Η πρώτη επιστημονική δημοσίευση για την Έσχατη Θούλη.

Δημοσιεύθηκαν τα πρώτα επιστημονικά αποτελέσματα που προέκυψαν με την προσέγγιση του διαστημικού σκάφους New Horizons(*) σε απόσταση 3.500 χιλιομέτρων από το αντικείμενο MU69, γνωστό επίσης και ως Έσχατη Θούλη. Η Έσχατη Θούλη βρίσκεται στη ζώνη Kuiper και απέχει 6,6 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα από τον Ήλιο. Είναι το πιο απομακρυσμένο αντικείμενο που έχει επισκεφθεί ποτέ η ανθρωπότητα (με μη επανδρωμένο σκάφος).

Η δημοσίευση με τίτλο «Initial results from the New Horizons exploration of 2014 MU69, a small Kuiper Belt object» των Stern et al, περιγράφει τα σημαντικότερα ευρήματα των παρατηρήσεων της Έσχατης Θούλης.

https://science.sciencemag.org/content/364/6441/eaaw9771

Ωστόσο μόνο το 10% των δεδομένων της αποστολής έχουν επεξεργαστεί, οπότε πολλές περισσότερες πληροφορίες θα προκύψουν μέχρι να φτάσει και να αναλυθεί το σύνολο των δεδομένων στη Γη, κάτι που αναμένεται να ολοκληρωθεί μέχρι τον Σεπτέμβριο του 2020.

Τα κυριότερα ευρήματα είναι ότι η Έσχατη Θούλη (MU69): (α) συνίσταται από μια περίεργη δομή δυο λοβών (β) διαθέτει ένα μη αναμενόμενο πεπλατυσμένο σχήμα, (γ) δεν έχει κρατήρες στην επιφάνειά της (εκτός από έναν) και (δ) εμφανίζει παράξενα μοτίβα ανακλαστικότητας στην επιφάνειά της.

Οι πρώτες εικόνες για το MU69 που έφτασαν στη Γη από το New Horizon αποκάλυψαν την περίεργη δομή των δυο λοβών, που το έδειχνε να μοιάζει με χιονάνθρωπο, αλλά αργότερα αποδείχθηκε ότι οι δυο λοβοί ήταν στην πραγματικότητα επίπεδοι δίσκοι, οι οποίοι κόλλησαν μεταξύ τους πολύ νωρίς στην ιστορία του ηλιακού μας συστήματος.

Το MU69 θεωρείται απομεινάρι του αρχέγονου ηλιακού μας συστήματος και μας δίνει πληροφορίες για τα υλικά που σχημάτισαν τους πλανήτες και τους δορυφόρους τους, που τώρα περιφέρονται γύρω από τον Ήλιο. Κινείται στην ζώνη Kuiper, μια περιοχή παγωμένων αστεροειδών πέρα από τον Ποσειδώνα, η οποία έχει παραμείνει σχεδόν αμετάβλητη από το σχηματισμό του ηλιακού συστήματος. Η προσέγγιση του New Horizons στο MU69 μας έδωσε για πρώτη φορά στην διαστημική ιστορία να μελετήσουμε ένα από τα δομικά στοιχεία του ηλιακού μας συστήματος.

Στην δημοσίευση οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι το MU69 σχηματίστηκε από μια ήπια σύγκρουση δυο σωμάτων, γνωστή ως δυαδική επαφή.

https://en.wikipedia.org/wiki/Contact_binary_(small_Solar_System_body)

Μπορεί να υπάρχουν αρκετά τέτοια αντικείμενα στο ηλιακό σύστημα, αλλά είναι η πρώτη φορά που μπορέσαμε να φτάσουμε τόσο κοντά σε ένα από αυτά και να το μελετήσουμε.

Δεν είναι ξεκάθαρο γιατί ο κάθε λοβός έχει επίπεδη μορφή, αν προκλήθηκε από την σύγκρουση δυο σωμάτων με παρόμοια μεγέθη ή οφείλεται στην παραμόρφωση εξαιτίας της γρήγορης περιστροφής των σωμάτων ή κάτι άλλο. Το σίγουρο είναι ότι οι ερευνητές εξεπλάγησαν όταν συνειδητοποίησαν την επιπεδότητα του αντικειμένου.

Αξιοσημείωτη είναι η παρουσία ενός κρατήρα (που ονομάζεται Maryland) στον μικρότερο λοβό. Θεωρείται ότι δημιουργήθηκε πριν οι δυο λοβοί συγχωνευτούν μεταξύ τους – διαφορετικά θα έπαυαν να είναι κολλημένοι.

Στον μεγαλύτερο λοβό υπάρχει ένας δακτύλιος ενός λαμπερού υλικού, που ονομάζεται «ο δρόμος προς το πουθενά», εξαιτίας του ότι ο δακτύλιος δεν είναι πλήρης. Λαμπερό υλικό υπάρχει στην περιοχή που ενώνονται οι δυο λοβοί, για το οποίο δεν υπάρχει ακόμα σαφής ερμηνεία.Ένα από τα ευρήματα που εξέπληξε τους ερευνητές ήταν το γεγονός ότι η Έσχατη Θούλη δεν έχει δορυφόρους. Κι αυτό διότι έχει παρατηρηθεί πως πολλά παρόμοια αντικείμενα στο ηλιακό μας σύστημα διαθέτουν δορυφόρους. Μια πιθανότητα είναι να διέθετε στο παρελθόν και με την πάροδο του χρόνου να συγχωνεύθηκε στην Έσχατη Θούλη.

Υπάρχουν ακόμα πολλά αναπάντητα ερωτήματα σχετικά με το αντικείμενο MU69. Πολλά από αυτά θα απαντηθούν όταν αναλυθεί και ο κύριος όγκος των δεδομένων που αναμένονται από το διαστημικό σκάφος New Horizons.

Ο σκοπός της αποστολής δεν τελειώνει με την εξερεύνηση της Έσχατης Θούλης. Η επιστημονική ομάδα του New Horizons αναζητά τον επόμενο στόχο, αλλά η απόφαση θα ανακοινωθεί μάλλον το 2020. Η προσέγγιση του νέου στόχου θα πραγματοποιηθεί αργότερα, μέσα στην δεκαετία του 2020.

Προς το παρόν, όλα τα μάτια είναι στραμμένα προς την Έσχατη Θούλη, καθώς το διαστημικό σκάφος συνεχίζει την αποστολή των δεδομένων προς την Γη. Και αναμένονται κι άλλες πιο εντυπωσιακές ανακαλύψεις σχετικά με την προέλευση αυτού του αντικειμένου και τις αλλαγές που υπέστη με το πέρασμα του χρόνου.

διαβάστε περισσότερες λεπτομέρειες ΕΔΩ:

https://www.forbes.com/sites/jonathanocallaghan/2019/05/16/first-new-horizons-science-results-reveal-secrets-of-mu69-in-the-outer-solar-system/#55f1068c4820

(*)Το διαστημικό σκάφος New Horizons εκτοξεύθηκε στις αρχές του 2006 με στόχο την εξερεύνηση του πλανήτη-νάνου Πλούτωνα και των δορυφόρων του. Τον Ιούλιο του 2015, το New Horizons βρέθηκε στην πιο κοντινή απόσταση από τον Πλούτωνα – 13.695 χιλιόμετρα. Το ντοκιμαντέρ που ακολουθεί περιγράφει τις πιο συναρπαστικές στιγμές της εξερεύνησης του Πλούτωνα:

https://www.youtube.com/watch?v=eratKXB9fsk

https://physicsgg.me/2019/05/18/%ce%b7-%cf%80%cf%81%cf%8e%cf%84%ce%b7-%ce%b5%cf%80%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bc%ce%bf%ce%bd%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%ce%b4%ce%b7%ce%bc%ce%bf%cf%83%ce%af%ce%b5%cf%85%cf%83%ce%b7-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84/

Ο Θαμμένος Ωκεανός του Πλούτωνα είναι Υγρός.

Μια νέα μελέτη που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Nature Geoscience αναφέρει τον πλανήτη νάνο Pluto, ο οποίος έχει ωκεανό υγρού νερού κάτω από ένα στρώμα μονωτικού αερίου. Οι ερευνητές λένε ότι είναι δυνατόν η ίδια διαδικασία να πραγματοποιείται κάτω από την επιφάνεια άλλων κόσμων σε άλλα ηλιακά συστήματα. "Αυτό θα μπορούσε να σημαίνει ότι υπάρχουν περισσότεροι ωκεανοί στο σύμπαν από ό, τι πιστεύαμε προηγουμένως, καθιστώντας την ύπαρξη εξωγήινης ζωής πιο πιθανή", δήλωσε ο επικεφαλής συγγραφέας Shunichi Καμάτα του Πανεπιστημίου Hokkaido στην Ιαπωνία. Οι παρατηρήσεις της NASA που διενεργήθηκαν από τον ανιχνευτή New Horizons έδειξαν ότι το Sputnik Planitia, η πεδιάδα πλάτους 100 χιλιομέτρων που καλύπτεται από πάγο αζώτου, ευθυγραμμίζεται με τον παλιρροϊκό άξονα του Πλούτωνα. Οι ερευνητές πιστεύουν ότι ο λόγος αυτής της ευθυγράμμισης είναι η επιπλέον μάζα στην περιοχή και κοντά στην επιφάνεια στην περιοχή Sputnik Planitia που πιθανώς αποτελείται από πάγο αζώτου και νερό. Προηγούμενες έρευνες δείχνουν ότι το νερό απελευθερώθηκε για να αυξηθεί μετά από επιπτώσεις σε κομήτες. Η νέα μελέτη προτείνει επίσης μια εξήγηση για το πώς ένας θαμμένος ωκεανός παρέμεινε παγωμένος για την ιστορία του ηλιακού συστήματος σε 4,6 δισεκατομμύρια χρόνια. Ο Καμάτα και οι συνεργάτες του πιστεύουν ότι υπάρχει ένα μονωτικό στρώμα «ενυδατωμένων αερίων» κάτω από τον παγο του Πλούτωνα. Αυτά τα παγωμένα στερεά αποτελούνται από αέρια παγιδευμένα μέσα σε «κλουβιά» μοριακού νερού. Σε προσομοιώσεις χωρίς τη στιβάδα ενυδάτωσης, ο ωκεανός στον Πλούτωνα πάγωσε στερεά πριν από εκατοντάδες εκατομμύρια χρόνια.Ωστόσο, σε προσομοιώσεις με το μονωτικό στρώμα, ο ωκεανός είναι ακόμα εκεί σήμερα.Το αέριο δρα ως μονωτής και προς τις δύο κατευθύνσεις: κάτω από την επιφάνεια και διατηρώντας την επιφάνεια αρκετά κρύα ώστε να ληφθούν υπόψη οι μεταβολές του πάχους του κελύφους του πάγου. Οι ερευνητές δεν γνωρίζουν ακριβώς τι είναι το αέριο, αν υπάρχει, αλλά υποθέτουν ότι το μεθάνιο είναι πιθανός υποψήφιος.

https://asgardia.space/en/news/Plutos-Buried-Ocean-Is-Liquid

Ο Πλούτων απέκτησε τη δική του λίμνη Αλκυονία.

