Πλανήτης Αρης.

Μπορεί ένα ελικόπτερο να πετάξει χωρίς αέρα;

Η ατμόσφαιρα του Άρη είναι λιγότερο από το 1% του όγκου της ατμόσφαιρας της Γης, πράγμα που σημαίνει ότι ο Άρης δεν έχει πολύ αέρα. Και ένα πράγμα που κάνει ο αέρας είναι να βοηθήσει τα ελικόπτερα να πετάξουν. Μπορεί να φαίνεται ότι η πτήση με ένα ελικόπτερο στον Άρη θα ήταν αδύνατο, αλλά η NASA θέλει να αποδείξει ότι μπορεί να συμβεί.

Τον Ιούλιο του 2020, η NASA θα εκτοξεύσει τον καινούργιο οχημα Mars 2020, ο οποίος θα είναι εφοδιασμένος με το ελικόπτερο Mars, ένα μικροσκοπικό ρομποτικό αεροσκάφος. Το πειραματικό ελικόπτερο, το οποίο δοκιμάζεται για τελευταία φορά, ζυγίζει κάτω από 4 λίβρες (1,8 κιλά) με λεπίδες μήκους περίπου 1,2 μέτρων. Η ομάδα πίσω από αυτήν ελπίζει ότι θα επιτύχει την πρώτη πτήση ενός αεροσκάφους βαρύτερου από τον αέρα στον Άρη.

Αυτός ο ποταμός του Άρη βρίσκεται εδώ και χρόνια. Ο Bob Balaram, ο επικεφαλής μηχανικός του έργου στο Εργαστήριο Jet Propulsion της NASA κοντά στο Pasadena της Καλιφόρνιας, εξήγησε όλες τις τεχνικές προκλήσεις σε ένα μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου στο How Stuff Works.

Έγραψε: "Ένα ελικόπτερο για τον Άρη πρέπει να είναι αρκετά σκληρό για να επιβιώσει στο ταξίδι στον Άρη (υψηλά φορτία g, δονήσεις κλπ.) Και τις περιβαλλοντικές συνθήκες που θα αντιμετωπίσει στο διάστημα και κατά την άφιξη (κρύο κατά τη διάρκεια της νύχτας κλπ.). Ο σχεδιασμός ενός τέτοιου οχήματος πρέπει επίσης να αντιμετωπίσει τη μοναδική αεροδυναμική στη λεπτή ατμόσφαιρα του Άρη, η οποία επιβάλλει αυστηρούς περιορισμούς βάρους στον σχεδιασμό του οχήματος. Μόνον πρόσφατα, με την εμφάνιση ελαφρών ηλεκτρονικών (π.χ. στοιχεία κινητού τηλεφώνου) και τεχνολογία μπαταριών (π.χ. κελιά ιόντων λιθίου). "

Το ελικόπτερο του Άρη θα πρέπει να επιτύχει ανύψωση σε περισσότερο από το διπλάσιο από το μέγιστο ύψος που έχουν φτάσει τα ελικόπτερα στη Γη, έτσι ώστε οι λεπίδες του ελικοπτέρου του Άρη να περιστρέφονται στις 2.300-2.900 περιστροφές ανά λεπτό, περίπου δέκα φορές πιο γρήγορα από τα ελικόπτερα στον πλανήτη μας.

Ωστόσο, το ελικόπτερο του Άρη πρέπει να υπερβαίνει την επίτευξη ανελκυστήρα. Πρέπει επίσης να επιβιώσει από το ακραίο κρύο της νυχτερινής θερμοκρασίας του Άρη, το οποίο μπορεί να πάρει τόσο χαμηλά όσο και μείον 100 βαθμούς Φαρενάιτ (μείον 73 βαθμούς Κελσίου), σύμφωνα με το Space.com. Επιπλέον, ο φωτοβολταϊκός πρέπει να επαναφορτίζεται, κάτι που θα κάνει με ένα ενσωματωμένο ηλιακό πάνελ. Τέλος, λόγω του χρόνου καθυστέρησης για τη μετάδοση ηλεκτρονικών εντολών από τη Γη, θα χρειαστεί να χρησιμοποιήσει αισθητήρες επί του σκάφους αντί να ελέγχονται από έναν άνθρωπο με ένα joystick από τη Γη.

Ο ελικόπτερο που θα συνδεθεί με το σκάφος του Άρη 2020 έγινε για να αποδείξει ότι είναι δυνατή η πτήση στον Άρη. Ο κύριος στόχος δεν είναι η διεξαγωγή επιστημονικής έρευνας. Ωστόσο, αν όλα πάνε καλά, τα μελλοντικά ελικόπτερα θα είναι μεγαλύτερα και θα μπορούν να κάνουν περισσότερες αναλύσεις.

Ο Μπαλαράμ δήλωσε ότι «ο συγκεκριμένος σχεδιασμός που επιλέχθηκε για τον τεχνολογικό διαδηλωτή (αντίθετα περιστρεφόμενος ομοαξονικοί ρότορες) ήταν να μεγιστοποιήσει την απόδοση του διαθέσιμου χώρου στο rover του Mars 2020. Τα ελικόπτερα επιστήμης επόμενης γενιάς θα χρησιμοποιούσαν διαμορφώσεις πολλαπλών ρότορα με ικανότητα ωφέλιμου φορτίου στο 0,5 έως 2 χιλιογράμμων (1.1 έως 4.4 λίβρες) Τα μεγέθη των οχημάτων θα μπορούσαν συνήθως να κυμαίνονται από 20 έως 30 χιλιόγραμμα (44 έως 66 λίβρες) Ο βασικός περιορισμός θα ήταν η συσκευασία των πτερυγίων του ρότορα και του συνολικού συστήματος σε μια διαμόρφωση συμβατή με τα σχέδια προσγείωσης για τον Άρη. "

Τα αεροσκάφη όπως τα ελικόπτερα θα μπορούσαν να βοηθήσουν στις μελλοντικές αποστολές του Άρη, ειδικά εάν ξεκινούν μαζί με ρομποτικούς δρομείς.

Σε ένα άλλο μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου στο "How Stuff Works" του Dave Lavery, εκτελεστικού προγράμματος για την εξερεύνηση του ηλιακού συστήματος στο τμήμα πλανητικής επιστήμης της NASA, δήλωσε: "Ειδικότερα, είναι κατάλληλες για λήψη φωτογραφικών μηχανών, αισθητήρων και άλλων οργάνων σε εδάφη που είναι υπερβολικά ακραία ασταθής για επιφανειακούς δρομείς - γωνίες υψηλής κλίσης, πεζοδρόμια, πολύ τραχιά πετρώματα, εξαιρετικά μαλακά εδάφη κλπ. Οι πλατφόρμες που πετούν μπορούν επίσης να επιτρέψουν τη χρήση αισθητήρων σε σχετικά μεγάλες περιοχές εδάφους που θα ήταν απαγορευτικά χρονοβόρες για έναν δρομέα , ή τελικά, ένας άνθρωπος, για να καλύψει, όπως η απόκτηση αναλυτικών σαρώσεων των περιοχών των 100 εκταρίων (40 εκτάρια) στην επιφάνεια του Άρη, θα είναι επίσης χρήσιμες για τη μεταφορά μικρών ωφέλιμων φορτίων, όπως η ανάπτυξη μικρών οργάνων σε ένα χώρο επιστήμης το ενδιαφέρον ή την ανάκτηση δειγμάτων και την επιστροφή τους σε κεντρικό αποθετήριο για ανάλυση. "

https://asgardia.space/en/news/Can-a-Helicopter-Fly-Without-Air

Οι γιατροί του διαστήματος.

Για τη μετοίκηση του ανθρώπου στο διάστημα αναγκαία προϋπόθεση είναι η ύπαρξη γιατρών.Για τον λόγο αυτό διοργανώνονται ήδη προγράμματα κατάρτισης που προετοιμάζουν τους επιστήμονες να ασκούν το ιατρικό επάγγελμα στο διάστημα.

Βαθιά στην έρημο της Γιούτα στις ΗΠΑ, η Martian Medical Analogue and Research Simulation διδάσκει στους επαγγελματίες του ιατρικού κλάδου και στους μηχανικούς αεροδιαστημικής πώς να προσφέρουν ιατρικές υπηρεσίες στο διάστημα.

Τα μαθήματα λαμβάνουν χώρα στον ερευνητικό σταθμό Mars Desert Research, που βρίσκεται περίπου επτά μίλια έξω από την πόλη Χάνκσβιλ της Γιούτα.Η εμπειρία είναι μοναδική, καθώς επικρατούν συνθήκες διαβίωσης, όπως στον Άρη, υψηλές θερμοκρασίες, αδυσώπητο τοπίο και υψηλού ρίσκου σενάρια.

Στη μέση της ερήμου βρίσκεται το κυλινδρικού σχήματος κτίσμα «The Hab» εγκατάσταση του ερευνητικού σταθμού, στην οποία οι συμμετέχοντες στο πρόγραμμα μαθαίνουν πως να αντιμετωπίζουν ιατρικά περιστατικά στον Άρη

Στη Γη, εκπαιδεύεσαι να συνεχίσει την καρδιοπνευμονική αναζωογόνηση μέχρι να φθάσει βοήθεια, δήλωσε στο Wired η Άρικα Άρμστρονγκ, η οποία έχει πάρει μέρος στο πρόγραμμα κατάρτισης. «Η διαφορά είναι ότι στον Άρη η Γη δεν έρχεται να βοηθήσει» πρόσθεσε.

Οι περισσότεροι επισκέπτονται τον ερευνητικό σταθμό για δύο έως τρεις εβδομάδες. Αλλά το πεδίο ασκήσεων είναι ανοιχτό οκτώ μήνες τον χρόνο για «επαγγελματίες επιστήμονες και μηχανικούς, καθώς και φοιτητές που θέλουν να εκπαιδευθούν γύρω από τις ανθρώπινες δραστηριότητες στο διάστημα, ειδικά στον Άρη», σύμφωνα με την ιστοσελίδα.

Στο πρόγραμμα περιλαμβάνονται διαλέξεις για θέματα όπως η ακτινοβολία στον Άρη, η υπερβαρική ιατρική, οι πιθανότητες έκτακτης ανάγκης και οι ψυχολογικές δυσκολίες απομόνωσης και περιορισμού. Στη συνέχεια, οι συμμετέχοντες παίρνουν ένα ρεαλιστικό σενάριο που απαιτεί να φορέσουν διαστημικές στολές για εκτός διαστημοπλοίου δραστηριότητα (EVA).

Οι συμμετέχοντες παίρνουν μέρος σε προσομοίωση ως αστροναύτες στον Άρη κατά τη διάρκεια της παραμονής στο MDRS και με βιωματικό τρόπο διδάσκονται πεδία διαστημικής ιατρικής όπως νόσος εξ αποσυμπίεσης, ασθένεια των κινήσεων, ηλιακή ακτινοβολία και προστασία, εκτιμήσεις περιβαλλοντικού και οικοτοξικολογικού κινδύνου, μυτοσκελετικές διαταραχές στη διαστημική πτήση και πολλά άλλα.

https://physicsgg.me/2019/07/08/%ce%bf%ce%b9-%ce%b3%ce%b9%ce%b1%cf%84%cf%81%ce%bf%ce%af-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%ae%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%bf%cf%82/

Εκτόξευση κινεζικής αποστολής με όχημα στον Άρη το 2020.

Κινέζοι επιστήμονες ανακοίνωσαν την Κυριακή πως η Κίνα θα εκτοξεύσει την πρώτη της αποστολή στον Άρη το 2020, και ότι η κατασκευή του οχήματός της έχει ολοκληρωθεί.

Όπως αναφέρουν οι κινεζικοί Global Times, στο πλαίσιο της αποστολής σκάφος θα τεθεί σε τροχιά γύρω από τον Κόκκινο Πλανήτη και στη συνέχεια θα ακολουθήσει προσεδάφιση και εξερεύνηση της επιφάνειας του Άρη, επιδεικνύοντας «το καινοτόμο πνεύμα της Κίνας στην εξερεύνηση του διαστήματος».

Βασικός σκοπός της αποστολής είναι ο εντοπισμός ιχνών ζωής στον Άρη. Όπως είπε ο Ουγιάνγκ Ζιγουάν, επικεφαλής επιστήμονας του κινεζικού προγράμματος εξερεύνησης της Σελήνης, στο πλαίσιο συνδιάσκεψης σχετικά με το διάστημα στην επαρχία Σαντόνγκ. Επίσης, θα διερευνηθεί κατά πόσον ο πλανήτης μπορεί να υποστεί γεωδιαμόρφωση/ γαιοποίηση έτσι ώστε να μπορεί κάποια στιγμή να είναι κατοικήσιμος από ανθρώπους.

Το κινεζικό όχημα (ρόβερ) θα μελετήσει την ατμόσφαιρα, το τοπίο και τα γεωλογικά και μαγνητικά χαρακτηριστικά του πλανήτη, με σκοπό την απόκτηση στοιχείων για την προέλευση και την εξέλιξη του Άρη και του ηλιακού μας συστήματος.

Η εκτόξευση προορίζεται να γίνει όταν οι τροχιές του Άρη και της Γης βρεθούν πιο κοντά, κάτι που συμβαίνει κάθε 26 μήνες και διαρκεί περίπου έναν μήνα, όπως σημείωσε στους Global Times ο Πανγκ Ζιχάο, ειδικός σε θέματα εξερεύνησης του διαστήματος.

Τα σήματα από τη Γη χρειάζονται περίπου 10 λεπτά για να φτάσουν στα σκάφη που βρίσκονται σε τροχιά γύρω από τον Άρη, οπότε και οι εντολές στο διαστημόπλοιο για την προσεδάφιση στην επιφάνεια θα πρέπει να αποσταλούν εκ των προτέρων- ενώ πολλά είναι αυτά που μπορεί να συμβούν κατά την κάθοδο, οπότε το σκάφος θα πρέπει να έχει την αυτονομία να λαμβάνει τις δικές του αποφάσεις. Επίσης, η επιφάνεια είναι αφιλόξενη, ειδικά δεδομένων των εξαιρετικά ισχυρών αμμοθυελλών στον Άρη, που μπορεί να διαρκέσουν ακόμα και για μήνες.

Το κινεζικό διαστημόπλοιο θα φέρει επτά επιστημονικά όργανα, ενώ το ρόβερ έξι.

https://www.naftemporiki.gr/story/1495835/ektokseusi-kinezikis-apostolis-me-oxima-ston-ari-to-2020

Το χρονικό της πρώτης επανδρωμένης αποστολής στον Άρη.

(…) Τώρα που αποκαλύπτονται περισσότερες λεπτομέρειες σχετικά με την πρώτη αποστολή στον Άρη, μπορούμε κι εμείς να εικάσουμε σχετικά με τα απαιτούμενα βήματα προκειμένου να φτάσουμε στον Κόκκινο Πλανήτη. Ας παρακολουθήσουμε πώς μπορεί να εκτυλιχθεί το πλάνο της NASA τις προσεχείς δεκαετίες.

Οι άνθρωποι που θα στελεχώσουν την πρώτη, ιστορική αποστολή στον Άρη πιθανότατα έχουν ήδη γεννηθεί και ίσως μαθαίνουν τώρα αστρονομία στο λύκειο (άρα αποκλείεται να είναι Έλληνες).

Θα είναι κάποιοι από τους εκατοντάδες που αναμένεται να δηλώσουν εθελοντές για το πρώτο ταξίδι σε άλλον πλανήτη. Έπειτα από εντατική εκπαίδευση, πιθανότατα τέσσερις εθελοντές θα επιλεχθούν προσεκτικά για τις ικανότητες και τις εμπειρίες τους – στην ομάδα θα περιλαμβάνεται ένας έμπειρος πιλότος, ένας μηχανικός, ένας επιστήμονας και ένας γιατρός.

Κάποια στιγμή γύρω στο 2033, αφού δώσουν – γεμάτοι άγχος – τις καθιερωμένες συνεντεύξεις τύπου, θα σκαρφαλώσουν τελικά στην κορυφή της κάψουλας Orion. Αν και η συγκεκριμένη κάψουλα προσφέρει 50% περισσότερο χώρο από την αρχική κάψουλα Apollo, το εσωτερικό της θα είναι στριμωγμένο αλλά αυτό δεν έχει και τόση σημασία, αφού το ταξίδι στο φεγγάρι θα διαρκέσει μόνο τρεις ημέρες, Μόλις το διαστημόπλοιο εκτοξευθεί, θα νιώσουν τους κραδασμούς από τη ραγδαία ανάφλεξη των καυσίμων στον πύραυλο προώθησης SLS. Μέχρις εδώ, το ταξίδι μοιάζει – και δίνει την ίδια αίσθηση – με την αρχική αποστολή Apollo.

