Πλανήτης Αρης.

ΗΠΑ: Φυσικός εφηύρε νέο πυραυλικό σύστημα το οποίο μπορεί να επισπεύσει το ταξίδι στον Άρη έως και 10 φορές.

Μία φυσικός στις ΗΠΑ εφηύρε νέο πυραυλικό σύστημα, το οποίο μπορεί να επισπεύσει το ταξίδι στον Άρη έως και 10 φορές.

Η Δρ. Fatima Ebrahimi, που εργάζεται στο Princeton Plasma Physics Laboratory (PPPL) του υπουργείου Ενέργειας των ΗΠΑ, εφηύρε έναν νέο πύραυλο, ο οποίος αναμένεται να χρησιμοποιηθεί στις μελλοντικές αποστολές στον «Κόκκινο Πλανήτη».

Η συσκευή χρησιμοποιεί μαγνητικά πεδία για να «πυροβολήσει» σωματίδια πλάσματος από το πίσω μέρος του πυραύλου και να δώσουν ώθηση το σκάφος.

Η χρήση μαγνητικών πεδίων επιτρέπει στους επιστήμονες να προσαρμόσουν την ποσότητα ώθησης, με τους αστροναύτες να αλλάζουν «ταχύτητες», ενώ κατευθύνονται σε απομακρυσμένους κόσμους. Η καινοτομία της Ebrahimi φέρεται να επισπεύδει έως και 10 φορές το ταξίδι στον Άρη, σε σχέση με τις ρουκέτες που χρησιμοποιούνται σήμερα, οι οποίες χρησιμοποιούν ηλεκτρικά πεδία για την προώθηση των σωματιδίων.

Πώς «γεννήθηκε» η ιδέα που θα αλλάξει τα ταξίδια στο Διάστημα

«Επεξεργάζομαι αυτήν την ιδέα εδώ και λίγο καιρό. Είχα την ιδέα το 2017 ενώ σκεφτόμουν τις ομοιότητες μεταξύ της εξάτμισης ενός αυτοκινήτου και των σωματιδίων εξάτμισης υψηλής ταχύτητας. Κατά τη διάρκεια της λειτουργίας του παράγει μαγνητικές φυσαλίδες που ονομάζονται πλασμίδια, τα οποία κινούνται περίπου με 20 χιλιόμετρα ανά δευτερόλεπτο, κάτι που μου έμοιαζε πολύ σαν ώση», τόνισε.

Οι τρέχοντες προωθητές πλάσματος που χρησιμοποιούν ηλεκτρικά πεδία για την προώθηση των σωματιδίων μπορούν να παράγουν μόνο χαμηλή ειδική ώθηση ή ταχύτητα.

Όμως, οι προσομοιώσεις υπολογιστών που πραγματοποιήθηκαν σε υπολογιστές PPPL και το Εθνικό Κέντρο Επιστημονικής Πληροφορικής Ενεργειακής Έρευνας στο Εθνικό Εργαστήριο Lawrence Berkeley στο Μπέρκλεϋ της Καλιφόρνιας, έδειξαν ότι η νέα ιδέα μπορεί να παράγει καυσαέρια με ταχύτητες εκατοντάδων χιλιομέτρων ανά δευτερόλεπτο, ακόμη και 10 φορές γρηγορότερα από αυτά των άλλων προωθητών.

«Τα ταξίδια μεγάλων αποστάσεων διαρκούν μήνες ή χρόνια επειδή η συγκεκριμένη ώθηση των κινητήρων χημικών πυραύλων είναι πολύ χαμηλή, οπότε το σκάφος χρειάζεται αρκετό χρόνο για να φτάσει στην ταχύτητα που χρειάζεται», είπε η Ebrahimi. «Αν κατασκευάσουμε προωθητές με μαγνητική επανασύνδεση, τότε θα μπορούσαμε να ολοκληρώσουμε τις αποστολές μεγάλων αποστάσεων σε μικρότερο χρονικό διάστημα».

Ποιες είναι οι διαφορές με τις τεχνολογίες που χρησιμοποιούμε σήμερα

Αν και η χρήση πυραύλων fusion to power δεν είναι μια νέα ιδέα, η ώθηση του Ebrahimi διαφέρει από τις κορυφαίες συσκευές με τρεις τρόπους.

Ο πρώτος είναι ότι η αλλαγή της αντοχής των μαγνητικών πεδίων που μπορεί να αυξήσει ή να μειώσει την ποσότητα ώσης, η οποία θα επιτρέψει καλύτερο ελιγμό μέσα στο διάστημα.

«Χρησιμοποιώντας περισσότερους ηλεκτρομαγνήτες και περισσότερα μαγνητικά πεδία, μπορείτε ουσιαστικά να γυρίσετε ένα κουμπί για να ρυθμίσετε την ταχύτητα», δήλωσε ο Ebrahimi.

Δεύτερον, η νέα ώθηση παράγει κίνηση εκτοξεύοντας τόσο σωματίδια πλάσματος όσο και μαγνητικές φυσαλίδες γνωστές ως πλασμίδια. Τα πλασμίδια προσθέτουν δύναμη στην πρόωση.

Η τελευταία διαφορά μεταξύ της ιδέας της Ebrahimi και άλλων είναι ότι χρησιμοποιεί μαγνητικά πεδία για να «πυροβολήσει» σωματίδια πλάσματος από το πίσω μέρος του πυραύλου.

Η χρήση μαγνητικών πεδίων μπορεί να είναι μια πολύ μεγάλη αλλαγή, καθώς επιτρέπει στους επιστήμονες να προσαρμόσουν το ποσό ώθησης για μια συγκεκριμένη αποστολή. «Ενώ άλλοι προωθητές απαιτούν βαρύ αέριο, κατασκευασμένο από άτομα όπως το ξένον, σε αυτήν την ιδέα μπορείτε να χρησιμοποιήσετε οποιοδήποτε είδος αερίου θέλετε», είπε ο Ebrahimi.

https://www.pronews.gr/epistimes/diastima/958637_ipa-fysikos-efiyre-neo-pyrayliko-systima-opoio-mporei-na-epispeysei-taxidi

Η πρώτη φωτογραφία του πλανήτη Άρη.

Η φωτογραφία λήφθηκε όταν το Tianwen-1 απείχε απόσταση 2,2 εκατομμύρια χιλιόμετρα από τον Άρη, ενώ τώρα απέχει περίπου 1.1 εκατομμύρια χιλιόμετρα.

Το διαστημικό σκάφος Tianwen-1 εκτοξεύθηκε από την Γη τον Ιούλιο, παράλληλα με την αποστολή των ΗΠΑ που μεταφέρει το διαστημικό όχημα Perseverance, και αναμένεται να μπει σε τροχιά γύρω από τον Κόκκινο Πλανήτη στις 10 Φεβρουαρίου.

Αφού το κινεζικό διαστημόπλοιο τεθεί σε τροχιά γύρω από τον Άρη θα αναζητήσει τοποθεσίες πιθανής προσεδάφισης. Στο επίκεντρο της έρευνας θα βρεθεί η «Πεδιάδα της Ουτοπίας», κοντά στο σημείο προσεδάφισης του αμερικανικού Viking-2, όπου έχουν εντοπισθεί στο υπέδαφος μεγάλα αποθέματα νερού σε μορφή πάγου. Οι Κινέζοι θα πατήσουν τον Άρη κατά τον Μάιο.

https://physicsgg.me/2021/02/06/%ce%b7-%cf%80%cf%81%cf%8e%cf%84%ce%b7-%cf%86%cf%89%cf%84%ce%bf%ce%b3%cf%81%ce%b1%cf%86%ce%af%ce%b1-%cf%84%ce%bf%cf%85-%cf%80%ce%bb%ce%b1%ce%bd%ce%ae%cf%84%ce%b7-%ce%ac%cf%81%ce%b7/

Το διαστημικό σκάφος «Ελπίδα» των ΗΑΕ κόβει το νήμα.

Η πρώτη αραβική διαστημική αποστολή, το διαστημικό σκάφος «Ελπίδα» των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, αναμένεται να μπει σε τροχιά γύρω από τον Άρη την Τρίτη 9 Φεβρουαρίου 2021. Τα ΗΑΕ θα γίνουν το πέμπτο κράτος που φτάνει στον Άρη – μόνο οι ΗΠΑ, η Ινδία, η Σοβιετική Ένωση και η Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Διαστήματος έφτασαν με επιτυχία στον Κόκκινο Πλανήτη στο παρελθόν, ενώ η Κίνα με το διαστημικό σκάφος αποστολή Tianwen-1 της Κίνας θα γίνει το έκτο κράτος την επόμενη μέρα 10 Φεβρουαρίου.

Το «Hope», γνωστό ως «Al-Amal» στα Αραβικά, θα βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τον κόκκινο πλανήτη για τουλάχιστον ένα Αρειανό έτος, ή 687 ημέρες, αλλά δεν θα προσγειωθεί στην επιφάνεια του Άρη, σε αντίθεση με το κινεζικό Tianwen-1 και το Mars 2020 Perseverance rover των ΗΠΑ.

Από την τροχιά του, που θα κυμαίνεται μεταξύ 20.000 και 45.000 χλμ. πάνω από την επιφάνεια του Κόκκινου Πλανήτη, η «Ελπίδα» θα μεταδίδει δεδομένα για τις κλιματικές συνθήκες του Άρη, κάθε στιγμή της αρειανής ημέρας. Κατά τη διάρκεια της διετούς αποστολής του θα ερευνήσει τον τρόπο με τον οποίο οι αμμοθύελλες και άλλα καιρικά φαινόμενα στην επιφάνεια του Άρη επιταχύνουν ή επιβραδύνουν την απώλεια της ατμόσφαιρας του πλανήτη στο Διάστημα.

Αυτός, όμως, δεν είναι ο κύριος λόγος, που η κυβέρνηση των Εμιράτων οργάνωσε το πρόγραμμα της «Ελπίδας». «Πολλοί μας ρωτούν: Γιατί το Διάστημα; Δεν είναι γιατί θέλουμε να φτάσουμε στον Άρη», είχε δηλώσει στους nytimes.com ο επικεφαλής του προγράμματος Ομράν Σαράφ. Κύριος στόχος του διαστημικού προγράμματος της χώρας είναι να εμπνεύσει τα παιδιά σχολικής ηλικίας και να δώσει ώθηση στη βιομηχανία υψηλής τεχνολογίας. Αυτό, με τη σειρά του, θα επιτρέψει στα Εμιράτα να προσφέρουν αξιόπιστες λύσεις σε κρίσιμα ζητήματα τοπικού –αλλά και διεθνούς– ενδιαφέροντος, όπως τη διατροφική ασφάλεια, την αυτάρκεια σε πόσιμο νερό και την ενέργεια, σε έναν κόσμο που θα διαμορφωθεί μετά την εξάντληση των ορυκτών καυσίμων. Τα Εμιράτα έχουν ήδη κατασκευάσει και εκτοξεύσει τρεις δορυφόρους σε συνεργασία με κορεατική εταιρεία, αναλαμβάνοντας ολοένα και μεγαλύτερο μερίδιο της έρευνας και της κατασκευής τους. Η χώρα διαθέτει ακόμη και σχέδια επανδρωμένου διαστημικού προγράμματος. Πέρυσι, το Αμπου Ντάμπι αγόρασε «εισιτήριο» σε ρωσικό πύραυλο «Σογιούζ» και εκτόξευσε στο Διάστημα τον πρώτο του αστροναύτη, τον Χαζάα αλ Μανσούρι.

Αντιμέτωπα με την αδυσώπητη φύση της κλιματικής αλλαγής και την εξάντληση του φυσικού τους πλούτου, τα Εμιράτα αποφάσισαν συνειδητά να επενδύσουν στο μέλλον, επιλέγοντας την υψηλή τεχνολογία ως όχημα αλλαγής και εκσυγχρονισμού. Ο μεγάλος πλούτος που εξασφάλισε η χώρα χάρη στο πετρέλαιο του Περσικού Κόλπου πυροδότησε φρενήρη αναζήτηση νέων πηγών κερδοφορίας και έπεισε τα καθεστώτα των Εμιράτων να εγκαταλείψουν τη στείρα πολιτική συσσώρευσης και εξαγωγής κεφαλαίων σε τραπεζικούς παράδεισους προς χάρη της επιστημονικής έρευνας.

https://physicsgg.me/2021/02/07/%cf%84%ce%bf-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bc%ce%b9%ce%ba%cf%8c-%cf%83%ce%ba%ce%ac%cf%86%ce%bf%cf%82-%ce%b5%ce%bb%cf%80%ce%af%ce%b4%ce%b1-%cf%84%cf%89%ce%bd-%ce%b7%ce%b1%ce%b5/

Η εξέλιξη της άφιξης του διαστημικού σκάφους «Ελπίδα» στον Άρη.

Τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα ελπίζουν να γίνουν η τρίτη χώρα που θέτει σκάφος σε τροχιά γύρω από τον Άρη. Το διαστημικό σκάφος «Hope(Ελπίδα)» είναι η πρώτη από τις τρεις αποστολές που θα φτάσουν στον κόκκινο πλανήτη αυτόν τον μήνα.

Έπειτα από ταξίδι επτά μηνών, η «Ελπίδα» εκτελεί τον ελιγμό ακριβείας που θα της επιτρέψει να τεθεί σε τροχιά και να μελετήσει το κλίμα του πλανήτη Άρη.

Θα χρειαστεί να πυροδοτήσει για σχεδόν μισή ώρα τους κινητήρες του για να επιβραδύνει από τα 120.000 χιλιόμετρα την ώρα στα 18.000 χλμ/ώρα, ώστε να συλληφθεί στη συνέχεια από το βαρυτικό πεδίο του Άρη. Το κέντρο ελέγχου της αποστολής στο Διαστημικό Κέντρο «Μοχάμεντ μπιν Ρασίντ» του Ντουμπάι δεν θα μπορεί να παρέμβει στη διαδικασία, δεδομένου ότι ο Άρης απέχει αυτή τη στιγμή 190 εκατομμύρια χιλιόμετρα και το σήμα χρειάζεται 11 λεπτά για να διανύσει την απόσταση. Δεδομένα για τη λειτουργία των κινητήρων θα είναι η μόνη ενημέρωση που θα μεταδίδει το σκάφος στη διάρκεια της μανούβρας.

Η αγωνία θα κορυφωθεί στις 17.40 ώρα Ελλάδας, όταν η «Ελπίδα» μεταδώσει το σήμα που επιβεβαιώνει άρχισε ο ελιγμός επιβράδυνσης. Στη συνέχεια το σκάφος θα περάσει πίσω από τον πλανήτη και θα μείνει έτσι βουβό όσο οι υπεύθυνοι της αποστολής περιμένουν με αγωνία. Στη μισή ώρα που αναμένεται να διαρκέσει η επιχείρηση εισαγωγής σε τροχιά, η «Ελπίδα» θα κάψει το μισό των 800 κιλών καυσίμων που διαθέτει.

Εφόσον το εγχείρημα πετύχει, η «Ελπίδα» ή Amal στα αραβικά, θα γίνει ο έκτος ενεργός τεχνητός δορυφόρος του Άρη, μαζί με τρία σκάφη της NASA, ένα της Ευρώπης και ένα της Ινδίας. Το Amal θα τεθεί σε πολική, οβάλ τροχιά που θα του επιτρέπει να βλέπει το μεγαλύτερο μέρος της επιφάνειας του Άρη. Βασική αποστολή του είναι να μελετήσει την αρειανή ατμόσφαιρα, η οποία είναι 100 φορές πιο αραιή από τη γήινη και αποτελείται κυρίως από διοξείδιο του άνθρακα.

Συγκεκριμένα, θα μελετήσει τα ρεύματα ενέργειας στην ατμόσφαιρα καθ’ όλη τη διάρκεια του αρειανού έτους, το οποίο διαρκεί περίπου όσο δύο γήινα χρόνια. Θα εξετάσει επίσης την συμπεριφορά των ουδέτερων ατόμων υδρογόνου και οξυγόνου στα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας, τα οποία ίσως προέρχονται από μόρια νερού που διασπώνται από την ηλιακή ακτινοβολία. Ο μηχανισμός αυτός ενδεχομένως εξηγεί πώς ο Άρης έχασε τις αρχαίες θάλασσές του και μετατράπηκε στην παγωμένη έρημο που βλέπουμε σήμερα. Πριν από περίπου τρία δισεκατομμύρια χρόνια ο κόκκινος πλανήτης ήταν θερμότερος και υγρότερος από ό,τι σήμερα και δεν αποκλείεται να φιλοξενούσε μικροβιακή ζωή.

https://physicsgg.me/2021/02/09/%ce%b7-%ce%b5%ce%be%ce%ad%ce%bb%ce%b9%ce%be%ce%b7-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%ac%cf%86%ce%b9%ce%be%ce%b7%cf%82-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bc%ce%b9%ce%ba%ce%bf%cf%8d-%cf%83/

«Συνωστισμός» ρομποτικών διαστημικών σκαφών στον Άρη.

