Jump to content

Πλανήτης Γη.


Προτεινόμενες αναρτήσεις

Αγνωστες υδροθερμικές «καμινάδες» στο υποθαλάσσιο ηφαίστειο «Κολούμπος» της Σαντορίνης. :cheesy:

Ολοκληρώθηκε με επιτυχία η διεθνής ωκεανογραφική έρευνα στο υποθαλάσσιο ηφαίστειο Κολούμπος βορειοανατολικά της Σαντορίνης, η οποία χρηματοδοτήθηκε και υποστηρίχθηκε από την Αμερικανική Διαστημική Υπηρεσία (NASA). Μάλιστα, μεταξύ άλλων, ανακαλύφθηκαν από τα αμερικανικά ρομπότ στο βυθό του ηφαιστείου νέες άγνωστες μέχρι σήμερα υδροθερμικές πηγές («καμινάδες»), γύρω από τις οποίες υπάρχουν ανθούσες κοινότητες βακτηρίων.

Η αποστολή, που αποτελείτο από 30 επιστήμονες από τις ΗΠΑ, την Ελλάδα, την Αυστραλία και τη Γερμανία, δοκίμασε νέες «έξυπνες» τεχνολογίες με αυτόνομα υποβρύχια οχήματα (Autonomous Underwater Vehicles - AUVs), τα οποία στο μέλλον μπορεί να αξιοποιηθούν για την εξερεύνηση εξωγήινων ωκεανών σε μακρινούς δορυφόρους του Δία και του Κρόνου, όπως ο Εγκέλαδος και η Ευρώπη, όπου θα αναζητηθούν υποθαλάσσια ίχνη ζωής σε ακραία και πιθανώς επικίνδυνα περιβάλλοντα.

Οι ερευνητές έμειναν ικανοποιημένοι από τις δυνατότητες των ρομποτικών υποθαλάσσιων οχημάτων να λαμβάνουν εντολές και στη συνέχεια να τις εκτελούν με επιτυχία αυτόνομα σε ένα άγνωστο περιβάλλον όπως αυτό του Κολούμπου. Ο κώνος του ηφαιστείου έχει διάμετρο βάσης τριών χιλιομέτρων και σχηματίζει ένα κρατήρα διαμέτρου 170 μέτρων, ο οποίος υψώνεται από βάθος 504 μέτρων έως βάθος 18 μέτρων κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας. Η υποθαλάσσια αυτή καλδέρα βρίσκεται πολύ κοντά στην καλδέρα του ηφαιστείου της Σαντορίνης, ενώ διαθέτει ένα σημαντικό υδροθερμικό σύστημα, από όπου εκλύεται σχεδόν καθαρό αέριο διοξείδιο του άνθρακα.

Οι Έλληνες και ξένοι ερευνητές σκοπεύουν να επιδιώξουν τη συμμετοχή τους ξανά σε χρηματοδοτούμενο ερευνητικό πρόγραμμα της NASA, ώστε μελλοντικά να επανέλθουν στον Κολούμπο για νέες δοκιμές και έρευνες. Στο μεταξύ, θα κάνουν μια σειρά επιστημονικών δημοσιεύσεων για να παρουσιάσουν αναλυτικά τα ευρήματα τους.

Στην αποστολή συμμετείχαν το Ωκεανογραφικό Ινστιτούτο Woods Hole της Μασαχουσέτης (με επικεφαλής τον αρχηγό της αποστολής δρα Ρίτσαρντ Καμίλλι), το Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης (ΜΙΤ), το Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν, το Πανεπιστήμιο του Σίδνεϊ, το Τμήμα Γεωλογίας & Γεωπεριβάλλοντος του Εθνικού & Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και το Ινστιτούτο Θαλάσσιας Βιολογίας, Βιοτεχνολογίας και Υδατοκαλλιεργειών (Ι.ΘΑ.Β.Β.ΥΚ.) του Ελληνικού Κέντρου Θαλασσίων Ερευνών (ΕΛΚΕΘΕ).

Από ελληνικής πλευράς, στην έρευνα συμμετείχαν η επίκουρη καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Αθηνών Παρασκευή Νομικού, η Δρ. Παρασκευή Πολυμενάκου του Ι.ΘΑ.Β.Β.ΥΚ.του ΕΛΚΕΘΕ, καθώς επίσης δύο Έλληνες ερευνητές του εξωτερικού, ο Δρ. Άγγελος Μάλλιος και η Δρ. Μαρία Παχιαδάκη του Ωκεανογραφικού Ινστιτούτου Woods Hole της Μασαχουσέτης.

Η κα Νομικού δήλωσε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ότι «ο Κολούμπος αποτελεί ακόμα και για τη NASA ένα μοναδικό υποθαλάσσιο εργαστήριο, το οποίο διαθέτει στον πυθμένα του κρατήρα του όλες τις συνθήκες και τις μορφές ζωής που μπορεί να απαντηθούν σε άλλους πλανήτες. Δοκιμάστηκαν με επιτυχία εξειδικευμένα αυτόνομα οχήματα, αλλά και ειδικά λογισμικά που επέτρεπαν αυτόνομα να εκτελούνται δειγματοληψίες στον πυθμένα του Κολούμπου».

«Το υποθαλάσσιο αυτό ηφαίστειο», πρόσθεσε, «πρέπει να παρακολουθείται σε μόνιμη βάση με μηχανήματα που θα εγκατασταθούν στον πυθμένα του, όπως παρακολουθείται και το ηφαίστειο της Σαντορίνης. Αποτελεί πόλο έλξης επιστημονικής έρευνας σε παγκόσμιο επίπεδο και οι Έλληνες επιστήμονες πρέπει πάντα να πρωταγωνιστούν και να συμμετέχουν σε κάθε έρευνα στον Ελλαδικό χώρο».

https://www.kathimerini.gr/1054189/article/epikairothta/perivallon/agnwstes-ydro8ermikes-kaminades-sto-ypo8alassio-hfaisteio-koloympos-ths-santorinhs

125.jpg.019ae2ee1c33568f1ab32c0118205b99.jpg

124.jpg.7d28df3f9e15c7394ff0996f0596b4c9.jpg

123.jpg.d67ae1cbdb0b3a0e8976a2524bc19eb4.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • Απαντήσεις 632
  • Created
  • Τελευταία απάντηση

Top Posters In This Topic

Top Posters In This Topic

Posted Images

Καλώδιο οπτικών ινών έγινε δίκτυο σεισμογράφων στην Καλιφόρνια. :cheesy:

Τα καλώδια οπτικών ινών, τα οποία μεταφέρουν πληροφορίες με τη μορφή φωτός, δεν είναι καλά μόνο για το γρήγορο «κατέβασμα» αρχείων, αλλά και για την ανίχνευση σεισμών, ακόμη και μέσα στη θάλασσα. Ερευνητές στις ΗΠΑ, για πρώτη φορά στον κόσμο, δοκίμασαν με επιτυχία ένα υποθαλάσσιο τηλεπικοινωνιακό καλώδιο οπτικών ινών σε ρόλο δικτύου σεισμογράφων.

Η δοκιμή, που έγινε στον Κόλπο του Μοντερέι της Καλιφόρνια στον Ειρηνικό Ωκεανό, έδειξε ότι τα υποθαλάσσια καλώδια οπτικών ινών πράγματι μπορούν να ανιχνεύσουν σεισμούς και ρήγματα κάτω από το βυθό, συνεπώς στο μέλλον θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν ευρύτερα από τους γεωλόγους και τους σεισμολόγους.

Οι ερευνητές των πανεπιστημίων Καλιφόρνια-Μπέρκλεϊ και Ράις του Τέξας, καθώς επίσης του Εθνικού Εργαστηρίου Μπέρκλεϊ και του Ερευνητικού Ινστιτούτου ΜΒΑRI, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Science», ανέφεραν ότι, καθώς τα καλώδια οπτικών ινών αποτελούν πλέον ένα παγκόσμιο υποθαλάσσιο τηλεπικοινωνιακό δίκτυο, θα βοηθήσουν μελλοντικά τους επιστήμονες να μελετούν τόσο τους υποθαλάσσιους σεισμούς, όσο και τις σεισμογενείς γεωτεκτονικές δομές βαθιά κάτω από τη θάλασσα.

Η νέα τεχνολογία της «φωτονικής σεισμολογίας» (Distributed Acoustic Sensing), που είναι ευαίσθητη ακόμη και σε αλλαγές της τάξης των νανομέτρων (δισεκατομμυριοστών του μέτρου), χρησιμοποιεί την αποστολή παλμών φωτός λέιζερ για να ανιχνεύει σε συνεχή βάση τις παραμικρές κινήσεις κατά μήκος των καλωδίων των οπτικών ινών.

Το τετραήμερο πείραμα στον Κόλπο του Μοντερέι μετέτρεψε ένα καλώδιο οπτικών ινών μήκους 20 χιλιομέτρων στο ισοδύναμο ενός δικτύου 10.000 σεισμογράφων τοποθετημένων στο βυθό σε βάθος 100 μέτρων. Οι ερευνητές ανίχνευσαν έναν σεισμό μεγέθους 3,5 βαθμών, καθώς και άγνωστα έως τώρα υποθαλάσσια ρήγματα. Είχε προηγηθεί ανάλογο πείραμα νωρίτερα φέτος με καλώδιο οπτικής ίνας μήκους 22 χιλιομέτρων στην ξηρά, κοντά στο Σακραμέντο της Καλιφόρνια.

Ελάχιστοι σεισμογράφοι υπάρχουν σήμερα στις θάλασσες της Γης, με συνέπεια το 70% της επιφάνειας της να μην διαθέτει καθόλου ανιχνευτές σεισμών. «Υπάρχει τεράστια ανάγκη για σεισμολογία στο βυθό. Οποιοδήποτε όργανο, ακόμη κι αν καλύπτει μόνο έως 50 χιλιόμετρα από την ακτή, θα είναι πολύ χρήσιμο», δήλωσε o επικεφαλής ερευνητής Νέιτ Λίντσεϊ.

Το υποθαλάσσιο καλώδιο που χρησιμοποιήθηκε για το πρωτοποριακό πείραμα, είχε τοποθετηθεί στον βυθό το 2009 και μετατράπηκε σε σεισμογραφικό δίκτυο στη διάρκεια μιας συντήρησης πέρυσι, όταν τέθηκε εκτός του τηλεπικοινωνιακού δικτύου.

«Πρόκειται πραγματικά για μια έρευνα στα σύνορα της σεισμολογίας. Είναι η πρώτη φορά που κάποιος χρησιμοποίησε υποθαλάσσια καλώδια οπτικών ινών για να ανιχνεύσει σεισμικά ωκεανογραφικά σήματα και να κάνει απεικόνιση των υποθαλάσσιων ρηγμάτων. Ένα από τα τυφλά σημεία στο σεισμογραφικό δίκτυο παγκοσμίως είναι ακριβώς οι ωκεανοί», τόνισε ο καθηγητής γεωφυσικής Τζόναθαν Έϊτζο-Φράνκλιν.

Ο τελικός στόχος των ερευνητών είναι να χρησιμοποιήσουν το πυκνό δίκτυο οπτικών ινών σε όλο τον κόσμο τόσο στην ξηρά όσο και στη θάλασσα (πάνω από δέκα εκατομμύρια χιλιόμετρα) ως ευαίσθητο καταγραφέα της κίνησης της Γης και ειδικότερα των σεισμών, ιδίως στις περιοχές που έχουν ελλείψεις σεισμογράφων. Γι' αυτό, θα ακολουθήσουν νέα πειράματα με καλώδια οπτικών ινών σε μεγαλύτερα βάθη και σε επικλινή βυθό.

https://www.amna.gr/home/article/412361/Kalodio-optikon-inon-egine-diktuo-seismografon-stin-Kalifornia

w02-90942NateLindsey.jpg.9510db53300ce7da31f5237ecb01883d.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Εξωγήινες προσκρούσεις μπορεί να έχουν πυροδοτήσει την «έκρηξη» των τεκτονικών πλακών :cheesy:

Πότε – και πώς – η επιφάνεια της Γης εξελίχθηκε από ένας αρχέγονος πολτός σε έναν βραχώδη πλανήτη που συνεχώς αλλάζει επιφάνεια από τις τεκτονικές πλάκες παραμένει από τα μεγαλύτερα αναπάντητα ερωτήματα στην έρευνα της γεωεπιστήμης. Μια νέα μελέτη, τώρα, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Geology, υποστηρίζει ότι αυτή η επίγεια μετάβαση μπορεί στην πραγματικότητα να έχει προκληθεί από εξωγήινες προσκρούσεις.

«Τείνουμε να θεωρούμε τη Γη ως ένα απομονωμένο σύστημα, όπου συμβαίνουν μόνο εσωτερικές διεργασίες», λέει ο Craig O’Neill, διευθυντής του Κέντρου Πλανητικής Έρευνας του Πανεπιστημίου Macquarie. «Όλο και περισσότερο, ωστόσο, βλέπουμε τα αποτελέσματα της δυναμικής του ηλιακού συστήματος στο πώς η Γη συμπεριφέρεται».

Προσομοιώσεις μοντέλων και συγκρίσεις με μελέτες επιδράσεων στη Σελήνη έχουν αποκαλύψει ότι μετά το σχηματισμό της Γης περίπου 4,6 δισεκατομμύρια χρόνια πριν, οι συντριπτικές επιδράσεις στη Γη συνέχισαν να διαμορφώνουν τον πλανήτη για εκατοντάδες εκατομμύρια χρόνια. Αν και τα γεγονότα αυτά εμφανίζονται να έχουν περιοριστεί στην πορεία του χρόνου, μικρές σφαιρικές στρώσεις – διακριτά στρώματα στρογγυλών σωματιδίων που συμπυκνώθηκαν από βράχο που αεριοποιήθηκε κατά τη διάρκεια μιας εξωγήινης πρόσκρουσης – που βρέθηκαν στη Νότια Αφρική και την Αυστραλία υποδηλώνουν ότι η Γη βίωσε μια περίοδο έντονου βομβαρδισμού περίπου πριν από 3,2 δισεκατομμύρια χρόνια, χοντρικά την ίδια περίοδο με τις πρώτες ενδείξεις της εμφάνισης των τεκτονικών πλακών στο γεωλογικό αρχείο.

Αυτή η σύμπτωση αποτέλεσε πρόκληση για τον O’Neill και τους συνυπογράφοντες τη μελέτη Simone Marchi, William Bottke και Roger Fu για να αναζητήσουν εάν οι καταστάσεις αυτές θα μπορούσαν να σχετίζονται. «Η μελέτη μοντέλων της πρώιμης Γης υποδηλώνουν ότι πολύ μεγάλες προσκρούσεις – με σώματα μεγαλύτερα από 300 km σε διάμετρο – θα μπορούσαν να δημιουργήσουν μια σημαντική θερμική ανωμαλία στον μανδύα», λέει ο O’Neill. Αυτό φαίνεται να έχει αλλάξει την πλευστότητα του μανδύα αρκετά για να δημιουργήσει αναδύσεις που, σύμφωνα με τον O’Neill, «θα μπορούσε άμεσα να οδηγήσει στις τεκτονικές».