Όμως, ακριβώς εδώ, οι ομοιότητες σταματούν. Από εδώ και πέρα η NASA οραματίζεται μια ριζοσπαστική αποκοπή του παρελθόντος: Μόλις εισέλθουν σε σεληνιακή τροχιά, οι αστροναύτες θα δουν την Πύλη Βαθέος Διαστήματος, τον πρώτο παγκόσμιο διαστημικό σταθμό που θα βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη. Οι αστροναύτες θα προσδεθούν στην Πύλη και θα ξεκουραστούν για λίγο. Στη συνέχεια θα μετακινηθούν στον Μεταφορέα Βαθέος Διαστήματος, ο οποίος δεν θα μοιάζει με κανένα άλλο διαστημικό σκάφος στην ιστορία. Το διαστημόπλοιο και τα καταλύματα των αστροναυτών θα μοιάζουν με μακρύ μολύβι με γομολάστιχα στην άκρη. (Σ’ αυτό το ακραίο σημείο θα βρίσκεται η κάψουλα μέσα στην οποία θα ζουν και θα εργάζονται οι αστροναύτες). Κατά μήκος του «μολυβιού» απλώνεται μια σειρά από γιγάντιες συστοιχίες από μακρόστενους ηλιακούς συλλέκτες που, από μακριά, κάνουν τον πύραυλο να μοιάζει με ιστιοφόρο. Ενώ η κάψουλα Orion ζυγίζει περίπου 25 τόνους, ο Μεταφορέας θα ζυγίζει 41.

Η «Πύλη Βαθέος Διαστήματος» της NASA θα κινείται σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη και θα χρησιμεύει ως σταθμός ανεφοδιασμού για αποστολές στον Άρη και ακόμα πιο πέρα

Ο Μεταφορέας Βαθέος Διαστήματος θα είναι το σπίτι τους για τα επόμενα δύο χρόνια. Η κάψουλα, πολύ μεγαλύτερη από την Orion, θα δίνει στους αστροναύτες την άνεση μιας στοιχειώδους ευρυχωρίας. Αυτό είναι σημαντικό, δεδομένου ότι πρέπει να γυμνάζονται καθημερινά για να αποτρέψουν την απώλεια μυϊκής και οστικής μάζας, απώλεια που θα εκδηλώνονταν σε «αναπηρία» κατά την άφιξή τους στον Άρη.

Όταν πια επιβιβαστούν στον Μεταφορέα Βαθέος Διαστήματος, θα ενεργοποιήσουν τους κινητήρες του πυραύλου. Αντί όμως να εκτιναχθούν από μια πανίσχυρη ώση, βλέποντας τεράστιες φλόγες να πετάγονται από το πίσω μέρος του πυραύλου, οι κινητήρες ιόντων θα τους επιταχύνουν απαλά, αυξάνοντας σταδιακά την ταχύτητα. Κοιτάζοντας από το παράθυρο, οι αστροναύτες θα βλέπουν μόνο μια ήπια λάμψη από τα ιόντα που θα εκπέμπονται σταθερά από το σκάφος τους. Ο Μεταφορέας Βαθέος Διαστήματος χρησιμοποιεί ένα νέου είδους σύστημα προώθησης για την αποστολή αστροναυτών στο διάστημα, το οποίο ονομάζεται ηλιακή ηλεκτρική προώθηση: οι τεράστιοι ηλεκτρικοί συλλέκτες συλλέγουν φως και το μετατρέπουν σε ηλεκτρισμό, ο οποίος χρησιμοποιείται για να αποσπαστούν ηλεκτρόνια από ένα αέριο (όπως το ξένον) και να δημιουργηθούν ιόντα. Στη συνέχεια, ένα ηλεκτρικό πεδίο εκτοξεύει αυτά τα φορτισμένα ιόντα από την άκρη του κινητήρα, δίνοντας έτσι στον Μεταφορέα την αναγκαία ώθηση. Σε αντίθεση με τους χημικούς κινητήρες που πυροδοτούνται για δευτερόλεπτα, κάθε λίγα λεπτά, οι κινητήρες ιόντων λειτουργούν συνεχώς, για μήνες ή και για χρόνια, δίνοντας στον Μεταφορέα μια απαλή συνεχόμενη επιτάχυνση.

Κι έτσι, ξεκινά ένα μακρύ, βαρετό ταξίδι μέχρι τον Άρη, που θα διαρκέσει περίπου εννέα μήνες. Το κύριο πρόβλημα που θα αντιμετωπίσουν οι αστροναύτες είναι η πλήξη, συνεπώς θα πρέπει διαρκώς να γυμνάζονται, να παίζουν παιχνίδια ώστε να παραμένουν σε εγρήγορση, να κάνουν υπολογισμούς, να μιλούν στα αγαπημένα τους πρόσωπα, να σερφάρουν στο διαδίκτυο και διάφορα άλλα. Με εξαίρεση τις διορθώσεις πορείας (ένα θέμα ρουτίνας), δεν θα έχουν πολλά να κάνουν στη διάρκεια του ταξιδιού. Περιστασιακά, πάντως, ίσως κληθούν να προχωρήσουν σε διαστημικές εξόδους και περιπάτους για μικροεπισκευές, ή για να αντικαταστήσουν φθαρμένα εξαρτήματα. Καθώς το ταξίδι προχωρά, όμως, ο χρόνος που απαιτείται για την αποστολή ραδιοσημάτων στη Γη σταδιακά αυξάνεται, για να φτάσει τελικά τα 42 περίπου λεπτά – γεγονός που ίσως αποδειχθεί λίγο κουραστικό για τους αστροναύτες, συνηθισμένους στην ακαριαία επικοινωνία.

Κοιτάζοντας από το παράθυρο, θ’ αρχίσουν σταδιακά να βλέπουν τον Κόκκινο Πλανήτη να μεγαλώνει και να κυριαρχεί στο οπτικό τους πεδίο. Η δραστηριότητα στο διαστημόπλοιο θα επιταχυνθεί απότομα, καθώς οι αστροναύτες αρχίζουν τις προετοιμασίες. Σε αυτό το σημείο θα κατευθύνουν την πυροδότηση των κινητήρων με τρόπο ώστε να επιβραδύνουν τον διαστημόπλοιο και να εισέλθουν απαλά σε τροχιά γύρω από τον Άρη.

Από το διάστημα θα θαυμάσουν ένα εντελώς διαφορετικό πανόραμα απ’ ότι εκείνο της Γης. Αντί για γαλάζιους ωκεανούς, βουνά καλυμμένα με πράσινο και τα φώτα των πόλεων, θα βλέπουν ένα γυμνό, έρημο τοπίο, γεμάτο κόκκινες ερήμους, μεγαλόπρεπα βουνά, γιγάντια φαράγγια πολύ μεγαλύτερα από αυτά της Γης, αλλά και πελώριες αμμοθύελλες που θα μπορούσαν να τυλίξουν σχεδόν ολόκληρο τον πλανήτη.

Από την ώρα που θα μπουν σε τροχιά γύρω από τον Κόκκινο Πλανήτη, θα εισέλθουν στην κάψουλα που προορίζεται για τον Άρη και να αποσυνδεθούν από το κύριο σκάφος, το οποίο θα παραμείνει σε τροχιά γύρω από τον τεράστιο πλανήτη. Καθώς η κάψουλα κατεβαίνει στην αρειανή ατμόσφαιρα η θερμοκρασία θα αυξηθεί δραματικά, αλλά η θερμική ασπίδα θα απορροφήσει την έντονη θερμότητα που παράγεται λόγω τριβής με τον αέρα. Τελικά, η θερμική ασπίδα θα απορριφθεί και η κάψουλα θα πυροδοτήσει τους κινητήρες πέδησης για να προσεδαφιστεί αργά στην επιφάνεια του Άρη. Όταν πια βγουν από την κάψουλα και περπατήσουν στην επιφάνεια του Άρη, θα είναι εκείνοι οι πρωτοπόροι που θα ανοίξουν ένα νέο κεφάλαιο στην ιστορία του ανθρώπινου γένους, κάνοντας ένα ιστορικό βήμα για την πραγμάτωση του ονείρου: να γίνει η ανθρωπότητα πολυπλανητικό είδος.

Θα περάσουν πολλούς μήνες στον Κόκκινο Πλανήτη προτού η Γη βρεθεί στην κατάλληλη κοσμική ευθυγράμμιση ώστε να ξεκινήσουν το ταξίδι της επιστροφής. Θα έχουν όλο το χρόνο να εξερευνήσουν το τοπίο, να κάνουν πειράματα – όπως λόγου χάρη, να αναζητήσουν ενδείξεις νερού και μικροβιακής ζωής – και να στήσουν ηλιακούς συλλέκτες για παραγωγή ενέργειας. Ένας πιθανός στόχος τους ίσως είναι οι γεωτρήσεις για αναζήτηση πάγου στο μονίμως παγωμένο έδαφος, αφού ο υπόγειος πάγος θα μπορούσε μια μέρα να γίνει ζωτική πηγή πόσιμου νερού, καθώς και οξυγόνου για τους αστροναύτες αλλά και υδρογόνου για καύσιμη ύλη.

Μετά την ολοκλήρωση της αποστολής τους, θα επιστρέψουν στην κάψουλα και θα αναχωρήσουν. (Λόγω της ασθενούς βαρύτητας του Άρη, η κάψουλα θα χρειαστεί πολύ λιγότερα καύσιμα απ’ όσα χρειάστηκε όταν αναχώρησε από τη Γη). Θα προσδέσουν τη κάψουλα στο κυρίως σκάφος που θα περιμένει σε τροχιά, και θα ετοιμαστούν για το ταξίδι των εννέα μηνών πίσω στη Γη.

Όταν επιστρέψουν, θα πέσουν με αλεξίπτωτο κάπου στον ωκεανό. Και όταν πια πατήσουν στέρεο έδαφος, θα γίνουν δεκτοί ως ήρωες που έκαναν το πρώτο βήμα για να δημιουργηθεί η πρώτη αποικία σε άλλον πλανήτη στην ιστορία της ανθρωπότητας.

Όπως βλέπετε, λοιπόν, στον δρόμο για τον Κόκκινο Πλανήτη θ’ αντιμετωπίσουμε πολλές προκλήσεις. Ωστόσο, με τον ενθουσιασμό του κοινού και την αφοσίωση της NASA και του ιδιωτικού τομέα, μάλλον θα καταφέρουμε να στείλουμε μια επανδρωμένη αποστολή στον Άρη την επόμενη ή την μεθεπόμενη δεκαετία, γεγονός που θα ανοίξει τον δρόμο για την επόμενη ή την μεθεπόμενη πρόκληση: να μεταμορφώσουμε τον Άρη σε νέο σπίτι μας.(…)

απόσπασμα από το βιβλίο του Michio Kaku «ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΌΤΗΤΑΣ, Γαιοπλασία του Άρη, Διαστρικά Ταξίδια, Αθανασία και το Πεπρωμένο μας πέρα από τη Γη», μετάφραση Βαγγέλης Πρατικάκης, Εκδόσεις ΤΡΑΥΛΟΣ

https://physicsgg.me/2019/08/24/%cf%84%ce%bf-%cf%87%cf%81%ce%bf%ce%bd%ce%b9%ce%ba%cf%8c-%cf%84%ce%b7%cf%82-%cf%80%cf%81%cf%8e%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%b5%cf%80%ce%b1%ce%bd%ce%b4%cf%81%cf%89%ce%bc%ce%ad%ce%bd%ce%b7%cf%82-%ce%b1%cf%80/

Οι Rolling Stones στον πλανήτη Άρη

Σύμφωνα με εκπρόσωπο της NASA: «Το όνομα Rolling Stones Rock είναι απολύτως ταιριαστό. Μέρος της αποστολής της NASA είναι να μοιράζεται τη δουλειά της με όλο τον κόσμο. Όταν ανακαλύψαμε ότι οι Rolling Stones θα είναι στην Πασαντίνα (22/8/2019), το να τους τιμήσουμε έτσι φάνηκε ένας διασκεδαστικός τρόπος να αγγίξουμε τους οπαδούς τους σε όλο τον πλανήτη».

Ο γεωλόγος της NASA, Matt Golombek δήλωσε: «Έχω δει πολλές αρειανές πέτρες στην καριέρα μου. Αυτή πιθανότατα να μην συμπεριληφθεί σε πολλές επιστημονικές δημοσιεύσεις, αλλά είναι σίγουρα μία από τις πιο κουλ».

Την ανακοίνωση για την «κυλιόμενη πέτρα» στον Άρη έκανε ο ηθοποιός Robert Downey Jr Τζούνιορ λίγο πριν τη συναυλία:

Το μήνυμα του Mick Jagger προς τη NASA σχετικά με την ‘Rolling Stones Rock’ στον Άρη κατά την διάρκεια της συναυλίας:

https://physicsgg.me/2019/08/25/%ce%bf%ce%b9-rolling-stones-%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%bd-%cf%80%ce%bb%ce%b1%ce%bd%ce%ae%cf%84%ce%b7-%ce%ac%cf%81%ce%b7/

Αυτόνομη πτήση στον Άρη; Το ατομικό ρολόι Deep Space της NASA στοχεύει να το καταστήσει δυνατό.

Το Ατομικό Ωροσκόπιο της Deep Space της NASA ξεκίνησε τη διαστημική αποστολή ενός έτους. Εάν είναι επιτυχής, η τεχνολογία GPS για το βαθύ διάστημα θα χρησιμοποιηθεί στο μέλλον για πλοήγηση σε αυτόνομα διαστημικά σκάφη. Αυτό θα περιορίσει τη χρονοβόρα διαδικασία λήψης οδηγιών από τον έλεγχο πλοήγησης στη Γη.

Το ρολόι αναπτύχθηκε στο Εργαστήριο Jet Propulsion της NASA και ξεκίνησε τον Ιούνιο. Πιστεύεται ότι είναι και αρκετά σταθερό για να χαρτογραφήσει μια τροχιά ενός διαστημικού σκάφους σε βαθύ χώρο και αρκετά μικρό ώστε να χωράει πάνω σε ένα διαστημόπλοιο. Τα ατομικά ρολόγια καθορίζουν την απόσταση μεταξύ των αντικειμένων μετρώντας το χρόνο που χρειάζεται ένα σήμα για να ταξιδέψει μεταξύ δύο σημείων. Η ακρίβεια δεν πρέπει να υποτιμάται όταν πρόκειται για βαθύ διάστημα: ένα λάθος ενός δευτερολέπτου μπορεί να σημαίνει τη διαφορά μεταξύ μιας προσγείωσης του Άρη ή της έλλειψης του πλανήτη κατά εκατοντάδες χιλιάδες χιλιόμετρα. Το ατομικό ρολόι Deep Space Atomic Space Ion είναι 50 φορές πιο σταθερό από τα ατομικά ρολόγια στους δορυφόρους GPS και τώρα η ακρίβειά του θα δοκιμαστεί στο διάστημα.

Επί του παρόντος, για να προσδιοριστεί η θέση ενός διαστημικού σκάφους, χρησιμοποιούνται ατομικά ρολόγια στη Γη. Η διαδικασία είναι επίπονη: ένα σήμα μπορεί να ταξιδέψει για λεπτά ή ακόμα και ώρες για να φτάσει στη Γη, όπου δημιουργούνται οδηγίες, και στη συνέχεια παίρνει λεπτά ή ώρες για να φτάσει στο διαστημικό σκάφος. Ένα ατομικό ρολόι επί του διαστημικού σκάφους θα έκοβε αυτή τη φορά, επιτρέποντας στο διαστημικό σκάφος να υπολογίζει τη δική του τροχιά και έτσι να ταξιδεύει μακρύτερα και με ασφάλεια να μεταφέρει τους ανθρώπους σε άλλους πλανήτες.

