς το παρόν πολύ δύσκολο να εντοπισθούν, επειδή είναι μικρότεροι από τον εξωπλανήτη τους. Όμως το επόμενο μεγάλο διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb της NASA, μετά το 2021, θα μπορεί να βρει περισσότερα εξωφεγγάρια.

Το συγκεκριμένο ζευγάρι βρίσκεται στο σύστημα του μητρικού άστρου Kepler 1625 και μάλιστα, όπως εκτιμάται, στη θεωρούμενη ως κατοικήσιμη ζώνη του, δηλαδή ούτε πολύ κοντά ούτε πολύ μακριά από το άστρο του οποίο είναι σχεδόν διπλάσιο από τον Ήλιο.

Όμως, όπως είπε ο Κίπινγκ, «και τα δύο σώματα, εξωπλανήτης και δορυφόρος του, εκτιμάται ότι είναι αέριοι, συνεπώς ακατάλληλοι για τη ζωή όπως την ξέρουμε».

http://www.kathimerini.gr/988007/article/epikairothta/episthmh/endei3eis-oti-anakalyf8hke-to-prwto-e3wfeggari-kai-einai-terastio

«Τίτλοι τέλους» για τον εμβληματικό «κυνηγό πλανητών» της NASA, το διαστημικό τηλεσκόπιο Kepler.

Μετά από εννέα χρόνια στο διάστημα, συλλέγοντας πολύτιμα επιστημονικά δεδομένα, το διαστημικό τηλεσκόπιο Kepler της NASA έμεινε από καύσιμα, τα οποία χρειάζεται για να συνεχίσει την επιστημονική του αποστολή. Ως εκ τούτου, η αμερικανική διαστημική υπηρεσία αποφάσισε να το αποσύρει από την ενεργό υπηρεσία, στην τροχιά όπου βρίσκεται τώρα, μακριά από τη Γη.

Το Kepler αφήνει πίσω του μια βαριά κληρονομιά 2.600 ανακαλύψεων πλανητών εκτός του ηλιακού μας συστήματος, πολλοί εκ των οποίων θεωρείται πως θα μπορούσαν να φιλοξενήσουν ζωή. «Ως η πρώτη αποστολή “κυνηγιού πλανητών” της NASA, το Kepler υπερέβη ακόμα και τις μεγαλύτερες προσδοκίες μας, ανοίγοντας τον δρόμο για την εξερεύνηση και την αναζήτηση ζωής στο ηλιακό σύστημα και πέρα από αυτό» είπε ο Τόμας Ζούρμπουχεν, associate administrator του Science Mission Directorate της NASA στην Ουάσιγκτον. «Δεν μας έδειξε απλά πόσοι πλανήτες βρίσκονται εκεί έξω, αλλά εγκαινίασε έναν εντελώς νέο τομέα έρευνας, που συγκλόνισε την επιστημονική κοινότητα. Οι ανακαλύψεις του έχουν ρίξει νέο φως στη θέση μας στο σύμπαν, και φώτισαν τα μεγάλα μυστήρια και τις πιθανότητες μεταξύ των άστρων».

Το Kepler πραγματικά άλλαξε τα δεδομένα ως προς τις γνώσεις που έχουμε σήμερα για τους πλανήτες που υπάρχουν στον γαλαξία μας. Η πιο πρόσφατη ανάλυση των ανακαλύψεών του κατέληξε στο συμπέρασμα πως 20%-50% των άστρων που είναι ορατά στον νυχτερινό ουρανό είναι πιθανόν να έχουν μικρούς, πιθανώς βραχώδεις πλανήτες παρόμοιου μεγέθους με τη Γη, οι οποίοι βρίσκονται στην κατοικήσιμη ζώνη των άστρων τους: Αυτό σημαίνει ότι βρίσκονται σε αποστάσεις από τα άστρα όπου είναι δυνατή η συσσώρευση νερού σε υγρή μορφή- ζωτικής σημασίας «συστατικό» για τη ζωή όπως τη γνωρίζουμε.

Το πιο κοινό μέγεθος μεταξύ των πλανητών που εντόπισε το Kepler δεν συναντάται στο ηλιακό μας σύστημα: Πρόκειται για πλανήτες μεγέθους μεταξύ αυτού της Γης και αυτού του Ποσειδώνα, και υπάρχουν ακόμα πολλά που μπορούμε να μάθουμε για αυτούς. Επίσης, το διαστημικό τηλεσκόπιο έδειξε πως η φύση συχνά παράγει «συνωστισμένα» πλανητικά συστήματα, σε κάποιες περιπτώσεις με τόσους πολλούς πλανήτες σε τροχιά κοντά στα άστρα τους, που το δικό μας σύστημα φαντάζει συγκριτικά ευρύχωρο.

«Όταν αρχίσαμε να σκεφτόμαστε αυτή την αποστολή, πριν 35 χρόνια, δεν γνωρίζαμε ούτε έναν πλανήτη έξω από το ηλιακό μας σύστημα» είπε ο Γουΐλιαμ Μπορούκι, ιδρυτικός επικεφαλής ερευνητής της αποστολής Kepler. «Τώρα ξέρουμε πως πλανήτες βρίσκονται παντού. Το Kepler μας έβαλε σε νέο δρόμο, που είναι γεμάτος υποσχέσεις για τις επόμενες γενιές που θα εξερευνήσουν τον γαλαξία μας».

Το Kepler εκτοξεύτηκε στις 6 Μαρτίου 2009, συνδυάζοντας τεχνολογίες αιχμής για τη μέτρηση της φωτεινότητας των άστρων με τη μεγαλύτερη ψηφιακή κάμερα που είχε ως τότε χρησιμοποιηθεί για παρατηρήσεις στο διάστημα. Έχοντας αρχικά τοποθετηθεί σε θέση που του επέτρεπε να παρατηρεί συνεχώς 150.000 άστρα σε έναν τομέα του ουρανού, στον αστερισμό του Κύκνου, το Kepler πραγματοποίησε την πρώτη τοπογράφηση πλανητών στον γαλαξία μας και έγινε η πρώτη αποστολή εντοπισμού πλανητών μεγέθους αντίστοιχου της Γης, στις κατοικήσιμες ζώνες των άστρων τους.

Τέσσερα χρόνια στην αποστολή, αφού οι πρωταρχικοί στόχοι είχαν εκπληρωθεί, μηχανικά προβλήματα προκάλεσαν προσωρινή παύση των παρατηρήσεών του. Ωστόσο, η ομάδα της αποστολής μπόρεσε να λύσει τα προβλήματα, αλλάζοντας το οπτικό του πεδίο κάθε περίπου τρεις μήνες. Αυτό έδωσε τη δυνατότητα μιας παρατεταμένης αποστολής, υπό την ονομασία Κ2, διάρκειας όσο και η πρώτη, που έφερε τον αριθμό των άστρων που κατέγραψε το διαστημικό τηλεσκόπιο σε άνω των 500.000. Τα στοιχεία του Kepler εκτιμάται πως θα απασχολούν τους επιστήμονες για μια δεκαετία ακόμα. «Ξέρουμε πως η απόσυρση του διαστημοπλοίου δεν είναι το τέλος των ανακαλύψεων του Kepler» είπε η Τζέσι Ντότσον, επιστήμονας στο Ames Research Center της ΝASA στη Σίλικον Βάλεϊ: Σημειώνεται πως, πριν απόσυρσή του, οι επιστήμονες αξιοποίησαν πλήρως τις δυνατότητές του, ολοκληρώνοντας επιτυχώς πολλαπλές «επιχειρήσεις» παρατήρησης του ουρανού και παρέχοντας πολύτιμα επιστημονικά δεδομένα. Τα πιο πρόσφατα από αυτά, της Campaign 19, θα χρησιμοποιηθούν επικουρικά στα δεδομένα από τον νέο «κυνηγό πλανητών» της NASA, το TESS (Transiting Exoplanet Survey Satellite), που εκτοξεύτηκε τον Απρίλιο.

https://www.naftemporiki.gr/story/1408209/titloi-telous-gia-ton-emblimatiko-kunigo-planiton-tisnasatodiastimiko-tileskopiokepler

Ανακαλύφθηκε ο δεύτερος κοντινότερος εξωπλανήτης στη Γη.