Όμως, τα σποραδικά στοιχεία που βρέθηκαν μέχρι σήμερα από την Αρχαιοζωική Περίοδο – την χρονική περίοδο που εκτείνεται από 4 μέχρι 2,5 δισεκατομμύρια χρόνια πριν – υποδηλώνουν ότι οι πιο πολλές μικρότερες προσκρούσεις, με σώματα λιγότερο από 100 km σε διάμετρο, συνέβησαν κατά τη διάρκεια αυτού του διαστήματος. Για να προσδιορίσουν εάν αυτές οι πιο μικρές συγκρούσεις ήταν ακόμη ευρείες και συχνές αρκετά για να εκκινήσουν την παγκόσμια τεκτονική, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν υπάρχουσες τεχνικές για να επεκτείνουν το αρχείο προσκρούσεων της Μέσης Αρχαιοζωικής Περιόδου και στη συνέχεια ανάπτυξαν αριθμητικές προσομοιώσεις για να μοντελοποιήσουν τα θερμικά αποτελέσματα αυτών των προσκρούσεων στον μανδύα της Γης.

Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι κατά τη διάρκεια της Μέσης Αρχαιοζωικής, προσκρούσεις εύρους 100 χιλιομέτρων ήταν ικανές να αδυνατίσουν το άκαμπτο του εξωτερικότερου στρώματος της Γης. Αυτό, λέει ο O’Neill, θα μπορούσε να έχει δράσει ως διέγερση για τις τεκτονικές διεργασίες, ιδιαίτερα αν το εξωτερικό της Γης ήταν ήδη «προετοιμασμένο» για καταβύθιση.

«Αν η λιθόσφαιρα είχε το ίδιο πάχος παντού, τέτοιες επιδράσεις θα είχαν μικρή επίδραση», δηλώνει ο O’Neill. Όμως κατά τη διάρκεια της Μέσης Αρχαιοζωικής, λέει, ο πλανήτης είχε ψυχθεί αρκετά για τον μανδύα ώστε να πυκνώνει σε ορισμένα σημεία και να αδυνατίζει σε άλλα. Η μοντελοποίηση έδειξε ότι αν μια πρόσκρουση επρόκειτο να συμβεί σε μια περιοχή όπου υπήρχαν αυτές οι διαφορές, θα δημιουργούσε ένα σημείο αδυναμίας σε ένα σύστημα που ήδη είχε μια μεγάλη αντίθεση στην πλευστότητα – και τελικά θα πυροδοτούσε τις σύγχρονες τεκτονικές διεργασίες.

«Η εργασία μας δείχνει ότι υπάρχει μια φυσική σύνδεση μεταξύ του ιστορικού των προσκρούσεων και της τεκτονικής απόκρισης περίπου στο χρόνο που υποστηρίζεται ότι πρέπει να ξεκίνησαν οι τεκτονικές πλάκες», λέει ο O’Neill. «Διαδικασίες που είναι αρκετά ελάχιστες σήμερα – όπως οι προσκρούσεις, ή, σε μικρότερη έκταση, τα ηφαίστεια, δραστικά οδήγησε τα τεκτονικά συστήματα στην πρώιμη Γη», λέει. «Εξετάζοντας τις συνέπειες αυτών των διαδικασιών, μπορούσε να αρχίσουμε να διερευνούμε πώς προέκυψε η σύγχρονη κατοικήσιμη Γη».

https://eef.gr/articles/ekswgiines-proskrouseis-kai-tektoniki-drastiriotita

4-splattersofm.jpg.91fa9ec2a371ce260f7bf24c90249910.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Άνευ προηγουμένου μελέτη της μετανάστευσης θαλάσσιων ειδών από το διάστημα. :cheesy:

Κάθε νύχτα αμέτρητα μικρά πλάσματα της θάλασσας αναδύονται από τα βάθη του ωκεανού και πλησιάζουν στην επιφάνεια για να τραφούν. Αυτή η γιγαντιαίας κλίμακας μετανάστευση είναι η μεγαλύτερη στον πλανήτη και αποτελεί κρίσιμο τμήμα της τροφικής αλυσίδας και του κλιματικού συστήματος της Γης- και μελετήθηκε για πρώτη φορά σε παγκόσμια κλίμακα μέσω της χρήσης λέιζερ από το διάστημα.

Επιστήμονες παρατήρησαν αυτή την κάθετη μετανάστευση χρησιμοποιώντας τον δορυφόρο CALIPSO (Cloud- Aerosol Lidar and Infrared Pathfinder Satellite Observations), ένα κοινό εγχείρημα της NASA και της γαλλικής διαστημικής υπηρεσίας (Centre National d'Etudes Spatiales), που εκτοξεύτηκε το 2006. Τα ευρήματά τους δημοσιεύτηκαν στο Nature.

«Είναι η πιο πρόσφατη μελέτη που επιδεικνύει κάτι που προκάλεσε έκπληξη σε πολλούς: Πως τα lidar έχουν την ευαισθησία να παρέχουν επιστημονικά χρήσιμες μετρήσεις ωκεανού από το διάστημα» είπε ο Κρις Χόστετλερ, επιστήμονας στο Langley Research Center της NASA στο Χάμπτον της Βιρτζίνια και ένας από τους συντελεστές της έρευνας. «Νομίζω πως απλά αγγίζουμε την επιφάνεια της συναρπαστικής νέας ωκεανικής επιστήμης που μπορεί να επιτευχθεί μέσω lidar».

Η μελέτη εξετάζει το φαινόμενο που είναι γνωστό ως Diel Vertical Migration (DVM), όπου μικρά πλάσματα της θάλασσας ανεβαίνουν από τον ωκεανό τη νύχτα για να τραφούν με φυτοπλαγκτόν κοντά στην επιφάνεια και μετά επιστρέφουν στον βυθό, λίγο πριν την αυγή. Οι επιστήμονες θεωρούν αυτή την καθημερινή μετακίνηση ανά τον κόσμο τη μεγαλύτερη μετανάστευση πλασμάτων στη Γη από άποψης συνολικών αριθμών.

«Αυτό που μας επέτρεψε το lidar από το διάστημα ήταν να παρατηρούμε αυτά τα ζώα σε παγκόσμια κλίμακα κάθε 16 ημέρες για 10 χρόνια» είπε ο Μάικ Μπέρενφελντ, επικεφαλής της έρευνας και ερευνητής στο Oregon State University. «Ποτέ δεν είχαμε τέτοιου είδους παγκόσμια κάλυψη που να μας επέτρεπε να εξετάζουμε τη συμπεριφορά, την κατανομή και την έκταση της παρουσίας αυτών των ζώων».

Εστιάζοντας στις πιο τροπικές και υποτροπικές περιοχές του ωκεανού, οι ερευνητές βρήκαν πως, αν και υπάρχουν λιγότερα πλάσματα που μεταναστεύουν κάθετα σε λιγότερο πλούσια σε θρεπτικές ουσίες και καθαρότερα νερά, αποτελούν μεγαλύτερο ποσοστό του συνολικού πληθυσμού ζώων σε εκείνες τις περιοχές. Αυτό συμβαίνει επειδή η μετανάστευση είναι μια συμπεριφορά που έχει αναπτυχθεί κυρίως για την αποφυγή θηρευτών την ημέρα.

Σε πιο θολά και πιο πλούσια σε θρεπτικές ουσίες ύδατα, η παρουσία των ζώων που επιδίδονται σε DVM είναι μεγαλύτερη, μα αντιπροσωπεύουν μικρότερο κλάσμα του συνολικού πληθυσμού των ζώων, επειδή οι θηρευτές που κυνηγούν με την όρασή τους έχουν μειονέκτημα. Σε αυτές τις περιοχές, πολλά πλάσματα μένουν κοντά στην επιφάνεια τόσο τη μέρα όσο και τη νύχτα.

Οι επιστήμονες επίσης παρατήρησαν μακροπρόθεσμες αλλαγές στις μεταναστευτικές τάσεις των ζώων, που πιθανότατα οφείλονται στις διακυμάνσεις του κλίματος. Αξίζει να σημειωθεί πως τα δεδομένα αυτά είναι χρήσιμα και για σκοπούς που σχετίζονται με την αλιεία, καθώς τα ζώα αυτά αποτελούν σημαντική πηγή τροφής για μεγαλύτερους θηρευτές που κινούνται στα βάθη του ωκεανού- και αποτελούν με τη σειρά τους θηράματα για τους αλιείς: Όσο μεγαλύτερο το σήμα DVM, τόσο μεγαλύτερος ο πληθυσμός των ψαριών που μπορούν να ζουν στα μεγαλύτερα βάθη.

https://www.naftemporiki.gr/story/1538761/aneu-proigoumenou-meleti-tis-metanasteusis-thalassion-eidon-apo-to-diastima

calipso.thumb.jpg.cb2024dff45e417f707323c821a98c59.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Επανάσταση στην πρόγνωση καιρού, με προβλέψεις σε βάθος 3-4 εβδομάδων. :cheesy:

Επιστήμονες που δουλεύουν πάνω στην «επόμενη γενιά» της πρόγνωσης καιρού ευελπιστούν πως σύντομα θα είναι δυνατές προγνώσεις σε βάθος 3-4 εβδομάδων, όπως σήμερα είναι δυνατή η διεξαγωγή προβλέψεων σε βάθος μίας εβδομάδας.

Η δυνατότητα τέτοιων προβλέψεων μπορεί να αλλάξει σημαντικά τα δεδομένα στον κλάδο, καθώς θα είναι δυνατή η πολύ πιο έγκαιρη και ταχεία ενημέρωση του κοινού, προκειμένου να λάβουν χώρα προετοιμασίες για καύσωνες, κύματα ψύχους κ.α.

Του προγράμματος SubX ηγούνται επιστήμονες όπως ο καθηγητής Μπεν Κίρτμαν του University of Miami *(UM) και η επίκουρος καθηγήτρια Καθλίν Πέτζιον του George Mason University. Το συγκεκριμένο πρόγραμμα (Subseasonal Experiment) έχει ως σκοπό την καλύτερη παροχή προγνώσεων τέτοιου τύπου (subseasonal) στην εθνική μετεωρολογική υπηρεσία των ΗΠΑ.

Οι προβλέψεις αυτού του είδους είναι δύσκολες επειδή είναι δύσκολη η συγκέντρωση του συνόλου των παρατηρήσεων και η εισαγωγή τους στο μοντέλο.

Το SubX καλύπτει το κενό ανάμεσα στην πρόγνωση καιρού και την πρόγνωση των εποχικών συνθηκών, που καθοδηγείται από αργά εξελισσόμενες ωκεανικές συνθήκες, όπως οι θερμοκρασίες στην επιφάνεια της θάλασσας, η υγρασία του εδάφους και η μεταβλητότητα του κλιματικού συστήματος, που εκφράζεται σε χρονικές κλίμακες εβδομάδων. Για να περάσουν στην υποεποχική κλίμακα (subseasonal) οι επιστήμονες χρειάζονται στοιχεία για συνθήκες και παράγοντες που επηρεάζουν τον καιρό παγκοσμίως, προκειμένου να τα συμπεριλάβουν στα μοντέλα τους.

«Η δημόσια βάση δεδομένων του SubX καθιστά άμεσα διαθέσιμες προγνώσεις 3-4 εβδομάδων και παρέχει σε ερευνητές την υποδομή δεδομένων για να διερευνούν πώς να τις κάνουν ακόμα καλύτερες στο μέλλον» σημειώνει η Πέτζιον.

Το SubX έχει ήδη δώσει πολύ καλά δείγματα, καθώς προέβλεψε με ακρίβεια τον όγκο των βροχοπτώσεων από τον τυφώνα Μάικλ, τον καύσωνα του Ιουλίου στην Αλάσκα και το κύμα ψύχους στις μεσοδυτικές ΗΠΑ και τον ανατολικό Καναδά στα τέλη του Ιανουαρίου, που είχαν ως αποτέλεσμα τον θάνατο 22 ανθρώπων.

Η δυνατότητα να γίνουν τέτοιες προβλέψεις απαιτεί δυνατότητα διεξαγωγής υπολογισμών μεγάλης έκτασης και αποθήκευσης μεγάλου όγκου δεδομένων- και για τον σκοπό αυτό το SubX βασίζεται στις υπολογιστικές δυνατότητες του CCS (Center for Computational Science) του UM.

https://www.naftemporiki.gr/story/1541023/epanastasi-stin-prognosi-kairou-me-problepseis-se-bathos-3-4-ebdomadon

epanastasi-stin-prognosi-kairou-me-problepseis-se-bathos-3-4-ebdomadon.jpg.ea28f9842ddf7c43cc56bfe09619e298.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

«Γηραιότερο» των μέχρι τώρα εκτιμήσεων το μαγνητικό πεδίο της Γης. :cheesy:

Το μαγνητικό πεδίο της Γης εμφανίστηκε πριν τουλάχιστον 3,7 δισεκατομμύρια χρόνια, 200 εκατομμύρια χρόνια νωρίτερα από τις έως τώρα εκτιμήσεις, σύμφωνα με νέα επιστημονικά στοιχεία. Η νέα εκτίμηση προκύπτει από τη μελέτη μαγνητικών ορυκτών της αρχαίας Γροιλανδίας.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής την ειδική στον παλαιομαγνητισμό Κλερ Νίκολς του Πανεπιστημίου του ΜΙΤ, έκαναν σχετική ανακοίνωση στο ετήσιο συνέδριο της Αμερικανικής Γεωφυσικής Ένωσης (AGU) στο Σαν Φρανσίσκο, σύμφωνα με το «Nature».

Οι μέχρι σήμερα επιβεβαιωμένες παλαιότερες ενδείξεις μαγνητικού πεδίου στον πλανήτη μας είχαν βρεθεί σε πετρώματα της Νότιας Αφρικής ηλικίας περίπου 3,5 δισεκατομμυρίων ετών. Το 2015 άλλοι επιστήμονες είχαν ανακοινώσει ότι ανακάλυψαν στην Αυστραλία μέσα σε κρυστάλλους ζιρκονίου ενδείξεις μαγνητικού πεδίου ηλικίας τουλάχιστον τεσσάρων δισεκατομμυρίων ετών. Όμως η επιστημονική κοινότητα εμφανίζεται επιφυλακτική για την ανακάλυψη, επειδή δεν μπορεί να γίνει ακριβής χρονολόγηση των μαγνητικών υλικών μέσα σε ζιρκόνια.

Το μαγνητικό πεδίο -που δημιουργείται από τον λιωμένο σίδηρο στον πυρήνα του πλανήτη μας- έπαιξε και συνεχίζει να παίζει ζωτικό ρόλο στην μετατροπή της Γης σε μέρος φιλόξενο για ζωή, καθώς προστατεύει τους έμβιους οργανισμούς από τη δυνητικά επικίνδυνη ηλιακή ακτινοβολία, βοηθώντας επίσης να υπάρχει ατμόσφαιρα και υγρό νερό.

Το πότε ακριβώς εμφανίστηκε, αποτελεί πεδίο επιστημονικής αναζήτησης. Ελάχιστα πετρώματα μπορούν σήμερα να βρεθούν στη Γη, που να προέρχονται από την «παιδική» ηλικία της και να διατηρούν τα πρώτα μαγνητικά ίχνη.

