Τα «πυροτεχνήματα» του Γαλαξία.

Είναι γνωστό ότι οι εορταστικές εκδηλώσεις στην εθνική εορτή των ΗΠΑ στις 4 Ιουλίου ολοκληρώνονται με την ρίψη πυροτεχνημάτων στον νυχτερινό ουρανό. Η NASA θέλοντας να συμμετέχει και αυτή με τον δικό της τρόπο στην γιορτή έδωσε στην δημοσιότητα μια φωτογραφία από ένα εντυπωσιακό κοσμικό μαιευτήριο το οποίο μοιάζει σαν ρίχνει… πυροτεχνήματα στον γαλαξιακό ουρανό.

Πρόκειται για το νεφέλωμα NGC 3603 που βρίσκεται σε απόσταση 20 χιλιάδων ετών φωτός από εμάς στον αστερισμό της Τρόπιδος.

Στην καρδιά του νεφελώματος ξεπροβάλει ένα υπέρλαμπρο σμήνος άστρων τα οποία σύμφωνα με τους επιστήμονες έχουν όλα γεννηθεί την ίδια χρονική περίοδο, είναι γιγάντια και πολύ καυτά. Κάποια από αυτά τα άστρα ανήκουν στην κατηγορία των μεγαλύτερων σε μάζα άστρων που μπορούν να δημιουργηθούν στο Σύμπαν.

Τα περισσότερα από τα άστρα αυτής της περιοχής θα έχουν σύντομη διάρκεια ζωής και θα μετατραπούν σε υπερκαινοφανείς αστέρες, θα αυτοκαταστραφούν δηλαδή σε εκρήξεις σουπερνόβα.

Το νεφέλωμα αποτελείται από πυκνή διαγαλαξιακή ύλη (αέρια, σκόνη) αλλά υπεριώδης ακτινοβολία και ισχυροί αστρικοί άνεμοι δημιούργησαν αυτή την «κοιλότητα» μέσα στην οποία γεννιούνται συνεχώς νέα άστρα.

Οι επιστήμονες μελετούν το συγκεκριμένο νεφέλωμα όχι μόνο για την μελέτη της γέννησης άστρων σε… ειρηνικές συνθήκες μέσα στους γαλαξίες αλλά και το πώς δημιουργούνται άστρα όταν συγκρούονται γαλαξίες.

http://www.in.gr/2018/07/04/tech/ta-pyrotexnimata-tou-galaksia/

Η NASA καταγράφει εκπληκτική εικόνα του νεφελώματος όπου γεννιούνται τα αστέρια.

Όταν σκεφτόμαστε τα αστέρια, τείνουμε να τα δούμε ως αρχαία αντικείμενα που υπήρχαν εκεί για πάντα. Ωστόσο, δημιουργούνται νέα αστέρια κάθε μέρα. Τώρα, η NASA κατάφερε να φωτογραφίσει μια εκπληκτική εικόνα ενός τόπου όπου σχηματίζονται νέα αστέρια

Η NASA έχει το παρατσούκλι της "Space Butterfly", η οποία είναι στην πραγματικότητα ένα ζευγάρι των γιγαντιαίων αερίων που σχηματίζουν ένα νεφέλωμα. Το επίσημο του όνομα είναι το Westerhout 40 (W40). Τόσο το W40 όσο και το νεφέλωμα παρόμοια με αυτό είναι τεράστιες εκτασεις του χώρου όπου υλικά όπως το φυσικό αέριο και το αστέρι αρχίζουν να έρχονται μαζί και να σχηματίζουν νέα αντικείμενα όπως τα αστέρια.

Το JPL της NASA δήλωσε ότι εκτός από τη λήψη αναπνοής, το W40 είναι ένα τέλειο παράδειγμα του τρόπου με τον οποίο ο σχηματισμός αστεριων προκαλεί τα πολύ σύννεφα που συνέβαλαν στη δημιουργία τους για να καταστραφούν. Στο διάστημα, μέσα σε γιγαντιαία σύννεφα αερίου και σκόνης, η δύναμη της βαρύτητας τραβά το υλικό μαζί σχηματίζοντας πυκνές συστάδες. Μερικές φορές αυτές οι συστάδες επιτυγχάνουν μια κρίσιμη πυκνότητα που προκαλεί σχηματισμό αστεριών στους πυρήνες τους.

Μπορούμε να σκεφτούμε τα νεφελώματα ως βρεφονηπιακούς σταθμούς. Ωστόσο, τα αστέρια πεθαίνουν και στα νεφελωματα. Πράγματι, τα μαζικά "φτερά" της διαστημικης πεταλούδας, που αποτελούνται από φυσικό αέριο και άλλο υλικό, διοχετεύθηκαν στο διάστημα ως αποτέλεσμα αστρικών εκρήξεων. Αυτή τη φορά, ένα αστέρι στη μέση των δύο μεγάλων φυσαλίδων είναι αυτό που προκάλεσε τα πολύχρωμα σύννεφα που παρατηρήθηκαν στο W40. Επιπλέον, αυτό το υλικό που ήταν κάποτε αστεροειδής ύλη, γίνεται και πάλι νέα αστέρια.

Η NASA χρησιμοποίησε το διαστημικό τηλεσκόπιο Spitzer για να πάρει την εξαιρετικά λεπτομερή εικόνα του νεφελώματος, το οποίο είναι περίπου 1.400 έτη φωτός μακριά από τον πλανήτη μας. Η εικόνα είναι ένα σύνθετο τεσσάρων μεμονωμένων φωτογραφιών που έχουν τραβηχτεί με τη χρήση της υπέρυθρης κάμερας του τηλεσκοπίου.

https://asgardia.space/en/news/NASA-Captures-Stunning-Image-of-Nebula-Where-Stars-are-Born

Το τηλεσκόπιο Hubble γιόρτασε τα 29α γενέθλιά του.

Η αμερικανική και η ευρωπαϊκή Διαστημική Υπηρεσία έδωσαν στη δημοσιότητα μια νέα εντυπωσιακή φωτογραφία του νοτίου νεφελώματος του Καρκίνου από το τηλεσκόπιο Hubble με αφορμή τη συμπλήρωση των 29 ετών του στο διάστημα.

Το εν λόγω νεφέλωμα δημιουργείται από ένα διπλό αστρικό σύστημα και η νέα φωτογραφία βοηθά ακόμη περισσότερο στην κατανόηση του, ενώ δείχνει για μια ακόμη φορά τις δυνατότητες του τηλεσκοπίου, το οποίο είχε εκτοξευθεί στις 24 Απριλίου 1990 από το διαστημικό λεωφορείο Discovery, φέρνοντας έκτοτε επανάσταση στην αστρονομία και στον τρόπο που το κοινό βλέπει το σύμπαν μέσα από εικόνες μεγάλης επιστημονικής αλλά και αισθητικής αξίας.

