Jump to content

Περί Γαλαξιών.


Προτεινόμενες αναρτήσεις

Σούπερ άνεμοι μετέτρεψαν ολόκληρο γαλαξία σε αστρικό μαιευτήριο. :cheesy:

Το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble κατέγραψε μια εντυπωσιακή φωτογραφία από τον σπειροειδή γαλαξία NGC 4666 που βρίσκεται σε απόσταση 80 εκατ. ετών φωτός στον αστερισμό της Παρθένου. Ο γαλαξίας παρουσιάζει μια εξαιρετική δραστηριότητα και πιο συγκεκριμένα παράγει συνεχώς άστρα. Πολλοί γαλαξίες είναι ενεργοί και παράγουν νέα άστρα αλλά αυτό συνήθως συμβαίνει σε συγκεκριμένες περιοχές τους που οι τοπικές συνθήκες το επιτρέπουν. Στην περίπτωση του NGC 4666 η μαζική αστρογένεση συμβαίνει σε ολόκληρο τον γαλαξία.

Οι επιστήμονες της NASA πιστεύουν ότι αυτό που συμβαίνει στον NGC 4666 οφείλεται στις βαρυτικές αλληλεπιδράσεις με τους γειτονικούς του γαλαξίες, ένα μεγάλο γαλαξία και ένα γαλαξία νάνο που διαθέτει σχετικά μικρό αριθμό άστρων. Αυτή η αλληλεπίδραση δημιουργεί ένα σπάνιο γαλαξιακό καιρικό φαινόμενο τους αποκαλούμενους «σούπερ ανέμους». Πρόκειται για μετακίνησης κολοσσιαίων ποσοτήτων αερίων από την καρδιά ενός γαλαξία στο διαστημικό κενό. Στη δημιουργία των σούπερ ανέμων εμπλέκονται επίσης αέρια νεκρών άστρων και εκρήξεις σούπερνοβα. Υπολογίζεται ότι οι σούπερ άνεμοι στο γαλαξία NGC 4666 εκτείνονται σε αποστάσεις εκατοντάδων χιλιάδων ετών φωτός για αυτό και προκαλούν την γέννηση νέων άστρων σε πολλές περιοχές του.

https://www.naftemporiki.gr/story/1791450/souper-anemoi-metetrepsan-olokliro-galaksia-se-astriko-maieutirio[/b]

galaksias-astra-gennisi.jpg.2001cf4a377a49c343445def7bea39ac.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 2 μήνες αργότερα...

Εντοπίστηκε το πιο απομακρυσμένο νερό στο Σύμπαν.

Στις εσχατιές του Σύμπαντος, σε απόσταση 12,8 δισ. ετών φωτός από εμάς βρίσκονται δύο πανάρχαιοι γαλαξίες που βρίσκονται τόσο κοντά ο ένας στον άλλο ώστε οι επιστήμονες τους θεωρούν… γαλαξιακό ζευγάρι και τους έχουν δώσει την κοινή κωδική ονομασία SPT0311-58.Αστρονόμοι του Πανεπιστημίου του Ιλινόι Urbana-Champaign χρησιμοποιώντας το τη συστοιχία τηλεσκοπίων ALMA στην έρημο Ατακάμα της Χιλής εντόπισαν στον μεγαλύτερο από τους δύο γαλαξίες του ζεύγους ίχνη νερού. Αν η ανακάλυψη επιβεβαιωθεί θα πρόκειται για το πιο μακρινό σημείο του Σύμπαντος που έχουμε εντοπίσει την παρουσία του πολύτιμου και απολύτως απαραίτητου για την ύπαρξη της ζωής (έτσι τουλάχιστον όπως εμείς την γνωρίζουμε) νερού. Ο γαλαξίας στον οποίο εντοπίστηκε το νερό σχηματίστηκε όταν το Σύμπαν ήταν μόλις 780 εκατ. ετών, ήταν δηλαδή με κοσμικούς όρους ακόμη σε νηπιακή ηλικία.Η ύπαρξη του νερού σε αυτόν τον γαλαξία σημαίνει ότι οι πιο σύνθετες χημικές και μοριακές διεργασίες είχαν ξεκινήσει στο Σύμπαν αρκετά νωρίτερα από ότι εκτιμούσαν οι επιστήμονες. Η ύπαρξη του νερού σε εκείνο το χρονικό σημείο υποδεικνύει επίσης ότι τα πρώτα άστρα δημιουργήθηκαν έζησαν και εξαφανίστηκαν μέσα στα πρώτα 800 εκ. έτη της ύπαρξης του Σύμπαντος «σπέρνοντας» έτσι νέα χημικά στοιχεία και μόρια σε ένα περιβάλλον που αρχικά κυριαρχούνταν από ήλιο και υδρογόνο. Ο εμπλουτισμός αυτός οδήγησε στον εντυπωσιακό και πολύπλοκο Κόσμο που γνωρίζουμε σήμερα με τους αμέτρητους και διαφόρων ειδών γαλαξίες, άστρα, πλανήτες και όλα τα άλλα κοσμικά αντικείμενα. 

galaksies-nero.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 2 εβδομάδες αργότερα...

Ο γαλαξίας που ρίχνει φως στο «σπριντ» του Σύμπαντος.

Το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble κατέγραψε μια  φωτογραφία από ένα σπειροειδή γαλαξία που μοιάζει πολύ με τον δικό μας. Πρόκειται για το γαλαξία Mrk (Markarian) 1337 και η εικόνα δείχνει με λεπτομέρειες την δομή του γαλαξία αλλά και ορισμένα από τα πιο φωτεινά του άστρα. Ο Mrk 1337 βρίσκεται σε απόσταση 120 εκατ. ετών φωτός από τη Γη στον αστερισμό της Παρθένου.

MAS ALLÁ DEL TRABAJO SOCIAL
 

Ερευνητική ομάδα με επικεφαλής τον νομπελίστα Άνταμ Ρις, καθηγητή του τμήματος Φυσικής και Αστρονομίας του Πανεπιστημίου Τζονς Χοπκινς στις ΗΠΑ, μελετά την διαστολή του Σύμπαντος, ένα από τα πιο θεμελιώδη αλλά και μυστηριώδη κοσμικά φαινόμενα. Στο πλαίσιο αυτό η ερευνητική ομάδα μελετά και το γαλαξία Mrk 1337 ο οποίος μπορεί να προσφέρει νέα στοιχεία για τον ρυθμό διαστολής του Σύμπαντος. Ο Άνταμ Ρις κέρδισε το Νόμπελ Φυσικής το 2011 αποδεικνύοντας ότι το Σύμπαν διαστέλλεται και μάλιστα με επιταχυνόμενο ρυθμό. Η μελέτη του Mrk (Markarian) 1337 αναμένεται να προσφέρει επίσης νέα στοιχεία για την ύπαρξη και τους μηχανισμούς του γαλαξία μας.

https://www.naftemporiki.gr/story/1808821/o-galaksias-pou-rixnei-fos-sto-sprint-tou-sumpantos

galaksias-diastoli.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Ανακαλύφθηκαν 4 γιγαντιαίες κοιλότητες στο σμήνος γαλαξιών RBS 797

Μπορεί να οφείλονται σε δύο τεράστιες μαύρες τρύπες που περιφέρονται πολύ κοντά η μια γύρω από την άλλη.

