Jump to content

Ελληνες και Ελληνίδες Επιστήμονες.(Πανεπιστήμια)


Προτεινόμενες αναρτήσεις

Έλληνας νευρολόγος στη Βρετανία ανακάλυψε τις πιο πρώιμες ενδείξεις Πάρκινσον στον εγκέφαλο. :cheesy:

Επιστήμονες από τη Βρετανία, την Ελλάδα και την Ιταλία, με επικεφαλής έναν Έλληνα νευρολόγο της διασποράς, ανακάλυψαν τις πιο πρώιμες μέχρι σήμερα ενδείξεις της νόσου Πάρκινσον στον εγκέφαλο, πολλά χρόνια (15 έως 20) προτού εκδηλωθούν τα πρώτα συμπτώματα στους ασθενείς.

Συνήθως άγνωστης αιτιολογίας, το Πάρκινσον είναι η δεύτερη συχνότερη νευροεκφυλιστική πάθηση μετά τη νόσο Αλτσχάιμερ και χαρακτηρίζεται από κινητικά και γνωσιακά προβλήματα. Δεν υπάρχουν φάρμακα που θεραπεύουν ή επιβραδύνουν σημαντικά τη νόσο, αλλά βοηθούν στη διαχείριση των συμπτωμάτων.

Το επίτευγμα μπορεί να οδηγήσει σε νέες μεθόδους έγκαιρης διάγνωσης της νευροεκφυλιστικής νόσου, ώστε να εντοπίζονται πολύ νωρίς όσοι κινδυνεύουν περισσότερο.

Η μελέτη

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή νευρολογίας και νευροαπεικόνισης Μάριο Πολίτη του Ινστιτούτου Ψυχιατρικής, Ψυχολογίας και Νευροεπιστήμης του Βασιλικού Κολλεγίου (King's) του Λονδίνου, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό νευρολογίας "The Lancet Neurology", βρήκαν τις πρώτες βάσιμες ενδείξεις για τον κεντρικό ρόλο που παίζει στον εγκέφαλο μια ουσία, ο νευροδιαβιβαστής σεροτονίνη, όσον αφορά τα πρώιμα -και αφανή- στάδια του Πάρκινσον. Οι αλλαγές στο σύστημα της σεροτονίνης που μπορούν να ανιχνευθούν πολύ πριν την εμφάνιση των συμπτωμάτων, μπορούν να αποτελέσουν ένα νέο προειδοποιητικό σημάδι για τη νόσο.

Όπως δήλωσε ο Μ.Πολίτης, «η νόσος Πάρκινσον παραδοσιακά θεωρείται ότι οφείλεται σε βλάβη στο σύστημα της ντοπαμίνης, αλλά εμείς δείξαμε ότι οι μεταβολές στο σύστημα της σεροτονίνης προηγούνται, συμβαίνοντας πολλά χρόνια προτού οι ασθενείς αρχίσουν να εμφανίζουν συμπτώματα. Τα ευρήματα μας δείχνουν ότι η πρώιμη ανίχνευση αυτών των αλλαγών στο σύστημα της σεροτονίνης μπορεί να ανοίξει το δρόμο για την ανάπτυξη νέων θεραπειών, που θα επιβραδύνουν και τελικά θα αποτρέπουν την επιδείνωση της νόσου Πάρκινσον».

Οι ασθενείς με Πάρκινσον εμφανίζουν στον εγκέφαλο τους συσσώρευση της πρωτεΐνης άλφα-συνουκλεΐνης. Μερικοί άνθρωποι εμφανίζουν κάποιες γενετικές μεταλλάξεις στο γονίδιο SNCA της εν λόγω πρωτεΐνης. Είναι σπάνιες αυτές οι περιπτώσεις, αλλά σχεδόν σίγουρα οδηγούν σε Πάρκινσον. Τέτοιες γενετικές μεταλλάξεις έχουν βρεθεί σε ανθρώπους σε χωριά της Βόρειας Πελοποννήσου, καθώς και σε μετανάστες από την Ελλάδα στην Ιταλία. Σε διάστημα δύο ετών, οι ερευνητές εντόπισαν δέκα άτομα από την Ελλάδα και τέσσερα από την Ιταλία με τη σπάνια μετάλλαξη στο γονίδιο SNCA και τους μετέφεραν στο Λονδίνο για μοριακή απεικόνιση εγκεφάλου (με τη μέθοδο ΡΕΤ) και άλλες κλινικές εξετάσεις. Οι μισοί είχαν εμφανίσει συμπτώματα Πάρκινσον, ενώ οι υπόλοιποι όχι.Τα στοιχεία από αυτούς τους 14 ανθρώπους συγκρίθηκαν με 65 ασθενείς που είχαν μη γενετικής αιτιολογίας Πάρκινσον, καθώς και με 25 υγιείς εθελοντές. Η συγκριτική ανάλυση αποκάλυψε ότι -λόγω της απώλειας νευρώνων που παράγουν σεροτονίνη (σε ποσοστό έως 34% σε σχέση με τους υγιείς)- το σύστημα της αρχίζει να δυσλειτουργεί στους ασθενείς με Πάρκινσον πολύ πριν την εκδήλωση των συμπτωμάτων και επίσης -πράγμα σημαντικό- πριν τις πρώτες αλλαγές στο σύστημα της ντοπαμίνης, ενός άλλου νευροδιαβιβαστή στον οποίο σήμερα εστιάζεται η φαρμακοθεραπεία.

Από ελληνικής πλευράς στην έρευνα συμμετείχαν από την Ιατρική Σχολή του ΕΚΠΑ και το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο «Αττικόν» ο καθηγητής Λεωνίδας Στεφανής και οι Χρήστος Κορός, Μαρία Σταμέλου και Αθηνά Σιμιτσή, ενώ από το Κολλέγιο King's οι Γιώργος Δερβενούλας και Σωτήρης Πολυχρόνης.

Ο καθηγητής Μάριος Πολίτης αποφοίτησε από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και πήρε το διδακτορικό του στην κλινική νευροεπιστήμη από το Imperial College του Λονδίνου. Σήμερα διευθύνει την Ομάδα Απεικόνισης της Νευροεκφύλισης στο Κολλέγιο King's και η έρευνα του εστιάζει στη χρήση διαφόρων απεικονιστικών τεχνικών για τη μελέτη της αιτιολογίας και της παθοφυσιολογίας των νευροεκφυλιστικών διαταραχών. Είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Νευρολογίας και του βρετανικού Βασιλικού Κολλεγίου Ιατρών, έχοντας στο ενεργητικό του πολλές δημοσιεύσεις και διακρίσεις, μεταξύ των οποίων το βραβείο Jon Stolk της Αμερικανικής Ακαδημίας Νευρολογίας το 2017.

http://www.kathimerini.gr/1029857/article/ygeia/ygeia-epikairothta/ellhnas-neyrologos-sth-vretania-anakalyye-tis-pio-prwimes-endei3eis-parkinson-ston-egkefalo

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Απήδημα Μάνης: Κρανίο 210.000 ετών αποτελεί το αρχαιότερο δείγμα σύγχρονου ανθρώπου στην Ευρασία. :cheesy:

Ένα κρανίο που βρέθηκε στην Ελλάδα και χρονολογείται πριν από τουλάχιστον 210.000 έτη αντιπροσωπεύει το αρχαιότερο δείγμα από ανατομικής απόψεως σύγχρονου ανθρώπου στην Ευρασία, δηλαδή εκτός Αφρικής, όπως ανακοίνωσε μια ομάδα ελλήνων και ξένων επιστημόνων.

Αυτό σημαίνει ότι, εάν οι επιστήμονες έχουν δίκιο, το κρανίο είναι κατά τουλάχιστον 150.000 χρόνια παλαιότερο από το αρχαιότερο απολίθωμα «έμφρονος ανθρώπου» (Homo sapiens) που είχε βρεθεί έως τώρα στην Ευρώπη.

Ένα δεύτερο κρανίο που βρέθηκε στην ίδια τοποθεσία της Πελοποννήσου και εκτιμάται ότι είναι τουλάχιστον 170.000 ετών διαθέτει χαρακτηριστικά Νεάντερταλ.

Τα δύο απολιθωμένα κρανία είχαν ανακαλυφθεί στο σπήλαιο Απήδημα, δυτικά της Αερόπολης, στη Μάνη, στα τέλη της δεκαετίας του 1970, κατά τη διάρκεια ερευνών του Ανθρωπολογικού Μουσείου της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Όμως, έως τώρα δεν είχαν μελετηθεί σε βάθος και είχαν παραμείνει σχετικά άγνωστα, παρά τη μεγάλη σπουδαιότητά τους, όπως τώρα γίνεται αντιληπτό με μεγάλη καθυστέρηση.

Οι ερευνητές από τη Γερμανία, την Ελλάδα και τη Βρετανία, με επικεφαλής τη διακεκριμένη ελληνίδα παλαιοανθρωπολόγο Κατερίνα Χαρβάτη του Κέντρου Σένκενμπεργκ για την Ανθρώπινη Εξέλιξη και το Παλαιοπεριβάλλον του γερμανικού Πανεπιστημίου Έμπερχαρντ Καρλς του Τίμπινγκεν, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό Nature, μελέτησαν πρώτη φορά συγκριτικά, με σύγχρονες μεθόδους απεικόνισης και χρονολόγησης, τα δύο κρανία, γνωστά ως «Απήδημα 1» και «Απήδημα 2».

Όπως δήλωσε η κ. Χαρβάτη, «τα αποτελέσματα της έρευνάς μας δείχνουν τη σημαντικότητα του ελλαδικού χώρου για την ανθρώπινη εξέλιξη. Έχουμε τον αρχαιότερο σύγχρονο άνθρωπο εκτός Αφρικής, που μεταφέρει την άφιξη του Homo sapiens στην Ευρώπη περισσότερο από 150 χιλιάδες χρόνια νωρίτερα απ’ ό,τι νομίζαμε μέχρι τώρα. Η δουλειά αυτή είναι αποτέλεσμα 25 χρόνων έρευνάς μου στην Αφρική, στην Ευρώπη και ιδιαίτερα στην Ελλάδα. Ως Ελληνίδα, εύχομαι η έρευνα στην Ελλάδα να συνεχιστεί, καθώς πιστεύω ότι η χώρα μας έχει ακόμα πολλά να δώσει στο χώρο της παλαιοανθρωπολογίας».

Η ερευνητική ομάδα, η οποία έκανε, μεταξύ άλλων, εικονική ανακατασκευή των κατεστραμμένων τμημάτων των κρανίων, διεξήγαγε συγκρίσεις με άλλα ανθρώπινα απολιθώματα και χρησιμοποίησε μια υψηλής ακριβείας ραδιομετρική μέθοδο χρονολόγησης, προκειμένου να καθορίσει την ηλικία των δύο κρανίων.

Το «Απήδημα 2», που βρίσκεται σε καλύτερη κατάσταση, εμφανίζει τα χαρακτηριστικά Νεάντερταλ, ενώ το «Απήδημα 1» δεν έχει καθόλου νεαντερτάλια γνωρίσματα, αλλά συνδυάζει σύγχρονα και πρωτόγονα χαρακτηριστικά, τα οποία -κατά τους επιστήμονες- το κατατάσσουν στην οικογένεια του Homo sapiens.

Οι ερευνητές εκτιμούν ότι στο σπήλαιο Απήδημα έζησαν δύο ομάδες: ένας πρώιμος πληθυσμός Homo sapiens, που στη συνέχεια αντικαταστάθηκε από έναν πληθυσμό Νεάντερταλ, οι οποίοι προϋπήρχαν στην ευρύτερη περιοχή της νότιας Ελλάδας.

Με τη σειρά τους, οι Νεάντερταλ αντικαταστάθηκαν από προγόνους του σύγχρονου ανθρώπου της Ανώτερης Παλαιολιθικής Περιόδου, η πιο πρώιμη παρουσία των οποίων στην περιοχή χρονολογείται πριν από περίπου 40.000 χρόνια.

Πολλές «έξοδοι» και η σημασία της Ελλάδας

Η ανακάλυψη για την παλαιότητα του κρανίου «Απήδημα 1» και η εκτίμηση ότι ανήκει στον Homo sapiens ενισχύει την άποψη ότι οι πρόγονοι των σημερινών ανθρώπων εξαπλώθηκαν από την Αφρική προς την Ευρώπη και την Ασία νωρίτερα απ’ ό,τι συνήθως πιστεύεται.

Η Νοτιοανατολική Ευρώπη γενικότερα και ειδικότερα η περιοχή της σημερινής Ελλάδας αποτέλεσε σημαντικό διάδρομο για την εξάπλωση των πρώτων αυτών «μεταναστών» από την Αφρική. Η νέα μελέτη, σύμφωνα με τους ερευνητές, ενισχύει επίσης τη θεωρία ότι δεν υπήρξε μόνο μία «έξοδος» από τη μαύρη ήπειρο, αλλά πολλές.

«Το Απήδημα 2 είναι περίπου 170.000 ετών. Θα λέγαμε ότι ήταν ένας Νεάντερταλ» σύμφωνα με την Κατερίνα Χαρβάτη. «Προς μεγάλη μας έκπληξη, το Απήδημα 1 είναι ακόμα παλαιότερο, ηλικίας περίπου 210.000 ετών, αλλά δεν έχει κανένα χαρακτηριστικό Νεάντερταλ».

Αντιθέτως, η μελέτη ανέδειξε μια μίξη σύγχρονων ανθρώπινων και αρχαϊκών χαρακτηριστικών, παραπέμποντας σε έναν πρώιμο Homo sapiens.

«Τα ευρήματά μας υποδηλώνουν ότι τουλάχιστον δύο ομάδες ανθρώπων ζούσαν στην περιοχή της Νοτίου Ελλάδας κατά τη Μέση Πλειστόκαινο Εποχή: ένας πρώιμος πληθυσμός Homo sapiens και, αργότερα, μία ομάδα Νεάντερταλ» εξήγησε η κυρία Χαρβάτη. Αυτό στηρίζει την υπόθεση ότι οι πρώιμοι σύγχρονοι άνθρωποι πραγματοποίησαν πολλές φορές εξορμήσεις πέραν της Αφρικής, στην οποία και πρωτοεμφανίστηκαν.

«Το κρανίο Απήδημα 1», όπως ανέφερε, «δείχνει ότι μια πρώτη διασπορά συνέβη νωρίτερα απ’ ό,τι πιστεύαμε, καθώς και ότι εξαπλώθηκε πολύ περισσότερο γεωγραφικά, έως και στο εσωτερικό της Ευρώπης. Εικάζουμε ότι, όπως και στην Εγγύς Ανατολή, ο πρώιμος σύγχρονος ανθρώπινος πληθυσμός, που αντιπροσωπεύεται από το Απήδημα 1, πιθανώς αντικαταστάθηκε από τους Νεάντερταλ, η παρουσία των οποίων στη Νότια Ελλάδα είναι σαφώς τεκμηριωμένη, λαμβάνοντας υπόψιν και το κρανίο Απήδημα 2 από την ίδια τοποθεσία» πρόσθεσε.

Ωστόσο, και οι Νεάντερταλ με τη σειρά τους αντικαταστάθηκαν από τους σύγχρονους ανθρώπους. Κατά την Ανώτερη Παλαιολιθική Περίοδο, περίπου 40.000 χρόνια πριν, οι νεοαφιχθέντες σύγχρονοι άνθρωποι εγκαταστάθηκαν στην περιοχή, όπως και στην υπόλοιπη Ευρώπη. Η παρουσία τους επιβεβαιώνεται από την ανασκαφή λεπτοδουλεμένων λίθινων εργαλείων και άλλων ευρημάτων. Από την άλλη, οι Νεάντερταλ εξαφανίστηκαν περίπου την ίδια περίοδο. «Αυτή η ανακάλυψη υπογραμμίζει τη σημασία της Νοτιοανατολικής Ευρώπης στην εξέλιξη του ανθρώπου» τόνισε η κ. Χαρβάτη.

Από ελληνικής πλευράς στη μελέτη συμμετείχαν επίσης ο καθηγητής Βασίλης Γοργούλης (διευθυντής του Τμήματος Ιστολογίας – Εμβρυολογίας της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών), η καθηγήτρια Μυρσίνη Κουλούκουσα (διευθύντρια του Ανθρωπολογικού Μουσείου της Ιατρικής Σχολής του ΕΚΠΑ), ο Φώτης Καρακωστής (Πανεπιστήμιο Τίμπινγκεν), ο Παναγιώτης Καρκάνας (Αμερικανική Σχολή Κλασσικών Σπουδών Αθηνών), η καθηγήτρια ακτινολογίας Λία Μουλοπούλου (Ιατρική Σχολή ΕΚΠΑ) και ο επίκουρος καθηγητής ακτινολογίας Βασίλης Κουτουλίδης (Ιατρική Σχολή ΕΚΠΑ). Μεταξύ των ξένων επιστημόνων είναι ο κορυφαίος διεθνώς παλαιοντολόγος Κρις Στρίνγκερ του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας του Λονδίνου.

Οι επιστήμονες επισήμαναν τις λιγοστές γνώσεις που ακόμη υπάρχουν για τα ανθρώπινα απολιθώματα στη Νοτιοανατολική Ευρώπη και τη σημασία της Ελλάδας για την κατανόηση της ανθρώπινης εξέλιξης και των πρώτων μεταναστευτικών κινήσεων.

Έτσι, σχεδιάζουν περαιτέρω μελέτες του ανευρεθέντος υλικού στο σπήλαιο Απήδημα, το οποίο ήδη θεωρούνταν σημαντικό στην εξέλιξη του ανθρώπινου είδους και απέκτησε επιπρόσθετη αξία υπό το φως των νέων ανακαλύψεων.

Το σπήλαιο Απήδημα ανεσκάφη στις δεκαετίες του 1970-80 από ερευνητές του Μουσείου Ανθρωπολογίας της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, αποφέροντας σημαντικά ευρήματα που φιλοξενούνται στο Μουσείο, το οποίο ιδρύθηκε το 1886 και είναι ένα από τα παλαιότερα του είδους του στην Ευρώπη.

Η νέα έρευνα πραγματοποιήθηκε με χρηματοδότηση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Έρευνας στην K. Χαρβάτη, καθώς και του Γερμανικού Ερευνητικού Ιδρύματος (DFG).

Μια διαφορετική προσέγγιση

Σχεδόν παράλληλα δημοσιεύτηκε μια άλλη επιστημονική μελέτη από ερευνητές του Εθνικού Κέντρου Ερευνών της Γαλλίας (CNRS), που εξέτασαν και αυτοί τα δύο κρανία από το σπήλαιο Απήδημα, καταλήγοντας σε ένα διαφορετικό συμπέρασμα, ότι αυτά αντιπροσωπεύουν μια μεταβατική φάση ανάμεσα στον ευρωπαίο «Όρθιο άνθρωπο» (Homo erectus) και στους Νεάντερταλ, κάτι με το οποίο όμως δε συμφωνεί η ερευνητική ομάδα υπό την Κ. Χαρβάτη.

https://www.in.gr/2019/07/11/tech/apidima-manis-kranio-210-000-eton-apotelei-arxaiotero-deigma-sygxronou-anthropou-stin-eyrasia/

jpg.jpeg.93acabc2c79f3b559e34cafd38a4c4f6.jpeg

elliniko-to-arxaiotero-deigma-homo-sapiens.jpg.d2e86d36fc89745b03226ed217dffc06.jpg

mani.png.1ea0d0f75c0baf19210a6de63c2eeb6e.png

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Δημήτρης Κουκουλόπουλος: Ο 35χρονος που έλυσε μαθηματικό γρίφο 78 ετών. :cheesy:

Στα μαθηματικά υπάρχουν θεωρήματα, εικασίες και υποθέσεις, που παιδεύουν τους επιστήμονες περισσότερο από 100 χρόνια.

Μαθηματικοί έχουν αφιερώσει ολόκληρη την ζωή τους για την απόδειξη μιας Εικασίας ή ενός Θεωρήματος, ενώ επιστημονικές κυψέλες που έχουν αναπτυχθεί σε πανεπιστημιακά τμήματα και ασχολούνται με τη θεωρία των αριθμών, προσπαθούν να λύσουν ορισμένες Εικασίες ή Θεωρήματα που στο πέρασμα του χρόνου έχουν πάρει τα χαρακτηριστικά θρύλων.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα η «Εικασία του Πουανκαρέ» που μετά από 100 χρόνια λύθηκε από τον Ρώσο μαθηματικό Γρεγκόρι Πέρελμαν. Σήμερα υπάρχουν τουλάχιστον δέκα πολύ διάσημα προβλήματα Εικασίες ή Θεωρήματα που παραμένουν άλυτα με την πρωτοπορία της διεθνούς μαθηματικής κοινότητας να εστιάζει στη λύση τους.

Ποιος είναι ο Δημήτρης Κουκουλόπουλος

Ο Δημήτρης Κουκουλόπουλος από την Κοζάνη είναι μόλις 35 ετών, είναι αναπληρωτής καθηγητής στο πανεπιστήμιο του Μόντρεαλ και κατάφερε μαζί με τον συνεργάτη του James Maynard από την Οξφόρδη, να αποδείξει ή να λύσει όπως λέγεται στη γλώσσα των μαθηματικών, την Εικασία των «RJ Duffin και AC Schaeffer» που ταλάνιζε τους μαθηματικούς της Αναλυτικής Θεωρίας των Αριθμών εδώ και 78 χρόνια. Ο 35χρονος επιστήμονας μίλησε στο ΑΠΕ – ΜΠΕ για τη δουλειά του, περιέγραψε τη διαδρομή του και τις εμπειρίες του από τα αμερικανικά πανεπιστήμια του Ιλινόϊ και του Πρίστον, για το πώς έφτασε στο Μόντρεαλ, θυμήθηκε τις σπουδές του στο Μαθηματικό του ΑΠΘ αλλά και τα εφηβικά του χρόνια στο 2ο ΓΕΛ Κοζάνης. Μίλησε για τους δασκάλους του στην Κοζάνη και τη Θεσσαλονίκη, αλλά δεν δίστασε να μιλήσει ανοικτά και για το ελληνικό πανεπιστήμιο, για αυτά που ο ίδιος θα επιθυμούσε να αλλάξουν την επόμενη ημέρα.

Η ιστορία της εικασίας των Duffin- Schaeffer

Η εικασία των «Duffin-Schaeffer» που διατυπώθηκε το 1941 αναφέρει τα κριτήρια που μπορούμε να θέσουμε ώστε να προσεγγίσουμε αριθμούς εάν απαγορεύσουμε κάποιους παρονομαστές. Οι δύο μαθηματικοί εισήγαγαν επίσης μια λεπτομέρεια που λέει ότι εάν απαγορεύσουμε κάποιους παρονομαστές ακόμη και ένα αραιό υποσύνολο αυτών, μπορεί κάποιοι αριθμοί να μην προσεγγιστούν ποτέ.

Ο Δημήτρης Κουκουλόπουλος λέει ότι στην εικασία των «Duffin-Schaeffer» υπάρχει μια δυικότητα ένας πολύ οξύς διαχωρισμός που δηλώνει από τη μια ότι έχεις αφήσει ένα μεγάλο περιθώριο ώστε με τους παρονομαστές που έχεις, να μπορείς να προσεγγίσεις όλους τους αριθμούς, και από την άλλη, εάν ήσουν υπερβολικά φιλόδοξος και με τους περιορισμούς που έχεις θέσει, δεν μπορείς να προσεγγίσεις κανέναν αριθμό. «Οπότε υπάρχουν αυτοί οι δύο κόσμοι που στον ένα μπορούμε να προσεγγίσουμε σχεδόν όλους τους αριθμούς και στον άλλον σχεδόν κανένα αριθμό, αλλά υπάρχει ένα απλό κριτήριο που αποφασίζει το πότε πέφτουμε σε κάθε περίπτωση».

Από την εικασία στην… λύση από τον Έλληνα μαθηματικό.

Οι δύο μαθηματικοί το 1941 δημοσίευσαν ένα άρθρο στο οποίο διατύπωσαν αυτήν τους την εικασία, στη συνέχεια, εκεί γύρω στο 1990, υπήρξαν κάποια μικρά αποτελέσματα για την επίλυση της αλλά η εικασία παρέμενε άλυτη μέχρι το 2019 που αποδείχτηκε πλήρως από τον Δημήτρη Κουκουλόπουλο και τον James Maynard. Ο νεαρός μαθηματικός δεν κρύβει τη χαρά του που κατάφερε να δώσει λύση μετά από 78 χρόνια σ’ένα από τα κεντρικά προβλήματα στον τομέα της «μετρικής διοφαντικής προσέγγισης»

Η ιστορία του μαθηματικού προβλήματος

Ο Δ. Κουκουλόπουλος εξηγεί ότι αυτό το πρόβλημα, ανήκει στο τομέα της θεωρίας των αριθμών και λέγεται «διοφαντική προσέγγιση» προς τιμήν του Διοφάντη της Αλεξάνδρειας που ήταν από τους αρχαίους Έλληνες μαθηματικούς και έχει να κάνει με προσεγγίσεις αριθμών από κλάσματα.

«Οι περισσότεροι αριθμοί όπως για παράδειγμα ο αριθμός π που είναι μια μαθηματική σταθερά οριζόμενη ως ο λόγος της περιφέρειας προς τη διάμετρο ενός κύκλου (π = P/δ) και είναι ίσος με 3,14159265, εμφανίζεται πάρα πολύ συχνά στα Μαθηματικά, στην Φυσική και εάν κάποιος κάτσει και γράψει τα δεκαδικά ψηφία για να δώσει μια προσέγγιση αυτού του αριθμού θα διαπιστώσει ότι δεν τελειώνουν ποτέ. Οι άνθρωποι δεν μπορούν αλλά ούτε και οι υπολογιστές μπορούν να δουλέψουν με τόσο πολύπλοκους αριθμούς και όταν θέλουμε να κάνουμε πράξεις θέλουμε πιο απλές προσεγγίσεις. Εάν γράψω τα δεκαδικά ψηφία του π και σταματήσω στο 3,14 μου δίνεται μια προσέγγιση του αριθμού μ΄ενα σφάλμα. Αυτόν το αριθμό μπορώ να το γράψω 3141/1000 που είναι κλάσμα που προσεγγίζει το π, αλλά στην πραγματικότητα από τους αρχαίους Έλληνες ξέραμε επίσης ότι μια πολύ καλή προσέγγιση του π που χρησιμοποιεί πολύ μικρότερους αριθμούς είναι το κλάσμα (22/7) που χρησιμοποιεί πολύ μικρότερο παρονομαστή. Ο παρονομαστής του είναι μόνο 7 ενώ ο παρονομαστής του άλλου κλάσματος είναι 1000. Το δεύτερο κλάσμα έχει πολύ μικρότερη πολυπλοκότητα. Και το ερώτημα είναι εάν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε παρονομαστές μέχρι ενός φράγματος του 1εκατ, πόσο καλή προσέγγιση μπορούμε να έχουμε σε έναν αριθμό; Σε τέτοιου είδους μεγάλα ερωτήματα η «διοφαντική προσέγγιση» θέλει μ’ ένα απλό κλάσμα να βρει απλές προσεγγίσεις αριθμών».

Αναλυτικά

Η απόδειξη της Εικασίας σημαίνει κάτι σε σχέση με τις άλλες επιστήμες κάποιου είδους εφαρμογή στην ζωή; Γελάει εντελώς αυθόρμητα ακούγοντας την ερώτηση λέγοντας ότι «ετέθη προς συζήτηση το αιώνιο ερώτημα» και προσθέτει ότι δεν μπορεί να φανταστεί πώς θα μπορούσε να εφαρμοστεί συγκεκριμένα αυτό καθαυτό αυτό το θεώρημα γιατί εκτός των άλλων είναι κι ένα μετρικό θεώρημα. «Δεν ξέρω εάν θα υπάρξει κάποια συγκεκριμένη εφαρμογή. Στα θεωρητικά μαθηματικά θα ήταν ωραίο να βλέπεις τη δουλειά σου να εφαρμόζεται στην πραγματική ζωή αλλά η φύση των θεωρητικών μαθηματικών είναι τέτοια, που η εφαρμογή των ιδεών μπορεί να πάρει πολλά χρόνια μέχρι να γίνει κάτι ή να υπάρξει έστω μια έμμεση συμβολή». Προσθέτει ότι στα θεωρητικά μαθηματικά όπως και στις πιο πολλές θεωρητικές επιστήμες, δουλεύεις εντατικά ακόμη και για ολόκληρη τη ζωή σου, να καταλάβεις και να λύσεις ένα ερώτημα χωρίς απαραίτητα να γνωρίζεις εάν αυτό θα έχει προεκτάσεις στον πραγματικό κόσμο. Παρ’όλα αυτά επισημαίνει ότι η χρηματοδότηση της έρευνας στα θεωρητικά μαθηματικά είναι θεμελιώδης γιατί με τρόπους που δεν μπορούμε να καταλάβουμε επηρεάζει και την έρευνα στα Εφαρμοσμένα μαθηματικά, στη Μηχανική και στην Φυσική.

Προς επίρρωση των όσων προηγούμενα ανέφερε, πρόσθεσε μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ μια διδακτική περιγραφή από την ιστορία ενός διάσημου Βρετανού μαθηματικού τού Γκόντφρεϊ Χάρολντ Χάρντι, γνωστού για τη συμβολή του στη θεωρία αριθμών και την ανάλυση, αλλά και για το δοκίμιο «Η Απολογία ενός Μαθηματικού», ο οποίος σημείωνε ότι «τον ικανοποιεί που εργάζεται σ’ έναν κλάδο ο οποίος δεν έχει καμία εφαρμογή στην πραγματική ζωή γιατί δεν θέλω η δουλειά μου να χρησιμοποιείται στον πόλεμο». Δυστυχώς όμως -σημειώνει ο κ. Κουκουλόπουλος -αυτό που έλεγε ο διάσημος μαθηματικός διαψεύστηκε τελείως γιατί μετά από αρκετά χρόνια όταν αναπτύχθηκε η πληροφορική και οι επικοινωνίες υπήρξε πολύ μεγάλη ανάγκη να γίνει ασφαλής μετάδοση σημάτων. Και κρυπτογράφηση του σήματος γίνεται πολλές φορές χρησιμοποιώντας ιδέες από τη θεωρία των αριθμών. «Γι’ αυτό σας λέω ότι είναι δύσκολο να προβλέψεις πού μπορεί να πάει ένα επίτευγμα σου και ο Χαρντι ήταν λάθος, διαψεύστηκε ως προς αυτό και σήμερα εάν ζούσε μπορεί να απογοητευόταν πάρα πολύ με την εξέλιξη».

