Jump to content

Περί Αστέρων


trex

Προτεινόμενες αναρτήσεις

Αστρονόμοι ανακάλυψαν σπάνιο αστρικό σύστημα με 6 ήλιους και 6 εκλείψεις. :cheesy:

Οι αστρονόμοι ανακάλυψαν ένα σπάνιο αστρικό σύστημα, στο οποίο υπάρχουν έξι άστρα που δημιουργούν έξι εκλείψεις μεταξύ τους, όταν παρατηρούνται από το ηλιακό σύστημα μας.

Πρόκειται για το σύστημα TIC 168789840 σε απόσταση περίπου 1.900 ετών φωτός από τη Γη.

Η ανακάλυψη έγινε με το διαστημικό τηλεσκόπιο Transiting Exoplanet Survey Satellite (TESS) της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA). Προς το παρόν, δεν έχει επιβεβαιωθεί η ύπαρξη εξωπλανητών σε αυτό το ασυνήθιστο σύστημα. Αν υπάρχουν, θα βλέπουν μάλλον δύο ήλιους και παράλληλα τέσσερα πολύ φωτεινά άστρα να «χορεύουν» στον ουρανό τους.

Δεν είναι το πρώτο σύστημα έξι άστρων που ανακαλύπτεται, καθώς έχουν ήδη βρεθεί μερικά ακόμη. Είναι όμως το πρώτο εξαπλό αστρικό σύστημα εξαπλών εκλείψεων, στο οποίο -όπως φαίνεται από τη Γη- κάθε φορά που ένα άστρο περνάει μπροστά από ένα άλλο, δημιουργεί μια έκλειψη ορατή στα τηλεσκόπια. Από κάποια άλλη «εξωγήινη» οπτική γωνία, τα άστρα δεν θα φαίνονταν να μπλοκάρουν το ένα το φως του άλλου.

Το TIC 168789840 αποτελείται από τρία ζεύγη άστρων, δύο εσωτερικά και ένα εξωτερικό. Τα δύο εσωτερικά ζεύγη κινούνται σε κοντινές τροχιές το ένα πέριξ του άλλου και αυτή η τετράδα κινείται γύρω από ένα κοινό κέντρο βαρύτητας. Σε μεγαλύτερη απόσταση, βρίσκεται ένα εξωτερικό ζεύγος άστρων, τα οποία κινούνται το ένα γύρω από το άλλο και ταυτόχρονα και τα δύο μαζί κινούνται γύρω από την εσωτερική τετράδα, διαγράφοντας μια πλήρη περιφορά κάθε 2.000 χρόνια και ολοκληρώνοντας έτσι μια περίπλοκη αστρική «χορογραφία».

Το «τρίο» των αστρικών ζευγών, χάρη στη βαρυτική αλληλεξάρτηση του, κινείται γύρω από το γαλαξιακό κέντρο ως ένα ενιαίο αστρικό σύστημα. Οι αστρονόμοι δεν γνωρίζουν πόσα τέτοια πολύπλοκα αστρικά συστήματα υπάρχουν στο γαλαξία μας και πέρα από αυτόν. Επίσης παραμένει αίνιγμα η προέλευση τέτοιων συστημάτων με τόσα πολλά άστρα.

https://www.pronews.gr/epistimes/diastima/957171_astronomoi-anakalypsan-spanio-astriko-systima-me-6-ilioys-kai-6-ekleipseis

tic.png.9724f89d25e49489e7c7c8f8bac77b07.png

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 2 εβδομάδες αργότερα...
  • Απαντήσεις 147
  • Created
  • Τελευταία απάντηση

Top Posters In This Topic

Νέοι κόσμοι σε έναν «ποταμό» νεαρών άστρων. :cheesy:

Χρησιμοποιώντας παρατηρήσεις από το TESS της NASA, διεθνής ομάδα αστρονόμων ανακάλυψε μια τριάδα θερμών κόσμων, μεγαλύτερων από τη Γη, σε τροχιά γύρω από μια πολύ νεότερη έκδοση του Ήλιου, ονόματι TOI 451.

To σύστημα αυτό βρίσκεται στο πρόσφατα ανακαλυφθέν ρεύμα Ιχθύος- Ηριδανού, μια συλλογή άστρων ηλικίας κάτω του 3% αυτής του Ηλιακού Συστήματος.

Οι πλανήτες εντοπίστηκαν σε εικόνες του TESS που είχαν καταγραφεί μεταξύ Οκτωβρίου και Δεκεμβρίου του 2018. Μελέτες που ακολούθησαν περιελάμβαναν παρατηρήσεις του 2019 και του 2020 μέσω του διαστημικού τηλεσκοπίου Spitzer, καθώς και επίγειων εγκαταστάσεων.

Υπέρυθρα δεδομένα αρχείου από τον δορυφόρο NEOWISE της NASA υποδεικνύουν ότι το σύστημα διατηρεί έναν ψυχρό δίσκο σκόνης και βραχωδών υπολειμμάτων. Άλλες παρατηρήσεις δείχνουν ότι το ΤΟΙ 451 πιθανότατα έχει δύο μακρινούς αστρικούς συντρόφους, που κινούνται ο ένας γύρω από τον άλλον, πέρα από τους πλανήτες.

«Το σύστημα αυτό καλύπτει πολλές από τις απαιτήσεις των αστρονόμων» είπε η Ελίζαμπεθ Νιούτον, επίκουρη καθηγήτρια Φυσικής και Αστρονομίας στο Dartmouth College, που ηγήθηκε της έρευνας. «Είναι μόλις 120 εκατ. ετών και μόλις 400 έτη φωτός μακριά, επιτρέποντας λεπτομερή παρατήρηση αυτού του νεαρού πλανητικού συστήματος. Και επειδή υπάρχουν τρεις πλανήτες διπλάσιου-τετραπλάσιου μεγέθους αυτού της Γης, αποτελούν ιδιαίτερα πολλά υποσχόμενους στόχους για τη δοκιμή θεωριών σχετικά με την εξέλιξη ατμοσφαιρών πλανητών».

Τα ευρήματα της έρευνας δημοσιεύτηκαν στο The Astronomical Journal.

https://physicsgg.blogspot.com/2021/02/blog-post_31.html

deep_sky_gal_ae_1920.thumb.jpg.02079f8ab0673e5e02d22212ac1e7e65.jpg

toi_451_infographic_1041.png.6892dfa6313f3fac4a21331612c2193a.png

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 2 μήνες αργότερα...

Λύθηκε το μυστήριο με τα μυστηριώδη «κίτρινα μπαλάκια» του Σύμπαντος. :cheesy:

Πριν από μερικά χρόνια μια ομάδα ερασιτεχνών αστρονόμων εντόπισε σε φωτογραφίες που δημοσίευσε η NASA από διάφορες έρευνες που έχουν γίνει με το διαστημικό τηλεσκόπιο Spitzer κάποια λαμπερά «σημάδια» σε αυτές. To Spitzer καταγράφει εικόνες στο υπέρυθρο φάσμα του φωτός.

Η ομάδα θεώρησε ότι κάθε τέτοιο σημάδι αποτελούσε μια γιγάντια φυσαλίδα ιονισμένου αερίου προερχόμενη από ένα υπερμεγέθες άστρο με μάζα τουλάχιστον δέκα φορές μεγαλύτερη από αυτή του Ήλιου. Η ομάδα συνέχισε να εντοπίζει αυτά τα λαμπερά σημάδια στις φωτογραφίες και κάποια στιγμή ο αριθμός που οι ερευνητές είχαν εντοπίσει ξεπερνούσε τις έξι χιλιάδες. Τα μέλη της ομάδας ονόμασε αυτά αυτές τις κοσμικές δομές «κίτρινα μπαλάκια» και έγιναν ευρύτερα γνωστά με αυτό το όνομα. Παρόλα αυτά η επιστημονική κοινότητα δεν είχε καταφέρει μέχρι σήμερα να εξακριβώσει την ταυτότητα αυτών των κοσμικών δομών.

Με δημοσίευση τους στην επιθεώρηση «Astrophysical Journal» ομάδα ερευνητών με επικεφαλής αστρονόμους του Ινστιτούτου Πλανητικής Επιστήμης στο Ιλινόι στις ΗΠΑ υποστηρίζουν ότι έλυσαν το μυστήριο. Σύμφωνα με την νέα μελέτη τα κίτρινα μπαλάκια είναι μαιευτήρια άστρων. Πρόκειται για περιοχές γέννησης πολλών διαφόρων μεγεθών άστρων.

Η κάθε περιοχή όπως πιστεύουν οι ερευνητές διαθέτει σμήνη άστρων βρεφικής ηλικίας. Άστρων που είναι μόλις 100 χιλιάδων ετών. Αν η μελέτη αυτή επιβεβαιωθεί θα πρόκειται φυσικά για μια πολύ σημαντική εξέλιξη αφού θα έχουμε ανακαλύψει χιλιάδες περιοχές που οι επιστήμονες θα μπορούν να στρέψουν τα επίγεια και διαστημικά τηλεσκόπια που έχουν στην διάθεση τους για να συλλέξουν ένα πλήθος δεδομένων για έναν από τους πιο κρίσιμους μηχανισμούς στην λειτουργία του Σύμπαντος, την γέννηση των άστρων.

https://www.naftemporiki.gr/story/1719859/luthike-to-mustirio-me-ta-mustiriodi-kitrina-mpalakia-tou-sumpantos

astra-kitrina-mpalakia.jpg.07f6f8f30304685190813869584bb233.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 3 εβδομάδες αργότερα...

Πότε εμφανίστηκε η πρωταρχική γενιά των άστρων στο Σύμπαν; :cheesy:

Ανάλυση δεδομένων από το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble καταδεικνύει ότι τα πρώτα άστρα και ο πρώτοι μικροί γαλαξίες στο πρώιμο Σύμπαν σχηματίστηκαν αρκετά νωρίτερα απ’ όσο πιστεύαμε προηγουμένως. Ομάδα αστρονόμων με επικεφαλής την Rachana Bhatawdekar του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος ESA κατέληξε σε αυτό το συμπέρασμα, χάρη στην διεισδυτική ματιά του Hubble, με την βοήθεια του οποίου κατόρθωσε να συλλέξει δεδομένα μέχρι την εποχή που το Σύμπαν ήταν «μόλις» 500 εκατ. ετών. Στην διάρκεια της έρευνας αυτής δεν εντοπίστηκαν ενδείξεις για την ύπαρξη των πρωταρχικών άστρων του Σύμπαντος, που σημαίνει ότι πρέπει να σχηματίστηκαν αρκετά νωρίτερα. Τα αποτελέσματα της σχετικής έρευνας θα δημοσιευθούν στο επιστημονικό περιοδικό Monthly Notices of the Royal Astronomical Society (MNRAS).

Τα άστρα αυτά, άστρα του Πληθυσμού ΙΙΙ, όπως είναι γνωστά, αποτελούνται αποκλειστικά από υδρογόνο, ήλιο και λίθιο, δηλαδή από τα μοναδικά στοιχεία που «πρόλαβαν» να συντηχθούν στην διάρκεια της αρχέγονης πυρηνοσύνθεσης, λίγα μόνο λεπτά μετά την Μεγάλη Έκρηξη (οι βαρύτεροι ατομικοί πυρήνες του περιοδικού πίνακα θα σχηματιστούν αργότερα μέσα από τις θερμοπυρηνικές αντιδράσεις σύντηξης που λαμβάνουν χώρα στο εσωτερικό των άστρων). Με την βοήθεια του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble, αλλά και με την συμβολή του διαστημικού τηλεσκοπίου Spitzer της NASA και του τηλεσκοπίου VLT του Ευρωπαϊκού Νότιου Αστεροσκοπείου ESO στην Χιλή, η Bhatawdekar και η ομάδα της συνέλεξαν και ανέλυσαν δεδομένα για το γαλαξιακό σμήνος MACS J0416, για το χρονικό διάστημα που μεσολαβεί από τα 500 εκατ. χρόνια μέχρι το 1 δισ. χρόνια μετά τη Μεγάλη Έκρηξη. Όπως δήλωσε χαρακτηριστικά η Bhatawdekar, «δεν βρήκαμε αποδείξεις για την ύπαρξη αυτής της πρωταρχικής γενιάς των άστρων του Πληθυσμού ΙΙΙ σε αυτό το κοσμικό χρονικό διάστημα».