«Ο στόχος του διαστημικού πείραματος είναι να βάλει το Ατομικό Ωροσκόπιο Deep Space στο πλαίσιο ενός λειτουργικού διαστημικού σκάφους - γεμάτο με τα πράγματα που επηρεάζουν τη σταθερότητα και την ακρίβεια ενός ρολογιού - και να δούμε αν εκτελεί σε επίπεδο που πιστεύουμε ότι θα: με τάξεις μεγέθους περισσότερη σταθερότητα από τα υπάρχοντα διαστημικά ρολόγια », λέει ο Todd Ely, κύριος ερευνητής του έργου στο JPL.

Η ακρίβεια του ρολογιού, μέχρι το νανοδευτερόλεπτο, θα μετρηθεί τους επόμενους μήνες.

https://asgardia.space/en/news/Autonomous-Flight-to-Mars-NASAs-Deep-Space-Atomic-Clock

Tην πρώτη ιδιωτική αποστολή δορυφόρου στον Άρη σχεδιάζουν η Virgin Orbit και η Πολωνία.

Επιστήμονες και μηχανικοί από πολωνικά πανεπιστήμια συνεργάζονται με την εταιρεία SatRevolution (εδρεύει επίσης στον Πολωνία) και τη Virgin Orbit του σερ Ρίτσαρντ Μπράνσον στο πλαίσιο μιας νέας κοινοπραξίας για τον σχεδιασμό και την πραγματοποίηση της πρώτης ιδιωτικής αποστολής μικρού δορυφόρου στον Άρη.

Η δημιουργία της κοινοπραξίας υπογράφτηκε σε επίσημη τελετή κατά τη συνδιάσκεψη Impact Mobility '19 rEvolution στο Κατόβιτσε της Πολωνίας. Τα μέλη της κοινοπραξίας θα αναπτύξουν από κοινού την πρώτη από μια σειρά μέχρι και τριών αποστολών στον Άρη, με την πρώτη εκτόξευση να αναμένεται μέσα σε διάστημα τριών ετών από σήμερα.

Όπως τονίζει σε ανακοίνωσή της η Virgin Orbit, οι «δίδυμοι» δορυφόροι MarCO της NASA (Jet Propulsion Laboratory) απέδειξαν το 2018 πως μικρότερα και πιο οικονομικά διαστημόπλοια μπορούν να συμβάλουν σημαντικά στην εξερεύνηση του Κόκκινου Πλανήτη. Προκαταρκτικές έρευνες που έχουν γίνει από την κοινοπραξία δείχνουν πως μικρά διαστημόπλοια, 50 κιλών ή και λιγότερο, μπορούν να αναλάβουν ένα μεγάλο εύρος επιστημονικών αποστολών- όπως η λήψη φωτογραφιών του Άρη και του ενός εκ των φεγγαριών του, του Φόβου, η ανάλυση της ατμόσφαιράς του ή ακόμα και η αναζήτηση υπόγειων κοιτασμάτων νερού.

Η Πολωνή υπουργός Επιχειρηματικότητας και Τεχνολογίας, Τζαντβίγκα Εμίλεβιτς, εξέφρασε τον ενθουσιασμό της κυβέρνησης της χώρας της για την εξερεύνηση του διαστήματος, δηλώνοντας πως «είναι ταιριαστό για το έθνος του Κοπέρνικου να παίξει έναν σημαντικό ρόλο ως προς την κατανόηση του ηλιακού συστήματος από την ανθρωπότητα. Με αυτόν τον σκοπό το 2014 δημιουργήσαμε την Πολωνική Διαστημική Υπηρεσία (POLSA), που ανέλαβε την ειδική αποστολή της στήριξης της αναπτυσσόμενης πολωνικής διαστημικής βιομηχανίας, συνδυάζοντας τους κόσμους της επιχειρηματικότητας και της επιστήμης. Αλλά το μέλλον φαίνεται ακόμα πιο φωτεινό. Έχοντας αποδείξει πως η πολωνική επιστήμη και μηχανολογία μπορούν να υλοποιήσουν επιτυχείς αποστολές σε τροχιά γύρω από τη Γη, κοιτάμε τώρα παραπέρα στους ουρανούς- όπως έκανε κάποτε και ο Κοπέρνικος».

Στον πυρήνα της κοινοπραξίας βρίσκονται πολλά από τα κορυφαία πανεπιστήμια της Πολωνίας. Όσον αφορά στη SatRevolution, θα αναλάβει τον σχεδιασμό και την κατασκευή του δορυφόρου, παρέχοντας τα βασικά του υποσυστήματα. Σημειώνεται πως τον Απρίλιο του 2019 η SatRevolution έστειλε σκάφος σε τροχιά- τον Światowid, τον πρώτο «νανοδορυφόρο» της Πολωνίας για εμπορικούς σκοπούς.

Η αποστολή προορίζεται να εκτοξευτεί με πύραυλο LauncherOne της Virgin Orbit, ο οποίος εκτοξεύεται από ειδικά διαμορφωμένο αεροσκάφος Boeing 747-400.

https://www.naftemporiki.gr/story/1522525/tin-proti-idiotiki-apostoli-doruforou-ston-ari-sxediazoun-i-virgin-orbit-kai-i-polonia

Νέες φωτογραφίες αρχαίων κοιλάδων στον Αρη από το διαστημικό σκάφος Mars Express.

Νέες εντυπωσιακές φωτογραφίες από κοιλάδες του Άρη όπου κάποτε, πριν τρεισήμισι έως τέσσερα δισεκατομμύρια χρόνια, κυλούσαν μεγάλα ποτάμια, τράβηξε το σκάφος Mars Express του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA) που βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τον γειτονικό πλανήτη.

Χαρακτηριστική είναι η φωτογράφηση της περιοχής Nirgal Vallis, ενός αρχαίου συστήματος κοιλάδων που κάποτε ήταν γεμάτη τρεχούμενα νερά ποταμών. Στη δυτική πλευρά της περιοχής οι εικόνες δείχνουν πολλαπλά φαράγγια βάθους περίπου 200 μέτρων και πλάτους δύο χιλιομέτρων, με βυθό καλυμμένο σήμερα από αμμόλοφους.

Τα φαράγγια και τα αρχαία -ξεραμένα σήμερα πια- ποτάμια της Nirgal Vallis, λίγο νοτιότερα από τον ισημερινό του πλανήτη, εκτείνονται σε μια έκταση σχεδόν 700 χιλιομέτρων, αποτελώντας ένα από τα μεγαλύτερα δίκτυα κοιλάδων στον Άρη. Η περιοχή είναι επίσης διάσπαρτη από μεγάλους και μικρούς κρατήρες πρόσκρουσης.

Η ανατολική πλευρά της Nirgal Vallis έχει λιγότερες διακλαδώσεις και φαίνεται πιο καθαρά σαν μια ενιαία κοιλάδα, που καταλήγει σε μια άλλη περιοχή (Uzboi Vallis), όπου κάποτε πιθανώς υπήρχε μια μεγάλη λίμνη.

Παρόμοιες κοιλάδες με ποτάμια, σύμφωνα με την ESA, υπάρχουν αρκετές στη Γη, όπως στο Κολοράντο των ΗΠΑ, στην έρημο Ατακάμα της Χιλής και στη Χαβάη. Η ύπαρξη αρχαίων ποταμιών στον «Κόκκινο Πλανήτη» δείχνει ότι αυτός κάποτε είχε πολύ πιο ζεστό, υγρό και παρόμοιο με της Γης κλίμα.

Η ESA διαθέτει επίσης σε τροχιά γύρω από τον Άρη -σε συνεργασία με τη ρωσική Roscosmos- το σκάφος ExoMars Trace Gas Orbiter, ενώ το 2020 προγραμματίζεται η αποστολή του ρόβερ ExoMars Rosalind Franklin.

https://www.kathimerini.gr/1046563/article/epikairothta/episthmh/nees-fwtografies-arxaiwn-koiladwn-ston-arh-apo-to-diasthmiko-skafos-mars-express

Βρήκαν ίχνη ζωής στον Άρη οι διαστημικές αποστολές Viking;

«Ενδέχεται να είχαμε ανακαλύψει δείγματα ζωής στον Άρη πριν από 40 χρόνια», ισχυρίστηκε πρώην επιστήμονας της NASA.

Ο Γκίλμπερτ Β. Λεβίν, ο οποίος ήταν ο επικεφαλής ερευνητής ενός πειράματος της NASA, που έστειλε δορυφόρους στον Άρη το 1976, δημοσίευσε ένα άρθρο στο Scientific American, στο οποίο ανέφερε ότι τα θετικά αποτελέσματα του πειράματος αποτελούσαν απόδειξη ότι υπάρχει ζωή στον πλανήτη.

Το πείραμα αποσκοπούσε στην ανακάλυψη οργανικής ύλη στο έδαφος του πλανήτη, πράγμα που απάντησε και σε άλλες ερωτήσεις των ερευνητών, σύμφωνα με τον Λεβίν. Τα υπόλοιπα πειράματα για να βρουν οργανική ύλη απέτυχαν και έτσι η NASA δεν μπορούσε να χρησιμοποιήσει τα στοιχεία που είχε συλλέξει, κρίνοντας τα ως λανθασμένα.

Σε δήλωσή της η NASA είχε υποστηρίξει ότι τα δείγματα που πήραν αφορούσαν στοιχεία που έδιναν την εντύπωση ότι υπάρχει ζωή αλλά δεν υπήρχε πραγματικά. Όπως, μάλιστα, αναφέρει ο Λεβίν, οι ερευνητές τώρα είναι πολύ πιο κοντά στον να αποδείξουν τα στοιχεία αυτά ως αληθή.

«Είναι πολύ πιο πιθανό ότι απλώς εμείς δεν ανιχνεύσαμε στοιχεία για ζωή στον πλανήτη», υποστηρίζει ο Λεβίν. Η NASA, ωστόσο, έχει δηλώσει πως τα τεστ που θα γίνουν το 2020 στον Άρη δεν θα συμπεριλαμβάνουν τεστ ανίχνευσης ζωής.

Τα τεστ αυτά θα εξετάσουν αν στο παρελθόν υπήρχαν βιώσιμα περιβάλλοντα στον πλανήτη και τα δείγματα θα επιστρέψουν στη Γη για περαιτέρω έρευνα.

https://physicsgg.me/2019/10/15/%ce%b2%cf%81%ce%ae%ce%ba%ce%b1%ce%bd-%ce%af%cf%87%ce%bd%ce%b7-%ce%b6%cf%89%ce%ae%cf%82-%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%bd-%ce%ac%cf%81%ce%b7-%ce%bf%ce%b9-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bc%ce%b9%ce%ba/

Βίντεο: τα διαστημικά σκάφη Viking 1 και 2

NASA : Ξανά σε λειτουργία το τρυπάνι του InSight.

Το InSight το οποίο είχε μπλοκαριστεί λίγο κάτω από την επιφάνεια του Άρη τέθηκε ξανά σε κίνηση

Οι μηχανικοί της Αμερικανικής Υπηρεσίας Διαστήματος (NASA) και του Γερμανικού Κέντρου Αεροδιαστημικής (DLR), ύστερα από προσπάθειες μηνών, κατάφεραν επιτέλους, με τη βοήθεια και του ρομποτικού βραχίονα του σκάφους, να θέσουν σε κίνηση ξανά το μικρό τρυπάνι του InSight, το οποίο είχε μπλοκαριστεί λίγο κάτω από την επιφάνεια του ‘Αρη, έχοντας συναντήσει απρόσμενα ισχυρή αντίσταση.

Το γερμανικής κατασκευής τρυπάνι, γνωστό ως «τυφλοπόντικας» (mole), είχε κολλήσει σε βάθος περίπου 35 εκατοστών, πολύ πριν φθάσει στο στόχο του να σκάψει σε βάθος τριών έως πέντε μέτρων. Το τρυπάνι είναι το δεύτερο σημαντικό όργανο του InSight μαζί με τον ευαίσθητο σεισμογράφο του.

Ο «τυφλοπόντικας», μετά την «ανάσταση» του, κατάφερε να σκάψει γύρω στα δύο εκατοστά, κάτι που σημαίνει ότι τουλάχιστον δεν έχει πέσει σε βράχο. Προς το παρόν πάντως, παραμένει άγνωστο πόσο βαθιά θα καταφέρει να φθάσει και αν θα μπλοκαριστεί από κάποιο νέο εμπόδιο.

Πρώτη εξερεύνηση

Το γεωλογικό ρομποτικό εργαστήριο InSight της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA) άρχισε να εξερευνά το υπέδαφος του ‘Αρη τον περασμένο Μάρτιο. Το γερμανικής κατασκευής αυτόματο όργανο HP3 (γνωστό και ως «Mole», δηλαδή «τυφλοπόντικας») του InSight άνοιξε μια τρύπα σε βάθος έως 50 εκατοστών, μετά από 4.000 «σφυριές» σε διάστημα τεσσάρων ωρών.

«Καθώς άνοιγε δρόμο προς το βάθος, το Mole φαίνεται πως χτύπησε κάποια πέτρα, πήρε μια κλίση περίπου 15 μοιρών και την έσπρωξε πέρα ή την προσπέρασε. Στη συνέχεια έκανε το ίδιο με άλλη μια πέτρα σε μεγαλύτερο βάθος», δήλωσε ο υπεύθυνος για το τρυπάνι Τίλμαν Σπον του Γερμανικού Αεροδιαστημικού κέντρου (DLR), που συνεργάζεται με τη NASA γι’ αυτή την αποστολή.

Αρχαίες υπόγειες λίμνες

Ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος (ESA) ανακοίνωσε ότι ο ευρωπαϊκός επιστημονικός δορυφόρος Mars Express που βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τον ‘Αρη από το 2003, ανακάλυψε τις πρώτες γεωλογικές ενδείξεις για ένα σύστημα αρχαίων διασυνδεμένων λιμνών, που κάποτε βρίσκονταν βαθιά κάτω από την επιφάνεια του «κόκκινου πλανήτη».

Σε πέντε από αυτές βρέθηκαν ενδείξεις για ορυκτά ζωτικά για την ανάπτυξη ζωής, κάτι που ενισχύει την πεποίθηση ότι κάποτε ο πλανήτης διέθετε συνθήκες φιλικές για τη φιλοξενία οργανισμών. Η επόμενη ευρω-ρωσική αποστολή ExoMars, που θα στείλει στην επιφάνεια το ρόβερ «Ρόζαλιντ Φράνκλιν», θα επιχειρήσει να βρει ίχνη ζωής στον ‘Αρη.

Αν και σήμερα ο ‘Αρης φαίνεται ένας άνυδρος κόσμος, κάποτε μεγάλες ποσότητες νερού υπήρχαν στην επιφάνεια του και κάτω από αυτήν. Πριν τρία έως τέσσερα δισεκατομμύρια χρόνια εκτιμάται ότι υπήρχε ένας μεγάλος αρειανός ωκεανός.

Η νέα έρευνα, με επικεφαλής τον Φρανσέσκο Σαλέζε της Σχολής Γεωεπιστημών του ολλανδικού Πανεπιστημίου της Ουτρέχτης, που δημοσιεύθηκε στο αμερικανικό περιοδικo γεωφυσικής «Journal of Geophysical Research», αποκαλύπτει ένα μεγάλο δίκτυο υπόγειων συγκοινωνούντων δοχείων.

«Πιστεύουμε ότι ο ωκεανός συνδεόταν με ένα σύστημα υπόγειων λιμνών που εξαπλώνονταν σε όλο τον πλανήτη. Αυτές οι λίμνες θα υπήρχαν περίπου πριν τρεισήμισι δισεκατομμύρια χρόνια, δηλαδή την ίδια εποχή με τον ωκεανό», δήλωσε ο ερευνητής Τζιάν Γκαμπριέλε Όρι του ιταλικού Πανεπιστημίου Γκαμπριέλε Ντ’ Ανούντσιο της Πεσκάρα.

Οι ερευνητές μελέτησαν δορυφορικές εικόνες 24 βαθιών κρατήρων που τράβηξε το Mars Express στο βόρειο ημισφαίριο του πλανήτη και οι οποίοι έφθαναν σε βάθος περίπου τεσσάρων χιλιομέτρων κάτω από το εκτιμώμενο επίπεδο της «θάλασσας» στον ‘Αρη. Οι επιστήμονες βρήκαν γεωλογικούς σχηματισμούς στο βάθος αρκετών κρατήρων, που μπορεί να σχηματίσθηκαν μόνο αν κάποτε υπήρχε νερό μέσα σε αυτούς. Οι κρατήρες αυτοί κάποτε φιλοξενούσαν στα βάθη τους λίμνες και τρεχούμενα νερά.

https://www.in.gr/2019/10/18/tech/nasa-ksana-se-leitourgia-trypani-tou-insight/

Ο Κόκκινος Πλανήτης.

