Jump to content

Περί Γαλαξιών.


Προτεινόμενες αναρτήσεις

Τιτάνιες συγκρούσεις. :cheesy:

Π​​ριν από δύο δισεκατομμύρια χρόνια ξεκίνησε μία τιτάνια σύγκρουση του γαλαξία της Ανδρομέδας με έναν γειτονικό του γαλαξία που τότε ήταν ο τρίτος σε μέγεθος γαλαξίας της Τοπικής μας Ομάδας 55 γαλαξιών.

Η σύγκρουση αυτή όταν θα ολοκληρωθεί θα έχει αφομοιώσει τελείως τον σημερινό νάνο ελλειπτικό γαλαξία Μ32, ο οποίος από τα 25 δισεκατομμύρια άστρα που υπολογίζεται ότι είχε αρχικά, έχει καταντήσει σήμερα να είναι η σκιά του πρότερου εαυτού του. Αλλά δεν είναι μόνο ο γαλαξίας της Ανδρομέδας που διακατέχεται από παρόμοια κανιβαλιστικά αισθήματα, γιατί και ο δικός μας Γαλαξίας δεν υστερεί καθόλου σε τέτοιου είδους συμπεριφορές. Πρόσφατα, για παράδειγμα, μία σχετική έρευνα απέδειξε ότι και ο δικός μας Γαλαξίας έχει αφομοιώσει στο παρελθόν τουλάχιστον 15-18 άλλους γαλαξίες, κι έπεται συνέχεια!

Ηδη, ο γαλαξίας μας βρίσκεται σε τροχιά σύγκρουσης με τον γαλαξία της Ανδρομέδας, ο οποίος μας πλησιάζει με ταχύτητα 400.000 χιλιομέτρων την ώρα. Αυτό σημαίνει ότι στο μέλλον οι δύο γαλαξίες, ο δικός μας και ο γαλαξίας της Ανδρομέδας, πρόκειται αναπόφευκτα και απαρέγκλιτα να συγκρουστούν σε τέσσερα περίπου δισεκατομμύρια χρόνια.

Οι πιθανότητες, όμως, είναι αρκετά μεγάλες για τον πλανήτη μας να μην επηρεαστεί καθόλου, αφού ο μέσος όρος των αποστάσεων μεταξύ των άστρων είναι περίπου 40 τρισεκατομμύρια χιλιόμετρα. Φανταστείτε ότι αν σμικρύναμε τον Γαλαξία μας ένα τρισεκατομμύριο φορές, τότε καθένα από τα 200 δισεκατομμύρια άστρα του, περιλαμβανομένου και του Ηλιου μας, θα είχε το μέγεθος που έχει το κεφάλι μιας καρφίτσας, ενώ το ένα από τ’ άλλο θα βρίσκονταν σε μέση απόσταση περίπου 40 χιλιομέτρων. Ή ακόμη καλύτερα: εάν ο Ηλιος είχε το μέγεθος μιας μπάλας πινγκ πονγκ τότε το πλησιέστερο σ’ εμάς άστρο, ο Εγγύτατος του Κενταύρου θα είχε το μέγεθος ενός ρεβιθιού σε απόσταση 1.100 χιλιομέτρων. Ακόμη, όμως, και με τις πολύ μικρότερες αποστάσεις των άστρων στις κεντρικές περιοχές των γαλαξιών, πάλι η μέση απόσταση των άστρων είναι περίπου 160 δισεκατομμύρια χλμ. σαν να έχουμε δηλαδή μπαλάκια του πινγκ πονγκ σε αποστάσεις 3,2 χλμ. Βλέπετε, οι αποστάσεις μεταξύ των άστρων είναι τεράστιες και δεν είναι πιθανό να έχουμε μία οποιαδήποτε αστρική σύγκρουση.

Παρ’ όλα αυτά, τα διάφορα αέρια που βρίσκονται στον διαστρικό χώρο ανάμεσα στα άστρα, στη διάρκεια της σύγκρουσης θα υποστούν ένα ιδιαίτερα έντονο σοκ που θα θέσει σε ενέργεια μία τεραστίων διαστάσεων διαδικασία αστρογένεσης αλλά και θανάτου. Γιατί εκτός από τα εκατομμύρια των γεννήσεων νέων άστρων η σύγκρουση των δύο γαλαξιών θα τροφοδοτήσει και άλλου είδους διαδικασίες επίσπευσης του θανάτου ορισμένων μεγάλων άστρων με τη μορφή σουπερνόβα εκρήξεων.

Κι ενώ σήμερα τέτοιου είδους εκρήξεις στον γαλαξία μας παρατηρούνται μία φορά στα περίπου 300 χρόνια, στη διάρκεια της γαλαξιακής σύγκρουσης οι σουπερνόβα εκρήξεις θα φτάσουν τις 1.000 κάθε χρόνο, κάνοντας έτσι τον νυχτερινό ουρανό της Γης αρκετά λαμπερό για να διαβάσει κανείς άνετα κάποιο βιβλίο!

Η τιτάνια αυτή σύγκρουση, όμως, στα αρχικά τουλάχιστον στάδια, δεν πρόκειται να είναι μετωπική. Οι δύο γαλαξίες θα προσπεράσουν ο ένας τον άλλο, διαταράσσοντας φυσικά την όλη τους δομή από τις τεράστιες βαρυτικές δυνάμεις που θα υφίστανται. Πενήντα εκατομμύρια χρόνια μετά την πρώτη επαφή ο γαλαξίας της Ανδρομέδας θα επανακάμψει προς το μέρος μας με κατεύθυνση το κέντρο του γαλαξία μας όπου θα φτάσει σε άλλα τόσα χρόνια. Μία δεύτερη περίοδος αστρογένεσης και κατακλυσμιαίων αστρικών εκρήξεων θα επακολουθήσει, μέχρις ότου οι δύο γαλαξίες ισορροπήσουν κι ενσωματωθούν ο ένας στον άλλο σε περίπου ένα δισεκατομμύριο χρόνια.

Την εποχή εκείνη ο νέος γαλαξίας που θα έχει δημιουργηθεί θα περιλαμβάνει όλα τα υλικά από τα οποία αποτελούνταν οι δύο προγεννήτορές του.

Δεκάδες παρόμοιες γαλαξιακές συγκρούσεις έχουν καταγραφεί από τα μεγάλα μας τηλεσκόπια. Σε ορισμένα, μάλιστα, γαλαξιακά σμήνη έχουμε ανακαλύψει γαλαξίες οι οποίοι κινούνται με σχετικές ταχύτητες που φτάνουν τα επτά εκατομμύρια χιλιόμετρα την ώρα. Στις μετακινήσεις τους αυτές οι μεγαλύτεροι γαλαξίες παραμορφώνουν και απογυμνώνουν τα μικρότερα θύματά τους ενώ σε άλλες περιπτώσεις τα καταβροχθίζουν ολόκληρα αφομοιώνοντάς τα. Οταν, όμως, τα μεγέθη είναι περίπου ίσα, η σύγκρουση καταλήγει σε αδιέξοδο. Στις περιπτώσεις ισορροπίας δυνάμεων, οι δύο γαλαξίες ενώνονται σχηματίζοντας έναν ελλειπτικό γαλαξία, διαφορετικά επικρατεί συνήθως το σχήμα και η δομή του μεγαλύτερου. Οι πιο δραστήριες μετακινήσεις παρατηρούνται σε πιο απομακρυσμένα σμήνη σε απόσταση 7 έως 9 δισεκατομμυρίων ετών φωτός, όταν οι γαλαξίες ήσαν πλησιέστερα ο ένας στον άλλο.

http://www.kathimerini.gr/979224/article/epikairothta/episthmh/titanies-sygkroyseis

1--80-thumb-large.jpg.ace8592a41e4806111bb5060c814dcb0.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Αστρονόμοι έφτιαξαν λεπτομερή χάρτη ενός γαλαξία «τέρας» :cheesy:

Ομάδα Ιαπώνων αστρονόμων δημιούργησε την πιο λεπτομερή ανατομία ενός γαλαξία «τέρας», που βρίσκεται 12,4 δισεκατομμύρια έτη φωτός μακριά από τη Γη.

Οι γαλαξίες «τέρατα» πιστεύεται ότι είναι οι πρόγονοι των τεράστιων ελλειπτικών γαλαξιών του σημερινού Σύμπαντος, επομένως τα νέα ευρήματα ανοίγουν το δρόμο για καλύτερη κατανόηση του σχηματισμού και της εξέλιξης των συγκεκριμένων γαλαξιών.

Οι αστρονόμοι χρησιμοποιώντας το σύστημα ALMA ανακάλυψαν λοιπόν ότι τα μοριακά νέφη στον γαλαξία «τέρας» είναι εξαιρετικά ασταθή, με αποτέλεσμα τον σχηματισμό άστρων.

«Ένα από τα καλύτερα πλεονεκτήματα του ALMA είναι ότι μας επιτρέπει να δούμε μακρινούς γαλαξίες σε υψηλή ανάλυση», εξηγεί ο Κεν-ιτσι Ταντακι, μεταδιδακτορικός ερευνητής της Ιαπωνικής Εταιρείας Προώθησης της Επιστήμης και του Εθνικού Αστρονομικού Παρατηρητηρίου της Ιαπωνίας, συγγραφέας της μελέτης, σε σχετικό άρθρο που δημοσιεύθηκε στο Nature.

https://www.nature.com/articles/s41586-018-0443-1

Οι γαλαξίες «τέρατα» δημιουργούν νέα άστρα με εκπληκτικό ρυθμό, 1.000 φορές μεγαλύτερο από το σχηματισμό άστρων στο Γαλαξία μας.

Γιατί είναι τόσο δραστήριοι;

Για να μπορέσουν να απαντήσουν σε αυτό το καίριο ερώτημα, οι ερευνητές θα πρέπει να γνωρίζουν το περιβάλλον των αστρικών «φυτωρίων».

Η κατάρτιση λοιπόν λεπτομερών χαρτών των μοριακών νεφών είναι ένα σημαντικό βήμα για τη μελέτη του κοσμικού αυτού τέρατος.

Ο Ταντάκι και οι συνεργάτες του εστίασαν στον χιμαιρικό γαλαξία COSMOS-AzTEC-1. Αυτός ο γαλαξίας ανακαλύφθηκε για πρώτη φορά με το τηλεσκόπιο James Clerk Maxwell και αργότερα το Μεγάλο Χιλιομετρικό Τηλεσκόπιο (LMT) βρήκε μια τεράστια ποσότητα αερίου μονοξειδίου του άνθρακα στον γαλαξία και αποκάλυψε την αστρική του έκρηξη.

Το LMT μέτρησε επίσης την απόσταση από τον γαλαξία και διαπίστωσαν ότι είναι 12,4 δισεκατομμύρια έτη φωτός μακριά από τη Γη.

Οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι το COSMOS-AzTEC-1 είναι πλούσιο σε αστρικά συστατικά, αλλά και πάλι τους ήταν δύσκολο να κατανοήσουν τη φύση του κοσμικού αερίου στο γαλαξία.

Η ομάδα χρησιμοποίησε το σύστημα ALMA για να παρατηρήσει τον γαλαξία «τέρας» και να καταρτίσει έτσι έναν λεπτομερή χάρτη της κατανομής και της κίνησης του αερίου. Χάρη στην πιο εκτεταμένη κεραία του ALMA πρόκειται για τον υψηλότερης ανάλυσης μοριακό χάρτη αερίου ενός μακρινού γαλαξία «τέρας» που έγινε ποτέ.

«Βρήκαμε ότι υπάρχουν δύο ξεχωριστά μεγάλα νέφη αρκετά χιλιόμετρα μακριά από το κέντρο. Στους περισσότερους μακρινούς γαλαξίες, τα αστέρια σχηματίζονται στο κέντρο, οπότε είναι εκπληκτικό να βρούμε νέφη εκτός του κέντρου», εξηγεί ο Ταντάκι.

Οι αστρονόμοι διερεύνησαν περαιτέρω τη φύση του αερίου στο COSMOS-AzTEC-1 και διαπίστωσαν ότι τα νέφη σε όλο τον γαλαξία είναι πολύ ασταθή, κάτι που είναι ασυνήθιστο. Σε μια κανονική κατάσταση, η εσωτερική βαρύτητα και η προς τα έξω πίεση είναι ισορροπημένα στα νέφη. Όταν η βαρύτητα ξεπεράσει την πίεση, το νέφος αερίου σπάει και σχηματίζει αστέρια με γρήγορο ρυθμό. Στη συνέχεια, τα αστέρια και οι εκρήξεις του σουπερνόβα στο τέλος του αστρικού κύκλου ζωής εκρήγνουν αέρια, τα οποία αυξάνουν την προς τα έξω πίεση. Ως αποτέλεσμα, η βαρύτητα και η πίεση φτάνουν σε ισορροπημένη κατάσταση και η διαμόρφωση των αστεριών συνεχίζεται με μέτριο ρυθμό. Με αυτό τον τρόπο ο σχηματισμός ενός άστρου στους γαλαξίες είναι αυτορυθμιζόμενος. Όμως, στον COSMOS-AzTEC-1, η πίεση είναι πολύ ασθενέστερη από τη βαρύτητα και είναι δύσκολο να εξισορροπηθεί. Επομένως αυτός ο γαλαξίας δείχνει έναν δραπευτεύοντα σχηματισμό αστεριών και έχει μεταμορφωθεί σε έναν γαλαξία «τέρας».

Η ομάδα εκτιμά ότι το αέριο μονοξειδίου του άνθρακα στον COSMOS-AzTEC-1 θα καταναλωθεί εντελώς σε 100 εκατομμύρια χρόνια, το οποίο είναι 10 φορές ταχύτερο από ό,τι σε άλλους γαλαξίες.

Γιατί είναι τόσο ασταθές το αέριο μονοξειδίου του άνθρακα στο COSMOS-AzTEC-1

Οι ερευνητές δεν έχουν ακόμα μια οριστική απάντηση σ’ αυτό το ερώτημα, αλλά η συγχώνευση γαλαξιών είναι μια πιθανή αιτία.

Η σύγκρουση των γαλαξιών μπορεί να έχει μεταφέρει αποτελεσματικά το αέριο μονοξειδίου του άνθρακα σε μια μικρή περιοχή και αυτό να έχει προκαλέσει έναν έντονο σχηματισμό άστρων.