Τα σμήνη γαλαξιών είναι οι μεγαλύτερες δομές στο σύμπαν που συγκρατούνται εξαιτίας των βαρυτικών δυνάμεων. Συνίστανται από εκατοντάδες ή και χιλιάδες ξεχωριστούς γαλαξίες, τεράστιες ποσότητες θερμών αερίων και αόρατη σκοτεινή ύλη. Το θερμό αέριο που διαχέεται μέσα στα σμήνη περιέχει πολύ μεγαλύτερη μάζα από τους ίδιους τους γαλαξίες και εκπέμπει έντονα ακτίνες Χ, τις οποίες ανιχνεύει το τηλεσκόπιο Chandra. Ένας τεράστιος γαλαξίας βρίσκεται συνήθως στο κέντρο ενός σμήνους.

Μια νέα έρευνα του τηλεσκοπίου Chandra για το σμήνος γαλαξιών RBS 797, που βρίσκεται σε απόσταση περίπου 3,9 δισεκατομμυρίων ετών φωτός από τη Γη, αποκάλυψε δύο ξεχωριστά ζεύγη κοιλοτήτων που εκτείνονται μακριά από το κέντρο του σμήνους. Αυτό σημαίνει ότι υπάρχει ένα ζεύγος υπερμεγέθων μαύρων τρυπών, που δημιούργησαν πίδακες την ίδια περίπου στιγμή. Εάν αυτό επιβεβαιωθεί, οι δύο υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες θα είναι ένα από τα πλησιέστερα ζεύγη που έχουν ανακαλύφθηκαν ποτέ, με απόσταση μεταξύ τους περίπου 250 έτη φωτός.

rbs797.jpg?w=864 Στο αριστερό πλαίσιο της παραπάνω εικόνας βλέπουμε το σμήνος των γαλαξιών RBS 797 όπως το φωτογράφισε στο ορατό φως το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble της NASA. Το θερμό αέριο που περιβάλλει τους γαλαξίες είναι αόρατο, αλλά ανιχνεύεται στις ακτίνες Χ από το Chandra (δεξιά). Το ένα ζεύγος των κοιλοτήτων φαίνεται ξεκάθαρα (δεξιά και αριστερά στο κέντρο της εικόνας του Chandra με μαυρο χρώμα), ενώ το άλλο ζεύγος είναι λιγότερο ευδιάκριτο.

Οι αστρονόμοι έχουν δει παρόμοιες κοιλότητες ακτίνων Χ στο παρελθόν και σε άλλα σμήνη γαλαξιών. Ένα ζεύγος τέτοιων κοιλοτήτων θεωρείται είναι ένα υποπροϊόν εκρήξεων κοντά σε μια γιγάντια μαύρη τρύπα σε έναν μεγάλο γαλαξία στο κέντρο ενός σμήνος. Οι εκρήξεις τροφοδοτούν πίδακες σε αντίθετες κατευθύνσεις, οι οποίες απομακρύνουν το αέριο για να δημιουργήσουν ένα ζεύγος κοιλοτήτων. Όμως, για να δημιουργηθούνται τέσσερις κοιλότητες όπως στο σμήνος RBS 797 πρέπει να συμβαίνει ένα πιο περίπλοκο φαινόμενο.

rbs797_xray_labeled_525.jpg?w=525

Η πιο πιθανή απάντηση είναι ότι το σμήνος των γαλαξιών περιέχει ένα ζεύγος τεράστιων μαύρων τρυπών, οι οποίες εκτοξεύουν πίδακες προς κάθετες κατευθύνσεις σχεδόν ταυτόχρονα. Μια άλλη πιθανή εξήγηση για τις τέσσερις κοιλότητες είναι να υπάρχει μόνο μία υπερμεγέθης μαύρη τρύπα — με πίδακες που με κάποιο τρόπο καταφέρνουν να αλλάζουν κατεύθυνση αρκετά γρήγορα. Η ανάλυση των δεδομένων Chandra δείχνει ότι η διαφορά ηλικίας των κοιλοτήτων ανατολής-δύσης και βορρά-νότου είναι μικρότερη από 10 εκατομμύρια χρόνια.

Περισσότερες λεπτομέρειες σχετικά με την ερμηνεία του φαινομένου περιέχονται στην δημοσίευση με τίτλο: ‘The deepest Chandra view of RBS 797: evidence for two pairs of equidistant X-ray cavities.’

https://physicsgg.me/2021/12/21/ανακαλύφθηκαν-4-γιγαντιαίες-κοιλότητ/

 

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 1 μήνα αργότερα...

Ανακαλύφθηκε ο Αλκυονέας, ο μεγαλύτερος ραδιογαλαξίας του Σύμπαντος.

radiogalaksias.jpg
ESO/WFI (Optical); MPIfR/ESO/APEX

Οι ραδιογαλαξίες είναι γιγάντιοι γαλαξίες με εντυπωσιακούς πίδακες να ξεπηδούν από το κέντρο τους.

