Ο Στίβεν Χόκινγκ πάει... Glastonbury.

Στον ειδικά διαμορφωμένο για παιδιά χώρο του διάσημου μουσικού φεστιβάλ Glastonbury θα εμφανιστεί φέτος ο πολυβραβευμένος αστροφυσικός Στίβεν Χόκινγκ καθώς, όπως ανακοίνωσε η διοργανώτρια επιτροπή, θα είναι επίσημος προσκεκλημένος.

Προς το παρόν δεν είναι γνωστό ποιο θα είναι το θέμα της παρουσίασης του διάσημου φυσικού και μαθηματικού, θεωρείται ωστόσο βέβαιο ότι θα κεντρίσει το ενδιαφέρον των μικρών θεατών.

Μαζί του θα είναι ο μάγος Dynamo αλλά και θίασος θεατρικών παραστάσεων.

Αυτή πάντως δεν θα είναι η πρώτη επαφή του Χόκιγνκ με το... πολύ νεανικό κοινό καθώς στο παρελθόν έχει εμφανιστεί σε επεισόδιο των The Simpsons.

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22784&subid=2&pubid=64186327

Πέθανε σε ηλικία 76 ετών ο διάσημος αστροφυσικός Στίβεν Χόκινγκ.

Σε ηλικία 76 ετών απεβίωσε, στο σπίτι του στο Κέιμπριτζ, ο εμβληματικός Βρετανός φυσικός Στίβεν Χόκινγκ, ο οποίος εδώ και δεκαετίες βρισκόταν καθηλωμένος σε αναπηρικό αμαξίδιο, εξαιτίας ανίατης νευρολογικής νόσου.

Ένας άνθρωπος που συγκίνησε τους πάντες με την προσωπική περιπέτεια της υγείας του και ένας επιστήμονας που -παρόλο που μιλούσε με συνθετική φωνή- ενέπνευσε πολλούς άλλους επιστήμονες με τις πρωτοποριακές ιδέες του. Και, αναμφίβολα, ήταν ο συνδυασμός αυτών των δύο, ενός τόσο προχωρημένου νου σε ένα τόσο αχρηστευμένο σώμα, που τον βοήθησε να γίνει παγκόσμιο σύμβολο.

Έγινε διάσημος για το έργο του πάνω στις μαύρες τρύπες, τη βαρύτητα και τη γενική σχετικότητα, ενώ ήταν ο συγγραφέας πολλών δημοφιλών βιβλίων, με κορυφαίο τη «Σύντομη Ιστορία του Χρόνου», που είχε εκδοθεί το 1988, μεταφράσθηκε σε 40 γλώσσες (και στα ελληνικά) και πούλησε περισσότερα από δέκα εκατομμύρια αντίτυπα. Οι κακεντρεχείς πάντως το ονόμασαν «το σπουδαιότερο αδιάβαστο βιβλίο στην ιστορία»!

Όπως δήλωσε ο φυσικός Μίτσιο Κάκου στους «Τάιμς της Νέας Υόρκης», «από την εποχή του 'Αλμπερτ Αϊνστάιν είχε να υπάρξει ένας επιστήμονας που να έλξει τόσο πολύ τη φαντασία του κοινού και να γίνει αγαπητός σε δεκάδες εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο».

Η κινηματογραφική ταινία «Η θεωρία του παντός» το 2014 για τη ζωή του Χόκινγκ, με τον θαυμάσιο Έντι Ρεντμέιν στον πρωταγωνιστικό ρόλο να κερδίζει το Όσκαρ καλύτερου ηθοποιού, έκανε ευρύτερα γνωστό τον Βρετανό κοσμολόγο. Ο ίδιος χάρηκε με την ταινία και δήλωσε για τον Ρεντμέιν «μερικές φορές νόμιζα ότι ήμουν εγώ».

Αλλά το πιο εντυπωσιακό δεν ήταν ότι ο Χόκινγκ έγραψε την ιστορία του χρόνου από την απαρχή του σύμπαντος. Ήταν ότι ο ίδιος είχε τελικά πολύ χρόνο στη διάθεσή του, παρόλο που όταν ως φοιτητής το 1963, σε ηλικία μόλις 21 ετών, διαγνώσθηκε με αμυοτροφική πλευρική σκλήρυνση, γνωστή και ως νόσο Λου Γκέριγκ ή του κινητικού νευρώνα, οι γιατροί του έδιναν δύο μόνο χρόνια ζωής.

Όμως ο Χόκινγκ, που ποτέ δεν έχασε το βρετανικό χιούμορ του, παρά τη δύσκολη κατάστασή του, διέψευσε κάθε προσδοκία και έζησε για να γίνει ο πιο διάσημος επιστήμονας μετά τον 'Αϊνστάιν. Ακόμη και όταν η νευροεκφυλιστική νόσος του επέτρεψε να κουνάει μόνο τα μάτια του και ένα δάχτυλο, οι διανοητικές δυνάμεις του φαίνονταν ακμαίες.

Όπως είπε κάποια μέρα, «μολονότι κρεμόταν ένα σύννεφο πάνω από το μέλλον μου, διαπίστωσα, προς μεγάλη μου έκπληξη, ότι απολάμβανα τη ζωή μου στο παρόν περισσότερο από ό,τι πριν. Και τότε άρχισα να κάνω πρόοδο στην έρευνά μου». Ο στόχος του ήταν απλός, όπως εξήγησε: «Η πλήρης κατανόηση του σύμπαντος, γιατί είναι όπως είναι και γιατί τελικά υπάρχει». Αν αυτό μπορεί να θεωρηθεί απλό...

Οι μαύρες τρύπες

Από επιστημονική άποψη, ο Χόκινγκ θα μείνει μάλλον στα χρονικά της επιστήμης, επειδή έθεσε ένα ασυνήθιστο ερώτημα: Πότε μια μαύρη τρύπα δεν είναι μαύρη; Όταν εκρήγνυται, ήταν η απάντησή του.

Το πρώτο του επιστημονικό επίτευγμα, σύμφωνα με τη «Γκάρντιαν», ήλθε το 1970, όταν μαζί με τον Ρότζερ Πενρόουζ εφάρμοσαν τα μαθηματικά των μαύρων οπών σε όλο το σύμπαν και έδειξαν ότι υπήρχε μια μοναδική περιοχή άπειρης καμπυλότητας στο χωροχρόνο, από όπου προέκυψε η αρχική «Μεγάλη Έκρηξη» (Μπιγκ Μπανγκ).

Το 1974 χρησιμοποίησε την κβαντική θεωρία για να δηλώσει ότι οι μαύρες τρύπες εκπέμπουν θερμότητα, άρα χάνουν ενέργεια και τελικά «πεθαίνουν», με μια πολύ αργή διαδικασία που μπορεί να χρειασθεί περισσότερα χρόνια από όλη την ηλικία του σύμπαντος. Η πρότασή του ότι οι μαύρες τρύπες εκπέμπουν ακτινοβολία με μορφή θερμότητας, πυροδότησε μια μακρά διαμάχη στην κοσμολογία. Σύμφωνα με τον Χόκινγκ, αυτό σήμαινε ότι όλες οι πληροφορίες που πέφτουν μέσα στη μαύρη τρύπα, θα χάνονται για πάντα, κάτι που έρχεται σε αντίθεση με έναν από τους νόμους της κβαντικής θεωρίας, με αποτέλεσμα να έλθει σε σύγκρουση με τους περισσότερους συναδέλφους του.

Ο Χόκινγκ στη συνέχεια άλλαξε άποψη και υποστήριξε ότι οι πληροφορίες αποθηκεύονται στον ορίζοντα γεγονότων της μαύρης τρύπας και μετατρέπονται σε ακτινοβολία ξανά, η οποία εκπέμπεται από τη μαύρη τρύπα. «Παραδέχομαι ότι ίσως η απώλεια της πληροφορίας δεν συμβαίνει», φώναξε μια μέρα δυνατά με την ηλεκτρική φωνή του στους φοιτητές του μέσα σε ένα παμπ.

Μόλις στα 32 του, εξελέγη τιμητικά μέλος της Βασιλικής Ακαδημίας Επιστημών της Βρετανίας και πέντε χρόνια αργότερα καθηγητής Μαθηματικών στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ, στην πιο διάσημη πανεπιστημιακή έδρα της Βρετανίας - αν όχι όλου του κόσμου- που κάποτε κατείχαν ο Ισαάκ Νεύτων και ο Πολ Ντιράκ. Έμεινε σε αυτή τη θέση για 30 χρόνια και μετά έγινε διευθυντής ερευνών στο Κέντρο Θεωρητικής Κοσμολογίας του ιστορικού πανεπιστημίου.

Το 1982 ήταν από τους πρώτους που έδειξαν ότι οι κβαντικές διακυμάνσεις οδήγησαν -μέσω της διαδικασίας του κοσμικού πληθωρισμού- στη δημιουργία και εξάπλωση των γαλαξιών στο σύμπαν.

Αν και δεν κατάφερε - ή δεν πρόλαβε- να πάρει το Νόμπελ, είχε τιμηθεί με πολλά άλλα σημαντικά βραβεία ('Αλμπερτ Αϊνστάιν, Βολφ, Κόπλεϊ κ.α.). Επίσης, αρεσκόταν να βάζει επιστημονικά στοιχήματα με άλλους φυσικούς, αν και είχε μια τάση να τα χάνει, όπως, για παράδειγμα, όταν το 2012 έχασε 100 δολάρια, επειδή είχε στοιχηματίσει ότι ποτέ δεν θα ανακαλυπτόταν το μποζόνιο του Χιγκς - το οποίο βρέθηκε στο CERN λίγο μετά!

Οι κοινωνικές παρεμβάσεις του

Παρέμεινε ως το τέλος ενεργός πολίτης και, μεταξύ άλλων, προειδοποίησε κατ' επανάληψη για τους κινδύνους της τεχνητής νοημοσύνης, αλλά και της πιθανότητας μιας συνάντησης με τους εξωγήινους, που μπορεί να έχει άσχημη κατάληξη για τους ανθρώπους. Επίσης, ήταν ένθερμος υποστηρικτής της αποίκησης άλλων πλανητών ως διέξοδο σωτηρίας της ανθρωπότητας σε περίπτωση που η Γη καταστραφεί από ένα πόλεμο, πτώση αστεροειδούς ή άλλη αιτία.

Επίσης, είχε καλές σχέσεις με τους Παλαιστινίους επιστήμονες και δεν δίστασε να μποϊκοτάρει ένα συνέδριο στο Ισραήλ σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την πολιτική του. Και βέβαια, με το βιβλίο του «Το Μεγάλο Σχέδιο» (μεταφρασμένο και στα ελληνικά) δήλωσε προκλητικά δεν χρειαζόταν καθόλου ο Θεός για να εξηγηθεί το σύμπαν - μια αθεϊστική δήλωση που ενόχλησε τους θρησκευόμενους.

Όπως είπε, «θεωρώ τον εγκέφαλο ένα κομπιούτερ που θα σταματήσει να δουλεύει, όταν τα μέρη του χαλάσουν. Δεν υπάρχει παράδεισος ή μεταθανάτια ζωή για τους χαλασμένους κομπιούτερ. Αυτό είναι ένα παραμύθι για τους ανθρώπους που φοβούνται το σκοτάδι».

Ο Χόκινγκ είχε παντρευτεί τη συμφοιτήτριά του Τζέιν Γουάιλντ το 1965 (δύο χρόνια μετά τη διάγνωση της νόσου του) και έκαναν τρία παιδιά, αλλά χώρισαν το 1991, καθώς η κατάστασή της υγείας του εκ των πραγμάτων έκανε τρομερά δύσκολες τις συνθήκες του γάμου. Η γυναίκα του έγραψε αργότερα ότι είχαν καταντήσει «αφέντης» και «σκλάβα».

Το 1995 ο Χόκινγκ παντρεύτηκε μία από τις νοσοκόμες του, την Ελέιν Μέισον, ένας γάμος που διήρκεσε 11 χρόνια και στη διάρκεια του οποίου η αστυνομία κλήθηκε να διερευνήσει κατηγορίες για επιθέσεις που δέχθηκε ο Χόκινγκ από τη σύζυγό του. Όμως ο ίδιος αρνήθηκε κάτι τέτοιο και η αστυνομία αναγκάσθηκε να σταματήσει τις έρευνες.

Σε δήλωσή τους, τα τρία παιδιά του από τον πρώτο γάμο, Λούσι, Ρόμπερτ και Τίμοθι, αναφέρουν ότι «ήταν ένας μεγάλος επιστήμονας και ένας ξεχωριστός άνθρωπος, του οποίου το έργο και η κληρονομιά θα διαρκέσουν για πολλά χρόνια. Θα μας λείπει πάντα».

Επτά διάσημα αποφθέγματα του Στίβεν Χόκινγκ.

1 «Είμαστε, απλώς, ένα εξελιγμένο είδος μαϊμούδων σε έναν ασήμαντο πλανήτη ενός πολύ μέτριου αστέρα. Αλλά μπορούμε να αντιληφθούμε το Σύμπαν Αυτό μας κάνει ιδιαίτερα σημαντικούς.

2 «Αν μας επισκέπτονταν εξωγήινοι, το αποτέλεσμα θα ήταν το ίδιο με τότε που ο Κολόμβος ανακάλυψε την Αμερική, που δεν ήταν καλή εξέλιξη για τους ιθαγενείς. Πρέπει απλά να κοιτάξουμε τους εαυτούς μας για να δούμε πώς μια ευφυής μορφή ζωής μπορεί να εξελιχθεί σε κάτι που δεν θα θέλαμε να γνωρίσουμε».

3 «Ο μεγαλύτερος εχθρός της γνώσης δεν είναι η άγνοια, αλλά η ψευδαίσθηση της γνώσης».

4 «Πρώτον, να θυμάσαι να κοιτάζεις ψηλά στα αστέρια και όχι κάτω, στα πόδια σου. Δεύτερον, ποτέ μην σταματάς να εργάζεσαι. Η εργασία σου δίνει νόημα και σκοπό στη ζωή σου, χωρίς αυτή η ζωή σου είναι άδεια. Τρίτον, αν είσαι αρκετά τυχερός και βρεις την αγάπη, θυμήσου ότι είναι εκεί και μην την πετάξεις μακριά».

5 «Η συμβουλή μου σε άλλους ανθρώπους με κινητικά προβλήματα θα ήταν η εξής: συγκεντρωθείτε σε πράγματα που η δυσκολία σας δεν σας αποτρέπει από το να τα κάνετε καλά, και μην μετανιώνετε για τα πράγματα που αυτή η δυσκολία σας επηρεάζει. Μην είστε άτομο με ειδικές ανάγκες στο πνεύμα, όπως είστε σωματικά».

6 «Την επόμενη φορά που κάποιος σας παραπονεθεί ότι κάνατε ένα λάθος, πείτε του ότι ίσως αυτό είναι καλό. Διότι χωρίς τις ατέλειες, ούτε εσείς, ούτε εγώ, δεν θα υπήρχαμε».

7 «Ο στόχος μου είναι απλός. Είναι η πλήρης κατανόηση του Σύμπαντος, γιατί είναι έτσι όπως είναι και γιατί υπάρχει».

Το μήνυμα της NASA για τον Στίβεν Χόκινγκ.

«Είθε να συνεχίσεις να πετάς σαν τον Σούπερμαν στη μικροβαρύτητα, όπως είπες στους αστροναύτες στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό το 2014», αναφέρει η NASA για τον θάνατο του εμβληματικού θεωρητικού φυσικού και κοσμολόγου Στίβεν Χόκινγκ.

Σε μήνυμα που ανήρτησε στους λογαριασμούς της στα social media, η NASA αναφερόμενη στον θάνατο του Στίβεν Χόκινγκ έγραψε: «Εις μνήμην Στίβεν Χόκινγκ, ενός ξακουσμένου και πρεσβευτή της επιστήμης. Οι θεωρίες του «ξεκλείδωσαν» ένα σύμπαν πιθανοτήτων, το οποίο εμείς και ο κόσμος εξερευνούμε. Είθε να συνεχίσεις να πετάς σαν τον Σούπερμαν στη μικροβαρύτητα, όπως είπες στους αστροναύτες στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό το 2014».

Το 2014 ο Στίβεν Χόκινγκ είχε συνομιλήσει με τους αστροναύτες Rick Mastracchio και Koichi Wakata στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό κατά τη διάρκεια της αποστολής τους στο διάστημα.

@NASA

Remembering Stephen Hawking, a renowned physicist and ambassador of science. His theories unlocked a universe of possibilities that we & the world are exploring. May you keep flying like superman in microgravity, as you said to astronauts on @Space_Station in 2014

Ένα ποίημα για τον Stephen Hawking

Everyone is talking

About Stephen Hawking.

My good friend

Explained how time can end.

And clued us in

On how time can begin.

Always droll,

He spoke about a hole:

“Now, wait a minute, Jack,

A black hole ain’t so black!”

Those immortal words he said,

Which millions now have duly read,

Hit physics like a ton of bricks.

Well, that’s how Stephen gets his kicks.

Always grinning through his glasses,

He’s brought science to the masses,

Displayed a rare capacity

For humor and audacity.

And that’s why, on this somber day,

With relish we can gladly say:

“Thanks, Stephen, for the things you’ve done.

And most of all, thanks for the fun!”

And though there’s more to say, my friend,

This poem, too, must, sadly, end.

http://physicsgg.me/2018/03/14/%ce%ad%ce%bd%ce%b1-%cf%80%ce%bf%ce%af%ce%b7%ce%bc%ce%b1-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%bf%ce%bd-stephen-hawking/

Μαχητής της ζωής, εξερευνητής της δημιουργίας της.

Δημήτρης Νανόπουλος

Θεωρητικός φυσικός

«Θεωρώ ότι είναι μία μεγάλη απώλεια για το ανθρώπινο γένος ο θάνατος του Στίβεν Χόκινγκ. Ηταν ένας πολύ σημαντικός φυσικός, ο οποίος θα μείνει στην ιστορία όχι μόνο για τις ανακαλύψεις του (μαύρες τρύπες, Γενική Θεωρία των Πάντων) αλλά και για τη δύναμη της ψυχής του: οι γιατροί του είχαν πει πως θα πεθάνει ώς τα 23 του χρόνια κι έζησε ακμαίος στο μυαλό έως τα 76 έτη. Μόνο και μόνο η θεωρία του ότι οι μαύρες τρύπες ακτινοβολούν μέσω κβαντικής μηχανικής, ενώ μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ’70 νομίζαμε ότι μόνο απορροφούν ενέργεια, αποτελεί μια μεγάλη ανακάλυψη η οποία βοηθάει να κατανοήσουμε τον κόσμο μας και του εξασφαλίζει μια ξεχωριστή θέση στην ιστορία της φυσικής».

Αθηνά Κουστένη

Αστροφυσικός, διευθύντρια Ερευνών στο Αστεροσκοπείο του Παρισιού

«Ο θάνατος του Στίβεν Χόκινγκ ήταν για τη διεθνή κοινότητα των αστροφυσικών και για όσους τον γνώριζαν ένα σοκ και μία μεγάλη έκπληξη. Εχοντας ξεπεράσει τόσα προβλήματα και ζώντας τόσo πολλά χρόνια, παρά τις εκτιμήσεις των γιατρών, είχαμε φτάσει να τον θεωρούμε αθάνατο! Είχα γνωρίσει προσωπικά τον Στίβεν Χόκινγκ και έχω στεναχωρηθεί πάρα πολύ. Ηταν ένας άνθρωπος γεμάτος σοφία και ταπεινοφροσύνη, έτοιμος να δεχθεί την κριτική και να διορθώσει ό,τι χρειαζόταν. Οι θεωρίες του ήταν πρωτοποριακές και δύσκολες. Τον είχαν συγκρίνει με τον Αϊνστάιν και θεωρώ πως είναι βάσιμη η σύγκριση. Η θεωρητική του σκέψη ήταν εκτός πλαισίου, εκτός σχεδίου, διαμόρφωνε νέα πεδία. Κι όπως ο Αϊνστάιν αναζητούσε τη συνεργασία των συναδέλφων. Ηταν το μοντέλο μου ως αστροφυσικός, η παρουσία του ήταν μεγαλειώδης. Ταυτόχρονα, το χιούμορ του τρομερό και η ενέργειά του αστείρευτη. Ρουφούσε τη ζωή και την αγαπούσε πολύ».

