Πλανήτης Γη.

Μυστηριώδης αύξηση του τριχλωροφθορομεθάνιου καταστρέφει το όζον.

Οι επιστήμονες ανίχνευσαν την απρόσμενη αύξηση στην ατμόσφαιρα της Γης των επιπέδων μιας χημικής ουσίας που είναι άκρως καταστροφική για το στρώμα του όζοντος.

Πρόκειται για ένα χλωροφθοράνθρακα, το τριχλωροφθορομεθάνιο (CFC-11), που είχε απαγορευθεί από το Πρωτόκολλο του Μόντρεαλ το 1987, εμφάνιζε σταθερή μείωση έως το 2012, αλλά έκτοτε η εν λόγω ουσία φαίνεται να αυξάνει και πάλι στην ατμόσφαιρα.

Η αιτία γι’ αυτό παραμένει μυστηριώδης, αλλά, σύμφωνα με τις έως τώρα ενδείξεις, οι νέες πηγές των παράνομων εκπομπών βρίσκονται στην Ανατολική Ασία. Αν συνεχισθεί αυτή η αυξητική τάση, μπορεί να «φρενάρει» την ανάκαμψη της τρύπας του όζοντος και να επιδεινώσει την κλιματική αλλαγή.

Το CFC-11 είναι ένας από τους χλωροφθοράνθρακες που είχαν αρχικά αναπτυχθεί ως ψυκτικές ουσίες στη δεκαετία του 1930, ενώ χρησιμοποιούνταν επίσης στα σπρέι, ως διαλυτικά κ.α. Μετά από μερικές δεκαετίες, έγινε αντιληπτό ότι οι ουσίες αυτές, όταν διασπώνται στην ατμόσφαιρα, απελευθερώνουν άτομα χλωρίου που μπορούν να καταστρέψουν γρήγορα τα μόρια του όζοντος.

Η ανακάλυψη μιας μεγάλης «τρύπας» πάνω από την Ανταρκτική οδήγησε στην υπογραφή του πετυχημένου διακρατικού Πρωτοκόλλου του Μόντρεαλ, το οποίο απαγόρευσε την παραγωγή των χλωροφθορανθράκων (συμπεριλαμβανομένου του CFC-11) στις ανεπτυγμένες χώρες στα μέσα της δεκαετίας του 1990 και στον υπόλοιπο κόσμο έως το 2010.

Καθώς σταμάτησε η παραγωγή, οι επιστήμονες περίμεναν να δουν μια σταδιακή μείωση των επιπέδων αυτών των χημικών ουσιών στην ατμόσφαιρα και αυτό όντως έχουν δει, γι’ αυτό άλλωστε εκτιμούν ότι σε λίγες δεκαετίες θα έχει αποκατασταθεί η «τρύπα» του όζοντος.

Όμως, οι Αμερικανοί και Ευρωπαίοι ερευνητές, με επικεφαλής τον Στέφεν Μόντζκα της Εθνικής Υπηρεσίας Ωκεανών και Ατμόσφαιρας (ΝΟΑΑ) των ΗΠΑ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο Nature,

https://www.nature.com/articles/s41586-018-0106-2

σύμφωνα με το BBC και τους New York Times, προειδοποιούν ότι μετά το 2012 η μείωση των επιπέδων του CFC-11 έχει επιβραδυνθεί κατά περίπου 50%, πράγμα που σημαίνει ότι νέες εκπομπές έχονται πλέον να προστεθούν στις προϋπάρχουσες.

Όμως δεν μπορούν ακόμη να εντοπίσουν τον «ένοχο». Κάποιοι υποψιάζονται την Κίνα ή άλλες ασιατικές χώρες, αλλά μέχρι στιγμής δεν υπάρχουν στοιχεία που να επιβεβαιώνουν κάτι τέτοιο.

Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι οι νέες πηγές εκπομπών CFC-11, αν δεν αντιμετωπισθούν έγκαιρα, θα καθυστερήσουν την ανάκαμψη της τρύπας του όζοντος, «ίσως και κατά μία δεκαετία», σύμφωνα με τον Μότζκα. Επίσης, οι νέες παράνομες εκπομπές μπορεί να συμβάλουν στην άνοδο της θερμοκρασίας του πλανήτη.

http://www.in.gr/2018/05/17/tech/mystiriodis-ayksisi-tou-trixlorofthoromethaniou-katastrefei

Τρία γιγάντια φαράγγια ανακαλύφθηκαν θαμμένα κάτω από τους πάγους της Ανταρκτικής.

Βρετανοί γεωεπιστήμονες ανακάλυψαν κάτω από τους πάγους της Ανταρκτικής τρία τεράστια και βαθιά φαράγγια, καθένα από τα οποία έχει μήκος εκατοντάδων χιλιομέτρων και ελίσσεται ανάμεσα σε ψηλά βουνά, χωρίς να είναι ορατά πάνω από την καλυμμένη με χιόνια και πάγους επιφάνεια.

Οι ερευνητές του πολικού ερευνητικού προγράμματος PolarGAP, με επικεφαλής τη δρα Κέιτ Γουίντερ του Τμήματος Γεωγραφίας και Περιβαλλοντικών Επιστημών του βρετανικού Πανεπιστημίου Νορθάμπρια, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό γεωφυσικής «Geophysical Research Letters», πραγματοποίηαν την ανακάλυψη με τη βοήθεια ιπτάμενου ραντάρ, σύμφωνα με το BBC.

Οπως ανέφεραν, αν οι πάγοι της Ανταρκτικής λιώσουν κι άλλο λόγω της κλιματικής αλλαγής, τότε τα υπόγεια φαράγγια θα επιταχύνουν την μετακίνηση των λιωμένων πάγων προς τη θάλασσα, με συνέπεια την άνοδο της στάθμης των υδάτων.

«Τα φαράγγια αυτά λειτουργούν ως κανάλια του πάγου από το κέντρο της ηπείρου προς την ακτή. Συνεπώς, αν οι κλιματικές συνθήκες αλλάξουν στην Ανταρκτική, θα πρέπει να περιμένουμε τον πάγο να κυλήσει πολύ πιο γρήγορα προς τη θάλασσα. Αυτό τα κάνει πραγματικά σημαντικά και, παρόλα αυτά, δεν γνωρίζαμε την ύπαρξή τους έως τώρα» δήλωσε η Γουίντερ.

Το μεγαλύτερο από τα φαράγγια (Foundation Trough) έχει μήκος άνω των 350 χιλιομέτρων και πλάτος 35 χιλιομέτρων. Το δεύτερο (Patuxent Trough) έχει μήκος πάνω από 300 χιλιόμετρα και πλάτος πάνω από 15 χιλιόμετρα, ενώ το τρίτο φαράγγι (Offset Rift Basin) έχει μήκος άνω των 150 χιλιομέτρων και πλάτος περίπου 30 χιλιομέτρων.

Τα φαράγγια είναι θαμμένα κάτω από πολλές εκατοντάδες μέτρα πάγου. Έτσι, για να φθάσει κανείς στον πάτο του μεγαλύτερου φαραγγιού, θα πρέπει να κάνει γεώτρηση βάθους άνω των δύο χιλιομέτρων.

Το πρόγραμμα PolarGAP χρηματοδοτείται κυρίως από τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος (ESA), που θέλει να συλλέξει στοιχεία για μια περιοχή του πλανήτη, την οποία οι δορυφόροι δεν μπορούν να δουν. Έτσι, ο μόνος τρόπος για να μην μείνει «τυφλή» αυτή η περιοχή, είναι να γίνει συλλογή στοιχείων από αεροπλάνα.

Αυτό έκανε η ομάδα της Γουίντερ, που χρησιμοποίησε αερομεταφερόμενο ραντάρ ικανό να δει κάτω από τον πάγο. Είναι πιθανό ότι αυτά τα γιγάντια φαράγγια κοντά στο Νότιο Πόλο δημιουργήθηκαν στη διάρκεια μιας προηγούμενης εποχής παγετώνων.

Δείτε εδώ τον σύνδεσμο για την επιστημονική δημοσίευση.

https://agupubs.onlinelibrary.wiley.com/doi/epdf/10.1029/2018GL077504

http://www.kathimerini.gr/966140/article/epikairothta/episthmh/tria-gigantia-faraggia-anakalyf8hkan-8ammena-katw-apo-toys-pagoys-ths-antarktikhs

Η κλίση της Γης ως προϋπόθεση για τη ζωή.

Κατά τη διάρκεια του χθεσινού θερινού ηλιοστασίου, το βόρειο ημισφαίριο της Γης πλησίασε τον Ηλιο, για να απολαύσει τη μεγαλύτερη ημέρα του χρόνου. Το θερινό ηλιοστάσιο συμβαίνει επειδή η Γη δεν περιστρέφεται κάθετα, αλλά υπό γωνία 23,5 μοιρών. Η γωνία αυτή έκανε τους αστρονόμους να αναρωτιούνται εάν η ελαφρά αυτή μετατόπιση ευθύνεται για την ύπαρξη συνθηκών, κατάλληλων για την εμφάνιση ζωής.

Το υπαρξιακό αυτό ερώτημα έχει βρεθεί στο επίκεντρο της επιστημονικής έρευνας, καθώς οι επιστήμονες έχουν εντοπίσει χιλιάδες εξωπλανήτες, σε τροχιά γύρω από άλλα άστρα του γαλαξία μας. Η ζωή είναι δυνατόν να αναπτυχθεί σε εξωπλανήτη, με τροχιά παραπλήσια της δικής μας; Ή μήπως η ζωή εμφανίζεται σε πλανήτες των οποίων ο άξονας περιστροφής είναι κάθετος; Παρότι οι αστρονόμοι δεν έχουν υπολογίσει ακόμη τον άξονα περιστροφής εξωπλανήτη, υποπτεύονται ότι αυτός θα εμφανίζει μεγάλες διακυμάνσεις, όπως συμβαίνει και με τους πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος. Ο Ερμής, με κλίση περιστροφής 0,03 μοιρών, είναι σχεδόν κάθετος, ενώ ο Ουρανός εμφανίζει κλίση 82,23 μοιρών. Τα δύο αυτά ακραία παραδείγματα μη κατοικήσιμων πλανητών θα μπορούσαν να μπερδέψουν τον επιστημονικό κόσμο, καθώς και οι δύο παραπάνω πλανήτες μοιράζονται πολλά κοινά στοιχεία με τη Γη, όπως εξηγεί ο Ρενέ Χέλερ, αστρονόμος του Ινστιτούτου Μαξ Πλανκ.

Αν ο πλανήτης δεν εμφανίζει κλίση στην περιστροφή του, δεν θα είχε διακριτές εποχές. Τα ημισφαίρια δεν θα πλησίαζαν και δεν θα απομακρύνονταν από τα άστρα τους. Αντίθετα, οι πόλοι θα ήταν τόσο ψυχροί, που το διοξείδιο του άνθρακα θα απορροφάτο στον ουρανό, στερώντας από τον πλανήτη αναγκαία για ζωή θερμότητα, αλλά και την ικανότητα δημιουργίας νερού σε υγρή μορφή.

Αν πάλι ο πλανήτης εμφάνιζε οριζόντιο άξονα περιστροφής, η ζωή δεν θα μπορούσε να δημιουργηθεί σε αυτόν. Με οριζόντιο άξονα περιστροφής, κάθε μορφή ζωής θα έπρεπε να προσαρμοσθεί σε εναλλαγές μεγάλου ψύχους και ακραίων θερμών θερμοκρασιών.

Ο δρ Χέλερ υποστηρίζει ότι ο ιδανικός άξονας περιστροφής κυμαίνεται μεταξύ 10 και 40 μοιρών. Ο αστρονόμος του Πανεπιστημίου της Ουάσιγκτον, Ρόρι Μπαρνς, διαφωνεί. «Η γωνία περιστροφής των 23,5 μοιρών δεν έχει τίποτα το ιδιαίτερο. Μπορεί να έχει κάποιος τέτοιο άξονα περιστροφής ή κάποια άλλη γωνία και ο πλανήτης θα μπορούσε να επιτρέψει την ανάπτυξη ζωής στην επιφάνειά του. Το μόνο που χρειάζεται, είναι παχύ ατμοσφαιρικό στρώμα, ικανό να μεταφέρει θερμότητα στις παγωμένες ζώνες του πλανήτη», λέει ο δρ Μπαρνς.

Ο ωκεανολόγος Ντέιβιντ Φερέρα του Πανεπιστημίου του Ρέντινγκ στη Βρετανία λέει ότι έρευνα του 2014 έδειξε πως ακόμη και πλανήτες με ακραία γωνία περιστροφής, όπως ο Ουρανός, μπορεί να επιτρέψουν την ανάπτυξη ζωής στην επιφάνειά τους, εφόσον διαθέτουν εκτεταμένο ωκεανό. Ενας ωκεανός είναι ικανός να απορροφήσει τη θερμότητα του καλοκαιριού, απελευθερώνοντας τη θερμότητα αυτή τον χειμώνα και επιτρέποντας στον πλανήτη να παραμένει εύκρατος.

http://www.kathimerini.gr/970890/article/epikairothta/episthmh/h-klish-ths-ghs-ws-proupo8esh-gia-th-zwh

Γη: Πάνω από τα τρία τέταρτα του εδάφους έχει υποβαθμισθεί.

Πάνω από τα τρία τέταρτα (75%) του εδάφους του πλανήτη μας έχει ήδη υποβαθμισθεί λόγω των ποικίλων ανθρωπογενών και περιβαλλοντικών πιέσεων και το ποσοστό αυτό μπορεί να ξεπεράσει το 90% έως το 2050, προειδοποιούν οι επιστήμονες του Κοινού Κέντρου Ερευνών (JRC) της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, που παρουσίασαν το νέο Παγκόσμιο Άτλαντα Ερημοποίησης (World Atlas of Desertification).

https://wad.jrc.ec.europa.eu/

Η συνεχής αύξηση του πληθυσμού, η ρύπανση, η ολοένα μεγαλύτερη κατανάλωση από ολοένα περισσότερους ανθρώπους, η αλλαγή χρήσεων γης, η κλιματική αλλαγή και άλλοι παράγοντες έχουν ως συνέπεια κάθε χρόνο να διαβρώνεται, να υποβαθμίζεται και να καθίσταται ακατάλληλη για καλλιέργεια ή ακόμη και για κατοικία μια συνολική έκταση που αντιστοιχεί περίπου στη μισή Ευρωπαϊκή Ένωση.

Η Αφρική και η Ασία είναι αυτές που πλήττονται περισσότερο, όπου εντείνονται οι ανησυχίες για τη διατροφική ασφάλειά τους και όπου εκτοπίζονται οι περισσότεροι άνθρωποι από τα σπίτια τους, με συνέπεια -μεταξύ άλλων- να αυξάνονται οι ροές μεταναστών προς τη Δύση. Έως το 2050 περίπου 700 εκατομμύρια άνθρωποι εκτιμάται ότι θα έχουν εκτοπισθεί λόγω διαφόρων αιτιών που συνδέονται με την υποβάθμιση του εδάφους και τους ανεπαρκείς πόρους για την επιβίωσή τους.

Σε παγκόσμιο επίπεδο, η υποβάθμιση της γης, σε συνδυασμό με την κλιματική αλλαγή, εκτιμάται ότι θα οδηγήσει σε μείωση περίπου 10% των αποδόσεων των γεωργικών καλλιεργειών έως το 2050. Οι μεγαλύτερες μειώσεις αναμένονται στην Ινδία, στην Κίνα και στην υποσαχάρια Αφρική.