Οι ραδιογαλαξίες αποτελούν ένα από τα πιο εντυπωσιακά όσο και σπάνια είδη γαλαξιών. Πρόκειται για κολοσσιαίων διαστάσεων γαλαξίες που στο κέντρο τους βρίσκονται τεράστιες μαύρες τρύπες που από τη μια πλευρά «καταπίνουν» συνεχώς την κοσμική ύλη που βρίσκεται στο διαστημικό της περίγυρο ενώ παράλληλα εκτοξεύουν πίδακες υψηλής ενέργειας οι οποίοι υποχρεώνουν φορτισμένα σωματίδια να κινούνται με ταχύτητες που ακουμπούν αυτές του φωτός. Η ύλη που εκτοξεύεται από αυτούς τους πίδακες πιστεύεται ότι μπορεί να αποτελέσουν τους «σπόρους» εκκίνησης διεργασιών γέννησης νέων άστρων.Ραδιογαλαξίες εντοπίζονται στα βάθη του Σύμπαντος κάτι που σημαίνει ότι δημιουργήθηκαν στο πρώιμο Σύμπαν γεγονός που προβληματίζει τους επιστήμονες αφού το μέγεθος και τα χαρακτηριστικά τους δεν είναι συμβατά με τις συνθήκες που επικρατούσαν την πρώτη περίοδο ύπαρξης του Κόσμου.Ερευνητική ομάδα με επικεφαλής επιστήμονες του Πανεπιστημίου Leiden στην Ολλανδία παρουσιάζει την ανακάλυψη του μεγαλύτερου σε μέγεθος ραδιογαλαξία που γνωρίζουμε. Πρόκειται για ένα ραδιογαλαξία που βρίσκεται σε απόσταση τριών δισ. ετών φωτός από την Γη. Ο γαλαξίας έχει έκταση τουλάχιστον 16 εκατ. ετών φωτός και είναι περίπου 100 φορές μεγαλύτερος από τον δικό μας γαλαξία.Οι ερευνητές ονόμασαν τον γαλαξία Αλκυονέα, του Γίγαντα που σύμφωνα με την Βιβλιοθήκη του Απολλοδώρου ήταν υιός του Ουρανού. Οι ερευνητές εντόπισαν δύο πίδακες να ξεπηδούν από την μαύρη τρύπα στο κέντρο του γαλαξία η μελέτη των οποίων τους βοήθησε να διαπιστώσουν το μέγεθος και άλλα χαρακτηριστικά του.

Θα δημοσιεύσουν τα ευρήματα τους σε επερχόμενο τεύχος της επιθεώρησης «Astronomy & Astrophysics».

https://www.naftemporiki.gr/story/1833642/anakalufthike-o-alkuoneas-o-megaluteros-radiogalaksias-tou-sumpantos

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Η εντυπωσιακή σύγκρουση τριών γαλαξιών… με τα μάτια του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble.

Το σμήνος γαλαξιών που φαίνεται στην φωτογραφία ονομάζεται IC 2431 και βρίσκεται περίπου 681 εκατομμύρια έτη φωτός από τη Γη, στον αστερισμό του Καρκίνου.

hubble_ic2431.jpg?w=1024

Ένα από τα πιο κοινά κοσμικά φαινόμενα είναι οι συγκρούσεις-συγχωνεύσεις γαλαξιών. Κατά βάση δύο γειτονικοί γαλαξίες υπό το βάρος των βαρυτικών τους αλληλεπιδράσεων πλησιάζουν ο ένας τον άλλο σε μια διαδικασία που διαρκεί εκατοντάδες εκατ. ή δισεκατομμύρια έτη και καταλήγει είτε στο να εξαφανιστεί ο ένας από τους δύο γαλαξίες και ο άλλος να αυξήσει το μέγεθος και να αλλάξουν λιγότερο η περισσότερο η δομή και τα χαρακτηριστικά του. Την ίδια στιγμή που ο ένας γαλαξίας εξαφανίζεται ο άλλος ανανεώνεται και τόσο ο ίδιος όσο και το Σύμπαν αφού από αυτή την διαδικασία γεννιούνται μαζικά νέα άστρα.Το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble στον μακρύ κατάλογο των ανακαλύψεων του εντόπισε και κατέγραψε μια συγχώνευση στην οποία εμπλέκονται τρεις γαλαξίες. Σε απόσταση 681 εκατ. ετών φωτός από τη Γη στον αστερισμό του Καρκίνου τρεις γαλαξίες βρίσκονται σε διαδικασία συγχώνευσης η οποία θα δημιουργήσει ένα νέο γαλαξία στον οποίο δόθηκε η κωδική ονομασία IC 2431.Μέσα στο χαοτικό σκηνικό που εξελίσσεται σε αυτή την συγχώνευση ξεπηδούν συνεχώς νέα άστρα με τις παρατηρήσεις του Hubble να δείχνουν ότι οι πιο ενεργές περιοχές αστρογένεσης βρίσκονται στο κέντρο της συγχώνευσης. Γύρω από αυτές τις περιοχές έχει σχηματιστεί ένα πυκνό νέφος κοσμικής σκόνης το οποίο είναι ορατό στην εικόνα που έδωσε στη δημοσιότητα η NASA.Ο εντοπισμός της τριπλής συγχώνευσης επετεύχθη χάρις στο πρόγραμμα Galaxy Zoo, πρόκειται για ένα πρόγραμμα στο οποίο συμμετέχουν ερασιτέχνες αστρονόμοι και γενικότερα φίλοι της διαστημικής εξερεύνησης οι οποίοι βοηθούν στην επεξεργασία δεδομένων και ανάδειξη άγνωστων στοιχείων για τους γαλαξίες. Τους μηχανισμούς, την εξέλιξη και την συμπεριφορά τους. Ανάμεσα στα άλλα οι συμμετέχοντες στο Galaxy Zoo προσπαθούν να ταξινομήσουν περίπου ένα εκατ. εικόνες γαλαξιών που έχει καταγράψει το Hubble και δεν έχουν εξεταστεί λεπτομερώς μέχρι σήμερα.  Να σημειωθεί ότι τα τελευταία χρόνια σειρά ερευνών έχουν δείξει ότι ο γαλαξίας μας έχει καταφέρει να κερδίσει όλες τις αναμετρήσεις που είχε στη διάρκεια της ύπαρξης του με άλλους γαλαξίες έχοντας απορροφήσει τουλάχιστον 12 όχι μόνο μικρότερους αλλά και μεγαλύτερους γαλαξίες. Όμως ο γειτονικός αλλά κατά πολύ μεγαλύτερος γαλαξίας της Ανδρομέδας πλησιάζει τον δικό μας και στη σύγκρουση που αναμένεται να συμβεί σε περίπου 4,5 δισ. έτη οι επιστήμονες θεωρούν δεδομένο ότι ο γαλαξίας μας θα υποστεί την πρώτη του ήττα που θα είναι και μοιραία για αυτόν. Εκείνη την χρονική περίοδο αναμένεται και το τέλος της Γης αφού ο Ήλιος έχοντας εξαντλήσει τα καύσιμα του θα μετατραπεί σε κόκκινο γίγαντα με αποτέλεσμα η Γη να γίνει ένα πραγματικό κοσμικό… κάρβουνο.

https://www.naftemporiki.gr/story/1834377/gennietai-galaksias-me-treis-biologikous-goneis-binteo

 

Το επεξεργάστηκε ο Δροσος Γεωργιος

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Ένα παράξενο γαλαξιακό τρίγωνο.