Τρία ρομποτικά διαστημικά σκάφη φθάνουν στον Άρη μέσα στον Φεβρουάριο, σε ένα σπάνιο συναπάντημα στον αρειανό ουρανό, το οποίο φέρνει δύο χώρες (Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα-ΗΑΕ και Κίνα) για πρώτη φορά στον γειτονικό πλανήτη, ενώ μία τρίτη χώρα (ΗΠΑ) για πολλοστή φορά. Την αρχή κάνει το σκάφος «Hope» («Ελπίδα») των ΗΑΕ αύριο Τρίτη 9 Φεβρουαρίου, θα ακολουθήσει την επόμενη ημέρα το σκάφος «Tianwen-1» της Κίνας και, τέλος, το ρόβερ «Mars 2020 Perseverance» των ΗΠΑ προγραμματίζεται να προσεδαφιστεί στις 18 Φεβρουαρίου.

Από τις δεκάδες αποστολές που έχουν σταλεί στον Άρη, από τη δεκαετία του 1960 μέχρι σήμερα, περίπου οι μισές απέτυχαν ή συνετρίβησαν πάνω του, συνεπώς δεν πρέπει να θεωρείται δεδομένη η επιτυχία και για τις τρεις νέες αποστολές. Ο «κόκκινος» πλανήτης έχει βγάλει κακή φήμη ως διαστημικός προορισμός λόγω μεγάλης απόστασης από τη Γη (πολύ μακρύτερα από τη Σελήνη), αραιής ατμόσφαιρας (δεν βοηθά στη χρήση αλεξίπτωτου) και άλλων συνθηκών.

Πιο εύκολο έργο θα έχει το σκάφος των Εμιράτων, το πρώτο σε όλον τον αραβικό κόσμο που έφθασε τόσο μακριά, το οποίο απλώς θα επιχειρήσει να τεθεί σε τροχιά γύρω από τον Άρη. Εάν τα καταφέρει, τα ΗΑΕ θα γίνουν η πέμπτη χώρα που θα έχουν φθάσει στον πλανήτη (μετά τις ΗΠΑ, ΕΣΣΔ-Ρωσία, Ινδία και Ευρώπη) και μάλιστα στην 50ή επέτειο από την ένωση των Εμιράτων που απάρτισαν τη χώρα του Κόλπου.

Το «Hope» (Al-Αmal στα αραβικά) θα γυρίζει γύρω από τον Άρη για δύο χρόνια, μελετώντας κυρίως την ατμόσφαιρά του (θα δημιουργήσει τον πρώτο ολοκληρωμένο «χάρτη» της) και τον καιρό του. Ήδη, τα ΗΑΕ ετοιμάζονται να γιορτάσουν το ιστορικό γι’ αυτά γεγονός, μεταξύ άλλων με φωταγώγηση του υψηλότερου ουρανοξύστη στον κόσμο, Μπουρτζ Χαλίφα στο Ντουμπάι. Η χώρα έχει μεγάλες διαστημικές και γενικότερες περιφερειακές φιλοδοξίες.

Πάντως, οι υπεύθυνοι του διαστημικού προγράμματος των ΗΑΕ θεωρούν ότι υπάρχει πιθανότητα 50-50 για επιτυχία ή αποτυχία. Η κρίσιμη διαδικασία επιβράδυνσης του σκάφους, ώστε να «συλληφθεί» από την αρειανή βαρύτητα, θα αρχίσει την Τρίτη στις 17:30 ώρα Ελλάδας.

Το βάρους πέντε τόνων κινεζικό «Tianwen-1» («Ερωτήματα στον Ουρανό»), το οποίο έστειλε ήδη την πρώτη ασπρόμαυρη φωτογραφία του από τον Άρη από απόσταση 2,2 εκατομμυρίων χιλιομέτρων, θα προσπαθήσει και αυτό αρχικά να τεθεί σε τροχιά (η Κίνα θα γίνει η έκτη χώρα) για να μελετήσει τον πλανήτη επί μήνες. Στη συνέχεια, θα στείλει στην επιφάνεια του, στον αχανή κρατήρα πρόσκρουσης «Ουτοπία», μία άκατο και ένα ρομποτικό ρόβερ βάρους 250 κιλών, το οποίο θα κινείται με ηλιακή ενέργεια. Μεταξύ άλλων, διαθέτει ραντάρ που μπορεί να «δει» έως 100 μέτρα στο υπέδαφος, ενώ θα αναζητήσει και ίχνη ζωής επί δύο χρόνια.

Μία προηγούμενη αποστολή της Κίνας στον Άρη, μαζί με τη Ρωσία, το 2011, είχε αποτύχει. Εάν αυτή η αποστολή είναι επιτυχής, η Κίνα θα γίνει η δεύτερη χώρα -μετά τις ΗΠΑ- που θα προσεδαφίσει ένα όχημα σε έναν άλλον κόσμο. Η ασιατική χώρα έχει κάνει κάτι ανάλογο, ήδη, στη Σελήνη.

Οι ΗΠΑ θα επιδιώξουν να στείλουν ακόμη ένα ρόβερ στον Άρη, το «Perseverance» («Επιμονή»), το οποίο θα εστιάσει στην αστροβιολογία και θα αναζητήσει ίχνη ζωής, συλλέγοντας δείγματα από το έδαφος, που αργότερα θα σταλούν στη Γη. Εάν η αποστολή είναι επιτυχής, θα είναι το πέμπτο αμερικανικό ρόβερ στον πλανήτη από το 1997.

Το ρόβερ, μεγέθους μικρού SUV, διαθέτει 19 κάμερες και δύο μικρόφωνα για να καταγράψει τους πρώτους ήχους από τον Άρη, ενώ μπορεί να κινηθεί αυτόνομα σε μία απόσταση έως 200 μέτρων την ημέρα. Μάλιστα, θα διαθέτει και δικό του ελικοπτεράκι-drone βάρους 1,8 κιλών, που εάν καταφέρει να πετάξει στον αρειανό ουρανό, θα είναι μία πρωτιά στη διαστημική ιστορία.

https://physicsgg.me/2021/02/07/%cf%84%ce%bf-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bc%ce%b9%ce%ba%cf%8c-%cf%83%ce%ba%ce%ac%cf%86%ce%bf%cf%82-%ce%b5%ce%bb%cf%80%ce%af%ce%b4%ce%b1-%cf%84%cf%89%ce%bd-%ce%b7%ce%b1%ce%b5/

Και δεύτερο διαστημικό σκάφος φτάνει σήμερα στον Άρη.

Μετά την χτεσινή επιτυχία των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων να θέσουν το διαστημικό σκάφος «Hope» σε τροχιά γύρω από τον Άρη, σήμερα ήρθε η σειρά της Κίνας με το διαστημικό σκάφος Tianwen-1.

Tianwen-1 σημαίνει «Ερωτήματα στον Ουρανό»

Στις 2:00 μ.μ. (ώρα Ελλάδας) το κινεζικό διαστημικό σκάφος θα επιβραδυνθεί με κατάλληλο τρόπο ώστε να μπει σε τροχιά γύρω από τον Άρη. Η επικοινωνία του σκάφους με την Γη θα διακοπεί για μία ώρα περίπου καθώς το σκάφος θα διέρχεται πίσω από τον Άρη. Έτσι, η επιβεβαίωση της επιτυχίας του εγχειρήματος (επιπλέον, το σήμα χρειάζεται περίπου δέκα λεπτά να φτάσει στη Γη), θα είναι γνωστή κατά τις 3 μ.μ.

Σε αντίθεση με το διαστημικό σκάφος των ΗΑΕ, το κινεζικό διαστημόπλοιο αφού τεθεί σε τροχιά γύρω από τον Άρη θα αναζητήσει τοποθεσίες πιθανής προσεδάφισης. Στο επίκεντρο της έρευνας θα βρεθεί η «Πεδιάδα της Ουτοπίας», κοντά στο σημείο προσεδάφισης του αμερικανικού Viking-2, όπου έχουν εντοπισθεί στο υπέδαφος μεγάλα αποθέματα νερού σε μορφή πάγου. Οι Κινέζοι θα πατήσουν τον Άρη κατά τον Μάιο.

(νεώτερη ενημέρωση)

Επιβεβαιώθηκε ότι το κινεζικό διαστημικό σκάφος Tianwen-1 μπήκε με επιτυχία σε τροχιά γύρω από τον Άρη:

https://physicsgg.me/2021/02/10/%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%b4%ce%b5%cf%8d%cf%84%ce%b5%cf%81%ce%bf-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bc%ce%b9%ce%ba%cf%8c-%cf%83%ce%ba%ce%ac%cf%86%ce%bf%cf%82-%cf%86%cf%84%ce%ac%ce%bd%ce%b5%ce%b9/

Eντυπωσιακό υλικό από τον πλανήτη Άρη κατέγραψε το σκάφος Tianwen-1

Στην δημοσιότητα δόθηκαν οι πρώτες εικόνες που κατέγραψε το διαστημικό σκάφος Tianwen-1 μετά την είσοδό του στην τροχιά του Άρη.

Το εντυπωσιακό υλικό αποτυπώνει το τοπίο και την ατμόσφαιρα του Άρη, καθώς το σκάφος πετάει γύρω από τον πλανήτη.

To Tianwen-1 ξεκίνησε τον περασμένο Ιούλιο το ταξίδι του στο διάστημα, από το Διαστημικό Κέντρο Εκτόξευσης Wenchang στη Χαϊνάν της Κίνας και αφού διένυσε 500 εκατομμύρια χιλιόμετρα από τη Γη, μπήκε σε τροχιά γύρω από τον Άρη την Τετάρτη.

Το διαστημικό σκάφος βάρους 5 τόνων θα παραμείνει σε τροχιά για τρεις μήνες και αναμένεται να πέσει στον Άρη τον Μάιο.

Για την τριμηνιαία μελέτη του εδάφους και της ατμόσφαιρας του πλανήτη, η αποστολή θα τραβήξει φωτογραφίες, θα δημιουργήσει χάρτες και θα αναζητήσει σημάδια προηγούμενης ζωής.

https://www.pronews.gr/epistimes/diastima/962448_entyposiako-yliko-apo-ton-planiti-ari-kategrapse-skafos-tianwen-1-foto

Αποστολή CaSSIS: Η κάμερα που συλλαμβάνει κρατήρες και φαράγγια του Άρη.

Είναι μια πολυάσχολη στιγμή για τον Άρη αυτή τη στιγμή.

Αυτόν τον μήνα, ο Κόκκινος Πλανήτης εισήλθε στη νέα του χρονιά, που είναι γνωστή ως Έτος 36, και δεν έχει περάσει από καιρό η Γη στην τροχιά του Ήλιου.

Η απόσταση μεταξύ της Γης και του Άρη αλλάζει συνεχώς λόγω των διαφορετικών ταχυτήτων τους γύρω από τον Ήλιο, επομένως το βέλτιστο παράθυρο εκτόξευσης για αποστολές είναι μόνο μία φορά κάθε 26 μήνες όταν οι πλανήτες έρχονται πιο κοντά.

Πολλοί αναμένουν το touchdown του NASA's Perseverance rover - το πιο εξελιγμένο όχημα που στάλθηκε ποτέ για να προσγειωθεί σε έναν πλανήτη - στις 18 Φεβρουαρίου.

Ωστόσο, ο Κόκκινος Πλανήτης παρακολουθείται στενά.

Από την κυκλοφορία του το 2016 και την επακόλουθη εισαγωγή τροχιάς γύρω από τον Άρη, ένα όργανο που ονομάζεται Σύστημα απεικόνισης χρωμάτων και στερεοφωνικών επιφανειών (CaSSIS) έχει χρησιμοποιηθεί για την ενίσχυση της γνώσης των επιστημόνων για την επιφάνεια του πλανήτη.

Η κάμερα ταξιδεύει με το Exomars Trace Gas Orbiter της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Διαστήματος (Esa), το οποίο μελετά μεθάνιο και άλλα σπάνια αέρια στην ατμόσφαιρα του Άρη.

Ο τεχνικός στόχος του CaSSIS είναι να εξετάσει πιθανούς ιστότοπους προσγείωσης για μελλοντικές αποστολές - μία από τις οποίες είναι η αποστολή Exomars της Esa που πρόκειται να ξεκινήσει το 2022

Ωστόσο, ως μέρος των επιστημονικών του δραστηριοτήτων, έχει επίσης παρατηρήσει μια ποικιλία ορυκτών, φαραγγιών, κρατήρων και άλλων γεωλογικών χαρακτηριστικών στην επιφάνεια.

Οι εικόνες, που έχουν δημοσιευτεί στο Instagram, δείχνουν επίσης εναποθέσεις παγετού και καταιγίδες σκόνης.

Ο καθηγητής Nicolas Thomas, από το Oswestry στο Shropshire, δημιούργησε το όργανο υψηλής ανάλυσης και ηγείται του έργου στο Πανεπιστήμιο της Βέρνης της Ελβετίας, το οποίο έχει τραβήξει πλέον περισσότερες από 20.000 εικόνες του Άρη.

"Υπάρχουν πράγματα για τα οποία γνωρίζουμε ήδη, αλλά έχουμε πολλές περισσότερες πληροφορίες χρησιμοποιώντας το CaSSIS.

"Η ικανότητα του CaSSIS να βλέπει ιζηματογενή στρώση σε ορισμένες περιοχές είναι πολύ ενδιαφέρουσα", είπε στο BBC News.

"Το άλλο πράγμα που μου αρέσει είναι ότι έχουμε δει αξιοσημείωτα πολλά ίχνη διαβόλων σκόνης στην επιφάνεια του Άρη.

"Ξεχωρίζει με τρόπο που δεν έχει κάνει ποτέ όταν χρησιμοποιήσαμε άλλα όργανα."

Τους τελευταίους μήνες, το CaSSIS λαμβάνει έως και 300 εικόνες την εβδομάδα.

Το όργανο έχει ισχυρή χρωματική ικανότητα, οπότε η ομάδα συνδυάζει τα ευρήματά της με αυτά του συστήματος απεικόνισης υψηλής ανάλυσης Hi-RISE της Nasa, το οποίο πετά στο Mars Reconnaissance Orbiter.

"Εργαζόμαστε πολύ μαζί τώρα στον επιστημονικό τομέα", δήλωσε ο καθηγητής Τόμας.

Μια περιοχή του κόκκινου πλανήτη CaSSIS που έχει φωτογραφίσει είναι μια περιοχή κοντά στο Sisyphi Tholus, όπου έχουν τεκμηριωθεί καταθέσεις παγετού.

Σε μεγάλα γεωγραφικά πλάτη, αναπτύσσονται πάγο διοξειδίου του άνθρακα και παγετός, οι οποίοι φαίνονται με τις ρωγμές στο έδαφος.

Πώς λειτουργεί το CaSSIS;

Η ομάδα επιλέγει συγκεκριμένους στόχους από μια βάση δεδομένων πριν τους καταγράψει.

Το CaSSIS πετά πάνω από την επιφάνεια με ταχύτητα περίπου 3km / s, οπότε οι εικόνες πρέπει να ληφθούν πολύ γρήγορα. Ο χρόνος έκθεσης για τις εικόνες είναι μόνο 1,5ms.

"Έχουμε περίπου 4,5 μέτρα ανά εικονοστοιχείο στην επιφάνεια από απόσταση περίπου 400 χλμ. - έτσι είναι λίγο σαν να κοιτάζουμε ένα λεωφορείο στο Λονδίνο από το Λίβερπουλ", εξηγεί ο καθηγητής Thomas.

Η κάμερα χρησιμοποιεί ψευδείς εικόνες για να εμπλουτίσει τα ευρήματά της.

Τα χρώματα διαφέρουν από το πώς θα φαίνονται στο ανθρώπινο μάτι, αλλά βοηθά την ομάδα CaSSIS να ψάξει για διαφορετικά μέταλλα που αντανακλούν το φως του ήλιου σε διαφορετικά χρώματα.

"Θέλαμε το CaSSIS να κάνει επιστήμη, οπότε αποφασίσαμε να μην βάλουμε απλά κόκκινα, πράσινα και μπλε χρώματα στο σύστημα κάμερας, αλλά να βελτιστοποιήσουμε τα χρώματα για την επιστροφή της επιστήμης", πρόσθεσε ο καθηγητής Thomas.

Ένας από τους ιστότοπους που έχει εξετάσει η ομάδα CaSSIS είναι ο κρατήρας Jezero.

Αυτό είναι το σημείο όπου το Rover Perseverance της Nasa πρόκειται να προσγειωθεί την επόμενη εβδομάδα πριν ξεκινήσει την αναζήτηση για στοιχεία προηγούμενης ζωής στον πλανήτη.

Ο καθηγητής Thomas είπε ότι η ομάδα έχει συνήθως τέσσερις έως έξι ευκαιρίες ετησίως για να τραβήξει φωτογραφίες από ιστότοπους όπως το Jezero.

