Jump to content

Περι Φυσικής-Χημείας-Βιολογίας?


Προτεινόμενες αναρτήσεις

Η διέγερση ενός εξωτικού ατόμου. :cheesy:

Για πρώτη φορά διεγέρθηκε ένα «πιονικό άτομο» ηλίου από το φως ενός λέιζερ. Το επίτευγμα δημιουργεί μια πολλά υποσχόμενη πειραματική τεχνική για τη διερεύνηση της θεμελιώδους φυσικής.

Ένα πιόνιο αντικαθιστά το ένα από τα δυο ηλεκτρόνια του ατόμου του ηλίου σχηματίζοντας το «πιονικό ήλιο»

Τα εξωτικά άτομα προκύπτουν όταν ένα ή περισσότερα συστατικά ενός κανονικού ατόμου αντικατασταθεί με ένα εξωτικό σωματίδιο, όπως ένα σωματίδιο αντιύλης. Αυτά τα άτομα στη συνέχεια μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την διερεύνηση κάθε πιθανής διαφοράς στις ιδιότητές τους από αυτές που προβλέπουν οι αποδεκτές θεωρίες. Xρησιμοποιώντας τεχνικές που υποστηρίζονται από τα πιο ακριβή ρολόγια στον κόσμο, τα ατομικά ρολόγια – μπορεί να γίνει ο έλεγχος και πιθανόν ο επαναπροσδιορισμός των θεμελίων της φυσικής. Oι Hori et al [Laser spectroscopy of pionic helium atoms] είναι οι πρώτοι που αναφέρουν διέγερση ατόμων ηλίου, των οποίων ένα ηλεκτρόνιο έχει αντικατασταθεί από ένα σωματίδιο που ονομάζεται πιόνιο.

To ενδιαφέρον για τα εξωτικά άτομα προκύπτει από το γεγονός ότι συχνά διευκολύνουν την πιο βασική πειραματική στρατηγική που χρησιμοποιείται στη φυσική: μεταβάλλουμε μια συγκεκριμένη παράμετρο σε ένα κατά τα άλλα πολύπλοκο σύστημα για να παρατηρήσουμε το αποτέλεσμα. Στην πράξη, αυτό δεν είναι τόσο απλό όσο ακούγεται. Διαφορετικά σωματίδια μπορεί να έχουν διαφορετικές μάζες ή φορτία, και μπορεί να αλληλεπιδρούν με έναν ανεπαίσθητα διαφορετικό τρόπο. Εντούτοις, τέτοιες λεπτομέρειες κάνουν τα εξωτικά άτομα τόσο σημαντικά.

Καθώς βελτιώνονται οι τεχνικές που απαιτούνται για την μελέτη των εξωτικών ατόμων, αυξάνεται και ο αριθμός των επιστημόνων που μελετούν τέτοια άτομα για να διερευνήσουν θεμελιώδεις ιδιότητες της φύσης. Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι το επονομαζόμενο “παζλ της ακτίνας του πρωτονίου”, το οποίο προέκυψε από την μελέτη ατόμων υδρογόνου, των οποίων το ηλεκτρόνιο αντικαταστάθηκε από μιόνιο (τα μιόνια έχουν παρόμοιες ιδιότητες με τα ηλεκτρόνια, αλλά έχουν 200 φορές μεγαλύτερη μάζα).

Το μιονικό άτομο υδρογόνου χρησιμοποιήθηκε για τον προσδιορισμό της ακτίνας της κατανομής του ηλεκτρικού φορτίου του πρωτονίου. Και η τιμή που προέκυψε αρχικά διέφερε περίπου πέντε τυπικές αποκλίσεις από την αναμενόμενη εκείνη την εποχή.

Το μιονικό άτομο του υδρογόνου έδειξε πως εξωτικά ατομικά συστήματα, μερικές φορές βραχύβια, μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να ελέγξουν πέραν κάθε υποψίας δεδομένα, των οποίων μια μικρή απόκλιση μπορεί να σημαίνει νέα φυσική.

Τα εξωτικά άτομα, όπως και τα συνηθισμένα, είναι δέσμια συστήματα (απαιτείται ενέργεια για να απομακρυνθούν τα συστατικά τους σε πολύ μεγάλη απόσταση), με πολλές εσωτερικές ενεργειακές καταστάσεις. Οι μεταβάσεις μεταξύ αυτών των καταστάσεων μελετώνται διαμέσου της φασματοσκοπίας λέιζερ. Η μελέτη των ατομικών μεταβάσεων – και ιδιαίτερα στο άτομο του υδρογόνου – είναι μια συνεχής προσπάθεια που διαρκεί περισσότερους από δύο αιώνες. Αποτέλεσε έμπνευση για το πρωτοποριακό μοντέλο του Niels Bohr στις αρχές του εικοστού αιώνα, και καθοδήγησε την διατύπωση της κβαντικής μηχανικής.

Σήμερα, οι ατομικές μεταβάσεις είναι το θεμέλιο στο οποίο βασίζονται όλες οι μετρήσεις χρόνου: μια μετάβαση στο άτομο καισίου-133 παρέχει μια τιμή αναφοράς στην οποία βασίζεται ο ορισμός του δευτερολέπτου στο Διεθνές Σύστημα Μονάδων.

Οι φασματοσκοπικές τεχνικές για τη μέτρηση των μεταβάσεων τελειοποιούνται συνεχώς και οι καλύτερες μετρήσεις μπορούν πλέον να φτάσουν σε εκπληκτική ακρίβεια. Οι πιο ακριβείς μετρήσεις των εξωτικών ατόμων εξακολουθούν να υστερούν, αλλά σε μια μέτρηση για το αντιυδρογόνο (η δέσμια κατάσταση ενός αντιπρωτονίου και ενός αντιηλεκτρονίου) επετεύχθη εξαιρετική ακρίβεια-ορόσημο, ανοίγοντας έτσι το δρόμο για τον έλεγχο των θεμελιωδών ιδιοτήτων της αντιύλης.

Στην εργασία τους, οι Hori et al περιγράφουν την πρώτη παρατήρηση μιας μετάβασης σε «πιονικό» άτομο ηλίου. Σε ένα τέτοιο άτομο, το ένα από τα δύο ηλεκτρόνια του ατόμου ηλίου έχει αντικατασταθεί από ένα πιόνιο. Τα πιόνια ανακαλύφθηκαν από τον Cecil Powell και τους συνεργάτες του το 1947, αλλά η ύπαρξή τους προβλέφθηκε για πρώτη φορά το 1935 από τον Hideki Yukawa. Ανήκουν στην οικογένεια των υποατομικών σωματιδίων που είναι γνωστά ως μεσόνια, τα οποία αποτελούνται από ένα κουάρκ και ένα αντικουάρκ. Τα κουάρκ είναι τα σωματίδια που σχηματίζουν τα πρωτόνια και τα νετρόνια.

Τα πιόνια είναι βραχύβια σωματίδια, που μπορεί να είναι θετικά φορτισμένα, αρνητικά φορτισμένα αλλά και ουδέτερα. Τα αρνητικά φορτισμένα πιόνια που χρησιμοποιήθηκαν από τους Hori et al. έχουν χρόνο ζωής μόνο 26 νανοδευτερόλεπτα όταν είναι απομονωμένα. Δεν είναι επομένως μικρό επίτευγμα το γεγονός ότι οι πειραματιστές όχι μόνο κατάφεραν να αντικαταστήσουν ένα ηλεκτρόνιο με πιόνιο σε άτομα ηλίου, αλλά παρατήρησαν επίσης και κβαντική μετάβαση στο εξωτικό άτομο που προέκυψε . Μια επιπλέον δυσκολία είναι ότι η διάρκεια ζωής του πιονίου στο εξωτικό άτομο μπορεί να μειωθεί σε πικο-δευτερόλεπτα επειδή βρίσκεται κοντά στον πυρήνα του ατόμου.

Οι ερευνητές προετοίμασαν άτομα πιονικού ηλίου βομβαρδίζοντας με μια δέσμη πιονίων έναν στόχο υγρού-ηλίου. Στο πείραμα το ήλιο–στόχος ψύχθηκε σε θερμοκρασία περίπου 2 Κelvin. Αυτό επέτρεψε τη σύλληψη μερικών πιονίων σε μια ασθενώς δεσμευμένη κατάσταση πιονικού ηλίου, στην οποία το πιόνιο ήταν αρκετά μακριά από τον πυρήνα γύρω από τον οποίο παρέμενε το ένα ηλεκτρόνιο (βλέπε την εικόνα παραπάνω). Επομένως, το προκύπτον εξωτικό άτομο διατήρησε μια διάρκεια ζωής της τάξης των νανοδευτερολέπτων, η οποία είναι αρκετά μεγάλη ώστε ένας παλμός λέιζερ να το διεγείρει.

Χρησιμοποιώντας έναν σύντομο (0,8 νανοδευτερόλεπτα) παλμό λέιζερ υπέρυθρης ακτινοβολίας, ο Hori και προκάλεσαν τη μετάβαση του πιονίου σε χαμηλότερο ενεργειακό επίπεδο, στην θέση του ηλεκτρονίου το οποίο απομακρύνθηκε από το άτομο. Έτσι, προέκυψε ένα ένα βραχύβιο άτομο αποτελούμενο από ένα μόνο πιόνιο συνδεδεμένο με έναν πυρήνα ηλίου. Το πιόνιο στη συνέχεια απορροφήθηκε από τον πυρήνα, προκαλώντας την διάσπασή του (σχάση).

Η μετάβαση του πιονίου ανιχνεύθηκε μέσα από το υπόβαθρο των πειραματικών δεδομένων, συσχετίζοντας γεγονότα υποβάθρου με τα αναμενόμενα προϊόντα της σχάσης του πυρήνα του ηλίου από το πιόνιο. Παρά την μικρή στατιστική, το σήμα από την αποδιέγερση του πιονίου ανιχνεύθηκε ξεκάθαρα στην αναμενόμενη ενεργειακή τιμή.

Αυτό το αποτέλεσμα βασίζεται στην μεγάλη εμπειρία της ερευνητικής ομάδας που αποκτήθηκε κατά την μελέτη ενός άλλου εξωτικού ατόμου ηλίου, στο οποίο ένα ηλεκτρόνιο αντικαταστάθηκε με αντιπρωτόνιο. Αυτή η εργασία είχε ως αποτέλεσμα, μεταξύ άλλων, στον ακριβέστερο μέχρι σήμερα προσδιορισμό του λόγου της μάζας του αντιπρωτονίου προς εκείνη του ηλεκτρονίου. Ωστόσο, οι ερευνητές έπρεπε να ξεπεράσουν κι άλλες προκλήσεις για να μελετήσουν το πιονικό ήλιο. Για παράδειγμα, η διάρκεια ζωής των ατόμων του «πιονικού ηλίου» είναι μικρότερη από εκείνη του «αντιπρωτονικού ηλίου» και τα πλάτη των γραμμών εκπομπής στα φάσματά τους είναι πλατύτερα

Ωστόσο, η εργασία των Hori et al Χόρι ανοίγει εντελώς νέους πειραματικούς δρόμους έρευνας. Η εν λόγω πειραματική διαδικασία μπορεί να μας οδηγήσει στον προσδιορισμό της μάζας του αρνητικά φορτισμένου πιονίου με τεράστια ακρίβεια, και γενικότερα στην βελτίωση των γνώσεών μας σχετικά με τα θεμελιώδη συστατικά της φύσης.

https://physicsgg.me/2020/05/14/%ce%b7-%ce%b4%ce%b9%ce%ad%ce%b3%ce%b5%cf%81%cf%83%ce%b7-%ce%b5%ce%bd%cf%8c%cf%82-%ce%b5%ce%be%cf%89%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%bf%cf%8d-%ce%b1%cf%84%cf%8c%ce%bc%ce%bf%cf%85/

pionic-helium.thumb.png.b743bea5706cd11bfc08ec380311a240.png

pionic-helium.jpg.068bab3c059cbf764c99671a41ed0bc4.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 2 εβδομάδες αργότερα...

Νέα, «στροβιλιζόμενη» κατάσταση της ύλης ανακαλύφθηκε σε στοιχείο του περιοδικού πίνακα. :cheesy:

Οι ισχυρότεροι μόνιμοι μαγνήτες σήμερα περιλαμβάνουν ένα μείγμα νεοδυμίου και σιδήρου, ωστόσο από μόνο του το νεοδύμιο δεν συμπεριφέρεται σαν οποιοσδήποτε γνωστός μαγνήτης, προκαλώντας σύγχυση στους επιστήμονες εδώ και πάνω από μισό αιώνα. Σε αυτό το πλαίσιο, φυσικοί στο Radboud University και το Uppsala University ήταν σε θέση να δείξουν πως το νεοδύμιο συμπεριφέρεται σαν «αυτοπροκαλούμενο γυαλί ιδιοστροφορμής» (self-induced spin glass), κάτι που σημαίνει ότι αποτελείται από μια κυματιζόμενη «θάλασσα» πολλών μικροσκοπικών στροβιλιζόμενων μαγνητών, που κινούνται σε διαφορετικές ταχύτητες και εξελίσσονται συνέχεια στο πέρασμα του χρόνου.

Τα αποτελέσματα της έρευνας δημοσιεύονται στο Science, και η κατανόηση αυτού του νέου τύπου μαγνητικής συμπεριφοράς αυξάνει το επίπεδο κατανόησης των στοιχείων του περιοδικού πίνακα και θα μπορούσε να ανοίξει τον δρόμο για νέα υλικά για την τεχνητή νοημοσύνη. Σε ένα βάζο με μέλι, θα σκεφτόταν κανείς πως οι κάποτε καθαρές περιοχές που πήραν ένα γαλακτώδες κίτρινο χρώμα έχουν χαλάσει- Ωστόσο αντ'αυτού το βάζο του μελιού αρχίζει να κρυσταλλοποιείται: Κάπως έτσι θα μπορούσε να αντιληφθεί κανείς τη διαδικασία “ωρίμανσης” στο νεοδύμιο.

Οι Αλεξάντερ Χατζετουριάνς, Μιχαήλ Κάτσνελσον και Ντάνιελ Βέγκνερ ανακάλυψαν πως το νεοδύμιο συμπεριφέρεται με έναν πολύπλοκο τρόπο που κανείς ποτέ στο παρελθόν δεν έχει ξαναδεί σε στοιχείο του περιοδικού πίνακα.

Οι μαγνήτες ορίζονται από έναν βόρειο και έναν νότιο πόλο. Εάν κάποιος αναλύσει ένα συνηθισμένο μαγνητάκι ψυγείου, θα βρει πολλούς ατομικούς μαγνήτες, τα αποκαλούμενα spin, που ευθυγραμμίζονται προς την ίδια κατεύθυνση και ορίζουν τον βόρειο και τον νότιο πόλο. Κάποια κράματα μπορούν να είναι «γυαλί ιδιοστροφορμής», με τυχαία τοποθέτηση spin να «κοιτούν» προς κάθε πλευρά. Τα γυαλιά ιδιοστροφορμής πέρνουν το όνομά τους από την άμορφη, εξελισσόμενη δομή των ατόμων στο γυαλί. Με αυτόν τον τρόπο συνδέουν τη μαγνητική συμπεριφορά με φαινόμενα σε μαλακότερη ύλη, όπως σε υγρά και τζελ.

Τα γυαλιά ιδιοστροφορμής κάποιες φορές παρατηρούνται σε κράματα (που είναι συνδυασμοί μετάλλων με ένα ή περισσότερα στοιχεία) και με άμορφη δομή, αλλά ποτέ σε «καθαρά» στοιχεία του περιοδικού πίνακα. Ερευνητές του Radboud διαπίστωσαν πως οι ατομικές ιδιοστροφορμές σε ένα κομμάτι νεοδυμίου σε τέλεια τάξη σχημάτιζαν μοτίβα που περιστρέφονταν σαν έλικες, αλλά άλλαζαν συνέχεια το ακριβές μοτίβο τους- και αυτό είναι η εκδήλωση μιας νέας κατάστασης ύλης, του «αυτοπροκαλούμενου γυαλιού ιδιοστροφορμής».

Η ανακάλυψη αυτή ανοίγει τον δρόμο για πιθανό εντόπισμό της συμπεριφοράς αυτής σε νέα υλικά, μεταξύ των οποίων και άλλα στοιχεία του περιοδικού πίνακα. Κατά τον Χατζετουριάνς, αυτό θα μπορούσε να αλλάξει τα δεδομένα ως προς τις βασικές ιδιότητες της ύλης, ενώ επίσης θα επέτρεπε την ανάπτυξη νέων θεωριών που θα συνδέουν τη φυσική με άλλους τομείς. Επίσης, όπως τόνισε «η πολύπλοκη εξέλιξη του νεοδυμίου ίσως να είναι πλατφόρμα που θα μιμείται τις βασικές συμπεριφορές που παρατηρούνται στην τεχνητή νοημοσύνη, καθώς αυξάνεται η ζήτηση για υλικά που θα μπορούν να αναλαμβάνουν «εγκεφαλικού τύπου» εργασίες απευθείας στο υλισμικό: «Δεν θα μπορούσες ποτέ να φτιάξεις έναν εγκεφαλικού τύπου υπολογιστή με απλούς μαγνήτες, μα υλικά με αυτή την περίπλοκη συμπεριφορά θα ήταν κατάλληλοι υποψήφιοι» πρόσθεσε.

https://www.naftemporiki.gr/story/1603660/nea-strobilizomeni-katastasi-tis-ulis-anakalufthike-se-stoixeio-tou-periodikou-pinaka

nea-strobilizomeni-katastasi-tis-ulis-anakalufthike-se-stoixeio-tou-periodikou-pinaka.jpg.03021b215eb82cb85b2bd4c212ed63ad.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 1 μήνα αργότερα...

Η χημεία ανοίγει τον δρόμο για βελτιωμένα ηλεκτρονικά υλικά. :cheesy:

Το νιτρίδιο του ινδίου είναι ένα πολλά υποσχόμενο υλικό για χρήση σε ηλεκτρονικές συσκευές, αλλά δύσκολο στην παραγωγή. Επιστήμονες του Linkoping University (LiU) ανέπτυξαν ένα νέο μόριο που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τη δημιουργία υψηλής ποιότητας νιτριδίου του ινδίου, καθιστώντας δυνατή τη χρήση του, για παράδειγμα, σε ηλεκτρονικά υψηλών συχνοτήτων.

«Εφόσον τα ηλεκτρόνια κινούνται στο νιτρίδιο του ινδίου εξαιρετικά εύκολα, είναι δυνατόν να αποστείλουμε ηλεκτρόνια πίσω και εμπρός στο υλικό σε πολύ υψηλές ταχύτητες, και να δημιουργήσουμε σήματα με εξαιρετικά υψηλές συχνότητες. Αυτό σημαίνει πως το νιτρίδιο του ινδίου μπορεί να χρησιμοποιείται σε υψηλής συχνότητας ηλεκτρονικά, όπου μπορεί να παρέχει, για παράδειγμα, νέες συχνότητες για ασύρματη μεταφορά δεδομένων» είπε ο Χένρικ Πέντερσεν, καθηγητής ανόργανης χημείας στο LiU, ο οποίος ηγήθηκε της έρευνας, που δημοσιεύτηκε στο Chemistry of Materials.

Το νιτρίδιο του ινδίου αποτελείται από άζωτο και ένα μέταλλο, το ίνδιο. Πρόκεται για ημιαγωγό και ως εκ τούτου μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε τρανζίστορ, πάνω στα οποία βασίζονται όλες οι ηλεκτρονικές συσκευές. Το πρόβλημα είναι πως είναι δύσκολη η παραγωγή λεπτών ταινιών νιτριδίου του ινδίου.

Λεπτές ταινίες παρόμοιων ημιαγωγών υλικών παράγονται συχνά με μια καθιερωμένη μέθοδο γνωστή ως χημική εναπόθεση ατμών, ή CVD (chemical vapour deposition), όπου χρησιμοποιούνται θερμοκρασίες μεταξύ 800 και 1000 βαθμών Κελσίου. Ωστόσο το νιτρίδιο του ινδίου διασπάται σε ίνδιο και άζωτο όταν θερμαίνεται πάνω από 600 βαθμούς Κελσίου.

Επί της προκειμένης οι ερευνητές χρησιμοποίησαν μια εκδοχή της CVD γνωστή ως εναπόθεση ατομικού στρώματος, γνωστή ως ALD (atomic layer deposition), όπου χρησιμοποιούνται χαμηλότερες θερμοκρασίες. Έχουν αναπτύξει ένα νέο μόριο, γνωστό ως τριαζενίδη του ινδίου. Κανείς δεν είχε δουλέψει με τέτοια στο παρελθόν, και οι επιστήμονες του LiU διαπίστωσαν ότι αποτελεί εξαιρετικό αρχικό υλικό για την κατασκευή λεπτών φιλμ.