«Αυτή τη στιγμή, δεν έχουμε καμία ένδειξη συγχώνευσης σε αυτόν τον γαλαξία. Παρατηρώντας άλλους παρόμοιους γαλαξίες με το ALMA, θέλουμε να αποκαλύψουμε τη σχέση μεταξύ των συγχωνεύσεων γαλαξιών και των γαλαξιών ‘τεράτων’», καταλήγει ο Ταντάκι.

http://www.in.gr/2018/08/30/tech/astronomoi-eftiaksan-leptomeri-xarti-galaksia-teras/

179270_web-1024x683.thumb.jpg.62aa41fbdf2d405b45ef9e24e1fc78bd.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Ανακαλύφθηκε ο «Υπερίωνας» :cheesy:

Μια διεθνής ομάδα αστρονόμων ανακάλυψε μια τιτάνια δομή στο πρώιμο σύμπαν, η οποία υπήρχε ήδη 2,3 δισεκατομμύρια χρόνια μετά τη Μεγάλη Έκρηξη (Μπιγκ Μπανγκ). Πρόκειται για τον «Υπερίωνα», όπως ονομάσθηκε, ένα πρωτο-σμήνος γαλαξιών, που είναι η μεγαλύτερη κοσμική δομή που έχει ανακαλυφθεί μέχρι σήμερα σε τόσο μακρινή απόσταση στο χρόνο και στο χώρο.

Οι αστρονόμοι, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό αστρονομίας και αστροφυσικής «Astronomy & Astrophysics», χρησιμοποίησαν για τις παρατηρήσεις τους το Πολύ Μεγάλο Τηλεσκόπιο (VLT) του Ευρωπαϊκού Νοτίου Αστεροσκοπείου (ESO) στη Χιλή.

Ο Υπερίων -που ήταν ένας Τιτάνας της ελληνικής μυθολογίας- εκτιμάται ότι είχε (όταν το φως του ξεκίνησε το μακρινό ταξίδι του για τη Γη πριν από 11,5 δισεκατομμύρια χρόνια) μάζα πάνω από ένα εκατομμύριο δισεκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από τη μάζα του Ήλιου μας. Η ανακάλυψη μιας τόσο γιγάντιας κοσμικής δομής στη νεανική ηλικία του σύμπαντος εξέπληξε τους αστρονόμους.

«Είναι η πρώτη φορά που μια τόσο μεγάλη δομή ανακαλύπτεται στο πρώιμο σύμπαν. Φυσιολογικά, τέτοιες δομές έχουν εντοπισθεί σε πιο πρόσφατες περιόδους, που σημαίνει ότι το σύμπαν είχε στη διάθεσή του πολύ περισσότερο χρόνο για να εξελιχθεί και να δημιουργήσει τόσο πελώρια πράγματα. Ήταν μια έκπληξη να δούμε ότι κάτι τέτοιο είχε κιόλας εξελιχθεί, όταν το σύμπαν ήταν σχετικά νέο», δήλωσε η επικεφαλής ερευνήτρια Όλγκα Κουτσιάτι του Εθνικού Ινστιτούτου Αστροφυσικής της Ιταλίας στη Μπολόνια.

Ο Υπερίων, που βρίσκεται στον αστερισμό του Εξάντος, εκτιμάται ότι ήταν τουλάχιστον 5.000 φορές μεγαλύτερος από το γαλαξία μας και στο μεταξύ θα έχει μεγαλώσει πολύ περισσότερο.

https://www.tanea.gr/2018/10/18/science-technology/anakalyfthike-o-yperionas/

766886746_LuisCal231adaOlgaCucciati-ESO.thumb.jpg.0b54cb084fa882a8b6f93605177a4724.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Ανακαλύφθηκε τεράστιος γαλαξίας «φάντασμα» πίσω από τον δικό μας. :cheesy:

Ένα τεράστιο γειτονικό γαλαξία «φάντασμα», κρυμμένο πίσω από το δίσκο του δικού μας γαλαξία, ανακάλυψε διεθνής ομάδα αστρονόμων αναλύοντας τα στοιχεία του δορυφόρου Gaia του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA).

https://arxiv.org/abs/1811.04082

Ο γαλαξίας, που ονομάσθηκε Antlia 2 (ή Ant 2), είχε διαφύγει έως τώρα τον εντοπισμό του αφενός λόγω της πολύ αραιής πυκνότητας των άστρων του και αφετέρου επειδή ήταν τέλεια κρυμμένος πίσω από το «πέπλο» του δικού μας γαλαξία.

Όπως μεταδίδει το ΑΠΕ, ο Ant 2 βρίσκεται σε απόσταση περίπου 130.000 ετών φωτός από τον δικό μας γαλαξία. Έχει μέγεθος περίπου το ένα τρίτο του δικού μας γαλαξία και είναι εξίσου μεγάλος με το Μεγάλο Μαγγελανικό Νέφος, έναν άλλο γαλαξία δορυφορικό του δικού μας, αλλά είναι 10.000 φορές πιο αχνός σε φωτεινότητα σε σχέση με τον τελευταίο.

Ο δορυφόρος Gaia έχει παράγει τον πληρέστερο κατάλογο άστρων μέχρι σήμερα και έχει αποκαλύψει νέα στοιχεία για τον γαλαξία μας και τους «γείτονές» του. Μέχρι σήμερα έχουν εντοπισθεί περίπου 60 γαλαξίες δορυφορικοί του δικού μας και οι επιστήμονες δεν αποκλείουν ότι υπάρχουν αρκετά περισσότεροι, που είναι έως τώρα αόρατοι όπως ο Ant 2.

https://www.in.gr/2018/11/13/tech/anakalyfthike-terastios-galaksias-fantasma-piso-apo-ton-diko-mas/

jpeg.jpg.4c4fc3cf00f931711eb6203e2543638c.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

SPHEREx: Νέα αποστολή από τη NASA, με στόχο την έρευνα πάνω στην προέλευση του Σύμπαντος. :cheesy:

Η NASA επέλεξε μια νέα διαστημική αποστολή, που θα βοηθήσει τους αστρονόμους να κατανοήσουν τόσο το πώς το σύμπαν μας εξελίχθηκε, όσο και το πόσο συχνά είναι τα «συστατικά» της ζωής στα πλανητικά συστήματα του γαλαξία μας.

Η αποστολή Spectro-Photometer for the History of the Universe, Epoch of Reionization and Ices Explorer (SPHEREx) προορίζεται να διαρκέσει για δύο χρόνια, έχει χρηματοδότηση 242 εκατ. δολαρίων (χωρίς να περιλαμβάνονται τα έξοδα εκτόξευσης) και ο στόχος είναι να εκτοξευτεί το 2023.

Η συγκεκριμένη αποστολή «δεν επεκτείνει μόνο τον ισχυρό στόλο των διαστημικών αποστολών των ΗΠΑ για την αποκάλυψη των μυστηρίων του σύμπαντος, μα αποτελεί και κρίσιμο σημείο ενός ισορροπημένου επιστημονικού προγράμματος που περιλαμβάνει αποστολές διαφόρων ειδών» είπε ο διευθυντής της NASA, Τζιμ Μπράιντενσταϊν.

Το SPHEREx θα μελετήσει τον ουρανό σε οπτικό φάσμα, καθώς και σε σχεδόν υπέρυθρο φως, το οποίο, αν και δεν είναι ορατό στο ανθρώπινο μάτι, αποτελεί ισχυρό εργαλείο στην έρευνα πάνω σε κοσμικά ερωτήματα. Οι αστρονόμοι θα χρησιμοποιήσουν την αποστολή για να συλλέξουν δεδομένα σχετικά με πάνω από 300 εκατομμύρια γαλαξίες, καθώς και πάνω από 100 εκατομμύρια άστρα στον δικό μας.

Η εν λόγω αποστολή «θα παρέχει έναν άνευ προηγουμένου γαλαξιακό χάρτη, με “δακτυλικά αποτυπώματα” από τις πρώτες στιγμές της ιστορίας του σύμπαντος. Και θα έχουμε νέα στοιχεία για ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια της επιστήμης: Τι έκανε το σύμπαν να διασταλεί τόσο γρήγορα, λιγότερο από ένα νανοδευτερόλεπτο μετά το Μπιγκ Μπανγκ;» λέει ο Τόμας Ζούρμπουχεν, υποδιευθυντής για το Διευθυντήριο Επιστημονικών Αποστολών της NASA.

Το SPHEREx θα μελετήσει εκατοντάδες εκατομμύρια γαλαξίες κοντά και μακριά- κάποιους τόσο μακρινούς που το φως τους έχει χρειατεί 10 δισεκατομμύρια χρόνια για να φτάσει στη Γη. Στον γαλαξία μας, η αποστολή θα ψάξει για νερό και οργανικά μόρια- απαραίτητα για τη ζωή, όπως τη γνωρίζουμε- σε αστρικά «φυτώρια», περιοχές όπου «γεννιούνται» άστρα από αέρια και σκόνη, καθώς και δίσκους γύρω από άστρα όπου θα μπορούσαν να σχηματίζονται νέοι πλανήτες.

Κάθε έξι μήνες, το SPHEREx θα μελετά ολόκληρο τον ουρανό, χρησιμοποιώντας τεχνολογίες που έχουν προσαρμοστεί από δορυφόρους στη Γη και διαστημόπλοια για τον Άρη. Η αποστολή θα δημιουργήσει έναν χάρτη ολόκληρου του ουρανού, σε 96 διαφορετικές χρωματικές μπάντες, ξεπερνώντας κατά πολύ την ανάλυση χρώματος όλων των προηγούμενων χαρτών ολόκληρου του ουρανού. Επίσης, θα υποδείξει στόχους για περαιτέρω μελέτη από μελλοντικές αποστολές, όπως του διαστημικού τηλεσκοπίου James Webb και του Wide Field Infrared Survey Telescope.

https://www.naftemporiki.gr/story/1444799/spherexnea-apostoli-apo-tinasame-stoxo-tin-ereuna-pano-stin-proeleusi-tou-sumpantos

spherex.jpg.a69548d0a3c7c4080ad1f8a89713d977.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Ανακαλύφθηκαν εκατοντάδες χιλιάδες άγνωστοι γαλαξίες. :cheesy:

Μια διεθνής ομάδα άνω των 200 αστρονόμων από 18 χώρες ανακοίνωσε ότι, χρησιμοποιώντας το δίκτυο ραδιοτηλεσκοπίων LOFAR (Low Frequency Array), ανακάλυψε εκατοντάδες χιλιάδες άγνωστους έως τώρα γαλαξίες, άλλη μια απόδειξη για το πόσο ασύλληπτα αχανές είναι το σύμπαν και πόσα ακόμη έχουμε να μάθουμε γι' αυτό.

Ενα ειδικό τεύχος του περιοδικού αστρονομίας και αστροφυσικής «Astronomy & Astrophysics» είναι αφιερωμένο στις 26 επιστημονικές εργασίες που περιγράφουν τις ανακαλύψεις, οι οποίες ρίχνουν περισσότερο φως στη φυσική των μαύρων οπών, στην εξέλιξη των γαλαξιών και σε άλλες κοσμικές διαδικασίες.

Η ραδιοαστρονομία αποκαλύπτει φαινόμενα που δεν είναι ορατά με τα οπτικά τηλεσκόπια που δουλεύουν στο ορατό μέρος του φάσματος. Μέχρι στιγμής η διάταξη τηλεσκοπίων LOFAR έχει παρατηρήσει το ένα τέταρτο του ουρανού του βορείου ημισφαιρίου σε χαμηλές ραδιοσυχνότητες και συνεχίζει σε άλλα μέρη του ουρανού, συνεπώς θα πρέπει να αναμένονται νέες μαζικές ανακαλύψεις στο μέλλον.

Το LOFAR έχει ήδη εντοπίσει περίπου 320.000 πηγές ραδιοκυμάτων, που σχεδόν όλες είναι γαλαξίες στο μακρινό σύμπαν, καθώς και μακρινές τεράστιες μαύρες τρύπες, τα ραδιοσήματα των οποίων έχουν ταξιδέψει δισεκατομμύρια έτη φωτός για να φθάσουν στη Γη.

Το LOFAR, που σχεδιάσθηκε και διευθύνεται από το Ινστιτούτο Ραδιοαστρονομίας της Ολλανδίας (ASTRON), περιλαμβάνει ένα ευρωπαϊκό δίκτυο ραδιοκεραιών σε επτά χώρες, που συνδέονται μεταξύ τους από οπτικές ίνες υψηλής ταχύτητας δεδομένων. Με αυτό τον τρόπο, οι διάσπαρτες αντένες από κοινού σχηματίζουν ένα εικονικό «πιάτο» ραδιοτηλεσκοπίου με διάμετρο 1.300 χιλιομέτρων, το οποίο έχει μεγαλύτερη ευαισθησία από κάθε άλλο τηλεσκόπιο στη Γη, εωσότου ολοκληρωθεί το ακόμη μεγαλύτερο και πιο ευαίσθητο ραδιοτηλεσκόπιο SKA (Square Kilometre Array).

http://www.kathimerini.gr/1010888/gallery/epikairothta/episthmh/anakalyf8hkan-ekatontades-xiliades-agnwstoi-gala3ies-vinteo

galaxt-thumb-large.jpg.056d6aa0cb610ffbb0ac45f5a3e2227f.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Οι αστρονόμοι ανακαλύπτουν τον αρχαίο γαλαξία που σχηματίστηκε λίγο μετά το Big Bang. :cheesy:

Οι επιστήμονες έχουν παρατηρήσει τον πιο μακρινό γαλαξία που έχει εντοπιστεί ποτέ, ανακαλύπτοντας ίχνη οξυγόνου από τουλάχιστον μία προηγούμενη γενιά αστέρων. Τα ευρήματά τους, τα οποία επιβεβαιώνουν ότι η σχηματισμός των αστεριών άρχισε νωρίς μετά την Μεγάλη Έκρηξη, δημοσιεύονται στη Φύση.

Οι αστρονόμοι βασίστηκαν στον βαρυτικό φακό, μια διαδικασία που συνδυάζει τη δύναμη ενός φυσικού μεγεθυντικού φακού στο διάστημα, καθώς και το ARACAMA Large Milimeter / Submillimeter Array (ALMA) και το Πολύ Μεγάλο Τηλεσκόπιο (VLT) της Ευρωπαϊκής Διαστημικής Υπηρεσίας.

Σε συνδυασμό με ένα φυσικό μεγεθυντικό φακό, τα όργανα παρατηρούν το φως που κάμπτεται από τη βαρύτητα των μαζικών αντικειμένων στην πορεία του. Τα όργανα τους επέτρεψαν να δουν οξυγόνο στα πρώτα αστέρια του γαλαξία MACS1149-JD1.

"Συνήθως, οι μακρινοί γαλαξίες είναι πολύ εξασθενημένοι, αλλά χάρη στο φαινόμενο της βαρυτικής επικάλυψης [φωτός κάμψης γύρω από έναν παρεμβαλλόμενο γαλαξία], ο στόχος μας ήταν φωτεινος", δήλωσε ο συγγραφέας της μελέτης, Takuya Hashimoto, αστρονόμος στο Πανεπιστήμιο Osaka Sangyo και στο Εθνικό Αστρονομικό Παρατηρητήριο Ιαπωνία. "Αυτό είναι ένα από τα αρχαιότερα γεγονότα σχηματισμού αστεριών που βρέθηκαν στο σύμπαν".