Αυξάνονται συνεχώς οι εξωπλανήτες που ανακαλύπτονται στη γειτονιά μας. Μια διεθνής επιστημονική ομάδα ανακοίνωσε ότι ανακάλυψε βάσιμες ενδείξεις για την ύπαρξη ενός παγωμένου εξωπλανήτη, που είναι τουλάχιστον τρεις φορές μεγαλύτερος από τη Γη και ο οποίος κινείται γύρω από το κοντινό άστρο του Μπάρναρντ, σε απόσταση περίπου έξι ετών φωτός από το δικό μας πλανήτη.

Πρόκειται για τον δεύτερο κοντινότερο εξωπλανήτη που έχει βρεθεί μέχρι σήμερα. Το 2016 είχε ανακαλυφθεί ένας εξωπλανήτης (ο Proxima b) γύρω από το κοντινότερο στη Γη άστρο, τον Εγγύτατο του Κενταύρου, σε απόσταση περίπου τεσσάρων ετών φωτός από τη Γη. Μετά και την ανακάλυψη του νέου εξωπλανήτη, έχουν συνολικά βρεθεί τέσσερα πλανητικά συστήματα σε απόσταση έως δέκα ετών φωτός από το ηλιακό μας σύστημα και 14 πλανητικά συστήματα σε απόσταση έως 15 ετών φωτός.

O Αστέρας του Μπάρναρντ -που φέρει το όνομα του Αμερικανού αστρονόμου Έντουαρντ Μπάρναρντ, ο οποίος ανακάλυψε το άστρο το 1916- είναι το τέταρτο κοντινότερο στη Γη άστρο, μετά το τριπλό αστρικό σύστημα του Άλφα του Κενταύρου και φαίνεται να κινείται ταχύτερα από κάθε άλλο άστρο στον ουρανό.

Είναι ένας ερυθρός νάνος αστέρας, ο οποίος εμφανίζεται στον αστερισμό του Οφιούχου. Είναι πιο αχνός, μικρότερος και γηραιότερος από τον Ήλιο, έχοντας ηλικία επτά έως δέκα δισεκατομμυρίων ετών, συνεπώς είναι κατά πολύ παλαιότερος από το ηλιακό μας σύστημα.

Ο εξωπλανήτης Barnard's b (ή GJ 699 b) έχει μάζα τουλάχιστον 3,2 φορές μεγαλύτερη της Γης, χρειάζεται 233 μέρες (η διάρκεια του έτους του) για να διαγράψει μια πλήρη τροχιά πέριξ του άστρου του και δέχεται μόνο το 2% της ακτινοβολίας που δέχεται η Γη από τον Ήλιο. Εκτιμάται ότι γι' αυτό το λόγο η μέση θερμοκρασία στην επιφάνειά του είναι μείον 150 έως 170 βαθμοί Κελσίου, άρα αν ο πλανήτης διαθέτει νερό, αυτό θα είναι σε μορφή πάγου και όχι υγρή. Συνεπώς ο πλανήτης θα είναι μια μάλλον παγωμένη έρημος αφιλόξενη για ζωή.

«Είμαστε πάνω από 99% βέβαιοι ότι ο πλανήτης αυτός βρίσκεται εκεί», δήλωσε ο επικεφαλής ερευνητής Ιγκνάσι Ρίμπας του Ινστιτούτου Διαστημικών Μελετών της Ισπανίας. Οι ερευνητές έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Nature".

Ο πλανήτης θα αποτελέσει μελλοντικό στόχο των τηλεσκοπίων νέας γενιάς που βρίσκονται υπό κατασκευή, όπως το Wide Field Infra Red Survey Telescope (WFIRST) της NASA.

http://www.kathimerini.gr/995177/article/epikairothta/episthmh/anakalyf8hke-o-deyteros-kontinoteros-e3wplanhths-sth-gh

Οριστική «καληνύχτα» από το διαστημικό τηλεσκόπιο Kepler

To βράδυ της Πέμπτης, το διαστημικό τηλεσκόπιο Kepler της NASA έλαβε τις τελευταίες του εντολές, οι οποίες ήταν η διακοπή επικοινωνιών με τη Γη.

Η εντολή της τελικής «καληνύχτας» σηματοδότησε την οριστική απόσυρση του σκάφους, η διαδικασία της οποίας είχε αρχίσει στις 30 Οκτωβρίου, με την ανακοίνωση της NASA ότι το σκάφος είχε ξεμείνει από καύσιμα και δεν ήταν άλλο σε θέση να πραγματοποιεί επιστημονικές εργασίες.

Κατά σύμπτωση, ο «αποχαιρετισμός» του Kepler συνέπεσε με την επέτειο του θανάτου του συνονόματού του, Γερμανού αστρονόμου Γιοχάνες Κέπλερ, ο οποίος ανακάλυψε τους κανόνες της κίνησης των πλανητών και πέθανε 388 χρόνια πριν, στις 15 Νοεμβρίου 1630.

Οι τελικές εντολές απεστάλησαν μέσω του Deep Space Network της NASA από το κέντρο επιχειρήσεων του Kepler στο Laboratory for Atmospheric and Space Physics (LASP) στο University of Colorado in Boulder. Το LASP διαχειριζόταν το σκάφος εκ μέρους της NASA και της Ball Aerospace&Technologies Corporation.

Η ομάδα του Kepler απενεργοποίησε τα safety modes που θα ενεργοποιούσαν ξανά τα συστήματα του διαστημοπλοίου και διέκοψε τις επικοινωνίες, κλείνοντας τους μεταδότες. Καθώς το σκάφος περιστρέφεται αργά, η ομάδα έπρεπε να συγχρονίσει προσεκτικά τις εντολές, έτσι ώστε να φτάσουν σε αυτό σε φάσεις όπου ήταν δυνατή η καλή επικοινωνία. Η ομάδα θα συνεχίσει να παρακολουθεί το σκάφος, ώστε να επιβεβαιωθεί πως οι εντολές που δόθηκαν ήταν επιτυχείς.

Το διαστημικό τηλεσκόπιο τώρα κινείται σε τροχιά ασφαλείας γύρω από τον Ήλιο, σε απόσταση 151 εκατομμυρίων χιλιομέτρων από τη Γη.

Το Kepler αφήνει πίσω του μια βαριά κληρονομιά 2.600 ανακαλύψεων πλανητών εκτός του ηλιακού μας συστήματος, πολλοί εκ των οποίων θεωρείται πως θα μπορούσαν να φιλοξενήσουν ζωή. Πραγματικά άλλαξε τα δεδομένα ως προς τις γνώσεις που έχουμε σήμερα για τους πλανήτες που υπάρχουν στον γαλαξία μας: Η πιο πρόσφατη ανάλυση των ανακαλύψεών του κατέληξε στο συμπέρασμα πως 20%-50% των άστρων που είναι ορατά στον νυχτερινό ουρανό είναι πιθανόν να έχουν μικρούς, πιθανώς βραχώδεις πλανήτες παρόμοιου μεγέθους με τη Γη, οι οποίοι βρίσκονται στην κατοικήσιμη ζώνη των άστρων τους. Αυτό σημαίνει ότι βρίσκονται σε αποστάσεις από τα άστρα όπου είναι δυνατή η συσσώρευση νερού σε υγρή μορφή, ζωτικής σημασίας «συστατικό» για τη ζωή όπως τη γνωρίζουμε.