Διονύσης Σιμόπουλος

Φυσικός και αστρονόμος, επίτιμος διευθυντής του Ευγενιδείου Πλανηταρίου

«Ο Στίβεν Χόκινγκ δεν ήταν απλώς ένας συγκλονιστικός επιστήμονας αλλά κι ένας πραγματικά αναγεννησιακός άνθρωπος. Εκτός από τη σημαντική ανάπτυξη της αστροφυσικής και της κοσμολογίας, ήταν για όλους μας υπόδειγμα υπομονής και επιμονής λόγω των προβλημάτων υγείας που αντιμετώπιζε. Ενας χαρισματικός άνθρωπος που συνδύαζε την ευφυΐα με το χιούμορ. Πολλές φορές έβαζε στοιχήματα με συναδέλφους του που ήξερε εκ των προτέρων ότι θα τα χάσει, βασιζόμενος στη μία απειροελάχιστη πιθανότητα ότι εάν έβγαινε αληθινός, θα συγκλόνιζε τον επιστημονικό κόσμο συθέμελα! Σ’ ένα από τα τελευταία του βιβλία ανέφερε ότι η δημιουργία του Σύμπαντος δεν έχει ανάγκη την ύπαρξη του Θεού, έστω κι αν όντως υπάρχει. Στόχευε στον συνδυασμό των δύο μεγάλων θεωριών του 20ού αιώνα, της Γενικής Σχετικότητας και της Κβαντικής Μηχανικής, σε μία θεωρία Κβαντικής Βαρύτητας».

Βίντεο αφιερωμένο στον Στίβεν Χόκινγκ

Το τελευταίο «αντίο» στον Στίβεν Χόκινγκ.

Πλήθος κόσμου γέμισε τους δρόμους του Κέιμπριτζ για την παραστεί στην κηδεία του κορυφαίου αστροφυσικού Στίβεν Χόκινγκ. Στην εκκλησία του πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ η καμπάνα χτύπησε 76 φορές. Μία για κάθε έτος που συμπλήρωσε στον πλανήτη μας.

Η οικογένειά του ζήτησε από έξι πρόσωπα του πανεπιστημίου να μεταφέρουν το φέρετρό του.

Μετά την ιδιωτική επιμνημόσυνη δέηση θα αποδοθεί εκ νέου φόρος τιμής στον Χόκινγκ κατά τη διάρκεια του ενταφιασμού της τέφρας του στο Αβαείο του Γουέστμινστερ στο Λονδίνο, κοντά στους τάφους του Νεύτωνα και του Δαρβίνου.

«Ήταν αναπόσπαστο και ιδιαίτερα αναγνωρίσιμο κομμάτι του πανεπιστημίου και της πόλης. Για τον λόγο αυτό αποφασίσαμε να τελέσουμε την κηδεία του στην πόλη που αγαπούσε τόσο πολύ και η οποία τον αγαπούσε. Η ζωή και το έργο του πατέρα μας σημαίνει τόσα πράγματα για τόσους πολλούς ανθρώπους, πιστούς και άθεους. Γι’ αυτό τον λόγο η τελετή θα είναι περιεκτική και παραδοσιακή, αντικατοπτρίζοντας το εύρος και την ποικιλομορφία της ζωής του» ανέφεραν σε ανακοίνωσή τους τα παιδιά του, Λούσι, Ρόμπερτ και Τιμ.

Ο Χόκινγκ διέψευσε όλες τις ιατρικές εκτιμήσεις και όχι μόνο έζησε, αλλά κατάφερε να ξεχωρίσει μέσα από τη δουλειά του αποσπώντας κορυφαίες διακρίσεις. Το έργο του σημάδεψε μία ολόκληρη γενιά και άνοιξε το δρόμο για άλματα στην επιστήμη.

Οι παρευρισκόμενοι συνόδευσαν το φέρετρό μου με χειροκροτήματα, ενώ ήταν και πολλοί οι διάσημοι Βρετανοί που τον τίμησαν.

Ο ηθοποιός που τον υποδείχθηκε στην ταινία για τη ζωή του (Η Θεωρία των Πάντων), Έντι Ρέντμεϊν, ο επιχειρηματίας Έλον Μάσκ και πολλοί άλλοι έδωσαν το παρών στο τελευταίο «αντίο» στον σπουδαίο επιστήμονα.

http://www.in.gr/2018/03/31/tech/teleytaio-antio-ston-spoudaio-astrofysiko-stiven-xokingk-eikones-vinteo/

Το μνημόσυνο του Στίβεν Χόκινγκ και η τελευταία δημοσίευσή του.

Αμέσως μετά το θάνατο του Hawking δόθηκε μεγάλη δημοσιότητα στην τελευταία εργασία του.

Πρόκειται για την εργασία με τίτλο «A Smooth Exit from Eternal Inflation?», που πραγματοποιήθηκε σε συνεργασία με τον Thomas Hertog. Η εργασία είχε αναρτηθεί στον ιστότοπο arxiv.org

https://arxiv.org/abs/1707.07702

από τον περασμένο Ιούλιο και δημοσιεύθηκε επίσημα πριν από δυο εβδομάδες στο περιοδικό «Journal of High Energy Physics».

https://link.springer.com/article/10.1007%2FJHEP04%282018%29147

Την πρώτη παρουσίαση της εργασίας αυτής είχε κάνει ο Hertog, πέρυσι το καλοκαίρι, σε συνέδριο στο Πανεπιστήμιο του Cambridge, με αφορμή τα 75α γενέθλια του Stephen Hawking.

Η εργασία βασίζεται στην παλιά ιδέα που φέρει το όνομα “no-boundary (χωρίς όρια)” (των Hawking και Jim Hartle), στην οποία χρησιμοποιείται μια νέα μέθοδος υπολογισμών που παλιότερα δεν ήταν δυνατοί. Ειδικότερα, υπολογίζουν ποιους τύπους συμπάντων θα μπορούσε να περιέχει ένα πολυσύμπαν, εφόσον η θεωρία είναι σωστή. Το βασικό συμπέρασμα είναι ότι το σύμπαν μας είναι συμβατό με αυτήν την ιδέα, και επίσης ότι αυτό το συγκεκριμένο πολυσύμπαν δεν είναι τόσο μεγάλο όσο τα συνήθη πολυσύμπαντα που προκύπτουν από την θεωρία του αιώνιου πληθωρισμού.

Πρόκειται για μια θεωρητική εργασία η οποία δεν μας λέει τίποτε για ενδεχόμενες πειραματικές επιβεβαιώσεις της. Κι όμως σύμφωνα με διάφορες δημοσιογραφικές πληροφορίες η εργασία αυτή περιγράφει τα πολύπλοκα μαθηματικά που χρειάζονται, ώστε οι πειραματικοί φυσικοί να ανιχνεύσουν τα ίχνη άλλων συμπάντων.

Το μόνο πράγμα που αναφέρεται στην εργασία είναι ότι μετά την Μεγάλη Έκρηξη πραγματοποιήθηκε η πληθωριστική διαστολή του σύμπαντος. Και είναι γνωστό πως εξαιτίας της πληθωριστικής διαστολής του σύμπαντος τα αρχέγονα βαρυτικά κύματα που παράχθηκαν στις πρώτες στιγμές του σύμπαντος άφησαν τα αποτυπώματά τους στην κοσμική ακτινοβολία υποβάθρου, αυτά που αναζητούσε το BICEP αλλά δεν βρήκε …. Όμως, προγραμματίζονται κάποιες διαστημικές αποστολές που ελπίζουν να είναι περισσότερο ακριβείς.

Διαμέσου της κοσμικής ακτινοβολίας υποβάθρου μπορούμε να ανιχνεύσουμε τον πληθωρισμό και όχι τα παράλληλα παράλληλα σύμπαντα.

Ο Hertog εξηγεί περαιτέρω:

«Αυτό το μοντέλο προβλέπει ότι το σύμπαν μας δημιουργήθηκε με μια έκρηξη ταχύτατης διαστολής, τον κοσμικό πληθωρισμό. Μια μεγάλη έκρηξη αυτού του είδους ενισχύει τα κύματα βαρύτητας τα οποία με τη σειρά τους εμφανίζονται στο μοτίβο των διακυμάνσεων της θερμοκρασίας, στο κοσμικό μικροκυματικό υπόβαθρο. Οι μελλοντικές δορυφορικές αποστολές θα πρέπει να ανιχνεύσουν το φαινόμενο, αν η θεωρία είναι σωστή.

Παρατηρησιακές αποδείξεις για το μοντέλο no-boundary [με τη μορφή αρχέγονων βαρυτικών κυμάτων από την μεγάλη έκρηξη] θα έδινε ισχυρές ενδείξεις για πολυσύμπαν. Αυτή η εργασία παρέχει ένα βήμα προς ένα μαθηματικά αξιόπιστο και επαληθεύσιμο μοντέλο του πολυσύμπαντος. Αυτό αποτελεί μια σημαντική επέκταση της αντίληψής μας για την φυσική πραγματικότητα.

Μερικοί κοσμολόγοι επιχειρηματολογούν εναντίον του πολυσύμπαντος ορμώμενοι από το ότι δεν μπορεί να επαληθευθεί πειραματικά. Ωστόσο, το μοντέλο μας δείχνει ότι οι παρατηρήσεις στο δικό μας σύμπαν μπορούν να αποτελέσουν ισχυρές ενδείξεις για την ύπαρξη άλλων συμπάντων »

Έχουν προταθεί πολυάριθμες ιδέες για το τι μπορεί να συνέβη στο σύμπαν τις πρώτες στιγμές της ύπαρξής του. Μεγάλες εκρήξεις και μεγάλες αναπηδήσεις και συγκρούσεις βρανών και κοσμολογίες χορδών και κοσμολογίες βρόχων και όλα τα παράξενα είδη των θεωριών που θα μπορούσαν ή δεν θα μπορούσαν να κάνουν το ένα ή το άλλο. Όλα αυτά είναι καθαρές εικασίες και τίποτε δεν υποστηρίζεται από πειραματικές αποδείξεις.

Η συντριπτική πλειοψηφία αυτών των ιδεών περιλαμβάνουν μια φάση πληθωρισμού και όλοι προβλέπουν πόλωση της κοσμικής ακτινοβολίας υποβάθρου. Σε μερικά σενάρια το σήμα προβλέπεται μεγαλύτερο σε σχέση με τα υπόλοιπα. Αλλά στην εργασία των Hawking – Hertog ΔΕΝ περιέχεται κάποια πρόβλεψη για την πόλωση της κοσμικής ακτινοβολίας υποβάθρου, για την ακρίβεια δεν αναφέρονται ούτε καν οι χαρακτηριστικοί όροι «polarization» ή «tensor modes».

Ο ισχυρισμός ότι η ανίχνευση της πόλωσης CMB αποδεικνύει την ύπαρξη του πολυσύμπαντος έχει τόσο μεγάλο νόημα όσο το ισχυρίζεται κάποιος που αφού βρήκε ένα νόμισμα στον δρόμο, τότε ο Μπιλ Γκέιτς πρέπει να πέρασε από εκεί. Και ένα σμήνος αόρατων αγγέλων τον περιέβαλλε ψάλλοντας την «Ωδή στη Χαρά».

Οι Hawking – Hertog δεν βρήκαν μια νέα μέθοδο για να μετρήσουν την ύπαρξη άλλων συμπάντων. Ο Stephen Hawking αγαπήθηκε από όλους – και μέσα όσο και έξω από την επιστημονική κοινότητα. Ήταν μια τεράστια φυσιογνωμία χωρίς αμφιβολία, κι αυτό δεν καθορίζεται από την τελευταία δημοσίευσή του, αλλά από το σύνολο της επιστημονικής του συνεισφοράς και κυρίως από τον ηρωικό τρόπο της ζωής του.

… εν τω μεταξύ

.. στο μνημόσυνο του Στίβεν Χόκινγκ προσκλήθηκαν και…ταξιδιώτες από το μέλλον!

Ο Στίβεν Χόκινκ πάντα έλεγε ότι η δυνατότητα των ταξιδιών στο χρόνο δεν μπορεί να αποκλεισθεί. Παρόλο που, όταν το 2009 είχε διοργανώσει ένα πάρτι για χρονοταξιδιώτες αλλά κανείς δεν είχε τότε εμφανισθεί, παραδέχθηκε ότι αυτό μπορούσε να θεωρηθεί μια πειραματική ένδειξη πως το ταξίδι στο χρόνο δεν είναι δυνατό.

Τώρα φαίνεται πως η οικογένειά του και το Ίδρυμα Σ.Χόκινγκ -επιδεικνύοντας χιούμορ ανάλογο του Χόκινγκ όσο ζούσε- αφήνουν την πόρτα ανοιχτή σε αυτή την πιθανότητα, αφού προσκάλεσαν ακόμη και ταξιδιώτες από το μέλλον στο μνημόσυνό του, που θα πραγματοποιηθεί στο Αβαείο του Γουεστμίνστερ στις 15 Ιουνίου.

Το κοινό μπορεί έως τις 15 Μαΐου να κάνει αίτηση για εισιτήρια, ώστε να παρακολουθήσει την τελετή. Όσοι συμπληρώσουν τη σχετική φόρμα, μπορούν να δηλώσουν ως ημερομηνία γέννησής τους οποιαδήποτε ημερομηνία έως στις 31 Δεκεμβρίου 2038, σύμφωνα με το BBC και το πρακτορείο Ρόιτερς.

Η τέφρα του 76χρονου Βρετανού φυσικομαθηματικού και κοσμολόγου, ο οποίος πέθανε στις 14 Μαρτίου έχοντας ζήσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του καθηλωμένος σε αναπηρικό καροτσάκι και χρησιμοποιώντας τεχνητή φωνή εξαιτίας της νόσου του κινητικού νευρώνα, θα τοποθετηθεί ανάμεσα στους τάφους των δύο άλλων μεγάλων επιστημόνων της Βρετανίας, του Ισαάκ Νεύτωνα και του Κάρολου Δαρβίνου.

Το ενδιαφέρον του κόσμου να παρακολουθήσει το μνημόσυνο είναι τεράστιο και πολυεθνικό. Μέσα σε 24 ώρες από την έναρξη των αιτήσεων στις 9 Μαΐου, περίπου 12.000 άνθρωποι από τουλάχιστον 50 χώρες έκαναν αίτηση για εισιτήρια, από τις ΗΠΑ και τη Βολιβία ως την Κίνα και τη νήσο Τουβαλού στο νότιο Ειρηνικό.

Ίσως κάποιος από αυτούς να έλθει από το μέλλον. Όπως είπε εκπρόσωπος του Ιδρύματος Στίβεν Χόκινγκ, «δεν μπορούμε να αποκλείσουμε την πιθανότητα του ταξιδιού στο χρόνο, καθώς προς μεγάλη ικανοποίησή μας δεν έχει αποδειχθεί το αντίθετο μέχρι σήμερα. Όλα τα πράγματα είναι δυνατά, έως ότου αποδειχθεί αλλιώς».

διαβάστε περισσότερα για την τελευταία δημοσίευση του Hawking ΕΔΩ:

www.forbes.com

https://physicsgg.me/2018/05/13/%cf%84%ce%bf-%ce%bc%ce%bd%ce%b7%ce%bc%cf%8c%cf%83%cf%85%ce%bd%ce%bf-%cf%84%ce%bf%cf%85-%cf%83%cf%84%ce%af%ce%b2%ce%b5%ce%bd-%cf%87%cf%8c%ce%ba%ce%b9%ce%bd%ce%b3%ce%ba-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%b7-%cf%84/

Στο φως η τελευταία μελέτη του Χόκινγκ για τις μαύρες τρύπες.

Η τελευταία επιστημονική εργασία του Στίβεν Χόκινγκ σχετικά με τις μαύρες τρύπες και το «παράδοξο της πληροφορίας» δημοσιεύθηκε μεταθανάτια, από τους άλλους φυσικούς με τους οποίους είχε συνεργασθεί.

Η μελέτη είναι μια ακόμη προσπάθεια να κατανοηθεί τι συμβαίνει στην πληροφορία, όταν ένα αντικείμενο πέφτει μέσα σε μια μαύρη τρύπα. Δεν δίνει μια οριστική απάντηση, αλλά στρώνει το δρόμο προς αυτή την κατεύθυνση. Η εργασία, που είχε τελειώσει λίγες μέρες πριν το θάνατο του διάσημου Βρετανού φυσικομαθηματικού και κοσμολόγου φέτος τον Μάρτιο, δημοσιεύθηκε online από συναδέλφους του των πανεπιστημίων Κέιμπριτζ και Χάρβαρντ.

Το «παράδοξο της πληροφορίας», που ανακάλυψε ο Χόκινγκ πριν 43 χρόνια, βρέθηκε στο επίκεντρο της ζωής και της σκέψης του έκτοτε, όπως δήλωσε στη «Γκάρντιαν» ο καθηγητής θεωρητικής φυσικής του Κέιμπριτζ Μάλκολμ Πέρι, ο οποίος συνυπογράφει το κύκνειο άσμα του εμβληματικού επιστήμονα, που είχε καθηλωθεί σε αναπηρικό αμαξίδιο και μιλούσε με ηλεκτρονική φωνή λόγω σοβαρής ασθένειας.

Το λεγόμενο «παράδοξο της πληροφορίας» προκύπτει από το ότι, σύμφωνα με τον Χόκινγκ, οι μαύρες τρύπες έχουν θερμότητα και παράγουν θερμική ακτινοβολία (γνωστή πλέον ως «ακτινοβολία Χόκινγκ»). Επειδή όλα τα θερμά αντικείμενα στη φύση σταδιακά χάνουν αυτή τη θερμότητα στο διάστημα (λόγω της εντροπίας), η ύστατη μοίρα μιας μαύρης τρύπας θεωρητικά θα είναι η εξάτμισή της. Όμως, σύμφωνα με την κβαντομηχανική, οι πληροφορίες ποτέ δεν χάνονται, οπότε τι άραγε συμβαίνει με τις πληροφορίες που περιέχονται σε ένα αντικείμενο, όταν αυτό απορροφάται βαρυτικά από μια μαύρη τρύπα;

Όπως είπε ο Πέρι, «η δυσκολία έγκειται στο ότι αν ρίξει κανείς κάτι μέσα σε μια μαύρη τρύπα, αυτό δείχνει να εξαφανίζεται. Όμως, πώς θα μπορούσε οι πληροφορίες σε αυτό το αντικείμενο να ανακτηθούν κάποτε, αν η ίδια η μαύρη τρύπα στη συνέχεια εξαφανισθεί;»

Στην τελευταία εργασία τους οι Χόκινκ, Πέρι, Σάσα Χάκο και ‘Αντριου Στρόμινγκερ δείχνουν ότι η εντροπία μιας μαύρης τρύπας (άρα και η πληροφορία) μπορεί να καταγραφεί από τα φωτόνια που περιβάλλουν τον «ορίζοντα γεγονότων» της μελανής οπής, δηλαδή το σύνορο πέρα από το οποίο το φως δεν μπορεί να δραπετεύσει λόγω της τεράστιας βαρυτικής έλξης που ασκεί η μαύρη τρύπα. Αυτά τα φωτόνια-καταγραφείς της πληροφορίας αποκαλούνται μεταφορικά «απαλές τρίχες» («soft hairs»).