Η έκθεση εκτιμά ότι μόνο στην ΕΕ το ετήσιο κόστος από την κάθε είδους υποβάθμιση του εδάφους είναι της τάξης των δεκάδων δισεκατομμυρίων ευρώ. Στην Ευρωπαϊκή Ένωση σχεδόν το ένα δέκατο της επικράτειάς της (8% ή περίπου 140 εκατομμύρια στρέμματα) είναι ευάλωτο σε σταδιακή ερημοποίηση, ιδίως στη Νότια, Ανατολική και Κεντρική Ευρώπη. Δεκατρείς χώρες έχουν δηλώσει ότι επηρεάζονται από την ερημοποίηση: Ελλάδα, Κύπρος, Βουλγαρία, Κροατία, Ιταλία, Μάλτα, Πορτογαλία, Ισπανία, Ρουμανία, Σλοβακία, Σλοβενία, Ουγγαρία και Λετονία.

Ο νέος Άτλας είναι ο τρίτος κατά σειρά: ο πρώτος είχε παρουσιασθεί το 1992 πριν τη Σύνοδο για τη Γη στο Ρίο και ο δεύτερος το 1998. Μεταξύ άλλων μέτρων που πρέπει να ληφθούν, ο Άτλας προτείνει να αυξηθούν οι αποδόσεις των γεωργικών καλλιεργειών με κάθε δυνατό τρόπο, να προωθηθεί ευρέως η φυτοφαγική διατροφή με αντίστοιχη μείωση της κατανάλωσης κρέατος και ζωικών πρωτεϊνών, να μειωθεί δραστικά η εκτεταμένη σπατάλη στην κατανάλωση τροφίμων κ.ά.

http://www.tovima.gr/science/article/?aid=994813

Στην ανατολική Ανταρκτική το πιο κρύο μέρος στη Γη.

Οι χαμηλότερες θερμοκρασίες στη Γη έχουν καταγραφεί στην ανατολική Ανταρκτική, κοντά στον νότιο πόλο. Όμως, οι επιστήμονες ανακάλυψαν ότι μπορούν να πέσουν ακόμη πιο χαμηλά από ό,τι νόμιζαν έως τώρα.

Τον Ιούλιο 1983 καταγράφηκε με επίγειες μετρήσεις στον σοβιετικό Σταθμό Βοστόκ της Ανταρκτικής η χαμηλότερη επιφανειακή θερμοκρασία που έχει μετρηθεί ποτέ στη Γη, στους μείον 89,2 βαθμούς Κελσίου. Το 2010, με τη βοήθεια δορυφόρων, καταγράφηκε ρεκόρ χαμηλής θερμοκρασίας μείον 93 βαθμών του παγωμένου αέρα ακριβώς πάνω από την επιφάνεια, στο οροπέδιο της αν. Ανταρκτικής ανάμεσα στους θόλους Άργκους και Φούτζι, σε υψόμετρο 3.800 μέτρων.

Τώρα, μια νέα ανάλυση στοιχείων της περιόδου 2004-2016 δείχνει ότι σε αυτή την περιοχή, υπό ορισμένες συνθήκες, η θερμοκρασία του αέρα πάνω από την επιφάνεια του εδάφους τον χειμώνα μπορεί να πέσει στους μείον 98 βαθμούς. Μάλιστα τόσο χαμηλές θερμοκρασίες δεν παρατηρήθηκαν μόνο σε ένα συγκεκριμένο σημείο, αλλά τουλάχιστον σε 100 στην ευρύτερη περιοχή του ανταρκτικού οροπεδίου.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον γεωεπιστήμονα Τεντ Σκάμπος του Εθνικού Κέντρου Δεδομένων Χιονιού και Πάγου του Πανεπιστημίου του Κολοράντο των ΗΠΑ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο επιστημονικό έντυπο Geophysical Research Letters, δήλωσαν ότι αυτή η θερμοκρασία είναι κατά πάσα πιθανότητα η χαμηλότερη που μπορεί να υπάρξει στον πλανήτη μας.

Στην παγωμένη Ανταρκτική κατά τους σκοτεινούς μήνες του χειμώνα η μέση θερμοκρασία είναι περίπου 34,4 βαθμοί Κελσίου.

http://www.in.gr/2018/06/27/tech/stin-anatoliki-antarktiki-pio-kryo-meros-sti-gi/

Δείτε πως φαίνεται η Γη από 43 εκατ. χιλιόμετρα μακριά.

Η NASA εκτόξευσε το Parker Solar Probe, ένα όχημα που «ταξιδεύει» την ανθρωπότητα για πρώτη φορά ως τον Ήλιο.

Ένα πρόγραμμα που θα εμπλουτίσει τις γνώσεις μας για το άστρο του ηλιακού μας συστήματος και παράλληλα για τη «γειτονιά» μας στο αχανές Σύμπαν. Το Parker Solar Probe, ωστόσο, προσφέρει μοναδικές εικόνες από το ταξίδι του. Για πρώτη φορά στην ιστορία, ο άνθρωπος αντικρίζει το «σπίτι του», τη Γη, από απόσταση 43 εκατ. χιλιομέτρων, όπως φαίνεται στο ταξίδι προς τον Ήλιο! Μία στιγμή ιστορική, που η NASA την τίμησε με όλη τη μεγαλοπρέπεια που της αρμόζει.

Ο πλανήτης μας, πιο φωτεινός απ' όσο φανταζόμασταν ότι φαίνεται από τόσο μεγάλη απόσταση και με τον Ήλιο στην... πλάτη, διακρίνεται καθαρά στο κέντρο της φωτογραφίας που δημοσίευσε η NASA, με φόντο αμέτρητα «φωτεινά λαμπάκια», που αντιστοιχούν σε άστρα, πλανήτες και κάθε λογής ουράνια σώματα που βρίσκονται στη «γωνιά» αυτή του Milky Way.

Το Parker Solar Probe ξεκίνησε την αποστολή του να «αγγίξει τον Ήλιο» πριν από λίγες εβδομάδες. Στόχος του είναι να ερευνήσει την ατμόσφαιρα του άστρου μας και να «εκπέμψει» χρήσιμες πληροφορίες για την εξερεύνηση του Διαστήματος, στο οποίο η ανθρωπότητα έχει στρέψει το βλέμμα της. Το μεγάλο ταξίδι με προορισμό τον Ήλιο, ξεκίνησε στις 12 Αυγούστου.

Το διαστημόπλοιο αναμένεται να φτάσει στη θέση του γύρω από το άστρο τον Νοέμβριο, χρησιμοποιώντας ως... ώθηση τη βαρύτητα της Αφροδίτης, σε ένα ταξίδι που δεν δοκιμάζονται απλώς οι τεχνολογικές ικανότητες της ανθρωπότητας και η αντοχή των νέων υλικών που έχουν χρησιμοποιηθεί για την κατασκευή του σκάφους, αλλά και η γνώση των δυνάμεων του Σύμπαντος και πώς αυτές μπορούν να δημιουργήσουν «μονοπάτια» για τα μελλοντικά ταξίδια.

«Στις 25 Σεπτεμβρίου, το Parker Solar Probe συνέλαβε μία οπτική της Γης, κατά τη διάρκεια της προώθησής του από τη βαρύτητα της Αφροδίτης, που έγινε για πρώτη φορά», ανέφερε ο εκπρόσωπος της NASA με ενθουσιασμό.

Το ειδικά κατασκευασμένο διαστημόπλοιο θα «σταθμεύσει» σε μία απόσταση 6,1 εκατ. χιλιομέτρων από την επιφάνεια του Ήλιου, επτά φορές πιο κοντά από οποιοδήποτε άλλο σκάφος στο παρελθόν. Η μέση απόσταση της Γης από τον Ήλιο είναι περίπου 150 εκατ. χιλιόμετρα.

https://www.pronews.gr/epistimes/diastima/722747_deite-pos-fainetai-i-gi-apo-43-ekat-hiliometra-makria-foto

Αποκαθίσταται σταδιακά το στρώμα του όζοντος.

Το στρώμα του όζοντος που προστατεύει τη ζωή από την καρκινογόνο ηλιακή ακτινοβολία ανακάμπτει με ρυθμό ένα έως τρία τοις εκατό τη δεκαετία, αντιστρέφοντας πολλά χρόνια επικίνδυνης μείωσης του στρώματος αυτού εξαιτίας της απελευθέρωσης επικίνδυνων χημικών, σύμφωνα με έρευνα του ΟΗΕ που δημοσιεύεται σήμερα.

Η ανασκόπηση ανά τέσσερα χρόνια του Πρωτοκόλλου του Μόντρεαλ, μιας απαγόρευσης που επιβλήθηκε το 1987 στα αέρια που προκαλούνται από την ανθρώπινη δραστηριότητα τα οποία βλάπτουν το ευαίσθητο στρώμα του όζοντος που βρίσκεται σε μεγάλο ύψος, ανακάλυψε μακροπρόθεσμες μειώσεις στην ατμόσφαιρα ουσιών που προκαλούν εξασθένηση του όζοντος, και την εν εξελίξει ανάκαμψη του στρατοσφαιρικού όζοντος.

«Η τρύπα του όζοντος στην Ανταρκτική ανακάμπτει, ενώ εξακολουθεί να συμβαίνει κάθε χρόνο. Ως αποτέλεσμα του Πρωτοκόλλου του Μόντρεαλ έχει αποφευχθεί μια πολύ πιο σοβαρή εξασθένιση του όζοντος στις πολικές περιοχές», σημειώνεται στην έκθεση.

Η τρύπα του όζοντος στην Ανταρκτική αναμενόταν να κλείσει σταδιακά, επιστρέφοντας στα επίπεδα του 1980, τη δεκαετία του 2060, σύμφωνα με την έκθεση.

«Στοιχεία που παρουσίασαν οι συγγραφείς δείχνουν πως το στρώμα του όζοντος σε ορισμένα τμήματα της στρατόσφαιρας ανακάμπτει με ρυθμό 1-3% ανά δεκαετία από το 2000», ανέφερε σε μια ανακοίνωση ο Παγκόσμιος Μετεωρολογικός Οργανισμός.

«Με αυτούς τους ρυθμούς προβολής, το όζον του Βορείου Ημισφαιρίου και του μεσαίου γεωγραφικού πλάτους προβλέπεται να επανέλθει πλήρως μέχρι τη δεκαετία του 2030, ακολουθούμενο από το Νότιο Ημισφαίριο στη δεκαετία του 2050 και τις πολικές περιοχές μέχρι το 2060».

Ο ΟΗΕ έχει ήδη χαιρετίσει την επιτυχία του Πρωτοκόλλου, με βάση το οποίο απαγορεύθηκαν ή σταμάτησε σταδιακά η χρήση των χημικών που προκαλούν εξασθένιση του στρώματος του όζοντος, περιλαμβανομένων των χλωροφθορανθράκων (CFC) που χρησιμοποιούνταν ευρέως κάποτε στα ψυγεία και στα σπρέι, ωστόσο, σύμφωνα με την έκθεση, είναι η πρώτη φορά που υπάρχουν ενδείξεις ότι η τρύπα του όζοντος στην Ανταρκτική έχει μειωθεί σε μέγεθος και βάθος από το 2000.

Στην Αρκτική, οι ετήσιες μεταβολές είναι πολύ μεγαλύτερες, με αποτέλεσμα να είναι δύσκολο να επιβεβαιωθεί αν έχει υπάρξει μια οριστική ανάκαμψη του στρώματος του όζοντος από το 2000.

Ωστόσο, αν και η χρήση των περισσότερων απαγορευμένων αερίων έχει σταματήσει σταδιακά, η έκθεση εντοπίζει τουλάχιστον μία παραβίαση του πρωτοκόλλου: μια απροσδόκητη αύξηση της παραγωγής και των εκπομπών CFC-11 από την ανατολική Ασία από το 2012.

Η χώρα ή οι χώρες από την οποία/τις οποίες προήλθε δεν έχει ακόμη προσδιοριστεί, σύμφωνα με την έκθεση.

Αν οι εκπομπές CFC-11 συνεχίζονταν με τον ίδιο ρυθμό, η επιστροφή των χημικών που προκαλούν εξασθένιση του όζοντος στο μέσο γεωγραφικό πλάτος και στους πόλους στις τιμές τους του 1980 θα καθυστερούσε περίπου κατά επτά και είκοσι χρόνια, αντίστοιχα, αναφέρεται στην έκθεση.

https://www.tanea.gr/2018/11/05/science-technology/apokathistatai-stasiaka-to-stroma-tou-ozontos/

ΕΑΑ: Δημιουργεί Παρατηρητήριο Γεωεπιστημών και Κλιματικής Αλλαγής στα Αντικύθηρα.

Υπεγράφη τη Δευτέρα στο δημαρχείο Κυθήρων το συμφωνητικό για την παραχώρηση χρήσης 36 στρεμμάτων στη θέση «Μύλοι Αντικυθήρων», από την Επιτροπή Εγχωρίου Περιουσίας Κυθήρων και Αντικυθήρων (διαχειριστή της δημοτικής περιουσίας των Κυθήρων και Αντικυθήρων) προς το Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών (ΕΑΑ).

Στην έκταση αυτή θα δημιουργηθεί το Παρατηρητήριο Γεωεπιστημών και Κλιματικής Αλλαγής του ΕΑΑ, μια μοναδική στην Ελλάδα και από τις λίγες στην Ευρώπη υπερσύγχρονη επιστημονική εγκατάσταση, που θα αναβαθμίσει την εγχώρια, αλλά και διεθνή επιστημονική γνώση στα ζητήματα περιβάλλοντος, μετεωρολογίας και κλιματικής αλλαγής.

Πιο συγκεκριμένα, το παρατηρητήριο θα αποτελέσει κεντρικό σταθμό αναφοράς για την παρακολούθηση κλιματικών και γεωφυσικών παραμέτρων υποβάθρου, οι οποίες, σύμφωνα με τις μελέτες του ΕΑΑ, συναντώνται στη γεω-στρατηγική θέση των Αντικυθήρων.

Σύμφωνα με το Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών, η αντιπροσωπευτικότητα των Αντικυθήρων για την ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, σε συνδυασμό με την εγκατάσταση του προηγμένου εξοπλισμού του ΕΑΑ στο νησί, θα συμβάλει τα μέγιστα για την εκπλήρωση των εθνικών υποχρεώσεων, όπως αυτές απορρέουν από τη Συμφωνία του Παρισιού για το κλίμα, στην οποία τονίζεται εμφατικά η ανάγκη συντονισμού των κρατών για την ενίσχυση της επιστημονικής γνώσης για το κλίμα, συμπεριλαμβανομένης της έρευνας, της συστηματικής παρατήρησης του κλιματικού συστήματος και των συστημάτων έγκαιρης προειδοποίησης, κατά τρόπο που ενημερώνει τις υπηρεσίες για το κλίμα και στηρίζει τη λήψη αποφάσεων.

Τη σύμβαση υπέγραψαν ο πρόεδρος της Επιτροπής Εγχωρίου Περιουσίας, Παναγιώτης Κομηνός, και ο πρόεδρος του ΕΑΑ, καθηγητής Μανώλης Πλειώνης, παρουσία της περιφερειάρχη Αττικής, Ρένας Δούρου, του δημάρχου Κυθήρων, Ευστράτιου Χαρχαλάκη, και του αντιπεριφερειάρχη Νήσων, Παναγιώτη Χατζηπέρου.