Η έρευνα αυτή υλοποιήθηκε στο πλαίσιο του προγράμματος Hubble Frontier Fields, όταν από το 2012 μέχρι το 2017 το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble συνέλεξε δεδομένα για 6 γαλαξιακά σμήνη. Πρόκειται για τις βαθύτερες παρατηρήσεις που υλοποιήθηκαν ποτέ, όχι μόνο για τα ίδια τα γαλαξιακά σμήνη, αλλά και για τους ακόμη πιο μακρινούς γαλαξίες που «κρύβονται» πίσω τους. Παρόλο που η παρατήρηση τόσο μακρινών γαλαξιών υπερβαίνει κατά πολύ τις τεχνικές δυνατότητες του τηλεσκοπίου, μπορεί να υλοποιηθεί χάρη στο φαινόμενο της βαρυτικής εστίασης. Καθώς, δηλαδή, η τεράστια μάζα του κάθε γαλαξιακού σμήνους στρεβλώνει τον χώρο γύρω τους, λειτουργεί σαν ένας γιγάντιος μεγεθυντικός φακός που καμπυλώνει, παραμορφώνει και μεγεθύνει το φως των γαλαξιών που βρίσκονται πίσω του. Συνδυάζοντας δηλαδή την διακριτική ικανότητα του Hubble με τις δυνατότητες που μας προσφέρουν αυτά τα «τηλεσκόπια της φύσης», μπορούμε να δούμε γαλαξίες 10-100 φορές πιο αμυδρούς απ’ όσο είχαμε παρατηρήσει μέχρι τότε.

Στην έρευνά τους αυτή, η Bhatawdekar και η ομάδα της ανακάλυψαν ορισμένους από τους γαλαξίες με την μικρότερη μάζα που έχουν ανακαλυφθεί ποτέ, οι οποίοι είχαν ήδη σχηματιστεί όταν το Σύμπαν είχε ηλικία μικρότερη του ενός δισ. ετών. Σε μια εποχή, δηλαδή, όπου η απουσία αποδεικτικών στοιχείων για την ύπαρξη των άστρων του Πληθυσμού III, αλλά και η ανακάλυψη πολλών γαλαξιών μικρής μάζας, καταδεικνύει ότι αυτοί ακριβώς οι μικροί γαλαξίες είναι και οι επικρατέστεροι υποψήφιοι για τον επαναϊονισμό του Σύμπαντος.

https://www.eef.edu.gr/el/arthra/pote-emfanistike-i-protarhiki-genia-ton-astron-sto-sympan/

first-stars.thumb.png.d420db1dde0e87ec3e94a99020bfd75a.png

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 3 εβδομάδες αργότερα...

Αβεβαιότητες σχετικά με τα πρώτα άστρα. :cheesy:

Τα άστρα ανακυκλώνουν την ύλη. Η ύλη που χρησιμοποιείται από μια γενιά άστρων και στη συνέχεια απορρίπτεται, παραλαμβάνεται και επαναχρησιμοποιείται από την επόμενη. Αλλά αυτή η επαναλαμβανόμενη διαδικασία δεν μπορεί να εξηγήσει τις μη αναμενόμενες υψηλές συγκεντρώσεις ασβεστίου στα αρχέγονα άστρα. Οι αστροφυσικοί θεωρούν ότι αυτά τα παλιά άστρα προέκυψαν από μια πρώτη γενιά που κατέληξε σε «εξασθενημένα σουπερνόβα», παράγοντας ασβέστιο και μικρή ποσότητα άλλων βαρύτερων στοιχείων. Ωστόσο, μια νέα ανάλυση των πειραματικών δεδομένων πυρηνικών αντιδράσεων δείχνει ότι αυτή η θεωρία ίσως να μην είναι σωστή.

Τα πρώτα μεγάλης μάζας άστρα σχηματίστηκαν λίγο μετά την Μεγάλη Έκρηξη, έλαμψαν μεν έντονα, αλλά αρκετά σύντομα. Οι αστρονόμοι μπορούν να βγάλουν συμπεράσματα σχετικά με αυτή τη γενιά άστρων παρατηρώντας τα τωρινά άστρα που γεννήθηκαν από τα απομεινάρια τους. Στο εσωτερικό αυτών των αρχέγονων άστρων δεν δημιουργήθηκαν βαριά στοιχεία, γεγονός που δείχνει ότι τα πρώτα άστρα τέλειωσαν την ζωή τους χωρίς εντυπωσιακές εκρήξεις. Αλλά για εξηγηθούν τα δεδομένα ασβεστίου με αυτό το μοντέλο εξασθενημένων σουπερνόβα, τα πρώτα άστρα θα πρέπει να έχουν κάψει το υδρογόνο τους προς ασβέστιο μέσω μιας σειράς συγκεκριμένων πυρηνικών αντιδράσεων.

Ο James deBoer από το Πανεπιστήμιο της Notre Dame στην Ιντιάνα και οι συνάδελφοί του έχουν συγκεντρώσει τα δεδομένα των τελευταίων 70 ετών (!) σχετικά με μιας τέτοιου είδους χαρακτηριστικής πυρηνικής αντίδρασης κατά την οποία ένας πυρήνας φθορίου συλλαμβάνει ένα πρωτόνιο, δημιουργώντας έναν πυρήνα νέου και ένα φωτόνιο:

p +\, ^{19}F \rightarrow \, ^{20}Ne + \gamma

Πραγματοποίησαν μια ανάλυση δικτύου πυρηνικών αντιδράσεων στην οποία εξέτασαν τις ανταγωνιστικές (με την παραπάνω) αντιδράσεις. Για παράδειγμα, ένας πυρήνας φθορίου μπορεί να συλλάβει ένα πρωτόνιο αλλά να προκύψει ένας πυρήνας οξυγόνου και ένα σωματίδιο άλφα [^{19}F(p,\alpha \gamma) \, ^{16}O] – αυτή η πυρηνική αντίδραση πάει ένα βήμα προς τα πίσω στην πορεία προς το ασβέστιο. Η ανάλυση έδειξε μια πολύ μεγαλύτερη αβεβαιότητα στην ταχύτητα με την οποία διασπάται το φθόριο σε σχέση με τις παλαιότερες αναφορές, προκαλώντας έτσι αμφιβολίες για το μοντέλο «ξεψυχισμένων»-σουπερνόβα. Οι συγγραφείς υποστηρίζουν ότι απαιτούνται μετρήσεις της εν λόγω πυρηνικής αντίδρασης σε χαμηλότερες ενέργειες, έτσι ώστε να μειωθεί εμφανιζόμενη αβεβαιότητα στον ρυθμό αντίδρασης (reaction rate).

H αστροφυσικός παράγοντας της πυρηνικής αντίδρασης 19F(p,α)16O μετρήθηκε από τους Spyrou et al, στο Ινστιτούτο Πυρηνικής Φυσικής στον Δημόκριτο, χρησιμοποιώντας έναν 4π-ανιχνευτή ιωδιούχου νατρίου. Η θεωρητική προσέγγιση των James deBoer et al (κόκκινη γραμμή) συμφωνεί με τα πειραματικά δεδομένα που συλλέχθηκαν πριν από 20 και πλέον χρόνια.(Φωτ.)

https://physicsgg.me/2021/05/27/%ce%b1%ce%b2%ce%b5%ce%b2%ce%b1%ce%b9%cf%8c%cf%84%ce%b7%cf%84%ce%b5%cf%82-%cf%83%cf%87%ce%b5%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%ac-%ce%bc%ce%b5-%cf%84%ce%b1-%cf%80%cf%81%cf%8e%cf%84%ce%b1-%ce%ac%cf%83%cf%84%cf%81/

spyrou_demolritos.png.2ae4e12e54f7433697821e3684b3845f.png

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 2 εβδομάδες αργότερα...

Το μυστηριώδες άστρο «What Is This» στο κέντρο του Γαλαξία μας. :cheesy:

Όταν οι αστρονόμοι ανακαλύπτουν μεταβλητής λαμπρότητας άστρα που δεν ανήκουν σε καθιερωμένες κατηγορίες, τα αποκαλούν αντικείμενα «What Is This» ή «WIT». Το πλήρες όνομα μιας πρόσφατης ανακάλυψης είναι VVV-WIT-08 (το πρόθεμα VVV από το τηλεσκόπιο VISTA που το παρατήρησε – VISTA Variables in the Via Lactea).

Αστρονόμοι εντόπισαν παλλόμενο άστρο 100 φορές μεγαλύτερο από τον ήλιο μας σε απόσταση 25.000 έτη φωτός από τη Γη, στην στην καρδιά του γαλαξία μας.

Με την πάροδο αρκετών εκατοντάδων ημερών, το άστρο έχασε το 97% της λαμπρότητάς του, για να ξεκινήσει πάλι να λάμπει αμέσως μετά, δίνοντας την εντύπωση ότι «αναβοσβήνει».

Σύμφωνα με μερικές πρώτες εκτιμήσεις, το σκοτάδι που κάλυψε σταδιακά το γιγάντιο αστέρι μπορεί να οφείλεται στην παρουσία κάποιου άλλου πλανήτη που εκτελεί τροχιά γύρω από αυτό, ή σε κάποιο γειτονικό άστρο που περιβάλλεται από δακτυλίους σκόνης, οι οποίοι μπορούν να «μπλοκάρουν» το αστρικό φως που φθάνει στη γη.

Για να μπορέσει να καλύψει το φως του τεράστιου αστεριού, ο «δίσκος» της αστρικής σκόνης θα πρέπει να είναι τεράστιος και πιθανότατα να «γέρνει» πάνω από το αστέρι, μπλοκάροντας την λάμψη που προέρχεται τόσο από την μπροστινή, όσο και από την πάνω του μεριά.

Tο άστρο καταγράφηκε για πρώτη φορά από τα τηλεσκόπια του Νότιου Ευρωπαϊκού Παρατηρητηρίου στη Χιλή πριν από περίπου δέκα χρόνια. Ήδη από το 2012, το αστέρι είχε αρχίσει να «σβήνει» και εξαφανίστηκε εντελώς τον Απρίλιο του ίδιου έτους, επανακτώντας την πλήρη του λάμψη μέσα στις επόμενες 100 ημέρες.

Δεν πρόκειται για την πρώτη φορά που οι επιστήμονες εντοπίζουν ένα αστέρι που «αναβοσβήνει». Ένα άλλο άστρο, γνωστό ως «Epsilon Aurigae», χάνει επίσης το 50% της λάμψης του κάθε 27 χρόνια, ενώ ένα άλλο, με την κωδική ονομασία «TYC 2505-672-1», επισκιάζεται περίπου κάθε 69 χρόνια από τον δίσκο αερίων και σκόνης, που περιβάλλει ένα γειτονικό του αστέρι.

Το νέο άστρο που ανακαλύφθηκε πρόσφατα στο κέντρο του γαλαξία μας, ονομάστηκε «VVV-WIT-08» και οι επιστήμονες εκτιμούν ότι θα σκοτεινιάσει ξανά μέσα στα επόμενα 20 με 200 χρόνια.

Παρόλο που η ανακάλυψή του δεν είναι η μοναδική του είδους της, οι επιστήμονες τη θεωρούν ιδιαίτερα σημαντική, αφού πλέον μπορούν να κάνουν λόγο για μια νέα τάξη γιγάντιων αστέρων, που το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό τους είναι, ακριβώς, το ότι αναβοσβήνουν.

«Όταν αρχίζεις να συλλέγεις πολλές παρόμοιες περιπτώσεις, μπορείς να εξετάσεις τα κοινά τους χαρακτηριστικά και να βγάλεις ασφαλή συμπεράσματα για την προέλευσή τους», λέει ο αστρονόμος Λέι Σμιθ. «Μπορείς να παρακολουθήσεις καλύτερα την εξέλιξη αυτών των αστρικών συστημάτων, από τη γέννηση ως τον θάνατό τους».