Κάθε χρόνο, το τηλεσκόπιο αφιερώνει λίγο από τον πολύτιμο χρόνο του για να τραβήξει μια ειδική επετειακή φωτογραφία και φέτος σειρά είχε το Νότιο Νεφέλωμα του Καρκίνου (Κάβουρα), το οποίο δημιουργείται από ένα ζεύγος άστρων στο κέντρο του, ένα ερυθρό γίγαντα και ένα λευκό νάνο. Το πρώτο μεγάλο άστρο αποβάλλει τα εξωτερικά στρώματα του κατά την τελευταία φάση της ζωής του, προτού τελικά γίνει και αυτό λευκός νάνος. Ένα μέρος από αυτά τα υλικά έλκονται από τη βαρύτητα του μικρότερου συντρόφου του, που με τη σειρά του εκτινάσσει με εκρήξεις υλικά στο διάστημα, δημιουργώντας έτσι το θεαματικό νεφέλωμα.

Το νεφέλωμα παρατηρήθηκε αρχικά το 1967, αλλά είχε τότε θεωρηθεί ότι προερχόταν μόνο από ένα άστρο. Το 1989, χάρη στις παρατηρήσεις του Ευρωπαϊκού Νοτίου Αστεροσκοπείου (ESO) στη Χιλή, οι επιστήμονες έμαθαν περισσότερα πράγματα, αλλά τελικά ήταν το 1998, με τις πρώτες παρατηρήσεις του Hubble, που έγινε αντιληπτή η φύση και η πλήρης δομή του νεφελώματος. Τώρα, περίπου 20 χρόνια μετά, το Hubble επέστρεψε στο ίδιο νεφέλωμα, αποκαλύπτοντας με τη νέα εικόνα ότι αυτό παραμένει ενεργό και πάντα θεαματικό.

https://physicsgg.me/2019/04/19/%cf%84%ce%bf-%cf%84%ce%b7%ce%bb%ce%b5%cf%83%ce%ba%cf%8c%cf%80%ce%b9%ce%bf-hubble-%ce%b3%ce%b9%cf%8c%cf%81%cf%84%ce%b1%cf%83%ce%b5-%cf%84%ce%b1-29%ce%b1-%ce%b3%ce%b5%ce%bd%ce%ad%ce%b8%ce%bb%ce%b9%ce%ac/

Εκπληκτική εικόνα νεφελώματος.

Το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble μας προσφέρει υπέροχες πολύχρωμες λήψεις από τα βάθη του άπειρου χώρου. Αυτή η εικόνα δεν αποτελεί εξαίρεση και έχει μια αρκετά μεγάλη ιστορία, αν και, όπως και τα περισσότερα αντικείμενα του Σύμπαντος. Εξετάζετε το νεφέλωμα NGC 5307 που βρίσκεται 10.000 έτη φωτός από τον πλανήτη μας, στον αστερισμό Centaurus. Ή κοιτάζετε το μέλλον του ηλιακού μας συστήματος, αφού μια μέρα το αστέρι μας θα μετασχηματιστεί σε ένα νεφέλωμα ακριβώς όπως το ένα στην εικόνα. Στην πραγματικότητα, μια τέτοια φάση ονομάζεται πλανητικό νεφέλωμα, ωστόσο δεν είναι το καταλληλότερο όνομα για κοσμικό αντικείμενο, αφού δεν έχει καμία σχέση με τους πλανήτες. Το όνομα δόθηκε από τους πρώτους αστρονόμους, οι οποίοι παρατηρούσαν τον κόσμο μέσα από πολύ λιγότερο εξελιγμένο εξοπλισμό από ό, τι έχουμε σήμερα. Σύμφωνα με ισχυρισμούς, η πρώτη φορά που χρησιμοποιήθηκε το όνομα ήταν στα τέλη του 18ου αιώνα. Ο Frederick William Herschel, Βρετανός βρετανός αστρονόμος, που δημοσίευσε έναν κατάλογο νεφελωμάτων με 5.000 αντικείμενα μέσα σε αυτό, έχει περιγράψει αυτά τα νεφελώματα σαν να μοιάζουν με πλανήτες.

Το όνομα έχει κολλήσει, αλλά σήμερα έχουμε λίγο περισσότερη γνώση για το σύμπαν για να βεβαιωθούμε ότι δεν είναι ένας πλανήτης, αλλά μια σύντομη φάση αστρικής εξέλιξης.

Σήμερα ο αστέρας μας φιλοξενείται σε μια σταθερή ύπαρξη, δημιουργώντας ενέργεια μέσω καύσης υδρογόνου. Ενώ καίει υδρογόνο, το ήλιο συσσωρεύεται στον πυρήνα του, η θερμοκρασία του άστρου αυξάνεται και γίνεται πιο φωτεινή. Όταν δεν υπάρχει καύσιμο υδρογόνο, ο πυρήνας σταματά να πάρει αρκετή ενέργεια για να καταπολεμήσει τη δύναμη της βαρύτητας. Το αστέρι συρρικνώνεται, ο πυρήνας θερμαίνεται και το αστέρι αρχίζει να χρησιμοποιεί υδρογόνο σε ένα κέλυφος γύρω από τον πυρήνα για να καεί. Αυτή η διαδικασία οδηγεί στη διόγκωση των εξωτερικών στρωμάτων του αστέρα, διευρύνοντας την περαιτέρω. Αυτή είναι η αρχή της εποχής των κόκκινων γιγάντων, ένα μεγάλο, αλλά δροσερό αστέρι, με θερμοκρασία επιφανείας 3500 μοιρών και ακτίνα περίπου 100 ηλιακών ακτίνων. Στο τέλος της κόκκινης γιγαντιαίας φάσης, το αστέρι δεν είναι σε θέση να παράγει τις θερμοκρασίες που απαιτούνται για οποιαδήποτε περαιτέρω σύντηξη. Έτσι, ο πυρήνας του αστέρα καταρρέει στον εαυτό του, ενώ οι επιφανειακές στρώσεις εκτοξεύονται προς τα έξω.