Η περιφέρεια Αττικής και ο δήμος Κυθήρων στηρίζουν έμπρακτα τη δημιουργία της σημαντικής αυτής υποδομής στο μικρό νησί, το οποίο φθίνει πληθυσμιακά, αλλά με αφορμή τη μεγάλη αυτή επιστημονική επένδυση θα ενισχυθούν σημαντικά οι προσπάθειες να ανακάμψει. Εξαιρετικά σημαντική είναι και η στήριξη του εγχειρήματος από τον τομέα Έρευνας και Καινοτομίας του ΥΠΠΕΘ και της Γενικής Γραμματείας Έρευνας και Τεχνολογίας, αλλά και από ιδιωτικούς φορείς, όπως η Cosmote και το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος.

https://www.naftemporiki.gr/story/1416276/eaa-dimiourgei-paratiritirio-geoepistimon-kai-klimatikis-allagis-sta-antikuthira

Η κίνηση του βορείου μαγνητικού πόλου προβληματίζει τους γεωφυσικούς.

Οι επιστήμονες έχουν ξαφνιαστεί από την ασυνήθιστα γρήγορη μετακίνηση του βορείου μαγνητικού πόλου, ο οποίος απομακρύνεται συνεχώς από τον Καναδά, κινούμενος ολοένα ανατολικότερα προς τη Σιβηρία. Ενώ το 1900 βρισκόταν κάπου στην ξηρά του ανατολικού Καναδά, σήμερα πια βρίσκεται κάπου στον Αρκτικό Ωκεανό, αρκετά χιλιόμετρα βόρεια μακριά του γεωγραφικού βορείου πόλου (οι δύο πόλοι δεν ταυτίζονται).

Η κίνηση του βορείου μαγνητικού πόλου, η οποία οφείλεται στις μετακινήσεις του λιωμένου σιδήρου στον καυτό πυρήνα της Γης, είναι τόσο γρήγορη, που οι ειδικοί στον γεωμαγνητισμό από όλο τον κόσμο αναγκάζονται να προχωρήσουν εσπευσμένα σε κάτι ασυνήθιστο: στην αναθεώρηση του Παγκόσμιου Μαγνητικού Μοντέλου στις 15 Ιανουαρίου.

https://en.wikipedia.org/wiki/World_Magnetic_Model

Το εν λόγω Μοντέλο περιγράφει το μαγνητικό πεδίο του πλανήτη μας και αποτελεί το θεμέλιο της σύγχρονης πλοήγησης, από τα συστήματα των πλοίων ως το Google Maps στα κινητά τηλέφωνα. Η τελευταία αναθεώρηση του μοντέλου είχε γίνει το 2015 και η επόμενη προγραμματιζόταν για το 2020, όμως θα επισπευσθεί εξαιτίας της απρόσμενα γρήγορης κίνησης του μαγνητικού πόλου του Βορρά, κάτι που έχει ως συνέπεια το μοντέλο να εμφανίζει πλέον ολοένα μεγαλύτερο σφάλμα.

Οι επιστήμονες της Εθνικής Υπηρεσίας Ωκεανών και Ατμόσφαιρας (ΝΟΑΑ) των ΗΠΑ και της Βρετανικής Γεωλογικής Υπηρεσίας, που παρακολουθούν συνεχώς το φαινόμενο, σύμφωνα με το «Nature», συνειδητοποίησαν ότι έχει επιταχυνθεί πολύ, με αποτέλεσμα το Παγκόσμιο Μαγνητικό Μοντέλο να είναι πια τόσο ανακριβές, ώστε ξεπερνά το αποδεκτό όριο για τα σφάλματα πλοήγησης.

Η θέση του βόρειου μαγνητικού πόλου -που υπολογίστηκε για πρώτη φορά το 1831 από τον Τζέιμς Κλαρκ Ρος- «περιπλανιέται» με απρόβλεπτο τρόπο, κάτι που έχει ανέκαθεν γοητεύσει εξερευνητές και επιστήμονες. Στα μέσα της δεκαετίας του 1990 η κίνηση του πόλου έγινε πιο γρήγορη, από περίπου 15 χιλιόμετρα ετησίως έως τότε, σε 55 χιλιόμετρα το χρόνο. Το 2001 για πρώτη φορά ο πόλος εισήλθε στον Αρκτικό Ωκεανό, ενώ το 2018 διέσχισε τη νοητή Διεθνή Γραμμή Ημερομηνίας (International Date Line), περνώντας έτσι από το δυτικό στο ανατολικό ημισφαίριο και βάζοντας «πλώρη» ολοταχώς για τη Σιβηρία.

Προς το παρόν, κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα γιατί έχει επιταχυνθεί τόσο δραματικά η κίνηση του βορείου μαγνητικού πόλου.

Τελικά, οι μαγνητικοί πόλοι αναμένεται να αντιστραφούν, όπως έχει ξανασυμβεί στο παρελθόν του πλανήτη. Αυτό αναμένεται να συμβεί μετά από μία πολυετή περίοδο, έως και 1.000 χρόνων, κατά την οποία το μαγνητικό πεδίο της Γης θα σημειώσει σημαντική εξασθένηση. Η αντιστροφή των πόλων θεωρητικά θα διαταράξει την ικανότητα ορισμένων πουλιών και άλλων ζώων που χρησιμοποιούν το μαγνητικό πεδίο για τον προσανατολισμό τους.

https://physicsgg.me/2019/01/11/%ce%b7-%ce%ba%ce%af%ce%bd%ce%b7%cf%83%ce%b7-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%b2%ce%bf%cf%81%ce%b5%ce%af%ce%bf%cf%85-%ce%bc%ce%b1%ce%b3%ce%bd%ce%b7%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%bf%cf%8d-%cf%80%cf%8c%ce%bb%ce%bf%cf%85/

Δέκα επιστημονικές αποστολές το 2019 με στόχο τα μυστικά και τους κινδύνους της Γης.

Το 2018 μάθαμε πολλά νέα πράγματα για τον πλανήτη μας και είναι σίγουρο ότι το ίδιο θα συμβεί και το 2019. Οι επιστήμονες ετοιμάζουν ή μόλις έχουν ξεκινήσει μια σειρά από αποστολές και ερευνητικά προγράμματα που αναμένεται να φέρουν στο φως νέες ανακαλύψεις στο πεδίο των γεωεπιστημών και του περιβάλλοντος.

Ακολουθεί μια επιλεκτική αναφορά σε δέκα από τις πιο σημαντικές φετινές ερευνητικές αποστολές, σύμφωνα με το «Science» και το «Live Science».

– Μελέτη των παγετώνων της Δ. Ανταρκτικής για τυχόν ρωγμές: Μια μεγάλη αμερικανο-βρετανική αποστολή, με τη συμμετοχή άνω των 100 επιστημόνων, θα αρχίσει να μελετά τον απομακρυσμένο γιγάντιο παγετώνα Thwaites στη Δυτική Ανταρκτική, μήπως εμφανίζει ανησυχητικές ρωγμές. Ο εν λόγω παγετώνας λειτουργεί ως ανάχωμα για τεράστιες μάζες πάγου πίσω από αυτόν και, αν καταρρεύσει στη θάλασσα, ένας τεράστιος όγκος πάγου θα γλιστρήσει στον ωκεανό, θα λιώσει και θα ανεβάσει τη στάθμη της θάλασσας. Οι δορυφόροι δείχνουν ότι η περιοχή του παγετώνα εμφανίζει ύποπτες μεταβολές. Οι επιστήμονες θέλουν απαντήσεις από πρώτο χέρι με ειδικά όργανα για το τι ακριβώς συμβαίνει και πόσο πρέπει να ανησυχούμε. Το ερευνητικό πρόγραμμα κόστους 50 εκατ. δολ. θα διαρκέσει πέντε χρόνια.

– Ακινητοποιημένο παγοθραυστικό σε ρόλο ερευνητικού κέντρου στην Αρκτική: Τον Σεπτέμβριο επιστήμονες θα ακινητοποιήσουν σκοπίμως για έναν ολόκληρο χρόνο το γερμανικό παγοθραυστικό «RV Polarstern» στην Αρκτική θάλασσα. Το πλοίο θα λειτουργήσει ως ερευνητικό κέντρο για τη μελέτη «από πρώτο χέρι» του αρκτικού κλίματος και την παρακολούθηση των ολοένα συρρικνούμενων αρκτικών πάγων, φιλοξενώντας ερευνητές από 17 χώρες, σε ένα διεπιστημονικό πρόγραμμα κόστους 120 εκατ. ευρώ.

– Πρώτη γεώτρηση στην καρδιά ενός σεισμού: Νοτιοδυτικά της ακτής της Ιαπωνίας, στο βυθό του Ειρηνικού Ωκεανού, υπάρχει η τάφρος Νανκάι, μια ενεργή ζώνη υποβύθισης, όπου η μία τεκτονική πλάκα του φλοιού της Γης γλιστρά κάτω από την άλλη. Έχει δημιουργηθεί έτσι μια από τις πιο σεισμογόνες περιοχές στον πλανήτη, με περιοδικούς βίαιους σεισμούς, η οποία το 1944 είχε προκαλέσει καταστροφικό σεισμό 8,1 Ρίχτερ στην Ιαπωνία. Φέτος ξεκινά το πείραμα NanTroSEIZE (Nankai Trough Seismogenic Zone Experiment), που για πρώτη φορά στον κόσμο θα επιχειρήσει υποθαλάσσια γεώτρηση μέσα στο ρήγμα. Τα πετρώματα που θα συλλεχθούν, θα αναλυθούν για να βγουν συμπεράσματα σχετικά με τους μελλοντικούς σεισμικούς κινδύνους.

– Εξερεύνηση μιας υπόγειας λίμνης στη δυτική Ανταρκτική: Οι επιστήμονες ξεκίνησαν τη γεώτρηση στη μεγάλη λίμνη Μέρσερ, έκτασης 139 τετραγωνικών χιλιομέτρων, η οποία είναι θαμμένη σε βάθος 1.200 μέτρων κάτω από τους πάγους της Δυτικής Ανταρκτικής. Τα ύδατά της είναι τελείως απομονωμένα από τα άλλα γήινα οικοσυστήματα εδώ και αρκετές χιλιάδες χρόνια, οπότε οι επιστήμονες αναρωτιούνται τι μπορεί να βρουν εκεί (μερικοί μάλιστα φοβούνται μήπως έλθουν στο φως επικίνδυνα βακτήρια ή ιοί). Οι ερευνητές ήδη, αφού άνοιξαν στον πάγο μια τρύπα γεώτρησης βάθους 1.068 μέτρων, έφθασαν στο εγκλωβισμένο νερό και συνέλεξαν δείγματα του (60 λίτρα). Οι πρώτες αναλύσεις δείχνουν όχι μόνο ότι το νερό, που έχει θερμοκρασία σχεδόν μείον ένα βαθμό Κελσίου, σφύζει από μικροβιακή ζωή, καθώς βρέθηκαν περίπου 10.000 βακτηριακά κύτταρα ανά χιλιοστό του λίτρου, αλλά επίσης – πράγμα ακόμη πιο αξιοσημείωτο- ανακαλύφθηκαν για πρώτη φορά απομεινάρια μικροσκοπικών ζώων (καρκινοειδή και βραδύπορα). Παραμένει άγνωστο πώς κάποτε βρέθηκαν τέτοιοι οργανισμοί στη λίμνη Μέρσερ. Στην Ανταρκτική υπάρχουν τουλάχιστον 400 τέτοιες λίμνες με υγρό νερό, θαμμένες κάτω από τους πάγους, με πιο μεγάλη τη λίμνη Βοστόκ στην ανατολική Ανταρκτική, που έχει βάθος 1.000 μέτρων, αλλά σκεπάζεται από πάγους πάχους τεσσάρων χιλιομέτρων, συνεπώς είναι πολύ δυσπρόσιτη. Η μελέτη τέτοιων λιμνών θα βοηθήσει στη μελλοντική διαστημική εξερεύνηση παρόμοιων υπόγειων υδάτινων οικοσυστημάτων σε άλλους πλανήτες και δορυφόρους.

– Μελέτη των κοραλλιογενών υφάλων: Τα πανέμορφα υποθαλάσσια οικοσυστήματα των κοραλλιών κινδυνεύουν από τη θαλάσσια ρύπανση και την οξίνιση των ωκεανών, που προκαλείται από την αυξανόμενη απορρόφηση περισσότερου ατμοσφαιρικού διοξειδίου του άνθρακα λόγω της κλιματικής αλλαγής. Τον Σεπτέμβριο θα ξεκινήσει από την ευρωπαϊκή ερευνητική κοινοπραξία ECORD συστηματική υποθαλάσσια γεώτρηση σε 11 τοποθεσίες γύρω από τη Χαβάη για να ληφθούν δείγματα από τους κοραλλιογενείς υφάλους, ακόμη και από απολιθώματά τους με ηλικία έως 500.000 ετών. Στόχος είναι να εξαχθούν συμπεράσματα για την ποσότητα του διοξειδίου στην γήινη ατμόσφαιρα στο μακρινό παρελθόν, αλλά και το πώς αντέδρασαν τότε τα κοράλλια σε εκείνες τις κλιματικές και περιβαλλοντικές αλλαγές.

– Δημιουργία νέων χαρτών για τους πάγους της Γης: Ο περιβαλλοντικός δορυφόρος ICESat-2 της NASA, που εκτοξεύθηκε το Σεπτέμβριο του 2008, θα μελετήσει επισταμένα και σε πραγματικό χρόνο τους πόλους του πλανήτη μας, μετρώντας τις εποχικές μεταβολές στο πάχος και την έκταση των πάγων τους. Μπορεί να ανιχνεύσει αλλαγές της τάξης μόλις του μισού εκατοστού και ήδη έχει φτιάξει τον καλύτερο έως τώρα χάρτη των πάγων της Ανταρκτικής.

– Το πρώτο πείραμα ηλιακής γεωμηχανικής: Ένα πείραμα στη στρατόσφαιρα (Stratospheric Controlled Perturbation Experiment), με επικεφαλής επιστήμονες του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ, θα δοκιμάσει πιλοτικά μια μέθοδο ηλιακής γεωμηχανικής, επιχειρώντας να μπλοκάρει τις ακτίνες του Ήλιου στο πλαίσιο αντιμετώπισης της κλιματικής αλλαγής. Μια μικρή ποσότητα από ανακλαστικά σωματίδια θα διαχυθούν στο ανώτερο τμήμα της ατμόσφαιρας, σε μια προσπάθεια των επιστημόνων να μιμηθούν τη σκίαση, την οποία προκαλούν οι ηφαιστειακές εκρήξεις με τη σκόνη και την τέφρα που εκτοξεύουν στον αέρα. Ένα μπαλόνι θα μελετήσει πόσο αποτελεσματικά είναι τα σωματίδια στο μπλοκάρισμα της ηλιακής ακτινοβολίας.

– Μέτρηση των δασών και των δέντρων από ψηλά: Το νέο όργανο lidar με την ονομασία GEDI (Global Ecosystem Dynamics Investigation), που η NASA έστειλε στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό τον Δεκέμβριο και το οποίο θα τοποθετηθεί στην εξωτερική επιφάνειά του σταθμού, θα δημιουργεί από φέτος εντυπωσιακά λεπτομερείς τρισδιάστατες εικόνες των δασών της Γης, τόσο στις εύκρατες όσο και στις τροπικές ζώνες. Το GEDI θα βοηθήσει τους επιστήμονες να απαντήσουν ερωτήματα, όπως πόσο άνθρακα αποθηκεύουν τα δέντρα και πώς η αποψίλωση των δασών επηρεάζει την κλιματική αλλαγή. Επίσης, επειδή τα ύψη των δασών επηρεάζουν τους ανέμους παγκοσμίως, θα επιτρέψει και την καλύτερη πρόγνωση του καιρού.