Άλλη μια αρχαιοελληνική ονομασία δόθηκε σε μια περιοχή ουράνιου σώματος. Πρόκειται για την Αλκυονία (Alcyonia Lacus) στον Πλούτωνα, μια πιθανή λίμνη παγωμένου αζώτου, η οποία πήρε το όνομα της ομώνυμης λίμνης κοντά στην αρχαία τοποθεσία Λέρνα της Αργολίδας. Η Αλκυονίδα θεωρείτο απύθμενη από τους αρχαίους και μία από τις εισόδους για τον κάτω κόσμο στην ελληνική μυθολογία.

Την απόφαση πήρε η Διεθνής Αστρονομική Ένωση (IAU), η οποία «βάφτισε» επίσημα άλλες 14 τοποθεσίες στον μακρινό Πλούτωνα. Είχε προηγηθεί μια πρώτη ονοματοδοσία 14 περιοχών του νάνου πλανήτη το 2017, καθώς και του μεγαλύτερου δορυφόρου του Χάροντα το 2018, η οποία τώρα επεκτάθηκε και σε άλλα μέρη της παγωμένης επιφάνειας του Πλούτωνα (πεδιάδες, βουνά, λίμνες, κρατήρες κ.α.).

Τα νέα ονόματα προτάθηκαν από την επιστημονική ομάδα της αποστολής New Horizons (Νέοι Ορίζοντες) της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA), της οποίας το ομώνυμο σκάφος πραγματοποίησε την πρώτη προσέγγιση του Πλούτωνα και των δορυφόρων του το 2015. Εκτός από ονόματα που παραπέμπουν στον κάτω κόσμο, επιλέχθηκαν ονόματα προηγούμενων διαστημικών αποστολών που άνοιξαν το δρόμο για το New Horizon, επιστημόνων και μηχανικών που συνέδεσαν το όνομα τους με την εξερεύνηση του Πλούτωνα και της Ζώνης Κάιπερ κ.α.

Τα 14 ονόματα είναι: Alcyonia Lacus, Elcano Montes (οροσειρά), Hunahpu Valles (σύστημα φαραγγιών με όνομα από τη μυθολογία των Μάγια), Khare (κρατήρας), Kiladze (κρατήρας), Lowell Regio, Mwindo Fossae, Piccard Mons (όρος και πιθανώς κρυοηφαίστειο), Pigafetta Montes, Piri Rupes (προς τιμή του Οθωμανού χαρτογράφου και ναυάρχου Πίρι Ρέις), Simonelli(κρατήρας), Wright Mons, Vega Terra και Venera Terra (τα δύο τελευταία ονόματα προέρχονται από σοβιετικές διαστημικές αποστολές).

Το σκάφος New Horizons, που κατασκευάσθηκε και κατευθύνεται από το Εργαστήριο Εφαρμοσμένης Φυσικής του Πανεπιστημίου Τζονς Χόπκινς του Μέριλαντ, βρίσκεται σήμερα σε απόσταση σχεδόν 6,6 δισεκατομμυρίων χιλιομέτρων από τη Γη. Είναι σε καλή κατάσταση και συνεχίζει να μεταδίδει δεδομένα που κατέγραψε κατά το πέρασμα του την Πρωτοχρονιά του 2019 κοντά από το ουράνιο σώμα «2014 MU69»(Έσχατη Θούλη) της Ζώνης Κάιπερ, το πιο μακρινό αντικείμενο που έχει ποτέ μελετηθεί.

Στην φωτογραφία O Πλούτωνας και ο μεγαλύτερος δορυφόρος του Χάροντας, όπως τους είδε το διαστημικό σκάφος New Horizons τον Ιούλιο του 2015 (πόσο γρήγορα περνάει ο καιρός!)

https://physicsgg.me/2019/08/12/%ce%bf-%cf%80%ce%bb%ce%bf%cf%8d%cf%84%cf%89%ce%bd-%ce%b1%cf%80%ce%ad%ce%ba%cf%84%ce%b7%cf%83%ce%b5-%cf%84%ce%b7-%ce%b4%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%bb%ce%af%ce%bc%ce%bd%ce%b7-%ce%b1%ce%bb/

Η Ομάδα Νέων Οριζόντων αποκαλύπτει τις καλύτερες εικόνες της Άπω πλευράς του Πλούτωνα.

4 χρόνια μετά την ιστορική πτήση του Πλούτωνα, η ερευνητική ομάδα του New Horizon από διάφορους θεσμούς, συμπεριλαμβανομένου του Σεληνιακού και Πλανητικού Ινστιτούτου, του Ερευνητικού Κέντρου NASA Ames και του Πανεπιστημίου Johns Hopkins, δημοσίευσε τις πιο λεπτομερείς εικόνες της μακρινής πλευράς του νάνου πλανήτη

Ο νάνος πλανήτης που βρίσκεται στη ζώνη του Kuiper ανακαλύφθηκε για πρώτη φορά το 1930 από τον Αμερικανό αστρονόμο Clyde Tombaugh. Τότε, ο Πλούτωνας ορίστηκε ως ο ένατος πλανήτης από τον Ήλιο.

Αργότερα, πολλά όργανα ανακαλύφθηκαν σε τροχιά στον ίδιο τόμο με τον Πλούτωνα, αποδεικνύοντας ότι ο Πλούτωνας είναι μέρος ενός πληθυσμού αντικειμένων. Αυτό έκανε το επίσημο καθεστώς του ως πλανήτη αμφιλεγόμενο.

Το 2006, ανακοινώθηκε επισήμως ως νάνος από τη Διεθνή Αστρονομική Ένωση. Παρά τη συνεχιζόμενη συζήτηση σχετικά με την κοσμική κατάσταση του Πλούτωνα, δεν υπάρχουν πολλά δεδομένα που συγκεντρώθηκαν γι 'αυτό.

Όταν το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble ξεκίνησε σε τροχιά και ξεκίνησε παρατηρήσεις το 1990, μάθαμε νέες λεπτομέρειες για αυτό το κοσμικό αντικείμενο. Για παράδειγμα, ανακαλύψαμε ότι ο Πλούτωνας έχει 5 φεγγάρια.

Ακόμα, όσο αγαπάμε και σέβουμε το έργο του Hubble, το τηλεσκόπιο δεν μπορούσε να μας δώσει όλες τις πληροφορίες που χρειαζόμασταν για να γνωρίσουμε τον Πλούτωνα, οπότε το 2006 ξεκίνησε ένας διαπλανητικός διαστημικός καθετήρας ως μέρος του προγράμματος New Frontier της NASA.

Ο New Horizons έκανε την πλησιέστερη προσέγγισή του στις 14 Ιουλίου 2015. Το διαστημικό σκάφος της NASA θα μπορούσε να παρακολουθήσει στενά τον πλανήτη νάνο, αυτή την ημέρα σηματοδότησε ένα σημαντικό βήμα για την εξερεύνηση του Πλούτωνα.

Οι κάμερες του New Horizon κατάφεραν να αποτυπώσουν εκπληκτικές λεπτομερείς εικόνες της λεγόμενης «πλησίον» ή του ημισφαιρίου του Πλούτωνα. Οι εικόνες που λήφθηκαν κάλυψαν μεγάλο κομμάτι της επιφάνειας του Πλούτωνα, αποκαλύπτοντας οροσειρές, κρατήρες επιπτώσεων και εκτεταμένες πεδιάδες γεμάτες με παγωμένο άζωτο.

Το διαστημικό σκάφος της NASA περνούσε ταχέως από έναν νάνο πλανήτη, η ταχύτητα του οποίου ήταν πάνω από 50.000 χιλιόμετρα την ώρα. Αλλά ο Πλούτωνας δεν βιάστηκε να μας δείξει όλες τις πλευρές του στον καθετήρα, λόγω της περιόδου περιστροφής του, που ισοδυναμεί με 6.39 ημέρες της Γης. Έτσι, οι New Horizons είχαν φύγει πριν από την άκρη του Πλούτωνα ήρθε σε κοντινή απόσταση. Όταν ο καθετήρας κατάφερε να τραβήξει φωτογραφίες της μακρινής πλευράς του Πλούτωνα, ήταν πολύ πιο μακριά από τον νάνο.

Τώρα, χρησιμοποιώντας εργαλεία επεξεργασίας εικόνας, οι επιστήμονες αποστολής έχουν βελτιώσει τις εικόνες χαμηλής ανάλυσης και έχουν αποκαλύψει φωτογραφίες που είναι εκατό φορές καλύτερες από αυτές που έλαβε το Hubble, αλλά είκοσι φορές χειρότερες από τις εικόνες της «κοντινής πλευράς» που τραβήχτηκαν κατά τη διάρκεια της πτήσης.

Σύμφωνα με τον Oliver White, συν-συγγραφέα της μελέτης, η κλίμακα των εικόνων που καταγράφουν την μακρινή πλευρά του Πλούτωνα «κυμαίνεται από χιλιόμετρα ανά pixel σε δεκάδες χιλιόμετρα ανά εικονοστοιχείο».

Οι επιστήμονες βρήκαν κάτι εξαιρετικό στην απέναντι πλευρά του Πλούτωνα;

Ενώ η «κοντινή πλευρά» του Πλούτωνα διαθέτει μια λεκάνη καλυμμένη με πάγο 1,050 με 800 χιλιόμετρα που ονομάζεται Sputnik Planitia, ακριβώς στην αντίθετη πλευρά από αυτήν οι επιστήμονες είδαν σκοτεινά κηλίδες και τέμνουσες γραμμές στην επιφάνεια.