Μετά το Big Bang, ουδέτερα άτομα υδρογόνου κυριάρχησαν στο σύμπαν και αποτελούσαν το υλικό από το οποίο σχηματίστηκαν τα πρώτα αστέρια.Στην πραγματικότητα, το υδρογόνο ήταν το κυρίαρχο στοιχείου στο σύμπαν για τα πρώτα 500 εκατομμύρια χρόνια, αποκλείοντας το φως και παρουσιάζοντας μια πρόκληση για τους αστρονόμους, καθώς τα πρώτα αστέρια και οι γαλαξίες είναι λιγοστά.Όταν τα πρώτα αστέρια εξερράγησαν μετά από μια σύντομη ζωή, παράγουν νέα στοιχεία, επιτρέποντας την επόμενη δημιουργώντας αστέρια για να απορροφήσουν αυτό το αέριο και τη σκόνη.

Ο Χασιμότο και οι συνάδελφοί του χρησιμοποίησαν το ALMA για να κοιτάξουν πίσω ακόμα περισσότερο. Το 2016, μια ομάδα Πανεπιστημίου του Οσάκα Sangyo χρησιμοποίησε το ALMA για να βρει το οξυγόνο που εκπέμπεται πριν από 13,1 δισεκατομμύρια χρόνια, και λίγους μήνες αργότερα, ο Nicolas Laporte του Πανεπιστημιακού Κολλεγίου του Λονδίνου χρησιμοποίησε το τηλεσκόπιο για να ανιχνεύσει το οξυγόνο από 100 εκατομμύρια χρόνια νωρίτερα. Συνδυάζοντας τις δυνάμεις, οι δύο ομάδες βρήκαν οξυγόνο σε έναν γαλαξία 13,3 δισεκατομμύρια χρόνια πριν, περίπου 500 εκατομμύρια χρόνια μετά το Big Bang.

Η ομάδα χρησιμοποίησε επίσης το VLT για να εντοπίσει ένα σήμα υδρογόνου και να επαληθεύσει την απόσταση που μετράται από την ALMA. Μέχρι σήμερα, ο νέος γαλαξίας στόχος είναι ο πιο μακρινός γαλαξίας που παρατηρήθηκε ποτέ με το όργανο και τον πιο μακρινό γαλαξία για τον οποίο οι επιστήμονες έχουν μια ακριβή μέτρηση απόστασης, δήλωσε ο Hashimoto.

Οι αστρονόμοι ήταν σε θέση να συμπεράνουν το σχηματισμό των αστεριών προτού παρατηρήσουν τον νεαρό γαλαξία παραβλέποντας τα συντρίμμια των εκρηκτικών αστεριών. Ανέπτυξαν ένα μοντέλο σχηματισμού αστεριών μέσα σε 250 εκατομμύρια χρόνια μετά τη Μεγάλη Έκρηξη χρησιμοποιώντας δεδομένα από τα τηλεσκόπια Hubble και Spitzer της NASA. Ενώ οι αστρονόμοι υποθέτουν ότι τα πρώτα αστέρια που σχηματίστηκαν τα πρώτα εκατομμύρια χρόνια και οι γαλαξίες ακολούθησαν λίγο αργότερα ειναι ασαφές, είπε ο Χασιμότο. "Η κατανόηση της ιστορίας του σχηματισμού των αστεριών του σύμπαντος είναι πολύ σημαντική για την κατανόηση της φυσικής του σύμπαντος", δήλωσε ο Hashimoto, ελπίζοντας ότι το MACS1149 Το JD1 μπορεί να προσφέρει νέες ιδέες. Οι αστρονόμοι συνεχίζουν να μελετούν το MACS1149-JD1, αναζητώντας σημάδια δραστηριότητας στο κέντρο του γαλαξία που θα μπορούσαν να υποδηλώνουν την παρουσία μιας μαύρης τρύπας ή ενός νέου quasar, σύμφωνα με τον Hashimoto. "Αυτό θα μας έδινε έναν υπαινιγμό για τον αρχαιότερο σχηματισμό μιας υπερμεγέθης μαύρης τρύπας στο σύμπαν", είπε.

https://asgardia.space/en/news/Astronomers-Discover-Ancient-Galaxy-Formed-Shortly-After-the-Big-Bang

wqe.png.4c27b22d80e94dd4887b19015764f91c.png

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Ανακαλύφθηκε μια παράξενη «ραδιο-γέφυρα» μήκους 10 εκατ. ετών φωτός. :cheesy:

Ευρωπαίοι αστρονόμοι ανακάλυψαν μια τεράστια ζώνη ραδιο-εκπομπών, μήκους δέκα εκατομμυρίων ετών φωτός, η οποία σαν γέφυρα συνδέει δύο σμήνη γαλαξιών που αργά οδεύουν σε σύγκρουση μεταξύ τους. Το φαινόμενο αποδίδεται στην ύπαρξη ενός διαγαλαξιακού μαγνητικού πεδίου, η πρώτη φορά που ανακαλύπτεται ένα τέτοιο φαινόμενο και σε τέτοια κλίμακα στο σύμπαν.

Η ανακάλυψη, η οποία έγινε με χρήση της διάταξης ραδιοτηλεσκοπίων LOFAR (Low-Frequency Array) με έδρα την Ολλανδία, που περιλαμβάνει 25.000 κεραίες διάσπαρτες σε 51 τοποθεσίες, παρουσιάστηκε στο περιοδικό «Science» από τους ερευνητές, με επικεφαλής την αστρονόμο Φεντερίκα Γκοβόνι του Εθνικού Ινστιτούτου Αστροφυσικής στο Κάλιαρι της Ιταλίας.

Το εν λόγω διαστημικό παρατηρητήριο, που ειδικεύεται στην ανίχνευση μεγάλων χαμηλής συχνότητας ραδιοκυμάτων, εντόπισε μια περίεργη ραδιο-γέφυρα ανάμεσα στα σμήνη γαλαξιών Abel 0399 και Abell 0401, τα οποία απέχουν περίπου δέκα εκατομμύρια έτη φωτός μεταξύ τους, αλλά πλησιάζουν συνεχώς, καθώς βρίσκονται σε φάση σταδιακής συγχώνευσης τους.

Οι αστρονόμοι ανέφεραν ότι η ραδιο-γέφυρα οφείλεται σε ηλεκτρόνια που έχουν επιταχυνθεί και κινούνται πολύ γρήγορα (η λεγόμενη ακτινοβολία συγχρότρου που γίνεται ορατή ως ραδιο-εκπομπές), το οποίο εκτείνεται από το ένα γαλαξιακό σμήνος μέχρι το άλλο. Είναι η πρώτη φορά που εντοπίζεται ένα μαγνητικό πεδίο να απλώνεται τόσο πολύ ανάμεσα σε δύο σμήνη γαλαξιών και εγείρεται το ερώτημα αφενός κατά πόσο αυτό είναι κάτι σπάνιο ή κοινό στο σύμπαν και αφετέρου ποια είναι η πηγή της προέλευσης των ηλεκτρονίων.

Οι αστρονόμοι θα ψάξουν πλέον και για άλλες μεγάλες ραδιο-γέφυρες και μαγνητικά πεδία ανάμεσα σε γαλαξιακά σμήνη, αλλά δεν περιμένουν να βρουν πολλά πράγματα, έως ότου τεθεί σε λειτουργία το SKA (Square Kilometer Array), η μεγαλύτερη διάταξη τηλεσκοπίων στον κόσμο.

Τα σμήνη γαλαξιών περιέχουν δεκάδες ή εκατοντάδες γαλαξίες, τεράστιες ποσότητες καυτών αερίων και σκοτεινής ύλης. Είναι οι πιο μεγάλες βαρυτικές δομές στο σύμπαν και μεγαλώνουν σταδιακά έλκοντας κοντά τους και απορροφώντας μικρότερες δομές.

https://www.in.gr/2019/06/08/tech/anakalyfthike-mia-parakseni-radio-gefyra-mikous-10-ekat-eton-fotos/

15.thumb.jpg.0c548cf8d6bbff0e672c540d0b4d0572.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Μια φορά κι έναν καιρό, σε πολύ μακρινούς γαλαξίες. :cheesy:

Ιάπωνες και Ευρωπαίοι αστρονόμοι ανακάλυψαν 39, αόρατους έως τώρα, γιγάντιους πολύ μακρινούς γαλαξίες. Οι αρχέγονοι αυτοί γαλαξίες ίσως ρίξουν νέο φως στην μυστηριώδη σκοτεινή ύλη.

Η ανακάλυψη με τη βοήθεια του τηλεσκοπίου ALMA στη Χιλή μπορεί να βοηθήσει να ξαναγραφτεί η ιστορία της πρώιμης περιόδου του σύμπαντος.

Αυτοί οι γαλαξίες δεν είχαν εντοπιστεί μέχρι σήμερα, επειδή δεν μπορούσε να τους δει το οπτικό διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble, καθώς το φως τους φθάνει σε μήκη κύματος έξω από το ορατό φάσμα (υπέρυθρο). Αλλά έγιναν αντιληπτοί από το ALMA, που «βλέπει» σε αυτό το τμήμα του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος. Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον αστροφυσικό Τάο Γουάνγκ του Πανεπιστημίου του Τόκιο, έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Nature».

Οι γαλαξίες αυτοί απέχουν δισεκατομμύρια έτη φωτός και οι αστρονόμοι τους βλέπουν σήμερα όπως ήταν κατά τα πρώτα δύο δισεκατομμύρια χρόνια ζωής του σύμπαντος (η παρατήρηση μακρινών αντικειμένων στο σύμπαν ισοδυναμεί με ένα «ταξίδι» στο παρελθόν, αφού το φως τους χρειάζεται τεράστιο χρόνο για να φθάσει στη Γη και να αποκαλύψει την ύπαρξή τους).

Καμία θεωρία για την εξέλιξη του σύμπαντος δεν είχε προβλέψει ένα τόσο μεγάλο αριθμό μεγάλων γαλαξιών τόσο νωρίς στη ζωή του σύμπαντος.

Οι ερευνητές βρήκαν δεκαπλάσιους νεαρούς γαλαξίες από ό,τι περίμεναν με βάση τα έως τώρα μοντέλα τους για το πρώιμο σύμπαν, κάτι που σημαίνει ότι πρέπει πιθανώς να αναθεωρήσουν τις θεωρίες τους για την παιδική ηλικία του.

Μεταξύ άλλων, ίσως είναι λανθασμένες οι εκτιμήσεις για την ποσότητα στο σύμπαν της «σκοτεινής» ύλης που συγκρατεί τους γαλαξίες, καθώς με βάση τις έως τώρα εκτιμήσεις είναι απίθανο να είχαν εμφανισθεί τόσο μεγάλοι γαλαξίες στην αρχική φάση του σύμπαντος.

«Είναι η πρώτη φορά που ένας τόσο μεγάλος πληθυσμός μεγάλων γαλαξιών επιβεβαιώθηκε κατά τα πρώτα δύο δισεκατομμύρια χρόνια του ηλικίας 13,7 δισεκατομμυρίων ετών σύμπαντος. Αυτοί οι γαλαξίες ήταν προηγουμένως αόρατοι σε μας.

Η ανακάλυψή τους έρχεται σε αντίθεση με τα υπάρχοντα μοντέλα για εκείνη την περίοδο κοσμικής εξέλιξης και θα μας βοηθήσει να προσθέσουμε μερικές λεπτομέρειες που μέχρι σήμερα λείπουν», δήλωσε ο κ. Γουάνγκ.

Πέρα από τις μελλοντικές παρατηρήσεις του ALMA, ελπίζεται ότι ο διάδοχος του Hubble, το μεγάλο αμερικανικό διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb, θα μπορέσει να δει και άλλους τέτοιους γαλαξίες που ήταν αόρατοι στα «μάτια» του προκατόχου του.

https://physicsgg.me/2019/08/08/%ce%bc%ce%b9%ce%b1-%cf%86%ce%bf%cf%81%ce%ac-%ce%ba%ce%b9-%ce%ad%ce%bd%ce%b1%ce%bd-%ce%ba%ce%b1%ce%b9%cf%81%cf%8c-%cf%83%ce%b5-%cf%80%ce%bf%ce%bb%cf%8d-%ce%bc%ce%b1%ce%ba%cf%81%ce%b9%ce%bd%ce%bf%cf%8d/

alma.jpg.f7df9435e14df5d53b83a78981a3f655.jpg

273731665_Abell0399234225233Abell0401.thumb.jpg.7cedf36943282fae555e39edfe186eef.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Ανακαλύφθηκε το αρχαιότερο γαλαξιακό σμήνος, η «Αυλή της Βασίλισσας» :cheesy:

Διεθνής ομάδα αστρονόμων ανακάλυψε μια ομάδα 12 γαλαξιών που υπήρχαν πριν περίπου 13 δισεκατομμύρια χρόνια και αποτελούν το πιο μακρινό γαλαξιακό πρωτο-σμήνος που έχει βρεθεί μέχρι σήμερα.

Μόνο ένας από τους 12 γαλαξίες, ο γιγάντιος Χιμίκο, είχε ανακαλυφθεί πριν δέκα χρόνια. Επειδή ο γαλαξίας Χιμίκο είχε πάρει το όνομα του από μια μυθολογική βασίλισσα της Ιαπωνίας, το πρωτο σμήνος - με την επιστημονική ονομασία z66ΟD - βαφτίστηκε «Αυλή της Βασίλισσας».

Η ανακάλυψη, με επικεφαλής τον Γιουίτσι Χαρικάνε του Εθνικού Αστρονομικού Παρατηρητηρίου της Ιαπωνίας, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό αστροφυσικής "The Astrophysical Journal", επιβεβαιώνει ότι μεγάλες δομές όπως τα γαλαξιακά πρωτο-σμήνη υπήρχαν ήδη όταν το σύμπαν είχε ηλικία μόλις 800 εκατομμυρίων ετών, δηλαδή το 6% της σημερινής ηλικίας του.

Στο σημερινό σύμπαν τα γαλαξιακά σμήνη μπορεί να περιέχουν εκατοντάδες γαλαξίες, όμως το πώς σχηματίζονται συνεχίζει να αποτελεί ερώτημα για τους αστρονόμους. Ένα αρχαίο πρωτο-σμήνος από μερικούς γαλαξίες μπορεί να αποτέλεσε τον πυρήνα για τη δημιουργία αργότερα ενός πολύ μεγαλύτερου σμήνους γαλαξιών.

https://www.kathimerini.gr/1044528/gallery/epikairothta/episthmh/anakalyf8hke-to-arxaiotero-gala3iako-smhnos-h-aylh-ths-vasilissas-fwtografia

nao.thumb.jpg.3bdee82e0be83e1f99f32d2200e3e45f.jpg

shutterstock_1452001097-thumb-large.jpg.afc81d76f5803f3b657472857163a7c6.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 2 εβδομάδες αργότερα...