Οι σπουδές στην Ελλάδα και η διαδρομή σε ΗΠΑ – Καναδα

Ο Δημήτρης Κουκουλόπουλος είναι γνήσιο τέκνο του ελληνικού δημόσιου σχολείου και του ελληνικού πανεπιστημίου. Αποφοίτησε από το 2ο ΓΕΛ Κοζάνης και στη συνέχεια εισήλθε στο Μαθηματικό του ΑΠΘ. «Μου άρεσαν τα μαθηματικά και οι αριθμοί και στην τελευταία τάξη του Λυκείου έλαβα μέρος στον διαγωνισμό της Ελληνικής Μαθηματικής εταιρίας όπου κέρδισα το χάλκινο μετάλλιο». Όπως σημειώνει μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ το συγκεκριμένο γεγονός του πρόσφερε αυτοπεποίθηση και το ειδικό βάρος ώστε να διαλέξει την Μαθηματική Σχολή αντί του Πολυτεχνείου. Μιλά με σεβασμό και αγάπη για δύο καθηγητές του και τη συμβολή τους στη διαμόρφωση των κριτηρίων και των δεξιοτήτων του. «Ο Αθανάσιος Κοζικόπουλος ήταν ο μαθηματικός μου στο Πειραματικό Γυμνάσιο Κοζάνης, ένας άνθρωπος με πάθος για τα μαθηματικά που κατάφερε τελικά να μου μεταδώσει για τα καλά το μικρόβιο και ο καθηγητής Μαθηματικών του ΑΠΘ Δημήτρης Μπετσάκος ήταν εκείνος που συνομίλησα μαζί του πριν αποφασίσω τελικά τι να επιλέξω».

Πώς έφτασες από το ΑΠΘ στις ΗΠΑ; τον ρώτησα.

«Στο τελευταίο έτος έκανα αιτήσεις για να πάω στις ΗΠΑ, πάντα εκεί ήταν ο στόχος μου. Έκανα αιτήσεις σε διάφορα πανεπιστήμια αλλά επέλεξα να πάω απευθείας για διδακτορικό στο πανεπιστήμιο του Ιλινόϊ γιατί εκεί έχει μια πολύ καλή ομάδα στην Αναλυτική θεωρία των αριθμών που είναι ο τομέα της έρευνας μου, κι ένας από τους τομείς που μου άρεσαν από μικρό παιδί και μου εξίταρε τη φαντασία. Ήμουν αρκετά τυχερός γιατί εκεί άρχισα να δουλεύω με τον Kevin Ford έναν καθηγητή που είναι κορυφαίος στον τομέα του» απαντά μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ.

Ο νεαρός Κουκουλόπουλος τα πηγαίνει θαυμάσια και τον τελευταίο χρόνο του διδακτορικού ακολουθεί τον μέντορα του στο ναό της Αναλυτικής Θεωρίας στο πανεπιστήμιο του Πρίστον, όπου ένα έτος ήταν αφιερωμένο στην αναλυτική θεωρία με συμμετοχές από την αφρόκρεμα της παγκόσμιας μαθηματικής επιστήμης. Η εμπειρία του Πρίστον φαίνεται ότι επηρεάζει ακόμη περισσότερο τον Κουκουλόπουλο αφού εκεί γνωρίζει τους πιο σημαντικούς επιστήμονες στο τομέα του, μαθαίνει από κοντά για τα ερωτήματα που τους ταλανίζουν και εκεί θα γνωριστεί με τον Andrew Granville που στην συνέχεια το 2010 θα εργαστεί μαζί του στο μεταδιδακτορικό στο πανεπιστήμιο του Μόντρεαλ.

Ποιος φαίνεται ότι μπορεί να κερδίζει τη μάχη της πρωτοπορίας στην έρευνα, η Ευρώπη ή η αμερικανική ήπειρος; Ο Δ. Κουκουλόπουλος επισημαίνει μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ότι παρότι η Ευρωπαϊκή Ένωση επενδύει τεράστια κονδύλια στην έρευνα, «από την αίσθηση που έχω νομίζω ότι τα αμερικανικά πανεπιστήμιο είναι λίγο πιο μπροστά στην έρευνα και την καινοτομία». Πρόσθεσε ακόμη ότι σήμερα γίνεται εξαιρετική δουλειά στα ασιατικά πανεπιστήμια, την Κίνα και την Ινδία.

Σε ηλικία μόλις 28 ετών γίνεται επίκουρος καθηγητής

Το 2012 σε ηλικία μόλις 28 ετών προσλαμβάνεται ως επίκουρος καθηγητής στο πανεπιστήμιο του Μόντρεαλ και σήμερα, μόλις 35 ετών, είναι αναπληρωτής καθηγητής στο ίδιο πανεπιστήμιο. Το ελληνικό πανεπιστήμιο προσέφερε τα κατάλληλα επιστημονικά εφόδια; Είναι κατηγορηματικός «Όταν πήγα στις ΗΠΑ δεν ένοιωσα κανένα μειονέκτημα σε σχέση με τους συμφοιτητές μου, ήμουν πλήρως προετοιμασμένος, είχα όλα τα εφόδια για να κάνω έρευνα γιατί στην Ελλάδα είχα πολύ καλούς δασκάλους και τα μαθηματικά που ήταν να μάθω, τα έμαθα».

Η φυγή των νέων επιστημόνων το κορυφαίο πρόβλημα της χώρας

Πιστεύει ότι η κρίση έχει τρομακτικό αντίκτυπο στα ελληνικά πανεπιστήμια αφού συνταξιοδοτήθηκαν αρκετοί καθηγητές χωρίς να αναπληρωθούν από νέο επιστημονικό αίμα. «Τα τελευταία δύο χρόνια μού λένε συνάδελφοί μου ότι άρχισαν να προσλαμβάνουν καθηγητές αλλά δεν υπάρχουν χρήματα για διδακτορικά προγράμματα κι αυτό έχει σαν αποτέλεσμα πολλοί νέοι να φεύγουν για το εξωτερικό και να μην επιστέφει κανένας πίσω» λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ. Χαρακτηρίζει το φαινόμενο της φυγής των νέων επιστημόνων ως το κορυφαίο πρόβλημα της χώρας, θεωρεί ότι η Ελλάδα έχει καθοδική πορεία που πρέπει να αναστραφεί επειγόντως και να επιστρέψουν ορισμένοι από τους ανθρώπους που έφυγαν.

«Πρέπει να αλλάξει ο τρόπος λειτουργίας των πανεπιστήμιων, να πλησιάσει το πλαίσιο λειτουργίας των ευρωπαϊκών και αμερικάνικων πανεπιστήμιων, να είναι αυτοδύναμα και να αποφασίζουν τα ίδια πού θέλουν να πάνε την έρευνα τους». Σχολίασε μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ την ανάμειξη της κεντρικής κυβέρνησης στην ίδρυση και από την άλλη, στην κατάργηση της Νομικής Σχολής της Πάτρας και αναρωτήθηκε γιατί ο υπουργός πρέπει να αποφασίζει εάν η Πάτρα θα πρέπει να έχει Νομική σχολή, αφού αυτό είναι καθαρά θέμα του πανεπιστημίου. Αναφέρθηκε με θετικό πρόσημο στον νόμο Διαμαντοπούλου και στα συμβούλια των ιδρυμάτων, που όμως καταργήθηκαν, θεωρώντας ότι ήταν ένα μεγάλο βήμα για τα ελληνικά πανεπιστήμια, ενώ αναφέρθηκε με επικριτικό τόνο στην παρουσία και τον έλεγχο που ασκούν οι παρατάξεις στη διοίκηση του πανεπιστήμιου δηλώνοντας ότι «ουσιαστικά, οι σύγκλητοι των πανεπιστημίων είναι όμηροι των παρατάξεων».

Έχοντας την εμπειρία των αμερικανικών πανεπιστημίων ο Δημήτρης Κουκουλόπουλος θεωρεί ότι το σύστημα ελέγχου και διοίκησης των ελληνικών πανεπιστημίων είναι απόλυτα εξαρτώμενο από την κεντρική διοίκηση, όπου ο υπουργός αποφασίζει για πολλά. «Όταν το υπουργείο αποφασίζει τους μισθούς των πάντων τότε όλα γίνονται δύσκολα. Όσο πιο κεντρικά γίνεται κάτι, τόσο πιο δύσκολα θα έχεις ευελιξία. Ευελιξία και εμπιστοσύνη χρειάζεται και να είμαστε σίγουροι ότι οι άνθρωποι θα κάνουν σωστά τη δουλειά τους». Υποστηρικτής της αξιολόγησης, θεωρεί ότι η εφαρμογή της πρέπει να υποστηρίζει θετικά το έργο των πανεπιστημιακών, ώστε να κάνουν καλύτερα τη δουλειά τους. Υποστηρικτής της μονιμότητας στο πανεπιστήμιο γιατί όπως λέει «οι καθηγητές δεν πρέπει να φοβούνται ότι κάποια στιγμή θα κινδυνεύσουν να απολυθούν γιατί πολλές φορές ορισμένα πρότζεκτ χρειάζεται μια ολόκληρη ακαδημαϊκή ζωή για να τα φέρεις εις πέρας»

Για την αξιολόγηση και τη χρηματοδότηση των ακαδημαϊκών ιδρυμάτων από την κεντρική κυβέρνηση υποστηρίζει ότι πρέπει να γίνεται και ότι υπάρχουν διεθνείς δείκτες που μπορεί να εξασφαλίσουν μια δίκαιη κρίση. «Κάθε πέντε ή επτά χρόνια μπορεί να υπάρχει σταθερός κύκλος αξιολόγησης ανάλογα με το πόσοι φοιτητές πέρασαν, πόσα χρήματα έφεραν σε χρηματοδότηση οι καθηγητές του ιδρύματος, πόσα διδακτορικά έβγαλαν, άρθρα που δημοσιεύτηκαν σε επιστημονικά περιοδικά και το σύνολο όλων αυτών θα καθορίζει το ύψος της χρηματοδότησης από την κεντρική κυβέρνηση με την υποσημείωση ότι το πανεπιστήμιο θα αποφασίσει για το πού θα διαθέσει αυτά τα χρήματα».

Κλείνει ένας κύκλος

Η συνομιλία μας με τον Δημήτρη Κουκουλόπουλο έγινε μέσω skype, αυτός στο γραφείο του πέμπτου ορόφου του πανεπιστημίου του Μόντρεαλ με ένα πλατύ χαμόγελο και με μια όμορφη ευγένεια στον συνομιλητή του. Σκεφτόμουν τη συναρπαστική διαδρομή του όπου στα 28 του έγινε καθηγητής σ’ ένα από τα ανταγωνιστικά πανεπιστήμια της αμερικανικής ηπείρου και στα 35 του συγκαταλέγεται στην αφρόκρεμα των μαθηματικών του κόσμου που ασχολούνται με την Αναλυτική Θεωρία των αριθμών και αναρωτήθηκα φωναχτά, τι σχέδια μπορεί να έχει για το μέλλον κάποιος που κατάφερε τόσα πράγματα σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα. «Δεν έχω σχέδια» ήταν η αφοπλιστική απάντηση του στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, τόνισε όμως ότι μετά και την επίλυση της Εικασίας «κλείνει ένας μεγάλος κύκλος που άνοιξε πριν από μερικά χρόνια, προετοιμάζομαι για τη νέα ακαδημαϊκή χρονιά και θα αφιερωθώ εξ ολοκλήρου στους φοιτητές μου και τους υποψήφιους διδάκτορες με καινούργια πράγματα στην ατζέντα».

Συγχαρητήρια από τον ΠτΔ στον Δημήτρη Κουκουλόπουλο

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπιος Παυλόπουλος επικοινώνησε τηλεφωνικώς με τον Αναπληρωτή Καθηγητή του Πανεπιστημίου του Μόντρεαλ Δημήτρη Κουκουλόπουλο και τον συνεχάρη για την παγκόσμια εμβέλειας επιτυχία του στο μαθηματικό πεδίο της Αναλυτικής Θεωρίας των Αριθμών.

Η επιτυχία συνίσταται στην απόδειξη-λύση της «Εικασίας των R.J. Duffin και A.C. Shaeffer», έναν γρίφο 78 ετών.

https://www.in.gr/2019/08/10/tech/meta-ton-daskalaki-o-koukoulopoulos-o-ellinas-dianoia-pou-elyse-mathimatiko-grifo-78-eton/

koukoy2-600x300.jpg.1e10797bdcba11de4a6d57941a7c91e5.jpg

kouko1.thumb.jpg.933bed72c81405bae6223e6d33416d58.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Ο έλληνας «κυνηγός» των υπερβακτηρίων. :cheesy:

Ελπιδοφόρες θεραπείες ενάντια στα «σκληρά βακτηριακά καρύδια» αναπτύσσονται στο εργαστήριο του κ. Ελ. Μυλωνάκη στο Πανεπιστήμιο Μπράουν.

Είναι ένας αγώνας που έχει αποδειχθεί σε μεγάλο βαθμό άγονος αυτός με τα υπερβακτήρια που «σαρώνουν» εντός νοσοκομείων (αλλά και έξω από αυτά) παγκοσμίως. Πρόκειται για μια κούρσα των ειδικών ενάντια σε επικίνδυνους μικροοργανισμούς όπως το διάσημο πλέον MRSA (Methicillin-resistant Staphylococcus aureus, χρυσίζων σταφυλόκοκκος ανθεκτικός στη μεθικιλλίνη) που έχουν πάρει κεφάλι επειδή εμείς οι άνθρωποι αποφασίσαμε να το… φάμε το δικό μας το κεφάλι κάνοντας του κεφαλιού μας, κοινώς λαμβάνοντας αντιβιοτικά σαν να είναι καραμέλες (η Ελλάδα μάλιστα, σύμφωνα με στοιχεία, κατέχει θλιβερή ευρωπαϊκή πρωτιά στην κατάχρηση αντιβιοτικών) και θρέφοντας τελικώς βακτήρια που προκειμένου να επιβιώσουν έχουν γίνει ανθεκτικά ακόμη και στις πιο ισχυρές αντιβιοτικές θεραπείες. Σε αυτή την κούρσα που πολλές φορές εξελίσσεται σε μάχη κυριολεκτικώς ζωής και θανάτου (με τα βακτήρια να ζουν και να βασιλεύουν εις βάρος των ανθρώπων) έρχεται να προστεθεί και η στάση της φαρμακοβιομηχανίας η οποία σε γενικό πλαίσιο γυρνά την πλάτη στην ανάπτυξη νέων αντιβιοτικών καθώς για εκείνη αποτελεί αγώνα άγονο οικονομικώς. Η ανάπτυξη ενός αντιβιοτικού απαιτεί χρόνια ερευνών που πιθανώς να μεταφραστούν κάποτε σε μια θεραπεία η οποία δεν θα πρέπει να λαμβάνεται συστηματικά, αλλά όσο πιο σπάνια και με όσο μεγαλύτερη σύνεση γίνεται – πρόκειται λοιπόν για ένα πεδίο που δεν υπόσχεται να αποφέρει πολλά για τις εταιρείες.

Έτσι, έχουμε φθάσει στο σήμερα με τα βακτήρια να θεριεύουν ολοένα και περισσότερο προκαλώντας συνεχή ανησυχία. Ευτυχώς όμως υπάρχουν επιστήμονες «βακτηριο-εξολοθρευτές» που έχουν αφιερωθεί στο να πατάξουν τη μικροβιακή αντοχή και να σώσουν εκατομμύρια ζωές. Ένας από αυτούς, με μακρόχρονο και εντυπωσιακό έργο, είναι Ελληνας: πρόκειται για τον κ. Ελευθέριο Μυλωνάκη, καθηγητή Παθολογίας και Μοριακής Μικροβιολογίας και Ανοσολογίας στο Πανεπιστήμιο Μπράουν στο Ρόουντ Αϊλαντ των ΗΠΑ, διευθυντή του Κέντρου για την Καταπολέμηση της Μικροβιακής Αντοχής και τη Θεραπευτική Ανάπτυξη (πρόκειται για ένα από τα Κέντρα για την Αριστεία στη Βιοϊατρική Ερευνα – COBRE – των Εθνικών Ινστιτούτων Υγείας των ΗΠΑ) του Νοσοκομείου του Ρόουντ Αϊλαντ και του Νοσοκομείου Miriam. Ο κ. Μυλωνάκης βρέθηκε πριν από μερικές ημέρες στην Ελλάδα προκειμένου να αναγορευθεί επίτιμος διδάκτωρ της Ιατρικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών (ΕΚΠΑ) και με αυτή την αφορμή μίλησε αποκλειστικά στο «Βήμα» για τον διαχρονικό δικό του αγώνα με τα υπερβακτήρια, ο οποίος έχει μέχρι στιγμής αποδειχθεί ιδιαιτέρως… γόνιμος (και έπεται ακόμη πιο γόνιμη συνέχεια).

Μια προσωπική υπόθεση

Όπως μας είπε ο 53χρονος σήμερα κ. Μυλωνάκης, το ότι έχει βαλθεί να τα βάλει με τα υπερβακτήρια αποτελεί σε μεγάλο βαθμό προσωπική υπόθεση. Η μητέρα του ήταν ένα από τα θύματα των επιπλοκών μιας φαρμακοανθεκτικής λοίμωξης από την οποία προσβλήθηκε ενώ νοσηλευόταν. «Η μητέρα μου εμφάνισε σηψαιμία, παρότι λάμβανε κοκτέιλ αντιβιοτικών. Ωστόσο όταν πέθανε ήταν άνω των 70 ετών και είχε προλάβει να ζήσει μια γεμάτη ζωή. Παρότι την αγαπούσα όπως όλοι αγαπάμε τη μητέρα μας, ως γιατρός έχω ακόμη μεγαλύτερο κίνητρο να πολεμήσω τα υπερβακτήρια, καθώς έρχομαι σε επαφή με νέους ανθρώπους που εμφανίζουν ανθεκτικές λοιμώξεις και νιώθω ότι δεν μπορώ να τους βοηθήσω». Ο καθηγητής, βλέποντας καθημερινά ασθενείς θύματα ανθεκτικών βακτηρίων, αντιλαμβάνεται καλύτερα από τον καθένα πόσο σημαντικό είναι να υπάρξουν το συντομότερο δυνατόν νέα όπλα ενάντια στα ανθεκτικά βακτήρια, με δεδομένο μάλιστα ότι το μέλλον προδιαγράφεται ακόμη πιο ζοφερό: σύμφωνα με τους αρμόδιους οργανισμούς υγείας, ως το 2050 οι ανθεκτικές στα αντιβιοτικά λοιμώξεις θα αποτελούν την κύρια αιτία θανάτου ξεπερνώντας τον καρκίνο και κοστίζοντας περί τα 10 εκατομμύρια ζωές τον χρόνο σε παγκόσμιο επίπεδο. Οι ειδήμονες ανησυχούν ιδιαιτέρως σχετικά με το ότι μέσα στα επόμενα χρόνια υπερβακτήρια όπως το MRSA θα σημάνουν το τέλος της σύγχρονης ιατρικής όπως την ξέρουμε, καθώς χειρουργικές επεμβάσεις, έστω και ρουτίνας, θα είναι αδύνατον να διεξαχθούν υπό τον φόβο της πρόκλησης μιας λοίμωξης για την οποία δεν θα υπάρχει θεραπεία.

Προκειμένου να αποφευχθούν όλα αυτά τα εφιαλτικά σενάρια του μέλλοντός μας (αν και τρομακτικά είναι ήδη και αυτά του παρόντος μας) ο έλληνας καθηγητής προσπαθεί να αναπτύξει με την ομάδα του νέα πολυπόθητα όπλα ενάντια σε υπερβακτήρια. Και είναι ευτυχές το γεγονός ότι έχει ήδη να παρουσιάσει άκρως υποσχόμενα αποτελέσματα. Ενα από αυτά, που μάλιστα προκάλεσε αίσθηση και καλύφθηκε από μεγάλα ΜΜΕ ανά τον κόσμο, παρουσιάστηκε πέρυσι στην έγκριτη επιθεώρηση «Nature». Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου Μπράουν ανέφεραν ότι ανέπτυξαν μια νέα κατηγορία συνθετικών αντιβιοτικών με βάση τα ρετινοειδή (ουσίες χημικώς συγγενείς της βιταμίνης Α) τα οποία αποδείχθηκαν άκρως αποτελεσματικά σε πειραματόζωα ενάντια στον μεγάλο αντίπαλο που ονομάζεται MRSA.

Η απειλή μέσα μας

Και όταν μιλάμε για μεγάλο αντίπαλο το εννοούμε: το MRSA είναι ένα βακτήριο που εντοπίζεται στο δέρμα και στους βλεννογόνους του 2% των υγιών ατόμων, χωρίς να προκαλεί προβλήματα. Ωστόσο μπορεί σε κάποιες περιπτώσεις ανθρώπων με εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα, όπως οι νοσηλευόμενοι ασθενείς, τα ανοσοκατεσταλμένα άτομα, οι ηλικιωμένοι, να προκαλέσει σοβαρές λοιμώξεις. Οι λοιμώξεις που προκαλεί αφορούν κυρίως το δέρμα, μπορεί όμως να «χτυπήσει» και τους πνεύμονες, την καρδιά, τα οστά, το αίμα. Η μετάδοση του βακτηρίου αυτού που εμφανίζει ανθεκτικότητα στις περισσότερες αντιβιοτικές θεραπείες γίνεται κυρίως με την άμεση επαφή μεταξύ ανθρώπων ή μέσω της επαφής με επιμολυσμένο ιατρικό εξοπλισμό και άλλες επιμολυσμένες επιφάνειες. Το MRSA εξαιτίας του ότι έχει αποδειχθεί… πολύ σκληρό για να πεθάνει έχει μετατραπεί σε εφιάλτη για τους γιατρούς εντός νοσοκομείων. Σύμφωνα με στοιχεία του Ευρωπαϊκού Κέντρου Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων, στην Ευρώπη ποσοστό μεγαλύτερο του 12% επί του συνόλου των νοσοκομειακών λοιμώξεων οφείλεται στο S.aureus ενώ σε χώρες όπως η Κύπρος και η Ιταλία ποσοστό μεγαλύτερο του 60% των νοσοκομειακών λοιμώξεων από S.aureus αφορά το MRSA. Ωστόσο, κατά την τελευταία 20ετία έχει κάνει δυναμική εμφάνιση και εκτός νοσοκομείων, με αποτέλεσμα να αποτελεί πλέον ένα από τα αρκετά συχνά παθογόνα της κοινότητας.

Ενάντια λοιπόν σε αυτόν τον μικροσκοπικό εχθρό που μπορεί να έχει πολύ μεγάλες επιπτώσεις στη δημόσια υγεία, ήλθαν τα ελπιδοφόρα νέα από τον δρα Μυλωνάκη και τους συνεργάτες του. Οι ερευνητές «σάρωσαν» 82.000 διαφορετικές συνθετικές ουσίες αναζητώντας εκείνες που έχουν την ικανότητα να αποτρέπουν το MRSA από το να σκοτώσει σκώληκες C.elegans (το συγκεκριμένο είδος σκώληκα αποτελεί ένα άκρως δημοφιλές πειραματικό μοντέλο καθώς, χάρη σε έναν κοινό πρόγονο, διαθέτει παρόμοιο ανοσοποιητικό σύστημα με το ανθρώπινο).

Αποτελεσματικά ρετινοειδή

Σε πρώτη φάση εντόπισαν περί τις 200 υποψήφιες ουσίες οι οποίες εξολόθρευαν το υπερβακτήριο σώζοντας τη ζωή των μικρών σκουληκιών. Έπειτα από περαιτέρω πειράματα κατέληξαν σε δύο ουσίες (κωδικές ονομασίες CD437 και CD1530) οι οποίες φάνηκε ότι θα μπορούσαν να μεταφραστούν σε χρήσιμα αντιβιοτικά. Και οι δύο ουσίες ανήκαν στα ρετινοειδή, τα οποία πρωτοαναπτύχθηκαν τη δεκαετία του 1960 για την αντιμετώπιση της ακμής αλλά και ορισμένων μορφών καρκίνου. «Γιατί επελέγησαν αυτές οι δύο ουσίες;» ρωτήσαμε τον καθηγητή. Όπως μας είπε «το πρώτο μεγάλο πλεονέκτημα των ρετινοειδών είναι ότι έχουν πολύ μικρή τοξικότητα. Πρόκειται για δοκιμασμένες επί δεκαετίες ουσίες στον άνθρωπο που έχουν αποδείξει την ασφάλειά τους. Το δεύτερο μεγάλο πλεονέκτημά τους ήταν, σύμφωνα με τις μελέτες μας, ότι δεν σκότωναν μόνο τα φυσιολογικά κύτταρα MRSA, αλλά και εκείνα που βρίσκονταν σε μεταβολική αδράνεια εντός του οργανισμού και τα οποία ονομάζονται persister cells – πρόκειται για κύτταρα επίμονα, σε μια εμμένουσα μορφή που φωλιάζουν εντός του οργανισμού και μπορούν να προκαλέσουν σοβαρές χρόνιες και υποτροπιάζουσες λοιμώξεις. Οπως προέκυψε από τα πειράματά μας, τα οποία διεξήχθησαν εκτός από τους σκώληκες C.elegans και σε ποντίκια, τα ρετινοειδή στοχεύουν τη μεμβράνη του βακτηρίου, η οποία αποτελεί αναπόσπαστο στοιχείο του είτε αυτό είναι ενεργό είτε μεταβολικώς αδρανές. Έτσι μπορούν να εξολοθρεύσουν το MRSA όπου και αν βρίσκεται εντός του οργανισμού χωρίς παρενέργειες στα πειραματόζωα. Μάλιστα, περαιτέρω πειράματα τα οποία αφορούσαν συνδυασμό των ρετινοειδών με το υπάρχον αντιβιοτικό γενταμικίνη έδωσαν ακόμη καλύτερα αποτελέσματα».

Οι εχθροί είναι πολλοί και σαρώνουν

Στη ζωή βέβαια, όπως και στην επιστήμη, ουδείς τέλειος – ούτε και τα ρετινοειδή. Όπως φάνηκε, οι ουσίες που δοκίμασαν οι ερευνητές ήταν μεν αποτελεσματικές ενάντια στο MRSA, όχι όμως και ενάντια σε μια άλλη ομάδα επικίνδυνων βακτηρίων για την οποία αναζητούνται επίσης εδώ και τώρα αποτελεσματικές αντιβιοτικές θεραπείες. Πρόκειται για την ομάδα των Gram-αρνητικών βακτηρίων που «σαρώνουν» στην Ελλάδα και η οποία μεταξύ άλλων περιλαμβάνει τα Escherichia coli, Pseudomonas aeruginosa και Klebsiella pneumoniae – τα βακτήρια αυτά προκαλούν λοιμώξεις του ουροποιητικού συστήματος και του στομάχου, πνευμονία κ.ά. Σε κάθε περίπτωση, ο κ. Μυλωνάκης τόνισε ότι «τα αποτελέσματά μας έδειξαν πως κάναμε ένα σημαντικό βήμα προς μια θεραπεία για ένα από τα πιο δύσκολα βακτήρια. Βέβαια ο δρόμος είναι ακόμη μακρός μέχρις ότου φθάσουμε σε κλινικές δοκιμές. Σε αυτή τη φάση προσπαθούμε να βελτιώσουμε τη χημική σύσταση των ουσιών που εντοπίσαμε ώστε να μπορεί να γίνεται συστηματική χρήση τους». Το πεδίο φαίνεται πάντως υποσχόμενο. Όπως μας πληροφόρησε ο καθηγητής (χωρίς να μπορεί να υπεισέλθει σε λεπτομέρειες για ευνόητους λόγους που αφορούν θέματα πατεντών), άλλες ουσίες που εντόπισε με την ομάδα του αλλά δεν ανήκουν στα ρετινοειδή έχουν ελκύσει το ενδιαφέρον φαρμακευτικών εταιρειών. «Συνεργαζόμαστε με δύο φαρμακευτικές εταιρείες, μία στη Δανία και μία στις ΗΠΑ, με στόχο να προχωρήσουμε σε δοκιμές νέων θεραπειών ενάντια σε πολυανθεκτικά βακτήρια τις οποίες και χρειαζόμαστε απεγνωσμένα».

Η συστηματική δουλειά ενάντια στο MRSA δεν σταματά ποτέ για τον έλληνα καθηγητή. Ο ίδιος μας ανέφερε ότι αδημοσίευτα ακόμη στοιχεία (η δημοσίευσή τους αναμένεται μέσα στις επόμενες εβδομάδες στην επιθεώρηση «Proceedings of the National Academy of Sciences») της ομάδας του σε συνεργασία με ειδικούς από διαφορετικές χώρες γεννούν νέα αισιοδοξία, καθώς δείχνουν να εμπλουτίζουν τη φαρμακευτική «φαρέτρα» κόντρα στο υπερβακτήριο. Αυτή τη φορά η διεθνής ομάδα των ειδικών ανακάλυψε ότι ένα υπάρχον αντιπαρασιτικό φάρμακο που χρησιμοποιείται για την αντιμετώπιση παρασιτικών νόσων του ήπατος (στη συγκεκριμένη φάση δεν μπορεί να αποκαλυφθεί ποιο είναι το φάρμακο μέχρις ότου γίνει η σχετική δημοσίευση) μπορεί επίσης να εξολοθρεύσει το MRSA σε ποντίκια. «Κάθε νέα υποψήφια θεραπεία ενάντια στο MRSA γεννά ελπίδα καθώς μιλούμε για μια κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Δεν πρόκειται για ένα βακτήριο που προσβάλλει μόνο ασθενείς στα νοσοκομεία, ή μόνο βαριά ασθενείς, ή μόνο πολύ ηλικιωμένους. Είναι ένα βακτήριο που εν δυνάμει μπορεί να προσβάλει τον καθένα».

Η «ανοιχτή πληγή» των καθετήρων

Ο ενδελεχής έλεγχος για υποσχόμενες ουσίες ενάντια σε επικίνδυνους μικροοργανισμούς που κάνουν ο κ. Μυλωνάκης και οι συνεργάτες του ανοίγει τον δρόμο ώστε να… κλείσει στο μέλλον άλλη μια σημαντική πληγή για πολλούς ασθενείς: πρόκειται για τις λοιμώξεις που προκαλούνται στην κυκλοφορία του αίματος εξαιτίας της τοποθέτησης ενδοαγγειακών καθετήρων σε νοσηλευόμενους.Η ερευνητική ομάδα έχει ανακαλύψει ότι η ουσία αουρανοφίνη (ένα αντιρρευματικό φάρμακο με αντιφλεγμονώδεις, αντιαρθριτικές και ανοσορρυθμιστικές ιδιότητες), η οποία σχετικά πρόσφατα φάνηκε ότι έχει και αντιμικροβιακή δράση, μπορεί να εισαχθεί σε ένα φιλμ πολυουρεθάνης το οποίο «ντύνει» τους καθετήρες και προσφέρει αντιβακτηριακή προστασία. Μάλιστα, ο καθηγητής υπογράμμισε ότι πειράματα έδειξαν πως καθετήρες που διέθεταν την επένδυση πολυουρεθάνης με αουρανοφίνη «απέτρεψαν την ανάπτυξη του MRSA για οκτώ ως και 26 ημέρες ανάλογα με τη συγκέντρωση του φαρμάκου που χρησιμοποιείτο κάθε φορά ενώ παράλληλα ήταν συμβατοί με τα ανθρώπινα ερυθροκύτταρα και δεν επηρέαζαν τη λειτουργία των ηπατικών κυττάρων». Σύμφωνα με τον κ. Μυλωνάκη, η μελέτη αυτή δίνει μεγάλη ελπίδα ενάντια στις λοιμώξεις που προκαλούνται από καθετήρες «και είναι εκατοντάδες χιλιάδες κάθε χρόνο. Πρόκειται για λοιμώξεις άκρως δύσκολες, αφού τα βακτήρια δημιουργούν βιομεμβράνες (biofilm – πυκνά δομημένες κοινότητες βακτηριακών κυττάρων) στην περιοχή του καθετήρα στην οποία δεν μπορούν να φθάσουν τα συμβατικά αντιβιοτικά – ο σταφυλόκοκκος αποτελεί το πιο συχνά απαντώμενο βακτήριο σε τέτοιου είδους λοιμώξεις». Ελπίζεται ότι οι «ενισχυμένοι» καθετήρες που θα σώζουν ζωές δεν θα αργήσουν να περάσουν στην κλινική πράξη. «Βρισκόμαστε σε συζητήσεις με μεγάλη εταιρεία που έχει δείξει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την ανάπτυξη του επενδεδυμένου καθετήρα. Υπάρχουν και άλλες ομάδες που αναπτύσσουν παρόμοιους καθετήρες και εκτιμώ ότι στο σχετικά κοντινό μέλλον οι ασθενείς θα μπορούν να ωφεληθούν από τέτοιου είδους αντιμικροβιακούς καθετήρες».