Τα περισσότερα υλικά που χρησιμοποιούνται στα ηλεκτρονικά πρέπει να παράγονται επιτρέποντας σε μια λεπτή ταινία να αναπτυχθεί σε μια επιφάνεια που ελέγχει την κρυσταλλική δομή του ηλεκτρονικού υλικού. Η διαδικασία είναι γνωστή ως επιταξιακή ανάπτυξη. Οι ερευνητές ανακάλυψαν πως είναι δυνατή η επίτευξή της στο νιτρίδιο του ινδίου εάν χρησιμοποιείται ως υπόστρωμα καρβίδιο του πυριτίου, κάτι που δεν ήταν γνωστό ως τώρα. Επιπλέον, το νιτρίδιο του ινδίου που παράγεται έτσι είναι εξαιρετικά καθαρό.

Κατά τον Πέντερσεν, το μόριο αυτό καθιστά δυνατή τη χρήση νιτριδίο του ινδίου σε ηλεκτρονικές συσκευές, καθώς είναι δυνατή η παραγωγή του με τρόπο που θα διασφαλίζει την καθαρότητά του προκειμένου να χρησιμοποιηθεί ως αληθινό ηλεκτρονικό υλικό. Επίσης, διαπιστώθηκε και κάτι άλλο: Υπάρχουν δύο και όχι μόνο μία θερμοκρασίες όπου η διαδικασία είναι σταθερή.

https://www.naftemporiki.gr/story/1614655/i-ximeia-anoigei-ton-dromo-gia-beltiomena-ilektronika-ulika

i-ximeia-anoigei-ton-dromo-gia-beltiomena-ilektronika-ulika.jpg.cc9d7f88fa5ae6607112a70aaecb4a0d.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 3 εβδομάδες αργότερα...

Κατά λάθος ανακάλυψη: Βρήκαν βακτήρια που τρέφονται με μέταλλο. :cheesy:

Μέταλλα φαίνεται πως καταναλώνει ένα νέο είδος βακτηρίων, το οποίο εντοπίστηκε από επιστήμονες του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Καλιφόρνιας… κατά λάθος.

Συγκεκριμένα, τα βακτήρια αυτά τρέφονται με μαγγάνιο, ένα από τα πιο άφθονα στοιχεία στη Γη, που υπάρχει μέχρι και στο θαλασσινό νερό.

Ο δρ. Τζάρεντ Λιντμπέτερ, καθηγητής Περιβαλλοντικής Μικροβιολογίας στο Caltech και ένας από τους συγγραφείς της μελέτης, δήλωσε ότι τα πρόσφατα ανακαλυφθέντα μικρόβια είναι «τα πρώτα βακτήρια που βρέθηκαν να χρησιμοποιούν το μαγγάνιο ως πηγή ενέργειας».

Ο Λιντμπέτερ είχε αφήσει ένα γυάλινο βάζο καλυμένο με ελαφριά, τύπου κιμωλίας, μορφή μαγγανίου στο νεροχύτη του γραφείου του για μήνες καθώς εργαζόταν εκτός πανεπιστημίου. Όταν επέστρεψε, το βάζο ήταν καλυμένο με ένα σκούρο υλικό.

«Σκέφτηκα «τι είναι αυτό;» Άρχισα να αναρωτιέμαι αν ευθύνονταν τα περιζήτητα εδώ και δεκαετίες αυτά μικρόβια, οπότε αρχίσαμε συστηματικά πειράματα για να το εξακριβώσουμε» εξηγεί ο ίδιος.

Οι ερευνητές ανακάλυψαν πως η μαύρη αυτή επικάλυψη που βρέθηκε στο βάζο ήταν οξειδωμένο μαγγάνιο που είχε προκληθεί από ένα νέο είδος βακτηρίου που πιθανότατα βρίσκεται στο νερό βρύσης.

«Υπάρχουν στοιχεία πως συγγενείς αυτών των πλασμάτων κατοικούν στον υδροφόρο ορίζοντα και μέρος του πόσιμου νερού της Πασαντίνα αντλείται από τοπικούς υπόγειους υδροφορείς» λέει ο ίδιος.

Η νέα αυτή έρευνα αποκαλύπτει πως τα βακτήρια μπορούν να χρησιμοποιήσουν μαγγάνιο για τη λεγόμενη διαδικασίας της χημειοσύνθεσης η οποία μετατρέπει το διοξείδιο του άνθρακα σε βιομάζα.

Σημειώνεται πως τo μαγγάνιο είναι ένα από τα στοιχεία σε αφθονία πάνω στην επιφάνεια της γης. Τα οξείδια του μαγγανίου μπορούν να πάρουν τη μορφή μιας σκούρας, σβολιασμένης ουσίας και είναι κοινά στη φύση. Έχουν εντοπιστεί σε υπόγειες δεξαμενές και μπορούν επίσης να σχηματιστούν στα συστήματα διανομής πόσιμου νερού.

Οι επιστήμονες εκτιμούν πως τα νέα ευρήματα θα τους βοηθήσουν στην πιο διεξοδική κατανόηση των υπόγειων υδροφορέων και συστημάτων που μπορούν να φράξουν από τα οξείδια του μαγγανίου.

«Υπάρχει μια ολόκληρη σειρά βιβλιογραφίας περιβαλλοντικής μηχανικής για τα συστήματα διανομής πόσιμου νερού που φράσσονται από οξείδια του μαγγανίου. Ωστόσο, το πώς και για ποιο λόγο δημιουργείτο το υλικό αυτό, παρέμενε ένα αίνιγμα. Σαφώς, πολλοί επιστήμονες εκτιμούσαν πως ίσως ευθυνόταν κάποιο βακτήριο που χρησιμοποιούσε μαγγάνιο για ενέργεια, ωστόσο, τα στοιχεία που υποστήριζαν επιστημονικά αυτήν την ιδέα δεν ήταν διαθέσιμα μέχρι σήμερα» καταλήγει ο Λιντμπέτερ.

https://www.scoop.it/topic/physicists-and-physics/p/4119847086/2020/07/19/-

bacteria.jpg.6a5727e0cb91285edc48f1f8c8151540.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 5 εβδομάδες αργότερα...

Νέο είδος ακτίνας λέιζερ «παραβιάζει» τους νόμους της διάθλασης. :cheesy:

Έναν νέο τύπο ακτίνας λέιζερ, που «παραβιάζει» τις αρχές που ήταν γνωστές ως τώρα ως προς τον τρόπο που το φως διαθλάται και ταξιδεύει, ανέπτυξαν ερευνητές του University of Central Florida.

Τα σχετικά ευρήματα, που δημοσιεύτηκαν πρόσφατα στο Nature Photonics, θα μπορούσαν να επηρεάσουν σημαντικά τις τεχνολογίες οπτικών επικοινωνιών και λέιζερ.

«Αυτή η νέα κλάση ακτίνων λέιζερ έχει μοναδικές ιδιότητες τις οποίες δεν έχουν οι κοινές ακτίνες λέιζερ» είπε ο Αϊμάν Αμπουραντί, καθηγητής στο UCF και επικεφαλής ερευνητής της μελέτης.

Οι ακτίνες, γνωστές ως spacetime wave packets («πακέτα» ή δέσμες κυμάτων χωροχρόνου) ακολουθούν διαφορετικούς κανόνες όταν διαθλώνται- δηλαδή όταν διέρχονται μέσα από διαφορετικά υλικά. Κανονικά το φως επιβραδύνει όταν ταξιδεύει μέσα σε ένα πυκνότερο υλικό.

«Αντιθέτως τα spacetime wave packets μπορούν να ρυθμιστούν έτσι ώστε να συμπεριφέρονται με τον συνήθη τρόπο, να μην αλλάζουν ταχύτητα καθόλου, ή ακόμα και να επιταχύνουν ανώμαλα σε πυκνότερα υλικά» είπε ο Αμπουραντί. «Ως εκ τούτου, αυτοί οι παλμοί φωτός μπορούν να φτάνουν σε διαφορετικά σημεία του χώρου στον ίδιο χρόνο».

«Σκεφτείτε πώς ένα κουτάλι μέσα σε ένα ποτήρι με νερό φαίνεται σπασμένο στο σημείο όπου νερό και αέρας συναντώνται» πρόσθεσε. «Η ταχύτητα του φωτός στον αέρα είναι διαφορετική από την ταχύτητα του φωτός στο νερό. Και έτσι οι ακτίνες φωτός καταλήγουν να κάμπτονται αφού περάσουν την επιφάνεια μεταξύ αέρα και νερού, και έτσι το κουτάλι φαίνεται στραβό. Αυτό είναι ένα γνωστό φαινόμενο που περιγράφεται από τον Νόμο του Σνελ».

Αν και ο Νόμος του Σνελ ισχύει ακόμα, η υποκείμενη μεταβολή ταχύτητας των παλμών δεν ισχύει πλέον στις νέες ακτίνες λέιζερ, σημειώνει ο Αμπουραντί. Οι δυνατότητες αυτές έρχονται σε αντίθεση με την Αρχή του Φερμά, που λέει ότι το φως ταξιδεύει πάντα έτσι ώστε να ακολουθεί πάντα τη συντομότερη διαδρομή.

«Αυτό που βρίσκουμε εδώ, ωστόσο, είναι πως, όσο διαφορετικά και αν είναι τα υλικά μέσα από τα οποία περνά το φως, υπάρχει πάντα ένα από τα spacetime wave packets μας που θα μπορούσε να περνά το σημείο επαφής των δύο υλικών χωρίς να αλλάζει ταχύτητα» πρόσθεσε ο ερευνητής. «Οπότε, όποιες και αν είναι οι ιδιότητες του μέσου, θα περνά το όριο και θα συνεχίζει σαν να μην υπάρχει».

Για σκοπούς επικοινωνιών αυτό σημαίνει πως η ταχύτητα ενός μηνύματος που ταξιδεύει σε αυτά τα πακέτα δεν επηρεάζεται πλέον από τη διέλευση μέσα από διαφορετικά υλικά διαφορετικών πυκνοτήτων. «Αν σκεφτείτε ένα αεροπλάνο που προσπαθεί να επικοινωνήσει με δύο υποβρύχια στο ίδιο βάθος, με το ένα μακριά και το άλλο κοντά, αυτό που είναι πιο μακριά θα έχει μεγαλύτερη καθυστέρηση...βρήκαμε πως μπορούμε να ρυθμίσουμε τους παλμούς μας έτσι ώστε να φτάνουν και στα δύο υποβρύχια την ίδια στιγμή. Βασικά, τώρα αυτός που στέλνει τον παλμό δεν χρειάζεται να ξέρει πού είναι το υποβρύχιο, αρκεί να είναι στο ίδιο βάθος. Όλα αυτά τα υποβρύχια θα λάβουν τον παλμό την ίδια στιγμή, οπότε μπορείς να τα συγχρονίζεις στα τυφλά, χωρίς να ξέρεις πού είναι».

Η ομάδα του Αμπουραντί δημιούργησε τα spacetime wave packets χρησιμοποιώντας μια συσκευή που είναι γνωστή ως διαμορφωτής χωρικού φωτός για την αναδιοργάνωση/αναδιάταξη της ενέργειας ενός παλμού φωτός, έτσι ώστε οι ιδιότητές του στον χώρο και στον χρόνο να μην είναι πλέον χωριστές. Αυτό επιτρέπει τον έλεγχο της «ομαδικής ταχύτητας» (group velocity) του παλμού, που είναι σε γενικές γραμμές η ταχύτητα στην οποία ταξιδεύει η κορύφωση του παλμού.

«Ο νέος αυτός τομέας που αναπτύσσουμε είναι ένα νέο concept για τις ακτίνες φωτός» είπε ο Αμπουραντί. «Ως αποτέλεσμα, οτιδήποτε εξετάσουμε χρησιμοποιώντας αυτές τις ακτίνες παρουσιάζει νέα συμπεριφορά. Όλη η συμπεριφορά που γνωρίζουμε για το φως λαμβάνει “σιωπηλά” υπόψιν μια υποκείμενη θεώρηση πως οι ιδιότητές του στον χώρο και στον χρόνο είναι ξεχωριστές. Οπότε όλα όσα ξέρουμε για την οπτική βασίζονται σε αυτό...εκλαμβάνεται ως η φυσική κατάσταση των πραγμάτων. Αλλά τώρα, “σπάζοντας” αυτή την υποκείμενο θεώρηση, αρχίζουμε να βλέπουμε νέες συμπεριφορές παντού».

Η έρευνα χρηματοδοτήθηκε από το US Office of Naval Research.

https://www.naftemporiki.gr/story/1626654/neoeidosaktinas-leizer-parabiazei-tous-nomous-tis-diathlasis

neo-eidos-aktinas-leizer-parabiazei-tous-nomous-tis-diathlasis.jpg.17d45516e30d4ae2004a4755da0b4568.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 4 εβδομάδες αργότερα...

Φρίμαν Ντάισον: Ένας αλλόκοτος οραματιστής της επιστήμης. :cheesy:

«Είναι γενικώς αποδεκτό ότι ο εικοστός αιώνας ήταν ο αιώνας της φυσικής και ότι ο εικοστός πρώτος θα είναι ο αιώνας της βιολογίας», γράφει σε ένα δοκίμιό του ο Φρίμαν Ντάισον, «ένα από τα πιο αυθεντικά μυαλά στον κόσμο», όπως τον είχαν χαρακτηρίσει ο «Τάιμς» του Λονδίνου. Η αποστροφή του περί φυσικής και βιολογίας παρουσιάζει ενδιαφέρον, καθώς ο Ντάισον υπήρξε μαθηματικός και αστροφυσικός – όμως ουδέποτε περιόρισε τη σκέψη του και τα ενδιαφέροντά του, καθώς υπήρξε πάντοτε υπέρμαχος του «πνεύματος της χαρούμενης ονειροπόλησης» και της «ρήξης των εμποδίων που χωρίζουν την επιστήμη από άλλες πηγές ανθρώπινης σοφίας».

Πολλά θεωρήματα και αξιώματα των μαθηματικών και της φυσικής φέρουν το όνομά του, ενώ, γνωστός και ως πνεύμα αντιλογίας, δεν δίστασε να αμφισβητήσει κατεστημένες απόψεις στην επιστημονική κοινότητα, όπως αυτή την πολύ διαδεδομένη περί κλιματικής αλλαγής. Επίσης, ο Ντάισον δεν δίστασε να μιλήσει στο πλαίσιο μιας χριστιανικής πίστης (αρκετά ιδιότυπης, ωστόσο, πολύ «δικής του»), προκαλώντας έτσι τη δυσφορία του διάσημου άθεου Ρίτσαρντ Ντόκινς.

Η στήλη αυτή είθισται να μνημονεύει προσωπικότητες που άφησαν πρόσφατα τούτο τον μάταιο κόσμο. Ο Ντάισον, ωστόσο, πέθανε περίπου επτά μήνες πριν, σχεδόν αιωνόβιος (και έπειτα από επιπλοκές που προήλθαν εξαιτίας μιας πτώσης), στις 20 Φεβρουαρίου του 2020. Ομως η στήλη δεν τον ξέχασε.

Γεννημένος το 1923 στην κωμόπολη Κρόουθορν του Μπέρκσαϊρ της Αγγλίας από μητέρα νομικό και κοινωνική λειτουργό και από πατέρα επιφανή μουσικοσυνθέτη (αργότερα απέκτησε τον τίτλο του σερ), οι οποίοι τον μεγάλωσαν με σοσιαλιστικά ιδεώδη, ο Ντάισον εμφάνισε από νωρίς τα ιδιαίτερα χαρίσματά του. Βυθισμένος στα βιβλία και τους υπολογισμούς, τον γοήτευαν οι πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος και στην τρυφερή ηλικία των τεσσάρων χρόνων προσπάθησε να υπολογίσει τον αριθμό των ατόμων του Ηλιου.

Κέρδισε υποτροφία για το Κέμπριτζ στα δεκαπέντε του και τέσσερα χρόνια μετά, το 1942, υπηρέτησε στη βασιλική αεροπορία υπολογίζοντας την ιδεατή πυκνότητα των σχηματισμών των βρετανικών βομβαρδιστικών που εκτελούσαν πολεμικές αποστολές πάνω από τη Γερμανία.

Το 1947, θα μεταβεί στις ΗΠΑ όπου θα γνωριστεί με τον χαρισματικό, και μετέπειτα νομπελίστα, φυσικό Ρίτσαρντ Φέινμαν. Τελικώς, θα στεριώσει στην Αμερική, ύστερα και από δελεαστική επαγγελματική πρόταση που προήλθε από τον διάσημο Ρόμπερτ Οπενχάιμερ. Μάλιστα, το 1957 απέκτησε την αμερικανική υπηκοότητα.

Θα ήταν εύκολο να πούμε ότι ο Ντάισον κινήθηκε εν πολλοίς στο ευρύ και ποικίλο φάσμα της κβαντικής φυσικής και των μαθηματικών, της πυρηνικής φυσικής και της στατιστικής, η αλήθεια όμως είναι ότι διείσδυσε σε πολύ περισσότερα πεδία. Υπήρξε απίστευτα πολυσχιδής, μη διστάζοντας μάλιστα να προτείνει σχήματα και σχέδια οραματικού χαρακτήρα – αν όχι τελείως εξωφρενικά (στον κοινό νου τουλάχιστον), σαν να βγήκαν από το μυαλό συγγραφέα έργων επιστημονικής φαντασίας.

Εκκινώντας από την πυραυλική τεχνολογία, την εξερεύνηση του Διαστήματος αλλά και τη βιοποικιλότητα πάνω στη Γη, πρότεινε ακόμα και τη δημιουργία διαστημικών αποικιών πάνω σε κομήτες ή την πιθανότητα εκμετάλλευσης ενέργειας από εξωγήινα νοήμονα όντα με βάση το άστρο στο πλανητικό τους σύστημα, στήνοντας έτσι σταδιακά μια «τεχνητή βιόσφαιρα» (Σφαίρα Ντάισον). Επίσης, έκανε λόγο για την κατάκτηση της αθανασίας από άκρως εξελιγμένα όντα μέσω της δημιουργίας… ενός χρονικού συνεχούς που θα εκτείνεται στην αιωνιότητα, σπαταλώντας όμως την ελάχιστη κατανάλωση ενέργειας, προκειμένου να διαφύγουν τα όντα αυτά από τον θερμικό θάνατο που αναμένει το σύμπαν έπειτα από πολλά δισεκατομμύρια χρόνια (η θεωρία αυτή είναι γνωστή ως η «αιώνια νοημοσύνη»).

Ο Ντάισον συμφώνησε ότι η ανθρώπινη δραστηριότητα επιτείνει την υπερθέρμανση του πλανήτη, αλλά έχει απορρίψει κατηγορηματικά την θεωρία της κλιματικής αλλαγής, επιμένοντας ότι τα μαθηματικά και πλάνα προσομοίωσης πάνω στα οποία έχει στηθεί η συγκεκριμένη θεωρία λανθάνουν. Οι απόψεις του αυτές θεωρήθηκαν αιρετικές και η αλήθεια είναι ότι δεν δίστασε ποτέ να έρθει σε σύγκρουση με το εκάστοτε επιστημονικό κατεστημένο ή με αγαπημένους του φίλους και συναδέλφους. Οταν κάποτε ο μεγάλος νομπελίστας φυσικός Στίβεν Γουάινμπεργκ έγραψε ότι «με ή χωρίς τη θρησκεία, οι καλοί άνθρωποι μπορούν να κάνουν το καλό, αλλά για να κάνουν κακό οι καλοί άνθρωποι – εκεί χρειάζεται η θρησκεία», ο Ντάισον δήλωσε ότι συμφωνεί εν μέρει, προσθέτοντας: «Και για τους κακούς ανθρώπους να κάνουν καλά πράγματα – και εκεί χρειάζεται η θρησκεία».

Ο Ντάισον έχει ασχοληθεί πολύ με το ζήτημα της προέλευσης της ζωής και τα τελευταία χρόνια έβλεπε την αυξανόμενη σημασία που είχε η βιολογία (σε συνδυασμό και με την τεχνολογία) και ότι αυτή θα ξεπερνούσε τη φυσική μέσα σε αυτόν τον αιώνα. «Η βιολογία είναι τώρα μεγαλύτερη από τη φυσική, με βάση τους προϋπολογισμούς, το εργατικό δυναμικό που απαιτείται ή το σύνολο των μεγάλων ανακαλύψεων. Η βιολογία είναι επίσης πολύ πιθανό να διατηρήσει το μεγαλύτερο κομμάτι από την πίτα της επιστήμης μέσα στον εικοστό πρώτο αιώνα. Η βιολογία είναι επίσης πολύ πιο σημαντική από τη φυσική, με βάση τις οικονομικές της συνέπειες, τις ηθικές περιπλοκές της ή τις επιπτώσεις που έχει πάνω στην ανθρώπινη δραστηριότητα» («Dreams of Earth and Sky», εκδ. The New York Review of Books).