Πέντε ημέρες μετά το αναμενόμενο touchdown της επιμονής, το CaSSIS ελπίζει να καταγράψει το αλεξίπτωτο και τη θερμική ασπίδα που απορρίφθηκαν κατά την προσγείωση

"Έχουμε άδεια, οπότε αν πέσει με επιτυχία στην επιφάνεια, τότε όλα είναι καλά και θα πρέπει να δούμε τη θερμική ασπίδα του.

"Ωστόσο, εάν προσγειωθεί ανάποδα ή σε κάποιο λάθος μέρος, τότε θα βοηθήσουμε στην αναζήτηση", πρόσθεσε ο καθηγητής Thomas.

Η κάμερα θα συνεχίσει να περιστρέφεται σε τροχιά και έχει προγραμματιστεί να βοηθήσει την ExoMars στην αποστολή της το 2022.

Ο καθηγητής Thomas ελπίζει ότι το έργο θα εκτελεστεί έως το 2025 τουλάχιστον.

https://www.bbc.com/news/science-environment-55943374

Το διαστημικό σκάφος Hope φωτογραφίζει τον πλανήτη Άρη.

ο διαστημικό σκάφος Hope των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων έστειλε την πρώτη φωτογραφία που τράβηξε από τον Άρη, λίγες ημέρες αφότου μπήκε σε τροχιά γύρω από τον Κόκκινο Πλανήτη.

Η φωτογραφία τραβήχθηκε την Τετάρτη, μία ημέρα αφότου μπήκε επιτυχώς σε τροχιά το σκάφος που στα αραβικά αποκαλείται «Αμάλ». Τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα έγιναν έτσι η πρώτη αραβική χώρα που πραγματοποιεί ένα τέτοιο επίτευγμα.

«Η αποστολή των Εμιράτων συνέλαβε την εικόνα του μεγαλύτερου ηφαιστείου του ηλιακού συστήματός μας, του Όρους Όλυμπος, να αναδύεται στο φως το ήλιου, νωρίς το πρωί», ανέφερε η διαστημική υπηρεσία των ΗΠΑ.

«Η πρώτη εικόνα του Άρη, τραβηγμένη από το πρώτο αραβικό διαστημόπλοιο στην ιστορία», έγραψε στο Twtter ο Μοχάμεντ μπιν Ρασίντ αλ Μακτούμ, ο εμίρης του Ντουμπάι και πρωθυπουργός της χώρας.

Το διαστημικό σκάφος θα κάνει μετεωρολογικές μετρήσεις στον Κόκκινο Πλανήτη. Όμως αποτελεί κυρίως ένα πρώτο βήμα προς έναν πολύ πιο φιλόδοξο στόχο: την εγκατάσταση μιας αποικίας ανθρώπων στον Άρη μέσα στα επόμενα 100 χρόνια. Σε αντίθεση με το κινεζικό σκάφος Tianwen-1 και το αμερικανικό Mars 2020, το «Αμάλ» δεν θα κατέβει στην επιφάνεια του πλανήτη. Θα αρχίσει να μεταδίδει τις πληροφορίες που θα συλλέξει τον επόμενο Σεπτέμβριο και στα δεδομένα αυτά θα έχουν πρόσβαση όλοι οι επιστήμονες του κόσμου.

https://physicsgg.me/2021/02/14/%cf%84%ce%bf-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bc%ce%b9%ce%ba%cf%8c-%cf%83%ce%ba%ce%ac%cf%86%ce%bf%cf%82-hope-%cf%86%cf%89%cf%84%ce%bf%ce%b3%cf%81%ce%b1%cf%86%ce%af%ce%b6%ce%b5%ce%b9-%cf%84/

NASA: Σε 2 ημέρες η προσεδάφιση του «Perseverance» στον Πλανήτη Άρη.

Την Πέμπτη 18 Φεβρουαρίου 2021, το ρομποτικό όχημα της NASA θα προσεδαφιστεί στον πλανήτη Άρη. Έτσι θα ολοκληρωθεί η πρώτη φάση της εξαιρετικά σύνθετης και πολυδάπανης επιχείρησης «Perseverance».

Το συνολικό κόστος έχει προϋπολογιστεί στα 4,4 δισ. δολάρια και ήδη έχουν ξοδευτεί περίπου τα μισά. Η αποστολή του διαστημικού οχήματος Perseverance είναι ο εντοπισμός και η συλλογή τυχόν δειγμάτων έμβιας παρουσίας στον Κόκκινο Πλανήτη και συγκεκριμένα στον κρατήρα Jezero, ένα σημείο όπου θεωρείται ότι στο απώτερο παρελθόν υπήρχε νερό.

Σύμφωνα με τον σχεδιασμό του εγχειρήματος, το ρόβερ θα λάβει δείγματα, θα τα συσκευάσει μέσα σε 43 ειδικές θήκες (σε σχήμα πούρου) και θα τα τοποθετήσει στην επιφάνεια του Άρη. Κατόπιν, άλλες αποστολές της NASA, θα επιχειρήσουν να μεταφέρουν τα δείγματα στη Γη σε επόμενες φάσεις, η ολοκλήρωση των οποίων θα γίνει έως το 2031.

Παρόλ' αυτά, ενώ το χρονόμετρο μετρά αντίστροφα έως τα κρίσιμα 7 τελευταία λεπτά της αποστολής, κάποιοι επιστήμονες εκφράζουν φόβους για τη μεταφορά διαστημικών μικροβίων από τον Άρη στη Γη. Και κάποιοι άλλοι συνάδελφοί τους αμφισβητούν τη χρησιμότητα και τη μεθοδολογία ολόκληρης της αποστολής στον Άρη.

Το rover Perseverance ταξιδεύει από τον περασμένο Ιούλιο στο διάστημα, καλά προστατευμένο μέσα σε μια πυρίμαχη εξωτερική κάψουλα, ώστε να αντέξει στις πολύ υψηλές θερμοκρασίες του Άρη. Η αγωνία για το εάν όλα θα πάνε καλά, εάν δηλαδή όλα τα μηχανήματα στο ακρώτατο όριο της διαστημικής τεχνολογίας θα καταφέρουν να συνεργαστούν μεταξύ τους χωρίς προβλήματα και βλάβες, κορυφώνεται. Εξίσου όμως κλιμακώνεται και η ένταση στους κόλπους της επιστημονικής κοινότητας.

Οι αστροβιολόγοι δεν υποτιμούν καθόλου τον κίνδυνο μόλυνσης εξαιτίας αυτών ακριβώς των, κατά τα άλλα πολύτιμων, δειγμάτων από τον Άρη. Συστήνουν, μάλιστα, κατά την εισαγωγή των υλικών από το διάστημα στη Γη, να υπάρξει κάποιου είδους «καραντίνα», προτού ανοιχθούν και μελετηθούν στα γήινα εργαστήρια.

Ωστόσο, πέραν των μολυσματικών σωματιδίων που μπορεί να ταξιδέψουν από τον Άρη στη Γη, τουλάχιστον ένας κοσμολόγος επικρίνει με σφοδρότητα την πολιτική της NASA, ειδικά για την αποστολή Perseverance. Ο Φραν Μπένεγκαλ, επίτιμος καθηγητής στο πανεπιστήμιο του Κολοράντο, θεωρεί ότι η NASA ξοδεύει άσκοπα κάποια τεράστια ποσά, μόνο και μόνο για να συλλέξει δείγματα από ένα συγκεκριμένο σημείο του Άρη. Κατά την άποψη του κ. Μπένεγκαλ, πολύ πιο αποδοτική θα ήταν μια άλλη προσέγγιση. Με πολλαπλά αλλά μικρότερα rover, τα οποία θα «χτένιζαν» μεγαλύτερη έκταση στην επιφάνεια του πλανήτη αναζητώντας ενδείξεις ζωής.

Ο ίδιος καθηγητής, πάντως, επισημαίνει ότι «μου φαίνεται απίστευτο το ότι αγνοούμε την Αφροδίτη, έναν πλανήτη-αδελφό με τη Γη και έχουμε επικεντρώσει στον Άρη. Από την Αφροδίτη θα μπορούσαμε να μάθουμε πολλά, πχ για την υπερθέρμανση της Γης. Και, εκτός αυτού, το κολοσσιαίο κόστος της αποστολής στον Άρη, φοβάμαι πως θα επηρεάσει άλλα προγράμματα της NASA, όπως την εξερεύνηση πλανητών που μελετώ εγώ, όπως το Ουρανό και τον Ποσειδώνα, τους οποίους είχε προσεγγίσει το Voyager το 1986 και το 1989».

https://www.pronews.gr/epistimes/diastima/963675_nasa-se-2-imeres-i-prosedafisi-toy-perseverance-ston-planiti-ari-foto

Προσεδαφίστηκε το Perseverance στον Άρη.

Στις 10:55 ώρα Ελλάδας, το ρομποτικό διαστημόπλοιο προσεδαφίστηκε στον Άρη. Αμέσως οι επιστήμονες της NASA ξέσπασαν σε χειροκροτήματα και πανηγυρισμούς. Λίγα δευτερόλεπτά μετά, έλαβαν το πρώτο σήμα ότι η προσεδάφιση ήταν επιτυχής.

Επτά λεπτά, τα οποία έκοψαν την ανάσα σε όλον τον πλανήτη μας, καθώς το Perseverance τρύπησε την ατμόσφαιρα του «κόκκινου πλανήτη», μέχρι που προσεδαφίστηκε με επιτυχία στον κρατήρα Jezero και συνέχισε την εξαιρετικά σημαντική του αποστολή. Αυτή η αποστολή αναμένεται να αποτελέσει ένα καθοριστικό βήμα για την προετοιμασία ενόψει της επανδρωμένης αποστολής που προγραμματίζει η NASA για τα επόμενα χρόνια.

https://physicsgg.me/2021/02/18/%ce%bf%ce%b9-%cf%80%cf%81%cf%8e%cf%84%ce%b5%cf%82-%ce%b5%ce%b9%ce%ba%cf%8c%ce%bd%ce%b5%cf%82-%cf%84%ce%bf%cf%85-perseverance-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%bf%ce%bd-%ce%ac%cf%81%ce%b7/

Γιατί η NASA ελπίζει να βρει ενδείξεις ζωής στον κρατήρα Τζέζερο.

Λίγες ημέρες μετά την έναρξη του νέου αρειανού έτους στις 7 Φεβρουαρίου, ένα νέο πυρηνοκίνητο ρομπότ της NASA προσεδαφίστηκε την Πέμπτη στον κόκκινο πλανήτη με πρωτεύουσα αποστολή την αναζήτηση ενδείξεων αρχαίας ζωής.

Η έρευνα θα ξεκινήσει από τη λεκάνη του κρατήρα Τζέζερο λίγο βόρεια του αρειανού ισημερινού -δορυφορικές παρατηρήσεις προηγούμενων αποστολών έχουν δείξει ότι η ερημική σήμερα λεκάνη ήταν κάποτε γεμάτη νερό.

Στη Γη, όπου υπάρχει νερό υπάρχει και ζωή. Το ίδιο δεν αποκλείεται να ισχύει για τον Άρη.

Χαμένος παράδεισος

Προηγούμενες αποστολές της NASA έχουν δείξει, σχεδόν πέρα από κάθε αμφιβολία, ότι ο κόκκινος πλανήτης δεν ήταν πάντα η παγωμένη έρημος που βλέπουμε σήμερα.

Πριν από περίπου 4,1 εκατομμύρια χρόνια, ηφαιστειακές εκρήξεις γέμισαν την ατμόσφαιρα με διοξείδιο του άνθρακα, το οποίο λειτούργησε ως αέριο του θερμοκηπίου και κράτησε την ατμόσφαιρα αρκετά ζεστή ώστε να επιτρέπει την παρουσία υγρού νερού στην επιφάνεια.

Στρογγυλεμένα βότσαλα, στρώματα ιζημάτων και ορυκτά που σχηματίζονται μόνο παρουσία νερού δείχνουν ότι ο Άρης καλυπτόταν κάποτε από μεγάλες θάλασσες, ή ακόμα και από έναν ωκεανό που καταλάμβανε γύρω στο ένα τρίτο του πλανήτη στο βόρειο ημισφαίριο.

Ο Άρης ήταν θερμός και υγρός όταν οι πρώτες μορφές ζωής εμφανίστηκαν στη Γη πριν από τουλάχιστον 3,5 δισεκατομμύρια χρόνια. Και ό,τι συνέβαινε τότε στον δικό μας πλανήτη δεν αποκλείεται να συνέβαινε και στον Άρη.

Ακόμα και σήμερα, ορατοί όγκοι νερού υπάρχουν στον βόρειο πόλο του πλανήτη υπό μορφή πάγου. Πάγος νερού πιστεύεται επίσης ότι κρύβεται στο υπέδαφος και ίσως περιστασιακά υγροποιείται και αναβλύζει στην επιφάνεια, όμως μαρτυρούν φρέσκα ρυάκια που εντοπίζονται από δορυφόρους.

Τα δέλτα του Τζέζερο

Οι πρώτες αποστολές που αναζήτησαν σημεία ζωής στον Άρη ήταν τα δίδυμα σκάφη Viking της δεκαετίας του 1970.

Τώρα είναι η σειρά του Perseverance, ενός εξάτροχου ρομπότ που προσεδαφίστηκε μέσα στη λεκάνη του Τζέζερο (παίρνει το όνομα μιας λίμνης στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη) ενός κρατήρα του βόρειου ημισφαιρίου με διάμετρο 50 χιλιόμετρα.

Δισεκατομμύρια χρόνια πριν, ο κρατήρας πλημμύρισε και μετατράπηκε σε λίμνη από το νερό δύο ποταμών που χύνονταν στο βόρειο και το δυτικό χείλος της λεκάνης. Τα ποτάμια απέθεσαν ιζήματα και σχημάτισαν ένα εκτεταμένο δέλτα σε σχήμα βεντάλιας, όμοιο με τις εκβολές των γήινων ποταμών.

Τα ιζήματα του κρατήρα έχουν πάχος έως και ένα χιλιόμετρο, ένδειξη ότι η ροή νερού μπορεί να συνεχιζόταν για δεκάδες εκατομμύρια χρόνια.

Επιπλέον, δορυφορικές παρατηρήσεις δείχνουν ότι γύρω από τον κρατήρα υπάρχουν αποθέσεις ανθρακικών αλάτων, οι οποίες σχηματίζονται στη Γη μόνο όπου ρέει νερό.

«Πιστεύουμε ότι τα καλύτερα σημεία για την αναζήτηση βιοϋπογραφών είναι η λεκάνη του Τζέζερο ή τα ιζήματα της ακτής που φέρουν μια κρούστα ανθρακικών αλάτων, μέσα στα οποία διατηρούνται ορισμένα απολιθώματα στη Γη» λέει ο Κεν Ουίλιφορντ του JPL.

Στην καλύτερη περίπτωση, το Perseverance θα ανιχνεύσει οργανικές ενώσεις που ενδεχομένως μετέφεραν στον κρατήρα τα εξαφανισμένα πια ποτάμια, ή θα φωτογραφίσει απολιθώματα εξαφανισμένων μικροοργανισμών.

Στρωματόλιθοι

Ένας είδος σχηματισμού που θα αναζητήσουν οι αστροβιολόγοι της αποστολής είναι οι λεγόμενοι στρωματόλιθοι, μια από τις πρώτες μορφές ζωής που εμφανίστηκαν στη Γη. Πρόκειται για στρογυλλεμένους «βράχους» που σχηματίζονται στρώμα προς στρώμα από φωτοσυνθετικά κυανοβακτήρια.

Ο Ουίλιφορντ τόνισε πάντως ότι παρόμοιοι σχηματισμοί μπορούν να δημιουργηθούν και από άσχετες, γεωλογικές διαδικασίες.

Ακόμα κι αν το Perseverence ανακαλύψει πιθανές ενδείξεις ζωής, η σημασία των ευρημάτων θα πρέπει να επιβεβαιωθεί με μπαράζ εργαστηριακών αναλύσεων, τις οποίες δεν μπορεί να φέρει εις πέρας το ρομπότ.

Για τον λόγο αυτό ο ρομποτικός γεωλόγος θα τοποθετήσει τα πλέον υποσχόμενα δείγματα σε αποστειρωμένους σωλήνες, τους οποίους απλά θα αφήσει στην επιφάνεια.

Τα δείγματα θα συλλεχθούν από ευρω-αμερικανική αποστολή που προγραμματίζεται να αναχωρήσει το 2029 με αποστολή να παραλάβει τους σωλήνες και να τους φέρει στη Γη.

«Έχουμε πλέον ισχυρές ενδείξεις ότι ο κρατήρας Τζέζερο διέθετε κάποτε τα συστατικά της ζωής. Ακόμα κι αν τα δείγματα που θα μεταφερθούν στη Γη δείξουν ότι η λίμνη ήταν ακατοίκητη, θα έχουμε μάθει κάτι σημαντικό για τη ζωή στο Σύμπαν» επισημαίνει ο Ουίλιφορντ.

«Είτε ο Άρης ήταν κάποτε ζωντανός ή όχι, έχει μεγάλη σημασία να κατανοήσουμε πώς οι βραχώδεις πλανήτες σαν τον δικό μας σχηματίζονται και εξελίσσονται. Γιατί ο δικός μας πλανήτης παρέμεινε φιλόξενος ενώ ο Άρης μετατράπηκε σε ερημότοπο;» λέει ο ερευνητής.