arp143_.png?w=1024 Η θεαματική μετωπική σύγκρουση μεταξύ δύο γαλαξιών που πυροδότησε την τριγωνικού σχήματος πλημμυρίδα γέννησης άστρων, όπως καταγράφηκε σε μια νέα φωτογραφία από το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble της NASA

To 1966 o αστρονόμος Halton Arp συνέταξε τον κατάλογο των ιδιόμορφων γαλαξιών του Arp ο οποίος περιέχει 338 γαλαξίες με περίεργα σχήματα που αλληλεπιδρούν. Θεωρούσε ότι αυτοί οι περίεργοι γαλαξίες ήταν εξαιρετικά εργαστήρια για την μελέτη των φυσικών διεργασιών που παραμορφώνουν τους κανονικούς ελλειπτικούς και σπειροειδείς γαλαξίες. Ο Arp ήταν ένας από τους πρώτους που πρότεινε ότι αυτά τα αλλόκοτα σχήματα ήταν γαλαξιακές συγκρούσεις διαμέσου των οποίων δημιουργούνται νέα άστρα.

Ο Halton Christian «Chip» Arp (1927–2013) ήταν Αμερικανός αστρονόμος, που υπήρξε φοιτητής του Edwin Hubble. Eίναι γνωστός για τον άτλαντα των ιδιόμορφων γαλαξιών, αλλά και για την κριτική του εναντίον της θεωρίας της Μεγάλης Έκρηξης και την αμφισβήτιση του νόμου Hubble για την διαστολή του σύμπαντος.

Η άποψή του ήταν αντίθετη με την πλειοψηφία των αστρονόμων της δεκαετίας του 1960, οι οποίοι θεωρούσαν αυτούς τους παραμορφωμένους γαλαξίες απλά ιδιόμορφους. Ο Arp πίστευε σε ένα διαφορετικό είδος σύμπαντος, γεμάτο βία και αναγέννηση. Έναν τέτοιο γαλαξία Arp όπου δημιουργούνται νέα άστρα, δείχνει η παραπάνω νέα φωτογραφία του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble.Πρόκειται για το σύστημα Arp 143. Οι δύο γαλαξίες που συγκρούστηκαν μετωπικά, περνώντας ο ένας μέσα από τον άλλον, πυροδοτώντας την τριγωνικού σχήματος πλημμυρίδα σχηματισμού νέων άστρων, στό δεξιό τμήμα της εικόνας. Το ζεύγος συνίσταται από τον παραμορφωμένο σπειροειδή γαλαξία NGC 2445 (δεξιά), και τον λιγότερο φανταχτερό σύντροφό του, τον NGC 2444 (αριστερά).Οι αστρονόμοι θεωρούν ότι οι γαλαξίες πέρασαν ο ένας μέσα από τον άλλο, πυροδοτώντας την μοναδικής μορφής αστρική πλημμυρίδα στον NGC 2445, όπου χιλιάδες άστρα δημιουργούνται στη δεξιά πλευρά της εικόνας.

πηγή: https://hubblesite.org/contents/news-releases/2022/news-2022-010

https://physicsgg.me/2022/02/23/ένα-παράξενο-γαλαξιακό-τρίγωνο/

Κοινοποιήστε:

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Εντοπίστηκε το μεγαλύτερο ωστικό κύμα στο Σύμπαν.

ostiko-kyma-galaksies.jpg
Francesco de Gasperin, SARAO

Μια εικόνα του ωστικού κύματος που εντόπισαν οι ερευνητές από τις γαλαξιακές συγκρούσεις στο σμήνος Abell 3667.

Με δημοσίευση τους στην επιθεώρηση «Astronomy & Astrophysics» ερευνητική ομάδα παρουσιάζει μια εντυπωσιακή και ταυτόχρονα σπάνια ανακάλυψη. Χρησιμοποιώντας τη συστοιχία ραδιοτηλεσκοπίων MeerKAT στη Νότιο Αφρική οι ερευνητές εντόπισαν το μεγαλύτερο ωστικό κύμα στο Σύμπαν.Πρόκειται για μια κοσμική δομή με έκταση 60 φορές μεγαλύτερη από αυτή του γαλαξία μας. Σε απόσταση περίπου 730 εκατ. φωτός από τη Γη βρίσκεται το Abell 3667 το οποίο είναι ένα γαλαξιακό σμήνος που σύμφωνα με τους επιστήμονες βρίσκεται σε μια χαοτική κατάσταση. Στη πραγματικότητα το Abell 3667 αποτελείται από δύο γαλαξιακά σμήνη που περιλαμβάνουν συνολικά περίπου 550 γαλαξίες. Τα δύο γαλαξιακά σμήνη συγκρούονται μεταξύ τους σε μια διαδικασία που θα οδηγήσει τελικά στην συγχώνευση των δύο σμηνών σε ένα. Οι συγκρούσεις να εκτοξεύουν στο Διάστημα κοσμική ύλη που έχει πάρει την μορφή του ωστικού κύματος που εντόπισαν οι ερευνητές.Στη πραγματικότητα πρόκειται για δύο δομές που εκτοξεύονται από τις δύο αντίθετες πλευρές των συγκρούσεων τις οποίες οι ερευνητές εντόπισαν και η μελέτη τους δείχνει ότι είναι πιο σύνθετες από όσο θεωρούσαν οι ειδικοί ότι μπορεί να είναι τέτοιου είδους κοσμικές δομές.«Τα ωστικά κύματα λειτουργούν ως γιγάντιου επιταχυντές σωματιδίων ωθώντας ηλεκτρόνια να κινούνται στο διαστημικό κενό με την ταχύτητα του φωτός. Τα κύματα αποτελούνται από νήματα μεγάλης λαμπρότητας νημάτων που λειτουργούν ως τα ίχνη γιγάντιων μαγνητικών πεδίων αλλά και των περιοχών όπου τα ηλεκτρόνια ξεκίνησαν την επιτάχυνση τους» αναφέρει ο Φραντσέσκο ντε Γκασπερίν, συνεργάτης του Αστεροσκοπείου του Αμβούργου, επικεφαλής της έρευνας.

Σύμφωνα με τους ερευνητές το ωστικό κύμα έκανε την εμφάνιση του πριν από περίπου ένα δισ. έτη όταν συνέβη η πρώτη σύγκρουση γαλαξιών στο Abell 3667 την οποία ακολούθησαν και άλλες συγκρούσεις.

https://naftemporiki.gr/story/1837069/entopistike-to-megalutero-ostiko-kuma-sto-sumpan-binteo

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 3 εβδομάδες αργότερα...