Για πρώτη φορά οι αστρονόμοι είδαν τον μυστηριώδη κοσμικό ιστό που συνδέει τους γαλαξίες στο σύμπαν. :cheesy:

Ενας τεράστιος, σχεδόν αόρατος, ιστός μιας μυστηριώδους κοσμικής «αράχνης» συνδέει τα πάντα στο σύμπαν και για πρώτη φορά οι επιστήμονες μπόρεσαν να τον παρατηρήσουν άμεσα σε μεγάλη κλίμακα.

Οι «λεωφόροι», τα «ποτάμια» ή τα «δίχτυα» αυτού του ιστού, που διασυνδέουν γαλαξίες, αποτελούνται από αέρια κυρίως υδρογόνου.

Οι κοσμολόγοι είχαν αναπτύξει τη θεωρία ότι όλοι οι γαλαξίες του σύμπαντος διασυνδέονται μέσω ενός τεράστιου ιστού ή δικτύου, αλλά δεν είχε καταστεί δυνατή η ανίχνευση του, επειδή είναι μια από τις πιο αχνές κοσμικές δομές και εύκολα σκεπάζεται από τη λάμψη των πέριξ γαλαξιών.

Τώρα μια διεθνής ομάδα αστρονόμων ανακοίνωσε ότι κατάφερε να παρατηρήσει και να φωτογραφήσει για πρώτη φορά σε ένα αρχαίο σμήνος γαλαξιών τα «νήματα» αυτά, που συνδέουν δεκάδες γαλαξίες μεταξύ τους, παρέχοντας έτσι βάσιμες ενδείξεις ότι όντως η κοσμολογική θεωρία ισχύει.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον αστρονόμο Χιντέκι Ουμεχάτα του Πανεπιστημίου του Τόκιο και του ερευνητικού κέντρου RIKEN, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Science", εντόπισαν δύο τεράστια «πλοκάμια» του κοσμικού ιστού, αποτελούμενα από υδρογόνο, σε ένα γαλαξιακό σμήνος (SSA22) στον αστερισμό του Υδροχόου, σε απόσταση περίπου 12 δισεκατομμυρίων ετών φωτός από τη Γη.

Η παρατήρηση του αέριου ιστού έγινε με το Πολύ Μεγάλο Τηλεσκόπιο (VLT) του Ευρωπαϊκού Νοτίου Αστεροσκοπείου (ESO) στη Χιλή.

«Είναι η πρώτη φορά που πραγματικά βλέπουμε τους ιστούς, οι οποίοι συνδέουν ένα αριθμό γαλαξιών», δήλωσε ο Ουμεχάτα.

Εκτιμάται ότι ο κοσμικός ιστός, ο οποίος σήμερα περιλαμβάνει πάνω από το 60% των συνολικών αερίων του σύμπαντος, εμφανίστηκε αρκετές εκατοντάδες εκατομμύρια χρόνια μετά τη «Μεγάλη Έκρηξη» (Μπιγκ Μπανγκ), μαζί με τους πρώτους γαλαξίες, καθώς η δύναμη της βαρύτητας βοήθησε να σχηματιστούν «ποτάμια» υδρογόνου ανάμεσα τους. Στα σημεία διασταύρωσης των «ποταμών», έλαβε χώρα η δημιουργία γαλαξιών, άστρων, μαύρων οπών και κβάζαρ (ενεργών γαλαξιακών κέντρων).

Ο ιστός που είδαν οι αστρονόμοι, εκτείνεται σε μεγάλη απόσταση άνω των τριών εκατομμυρίων ετών φωτός, παρόλα αυτά δεν αποτελεί παρά ένα μικρό μόνο μέρος του συνολικού συμπαντικού διαγαλαξιακού ιστού.

«Είδαμε απλώς την κορυφή του παγόβουνου του κοσμικού ιστού. Αλλά πάντως επιβεβαιώσαμε την ύπαρξη του. Είναι κάτι τρομερά παράξενο. Κοιτάζεις το διάστημα και νομίζεις ότι είναι άδειο, αλλά στην πραγματικότητα δεν είναι. Υπάρχει αυτή η γιγάντια θαυμάσια δομή του κοσμικού ιστού», δήλωσε η Έρικα Χάμντεν του Πανεπιστημίου της Αριζόνα.

https://www.kathimerini.gr/1045494/gallery/epikairothta/episthmh/gia-prwth-fora-oi-astronomoi-eidan-ton-mysthriwdh-kosmiko-isto-poy-syndeei-toys-gala3ies-sto-sympan

11211121-thumb-large.jpg.ed982ad7ab35a4526298bbe08b86f114.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 2 εβδομάδες αργότερα...

Η συγκλονιστική στιγμή της βίαιης σύγκρουσης δύο γαλαξιών :cheesy:

Προκαλεί δέος η φωτογραφία της κολοσσιαίας, εξαιρετικά βίαιης σύγκρουσης μεταξύ δύο γαλαξιών, εικόνα – προάγγελος του τι θα συμβεί σε 4,5 δισεκατομμύρια και στον δικό μας γαλαξία, όταν τον «καταπιεί» ο γαλαξίας της Ανδρομέδας.

Μόλις φέτος οι αστρονόμοι επιβεβαίωσαν πως η σύγκρουση είναι αναπόφευκτη, ενώ είναι σίγουροι πως η Ανδρομέδα έχει συγκρουστεί παλαιότερα και με άλλους γαλαξίες, εξ ού το θεόρατο μέγεθός της.

Η εκπληκτική φωτογραφία του Hubble από το 2015, που «έπιασε» τον NGC 7715 (αριστερά) να συγκρούεται και να «καταπίνει» τον μικρότερο NGC 7714 (δεξιά) πριν 200 εκατομμύρια χρόνια, ενισχύθηκε ψηφιακά από τον 69χρονο Rudy Pohl από την Οτάβα του Καναδά.

Ο Rudy, ο οποίος για την ιστορία είναι συνταξιούχος πάστορας, κέρδισε το βραβείο NASA Astronomy Picture of the Day (APOD) στις 8 Οκτωβρίου, για δεύτερη φορά το τελευταίο εξάμηνο.

Με τα χρώματα που πρόσθεσε ο 69χρονος, φαίνονται, πλέον, ξεκάθαρα οι βραχίονες του σπειροειδούς γαλαξία, που εκτείνονται για δισεκατομμύρια μίλια, να κάμπτονται εξαιτίας του σφοδρού αγώνα ουράνιας πάλης, και λόγω των μαζικών βαρυτικών δυνάμεων που παράγει ο γειτονικός γαλαξίας.

Ο NGC 7714, εξάλλου, είναι ένας σπειροειδής γαλαξίας, που βρίσκεται 100 εκατομμύρια έτη φωτός μακριά, από τη Γη και αυτό τον καθιστά σχετικά κοντινό γείτονά μας, σε κοσμικό επίπεδο πάντα.

«Είναι μία από τις πιο όμορφες εικόνες που έχω επεξεργαστεί. Προσπάθησα να δείξω τις απίστευτες βαρυτικές δυνάμεις των πραγμάτων στο διάστημα, που κινούνται με εκατοντάδες χιλιάδες μίλια την ώρα, αλλά όταν τα κοιτάς στο πέρασμα των χρόνων, νομίζεις ότι ίσα που κινούνται. Αυτή είναι η απεραντοσύνη του διαστήματος», τόνισε ο Rudy Pohl.

Οι δύο γαλαξίες… μπλέχτηκαν πριν από 200 εκατομμύρια χρόνια και άρχισαν να μορφοποιούν ο ένας το σχήμα του άλλου, με αποτέλεσμα να προκύψουν ένας δακτύλιος και δύο μακριές ουρές, δημιουργώντας μια γέφυρα μεταξύ των δύο γαλαξιών. Αυτή η γέφυρα λειτουργεί, ουσιαστικά, ως αγωγός, όπου υλικό από τον μικρότερο γαλαξία διαχέεται προς τον μεγαλύτερο σύντροφό του (πια).

Αυτό το υλικό τροφοδοτεί εκρήξεις σχηματισμού αστεριών, συγκεντρωμένων στο φωτεινό γαλαξιακό κέντρο.

Ο Rudy ήταν κάποτε φωτογράφος της άγριας φύσης, αλλά άρχισε να ενδιαφέρεται για την αστροφωτογραφία πριν από τέσσερα χρόνια, όταν αρρώστησε και αναγκάστηκε να πουλήσει τις κάμερές του.

https://physicsgg.me/2019/10/20/%ce%b7-%cf%83%cf%85%ce%b3%ce%ba%ce%bb%ce%bf%ce%bd%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%cf%83%cf%84%ce%b9%ce%b3%ce%bc%ce%ae-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%b2%ce%af%ce%b1%ce%b9%ce%b7%cf%82-%cf%83%cf%8d%ce%b3/

ngc7714_hubblepohl_1080.thumb.jpg.e494a1d35ee33243e267083ad59b1a58.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Πανάρχαιος γαλαξίας- «τέρας» ανακαλύφθηκε κατά λάθος. :cheesy:

Αστρονόμοι ανακάλυψαν κατά λάθος τα ίχνη ενός γιγαντιαίου γαλαξία- «τέρατος» από την πρώιμη εποχή του σύμπαντος που δεν είχε εντοπιστεί ξανά.

Όπως αναφέρεται σε ανακοίνωση του Πανεπιστημίου της Αριζόνα, η επιστημονική κοινότητα αντιμετώπιζε τους γαλαξίες αυτούς σαν «κοσμικούς Γέτι»- δηλαδή πιο πολύ «μύθο» παρά επιστημονική πραγματικότητα- δεδομένης της έλλειψης στοιχείων για την ύπαρξή τους, ωστόσο αστρονόμοι στις ΗΠΑ και την Αυστραλία κατάφεραν να τραβήξουν εικόνες του «τέρατος» για πρώτη φορά.

Η Κριστίνα Γουίλιαμς, αστρονόμος του Πανεπιστημίου της Αριζόνα lead author της συγκεκριμένης έρευνας, αντιλήφθηκε μια αχνή «μάζα» φωτός σε παρατηρήσεις μέσω του Atacama Large Millimeter Array (ALMA) – μια συλλογή 66 ραδιοτηλεσκοπίων ψηλά στα βουνά της Χιλής. Η λάμψη αυτή φαινόταν να έρχεται από το πουθενά.

«Ήταν πολύ μυστηριώδες επειδή το φως δεν φαινόταν να συνδέεται με οποιονδήποτε γνωστό γαλαξία» είπε η Γουίλιαμς, μεταδιδακτορική του National Science Foundation στο Αστεροσκοπείο Steward. «Όταν είδα πως αυτός ο γαλαξίας ήταν αόρατος σε οποιοδήποτε άλλο μήκος κύματος, ενθουσιάστηκα επειδή σήμαινε πως ήταν πιθανότατα μακριά και κρυμμένος από νέφη σκόνης».

Οι ερευνητές εκτιμούν ότι το σήμα ήρθε από τόσο μακριά που χρειάστηκε 12,5 δισ. χρόνια για να φτάσει στη Γη, παρέχοντας μια εικόνα του σύμπαντος κατά την παιδική του ηλικία. Όπως εκτιμούν, η παρατηρηθείσα εκπομπή προκαλείται από τη θερμή λάμψη σωματιδίων σκόνης που θερμαίνονται από σχηματιζόμενα άστρα στο εσωτερικό ενός νεαρού γαλαξία. Τα γιγαντιαία νέφη σκόνης αποκρύπτουν το φως των ίδιων των άστρων, καθιστώντας τον γαλαξία εντελώς αόρατο.

Όπως είπε ο Ίβο Λάμπε, του Πολυτεχνείου Σουΐνμπερν στη Μελβούρνη και ένας εκ των συντελεστών της έρευνας, «ανακαλύψαμε πως ο γαλαξίας είναι στην πραγματικότητα ένας γιγαντιαίος γαλαξίας- τέρας με τόσα άστρα όσα και ο δικός μας γαλαξίας, αλλά γεμάτος δραστηριότητα, σχηματίζοντας νέα άστρα με ρυθμό εκατονταπλάσιο αυτού του δικού μας γαλαξία».

Η ανακάλυψη ενδεχομένως να οδηγήσει στο να απαντηθεί ένα παλιό ερώτημα της αστρονομίας, σύμφωνα με τους ερευνητές. Πρόσφατες μελέτες έδειξαν πως κάποιοι από τους μεγαλύτερους γαλαξίες στο νεαρό σύμπαν «μεγάλωσαν» και «ενηλικιώθηκαν» πολύ γρήγορα- κάτι που δεν έχει γίνει κατανοητό σε θεωρητική βάση. Γιγαντιαίοι ώριμοι γαλαξίες παρατηρούνται στο σύμπαν μας σε πολύ μικρή ηλικία- περίπου 10% της σημερινής. Ακόμα πιο αινιγματικό είναι το ότι αυτοί οι ώριμοι γαλαξίες εμφανίζονται από το πουθενά: Οι αστρονόμοι ποτέ δεν κατάφερναν να τους εντοπίσουν κατά τον σχηματισμό τους.

Μικρότεροι γαλαξίες είχαν παρατηρηθεί στο πρώιμο σύμπαν με το Διαστημικό Τηλεσκόπιο Hubble αλλά δεν μεγάλωναν αρκετά γρήγορα ώστε να λυθεί το μυστήριο. Άλλοι «τερατώδεις» γαλαξίες έχουν αναφερθεί στο παρελθόν, μα μέχρι τώρα οι παρατηρήσεις αυτές ήταν πολύ σπάνιες για να παρέχουν μια ικανοποιητική εξήγηση.

«Ο κρυμμένος γαλαξίας- τέρας μας έχει ακριβώς τα σωστά συστατικά για να αποτελέσει τον χαμένο κρίκο» εξηγεί η Γουίλιαμς, προσθέτοντας πως «πιθανότατα να είναι πολύ πιο κοινό φαινόμενο».

https://www.scoop.it/topic/physicists-and-physics/p/4111815333/2019/10/24/-

5daffd57210000ba1e34ac69.jpeg.ad3a4b8e2c24ddb7a1c24c65093f0039.jpeg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 2 εβδομάδες αργότερα...

Ένα τρομακτικό πρόσωπο μας παρακολουθεί από μακριά. :cheesy:

Η ομάδα που διαχειρίζεται το διαστημικό τηλεσκόπιο Humble της NASA αποφάσισε να γιορτάσει το Halloween δημοσιοποιώντας μια τρομακτική φωτογραφία από το διάστημα.