Ας ελπίσουμε ότι τους επόμενους μήνες τα ερωτήματα θα απαντηθούν.

Στην φωτογραφια τo δέλτρα ενός αποξηραμένου πια ποταμού διακρίνεται σε αυτή την ψευδοχρωματική εικόνα του κρατήρα Τζέζερο

η πιθανή διαδρομή που θα ακολουθήσει το Perseverance στη λεκάνη του Τζέζερο.

Βότσιαλα που φωτογράφισε στον Άρη το προηγούμενο ρομπότ Curiosity. Πρέπει να λειάνθηκαν από τρεχούμενο νερό

https://physicsgg.blogspot.com/2021/02/blog-post_17.html

https://www.in.gr/2021/02/18/b-science/episthmes/giati-nasa-elpizei-na-vrei-endeikseis-zois-ston-kratira-tzezero/

«Κυνηγώντας εξωγήινους»: Πώς το Perseverance αναζητεί ίχνη αρειανής ζωής στον Κόκκινο Πλανήτη.

Το μεγαλύτερο και πιο προηγμένο όχημα που έχει στείλει ποτέ η NASA σε άλλο κόσμο προσεδαφίστηκε επιτυχώς στον Άρη την Πέμπτη, μετά από ταξίδι 203 ημερών και 472 εκατομμυρίων χιλιομέτρων. Η επιβεβαίωση της ασφαλούς προσεδάφισής του προκάλεσε πανηγυρισμούς στη NASA και την επιστημονική κοινότητα εν γένει, και το Perseverance πρόκειται να αρχίσει σύντομα την ιστορική του αποστολή.

Το Perseverance έχει μέγεθος περίπου ενός αυτοκινήτου και βάρος 1.026 κιλών. Πρόκειται για έναν ρομποτικό γεωλόγο και αστροβιολόγο, και θα περάσει μερικές εβδομάδες δοκιμών πριν αρχίσει τη διετή εξερεύνηση του Κρατήρα Τζέζερο. Αν και θα εξετάσει τον βράχο και τα ιζήματα της αρχαίας κοίτης λίμνης και του δέλτα ποταμού για να αποκτήσει στοιχεία για τη γεωλογία και το αρχαίο κλίμα της περιοχής, θεμελιώδες μέρος της αποστολής του είναι αστροβιολογικού χαρακτήρα, περιλαμβάνοντας την αναζήτηση ιχνών αρχαίας μικροβιακής ζωής. Σε αυτό το πλαίσιο, το πρόγραμμα Mars Sample Return, που σχεδιάζεται από τη NASA και την ESA (ΕΟΔ) θα επιτρέψει σε επιστήμονες στη Γη να μελετήσουν δείγματα που θα συλλεγούν από το Perseverance, με σκοπό τον εντοπισμό πιθανών ιχνών ζωής, χρησιμοποιώντας όργανα που είναι πολύ μεγάλα και πολύπλοκα για να αποσταλούν στον Κόκκινο Πλανήτη.

Με πλάτος περίπου 45 χλμ, ο Κρατήρας Τζέζερο βρίσκεται στο δυτικό τμήμα της Isidis Planitia, μιας γιγαντιαίας λεκάνης βόρεια του ισημερινού του Άρη. Επιστήμονες έχουν διαπιστώσει πως πριν από 3,5 δισ. χρόνια ο κρατήρας είχε το δικό του δέλτα ποταμού και ήταν γεμάτος νερό.

Το όχημα θα προβεί σε κατηγοριοποιήσεις ως προς τη γεωλογία και το αρχαίο κλίμα του πλανήτη και θα συλλέξει και αποθηκεύσει αρειανούς βράχους και ρεγόλιθο, ανοίγοντας τον δρόμο για επανδρωμένη εξερεύνηση του Άρη. Επακόλουθες αποστολές, σε συνεργασία με την ESA, θα στείλουν διαστημόπλοια στον Άρη για να περισυλλεγούν τα δείγματα που έχει συγκεντρώσει το Perserverance, ώστε να μεταφερθούν πίσω στη Γη για περαιτέρω μελέτη.

«Όπως είχε πει ο Καρλ Σέιγκαν, αν δούμε έναν σκαντζόχοιρο να κοιτά στην κάμερα, θα ξέρουμε ότι υπάρχει σύγχρονη και σίγουρα αρχαία ζωή στον Άρη, αλλά με βάση τις προηγούμενες εμπειρίες μας, κάτι τέτοιο θα ήταν πολύ απίθανο» είπε ο Γκέντρι Λη, επικεφαλής μηχανικός του Planetary Science Directorate στο JPL της NASA.

Οι επιστήμονες της αποστολής θεωρούν ότι ο Κρατήρας Τζέζερο, όπου προσεδαφίστηκε το Perseverance, θα μπορούσε να φιλοξενεί ίχνη εξωγήινης ζωής. Γνωρίζουν πως πριν από 3,5 δισ. χρόνια εκεί βρισκόταν μια μεγάλη λίμνη, με δέλτα ποταμού, και θεωρούν πως, αν και το νερό έχει εξαφανιστεί εδώ και πολύ καιρό, κάπου μέσα στον κρατήρα ή στο χείλος του ίσως περιμένουν «biosignatures» (βιο-υπογραφές- στοιχεία πως κάποτε εκεί υπήρξε ζωή).

«Πιστεύουμε ότι τα καλύτερα σημεία για την αναζήτσηη βιουπογραφών θα ήταν στον πυθμένα ή σε ιζήματα της ακτογραμμής, που θα περιελάμβαναν ανθρακικά ορυκτά, τα οποία είναι ιδιαίτερα καλά στη διατήρηση συγκεκριμένων ειδών απολιθωμένης ζωής στη Γη» είπε ο Κεν Γουίλιφορντ, αναπληρωτής project scientist της αποστολής στο JPL. «Μα όσο αναζητούμε ίχνη αρχαίων μικροβίων σε έναν αρχαίο ξένο κόσμο, είναι σημαντικό να διατηρούμε ανοιχτό μυαλό».

Το «κυνήγι» των βιοϋπογραφών θα περιλαμβάνει τις κάμερες του οχήματος, ειδικά τη Mastcam-Z, στο «κατάρτι» του, που μπορεί να εστιάσει για την εξέταση επιστημονικά ενδιαφερόντων στόχων. Η επιστημονική ομάδα της αποστολής μπορεί να βάλει επίσης το όργανο SuperCam, επίσης στο κατάρτι, να χτυπήσει με λέιζερ έναν στόχο, δημιουργώντας ένα μικρό νέφος πλάσματος που μπορεί να αναλυθεί για να εξακριβωθεί η χημική σύνθεσή του. Αν τα δεδομένα αυτά είναι αρκετά ενδιαφέροντα, τότε το ρόβερ μπορεί να κοιτάξει από πιο κοντά με τον ρομποτικό του βραχίονα.

Για αυτό το Perseverance θα βασιστεί σε όργανα στον πυργίσκο στην άκρη του βραχίονα. Το PIXL (Planetary Instrument for X-ray Lithochemistry) έχει μια μικρή μα ισχυρή συσκευή ακτίνων Χ για την αναζήτηση πιθανών χημικών ιχνών αρχαίας ζωής. Το SHERLOC (Scanning Habitable Environments with Raman & Luminescence for Organics & Chemicals) έχει το δικό του λέιζερ και μπορεί να εντοπίζει συγκεντρώσεις οργανικών μορίων και ορυκτά που μπορεί να έχουν σχηματιστεί σε υδάτινα περιβάλλοντα. Μαζί τα δύο αυτά όργανα θα παρέχουν χάρτες υψηλής ανάλυσης με στοιχεία, ορυκτά και μόρια σε αρειανούς βράχους και ιζήματα, επιτρέποντας σε αστροβιολόγους να αξιολογήσουν τη σύνθεσή τους και να διακρίνουν τους πιο ενδιαφέροντες πυρήνες για συλλογή.

Οι επιστήμονες ελπίζουν επίσης να βρουν χαρακτηριστικά στην επιφάνεια που δεν θα μπορούσαν να αποδίδονται σε κάτι άλλο από αρχαία μικροβιακή ζωή. Κάτι τέτοιο θα μπορούσε να είναι στρωματόλιθος: Στη Γη οι στρωματόλιθοι είναι βραχώδεις σωροί/ υψώματα που είχαν σχηματιστεί από μικροβιακή ζωή σε αρχαίες ακτές και σε άλλα περιβάλλοντα με άφθονη ενέργεια για μεταβολισμό και νερό. Κάτι τέτοιο θα ήταν δύσκολο να αποδοθεί σε γεωλογικές διαδικασίες.

Όσον αφορά στο σύστημα λήψης δειγμάτων που διαθέτει το Perseverance, είναι ένας από τους πιο πολύπλοκους μηχανισμούς που έχουν αποσταλεί ποτέ στο διάστημα. Με αυτό το όχημα θα συλλέξει τα πιο ενδιαφέροντα δείγματα, θα τα βάλει σε σωλήνες και αργότερα θα τα εναποθέσει για να περισυλλεγούν από μελλοντικές αποστολές και να σταλούν πίσω στη Γη για ανάλυση.

«Έχουμε ισχυρά στοιχεία πως ο Κρατήρας Τζέζερο κάποτε είχε τα συστατικά της ζωής. Ακόμα και αν καταλήξουμε μετά την ανάλυση των δειγμάτων που θα επιστραφούν πως η λίμνη ήταν ακατοίκητη, θα έχουμε μάθει κάτι σημαντικό για το πού φτάνει η ζωή στο σύμπαν» είπε ο Γουΐλιφορντ. «Είτε ο Άρης ήταν κάποτε ζωντανός πλανήτης είτε όχι, είναι απαραίτητο να κατανοήσουμε πώς μπορούν να σχηματιστούν και να εξελιχθούν βραχώδεις πλανήτες σαν τον δικό μας. Γιατί ο δικός μας πλανήτης παρέμεινε φιλόξενος, ενώ ο Άρης γινόταν μια αφιλόξενη έρημος;».

https://physicsgg.blogspot.com/2021/02/perseverance.html

Γεια σας

Μηπως ξέρει κανείς το Perseverance σε πόσο βάθος θα τρυπήσει για να παρει δείγματα?

Από ότι διάβασα, το προηγούμενο το Curiosity άνοιξε τρύπες μέχρι 7 cm το οποίο είναι πολύ μικρό και δεν παρέχει ασφάλεια από την ακτινοβολία και για αυτό μάλλον δεν βρήκαν και τίποτα.

Το πρώτο βίντεο της προσεδάφισης του Perseverance στον Άρη και η πρώτη ηχητική καταγραφή από το μικρόφωνό του.

Η NASA έδωσε στη δημοσιότητα ένα βίντεο με εντυπωσιακές εικόνες της προσεδάφισης του Perseverance στον Άρη, μετά την άφιξη την περασμένη Πέμπτη στον κόκκινο πλανήτη αυτού του εξάτροχου ρομποτικού ρόβερ, σε μια ιστορική αποστολή αναζήτησης ιχνών μικροβιακής ζωής.

Διάρκειας μόλις τριών λεπτών το δημοσιευμένο βίντεο αποκαλύπτει τις εικόνες που κατέγραψαν οι πολλές κάμερες που βρίσκονται συνδεδεμένες σε διαφορετικά μέρη του Perseverance, κατά την είσοδό του στην αρειανή ατμόσφαιρα: Η μια κάμερα δείχνει το άνοιγμα του υπερηχητικού αλεξίπτωτου, μια άλλη κάμερα, που βρίσκεται κάτω από το rover, το έδαφος του Άρη να έρχεται πιο κοντά, και δύο άλλες λήψεις εμφανίζουν το rover σταδιακά να προσεδαφίζεται καθώς αιωρείται από τρία καλώδια.

Κανένας ήχος δεν κατέστη εφικτό να καταγραφεί κατά τη διάρκεια της κατακόρυφης καθόδου. Στη συνέχεια και αφού το Perseverance προσεδαφίστηκε ομαλά, το μικρόφωνό του έκανε και την πρώτη ηχητική καταγραφή από την επιφάνεια του Άρη.

«Αυτή είναι η πρώτη φορά που καταφέραμε να καταγράψουμε ένα γεγονός όπως μια προσεδάφιση στον Άρη», δήλωσε σε μια συνέντευξη Τύπου ο Μάικλ Γουάτκινς, διευθυντής του εργαστηρίου Jet Propulsion, όπου κατασκευάστηκε το rover. «Είναι πραγματικά φανταστικό».

«Αυτές οι εικόνες και τα βίντεο είναι όσα ονειρευόμασταν για χρόνια», πρόσθεσε ο Άλεν Τσεν, υπεύθυνος της NASA για την προσεδάφιση του Perseverance. Το οπτικό υλικό θα χρησιμοποιηθεί από ομάδες της NASA για να κατανοήσουν καλύτερα τι συμβαίνει κατά τη διάρκεια μιας τέτοιας προσεδάφισης.

Το rover προστατευόταν από μια θερμική ασπίδα κατά την είσοδό του στην αρειανή ατμόσφαιρα με ταχύτητα 20.000 χλμ των ώρα. Στο βίντεο μπορεί κανείς να δει επίσης αυτή την ασπίδα να πέφτει στην επιφάνεια του Άρη.

Οι κάμερες είναι τυπικές κάμερες εμπορίου, που προστέθηκαν χωρίς να είναι συνδεδεμένες στο σύστημα του rover, ώστε να μην ενοχλούν τη λειτουργία του.

Ο ελιγμός προσεδάφισης ήταν ριψοκίνδυνος και το σημείο που επιλέχθηκε, ο κρατήρας Jezero, ο πιο επικίνδυνος από οποιαδήποτε άλλη αποστολή, εξαιτίας του ανάγλυφου του εδάφους.

https://physicsgg.me/2021/02/23/%cf%84%ce%bf-%cf%80%cf%81%cf%8e%cf%84%ce%bf-%ce%b2%ce%af%ce%bd%cf%84%ce%b5%ce%bf-%cf%84%ce%b7%cf%82-%cf%80%cf%81%ce%bf%cf%83%ce%b5%ce%b4%ce%ac%cf%86%ce%b9%cf%83%ce%b7%cf%82-%cf%84%ce%bf%cf%85-persever/

Perseverance: Έλληνας έστειλε μικρόφωνο στον πλανήτη Άρη – Το πρώτο ηχητικό ντοκουμέντο μαγεύει.

Ένας Έλληνας μουσικός κατασκεύασε ένα μικρόφωνο που το έστειλε στον πλανήτη Άρη για να καταγράψει τους ήχους του.

Συγκεκριμένα ο Ιάσων Αχιλλέας Μεζίλης συνεργάστηκε με την NASA και σχεδίασε ένα μικρόφωνο για να καταγράψει τον ήχο στον πλανήτη Άρη.

Η πειραματική αυτή συσκευή βρίσκεται σήμερα στον Άρη μαζί με μία άλλη συσκευή καταγραφής ήχου που κατασκεύασαν Γάλλοι επιστήμονες.

«Το άλλο μικρόφωνο είναι κυρίως για επιστήμη, για να μελετήσει τους ήχους που κάνουν οι βράχοι όταν εκρήγνυνται, όταν τους χτυπάνε τα λέιζερ. Το δικό μας μικρόφωνο είναι πρωτίστως εκεί για να είναι cool. Είναι περισσότερο για να συναρπάσει και να εμπνεύσει. Εάν μπορέσουμε να συνδυάσουμε τα δύο μικρόφωνα, ελπίζω να ακούσουμε τον ήχο από την επιφάνεια του Άρη στερεοφωνικά και νομίζω θα δημιουργηθεί μία πιο απτή εμπειρία για τους ανθρώπους ώστε να μπορέσουν να ονειρευτούν ένα ταξίδι στον Άρη κάποια μέρα», ανέφερε μεταξύ άλλων ο Έλληνας μουσικός στην ΕΡΤ.

Ποιο ήταν το πρώτο ηχητικό «ντοκουμέντο» από την επιφάνεια του κόκκινου πλανήτη

Την ίδια ώρα το πρώτο ηχητικό ντοκουμέντο από την επιφάνεια του πλανήτη Άρη, έτσι όπως το κατέγραψε το διαστημικό ρόβερ Perseverance, δημοσίευσε η NASA.

Ο ήχος δεν προέρχεται από το εξάρτημα του Έλληνα Ιάσων Αχιλλέας Μεζίλη, ωστόσο αποτελεί τον πρώτο ήχο που ακούμε από τον συγκεκριμένο πλαντήτη.

Το διαστημικό ρόβερ Perseverance προσεδαφίστηκε επιτυχώς στην επιφάνεια του Άρη την προηγούμενη εβδομάδα και κατέγραψε από τα δύο του μικρόφωνα το πρώτο ηχητικό «ντοκουμέντο» από τον κόκκινο πλανήτη. Και αυτό δεν ήταν άλλο από «ριπές ανέμου», όπως ανακοίνωσαν εκπρόσωποι της NASA.