Το Kepler εκτοξεύτηκε στις 6 Μαρτίου 2009, συνδυάζοντας τεχνολογίες αιχμής για τη μέτρηση της φωτεινότητας των άστρων με τη μεγαλύτερη ψηφιακή κάμερα που είχε ως τότε χρησιμοποιηθεί για παρατηρήσεις στο διάστημα. Έχοντας αρχικά τοποθετηθεί σε θέση που του επέτρεπε να παρατηρεί συνεχώς 150.000 άστρα σε έναν τομέα του ουρανού, στον αστερισμό του Κύκνου, το Kepler πραγματοποίησε την πρώτη τοπογράφηση πλανητών στον γαλαξία μας κι έγινε η πρώτη αποστολή εντοπισμού πλανητών μεγέθους αντίστοιχου της Γης, στις κατοικήσιμες ζώνες των άστρων τους.

Τα στοιχεία του Kepler εκτιμάται πως θα απασχολούν τους επιστήμονες για μια δεκαετία ακόμα.

https://www.naftemporiki.gr/story/1415337/oristiki-kalinuxta-apo-to-diastimiko-tileskopiokepler

Ευρωπαίοι αστρονόμοι ανακάλυψαν δύο εξωπλανήτες.

Ευρωπαίοι αστρονόμοι ανακάλυψαν έναν εξωπλανήτη, τον ΗΑΤ-Ρ-11b, ο οποίος έχει άφθονο ήλιο στην ατμόσφαιρά του. Το ήλιο διαφεύγει συνεχώς στο διάστημα, με αποτέλεσμα η ατμόσφαιρα να έχει φουσκώσει και να μοιάζει με μπαλόνι.

Ο αέριος εξωπλανήτης, που έχει το μέγεθος περίπου του Ποσειδώνα, είναι δηλαδή τετραπλάσιος της Γης, βρίσκεται σε απόσταση 124 ετών φωτός από τη Γη, στην κατεύθυνση του αστερισμού του Κύκνου. Το αδρανές αέριο ήλιο που διαφεύγει από την ατμόσφαιρά του, έχει δημιουργήσει γύρω του ένα νέφος σαν μπαλόνι. Το αέριο εκτιμάται ότι απωθείται από τον εξωπλανήτη με ταχύτητα άνω των 10.000 χιλιομέτρων την ώρα.

Η διαρροή του ηλίου οφείλεται στην επίδραση της έντονης ακτινοβολίας που δέχεται ο εξωπλανήτης από το άστρο του, το οποίο είναι 20 φορές κοντινότερο από ό,τι ο Ήλιος στη Γη. Γι’ αυτό, άλλωστε, ο εξωπλανήτης θεωρείται «θερμός Ποσειδώνας», με επιφανειακή θερμοκρασία 550 βαθμών Κελσίου.

Οι ερευνητές, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Science», πραγματοποίησαν την ανακάλυψη με το νέο φασματογράφο Carmenes στο διαμέτρου τεσσάρων μέτρων τηλεσκόπιο του Αστεροσκοπείου Καλάρ ‘Αλτο στην Ισπανία.

Το ήλιο, που ανακαλύφθηκε το 1868 και είναι σπάνιο στη Γη, αποτελεί βασικό συστατικό των πλανητών Δία και Κρόνου και είναι -μετά το υδρογόνο- το δεύτερο συχνότερο χημικό στοιχείο στο σύμπαν. Επειδή είναι δύσκολο να ανιχνευθεί, για πρώτη φορά ανακαλύφθηκε μόλις φέτος στην ατμόσφαιρα ενός μεγάλου εξωπλανήτη.

Σε μια παρεμφερή ανακάλυψη, οι αστρονόμοι του ισπανικού Ινστιτούτου Αστροφυσικής των Καναρίων, οι οποίοι έκαναν επίσης δημοσίευση στο «Science», βρήκαν ότι ο αέριος γιγάντιος εξωπλανήτης WASP-69b, που έχει το μέγεθος του Δία και βρίσκεται σε απόσταση 163 ετών φωτός από τη Γη, «σέρνει» πίσω του ένα νέφος σωματιδίων ηλίου, το οποίο «δραπετεύει» από την ατμόσφαιρά του και σχηματίζει κάτι σαν ουρά κομήτη.

Η ανακάλυψη έγινε με το ίδιο τηλεσκόπιο, ενώ παρόμοια είναι η αιτία για την διαφυγή του ηλίου, καθώς και αυτός ο πλανήτης βομβαρδίζεται με ισχυρή υπεριώδη ακτινοβολία από το μητρικό άστρο του. Είναι η πρώτη φορά που εντοπίζεται ουρά ηλίου σε εξωπλανήτη.

Οι δύο αυτές περιπτώσεις δείχνουν στους επιστήμονες με ποιον τρόπο οι αέριοι πλανήτες σταδιακά χάνουν τις ατμόσφαιρές τους και πώς μερικοί από αυτούς σταδιακά μπορεί να γίνονται βραχώδεις.

Διαβάστε τις επιστημονικές δημοσιεύσεις.

http://science.sciencemag.org/content/early/2018/12/06/science.aat5879

http://science.sciencemag.org/content/early/2018/12/06/science.aat5348?rss=1

https://www.in.gr/2018/12/07/tech/eyropaioi-astronomoi-anakalypsan-dyo-eksoplanites/

Οι πιο ενδιαφέροντες εξωπλανήτες που ανακαλύφθηκαν το 2018.

Έχει αρχίσει να γίνεται ρουτίνα η ανακάλυψη εξωπλανητών, κάτι που έγινε πιο φανερό το 2018, ένα έτος όπου δεν έλειψαν οι σχετικές ειδήσεις. Όμως όσο αυξάνονται οι ανακαλύψεις, τόσο περισσότερο γίνεται αντιληπτό ότι το σύμπαν μπορεί να μας εκπλήξει.

Ακολουθούν ορισμένες ανακαλύψεις που ξεχώρισαν για την ιδιομορφία τους και ήλθαν να εμπλουτίσουν τη φαντασία μας για τους κόσμους που βρίσκονται «εκεί έξω» και μας περιμένουν.

1. Μια παγωμένη γειτονική υπερ-Γη: Ένας παγωμένος εξωπλανήτης (Barnard’s Star b) που κινείται γύρω από το κοντινό αχνό άστρο του Μπάρναρντ σε απόσταση περίπου έξι ετών φωτός, έχει μάζα υπερτριπλάσια της Γης και θερμοκρασία μείον 170 βαθμών Κελσίου. Είναι ο δεύτερος κοντινότερος εξωπλανήτης, μετά τον Proxima b γύρω από το άστρο Εγγύτατος στο τριπλό σύστημα του Άλφα του Κενταύρου σε απόσταση 4,4 ετών φωτός. Όμως το άστρο του Μπάρναρντ πλησιάζει συνεχώς τη Γη και εκτιμάται ότι σε 10.000 χρόνια θα είναι πλέον αυτό (και μαζί ο εξωπλανήτης του) το πιο κοντινό στο δικό μας πλανήτη και όχι ο Άλφα του Κενταύρου.