Στην φωτογραφία η λαμπρότητα του άστρου VVV-WIT-08 από τον Ιούλιο του 20212 έως τον Αύγουστο του 2013

https://physicsgg.me/2021/06/12/%cf%84%ce%bf-%ce%bc%cf%85%cf%83%cf%84%ce%b7%cf%81%ce%b9%cf%8e%ce%b4%ce%b5%cf%82-%ce%ac%cf%83%cf%84%cf%81%ce%bf-what-is-this-%cf%83%cf%84%ce%bf-%ce%ba%ce%ad%ce%bd%cf%84%cf%81%ce%bf-%cf%84%ce%bf/

vvv-wit-08_b.thumb.jpg.9977f57e368d95a7aee88f02163e3561.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 2 εβδομάδες αργότερα...

Πλανητικό μπιλιάρδο θα προκαλέσει ο θάνατος ενός άστρου. :cheesy:

Σε απόσταση 135 ετών φωτός από εμάς στον αστερισμό του Πήγασου βρίσκεται το άστρο HR 8799. Πρόκειται για ένα πολύ νεαρό άστρο ηλικίας μόλις 30-40 εκατ. ετών. Γύρω από το άστρο έχουν ήδη σχηματιστεί τέσσερις γιγάντιοι πλανήτες ο καθένας εξ αυτών με μάζα πέντε φορές μεγαλύτερη από αυτή του Δία.

Πρόκειται για ένα μοναδικό από πολλές απόψεις πλανητικό σύστημα, από αυτά που γνωρίζουμε τουλάχιστον, όχι μόνο λόγω του αριθμού των πλανητών του ούτε εξαιτίας του μεγέθους τους. Το πιο ενδιαφέρον και σπάνιο χαρακτηριστικό του συστήματος είναι ότι οι τέσσερις πλανήτες βρίσκονται σε πολύ κοντινή απόσταση μεταξύ τους και ακολουθούν ο καθένας εξ αυτών μια τροχιακή κίνηση που ακολουθεί ένα συμμετρικό ρυθμό.

Κάθε πλανήτης ακολουθεί μια τροχιακή κίνηση με ταχύτητα διπλάσια από αυτή του προηγούμενου. Ο πιο απομακρυσμένος από το άστρο πλανήτης έχει την δική του τροχιακή ταχύτητα, ο αμέσως κοντινότερος σε αυτόν έχει διπλάσια ταχύτητα, ο επόμενος τετραπλάσια και ο πλανήτης που βρίσκεται πιο κοντά στο άστρο οκταπλάσια ταχύτητα.

Ερευνητική ομάδα με επικεφαλής επιστήμονες του Πανεπιστημίου Warwick στην Βρετανία αναφέρει πώς όταν το άστρο του συστήματος μετατραπεί στα τελευταία στάδια της ζωής του σε ένα έναν ερυθρό γίγαντα οι βαρυτικές δυνάμεις που θα παραχθούν θα αποσυντονίσουν πλήρως ολόκληρο το σύστημα.

«Οι πλανήτες θα αρχίσουν να μετακινούνται. Ο πιο κοντινός στο άστρο πλανήτης μπορεί να απομακρυνθεί από το πλανητικό σύστημα. Μπορεί αυτό να συμβεί με τον τρίτο κατά σειρά πλανήτη. Μπορεί ο δεύτερος και τέταρτος πλανήτης να αλλάξουν θέση. Κάθε πιθανός συνδυασμός μπορεί να συμβεί» αναφέρει ο Ντίμιτρι Βεράς, φυσικός του πανεπιστήμιου Warwick, επικεφαλής της μελέτης.

Οι προβλέψεις για τις βαρυτικές αλληλεπιδράσεις ανάμεσα σε δύο σώματα είναι σχετικά εύκολη δουλειά. Αν όμως προσθέσεις ένα τρίτο σώμα η κατάσταση γίνεται πολύ σύνθετη ενώ αν προσθέσεις ένα ακόμη οι ειδικοί αναφέρουν ότι η κατάσταση γίνεται απλά χαοτική.

«Είναι τόσο μεγάλοι και τόσο κοντά ο ένας στον άλλο που το μόνο που τους κρατά στον τέλειο ρυθμό τους είναι οι τροχιακές τους κινήσεις. Όλοι τους είναι δεμένοι σε αυτή την κοσμική αλυσίδα. Όταν το άστρο αρχίζει να χάνει την μάζα του τότε οι πλανήτες θα αρχίσουν να φεύγουν από την θέση τους με τους δύο από αυτούς να χτυπούν ο ένας τον άλλο δημιουργώντας μια αλυσιδωτή αντίδραση σε όλο το σύστημα» δηλώνει ο Βεράς.

https://www.naftemporiki.gr/story/1739752/planitiko-mpiliardo-tha-prokalesei-o-thanatos-enos-astrou

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Αναζητώντας το φως των πρώτων άστρων. :cheesy:

Ισχυρά τηλεσκόπια όπως το ALMA μπορούν να δουν γαλαξίες σε πολύ μεγάλες αποστάσεις. Αυτό που βλέπουμε αντιστοιχεί στην μορφή που είχαν πριν από δισεκατομμύρια χρόνια. Μετρώντας τις ηλικίες των άστρων αυτών των πρώτων γαλαξιών, είναι δυνατόν να διερευνήσουμε ακόμη περισσότερο το παρελθόν. Τέτοιοι γαλαξίες μπορεί να ‘άναψαν’ για πρώτη φορά όταν το Σύμπαν είχε ηλικία μόλις 250 έως 350 εκατομμύρια έτη. Η γέννηση παρόμοιων συστημάτων θα είναι ορατή από το Διαστημικό Τηλεσκόπιο James Webb όταν τεθεί σε λειτουργία.

Μελετώντας εκ νέου έξι από τους πιο απομακρυσμένους γνωστούς γαλαξίες οι αστρονόμοι εντόπισαν την στιγμή που σχηματίστηκαν τα πρώτα άστρα και άρχισαν να εκπέμπουν φως – το πρώτο φως στο Σύμπαν, γνωστό ως «κοσμική αυγή». Κι αυτό συνέβη μεταξύ 250 και 350 εκατομμυρίων ετών μετά το Big Bang.

Στο παραπάνω βίντεο βλέπουμε μια προσομοίωση του σχηματισμού και της εξέλιξης των πρώτων άστρων και γαλαξιών.

Ξεκινά λίγο πριν την κοσμική αυγή, όταν στο σύμπαν δεν υπήρχε το φως άστρων και φτάνει μέχρι 550 εκατομμύρια χρόνια μετά την Μεγάλη Έκρηξη, όταν ήδη έχουν σχηματιστεί οι έξι γαλαξίες που αναλύθηκαν από τον αστρονόμους. Η ηλικία του σύμπαντος σε εκατομμύρια χρόνια εμφανίζεται πάνω αριστερά. Οι μωβ περιοχές αποκαλύπτουν την νηματοειδή κατανομή του αερίου που αποτελείται κυρίως από υδρογόνο. Οι λευκές περιοχές παριστάνουν φως άστρων και οι κίτρινες περιοχές την ακτινοβολία υψηλής ενέργειας από τα μεγαλύτερης μάζας άστρα, η οποία ιονίζει το περιβάλλον αέριο υδρογόνο.

Όταν έλαμψαν τα πρώτα άστρα του σύμπαντος

Μελετώντας φωτογραφίες του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble από γαλαξίες 550 εκατομμύρια χρόνια μετά το Big Bang, επέτρεψε στους εμπειρογνώμονες του Πανεπιστημίου του Λονδίνου και του Cambridge να υπολογίσουν την ηλικία των παλαιότερων αστεριών σε αυτούς τους γαλαξίες και με τη σειρά τους να εκτιμήσουν τον χρόνο της που συνέβη το περίφημο «Cosmic dawn». Η ομάδα λέει ότι το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb, που έχει προγραμματιστεί να ξεκινήσει τον Νοέμβριο, θα είναι ικανό να παρατηρήσει το πρώτο φως από αυτά τα αστέρια. Πρόκειται να εντοπίσουν την πρώτη στιγμή ύπαρξης γαλαξιακού φωτός κοιτώντας πίσω στις «σκοτεινές» εποχές του σύμπαντος

Τα αστέρια θα είναι σημαντικά μεγαλύτερα, θα λάμπουν πολύ πιο φωτεινά δημιουργώντας ένα είδος «κοσμικής παράστασης πυροτεχνημάτων», δήλωσε η ομάδα. Η μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό «Monthly Notices of the Royal Astronomical Society», περιελάμβανε τη μελέτη έξι από τους πιο απομακρυσμένους γαλαξίες που είναι σήμερα γνωστοί.

Το φως που φτάνει στη Γη από αυτούς τους έξι γαλαξίες χρειάστηκε εκατομμύρια χρόνια για να φτάσει σε μας, σύμφωνα με τους ερευνητές. Διαπίστωσαν ότι η απόσταση αυτών των γαλαξιών αντιστοιχούσε σε μια περίοδο πάνω από 13 δισεκατομμύρια χρόνια πριν, όταν το σύμπαν είχε ηλικία 550 εκατομμύρια χρόνια. Στη συνέχεια μπόρεσαν να χρησιμοποιήσουν εικόνες από τα διαστημικά τηλεσκόπια Hubble και Spitzer για να εκτιμήσουν την ηλικία των παλαιότερων αστεριών από αυτούς τους έξι γαλαξίες – που τους επέτρεψαν επίσης να εκτιμήσουν την ηλικία τους στο σημείο που τους βλέπαμε. Διαπίστωσαν ότι σχηματίστηκαν μεταξύ 200 και 300 εκατομμυρίων ετών νωρίτερα – έτσι περίπου 250 έως 350 εκατομμύρια χρόνια μετά το Big Bang – αλλά τα τρέχοντα τηλεσκόπια δεν μπορούν να «δουν» τόσο μακριά στο παρελθόν.

Ο επικεφαλής συγγραφέας Dr Nicolas Laporte από το Πανεπιστήμιο του Cambridge, ο οποίος ξεκίνησε το έργο ενώ ήταν στο UCL, είπε: «Οι θεωρητικοί εικάζουν ότι το σύμπαν ήταν ένα σκοτεινό μέρος για τα πρώτα εκατοντάδες εκατομμύρια χρόνια, πριν σχηματιστούν τα πρώτα αστέρια και οι γαλαξίες. «Η αποτύπωση της στιγμής που το σύμπαν στολίστηκε για πρώτη φορά από φως των αστεριών είναι μια σημαντική αναζήτηση στην αστρονομία».

Υπάρχει ελπίδα ότι τα πρώτα αστέρια θα είναι αρκετά φωτεινά για να καταγραφούν από το τηλεσκόπιο James Webb, το οποίο έχει περιγραφεί ως μια «κοσμική χρονομηχανή» λόγω της ικανότητάς του να κοιτάζει πίσω στην ιστορία του σύμπαντος , όντας το πρώτο τηλεσκόπιο που το πετυχαίνει αυτό.

https://physicsgg.me/2021/06/25/%ce%b1%ce%bd%ce%b1%ce%b6%ce%b7%cf%84%cf%8e%ce%bd%cf%84%ce%b1%cf%82-%cf%84%ce%bf-%cf%86%cf%89%cf%82-%cf%84%cf%89%ce%bd-%cf%80%cf%81%cf%8e%cf%84%cf%89%ce%bd-%ce%ac%cf%83%cf%84%cf%81%cf%89%ce%bd/

cosmic_dawn.thumb.png.288f3345cddf430641d8ce26439706f1.png

timeline.png.8be8c35d1e58cfbe4112b067bef82bc2.png

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 3 εβδομάδες αργότερα...

Άστρο… δακρύζει πριν τον εκρηκτικό του θάνατο. :cheesy:

Το φως των άστρων τείνει να πάλλεται, αλλά συνήθως αυτοί οι παλμοί παρουσιάζουν ομοιομορφία σε όλη την επιφάνεια ενός άστρου. Κάποιες φορές σε δυαδικά συστήματα το ένα από τα δύο άστρα του συστήματος πάλλεται προς την μία πλευρά του, γεγονός που οφείλεται στις βαρυτικές αλληλεπιδράσεις που υπάρχουν με το γειτονικό του άστρο.

Αυτή η αλληλεπίδραση του έχει ως αποτέλεσμα το άστρο να ταλαντώνεται και να «παραμορφώνεται», παίρνοντας ένα σχήμα που όπως λένε οι ερευνητές μοιάζει με… δάκρυ. Οι επιστήμονες γνώριζαν την ύπαρξη αυτού του φαινομένου αλλά μόλις πρόσφατα κατάφεραν να το εντοπίσουν στο Σύμπαν και να αρχίζουν να το μελετούν.