Το Sputnik Planitia, αποτελούμενο πρωτίστως από παγωμένο άζωτο, θα μπορούσε να είναι μια λεκάνη πρόσκρουσης που σχηματίστηκε μετά από μια μαζική σύγκρουση με μεγάλο αντικείμενο, μια τέτοια σύγκρουση θα μπορούσε να στείλει κρουστικά κύματα μέσω του νάνου πλανήτη στην άλλη πλευρά του. Μια πρόσφατη μελέτη αποκάλυψε επίσης ότι η «αντίθετη πλευρά του Πλούτωνα δεν" δεν έχουν τα ισοδύναμα φαινόμενα. Οι επιστήμονες βρήκαν ισχυρές ενδείξεις για εκτεταμένες κατακρημνισμένες αποθέσεις κατεψυγμένου μεθανίου, οι ουρανοξύστες πάγου μπορούν να φτάσουν ύψη 300 μέτρων. «Όπως αποδεικνύεται, αυτά τα τετράγωνα εδάφη είναι πολύ συνηθισμένα στον μισό πλανήτη», δήλωσε ο Alan Stern, ο κύριος συγγραφέας της μελέτης. Ο γεωλογικός χάρτης δείχνει ποικίλες εκτάσεις του Πλούτωνα. Οι ερευνητές βρήκαν στοιχεία για έναν κρατήρα επιπτώσεων, ο οποίος είναι τόσο μεγάλος όσο και για το ημισφαίριο. Ως εκ τούτου, όπως μπορούμε να δούμε, υπάρχουν πολλά που πρέπει να μάθουμε για τον πάγο νάνου. Ως εκ τούτου, η NASA χρηματοδότησε πρόσφατα το Νοτιοδυτικό Ινστιτούτο Ερευνών για να μελετήσει τα χαρακτηριστικά, τη σκοπιμότητα και το κόστος μιας πιθανής μελλοντικής αποστολής στον πλανήτη του Πλούτωνα. Η έρευνα είναι μία από τις 10 διαφορετικές μελέτες αποστολής που χορηγεί η NASA προκειμένου να προετοιμαστεί για την επόμενη έρευνα της Decadal Science.

https://asgardia.space/en/news/New-Horizons-Team-Reveals-Best-Images-of-Pluto%E2%80%99s-Far-Side

Η Έσχατη Θούλη μετονομάσθηκε σε «Άροκοθ» από τη NASA

Η Έσχατη Θούλη, γνωστή και ως «2014 MU 69», το πιο μακρινό αντικείμενο στο ηλιακό μας σύστημα που έχει ποτέ φθάσει διαστημικό σκάφος, μετονομάσθηκε «Άροκοθ» (Arrokoth) από την Αμερικανική Διαστημική Υπηρεσία (NASA) μετά από έγκριση της Διεθνούς Αστρονομικής Ένωσης. Το νέο όνομα σημαίνει «ουρανός» στη γλώσσα μιας φυλής Ινδιάνων της Αμερικής (Powhatan), η οποία και έδωσε την έγκρισή της για να δοθεί το όνομα στο ουράνιο σώμα. Η μετονομασία κρίθηκε σκόπιμη μετά από διαμαρτυρίες ότι η ονομασία Θούλη παρέπεμπε στους Ναζί, οι οποίοι θεωρούσαν ότι η μυθική χώρα συμβόλιζε την υπερβόρεια καταγωγή τους. Η πολιτικο-αποκρυφιστική Εταιρεία της Θούλης υπήρξε ένας από τους προδρόμους του Ναζιστικού Κόμματος στη Γερμανία.

Το σώμα Άροκοθ, πολύ πέρα από τον Πλούτωνα, είναι από τους χιλιάδες μικρούς παγωμένους κόσμους στη Ζώνη Κάιπερ. Είχε ανακαλυφθεί το 2014 με τη βοήθεια του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble και είχε διέλθει από κοντά του το σκάφος New Horizons (Νέοι Ορίζοντες) της NASΑ την Πρωτοχρονιά του 2019.

https://physicsgg.me/2019/11/13/%ce%b7-%ce%ad%cf%83%cf%87%ce%b1%cf%84%ce%b7-%ce%b8%ce%bf%cf%8d%ce%bb%ce%b7-%ce%bc%ce%b5%cf%84%ce%bf%ce%bd%ce%bf%ce%bc%ce%ac%cf%83%ce%b8%ce%b7%ce%ba%ce%b5-%cf%83%ce%b5%ce%ac%cf%81%ce%bf%ce%ba/

Το διαστημόπλοιο New Horizons κλονίζει την επικρατούσα θεωρία για τον σχηματισμό των πλανητών.

Δεδομένα από την αποστολή New Horizons της NASA παρέχουν νέα, πολύτιμα στοιχεία σχετικά με τον σχηματισμό πλανητών και πλανητοειδών (planetesimals- τα «δομικά στοιχεία» των πλανητών).

Το διαστημόπλοιο πέρασε από τον Arrokoth (2014 MU69), αντικείμενο της Ζώνης του Κάιπερ την 1η Ιανουαρίου 2019, παρέχοντας στους επιστήμονες την πρώτη κοντινή «ματιά» σε ένα από τα παγωμένα απομεινάρια από τον σχηματισμό του ηλιακού συστήματος στην αχανή περιοχή πέρα από την τροχιά του Ποσειδώνα. Χρησιμοποιώντας δεδομένα σχετικά με το σχήμα, τη γεωλογία, το χρώμα και τη σύνθεση του Arrokoth (που συλλέχθηκαν κατά τη διάρκεια ενός ιστορικού περάσματος, σε απόσταση δισεκατομμυρίων χιλιομέτρων από τη Γη) ερευνητές ήταν σε θέση να δώσουν απαντήσεις σε πολύ παλιά ερωτήματα σχετικά με την προέλευση των πλανητοειδών- και ως εκ τούτου να σημειώσουν σημαντική πρόοδο ως προς τον σχηματισμών των πλανητών.

Η επιστημονική ομάδα παρουσίασε τα ευρήματά της σε τρία επιστημονικά άρθρα στο Science και σε συνέντευξη Τύπου την Πέμπτη στην ετήσια συνδιάσκεψη της American Association for the Advancement of Science στο Σιάτλ.

«Ο Arrokoth είναι το πιο μακρινό, πιο πρωτόγονο και πιο ανέγγιχτο αντικείμενο που έχει εξερευνηθεί ποτέ από διαστημόπλοιο, οπότε ξέραμε ότι θα είχε να πει μια μοναδική ιστορία» είπε ο Άλαν Στερν του Southwest Research Institute, επικεφαλής ερευνητής του New Horizons. «Μας διδάσκει πώς σχηματίστηκαν οι πλανητοειδείς, και πιστεύουμε ότι το αποτέλεσμα αποτελεί σημαντική πρόοδο στη συνολική κατανόηση του σχηματισμού πλανητών και πλανητοειδών».

Οι πρώτες εικόνες από το πέρασμα που είχαν μεταδοθεί από το New Horizons πέρυσι έδειχναν πως ο Arrokoth είχε δύο συνδεδεμένους «λοβούς», μια ομαλή επιφάνεια και ομοιογενή σύνθεση, υποδεικνύοντας πως ήταν κατά πάσα πιθανότητα ανέγγιχτος και θα παρείχε σημαντικότατες πληροφορίες για τον σχηματισμό αντικειμένων όπως αυτός. Τα πρώτα ευρήματα δημοσιεύτηκαν στο Science τον Μάιο.

Τους επόμενους μήνες, δουλεύοντας με όλο και υψηλότερης ανάλυσης δεδομένα, καθώς και εξελιγμένες προσομοιώσεις υπολογιστών, η ομάδα δημιούργησε μια εικόνα για τον σχηματισμό του Arrokoth. Η ανάλυση έδειξε πως οι «λοβοί» του αντικειμένου αυτού ήταν κάποτε ξεχωριστά αντικείμενα που σχηματίστηκαν σε μικρή απόσταση και χαμηλή ταχύτητα, ήταν το ένα σε τροχιά γύρω από το άλλο και μετά συγχωνεύτηκαν σταδιακά και ομαλά, για να δημιουργήσουν το μήκους 35 χλμ που διερεύνησε το New Horizons.

Αυτό υποδεικνύει πως ο Arrokoth σχηματίστηκε κατά τη κατάρρευση λόγω βαρύτητας ενός νέφους στερεών σωματιδίων στο αρχέγονο ηλιακό νεφέλωμα, αντί για την ανταγωνιστική θεωρία του σχηματισμού πλανητοειδών που αποκαλείται ιεραρχική επικάθηση (hierarchical accretion). Αντί για τις υψηλών ταχυτήτων συγκρούσεις μεταξύ πλανητοειδών στην ιεραρχική επικάθηση, στην κατάρρευση του νέφους τα σωματίδια συγχωνεύονται απαλά, αποκτώντας σταδιακά όλο και μεγαλύτερο μέγεθος.

«Όπως τα απολιθώματα μας λένε πώς εξελίχθηκαν τα είδη στη Γη, οι πλανητοειδείς μας λένε πώς οι πλανήτες σχηματίστηκαν στο διάστημα» είπε ο Γουίλιαμ ΜακΚίνον, ερευνητής του New Horizons από το Washington University in St. Louis. «Ο Arrokoth μοιάζει όπως μοιάζει όχι επειδή σχηματίστηκε μέσω βίαιων συγκρούσεων, αλλά μέσω περισσότερο ενός πολύπλοκου χορού, στον οποίο τα αντικείμενά του περιστρέφονταν αργά το ένα γύρω από το άλλο πριν ενωθούν».

Δύο άλλα στοιχεία υποστηρίζουν αυτό το συμπέρασμα: Το ομοιόμορφο χρώμα και η σύνθεση της επιφάνειάς του δείχνουν πως το συγκεκριμένο αντικείμενο της Ζώνης του Κάιπερ σχηματίστηκε από κοντινό υλικό, όπως προβλέπουν μοντέλα τοπικής κατάρρευσης νεφών, αντί για ένα συνονθύλευμα ύλης από χωριστά τμήμα του νεφελώματος, όπως προέβλεπαν τα ιεραρχικά μοντέλα. Επίσης, τα επίπεδα σχήματα των «λοβών» του Arrokoth, όπως και η αξιοσημείωτη ευθυγράμμιση των πόλων και των ισημερινών τους, υποδεικνύουν και αυτά μια πιο τακτική και ομαλή συγχώνευση. Επιπρόσθετα, η ομαλή, με λίγους κρατήρες επιφάνεια υποδεικνύει ότι το «πρόσωπο» του αντικειμένου έχει διατηρηθεί πολύ καλά από το τέλος της εποχής του σχηματισμού των πλανητών μέχρι σήμερα.