Από την άλλη, σύμφωνα με τον Πέρι, «δεν ξέρουμε αν η εντροπία Χόκινγκ περιλαμβάνει τα πάντα που μπορεί να ρίξει κανείς σε μια μαύρη τρύπα, συνεπώς έχουμε κάνει στην πραγματικότητα ένα αρκετά καλό βήμα, αλλά υπάρχει ακόμη πολλή δουλειά να γίνει», όσον αφορά μια ολοκληρωμένη απάντηση στο «παράδοξο της πληροφορίας». Μια τέτοια απάντηση, όπως είπε ο Βρετανός φυσικός, ουσιαστικά θα «παντρέψει» τη γενική θεωρία σχετικότητας (βαρύτητας και χωροχρόνου) του Αϊνστάιν με τη θεωρία της κβαντομηχανικής, οι οποίες μέχρι σήμερα παραμένουν ασύμβατες.

Ένα βασικό ζητούμενο προς διερεύνηση είναι πώς η πληροφορία που σχετίζεται με την εντροπία, αποθηκεύεται ως φυσική οντότητα στα φωτόνια «soft hair» και πώς στη συνέχεια αυτή η πληροφορία βγαίνει από τη μαύρη τρύπα, όταν η τελευταία σβήνει.

https://www.in.gr/2018/10/11/tech/sto-fos-teleytaia-meleti-tou-xokingk-gia-tis-mayres-trypes/

Στίβεν Χόκινγκ σε μουσική υπόκρουση Βαγγέλη Παπαθανασίου.

Μία μουσική εκπομπή αλλιώτικη από τις άλλες θα πραγματοποιηθεί την Παρασκευή 15 Ιουνίου, μετά την τελετή για τον Στίβεν Χόκινγκ στο Αβαείο του Ουεστμίνστερ.

Επιλεγμένα λόγια του διάσημου Βρετανού κοσμολόγου, ο οποίος πέθανε τον Μάρτιο σε ηλικία 76 ετών, θα μεταδοθούν στο διάστημα προς την κατεύθυνση της πλησιέστερης μαύρης τρύπας, με συνοδεία μουσικής του Έλληνα συνθέτη Βαγγέλη Παπαθανασίου.

Όπως είπε η οικογένεια του Χόκινγκ, σύμφωνα με το BBC, η δορυφορική εκπομπή στο διάστημα θα είναι ένα «μήνυμα ειρήνης και ελπίδας, για την ενότητα και την ανάγκη μας να ζούμε μαζί με αρμονία σε αυτόν τον πλανήτη».

Στόχος της εκπομπής θα είναι η μαύρη τρύπα 1A 0620-00, που βρίσκεται σε ένα διπλό σύστημα μαζί με ένα μικρό άστρο. Πρόκειται, σύμφωνα με την κόρη του, Λούσι, «για μία όμορφη και συμβολική χειρονομία, που δημιουργεί έναν δεσμό ανάμεσα στην παρουσία του πατέρα μας σε αυτόν τον πλανήτη, στην επιθυμία του να πάει στο διάστημα και στην εξερεύνηση του σύμπαντος στο μυαλό του».

Ένα CD με τη μουσική και τα λόγια -προσφορά από τον Βαγγέλη Παπαθανασίου- θα δοθεί σε όλους όσοι παρευρεθούν στην αυριανή τελετή, την οποία αναμένεται να παρακολουθήσουν περίπου 1.000 άνθρωποι, επώνυμοι και μη. Κατά τη διάρκεια της τελετής, οι στάχτες του Χόκινγκ θα τοποθετηθούν ανάμεσα σε δύο άλλους γίγαντες της επιστήμης, στον Νεύτωνα και τον Δαρβίνο.

https://physicsgg.me/2018/06/14/%cf%83%cf%84%ce%af%ce%b2%ce%b5%ce%bd-%cf%87%cf%8c%ce%ba%ce%b9%ce%bd%ce%b3%ce%ba-%cf%83%ce%b5-%ce%bc%ce%bf%cf%85%cf%83%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%cf%85%cf%80%cf%8c%ce%ba%cf%81%ce%bf%cf%85%cf%83%ce%b7-%ce%b2/

Ο «Χόκινγκ» στην τελετή μνήμης του Στίβεν Χόκινγκ.

Την περασμένη Παρασκευή, στην τελετή εναπόθεσης της τέφρας του Στίβεν Χόκινγκ στη «Γωνιά των Επιστημόνων» στο Αβαείο του Ουεστμίνστερ, ανάμεσα στον τάφο του Δαρβίνου και αυτόν του Νεύτωνα, πολλοί προσήλθαν να υποβάλουν σέβη στον καθηγητή που απεβίωσε τον Μάρτιο, σε ηλικία 76 χρόνων. Πολλοί και από τον κόσμο της διασκέδασης και, μεταξύ αυτών, ο Μπένεντικτ Κάμπερμπατς που, το 2004, είχε υποδυθεί τον νεαρό Στίβεν Χόκινγκ στην ταινία του BBC «Χόκινγκ».

Ο Κάμπερμπατς προσήλθε συνοδευόμενος από τη σύζυγό του, Σόφι Χάντερ. Διάβασε εδάφιο από τη Βίβλο, από τη «Σοφία Σολομώντος» . Από τον κόσμο της διασκέδασης, παρόντες ήταν ο Πιρς Μόργκαν, ο Ντέιβιντ Γουάλιαμς, η Λίλυ Κόουλ, ο καθηγητής (και τηλεπερσόνα) Μπράιαν Κοξ, ο Ντέιβιντ Γκίλμουρ, ο Νάιλ Ρότζερς. Μαζί με πολλούς από τον κόσμο της επιστήμης (ένας απ' όλους ήταν ο Βρετανός αστροναύτης Τιμ Πικ) και τον κόσμο της πολιτικής (μεταξύ αυτών, ο ηγέτης της αντιπολίτευσης Τζέρεμι Κόρμπιν), που εξασφάλισαν εισιτήριο εισόδου από δημόσια κληρωτίδα (25.000 αιτήσεις για 1.000 εισιτήρια). Ο Πικ διάβασε από το ποίημα του Σέλεϊ «Βασίλισσα Μαμπ».

Ο ενταφιασμός της τέφρας του καθηγητή – με επιτύμβια πλάκα στην οποία αναγράφεται «Ενθάδε κείται ό,τι ήταν θνητό από τον Στίβεν Χόκινγκ, 1942-2018» – ανάμεσα στον Νεύτωνα και τον Δαρβίνο σηματοδοτεί ενταφιασμό διασημότητας στο Αβαείο για πρώτη φορά μετά αυτόν του σερ Λόρενς Ολίβιε πριν 29 χρόνια. Και είναι ο πρώτος ενταφιασμός επιστήμονα μετά από αυτόν του επιστήμονα που ανακάλυψε το ηλεκτρόνιο, του Τζόζεφ Τζον Τόμσον που πέθανε το 1940.

http://www.tanea.gr//news/lifearts/article/5578443/o-xokingk-sthn-teleth-mnhmhs-toy-stiben-xokingk

Στίβεν Χόκινγκ : Το μέλλον της ανθρωπότητας βρίσκεται στο σύμπαν.

Τις δικές του απαντήσεις στα μεγάλα ερωτήματα για το σύμπαν αλλά και τη ζωή δίνει μετά θάνατον ο Στίβεν Χόκινγκ με το βιβλίο που κυκλοφορεί συγχρόνως από την Τρίτη 16 Οκτωβρίου στις Ηνωμένες Πολιτείες τη Βρετανία, την Ιταλία, την Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία.

«Ανέκαθεν οι άνθρωποι ψάχνουν τις απαντήσεις στα μεγάλα ερωτήματα. Από πού ερχόμαστε; Υπάρχει άλλη έξυπνη ζωή στο σύμπαν; Τι υπάρχει μέσα σε μια μαύρη τρύπα; Πώς θα επιβιώσουμε στη Γη; Πώς μπορούμε να εποικίσουμε το Διάστημα; Ποιος είναι ο σχεδιασμός, το βαθύ νόημα πίσω από κάθε πράγμα; Υπάρχει κανένας εκεί πάνω;» συνοψίζει ο βρετανός αστροφυσικός στο βιβλίο του «Σύντομες απαντήσεις στα μεγάλα ερωτήματα». Ποιες είναι οι απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα λοιπόν; Ο αστροφυσικός που άφησε την τελευταία του πνοή τον περασμένο Μάρτιο απαντά και με έναν προσωπικό απολογισμό: «Είχα μια καταπληκτική ζωή σε αυτόν τον πλανήτη, ενώ συγχρόνως διέτρεχα με το μυαλό μου ολόκληρο το σύμπαν και τους νόμους της Φυσικής. Έφτασα στα πέρατα του γαλαξία, ταξίδεψα σε μια μαύρη τρύπα και γύρισα στις απαρχές του χρόνου. Στη Γη είδα αναταράξεις και ηρεμία, επιτυχία και πόνο. Ήμουν πλούσιος και φτωχός, οργανικά ικανός και ανίκανος. Δέχθηκα συγχαρητήρια και επικρίσεις, αλλά ποτέ δεν αγνοήθηκα. Χάρις στη δουλειά μου είχα το εξαιρετικό προνόμιο να συμβάλω στην κατανόηση του σύμπαντος».

«Ελπίζω μια μέρα να βρούμε τις απαντήσεις σε όλε μας τις ερωτήσεις. Πώς θα μπορέσουμε να θρέψουμε έναν παγκόσμιο πληθυσμό όλο και μεγαλύτερο; Να του προσφέρουμε πόσιμο νερό, να παράγουμε ανανεώσιμη ενέργεια, να προλαμβάνουμε και να θεραπεύουμε ασθένειες, να επιβραδύνουμε την κλιματική αλλαγή; Ελπίζω η επιστήμη και η τεχνολογία να μας δώσουν τις απαντήσεις. Είμαστε όλοι ταξιδιώτες του χρόνου, πορευόμαστε προς το μέλλον» γράφει.

«Η επιστήμη αποδεικνύεται πολλές φορές πιο παράξενη από την επιστημονική φαντασία. Και προσφέρει μεγαλύτερη ικανοποίηση» εξηγεί για να προχωρήσει σε μια προσωπική εξομολόγηση: «Εγώ είμαι ένας επιστήμονας με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον για την Φυσική, την Κοσμολογία, το σύμπαν και το μέλλον της ανθρωπότητας. Χάρις στους γονείς μου καλλιέργησα μια ακόρεστη περιέργεια, ενώ δεν έπαψα ποτέ να προσπαθώ, όπως ο πατέρας μου, να απαντώ στα πολλά ερωτήματα που θέτει η επιστήμη».

Πού τον οδήγησε αυτή ακόρεστη περιέργεια; «Πέρασα όλη μου ζωή ταξιδεύοντας στο σύμπαν χωρίς να βγω ποτέ από το μυαλό. Κάποια στιγμή πίστεψα ότι θα ζούσα το τέλος της Φυσικής όπως την γνωρίζουμε. Σήμερα, αντίθετα, πιστεύω πως και μετά το βιολογικό μου τέλος οι άνθρωποι θα συνεχίσουν να απολαμβάνουν το θαύμα των επιστημονικών ανακαλύψεων. Είμαστε κοντά σε κάποιες από αυτές τις απαντήσεις. Αλλά ακόμη δεν έχουμε φτάσει».

Το βέβαιο για ένα από τα λαμπρότερα μυαλά των φυσικών επιστημών είναι πώς τα τελευταία πενήντα χρόνια η οπτική μας για το σύμπαν άλλαξε πολύ. «Θα είμαι ευτυχής εάν θα έχω συμβάλλει κι εγώ σε αυτήν την αλλαγή» γράφει ο Χόκινγκ και συνεχίζει με μια θέρμη φιλοσοφικής ενατένησης: «Μία από τις μεγάλες αποκαλύψεις της διαστημικής εποχής είναι η νέα οπτική κάτω από την οποία η ανθρωπότητα έμαθε να κοιτάζει τον εαυτό της: όταν παρατηρούμε τη Γη από το Διάστημα, βλέπουμε ένα ενιαίο σύνολο. Αντιλαμβανόμαστε την ενότητα, όχι τις διαιρέσεις. Είναι μια εικόνα που μέσα στην τεράστια απλότητά της μεταδίδει ένα πολύ δυνατό μήνυμα: ένας μοναδικός πλανήτης, μία και μόνο ανθρώπινη φυλή».

Ένα είναι και το συμπέρασμα για τον Στίβεν Χόκινγκ: «Το μέλλον της ανθρωπότητας βρίσκεται στο σύμπαν» σημειώνει υπενθυμίζοντας ότι γεννήθηκε ακριβώς τρεις αιώνες μετά τον θάνατο του Γαλιλαίου. «Μου αρέσει να σκέπτομαι ότι αυτή η σύμπτωση έπαιξε ρόλο στην κατεύθυνση που πήρα στο πεδίο των επιστημών. Αν και βέβαια, σύμφωνα με τους υπολογισμούς μου, εκείνη την ημέρα θα πρέπει να γεννήθηκαν περίπου διακόσιες χιλιάδες παιδιά. Και ποιος ξέρει πόσα από αυτά επέδειξαν κάποιο ενδιαφέρον για την αστρονομία».

Ο Χόκινγκ θα έπρεπε πάντως να ζήσει πολύ λιγότερα χρόνια από τα περισσότερα από αυτά τα παιδιά εξαιτίας της νόσου του Λου Γκέρινγκ από την οποία προσβλήθηκε σε νεαρή ηλικία. Τελικά κατάφερε να ζήσει για πολλές δεκαετίες ακόμη καθηλωμένος σε αναπηρικό αμαξίδιο. «Δεν ήμουν ποτέ ανάμεσα στους καλύτερους μαθητές – ήταν μια τάξη πολύ έξυπνων παιδιών και εγώ ήμουν πάνω κάτω στον μέσο όρο. Οι συμμαθητές μου πάντως με φώναζαν Αϊνστάιν. Αυτό σημαίνει ότι έβλεπαν κάτι σε μένα. Δυο συμμαθητές μου πάντως είχαν στοιχηματίσει ένα σακουλάκι καραμέλες ότι δεν θα γινόμουν κανένας» αναφέρει για τα μαθητικά του χρόνια, ενώ ανατρέχει και στην τεράστια επιτυχία που γνώρισε το βιβλίο του «Το χρονικό του χρόνου: Από τη Μεγάλη Έκρηξη ως τις μαύρες τρύπες» (στα ελληνικά από τις εκδόσεις Κάτοπτρο): «Δεν περίμενα τέτοια επιτυχία. Χωρίς αμφιβολία συνέβαλε το ενδιαφέρον του κόσμου για την ιστορία μου, για το γεγονός ότι κατάφερα να γίνω θεωρητικός φυσικός και συγγραφέας μπεστ σέλερ παρά την αναπηρία μου».

Ο Χόκινγκ δίνει κι άλλα δείγματα ταπεινότητας αλλά και αυτοσαρκασμού: «Για πολλούς συνάδελφούς μου είμαι ένας φυσικός ανάμεσα στους πολλούς. Αλλά για το μεγάλο κοινό ήμουν ο πιο διάσημος φυσικός του κόσμου. Αυτό οφείλεται εν μέρει στο γεγονός ότι, με εξαίρεση τον Αϊνστάιν, οι επιστήμονες δεν γίνονται δημοφιλείς όσο οι ροκ σταρ και εν μέρει επειδή αντικατοπτρίζω το στερεότυπο της ανάπηρης ιδιοφυΐας: δεν μπορώ να καμουφλαριστώ με μια περούκα και ένα ζευγάρι μαύρα γυαλιά. Το αναπηρικό καροτσάκι με προδίδει»…

https://www.tanea.gr/2018/10/15/people/stiven-xokingk-to-mellon-tis-anthropotitas-vrisketai-sto-sympan/

Στίβεν Χόκινγκ: «Δεν υπάρχει πιθανότητα ύπαρξης του Θεού, γιατί απλούστατα δεν χρειάζεται»

ΚΟΣΜΟΣ 09:57

Στίβεν Χόκινγκ: «Δεν υπάρχει πιθανότητα ύπαρξης του Θεού, γιατί απλούστατα δεν χρειάζεται»

Δεν υπάρχει Θεός και η επιστήμη μπορεί να εξηγήσει καλύτερα το σύμπαν από ό,τι μια θρησκεία, λέει ο Βρετανός φυσικομαθηματικός και κοσμολόγος Στίβεν Χόκινγκ στο τελευταίο βιβλίο του με τίτλο «Σύντομες απαντήσεις σε μεγάλα ερωτήματα», το οποίο μόλις εκδόθηκε, αρκετούς μήνες μετά το θάνατό του.

Η θέση του αυτή ασφαλώς δεν αποτελεί έκπληξη, αφού όσο ζούσε, ο Χόκινγκ δεν έχανε ευκαιρία να δηλώνει κατηγορηματικά ότι ήταν άθεος και ότι έβλεπε τη δημιουργία του κόσμου από τη σκοπιά του επιστήμονα και μόνο, συχνά προκαλώντας την ενόχληση των πιστών σε κάποια θρησκεία.

Το τελευταίο βιβλίο του, που περιλαμβάνει δέκα δοκίμια με ερωταπαντήσεις, αρχίζει με το ερώτημα αν υπάρχει θεός και δίνει αρνητική απάντηση. «Νομίζω», λέει, «ότι το σύμπαν δημιουργήθηκε αυθόρμητα εκ του μηδενός, σύμφωνα με τους νόμους της επιστήμης. Αν αποδέχεστε, όπως εγώ, ότι οι νόμοι της φύσης είναι καθορισμένοι, τότε δεν χρειάζεται πολύ για να ρωτήσετε: ποιός ρόλος απομένει για το Θεό;».

Για τον Χόκινγκ -και πολλούς άλλους επιστήμονες- οι νόμοι της βαρύτητας, της σχετικότητας, της κβαντομηχανικής κ.α. είναι αρκετοί για να εξηγήσουν τα πάντα στο σύμπαν. «Αν θέλετε, μπορείτε να πείτε ότι οι νόμοι αυτοί είναι έργο του Θεού, αλλά αυτό είναι μάλλον ένας ορισμός του Θεού, παρά μια απόδειξη για την ύπαρξή του», γράφει ο Χόκινγκ.

Μήπως όμως ένα θεϊκό χέρι δημιούργησε τον «αυτόματο πιλότο» των φυσικών νόμων που διέπουν το σύμπαν; Αυτή είναι η βασική πεποίθηση των θρησκευόμενων επιστημόνων (περίπου ένας στους τρεις επιστήμονες πιστεύει στο Θεό, σύμφωνα με έρευνες) και των απλών ανθρώπων, όχι όμως του Χόκινγκ. Όπως το θέτει: «Μήπως ο Θεός δημιούργησε τους κβαντικούς νόμους που επέτρεψαν στην Μεγάλη Έκρηξη (Μπιγκ Μπανγκ) να συμβεί; Δεν θέλω να προσβάλω οποιονδήποτε πιστό, αλλά νομίζω ότι η επιστήμη έχει πιο πειστική εξήγηση από έναν θεό δημιουργό».

Για τον Χόκινγκ, αρκεί η κβαντομηχανική, η οποία εξηγεί πώς συμπεριφέρονται τα υποατομικά σωματίδια, προκειμένου να εμφανισθεί κάπου κάτι από το τίποτε, μετά να εξαφανισθεί και να εμφανισθεί πάλι κάπου αλλού. Επειδή το ίδιο το σύμπαν κάποτε δεν είχε παρά το μέγεθος ενός μόνου σωματιδίου, κάλλιστα ξεκίνησε κάπως έτσι. «Το ίδιο το σύμπαν, με όλη την εκπληκτική απεραντοσύνη και πολυπλοκότητά του, μπορεί απλούστατα να έκανε την εμφάνισή του ξαφνικά, χωρίς να παραβιάσει τους γνωστούς νόμους της φύσης», πιστεύει ο Χόκινγκ.