Επίσης, ο Ντάισον ήταν αξιοθαύμαστος αφηγητής. Εχει ενδιαφέρον πώς σε ένα δοκίμιό του περιγράφει ότι ο δρ Γιοχάνες Φάουστ ήταν υπαρκτό πρόσωπο και ότι το όνομά του περιλαμβάνεται στα λήμματα του εθνικού βιογραφικού αρχείου της Γερμανίας. Ηταν αστρολόγος και μάγος, περιπλανώμενος από τη μία πόλη της Γερμανίας στην άλλη τον 16ο αιώνα, πουλώντας ωροσκόπια και δίνοντας αστρολογικές συμβουλές. Ωσπου τράβηξε την προσοχή του Λούθηρου, ο οποίος και τον επέκρινε δριμύτατα, ισχυριζόμενος μάλιστα πως είχε κάνει συμφωνία με τον διάβολο…

Ο Φρίμαν Ντάισον έμοιαζε να μη γνωρίζει όρια στα ενδιαφέροντα και τους οραματισμούς του. Στο δοκίμιό του «Οταν η επιστήμη και η ποίηση ήταν φίλοι», περιγράφει πώς ο μεγάλος αστρονόμος Χέρσελ, «όταν άρχισε να παρατηρεί τα ουράνια σώματα, πίστευε πως κατοικούνταν από νοήμονα όντα». Είναι αυτά τα υπέροχα σφάλματα στα οποία ο Ντάισον έβρισκε ένα ιδιαίτερο νόημα, σε αυτά τα λάθη και τις παρεξηγήσεις που, όπως πίστευε, χωρίς να το καταλάβουμε, προωθούν τη σκέψη και την ανθρώπινη φαντασία προς τον σωστό δρόμο.

https://physicsgg.me/2020/09/05/%ce%ad%ce%bd%ce%b1%cf%82-%ce%b1%ce%bb%ce%bb%cf%8c%ce%ba%ce%bf%cf%84%ce%bf%cf%82-%ce%bf%cf%81%ce%b1%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%ae%cf%82-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%b5%cf%80%ce%b9%cf%83%cf%84/

freeman_dyson.thumb.jpg.011b567ea226b5bfed9423b91df1484a.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Ένα ξεχωριστό βραβείο για τον Steven Weinberg… και τα υπόλοιπα βραβεία Breakthrough σχετικά με την Φυσική. :cheesy:

Απονεμήθηκαν τα επιστημονικά Βραβεία Breakthrough, γνωστά και ως «Όσκαρ της Επιστήμης». Τα βραβεία δημιουργήθηκαν το 2012 με βασικό χρηματοδότη τον ρώσο δισεκατομμυριούχο και πρώην θεωρητικό φυσικό Γιούρι Μίλνερ, αλλά και άλλους επιχειρηματίες, όπως ο Μαρκ Ζάκερμπεργκ του Facebook. Όπως παραδέχθηκε ο Μίλνερ, «η όλη πρωτοβουλία στην πραγματικότητα έχει να κάνει περισσότερο με τη δημόσια προβολή, καθώς θέλουμε να στείλουμε ένα μήνυμα στο ευρύ κοινό ότι η βασική επιστημονική έρευνα είναι σημαντική».

Όσον αφορά την Φυσική, με το ειδικό βραβείο Breakthrough στην Θεμελιώδη Φυσική και έπαθλο τριών εκατομμυρίων δολαρίων τιμήθηκε ο Steven Weinberg «για την συνεχή καθοδηγητική έρευνά του στην θεωρητική φυσική, που επηρέασε την εξέλιξη της σωματιδιακής φυσικής, της θεωρίας της βαρύτητας και της κοσμολογίας, αλλά και για την διάδοση της επιστήμης στο ευρύτερο κοινό».

Με το ίδιο βραβείο είχαν βραβευθεί τα προηγούμενα χρόνια η ραδιοαστρονόμος Jocelyn Bell Burnell, ο Stephen Hawking, οι ερευνητές του CERN που ανακάλυψαν το σωματίδιο Higgs, οι ερευνητές του ανιχνευτή LIGO που εντόπισαν για πρώτη φορά τα βαρυτικά κύματα και οι φυσικοί που ανακάλυψαν την υπερβαρύτητα.

Σύμφωνα με τον Juan Maldacena, πρόεδρο της επιτροπής των βραβείων Breakthrough: «Ο Steven Weinberg είναι ένας από τους σημαντικότερους αρχιτέκτονες του Καθιερωμένου Προτύπου Στοιχειωδών Σωματιδίων, μια από τις πιο πετυχημένες φυσικές θεωρίες. Έχει αναπτύξει πολλά από τα βασικά θεωρητικά εργαλεία που χρησιμοποιούμε για την περιγραφή της θεμελιώδους φυσικής»

(διαβάστε περισσότερες λεπτομέρειες ΕΔΩ:

https://breakthroughprize.org/News/61)

Κατά τα άλλα …

Το βραβείο Breakthrough στην Θεμελιώδη Φυσική δόθηκε στους Eric Adelberger, Jens H. Gundlach και Blayne Heckel, «για τις θεμελιώδεις μετρήσεις ακριβείας που ελέγχουν την τις γνώσεις μας για την βαρύτητα, διερευνούν τη φύση της σκοτεινής ενέργειας και καθορίζουν τα όρια στη σύνδεση με την σκοτεινή ύλη» (Σε μια τελευταία δημοσίευσή τους οι εν λόγω φυσικοί διερευνούν πειραματικά την ισχύ του νόμου 1/r² της παγκόσμιας έλξης σε αποστάσεις μικρότερες των 52 μm!!!)

Τα βραβεία Νέοι Ορίζοντες στην Φυσική δόθηκαν:

1. στην Tracy Slatyer «για τις σημαντικές συνεισφορές στην σωματιδιακή αστροφυσική, από τα μοντέλα σκοτεινής ύλης μέχρι την ανακάλυψη των «Fermi Bubbles»»

2. στους Rouven Essig, Javier Tiffenberg, Tomer Volansky και Tien-Tien Yu «για την πρόοδο στην ανίχνευση (sub-GeV) σκοτεινής ύλης, σε σχέση με το πείραμα SENSEI.

3. στους Ahmed Almheiri, Netta Engelhardt, Henry Maxfield και Geoff Penington, «για τον υπολογισμό του περιεχομένου της κβαντικής πληροφορίας μιας μαύρης τρύπας και της ακτινοβολίας της».

Υπενθυμίζεται ότι με το βραβείο Νέοι Ορίζοντες στην Φυσική είχε τιμηθεί το 2016 η Ασημίνα Αρβανιτάκη.

Tα βραβεία Maryam Mirzakhani New Frontiers Prize δόθηκαν

1. στην Nina Holden, «για την εργασία της στα μαθηματικά της κβαντικής βαρύτητας«

2. στην Urmila Mahadev, «για την εργασία της σχετικά με το θεμελιώδες ερώτημα της επαλήθευσης της εξόδου ενός κβαντικού υπολογισμού»

3. στην Lisa Piccirillo, «για την επίλυση του κλασσικού προβλήματος κόμβων του Conway»

Δείτε τα υπόλοιπα βραβεία στα μαθηματικά και την ιατρική ΕΔΩ: https://breakthroughprize.org/News/60)

Ο Steven Weinberg θα τιμηθεί – μαζί με τους υπόλοιπους νικητές των Breakthrough Prize – σε ειδική τελετή, η οποία μετατέθηκε προς τον Μάρτιο του 2021, λόγω της πανδημίας.

https://physicsgg.me/2020/09/11/%ce%ad%ce%bd%ce%b1-%ce%be%ce%b5%cf%87%cf%89%cf%81%ce%b9%cf%83%cf%84%cf%8c-%ce%b2%cf%81%ce%b1%ce%b2%ce%b5%ce%af%ce%bf-%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%bd-steven-weinberg/

weinberg.jpg.4cc12c5b1df5d244b046a35d9bf8251f.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Φαινόμενον: το περιοδικό του τμήματος Φυσικής του Α.Π.Θ. :cheesy:

Σημείωμα της σύνταξης: Το παρόν τεύχος του «ΦΑΙΝΟΜΕΝΟΝ» περιλαμβάνει άρθρο-αφιέρωμα στον πρόσφατα εκλιπόντα Ι. Χ. Σειραδάκη και άρθρα σχετικά με τις δραστηριότητες φοιτητών του τμήματος. Η ύλη πλαισιώνεται από άρθρα για το μαγνητικό πεδίο της Γης, τους αστεροειδείς και τους μετεωρίτες, την πολυμηνυματική αστρονομία και το πληθωριστικό μοντέλο του σύμπαντος. Παρουσιάζονται επίσης θέματα υλικών και φυσικής στερεάς κατάστασης όπως τα μαγνητικά νανοσωματίδια, υλικά τριβής σε φρένα οχημάτων και γυαλιά διαμορφωμένα σε σχήματα με περίεργες ιδιότητες, ενώ από το τεύχος δεν λείπουν και τα νέα του τμήματος.

Κατεβάστε το τελευταίο τεύχος του περιοδικού σε PDF πατώντας ΕΔΩ.

http://phenomenon.physics.auth.gr/D32.pdf

παλαιότερα τεύχη του περιοδικού θα βρείτε ΕΔΩ:

http://phenomenon.physics.auth.gr/

https://physicsgg.me/2020/09/17/%cf%86%ce%b1%ce%b9%ce%bd%cf%8c%ce%bc%ce%b5%ce%bd%ce%bf%ce%bd-%cf%84%ce%bf-%cf%80%ce%b5%cf%81%ce%b9%ce%bf%ce%b4%ce%b9%ce%ba%cf%8c-%cf%84%ce%bf%cf%85-%cf%84%ce%bc%ce%ae%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%bf%cf%82/

phenomenon.thumb.png.43dd095e5183b2926d6ebd3c1a5dc7dc.png

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

To περιοδικό Scientific American ψηφίζει Τζο Μπάιντεν. :cheesy:

Για πρώτη φορά σε σχεδόν δύο αιώνες ιστορίας, το αμερικανικό επιστημονικό περιοδικό Scientific American πήρε πολιτική θέση και ανακοίνωσε χθες την υποστήριξή του στον Τζο Μπάιντεν, κατακρίνοντας τον Ντόναλντ Τραμπ.

Για πρώτη φορά σε σχεδόν δύο αιώνες ιστορίας, το αμερικανικό επιστημονικό περιοδικό Scientific American ανακοίνωσε χθες την υποστήριξή του στον υποψήφιο των Δημοκρατικών για τον Λευκό Οίκο Τζο Μπάιντεν, κατακρίνοντας τον αντίπαλό του Ντόναλντ Τραμπ για τις εκ μέρους του αντιεπιστημονικές και ανόητες απόψεις.

Δριμύ άρθρο

Σε δριμύ άρθρο, το μηνιαίο περιοδικό, δηλώνοντας το πιο παλιό περιοδικό που ουδέποτε διέκοψε την έκδοσή του στις ΗΠΑ, εξηγεί ότι δεν πήρε αυτήν την απόφαση «απερίσκεπτα».

Ωστόσο, έπειτα από 175 χρόνια σιωπής για τις αμερικανικές προεδρικές εκλογές, «φέτος ωθούμαστε να το κάνουμε».

Ο Ντόναλντ Τραμπ «έβλαψε σε μεγάλο βαθμό τις ΗΠΑ και τους πολίτες τους, γιατί απορρίπτει τα επιστημονικά δεδομένα», γράφει το περιοδικό που ιδρύθηκε το 1845.

«Το πιο καταστροφικό παράδειγμα είναι η ανέντιμη και ανάρμοστη αντίδρασή του στην πανδημία της Covid-19, που έχει στοιχίσει τη ζωή σε περισσότερους από 190.000 Αμερικανούς στα μέσα Σεπτεμβρίου», γράφει η συντακτική επιτροπή του.

«Στην άρνηση της πραγματικότητας εκ μέρους του, ο Τραμπ μπλόκαρε την προετοιμασία των ΗΠΑ απέναντι στην κλιματική αλλαγή, διαβεβαιώνοντας ψευδώς ότι αυτή δεν υπάρχει και αποχωρώντας από διεθνείς συμφωνίες για τον περιορισμό των επιπτώσεών της», σύμφωνα με το περιοδικό, που δηλώνει ότι διαβάζεται από 10 εκατομμύρια αναγνώστες παγκοσμίως.

«Να ψηφίσετε Μπάιντεν»

Ο ρεπουμπλικάνος δισεκατομμυριούχος «επιτέθηκε επίσης στα μέτρα περιβαλλοντικής προστασίας, στην ιατρική περίθαλψη, όπως και στους ερευνητές και τις δημόσιες επιστημονικές υπηρεσίες που βοηθούν αυτήν τη χώρα να προετοιμαστεί για τις μεγαλύτερες προκλήσεις της», συνεχίζει το άρθρο.

«Για τον λόγο αυτό σας καλούμε να ψηφίσετε τον Τζο Μπάιντεν, που προτείνει προγράμματα βασισμένα σε γεγονότα για την προστασία της υγείας μας, της οικονομίας μας, του περιβάλλοντός μας», εξηγεί το Scientific American.

«Αυτές και άλλες προτάσεις του μπορούν να επαναφέρουν τη χώρα στον δρόμο ενός πιο βέβαιου μέλλοντος, πιο πετυχημένου οικονομικά και πιο δίκαιου» προσθέτει.

Ο Μπάιντεν προτείνει κυρίως την επένδυση ομοσπονδιακών κεφαλαίων ύψους σχεδόν δύο δισεκατομμυρίων δολαρίων κατά τα επόμενα δέκα χρόνια για το περιβάλλον και τις καθαρές ενέργειες, ώστε οι ΗΠΑ να επιτύχουν καθαρές μηδενικές εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα το 2050.

https://physicsgg.me/2020/09/16/to-%cf%80%ce%b5%cf%81%ce%b9%ce%bf%ce%b4%ce%b9%ce%ba%cf%8c-scientific-american-%cf%88%ce%b7%cf%86%ce%af%ce%b6%ce%b5%ce%b9-%cf%84%ce%b6%ce%bf-%ce%bc%cf%80%ce%ac%ce%b9%ce%bd%cf%84%ce%b5%ce%bd/

sci_am.jpg.25d99c4d92b1cc7da3a04e52de629caf.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 4 μήνες αργότερα...

Υγρό γυαλί: Μια νέα κατάσταση της ύλης. :cheesy:

Αν και το γυαλί είναι πανταχού παρόν, εξακολουθεί να αποτελεί ένα επιστημονικό αίνιγμα, καθώς, αντίθετα με ό,τι θα περίμενε κανείς, η αληθινή του φύση παραμένει εν μέρει μυστήριο. Στη Χημεία και τη Φυσική ο όρος γυαλί χρησιμοποιείται με διαφορετικούς τρόπους: Περιλαμβάνει το γνωστό καθημερινό γυαλί, μα αναφέρεται και σε ένα εύρος άλλων υλικών με ιδιότητες που μπορούν να εξηγηθούν/ περιγραφούν με αναφορά στη συμπεριφορά του γυαλιού- όπως πχ μέταλλα, πλαστικά, πρωτεΐνες, βιολογικά κύτταρα κ.α.

Το γυαλί δεν είναι «συμβατικά» στερεό: Κατά κανόνα, όταν ένα υλικό μεταβαίνει από υγρή σε στερεά κατάσταση, τα μόρια συντάσσονται έτσι ώστε να δημιουργούν μια κρυσταλλική δομή. Στο γυαλί αυτό δεν συμβαίνει: Αντ'αυτού, τα μόρια «παγώνουν» εκεί που είναι πριν λάβει χώρα κρυσταλλοποίηση. Αυτή η περίεργη κατάσταση είναι χαρακτηριστική σε πολλά διαφορετικά συστήματα, και οι επιστήμονες προσπαθούν ακόμα να κατανοήσουν πώς σχηματίζεται αυτή η κατάσταση.

Έρευνα από τους καθηγητές Αντρέας Ζούμπους και Ματίας Φουκς, στο University of Konstanz, έχει δώσει μια επιπλέον διάσταση στο αίνιγμα του γυαλού. Χρησιμοποιώντας ένα σύστημα/ μοντέλο που περιελάμβανε εναιωρήματα ελλειψοειδών κολλοειδών, ανακάλυψαν μια νέα κατάσταση της ύλης, το υγρό γυαλί, όπου μεμονωμένα σωματίδια μπορούν να κινούνται μα δεν μπορούν να περιστρέφονται- μια περίεργη συμπεριφορά. Τα αποτελέσματα της έρευνας δημοσιεύτηκαν στο Proceedings of the National Academy of Sciences of the United States of America (PNAS).

Τα εναιωρήματα κολλοειδών είναι μείγματα υγρών που περιέχουν στερεά σωματίδια τα οποία, σε μεγέθη ενός μικρομέτρου (ένα εκατομμυριοστό του μέτρου) ή παραπάνω, είναι μεγαλύτερα από άτομα ή μόρια και ως εκ τούτου καλύτερα για μελέτη μέσω οπτικών μικροσκοπίων.

Ως τώρα τα περισσότερα πειράματα με εναιωρήματα κολλοειδών βασίζονταν σε σφαιρικά κολλοειδή. Η πλειονότητα των φυσικών και τεχνικών συστημάτων, ωστόσο, αποτελούνται από μη σφαιρικά σωματίδια. Οι ερευνητές, των οποίων ηγήθηκε ο Αντρέας Ζούμπους, κατασκεύασαν μικρά πλαστικά σωματίδια, τεντώνοντας και ψύχοντάς τα μέχρι να επιτύχουν τις ελλειψοειδείς τους μορφές και μετά τα έβαλαν σε ειδικό διάλυμα. «Λόγω των ιδιαίτερων σχημάτων τους τα σωματίδιά μας έχουν προσανατολισμό- αντίθετα με τα σφαιρικά σωματίδια- που αναδεικνύει εντελώς νέα είδη πολύπλοκων συμπεριφορών, που δεν είχαν μελετηθεί στο παρελθόν» εξηγεί ο Ζούμπους.

Οι επιστήμονες μετά άλλαξαν τις συγκεντρώσεις σωματιδίων στα εναιωρήματα, και παρατήρησαν τις κινήσεις τους. Όπως λέει ο Ζούμπους, «σε συγκεκριμένες πυκνότητες σωματιδίων η κίνηση προσανατολισμού πάγωσε...με αποτέλεσμα υαλώδεις καταστάσεις όπου τα σωματίδια έφτιαχναν συμπλέγματα και σχημάτιζαν τοπικές δομές με παρόμοιο προσανατολισμό».

Αυτό που οι ερευνητές έχουν ορίσει ως υγρό γυαλί είναι αποτέλεσμα της αμοιβαίας παρεμπόδισης μεταξύ αυτών των συμπλεγμάτων και της πρόκλησης συσχετισμών μεγάλης εμβέλειας στον χώρο. Αυτά εμποδίζουν τον σχηματισμό ενός υγρού κρυστάλλου, που θα ήταν αυτό που θα περίμενε κανείς βάσει θερμοδυναμικής. Αυτό που παρατηρήρησαν στην πραγματικότητα οι ερευνητές ήταν δύο ανταγωνιστικές φάσεις μετάβασης του γυαλιού να αλληλεπιδρούν μεταξύ τους- κάτι ιδιαίτερα ενδιαφέρον από επιστημονικής άποψης, όπως σχολίασε ο Φουκς.

https://www.naftemporiki.gr/story/1678370/ygro-guali-mia-nea-katastasi-tis-ulis

ygro-guali.jpg.c9223675f9b8d20a2dd364c41f795483.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

«Science»: Οι σημαντικές επιστημονικές εξελίξεις που αναμένεται να ξεχωρίσουν το 2021 :cheesy:

Καθώς η επιστημονική κοινότητα συνεχίζει να δίνει μάχη με τον κορωνοϊό και τη φονική πανδημία του, σε μια προσπάθεια ο κόσμος να επανέλθει στην κανονικότητα μέσα στο νέο έτος, το κορυφαίο επιστημονικό περιοδικό «Science» προχώρησε σε ορισμένες προβλέψεις για τις επιστημονικές ειδήσεις που μπορεί να κερδίσουν τα φώτα της δημοσιότητας το 2021.

Ακολουθεί μια επιλογή από αυτές τις εκτιμήσεις:

Φως στην προέλευση του κορωνοϊού

Μετά τους εμβολιασμούς, ήλθε η ώρα να διερευνηθεί σε μεγαλύτερο βάθος πώς ακριβώς η πανδημία ξεκίνησε. Μια δεκαμελής διεθνής επιστημονική ομάδα του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ) θα ταξιδέψει στην Κίνα αρκετές φορές μέσα στο έτος, στο πλαίσιο μιας συστηματικής έρευνας για την προέλευση του κορωνοϊού - ένα θέμα πολιτικά ευαίσθητο με δεδομένη τη διαμάχη ΗΠΑ-Κίνας για τον «ένοχο». Μεταξύ άλλων, θα εξεταστεί αν όντως ο κορωνοϊός πρωτοεμφανίσθηκε σε νυχτερίδες, πότε, πού και πώς μεταπήδησε στους ανθρώπους, κατά πόσο υπήρξε κάποιο άλλο ενδιάμεσο ζώο που διευκόλυνε τη μετάδοση στους ανθρώπους και πώς θα αποτραπεί να συμβεί κάποια παρόμοια ιογενής πανδημία στο μέλλον.