Επαναπροσδιορίζοντας παλιά φάρμακα

Κατά τον καθηγητή, το παράδειγμα της αουρανοφίνης είναι μόνο ένα από τα πολλά που αποδεικνύουν περίτρανα πόσα πολλά μπορεί να προσφέρει στην ιατρική ο «επαναπροσδιορισμός» ήδη υπαρχόντων φαρμάκων. «Για τις έρευνές μας ανατρέχουμε πρώτα σε ήδη υπάρχουσες ουσίες οι οποίες είναι δοκιμασμένες και έχουν ελεγχθεί για την ασφάλειά τους. Αποδεικνύεται ότι πολλές ουσίες που έχουν μια συγκεκριμένη ένδειξη μπορεί να αποδειχθούν αποτελεσματικές και για άλλες ενδείξεις γλιτώνοντάς μας χρόνο αλλά και χρήμα – είναι χαρακτηριστικό, για να καταλάβουμε το μέγεθος του κόστους, ότι για κάθε νέα ουσία που αναπτύσσεται και έως ότου αυτή φθάσει στον άνθρωπο… παρεμβάλλονται περί τα 100 ως 500 εκατομμύρια ευρώ». Ενα άλλο παράδειγμα παλιών ουσιών που μπαίνουν σε… νέες (ωφέλιμες για τον πληθυσμό) περιπέτειες αποτελούν τα ανθελμινθικά φάρμακα (φάρμακα εναντίον των ελμίνθων, παρασιτικών σκωλήκων που προσβάλλουν ανθρώπους και ζώα, όπως η νικλοσαμίδη, η οξυκλοζανίδη, η κλοζαντέλη, η ραφοξανίδη). Μελέτη του κ. Μυλωνάκη και της ομάδας του έδειξε ότι ένα από αυτά τα φάρμακα και συγκεκριμένα η νικλοσαμίδη μπορεί να νικήσει το ελικοβακτήριο του πυλωρού (H.pylori). Ηταν μάλιστα ενδιαφέρον το γεγονός ότι δεν εμφανίστηκε ανθεκτικότητα του βακτηρίου στην ουσία ακόμη και μετά από έκθεσή του επί τριάντα ημέρες σε αυτή. «Σε κάθε περίπτωση, όλα αυτά δείχνουν ότι μπορούμε να αποκτήσουμε νέα όπλα… από τα παλιά ενάντια σε ισχυρά βακτήρια, όπως το ελικοβακτήριο του πυλωρού, που αποτελεί ένα από τα επίμονα Gram-αρνητικά βακτήρια».

Στροφή και στα «φτερωτά» πεπτίδια

Και τώρα για να ακολουθήσουμε μια άλλη ερευνητική οδό του κ. Μυλωνάκη… ας πετάξουμε. Ας πετάξουμε όπως τα έντομα που αποδεικνύονται «φτερωτοί» σύμμαχοι στον (επιστημονικό) πόλεμο ενάντια στα υπερβακτήρια. Ο καθηγητής τόνισε ότι «οι περισσότερες χημικές ουσίες που χρησιμοποιούμε στην ιατρική έχουν τη ρίζα τους στη φύση – σπάνιες είναι οι περιπτώσεις ανάπτυξης αντιβιοτικών από το μηδέν στο εργαστήριο, με πλήρως τεχνητή σύσταση. Στην αναζήτησή μας λοιπόν για νέα αποτελεσματικά αντιβιοτικά στρεφόμαστε και στα έντομα. Για ποιον λόγο; Τα έντομα ζουν στα πιο δύσκολα, στα πιο βρώμικα σημεία του πλανήτη και καταφέρνουν να επιβιώσουν. Για παράδειγμα, μια μικρή δροσόφιλα (μύγα του ξιδιού) μπορεί να εξολοθρεύσει περισσότερους μύκητες από ό,τι ένας ποντικός!». Τα έντομα διαθέτουν ένα σχετικώς απλοϊκό ανοσοποιητικό σύστημα το οποίο προσομοιάζει όμως σε έναν βαθμό με εκείνο του ανθρώπου και καταφέρνουν να αντέχουν στις αντίξοες συνθήκες χάρη σε πεπτίδια που διαθέτουν. «Τα πεπτίδια αυτά είναι άκρως δραστικά, όπως έχουμε δει, ιδιαιτέρως ενάντια στα Gram-αρνητικά βακτήρια, όμως είναι δύσκολη η συστηματική χρήση τους σε μορφή αντιβιοτικού, αφού ο ανθρώπινος οργανισμός διασπά εύκολα τα πεπτίδια. Συνεργαζόμαστε με ένα κέντρο στη Γερμανία και προσπαθούμε, σαρώνοντας βιβλιοθήκες πεπτιδίων, να ανακαλύψουμε ποια έχουν ισχυρή αντιβακτηριακή δράση ενώ συγχρόνως επιχειρούμε να δούμε σε ποια μορφή θα μπορούσαν να χορηγηθούν τέτοιου είδους πεπτίδια στον άνθρωπο ώστε να είναι δραστικά – σε αυτό το τελευταίο αρωγός μας στέκεται η νανοτεχνολογία». Ενα από τα πιο υποσχόμενα τέτοια πεπτίδια είναι παράγωγο του πεπτιδίου cecropin που εντοπίζεται στα κουνούπια του είδους Aedes aegypti, ανέφερε ο καθηγητής.

Παραδείγματα σαν του κ. Μυλωνάκη αποδεικνύουν ότι το επιστημονικό κυνήγι των επικίνδυνων για τον παγκόσμιο πληθυσμό υπερβακτηρίων δεν είναι ένα κυνήγι μαγισσών. Με μπροστάρηδες «bacterio-busters» όπως ο έλληνας καθηγητής, ελπίζεται ότι μια ημέρα θα τιθασεύσουμε όσο πιο πολλά εν δυνάμει φονικά μικρόβια γίνεται. Οσο όμως οι ερευνητές κάνουν την τόσο σημαντική δουλειά τους, ας φροντίσουμε και εμείς να τους βοηθήσουμε σταματώντας την αλόγιστη χρήση αντιβιοτικών που «γεννά» ακόμη πιο ισχυρά βακτήρια. Θυμηθείτε το αυτό την επόμενη φορά που θα πάτε στο φαρμακείο ζητώντας στα γρήγορα μια αντιβίωση για μια ίωση ενάντια στην οποία η αντιβίωση δεν σας προσφέρει τίποτε ενώ η κατάχρησή της προσφέρει πολλά στους βακτηριακούς εχθρούς μας…,

Νέο, πρωτοποριακό ερευνητικό κέντρο

Ισχυρό στήριγμα στον συνεχιζόμενο πόλεμο του κ. Μυλωνάκη με τα φαρμακοανθεκτικά βακτήρια αναμένεται να αποτελέσει ένα νέο ερευνητικό κέντρο που χρηματοδοτήθηκε τον περασμένο Οκτώβριο με 9,4 εκατομμύρια δολάρια από τα Εθνικά Ινστιτούτα Υγείας των ΗΠΑ (ΝΙΗ). Το Νέο Κέντρο, του οποίου ηγείται ο έλληνας καθηγητής, αποτελεί ένα από τα Κέντρα Αριστείας στη Βιοϊατρική Ερευνα (Center for Biomedical Research Excellence, COBRE) και έχει την έδρα του στο Νοσοκομείο Miriam. Στόχος του είναι να «διεισδύσει» στα αίτια της ανθεκτικότητας των βακτηρίων στα αντιβιοτικά και να αναπτύξει πιθανά νέα φάρμακα για τις φαρμακοανθεκτικές λοιμώξεις. «Η ανθεκτικότητα στις αντιμικροβιακές θεραπείες αποτελεί μια διεθνή κρίση που απειλεί την κλινική πράξη, από την πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας ως τις πιο εξελιγμένες ιατρικές παρεμβάσεις όπως οι μεταμοσχεύσεις οργάνων και οι χημειοθεραπείες για τον καρκίνο. Οι λοιμώξεις που προκαλούνται από βακτήρια ανθεκτικά στα αντιβιοτικά αποτελούν τεράστιο πρόβλημα τόσο στην κοινότητα όσο και εντός νοσοκομείων. Σύμφωνα με στοιχεία των αμερικανικών Κέντρων για τον Ελεγχο και την Πρόληψη Νοσημάτων (CDC), μόνο στις ΗΠΑ, κάθε χρόνο περισσότερα από δύο εκατομμύρια άτομα εμφανίζουν λοιμώξεις από ανθεκτικά στα αντιβιοτικά βακτήρια και τουλάχιστον 23.000 πεθαίνουν εξαιτίας τους» ανέφερε σε δηλώσεις του επ’ αφορμή της μεγάλης χρηματοδότησης των ΝΙΗ ο κ. Μυλωνάκης και προσέθεσε ότι «παρά το μεγάλο κλινικό και οικονομικό βάρος, η ανάπτυξη νέων αντιβιοτικών από τις μεγάλες φαρμακευτικές εταιρείες έχει μειωθεί δραματικά τα τελευταία χρόνια. Ωστόσο, νέες έρευνες από εργαστήρια ακαδημαϊκών ιδρυμάτων αποδεικνύουν ότι υπάρχουν υποσχόμενες εναλλακτικές προσεγγίσεις για την κατανόηση της ανθεκτικότητας των βακτηρίων στα αντιβιοτικά αλλά και για την ανακάλυψη νέων αντιμικροβιακών παραγόντων».

Οι τρεις βασικοί άξονες

Μιλώντας στο «Βήμα» ο καθηγητής περιέγραψε τους τρεις βασικούς άξονες που αποτελούν τους κύριους ερευνητικούς στόχους του νέου Κέντρου: «Ο πρώτος ερευνητικός στόχος τον οποίο προάγει το Κέντρο είναι η ανάπτυξη των αντιμικροβιακών καθετήρων. Ο δεύτερος ερευνητικός στόχος είναι η μελέτη της επίδρασης των αντιβιοτικών στο μικροβίωμα του ανθρώπινου εντέρου, μια παράμετρος σημαντική για την υγεία. Είναι χαρακτηριστικό, για παράδειγμα, το γεγονός ότι ακόμη και μια δόση του κοινού αντιβιοτικού αμοξυκιλλίνη είναι αρκετή για να αυξήσει τον κίνδυνο ανθεκτικότητας των βακτηρίων αφού αλλάζει ολόκληρο το ανθρώπινο μικροβίωμα και μπορεί να οδηγήσει σε ανάπτυξη πολυανθεκτικών βακτηρίων για ολόκληρη τη ζωή ενός ανθρώπου. Διερευνούμε, μεταξύ άλλων, την ανάπτυξη προβιοτικών ενάντια στα πολυανθεκτικά βακτήρια, ωστόσο πρέπει να παραδεχθούμε ότι δεν διαθέτουμε αυτή τη στιγμή το βάθος της γνώσης για να βρούμε την καλύτερη δυνατή λύση στο πρόβλημα. Ο τρίτος ερευνητικός μας στόχος αφορά το ίδιο το ανθρώπινο ανοσοποιητικό σύστημα. Αναζητούμε τρόπους ενίσχυσής του ώστε να πολεμά καλύτερα τις λοιμώξεις και ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά τα ανοσοκατεσταλμένα άτομα, τα οποία είναι ολοένα και περισσότερα λόγω της γήρανσης του παγκόσμιου πληθυσμού αλλά και της αύξησης της χρήσης ανοσοκαταστολής για ιατρικούς λόγους. Συνεργάτης μας μελετά πώς διαφορετικά τμήματα του κυτταρικού τοιχώματος μυκήτων και βακτηρίων επιδρούν στο ανθρώπινο ανοσοποιητικό σύστημα, με σκοπό να έλθουν στο φως τα μυστικά των μικροοργανισμών,

τα οποία και θα εκμεταλλευθούμε προς

όφελός μας».

Ρομποτικοί «βοηθοί» στο πλευρό των ερευνητών

Ζωτικής σημασίας για την έρευνα του κ. Μυλωνάκη και των συνεργατών του είναι η προηγμένη μέθοδος ελέγχου δεκάδων χιλιάδων χημικών ουσιών που έχουν αναπτύξει με σκοπό τον εντοπισμό υποσχόμενων αντιβιοτικών. Πρόκειται για μια μέθοδο που υπερέχει των συμβατικών, μας εξήγησε ο καθηγητής: «Η μέθοδος αρχικής αξιολόγησης (screening) που χρησιμοποιούμε αφαιρεί από τους καταλόγους των χημικών ουσιών που ελέγχουμε όσες έχουν τοξικότητα και έτσι αυτομάτως ασχολούμαστε μόνο με όσες αναμένεται να είναι ασφαλείς για χρήση. Το άλλο μεγάλο πλεονέκτημα της μεθόδου μας είναι ότι κάθε ουσία δοκιμάζεται σε in vivo μοντέλα και όχι in vitro, όπως συμβαίνει με τις συμβατικές μεθόδους. Είναι σημαντικές οι δοκιμασίες in vivo καθώς μόνο σε αυτές φαίνεται η πλήρης συμπεριφορά ενός μικροβίου – δεν είναι ίδια η συμπεριφορά του σε ένα τρυβλίο και σε έναν οργανισμό, είναι διαφορετικοί οι παράγοντες παθογένεσης, διαφορετική η κυτταρική του μεμβράνη. Αντιστοίχως δεν μπορούμε να έχουμε πλήρη εικόνα για την τοξικότητα αλλά και τη δραστικότητα των χημικών ουσιών σε κύτταρα που βρίσκονται σε καλλιέργεια, παρά μόνο όταν αυτές εισαχθούν σε έναν ζωντανό οργανισμό». Μάλιστα, η προηγμένη μέθοδος των ερευνητών που αποτελεί τέκνο ενδελεχούς, πολυετούς μελέτης, έχει και… ρομποτικούς βοηθούς: «Χρησιμοποιούμε ένα ρομπότ το οποίο ρίχνει μέσα σε μικροσκοπικές κυψελίδες ακριβή αριθμό των μικροσκοπικών σκουληκιών C.elegans που αποτελούν τα πειραματικά μοντέλα μας. Στη συνέχεια εισάγουμε το βακτήριο και οι σκώληκες εμφανίζουν λοίμωξη. Ρομποτικά προσθέτουμε και την εκάστοτε χημική ουσία προκειμένου να διερευνήσουμε τη δράση της. Ενα ρομπότ και πάλι κάνει τον έλεγχο για την κάθε χημική ουσία – η διαδικασία ονομάζεται screening by imaging: ουσιαστικώς το ρομπότ «βλέπει» με βάση ειδικούς αλγορίθμους πόσο δραστική είναι η κάθε ουσία. Οι ρομποτικοί βοηθοί μάς είναι πολύτιμοι για να κάνουμε υψηλής εμβέλειας σάρωση ουσιών, καθώς χρειάζεται να ελέγχονται χιλιάδες ουσίες την εβδομάδα – με βάση τη μέθοδό μας ελέγχονται περί τις 3.000 ως 4.000 ουσίες εβδομαδιαίως».

https://physicsgg.me/2019/07/23/%ce%bf-%ce%ad%ce%bb%ce%bb%ce%b7%ce%bd%ce%b1%cf%82-%ce%ba%cf%85%ce%bd%ce%b7%ce%b3%cf%8c%cf%82-%cf%84%cf%89%ce%bd-%cf%85%cf%80%ce%b5%cf%81%ce%b2%ce%b1%ce%ba%cf%84%ce%b7%cf%81%ce%af%cf%89/

mylonakis-lab.jpg.2f2b567cb1340998e9f6559530f94d9e.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Ελληνες ερευνητές ανατρέπουν την υπάρχουσα θεωρία λειτουργίας των εγκεφαλικών κυττάρων. :cheesy:

Φως στη λειτουργία των εγκεφαλικών κυττάρων, ρίχνουν ερευνητές του ΙΤΕ, θέτοντας υπό αμφισβήτηση την υπάρχουσα θεωρία μέσα από μία νέα που δημοσιεύτηκε πρόσφατα στο έγκριτο επιστημονικό περιοδικό Nature Communications, με τίτλο: «Αμφισβητώντας το δόγμα του σημειακού νευρώνα: Οι ενδονευρώνες ταχείας πυροδότησης ως μη γραμμικά νευρωνικά δίκτυα».

Το αποτέλεσμα της έρευνας «φωτίζει» τον τρόπο λειτουργίας των ενδονευρώνων ταχείας πυροδότησης, ενός τύπου ανασταλτικών νευρώνων στον εγκέφαλό μας και αποκαλύπτει τον τρόπο με τον οποίο τα κύτταρα αυτά ενσωματώνουν τα ερεθίσματα που δέχονται με τη χρήση πολύπλοκων, μη γραμμικών υπολογισμών στους δενδρίτες τους, αποτέλεσμα που προσβάλλει την υπάρχουσα θεωρία που θέλει τους ενδονευρώνες να έχουν απλούς, γραμμικούς δενδρίτες.

Η έρευνα αυτή παρουσιάζει μία νέα θεώρηση για τον τρόπο λειτουργίας των ενδονευρώνων και επεκτείνεται σε δύο περιοχές σχετικές με τη μνήμη: Τον ιππόκαμπο και τον προμετωπιαίο φλοιό. Παρέχει, επίσης μία ακριβέστερη μαθηματική περιγραφή του τρόπου με τον οποίο οι νευρώνες αυτοί κωδικοποιούν τις εισερχόμενες πληροφορίες, γεγονός που μπορεί να έχει μελλοντικά σημαντικές επιρροές σε πεδία πέρα από τη Νευροεπιστήμη, όπως αυτά της μηχανικής μάθησης και της τεχνητής νοημοσύνης. Περαιτέρω, πειραματικές δοκιμασίες αναμένεται να ενισχύσουν την κατανόησή μας για το πώς τα κύτταρα αυτά συμβάλλουν στη μάθηση και τη μνήμη.

Όπως εξηγούν οι ερευνητές του ΙΤΕ, η υποψήφια διδάκτορας Αλεξάνδρα Τζιλιβάκη και ο μεταδιδακτορικός συνεργάτης Δρ. Γιώργος Καστελάκης, που πραγματοποίησαν την έρευνα υπό την επίβλεψη της Δρ. Παναγιώτας Ποϊράζη, διευθύντριας Ερευνών IMBBΙΤΕ, για δεκαετίες, οι ερευνητές υπέθεταν ότι οι ενδονευρώνες απλά άθροιζαν τα εισερχόμενα ερεθίσματα που δέχονταν και, εφόσον το αποτέλεσμα ήταν αρκετά ισχυρό, πυροδοτούνταν μεταφέροντας έτσι το μήνυμα στα επόμενα κύτταρα. Η θεώρηση αυτή οδήγησε στο δόγμα του «σημειακού νευρώνα», δηλαδή, εκείνου που απλώς αθροίζει τα ερεθίσματα που λαμβάνει χωρίς να τα επηρεάζει - ως εκ τούτου αναπαρίστανται «σημειακά», δηλαδή, σαν ένα απλό σημείο. Πρόσφατα πειραματικά ευρήματα, ωστόσο, αναφέρουν μη γραμμικά δενδριτικά γεγονότα σε πολλούς τύπους ενδονευρώνων, υποδηλώνοντας ότι τα κύτταρα αυτά πιθανά να είναι κάτι παραπάνω από σημειακά.

Επιστημονική ανάλυση της νέας έρευνας

Οι ενδονευρώνες είναι η κύρια κατηγορία ανασταλτικών κυττάρων στον εγκέφαλο των θηλαστικών (ανασταλτικοί νευρώνες είναι τα φρένα του εγκεφάλου: καταστέλλουν τη νευρική δραστηριότητα των κυττάρων με τα οποία συνδέονται). Οι ενδονευρώνες διακρίνονται για την εξαιρετική ποικιλομορφία τους, τόσο στη δομή όσο και στη μοριακή και πρωτεϊνική τους σύνθεση. Παρά τη χαρακτηριστική τους πολυπλοκότητα και ανομοιογένεια, τα κύτταρα αυτά θεωρούνταν μέχρι σήμερα ως απλοί ελεγκτές της διεγερσιμότητας των νευρικών κυκλωμάτων, με στόχο την ομαλή λειτουργία του εγκεφάλου.

Πράγματι, η διακοπή της σωστής λειτουργίας τους έχει συσχετιστεί με διάφορες νευροεκφυλιστικές διαταραχές όπως η νόσος του Alzheimer, η νόσος του Parkinson, η επιληψία κ.λπ. Οι ερευνητές του ΙΤΕ ανέπτυξαν ένα σύνολο υπολογιστικών μοντέλων που καλύπτουν δύο περιοχές του εγκεφάλου, τον ιππόκαμπο και τον προμετωπιαίο φλοιό. Οι περιοχές αυτές εμπλέκονται σε διαδικασίες μνήμης και μάθησης και εμφανίζουν αλλοιώσεις σε πληθώρα ασθενειών που προσβάλουν την μνήμη.

Τα μοντέλα χρησιμοποιήθηκαν για να μελετήσουν οι ερευνητές το πώς οι δενδρίτες επεξεργάζονται τα ερεθίσματα που δέχονται και τον τρόπο με τον οποίο η επεξεργασία αυτή θα μπορούσε να ενισχύσει τη συμβολή των κυττάρων αυτών σε διαδικασίες μνήμης και μάθησης. Τα υπολογιστικά μοντέλα που αναπτύχθηκαν περιλάμβαναν:

α) Λεπτομερείς αναπαραστάσεις των βιολογικών νευρώνων

β) Απλοποιημένες μαθηματικές εκδοχές αυτών βασιζόμενες σε τεχνητά νευρωνικά δίκτυα και

γ) Μοντέλα δικτύων από νευρώνες που έχουν την ικανότητα να δημιουργούν νέες μνήμες.

Το πρώτο ενδιαφέρον εύρημα ήταν ότι σε όλα τα μοντέλα που δοκιμάστηκαν, και στις δύο περιοχές του εγκεφάλου, οι ενδονευρώνες ταχείας πυροδότησης είχαν δύο είδη μη γραμμικών δενδριτών. Εκείνους που μπορούσαν να ενισχύσουν τα εισερχόμενα ερεθίσματα (υπερ-γραμμικοί) και αυτούς που μπορούσαν να τα καταστείλουν (υπο-γραμμικοί). Η παρουσία αυτών των μη-γραμμικών δενδριτικών ιδιοτήτων επέτρεψε σε μεμονωμένους ενδονευρώνες να παράγουν ένα ευρύ φάσμα αποκρίσεων που δεν θα μπορούσαν να παραχθούν από ένα απλό σημειακό νευρώνα.

Οι ερευνητές μάλιστα ανέπτυξαν ένα νέο θεωρητικό μοντέλο ικανό να εξηγήσει το φάσμα αποκρίσεων που παράγουν αυτά τα κύτταρα.

Σύμφωνα με τη νέα θεωρία, οι συγκεκριμένοι ενδονευρώνες λειτουργούν ως 2-επιπέδων νευρωνικά δίκτυα με κόμβους αντίστοιχους των δενδριτικών ιδιοτήτων τους. Το αναπάντεχο αυτό εύρημα, όπως τονίζεται από τους ερευνητές του ΙΤΕ, θέτει υπό αμφισβήτηση τη μέχρι προσφάτως αποδεκτή θεωρία ότι οι ενδονευρώνες ταχείας πυροδότησης λειτουργούν ως απλά σημειακά κύτταρα, χωρίς δενδριτική επεξεργασία των ερεθισμάτων τους.

Στη συνέχεια, οι ερευνητές δημιούργησαν ένα υπολογιστικό νευρικό μικροκύκλωμα, που χρησιμοποιήθηκε για να δημιουργήσει απλές μνήμες, και μελέτησαν τον τρόπο με τον οποίο οι ενδονευρώνες συμβάλλουν στη δημιουργία τους. Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι οι μη γραμμικοί δενδρίτες των ενδονευρώνων ταχείας πυροδότησης μπορούν να ενισχύσουν σημαντικά τη δημιουργία και παγίωση μνημών.

https://www.kathimerini.gr/1038909/article/epikairothta/episthmh/ellhnes-ereynhtes-anatrepoyn-thn-yparxoysa-8ewria-leitoyrgias-twn-egkefalikwn-kyttarwn

e-thumb-large--2-thumb-large.jpg.1d8337b9d2694ce037b400d4af52c98d.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Ελληνίδα οδοντίατρος ανακάλυψε ουσία που αναπλάθει τα δόντια χωρίς σφράγισμα. :cheesy:

Μια υγρή ουσία που αναπλάθει φυσικά τα δόντια ανακάλυψε η επιστημονική ομάδα της δρ. Αμαλίας Αγγελή, επικεφαλής του Τμήματος Χημείας στο Πανεπιστημίου του Leeds. Η συγκεκριμένη ουσία πρόκειται για το διάλυμα του πεπτιδίου P11-4. Το πλεονέκτημα της νέας μεθόδου που βρίσκεται σε πειραματικό στάδιο, είναι η ανώδυνη εφαρμογή της.

Αρχικά οι ερευνητές του Πανεπιστημίου Leeds επέλεξαν 15 ασθενείς από 18 έως 70 ετών, τα δόντια των οποίων έφεραν τα σημάδια των πρώτων σταδίων της τερηδόνας. Στη συνέχεια εφάρμοσαν στις προβληματικές περιοχές των δοντιών μια στρώση του πρωτεϊνικού διαλύματος P11-4.

Το συγκεκριμένο διάλυμα έχει την ιδιότητα να φτάνει στις άσπρες περιοχές από τις οποίες λείπει το ασβέστιο, το βασικό δομικό υλικό της αδαμαντίνης. Εκεί ελκύει μεταλλικά στοιχεία, όπως το ασβέστιο, ενεργοποιώντας την αναδόμηση της φθαρμένης αδαμαντίνης.

Από τις έως τώρα παρατηρήσεις προκύπτει ότι μέσα σε περίπου 30 ημέρες, τα άσπρα στίγματα είχαν εξαφανιστεί από τα δόντια των ασθενών, γεγονός που σημαίνει ότι χάρη στο συγκεκριμένο πεπτίδιο αναστράφηκε η διαδικασία αποδόμησης των δοντιών.

Οι επιστήμονες που συμμετέχουν στην ομάδα της κας Αγγελή ξεκαθαρίζουν ότι το νέο «υγρό σφράγισμα» δεν μπορεί να εφαρμοστεί σε ένα δόντι με προχωρημένη τερηδόνα, που έχει ανάγκη σφραγίσματος ή ακόμη και εξαγωγής του, όμως μπορεί να αποδώσει στα πρώτα στάδια της τερηδόνας προκειμένου να αναστραφεί η διαδικασία φθοράς της αδαμαντίνης των δοντιών.

Ουσιαστικά, μπορεί να γλιτώσει ένα δόντι από το σφράγισμα, ενώ εξετάζεται το ενδεχόμενο να χρησιμοποιηθεί και για την αντιμετώπιση της ευαισθησίας των δοντιών στις μεταβολές της θερμοκρασίας.

https://www.tovima.gr/2019/08/24/science/ellinida-odontiatros-anakalypse-ousia-pou-anaplathei-ta-dontia-xoris-sfragisma/

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Η “πατέντα” του Αντώνη Κονταράτου. :cheesy:

Υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους επιστήμονες της NASA όταν εκείνη προσπαθούσε να κερδίσει την μάχη του Διαστήματος από την Σοβιετική Ένωση. Οι ελληνικές κυβερνήσεις μετά το τέλος της ακαδημαϊκής του καριέρας, αναγνωρίζοντας το κύρος του, του έδωσαν σημαντικά πόστα κυρίως στον ιατρικό κλάδο της χώρας, αλλά η αλήθεια είναι ότι το όνομά του δεν έλαβε ποτέ τουλάχιστον στην Ελλάδα την αναγνώριση που του άξιζε.

Ο γεννημένος το 1933 στην Αθήνα με καταγωγή από τον Πύργο της Σαντορίνης ο Αντώνης Κονταράτος σπούδασε στο Μετσόβιο Πολυτεχνείο, στο φημισμένο ΜΙΤ (Τεχνολογικό Ινστιτούτο Μασαχουσέτης) και στο Τεχνολογικό Ίδρυμα της Καλιφόρνιας. Ο Αντώνης Κονταράτος ήταν ο μόνος Έλληνας στην μικρή ομάδα των στενών συνεργατών του Βέρνερ φον Μπράουν που σχεδίασαν και υλοποίησαν το πρόγραμμα Apollo για την αποστολή ανθρώπου στη Σελήνη. Επικεφαλής μιας ομάδας 16 διδακτόρων διαφόρων ειδικοτήτων –από βιοφυσικούς και ψυχολόγους μέχρι μαθηματικούς και χημικούς– είχε αναλάβει τον ρόλο του συμβούλου της NASA σχετικά με τα προβλήματα υγείας και ασφάλειας των αστροναυτών του προγράμματος Apollo και των διαπλανητικών επανδρωμένων πτήσεων που σχεδιάζονταν τότε. Από το 1965 μέχρι το 1976 διετέλεσε προϊστάμενος Διαστημικών Εφαρμογών και Διαστημικής Φυσιολογίας της εταιρείας Μπέλκομ (Bellcomm, Inc), αποκλειστικής Τεχνικής Συμβούλου της Διεύθυνσης Επανδρωμένων πτήσεων της NASA. H συμμετοχή του Αντώνη Κονταράτου ήταν κομβική σε μία από τις πιο δραματικές στιγμές του προγράμματος Apollo, και πιο συγκεκριμένα στην αποστολή Apollo 13, όπου καθώς το πλήρωμα πήγαινε στην Σελήνη για μία ακόμη προσπάθεια εξερεύνησης του φυσικού μας δορυφόρου, μία έκρηξη κατέστρεψε το διαστημόπλοιο και οι τρεις αστροναύτες για να σωθούν εισήλθαν στην μικρή άκατο του σκάφους, η οποία ήταν όμως σχεδιασμένη για να βρίσκονται δύο άτομα. Οι αστροναύτες θα πέθαιναν, γιατί παρουσιάστηκε πρόβλημα στο σύστημα δέσμευσης του διοξειδίου του άνθρακα, και το κέντρο ελέγχου έπρεπε να σκαρφιστεί επιτόπου μία λύση, την οποία έδωσε τελικά ο Κονταράτος με μία ανορθόδοξη αλλά πετυχημένη τελικά ιδέα που είχε.