Αυτό μας φέρνει στη φάση των νεφελωμάτων. Καθώς τα αέρια φυσούν μακριά από το κεντρικό αστέρι, γεννιέται αυτή η κοσμική μπαλαρίνα. Το ίδιο το αστέρι βιώνει μια άλλη μετενσάρκωση, συστέλλεται μέχρι να γίνει ένας λευκός νάνος, ένα πολύ πυκνό και μικρό αστέρι, χωρίς πυρήνα να λαμβάνει χώρα στον πυρήνα του. Για να συγκρίνουμε, ένας λευκός νάνος είναι περίπου το μέγεθος της Γης, αλλά έχει βάρος περίπου δύο τρίτα της τρέχουσας μάζας του ήλιου. Ωστόσο, αυτή η φάση της αστρικής εξέλιξης είναι αρκετά εφήμερη, μετά από μερικές χιλιάδες χρόνια η φάση του πλανητικού νεφελώματος θα τελειώσει και θα υπάρχει μόνο ένας ακόμα λευκός νάνος που θα κοιτάζει στον ουρανό.

https://asgardia.space/en/news/Breathtaking-Picture-of-Planetary-Nebula

Νεφέλωμα Καρκίνος.

Πριν από περίπου 950 χρόνια, στις 4 Ιουλίου του 1054 μ.Χ. ο Γιανγκ Γουέι-Τε, ο αστρονόμος του Κινέζου αυτοκράτορα, παρατήρησε ένα νέο λαμπερό σημάδι στον ουρανό, στον στον αστερισμό του Ταύρου . Η λαμπρότητά του ήταν τόσο μεγάλη, ώστε το άστρο αυτό φαινόταν στον ουρανό ακόμη και την ημέρα για τρεις ολόκληρες εβδομάδες. Σιγά-σιγά, όμως, άρχισε να ξεθωριάζει μέχρις ότου, 21 μήνες μετά την εμφάνισή του, ο λαμπρός αυτός «επισκέπτης» είχε πια χαθεί από τον ουρανό. Ο «επισκέπτης» αστέρας του 1054 μ.Χ. ήταν η επιθανάτια έκρηξη ενός τεράστιου γέρικου άστρου το οποίο στα τελευταία στάδια της ζωής του μετατράπηκε σε σουπερνόβα. Το άστρο αυτό βρισκόταν σε απόσταση 6.300 ετών φωτός και στη μεγαλύτερή του ένταση έλαμπε με την ισχύ 500 εκατομμυρίων ήλιων. Από τη Γη ο Κινέζος αστρονόμος παρακολούθησε ένα γεγονός που είχε συμβεί 6.300 χρόνια νωρίτερα, γύρω στο έτος 5.200 π.Χ., όταν οι Σουμέριοι εγκαταστάθηκαν για πρώτη φορά στη Μεσοποταμία.

Στο σημείο εκείνης της έκρηξης τα σύγχρονα τηλεσκόπια μας έχουν αποκαλύψει ένα φωτεινό νεφέλωμα που στα μικρά τηλεσκόπια του παρελθόντος έμοιαζε με κάβουρα και γι’ αυτό ονομάστηκε Νεφέλωμα Καρκίνος. Από τη μια άκρη στην άλλη το Νεφέλωμα Καρκίνος έχει διάμετρο 11 ετών φωτός ή 105 τρισεκατομμυρίων χιλιομέτρων, που σημαίνει ότι το μέγεθός του είναι 273 εκατομμύρια φορές μεγαλύτερο από την απόσταση Γης-Σελήνης. Το νεφέλωμα αυτό συνεχώς διαστέλλεται όλο και πιο πολύ με μια ταχύτητα που φτάνει τα 5,5 εκατομμύρια χιλιόμετρα την ώρα. Αν η διαστολή αυτή συνεχιστεί με τον ίδιο ρυθμό, τα υπολείμματα του κατεστραμμένου αυτού άστρου θα φτάσουν στη Γη σε 1,26 περίπου εκατομμύρια χρόνια (βλέπε: «Στην καρδιά του Καρκίνου«)

https://physicsgg.me/2019/08/12/%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%BA%CE%B1%CF%81%CE%B4%CE%B9%CE%AC-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BA%CE%B1%CF%81%CE%BA%CE%AF%CE%BD%CE%BF%CF%85/

Στο βίντεο που ακολουθεί βλέπουμε το Νεφέλωμα Καρκίνος μέσα από τις εικόνες των τηλεσκοπίων Hubble, Spitzer και Chandra, σε όλο σχεδόν το εύρος των μηκών κύματος της ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας:

https://physicsgg.me/2020/01/06/%ce%b2%ce%af%ce%bd%cf%84%ce%b5%ce%bf-%cf%84%ce%bf-%ce%bd%ce%b5%cf%86%ce%ad%ce%bb%cf%89%ce%bc%ce%b1-%ce%ba%ce%b1%cf%81%ce%ba%ce%af%ce%bd%ce%bf%cf%82/

Το Hubble της NASA απαθανατίζει τα νεφελώματα «Πεταλούδα» και «Σκαθάρι»

Το διαστημικό τηλεσκόπιο της NASA, Χαμπλ, χρησιμοποιείται συχνά από τους επιστήμονες ώστε να καταγράψουν και να αναλύσουν το τέλος της ζωής ενός αστεριού αλλά και να μελετήσουν τα όσα συμβαίνουν ανάμεσα σε δυο κοντινά νεφελώματα.

Ένα από αυτά είναι και το NGC 6302 που ονομάζεται Νεφέλωμα Πεταλούδας, αλλά και το NGC 7027 που θυμίζει πολύχρωμο σκαθάρι.

Παρακολουθώντας και εξετάζοντας τα νεφελώματα οι επιστήμονες έχουν την ευκαιρία, μέσω και των αναπτυγμένων δυνατοτήτων του Χαμπλ, όχι μόνο να εξάγουν σημαντικά συμπεράσματα για τη διάρκεια ζωής, τις λειτουργίες και τη συμπεριφορά τους, αλλά ταυτόχρονα να απαθανατίσουν με εξαιρετικές λεπτομέρειες τη δομή και τα χρώματά τους.

https://www.pronews.gr/epistimes/diastima/890494_hubble-tis-nasa-apathanatizei-ta-nefelomata-petaloyda-kai-skathari-foto

Μοναδικό άστρο μοιάζει να έχει… φτερά νυχτερίδας.

Ένα μοναδικό άστρο αποτύπωσε το θρυλικό διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble.

Πρόκειται για ένα άστρο που περιτριγυρίζεται από ένα δίσκο σκόνης και αερίων δημιουργώντας έτσι την εικόνα ότι το άστρο έχει… φτερά νυχτερίδας.