«Ο Arrokoth έχει τα φυσικά χαρακτηριστικά ενός σώματος που δημιουργήθηκε αργά, με τοπικά υλικά στο ηλιακό νεφέλωμα» είπε ο Γουΐλ Γκράντι, άλλο ένα στέλεχος της επιστημονικής ομάδας του New Horizons, από το Lowell Observatory στο Φλάγκσταφ της Αριζόνα. «Ένα αντικείμενο σαν τον Arrokoth δεν θα είχε σχηματιστεί, ούτε θα έμοιαζε όπως μοιάζει, σε ένα πιο χαοτικό περιβάλλον επικάθησης».

«Όλα τα στοιχεία που έχουμε βρει υποδεικνύουν μοντέλα κατάρρευσης νεφών σωματιδίων, και σχεδόν αποκλείουν την ιεραρχική επικάθηση για τον τρόπο σχηματισμού του Arrokoth, και, συμπερασματικά, άλλων πλανητοειδών» είπε ο Στερν.

Το New Horizons συνεχίζει τις παρατηρήσεις αντικειμένων στη Ζώνη του Κάιπερ. Πλέον βρίσκεται σε απόσταση 7,1 δισεκατομμυρίων χιλιομέτρων από τη Γη, ταξιδεύοντας βαθύτερα στη Ζώνη με ταχύτητα περίπου 50.400 χλμ/ ώρα.

https://www.naftemporiki.gr/story/1560848/to-diastimoploio-new-horizons-klonizei-tin-epikratousa-theoria-gia-ton-sximatismo-ton-planiton

Που βρίσκεται το διαστημικό σκάφος New Horizons;

Το 2015 τo διαστημικό σκάφος της NASA New Horizons έκανε το κοντινότερο πέρασμά του από τον Πλούτωνα, σε απόσταση σχεδόν 12.000 χιλιομέτρων από την επιφάνειά του. (Το βίντεο που ακολουθεί βασίστηκε στις φωτογραφίες από την κάμερα του New Horizons που βρίσκονται ΕΔΩ)

Το διαστημικό σκάφος New Horizons στη συνέχεια, την Πρωτοχρονιά του 2019, πέρασε κοντά από το Άροκοθ (πρώην Έσχατη Θούλη ή 2014 MU 69) και συνεχίζει το ταξίδι του στην ζώνη Kuiper. Τώρα απέχει από τη Γη 47,27 αστρονομικές μονάδες:

https://physicsgg.me/2020/03/04/%cf%80%ce%bf%cf%85-%ce%b2%cf%81%ce%af%cf%83%ce%ba%ce%b5%cf%84%ce%b1%ce%b9-%cf%84%ce%bf-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bc%ce%b9%ce%ba%cf%8c-%cf%83%ce%ba%ce%ac%cf%86%ce%bf%cf%82-new-horizons/

Πως βλέπουν τα άστρα οι «Νέοι Ορίζοντες»

… από απόσταση 7 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα μακριά από τη Γη.

Ο Εγγύτατος Κενταύρου και ο ερυθρός γίγαντας Wolf 359, δυο κοντινά στο ηλιακό μας σύστημα άστρα, όπως φαίνονταν στις 22/23 Απριλίου 2020, από την Γη και από το διαστημικό σκάφος της NASA Νew Horizons, αντίστοιχα. Βλέπουμε ότι φαίνονται σε διαφορετική θέση, σε σχέση με τα πιο μακρινά άστρα του υποβάθρου, εξαιτίας ενός γεωμετρικού φαινομένου γνωστoύ ως παράλλαξη. Ένα φαινόμενο με τεράστια σημασία στην αστρονομία.Φωτογραφιες.

Που βρίσκεται το διαστημικό σκάφος New Horizons σήμερα 15 Ιουνίου 2020;

Στις παρακάτω εικόνες βλέπουμε την τωρινή θέση του διαστημικού σκάφους New Horizons. Το πράσινο τμήμα της τροχιάς δείχνει την απόσταση που έχει διανύσει το New Horizons από την εκτόξευσή του μέχρι σήμερα, και το κόκκινο δείχνει τη μελλοντική πορεία του.Φωτογραφίες.

https://physicsgg.me/2020/06/15/%cf%80%cf%89%cf%82-%ce%b2%ce%bb%ce%ad%cf%80%ce%bf%cf%85%ce%bd-%cf%84%ce%b1-%ce%ac%cf%83%cf%84%cf%81%ce%b1-%ce%bf%ce%b9-%ce%bd%ce%ad%ce%bf%ce%b9-%ce%bf%cf%81%ce%af%ce%b6%ce%bf%ce%bd%cf%84%ce%b5%cf%82/

Ο νάνος πλανήτης Πλούτων ίσως διαθέτει υπόγειο ωκεανό νερού από την αρχή της δημιουργίας του.

Πιο φιλόξενος για ζωή από τις μέχρι τώρα εκτιμήσεις ενδέχεται να είναι ο παγωμένος νάνος πλανήτης Πλούτων, στις εσχατιές του ηλιακού μας συστήματος, στη Ζώνη Κάιπερ.

Σύμφωνα με νέες εκτιμήσεις Αμερικανών επιστημόνων -οι οποίες μένει να επιβεβαιωθούν- όταν δημιουργήθηκε ο νάνος πλανήτης, ήταν πιθανώς ένας πολύ πιο ζεστός κόσμος και εξ αρχής διέθετε έναν υπόγειο ωκεανό νερού που υπάρχει ακόμη.

Η ανάλυση των εικόνων του Πλούτωνα, τις οποίες κατέγραψε το 2015 το σκάφος New Horizons (Νέοι Ορίζοντες) της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA), καθώς και υπολογιστικές προσομοιώσεις του εσωτερικού του μικρού πλανήτη, οδήγησαν τους επιστήμονες στο νέο σενάριο μίας βίαιης και θερμής αρχής πριν από περίπου 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον πλανητικό επιστήμονα Κάρβερ Μπίρσον του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια-Σάντα Κρουζ, οι οποίοι έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό γεωεπιστημών «Nature Geoscience», εκτιμούν ότι καθώς σχηματιζόταν ο Πλούτων σε διάστημα το πολύ 30.000 ετών «βομβαρδιζόταν» συνεχώς από διαστημικούς βράχους και άλλα υλικά, τα οποία εκρήγνυνταν στην επιφάνειά του και ανέβαζαν τη θερμοκρασία της, συσσωρεύοντας θερμότητα στο εσωτερικό του.

Κατά τους ερευνητές, αυτό είχε ως παράπλευρη συνέπεια να λιώνουν οι πάγοι του Πλούτωνα και να σχηματιστεί ένας υπόγειος ωκεανός νερού, ο οποίος πιθανώς διατηρείται μέχρι σήμερα βαθιά κάτω από το επιφανειακό στρώμα πάγου, πάχους ίσως εκατοντάδων χιλιομέτρων.

Το υπόγειο νερό είναι μάλλον ανάμικτο με άλατα και αμμωνία, ενώ ακόμη πιο κάτω, στο κέντρο του πλανήτη, βρίσκεται πιθανώς ένας στέρεος πετρώδης πυρήνας.

Σταδιακά, εκτιμάται ότι ο υπόγειος πλουτώνιος ωκεανός παγώνει, καθώς οι θερμοκρασίες στην επιφάνεια του πλανήτη φθάνουν τους -228 βαθμούς Κελσίου. Όμως, προς το παρόν, εφόσον το νερό θεωρείτο βασικό συστατικό της ζωής, η ύπαρξη ενός υπόγειου υδάτινου κόσμου καθιστά τον Πλούτωνα ακόμη ένα υποψήφιο σώμα για αναζήτηση μορφών ζωής στο ηλιακό σύστημά μας.

Δεν αποκλείεται, μάλιστα, άλλα παγωμένα σώματα στη Ζώνη Κάιπερ (Έρις, Μακεμάκε, Χαουμέα κ.ά.) να έχουν και αυτά υπόγειο ωκεανό από τότε που σχηματίστηκαν, σύμφωνα με τους ερευνητές.

https://www.kathimerini.gr/1084052/article/epikairothta/episthmh/o-nanos-planhths-ploytwn-isws-dia8etei-ypogeio-wkeano-neroy-apo-thn-arxh-ths-dhmioyrgias-toy

Το «μυστικό» των χιονισμένων βουνών του Πλούτωνα.

Το 2015 το διαστημόπλοιο New Horizons ανακάλυψε εντυπωσιακά χιονισμένα βουνά στον Πλούτωνα, τα οποία θυμίζουν πολύ βουνά στη Γη- ένα τοπίο που είχε ποτέ ξανά παρατηρηθεί αλλού στο ηλιακό μας σύστημα. Ωστόσο, στον πλανήτη μας οι ατμοσφαιρικές θερμοκρασίες μειώνονται όσο αυξάνεται το ύψος, ενώ στον Πλούτωνα αυξάνονται, λόγω της ηλιακής ακτινοβολίας- οπότε και τίθεται το ερώτημα:

Από πού προερχόταν ο πάγος;

Διεθνής ομάδα της οποίας ηγήθηκαν επιστήμονες του CNRS (Γαλλία) πραγματοποίησαν σχετική έρευνα, και στο πλαίσιό της διαπίστωσαν πρώτα πως το «χιόνι» στα όρη του Πλούτωνα αποτελείται από παγωμένο μεθάνιο. Μετά, για να κατανοήσουν πώς θα μπορούσε να δημιουργηθεί ένα τέτοιο τοπίο υπό τόσο διαφορετικές συνθήκες, χρησιμοποίησαν ένα κλιματικό μοντέλο για τον πλανήτη- νάνο, που αποκάλυψε ότι, λόγω της ιδιαίτερης δυναμικής της, η ατμόσφαιρα του Πλούτωνα είναι πλούσια σε αέριο μεθάνιο στα ύψη. Ως αποτέλεσμα, οι κορυφές των βουνών φτάνουν αυτή την «εμπλουτισμένη» ζώνη που υπάρχει αρκετό μεθάνιο για να συμπυκνώνεται, ενώ σε χαμηλότερα ύψη η περιεκτικότητα είναι πολύ μικρή.

Η σχετική έρευνα δημοσιεύτηκε στο Nature Communications.

https://www.naftemporiki.gr/story/1646427/to-mustiko-ton-xionismenon-bounon-tou-ploutona

Πόσο μακριά έχει ταξιδέψει το διαστημικό σκάφος «Νέοι Ορίζοντες»;

Το διαστημικό σκάφος της NASA, αφού άφησε πίσω τον πλανήτη-νάνο Πλούτωνα και τον Arrokoth συνεχίζει ακάθεκτο την διείσδυσή του στην ζώνη Kuiper.