2. Ένα τεράστιο πλανητικό «νεογνό»: Το Πολύ Μεγάλο Τηλεσκόπιο (VLT) του Ευρωπαϊκού Νοτίου Αστεροσκοπείου (ESO) στη Χιλή αποκάλυψε για πρώτη φορά ένα πελώριο πλανητικό «μωρό» να γεννιέται από ένα δίσκο σκόνης και θραυσμάτων γύρω από το νάνο άστρο PDS 70 σε απόσταση 370 ετών φωτός. Αυτή υπήρξε η πρώτη επιβεβαιωμένη άμεση παρατήρηση ενός εξωπλανήτη σε τόσο μικρή ηλικία (μόλις πέντε εκατομμυρίων ετών). Όταν μεγαλώσει, προβλέπεται να γίνει ένας αέριος γίγαντας, καθώς ήδη είναι σχεδόν τριπλάσιος του Δία.

Η πρώτη ξεκάθαρη φωτογραφία σχηματισμού εξωπλανήτη. Πρόκειται για το φωτεινό αντικείμενο δεξιά από το κέντρο της εικόνας. Το κέντρο της εικόνας φαίνεται μαύρο γιατί εκεί βρίσκεται το άστρο PDS 70, του οποίου το φως μπλοκαρίστηκε.

3. Ο εξωπλανήτης που εξαερώνεται: Το νέο διαστημικό τηλεσκόπιο TESS της NASA βρήκε τον πρώτο του εξωπλανήτη, μια υπερ-Γη που φαίνεται σταδιακά να εξατμίζεται από τη μεγάλη θερμότητα που δέχεται από το μητρικό άστρο. Ο πλανήτης Pi Mensae c, που έχει διάμετρο διπλάσια της Γης και πενταπλάσια μάζα, κινείται σε απόσταση σχεδόν 60 ετών φωτός από τη Γη, γύρω από το άστρο Pi Mensae, όπου είχε ήδη βρεθεί παλαιότερα ένας άλλος αέριος γίγαντας εξωπλανήτης. Ο Pi Mensae c πιθανώς έχει βραχώδη πυρήνα και μεγάλη ατμόσφαιρα από υδρογόνο και ήλιο, η οποία σταδιακά εξαφανίζεται λόγω της έντονης αστρικής ακτινοβολίας, ενώ δεν αποκλείεται να έχει και νερό.

4. Μία μεταλλική σφαίρα: Ο πλανήτης K2-229 b ξεχωρίζει, επειδή εκτιμάται ότι έχει ένα τεράστιο μεταλλικό πυρήνα που αποτελεί περίπου τα δύο τρία της μάζας του (συγκριτικά πλανήτες όπως η Γη και ο Άρης έχουν μεταλλικούς πυρήνες έως το ένα τρίτο της μάζας τους). Ο μεταλλικός πλανήτης κινείται γύρω από ένα άστρο ελαφρώς μικρότερο και ψυχρότερο από τον Ήλιο σε απόσταση 339 ετών φωτός από τη Γη. Η απόσταση από το άστρο του είναι τόσο μικρή που «ψήνεται» από την ακτινοβολία του και η θερμοκρασία του εκτιμάται στους 2.058 βαθμούς Κελσίου.

5. Ο πρώτος εξωγαλαξιακός εξωπλανήτης: Για πρώτη φορά οι αστρονόμοι έχουν ενδείξεις για πλανήτες πέρα από το δικό μας γαλαξία (έως τώρα όλες οι ανακαλύψεις εξωπλανητών έχουν γίνει μέσα στο γαλαξία μας). Το 2018 ανίχνευσαν σε ένα μακρινό γαλαξία ανωμαλίες στην ακτινοβολία των άστρων του, οι οποίες πιθανότατα οφείλονται σε πλανήτες που κινούνται γύρω τους.

6. Η πατρίδα του Σποκ: Ανακαλύφθηκε σε απόσταση 16 ετών φωτός από τη Γη, γύρω από το άστρο «40 Α Ηριδανού», ένας εξωπλανήτης διπλάσιος από τη Γη. Η «είδηση» είναι ότι το εν λόγω άστρο (υποτίθεται ότι) είναι ο «Βουλκάν», η πατρίδα του Σποκ από το «Σταρ Τρεκ».

7. Οι μεγάλοι αδελφοί: Το τηλεσκόπιο ALMA του ESO στη Χιλή εντόπισε τέσσερις αέριους γίγαντες εξωπλανήτες γύρω από το νεαρό άστρο CI Tau, ηλικίας μόνο δύο εκατομμυρίων ετών, σε απόσταση 500 ετών φωτός από τη Γη. Ο ένας εξωπλανήτης έχει τη μάζα του Δία, ο δεύτερος δεκαπλάσια από του Δία και οι άλλοι δύο τη μάζα του Κρόνου. Είναι η πρώτη φορά που οι αστρονόμοι βλέπουν τέσσερις αέριους γίγαντες γύρω από ένα τόσο νεαρό άστρο.

8. Το πρώτο «εξωφεγγάρι»: Το 2018 ανακαλύφθηκαν από το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble βάσιμες ενδείξεις για τον πρώτο δορυφόρο που έχει βρεθεί γύρω από έναν εξωπλανήτη και μάλιστα έχει τεράστιο μέγεθος. Το εξωφεγγάρι (ή εξωδορυφόρος), που έχει το μέγεθος του Ποσειδώνα, κινείται γύρω από τον Κέπλερ-1625 b, ένα πλανήτη σαν το Δία. Το φεγγάρι κινείται σε απόσταση τριών εκατομμυρίων χιλιομέτρων από τον πλανήτη του, περίπου οκτώ φορές την απόσταση Γης-Σελήνης. Ο δορυφόρος, που είναι ίσως αέριος, θα φαίνεται στον ουρανό του πλανήτη του διπλάσιος από ό,τι φαίνεται η Σελήνη στο δικό μας ουρανό.

https://physicsgg.me/2018/12/30/%ce%bf%ce%b9-%cf%80%ce%b9%ce%bf-%ce%b5%ce%bd%ce%b4%ce%b9%ce%b1%cf%86%ce%ad%cf%81%ce%bf%ce%bd%cf%84%ce%b5%cf%82-%ce%b5%ce%be%cf%89%cf%80%ce%bb%ce%b1%ce%bd%ce%ae%cf%84%ce%b5%cf%82-%cf%80%ce%b

Το διαστημικό τηλεσκόπιο TESS ανακάλυψε και τρίτο εξωπλανήτη

Tο διαστημικό τηλεσκόπιο TESS (Transiting Exoplanet Survey Satellite), ο νέος «κυνηγός» εξωπλανητών που η Αμερικανική Διαστημική Υπηρεσία (NASA) είχε εκτοξεύσει πέρυσι τον Απρίλιο, μόλις ανακάλυψε τον τρίτο επιβεβαιωμένο εξωπλανήτη του. Πρόκειται για ένα πλανήτη περίπου τριπλάσιο της Γης, αλλά περιέργως με μάζα 23 φορές μεγαλύτερη, ο οποίος βρίσκεται σε απόσταση 53 ετών φωτός.

Οι αστρονόμοι, με επικεφαλής τη Ντιάνα Ντραγκομίρ του Ινστιτούτου Αστροφυσικής και Διαστημικής Έρευνας Kavli του Πανεπιστημίου ΜΙΤ των ΗΠΑ, που έκαναν σχετική ανακοίνωση στο ετήσιο συνέδριο της Αμερικανικής Αστρονομικής Εταιρείας στο Σιάτλ και δημοσίευση στο περιοδικό αστροφυσικής «Astrophysical Research Letters» , ανέφεραν ότι ο εξωπλανήτης HD 21749b κινείται γύρω από ένα φωτεινό γειτονικό άστρο ερυθρό νάνο (HD 21749) στην κατεύθυνση του αστερισμού του Δικτύου.