Ακούστε εδώ:

Now that you’ve seen Mars, hear it. Grab some headphones and listen to the first sounds captured by one of my microphones. 🎧https://t.co/JswvAWC2IP#CountdownToMars

— NASA’s Perseverance Mars Rover (@NASAPersevere) February 22, 2021

Στο σύντομο ηχητικό απόσπασμα ακούγεται ένας στριγκός ήχος, ο θόρυβος του ρόβερ, αλλά και ο άνεμος που πνέει στον Άρη. «Ναι, μόλις ακούσατε μια ριπή ανέμου στην επιφάνεια του Άρη, που καταγράφηκε από το μικρόφωνο και στάλθηκε στη Γη», είπε ο Ντέιβ Γκρούελ, ο υπεύθυνος αυτών των εξαρτημάτων. Πρόκειται για «τους πρώτους ήχους που καταγράφονται στην επιφάνεια του Άρη», πρόσθεσε, στη συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε.

Το Perseverance είναι εξοπλισμένο με δύο μικρόφωνα, το ένα εκ των οποίων βρίσκεται πάνω στο επιστημονικό όργανο SuperCam, μια κάμερα προηγμένης τεχνολογίας που έχει μέγεθος όσο ένα κουτί παπουτσιών.

«Ελπίζουμε ότι θα μπορέσουμε να συνεχίσουμε να χρησιμοποιούμε αυτά τα μικρόφωνα για να συλλαμβάνουμε ήχους», είπε ο Γκρούελ.

Το δεύτερο μικρόφωνο, που η NASA ήλπιζε ότι θα κατέγραφε τον ήχο κατά τη στιγμή της προσεδάφισης, ωστόσο δεν λειτούργησε.

Υπενθυμίζεται πως η αμερικανική διαστημική υπηρεσία είχε προσπαθήσει και στο παρελθόν να στείλει μικρόφωνα στον Άρη, αλλά δεν είχε καταφέρει μέχρι σήμερα να πετύχει αυτόν τον στόχο. Το ρομπότ InSight, που έφτασε στον πλανήτη τον Νοέμβριο του 2018, κατέγραψε πολλές σεισμικές δονήσεις, χάρη στο υπερευαίσθητο σεισμογράφο του. Η συχνότητα των δονήσεων ήταν πολύ χαμηλή για να γίνει αντιληπτή από το ανθρώπινο αυτί και εκείνες οι ηχογραφήσεις ενισχύθηκαν χάρη σε μια ειδική τεχνική, ώστε να ακουστούν.

https://www.in.gr/2021/02/23/b-science/perseverance-ellinas-esteile-mikrofono-ston-planiti-ari-proto-ixitiko-ntokoumento-mageyei/

Γήινα μικρόβια θα μπορούσαν να επιβιώσουν (για λίγο) στον Άρη.

Η σχετική έρευνα δημοσιεύτηκε στο Frontiers of Microbiology και ανοίγει τον δρόμο για την καλύτερη κατανόηση όχι μόνο της απειλής που συνιστούν τα μικρόβια για τις διαστημικές αποστολές, μα επίσης και των ευκαιριών για ανεξαρτησία πόρων από τη Γη.

«Δοκιμάσαμε επιτυχώς έναν νέο τρόπο έκθεσης βακτηρίων και μυκήτων σε συνθήκες σαν του Άρη, χρησιμοποιώντας ένα επιστημονικό αερόστατο για να στείλουμε τον πειραματικό μας εξοπλισμό στη στρατόσφαιρα της Γης» είπε η Μάρτα Φιλίπα Κορτεσάο του Γερμανικού Κέντρου Αεροδιαστημικής- μία εκ των ερευνητών. «Κάποια μικρόβια, ειδικότερα σπόροι του μύκητα της μαύρης μούχλας, ήταν σε θέση να επιβιώσουν του ταξιδιού, ακόμα και όταν εκτέθηκαν σε πολύ υψηλή υπεριώδη ακτινοβολία».

Η κατανόηση της αντοχής των μικροβίων στα διαστημικά ταξίδια είναι ζωτικής σημασίας για την επιτυχία μελλοντικών αποστολών: Κατά την αναζήτηση για εξωγήινη ζωή, πρέπει να διαβεβαιώνεται πως οτιδήποτε πιθανώς ανακαλύπτεται δεν έχει «απλά» ταξιδέψει με τα γήινα διαστημόπλοια ως «λαθρεπιβάτης».

«Με τις επανδρωμένες μακροπρόθεσμες αποστολές στον Άρη, πρέπει να ξέρουμε πώς σχετιζόμενοι με τους ανθρώπους μικροοργανισμοί θα επιβίωναν στον Κόκκινο Πλανήση, καθώς κάποιοι μπορεί να αποτελούν κίνδυνο υγείας για τους αστροναύτες» είπε η Καταρίνα Σιμς, επίσης του Γερμανικού Κέντρου Αεροδιαστημικής. «Επιπρόσθετα, κάποια μικρόβια θα ήταν ανεκτίμητα για εξερεύνηση του διαστήματος. Θα μπορούσαν να μας βοηθήσουν να παράγουμε τροφή και υλικές προμήθειες ανεξάρτητα από τη Γη, κάτι που θα είναι κρίσιμης σημασίας όταν είμαστε μακριά από το σπίτι».

Πολλά από τα βασικά χαρακτηριστικά του αρειανού περιβάλλοντος δεν μπορούν να βρεθούν ή να αναπαραχθούν εύκολα στην επιφάνεια του πλανήτη μας, ωστόσο στη μέση στρατόσφαιρα οι συνθήκες είναι αξιοσημείωτα παρόμοιες. «Εκτοξεύσαμε τα μικρόβια στη στρατόσφαιρα μέσα στο MARSBOx (Microbes in Atmosphere for Radiation, Survival and Biological Outcomes), που διατηρείτο σε αρειανή πίεση και ήταν γεμάτο με τεχνητή αρειανή ατμόσφαιρα κατά την αποστολή» είπε η Κορτεσάο. «Το κουτί μετέφερε δύο στρώματα- δείγματα, με το κάτω να είναι προστατευμένο από την ακτινοβολία. Αυτό μας επέτρεψε να διαχωρίσουμε τις επιπτώσεις της ακτινοβολίας από τις άλλες εξεταζόμενες συνθήκες…τα δείγματα του πάνω δείγματος εκτέθηκαν σε 1.000 φορές περισσότερη υπεριώδη ακτινοβολία από τα επίπεδα που μπορούν να προκαλέσουν ηλιακά εγκαύματα στο δέρμα μας».

«Αν και δεν επέζησαν του ταξιδιού όλα τα μικρόβια, ένα που είχε εντοπιστεί στο παρελθόν στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, το Aspergillus niger, μπορούσε να ζωντανέψει ξανά αφού επέστρεψε πίσω» είπε η Σιμς.

https://physicsgg.me/2021/02/23/%ce%b3%ce%ae%ce%b9%ce%bd%ce%b1-%ce%bc%ce%b9%ce%ba%cf%81%cf%8c%ce%b2%ce%b9%ce%b1-%ce%b8%ce%b1-%ce%bc%cf%80%ce%bf%cf%81%ce%bf%cf%8d%cf%83%ce%b1%ce%bd-%ce%bd%ce%b1-%ce%b5%cf%80%ce%b9%ce%b2%ce%b9%cf%8e/

Τα κρυφά μηνύματα που έστειλε η NASA στον Άρη.

Οι μηχανικοί της NASA υπαινίχθηκαν ότι είχαν κρύψει ένα κωδικoποιημένο μήνυμα στο αλεξίπτωτο του Perseverance. Μέσα σε λίγες ώρες, οι λάτρεις των παζλ το έσπασαν.

Καθώς το διαστημικό όχημα Perseverance της NASA έπεφτε στην ατμόσφαιρα του Άρη την περασμένη εβδομάδα, μια βιντεοκάμερα κατέγραφε το άνοιγμα του αλεξίπτωτου, το οποίο ήταν διακοσμημένο με τα χρώματα κόκκινο και λευκό. Το μοτίβο των χρωμάτων έκρυβε κωδικοποιημένα μηνύματα.

Κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου, ο Allen Chen, ο υπεύθυνος μηχανικός για το σύστημα προσγείωσης, μεταξύ άλλων, ανέφερε αινιγματικά ότι: «μερικές φορές αφήνουμε μηνύματα στη δουλειά μας με σκοπό να τα βρουν άλλοι. Γι’ αυτό σας καλούμε όλους να προσπαθήσετε (να τα βρείτε).»

Aμέσως, από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού Ωκεανού στο Παρίσι, ο Maxence Abela, ένας 23χρονος φοιτητής πληροφορικής συνειδητοποίησε ότι το φαινομενικά τυχαίο μοτίβο στο αλεξίπτωτο του Perseverance περιείχε έναν κωδικό. Κάλεσε τον πατέρα του, έναν μηχανικό λογισμικού στην Google που εργάζεται στο Λονδίνο, και αποφάσισαν να λύσουν τον γρίφο. Το ίδιο έκαναν και άλλοι σε όλο τον κόσμο, ανταλλάσσοντας πληροφορίες σε Twitter και Reddit, όπως ο Adithya Balaji, που αντιμετώπισε ανεξάρτητα το πρόβλημα. Ο Balaji συνέκρινε τον γρίφο του αλεξίπτωτου με αντίστοιχες περιπτώσεις στις ταινίες επιστημονικής φαντασίας: π.χ. στην «Επαφή», όπου η πρωταγωνίστρια (Jodie Foster) αποκαλύπτει ένα εξωγήινο μήνυμα και στον «Αρειανό», όπου ο Matt Damon, επικοινωνεί με τη Γη χρησιμοποιώντας παρόμοιο κώδικα. «Η πραγματική ζωή πολλές φορές είναι πολύ πιο συναρπαστική από την φαντασία των ταινιών», είπε ο Balaji.

Εκείνος που είχε την έμπνευση να ενσωματώσει το μήνυμα στο αλεξίπτωτο ήταν ο Ian Clark, ο υπεύθυνος κατασκευής του. Ενώ παρακολουθούσε το βίντεο μιας δοκιμής του αλεξίπτωτου που προορίζονταν για το Perseverance, ο Clark παρατήρησε ότι το μοτίβο του θόλου του, που τότε έμοιαζε με σκακιέρα, δεν τον βοηθούσε να καταλάβει το πώς ξετυλίχθηκαν και απλώθηκαν τα διάφορα τμήματά του.

Επειδή το Perseverance θα ήταν εξοπλισμένο με βιντεοκάμερες που θα λειτουργούσαν κατά την πτώση, ο Clark έψαχνε για ένα μοτίβο που θα έδειχνε αν το αλεξίπτωτο είχε αναπτυχθεί χωρίς να μπερδευτεί. Αυτό, με τη σειρά του έδωσε την ευκαιρία «για λίγη διασκέδαση», είπε. Ζήτησε άδεια από τη NASA να ενσωματώσει ένα κωδικοποιημένο μήνυμα στο χρωματικό μοτίβο του αλεξίπτωτου. Πήρε το ΟΚ, με την υπόδειξη το μήνυμα να είναι κατάλληλο και ότι δεν θα μπορούσε να παρερμηνευθεί.

Το αλεξίπτωτο πλάτους 21 μέτρων αποτελούνταν από 80 λωρίδες υφάσματος ακτινικά από το κέντρο προς τα έξω που σχημάτιζαν έναν θόλο σχήματος ημισφαιρίου, και κάθε λωρίδα αποτελούταν από τέσσερα κομμάτια. Ο Clark διέθετε έτσι 320 κομμάτια για να «παίξει». Μερικές από τις ιδέες του θα απαιτούσαν πρόσθετα χρώματα, αλλά αυτό θα μπορούσε να απειλήσει την ακεραιότητα του αλεξίπτωτου, αφού οι μη δοκιμασμένες βαφές μπορεί να εξασθενούσαν τις ίνες του υφάσματος. Θα ήταν μεγάλη ντροπή να χαθεί μια αποστολή κόστους 2,7 δισεκατομμυρίων δολαρίων, επειδή ένας μηχανικός ήθελε να βάλει μυστικό μήνυμα στο αλεξίπτωτο. Έτσι το σχέδιο, που γνώριζαν πολύ λίγα άτομα, προχώρησε με τα δύο δοκιμασμένα χρώματα κόκκινο και λευκό.

Όταν οι επιστήμονες των υπολογιστών βλέπουν κάτι σε ασπρόμαυρο – ή σε αυτήν την περίπτωση, κόκκινο και λευκό – σκέφτονται δυαδικό κώδικα, τα 1 και 0 που είναι η γλώσσα των υπολογιστών. Αυτό ήταν το πρώτο που έψαξαν οι λύτες του παζλ.

Το μήνυμα στους τρεις εσωτερικούς δακτυλίους ήταν: “DARE MIGHTY THINGS”(τολμήστε τις μεγάλες ιδέες). Ο Abela δημοσίευσε στο Twitter την απάντησή του, περίπου δύο ώρες (!) αφότου ο Allen Chen είχε κάνει τον υπαινιγμό του κατά τη διάρκεια της συνέντευξης τύπου. Πρόκειται για το σλόγκαν του Jet Propulsion Laboratory της NASA και προέρχεται από μια ομιλία του Teddy Roosevelt το 1899.

Υπήρχαν ακόμη ορισμένοι αριθμοί και γράμματα στον εξωτερικό δακτύλιο που ούτε ο Abela μπόρεσε να κατανοήσει. Αυτά αποδείχθηκαν ότι ήταν οι γεωγραφικές συντεταγμένες της NASA: 34° 11′ 58″ N 118° 10′ 31″ W.

Πληκτρολογήσετε αυτές τις συντεταγμένες αυτές στο Google Earth, και θα βρεθείτε περίπου 10 μέτρα από την πόρτα του κέντρου επισκεπτών στο JPL.

Πέρα από το αλεξίπτωτο, τo διαστημικό όχημα Perseverance περιέχει και άλλα ρητά ή σύμβολα ή μικρά αντικείμενα, που είτε είναι διακοσμητικά είτε εξυπηρετούν κάποιους λειτουργικούς σκοπούς όπως η πλάκα στην παρακάτω εικόνα,τα χρώματα της οποίας θα χρησιμοποιηθούν για την βαθμονόμηση της κάμερας Μastcam-Z.

Στην φωτογραφία το αλεξίπτωτο ήταν χωρισμένο σε τρεις δακτυλίους. Το κόκκινο χρώμα παριστάνει τον αριθμό 1 και το λευκό το 0.

https://physicsgg.me/2021/02/25/%cf%84%ce%b1-%ce%ba%cf%81%cf%85%cf%86%ce%ac-%ce%bc%ce%b7%ce%bd%cf%8d%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%b1-%cf%80%ce%bf%cf%85-%ce%ad%cf%83%cf%84%ce%b5%ce%b9%ce%bb%ce%b5-%ce%b7-nasa-%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%bd-%ce%ac/

Το Perseverance διήνυσε τα πρώτα του 6,5 μέτρα στον Άρη.

Το νέο ρομποτικό ρόβερ Perseverance (Επιμονή) της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA) έβαλε μπροστά τις μηχανές του και για μισή ώρα διήνυσε τα πρώτα διστακτικά 6,5 μέτρα στον Άρη.

Παράλληλα, τράβηξε τις πρώτες φωτογραφίες από τα ίχνη που άφησαν οι τροχοί του στο κοκκινωπό αμμώδες αρειανό έδαφος.Οι μηχανικοί στο Εργαστήριο Αεριώθησης (JPL) της NASA δήλωσαν με ικανοποίηση ότι το εξάτροχο ρόβερ μεγέθους αυτοκινήτου τα καταφέρνει καλύτερα και από τις δοκιμές του στη Γη. Το Perseverance, το οποίο προσεδαφίστηκε στις 18 Φεβρουαρίου στον μεγάλο κρατήρα Γιέζερο, κάποτε αρχαία λίμνη και δέλτα ποταμού, έχει λίγο μεγαλύτερη ταχύτητα από το προηγούμενο αμερικανικό ρόβερ στον Άρη, το Curiosity (Περιέργεια), που ακόμη βρίσκεται εν λειτουργία. Επίσης το νέο ρόβερ είναι σε θέση να διασχίσει μεγαλύτερη απόσταση μέσα σε μια μέρα, γύρω στα 200 μέτρα, επειδή είναι ικανό να αποφεύγει καλύτερα τα διάφορα εμπόδια, όπως μεγάλους βράχους και παγίδες άμμου.

Προς το παρόν, οι επιστήμονες της NASA μελετούν τα διαθέσιμα δεδομένα για τη γύρω περιοχή, προκειμένου να αποφασίσουν ποια θα είναι η καλύτερη διαδρομή για το ρόβερ. Η τελική απόφαση τους πιθανώς θα ληφθεί, αφού το μικρό ρομποτικό ελικόπτερο Ingenuity βάρους δύο κιλών πετάξει και κατοπτεύει τη «γειτονιά» του ρόβερ (θα είναι η πρώτη φορά που ένα drone θα πετάξει σε άλλο κόσμο). Προς το παρόν, το ελικοπτεράκι βρίσκεται προσδεμένο κάτω από την «κοιλιά» του ρόβερ.