Όσοι έχουν δει το έργο Apollo 13 με τον Τομ Χανκς, ας θυμηθούν τον τεχνικό που καλείται να σώσει τους αστροναύτες. Ο τεχνικός, παριστάνει τον Κονταράτο, ο οποίος βρήκε τρόπο να ταιριάξει έναν κύβο μέσα σε έναν κύλινδρο, σώζοντας έτσι την ζωή των αστροναυτών.

Η αποστολή Apollo 13 είχε στόχο την τρίτη επανδρωμένη προσεδάφιση ανθρώπων στη Σελήνη όχι μόνο δεν ολοκληρώθηκε όπως περίμεναν οι σχεδιαστές της αλλά έθεσε σε μεγάλο κίνδυνο τη ζωή των αστροναυτών της [James Lovell (42) – Jack Swiggert (39) – Fred Haise (36)]. Την δεύτερη μέρα της αποστολή και σε απόσταση 322.000 χιλιομέτρων από την Γη μια δεξαμενή υγρού οξυγόνου εξερράγη μέσα στον θάλαμο υπηρεσίας αχρηστεύοντάς τον. Αμέσως διατάχθηκε η επιστροφή στην Γη αφού πρώτα το διαστημόπλοιο έκανε μία τροχιά γύρω από τη Σελήνη. Για τις επόμενες 95 ώρες οι τρεις αστροναύτες χρησιμοποίησαν την σεληνάκατο “Aquarius” ως ναυαγοσωστική λέμβο στη διάρκεια του ταξιδιού επιστροφής. Η θερμοκρασία μέσα στην σεληνάκατο περιορίστηκε στους 2 βαθμούς Κελσίου κάτω από το μηδέν. Ευτυχώς, όλα πήγαν κατ’ ευχήν. Ένα ηράκλειο πράγματι κατόρθωμα εάν αναλογιστεί κανείς την κούραση και καταπόνηση, σωματική και ψυχολογική, των τριών αστροναυτών σε ένα θαλαμίσκο σχεδιασμένο για δύο επί τρεις ολόκληρες ημέρες σε θερμοκρασίες ψύχους και με επικίνδυνα αυξημένα επίπεδα διοξειδίου του άνθρακα. Το τελευταίο πρόβλημα μάλιστα λύθηκε χάρη σε μια Ελληνική “πατέντα” που πρότεινε ο αείμνηστος καθηγητής Αντώνης Κονταράτος! Ο Κονταράτος ήταν τότε επικεφαλής μιας ομάδας 16 διδακτόρων διαφόρων ειδικοτήτων -βιοφυσικών, ψυχολόγων, μαθηματικών, χημικών κ.α.- που είχε αναλάβει το ρόλο συμβούλου της NASA σχετικά με τα προβλήματα υγείας και ασφάλειας των αστροναυτών του προγράμματος Apollo. Εάν θα θέλατε να δείτε τις λεπτομερείς οδηγίες κατασκευής του νέου φίλτρου κοιτάξτε εδώ:

This is the actual hack that saved the astronauts of the Apollo XIII.

Tου είχαν απονεμηθεί από τους Αμερικανούς πολλά βραβεία, μεταξύ των οποίων το βραβείο επιτεύγματος για το πρόγραμμα «Άνθρωπος στο Φεγγάρι», που οδήγησε στο πρώτο βήμα του ανθρώπου στην Σελήνη. Το βραβείο αυτό του το απένειμε η NASA για «Σημαίνουσα συνεισφορά προς το αμερικανικό έθνος». Επίσης, το 1971 βραβεύτηκε με ειδική μνεία για την προσφορά του στις επανδρωμένες πτήσεις στο Διάστημα.

https://en.wikipedia.org/wiki/Dorsum_Thera

Όταν τo 1976, ο Αντώνης Κονταράτος, αποφάσισε να εγκαταλείψει τη λαμπρή καριέρα του στις ΗΠΑ και να επανέλθει στην Ελλάδα, η NASA του επεφύλαξε ένα σπάνιο αποχαιρετιστήριο δώρο. Η αμερικανική διαστημική υπηρεσία πρότεινε να δοθεί το όνομά του σε μία κρημνώδη κορυφογραμμή (Dorsum) της Σελήνης. Ο Κονταράτος όμως αρνήθηκε, και αντί για αυτό, ζήτησε να ονομαστεί το νεο-χαρτογραφημένο σημείο “Dorsum Thera” από την ιδιαίτερη πατρίδα του. Ίσως γιατί η μορφολογία του σημείου, θύμιζε αυτήν της Σαντορίνης. Η επιθυμία του έγινε σεβαστή. Το Dorsum Thera έχει μήκος 7 χιλιόμετρα με σεληνιακές συντεταγμένες: 24.4N και 31.4W.

Το 1976 o Αντώνης Κονταράτος εξελέγη Τακτικός Καθηγητής Διοίκησης της Πολυτεχνικής Σχολής του Πανεπιστημίου Πατρών μέχρι και το 1984. Μεταξύ 1979 και 1982 διετέλεσε παράλληλα και Σύμβουλος του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών. Μεταξύ 1985 και 1990 διετέλεσε Αντιπρόεδρος Επιχειρησιακής Στρατηγικής της Εταιρείας Biotech Research Laboratories στις HΠΑ και παράλληλα Καθηγητής στη Μεταπτυχιακή Σχολή Διοίκησης του Πανεπιστημίου George Washington στις ΗΠΑ. Τον Μάρτιο του 1991 διορίστηκε Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου του Θεραπευτηρίου «Ευαγγελισμός» και τον Οκτώβριο του 1992 εξελέγη Πρώτος Γενικός Διευθυντής στο Ωνάσειο Καρδιοχειρουργικό Κέντρο, όπου και υπηρέτησε μέχρι και τον Φεβρουάριο του 1997. Τον Μάρτιο του 1997 ανέλαβε Γενικός Διευθυντής της Golden Filter S.A., Ανώνυμης Εταιρείας Έρευνας και Εκμετάλλευσης Ευρεσιτεχνιών, η οποία διαχειρίζεται το πρωτοποριακό βιολογικό φίλτρο τσιγάρων «biofilter». Τέλος, τον Απρίλιο του 1999 ανέλαβε Γενικός Διευθυντής του Νοσηλευτικού Ιδρύματος «Ερρίκος Ντυνάν» μέχρι το 2000. Από το 2002 ήταν Πρόεδρος της Golden Filter και από το 2008 Διοικητής του Ευαγγελισμού.

Ο Αντώνης Κονταράτος έφυγε από την ζωή το 2009.

https://physicsgg.me/2019/08/30/%ce%b7-%cf%80%ce%b1%cf%84%ce%ad%ce%bd%cf%84%ce%b1-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%b1%ce%bd%cf%84%cf%8e%ce%bd%ce%b7-%ce%ba%ce%bf%ce%bd%cf%84%ce%b1%cf%81%ce%ac%cf%84%ce%bf%cf%85/

dorsum-thera.jpg.25ecf4ccff90792cdb668a3304382a51.jpg

kodaratos-002.thumb.jpg.45b70cbfb1fdc2f7c360c5fc6d8e381d.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Bραβείο Φυσικής στον Ελληνα επιστήμονα και την ομάδα που φωτογράφισαν τη μαύρη τρύπα. :cheesy:

Τα τρία εκατομμύρια δολάρια του πλουσιοπάροχου Βραβείου Breakthrough Φυσικής 2020 θα μοιρασθούν εξίσου οι 347 επιστήμονες του Τηλεσκοπίου Ορίζοντα Γεγονότων (Event Horizon Telescope-EHT), οι οποίοι στις 10 Απριλίου είχαν ανακοινώσει ότι τράβηξαν την πρώτη φωτογραφία μαύρης τρύπας.

Ανάμεσα τους βρίσκεται και ένας Έλληνας επιστήμονας της διασποράς, ο καθηγητής αστρονομίας του Πανεπιστημίου της Αριζόνα Δημήτρης Ψάλτης, ο οποίος είχε καθοριστική συμβολή στο επίτευγμα.

Η απονομή θα γίνει σε «γκαλά» στις 3 Νοεμβρίου στο ερευνητικό κέντρο Ames της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA) στην Καλιφόρνια. Το βραβείο θα παραλάβει εκ μέρους της πολυμελούς διεθνούς επιστημονικής κοινοπραξίας ΕΗΤ ο Σεπ Ντοόουλμαν, του Κέντρου Αστροφυσικής Χάρβαρντ-Σμιθσόνιαν.

Ο θεσμός των βραβείων Breakthrough ξεκίνησε το 2012 από τον Ρωσο-αμερικανό δισεκατομμυριούχο Γιούρι Μίλνερ, με τη στήριξη άλλων προσωπικοτήτων της Σίλικον Βάλεϊ, όπως ο Μαρκ Ζάκερμπεργκ του Facebook και ο Σεργκέι Μπριν της Google. Πρόκειται για τα πιο γενναιόδωρα επιστημονικά βραβεία στον κόσμο, καθώς συγκριτικά κάθε Νόμπελ συνοδεύεται από εννέα εκατομμύρια σουηδικές κορώνες (περίπου ένα εκατομμύριο ευρώ).

Η ιστορική φωτογραφία

Χρησιμοποιώντας οκτώ ευαίσθητα ραδιοτηλεσκόπια, στρατηγικά εγκατεστημένα ανά τον κόσμο σε Ανταρκτική, Χιλή, Μεξικό, Χαβάη, Αριζόνα και Ισπανία, και διασυνδεμένα μεταξύ τους ώστε να σχηματίζουν ένα τεράστιο ενιαίο εικονικό τηλεσκόπιο μεγάλο όσο η Γη, οι 347 επιστήμονες από 60 ερευνητικά κέντρα και πανεπιστήμια 20 χωρών κατόρθωσαν να δημιουργήσουν ένα «πορτρέτο» του περιβάλλοντος γύρω από μια υπερμεγέθη μαύρη τρύπα στο κέντρο του γαλαξία Messier 87, σε απόσταση 55 εκατομμυρίων ετών φωτός, η οποία έχει μάζα όσο 6,5 δισεκατομμύρια ήλιοι.

Η φωτογραφία της μαύρης τρύπας του 2019 επιβεβαίωσε τη θεωρία του Aλμπερτ Αϊνστάιν που προέβλεψε την ύπαρξή τους το 1915

Η φωτογραφία, η οποία καλύπτει μια περιοχή διαμέτρου περίπου 40 δισεκατομμυρίων χιλιομέτρων (τρία εκατομμύρια φορές το μέγεθος της Γης) δείχνει ένα φωτεινό δακτύλιο που περιβάλλει μια σκοτεινή περιοχή, από την οποία τίποτε δεν μπορεί να δραπετεύσει, ούτε το φως.

Η ίδια η μαύρη τρύπα δεν έχει χρώμα, αλλά τα υλικά που απορροφά γύρω της, γίνονται καυτά αέρια και αλλάζουν χρώματα.

Το επόμενο βήμα

Η ομάδα του ΕΗΤ σχεδιάζει πλέον να τραβήξει το πρώτο έγχρωμο βίντεο μιας μαύρης τρύπας και γι' αυτό το σκοπό θα θέσει σε τροχιά τρία μικρά δορυφορικά τηλεσκόπια, που θα συμπληρώσουν το δίκτυο των επίγειων ραδιοτηλεσκοπίων, το οποίο επίσης θα διευρυνθεί με την προσθήκη νέων σε Γροιλανδία, Γαλλία και Αφρική.

Οι επιστήμονες θέλουν να φωτογραφήσουν τη μαύρη τρύπα του δικού μας γαλαξία, καθώς επίσης -μέσω βιντεοσκόπησης- να δουν μια μαύρη τρύπα σε δράση, καθώς περιστρέφεται όπως οι πλανήτες και «ρουφά» οτιδήποτε γύρω της χάρη στην τρομερή βαρυτική έλξη της, η οποία παραμορφώνει το χωροχρόνο.

https://www.kathimerini.gr/1041329/article/epikairothta/episthmh/braveio-fysikhs-ston-ellhna-episthmona-kai-thn-omada-poy-fwtografisan-th-mayrh-trypa

eht-thumb-large.jpg.02165c17f0d0f8827b306fb0825af0b0.jpg

gkkt_04_14042019_cmyk_page_1_image_0003.jpg.fa65075d0715c84bb0c1f7ad963629de.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Αυτό είναι το πρώτο… Made in Greece drone! :cheesy:

Ήταν 4 Αυγούστου 2016, όταν το πρώτο «Made in Greece» μη-επανδρωμένο αερόχημα (UAV) έκανε την παρθενική του πτήση, διάρκειας 15 λεπτών.

Έναν μήνα αργότερα το HCUAV RX-1, που δεν ήταν ένα απλό drone, αλλά ζύγιζε περισσότερα από 180 κιλά και είχε μήκος 4 μέτρα «προσγειώθηκε» στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης, στον εκθετήριο χώρο του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου.

Για δέκα ημέρες, χιλιάδες επισκέπτες θαύμασαν αυτό που θεωρητικά έμοιαζε ακατόρθωτο: στην καρδιά της οικονομικής κρίσης μηχανικοί -καθηγητές και υποψήφιοι διδάκτορες του ΑΠΘ- ξεκινώντας από μια λευκή κόλλα χαρτί και συνεργαζόμενοι με ελληνικές εταιρείες, απέδειξαν ότι η Ελλάδα μπορεί να κρατήσει τα λαμπρά μυαλά της, μπορεί να καινοτομήσει, ότι το ελληνικό δημόσιο πανεπιστήμιο μπορεί να δημιουργήσει ανάπτυξη και θέσεις εργασίας, μπορεί να αναπτύξει αεροναυπηγική βιομηχανία και κυρίως, ότι το ΑΠΘ μπορεί να καταστεί σημείο αναφοράς στα μη-επανδρωμένα αεροχήματα στην Ελλάδα.

Τα επόμενα χρόνια έδειξαν ότι δεν επρόκειτο απλώς για ένα success story της κρίσης, αλλά και για μία ιστορία αφοσίωσης, μεθοδικότητας, εξέλιξης, προοπτικής και προσφοράς στην κοινωνία.

Έτσι, πέρυσι, το ΑΠΘ παρουσίασε το στατικό μοντέλο του RX-3, ενώ στη φετινή 84η ΔΕΘ, παρουσιάζει το RX-4, που σχεδιάστηκε και κατασκευάστηκε για να παρέχει υπηρεσίες σε αποστολές χαρτογράφησης, φωτογραμμετρίας, έρευνας και διάσωσης, επιθεώρησης, φύλαξης-περιπολίας και γεωργίας ακριβείας. Παράλληλα έχει τη δυναμική να αναπτύξει και επιχειρησιακό ρόλο σε έκτακτες καταστάσεις, που έχουν άμεση σχέση με ανάγκες της κοινωνίας.

Το έργο

Το RX-4 δημιουργήθηκε στο πλαίσιο της Δράσης «Ερευνώ Δημιουργώ – Καινοτομώ», που συγχρηματοδοτείται από την Ε.Ε. και εθνικούς πόρους μέσω του ΕΠΑνΕΚ. Το έργο φέρει τον τίτλο «Αυτόνομο Φορητό Σύστημα Μη Επανδρωμένου Αεροχήματος Πολλαπλών Ρόλων» – «Multirole Portable UAS».

Στο έργο συμμετέχουν το Εργαστήριο Μηχανικής Ρευστών και Στροβιλομηχανών (ΕΜΡΣ) του Τμήματος Μηχανολόγων Μηχανικών του ΑΠΘ, το οποίο αναπτύσσει έρευνα στον σχεδιασμό των UAV, το Εργαστήριο Ρομποτικής και Αυτοματισμών του Τμήματος Μηχανικών Παραγωγής και Διοίκησης του Δημοκρίτειου Πανεπιστήμιου Θράκης, το οποίο ειδικεύεται σε συστήματα ρομποτικής όρασης, η εταιρία GeoSense με έδρα τη Θεσσαλονίκη, η πλέον έμπειρη ελληνική εταιρία που εισήγαγε πρώτη την τεχνολογία των drones για επαγγελματική χρήση στην Ελλάδα και η εταιρία MLS – επίσης με έδρα τη Θεσσαλονίκη που δραστηριοποιείται τα τελευταία 30 χρόνια στον χώρο της έρευνας, ανάπτυξης και εμπορίας καινοτόμων προϊόντων. Συντονιστής του έργου είναι ο καθηγητής και διευθυντής του ΕΜΡΣ, Κύρος Υάκινθος.

Εξέλιξη και καινοτομία

Το RX-4 μπορεί να ίπταται για 2 ώρες, με βάρος απογείωσης 4,5 κιλά, χαρακτηριστικό που το καθιστά μοναδικό σε διεθνές επίπεδο. Έχει μήκος ακτράκτου 1 μέτρο, άνοιγμα πτερύγων 1,80 μέτρα, 200 εκατοστά μέγιστο πάχος ατράκτου. Στη ΔΕΘ θα επιδειχθεί το πρώτο πειραματικό πρωτότυπο του συστήματος.

«Το μη-επανδρωμένο αερόχημα είναι γεωμετρίας blended-wing-body, σταθερής πτέρυγας, παρέχοντας τη δυνατότητα κάθετης απογείωσης-προσγείωσης. Αυτό αποτελεί και τη μεγαλύτερη καινοτομία του έργου.

Οι δυνατότητες κάθετης απο/προσγείωσης επιτυγχάνονται με την περιστροφή του συγκροτήματος ώσης κατά 90 μοίρες, σε συνδυασμό με την εκκίνηση κινητήρα συνδεδεμένου με ειδικού τύπου έλικα, εγκατεστημένου στο κέντρο της ατράκτου του αεροχήματος», εξηγεί μιλώντας στο «Πρακτορείο» ο κ. Υάκινθος.

Η προοπτική για το μέλλον

Το μέλλον για το εγχείρημα προδιαγράφεται λαμπρό. «Έχω πολλές φορές τονίσει το σημαντικό επιστημονικό αποτύπωμα του ΑΠΘ, τόσο εντός, όσο και εκτός Ελλάδος. Η συγκεκριμένη επιστημονική δραστηριότητα αποδεικνύει -όπως και άλλες εντός του Πανεπιστημίου- την υψηλού επιπέδου τεχνολογία που παράγεται στο Πανεπιστήμιο», δηλώνει στο «Πρακτορείο», ο Πρύτανης του Αριστοτελείου, καθηγητής Νίκος Παπαϊωάννου.

«Συγχαίρω τον καθ. Κύρο Υάκινθο και την επιστημονική του ομάδα, που με τις καινοτόμες δράσεις τους, όπως αυτή με την ανάπτυξη της τεχνολογίας των UAVs συμβάλλουν στην εθνική ανάπτυξη, αλλά κυρίως στην απασχόληση νέων επιστημόνων κρατώντας τους στην πατρίδα και συμβάλλοντας ουσιαστικά στο brain gain», επισημαίνει.

Τη βεβαιότητά του ότι τα επόμενα χρόνια η έρευνα θα αποτελέσει το όχημα για το brain gain και την οικονομική ανάπτυξη του ΑΠΘ εκφράζει μιλώντας στο «Πρακτορείο» ο Αντιπρύτανης Έρευνας και Δια Βίου Εκπαίδευσης, αν. καθηγητής Στράτος Στυλιανίδης και τονίζει: «Θα δρομολογήσουμε σειρά δράσεων έρευνας και δια βίου εκπαίδευσης, που στοχεύουν στην αύξηση των εσόδων του ΑΠΘ. Οι πόροι αυτοί θα επενδυθούν τόσο σε επίπεδο υποδομών όσο και σε επίπεδο ανθρώπινου δυναμικού».

Ο κ. Στυλιανίδης είναι καθηγητής Φωτογραμμετρίας- Γεωδαισίας και γνωρίζει καλά το συγκεκριμένο ερευνητικό έργο. «Υπήρξα εκ των εμπνευστών της πρότασης, ενώ συμμετέχω ενεργά και στην ομάδα έργου. Η συγκεκριμένη διεπιστημονική ομάδα του ΑΠΘ έχει τη δυνατότητα να σχεδιάζει, να κατασκευάζει και να χρησιμοποιεί τα μη επανδρωμένα αεροχήματα σε πληθώρα εφαρμογών, γεγονός που καθιστά το ΑΠΘ πρωτοπόρο στον συγκεκριμένο τομέα, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στον Ευρωπαϊκό χώρο», εξηγεί.

«Πιστεύω ότι η τεχνολογία των UAVs είναι μία τεχνολογία που μπορεί να καλύψει άμεσα τις ανάγκες της πατρίδας μας, τόσο σε πολιτικό όσο και σε αμυντικό επίπεδο», εκτιμά ο κ. Υάκινθος, επισημαίνοντας πως «το πιο ευχάριστο είναι ότι νέοι επιστήμονες, διπλωματούχοι Μηχανικοί, επιλέγουν να μείνουν στην Ελλάδα και να εργαστούν σε έργα ανάπτυξης μη-επανδρωμένων αεροχημάτων, παράγοντας υψηλή και χρήσιμη τεχνολογία, εκπονώντας παράλληλα τα διδακτορικά τους με πολύ καλή χρηματοδότηση».

https://www.in.gr/2019/09/05/tech/ayto-einai-proto-made-greece-drone/

12.thumb.jpg.8a3756228192e706664e1ff92fbb8b70.jpg

20190711_171046.thumb.jpg.4e28d8cce445f0e82f79c8b2600112d4.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Έλληνες ερευνητές στις ΗΠΑ αποκατέστησαν σε πειραματόζωα ένα βασικό σύμπτωμα της σχιζοφρένειας. :cheesy:

Έλληνες ερευνητές στις ΗΠΑ ανακοίνωσαν ότι αποκατέστησαν σε πειραματόζωα (τρωκτικά) ένα βασικό σύμπτωμα της σχιζοφρένειας, τη διαταραχή της εργαζόμενης μνήμης.

Ανοίγει ο δρόμος για νέα θεραπεία της σχιζοφρένειας

Μέχρι σήμερα, αυτή η δυσλειτουργία έχει υπάρξει αδύνατο να θεραπευτεί σε ανθρώπους με τη συγκεκριμένη ψυχική πάθηση. Η έρευνα ανοίγει δυνατότητες για μία νέα θεραπεία ατόμων διαγνωσμένων με σχιζοφρένεια.

Οι επιστήμονες, με επικεφαλής τους καθηγητές Ιωσήφ Γκόγκο, που πρόσφατα μίλησε αποκλειστικά στο iefimerida.gr, και Σταύρο Λομβαρδά του Ινστιτούτου Zuckerman για τον Νου και τον Εγκέφαλο του Πανεπιστημίου Κολούμπια της Νέας Υόρκης, έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό νευροεπιστήμης «Neuron». Η εργαζόμενη μνήμη συνιστά θεμελιώδη λειτουργία του εγκεφάλου, καθώς κρατά και ανακαλεί άμεσα διάφορες χρήσιμες πληροφορίες (π.χ. έναν νέο αριθμό τηλεφώνου). Αυτή η λειτουργία της μνήμης διαταράσσεται σοβαρά στους ασθενείς με σχιζοφρένεια, κάτι που έχει συνέπειες για τον τρόπο που σκέφτονται, αντιλαμβάνονται και αποφασίζουν, με αποτέλεσμα να δυσκολεύονται να εργασθούν, να διατηρήσουν μία σχέση κ.ά.

Τα συμπτώματα της σχιζοφρένειας και το φάρμακο της λευχαιμίας.

Τα περισσότερα γνωστά συμπτώματα της σχιζοφρένειας που «χτυπά» χιλιάδες κόσμου, όπως η παράνοια, οι ακουστικές παραισθήσεις και οι ψευδαισθήσεις, συχνά είναι δυνατό να τεθούν υπό έλεγχο μέσω αντιψυχωσικών φαρμάκων. Αντίθετα, για τη διαταραχή της εργαζόμενης μνήμης δεν έχει βρεθεί κάποιο αποτελεσματικό φάρμακο έως τώρα.

Οι Έλληνες επιστήμονες χρησιμοποίησαν με νέο τρόπο ένα φάρμακο που σήμερα αναπτύσσεται για τη λευχαιμία, πετυχαίνοντας έτσι να αποκαταστήσουν τη λειτουργία των εγκεφαλικών κυττάρων στα πειραματόζωα και επαναφέροντας σε υγιή κατάσταση την εργαζόμενη μνήμη των ποντικιών («μοντέλων» σχιζοφρένειας).

Το επίτευγμα θέτει σε αμφισβήτηση την έως τώρα γενικά παραδεκτή πεποίθηση πως οι κυτταρικές διαταραχές, στις οποίες οφείλονται οι διαταραχές της μνήμης και παραισθήσεις στις περιπτώσεις σχιζοφρένειας, δεν είναι δυνατό να θεραπευθούν, από τη στιγμή που εμφανίζονται τα συμπτώματα της δυσλειτουργίας. Αυτό δίνει ελπίδες σε περισσότερους από 21 εκατομμύρια ανθρώπους -διαγνωσμένους με σχιζοφρένεια παγκοσμίως- ότι στο μέλλον η μνήμη τους μπορεί να λειτουργεί και πάλι καλά.

Νευροαναπτυξιακή διαταραχή

«Η σχιζοφρένεια θεωρείται μία νευροαναπτυξιακή διαταραχή, η οποία αρχίζει χρόνια προτού είναι δυνατό να διαγνωσθεί πραγματικά, πράγμα που κάνει υπερβολικά δύσκολο να κατανοηθούν και να θεραπευθούν οι υποκείμενοι μηχανισμοί της νόσου. Η έρευνα μας δείχνει έναν νέο δρόμο που αφήνει υποσχέσεις: Τη χρήση γνώσεων από γενετικές μελέτες για να βρούμε φάρμακα που αποκαθιστούν τη φυσιολογική γνωστική και κυτταρική λειτουργία στον ενήλικο εγκέφαλο μετά την εμφάνιση της νόσου», δήλωσε ο δρ Γκόγκος.

Οι ερευνητές εστίασαν στο γονίδιο SETD1A που παράγει μία πρωτεΐνη, η οποία ρυθμίζει τη δραστηριότητα άλλων γονιδίων. Μεταξύ άλλων, το εν λόγω γονίδιο είναι σημαντικό για την ομαλή ανάπτυξη των εμβρύων, ενώ το 2014 η ερευνητική ομάδα του κ. Γκόγκου είχε ανακαλύψει ότι οι μεταλλάξεις του γονιδίου σχετίζονται με τη σχιζοφρένεια στους ανθρώπους.

Η ομάδα των Ελλήνων ερευνητών

Το ερευνητικό εργαστήριο του κ. Γκόγκου συνεργάστηκε με την ομάδα ενός άλλου Έλληνα στο ίδιο πανεπιστημιακό Ινστιτούτο, του Σταύρου Λομβαρδά, για να διερευνήσει σε βάθος τον ρόλο του γονιδίου SETD1A, καθώς και τρόπους για τη «χειραγώγησή» του, κάτι που πέτυχαν με τη βοήθεια ενός άλλου γονιδίου, του LSD1 (καμία σχέση με το ομώνυμο ψυχεδελικό ναρκωτικό). Τελικά, κατάφεραν να βελτιώσουν δραματικά τη μνήμη ποντικιών με πάθηση ανάλογη της σχιζοφρένειας.

Οι ψυχικές παθήσεις, όπως η σχιζοφρένεια, έχουν αποδειχθεί δύσκολες στη θεραπεία τους, εν μέρει επειδή δεν έχουν μόνο μία αιτία, γενετική (π.χ. ένα ελαττωματικό γονίδιο) ή άλλη, καθώς διάφοροι γενετικοί και περιβαλλοντικοί παράγοντες φαίνεται να εμπλέκονται και να αλληλοεπηρεάζονται. «Μολονότι οι μεταλλάξεις του γονιδίου SETD1A υπάρχουν σε μικρό ποσοστό των συνολικών ασθενών με σχιζοφρένεια, πολλοί άνθρωποι διαγνωσμένοι με αυτήν τη διαταραχή έχουν προβλήματα παρόμοια με αυτά που προκαλούνται από τη συγκεκριμένη μετάλλαξη. Συνεπώς, οι θεραπείες που αφορούν ειδικά το SETD1A, στην πραγματικότητα μπορεί να έχουν ευρύτερες επιπτώσεις συνολικά για τη σχιζοφρένεια», ανέφερε ο κ. Γκόγκος.

Σε αρχικό στάδιο η θεραπεία

Οι ερευνητές θα συνεχίσουν να ερευνούν τις θεραπευτικές δυνατότητες που έχουν για τη σχιζοφρένεια τα φάρμακα αναστολείς της δράσης του LSD1 και κατ' επέκταση του SETD1A. Σήμερα αυτά τα φάρμακα βρίσκονται στα αρχικά στάδια κλινικών δοκιμών σε ασθενείς με λευχαιμία και άλλες μορφές καρκίνου, αλλά στο μέλλον μπορεί να αξιοποιηθούν και σε ασθενείς με σχιζοφρένεια.

Ο κ. Γκόγκος σπούδασε στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και πήρε το διδακτορικό του από το Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ των ΗΠΑ. Σήμερα είναι καθηγητής Φυσιολογίας και νευροεπιστήμης του Πανεπιστημίου Κολούμπια και κύριος ερευνητής του Zuckerman Mind Brain Behavior Institute του ίδιου πανεπιστημίου. Ο κ. Λομβαρδάς σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Κρήτης και σήμερα είναι καθηγητής Βιοχημείας και Νευροεπιστήμης στο Κολούμπια, καθώς επίσης ερευνητής στο Ινστιτούτο Zuckerman. Όπως αναφέρει το ΑΠΕ-ΜΠΕ στη νέα έρευνα, που υποστηρίχθηκε από τα Εθνικά Ινστιτούτα Υγείας των ΗΠΑ, συμμετείχε ακόμη μία Ελληνίδα, η δρ Αναστασία Διαμαντοπούλου.

https://www.pronews.gr/epistimes/811238_ellines-ereynites-stis-ipa-apokatestisan-se-peiramatozoa-ena-vasiko-symptoma-tis

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Η... πτήση από τα Σεπόλια στις ΗΠΑ. :cheesy:

«Ωραία είναι και από εδώ η θέα της Ακρόπολης. Από το πατρικό μου βλέπαμε την πίσω πλευρά του λόφου», λέει μόλις καθόμαστε στο εστιατόριο του Μουσείου Ακρόπολης. «Μέναμε στα Σεπόλια, μια γειτονιά εντελώς διαφορετική εκείνα τα χρόνια. Είχε κυρίως μονοκατοικίες, με κήπους και πρασιές. Μπροστά στο σπίτι μας υπήρχε ένα παρκάκι. Θυμάμαι κι έναν κινηματογράφο, το “Αμόρε”, που λειτουργούσε και ως χειμερινός και ως θερινός».