Δεκάδες διαστημικές αποστολές έχουν υλοποιηθεί μέχρι σήμερα για την εξερεύνηση του Άρη, οι τελευταίες απ’ τις οποίες εστίασαν κυρίως στην διερεύνηση της γεωλογικής του εξέλιξης και στην «ιστορία» του νερού στην επιφάνειά του. Η κατανόηση, ειδικότερα, του τρόπου με τον οποίο μεταβλήθηκαν τα αποθέματά του σε νερό στην διάρκεια του γεωλογικού χρόνου είναι καθοριστικής σημασίας στην προσπάθειά μας να εκτιμήσουμε την πιθανότητα να έχουν εμφανιστεί στον κόκκινο πλανήτη μικροβιακές μορφές ζωής[1].

Δεν είναι, λοιπόν, παράξενο, που το ερευνητικό πρόγραμμα της NASA για τον Άρη στην διάρκεια της πρώτης δεκαετίας του 21ου αιώνα συνοψιζόταν στην φράση «ακολουθείστε το νερό». Είναι γεγονός, πάντως, ότι ο Άρης έχει αντισταθεί στην προσπάθειά μας να τον εξερευνήσουμε, αφού τουλάχιστον οι μισές απ’ τις αποστολές που σχεδιάστηκαν για τον σκοπό αυτό απέτυχαν. Ωστόσο, πέντε χρόνια μετά την επιτυχή ολοκλήρωση της αποστολής του Mariner 9 (στην οποία αναφερθήκαμε εκτενέστερα σε προηγούμενο άρθρο), τα διαστημικά οχήματα Viking 1 και 2 παρέλαβαν την σκυτάλη της εξερεύνησης του κόκκινου πλανήτη το 1976. Καθένα από τα δύο Viking αποτελούνταν από μια διαστημοσυσκευή που παρέμεινε σε τροχιά, φωτογραφίζοντας την επιφάνειά του, καθώς και από ένα ρομποτικό όχημα προσεδάφισης. Τα τελευταία συνέλλεξαν δεδομένα για την χημική σύσταση της ατμόσφαιρας και του εδάφους, τα καιρικά φαινόμενα, την πίεση και την θερμοκρασία, ενώ τα οχήματα που παρέμειναν σε τροχιά ανακάλυψαν πολλούς γεωλογικούς σχηματισμούς, οι οποίοι κατά κανόνα μπορούν να σχηματιστούν μόνο με την βοήθεια του νερού.

Περίπου 21 χρόνια αργότερα, η αποστολή Pathfinder μετέφερε στον κόκκινο πλανήτη το Sojourner, το πρώτο ρομποτικό όχημα που μπορούσε να μετακινηθεί στην επιφάνειά του. Το Sojourner ανακάλυψε, μεταξύ άλλων, λεία βότσαλα στην επιφάνεια του Άρη, ανακάλυψη που μας προσφέρει μία ακόμη ένδειξη ότι ο πλανήτης αυτός διέθετε κάποτε σημαντικές ποσότητες νερού. Οι ενδείξεις αυτές για την ύπαρξη νερού δεν είναι φυσικά οι μοναδικές. Το αστεροσκοπείο Mars Global Surveyor, για παράδειγμα, που τέθηκε σε τροχιά γύρω από τον Άρη το 1997 και χαρτογράφησε ολόκληρη την επιφάνειά του, εντόπισε ίχνη διάβρωσης, αποξηραμένες κοίτες και δέλτα αρχαίων ποταμών. Επιπλέον, όλα σχεδόν τα δεδομένα που έχουμε συλλέξει έως τώρα καταδεικνύουν ότι ο πλανήτης αυτός εμπεριέχει ακόμη και σήμερα μεγάλες ποσότητες πάγου, τόσο στην επιφάνεια των πολικών περιοχών του, όσο και στο υπέδαφος, κάτι που επιβεβαιώθηκε και από το Mars Odyssey, που τέθηκε σε τροχιά τον Οκτώβριο του 2001.

Συνεχίζοντας την εξερεύνηση του Άρη, η NASA εκτόξευσε το 2003 τα δίδυμα οχήματα Spirit και Opportunity, τα οποία προσεδαφίστηκαν σε σχεδόν αντιδιαμετρικά σημεία της επιφάνειάς του τον Ιανουάριο του 2004. Η κορυφαία τους ανακάλυψη, που προσέφερε μια ακόμη ισχυρή ένδειξη για το υγρό παρελθόν του πλανήτη, είναι η ύπαρξη διαφορετικών ορυκτών, που για να σχηματιστούν, στην Γη μας τουλάχιστον, απαιτούν την ύπαρξη νερού.

Τον Ιούνιο του 2003, η Ευρωπαϊκή Διαστημική Υπηρεσία ESA εκτόξευσε προς τον Άρη το τροχιακό αστεροσκοπείο Mars Express, τα δεδομένα του οποίου βοήθησαν τους αστρονόμους να διερευνήσουν θεμελιώδη ερωτήματα σχετικά με την γεωλογία, την ατμόσφαιρα, την ιστορία του νερού και το ενδεχόμενο ύπαρξης μικροβιακής ζωής. Χάρη σ’ αυτά, υπολογίστηκε, μεταξύ άλλων, ότι η παγοκάλυψη στον νότιο πόλο του πλανήτη εκτείνεται σε βάθος 4 km. Και μόλις πρόσφατα, Ιταλοί ερευνητές που ανέλυσαν άλλα δεδομένα του Mars Express υποστηρίζουν ότι ανακάλυψαν κοντά στον νότιο πόλο μία υπόγεια λίμνη, με έκταση όση περίπου και το λεκανοπέδιο Αττικής. Η ανακάλυψη αυτή, εάν επιβεβαιωθεί, θα πρόκειται για το πρώτο σταθερό απόθεμα νερού σε υγρή μορφή που εντοπίζεται στον κόκκινο πλανήτη.

Τον Μάρτιο του 2006, η NASA έθεσε σε τροχιά το Mars Reconnaissance Orbiter (MRO). Με την βοήθεια των δεδομένων του, οι επιστήμονες υπολόγισαν ότι ο βόρειος πόλος του πλανήτη καλύπτεται από 821.000 km³ πάγου, ενώ ανακαλύφθηκαν αρκετά ακόμη ορυκτά που μπορούν να σχηματιστούν μόνο με την επίδραση του νερού. Επιπλέον ισχυρές ενδείξεις για την ύπαρξη νερού κατά το αρχέγονο παρελθόν του πλανήτη έφερε στο φως η μελέτη φωτογραφιών από κρατήρες πρόσκρουσης, σύμφωνα με την οποία πολλοί απ’ αυτούς ήταν γεμάτοι με νερό, συμπέρασμα που εξάγεται από τον εντοπισμό στον πυθμένα τους ιζημάτων και φερτών υλικών, αλλά και ορυκτών που μπορούν να σχηματιστούν μόνο σε υγρό περιβάλλον. Εκτός αυτού, πολλοί κρατήρες έχουν εμφανή ίχνη εκροών στο χείλος τους, οι οποίες συνδέονται με φαράγγια δεκάδων χιλιομέτρων. Σύμφωνα, μάλιστα, με έρευνα που δημοσιεύθηκε τον Νοέμβριο του 2018 και βασίστηκε στις υψηλής ανάλυσης φωτογραφίες του MRO, τα δεδομένα από 24 τέτοιες παλεολίμνες καταδεικνύουν ότι όταν αυτές ξεχείλισαν, προκλήθηκαν καταστροφικές πλημμύρες, η ορμή των οποίων διάνοιξε τις χαράδρες που εκτείνονταν πέρα από τα σημεία υπερχείλισης, σε διάστημα λίγων εβδομάδων μόνο.

Δύο χρόνια αργότερα, προσεδαφίστηκε στον Άρη το Phoenix της NASA, το οποίο ανέλυσε την χημική σύσταση δειγμάτων του εδάφους και του υπεδάφους και επιβεβαίωσε την ύπαρξη υπεδάφιου πάγου, σκάβοντας με την βοήθεια του ρομποτικού του βραχίονα την παγωμένη του επιφάνεια. Όπως θα εξηγήσουμε και πιο κάτω, το αρειανό περιβάλλον σήμερα είναι εχθρικό για την ζωή. Αυτό, ωστόσο, δεν ίσχυε κατά το αρχέγονο παρελθόν του πλανήτη, αφού το ηπιότερο κλίμα, η πυκνότερη ατμόσφαιρα και τα μεγάλα αποθέματα νερού που φαίνεται ότι υπήρχαν, καθιστούσαν τις συνθήκες ευνοϊκές για την εμφάνισή της. Το ρομποτικό όχημα Curiosity, που προσεδαφίστηκε στον Άρη στο πλαίσιο της διαστημικής αποστολής Mars Science Laboratory τον Αύγουστο του 2012, συνέλλεξε επιπλέον στοιχεία προς αυτή την κατεύθυνση.

Στις σημαντικότερες ανακαλύψεις του Curiosity συγκαταλέγεται η επιβεβαίωση της ύπαρξης άνθρακα, οξυγόνου, υδρογόνου, φώσφορου και θείου, των δομικών δηλαδή στοιχείων της ζωής, καθώς και η ύπαρξη οργανικών μορίων. Ανιχνεύθηκε επίσης η ύπαρξη ατμοσφαιρικού μεθανίου, το οποίο σε γενικές γραμμές μπορεί να παράγεται είτε αβιοτικά, ως υποπροϊόν π.χ. της αλληλεπίδρασης πετρωμάτων και νερού, είτε βιολογικά, από την δράση μικροοργανισμών. Θα πρέπει να τονίσουμε, ωστόσο, ότι οι ανακαλύψεις αυτές δεν αποδεικνύουν σε καμία περίπτωση την ύπαρξη απλών μορφών ζωής στον Άρη, ούτε τώρα ούτε κατά το παρελθόν του. Οι μετρήσεις του Curiosity έδειξαν επίσης ότι ο πλανήτης αυτός έχει χάσει σημαντικό μέρος της ατμόσφαιρας και του νερού που κάποτε διέθετε, κάτι που επιβεβαιώθηκε και με την ανάλυση των δεδομένων που συνέλεξε το τροχιακό αστεροσκοπείο MAVEN, που τέθηκε σε τροχιά γύρω από τον Άρη τον Σεπτέμβριο του 2014.

Το Insight, η τελευταία μέχρι στιγμής, διαστημοσυσκευή της NASA προς τον Άρη προσεδαφίστηκε στην επιφάνειά του τον Νοέμβριο του 2018, ενώ όσον αφορά στην μελλοντική εξερεύνηση του κόκκινου πλανήτη, το πρώτο βήμα θα γίνει με την αποστολή ExoMars 2020, η οποία θα εκτοξευθεί το 2020. Βασικός στόχος της αποστολής αυτής, θα είναι η αναζήτηση αποδείξεων για την ύπαρξη μικροβιακής ζωής στο γεωλογικό παρελθόν του κόκκινου πλανήτη. Για τον σκοπό αυτό θα προσεδαφιστεί στην επιφάνειά του ένα ρομποτικό όχημα το οποίο θα αναζητήσει ίχνη απολιθωμένης ζωής, συλλέγοντας δείγματα από το υπέδαφος.

Συνοψίζοντας, επομένως, γνωρίζουμε ότι υπάρχουν στον Άρη σημαντικές ποσότητες πάγου, ενώ όλα τα στοιχεία που έχουμε συλλέξει καταδεικνύουν ότι δισεκατομμύρια χρόνια πριν ο κόκκινος πλανήτης ήταν αρκετά πιο θερμός και «υγρός» και ότι πιθανότατα το βόρειο ημισφαίριό του καλυπτόταν από έναν ωκεανό που εμπεριείχε περισσότερο νερό απ’ όσο εμπεριέχει ο Αρκτικός ωκεανός στην Γη. Στην διάρκεια της γεωλογικής του ιστορίας, όμως, ο Άρης «στέγνωσε». Ένα μεγάλο ποσοστό από τα υδάτινα αποθέματά του πρέπει να χάθηκε, όταν εξασθένησε η προστατευτική ασπίδα του μαγνητικού του πεδίου και τα σωματίδια του ηλιακού ανέμου παρέσυραν την ατμόσφαιρά του στο Διάστημα, καθώς η βαρυτική έλξη του μικρού αυτού πλανήτη δεν επαρκούσε ώστε να την συγκρατήσει γύρω του. Τελευταίες μελέτες, τέλος, καταδεικνύουν ότι τα ίδια τα πετρώματα του κόκκινου πλανήτη θα μπορούσαν να έχουν απορροφήσει ποσότητες από το νερό του.

Το χρονικό διάστημα κατά το οποίο ο κόκκινος πλανήτης εικάζεται ότι ήταν κατοικήσιμος, διέθετε δηλαδή ένα ηπιότερο και υγρό περιβάλλον, όπου θα μπορούσαν να έχουν αναπτυχθεί οι απλούστερες μορφές της ζωής, υπολογίζεται ότι διήρκεσε για μερικές εκατοντάδες εκατ. χρόνια μετά τον σχηματισμό του. Σήμερα, πάντως, οι συνθήκες στον Άρη είναι ιδιαίτερα εχθρικές για την ζωή. Εκτός από τις χαμηλές θερμοκρασίες, η ατμόσφαιρά του αποτελείται σχεδόν αποκλειστικά από CO2 και είναι τόσο αραιή, ώστε δεν μπορεί να διατηρεί το νερό στην επιφάνειά του σε υγρή μορφή, παρά ίσως μόνο φευγαλέα. Επιπλέον, χωρίς ασπίδα του όζοντος και χωρίς πλανητικό μαγνητικό πεδίο, η επιφάνειά του κόκκινου πλανήτη δεν προστατεύεται από την υπεριώδη ακτινοβολία του Ήλιου και τα υψηλής ενέργειας φορτισμένα σωματίδια του ηλιακού ανέμου και των κοσμικών ακτίνων, που είναι επικίνδυνα για την ζωή.

Επομένως, εμφανίστηκαν εντέλει απλές μορφές ζωής στον κόκκινο πλανήτη, όταν ήταν ακόμη νέος; Θα μπορούσαν άραγε κατάλοιπά τους να έχουν επιβιώσει ακόμη και σήμερα βαθιά στο υπέδαφος, σε υπόγειους θύλακες νερού ίσως; Παρά τα όσα έχουμε ανακαλύψει για τον Άρη, δεν γνωρίζουμε ακόμη τις απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα. Εξακολουθούμε, δηλαδή, να αγνοούμε εάν συντελέστηκε και στον Άρη το «θαύμα της ζωής». Όπως έλεγε και ο αστρονόμος Carl Sagan (1934–1996), «ακραίοι ισχυρισμοί απαιτούν εξαιρετικές αποδείξεις». Αυτές ακριβώς τις «εξαιρετικές» αποδείξεις για την ύπαρξη παρελθούσας ή και τωρινής μικροβιακής ζωής στον Άρη δεν τις έχουμε ακόμη ανακαλύψει.

Το άρθρο αυτό είναι ένα σύντομο χρονικό της εξερεύνησης του Άρη και δημοσιεύεται με αφορμή την πρεμιέρα στις 22 Οκτωβρίου της τελευταίας παραγωγής του Νέου Ψηφιακού Πλανηταρίου με τίτλο «Ο Κόκκινος Πλανήτης». Η εικόνα που συνοδεύει το κείμενο είναι καλλιτεχνική αναπαράσταση του ωκεανού που πιθανότατα υπήρχε στο βόρειο ημισφαίριο του πλανήτη, πριν από περίπου 4 δισ. χρόνια

https://www.scoop.it/topic/physicists-and-physics/p/4111611641/2019/10/18/-

Επιβεβαιώνεται:Η SpaceX μελετα την κατασκευή πόλεων στον Άρη και τη Σελήνη.