Το New Horizons, βρίσκεται σε πολύ καλή κατάσταση, συνεχίζει να στέλνει δεδομένα και απομακρύνεται ολοένα και περισσότερο από τη Γη.

Σήμερα 21 Νοεμβρίου 2020, απέχει 49,5 αστρονομικές μονάδες από τον πλανήτη μας:

Στην ερχόμενη άνοιξη θα απέχει απόσταση 50 φορές μεγαλύτερη από την απόσταση της Γης από τον Ήλιο (50 αστρονομικές μονάδες) και θα είναι το 5ο διαστημικό σκάφος που θα έχει διανύσει μια τέτοια απόσταση (μετά τα Voyager και Pioneer).

Mέχρι τότε σχεδιάζεται η αναβάθμιση του λογισμικού των οργάνων του και η αναζήτηση νέων αντικειμένων-στόχων εξερεύνησης στην ζώνη Kuiper.

Tα τηλεσκόπιo Subaru στην Χαβάη που αναζητά τους πιθανούς στόχους των «Nέων Οριζόντων» ανακάλυψε περίπου 75 αντικείμενα προς την κατεύθυνση που κινείται το διαστημικό σκάφος. Ακόμα κι αν δεν βρεθεί μέσα στο 2021 κάποιο αντικείμενο από το οποίο θα περάσει αρκετά κοντά, η αναζήτηση θα συνεχιστεί και το 2022. Ας μην ξεχνάμε ότι για να βρεθεί το 2014 και να οριστεί ως στόχος εξερεύνησης ο Arrokoth χρειάστηκαν περίπου 4 χρόνια παρατηρήσεων.

Στις 19 Ιανουαρίου του 2021, όταν θα έχουν συμπληρωθεί 15 χρόνια από την εκτόξευση του New Horizons, θα υπάρξουν σίγουρα περισσότερες σχετικές λεπτομέρειες.

https://physicsgg.me/2020/11/21/%CF%80%CF%8C%CF%83%CE%BF-%CE%BC%CE%B1%CE%BA%CF%81%CE%B9%CE%AC-%CE%AD%CF%87%CE%B5%CE%B9-%CF%84%CE%B1%CE%BE%CE%B9%CE%B4%CE%AD%CF%88%CE%B5%CE%B9-%CF%84%CE%BF-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC/

«Νέοι Ορίζοντες» στο κοσμικό υπόβαθρο ορατού φωτός.

Κοιτάζοντας τον ουρανό μια σκοτεινή νύχτα, τα μάτια μας γεμίζουν άστρα. Ανάμεσά τους, το μαύρο κοσμικό κενό.

Κι όμως, αυτός ο μαύρος χώρος μάλλον δεν είναι τόσο σκοτεινός όσο νομίζαμε, σύμφωνα τουλάχιστον με μελέτη που έχει γίνει δεκτή για δημοσίευση στο έγκριτο Τhe Astrophysical Journal.

Οι ερευνητές αναφέρουν ότι το μακρινό διάστημα, πέρα από την τροχιά του Πλούτωνα, περιέχει φως που δεν προέρχεται από καμία γνωστή πηγή.

Αυτό σημαίνει ότι είτε ότι υπάρχουν πηγές φωτός που παραμένουν άγνωστες μέχρι και σήμερα, είτε ότι οι αστρονόμοι έχουν κάνει κάποιο σοβαρό λάθος στις εκτιμήσεις τους για το πόσο φως θα έπρεπε να υπάρχει εκεί έξω.

Εδώ και δεκαετίες, οι κοσμολόγοι γνωρίζουν ότι το Σύμπαν περιέχει το κατάλοιπο της λάμψης που γέμισε τα πάντα όταν το Σύμπαν έγινε ξαφνικά διαφανές, περίπου 300.000 χρόνια μετά τη Μεγάλη Έκρηξη.

Όμως το φως αυτό, γνωστό ως μικροκυματική ακτινοβολία υποβάθρου (CMB), βρίσκεται εντελώς εκτός του ορατού φάσματος, στην περιοχή των μικροκυμάτων.

Η ακτινοβολία CMB δεν έχει καμία σχέση με το ορατό φως που ανιχνεύει η νέα μελέτη, η οποία είναι διαθέσιμη στη μορφή προδημοσίευσης εδώ.

https://arxiv.org/abs/2011.03052

Δισεκατομμύρια χιλιόμετρα από τον Ήλιο

«Είναι το διάστημα όντως μαύρο;» διερωτάται ο Τοντ Λάουερ, αστρονόμος του εργαστηρίου NOIRLab στο αμερικανικό Εθνικό Ίδρυμα Επιστημών. Αυτό είναι το ερώτημα που προσπάθησε να απαντήσει.

Η μελέτη αξιοποίησε παρατηρήσεις του New Horizons, του σκάφους που επισκέφθηκε για πρώτη φορά τον Πλούτωνα το 2015. Μετά τη σύντομη επίσκεψη στον πλανήτη νάνο, η αποστολή συνέχισε να απομακρύνεται από τη Γη, και βρίσκεται σήμερα πάνω από 6 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα μακριά από τον Ήλιο, σχεδόν 50 φορές πιο μακριά από ό,τι η Γη.

Σε αυτή τη θέση, το σκάφος βρίσκεται μακριά από την μεγαλύτερη πηγή φωτός στο Ηλιακό Σύστημα. Βρίσκεται επίσης έξω από τα σύννεφα σκόνης που υπάρχουν στο εσώτερο Ηλιακό Σύστημα και ανακλούν το φως του Ήλιου, δημιουργώντας μια διάχυτη αίγλη στον ουρανό.

Προκειμένου να διαπιστώσουν αν υπάρχει ορατό φως σε αυτή την εσχατιά του Ηλιακού Συστήματος, οι ερευνητές εξέτασαν τις εικόνες που συλλέγει το τηλεσκόπιο και η κάμερα του σκάφους, αναζητώντας τις πιο βαρετές.

«Όλες οι εικόνες δείχνουν αυτό που θα αποκαλούσαμε κενό ουρανό» λέει ο δρ Λάουερ στο NPR.org. «Αυτό που θέλαμε ήταν ένα μέρος στο οποίο δεν υπάρχουν πολλά φωτεινά άστρα στις εικόνες, ή φωτεινά άστρα ακόμα και έξω από το οπτικό μας πεδίο που θα μπορούσαν να σκεδάσουν το φως και να το στείλουν στην κάμερα» εξηγεί.

Αφότου επέλεξαν εικόνες, ο Λάουερ και οι συνεργάτες του τις επεξεργάστηκαν ώστε να αφαιρέσουν όλες τις γνωστές μορφές φωτός. Μετά την απομάκρυνση όλης της ακτινοβολίας από άστρα, καθώς και του διάχυτου φωτός από τον Ήλιο, αυτό που υποτίθεται ότι απέμεινε ήταν το φως που προέρχεται πέρα από τον δικό μας Γαλαξία.

Άπλετο φως

Επόμενο βήμα ήταν η αφαίρεση όλου του φωτός που μπορούσαν οι ερευνητές να αποδώσουν σε όλους τους γαλαξίες εκεί έξω. Ακόμα κι έτσι, όμως, απέμενε αρκετό φως που δεν μπορούσε να εξηγηθεί.

Μάλιστα η ένταση αυτού του φωτός ήταν περίπου ίση με την ένταση της ακτινοβολίας που καταφθάνει από όλους τους γνωστούς γαλαξίες. Αυτό σημαίνει ότι στον ουρανό κρύβονται γαλαξίες που παραμένουν άγνωστοι μέχρι σήμερα «ή κάποια άλλη πηγή φωτός που δεν γνωρίζουμε ακόμα» εκτιμά η ερευνητική ομάδα.

Τα ευρήματα φαίνεται πως προκάλεσαν αίσθηση: Η μελέτη δείχνει πειστική, λέει στο NPR ο Μάικλ Ζέμκοβ, αστροφυσικός του Ινστιτούτου Τεχνολογίας του Ρότσεστερ, ο οποίος δεν συμμετείχε στην ανάλυση.

Πριν από λίγα χρόνια, ο Ζέμκοβ συμμετείχε σε έρευνα που προσέφερε μια λιγότερο ακριβή μέτρηση για την ποσότητα φωτός στο μακρινό Διάστημα, η οποία βρίσκεται σε συμφωνία με τα νέα δεδομένα.

Παρόλα αυτά, ο ερευνητής παραδέχεται ότι κάποιοι επιστήμονες μπορεί να παραμένουν δύσπιστοι. «Αυτό που λένε είναι ότι υπάρχει εξίσου πολύ φως έξω από τους γαλαξίες όσο υπάρχει και μέσα τους, κάτι που είναι δύσκολο να καταπιεί κανείς» λέει.

Οι αστρονόμοι, επισημαίνουν, μελετούν εδώ και 400 χρόνια το ορατό φως του ουρανού, και όπως φαίνεται «τους ξέφυγε το μισό φως στο Σύμπαν» σχολιάζει.

Από πού θα μπορούσε να προέρχεται αυτή η περίσσεια ακτινοβολίας; Κανείς δεν γνωρίζει. Πιθανές εξηγήσεις θα ήταν η ύπαρξη αχνών γαλαξιών που δεν έχουν ανακαλυφθεί ως σήμερα, ή η ύπαρξη μεγάλων ποσοτήτων σκόνης που σκεδάζουν και διαχέουν το φως στον ουρανό.

Αν αυτές οι εξηγήσεις αποδειχθούν λανθασμένες, αστρονόμοι και κοσμολόγοι ίσως θα πρέπει να επανεξετάσουν όσα νομίζουν ότι γνωρίζουν για το περιεχόμενο του Σύμπαντος.

https://physicsgg.me/2020/11/27/%ce%bd%ce%ad%ce%bf%ce%b9-%ce%bf%cf%81%ce%af%ce%b6%ce%bf%ce%bd%cf%84%ce%b5%cf%82-%cf%83%cf%84%ce%bf-%ce%ba%ce%bf%cf%83%ce%bc%ce%b9%ce%ba%cf%8c-%cf%85%cf%80%cf%8c%ce%b2%ce%b1%ce%b8%cf%81%ce%bf/

Πλούτωνας: Άγνωστες πληροφορίες που δεν γνωρίζατε για τον «πλανήτη-νάνο»

Ο «πλανήτης νάνος» ή αλλιώς Πλούτωνας, έχει έναν παγετώνα σε σχήμα καρδιάς που είναι το μέγεθος του Τέξας και της Οκλαχόμα.