– Η «απογραφή» της βιοποικιλότητας: Μετά από έρευνα τριών ετών, θα δημοσιευθεί το Μάιο μια ολοκληρωμένη αξιολόγηση της κατάστασης των οικοσυστημάτων και της βιοποικιλότητας στη Γη. Ειδικοί από 50 χώρες θα παρουσιάσουν την πολυαναμενόμενη έκθεσή τους, την πρώτη μετά το 2005.

– Το «προφίλ» της βαθιάς μικροβιακής βιόσφαιρας: Το Παρατηρητήριο του Βαθιού ‘Ανθρακα, που εδώ και δέκα χρόνια κάνει γεωτρήσεις για να μάθει περισσότερα πράγματα για τα αφανή οικοσυστήματα κάτω από τα πόδια μας, θα παρουσιάσει τον Οκτώβριο την τελική «απογραφή» του για αυτόν τον τεράστιο αλλά άγνωστο μικροβιακό «υπόκοσμο».

https://physicsgg.me/2019/01/27/%ce%b4%ce%ad%ce%ba%ce%b1-%ce%b5%cf%80%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bc%ce%bf%ce%bd%ce%b9%ce%ba%ce%ad%cf%82-%ce%b1%cf%80%ce%bf%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%bb%ce%ad%cf%82-%cf%84%ce%bf-2019/

OHE : Τα τέσσερα τελευταία χρόνια είναι τα θερμότερα που έχουν καταγραφεί ποτέ.

Τα τέσσερα τελευταία χρόνια ήταν τα θερμότερα που έχουν ποτέ καταγραφεί, ανέφερε σήμερα ο ΟΗΕ, στοιχεία, που σύμφωνα με τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών, επιβεβαιώνουν το φαινόμενο της υπερθέρμανσης του πλανήτη, την οποία προκαλούν οι συγκεντρώσεις ρεκόρ των αερίων του θερμοκηπίου στην ατμόσφαιρα.

Σε ένα δελτίο τύπου, ο Παγκόσμιος Μετεωρολογικός Οργανισμός (WMO) παρατηρεί ότι η μέση θερμοκρασία στην επιφάνεια του πλανήτη το 2018 υπερέβη κατά περίπου 1 βαθμό κελσίου εκείνη που επικρατούσε στην προβιομηχανική περίοδο (1850-1900).

«Η χρονιά αυτή (2018) κατατάσσεται στην τέταρτη θέση των θερμότερων ετών, που έχουν διαπιστωθεί» εξηγεί η ειδική αυτή υπηρεσία του ΟΗΕ.

«Με 1,2 βαθμό κελσίου περισσότερο σε σύγκριση με την προβιομηχανική περίοδο, το έτος 2016, το οποίο σηματοδοτήθηκε από το ισχυρό φαινόμενο Ελ Νίνιο, παραμένει η θερμότερη χρονιά. Το 2015 και 2017, η διαφορά μεταξύ της μέσης θερμοκρασίας σε σύγκριση με τις μετρήσεις της προβιομηχανικής περιόδου ήταν 1,1 βαθμός κελσίου».

Ο ΟΗΕ έχει ως αναφορά τη χρονιά 1850, ημερομηνία κατά την οποία ξεκίνησαν οι συστηματικές καταγραφές της θερμοκρασίας.

Όμως, «είναι πολύ σημαντικότερο να εξετάσουμε την μακροπρόθεσμη εξέλιξη της θερμοκρασίας (…) από το να κάνουμε μια κατάταξη μεταξύ διαφορετικών ετών» υπογραμμίζει ο γενικός γραμματέας του WMO Πέτερι Τάλας, υπενθυμίζοντας ότι στα τελευταία 22 έτη, καταγράφηκαν οι 20 θερμότερες χρονιές.

«Ακραία μετεωρολογικά φαινόμενα… έπληξαν πολλές χώρες και εκατομμύρια ανθρώπους την περασμένη χρονιά» εξήγησε ο Τάλας.

Μεταξύ αυτών, το 2018, η Καλιφόρνια ήλθε αντιμέτωπη με καταστροφικές πυρκαγιές, η Νότια Αφρική με ξηρασία και η Ινδία με σαρωτικές πλημμύρες.

«Η διεθνής κοινότητα πρέπει να δώσει απόλυτη προτεραιότητα στη μείωση των αερίων που προκαλούν το φαινόμενο του θερμοκηπίου και στη λήψη μέτρων προσαρμογής στο κλίμα» σημείωσε.

Ο Παγκόσμιος Μετεωρολογικός Οργανισμός προειδοποιεί, επίσης, ότι το 2019 δεν έχει ξεκινήσει με τους καλύτερους οιωνούς.

Η Αυστραλία, για παράδειγμα, γνώρισε τον θερμότερο ποτέ Ιανουάριο, την ώρα που ένα κύμα πρωτόγνωρου ψύχους σάρωσε ένα μέρος της Βόρειας Αμερικής.

«Το κύμα ψύχους στις ανατολικές ΗΠΑ δεν αντικρούει βέβαια την πραγματικότητα της κλιματικής αλλαγής» επισήμανε ο Τάλας.

«Η Αρκτική θερμαίνεται σε διπλάσιο ρυθμό σε σχέση με τον παγκόσμιο μέσο όρο (…) Τα όσα συμβαίνουν στους Πόλους δεν παραμένουν περιορισμένα στους Πόλους, αλλά επηρεάζουν τις μετεωρολογικές και κλιματικές συνθήκες σε άλλες περιοχές, όπου ζουν εκατοντάδες εκατομμύρια άνθρωποι».

https://www.tanea.gr/2019/02/06/science-technology/ohe-ta-tessera-teleytaia-xronia-einai-ta-thermotera-pou-exoun-katagrafei-pote/

Επιστήμονες ανακάλυψαν «υπόγεια» βουνά, μεγαλύτερα από το Εβερεστ!

Μπροστά σε μια απίθανη ανακάλυψη βρίσκονται επιστήμονες από πανεπιστήμια των ΗΠΑ και της Κίνας, οι οποίοι υποστηρίζουν ότι στον πυθμένα της Γης, ενδέχεται να υπάρχουν υπόγεια βουνά, με ύψος μεγαλύτερο από το Εβερεστ και ό,τι άλλο γνωρίζουμε μέχρι σήμερα στον πλανήτη.

Σύμφωνα με τη δημοσίευση που έγινε στο κορυφαίο επιστημονικό περιοδικό Science, οι γεωεπιστήμονες μελέτησαν τα σεισμικά κύματα ενός σεισμού μεγέθους 8,2 Ρίχτερ, που είχε γίνει στη Βολιβία το 1994 και «έπεσαν» πάνω σε περίεργα ευρήματα.

Συγκεκριμένα, στη μελέτη τους τονίζεται η πιθανότητα να υπάρχουν γιγαντιαία βουνά σε βάθος 660 χιλιομέτρων, βαθιά στον μανδύα της Γης.

Οπως μεταδίδει το ΑΠΕ-ΜΠΕ, στο δημοσίευμα τονίζεται ότι Γη έχει τρία βασικά στρώματα: τον φλοιό, τον μανδύα και τον πυρήνα.

H «καρδιά» του πλανήτη μας χωρίζεται σε εσωτερικό και εξωτερικό πυρήνα, αλλά είναι λιγότερο γνωστό ότι και ο μανδύας διαθέτει ανώτερο και κατώτερο στρώμα.

Ανάμεσα σε αυτά τα δύο στρώματα, υπάρχει μια διαχωριστική ζώνη που οι ερευνητές ονομάζουν απλώς «το σύνορο των 660 χιλιομέτρων».

Και σε αυτό το διαχωριστικό στρώμα σχηματίζονται πιθανώς βουνά μεγαλύτερα από οποιοδήποτε υπάρχει στην επιφάνεια της Γης.

Τη δημοσίευση έκαναν η επίκουρη καθηγήτρια γεωφυσικής Τζέσικα Ίρβινγκ του Πανεπιστημίου Πρίνστον, ο δρ Γουενμπό Γου του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Καλιφόρνια (Caltech) και ο Σιντάο Νι του Ινστιτούτου Γεωδαισίας και Γεωφυσικής της Κινεζικής Ακαδημίας Επιστημών.

Οπως ανέφεραν, τα σεισμικά κύματα έχουν τη χρήσιμη ιδιότητα, όπως το φως, να καμπυλώνουν και να αντανακλώνται, καθώς διαπερνούν τα πετρώματα στα έγκατα του πλανήτη, πράγμα που επιτρέπει στους επιστήμονες να βγάζουν συμπεράσματα για το ti υπάρχει κάτω από την επιφάνεια.

Οι ερευνητές εξεπλάγησαν όταν ανακάλυψαν πόσο ανώμαλο φαίνεται να είναι το διαχωριστικό στρώμα ανάμεσα στον ανώτερο και στον κατώτερο μανδύα, πολύ περισσότερο από τις ανωμαλίες που εμφανίζει η τοπογραφία στην επιφάνεια της Γης.

Αν και δεν μπορούν να κάνουν ακριβείς μετρήσεις για το ύψος τους, ανακοίνωσαν ότι τα βουνά αυτού του στρώματος πιθανώς είναι μεγαλύτερα και από το Έβερεστ, ενώ ανάμεσα τους φαίνεται να υπάρχουν ομαλές εκτάσεις σαν πεδιάδες.

Ο μανδύας, το ενδιάμεσο στρώμα μεταξύ φλοιού και πυρήνα, αποτελεί περίπου το 84% του όγκου της Γης. Οι επιστήμονες δεν είναι βέβαιοι μέσα από ποιες θερμικές ή χημικές διαδικασίες το «σύνορο» των 660 χλμ. είναι μορφολογικά τόσο ακανόνιστο.

https://www.pronews.gr/epistimes/tehnologia/752033_epistimones-anakalypsan-ypogeia-voyna-megalytera-apo-everest-vinteo

Η ατμόσφαιρα της Γης εκτείνεται πέρα από το φεγγάρι.

Το εξωτερικό μέρος της ατμόσφαιρας του πλανήτη μας εκτείνεται αρκετά πέρα από το φεγγάρι, σχεδόν στη διπλάσια απόσταση Γης-Σελήνης, σύμφωνα με νέες επιστημονικές εκτιμήσεις.

Ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος (ESA) ανακοίνωσε ότι μια νέα ανάλυση παλαιότερων παρατηρήσεων του ευρω-αμερικανικού ηλιακού παρατηρητηρίου SOHO (Solar and Heliospheric Observatory) δείχνει ότι το αέριο στρώμα που τυλίγει τη Γη, φθάνει σε απόσταση έως 630.000 χιλιομέτρων ή περίπου 50 φορές όσο η διάμετρος του πλανήτη μας.

«Ουσιαστικά η Σελήνη κινείται διαμέσου της ατμόσφαιρας της Γης. Δεν το είχαμε συνειδητοποιήσει αυτό, εωσότου 'ξεσκονίσαμε' παρατηρήσεις που είχαν γίνει πριν δύο δεκαετίες από τη διαστημοσυσκευή SOHO», δήλωσε ο επικεφαλής ερευνητής Ίγκορ Μπαλιούκιν του Ινστιτούτου Διαστημικών Ερευνών της Ρωσίας.

Στην εξώσφαιρα, εκεί όπου η γήινη ατμόσφαιρα αναμιγνύεται με το διάστημα, υπάρχει ένα νέφος ατόμων υδρογόνου που λέγεται γεωκορώνα. Το όργανο SWAN του SOHO ανίχνευσε την «υπογραφή» του υδρογόνου και αποκάλυψε ότι τελικά η ατμόσφαιρα, αν και πολύ αραιή, φθάνει αρκετά πέρα από το φεγγάρι.

Το πρώτο τηλεσκόπιο στη Σελήνη, που είχε τοποθετηθεί από τους αστροναύτες της αποστολής «Απόλλων 16» το 1972, είχε τραβήξει μια εικόνα της γεωκορώνας που περιβάλλει τη Γη και λάμπει στο υπεριώδες φως. Όμως τότε δεν είχε γίνει αντιληπτό ότι το φεγγάρι στην πραγματικότητα βρίσκεται μέσα στη γεωκορώνα.

Ο Ήλιος αλληλεπιδρά με τα άτομα υδρογόνου μέσω ενός συγκεκριμένου μήκους κύματος του υπεριώδους φωτός (γνωστού ως Lyman-alpha), το οποίο τα εν λόγω άτομα μπορούν τόσο να απορροφήσουν όσο και να εκπέμψουν. Επειδή αυτό το είδος φωτός απορροφάται από τη γήινη ατμόσφαιρα, μπορεί να είναι ορατό μόνο από το διάστημα.

Το SOHO μπορεί να «πιάσει» το φως Lyman-alpha από τη γεωκορώνα. Οι μετρήσεις του δείχνουν ότι σε απόσταση 60.000 χιλιομέτρων από τη Γη υπάρχει μια πυκνότητα 70 ατόμων υδρογόνου ανά κυβικό εκατοστό, ενώ στην απόσταση της Σελήνης μόνο 0,2 άτομα/κυβικό εκατοστό.

Τα σωματίδια αυτά, σύμφωνα με τους επιστήμονες, δεν συνιστούν κάποια απειλή για τις μελλοντικές επανδρωμένες αποστολές στο φεγγάρι. Όμως η γεωκορώνα της Γης, δηλαδή αυτό το αραιό νέφος υδρογόνου, μπορεί να δημιουργήσει παρεμβολές σε μελλοντικές αστρονομικές παρατηρήσεις που μπορεί να γίνουν από την επιφάνεια της Σελήνης ή από δορυφορικό τηλεσκόπιο κοντά σε αυτήν.

http://www.kathimerini.gr/1011087/gallery/epikairothta/episthmh/h-atmosfaira-ths-ghs-ekteinetai-pera-apo-to-feggari

Διαστημική αποστολή θα μελετήσει τη μαγνητική σχέση Γης- Ηλιου που επηρεάζει τις τηλεπικοινωνίες και τα GPS

Τη συνεχή αλληλεπίδραση ανάμεσα στη Γη και στον Ήλιο, η οποία συμβαίνει, καθώς τα σωματίδια του ηλιακού «ανέμου» συναντούν τη μαγνητόσφαιρα, τη μαγνητική ασπίδα του πλανήτη μας, θα μελετήσει η μελλοντική ευρω-κινεζική αποστολή Smile (Solar wind Magnetosphere Ionosphere Link Explorer), για την οποία έδωσε πρόσφατα το «πράσινο φως» η επιστημονική επιτροπή του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA).

Η μαγνητική αλληλεπίδραση Γης-Ήλιου επηρεάζει καθοριστικά τον διαστημικό «καιρό» και, κατά συνέπεια, την αξιοπιστία των δορυφόρων τηλεπικοινωνιών και πλοήγησης.

Όσο καλύτερη κατανόηση υπάρχει για αυτή την αλληλεπίδραση, τόσο καλύτερα μπορούν να προβλεφθούν στο μέλλον πιθανές δυσάρεστες «εκπλήξεις» του διαστημικού καιρού.

Προηγήθηκαν επιστημονικές συναντήσεις μεταξύ Ευρωπαίων και Κινέζων επιστημόνων που έθεσαν τα θεμέλια και το πρόγραμμα της συνεργασίας.