Ο Paul Wooster, ο κύριος μηχανικός ανάπτυξης του Άρη στο SpaceX, αποκάλυψε ότι η εταιρεία έχει σχέδια για την κατασκευή πόλεων στο φεγγάρι και στον Άρη σχεδόν ταυτόχρονα. Μίλησε στην 22η Σύνοδο του Άρη του Πανεπιστημίου της Νότιας Καλιφόρνιας

Ο Wooster είπε ότι ο ευέλικτος σχεδιασμός του SpaceX Starship, που είναι πλήρως επαναχρησιμοποιήσιμος, θα επιτρέψει στην εταιρεία να προχωρήσει με τα έργα του Άρη και του φεγγαριού.

«Το σύστημα Starship ανοίγει δυνατότητες, για παράδειγμα, να παραδώσει πολύ μεγάλο ωφέλιμο φορτίο στο φεγγάρι, να εγκαταστήσει και να λειτουργήσει σεληνιακές βάσεις», είπε.

Η SpaceX έχει ήδη ανακοινώσει ότι σχεδιάζει να ξεκινήσει τον πρώτο ταξιδιώτη Ιαπωνίας, Yusaku Maezawa, σε ένα ταξίδι γύρω από το φεγγάρι το 2023. Μετά το σεληνιακό ταξίδι, η εταιρεία προτίθεται να πραγματοποιήσει μια σειρά ταξιδιών στον Άρη προκειμένου να δημιουργηθούν βάσεις.

Στη συνέχεια, μέχρι το 2050, το SpaceX σχεδιάζει να ολοκληρώσει την πρώτη πόλη του Άρη. Ο Wooster είπε επίσης ότι το SpaceX σκοπεύει να κατασκευάσει αποθήκες προωθητήρων στον κόκκινο πλανήτη και να χρησιμοποιήσει in situ πόρους, με τελικό στόχο τη διαμόρφωση ενός πλανήτη-hopping δικτύου. Με ένα σύστημα αποθήκευσης καυσίμων και βασικά συστήματα υποστήριξης της ζωής, το SpaceX μπορεί να αρχίσει να εργάζεται για την κατασκευή πόλεων, εξήγησε ο Wooster. Οι πόλεις μπορούν επίσης να είναι κόμβοι για επιστημονική έρευνα ή για έργα τρίτων.

Επειδή το Starship θα κάνει τα ταξίδια τόσο στο φεγγάρι όσο και στον Άρη, ο Wooster είπε ότι θα είναι δυνατό να πετάξουν και οι δύο αποστολές ταυτόχρονα - για να φτιάξουν βάσεις φεγγαριών και πόλεις στον Αρη. Τον Σεπτέμβριο, ο Διευθύνων Σύμβουλος SpaceX Elon Musk αποκάλυψε το πρωτότυπο Starship και υποσχέθηκε ότι σε λίγους μήνες, το πρωτότυπο θα πάρει το άλμα δοκιμής των 20 χιλιομέτρων.

Επειδή υπάρχει σήμερα μια εξέλιξη στην εξερεύνηση άλλων πλανητών - τόσο από τους εμπορικούς παίκτες όσο και από τους εθνικούς διαστημικούς οργανισμούς - η NASA κλήθηκε να αναθεωρήσει τις πλανητικές πολιτικές προστασίας της για τη διατήρηση του ηλιακού συστήματος σε παρθένα κατάσταση. Το Συμβούλιο Ανεξάρτητης Ανασκόπησης για την Πλανητική Προστασία ιδρύθηκε τον Απρίλιο και υπέβαλε έκθεση στο διαστημικό γραφείο στις 18 Οκτωβρίου.

Οι δηλώσεις του Wooster υποδηλώνουν ότι το SpaceX στοχεύει να φέρει τους ανθρώπους στον Άρη πολλά χρόνια πριν η NASA αναμένει να το κάνει στη δεκαετία του 2030. Το κατά πόσον αυτό θα συμβεί εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το αν η εταιρεία θα αντιμετωπίσει περισσότερες καθυστερήσεις όταν πρόκειται για το Starship και αν θα είναι επιτυχής ο έλεγχος.

https://asgardia.space/en/news/Its-Confirmed-SpaceX-to-Build-Cities-on-Mars-and-Moon

«Moving to Mars» : Έκθεση-οδηγός για την επιβίωση στον Άρη.

Μία νέα έκθεση διερευνά πώς η αποστολή ανθρώπων στον Άρη δεν είναι μόνον ένα νέο σύνορο για την επιστήμη, αλλά και για το ντιζάιν.

Κάθε λεπτομέρεια αυτού του εξαιρετικού εγχειρήματος πρέπει να σχεδιαστεί – από το ταξίδι (διάρκειας επτά μηνών), τη σκέψη του τι θα φορέσουμε, τι θα φάμε και τι θα προφυλάξουμε όταν φτάσουμε εκεί και μετά.

Η έκθεση «Moving to Mars» (Πηγαίνοντας στον Άρη) που εγκαινιάστηκε στις 18 Οκτωβρίου 2019 στο Μουσείο Σχεδιασμού (The Design Museum) στο Λονδίνο εξετάζει τον ρόλο που διαδραματίζει ο σχεδιασμός στη διατήρηση της ασφάλειας των αστροναυτών κατά τη διάρκεια του ταξιδιού στον Άρη και τι θα μπορούσαμε να διδαχθούμε δουλεύοντας με τους περιορισμένους πόρους του για να σχεδιάσουμε περισσότερη βιωσιμότητα στη Γη.

«Δεν υποστηρίζουμε ότι ο Άρης είναι ο πλανήτης Β» δήλωσε ο επιμελητής της έκθεσης και αρθρογράφος του Dezeen, Τζάστιν ΜακΓκουέρκ.

«Αλλά θέτουμε το ερώτημα εάν η σχολαστικότητα που απαιτείται σε ένα τόσο αφιλόξενο περιβάλλον – όπου θα πρέπει να ανακυκλώσουμε το οξυγόνο μας, να ανακυκλώσουμε το νερό μας και να επαναχρησιμοποιήσουμε τα απόβλητά μας για να επιβιώσουμε – θα μπορούσε να μας αναγκάσει να λύσουμε αυτά τα προβλήματα στη Γη» υπογράμμισε.

«Εδώ, μπορούμε όλοι να σηκωθούμε και να περάσουμε την ημέρα μας και να μην αλλάξουμε τίποτα. Δεν μπορείτε να το κάνετε αυτό αν στέλνετε κάποιον στον Άρη επειδή δεν θα επιβίωνε ούτε ένα λεπτό» ανέφερε.

Η έκθεση είναι δομημένη σε πέντε μέρη: «Imagining Mars», (Οραματιζόμενοι τον Άρη) «The Voyage» (Το Ταξίδι), «Survival» (Επιβίωση) «Mars Futures» (Το Μέλλον του Άρη) και «Down to Earth» (Κάτω στη Γη).

Η επιβίωση στον Άρη μέσα από 200 εκθέματα

Το πώς μπορεί να γίνει δυνατή η επιβίωση στον Άρη διερευνάται μέσω περισσότερων από 200 εκθεμάτων, πρωτότυπα αντικείμενα από τη NASA, το SpaceX του Ίλον Μασκ, μαζί με νέες προμήθειες και συναρπαστικές εγκαταστάσεις από τον Konstantin Grcic και την Alexandra Daisy Ginsberg.

«Έχουμε συγκεντρώσει αρκετό από το πραγματικό έργο που γίνεται για την αποστολή στον Άρη με τη βοήθεια αρχιτεκτόνων και σχεδιαστών» δήλωσε ο ΜακΓκουέρκ στο Dezeen. «Αλλά προχωρήσαμε ακόμη περισσότερο και καλέσαμε ορισμένους σχεδιαστές να σκεφτούν πιθανά μελλοντικά σενάρια».

Η πρώτη ενότητα, Imagining Mars, καταγράφει τη γοητεία του Κόκκινου Πλανήτη, στο πέρασμα της ιστορίας και πώς η κατανόησή του διαμόρφωσε τα επιστημονικά επιτεύγματα.

Εδώ παρουσιάζονται οι πρώτοι πραγματικοί χάρτες του Άρη, που δημιούργησε ο Ιταλός αστρονόμος Τζοβάνι Σκιαπαρέλι και ένα πρωτότυπο του ρομποτικού οχήματος εξερεύνησης, ExoMars Rosalind Franklin που θα σταλεί στον Κόκκινο Πλανήτη το 2020.

Πως θα προετοιμαστεί κανείς για το ταξίδι

Στη δεύτερη ενότητα παρουσιάζεται πώς ο άνθρωπος θα πάει στον Άρη και πώς θα πρέπει να προσαρμοστεί για το ταξίδι.

Μεταξύ των εκθεμάτων είναι τα καθίσματα που σχεδίασε η Ρωσίδα αρχιτέκτονας Γκαλίνα Μπαλάσοβα, η οποία εισήγε για πρώτη φορά τον χρωματικό κώδικα δαπέδων και οροφών για να βοηθήσει τους αστροναύτες να διατηρήσουν μια αίσθηση προσανατολισμού.

Επίσης παρουσιάζονται τα ενδύματα της σχεδιάστριας Άννα Τάλβι, ελαφριά και εύκαμπτα ρούχα που λειτουργούν ως ένα είδος «γυμναστηρίου που φοριέται», καθώς ασκούν τους μύες για να αποτρέπουν από την ατροφία σε χαμηλή βαρύτητα.

Για πρώτη φορά παρουσιάζεται η διαστημική στολή που NDX-1, η οποία σχεδιάστηκε αποκλειστικά για χρήση στον Άρη.

Η Επιβίωση είναι το θέμα της τρίτης ενότητας, στην οποία οι επισκέπτες της έκθεσης βλέπουν σε μινιατούρα πώς θα είναι το μελλοντικό περιβάλλον στον Άρη, αλλά και ενημερώνονται για τις μεθόδους καλλιέργειας στο διάστημα και πώς το υδροπονικό σύστημα – το οποίο δεν εξαρτάται από το έδαφος και χρησιμοποιεί λιγότερο νερό και χώρο, παρέχοντας παράλληλα μεγαλύτερη απόδοση – μπορεί να είναι χρήσιμο στον Άρη.

Οι δύο τελευταίες ενότητες της έκθεσης θέτουν συγκεκριμένα ερωτήματα για το μέλλον και παρουσιάζουν εναλλακτικές οδούς, όπως κατοικήσιμους λοφίσκους που αιωρούνται στο διάστημα και την εγκατάσταση της δρ. Αλεξάντρα Ντέιζι Γκίνσμπεργκ που αφορά ένα εναλλακτικό σενάριο που εκτείνεται πάνω από ένα εκατομμύριο χρόνια και είναι μία προσομοίωση του Άρη που αποικίζεται μόνο από φυτά και όχι από ανθρώπους.

«Όλες οι τεχνολογίες που απαιτούνται για μια αποστολή στον Άρη, όπως οι οικοτόποι μηδενικών απορριμμάτων και η βιώσιμη γεωργία, έχουν πολύ απτές εφαρμογές στη Γη, τις οποίες χρειαζόμαστε τώρα» ανέφερε η επιμελήτρια της έκθεσης Έλενορ Γουάτσον.

Η έκθεση «Moving to Mars» θα διαρκέσει έως τις 23 Φεβρουαρίου 2020.

https://www.in.gr/2019/10/25/tech/moving-mars-ekthesi-odigos-gia-tin-epiviosi-ston-ari/

Πώς θα επεξεργαστουμε το γονίδιο σε ανθρώπους. Προετοιμασία Αστροναυτών για τον Άρη.

Είναι λογικό ότι, για να εργαστούμε και να ζούμε σε άλλους πλανήτες, θα χρειαζόμασταν ικανότητες που θα μας επιτρέψουν να παραμείνουμε υγιείς και ενεργοποιημένοι και θα έχουμε μακρά και γεμάτη ζωή παρά να αγωνιζόμαστε με ένα εχθρικό περιβάλλον. Ωστόσο, αν πάμε πίσω στη Γη, οι εξωγήινοι μας ιδιότητες μπορεί να αποτελέσουν πρόβλημα. Έχοντας επίγνωση του γεγονότος αυτού, οι επιστήμονες έχουν αναλάβει τη δέσμευση να χρησιμοποιήσουν τη γενετική μηχανική στους ανθρώπους για να τους διευκολύνουν να προσαρμοστούν στη ζωή τους στον Άρη

Υπάρχουν περισσότερες από μία προσεγγίσεις που προτείνουν οι επιστήμονες. Αναπληρωτής καθηγητής φυσιολογίας και βιοφυσικής στο Πανεπιστήμιο Weill Cornell στη Νέα Υόρκη, ο Chris Mason, κορυφαίος ερευνητής σε μία από τις 10 ομάδες που διορίστηκαν από τη NASA για τη μελέτη του Mark και του Scott Kelly, των διάσημων δίδυμων αστροναυτών, έλαβε μια πολύ καλή εικόνα για το πώς επηρεάζει το διαστημικό πείραμα τους ανθρώπους γενετικά. Ο Mason ήρθε με μια μάλλον υπερβολική πρόταση, η οποία είναι να χρησιμοποιήσει το DNA του tardigrades όταν οι αστροναύτες που επεξεργάζονται γονίδια πηγαίνουν, για παράδειγμα, στον Άρη. Ο Tardigrades, εξήγησε, είναι σχεδόν ανίκητα μικρο-ζώα που επιβιώνουν στο κενό του χώρου, μεταξύ άλλων.

Μια άλλη μέθοδος που ακούγεται επίσης πιο ξένη από τη μυθοπλασία θα επιτρέψει στους αστροναύτες να αλλάξουν ορισμένες ιδιότητες που δημιουργούνται από συγκεκριμένα γονίδια.

Ο Mason πιστεύει ακράδαντα ότι οι άνθρωποι θα υποστούν φυσιολογικά φυσιολογικές μεταβολές μετά από μερικά χρόνια στον Άρη και ότι η γενετική επεξεργασία θα κάνει τις αλλαγές αυτές να γίνουν πιο γρήγορα. «να το σχεδιάσεις [έναν μελλοντικό άνθρωπο] για να έχεις πολλές ευκαιρίες, υποθέτοντας ότι δεν έχουμε πολλες ευκαιρίες. Όταν αποφασίσαμε να δοκιμάσουμε να αποδείξουμε την ικανότητα των ανθρώπων να ζουν πέρα ​​από τη Γη και να απομακρύνουμε την ικανότητά τους να ζουν στη Γη, νομίζω ότι θα ήταν άδικο ". Ο Mason, όπως και άλλοι επιστήμονες που μελετούν τον τρόπο με τον οποίο επηρεάζει το σώμα τους τα σώματά των αστροναυτών, κατέληξαν σε πολλά χρήσιμα ευρήματα. Η εργασία αυτή είναι διαρκής και οι επιστήμονες πιστεύουν ότι θα ήταν ωφέλιμο να χρησιμοποιήσει τα αποτελέσματά της για να προστατέψει τους αστροναύτες σε μελλοντικές αποστολές. Στις 29 Οκτωβρίου, ο Mason μίλησε για αυτό στο 8ο Human Genetics στο NYC Conference .

Σήμερα, ο ίδιος και οι συνεργάτες του εργάζονται σε επτά ακόμη έγγραφα που χρησιμοποιούν στοιχεία από τη μελέτη για τα δίδυμα. "Θέλουμε να κάνουμε μερικές από τις ίδιες μελέτες, διαχρονικές μελέτες, με ανθρώπους στη Γη, ανθρώπους στο διάστημα", δήλωσε ο Mason.

https://asgardia.space/en/news/How-Will-Gene-Editing-in-Humans-Prepare-Astronauts-for-Mars

Έλον Μασκ: Χρειάζονται 1.000 διαστημόπλοια «Starship» και 20 χρόνια για τη δημιουργία πόλης στον Άρη.

Χίλια διαστημόπλοια τύπου «Starship» της εταιρείας του, SpaceX, και 20 χρόνια θα χρειάζονταν για τη δημιουργία μιας βιώσιμης βάσης στον Άρη, η οποία θα αποτελούσε πρακτικά πόλη, υποστηρίζοντας έναν πληθυσμό που θα ζούσε μόνιμα εκεί, σύμφωνα με τον ιδρυτή της εταιρείας, Έλον Μασκ.