Ο Πλούτωνας έχει πλάτος περίπου 1.400 μίλια, ή 2253.082km.

Έχει μόνο το μισό πλάτος των Ηνωμένων Πολιτειών.

Απέχει περίπου 3,6 δισεκατομμύρια μίλια, ή 7,4 δισεκ. χλμ. από τον Ήλιο και έχει πέντε φεγγάρια.

Η ατμόσφαιρα του είναι λεπτή και αποτελείται κυρίως από άζωτο, μεθάνιο και μονοξείδιο του άνθρακα.

Ο Πλούτωνας και το μεγαλύτερο φεγγάρι του, ο Χάρων, έχουν τόσο παρόμοιο μέγεθος που περιστρέφονται μεταξύ τους σαν ένα σύστημα διπλού πλανήτη.

Κατά μέσο όρο, η θερμοκρασία του Πλούτωνα είναι -387 ° F (-232 ° C), καθιστώντας τον πολύ κρύο για να διατηρήσει τη ζωή.

Χρειάζεται 248 γήινα χρόνια για να κάνει μια πλήρη περιστροφή γύρω από τον ήλιο. Αυτό σημαίνει ότι ένας χρόνος στον Πλούτωνα είναι περίπου 248 χρόνια στη Γη.

Χρειάζεται 6 1/2 ημέρες / νύχτες για να περιστραφεί, οπότε μια μέρα στον Πλούτωνα είναι περίπου 6 1/2 ημέρες / νύχτες στη Γη.

Ένας «συναρπαστικός» πλανήτης

Αυτός ο συναρπαστικός κόσμος έχει γαλάζιο ουρανό, περιστρεφόμενα φεγγάρια, βουνά τόσο ψηλά όσο τα Rockies και χιονίζει – αλλά το χιόνι είναι κόκκινο.

Στις 14 Ιουλίου 2015, το διαστημικό σκάφος New Horizons της NASA πραγματοποίησε την ιστορική του πτήση μέσω του συστήματος Πλούτωνα – παρέχοντας τις πρώτες εικόνες κοντινού μεγέθους του Πλούτωνα και τα φεγγάρια του και συλλέγοντας άλλα δεδομένα που έχουν μεταμορφώσει την κατανόησή μας για αυτούς τους μυστηριώδεις κόσμους στα εξωτερικά σύνορα του ηλιακού συστήματος .

Στα χρόνια μετά από αυτήν την πρωτοποριακή προσέγγιση, σχεδόν κάθε εικασία σχετικά με τον Πλούτωνα πιθανότατα ως αδρανή σφαίρα πάγου, έχει αναιρεθεί.

«Είναι σαφές για μένα ότι το ηλιακό σύστημα άφησε το καλύτερο για το τέλος!» είπε ο Alan Stern, κύριος ερευνητής του New Horizons από το Southwest Research Institute, Boulder, Κολοράντο.

«Δε θα μπορούσαμε να εξερευνήσουμε έναν πιο συναρπαστικό ή επιστημονικά σημαντικό πλανήτη στην άκρη του ηλιακού μας συστήματος. Η ομάδα New Horizons εργάστηκε για 15 χρόνια για να σχεδιάσει και να εκτελέσει αυτήν την προσέγγιση και ο Πλούτωνας μας το -ξεπλήρωσε- και με το παραπάνω!», σύμφωνα με το solarsystem.nasa.gov.

https://twitter.com/universal_sci/status/1353124358319964160

https://www.pronews.gr/epistimes/diastima/958989_ploytonas-agnostes-plirofories-poy-den-gnorizate-gia-ton-planiti-nano-i

Η ανθρωπότητα ως διαστρικό είδος.

Έχοντας τους Arrokoth και Πλούτωνα σταθερά στον καθρέφτη του, το διαστημικό σκάφος New Horizons πριν από δυο ημέρες ξεπέρασε την απόσταση ορόσημο, τις 50 αστρονομικές μονάδες (ΑU) από τον Ήλιο (1 AU=η μέση απόσταση Γης-Ήλιου=150 εκατομμύρια χιλιόμετρα).

Την απόσταση των 50 αστρονομικών μονάδων έχουν ξεπεράσει τα διαστημικά σκάφη: Pioneers 10 και 11 και Voyagers 1 και 2. Από αυτά, το Voyager 1 είναι το πιο μακρινό ανθρώπινο κατασκεύασμα, και απέχει σήμερα 152,5 AU από τον Ήλιο, ή 22,9 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα.

Το διαστημικό σκάφος New Horizons εκτοξεύθηκε στις 19 Ιανουαρίου του 2006 από την Γη, και απέχει τώρα περίπου 7,5 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα από τη Γη. Για να διανύσει το φως αυτή την απόσταση χρειάζεται επτά ώρες για να φτάσει στη Γη, που σημαίνει ότι απαιτούνται 14 ώρες για να φτάσουν οι εντολές από τη Γη στο σκάφος και στη συνέχεια να επιστρέψει ένα σήμα επιβεβαίωσης στη Γη.

Προς τιμήν του επιτεύγματός του, το New Horizons πραγματοποίησε μια ενέργεια που ουδέποτε είχε επιχειρηθεί στο άκρο του ηλιακού μας συστήματος. Έστρεψε την κάμερά του προς το σημείο όπου βρίσκεται το Voyager 1 και έστειλε στη Γη την παρακάτω φωτογραφία:

Ποτέ άλλοτε ένα διαστημικό σκάφος από την ζώνη Kuiper δεν φωτογράφισε την θέση ενός ακόμη πιο απομακρυσμένου διαστημικού σκάφους στο διαστρικό διάστημα. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι η παραπάνω φωτογραφία σηματοδοτεί το γεγονός ότι βρισκόμαστε στα πρώτα στάδια του να γίνουμε ένα διαστρικό είδος.

Στην φωτογραφία κάπου μέσα στην περιοχή του κίτρινου κύκλου βρίσκεται το διαστημικό σκάφος Voyager 1. Αν και είναι πολύ δύσκολο να το δει κανείς απευθείας στην εικόνα, η θέση του Voyager 1 είναι γνωστή με ακρίβεια εξαιτίας του ραδιοφωνικού σήματος που εκπέμπει.

https://physicsgg.me/2021/04/19/%ce%b7-%ce%b1%ce%bd%ce%b8%cf%81%cf%89%cf%80%cf%8c%cf%84%ce%b7%cf%84%ce%b1-%cf%89%cf%82-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%cf%83%cf%84%cf%81%ce%b9%ce%ba%cf%8c-%ce%b5%ce%af%ce%b4%ce%bf%cf%82/

Η ατμόσφαιρα του Πλούτωνα είναι εποχιακή.

O Πλούτωνας ανακαλύφθηκε το 1930 και για ογδόντα χρόνια παρέμενε ένας σκοτεινός απόλυτα ψυχρός κόσμος για τον οποίο γνωρίζαμε ελάχιστα πράγματα. Το 2015 έφθασε στον Πλούτωνα το σκάφος της αποστολής New Horizons και αποκάλυψε ένα απρόσμενα ενδιαφέροντα και ενεργό γεωλογικά κόσμο.

Έχουν αποκαλυφθεί πολλά εντυπωσιακά φαινόμενα που συμβαίνουν στην ατμόσφαιρα, την επιφάνεια αλλά και το υπέδαφος του Πλούτωνα που πριν από μερικά χρόνια υποβιβάστηκε από την Διεθνή Αστρονομική Ένωση από την κατηγορία των πλανητών σε αυτή των πλανητών-νάνων προκαλώντας μεγάλες αντιδράσεις εντός και εκτός επιστημονικής κοινότητας.

Ένα ακόμη άγνωστο φαινόμενο στον Πλούτωνα ανακάλυψαν επιστήμονες του Ινστιτούτου Έρευνας Southwest στο Σαν Αντόνιο των ΗΠΑ. Διαπίστωσαν ότι η ατμόσφαιρα του πλανήτη εξαφανίζεται καθώς αυτός κατά την τροχιακή του κίνηση απομακρύνεται από τον Ήλιο. Ο Πλούτωνας χρειάζεται 248 έτη για να ολοκληρώσει μια πλήρη περιστροφή γύρω από τον Ήλιο. Το κοντινότερο σημείο που πλησιάζει το μητρικό μας άστρο είναι σε απόσταση περίπου 4,5 δισ. χλμ. και το πιο μακρινό σε απόσταση περίπου 8,5 δισ. χλμ.

Ο Πλούτωνας διαθέτει ένα λεπτό στρώμα ατμόσφαιρας που αποτελείται σχεδόν στο σύνολο του από μοριακό άζωτο αλλά έχει εντοπιστεί η περιορισμένη παρουσία μεθανίου και μονοξειδίου του άνθρακα. Τα αέρια εκπέμπονται στην ατμόσφαιρα από την παγωμένη επιφάνεια του. Οι ερευνητές ανακάλυψαν πώς καθώς ο Πλούτωνας απομακρύνεται από τον Ήλιο η θερμοκρασία του μειώνεται ακόμη περισσότερο με αποτέλεσμα το άζωτο να παγώνει και να παραμένει στην επιφάνεια. Έτσι η ατμόσφαιρα χάνει την πηγή της τροφοδοσίας της και η έτσι και αλλιώς μικρή πυκνότητα της συρρικνώνεται συνεχώς σε σημείο εξαφάνισης. Η ανακάλυψη που παρουσιάστηκε σε μεγάλο αστρονομικό συνέδριο που διεξάγεται αυτές τις μέρες στις ΗΠΑ προσθέτει ένα ακόμη κομμάτι στο παζλ των γεωατμοσφαιρικών του Πλούτωνα.

https://www.naftemporiki.gr/story/1786395/i-atmosfaira-tou-ploutona-einai-epoxiaki

Δείτε λαμπερή τη σκοτεινή πλευρά του Πλούτωνα.

