NASA: To Voyager 2 βρίσκεται στο χώρο ανάμεσα στα αστέρια.

Για δεύτερη φορά στη διαστημική ιστορία, ένα ανθρώπινο κατασκεύασμα, το σκάφος Voyager 2 της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA), εισήλθε στον διαστρικό χώρο, που βρίσκεται ανάμεσα στα άστρα. Είχε προηγηθεί το δίδυμο σκάφος Voyager 1 το 2012.

Η NASA ανακοίνωσε ότι το Voyager 2 βγήκε από την ηλιόσφαιρα, την προστατευτική γιγάντια «φυσαλίδα» σωματιδίων και μαγνητικών πεδίων που δημιουργεί ο Ήλιος γύρω από το ηλιακό μας σύστημα. Η NASA εκτιμά ότι η διάσχιση του συνόρου, της λεγόμενης ηλιόπαυσης, συνέβη στις 5 Νοεμβρίου φέτος.

Το Voyager 2 απέχει τώρα λίγο περισσότερα από 18 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα από τη Γη, παρόλα αυτά οι υπεύθυνοι της αποστολής μπορούν ακόμη να επικοινωνήσουν μαζί του. Όμως οι πληροφορίες χρειάζονται περίπου 16,5 ώρες για να ταξιδέψουν από το σκάφος στη Γη.

Όπως μεταδίδει το ΑΠΕ, μολονότι τα Voyager 1 και 2 έχουν αφήσει πίσω τους την ηλιόσφαιρα, δεν έχουν ακόμη εγκαταλείψει το ηλιακό μας σύστημα, το σύνορο του οποίου βρίσκεται πέρα από το τεράστιο Νέφος του Όορτ, τα σώματα του οποίου βρίσκονται ακόμη υπό τη βαρυτική επίδραση του Ήλιου. Εκτιμάται ότι το Voyager 2 θα χρειασθεί περίπου 300 χρόνια για να φθάσει στο εσωτερικό άκρο του Νέφους και άλλα 30.000 χρόνια για να το διασχίσει και να φθάσει στην άλλη άκρη του.

Το Voyager 2 είχε εκτοξευθεί το 1977, μόνο 16 μέρες μετά την εκτόξευση του Voyager 1. Αρχικά είχε σχεδιασθεί να ταξιδέψει για πέντε χρόνια και να μελετήσει το Δία και τον Κρόνο, αλλά στην πορεία έφθασε μακρύτερα από κάθε προσδοκία. Η αποστολή του, που έχει διαρκέσει 41 χρόνια, είναι η μακρύτερη στην ιστορία της NASA.

Κάθε Voyager είναι ένας αγγελιοφόρος της Γης, καθώς μεταφέρει ένα χρυσό δίσκο με ήχους, εικόνες και μηνύματα από τον πλανήτη μας. Ίσως αυτές οι χρονοκάψουλες συνεχίσουν να υπάρχουν πολύ περισσότερο από τον ίδιο τον ανθρώπινο πολιτισμό.

https://www.in.gr/2018/12/10/tech/nasa-voyager-2-vrisketai-sto-xoro-anamesa-sta-asteria/

Η NASA επεκτείνει τη ζωή των θρυλικών διαστημοπλοίων Voyager

Τα διαστημόπλοια Voyager 1 και 2 της NASA είναι μεταξύ των εμβληματικότερων της αμερικανικής διαστημικής υπηρεσίας: Οι δύο αυτοί εξερευνητές πετούν εδώ και περίπου 42 χρόνια, περισσότερο από κάθε άλλο σκάφος στην ιστορία, και προκειμένου να συνεχίσουν να αποστέλλουν τα καλύτερα δυνατά επιστημονικά δεδομένα από τα πέρατα του διαστήματος, μηχανικοί της NASA ετοιμάζουν ένα νέο σχέδιο διαχείρισής τους, που περιλαμβάνει κάποιες «δύσκολες» επιλογές.

Ένα βασικό ζήτημα είναι πως και τα δύο Voyager, που εκτοξεύτηκαν το 1977, έχουν όλο και λιγότερη ενέργεια για τα επιστημονικά τους όργανα και τις συσκευές θέρμανσης που διαθέτουν. Κατά καιρούς οι μηχανικοί που επιβλέπουν την αποστολή έπρεπε να αποφασίσουν ποια τμήματα θα δέχονταν ενέργεια και ποια θα έπρεπε να απενεργοποιηθούν και στα δύο σκάφη. Ωστόσο, οι αποφάσεις αυτές πρέπει να λαμβάνονται ταχύτερα για το Voyager 2 από ό,τι για το Voyager 1, επειδή το Voyager 2 έχει ένα επιπλέον επιστημονικό όργανο.

Μετά από εκτενείς συζητήσεις με την επιστημονική ομάδα, οι διαχειριστές της αποστολής πρόσφατα απενεργοποίησαν μία συσκευή θέρμανσης για το όργανο CRS (cosmic ray subsystem instrument) στο Voyager 2, στο πλαίσιο νέου σχεδίου διαχείρισης ενέργειας. Το όργανο αυτό είχε παίξει σημαντικό ρόλο τον Νοέμβριο ως προς την επιβεβαίωση πως το σκάφος είχε βγει από την ηλιόσφαιρα, τη «φούσκα» που δημιουργείται από τη συνεχή ροή (ή «άνεμο») ιονισμένων σωματιδίων από τον ήλιο. Έκτοτε τα δύο Voyager στέλνουν πίσω στοιχεία σχετικά με το πώς η ηλιόσφαιρα αλληλεπιδρά με τον ηλιακό άνεμο στο διαστρικό κενό- τον χώρο ανάμεσα στα άστρα.

Σε αυτή τη φάση, οι διαχειριστές της αποστολής είναι σε θέση να επιβεβαιώσουν σε προκαταρκτικό στάδιο πως το όργανο κοσμικής ακτινοβολίας του Voyager 2 συνεχίζει να στέλνει δεδομένα, παρά την πτώση σε πολύ χαμηλές θερμοκρασίες- πολύ πιο χαμηλά από αυτές για τις οποίες είχε δοκιμαστεί. Όπως υπογραμμίζουν μέλη της ομάδας που επιβλέπει την αποστολή, τα σκάφη έχουν αποδειχτεί εξαιρετικά ανθεκτικά, αντέχοντας τη δοκιμασία του χρόνου.

Το Voyager 2 συνεχίζει να επιστρέφει δεδομένα από πέντε όργανα καθώς ταξιδεύει στο διαστρικό κενό: Πέρα από το όργανο κοσμικής ακτινοβολίας, που εντοπίζει σωματίδια υψηλών ταχυτήτων τα οποία προέρχονται από τον ήλιο ή από πηγές εκτός του ηλιακού μας συστήματος, το σκάφος έχει δύο όργανα για τη μελέτη του πλάσματος και ένα μαγνητόμετρο. Από πλευράς του, το Voyager 1, που πέρασε στο διαστρικό κενό τον Αύγουστο του 2012, συνεχίζει να συλλέγει δεδομένα επίσης από το όργανο κοσμικής ακτινοβολίας, καθώς και από ένα όργανο πλάσματος, ένα μαγνητόμετρο και το όργανο φορτισμένων σωματιδίων χαμηλής ενέργειας.

Τα δύο διαστημόπλοια, που εκτοξεύτηκαν το 1977, είναι πάνω από 18 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα μακριά από τον ήλιο. Τροφοδοτούνται με ενέργεια από τρεις θερμοηλεκτρικές γεννήτριες ραδιοϊσοτόπων (RTG), που παράγουν πλέον περίπου 40% λιγότερη ενέργεια από ό,τι 42 χρόνια πριν. Το νέο σχέδιο διαχείρισης ενέργειας διερευνά διάφορες επιλογές ως προς τη μείωση της διαθέσιμης ενέργειας στα σκάφη, περιλαμβανομένου του κλεισίματος επιπρόσθετων συσκευών θέρμανσης οργάνων μέσα στα επόμενα χρόνια. Γενικότερα, ο σχεδιασμός ως προς τη διαχείριση της ενέργειας και της γήρανσης των εξαρτημάτων των σκαφών αναμένεται να δώσει αρκετά ακόμα χρόνια «ζωής» στα δύο σκάφη, προκειμένου να συνεχίσουν να αποστέλλουν πολύτιμα δεδομένα για πολύ ακόμα.

https://www.naftemporiki.gr/story/1495863/i-nasa-epekteinei-ti-zoi-ton-thrulikon-diastimoploion-voyager

Το Voyager 2 της NASA στέλνει δεδομένα από το μεσοαστρικό διάστημα.

Το σκάφος Voyager 2 της NASA έχει γίνει πλέον το δεύτερο ανθρώπινο κατασκεύασμα που ταξιδεύει στην αχανή περιοχή του γαλαξία ανάμεσα στα άστρα, στο μεσοαστρικό διάστημα, όπως επιβεβαίωσαν οι επιστήμονες. Είχε προηγηθεί το Voyager 1, που είχε «δραπετεύσει» από την ηλιακή επικράτεια στις 25 Αυγούστου 2012.

Η έξοδος του Voyager 2 στο διαστρικό ή μεσοαστρικό χώρο εκτιμάται ότι είχε συμβεί στις 5 Νοεμβρίου 2018.

Τώρα οι επιστήμονες -μεταξύ των οποίων και ο Σταμάτης Κριμιζής και ο συνεργάτης του στην Ακαδημία Αθηνών Κωνσταντίνος Διαλυνάς- όχι μόνο επιβεβαίωσαν το ιστορικό γεγονός, αλλά και έδωσαν στη δημοσιότητα τα πρώτα στοιχεία που έστειλε το σκάφος, καθώς διήλθε την ηλιόπαυση, εκεί όπου η πυκνότητα των εξερχομένων σωματιδίων του ηλιακού ανέμου και η ένταση του μαγνητικού του πεδίου, εξισώνονται με τα αντίστοιχα μεγέθη του μεσοαστρικού χώρου (η βαρυτική επίδραση του Ήλιου εκτείνεται αρκετά πέρα από την ηλιόπαυση, έως τουλάχιστον το Νέφος Όορτ).