Η Αθήνα της δεκαετίας του ’50 είναι ολοζώντανη στη μνήμη της δρος Φρειδερίκης Δαρεμά, επιστήμονος με διεθνές κύρος, η οποία, μέχρι πριν από λίγους μήνες διηύθυνε το Air Force Office of Scientific Research, το ερευνητικό τμήμα της Αμερικανικής Πολεμικής Αεροπορίας, δηλαδή, επικεφαλής διακοσίων και πλέον επιστημόνων διαφόρων ειδικοτήτων.

Είναι η πρώτη γυναίκα που έχει αναλάβει αυτή τη θέση. Και η θαυμαστή πορεία της ξεκίνησε από τη χώρα μας.

Ο πατέρας της καταγόταν από ένα χωριό έξω από τα Μέθανα, από πολύ φτωχή αγροτική οικογένεια. «Τελείωσε το Γυμνάσιο στον Πόρο, δουλεύοντας παράλληλα μια και οι γονείς του δεν μπορούσαν να τον βοηθήσουν, σπούδασε στη Φαρμακευτική και διατηρούσε φαρμακείο στο Κολωνάκι. Ηθελε να με δει γιατρό, αλλά εγώ λιποθυμούσα στη θέα του αίματος. Η μητέρα μου, αντιθέτως, ήταν από πλούσιο σόι: είχε αποφοιτήσει από το Κολλέγιο Ανατόλια και είχε ταξιδέψει σε πολλές χώρες – μια κοσμοπολίτισσα που με παρακινούσε να γίνω συγγραφέας...».

Φιλομαθής από μικρή

Η μοναχοκόρη τους είχε έντονη περιέργεια για καθετί –«κυρίως ήθελα να ξέρω πώς λειτουργεί ο φυσικός κόσμος»– και φιλομάθεια. «Οταν ήμουν νήπιο, ερχόταν το σχολικό να πάρει τον αδελφό μου, που ήταν τρία χρόνια μεγαλύτερος, και έκλαιγα ήθελα να πάω κι εγώ στο σχολείο», θυμάται. «Αργότερα, ως μαθήτρια, είχα μεγάλη αγάπη στα Μαθηματικά και στη Φυσική. Η κυρία Τούλα, η μοδίστρα της μαμάς μου, έφερε μια μέρα στο σπίτι μας ένα φυλλάδιο για τον Δημόκριτο το είχαν μοιράσει στο σχολείο της κόρης της. Το “ξεψάχνισα”! Διάβασα για τους “μαγικούς αριθμούς” της Πυρηνικής Φυσικής και μαγεύτηκα. Είπα: αυτό θα κάνω. Εδωσα, λοιπόν, εξετάσεις στο πανεπιστήμιο. Ημουν πρωτοετής στη Φυσικομαθηματική Σχολή όταν ο πατέρας μου αρρώστησε και πέθανε – με τον καημό ότι δεν σπούδαζα Ιατρική...».

Πτυχιούχος πλέον, το 1970, η Φρειδερίκη Δαρεμά φεύγει για τις Ηνωμένες Πολιτείες με υποτροφία του Ιδρύματος Fulbright. H μητέρα της όχι μόνο δεν φέρνει αντίρρηση, αλλά την προτρέπει να ανοίξει τα φτερά της εκτός Ελλάδας. «Οταν έφτασα στην Αμερική, ήμουν τόσο χαρούμενη που νόμιζα ότι είχα πεθάνει και βρισκόμουν στον παράδεισο. Δεν ήταν, όμως, εύκολα τα πράγματα για μια γυναίκα, και δη Ελληνίδα, που δεν μιλούσε και τόσο καλά τη γλώσσα. Πήρα το μάστερ μου, στην Πυρηνική Φυσική, από το Ινστιτούτο Τεχνολογίας του Ιλινόι. Ομως, ο βασικός όρος της υποτροφίας ήταν ότι θα επέστρεφα στην Ελλάδα έπειτα από δύο χρόνια. Το είχαν προβλέψει για να αποτρέψουν αυτό που σήμερα αποκαλούμε brain drain. Κι εγώ είχα ήδη παντρευτεί – με τον άνδρα μου μας είχε φέρει κοντά η Φυσική».

Ηθελε να μείνει, λοιπόν. Κατάφερε να πάρει έγκριση από το Ιδρυμα Fulbright και το ελληνικό υπουργείο Παιδείας. Σκόνταφτε, όμως, στην Αμερικανική Υπηρεσία Μετανάστευσης. «“Εχεις υπογράψει ότι θα επιστρέψεις, το δέχθηκες. Μένοντας εδώ θα πάρεις τη δουλειά κάποιου Αμερικανού πολίτη”, μου είπε με αυστηρότητα η υπάλληλος στην οποία έφτασε ο φάκελός μου. “Δεν παίρνω τη δουλειά κανενός, με την αξία μου την κερδίζω”, απάντησα. Είχα ήδη περάσει από συνέντευξη στο Εθνικό Εργαστήριο του Αργκόν και με είχαν επιλέξει ανάμεσα σε δεκαεννέα υποψηφίους, γιατί ήμουν η καλύτερη».

Η νεαρή Δαρεμά έμεινε, τελικά, στην απέναντι όχθη του Ατλαντικού. Ολοκλήρωσε το διδακτορικό της, στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας, Davis, και γέννησε τις δύο κόρες της, καταφέρνοντας να ισορροπεί ανάμεσα στα καθήκοντα της μητέρας και στις απαιτήσεις της καριέρας. Το 1982 προσελήφθη στην IBM, όπου ήδη εργαζόταν ο σύζυγός της.

Οι υπολογιστές

«Γνώριζα αρκετά για τους υπολογιστές κι έτσι ασχολήθηκα με τον Παράλληλο Προγραμματισμό. Θα σας εξηγήσω τι σημαίνει αυτό, με τρόπο απλό, όπως το εξήγησα τότε στη μητέρα μου», προλαβαίνει γελώντας την ερώτησή μου, βλέποντας προφανώς την απορία στο βλέμμα μου.

«Για να φτιαχτεί ένας τοίχος πρέπει ένας χτίστης να βάζει το ένα τούβλο πάνω στο άλλο. Ή μπορεί να υπάρχουν πολλοί χτίστες, αλλά πρέπει να συνεργάζονται άψογα για να γίνει σωστά η δουλειά. Αντιστοίχως, για να λυθεί ένα υπολογιστικό πρόβλημα, μπορείς να χρησιμοποιήσεις περισσότερα του ενός κομπιούτερ. Φτάνει να τα προγραμματίσεις με τον κατάλληλο τρόπο, αλλάζοντας τα μαθηματικά και τα μοντέλα που έχεις ως εργαλεία. Εγώ πρότεινα στην IBM ένα νέο μοντέλο προγραμματισμού, το SPMD (single program, multiple data), πιο αποτελεσματικό από τα τότε υπάρχοντα. Είναι αυτό που κυρίως χρησιμοποιείται στο supercomputing από τότε».

«Αυτό που έχω συνειδητοποιήσει είναι το πολύ καλό επίπεδο γνώσεων που έχουμε οι απόφοιτοι των ελληνικών πανεπιστημίων. Το διαπίστωνα όποτε έπρεπε να συναγωνιστώ Αμερικανούς με τα ίδια, φαινομενικά, τυπικά προσόντα», λέει η δρ Φρειδερίκη Δαρεμά.

Ηταν τέτοια η απήχηση του SPMD, που τη Φρειδερίκη Δαρεμά άρχισαν να καλούν για διαλέξεις οργανισμοί και φορείς όπως η NASA και το αμερικανικό υπουργείο Ενέργειας. Ταυτόχρονα δεχόταν και προτάσεις συνεργασίας. «Το 1994, έπειτα από δώδεκα χρόνια στην IBM, ξεκίνησα να εργάζομαι στο Εθνικό Ιδρυμα Επιστημών, στο Αρλινγκτον της Βιρτζίνια. Στο μεταξύ, είχα πάρει διαζύγιο από τον σύζυγό μου και, πριν απαντήσω, το είχα συζητήσει με τις κόρες μου, δεν θα αποφάσιζα ερήμην τους. “Μαμά, θα σε μισήσουμε αν αρνηθείς αυτή τη δουλειά”, μου είπαν».

Το πρωί «μαμά», το βράδυ «μάμι»

«Οταν έφυγα από την πατρίδα μας, ο θείος μου, δικηγόρος τότε στην αμερικανική πρεσβεία τής Αθήνας, μου έκανε δώρο δύο σημαίες: της Ελλάδας και των ΗΠΑ. Τις έχω ακόμα στο υπνοδωμάτιό μου. Εχω κρατήσει πολλές ελληνικές συνήθειες. Μαγειρεύω, για παράδειγμα, τα φαγητά που έμαθα από τη μητέρα μου: πίτες, γιουβαρλάκια, κοτόπουλο λεμονάτο, λαδερά. Φτιάχνω και πολύ καλό ραβανί. Εχω μια μεγάλη συλλογή από ελληνικά χειροποίητα κεραμικά, την οποία εμπλουτίζω σε κάθε ταξίδι μου. Θέλω οι εγγονές μου, η Ζωή και η Ηβη, να μάθουν τη γλώσσα μας. Οι κόρες μου είχαν Ελληνίδα νταντά αλλά όσο μεγάλωναν, το αμερικανικό “κομμάτι” τους επικρατούσε ολοένα και περισσότερο. Θυμάμαι την πρώτη μέρα που η πρωτότοκη, η Κριστίνα, πήγε στο σχολείο: το πρωί ήμουν η “μαμά”. Το ίδιο βράδυ με φώναζε “μάμι”...».

Να μη σπάσει αυτή η τόσο πολύτιμη αλυσίδα της προσφοράς

Δεκαέξι χρόνια έμελλε να διαρκέσει η συνεργασία της με το Εθνικό Ιδρυμα Επιστημών των ΗΠΑ. Το 2010, η Φρειδερίκη Δαρεμά πήρε «μεταγραφή» για την Υπηρεσία Ερευνών της Αμερικανικής Πολεμικής Αεροπορίας, της οποίας τη διεύθυνση ανέλαβε το 2016.

Τι ακριβώς κάνουν οι επιστήμονες εκεί; «Βασική έρευνα σε διάφορους τομείς: Μαθηματικά, Φυσική, Νανοτεχνολογία, Αεροναυπηγική, μεταξύ άλλων. Μελετούμε από τα μόρια των καυσίμων που χρησιμοποιούνται στα αεροσκάφη μέχρι τα σχήματα και τα υλικά από τα οποία φτιάχνονται τα βλήματα που μεταφέρουν, ώστε να είναι ανθεκτικά στην τριβή που προκαλείται στις μεγάλες ταχύτητες. Ζητούμενο είναι δηλαδή να υπάρχουν τρόποι πρακτικής εφαρμογής των ευρημάτων και συμπερασμάτων μας».

Ολες αυτές τις δεκαετίες που βρίσκεται στην Αμερική, η συνομιλήτριά μου έχει δει πολλούς νέους συμπατριώτες μας να ακολουθούν πορεία αντίστοιχη με τη δική της. «Αυτό που έχω συνειδητοποιήσει είναι το πολύ καλό επίπεδο γνώσεων που έχουμε οι απόφοιτοι των ελληνικών πανεπιστημίων. Το διαπίστωνα όποτε έπρεπε να συναγωνιστώ Αμερικανούς με τα ίδια, φαινομενικά, τυπικά προσόντα. Ενας συνάδελφός μου με ρώτησε κάποτε: “Μα, τι συμβαίνει κι εσείς οι Ελληνες είστε τόσο καλοί στις επιστήμες;” Του απάντησα ότι το χρωστάμε στο... νερό της Αθήνας! Νιώθω ευγνώμων για όσα μου έδωσε η πατρίδα μας – και το Ιδρυμα Fulbright, φυσικά. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τις ευκαιρίες που αξιώθηκα. Γι’ αυτό και αποφάσισα να χρηματοδοτήσω η ίδια έναν κύκλο διαλέξεων στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας, Davis, και στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας του Ιλινόι ώστε να καλούνται να μιλήσουν επιστήμονες: γυναίκες, κυρίως, αλλά και άνδρες αφρικανικής ή λατινοαμερικανικής καταγωγής. Κάποιοι πρόσφεραν σε μένα. Τώρα θα προσφέρω κι εγώ, για να μη σπάσει αυτή η τόσο πολύτιμη αλυσίδα της προσφοράς».

Εδώ και λίγους μήνες η κ. Δαρεμά είναι συνταξιούχος. «Μου έχουν προτείνει θέσεις πρύτανη σε διάφορα αμερικανικά πανεπιστήμια, αλλά δυσκολεύομαι να το αποφασίσω δεν θέλω να φύγω από την Ουάσιγκτον», λέει.

Πώς είναι σήμερα η ζωή στην Αμερική; «Ποτέ δεν φύτρωναν χρήματα στα δένδρα, όπως ίσως νόμιζαν κάποιοι, αλλά πλέον, ειδικά για τους νέους είναι ακόμη πιο δύσκολα τα πράγματα. Μόνος τρόπος να αντέξει κανείς είναι να επιλέγει ως επάγγελμα αυτό που περισσότερο αγαπάει. Οπως είπε ο Τόμας Εντισον, η ιδιοφυΐα είναι 1% έμπνευση (inspiration) και 99% εφίδρωση (perspiration). Οταν υπάρχει αγάπη, η προσπάθεια που καταβάλλεις δεν σε κουράζει. Ιδρώνεις αλλά είσαι ικανοποιημένος...».

Η συνάντηση

Δώσαμε ραντεβού νωρίς το πρωί στο εστιατόριο του Μουσείου Ακρόπολης, που μόλις είχε ανοίξει. Την επόμενη μέρα η Φρειδερίκη Δαρεμά θα έφευγε για τις Ηνωμένες Πολιτείες. «Κι έχω υποσχεθεί στους φίλους μου να πάμε το μεσημέρι για ένα τελευταίο μπάνιο στη Βουλιαγμένη», μου εξήγησε. Παραγγείλαμε το παραδοσιακό ελληνικό πρωινό: φρεσκοψημένο κουλούρι Θεσσαλονίκης με τυρί, φρέσκο χυμό πορτοκάλι και καφέ. «Μακάρι να υπήρχαν και στην Αμερική αυτά τα κουλούρια. Αλλά, δυστυχώς, εκεί βρίσκεις μόνο μπέιγκελ», σχολίασε.

Οι σταθμοί της

1969

Πτυχίο από τη Φυσικομαθηματική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών.

1970

Μεταβαίνει στις ΗΠΑ με υποτροφία του Ιδρύματος Fulbright.

1972

Mάστερ στην Πυρηνική Φυσική από το Τεχνολογικό Ινστιτούτο του Ιλινόι.

1976

Διδακτορικό στην Πυρηνική Φυσική από το Πανεπιστήμιο Davis της Καλιφόρνιας.

1980

Εργάζεται στο τμήμα Πυρηνικών Επιστημών του Schlumberger-Doll Research Laboratory.

1982

Ερευνήτρια στα κεντρικά της εταιρείας τεχνολογίας υπολογιστών IBM, στη Νέα Υόρκη.

1994

Επιστημονική σύμβουλος και αναλύτρια στο Εθνικό Ιδρυμα Επιστημών των ΗΠΑ στο Αρλιγκτον.

2010

Διευθύντρια στο τμήμα Μαθηματικών και Βιοεπιστημών της Υπηρεσίας Ερευνών της Αμερικανικής Πολεμικής Αεροπορίας.

2016

Γενική διευθύντρια της Υπηρεσίας Ερευνών της Αμερικανικής Πολεμικής Αεροπορίας.

https://www.kathimerini.gr/1046856/gallery/proswpa/geyma-me-thn-k/h-pthsh-apo-ta-sepolia-stis-hpa

1r8a3773aaa.thumb.jpg.8b8e57a2795f80955e231fce869ce89c.jpg

15.jpg.499950766f8b980ef01f42be9fd451b0.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Η Ελληνίδα των μεγάλων… νανοεπιτευγμάτων, Κατερίνα Αϋφαντη. :cheesy:

Είναι μόλις 36 ετών και έχει ήδη επιτύχει πολλά και σημαντικά στο πεδίο της Μηχανικής και της Επιστήμης των Υλικών: η κυρία Κατερίνα Αϋφαντή, περί ης ο λόγος, γεννήθηκε την Πρωτομαγιά του 1983 στις ΗΠΑ, καθώς ο πατέρας της Ηλίας Αϋφαντής ήταν καθηγητής στο Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν. «Ο πατέρας μου ήταν ταγμένος στην επιστήμη του και αποτέλεσε μαζί με τη μητέρα μου την κύρια έμπνευσή μου για να «βουτήξω» στα επιστημονικά άδυτα», όπως λέει η ίδια στο «Βήμα». Μεγάλωσε μεταξύ ΗΠΑ και Ελλάδας, αφού ο πατέρας της μετακλήθηκε στην έδρα Μηχανικής στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ) το 1990, διατηρώντας όμως συγχρόνως τη θέση του στο Μίσιγκαν. Από νωρίς ήλθαν και οι διακρίσεις: σε ηλικία μόλις 16 ετών η κυρία Αϋφαντή έγινε δεκτή από το Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν και ολοκλήρωσε τις προπτυχιακές σπουδές της σε μόλις τρία χρόνια. Στη συνέχεια με υποτροφία του Εθνικού Ιδρύματος Επιστημών των ΗΠΑ έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ στη Βρετανία, ενώ το 2005, σε ηλικία μόλις 22 ετών, έλαβε το διδακτορικό της από το Πανεπιστήμιο του Γκρόνινγκεν στην Ολλανδία, όπου μάλιστα διακρίθηκε ως η νεότερη επιστήμονας που έλαβε PhD στη χώρα. Το 2008, στα 25 έτη της, έγινε η νεότερη ερευνήτρια που έλαβε χρηματοδότηση από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Ερευνας (ERC). «Η χρηματοδότηση ήταν της τάξεως των 1,13 εκατ. ευρώ για πέντε χρόνια και αποφάσισα να έχω ως βάση μου το ΑΠΘ για να «θεμελιώσω» στην Ελλάδα την έρευνα που ήθελα να διεξαγάγω επάνω στη συμπεριφορά των νανοϋλικών και τις εφαρμογές τους στις μπαταρίες λιθίου και στη βιολογία» σημειώνει.

Εστιάζοντας στον άνθρωπο

Και μπορεί η κυρία Αϋφαντή να είχε τις καλύτερες των προθέσεων για να ενισχύσει τη χώρα της, δεν φαίνεται όμως πως η χώρα της είχε αντίστοιχες καλές προθέσεις για να ενισχύσει το άξιο τέκνο της (τι πρωτότυπο…). Ετσι, η ελληνίδα ερευνήτρια πήρε και εκείνη τον δρόμο της ξενιτιάς και βρέθηκε ξανά στις ΗΠΑ. «Αρχικώς δέχθηκα θέση αναπληρώτριας καθηγήτριας στο Πανεπιστήμιο της Αριζόνας και πλέον βρίσκομαι στο Πανεπιστήμιο της Φλόριδας, όπου εργάζομαι ως αναπληρώτρια καθηγήτρια στο Τμήμα Μηχανολόγων-Μηχανικών και Αεροδιαστημικής Μηχανικής. Eχω ένα πολύ καλά εξοπλισμένο εργαστήριο για να διεξάγω την έρευνά μου με τη συνδρομή των διδακτορικών και μεταδιδακτορικών μου φοιτητών και με χρηματοδότηση από το Εθνικό Ιδρυμα Επιστημών και το υπουργείο Ενέργειας των ΗΠΑ. Χαίρομαι πάρα πολύ να βλέπω τους φοιτητές μου να ανθίζουν με «πυξίδα» τους την επιστήμη και τη γνώση και παράλληλα σαν «πνευματική μητέρα» τούς δίνω συμβουλές για όλες τις πτυχές της ζωής τους».

Στην έρευνα η κυρία Αϋφαντή έχει ρίξει το βάρος της στο πώς θα κάνει τη ζωή των ανθρώπων καλύτερη. «Αυτό που με γεμίζει πραγματικά είναι το να προσπαθήσω να προσθέσω ένα λιθαράκι ώστε να βελτιωθεί η κοινωνία μέσω των ιατρικών και τεχνολογικών εφαρμογών που μπορούν να έχουν οι μελέτες μου». Και έχει ήδη βάλει όχι ένα αλλά πολλά λιθαράκια – δεν είναι τυχαίο ότι κρατά μια θέση ανάμεσα στις 16 κορυφαίες νεαρές ελληνίδες επιστήμονες με τεράστια απήχηση στο γνωστικό πεδίο της και χιλιάδες αναφορές στην έρευνά της. Η καθηγήτρια του Πανεπιστημίου της Φλόριδας μάς αναφέρει μόνο κάποια από τα υποσχόμενα προγράμματα που τρέχει αυτή τη στιγμή με τους συνεργάτες της: «Δημιουργούμε με χρήση νανοϋλικών εμφυτεύματα τα οποία ενσωματώνονται πολύ καλύτερα στον ανθρώπινο οργανισμό. Δημιουργούμε επίσης πολύ βελτιωμένα από άποψη βιοσυμβατότητας ηλεκτρόδια που μπορούν να χρησιμοποιηθούν στην εν τω βάθει διέγερση του εγκεφάλου, η οποία εφαρμόζεται για την αντιμετώπιση νόσων όπως η επιληψία, η νόσος του Πάρκινσον, ο χρόνιος πόνος και η κατάθλιψη». Στο στόχαστρο της ομάδας βρίσκονται όμως και οι μπαταρίες του μέλλοντος. «Μπαταρίες νατρίου, ενός στοιχείου που βρίσκεται σε αφθονία στο περιβάλλον, οι οποίες θα έχουν μεγάλη διάρκεια ζωής και θα συνδέονται με χαμηλότερο κόστος από τις μπαταρίες λιθίου που χρησιμοποιούνται ευρέως σήμερα».

Κέντρο αριστείας στην Ελλάδα

Θα γύριζε ποτέ πίσω στην Ελλάδα για να συνεχίσει όλο αυτό το σημαντικό έργο; «Η Ελλάδα και η Ορθοδοξία, που για μένα είναι αλληλένδετες, αποτελούν πηγή έμπνευσης στην έρευνά μου. Επομένως, αν αποφασίσει πράγματι η χώρα να ενισχύσει τους έλληνες επιστήμονες και να τους αφήσει να επιτελέσουν απερίσπαστοι το έργο τους, θα ήταν χρέος μου να επιστρέψω. Θα ήθελα κάποια ημέρα να συμβάλω στο να δημιουργηθεί ένα κέντρο αριστείας στην Ελλάδα με διεθνείς συνεργασίες, στο οποίο θα γίνεται πρωτότυπη δουλειά στην Επιστήμη των Υλικών με εφαρμογές στην ενέργεια, στη βιοϊατρική και στην τεχνολογία». Και μια και μιλάμε για πιθανά μελλοντικά σχέδια και μια και η εβδομάδα που μόλις ολοκληρώθηκε ήταν Εβδομάδα Νομπέλ, θα έβλεπε η κυρία Αϋφαντή τον εαυτό της με ένα τέτοιο βραβείο κάποια ημέρα; «Το πεδίο μου δεν συνηθίζει να είναι από τα πεδία που «προτιμούν» τα Νομπέλ – δεν είναι τυχαίο ότι ο πρώτος μηχανολόγος-μηχανικός, ο Dan Shechtman, έλαβε Νομπέλ το 2011. Το δικό μου Νομπέλ θα είναι το να συμβάλω στο να έχει μια καλύτερη ζωή έστω και ένας άνθρωπος».

Στην εποχή των… πλαστικών και επίπλαστων προτύπων σε διαφορετικά πεδία, συμπεριλαμβανομένου αυτού της επιστήμης, η Κατερίνα Αϋφαντή είναι μια από τις περιπτώσεις που (ευτυχώς) υπάρχουν για να μας θυμίζουν τι σημαίνει επιστήμονας με πραγματικές περγαμηνές και πραγματικό ερευνητικό έργο. Και είναι μόλις 36 ετών. Φανταστείτε πόσο έργο έχει ακόμη μπροστά της για το δικό της καλό και το καλό όλων μας.

https://www.tovima.gr/2019/10/16/science/i-ellinida-ton-megalon-nanoepiteygmaton-katerina-ayfanti/

aifantis_1-e1571221085329.jpg.a6a6369bc91e7bbd5b992cd2457ec566.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 3 εβδομάδες αργότερα...

ΗΠΑ: Παγκόσμια διάκριση σε διαγωνισμό του MIT για ερευνητική ομάδα του πανεπιστημίου Θεσσαλίας. :cheesy:

Το χρυσό μετάλλιο κατάφερε να αποσπάσει η ερευνητική ομάδα του πανεπιστημίου Θεσσαλίας, iGEM Thessaly, στον διεθνή διαγωνισμό συνθετικής βιολογίας που διοργάνωσε το πανεπιστήμιο ΜΙΤ στη Βοστώνη. Πρόκειται για τον μεγαλύτερο διαγωνισμό συνθετικής βιολογίας που προσελκύει κάθε χρόνο περισσότερους από 6.000 φοιτητές.

Στην πρώτη της συμμετοχή στον διαγωνισμό, η ομάδα των δέκα φοιτητών και αποφοίτων του πανεπιστημίου Θεσσαλίας παρουσίασε το ερευνητικό της έργο με τίτλο «ODYSSEE», το οποίο αφορά τη δημιουργία ενός τεστ για την έγκαιρη διάγνωση της φυματίωσης, με κύριο στόχο την εφαρμογή του στις δομές υποδοχής προσφύγων της χώρας μας.

Η ελληνική συμμετοχή απέσπασε το χρυσό μετάλλιο ανάμεσα σε 375 ομάδες από όλο τον κόσμο. Παράλληλα, το «ODYSSEE» διακρίθηκε ως το καλύτερο ερευνητικό έργο στην κατηγορία της διάγνωσης (Best Diagnostics Project) και κέρδισε υποψηφιότητες για τα ειδικά βραβεία καλύτερης υποστηριζόμενης επιχειρηματικότητας (Best Supporting Entrepreneurship) και καλύτερης ενσωμάτωσης του κοινωνικού παράγοντα στο έργο (Best Integrated Human Practices).

Κατά τη διάρκεια της παραμονής τους στη Βοστώνη, οι Έλληνες φοιτητές είχαν την ευκαιρία να συναντηθούν με διακεκριμένους καθηγητές και επιστήμονες της αμερικανικής πανεπιστημιούπολης. Επιπλέον, η ομάδα επισκέφτηκε τον Γενικό Πρόξενο της Ελλάδας στη Βοστώνη κ. Στράτο Ευθυμίου, ο οποίος τη συνεχάρη και τόνισε τη σημαντική συνεισφορά των Ελλήνων στην επιστημονική κοινότητα της πόλης.

Ο διεθνής διαγωνισμός συνθετικής βιολογίας iGEM προέκυψε ως ιδέα του πανεπιστημίου MIT. Στον διαγωνισμό παρουσιάζονται ερευνητικά έργα που προτείνουν λύσεις σε σύγχρονα προβλήματα της κοινωνίας μέσω της συνθετικής βιολογίας, ενός διεπιστημονικού κλάδου που συνδέει τη βιολογία με τη μηχανική με στόχο την εκ νέου σύνθεση λειτουργικών βιολογικών συστημάτων.

https://www.kathimerini.gr/1050540/article/epikairothta/ellada/hpa-pagkosmia-diakrish-se-diagwnismo-toy-mit-gia-ereynhtikh-omada-toy-panepisthmioy-8essalias

bostoni-thumb-large.jpg.48b8e7810883d97b7026b69135d0dcb4.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Δ.Κουκουλόπουλος: Εβαλε τελεία σε μια εικασία. :cheesy:

Ο Δημήτρης Κουκουλόπουλος είναι ο καλύτερος διαφημιστής στο εξωτερικό της ελληνικής δημόσιας εκπαίδευσης. Οχι μόνο διότι λέει τα καλύτερα για το 2ο Λύκειο Κοζάνης όπου υπήρξε μαθητής του και για το Μαθηματικό Τμήμα στο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης όπου φοίτησε. Ούτε επειδή εκτός Ελλάδας πήγε στο Πανεπιστήμιο του Ιλινόις, από εκεί στο Χάρβαρντ και τώρα είναι αναπληρωτής καθηγητής Μαθηματικών στο Πανεπιστήμιο του Μόντρεαλ. Αλλά και επειδή είναι από τον Ιούλιο του 2019 διάσημος στον κόσμο των συναδέλφων του μαθηματικών, αφού με μια εργασία 44 σελίδων και την ανακοίνωσή της σε συνέδριο στην Ιταλία απέδειξε ότι ισχύει η λεγόμενη «εικασία των Duffin-Schaeffer» (Ντάφιν-Σέφερ), διατυπωμένη το 1941 αλλά αναπόδεικτη έως αυτήν τη χρονιά.

Η εικασία των Ντάφιν-Σέφερ αναφέρει τα κριτήρια που μπορούμε να θέσουμε ώστε να προσεγγιστούν με κλάσματα ακεραίων αριθμοί με δεκαδικό τμήμα, αρκεί να απαγορεύσουμε κάποιους παρονομαστές.

Ο Δημήτρης Κουκουλόπουλος λέει ότι στην εικασία των Ντάφιν-Σέφερ υπάρχει μια δυϊκότητα, ένας πολύ οξύς διαχωρισμός που δηλώνει από τη μια ότι έχεις αφήσει ένα μεγάλο περιθώριο ώστε με τους παρονομαστές των κλασμάτων που έχεις να μπορείς να προσεγγίσεις όλους τους αριθμούς. Και από την άλλη, εάν ήσουν υπερβολικά φιλόδοξος, θέλοντας να τους προσεγγίσεις με ακόμη μεγαλύτερη ακρίβεια, με τους περιορισμούς που έβαλες δεν μπορείς να προσεγγίσεις σχεδόν κανέναν αριθμό. Οπως χαρακτηριστικά δήλωσε: «Υπάρχουν αυτοί οι δύο κόσμοι που στον έναν μπορούμε να προσεγγίσουμε σχεδόν όλους τους αριθμούς και στον άλλον σχεδόν κανέναν αριθμό, και ανάμεσά τους ένα απλό κριτήριο αποφασίζει το πότε πέφτουμε στην κάθε περίπτωση».