To τηλεσκόπιο Hubble φωτογράφισε αυτούς τους γαλαξίες στις 19 Ιουνίου 2019 και πριν από λίγες μέρες ανέβασε την φωτογραφία στο Twitter, με αφορμή τη «στοιχειωμένη» επέτειο του Halloween.

Το σύστημα αυτό ονομάζεται Arp-Madore 2026-424 και συμβαίνει 704 εκατομμύρια έτη φωτός μακριά.

Tα «φωτεινά μάτια» που διακρίνονται είναι τα κέντρα των δύο γαλαξιών. Η σύγκρουση έχει ωθήσει και τεντώσει τους δίσκους αερίων, μεσοαστρικής ύλης και των άστρων των γαλαξιών προς τα έξω, διαμορφώνοντας τα χαρακτηριστικά «μύτης» και «προσώπου» του συστήματος.

https://physicsgg.me/2019/10/31/%ce%ad%ce%bd%ce%b1-%cf%84%cf%81%ce%bf%ce%bc%ce%b1%ce%ba%cf%84%ce%b9%ce%ba%cf%8c-%cf%80%cf%81%cf%8c%cf%83%cf%89%cf%80%ce%bf-%ce%bc%ce%b1%cf%82-%cf%80%ce%b1%cf%81%ce%b1%ce%ba%ce%bf%ce%bb%ce%bf%cf%85/

heic1919a.thumb.jpg.72c8a4658f9019deae128dd58c4f4e46.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Συγκρουόμενοι γαλαξίες εκτοξεύουν τεράστια κρουστικά κύματα στο βαθύ διάστημα. :cheesy:

Έρευνα που διεξήχθη από μία διεθνή ομάδα αστρονόμων, η οποία δημοσιεύεται στο διεθνές επιστημονικό περιοδικό «Nature» αποκάλυψε ένα τεράστιο νεφέλωμα γύρω από μία ακραία μορφή συγχωνευμένου γαλαξία (που δημιουργείται από τη βαρυτική αλληλεπίδραση δύο γαλαξιών).

Ο γαλαξίας που ονομάζεται Makani -σημαίνει «άνεμος» στη γλώσσα των κατοίκων της Χαβάης- σπρώχνει ένα μεγάλο μέρος του αερίου του στον περιγαλαξιακό χώρο. Η ερευνητική ομάδα παρατήρησε τον άνεμο στην ιδιαίτερα λαμπερή άλω αερίου οξυγόνου σε τεράστιες αποστάσεις από τον γαλαξία. Το νεφέλωμα αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα του είδους που έχει ανακαλυφθεί μέχρι σήμερα, και μάλιστα παρατηρήθηκε να έχει διαφορετικές ταχύτητες σε διαφορετικές αποστάσεις, γεγονός που οφείλεται στο ότι ο γαλαξίας σχημάτιζε αστέρια με έντονο ρυθμό σε διαφορετικές χρονικές στιγμές. Αυτό τους έδωσε τη δυνατότητα να παρακολουθήσουν με λεπτομέρεια τη χρονική εξέλιξη της ενεργειακής κατάστασης του φαινομένου, το οποίο προσφέρει επίσης και μία ερμηνεία του πώς μέταλλα, δηλαδή, χημικά στοιχεία βαρύτερα από το υδρογόνο και το ήλιο, μπορεί να εκτοξεύονται σε μακρινές αποστάσεις σε περιοχές μεταξύ των γαλαξιών.

«Αυτό που είναι επίσης αξιοσημείωτο είναι ότι ο αστρικός άνεμος από αστέρια στο τέλος της ζωής τους φαίνεται να είναι αρκετά ισχυρός, ώστε να προκαλέσει το φαινόμενο αυτό, χωρίς να είναι απαραίτητη η ύπαρξη μαύρης τρύπας, αν και είναι αναμενόμενο να υπάρχει μία στο κέντρο των συγχωνευμένων γαλαξιών, κυριολεκτικά κρυμμένη κάτω από μεγάλες ποσότητες σκόνης και αερίων», ανέφερε ο Δρ. Paul Sell, ο οποίος συνέβαλε σε αυτή την έρευνα ως ερευνητής στο Ινστιτούτο Αστροφυσικής του Ιδρύματος Τεχνολογίας και Έρευνας (ΙΤΕ), και εργάζεται σήμερα στο Πανεπιστήμιο της Florida.

https://www.scoop.it/topic/physicists-and-physics/p/4112039189/2019/10/31/-

w31-144541w16174522789.jpg.744f788a5427980444ca1d57062a7165.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Πώς εγιναν οι γαλαξίες, από το Big Bang μέχρι σήμερα. :cheesy:

Μια διεθνής ομάδα επιστημόνων ολοκλήρωσε πρόσφατα ένα μακροχρόνιο έργο: τη μεγαλύτερη και πιο λεπτομερή προσομοίωση του σχηματισμού γαλαξιών από το Big Bang μέχρι σήμερα. Ονομάζεται TNG50, η προσομοίωση θα επιτρέψει στους ερευνητές να εξετάσουν την εξέλιξη του Κόσμου τόσο λεπτομερώς όσο και σε μεγάλη κλίμακα. Τα ευρήματα δημοσιεύθηκαν στις Μηνιαίες ανακοινώσεις της Βασιλικής Αστρονομικής Εταιρείας

Το TNG50 αποτελεί μέρος του IllustrisTNG, ενός έργου που επικεντρώνεται στη δημιουργία προσομοιώσεων σχηματισμού γαλαξιών. Στο παρελθόν, οι προσομοιώσεις είχαν μειονεκτήματα: οι χαμηλού όγκου δεν είχαν προοπτική μεγάλης κλίμακας εξέλιξης και οι μεγάλες ποσότητες δεν είχαν τις απαραίτητες λεπτομέρειες. Το TNG50 είναι η πρώτη προσομοίωση που συνδυάζει τα καλύτερα και των δύο κόσμων - μια προσομοίωση μεγάλης κλίμακας με ένα πρωτοφανές επίπεδο λεπτομέρειας.

Η προσομοίωση έγινε δυνατή από τον υπερυπολογιστή Hazel Hen στη Στουτγάρδη της Γερμανίας. Περίπου 16.000 πυρήνες εργάστηκαν για την προσομοίωση για περισσότερο από ένα χρόνο, δημιουργώντας ένα κύβο χώρου με διάμετρο μεγαλύτερη από 230 εκατομμύρια έτη φωτός και πάνω από 20 δισεκατομμύρια σωματίδια σκόνης, αστέρια, φυσικό αέριο, μαύρες τρύπες και πολλά άλλα.

Επειδή η νέα προσομοίωση μπορεί να μειωθεί σε ένα εκατομμυριοστό του όγκου, οι ερευνητές μπορούν να εξετάσουν την εξέλιξη χιλιάδων γαλαξιών ταυτόχρονα κατά τη διάρκεια των 13,8 δισεκατομμυρίων ετών κοσμικής ιστορίας.

«Τα αριθμητικά πειράματα αυτού του είδους είναι ιδιαίτερα επιτυχημένα όταν βγάζετε περισσότερα από όσα βάζετε», εξηγεί ο συνάδελφος Dr. Dylan Nelson του Ινστιτούτου Max Planck για την Αστροφυσική σε ένα δελτίο τύπου. «Στην προσομοίωση μας, βλέπουμε φαινόμενα που δεν είχαν προγραμματιστεί ρητά στον κώδικα προσομοίωσης. Αυτά τα φαινόμενα προκύπτουν με φυσικό τρόπο, από τη σύνθετη αλληλεπίδραση των βασικών φυσικών συστατικών του σύμπαντος μοντέλου μας. Το TNG50 είναι η πρώτη προσομοίωση που δείχνει πως ο Γαλαξίας και παρόμοιοι ταχέως περιστρεφόμενοι δίσκοι γαλαξιών προέρχονταν από τα χαοτικά νέφη της σκόνης. Και καθώς το φυσικό αέριο εγκαταστάθηκε, τα αστέρια του μωρού υιοθέτησαν κυκλικές τροχιές και τελικά σχηματίστηκαν μεγάλοι σπειροειδείς γαλαξίες. Στην πράξη, ο TNG50 δείχνει ότι ο γαλαξίας μας με τον λεπτό δίσκο είναι στο ύψος του γαλαξία: τα τελευταία 10 δισεκατομμύρια χρόνια , τουλάχιστον εκείνοι οι γαλαξίες που σχηματίζουν καινούργια αστέρια έχουν γίνει όλο και περισσότερο δίσκος και οι χαοτικές εσωτερικές κινήσεις τους έχουν μειωθεί σημαντικά », δήλωσε σε ανακοίνωσή του η συνάδελφος Annalisa Pillepich της Max PlanckInstitute of Astronomy. «Το Σύμπαν ήταν πολύ πιο ακατάστατο όταν ήταν μόλις λίγα δισεκατομμύρια χρόνια!» Μια άλλη διαδικασία που αρχικά ήταν χαοτική ήταν η επιπέδωση των γαλαξιών, που οδήγησε σε εκρήξεις υπερκαινοφανών και σε υπερμεγέθη μαύρη τρύπα. Η προσομοίωση ήταν η πρώτη που κατέδειξε τη γεωμετρία της ροής αερίου γύρω από τους γαλαξίες - και πώς αυτές οι ροές αερίων επηρέασαν τη δομή. Ο Πίλεπχ και ο Νέλσον, έλαβαν το βραβείο Golden Spike 2019 για το έργο τους, σχεδιάζουν να κάνουν τελικά όλα τα δεδομένα διαθέσιμα στο κοινό ερασιτέχνες αστρονόμοι να κάνουν ακόμα περισσότερες ανακαλύψεις.

https://asgardia.space/en/news/Video-How-Galaxies-Come-to-Be

21.thumb.jpg.41e121d173c9fbab89cbbb427cd670c6.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Το σύμπαν συνδέεται με γιγάντιες δομές που συνδέουν απομακρυσμένους γαλαξίες. :cheesy:

Εκατοντάδες δισεκατομμύρια γαλαξίες - σπειροειδείς, δακτυλιοειδείς, βρόχοι και άλλοι - αποτελούν το σύμπαν μας. Μερικές φορές, παρά τις διαφορές τους και τις τεράστιες αποστάσεις μεταξύ τους, οι γαλαξίες κινούνται μαζί, σαν να τις συνδέει μια αόρατη δύναμη

Η εύρεση τέτοιων συνδέσεων υποδηλώνει την ύπαρξη δομών μεγάλης κλίμακας, λένε οι επιστήμονες. Κατασκευασμένα από αέριο υδρογόνο και σκοτεινή ύλη, είναι τα νημάτια, τα φύλλα και οι κόμβοι που συνδέουν τους γαλαξίες μαζί. Μαζί, είναι ένα εκτεταμένο δίκτυο κοσμικών συνδέσεων.

Ωστόσο, γνωρίζουμε ελάχιστα για τη δυναμική των δομών. Οι επιστήμονες είναι πρόθυμοι να μάθουν περισσότερα, καθώς οι δομές μπορεί να αλλάξουν κάποιες θεμελιώδεις ιδέες που έχουμε για το σύμπαν.

«Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο όλοι σπουδάζουν πάντα αυτές τις μεγάλης κλίμακας κατασκευές», λέει ο Αντιπρόεδρος Noam Libeskind, κοσμογράφος στο Ινστιτούτο Αστροφυσικής του Leibniz. «Είναι ένας τρόπος ανίχνευσης και περιορισμού των νόμων της βαρύτητας και της φύσης της ύλης, της σκοτεινής ύλης, της σκοτεινής ενέργειας και του σύμπαντος».

Συγχρονικότητα παρά τις αποστάσεις

Κάθε γαλαξίας είναι μέρος ενός βαρυτικά δεσμευμένου συμπλέγματος, μιας τοπικής ομάδας που περιέχει μερικούς άλλους γαλαξίες. Η τοπική ομάδα είναι, με τη σειρά της, μέρος ενός σούπερ-κλαμπ. Έτσι, για παράδειγμα, ο Γαλαξίας είναι μέρος μιας τοπικής ομάδας που περιέχει αρκετούς δωδεκάδες γαλαξίες και η τοπική ομάδα είναι μέρος του υπερκλαστήρα της Παρθένου, που έχει περισσότερους από 10.000 γαλαξίες.

Η επίδραση ενός γαλαξία μπορεί να έχει σε μια άλλη στην τοπική κλίμακα είναι καλά κατανοητή. Ωστόσο, ο τρόπος με τον οποίο οι γαλαξίες συνδέονται με άλλους σε αποστάσεις πολύ μεγάλες για να εξηγηθούν από τη βαρύτητα παραμένει άγνωστη.

Μια πρόσφατη μελέτη που δημοσιεύθηκε στο The Astrophysical Journal περιγράφει 445 γαλαξίες που περιστρέφονται σε συγχρονισμό με τις κινήσεις άλλων γαλαξιών που βρίσκονται σε απόσταση αποστάσεων δεκάδων εκατομμυρίων ετών φωτός.

«Η ανακάλυψη αυτή είναι εντελώς νέα και απροσδόκητη», λέει ο αστρονόμος της Κορέας Astronomy and Space Science Institute, Joon Hyeop Lee, ο κύριος συγγραφέας της μελέτης. «Δεν έχω δει ποτέ προηγούμενη αναφορά παρατηρήσεων ή πρόβλεψη από αριθμητικές προσομοιώσεις που σχετίζονται ακριβώς με αυτό το φαινόμενο».

Ο Lee και η ομάδα του εξέτασαν τους γαλαξίες μέσα σε 400 εκατομμύρια έτη φωτός της Γης, διαπιστώνοντας ότι εκείνοι που περιστρέφονταν προς τον πλανήτη μας είχαν τους γείτονες που κινούσαν προς αυτόν. Ομοίως, εκείνοι που περιστρέφονταν μακριά από τη Γη είχαν και γείτονες που απομακρύνθηκαν από τη Γη.

«Η παρατηρούμενη συνοχή πρέπει να έχει κάποια σχέση με τις μεγάλης κλίμακας δομές, επειδή είναι αδύνατο οι γαλαξίες που χωρίζονται από έξι megaparsecs [περίπου 20 εκατομμύρια έτη φωτός] αλληλεπιδρούν άμεσα μεταξύ τους», λέει ο Lee.

Το συμπέρασμα που έκανε η ομάδα ήταν ότι πρέπει να υπάρχει μια αργά περιστρεφόμενη δομή μεγάλης κλίμακας για να εξηγηθεί η σύγχρονη περιστροφή και η κίνηση των γαλαξιών. Και ενώ η ιδέα είναι νέα, έχει παρατηρηθεί πριν: Μια μελέτη του 2014 ανακάλυψε την ευθυγράμμιση των υπερμεγέθων μαύρων οπών στους πυρήνες των κβάζαρ που εκτείνονται σε δισεκατομμύρια έτη φωτός. Η ανακάλυψη, που δημοσιεύτηκε στην Αστρονομία & Αστροφυσική, περιελάμβανε παρατηρήσεις της συγχρονιμότητας με τη χρήση του πολύ μεγάλου τηλεσκοπίου στη Χιλή. Αναλύοντας τις καταγραφές από την πόλωση του φωτός από σχεδόν 100 κβάζαρ, η ερευνητική ομάδα, με επικεφαλής τον Damien Hutsemékers του Πανεπιστημίου της Λιέγης, ανακατασκεύασε την ευθυγράμμιση των μαύρων τρυπών, διαπιστώνοντας ότι οι άξονες περιστροφής 19 κβάζαρ ήταν παράλληλοι, με λίγα δισεκατομμύρια έτη φωτός.