Η Νίκολς υπήρξε επικεφαλής σε δύο αποστολές στη δυτική Γροιλανδία το 2018 και το 2019, εστιάζοντας σε αρχαία πετρώματα της περιοχής Ισούα, τα οποία έχουν πυροδοτήσει έντονες επιστημονικές αντιπαραθέσεις, μεταξύ άλλων κατά πόσο όντως περιέχουν απολιθώματα πολύπλοκων μικροοργανισμών ηλικίας 3,7 δις. ετών. Οι ερευνητές ανακοίνωσαν ότι βρήκαν σαφείς ενδείξεις μαγνητισμού σε αυτά τα πετρώματα ηλικίας 3,7 δισ. ετών. Τα ευρήματα όμως πρέπει να επιβεβαιωθούν και από άλλους επιστήμονες.

https://www.kathimerini.gr/1055642/article/epikairothta/episthmh/ereyna-ghraiotero-twn-mexri-twra-ektimhsewn-to-magnhtiko-pedio-ths-ghs

shutterstock_458179567-thumb-large.jpg.0fd9f0e1e19ae07b8c1fe27077d2c764.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Ο μαγνητικός βόρειος πόλος της Γης μετακινείται πια με μεγάλη ταχύτητα. :cheesy:

Ο μαγνητικός βόρειος πόλος της Γης, στον οποίο βασίζονται οι πλοηγοί εδώ και αιώνες για τον προσανατολισμό τους και πιο πρόσφατα χρησιμοποιείται από τα αεροπλάνα έως τις εφαρμογές των «έξυπνων» κινητών τηλεφώνων, μετακινείται πλέον με ρυθμό άνευ προηγουμένου στην καταγεγραμμένη ιστορία, σύμφωνα με τους επιστήμονες.

Διασχίζει πια την περιοχή της Αρκτικής με ταχύτητα περίπου 50 χιλιομέτρων το χρόνο και δεν δείχνει σημεία επιβράδυνσης στο «βηματισμό» του.

«Η κίνηση από τη δεκαετία του 1990 έχει γίνει πια ταχύτερη από κάθε άλλη φορά εδώ και τουλάχιστον τέσσερις αιώνες, χωρίς πραγματικά να ξέρουμε πολλά πράγματα για τις αλλαγές στον πυρήνα της Γης, που προκαλούν αυτή την κίνηση», δήλωσε στους «Financian Times» ο γεωφυσικός και ειδικός στο γεωμαγνητισμό δρ. Σιάραν Μπέγκαν της Βρετανικής Γεωλογικής Υπηρεσίας.

Η γρήγορη αυτή κίνηση του μαγνητικού πόλου, ο οποίος διαφέρει από τον αντίστοιχο γεωγραφικό πόλο, αντανακλάται στην αναθεωρημένη έκδοση του Παγκόσμιου Μαγνητικού Μοντέλου που δόθηκε στη δημοσιότητα πριν λίγες ημέρες από τη Βρετανική Γεωλογική Υπηρεσία και τα Εθνικά Κέντρα Περιβαλλοντικής Πληροφόρησης των ΗΠΑ.

Σε συνδυασμό με τα δορυφορικά δεδομένα όπως του GPS, το εν λόγω μοντέλο αποτελεί το θεμέλιο της σύγχρονης πλοήγησης, ενώ οι συχνές αναθεωρήσεις του είναι αναγκαίες.

Από τον 16ο αιώνα που καταγράφηκαν τα πρώτα μαγνητικά στοιχεία, έως το τέλος της δεκαετίας του 1990, ο μαγνητικός βόρειος πόλος είχε μια σχετικά σταθερή πορεία, καθώς περιπλανιόταν αργά γύρω από την περιοχή του αρκτικού Καναδά. Όμως στη συνέχεια επιτάχυνε την κίνηση του και άρχισε μια νέα πορεία προς το βόρειο γεωγραφικό πόλο.

Η ταχύτητα του αυξήθηκε κι άλλο τα τελευταία χρόνια, καθώς κατευθύνεται γρήγορα προς τη Σιβηρία.

Το 2019 ο βόρειος μαγνητικός πόλος πέρασε σε απόσταση 390 χιλιομέτρων ή περίπου τριών μοιρών από τον βόρειο γεωγραφικό πόλο και για πρώτη φορά διέσχισε τον μεσημβρινό του Γκρίνουιτς.

Το μαγνητικό πεδίο της Γης γεννιέται όπως στην περίπτωση ενός δυναμό, καθώς ο λιωμένος σίδηρος κινείται μέσα στα έγκατα του πλανήτη μας και δημιουργεί ηλεκτρικά ρεύματα. Δεν είναι όμως σαφές στους επιστήμονες για ποιο λόγο τον τελευταίο καιρό το μαγνητικό πεδίο εμφανίζει μεγαλύτερη κινητικότητα και λιγότερη προβλεψιμότητα.

Το γεγονός ότι ο λιωμένος σίδηρος βρίσκεται περίπου 3.000 χιλιόμετρα κάτω από την επιφάνεια της Γης, προφανώς δυσκολεύει τη μελέτη του φαινομένου.

Το νέο παγκόσμιο Μαγνητικό Μοντέλο επίσης επιβεβαιώνει ότι το γήινο μαγνητικό πεδίο εξασθενεί κατά περίπου 5% κάθε αιώνα. Αν αυτό συνεχιστεί, μπορεί να προκύψει αναστροφή του πεδίου, με το βόρειο μαγνητικό πόλο να έρχεται στη θέση του νότιου και αντίστροφα, κάτι που έχει ξαναγίνει αρκετές φορές στο παρελθόν. Την τελευταία φορά ήταν πριν περίπου 780.000 χρόνια, σύμφωνα με το γεωλογικό «αρχείο» της Γης.

Με βάση την εκτίμηση ότι αναστροφές συμβαίνουν κατά μέσο όρο κάθε περίπου 500.000 χρόνια, μια νέα αναστροφή φαίνεται να έχει καθυστερήσει. Κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά ποιες ακριβώς επιπτώσεις θα υπάρξουν στη φάση της αναστροφής.

Με δεδομένο πάντως ότι το μαγνητικό πεδίο προστατεύει τη Γη από την ηλιακή και κοσμική ακτινοβολία, είναι πιθανό να υπάρξουν ανησυχητικές επιπτώσεις για τον ανθρώπινο πολιτισμό.

Εως ότου κατασταλάξει το μαγνητικό χάος της μεταβατικής φάσης της αναστροφής των πόλων, τα έμβια όντα και διάφορες κρίσιμες τεχνολογικές υποδομές (δορυφόροι, αεροπλάνα, ηλεκτρικά δίκτυα κ.α.) μπορεί να εκτεθούν σε επιβλαβή ακτινοβολία. Πάντως λίγοι γεωφυσικοί θεωρούν πιθανή μια τέτοια αναστροφή μέσα στους επόμενους λίγους αιώνες.

Όσον αφορά το πιο άμεσο μέλλον, οι επιστήμονες δεν έχουν ιδέα για πόσο ακόμη ο βόρειος μαγνητικός πόλος θα συνεχίσει την ίδια ή άλλη «τρελή» πορεία του και με ποια ταχύτητα.

Περιέργως, στην άλλη πλευρά της Γης, ο νότιος μαγνητικός πόλος έχει παραμείνει σχεδόν σταθερός εδώ και δεκαετίες.

https://www.kathimerini.gr/1056344/article/epikairothta/episthmh/o-magnhtikos-voreios-polos-ths-ghs-metakineitai-pia-me-megalh-taxythta

2019-11-21-image-6.thumb.jpg.3b0ad4cbd1f3b07b642c828eb9d2eb70.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Ο αστεροειδής δεν ήταν ο μόνος λόγος της εξαφάνισης των δεινοσαύρων. :cheesy:

Η πτώση ενός αστεροειδούς ή κομήτη στη Γη θεωρείται ως το βασικό αίτιο που οδήγησε στην εξαφάνιση των περισσότερων δεινοσαύρων και περίπου τα 3/4 των ειδών ζώων και φυτών του πλανήτη μας, πριν από 66 εκατομμύρια χρόνια.

Ωστόσο, πιθανότατα να έπαιξαν σημαντικό ρόλο και μεγάλης κλίμακας εκρήξεις ηφαιστείων στην Ινδία: Επιστήμονες εξετάζουν εδώ και πολύ καιρό τη σημασία των εκρήξεων των ηφαιστείων στο Ντεκάν, που άρχισαν πριν την πρόσκρουση του αστεροειδούς και συνεχίστηκαν με διακοπές για περίπου ένα εκατομμύριο χρόνια.

Γεωχημική ανάλυση απολιθωμάτων οστρακόδερμων από όλο τον πλανήτη της οποίας ηγήθηκαν ερευνητές του University of Michigan παρέχει νέα στοιχεία σχετικά με την ανταπόκριση του κλίματος και τη μόλυνση του περιβάλλοντος με υδράργυρο κατά τη διάρκεια της ηφαιστειακής δραστηριότητας στο Ντεκάν.

Από τα ίδια αυτά δείγματα οι επιστήμονες ανακάλυψαν κάτι που εκλαμβάνεται ως παγκόσμιο ίχνος/ σημάδι απότομης αύξησης της θερμοκρασίας του ωκεανού και αξιοσημείωτα αυξημένων συγκεντρώσεων υδραργύρου. Τα ηφαίστεια είναι η μεγαλύτερη φυσική πηγή υδραργύρου που βγαίνει στην ατμόσφαιρα.

Τα διπλά αυτά χημικά ίχνη αρχίζουν από πριν την πτώση του αστεροειδούς και συμπίπτουν με την έναρξη των εκρήξεων των ηφαιστείων του Ντεκάν.

Όταν οι επιστήμονες σύγκριναν τα επίπεδα υδραργύρου από τα αρχαία κελύφη με τις συγκεντρώσεις σε σύγχρονα κελύφη που είχαν συλλεγεί από περιοχές μολυσμένες με βιομηχανικό υδράργυρο, διαπίστωσαν πως τα επίπεδα ήταν παρεμφερή. Στοιχεία από τη μελέτη, που δημοσιεύτηκε στο Nature Communications, υποστηρίζουν την ιδέα πως η ηφαιστειακή δραστηριότητα του Ντεκάν είχε κλιματικές και οικολογικές επιπτώσεις που ήταν έντονες, μακροχρόνιες και παγκόσμιας κλίμακας, εκτιμούν οι επιστήμονες.

«Για πρώτη φορά μπορούμε να παρέχουμε πληροφορίες για τις κλιματικές και περιβαλλοντικές επιπτώσεις των ηφαιστείων του Ντεκάν αναλύοντας ένα μεμονωμένο υλικό» είπε ο Κάιλ Μέγιερ, lead author της νέας μελέτης. «Ήταν απίστευτα εκπληκτικό να δούμε ότι τα ίδια δείγματα όπου οι θερμοκρασίες της θάλασσας έδειξαν ένα απότομο σημάδι θέρμανσης επεδείκνυαν επίσης τις υψηλότερες συγκεντρώσεις υδραργύρου- και ότι αυτές οι συγκεντρώσεις ήταν παρόμοιας έκτασης με έναν χώρο με σημαντική σύγχρονη μόλυνση βιομηχανικού υδραργύρου».

Οι εκρήξεις των ηφαιστείων του Ντεκάν διαμόρφωσαν μεγάλο μέρος της δυτικής Ινδίας και επικεντρώνονταν στην περίοδο της μεγάλης εξαφάνισης ειδών της Κρητιδικής- Παλαιογενούς, πριν από 66 εκατομμύρια χρόνια.

https://www.naftemporiki.gr/story/1544105/ereuna-o-asteroeidis-den-itan-o-monos-logos-tis-eksafanisis-ton-deinosauron

23.jpg.80c9f122d2ad1d75b683946ffe06e6f5.jpg

22.jpg.17eeae902d4bb81de784a41b65abb4f5.jpg

apolithoma.jpg.ec97905056ef2f99af6e4cbce70c9d50.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

«Σιδερένιο χιόνι» σκεπάζει τον πυρήνα της Γης, σύμφωνα με επιστήμονες. :cheesy:

O πυρήνας της Γης είναι θερμός, υπό τεράστια πίεση και... χιονισμένος, σύμφωνα με μια νέα έρευνα, η οποία αναμένεται να δώσει στους επιστήμονες τη δυνατότητα να κατανοήσουν καλύτερα τις δυνάμεις που επηρεάζουν τον πλανήτη μας.

Το χιόνι αυτό βέβαια διαφέρει από αυτό που έχουμε υπόψιν οι περισσότεροι, καθώς αποτελείται από μικροσκοπικά σωματίδια σιδήρου- πολύ βαρύτερα από τις χιονονιφάδες που βλέπουμε στην επιφάνεια της Γης- τα οποία πέφτουν από τον τηγμένο εξώτερο πυρήνα και στοιβάζονται πάνω στον εσώτερο, δημιουργώντας τεράστια στρώματα, πάχους εκατοντάδων χιλιομέτρων, που καλύπτουν τον εσώτερο πυρήνα.

Παρά το παράδοξο της εικόνας αυτής, οι επιστήμονες που πραγματοποίησαν την έρευνα τονίζουν πως πρόκειται για μια διαδικασία παρεμφερή με αυτήν που προκαλεί τη δημιουργία βράχων μέσα στα ηφαίστεια.

«Ο μεταλλικός πυρήνας της Γης λειτουργεί ως ένας θάλαμος μάγματος» είπε ο καθηγητής Τζουνγκ-Φου Λιν του The University of Texas at Austin.

Η εν λόγω μελέτη είναι ήδη διαθέσιμη online και θα δημοσιευτεί στην έντυπη έκδοση του JGR Solid Earth στις 23 Δεκεμβρίου.

Ο Γιουτζούν Ζανγκ, αναπληρωτής καθηγητής στο Sichuan University στην Κίνα, ηγήθηκε της έρευνας. Μεταξύ των άλλων συντελεστών της είναι ο Πίτερ Νέλσον, επίσης του University of Texas at Austin, και ο Νικ Ντάιγκερτ, επίκουρος καθηγητής στο University of Tennessee.

Η λήψη δειγμάτων από τον πυρήνα της Γης δεν είναι δυνατή, οπότε οι επιστήμονες τον μελετούν καταγράφοντας και αναλύτοντας σήματα από σεισμικά κύματα καθώς διέρχονται μέσα από τη Γη. Ωστόσο, εκτροπές/ διακυμάνσεις μεταξύ δεδομένων από πρόσφατα σεισμικά κύματα και τις τιμές που θα αναμένονταν με βάση το υπάρχον μοντέλο του πυρήνα της Γης προκάλεσαν ερωτήματα: Τα κύματα κινούνται πιο αργά από ό,τι αναμενόταν καθώς διέρχονται από τη βάση του εξώτερου πυρήνα, και κινούνται ταχύτερα του αναμενομένου όταν διέρχονται μέσω του ανατολικού ημισφαιρίου της κορυφής του εσώτερου πυρήνα.