Νέα φάρμακα για την Covid-19

Παράλληλα με τους εμβολιασμούς, θα συνεχιστεί ο αγώνας των ερευνητών και των φαρμακευτικών εταιρειών για νέα «όπλα» κατά του κορωνοϊού, τα οποία και θα δυσκολεύουν τη μετάδοση, και θα θεραπεύουν τα συμπτώματα της νόσου. Το 2020 ελάχιστα φάρμακα (όπως η ρεμδεσιβίρη και η δεξαμεθαζόνη), τα οποία προορίζονταν για άλλες παθήσεις, είχαν περιορισμένα οφέλη για τους ασθενείς με κορωνοϊό. Φέτος, με τη βοήθεια της τεχνητής νοημοσύνης και των υπερυπολογιστών, θα τεθούν στο μικροσκόπιο περίπου 600 υποψήφια πειραματικά φάρμακα. Ελπίζεται ότι θα βρεθεί, όπως και στην περίπτωση του ιού HIV του AIDS, κάποιο «κοκτέιλ» φαρμάκων που θα «φρενάρει» αποτελεσματικά τον κορωνοϊό. Όμως, ίσως χρειαστούν περισσότερα χρόνια έως ότου ολοκληρωθούν οι κλινικές δοκιμές σε ανθρώπους.

Κλιματική αλλαγή

Το 2021 αναμένεται η έκτη επιστημονική έκθεση αξιολόγησης της Διακυβερνητικής Επιτροπής των Ηνωμένων Εθνών για την Κλιματική Αλλαγή, οκτώ χρόνια μετά την πέμπτη παρόμοια έκθεση. Περισσότεροι από 700 επιστήμονες συμμετείχαν στην έκτη έκθεση, που καθυστέρησε λόγω της πανδημίας, αλλά αναμένεται να δώσει ακόμη πιο καθαρή εικόνα για τις ανθρωπογενείς επιδράσεις στο κλίμα. Τα ευρήματα θεωρούνται ότι θα έχουν μεγαλύτερη αξιοπιστία χάρη σε μια νέα γενιά κλιματικών μοντέλων και σεναρίων προσομοίωσης που έχουν αναπτυχθεί στο μεταξύ. Τον Νοέμβριο του 2021 θα πραγματοποιηθεί στη Γλασκώβη της Σκωτίας η επόμενη σύνοδος κορυφής του ΟΗΕ για το κλίμα, όπου ελπίζεται ότι θα ληφθούν πιο αποφασιστικά μέτρα με βάση τις επιστημονικές εισηγήσεις.

Νέα ρομποτικά ρόβερ στον Άρη

Η προσεδάφιση στον «κόκκινο» πλανήτη αποτελούσε ανέκαθεν «πονοκέφαλο» για τις διαστημικές υπηρεσίες. Από τα 18 σκάφη που έχουν σταλεί στην επιφάνειά του κατά τα τελευταία 50 χρόνια, τα οκτώ έχουν συντριβεί. Φέτος δύο ακόμη σκάφη - ένα αμερικανικό κι ένα κινεζικό- θα επιχειρήσουν να κατέβουν στον Άρη, φέρνοντας μαζί τους και ρομποτικά ρόβερ. Τον Φεβρουάριο το - μεγέθους SUV - ρόβερ Perseverance προγραμματίζεται να φθάσει και να συλλέξει δείγματα που θα επιστραφούν στη Γη, ενώ την ίδια περίοδο θα φθάσει και η κινεζική αποστολή Tianwen-1, που θα θέσει σκάφος σε τροχιά και θα κατεβάσει ένα μικρότερο ρόβερ. Αν η Κίνα τα καταφέρει, θα είναι η πρώτη φορά που θα «πατήσει» στον Άρη.

Η ώρα του μεγαλύτερου διαστημικού τηλεσκοπίου James Webb

Μετά από διαδοχικές πολυετείς καθυστερήσεις, το φθινόπωρο αναμένεται η εκτόξευση - από ένα ευρωπαϊκό πύραυλο Ariane 5 - του αμερικανικού διαστημικού τηλεσκοπίου, του μεγαλύτερου στον κόσμο, που αποτελεί τον διάδοχο του ιστορικού Hubble. Με κάτοπτρο 6,5 μέτρων, το καλυμμένο με χρυσό και κόστους 8,8 δισεκατομμυρίων δολαρίων James Webb θα έχει εξαπλάσια ισχύ σε σχέση με το Hubble και θα είναι αρκετά ευαίσθητο για να μπορεί να «δει» για πρώτη φορά τις ατμόσφαιρες σχετικά κοντινών εξωπλανητών.

Παρατήρηση των πρωτεϊνών πιο καθαρά από ποτέ

Οι βιολόγοι κι άλλοι επιστήμονες ευελπιστούν ότι φέτος θα βελτιώσουν σημαντικά την ανάλυση του κρυο-ηλεκτρονικού μικροσκοπίου (Cryo-EM), καταφέρνοντας έτσι να μελετήσουν τις δομές των πρωτεϊνών με μεγαλύτερη λεπτομέρεια από κάθε άλλη φορά, κάτι που θα βοηθήσει σημαντικά στην κατανόηση διαφόρων ασθενειών. Το Cryo-EM έχει μεγαλύτερες δυνατότητες από την πιο παραδοσιακή κρυσταλλογραφία ακτίνων-Χ και το 2020 για πρώτη φορά πέρασε το «κατώφλι» της ανάλυσης σε επίπεδο ατόμου, ενώ φέτος αναμένεται περαιτέρω πρόοδος.

Νέο αντικαρκινικό φάρμακο επί θύραις

Για περισσότερες από τρεις δεκαετίες, οι επιστήμονες ονειρεύονται να συρρικνώνουν τους όγκους μέσω αδρανοποίησης μιας πρωτεΐνης (KRAS) που διευκολύνει την ανάπτυξη αρκετών καρκίνων. Έως τώρα δεν είχε βρεθεί τρόπος να μπλοκαριστεί η δράση της KRAS, αλλά φέτος αναμένεται να εγκριθούν από την αμερικανική Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων (FDA) τα πρώτα φάρμακα γι' αυτόν τον σκοπό, τα οποία μέσα στο 2020 έδειξαν ενθαρρυντικά αποτελέσματα σε πειραματόζωα και μετά σε καρκινοπαθείς. Πρώτο αναμένεται να είναι η σοτορασίμπη (sotorasib) της εταιρείας Amgen για τον καρκίνο των πνευμόνων.

Ένα ακόμη βήμα για την παραγωγή ενέργειας από σύντηξη

Ο Joint European Torus (JET), ο μεγαλύτερος αυτή τη στιγμή αντιδραστήρας σύντηξης στον κόσμο, ο οποίος βρίσκεται στη Βρετανία και πρόσφατα αναβαθμίστηκε, αναμένεται να πετύχει τη δημιουργία σημαντικών ποσοτήτων ενέργειας από σύντηξη. Ισχυροί μαγνήτες συγκρατούν το καυτό πλάσμα μέσα στον αντιδραστήρα τύπου «τόκαμακ», έτσι ώστε οι ατομικοί πυρήνες να υφίστανται σύντηξη (το αντίστροφο της σχάσης ή διάσπασης) και να απελευθερώνουν ενέργεια, που μετατρέπεται σε ηλεκτρική. Ο ακόμη μεγαλύτερος αντιδραστήρας σύντηξης ITER βρίσκεται υπό κατασκευή στη Γαλλία και αναμένεται να αρχίσει να λειτουργεί το 2025.

Προστασία της βιοποικιλότητας στις ανοικτές θάλασσες

Ελάχιστα προστατεύεται έως τώρα η βιοποικιλότητα στα δύο τρία των ωκεανών και των ανοικτών θαλασσών που βρίσκονται πέρα από τις αιγιαλίτιδες ζώνες των κρατών. Φέτος, για πρώτη φορά, ο ΟΗΕ αναμένεται να οριστικοποιήσει την πρώτη διεθνή συμφωνία που επιτρέπει τον καθορισμό προστατευμένων περιοχών και στις ανοικτές θάλασσες. Ένα νέο διεθνές επιστημονικό και τεχνικό σώμα, παρόμοιο με αυτό που εποπτεύει τη θαλάσσια ζωή πέριξ της Ανταρκτικής, πρόκειται να αξιολογήσει το προσχέδιο της διακρατικής συμφωνίας, η οποία θα προστατεύει καλύτερα το περιβάλλον και τους θαλάσσιους οργανισμούς στις λίγο-πολύ ανεξέλεγκτες ανοικτές θάλασσες.

Περισσότερο γενετικό φως στις αρχαίες κοινωνίες

Καθώς η ανάλυση του αρχαίου DNA και η αρχαιογενετική κάνουν συνεχείς προόδους, αναμένονται φέτος νέες μελέτες που θα ανοίξουν νέες ορίζοντες στην κατανόηση των αρχαίων κοινωνιών και των μαζικών μεταναστεύσεων του μακρινού παρελθόντος. Μεταξύ άλλων, μπορεί να υπάρξουν ανακοινώσεις για την πατρίδα των βιβλικών Φιλισταίων της Παλαιστίνης, αλλά και περισσότερα πράγματα για την καταγωγή των Ελλήνων.

https://www.naftemporiki.gr/story/1676644/science-oi-simantikes-epistimonikes-ekselikseis-pou-anamenetai-na-ksexorisoun-to-2021

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Μερικές ανακαλύψεις στη Φυσική του 2020. :cheesy:

1. Το πιο διάσημο παράδοξο στη Φυσική πλησιάζει στο τέλος του.

Οι φυσικοί υποστηρίζουν ότι απέδειξαν πως οι πληροφορίες δεν χάνονται μέσα στις μαύρες τρύπες – κάτι που φαίνεται αδύνατο εξ’ ορισμού. Φαίνεται να επιλύεται το παράδοξο που περιέγραψε ο Stephen Hawking για πρώτη φορά πριν από πέντε δεκαετίες.

Σε μια σειρά πρωτοποριακών εργασιών, οι θεωρητικοί φυσικοί πλησίασαν εντυπωσιακά την επίλυση του παράδοξου της πληροφορίας για τη μαύρη τρύπα που τους έχει προσελκύσει και κατακλύσει για σχεδόν 50 χρόνια. Οι πληροφορίες, λένε τώρα οι φυσικοί με σιγουριά, δεν χάνονται όταν πέφτουν μέσα σε μια μαύρη τρύπα. Εάν πηδήξετε μέσα σε μια μαύρη τρύπα, δεν θα εξαφανιστείτε για πάντα. Σωματίδιο με σωματίδιο, οι πληροφορίες που απαιτούνται για την ανασύσταση του σώματός σας θα εμφανιστούν ξανά. Οι περισσότεροι φυσικοί υποθέτουν, εδώ και πολύ καιρό, ότι αυτό μπορεί να συμβεί

Αυτό ήταν συνέπεια της θεωρίας χορδών – ο βασικότερος υποψήφιος για μια ενοποιημένη θεωρία στη φυσική. Όμως, οι νέοι υπολογισμοί, αν και εμπνέονται από τη θεωρία χορδών, δεν βασίζονται σ’ αυτή. Χρησιμοποιούν μόνο την θεωρία της βαρύτητας με λίγες αναφορές στα κβαντικά φαινόμενα.

«Πρόκειται για το τέλος της αρχής, όσον αφορά την κατανόηση των μαύρων τρυπών», σύμφωνα με τον George Musser (διαβάστε περισσότερα: The Most Famous Paradox in Physics Nears Its End).

2. Υπεραγωγοί σε θερμοκρασία δωματίου

Μια ομάδα φυσικών στη Νέα Υόρκη ανακάλυψε ένα υλικό που συμπεριφέρεται ως υπεραγωγός σε θερμοκρασία δωματίου, δηλαδή εμφανίζει μηδενική αντίσταση στην διέλευση του ηλεκτρικού ρεύματος.

Πρόκειται για ένα ιστορικό επίτευγμα. Το υλικό που συνίσταται από υδρογόνο, άνθρακα και θείο (ανθρακούχο υδρίδιο του θείου) λειτουργεί ως υπεραγωγός στους 15 oC, σύμφωνα με την δημοσίευση του περιοδικού Nature [Room-temperature superconductivity in a carbonaceous sulfur hydride]. Αλλά το υλικό αυτό μπορεί μεν να λειτουργεί ως υπεραγωγός στην θεμροκρασία ενός δροσερού υπογείου, ταυτόχρονα όμως απαιτείται πολύ υψηλή πίεση της τάξης των γιγα-πασκάλ (1 gigapascal=109 pascal, και η ατμοσφαιρική πίεση είναι 105 pascal).

Για τις πρακτικές εφαρμογές απαιτείται το υλικό να συμπεριφέρεται υπεραγώγιμα όχι μόνο σε θερμοκρασία τουλάχιστον δωματίου, αλλά και σε ατμοσφαιρική πίεση.

(διαβάστε περισσότερα: «Room-Temperature Superconductivity Achieved for the First Time»

3. Mια νέα απάντηση στο αίνιγμα του χρόνου

Ρωτήστε τον μέσο θεωρητικό φυσικό για τη φύση του χρόνου και πιθανότατα θα σας πει ότι η ροή του χρόνου είναι κάτι σαν παραίσθηση. «Για εμάς τους πραγματικούς φυσικούς», έγραφε ο Αϊνστάιν το 1955, λίγες εβδομάδες πριν από το θάνατό του, «η διάκριση μεταξύ του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος δεν είναι τίποτε άλλο από μια πεισματικά επίμονη ψευδαίσθηση».

Μια νέα ιδέα σχετικά με τον χρόνο και την τύχη, προερχόμενη από μια παλιά μαθηματική ιδέα, μπορεί να μας προσφέρει μια διέξοδο από τη φυλακή μας.

Ο Ελβετός φυσικός Nicolas Gisin δημοσίευσε τέσσερα άρθρα που επιχειρούν να διαλύσουν την ομίχλη που περιβάλλει τον χρόνο στη φυσική. Σύμφωνα με τον Gisin, το πρόβλημα από την αρχή ήταν μαθηματικό. Ο Gisin υποστηρίζει ότι ο χρόνος εκφράζεται εύκολα σε μια μαθηματική γλώσσα του περασμένου αιώνα που ονομάζεται διαισθητικά μαθηματικά, τα οποία απορρίπτουν την ύπαρξη αριθμών με άπειρα ψηφία. Όταν τα διαισθητικά μαθηματικά χρησιμοποιούνται για να περιγράψουν την εξέλιξη των φυσικών συστημάτων, σύμφωνα με τον Gisin, «ο χρόνος κυλά πραγματικά και δημιουργούνται νέες πληροφορίες». Επιπλέον, με αυτόν τον φορμαλισμό, ο αυστηρός ντετερμινισμός που υπονοείται στις εξισώσεις του Αϊνστάιν οδηγεί σε μια κβαντική μη προβλεψιμότητα. Εάν οι αριθμοί είναι πεπερασμένοι και περιορισμένοι στην ακρίβειά τους, τότε η ίδια η φύση είναι εγγενώς ανακριβής και συνεπώς απρόβλεπτη [«Physics without Determinism: Alternative Interpretations of Classical Physics» , Flavio Del Santo, Nicolas Gisin]

Αν τα ψηφία των αριθμών που ορίζουν την κατάσταση του σύμπαντος αυξάνονται με την πάροδο του χρόνου, όπως προτείνει ο Gisin, τότε δημιουργούνται νέες πληροφορίες. Απορρίπτεται «απολύτως» η ιδέα ότι οι πληροφορίες διατηρούνται στη φύση, κυρίως επειδή «υπάρχουν σαφώς νέες πληροφορίες που δημιουργούνται κατά τη διάρκεια μιας διαδικασίας μέτρησης».

Η κβαντική μηχανική «αποκλείει την ύπαρξη του συνεχούς». Τα κβαντικά μαθηματικά συνδυάζουν ενέργεια και άλλες ποσότητες σε πακέτα, τα οποία μοιάζουν περισσότερο με ακέραιους αριθμούς παρά με συνεχές.

Επίσης, οι άπειροι αριθμοί ‘κόβονται’ μέσα σε μαύρες τρύπες. Μια μαύρη τρύπα μπορεί να φαίνεται ότι έχει έναν συνεχώς άπειρο αριθμό εσωτερικών καταστάσεων, αλλά [αυτές] διακόπτονται, εξαιτίας των κβαντικών βαρυτικών επιδράσεων. Οι πραγματικοί αριθμοί δεν μπορούν να υπάρχουν, επειδή δεν μπορείτε να τους κρύψετε μέσα σε μαύρες τρύπες. Διαφορετικά, (οι μαύρες τρύπες) θα μπορούσαν να περιέχουν μια άπειρη ποσότητα πληροφοριών.

(διαβάστε περισσότερα: Does Time Really Flow? New Clues Come From a Century-Old Approach to Math)

4. Oι αστρονόμοι αποκαλύπτουν την πηγή ταχέων ραδιοφωνικών εκρήξεων

Οι ισχυρές εκρήξεις ραδιοκυμάτων (Fast Radio Burst-FRB) ανακαλύφθηκαν για πρώτη φορά το 2007 και έκτοτε έχουν εντοπισθεί στο σύμπαν περισσότερες από 20. Διαρκούν κλάσματα του δευτερολέπτου, κάτι που δυσκολεύει πολύ τον εντοπισμό της πηγής τους. Αυτή τη φορά, τρεις ανεξάρτητες ομάδες από τον Καναδά, την Κίνα, τις ΗΠΑ και άλλες χώρες, οι οποίες συνδύασαν παρατηρήσεις από πολλά επίγεια και διαστημικά τηλεσκόπια (με κυριότερο το καναδικό ραδιοτηλεσκόπιο CHIME), εντόπισαν την κοντινότερη μέχρι σήμερα πηγή αστραπιαίων δαδιοφωνικών παλμών, συγκεκριμένα των ραδιοκυμάτων της εκπομπής FRB 200428, προερχόμενη κατά πάσα πιθανότητα από το μάγναστρο SGR 1935+2154. Είναι η πρώτη φορά που οι επιστήμονες έχουν στα χέρια τους δεδομένα παρατηρήσεων που να δείχνουν ότι τα μάγναστρα -μια ειδική περίπτωση των πάλσαρ- όντως μπορούν να προκαλέσουν FRBs.

(διαβάστε περισσότερα: Source of Fast Radio Bursts)

5. Ισχυρές ενδείξεις για την ύπαρξη νέων σωματιδίων

Το σύμπαν περιέχει δυο είδη σωματιδίων: τα μποζόνια (ή φορείς δυνάμεων) και τα φερμιόνια (ή ‘στίγματα’ ύλης). Όμως αν δημιουργήσετε ένα υποθετικό σύμπαν, με δυο χωρικές διαστάσεις αντί των γνωστών τριών, οι κανόνες της συμπεριφοράς των σωματιδίων αλλάζουν. Σ’ αυτό το 2D σύμπαν, οι κανόνες της τοπολογίας επιτρέπουν την ύπαρξη ενός τρίτου τύπου σωματιδίων: τα ενυόνια (διαβάστε σχετικά: Πως εντοπίζονται τα anyons (ενυόνια); )

Tα σωματίδια αυτά προβλέφθηκαν για πρώτη φορά την δεκαετία του 1980, αλλά μόνο φέτος τα πειράματα κατάφεραν να επιβεβαιώσουν οριστικά την ύπαρξή τους [Fractional statistics in anyon collisions].

6. Τεράστια μαγνητικά πεδία θα μπορούσαν να λύσουν κοσμικό γρίφο

Ένα από τα μεγαλύτερα παζλ στη κοσμολογία σήμερα σχετίζεται με την σταθερά του Hubble, μια παράμετρο που μας δείχνει πόσο γρήγορα διαστέλλεται το σύμπαν. Τα δεδομένα από το αρχέγονο σύμπαν προβλέπουν μια τιμή. Τα δεδομένα από το σύγχρονο σύμπαν προβλέπουν μια άλλη. (διαβάστε σχετικά: Η διαφορά του 9%).