Και τότε τι υπήρχε πριν το «Μπιγκ Μπανγκ», ρωτάνε οι πιστοί; «Δεν υπήρχε χρόνος πριν την Μεγάλη Έκρηξη», απαντά ο Χόκινγκ. «Τελικά έχουμε βρει κάτι που δεν έχει μια αιτία, επειδή δεν υπήρχε χρόνος για μια αιτία ώστε να υπάρξει. Για μένα αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχει καμία πιθανότητα ενός δημιουργού, επειδή δεν υπήρχε κανένας χρόνος για να υπάρξει ένας δημιουργός».

«Είμαστε ο καθένας ελεύθερος να πιστέψει ό,τι θέλει. Κατά την άποψή μου, η απλούστερη εξήγηση είναι ότι δεν υπάρχει Θεός. Κανείς δεν δημιούργησε το σύμπαν και κανείς δεν κατευθύνει τη μοίρα μας», γράφει. Αυτό ακριβώς είναι το βασικό αθεϊστικό επιχείρημα του Χόκινγκ: ότι δεν χρειάζεται μια αιτία (ένας δημιουργός) για να ξεκινήσει κάτι, εν προκειμένω όλος ο κόσμος. Το αν αυτό θα πείσει τους πιστούς και τις θρησκείες, είναι άλλο θέμα…

http://www.kathimerini.gr/990465/article/epikairothta/kosmos/stiven-xokingk-den-yparxei-pi8anothta-ypar3hs-toy-8eoy-giati-aploystata-den-xreiazetai

Hawking εναντίον Hoyle

Είναι γνωστό ότι ο Stephen Hawking επιθυμούσε να εκπονήσει την διδακτορική του διατριβή, στις αρχές της δεκαετίας του 1960, υπό την επίβλεψη του Fred Hoyle, τον διάσημα Βρετανό αστρονόμο του οποίου η συνεισφορά υπήρξε θεμελιώδης όσον αφορά την κατανόηση της σύνθεσης των πυρήνων στο εσωτερικό των άστρων

(Hoyle state – Β2FH).

http://articles.adsabs.harvard.edu/cgi-bin/nph-iarticle_query?bibcode=1954ApJS....1..121H&db_key=AST&page_ind=0&plate_select=NO&data_type=GIF&type=SCREEN_GIF&classic=YES

Όμως ο Hoyle είχε ήδη φορτωμένο πρόγραμμα και τελικά ο Hawking ξεκίνησε την διατριβή του με τον Dennis Sciama.

O Hoyle ήταν υπέρμαχος της θεωρίας της σταθερής κατάστασης και δεν παραδέχθηκε ποτέ την ιδέα της Μεγάλης Έκρηξης την οποία χαρακτήριζε «παπαδίστικη».

Η θεωρία της σταθερής κατάστασης, που διατυπώθηκε από τους Fred Hoyle, Hermann Bondi και Thomas Gold το 1948, παραδέχεται ότι το σύμπαν διαστέλλεται, αρνείται όμως ότι έχει μια αρχή. Η θεωρία παραδέχεται την συνεχή δημιουργία της ύλης εκ του μηδενός, και όχι την δημιουργία ολόκληρης της ύλης του σύμπαντος σε ένα μεμονωμένο γεγονός που συνέβη μόνο μια φορά στο παρελθόν.

Ο Hoyle συνήθως συσχέτιζε τις μελέτες του με το κοσμολογικό πρότυπο της σταθερής κατάστασης, και ερχόταν πάντα σε σύγκρουση με τους οπαδούς της Μεγάλης Έκρηξης – άλλωστε ο όρος Big Bang εισήχθη από τον ίδιο τον Hoyle για να υποτιμήσει τη θεωρία, την οποία χαρακτήριζε «καρτουνίστικη».

Μια τέτοια δημόσια αντιπαράθεση είχε και με τον Stephen Hawking το 1964, όταν o τελευταίος ήταν ακόμα υποψήφιος διδάκτορας.

O Hawking αναφέρεται στο βιβλίο του «Stephen Hawking – Το χρονικό της ζωής μου», Εκδόσεις Τραυλός

http://www.travlos.gr/Goitia_gnosis/to_xroniko_zois.htm

στην σύγκρουσή του με τον Fred Hoyle, ως εξής:

«… Έμαθα πως ο Χόιλ και ο Ναρλικάρ είχαν ήδη επεξεργαστεί την ηλεκτροδυναμική Γουίλερ-Φέινμαν σε διαστελλόμενα σύμπαντα και στη συνέχεια, διατύπωσαν μια χρονικά συμμετρική καινούργια θεωρία της βαρύτητας, την οποία παρουσίασε ο Χόιλ σε μια συνεδρίαση της Βασιλικής Εταιρείας, το 1964. Ήμουν στη διάλεξη και όταν ήρθε η ώρα των ερωτήσεων, είπα πως η επίδραση όλου του υλικού περιεχομένου σε ένα σύμπαν σταθερής κατάστασης, θα οδηγούσε στον απειρισμό των μαζών του. Ο Χόιλ με ρώτησε γιατί το είπα αυτό, και του απάντησα πως το είχα υπολογίσει. Όλοι νόμισαν ότι εννοούσα πως το είχα κάνει από μνήμης, την ώρα της διάλεξης, αλλά η αλήθεια ήταν ότι μοιραζόμουν ένα γραφείο με τον Ναρλικάρ και είχα ήδη διαβάσει ένα προσχέδιο της εργασίας τους, γεγονός που μου επέτρεψε να κάνω τους υπολογισμούς πριν από τη συνεδρίαση.

Ο Χόιλ έγινε έξω φρενών. Προσπαθούσε να στήσει ένα δικό του ινστιτούτο και απειλούσε να «την κάνει» κι αυτός στην Αμερική, αν δεν τον χρηματοδοτούσαν. Πίστεψε πως ήμουν βαλτός, για να σαμποτάρω τα σχέδιά του. Ωστόσο, πήρε το ινστιτούτο του και αργότερα μου πρόσφερε δουλειά, άρα, προφανώς, δεν μου κράτησε κακία …»

Το επεισόδιο αυτό περιγράφεται επίσης και στην ταινία του BBC με τίτλο «Hawking», με τον Hawking να ζητάει από τον Narlikar και να παίρνει την εργασία του Hoyle για να της ρίξει μια ματιά.

Την εργασία αυτή θα παρουσίαζε την επομένη ο Hoyle στη συνεδρίαση της Βασιλικής Εταιρείας.

Τελικά όμως η μελέτη τον απορροφά ολοκληρωτικά και κατά τη διάρκεια της νύχτας βρίσκει ότι η εργασία είναι λανθασμένη. Χωρίς να έχει κοιμηθεί ούτε λεπτό, το πρωί επιστρέφει το χειρόγραφο στον Narlikar και παίρνει θέση στην αίθουσα που ο Hoyle θα δώσει την σχετική διάλεξη. Στο τέλος της ομιλίας ο Hawking, με άκομψο τρόπο ομολογουμένως, επισημαίνει το λάθος προκαλώντας την οργή του Hoyle …

Ιδού το αντίστοιχο απόσπασμα από την ταινία:

Στην φωτογραφια ο Hawking με τα μέλη της λέσχης κωπηλασίας στην Οξφόρδη

https://physicsgg.me/2014/01/05/%ce%b2%ce%af%ce%bd%cf%84%ce%b5%ce%bf-hawking-%ce%b5%ce%bd%ce%b1%ce%bd%cf%84%ce%af%ce%bf%ce%bd-hoyle/

Δύο ντοκιμαντέρ για τον Στίβεν Χόκινγκ.

Λίγες ημέρες μετά τον θάνατο του Στίβεν Χόκινγκ δημοσιεύτηκε η τελευταία μελέτη του στην οποία καταπιανόταν με τις αγαπημένες του μαύρες τρύπες και το «παράδοξο της πληροφορίας». Μερικούς μήνες αργότερα κυκλοφόρησε το βιβλίο του «Σύντομες απαντήσεις σε μεγάλες ερωτήσεις» , στο οποίο δημοσιεύονται μια σειρά από επικαιροποιημένα σχόλια και σκέψεις που κατέθεσε στους συνεργάτες του ο διάσημος επιστήμονας πάνω σε διάφορα ζητήματα (επιστημονικά, κοινωνικά και φιλοσοφικά) στα οποία είχε αναφερθεί δημόσια στο παρελθόν.

Τώρα, λίγο πριν από την συμπλήρωση ενός χρόνου από τον θάνατο του (14 Μαρτίου), έγινε γνωστό ότι βρίσκονται σε διαδικασία ολοκλήρωσης δύο ντοκιμαντέρ στα οποία συμμετείχε ενεργά ο ίδιος ο Χόκινγκ. Το Ίδρυμα Στίβεν Χόκινγκ ανακοίνωσε ότι μια από τις κορυφαίες εταιρείες του είδους στον κόσμο, η Atlantic Productions, έχει αναλάβει την παραγωγή αυτών των δύο ντοκιμαντέρ.

Η Atlantic Productions έχει πάρει πολλά βραβεία (BAFTA και Emmy) για τα ντοκιμαντέρ της. Βρίσκεται εκτός των άλλων πίσω από την παραγωγή 11 ντοκιμαντέρ και σειρών του Ντέιβιντ Ατένμπορο που λογίζεται εδώ και δεκαετίες ως ο κορυφαίος δημιουργός ντοκιμαντέρ για την άγρια ζωή. Τα δύο ντοκιμαντέρ για τον Χόκινγκ επιμελήθηκε ο κινηματογραφιστής και διευθύνων σύμβουλος της Atlantic Productions Αντονι Γκέφεν.

Το πρώτο τιτλοφορείται «Εμπειρία Εμβύθισης στις Μαύρες Τρύπες του Στίβεν Χόκινγκ». Πρόκειται για ένα ντοκιμαντέρ στο οποίο οι θεατές, σε περιβάλλον εικονικής πραγματικότητας, θα ταξιδέψουν μέσα στο Σύμπαν με οδηγό τον Χόκινγκ. Ο διάσημος επιστήμονας κάνει την αφήγηση και βοηθά τον θεατή στην virtual εξερεύνηση του Σύμπαντος.

Το δεύτερο ντοκιμαντέρ τιτλοφορείται «Θεατρικό Ντοκιμαντέρ Στίβεν Χόκινγκ» και σε αυτό ο θεατής θα δει το χρονικό της ζωής του. Οι θεατές θα έρθουν σε επαφή με προσωπικό υλικό (εικόνες, αντικείμενα, έγγραφα κλπ) του επιστήμονα τα οποία δεν έχουν μέχρι σήμερα εκτεθεί στην δημοσιότητα.

Ο Γκέφεν και οι συνεργάτες του εργάζονται δύο χρόνια πάνω σε αυτό το πρότζεκτ και ευτυχώς πρόλαβαν να κάνουν τις απαραίτητες ηχογραφήσεις με τον Χόκινγκ πριν αυτός εγκαταλείψει τα εγκόσμια. Σύμφωνα με τον προγραμματισμό τα δύο ντοκιμαντέρ θα είναι έτοιμα και διαθέσιμα στο κοινό στα αρχές του 2020.

«Είμαστε ενθουσιασμένοι που συνεργαζόμαστε με την Atlantic Productions για την δημιουργία ντοκιμαντέρ που θα παρουσιάζουν με πολλές λεπτομέρειες, σε μεγάλο βάθος και με τεχνολογίες αιχμής την ζωή και το έργο του πατέρα μου. Το πρότζεκτ ξεκίνησε πριν από δύο χρόνια στο γραφείο του πατέρα μου στο Κέιμπριτζ και τώρα βρίσκεται πλέον στο τελικό στάδιο.

Το πρώτο ντοκιμαντέρ θα στείλει τους θεατές του σε ένα εκπληκτικό κοσμικό ταξίδι που θα περιγράφει το πώς οραματιζόταν το Σύμπαν ο πατέρας μου» δήλωσε η συγγραφέας και δημοσιογράφος Λούσι Χόκινγκ. «Ο Στίβεν Χόκινγκ ήταν ένα από τα πιο εκπληκτικά μυαλά το σύγχρονου κόσμου. Η επιστημονική του εργασία καθόρισε τον τομέα της Φυσικής και βοήθησε στο να πέσει φως σε μια σειρά από μεγάλα μυστήρια του Σύμπαντος. Ήταν μεγάλη τιμή να συνεργαστώ και μάλιστα πολύ στενά με τον Στίβεν Χόκινγκ σε ένα πρότζεκτ που ο ίδιος θεωρούσε ότι θα αποτελέσει ένα σημαντικό κομμάτι της κληρονομιάς του» ανέφερε με την σειρά του ο Γκέφεν στην διάρκεια της εκδήλωσης όπου ανακοινώθηκε η δημιουργία των ντοκιμαντέρ.

https://physicsgg.me/2019/03/11/%ce%b4%cf%8d%ce%bf-%ce%bd%cf%84%ce%bf%ce%ba%ce%b9%ce%bc%ce%b1%ce%bd%cf%84%ce%ad%cf%81-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%bf%ce%bd-%cf%83%cf%84%ce%af%ce%b2%ce%b5%ce%bd-%cf%87%cf%8c%ce%ba%ce%b9%ce%bd%ce%b3/

Stephen Hawking: Σύντομες Απαντήσεις στα Μεγάλα Ερωτήματα.

https://www.scoop.it/topic/physicists-and-physics/p/4112079650/2019/11/01/stephen-hawking

Η πρόβλεψη του Στίβεν Χόκινγκ για την καταστροφή της Γης.

Έναν χρόνο πριν πεθάνει, είχε κάνει δυσοίωνες προβλέψεις για το τι θα συμβεί στην ανθρωπότητα τον επόμενο αιώνα.

Η απόδειξη, μόλις στον 20ο αιώνα, ότι το Σύμπαν δεν είναι στατικό και αμετάβλητο αλλά δυναμικό και διαστελλόμενο, δημιουργεί έναν νέο τόπο σκέψης και φιλοσοφικής θεώρησης σχετικά με την ανθρώπινη κατάσταση και τη θέση της μέσα στο σύμπαν. Ανήκει στον Στίβεν Χόκινγκ, τον διάσημο Βρετανό αστροφυσικό, που πέθανε στις 14 Μαρτίου του 2018.

Στο ντοκιμαντέρ με τίτλο «Στίβεν Χόκινγκ: Αποστολή Νέα Γη» ο φυσικός, είχε υπολογίσει πότε η Γη θα εκραγεί και τι θα σήμαινε αυτό για τους ανθρώπους.

«Με την κλιματική αλλαγή, τις προσκρούσεις των αστεροειδών, τις επιδημίες και την αύξηση του πληθυσμού, το μέλλον του πλανήτη μας κρίνεται αρκετά αβέβαιο» λέει στο ντοκιμαντέρ, σύμφωνα με τη βρετανική «Express», ο Χόκινγκ.

«Η απειλή των αστεροειδών είναι πραγματική, δεν υπάρχει μόνο στις ταινίες του Χόλιγουντ», έλεγε.

«Αν και η πιθανότητα μιας καταστροφής στη Γη σε μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή είναι αρκετά μικρή, είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα συμβεί τα επόμενα 1.000 ή 10.000 χρόνια.

Μέχρι τότε θα πρέπει να έχουμε ταξιδέψει στο διάστημα και σε άλλα αστέρια και έτσι μια καταστροφή στη Γη δεν θα σήμαινε το τέλος της ανθρώπινης φυλής» τονίζει ο Στίβεν Χόκινγκ.

«Ωστόσο, δεν θα δημιουργήσουμε αυτοσυντηρούμενες αποικίες στο διάστημα για τα επόμενα εκατό χρόνια τουλάχιστον, οπότε πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί» συμπλήρωνε.

«Ελπίζω πως η επιστήμη και η τεχνολογία θα παρέχουν τις απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα, όμως τις όποιες λύσεις θα πρέπει να εφαρμόσουν ανθρώπινα όντα με γνώση και κατανόηση», είχε πει κάποτε.

https://www.scoop.it/topic/physicists-and-physics/p/4114564942/2020/01/24/-

«Το χρονικό του χρόνου»: Στο θέατρο Τέχνης αναβιώνει το βιβλίο του Στίβεν Χόκινγκ.

Οι απαντήσεις του Στίβεν Χόκινγκ σε ερωτήματα όπως «από πού ερχόμαστε», «ποια είναι η θέση μας μέσα στο σύμπαν;», «επηρεάζει η ύπαρξή μας την ισορροπία του σύμπαντος;» σε μια παράσταση στο θέατρο Τέχνης.

«Το χρονικό του Χρόνου», το εκδοτικό φαινόμενο του Στίβεν Χόκινγκ αποτελείται από δώδεκα κεφάλαια. Ο συγγραφέας, με επιστημονική διαύγεια αλλά και απαράμιλλο χιούμορ, παραθέτει τις βασικές επιστημονικές ανακαλύψεις του ίδιου και των προκατόχων του πάνω στο χωρόχρονο, τη διαστολή του Σύμπαντος, την αρχή της απροσδιοριστίας, τις αγαπημένες του Μαύρες Τρύπες και το επονομαζόμενο Βέλος του Χρόνου, αναζητώντας μια ενοποιημένη θεωρία των πάντων, που θα οδηγήσει σε μια νέα κοσμογονική ερμηνεία.

Όσα βασάνιζαν τον Στίβεν Χόκινγκ στη σκηνή του Θεάτρου Τέχνης

Η απόδειξη, μόλις στον 20ο αιώνα, ότι το Σύμπαν δεν είναι στατικό και αμετάβλητο αλλά δυναμικό και διαστελλόμενο, δημιουργεί έναν νέο τόπο σκέψης και φιλοσοφικής θεώρησης σχετικά με την ανθρώπινη κατάσταση και τη θέση της μέσα στο σύμπαν.

«Το χρονικό του Χρόνου» μεταφέρεται για πρώτη φορά στο θέατρο σε μια παράσταση που επιχειρεί να φέρει την επιστημονική σκέψη σε διάλογο με την καλλιτεχνική δημιουργία με πρωταγωνιστή τον Μελέτη Ηλία

Πρόκειται για έναν νέου τύπου «κοσμογονικό Διαφωτισμό», κατά τον οποίον ο άνθρωπος μπορεί, αποδεδειγμένα πια, να νιώθει μέρος ενός πολύ μεγαλύτερου χώρου και να κατανοήσει πως ο χρόνος, η ενέργεια και η ύλη του σύμπαντος στο οποίο ανήκει εξηγούν πολλές από τις λειτουργίες του, πέρα από τις μέχρι τώρα φιλοσοφικές, θρησκευτικές και ψυχολογικές ερμηνείες.

«Το χρονικό του Χρόνου» μεταφέρεται για πρώτη φορά στο θέατρο σε μια παράσταση που επιχειρεί να φέρει την επιστημονική σκέψη σε διάλογο με την καλλιτεχνική δημιουργία. Η αποκαλυπτική ευφυΐα του Στίβεν Χόκινγκ θα συναντηθεί επί σκηνής με την έμπνευση και το πάθος λογοτεχνικών και θεατρικών ηρώων οι οποίοι, ίσως και εν αγνοία τους, πλησίασαν τις ίδιες θεματικές που συνοψίζονται στην αμετάβλητη αγωνία για τα όρια της ανθρώπινης ύπαρξης. Ηδη κυκλοφόρησε το teaser της παράστασης στο θέατρο Τέχνης στο παρακάτω βίντεο

Σύλληψη-Σκηνοθεσία-Σκηνικός Χώρος: Νατάσα Τριανταφύλλη

Κείμενο Παράστασης: Έλενα Τριανταφυλλοπούλου, Λευτέρης Σαράφης, Δημήτρης Πασσάς, Δήμητρα Μητροπούλου, Μελέτης Ηλίας, Νατάσα Τριανταφύλλη / Μουσική: Μonika / Κοστούμια: Ιωάννα Τσάμη / Φωτισμοί: Σάκης Μπιρμπίλης / Επιστημονικός Συνεργάτης: Λευτέρης Σαράφης / Βοηθός Σκηνοθέτη: Δήμητρα Μητροπούλου / Videos- teasers: Κωνσταντίνος Χαϊδαλής / Φωτογραφίες: Λάμπρος Ρουμελιωτάκης

Πρωταγωνιστούν: Μελέτης Ηλίας, Δημήτρης Πασσάς, +Guests (Αλλά ονόματα θα ανακοινωθούν προσεχώς)

Το κείμενο της παράστασης είναι βασισμένο στο βιβλίο του Στίβεν Χόκινγκ

«Το χρονικό του Χρόνου», σε μετάφραση Κωνσταντίνου Χάρακα, εκδόσεις Κάτοπτρο 1998.