Σύμφωνα με την εν λόγω έρευνα, οι διακυμάνσεις/ αποκλίσεις αυτές οφείλονται στην ύπαρξη χιονιού από σίδηρο στον πυρήνα. Ο επιστήμονας Σ.Ι Μπραγκίνσκι είχε παρουσιάσει στις αρχές της δεκαετίας του 1960 τη θεωρία πως υπάρχει ένα στρώμα «τσιμεντολάσπης» μεταξύ του εσώτερου και του εξώτερου πυρήνα, αλλά τα στοιχεία που προέκυψαν για τις συνθήκες θερμοκρασίας και πίεσης στο περιβάλλον του πυρήνα κατέρριψαν αυτή τη θεωρία. Ωστόσο, νέα δεδομένα από πειράματα δείχνουν πως η κρυσταλλοποίηση είναι δυνατή και ότι περίπου το 15% του χαμηλότερου τμήματος του εξώτερου πυρήνα θα μπορούσε να αποτελείται από βασιζόμενους στον σίδηρο κρυστάλλους, που πέφτουν στο άνω τμήμα του στερεού εσώτερου πυρήνα. «Είναι περίεργο να το σκέφτεται κανείς. Έχεις κρυστάλλους εντός του εξώτερου πυρήνα να χιονίζουν στον εσώτερο πυρήνα σε μια απόσταση αρκετών εκατοντάδων χιλιομέτρων».

Σύμφωνα με τους ερευνητές, το συσσωρευμένο αυτό χιόνι αποτελεί την αιτία των σεισμικών αποκλίσεων. Η «λασπώδης» αυτή σύνθεση επιβραδύνει τα σεισμικά κύματα, ενώ η ποικιλομορφία στο μέγεθος των όγκων χιονιού εξηγεί τις αλλαγές στην ταχύτητα.

«Το όριο του εσώτερου πυρήνα δεν είναι μια απλή και ομαλή επιφάνεια, κάτι που μπορεί να επηρεάζει τη θερμική αγωγιμότητα και τις μετατοπίσεις στον πυρήνα» αναφέρει ο Ζανγκ.

https://www.naftemporiki.gr/story/1544874/siderenio-xioni-skepazei-ton-purina-tis-gis-sumfona-me-epistimones

structure-core-earth.jpg.c7a37af5d8846bd00fd4cbed810df896.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 3 μήνες αργότερα...

Οι λίμνες που ίσως «γέννησαν» τη ζωή στη Γη. :cheesy:

Η ζωή όπως τη γνωρίζουμε σήμερα απαιτεί φώσφορο- ένα από τα έξι βασικά χημικά συστατικά της ζωής, το οποίο αποτελεί τη ραχοκοκκαλιά των μορίων DNA και RNA, λειτουργεί ως βασικό «συνάλλαγμα» ενέργειας στα κύτταρα και αποτελεί «άγκυρα» για τα λιπίδια που διαχωρίζουν τα κύτταρα από το περιβάλλον τους.

Ωστόσο, πώς το χωρίς ζωή περιβάλλον της πρώιμης Γης παρείχε αυτό το βασικό συστατικό; «Για 50 χρόνια, το αποκαλούμενο “φωσφορικό πρόβλημα” μαστίζει τις μελέτες πάνω στην προέλευση της ζωής» είπε ο Τζόναθαν Τόνερ του University of Washington, first author νέας σχετικής έρευνας.

Το πρόβλημα είναι πως οι χημικές αντιδράσεις που δημιουργούν τα δοκιμά στοιχεία των ζωντανών οργανισμών χρειάζονται πολύ φώσφορο, αλλά ο φώσφορος είναι σπάνιος. Η νέα μελέτη του UW, που δημοσιεύτηκε στις 30 Δεκεμβρίου στο Proceedings of the National Academy of Sciences, δίνει απάντηση στο ερώτημα αυτό υποδεικνύοντας κάποια είδη λιμνών.

Η μελέτη επικεντρώνεται σε λίμνες πλούσια σε ανθρακικά άλατα, που σχηματίζονται σε ξηρά περιβάλλοντα, εντός περιοχών όπου διοχετεύονται ύδατα από τις γύρω περιοχές. Λόγω των υψηλών ρυθμών εξάτμισης, τα ύδατα των λιμών συμπυκνώνονται σε αλατούχα και αλκαλικά, ή υψηλού pH, διαλύματα. Τέτοιες λίμνες (αλκαλικές λίμνες) υπάρχουν σε όλες τις ηπείρους.

Οι ερευνητές πρώτα εξέτασαν τα επίπεδα φωσφόρου σε υπάρχουσες λίμνες, μεταξύ των οποίων η Mono Lake στην Καλιφόρνια, η λίμνη Μαγκάντι στην Κένυα και η λίμνη Λονάρ στην Ινδία. Αν και η ακριβής συγκέντρωση εξαρτάται από το από πού ελήφθησαν τα δείγματα και σε ποια περίοδο, οι ερευνητές διαπίστωσαν πως οι πλούσιες σε ανθρακικά άλατα λίμνες είχαν επίπεδα φωσφόρου μέχρι και 50.000 αυτά που συναντώνται στο θαλάσσιο νερό, τα ποτάμια και άλλα είδη λιμνών. Τέτοιες υψηλές συγκεντρώσεις υποδεικνύουν την ύπαρξη κάποιο κοινού, φυσικού μηχανισμού που συσσωρεύει φώσφορο σε αυτές τις λίμνες.

Σήμερα τέτοιου είδους λίμνες είναι βιολογικά πλούσιες και υποστηρίζουν ζωή- από μικρόβια μέχρι φλαμίνγκο (στην περίπτωση της λίμνης Μαγκάντι). Αυτοί οι οργανισμοί επηρεάζουν τη χημεία της λίμνης, οπότε οι επιστήμονες έκαναν πειράματα με πλούσια σε ανθρακικά άλατα νερά σε διάφορες χημικές συστάσεις, για να γίνει κατανοητό το πώς οι λίμνες συσσωρεύουν φώσφορο και πόσο υψηλές θα μπορούσαν να είναι οι συγκεντρώσεις φωσφόρου σε περιβάλλοντα χωρίς ζωή.

Ο λόγος που αυτά τα ύδατα έχουν υψηλά επίπεδα φωσφόρου είναι το περιεχόμενό τους. Στις πιο πολλές λίμνες, το ασβέστιο, που είναι πολύ πιο άφθονο στη Γη, συνδέεται με τον φώσφορο και σχηματίζει ορυκτά φωσφορικού ασβεστίου, στα οποία η ζωή δεν έχει πρόσβαση. Ωστόσο σε ύδατα πλούσια με ανθρακικά άλατα, αυτά τα καταφέρνουν καλύτερα από το φωσφορικό άλας στη σύνδεση με το ασβέστιο, με αποτέλεσμα μέρος αυτού να μένει αδέσμευτο. Εργαστηριακές δοκιμές όπου συνδυάζονταν συστατικά σε διαφορετικές συγκεντρώσεις έδειξαν πως το ασβέστιο συνδέεται με τα ανθρακικά άλατα και αφήνει το φωσφορικό άλας ελεύθερο στο νερό.

«Είναι μια αρκετά “ευθεία” ιδέα, και αυτό είναι που την κάνει ελκυστική» είπε ο Τόνερ. «Λύνει το φωσφορικό πρόβλημα με κομψό και αληθοφανή τρόπο».

Τα επίπεδα φωσφορικού άλατος μπορούν να ανέβουν ακόμα πιο ψηλά στο αλμυρό νερό, όταν τα νερά των λιμνών εξατμίζονται κατά την ξηρασία ή σε λιμνούλες μακριά από τους κύριους όγκους νερών.

«Τα εξαιρετικά υψηλά επίπεδα φωσφορικού άλατος σε αυτές τις λίμνες και λιμνούλες θα προκαλούσαν αντιδράσεις που εισάγουν φώσφορο στα μοριακά δομικά συστατικά του RNA, των πρωτεϊνών και των λιπών- όλα εκ των οποίων χρειάζονται για να προχωρήσει η ζωή» είπε άλλος ένας εκ των ερευνητών, ο Ντέιβιντ Κάτλινγκ, καθηγητής γεωεπιστημών και επιστημών διαστήματος στο UW.

O πλούσιος σε διοξείδιο του άνθρακα αέρας της πρώιμης Γης, πριν από τέσσερα δισεκατομμύρια χρόνια, θα ήταν ιδανικός για τη δημιουργία τέτοιων λιμνών και θα επέτρεπε την επίτευξη των μέγιστων δυνατών επιπέδων φωσφόρου. Οι πλούσιες σε ανθρακικά άλατα λίμνες τείνουν να σχηματίζονται σε ατμόσφαιρες με υψηλά επίπεδα διοξειδίου του άνθρακα. Επιπλέον, το διοξείδιο διαλυεται στο νερό, δημιουργώντας συνθήκες που οδηγούν στην αποδέσμευση φωσφόρου από βράχους.

«Η πρώιμη Γη ήταν ένα ηφαιστειακά ενεργό μέρος, οπότε θα υπήρχε πολύς φρέσκος ηφαιστειακός βράχος να αντιδρά με διοκείδιο του άνθρακα και να παρέχει ανθρακικό άλας και φώσφορο σε λίμνες» είπε ο Τόνερ. «Η πρώιμη Γη μπορεί να είχε πολλές πλούσιες σε ανθρακικό άλας λίμνες, που θα είχαν υψηλές συγκεντρώσεις φωσφόρου για να αρχίσει η ζωή».

Μια άλλη πρόσφατη έρευνα από τους δύο ερευνητές έδειξε πως αυτά τα είδη λιμνών μπορούν επίσης να παρέχουν άφθονα κυανίδια για να υποστηρίξουν τον σχηματισμό αμινοξέων και νουκλεοτιδίων, των δομικών στοιχείων πρωτεϊνών, DNA και RNA. Προηγουμένως οι ερευνητές δυσκολεύονταν να βρουν ένα φυσικό περιβάλλον με επαρκή κυανίδια για να υποστηρίζει την εμφάνιση ζωής. Το κυάνιο είναι δηλητηριώδες στους ανθρώπους, μα όχι σε αρχέγονα μικρόβια, και είναι κρίσιμης σημασίας για το είδος των χημικών διεργασιών που δημιουργούν τα δομικά συστατικά της ζωής.

https://www.naftemporiki.gr/story/1547601/oi-limnes-pou-isos-gennisan-ti-zoi-sti-gi

limni-mono-mono-lake-kalifornia.jpg.1c047220bdd25aeb2a227c06441a6f14.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Νέο ιστορικό θερμοκρασίας των ωκεανών το 2019 :cheesy:

Οι ωκεανοί της Γης σημείωσαν νέο ιστορικό ρεκόρ θερμοκρασίας το 2019, ιδίως μεταξύ της επιφάνειας των νερών και βάθους έως 2.000 μέτρων, σύμφωνα με μία νέα διεθνή επιστημονική έρευνα.

Οι επιστήμονες προειδοποίησαν ότι η θερμοκρασία των θαλασσών όχι απλώς ανεβαίνει αλλά η άνοδος επιταχύνεται συνεχώς.

Σύμφωνα με τα νέα στοιχεία, τα τελευταία δέκα χρόνια υπήρξαν τα πιο θερμά στην καταγεγραμμένη ιστορία για τις ωκεάνιες θερμοκρασίες, ενώ τα τελευταία πέντε χρόνια έχουν σημειωθεί διαδοχικά ρεκόρ.

Οι 14 ερευνητές από 11 επιστημονικά ινστιτούτα, με επικεφαλής τον αναπληρωτή καθηγητή Λιλίνγκ Τσενγκ του Ινστιτούτου Ατμοσφαιρικής Φυσικής της Κινεζικής Ακαδημίας Επιστημών, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Advances in Atmospheric Sciences», υπολόγισαν ότι πέρυσι η μέση θερμοκρασία των ωκεανών ήταν περίπου 0,075 βαθμούς Κελσίου πάνω από το μέσο όρο της περιόδου 1981-2010.

«Η ποσότητα θερμότητας που προσθέσαμε στους ωκεανούς του κόσμου κατά τα τελευταία 25 χρόνια ισοδυναμεί με 3,6 δισεκατομμύρια ατομικές βόμβες που έπεσαν στη Χιροσίμα», δήλωσε ο Τσενγκ. «Η άνοδος της θερμοκρασίας των ωκεανών είναι μη αμφισβητήσιμη και συνιστά περαιτέρω απόδειξη για την παγκόσμια υπερθέρμανση. Δεν υπάρχουν λογικές εξηγήσεις για αυτό το φαινόμενο πέρα από τις ανθρώπινες εκπομπές αερίων τύπων», πρόσθεσε.

Συγκρίνοντας την περίοδο 1987-2019 με την περίοδο 1955-1986, η μελέτη δείχνει μία αύξηση κατά περίπου 450% στην ταχύτητα ανόδου της θερμοκρασίας των ωκεανών, δηλαδή η θερμοκρασία των θαλασσών ανεβαίνει στην εποχή μας με υπερτετραπλάσιο μέσο ετήσιο ρυθμό από ό,τι πριν μερικές δεκαετίες.

«Είναι κρίσιμο να κατανοήσουμε πόσο γρήγορα αλλάζουν τα πράγματα.

Η συντριπτική πλειονότητα της θερμότητας καταλήγει στους ωκεανούς. Και αυτό είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου που πρόκειται να ακολουθήσει», ανέφερε ο καθηγητής Τζον Άμπραχαμ του Πανεπιστημίου Σεντ Τόμας των ΗΠΑ.

Από το 1970 μέχρι σήμερα, πάνω από το 90% της θερμότητας λόγω της κλιματικής αλλαγής κατέληξε στους ωκεανούς, ενώ λιγότερο από 4% αύξησε τη θερμοκρασία στην ατμόσφαιρα και στην ξηρά. Όσο θερμαίνονται οι θάλασσες τόσο διαταράσσεται ο κύκλος του νερού στον πλανήτη μας, φέρνοντας περισσότερες πλημμύρες, καταιγίδες, ξηρασίες, πυρκαγιές και άλλα ακραία φαινόμενα, καθώς επίσης επιταχυνόμενη τήξη των παράκτιων πάγων.

https://www.in.gr/2020/01/14/tech/neo-istoriko-thermokrasias-ton-okeanon-2019/

1910166512_-208231227222NASA.thumb.jpg.b317fb770fc2ae4085b88bd026f8100f.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

H προέλευση πολύπλοκων μορφών ζωής στη Γη μέσα από ένα παράξενο μικρόβιο. :cheesy:

Ένα περίεργο μικρόβιο που ανακαλύφθηκε στον πυθμένα του Ειρηνικού Ωκεανού ίσως βοηθήσει να δοθεί εξήγηση όσον αφορά στην προέλευση της πολύπλοκης ζωής στον πλανήτη και να λύσει ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια της βιολογίας, ανέφεραν επιστήμονες την Τετάρτη, όπως αναφέρεται σε δημοσίευμα των New York Times.

Δύο δισεκατομμύρια χρόνια πριν, απλά κύτταρα έφεραν εμφάνιση πολύ πιο πολύπλοκων κυττάρων- και βιολόγοι καταβάλλουν εδώ και δεκαετίες προσπάθειες να διαπιστώσουν πώς συνέβη αυτό.

Οι επιστήμονες γνωρίζουν εδώ και πολύ καιρό ότι στον δρόμο της εξέλιξης πρέπει να υπήρξαν προκάτοχοι, αλλά, φαίνεται από απολιθώματα, πολύπλοκα κύτταρα εμφανίστηκαν από το πουθενά.