Ένα άστρο που δακρύζει και μάλιστα το πιο κοντινό από όσα γνωρίζουμε εντοπίστηκε σε απόσταση 1,500 ετών φωτός από εμάς. Την ανακάλυψη έκαναν επιστήμονες του Πανεπιστημίου Warwick στη Βρετανία και με δημοσίευση τους στην επιθεώρηση «Nature Astronomy» αναφέρουν ότι το δυαδικό σύστημα που έλαβε την κωδική ονομασία HD265435 έχει και άλλες εξαιρετικά ενδιαφέρουσες όσο και σπάνιες πτυχές που το περιβάλλουν.

Σύμφωνα με τους ερευνητές το τέλος του δυαδικού συστήματος θα είναι εκρηκτικό. To σύστημα θα καταστραφεί σε μια έκρηξη σούπερνοβα Τύπου Ia. Αυτού του τύπου οι εκρήξεις πιστεύεται ότι έχουν παντού την ίδια μέγιστη απόλυτη λαμπρότητα και έτσι χρησιμεύουν ως δείκτες-υπολογιστές τεράστιων αποστάσεων στο Σύμπαν. Το σύστημα αυτό είναι μόλις το τρίτο από όλα τα δυαδικά που γνωρίζουμε το οποίο θα καταλήξει σε έκρηξη τύπου Ia. Τα δύο άστρα βρίσκονται σε πολύ κοντινή απόσταση μεταξύ τους και οι ερευνητές υπολόγισαν ότι το σύστημα θα εκραγεί σε περίπου 70 εκατ. έτη.

https://www.naftemporiki.gr/story/1749158/astro-dakruzei-prin-ton-ekriktiko-tou-thanato

astro-dakry.jpg.f95a0c5555a0cedaaf4b144e9ae28b8f.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Κοσμικά πυροτεχνήματα αποκαλύπτουν τα μυστικά των άστρων. :cheesy:

Διεθνής ομάδα επιστημόνων χρησιμοποιώντας τα πολύ ισχυρά επίγεια τηλεσκόπια VLT και ALMA παρατήρησε 30 χιλιάδες νεφελώματα θερμών αερίων και χαρτογράφησε 100 χιλιάδες νεφελώματα ψυχρών αερίων σε 90 γαλαξίες. Συλλέχθηκε ένας τεράστιος όγκος δεδομένων και παράλληλα καταγράφηκαν εξαιρετικά εντυπωσιακές εικόνες των γαλαξιών που μοιάζουν με κοσμικά πυροτεχνήματα. Η μελέτη των δεδομένων αποκαλύπτει νέα στοιχεία για τους μηχανισμούς γέννησης των άστρων την εξέλιξη τους αλλά και το πώς τα αστρικά μαιευτήρια διαλύονται αφού έχουν επιτελέσει την αποστολή τους.

«Τα νέα δεδομένα μας επιτρέπουν να παρατηρήσουμε διάφορα στάδια της γέννησης των άστρων. Από τον σχηματισμό των νεφελωμάτων που λειτουργούν ως αστρικά μαιευτήρια, την έναρξη της γέννησης των άστρων σε αυτά και τελικά την καταστροφή των νεφελωμάτων από τα νεογέννητα άστρα. Ήταν μια συνδυασμένη προσπάθεια παρατηρήσεων που μας φωτίζει όλη αυτήν την διαδικασία με λεπτομέρειες που μια μεμονωμένη παρατήρηση και μελέτη δεν μπορεί να το κάνει» αναφέρει ο Φραντσέσκο Μπελφιόρε, ερευνητής του αστεροσκοπείου INAF-Arcetri στην Φλωρεντία μέλος της ερευνητικής ομάδας τα μέλη της οποίας ήταν διασκορπισμένα σε όλο τον κόσμο και επεξεργάζονταν τα δεδομένα.

Έχει διαπιστωθεί ότι τα άστρα γεννιούνται σε νεφελώματα από μια διαδικασία κατάρρευσης των αερίων που υπάρχουν σε αυτά τα νεφελώματα. Όμως ο μηχανισμός και τα στάδια του σχηματισμού των άστρων παραμένουν ένα μεγάλο μυστήριο για τους επιστήμονες που αναζητούν απαντήσεις. Για αυτό τον σκοπό σχηματίστηκε η ερευνητική ομάδα PHANGS (Physics at High Angular Resolution in Nearby Galaxies) η οποία θέλει να βρει αυτές τις απαντήσεις.

«Για πρώτη φορά παρατηρούμε τον σχηματισμό άστρων σε πολλές περιοχές του Σύμπαντος και σε πολλών ειδών περιβάλλοντα σε πολλούς και διαφορετικών τύπων γαλαξίες άρα έχουμε ένα πολύ καλό δείγμα για μελέτη. Μπορέσαμε να παρατηρήσουμε απευθείας το αέριο το οποίο προκαλεί την γέννηση των άστρων, είδαμε νεαρά άστρα και παρατηρήσαμε την εξέλιξη τους σε διάφορες φάσεις» δηλώνει ο Ερικ Έμσελεμ, αστρονόμος του Νότιου Ευρωπαϊκού Αστεροσκοπείου (ESO), τον επιστημονικό οργανισμό που λειτουργεί υπό την αιγίδα 16 κρατών και έχει στην ευθύνη του πολλά επίγεια ισχυρά τηλεσκόπια όπως το VLT και το ALMA που χρησιμοποιήθηκαν στην νέα έρευνα.

https://www.naftemporiki.gr/story/1750558/kosmika-purotexnimata-apokaluptoun-ta-mustika-ton-astron

2.jpg.733cb382529e927398381756c8ef53ee.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 1 μήνα αργότερα...

Εκθαμβωτικό αστρικό μαιευτήριο στο φωτογραφικό φακό του Hubble. :cheesy:

H NASA έδωσε στη δημοσιότητα μια πραγματικά εκπληκτική εικόνα που κατέγραψε το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble από μια μεγάλη περιοχή γέννησης νέων άστρων στο Μικρό Νέφος του Μαγγελάνου. Το Μικρό Νέφος του Μαγγελάνου είναι ένας νάνος ανώμαλος γαλαξίας, δορυφόρος του δικού μας Γαλαξία. Βρίσκεται σε απόσταση περίπου 210 χιλιάδων ετών φωτός από εμάς και είναι γνωστός με τις κωδικές ονομασίες NGC 292 και PGC 3085. Τα απώτατα όριά του του δίνουν διαστάσεις 19.000 × 11.000 έτη φωτός.

Είναι ορατός με γυμνό μάτι από το νότιο ημισφαίριο της Γης και τους τροπικούς, αλλά όχι από την Ελλάδα ή την Ευρώπη, καθώς κείται πολύ νότια στον ουράνιο θόλο. To Μικρό Νέφος του Μαγγελάνου εμπεριέχει μία χονδρή ράβδο με αποτέλεσμα η εξωγαλαξιακή βάση δεδομένων της NASA να τον κατατάσσει ως τύπου SB(s)m pec, δηλαδή ως «ιδιόμορφο ραβδωτό σπειροειδή».

Κάποιοι ειδικοί εικάζουν ότι ήταν κάποτε ένας μικρός ραβδωτός σπειροειδής γαλαξίας, του οποίου η μορφή αλλοιώθηκε από τις παλιρροϊκές βαρυτικές δυνάμεις που του ασκεί ο δικός μας γαλαξίας. Ως νεαρότερος γαλαξίας από τον δικό μας, το Μικρό Νέφος του Μαγγελάνου έχει μεγαλύτερη περιεκτικότητα σε διαστρικό αέριο και μεγαλύτερο ποσοστό από νεαρούς αστέρες και από γιγάντιους κυανούς αστέρες (κυανούς γίγαντες) που ζουν πολύ λιγότερο από τον Ήλιο και εκρήγνυνται στο τέλος της ζωής τους δίνοντας τις θεαματικές εκρήξεις υπερκαινοφανών. Εξαιτίας κυρίως της κινήσεώς του σε σχέση με τον δικό μας γαλαξία το Μικρό Νέφος του Μαγγελάνου απομακρύνεται από τη Γη με ταχύτητα 158 χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο.

https://www.naftemporiki.gr/story/1766684/ekthambotiko-astriko-maieutirio-sto-fotografiko-fako-tou-hubble

ekthambotiko-astriko-maieutirio-sto-fotografiko-fako-tou-hubble.jpg.8130245f8f65119ddcb1ae6f6f52ebe3.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Φωτογραφικό ζουμ σε γαλαξιακό εργοστάσιο παραγωγής άστρων. :cheesy:

Νέες εντυπωσιακές εικόνες του Κενταύρου Α στον οποίο γεννιούνται συνεχώς νέα άστρα αποκαλύπτει νέα στοιχεία για αυτόν τον τον πολύ ενδιαφέροντα από πολλές απόψεις γαλαξία. Ο Κένταυρος Α ( κωδική ονομασία NGC 5128) είναι ένας φακοειδής ενεργός γαλαξίας σε απόσταση περίπου 13 εκατ. ετών φωτός από εμάς στον αστερισμού του Κενταύρου. Είναι ένας από τους κοντινότερους στη Γη ραδιογαλαξίες, και έτσι ο ενεργός γαλαξιακός πυρήνας του έχει μελετηθεί εκτενώς από τους επαγγελματίες αστρονόμους. Επιπλέον είναι ο πέμπτος λαμπρότερος γαλαξίας στον ουρανό.

Ένας πίδακας υλικών που αποκόβει υλικό από την περιοχή μιας γιγάντιας μαύρης τρύπας στο κέντρο του γαλαξία είναι υπεύθυνος για την εκπομπή ραδιοκυμάτων και ακτίνων Χ. Βάσει παρατηρήσεων στα ραδιοκύματα σε διάστημα μιας δεκαετίας έχει καθοριστεί ότι η ταχύτητα του υλικού στον πίδακα είναι περίπου η μισή από αυτή του φωτός.

Όπως έχει παρατηρηθεί και σε άλλους γαλαξίες που υπάρχει έντονη δραστηριότητα γέννησης νέων άστρων και στη περίπτωση του Κενταύρου Α υπεύθυνη για το φαινόμενο είναι μια σύγκρουση με άλλο γαλαξία. Οι επιστήμονες έχουν επιβεβαιώσει ότι ο Κένταυρος Α συγκρούεται με ένα σπειροειδή γαλαξία.

«Η νέα εικόνα παρουσιάζει με εντυπωσιακό τρόπο την αντίθεση της λάμψης των άστρων και των σκοτεινών νημάτων κοσμικής σκόνης στο γαλαξία. Αυτή η σκόνη είναι αποτέλεσμα προηγούμενης σύγκρουσης του Κενταύρου με ένα κάποιο πολύ μεγάλο ελλειπτικό γαλαξία. Στη νέα εικόνα διακρίνονται τεράστιες ποσότητες σκόνης και αερίων, ερυθρά νέφη υδρογόνου και μεγάλος αριθμός μπλε άστρων. Η παρουσία αυτών των κοσμικών δομών και αντικειμένων επιβεβαιώνει την μαζική γέννηση άστρων στο γαλαξία» αναφέρει η Μόνικα Σορασάιμ, επιστήμονας του Τμήματος Αστρονομίας του Πανεπιστημίου του Ιλινόι Urbana-Champaign επικεφαλής της ομάδας που μελετά εκ νέου τον Κένταυρο Α.

https://www.naftemporiki.gr/story/1767814/fotografiko-zoum-se-galaksiako-ergostasio-paragogis-astron

kentayros-a-galaksias.jpg.5c9f2214acd35629d4d1ece1b1c02655.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 1 μήνα αργότερα...

Αστρονόμοι μπέρδεψαν διαστημικό σκουπίδι με κοσμική έκρηξη από τις απαρχές του Σύμπαντος.:cheesy:

Διεθνής ομάδα αστρονόμων προκάλεσε πέρυσι αίσθηση στην ερευνητική κοινότητα ανακοινώνοντας ότι κατέγραψε μια βίαιη έκρηξη στον πιο μακρινό και αρχαίο γαλαξία που γνωρίζουμε. Όμως η λάμψη που κατέγραψαν ήταν πιθανότατα αντανάκλαση από διαστημικό σκουπίδι, διαπιστώνουν δύο νέες μελέτες.