Το νεαρό αυτό αστέρι, ηλικίας μόλις… δύο εκατομμυρίων ετώνμ ονομάζεται HBC 672 και απέχει από τη Γη 1.400 έτη φωτός.

Το Hubble «φωτογράφισε» το HBC 672 το 2018, αλλά μόλις πριν από λίγες μέρες ολοκληρώθηκε η έρευνα για το εύρημά του.

Οι επιστήμονες πιστεύουν πως η κίνηση, που μοιάζει με τίναγμα φτερών, προκαλείται από έναν πλανήτη, ο οποίος «τραβάει» τον δίσκο των αερίων και σκόνης και τον χτυπάει.

«Η σκιά κινείται. Χτυπάει, σαν τα φτερά ενός πουλιού», δήλωσε ο αστρονόμος Κλάους Ποντοπίνταν του Ινστιτούτου Επιστημών Διαστημικών Τηλεσκοπίων.

https://www.in.gr/2020/06/28/tech/monadiko-astro-moiazei-na-exei-ftera-nyxteridas/

Ένα πλανητικό νεφέλωμα σαν πεταλούδα.

Το Πολύ Μεγάλο Τηλεσκόπιο του Ευρωπαϊκού Νότιου Αστεροσκοπείου (ESO) που βρίσκεται στην έρημο Ατακάμα της Χιλής, κατέγραψε με εκπληκτική λεπτομέρεια το πλανητικό νεφέλωμα NGC 2899, αποκαλύπτοντας την μορφή μιας πεταλούδας στο εσωτερικό του.

Το νεφέλωμα βρίσκεται στον αστερισμό Ιστία (Λατινικά: Vela) που είναι ορατός από το νότιο ημισφαίριο και απέχει 6.500 έτη φωτός από τη Γη. Το πλανητικό νεφέλωμα NGC 2899 παρατηρήθηκε για πρώτη φορά το 1835, από τον αστρονόμο John Herschel.

Βίντεο: Εστιάζοντας στο πλανητικό νεφέλωμα NGC 2899

https://physicsgg.me/2020/08/02/%ce%ad%ce%bd%ce%b1-%cf%80%ce%bb%ce%b1%ce%bd%ce%b7%cf%84%ce%b9%ce%ba%cf%8c-%ce%bd%ce%b5%cf%86%ce%ad%ce%bb%cf%89%ce%bc%ce%b1-%cf%83%ce%b1%ce%bd-%cf%80%ce%b5%cf%84%ce%b1%ce%bb%ce%bf%cf%8d%ce%b4%ce%b1/

NASA: Τεράστια διαγαλαξιακή «κολοκύθα» λάμπει στο Σύμπαν.

Λάμποντας ανάμεσα σε πορτοκαλί νεφελώματα στη φωτογραφία της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA), μια τεράστια κολοκύθα με δυο ολόλαμπρα μάτια και ένα δαιμονικό χαμόγελο μοιάζει λες και οι εξωγήινοι γιορτάζουν κι αυτοί το Halloween.

«Το όλο θέαμα έχει μήκος σχεδόν 109 χιλ. έτη φωτός -περίπου το μέγεθος του γαλαξίας μας του Milky Way- και πρόκειται για δύο γαλαξίες που συγκρούονται» εξηγεί η διαστημική υπηρεσία των ΗΠΑ.

«Το διαβολικό μπλε χαμόγελο είναι η γέννηση νέων άστρων» συνεχίζει η NASA.

Οι γαλαξίες χάνουν το σπειροειδές τους σχήμα όταν συγκρούονται στο σύμπαν και δημιουργούν μαζί έναν νέο ελλειπτικό γαλαξία.

Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι μια τέτοια σύγκρουση όπως αυτή της «συμπαντικής κολοκύθας» ίσως οδηγήσει τελικά στη δημιουργία ενός μεγαλύτερου σπειροειδή γαλαξία.

Όπως και να έχει, το αστρικό θέαμα είναι αληθινά φαντασμαγορικό.

https://www.instagram.com/tv/CG7mllmHIjE/?utm_source=ig_embed

https://www.pronews.gr/epistimes/tehnologia/931237_nasa-terastia-diagalaxiaki-kolokytha-lampei-sto-sympan-vinteo

Η προέλευση του μυστηριώδους μπλε δακτυλιοειδούς νεφελώματος.

Το 2004 οι επιστήμονες του διαστημικού τηλεσκοπίου υπεριώδους ακτινοβολίας Galaxy Evolution Explorer (GALEX) της NASA, εντόπισαν ένα αντικείμενο πολύ διαφορετικό σε σχέση με όσα είχαν δει μέχρι τότε στον Γαλαξία μας: μια μεγάλη αμυδρή σφαιρική κατανομή αερίου με ένα άστρο στο κέντρο της. Στις φωτογραφίες του GALEX η σφαιρική κατανομή φαίνεται μπλε – αν και στην πραγματικότητα το φως που εκπέμπεται είναι υπεριώδες και δεν ανήκει στην ορατή ακτινοβολία. Οι παρατηρήσεις που επακολούθησαν αποκάλυψαν μια πυκνότερη δακτυλιοειδή δομή μέσα σ’ αυτή. Και έτσι προέκυψε το όνομα δακτυλιοειδές μπλε νεφέλωμα. Τα επόμενα δεκαέξι χρόνια το εν λόγω νεφέλωμα μελετήθηκε και από άλλα επίγεια τηλεσκόπια, αλλά το αστρονομικό αυτό φαινόμενο αντί να ξεδιαλύνεται φαινόταν όλο και πιο μυστηριώδες.

Μια πρόσφατη έρευνα που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Natute με τίτλο “A blue ring nebula from a stellar merger several thousand years ago» υποστηρίζει πως ο σχηματισμός του νεφελώματος οφείλεται στην σύγκρουση δυο άστρων και την συγχώνευσή τους σε ένα.