Με βάση τον έως τώρα σχεδιασμό, ένα διαστημικό σκάφος βάρους 2,2 τόνων θα εκτοξευθεί το 2023 με ευρωπαϊκό πύραυλο Ariane 6 ή Vega-C και θα τεθεί σε άκρως ελλειπτική τροχιά γύρω από τη Γη, που θα κυμαίνεται σε απόσταση 5.000 έως 121.000 χιλιομέτρων από τον πλανήτη μας (περίπου στο ένα τρίτο της απόστασης Γης-Σελήνης).

Ο επιστημονικός δορυφόρος θα κάνει συνεχή παρατήρηση σε περιοχές-κλειδιά του διαστήματος κοντά στη Γη, για διαδοχικά συνεχόμενα χρονικά διαστήματα άνω των 40 ωρών κάθε φορά.

Μεταξύ άλλων, θα τραβά εικόνες και βίντεο της μαγνητόπαυσης (του συνόρου όπου η μαγνητόσφαιρα του πλανήτη μας συναντά τον ηλιακό άνεμο), καθώς και των περιοχών πάνω από τους πόλους όπου σχηματίζεται το σέλας, λόγω της αυτής της αλληλεπίδρασης.

Θα είναι η πρώτη φορά που οι επιστήμονες θα έχουν την ευκαιρία να παρατηρήσουν για τόσο παρατεταμένο χρόνο τη φυσική αλληλεπίδραση Ήλιου-Γης.

Πιστεύεται ότι η αποστολή Smile, που αρχικά προβλέπεται να διαρκέσει τρία χρόνια, θα φέρει επανάσταση στην κατανόηση των επιστημόνων για τις φυσικές διαδικασίες που λαμβάνουν χώρα στη μαγνητόσφαιρα.

Ο δορυφόρος θα διαθέτει τέσσερα επιστημονικά όργανα: δύο κινεζικά, ένα ευρωπαϊκό και ένα καναδικό. Τα επιστημονικά δεδομένα θα στέλνονται από το δορυφόρο τόσο σε σταθμό εδάφους της ESA στην Ανταρκτική, όσο και σε παρόμοιο σταθμό της Κινεζικής Ακαδημίας Επιστημών. Η συναρμολόγηση και η δοκιμή της διαστημοσυσκευής θα γίνει στην Ευρώπη.

http://www.kathimerini.gr/1013935/article/epikairothta/episthmh/diasthmikh-apostolh-8a-melethsei-th-magnhtikh-sxesh-ghs--hlioy-poy-ephreazei-tis-thlepikoinwnies-kai-ta-gps

Πιθανώς σε μικρές λίμνες και όχι σε ωκεανούς η εμφάνιση της ζωής, σύμφωνα με νέα έρευνα.

Προϊστορικές μικρές λίμνες/ νερόλακκοι ενδεχομένως να αποτέλεσαν πολύ καταλληλότερο περιβάλλον για την εμφάνιση των πρώτων μορφών ζωής στη Γη από ό,τι οι ωκεανοί, σύμφωνα με νέα μελέτη του ΜΙΤ.

Όπως αναφέρει το MIT News, οι ερευνητές διαπίστωσαν πως μικροί, ρηχοί νερόλακκοι, βάθους της τάξης των 10 εκατοστών, μπορεί να παρουσίαζαν μεγάλες συγκεντρώσεις αυτού που πολλοί επιστήμονες θεωρούν ως καταλύτη- βασικό συστατικό για την εμφάνιση της ζωής στη Γη: Του αζώτου.

Σε ρηχές λίμνες, το άζωτο, υπό τη μορφή αζωτούχων οξειδίων, θα είχε καλές ελπίδες να επιτύχει συγκεντρώσεις σε επαρκές επίπεδο για να αλληλεπιδράσει με άλλα στοιχεία, οδηγώντας στην εμφάνιση των πρώτων έμβιων οργανισμών. Σε πολύ βαθύτερους ωκεανούς, το άζωτο θα δυσκολευόταν πιο πολύ να αναπτύξει σημαντική, καταλυτική για την εμφάνιση της ζωής, παρουσία, εκτιμούν οι επιστήμονες.

«Το μήνυμά μας συνολικά είναι, αν νομίζετε ότι η προέλευση της ζωής απαιτούσε ορισμένο άζωτο, όπως πιστεύουν πολλοί, τότε είναι δύσκολο να έχεις την προέλευση της ζωής στον ωκεανό» είπε ο Σουκρίτ Ραντζάν, lead author της μελέτης και μεταδιδακτορικός στο Τμήμα EAPS (Earth, Atmospheric and Planetary Sciences) του ΜΙΤ. «Είναι πολύ πιο εύκολο να συμβεί σε έναν νερόλακκο» πρόσθεσε.

Εάν η πρώιμη ζωή εμφανίστηκε όντως χάρη σε μια αντίδραση με τη συμμετοχή αζώτου, υπάρχουν δύο τρόποι που θεωρείται ότι μπορεί να συνέβη αυτό: Η πρώτη είναι στα βάθη του ωκεανού, όπου το άζωτο, υπό τη μορφή αζωτούχων οξειδίων, μπορεί να αντέδρασε με διοξείδιο του άνθρακα, που προέκυπτε από υδροθερμική δραστηριότητα, για τον σχηματισμό των πρώτων δομικών στοιχείων της ζωής. Η δεύτερη θεωρία περιλαμβάνει RNA- ριβονουκλεϊκό οξύ. Στην πρώιμη μορφή του, το RNA ήταν πιθανότατα ένα μόριο που κυκλοφορούσε ελεύθερο. Ερχόμενο σε επαφή με αζωτούχα οξείδια, όπως πιστεύουν κάποιοι επιστήμονες, το RNA μπορεί να οδηγήθηκε χημικά στον σχημταισμό των πρώτων μοριακών «αλυσίδων» ζωής.

Η διαδικασία αυτή μπορεί να συνέβη είτε στους ωκεανούς, είτε σε ρηχές λίμνες και νερόλακκους: Αζωτούχα οξείδια πιθανότατα εναποτέθηκαν σε όγκους νερού, από ωκεανούς μέχρι μικρές λίμνες, ως παράγωγα της διάσπασης του αζώτου στην ατμόσφαιρα της Γης. Το ατομσφαιρικό άζωτο αποτελείται από δύο μόρια αζώτου, που συνδέονται στενά, και μπορούν να διασπαστούν μέσω αστραπής. Οι επιστήμονες πιστεύουν πως ίσως να υπήρξαν αρκετές αστραπές στην ατμόσφαιρα της αρχέγονης Γης για να παραχθούν επαρκείς ποσότητες αζωτούχων οξειδίων ώστε να φέρουν την εμφάνιση της ζωής στους ωκεανούς.

Ο Ραντζάν λέει ότι οι επιστήμονες θεωρούσαν ότι αυτή η «παροχή» αζωτούχων οξειδίων ήταν σχετικά σταθερή. Ωστόσο, στο πλαίσιο της νέας μελέτης, παρουσιάζει δύο φαινόμενα που μπορεί να κατέστρεψαν ένα μεγάλο ποσοστό αζωτούχων οξειδίων, ειδικά στους ωκεανούς. Ο ίδιος και οι συνάδελφοί του εξέτασαν τη σχετική βιβλιογραφία και βρήκαν πως τα αζωτούχα οξείδια στο νερό μπορούν να διασπαστούν μέσω αλληλεπίδρασης με το υπεριώδες φως, καθώς και με σίδηρο από αρχαίους βράχους στον ωκεανό. Ωστόσο, σε νερόλακκους/ λίμνες η ζωή θα είχε καλύτερες πιθανότητες, καθώς ο όγκος του νερού ήταν πολύ μικρότερος, οπότε και οι συγκεντρώσεις των αζωτούχων οξειδίων πολύ μεγαλύτερες, με αποτέλεσμα τα δύο προαναφερθέντα φαινόμενα να μην έχουν τις ίδιες επιπτώσεις. Κατά τον Ραντζάν, όσο πιο ρηχή μια λίμνη, τόσο μεγαλύτερες οι ελπίδες αλληλεπίδρασης με άλλα μόρια, και ειδικά RNA, για τον σχηματισμό των πρώτων έμβιων οργανισμών.

Ο Ραντζάν και οι συνάδελφοί του δημοσιοποίησαν τα αποτελέσματα της έρευνάς τους στο Geochemistry, Geophysics, Geosystems.

https://www.naftemporiki.gr/story/1465159/pithanos-se-mikres-limnes-kai-oxi-se-okeanous-i-emfanisi-tis-zois-sumfona-me-nea-ereuna

Νέο ιστορικό ρεκόρ του διοξειδίου του άνθρακα.

Σε ιστορικά επίπεδα ρεκόρ έφθασαν τα επίπεδα του διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα, καθώς συνεχίζουν να συσσωρεύονται τα ανθρωπογενή «αέρια του θερμοκηπίου». Επιστήμονες στις ΗΠΑ κατέγραψαν το Σαββατοκύριακο στο σταθμό αναφοράς Μάουνα Λόα στη Χαβάη, ο οποίος καταγράφει το διοξείδιο από τη δεκαετία του 1950, επίπεδα 415,26 ppm (μέρη ανά εκατομμύριο).

Την τελευταία φορά που το διοξείδιο είχε φθάσει σε τέτοια επίπεδα, ήταν πριν πάνω από τρία εκατομμύρια χρόνια, όταν η στάθμη των θαλασσών ήταν αρκετά μέτρα ψηλότερα από ό,τι είναι σήμερα.

«Η νέα μέτρηση δείχνει ότι δεν είμαστε καθόλου σε τροχιά για να προστατεύσουμε το κλίμα. Ο αριθμός (σ.σ. του διοξειδίου) συνεχώς αυξάνει και κάθε χρόνο είναι μεγαλύτερος. Αυτός ο αριθμός είναι ανάγκη να σταθεροποιηθεί», δήλωσε ο Βόλφγκανγκ Λουχτ του Ινστιτούτου Ερευνών για την Κλιματική Αλλαγή στο Πότσνταμ της Γερμανίας, σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο.

Η διεθνής συμφωνία του Παρισιού του 2015 καλεί την ανθρωπότητα να φρενάρει την άνοδο της θερμοκρασίας αρκετά κάτω από τους δύο βαθμούς Κελσίου σε σχέση με τα προβιομηχανικά επίπεδα (αν είναι δυνατό, στον ενάμιση βαθμό). Ήδη η μέση επιφανειακή θερμοκρασία της Γης έχει αυξηθεί κατά ένα βαθμό περίπου.

Αν και υπάρχει διαφωνία για το ποια πρέπει να θεωρηθούν «ασφαλή» επίπεδα διοξειδίου στην ατμόσφαιρα, οι περισσότεροι επιστήμονες βάζουν το όριο στα 350 ppm.

https://www.in.gr/2019/05/14/tech/neo-istoriko-rekor-tou-diokseidiou-tou-anthraka/

Επιστημονική θεωρία αποκαλύπτει τι ώθησε τους πρώτους ανθρώπους να κατέβουν από τα δέντρα.

Τι ώθησε τους πρώτους ανθρώπους να κατέβουν από τα δέντρα όπου ζούσαν ως πίθηκοι, να σηκωθούν όρθιοι και να περπατήσουν στα δύο τους πόδια, ξεκινώντας τη μεγάλη περιπέτεια που τους άφησε ελεύθερα τα χέρια τους για να φτιάχνουν απλά εργαλεία και τελικά καθεδρικούς, πυραύλους και «έξυπνα» κινητά τηλέφωνα; Οι εκρήξεις υπερκαινοφανών αστέρων (σούπερ-νόβα) είναι η απρόσμενη απάντηση μιας νέας επιστημονικής θεωρίας.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή φυσικής και αστρονομίας Άντριαν Μέλοτ του Πανεπιστημίου του Κάνσας, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό γεωλογίας «Journal of Geology», υποστηρίζουν ότι οι εκρήξεις σούπερ-νόβα βομβάρδισαν τη Γη με κοσμική ακτινοβολία, αρχής γενομένης πριν από περίπου οκτώ εκατομμύρια χρόνια και με αποκορύφωμα πριν από 2,6 εκατ. χρόνια.

Ο κατακλυσμός της κατώτερης ατμόσφαιρας του πλανήτη μας από ηλεκτρόνια και άλλα υψηλής ενέργειας σωματίδια, που είχε ως αποτέλεσμα τον ιονισμό της (αύξηση 50 φορές σε σχέση με πριν), πυροδότησε μια αλυσίδα γεγονότων, καθώς προκλήθηκε τεράστια αύξηση στους κεραυνούς, που έπεσαν στη Γη και ήταν η αιτία για εκτεταμένες δασικές πυρκαγιές σε όλο τον πλανήτη. Αυτή η πύρινη κόλαση μπορεί κάλλιστα να ήταν μία από τις βασικές αιτίες που οι πρόγονοι του «έμφρονος ανθρώπου» (homo sapiens) αναγκάσθηκαν να κατέβουν από τα δέντρα και να το βάλουν στα... δύο πόδια.

Κάπως έτσι, σύμφωνα με τη νέα υπόθεση, οι μακρινοί πρόγονοι μας προσαρμόστηκαν σταδιακά σε μια ζωή πλέον όχι πάνω στα δέντρα, αλλά στις σαβάνες της βορειοανατολικής Αφρικής, που αποτέλεσαν το λίκνο της ανθρωπότητας. Βήμα-βήμα, από τον «επιδέξιο άνθρωπο» (homo habilis) και τον «όρθιο άνθρωπο» (homo erectus) αναδύθηκε εξελικτικά ο homo sapiens, που όχι μόνο «έπιαναν» τα χέρια του, αλλά και ο εγκέφαλός του δούλευε πιο δημιουργικά από κάθε προηγούμενο είδος του γένους Homo.

Οι ερευνητές δήλωσαν ότι βρήκαν στους βυθούς της Γης βάσιμες ενδείξεις (εναποθέσεις του ισοτόπου σιδήρου-60) πως συνέβησαν εκρήξεις σούπερ-νόβα στην κοσμική «γειτονιά» της Γης σε απόσταση περίπου 163 ετών φωτός, στη διάρκεια της μετάβασης από την Πλειόκαινο εποχή στην εποχή των Πάγων. Παράλληλα, ανέφεραν ότι έχουν ανακαλυφθεί μεγάλες εναποθέσεις άνθρακα (πιθανώς από πανάρχαιες πυρκαγιές) σε εδάφη και σε εποχές που αντιστοιχούν στον κοσμικό «βομβαρδισμό». Η σύμπτωση αυτή, όπως λένε, ενισχύει τη θεωρία τους.

http://www.kathimerini.gr/1026311/article/epikairothta/episthmh/episthmonikh-8ewria-apokalyptei-ti-w8hse-toys-prwtoys-an8rwpoys-na-katevoyn-apo-ta-dentra

Earth Archive: Τρισδιάστατη χαρτογράφηση της Γης για τις επόμενες γενιές.

Ένα σχέδιο για τη δημιουργία λεπτομερών χαρτών όλων των χερσαίων εκτάσεων της Γης μέσω λέιζερ παρουσίασαν ερευνητές οι οποίοι τονίζουν πως απαιτείται έγκαιρη δράση για να διατηρηθεί αρχείο των πολιτιστικών, περιβαλλοντικών και γεωλογικών θησαυρών του πλανήτη.