Υπάρχουν αριθμοί που δεν… λέγονται;

Η πρώτη μεγάλη διάκριση σε σχέση με τους πραγματικούς αριθμούς είναι ο χαρακτηρισμός ως προς το αν πρόκειται για ρητό ή άρρητο. Αν πάρουμε και από την αρχαιότητα ακόμη την έννοια, ρητός είναι αυτός ο αριθμός που «μπορεί να διαβαστεί». Στην ουσία μπορεί να είναι ένας ακέραιος, ένα κλάσμα με ακέραιο αριθμητή και παρονομαστή και κάθε άλλος αριθμός που όμως μπορεί να γραφτεί σαν κλάσμα ακέραιων αριθμών, όπως για παράδειγμα ο 0,235 γιατί γράφεται και ως 235/1.000, δηλαδή ως κλάσμα των ακέραιων διακόσια τριάντα πέντε και χίλια. Αντίθετα άρρητος είναι αυτός που «δεν μπορεί να διαβαστεί», με την έννοια ότι δεν μπορεί να γραφτεί σαν ένα κλάσμα ακέραιων. Διότι έχει άπειρα δεκαδικά ψηφία που δεν επαναλαμβάνονται περιοδικά και αυτό εμποδίζει ακριβώς το να είναι ρητός, άρα να γράφεται ισοδύναμα και σαν ένα κλάσμα ακέραιων αριθμών. Διάσημοι άρρητοι αριθμοί είναι ο π, η τετραγωνική ρίζα του 2, το e=2.7182818… ή το φ=1.6180339… της χρυσής τομής.

Ο Τζέιμς Μέιναρντ στην Οξφόρδη παιδευόταν για καιρό με την εικασία των Αμερικανών Ντάφιν και Σέφερ, για να ζητήσει τελικά τη βοήθεια του Δημήτρη Κουκουλόπουλου, επειδή ο έλληνας συνάδελφός του, έχοντας ως πεδίο εξειδίκευσης την Αναλυτική Θεωρία των αριθμών, θα μπορούσε να βοηθήσει αποφασιστικά στο να προχωρήσουν μέσα από πιο απάτητους έως τότε δρόμους οι δυο τους στη λύση αυτού του προβλήματος που έμενε άλυτο επί δεκαετίες.

Πλησιάζοντας στον στόχο

Ηταν γνωστό από το 1837 ότι για κάθε άρρητο αριθμό υπάρχουν άπειρα κλάσματα που πλησιάζουν την τιμή του και το σφάλμα, δηλαδή η διαφορά από αυτή, δεν είναι μεγαλύτερο από τον αριθμό που παίρνεις αν διαιρέσεις το 1 με το τετράγωνο του παρονομαστή. Ετσι η προσέγγιση της τιμής του π, που είναι στην πραγματικότητα περίπου π = 3,14159265358… μπορεί να γίνει με τα κλάσματα 22/7, 355/113, 104.348/33.215 αλλά και με άπειρα άλλα με αυξανόμενη ακρίβεια. Το ίδιο συμβαίνει και με τους άπειρους άλλους άρρητους αριθμούς.

Το πράγμα δυσκολεύει όταν απαιτήσεις οι παρονομαστές να επιλέγονται από ένα συγκεκριμένο υποσύνολο των ακέραιων αριθμών. Παραδείγματος χάριν, μόνο από τους ζυγούς αριθμούς. Και να βάλεις και τον περιορισμό, η ακρίβεια να είναι στο 0,00001 ή και περισσότερο. Τότε θα μπορείς να βρίσκεις άπειρα κλάσματα που να προσεγγίζουν κάθε άρρητο αριθμό;

Η εικασία Ντάφιν-Σέφερ παρουσιάζει μια συνάρτηση όπου δίνεις τα δεδομένα σου και παίρνεις ως απάντηση αν μπορείς ή όχι να προσεγγίσεις κάθε άρρητο αριθμό με τις προϋποθέσεις που έβαλες. Στην πραγματικότητα, ύστερα από μια ορισμένη διαδικασία προκύπτει ένα άθροισμα όρων. Αν αυτό το άθροισμα τείνει στο άπειρο, τότε έχεις βρει αυτό που έψαχνες, δηλαδή ότι μπορείς να προσεγγίσεις με συγκεκριμένα κλάσματα ακέραιων τους πραγματικούς αριθμούς που έβαλες ως στόχο. Αν το άθροισμα τείνει στο μηδέν, η απάντηση είναι όχι. Αυτή την εικασία επιβεβαίωσαν με την εργασία τους οι Κουκουλόπουλος και Μέιναρντ.

Αν κρίνουμε από τις δηλώσεις μαθηματικών που ασχολούνται εντατικά με το θέμα και απάντησαν στις σχετικές ερωτήσεις των ειδικών εντύπων μετά την ανακοίνωση της εργασίας, τα όσα είπαν ήταν στην ίδια ακριβώς γραμμή: Πρόκειται για πολύ καλή εργασία που έλυσε μάλλον οριστικά το συγκεκριμένο πρόβλημα (ακόμη κάποιοι ελέγχουν γραμμή-γραμμή το περιεχόμενο για τυχόν διορθώσεις). Και αυτό έγινε με τρόπο απροσδόκητο, κατά τη γνώμη των ειδικών, χάρη στην τρομερή αυτοπεποίθηση των δύο μαθηματικών για τις μεθόδους που έπρεπε να ακολουθήσουν, καταφεύγοντας και στη χρήση γραφημάτων με τελείες που ενώνονται με ευθείες (γράφοι).

Και αν κρίνουμε από τις δηλώσεις του ιδίου, ο Δημήτρης Κουκουλόπουλος δεν θέλει να ασχολείται με το ποια θα μπορούσε να ήταν η πρακτική αξία των όσων επιβεβαιώνει η εργασία του. Με αυτό θα ασχοληθούν άλλοι, λέει. Διότι ο «καθαρά» ερευνητής και μαθηματικός στο επίπεδο αυτό ασχολείται με τα προβλήματα που… θέλει εκείνος να λύσει και όχι με όποια θα ήθελαν οι άλλοι να λύσει. Και το θέμα είναι πόσο δύσκολα είσαι διατεθειμένος να βάζεις στον εαυτό σου κάθε φορά.

https://www.tovima.gr/2019/11/11/science/d-koukoulopoulos-evale-teleia-se-mia-eikasia/

.jpg.5d174d99ffa8d78b5e9378e829f057db.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 2 εβδομάδες αργότερα...

Δεκατέσσερις Ελληνες στη λίστα των επιστημόνων με τη μεγαλύτερη ερευνητική επιρροή. :cheesy:

Δεκατέσσερις Έλληνες πανεπιστημιακοί περιλαμβάνονται στη λίστα των 6.200 επιστημόνων με τη μεγαλύτερη επιρροή, παγκοσμίως, που προκύπτει από την απήχηση του έργου τους για την τελευταία 11ετία, σύμφωνα με τον κατάλογο «The Highly Cited Researchers».

Από τους 14 επιστήμονες, τρεις εργάζονται στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, τέσσερις στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και από μία συμμετοχή καταγράφουν το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, το Πανεπιστήμιο Πατρών, το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, το Πανεπιστήμιο Πειραιά και το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων.

Πρόκειται για μία σημαντική διάκριση, που αναδεικνύει το υψηλό επίπεδο του έμψυχου δυναμικών των ελληνικών πανεπιστημίων.

 

Αναλυτικά, οι πανεπιστημιακοί που διακρίθηκαν είναι (αλφαβητικά) οι εξής:

 

- Νίκος Απέργης, King Abdulaziz University & Πανεπιστήμιο Πειραιά, Economics & Business

 

- Χάρης Γαλανάκης, ― King Saud University & Εργαστήρια Γαλανάκης, ― Agricultural Sciences

 

- Ευάγγελος Γιακουμής , ― Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο ― Engineering

 

- Μελέτιος - Αθανάσιος Δημόπουλος ― Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών ― Clinical Medicine

 

- Γιώργος Καραγιαννίδης ― Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης ― Computer Science

 

- Δημήτριος Ρακόπουλος ―Εθνικό Κέντρο Έρευνας και Τεχνολογικής Ανάπτυξης & Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο ― Engineering

 

- Κωνσταντίνος Ρακόπουλος ― Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο ― engineering

 

- Γεωργία Σαλάντη ― Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων & University of Bern―Cross-Field

 

- Ματθαίος Σανταμούρης, University of New South Wales Sydney & Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Εngineering

 

- Ματθαίος Φαλάγγας, - Tufts University & Νοσοκομείο Ερρίκος Ντυνάν, Cross-Field

 

- Κωνσταντίνος Φαρσαλίνος ― King Abdulaziz University & Πανεπιστήμιο Πατρών―Cross Field

 

- Γεράσιμος Φιλιππάτος ― Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών & Πανεπιστήμιο Κύπρου ― Clinical Medicine

 

- Νίκος Χατζηαργυρίου, Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο & Διαχειριστής Ελληνικού Δικτύου Διανομής Ηλεκτρικής Ενέργειας - Engineering

 

- Άρτεμις Χατζηγεωργίου ― Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας & Ελληνικό Ινστιτούτο Παστέρ ― Biology & Biochemistry

Από τους συνολικά 6.200 επιστήμονες που περιλαμβάνονται στον κατάλογο, οι 3.700 κατατάσσονται σε 21 συγκεκριμένα επιστημονικά πεδία και τομείς και οι 2.500 στην κατηγορία των διεπιστημονικών πεδίων και τομέων.

Τα στοιχεία που χρησιμοποιήθηκαν για την ανάλυση και την επιλογή των ερευνητών με υψηλή διάκριση προέρχονται από τους δείκτες βασικών επιστημών (ESI), 2008-2018, οι οποίοι προκύπτουν από περίπου 150.000 άρθρα και ερευνητικές εργασίες υψηλής απήχησης και επίδρασης. Κάθε μία από αυτές τις ερευνητικές εργασίες κατατάσσεται στο κορυφαίο 1% των άρθρων με το μεγαλύτερο αριθμό ετεροαναφορών για κάθε συγκεκριμένο έτος. Ένα δεύτερο κριτήριο επιλογής ενός ερευνητή στον εν λόγω πίνακα είναι το κατά πόσο το σύνολο των ετεροαναφορών του σε ένα συγκεκριμένο επιστημονικό πεδίο, τον κατατάσσει στο 1% των ερευνητών με το μεγαλύτερο αριθμό ετεροαναφορών στο συγκεκριμένο πεδίο.

Σύμφωνα με τα στοιχεία, από τα περίπου 9.000.000 ερευνητών, που δραστηριοποιούνται παγκοσμίως, συντάσσεται ο πίνακας με τους καλύτερους 6.200 ερευνητές, το έργο των οποίων είναι σημαντικό, σύμφωνα με συγκεκριμένους δείκτες, και αποτελεί συγχρόνως πηγή για τις εργασίες άλλων ερευνητών.

Ο κατάλογος, ο οποίος συντάσσεται από τον διεθνώς αναγνωρισμένο οργανισμό Thomson Reuters στο πλαίσιο του project Clarivate Analytics και στηρίζεται στα δεδομένα της ερευνητικής βάσης δεδομένων Web of Science, βρίσκεται στον σύνδεσμο:

https://recognition.webofsciencegroup.com/awards/highly-cited/2019/

https://www.kathimerini.gr/1052685/article/epikairothta/ellada/dekatesseris-ellhnes-sth-lista-twn-episthmonwn-me-th-megalyterh-ereynhtikh-epirroh

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Η χρυσή ομάδα του ΑΠΘ που... διέλυσε ΜΙΤ και Harvard :cheesy:

Στο ΜΙΤ και τη Μασαχουσέτη των ΗΠΑ είναι βέβαιο ότι θα θυμούνται τους έλληνες φοιτητές για πολλά χρόνια. Κι αυτό γιατί οι ελληνικές ερευνητικές ομάδες, ειδικά εκείνοι του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ), αλλά των πανεπιστημίων Δημοκρίτειου και Θεσσαλίας στο παρελθόν, τα τελευταία τρία χρόνια κατακτούν τη μια πρωτιά μετά την άλλη. Το χρυσό μετάλλιο του περίφημου διαγωνισμού συνθετικής βιολογίας iGEM ανήκει και φέτος στην ομάδα του ΑΠΘ που άφησε για μια ακόμη χρονιά πίσω της πανεπιστήμια - κολοσσούς, όπως το ίδιο το ΜΙΤ που διοργανώνει τον διαγωνισμό, το Cambridge, το Oxford και το Harvard. Οπως επίσης και πανεπιστήμια με τεράστιους προϋπολογισμούς στα ερευνητικά τους εργαστήρια από όλο τον κόσμο. Στον διαγωνισμό λαμβάνουν μέρος κάθε χρόνο 5.000 ερευνητικές ομάδες από κορυφαία πανεπιστήμια 40 χωρών, οι οποίες και αξιολογούνται από 120 κριτές παγκοσμίου κύρους.

Ο διαγωνισμός της συνθετικής βιολογίας iGEM, αποτελεί έναν παγκόσμιο διαγωνισμό και απευθύνεται σε φοιτητές πανεπιστημίων από όλο τον κόσμο, ενώ είναι γνωστό στις ΗΠΑ ως το Παγκόσμιο Κύπελλο της Επιστήμης (World Cup of Science). Φέτος η φοιτητική ομάδα «iGEM Thessaloniki» κέρδισε το χρυσό μετάλλιο στον διαγωνισμό, ενώ πέρυσι είχε αποσπάσει το ασημένιο και το 2017 επίσης το χρυσό!

«DNA υπολογιστής»

Στη φετινή της συμμετοχή στον διαγωνισμό η ομάδα σχεδίασε και ανέπτυξε το POSEIDON (Programmable Orthogonal Systems Engineered Into DNA Oligo Networks), τον πρώτο «DNA υπολογιστή» ικανό να προσδιορίσει ποιοτικά και ποσοτικά τις αλληλεπιδράσεις μεταξύ DNA και πρωτεϊνών ώστε να διαπιστωθεί η παρουσία τους σε συγκεκριμένες ασθένειες με σκοπό αυτές μελλοντικά να αποτραπούν. «Οι πρωτεΐνες έχουν ιδιαίτερη σημασία για την επιστημονική έρευνα, τόσο για τη μελέτη διαφόρων βιοχημικών μονοπατιών όσο και για τη θεραπεία πληθώρας παθολογικών περιπτώσεων» λέει σχετικά από την πλευρά της ομάδας η Αλίκη Αθανασιάδου που εξηγεί ότι στο πείραμά τους εστίασαν «στον χαρακτηρισμό πρωτεϊνών που συνδέονται με τον καρκίνο του μεταστατικού μελανώματος».

Οι φοιτητές του ΑΠΘ, όπως λέει η Αλίκη, δημιούργησαν ένα «εργαλείο» που μπορεί να μελετήσει τη σύνδεση των πρωτεϊνών αυτών με τις αντίστοιχες αλληλουχίες του DNA. «Θέλαμε να μελετήσουμε πώς αυτές οι πρωτεΐνες συνδέονται με το DNA μας στη διάρκεια μιας ασθένειας ώστε να προσπαθήσουμε στη συνέχεια να αποτρέψουμε αυτή τη σύνδεση για να οδηγηθούμε στο μέλλον σε μοντέλα θεραπειών ή κατασκευή φαρμάκων» συνεχίζει.

Η ίδια, όπως αναφέρει, ασχολήθηκε με τη μοντελοποίηση του πειράματος, ενώ στην ομάδα συμμετείχαν 8 μέλη από διαφορετικές επιστήμες οι οποίες και συνδυάστηκαν για την εξαγωγή αποτελεσμάτων: βιολόγοι, φυσικοί, χημικοί μηχανικοί, επιστήμονες της πληροφορικής, των ιατρικών εργαστηρίων.

Συμμετοχη.

Βέβαια επρόκειτο για μια διαδικασία που δεν θα μπορούσε να καλυφθεί οικονομικά μόνο από ένα ελληνικό πανεπιστήμιο (ειδικά τα υποχρηματοδοτούμενα ελληνικά πανεπιστήμια), καθώς μόνο η εγγραφή στον διαγωνισμό στοίχισε περίπου 5.000 ευρώ, ενώ το συνολικό κόστος της αποστολή έφτασε περίπου τα 50.000 ευρώ τα οποία καλύφθηκαν από τις χορηγίες εταιρειών από τη Ελλάδα αλλά και το εξωτερικό.

Επιστημονικά υπεύθυνοι της Ομάδας iGEM 2019 ήταν ο αναπληρωτής καθηγητής του Τμήματος Ιατρικής του ΑΠΘ Μιχάλης Αϊβαλιώτης και ο καθηγητής του Τμήματος Βιολογίας Γεώργιος Μόσιαλος. Στην επιστημονική «παρέα» συμμετείχε ο διδάκτορας του Τμήματος Φυσικής Κωνσταντίνος Κοζαλάκης, ενώ την ομάδα αποτελούσαν οι φοιτητές και οι φοιτήτριες Αλίκη Αθανασιάδου, Απόστολος Ιωαννίδης, Κυριακή Καραβά, Χαράλαμπος Μαλαθούνης, Ιωάννης Μαλιούρης, Πλάτων Μεγαγιάννης, Σοφία Μωυσιάδου, Κριστίνε Χαναγκιάν

Μικρή η συμμετοχή φοιτητών στην αξιολόγηση καθηγητών

Μειωμένα είναι τα ποσοστά συμμετοχής των φοιτητών στην αξιολόγηση του διδακτικού προσωπικού των ΑΕΙ, καθώς εκείνοι που συμπληρώνουν τα σχετικά ερωτηματολόγια που προβλέπει ο νόμος δεν είναι ούτε τρεις στους δέκα. Οπως εκτιμάει ο πρόεδρος της ΑΔΙΠ (Αρχή διασφάλισης της ποιότητας στην ανώτατη εκπαίδευση της χώρας) Παντελής Κυπριανός μιλώντας στα «ΝΕΑ», εκτιμάται ότι κατά μέσο όρο μόνο το 20% των φοιτητών της χώρας συμπληρώνει το ανώνυμο ερωτηματολόγιο που τους χορηγεί το πανεπιστήμιό τους.

Μάλιστα φαίνεται ότι το γεγονός πως η διαδικασία αυτή έχει γίνει πλέον σε πολλά Ιδρύματα «ηλεκτρονική», επιδεινώνει ακόμη περισσότερο το πρόβλημα και έχει μειώσει περισσότερο του αριθμούς εκείνων που έσπευδαν να αξιολογήσουν τους καθηγητές τους. Φαίνεται έτσι, όπως εκτιμά ο κ. Κυπριανός, ότι περισσότερους φοιτητές ενέπνεαν τελικά τα έντυπα ερωτηματολόγια που έπαιρναν για να συμπληρώσουν από τις σχολές και τα τμήματά τους.

https://www.tanea.gr/2019/11/28/greece/education/i-xrysi-omada-tou-apth-pou-dielyse-mit-kai-harvard/

thumbnail_1-1-1.jpg.18523c29e278717fd55ffd5dc64a663d.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 2 εβδομάδες αργότερα...

Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Έρευνας: Έξι Έλληνες ερευνητές θα επιχορηγηθούν αδρά. :cheesy:

Έξι Έλληνες επιστήμονες, ο ένας του Ιδρύματος Τεχνολογίας & Έρευνας (ΙΤΕ) και του Πανεπιστημίου Κρήτης και οι υπόλοιποι πέντε της διασποράς, επιλέχθηκαν για να επιχορηγηθούν από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Έρευνας (ERC), στο πλαίσιο των επιχορηγήσεων εδραίωσης (ERC Consolidator Grant).

Η νέα «φουρνιά» των άκρως ανταγωνιστικών επιχορηγήσεων του ERC θα δοθεί σε 301 ερευνητές από όλη την Ευρώπη. Η χρηματοδότηση θα φθάσει τα 600 εκατομμύρια ευρώ (περίπου δύο εκατομμύρια ανά ερευνητή για διάστημα έως πέντε ετών) και θα δοθεί στο πλαίσιο του προγράμματος «Ορίζων 2020» της ΕΕ.

Τις περισσότερες επιχορηγήσεις πήραν επιστήμονες που θα κάνουν έρευνα στη Γερμανία (52), στη Βρετανία (50) και στη Γαλλία (43). Σχεδόν μία στους τρεις ερευνητές (31%) είναι γυναίκα, ενώ η επιλογή έγινε ανάμεσα σε συνολικά 2.453 προτάσεις ερευνητών.

Η Ελλάδα έχει παρουσία με έναν ερευνητή, τον Γιώργο Χαμηλό, αναπληρωτή καθηγητή στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Κρήτης και συνεργαζόμενο ερευνητή στο Ινστιτούτο Μοριακής Βιολογίας και Βιοτεχνολογίας του ΙΤΕ. Θα λάβει χρηματοδότηση 2 εκατ. ευρώ για πέντε έτη, προκειμένου να μελετήσει τους φυσιολογικούς μηχανισμούς ρύθμισης του σιδήρου στα φαγοκύτταρα των ιστών (μακροφάγα) και τoν ρόλο τους στην προστασία έναντι λοιμώξεων από μύκητες.

Οι μελέτες της ερευνητικής ομάδας του Γ. Χαμηλού θα πραγματοποιηθούν αρχικά σε πειραματικά μοντέλα λοιμώξεων στη δροσόφιλα (μύγα του ξυδιού), με επιβεβαίωση στη συνέχεια των ευρημάτων σε γενετικά τροποποιημένα ποντίκια και ανθρώπους με μυκητικές λοιμώξεις. Η ανακάλυψη νέων μηχανισμών ρύθμισης της ισορροπίας του σιδήρου σε κυτταρικό και συστημικό επίπεδο αναμένεται να έχει καθοριστική επίδραση στην κατανόηση της βιολογίας των μακροφάγων και άμεσες εφαρμογές στη διάγνωση, στην πρόληψη και στη θεραπεία των διηθητικών μυκητιάσεων.

Επιχορήγηση επίσης θα λάβουν ο Δημήτρης Ζευγώλης, απόφοιτος του ΤΕΙ Ηπείρου και λέκτορας βιοϊατρικής μηχανικής του Εθνικού Πανεπιστημίου της Ιρλανδίας στο Γκάλγουει (έργο ACHIEVE), ο Δημήτρης Παυλόπουλος, απόφοιτος του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών (ΟΠΑ) και επίκουρος καθηγητής σήμερα στο Τμήμα Κοινωνικών Επιστημών του Ελεύθερου Πανεπιστημίου του Άμστερνταμ (έργο DYNANSE), o Δήμος Δημαρόγκωνας, απόφοιτος του ΕΜΠ και καθηγητής στη Σχολή Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Υπολογιστών στο Βασιλικό Ινστιτούτο Τεχνολογίας (ΚΤΗ) της Στοκχόλμης (έργο LEAFHOUND), o Ανδρέας Βλάχος, απόφοιτος του ΟΠΑ και λέκτορας του Πανεπιστημίου Κέιμπριτζ (έργο AveriTeC) και ο Ιωάννης Σεχόπουλος, αναπληρωτής καθηγητής ακτινολογίας του Πανεπιστημίου Ράντμπουντ Ολλανδίας (έργο BREAST4D).

Ο επόμενος γύρος χρηματοδοτήσεων ERC Consolidator Grant θα δέχεται αιτήσεις έως τις 4 Φεβρουαρίου 2020. Αίτηση μπορούν να υποβάλουν όσοι ερευνητές έχουν ερευνητική εμπειρία επτά έως 12 ετών μετά τη λήψη του διδακτορικού τους. Η χρηματοδότηση θα τους βοηθήσει να δημιουργήσουν τις δικές τους ερευνητικές ομάδες και να διεξάγουν πρωτοποριακή έρευνα στους τομείς των Φυσικών Επιστημών, της Μηχανικής, των Επιστημών Υγείας, των Κοινωνικών και των Ανθρωπιστικών Επιστημών. Η έρευνα μπορεί να γίνεται σε δημόσιο ή ιδιωτικό ερευνητικό φορέα.

Μέχρι σήμερα το ERC έχει χρηματοδοτήσει περισσότερους από 9.000 ερευνητές σε διάφορα στάδια της καριέρας τους. Το Ίδρυμα Τεχνολογίας και Έρευνας κατέχει τον μεγαλύτερο αριθμό χρηματοδοτούμενων έργων ERC στην Ελλάδα, με εισροή άνω των 36 εκατ. ευρώ.

https://www.naftemporiki.gr/story/1541355/europaiko-sumboulio-ereunas-eksi-ellines-ereunites-tha-epixorigithoun-adra

15.jpg.c7652be6d87e51786fdb40cfee9cb6e6.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Δέκα πρόσωπα που έπαιξαν σημαντικό ρόλο για την επιστήμη το 2019. :cheesy:

Δέκα επιστήμονες και άλλες προσωπικότητες που έπαιξαν σημαντικό ρόλο για την επιστήμη το 2019, επέλεξε το κορυφαίο επιστημονικό περιοδικό "Nature", καθώς πλησιάζει το τέλος της χρονιάς.

Ο κατάλογος του ιδιότυπου Top 10 έχει ως εξής:

• Ο Βραζιλιάνος φυσικός Ρικάρδο Γκαλβάο που τράβηξε πάνω του την παγκόσμια προσοχή, όταν κατηγόρησε τον πρόεδρο της Βραζιλίας Μπολσονάρο ότι υποβοηθεί την αποψίλωση των δασών του Αμαζονίου, με συνέπεια να χάσει τη θέση του ως επικεφαλής του Εθνικού Ινστιτούτου Διαστημικής Έρευνας της χώρας του.

• Η Αργεντινή καθηγήτρια οικολογίας Σάντρα Ντίαζ που προήδρευσε μιας επιτροπής 145 ειδικών και παρήγαγε την πιο έγκυρη μέχρι σήμερα έκθεση αξιολόγησης της βιοποικιλότητας στη Γη, μεταξύ άλλων βρίσκοντας ότι περίπου ένα εκατομμύριο είδη οδεύουν προς εξαφάνιση.

• Η Σουηδή έφηβη Γκρέτα Τούνμπεργκ που βοήθησε να στραφεί η προσοχή μικρών και μεγάλων σε όλο τον κόσμο στο πόσο ανεπαρκείς είναι μέχρι στιγμής οι προσπάθειες των κρατών για τη συγκράτηση της ανόδου της θερμοκρασίας και της κλιματικής αλλαγής.

• Η Αμερικανο-καναδή αστροφυσικός Βικτόρια Κάσπι που βοήθησε ένα καναδικό τηλεσκόπιο να συλλέξει τα καλύτερα δεδομένα μέχρι σήμερα σχετικά με τις μυστηριώδεις γρήγορες ραδιο-εκρήξεις (FRB) στο σύμπαν.

• Ο Αμερικανός καθηγητής νευροεπιστήμης Νέναντ Σέσταν, ο οποίος αμφισβήτησε το καθαρό σύνορο ανάμεσα στη ζωή και στο θάνατο, αναβιώνοντας τους εγκεφάλους χοίρων που είχαν πεθάνει πριν μερικές ώρες.

• Ο μικροβιολόγος Ζαν-Ζακ Μουγιέμπε Ταμφούμ του Κογκό, ο οποίος ηγείται των προσπαθειών της χώρας του να καταπολεμήσει τον ιό Έμπολα που έχει σκοτώσει πάνω από 2.200 ανθρώπους.

• Ο Κινέζος βιολόγος Χονγκούι Ντενγκ που έγινε ο πρώτος επιστήμονας, ο οποίος δημοσίευσε τα αποτελέσματα μιας κλινικής δοκιμής για τη χρήση της ισχυρής γενετικής τεχνολογίας CRISPR για την τροποποίηση κυττάρων σε ενήλικο άνθρωπο.

• Ο Αιθίοπας παλαιοανθρωπολόγος Γιοχάνες Χαϊλέ-Σελασιέ που ταρακούνησε το οικογενειακό δέντρο της ανθρωπότητας με την ανακάλυψη ενός καλοδιατηρημένου κρανίου ηλικίας 3,8 εκατομμυρίων ετών του Αυστραλοπίθηκου anamensis.

• Ο Αμερικανός καθηγητής Φυσικής και ερευνητής της Google Τζον Μαρτίνις, ο οποίος ανακοίνωσε τον πρώτο κβαντικό υπολογιστή με υπεροχή στους υπολογισμούς έναντι ακόμη και του ισχυρότερου συμβατικού υπερ-υπολογιστή.

• H Αυστραλή καθηγήτρια κλινικής ηθικής Γουέντι Ρότζερς που αποκάλυψε ότι ορισμένες μεταμοσχεύσεις οργάνων στην Κίνα προχώρησαν χωρίς τη συγκατάθεση των δωρητών.

https://www.kathimerini.gr/1056619/article/epikairothta/episthmh/deka-proswpa-poy-epai3an-shmantiko-rolo-gia-thn-episthmh-to-2019

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Ελληνίδα φοιτήτρια δημιουργεί ένα καινοτόμο project για τον διαβήτη. :cheesy:

Για το καινοτόμο project που η ίδια θα υλοποιήσει και εγκρίθηκε από τον Διεθνή Οργανισμό IDF (International Diabetes Federation), ενημέρωσε τον κοσμήτορα της Σχολής Επιστημών Υγείας του ΑΠΘ, καθηγητή Θεόδωρο Ι. Δαρδαβέση, η φοιτήτρια και μέλος της φοιτητικής ομάδας ATP (Aristotle Team of Pharmacy) του Τμήματος Φαρμακευτικής, Αθηνά Τζαμουράνου.

Η κ. Τζαμουράνου και ο καθηγητής του Τμήματος Φαρμακευτικής, Ιωάννης Βιζιριαννάκης συναντήθηκαν με τον κοσμήτορα και ενημέρωσαν ότι το project εγκρίθηκε στο Παγκόσμιο Συνέδριο του Οργανισμού IDF (IDF Congress 2019), που πραγματοποιήθηκε 2-6 Δεκεμβρίου 2019, στην πόλη Μπούσαν, στη Νότια Κορέα, ενώ η υλοποίησή του θα ξεκινήσει τον Ιανουάριο του 2020.

Πρόκειται για μία πρωτοπόρα δράση που έχει στόχο τη βελτίωση του τρόπου ζωής των ατόμων που ζουν με διαβήτη στην Ελλάδα, μέσω της ανάπτυξης μιας εφαρμογής, η οποία θα βοηθήσει στη διαχείριση της νόσου αλλά και στην εκπαίδευση των ατόμων με διαβήτη και ειδικότερα όσων βρίσκονται σε απομακρυσμένες και δύσβατες περιοχές της χώρας.

Σκοπός είναι οι ασθενείς να έχουν τα επιθυμητά επίπεδα γλυκόζης, καθώς ένα από τα προβλήματα που αντιμετωπίζει κάποιος που πάσχει από τη νόσο είναι ο έλεγχος του σακχάρου του.

Η ανάπτυξη του project θα γίνει με τη στήριξη της Πανηπειρωτικής Ένωσης για το Νεανικό Διαβήτη.