Το Perseverance, το οποίο προγραμματίζεται να διανύσει 15 χιλιόμετρα μέσα στο επόμενο αρειανό έτος (αντιστοιχεί σε περίπου δύο γήινα έτη), είναι το πιο εξελιγμένο κινητό εργαστήριο αστροβιολογίας που έχει σταλεί σε άλλο πλανήτη ή δορυφόρο, με στόχο την αναζήτηση ιχνών μικροβιακής ζωής, χάρη στα πολλά επιστημονικά όργανα, το ρομποτικό βραχίονα και τις υψηλής ανάλυσης κάμερες του.

Η περιοχή που προσεδαφίστηκε το διαστημικό όχημα Perseverance ονομάστηκε από τη NASA Οκτάβια Ε. Μπάτλερ (το όνομα αφροαμερικανής συγγραφέως επιστημονικής φαντασίας):

«Όταν το @NASAPersevere προσγειώθηκε στον Άρη, όχι μόνο γράψαμε ιστορία, ζήσαμε τα όνειρα των καλλιτεχνών που εμπνέουν τα ταξίδια μας στο διάστημα. Αποδίδοντας φόρο τιμής, οι επιστήμονες της @NASAJPL έδωσαν το όνομα της @OctaviaEButler, τηw πρωτοποριακής συγγραφέως επιστημονικής φαντασία στην περιοχή προσγείωσης του rover».

https://physicsgg.me/2021/03/06/%cf%84%ce%bf-perseverance-%ce%b4%ce%b9%ce%ae%ce%bd%cf%85%cf%83%ce%b5-%cf%84%ce%b1-%cf%80%cf%81%cf%8e%cf%84%ce%b1-%cf%84%ce%bf%cf%85-65-%ce%bc%ce%ad%cf%84%cf%81%ce%b1-%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%bd-%ce%ac/

Εποικισμός του πλανήτη Άρη: Ρεαλιστική δυνατότητα ή χίμαιρα.

Από αρχαιοτάτους χρόνους, ο άνθρωπος ως υπερβατικό ον, θυσίαζε την κόπωση του σβέρκου του, κοιτώντας ψηλά στα άστρα, πολλές φορές αγνοώντας την “καθαρότητα” του επίγειου παραδείσου στον οποίο κατοικεί εδώ και εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια.

Τόμοι ολόκληροι, που θα γέμιζαν ασφυκτικά τις μεγαλύτερες βιβλιοθήκες του κόσμου, έχουν ήδη γραφτεί για την πολυθρύλητη “Οδύσσεια του Διαστήματος”, σε μια πανανθρώπινη προσπάθεια και ενδόμυχη ανάγκη που μας ωθεί να “αγγίξουμε” τα μυστικά της Δημιουργίας.

Πολλά ήδη έχουν ειπωθεί ποικιλοτρόπως, κυρίως μέσα από τη βιβλιογραφία των ΜΜΕ, για την πρώτη επικείμενη επανδρωμένη αποστολή στον Κόκκινο πλανήτη που καταφέρνει να κλέβει την παράσταση και να έλκει τη γήινη περιέργεια με έναν τρόπο τόσο γοητευτικά απόκοσμο και επικίνδυνο...

Ζήτησα απο τον Δρ. Μανώλη Γεωργούλη Διευθυντή Ερευνών, Κέντρο Ερευνών Αστρονομίας και Εφαρμοσμένων Μαθηματικών της Ακαδημίας Αθηνών και Επιστημονικού Επιμελητή των Περιοδικών της Αμερικανικής Αστρονομικής Εταιρείας (AAS) να μας διαθέσει τις επιστημονικές του πεποιθήσεις, σχετικά με την πιθανότητα μιας πετυχημένης διαστημικής αποστολής με αστροναύτες στον Άρη, την υπόθεση του εποικισμού του, αλλά και να μας αναλύσει ποιά είναι η πραγματική πλανητική υπόσταση που θα συναντήσουν στην επιφάνεια του αν και εφόσον προσεδαφιστούν.

Οι απόψεις του Έλληνα Ηλιοφυσικού και εκ των κορυφαίων μελετητών του Διαστημικού Καιρού παγκοσμίως, είναι άκρως συναρπαστικές και κυρίως ρεαλιστικές.

Κύριε Γεωργούλη, θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε πως όλα ξεκίνησαν τη δεκαετία του ΄50 με τον άκρατο και σαφέστατα δίχως όρια ανταγωνισμό των δύο υπερδυνάμεων, ΗΠΑ και ΕΣΣΔ;. Μπορούμε να ορίσουμε εκείνη την εποχή ως την απαρχή της ’Οδύσσειας του Διαστήματος”;

Η απαρχή της διαστημικής εποχής έβαλε μια μικρή μεταλλική μπάλα, τον δορυφόρο Sputnik, σε τροχιά γύρω από τη Γη τον Οκτώβριο του 1957. Λιγότερο από ένα μήνα αργότερα, η Σοβιετική Ένωση που εκπονούσε το πρόγραμμα Sputnik, επιδίωξε να ικανοποιήσει το όνειρο του ανθρώπου να κατακτήσει το τελευταίο σύνορο, αυτό του διαστήματος, στέλνοντας αρχικά ένα αδέσποτο σκυλί από τους δρόμους της Μόσχας με το όνομα Λάικα σε τροχιά. Το σκυλί δεν επιβίωσε.

Στις 12 Απριλίου 1961, ο πρώτος κοσμοναύτης, Yuri Gagarin, επιβίωσε μιας τροχιακής πτήσης 180 λεπτών επιστρέφοντας στη Γη σώος. Το όνειρο ήταν ζωντανό.

Οι ΗΠΑ, τρομοκρατημένες και με πληγωμένο γόητρο από τη διαφαινόμενη σοβιετική κυριαρχία στο διάστημα, έβαλαν στις 5 Μαΐου 1961 τον πρώτο Αμερικανό αστροναύτη, Alan Shepard Jr., σε μια παραβολική πτήση 15 λεπτών της οποίας επίσης επέζησε.

Στις 12 Σεπτεμβρίου 1962 ο Αμερικανός Πρόεδρος John F. Kennedy, ανακοίνωσε το μεγαλεπήβολο σχέδιο μιας επανδρωμένης πτήσης στη Σελήνη.

Το πρώτο ανθρώπινο βήμα στο λεπτό σαν πούδρα έδαφος του φυσικού δορυφόρου της Γης, μέσω της αποστολής Apollo 11, δόθηκε στις 20 Ιουλίου 1969.

Το πρόγραμμα Apollo ολοκληρώθηκε τον Δεκέμβριο του 1972 με την αποστολή Apollo 17.

Έκτοτε, με εξαίρεση το διαστημικό σκάφος Skylab κατά τη δεκαετία του 1970, οι μόνες επανδρωμένες αποστολές γίνονται από και προς τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, ο οποίος δέχτηκε για πρώτη φορά αστροναύτες το Νοέμβριο του 2000.

-Ωστόσο, τον άνθρωπο από τη φύση του, τον διακατέχει μια ακόρεστη δίψα για μια αέναη Συμπαντική εξερεύνηση. Το μεγάλο διαστημικό στοίχημα αποβλέπει στον σχετικά άμεσο εποικισμό του πλανήτη Άρη;

Εξήντα χρόνια μετά τον Gagarin, η αμερικανική NASA έχει θέσει τις βάσεις του προγράμματος Artemis (αδελφή του Απόλλωνα [Apollo], κατά τη μυθολογία) με σκοπό την επιστροφή των ανθρώπων στη Σελήνη ως το 2024.

Έχει ξεκαθαρίσει, δε, ότι θεωρεί τη Σελήνη ως βατήρα για την πρώτη επανδρωμένη αποστολή στον πλανήτη Άρη κατά τα τέλη της επόμενης δεκαετίας.

Αλλά και η ιδιωτική πρωτοβουλία, εκφραζόμενη από την εταιρεία SpaceX του δισεκατομμυριούχου Elon Musk φαίνεται βέβαιη για την πρώτη επανδρωμένη αποστολή στον Άρη σε μια δεκαετία.

Στο μεταξύ, μια αρμάδα από ρομποτικές αποστολές καταφθάνουν στον κόκκινο πλανήτη, με πιο πρόσφατη την αποστολή που προσεδάφισε επιτυχώς το όχημα Επιμονή (Perseverance) που ήδη δίνει τις ποιοτικότερες εικόνες της επιφάνειας του πλανήτη ως τώρα.

Οι πιο αισιόδοξοι επιμένουν ότι ο χρόνος για τον εποικισμό του Άρη μετράει αντίστροφα, ενώ ο εποικισμός της Σελήνης θεωρείται μάλλον δεδομένος. Είναι όμως έτσι;

Ας ξεκαθαρίσουμε καταρχήν ότι μια επανδρωμένη αποστολή και ένας εποικισμός, που προϋποθέτει (ημι)μόνιμη βάση, είναι δύο διαφορετικά πράγματα.

Ο άνθρωπος είναι ένα αδύναμο ον, φτιαγμένο για να ζει στην επιφάνεια μιας σφαίρας, της Γης, κάτω από το προστατευτικό κουκούλι της γήινης ατμόσφαιρας.

Μόλις τα τελευταία 120 χρόνια έχει επεκτείνει τρισδιάστατα το ζωτικό του χώρο, από τα βάθη των ωκεανών ως την τροχιά του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού.

Επανδρωμένη αποστολή έχει γίνει και στο βαθύτερο σημείο της ωκεανικής αβύσσου στο υποθαλάσσιο φαράγγι Mindanao έξω από τις Φιλιππίνες. Κανείς δεν μιλάει για εποικισμό του σημείου ή οποιουδήποτε άλλου σημείου του πυθμένα των ωκεανών.

Ούτε οι αστροναύτες του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού θεωρούνται εποικιστές, περνώντας χρόνο κάποιων μηνών κάθε φορά σε ένα ανθρώπινο κατασκεύασμα που λαμβάνει προμήθειες αποκλειστικά από τη Γη.

Νέες επανδρωμένες αποστολές στη Σελήνη πρέπει να θεωρούνται μάλλον δεδομένες, με τις ΗΠΑ, την Ευρώπη και την Κίνα να εργάζονται σε αυτή τη βάση.

Ο εποικισμός της Σελήνης είναι πιθανός, υπό προϋποθέσεις, με τα σχέδια του λεγόμενου Σεληνιακού Χωριού του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA) σε εξέλιξη.

Επανδρωμένη αποστολή στον Άρη είναι πιθανή εντός των επόμενων δεκαετιών, αν και θα αναφερθώ σύντομα παρακάτω σε κάποια μόνο από τα τεράστια προβλήματα που ενέχει.

Ο εποικισμός του Άρη δεν είναι πιθανός κατά την άποψή μου.

Ας έχουμε όμως κατά νου και το εξής θεμελιώδες ερώτημα: τι θα αποκομίσουμε από τον εποικισμό του Άρη, όταν η ποιοτική ρομποτική εξερεύνηση του πλανήτη (αλλά και άλλων πλανητών, κομητών και αστεροειδών του ηλιακού συστήματος) έχει γίνει πια σχεδόν ρουτίνα;

Το ταξίδι για τη Σελήνη, με μέση απόσταση 384 χιλιάδες χιλιόμετρα από τη Γη διαρκεί τρεις ημέρες περίπου.

Για τον Άρη, στα περίπου 55 εκατομμύρια χιλιόμετρα ελάχιστης απόστασης από το Γη, το ταξίδι διαρκεί περίπου 6 μήνες (απλή διαδρομή).

Στο διάστημα αυτό, οι άνθρωποι στο σκάφος, πρακτικά χωρίς βαρύτητα, θα πρέπει να έχουν οξυγόνο, φαγητό, νερό, χώρους διαβίωσης, άθλησης, και συλλογής απορριμμάτων και εκκριμάτων. Η καλή σωματική και ψυχική υγεία τους, δεδομένης της στενότητας του χώρου, είναι το σημαντικότερο που θα πρέπει να απασχολεί τους σχεδιαστές της αποστολής.

Προφανώς υφίστανται πολλά και ενδεχομένως αξεπέραστα προβλήματα αν θέλουμε να μιλάμε σοβαρά για την κατάκτηση του Άρη...

Ένα μεγάλο, κατά πολλούς ανυπέρβλητο, εμπόδιο κατά τη διάρκεια ενός μεγάλου διαστημικού ταξιδιού αλλά και σε οποιαδήποτε στερεή επιφάνεια σώματος του ηλιακού συστήματος που δεν έχει ατμόσφαιρα, είναι η γαλαξιακή και ηλιακή ακτινοβολία, ό,τι δηλαδή ονομάζουμε περιληπτικά ως διαστημικό καιρό.

Ο από τον Ήλιο προερχόμενος διαστημικός καιρός έχει σχετικά συχνές εκρηκτικές εκφάνσεις που γεμίζουν το ηλιακό σύστημα με υψίσυχνη ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία και σχετικά βαριά φορτισμένα σωματίδια (πρωτόνια, κατά βάση) με ενεργειακό περιεχόμενο το οποίο ο ανθρώπινος οργανισμός πολλές φορές δεν μπορεί να αντέξει.

Οι λεγόμενες «σκληρές» ακτίνες Χ αλλά κυρίως οι ακτίνες γ των μεγάλων ηλιακών εκλάμψεων έχουν τη δυνατότητα να παρέμβουν απευθείας στην έλικα του DNA με άμεσες και καταστροφικές συνέπειες.

Πρωτόνια πάνω από μια ενέργεια μπορούν να προκαλέσουν οξύ σύνδρομο ακτινοβολίας στον εγκέφαλο, τα άκρα και ζωτικά όργανα όπως οι πνεύμονες.

Σε περιπτώσεις μεγάλων ενεργειών οι δόσεις είναι θανατηφόρες, είτε ακαριαία είτε εντός λίγων 24ώρων.

Ακόμα και χωρίς τις ηλιακές εκρήξεις, οι γαλαξιακές κοσμικές ακτίνες στο βαθύ διάστημα, πέρα από την προστατευτική γήινη ατμόσφαιρα, μπορούν να συγκεντρώσουν δόσεις ακτινοβολίας ικανές να δημιουργήσουν μεγάλα προβλήματα.

Οι γαλαξιακές κοσμικές ακτίνες για μια παραμονή 6 μηνών στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό συσσωρεύουν συνολική δόση ακτινοβολίας ίση με αυτή που ένας άνθρωπος στην επιφάνεια της θάλασσας συγκεντρώνει σε περίπου 150 χρόνια.

Για το εξάμηνο ταξίδι στον Άρη, η συσσώρευση ακτινοβολίας ξεπερνά τη δόση που θα έπαιρνε ένας άνθρωπος στην επιφάνεια της θάλασσας σε 400 χρόνια!

Ας υποθέσουμε ότι το σκάφος που μεταφέρει αστροναύτες (όπως και ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός, άλλωστε) είναι σχετικά προστατευμένο από την ακτινοβολία.

Ως προς αυτό υπάρχουν τεχνολογικές λύσεις οι οποίες όμως ακόμα δοκιμάζονται.

Ας υποθέσουμε επίσης ο σχεδιασμός του ταξιδιού στον Άρη γίνεται σε περίοδο ηλιακού ελαχίστου δραστηριότητας ώστε να αποφευχθούν κατά το δυνατό οι απρόβλεπτες ηλιακές εκρήξεις.

Κάποια στιγμή το πλήρωμα θα φτάσει, ας υποθέσουμε ακμαίο, στον Άρη. Τι θα αντιμετωπίσει εφόσον βγει από το σκάφος;

Την ηλιακή και γαλαξιακή ακτινοβολία, με πολύ μικρότερη προφύλαξη αυτή τη φορά, μια πρακτικά ανύπαρκτη ατμόσφαιρα με ατμοσφαιρική πίεση περίπου 155 φορές μικρότερη αυτή της Γης (μη αναπνεύσιμη, αποτελούμενη κατά 95% από διοξείδιο του άνθρακα) και μέση θερμοκρασία –60 βαθμών Κελσίου (–125 βαθμοί Κελσίου στους πόλους και μέχρι 20 βαθμοί Κελσίου μια ζεστή καλοκαιρινή μέρα στον πλανητικό ισημερινό, η οποία όμως θα πέσει στους –75 βαθμούς το ίδιο κιόλας βράδυ).

Το ανθρώπινο σώμα θα πρέπει συνεχώς να βρίσκεται σε διαστημικό κοστούμι υπό πίεση, αλλιώς οι πνεύμονες θα διασταλούν ανεξέλεγκτα μέσα σε διάστημα λεπτών και θα διαρραγούν, με αποτέλεσμα τον ακαριαίο θάνατο.

Εκτεθειμένο δέρμα σημαίνει αυτόματο πάγωμα με ταυτόχρονη διάρρηξη των αιμοφόρων αγγείων.