Ο καθηγητής Κρις Φίσερ, αρχαιολόγος του Colorado State University, δήλωσε στον Guardian ότι ίδρυσε το Earth Archive ως αντίδραση στην κλιματική κρίση. «Θα χάσουμε μια σημαντική ποσότητα τόσο πολιτιστικής κληρονομιάς- αρχαιολογικούς χώρους και τοπία- μα και οικολογικής κληρονομιάς- φυτά και ζώα, ολόκληρα τοπία, γεωλογία, υδρολογία...πραγματικά έχουμε χρονικό όριο για την καταγραφή αυτών των πραγμάτων πριν αλλάξει θεμελιωδώς η Γη».

Επίσης, πρόσθεσε πως είναι σημαντικό να υπάρξει δράση σχετικά με την αντιμετώπιση της κρίσης της κλιματικής αλλαγής, καθώς, ακόμα και αν αρχίζαμε να «ζούμε σαν τους Φλίντστοουνς», αλλαγές λαμβάνουν ήδη χώρα.

Η κύρια τεχνολογία την οποία ελπίζει να χρησιμοποιήσει ο Φίσερ είναι Lidar από αεροσκάφη, μια τεχνική σάρωσης όπου παλμοί λέιζερ εκπέμπονται προς την επιφάνεια της Γης από ένα όργανο που είναι εγκατεστημένο σε αεροσκάφος. Ο χρόνος στον οποίο ανακλώνται και επιστρέφουν οι παλμοί μετράται, επιτρέποντας στους ερευνητές να διαπιστώσουν την απόσταση προς το αντικείμενο ή την επιφάνεια που διερευνούν. Σε συνδυασμό με γεωγραφικά δεδομένα, η τεχνική αυτή επιτρέπει τη δημιουργία τρισδιάστατων χαρτών μιας περιοχής. Επίσης, έχει επιτρέψει την ανακάλυψη αρχαίων πόλεων που έχει «καταπιεί» η ζούγκλα και τη χαρτογράφηση εκτάσεων και χώρων που ανήκαν σε αντιπάλους των Αζτέκων στη Λατινική Αμερική.

Τα δεδομένα αυτά επιτρέπουν τη δημιουργία χαρτών και εικόνων εξαιρετικά μεγάλης λεπτομέρειας: «Μπορούμε να δούμε πράγματα στο έδαφος μέχρι και 20 εκατοστών...μεγέθους ενός τούβλου» είπε ο Φίσερ, προσθέτοντας πως η ιδέα για τη δημιουργία ενός παγκόσμιου χάρτη του ήρθε όταν έμαθε για τη δουλειά της CyArk- μιας μη κερδοσκοπικής οργάνωσης που χρησιμοποιεί ψηφιακές τεχνικές, μεταξύ των οποίων το lase scanning, για την καταγραφή μνημείων και αρχαιολογικών χώρων σε 3D. «Συνειδητοποίησα ότι αυτό είναι πολύ ωραίο, μα αυτοί οι αρχαιολογικοί χώροι είναι μόνο μέρος αυτού που θα χάσουμε μέσα στις επόμενες δεκαετίες εξαιτίας της κλιματικής κρίσης» σημείωσε.

Ο Φίσερ τόνισε πως το Lidar λειτουργεί καλά τόσο στο έδαφος όσο και στους όγκους των παγετώνων. Ως αποτέλεσμα, το project θα επικεντρωθεί στις χερσαίες εκτάσεις του πλανήτη, που απαρτίζουν περίπου το 29% του συνόλου της επιφάνειας της Γης. Οι πρώτες που θα χαρτογραφηθούν θα είναι αυτές που απειλούνται περισσότερο, όπως πχ παράκτιες περιοχές που κινδυνεύουν από την άνοδο της στάθμης της θάλασσας και η περιοχή του Αμαζονίου στη Λατινική Αμερική.

Σύμφωνα με τον Φίσερ, η πρώτη κίνηση είναι η αντιπαραβολή των υπαρχόντων δεδομένων Lidar. Επίσης, το Earth Archive θα περιέχει δεδομένα και από άλλες τεχνικές, όπως αεροφωτογραφήσεις και δορυφορικά δεδομένα. Όσον αφορά στο κόστος του εγχειρήματος, ο Φίσερ το εκτιμά γύρω στα 15 εκατ. δολάρια για τη σάρωση μεγάλου μέρους του Αμαζονίου μέσα σε 2-3 χρόνια. Μεγάλο μέρος του κόστους αυτού έχει να κάνει με τη μεταφορά του εξοπλισμού, καθώς και το «φιλτράρισμα» των δεδομένων. Αν και, όπως σημείωσε, η ομάδα αναζητά χρηματοδότηση, τόνισε ότι κάποιοι οργανισμοί έχουν ήδη δεσμευτεί να παρέχουν υποστήριξη.

https://www.naftemporiki.gr/story/1524312/earth-archive-trisdiastati-xartografisi-tis-gis-gia-tis-epomenes-genies

Η άνοδος της θερμοκρασίας στην Ανταρκτική συρρίκνωσε την τρύπα του όζοντος.

Η τρύπα του όζοντος είχε το 2019 τη μικρότερη έκτασή της από τότε που οι επιστήμονες άρχισαν την παρακολούθησή της το 1982. Η εξέλιξη αυτή οφείλεται κυρίως στις αφύσικα υψηλές θερμοκρασίες στη στρατόσφαιρα πάνω από την Ανταρκτική, σύμφωνα με την Εθνική Υπηρεσία Ωκεανών και Ατμόσφαιρας (ΝΟΑΑ) των ΗΠΑ και την Αμερικανική Διαστημική Υπηρεσία (NASA).

Η τρύπα του όζοντος έφθασε φέτος στο μέγιστο σημείο της στις 8 Σεπτεμβρίου, στα 16,4 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα (το μικρότερο ετήσιο μέγιστο όλων των εποχών). Στη συνέχεια, έως τα μέσα Οκτωβρίου είχε πλέον συρρικνωθεί κάτω από 10 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα, το χαμηλότερο επίπεδο στην ιστορία.

Είναι η τρίτη φορά μέσα στα τελευταία 40 χρόνια που η υψηλή θερμοκρασία του αέρα έχει οδηγήσει σε σμίκρυνση της τρύπας του όζοντος. Κάτι ανάλογο, αλλά σε μικρότερο βαθμό από ό,τι το 2019, είχε γίνει το 1988 και το 2002, όταν πάλι είχαν υπάρξει ασυνήθιστα μικρές τρύπες όζοντος.

«Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε ότι αυτό που βλέπουμε φέτος, οφείλεται στις υψηλότερες στρατοσφαιρικές θερμοκρασίες. Δεν είναι σημάδι ότι το ατμοσφαιρικό όζον ξαφνικά μπήκε σε πορεία ταχείας ανάκαμψης», δήλωσε ο Πολ Νιούμαν, επικεφαλής γεωεπιστήμονας του Διαστημικού Κέντρου Goddard της NASA.

Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι η τρύπα του όζοντος πάνω από την Ανταρκτική, η οποία είχε ανακαλυφθεί το 1985 από Βρετανούς επιστήμονες, θα έχει επιστρέψει στα επίπεδα του 1980 έως περίπου το 2070, καθώς αργά αλλά σταθερά συνεχίζουν να μειώνονται οι συγκεντρώσεις στην ατμόσφαιρα των χημικών ουσιών (χλωροφθορανθράκων) που είχαν απαγορευθεί από το διεθνές Πρωτόκολλο του Μόντρεαλ του 1987.

Η τρύπα του όζοντος, που δημιουργείται όταν οι ηλιακές ακτίνες αντιδρούν με ανθρωπογενείς χημικές ουσίες, με αποτέλεσμα οι χημικές αντιδράσεις να καταστρέφουν τα μόρια του όζοντος, μετρείται με δορυφόρους και μετεωρολογικά μπαλόνια στο νότιο πόλο.

Το στρώμα όζοντος της στρατόσφαιρας προστατεύει τον πλανήτη από τη δυνητικά επικίνδυνη υπεριώδη ακτινοβολία, που μπορεί να προκαλέσει καρκίνο του δέρματος και καταρράκτη στα μάτια, να καταστείλει τη δράση του ανοσοποιητικού συστήματος του σώματος, αλλά και να κάνει ζημιά στα φυτά. Πιο κοντά την επιφάνεια της Γης, το όζον δημιουργείται ως υποπροϊόν της ρύπανσης και μπορεί να πυροδοτήσει ή να επιδεινώσει διάφορες παθήσεις, όπως άσθμα, βρογχίτιδα, δύσπνοια κ.α.

https://www.kathimerini.gr/1048131/article/epikairothta/perivallon/h-anodos-ths-8ermokrasias-sthn-antarktikh-syrriknwse-thn-trypa-toy-ozontos

Έως και δύο μέτρα θα ανέβει η στάθμη της θάλασσας στη Μεσόγειο, μέχρι το τέλος του αιώνα.

Από μισό έως και τα δύο μέτρα αναμένεται να φθάσει, σε πολλές περιοχές της Μεσογείου, η άνοδος της στάθμης της θάλασσας, εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής, μέχρι το τέλος του αιώνα.

Αυτό έκανε γνωστό ο Αλέσσιο Σάττα, συντονιστής του Medwet (The Mediterranean Wetlands Initiative), παρουσιάζοντας τη σχετική επιστημονική μελέτη, τονίζοντας ότι «δεν πρόκειται να μείνει ανεπηρέαστη καμία απολύτως ανθρώπινη δραστηριότητα στις ακτές της Μεσογείου», και πρόσθεσε ότι «ολόκληρες περιοχές, ακόμα και χωριά θα οδηγηθούν στον αφανισμό». «Αυτή η βίαιη και απότομη μεταβολή της στάθμης της θάλασσας, εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής, δε δίνει περιθώριο στο οικοσύστημα να προσαρμοστεί και έτσι αναμένονται σημαντικές απώλειες στη βιοποικιλότητα, αλλά και στις ανθρωπογενείς δραστηριότητες τις επόμενες δεκαετίες», δήλωσε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο πρόεδρος του Φορέα Διαχείρισης Δέλτα Έβρου και Σαμοθράκης και περιβαλλοντολόγος Ανδρέας Αθανασιάδης.

Όπως εξήγησε ο κ. Σάττα, στο πλαίσιο συνάντησης δημοσιογράφων και ειδικών από τη Μεσόγειο στο Οριστάνο της Σαρδηνίας, που διοργάνωσε το IUCN σε συνεργασία με το Medwet και το Ίδρυμα Medsea, «η Μεσόγειος είναι το hot spot των hot spot της κλιματικής αλλαγής. Θερμαίνεται κατά 20% γρηγορότερα από τις υπόλοιπες θάλασσες του κόσμου, ενώ η άνοδος της θερμοκρασίας της αναμένεται να φθάσει τους 2,2 βαθμούς μέχρι το 2040 και τους 3,8 μέχρι το τέλος του αιώνα». Όπως εξήγησε, «η άνοδος της θερμοκρασίας της θάλασσας σε συνδυασμό με την αύξηση της θερμοκρασίας του αέρα και τη μεταβολή των βροχοπτώσεων είναι οι αιτίες που δημιουργούν το θερμοδυναμικό φαινόμενο της ανόδου της στάθμης των υδάτων της». Η Μεσόγειος περιλαμβάνει χιλιάδες χωριά, καθώς επίσης και δεκαπέντε μεγαλουπόλεις.

Όπως είπε, «τις προσεχείς δεκαετίες αναμένεται αύξηση των καυσώνων, αύξηση των ερημοποιημένων περιοχών, μείωση των βροχοπτώσεων, αλλά σημαντική αύξηση της έντασης και της συχνότητας των ακραίων καιρικών φαινομένων, ενώ περί τα 100 εκατομμύρια πολιτών αναμένεται να επηρεαστούν από τη διαθεσιμότητα των υδάτινων πόρων».

Σύμφωνα με τον ερευνητή του εθνικού συμβουλίου ερευνών της Ιταλίας Τζιοβάννι Ντε Φάλκο, στα επόμενα 80 χρόνια αναμένεται να υπάρξει μέση άνοδος της στάθμης της θάλασσας από 0,54 – 1,34 m.

Όπως τόνισε, «γεγονότα που ευνοούν το καταστροφικό αυτό φαινόμενο είναι η παράκτια οικοδομική δραστηριότητα, η υδραυλική ρύθμιση των ποταμών και η αλλαγή της χρήσης των κοιλάδων απορροής, η εκσκαφές αερίου και οι γεωτρήσεις, καθώς επίσης και η παράκτια αστικοποίηση». Όπως τόνισε, «η ανθεκτικότητα των ακτών στα ακραία φαινόμενα μειώνεται σημαντικά από την ανθρωπογενή δραστηριότητα» και πρόσθεσε ότι «οι ακτές επουλώνουν τις πληγές τους στη φυσική τους κατάσταση, σε αντίθεση με ακτές όπου υπάρχει έντονη οικιστική ανάπτυξη».

Βασική προτεραιότητα σύμφωνα με τον κ. Ντε Φάλκο είναι να προσδιοριστούν οι περισσότερο ευαίσθητες περιοχές στην κλιματική αλλαγή και να υπάρξει ένας σοβαρός σχεδιασμός.

Οι υγρότοποι φυσικές «ασπίδες»

Σύμφωνα με το MedWet, οι υγρότοποι είναι μία από τις φυσικές «ασπίδες», για τη μείωση των συνεπειών της κλιματικής αλλαγής. «Πέρα από την οικολογική και οικονομική τους αξία, επιπλέον, οι υγρότοποι μπορούν να συγκρατήσουν και να απορροφήσουν την άνοδο της στάθμης της θάλασσας», όπως αναφέρει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο κ. Αθανασιάδης, ωστόσο, όπως τονίζει, «απαιτείται σοβαρός σχεδιασμός και προετοιμασία για τα επόμενα 50 χρόνια, καθώς ήδη βρίσκονται υπό απειλή από τον άνθρωπο αλλά και το περιβάλλον». Όπως εξηγεί, «ήδη εκτιμάται ότι σημαντικές περιοχές των υγροτόπων θα βρεθούν έως και 20 εκατοστά κάτω από τη στάθμη της θάλασσας μέχρι το 2050, γεγονός που θα οδηγήσει σε πολύ σημαντικές απώλειες».

«Οι υγρότοποι εξαφανίζονται από τον χάρτη. Οι απειλές είναι η γεωργία, η οικιστική ανάπτυξη, η κλιματική αλλαγή, η μόλυνση, τα είδη ξενιστές», επισημαίνει το MedWet.

Σύμφωνα με την έρευνα, στη Μεσόγειο παρατηρείται μείωση κατά 48% των εκτάσεων των υγροτόπων από το 1970. Σε συνδυασμό με τη μείωση κατά 25% της ροής των ποταμών, μειώνεται η δυνατότητας ελέγχου των πλημμυρικών φαινομένων σε παράκτιες και χερσαίες περιοχές κατά 20%, ενώ το 36% των ειδών των υγροτόπων κινδυνεύουν να εξαφανιστούν.

https://www.in.gr/2019/11/04/tech/eos-kai-dyo-metra-tha-anevei-stathmi-tis-thalassas-sti-mesogeio-mexri-telos-tou-aiona/

Τεχνητή νοημοσύνη προβλέπει πού θα πέσουν οι κεραυνοί.

Ερευνητές στο EPFL (Ecole polytechnique fédérale de Lausanne) ανέπτυξαν μια μέθοδο πρόβλεψης του πού θα πέφτουν κεραυνοί μέσα σε διάστημα 10 με 30 λεπτών και εντός μιας ακτίνας 30 χιλιομέτρων, που χρησιμοποιεί έναν συνδυασμό δεδομένων από μετεωρολογικούς σταθμούς και τεχνητής νοημοσύνης.