Το νέο αυτό είδος, ονόματι Prometheoarchaeum, φαίνεται να αποτελεί μια μεταβατική μορφή, βοηθώντας να εξηγηθεί η προέλευση όλων των ζώων, φυτών, μυκήτων και – φυσικά- ανθρώπων. Η σχετική έρευνα παρουσιάστηκε στο Nature.

Τα κύτταρά μας είναι γεμάτα με «δοχεία»: Αποθηκεύουν DNA στον πυρήνα, για παράδειγμα, και παράγουν καύσιμο στα μιτοχόνδρια. Επίσης, καταστρέφουν παλιές πρωτεΐνες μέσα σε μικροσκοπικές «μηχανές», τα λυσοσώματα.

Τα κύτταρά μας επίσης φτιάχνουν έναν «σκελετό» τον οποίο μπορούν να τροποποιούν, κάτι που τους επιτρέπει να αλλάζουν το σχήμα τους και να μετακινούνται πάνω σε επιφάνειες.

Τα είδη που μοιράζονται αυτά τα πολύπλοκα κύτταρα είναι γνωστά ως ευκαρυώτες, και κατάγονται όλα από έναν κοινό πρόγονο, που έζησε περίπου δύο δισεκατομμύρια χρόνια πριν. Πριν, στον κόσμο υπήρχαν μόνο βακτήρια και μικροί, απλοί οργανισμοί γνωστοί ως αρχαία.

Τα βακτήρια και τα αρχαία δεν έχουν πυρήνες, λυσοσώματα, μιτοχόνδρια ή σκελετούς.

Οι εξελιτικοί βιολόγοι αναρωτιούνταν για πολύ καιρό σχετικά με το πώς μπορεί να προέκυψαν ευκαρυώτες από τόσο απλούς προκατόχους. Κάποια στιγμή διαπιστώθηκε πως τα μιτοχόνδρια στο μακρινό παρελθόν ήταν βακτήρια που ζούσαν ελεύθερα, και με κάποιον τρόπο τραβήχτηκαν μέσα σε άλλα κύτταρα. Το 2015 ο Θιτς Ετέμα του Πανεπιστημίου της Ουψάλα στη Σουηδία και συνάδελφοί του ανακάλυψαν τμήματα DNA σε ιζήματα από τον Αρκτικό Ωκεανό. Τα τμήματα αυτά περιείχαν γονίδια από ένα είδος αρχαίων που φαινόταν να συνδέεται με τους ευκαρυώτες.

Ο Ετέμα και οι συνάδελφοί του τα ονόμασαν αρχαία Ασγκάρντ (από την Ασγκάρντ, κατοικία των θεών της σκανδιναβικής μυθολογίας). DNA από αυτά τα μικρόβια βρέθηκε σε έναν ποταμό στη Βόρεια Καρολίνα, σε θερμές πηγές στη Νέα Ζηλανδία και σε άλλα σημεία του κόσμου.

Τα αρχαία Ασγκάρντ βασίζονται σε έναν αριθμό γονιδίων που προηγουμένως είχαν βρεθεί μόνο σε ευκαρυώτες- και φάνταζε δυνατόν αυτά τα μικρόβια να χρησιμοποιούσαν αυτά τα γονίδια για τους ίδιους σκοπούς, ή για κάτι άλλο.

Ο Μασάρου Νόμπου, μικροβιολόγος στο Εθνικό Ινστιτούτο Προηγμένων Βιομηχανικών Επιστημών και Τεχνολογίας στην Τσουκούμπα της Ισπανίας και συνάδελφοί του καλλιέργησαν αυτούς τους οργανισμούς σε ένα εργαστήριο, σε μια προσπάθεια που κράτησε πάνω από μια δεκαετία.

Τα μικρόβια, που έχουν προσαρμοστεί στη ζωή στον κρύο πυθμένα του ωκεανού, βιώνουν τη ζωή σε «slow motion»: Το Prometheoarchaeum μπορεί να χρειαστεί μέχρι και 25 ημέρες για να χωριστεί στα δύο.

Το εγχείρημα άρχισε το 2006, όταν επιστήμονες έβγαλαν ιζήματα από τον πυθμένα του Ειρηνικού Ωκεανού. Αρχικά ήλπιζαν να απομονώσουν μικρόβια που τρέφονται με μεθάνιο. Στο εργαστήριο προσομοίωσαν τις συνθήκες του πυμένα, βάζοντας ίζημα σε θάλαμο χωρίς οξυγόνο. Στη συνέχεια έβαλαν μέσα μεθάνιο και αφαίρεσαν αέρια που θα μπορούσαν να σκοτώσουν τα μικρόβια.

Η λάσπη περιείχε πολλά είδη μικροβίων, ωστόσο μέχρι το 2015 οι επιστήμονες είχαν απομονώσει ένα ενδιαφέρον νέο είδος αρχαίων. Η ανακοίνωση του Ετέμα και των συναδέλφων του περί ανακάλυψης DNA αρχαίων Ασγκάρντ προκάλεσε έκπληξη στους Ιάπωνες: Το νέο τους, ζωντανό μικρόβιο ανήκε σε αυτή την ομάδα. Ακολούθησαν έρευνες για την καλύτερη κατανόηση του νέου είδους και τη σύνδεσή του με την εξέλιξη των ευκαρυωτών. Το μικρόβιο ονομάστηκε Prometheoarchaeum syntrophicum προς τιμήν του Προμηθέα- του τιτάνα της ελληνικής μυθολογίας που έδωσε στους ανθρώπους τη φωτιά, αφού πρώτα τους έπλασε από πηλό.

Το Prometheoarchaeum αποδείχτηκε πως είχε περίεργα χαρακτηριστικά: Αρχίζει ως μικροσκοπική σφαίρα, αλλά με το πέρασμα των μηνών απλώνει πλοκάμια και απελευθερώνει έναν «στολίσκο» καλυμμένων με μεμβράνη φυσαλίδων. Επίσης, στο εσωτερικό δεν υπήρχε δομή- μόνο DNA και πρωτεΐνες.

Η ανακάλυψη αυτή υποδεικνύει πως οι πρωτεΐνες τις οποίες οι ευκαρυώτες χρησιμοποίησαν για τη δημιουργία πολύπλοκων κυττάρων άρχισαν κάνοντας άλλα πράγματα, και ανέλαβαν αργότερα άλλες δουλειές. Πλέον ο Νόμπου και οι συνάδελφοί του ψάχνουν να βρουν ποιες ήταν αυτές.

Πριν την ανακάλυψη του Prometheoarchaeum, κάποιοι ερευνητές είχαν τη θεωρία πως οι πρόγονοι των ευκαρυωτών ζούσαν ως θηρευτές, καταβροχθίζοντας μικρότερα μικρόβια. Ωστόσο το Prometheoarchaeum δεν μοιάζει με κάτι τέτοιο: Το μικρόβιο έχει βρεθεί προσκολλημένο στις πλευρές βακτηρίων ή άλλων αρχαίων, και, αντί να κυνηγά θηράματα, φαίνεται να ζει καταναλώνοντας τμήματα πρωτεϊνών στο περιβάλλον του. Οι «σύντροφοί» του ζουν από τα απόβλητά του, και με τη σειρά τους του παρέχουν βιταμίνες και άλλες απαραίτητες ουσίες.

Καθώς ο Νόμπου και η ομάδα του συνεχίζουν τη μελέτη του, αναζητούν και «συγγενείς» του στον πυθμένα του ωκεανού. «Ελπίζουμε πως αυτό θα μας βοηθήσει να κατανοήσουμε τους εαυτούς μας καλύτερα» είπε ο Νόμπου.

https://physicsgg.me/2020/01/20/h-%cf%80%cf%81%ce%bf%ce%ad%ce%bb%ce%b5%cf%85%cf%83%ce%b7-%cf%80%ce%bf%ce%bb%cf%8d%cf%80%ce%bb%ce%bf%ce%ba%cf%89%ce%bd-%ce%bc%ce%bf%cf%81%cf%86%cf%8e%ce%bd-%ce%b6%cf%89%ce%ae%cf%82-%cf%83%cf%84%ce%b7/

merlin_167177025_.jpg.6f6164ab3831e757f9a92ea8da96881e.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Στην Αυστραλία ο αρχαιότερος κρατήρας αστεροειδούς στη Γη - χρονολογείται προ 2,23 δισ. ετών. :cheesy:

Ένας κρατήρας διαμέτρου 70 χιλιομέτρων που βρίσκεται στη δυτική Αυστραλία, είναι πιθανότατα ο αρχαιότερος που έχει διατηρηθεί στη Γη μετά την πτώση μεγάλου αστεροειδούς.

Οι επιστήμονες από τις ΗΠΑ, την Αυστραλία και τη Βρετανία, με επικεφαλής τον δρα Τίμονς Έρικσον του Διαστημικού Κέντρου Τζόνσον της NASA στο Τέξας, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Nature Communications", ανέλυσαν ισότοπα από πετρώματα από το εσωτερικό του κρατήρα Γιαραμπούμπα και εκτίμησαν ότι αυτός δημιουργήθηκε πριν από 2,229 δισεκατομμύρια χρόνια (με περιθώριο σφάλματος συν/πλην πέντε εκατομμύρια χρόνια).

Η επιφάνεια της Γης συνεχώς μεταβάλλεται λόγω της τεκτονικής δραστηριότητας του υπεδάφους της και της διάβρωσης από τις δυνάμεις της φύσης, με συνέπεια να είναι δύσκολο να εντοπισθούν αρχαίοι κρατήρες πρόσκρουσης στον πλανήτη μας.

Στο παρελθόν έχουν βρεθεί σε Αυστραλία και Αφρική υλικά εκτίναξης μετά από πρόσκρουση αρχαιότερη των δύο δισεκατομμυρίων ετών, όμως δεν έχουν βρεθεί οι αντίστοιχοι κρατήρες.

Ο κρατήρας Γιαραμπούμπα ήταν γνωστός, αλλά έως τώρα δεν είχε γίνει ακριβής χρονολόγηση του.

Η ηλικία του, που προκύπτει από τη νέα έρευνα, τον καθιστά τον αρχαιότερο γνωστό κρατήρα στη Γη, κατά περίπου 200 εκατομμύρια χρόνια παλαιότερο από τον επόμενο αρχαίο κρατήρα.

Επειδή εκείνη την εποχή εκτιμάται ότι ο πλανήτης μας ήταν καλυμμένος από πάγους (ήταν η περίοδος της λεγόμενης «Γης-Χιονόμπαλας»), οι επιστήμονες εκτιμούν ότι η πρόσκρουση θα απελευθέρωσε στην ατμόσφαιρα 87 έως 5.000 τρισεκατομμύρια κιλά υδρατμών, κάτι που πιθανότατα θα άλλαξε το κλίμα της Γης.

Παραμένει το ερώτημα κατά πόσο άλλοι τόσο παλαιοί κρατήρες είναι ακόμη δυνατό να βρεθούν πάνω στη Γη ή έχουν πια ανεπιστρεπτί θαφτεί ή καταστραφεί.

https://www.kathimerini.gr/1061230/gallery/epikairothta/episthmh/sthn-aystralia-o-arxaioteros-krathras-asteroeidoys-sth-gh---xronologeitai-pro-223-dis-etwn

xaxaxaxaxajjej.jpg.8e5fc66c5c788a7ca344e7e9e41c16c3.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Πως τα σκουπίδια μπορούν να γίνουν γραφένιο. :cheesy:

Τα χαλασμένα φαγητά, οι πλαστικές συσκευασίες, τα παλιά λάστιχα αυτοκινήτου και πολλά άλλα υλικά που πετιούνται στα σκουπίδια, μπορούν πλέον να μετατραπούν στο «θαυματουργό» υλικό γραφένιο, χάρη σε μια καινοτόμα τεχνολογία που ανέπτυξαν ερευνητές στις ΗΠΑ.

Οι χημικοί μηχανικοί του Πανεπιστημίου Ράις του Τέξας, με επικεφαλής τον Τζέιμς Τουρ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Nature», βρήκαν ένα τρόπο να μετατρέπουν σε γραφένιο όλα τα άχρηστα υλικά που περιέχουν άνθρακα, ουσιαστικά επιταχύνοντας την αντίστοιχη αργή φυσική διαδικασία μέσω της οποίας σχηματίζεται άνθρακας (γραφίτης) στα βάθη της Γης.

Η τεχνική είναι σχετικά απλή και φθηνή, ενώ θα μπορούσε να αξιοποιηθεί για να μειωθεί το «αποτύπωμα» του άνθρακα στο περιβάλλον. H μετατροπή απαιτεί τα σκουπίδια να υφίστανται επεξεργασία με παλμούς λέιζερ υψηλής ενέργειας, σε υψηλές θερμοκρασίες περίπου 2.600 βαθμών Κελσίου.

«Ο κόσμος πετάει το 30% έως 40% των τροφίμων επειδή χαλάνε, ενώ και τα πλαστικά αποτελούν αιτία παγκόσμιας ανησυχίας. Δείξαμε ότι οποιοδήποτε στερεό υλικό με βάση τον άνθρακα μπορεί να μετατραπεί σε γραφένιο», δήλωσε ο Τουρ. «Ουσιαστικά παγιδεύουμε αέρια του θερμοκηπίου, όπως το διοξείδιο του άνθρακα και το μεθάνιο, που τα σκουπίδια θα είχαν αποβάλει στις χωματερές, και τα μετατρέπουμε σε γραφένιο. Μπορούμε μετά π.χ. να προσθέσουμε αυτό το γραφένιο σε μπετόν, μειώνοντας έτσι την ποσότητα διοξειδίου του άνθρακα που εκπέμπεται κατά την παραγωγή του μπετόν», πρόσθεσε.

Οι ερευνητές εκτιμούν ότι αρκεί μια προσθήκη μόνο κατά 0,1% του γραφένιου στο τσιμέντο που χρησιμοποιείται για τη δημιουργία μπετόν, προκειμένου να μειωθεί το περιβαλλοντικό αποτύπωμα του τελευταίου κατά το ένα τρίτο. Η παραγωγή τσιμέντου εκτιμάται ότι ευθύνεται για περίπου το 8% των ανθρωπογενών εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα κάθε χρόνο.

Πρόσφατα Ιταλοί ερευνητές, σύμφωνα με το «Science», ανακάλυψαν ότι η προσθήκη γραφένιου στην άσφαλτο αυξάνει δραστικά την ανθεκτικότητα της και υπερδιπλασιάζει τη διάρκεια ζωής της. Το 2019 η ιταλική εταιρεία Iterchimica ασφαλτόστρωσε δοκιμαστικά ένα δρόμο 250 μέτρων στο Μιλάνο με άσφαλτο αναμιγμένο με γραφένιο.

Το γραφένιο, που ανακαλύφθηκε το 2004 και χάρισε το Νόμπελ στους δημιουργούς του, είναι ένα ανθεκτικό και άκρως αγώγιμο υλικό που αποτελείται από δισδιάστατα φύλλα ατόμων άνθρακα, τα οποία σχηματίζουν ένα εξαγωνικό πλέγμα. Το υψηλό κόστος παραγωγής του (67.000 έως 200.000 δολάρια ο τόνος) έχει όμως εμποδίσει έως τώρα την ευρεία χρήση για βιομηχανικές εφαρμογές του, όπως η ανάμιξη του στα οικοδομικά υλικά, στα πλαστικά, στα μέταλλα κ.α.