Τα δύο δίδυμα σκάφη είχαν εκτοξευθεί το 1977 σε διάστημα λίγων εβδομάδων το ένα από το άλλο, ακολουθώντας διαφορετικές τροχιές, γι’ αυτό αν και το «Βόγιατζερ 2» είχε ελαφρώς προηγηθεί, βγήκε με καθυστέρηση από το ηλιακό μας σύστημα.

Μια βλάβη στον ανιχνευτή πλάσματος του «Βόγιατζερ 1» το 1980 είχε ως συνέπεια να μην καταστεί δυνατό να συλλεχθούν άμεσα ακριβή δεδομένα κατά τη μετάβαση στο μεσοαστρικό διάστημα. Κάτι ευτυχώς που δεν συνέβη στην περίπτωση του «Βόγιατζερ 2», από το οποίο πλέον υπάρχουν τα πρώτα στοιχεία στα χέρια των επιστημόνων για τη διάσχιση της ηλιόπαυσης.

Τα δεδομένα αυτά δείχνουν ομοιότητες αλλά και διαφορές με όσα στοιχεία είχε στείλει το «Βόγιατζερ 1», μερικές από τις οποίες ίσως οφείλονται στη μεταβαλλόμενη δραστηριότητα του Ήλιου, ενώ άλλες πιθανώς σχετίζονται με τις διαφορετικές τροχιές των δύο σκαφών.

Μεταξύ άλλων, τα νέα στοιχεία δείχνουν μια πιο λεπτή και ομαλή συνοριακή περιοχή της ηλιόσφαιρας, με ένα ισχυρότερο μεσοαστρικό μαγνητικό πεδίο πέραν από αυτήν.

Οι ερευνητές από τις ΗΠΑ, την Ελλάδα, την Ελβετία και την Αργεντινή, έκαναν πέντε σχετικές δημοσιεύσεις στο περιοδικό αστρονομίας «Nature Astronomy».

Επικεφαλής της μίας από τις πέντε μελέτες του Voyager 2 είναι ο ακαδημαϊκός καθηγητής Σταμάτης Κριμιζής, επικεφαλής του Γραφείου Διαστημικής Έρευνας και Τεχνολογίας της Ακαδημίας Αθηνών και εδώ και πολλά χρόνια συνεργάτης του Εργαστηρίου Εφαρμοσμένης Φυσικής του Πανεπιστημίου Τζονς Χόπκινς των ΗΠΑ, ενώ συμμετέχει και ο Κωνσταντίνος Διαλυνάς, μεταδιδακτορικός ερευνητής στο ίδιο Γραφείο.

Οι επιστήμονες διαπίστωσαν μια χαρακτηριστική αύξηση στην πυκνότητα του πλάσματος, κάτι που επιβεβαιώνει ότι το «Βόγιατζερ 2» βγήκε από το καυτό και χαμηλότερης πυκνότητας πλάσμα του ηλιακού ανέμου και εισήλθε στο ψυχρό και μεγαλύτερης πυκνότητας πλάσμα του μεσοαστρικού-γαλαξιακού χώρου.

Τα δύο είδη πλάσματος -το ηλιακό και το μεσοαστρικό- έχουν διαφορετικές συνθέσεις, πυκνότητες, θερμοκρασίες και μαγνητικά πεδία διαφορετικής προέλευσης, συνεπώς δεν αλληλεπιδρούν ελεύθερα, αλλά διαχωρίζονται από ένα σύνορο.

Όπως έγινε αντιληπτό, δεν ισχύει η επικρατούσα έως τώρα θεωρία ότι υπάρχει μια σταδιακή μετάβαση από την ηλιακή επικράτεια στο μεσοαστρικό διάστημα, καθώς φαίνεται ότι υπάρχει ένα διακριτό σύνορο στην άκρη της ηλιόσφαιρας, την -σχήματος φυσαλίδας- περιοχή, όπου φθάνει ο ηλιακός άνεμος των σωματιδίων.

Σύμφωνα με μια από τις πέντε μελέτες, η μετάβαση μέσω της ηλιόπαυσης έγινε σε λιγότερο από μια ημέρα, ενώ μια άλλη μελέτη βρήκε ένα ενδιάμεσο στρώμα ανάμεσα στην ηλιόπαυση και στο μεσοαστρικό διάστημα, δηλαδή στο σύνορο όπου ο ηλιακός άνεμος συναντά τον μεσοαστρικό άνεμο (τα σωματίδια κοσμικής ακτινοβολίας γαλαξιακής προέλευσης), κάτι που δεν είχε ανιχνεύσει το «Βόγιατζερ 1».

Σε κάθε περίπτωση, παραμένουν ακόμη αναπάντητα ερωτήματα σχετικά τις ιδιότητες του μεσοαστρικού διαστήματος, που ελπίζεται να απαντηθούν όσο το «Βόγιατζερ 2» ταξιδεύει πιο μακριά.

Η είσοδος του σκάφους Voyager 2 στο μεσοαστρικό χώρο συνέβη σε απόσταση 119,7 αστρονομικών μονάδων από τον πλανήτη μας, δηλαδή σχεδόν 120 φορές την απόσταση Γης-Ήλιου, πιο κοντά από ό,τι είχε συμβεί με το «Voyager 1» (σε απόσταση 122,6 αστρονομικών μονάδων), το οποίο πλέον έχει φθάσει σε απόσταση περίπου 146 αστρονομικών μονάδων.

Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι τα δύο «Βόγιατζερ» θα ζήσουν περισσότερο και από τη Γη, ταξιδεύοντας στον γαλαξία μας για τουλάχιστον πέντε δισεκατομμύρια χρόνια. Βέβαια πολύ νωρίτερα, ίσως μετά από μια δεκαετία, θα πάψουν να στέλνουν στοιχεία. Προς το παρόν, είναι αβέβαιο πότε θα υπάρξει μια νέα διαστημική αποστολή που θα ακολουθήσει τα χνάρια των «Ταξιδευτών» στο αχανές μεσοαστρικό διάστημα.

https://physicsgg.me/2019/11/04/%cf%84%ce%bf-voyager-2-%cf%84%ce%b7%cf%82-nasa-%ce%b5%ce%b9%cf%83%ce%ae%ce%bb%ce%b8%ce%b5-%cf%83%cf%84%ce%bf-%ce%bc%ce%b5%cf%83%ce%bf%ce%b1%cf%83%cf%84%cf%81%ce%b9%ce%ba%cf%8c-%ce%b4%ce%b9%ce%ac%cf%83/

Ποια αστρικά συστήματα θα προσεγγίσουν τα διαστημικά σκάφη Pioneer και Voyager;

Τέσσερα διαστημικά σκάφη εκτόξευσε στην δεκαετία του 1970 η NASA με σκοπό την εξερεύνηση του ηλιακού μας συστήματος. Τα Pioneer 10 και 11 και τα Voyager 1 και 2. Τα διαστημικά σκάφη μετά την ολοκλήρωση των αποστολών τους συνέχισαν την κίνησή τους προς τον διαστρικό χώρο. Τα Voyager είναι οι δυο πρώτες ανθρώπινες κατασκευές που κινούνται πλέον στο μεσοαστρικό διάστημα.

Οι Coryn Bailer-Jones και Davide Farnocchia αναρωτήθηκαν για το αν αυτά τα διαστημικά σκάφη θα συναντήσουν άλλα αστρικά συστήματα, και αν ναι μετά από πόσο χρόνο. Για να βρουν τις πιθανές απαντήσεις χρησιμοποίησαν τα δεδομένα από το διαστημικό τηλεσκόπιο Gaia που συλλέγει πληροφορίες για δισεκατομμύρια άστρα, συμπεριλαμβανομένων και των τροχιών τους στο Γαλαξία μας. Το τελευταίο σύνολο δεδομένων του Gaia δημοσιεύθηκε πέρυσι και περιλάμβανε 7,2 εκατομμύρια άστρα.

Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι τα τέσσερα διαστημικά σκάφη θα περάσουν κοντά από περίπου 60 άστρα (σε απόσταση 2 parsecs), κατά την διάρκεια του επόμενου ενός εκατομμυρίου ετών και θα πλησιάσουν σε απόσταση περίπου 1 parsec σε 10 από αυτά. Βρήκαν πως το Pioneer 10 θα είναι πιθανότατα το πρώτο που θα περάσει κοντά από κάποιο αστρικό σύστημα. Συγκεκριμένα, θα προσεγγίσει το αστρικό σύστημα που ονομάζεται HIP 117795, στον αστερισμό της Κασσιόπης. Οι υπολογισμοί τους δείχνουν πως μετά από περίπου 90.000 χρόνια, θα πλησιάσει περνώντας σε απόσταση 0,23 parsec από το άστρο, με σχετική ταχύτητα 291 km/sec.

Διαπίστωσαν επίσης πως τα τέσσερα διαστημικά σκάφη θα μπορούσαν να ταξιδεύουν για χρονικό διάστημα της τάξης των 1020 ετών (!) μέχρι να συγκρουστούν ή να συλληφθούν από την βαρύτητα κάποιου αστρικού συστήματος

O πίνακας δείχνει τα αστρικά συστήματα που θα προσεγγίσουν τα διαστημικά σκάφη Pioneer και Voyager, την πλησιέστερη απόσταση σε parsecs, το χρονικό διάστημα που απαιτείται για την προσέγγιση (σε χιλιάδες χρόνια), την σχετική ταχύτητα διέλευσης κ.λπ.

https://physicsgg.me/2019/12/28/%cf%80%ce%bf%ce%b9%ce%b1-%ce%b1%cf%83%cf%84%cf%81%ce%b9%ce%ba%ce%ac-%cf%83%cf%85%cf%83%cf%84%ce%ae%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%b1-%ce%b8%ce%b1-%cf%80%cf%81%ce%bf%cf%83%ce%b5%ce%b3%ce%b3%ce%af%cf%83%ce%bf/

Το Voyager 2 αντιμετωπίζει τεχνικά προβλήματα.

Μηχανικοί της NASA αρμόδιοι για το εμβληματικό διαστημόπλοιο Voyager 2 καταβάλλουν προσπάθειες για να επιστρέψει το σκάφος σε κανονικές συνθήκες λειτουργίας, μετά την ενεργοποίηση μιας εκ των αυτόνομων λειτουργιών προστασίας από βλάβες.