To Μπλε Δακτυλιοειδές Νεφέλωμα που προβλημάτιζε τους αστρονόμους επί 16 χρόνια, φαίνεται να είναι το νεότερο γνωστό παράδειγμα δυο άστρων που συγχωνεύθηκαν σε ένα. To νεφέλωμα συνίσταται από δυο διαστελλόμενους κώνους αερίων που εκτοξεύθηκαν στο διάστημα από μια συγχώνευση άστρων. Καθώς το αέριο ψύχεται σχηματίζονται μόρια υδρογόνου τα οποία συγκρούονται με σωματίδια του μεσοαστρικού χώρου, προκαλώντας την εκπομπή υπεριώδους ακτινοβολίας (επειδή είναι αόρατη στα ανθρώπινα μάτια, στην φωτογραφία φαίνεται ‘χρωματισμένη’ εκ των υστέρων με μπλε χρώμα)

Το δακτυλιοειδές μπλε νεφέλωμα είναι το στιγμιότυπο του συστήματος των δυο άστρων μερικές χιλιάδες χρόνια μετά την σύγκρουσή τους, καθώς οι ενδείξεις της συγχώνευσης παραμένουν ακόμα άφθονες. Πρόκειται για το πρώτο γνωστό παράδειγμα συγχώνευσης δυο άστρων σ’ αυτό το στάδιο.

Το μέγεθος του νεφελώματος αυτού είναι παρόμοιο με το υπόλειμμα έκρηξης σουπερνόβα (το οποίο σχηματίζεται όταν ένα τεράστιο άστρο εξαντλεί τα καύσιμά του, καταρρέει βαρυτικά και εκρήγνυται) ή με ένα πλανητικό νεφέλωμα. Αλλά το μπλε νεφέλωμα διαθέτει ένα «ζωντανό» άστρο στο κέντρο του. Επιπλέον, τα υπολείμματα του σουπερνόβα και τα πλανητικά νεφελώματα εκπέμπουν πολλά μήκη κύματος πέρα του εύρους της υπεριώδους ακτινοβολίας, κάτι που το μπλε νεφέλωμα δεν κάνει.

Τελικά το νεφέλωμα ήταν το αποτέλεσμα μιας αστρικής συγχώνευσης δυο άστρων, το ένα παρόμοιο με τον ήλιο μας και το άλλο με μάζα δέκα φορές μικρότερη. Το μεγαλύτερο άστρο πλησιάζοντας προς το τέλος της ζωής του άρχισε να διαστέλλεται και καθώς προσέγγιζε τον σύντροφό του διαχεόταν αστρικό υλικό στο διάστημα. Το μικρότερο άστρο ακολουθώντας μια σπειροειδή τροχιά συγκρούστηκε με το μεγαλύτερο. Το αποτέλεσμα της αυτής της «βασανιστικής» σύγκρουσης ήταν το νεφέλωμα που βλέπουμε: ένα κεντρικό άστρο με δύο κώνους υπολειμμάτων που εκτείνονται προς αντίθετες κατευθύνσεις. Η βάση του ενός κώνου κινείται προς την Γη. Γιαυτό οι αστρονόμοι παρατηρώντας το νεφέλωμα βλέπουν δυο δακτυλίους που επικαλύπτονται.

Καθώς το αέριο των κωνικών υπολειμμάτων ψύχεται σχηματίζονται μόρια υδρογόνου τα οποία συγκρούονται με σωματίδια του μεσοαστρικού χώρου. Οι συγκρούσεις διεγείρουν τα μόρια του υδρογόνου, η αποδιέγερση των οποίων προκαλεί την εκπομπή υπεριώδους ακτινοβολίας.

Οι αστρικές συγχωνεύσεις μπορεί να συμβαίνουν στον Γαλαξία μας με συχνότητα μια φορά στα δέκα χρόνια. Αυτό σημαίνει πως είναι πιθανό ένας μεγάλος αριθμός των παρατηρούμενων άστρων του Γαλαξία μας να ήταν κάποτε δυαδικά συστήματα άστρων. Το Μπλε Δακτυλιοειδές Νεφέλωμα ανοίγει τον δρόμο αναγνώρισης παρόμοιων περιπτώσεων.

https://physicsgg.me/2020/11/19/%ce%b5%ce%be%ce%b7%ce%b3%ce%ae%ce%b8%ce%b7%ce%ba%ce%b5-%ce%b7-%cf%80%cf%81%ce%bf%ce%ad%ce%bb%ce%b5%cf%85%cf%83%ce%b7-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%bc%cf%85%cf%83%cf%84%ce%b7%cf%81%ce%b9%cf%8e%ce%b4%ce%bf/

Νεφέλωμα Μάτι της Γάτας

Νεφέλωμα Μάτι της Γάτας ή αλλιώς NGC 6543 είναι πλανητικό νεφέλωμα στον αστερισμό Δράκων.

https://www.pronews.gr/epistimes/964585_vinteo-poio-einai-mati-tis-gatas-kai-pio-nefeloma

Το ωραιότερο πέπλο του Κόσμου.

Η NASA έδωσε στην δημοσιότητα μια νέα λεπτομερή αλλά και εξαιρετικά εντυπωσιακή φωτογραφία και ένα βίντεο 3-D του νεφελώματος του Πέπλου

Σε απόσταση περίπου 1.500 ετών φωτός από τη Γη στον αστερισμό του Κύκνου βρισκόταν ένα άστρο με μάζα 20 φορές μεγαλύτερη από αυτή του Ήλιου. Πριν από 10-20 χιλιάδες έτη το άστρο αυτό εξερράγη. Η έκρηξη (σουπερνόβα) δημιούργησε κύματα κρούσης που αλληλεπιδρώντας με μεσοαστρικά αέρια και σκόνη σχημάτισε ένα υπέροχο νεφέλωμα το οποίο θύμισε σε κάποιους πέπλο για αυτό και έλαβε αυτή την ονομασία.

Το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble έχει φωτογραφήσει στο παρελθόν το νεφέλωμα του Πέπλου. Η NASA δημοσίευσε τώρα μια από αυτές τις εικόνες στην οποία εφαρμόστηκαν νέες τεχνικές επεξεργασίας για να αναδείξουν περισσότερες λεπτομέρειες όπως εκπομπές ιονισμένου οξυγόνου (μπλε περιοχές), ιονισμένο υδρογόνο και ιονισμένο άζωτο (κόκκινες περιοχές). Η εικόνα αυτή δεν δείχνει ολόκληρο το νεφέλωμα που έχει έκταση περίπου 2,5 χιλιάδων ετών φωτός αλλά ένα τμήμα του το Caldwell 34, επίσης γνωστό ως το «Witch’s Broom» (η σκούπα της μάγισσας), το οποίο έχει μήκος περίπου δύο έτη φωτός.

https://www.naftemporiki.gr/story/1711337/to-oraiotero-peplo-tou-kosmou

Ανακαλύφθηκε κολοσσιαίο νεφέλωμα που δεν έπρεπε να υπάρχει.