Γαλαξιακό ταγκό με σπάνιους παρτενέρ.

galaksies-xoros.jpg
ESA/Hubble & NASA, J. Dalcanton, Dark Energy Surve

Οι δύο γαλαξίες αλληλεπιδρούν και έχει δημιουργηθεί μια «γέφυρα» ανάμεσα τους από άστρα και κοσμική ύλη,

Άλλη μια εντυπωσιακή σκηνή τον απέραντο κόσμο του Διαστήματος προσέθεσε στην ατελείωτη λίστα του το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble που εδώ και τρεις δεκαετίες μας αποκαλύπτει όσα συμβαίνουν σε κάθε σημείο του Σύμπαντος. Οι κάμερες του Hubble εστίασαν σε απόσταση 320 εκατ. ετών φωτός από τη Γη στον αστερισμό της Ανδρομέδας. Εκεί βρίσκεται ένας μεγάλος σπειροειδής γαλαξίας, ο NGC 169, και ένας μικρότερος γαλαξίας, ο IC 1559 που διαθέτει πολικό δακτύλιο. Πρόκειται για ένα σπάνιο είδος γαλαξία με αστέρια, αέριο και σκόνη σε τροχιά με τους δακτυλίους κάθετα προς το επίπεδο του γαλαξιακού δίσκου.Οι δύο γαλαξίες έχουν πλησιάσει τόσο κοντά ο ένας στον άλλο που προκαλούνται σε αυτούς αλληλεπιδράσεις τις οποίες κατέγραψε με λεπτομέρεια και σε τρισδιάστατη απεικόνιση το Hubble. Αυτό το γαλαξιακό ζεύγος έχει λάβει την κωδική ονομασία Arp 282 και οι επιστήμονες το μελετούν για να διαπιστώσουν τις κοσμικές διεργασίες και φαινόμενα που εξελίσσονται εκεί μεταβάλλοντας τη δομή και τη μορφή τους. Στην εικόνα που δόθηκε στη δημοσιότητα είναι ορατή μια λωρίδα που ενώνει τους δύο γαλαξίες. Σε αυτή την λωρίδα υπάρχουν άστρα, κοσμική σκόνη και αέρια τα οποία μετακινούνται από τον ένα γαλαξία προς τον άλλο εξαιτίας των βαρυτικών

αλληλεπιδράσεων ανάμεσα τους.

WONDER WORLD
Hubble Finds a ‘Thrilling Exchange Between Two Galaxies’

 Είναι επίσης ενδιαφέρον ότι και οι δύο γαλαξίες έχουν ενεργούς πυρήνες κάτι που σύμφωνα με την κρατούσα θεωρία σημαίνει ότι συντελούνται εκεί διαφόρων ειδών μη αστρικής προέλευσης κοσμικά φαινόμενα που με τις υπάρχουσες γνώσεις που διαθέτουμε για το Σύμπαν εξηγούνται μόνο από την ύπαρξη μιας υπερμεγέθους μαύρης τρύπας η οποία είναι ενεργή και συσσωρεύει μάζα γύρω από αυτή.

 https://naftemporiki.gr/story/1841727/galaksiako-tagko-me-spanious-partener

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 3 εβδομάδες αργότερα...

Αστρονόμοι εντόπισαν τον πιο μακρινό γαλαξία σε απόσταση 13,5 δισ. ετών φωτός.

hd1_timeline.png?w=1024 Η ανακάλυψη του γαλαξία HD1 σε απόσταση περίπου 13,5 δισεκατομμυρίων ετών φωτός από την Γη, ‘έσπασε’ το ρεκόρ των 13,4 δισ. ετών φωτός που κατείχε ο γαλαξίας GN-z11

Μια διεθνής ομάδα αστρονόμων ανακάλυψε το πιο μακρινό αστρονομικό αντικείμενο στο σύμπαν, έναν γαλαξία με την ονομασία HD1, σε απόσταση περίπου 13,5 δισεκατομμυρίων ετών φωτός. Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Φάμπιο Πακούτσι του Κέντρου Αστροφυσικής Χάρβαρντ-Σμιθσόνιαν των ΗΠΑ, οι οποίοι έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Monthly Notices» της Βασιλικής Αστρονομικής Εταιρείας της Βρετανίας, ανέφεραν ότι ο γαλαξίας είναι υπερβολικά φωτεινός στο υπεριώδες φως για λόγους που δεν είναι σαφείς.

hd1.png?w=1024

   Εκτιμούν ότι ο εν λόγω γαλαξίας είτε δημιουργεί άστρα με εντυπωσιακό ρυθμό (περισσότερα από 100 κάθε χρόνο, τουλάχιστον δεκαπλάσια των αναμενομένων), είτε περιέχει μια υπερμεγέθη μαύρη τρύπα με μάζα περίπου 100 εκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από εκείνη του Ήλιου, κάτι που θα μπορούσε να εξηγήσει εναλλακτικά την μεγάλη φωτεινότητα του HD1. Καθώς «καταπίνει» τεράστιες ποσότητες αερίων, φωτόνια υψηλής ενέργειας μπορεί να εκπέμπονται από την περιοχή γύρω από τη μαύρη τρύπα. Αν αυτό όντως συμβαίνει, τότε θα πρόκειται για την πιο πρώιμη γνωστή μαύρη τρύπα, πολύ πιο κοντά στην αρχική «Μεγάλη Έκρηξη» από οποιαδήποτε έχει βρεθεί μέχρι σήμερα.Ο HD1 ανακαλύφθηκε μετά από 1.200 ώρες παρατηρήσεων με διάφορα τηλεσκόπια (Subaru, VISTA, Spitzer. UK Infrared). Ακολούθησαν παρατηρήσεις από το μεγάλο τηλεσκόπιο ALMA στη Χιλή, που έδειξαν ότι ο HD1 είναι 100 εκατομμύρια έτη φωτός πιο μακριά από τον GN-z11, τον έως τώρα κάτοχο του ρεκόρ αρχαιότερου και πιο μακρινού γαλαξία. Θα ακολουθήσουν παρατηρήσεις του HD1 από το νέο μεγάλο διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb, το οποίο «πιάνει δουλειά» φέτος, προκειμένου να επιβεβαιωθεί οριστικά ότι πρόκειται για τον νέο κάτοχο του γαλαξιακού ρεκόρ απόστασης.

https://physicsgg.me/2022/04/07/αστρονόμοι-εντόπισαν-τον-πιο-μακρινό/

Το επεξεργάστηκε ο Δροσος Γεωργιος

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Λάμπει το φως γαλαξιακής σύγκρουσης που παράγει νέα άστρα στα βάθη του Σύμπαντος.

megkameizer.jpg
ESA/Hubble & NASA, Acknowledgement: Judy Schmidt (

Στη φωτογραφία εικονίζεται ένα megamaser που κατέγραψε το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble από ένα γαλαξία σε απόσταση 370 εκατ. ετών φωτός.