Έξω από το σκάφος, λοιπόν, ο άνθρωπος χρειάζεται άμεσα ένα καταφύγιο, πιθανότερα σε φυσικές κοιλότητες και λιγότερο πιθανά, με βάση κάποιες ιδέες, σε φουσκωτές κατοικίες.

Όποια κι αν είναι η λύση, αυτός ο ζωτικός χώρος πρέπει να είναι ερμητικά κλειστός και να δημιουργηθεί αναπνεύσιμη ατμόσφαιρα η οποία να ανανεώνεται με ταυτόχρονη αποβολή του διοξειδίου του άνθρακα και ατμοσφαιρική πίεση όπως στη Γη.

Εξίσου σημαντική είναι η θέρμανση αυτού του χώρου σε βιώσιμη θερμοκρασία. Ο κοινός παρονομαστής είναι ένας: οι μεγάλες απαιτήσεις ενέργειας.

Γεννήτριες και φωτοβολταϊκά σώματα περιλαμβάνονται στα σχέδια, κάτι όμως που αυξάνει πολύ το ωφέλιμο φορτίο του σκάφους που θα τα μεταφέρει.

Πυρηνική ενέργεια; Πιθανώς, με το ίδιο και περισσότερο κόστος σε φορτίο, όμως, αν και δεν είναι πιθανή η έγκρισή της λόγω των πρόσφατα διατυπωμένων κανονισμών πλανητικής προστασίας στο ηλιακό σύστημα.

Για να δημιουργηθεί ατμόσφαιρα, όμως, χρειάζεται πρωτίστως νερό, το οποίο δεν είναι ρεαλιστικό να μεταφερθεί από τη Γη γιατί κάποια στιγμή θα εξαντληθεί. Στη Σελήνη είναι δεδομένη η ύπαρξη νερού στο υπέδαφος, στον Άρη είναι πιθανή αλλά ακόμα εξετάζεται.

Ακόμα και στη θετική περίπτωση ύπαρξης νερού, δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι αυτό το νερό βρίσκεται σε βάθος απ’ όπου μπορεί να αντληθεί άμεσα. Για την άντληση χρειάζεται επίσης ενέργεια.

Άλλος ένας παράγοντας βιωσιμότητας είναι η τροφή, κατά βάση φυτική, η οποία θα πρέπει επίσης να παράγεται επιτόπου από κάποια στιγμή και μετά.

Αν αυτό γίνει σε ερμητικό θερμοκήπιο στην επιφάνεια του πλανήτη ώστε να εκμεταλλευτεί ο άνθρωπος το υπεριώδες φως του Ήλιου, τότε αυτή η τροφή είναι έρμαιο του διαστημικού καιρού και των ακραίων συνθηκών.

Αν παραχθεί σε φυσικό κοίλωμα (π.χ., σπηλιά) χρειάζονται λάμπες υπεριώδους φωτός και άρα, ξανά, ενέργεια.

Το στοίχημα, λοιπόν, είναι σαφές: αυτάρκες ενεργειακό ισοζύγιο, συνεχής εξισορρόπηση θερμοκρασίας, πίεσης, αναπληρούμενου οξυγόνου, επιπέδων διοξειδίου του άνθρακα και σύνδεσης με το υπέδαφος για την άντληση νερού. Αυτά πέραν της μόνιμης απειλής του διαστημικού καιρού.

Η διαδικασία δημιουργίας γήινου περιβάλλοντος (terraforming) μόνο εύκολη υπόθεση δεν μπορεί να χαρακτηριστεί.

Στη δεκαετία του 1990 έγινε ένα τέτοιο πείραμα στην έρημο της Αριζόνα, χωρίς το φόβο του διαστημικού καιρού και με όλα τα υλικά διαθέσιμα, συμπεριλαμβανομένης της ηλιακής ενέργειας.

Η «Βιόσφαιρα», όπως ονομάστηκε το πείραμα, με πλήρωμα 8 ανθρώπων, δεν τα κατάφερε.

Σε διάστημα περίπου 16 μηνών, τα επίπεδα οξυγόνου έπεσαν επικίνδυνα, με ταυτόχρονη αύξηση των επιπέδων του διοξειδίου του άνθρακα ενώ η τροφή ήταν ήδη λιγοστή. Το πείραμα εγκαταλείφθηκε.

Εκεί, οι άνθρωποι το μόνο που είχαν να κάνουν ήταν να ανοίξουν την πόρτα προς τη σωτηρία. Στον Άρη, όμως, έξι μήνες μακριά από τη Γη στην καλύτερη περίπτωση, αντί των τριών ημερών της Σελήνης;

Αν υποθέσουμε ότι όλα τα παραπάνω με τη βοήθεια της τεχνολογίας κάποια στιγμή θα τα ξεπεράσουμε;

Ακόμα και αν όλα τα παραπάνω λυθούν, ας προσπαθήσουμε απλά να σκεφτούμε τη μάζα των πρώτων υλών που θα πρέπει να μεταφερθούν στον κόκκινο πλανήτη, με ή χωρίς τρισδιάστατους εκτυπωτές για την επιτόπου παραγωγή εξαρτημάτων.

Το όχημα Επιμονή έχει μάζα περίπου 1000 κιλά – η αποστολή κόστισε περί τα 2.7 δισεκατομμύρια δολάρια, άρα 2.7 εκατομμύρια δολάρια για κάθε κιλό στην επιφάνεια του πλανήτη.

Φανταστείτε τώρα χονδρικά ένα πλήρωμα, ας πούμε τριών ανθρώπων, συνολικού βάρους 200 κιλών, με φαγητό και νερό της τάξης των 600 κιλών τουλάχιστον για το εξάμηνο ταξίδι και υλικά βάρους δύο τόνων για την αρχική κατασκευή μιας βάσης.

Στην επιφάνεια του πλανήτη, μαζί με τον προσεδαφιστή, ας πούμε της τάξης ενός βαν τεσσάρων τόνων, θα βρεθούν 6.8 τόνοι ανθρώπων και εξοπλισμού.

Με γνώμονα το κόστος της αποστολής Επιμονή, μια τέτοια αποστολή με τελείως χονδρικούς υπολογισμούς αναμένεται να έχει κόστος τουλάχιστον 18.5 δισεκατομμύρια δολάρια (πάνω από 15 δισεκατομμύρια ευρώ). Αυτός είναι κατά βάση ένας ετήσιος συνολικός προϋπολογισμός της NASA.

Αυτές είναι, σε πολύ αδρές γραμμές, οι (αρχικές μόνο) προκλήσεις ενός εποικισμού του Άρη.

Πίσω στο θεμελιώδες ερώτημα, το όφελος ποιο είναι; Θεωρητικά, το πρόγραμμα εξερεύνησης και επιστήμης που μπορεί να επιτελέσει το ανθρώπινο πλήρωμα.

Αυτή όμως η άποψη αμφισβητείται έντονα, ήδη από τη δεκαετία του 1970, όταν τα όρια ανάμεσα στις ρομποτικές και τις επανδρωμένες αποστολές δεν ήταν ακόμα διακριτά.

Στο σκάφος Skylab,για παράδειγμα, γρήγορα διαπιστώθηκε ότι το διοξείδιο του άνθρακα από τις ανθρώπινες αναπνοές, ο ιδρώτας, σκόνη από νεκρό ανθρώπινο δέρμα, ανθρώπινες τρίχες και ίνες από ρούχα, καθώς και οι δονήσεις από τις κινήσεις του πληρώματος ενεργούσαν αρνητικά στα όργανα.

Από τότε και μετά άρχισαν να σχεδιάζονται ρομποτικές, μόνο, επιστημονικές αποστολές. Υπάρχει σαφώς πρόγραμμα επιστήμης στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, όχι όμως τόσο πολύ από πλευράς μετρήσεων ακριβείας, γιατί η ανθρώπινη παρουσία και μόνο επιδρά αρνητικά.

Ακόμα και σε σύγχρονες επίγειες εγκαταστάσεις, όπως λόγου χάρη το ηλιακό τηλεσκόπιο Daniel K. Inoue Solar Telescope (DKIST) στο όρος Haleakala της Χαβάης, λειτουργούν σχεδόν ρομποτικά με την αναγκαία μόνο ανθρώπινη παρέμβαση λόγω της ευαισθησίας των οργάνων.

Άλλο ένα επιχείρημα είναι ότι ο άνθρωπος έχει την εφευρετικότητα να διορθώνει βλάβες στις οποίες ένα ρομπότ είναι πολύ δύσκολο, αν όχι αδύνατο, να ανταποκριθεί, διακινδυνεύοντας έτσι ολόκληρες αποστολές λόγω μη ανθρώπινης παρουσίας.

Ας σημειώσουμε εδώ ότι από τον Μάιο του 1997 με την αποστολή Pathfinder και το όχημα Sojourner, ο Άρης εξερευνάται συστηματικά από τηλεκατευθυνόμενα οχήματα. To όχημα Ευκαιρία (Opportunity), με προβλεπόμενο χρόνο ζωής 90 πλανητικών ημερών, άντεξε πάνω από 5000 ημέρες!

Με επαρκή προστασία από την ισχυρή ακτινοβολία και τις ακραίες καιρικές συνθήκες, με επιστημονικά δεδομένα πέρα από κάθε φαντασία και κυρίως, με αξιοσημείωτα σταθερή επίδοση των οργάνων του.

Ήδη από τον Μάιο του 1997, όταν ο υπολογιστής Βαθύ Μπλε (Deep Blue) νίκησε για πρώτη φορά στο σκάκι τον παγκόσμιο πρωταθλητή Garry Kasparov, η πλάστιγγα φαίνεται να γέρνει προς τα ρομπότ.

To 2015, κατά τη διάρκεια του Ιαπωνικού προγράμματος Yaskawa Bushido που καταγράφηκε και ως ντοκιμαντέρ, το βιομηχανικό ρομπότ ΜΟΤΟΜΑΝ-ΜΗ24 κατάφερε να αναπαράξει, αν όχι να ξεπεράσει, την ακρίβεια γρήγορου τεμαχίσματος με σπαθί σαμουράι του 5 φορές παγκόσμιου πρωταθλητή και κατόχου ρεκόρ Γκίνες Isao Machii.

Γεννώνται εδώ θέματα ηθικής, ειδικά με τη διαφαινόμενη δυνατότητα των ρομπότ να επιδιορθώνουν τον εαυτό τους μέσω τεχνητής νοημοσύνης, αλλά αυτό είναι μια άλλη, μεγάλη συζήτηση της οποίας άπτονται και οι τρεις νόμοι της ρομποτικής του Isaak Asimov.

Το βέβαιο λοιπόν είναι ότι σαφώς ασφαλέστερο, φρονιμότερο, επωφελές επιστημονικά και φθηνότερο είναι οι μακροχρόνιες επιστημονικές μελέτες στον Άρη να γίνονται από ρομπότ.

Μια ή περισσότερες επανδρωμένες αποστολές, με όλους τους κινδύνους του διαστημικού ταξιδιού, θα μπορούσαν να γίνουν και κατόπιν παραμονής αποκλειστικά μέσα στον προσεδαφιστή, με σύντομες εξορμήσεις στο κοντινό έδαφος, το πλήρωμα να επιστρέφει στη Γη, μεταφέροντας την πρωτόγνωρη απευθείας αίσθηση ενός άλλου πλανήτη.

Ο εποικισμός (δηλαδή η μακρά ή μόνιμη παραμονή), όμως, φαντάζει ως ανέφικτο όνειρο.

Πριν από 2-3 δισεκατομμύρια χρόνια, όταν το ηλιακό μας σύστημα ήταν ακόμα νέο, ο πλανήτης Άρης ενδεχομένως να ήταν όπως είναι η Γη σήμερα.

Δυστυχώς ο πλανήτης φαίνεται να έχασε το μαγνητικό του πεδίο λόγω διεργασιών στο εσωτερικό του και κατόπιν την ατμόσφαιρά του σταδιακά λόγω του διαστημικού καιρού από τον Ήλιο.

Από τα «φυσικά» μας διαστημόπλοια, φιλόξενα και προστατευτικά για την ευαίσθητη (και ασήμαντη, για τα δεδομένα του διαστήματος) ανθρώπινη ζωή, μας μένει μόνο ένα στο ηλιακό σύστημα, το Διαστημόπλοιο Γη.

Αυτό πρέπει να προφυλάξουμε, γιατί η σωτηρία του συνεπάγεται την επιβίωσή μας.

Ο άνθρωπος κατέχει τα όπλα της λογικής και της ανησυχίας, και πολύ σωστά εξερεύνησε κάθε γωνιά του πλανήτη του.

Το βαθύ διάστημα, όμως, το «τελευταίο σύνορο», που κατά βάση δεν είναι σύνορο γιατί δεν έχει τέλος, είναι διαφορετικό.

Παρά τις γνωστές και αγαπητές σε πολλούς ταινίες επιστημονικής φαντασίας, τα κρισιμότερα ερωτήματα που διασφαλίζουν την ανθρώπινη ζωή και διαβίωση για μεγάλα χρονικά διαστήματα εκτός ατμόσφαιρας παραμένουν αναπάντητα.

https://physicsgg.blogspot.com/2021/03/blog-post_7.html

Ακούστε τον άνεμο στον Άρη και το λέιζερ του Perseverance.

Πρώτα ακούσαμε για πρώτη φορά τους ήχους ενός άλλου πλανήτη, τώρα μπορούμε να ακούσουμε και το λέιζερ του Perseverance να βομβαρδίζει βράχους από απόσταση για να εξετάσει τη χημική σύστασή τους.

Η NASA δημοσιοποίησε νέα αρχεία ήχου που μετέδωσε ο καινούργιος ρομποτικός γεωλόγος της στον Άρη.

Οι ηχογραφήσεις έρχονται να συμπληρώσουν τις πρώτες μετρήσεις με το όργανο SuperCam, ένα σύνθετο σύστημα που περιλαμβάνει μια κάμερα, μια συσκευή λέιζερ και φασματόμετρα που εξετάζουν γεωλογικούς σχηματισμούς από απόσταση έως επτά μέτρων.

Προϊόν συνεργασίας ανάμεσα στο αμερικανικό Εθνικό Εργαστήριο του Λος Άλαμος και του γαλλικού ερευνητικού οργανισμού CNES, το SuperCam σχεδιάστηκε να πραγματοποιεί πέντε διαφορετικές μεθόδους ανάλυσης που θα βοηθήσουν τους γεωλόγους της αποστολής να επιλέξουν σε ποιους βράχους θα πραγματοποιήσουν δειγματοληψίες για την αναζήτηση ενδείξεων αρχαίας ζωής.

Τα διαδοχικά «κλικ» που ακούγονται στα νέα αρχεία ήχου δίνουν επιπλέον πληροφορίες για τη σύσταση των στόχων –όσο πιο σκληρή είναι η επιφάνεια των εξωγήινων βράχων, τόσο πιο έντονα ακούγονται τα κλικ καθώς η δέσμη λέιζερ πέφτει στην επιφάνειά τους.

Το πρώτο από τα τρία νέα αρχεία ήχου καταγράφηκε μόλις 18 ώρες μετά την προσεδάφιση του Perseverance στη λεκάνη του κρατήρα Τζέζερο, η οποία φιλοξενούσε κάποτε μια αρχαία λίμνη και τις εκβολές ποταμών που στέγνωσαν πριν από δισεκατομμύρια χρόνια.

Ο ασθενικός αρειανός άνεμος (η ατμόσφαιρα του Άρη είναι 100 φορές πιο αραιή από τη γήινη) ακούγεται καλύτερα στο δεύτερο αρχείο, ειδικά στο 20ό δευτερόλεπτο, που καταγράφηκε τρεις ημέρες αργότερα.

Το τρίτο αρχείο περιλαμβάνει τους ήχους του λέιζερ.

Το Perseverance πέρασε τις πρώτες τρεις εβδομάδες του στον Άρη υποβαλλόμενο σε διαγνωστικά τεστ. Η κύρια φάση της αποστολής προγραμματίζεται να ξεκινήσει την άνοιξη.

Πρώτα, όμως, η NASA θα αναζητήσει κατάλληλη θέση για την πρώτη πτήση του Ingenuity, του πρώτου ιπτάμενου μέσου που ταξιδεύει εκτός της Γης.

Το ελικοφόρο drone με την ονομασία Ingenuity, βάρους 2 κιλών, περιμένει τοποθετημένο στο κάτω τμήμα του Perseverance.

https://physicsgg.blogspot.com/2021/03/perseverance.html

Γιγαντιαίες ποσότητες νερού ίσως είναι «κλειδωμένες» στον Άρη.

Πρόκειται για ένα αίνιγμα: Πώς έχασε ο Άρης το νερό που βρισκόταν στην επιφάνειά του πριν από δισεκατομμύρια χρόνια; Επιστήμονες θεωρούν ότι ενδεχομένως να έχουν βρει την απάντηση: Μεγάλο μέρος του ίσως να είναι «φυλακισμένο» στον φλοιό του «Κόκκινου Πλανήτη».