Ο εξωπλανήτης χρειάζεται 36 μέρες για να κάνει μια περιφορά γύρω από το άστρο του (αυτή είναι η διάρκεια του έτους του), ενώ η θερμοκρασία της επιφάνειάς του εκτιμάται σε περίπου 150 βαθμούς Κελσίου, είναι δηλαδή αρκετά χαμηλή σε σχέση με το πόσο κοντά βρίσκεται ο πλανήτης στο άστρο του και πόσο φωτεινό είναι το τελευταίο.

«Είναι ο πιο ψυχρός μικρός πλανήτης που έχουμε βρει γύρω από ένα άστρο τόσο φωτεινό», δήλωσε η Ντραγκομίρ. Σύμφωνα με τις πρώτες εκτιμήσεις, ο HD 21749b είναι απίθανο να είναι βραχώδης και φιλόξενος για ζωή. Μάλλον αποτελείται από πολύ πυκνά αέρια (εξ ου και η μεγάλη μάζα του), πολύ πυκνότερα από τις ατμόσφαιρες του Ποσειδώνα ή του Ουρανού.

Ο δορυφόρος TESS, που διαθέτει τέσσερις κάμερες, μελετά την παροδική μείωση της λάμψης περίπου 200.000 άστρων, μια ένδειξη ότι από μπροστά τους διέρχεται κάποιος πλανήτης. Το πρώτο έτος το τηλεσκόπιο θα επικεντρωθεί στον ουρανό του νοτίου ημισφαιρίου και το δεύτερο έτος στον ουρανό του βορείου ημισφαιρίου. Μέσα στους τρεις πρώτους μήνες λειτουργίας του έχει βρει επίσης τους εξωπλανήτες Pi Mensae b (μια υπερ-Γη με διάρκεια έτους μόνο 6,3 μέρες) και LHS 3844 b (ένα βραχώδη κόσμο με έτος μόλις 11 ωρών).

Στο ίδιο πλανητικό σύστημα του άστρου HD 21749, οι αστρονόμοι βρήκαν ενδείξεις και για ένα δεύτερο εξωπλανήτη, που φαίνεται να έχει το μέγεθος της Γης, η ύπαρξη του οποίου όμως δεν έχει ακόμη επιβεβαιωθεί.

Εξάλλου ερασιτέχνες αστρονόμοι, που ανέλυσαν στοιχεία του -εκτός λειτουργίας πλέον από πέρυσι τον Οκτώβριο- διαστημικού τηλεσκοπίου«Κέπλερ» της NASA, ανακάλυψαν έναν ακόμη εξωπλανήτη, τον K2-288Bb, και έκαναν σχετική ανακοίνωση στο ίδιο αστρονομικό συνέδριο στο Σιάτλ.

Ο εξωπλανήτης βρίσκεται σε απόσταση 226 ετών φωτός, στον αστερισμό του Ταύρου, και κινείται γύρω από το άστρο Κ2-288Β, διαγράφοντας μια πλήρη περιφορά κάθε 31,3 μέρες (η διάρκεια του έτους του). Ο πλανήτης έχει σχεδόν διπλάσιο μέγεθος από τη Γη και βρίσκεται μέσα στη φιλόξενη για συνθήκες ζωής ζώνη του άστρου του, συνεπώς θα μπορούσε θεωρητικά να διαθέτει νερό σε υγρή μορφή, αν και δεν είναι ακόμη σαφές αν πρόκειται για βραχώδη ή αέριο πλανήτη.

Σύμφωνα με το βίντεο της NASA που ακολουθεί, εκτός από τους εξωπλανήτες, το διαστημικό τηλεσκόπιο TESS εντόπισε και έξι γεγονότα που αντιστοιχούν σε εκρήξεις υπερκαινοφανών αστέρων (σουπερνόβα) σε μακρινούς γαλαξίες.

https://physicsgg.me/2019/01/08/%cf%84%ce%bf-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bc%ce%b9%ce%ba%cf%8c-%cf%84%ce%b7%ce%bb%ce%b5%cf%83%ce%ba%cf%8c%cf%80%ce%b9%ce%bf-tess-%ce%b1%ce%bd%ce%b1%ce%ba%ce%ac%ce%bb%cf%85%cf%88%ce%b5/

Ένα ΑΙ βρίσκει Δύο Εξωπλανήτες που έχουν χάσει οι Αστρονόμοι.

Από τη στιγμή που ξεκίνησε το 2009, το διαστημικό τηλεσκόπιο Kepler ψάχνει για μικρές αλλαγές στη φωτεινότητα των αστεριών που προκαλούνται από πλανήτες που κινούνται μπροστά τους. Μέχρι σήμερα, οι αστρονόμοι ανακάλυψαν 4.000 εξωπλανήτες, οι μισοί από τους οποίους χρησιμοποίησαν το τηλεσκόπιο Kepler. Το Kepler εξαρτάται από τους τέσσερις τροχούς αντίδρασης του για να σταθεροποιήσει το διαστημικό σκάφος, επιτρέποντάς του να κατευθύνει προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση.

Ωστόσο, το 2012, ένας τροχός αντίδρασης απέτυχε. Το 2013, ένας δεύτερος απέτυχε επίσης. Οι επιστήμονες συνέχισαν να συλλέγουν στοιχεία, γνωστά ως αποστολή K2, αλλά βρήκαν λιγότερα εξωπλανήτες από πριν, λόγω λιγότερης ακρίβειας και περισσότερου θορύβου. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα μια ενδιαφέρουσα δυνατότητα - εάν μόνο ο θόρυβος μπορούσε να αφαιρεθεί, θα μπορούσαν να εντοπιστούν περισσότερες υποσημειώσεις εξωπλανήτων. Αυτό είναι ακριβώς το καθήκον της Anne Dattilo και των συναδέλφων της στο Πανεπιστήμιο του Τέξας στο Όστιν, δημιουργώντας ένα νευρικό δίκτυο βαθιάς εκμάθησης, AstroNet-K2. Σύμφωνα με τους ερευνητές, το νευρικό δίκτυο επιταχύνει τη διαδικασία εξόρυξης των δεδομένων K2. Έχει ήδη εντοπίσει εξωπλανήτες που χάθηκαν από τους αστρονόμους.

Το νευρικό δίκτυο λειτουργεί με τον ίδιο τρόπο που κάνουν οι αστρονόμοι: πρώτα, εξάγει τις καμπύλες φωτός για κάθε αστέρι και στη συνέχεια εξετάζει πόσο κάθε καμπύλη αλλάζει με την πάροδο του χρόνου. Επειδή οι εξωπλανήτες είναι μικρές σε σύγκριση με το γονικό τους αστέρι, μια ελαφριά καμπύλη με διακύμανση άνω του 3% θεωρείται σύστημα δυαδικού αστεριού. Βεβαίως, η παρατηρούμενη διακύμανση πρέπει να είναι περιοδική ώστε να υποδεικνύει ενα εξωπλανήτη. Οι μοναδικές παραλλαγές αγνοούνται από το AstroNet-K2, εξαλείφοντας ένα μεγάλο ποσοστό ψευδών θετικών. "Το AstroNet-K2 έχει εξαιρετική επιτυχία στην ταξινόμηση των εξωπλανήτων και των ψευδών θετικών, με ακρίβεια 98% στο σετ δοκιμών μας", δήλωσε ο Dattilo. Αμέσως μετά που το AstroNet-K2 ήταν απασχολημένο με τα δεδομένα K2, διαπίστωσε δύο εξωπλανήτες. Και οι δύο εντοπίστηκαν από τον Kepler όταν ο Άρης πέρασε στο οπτικό του πεδίο, καλύπτοντας τις υπογραφές των εξωπλανήτων λόγω της φωτεινότητας του. Αλλά σε αντίθεση με τους αστρονόμους, το νευρωνικό δίκτυο κατάφερε να περάσει μέσα από τον θόρυβο για να εντοπίσει δύο υπογραφές: ένα από ένα "πλασμένο" πλανήτη υπερ-γήινου μεγέθους που περιστρέφεται γύρω από ένα ηλιακό αστέρι κάθε 12 ημέρες και ένα από ένα βραχώδες σούπερ γήινο περιστρέφοντας γύρω από ένα ηλιόλουστο αστέρι κάθε τρεις μέρες. Ο πρώτος έχει θερμοκρασία επιφάνειας περίπου 750 βαθμούς Κελσίου και ο δεύτερος, 1.400 βαθμούς Κελσίου.