Οι αστρονόμοι τα ονομάζουν mazers και πρόκειται για πίδακες πλάσματος και μηχανισμούς παραγωγής ενέργειας σε πυρήνες ενεργών γαλαξιακών και κβάζαρς. Υπάρχουν όμως και τα megamazers που σχηματίζονται σε πολύ ισχυρά και πολυσύνθετα κοσμικά φαινόμενα λαμβάνονται και τη μορφή ραδιοακτίνων που γίνονται ορατές σε κάποια μήκη κύματος.«Τα megamazers εμφανίζονται μέσα από καταστάσεις μάξιμουμ χάους» αναφέρει η Χέιλι Ρόμπερτς, αστροφυσικός του Πανεπιστημίου του Κολοράντο (Boulder) εκ των επικεφαλής ομάδας ερευνητών που εντόπισε ένα megamazer. Οι ερευνητές χρησιμοποιώντας την συστοιχία ραδιοτηλεσκοπίων MeerKAT στη Νότιο Αφρική προσπαθούσαν να εντοπίσουν την παρουσία υδρογόνου στα βάθη του Σύμπαντος. Πρόκειται για ένα ερευνητικό πρόγραμμα συνολικής διάρκειας παρατηρήσεων τριών χιλιάδων ωρών που ονομάζεται Laduma.Όπως αναφέρουν σε δημοσίευση τους στο διαδικτυακό αρχείο προδημοσιεύσεων arxiv οι ερευνητές εντόπισαν υδροξύλιο (ένα μόριο αποτελούμενο από οξυγόνο και υδρογόνο) μέσα σε ένα megamaser που δημιουργήθηκε σε απόσταση πέντε δισ. ετών φωτός από τη Γη. Πρόκειται για το πιο μακρινό megamaser που έχει εντοπιστεί μέχρι σήμερα και σύμφωνα με τους ερευνητές δημιουργήθηκε από τη σύγκρουση δύο γαλαξιών η οποία έχει οδηγήσει στη μαζική παραγωγή νέων άστρων.«Όταν δύο γαλαξίες σαν τον δικό μας γαλαξία και αυτόν της Ανδρομέδας συγκρουστούν δημιουργούνται δέσμες φωτός που μπορούν να γίνουν ορατές σε κοσμνολογικού επιπέδου αποστάσεις. Το υδροξύλιο στα megamasers λειτουργούν ως λαμπρός φωτισμός η παρουσία του οποίου δηλώνει ότι πηγάζει από μια σύγκρουση γαλαξιών η οποία έχει ως αποτέλεσμα την παραγωγή νέων άστρων αλλά και την τροφοδοσία μαύρων τρυπών» αναφέρει ο Τζέρεμι Ντάρλινγκ, αστροφυσικός του Πανεπιστημίου του Κολοράντο και μέλος της ερευνητικής ομάδας

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 2 εβδομάδες αργότερα...

Υπέρλαμπρο γαλαξιακό πορτρέτο από το Hubble.

galaksias-sifert.jpg
ESA/Hubble & NASA, J. Lee and the PHANGS-HST Team

Η πραγματικά υπέροχη εικόνα του γαλαξία Μ91 που κατέγραψε το Hubble.

Ο Μεσιέ 91 (γνωστός και ως Μ91 και NGC 4548) είναι ραβδωτός σπειροειδής γαλαξίας απόσταση 55 εκατομμυρίων ετών φωτός στον αστερισμό Κόμη Βερενίκης. Ανήκει στην κατηγορία των γαλαξιών Σίφερτ που περιλαμβάνουν έναν εξαιρετικά λαμπρό μικρό πυρήνα, ο οποίος μπορεί μερικές φορές να ξεπερνά σε φωτεινότητα ολόκληρο τον περιβάλλοντα γαλαξία. αποτελεί μία διάχυτη πηγή ραδιοκυμάτων.Το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble έστρεψε τα όργανα του στον Μ91 και κατέγραψε μια εντυπωσιακή εικόνα πορτρέτο του γαλαξία η οποία αναμένεται να βοηθήσει τους επιστήμονες να μελετήσουν το κέντρο του που παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Στο κέντρο του Μ91 δεσπόζει μια γιγάντια μαύρη τρύπα η οποία εκτιμάται ότι έχει μάζα 10-38 εκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από τη μάζα του Ήλιου. Ο Τοξότης Α*, η μαύρη τρύπα στο κέντρο του δικού μας γαλαξία έχει μάζα 4,3 εκατ. φορές μεγαλύτερη από αυτή του Ήλιου. Επίσης στο κέντρο του Μ31 υπάρχει έντονη δραστηριότητα με συνεχή γέννηση νέων άστρων γεγονός που επίσης προκαλεί το ερευνητικό ενδιαφέρον τόσο αυτόνομα όσο και σε σχέση με την παρουσία και δραστηριότητα της γιγάντιας μαύρης τρύπας.

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Ένα εντυπωσιακό σύμπλεγμα 5 γαλαξιών.

… για τα 32α γενέθλια του τηλεσκοπίου Hubble

Το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble τέθηκε σε τροχιά γύρω από τη Γη από αστροναύτες της NASA με το διαστημικό λεωφορείο Discovery, στις 25 Απριλίου 1990. Το τηλεσκόπιο έχει κάνει 1,5 εκατομμύρια παρατηρήσεις σε 50.000 αστρονομικά αντικείμενα μέχρι σήμερα, συσσωρεύοντας έναν τεράστιο θησαυρό γνώσης για το σύμπαν.Η NASA γιορτάζει τα 32α γενέθλια του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble δίνοντας στην δημοσιότητα μια εντυπωσιακή φωτογραφία που περιέχει ένα σπάνιο σύμπλεγμα πέντε (!) γαλαξιών, που ονομάζεται The Hickson Compact Group 40:

hubble32.png?w=1024

Βλέπουμε τρεις σπειροειδείς γαλαξίες, έναν ελλειπτικό και έναν φακοειδή γαλαξία. Το εύρος του διαστήματος που καταλαμβάνει η ομάδα των γαλαξιών περίπου διπλάσια από τη διάμετρο του δίσκου του δικού μας γαλαξία. Οι πέντε γαλαξίες μετά από 1 δισεκατομμύριο χρόνια θα συγκρουστούν και θα συγχωνευθούν για να σχηματίσουν έναν γιγαντιαίο ελλειπτικό γαλαξία.