«Οι άξονες περιστροφής των γαλαξιών είναι γνωστό ότι ευθυγραμμίζονται με δομές μεγάλης κλίμακας όπως κοσμικές ίνες, αλλά αυτό συμβαίνει σε μικρότερες κλίμακες», λέει ο Hutsemékers. «Εντούτοις, προς το παρόν δεν υπάρχει εξήγηση γιατί οι άξονες των κβάζαρ είναι ευθυγραμμισμένοι με τον άξονα της μεγάλης ομάδας στην οποία είναι ενσωματωμένοι».

Οι νέες μελέτες θα ανατρέψουν παλιές θεωρίες;

Εάν υπάρχουν μεγάλης κλίμακας δομές, τότε η κοσμολογική αρχή - που δηλώνει ότι το σύμπαν είναι βασικά ομοιόμορφη και ομοιογενής - είναι ψευδής. Η ύπαρξη τέτοιων δομών θα αντέβαινε στην αρχή αυτή. Ακόμα κι έτσι, οι Hutsemékers και η ομάδα του προειδοποίησαν ότι χρειάζεται περισσότερη έρευνα για να βάλουμε σοβαρά ένα χαστούκι στη μακροχρόνια πίστη. «Άλλες παρόμοιες δομές χρειάζονται για να επιβεβαιώσουν μια πραγματική ανωμαλία», λέει. Μια από τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι αστρονόμοι είναι οι περιορισμοί των παρατηρησιακών τεχνικών, αν και τα μελλοντικά ραδιοτηλεσκόπια, όπως το Square Kilometer Array, μπορεί να βοηθήσουν. «Όσον αφορά τις ευρείες ευθυγραμμίσεις, περιμένουμε ουσιαστικά περισσότερα στοιχεία», λέει ο Hutsemékers. «Τέτοιες μελέτες είναι στατιστικές και ένα βήμα προς τα εμπρός θα απαιτούσε μεγάλη ποσότητα δεδομένων πόλωσης, όχι εύκολο να συγκεντρωθεί με τα σημερινά όργανα». Ένα άλλο ζήτημα είναι ο τρόπος με τον οποίο οι γαλαξίες νάνων φαίνεται να ευθυγραμμίζονται γύρω από τους μεγαλύτερους γαλαξίες των ξενιστών. Αυτό είναι ένα πρόβλημα για το μοντέλο ΛCDM, το οποίο παρέχει το θεωρητικό χρονοδιάγραμμα του σύμπαντος από την έναρξή του. Οι προσομοιώσεις στο μοντέλο δείχνουν ότι οι δορυφορικοί γαλαξίες θα πρέπει να κατανέμονται τυχαία - και όμως δεν είναι. Ένας τέτοιος καθαρά συγχρονισμένος γαλαξίας βρέθηκε να περιστρέφεται γύρω από τον Γαλαξία, την Ανδρομέδα και τον Κένταυρο Α, με την τελευταία ανακάλυψη που δημοσιεύτηκε στο Science το 2018.

Ο τελευταίος οδήγησε επίσης τους επιστήμονες να παραδεχτούν ότι το μοντέλο ΛCDM έχει σοβαρά λάθη.

«Αυτή τη στιγμή το παρατηρούμε στους τρεις πλησιέστερους γαλαξίες», λέει ο Oliver Müller, κύριος συγγραφέας της μελέτης του 2018. «Φυσικά, μπορείτε πάντα να πείτε ότι είναι μόνο τρία, έτσι δεν είναι στατιστικά ακόμα. Αλλά δείχνει ότι κάθε φορά που έχουμε καλά δεδομένα, το βρίσκουμε, οπότε θα μπορούσε να είναι καθολικό. "

Μια μελέτη του 2015 πρότεινε έναν τρόπο να συγκεντρωθεί το μοντέλο ΛCDM με τα νέα ευρήματα, υποδεικνύοντας ότι τα κοσμικά νήματα του ιστού θα οδηγούσαν τους συγχρονισμένους γαλαξίες. «Ένα από τα σπουδαία πράγματα για την επιστήμη είναι ότι μπορείτε να έχετε ένα μοντέλο που χτίστηκε με χιλιάδες κομμάτια δεδομένων, αλλά αν ένα πράγμα δεν κολλήσει αρχίζει να σπάει», εξηγεί ο κύριος συγγραφέας Libeskind. «Αυτή η ρωγμή είτε πρέπει να σφραγιστεί είτε πρόκειται να φέρει ολόκληρο το σπίτι κάτω».

Η τεχνολογία νέας γενιάς προσφέρει ελπίδα

Η συναίνεση μεταξύ των επιστημόνων είναι ότι χρειάζεται περισσότερη έρευνα, με μεγάλο μέρος της ελπίδας να τίθεται στα δεδομένα που θα προέρχονται από τα παρατηρητήρια επόμενης γενιάς. Οι συγχρονισμένοι γαλαξίες των νάνων και η ευθυγράμμιση των γαλαξιών σε εκατομμύρια έτη φωτός φαίνονται να περιέχουν ενδείξεις για τα μυστήρια της μεγάλης κλίμακας δομής του σύμπαντος, των δυνάμεων που δεν καταλαβαίνουμε ακόμα ή και των δύο.

«Αυτό που πραγματικά μου αρέσει σε αυτά τα πράγματα είναι ότι είμαστε ακόμα στην πρωτοποριακή φάση», λέει ο Müller. «Αυτό είναι εξαιρετικά συναρπαστικό».

https://asgardia.space/en/news/The-Universe-Is-Laced-with-Giant-Structures-Connecting-Distant-Galaxies

13.thumb.jpg.586c7fd4283beeecd1a6ab441bbea550.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Ανακαλύφθηκε ο πρώτος γαλαξίας με τρεις μαύρες τρύπες στο κέντρο του :cheesy:

Συνήθως οι μεγάλοι γαλαξίες, όπως ο δικός μας, έχουν μια τεράστια μαύρη τρύπα στο κέντρο τους, όμως μια διεθνής ομάδα αστρονόμων ανακάλυψε τον πρώτο γαλαξία, στην κεντρική περιοχή του οποίου υπάρχουν τρεις υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες σχετικά κοντά η μία στην άλλη.

Πρόκειται για τον γαλαξία NGC 6240 σε απόσταση περίπου 300 εκατομμυρίων ετών φωτός από τη Γη. Έως τώρα οι επιστήμονες νόμιζαν ότι αυτός έχει δύο κεντρικές μαύρες τρύπες, αλλά τελικά βρήκαν και μια τρίτη.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή Βόλφραμ Κολάτσνι του γερμανικού Πανεπιστημίου του Γκέτινγκεν, που μελέτησαν τον γαλαξία με το Πολύ Μεγάλο Τηλεσκόπιο (VLT) του Ευρωπαϊκού Νοτίου Αστεροσκοπείου (ESO) στη Χιλή και έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό αστρονομίας και αστροφυσικής «Astronomy & Astrophysics», υπολόγισαν ότι κάθε μία από τις τρεις κεντρικές μαύρες τρύπες έχει μάζα πάνω από 90 εκατομμύρια ήλιους.

Οι τρεις μαύρες τρύπες βρίσκονται σε μια περιοχή του διαστήματος διαμέτρου μικρότερης των 3.000 ετών φωτός. Γαλαξίες με πάνω από μία κεντρική μαύρη τρύπα προέρχονται από τη συγχώνευση παλαιότερων μικρότερων γαλαξιών που είχαν τη δική τους κεντρική μαύρη τρύπα.

«Έως τώρα τέτοια συγκέντρωση τριών τεράστιων μαύρων οπών δεν είχε ποτέ ανακαλυφθεί στο σύμπαν. Αποτελεί ένδειξη για μια διαδικασία ταυτόχρονης συγχώνευσης τριών γαλαξιών μαζί με τις κεντρικές μαύρες τρύπες τους», δήλωσε ο Κολάτσνι.

https://www.kathimerini.gr/1052936/article/epikairothta/episthmh/anakalyf8hke-o-prwtos-gala3ias-me-treis-mayres-trypes-sto-kentro-toy

galaxiass-thumb-large.jpg.21813e98ee67559f5fde6dce49591e81.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

:D Ο γαλαξίας NGC 6240 είναι τύπου ULIRG, υπέρ-φωτεινού στις υπέρυθρες λόγω μεγάλης ποσότητας σκόνης και έντονης αστρογέννησης. Η διαδικασία συγχώνευσης των 3 γαλαξιών θα συνεχίζεται για πολλά εκατομμύρια έτη ακόμα. Τώρα έχει ανώμαλο σχήμα (φυσικά δεν είναι ο σπειροειδής γαλαξίας της φωτογραφίας) και θα εξελιχτεί σε ελλειπτικό γαλαξία.

1747249865_NGC6240.jpg.cc1619bb56f962e90c40545f194ef801.jpg

Η αστρονομια μας βοηθαει να κοιταμε ψηλα. www.astrotheory.gr :D
Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 5 μήνες αργότερα...

UGC 2885: Ένας Γαλαξίας-τέρας. :cheesy:

Ο γιγάντιος σπειροειδής γαλαξίας UGC 2885 ίσως και να είναι ο μεγαλύτερος γαλαξίας στο κοντινό μας Σύμπαν. Με διάμετρο που αγγίζει τα 500.000 έτη φωτός, δηλαδή τουλάχιστον 2,5 φορές μεγαλύτερη απ’ αυτήν του Γαλαξία μας, αλλά και με δεκαπλάσιο αριθμών άστρων, ο γίγαντας αυτός βρίσκεται 232 εκατ. έτη φωτός μακριά, στον αστερισμό του Περσέα.

Πώς όμως διογκώθηκε τόσο πολύ ο γαλαξίας αυτός; Παρόλο που σε πολύ μεγάλες κλίμακες ο χώρος μεταξύ των γαλαξιών διαστέλλεται, γνωρίζουμε ότι σε γενικές γραμμές οι γαλαξίες συγκρούονται μεταξύ τους και ότι οι μεγαλύτεροι από αυτούς διευρύνουν την μάζα και το μέγεθός τους, αφομοιώνοντας άλλους, μικρότερους γαλαξίες, σε μία ατέρμονη διαδικασία συγκρούσεων, συγχωνεύσεων και γαλαξιακού κανιβαλισμού.

Στην διαστημική μας «γειτονιά», για παράδειγμα, ο πλησιέστερος σε μας γιγάντιος σπειροειδής γαλαξίας είναι ο γαλαξίας Ανδρομέδα, ο οποίος υπολογίζεται ότι θα συγκρουστεί και εντέλει θα συγχωνευθεί με τον Γαλαξία μας σε περίπου 4 δισ. χρόνια. Γαλαξιακές συγκρούσεις σαν κι αυτές είναι ιδιαίτερα συχνές στην εξελικτική πορεία του Σύμπαντος. Το γεγονός, μάλιστα, ότι σε σχετικά μικρές αποστάσεις η βαρυτική έλξη μεταξύ δύο ή περισσότερων γαλαξιών μπορεί τοπικά να υπερισχύει της κοσμικής διαστολής, είναι και ο βασικός λόγος που οι περισσότεροι γαλαξίες πολύ σπάνια εμφανίζονται απομονωμένοι μέσα στην απεραντοσύνη του Σύμπαντος. Πραγματικά, κάτω από την αμοιβαία βαρυτική τους έλξη συγκροτούν ομάδες και σμήνη, τα οποία περιλαμβάνουν από μερικές δεκάδες μέχρι και μερικές χιλιάδες γαλαξίες.

Για παράδειγμα, ο Γαλαξίας μας, καθώς και οι γαλαξίες της Ανδρομέδας και του Τριγώνου, είναι οι τρεις μεγαλύτεροι γαλαξίες μίας μικρής ομάδας 50 περίπου γαλαξιών, οι οποίοι κάτω από την αμοιβαία τους βαρύτητα συγκροτούν την επονομαζόμενη Τοπική Ομάδα. Πολύ μεγαλύτερο είναι το Σμήνος της Παρθένου, περίπου 54 εκατ. έτη φωτός μακριά, το οποίο ίσως να περιλαμβάνει ακόμη και 2000 γαλαξίες. Το σμήνος αυτό βρίσκεται στον πυρήνα μίας πολύ μεγαλύτερης δομής, που ονομάζεται Τοπικό Υπερσμήνος και αποτελείται από τουλάχιστον 100 ομάδες και σμήνη γαλαξιών, που περιλαμβάνουν και την Τοπική Ομάδα.

Επομένως, πώς μεγάλωσε τόσο πολύ αυτός ο γαλαξίας; Συγχώνευε άραγε σε βάθος χρόνου άλλους μικρότερους γαλαξίες ή απλά απορροφούσε με την βαρυτική του έλξη αέρια από τον μεσογαλαξιακό χώρο σε μία εξίσου αργή και μακραίωνη διαδικασία; Με δεδομένο ότι ο γαλαξίας αυτός βρίσκεται σε μία σχετικά απομονωμένη περιοχή του Διαστήματος, όπου δεν υπάρχουν άλλοι γαλαξίες, οι αστρονόμοι πιθανολογούν ότι η απάντηση είναι η δεύτερη. Η οριστική απάντηση, ωστόσο, θα δοθεί μόνο με την συστηματική παρατήρηση του εκπληκτικού αυτού γαλαξία. Για τον σκοπό αυτό, ο αστρονόμος Benne Holwerda από το Πανεπιστήμιο Louisville στο Κεντάκι και οι συνεργάτες του χρησιμοποιούν ήδη το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble, προκειμένου να καταμετρήσουν τον αριθμό των σφαιρωτών σμηνών που περιφέρονται γύρω του.

Τα σφαιρωτά σμήνη είναι αστρικά σμήνη, τα οποία απαρτίζονται από μερικές δεκάδες χιλιάδες έως και μερικά εκατομμύρια άστρα μεγάλης ηλικίας, συνωστισμένα κάτω από την αμοιβαία βαρυτική τους έλξη σε μία σφαιρική περιοχή, που συνήθως δεν υπερβαίνει τα 150 έτη φωτός. Τα σφαιρωτά σμήνη κατανέμονται με σφαιρικό περίπου τρόπο στην γαλαξιακή άλω που περιβάλλει τον κάθε γαλαξία. Επειδή, μάλιστα, περιλαμβάνουν τόσα πολλά άστρα, η βαρυτική έλξη που αναπτύσσεται μεταξύ τους είναι αρκετά ισχυρή, διασφαλίζοντας έτσι τη συνοχή τους για δισεκατομμύρια χρόνια.