Ο Πλούτωνας που υποβαθμίστηκε σε πλανήτη-νάνο από την διεθνή αστρονομική κοινότητα αποκαλύφθηκε ότι είναι ένας πολύ πιο ενδιαφέρον και γεμάτος άγνωστα φαινόμενα κόσμος από όσο πιστεύαμε μέχρι να ταξιδέψει και να καταγράψει εικόνες και δεδομένα από αυτόν η αποστολή New Horizons της NASA. Το σκάφος εξερεύνησε το 2015 το σύστημα του Πλούτωνα, τον πλανήτη και τους δορυφόρους του. Έξι χρόνια μετά το πέρασμα του από τον Πλούτωνα το New Horizons συνεχίζει να μας αποκαλύπτει άγνωστες πτυχές του παγωμένου πλανήτη.Η επιστημονική ομάδα της αποστολής συνεχίζει να επεξεργάζεται το υλικό που έστειλε το σκάφος που ταξίδεψε στον Πλούτωνα. Όταν ολοκλήρωσε το πέρασμα του από τον πλανήτη και καθώς συνέχιζε το ταξίδι του στις εσχατιές του ηλιακού μας συστήματος το σκάφος έστρεψε τις κάμερες του για τελευταία φορά στον Πλούτωνα και κατέγραψε εικόνες από την πλευρά που εκείνη την στιγμή δεν έβλεπε ο Ήλιος. Ένα απόλυτα σκοτεινό και παγωμένο κόσμο δηλαδή. Η επεξεργασία και ανάλυση 360 εικόνων που κατέγραψε το σκάφος και ειδικά οι εικόνες που το φως του Χάροντα, ενός εκ των δορυφόρων του Πλούτωνα, πέφτει πάνω στον πλανήτη επέτρεψαν την αποκάλυψη εντυπωσιακών λεπτομερειών από ένα σημείο του ηλιακού μας συστήματος που δεν μπορεί να γίνει ορατό με τα επίγεια η διαστημικά τηλεσκόπια.Οι ερευνητές διαπίστωσαν πώς στην πλευρά του Πλούτωνα που κατά την τροχιακή του κίνηση δεν βλέπει τον Ήλιο ο Βόρειος Πόλος είναι πολύ φωτεινότερος από τον Νότιο. Σύμφωνα με τους επιστήμονες της NASA δεν έπρεπε να υπάρχει τέτοια διαφορά φωτεινότητας ανάμεσα στους δύο πόλους και είναι ένα φαινόμενο που πρέπει να διερευνηθεί. Μια υπόθεση που κάνουν είναι ότι πρόκειται για ένα εποχιακό φαινόμενο.Το σκάφος κατέγραψε τις εικόνες όταν στο Νότιο Πόλο επικρατούσε καλοκαίρι και οι επιστήμονες της NASA εικάζουν ότι αποθέματα πάγων που φωτοβολούν είχαν λιώσει στις σχετικά πιο αυξημένες συνθήκες της εποχής σε αντίθεση με τους πάγους του Βόρειου Πόλου που βρίσκονταν στην θέση τους. Μια δεύτερη εικασία είναι ότι το ισχνό στρώμα ατμόσφαιρας που διαπιστώθηκε ότι διαθέτει ο Πλούτωνας την καλοκαιρινή περίοδο παράγει κάποιου είδους ομίχλη μειώνοντας έτσι την φωτεινότητα της περιοχής στην οποία εμφανίζεται το φαινόμενο.

https://www.naftemporiki.gr/story/1799057/deite-lamperi-ti-skoteini-pleura-tou-ploutona

Οι ‘Νέοι Ορίζοντες’ κοιμούνται στα όρια του ηλιακού μας συστήματος.

Πού βρίσκεται το διαστημικό σκάφος New Horizons της NASΑ;
Σε απόσταση 8.5 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα από τη Γη (περίπου 56 αστρονομικές μονάδες), και διασχίζει τη Ζώνη Kuiper.

Έχοντας τους Arrokoth και Πλούτωνα σταθερά στον καθρέφτη του, το διαστημόπλοιο New Horizons από την 1η Ιουνίου 2022 βρίσκεται σε ‘χειμερία νάρκη’, με τα βασικά συστήματά του απενεργοποιημένα.

Η πυρηνική μπαταρία του διαστημικού σκάφους, σχεδιασμένη για παραγωγή ισχύος 240 Watt, τώρα αποδίδει περίπου 200 Watt και έχουν απομείνει περίπου 11 κιλά καυσίμου υδραζίνης από τα 78 κιλά που βρίσκονταν στο σκάφος όταν εκτοξεύτηκε από τη Γη το 2006. Αυτό δυσκολεύει τα πράγματα. Ωστόσο, τα ενεργειακά αποθέματα αρκούν για να συνεχιστούν οι λειτουργίες του διαστημικού σκάφους για μεγάλο χρονικό διάστημα στο μέλλον, ίσως μέχρι και τη δεκαετία του 2040 ή ακόμα και τη δεκαετία του 2050, όταν το διαστημόπλοιο θα κινείται στο διαστρικό διάστημα.Την 1η Μαρτίου, το διαστημόπλοιο θα βγει από την ΄χειμερία νάρκη’ του, και ενεργοποιώντας τα συστήματά του θα ξεκινήσει τη νέα αποστολή του. Τον Απρίλιο, το διαστημόπλοιο θα φωτογραφίσει τον πλανήτη Ουρανό. Θα φωτογραφίσει ξανά τον Ουρανό και τον Ποσειδώνα το φθινόπωρο του 2023 και τον Ουρανό πάλι την άνοιξη του 2024. Αυτό θα βοηθήσει τους αστρονόμους να παρακολουθήσουν την κίνηση των νεφών τους καθώς οι πλανήτες περιστρέφονται, σε συνδυασμό με τις ταυτόχρονες παρατηρήσεις του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble και άλλων επίγειων τηλεσκοπίων. Παρότι οι πλανήτες αυτοί φαίνονται από τους Νέους Ορίζοντες μόνο ως κουκκίδες φωτός, το διαστημόπλοιο θα παρακολουθεί τις μεταβολές της φωτεινότητας των πλανητών παράλληλα με τις παρατηρήσεις του Hubble. Το New Horizons θα παρατηρήσει επίσης έως και 10 άλλα αντικείμενα της Ζώνης Kuiper, μελετώντας τα σχήματα, τα μεγέθη τους και αναζητώντας στοιχεία για πιθανούς δορυφόρους τους, παράλληλα με τα επίγεια τηλεσκόπια.Ωστόσο, υπάρχει πιθανότητα όλα αυτά τα σχέδια να αλλάξουν. Χρησιμοποιώντας το τηλεσκόπιο Subaru στη Χαβάη, οι αστρονόμοι σαρώνουν τη ζώνη Kuiper για ένα βρούν κάποιο άλλο αντικείμενο προς επίσκεψη, όπως το Arrokoth. Αν βρεθεί ένας κατάλληλος υποψήφιος που θα μπορούσε να προσεγγίσει το New Horizons, θα εγκαταλειφθεί το υπόλοιπο πρόγραμμα για εξοικονόμηση καυσίμων.Το New Horizons είναι το μόνο διαστημόπλοιο που κινείται στα όρια του ηλιακού συστήματος με δύο βασικούς μελλοντικούς στόχους.
Πρώτον, την μελέτη του εξωτερικού ηλιακού συστήματος με έναν τρόπο που θα είναι αξεπέραστος για πολλά χρόνια. Aκολουθεί τα βήματα των Voyager, αλλά με πολύ καλύτερα όργανα. Διαθέτει ανιχνευτή σκόνης και το υπεριώδες φασματόμετρο για την μελέτη της κατανομής του ουδέτερου αερίου υδρογόνου. Όταν εκτοξεύθηκε το Voyager δεν υπήρχε η τεχνολογία για να εξοπλιστεί με κάτι παρόμοιο.
Δεύτερος πιθανός στόχος ίσως είναι η προσέγγιση κάποιου άγνωστου προς το παρόν αστεροειδή ή κομήτη που κρύβεται στην εξωτερική ζώνη Kuiper, μια δελεαστική αλλά ολοένα και πιο προκλητική πιθανότητα.

https://physicsgg.me/2023/01/01/οι-νέοι-ορίζοντες-κοιμούνται-στα-όρι/

Η NASA εγκαταλείπει την εξερεύνηση πέρα από τον Πλούτωνα.

… από το διαστημικό σκάφος New Horizons

Σήμερα 15 Μαΐου του 2023 το διαστημικό σκάφος «Νέοι Ορίζοντες» βρίσκεται σε απόσταση 55,42 AU από τη Γη (1 AU=Astronomical Unit=η μέση απόσταση της Γης από τον Ήλιο, περίπου 150 εκατομμύρια χιλιόμετρα). Καθώς λοιπόν απομακρύνεται από το ηλιακό μας σύστημα κινούμενο με ταχύτητα 13,74 km/sec ως προς τον Ήλιο, οι γραφεικράτες της NASA απεργάζονται την υποβάθμιση της αποστολής. Αποφάσισαν να περικόψουν σημαντικά την χρηματοδότηση της αποστολής, που σημαίνει ότι το σκάφος θα παραμείνει μεν σε λειτουργία αλλά πλέον θα καταγράφει κάποια δεδομένα όπως τις συνθήκες και άλλα κοσμικά φαινόμενα στις περιοχές στις οποίες κινείται, αλλά δεν θα μπορέσει να εκτελέσει το βασικό στάδιο της αποστολής του που είναι η εξερεύνηση της Ζώνης Kuiper.

Tον Ιανουάριο του 2006 το διαστημικό σκάφος New Horizons ξεκίνησε το ταξίδι του από τη Γη με στόχο να κάνει αυτό που έλεγε το όνομα του, να ανοίξει νέους ορίζοντες στη διαστημική εξερεύνηση. Μετά από ένα δεκαετές ταξίδι το σκάφος έφτασε τον Πλούτωνα, τον απομακρυσμένο πλανήτη νάνο του ηλιακού μας συστήματος και έγινε το πρώτο διαστημικό σκάφος που πραγματοποίησε κοντινό πέρασμα καταγράφοντας λεπτομερείς εικόνες και δεδομένα τόσο από τον πλανήτη όσο και από τους δορυφόρους του. Προσέγγισε τον Πλούτωνα, σε απόσταση σχεδόν 12.000 χιλιομέτρων, την Τρίτη 14 Ιουλίου 2015. Φωτογράφισε επίσης με πολύ μεγάλη λεπτομέρεια και τον Χάροντα, τον μεγαλύτερο από τους 5 δορυφόρους του Πλούτωνα, και στη συνέχεια, την 1η Ιανουαρίου του 2019 έφτασε στην κοντινότερη απόσταση (3.500 χιλιόμετρα) που μπορούσε από την Έσχατη Θούλη ή 2014 MU69 ή Arrokoth, και έκτοτε συνεχίζει ακάθεκτο την διείσδυσή του στην ζώνη Kuiper.