Ημέρες παραστάσεων: Κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21.00 / Πρεμιέρα: 24 Φεβρουαρίου 2020

Στο θέατρο Τέχνης «Το χρονικό του Χρόνου» του Χόκινγκ

Είναι το πρώτο εκλαϊκευτικό βιβλίο του μεγαλύτερου θεωρητικού φυσικού από την εποχή του Αϊνστάιν, του Στιβεν Χογκινγκ που έφυγε από τη ζωή τον Μάρτιο του 2018.

Μέχρι σήμερα έχει μεταφραστεί σε σαράντα γλώσσες, έχει πουλήσει παγκοσμίως περισσότερα από 20 εκατομμύρια αντίτυπα, έχει χαρακτηριστεί ως το βιβλίο της δεκαετίας του 1980 και έχει μπει στο βιβλίο Guinness επειδή παρέμεινε για το μεγαλύτερο διάστημα μέχρι σήμερα στους καταλόγους μπεστ σέλερ.

«Το χρονικό του χρόνου» του Στίβεν Χόκινγκ αποτελεί διεθνές εκδοτικό φαινόμενο. Θεωρείται πλέον ένα κλασικό έργο. Όταν πρωτοεκδόθηκε, το 1988, οι ιδέες που αναλύονταν στις σελίδες του προέρχονταν από τη πρώτη γραμμή της έρευνας του Σύμπαντος. Κατά το χρονικό διάστημα που μεσολάβησε, πραγματοποιήθηκαν σημαντικές πρόοδοι στην τεχνολογία της παρατήρησης τόσο του μικρόκοσμου όσο και του μακρόκοσμου. Αυτή την περίοδο, πράγματι, η κοσμολογία και η θεωρητική φυσική εισήλθαν σε μια χρυσή εποχή.

Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν /Το χρονικό του Χρόνου Stephen Hawking Φρυνίχου 14, Πλάκα/ Πρεμιέρα: 24 Φεβρουαρίου

https://www.youtube.com/watch?v=5uu4zoLk9Yk&feature=emb_logo

https://physicsgg.me/2020/01/25/%cf%84%ce%bf-%cf%87%cf%81%ce%bf%ce%bd%ce%b9%ce%ba%cf%8c-%cf%84%ce%bf%cf%85-%cf%87%cf%81%cf%8c%ce%bd%ce%bf%cf%85-%cf%83%cf%84%ce%bf-%ce%b8%ce%ad%ce%b1%cf%84%cf%81%ce%bf-%cf%84%ce%ad%cf%87/

Διαστημικό κυνήγι θησαυρού με υπογραφή Στίβεν Χόκινγκ.

Το βιβλίο «Ο Τζορτζ και το Διαστημικό Κυνήγι Θησαυρού» με την υπογραφή του παγκοσμίως κορυφαίου Βρετανού φυσικού και κοσμολόγου Στίβεν Χόκινγκ (1942-2018) και της κόρης του, Λούσι, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Anubis, απευθύνεται σε παιδιά ηλικίας 8+, και είναι το δεύτερο της σειράς με πρωταγωνιστή τον Τζορτζ.

«…“Μπαμπά, λες να υπάρχει ζωή εκεί έξω;” ρώτησε ο Τζορτζ, ενώ κοιτούσαν τη φωτογραφία. “Ας πούμε Αρειανοί ή όντα σε μακρινούς γαλαξίες; Κι αν ναι, πιστεύεις πως υπάρχει περίπτωση να μας επισκεφθούν;”. “Αν υπάρχουν” απάντησε ο μπαμπάς του “φαντάζομαι πως μας κοιτάζουν και αναρωτιούνται... πώς γίνεται να έχεις έναν τόσο όμορφο, τόσο υπέροχο πλανήτη και να τον έχεις μετατρέψει σε τέτοιο χάλι; Θα μας θεωρούν εντελώς ανόητους.” Κούνησε το κεφάλι του θλιμμένα. Και οι δύο γονείς του Τζορτζ ήταν οικολόγοι ακτιβιστές για τη διάσωση του περιβάλλοντος. Στο πλαίσιο της εκστρατείας τους, μέχρι τώρα οι ηλεκτρικές συσκευές, όπως τα τηλέφωνα και οι υπολογιστές, απαγορεύονταν στο σπίτι του. Αλλά όταν ο Τζορτζ κέρδισε σε έναν διασχολικό επιστημονικό διαγωνισμό -όπου το πρώτο βραβείο ήταν ένας ολοδικός του ηλεκτρονικός υπολογιστής-, τελικά δεν τους έκανε καρδιά να του πουν πως δεν μπορεί να τον κρατήσει. Για την ακρίβεια, από τη στιγμή που ο υπολογιστής υπήρχε πια στο σπίτι, ο Τζορτζ τούς έδειξε πώς να τον χρησιμοποιούν […]».

Η καλύτερη φίλη του Τζορτζ, η Άνι, χρειάζεται βοήθεια. Ο επιστήμονας πατέρας της, Έρικ, εργάζεται σε ένα διαστημικό πρόγραμμα κοσμοϊστορικής σημασίας –και όλα πάνε στραβά. Το ρομπότ που έχει σταλθεί στην επιφάνεια του Άρη συμπεριφέρεται πολύ περίεργα. Και τώρα, η Άνι μόλις ανακάλυψε κάτι απίστευτο στον υπερυπολογιστή του μπαμπά της. Είναι ένα μήνυμα από εξωγήινους; Θα μπορούσε να υπάρχει ζωή εκεί έξω;

Θα λύσει ο Τζορτζ τους κοσμικούς γρίφους που θα τον οδηγήσουν σε ένα κυνήγι θησαυρού ως την άκρη του Γαλαξία;

Μεταφρασμένο σε περισσότερες από 40 γλώσσες, το βιβλίο είναι γεμάτο δράση, χιούμορ και επιστήμη, σε έναν συνδυασμό που έχει αγαπηθεί από τους μικρούς αναγνώστες.

https://www.naftemporiki.gr/story/1594965/diastimiko-kunigi-thisaurou-me-upografi-stiben-xokingk

«Ήμουν σκλάβα του» – Απίστευτες αποκαλύψεις για τη θυελλώδη προσωπική ζωή του Στίβεν Χόκινγκ.

Μια άκρως ενδιαφέρουσα και συνταρακτική προσωπική και ερωτική ζωή φαίνεται πως είχε ο Στίβεν Χόκινγκ, με βάση αποκαλύψεις βιογραφίας που κυκλοφορεί αύριο Τρίτη.

Η δεύτερη σύζυγος του διάσημου αστροφυσικού, η Ιλέιν, τον είχε κατηγορήσει μπροστά σε φίλους του ότι την είχε “σκλάβα του σεξ για 20 χρόνια” κι ότι έγινε μέρος μίας ιδιαίτερης οικογένειας που, εκτός από τα τρία παιδιά του, περιελάμβανε την πρώτη του γυναίκα και τον εραστή της!

Οι ισχυρισμοί αυτοί διατυπώνονται από τον Λεονάρντ Μλοντινόφ, θεωρητικό φυσικό και φίλο του Χόκινγκ, στο πολυαναμενόμενο βιβλίο “Stephen Hawking: A Memoir of Friendship and Physics”.

Εκτενή αποσπάσματα του βιβλίου δημοσιεύει η βρετανική “Daily Mail”, σύμφωνα με τα οποία, η ερωτική ζωή του Στίβεν Χόκινγκ περιελάμβανε τέσσερις παντρεμένους που είχαν σχέσεις μεταξύ τους και ενεργούσαν σαν μία μεγάλη οικογένεια.

Ο ίδιος ο Χόκινγκ φέρεται να είχε δώσει στην πρώτη του γυναίκα, την Τζέιν, την ευλογία του όταν του ανακοίνωσε ότι είχε σχέση με τον Τζόναθαν Χέιλερ Τζόουνς. Η ιδέα ήταν ότι θα υπήρχε διακριτικότητα και η οικογένεια θα “τους συμπεριελάμβανε όλους”…

Κι όταν ο Χόκινγκ γνώρισε την Ιλέιν, τότε η οικογένεια διευρύνθηκε περιλαμβάνοντας και τη δεύτερη σύζυγό του. Μάλιστα, η Ιλέιν είχε κατηγορηθεί ότι κακομεταχειριζόταν τον Στίβεν Χόκινγκ, αν και η βρετανική αστυνομία δεν βρήκε ποτέ αποδείξεις.

Τα προβλήματα με την πρώτη σύζυγό του

Ο συγγραφέας Λεονάρντ Μλοντινόφ επισημαίνει στο βιβλίου του ότι με την πρώτη του σύζυγο, την Τζέιν, ο αστροφυσικός ήταν πάντα ένας “εντελώς παθητικός σεξουαλικός σύντροφος εξαιτίας του προβλήματός του”.

Ωστόσο, η ίδια η Τζέιν πίστευε ότι “η σεξουαλική δραστηριότητα θα τον σκότωνε”!

Ο Μλόντινοφ και ο Χόκινγκ ήταν στενοί φίλοι για χρόνια και συνεργάστηκαν για την συγγραφή ενός άλλου βιβλίου, του “The Grand Design του 2010”.

Ο ίδιος περιγράφει στο βιβλίο του πώς ο Χόκινγκ συναντήθηκε με την Τζέιν το 1963 όταν αυτή ήταν 20 ετών και παντρεύτηκαν λίγα χρόνια αργότερα.

Μέχρι τότε ο ίδιος είχε ήδη εμφανίσει συμπτώματα της Πλάγιας Μυατροφικής Σκλήρυνσης (ALS) και το ζευγάρι ήξερε τι το περίμενε.

Όπως αποκαλύπτει ο Mλόντινοφ, τα επόμενα 30 χρόνια η Τζέιν “θα τάιζε τον Χόκινγκ, θα τον έντυνε, θα τον έλουζε και θα καθόταν μαζί του στο νοσοκομείο».

“Η κατάστασή του δήλωνε ότι ο Στίβεν Χόκινγκ ήταν ένας εντελώς παθητικός σεξουαλικός σύντροφος, αλλά και εύθραυστος ταυτόχρονα”, γράφει ο Mλόντινοφ στο νέο του βιβλίο.

“Η αγάπη της Τζέιν γι’ αυτόν έγινε μια τρομακτική και κενή εμπειρία. Ακόμη και η σκέψη του σεξ μαζί του την ένιωθε αφύσικη και η επιθυμία της γι’ αυτόν εξασθένησε. Είχε τις ανάγκες ενός βρέφους και το σώμα ενός θύματος ολοκαυτώματος”, είπε.

“Στη διαδικασία, με την πάροδο του χρόνου, έχασε τη δική της ταυτότητα. Και με αυτό, την αξία για τον εαυτό της. “Ποια είμαι;”, αναρωτιόταν».

Η γνωριμία με την Ιλέιν και η «μεγάλη οικογένεια» Χόκινγκ

Το ζευγάρι έμεινε μαζί μέχρι το 1985 όταν ο Χόκινγκ υποβλήθηκε σε τραχειοτομία: θα χρειαζόταν 24ωρη φροντίδα. Τότε ερωτεύτηκε τη νοσοκόμα του, Ιλέιν Μέισον.

Στην αρχή, η Ιλέιν ανταποκρίθηκε στον έρωτα και φάνηκε να λάτρευε τον επιστήμονα.

“Της άρεσε να του κρατάει το χέρι και παρόλο που δεν μπορούσαν να κοιμηθούν στο ίδιο κρεβάτι, θα κατέβαινε τη νύχτα για να τον κοιτάξει και να τον αγγίξει”, όπως αποκαλύπτει το βιβλίο.

Την ίδια ώρα, η πρώτη του γυναίκα απομακρυνόταν όλο και πιο πολύ και ξεκίνησε τον παράνομο δεσμό της με τον Τζόναθαν Χέιλερ Τζόουνς, διευθυντή της χορωδίας σε μια εκκλησία στο Κέιμπριτζ.

Όταν το ομολόγησε στον Χόκινγκ, αυτός της έδωσε την ευχή του και μάλιστα θεώρησε ότι όλοι μαζί θα μπορούσαν να είναι μια μεγάλη, χαρούμενη οικογένεια.

Μια οικογένεια που θα περιλάμβανε τον Χόκινγκ, την πρώτη του σύζυγο, τον εραστή της, την Ιλέιν και τα τρία παιδιά του Χόκινγκ από τον πρώτο του γάμο.

Η θυελλώδης σχέση με την Ιλέιν

Η κατάσταση αυτή πάντως δεν κράτησε πολύ. Χόκινγκ και Ιλέιν ενώθηκαν με τα δεσμά του γάμου το 1995 και μετακόμισαν μαζί, ενώ ο αστροφυσικός απομακρύνθηκε από την οικογένειά του.

Ο γάμος της Ιλέιν με τον κορυφαίο επιστήμονα ήταν “θυελλώδης” με την ίδια να παραδέχεται ότι μερικές φορές “τον μισούσε”.

«Αγαπούσα τον πρώην σύζυγό μου, αλλά δεν ήμασταν ερωτευμένοι. Τον παντρεύτηκα γιατί ήμουν μόλις 25 χρονών και ήταν ο πρώτος άντρας που με ζήτησε σε γάμο. Ήταν υπέροχο το αίσθημα ότι σε αγαπάει και σε δέχεται κάποιος», υποστηρίζει η δεύτερη σύζυγος του διάσημου επιστήμονα.

Η κόρη του Χόκινγκ, Λούσι, και ο γιος, Τιμ, ωστόσο, δεν ήταν τόσο ευχαριστημένοι με την επιλογή του πατέρα τους, και σοκαρίστηκαν όταν η Ιλέιν κατηγορήθηκε για κακοποίηση του Στίβεν.

Όντως, το 2000, η βρετανική αστυνομία διερεύνησε καταγγελίες ότι η Ιλέιν χτύπαγε το χέρι του Χόκινγκ στην αναπηρική του καρέκλα, ενώ φέρεται να τον άφησε να γλιστρήσει στη γεμάτη νερό μπανιέρα, θέτοντας σε κίνδυνο την ζωή του…

«Ήθελε να είναι συνεχώς το επίκεντρο της προσοχής, το κέντρο του σύμπαντος. Σε σχέση με αυτόν ήμουν ένα τίποτα», είχε πει επίσης η Ιλέιν για τον πρώην σύζυγό της.

Τελικά, οι δυο τους χώρισαν το 2006 και ο Χόκινγκ ερωτεύτηκε την Νταϊάνα Κινγκ, η οποία ήταν επίσης υπεύθυνη για τη φροντίδα του.

Πάντως, λέγεται ότι τα τελευταία χρόνια της ζωής του ο Χόκινγκ είχε επιθυμήσει την πρώτη του γυναίκα και την οικογένειά τους και περνούσε αρκετό χρόνο με αυτήν και τα παιδιά τους.

Στις φωτογραφίες από αριστερά στα δεξιά: ο Τζόναθαν (ο νέος άνδρας της πρώτης γυναίκας του Χόκινγκ), η πρώτη γυναίκα του Τζέιν και δύο από τα τρία παιδιά τους, ο Τιμ και η Λούσι.Ο Μλόντινοφ με τον Χόκινγκ.Ο Χόκινγκ με τη Τζέιν και τα τρία παιδιά τους.Ο Στίβεν Χόκινγκ με τη δεύτερη γυναίκα του, Ιλέιν Μέισον.Ο γάμος του Στίβεν Χόκινγκ με την Ιλέιν.

https://www.tanea.gr/2020/09/07/science-technology/imoun-sklava-tou-apisteytes-apokalypseis-gia-ti-thyellodi-prosopiki-zoi-tou-stiven-xokingk/

Στήβεν Χόκινγκ: Ο άνθρωπος πίσω από τον μύθο.

Υπήρχε σχεδόν μια θρησκευτική ευλάβεια στη σιωπή που έπεφτε κάθε φορά που ξεκινούσε μια διάλεξη του Στήβεν Χόκινγκ.

Συνήθως, όλα τα καθίσματα ήταν πιασμένα, και όταν το επέτρεπαν οι υπεύθυνοι πυρασφάλειας, υπήρχαν μεγάλες ομάδες ανθρώπων που στέκονταν κοντά στις εξόδους και στους διαδρόμους, τεντώνοντας τους λαιμούς τους για να μπορούν να δουν τον διάσημο φυσικό.

Και όταν έμπαινε στη σκηνή, το αίσθημα δέους που προκαλούσε στο κοινό ήταν απτό.

«Μερικές φορές υπήρχε απόλυτη ησυχία για 30 ή 40 δευτερόλεπτα», αναφέρει ο Κριστόφ Γκαλφάρ , ένας από τους μεταπτυχιακούς φοιτητές του Χόκινγκ, που έγινε και ο ίδιος εκλαϊκευτής της επιστήμης. «Για εμένα, ήταν η σιωπή που το έκανε τόσο… αυτό ήταν που γέννησε την επιθυμία μου να ακολουθήσω το ίδιο μονοπάτι».

Ωστόσο, παρά το πάθος του Χόκινγκ να μοιράζεται με το κοινό τη δουλειά του στον τομέα της κοσμολογίας και της αστροφυσικής, λίγοι ανάμεσα στους παρευρισκόμενους ήταν εκεί για να μάθουν πράγματα σχετικά με την επιστήμη του. Βρίσκονταν εκεί για να δουν από κοντά έναν άνθρωπο που είχε ανέβει στο Όρος Σινά και κατάφερε να δει μερικά από τα μυστικά του κόσμου.

Ο Χόκινγκ ήταν ένας σπουδαίος επιστήμονας, αλλά στην αναζήτησή του για αναγνώριση, απέκτησε τα χαρακτηριστικά ενός προφήτη. Ήταν μια φαουστιανή συμφωνία που έκανε τον Χόκινγκ τον λαμπρότερο επιστήμονα που γνωρίσαμε στις ζωές μας – αλλά υπήρξε και τίμημα.

Προφήτης ή επιστήμονας;

Όταν μιλά ένας προφήτης, μιλά με την αυτοπεποίθηση και το αλάθητο μιας θείας αποκαλύψεως. Όμως, το χαρακτηριστικό ενός επιστήμονα και το βασικότερο συστατικό του επαγγέλματός του, είναι η αβεβαιότητα.

Σχεδόν εξ’ ορισμού, ένας βιολόγος, ένας φυσικός ή ένας χημικός έχει ένα μυαλό γεμάτο ανακριβείς πληροφορίες: ακόμη και εκείνοι με τον μεγαλύτερο εγωισμό συνειδητοποιούν ότι μεγάλο μέρος της γνώσης που έχουν χτίσει με τα χρόνια είναι αβέβαιο, ατελές ή ακόμη και απόλυτα λανθασμένο.