Η αμφισβητούμενη μελέτη που δημοσιεύτηκε στο Nature Astronomy κατέγραφε μια «έκλαμψη ακτίνων γάμμα», ή GRB, μια έκρηξη ασύλληπτης ισχύος που συμβαίνει όταν γιγάντια άστρα καταρρέουν και μετατρέπονται σε μαύρες τρύπες, ή όταν συγκρούονται αντικείμενα μεγάλης μάζας όπως άστρα νετρονίων.

Οι ίδιοι οι ερευνητές αναγνώριζαν ότι η πιθανότητα να συλλάβει κανείς ένα τέτοιο συμβάν σε έναν τόσο μακρινό γαλαξία είναι μόλις 1 στα 10 δισεκατομμύρια. Ο εν λόγω γαλαξίας, με την ονομασία GN-z11, χρονολογείται μόλις στα 420 εκατομμύρια χρόνια μετά τη Μεγάλη Έκρηξη.

Οι απειροελάχιστες πιθανότητες καταγραφής προκάλεσαν δυσπιστία σε άλλους αστρονόμους: «Αρχίζεις να αναρρωτιέσαι, μήπως υπάρχουν άλλες, πιο πιθανές αιτίες;» σχολιάζει στο δικτυακό τόπο του Nature ο Τσαρλς Στάινχαρτ του Πανεπιστημίου της Κοπεγχάγης.

Ο Στάινχαρτ και η ομάδα του αναφέρουν τώρα στο Nature Astronomy ότι η πιθανότητα να φτάσει σε ένα οποιοδήποτε τηλεσκόπιο φως που ανακλάστηκε σε διαστημικά σκουπίδια είναι πολύ μεγαλύτερη, από 1 στις 1.000 έως 1 στις 10.000.

«Αν πρέπει να διαλέξεις ανάμεσα στις δύο εξηγήσεις, ναι, είναι και οι δύο απίθανες, όμως η μία από αυτές είναι εκατομμύρια φορές πιο πιθανή» λέει ο ερευνητής.

Η δεύτερη μελέτη για το ίδιο θέμα δείχνει να αποκαλύπτει τον ένοχο: η ομάδα του Μίκαλ Μικαλόβσκι, αστρονόμου του Πανεπιστημίου Μικίεβιτς στην Πολωνία, εξέτασε δεδομένα για την περιοχή του ουρανού που κοιτούσε το τηλεσκόπιο όταν καταγράφηκε η επίμαχη ανακάλυψη. Όπως αναφέρει η ομάδα στο ίδιο τεύχος του Nature Astronomy, το πιθανότερο ήταν ότι η λάμψη προήλθε από εξάρτημα ρωσικού πυραύλου Proton που εκτοξεύτηκε από τη Ρωσία το 2015.

Για πολλούς, η διαμάχη φαίνεται να έχει λήξει. Ωστόσο οι συντάκτες της αρχικής μελέτης επιμένουν στον ισχυρισμό τους και αναφέρουν στο ίδιο περιοδικό ότι σύμφωνα με τους δικούς τους υπολογισμούς το διαστημικό σκουπίδι δεν πέρασε από το οπτικό πεδίο του τηλεσκοπίου.

Σε κάθε περίπτωση, ανεξάρτητοι ερευνητές σχολίασαν ότι τα δεδομένα της αρχικής μελέτης είναι χαμηλής ποιότητας και δεν δείχνουν αξιόπιστα.

Είναι πάντως κρίμα που οι αστρονόμοι δεν κατάφεραν να ανιχνεύσουν μια τόσο μακρινή έκρηξη. Θα μπορούσε να αποκαλύψει νέα στοιχεία για τα πρώτα άστρα που άναψαν στο Σύμπαν, τα οποία έφταναν στο τέλος της ζωής τους περίπου 420 εκατ. χρόνια μετά τη Μεγάλη Έκρηξη.

https://www.in.gr/2021/10/05/b-science/episthmes/astronomoi-mperdepsan-diastimiko-skoupidi-kosmiki-ekriksi-apo-tis-aparxes-tou-sympantos/

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 3 μήνες αργότερα...

Εντοπίστηκε η ισχυρότερη αστρική έκλαμψη στο Σύμπαν.

Οι επιστήμονες έχουν δώσει τον χαρακτηρισμό «αστρική έκλαμψη» σε ισχυρές εκρήξεις ακτινοβολίας που συμβαίνουν στα άστρα. Οι εκλάμψεις εκτοξεύουν μεγάλες μάζες φορτισμένων σωματιδίων που ταξιδεύουν στο Διάστημα με τεράστιες ταχύτητες. Τέτοιες εκλάμψεις συμβαίνουν πολύ συχνά και στον Ήλιο αλλά η ισχύς τους είναι τέτοια ώστε η ακτινοβολία δεν διαπερνά την ατμόσφαιρα της Γης ώστε να γίνει επικίνδυνη για τους ανθρώπους και τη ζωή στον πλανήτη γενικότερα. Όμως τα φορτισμένα σωματίδια που αλληλεπιδρούν με τη γήινη ατμόσφαιρα παράγουν το εντυπωσιακό φαινόμενο του σέλαος ενώ επίσης αν τα σωματίδια πέσουν πάνω σε τηλεπικοινωνιακούς δορυφόρους ή δίκτυα παραγωγής ενέργειας προκαλούν προβλήματα στη λειτουργία τους.Με δημοσίευση τους στην επιθεώρηση «Nature Astronomy» ερευνητές στις ΗΠΑ αναφέρουν ότι εντόπισαν την ισχυρότερη αστρική έκλαμψη που γνωρίζουμε μέχρι στιγμής στο Σύμπαν. Η έκρηξη αυτή έγινε σε ένα νηπιακής ηλικίας άστρο παρόμοιο με τον Ήλιο. Πρόκειται για το άστρο EK Draconis που βρίσκεται σε απόσταση 111 ετών φωτός από τη Γη και έχει ηλικία 50-125 εκατ. ετών. «Το άστρο αυτό έχει την εικόνα που είχε και ο Ήλιος πριν από 4,5 δισ. έτη» αναφέρει ο Γιούτα Νότσου, αστροφυσικός στο Πανεπιστήμιο Colorado Boulder, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας.Οι ερευνητές παρατηρούσαν το EK Draconis από τον Ιανουάριο ως τον Απρίλιο του 2020 χρησιμοποιώντας το διαστημικό τηλεσκόπιο TESS της NASA και δύο επίγεια τηλεσκόπια στην Ιαπωνία. Η ανάλυση των δεδομένων αποκάλυψε μια έκλαμψη η οποία είχε δέκα φορές μεγαλύτερη ισχύ από την πιο ισχυρή αστρική έκλαμψη που γνωρίζαμε μέχρι στιγμής στο Σύμπαν. Οι ερευνητές εκτιμούν ότι ο Ήλιος στα αρχικά στάδια της ύπαρξης του παρήγαγε τέτοιας ισχύος εκλάμψεις οι οποίες χτυπούσαν τη Γη επηρεάζοντας το υπό διαμόρφωση γεωατμοσφαιρικό περιβάλλον του πλανήτη μας. Το πώς επηρέασαν την εμφάνιση της ζωής στον πλανήτη αυτές οι εκλάμψεις αποτελεί ένα νέο αντικείμενο μελέτης.

https://www.naftemporiki.gr/story/1810134/entopistike-i-isxuroteri-astriki-eklampsi-sto-sumpan

astriki-eklampsi.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 2 μήνες αργότερα...

Εντοπίστηκε για πρώτη φορά κοσμικό νέφος από «μπάζα»

astro-nefos-mpaza-diskos.jpg
NASA/JPL-Caltech/

Καλλιτεχνική απεικόνιση του νέφους των υλικών από κοσμικές συγκρούσεις σε ένα αστρικό δίσκο ύλης.

Οι περισσότερο ή λιγότερο βίαιες συγχωνεύσεις των υλικών (σκόνη, αέρια) που υπάρχουν στους δίσκους που ύλης που δημιουργούνται γύρω από νεογέννητα άστρα οδηγούν προοδευτικά στον σχηματισμό ολοένα και μεγαλύτερων διαστημικών αντικειμένων τα οποία αρχίζουν να συγκρούονται πλέον μεταξύ τους με τελικό αποτέλεσμα τη δημιουργία των πλανητών και των δορυφόρων τους.Ομάδα επιστημόνων με επικεφαλής επιστήμονες του Πανεπιστημίου της Αριζόνα παρουσιάζει την επιθεώρηση «Astrophysical Journal» τα αποτελέσματα της έρευνας της η οποία ξεκίνησε το 2015. Η πιο ενδιαφέρουσα ανακάλυψη στο πλαίσιο αυτής της έρευνας ήταν ο εντοπισμός ενός νέφους από «μπάζα» σε ένα αστρικό δίσκο ύλης. Αυτό το νέφος αποτελούνταν στην ουσία από τα απομεινάρια συγκρούσεων διαστημικών αντικειμένων και οι ερευνητές το εντόπισαν καθώς περνούσε μπροστά από το άστρο μπλοκάροντας για λίγο το φως του.Το νέφος έχει δημιουργηθεί στο ηλικίας 10 εκατ. ετών άστρο HD 166191 που βρίσκεται σε απόσταση 329 έτη φωτός από τη Γη. Παρατηρήσεις που είχαν γίνει με διαστημικά τηλεσκόπια στο παρελθόν και ειδικά με το διαστημικό τηλεσκόπιο Spitzer, που είναι πλέον εκτός λειτουργίας, είχαν υποδείξει την ύπαρξη τέτοιου είδους νεφών σε αστρικούς δίσκους ύλης αλλά είναι η πρώτη φορά που υπάρχει απευθείας παρατήρηση τους. Γνωρίζοντας τα χαρακτηριστικά του άστρου (μέγεθος, επίπεδο φωτεινότητα κ.α.) οι ερευνητές μπόρεσαν να υπολογίσουν το μέγεθος του νέφους αλλά και το μέγεθος των αντικειμένων που συγκρούστηκαν προκαλώντας τη δημιουργία του νέφους. Υπολόγισαν επίσης την ταχύτητα με την οποία κινείται και διασκορπίζεται το νέφος.«Δεν υπάρχει κάτι που να αντικαθιστά την εμπειρία του αυτόπτη μάρτυρα ενός φαινομένου. Όλες οι προηγούμενες αναφορές για τέτοιου είδους νέφη δεν είχε βρεθεί τρόπος να πιστοποιηθούν και έτσι υπήρχαν μόνο θεωρητικά μοντέλα για το πώς εξελίσσονται οι συγκρούσεις που προκαλούν αυτά τα νέφη και πώς αυτά μοιάζουν» αναφέρει ο Τζορτζ Ριέκε, εκ των επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας η οποία πραγματοποίησε περισσότερες από 100 παρατηρήσεις στο άστρο από το 2015 ως το 2019 και χρειάστηκε άλλα τρία μελετών για να καταλήξει στα τελικά της συμπεράσματα.

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 2 εβδομάδες αργότερα...

Το τηλεσκόπιο Hubble ανακάλυψε το πιο μακρινό άστρο στο σύμπαν.