Ερευνητές στο Electromagnetic Combatibility Laboratory της Σχολής Μηχανολογίας του EPFL, με επικεφαλής των Φαρχάντ Ραχίντι, ανέπτυξαν ένα σχετικά απλό και χαμηλού κόστους σύστημα που μπορεί να προβλέπει την πτώση κεραυνών εντός διαστήματος 10-30 λεπτών σε ακτίνα 30 χιλιομέτρων, με το σχετικό επιστημονικό άρθρο να δημοσιεύεται στο Climate and Atmospheric Science. Οι ερευνητές σχεδιάζουν τώρα να χρησιμοποιήσουν την τεχνολογία τους στο πλαίσιο του προγράμματος European Laser Lightning Rod.

«Τα παρόντα συστήματα είναι αργά και πολύ πολύπλοκα, και απαιτούν ακριβά εξωτερικά δεδομένα, που έχουν αποκτηθεί μέσω ραντάρ ή δορυφόρου» εξηγεί ο Αμιρχοσεΐν Μοστατζαμπί, ο διδακτορικός φοιτητής που εφηύρε την τεχνική. «Η μέθοδός μας χρησιμοποιεί δεδομένα που μπορούν να προέλθουν από οποιονδήποτε μετεωρολογικό σταθμό. Αυτό σημαίνει πως μπορούμε να καλύψουμε απομακρυσμένες περιοχές που είναι εκτός εμβέλειας ραντάρ και δορυφόρων, όπου τα δίκτυα επικοινωνίας δεν είναι διαθέσιμα». Επιπρόσθετα, επειδή τα δεδομένα μπορούν να αποκτηθούν εύκολα και σε πραγματικό χρόνο, μπορούν να γίνουν προβλέψεις πολύ γρήγορα- και να βγουν συναγερμοί πριν καν εκδηλωθεί μια καταιγίδα.

Η μέθοδος των ερευνητών του EPFL χρησιμοποιεί έναν αλγόριθμο machine learning που έχει «εκπαιδευτεί» να αναγνωρίζει συνθήκες που μπορεί να οδηγήσουν σε δημιουργία κεραυνών. Για να πραγματοποιηθεί αυτή η εκπαίδευση, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν δεδομένα που είχαν συλλεγεί μέσα σε μια περίοδο δέκα ετών από 12 μετεωρολογικούς σταθμούς στην Ελβετία, τόσο σε αστικές όσο και σε ορεινές περιοχές.

Τέσσερις παράμετροι ελήφθησαν υπόψιν: Η ατμοσφαιρική πίεση, η θερμοκρασία του αέρα, η σχετική υγρασία και η ταχύτητα του ανέμου. Οι παράμετροι αυτοί συσχετίστηκαν με καταγραφές εντοπισμού κεραυνών και συστήματα εντοπισμού. Μέσω αυτής της μεθόδου, ο αλγόριθμος ήταν σε θέση να «μάθει» τις συνθήκες υπό τις οποίες λαμβάνει χώρα ένας κεραυνός. Όταν η «εκπαίδευση» ολοκληρώθηκε, το σύστημα προέβαινε σε προβλέψεις που ήταν ακριβείς στο 80% των περιπτώσεων, και πλέον, σύμφωνα με τους ερευνητές, μπορεί να χρησιμοποιηθεί οπουδήποτε.

https://www.naftemporiki.gr/story/1531791/texniti-noimosuni-problepei-pou-tha-pesoun-oi-keraunoi

Βρέθηκε μέρος στη Γη που δεν μπορεί να επιβιώσει ζωή.

Υψηλότατες θερμοκρασίες, απόκοσμα χρώματα και εξαιρετικά αντίξοες και αφιλόξενες για την παρουσία ζωής συνθήκες χαρακτηρίζουν την περιοχή γύρω από το ηφαίστειο Νταλόλ στη βόρεια Αιθιοπία. Οι υδροθερμικές λίμνες που βρίσκονται εκεί θεωρούνται ότι είναι κάποια από τα πιο αφιλόξενα περιβάλλοντα που μπορεί να συναντήσει κανείς στη Γη- και, σύμφωνα με νέα έρευνα, κάποιες εξ αυτών φαίνονται να είναι εντελώς κενές ζωής.

Διαφορετικές μορφές ζωής στον πλανήτη μας έχουν προσαρμοστεί έτσι ώστε να επιβιώνουν υπό κάποιες εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες, όπως μέρη που είναι εξαιρετικά θερμά, εξαιρετικά όξινα κλπ, ανέφερε, σύμφωνα με δημοσίευμα του Live Science, η Πουριφικασιόν Λόπεζ Γκαρσία, διευθύντρια ερευνών του Γαλλικού Εθνικού Κέντρου Επιστημονικών Ερευνών και senior author της έρευνας. Ωστόσο, τίθεται το ερώτημα κατά πόσον θα ήταν δυνατόν μια μορφή ζωής να επιβιώσει σε ένα περιβάλλον που συνδυάζει πολλά από αυτά τα «αφιλόξενα» χαρακτηριστικά, όπως τα νερά του Νταλόλ.

Για να διαπιστώσουν εάν αυτό το περιβάλλον ξεπερνά τα όρια αντοχής της ζωής στον πλανήτη μας, οι ερευνητές εξέτασαν μια σειρά δειγμάτων άλμης, από λίμνες με εξαιρετικά υψηλή συγκέντρωση αλατιού στην περιοχή. Κάποιες ήταν εξαιρετικά θερμές, αλμυρές και όξινες, ενώ άλλες ήταν πολύ θερμές και αλμυρές, αλλά δεν ήταν πολύ όξινες. Οι επιστήμονες ανέλυσαν όλο το γενετικό υλικό που βρέθηκε στα δείγματα για να εντοπίσουν οργανισμούς που ζούσαν εκεί.

Κάποιες από τις πιο «ήπιες» λίμνες ήταν γεμάτες χλωριούχο νάτριο, κάτι που κάποιοι μικροοργανισμοί μπορούν να αντέξουν. Τα πλέον αφιλόξενα περιβάλλοντα είχαν υψηλές συγκεντρώσεις άλατος που βασίζεται στο μαγνήσιο, κάτι που είναι καταστροφικό για τη ζωή, επειδή το μαγνήσιο διασπά την κυτταρική μεμβράνη, όπως είπε η Λόπεζ Γκαρσία.

Σε αυτά τα εξαιρετικά ακραία περιβάλλοντα, που ήταν πάρα πολύ όξινα, θερμά και περιείχαν άλατα μαγνησίου, οι ερευνητές δεν βρήκαν DNA- και ως εκ τούτου καθόλου ίχνη ζωντανών οργανισμών, σύμφωνα με τη μελέτη. Οι επιστήμονες βρήκαν ένα μικρό ίχνος DNA από μονοκύτταρους οργανισμούς (αρχαία), εάν «επέβαλλαν τις συνθήκες» σε αυτά τα δείγματα, σημείωσε η Λόπεζ Γκαρσία. Ωστόσο, ακόμα και έτσι, θεωρείται πως μάλλον πρόκειται για μόλυνση από κάποια κοντινή περιοχή, από τον άνεμο ή από ανθρώπους.

Στις λιγότερο αφιλόξενες λιμνούλες οι ερευνητές βρήκαν μεγάλη ποικιλία μικροβίων- κυρίως αρχαία. «Η ποικιλότητα των αρχαίων είναι πολύ πολύ μεγάλη και προκαλεί έκπληξη» είπε η Λόπεζ Γκαρσία. Ερευνητές ανακάλυψαν κάποια αρχαία που είναι γνωστό πως ζουν σε περιοχές με υψηλή συγκέντρωση άλατος και κάποια που δεν ήταν γνωστό πως μπορούν να επιβιώσουν υπό τέτοιες συνθήκες.

Τα ευρήματα υποδεικνύουν ότι υπάρχει μία διαβάθμιση στα ακραία περιβάλλοντα, κάποια από τα οποία φιλοξενούν ζωή και άλλα όχι- και αυτό θα μπορούσε να βοηθήσει ως προς τις έρευνες για ύπαρξη ζωής αλλού στο σύμπαν. «Υπάρχει αυτή η ιδέα...πως οποιοσδήποτε πλανήτης με νερό σε υγρή μορφή στην επιφάνεια είναι κατοικήσιμος» είπε. Ωστόσο, όπως δείχνουν οι λίμνες στην Αιθιοπία, το νερό «μπορεί να είναι απαραίτητη προϋπόθεση, αλλά δεν επαρκεί».

Βρέθηκε μέρος στη Γη που δεν μπορεί να επιβιώσει.

https://www.huffingtonpost.gr/entry/vretheke-meros-ste-ye-poe-den-mporei-na-epiviosei-zoe_gr_5dcd7161e4b0d43931d0bf40

Μικρή αλλά όχι μηδαμινή η πιθανότητα εξαφάνισης του ανθρώπινου είδους από φυσική καταστροφή.

Η πιθανότητα εξάλειψης του ανθρώπινου είδους εξαιτίας είτε γνωστών φυσικών καταστροφών (πρόσκρουση αστεροειδούς, εκρήξεις υπερ-ηφαιστείων, κοντινή αστρική έκρηξη κ.α.), είτε άγνωστων, είναι το πολύ έως μία στις 14.000 μέσα σε οποιαδήποτε χρονιά, υποστηρίζει νέα επιστημονική μελέτη.

Μια τέτοια πιθανότητα -στο μέτρο που έχει βάση και δεν είναι υπερβολικά απαισιόδοξη- δεν διαφέρει πολύ από την πιθανότητα να χτυπηθεί κανείς από κεραυνό στη ζωή του, αν ζήσει έως τα 80 του, που είναι μία στις 15.300, σύμφωνα με την Εθνική Υπηρεσία Ωκεανών και Ατμόσφαιρας (ΝΟΑΑ) των ΗΠΑ. Υπόψη ότι η μέγιστη πιθανότητα 1:14.000 δεν περιλαμβάνει την πιθανότητα εξαφάνισης της ανθρωπότητας λόγω δικής της αυτοκαταστροφής ή λάθους (κλιματική αλλαγή, πυρηνικός ή βιολογικός πόλεμος κ.α.).

Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, με επικεφαλής τον ‘Αντριου Σνάιντερ-Μπιτλ, οι οποίοι έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Scientific Reports» (An upper bound for the background rate of human extinction),

https://www.nature.com/articles/s41598-019-47540-7

επισημαίνουν ότι «από όλα τα είδη που έχουν υπάρξει (στη Γη), πάνω από το 99% έχουν σήμερα εξαφανιστεί». Τονίζουν ότι «αν και η ανθρώπινη δραστηριότητα έχει αυξήσει δραματικά τους ρυθμούς εξαφάνισης πολλών ειδών, οι εξαφανίσεις των ειδών ήσαν τακτικό φαινόμενο πολύ πριν εμφανιστεί η ανθρωπότητα».

Μερικές από αυτές τις μαζικές εξαφανίσεις του μακρινού παρελθόντος συνέβησαν βαθμιαία, καθώς προκλήθηκαν από σταδιακές μεταβολές των συνθηκών του περιβάλλοντος ή από τον εξελικτικό ανταγωνισμό μεταξύ των ειδών, ενώ άλλες συνέβησαν πιο απότομα εξαιτίας μιας πτώσης στον πλανήτη μας κάποιου μεγάλου αστεροειδούς, λόγω τεράστιων ηφαιστειακών εκρήξεων ή άλλων άγνωστων ακόμη φυσικών διαδικασιών.

Θα μπορούσε κάτι ανάλογο να συμβεί και στην εποχή μας και μάλιστα χωρίς καν να βάλουμε εμείς το (αυτοκαταστροφικό) δαχτυλάκι μας; Δυστυχώς ναι, είναι η απάντηση-προειδοποίηση των επιστημόνων και μάλιστα η πιθανότητα για κάτι τέτοιο δεν είναι αμελητέα. Βέβαια, οι σχετικοί υπολογισμοί ενέχουν μεγάλη αβεβαιότητα.

Όπως λένε οι ερευνητές, «χρησιμοποιώντας μόνο την πληροφορία ότι ο Homo sapiens έχει υπάρξει για τουλάχιστον 200.000 χρόνια, συμπεραίνουμε πως η πιθανότητα η ανθρωπότητα να εξαφανιστεί λόγω φυσικών αιτίων μέσα σε οποιοδήποτε έτος είναι σχεδόν εγγυημένο ότι είναι μικρότερη από μία στις 14.000 και πιθανώς είναι μικρότερη και από μία στις 87.000».

Με άλλα λόγια, αν το δει κανείς με άλλη πιο θετική ματιά, η πιθανότητα να μας πέσει ο ουρανός στο κεφάλι μέσα στο 2020, σχεδόν σίγουρα δεν είναι μεγαλύτερη από μία στις 14.000, ενώ πιθανώς είναι μικρότερη και από μία στις 87.000.

Η συχνότητα των φυσικών κινδύνων για μαζική εξαφάνιση των ανθρώπων, σύμφωνα με τη μελέτη, είναι περίπου ο εξής: πτώση αστεροειδούς διαμέτρου άνω του ενός χιλιομέτρου κάθε 500.000 χρόνια κατά μέσο όρο, πτώση αστεροειδούς διαμέτρου άνω των πέντε χιλιομέτρων κάθε έξι εκατομμύρια χρόνια, έκρηξη υπερ-ηφαιστείου κάθε 1,1 εκατομμύριο χρόνια, έκρηξη άστρου σούπερ-νόβα κοντά στη Γη κάθε 100 εκατομμύρια χρόνια και έκρηξη ακτίνων γάμα με στόχο τη Γη κάθε 170 εκατομμύρια χρόνια.

Πέντε μεγάλες καταστροφές συν μισή στην εποχή μας

Μέχρι τώρα, κατά τα τελευταία 541 εκατομμύρια χρόνια έχουν υπάρξει στον πλανήτη μας πέντε μεγάλες μαζικές εξαφανίσεις ειδών και άλλες 13 μικρότερες, σύμφωνα με το «αρχείο» των απολιθωμάτων. Αρκετοί επιστήμονες θεωρούν ότι ήδη βρισκόμαστε στο μέσον μιας έκτης εξαφάνισης, εν πολλοίς ανθρωπογενούς.

Οι μικρότερες φυσικές καταστροφές είναι συχνότερες, αλλά έχουν επίσης μικρότερη πιθανότητα να προκαλέσουν μαζική εξαφάνιση των ανθρώπων. Από την άλλη, υπό επιστημονική συζήτηση βρίσκεται το κατά πόσο ο πραγματικός υπαρξιακός κίνδυνος για την ανθρωπότητα προέρχεται από τις ίδιες τις πράξεις και παραλείψεις της (πόλεμοι, καταστροφή περιβάλλοντος, διαφυγή επικίνδυνων ιών κ.α.). Μερικοί υποστηρίζουν ότι κατά κύριο λόγο ο κίνδυνος για εξαφάνιση της ανθρωπότητας είναι ανθρωπογενής και όχι φυσικός.

Σύμφωνα και με τους ερευνητές, «η επιβίωση του Homo sapiens εδώ και τουλάχιστον 200.000 χρόνια δεν μπορεί να αποκλείσει την πιθανότητα πολύ υψηλότερων πιθανοτήτων εξαφάνισης στο μέλλον από σύγχρονες αιτίες όπως τα πυρηνικά όπλα ή η ανθρωπογενής κλιματική αλλαγή».