Γιατί εμφανίζεται αυτή η διαφορά; Οι κοσμολόγοι προτείνουν διάφορες ιδέες για την επίλυση του προβλήματος, αλλά μια περιφρονημένη επιλογή είναι η πιθανή ύπαρξη μαγνητικών πεδίων κατά την γέννηση του σύμπαντος. Επιχειρήματα υπέρ αυτής της υπόθεσης προέκυψαν όταν οι αστρονόμοι ανακάλυψαν το μεγαλύτερο μέχρι σήμερα μαγνητικό πεδίο στο σύμπαν, που διαχέεται σε ένα εύρος 10 εκατομμυρίων ετών φωτός μεταξύ σμηνών γαλαξιών. Από πού θα μπορούσε να προέρχεται, αν όχι από την ίδια την Μεγάλη Έκρηξη;

https://physicsgg.me/2020/12/31/%ce%bc%ce%b5%cf%81%ce%b9%ce%ba%ce%ad%cf%82-%ce%b1%ce%bd%ce%b1%ce%ba%ce%b1%ce%bb%cf%8d%cf%88%ce%b5%ce%b9%cf%82-%cf%83%cf%84%ce%b7-%cf%86%cf%85%cf%83%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%cf%84%ce%bf%cf%85-2020/

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 1 μήνα αργότερα...

Μια κατασκοπική ιστορία από τον χώρο της Φυσικής. :cheesy:

Ο Morris Berg (1902–1972) ήταν ένας παίκτης του μπέιζμπολ κατά την διάρκεια του μεσοπολέμου. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο του Πρίνστον σύγχρονες γλώσσες (Λατινικά, Ελληνικά, Γαλλικά, Ισπανικά, Ιταλικά, Γερμανικά και Σανσκριτικά) και Νομική στο Κολούμπια. Η καριέρα του Berg ως επαγγελματία παίκτη του μπέιζμπολ διήρκεσε 16 χρόνια.

Όταν οι Ηνωμένες Πολιτείες μπήκαν στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Berg ήταν 39 ετών και η φήμη του ως παίκτη του μπέιζμπολ, μαζί με τη νομική του κατάρτιση και τις δεξιότητες ξένων γλωσσών του εξασφάλισε μια θέση στο Γραφείο Στρατηγικών Υπηρεσιών (Office of Strategic Services).

Μία από τις αποστολές του Berg ήταν ένα ταξίδι στην ουδέτερη Ελβετία, όπου έπρεπε να παρακολουθήσει μια διάλεξη του Γερμανού φυσικού Werner Heisenberg στη Ζυρίχη. Οι εντολές του ήταν να διερευνήσει κατά πόσο είχε προχωρήσει ο Heisenberg, που εργαζόταν στο ναζιστικό πρόγραμμα για την κατασκευή πυρηνικής βόμβας. Εφόσον ο Berg έκρινε ότι οι Γερμανοί ήταν κοντά στην κατασκευή της, θα τον πυροβολούσε!

Τον Δεκέμβριο του 1944 παρακολούθησε την διάλεξη, οπλισμένος με πιστόλι. Τελικά συμπέρανε ότι οι προσπάθειες του Heisenberg και η πρόοδος της Γερμανίας στην ανάπτυξη πυρηνικής βόμβας υπερεκτιμήθηκαν. Έτσι, γλίτωσε την εκτέλεση ο πατέρας της αρχής της αβεβαιότητας.

Η ιστορία αυτή περιγράφεται στο βιβλίο του Nicholas Dawidoff, «The Catcher Was a Spy: The Mysterious Life of Moe Berg» (1994), που έγινε και ταινία. Στην Ελλάδα παίχτηκε με τίτλο «Υπεράνω πάσης υποψίας» :

https://physicsgg.me/2021/03/10/%ce%bc%ce%b9%ce%b1-%ce%ba%ce%b1%cf%84%ce%b1%cf%83%ce%ba%ce%bf%cf%80%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%bf%cf%81%ce%af%ce%b1-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%bf%ce%bd-%cf%87%cf%8e%cf%81%ce%bf-%cf%84/

werner-heisenberg.jpg.4ebd6acaccfca7e430cbe93ffa0519d6.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Η προέλευση των χημικών στοιχείων στο Σύμπαν. :cheesy:

Ομιλητής: Δρ. Νίκος Πράντζος (Institut d’Astrophysique de Paris, Γαλλία)

Ημερομηνία: 17/03/2021 – Ώρα: 13:00

Θα παρακολουθήσουμε τις διαδοχικές εναλλαγές του επικρατούντος προτύπου όσον αφορά την παραγωγή των χημικών στοιχείων στο Σύμπαν, μέχρις ότου οι αστρονομικές παρατηρήσεις πείσουν την επιστημονική κοινότητα για την ορθότητα της θεωρίας της αστρικής προέλευσης.

Σε μια εποχή καλπάζουσας εξειδίκευσης σε όλους τους επιστημονικούς κλάδους, γίνεται όλο και περισσότερο απαραίτητη στη φοιτητική και ερευνητική κοινότητα μια στοιχειώδης γνώση της ιστορίας των επιστημονικών ιδεών και της ανάπτυξής τους μέσα στο κοινωνικοπολιτισμικό και τεχνολογικό πλαίσιο της εποχής τους.

 

 

Παρακολουθείστε το 1ο μέρος που πραγματοποιήθηκε στις 10 Μαρτίου 2021 με τίτλο, «Η πηγή ενέργειας του Ήλιου και των άστρων»:

https://physicsgg.me/2021/03/16/%ce%b7-%cf%80%cf%81%ce%bf%ce%ad%ce%bb%ce%b5%cf%85%cf%83%ce%b7-%cf%84%cf%89%ce%bd-%cf%87%ce%b7%ce%bc%ce%b9%ce%ba%cf%8e%ce%bd-%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%b9%cf%87%ce%b5%ce%af%cf%89%ce%bd-%cf%83%cf%84%ce%bf/

bbn_network.gif.77491cda75e88c0529607cedec8d97cc.gif

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 4 εβδομάδες αργότερα...

Η γλυκιά γεύση του βαρέος ύδατος. :cheesy:

Το δευτέριο (συμβολίζεται με 2H ή D) είναι το ένα από δύο σταθερά ισότοπα του υδρογόνου. Η ανακάλυψη του δευτερίου έγινε στις αρχές της δεκαετίας του 1930 από τους HaroldC. Urey, F. G. Brickwedde, και G. M. Murphy. Ο πυρήνας του συνίσταται από ένα πρωτόνιο και ένα νετρόνιο. Η φυσική του αφθονία στους ωκεανούς της Γης είναι περίπου 1 άτομο δευτερίου ανά 6.420 άτομα υδρογόνου κανονικού υδρογόνου 1H (ή πρώτιο – ο πυρήνας του είναι ένα πρωτόνιο). Το δευτέριο αντιπροσωπεύει περίπου το 0,0156% (ή 0,0312% κατά μάζα) του συνόλου του φυσικά υπάρχοντος υδρογόνου στους ωκεανούς, ενώ το πιο κοινό ισότοπο, το πρώτιο αντιπροσωπεύει μια αφθονία πάνω από 99,98%.

Όταν δυο δευτέρια ενωθούν με ένα άτομο οξυγόνου τότε σχηματίζουν ένα μόριο βαρέος ύδατος D2O. Το απλό νερό αποτελείται από ένα άτομο οξυγόνου ενωμένο με δύο κανονικά άτομα υδρογόνου. Επειδή το άτομο του δευτέριου είναι πιο βαρύ από το πρώτιο, το βαρύ νερό (D2O) έχει περίπου 10% μεγαλύτερη πυκνότητα από το H2O – γι’ αυτό εξάλλου ονομάζεται βαρύ. Κατά τα άλλα, οι φυσικές και χημικές ιδιότητες των δύο μορφών νερού είναι σχεδόν ίδιες.

Ένα παλιό ανεπίλυτο παζλ αφορά τη γεύση του βαρέος ύδατος. Υπάρχουν ατεκμηρίωτα στοιχεία από τη δεκαετία του 1930 ότι η γεύση του καθαρού βαρέος ύδατος D2O είναι γλυκιά, διαφέροντας έτσι από το άγευστο καθαρό νερό H2O. Ωστόσο, το 1935 οι H. C. Urey (βραβείο Νόμπελ Χημείας 1934) και G. Failla εξέτασαν αυτό το ερώτημα διαπίστωσαν ότι «όταν δοκιμάσαμε κανένας από εμάς δεν μπορούσε να εντοπίσει την παραμικρή διαφορά μεταξύ της γεύσης του απλού αποσταγμένου νερού και της γεύσης του καθαρού βαρέος ύδατος» . Αργότερα πειράματα σε ζώα έδειξαν ότι οι αρουραίοι εμφάνισαν αποστροφή προς το D2O,

Τελικά είναι όντως γλυκό το βαρύ νερό; Η απάντηση παραδόξως είναι ναι, αναφέρει διεθνής ερευνητική ομάδα σε άρθρο της με τίτλο «Sweet taste of heavy water» .

Όπως προκύπτει από εργαστηριακά πειράματα και δοκιμές γεύσεις σε εθελοντές, το βαρύ ύδωρ ενεργοποιεί έναν υποδοχέα της γλώσσας που ευθύνεται για τη γεύση του γλυκού.

«Παρά το γεγονός ότι τα δύο ισότοπα 1H και 2H (D) είναι ονομαστικά πανομοιότυπα από χημική άποψη, δείξαμε οριστικά ότι οι άνθρωποι μπορούν να ξεχωρίσουν με τη γεύση το H20 από το D2O, με το τελευταίο να έχει μια χαρακτηριστική γλυκιά γεύση» λέει ο Πάβελ Γιούνγκβιρθ της Τσεχικής Ακαδημίας Επιστημών, τελευταίος συγγραφέας της δημοσίευσης.

Εκτός από δοκιμές γεύσης, οι ερευνητές μελέτησαν επίσης το βαρύ ύδωρ με υπολογιστικές προσομοιώσεις και καλλιέργειες κυττάρων στα οποία είχε εισαχθεί το γονίδιο του υποδοχέα TAS1R2/TAS1R3 που ευθύνεται για την αίσθηση του γλυκού. Τα πειράματα έδειξαν ότι ο υποδοχέας ενεργοποιείται από το βαρύ νερό, όχι όμως και από το απλό νερό.

Θεωρητικά, το βαρύ ύδωρ ίσως θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως γλυκαντικό χωρίς θερμίδες. Αυτό όμως δεν θα ήταν καλή ιδέα, και όχι μόνο λόγω του υψηλού κόστους: προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει ότι το D2O είναι τοξικό σε μεγάλες δόσεις, έως και θανατηφόρο. Ο λόγος παραμένει ασαφής, φαίνεται όμως ότι συνδέεται με το γεγονός ότι το δευτέριο σχηματίζει ελαφρώς πιο ισχυρούς δεσμούς υδρογόνου από ό,τι το πρώτιο, κάτι που επηρεάζει μια πληθώρα βιολογικών εργασιών.

https://physicsgg.me/2021/04/08/%ce%b7-%ce%b3%ce%bb%cf%85%ce%ba%ce%b9%ce%ac-%ce%b3%ce%b5%cf%8d%cf%83%ce%b7-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%b2%ce%b1%cf%81%ce%ad%ce%bf%cf%82-%cf%8d%ce%b4%ce%b1%cf%84%ce%bf%cf%82/

isotopes-hydrogen.png.094f7e21233f08dd1161d5e14c066c5d.png

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Ανακαλύφθηκε νέο εξωτικό ισότοπο του φθορίου, το φθόριο-13. :cheesy:

Μια πειραματική ομάδα φυσικών από τις ΗΠΑ δημιούργησε ένα νέο ισότοπο φθορίου, το φθόριο-13 (13F), βομβαρδίζοντας έναν στόχο βηρυλλίου-9 (9Βe) με δέσμη πυρήνων οξυγόνου-13 (13O).

Το φθόριο είναι το χημικό στοιχείο που συμβολίζεται με F και έχει ατομικό αριθμό 9. Είναι το πιο δραστικό στοιχείο του περιοδικού πίνακα και το ελαφρύτερο των αλογόνων. Σε κανονικές συνθήκες το φθόριο είναι ένα διατομικό αέριο πολύ τοξικό, με χρώμα ανοιχτό κίτρινο. Διαθέτει 18 γνωστά ισότοπα από το 13F έως το 31F (με εξαίρεση το 30F) και δύο ισομερή (18mF και 26mF). Το μόνο ισότοπο του φθορίου που υπάρχει στη φύση είναι το 19F.

Η μελέτη εξωτικών πυρήνων με τόσο μεγάλες διαφορές νετρονίων ή πρωτονίων έχει σημαντικό ενδιαφέρον για την κατανόηση της σύνθεσης των στοιχείων, παρόλο που η διάρκεια ζωής τους είναι εξαιρετικά μικρή. Πολλά από αυτά τα ισότοπα έχουν εξωτικές ιδιότητες. Το νέο ισότοπο του φθορίου13F, διαθέτει μόνο τέσσερα νετρόνια από τη γραμμή (σε σχέση με τα 10 νετρόνια που διαθέτει το σταθερό ισότοπο 19F) και βρίσκεται το όριο που καθορίζει την ζώνη πέρα από την οποία οι πυρήνες διασπώνται με την εκπομπή ενός πρωτονίου.

Τα πολύ πλούσια σε πρωτόνια ισότοπα είναι ασταθή και τα υψηλότερης ενέργειας πρωτόνια στους τους μπορούν διαφύγουν από τον πυρήνα. Ο αρχικός σκοπός του πειράματος ήταν να φτιάξει ένα νέο ισότοπο οξυγόνου, την ελαφρύτερη έκδοση του γνωστού οξυγόνου, με μόνο τρία νετρόνια συν τα οκτώ πρωτόνια του (11O). Αφού πραγματοποιήθηκε αυτή η ανακάλυψη, εξετάστηκαν πάλι τα δεδομένα με μεγάλη προσοχή και έτσι αποδείχθηκε ο σχηματισμός του 13F.

Το ισότοπο 13F παρατηρήθηκε σε πυρηνική αντίδραση ανταλλαγής φορτίου, όπου μια δέσμη πυρήνων 13O βομβάρδιζε έναν στόχο 9Be και ένα νετρόνιο του 13O αντικαθίσταται από ένα πρωτόνιο.

Στην φωτογραφία με πράσινο χρώμα τα ισότοπα που ανακαλύφθηκαν από τους ερευνητές Charity and Sobotka.

f13.thumb.jpg.93c33287d0ccfb5b60bd6fd561ca43a9.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Το ελαφρύτερο από τα βαρύτερα. :cheesy:

Παρατηρήθηκε το ελαφρύτερο (μέχρι σήμερα) ισότοπο του ουρανίου, κάτι που θα βοηθήσει στην τελειοποίηση των μοντέλων πυρηνικής δομής.

Η ανακάλυψη νέων ισοτόπων μοιάζει με την συλλογή γραμματοσήμων της φυσικής, αλλά οι συνέπειες της εύρεσης και προσθήκης τους στο «λεύκωμα» είναι βαρύνουσας σημασίας. Μια ομάδα ερευνητών χρησιμοποιώντας τον επιταχυντή HIRFL (Heavy Ion Research Facility Lanzhou) στο Lanzhou της Κίνας, διεύρυνε την συλλογή με την ανακάλυψη του ελαφρύτερου μέχρι σήμερα ισότοπου του ουρανίου. Η ανακάλυψη αυτή βοηθά στην κατανόηση ενός ιδιαίτερου τύπου ραδιενεργού διάσπασης που εξακολουθεί να είναι μυστηριώδης πάνω από εκατό χρόνια.

Το ουράνιο είναι ασταθές στοιχείο. Όλα τα ισότοπά του είναι ραδιενεργά, με τα πιο άφθονα να έχουν χρόνο ημιζωής από 150.000 έως 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια (περίπου όσο η ηλικία της Γης). Το ουράνιο-238 (αφθονία στη φύση 99.274%) περιέχει 146 νετρόνια, ενώ το ουράνιο-235 (0.72%) 143 νετρόνια. Το πρόσφατα ανακαλυφθέν ισότοπο του ουράνιο-214 περιέχει μόλις 122 νετρόνια, ένα λιγότερο από την προηγούμενο γνωστό ισότοπο ουράνιο-215.

Η ομάδα δημιούργησε το νέο ισότοπο ουρανίου με μια πυρηνική αντίδραση «εξάτμισης-σύντηξης», η οποία περιλάμβανε τον βομβαρδισμό στόχου βολφραμίου με δέσμη αργού 182W(36Ar,4n)214U, και την ανίχνευση των προϊόντων σύντηξης. Εντόπισαν δύο γνωστά ισότοπα ουρανίου – το ουράνιο-216 και ουράνιο-218 – καθώς και το νέο ισότοπο, το ουράνιο-214, το οποίο έχει έναν πολύ μικρό χρόνο ημιζωής 0,5 ms.

Ο αριθμός των νετρονίων σε αυτό το ισότοπο βρίσκεται κοντά στον μαγικό αριθμό νετρονίων, συγκεκριμένα 126, γεγονός που το καθιστά σημαντικό ως προς την μελέτη της πυρηνικής σταθερότητας. Τα μαγικά ισότοπα είναι ασυνήθιστα σταθερά και η παρατήρηση των γειτονικών τους ισοτόπων βοηθά στην διερεύνηση του τρόπου με τον οποίο η πυρηνική δομή επηρεάζει τις ραδιενεργές διασπάσεις. Στην εν λόγω περίπτωση, οι μετρήσεις από τα τρία ανιχνευθέντα ισότοπα ουρανίου δείχνουν ότι αντιμετωπίζουν αυξημένη αλληλεπίδραση πρωτονίων-νετρονίων σε σύγκριση με τα ισότοπα άλλων στοιχείων. Αυτή η ισχυρότερη αλληλεπίδραση επηρεάζει το σχηματισμό σωματιδίων άλφα στον πυρήνα, ένα πολύπλοκο κβαντικό πρόβλημα πολλών σωμάτων του οποίου οι λεπτομέρειες είναι ακόμα άγνωστες.

https://physicsgg.me/2021/04/15/%cf%84%ce%bf-%ce%b5%ce%bb%ce%b1%cf%86%cf%81%cf%8d%cf%84%ce%b5%cf%81%ce%bf-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%b1-%ce%b2%ce%b1%cf%81%cf%8d%cf%84%ce%b5%cf%81%ce%b1/

u214.png.da5d5aca88f486c33e59842bc2f0c20f.png

uranium.png.b126dc030110e9dcf26ccc64e81667e8.png

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 1 μήνα αργότερα...

Νέα ανακάλυψη κλονίζει το κεντρικό δόγμα της βιολογίας. :cheesy:

Σύμφωνα με το κεντρικό δόγμα της Βιολογίας η γενετική πληροφορία μεταγράφεται με ακρίβεια από το DNA στο RNA και στη συνέχεια μεταφράζεται σε πρωτεΐνες. Που σημαίνει ότι οι πληροφορίες που περιέχει το DNA αντιγράφονται σε μόρια RNA τα οποία με τη σειρά τους δίνουν εντολή για την παραγωγή πρωτεϊνών.

Η έρευνα που δημοσιεύεται στο περιοδικό Science Advances με τίτλο «Polθ reverse transcribes RNA and promotes RNA-templated DNA repair» , φαίνεται πως αμφισβητεί το δόγμα δείχνοντας ότι η πληροφορία μπορεί να κινείται και προς την αντίθετη κατεύθυνση, με τα κύτταρα να αντιγράφουν τις πληροφορίες του RNA πίσω σε μόρια DNA. Πρόκειται για ένα φαινόμενο που είχε παρατηρηθεί σε ιούς, όχι όμως και στα κύτταρα των ευκαρυωτικών οργανισμών όπως ο άνθρωπος.

Τα κύτταρα αντιγράφουν τα μόρια DNA ή RNA με ένζυμα που ονομάζονται πολυμεράσες. Τρεις τέτοιες πολυμεράσες αναλαμβάνουν να δημιουργήσουν αντίγραφα του γενετικού υλικού μας όταν τα κύτταρα πολλαπλασιάζονται, ενώ 11 άλλες πολυμεράσες ευθύνονται για άλλες λειτουργίες, όπως για παράδειγμα η επιδιόρθωση τυχόν βλαβών στην αλληλουχία του DNA.

Η νέα μελέτη αφορά την πολυμεράση θήτα, μια από τις πολυμεράσες του μηχανισμού γενετικής επιδιόρθωσης, η οποία όμως κάνει συχνά λάθη και εισάγει έτσι μεταλλάξεις στο ανθρώπινο γονιδίωμα. Ο Πόμεραντζ άρχισε να διερευνά το θέμα όταν παρατήρησε ότι η πολυμεράση θήτα είναι εξίσσου επιρρεπής σε λάθη με μια πολυμεράση του ιού HIV που ονομάζεται αντίστροφη μεταγραφάση. Ο HIV χρησιμοποιεί το RNA ως μόριο γενετικού υλικού. Η αντίστροφη μεταγραφάση του επιτρέπει να αντιγράφει (ή μεταγράφει) τα γονίδιά του σε μόρια DNA, τα οποία στη συνέχεια ενσωματώνονται στα ανθρώπινα χρωμοσώματα.