Με την βοήθεια του ευρωπαϊκού διαστημικού παρατηρητηρίου XMM-Newton ερευνητική ομάδα ανακάλυψε ένα κολοσσιαίο απομονωμένο νεφέλωμα αερίων. Το νεφέλωμα βρίσκεται εντός του γαλαξιακού σμήνους Abell 1367 που βρίσκεται σε απόσταση 330 εκατ. ετών φωτός από εμάς στον αστερισμό του Λέοντα και περιλαμβάνει περίπου 70 μεγάλου μεγέθους γαλαξίες. Το νεφέλωμα έχει μάζα παρόμοια με αυτή δέκα δισ. άστρων σαν τον Ήλιο και είναι μεγαλύτερο από τον γαλαξία μας.

«Είναι μια αναπάντεχη αλλά και ταυτόχρονα συναρπαστική ανακάλυψη. Αποδεικνύεται ότι νέες εκπλήξεις περιμένουν συνεχώς την αστρονομία εκεί έξω. Το νεφέλωμα δεν σχετίζεται με κανένα από τους γνωστούς γαλαξίες του σμήνους, βρίσκεται σε μια ερημική τοποθεσία. Ίσως να προέρχεται από κάποιο απομακρυσμένο γαλαξία του σμήνους που δεν έχουμε εντοπίσει ακόμη» αναφέρει ο δρ. Μινγκ Σαν, καθηγητής φυσικής στο Πανεπιστήμιο της Αλαμπάμα, εκ των επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας που δημοσιεύει την ανακάλυψη της στην επιθεώρηση «Monthly Notices of the Royal Astronomical Society».

Οι ερευνητές θεωρούν δεδομένο ότι το νεφέλωμα σχηματίστηκε σε κάποιο γαλαξία και ένα σύνθετο κοσμικό φαινόμενο το απομάκρυνε από τον γαλαξία του. Εδώ ξεκινούν όμως τα μυστήρια που καλούνται να λύσουν οι επιστήμονες. Κανονικά το νεφέλωμα όταν εγκατέλειψε τον γαλαξία του και βρέθηκε μακριά στο διαγαλαξιακό Διάστημα θα έπρεπε η θερμοκρασία σε αυτό να μειωθεί πολύ και να τελικά να εξατμιστεί με τρόπο ανάλογο που λιώνει ο πάγος το καλοκαίρι.

Όμως το νεφέλωμα φαίνεται ότι έχει καταφέρει να επιβιώσει εκατοντάδες εκατ. έτη γεγονός που πρέπει να εξηγηθεί τώρα από τους ειδικούς. «Δεν διαθέτουμε αρκετά δεδομένα για να κατανοήσουμε αυτή την εκπληκτική βιωσιμότητα του νεφελώματος. Ίσως σχετίζεται με κάποιο μαγνητικό πεδίο που διαθέτει» σημειώνει ο Μινγκ Σαν.

https://www.naftemporiki.gr/story/1744977/anakalufthike-kolossiaio-nefeloma-pou-den-eprepe-na-uparxei

Δύο «φαντάσματα» χορεύουν στο Διάστημα.

Ερευνητές του Πανεπιστημίου του Δυτικού Σίδνεϊ εντόπισαν και παρατήρησαν ένα μυστηριώδες κοσμικό φαινόμενο την ύπαρξη του οποίου αγνοούσαμε μέχρι σήμερα. Οι ερευνητές με την βοήθεια του τηλεσκοπίου ASKAP εντόπισαν σε απόσταση ενός δισ. ετών φωτός από εμάς δύο κοσμικές δομές, δύο νέφη να στροβιλίζονται με την οπτική του αποτύπωση να τα κάνει να μοιάζουν με δύο φαντάσματα που χορεύουν στο Διάστημα.

Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι τα δύο νέφη αποτελούνται από ηλεκτρόνια και στροβιλίζονται γύρω από δύο γαλαξίες. Σύμφωνα με τους ερευνητές τα νέφη αυτά δημιουργήθηκαν από τις δύο υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες που βρίσκονται στα κέντρα των δύο γαλαξιών. Το ζευγάρι έλαβε την κωδική ονομασία PKS 2130-538 και όπως εκτιμούν οι ερευνητές γαλαξιακοί άνεμοι είναι αυτοί που προκαλούν την περιστροφή των δύο νεφών.«Όταν είδαμε τα δύο φαντάσματα να χορεύουν δεν είχαμε καμία ιδέα για το τι ήταν αυτό που βλέπαμε. Μετά από πολλές εβδομάδες δουλειάς διαπιστώσαμε ότι εκεί βρίσκονται δύο γαλαξίες στο κέντρο των οποίων υπάρχουν δύο κολοσσιαίες μαύρες τρύπες που εκτοξεύουν πίδακες ηλεκτρονίων. Οι πίδακες παίρνουν στην συνέχεια γκροτέσκα σχήματα από τους γαλαξιακούς ανέμους. Νέες ανακαλύψεις δημιουργούν πάντοτε νέα ερωτήματα και αυτή η ανακάλυψη δεν αποτελεί εξαίρεση. Τι προκαλεί τους πίδακες; Από που προέρχονται οι άνεμοι που στροβιλίζουν τα νέφη; Γιατί περιπλέκονται μεταξύ τους τα νέφη; Θα χρειαστούν πολλές ακόμη παρατηρήσεις και μελέτες του φαινομένου πριν κατανοήσουμε αυτό και ανάλογα φαινόμενα» αναφέρουν σε ανακοίνωση τους οι ερευνητές.

https://www.naftemporiki.gr/story/1759470/duo-fantasmata-xoreuoun-sto-diastim[/b]

Ένα «σπαθί» στους ουρανούς.

Ένα φλεγόμενο μπλε «σπαθί» τρυπάει μια γιγαντιαία κοσμική «καρδιά» σε μια ιδιαίτερα εντυπωσιακή φωτογραφία που τράβηξε το Διαστημικό Τηλεσκόπιο Hubble.

Το «σπαθί» αποτελείται από δίδυμους πίδακες από εξαιρετικά θερμό, ιονισμένο αέριο, που εκτοξεύονται στο διάστημα από τους αντίθετους πόλους ενός νεαρού άστρου, του IRAS 0549+0247. Η «καρδιά» είναι το νέφος σκόνης και αερίου γύρω από το πρωτο-άστρο, σύμφωνα με ερευνητές του Hubble.

Η αλληλεπίδραση αυτή δημιουργεί ένα ασυνήθιστο φαινόμενο γνωστό ως αντικείμενο Herbig-Haro. Αυτό που φωτογραφήθηκε επί της προκειμένης από το Hubble ονομάζεται ΗΗ111, και είναι σε απόσταση περίπου 1.300 ετών φωτός από τη Γη, στον Ωρίωνα.