Όπως αναφέρει το TechCrunch, ο Μασκ προέβη στις εν λόγω εκτιμήσεις συζητώντας στο Twitter και απαντώντας σε ερωτήσεις από χρήστες την Παρασκευή. Όπως τόνισε, για να επιτευχθεί αυτός ο στόχος, πρέπει το κόστος εκτόξευσης για κάθε Starship να πέσει μόλις στα δύο εκατομμύρια δολάρια ανά πτήση, εάν είναι να δημιουργηθεί βάση στον Άρη. Για να γίνει πραγματικότητα μια τέτοια πόλη, πρόσθεσε, η SpaceX θα πρέπει να κατασκευάσει και να πετά περίπου 1.000 Starships, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του- διαστημόπλοια τα οποία θα μεταφέρουν φορτία, υποδομές και πληρώματα στον Άρη για διάστημα 20 ετών- δεδομένου πως η ευθυγράμμιση των πλανητών επιτρέπει, ρεαλιστικά μιλώντας, μια πτήση στον Άρη μόλις μία φορά κάθε δύο χρόνια.

Αναφερόμενος στις πιο βραχυπρόθεσμες προοπτικές του Starship- όπως το πόσο μεγάλα φορτία μπορούν να μεταφερθούν σε τροχιά- ο Μασκ είπε ότι ο σχεδιασμός του σκάφους είναι τέτοιος που να μεγιστοποιεί την επαναχρησιμοποίηση, και ότι ιδανικά θα μπορούσε να πετάει μέχρι κει τρεις φορές μια ημέρα. Αυτό αντιστοιχεί σε πάνω από 1.000 πτήσεις ανά έτος, κάτι που σημαίνει πως, εάν η εταιρεία κατασκευάσει τόσα Starships όσους πυραύλους Falcon έχει φτιάξει (περίπου 100), και οι μεταφορικές τους δυνατότητες είναι αυτές που σχεδιάζεται να είναι, τότε σε ετήσια βάση η SpaceX θα μπορεί να εκτοξεύει 10 εκατομμύρια τόνους σε τροχιά ετησίως. Όπως τόνισε ο Μασκ, με τα σημερινά διαστημόπλοια είναι δυνατή η μεταφορά μόλις 500 τόνων ετησίως.

Ο ιδρυτής της SpaceX είχε δηλώσει πως το κόστος εκτόξευσης μπορεί να φτάσει τα 2 εκατ. δολάρια ανά εκτόξευση Starship στο πλαίσιο της US Air Force Space Pitch Day την προηγούμενη Τρίτη, και στα tweets που ακολούθησαν την Παρασκευή επεκτάθηκε επ'αυτού. Σημειώνεται πως ο Έλον Μασκ είναι γνωστός, μεταξύ άλλων, για τις αρκετά φιλόδοξες εκτιμήσεις και προβλέψεις του όσον αφορά στις επανδρωμένες αποστολές και τον αποικισμό του Άρη: Μεταξύ άλλων, είχε παρουσιάσει την ιδέα του βομβαρδισμού του «Κόκκινου Πλανήτη» με πυρηνικά όπλα, για να λιώσουν πάγοι και να απελευθερωθεί διοξείδιο του άνθρακα στην ατμόσφαιρα, προκειμένου να αυξηθεί η θερμοκρασία.

https://www.naftemporiki.gr/story/1531745/elon-mask-elon-mask-xreiazontai-1000-diastimoploia-starship-kai-20-xronia-gia-ti-dimiourgia-polis-ston-ari

Η Κίνα είναι έτοιμη να προσγειωθεί στον Άρη το επόμενο έτος.

Η Κίνα λέει ότι είναι έτοιμη να επιτύχει ό, τι κανείς - εκτός από τη NASA - δεν έχει επιτύχει ποτέ πριν. Τα συστήματα πρόωσης διαστημικών οχημάτων είναι έτοιμα να προσγειωθούν στον Άρη, γεγονός που θα καταστήσει την πρώτη διαπλανητική αποστολή της Κίνας

Μόλις τον Οκτώβριο, το Παγκόσμιο Τηλεοπτικό Δίκτυο της Κίνας αποκάλυψε το όχημα του Άρη. Η αποστολή εγκρίθηκε το 2016, αλλά από τότε έχουμε ακούσει λίγες ενημερώσεις. Την περασμένη εβδομάδα, το Xi'an Aerospace Propulsion Institute ανακοίνωσε ότι το σύστημα πρόωσης του οχήματος ολοκλήρωσε επιτυχώς τις απαραίτητες δοκιμές που περιλάμβαναν στάδια αιωρήματος, αποφυγής, επιβράδυνσης και προσγείωσης.

Επίσης, το Σεπτέμβριο, σε μια συνάντηση πλανητικών επιστημών στη Γενεύη, η Κίνα ανακοίνωσε τους τόπους προσγείωσης που εξετάζει για την αποστολή, τόσο κοντά στην Ουτοπία Πλανητιά. Όλα αυτά σημαίνουν ότι το Κινεζικό διαστημικό σκάφος Mars ετοιμάζεται για την αποστολή κόκκινου πλανήτη.

Στα 240 χιλιόγραμμα, ο ρόλος του Mars ζυγίζει διπλάσιο από τους δύο σενάρια της Κίνας και θα φέρει κάμερες, ραντάρ υποβρύχιου εντοπισμού, πλοήγηση, τοπογραφία, ανιχνευτή κλίματος και όργανο φασματοσκοπίας. Το orbiter έρχεται επίσης με μια σειρά από όργανα, συμπεριλαμβανομένων των φωτογραφικών μηχανών υψηλής ανάλυσης, οι οποίες θα χρησιμοποιηθούν για να εντοπίσουν τις ακριβείς θέσεις της προσγείωσης.

Η μεγαλύτερη πρόκληση είναι ο μεγαλύτερος πύραυλος εκτόξευσης της Κίνας, η οποία διαρκεί 5 Μαρτίου, η οποία είχε μια ασυνεπή ιστορία. Με την πρώτη του πτήση το 2016, απέτυχε να φτάσει σε τροχιά το 2017. Η Κίνα λέει ότι είναι έτοιμη να επιστρέψει στην πτήση μετά από έναν επανασχεδιασμό και η εκτόξευση αναμένεται να πραγματοποιηθεί στα τέλη Δεκεμβρίου, στέλνοντας ένα μεγάλο δορυφόρο στην τροχιά του GEO .

Αν η έναρξη της μακράς 5 Μαρτίου συνεχίζεται ομαλά, η αποστολή του Άρη στην Κίνα θα ενταχθεί στον σύντομο κατάλογο των επερχόμενων αποστολών που περιλαμβάνουν την αποστολή του NASA Mars 2020, την αποστολή ExosMars 2020 του Rososmos ESA και την αποστολή Hope Mars της ΗΑΕ. Όλα σχεδιάζουν να ξεκινήσουν κατά τη διάρκεια ενός στενού παραθύρου τριών εβδομάδων στα τέλη Ιουλίου-αρχές Αυγούστου του 2020. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, μια αποτελεσματική πορεία που ονομάζεται μεταφορά Hohmann επιτρέπει τον ταχύτερο χρόνο ταξιδιού μεταξύ των δύο πλανητών, φτάνοντας στον κόκκινο πλανήτη τον Φεβρουάριο του 2021. Το επόμενο παράθυρο μεταφοράς Hohmann θα συμβεί στα τέλη του 2022.

Φυσικά, η μετάβαση στον Άρη είναι μόνο το πρώτο βήμα. Η επιφανειακή βαρύτητα του Άρη είναι μόλις κάτω από το 40% της επιφάνειας της Γης, που σημαίνει ότι είναι πολύ λεπτή για να υποβοηθήσει την κάθοδο, αλλά και αρκετά παχύ για να παράγει υπερβολική θερμότητα για ένα ταχέως πλησιάζον όχημα. Αυτό σημαίνει ότι το διαστημικό σκάφος απαιτεί τόσο ασπίδα θερμότητας όσο και σύνθετο σύστημα αλεξίπτωτου να εργάζεται με συνεχή και έγκαιρο τρόπο για να προσγειωθεί με επιτυχία.

Επιπλέον, οι εντολές θα διαρκέσουν οκτώ λεπτά για να φτάσουν στο διαστημόπλοιο, το οποίο θα είναι περίπου 150 εκατομμύρια χιλιόμετρα μακριά από τη Γη. Αυτό σημαίνει ότι η προσγείωση πρέπει να είναι αυτοματοποιημένη - ποια είναι η ομάδα περιέργειας της NASA για το 2012 που ονομάζεται «επτά λεπτά τρομοκρατίας». Λιγότερο από τις μισές αποστολές του Άρη επιτυγχάνουν. Θα κάνει η Κίνα ιστορία, όπως έκανε και με την προσγείωση διαστημικών σκαφών στις κοντινές και τις μακρινές πλευρές του φεγγαριού, ή θα πάει κάτω ως μία από τις αποστολές που προσπάθησαν, αλλά απέτυχαν; Μείνετε συντονισμένοι: θα δούμε σε λιγότερο από ένα χρόνο.

https://asgardia.space/en/news/China-is-Ready-to-Land-on-Mars-Next-Year

Αυξομειώνεται το επίπεδο του οξυγόνου στον πλανήτη Άρη «σα να το παράγουν μηχανές» λέει η NASA.

Για πρώτη φορά στην ιστορία της εξερεύνησης του Διαστήματος, επιστήμονες μέτρησαν τις εποχικές αλλαγές στα αέρια πάνω από την επιφάνεια του κρατήρα Γκέιλ στον Άρη- και, ως αποτέλεσμα, εντόπισαν κάτι απρόσμενο: Το οξυγόνο «συμπεριφέρεται» με έναν τρόπο που οι επιστήμονες ως τώρα αδυνατούν να εξηγήσουν μέσω γνωστών χημικών διεργασιών.

Μέσα σε διάστημα τριών αρειανών ετών (έξι γήινων ετών) ένα όργανο (SAM) του ρομποτικού οχήματος της NASA ανέλυσε τη σύνθεση του αέρα στον κρατήρα. Η σύνθεση του αρειανού αέρα διαπιστώθηκε ως εξής: 95% διοξείδιο του άνθρακα, 2,6% μοριακό άζωτο, 1,9% αργό, 0,16% μοριακό οξυγόνο και 0,06% μονοξείδιο του άνθρακα. Επίσης, βρέθηκε πώς τα μόρια στον αέρα του Άρη αναμειγνύονται και κυκλοφορούν με τις αλλαγές στην πίεση του αέρα ανά το έτος. Οι αλλαγές αυτές λαμβάνουν χώρα όταν το διοξείδιο του άνθρακα παγώνει στους πόλους τον χειμώνα, ως εκ τούτου μειώνοντας την πίεση ανά τον πλανήτη, καθώς ο αέρας ανακατανέμεται. Μετά το διοξείδιο του άνθρακα εξατμίζεται την άνοιξη και το καλοκαίρι και αναμειγνύεται ανά τον πλανήτη, αυξάνοντας την πίεση.

Σε αυτό το περιβάλλον οι επιστήμονες διαπίστωσαν πως το άζωτο και το αργό ακολουθούν προβλέψιμα εποχικά μοτίβα. Ως εκ τούτου ανέμεναν το ίδιο και για το οξυγόνο- αλλά τελικά δεν ισχύει κάτι τέτοιο, καθώς η ποσότητά του στον αέρα αυξανόταν την άνοιξη και το καλοκαίρι κατά 30% και μετά έπεφτε πίσω στα επίπεδα που προβλέπονταν μέσω «συμβατικής» χημείας το φθινόπωρο. Η τάση αυτή παρατηρείται κάθε άνοιξη, αν και η ποσότητα του οξυγόνου που προστίθεται στην ατμόσφαιρα ποικίλλει, υποδεικνύοντας πως κάτι το παράγει και μετά το απομακρύνει.

«Την πρώτη φορά που το είδαμε, ήταν απλά συγκλονιστικό» είπε ο Σουσίλ Ατρέγια, καθηγητής κλιματικών και διαστημικών επιστημών στο University of Michigan στο Αν Άρμπορ και co-author επιστημονικού άρθρου στο θέμα που δημοσιεύτηκε στο Journal of Geophysical Research: Planets.

Οι ερευνητές έλεγξαν εάν το όργανο λειτουργούσε σωστά και μετά εξέτασαν διάφορα ενδεχόμενα, όπως την απελευθέρωση οξυγόνου κατά τη διάσπαση μορίων διοξειδίου του άνθρακα ή νερού στην ατμόσφαιρα. Ωστόσο, δεν έχει βρεθεί ακόμα ικανοποιητική εξήγηση.

«Δυσκολευόμαστε να το εξηγήσουμε» είπε η Μελίσα Τρέινερ, πλανητική επιστήμονας στο Goddard Space Flight Center της NASA, που ηγήθηκε της έρευνας. «Το γεγονός πως η συμπεριφορά του οξυγόνου δεν επαναλαμβάνεται απόλυτα κάθε εποχή μας κάνει να σκεφτούμε ότι δεν πρόκειται για ένα ζήτημα που έχει να κάνει με την ατμοσφαιρική δυναμική. Πρέπει να πρόκειται για κάποια χημική πηγή...που δεν έχουμε καταγράψει ακόμα».

Σημειώνεται πως κάτι παρεμφερές έχει παρατηρηθεί και με το μεθάνιο: Το συγκεκριμένο αέριο βρίσκεται επίσης στον αέρα του κρατήρα Γκέιλ σε μικρές ποσότητες, ωστόσο εντοπίζεται από τα όργανα του Curiosity, τα οποία διαπίστωσαν εποχικές αυξομειώσεις του- για την ακρίβεια, διαπιστώθηκε πως το μεθάνιο αυξάνεται κατά 60% για ανεξήγητους λόγους τους μήνες του καλοκαιριού.

«Αρχίζουμε να βλέπουμε αυτόν τον συσχετισμό μεταξύ μεθανίου και οξυγόνου σε σημαντικό μέρος του αρειανού έτους» είπε ο Ατρέγια. «Νομίζω ότι υπάρχει κάτι πίσω από αυτό. Δεν έχω ακόμα τις απαντήσεις. Κανείς δεν τις έχει».

Υπογραμμίζεται πως το οξυγόνο και το μεθάνιο μπορούν να παραχθούν τόσο βιολογικά (από μικρόβια, πχ) όσο και αβιοτικά (από χημικές διεργασίες που σχετίζονται με το νερό και τους βράχους). Οι επιστήμονες εξετάζουν όλα τα δεδομένα, αν και δεν υπάρχουν ακόμα πειστικά στοιχεία περί βιολογικής δραστηριότητας στον Άρη.

https://www.naftemporiki.gr/story/1532475/neo-mustirio-ston-ari-kati-paragei-kai-meta-apomakrunei-oksugono

Mars Rover 2020

Χθες το περιοδικό Icarus δημοσίευσε ένα έγγραφο που συζήτησε τις εναποθέσεις ανθρακικών αλάτων στο εσωτερικό του χείλους του Jezero που φιλοξένησε μια λίμνη πριν από τρία δισεκατομμύρια χρόνια. Αυτά τα ορυκτά είναι ενδιαφέροντα καθώς σχηματίζουν βράχους, κοχύλια και άλλες δομές που δημιουργούνται από αρχαίους οργανισμούς που εκτίθενται στο φως και το νερό. Ο δρομολογητής έχει σχεδιαστεί για να προσγειωθεί μαλακά εκεί στις 18 Φεβρουαρίου 2021.

Η ομάδα Rover της Mars 2020 της NASA πιστεύει ότι το εσωτερικό χείλος είναι ένα εξαιρετικό σημείο για να διερευνηθεί η αρχαία ζωή.

Το έργο της αποστολής του NASA Mars 2020 στοχεύει σε αστροβιολογικά καθήκοντα και αναζητήσεις αρχαίας ζωής στο σύμπαν. Θα χρησιμοποιήσει τις ανακαλύψεις και τα ευρήματα της Περιέργειας που υποστηρίζουν την ιδέα της ζωής που υπάρχει στον Άρη στο μακρινό παρελθόν. Το νέο δρομολογητή Mars 2020 ελπίζει να βρει την απόδειξη της αρχαίας μικροβιακής ζωής. Για το σκοπό αυτό θα συλλέξει δείγματα και θα τα αποθηκεύσει σε ειδικούς μεταλλικούς σωλήνες για μελλοντικές αποστολές στον Κόκκινο Πλανήτη, και στη συνέχεια θα τους επιστρέψει στη Γη για έρευνα.