Οι ερευνητές ελπίζουν ότι θα κάνουν στο μέλλον την τεχνική τους ακόμη πιο οικονομική και φιλική στο περιβάλλον. Ήδη δημιούργησαν την εταιρεία Universal Matter για να αξιοποιήσουν εμπορικά την τεχνολογία τους.

https://physicsgg.me/2020/01/29/%cf%80%cf%89%cf%82-%cf%84%ce%b1-%cf%83%ce%ba%ce%bf%cf%85%cf%80%ce%af%ce%b4%ce%b9%ce%b1-%ce%bc%cf%80%ce%bf%cf%81%ce%bf%cf%8d%ce%bd-%ce%bd%ce%b1-%ce%b3%ce%af%ce%bd%ce%bf%cf%85%ce%bd-%ce%b3%cf%81%ce%b1/

graphene.jpg.3c096a550ea8a6cd7c8fdca32c43d033.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Η πρώτη βιονική μέδουσα με τις «υπερφυσικές» δυνάμεις. :cheesy:

Eρευνητές στις ΗΠΑ δημιούργησαν την πρώτη βιονική μέδουσα, η οποία -χάρη στην προσθήκη μιας μικρής ηλεκτρονικής συσκευής- μπορεί να κολυμπήσει τρεις φορές πιο γρήγορα από ό,τι η κανονική μέδουσα. Απώτερος στόχος είναι ο μελλοντικός εφοδιασμός τέτοιων βιονικών μεδουσών με ηλεκτρονικούς αισθητήρες και μικροκάμερες, προκειμένου να λαμβάνονται πληροφορίες για την κατάσταση των ωκεανών (θερμότητα, αλατότητα, επίπεδα οξυγόνου, παρουσία μικροοργανισμών κ.α.) - αν και για όσους ταλαιπωρούνται από τις μέδουσες κοντά στις ακτές, η ιδέα ότι κάποτε θα είναι ακόμη πιο ικανές, μάλλον δεν θα τους ενθουσιάσει… Οι ερευνητές των πανεπιστημίων Caltech και Στάνφορντ της Καλιφόρνιας, με επικεφαλής τον καθηγητή του Τμήματος Μηχανολόγων Μηχανικών Τζον Νταμπίρι, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Science Advances», ανέπτυξαν ένα προσθετικό βοήθημα (controller) διαμέτρου δύο εκατοστών, που αποτελείται βασικά από ένα μικροεπεξεργαστή και μια μπαταρία και το οποίο προσαρτάται στη μέδουσα, επιτρέποντάς της να κολυμπά πιο αποτελεσματικά και χωρίς να κουράζεται. Οι μέδουσες χρησιμοποιούν μια παλμική κίνηση για να κινούνται στο νερό και η νέα προσθετική συσκευή χρησιμοποιεί ηλεκτρικούς παλμούς για να επιταχύνει αυτή την προώθηση, με ένα τρόπο παρόμοιο με αυτόν που ο βηματοδότης ενεργοποιεί ηλεκτρικά την δυσλειτουργική καρδιά. Οι μέδουσες συνήθως κινούνται με ταχύτητα περίπου δύο εκατοστών το δευτερόλεπτο και, με το βιονικό βοήθημα, φθάνουν έως τα έξι εκατοστά ανά δευτερόλεπτο. Το επόμενο βήμα για τους ερευνητές είναι να αναπτύξουν ένα σύστημα που όχι μόνο θα επιταχύνει τη μέδουσα, αλλά και θα την καθοδηγεί σε συγκεκριμένες κατευθύνσεις (θυμίζει λίγο…ζόμπι). Σημειωτέον πάντως ότι οι μέδουσες, που υπάρχουν στη Γη για περισσότερα από 500 εκατομμύρια χρόνια, δεν διαθέτουν εγκέφαλο, κεντρικό σύστημα ή υποδοχείς πόνου.

https://www.scoop.it/topic/physicists-and-physics/p/4114813199/2020/02/02/-

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Φύκι ηλικίας ενός δισ. ετών είναι το αρχαιότερο απολιθώματα πράσινου φυτού. :cheesy:

Μικροσκοπικά απολιθώματα φυκιών ηλικίας περίπου ενός δισεκατομμυρίου ετών, που βρέθηκαν στην Κίνα, είναι οι αρχαιότερες στον κόσμο ενδείξεις πράσινων φυτών. Φαίνεται πως τα πράσινα φύκια υπήρχαν σε μεγάλους αριθμούς στις θάλασσες του πλανήτη πολύ προτού εμφανιστούν τα πρώτα σύγχρονα φυτά στην ξηρά πριν περίπου 450 εκατομμύρια χρόνια.

Τα αποτυπώματα των φυκιών του είδους Proterocladus antiquus, που έχουν μέγεθος μόνο ενός κόκκου ρυζιού, αλλά τότε ήταν από τους μεγαλύτερους οργανισμούς στη Γη, ανακαλύφθηκαν πάνω σε βράχους κοντά στην πόλη Νταλιάν της βόρειας Κίνας.

Τα πρώτα φυτά στη Γη ήταν απλοί μονοκύτταροι οργανισμοί, αλλά σταδιακά αναπτύχθηκαν πολυκύτταρα φυτά όπως το Proterocladus, το οποίο ανήκει στα λεγόμενα χλωρόφυτα μακροφύκη και είναι 200 εκατομμύρια χρόνια παλαιότερο από τα αρχαιότερα έως τώρα γνωστά πράσινα φυτά. Οι οργανισμοί αυτοί ζούσαν σε ρηχά νερά μαζί με άλλους φωτοσυνθετικούς μικροοργανισμούς (μετατρέποντας το φως του ήλιου σε οξυγόνο) και τα σχήματα τους διατηρήθηκαν στα πετρώματα μέχρι σήμερα.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον κινεζικής καταγωγής γεωεπιστήμονα και παλαιοβιολόγο Σουχάι Σιάο του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Βιρτζίνια των ΗΠΑ (Virginia Tech), έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό για θέματα οικολογίας και εξέλιξης «Nature Ecology & Evolution».

«Τα νέα αυτά απολιθώματα δείχνουν ότι τα πράσινα φύκια ήταν σημαντικοί παίκτες στον ωκεανό πολύ πριν οι απόγονοί τους μετακινηθούν στην ξηρά και πάρουν τον έλεγχό της. Η μελέτη μας δείχνει ότι τα πράσινα φύκια είχαν εξελιχτεί πριν ένα δισεκατομμύριο χρόνια, κάτι που μεταθέτει κατά περίπου 200 εκατομμύρια χρόνια στο παρελθόν την πρώτη εμφάνισή τους. Αυτά τα απολιθώματα συνδέονται με τους προγόνους όλων των σύγχρονων φυτών της ξηράς που βλέπουμε σήμερα», δήλωσε ο Σιάο.

Η ζωή στη Γη εξαρτάται από τα φυτά και τα φύκη για τροφή και οξυγόνο. Τα δέντρα και τα φυτά κάθε είδους στην ξηρά, όλα εξελίχθηκαν από τα πρώιμα είδη θαλάσσιων μικροσκοπικών φυκιών, που προηγήθηκαν κατά περίπου 450 εκατομμύρια χρόνια.

Δεν συμφωνούν όλοι πάντως οι επιστήμονες με τη θαλάσσια προέλευση των φυτών. Ορισμένοι πιστεύουν ότι τα πρώτα πράσινα φυτά εμφανίστηκαν σε ποτάμια και λίμνες και αργότερα εισέδυσαν στις θάλασσες.

Σήμερα υπάρχουν χιλιάδες είδη φυκιών, καφέ, κόκκινων και πράσινων. Το αρχαιότερο είδος φυκιού που έχει βρεθεί, είναι τα κόκκινα Rhodophyta ηλικίας 1,047 δισεκατομμυρίου ετών, ενώ το ελαφρώς νεότερο Proterocladus antiquus είναι το αρχαιότερο πράσινο φύκι. Όπως είπε ο Σιάο, μερικά σύγχρονα πράσινα φύκια (siphoncladaleans) μοιάζουν πολύ με εκείνους τους πανάρχαιους πράσινους προγόνους τους.

https://www.in.gr/2020/02/25/tech/fyki-ilikias-enos-dis-eton-einai-arxaiotera-apolithomata-prasinou-fytou/

135796998_229244254237208231227222VirginiaTech.jpg.492a679e0add7cdd38a9c4bda6ef5786.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Έναν νέο μικροσκοπικό συνοδό σε τροχιά γύρω της απέκτησε η Γη. :cheesy:

Έναν νέο μικροσκοπικό συνοδό σε τροχιά γύρω της απέκτησε η Γη. Πρόκειται για ένα προσωρινό φυσικό δορυφόρο σε μέγεθος αυτοκινήτου, ο οποίος ονομάστηκε «2020 CD3» από τη Διεθνή Αστρονομική Ένωση.

Ο νέος μίνι-δορυφόρος διαμέτρου δύο έως 3,5 μέτρων, ο οποίος εκτιμάται ότι γυρνάει γύρω από τη Γη εδώ και περίπου τρία χρόνια, έγινε αντιληπτός αρχικά από αστρονόμους του παρατηρητηρίου Catalina Sky Survey του Πανεπιστημίου της Αριζόνα των ΗΠΑ στις 15 Φεβρουαρίου. Έκτοτε οι επιστήμονες από έξι άλλα αστεροσκοπεία σε όλο τον κόσμο τον παρακολούθησαν και επιβεβαίωσαν επίσημα ότι έχει τεθεί σε τροχιά γύρω από τον πλανήτη μας, κάτι που αναμένεται να είναι προσωρινό.

Η Γη κατά καιρούς έλκει με τη βαρύτητα της μικροσκοπικούς αστεροειδείς, τους οποίους μετατρέπει σε δορυφόρους της, ώσπου αυτοί κάποια στιγμή απελευθερώνονται από τα «δεσμά» τους και συνεχίζουν το ταξίδι τους. Σύμφωνα με την Αμερικανική Διαστημική Υπηρεσία (NASA), οποιαδήποτε στιγμή γύρω από τη Γη υπάρχει τουλάχιστον άλλος ένας φυσικός δορυφόρος πέρα από τη Σελήνη, με διάμετρο άνω του ενός μέτρου, ενώ πολλά μικρότερα σώματα επίσης γυρνούν γύρω της.

Ο «2020 CD3», ο οποίος χρειάζεται περίπου 47 μέρες για μια πλήρη περιφορά γύρω από τη Γη, είναι ο δεύτερος μικρός φυσικός δορυφόρος που γίνεται αντιληπτός, μετά τον «2006 RH120″ που είχε ανακαλυφθεί το 2006 επίσης από το τηλεσκόπιο Catalina Sky και είχε «απελευθερωθεί» από τη Γη το 2007. Οι πρώτες εκτιμήσεις είναι ότι ο «2020 CD3» θα κάνει κάτι ανάλογο φέτος την άνοιξη, μάλλον τον Απρίλιο. Πρόκειται για ένα προσωρινό φυσικό δορυφόρο σε μέγεθος αυτοκινήτου, ο οποίος ονομάστηκε «2020 CD3» από τη Διεθνή Αστρονομική Ένωση.

https://www.pronews.gr/epistimes/diastima/852007_dyo-astronomoi-apo-tis-ipa-anakalypsan-mini-feggari-poy-peristrefetai-gyro

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Η Γη είχε 372 μέρες το χρόνο πριν 70 εκατομμύρια χρόνια. :cheesy:

Η Γη περιστρεφόταν πιο γρήγορα στο τέλος της εποχής των δεινοσαύρων πριν περίπου 70 εκατομμύρια χρόνια, από ό,τι σήμερα, πράγμα που είχε ως αποτέλεσμα το 24ωρο της μέρας να είναι κατά μισή περίπου ώρα μικρότερο (23,5 ώρες) και το έτος να έχει 372 αντί για 365 μέρες, καθώς ο πλανήτης πραγματοποιούσε περισσότερες περιστροφές στη διάρκεια ενός χρόνου.

Αυτό είναι το συμπέρασμα μιας νέας ευρωπαϊκής επιστημονικής έρευνας που βασίστηκε στη μελέτη των απολιθωμάτων ενός αρχαίου μαλάκιου της Ύστερης Κρητιδικής Περιόδου. Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον γεωχημικό Νιλς ντε Βίντερ του Ελευθέρου Πανεπιστημίου των Βρυξελλών, έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό παλαιοωκεανογραφίας και παλαιοκλιματολογίας «Paleoceanography & Paleoclimatology».

Το αρχαίο μαλάκιο σαν αχιβάδα, που βρέθηκε στα σημερινά βουνά του Ομάν (μια περιοχή που τότε ήταν τροπικά ρηχά νερά) αναπτυσσόταν γρήγορα και κάθε μέρα πρόσθετε στο σώμα του δακτυλίους ανάπτυξης, όπως συμβαίνει με τους κορμούς των δέντρων, κάτι που επιτρέπει τη δενδροχρονολόγηση. Οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν λέιζερ για να μετρήσουν με ακρίβεια τους δακτυλίους αυτούς και να κάνουν νέες εκτιμήσεις για τη διάρκεια της μέρας πριν 70 εκατ. χρόνια.

Επιπλέον, η ανάλυση δείχνει ότι οι θερμοκρασίες των ωκεανών εκείνης της εποχής ήσαν πολύ υψηλότερες από τις σημερινές, φθάνοντας ακόμη και τους 40 βαθμούς Κελσίου τα καλοκαίρια και ξεπερνώντας τους 30 βαθμούς το χειμώνα. Τα εν λόγω μαλάκια εξαφανίστηκαν μαζί με τους δεινόσαυρους της ξηράς μετά την πτώση μεγάλου αστεροειδούς στην περιοχή του Μεξικού πριν 66 εκατομμύρια χρόνια.

Η διάρκεια του έτους δεν έχει αλλάξει στην εξέλιξη της Γης, όμως ο αριθμός των ημερών του έτους συνεχώς μικραίνει, καθώς οι μέρες μεγαλώνουν, κάτι που οφείλεται στην επιβράδυνση της περιστροφής του πλανήτη μας, καθώς η Σελήνη απομακρύνεται με ρυθμό 3,82 εκατοστών ετησίως. Όσο πιο μακριά βρίσκεται το φεγγάρι, τόσο πιο αργά κινείται η Γη γύρω από τον εαυτό της και άρα τόσο μεγαλώνει η διάρκεια μιας πλήρους περιστροφής, δηλαδή μιας μέρας.

https://www.in.gr/2020/03/12/tech/gi-eixe-372-meres-xrono-prin-70-ekatommyria-xronia/

858793111_-208231227222NASA.thumb.jpg.48846e3bc56aa9abe7f93347fb2974f4.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Πότε άρχισαν να κινούνται οι τεκτονικές πλάκες της γης – Νέα δεδομένα. :cheesy:

Νέα στοιχεία από αρχαία πετρώματα στη δυτική Αυστραλία και στη Νότια Αφρική οδηγούν στην εκτίμηση ότι η κίνηση των τεκτονικών πλακών του πλανήτη μας ξεκίνησε πολύ νωρίτερα από ό,τι θεωρούσαν οι επιστήμονες έως τώρα.