Η μηχανική μάθηση είναι επωφελής για το κυνήγι των εξωπλανητών, καθώς δεν υποκύπτει στις ανθρώπινες προκαταλήψεις. Το AstroNet-K2 μπορεί να μελετήσει διαφορετικές περιοχές του γαλαξία με τον ίδιο τρόπο, επιτρέποντας στους αστρονόμους να μελετήσουν τις διαφορές στους πληθυσμούς των εξωπλανήτων στις περιοχές αυτές. Φυσικά, όπως και με οποιαδήποτε τεχνητή νοημοσύνη, το νευρωνικό δίκτυο μπορεί μόνο να εντοπίσει τις υπογραφές των εξωπλανήτων που έχει εκπαιδευτεί να αναγνωρίσει. Εάν εντοπίσει ένα ενδιαφέρον νέο φαινόμενο, θα το απορρίψει ως άσχετο. Για το λόγο αυτό, απαιτείται ακόμα ανθρώπινη επίβλεψη. "Οι άνθρωποι είναι καλοί στην αναγνώριση ασυνήθιστων σημάτων που τα μηχανήματα θα ταξινομηθούν λανθασμένα ή δεν θα τα αναγνωρίσουν ως ενδιαφέροντα, κάτι που είναι ζωτικής σημασίας για την ανακάλυψη ενδιαφερόντων και περίεργων πτυχών του σύμπαντος", δήλωσε ο Dattilo.

https://asgardia.space/en/news/An-AI-finds-Two-Exoplanets-Missed-by-Astronomers

Μη επιβεβαιωμένος πλανήτης πλησίον του κοντινότερου στη Γη εξωπλανήτη.

Ο κοντινότερος στη Γη εξωπλανήτης, ο Proxima b, μπορεί να έχει και γείτονα. Ερευνητές από τα πανεπιστήμια του Τορίνο και της Κρήτης ανακοίνωσαν σε επιστημονικό συνέδριο στις ΗΠΑ ότι ανίχνευσαν έναν υποψήφιο (προς το παρόν μη επιβεβαιωμένο) πλανήτη, τον Proxima c, ο οποίος φαίνεται να περιφέρεται γύρω από τον Εγγύτατο του Κενταύρου, τον μικρό αχνό ερυθρό νάνο σε απόσταση μόνο 4,2 ετών φωτός από τον δικό μας πλανήτη.

Ο Μάριο Νταμάσο του Πανεπιστημίου και του Αστεροσκοπείου του Τορίνο, ο Φάμπιο Ντελ Σόρντο, μεταδιδακτορικός ερευνητής του Τμήματος Φυσικής του Πανεπιστημίου Κρήτης, και οι συνεργάτες τους, που έκαναν τη σχετική ανακοίνωση στο συνέδριο Breakthrough Discuss του Πανεπιστημίου του Μπέρκλεϊ στην Καλιφόρνια (δεν έχει υπάρξει ακόμη επιστημονική δημοσίευση), χρησιμοποίησαν το όργανο HARPS ενός τηλεσκοπίου του Ευρωπαϊκού Νοτίου Αστεροσκοπείου (ESO) στη Χιλή.

Ο ήδη γνωστός εξωπλανήτης Εγγύτατος (Proxima) b, που ανακαλύφθηκε το 2016, έχει περίπου το μέγεθος της Γης και κινείται στη φιλόξενη για ζωή ζώνη πέριξ του άστρου του, κάτι που σημαίνει ότι μπορεί να διαθέτει υγρό νερό στην επιφάνειά του. Προς το παρόν, όμως, είναι άγνωστο κατά πόσον όντως ο πλανήτης αυτός διαθέτει συνθήκες κατάλληλες για την ανάπτυξη και επιβίωση κάποιων μορφών ζωής.

Ο υποψήφιος γειτονικός εξωπλανήτης Εγγύτατος (Proxima) c φαίνεται να είναι ένας αφιλόξενος και πολύ κρύος κόσμος για τη ζωή. Έχει εκτιμώμενη μάζα τουλάχιστον εξαπλάσια εκείνης της Γης, είναι συνεπώς μια υπερ-Γη.

Βρίσκεται σε απόσταση περίπου μιάμισης αστρονομικής μονάδας από το άστρο του, τον Εγγύτατο του Κενταύρου (μια αστρονομική μονάδα είναι η μέση απόσταση Γης – Ήλιου), ενώ η μέση θερμοκρασία του υπολογίζεται σε μείον 234 βαθμούς Κελσίου, πολύ χαμηλή για να αναπτυχθεί ζωή.

Ο εξωπλανήτης χρειάζεται περίπου 1.900 μέρες (η διάρκεια του έτους του) για να διαγράψει μια πλήρη περιφορά γύρω από το άστρο του.

Οι Νταμάσο και Ντελ Σόρντο πάντως, σύμφωνα με το Scientific American και το Space.com, τόνισαν ότι μέχρι στιγμής πρόκειται μόνο για υποψήφιο εξωπλανήτη.

Η επιβεβαίωσή του μπορεί να γίνει με το ίδιο ή άλλα επίγεια και διαστημικά τηλεσκόπια. Αν όντως ο Proxima c υπάρχει, υπάρχει πιθανότητα να φωτογραφηθεί από τα μελλοντικά ισχυρότερα τηλεσκόπια.

https://www.in.gr/2019/04/15/tech/mi-epivevaiomenos-planitis-plision-tou-kontinoterou-sti-gi-eksoplaniti/

Διαστημικό τηλεσκόπιο ανακάλυψε δύο ακόμα εξωπλανήτες.

Το διαστημικό τηλεσκόπιο TESS (Transiting Exoplanets Survey Satellite) της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA), το οποίο είχε εκτοξευθεί πριν ένα περίπου χρόνο, ανακάλυψε δύο ακόμη εξωπλανήτες, από τους οποίους ο ένας έχει το μέγεθος περίπου της Γης, ενώ ο άλλος είναι πολύ μεγαλύτερος.

Συγκεκριμένα, ο πλανήτης HD 21749b, ο οποίος ακτίνα περίπου 2,7 φορές μεγαλύτερη και μάζα 23 φορές μεγαλύτερη της Γης, κινείται γύρω από ένα άστρο κάπως μικρότερο από τον Ήλιο (έχει το 80% της μάζας του), που βρίσκεται σε απόσταση 53 ετών φωτός από τον πλανήτη μας.

Ο εξωπλανήτης -η ύπαρξη του οποίου επιβεβαιώθηκε από το αμερικανικό Μαγγελανικό Τηλεσκόπιο στη Χιλή- χρειάζεται 36 μέρες για να ολοκληρώσει μια περιφορά γύρω από το άστρο του (η διάρκεια του έτους του). Εκτιμάται ότι έχει πυκνή ατμόσφαιρα, αλλά δεν είναι βραχώδης.

Ο δεύτερος εξωπλανήτης HD 21749c είναι πολύ μικρότερος, παρόμοιος με τη Γη. Είναι η πρώτη φορά που το TESS βρίσκει ένα πλανήτη με μέγεθος σαν της Γης.