Ο βασικός σκοπός ενός επιστήμονα είναι να περιορίσει την αβεβαιότητα έστω και λίγο. Ενώ οι προφήτες έχουν πάντα δίκιο, οι καλοί επιστήμονες, που έχουν εκπαιδευτεί να πασχίζουν προκειμένου να κάνουν απλώς λιγότερα λάθη, λειτουργούν εκ φύσεως δοκιμαστικά και λαμβάνοντας υπόψη προϋποθέσεις. Και για αυτό είναι εύκολο κανείς να τους αγνοήσει, ακόμη και όταν είναι η μόνη μορφή αρχής που ο λόγος της μετράει.

Αυτό δεν ίσχυε και για τον Στήβεν Χόκινγκ. Από τότε που απέκτησε το χαρακτηριστικό που προφήτη στα τέλη της δεκαετίας του ’80, δεν το αγνόησε ποτέ κανείς. Ήταν βέβαιο ότι τα βιβλία του θα είχαν πολλές πωλήσεις, ασχέτως από το αν ήταν καλογραμμένα ή ακόμη και κατανοητά.

Οι διαλέξεις του ήταν συνήθως γεμάτες, με διάφορους ανθρώπους που στέκονταν τους διαδρόμους προσπαθώντας να δουν καλύτερα τον Χόκινγκ. Μπορούσε να κερδίσει την προσοχή των ακροατών όπως κανένας άλλος επιστήμονας, ο Τύπος και το κοινό κρέμονταν από κάθε του λέξη – ακόμη και όταν αυτές οι λέξεις δεν είχαν καμία σχέση με τη δουλειά του σχετικά με τις μαύρες τρύπες και την κοσμολογία και ούτε καν πρόδιδαν βαθιά διορατικότητα ή γνώση.

Ο Χόκινγκ κατάφερε να πείσει το κοινό ότι η γνώμη του πάντοτε μετρούσε. «Τα σχόλιά του πάντοτε προσέλκυαν υπερβολική προσοχή ακόμη και για θέματα στα οποία δεν είχε κάποια ιδιαίτερη εξειδίκευση», γράφει ο Μάρτιν Ρις, στενός φίλος και συνάδελφός του. «Για παράδειγμα, σε θέματα φιλοσοφίας ή κινδύνων από εξωγήινους ή από έξυπνες μηχανές». Η υπερβολική του αυτοπεποίθηση και το πείσμα του, του κόστισαν τον σεβασμό πολλών συναδέλφων του, κυρίως αργότερα στην καριέρα του.

Επιστήμονας με στοιχεία “celebrity”

Ίσως όμως η πιο δύσκολη πτυχή της μεταμόρφωσης του Χόκινγκ σε διασημότητα, είχε να κάνει με την αναπηρία του. Ενώ γινόταν γνωστός στους κύκλους των φυσικών, η ασθένειά του (αμυοτροφική πλευρική σκλήρυνση, επίσης γνωστή ως νόσος του Lou Gehrig) άρχισε να τον επηρεάζει. Ο Χόκινγκ πάντα υποψιαζόταν ότι η γρήγορη άνοδός του στην ιεραρχία των φυσικών, οι πρόωρες βραβεύσεις του, η πρόσληψή του στη Βασιλική Ακαδημία στην ηλικία των 32 ετών, προέκυψαν όλα λόγω της αναπηρίας του παρά λόγω του ταλέντου του στη φυσική.

Παρόλο που αυτές οι αμφιβολίες ταλάνιζαν τον Χόκινγκ όλη του τη ζωή – ήθελε στην πραγματικότητα να αναγνωριστεί για την επιστήμη του παρά για την επιμονή του στη μάχη κατά της ασθένειάς του. Ο Χόκινγκ κατάλαβε πως η διασημότητά του, αν όχι η δουλειά του ως φυσικός, στηριζόταν πάνω στο δεύτερο ακριβώς όσο και πάνω στο πρώτο.

Τον ενοχλούσε το γεγονός ότι η φήμη του στηριζόταν σε έναν βαθμό και σε μια «καρικατούρα» του ίδιου ως μια διάνοια με αναπηρία. Ταυτόχρονα όμως, αγκάλιασε αυτό το αφήγημα, το οποίο μάλιστα τον βοήθησε να ενισχύσει τη φήμη του.

Το τίμημα για τον Χόκινγκ, ήταν ότι ο «μύθος» έκρυβε την ανθρωπιά του ατόμου που βρισκόταν πίσω από αυτόν. Στην πραγματικότητα, ο Χόκινγκ δεν ήταν ο λαμπρότερος επιστήμονας της εποχής μας. Ήταν ένας σημαντικός φυσικός, του οποίου η σπουδαιότητα έχει παρεξηγηθεί σχεδόν σε παγκόσμιο επίπεδο.

Ήταν ένας άνθρωπος που υπέφερε πολύ και έκανε και άλλους να υποφέρουν πολύ, ένας επιστήμονας που έγινε διασημότητα και άλλαξε θεμελιωδώς το πώς αντιλαμβάνεται κάποιος τον «επιστήμονα – celebrity».

Προκειμένου να κατανοήσουμε πραγματικά τον Χόκινγκ – αλλά και την επιστήμη – πρέπει να αφήσουμε στην άκρη τον μύθο και να εξετάσουμε την ταραχώδη πραγματικότητα που βρίσκεται από κάτω. Για να σταματήσουμε να αντιμετωπίζουμε τον Χόκινγκ σαν προφήτη και να τον δούμε ως έναν άνθρωπο με ελαττώματα αλλά και ένα λαμπρό μυαλό.

https://physicsgg.blogspot.com/2021/04/blog-post_10.html

Χόκινγκ Χόκινγκ: Η πώληση μιας επιστημονικής διασημότητας.

Στις αρχές του 2018, λίγο πριν από το θάνατο του Στίβεν Χόκινγκ, το βρετανικό ταμπλόιντ Daily Mail ‘αποκάλυπτε’ μια συνομωσία με τίτλο ‘Has Stephen Hawking Been Replaced with a ‘Puppet‘. Υποστήριζε ότι ο Χόκινγκ είχε πεθάνει το 1980 και ότι ο πραγματικός καθηγητής είχε αντικατασταθεί από έναν απατεώνα! Το άρθρο βασιζόταν σε διάφορα επιχειρήματα σχετικά με την αναλλοίωτη εξωτερική εμφάνιση του Χόκινγκ καθώς γερνούσε και κυρίως στην απροσδόκητα μακρά επιβίωσή του, παρά τις δυσοίωνες ιατρικές προβλέψεις. «Η φωνή που ακούμε», έλεγε η φυλλάδα «είναι το αποτέλεσμα των αστροφυσικών της NASA που πληκτρολογούν πληροφορίες σε έναν υπολογιστή – πληροφορίες που θέλουν… να διοχετεύσουν σε ένα εύπιστο και ανυποψίαστο κοινό»

Σε όλη την ιστορία, ίσως να υπάρχουν τρεις ή τέσσερις επιστήμονες των οποίων η φήμη και το κύρος τους στο κοινό συγκρίνονται με τον Χόκινγκ: ο Αϊνστάιν, ο Νεύτωνας, ο Γαλιλαίος – ίσως και ο Δαρβίνος. Για τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και το ευρύ κοινό, ο Χόκινγκ είχε γίνει το απόλυτο σύμβολο του θριάμβου του νου. Ήταν ο πιο έξυπνος άνθρωπος στον κόσμο, ένας μοναδικός εγκέφαλος που αφιέρωσε την ζωή του για να ξεδιπλώσει τα βαθύτερα μυστήρια του σύμπαντος. Η συνομωσιολογία της Daily Mail ότι ο Χόκινγκ αντικαταστάθηκε από ένα ομοίωμα ήταν ακριβώς η πιο ακραία και παράλογη έκφραση του τρόπου με τον οποίο ο τύπος και το κοινό απεικόνιζαν τον Χόκινγκ για δεκαετίες.

Κατά την διάρκεια της τελευταίας περιόδου της ζωής του, ο Χόκινγκ ήταν σταθερά εδραιωμένος ως ο πιο διάσημος εν ζωή επιστήμονας στον κόσμο – αλλά η πραγματική επιστημονική του συνεισφορά δεν συμβάδιζε με την φήμη του. Η έρευνα του Χόκινγκ κατά τη διάρκεια των χρόνων της μεγαλύτερης δημοτικότητάς του είναι μειωμένη και θα έχει μικρή διαρκή επίδραση στον κόσμο της φυσικής.

Για να καταλάβουμε τον Στίβεν Χόκινγκ, πρέπει να πάμε πίσω στο χρόνο. Και αυτό κάνει ο Charles Seife στο βιβλίο του «Hawking Hawking: The Selling of a Scientific Celebrity». Σύμφωνα με τον Seife, γυρίζοντας πίσω το ρολόι, αυτό που αναδύεται είναι ένας πραγματικός άνθρωπος: οξύθυμος, αλαζονικός, και ανηλεής, καθώς επίσης και καλόκαρδος, πνευματώδης και υπέροχος. Πολύπλοκος. Γοητευτικός. Μοναδικός. Αυτό που αναδύεται είναι ο Στίβεν Χόκινγκ.

Η επιστημονική δημιουργικότητα του Stephen Hawking στις αρχές της δεκαετίας του 1970 συμβάδιζε με εκείνη των βρετανικών συγκροτημάτων ροκ μουσικής, όπως οι Genesis

Είχε και ο Στίβεν Χόκινγκ τα τρωτά του σημεία…

Μετά το διάσημο βιβλίο του «Το χρονικό του Χρόνου», ο Στίβεν Χοκινγκ έγινε κάτι σαν γκουρού

Πόσοι, εκτός της επιστημονικής κοινότητας, γνώριζαν τον Στίβεν Χόκινγκ το 1987; Κανένας, στην ουσία. Ένα χρόνο μετά όμως, το 1988, αυτό άλλαξε δραματικά: τότε κυκλοφόρησε το «Χρονικό του Χρόνου» (στα ελληνικά από τις εκδόσεις Κάτοπτρο). Το βιβλίο έχει πουλήσει τουλάχιστον δέκα εκατομμύρια αντίτυπα σε περίπου σαράντα γλώσσες. Αληθινό εκδοτικό φαινόμενο για έναν άσημο (έως τότε) αστροφυσικό, καθηλωμένο σε αναπηρικό αμαξίδιο διά βίου.

Κι όμως, από τις αρχές της δεκαετίας του ’70 έως το 1988 ο Χόκινγκ είχε ήδη επιτύχει τα κυριότερα επιτεύγματά του σε καθαρά επιστημονικό επίπεδο – κι ας μην τον γνώριζε το ευρύ κοινό. Και ήταν σπουδαία, μοναδικά όσα είχε καταφέρει. Για παράδειγμα, για να αναφερθούμε μόνον σε ένα, η μεγαλοφυής σύνδεση της λεγόμενης ανωμαλίας (σημείο άπειρης πυκνότητας στο οποίο οι νόμοι της Φυσικής όπως τους γνωρίζουμε καταρρέουν) μιας μαύρης τρύπας με την ανωμαλία (το αδιανόητα απειροελάχιστο σημείο που περιείχε τα πάντα), από την οποία προήλθε το σύμπαν μας με τη Μεγάλη Εκρηξη, είχε γίνει όταν ακόμη ήταν υποψήφιος για το διδακτορικό του(!). Χρειάστηκε όμως μια συναρπαστική αφήγηση για να αιχμαλωτίσει το ευρύ κοινό και να γίνει σούπερ σταρ με έναν τρόπο που ο κόσμος είχε να δει από την εποχή του Αϊνστάιν.

Οπωσδήποτε έπαιξε σημαντικό ρόλο στη σαγήνη που ασκούσε ο Χόκινγκ η τρομακτική αναπηρία του, όπως και το γεγονός ότι όταν διαγνώστηκε αρχικά, το 1963, οι γιατροί τού έδιναν το πολύ τρία χρόνια ζωής. Και εκείνος ταξίδεψε με τον νου του στις απαρχές του χρόνου.

Ο Τσαρλς Σάιφ (Charles Seife), συγγραφέας πολλών αξιόλογων βιβλίων επιστημονικής θεματολογίας (έχω στην κατοχή μου την έξοχη «Βιογραφία του Μηδενός», αμετάφραστη ακόμα στη γλώσσα μας), έγραψε μια ιδιότυπη βιογραφική μονογραφία του Χόκινγκ («Hawking Hawking: The Selling of a Scientific Celebrity», εκδ. Basic Books) μέσα από την οποία, δίχως να μειώνει στο παραμικρό το μεγαλείο του επιστήμονα (ανατρέχοντας σε, και αναλύοντας, ένα ένα τα κατορθώματά του), σκιαγραφεί ένα εξαιρετικά γειωμένο πορτρέτο ενός ανθρώπου που «ξεπουλήθηκε», σιγά σιγά αλλά σταθερά.

Το βιβλίο παρουσιάζει εκτενώς ένας άλλος πολύ σημαντικός συγγραφέας εκλαϊκευμένων επιστημονικών βιβλίων (αναζητήστε το εξαιρετικό «Ταξίδι στον χρόνο. Η ιστορία», εκδ. Τραυλός), ο Τζέιμς Γκλάικ (James Gleick), στο τεύχος του The New York Review of Books της 29ης Απριλίου, αναφέροντας έναν όρο της Αμερικανίδας μυθιστοριογράφου Τζόις Κάρολ Οουτς: «παθογραφία» ως το αντίθετο της «αγιογραφίας». «Ο Σάιφ δεν φτιάχνει μια παθογραφία», γράφει ο Γκλάικ. «Στόχος του είναι να εντοπίσει το ανθρώπινο στοιχείο μέσα στον μύθο». Οπου ο μύθος απέκτησε τόσο «λίπος» που, από ένα σημείο κι έπειτα, ήταν σα να εξαφάνισε τον γνήσιο, πρωτοποριακό κοσμολόγο που ήταν ο μέγας Χόκινγκ.

Ο Σάιφ είναι εξαιρετικά κριτικός όταν, προς το τέλος της ζωής του, ο Χόκινγκ προβαίνει σε δηλώσεις και αποφάνσεις πάνω σε θέματα και ζητήματα για τα οποία δεν είχε επαρκή εποπτεία, όπως, π.χ., τους κινδύνους της εξέλιξης της τεχνητής νοημοσύνης. Το πρόβλημα για τον Σάιφ ήταν πως ακόμα και ένας τιτάνας της επιστήμης μπορούσε να υποκύψει στους πειρασμούς της «γκουροποίησης» (ας μου επιτραπεί αυτός ο αδόκιμος όρος): μετά το διάσημο «Χρονικό του Xρόνου», ο Χόκινγκ έγινε κάτι σαν γκουρού. Το γεγονός δε πως είχε χάσει ακόμα και τη φωνή του και ότι επικοινωνούσε με σύντομα αποφθέγματα, τα οποία περνούσαν στον κόσμο μέσα από τον απρόσωπο αλλά και υποβλητικό ηλεκτρονικό ήχο ενός ειδικού υπολογιστή, κατέστησαν τον μεγάλο επιστήμονα αυτό που το ευρύ κοινό ψάχνει απεγνωσμένα και διαχρονικά: ένα είδος γκουρού που έχει απαντήσεις για τα πάντα.

Αλλά ακόμα και το ίδιο το «Χρονικό του Xρόνου» είχε τα προβλήματά του προτού εκδοθεί, μας πληροφορεί ο Σάιφ: τέσσερα χρόνια πριν από την έκδοση, ο Χόκινγκ είχε παραδώσει ένα χειρόγραφο που ουδεμία σχέση είχε με το τελικό αποτέλεσμα. Οι εκδότες το χαρακτήρισαν «στεγνό και άνισο», ενώ αναφερόταν σε δυσκολονόητες έννοιες τις οποίες θεωρούσε εκ των προτέρων ότι είναι οικείες στον μέσο αναγνώστη. Οπως συμβαίνει συχνά στον αγγλοσαξονικό εκδοτικό κόσμο, ανέλαβαν δράση ειδικοί επιμελητές, όπως ο πολύ σπουδαίος συγγραφέας εκλαϊκευμένης επιστήμης Τζον Γκρίμπιν, καθώς επίσης και μια πλειάδα φοιτητών του Χόκινγκ. Ολοι μαζί αναδιοργάνωσαν το εκπληκτικό αυτό υλικό για να καταλήξει, πάντοτε υπό την εποπτεία του Χόκινγκ, σε αυτό που όλοι μάθαμε και αγαπήσαμε ως «Χρονικό του Xρόνου».

Ο Σάιφ, όπως ορθά τονίζει στην κριτική του και ο Γκλάικ, δεν παραλείπει να αναφέρει πόσο ζωτικής σημασίας ήταν η εμπορική απήχηση των βιβλίων του Χόκινγκ, στο μέτρο που και ο τελευταίος έγινε ένα είδος brand name: τα καθημερινά έξοδα της νοσηλείας στο σπίτι ήταν εξοντωτικά. Ανατριχιαστική λεπτομέρεια κι όμως πέρα για πέρα αληθινή.

Όποιος διαβάσει το βιβλίο του Σάιφ και νομίσει πως ο συγγραφέας μάς «αποκαλύπτει» πως ο Χόκινγκ ήταν «απάτη» ή κάτι τέτοιο, θα έχει διαβάσει το λάθος βιβλίο. Καμία σχέση. Αυτό όμως που ο Σάιφ πετυχαίνει, με λεπτότητα και σχολαστική ανάλυση, είναι να αναδείξει τις αντιφάσεις που φωλιάζουν όχι μόνον στους κοινούς θνητούς αλλά και σε ζωντανούς θρύλους όπως ήταν ο Χόκινγκ.

https://physicsgg.me/2021/05/24/%cf%87%cf%8c%ce%ba%ce%b9%ce%bd%ce%b3%ce%ba-%cf%87%cf%8c%ce%ba%ce%b9%ce%bd%ce%b3%ce%ba-%ce%b7-%cf%80%cf%8e%ce%bb%ce%b7%cf%83%ce%b7-%ce%bc%ce%b9%ce%b1%cf%82-%ce%b5%cf%80%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bc/

Ο Στίβεν Χόκινγκ ως κωπηλάτης.

…) Για μένα ο Στίβεν Χόκινγκ ήταν ένας ξεχωριστός άνθρωπος που μ’ έκανε να δω από άλλη προοπτική τι σημαίνει πραγματική δοκιμασία, που κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε λεπτό, ήταν υποχρεωμένος να παλεύει μ’ έναν τρόπο εντελώς άγνωστο σ’ εμένα, να υπομένει στωικά καταστάσεις τις οποίες εγώ θα θεωρούσα αδιανόητες, ντροπιαστικές, ταπεινωτικές, οδυνηρές, εξουθενωτικές ή τρομακτικές. Κανείς δεν θα τον κατέκρινε, αν επέλεγε να βυθιστεί στην αυτολύπηση. Είχε κάθε λόγο. Άλλωστε, κατά καιρούς, όλοι έχουμε νιώσει οίκτο για τον εαυτό μας, και μάλιστα για πολύ πιο ασήμαντες αφορμές. Εγώ, για παράδειγμα, με μια ημικρανία είμαι ικανός να κλαψουρίζω όλη μέρα. Κι όμως, ο Στίβεν αντιμετώπιζε κάθε πρόκληση και κάθε νέα ημέρα με χιούμορ και θετική διάθεση – είχε τον αέρα ενός ανθρώπου που είχε βρει τη θέση του στον κόσμο και ήταν ευτυχισμένος γι’ αυτό.