Το άστρο ονομάστηκε Earendel (σημαίνει άστρο της αυγής) και απέχει περίπου 12,9 δισεκατομμύρια έτη φωτός από τη Γη

earendel.jpg?w=700 Το βέλος δείχνει άστρο Earendel

Ο προηγούμενος κάτοχος του ρεκόρ απόστασης ήταν το άστρο MACS J1149 +2223 LS1 σε απόσταση 9 δισεκατομμυρίων ετών φωτός. Το άστρο αυτό είχε βρεθεί πάλι από το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble το 2018 και ‘έζησε’ όταν το σύμπαν είχε ηλικία περίπου 4 δισεκατομμύρια έτη (το 30% της σημερινής ηλικίας του).Αλλά το άστρο που ανιχνεύτηκε πρόσφατα είναι τόσο μακριά που το φως του χρειάστηκε 12,9 δισεκατομμύρια χρόνια για να φτάσει στη Γη, και το βλέπουμε όπως ήταν όταν το σύμπαν είχε μόλις το 7% της σημερινής ηλικίας του.Σχεδόν δεν το πιστεύαμε στην αρχή, αυτό το άστρο ήταν τόσο μακριά από το προηγούμενο πιο μακρινό άστρο», δήλωσε ο αστρονόμος Brian Welch επικεφαλής ερευνητής της ομάδας που έκανε τη σχετική δημοσίευση.Το άστρο Earendel έχει τουλάχιστον 50 φορές μεγαλύτερη μάζα από τον Ήλιο και είναι εκατομμύρια φορές πιο λαμπρό. Αλλά ακόμη κι ένα τόσο λαμπρό, πολύ μεγάλης μάζας άστρο θα ήταν αδύνατο να το δει κανείς σε τόσο μεγάλη απόσταση χωρίς την βοήθεια φυσικής μεγέθυνσης από το τεράστιο σμήνος γαλαξιών WHL0137-08, που βρίσκεται μεταξύ του άστρου Earendel και της Γης. Η μάζα του σμήνους γαλαξιών παραμορφώνει τον χώρο, δημιουργώντας έναν ισχυρό φυσικό μεγεθυντικό φακό που παραμορφώνει και ενισχύει πολύ το φως από τα μακρινά αντικείμενα που βρίσκονται πίσω του.

hubble_earendel_annotated.png?w=625 Twinkle, twinkle farthest star

Η σύνθεση του Earendel θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον για τους αστροφυσικούς, δεδομένου ότι σχηματίστηκε πριν το σύμπαν αποκτήσει τα βαριά στοιχεία που παράγονται από τις διαδοχικές γενιές άστρων με τεράστια μάζα. Αν οι μελλοντικές έρευνες δείξουν ότι το Earendel αποτελείται μόνο από αρχέγονο υδρογόνο και ήλιο, θα ήταν η πρώτη απόδειξη για τα θρυλικά άστρα του Πληθυσμού III, τα οποία υποτίθεται πως είναι τα πρώτα άστρα που σχηματίστηκαν μετά τη Μεγάλη Έκρηξη. Αν και η πιθανότητα αυτή είναι μικρή, ο Welch παραδέχεται ότι είναι ελκυστική.Το άστρο θα μελετηθεί περαιτέρω από το νέο πιο ισχυρό διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb της NASA, το οποίο έχει την δυνατότητα να δει πολύ πιο μακριά από το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble.

https://physicsgg.me/2022/03/30/το-τηλεσκόπιο-hubble-ανακάλυψε-το-πιο-μακρι/

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Μπράιαν Γουέλτς στη «Ν»: Ανοίγει ένα νέο παράθυρο στις πρώτες μέρες του Σύμπαντος.

xronos-sumpan.jpg
SHUTTERSTOCK
Το γύρο του κόσμου έκανε την περασμένη Πέμπτη η είδηση ότι ερευνητική ομάδα με τη βοήθεια του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble εντόπισαν το φως του πιο μακρινού μεμονωμένου άστρου που έχει ποτέ παρατηρηθεί μέχρι σήμερα. Το άστρο, το οποίο ονομάστηκε Earendel (σημαίνει «άστρο της αυγής» στα παλαιά αγγλικά), βρίσκεται σε απόσταση περίπου 12,9 δισεκατομμυρίων ετών φωτός από τη Γη. Ο προηγούμενος κάτοχος του ρεκόρ απόστασης ήταν ένα άστρο σε απόσταση 4 δισ. ετών φωτός, που είχε βρεθεί πάλι από το Hubble το 2018. Ο νέος κάτοχος του ρεκόρ βρίσκεται σε πολύ μεγαλύτερη απόσταση στον χώρο και τον χρόνο.«Σχεδόν δεν το πιστεύαμε στην αρχή, αυτό το άστρο ήταν τόσο μακρύτερα από το προηγούμενο πιο μακρινό άστρο» δήλωσε μετά την ανακάλυψη ο αστρονόμος Μπράιαν Γουέλτς του Πανεπιστημίου Τζονς Χόπκινς της Βαλτιμόρης, επικεφαλής ερευνητής της ομάδας που έκανε τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Nature». Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι το Earendel έχει τουλάχιστον 50 φορές μεγαλύτερη μάζα από τον Ήλιο μας και είναι εκατομμύρια φορές πιο φωτεινό.
makrino-astro.jpg
NASA / ESA / BRIAN WELCH (JHU) / DAN COE (STSCI);

Στη φωτογραφία σημειώνεται η θέση του Earendel, του πιο μακρινού άστρου του Σύμπαντος που γνωρίζουμε.

Ο Μπράιαν Γουέλτς μίλησε στη Ναυτεμπορική για την εντυπωσιακή ανακάλυψη που δημιουργεί νέα δεδομένα τόσο στην αστρονομία όσο και στην κοσμολογία αφού έρχονται παράλληλα με το φως του νέου άστρου φωτίζεται και η πρώιμη ιστορία του Σύμπαντος.

 

Τι σημαίνει αυτή η ανακάλυψη για τον κλάδο  της αστρονομίας;

Η ανακάλυψη αυτού του άστρου μας ανοίγει ένα νέο παράθυρο στις πρώτες μέρες του Σύμπαντος όταν αυτό ήταν εντελώς διαφορετικό από ότι είναι σήμερα. Συνήθως σε αυτές τις αποστάσεις μπορούμε να δούμε μόνο το φως γαλαξιών που αποτελεί το σύνολο του φωτός που εκπέμπουν τα εκατομμύρια άστρα που διαθέτει ο κάθε γαλαξίας. Όμως σε αυτή την περίπτωση έχουμε την ευκαιρία να μελετήσουμε ένα άστρο μεμονωμένα γεγονός που μας επιτρέπει να κατανοήσουμε καλύτερα το πώς αυτά τα αρχέγονα άστρα δημιουργήθηκαν και εξελίχθηκαν στο χρόνο.

Είναι τελικά αυτό το πιο μακρινό και πιο παλιό άστρο που υπάρχει στο Σύμπαν ή μήπως υπάρχουν ακόμη πιο μακρινά και αρχαιότερα από αυτό που περιμένουν να τα ανακαλύψουμε;

Δεν είναι σίγουρα το πιο μακρινό που υπάρχει αφού έχουν εντοπιστεί και πιο μακρινοί γαλαξίες από αυτόν στον οποίο ανήκει το συγκεκριμένο άστρο. Αναμένουμε ότι το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb θα μπορέσει να κάνει πιο μακρινές παρατηρήσεις και θα έχουμε σε λίγους μήνες όταν ξεκινήσει η λειτουργία του μια συνεχή ροή νέων δεδομένων για τις πρώτες μέρες ύπαρξης του Σύμπαντος.

 

Γράφτηκε ότι το Earendel είναι ίσως το αρχαιότερο άστρο που υπάρχει στο Σύμπαν. Πόσο πιθανό είναι αυτό το ενδεχόμενο;Το Earendel κατά πάσα πιθανότητα δεν είναι το αρχαιότερο άστρο στο Σύμπαν και δεν αποκλείεται μάλιστα να μην είναι άστρο της πρώτης αλλά της δεύτερης γενιάς άστρων που περιείχαν κάποια βαρύτερα από το ήλιο στοιχεία τα οποία προέρχονταν από τους πυρήνες των άστρων της πρώτης γενιάς.

 Τι είδους βοήθεια θα προσφέρει το τηλεσκόπιο James Webb σε αυτού του είδους τις έρευνες;

Όσον αφορά το Earendel το James Webb θα μπορέσει να μας αποκαλύψει λεπτομερή στοιχεία για την μάζα του, τη θερμοκρασία του και την σύνθεση του. Με το Hubble μπορέσαμε να το εντοπίσουμε αλλά με το James Webb θα μάθουμε όλες εκείνες τις πληροφορίες που χρειαζόμαστε για την ταυτότητα αυτού του άστρου. Φυσικά ευελπιστούμε ότι το James Webb θα δει ακόμη πιο μακριά και θα είναι αυτό που θα εντοπίσει τελικά τα πρώτα άστρα που γεννήθηκαν στο Σύμπαν

 

goyelts.jpg
 

Ο Μπράιαν Γουέλτς θέλει να βρει τα πρώτα άστρα του Σύμπαντος.

Ποια είναι τα επόμενα ερευνητικά σας σχέδια;

Σχεδιάζω να συνεχίζω την εξερεύνηση των πιο απομακρυσμένων περιοχών του Σύμπαντος χρησιμοποιώντας συνδυαστικά τα διαστημικά Hubble και James Webb. Θα προσπαθήσω να αποκαλύψω λεπτομέρειες για τους πρώτους γαλαξίες και θα συνεχίσω την προσπάθεια εντοπισμού των πρώτων άστρων του Σύμπαντος.

https://naftemporiki.gr/story/1848544/mpraian-gouelts-sti-n-anoigei-ena-neo-parathuro-stis-protes-meres-tou-sumpantos

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 1 μήνα αργότερα...

Ανακαλύφθηκαν 116 χιλιάδες άγνωστοι μεταβλητοί αστέρες.

astriko-panorama.jpg
REUTERS/NASA/Hubble Space Telescope
Στην αστρονομία ως μεταβλητός αστέρας χαρακτηρίζεται κάθε αστέρας του οποίου η λαμπρότητα αλλάζει με την πάροδο του χρόνου, παρουσιάζοντας μία διακύμανση του φαινόμενου μεγέθους του. Μεταβλητότητα φωτεινότητας δεν παρουσιάζουν όλοι οι αστέρες, αλλά σε όσους παρατηρείται, αποτελεί ένα μόνιμο και σταθερό χαρακτηριστικό τους που μελετάται μέσω της καμπύλης φωτός, μιας συνάρτησης δηλαδή που περιγράφει τη μεταβολή της λαμπρότητάς του σε συνάρτηση πάντα του χρόνου.Με δημοσίευση τους στο διαδικτυακό αρχείο προδημοσιεύσεων arXiv ομάδα επιστημόνων αναφέρει ότι μελετώντας τα δεδομένα διαφόρων ερευνητικών προγραμμάτων εντόπισε 378,861 μεταβλητούς αστέρες εκ των οποίων οι 262,834 είναι γνωστοί αλλά οι 116,027 ήταν μέχρι σήμερα άγνωστοι.Οι ερευνητές αξιοποίησαν κυρίως τα δεδομένα του προγράμματος The All-Sky Automated Survey for Supernovae (ASAS-SN) στο οποίο ένα δίκτυο 20 τηλεσκοπίων που βρίσκονται σε διάφορα σημεία του πλανήτη παρατηρούν τον ουράνιο θόλο με οπτική ικανότητα 50 χιλιάδες φορές μεγαλύτερη από αυτή του ανθρώπινού ματιού.«Οι μεταβλητοί αστέρες αποτελούν ένα είδος αστρικού εργαστηρίου. Είναι πολύ ενδιαφέροντες κόσμοι του Σύμπαντος οι οποίοι μπορούν να αποκαλύψουν σημαντικά στοιχεία για τους μηχανισμούς των άστρων» αναφέρει ο Κόλιν Κρίστι, μέλος του προγράμματος ASAS-SN και επικεφαλής της έρευνας που αποκάλυψε τους νέους μεταβλητούς αστέρες. Στην έρευνα χρησιμοποιήθηκαν επίσης δεδομένα από το πρόγραμμα χαρτογράφησης του γαλαξία μας Gaia και από τα προγράμματα 2MASS και AllWISE.

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 3 εβδομάδες αργότερα...

Άστρο ζόμπι «τρώει» του πλανήτες του (βίντεο).

leykos-nanos.jpg
NASA, ESA, Joseph Olmsted (STScI)

Καλλιτεχνική απιεκόνιση του συστήματος G238-44 στο οποίο ο λευκός νάνος διαλύει και... καταπίνει τους πλανήτες του.