Τόσο στο Voyager 1 όσο και στο Voyager 2 είχαν προγραμματιστεί πολλαπλές ρουτίνες προστασίας από βλάβες, προκειμένου τα διαστημόπλοια να μπορούν να αναλαμβάνουν μόνα τους δράση εάν αντιμετωπίζουν κίνδυνο. Στο Jet Propulsion Laboratory της NASA στην Καλιφόρνια μηχανικοί βρίσκονται σε επικοινωνία με το σκάφος και λαμβάνουν τηλεμετρία.

Το Voyager 1 και το Voyager 2, που εκτοξεύτηκαν το 1977, βρίσκονται πλέον στο διαστρικό διάστημα.

Στις 25 Ιανουαρίου το Voyager 2 δεν πραγματοποίησε έναν προγραμματισμένο ελιγμό, όπου το σκάφος θα πραγματοποιούσε περιστροφή 360 μοιρών για να ρυθμίσει ένα όργανό του. Η ανάλυση της τηλεμετρίας από το σκάφος υπέδειξε πως μια ανεξήγητη καθυστέρηση στην εκτέλεση των εντολών για τον ελιγμό άφησε δύο συστήματα που απαιτούν σχετικά υψηλές ποσότητες ενέργειας να λειτουργούν ταυτόχρονα. Αυτό επιβάρυνε την πηγή ενέργειας του σκάφους.

Το λογισμικό που διαθέτει το διαστημόπλοιο είναι σχεδιασμένο για να διαχειρίζεται αυτόματα τέτοια περιστατικά, και επί της προκειμένης φαίνεται πως απενεργοποίησε τα επιστημονικά όργανα του Voyager 2 για να αντισταθμίσει την έλλειψη ενέργειας. Ως τις 28 Ιανουαρίου οι μηχανικοί της αποστολής είχαν καταφέρει να απενεργοποιήσουν το ένα από τα δύο συστήματα και να επανεκκινήσουν τα επιστημονικά όργανα, αλλά χωρίς να αρχίσει ξανά η λήψη δεδομένων. Σε διαδικασία είναι η εξέταση του υπόλοιπου διαστημοπλοίου, προκειμένου να επιστρέψει σε κατάσταση κανονικής λειτουργίας.

Το σκάφος αντλεί ενέργεια από μια θερμοηλεκτρική γεννήτρια ραδιοϊσοτόπων (RTG), που μετατρέπει τη θερμότητα από την αποσύνθεση ραδιενεργού υλικού σε ηλεκτρισμό για να τροφοδοτεί με ενέργεια το διαστημόπλοιο. Λόγω της φυσικής αποσύνθεσης του υλικού, η διαθέσιμη ενέργεια του Voyager 2 μειώνεται κατά 4 watts ετησίως.

Αυτή τη στιγμή το σκάφος βρίσκεται σε απόσταση 18,5 δισεκατομμυρίων χιλιομέτρων από τη Γη. Οι τηλεπικοινωνίες, που γίνονται με την ταχύτητα του φωτός, γίνονται με καθυστέρηση 17 ωρών για την αποστολή ενός μηνύματος στο σκάφος και άλλων 17 για τη λήψη της απάντησης από αυτό. Ως αποτέλεσμα, οι μηχανικοί της αποστολής χρειάζονται 34 ώρες για να διαπιστώσουν εάν οι εντολές που στέλνουν στο σκάφος έχουν τα επιθυμητά αποτελέσματα.

https://physicsgg.me/2020/01/29/%cf%84%ce%bf-voyager-2-%ce%b1%ce%bd%cf%84%ce%b9%ce%bc%ce%b5%cf%84%cf%89%cf%80%ce%af%ce%b6%ce%b5%ce%b9-%cf%84%ce%b5%cf%87%ce%bd%ce%b9%ce%ba%ce%ac-%cf%80%cf%81%ce%bf%ce%b2%ce%bb%ce%ae%ce%bc%ce%b1%cf%84/

«Όλα καλά» από το Voyager 2: Αποκαταστάθηκε η λειτουργία του.

Το Voyager 2 «συνεχίζει να είναι σε σταθερή κατάσταση και οι επικοινωνίες μεταξύ Γης και του διαστημοπλοίου είναι καλές» ανακοίνωσε η NASA, προσθέτοντας πως το σκάφος άρχισε ξανά τη λήψη επιστημονικών δεδομένων και οι επιστημονικές ομάδες πλέον αξιολογούν την «υγεία» των οργάνων του μετά από την προσωρινή παύση λειτουργίας τους.

Μία από τις αυτόνομες λειτουργίες προστασίας από βλάβες του σκάφους είχε ενεργοποιηθεί πρόσφατα, προκαλώντας ανησυχία σχετικά με την κατάσταση του εμβληματικού διαστημοπλοίου.

Τόσο στο Voyager 1 όσο και στο Voyager 2 είχαν προγραμματιστεί πολλαπλές ρουτίνες προστασίας από βλάβες, προκειμένου τα διαστημόπλοια να μπορούν να αναλαμβάνουν μόνα τους δράση εάν αντιμετωπίζουν κίνδυνο.

Το Voyager 1 και το Voyager 2, που εκτοξεύτηκαν το 1977, βρίσκονται πλέον στο διαστρικό διάστημα. Στις 25 Ιανουαρίου το Voyager 2 δεν πραγματοποίησε έναν προγραμματισμένο ελιγμό, όπου το σκάφος θα πραγματοποιούσε περιστροφή 360 μοιρών για να ρυθμίσει ένα όργανό του. Η ανάλυση της τηλεμετρίας από το σκάφος υπέδειξε πως μια ανεξήγητη καθυστέρηση στην εκτέλεση των εντολών για τον ελιγμό άφησε δύο συστήματα που απαιτούν σχετικά υψηλές ποσότητες ενέργειας να λειτουργούν ταυτόχρονα. Αυτό επιβάρυνε την πηγή ενέργειας του σκάφους.

Το λογισμικό που διαθέτει το διαστημόπλοιο είναι σχεδιασμένο για να διαχειρίζεται αυτόματα τέτοια περιστατικά, και επί της προκειμένης φαίνεται πως απενεργοποίησε τα επιστημονικά όργανα του Voyager 2 για να αντισταθμίσει την έλλειψη ενέργειας.

Το σκάφος αντλεί ενέργεια από μια θερμοηλεκτρική γεννήτρια ραδιοϊσοτόπων (RTG), που μετατρέπει τη θερμότητα από την αποσύνθεση ραδιενεργού υλικού σε ηλεκτρισμό για να τροφοδοτεί με ενέργεια το διαστημόπλοιο. Λόγω της φυσικής αποσύνθεσης του υλικού, η διαθέσιμη ενέργεια του Voyager 2 μειώνεται κατά 4 watts ετησίως.

Αυτή τη στιγμή το σκάφος βρίσκεται σε απόσταση 18,5 δισεκατομμυρίων χιλιομέτρων από τη Γη. Οι τηλεπικοινωνίες, που γίνονται με την ταχύτητα του φωτός, γίνονται με καθυστέρηση 17 ωρών για την αποστολή ενός μηνύματος στο σκάφος και άλλων 17 για τη λήψη της απάντησης από αυτό.

https://www.naftemporiki.gr/story/1559211/ola-kala-apo-to-voyager-2-apokatastathike-i-leitourgia-tou

Γη καλεί Voyager 2

Αποκαταστάθηκε η επικοινωνία με το θρυλικό σκάφος

Η μοναδική κεραία μέσω της οποίας μπορεί να στέλνει εντολές η NASA είχε απενεργοποιηθεί για αναβάθμιση.

Έπειτα από σιωπή σχεδόν ενός έτους, λόγω της αναβάθμισης μιας κεραίας στην Αυστραλία, η NASA ανάκτησε την επαφή με τι Voyager 2, το θρυλικό σκάφος που επισκέφθηκε για πρώτη φορά τον Ουρανό και τον Ποσειδώνα και εξερευνά τώρα τον διαστρικό χώρο.

Λόγω της θέσης του σε σχέση με τη Γη, το Voyager 2 μπορεί να λαμβάνει εντολές μόνο από έναν σταθμό επικοινωνίας στη Γη –την κεραία DSS43 στην Καμπέρα της Αυστραλίας, μιας από τις τρεις κεραίες του Deep Space Network που επιτρέπει στη NASA να επικοινωνεί με όλα τα διαστημικά σκάφη της. Το πανομοιότυπο Voyager 1 μπορεί να επικοινωνεί και με τις άλλες δύο κεραίες του δικτύου που βρίσκονται στην Ισπανία και την Καλιφόρνια.

Δεδομένου ότι το Voyager 2 απέχει σήμερα πάνω από 22 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα, οι εντολές της NASA χρειάζονται πάνω από 17,5 ώρες να φτάσουν το σκάφος.

Η κεραία DSS43, με πιάτο διαμέτρου 70 μέτρων, λειτουργεί από το 1973. Χρειάστηκε να αποσυναρμολογηθεί τον περασμένο Μάρτιο προκειμένου να αναβαθμιστεί για την υποστήριξη του ρομπότ Perseverance που θα προσεδαφιστεί αυτή την εβδομάδα στον Άρη.

Το διάστημα που η κεραία βρισκόταν εκτός λειτουργίας το Voyager 2 συνέχισε να μεταδίδει δεδομένα σε δύο μικρότερες κεραίες στην Καμπέρα. Η NASA όμως δεν μπορούσε να στείλει εντολές.

Η αναβάθμιση του σταθμού επικοινωνίας στην Αυστραλία καθυστέρησε λόγω της πανδημίας. Οι υπεύθυνοι των αποστολών Voyager στο Εργαστήριο Αεριώθησης (JPL) της NASA στην Καλιφόρνια σκόπευαν αρχικά να στείλουν ομάδα 30 ειδικών για να επιθεωρήσουν τις εργασίες, όμως η ομάδα περιορίστηκε τελικά στα 4 άτομα.

«Είμαι 100% σίγουρη ότι η κεραία θα συνεχίσει να λειτουργεί κανονικά για μερικές ακόμα δεκαετίες» είπε στους New York Times η Σούζαν Ντοντ, διαχειρίστρια των αποστολών Voyager.