Σύμφωνα με την εν λόγω έρευνα, η οποία συζητήθηκε στην 52η Lunar and Planetary Science Conference, και δημοσιεύτηκε στο Science, μεγάλη ποσότητα των αρχαίων υδάτων του Άρη πιθανώς είναι κλεισμένες σε ορυκτά κάτω από την επιφάνεια.

Στο πλαίσιο της έρευνας οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν μετρήσεις από διαστημόπλοια σε τροχιά γύρω από τον Άρη, οχήματα και μετεωρίτες, και στη συνέχεια δημιούργησαν μια προσομοίωση υπολογιστή σχετικά με το πώς το νερό χάθηκε στο πέρασμα του χρόνο.

Πάνω από τέσσερα δισεκατομμύρια χρόνια πριν, ο Άρης ήταν θερμότερος και υγρότερος, και πιθανότατα με πιο πυκνή ατμόσφαιρα. Το νερό έρεε σε ποταμούς, ανοίγοντας κανάλια σε βράχους και δημιουργώντας λίμνες σε κρατήρες από πτώσεις μετεωριτών. Ωστόσο περίπου ένα δισεκατομμύριο χρόνια αργότερα ο Άρης μεταμορφώθηκε στον ψυχρό, ξηρό και αφιλόξενο πλανήτη που ξέρουμε σήμερα.

Η κυρίαρχη θεωρία μέχρι σήμερα είναι πως μέρος αυτού του νερού χάθηκε στο διάστημα και ένα μέρος του πάγωσε- κοιτάσματα πάγου στην επιφάνεια και κάτω από αυτήν το δείχνουν αυτό.

Η Γη έχει μια μαγνητική «ασπίδα», ή μαγνητόσφαιρα, που εμποδίζει την ατμόσφαιρα να χαθεί στο διάστημα. Ωστόσο, όπως γράφει το BBC, η μαγνητική «ασπίδα» του Άρη είναι αδύναμη και θα μπορούσε να είχε αφήσει το νερό να διαφύγει από τον πλανήτη. Ωστόσο, οι ρυθμοί με τους οποίους το υδρογόνο- ένα από τα δομικά συστατικά του νερού- «αποδρά» από την ατμόσφαιρά του σήμερα δείχνουν ότι αυτός ο «μηχανισμός» δεν φτάνει για να εξηγήσει πού πήγε όλο αυτό το νερό.

Η Έβα Λίνγκαν Σέλερ και συνάδελφοί της από το Caltech (California Institute of Technology) θεωρούν πω έχουν βρει την απάντηση: Τα αποτελέσματα των μοντέλων τους δείχνουν πως μεταξύ του 30% και του 99% του αρχικού νερού του Άρη ενσωματώθηκε σε ορυκτά και θάφτηκε στον φλοιό του πλανήτη.

Άλλη μία εκ των ερευνητών, η Μπέθανι Έλμαν, επίσης του Caltech, εξήγησε ότι «μελετώντας δεδομένα από αποστολές στον Άρη, κατέστη ξεκάθαρο πως ήταν κοινό – και όχι σπάνιο- να βρίσκουμε στοιχεία αλλοίωσης νερού».

Όπως συνέχισε, «όταν ο φλοιός αλλοιώνεται, παίρνει νερό – όπως νερό σε υγρή μορφή- και το παγιδεύει σε ένα ένυδρο ορυκτό που έχει νερό στη δομή του, έτσι ώστε πρακτικά να “φυλακίζεται”».

Οι επιστήμονες θεωρούν πως το μεγαλύτερο μέρος του νερού χάθηκε 4,1 με 3,7 δισ. χρόνια πριν.

https://www.naftemporiki.gr/story/1703425/gigantiaies-posotites-nerou-isos-einai-kleidomenes-ston-ari

InSight: Μετρήθηκε πρώτη φορά ο πυρήνας του Άρη.

Οι επιστήμονες έκαναν για πρώτη φορά μια μέτρηση του μεγέθους της «καρδιάς» του 'Αρη, δηλαδή του λιωμένου μεταλλικού πυρήνα του, με τη βοήθεια του ρομποτικού εργαστηρίου InSight της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA). Είναι ο πρώτος πλανήτης μετά τη Γη που υπάρχει πλέον μια κατά προσέγγιση εκτίμηση για τον πυρήνα του, η ακτίνα του οποίου υπολογίζεται σε 1.810 έως 1.860 χιλιόμετρα, περίπου το μισό της ακτίνας του γήινου πυρήνα.

Η μέτρηση αυτή, που βασίστηκε στα σεισμικά κύματα στο εσωτερικό του 'Αρη, τα οποία καταγράφει το InSight, είναι μεγαλύτερη σε σχέση με τις προηγούμενες πιο θεωρητικές εκτιμήσεις, πράγμα που σημαίνει ότι ο πυρήνας του 'Αρη είναι λιγότερο πυκνός του αναμενομένου και περιέχει πιο ελαφριά στοιχεία, όπως οξυγόνο, πέρα από το σίδηρο και το θείο που εκτιμάται ότι αποτελούν το μεγαλύτερο μέρος του.

Η επιστημονική ομάδα του InSight, με επικεφαλής τον Σάιμον Στέλερ του Ελβετικού Ομοσπονδιακού Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Ζυρίχης (ΕΤΗ), έκανε τη σχετική ανακοίνωση στο διαδικτυακό συνέδριο πλανητικής επιστήμης "Lunar and Planetary Conference" στο Τέξας, σύμφωνα με το "Nature" και το "New Scientist".

Οι βραχώδεις πλανήτες, όπως η Γη και ο 'Αρης, διαθέτουν τρία βασικά γεωλογικά στρώματα: φλοιό, μανδύα και πυρήνα. Ο υπολογισμός του μεγέθους καθενός από τα τρία επιτρέπει να εξαχθούν βάσιμα συμπεράσματα για το σχηματισμό και την εξέλιξη ενός πλανήτη. Ο μεταλλικός αρειανός πυρήνας πιθανότατα είναι ακόμη σε ρευστή κατάσταση. Εκτός από τη Γη και τον 'Αρη, το μόνο άλλο ουράνιο σώμα που έχει μετρηθεί ο πυρήνας του, είναι η Σελήνη.

Ο στατικός ρομποτικός γεωλόγος (ή καλύτερα «πλανητολόγος») InSight έφθασε στην επιφάνεια του 'Αρη το 2018 και έκτοτε είναι το πρώτο μηχάνημα που έχει «ακούσει» αρειανούς σεισμούς και μελετά το εσωτερικό του πλανήτη. Μέχρι στιγμής έχει ανιχνεύσει περίπου 500 σεισμούς, αποκαλύπτοντας ότι ο 'Αρης έχει λιγότερους σεισμούς από τη Γη, αλλά περισσότερους από τη Σελήνη. Περίπου 50 αρειανοί σεισμοί βρέθηκαν να έχουν μέγεθος δύο έως τεσσάρων βαθμών, αρκετά ισχυροί για να ρίξουν φως στο εσωτερικό του γειτονικού πλανήτη, ενώ οι υπόλοιποι ήσαν μικρότεροι.

Όπως κάνουν και οι σεισμογράφοι στη Γη, το InSight μέτρησε το μέγεθος του αρειανού πυρήνα αναλύοντας την κίνηση και τη χρονική διάρκεια του «ταξιδιού» των σεισμικών κυμάτων μεταξύ μανδύα και πυρήνα. Με αυτό τον τρόπο, οι επιστήμονες μπόρεσαν να υπολογίσουν σε πόσο βάθος αρχίζει το σύνορο μεταξύ μανδύα και πυρήνα, άρα και το μέγεθος του ίδιου του πυρήνα.

Στο μεταξύ, ο 'Αρης έχει αρχίσει να κάνει δύσκολη τη ζωή του InSight, καθώς η αρειανή σκόνη συσσωρεύεται σταδιακά πάνω στα δίμετρα ηλιακά πάνελ του, μειώνοντας έτσι ολοένα περισσότερο τη διαθέσιμη ηλεκτρική ενέργεια για να λειτουργήσει. Το γεγονός ότι η τωρινή τροχιά τον 'Αρη τον απομακρύνει συνεχώς από τον Ήλιο, άρα λιγοστεύει την ηλιακή ενέργεια στην επιφάνεια του, καθιστά πιο δύσκολες τις συνθήκες για το InSight, το οποίο ίσως δεν έχει ακόμη πολύ χρόνο μπροστά του για νέες ανακαλύψεις.

Ήδη, τον Ιανουάριο οι χειριστές του InSight στη Γη αναγκάστηκαν να θεωρήσουν οριστικά νεκρό το γερμανικής κατασκευής τρυπάνι του, το οποίο συνάντησε προβλήματα και δεν κατάφερε να σκάψει βαθιά.

https://physicsgg.blogspot.com/2021/03/insight.html

Πρώτη δημόσια εμφάνιση του drone που έστειλε η NASA στον Άρη.

Στις 18 Φεβρουαρίου στην επιφάνεια του Άρη προσεδαφίστηκε το Perseverance, ο πιο προηγμένος ρομποτικός εξερευνητής που έχουμε στείλει μέχρι σήμερα στον πλανήτη. Η αποστολή είναι πολύ σημαντική για πολλούς λόγους αλλά ταυτόχρονα και ιστορική. Το ρόβερ μετέφερε μαζί του και ένα αυτόνομο ιπτάμενο όχημα. Πρόκειται για ένα drone που θα πραγματοποιήσει ένα μικρό αριθμό πτήσεων. Είναι η πρώτη φορά που αποστέλλεται στο Διάστημα ένα drone και η πετυχημένη του λειτουργία θα ανοίξει τον δρόμο για την χρήση τους μακριά από την Γη. Η NASA έδωσε στην δημοσιότητα την πρώτη φωτογραφία του drone από τον Άρη.

Το Ingenuity, που σημαίνει εφευρετικότητα, είναι ένα ελικοπτεράκι το οποίο βρίσκεται προστατευμένο στην κάτω πλευρά του ρόβερ. Εδώ και ένα μήνα το drone φορτίζει τις μπαταρίες του και οι έλεγχοι που έχουν κάνει οι τεχνικοί της αποστολής δείχνουν ότι τα όργανα του δεν παρουσιάζουν κάποιο πρόβλημα. Σύμφωνα με τον σχεδιασμό της αποστολής το drone θα επιχειρήσει εντός του Απριλίου να πετάξει. Για να συμβεί αυτό θα πρέπει προηγουμένως το ρόβερ να κινηθεί στην περιοχή που βρίσκεται και να βρει ένα σημείο που θα είναι απόλυτα ομαλό ώστε να μπορεί το drone να το χρησιμοποιεί ως ελικοδρόμιο. Το Ingenuity θα πραγματοποιήσει πέντε πτήσεις σε ύψος 3-5 μέτρων. Κάθε πτήση θα διαρκέσει περίπου 90 δευτερόλεπτα με το drone να πετάει σε αποστάσεις περίπου 50 μέτρων από την βάση του. Το σχέδιο κάθε πτήσης θα έχει γίνει από τους τεχνικούς της NASA αλλά από την στιγμή που θα απογειωθεί το drone θα κινείται και θα ενεργεί μόνο του χωρίς να υπάρχει τηλεχειρισμός. Τα στελέχη της NASA αναφέρουν ότι η πιο σημαντική στιγμή του εγχειρήματος είναι η στιγμή της πρώτης απογείωσης. Αν το Ingenuity απογειωθεί και πετάξει χωρίς προβλήματα θα έχει επιτελέσει την αποστολή του αφού το ζητούμενο δεν είναι η συλλογή δεδομένων από αυτό αλλά να διαπιστωθεί αν μπορεί να πετάξει κάποιο όχημα στον Κόκκινο Πλανήτη. Αν αποδειχθεί ότι οι συνθήκες στον Άρη επιτρέπουν την χρήση drones αυτό σημαίνει ότι σε επόμενες αποστολές θα μπορούν να σταλούν ολοένα και πιο προηγμένα αυτόνομα ιπτάμενα οχήματα που θα προσφέρουν σημαντικές υπηρεσίες τόσο στην εξερεύνηση του πλανήτη όσο και στην προετοιμασία για την έλευση των ανθρώπων εκεί. H NASA σχεδιάζει την αποστολή ενός drone εξερεύνησης του Τιτάνα, του μεγαλύτερου σε μέγεθος δορυφόρου του Κρόνου ο οποίος αποτελεί στόχο των επιστημόνων αφού θεωρείται πιθανός τόπος για την παρουσία της ζωής αλλά και ένα από τα σημεία αποίκησης του ανθρώπου στο ηλιακό μας σύστημα.

https://physicsgg.blogspot.com/2021/03/drone-nasa.html

Τμήμα του αεροπλάνου των αδελφών Ράιτ θα πετάξει στον Άρη μαζί με drone της NASA

Ένα ηλιακό ελικοπτεράκι πρόκειται να απελευθερωθεί τις επόμενες ημέρες από την κοιλιά του ρομπότ Perseverance για να επιχειρήσει την πρώτη ελεγχόμενη πτήση σε άλλο πλανήτη. Πάνω του μεταφέρει ένα συμβολικό σουβενίρ, ένα μικρό κομμάτι μουσελίνας από το αεροπλάνο των αδελφών Ράιτ.

Το κάλυμμα που προστάτευε το drone Ingenuity απορρίφθηκε στη διάρκεια του Σαββατοκύριακου ενόψει της πρώτης πτήσης που αναμένεται το νωρίτερο στις 8 Απριλίου, αναφέρει η NASA στην τελευταία της ανακοίνωση.

Η υπηρεσία επέλεξε ως «ελικοδρόμιο» μια επίπεδη κυκλική περιοχή με διάμετρο 10 μέτρα, από όπου το Ingenuity θα απογειωθεί, θα φτάσει σε ύψος τριών μέτρων και θα προσγειωθεί στο ίδιο σημείο περίπου 30 δευτερόλεπτα αργότερα.

Αν η δοκιμή πετύχει θα ακολουθήσουν κι άλλες πτήσεις εντός μιας «ζώνης πτήσεων» σε οβάλ σχήμα και μήκος 100 μέτρα.

Το Perseverance, το οποίου πρωτεύουσα αποστολή είναι η αναζήτηση ενδείξεων αρχαίας ζωής στον κρατήρα Τζέζερο, θα φωτογραφήσει την επιχείρηση από απόσταση. «Ελπίζουμε να τραβήξουμε και βίντεο» δήλωσε σε συνέντευξη Τύπου η Φάρα Άλιμπεϊ, μηχανικός της αποστολής.

To Ingenuity είναι πολύ ελαφρύ, με μάζα γύρω στα 1,8 κιλά, προκειμένου να μπορεί να σηκωθεί στην αρειανή ατμόσφαιρα, η οποία είναι 100 φορές πιο αραιή από τη γήινη και προσφέρει έτσι μικρότερη άνωση.

Οι δύο έλικές του, με διάμετρο ενός μέτρου, θα περιστρέφονται σε αντίθετες κατευθύνσεις με ταχύτητα περίπου 2.400 στροφών ανά λεπτό, πολύ ταχύτερα από τους έλικες των ελικοπτέρων στη Γη.

Κάτω από τους ηλιακούς συλλέκτες του drone βρίσκεται ένα μικρό κομμάτι της μουσελίνας από το κάτω αριστερό φτερό του αεροπλάνου με το οποίο πραγματοποίησαν την πρώτη πτήση της ιστορίας οι αδελφοί Ράιτ το 1903.

Το κομμάτι υφάσματος, σε μέγεθος γραμματοσήμου, δωρίσθηκε στη NASA από το Carillon Historical Park στο Ντέiτον του Οχάιο, γενέτειρα των Ουίλμπουρ και Όρβιλ Ράιτ.

Κομμάτια ξύλου και υφάσματος από το θρυλικό διπλάνο είχαν ταξιδέψει στη Σελήνη με το Apollo 11 του Νιλ Άρμστρονγκ το 1969. Ένα άλλο τμήμα συνόδεψε τον αστροναύτη Τζον Γκλεν σε πτήση του διαστημικού λεωφορείου Discovery το 1998. Και οι δύο αστροναύτες κατάγονταν από το Οχάιο όπως οι αδελφοί Ράιτ.

Τα ιπτάμενα μέσα ίσως αποδειχθούν ιδανικά για την εξερεύνηση ορισμένων εξωγήινων προορισμών. Η NASA έχει ήδη εγκρίνει τη ρομποτική αποστολή Dragonfly που θα πετάξει πάνω από την επιφάνεια του Τιτάνα, του μεγαλύτερου δορυφόρου του Κρόνου, τη δεκαετία του 1930.

Το Ingenuity θα μείνει στην ιστορία για την πρώτη ελεγχόμενη πτήση σε άλλο πλανήτη. Όμως η πρωτιά της πρώτης πτήσης εκτός Γης ανήκει στα σοβιετικά αερόστατα Vega που πέταξαν στην ατμόσφαιρα της Αφροδίτης τη δεκαετία του 1980.

https://physicsgg.blogspot.com/2021/03/drone-nasa_24.html