Μια άλλη ερώτηση που οι επιστήμονες ελπίζουν να απαντήσουν με τη βοήθεια ανθρακικών αλάτων είναι πως ο Άρης στράφηκε από έναν πλανήτη με υγρό νερό και πυκνή ατμόσφαιρα στο κρύο και άδειο μέρος που το γνωρίζουμε σήμερα.

Η νέα έκδοση περιγράφει επίσης το χείλος του κρατήρα, που ονομάζεται επίσης "δακτύλιος μπανιέρας".

Το φασματόμετρο απεικόνισης της αναγνώρισης CRISM συμμετείχε στη δημιουργία πολύχρωμων μεταλλικών χαρτών του χείλους.

Ο συγγραφέας του βιβλίου, Briony Horgan, Πανεπιστήμιο Purdue (West Lafayette, Indiana), εξηγεί:

«Στο CRISM εντοπίστηκαν ανθρακικά εδώ και χρόνια, αλλά μόλις πρόσφατα παρατήρησα πόσο συγκεντρωμένοι είναι εκεί που θα ήταν μια λίμνη. Θα συναντήσουμε εναποθέσεις ανθρακικού ασβεστίου σε πολλές τοποθεσίες καθ 'όλη τη διάρκεια της αποστολής, αλλά ο δακτύλιος μπανιέρας θα είναι ένα από τα πιο συναρπαστικά μέρη για επίσκεψη. »Η ομάδα της NASA Mars 2020 μαζί με τους συνεργάτες της ESA και Roscosmos Exomars ερευνητικές τεχνικές στην περιοχή Pilbara της Αυστραλίας, γνωστή ως το σπίτι των «στρωματολιτών», για να προετοιμαστούν για την αποστολή των αποστολών τους στον Κόκκινο Πλανήτη το επόμενο καλοκαίρι. Προς το παρόν, δεν είναι σαφές εάν τα ανθρακικά άλατα ήταν εκεί πριν σχηματιστεί η λίμνη.

Κατά τη διάρκεια των δύο πρώτων ετών, η αποστολή του Άρη το 2020 θα εξετάσει το πάτωμα, το δάπεδο του κρατήρα και το πρώην δέλτα του ποταμού που κατέχει επίσης. Ο Ken Williford, Αναπληρωτής Επιστημονικός Υπεύθυνος Έργου του Mars 2020 στο εργαστήριο Jet Propulsion της NASA, λέει: «Είμαστε πρόθυμοι να φτάσουμε στην επιφάνεια και να ανακαλύψουμε πώς σχηματίστηκαν αυτά τα ανθρακικά άλατα». Σύμφωνα με μια δημοσίευση στο Geophysical Research Letters αυτού του καλοκαιριού, υπάρχει ένα αξιοσημείωτο ένυδρο αποθέματα πυριτίου στην άκρη του δέλτα του αρχαίου ποταμού. Η πυριτία είναι επίσης αξιόπιστη όσον αφορά την αναζήτηση ιχνών αρχαίων μικροβίων.

https://asgardia.space/en/news/Will-Mars-Rover-2020-Find-Ancient-Life

Οι αστροναύτες θα μπορούσαν να κάνουν αδρανοποίηση στο δρόμο προς τον Άρη.

Η χειμερία νάρκη είναι εδώ και πολύ καιρό μια έννοια στην επιστημονική φαντασία, αλλά τώρα η ESA την αντιμετωπίζει ως μια πραγματική δυνατότητα, διερευνώντας πώς θα επηρεάσει τη σχεδίαση της αποστολής

Πιο πρόσφατα, η ομάδα SciSpacE της ESA έχει επικεντρώσει τη βοήθεια της Μηχανής Συγχρόνου Σχεδιασμού (CDF) του οργανισμού για να διαπιστώσει εάν η ανθρώπινη χειμερία νάρκη σε ένα ταξίδι σε έναν άλλο πλανήτη έχει νόημα. Το CDF είναι μια εγκατάσταση πολυμέσων που βασίζεται σε εμπειρογνώμονες για την εκτέλεση αρχικών αξιολογήσεων των προτεινόμενων αποστολών.

Το πρώτο ζήτημα που πρέπει να αντιμετωπίσετε είναι ο αντίκτυπος της χειμερίας νάρκης στο σχεδιασμό της αποστολής, με ένα μάτι για μια μελλοντική αποστολή πέντε ετών Mars που θα στείλει έξι ανθρώπους στον κόκκινο πλανήτη και πίσω. "Εργαζόμαστε για την προσαρμογή της αρχιτεκτονικής του διαστημικού σκάφους, η εφοδιαστική της, η προστασία από την ακτινοβολία, η κατανάλωση ενέργειας και ο συνολικός σχεδιασμός της αποστολής, δήλωσε ο Robin Biesbroek του CDF στο Phys.org. «Εξετάσαμε πώς μια ομάδα αστροναυτών θα μπορούσε να βρεθεί καλύτερα σε χειμερία νάρκη, τι πρέπει να κάνει σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης, πώς να χειριστεί την ανθρώπινη ασφάλεια και πόσο αντίκτυπο της νάρκης θα είχε στην ψυχολογία της ομάδας. Τέλος, δημιουργήσαμε ένα αρχικό σκίτσο της αρχιτεκτονικής οικοτόπων και δημιούργησα έναν χάρτη πορείας για να επιτύχουμε μια επικυρωμένη προσέγγιση για την αδρανοποίηση των ανθρώπων στον Άρη μέσα σε 20 χρόνια. "Πριν από την αδρανοποίηση - δηλαδή προτού προκαλέσει ορμή, οι αστροναύτες θα πρέπει να αποκτήσουν πρόσθετο σωματικό λίπος. Τα μαλακά λοβούς αδρανοποίησης θα ήταν σκοτεινά και δροσερά για το 180ήμερο ταξίδι στον Άρη. Με βάση τη χειμερία νάρκη των ζώων, οι επιστήμονες της ESA δεν αναμένουν προβλήματα οστού ή μυών μετά τη χειμερία νάρκης, αν και συμβουλεύουν μια περίοδο ανάκτησης 21 ημερών. Άλλες έρευνες λένε ότι η χειμερία νάρκης είναι ευεργετική για την προστασία από την ακτινοβολία - αν και τα λοβό θα ήταν επίσης θωρακισμένα. Επιπλέον, η αποστολή θα έπρεπε να είναι αυτόνομη, καθώς το πλήρωμα θα ήταν ανίκανο για παρατεταμένες χρονικές περιόδους. Αυτό σημαίνει ότι το διαστημικό σκάφος θα πρέπει να είναι ενεργοποιημένο με AI, ικανό να πραγματοποιεί «ανίχνευση βλαβών, απομόνωση και ανάκτηση» έως ότου το πλήρωμα είναι ξύπνιο.

"Για μια στιγμή τώρα, η χειμερία νάρκη έχει προταθεί ως εργαλείο που αλλάζει το παιχνίδι για ανθρώπινο διαστημικό ταξίδι," λέει ο Jennifer Ngo-Anh της SciSpacE. «Αν μπορούσαμε να μειώσουμε το βασικό μεταβολικό ρυθμό ενός αστροναύτη κατά 75% - παρόμοιο με αυτό που μπορούμε να παρατηρήσουμε στη φύση με τα μεγάλα χειμεριωμένα ζώα όπως ορισμένες αρκούδες - θα μπορούσαμε να καταλήξουμε σε σημαντική εξοικονόμηση μάζας και κόστους, κάνοντας αποστολές μακροχρόνιας εξερεύνησης πιο εφικτό. '' Προσθέτει ότι η ιδέα της χειμερίας νάρκης δεν είναι όσο έξω, όπως μπορεί να φανεί: μια παρόμοια μέθοδος ήταν στην πράξη για 20 χρόνια, εφαρμοσμένη σε τραυματίες ασθενείς σε κρίσιμη περίθαλψη ή σε ασθενείς που υποβάλλονταν σε μεγάλες χειρουργικές επεμβάσεις. Με την πρόκληση torpor, οι γιατροί προκαλούν υποθερμία για να μειώσουν τον μεταβολισμό του ασθενούς, προκειμένου ουσιαστικά να κερδίσουν περισσότερο χρόνο.

Και τα οφέλη της αδρανοποίησης είναι πολύπλευρα. Κάνοντας τους αστροναύτες σε χειμερία νάρκη θα σήμαινε ότι το διαστημικό σκάφος θα έπρεπε να μεταφέρει λιγότερα αναλώσιμα και να καταλαμβάνει μικρότερα λοβούς ενώ βρίσκεται στην ακινητοποιημένη κατάσταση. Πίσω από το πρώτο Συνέδριο Επιστημών και Επενδύσεων ΑΣΓΑΡΔΙΑ τον Οκτώβριο, ένα συμβάν για τη συζήτηση λύσεων για το μέλλον της ανθρωπότητας στο διάστημα, Ο Tinganelli, επικεφαλής της κλινικής ακτινοβολίας της GSI, εξήγησε: «Μπορούμε να μειώσουμε τον πυρετό του θαλάμου. Και μπορούμε επίσης να μειώσουμε το φαγητό. Το φαγητό είναι βάρος. Το βάρος είναι χρήμα ... Μπορούμε να μειώσουμε την απομάκρυνση των οστών, την απώλεια μυϊκής δύναμης. Μπορούμε να μειώσουμε την ενέργεια που χρησιμοποιείται και μπορούμε να μειώσουμε το φαινόμενο της ακτινοβολίας. "

«Στόχος μας είναι να οικοδομήσουμε αυτό στο μέλλον, με την έρευνα των διαδρομών εγκεφάλου που ενεργοποιούνται ή παρεμποδίζονται κατά την έναρξη της νάρκης, ξεκινώντας από τα ζώα και προχωρώντας στους ανθρώπους», καταλήγει ο Ngo-Anh.

https://asgardia.space/en/news/Astronauts-Could-Hibernate-on-the-Way-to-Mars

Αμερικανός επιστήμονας βρίσκει έντομα στον Άρη. Τι σημαίνει αυτό?

Οι Ρόβερς στον Άρη φαίνεται να χρησιμοποιούν τον χρόνο τους καλά, βοηθώντας μας να απαντήσουμε στην ερώτηση που έχει ενδιαφέρει όλους για τις τελευταίες δεκαετίες, από τον 20ό αιώνα μέχρι τον 21ο: Υπάρχει ζωή στον Άρη; Σύμφωνα με μερικά από τα στιγμιότυπα των δρομέων της επιφάνειας του Κόκκινου Πλανήτη, η απάντηση θα ήταν απλά και τελικά - ναι. Ακόμη αμφιβολίες; Συζητήστε με τον Ομότιμο Καθηγητή του Πανεπιστημίου του Οχάιο Ο William Romoser.

Ο πρόσφατα ανακαλυμμένος Άρης δεν είναι ο φιλικός του είδους που βλέπεις στα Star Wars, το 5ο Element και τα παρόμοια, αλλά ένα έντομο 20 ιντσών φωτογραφήθηκε από έναν από τους ορίζοντες που κοιτούν προς την κάμερα.

Έντομα στον Άρη; Μπορεί αυτό να είναι σωστό; Ο Dr. Romoser, καθηγητής της ανθρωπολογίας του πανεπιστημίου του Οχάιου, 45 ετών και συνιδρυτής του Ινστιτούτου Τροπικής Νόσου, μοιράστηκε τις ενδιαφέρουσες ανακαλύψεις του την Τρίτη 19 Νοεμβρίου στην εθνική συνάντηση της Ενδομολογικής Εταιρείας της Αμερικής στο Σεντ Λούις του Μιζούρι.

Έχει περάσει πολλά χρόνια μελετώντας σχολαστικά τις εικόνες του Άρη. Έχει ανιχνεύσει σχήματα που μοιάζουν με έντομα σε περισσότερες από μία φωτογραφίες και έχει πολύ λίγους, αν υπάρχουν, λόγοι αμφιβολίας. Επιπλέον, έχει εντοπίσει κάτι που θα μπορούσε να είναι ερπετά, τόσο ζωντανά όσο και απολιθωμένα υπολείμματα.

«Έχει υπάρξει και εξακολουθεί να υπάρχει ζωή στον Άρη. Υπάρχει προφανής ποικιλομορφία ανάμεσα στην πανίδα του Άρη που παρουσιάζει πολλά χαρακτηριστικά παρόμοια με τα έντομα Terran που ερμηνεύονται ως προχωρημένες ομάδες - για παράδειγμα, η παρουσία φτερών, κάμψη πτερύγων, ευκίνητη ολίσθηση / πτήση και διάφορα δομημένα στοιχεία ποδιών, ο δρ. Romoser ήταν αμερόληπτος και ακριβής, χρησιμοποιώντας όλες τις διαθέσιμες εικόνες, ιδιαίτερα αυτές που έλαβε η Curiosity. Έχει επικεντρωθεί στην εμφάνιση συμπεριφοράς, την απόδειξη κίνησης, τη σαφήνεια και τη συμμετρία του σχήματος, της θέσης, της στάσης του σώματος και έτσι Ο ίδιος συνέχισε να λέει ότι για να εντοπίσει ένα έντομο στη Γη, «ένας εξωσκληρωτός και συνδεδεμένα εξαρτήματα αρκούν για να καθιερωθεί η ταυτοποίηση ως αρθροπόδιο. Τρεις περιοχές σώματος, ένα μόνο ζεύγος κεραιών και έξι πόδια είναι παραδοσιακά επαρκείς », εξηγώντας ότι τα ίδια χαρακτηριστικά πρέπει να λειτουργούν για να επιβεβαιώσουν ότι ένα φερόμενο πλάσμα που βρέθηκε στον Άρη είναι έντομο. Πολλές από τις φωτογραφίες απεικόνιζαν ευδιάκριτα τα έντομα που έμοιαζαν με μελισσοκόμους. Τα σπίτια τους (φωλιά ή σπηλιές) καταλήφθηκαν επίσης. Ο Ρομέσερ εξήγησε επίσης ότι τα ευρήματά του δεν είναι τελικά, καθώς θα υπάρξουν περισσότερες πληροφορίες για τον Άρη που θα συλλέγονται από τους δρομείς στο εγγύς μέλλον, αλλά είναι σίγουρος ότι βρίσκεται στο σωστό δρόμο με τα συναρπαστικά στοιχεία που έχει συγκεντρώσει ήδη.

«Τα αποδεικτικά στοιχεία της ζωής στον Άρη που παρουσιάζονται εδώ αποτελούν μια ισχυρή βάση για πολλά πρόσθετα σημαντικά βιολογικά αλλά και κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα. Αποτελεί επίσης μια ισχυρή αιτιολόγηση για περαιτέρω μελέτη ", λέει.

https://asgardia.space/en/news/US-Scientist-Finds-Insects-on-Mars-What-Does-This-Mean

NASA και ESA σχεδιάζουν την πιο φιλόδοξη και πολύπλοκη αποστολή στον Άρη.

Η Αμερικανική Διαστημική Υπηρεσία (NASA) και ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος (ESA) συνεργάζονται σε μια κοινή αποστολή, την πιο πολύπλοκη στη διαστημική ιστορία, με στόχο να φέρουν στη Γη τα πρώτα δείγματα πετρωμάτων από τον 'Αρη έως το 2031 και με την ελπίδα να βρουν ίχνη ζωής σε αυτά.

Το φιλόδοξο σχέδιο κόστους επτά δισεκατομμυρίων δολαρίων (το ενάμισι δισεκατομμύριο θα καταβάλει η Ευρώπη μέσα στην επόμενη δεκαετία) θα συνδυαστεί με την υπό ανάπτυξη αμερικανική αποστολή «Mars 2020» που θα εκτοξευθεί του χρόνου τον Ιούλιο. Στόχος των δύο διαστημικών υπηρεσιών είναι να στείλουν ένα ρόβερ στον γειτονικό πλανήτη, να συλλέξει δείγματα βάρους περίπου μισού κιλού και μετά αυτά, με τη βοήθεια ενός δεύτερου ρόβερ, να σταλούν στη Γη. Το σχέδιο εγκρίθηκε ήδη από τη NASA και αυτή την εβδομάδα αναμένεται να πάρει το πράσινο φως και από τα 22 ευρωπαϊκά κράτη μέλη της ESA που συναντώνται στη Σεβίλλη.