Ο εξωπλανήτης χρειάζεται μόνο οκτώ μέρες για να κάνει μια πλήρη περιφορά περί το άστρο του. Οι αστρονόμοι θα προσπαθήσουν να μάθουν περισσότερα για τη μάζα και τη σύνθεση αυτού του «γήινου» πλανήτη, κάτι όχι εύκολο λόγω του μικρού μεγέθους του.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τη Νταϊάνα Ντράγκομιρ του Ινστιτούτου Αστροφυσικής και Διαστημικής Έρευνας του πανεπιστημίου ΜΙΤ, έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό αστροφυσικής «The Astrophysical Journal Letters».

https://www.in.gr/2019/04/16/tech/diastimiko-tileskopio-anakalypse-eksoplaniti-sto-megethos-tis-gis-kai-enan-mikrotero/

Ανακαλύφθηκε και τρίτος εξωπλανήτης γύρω από το Κέπλερ-47.

Οι αστρονόμοι ανακάλυψαν ένα τρίτο εξωπλανήτη στο διπλό αστρικό σύστημα Κέπλερ-47, που βρίσκεται σε απόσταση 3.340 ετών φωτός από τη Γη, στην κατεύθυνση του αστερισμού του Κύκνου. Είναι η πρώτη φορά που ανακαλύπτεται ένα σύστημα όπου τρεις πλανήτες βρίσκονται σε τροχιά ταυτόχρονα γύρω από δύο ήλιους.

Ο νέος εξωπλανήτης Kepler-47d είναι μεγαλύτερος από τους άλλους δύο, που είχαν ήδη ανακαλυφθεί, έχοντας μέγεθος μεταξύ του Ποσειδώνα και του Κρόνου. Οι αστρονόμοι δήλωσαν έκπληκτοι που έως τώρα τους είχε διαφύγει η ύπαρξη του μεγαλύτερου από τους τρεις εξωπλανήτες.

Η μέση θερμοκρασία του Kepler-47d εκτιμάται σε περίπου δέκα βαθμούς Κελσίου. Ο Kepler-47c έχει 32 βαθμούς, ενώ ο πιο εσωτερικός και μικρότερος από τους τρεις είναι πιο καυτός με μέση θερμοκρασία 169 βαθμών.

Οι τρεις εξωπλανήτες -ο εσωτερικός, ο μεσαίος (αυτός που μόλις ανακαλύφθηκε) και ο εξωτερικός- έχουν αντίστοιχα τριπλάσιο, επταπλάσιο και πενταπλάσιο μέγεθος σε σχέση με τη Γη, ενώ χρειάζονται 49, 87 και 303 μέρες αντίστοιχα για να κάνουν πλήρεις περιστροφές γύρω από τους ήλιους τους (αυτή είναι και η διάρκεια του έτους κάθε πλανήτη).

Τα άστρα τα ίδια χρειάζονται μόνο 7,5 μέρες για να κάνουν το ένα μια πλήρη περιφορά γύρω από το άλλο. Το ένα άστρο είναι σε μέγεθος σαν τον Ήλιο μας, ενώ το άλλο αρκετά μικρότερο (με μόνο το ένα τρίτο της ηλιακής μάζας). Όλο το σύστημα των δύο άστρων και των τριών πλανητών τους είναι αρκετά «σφιχτοδεμένο» και θα χωρούσε μέσα στην τροχιά της Γης από τον Ήλιο.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Τζερόμ Όροστζ του Πολιτειακού Πανεπιστημίου του Σαν Ντιέγκο, έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό αστρονομίας "Astronomical Journal".

http://www.kathimerini.gr/1019869/article/epikairothta/episthmh/anakalyf8hke-kai-tritos-e3wplanhths-gyrw-apo-to-kepler-47

Μια νέα ανακάλυψη μπορεί να οδηγήσει σε μια νέα επεξήγηση του πως οι πλανήτες σχηματίζονται.

Τα κενά στα μεγέθη των εξωπλανητών που ανακαλύφθηκαν από τον Transit Expelanet Survey Satellite (TESS) ζητούν νέες εξηγήσεις. Ο γαλαξίας φιλοξενεί πολλούς μικρούς πλανήτες, μερικοί περίπου το μέγεθος της Γης και άλλοι δύο έως τέσσερις φορές μεγαλύτεροι. Ωστόσο, οι ειδικοί διαπίστωσαν ότι οι πλανήτες μεταξύ ενάμισι και δυο από το μέγεθος του πλανήτη μας είναι σπάνιοι. Το χάσμα ονομάζεται "χάσμα Fulton" μετά τον κύριο συντάκτη του εγγράφου που το ανακάλυψε αναλύοντας τα ευρήματα του Διαστημικού Τηλεσκοπίου Κέπλερ που μελέτησε εξωπλανήτες για σχεδόν δέκα χρόνια πριν από την ανάληψη της TESS. Η TESS δεν έχει βρει ακόμα αρκετούς πλανήτες για να επιβεβαιώσει ή να αρνηθεί το χάσμα Fulton, αλλά η τάση συνεχίζεται και οι αστρονόμοι δεν αναμένουν να χάσουν το χάσμα. Ο Diana Dragomir, ένας αστρονόμος από το MIT που συνεργάζεται με δεδομένα που συνέλεξε η TESS, δημοσίευσε ένα χαρτί στο Astrophysical Journal Letters. Βρήκαν ένα σύστημα αστεριών σπίτι σε δύο πλανήτες εκατέρωθεν του χάσματος. Ο ένας είναι ένας "μίνι-Ποσειδώνας" που μετρά περίπου 2,6 φορές την ακτίνα της Γης και ο άλλος είναι ένας μικρός πλανήτης περίπου 90% τόσο μεγάλος όσο η Γη. Αυτός ο μικρός πλανήτης είναι ο πρώτος που έρχεται κοντά στο μέγεθος της Γης, το οποίο διαπίστωσε το TESS. Ο κ. Dragomir εξήγησε ότι αυτό το κενό στο μέγεθος θα μπορούσε να ρίξει φως σε πιθανούς κανόνες όταν πρόκειται για τον τρόπο σχηματισμού των πλανητών και τι συμβαίνει σε αυτούς νωρίς. Οι ειδικοί εξετάζουν την ατμόσφαιρα ενός πλανήτη, καθώς η ατμόσφαιρα μπορεί να αποτελέσει ένα μεγάλο μέρος της ακτίνας ενός πλανήτη. Για παράδειγμα, ο Δραγκόμιρ είπε ότι είναι πιθανό ότι υπάρχει μια αντίστροφη κατάσταση Goldilocks όπου οι μεσαίου μεγέθους βραχώδεις πλανήτες με ατμόσφαιρες δεν μπορούν να διαρκέσουν. Είπε: "είτε θα είστε αρκετά μεγάλοι για να διατηρήσετε την ατμόσφαιρά σας, είτε αν είστε ενδιάμεσα σε μέγεθος, τότε πιθανότατα δεν είναι αρκετά μεγάλο, και πρόκειται να χάσετε όλα πολύ γρήγορα. Είναι σαν ένα ρυμουλκό του πολέμου. είναι πραγματικά δύσκολο να μείνεις στη μέση. "Ωστόσο, οι ειδικοί έχουν δύο γενικότερες θεωρίες που θα μπορούσαν να εξηγήσουν αυτό το κενό. Εκτός από την απώλεια ατμόσφαιρας, η Sara Seager, αστρονόμος του MIT και αναπληρωτής διευθυντής επιστήμης για την αποστολή TESS, αποκάλυψε ότι το χάσμα θα μπορούσε να οφείλεται στην πλανητική γένεση ως αποτέλεσμα της θέσης ή της σύνθεσης του αερίου και της σκόνης που απομένουν μετά τη γέννηση ενός άστρου. Η διαδικασία ψύξης ενός πλανήτη θα μπορούσε να οδηγήσει στην εξάτμιση της ατμόσφαιράς του, η οποία ονομάζεται "πυρηνική απώλεια μάζας". Οι επιστήμονες συνειδητοποιούν ότι οι μικρότεροι κόσμοι φαίνεται να βρίσκονται σε τροχιά κοντά στα αστέρια τους, ενώ οι πιο μαζικοί πλανήτες είναι πιο απομακρυσμένοι. Η κ. Seager εξήγησε ότι η εγγύτητα με τα αστέρια τους μπορεί να είναι ένας λόγος που είναι μικρός. Υπάρχει μια πιθανότητα να ξεκινήσουν μεγάλες, αλλά να χάσουν την ατμόσφαιρά τους και, συνεπώς, τη μάζα τους, στην υπερβολική θερμότητα και την υπεριώδη ακτινοβολία των αστέρων τους. Στην πραγματικότητα, οι ειδικοί πιστεύουν ότι αυτό θα μπορούσε να συμβεί στον Άρη, ακόμα και ο πλανήτης μας συνεχίζει να να χάσει μέρος του κελύφους του υδρογόνου, σύμφωνα με τον Sara Seager. Ο Δραγκόμιρ είπε ότι "η εξαγωγή σταθερών συμπερασμάτων σχετικά με τα είδη των πλανητών που δεν σχηματίζονται σε αυτό το σημείο είναι σαν να ψάχνετε στο 1% του άχυρου και να λέτε: χωρίς βελόνα ». Έτσι, με την ομάδα της περιμένουν τις μακροχρόνιες παρατηρήσεις του TESS για τους πλανήτες που τροχίζουν τα αστέρια τους σε απέραντες αποστάσεις.