Τον Οκτώβριο, όταν οι εργασίες αναβάθμισης είχαν σχεδόν ολοκληρωθεί, το JPL έστειλε εντολή στο Voyager 2 να μην τεθεί σε κατάσταση αναμονής λόγω αδυναμίας επικοινωνίας με τη Γη.

Η επικοινωνία αποκαταστάθηκε πλήρως την περασμένη Παρασκευή.

Σύντομα, όμως, οι υπεύθυνοι της αποστολής θα ζητήσουν από το Voyager 2 να απενεργοποιήσει ένα από τα όργανά του, το όργανο Φορτισμένων Σωματιδίων Χαμηλής Ενέργειας, προκειμένου να εξοικονομηθεί ενέργεια για τη συνέχιση του διαστρικού έπους.

Στην παρούσα φάση η NASA δίνει έμφαση στην επιβίωση του σκάφους και όχι στη συλλογή νέων επιστημονικών δεδομένων, εξήγησε η Ντοντ.

Και τα δύο Voyager 2 αντλούν ενέργεια από τη διάσπαση μιας μικρής ποσότητας ραδιενεργού πλουτωνίου, της οποίας η ισχύς έχει μειωθεί σημαντικά στα 42 χρόνια που κλείνουν φέτος οι αποστολές.

Η NASA πάντως ελπίζει ότι τα δύο θρυλικά σκάφη θα συνεχίσουν να λειτουργούν για ακόμα 4 με 8 χρόνια το λιγότερο.

«Το σκάφος συνεχίζει να επιβιώνει» σχολίασε η Ντοντ. «Είναι κάτι που πάντα μου προκαλεί έκπληξη.

https://physicsgg.me/2021/02/15/%ce%b3%ce%b7-%ce%ba%ce%b1%ce%bb%ce%b5%ce%af-voyager-2/

Μετρήσεις στα όρια του ηλιακού μας συστήματος και στο διαστρικό χώρο από τις αποστολές Voyager 1, Voyager 2 και Cassini.

Live μετάδοση - Κύκλος σεμιναρίων «Δημήτρης Γιαννόπουλος»: Μετρήσεις στα όρια του ηλιακού μας συστήματος και στο διαστρικό χώρο από τις αποστολές Voyager 1, Voyager 2 και Cassini, Τετάρτη 17 Μαρτίου

Περίληψη:

Η ανώτερη ατμόσφαιρα του Ήλιου μας δεν είναι στατική, αλλά διαστέλλεται με τη μορφή ενός μαγνητισμένου ρευστού που αποτελείται κυρίως από πρωτόνια και ηλεκτρόνια, γνωστό και ως «πλάσμα», το οποίο ταξιδεύει με ταχύτητες από 400 έως και 800 χιλιόμετρα ανά δευτερόλεπτο και ονομάζεται «ηλιακός άνεμος» (Solar Wind). Η εκτόνωση του ηλιακού ανέμου διαμορφώνει μια μεγάλη «σφαίρα-φυσαλίδα» που ονομάζουμε «Ηλιόσφαιρα» (ή διαφορετικά ηλιακή αστρόσφαιρα) και συνιστά μια εκτεταμένη περιοχή στην οποία κυριαρχεί το αποτύπωμα της ηλιακής δραστηριότητας. Αυτή η φυσαλίδα περιλαμβάνει το ηλιακό μας σύστημα και τους αστεροειδείς, ενώ εκτείνεται πέρα από αυτό, σε αποστάσεις μεγαλύτερες κατά τουλάχιστον 120 φορές την απόσταση Γης-Ηλίου (1 Αστρονομική Μονάδα -AU- είναι περίπου 150 εκατομμύρια χιλιόμετρα). Η ροή του ηλιακού ανέμου στο διαπλανητικό χώρο συνεχίζεται με υπερηχητικές ταχύτητες έως τη στιγμή που συναντά το κρουστικό κύμα παύσης (Termination Shock), όπου ο ηλιακός άνεμος επιβραδύνεται σημαντικά, ενώ το ηλιακό πλάσμα «συμπιέζεται» και «θερμαίνεται». Το κρουστικό κύμα παύσης σηματοδοτεί το πέρασμα σε μια περιοχή που ονομάζουμε ηλιοθήκη (Heliosheath) η οποία μπορεί να χαρακτηριστεί ως μια δεξαμενή που περιλαμβάνει ένα μείγμα από ηλεκτρόνια και ιόντα, ουδέτερα (αφόρτιστα) άτομα αλλά και πεδία. Η ηλιοθήκη οριοθετείται εξωτερικά από την ηλιόπαυση (Heliopause), πάνω στην οποία προσπίπτει και περιτυλίγεται το μεσοαστρικό πλάσμα και το μεσοαστρικό μαγνητικό πεδίο, σχηματίζοντας τη διεπαφή μεταξύ του ηλιακού πλάσματος και του Γαλαξία.

Στη διαδικτυακή μας συζήτηση θα επικεντρωθούμε στον τρόπο με τον οποίο οι επιτόπιες παρατηρήσεις από τις αποστολές Voyager 1 και 2, συνδυασμένες με τις μετρήσεις Ενεργητικών Ουδέτερων Ατόμων (ΕΝΑ) από την αποστολή Cassini (που βρισκόταν σε τροχιά γύρω από τον πλανήτη Κρόνο έως τις 15-Σεπ.-2017) έχουν επαναπροσδιορίσει σημαντικά τη γνώση μας σχετικά με τη δομή και την αλληλεπίδραση της ηλιόσφαιρας με το μεσοαστρικό αέριο, δίνοντας νέα ώθηση για την εξαγωγή θεωριών και συμπερασμάτων, καταρρίπτοντας προηγούμενες επιστημονικές αντιλήψεις δεκαετιών.

https://physicsgg.blogspot.com/2021/03/voyager-1-voyager-2-cassini.html

Η νέα αποστολή Interstellar της NASA ακόμη πιο βαθιά στον διαστρικό χώρο.

Όταν τα -ηλικίας τεσσάρων δεκαετιών- αμερικανικά διαστημικά σκάφη Voyager 1 και 2 εισήλθαν για πρώτη φορά το 2012 και 2018, αντίστοιχα, στον διαστρικό (ή μεσοαστρικό) χώρο, δηλαδή στο διάστημα ανάμεσα στα άστρα, οι επιστήμονες -δικαιολογημένα- πανηγύρισαν.

Τα δύο δίδυμα χαλκέντερα σκάφη είχαν ταξιδέψει 120 φορές την απόσταση Γης-Ήλιου φθάνοντας στο σύνορο της ηλιόσφαιρας, της «φυσαλίδας» που περιβάλλει το ηλιακό σύστημά μας και προσδιορίζει έως πού φθάνει ο ηλιακός «άνεμος». Τα Voyager ανακάλυψαν αυτό το όριο της «επικράτειας» του Ήλιου, αλλά άφησαν τους επιστήμονες με πολλά ερωτήματα για το πώς αλληλεπιδρά το μητρικό άστρο μας με το τοπικό διαστρικό μέσο. Τα όργανα των Voyager συνεχίζουν να στέλνουν περιορισμένα δεδομένα, που κρίνονται πια ανεπαρκή για μία σωστή επιστημονική κατανόηση του τι συμβαίνει στις εσχατιές του ηλιακού συστήματος.

Γι’ αυτό η Αμερικανική Διαστημική Υπηρεσία (NASA) και οι συνεργάτες της σχεδιάζουν πια το επόμενο διαστημικό σκάφος, την -μέχρι στιγμής αποκαλούμενη- αποστολή Interstellar Probe, που θα ταξιδέψει πολύ βαθύτερα στο διαστρικό διάστημα, σε απόσταση έως 1.000 αστρονομικών μονάδων (η απόσταση Γης-Ήλιου είναι μία τέτοια αστρονομική μονάδα), με την ελπίδα να αποκομίσουν περισσότερες πληροφορίες για την ηλιόσφαιρα και την εξέλιξή της.

Επικεφαλής της αποστολής είναι η Έλενα Προβορνίκοβα του Εργαστηρίου Εφαρμοσμένης Φυσικής (APL) του Πανεπιστημίου Τζονς Χόπκινς, σύμφωνα με την οποία, «το Interstellar Probe θα ταξιδέψει στο άγνωστο τοπικό διαστρικό διάστημα, όπου η ανθρωπότητα δεν έχει φθάσει ποτέ πριν. Για πρώτη φορά, θα έχουμε μία εικόνα της τεράστιας ηλιόσφαιρας μας από την έξω πλευρά, ώστε να μπορέσουμε έτσι να δούμε πώς φαίνεται απ’ έξω το ηλιακό σύστημά μας».

Σε αυτήν τη φάση, περίπου 500 επιστήμονες και μηχανικοί από διάφορες χώρες μελετούν τον σχεδιασμό της αποστολής, έτσι ώστε να αντληθούν τα περισσότερα δυνατά στοιχεία στα πεδία της ηλιοφυσικής, της αστροφυσικής, της πλανητικής επιστήμης κ.ά. Ανάμεσα στα μυστήρια που ελπίζεται να απαντηθούν είναι με ποιο τρόπο το ηλιακό πλάσμα αλληλεπιδρά με τα διαστρικά αέρια για να δημιουργήσει την ηλιόσφαιρα, τι ακριβώς βρίσκεται πέρα από την ηλιόσφαιρα, πώς μοιάζει η ηλιόσφαιρα απ’ έξω, πώς ο Ήλιος αλληλεπιδρά με τον γαλαξία μας κ.ά.

Η ηλιόσφαιρα είναι σημαντική επειδή λειτουργεί ως ασπίδα που προστατεύει το ηλιακό σύστημά μας από τις υψηλής ενέργειας κοσμικές ακτίνες του γαλαξία. Καθώς ο Ήλιος ταξιδεύει (και μαζί του όλο το ηλιακό σύστημα) πέριξ του γαλαξιακού κέντρου, διασχίζει διάφορες περιοχές του διαστρικού χώρου. Σήμερα το ηλιακό σύστημα βρίσκεται στο λεγόμενο «Τοπικό Διαστρικό Νέφος», κινούμενο σταδιακά στην έξοδό του από αυτό και κανένας δεν ξέρει τίποτα για την επόμενη διαστρική περιοχή που θα διασχίσει ο Ήλιος. Είναι άγνωστο εάν η αλλαγή τοπικού διαστρικού χώρου θα έχει ως συνέπεια να μεγαλώσει ή να μικρύνει η ηλιόσφαιρα ή εάν η γαλαξιακή κοσμική ακτινοβολία θα ενισχυθεί ή θα εξασθενήσει.