 
 

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 2 εβδομάδες αργότερα...

Εντοπίστηκαν «τεμπέληδες» γαλαξίες.

galaksias-xoris-astra.jpg
ALMA (ESO/NAOJ/NRAO)/S. Dagnello (NRAO/AUI/NSF)

Καλλιτεχνική απεικόνιση ενός γαλαξία BSBs που για άγνωστο λόγο δεν παράγει νέα άστρα.

Οι συγκρούσεις-συγχωνεύσεις γαλαξιών είναι μια από τις πλέον κοινές διεργασίες στο Σύμπαν. Κατά βάση η διαδικασία αυτή οδηγεί στη μαζική παραγωγή νέων άστρων κυρίως στις περιοχές που εξελίσσεται το φαινόμενο. Έχει διαπιστωθεί όμως ότι υπάρχουν κάποιοι γαλαξίες που οι αστρονόμοι ονομάζουν PSBs οι οποίοι μετά από μια σύγκρουση-συγχώνευση με άλλο γαλαξία δεν παράγουν άστρα ή παράγουν ελάχιστα.Μέχρι σήμερα οι επιστήμονες θεωρούσαν ότι αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι για κάποιο άγνωστο λόγο ο γαλαξίας που προκύπτει μετά τη σύγκρουση-συγχώνευση δεν καταφέρνει να συγκρατήσει τα αέρια, τη σκόνη και τα υπόλοιπα υλικά παραγωγής νέων άστρων που έχουν δημιουργηθεί από τη κοσμική διεργασία και τα υλικά διασκορπίζονται στο διαστημικό κενό.Με δημοσίευση της στην επιθεώρηση «The Astrophysical Journal» ερευνητική ομάδα με επικεφαλής επιστήμονες του Πανεπιστημίου της Ουάσιγκτον στο Σιάτλ ανατρέπουν τα δεδομένα παρουσιάζοντας ένα κοσμικό μυστήριο που επιζητεί λύση. Σύμφωνα με τους ερευνητές τα αέρια η σκόνη δεν εγκαταλείπουν τους γαλαξίες PBSs αλλά παραμένουν σε αυτούς σε μια απενεργοποιημένη κατάσταση. Σύμφωνα με τους ερευνητές τα υλικά αυτά αποδίδουν στους γαλαξίες PBSs μόνο το 10% της παραγωγικής τους ικανότητας.Μια πρώτη σκέψη που καταθέτουν οι ερευνητές είναι ότι τα αέρια κατά τη διάρκεια ή/και μετά τη διαδικασία της γαλαξιακής σύγκρουσης-συγχώνευσης  βρίσκονται σε μια «ταραχώδη» κατάσταση όπως για παράδειγμα, να στροβιλίζονται, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να ενεργοποιήσουν τους μηχανισμούς παραγωγής νέων άστρων. Όπως είναι ευνόητο αν τα ευρήματα αυτής της έρευνας επιβεβαιωθούν θα πρέπει η επιστημονική κοινότητα να αναζητήσει απαντήσεις.

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Πανίσχυρη κάμερα κατέγραψε γαλαξιακό μπαλέτο.

galaksies-xoros1.jpg
Dark Energy Survey/DOE/FNAL/DECam/CTIO/NOIRLab/NSF

Μια από τις εικόνες των δύο γαλαξιών που αλληλεπιδρούν βαρυτικά και κατέγραψε η Dark Energy Camera

Στο Αστεροσκοπείο Cero Tololo στη Χιλή βρίσκεται το τηλεσκόπιο Victor M.Blanco το οποίο είναι εξοπλισμένο με μια από τις ισχυρότερες κάμερες στον κόσμο, την Dark Energy Camera. Πρόκειται για μια κάμερα ευρείας οπτικής γωνίας με διάμετρο κατόπτρου τεσσάρων μέτρων και πέντε φακούς με τον διορθωτικό φακό να έχει διάμετρο ενός μέτρου.H κάμερα αποτελούσε ένα από τα όργανα του διεθνούς πρότζεκτ Dark Energy Survey στο πλαίσιο του οποίου εκατοντάδες επιστήμονες από όλο τον κόσμο δημιούργησαν χάρτες της κατανομής της σκοτεινής ύλης με στόχο τη μελέτη της σκοτεινής ενέργειας, της μυστηριώδους δύναμης που προκαλεί σύμφωνα με την κρατούσα θεωρία την επιτάχυνση της διαστολής του σύμπαντος. Το πρόγραμμα έχει πλέον ολοκληρωθεί αλλά αποφασίσθηκε η κάμερα να συνεχίσει να λειτουργεί αφού οι δυνατότητες της μπορούν να χρησιμοποιηθούν και σε άλλες έρευνες του Σύμπαντος.Η Dark Energy Camera έστρεψε το βλέμμα της σε απόσταση 60 εκατ. ετών φωτός από τη Γη στον αστερισμό του Ωρολόγιου και εστίασε σε μια περιοχή που υπάρχουν δύο γειτονικοί γαλαξίες. Πρόκειται για τον ραβδωτό σπειροειδή γαλαξία NGC 1512 και τον νάνο γαλαξία NGC 1510. Οι δύο γαλαξίες ήρθαν πριν από περίπου 400 εκατ. έτη πολύ κοντά με αποτέλεσμα να κινούνται σε τροχιά ο ένας γύρω από τον άλλο. Η τροχιακή διαδικασία δημιουργεί στην ουσία ένα βαρυτικό χορό που οι ειδικοί χαρακτηρίζουν «γαλαξιακό μπαλέτο».Αυτός ο χορός που άλλοτε φέρνει πολύ κοντά τους δύο γαλαξίες και άλλοτε τους απομακρύνει παράγει διαφόρων ειδών εντυπωσιακά και ενδιαφέροντα κοσμικά φαινόμενα όπως η παραμόρφωση του σχήματος του.

Η μελέτη των παραμορφώσεων των γαλαξιών αποκαλύπτει ανάμεσα στα άλλα και στοιχεία για την σκοτεινή ύλη. 

https://naftemporiki.gr/story/1860006/panisxuri-kamera-kategrapse-galaksiako-mpaleto-binteo

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 2 εβδομάδες αργότερα...