Να σημειωθεί ότι μαζί με την κ. Τζαμουράνου συμμετέχουν, με δικά τους project, άλλα 60 άτομα από 50 διαφορετικές χώρες, με κοινό στόχο να βελτιώσουν τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζεται ο διαβήτης, σε κάθε χώρα ξεχωριστά, να γίνει η κατάλληλη ενημέρωση και ευαισθητοποίηση για το συγκεκριμένο θέμα και να δοθεί βοήθεια σε όσους περισσότερους ανθρώπους είναι δυνατό.

https://www.naftemporiki.gr/story/1543782/ellinida-foititria-dimiourgei-ena-kainotomo-project-gia-to-diabiti

tzamouranou.jpg.42f120c9f65eb37a657d33b8c354e04b.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Αρτεμις Χατζηγεωργίου: Χαράζει το (υπολογιστικό) μέλλον διάγνωσης και θεραπείας. :cheesy:

Στην πρόσφατη λίστα του Ιδρύματος Thomson Reuters σχετικά με τους επιστήμονες με τη μεγαλύτερη επιρροή παγκοσμίως περιλαμβάνονται 14 Ελληνες. Και ανάμεσά τους υπάρχει μόνο μία γυναίκα που (σε πείσμα των καιρών) διεξάγει την πρωτοποριακή και πολύτιμη για όλους μας έρευνά της στην Ελλάδα. Είναι η καθηγήτρια Βιοπληροφορικής στο Τμήμα Πληροφορικής με εφαρμογές στη Βιοϊατρική του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας και συνεργαζόμενη καθηγήτρια στο Ελληνικό Ινστιτούτο Παστέρ κυρία Αρτεμις Χατζηγεωργίου. Μια «καλλιτέχνις των αλγορίθμων», η οποία συμβάλλει στο καλύτερο (υπολογιστικό) μέλλον της πρόβλεψης, της διάγνωσης και της θεραπείας νόσων – και ο χαρακτηρισμός αυτός δεν είναι τυχαίος αφού η κυρία Χατζηγεωργίου έχει καλλιτεχνική φλέβα.

Πάντως, η γεννημένη το 1965 δρ Χατζηγεωργίου, δεν είχε ανακαλύψει ούτε την καλλιτεχνική ούτε και την επιστημονική φλέβα της όσο πήγαινε ακόμη σχολείο – συγκεκριμένα στη Γερμανική Σχολή Αθηνών. Οπως αναφέρει στο «Βήμα», «δεν είχα σκεφτεί καν να σπουδάσω Πληροφορική. Η ιδέα μού καλλιεργήθηκε από τον μεγαλύτερο αδελφό μου, ο οποίος με δεδομένο ότι ήμουν πολύ καλή στα μαθηματικά με προέτρεψε να ασχοληθώ με τους υπολογιστές». Ετσι στα 17 έτη της έφυγε για τη Γερμανία για να σπουδάσει Πληροφορική στη Στουτγάρδη. «Ξεκίνησα τις σπουδές, με τράβηξε όμως ο κινηματογράφος και μάλιστα γύρισα ντοκιμαντέρ, κάποια εκ των οποίων προβλήθηκαν στη Γερμανία». Τα καλλιτεχνικά όνειρα τα διέκοψε ο… ρεαλισμός. «Είδα ότι ήταν πολύ δύσκολο να βιοποριστώ από τον κινηματογράφο και επέστρεψα στην Πληροφορική, ειδικά όταν γνώρισα την τεχνητή νοημοσύνη στην πρώτη της άνθηση. Κάμερα δεν ξαναέπιασα στα χέρια μου επί δεκαετίες μέχρι που γεννήθηκε πριν από επτά χρόνια ο γιος μου και θέλησα να απαθανατίζω τις πολύτιμες στιγμές μαζί του».

Φάρμακα και micro-RNAs

Ενώ σπούδαζε Πληροφορική, πήρε ως μάθημα επιλογής τη Βιολογία «καθώς επιθυμούσα αυτά που θα αναπτύξω να βοηθούν τον άνθρωπο». Τελειώνοντας τις σπουδές της έκανε μια πρώτη απόπειρα να επιστρέψει στην Ελλάδα ιδρύοντας μια εταιρεία Πληροφορικής στις αρχές του 1990, ενώ συνέχισε εξ αποστάσεως το διδακτορικό της στη Γερμανία επάνω στη Μοριακή Βιολογία. Στη συνέχεια επέστρεψε στη Γερμανία όπου και εργάστηκε σε μια start-up Βιοτεχνολογίας στο Βερολίνο. Επόμενος σταθμός της, η άλλη πλευρά του Ατλαντικού. «Βρέθηκα σε ένα από τα καλύτερα πανεπιστήμια, στο Πανεπιστήμιο της Πενσιλβάνια από το 2001 ως το 2007, όπου κατείχα θέση επίκουρης καθηγήτριας στην Ιατρική Σχολή – ήμουν η πρώτη «πληροφορικάριος» της Ιατρικής Σχολής. Στην Πενσιλβάνια εργάστηκα για πρώτη φορά με τα microRNAs στα ανθρώπινα γονίδια – ανέπτυξα αλγορίθμους οι οποίοι εντόπιζαν τους στόχους και τις λειτουργίες αυτών των πολύ μικρών αλλά ζωτικής σημασίας τμημάτων του γενετικού υλικού μας, με αποτέλεσμα να αποτελούν πλέον βασικούς βιοδείκτες για πλήθος νόσων. Δεν είναι τυχαίο ότι αυτή τη στιγμή βρίσκονται σε κλινικές δοκιμές περί τα 200 διαφορετικά φάρμακα που βασίζονται στα micro-RNAs ενώ γίνονται περί τις 50.000 δημοσιεύσεις ετησίως επάνω στο συγκεκριμένο πεδίο». Μάλιστα από την εποχή στις ΗΠΑ ξεκίνησε μια μεγάλη βάση δεδομένων στην οποία περιλαμβάνονται οι επιστημονικά επιβεβαιωμένοι στόχοι των micro-RNAs καθώς και τα υπολογιστικά εργαλεία εντοπισμού τους, η οποία συνεχίζεται ως σήμερα. Πρόκειται για την πλατφόρμα microrna.gr, η οποία προσφέρει ελεύθερη πρόσβαση σε όλους τους ερευνητές και θεωρείται από τις καλύτερες του είδους της με περισσότερους από 70.000 μοναδικούς χρήστες από όλον τον κόσμο ετησίως.

Το 2007 η νοσταλγία της κυρίας Χατζηγεωργίου για την Ελλάδα νίκησε τη ζωή στο εξωτερικό. «Επέστρεψα και παρά τις δυσκολίες βρήκα πίσω στη χώρα μου αυτό που χρειάζεται ένας επιστήμονας περισσότερο από όλα, πολύ καλούς φοιτητές με όρεξη για ομαδική δουλειά». Αρχικώς εργάστηκε ως ερευνήτρια στο Ερευνητικό Κέντρο Βιοϊατρικών Επιστημών «Αλέξανδρος Φλέμινγκ». Το 2012 εξελέγη καθηγήτρια Βιοπληροφορικής στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας και λίγο αργότερα ξεκίνησε η συνεργασία της με το Ελληνικό Ινστιτούτο Παστέρ. «Η έρευνά μας συνεχίζεται επάνω στη σχέση μεταξύ ασθένειας και μη κωδικών γονιδίων καθώς και στη σύνδεση μεταξύ μικροβίων και νόσων». Σε ό,τι αφορά συγκεκριμένα τον καρκίνο, η κυρία Χατζηγεωργίου αναφέρει πως «στο όχι και τόσο μακρινό μέλλον η θεραπεία, τουλάχιστον κάποιων μορφών του, θα βασίζεται σε έναν συνδυασμό της απεικόνισης και γονιδίων. Η ομάδα μου βοηθά μέσω των αλγορίθμων που αναπτύσσει στο να εντοπίζεται ποιοι πολυμορφισμοί γονιδίων είναι βασικοί για τη νόσο του καθενός ξεχωριστά. Βασικό κομμάτι της ανάπτυξης των αλγορίθμων μας αποτελεί η μηχανική μάθηση, η οποία προσφέρει ανάλυση δισεκατομμυρίων γενωμικών δεδομένων για τον χαρακτηρισμό της λειτουργικότητας γονιδίων. Τα υπολογιστικά εργαλεία μας αποτελούν οδηγό για την έρευνα εκατοντάδων ομάδων παγκοσμίως, οι οποίες εργάζονται επάνω στην κατανόηση και στη θεραπεία νόσων αλλά και βάση για τα διαγνωστικά εργαλεία νέας γενιάς». Με τους προηγμένους αυτούς «συμμάχους» η ομάδα έχει ήδη συμβάλει στην αποκάλυψη των γενετικών μυστικών μορφών καρκίνου όπως των ωοθηκών και του μαστού αλλά και νόσων όπως οι νευροεκφυλιστικές.

Τσεκάπ και καρκίνος

Η νέα πολύτιμη γνώση θα φθάσει μέχρι τους ασθενείς σύντομα, εκτιμά η καθηγήτρια. «Πιστεύω ότι σε δύο-τρία χρόνια το ετήσιο τσεκάπ μας θα μπορεί να περιλαμβάνει ένα τεστ αίματος που θα δείχνει κωδικά και μη κωδικά γονίδια και θα προβλέπει τον κίνδυνο διαφορετικών νόσων όπως ο καρκίνος πριν από την εκδήλωση συμπτωμάτων. Μια τέτοια εξέταση θα κοστίζει περί τα 400 ευρώ». Αυτό το μέλλον βέβαια διέπεται και από σοβαρά βιοηθικά ζητήματα, και για αυτό «πρέπει να υπάρξει η κατάλληλη νομοθεσία για την προστασία των ευαίσθητων προσωπικών δεδομένων. Επίσης, η βιοηθική της γενετικής πρέπει να διδαχθεί στα σχολεία ώστε τα παιδιά να γίνουν κάποια μέρα ενημερωμένοι ενήλικοι που θα ξέρουν πώς να διαχειριστούν τη γενετική πληροφορία».

Κλείνοντας, ρωτήσαμε την κυρία Χατζηγεωργίου αν αισθάνεται περήφανη που, με βάση τη λίστα του Thomson Reuters, ήταν η μοναδική εργαζόμενη στην Ελλάδα γυναίκα επιστήμονας ανάμεσα σε τόσους άνδρες. «Αισθάνομαι λυπημένη. Αυτό μας δείχνει ότι είναι ακόμη πολύ δύσκολο να είσαι γυναίκα επιστήμονας στην Ελλάδα. Θα έπρεπε να υπάρχουν στοχευμένες κρατικές ενέργειες που θα βοηθούσαν πολλές ερευνήτριες στη χώρα μας να βρίσκονται σε αυτή ή σε παρόμοιες λίστες διότι και μπορούν και το αξίζουν…».

https://www.tovima.gr/2019/12/19/science/artemis-xatzigeorgiou-xarazei-to-ypologistiko-mellon-diagnosis-kai-therapeias/

R0014853.jpg.e46ccf94d03ad5ae3d409522ce6fdb8a.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Γιώργος Δεδούσης: Ο Ελληνας επιστήμονας που ερευνά τα γονίδια και την προδιάθεση σε ασθένειες. :cheesy:

Συζητώντας με τον Καθηγητή Κυτταρικής και Μοριακής Βιολογίας του Ανθρώπου Γιώργο Δεδούση καθισμένοι στο γραφείο του στο Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο σκέφτομαι πως θα μπορούσε κάλλιστα να είναι ένας influencer αφού ασχολείται με ένα πολύ μοντέρνο ερευνητικό πεδίο, την Διατροφογενετική (Nutrigenetics), που ενσωματώνει τη βιολογία συστημάτων και τις εφαρμογές της στην διατροφική έρευνα. Στην ουσία είναι όντως influencer, ένας ερευνητής influencer, αφού πέρσι συμπεριλήφθηκε στη λίστα επιστημόνων με τη μεγαλύτερη επιρροή παγκοσμίως, η οποία προκύπτει από την απήχηση του έργου τους την τελευταία 11ετία.

Αυτό που προωθεί ο καθηγητής με απόλυτα επιστημονικά τεκμηριωμένο τρόπο είναι ένα διατροφικό lifestyle βασισμένο στο ατομικό γενετικό προφίλ, δηλαδή μια προσωποποιημένη διατροφή μέσω ανάλυσης DNA. Αυτό ακριβώς είναι και το καινούργιο που αναζητάει το κοινό. Αυτό ακριβώς ήταν και το αντικείμενο της ομιλίας του στο 15ο Πανελλήνιο Συνέδριο Διατροφής Διαιτολογίας (σε συνδιοργάνωση με το 4ο Πανελλήνιο Συνέδριο Συνεδρίου Κλινικής Διατροφής & Μεταβολισμού) στο Μέγαρο Μουσικής που πραγματοποιήθηκε την περασμένη βδομάδα. «Στο συνέδριο μας δόθηκε η ευκαιρία να παρουσιάσουμε τα αποτελέσματα των ερευνών της τελευταίας 20ετίας που συνοπτικά δείχνουν πως οι διαφορετικές ανταποκρίσεις στη δίαιτα και στις διατροφικές παρεμβάσεις, αλλά και σε συνθήκες τρόπου ζωής εξαρτώνται από το γενετικό προφίλ του καθενός», εξηγεί ο ίδιος, ο οποίος έχει θέσει ως αντικείμενο στον ερευνητικό φακό του εκατοντάδες γονίδια που συνδέονται με την γενετική προδιάθεση ασθενειών όπως καρδιαγγειακά νοσήματα, παχυσαρκία, μεταβολικό σύνδρομο, κ.ά.

Και δεν έχει βάλει ως στόχο μόνο τα γονίδια, αλλά και τους πολυμορφισμούς τους, δηλαδή τις παραλλαγές με τις οποίες αυτά συναντώνται που είναι αρκετές χιλιάδες και χαρακτηρίζουν την γενετική ταυτότητα του κάθε ατόμου.

Κόντρα στα γονίδια μας;

Η μέχρι τώρα πεποίθηση ότι το DNA μας ορίζει τη μοίρα μας φαίνεται να «κλονίζεται» καθώς νεότερα επιστημονικά δεδομένα δείχνουν πως, αλλάζοντας διατροφική συμπεριφορά, και τρόπο ζωής, όχι μόνο μπορούμε να πάμε κόντρα στις γενετικές μας επιταγές αλλά να τις έχουμε και συμμάχους. «Τίποτα δεν είναι ντετερμινιστικό. Μπορείς να τροποποιήσεις την γενετική προδιάθεση που έχεις είτε θετικά, είτε αρνητικά», υποστηρίζει ο καθηγητής Δεδούσης, ο οποίος διερευνά μια σειρά γονιδίων που σχετίζονται με την παχυσαρκία και το ηπατικό λίπος, τον έλεγχο των λιποπρωτεινών, τη χοληστερίνη και τα τριγλυκερίδια, αλλά και τους πολυμορφισμούς αυτών των γονιδίων: «Οι απολιποπρωτεΐνες είναι τα πρωτεϊνικά συστατικά της χοληστερόλης που εξυπηρετούν ιδιαίτερα σημαντικές λειτουργίες ελέγχου των επιπέδων της στο σώμα.

Πολλές μελέτες συνεργατών και δικές μας έδειξαν ότι κάποια άτομα έχοντας συγκεκριμένους πολυμορφισμούς σε γονίδια απολιποπρωτεινών μπορεί να αυξήσουν τα επίπεδα της καλής χοληστερίνης ή μπορεί να μειώσουν τα επίπεδα των γλυκαιμικών δεικτών (πχ. ινσουλίνη) μόνο και μόνο αν αυξήσουν την πρόσληψη σε πολυακόρεστα λιπαρά (δηλ. τα καλά λιπαρά). Άρα κάποιοι με συγκεκριμένο γενετικό προφίλ ευεργετούνται περισσότερο από κάποιους άλλους όταν στη διατροφή τους προσθέτουν πολυακόρεστα». Αντίθετα κάποιοι που παρουσιάζουν ένα δυσμενές προφίλ σχετικά με χρόνια νοσήματα, όπως π.χ. κάποιους πολυμορφισμούς γονιδίων που συνδέονται με αυξημένο κίνδυνο εμφράγματος, σύμφωνα με τον καθηγητή υιοθετώντας καλές διατροφικές συνήθειες μπορούν να το αντιρροπήσουν.

«Είμαστε στην εποχή που μπορούμε δημιουργώντας σύνθετα γενετικά σκορ να αξιολογούμε εκατοντάδες χιλιάδες πολυμορφισμούς γονιδίων.

Αυτή η πληροφορία της γενετικής προδιάθεσης αυξάνει την προβλεπτική ικανότητα των κλασικών παραγόντων κινδύνου για έμφραγμα. Μέχρι τώρα αυτό δεν ήταν αποδεκτό από την ιατρική κοινότητα. Πλέον στους κλασικούς παράγοντες κινδύνου, όπως η ηλικία, το φύλο, το κάπνισμα, η έλλειψη άσκησης προστίθεται και η γενετική ταυτότητα.

Για παράδειγμα έχουμε δει περιπτώσεις που παρότι υπάρχει γενετική προστασία, το κάπνισμα μπορεί να την αναιρέσει. Αυτό το παρατηρήσαμε σε μια παγκόσμια μελέτη που περιελάμβανε πληθυσμούς από πολλές χώρες, όπου η ευεργετική γενετική σύσταση κάποιων ατόμων σχετικά με το έμφραγμα του μυοκαρδίου, χανόταν στους καπνιστές. Παρόμοια αποτελέσματα αναμένουμε και σε Ελληνικούς πληθυσμούς απομονωμένους γενετικά, όπως είναι αυτός στον ορεινό Μυλοπόταμο της Κρήτης», συμπληρώνει ο ερευνητής. Ως απομονωμένος θεωρείται ένας πληθυσμός που είναι γενετικά ομοιογενής με παρόμοιες συνήθειες και τρόπο ζωής.

Η έρευνα της διεθνούς επιστημονικής ομάδας, στην οποία συμμετείχε και ο καθηγητής έδειξε ότι ορισμένα άτομα στον συγκεκριμένο απομονωμένο πληθυσμό, παρότι ταυτόχρονα είναι και βαριά καπνιστές, διαθέτουν κάποιες καλές γενετικές παραλλαγές που τους παρέχουν ένα είδος προστασίας απέναντι στα καρδιαγγειακά νοσήματα. Μήπως χάνεται, λόγω του καπνίσματος, η γενετική προστασία που κληρονόμησαν; Μήπως οι διατροφικές συνήθειες τροποποιούν τον κίνδυνο; Είναι ερωτήματα που διερευνώνται.

Ο καθηγητής Δεδούσης κατά τη συζήτησή μας αναφέρθηκε και σε ένα Ευρωπαϊκό πρόγραμμα στο οποίο συμμετείχε σχετικά με την πρόσληψη ψευδαργύρου στην τρίτη ηλικία: «Διαπιστώσαμε έλλειψη ψευδαργύρου σε Έλληνες ηλικιωμένους που συνδέθηκε με αυξημένο άγχος, μειωμένη μνήμη και εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα. Τους χορηγήσαμε ψευδάργυρο σε μορφή συμπληρώματος με βάση την ανάλυση DNA και αποκαταστήσαμε σε μεγάλο βαθμό τις προαναφερόμενες λειτουργίες. Είμαστε σε θέση πλέον να αξιολογούμε με εξατομικευμένο τρόπο τις περιπτώσεις που σας ανέφερα και να προτείνουμε προσωποποιημένες λύσεις».

Διατροφική παρέμβαση με μαστίχα Χίου

Μια πτυχή της έρευνας που συντελείται στο εργαστήριο του έλληνα ερευνητή στο Χαροκόπειο πανεπιστήμιο αφορά την διατροφική παρέμβαση με φυσικά προϊόντα και συμπληρώματα διατροφής. Ο ίδιος εδώ και τέσσερα χρόνια συντονίζει το ευρωπαϊκό πρόγραμμα “MAST4HEALTH” που διερευνά τη δράση της μαστίχας Χίου σε ασθενείς που εμφανίζουν λίπος στο συκώτι μη αλκοολικής αιτιολογίας. «Η μαστίχα ως προϊόν παρουσιάζει πολύπλευρο ερευνητικό ενδιαφέρον, καθώς διαθέτει πολλά βιοδραστικά συστατικά. Εμείς μελετήσαμε τη ρητίνη στο σύνολό της σε ένα δείγμα ατόμων από την Ελλάδα, τη Σερβία και την Ιταλία με λιπώδη διήθηση ήπατος, μη αλκοολικής αιτιολογίας και τα πρώτα αποτελέσματα είναι ιδιαίτερα ενθαρρυντικά».

Και εδώ βγαίνει και η είδηση, καθώς τον ερχόμενο Φεβρουάριο θα ανακοινωθούν στη Χίο τα πρώτα αποτελέσματα των κλινικών μελετών σε ανθρώπους. Σύμφωνα με τον καθηγητή, το μεγάλο ποσοστό λίπους στο συκώτι σταδιακά σε ορισμένα άτομα μπορεί να δημιουργήσει φλεγμονή ή ακόμη και να οδηγήσει σε ίνωση και εδώ ακριβώς μπορεί να γίνει η διατροφική παρέμβαση: «Εκμεταλλευόμαστε τις αντιοξειδωτικές, και αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες της μαστίχας για την αντιμετώπιση της νόσου.

Το είδαμε να λειτουργεί στα ποντίκια και θα το δούμε μόλις ολοκληρωθούν και οι κλινικές δοκιμές στους ανθρώπους. Στόχος μας είναι αφενός να διατεθεί η μαστίχα ως «όπλο» στους κλινικούς γιατρούς που είναι ένα Ελληνικό προϊόν, και που ταυτόχρονα να δώσει προστιθέμενη αξία στο ίδιο το προϊόν».

Προσωποποιημένη διατροφή από τον Dr. Google

Πολλές εταιρείες διαφημίζουν μέσω διαδικτύου νέα προϊόντα βασισμένα στο γενετικό υλικό για πάσαν νόσον. Το σχέδιο φαίνεται απλό: Κάνεις εγγραφή στο διαδίκτυο και στη συνέχεια μεταφορτώνεις τα δεδομένα σου από δημοφιλείς υπηρεσίες που προσφέρουν στους ενδιαφερόμενους ανάλυση των γενετικών προφίλ τους. Τα δεδομένα αναλύονται και στη συνέχεια σου αποστέλλεται ένα διατροφικό πλάνο που βασίζει τις προτάσεις του στα γονίδια σου.

Στην Ελλάδα υπάρχουν διάφορα κέντρα ανάλυσης DNA που προσφέρουν παρόμοιες υπηρεσίες σε άτομα που επιθυμούν να χάσουν βάρος. «Δυστυχώς οι υπηρεσίες που προσφέρουν δεν οδηγούν συνήθως σε ασφαλή συμπεράσματα και ο κυριότερος λόγος είναι ότι δεν διαθέτουν πρότερη επιστημονική γνώση στο αντικείμενο με αποτέλεσμα οι απαντήσεις που δίνουν να είναι πρόχειρες και ελλιπείς. Η επιστήμη δείχνει ότι η προσωποποίηση – σε κάποιο βαθμό – είναι απαραίτητη. Αλλά, οι παγίδες που καραδοκούν είναι πολλές και χρειάζεται προσοχή. Ο κόσμος από την άλλη, δεν είναι ενημερωμένος επαρκώς και μπορεί να παραπλανηθεί. Το συγκεκριμένο πεδίο έρευνας καλώς ή κακώς είναι «φρέσκο» με όλα τα συν και πλην που αυτό συνεπάγεται»

Στα άμεσα σχέδια του καθηγητή Δεδούση είναι η ίδρυση μιας εταιρείας spin-off («τεχνοβλαστού») που θα παρέχει με έγκυρο και επιστημονικό τρόπο προσωποποιημένα διατροφικά πλάνα μέσω εξειδικευμένων και πιστοποιημένων κέντρων. «Εμείς, για τα νοσήματα που μελετάμε δηλ. την παχυσαρκία, τον διαβήτη, τα καρδιαγγειακά έχουμε δημιουργήσει αλγόριθμους για την πρόβλεψή τους, αλλά και για την αντίδραση του οργανισμού σε διατροφικές συστάσεις και παρεμβάσεις μέσω ανάλυσης DNA. Αυτά σκοπεύουμε να εφαρμόσουμε και στην πράξη», εξηγεί ο ίδιος.

Η συζήτηση με τον διαπρεπή επιστήμονα δεν τελειώνει εδώ. Ωστόσο έχει χρονικό όριο. Σίγουρα κάποιος που συνομιλεί μαζί του αντιλαμβάνεται πως στη ζωή του σημαντικό ρόλο έχουν διαδραματίσει οι άνθρωποι που βρέθηκαν στον δρόμο του, αλλά και η τύχη. Μικρός ονειρευόταν να γίνει ποδοσφαιριστής, αλλά το όνειρο του δυστυχώς σκόνταψε στην αντίδραση του πατέρα του Βασίλη Δεδούση, τέως προέδρου της ΠΑΕ Καλλιθέας. Από τυχαία επιλογή βρέθηκε στο Βιολογικό της Πάτρας, όπου η Μοριακή Βιολογία και Γενετική ήταν η ειδικότητα που του κέντρισε το ενδιαφέρον. Προσωπικότητες όπως οι Καθηγητές Σταμάτης Αλαχιώτης και Κωνσταντίνος Χριστοδούλου , αλλά και καθηγητές του στη Γαλλία, όπου πήγε για μεταπτυχιακές σπουδές τον «μύησαν» στα μυστικά της έρευνας και τον έκαναν να την λατρέψει. Επέστρεψε στην Ελλάδα για να εκπονήσει τη διδακτορική του διατριβή στο Εργαστήριο Ανοσολογίας του νοσοκομείου «Άγιου Σάββα». Στη συνέχεια απέσπασε υποτροφία Fulbright για να συνεχίσει το ερευνητικό του έργο στο Εργαστήριο Γενετικής Ανθρώπου του Νοσοκομείου Brigham and Women’s hospital, στο Πανεπιστήμιο του Harvard στην Βοστώνη και ξαναγύρισε στο τμήμα Διαιτολογίας-Διατροφής στο οποίο υπηρετεί ως Καθηγητής Α’ βαθμίδας.

Η πορεία του καθηγητή Δεδούση είχε και προφανώς θα έχει και στο μέλλον πολλούς σταθμούς αλλά, όπως ο ίδιος λέει πάντα επέστρεφε και πάντα θα επιστρέφει στην Ελλάδα. Και το λέει με πολλή ειλικρίνεια. Και τον πιστεύουμε. Άλλωστε, σε μια εποχή που στην Ελλάδα το brain gain, παρά τις όποιες φιλότιμες προσπάθειες, δείχνει να ξεθωριάζει, το να παραμένεις, να επιμένεις και να καταφέρνεις το ερευνητικό σου έργο να αναγνωρίζεται διεθνώς με δείκτη H=75 δεν είναι και λίγο!

https://www.in.gr/2019/12/23/tech/giorgos-dedousis-o-ellinas-epistimonas-pou-ereyna-ta-gonidia-kai-tin-prodiathesi-se-astheneies/

Dedousis-1-338x600.jpg.8b8f7215d71ea680bd4be66c18a3b005.jpg

Dedousis1.jpg.e3fe31765affcd8e9a3f4aaacf7e7eaf.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Η ελληνική σημαία στην κορυφή της Ολυμπιάδας Εκπαιδευτικής Ρομποτικής μας γεμίζει ελπίδα για το μέλλον. :cheesy:

Συνηθίζουμε να λέμε ότι τα παιδιά είναι το μέλλον, προσδοκούμε τη στιγμή της ενηλικίωσης, τη στιγμή που θα αρχίζουν να αλλάζουν τον κόσμο. Και όμως, χιλιάδες παιδιά, από άκρη σε άκρη της Ελλάδας φέρνουν το αύριο στο σήμερα, αλλάζουν ήδη τον κόσμο. Μέσα στις τάξεις των σχολείων, παθιάζονται, οραματίζονται, πειραματίζονται, αναπτύσσουν στρατηγική σκέψη, πειθαρχούν, δημιουργούν, κάνουν τα σχέδια πράξη στα εργαστήρια εκπαιδευτικής ρομποτικής. Μια εμπειρία που αλλάζει τον τρόπο με τον οποίο σκέφτονται και δρουν, τα στρέφει προς τη διαρκή αναζήτηση και επίτευξη μιας ευζωίας που συνδέεται με την ανάπτυξη και την εξέλιξη, έχοντας όμως πάντα τον άνθρωπο στο κέντρο της. Το μέλλον έχει ήδη αρχίσει και το βλέπουμε στα πρόσωπα όλων αυτών των παιδιών. Στα πρόσωπα των μαθητών που τα εκπροσώπησαν και έγιναν οι παγκόσμιοι ολυμπιονίκες ρομποτικής 2019, σήκωσαν ψηλά την ελληνική σημαία, μας γέμισαν υπερηφάνεια και αισιοδοξία βάζοντας την χώρα μας δυναμικά στον χάρτη της ρομποτικής και της επόμενης μέρας της τεχνολογίας.

Τα παιδιά θαύματα, οι αληθινοί ήρωες της εκπαιδευτικής ρομποτικής, τα ... Real Robokids σάρωσαν τα βραβεία στη φετινή Ολυμπιάδα Εκπαιδευτικής Ρομποτικής που πραγματοποιήθηκε στην Ουγγαρία και έφεραν την Ελλάδα -απρόσμενα για τις υπόλοιπες 73 χώρες- στην κορυφή κερδίζοντας μαζί με την Ρωσία τα περισσότερα μετάλλια σε σύνολο 423 ομάδων! Όταν ρωτήσει κάποιος την Εύα Λαμπροπούλου -από την ομάδα Smartbirds με μαθήτριες Γυμνασίου της Πάτρας που πήραν ασημένιο μετάλλιο- ποιες πέντε λέξεις περιγράφουν καλύτερα τη σχέση της με την ρομποτική απαντά: «Πάθος, Φαντασία, Πειθαρχία, Όνειρα, Υπομονή». Ένας κόσμος καλύτερος για όλους μπορεί να έλθει και μέσα από τη διάδοση της εκπαιδευτικής ρομποτικής και του STEM, που αποτελούν τον στόχο της στρατηγικής συνεργασίας της COSMOTE με τον Οργανισμό Εκπαιδευτικής Ρομποτικής και Επιστήμης WRO Hellas.

Ένα ντοκιμαντέρ για τα πραγματικά Robokids

Την πορεία και την προσπάθειά τους να φτάσουν στην Ολυμπιάδα της Εκπαιδευτικής Ρομποτικής καταγράφει το ντοκιμαντέρ “The Real Robokids”, που ετοιμάζει η COSMΟΤΕ και το οποίο θα κάνει πρεμιέρα στις 17 Ιανουαρίου στο YouTube κανάλι της. Οι κάμερες καταγράφουν την προετοιμασία, την αγωνία, τη στιγμή που γεννιέται μια ιδέα, την ώρα που αυτή γίνεται πράξη και φυσικά την παρουσία των παιδιών στην Ολυμπιάδα και τον θρίαμβό τους. Βλέπουμε πως διαμορφώνεται όχι μόνο το μέλλον μέσω της εκπαιδευτικής ρομποτικής, αλλά και οι χαρακτήρες, η προσήλωση, η επιμονή και διαρκής εξέλιξη των παιδιών. «Θα το αλλάξεις. Θα το ξαναλλάξεις. Και αυτό δεν θα σταματήσει ποτέ», λέει στην κάμερα με μια γαλήνια δύναμη ένα από τα παιδιά που συμμετείχαν στην παγκόσμια Ολυμπιάδα. Αληθινοί ήρωες.