Στο τέλος του 2021 η NASA θα έχει στα χέρια της τη μελέτη των επιστημόνων για τον σχεδιασμό της αποστολής, η οποία μπορεί να εκτοξευθεί στην αρχή της δεκαετίας του 2030. Θα χρειαστεί περίπου 15 χρόνια για να φθάσει στο άκρο της ηλιόσφαιρας, αρκετά πιο γρήγορα από τα Voyager που χρειάστηκαν περίπου 35 χρόνια για να φθάσουν έως εκεί. Η αποστολή Interstellar Probe σχεδιάζεται να διαρκέσει τουλάχιστον 50 χρόνια.

https://physicsgg.me/2021/04/27/%ce%b7-%ce%bd%ce%ad%ce%b1-%ce%b1%cf%80%ce%bf%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%bb%ce%ae-interstellar-%cf%84%ce%b7%cf%82-nasa-%ce%b1%ce%ba%cf%8c%ce%bc%ce%b7-%cf%80%ce%b9%ce%bf-%ce%b2%ce%b1%ce%b8%ce%b9%ce%ac-%cf%83/

Το Voyager 1 «ακούει» το μεσοαστρικό διάστημα.

Τα όργανα στο «Voyager 1» της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA), το οποίο, πριν περίπου εννέα χρόνια (2012), βγήκε από την επικράτεια του ηλιακού μας συστήματος, ανίχνευσαν για πρώτη φορά και έστειλαν στη Γη τον αχνό μονότονο, μόνιμο και απόκοσμο βόμβο του μεσοαστρικού διαστήματος.

Ο ανεπαίσθητος ήχος προκαλείται από τις συνεχείς δονήσεις των αερίων στο μεσοαστρικό χώρο. Στην ουσία πρόκειται για τον θόρυβο υποβάθρου στις αχανείς εκτάσεις ανάμεσα στα άστρα. Αυτές οι δονήσεις, που αποκαλούνται μόνιμα κύματα πλάσματος, εντοπίσθηκαν στις ραδιοσυχνότητες και είναι πολύ αδύναμες για να ακουστούν από το ανθρώπινο αυτί, σύμφωνα με τους ερευνητές του Πανεπιστημίου Κορνέλ των ΗΠΑ που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό αστρονομίας «Nature Astronomy», σύμφωνα με το πρακτορείο Ρόιτερς.

https://www.nature.com/articles/s41550-021-01363-7

Το «Βόγιατζερ 1» είχε εκτοξευθεί το Σεπτέμβριο του 1977 και σήμερα βρίσκεται σε απόσταση περίπου 22,7 δισεκατομμυρίων χιλιομέτρων από τη Γη ή 152 φορές την απόσταση Γης-Ήλιου και αποτελεί το πιο μακρινό ανθρώπινο κατασκεύασμα στο διάστημα. Έχοντας επισκεφθεί πριν δεκαετίες το Δία (1979) και τον Κρόνο (1980) και συνεχίζοντας την «Οδύσσεια» του πέρα από τις εσχατιές του ηλιακού μας συστήματος (ηλιόπαυση), συνεχίζει να συλλέγει και να μεταδίδει δεδομένα, επιτρέποντας στους επιστήμονες να κατανοήσουν καλύτερα το μεσοαστρικό χώρο.

Οι απέραντες περιοχές ανάμεσα στα αστρικά (ηλιακά) συστήματα του γαλαξία μας δεν είναι τελείως κενές, καθώς ύλη (κυρίως αέρια) και ακτινοβολία συνθέτουν το λεγόμενο μεσοαστρικό ή διαστρικό μέσο. Περίπου το 15% της ορατής ύλης του γαλαξία μας αποτελείται από τέτοια μεσοαστρικά αέρια, σκόνη και σωματίδια κοσμικής ακτινοβολίας. Ένα μεγάλο μέρος του μεσοαστρικού μέσου βρίσκεται σε μορφή ιονισμένου (ηλεκτρικά φορτισμένου) πλάσματος. Σε αυτό το πλάσμα ανάμεσα στα άστρα υπάρχουν μόνο 0,1 άτομα ανά κυβικό εκατοστό, ενώ στον αέρα της Γης υπάρχουν δισεκατομμύρια άτομα.

Προηγουμένως, το «Voyager 1» είχε ανιχνεύσει διαταραχές στα μεσοαστρικά αέρια, οι οποίες προκαλούνται από τις περιοδικές ηλιακές εκλάμψεις. Τώρα το σκάφος αποκάλυψε τις μόνιμες δονήσεις των αερίων, οι οποίες είναι άσχετες με την ηλιακή δραστηριότητα και προκαλούν ένα βόμβο με συχνότητα περίπου 3 kHz.

Έπειτα από 44 χρόνια ταξιδιού, το Voyager 1 -που παρά την αρίθμηση του είχε εκτοξευθεί λίγες εβδομάδες μετά το δίδυμο σκάφος Voyager 2- θα συνεχίσει την περιπέτεια του, αλλά κάποια στιγμή θα πάψει να τροφοδοτείται με ενέργεια, πιθανώς μέσα σε αυτή τη δεκαετία.

https://physicsgg.me/2021/05/12/%cf%84%ce%bf-voyager-1-%ce%b1%ce%ba%ce%bf%cf%8d%ce%b5%ce%b9-%cf%84%ce%bf-%ce%bc%ce%b5%cf%83%ce%bf%ce%b1%cf%83%cf%84%cf%81%ce%b9%ce%ba%cf%8c-%ce%b4%ce%b9%ce%ac%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bc%ce%b1/

Τι συμβαίνει στο διαστημικό σκάφος Voyager 1;

Απέχοντας 23,3 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα από τη Γη, το διαστημικό σκάφος Voyager 1 συνεχίζει την εξερεύνηση του διαστρικoύ διαστήματος 45 χρόνια (!) μετά την εκτόξευσή του. Για να διανύσει το φως αυτή την απόσταση χρειάζεται περίπου 22 ώρες. Που σημαίνει ότι χρειάζονται περίπου δύο ημέρες για να στείλουμε ένα μήνυμα στο Voyager 1 και να πάρουμε απάντηση.

Η NASA επικοινωνεί με το Voyager 1, διαμέσου τριών ραδιοτηλεσκοπίων των οποίων τα πιάτα λειτουργούν και ως πομποί και ως δέκτες: το ένα βρίσκεται στις ΗΠΑ, το δεύτερο στην Ισπανία και το τρίτο στην Αυστραλία. Οι δέκτες αυτοί συνεχίζουν να λαμβάνουν σήμα από την κεραία του Voyager 1, η οποία εκπέμπει ραδιοκύματα. Η ισχύς του πομπού είναι μόλις 22 Watt, περίπου όσο ένα κοινό λαμπάκι ψυγείου. Τον Αύγουστο του 2012, το Voyager είχε γράψει ιστορία όταν έγινε το πρώτο ανθρώπινο αντικείμενο που βγήκε από το Ηλιακό Σύστημα, σε απόσταση 122 AU από τον Ήλιο, ξεκινώντας έτσι επίσημα την «Διαστρική Αποστολή Voyager».

Η ομάδα των ερευνητών που ελέγχει το διαστημόπλοιο Voyager 1 της NASA προσπαθεί να λύσει ένα μυστήριο. Ενώ ο διαστρικός εξερευνητής λειτουργεί κανονικά, λαμβάνει και εκτελεί εντολές από τη Γη, συλλέγει και στέλνει πίσω τα επιστημονικά δεδομένα, οι ενδείξεις από το σύστημα Attitude and Articulation Control Subsystem (AACS) δεν αντικατοπτρίζουν αυτό που πραγματικά συμβαίνει επί του σκάφους.Το σύστημα AACS ελέγχει τον προσανατολισμό του διαστημικού σκάφους. Μεταξύ άλλων εργασιών, κρατά την κεραία του Voyager 1 στραμμένη προς τη Γη. Όλες οι ενδείξεις δείχνουν ότι το AACS εξακολουθεί να λειτουργεί, αλλά τα δεδομένα τηλεμετρίας που στέλνει δεν είναι έγκυρα. Για παράδειγμα, τα δεδομένα είτε φαίνεται ότι δημιουργούνται τυχαία είτε δεν αντικατοπτρίζουν οποιαδήποτε πιθανή κατάσταση στην οποία θα μπορούσε να βρίσκεται το AACS.Η κατάσταση αυτή δεν έχει ενεργοποιήσει το ενσωματωμένο σύστημα προστασίας σφαλμάτων, που σχεδιάστηκε για να θέτει το διαστημόπλοιο σε «ασφαλή λειτουργία» – μια κατάσταση όπου εκτελούνται μόνο βασικές λειτουργίες, δίνοντας στους μηχανικούς χρόνο να διαγνώσουν ένα πρόβλημα. Επιπλέον, το σήμα του Voyager 1 δεν έχει εξασθενήσει, γεγονός που υποδηλώνει ότι η κεραία υψηλής απολαβής παραμένει στον προβλεπόμενο προσανατολισμό της με τη Γη.Η επιστημονική ομάδα του Voyager θα συνεχίσει να παρακολουθεί στενά το σήμα, εξετάζοντας την περίπτωση τα λανθασμένα δεδομένα να προέρχονται απευθείας από το AACS ή να οφείλνται σε κάποιο άλλο σύστημα που εμπλέκεται στην παραγωγή και αποστολή δεδομένων τηλεμετρίας. Μέχρι να γίνει κατανοητή η φύση του ζητήματος, η ομάδα δεν μπορεί να προβλέψει για πόσο χρονικό διάστημα το διαστημόπλοιο θα μπορεί να συλλέγει και να μεταδίδει επιστημονικά δεδομένα.Είναι πιθανό να μην βρεθεί η πηγή της ανωμαλίας και η ερευνητική ομάδα της NASA να προσαρμοστεί σε αυτήν. Αν βρουν την πηγή του προβλήματος, μπορούν να το λύσουν αλλάζοντας μέρος του λογισμικού ή χρησιμοποιώντας ένα από τα πλεονάζοντα συστήματα hardware του διαστημικού σκάφους.Δεν είναι η πρώτη φορά που η ομάδα του Voyager βασίστηκε σε εφεδρικό υλικό: Το 2017, οι κύριοι προωθητές του Voyager 1 έδειξαν σημάδια υποβάθμισης, και οι μηχανικοί στράφηκαν σε ένα άλλο σύστημα προωθητών που αρχικά είχαν χρησιμοποιηθεί για τις εξερευνήσεις πλανητών από το διαστημικό σκάφος. Αυτοί οι προωθητές λειτούργησαν, παρόλο που δεν είχαν χρησιμοποιηθεί για 37 χρόνια.Υπενθυμίζεται ότι υπάρχει και το δίδυμο διαστημικό σκάφος Voyager 2 που αυτή τη στιγμή απέχει 19,5 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα από τη Γη, και συνεχίζει να λειτουργεί κανονικά. Τα δύο Voyager εκτοξεύτηκαν το 1977 (!!), και έχουν λειτουργήσει πολύ περισσότερο από ότι περίμεναν οι εμπνευστές της αποστολής – μεταξύ αυτών και ο δικός μας Σταμάτης Κριμιζής. Τώρα, είναι τα μόνα δύο διαστημόπλοια που συλλέγουν δεδομένα από το διαστρικό διάστημα και παρέχουν πληροφορίες για την ηλιόσφαιρα που δημιουργείται από τον ήλιο και εκτείνεται πέρα από τους πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος.Ενώ οι τεχνικοί της NASA συνεχίζουν να εργάζονται για την επίλυση του μυστηρίου που παρουσιάστηκε στο Voyager 1, οι επιστήμονες της αποστολής θα συνεχίσουν να αξιοποιούν στο έπακρο τα δεδομένα που προέρχονται από το μοναδικό πλεονέκτημα του διαστημικού σκάφους.