Ένα φαινόμενο που οι επιστήμονες αποκαλούν κοσμικό κανιβαλισμό εντοπίστηκε από διάφορα παρατηρητήρια προεξέχοντος του διαστημικού τηλεσκόπιου Hubble. Ερευνητική ομάδα με επικεφαλής επιστήμονες του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια, Λος Άντζελες (UCLA) μελέτησε τα δεδομένα από το σύστημα G238-44 που βρίσκεται σε απόσταση 86 ετών φωτός από τη Γη.Στο σύστημα αυτό υπήρχε ένα άστρο παρόμοιο με τον Ήλιο γύρω από το οποίο σχηματίστηκαν πλανήτες. Όπως αναμένεται να συμβεί και με τον Ήλιο σε περίπου πέντε δισ. έτη το άστρο κάποια στιγμή κατανάλωσε τα «καύσιμα» του και εισήλθε στη διαδικασία του θανάτου του μετατρεπόμενο αρχικά σε ερυθρό γίγαντα. Η διαστολή του άστρου κατέστρεψε ένα μέρος του συστήματος που είχε σχηματιστεί γύρω του και η μετατροπή του σταδιακά σε λευκό νάνο (σε αστρικό πτώμα) οδήγησε τους πλανήτες που βρίσκονταν πιο μακριά και είχαν επιβιώσει να πλησιάσουν το άστρο.Παρά το γεγονός ότι το άστρο θεωρείται από τους επιστήμονες «νεκρό» εξακολουθεί να διαθέτει βαρυτικό πεδίο ικανό να αλληλεπιδρά με τα κοντινά του αντικείμενα. Αυτή η αλληλεπίδραση έχει ως αποτέλεσμα οι πλανήτες να αποσυντίθενται και τα υλικά τους να απορροφούνται από τον λευκό νάνο.

Όπως είναι ευνόητο η μελέτη του G238-44 είναι εξαιρετικά σημαντική αφού προσφέρει σημαντικές πληροφορίες για αυτού του είδους τα συστήματα και φυσικά για το μέλλον του ηλιακού μας συστήματος.

https://naftemporiki.gr/story/1873916/astro-zompi-troei-tou-planites-tou-binteo

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Το μεγαλύτερο μαιευτήριο άστρων σε όλο του το μεγαλείο (βίντεο)

nefeloma-tarantula.jpg
ESO, ALMA (ESO/NAOJ/NRAO)/Wong et al.,

Η νέα εκπληκτική εικόνα του νεφελώματος Tarantula.

Το Νότιο Ευρωπαϊκό Παρατηρητήριο έδωσε στη δημοσιότητα μια νέα εντυπωσιακή φωτογραφία και ένα σχετικό βίντεο από το μεγαλύτερο εργοστάσιο παραγωγής άστρων στη γαλαξιακή μας κοινότητα. Το νεφέλωμα της Ταραντούλας (ή 30 Doradus) βρίσκεται στο Μεγάλο Μαγγελανικό Νέφος, ένα μικρό γειτονικό μας γαλαξία που βρίσκεται σε απόσταση περίπου 160 χιλιάδων ετών φωτός από εμάς και θεωρείται γαλαξίας δορυφόρος του δικού μας.Το νεφέλωμα της Ταραντούλας έχει διάμετρο περίπου χίλια έτη φωτός και έχει ονομαστεί έτσι επειδή οι επιστήμονες που το παρατηρούσαν θεώρησαν ότι το σχήμα του και ειδικά οι πιο λαμπρές περιοχές του τους θύμισαν την μορφή που έχει το διασημότερο είδος αράχνης.Μέσα στο νεφέλωμα γεννιούνται κατά εκατομμύρια νέα άστρα γεγονός που το κάνει τόσο λαμπρό ώστε σύμφωνα με τους ειδικούς αν το νεφέλωμα ήταν κοντά μας σε απόσταση ίση με αυτή του νεφελώματος του Ωρίωνα, θα κάλυπτε τον μισό ουρανό μας και το φως του θα μετέτρεπε τη νύχτα σε ημέρα. Κάποιες από τις περιοχές του νεφελώματος είναι οι πιο γόνιμες και φωτεινές σε ολόκληρο το Τοπικό Σμήνος, το σμήνος γαλαξιών στο οποίο ανήκει ο γαλαξίας μας. Σε αυτές τις γονιμότερες περιοχές του νεφελώματος εκτός από πολλά και πολύ λαμπρά άστρα γεννιούνται και τα πιο μεγάλα σε μέγεθος που υπάρχουν στο Σύμπαν ορισμένα από τα οποία έχουν μάζα 100 φορές μεγαλύτερη από αυτή του Ήλιου. Αυτά τα γιγάντια άστρα παρουσιάζουν εξαιρετικό ενδιαφέρον καθώς το μέγεθός τους οδηγεί γρήγορα ένα ποσοστό από αυτά στο θάνατο με εκρήξεις σουπερνόβα.

Η νέα εικόνα επιτρέπει στους επιστήμονες να παρατηρήσουν μια σειρά από φαινόμενα που εξελίσσονται στο νεφέλωμα αυξάνοντας τις γνώσεις μας τόσο για αυτό όσο και γενικότερα για τους μηχανισμούς γέννησης και εξέλιξης των άστρων.

https://naftemporiki.gr/story/1874262/to-megalutero-maieutirio-astron-se-olo-tou-to-megaleio-binteo

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 1 μήνα αργότερα...

Η καλύτερη μέχρι σήμερα φωτογραφία του μεγαλύτερου άστρου στο Σύμπαν.

megalytero-astro.jpg
Wikimedia Commons

Καλλιτεχνική απεικόνιση του άστρου R136a1.

Οι αστρονόμοι κατάφεραν να τραβήξουν την πιο καθαρή μέχρι σήμερα φωτογραφία του κολοσσιαίου άστρου R136a1, του μεγαλύτερου άστρου που έχει βρεθεί μέχρι σήμερα στο σύμπαν. Το άστρο είχε παρατηρηθεί στο παρελθόν με το διαστημικό τηλεσκόπιο «Χαμπλ» και άλλα επίγεια τηλεσκόπια, αλλά ποτέ με αρκετή καθαρότητα. Η νέα παρατήρηση πέτυχε ανάλυση τρεις φορές καλύτερη του Hubble και ελαφρώς καλύτερη του νέου μεγάλου διαστημικού τηλεσκοπίου James Webb.Η παρατήρηση, η οποία έγινε με το διαμέτρου 8,1 μέτρων διεθνές τηλεσκόπιο Gemini South στη Χιλή, οδηγεί στη νέα εκτίμηση ότι το εν λόγω άστρο-μαμούθ που βρίσκεται σε απόσταση περίπου 160.000 ετών φωτός από τη Γη στο Νεφέλωμα της Ταραντούλας στο Μεγάλο Μαγγελανικό Νέφος (έναν νάνο γαλαξία κοντά στον δικό μας), έχει μάζα «μόνο» 170 έως 230 μεγαλύτερη του Ήλιου και όχι 250-320 φορές που ήταν η προηγούμενη εκτίμηση. Ακόμη κι έτσι όμως παραμένει το μεγαλύτερο γνωστό άστρο.

megalytero-astro1.jpg
INTERNATIONAL GEMINI OBSERVATORY

Αυτή είναι η εικόνα του άστρου R136a1 που κατέγραψε το Gemini South.

Οι επιστήμονες δεν έχουν ακόμη κατανοήσει πλήρως πως σχηματίστηκαν τόσο μεγάλα άστρα, με μάζα τουλάχιστον 100 φορές μεγαλύτερη από εκείνη του Ήλιου μας. Τέτοια γιγάντια άστρα συνήθως βρίσκονται κρυμμένα στις «πυκνοκατοικημένες» καρδιές αστρικών σμηνών καλυμμένων από σκόνη.Επίσης είναι βραχύβια και πεθαίνουν νέα, έχοντας κάψει τα πυρηνικά καύσιμά τους μέσα σε λίγα μόνο εκατομμύρια χρόνια (συγκριτικά ο Ήλιος δεν έχει καν διανύσει τη μισή ζωή του που αναμένεται να είναι 10 δισεκατομμύρια χρόνια).

JUPITER TV

Τα χημικά στοιχεία που είναι βαρύτερα από το ήλιο στο σύμπαν, δημιουργούνται στη διάρκεια του κατακλυσμικού εκρηκτικού θανάτου άστρων με μάζα τουλάχιστον 150 φορές μεγαλύτερη του Ήλιου.

https://naftemporiki.gr/story/1896331/i-kaluteri-mexri-simera-fotografia-tou-megaluterou-astrou-sto-sumpan

  • Μου αρέσει 1

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 4 εβδομάδες αργότερα...

Ανακαλύφθηκε ομάδα άστρων με σπειροειδή τροχια.

hubble_ngc346_spiral_stsci-01gc9vd3ybjan

Το NGC 346 είναι ένα μικρό ανοικτού τύπου αστρικό σμήνος που βρίσκεται στο Μικρό Νέφος του Μαγγελάνου, ένας νάνος ανώμαλος γαλαξίας, δορυφόρος του δικού μας γαλαξία. Οι ανώμαλοι γαλαξίες δεν έχουν συγκεκριμένο σχήμα (σπειροειδές ή ελλειπτικό) και περιέχουν μεγάλες ποσότητες σκόνης και αερίων.Το NGC 346 βρίσκεται σε απόσταση 210 χιλιάδων ετών φωτός από τη Γη, έχει διάμετρο 150 ετών φωτός και όπως και ο γαλαξίας στον οποίο ανήκει έχει ασυνήθιστο για αστρικό σμήνος σχήμα. Το σμήνος αποτελεί τόπο συνεχούς παραγωγής νέων άστρων διεργασία που σε συνδυασμό με το σχήμα του δημιουργεί διαφόρων ειδών ερωτηματικά τα οποία δεν έχουν καταφέρει ακόμη να απαντήσουν οι αστρονόμοι παρά το γεγονός ότι το παρατηρούν συνεχώς.«Τα άστρα είναι οι μηχανές που σμιλεύουν το Σύμπαν. Δεν θα υπήρχε ζωή χωρίς την ύπαρξη των άστρων και ακόμη δεν γνωρίζουμε πλήρως την διαδικασία γέννησης τους. Υπάρχουν διάφορες θεωρίες αλλά ορισμένες από αυτές είναι αντικρουόμενες. Πρέπει να κατανοήσουμε πώς λειτουργεί ο μηχανισμός γέννησης ενός άστρου επειδή αυτοί οι μηχανισμοί θα μας βοηθήσουν να δούμε τις διεργασίες στο πρώιμο Σύμπαν» αναφέρει Έλενα Σάμπι, αστρονόμος του Space Telescope Science Institute και μέλος της ερευνητικής ομάδας.Με δημοσίευση της στην επιθεώρηση «Astrophysical Journal» ερευνητική ομάδα έκανε μια νέα ανακάλυψη στο NGC 346  αυτό η οποία αποκαλύπτει μια άγνωστη όσο και εντυπωσιακή κοσμική διεργασία αυξάνοντας τους… πονοκεφάλους των επιστημόνων για αυτό το σμήνος.Μελετώντας εικόνες και δεδομένα από το τηλεσκόπιο Hubble οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι μια ομάδα νεαρής ηλικίας άστρων του NGC 346 κινείται σε σπειροειδή τροχιά προς το κέντρο του σμήνους.

Πρόκειται για ένα φαινόμενο που δεν έχει καταγραφεί ξανά και η μελέτη του αναμένεται να φωτίσει άγνωστες αστρικές διεργασίες και «συμπεριφορές» αλλά και να προσφέρει στοιχεία που να προσφέρουν κάποιες απαντήσεις για το τι συμβαίνει στο μυστηριώδες σμήνος NGC 346.

https://physicsgg.me/2022/09/09/ανακαλύφθηκε-ομάδα-άστρων-με-σπειροε/

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 2 εβδομάδες αργότερα...