Για τους φίλους του στο Καίμπριτζ, ο Στίβεν ήταν ένας άνδρας ανέκαθεν καθηλωμένος σε αναπηρικό αμαξίδιο- κάτι απολύτως λογικό, αφού δεν τον είχαν γνωρίσει την εποχή της Οξφόρδης. Το 1959, σε ηλικία 17 ετών και φαινομενικώς καλή υγεία, ξεκίνησε εκεί τριετείς προπτυχιακές σπουδές, εστιάζοντας στις φυσικές επιστήμες, με προτίμηση στη φυσική. Τα δυο πρώτα χρόνια των σπουδών του κύλισαν αρκετά μοναχικά. Αν και ως χαρακτήρας δημιουργούσε εύκολα φιλίες, στην Οξφόρδη δεν είχε αποκτήσει ακόμα φίλους «κολλητούς». Όμως, στο τρίτο και τελευταίο έτος φοίτησής του, αποφάσισε να εγγραφεί στον ναυτικό όμιλο του πανεπιστημίου. Μικροκαμωμένος και αδύνατος, διέθετε τον κατάλληλο σωματότυπο για πηδαλιούχος στην ομάδα κωπηλασίας. Εκεί απέκτησε αρκετούς καλούς φίλους απολαμβάνοντας περιπετειώδεις στιγμές στον Τάμεση. Αυτός ο ποταμός διασχίζει την Οξφόρδη, ενώ το Καίμπριτζ έχει τον δικό του ποταμό, τον Καμ, κι έτσι η κωπηλασία έχτισε μακρά παράδοση και στα δυο πανεπιστήμια. Αποτελούσε κοινή πρακτική, οι πιο δημοφιλείς νεαροί των δυο πανεπιστημίων να γίνονται μέλη αυτών των ομίλων. Για τον Στίβεν, η ομάδα κωπηλασίας της Οξφόρδης ήταν στην πραγματικότητα μια λέσχη για κοινωνικές εκδηλώσεις.

Ως πηδαλιούχος, λοιπόν ο Στίβεν ήταν υπεύθυνος για τους ελιγμούς και την ταχύτητα της λέμβου. Από την θέση του στην πρύμνη διόρθωνε την πορεία της λέμβου, αλλά έδινε και τις κατάλληλες εντολές στους κωπηλάτες συναθλητές του. Αδέξιος και αδύναμος, είχε πάντα φτωχές επιδόσεις στα αθλήματα, παρέμενε ωστόσο το πειραχτήρι της ομάδας που αποσπούσε την προσοχή των άλλων, διαλύοντας κάθε απόπειρα συγκέντρωσης στον στόχο. Τώρα, όμως, τα πράγματα είχαν αλλάξει. Ήταν αρχηγός της ομάδας και αναντίρρητα ιδανικός γι’ αυτόν τον ρόλο – ελαφρύς, ώστε να μην προσθέτει περιττό βάρος στη λέμβο, και με στεντόρεια φωνή.

Παρά την συμμετοχή του στην ομάδα κωπηλασίας, ο Στίβεν έπληττε αφόρητα στην Οξφόρδη. Κάθε εβδομάδα ήταν υποχρεωμένος να παρακολουθεί διαλέξεις καθώς και ένα είδος φροντιστηρίου, όπου οι φοιτητές συζητούσαν τα προβλήματα και τις εργασίες που τους είχαν ανατεθεί για το σπίτι. Θεωρούσε τα προβλήματα «γελοιωδώς εύκολα» και τους αφιέρωνε – όπως και σε κάθε άλλη εργασία – ελάχιστο χρόνο, προτιμώντας ν’ ακούει κλασική μουσική και να διαβάζει μυθιστορήματα επιστημονικής φαντασίας. Δεν είχε καμιά φιλοδοξία, κανέναν στόχο, κανέναν προσανατολισμό. Και όμως οι περισσότεροι συμφοιτητές του, έπινε πολύ. Όλα αυτά συνέβαιναν πριν πάει στο Καίμπριτζ για μεταπτυχιακές σπουδές, πριν οι γιατροί ανακοινώσουν τη «θανατική του καταδίκη» και πριν ανακαλύψει τη φυσική.

O ηθοποιός Eddie Redmayne στον ρόλο του Hawking στην ταινία του 2014, “The Theory of Everything”.

https://physicsgg.me/2021/06/02/%ce%bf-%cf%83%cf%84%ce%af%ce%b2%ce%b5%ce%bd-%cf%87%cf%8c%ce%ba%ce%b9%ce%bd%ce%b3%ce%ba-%cf%89%cf%82-%ce%ba%cf%89%cf%80%ce%b7%ce%bb%ce%ac%cf%84%ce%b7%cf%82/

Ο Στίβεν Χόκινγκ μέσα από τα μάτια του Λέοναρντ Μλοντίνοφ

Δεν χρειάζεται να είναι κανείς ειδικός για να έχει ακουστά τον Στίβεν Χόκινγκ. Ο Βρετανός κοσμολόγος που πέθανε το 2018 είχε το στάτους ενός «ροκ σταρ» μέσα και έξω από τα αμφιθέατρα της θεωρητικής φυσικής. Ζώντας για δεκαετίες καθηλωμένος σε ένα αναπηρικό αμαξίδιο, ανήμπορος να μιλήσει, αναπνέοντας από μια τρύπα στον λαιμό του, ο Χόκινγκ ταρακούνησε το σύμπαν με τις ιδέες του για τις μαύρες τρύπες και την απαρχή του σύμπαντος.

Αυτός που μάλλον δεν σας είναι και πολύ γνωστός είναι ο 67χρονος θεωρητικός φυσικός και συγγραφέας Λέοναρντ Μλοντίνοφ. Κι όμως, το όνομά του βρίσκεται κάτω από εκείνο του Χόκινγκ (με μικρότερα γράμματα βεβαίως) σε δύο πολύ γνωστά βιβλία του Βρετανού κοσμολόγου: στο «Ενα συντομότερο χρονικό του χρόνου» και στο «Μεγάλο Σχέδιο» (αμφότερα από τις εκδόσεις Κάτοπτρο).

Ο Μλοντίνοφ δούλεψε με τον Χόκινγκ από το 2003 μέχρι το 2010 για τα βιβλία, κυρίως για το Μεγάλο Σχέδιο που ήταν μια πρωτότυπη δουλειά, και μεταξύ τους αναπτύχθηκε μια ιδιαίτερη φιλία, την οποία μοιράζεται με τους αναγνώστες στο βιβλίο «Με τον Στίβεν Χόκινγκ», που κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις Τραυλός. Μέσα σε 300 σελίδες, ο συγγραφέας μιλάει για τον λαμπρό επιστήμονα και τον «πεισματάρη» άνθρωπο που ήταν ο διάσημος αστροφυσικός, για τις γυναίκες της ζωής του και τις θυελλώδεις σχέσεις του, τους φροντιστές του, το πείσμα του για ζωή, τον φόβο του θανάτου, το χιούμορ, τη δύσκολη καθημερινότητά του, το πόσο ευάλωτος αλλά και σκληρός μπορούσε να γίνει. Σίγουρα, δεν ήταν και κανένας άγιος, όπως γράφει στο οπισθόφυλλο του βιβλίου, αλλά ένας άνθρωπος γεμάτος αντιφάσεις.

Τρία επίπεδα

Η αφήγηση του Μλοντίνοφ εκτυλίσσεται σε τρία επίπεδα: στις περιπέτειες της συνεργασίας τους, σε μια μίνι βιογραφία του επιστήμονα και σε άγνωστα περιστατικά των πιο ανθρώπινων πτυχών του Χόκινγκ, στα οποία ο Μλοντίνοφ ήταν αυτόπτης μάρτυρας ή κάποια τα προκάλεσε και ο ίδιος, όπως τον ακούσιο «βασανισμό» του διάσημου αστροφυσικού.

Ο Χόκινγκ σπάνια έμενε μόνος του σε έναν χώρο αφού η ανάγκη του για φροντίδα ήταν συνεχής και οι φροντιστές του είχαν στην πραγματικότητα έναν σκοπό, να τον κρατάνε ζωντανό. Η πάθησή του έκανε το σώμα και τον οργανισμό του τόσο ευάλωτα που κινδύνευε από την παραμικρή λάθος κίνηση. Πράγματι, σε μία από τις πρώτες συναντήσεις των δύο ανδρών, ο Μλοντίνοφ έμεινε μόνος με τον Χόκινγκ όταν από το μέτωπο του τελευταίου άρχισε να κυλάει ιδρώτας. Σηκώνοντας τα φρύδια του, συναίνεσε ώστε ο Μλοντίνοφ να του σκουπίσει το μέτωπο με ένα χαρτομάντιλο. Οταν πήγε να τον σκουπίσει ξανά τα μάτια του Στίβεν τον κοιτούσαν με τρόμο αλλά εκείνος δεν μπορούσε να καταλάβει τι είχε συμβεί. «Οπως αποδείχτηκε, οι κινήσεις του χεριού μου για το σκούπισμα του ιδρώτα του ήταν πολύ “ενθουσιώδεις”. Το κεφάλι του πήρε κλίση και έγειρε στον ώμο του, όμοια με το κεφάλι πάνινης κούκλας, για να προσγειωθεί τελικά στο στήθος του, σε μια στάση που προκαλούσε τον οίκτο», γράφει ο Μλοντίνοφ, ο οποίος πανικοβλήθηκε όταν άρχισε να χτυπάει ο συναγερμός που ήταν συνδεδεμένος με τα γυαλιά του Χόκινγκ.

Ευτυχώς δεν προκάλεσε ξανά συναγερμό στους φροντιστές του Χόκινγκ, αλλά ο τρόπος που η αναπηρία του επηρέασε τη ζωή του κοσμολόγου είναι κάτι που διαπερνά όλο το βιβλίο άλλοτε έμμεσα και άλλοτε με πιο άμεσο τρόπο, όπως όταν ο Μλοντίνοφ τον ρωτά: «Δεν σε στενοχωρεί που δεν μπορείς να γράψεις ο ίδιος τις εξισώσεις;» και εκείνος απαντά πληκτρολογώντας: «Η αναπηρία μου ήταν σταδιακή. Είχα όλο τον χρόνο να προσαρμοστώ». Ο Μλοντίνοφ επιμένει όμως και λέει αυτό που μάλλον θα είχαμε σκεφτεί οι περισσότεροι: «Φαντάσου τι θα μπορούσες να είχε κάνει στη φυσική αν δεν είχες αυτή την ατυχία», αλλά η απάντηση του Χόκινγκ πάλι τον εκπλήσσει. «Με βοήθησε. Με βοήθησε να συγκεντρώνομαι», του είπε. «Για σένα, η φυσική είναι ζωή», σχολίασε τότε ο Μλοντίνοφ για να διαφωνήσει πάλι ο Χόκινγκ: «Η αγάπη είναι ζωή».

Ωστόσο, όπως διαβάζουμε, η έρευνα του αστροφυσικού ερχόταν πάντα πρώτη στη ζωή του. Αν και η οικογένειά του και οι άνθρωποι που είχε γύρω του τον βοηθούσαν να είναι ευτυχισμένος, τα παιδιά του και οι γυναίκες της ζωής του ένιωθαν παραμελημένες όσο περνούσαν τα χρόνια. «Για να παντρευτεί μια γυναίκα τον Στίβεν, απαραίτητη προϋπόθεση ήταν να παραιτηθεί από ένα μέρος του εαυτού της», γράφει ο Μλοντίνοφ, ο οποίος βρέθηκε μπροστά σε ένα ξέσπασμα της δεύτερης συζύγου του Χόκινγκ, της Ελέιν Μέισον, όταν ο διάσημος αστροφυσικός έφερε τον συνεργάτη του σπίτι για δείπνο χωρίς να την ειδοποιήσει. «Είναι που έχω καταντήσει σκλάβα του εδώ και είκοσι χρόνια, έχω τρελαθεί», είπε στον Μλοντίνοφ αργότερα.

«Νέα διευθέτηση»

Στην προσωπική του ζωή, ο Χόκινγκ απολάμβανε το φλερτ και τις μητρικές φροντίδες των γυναικών που τον πρόσεχαν. Κάποιες, γράφει ο Μλοντίνοφ, φορούσαν στενές μπλούζες με βαθύ ντεκολτέ και όταν έσκυβαν πάνω του «σιγουρεύονταν ότι ο Στίβεν μπορούσε να ρίξει μια ματιά στο στήθος τους». Η ερωτική του ζωή ωστόσο ήταν αρκετά περίπλοκη λόγω της πάθησής του. Η μυϊκή αδυναμία του έκανε την Τζέιν, την πρώτη του σύζυγο, να φοβάται πως κάθε σεξουαλική δραστηριότητα μαζί του μπορεί να τον σκοτώσει. «Ο έρωτας μαζί του κατάντησε μια τρομακτική και κενή εμπειρία», γράφει ο Μλοντίνοφ και ο Χόκινγκ αντιμετώπισε στωικά τον εραστή της γυναίκας του. «Της έδωσε την ευχή του», διαβάζουμε και πρότεινε μια «νέα διευθέτηση» της οικογένειάς τους που περιελάμβανε αρχικά τους τρεις τους και έπειτα και την Ελέιν Μέισον. Αυτό, βέβαια, δεν κράτησε πολύ και το 1995 τα ζευγάρια τράβηξαν χωριστούς δρόμους.

Η συνεργασία των δυο τους έληξε ένα βράδυ του 2010 στις 8 ακριβώς. Τότε έληγε η τελευταία προθεσμία για την παράδοση του χειρογράφου του «Μεγάλου Σχεδίου». Ο εκδοτικός οίκος Bantam τους είχε δώσει προθεσμία 1,5 έτους για να γράψουν το βιβλίο και τελικά το παρέδωσαν έπειτα από τέσσερα χρόνια και έχοντας πάρει διπλάσια προκαταβολή. «Το πείσμα είναι το σημαντικότερο χαρακτηριστικό μου», συνήθιζε να λέει και είχε δίκιο. Μέχρι τις 8 το βράδυ ο Χόκινγκ έκανε διορθώσεις, ενώ ο Μλοντίνοφ κόντευε να βάλει τα κλάματα από τις ατελείωτες αλλαγές. Οταν επιτέλους τελείωσαν, ο Χόκινγκ φόρεσε το πιο πλατύ του χαμόγελο. «Χρειάζομαι μια αυστηρή προθεσμία», είπε. «Διαφορετικά δεν τελειώνω ποτέ».

https://physicsgg.me/2021/09/08/%ce%bf-%cf%83%cf%84%ce%af%ce%b2%ce%b5%ce%bd-%cf%87%cf%8c%ce%ba%ce%b9%ce%bd%ce%b3%ce%ba-%ce%bc%ce%ad%cf%83%ce%b1-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%b1-%ce%bc%ce%ac%cf%84%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%bb/

Η δικαίωση του Χόκινγκ άργησε τρία χρόνια.

Οσο μεγαλύτερο σε εκτόπισμα είναι ένα βραβείο τόσο πιο μεγάλη και η γκρίνια που το συνοδεύει μετά από κάθε απονομή. Η Σουηδική Ακαδημία αυτή τη χρονιά δέχθηκε αρκετή κριτική. Πρώτα για το βραβείο στην Ιατρική που πολλοί περίμεναν ότι θα πήγαινε σίγουρα σε όσους εργάστηκαν για την τεχνική mRNA που σχετίζεται και με τα εμβόλια COVID και έδωσε αποτελέσματα στον φανταστικό χρόνο των 63 μόλις ημερών.

Αμέσως μετά, δηλαδή την άλλη ημέρα, μέχρι να αδειάσει η γνωστή αίθουσα στη Στοκχόλμη, εκεί όπου γίνεται η αναγγελία των βραβείων, υπήρξαν κάποιοι που θυμήθηκαν την περίπτωση του Στίβεν Χόκινγκ.

Το καθηλωμένο στην αναπηρική πολυθρόνα άστρο είχε κάνει από το 1970 μια τρομακτική ανακάλυψη κόντρα σε κάθε λογική εκείνη την εποχή.

Ο ορίζοντας των γεγονότων μιας μαύρης οπής ποτέ δεν μικραίνει.

Μια μαύρη οπή, η περιοχή όπου υπάρχει τρομακτική συγκέντρωση ύλης χωρίς όμως καμία συγκεκριμένη δομή και οργάνωση, επιβάλλει στον χώρο που την περιβάλλει άμεσα μια ιδιαίτερη συμπεριφορά. Είναι κάτι σαν λεπτή μεμβράνη απλωμένη γύρω από τη μαύρη οπή και το σχήμα της, αντίθετα από ό,τι τείνουμε να πιστέψουμε, δεν είναι σφαιρικό, κυρίως διότι πολλές μαύρες οπές περιστρέφονται με ιλιγγιώδη ταχύτητα.

Εχει ένα σχήμα σφαιροειδές, κάτι σαν σφαίρα που ενώ περιστρεφόταν της σύραμε τους πόλους προς τα έξω. Η περιοχή αυτή ονομάζεται ορίζοντας των γεγονότων. Και μια ιδιότητά του είναι να σηματοδοτεί το σύνορο που αν αυτό το διαβεί οτιδήποτε υλικό ή φως δεν θα μπορέσει να επιστρέψει.

Σκέψεις στον ορίζοντα των γεγονότων

Ο Χόκινγκ, όπως λέγεται, κάποιο βράδυ ακολουθώντας τη μακρά για εκείνον διαδικασία της… επιστροφής στο κρεβάτι του, σκέφθηκε ότι ο ορίζοντας των γεγονότων μιας μαύρης οπής δεν θα μπορούσε ποτέ να μικρύνει. Μόνον θα αυξάνεται ακριβώς όπως και η εντροπία, ένα μέγεθος δείκτης της αταξίας στον φυσικό κόσμο. Δεν έμεινε όμως μόνον σε αυτό. Οπως είναι γνωστό, δεν χρησιμοποιούσε ούτε καν τον υπολογιστή ψάχνοντας για καινούργιες θεωρίες. Ολα τα προχωρούσε «γράφοντας» στον μαυροπίνακα του εκπληκτικού μυαλού του.

Και εκεί, κάνοντας έναν πάντρεμα κλασικής θεωρίας της σχετικότητας και κβαντομηχανικής (που αυτά θεωρούνται ασυμφιλίωτα τόσο όσο το λάδι με το ξίδι) διατύπωσε και την άποψη ότι εκεί στο χείλος του ορίζοντα γεγονότων κάποια απειροελάχιστα σωματίδια κατορθώνουν να υπερπηδούν τον «φράχτη» και να επιστρέφουν στην άλλη πλευρά του υλικού κόσμου, εκτός της μαύρης οπής.

Υποβάλλοντας την ιδέα ότι η μαύρη οπή ταυτόχρονα και πέρα από την καθιερωμένη λογική, που τη θέλει μόνον να… παχαίνει παρουσιάζει και διαρροές, αλλά τόσο μικρές ώστε για να διαλυθεί θα πρέπει να περάσουν δισεκατομμύρια χρόνια, πιο πολλά και από τη σημερινή ηλικία του Σύμπαντος που υπολογίζεται στα 13,8 δισεκατομμύρια χρόνια.

Αυτό δεν διαψεύδει την πρώτη του ανακάλυψη, για τη μονόδρομη αύξηση του ορίζοντα γεγονότων διότι και η έκταση του πρώτου φαινομένου και η τεράστια χρονική κλίμακα του δευτέρου αφήνουν χώρο για να συμβαίνουν και τα δύο.

Εξάλειψη ιχνών

Γενικά ο Χόκινγκ είχε αφήσει έντονα το προσωπικό του αποτύπωμα στο τεράστιο αυτό θέμα της Φυσικής. Αφού επέμεινε και στην άποψή του πως όποια πληροφορία κουβαλάει ένα σώμα, περνώντας τον ορίζοντα γεγονότων αποδομείται και το σώμα γίνεται ένας «κρατούμενος» με τρία μόνον διακριτικά: μάζα, στροφορμή και φορτίο.

Το γνωστό ως «θεώρημα εξάλειψης ιχνών» (no hair in black hole, κατά τον Τζον Γουίλερ).