Το σχέδιο, γνωστό ως «Mars Sample Return-MSR» (Επιστροφή Δειγμάτων 'Αρη), θα απαιτήσει, εκτός από τα δύο ρομποτικά ρόβερ, τρεις εκτοξεύσεις μεγάλων πυραύλων από τον δικό μας πλανήτη και κυρίως την πρώτη στην ιστορία εκτόξευση από άλλο πλανήτη, προκειμένου να γίνει το ταξίδι επιστροφής των δειγμάτων στη Γη.

«Είναι τόσο πολύπλοκο όσο η αποστολή των ανθρώπων στη Σελήνη», δήλωσε στο περιοδικό "Science" ο επικεφαλής του προγράμματος MSR Μπράιαν Μιούερχεντ του Εργαστηρίου Αεριώθησης (JPL) της NASA.

Το εξάτροχο ρόβερ με μέγεθος αυτοκινήτου της αποστολής Mars 2020 θα προσεδαφιστεί το 2021 στον αρχαίο κρατήρα Τζέζερο του βορείου ημισφαιρίου, ο οποίος έχει ηλικία σχεδόν τεσσάρων δισεκατομμυρίων ετών. Το ρομποτικό όχημα θα τρυπήσει στα πετρώματα, θα συλλέξει δείγματα και θα τα αποθηκεύσει σε ειδικά μεταλλικά καλά σφραγισμένα δοχεία, τα οποία θα εναποτεθούν σε συγκεκριμένα σημεία της επιφάνειας του 'Αρη.

Το 2028 ένα δεύτερο ρόβερ (Sample Fetch Rover), που θα κατασκευάσει η ESA και θα κινείται με ηλιακή ενέργεια, θα εκτοξευθεί από τη Γη, θα κατέβει στον 'Αρη, θα βρει τα 30 διασκορπισμένα δείγματα, θα τα βάλει όλα μαζί σε ένα κάνιστρο μεγέθους μπάλας και θα τα φορτώσει στον αμερικανικό πύραυλο επιστροφής (Mars Ascent Vehicle). Αυτός θα εκτοξευθεί από τον «κόκκινο πλανήτη» και θα φθάσει σε μια μη ευρωπαϊκή επανδρωμένη διαστημοσυσκευή (Earth Return Orbiter) σε τροχιά γύρω από τον 'Αρη σε ύψος 300 χιλιομέτρων, η οποία τελικά θα επιστρέψει στη Γη μαζί με το πολύτιμο φορτίο της.

Αν όλα πάνε καλά (και πολλά μπορούν να πάνε στραβά), η κάψουλα με τα δείγματα θα πέσει με αλεξίπτωτο κάπου στην πολιτεία Γιούτα των ΗΠΑ το 2031. Τα δείγματα θα καταλήξουν σε εργαστήρια ύψιστης ασφαλείας, είτε για τον κίνδυνο μόλυνσης της Γης με αρειανά μικρόβια, είτε αντίστροφα για τον κίνδυνο μόλυνσης των αρειανών δειγμάτων με γήινα μικρόβια.

Έως σήμερα οι επιστήμονες είχαν μόνο δύο τρόπους να μελετήσουν αρειανά πετρώματα. Είτε αναλύοντας μετεωρίτες πιθανής αλλά όχι βέβαιης αρειανής προέλευσης που βρέθηκαν στη Γη και δυστυχώς έχουν «μολυνθεί» στο μεταξύ από το γήινο περιβάλλον, είτε αναλύοντας τα δείγματα επί τόπου στον 'Αρη με τα περιορισμένα μέσα των ρόβερ. Ασφαλώς η αποστολή στη Γη φρέσκων δειγμάτων από τον 'Αρη και η ενδελεχής ανάλυση τους στα επιστημονικά εργαστήρια είναι κάτι που όλοι προτιμούν.

Αν και θεωρείται μάλλον απίθανο να βρεθούν ίχνη ζωής σε ένα τόσο μικρό δείγμα του 'Αρη, η προσπάθεια θεωρείται ότι αξίζει με το παραπάνω. Τα αρειανά δείγματα θα είναι εξίσου πολύτιμα- αν όχι περισσότερο- από τα σεληνιακά δείγματα που έφεραν οι αποστολές «Απόλλων».

https://www.kathimerini.gr/1053347/article/epikairothta/episthmh/nasa-kai-esa-sxediazoyn-thn-pio-filodo3h-kai-polyplokh-apostolh-ston-arh

«Πύργοι σκόνης» στον Άρη.

Οι αμμοθύελλες είναι κοινό φαινόμενο στον Άρη, ωστόσο κάθε περίπου μια δεκαετία λαμβάνει χώρα κάτι απρόβλεπτο: Μια σειρά «άτακτων» καταιγίδων που καλύπτει όλον τον πλανήτη με ένα νέφος σκόνης.

Πέρυσι, διαστημόπλοια της NASA εξέτασαν τον «κύκλο ζωής» της «πλανητικής αμμοθύελλας» του 2018, που σήμανε το τέλος της αποστολής του οχήματος Opportunity, και δύο επιστημονικά άρθρα έριξαν φως πρόσφατα σε ένα φαινόμενο που παρατηρήθηκε κατά τη διάρκεια την καταιγίδας- τους αποκαλούμενους «πύργους σκόνης», ή αλλιώς συγκεντρωμένα νέφη σκόνης που θερμαίνονται στο φως του ήλιου και υψώνονται ψηλά στον αέρα. Οι επιστήμονες θεωρούν ότι υδρατμοί που έχουν παγιδευτεί στη σκόνη ίσως να ανεβαίνουν μαζί τους, χρησιμοποιώντας τους σαν «ανελκυστήρες» στο διάστημα, όπου η ηλιακή ακτινοβολία διασπά τα μόριά τους- βοηθώντας πιθανότατα στο να εξηγηθεί το πώς το νερό του Άρη εξαφανίστηκε μέσα σε διάστημα δισεκατομμυρίων ετών.

Οι «πύργοι σκόνης» είναι τεράστια νέφη που είναι πιο πυκνά και ανεβαίνουν πολύ πιο ψηλά από ό,τι τα κανονικά σύννεφα σκόνης στην αραιή ατμόσφαιρα του Άρη. Αν και παρατηρούνται και υπό κανονικές συνθήκες, φαίνονται να σχηματίζονται σε μεγαλύτερους αριθμούς κατά τη διάρκεια των μεγάλων καταιγίδων, που «πιάνουν» όλο τον πλανήτη. Ένας τέτοιος «πύργος» αρχίζει στην επιφάνεια του πλανήτη σαν μια περιοχή/ έκταση σκόνης που ανυψώνεται γρήγορα. Όταν φτάσει σε ύψος 80 χλμ, μπορεί το μέγεθός του να αντιστοιχεί σε αυτό της πολιτείας της Νεβάδα στις ΗΠΑ. Καθώς ο «πύργος» αποσυντίθεται, μπορεί να δημιουργήσει ένα στρώμα σκόνης 56 χλμ πάνω από την επιφάνεια, πλάτους μεγαλύτερου από ό,τι οι ηπειρωτικές ΗΠΑ.

Αυτό που ενδιαφέρει, μεταξύ άλλων, τους ερευνητές, είναι το ενδεχόμενο αυτοί οι «πύργοι» να λειτουργούν ως «ανελκυστήρες προς το διάστημα» για διάφορα υλικά, μεταφέροντάς τα ανά την ατμόσφαιρα. Εάν μιλάμε για νερό, τότε ίσως εδώ να υπάρχει ένα στοιχείο σχετικά με το πώς ο Άρης έχασε τις λίμνες και τα ποτάμια του μέσα σε διάστημα δισεκατομμυρίων ετών, και μετατράπηκε στην παγωμένη έρημο που γνωρίζουμε σήμερα.

https://www.naftemporiki.gr/story/1537146/purgoi-skonis-ston-ari

Προσομοίωση της NASA: Πώς φαίνονται τα σύννεφα στον πλανήτη Άρη;

Συνήθως θεωρούμε τον Άρη έναν άγονο, ξηρό πλανήτη. Αν και αυτό είναι αλήθεια σε μεγάλο βαθμό, υπάρχει κάποια μικρή ποσότητα νερού στον Άρη με τη μορφή υδρατμών στην ατμόσφαιρα.

Σύμφωνα με το Digital Trends, ο πλανήτης έχει τον δικό του κύκλο νερού, ακριβώς όπως και η Γη, με το νερό να ανεβαίνει στην ατμόσφαιρα και να σχηματίζει σύννεφα.

Το ρόβερ Curiosity της NASA κατέγραψε πλάνα από σύννεφα στον ορίζοντα πάνω από τον Άρη, έχοντας παρόμοια όψη με αυτά που μπορεί κανείς να δει από τη Γη. Τα δικά του πλάνα κατέγραψε και το ρομποτικό InSight.

Πώς φαίνονται τα σύννεφα στον πλανήτη Άρη;

Οι επιστήμονες γνωρίζουν ότι αυτά τα σύννεφα διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση του κλίματος του Άρη, αλλά μέχρι τώρα δεν υπήρχαν πολλές πληροφορίες σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο διαμορφώνονται και κινούνται κατά τη διάρκεια μιας ημέρας.

Πρόσφατα, όμως, η NASA χρησιμοποίησε έναν υπερυπολογιστή για να προσομοιώσει τον καιρό του Άρη, δείχνοντας πως τα σύννεφα κινούνται και διασκορπίζονται με την πάροδο του χρόνου.

Η προσομοίωση δείχνει σύννεφα που σχηματίζονται κατά τη διάρκεια της νύχτας γύρω από τον ισημερινό και φθάνουν στο πιο πυκνό σημείο τους λίγο πριν την αυγή, κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού στο βόρειο ημισφαίριο του Άρη.

Την ημέρα, τα σύννεφα σιγά-σιγά διασκορπίζονται, πριν ξανασχηματιστούν μετά τη δύση του ηλίου.

https://www.naftemporiki.gr/story/1539340/prosomoiosi-tis-nasa-pos-fainontai-ta-sunnefa-ston-planiti-ari

Η ζωή ευδοκιμεί σε «αρειανό θάλαμο»

Μπορεί ο Άρης να διατηρήσει τη ζωή; Δεδομένου ότι οι ιδιωτικοί επιχειρηματίες του χώρου, όπως ο Elon Musk, κοιτάζουν τον κόκκινο πλανήτη για τη φιλοξενία των ανθρώπινων οικισμών και η NASA σχεδιάζει να στείλει αστροναύτες στο ταξίδι του Άρη μέχρι το 2035.

Ένας επιστήμονας από το Γερμανικό Κέντρο Χωροταξικής Έρευνας, Δρ Jean-Pierre Paul De Vera, έχει πολλά ελπιδοφόρα νέα: έχει αντιγράψει τις συνθήκες του Άρη σε αυτό που ονομάζει «Μαρτινικό θάλαμο» και έλεγξε πώς ζουν οι οργανισμοί εκεί.

Η έρευνά του και τα ευρήματά του έχουν καταγραφεί στο Tomorrow's World Today του Amazon Prime. Προς μεγάλη έκπληξή του, ο De Vera διαπίστωσε ότι οι οργανισμοί όχι μόνο επιβίωσαν, αλλά αναπτύχθηκαν. Ο θάλαμος μίλησε για τη θερμοκρασία, τη χημική σύνθεση, την ατμοσφαιρική πίεση, τις υπεριώδεις ακτίνες και άλλες συνθήκες του Άρη. Το 2012, η ​​De Vera εξέτασε τα κυανοβακτήρια και διαπίστωσε ότι μπορεί να διαρκέσει αρκετές εβδομάδες χωρίς επιπλοκές. Έπειτα, έλεγξε μικροοργανισμούς από την Ανταρκτική - και αναπτύχθηκαν επίσης. Από αυτά που έχουμε δει, τα αποτελέσματα που είχαμε, θα μπορούσαμε να βρούμε τη ζωή εκεί, ή την επίγεια ζωή, οι μικροοργανισμοί θα μπορούσαν να επιβιώσουν στον Άρη, «De Vera είπε στην εκπομπή. Αν είναι δυνατόν για τους οργανισμούς να επιβιώσουν στον Άρη, ίσως μια ανθρώπινη διευθέτηση δεν είναι τόσο μακρινή όσο φαίνεται. «Είναι εντυπωσιακό, ποτέ δεν φανταζόμασταν αυτά τα αποτελέσματα, ειδικά με πιο πολύπλοκους οργανισμούς. Δεν είναι βακτήρια, είναι οργανισμοί που χρησιμοποιούν φωτοσύνθεση. Η ζωή είναι εφικτή στον Άρη και ο Άρης μπορεί να είναι οικότοπος για οργανισμούς που ζουν στη Γη ", πρόσθεσε.

https://asgardia.space/en/news/Life-Thrives-in-Martian-Chamber-Says-Scientist

Ο νέος χάρτης Marks Shallow Water Locations στον Άρη.

Οι επιστήμονες δημιούργησαν έναν χάρτη βάθους πάγου νερού στον Άρη, χρησιμοποιώντας δεδομένα από τον Αναγνώστη του Άρη (Mars Reconnaissance Orbiter, MRO). Ο χάρτης, ο οποίος πιθανώς θα είναι χρήσιμος για τον προσδιορισμό του μελλοντικού τόπου προσγείωσης, έχει δημοσιευθεί σε Geophysical Research Letters.Επειδή υπάρχει μικρή πίεση του αέρα στον Άρη, το νερό στον κόκκινο πλανήτη εξατμίζεται γρήγορα από στερεό σε αέριο. Ο πάγος νερού που υπάρχει είναι υπόγεια, που βρίσκεται στα μεσαία γεωγραφικά πλάτη του Άρη. Ο νέος χάρτης περιλαμβάνει περιοχές βέλτιστες για προσγείωση, όπου οι αστροναύτες θα μπορούσαν να σκάψουν το νερό χρησιμοποιώντας μόνο ένα φτυάρι.

Συνεχίζουμε να συλλέγουμε δεδομένα σχετικά με τον θαμμένο πάγο στον Άρη, μηδενίζοντας τα καλύτερα σημεία για να προσγειωθούν οι αστροναύτες », λέει ο Δρ. Sylvain Piqueux από το Εργαστήριο Jet Propulsion της NASA στο Sci-News.

Η μηχανή απεικόνισης θερμικής εκπομπής MRO και Mars Odyssey ήταν απαραίτητες για τον εντοπισμό πάγου. Η ερευνητική ομάδα διέθεσε διασταυρούμενες θερμοκρασίες που ήταν «υποδηλωτικές του πάγου» με άλλα δεδομένα, όπως οι δεξαμενές πάγου που ανιχνεύθηκαν με ραντάρ ή παρατηρήθηκαν μετά από επιπτώσεις από το μετεωρίτη, δήλωσαν. «Τα δεδομένα από το Spectrometer Spectrometer Gamma Ray της Odyssey, χαρτογράφηση των αποθέσεων πάγου νερού, ήταν επίσης χρήσιμες. Όπως αναμενόταν, όλα αυτά τα στοιχεία υποδηλώνουν ένα πλήθος πάγου νερού σε όλους τους αρειανικούς πόλους και στα μέσα γεωγραφικά πλάτη. Αλλά ο χάρτης αποκαλύπτει ιδιαίτερα ρηχικές καταθέσεις που οι μελλοντικοί σχεδιαστές αποστολών ενδέχεται να θέλουν να μελετήσουν περαιτέρω. Εκτός από το νέο χάρτη, η ερευνητική ομάδα σχεδιάζει να μελετήσει διεξοδικά τους πάγους του Άρη σε διαφορετικές εποχές, για να καταλάβει πώς αλλάζει με την πάροδο του χρόνου. «Όσο περισσότερο αναζητούμε πάγο κοντά στην επιφάνεια, τόσο περισσότερο θα βρούμε», δήλωσε ο Dr. Leslie Tamppari στο Sci-News. «Η παρατήρηση του Άρη με πολλαπλά διαστημόπλοια κατά τη διάρκεια των ετών συνεχίζει να μας παρέχει νέους τρόπους για να ανακαλύψουμε αυτόν τον πάγο». Καθώς η NASA σχεδιάζει να στείλει μια αποστολή με πλήρωμα στον Άρη τη δεκαετία του 2030, είναι σημαντικό να εντοπίσουμε πάγο που θα μπορούσε να είναι ένα " situ πηγή πόσιμου νερού, αναπνεύσιμο οξυγόνο και πολλά άλλα.

https://asgardia.space/en/news/New-Map-Marks-Shallow-Water-Locations-on-Mars