https://asgardia.space/en/news/Discovery-May-Lead-To-a-New-Explanation-of-How-Planets-Form

Εντοπισμός 18 πλανητών- «εξαδέλφων» της Γης σε παλιά δεδομένα, μέσω νέας μεθόδου.

Επιστήμονες στο Max Planck Institute for Solar System Research (MPS), το Georg August University of Göttingen και στο Αστεροσκοπείο Sonneberg ανακάλυψαν 18 πλανήτες μεγέθους αντίστοιχου αυτού της Γης πέρα από το ηλιακό μας σύστημα. Πρόκειται για κόσμους που προηγούμενες έρευνες είχαν παραβλέψει, και μεταξύ τους είναι ένας από τους μικρότερους που έχουν βρεθεί ως τώρα και ένας που θα μπορούσε να έχει συνθήκες φιλικές στην ύπαρξη ζωής.

Οι επιστήμονες ανέλυσαν εκ νέου ένα μέρος των δεδομένων του διαστημικού τηλεσκοπίου Kepler με μια νέα και πιο ευαίσθητη μέθοδο που ανέπτυξαν. Η ομάδα εκτιμά πως η μέθοδος αυτή έχει τη δυνατότητα να οδηγήσει στον εντοπισμό 100 επιπλέον εξωπλανητών από τα δεδομένα της αποστολής Kepler. Τα αποτελέσματα της εν λόγω έρευνας δημοσιεύτηκαν στο Astronomy & Astrophysics.

Πάνω από 4.000 πλανήτες σε τροχιά γύρω από άλλα άστρα έχουν βρεθεί ως τώρα, και από αυτούς το 96% είναι σημαντικά μεγαλύτεροι από τη Γη- οι περισσότεροι είναι περισσότερο συγκρίσιμοι με τον Ποσειδώνα ή τον Δία. Ωστόσο, οι μικρότεροι κόσμοι είναι πιο ενδιαφέροντες στο πλαίσιο της αναζήτησης «εξαδέλφων» της Γης, πιθανώς κατοικήσιμων. Σε αυτή την κατηγορία ανήκουν και οι 18 νέοι πλανήτες, με τον μικρότερο εξ αυτών να έχει μόλις το 69% του μεγέθους της Γης. Μέχρι τώρα δεν χείχαν εντοπιστεί στα δεδομένα του Kepler επειδή οι κοινοί αλγόριθμοι αναζήτησης δεν ήταν επαρκώς ευαίσθητοι.

Στο πλαίσιο της αναζήτησης μακρινών πλανητών, οι επιστήμονες συχνά χρησιμοποιούν τη μέθοδο transit (διέλευσης), ψάχνοντας για άστρα που σημειώνουν περιοδικές πτώσεις φωτεινότητας. Εάν ένα άστρο τύχει να έχει έναν πλανήτη που βρίσκεται σε επίπεδο ευθυγραμμισμένο με τη γραμμή που χαρακτηρίζει την οπτική επαφή με τη Γη, τότε αυτός «κόβει» μέρος της φωτεινότητας του άστρου καθώς περνά από μπροστά του.

«Οι κανονικοί αλγόριθμοι αναζήτησης προσπαθούν να εντοπίζουν ξαφνικές πτώσεις φωτεινότητας» εξηγεί ο Ρενέ Χέλερ του MPS, first author της έρευνας. «Στην πραγματικότητα, ωστόσο, ένας ηλιακός δίσκος εμφανίζεται ελαφρώς σκοτεινότερος στα άκρα από ό,τι στο κέντρο. Όταν ένας πλανήτης περνά μπροστά από ένα άστρο, αρχικά μπλοκάρει λιγότερο φως από ό,τι όταν βρίσκεται στα μέσα της διέλευσης. Το μέγιστο θάμπωμα του άστρου λαμβάνει χώρα στο κέντρο της διέλευσης, αμέσως πριν το άστρο αρχίσει να γίνεται σταδιακά φωτεινότερο ξανά».

Οι μεγάλοι πλανήτες τείνουν να παράγουν βαθύτερες και πιο ξεκάθαρες διακυμάνσεις φωτεινότητας από τα άστρα τους- ωστόσο οι μικρότεροι είναι πιο δύσκολοι, για ευνόητους λόγους. Η ομάδα του Χέλερ, ωστόσο, έδειξε πως η ακρίβεια και ευαισθησία της μεθόδου transit μπορεί να βελτιωθεί σημαντικά, εάν ληφθεί υπόψιν στον αλγόριθμο αναζήτησης μια ρεαλιστικότερη καμπυλότητα φωτός. «Ο νέος μας αλγόριθμος βοηθά να διαμορφώνουμε μια πιο ρεαλιστική εικόνα του πληθυσμού εξωπλανητών στο διάστημα» λέει ο Μάικλ Χίπκε του Αστεροσκοπείου Sonneberg. «Η μέθοδος αυτή συνιστά σημαντικό βήμα προς τα εμπρός, ειδικά στην αναζήτηση πλανητών σαν τη Γη».

Οι περισσότεροι από τους νέους πλανήτες περιστρέφονται γύρω από το άστρο τους σε σχετικά μικρές αποστάσεις- και ως εκ τούτου θεωρείται πως οι επιφάνειές τους έχουν θερμοκρασίες άνω των 100 βαθμών Κελσίου, σε κάποιους άνω των 1.000. Μόνο ένας αποτελεί εξαίρεση, καθώς βρίσκεται στην αποκαλούμενη κατοικήσιμη ζώνη, που θεωρείται πως επιτρέπει την παρουσία νερού σε υγρή μορφή.

https://www.naftemporiki.gr/story/1479214/entopismos-18-planiton-eksadelfon-tis-gis-se-palia-dedomena-meso-neas-methodou