Καλλιτεχνική απεικόνιση δείχνει το διαστημικό σκάφος New Horizons να κατευθύνεται στον Πλούτωνα

Οι αποκαλύψεις που έκανε για το σύστημα του Πλούτωνα προκάλεσαν ένα αναπάντεχο ευχάριστο σοκ στην επιστημονική κοινότητα αποκαλύπτοντας ένα πολύ πιο δραστήριο και ενδιαφέροντα γεωλογικά και ατμοσφαιρικά κόσμο από αυτόν που πίστευαν ότι υπήρχε εκεί οι ειδικοί. Το σκάφος συνέχισε το επικό του ταξίδι για να φτάσει στη ζώνη Κάιπερ, την περιοχή στις εσχατιές του ηλιακού μας συστήματος που είναι γεμάτη από παγωμένους μικρότερους και μεγαλύτερους διαστημικούς βράχους ορισμένοι εκ των οποίων έχει διαπιστωθεί ότι έχουν χαρακτηριστικά νάνων πλανητών. Μάλιστα οι επιτελείς της αποστολής είχαν θέσει και συγκεκριμένους στόχους εξερεύνησης. Άλλωστε, τα ενεργειακά αποθέματα αρκούν για να συνεχιστούν οι λειτουργίες του διαστημικού σκάφους για μεγάλο χρονικό διάστημα στο μέλλον, ίσως μέχρι και τη δεκαετία του 2040 ή ακόμα και τη δεκαετία του 2050, όταν το διαστημόπλοιο θα κινείται στο διαστρικό διάστημα.Για «άστοχη και ατυχή απόφαση που είναι επιστημονικά λανθασμένη» κάνει λόγο ο Άλαν Στερν επικεφαλής ερευνητής της αποστολής New Horizons και σημαντικό στέλεχος της NASA. «Η ζώνη Kuiper αποτελείται από πλανητοειδείς, τα δομικά στοιχεία των πλανητών. Χάρη στα δεδομένα που στάλθηκαν από το New Horizons, καταλαβαίνουμε τώρα τον τρόπο με τον οποίο αυτά τα δομικά στοιχεία συνδυάζονται και συνενώνονται και ξεκινούν τη διαδικασία σχηματισμού πλανητών. Αυτό είναι θεμελιωδώς σημαντικό για την κατανόηση του ηλιακού μας συστήματος και γενικότερα των πλανητών γύρω από άλλα αστέρια» αναφέρει ο Στερν με συναδέλφους του εκτός NASA να έχουν αρχίσει να εκδηλώνουν και αυτοί δημόσια την αντίθεση του σε αυτή την απόφαση ευελπιστώντας να υπάρξει αλλαγή στάσης από τη διοίκηση της αμερικανικής διαστημικής υπηρεσίας και συνεχίσει τη στήριξη της αποστολής.

https://physicsgg.me/2023/05/15/η-nasa-εγκαταλείπει-την-εξερεύνηση-πέρα-α/

Πού βρίσκονται οι Νέοι Ορίζοντες;

Το διαστημικό σκάφος New Horizons που εκτοξεύθηκε από την Γη στις 19 Ιανουαρίου του 2006, βρίσκεται σε πολύ καλή κατάσταση και συνεχίζει να στέλνει δεδομένα στη Γη καθώς απομακρύνεται ολοένα και περισσότερο από τη Γη.Αφού εξερεύνησε τον πλανήτη-νάνο Πλούτωνα, τον Χάροντα και άλλους δορυφόρους του Πλούτωνα, όπως επίσης και το αντικείμενο της ζώνης Κάιπερ Arrokoth (ή 2014 MU69 ή Έσχατη Θούλη), σήμερα, 21 Δεκεμβρίου 2023, απέχει 58,68 αστρονομικές μονάδες από τη Γη (Υπενθυμίζεται ότι 1 αστρονομική μονάδα=150 εκατομμύρια χιλιόμετρα=η μέση απόσταση Γης-Ήλιου).

Το New Horizons είναι το πιο απομακρυσμένο διαστημικό σκάφος από τον στόλο των ενεργών πλανητικών αποστολών της NASA. Το διαστημικό σκάφος της NASA, Juno που κινείται σε τροχιά γύρω από τον Δία, βρίσκεται 10 φορές πιο κοντά στον Ήλιο από το New Horizons!
Είναι το μόνο διαστημικό σκάφος που εξερευνά τη ζώνη Kuiper, το μεγάλο σύνολο μικρών σωμάτων που βρίσκονται στην περιοχή του εξωτερικού Ηλιακού συστήματος.

Τα δεδομένα που στέλνει το New Horizons στη Γη περιλαμβάνουν: παρατηρήσεις από μεγάλη απόσταση ενός νέου αντικειμένου της ζώνης Κάιπερ για τον προσδιορισμό των ιδιοτήτων της επιφάνειας του, μετρήσεις για την ηλιόσφαιρα – και για πρώτη φορά από διαστημόπλοιο την κατανομή σ’ αυτή του αερίου υδρογόνου, μετρήσεις του κοσμικού οπτικού υποβάθρου, κ.ά. Η επιστημονική ομάδα των «Νέων Οριζόντων» αναλύει ήδη όλα αυτά τα δεδομένα και δημοσιεύει τις ανακαλύψεις που προκύπτουν από αυτά.Το 2024 θα αναζητηθεί ένα νέο αντικείμενο της ζώνης Κάιπερ ως στόχος εξερεύνησης από το New Horizons, χρησιμοποιώντας μερικά από τα μεγαλύτερα τηλεσκόπια στον κόσμο, συμπεριλαμβανομένου του ιαπωνικού τηλεσκοπίου Subaru στη Χαβάη. Εξετάζεται επίσης το πώς θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για τον σκοπό αυτό, τα διαστημικά τηλεσκόπια της NASA, Hubble και James Webb της NASA. Εν τω μεταξύ, η ομάδα μηχανικών του New Horizons σχεδιάζει μια σημαντική αναβάθμιση του λογισμικού που θα επιτρέψει στο διαστημόπλοιο να λειτουργεί με μειωμένα επίπεδα ισχύος κατά τη διάρκεια της αποστολής.

Το διαστημικό σκάφος «Νέοι Ορίζοντες» διασχίζει ακάθεκτο τη ζώνη Κάιπερ

πηγή: https://pluto.jhuapl.edu/News-Center/PI-Perspectives.php?page=piPerspective_12_19_2023

Που βρίσκεται και τι ερευνά το διαστημικό σκάφος New Horizons της NASA;

Το διαστημικό σκάφος New Horizons που εκτοξεύθηκε από την Γη στις 19 Ιανουαρίου του 2006, βρίσκεται σε πολύ καλή κατάσταση και συνεχίζει να στέλνει δεδομένα στη Γη καθώς απομακρύνεται ολοένα και περισσότερο από τη Γη.

Αφού εξερεύνησε τον πλανήτη-νάνο Πλούτωνα, τον μεγαλύτερο δορυφόρο του Πλούτωνα Χάροντα και τους άλλους 4 δορυφόρους του (Νύχτα, Ύδρα, Κέρβερος και Στύγα), όπως επίσης και το αντικείμενο της ζώνης Κάιπερ Arrokoth (ή 2014 MU69 ή Έσχατη Θούλη), σήμερα, 22 Φεβρουαρίου 2024, απέχει 58,95 αστρονομικές μονάδες από τη Γη (υπενθυμίζεται ότι 1 αστρονομική μονάδα=150 εκατομμύρια χιλιόμετρα=η μέση απόσταση Γης-Ήλιου) και απομακρύνεται ως προς τον Ήλιο με ταχύτητα 13,69 km/sec. Το New Horizons είναι το μόνο διαστημικό σκάφος που εξερευνά τη ζώνη Kuiper – την τεράστια, μακρινή εξωτερική ζώνη του ηλιακού μας συστήματος που περιέχει εκατοντάδες χιλιάδες παγωμένα, βραχώδη μικρά αντικείμενα.Οι πιο πρόσφατες παρατηρήσεις του διαστημικού σκάφους Nέοι Ορίζοντες δείχνουν ότι η ζώνη Kuiper μπορεί να εκτείνεται πολύ πιο μακριά από ό,τι πιστεύαμε.

Καλλιτεχνική αναπαράσταση σύγκρουσης δύο αντικειμένων στη μακρινή ζώνη Kuiper. 

Το όργανο του New Horizons Venetia Burney Student Dust Counter (SDC) ανιχνεύει ποσότητα σκόνης – τα μικροσκοπικά παγωμένα υπολείμματα συγκρούσεων μεταξύ μεγαλύτερων αντικειμένων της ζώνης Kuiper (KBOs) – που ξεπερνά το αναμενόμενο. Το New Horizons πραγματοποιεί για πρωτή φορά άμεσες μετρήσεις της διαπλανητικής σκόνης πέρα από τον Ποσειδώνα και τον Πλούτωνα, συνεπώς κάθε παρατήρηση θα μπορούσε να οδηγήσει σε μια ανακάλυψη.Σύμφωνα με την δημοσίευση στο Astrophysical Journal Letters (New Horizons Venetia Burney Student Dust Counter Observes Higher than Expected Fluxes Approaching 60 au), οι μετρήσεις των Νέων Οριζόντων αψηφούν τα επιστημονικά μοντέλα που θεωρούν ότι η ποσότητα αντικειμένων και η πυκνότητα της σκόνης στη ζώνη θα έπρεπε να μειώνονται σε αυτή τη μακρινή απόσταση, και δείχνουν ότι το εξωτερικό άκρο της κύριας ζώνης Kuiper θα μπορούσε να εκτείνεται δισεκατομμύρια χιλιόμετρα μακρύτερα από τις τρέχουσες εκτιμήσεις, ή ότι θα μπορούσε να υπάρχει ακόμη και μια δεύτερη ζώνη πέρα από αυτή που ήδη γνωρίζουμε.

Μπορείτε να διαβάσετε περισσότερες λεπτομέρειες:
1. NASA’s New Horizons Detects Dusty Hints of Extended Kuiper Belt – https://www.nasa.gov/missions/new-horizons/nasas-new-horizons-detects-dusty-hints-of-extended-kuiper-belt/
2. Η Ζώνη Kuiper Ίσως Είναι Μεγαλύτερη Απ΄Ότι Πιστεύαμε – https://www.ofa.gr/kuiper-belt-new-horizons/

https://physicsgg.me/2024/02/22/που-βρίσκεται-και-τι-ερευνά-το-διαστημ/