Μέχρι σήμερα έχει αποδειχθεί δύσκολο για τους γεωεπιστήμονες να προσδιορίσουν πότε άρχισαν να δημιουργούνται συνθήκες ευνοϊκές για την κίνηση των πλακών, καθώς αρχαία δείγματα από το εσωτερικό της Γης είναι ουσιαστικά ανύπαρκτα. Οι παλαιότερες έως τώρα ενδείξεις κίνησης των τεκτονικών πλακών χρονολογούνταν προ περίπου 2,8 δισεκατομμυρίων ετών.

Όμως πολλοί άλλοι επιστήμονες πίστευαν ότι οι τεκτονικές πλάκες τέθηκαν σε κίνηση πολύ πιο πρόσφατα, πριν περίπου ένα δισεκατομμύριο χρόνια. Η νέα μελέτη, με επικεφαλής τον Άλεκ Μπρένερ του Εργαστηρίου Παλαιομαγνητισμού του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ των ΗΠΑ, η οποία δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Science Advances», συμπεραίνει ότι ο «χορός» των πλακών άρχισε πριν τουλάχιστον 3,2 δισεκατομμύρια χρόνια.

Όπως είπε ο Μπρένερ, «πετρώματα οποιουδήποτε είδους που σχηματίστηκαν κατά το πρώτο ήμισυ της ιστορίας της Γης, καλύπτουν λιγότερο από το 5% της επιφάνειάς της σήμερα. Και όσα παραμένουν, έχουν «γρονθοκοπηθεί»από τρία δισεκατομμύρια χρόνια γεωλογικής ιστορίας, συνεπώς η μελέτη τους εγείρει ερωτήματα κατά πόσο οι πληροφορίες που περιέχουν, είναι πραγματικά αρχαίες ή σχετίζονται με πιο πρόσφατες διαδικασίες».

Όμως ένα νέας τεχνολογίας μικροσκόπιο (Quantum Diamond Microscope) που εφηύραν οι φυσικοί των πανεπιστημίων Χάρβαρντ και ΜΙΤ και το οποίο μπορεί να τραβήξει υψηλής ανάλυσης μαγνητικές εικόνες των αρχαίων πετρωμάτων, επέτρεψε στους γεωεπιστήμονες να συμπεράνουν ότι πριν 3,2 δισεκατομμύρια χρόνια ο φλοιός της Γης μετακινιόταν ήδη με ταχύτητα δυόμισι εκατοστών ετησίως, περίπου όση και οι ήπειροι σήμερα.

Στην εποχή μας ο φλοιός της Γης αποτελείται από περίπου 15 πλάκες πάνω στις οποίες «κάθονται» οι ήπειροι και οι ωκεανοί. Η κίνηση των πλακών έχει καθορίσει το σημερινό σχήμα των ηπείρων, το οποίο μεταβάλλεται διαχρονικά. Μέχρι σήμερα η Γη είναι ο μόνος γνωστός πλανήτης με κίνηση τεκτονικών πλακών.

Η κίνηση των τεκτονικών πλακών «ζωντάνεψε» τον πλανήτη μας, δημιουργώντας τα βουνά, σταθεροποιώντας το κλίμα και τελικά στρώνοντας το δρόμο για την ανάπτυξη ζωής. Η κατανόηση αυτής της εξέλιξης θα βοηθήσει τους πλανητικούς επιστήμονες να μελετήσουν καλύτερα άλλους κόσμους και την πιθανότητα ανεύρεσης εξωγήινης ζωής.

https://www.in.gr/2020/04/23/tech/pote-arxisan-na-kinountai-oi-tektonikes-plakes-tis-gis-nea-dedomena/

ImgSrc-72-3-e1587632546732.jpg.7e67986477227c37648fd9eb4072c547.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 4 εβδομάδες αργότερα...

Γη : Το μαγνητικό πεδίο του πλανήτη μας εξασθενεί μεταξύ Αφρικής και Νότιας Αμερικής. :cheesy:

Ερευνητική ομάδα του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA) προέβη σε μια σημαντική ανακάλυψη: το μαγνητικό πεδίο της Γης ανάμεσα στην Αφρική και τη Νότια Αμερική εξασθενεί.

Ειδικότερα, παρατηρήθηκε μια μεγάλη περιοχή μειωμένης μαγνητικής έντασης μεταξύ της Αφρικής και της Νότιας Αμερικής, που ονομάζεται Νότια Ατλαντική Ανωμαλία.

Εκεί σχηματίστηκε ένα κέντρο ελάχιστης έντασης σε ένα διάστημα μόλις πέντε ετών.

Ποιες θα μπορούσαν, όμως, να είναι οι επιπτώσεις του φαινομένου αυτού για τον πλανήτη μας αλλά και την ανθρωπότητα;

Αναμφίβολα σοβαρές, καθώς το μαγνητικό πεδίο είναι καθοριστικής σημασίας για τη ζωή στον πλανήτη μας, αφού μας προστατεύει από την κοσμική ακτινοβολία και τα φορτισμένα σωματίδια που εκπέμπονται από τον Ήλιο.

Οι ερευνητές είναι της γνώμης ότι η εν λόγω αποδυνάμωση συνιστά μια ένδειξη τού ότι η Γη κατευθύνεται προς μια αντιστροφή πόλων, η οποία λαμβάνει χώρα όταν ο βόρειος και ο νότιος πόλος αλλάζουν θέσεις.

Η τελευταία φορά που είχε συμβεί αυτό ήταν πριν από 780.000 χρόνια.

Επί του παρόντος η προαναφερθείσα ανωμαλία καταστρέφει δορυφόρους και άλλα διαστημικά σκάφη που πετούν στην περιοχή, καθώς πολλά αντιμετωπίζουν τεχνικές δυσλειτουργίες.

Η αντιστροφή των πόλων της Γης αποτελεί μια φυσική διαδικασία του πλανήτη.

Το αποτέλεσμα, ωστόσο, είναι καταστροφικό για την ανθρωπότητα, καθώς συμβαίνουν κατακλυσμιαία γεγονότα, όπως τεραστίων διαστάσεων σεισμοί, εκρήξεις ηφαιστείων και αλλαγές στο κλίμα, σε σημείο που να αναδιαμορφώνεται ολόκληρος ο κύκλος της ζωής στον πλανήτη μας.

Η ερευνητική ομάδα που ανακάλυψε την Ανωμαλία στην περιοχή του Νότιου Ατλαντικού έχει στη διάθεσή της μια ομάδα δορυφόρων, οι οποίοι έχουν σχεδιαστεί ειδικά για να αναγνωρίζουν και να μετρούν τα διαφορετικά μαγνητικά σήματα που αποτελούν το μαγνητικό πεδίο της Γης.

Έτσι, οι ερευνητές έχουν τη δυνατότητα να εντοπίζουν περιοχές όπου το μαγνητικό πεδίο έχει εξασθενήσει.

Ο Jürgen Matzka, που εργάζεται στο Γερμανικό Κέντρο Ερευνών για τις Γεωεπιστήμες, δήλωσε σχετικά:

«Η Ανωμαλία στην περιοχή του Νοτίου Ατλαντικού εμφανίστηκε την τελευταία δεκαετία και τα τελευταία χρόνια αναπτύσσεται έντονα. Είμαστε πολύ τυχεροί που έχουμε τους δορυφόρους Swarm σε τροχιά, για να διερευνήσουμε την ανάπτυξη της Ανωμαλίας του Νότιου Ατλαντικού. Η πρόκληση τώρα είναι να κατανοήσουμε τις διαδικασίες στον πυρήνα της Γης που οδηγούν σε αυτές τις αλλαγές».

Το εξασθενημένο πεδίο εξετάζεται από τους εμπειρογνώμονες εδώ και χρόνια.

Αφού ανέλυσαν τα δεδομένα που περιήλθαν σε γνώση τους, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι μεταξύ του 1970 και του 2020 η ισχύς σε αυτήν την περιοχή έχει μειωθεί από περίπου 24.000 νανοσώματα σε 22.000.

Παράλληλα, η ερευνητική ομάδα διαπίστωσε ότι μόλις τα τελευταία πέντε χρόνια ένα κέντρο ελάχιστης έντασης έχει σχηματιστεί νοτιοδυτικά της Αφρικής.

Μια θεωρία για το εξασθενημένο πεδίο είναι ότι η Γη μπορεί να κατευθύνεται σε μια αντιστροφή πόλων, για την οποία οι ερευνητές λένε ότι «έχει καθυστερήσει πολύ», καθώς συμβαίνει «περίπου κάθε 250.000 χρόνια».

Ωστόσο, η ερευνητική ομάδα υποστηρίζει ότι η Ανωμαλία δεν είναι λόγος για να σημάνει συναγερμός.

https://www.in.gr/2020/05/22/tech/gi-magnitiko-pedio-tou-planiti-mas-eksasthenei-metaksy-afrikis-kai-notias-amerikis/

geomagne.jpg.916a872e00e3e82e54718ca4740ebf9c.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 3 εβδομάδες αργότερα...

Τζέιν Γούντολ: Η ανθρωπότητα είναι τελειωμένη αν δεν αντλήσουμε διδάγματα από την πανδημία. :cheesy:

Η επιστήμονας που γνωρίζει καλύτερα τα θέματα διατήρησης της άγριας ζωής και βιώσιμης ανάπτυξης, είναι η δρ. Τζέιν Γκούντολ. Γι’ αυτό, καθώς συνεχίζεται η πανδημία του κορονοϊού, η Αγγλίδα πρωτευοντολόγος εξέδωσε προειδοποίηση για την ευθραυστότητα της ανθρωπότητας, εάν δεν αλλάξουμε τα τωρινά συστήματα διατροφής μας και δεν αντλήσουμε διδάγματα από την πανδημία.

«Το προκαλέσαμε αυτό στους εαυτούς μας λόγω της απόλυτης έλλειψης σεβασμού στα ζώα και το περιβάλλον» δήλωσε η Τζέιν Γκούντολ σε διαδικτυακή εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε από την οργάνωση «Compassion in World Farming». «Η ασέβεια μας στα άγρια ζώα και η ασέβειά μας στα εκτρεφόμενα ζώα δημιούργησαν αυτήν την κατάσταση, κατά την οποία η ασθένεια μπορεί να διαδοθεί και να μολύνει ανθρώπους» πρόσθεσε.

Η Τζέιν Γκούντολ τόνισε ότι πηγή του κορονοϊού είναι η υπερεκμετάλλευση του φυσικού κόσμου, όπως τα δάση που μειώθηκαν δραστικά, τα φυσικά ενδιαιτήματα που καταστράφηκαν και τα είδη που εξαφανίστηκαν.

Η επιστήμονας -που έχει αφιερώσει τη ζωή της στην έρευνα για τη συμπεριφορά των χιμπατζήδων- ζήτησε να σταματήσει η εντατική καλλιέργεια, η οποία, όπως αναφέρει, δημιουργεί ζωικές ασθένειες. Επιπλέον, συνέδεσε τη βιομηχανική καλλιέργεια με την αύξηση των ανθεκτικών στα αντιβιοτικά υπερβακτήριων. «Πρέπει να σταματήσουμε να αγοράζουμε τα προϊόντα τους» είπε για τις εταιρείες που χρησιμοποιούν την εργοστασιακή γεωργία.

Η Αγγλίδα πρωτευοντολόγος ζήτησε από τους ανθρώπους να ανασυρθούν από τη φτώχεια, καθώς επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό τον φυσικό κόσμο, μαζί με τον πόλεμο και τη βία. «Αν δεν κάνουμε τα πράγματα διαφορετικά, τελειώσαμε» είπε. «Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε για πολύ περισσότερο έτσι» τόνισε.

Ωστόσο υπογράμμισε ότι έχουμε λίγο χρόνο για να δράσουμε. «Έχουμε φτάσει σε μια καμπή στη σχέση μας με τον φυσικό κόσμο» προειδοποίησε. «Ένα από τα διδάγματα που αντλήθηκαν από αυτήν την κρίση είναι ότι πρέπει να αλλάξουμε τους τρόπους μας. Οι επιστήμονες προειδοποιούν ότι για να αποφευχθούν μελλοντικές κρίσεις, πρέπει να αλλάξουμε δραστικά τη διατροφή μας και να προχωρήσουμε σε τρόφιμα πλούσια σε φυτικές πρωτεΐνες. Για το καλό των ζώων, του πλανήτη και της υγείας των παιδιών μας» επισήμανε.

https://www.in.gr/2020/06/08/tech/tzein-gountol-anthropotita-einai-teleiomeni-den-antlisoume-didagmata-apo-tin-pandimia/

Dr-Jane-Goodall.jpg.0d3076d52935b2332b0f3e64ef7bc2fd.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Η εμφάνιση των δομικών στοιχείων της ζωής προηγείται της δημιουργίας των άστρων. :cheesy:

Τα πολύπλοκα οργανικά μόρια που θα μπορούσαν να αποτελέσουν δομικά συστατικά της ζωής είναι πολύ πιο κοινά και πανταχού παρόντα από ό,τι πιστευόταν προηγουμένους σε ψυχρά νέφη αερίων και σκόνης που λειτουργούν ως «φυτώρια» άστρων και πλανητών, σύμφωνα με αστρονόμους του University of Arizona Steward Observatory.

Τα μόρια αυτά εμφανίζονται επίσης πολύ νωρίτερα από ό,τι πιστευόταν ως τώρα- εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια πριν τα άστρα αρχίσουν να σχηματίζονται, όπως διαπίστωσαν οι ερευνητές. Σε επιστημονικό άρθρο στο The Astrophysical Journal τα σχετικά αποτελέσματα που παρουσιάζονται αμφισβητούν υπάρχουσες θεωρίες, που προϋποθέτουν ένα περιβάλλον που θερμαίνεται από πρωτο-άστρα (άστρα υπό δημιουργία) για να καταστούν παρατηρήσιμα τα πολύπλοκα οργανικά σωματίδια.

Η έρευνα αυτή είναι η πρώτη που αναζητά τα ίχνη δύο πολύπλοκων οργανικών σωματιδίων της μεθανόλης και της ακεταλδεΰδης (αιθανάλης), σε έναν σημαντικό αριθμό πιθανών χώρων σχηματισμού άστρων, αντίθετα με προηγούμενες παρατηρήσεις, οι οποίες εστίαζαν κυρίως σε μεμονωμένα αντικείμενα. Οι προ- αστρικοί ή άνευ άστρων πυρήνες κατονομάζονται έτσι επειδή δεν περιλαμβάνουν ακόμα άστρα, μα υποδεικνύουν περιοχές στο διάστημα όπου ψυχρή σκόνη και αέρια συσπειρώνονται στους «σπόρους» που οδηγούν στην εμφάνιση άστρων και πιθανώς πλανητών.

Οι ερευνητές εξέτασαν το νέφος αερίων και σκόνης 31 πυρηνών άνευ άστρων που βρίσκονταν σε μια περιοχή σχηματισμού άστρων γνωστή ως μοριακό νέφος του Ταύρου, σε απόσταση περίπου 440 ετών φωτός από τη Γη. Ο κάθε πυρήνας μπορεί να εκτείνεται σε μια απόσταση που θα κάλυπτε 1.000 ηλιακά συστήματα, στημένα το ένα δίπλα στο άλλο.