«Τα αντικείμενα Herbig-Haro απελευθερώνουν πολύ φως σε οπτικά μήκη κύματος, μα είναι δύσκολο να παρατηρηθούν λόγω της σκόνης και του αερίου, που απορροφούν μεγάλο μέρος του ορατού φωτός» έγραψαν αξιωματούχοι του ΕΟΔ σε μια περιγραφή της εικόνας, που δημοσιεύτηκε τη Δευτέρα.

Η καταγραφή, επί της προκειμένης, έγινε μέσω του οργάνου WFC3 (Wide Field Camera 3), που κάνει παρατηρήσεις τόσο σε οπτικό όσο και υπέρυθρο φάσμα.

https://www.naftemporiki.gr/story/1767207/ena-spathi-stous-ouranous

Σούπερ κοσμική φυσαλίδα πονοκεφαλιάζει τους επιστήμονες.

Η NASA ανακοίνωσε ότι ομάδα επιστημόνων μελετώντας εικόνες και δεδομένα που έστειλε το διαστημικό Hubble εντόπισε μια μυστηριώδη κοσμική δομή, μια «σούπερ φυσαλίδα» όπως την ονόμασαν, στο κέντρο ενός νεφελώματος σε γειτονικό μας γαλαξία. Το νεφέλωμα N44 βρίσκεται στο Μέγα Νέφος του Μαγγελάνου, ένα γαλαξία που απέχει περίπου 165 χιλιάδες έτη φωτός από τη Γη. Πρόκειται για ένα μικρό γαλαξία που θεωρούνταν δορυφόρος του δικού μας αλλά τελικά διαπιστώθηκε ότι δεν είναι. Είναι δέκα φορές μικρότερος από το δικό μας γαλαξία και διαθέτει περίπου 20 φορές λιγότερα άστρα.To νεφέλωμα Ν44 έχει έκταση χιλίων ετών φωτός και στο κέντρο του βρίσκεται η «σούπερ φυσαλίδα» που είναι ένα… κενό, μια περιοχή που δεν διαθέτει κανένα άστρο ή κάποιο άλλο διαστημικό σώμα. Η φυσαλίδα που έχει διάμετρο 250 ετών φωτός «αποτελεί μυστήριο» σύμφωνα με την ανακοίνωση της NASA και προς το παρόν πονοκεφαλιάζει τους ειδικούς. Στο τραπέζι έχουν ήδη πέσει διάφορες θεωρίες για την επιβεβαίωση των οποίων πρέπει βέβαια να συλλεχθούν περισσότερα δεδομένα από την συγκεκριμένη περιοχή.Το γεγονός ότι το υπόλοιπο νεφέλωμα είναι γεμάτο άστρα οδηγεί τους επιστήμονες σε ιδέες που σχετίζονται με φαινόμενα που παράγονται από εκρήξεις σουπερνόβα. Κάποιο από τα φαινόμενα που ακολουθούν αυτές τις τρομερές αστρικές εκρήξεις είναι πιθανό να δημιούργησε το τεράστιο κενό στο νεφέλωμα. Το σενάριο αυτό ενισχύει το γεγονός ότι έχουν εντοπιστεί υπολείμματα μιας έκρηξης σουπερνόβα που συνέβη κοντά στην φυσαλίδα και η ημερομηνία της έκρηξης με αυτή της εμφάνισης της φυσαλίδας είναι κοντινές.

Η μελωδία ενός αστρικού σμήνους.

Το αστρικό σμήνος Pismis 24 βρίσκεται στο εσωτερικό του μεγάλου νεφελώματος NGC 6357 που απέχει περίπου 8.000 έτη φωτός από την Γη. Στο βίντεο που ακολουθεί μπορούμε να ακούσουμε την μελωδία που αντιστοίχισαν οι επιστήμονες της NASA στην εικόνα του σμήνους Pismis 24 από το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble.Η σάρωση της εικόνας από πάνω προς τα κάτω αντιστοιχίζει την φωτεινότητα στην ένταση και τον τόνο της μελωδίας, τόσο για τα άστρα όσο και για το νεφέλωμα – τα άστρα αντιστοιχούν σε μουσικούς τόνους που παίζονται με κλασική κιθάρα, ενώ για το νεφέλωμα χρησιμοποιείται ένα συνεχές εύρος συχνοτήτων:

Η μαγευτική θέα του Δακτυλιοειδούς Νεφελώματος.

Εικόνες υψηλής ανάλυσης του διαστημικού τηλεσκοπίου James Webb αποκαλύπτουν την περιοχή γύρω από τον κεντρικό λευκό νάνο του Δακτυλιοειδούς Νεφελώματος

To Δακτυλιοειδές Νεφέλωμα ή Messier 57

Το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb της ΝASA κατέγραψε νέες εντυπωσιακές εικόνες του εμβληματικού Δακτυλιοειδούς Νεφελώματος, γνωστό και ως Messier 57. Οι εικόνες που δημοσιεύθηκαν σήμερα παρουσιάζουν την περίπλοκη και αιθέρια ομορφιά του νεφελώματος με πρωτοφανή λεπτομέρεια, παρέχοντας στους επιστήμονες και στο κοινό μια μαγευτική θέα αυτού του ουράνιου θαύματος.

Το Δακτυλιοειδές Νεφέλωμα βρίσκεται νότια από τον φωτεινότερο αστέρα της Λύρας, τον Βέγα, και ανάμεσα στους αστέρες β και γ Λύρας.
Ακόμα και ένα μικρό τηλεσκόπιο μπορεί να αποκαλύψει την χαρακτηριστική δομή του λαμπρού αερίου που μοιάζει με ντόνατ. Το Δακτυλιοειδές Νεφέλωμα είναι ένα πλανητικό νεφέλωμα. Τα πλανητικά νεφελώματα είναι τα πολύχρωμα υπολείμματα άστρων που πεθαίνουν και έχουν εκτοξεύσει στο διάστημα μεγάλο μέρος της μάζας τους.

Ο Albert Zijlstra, καθηγητής Αστροφυσικής στο Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ, δήλωσε: «Είμαστε έκπληκτοι από τις λεπτομέρειες στις εικόνες, καλύτερες από ότι είχαμε δει ποτέ στο παρελθόν. Γνωρίζαμε ότι τα πλανητικά νεφελώματα ήταν όμορφα. Αυτό που βλέπουμε τώρα είναι εντυπωσιακό».