Ένζυμα αντίστροφης μεταγραφάσης υπάρχουν σε πολλούς ακόμα ιούς με γενετικό υλικό RNA, υποτίθεται όμως ότι δεν υπάρχουν στα ζώα. Κι όμως, τα εργαστηριακά πειράματα έδειξαν ότι η πολυμεράση θήτα μπορεί να μεταγράφει το RNA σε DNA εξίσου καλά με την αντίστροφη μεταγραφάση του HIV. Οι επιδόσεις της στη μετατροπή του RNA σε DNA ήταν μάλιστα καλύτερες από ό,τι στην απλή επιδιόρθωση του DNA, η οποία υποτίθεται ότι είναι η βασική λειτουργία του ενζύμου.

«Η μελέτη μας υποδεικνύει ότι βασική λειτουργία της πολυμεράσης θήτα είναι να δρα ως αντίστροφη μεταγραφάση» λέει ο Πόμεραντζ. «Το γεγονός ότι μια ανθρώπινη πολυμεράση μπορεί να κάνει κάτι τέτοιο και μάλιστα με υψηλή αποτελεσματικότητα εγείρει πολλά ερωτήματα» συνεχίζει ο ερευνητής. Όπως εικάζει, η λειτουργία αντίστροφης μεταγραφάσης δεν αποκλείεται να συνδέεται με την επιδιόρθωση του DNA, καθώς θα επέτρεπε στα κύτταρα να χρησιμοποιούν τα έτοιμα μόρια RNA ως «πρωτότυπο» με βάση το οποίο διορθώνουν τα ελαττωματικά μόρια DNA.

Τα ευρήματα θα μπορούσαν επίσης να έχουν σημασία και για την αντιμετώπιση του καρκίνου. Όπως λέει ο Πόμεραντζ, «στα καρκινικά κύτταρα, η πολυμεράση θήτα παράγεται σε υψηλά επίπεδα και ενισχύει την ανάπτυξη του καρκίνου και την εμφάνιση ανθεκτικότητας στα φάρμακα». Δεδομένου όμως ότι η ανακάλυψη έρχεται σε αντίθεση με την κρατούσα άποψη της Γενετικής, τα ευρήματα θα πρέπει να επιβεβαιωθούν με νέες μελέτες.»

Στην φωτογραφια σχηματικά τo κεντρικό δόγμα της Βιολογίας. Ο όρος προτάθηκε για πρώτη φορά το 1958 από τον Φυσικό Francis Crick, ο οποίος μαζί με τον James Watson ανακάλυψαν την δομή του DNA)

https://physicsgg.me/2021/06/14/%ce%bd%ce%ad%ce%b1-%ce%b1%ce%bd%ce%b1%ce%ba%ce%ac%ce%bb%cf%85%cf%88%ce%b7-%ce%ba%ce%bb%ce%bf%ce%bd%ce%af%ce%b6%ce%b5%ce%b9-%cf%84%ce%bf-%ce%ba%ce%b5%ce%bd%cf%84%cf%81%ce%b9%ce%ba%cf%8c-%ce%b4%cf%8c/

rna.jpeg.382ac6850ce93f1d54d25c71e0f9a995.jpeg

rna.jpg.85df2b2d386d13430071dbc088372eed.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 3 εβδομάδες αργότερα...

Τι είναι το φωτόνιο; :cheesy:

Αυτό που οι φυσικοί αποκαλούν φωτόνια, είναι αυτό που σε απλή γλώσσα ονομάζουμε φως. Ως κβάντα φωτός, τα φωτόνια είναι τα μικρότερα δυνατά πακέτα ηλεκτρομαγνητικής ενέργειας. Διαβάζοντας αυτό το άρθρο στην οθόνη μας, οι ροές φωτονίων μεταφέρουν τις εικόνες των λέξεων στα μάτια σας. Στην επιστήμη, τα φωτόνια χρησιμοποιούνται για κάτι περισσότερο πέρα από τον φωτισμό. Τα φωτόνια είναι πανταχού παρόντα στην Φυσική – τόσο πολύ που σχεδόν τα ξεχνάς.

Κύμα, Σωματίδιο, Μποζόνιο

Οι άνθρωποι προβληματίζονται για την φύση του φωτός από την αρχαιότητα, με τις πρώτες ιδέες να διατυπώνονται από φιλόσοφους και μελετητές στην Αίγυπτο, την Μεσοποταμία, την Ινδία και την Ελλάδα. Από το τέλος του 17ου και των αρχών του 20ού αιώνα, οι επιστήμονες ταλαντεύονταν μεταξύ σωματιδίου ή κύματος όσον αφορά την φύση του φωτός.

Το 1690, ο Christiaan Huygens δημοσίευσε την πραγματεία του για το φως με τίτλο: ‘Traité de la Lumière‘. Εκεί υποστηρίζει ότι το φως είναι κύματα που διαδίδονται στον αιθέρα, την αόρατη και μυστηριώδη ουσία που νόμιζαν ότι καταλαμβάνει όλο το σύμπαν. Ο Isaac Newton διατύπωσε την διαφωνία του στο βιβλίο με τίτλο ‘Opticks‘, που δημοσιεύθηκε το 1704.

Όταν το φως ανακλάται σε μια επιφάνεια, συμπεριφέρεται όπως ακριβώς ανακλάται μια ελαστική μπάλα. η γωνία πρόσπτωσης ισούται με την γωνία ανάκλασης. Ο Νεύτωνας υποστήριξε ότι αυτό το φαινόμενο, μεταξύ άλλων, θα μπορούσε να εξηγηθεί εφόσον το φως αποτελούταν από σωματίδια (corpuscules). Ένα γυάλινο πρίσμα διαθλά μια ακτίνα λευκού φωτός αναλύοντάς το σε ένα ουράνιο τόξο χρωμάτων. Ο Νεύτωνας παρατήρησε ότι όταν το φως στη συνέχεια διερχόταν ξανά μέσα από ένα δεύτερο πρίσμα, δεν αναλυόταν περαιτέρω – τα χρώματα του ουράνιου τόξου παρέμειναν τα ίδια.

Ο Νεύτωνας υποστήριξε ότι αυτό ερμηνεύεται υποθέτοντας ότι το λευκό φως αποτελείται από πολλά διαφορετικά σωματίδια διαφορετικών μεγεθών. Το κόκκινο φως αποτελούταν από τα μεγαλύτερα σωματίδια. Το ιώδες αποτελούταν από τα μικρότερα. Σύμφωνα με τον Νεύτωνα εξαιτίας των διαφορετικών μεγεθών τα σωματίδια αποκτούσαν κατά την διαδρομή τους στο γυαλί διαφορετικές ταχύτητες. Γι αυτό διασκορπίζονταν, παράγοντας το ουράνιο τόξο των χρωμάτων, ενώ οι μονοχρωματικές ακτίνες του φωτός στη συνέχεια δεν αναλύονταν περαιτέρω από ένα δεύτερο πρίσμα.

Όμως το σωματιδιακό μοντέλο του Νεύτωνα είχε ένα σημαντικό μειονέκτημα. Όταν το φως διέρχεται μέσα από μια μικρή τρύπα, στη συνέχεια διαδίδεται όπως οι κυματισμοί στο νερό. Το σωματιδιακό μοντέλο του Νεύτωνα αδυνατούσε το φαινόμενο αυτό που ονομάζεται περίθλαση κάτι που επιτύγχανε το κυματικό μοντέλο του Huygens.

Ωστόσο, οι επιστήμονες έτειναν γενικά να απορρίπτουν τον Huygens και να προτιμούν τον Νεύτωνα, το συγγραφέα των Principia, ένα από τα σημαντικότερα βιβλία στην ιστορία της επιστήμης.

Το μοντέλο του Huygens άρχιζε να κερδίζει έδαφος το 1801, όταν ο Thomas Young πραγματοποίησε το πείραμα της διπλής σχισμής. Στο πείραμα του Young το φως προσπίπτει σε ένα διάφραγμα στο οποίο είναι χαραγμένες δύο παράλληλες πολύ λεπτές σχισμές. Το αποτέλεσμα είναι να σχηματίζεται σε ένα πέτασμα πίσω από τις σχισμές μία εικόνα από εναλλασσόμενες φωτεινές και σκοτεινές ζώνες. Το σχέδιο που δημιουργείται ονομάζεται εικόνα συμβολής και αποτελείται από διαδοχικούς φωτεινούς και σκοτεινούς κροσσούς, τους κροσσούς συμβολής. Όπως ακριβώς συμπεριφέρονται τα κύματα.

Περίπου πέντε δεκαετίες αργότερα, ένα άλλο πείραμα ανέδειξε οριστικά το μοντέλο του Huygens. Το 1850, ο Léon Foucalt συνέκρινε την ταχύτητα διάδοσης του φωτός στον αέρα με την ταχύτητα διάδοσης στο νερό και διαπίστωσε ότι, σε αντίθεση με τους ισχυρισμούς του Νεύτωνα, το φως είχε μικρότερη ταχύτητα στο πυκνότερο μέσο. Όπως ακριβώς θα συνέβαινε με ένα κύμα.

Έντεκα χρόνια αργότερα, ο James Clerk Maxwell δημοσίευσε το ‘On Physical Lines of Force‘, στο οποίο προέβλεπε την ύπαρξη ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων. Ο Maxwell επισήμανε την ομοιότητά τους με τα κύματα φωτός, καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι ταυτίζονται. Το κυματικό μοντέλο του Huygens άρχισε να οδηγεί την κούρσα. Αλλά το 1900, ο Max Planck διατύπωσε μια ιδέα που θα πυροδοτούσε μια νέα αντίληψη σχετικά με το φως.

Ο Planck για να ερμηνεύσει θεωρητικά κάποια ανεξήγητα μέχρι τότε φαινόμενα της ακτινοβολίας αναγκάστηκε να θεωρήσει την ενέργεια των ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων διαχωρισμένη σε μεμονωμένα πακέτα ενέργειας. Το 1905, ο Albert Einstein βασίστηκε στην έννοια των ενεργειακών πακέτων του Planck και τελικά οδήγησε την διαμάχη για την φύση του φωτός – σωματίδια εναντίον κύματος – σε ισοπαλία.

Σύμφωνα με τον Einstein, το φως συμπεριφέρεται και ως σωματίδιο και ως κύμα, με την ενέργεια κάθε σωματιδίου φωτός να είναι ανάλογη με την συχνότητα του κύματος. Τα συμπεράσματά του προέκυψαν από την μελέτη του φωτοηλεκτρικού φαινομένου, την εκπομπή ηλεκτρονίων από ένα μέταλλο η οποία προκαλείται από την πρόσπτωση ορατής ή υπεριώδους ακτινοβολίας στην επιφάνειά του.

Αν το φως διαδίδονταν ως συνεχές κύμα, τότε η πρόσπτωση του φωτός σε μια μεταλλική επιφάνεια για μεγάλο χρονικό διάστημα θα απομακρύνονταν πάντα ένα ηλεκτρόνιο, εφόσον η ενέργεια που θα μετέφερε το φως στο ηλεκτρόνιο θα συσσωρευόταν με την πάροδο του χρόνου.

Αλλά το φωτοηλεκτρικό φαινόμενο δεν λειτουργούσε με αυτόν τον τρόπο. Το 1902 ο Philipp Lenard είχε παρατηρήσει ότι μόνο το φως πάνω από μια συγκεκριμένη ενέργεια – ή τα κύματα φωτός πάνω από μια συγκεκριμένη συχνότητα – θα μπορούσε να αφαιρέσει ένα ελεύθερο ηλεκτρόνιο από το μέταλλο. Και επιπλέον φαινόταν ότι με την πρόσπτωση της συγκεκριμένης συχνότητας φωτός τα ηλεκτρόνια αποβάλλονταν ακαριαία. Στην περίπτωση αυτή, το φως ενεργούσε περισσότερο σαν ένα σωματίδιο, ως ένα μεμονωμένο πακέτο ενέργειας.

Ένας οπαδός της κυματικής φύσης του φωτός, ο Robert Millikan προσπάθησε να να διαψεύσει την υπόθεση του Einstein. Ο Millikan πραγματοποίησε ακριβείς μετρήσεις της σχέσης μεταξύ του φωτός και των ηλεκτρονίων που εμπλέκονταν στο φωτοηλεκτρικό φαινόμενο. Με μεγάλη έκπληξη επιβεβαίωσε κάθε μια από τις προβλέψεις του Einstein. Για την εργασία του σχετικά με το φωτοηλεκτρικό φαινομένου ο Einstein βραβεύθηκε με Νόμπελ το 1921.

Το 1923, ο Arthur Compton παρείχε πρόσθετη στήριξη στο μοντέλο Einstein. Ο Compton στόχευε με μια δέσμη φωτός υψηλής ενέργειας γραφίτη και παρατήρησε ότι η σκεδαζόμενη ακτινοβολία σε διάφορες γωνίας ως προς την αρχική δέσμη είχε μικρότερη συχνότητα από την αρχική. Το πείραμά του επιβεβαίωσε ότι τα φωτόνια είναι σωματίδια με την πλήρη έννοια του όρου, ότι δηλαδή διαθέτουν εκτός από ενέργεια και ορμή.

Ο χημικός Gilbert Lewis σκέφτηκε ένα όνομα για αυτά τα σωματίδια του φωτός. Σε μια δημοσίευσή του το 1926 στο περιοδικό Nature, τους τα βάφτισε «φωτόνια».

Όμως, ο τρόπος με τον οποίο οι επιστήμονες αντιμετώπιζαν τα φωτόνια συνέχισε να εξελίσσεται τα τελευταία χρόνια. Το φωτόνιο είναι τώρα γνωστό ως μποζόνιο βαθμίθας. Τα μποζόνια βαθμίδας είναι σωματίδια-φορείς δύναμης που επιτρέπουν στα σωματίδια της ύλης να αλληλεπιδρούν διαμέσου των θεμελιωδών δυνάμεων. Τα θετικά φορτισμένα πρωτόνια έλκουν τα αρνητικά φορτισμένα ηλεκτρόνια διότι ανταλλάσσουν μεταξύ τους τα φωτόνια – μια αλληλεπίδραση διαμέσου της ηλεκτρομαγνητικής δύναμης.

Η κβαντική θεωρία πεδίου απογύμνωσε την κατάσταση των φωτονίων (και των υπόλοιπων σωματιδίων), χαρακτηρίζοντάς τα ως απλά μπιτ ενέργειας που θέτουν τα πεδία σε «παφλασμό». Ένα κβαντικό πεδίο, όπως το ηλεκτρομαγνητικό πεδίο, είναι ένα είδος ενέργειας και δυναμικού που απλώνεται στον χώρο. Οι φυσικοί θεωρούν κάθε σωματίδιο σαν μια διέγερση ενός κβαντικού πεδίου. «Μου αρέσει να σκέφτομαι ένα κβαντικό πεδίο σαν την ήρεμη επιφάνεια μιας ήρεμης λίμνης όπου δεν βλέπετε τίποτα», λέει ο Richard Ruiz, ερευνητής στο Ινστιτούτο Πυρηνικής Φυσικής της Κρακοβίας στην Πολωνία. «Ρίχνεις ένα βότσαλο στην λίμνη και το νερό διαταράσσεται. Αυτό είναι ένα σωματίδιο.»

Τα φωτόνια ως εργαλείο

Ραδιοκύματα και μικροκύματα, υπέρυθρο και υπεριώδες φως, ακτίνες Χ και ακτίνες γ: Όλα αυτά είναι φως και όλα αποτελούνται από φωτόνια. Τα φωτόνια χρησιμοποιούνται παντού γύρω σας για διάφορες εργασίας. Εκπέμπονται και συλλαμβάνονται από κεραίες, διαδίδονται ενσύρματα, μέσα σε οπτικές ίνες και καλώδια. Χάρη σ’ αυτά, μιλάμε στα κινητά τηλέφωνα και συνδεόμαστε στο διαδίκτυο. Χρησιμοποιούνται στην ανακύκλωση πλαστικών, για να διαχωρίσουν τα αντικείμενα που μπορούν να επανα-χρησιμοποιηθούν στην κατασκευή νέων υλικών. Χρησιμοποιούνται σε νοσοκομεία, στην ακτινοβόληση με σκοπό την αποστείρωση με υπεριώδες φως ή καταστροφή των καρκινικών ιστών με ακτίνες Χ και γ.

Και αποτελούν το κλειδί για όλα τα είδη επιστημονικής έρευνας.

Τα φωτόνια είναι απαραίτητα στην κοσμολογία: για την μελέτη του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος του σύμπαντος. Οι επιστήμονες μελετούν τα άστρα, την διαστρική σκόνη και τους γαλαξίες εξετάζοντας την ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία που εκπέμπουν, όπως τα ραδιοκύματα, το υπέρυθρο και το ορατό φως. Οι αστρονόμοι εντοπίζουν ισχυρά σήματα, με τη μορφή υπεριώδους ακτινοβολίας, ακτίνων Χ και ακτίνων γ που εκπέμπονται από ενεργητικά αντικείμενα που βρίσκονται στον γαλαξία μας ή σε άλλους γαλαξίες. Και ανιχνεύουν ασθενή σήματα, όπως η μικροκυματική κοσμική ακτινοβολία υποβάθρου, η οποία χρησιμεύει ως καταγραφή της κατάστασης του σύμπαντος δευτερόλεπτα μετά την Μεγάλη Έκρηξη.

Τα φωτόνια εξακολουθούν να είναι σημαντικά στη φυσική.

Το 2012, οι επιστήμονες στον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων ανακάλυψαν το μποζόνιο Higgs μελετώντας τη διάσπασή του σε ζεύγη φωτονίων. Η φυσικός Donna Strickland που μοιράστηκε το Νόμπελ Φυσικής 2018 με τους Arthur Ashkin και Gérard Mourou, στην εργασία της δημιούργησε παλμούς λέιζερ υψηλής συχνότητας και έντασης, με την ισχυρή εστίαση φωτός υψηλής ενέργειας.

Οι συσκευές που παράγουν ισχυρές ακτίνες X, υπεριώδες φως και υπέρυθρο φως βοηθούν τους επιστήμονες να αναλύσουν τα βήματα των ταχύτερων χημικών διεργασιών και να εξετάσουν τα υλικά με μοριακή λεπτομέρεια.

«Σε όλο το ηλεκτρομαγνητικό φάσμα, τα φωτόνια μπορούν να μας δώσουν άφθονες πληροφορίες για τον κόσμο», λέει η Jennifer Dionne, αναπληρώτρια καθηγήτρια επιστήμης και μηχανικής υλικών στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ. Η Dionne διεξάγει έρευνα στον τομέα της νανοφωτονικής, ένα πεδίο της φυσικής στο οποίο οι επιστήμονες ελέγχουν το φως και μελετούν τις αλληλεπιδράσεις του με μόρια και δομές μεγέθους νανομέτρων. Μεταξύ άλλων, το εργαστήριό της χρησιμοποιεί φωτόνια για την αύξηση της απόδοσης των καταλυτών σε χημικές αντιδράσεις.

“»Το φως – τα φωτόνια – είναι ένα αντιδραστήριο στη χημεία το οποίο συνήθως αγνοείται», λέει η Dionne. «Οι άνθρωποι συχνά σκέφτονται να προσθέσουν νέα χημικά για να πραγματοποιήσουν μια συγκεκριμένη αντίδραση ή να ελέγξουν την θερμοκρασία ή το pH ενός διαλύματος. Το φως μπορεί να φέρει μια εντελώς νέα διάσταση και έναν εντελώς νέο εξοπλισμό εργαλείων.»

Μερικοί φυσικοί αναζητούν ακόμη και νέους τύπους φωτονίων. Τα «σκοτεινά φωτόνια» που υποθέτουν οι θεωρητικοί χρησιμεύουν ως ένα νέο είδος μποζονίων βαθμίδας, που μεσολαβούν στις αλληλεπιδράσεις μεταξύ σωματιδίων σκοτεινής ύλης.

Τα φωτόνια δεν παύουν ποτέ να μας εκπλήσσουν.

https://physicsgg.me/2021/07/06/%cf%84%ce%b9-%ce%b5%ce%af%ce%bd%ce%b1%ce%b9-%cf%84%ce%bf-%cf%86%cf%89%cf%84%cf%8c%ce%bd%ce%b9%ce%bf/

photons.png.20673e9d80e96e01e1c889d21ccdc7d7.png

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 6 μήνες αργότερα...