Καθηλωμένος στο αναπηρικό του καροτσάκι ο μεγάλος αυτός φυσικός είχε την τύχη και την ατυχία να ζήσει και τη στιγμή που τον Σεπτέμβριο του 2015 ο LIGO, ο νεότευκτος ανιχνευτής βαρυτικών κυμάτων στις Ηνωμένες Πολιτείες, κατέγραψε για πρώτη φορά την άφιξή τους και στον πλανήτη Γη, ως ιδιότυπων αγγελιαφόρων της σύγκρουσης-συγχώνευσης δύο μαύρων οπών.

Γεγονός που είχε συμβεί πριν από 1 δισεκατομμύριο 300 εκατομμύρια χρόνια, επιβεβαιώνοντας επιπλέον ακόμη πιο άμεσα και την ύπαρξη μαύρων οπών.

Η ειρωνεία είναι πως το τόσο σημαντικό για τον κόσμο της Φυσικής γεγονός, εκείνος το έζησε ακόμη πιο έντονα. Αφού όπως λέγεται, όταν οι συντελεστές της επιτυχίας αυτής, μετά από πολύμηνη εξέταση των σημάτων για να είναι σίγουροι, είχαν ετοιμάσει την πρώτη δημοσίευση, το κείμενο λίγο πριν τη δημοσίευσή του έφθασε στα χέρια του Χόκινγκ.

Και εκείνος το πρώτο που έκανε ήταν να αναζητήσει την επιβεβαίωση των δικών του θεωριών μέσα από τις γραμμές της εργασίας. Και δεν βρήκε τίποτα διότι όλοι τότε ζούσαν με την ευχάριστη ζάλη της ανίχνευσης και μόνον. Μάταια μάλιστα έκανε και ένα οργισμένο skype με έναν από τους πρωταγωνιστές, αυτόν που του είχε υποσχεθεί χρόνια πριν ότι ο LIGO θα επιβεβαίωνε τις θεωρίες του. Ηταν όμως πολύ αργά.

Μετά θάνατον επιβεβαίωση

Χρειάστηκε να φθάσουμε στον Ιούνιο του 2021 για να δημοσιευθεί στο πιο γνωστό από όλα τα περιοδικά της Φυσικής, το «Physical Review Letters», το αποτέλεσμα της έρευνας στα σήματα του 2015.

Ειδικά για το GW150914 που κατέγραψε για πρώτη φορά μια σύγκρουση-συγχώνευση δύο μαύρων οπών. Υπολογίστηκε ότι είχαν μάζα 36 και 29 φορές μεγαλύτερη από τη μάζα του ηλίου αντίστοιχα και αυτή που προέκυψε είχε 62 φορές τη μάζα του ηλίου (και όχι 65). Δηλαδή κατά τη διαδικασία αυτήν μετατράπηκε σε ενέργεια όση μάζα έχουν τρεις ήλιοι.

Χρησιμοποιώντας ειδικές τεχνικές, η ομάδα από NASA και MIT ανέπτυξε ένα πρότυπο που επέτρεπε να αναλυθεί η κατάσταση σχετικά με τη μάζα και τη στροφορμή των δύο μαύρων οπών πριν τη σύγκρουση αλλά και μετά, διότι το νέο γιγάντιο μόρφωμα αμέσως μετά τη συγχώνευση συνεχίζει να δονείται για κάποιον χρόνο, όπως περίπου μια καμπάνα μετά το τελευταίο χτύπημα.

Πριν, ο ορίζοντας γεγονότων υπολογίστηκε στα 235.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα και μετά τη συγχώνευση έφθασε στα 367.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Αρα επιβεβαιώθηκε η αύξηση του ορίζοντα γεγονότων πέρα από κάθε αμφιβολία (αμφιβολία ακόμη εκφράζεται αν αυτό είναι μεμονωμένο γεγονός ή ο κανόνας. Θα δείξει).

Ο Χόκινγκ όμως έχει φύγει από κοντά μας ήδη από το 2018 και θα ανήκει σε εκείνη την ομάδα των επιστημόνων που έμειναν χωρίς την περιζήτητη αυτήν επιβράβευση αφού ο σκληρός κανόνας είναι πως ποτέ δεν απονέμεται το βραβείο αυτό μετά τον θάνατό του.

https://www.in.gr/2021/10/19/b-science/episthmes/dikaiosi-tou-xokingk-argise-tria-xronia/

Ο Χόκινγκ,το Σύμπαν και η Μονρόε.

Ο Στίβεν λάτρευε τη Μέριλιν Μονρόε. Ο σκηνοθέτης Ερολ Μόρις συζητούσε με τον Χόκινγκ στη διάρκεια των γυρισμάτων του Χρονικού του Χρόνου, και κάποια στιγμή αναφέρθηκε το θέμα της Μονρόε. Οπως το έθεσε ο Μόρις: Τελικά του είπα: «Κατάλαβα γιατί έχεις όλες αυτές τις φωτογραφίες της Μέριλιν Μονρόε στον τοίχο σου. Κι εκείνη, όπως κι εσένα, την εκτιμούσαν περισσότερο για το κορμί παρά για το μυαλό της».
Τότε μου έριξε ένα πραγματικά τρελό βλέμμα, σαν να έλεγε: «Τι διάολο είναι αυτά που λες, κύριε Μόρις;». Μου ρίχνει αυτό το τρελό βλέμμα, τελικά ακούγεται ένα κλικ και μου λέει: «ΝΑΙ». Αυτό ίσως ήταν το μεγαλύτερο από τα πολλά παράδοξα στη ζωή του Χόκινγκ.

Το βιβλίο του Charles Seife, «Hawking Hawking: The Selling of a Scientific Celebrity» μεταφράστηκε στα ελληνικά από τον Ανδρέα Μιχαηλίδη και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο με τίτλο: ‘Ο πραγματικός Χόκινγκ. Κατασκευάζοντας έναν διάσημο επιστήμονα‘

Ο Τσαρλς Σάιφ έγραψε μια ιδιότυπη βιογραφία, «Ο πραγματικός Χόκινγκ: Κατασκευάζοντας έναν διάσημο επιστήμονα», μέσα από την οποία, δίχως να μειώνει το μεγαλείο του επιστήμονα, σκιαγραφεί ένα εξαιρετικά γειωμένο πορτρέτο. Το πρόβλημα για τον Σάιφ ήταν πώς μετά το διάσημο «Χρονικό του Xρόνου», ο Χόκινγκ έγινε κάτι σαν γκουρού. Το γεγονός δε πως είχε χάσει ακόμα και τη φωνή του και ότι επικοινωνούσε με σύντομα αποφθέγματα, τα οποία περνούσαν στον κόσμο μέσα από τον απρόσωπο αλλά και υποβλητικό ηλεκτρονικό ήχο υπολογιστή, κατέστησαν τον μεγάλο επιστήμονα αυτό που το ευρύ κοινό ψάχνει διαχρονικά: ένα είδος γκουρού που έχει απαντήσεις για τα πάντα.Το βιβλίο κυκλοφορεί αυτές τις μέρες από τις εκδόσεις Μεταίχμιο σε μετάφραση του Ανδρέα Μιχαηλίδη. Προδημοσιεύουμε χαρακτηριστικά αποσπάσματα.

Προδημοσίευση

Το πρώτο ουσιαστικό ερευνητικό επίτευγμα του Χόκινγκ ήταν μια σημαντική ανακάλυψη για τις απαρχές του σύμπαντος. Την εποχή εκείνη, το 1965, υπήρχαν δύο ανταγωνιστικά μοντέλα για τη δημιουργία του σύμπαντος: είτε το σύμπαν βρισκόταν σε μια κατάσταση αέναης ανανέωσης, είτε είχε γεννηθεί μέσα από μια τεράστια έκρηξη, σήμερα γνωστή ως Μεγάλη Εκρηξη. Ο Χόκινγκ απέδειξε στο πλαίσιο του διδακτορικού του πως, αν το σύμπαν είχε ξεκινήσει με μια Μεγάλη Εκρηξη, τότε είχε ξεκινήσει ως ιδιομορφία: ένα σημείο όπου οι νόμοι της φυσικής πλέον δεν έχουν κανένα νόημα, ένα απειροελάχιστο πλην άπειρο ψεγάδι στον ιστό του χωροχρόνου. Ενα σημείο όπου καταρρέουν τα ίδια τα μαθηματικά. Ηταν ένα συγκλονιστικό συμπέρασμα: αν κάποιος αποδεχόταν τη θεωρία της Μεγάλης Εκρηξης, έπρεπε επίσης να αποδεχτεί ότι οι νόμοι της φυσικής όπως τους γνωρίζουμε δεν επαρκούν για να περιγράψουν τη γέννηση του σύμπαντός μας. Αυτή η ιδέα –γνωστή σήμερα ως θεώρημα ιδιομορφίας– πυροδότησε την καριέρα του Χόκινγκ. (…)Ο Στίβεν Χόκινγκ ως σύμβολο, κατά το δεύτερο μισό του εικοστού αιώνα, αποτέλεσε εξίσου προϊόν των μέσων ενημέρωσης όσο ο Αλμπερτ Αϊνστάιν κατά το πρώτο μισό. Στο πρόσωπο του Χόκινγκ, ο Τύπος έδειχνε να έχει βρει κάποιον που μπορούσε να ανταγωνιστεί τον Αϊνστάιν –ακόμα και να τον ξεπεράσει– από κάθε άποψη. (…) Οπως και στον προκάτοχό του, αυτό έδωσε στον Χόκινγκ τα εφόδια να είναι ένας από τους λιγοστούς που μπορούν να ατενίσουν ευθέως μία από τις πιο καταστροφικές δυνάμεις του σύμπαντος· κατέβηκε ολομόναχος μέσα στα σαγόνια μιας μελανής οπής και επέστρεψε φέροντας απόκρυφη γνώση, την οποία κανείς άλλος δεν θα μπορούσε να είχε αποσπάσει. Επίσης, υποτίθεται πως ήταν εκείνος που θα ολοκλήρωνε την αναζήτηση του Αϊνστάιν για μια θεωρία των πάντων: παρόλο που αυτό ποτέ δεν αποτέλεσε ουσιαστικό κομμάτι των επιστημονικών ερευνών του Χόκινγκ (και ο ίδιος βρισκόταν πολύ πίσω σε σχέση με τους θεωρητικούς των υπερχορδών και άλλους που εργάζονταν με στόχο την ενοποίηση των θεωριών), η αναζήτηση αυτή αποτελούσε κεντρικό μέρος του μύθου του. (…)«Μερικές φορές βρέθηκα μαζί του στο νοσοκομείο», θυμάται ο Κιπ Θορν. «Μια από αυτές τις φορές ήταν σε αρκετά κακή κατάσταση, και ο μόνος τρόπος επικοινωνίας του ήταν με τη χρήση καρτών που σήκωναν οι φροντιστές του: βασικά έγνεφε “ναι” ή “όχι” αναφορικά με κάποιο γράμμα ή κάποιο σύμβολο πάνω στην κάρτα», λέει ο Θορν. «Ακόμα και τότε, δεν έδειχνε ιδιαίτερο εκνευρισμό. Ηταν πραγματικά εκπληκτικό». (…)Ενα παράξενο γεγονός αναφορικά με τον Χόκινγκ ήταν ότι έτρεφε μια ασυνήθιστη αγάπη –ίσως ακόμα και αφοσίωση– για μια διασημότητα η οποία, εκ πρώτης όψεως, ήταν το διαμετρικό του αντίθετο. Ο Στίβεν λάτρευε τη Μέριλιν Μονρόε. Ο σκηνοθέτης Ερολ Μόρις συζητούσε με τον Χόκινγκ στη διάρκεια των γυρισμάτων του Χρονικού του Χρόνου, και κάποια στιγμή αναφέρθηκε το θέμα της Μονρόε. Οπως το έθεσε ο Μόρις: Τελικά του είπα: «Κατάλαβα γιατί έχεις όλες αυτές τις φωτογραφίες της Μέριλιν Μονρόε στον τοίχο σου. Κι εκείνη, όπως κι εσένα, την εκτιμούσαν περισσότερο για το κορμί παρά για το μυαλό της».Τότε μου έριξε ένα πραγματικά τρελό βλέμμα, σαν να έλεγε: «Τι διάολο είναι αυτά που λες, κύριε Μόρις;». Μου ρίχνει αυτό το τρελό βλέμμα, τελικά ακούγεται ένα κλικ και μου λέει: «ΝΑΙ». Αυτό ίσως ήταν το μεγαλύτερο από τα πολλά παράδοξα στη ζωή του Χόκινγκ.

https://physicsgg.me/2022/11/21/ο-χόκινγκτο-σύμπαν-και-η-μονρόε/

Ο πραγματικός Χόκινγκ – Κατασκευάζοντας έναν διάσημο επιστήμονα.

«Ρωγμή» στο είδωλο του Χόκινγκ – Μια ανεπίσημη βιογραφία παρουσιάζει γκρίζες πτυχές του χαρακτήρα του μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας

ΣΑΡΛΣ ΣΕΪΦ, Ο πραγματικός Χόκινγκ –Κατασκευάζοντας έναν διάσημο επιστήμονα μτφρ.: Ανδρέας Μιχαηλίδης εκδ. Μεταίχμιο, 2022, σελ. 560

Πόσος µύθος χωράει σε μια πραγματικότητα; Oσος έθρεψε επί πολλά χρόνια την προσωπικότητα του Στίβεν Χόκινγκ. Ο άνθρωπος που εκλαΐκευσε τη Φυσική και με το άγρυπνο πνεύμα του, σε αντίθεση με το φτενό σώμα του, έδωσε το παράδειγμα της ευψυχίας, ήταν μια κλασική περίπτωση φυσιογνωμίας larger than life. Ειδικά από τη στιγμή που η ζωή δεν του φέρθηκε με τον καλύτερο τρόπο.Ποιος ήταν, όμως, πραγματικά ο Χόκινγκ; Μήπως η καταλυτική δημόσια εικόνα του, αριστοτεχνικά φτιαγμένη κι από τον ίδιο, αποσιωπά τον άνθρωπο πίσω από τον επιστήμονα; Η βιογραφία του Τσαρλς Σέιφ «Ο πραγματικός Χόκινγκ – Κατασκευάζοντας έναν διάσημο επιστήμονα», που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Μεταίχμιο σε μετάφραση του Ανδρέα Μιχαηλίδη, καίτοι δεν είναι εγκεκριμένη από το περιβάλλον του Χόκινγκ, άρα δεν είχε στη διάθεσή του πλήρες υλικό από τον ιδιωτικό του βίο, προσπαθεί να τραβήξει το πέπλο που καλύπτει τον επιστήμονα-φαινόμενο και να μας εμφανίσει μια κάπως πιο αληθινή και εν μέρει απομαγευτική εικόνα του. Δίχως, όμως, η πρόθεσή του να είναι η αποκαθήλωση του ανδρός.Ο Σέιφ είναι γνώστης του ανθρώπου με τον οποίο χρειάστηκε να αναμετρηθεί. Επίσης, είναι έμπειρος συγγραφέας επιστημονικών άρθρων και καθηγητής δημοσιογραφίας του NYU.Το κεντρικό συμπέρασμα στο οποίο καταλήγει είναι ότι ο Χόκινγκ υπήρξε «τόσο ένα εμπορικό σήμα όσο ήταν και ένα πρόσωπο». Σε σημείο που τα επιστημονικά του επιτεύγματα, συμπεριλαμβανομένων των προόδων στην κατανόηση του χώρου και του χρόνου, να ωχριούν μπρος στην εικόνα που είχε σχηματίσει το πλατύ κοινό γι’ αυτόν.Ο Χόκινγκ έπαιξε με τους κανόνες που ορίζουν και διαμορφώνουν μια διασημότητα. Μίλησε για ένα πλήθος θεμάτων εκτός της ειδικότητάς του, από την εικονική πραγματικότητα έως τη στρατιωτική τεχνολογία, δάνεισε το λογισμικό του voice-box με το οποίο επικοινωνούσε σε σκηνοθέτες και επέτρεψε σε σεναριογράφους και συγγραφείς να γράψουν γι’ αυτόν.Κατάφερε να κάνει οικεία την εικόνα ενός ανθρώπου καθηλωμένου σε αναπηρική καρέκλα που σχημάτιζε με κόπο φράσεις σε ρυθμό τριών λέξεων το λεπτό.Ολα τούτα τον έκαναν αντικείμενο έντονου δημόσιου ενδιαφέροντος, αλλά και μια διακριτή ποπ εικόνα με εμφανίσεις στο «Star Trek: The Next Generation» και στο «The Simpsons». Το κοινό, δε, παραληρούσε όταν αναφερόταν στα ταξίδια στον χρόνο και στην εξωγήινη ζωή. Κοινώς: έχτισε τον μύθο του με στοχευμένες κινήσεις.Ο Σέιφ γράφει αυτή τη βιογραφία με μια παράδοξη τεχνική: εκκινεί από τα τελευταία χρόνια της ζωής του Χόκινγκ για να φτάσει στο τέλος στα παιδικά του χρόνια. Αυτή η αναστροφή της γραμμικής αλληλουχίας στην ουσία δεν προσφέρει το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα ή, τουλάχιστον, δεν αλλάζει τα βασικά σημεία του βιβλίο.Εχουν ενδιαφέρον οι γνώμες μαθητών και συνεργατών του που συνέλεξε ο Σέιφ με επιμέλεια, όπως και η καταγραφή από μεριάς του όλων των επιστημονικών επιτευγμάτων του Χόκινγκ.Ωστόσο, δεν στέκεται μόνο εκεί. Το βιβλίο δεν διστάζει να μιλήσει ανοιχτά για τις γκρίζες περιοχές του χαρακτήρα του Χόκινγκ. Αίφνης, τον εμφανίζει εγωιστή, με αυξημένη λίμπιντο (είχα λαχτάρα για τα στριπτιζάδικα), ενώ είναι σχεδόν αποδεδειγμένο πως δεχόταν στον χώρο του γυμνές γυναίκες που τους ζητούσε να χορέψουν γι’ αυτόν.Η γενική εντύπωση είναι ότι ο Χόκινγκ έως το τέλος της ζωής του εργαζόταν πυρετωδώς, ωστόσο η αλήθεια είναι ότι τα τελευταία χρόνια ελάχιστα πράγματα πρόσφερε στην επιστήμη του, ενώ υπάρχουν αρκετοί συνάδελφοί του που δεν τον κατατάσσουν καν στην κορυφή της πυραμίδας των φυσικών με σημαντική συνεισφορά.Τι μας προσφέρει, λοιπόν, αυτή η βιογραφία; Την ευκαιρία να δούμε τον Χόκινγκ με τα ανθρώπινα μέτρα. Οσο οξύθυμος κι αλαζονικός υπήρξε, άλλο τόσο ήταν ένας άνθρωπος ζεστός και πνευματώδης. Σίγουρα οι λάτρεις του Χόκινγκ θα στενοχωρηθούν σε κάποια σημεία του βιβλίου, καθώς θα δουν το είδωλό του να ραγίζει ή να εμφανίζει μπροστά τους μια ελάχιστα κολακευτική εικόνα. Εντούτοις αυτό δεν μειώνει τη λαμπρότητα και την ξεχωριστή περσόνα του.Ας μην ξεχνάμε πως ήταν ο άνθρωπος που τον Νοέμβριο του 1995 γέμισε το Royal Albert Hall του Λονδίνου (χωρητικότητας 5.900 ατόμων) για μια διάλεξη και ότι το βιβλίο του «Η σύντομη ιστορία του χρόνου» πούλησε περισσότερα από 10 εκατομμύρια αντίτυπα παγκοσμίως.«Ο Χόκινγκ γνώριζε ότι η αναπηρία του επηρέαζε βαθιά τον τρόπο με τον οποίο τον αντιλαμβανόταν το κοινό, μετατρέποντάς τον από απλό ανθρώπινο ον σε μια ζωντανή μεταφορά», γράφει εύγλωττα ο Σέιφ.

https://physicsgg.me/2023/02/15/ο-πραγματικός-χόκινγκ-κατασκευάζον/