«Αυτοί οι πυρήνες που παρατηρήσαμε είναι αρκετές εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια από τον αρχικό σχηματισμό ενός πρωτο-άστρου ή πλανητών» είπε η Γιάνσι Σίρλεϊ, αναπληρώτρια καθηγήτρια αστρονομίας, που συνέταξε το άρθρο μαζί με τη διδακτορική Σαμάνθα Σκιμπέλι. «Αυτό μας δείχνει ότι η βασική οργανική χημεία που απαιτείται για τη ζωή είναι παρούσα στα αέρια πριν τον σχηματισμό άστρων και πλανητών».

Αν και η ύπαρξη σωματιδίων τέτοιου είδους (που παρέχουν τα δομικά στοιχεία που είναι απαραίτητα για τη ζωή όπως τη γνωρίζουμε) ήταν γνωστή, ήταν δύσκολο να βρεθούν απαντήσεις σχετικά με το πώς και το πού σχηματίζονται και τους μηχανισμούς με τους οποίους καταλήγουν στις επιφάνειες πλανητών. Όπως είπε η Σκιμπέλι, οι ακριβείς διαδικασίες συζητώνται ακόμα, επειδή τα θεωρητικά μοντέλα δεν αντιστοιχούν ακριβώς σε αυτά που παρατηρούνται. «Με αυτό το άρθρο, μπορούμε να κατανοήσουμε καλύτερα τους μηχανισμούς σχηματισμού που μπορεί να λαμβάνουν χώρα, λέγοντας στους θεωρητικούς πόσο άφθονα είναι αυτά τα μόρια».

Οι προ-αστρικοί πυρήνες είναι σαν παράθυρα στα αρχικά εξελικτικά στάδια προς την κατεύθυνση της εμφάνισης αστρικών συστημάτων με πλανήτες και πιθανώς μορφές ζωής, σημείωσε η Σκιμπέλι, εκτιμώντας πως πριν από αυτή τη μελέτη λιγότερα από 10 τέτοια αντικείμενα είχαν μελετηθεί για πολύπλοκα οργανικά μόρια. Παρόμοιες παρατηρήσεις συνήθως εστίαζαν μόνο στη μεθανόλη.

Για τους σκοπούς της έρευνας αυτής εξετάστηκαν τα ίχνη των δύο μορίων στο πλαίσιο μιας «εκστρατείας» παρατήρησης διάρκειας 500 ωρών χρόνου παρατήρησης. Μεθανόλη βρέθηκε και στους 31 προ-αστρικούς πυρήνες, και ακεταλδεΰδη στο 70%. Οι ερευνητές το εκλαμβάνουν αυτό ως στοιχείο πως τα πολύπλοκα οργανικά μόρια είναι πολύ πιο κοινά σε περιοχές σχηματισμού άστρων από ό,τι πιστευόταν μέχρι τώρα.

https://physicsgg.me/2020/06/15/%ce%b7-%ce%b5%ce%bc%cf%86%ce%ac%ce%bd%ce%b9%cf%83%ce%b7-%cf%84%cf%89%ce%bd-%ce%b4%ce%bf%ce%bc%ce%b9%ce%ba%cf%8e%ce%bd-%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%b9%cf%87%ce%b5%ce%af%cf%89%ce%bd-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%b6/

molecules_in_space_nasa_jenny_mottar.jpg.b2d2896874fcf5a05cee11d262f97203.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Χαρτογραφήθηκε το 1/5 του πυθμένα των ωκεανών. :cheesy:

Όταν το Nippon Foundation-GEBCO Seabed 2030 Project άρχισε το 2017, μόλις του 6% του πυθμένα των ωκεανών παγκοσμίως είχε χαρτογραφηθεί βάσει των σύγχρονων στάνταρ. Το ποσοστό αυτό, βρίσκεται πλέον στο 19%- αυξημένο από το 15% όπου ήταν πέρυσι.

Περίπου 14,5 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετα νέων βαθυμετρικών δεδομένων συμπεριελήφθησαν στο δίκτυο GEBCO το 2019. Ωστόσο και πάλι είναι μεγάλο το μέρος του πλανήτη που χρειάζεται χαρτογράφηση.

«Σήμερα είμαστε στο 19%. Αυτό σημαίνει πως έχουμε άλλο 81% των ωκεανών για να χαρτογραφήσουμε. Αυτή είναι μια έκταση περίπου διπλάσια αυτής του Άρη, που πρέπει να καταγράψουμε στην επόμενη δεκαετία» είπε στο BBC News ο Τζέιμι ΜακΜάικλ Φίλιπς.

Η βελτίωση των χαρτών του βυθού είναι χρήσιμη για μια σειρά λόγων- από την πλοήγηση και την εγκατάσταση υποθαλασσίων καλωδίων και αγωγών μέχρι τη διαχείριση των αλιευτικών πόρων και την προστασία του περιβάλλοντος. Επίσης, η μορφολογία του πυθμένα επηρεάζει τα ρεύματα του ωκεανού και την ανάμειξη των υδάτων: Πρόκειται για στοιχεία που απαιτούνται για να βελτιωθούν τα μοντέλα σχετικά με την κλιματική αλλαγή, καθώς οι ωκεανοί παίζουν κρίσιμο ρόλο στην κίνηση θερμότητας ανά τον πλανήτη.

https://www.naftemporiki.gr/story/1611599/xartografithike-to-15-tou-puthmena-ton-okeanon

okeanos.jpg.9a7f600bb338373cb23e4905bc2f152a.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Τα νέα ρεκόρ «μέγα-κεραυνών»: Μήκος 710 χλμ, διάρκεια 17 δευτερολέπτων. :cheesy:

Η 28η Ιουνίου 2020 είναι η παγκόσμια ημέρα προστασίας από τους κεραυνούς. Χιλιάδες άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους κάθε χρόνο από αυτούς, ενώ τα δυσμενή γεγονότα που σχετίζονται με τους κεραυνούς υπολογίζονται ότι είναι πάνω από 200.000 ετησίως.

Ο Διεθνής Μετεωρολογικός Οργανισμός (WMO), με την ευκαιρία της παγκόσμιας ημέρας προστασίας από τους κεραυνούς, έδωσε στη δημοσιότητα τα νέα ρεκόρ των «μέγα-κεραυνών». Σύμφωνα λοιπόν με αυτά, ο μεγαλύτερος κεραυνός που έχει παρατηρηθεί καταγράφηκε στη Νότια Βραζιλία και είχε συνολικό μήκος περίπου 710 χιλιομέτρων, απόσταση ίση με αυτή μεταξύ της Ορεστιάδας στον Έβρο και του Ρεθύμνου στην Κρήτη! Ο μεγαλύτερος σε διάρκεια κεραυνός καταγράφηκε στην Βόρεια Αργεντινή και κράτησε περίπου 17 δευτερόλεπτα!

Παράλληλα ο WMO μας υπενθύμισε και κάποια θανατηφόρα ρεκόρ: Το 1975 ένας μόνο κεραυνός στη Ζιμπάμπουε σκότωσε 21 ανθρώπους που προσπαθούσαν να βρουν καταφύγιο σε καλύβα, ενώ το 1994 κεραυνός που χτύπησε δεξαμενές πετρελαίου στην Dronka της Αιγύπτου είχε ως αποτέλεσμα τον θάνατο 469 ανθρώπων.

Προσοχή λοιπόν στις καταιγίδες και στους κεραυνούς. Μαθαίνουμε τους μύθους και τις πραγματικότητες και ακολουθούμε τις οδηγίες προστασίας! Κι αν αυτά είναι δύσκολο να τα θυμόμαστε ας ακολουθούμε τον κανόνα 30-30! Αν ο χρόνος μεταξύ αστραπής και βροντής είναι λιγότερο από 30 δευτερόλεπτα ψάχνουμε καταφύγιο και μένουμε εκεί. Και πάντα περιμένουμε 30 λεπτά μετά την τελευταία αστραπή για να ξεκινήσουμε υπαίθριες δραστηριότητες.

Το Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών συμβάλλοντας στην πρόληψη των ατυχημάτων που σχετίζονται με κεραυνούς αλλά και στην ανάπτυξη της επιστημονικής έρευνας στο αντικείμενο, εγκατέστησε και λειτουργεί από το 2005 το σύστημα εντοπισμού κεραυνών «ΖΕΥΣ». Το ερευνητικό πρόγραμμα «ΤΑΛΟΣ» που χρηματοδοτήθηκε από τη Δράση Αριστεία ΙΙ της Γενικής Γραμματείας Έρευνας και Tεχνολογίας, είχε ως στόχο, μεταξύ άλλων, την ανάπτυξη συστημάτων πρόγνωσης της κεραυνικής δραστηριότητας, τη μελέτη της κλιματολογίας των κεραυνών στον Ελληνικό χώρο καθώς και την καταγραφή θυμάτων και προβλημάτων που προκλήθηκαν από κεραυνούς.

https://www.scoop.it/topic/physicists-and-physics/p/4119521184/2020/06/28/710-17

keravnoi-.jpg.9bb51b150d0f980f9f5ea657c5b9a577.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Η γη «φλέγεται» – Έρευνα διαπίστωσε αύξηση της συχνότητας και της διάρκειας των καυσώνων σε όλο τον κόσμο. :cheesy:

Επιδείνωση των καυσώνων τόσο σε διάρκεια όσο και σε συχνότητα σχεδόν σε κάθε σημείο του πλανήτη από το 1950 μέχρι σήμερα διαπίστωσε νέα έρευνα, η οποία θεωρείται πως είναι η πρώτη που εξέτασε το ζήτημα σε τοπικό επίπεδο.

Η έρευνα ανακάλυψε ότι η κλιμάκωση των καυσώνων ποικίλλει ανάλογα με το μέρος του πλανήτη, με τον Αμαζόνιο, τη νοτιοανατολική Βραζιλία, τη δυτική Ασία (αλλά και μέρη της υποηπείρου και της κεντρικής Ασίας) και τη Μεσόγειο να βιώνουν πιο ραγδαία αλλαγή σε σχέση με τη Νότια Αυστραλία και τη Βόρεια Ασία. Η μόνη κατοικημένη περιοχή στην οποία δεν παρατηρήθηκε αυτή η τάση είναι οι κεντρικές ΗΠΑ.

Η έρευνα, που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό Nature Communications, εντόπισε ξεκάθαρη αυξητική τάση του συνολικού αριθμού των ημερών καύσωνα εντός της κάθε περιοχής αλλά και σε όλες συνολικά, ενώ παράλληλα οι καύσωνες διαρκούν όλο και περισσότερο κατά τη διάρκεια των 70 τελευταίων ετών.

Η μόνη μέτρηση που σχετίζεται με τους καύσωνες και η οποία δεν αυξήθηκε σε παγκόσμιο επίπεδο ήταν η μέση ένταση, δηλαδή η μέση θερμοκρασία όλων των καυσώνων που καταγράφονται σε κάθε εποχή. Οι μόνες περιοχές στις οποίες σημειώθηκε αύξηση και σε αυτό τον δείκτη ήταν η νότια Αυστραλία, αλλά και τμήματα της Αφρικής και της Νότιας Αμερικής.

Όμως η έρευνα εξέτασε και άλλο έναν δείκτη, ο οποίος είναι γνωστός ως σωρευτική ζέστη – ή σωρευτική ένταση – που υπολογίζει πόση επιπλέον θερμότητα σημειώνεται στην κάθε μεμονωμένη περίπτωση υπερβολικής ζέστης, πέραν του παραδοσιακού ορίου πάνω από το οποίο χαρακτηρίζεται ως καύσωνας.

Ο συγκεκριμένος δείκτης φαίνεται πως έχει αυξηθεί σε ολόκληρο τον πλανήτη και σε κάθε δεκαετία. η μέση αύξηση ανά δεκαετία κυμαίνεται από τον 1C έως τους 4,5C, αν και σε ορισμένες περιοχές όπως η Μέση Ανατολή, τμήματα της Αφρικής και η Νότια Αμερική, η αύξηση βρίσκεται πιο κοντά στους 10C ανά δεκαετία.

Όλο και μεγαλύτερη αύξηση καυσώνων

Η Σάρα Πέρκινς-Κιρκπάτρικ, επικεφαλής της έρευνας, αναφέρει ότι οι καύσωνες όχι μόνο έχουν αυξηθεί σε συχνότητα και διάρκεια σε όλο τον κόσμο τα τελευταία 70 χρόνια, αλλά αυτή η τάση έχει επιταχυνθεί ανησυχητικά.

Αναφέρει ότι τα ευρήματα συνάδουν με τις προβλέψεις που διατυπώνουν οι κλιματολόγοι εδώ και χρόνια – ότι η αύξηση των καυσώνων θα είναι ξεκάθαρη ένδειξη της υπερθέρμανσης του πλανήτη – ενώ αποτελούν σάλπιγγα κινδύνου προς τους νομοθέτες που πρέπει να αναλάβουν άμεσα δράση προκειμένου να αποφευχθούν οι χειρότερες επιπτώσεις της κλιματικής κρίσης.

«Δεν υπάρχει πλέον χρόνος για αδράνεια», προειδοποιεί η Κιρκπάτρικ. «Οι δραματικές αλλαγές από περιοχή σε περιοχή, αλλά και η ραγδαία αύξηση των καυσώνων είναι αδιαμφισβήτητες ενδείξεις ότι η υπερθέρμανση όχι απλώς είναι εδώ, αλλά επιταχύνεται».

Οι χειρότεροι καύσωνες που καταγράφονται, συχνά φέρνουν την καταστροφή. Στη νοτιοανατολική Αυστραλία, ο χειρότερος καύσωνας σημειώθηκε το καλοκαίρι του 2009, όταν υπολογίζεται ότι 374 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους από την υπερβολική ζέστη, ενώ δύο εβδομάδες αργότερα οι πυρκαγιές του «Μαύρου Σαββάτου» σκότωσαν άλλους 173 πολίτες.

Το καταστροφικότερο κύμα καύσωνα που έπληξε τη Μεσόγειο ήταν εκείνο του 2003, όταν εκτιμάται ότι σε ολόκληρη την Ευρώπη 70,000 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους από την υπερβολική ζέστη, ενώ προκλήθηκαν καταστροφές αξίας άνω των 13,1 δισεκατομμυρίων ευρώ στις καλλιέργειες και τα δάση της ηπείρου.

https://www.in.gr/2020/07/07/tech/gi-flegetai-ereyna-diapistose-ayksisi-tis-syxnotitas-kai-tis-diarkeias-ton-kaysonon-se-olo-ton-kosmo/

2020-06-24T203600Z_1953876224_RC2WFH9OO29J_RTRMADP_5_EUROPE-WEATHER-FRANCE.thumb.jpg.bec88392d5efbe1f817acf8c16e16cf9.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Δημιουργήστε έναν λογαριασμό ή συνδεθείτε για να σχολιάσετε

Πρέπει να είσαι μέλος για να αφήσεις ένα σχόλιο

Δημιουργία λογαριασμού

Εγγραφείτε για έναν νέο λογαριασμό στην κοινότητά μας. Είναι εύκολο!.

Εγγραφή νέου λογαριασμού

Συνδεθείτε

Έχετε ήδη λογαριασμό? Συνδεθείτε εδώ.

Συνδεθείτε τώρα

×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Όροι χρήσης