Το επίτευγμα αυτό δεν είναι τυχαίο. Στηρίζεται σε χρόνια συστηματικής εργασίας, επιμονής, κόπου, ασκήσεων, μελέτης των παιδιών και των εκπαιδευτικών τους που είναι προπονητές και μέντορες μαζί. Αυτή η προσπάθεια ενισχύθηκε καθοριστικά τα τελευταία έξι χρόνια από την υποστήριξη της COSMOTE και τη στρατηγική συνεργασία που έχει με τον WRO Hellas με κοινό στόχο να κάνουν γνωστή την εκπαιδευτική ρομποτική και την εκπαίδευση STEM στα παιδιά της χώρας μας. Μέσα σε αυτό το χρονικό διάστημα, περισσότερα από 18.000 μαθητές από κάθε γωνιά της χώρας έλαβαν μέρος σε διαγωνισμούς εκπαιδευτικής ρομποτικής, ενώ πλέον ένα στα πέντε σχολεία της χώρας συμμετέχουν σε εθνικούς και διεθνείς διαγωνισμούς. Οι ίδιοι οι εκπαιδευτικοί ενισχύονται επίσης, αφού με την υποστήριξη της COSMOTE, ο WRO Hellas έχει δημιουργήσει βιβλία κατάρτισης, που είναι διαθέσιμα διαδικτυακά, ενώ έχει προσφέρει εξοπλισμό εκπαιδευτικής ρομποτικής σε σχολεία.

Οι έξυπνες πόλεις του μέλλοντος στην Ολυμπιάδα Εκπαιδευτικής Ρομποτικής

Στο Γκιορ της Ουγγαρίας οι Έλληνες μαθητές παρουσίασαν τις προτάσεις τους για τον προγραμματισμό ρομποτικών κατασκευών στους τομείς των αστικών μεταφορών, της ύδρευσης και της διαχείρισης αποβλήτων, του φωτισμού και της θέρμανσης κτιρίων, έχοντας ως θέμα τις «Έξυπνες Πόλεις».

«Μέσα από τη συμμετοχή τους, αλλά και τις σημαντικές διακρίσεις που κατέκτησαν απέναντι στις παραδοσιακά «μεγάλες δυνάμεις» της εκπαιδευτικής ρομποτικής, τα παιδιά αποδεικνύουν τις δυνατότητες της χώρας μας στον τομέα του STEM και την εξέλιξη που σημειώνεται τα τελευταία χρόνια» υπογράμμισε με αφορμή την επιτυχία των παιδιών ο Παναγιώτης Γαβριηλίδης, Chief Marketing Officer Οικιακών Πελατών του Ομίλου ΟΤΕ. «Νιώθουμε περήφανοι που είμαστε από τους πρώτους ιδιωτικούς φορείς που επένδυσαν στο STEM και την ανάπτυξη των ψηφιακών δεξιοτήτων των νέων, συμπράττοντας με τον εκπαιδευτικό φορέα WRO Hellas. Τα τελευταία έξι χρόνια μέσα από τις δράσεις μας έχουμε βοηθήσει χιλιάδες παιδιά να ασχοληθούν με την εκπαιδευτική ρομποτική, καλλιεργώντας την ομαδικότητα και δημιουργικότητά τους».

Στην Ολυμπιάδα παρουσιάστηκαν προγράμματα που εντυπωσιάζουν, καθώς οι μαθητές με πάθος και άοκνη εργασία ανέπτυξαν ρομποτικές εφαρμογές που αφορούν στην υγεία, στην ανάπτυξη των πόλεων, στην συνύπαρξη, αφού υπάρχουν ακόμα και εφαρμογές που χαρτογραφούν τα συναισθήματα και σπεύδουν προς βοήθεια. Η Μαρία Παπαδοπούλου από την ομάδα Smartbirds της Πάτρας θυμάται χαρακτηριστικά «Κατά τη διάρκεια του διαγωνισμού θυμάμαι μια κυρία που, περνώντας από μπροστά μας, εντυπωσιασμένη είπε: «Μπράβο σας κορίτσια, που καταφέρατε να κάνετε ένα άψυχο αντικείμενο να αντιλαμβάνεται τα συναισθήματά μας».

Φαντασία και ευρηματικότητα, ανθρωπισμός και όραμα στην ιδανική τους συνάντηση με την τεχνολογία. Τα παιδιά θωρακίζονται και μαθαίνουν ότι δεν υπάρχουν όρια σε αυτό που θέλουν να πετύχουν. «Το παιδί μου έγινε πιο επιμελές από τότε που άρχισε να ασχολείται με την εκπαιδευτική ρομποτική, γενικότερα στη ζωή του» λέει η κυρία Έφη Βασιλά για την κόρη της Μαρία Στεφανίδη από την ομάδας “Smartbirds”. «Το είδα να αντιδρά θετικά υπό πίεση κυρίως τους τελευταίους τρεις μήνες. Η εκπαιδευτική ρομποτική την βοήθησε να οξύνει την κριτική της ικανότητα και τη δημιουργική της σκέψη. Αυτό γινόταν εμφανές και στο πως αντιμετώπιζε θέματα της καθημερινότητας της».

Το μέλλον, λοιπόν, είναι εδώ – αρκεί να κοιτάξετε στους μαθητές των σχολείων όλων των εκπαιδευτικών βαθμίδων, εκεί που ετοιμάζεται ένας νέος κόσμος, ένας κόσμος καλύτερος για όλους με την υποστήριξη της COSMOTE.

https://www.kathimerini.gr/1056967/article/epikairothta/episthmh/h-ellhnikh-shmaia-sthn-koryfh-ths-olympiadas-ekpaideytikhs-rompotikhs-mas-gemizei-elpida-gia-to-mellon

cosmote-the-real-robokids.jpg.59d243140833235c091ebc471eb552a6.jpg

cosmote-the-real-robokids-10.jpg.e83ca686f80eaf5b09792da27b50a62a.jpg

cosmote-the-real-robokids-5-thumb-large.jpg.b34bd4016bbb81cd8f946a520c640be2.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 3 μήνες αργότερα...

Θεοδόσιος Τάσιος: Ο γεφυροποιός φιλόσοφος. :cheesy:

Μια συνομιλία με τον ομότιμο καθηγητή του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου (ΕΜΠ) Θεοδόσιο Τάσιο σε αφήνει πάντα διψασμένο για περισσότερα. Επίσης σε κάνει να αναρωτιέσαι πώς θα ήταν να είσαι στη θέση του και ταξιδεύοντας ανά την Ελλάδα να διαπιστώνεις ότι τα έργα σου είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής αμέτρητων συμπατριωτών σου. Πάρτε για παράδειγμα τη συρταρωτή γέφυρα της Χαλκίδας, η οποία εκτός από την αδιαμφισβήτητη λειτουργικότητά της, εντυπωσιάζει με τη λιτή κομψότητά της. Και ενώ μοιάζει τόσο μοντέρνα, στην πραγματικότητα βρίσκεται εκεί για σχεδόν 6 δεκαετίες! Η σύλληψη και κατασκευή της, από τους Ευθύμη Μαλάκη και Θεοδόσιο Τάσιο, αποτέλεσε μια παγκόσμια πρωτιά. Οι Ελληνες είχαν προηγουμένως κερδίσει τον διεθνή διαγωνισμό που είχε προκηρυχθεί από το υπουργείο Δημοσίων Εργων αποκλείοντας μεταξύ άλλων και κολοσσιαία γερμανική εταιρεία.

Δεν ήταν η πρώτη φορά που ο νεαρός καθηγητής διακρινόταν διεθνώς: λίγα χρόνια νωρίτερα, γάλλος καθηγητής Πολυτεχνείου είχε μεταφράσει (από τα ελληνικά στα γαλλικά) τη μελέτη του για τη σύνθεση του σκυροδέματος. «Το σκυρόδεμα είναι ένα ελληνικό υλικό» μας είπε όταν τον πείσαμε να μας μιλήσει για να σας τον παρουσιάσουμε και εξήγησε: «Ξύλο δεν έχουμε, χάλυβα δεν έχουμε, πέτρες έχουμε, αλλά δεν μπορούμε λόγω σεισμικότητας να τις χρησιμοποιήσουμε». Ηταν ακριβώς αυτή η επίγνωση των δυνατοτήτων αλλά και των αναγκών της Ελλάδας που τον ώθησε από την εποχή των σπουδών του στη Γαλλία να ασχοληθεί με το σκυρόδεμα «υλικό του οποίου τις ιδιότητες μπορεί κανείς να υπαγορεύσει». Και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Θεοδόσιος Τάσιος ήξερε καλά πώς να υπαγορεύει στο σκυρόδεμα τις ιδιότητες που επιθυμούσε: υπήρξε ο άνθρωπος που εισήγαγε στη χώρα μας το ανθεκτικό προεντεταμένο σκυρόδεμα το 1954, ταυτόχρονα με τις ΗΠΑ, στη δίδυμη πλακογέφυρα του Κηφισού.

Το άροτρο που του… έδειξε τον δρόμο

Από πού προέκυψε όμως αυτή η ανάγκη προσφοράς προς τη χώρα και τον άνθρωπο; Οταν ο Θεοδόσιος Τάσιος ήταν μαθητής (σε 8τάξιο γυμνάσιο) δύο ισχυρές αγάπες τον έλκυαν προς αντίθετες κατευθύνσεις: από τη μια τα μαθηματικά και από την άλλη τα αρχαία ελληνικά. Βρήκε όμως τον δρόμο του χάρη σε ένα βιβλιαράκι που ανακάλυψε στην πατρική βιβλιοθήκη (ο πατέρας του ήταν απόφοιτος της Αβερωφείου Γεωργικής Σχολής της Λάρισας). Το βιβλιαράκι πραγματευόταν το παρακάτω πρόβλημα: ποια είναι η μορφή που πρέπει να έχει το υνί του αρότρου έτσι ώστε με την ίδια ελκτική δύναμη του ζώου ή την ωστική δύναμη του ανθρώπου (ναι, ναι, δεν διέθεταν όλοι ζώα!) να παράγει τη μέγιστη ποσότητα εκσκαπτόμενου χώματος; Τα ανώτερα μαθηματικά που χρησιμοποιήθηκαν για την επίλυση του προβλήματος όχι μόνο δεν έκαμψαν το ενδιαφέρον του, αλλά επέδρασαν καταλυτικά στον νεαρό Θεοδόσιο. «Οταν το διάβασα ένιωσα επιφώτιση! Εχεις έναν φτωχό άνθρωπο και με κάτι εξισώσεις, κάτι σημαδάκια στο χαρτί (σχεδόν άμπρα-κατάμπρα δηλαδή) καταφέρνεις αυτός να πάει στο σπίτι του δύο ώρες νωρίτερα! Αυτή η σύζευξη μαθηματικών με την ανθρώπινη ευτυχία και δικαιοσύνη ήταν μια αποκάλυψη, μια μάγευση των μαθηματικών μέσω της τεχνολογίας. Ετσι έπαυσα να σκέφτομαι αν θα γίνω αρχαιολόγος ή φιλόλογος και άρχισα να λέω ότι θα γίνω μαθηματικός ή μηχανικός».

Υπήρχε όμως και ένας τρίτος πόλος έλξης για τον 12χρονο Θεοδόσιο που μεγάλωνε στην κατοχική Ελλάδα: η πολιτική! Με πρόωρη σωματική και διανοητική ανάπτυξη, έγινε δεκτός στην ΕΠΟΝ και σύντομα αναδείχθηκε σε σημαίνον μέλος της, διοικώντας μια δεκαρχία και αναλαμβάνοντας ο ίδιος ορισμένες αποστολές. Η μετέπειτα απόφασή του να παραιτηθεί διαφωνώντας, θα μπορούσε να αποδειχθεί επικίνδυνη για τον ίδιο και ίσως την οικογένειά του. Εκείνα τα δύσκολα χρόνια ήταν κανείς ή φίλος ή εχθρός και η κατάσταση θα μπορούσε να είχε φτάσει στα άκρα. Το θέμα λύθηκε από τον Αρη Βελουχιώτη αυτοπροσώπως, ο οποίος έδωσε εντολή να μην πειραχτεί η οικογένεια Τάσιου. Βλέπετε, όταν ήταν ακόμη γνωστός ως Θανάσης Κλάρας όχι απλώς είχε υπάρξει συμμαθητής του πατέρα Τάσιου στην Αβερώφειο Γεωργική Σχολή, αλλά είχαν και μια περιπετειώδη γνωριμία. Μόνο που αυτό είναι μια άλλη ιστορία!

Με αυτές τις καταβολές ο Θεοδόσιος Τάσιος σπούδασε πολιτικός μηχανικός στο ΕΜΠ και όταν αργότερα υπηρέτησε σε αυτό, φρόντισε από τη θέση του κοσμήτορα να το εμπλουτίσει θεσπίζοντας και νέες έδρες. Στην πραγματικότητα το έργο του Τάσιου είναι μια προσφορά στο σύνολο που δεν έχει ούτε γεωγραφικά ούτε χρονικά όρια: ο ισχύων ευρωπαϊκός αντισεισμικός κανονισμός έλαβε υπόψη και μελέτες του εργαστηρίου του στο ΕΜΠ, ο ίδιος συνεργάστηκε (κατόπιν πρόσκλησης του αργεντινού προέδρου Αλφονσίν) για τον αντισεισμικό κανονισμό της Νοτίου Αμερικής, ενώ με ρώσους συναδέλφους του συνέγραψε και ρωσικό βιβλίο για τα αντισεισμικά τοιχώματα.

Εμβάθυνε στη Φιλοσοφία

Η ενασχόληση με την τεχνολογία, αλλά και η εις βάθος μελέτη της αρχαίας τεχνολογίας ήταν μοιραίο να οδηγήσει ένα ανήσυχο πνεύμα όπως αυτό του Τάσιου στη φιλοσοφία. Ο ίδιος αρέσκεται να μας θυμίζει ότι για τον Πλάτωνα η φιλοσοφία ήταν «παιδεία θανάτου», αλλά ήταν ακριβώς η επίδραση της τεχνολογίας στη ζωή των ανθρώπων που τον ώθησε σε αυτή: «Σε αντίθεση με την επιστήμη, η οποία αναζητεί το γιατί συμβαίνει κάτι, η τεχνολογία προσπαθεί να πετύχει κάτι που δεν υπάρχει. Το δημιούργημά σου όμως δεν πρέπει μόνο να θεραπεύει αυτό για το οποίο σχεδιάστηκε, αλλά και να είναι ασφαλές, να είναι οικονομικό, να είναι φτιαγμένο και με αισθητικά κριτήρια… Με άλλα λόγια, η μηχανοτεχνική σκέψη στη μεγάλη κλίμακα ωθεί σε μια ηθικής κατηγορίας διεργασία».

Περιττό να πούμε πόσο εμβάθυνε στη φιλοσοφία: πολλοί από εμάς έχουμε απολαύσει τα φιλοσοφικά κείμενά του και δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι είναι ισόβιος επίτιμος πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Φιλοσοφίας, ούτε το ότι ένα από τα επτά τιμητικά διδακτορικά που του έχουν απονεμηθεί προέρχεται από τη Φιλοσοφική Σχολή του ΕΚΠΑ. «Η φιλοσοφία βοηθάει στο να ξέρουμε πού βαδίζουμε» μας λέει ο Θεοδόσιος Τάσιος, ο οποίος φαίνεται πως καταφέρνει να βαδίζει πάντα σε πολλούς δρόμους ταυτόχρονα. Οπως αποδεικνύεται από τα σχετικά δοκίμια, ο πλέον πρόσφατος δρόμος του έχει να κάνει με «το αισθητικό ενέργημα», την τέχνη.

https://www.tovima.gr/2019/12/31/science/theodosios-tasios-o-gefyropoios-filosofos/

TPT-1a.thumb.jpg.774489a3075135276baa38aa15012b67.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

«Χρυσές» ομάδες έρευνας ελληνικών ΑΕΙ :cheesy:

Δεν είναι και μικρό επίτευγμα να πηγαίνουν τρεις ερευνητικές ομάδες από ελληνικά πανεπιστήμια (Αθήνας, Θεσσαλονίκης και Θεσσαλίας) στη μεγαλύτερη διεθνή συνάντηση συνθετικής βιολογίας, που πραγματοποιείται κάθε χρόνο στη Βοστώνη των ΗΠΑ, και να γυρίζουν και οι τρεις με το χρυσό μετάλλιο στις βαλίτσες τους. Αν και πρόκειται για έργο που ολοκληρώθηκε την προηγούμενη χρονιά, η δυναμική των νέων παιδιών που συμμετείχαν θα λάμψει και στο μέλλον. Πολύ περισσότερο όταν δεν πρόκειται για μια «στενή» ερευνητική δραστηριότητα, αλλά για εργασίες με κέντρο τη συλλογικότητα, τη διεπιστημονική συνεργασία και έντονο κοινωνικό ενδιαφέρον.

Ο διεθνής διαγωνισμός Συνθετικής Βιολογίας iGEM είναι δημιούργημα του ΜΙΤ και πραγματοποιείται κάθε χρόνο στη Βοστώνη, με τον «παιχνιδιάρικο» τίτλο Giant Jamporee (Γιγαντιαίο Ξεφάντωμα). Στον διαγωνισμό του 2019 συμμετείχαν 375 ομάδες με πάνω από 5.000 φοιτητές/τριες από όλο τον κόσμο, οι οποίες παρουσίασαν ερευνητικά προγράμματα συνθετικής βιολογίας, ενός μοντέρνου διεπιστημονικού κλάδου που συνδέει τη βιολογία με την πληροφορική και τις σύγχρονες τεχνολογίες.

Σε αυτό το καινοτόμο πεδίο συμμετείχαν τρεις ομάδες Ελλήνων φοιτητών και γύρισαν όλες με χρυσό μετάλλιο και με τις καλύτερες προοπτικές για το μέλλον. Η iGEM Athens αποτελούνταν από εννιά φοιτητές/τριες (πέντε από την Ιατρική, δύο από το Βιολογικό του ΕΚΠΑ και δύο από τους Ηλεκτρολόγους Μηχανικούς του ΕΜΠ) και παρουσίασε μια πρωτοπόρο μέθοδο για την ανάπτυξη ειδικών μορίων, γνωστών ως απταμερή. Η iGEM Athens κατέκτησε χρυσό μετάλλιο, ενώ επιλέχθηκε ως υποψήφια για την καλύτερη νέα εφαρμογή.

Η IGEM Thessaloniki, απαρτιζόμενη από οκτώ φοιτητές/τριες από επτά διαφορετικά τμήματα του ΑΠΘ, παρουσίασε τον POSEIDON, τον πρώτο DNA υπολογιστή, ικανό να προσδιορίζει τις αλληλεπιδράσεις μεταξύ DNA και πρωτεϊνών, και βραβεύθηκε επίσης με το χρυσό μετάλλιο στο Giant Jamporee.

Η iGEM Thessaly, με συμμετοχή δέκα νέων από τα τμήματα Βιοχημείας και Βιοτεχνολογίας, Μηχανολόγων Μηχανικών, Αρχιτεκτόνων και Πληροφορικής, παρουσίασε το «ODYSSEE», ένα καινοτόμο τεστ για την έγκαιρη διάγνωση της φυματίωσης, με κύριο στόχο την εφαρμογή του στις δομές υποδοχής προσφύγων. Η iGEM Thessaly απέσπασε χρυσό μετάλλιο, καθώς το «ODYSSEE» διακρίθηκε ως το καλύτερο ερευνητικό έργο στην κατηγορία της διάγνωσης, ενώ κέρδισε υποψηφιότητες για τα ειδικά βραβεία καλύτερης υποστηριζόμενης επιχειρηματικότητας και καλύτερης ενσωμάτωσης του κοινωνικού παράγοντα στο έργο της. Τέλος, η ομάδα έλαβε εύφημο μνεία για την τήρηση των κανόνων βιοασφάλειας.

«Επιδιώξαμε να βοηθήσουμε στη αντιμετώπιση των προβλημάτων υγείας μεταξύ των προσφύγων, που στερούνται και τα πιο στοιχειώδη δικαιώματα στην περίθαλψη. Η δημιουργία ασπίδας κατά της φυματίωσης αποτελεί προτεραιότητα, αλλά τα σημερινά τεστ τύπου μαντού είναι δύσκολο να υλοποιηθούν –λόγω των συνθηκών– στους υπερπλήρεις καταυλισμούς», λέει στην «Κ» ο κ. Λέανδρος Τσιώτος, από το τμήμα Βιοχημείας και Βιοτεχνολογίας, ένας από τους δύο επικεφαλής της iGEM Thessaly. «Θέλαμε να δημιουργήσουμε ένα τεστ κατάλληλο, που μπορεί να λειτουργήσει. Γι’ αυτό συνεργαστήκαμε με τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα, τους Γιατρούς του Κόσμου, τον ΠΟΥ, ενώ επισκεφθήκαμε δομή προσφύγων στην Αγία Ελένη, στα Γιάννενα, όπου κάναμε προσομοίωση», σημειώνει ο κ. Τσιώτος.

Η μέθοδος που δημιούργησε η ομάδα από το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας είναι εύκολη στη χρήση, έχει ως δείγμα ούρα και το τεστ δίνει αποτελέσματα μέσα σε τρεις ώρες (το μαντού απαιτεί τουλάχιστον 48 ώρες). Η «ανάγνωση» γίνεται εύκολα, με γυμνό μάτι, καθώς ένας δείκτης αποκτά κόκκινο χρώμα. Το τεστ της ομάδας iGEM Θεσσαλίας μπορεί να χρησιμοποιηθεί και στην ανίχνευση άλλων ασθενειών, όπως για παράδειγμα της ηπατίτιδας. «Μας ενδιέφερε και μας ενδιαφέρει να δούμε πώς ένα κοινωνικό πρόβλημα που παρουσιάζεται στην πατρίδα μας μπορεί να γίνει έναυσμα ερευνητικού πειραματισμού και καινοτομίας. Δεν αντιμετωπίζουμε τους πρόσφυγες ως πρόβλημα, αλλά ως ανθρώπους που έχουν προβλήματα και χρειάζονται απαντήσεις», τονίζει ο κ. Τσιώτος.

«Τα απταμερή είναι εξειδικευμένα μόρια, τα οποία μπορούν να αναγνωρίζουν μόρια-στόχους και να συνδέονται με αυτά. Η παραγωγή τους μέχρι σήμερα είναι όμως πολύ ακριβή. Η ομάδα του iGEM Athens σχεδίασε μια νέα, καινοτόμα και πολλά υποσχόμενη μέθοδο για την παραγωγή τους, με χρήση βακτηρίων που προσαρμόζουν και εξελίσσουν τα απταμερή», λέει στην «Κ» ο κ. Ιάσων Μηλιώνης, φοιτητής στη Σχολή Ηλεκτρολόγων Μηχανικών του ΕΜΠ και μέλος της ομάδας iGEM στην Αθήνα. Η πρόταση έγινε δεκτή με έντονο ενδιαφέρον και επιβράβευση, καθώς αποτελεί μια ριζικά καινούργια μέθοδο για τη δημιουργία απτομερών, την πρώτη έπειτα από δεκαετίες. Τα απταμερή προσφέρουν πολυάριθμες δυνατότητες χρήσιμων εφαρμογών στην ιατρική, στη βιομηχανία και στην προστασία του περιβάλλοντος.

«Πώς μια τόσο νεαρή ερευνητική ομάδα μπορεί να προχωρήσει σε τόσο πρωτοποριακό έργο;», ρωτήσαμε τον κ. Μηλιώνη. «Χρειάστηκαν ορισμένα χαρακτηριστικά: δημιουργικότητα, ελεύθερο πνεύμα για αναζήτηση και έρευνα και, βεβαίως, το κορυφαίο επίπεδο εκπαίδευσης που έχουμε λάβει», απαντά τολμηρά ο φοιτητής των Ηλεκτρολόγων, αναδεικνύοντας αφενός τη θέληση και το «πνεύμα» των νέων που απαρτίζουν την ομάδα, αφετέρου την ποιότητα των σπουδών στα ελληνικά πανεπιστήμια. Ο κ. Μηλιώνης εξέφρασε τις ευχαριστίες του στους επιβλέποντες καθηγητές και σε όσους βοήθησαν στο εγχείρημα. «Σημαντικό ρόλο έπαιξε η ομαδικότητα, καθώς η συνθετική βιολογία στηρίζεται στη διεπιστημονική προσέγγιση, με στόχο να προχωρήσουν η έρευνα και η κοινωνία προς τα εμπρός», συμπλήρωσε.

https://www.kathimerini.gr/1059192/article/epikairothta/ellada/xryses-omades-ereynas-ellhnikwn-aei

14.jpg.a264afc9149681aa7adfccd99262e5e5.jpg

13.jpg.2c9d4273ba12f4f4d93f7af95884bb55.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

ΗΠΑ: Ελληνας ανέπτυξε νέα μέθοδο ακτινοθεραπείας για καρκινοπαθείς διάρκειας ενός δευτερολέπτου. :cheesy:

Έναν νέο πολύ πιο σύντομο και λιγότερο δαπανηρό δρόμο στη θεραπεία των καρκινοπαθών με ακτινοβολίες ανοίγει η πρωτοποριακή έρευνα επιστημόνων στις ΗΠΑ, με επικεφαλής ογκολόγο ελληνικής καταγωγής.

Στο μέλλον οι ασθενείς με καρκίνο πιθανώς θα μπορούν να παίρνουν όλη την ακτινοθεραπεία τους (που σήμερα διαρκεί αρκετές εβδομάδες) σε μια μόνο δόση διάρκειας μερικών μόνο χιλιοστών του δευτερολέπτου.

Η νέα ακτινοθεραπεία-εξπρές FLASH έχει αρχίσει να αναπτύσσεται στο Κέντρο Καρκίνου Αμπραμσον της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Πενσιλβάνια και οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή ογκολογίας Κωνσταντίνο Κουμένη, μετά από σχετικά πειράματα σε ζώα (τρωκτικά), έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο διεθνές ογκολογικό περιοδικό "International Journal of Research Oncology, Biology & Physics".

O Κ. Κουμένης είναι απόφοιτος του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (1989), με διδακτορικό από το Πανεπιστήμιο του Χιούστον στο Τέξας (1994), ενώ στην ερευνητική ομάδα συμμετέχουν ο Ιωάννης Βεργινάδης και η Αναστασία Βελαλοπούλου.

Οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν ακτινοβολία πρωτονίων για να δημιουργήσουν σε επιταχυντή (κύκλοτρο) μια δόση διάρκειας 100 έως 200 χιλιοστών του δευτερολέπτου που -θεωρητικά τουλάχιστον- είναι αρκετή για να δώσει σε ένα καρκινοπαθή όλη την αναγκαία ακτινοθεραπεία.

Οι πρώτες δοκιμές της τεχνικής FLASH δείχνουν ότι έχει το ίδιο αποτέλεσμα στους όγκους με την παραδοσιακή θεραπεία φωτονίων, χωρίς μάλιστα να προξενεί βλάβη στους υγιείς ιστούς λόγω της πολύ σύντομης διάρκειας της.

Αλλες επιστημονικές ομάδες έχουν δημιουργήσει παρόμοιες δόσεις-εξπρές, αλλά με χρήση ηλεκτρονίων χαμηλής ενέργειας, τα οποία όμως δεν διεισδύουν αρκετά βαθιά στο σώμα (μόνο πέντε έως έξι εκατοστά), ώστε να έχουν την ίδια θεραπευτική χρησιμότητα για τους εσωτερικούς όγκους.

Η νέα τεχνική (Proton FLASH Radiation Therapy System), που δοκιμάστηκε στο πανεπιστημιακό Κέντρο Θεραπείας Πρωτονίων Ρόμπερτς, δείχνει ότι, με τις κατάλληλες τεχνικές τροποποιήσεις, οι σημερινοί επιταχυντές πρωτονίων μπορούν να επιτύχουν δόσεις με κλινική χρησιμότητα.

Οι ερευνητές ήδη ετοιμάζονται για την πρώτη κλινική δοκιμή τους σε ανθρώπους. Προς το παρόν η τεχνική FLASH έχει δείξει την αποτελεσματικότητα της μόνο σε μικρά ζώα και σε μικρές περιοχές ιστών.

Η μέθοδος πρέπει να βελτιωθεί, ώστε αποδεδειγμένα να έχει ανάλογο αποτέλεσμα σε μεγαλύτερη περιοχή του σώματος και σε μεγαλύτερα σώματα όπως το ανθρώπινο.

Ακόμη, θα επιδιωχθεί η δόση να διαρκεί λιγότερο από 100 χιλιοστά του δευτερολέπτου.

Είναι αξιοσημείωτο ότι οι επιστήμονες δεν έχουν ακόμη κατανοήσει πώς ακριβώς δουλεύει η ακτινοθεραπεία-εξπρές με βομβαρδισμό πρωτονίων και κυρίως πώς καταφέρνει να μην κάνει ζημιά στους γειτονικούς υγιείς ιστούς. Δεν είναι σαφές γιατί τα καρκινικά κύτταρα αντιδρούν διαφορετικά από τα υγιή στη θεραπεία, με αποτέλεσμα τα πρώτα να καταστρέφονται, αλλά τα δεύτερα να μένουν άθικτα.

Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι η ακτινοθεραπεία-εξπρές με πρωτόνια ή με ηλεκτρόνια υψηλής ενέργειας θα είναι κλινικά διαθέσιμη σε πέντε έως δέκα χρόνια, ακόμη και για όγκους που σήμερα δύσκολα θεραπεύονται με ακτινοθεραπεία. Όμως ίσως ήδη μετά από δύο έως τρία χρόνια να μπορεί να αξιοποιηθεί μόνο για επιφανειακούς όγκους και για όσους αποκαλύπτονται μετά από χειρουργική επέμβαση.

https://www.kathimerini.gr/1059879/article/ygeia/ygeia-epikairothta/hpa-ellhnas-anepty3e-nea-me8odo-aktino8erapeias-gia-karkinopa8eis-diarkeias-enos-deyteroleptoy

Image-1.jpg.9b660dd072c749ef00eeb8b1e2d32c68.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Δημιουργήστε έναν λογαριασμό ή συνδεθείτε για να σχολιάσετε

Πρέπει να είσαι μέλος για να αφήσεις ένα σχόλιο

Δημιουργία λογαριασμού

Εγγραφείτε για έναν νέο λογαριασμό στην κοινότητά μας. Είναι εύκολο!.

Εγγραφή νέου λογαριασμού

Συνδεθείτε

Έχετε ήδη λογαριασμό? Συνδεθείτε εδώ.

Συνδεθείτε τώρα
×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Όροι χρήσης