Σε περίπου 300 χρόνια, To Voyager 1 θα φτάσει στο εσωτερικό όριο του νέφους Όορτ, ενός γιγάντιου, σφαιρικού νέφους από κομήτες που περιβάλλει το Ηλιακό Σύστημα. Το σύννεφο αυτό πιστεύεται ότι φιλοξενεί δισεκατομμύρια κομήτες και είναι πραγματικά πολύ μεγάλο – μπορεί να φτάνει σε απόσταση ενός έτους φωτός από τον Ήλιο, κάτι που σημαίνει ότι το Voyager 1 θα χρειαστεί κάπου 30000 χρόνια για να το διασχίσει. Στη συνέχεια δεν θα βρεί τίποτα στην πορεία του, αν και σε περίπου 40.000 χρόνια θα πλησιάσει σε απόσταση 1,6 έτους φωτός το άστρο Gliese 445, που βρίσκεται στην κατεύθυνση του αστερισμού της Καμηλοπάρδαλης. Μετά θα συνεχίσει το ταξίδι στον αιώνα τον άπαντα.

https://physicsgg.me/2022/05/19/τι-συμβαίνει-στο-διαστημικό-σκάφος-voyager-1/

Τα Voyager 1 και 2 γέρασαν.

Τα διαστημικά σκάφη Voyager 1 και 2 κατέρριψαν όλα τα ρεκόρ λειτουργώντας μετά από σχεδόν 45 χρόνια ταξιδιού στο διάστημα. Σύντομα όμως, μερικά από τα όργανά τους θα πάψουν να λειτουργούν

Τα δύο Voyager εκτοξεύτηκαν το 1977 – το Voyager 2 ένα μήνα νωρίτερα – και σχεδιάστηκαν ώστε να αντέξουν πέντε χρόνια για να μελετήσουν τον Δία και τον Κρόνο. Τελικά επιβιώνουν και επικοινωνούν ακόμα με την Γη για 45 χρόνια! [Credit: Graphic by Matthew Twombly and Juan Velasco (5W Infographic); Consultants: John Richardson (principal investigator, Voyager Plasma Science, Massachusetts Institute of Technology, Center for Space Research) and Merav Opher (professor, Department of Astronomy, Boston University)]

Τα Voyager είναι τα μακροβιότερα σκάφη που έστειλε στο διάστημα η ανθρωπότητα. Έχουν ταξιδέψει πολύ πιο μακριά από οποιοδήποτε άλλο διαστημικό σκάφος και συνεχίζουν να επικοινωνούν ακόμα με τη NASA.Το Voyager 1 έχει πλέον μόνο τέσσερα λειτουργικά όργανα, ενώ το Voyager 2 πέντε. Κάποιοι εκτιμούν ότι θα μπορούσαν να φτάσουν στο τέλος της ζωής το 2025, αφού οι πυρηνικές μπαταρίες πλουτωνίου που τροφοδοτούν τα διαστημόπλοια εξαντλούνται. Όμως κάποιοι είναι πιο αισιόδοξοι και πιστεύουν ότι τα Voyager θα μπορούσαν να συνεχίσουν τη λειτουργία τους και την επόμενη δεκαετία.Τα διαστημικά σκάφη Voyagers παρά το γεγονός ότι χρησιμοποιούν τεχνολογία ηλικίας 50 ετών, δεν ξεπεράστηκαν όπως έγινε με την αντίστοιχη τεχνολογία εκείνης της εποχής – τα κασετόφωνα, τα VCRs ή τις συσκευές αυτόματων τηλεφωνητών, που σήμερα θεωρούνται μουσιακή τεχνολογία. Σύμφωνα με τον Σταμάτη Κριμιζή: «το λογισμικό των οργάνων των Voyager είναι πολύ περιορισμένο έως καθόλου. Δεν περιέχουν μικροεπεξεργαστές, γιατί όταν κατασκευάστηκαν δεν υπήρχαν! Οι σχεδιαστές των Voyagers δεν μπορούσαν να βασιστούν σε χιλιάδες γραμμές κώδικα για να βοηθήσουν την λειτουργία των διαστημικών σκαφών. Σε γενικές γραμμές, νομίζω ότι η αποστολή διήρκεσε τόσο πολύ γιατί σχεδόν τα πάντα ήταν καλωδιωμένα. Οι σημερινοί μηχανικοί δεν ξέρουν πώς να το κάνουν αυτό. Δεν ξέρω αν είναι ακόμη δυνατό να κατασκευαστεί ένα τόσο απλό διαστημόπλοιο [σήμερα]. Το Voyager είναι το τελευταίο στο είδος του».

Η Γη όπως την φωτογράφησε το διαστημικό σκάφος Voyager1,  από απόσταση 4 δισεκατομμύρια μίλια, στις 6 Ιουνίου 1990. «Το διαστημικό σκάφος ήταν πολύ μακριά από το σπίτι. Σκέφτηκα ότι θα ήταν καλή ιδέα, αμέσως μετά τον Κρόνο, να φροντίσουμε να λάβει μια τελευταία ματιά πίσω. Από τον Κρόνο, η Γη φαίνεται πολύ μικρή για το Voyager: Ο. πλανήτης μας θα ήταν ένα σημείο φωτός, ένα μοναχικό pixel, που δύσκολα διακρίνεται από τα άλλα σημεία φωτός του Voyager: …μια χλωμή μπλε κουκκίδα…. » (Carl Sagan)

Τον Αύγουστο του 2012, το Voyager 1, που εκτοξεύτηκε στις 5 Σεπτεμβρίου 1977, είχε γράψει ιστορία όταν έγινε το πρώτο ανθρώπινο αντικείμενο που βγήκε από το Ηλιακό Σύστημα, σε απόσταση 122 AU από τον Ήλιο, ξεκινώντας έτσι επίσημα την «Διαστρική Αποστολή Voyager». Το Voyager 2, που εκτοξεύτηκε στις 20 Αυγούστου 1977, και είναι το μόνο διαστημικό σκάφος που πλησίασε και φωτογράφησε τους τέσσερις πλανήτες: τον Δία, τον Κρόνο, τον Ουρανό και τον Ποσειδώνα. 

Credit: Graphic by Matthew Twombly and Juan Velasco (5W Infographic); Consultants: John Richardson (principal investigator, Voyager Plasma Science, Massachusetts Institute of Technology, Center for Space Research) and Merav Opher (professor, Department of Astronomy, Boston University)

Τα διαστημόπλοια που ταξιδεύουν προς αντίθετες κατευθύνσεις δεν πρόκειται να συναντήσουν άλλο άστρο στα επόμενα 40.000 χρόνια, έως ότου το Voyager 1 πλησιάσει σε απόσταση 1,6 έτη φωτός το άστρο Gliese 445, που βρίσκεται στην κατεύθυνση του αστερισμού της Καμηλοπάρδαλης. Το Voyager 1 απέχει σήμερα 14,5 δισεκατομμύρια μίλια από τη Γη, ενώ το Voyager 2 απέχει 12 δισεκατομμύρια μίλια. Που σημαίνει ότι χρειάζονται περίπου δύο ημέρες για να στείλουμε ένα μήνυμα στα Voyager και να πάρουμε απάντηση.Η NASA σχεδιάζει τώρα την απενεργοποίηση ορισμένων συστημάτων των Voyager, με την ελπίδα να παρατείνει την επικοινωνία μαζί τους περίπου μέχρι το 2030. 

διαβάστε περισσότερα στο αναλυτικό αφιέρωμα στα Voyagers του περιοδικού Scientific American με τίτλο: Record-Breaking Voyager Spacecraft Begin to Power Down

https://www.scientificamerican.com/article/record-breaking-voyager-spacecraft-begin-to-power-down/

https://physicsgg.me/2022/06/23/τα-voyager-1-και-2-γέρασαν/

Πολύ σκληρό για να πεθάνει το Voyager 2.

 Η ερευνητική δραστηριότητα του Voyager 2 θα συνεχιστεί για άλλα τρία χρόνια

Το Voyager 2 εκτοξεύτηκε από τη Γη πριν από 46 χρόνια (!!), στις 20 Αυγούστου 1977. Είναι το μόνο διαστημικό σκάφος που πλησίασε και φωτογράφησε τους τέσσερις πλανήτες: Δία, Κρόνο, Ουρανό και Ποσειδώνα. Το Voyager 2 απέχει πάνω από 20 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα από τη Γη. Αυτό σημαίνει ότι χρειάζονται περίπου δύο ημέρες για να του στείλουμε ένα μήνυμα και να πάρουμε απάντηση.