Η αναδίπλωση πρωτεϊνών σημαντικότερη επιστημονική ανακάλυψη του 2021 για την επιθεώρηση «Science»

Εδώ και σχεδόν 50 χρόνια οι επιστήμονες πάσχιζαν να λύσουν ένα από τα πιο δύσκολα προβλήματα στη φύση: να προβλέψουν το πολύπλοκο τρισδιάστατο σχήμα στο οποίο θα διπλώσουν τα αμινοξέα, όταν σχηματίζουν μια λειτουργική πρωτεΐνη. Το 2021, για πρώτη φορά, οι επιστήμονες έδειξαν ότι ένα σύστημα τεχνητής νοημοσύνης μπορεί επιτέλους να πετύχει αυτό το στόχο και να προβλέψει τις ακριβείς δομές των πρωτεϊνών και μάλιστα να το κάνει μαζικά για χιλιάδες πρωτεΐνες. Γι' αυτό, η κορυφαία επιστημονική επιθεώρηση «Science» ανακοίνωσε - όπως κάνει κάθε χρόνο - ότι αυτό ήταν το σημαντικότερο επιστημονικό επίτευγμα του φετινού έτους.Σύμφωνα με το περιοδικό, πρόκειται για ένα κατόρθωμα σε δύο "μέτωπα": από τη μία επιλύθηκε ένα επιστημονικό πρόβλημα που παρέμενε άλυτο επί πέντε δεκαετίες και, από την άλλη, οι επιστήμονες έχουν πια στα χέρια τους "μια καινοτόμα τεχνική που, όπως η CRISPR και η cryo-EM, θα επιταχύνει σε μεγάλο βαθμό τις επιστημονικές ανακαλύψεις".Οι πρωτεΐνες είναι οι θεμέλιοι λίθοι της ζωής και οι λειτουργίες τους, οι οποίες παίζουν κεντρικό ρόλο σχεδόν σε όλες τις βιολογικές διαδικασίες, σχετίζονται άμεσα με το ακριβές τρισδιάστατο σχήμα τους. Έως πρόσφατα ο προσδιορισμός αυτής της πρωτεϊνικής δομής ήταν μια χρονοβόρα και δαπανηρή διαδικασία, που απαιτούσε πολύπλοκες εργαστηριακές αναλύσεις.Παρόλο που εδώ και δεκαετίες είχαν γίνει πολλές προσπάθειες να αναπτυχθούν υπολογιστικά μοντέλα για την επίλυση του προβλήματος της αναδίπλωσης των πρωτεϊνών, η ακριβής πρόβλεψη της δομής τους διέφευγε των ερευνητών, εωσότου το 2021 εμφανίστηκαν δύο σημαντικές μελέτες ταυτόχρονα στα δύο σημαντικότερα επιστημονικά περιοδικά του κόσμου, στο στο "Nature" και στο "Science", όπου παρουσιάστηκαν αντίστοιχα δύο διαφορετικά "έξυπνα" συστήματα, τα AlphaFold και RoseTTA-fold. Και τα δύο είναι ικανά να προβλέψουν ένα ευρύ φάσμα πολύπλοκων δομών πρωτεϊνών γρήγορα και με ακρίβεια, με βάση μόνο τα αμινοξέα αυτές που περιέχουν. Οι ερευνητές και των δύο επιστημονικών ομάδων επέτρεψαν μάλιστα την ελεύθερη πρόσβαση στα δεδομένα τους, έτσι ώστε άλλοι επιστήμονες να αξιοποιήσουν τα νέα "έξυπνα" συστήματα.Οι άλλες επιστημονικές εξελίξεις που ξεχώρισαν το 2021 και συμπληρώνουν την πρώτη δεκάδα (Top 10), σύμφωνα με το «Science», ήταν η ανάπτυξη αντιικών χαπιών κατά της Covid-19, οι νέες μετρήσεις του υποατομικού σωματιδίου μιονίου, οι παρατηρήσεις σεισμών στον 'Αρη από το ρόβερ InSight της NASA, η ανάκτηση αρχαίου ανθρώπινου DNA από το έδαφος, η εφαρμογή της γενετικής τεχνικής CRISPR σε ζώντες οργανισμούς, η χρήση ψυχεδελικών ναρκωτικών για τη θεραπεία του μετατραυματικού συνδρόμου, η ανάπτυξη μονοκλωνικών αντισωμάτων για τη θεραπεία λοιμωδών νόσων, οι νέες παλαιοντολογικές ανακαλύψεις για το μακρινό παρελθόν του ανθρώπου και οι πρόοδοι στην παραγωγή ενέργειας από σύντηξη.

https://www.naftemporiki.gr/story/1813333/i-anadiplosi-proteinon-simantikoteri-epistimoniki-anakalupsi-tou-2021-gia-tin-epitheorisi-science

proteines.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

«Σοκολατάκια» υδρογόνου για καύσιμα και δομικά υλικά.

nanosomatidia-ydrogonoy.jpg
DESY

Στην εικόνα μια δομή των νανοσωματιίδων με το υδρογόνο που σε κάποιους θυμίζει κουτί με σοκολατάκια.

Το υδρογόνο προβάλει τα τελευταία χρόνια ως ένα πολύ αποδοτικό αλλά και φιλικό στο περιβάλλον υλικό για καύσιμα. Όμως το υδρογόνο είναι ένα ιδιαίτερα ασταθές αέριο που η ασφαλής αποθήκευση και χρήση του αποτελεί μια επιστημονική πρόκληση και οι όποιες σχετικές μέθοδοι έχουν αναπτυχθεί μέχρι στιγμής έχουν υψηλό κόστος που το καθιστά ασύμφορο. Η αποθήκευση υδρογόνου απαιτεί είτε δεξαμενές όπου το αέριο θα συμπιεστεί με 700 φορές την ατμοσφαιρική πίεση στην επιφάνεια της θάλασσας είτε σε χώρους όπου η θερμοκρασία θα είναι στους -253 βαθμούς Κελσίου.Επιστήμονες στο Γερμανικό Σύγχροτρο Ηλεκτρονίων (DESY) στο Αμβούργο της Γερμανίας με δημοσίευση τους στην επιθεώρηση «ACS Nano» παρουσιάζουν μια νέα μέθοδο αποθήκευσης του υδρογόνου που ανέπτυξαν η οποία λύνει μια σειρά από αυτά τα προβλήματα. Το υδρογόνο αποθηκεύεται στην επιφάνεια μικροσκοπικών σωματιδίων παλλάδιου. Δημιουργώντας νανο-συστοιχίες τέτοιων σωματιδίων μπορούν σύμφωνα με τους ερευνητές να προκύψουν αποθηκευτικοί χώροι του υδρογόνου ικανοί να παρέχουν τις απαραίτητες ποσότητες που θα χρησιμοποιούνται όχι μόνο ως καύσιμα κάθε είδους οχημάτων (αυτοκινήτων, αεροσκαφών και πλοίων) αλλά ακόμη και για την παραγωγή τσιμέντου και ατσαλιού. Οι νανο-συστοιχίες έχουν σχήμα παρόμοιο με αυτό ενός κλασικού τετράγωνου κουτιού με σοκολατάκια για αυτό τους δόθηκε ο χαρακτηρισμός «σοκολατονανοσωματίδια».

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Ερευνητές υποστηρίζουν ότι υπάρχει μορφή ύλης που δεν λιώνει.

soyper-ygro.jpg
YouTube
Η κρατούσα επιστημονική θεώρηση είναι πώς όσο περισσότερο θερμαίνεται η ύλη, οποιαδήποτε γνωστή μορφή ύλης, τόσο περισσότερο διαταράσσεται η δομή και η συμπεριφορά των ατόμων που την αποτελούν. Έτσι τελικά η ύλη λιώνει ή εξατμίζεται. Ένα κλασικό παράδειγμα είναι τα παγόβουνα, αν βρεθούν σε συνθήκες θερμοκρασίας πάνω από τους μηδέν βαθμούς Κελσίου θα λιώσουν ή θα εξατμιστούν όσο μεγάλα και αν είναι.Τα τελευταία 50 έτη οι επιστήμονες προσπαθούν να αναπτύξουν θεωρητικά μοντέλα τα οποία να περιγράφουν υλικά που μπορούν να θερμαίνονται χωρίς να μεταβάλλεται η δομή και συμπεριφορά των ατόμων που τις αποτελούν. Όμως όλες αυτές οι προσπάθειες ή καλύτερα όλες οι εξισώσεις των επιστημόνων κατέληξαν στο ίδιο αποτέλεσμα, ότι δηλαδή η ύλη όταν έρθει σε επαφή με αυξημένη θερμοκρασία θα λιώσει ή θα εξατμιστεί.Ερευνητική ομάδα αποτελούμενη από επιστήμονες των Πανεπιστημίων του Κεντάκι στις ΗΠΑ και Hebrew στην Ιερουσαλήμ με δημοσίευση της στην επιθεώρηση «Physical Review Letters» παρουσιάζει ένα νέο μοντέλο που ανέπτυξαν το οποίο επιτρέπει τη δημιουργία ύλης που δεν λιώνει. Μια πρώτη εφαρμογή αυτής της ύλης θα μπορούσε να είναι στην κατασκευή υπεραγώγιμων υλικών που θα βοηθούσαν στη παραγωγή ενέργειας φιλικής στο περιβάλλον. «Τα όσα αναφέρονται στη μελέτη είναι εντυπωσιακά αφού δείχνουν ότι μπορεί να υπάρξει ύλη που να σπάει τη συμμετρία ακόμη και σε υψηλές θερμοκρασίες» δηλώνει ο Άμος Γιάρομ, καθηγητής του τμήματος Φυσικής στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας Technion του Ισραήλ ο οποίος δεν ήταν μέλος της ερευνητικής ομάδας.

Η μέθοδος

Οι ερευνητές ανέπτυξαν το μοντέλο τους αξιοποιώντας την αποκαλούμενη κβαντική θεωρία πεδίου, μια σύγχρονη θεωρία της φυσικής επιστήμης που συνδυάζει την κβαντική θεωρία με την θεωρία της ειδικής σχετικότητας. Η κβαντική θεωρία πεδίου έχει ευρεία χρήση στη φυσική στοιχειωδών σωματιδίων και στη φυσική συμπυκνωμένης ύλης. Οι φυσικοί χρησιμοποιούν αυτή την θεωρία για να δημιουργήσουν μοντέλα ουσιών δηλαδή να περιγράψουν τα χαρακτηριστικά, τη συμπεριφορά και τις αλληλεπιδράσεις τους.«Η δημιουργία ενός μοντέλου ύλης σημαίνει να καταγράψουμε μια ουσία σε μαθηματική γλώσσα, να γράψουμε τους θεμελιώδους νόμους που ελέγχουν τη συμπεριφορά των σωματιδίων που αποτελούν αυτή την ύλη και πώς τα σωματίδια δημιουργούν αλληλεπιδράσεις μεταξύ τους. Η ανακάλυψη τέτοιων μοντέλων είναι η μεγαλύτερη πρόκληση στον τομέα της Φυσικής» αναφέρουν τα μέλη της ερευνητικής ομάδας. Τις τελευταίες δεκαετίες οι φυσικοί έχουν αναπτύξει δεκάδες τέτοια μοντέλα. Τα περισσότερα περιγράφουν μορφές ύλης που γνωρίζουμε αλλά και ορισμένες εντελώς υποθετικές μορφές ύλης. «Η Φυσική βασίζεται σε εργαστηριακά πειράματα στα οποία αναπαράγονται οι νόμοι της φύσης. Όμως στη θεωρητική φυσική τα πειράματα βρίσκονται μόνο μέσα στο μυαλό μας, κάνουμε μαθηματικά παιχνίδια με παραδείγματα που δεν μπορούν απαραίτητα να γίνουν μετρήσιμα σε κάποιο εργαστήριο και αυτό γίνεται ώστε να ανακαλύψουμε κάποια νέα όρια του πιθανού μέσα στο πλαίσιο των νόμων της φύσης» εξηγούν οι ερευνητές. Με αυτού του είδους τα πειράματα οι επιστήμονες μπορούν να κάνουν εκτιμήσεις για τις πιθανότητες ύπαρξης διαφόρων άγνωστων μορφών ύλης και στη συνέχεια να προσπαθούν να τις δημιουργήσουν μέσα στα εργαστήρια.

Η ύλη που δεν λιώνει

Στη νέα μελέτη οι ερευνητές προσπάθησαν να διερευνήσουν την πιθανότητα να είναι εφικτό με τους γνωστούς νόμους της Φυσικής να υπάρξει μια ουσία που δεν θα λιώνει. Αν είναι δηλαδή πιθανό η κρυσταλλική κατάσταση μιας ύλης να μην εξαφανιστεί ακόμη και σε ακραία υψηλές θερμοκρασίες. Τα αμέτρητα παραδείγματα της σχέσης αύξησης της θερμοκρασίας και κατάρρευσης της ύλης έδειχναν ότι αυτή η συνθήκη είναι ένας απαράβατος νόμος της φύσης.Όμως ο Ρώσοισραηλινός φυσικός Λεβ Λαντάου που βραβεύθηκε με Νόμπελ Φυσικής το 1962 ανακάλυψε την εξαίρεση στον κανόνα. Διαπίστωσε ότι ο εστέρας Rochelle (άλας καλίου νατρίου) είναι ένας κρύσταλλος η δομή του οποίου ενισχύεται όταν θερμαίνεται. Όμως αυτό το μοναδικό φαινόμενο συμβαίνει μόνο εντός μια συγκεκριμένης ακτίνας θερμοκρασιών. Αν η θερμοκρασία υπερβεί τα όρια αυτής της ακτίνας ο κρύσταλλος αυτός ακολουθεί την πορεία όλων των άλλων υλικών και λιώνει.Οι ερευνητές αφού έλαβαν υπόψη τους και αυτόν τον παράγοντα κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι θεωρητικώς τουλάχιστον υπάρχει η πιθανότητα της ύπαρξης ενός υλικού το οποίο η θερμότητα σε οποιαδήποτε διαβάθμιση της δεν προκαλεί το λιώσιμο του. Η λογική που ακολούθησαν ήταν πρώτα να σκεφτούν το τι υλικό θέλουν να βρουν και στη συνέχεια να ψάξουν μέσω των εξισώσεων τον τρόπο να το φτιάξουν. Αναφέρουν ότι αν και χρησιμοποίησαν σε κάποιες φάσεις υπολογιστές αποφάσισαν να κάνουν όλους τους υπολογισμούς και τις εξισώσεις με «μολύβι και χαρτί».Όπως υποστηρίζουν με αυτή την μέθοδο κατάφεραν να δημιουργήσουν εξισώσεις οι οποίες περιγράφουν ένα είδος ύλης που δεν λιώνει. Η ύλη αυτή μοιάζει πολύ με αυτές που ανήκουν στην οικογένεια των αποκαλούμενων σούπερ υλικών όπως τα σούπερ υγρά τα οποία ρέουν χωρίς τριβή και οι υπεραγωγοί οι οποίοι κάνουν την εμφάνιση τους μόνο σε πολύ χαμηλές θερμοκρασίες. Ερευνητικές ομάδες σε όλο τον κόσμο πειραματίζονται με αυτά τα σούπερ υλικά έτσι ώστε να καταφέρουν να τα κάνουν να δουλεύουν σε θερμοκρασίες δωματίου. Ένα τέτοιο επίτευγμα θα επέτρεπε να υπάρξουν πολύ μεγάλα κέρδη στον τομέα της ενέργειας αφού θα μπορεί θεωρητικά να μεταφέρεται ηλεκτρικό ρεύμα χωρίς να χάνεται ενέργεια κατά την μεταφορά του.Οι ερευνητές σπεύδουν να τονίσουν ότι η προσπάθεια τους δεν έχεις στόχο την επίλυση των παγκόσμιων ενεργειακών προβλημάτων αλλά για να κατανοήσει η επιστήμη καλύτερα τους νόμους της φύσης. Επιπλέον εκτός από τη σχέση δομής της ύλης με τη θερμοκρασία η έρευνα αυτή μπορεί να βοηθήσει στην εξεύρεση του ιερού δισκοπότηρου της φυσικής των σωματιδίων. Της ενοποιημένης θεωρίας πεδίου που είναι μια προσπάθεια να περιγραφούν όλες οι θεμελιώδεις δυνάμεις και οι σχέσεις μεταξύ των στοιχειωδών σωματιδίων σε ένα θεωρητικό πλαίσιο.

https://www.naftemporiki.gr/story/1822288/ereunites-upostirizoun-oti-uparxei-morfi-ulis-pou-den-lionei

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 3 μήνες αργότερα...

Η μεγαλύτερη συγκέντρωση ταλέντων φυσικής.

… και ο Ernest Solvay

O Ernest Gaston Joseph Solvay – γεννήθηκε στις 16 Απριλίου 1838 και απεβίωσε στις 26 Μαΐου 1922 – ήταν Βέλγος χημικός, βιομήχανος και ευεργέτης. Ανέπτυξε την ομώνυμο μέθοδο Solvay για την παραγωγή άνυδρης σόδας από χλωριούχο νάτριο και ανθρακικό ασβέστιο και ίδρυσε την εταιρεία Solvay & Cie. Στη συνέχεια πολλά εργοστάσια που εκμεταλλεύονταν την μέθοδό του ιδρύθηκαν στη Μεγάλη Βρετανία, στις ΗΠΑ, στη Γερμανία και στην Αυστρία. Σήμερα περί τα 70 τέτοια εργοστάσια είναι ακόμα λειτουργικά σε ολόκληρο τον κόσμο.

ernest_solvay_1900s.jpg?w=556 Ernest Solvay

Η εκμετάλλευση της ευρεσιτεχνίας του, απέφερε στον Solvay αρκετό πλούτο, τον οποίο χρησιμοποίησε για ευεργεσίες, όπως την ίδρυση το 1894 του «Ινστιτούτου Κοινωνικών Επιστημών» (ISS) ή Ινστιτούτου Κοινωνιολογίας στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο των Βρυξελλών, όπως και του Διεθνούς Ινστιτούτου Solvay. Το 1903 ίδρυσε τη Σχολή Επιχειρήσεων Solvay, μέρος του παραπάνω πανεπιστημίου.

Το 1911 καθιέρωσε μία σειρά σημαντικών επιστημονικών συναντήσεων, των περίφημων συνεδρίων Solvay στις Βρυξέλλες, στα οποία συμμετείχαν οι σημαντικότεροι φυσικοί του εικοστού αιώνα και συνέβαλλαν στην εξέλιξη, καθιέρωση και διάδοσης της σύγχρονης φυσικής.

Το πρώτο συνέδριο του Solvay το 1911 είχε θέμα την «ακτινοβολία και τα κβάντα» και οι φυσικοί διερεύνησαν τα προβλήματα της εισαγωγής των πρώτων κβαντικών εννοιών στη φυσική.

1911_solvay_conference.jpg?w=1024 Φωτογραφία από το πρώτο συνέδριο Solvay το 1911 στις Βρυξέλλες, στο ξενοδοχείο Metropole. Καθισμένοι (από αριστερά προς τα δεξιά): W. Nernst, M. Brillouin, E. Solvay, H. Lorentz, E. Warburg, J. Perrin, W. Wien, M. Curie και H. Poincaré. Όρθιοι (από αριστερά προς τα δεξιά): R. Goldschmidt, M. Planck, H. Rubens, A. Sommerfeld, F. Lindemann, M. de Broglie, M. Knudsen, F. Hasenöhrl, G. Hostelet, E. Herzen, J. H. Jeans , E. Rutherford, H. Kamerlingh Onnes, A. Einstein and P. Langevin.

Το τρίτο συνέδριο του Solvay για τη Φυσική πραγματοποιήθηκε τον Απρίλιο του 1921, μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Στους Γερμανούς επιστήμονες απαγορεύτηκε να το παρακολουθήσουν. Σε ένδειξη διαμαρτυρίας για αυτή την ενέργεια, ο Άλμπερτ Αϊνστάιν, αν και είχε παραιτηθεί από τη γερμανική υπηκοότητα το 1901 και είχε γίνει Ελβετός πολίτης, αρνήθηκε την πρόσκλησή του να παραστεί στο συνέδριο.

Ίσως το πιο διάσημο συνέδριο φυσικής, ήταν το πέμπτο συνέδριο Solvay Conference που πραγματοποιήθηκε από 24 έως τις 29 Οκτωβρίου 1927, με θέμα «Ηλεκτρόνια και Φωτόνια».

solvay_conference_1927.jpg?w=1024 Αναμνηστική φωτογραφία από το πέμπτο συνέδριο Solvay 1927 στις Βρυξέλλες, όπου βλέπουμε την μεγαλύτερη σύναξη ταλέντων φυσικής. Οι περισσότεροι από αυτούς βραβεύθηκαν με Νόμπελ. Από την τρίτη σειρά και από αριστερά προς τα δεξιά βλέπουμε τους: A. Piccard, E. Henriot, P. Ehrenfest, E. Herzen, Th. de Donder, E. Schrödinger, J. E. Verschaffelt, W. Pauli, W. Heisenberg, R. H. Fowler, L. Brillouin. Στη δεύτερη σειρά: P. Debye, M. Knudsen, W.L. Bragg, H. A. Kramers, P. A. M. Dirac, A. H. Compton, L. de Broglie, M. Born, N. Bohr. Στην πρώτη σειρά: I. Langmuir, M. Planck, M. Curie, H.A . Lorentz, A. Einstein, P. Langevin, Ch.-E. Guye, C. T. R. Wilson, O. W. Richardson

Οι μεγαλύτεροι φυσικοί του κόσμου συναντήθηκαν εκεί για να συζητήσουν την πρόσφατα διατυπωμένη κβαντική θεωρία. Οι κορυφαίες μορφές ήταν οι Albert Einstein και Niels Bohr. Δεκαεπτά από τους 29 συμμετέχοντες βραβεύθηκαν με Νόμπελ, συμπεριλαμβανομένης της Curie που είχε βραβευθεί με δυο Νόμπελ, στη φυσική και στην χημεία. Πέντε από τους συμμετέχοντες στο συνέδριο, οι Albert Einstein, Niels Bohr, Werner Heisenberg, Paul Dirac και Erwin Schrödinger, περιλαμβάνονται στην λίστα των δέκα κορυφαίων φυσικών όλων των εποχών.