Ενριέτα Λίβιτ, ένα Νομπέλ που δεν δόθηκε ποτέ.

leavitt_henrietta_b1.jpg?w=519 Μέχρι το 1921, οπότε πέθανε, η Ενριέτα Λίβιτ είχε ανακαλύψει περίπου 2.400 μεταβλητούς αστέρες, σχεδόν τους μισούς απ’ όσους ήταν γνωστοί έως τότε

Ενριέτα Λίβιτ, γεννημένη το 1868 στη Μασαχουσέτη. Θεολόγος ο πατέρας της, ποθούσε τα πέντε παιδιά του να μορφωθούν. Η Ενριέτα, η μεγαλύτερη, πέρασε από τον πρόγονο του περιώνυμου Κολεγίου Ράντκλιφ μελετώντας τέχνες και ανθρωπιστικές επιστήμες. Στο τέταρτο έτος δοκίμασε το άλμα: πήρε ένα μάθημα αστρονομίας.Αυτή η ευγενική μα αποφασιστική γυναίκα, που «είχε χαρακτήρα αισιόδοξο και θεωρούσε τη ζωή πανέμορφη και γεμάτη νόημα» (παρότι μια σοβαρή ασθένεια την άφησε με ιδιαίτερα μειωμένη ακοή), προχώρησε σε μεταπτυχιακά μαθήματα πάνω στην αστρονομία και προσλήφθηκε ως εθελόντρια βοηθός στο αστεροσκοπείο του πανεπιστημίου.Η ειδίκευσή της ήταν, κατά τη Μάρσα Μπαρτούσιακ («Η μέρα που ανακαλύψαμε το σύμπαν», εκδ. Ροπή), στην αστρική φωτομετρία και στους μεταβλητούς αστέρες, η φωτεινότητα των οποίων περιοδικά αυξανόταν ή μειωνόταν κατά τη διάρκεια συγκεκριμένου χρονικού διαστήματος.Το 1902, η Ενριέτα επικοινώνησε με τον Εντουαρντ Πίκερινγκ, διευθυντή του αστεροσκοπείου του Χάρβαρντ. Ο Πίκερινγκ είχε σταθερά στη δούλεψή του μια ομάδα περίπου σαράντα γυναικών, οι οποίες εργάζονταν πάνω σε επιστημονικά δεδομένα με ακούραστο ζήλο και αξιοσημείωτη συνέπεια. Αυτό κράτησε από το 1880 έως το 1919, χρονιά θανάτου του Πίκερινγκ. Οι «υπολογίστριές» του είχαν γίνει γνωστές με τον ελάχιστα κολακευτικό τίτλο «χαρέμι του Πίκερινγκ».Ηταν αναπόφευκτο η Ενριέτα Λίβιτ να ενταχθεί στην ομάδα αυτή – και να ξεχωρίσει, ειδικά σε ό,τι αφορά τις παρατηρήσεις μεταβλητών αστέρων στο Μικρό και στο Μέγα Νέφος του Μαγγελάνου. Εως το 1907 είχε εντοπίσει ένα συνολικό αριθμό-ρεκόρ 1.777 νέων μεταβλητών αστέρων. Αργότερα, κάποια από αυτά τα άστρα ταυτοποιήθηκαν ως Κηφείδες, άστρα χίλιες φορές πιο φωτεινά από τον Ηλιο μας.Χωρίς να το ξέρει, η Ενριέτα συνέβαλε στη σταδιακή συνειδητοποίηση ότι τα άστρα αυτά βρίσκονταν πέραν του δικού μας γαλαξία, αυτό σε μια εποχή που οι αστρονόμοι θεωρούσαν πως ο γαλαξίας μας ήταν όλο το σύμπαν.Κατά την Μπαρτούσιακ, «η Λίβιτ είχε ανακαλύψει το ουράνιο αντίστοιχο των φάρων στη Γη. (…) Ο Κηφείδης καθίσταται ουσιαστικά ένα πολύτιμο “πρότυπο κερί” (όπως τα αποκαλούν οι αστρονόμοι) για τον υπολογισμό αποστάσεων στα βάθη του Διαστήματος».Ελάχιστοι γνωρίζουμε το όνομά της. Ο νέος διευθυντής του αστεροσκοπείου του Χάρβαρντ, Χάρλοου Σάπλεϊ, ήθελε να την προτείνει για το βραβείο Νομπέλ. Πολύ αργά: η Ενριέτα είχε ηττηθεί από τον καρκίνο του στομάχου στα πενήντα τρία της χρόνια. Είχε ανακαλύψει περίπου 2.400 μεταβλητούς αστέρες, σχεδόν τους μισούς απ’ όσους ήταν γνωστοί έως τότε…

https://physicsgg.me/2022/09/25/ενριέτα-λίβιτ-ένα-νομπέλ-που-δεν-δόθηκ/

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 3 μήνες αργότερα...

Ανακαλύφθηκαν οκτώ από τα πιο «καυτά» άστρα στο σύμπαν.

Τα εν λόγω άστρα έχουν περίπου το μέγεθος της Γης, αλλά μάζα ένα εκατομμύριο φορές μεγαλύτερη, σχεδόν παρόμοια με του Ήλιου

southern_african_large_telescope.jpg?w=4  Southern African Large Telescope (SALT)

Μια διεθνής ομάδα αστρονόμων ανακοίνωσε ότι ανακάλυψε οκτώ από τα πιο καυτά άστρα που έχουν βρεθεί μέχρι σήμερα στο σύμπαν, τα οποία όλα έχουν επιφάνεια με θερμοκρασία πάνω από 100.000 βαθμούς Κελσίου. Το πιο καυτό άστρο φτάνει τους 180.000 βαθμούς, έναντι μόνο 5.800 βαθμών που έχει η επιφάνεια του Ήλιου μας. Όλα ανήκουν στην κατηγορία των λευκών νάνων.Οι ερευνητές από τη Βρετανία, τη Γερμανία, τη Νότια Αφρική και την Αυστραλία, με επικεφαλής τον αστρονόμο Σάιμον Τζέφερι του Αστεροσκοπείου και Πλανηταρίου Άρμαγκ στη Βόρεια Ιρλανδία, οι οποίοι έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Monthly Notices» της βρετανικής Βασιλικής Αστρονομικής Εταιρείας, χρησιμοποίησαν για τις παρατηρήσεις τους το Νοτιοαφρικανικό Μεγάλο Τηλεσκόπιο (SALT), το μεγαλύτερο οπτικό τηλεσκόπιο στο νότιο ημισφαίριο.Ένα από τα νέα καυτά άστρα αποτελεί το κεντρικό άστρο ενός άγνωστου έως τώρα πλανητικού νεφελώματος που έχει διάμετρο ένα έτος φωτός. Δύο άλλα είναι μεταβλητά άστρα αυξομειούμενης φωτεινότητας. Και τα οκτώ άστρα βρίσκονται σε προχωρημένο στάδιο του κύκλου ζωής τους και πλησιάζουν το τέλος τους ως λευκοί νάνοι. Τα εν λόγω άστρα έχουν περίπου το μέγεθος της Γης, αλλά μάζα ένα εκατομμύριο φορές μεγαλύτερη, σχεδόν παρόμοια με του Ήλιου.

https://physicsgg.me/2023/01/09/ανακαλύφθηκαν-οκτώ-από-τα-πιο-καυτά/

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 2 εβδομάδες αργότερα...

Τα άστρα «εξαφανίζονται» με ανησυχητικό ρυθμό.

stars.webp?w=1024

Οι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο βλέπουν λιγότερα άστρα στον ουρανό κάθε χρονιά που περνάει.Οι παρατηρήσεις επαγγελματιών και ερασιτεχνών επιστημόνων σε όλο τον κόσμο κατά τα τελευταία έτη αποκαλύπτουν μια ανησυχητική τάση: τα άστρα στον νυκτερινό ουρανό γίνονται όλο και πιο δύσκολο να παρατηρηθούν εξαιτίας της ταχέως αυξανόμενης φωτορύπανσης.Μια νέα επιστημονική έρευνα βρήκε ότι μπροστά στα μάτια μας, συχνά χωρίς να το συνειδητοποιούμε, τα άστρα εξαφανίζονται με εντυπωσιακό – ή μάλλον με ανησυχητικό – ρυθμό.

Σχεδόν ένας στους τρεις παγκοσμίως δεν βλέπει πια τα άστρα

Η αλλαγή στην ορατότητα των άστρων αντιστοιχεί σε μια κατά σχεδόν 10% ετήσια αύξηση στη φωτεινότητα του νυχτερινού ουρανού κατά την τελευταία δεκαετία. Αυτό σημαίνει ότι ένα παιδί που όταν γεννήθηκε σε μια περιοχή, 250 άστρα ήταν ορατά, σήμερα στην ίδια τοποθεσία μετά από 18 χρόνια μπορεί να παρατηρήσει το πολύ 100 άστρα, δηλαδή πάνω από τα μισά έχουν πια γίνει «αόρατα».Το γυμνό ανθρώπινο μάτι θα έπρεπε να μπορεί να δει αρκετές χιλιάδες άστρα σε έναν καθαρό σκοτεινό ουρανό. Δυστυχώς εκτιμάται ότι σε όλο τον κόσμο περίπου το 30% των ανθρώπων – σχεδόν ο ένας στους τρεις – έχει χάσει πια τη θέα του γαλαξία μας λόγω της φωτορύπανσης και το πρόβλημα συνεχώς επιδεινώνεται, σύμφωνα με τη νέα έρευνα.Οι ερευνητές του διεθνούς επιστημονικού προγράμματος Globe at Night, με επικεφαλής τον Κρίστοφερ Κίμπα του γερμανικού κέντρου ερευνών German Research Center for Geoscience (GFZ) στο Πότσνταμ και του Πανεπιστημίου Ρουρ-Μπόχουμ, οι οποίοι έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό Science,

https://www.science.org/doi/10.1126/science.abq7781

ανέλυσαν στοιχεία της περιόδου 2011-2022 που αφορούσαν συνολικά 51.351 παρατηρήσεις άστρων με γυμνό μάτι από ανθρώπους σε περίπου 19.300 τοποθεσίες σε διάφορες χώρες, κυρίως σε Ευρώπη (3.700) και Βόρεια Αμερική (9.500).

Διπλασιάστηκε η φωτεινότητα του νυχτερινού ουρανού

Εκτιμήθηκε ότι η φωτεινότητα του νυχτερινού ουρανού διπλασιάστηκε σε λιγότερα από οκτώ χρόνια. Η ετήσια αύξηση της φωτεινότητας, που κυμαίνεται από σχεδόν 7% στην Ευρώπη έως 10% στις ΗΠΑ, είναι πολύ μεγαλύτερη εκείνης (περίπου 2% ετησίως) που αφορά στην αύξηση του τεχνητού φωτός με βάση τις μετρήσεις ακτινοβολίας από δορυφόρους.Αυτό οφείλεται κυρίως στο ότι οι δορυφόροι μετρούν τη φωτορύπανση, καταγράφοντας κυρίως το φως που κατευθύνεται προς τον ουρανό, ενώ οι πολίτες επηρεάζονται κυρίως από την οριζόντια φωτορύπανση που είναι και η μεγαλύτερη.Σε πολλές κατοικημένες περιοχές της Γης ο νυκτερινός ουρανός δεν σκοτεινιάζει ποτέ πλήρως, καθώς υπάρχει διάχυτη μια λάμψη τεχνητού φωτός στην ατμόσφαιρα.Αυτή η φωτορύπανση δυσκολεύει τη δυνατότητα παρατήρησης των άστρων τα βράδια. Η εξάπλωση του φωτισμού LED, που εκπέμπει περισσότερο μπλε φως στο οποίο τα μάτια είναι πιο ευαίσθητα, έχει επιδεινώσει την κατάσταση.Πέραν αυτού, η φωτορύπανση διαταράσσει τη φυσική κυκλική μετάβαση από το ηλιακό στο αστρικό φως και αντίστροφα, μια φυσική διαδικασία με την οποία έχουν εξελιχθεί οι βιολογικοί οργανισμοί (μεταξύ άλλων και οι ίδιοι οι άνθρωποι).Μελέτες στο παρελθόν έχουν αναδείξει τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις του τεχνητού φωτισμού, μεταξύ άλλων για ζώα και έντομα, αλλά και γενικότερα για τα οικοσυστήματα της Ευρώπης και άλλων περιοχών, καθώς επίσης για την ανθρώπινη υγεία.

https://physicsgg.me/2023/01/20/τα-άστρα-εξαφανίζονται-με-ανησυχητ/

  • Λυπημένος 1

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Δημιουργήστε έναν λογαριασμό ή συνδεθείτε για να σχολιάσετε

Πρέπει να είσαι μέλος για να αφήσεις ένα σχόλιο

Δημιουργία λογαριασμού

Εγγραφείτε για έναν νέο λογαριασμό στην κοινότητά μας. Είναι εύκολο!.

Εγγραφή νέου λογαριασμού

Συνδεθείτε

Έχετε ήδη λογαριασμό? Συνδεθείτε εδώ.

Συνδεθείτε τώρα

×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Όροι χρήσης