Οι εικόνες υψηλής ανάλυσης δεν δείχνουν μόνο το περίπλοκες λεπτομέρειες του διαστελλόμενου κελύφους του νεφελώματος, αλλά αποκαλύπτουν επίσης και την εσωτερική περιοχή γύρω από τον κεντρικό λευκό νάνο με εξαιρετική λεπτομέρεια. Γινόμαστε μάρτυρες των τελευταίων κεφαλαίων της ζωής ενός άστρου, μια προεπισκόπηση του μακρινού μέλλοντος του Ήλιου. Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τις λεπτομερείς εικόνες του Δακτυλιοειδούς Νεφελώματος από το James Webb, για να μελετήσουμε πώς σχηματίζονται και εξελίσσονται τα πλανητικά νεφελώματα.

Το Δακτυλιοειδές Νεφέλωμα (ή M57) ανακαλύφθηκε από τον Antoine Darquier de Pellepoix το έτος 1779. Το 1800 ο Κόμης Friedrich von Hahn ανακάλυψε τον αμυδρό κεντρικό αστέρα. Το M57 απέχει περίπου 2570 έτη φωτός από τη Γη. Το νεφέλωμα δαστέλλεται με ρυθμό περί το 1 δευτερόλεπτο του τόξου ανά αιώνα, που στη συγκεκριμένη απόσταση αντιστοιχεί σε 20 ως 30 χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο, και έχει φθάσει σε διάμετρο της τάξεως του 1 έτους φωτός. Η μάζα του εκτιμάται σε 1,2 φορά τη μάζα του Ήλιου.Τα στρώματα του νεφελώματος M57 φωτίζονται από τον κεντρικό του λευκό νάνο αστέρα, και τα διαφορετικά χημικά στοιχεία του νεφελώματος εκπέμπουν φως συγκεκριμένων μηκών κύματος. Έτσι, αυτές οι εικόνες δεν παρέχουν μόνο μια αισθητική απόλαυση· περιέχουν πληθώρα επιστημονικών γνώσεων για τις διαδικασίες της αστρικής εξέλιξης. Μελετώντας το Δακτυλιοειδές Νεφέλωμα με το Webb, ελπίζουμε να αποκτήσουμε μια βαθύτερη κατανόηση των κύκλων ζωής των άστρων και των στοιχείων που απελευθερώνουν στο διάστημα.

 https://www.manchester.ac.uk/discover/news/manchester-astronomer-captures-stunning-images-of-the-ring-nebula-on-james-webb-space-telescope/

Μια αδελφοκτονία δημιούργησε το Αβγό του Δράκου του γαλαξία μας (βίντεο)

Μια συγχώνευση άστρων είναι υπεύθυνη για την εντυπωσιακή και μυστηριώδη κοσμική δομή.

Σε απόσταση 3,700 ετών φωτός από τη Γη βρίσκεται ένα δυαδικό σύστημα που αποτελείται από δύο μεγάλα άστρα που είναι βαρυτικά συνδεδεμένα μεταξύ τους και βρίσκονται μέσα σε ένα θεαματικό νέφος αερίου και σκόνης. Η κωδική ονομασία του συστήματος είναι HD 148937 αλλά η επιστημονική κοινότητα έχει ονομάσει αυτή την κοσμική δομή  νεφέλωμα «Αυγό του Δράκου» και προσπαθεί εδώ και χρόνια να βρει απαντήσεις στο μυστήριο που περιβάλλει αυτό το σύστημα αφού τέτοιου μεγέθους άστρα δεν συνδέονται με νεφελώματα.Επιπλέον ένα από τα δύο άστρα διαθέτει μαγνητικό πεδίο, όπως και ο Ήλιος αλλά ο σύντροφος του όχι. Με δημοσίευση της στην επιθεώρηση «Science» διεθνής ερευνητική ομάδα υποστηρίζει ότι έχει απαντήσεις για το τι συμβαίνει στο Αυγό του Δράκου. Οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι στο σύστημα αυτό υπήρχε και ένα τρίτο άστρο και ότι το μεγαλύτερο από τα τρία άστρα το… καταβρόχθισε. Η διαδικασία της συγχώνευσης και η ανάμειξη του αστρικού υλικού οδήγησε σύμφωνα με τους ερευνητές στη δημιουργία τόσο του μαγνητικού πεδίου όσο και του νεφελώματος.«Αυτή η συγχώνευση ήταν πιθανότατα πολύ βίαιη. Όταν δύο άστρα συγχωνεύονται μέρος του υλικού μπορεί να εκτοξευτεί στο Διάστημα και αυτό πιθανότατα δημιούργησε το νεφέλωμα που βλέπουμε σήμερα»  αναφέρει η Άμπιγκέιλ Φροστ, αστρονόμος του Ευρωπαϊκού Νότιου Αστεροσκοπείου στη Χιλή μέλος της ερευνητικής ομάδας.

Τα μεγέθη.

Οι προσομοιώσεις σε υπολογιστή είχαν προβλέψει προηγουμένως ότι η ανάμειξη αστρικού υλικού κατά τη διάρκεια μιας τέτοιας συγχώνευσης θα μπορούσε να δημιουργήσει ένα μαγνητικό πεδίο στο νέο άστρο που προέκυψε από αυτή τη διαδικασία.Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν στη μελέτη τους δεδομένα παρατηρήσεων του δυαδικού συστήματος που έχουν γίνει σε διάρκεια εννέα ετών από τη συστοιχία τηλεσκοπίων Very Large Telescope στην έρημο Ατακάμα της Χιλής. Το μεγάλο άστρο με το μαγνητικό πεδίο έχει περίπου 30 φορές μεγαλύτερη μάζα από τον Ήλιο και το δεύτερο άστρο του συστήματος μάζα 26,5 φορές μεγαλύτερη από αυτή του μητρικού μας άστρου.Οι ερευνητές εκτιμούν ότι το τρίτο άστρο που κατάπιε το μεγαλύτερο άστρο είχε μάζα πέντε ως δέκα φορές μεγαλύτερη από αυτή του Ήλιου και το γεγονός της συγχώνευσης συνέβη πολύ πρόσφατα (σε κοσμικούς χρόνους) αφού τα με βάση την ταχύτητα διαστολής του υλικού στο νεφέλωμα η συγχώνευση υπολογίζεται ότι έγινε πριν από περίπου 7,5 χιλιάδες έτη.

https://www.naftemporiki.gr/techscience/1638182/mia-adelfoktonia-dimioyrgise-to-avgo-toy-drakoy-toy-galaxia-mas-vinteo/