Στο συνέδριο του Solvay το 1927 ειπώθηκε από τον Αϊνστάιν, η γνωστή φράση: «Ο Θεός δεν παίζει ζάρια», για να απαντήσει ο Bohr: «Αϊνστάιν, σταμάτα να λες στον Θεό τι να κάνει».

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 3 εβδομάδες αργότερα...

Το πάθος του νομπελίστα φυσικού Giorgio Parisi για τους ελληνικούς παραδοσιακούς χορούς.

giorgio-parisi-greek-dance.png?w=922

Στην ενδιαφέρουσα συνέντευξη του νομπελίστα Ιταλού φυσικού Giorgio Parisi που δημοσιεύεται στην ιστοσελίδα nobelprize.org με τίτλο “Self-confidence is an important ingredient”, ο Parisi αναφέρεται μεταξύ άλλων, πως ως πενηντάρης άρχισε να ενδιαφέρεται και να μαθαίνει ελληνικούς παραδοσιακούς χορούς.Ο Τζόρτζιο Παρίζι είχε εξομολογηθεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕ την αδυναμία του στους ελληνικούς χορούς: «Προσέγγισα τυχαία τους ελληνικούς χορούς, παρακολουθώντας μαθήματα του Αντρέα Πελίτσια Γανωτάκη, σε σύνδεσμο της Ρώμης. Οι ελληνικού χοροί σου ξυπνούν πάθος, σε αντίθεση με ιταλικούς παραδοσιακούς χορούς (όπως το σαλταρέλο και την μανφρίνα) οι οποίοι δεν είναι, πλέον, πραγματικά «ζωντανοί». Μόνον η ιταλική ταραντέλα είναι κάτι αντίστοιχο με αυτούς που χορεύονται στην Ελλάδα», δήλωσε ο Ιταλός νομπελίστας.«Στην χώρα σας συμμετέχει στο χορό όλο το χωριό, ομαδικά, συχνά σε κύκλο. Ανάλογα με τα διάφορα μέρη, «σέρνει» το χορό ο παπάς ή ο πιο ηλικιωμένος του χωριού. Μαζί τους, ξεφαντώνουν και μικρά παιδιά, τεσσάρων ή πέντε ετών», είπε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Ιταλός φυσικός.«Οι ελληνικοί χοροί είναι χιλιάδες και δεν σταματάς ποτέ να μαθαίνεις» διότι «οι πιο γνωστοί μπορεί να είναι περίπου πενήντα, αλλά οι λιγότερο διαδεδομένοι είναι άπειροι» προσέθεσε ο Τζόρτζο Παρίζι και αναφέρθηκε «στο Τάι-τάι, που χορεύεται την Μεγάλη Τρίτη» (σ.σ. πρόκειται, κατά τον λαογράφο Δημ. Λουκάτο για έναν «ιδιάζων» τοπικό χορό της Θεσσαλίας που χορεύεται από άνδρες και γυναίκες μόνο κατά την Τρίτη του Πάσχα. Ονομάζεται «τάι τάι» πιθανώς από τις επαναλαμβανόμενες συλλαβές του «τ’ αϊνέβενε», λέξης που υπάρχει στο δεύτερο στίχο του τραγουδιού).«Το να χορεύεις, το να μαθαίνεις όλους αυτούς τους ελληνικούς παραδοσιακούς χορούς, σου προκαλεί μεγάλη ευχαρίστηση. Ενώνεσαι με μια μεγάλη ομάδα ανθρώπων και χάρη στις διάφορες κινήσεις, γνωρίζεις και αγαπάς πολύ περισσότερο όλη αυτή την παράδοση».Σύμφωνα με τα Καρπαθιακά Νέα, ο Parisi εμπνέεται από τους ελληνικούς παραδοσιακούς χορούς. Αυτή η αγάπη τον οδήγησε στην σχολή Acilia, σε ένα προάστιο της Ρώμης, για να ακολουθήσει τα μαθήματα του χοροδιδασκάλου Μαριγούλας Κρητσιώτου που ήρθε από την Ελλάδα. Για δύο μέρες ο Parisi  μάθαινε να κινείται και να τοποθετείται στην γραμμή του χορού, σύμφωνα με τις χορευτικές παραδόσεις της Καρπάθου, μαζί με την ομάδα μαθητών που δεν θα μπορούσαν ποτέ να φανταστούν ότι χόρευαν με έναν μελλοντικό νομπελίστα.«Ένας απλός και ήρεμος μαθητής όπως όλοι οι άλλοι. Γνωρίζαμε ότι ήταν επιστήμονας υψηλού κύρους, αλλά ήταν τόσο απλός και ταπεινός που δεν θα μπορούσαμε ποτέ να φανταστούμε μια τέτοια εξέλιξη», λέει η ιδιοκτήτρια της Σχολής Χορού, Άννα Τσιριγλιάνο, η οποία διοργάνωσε το σεμινάριο χορών της Καρπάθου, τον Δεκέμβριο του 2013.Ένα σεμινάριο που η ανακοίνωσή του τράβηξε  την προσοχή του επιστήμονα, και πράγματι εντυπωσιάστηκε από την τυπικότητα των χορών που έφερε στη Ρώμη η Μαριγούλα Κριτσιώτη, ένας από τους φύλακες της ελληνικής χορευτικής παράδοσης. Ένα μάθημα που ο πανεπιστημιακός δάσκαλος θυμάται και σχολιάζει, απαντώντας στα συγχαρητήρια της Cirigliano,  μέσω των κοινωνικών δικτύων.

g-parisi.jpg?w=935

Η ιδιοκτήτης της Σχολής τονίζει την αξία των λαϊκών χορευτικών παραδόσεων που “πολύ συχνά σνομπάρουν οι ακαδημαϊκοί“. Σ’ αυτούς σίγουρα δεν ανήκει ο Parisi. To πάθος του Parisi για  τους ελληνικούς παραδοσιακούς χορού ξεκινά το 2004, όπως δείχνει η σελίδα του στο Facebook. Μάλιστα, για το προφίλ του ο νομπελίστας επέλεξε μια φωτογραφία όπου χορεύει, φορώντας ελληνική  παραδοσιακή φορεσιά. Η καθόλα ιταλική υπερηφάνεια και επιστημονική ταυτότητα παίρνει χρώματα από ρυθμό και μουσική.Η Μαριγούλα Κρητσιώτου επισημαίνει: Αν το πάθος και το ενδιαφέρον των ερευνών του ήταν να «βάζει τάξη στο χάος», ο χορός δεν είναι τίποτε άλλο, παρά  μια διαδικασία τάξης στις σχέσεις που παράγει η πολυπλοκότητα της κοινωνίας του. Μια τάξη, όμως, εύθραυστη, καθώς οι ατομικές επιθυμίες και ανάγκες, μερικές φορές, ζητούν δικαίωση στο εκεί και στο τότε της δημόσιας χορευτικής δράσης. Σε τέτοιες περιπτώσεις,  η διαφοροποίηση μόνο ενός, από όσα ορίζουν οι θεσμοί, και η διένεξή του με τον άλλο, κοινώς ο καυγάς, μοιράζει τους εορταστές σε όσους, λόγω δεσμών, υποστηρίζουν τον ένα από τους δύο,  σε όσους χάνουν το  κέφι ή την προσήλωσή τους στα τεκταινόμενα, σε άλλους που διαμαρτύρονται γιατί δεν  διαφυλάσσονται οι κοινωνικοί κανόνες και σε εκείνους που αναλαμβάνουν την συμφιλίωση.Με αφορμή αυτά, η ενότητα στο περιβάλλον του χορού και στην αλυσίδα του καταστρέφονται και επέρχεται το χάος και η αταξία. Ο καυγάς διαλύει και τους χορευτές, κόντρα στην κοινή  επιθυμία, «να μην χαλάσει ο χορός». Βέβαια, η υπεραξία του χορού, να ενθουσιάζει, να εκπληρώνει συλλογικές και ατομικές προσδοκίες υπερισχύει. Ετσι,  αναδιοργανώνεται και συνεχίζει μέσα σε μια καινούργια τάξη, που έστω κι αν δεν απαντά στο άδικο του συστήματος, το θέτει σε επεξεργασία.Σίγουρα, δεν δίνονται όλες οι πληροφορίες για τον χορό στον χρόνο ενός σεμιναρίου, στον οποίο προέχει η μετάδοση της χορευτικής κίνησης. Αξίζει, όμως, να συσχετίσουμε  εκδηλώσεις στο οργανωτικό σύστημα του, με όσα ο Parisi μελετά για «τις φυσικές δομές και συμπεριφορές και για την δημιουργική δυναμική του χάους και της αταξίας», κατάσταση που αναγνωρίζεται και στα κοινωνικά συστήματα.Η κοινωνία και ο χορός, ως παράγωγό της, είναι «το σωρευτικό αποτέλεσμα» εκατομμυρίων διαδοχικών ατομικών δράσεων. Σαν ζωντανοί οργανισμοί, μάλιστα, φαίνεται να συνιστούν ένα μοντέλο που δομείται ανάλογα με τον κόσμο. Ο πολιτισμός είναι μετασχηματισμός της φύσης (Μερλώ Ποντύ), η φύση είναι το υπόστρωμα του πολιτισμού (Levi-Strauss). Προφανώς, για τούτο, όλοι οι λεκτικοί – δρασιακοί  συμβολισμοί του χορού μνημονεύουν εμπειρίες από την σχέση του ανθρώπου με τον κόσμο. Σαν συνέπεια, κάθε επιμέρους συμβολισμός του ανακαλεί τρόπους συμπεριφοράς από το φυσικό περιβάλλον.Στην Κάρπαθο λέμε «εγίνη ανεσούι στο χορό», για την αταξία που οι καβγάδες χορευτών προκαλούν στην εξέλιξή του. Η λέξη, ανεσούι εξηγεί τον θόρυβο, την ταραχή  και αναστάτωση που παρατηρείται σε μια κυψέλη, όταν ένα καινούργιο σμήνος δεν μπορεί να τακτοποιηθεί ανάμεσα στις άλλες μέλισσες και προσπαθεί να φύγει για να οργανώσει αλλού την ζωή του…

https://physicsgg.me/2022/05/03/το-πάθος-του-νομπελίστα-φυσικού-giorgio-parisi-για/

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Η θεϊκή εξίσωση.

kaku-vivlio.png?w=980 «… Το σημαντικό είναι ότι ίσως δεν θα χρειαστούμε καν μια πειραματική απόδειξη της θεωρίας των χορδών. Μια θεωρία των πάντων είναι ταυτοχρόνως και μια θεωρία γι’ αυτά που ήδη γνωρίζουμε. Αν μπορούσαμε να υπολογίσουμε τη μάζα των κουάρκ και άλλων γνωστών υποατομικών σωματιδίων με βάση κάποιες θεμελιώσεις αρχές της θεωρίας των χορδών, αυτό θα αποτελούσε μια πειστική μαρτυρία ότι έχουμε πραγματικά στα χέρια μας την τελική θεωρία. Το πρόβλημα, λοιπόν, δεν είναι πειραματικό. Το Καθιερωμένο Πρότυπο περιέχει γύρω στις είκοσι ελεύθερες παραμέτρους, τις οποίες μπορούμε να εισαγάγουμε με το χέρι (όπως τη μάζα των κουάρκ και την ισχύ των αλληλεπιδράσεών τους). Σήμερα διαθέτουμε πολλά πειραματικά δεδομένα σχετικά με τις μάζες και τους συνδυασμούς των υποατομικών σωματιδίων. Αν η θεωρία των χορδών μπορέσει να υπολογίσει με ακρίβεια αυτές τις θεμελιώδεις σταθερές, χωρίς οποιεσδήποτε υποθέσεις, τότε αυτό, κατά τη γνώμη μου, θα είναι αρκετό για να αποδείξει την ορθότητά της….» απόσπασμα από το βιβλίο του Michio Kaku, Η θεϊκή εξίσωση – Η Αποκάλυψη της Θεωρίας των Πάντων – Μτφρ. Σταύρος Πανέλης, Εκδ. Τραυλός, σελ. 336

Από τότε που οι προσωκρατικοί φυσικοί φιλόσοφοι ανακάλυψαν την ιδέα των ατόμων, η επιστήμη αναζητά τα ύστατα υλικά θεμέλια και τις φυσικές δυνάμεις που συγκροτούν και ευθύνονται για την ύπαρξη του φυσικού κόσμου. Το βιβλίο «Η θεϊκή εξίσωση: Η Αποκάλυψη της Θεωρίας των Πάντων», που μόλις κυκλοφόρησε πολύ καλά μεταφρασμένο και επιμελημένο από τις εκδόσεις Τραυλός, αποτελεί μια εντυπωσιακή παρουσίαση και ερμηνεία των κορυφαίων κατακτήσεων της Φυσικής.Ο συγγραφέας του Μίτσιο Κάκου (Michio Kaku) είναι κορυφαίος Αμερικανός θεωρητικός φυσικός, μελλοντολόγος και διάσημος εκλαϊκευτής της επιστήμης. Είναι καθηγητής Θεωρητικής Φυσικής στη διεθνούς κύρους έδρα Henry Semat του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης και στο CUNY Graduate Center. Παιδί Ιαπώνων μεταναστών στις ΗΠΑ, σπούδασε Φυσική στο Χάρβαρντ και έγινε παγκοσμίως γνωστός για τις πρωτοποριακές έρευνές του στο πεδίο της Θεωρίας των Χορδών και για την αναζήτηση της Θεωρίας των Πάντων, το αϊνσταϊνικό όνειρο δηλαδή της «εξίσωσης του Θεού», μιας μαθηματικής εξίσωσης που θα ενοποιούσε και θα περιέγραφε όλα τα θεμελιώδη φυσικά φαινόμενα.Οι επιστημονικές έρευνες του Κάκου κινούνται με εντυπωσιακή άνεση στη μεταιχμιακή ήπειρο μεταξύ αυστηρής επιστήμης και επιστημονικής ουτοπίας, μια γκρίζα ζώνη όπου το υπερφυσικό συμβιώνει με το φυσικό και η διάκριση μεταξύ πραγματικότητας και μυθοπλασίας γίνεται ανέφικτη.Η μεγαλύτερη αρετή του βιβλίου «Η θεϊκή εξίσωση» είναι ότι παρουσιάζει με τρόπο εύληπτο, σαφή και γοητευτικό όλα τα βήματα και τις μεγάλες επιστημονικές ανακαλύψεις στη Φυσική που οδήγησαν στην αναζήτηση της «εξίσωσης του Θεού», δηλαδή στην πολυπόθητη Θεωρία των Πάντων. Στις σελίδες αυτού του βιβλίου παρουσιάζονται αναλυτικά όλες οι γνωστικές προϋποθέσεις και οι επιστημονικές προκείμενες της μαθηματικής έκφρασης της Θεωρίας των Πάντων: Μια εξίσωση που αν τη γράψεις θα είναι μόλις τρία εκατοστά, αλλά αν την ερμηνεύσεις κατάλληλα «Θα είναι σαν να διαβάζεις τo πνεύμα του Θεού. Στα χέρια των φυσικών η θεϊκή εξίσωση είναι η ίδια η Αποκάλυψη· είναι το ισχυρότερο όπλο της ανθρωπότητας», υποστηρίζει ο συγγραφέας.Αποτιμώντας το μέχρι σήμερα ερευνητικό του έργο επισημαίνει: «Συνέβαλα στην ανάδειξη της Θεωρίας των Χορδών ως κορυφαίας υποψήφιας για τη Θεωρία των Πάντων. Παρά τον “εξωφρενικό” χαρακτήρα της και τις διαρκείς επικρίσεις, φαίνεται να συνδυάζει με επιτυχία όλες τις μεγάλες θεωρίες της Φυσικής. Η θεωρία Μ στις έντεκα διαστάσεις –αυτή η πιο πρόσφατη εκδοχή της κβαντικής βαρύτητας– ίσως είναι η μοναδική λύση ενοποίησης της βαρύτητας με την κβαντική θεωρία».Εύλογα, λοιπόν, στην προσπάθειά του να παρουσιάσει σε αυτό το βιβλίο τις πιο πρόσφατες κατακτήσεις στη Θεωρία των Χορδών και στη μικροφυσική της κβαντικής βαρύτητας, ο Κάκου ανατρέχει στην προϊστορία και την πιο πρόσφατη ιστορία μερικών από τις πιο συγκλονιστικές ανακαλύψεις –αλλά και τα σκοτεινά αδιέξοδα– των μεγάλων πρωταγωνιστών της κλασικής και της σύγχρονης Φυσικής.Αν όπως υποστήριζε ο Αϊνστάιν κάθε βασική επιστημονική ιδέα οφείλει να είναι τόσο απλή και σαφής ώστε, όταν παρουσιαστεί και εξηγηθεί επαρκώς, ακόμη και ένα εξάχρονο παιδί να μπορεί να την κατανοεί, τότε σε αυτό το τελευταίο του βιβλίο ο Μίτσιο Κάκου κατάφερε να παρουσιάσει εναργώς και να καταστήσει προσιτές στους μη ειδικούς ενήλικους αναγνώστες (και όχι βέβαια σε ανήλικα εξάχρονα!) μερικές από τις πιο στρυφνές, σκοτεινές και μυστηριώδεις ιδέες της σύγχρονης Φυσικής και κοσμολογίας.Ωστόσο, το επιστημονικό τίμημα αυτού του εκλαϊκευτικού εγχειρήματος και της διεθνούς αναγνωστικής επιτυχίας του βιβλίου «Η θεϊκή εξίσωση» είναι πολύ υψηλό. Παρά τις αξιοσημείωτες αρετές του, το νέο συγγραφικό εγχείρημα του Κάκου δεν καταφέρνει τελικά να ξεφύγει από την πολύ επιτυχημένη αλλά γνωσιολογικά απρεπή συνταγή της «Επιστήμης New Age»: ένα ομολογουμένως ιδιαίτερα προσφιλές κοκτέιλ ιδεών που προκύπτει από τη μέχρι χθες απαγορευμένη επιμειξία της επιστημονικής σκέψης και έρευνας με τον ανατολικό μυστικισμό και τις δυτικές υπερφυσικές-θεολογικές εμμονές.

από το οπισθόφυλλο του βιβλίου:
Η θεϊκή εξίσωση: το όραμα που κόβει την ανάσα.
Η υπέρκομψη μαθηματική έκφραση της θεωρίας των πάντων είναι μια εξίσωση που αν τη γράψεις θα είναι μόλις τρία εκατοστά, αλλά αν την ερμηνεύσεις θα είναι σαν να διαβάζεις «το πνεύμα του Θεού». Στα χέρια των φυσικών η θεϊκή εξίσωση είναι η ίδια η Αποκάλυψη· είναι το ισχυρότερο όπλο της ανθρωπότητας.
«Συνέβαλα στην ανάδειξη της θεωρίας χορδών ως κορυφαίας υποψήφιας για τη θεωρία των πάντων. Παρά τον «εξωφρενικό» χαρακτήρα της και τις διαρκείς επικρίσεις, φαίνεται να συνδυάζει με επιτυχία όλες τις μεγάλες θεωρίες της φυσικής. Η θεωρία Μ στις έντεκα διαστάσεις -αυτή η πιο πρόσφατη εκδοχή της κβαντικής βαρύτητας- ίσως είναι η μοναδική λύση ενοποίησης της βαρύτητας με την κβαντική θεωρία».
(Michio Kaku)

https://physicsgg.me/2022/05/07/η-θεϊκή-εξίσωση/

  • Μου αρέσει 1

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Δημιουργήστε έναν λογαριασμό ή συνδεθείτε για να σχολιάσετε

Πρέπει να είσαι μέλος για να αφήσεις ένα σχόλιο

Δημιουργία λογαριασμού

Εγγραφείτε για έναν νέο λογαριασμό στην κοινότητά μας. Είναι εύκολο!.

Εγγραφή νέου λογαριασμού

Συνδεθείτε

Έχετε ήδη λογαριασμό? Συνδεθείτε εδώ.

Συνδεθείτε τώρα
×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Όροι χρήσης