Εάν, λοιπόν, ο UGC 2885 διεύρυνε την μάζα και το μέγεθός του απλά και μόνο απορροφώντας μεσογαλαξιακά αέρια, θα εμπεριέχει έναν συγκεκριμένο, αλλά σχετικά μικρό αριθμό από σφαιρωτά σμήνη. Εάν, αντιθέτως, οι τεράστιες διαστάσεις του γαλαξία αυτού οφείλονται σε αλλεπάλληλα επεισόδια γαλαξιακού κανιβαλισμού, τότε θα πρέπει να περιβάλλεται από πολλά περισσότερα σφαιρωτά σμήνη, τα οποία αιχμαλώτισε από όλους τους μικρότερους γαλαξίες που αφομοίωσε. Η ανάλυση των σχετικών δεδομένων δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί, πιθανότατα όμως να γνωρίζουμε την απάντηση σχετικά σύντομα.

Η εκπληκτική αυτή φωτογραφία δόθηκε στην δημοσιότητα από την NASA και τον ESA στις 6 Ιανουαρίου, με αφορμή την 30ή επέτειο (στις 24 Απριλίου) από την εκτόξευση του γερασμένου, αλλά θρυλικού πλέον διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble. Εκτός από τον γαλαξία UGC 2885, στην φωτογραφία αυτή απεικονίζονται και αρκετά άστρα του Γαλαξία μας, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα αυτή την υπέρλαμπρη φωτεινή πηγή στον δίσκο του γαλαξία, που θυμίζει κάπως μία έκρηξη σουπερνόβα. Στην πραγματικότητα πρόκειται για ένα άστρο του Γαλαξία μας, το οποίο βρίσκεται σε απόσταση μόλις 2.500 ετών φωτός από την Γη και το οποίο παρεμβάλλεται τυχαία ανάμεσα στο τηλεσκόπιο και τον γαλαξία της φωτογραφίας. Πιθανότατα είναι ένα άστρο παρόμοιο, αλλά μεγαλύτερης ηλικίας από τον Ήλιο, καθώς το υδρογόνο στον πυρήνα του πρέπει να εξαντλείται.

https://physicsgg.me/2020/02/07/ugc-2885-%ce%ad%ce%bd%ce%b1%cf%82-%ce%b3%ce%b1%ce%bb%ce%b1%ce%be%ce%af%ce%b1%cf%82-%cf%84%ce%ad%cf%81%ce%b1%cf%82/

ugc-2885-2.png.b4223ef2deafd590ce309709e5b67eca.png

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Ένας γαλαξίας διαφορετικός από τους άλλους. :cheesy:

Ερευνητές ανακάλυψαν έναν αρχαίο γαλαξία η μελέτη του οποίου θα διευρύνει τις γνώσεις τους σχετικά με το πώς «γεννιούνται» και πώς «πεθαίνουν» γαλαξίες του ίδιου είδους.

Έναν ασυνήθιστο γαλαξία πλούσιο σε αστέρες πλην όμως ανενεργό ανακάλυψαν αμερικανοί επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια. Τα αποτελέσματα των ερευνητών, τα οποία δημοσιεύτηκαν πρόσφατα στην επιστημονική επιθεώρηση «The Astrophysical Journal», καταδεικνύουν ότι ο γαλαξίας αυτός σχηματίστηκε πριν από 12 δισεκατομμύρια χρόνια.

https://iopscience.iop.org/article/10.3847/2041-8213/ab5b9f

Σύμφωνα με τους ερευνητές, ο γαλαξίας αυτός παρουσιάζει μία ιδιομορφία: Παρόλο που είναι πλούσιος σε αστέρες, έχοντας μάζα όσο 300 δισεκατομμύρια ήλιοι, δεν παράγει νέα ουράνια σώματα, κάτι το οποίο είναι ασυνήθιστο για γαλαξίες με τόσο μεγάλη μάζα. Σύμφωνα με τις μετρήσεις των επιστημόνων, ο γαλαξίας σχηματίστηκε όταν το Σύμπαν είχε ηλικία μόλις 1,2 δισεκατομμυρίων ετών. Ωστόσο, παραμένει άγνωστος ο λόγος για τον οποίο ο εν λόγω γαλαξίας σταμάτησε να σχηματίζει ουράνια σώματα. «Πολύ λίγοι γαλαξίες έχουν σταματήσει να σχηματίζουν αστέρια, κι από αυτούς κανείς δεν έχει τη μάζα του γαλαξία που εντοπίσαμε», σημείωσε σε σχετικές του δηλώσεις ο καθηγητής αστρονομίας Τζίλιαν Γουίλσον από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, συμπληρώνοντας ότι «η ανακάλυψη αυτού του γαλαξία θέτει σε αμφισβήτηση τα υπάρχοντα μοντέλα, αφού παρόλο που αυτά προβλέπουν την ύπαρξη ανενεργών γαλαξιών, αυτοί αναμενόταν να έχουν μάζα σημαντικά μικρότερη από αυτή του γαλαξία που ανακαλύψαμε».

Σύμφωνα με τις παρατηρήσεις των ερευνητών, οι οποίες πραγματοποιήθηκαν χρησιμοποιώντας τηλεσκόπια υπέρυθρης ακτινοβολίας, στο απόγειο της δραστηριότητάς του o συγκεκριμένος γαλαξίας σχημάτιζε πάνω από 1000 ουράνια σώματα κάθε χρόνο, τη στιγμή που, παραδείγματος χάριν, ο «Milky Way», ο γαλαξίας δηλαδή στον οποίο ανήκει η Γη, σχηματίζει περίπου τέσσερα αστέρια ετησίως. «Ο γαλαξίας ο οποίος εντοπίσαμε ενδέχεται να είναι μέρος ενός πλήθους γαλαξιών οι οποίοι κατά τα πρώτα χρόνια του Σύμπαντος σχημάτιζαν πολύ μεγάλο αριθμό ουράνιων σωμάτων» σημείωσε σε σχετικές δηλώσεις του ο καθηγητής αστρονομίας στο Πανεπιστήμιο του Ταφτς Ντανίλο Μερτσεζίνι.

Οι ερευνητές τώρα προσανατολίζονται στην περαιτέρω μελέτη του συγκεκριμένου γαλαξία ώστε να κατανοήσουν καλύτερα με ποιον τρόπο σχηματίζονται και «πεθαίνουν» οι γαλαξίες πολύ μεγάλης μάζας.

https://www.tovima.gr/2020/02/10/science/enas-galaksias-diaforetikos-apo-tous-allous/

download-3.thumb.jpg.d517015cbfdca2735ebfded4fb58ab46.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Ανακαλύφθηκε η μεγαλύτερη έκρηξη στο σύμπαν – Προήλθε από μαύρη τρύπα. :cheesy:

Οι αστρονόμοι ανακάλυψαν μια έκρηξη που έγινε στο σύμπαν και είναι πολύ ισχυρότερη από κάθε άλλη που έχει ποτέ παρατηρηθεί. Η έκρηξη στην «καρδιά» ενός μακρινού σμήνους γαλαξιών, η οποία προερχόταν πιθανότατα από μια τεράστια μαύρη τρύπα, απελευθέρωσε πενταπλάσια ενέργεια από τον προηγούμενο κάτοχο του ρεκόρ και άφησε πίσω της μια τεράστια κοιλότητα – 15 φορές μεγαλύτερη από το γαλαξία μας – στα καυτά αέρια γύρω από τη μαύρη τρύπα.

Οι επιστήμονες, με επικεφαλής τη δρα Σιμόνα Τζιακιντούτσι του Ερευνητικού Εργαστηρίου του Ναυτικού των ΗΠΑ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό αστροφυσικής «The Astrophysical Journal», συνδύασαν παρατηρήσεις από τα διαστημικά τηλεσκόπια Chandra και ΧΜΜ-Newton, καθώς και δύο άλλα επίγεια παρατηρητήρια στην Αυστραλία και στην Ινδία.

Η έκρηξη στο γαλαξιακό σμήνος του Οφιούχου σε απόσταση περίπου 390 εκατομμυρίων ετών φωτός από τη Γη προερχόταν πιθανότατα από μια υπερμεγέθη μαύρη τρύπα σε έναν από τους κεντρικούς γαλαξίες του σμήνους. Η ενέργεια που απελευθερώθηκε από την έκρηξη, είναι εκατοντάδες χιλιάδες φορές μεγαλύτερη από τις τυπικές εκρήξεις που παρατηρούνται στους γαλαξίες.

Τα σμήνη γαλαξιών είναι οι μεγαλύτερες δομές στο σύμπαν που συγκρατούνται από τη βαρύτητα, αποτελούμενα από χιλιάδες γαλαξίες, σκοτεινή ύλη και καυτά νέφη αερίων. Από την άλλη, οι μαύρες τρύπες που συνεχώς έλκουν ύλη προς αυτές, συχνά «εξακοντίζουν» τεράστιες ποσότητες υλικών και ενέργειας. Αυτό συμβαίνει όταν η ύλη που «καταβροχθίζεται» από τη μαύρη τρύπα, εκτινάσσεται με εκρηκτικό τρόπο προς τα έξω.

Η εκρηκτική δραστηριότητα της μαύρης τρύπας στον Οφιούχο πρέπει πια να έχει σταματήσει, καθώς οι αστρονόμοι δεν βλέπουν άλλα ίχνη στα ραδιοτηλεσκόπια τους. Όπως είπαν, δεν μπορούν να γνωρίζουν γιατί η συγκεκριμένη έκρηξη ήταν τόσο ισχυρή.

https://www.in.gr/2020/02/28/tech/anakalyfthike-megalyteri-ekriksi-sto-sympan-proilthe-apo-mayri-trypa/

1643554099_-241229234252241243244239237207246233239253247239208231227222NASA-CXC-NavalResearchLab-Giacintucci.thumb.jpg.bfd450dbfd2149a020ce54331d037fe2.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 2 εβδομάδες αργότερα...

Τι γνωρίζετε, άραγε για… Τους Ελλειπτικούς Γαλαξίες; :cheesy:

Η κατανόηση του Σύμπαντος από τον άνθρωπο είναι μια διαδικασία που ακόμη βρίσκεται στην αρχή της, αφού μόλις πριν από 75 περίπου χρόνια ήταν που ανακαλύψαμε την ύπαρξη των χιλιάδων αστρικών πολιτειών σαν τον δικό μας Γαλαξία. Οι αστρικές αυτές πολιτείες έχουν όλες τους διαφορετικά σχήματα και μεγέθη. Μερικοί είναι μικροί και ακανόνιστοι, σαν τα γειτονικά μας Νέφη του Μαγγελάνου, ενώ άλλοι έχουν μια σπειροειδή μορφή σαν τον άλλο ορατό με γυμνό μάτι γαλαξία, που βρίσκεται στον αστερισμό της Ανδρομέδας. Άλλοι πάλι φαίνονται ακόμη πιο πυκνά «πακεταρισμένοι» και με σφαιροειδή ή ελλειπτική δομή.

Η μελέτη των γαλαξιών: Η προσεκτική μελέτη των απόμακρων γαλαξιών απαιτεί μεγάλα τηλεσκόπια και άλλα όργανα που δεν υπήρχαν στη διάθεση των αστρονόμων μέχρι τη δεκαετία του 1950. Να φανταστείτε ότι πριν από 40 μόλις χρόνια οι αστρονόμοι που ασχολούνταν με την παρατήρηση και την μελέτη των αστρικών νησιών σ’ ολόκληρο τον κόσμο δεν υπερέβαιναν τους δέκα με είκοσι. Με την ανατολή όμως της διαστημικής εποχής το πεδίο αυτό της γνώσης γνώρισε μία άνευ προηγουμένου άνθηση, αφού είχαμε πλέον την δυνατότητα να μελετήσουμε τους γαλαξίες και με πολύ μεγαλύτερα επίγεια τηλεσκόπια αλλά και με τα όργανα που τοποθετήθηκαν σε τροχιά γύρω από τη Γη.

Ταξινομήσεις γαλαξιών:

Το πρώτο σύστημα ταξινόμησης των γαλαξιών έκανε στη δεκαετία του 1920 ο Έντουιν Χαμπλ (1889-1953). Το 1961 ο αμερικανός αστρονόμος Άλαν Σάντατζ (1926- ) βασιζόμενος στις σημειώσεις και τις μελέτες του Χαμπλ αναθεώρησε το αρχικό εκείνο σύστημα προσθέτοντας περισσότερες υποκατηγορίες. Υπάρχουν φυσικά και άλλων ειδών ταξινομήσεις ανάλογα με την συμπεριφορά των διαφόρων γαλαξιών: παράξενοι γαλαξίες, εκρηγνυόμενοι γαλαξίες, γαλαξίες «Σέυφερ», αντικείμενα «BL Σαύρας», και Κβάζαρ, είναι μερικές μόνο από τις ονομασίες που έχουν δοθεί κατά καιρούς στα παράξενα αυτά αστρικά νησιά. Η αποκρυπτογράφηση των μυστικών τους από τους αστρονόμους είναι μία συνεχής διαδικασία έρευνας και μελέτης του υπέροχου Σύμπαντος στο οποίο ζούμε. Είναι μια προσπάθεια να δώσουμε απάντηση στα ερωτηματικά που περιβάλουν την προέλευσή μας, θεατές κι εμείς του εξελισσόμενου θεατρικού έργου των ουρανών που ξετυλίγεται μπροστά μας.

Αστρικές μπάλες:

Σύμφωνα με το σύστημα των Χαμπλ-Σάντατζ οι ελλειπτικοί γαλαξίες φαίνονται σαν τεράστιες αστρικές μπάλες με διαφοροποιημένη φωτεινότητα καθώς προχωράμε προς τα άκρα. Έχουν μία σφαιρική-ελλειπτική μορφή και χρωματισμούς λίγο πιο κοκκινωπούς απ’ ότι είναι ο Ήλιος. Τα άστρα που τους αποτελούν έχουν διαφοροποιημένες και μεγαλύτερες ταχύτητες από την ταχύτητα περιστροφής του όλου γαλαξιακού συστήματος και γι’ αυτό τον λόγο οι ελλειπτικοί γαλαξίες δεν έχουν ούτε λεπτούς δίσκους αλλά ούτε και σπειροειδείς βραχίονες. Τα περισσότερα μάλιστα άστρα τους είναι πολύ μεγάλης ηλικίας γιατί η ποσότητα των αερίων και της σκόνης που διαθέτουν είναι ελάχιστη και δεν έχουν την δυνατότητα να υποστηρίξουν τις διαδικασίες που απαιτούνται στην αστρογένεση.