Τονίζουν επίσης ότι ορισμένοι φυσικοί κίνδυνοι μπορεί να κλιμακωθούν επικίνδυνα από ανθρωπογενείς παράγοντες. Για παράδειγμα, μια πρόσκρουση μικρομεσαίου αστεροειδούς σε μια χώρα με πυρηνικά μπορεί λανθασμένα να εκληφθεί ως πυρηνική επίθεση από άλλη χώρα και να οδηγήσει σε πραγματική απάντηση με πυρηνικά. Από την άλλη, μια μεταδοτική ασθένεια που παλαιότερα θα έμενε ένα τοπικό συμβάν, σήμερα μπορεί να εξαπλωθεί γρήγορα σε παγκόσμιο επίπεδο λόγω των ταξιδιών και της παγκοσμιοποίησης.

Οι ερευνητές συμφωνούν ότι οι ανθρωπογενείς κίνδυνοι εξαφάνισης της ανθρωπότητας γενικά είναι μεγαλύτεροι από τους φυσικούς. Και αυτό θα είναι ακόμη πιο ορατό στο μέλλον, καθώς αναδύονται οι νέες υπαρξιακές απειλές της βιοτεχνολογίας και της τεχνητής νοημοσύνης.

Σύμφωνα με τη μελέτη πάντως, «παρά τη χαμηλή πιθανότητα εξαφάνισης των ανθρώπων από φυσικές αιτίες, θα ήταν συνετό να μειώσουμε αυτούς τους κινδύνους» για χάρη των μελλοντικών γενεών. Αυτό αφορά ιδιαίτερα τους κινδύνους από έναν αστεροειδή και ήδη οι διαστημικές υπηρεσίες σε όλο τον κόσμο εντείνουν τα σχέδια τους για έγκαιρη ανίχνευση, προειδοποίηση και αποτροπή ενός τέτοιου απευκταίου συμβάντος.

https://physicsgg.me/2019/11/17/%ce%bc%ce%b9%ce%ba%cf%81%ce%ae-%ce%b1%ce%bb%ce%bb%ce%ac-%cf%8c%cf%87%ce%b9-%ce%bc%ce%b7%ce%b4%ce%b1%ce%bc%ce%b9%ce%bd%ce%ae-%ce%b7-%cf%80%ce%b9%ce%b8%ce%b1%ce%bd%cf%8c%cf%84%ce%b7%cf%84%ce%b1-%ce%b5/

Σαντορίνη : Ξεκίνησε αποστολή της NASA στο υποθαλάσσιο ηφαίστειο του Κολούμπου.

Ξεκίνησε, το βράδυ της Τετάρτης από το λιμάνι του Λαυρίου και θα διαρκέσει έως τις 27 Νοεμβρίου, διεθνής ωκεανογραφική έρευνα του βυθού στο υποθαλάσσιο ηφαίστειο Κολούμπος, περίπου επτά χιλιόμετρα βορειοανατολικά της Σαντορίνης, η οποία χρηματοδοτείται και στηρίζεται από την Αμερικανική Διαστημική Υπηρεσία (NASA).

Η διεθνής αποστολή που αποτελείται από 30 επιστήμονες από τις ΗΠΑ, την Ελλάδα, την Αυστραλία και τη Γερμανία, υποστηρίζεται επιχειρησιακά από το ελληνικών συμφερόντων πλοίο DP-2 CLV Ocean Link της εταιρείας Maritech International.

Σκοπός της NASA είναι να δοκιμάσει στις θάλασσες της Γης νέες και «έξυπνες» τεχνολογίες με αυτόνομα υποβρύχια οχήματα (Autonomous Underwater Vehicles – AUVs), που τις επόμενες δεκαετίες προορίζονται να αξιοποιηθούν για την εξερεύνηση εξωγήινων ωκεανών σε μακρινούς δορυφόρους του Δία και του Κρόνου, όπως ο Εγκέλαδος και η Ευρώπη, όπου θα αναζητηθούν υποθαλάσσια ίχνη ζωής σε ακραία, αχαρτογράφητα και πιθανώς επικίνδυνα περιβάλλοντα.

Στο πρόγραμμα, που στοχεύει στη βελτιστοποίηση της τεχνολογίας των ρομποτικών ανιχνευτικών μέσων, συμμετέχουν το Ωκεανογραφικό Ινστιτούτο Woods Hole της Μασαχουσέτης (με επικεφαλής τον Δρ. Ρίτσαρντ Καμίλι, ο οποίος είναι και ο αρχηγός της αποστολής), το Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης (ΜΙΤ), το Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν, το Πανεπιστήμιο του Σίδνεϊ, το Τμήμα Γεωλογίας & Γεωπεριβάλλοντος του Πανεπιστημίου Αθηνών και το Ινστιτούτο Θαλάσσιας Βιολογίας, Βιοτεχνολογίας και Υδατοκαλλιεργειών (Ι.ΘΑ.Β.Β.ΥΚ.) του Ελληνικού Κέντρου Θαλασσίων Ερευνών (ΕΛΚΕΘΕ).

Η υπεύθυνη για την ελληνική συμμετοχή, επίκουρη καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Αθηνών Παρασκευή Νομικού, η οποία έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην πραγματοποίηση της έρευνας της NASΑ στην Ελλάδα και όχι σε άλλη χώρα, δήλωσε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ: «Το ηφαίστειο του Κολούμπου μας φέρνει αντιμέτωπους με προκλήσεις ανάλογες με εκείνες της πλανητικής εξερεύνησης. Αν και τηλεχειριζόμενα υποβρύχια σκάφη έχουν στο παρελθόν κατέβει μέσα στον κρατήρα του Κολούμπου, σε αυτή την αποστολή θα χρησιμοποιηθούν αυτόνομα υποβρύχια οχήματα (AUV και gliders) για τη συλλογή ωκεανογραφικών δεδομένων λόγω του πολύπλοκου και δυνητικά επικίνδυνου περιβάλλοντος».

Όπως εξήγησε, ο ηφαιστειακός κώνος του Κολούμπου έχει διάμετρο βάσης τριών χιλιομέτρων και σχηματίζει ένα κρατήρα διαμέτρου 170 μέτρων, ο οποίος υψώνεται από βάθος 504 μέτρων έως βάθος 18 μέτρων κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας. Η υποθαλάσσια αυτή καλδέρα βρίσκεται σε ένα άκρως γεωδυναμικό περιβάλλον, πολύ κοντά στην καλδέρα του ηφαιστείου της Σαντορίνης, ενώ διαθέτει ένα σημαντικό υδροθερμικό σύστημα, από όπου εκλύεται σχεδόν καθαρό αέριο διοξείδιο του άνθρακα.

«Τα αυτόνομα υποβρύχια οχήματα θα κινηθούν μέσα στον κρατήρα του Κολούμπου και θα μελετήσουν τις υδροθερμικές πηγές του και άλλες περιοχές βιογεωχημικού ενδιαφέροντος. Τα ρομπότ, τα οποία διαθέτουν χημικούς αισθητήρες, μεταξύ άλλων, θα αναζητήσουν συνθήκες μέσα στην καλδέρα, που θα μπορούσαν να ευνοούν την ανάπτυξη μορφών ζωής, όπως θα συνέβαινε αν βρίσκονταν σε ένα εξωγήινο ωκεανό», ανέφερε η κα Νομικού.

Ο Δρ. Καμίλι δήλωσε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ότι «το ερευνητικό πρόγραμμα μας είναι εστιασμένο στη δοκιμή τεχνολογιών, ειδικότερα αυτόνομων ρομπότ, και όχι στη μελέτη του ηφαιστείου». Όπως είπε, «αν και οι δοκιμές που κάνουμε στον Κολούμπο, εστιάζονται στην ανάπτυξη νέων ρομποτικών συστημάτων για την εξερεύνηση των φεγγαριών του Δία και του Κρόνου, όπως ο Τιτάνας, ο Εγκέλαδος και η Ευρώπη, και διαλέξαμε τον Κολούμπο ως αντιπροσωπευτικό υποκατάστατο αυτών των ωκεάνιων κόσμων, η εστίαση της NASA δεν είναι να μελετήσουμε ειδικά το εν λόγω ηφαίστειο. Παρόλα αυτά, η ελληνική επιστημονική κοινότητα και γενικότερα η κοινωνία θα ωφεληθούν από την αυξημένη κατανόηση του ηφαιστείου».

«Μεταξύ άλλων», όπως ανέφερε, «η έρευνα μπορεί να βοηθήσει στην έγκαιρη προετοιμασία για μια ηφαιστειακή έκρηξη και στην προστασία του θαλάσσιου περιβάλλοντος». Τόνισε ότι «όλο το πρόγραμμα πραγματοποιείται χωρίς καθόλου ελληνική ή ευρωπαϊκή οικονομική συμμετοχή», αλλά με χρηματοδότηση από τη NASA.

Επεσήμανε, επίσης, ότι «έχοντας ως ερευνητής διεξάγει έρευνα στην Ελλάδα και αλλού στην ΕΕ για περισσότερα από 15 χρόνια, έχω δει τις επιπτώσεις της οικονομικής λιτότητας πάνω στην επιστημονική κοινότητα. Έχει δημιουργήσει μια χαμένη γενιά επιστημόνων και μηχανικών, πολλοί από τους οποίους έπρεπε να φύγουν από την Ελλάδα για να βρουν αλλού επαγγελματικές ευκαιρίες. Ελπίζω ότι αυτή η διασπορά δεν θα συνεχιστεί στις επόμενες γενιές. Ίσως το έργο των συναδέλφων μου εδώ σε κάποιο μικρό τουλάχιστον βαθμό θα βοηθήσει, ώστε να ενισχυθεί η επιστημονική έρευνα στην Ελλάδα».

Πλην της δρος Παρασκευής Νομικού, στην έρευνα συμμετέχει η δρ. Παρασκευή Πολυμενάκου του Ι.ΘΑ.Β.Β.ΥΚ. του ΕΛΚΕΘΕ, καθώς επίσης δύο Έλληνες ερευνητές του εξωτερικού, ο δρ. ‘Αγγελος Μάλλιος και η Δρ. Μαρία Παχιαδάκη του Ωκεανογραφικού Ινστιτούτου Woods Hole της Μασαχουσέτης.

https://www.in.gr/2019/11/21/tech/santorini-ksekinise-apostoli-tis-nasa-sto-ypothalassio-ifaisteio-tou-koloumpou/

Επιστήμονες άκουσαν για πρώτη φορά την καρδιά μιας γαλάζιας φάλαινας.

Οι γαλάζιες φάλαινες θεωρούνται τα μεγαλύτερα ζώα που έχουν ζήσει στη Γη -μεγαλύτερες και από τους δεινόσαυρους- φθάνοντας σε μήκος τα 30 μέτρα και βάρος τους 200 τόνους. Τώρα, για πρώτη φορά, Αμερικανοί επιστήμονες - ερευνητές του Πανεπιστημίου Στάνφορντ της Καλιφόρνια και του Ινστιτούτου Ωκεανογραφίας Scripps - κατάφεραν να ακούσουν τον χτύπο της καρδιάς τους.

Η βασική διαπίστωση είναι ότι η τεράστια καρδιά του θαλάσσιου θηλαστικού δουλεύει απρόσμενα αργά - σχεδόν στο όριο των φυσικών δυνατοτήτων της - όταν η φάλαινα βουτάει μέσα στο νερό και τρώει.

Πριν από μια δεκαετία οι ίδιοι ερευνητές είχαν καταγράψει για πρώτη φορά τους παλμούς της καρδιάς αυτοκρατορικών πιγκουίνων της Ανταρκτικής. Αργότερα κάτι ανάλογο έγινε σε μικρότερες φάλαινες (όχι γαλάζιες) σε ενυδρεία.

Στο νέο κατόρθωμα με την ελεύθερη γαλάζια φάλαινα συμμετείχαν και δύο ελληνικής καταγωγής ερευνητές, ο φυσιολόγος Πολ Πογκάνης (Ινστιτούτο Scripps) και o θαλάσσιος βιολόγος Τζον Καλαμποκίδης (ερευνητικός οργανισμός Cascadia Research).

Το πείραμα

Οι ερευνητές, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ (PNAS), κατάφεραν για πρώτη φορά να προσαρτήσουν μια συσκευή παρακολούθησης της καρδιάς πάνω σε μια ελεύθερη αρσενική γαλάζια φάλαινα μήκους 22 μέτρων, όταν αυτή βρισκόταν στον Κόλπο του Μοντερέι, στα ανοιχτά της ακτής της Καλιφόρνια.

Ο ηλεκτρονικός αισθητήρας -ουσιαστικά ένα μηχάνημα ηλεκτροκαρδιογραφήματος- προσαρμόστηκε στο αριστερό πτερύγιο της φάλαινας, σε ένα σημείο κοντά στην καρδιά της, με τη βοήθεια τεσσάρων βεντουζών που περιείχαν ηλεκτρόδια, καθώς και ενός κονταριού από ανθρακονήματα, το οποίο κρατούσαν οι ερευνητές από ένα φουσκωτό σκάφος σε απόσταση έξι μέτρων (πέτυχαν μάλιστα να το κολλήσουν με την πρώτη προσπάθεια!).

Η φάλαινα έκανε στη συνέχεια βουτιές σε βάθη έως 184 μέτρων, ενώ έμενε στην επιφάνεια για διαστήματα ενός έως τεσσάρων λεπτών. Η συνολική παρακολούθηση της καρδιάς της διήρκεσε εννιά ώρες.

Έτσι, οι επιστήμονες μπόρεσαν να παρακολουθήσουν πώς μεταβάλλεται διαχρονικά ο χτύπος της καρδιάς, όταν η φάλαινα βρίσκεται μέσα στο νερό για να φάει και όταν αναδύεται στην επιφάνεια.

Διαπιστώθηκε ότι όταν βουτά στα βάθη, οι χτύποι επιβραδύνονται στους οκτώ έως δύο ανά λεπτό, ενώ στην επιφάνεια επιταχύνονται στους 25 έως 37 ανά λεπτό.

Ο πολύ αργός ρυθμός των μόλις δύο παλμών το λεπτό μέσα στο νερό είναι πολύ χαμηλότερος του αναμενομένου (15 παλμοί ανά λεπτό), σύμφωνα με τους επιστήμονες. Γενικά, όσο μεγαλύτερο είναι ένα ζώο, τόσο πιο αργός είναι ο ρυθμός της καρδιάς του. Στον άνθρωπο σε φάση ηρεμίας οι παλμοί είναι από 60 έως 100, ενώ μπορούν να φθάσουν τους 200 σε στιγμές σωματικής άσκησης. Τα πιο μικρά ζώα έχουν καρδιές που μπορεί να χτυπούν έως χίλιες φορές το λεπτό.

https://www.kathimerini.gr/1053477/gallery/epikairothta/perivallon/episthmones-akoysan-gia-prwth-fora-thn-kardia-mias-galazias-falainas-vinteo

Σχολιο:Βρίσκουμε Ελληνες επιστημονες σε ολα τα μηκη και τα πλατη της Γης γεγονος αξειωσημειωτο.Βεβαιο αφου πανω απο 450.000 επιστημονες εχουν φυγει απο την Ελλαδα ευτυχως ομως διαπρεπουν διεθνως και δεν ειναι οπως τις δεκαετιες 50-60 οπου χιλιαδες Ελληνες πηγαιναν στα ανθρακωρυχια της Γερμανιας και του Βελγιου και στα εστιατορια των ΗΠΑ και Αυστραλιας να πλενουν πιατα!!!