Ένα από τα μεγαλύτερα επιτεύγματα της ανθρωπότητας είναι η αποστολή των Voyager

H NASA σχεδιάζει να διατηρήσει τα επιστημονικά όργανα του Voyager 2 ενεργοποιημένα για μερικά χρόνια παραπάνω σε σχέση με τον αρχικό προγραμματισμό, δίνοντας την ευκαιρία στο γερασμένο διαστημικό σκάφος να χρησιμοποιεί και τα πέντε επιστημονικά όργανά του για τη μελέτη του διαστρικού χώρου.Για να παραταθεί η λειτουργία αυτών των οργάνων το Voyager 2 έχει αρχίσει να χρησιμοποιεί μια μικρή δεξαμενή εφεδρικής ισχύος που φυλασσόταν ως τμήμα ενός ενσωματωμένου μηχανισμού ασφαλείας. Η κίνηση αυτή θα επιτρέψει στην αποστολή να αναβάλει το κλείσιμο ενός επιστημονικού οργάνου μέχρι το 2026, αντί για φέτος.Το Voyager 2 και το δίδυμο Voyager 1 είναι τα μόνα διαστημόπλοιο που λειτουργούν έξω από την ηλιόσφαιρα, την προστατευτική φυσαλίδα των σωματιδίων και των μαγνητικών πεδίων που δημιουργούνται από τον Ήλιο. Τα Voyager βοηθούν τους επιστήμονες να απαντήσουν σε ερωτήσεις σχετικά με το σχήμα της ηλιόσφαιρας και τον ρόλο της στην προστασία της Γης από τα υψηλής ενέργειας σωματίδια και άλλες ακτινοβολίες που βρίσκονται στο διαστρικό περιβάλλον.Και τα δύο Voyager τροφοδοτούνται ενεργιακά με θερμοηλεκτρικές γεννήτριες ραδιοϊσοτόπων, οι οποίες μετατρέπουν τη θερμότητα από την ραδιενέργεια του πλουτώνιο σε ηλεκτρική ενέργεια. Η αδιάκοπη ραδιενεργή διάσπαση σημαίνει ότι η γεννήτρια παράγει ελαφρώς λιγότερη ενέργεια κάθε χρόνο. Μέχρι στιγμής, η μείωση αυτή δεν έχει επηρεάσει την επιστημονική απόδοση της αποστολής, αλλά για να αντισταθμίσουν την απώλεια, οι μηχανικοί απενεργοποιούσαν άλλα συστήματα που δεν είναι απαραίτητα για τη διατήρηση του διαστημικού σκάφους σε πτήση. Με αυτές τις επιλογές να έχουν πλέον εξαντληθεί στο Voyager 2, ένα από τα πέντε επιστημονικά όργανα του διαστημικού σκάφους ήταν το επόμενο στη λίστα τους για να θυσιαστεί ώστε να επιτευχθεί η απαραίτητη ενεργειακή οικονομία.Αναζητώντας έναν τρόπο για να αποφευχθεί το κλείσιμο ενός επιστημονικού οργάνου του Voyager 2, η ομάδα εξέτασε πιο προσεκτικά έναν μηχανισμό ασφαλείας που έχει σχεδιαστεί για να προστατεύει τα όργανα σε περίπτωση που η τάση του διαστημικού σκάφους έπεφτε απότομα. Επειδή μια διακύμανση της τάσης θα μπορούσε να βλάψει τα όργανα, το Voyager είναι εξοπλισμένο με έναν ρυθμιστή τάσης που ενεργοποιούσε μια εφεδρική τροφοδοσία σε μια τέτοια περίπτωση. Ο μηχανισμός αυτός είχε πρόσβαση σε ένα μικρό ενεργειακό απόθεμα, το οποίο τώρα θα χρησιμοποιηθεί ώστε να διατηρηθεί η λειτουργία όλων των επιστημονικών οργάνων.Τα ηλεκτρικά συστήματα και στο δύο Voyager λειτουργούν σχετικά σταθερά επί 46 χρόνια, ελαχιστοποιώντας την ανάγκη για ένα δίχτυ ασφαλείας. Η ομάδα των μηχανικών είναι επίσης σε θέση να παρακολουθεί την τάση και να ανταποκρίνεται σε περίπτωση υπερβολικής διακύμανσης. Εφόσον οι νέες τροποποιήσεις λειτουργήσουν σωστά στο Voyager 2, θα εφαρμοστούν και στο Voyager 1.Η αποστολή Voyager αρχικά είχε προγραμματιστεί να διαρκέσει μόνο τέσσερα χρόνια, στέλνοντας και τα δυο διαστημικά σκάφη πέρα από τον Κρόνο και τον Δία. Η NASA επέκτεινε την αποστολή έτσι ώστε το Voyager 2 να επισκεφθεί τον Ποσειδώνα και τον Ουρανό. Το 1990, η NASA επέκτεινε πάλι την αποστολή, αυτή τη φορά με στόχο να τα στείλει έξω από την ηλιόσφαιρα. Το Voyager 1 έφτασε στα όρια ττης ηλιόσφαιρας το 2012, ενώ το Voyager 2 (ταξιδεύοντας πιο αργά και σε διαφορετική κατεύθυνση) έφτασε στα όρια της ηλιόσφαιρας το 2018.Kανένα άλλο διαστημικό σκάφος δεν πρόκειται να ξεπεράσει τα δυο Voyager. Ούτε τα Pioneer, ούτε το New Horizons. Τα Voyager θα παραμένουν για αιώνες οι πιο απομακρυσμένες ανθρώπινες κατασκευές!

https://physicsgg.me/2023/04/28/πολύ-σκληρό-για-να-πεθάνει-το-voyager-2/

Voyager 2: Χαμένο στο διάστημα.

… μέχρι τις 15 Οκτωβρίου

 Το Voyager 2, εκτοξεύτηκε στις 20 Αυγούστου 1977, και είναι το μόνο διαστημικό σκάφος που πλησίασε και φωτογράφησε τους τέσσερις πλανήτες: τον Δία, τον Κρόνο, τον Ουρανό και τον Ποσειδώνα. Tο Voyager 1 εκτοξεύτηκε δυο εβδομάδες μετά, στις 5 Σεπτεμβρίου 1977

Η NASA έχασε την επαφή με το διαστημικό σκάφος Voyager 2, αλλά ευτυχώς, πρόκειται για κάτι προσωρινό. Μια σειρά από εντολές που στάλθηκαν στο διαστημικό σκάφος έκαναν κεραία του να δείχνει προς τη λάθος κατεύθυνση.Η διαδοχή των προγραμματισμένων εντολών που στάλθηκαν στο Voyager 2 στις 21 Ιουλίου «προκάλεσαν κατά λάθος την μετατόπιση της κεραίας κατά 2 μοίρες. Η απροσδόκητη αλλαγή σημαίνει ότι οι επίγειες κεραίες του Deep Space Network (DSN) δεν μπορούν να λάβουν δεδομένα ή να μεταδώσουν εντολές στο διαστημικό σκάφος.Τα καλά νέα είναι ότι η έλλειψη επικοινωνίας είναι μόνο προσωρινή. Θα διαρκέσει μερικούς μήνες. Η NASA προβλέπει κάθε πιθανό ενδεχόμενο, και σ’ αυτή την περίπτωση το Voyager 2 είναι «προγραμματισμένο να επαναφέρει τον προσανατολισμό του πολλές φορές κάθε χρόνο για να διατηρεί την κεραία του στραμμένη προς τη Γη». Δυστυχώς, η ομάδα του Voyager πρέπει να περιμένει μέχρι τις 15 Οκτωβρίου για να γίνει η επόμενη επανεκκίνηση προσανατολισμού.Η NASA θεωρεί πως η έλλειψη επικοινωνίας δεν θα προκαλέσει προβλήματα και το Voyager 2 θα συνεχίσει κανονικά το ταξίδι του. Στις 20 Αυγούστου το διαστημικό σκάφος θα συμπηρώσει 46 χρόνια στο διάστημα. Τώρα απέχει από τη Γη απόσταση σχεδόν 20 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα (το Voyager 1 βρίσκεται λίγο πιο μακριά στα 24 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα από τη Γη και η κεραία του είναι σταθερά στραμμένη προς τη Γη).

https://www.jpl.nasa.gov/news/nasa-mission-update-voyager-2-communications-pause

Η NASA αποκατέστησε πλήρως την επικοινωνία της με το Voyager 2.

Χρειάστηκε μια «διαστρική κραυγή» στην άλλη άκρη του διαστήματος για να διορθωθεί ένα τεράστιο λάθος: η NASA ανακοίνωσε απόψε ότι αποκατέστησε πλήρως την επικοινωνία της με το θρυλικό Voyager 2, με το οποίο είχε χάσει την επαφή στα τέλη Ιουλίου.Το διαστημόπλοιο που εκτοξεύτηκε το 1977 και αυτή τη στιγμή απέχει 19,9 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα από τη Γη, «λειτουργεί κανονικά» και παρέμεινε «στην προκαθορισμένη τροχιά του», σύμφωνα με την αμερικανική διαστημική υπηρεσία.Οι εντολές που στάλθηκαν στις 21 Ιουλίου στο Voyager το οδήγησαν να στρέψει την κεραία του σε λάθος κατεύθυνση, μακριά από τη Γη, με αποτέλεσμα να διακοπεί η μετάδοση δεδομένων. Αυτήν την εβδομάδα η NASA επιβεβαίωσε ότι κατάφερε να εντοπίσει το σήμα του και να διαπιστώσει ότι ήταν «σε καλή κατάσταση». Έπειτα, με μια τεχνική που την αποκάλεσε «διαστρική κραυγή», του έδωσε την εντολή να ανακατευθύνει την κεραία και να την στρέψει προς την κατεύθυνση της Γης.