Στην Καρδιά του Κένταυρου:

Ο κοντινός μας γαλαξίας, γνωστός ως Κένταυρος Άλφα ή NGC 5128, βρίσκεται σε μικρή σχετικά απόσταση 10 περίπου εκατομμυρίων ετών φωτός από τη Γη προς την κατεύθυνση του αστερισμού του Κενταύρου. Από τις μελέτες μας αποκαλύφτηκε ότι είναι ένας γαλαξίας - κανίβαλλος: ένας τεράστιος ελλειπτικός γαλαξίας ο οποίος έχει συλληφθεί την στιγμή που καταβροχθίζει ένα μικρότερο σπειροειδή γαλαξία που είχε την ατυχία να περάσει δίπλα του. Στο κέντρο του πρέπει να υπάρχει μια τεραστίων διαστάσεων μαύρη τρύπα που αποτελείται από υλικά ενός δισεκατομμυρίων άστρων σαν τον Ήλιο με αποτέλεσμα την εκπομπή δύο τεράστιων πιδάκων υλικών και ακτινοβολίας.

Το σμήνος της Παρθένου:

Όσο βυθιζόμαστε όμως όλο και πιο πολύ στο Διάστημα, το σκοτάδι παραμερίζεται από το αμυδρό φως τόσων γαλαξιών όσα είναι και τ' άστρα του Γαλαξία μας. Έχουμε φτάσει δηλαδή στην περιοχή που διαφεντεύεται από τον κόσμο των γαλαξιακών σμηνών, το πλησιέστερο από τα οποία είναι το Σμήνος της Παρθένου. Η Τοπική μας Ομάδα γαλαξιών αποτελεί ένα μικρό τμήμα στα εξωτερικά όρια του Σμήνους της Παρθένου, που ονομάζεται έτσι επειδή οι περισσότεροι από τις χιλιάδες διαφορετικών ειδών γαλαξίες που το αποτελούν φαίνονται προς την κατεύθυνση του αστερισμού της Παρθένου.

Εκρηκτικός πυρήνας:

Στην καρδιά του Υπερσμήνους της Παρθένου βρίσκεται ο πιο θεαματικός ίσως από όλους τους γαλαξίες: ο γιγάντιος ελλειπτικός γαλαξίας Παρθένος Αλφα ή Μ-87. Σε σύγκριση με τους συνηθισμένους γαλαξίες σαν τον δικό μας ο γαλαξίας αυτός είναι πέντε φορές μεγαλύτερος. Σ' αυτόν κατοικούν πάνω από ένα τρισεκατομμύριο άστρα, ενώ είναι στεφανωμένος με πάνω από 1.000 σφαιρωτά σμήνη. Ο γαλαξίας Μ 87 είναι μια από τις ισχυρότερες πηγές ραδιοακτινοβολιών, ακτίνων Χ και φωτεινής ενέργειας, ενώ ένας πίδακας πλάσματος, (απογυμνωμένων από ηλεκτρόνια ατόμων) προεξέχει σαν ένα κοκαλιάρικο δάχτυλο από τον πυρήνα του. Ο πίδακας αυτός εκτοξεύτηκε πριν από 15.000 χρόνια, με μία ταχύτητα που πλησίαζε την ταχύτητα του φωτός. Με τα μέτρα και τα σταθμά του γαλαξιακού χρόνου ο πίδακας αυτός πρέπει να εμφανίστηκε τόσο απότομα και ξαφνικά όσο και μια αστραπή.

Μαύρη Τρύπα στην Παρθένο:

Με τα διάφορα όργανά του το Διαστημικό Τηλεσκόπιο «Χάμπλ» σκόπευσε την καρδιά του Μ-87 (NGC 4486) και ανακάλυψε ότι το τεράστιο αυτό σύστημα πρέπει να κινείται γύρω από ένα υπέρπυκνο αντικείμενο που βρίσκεται στο κέντρο του. Οι μεγάλες αυτές ταχύτητες προσδιορίζουν την ύπαρξη ενός αντικειμένου με την τεράστια μάζα των δύο δισεκατομμυρίων άστρων συμπιεσμένη σε μια μικροσκοπική σχετικά περιοχή. Η βαρύτητα του πυρήνα είναι τόσο έντονη ώστε η μόνη εξήγηση που μπορεί να δοθεί στα παρατηρούμενα φαινόμενα είναι η ύπαρξη μιας Μαύρης Τρύπας.

Οι γαλαξίες του Σύμπαντος:

Συνολικά υπάρχουν πάνω από εκατό δισεκατομμύρια γαλαξίες στο ορατό Σύμπαν, πολύ περισσότεροι δηλαδή γαλαξίες απ' όλους τους ανθρώπους που έχουν ζήσει μέχρι τώρα πάνω στη Γη μας. Παρ’ όλα αυτά, παρ’ όλη την τεράστια αυτή γαλαξιακή κλίμακα, υπάρχουν ενδείξεις ενός ορισμένου σχεδίου και μιας δεδομένης δομής, αφού τα υπερσμήνη των γαλαξιών φαίνονται να είναι κατανεμημένα σε κυψελίδες, παρόμοιες με αυτές των σπόγγων και των κοραλλιών, ενώ οι διάμετροί τους υπολογίζονται ότι είναι το 1% της διαμέτρου ολάκερου του Σύμπαντος.

https://www.scoop.it/topic/physicists-and-physics/p/4118351324/2020/05/09/-

10-elliptical-galaxies_resize.thumb.jpg.eb42a987243fd671c224ab002df9ab54.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Η ιστορία του πρωτογαλαξία GN-z11.1 :cheesy:

Tον Μάρτιο του 2016, ομάδα αστρονόμων από τα πανεπιστήμια του Yale, της California και του Ινστιτούτου Space Telescope Science, συνδυάζοντας φασματοσκοπικά και οπτικά δεδομένα από τα διαστημικά τηλεσκόπια Hubble και Spitzer, ανακάλυψαν τον ιδιαίτερα φωτεινό πρωτογαλαξία GN-z11.1. Ο πρωτογαλαξίας αυτός αποτελεί μέχρι σήμερα το πιο μακρινό αντικείμενο (Εικόνα 1) που έχει παρατηρηθεί στο σύμπαν και συγχρόνως το πιο κοντινό αντικείμενο ως προς την αρχή του χωροχρόνου (Big Bang).

Ο γαλαξίας GN-z11.1 βρίσκεται στη γενική κατεύθυνση του αστερισμού της Μεγάλης Άρκτου και παρατηρείται σήμερα όπως ήταν πριν από 13.4 δισεκατομμύρια χρόνια, όταν το Σύμπαν είχε ηλικία 400 εκατομμύρια έτη, ή περίπου το 3% της σημερινής του ηλικίας (13.8 δισεκατομμύρια έτη). Τη χρονική περίοδο εκείνη, που ο γαλαξίας ήταν πολύ νέος σε ηλικία, το Σύμπαν ήταν περίπου 12 φορές μικρότερο σε διαστάσεις, ενώ η τότε απόσταση του GN-z11.1 από τον δικό μας Milky Way υπολογίζεται σε 2.6 δισεκατομμύρια έτη φωτός, σύμφωνα με το ισχύον κοσμολογικό μοντέλο. Εκείνη την εποχή, η πρώτη γενιά αστεριών είχε ήδη αρχίσει να φθίνει, εμπλουτίζοντας τον χώρο με νέα χημικά στοιχεία (εκτός του υδρογόνου και του ηλίου), ενώ οι πρώτοι γαλαξίες είχαν ήδη αρχίσει να σχηματίζονται ως συναθροίσεις αστεριών, αερίου και σκόνης. Παρόλη τη μικρή σχετικά απόσταση των δύο γαλαξιών -σε σχέση με την έκταση του παρατηρούμενου αλλά και ολόκληρου του Σύμπαντος-, το φως που ξεκίνησε από τον GN-z11.1 ταξίδευε για 13.4 δισεκατομμύρια έτη (συνυπολογίζοντας και τη διαστολή του Σύμπαντος) ώστε να φτάσει τον Μάρτιο του 2016 στα τηλεσκόπιά μας. Επομένως παρατηρούμε τον GN-z11.1 όπως φαινόταν τότε και όχι όπως πραγματικά είναι σήμερα !

Η ανάλυση των παρατηρησιακών δεδομένων κατέδειξε ότι ο πρωτογαλαξίας GN-z11.1 ήταν 25 φορές μικρότερος σε διαστάσεις από τον δικό μας Milky Way, ενώ η μάζα του (σε Ηλιακές μάζες) εκτιμήθηκε περίπου στο 1% της σημερινής μάζας του δικού μας Γαλαξία. Ωστόσο, ο ρυθμός σχηματισμού αστεριών του GN-z11.1 υπολογίζεται πως είναι 20 φορές μεγαλύτερος του αντίστοιχου δικού μας – είναι ένας ιδιαίτερα γρήγορος ρυθμός ανάπτυξης που αποτελεί πρόκληση για τα σημερινά θεωρητικά μοντέλα σχηματισμού γαλαξιών. Ίσως αυτό να εξηγεί το γεγονός ότι ένας τόσο μακρινός γαλαξίας μπόρεσε να παρατηρηθεί, επειδή ακριβώς ήταν τόσο φωτεινός και τόσο μεγάλος σε διαστάσεις για τη συγκεκριμένη εποχή του Σύμπαντος, ώστε να είναι τελικά ορατός σε τέτοια τεράστια απόσταση!

Λαμβάνοντας υπόψη τη σημερινή επικρατούσα κοσμολογία, εφόσον ο πρωτογαλαξίας GN-z11.1 υφίσταται ακόμη σήμερα, θα πρέπει πλέον να βρίσκεται στην εκπληκτικά μεγάλη απόσταση των 32 δισεκατομμυρίων ετών φωτός, συνεκτιμώντας και τη διαστολή του Σύμπαντος. Εάν δηλαδή σταματούσαμε νοερά τη διαστολή του Σύμπαντος και προσπαθούσαμε να μετρήσουμε τη σταθερή πλέον απόσταση μεταξύ των δύο γαλαξιών μέσω της ταχύτητας του φωτός (300 χιλιάδες χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο), θα ανακαλύπταμε ότι το φως θα έφτανε στα μάτια μας μετά από ένα τεράστιο ταξίδι διάρκειας μεγαλύτερης των 32 δισεκατομμυρίων ετών, καλύπτοντας απόσταση πλέον των 320 επτάκις εκατομμυρίων χιλιομέτρων! Στην πραγματικότητα, και λόγω της πεπερασμένης ταχύτητας του φωτός, πάντα θα παρατηρούμε τα αντικείμενα όπως ήταν στο παρελθόν και όχι όπως είναι σήμερα. Όσον αφορά στον GN-z11.1, θα συνεχίσουμε να τον παρατηρούμε με τα ισχυρά μας τηλεσκόπια για τα επόμενα περίπου 3 δισεκατομμύρια έτη, οπότε και ο τεράστιος ρυθμός διαστολής του Σύμπαντος θα καταστήσει πλέον την θέασή του ανέφικτη.

https://www.scoop.it/topic/physicists-and-physics/p/4118416749/2020/05/13/gn-z11-1

3991_Fig01_GNz11-FarthestGalaxyObservedByTheHST-20160303.thumb.jpg.86d31b96aaf645a75d2f973c88d3e16a.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 2 εβδομάδες αργότερα...

Ανακαλύφθηκε γαλαξίας που μοιάζει με... «δαχτυλίδι φωτιάς» και ηλικία κοντά στο «Βig Bang» :cheesy:

Μια ομάδα επιστημόνων, ανακάλυψε έναν νέο γαλαξία ο οποίος μοιάζει με «δαχτυλίδι φωτιάς» και μπορεί να βοηθήσει στην κατανόηση για τον σχηματισμό και την εξέλιξη ενός γαλαξία, όπως και του δικού μας.

Σύμφωνα με πληροφορίες, την ανακάλυψη και διερεύνηση του γαλαξία ανακοίνωσε το Κέντρο Αριστείας Αστροφυσικής (ARC) ολοκλήρου του Ουρανού σε Τρεις Διαστάσεις και ενημέρωσε την ύπαρξή του με σχετικό δελτίο τύπου, παραθέτοντας και φωτογραφικό υλικό από εικόνες που κατάφεραν να συλλάβουν.

Σύμφωνα με εκτίμηση των επιστημόνων, ο συγκεκριμένος γαλαξίας ονομάζεται "R5519" και απέχει 11 δισεκατομμύρια έτη φωτός από το Ηλιακό μας Σύστημα.

«Είναι ένα περίεργο αντικείμενο που δεν έχουμε ξαναδεί», δήλωσε σχετικά επικεφαλής του ερευνητικού κέντρου για τον γαλαξία, η απεικόνιση του οποίου αφορά την μορφή του πριν από 11 δισεκατομμύρια χρόνια.

Η τρύπα που έχει ο συγκεκριμένος γαλαξίας στο κέντρο έχει διάμετρο δύο δισεκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από την απόσταση ανάμεσα στη Γη και τον ήλιο, ενώ, όπως δήλωσαν οι επιστήμονες, δημιουργεί αστέρια με 50 φορές πιο γρήγορο ρυθμό από τον δικό μας γαλαξία.

Σύμφωνα με την πλήρη έρευνα που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό "Nature Astronomy", αυτός ο γαλαξίας είναι πιθανό να προήλθε από σύγκρουση με άλλους γαλαξίες, συμπέρασμα στο οποίο οι επιστήμονες καταλήγουν λόγω της τρύπας που έχει στη μέση, τονίζοντας μάλιστα ότι η ύπαρξή του δεν προέκυψε από τη σύγκρουση αλλά ο γαλαξίας προϋπήρχε.

​Μάλιστα, όπως ανέφερε ο ένας εκ των επιστημόνων του Εθνικού Πανεπιστημίου της Αυστραλίας, η ανακάλυψη αυτή δείχνει ότι η ύπαρξη τέτοιων γαλαξιών χρονολογείται ακόμη πιο πίσω από τις εκτιμήσεις που υπήρχαν μέχρι σήμερα.

https://www.pronews.gr/epistimes/diastima/881747_anakalyfthike-galaxias-poy-moiazei-me-dahtylidi-fotias-vinteo

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Δημιουργήστε έναν λογαριασμό ή συνδεθείτε για να σχολιάσετε

Πρέπει να είσαι μέλος για να αφήσεις ένα σχόλιο

Δημιουργία λογαριασμού

Εγγραφείτε για έναν νέο λογαριασμό στην κοινότητά μας. Είναι εύκολο!.

Εγγραφή νέου λογαριασμού

Συνδεθείτε

Έχετε ήδη λογαριασμό? Συνδεθείτε εδώ.

Συνδεθείτε τώρα
×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Όροι χρήσης