Η «διαστρική κραυγή» χρειάστηκε 18 ώρες να φτάσει στο διαστημόπλοιο

Οι ειδικοί εξήγησαν ότι η τεχνική αυτή δεν είχε πολλές πιθανότητες να επιτύχει, όμως τελικά αποδείχθηκε αποτελεσματική. Λόγω της απόστασης στην οποία βρίσκεται το Voyager 2, η εντολή χρειάστηκε 18 ώρες να φτάσει στο διαστημόπλοιο. Οι τεχνικοί της NASA χρειάστηκε κατόπιν να περιμένουν άλλες 18 ώρες μέχρι να βεβαιωθούν για το θετικό αποτέλεσμα.Η υπηρεσία λαμβάνει ξανά επιστημονικά δεδομένα και τηλεμετρία από το διαστημόπλοιο.Αν δεν λειτουργούσε η μέθοδος που εφάρμοσε η NASA, οι επιστήμονες θα έπρεπε να περιμένουν μέχρι τον Οκτώβριο, ελπίζοντας ότι η κεραία του Voyager θα επέστρεφε από μόνη της αυτόματα στην προκαθορισμένη θέση της και το πρόβλημα θα λυνόταν.Το Voyager 2 βγήκε το 2018 από το ηλιακό σύστημά μας και ταξιδεύει πλέον στο διαστρικό κενό. Το «δίδυμό» του, το Voyager 1, βγήκε από το ηλιακό σύστημα το 2012 και βρίσκεται σε απόσταση 24 δισεκατομμυρίων χιλιομέτρων από τη Γη. Τα δύο θρυλικά διαστημόπλοια φέρουν επάνω τους δίσκους από χρυσό και χαλκό με ήχους και εικόνες από τη Γη.

https://www.in.gr/2023/08/05/b-science/nasa-apokatestise-pliros-tin-epikoinonia-tis-voyager-2/

Στις 14 Φεβρουαρίου του 1990 το διαστημικό σκάφος Voyager 1, όταν αυτό απείχε από την Γη απόσταση 6,5 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα, μετά από αίτημα του Carl Sagan, έστρεψε για μια τελευταία φορά τις κάμερες προς τη Γη, τραβώντας μια φωτογραφία όπου η Γη φαίνεται σαν μια «χλωμή μπλε κουκκίδα» :

Το 2020, για την 30ή επέτειο λήψης της εικόνας, η NASA δημοσίευσε μια νέα βελτιωμένη έκδοση της αρχικής φωτογραφίας του Voyager (Pale Blue Dot Revisited)

https://physicsgg.me/2024/02/14/να-υπολογιστεί-το-γαλάζιο-εμβαδόν/

Ελπίδες ότι θα αποκατασταθεί η επικοινωνία με το Voyager 1

Το Voyager 1 της NASA έστειλε «κατανοητό» σήμα στη Γη μετά από 4 μήνες

Το Voyager 1 απέχει περισσότερα 24 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα από τη Γη. Χρειάζονται 22,5 ώρες για να φτάσει ένα ραδιοφωνικό σήμα από τη Γη στο διαστημόπλοιο και άλλες 22,5 ώρες για να φτάσει η απάντησή του στη Γη. Το Voyager 1 είναι αυτή τη στιγμή το πιο απομακρυσμένο διαστημόπλοιο από τη Γη (Το δίδυμο σκάφος Voyager 2 βρίσκεται σε απόσταση 20,3 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα).

Από τον Νοέμβριο του 2023, το Voyager 1 μετέδιδε ένα συνεχές σήμα στη Γη, αλλά δυστυχώς αυτό δεν περιείχε χρήσιμα επιστημονικά δεδομένα, προκαλώντας έντονη ανησυχία στην ομάδα της αποστολής. Οι μηχανικοί εργάζονταν για να διορθώσουν το σφάλμα στο υπολογιστικό σύστημα του γηραιού διαστημοπλοίου που εμπόδιζε την ορθή μεταφορά δεδομένων στη Γη. Το αρχαίο λογισμικό του Voyager 1 και η τεράστια απόσταση από τον πλανήτη μας έκαναν την επιδιόρθωση πολύ πιο δύσκολη. Όλα έδειχναν πως ήρθε το τέλος της αποστολής του Voyager 1.Όμως, την 1η Μαρτίου έστειλαν μια εντολή, που ονομάζεται «poke», ώστε το υπολογιστικό σύστημα του διαστημικού σκάφους να εκτελέσει διαφορετικές ακολουθίες του λογισμικού του, για να αποκαλυφθεί το σφάλμα που προκαλεί το πρόβλημα. Στις 3 Μαρτίου, οι μηχανικοί της NASA παρατήρησαν ότι η δραστηριότητα από ένα μέρος του συστήματος δεδομένων ξεχώριζε από τα υπόλοιπα αλλοιωμένα δεδομένα. Αν και το σήμα δεν ήταν στη μορφή που έχει συνηθίσει η ομάδα του Voyager όταν το σύστημα λειτουργούσε κανονικά, μετά από μερικές ημέρες ένας μηχανικός της NASA μπόρεσε να το αποκωδικοποιήσει.Αυτό δημιουργεί βάσιμες ελπίδες ότι θα βρεθεί η πηγή του προβλήματος που θα οδηγήσει σε μια πιθανή διόρθωση. Όταν βρεθεί η λύση, θα χρειαστεί λίγος χρόνος για να εφαρμοστεί, αλλά η NASA είναι βέβαιη ότι μπορεί να επιλύσει το πρόβλημα.

πηγή: https://edition.cnn.com/2024/03/14/world/voyager-1-communication-issue-poke-scn/index.html

διαβάστε επίσης: Voyager 1’s Immortal Interstellar Requiem

Γειά σας, είμαι το Voyager 1

Αποκαταστάθηκε η επικοινωνία με το Voyager 1 που απέχει 24 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα από τη Γη

Το περασμένο Σάββατο 20 Απριλίου, το Voyager 1 επιτέλους «τηλεφώνησε στο σπίτι», για πρώτη φορά μετά από 5 μήνες και ενημέρωσε την επιστημονική ομάδα της NASA για την λεπτή του υγεία.Το 2012, τριάντα πέντε χρόνια μετά την εκτόξευσή του στις 5 Σεπτεμβρίου 1977 , το Voyager 1 έγινε το πρώτο ανθρωπογενές αντικείμενο που εγκατέλειψε το ηλιακό σύστημα και εισήλθε στον διαστρικό χώρο. Το δίδυμο διαστημικό σκάφος Voyager 2 που εκτοξεύθηκε 16 ημέρες νωρίτερα από το Voyager 1, μπήκε στον διαστρικό χώρο έξι χρόνια αργότερα, το 2018. Το Voyager 2 εξακολουθεί να λειτουργεί και να επικοινωνεί καλά με τη Γη.  Τα δύο διαστημόπλοια παραμένουν τα μόνα ανθρωπογενή αντικείμενα που εξερευνούν το διάστημα έξω από το ηλιακό μας σύστημα. Ωστόσο, στις 14 Νοεμβρίου 2023, μετά από 11 χρόνια εξερεύνησης του διαστρικού χώρου και ενώ το Voyager 1 βρισκόταν σε απόσταση 24 δισεκατομμυρίων χιλιομέτρων από τη Γη, ο δυαδικός κώδικας που χρησιμοποιεί για να επικοινωνεί με τη Γη «τρελάθηκε». Το Voyager 1 άρχισε να μεταδίδει ένα συνεχές σήμα στη Γη, που δεν περιείχε χρήσιμα επιστημονικά δεδομένα. Οι μηχανικοί της NASA επί μήνες εργάζονταν για να διορθώσουν το σφάλμα στο υπολογιστικό σύστημα του γηραιού διαστημοπλοίου που εμπόδιζε την ορθή μεταφορά δεδομένων στη Γη.Tην 1η Μαρτίου έστειλαν μια εντολή, που ονομάζεται «poke», ώστε το υπολογιστικό σύστημα του διαστημικού σκάφους να εκτελέσει διαφορετικές ακολουθίες του λογισμικού του, για να αποκαλυφθεί το σφάλμα που προκαλούσε το πρόβλημα. Στις 3 Μαρτίου, οι μηχανικοί της NASA παρατήρησαν ότι η δραστηριότητα από ένα μέρος του συστήματος δεδομένων ξεχώριζε από τα υπόλοιπα αλλοιωμένα δεδομένα. Αν και το σήμα δεν ήταν στη μορφή που έχει συνηθίσει η ομάδα του Voyager όταν το σύστημα λειτουργούσε κανονικά, μετά από μερικές ημέρες ένας μηχανικός της NASA μπόρεσε να το αποκωδικοποιήσει και να δρομολογήσει την λύση του προβλήματος.Η επιστημονική ομάδα της NASA αποκαθιστά την επικοινωνία με το διαστημικό σκάφος για πρώτη φορά μετά από πέντε μήνεςΣτις 18 Απριλίου 2024, η NASA άρχισε να εγκαθιστά τον απαιτούμενο κώδικα που θα έλυνε το πρόβλημα σε μια νέα θέση στη μνήμη του υπολογιστή. Αυτή ήταν μια επίπονη διαδικασία, καθώς ένα ραδιοφωνικό σήμα χρειάζεται 22,5 ώρες (!) για να διανύσει την απόσταση μεταξύ της Γης και του Voyager 1, και στη συνέχεια άλλες 22,5 ώρες για να φτάσει στη Γη η απάντηση από το σκάφος.Τελικά, στις 20 Απριλίου, επιβεβαιώθηκε ότι η τροποποίηση εγκαταστάθηκε και λειτουργούσε. Έτσι για πρώτη φορά μετά από πέντε μήνες, οι επιστήμονες μπόρεσαν να επικοινωνήσουν με το Voyager 1 και να ελέγξουν την «υγεία» του. Τις επόμενες εβδομάδες, η ομάδα θα εργαστεί για την προσαρμογή του υπόλοιπου λογισμικού και θα επιδιώξει να ανακτήσει τις περιοχές του συστήματος που είναι υπεύθυνες για τη συγκέντρωση και αποστολή των επιστημονικών δεδομένων.

Δείτε την ευρηματική ταινία κινουμένων σχεδίων του Guy Collins σχετικά με το Voyager:

πηγές: https://www.space.com/voyager-1-communications-update-april-2024 – https://www.jpl.nasa.gov/news/nasas-voyager-1-resumes-sending-engineering-updates-to-earth