Αστρονόμοι «εισβάλουν» για πρώτη φορά σε αρχαία εργοστάσια παραγωγής γαλαξιών.

sumpan-diastima.jpg
SHUTTERSTOCK
Διεθνής ερευνητική ομάδα κατάφερε να διεισδύσει σε ένα είδος νεφελωμάτων που εμφανίστηκαν λίγο μετά την γέννηση του Σύμπαντος και αποτέλεσαν τα μαιευτήρια άστρων και γαλαξιών στο πρώιμο Σύμπαν. Τα νεφελώματα που ονομάζονται Damped Lyman-α systems (DLAs) βρίσκονται στις εσχατιές του Σύμπαντος και για αυτό η παρατήρηση και μελέτη τους είναι ιδιαίτερα δύσκολη.Οι αστρονόμοι χρησιμοποιούν την μέθοδο του βαρυτικού φακού για να καταφέρουν να δουν και να μελετήσουν αυτά τα νεφελώματα. Η μέθοδος του βαρυτικού φακού βασίζεται στο φαινόμενο της καμπύλωσης του φωτός κατά το οποίο το φως ενός κοντινότερου στον παρατηρητή κοσμικού σώματος (ενός άστρου ή γαλαξία) λειτουργεί ως μεγεθυντικός φακός επιτρέποντας του να δει ένα άλλο κοσμικό σώμα που «κρύβεται» πίσω τους σε πολύ πιο μακρινή απόσταση.Μέχρι σήμερα οι αστρονόμοι χρησιμοποιούσαν ως μεγεθυντικό φακό για να δουν τα DLAs κβάζαρ δηλαδή εξαιρετικά λαμπρούς και μακρινούς ενεργούς γαλαξιακούς πυρήνες οι οποίοι εμφανίζονται στον παρατηρητή ως αστέρες και όχι σαν μεγάλης έκτασης κοσμικές δομές. Με δημοσίευση τους στην επιθεώρηση «Nature» οι ερευνητές αναφέρουν ότι χρησιμοποίησαν ένα νέο επιστημονικό όργανο σε συνδυασμό με διάφορα τηλεσκόπια και επέλεξαν αυτή την φορά ως μεγεθυντικό φακό ένα συμβατικό γαλαξία και όχι ένα κβάζαρ.Με αυτόν τον τρόπο κατάφεραν να δουν με λεπτομέρεια αυτά τα νεφελώματα γεγονός που συμβαίνει για πρώτη φορά. «Τα νεφελώματα DLA είναι κρίσιμος παράγοντας στην κατανόηση του τρόπου με τον οποίο δημιουργήθηκαν οι πρώτοι γαλαξίες. Όμως ήταν μέχρι τώρα εξαιρετικά δύσκολο να παρατηρήσουμε αυτά τα νεφελώματα» αναφέρει ο Τζεφ Κουκ, καθηγητής του Κέντρου Αστροφυσικής και Υπερυπολογιστών του Πανεπιστημίου Τεχνολογίας Swinburne στην Αυστραλία που ήταν επικεφαλής της έρευνας. Οι ερευνητές κατάφεραν να εντοπίσουν και να διεισδύσουν σε δύο νεφελώματα DLAs στο εσωτερικό των οποίων δημιουργήθηκαν γαλαξίες πριν από περίπου 11 δισ. έτη.

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Γαλαξιακή καραμπόλα δημιούργησε ένα ποτάμι γέννησης άστρων (βίντεο)

galaksies-sygxoneysi1.jpg
NASA, ESA, and J. Charlton (Pennsylvania State Uni

Στη φωτογραφία εικονίζεται η συγχώνευση των τεσσάρων γαλαξιών και διακρίνεται το «ποτάμι» που γεννά άστρα το οποίο ενώνει τους τρεις γαλαξίες στο πάνω μέρος της εικόνας με τον πιο απομακρυσμένο στην κάτω πλευρά της εικόνας.

Το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble είχε καταγράψει το 2010 εικόνες από μια περιοχή του Σύμπαντος όπου εξελίσσεται μια πολύ ενδιαφέρουσα από πολλές απόψεις κοσμική διεργασία. Σε απόσταση 166 εκατ. ετών φωτός από εμάς βρίσκεται το Hickson Compact Group 31 (HCG 31), μια ομάδα τεσσάρων γαλαξιών που βρίσκονται σε διαδικασία συγχώνευσης.Η συγχώνευση δύο γαλαξιών είναι μια διαδικασία ρουτίνας στο Σύμπαν η οποία παράγει διαφόρων ειδών φαινόμενα. Η συγχώνευση τεσσάρων γαλαξιών δεν είναι κάτι συνηθισμένο και όπως είναι ευνόητο τα φαινόμενα που παράγονται σε πολλές περιπτώσεις είναι εκτός από εντυπωσιακά και άγνωστα για την επιστημονική κοινότητα.Επιστήμονες της NASA μελέτησαν και επεξεργάστηκαν εκ νέου τα δεδομένα και τις εικόνες που είχε καταγράψει το Hubble από την τετραπλή γαλαξιακή συγχώνευση. Το αποτέλεσμα είναι μια νέα εικόνα του τι συμβαίνει εκεί. Η συγχώνευση δύο γαλαξιών δημιουργεί συνθήκες μαζικής γέννησης άστρων στις περιοχές που οι δύο γαλαξίες αρχίζουν να ακουμπούν ο ένας τον άλλο.Τι συμβαίνει όμως όταν συγχωνεύονται τέσσερις γαλαξίες και ο ένας βρίσκεται μεγαλύτερη απόσταση από τους άλλους τρεις; Όπως αποκαλύπτει η νέα μελέτη και εικόνα που δόθηκε στη δημοσιότητα αυτό που έχει συμβεί είναι η δημιουργία μιας κοσμικής λωρίδας που ενώνει τον πιο απομακρυσμένο γαλαξία με τους τους άλλους τρεις

Στη λωρίδα αυτή που οι ερευνητές ονομάζουν «ποτάμι» γεννιούνται συνεχώς νέα άστρα.

https://naftemporiki.gr/story/1865687/galaksiaki-karampola-dimiourgise-ena-potami-gennisis-astron-binteo

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Σε τι διαφέρουν οι μακρινοί γαλαξίες από τον δικό μας.

Μια ομάδα αστροφυσικών του Πανεπιστημίου της Κοπεγχάγης έφτασε σε ένα σημαντικό συμπέρασμα σχετικά με τους πληθυσμούς των άστρων άλλων γαλαξιών πέρα από τον Γαλαξία μας. Ένα συμπέρασμα που θα μπορούσε να αλλάξει την άποψή μας για ένα ευρύ φάσμα αστρονομικών φαινομένων, όπως τον σχηματισμό των μαύρων τρυπών, των σουπερνόβα και να εξηγήσει γιατί πεθαίνουν οι γαλαξίες.

m31_andromeda-1.png?w=700 Ο γαλαξίας της Ανδρομέδας, ο πιο κοντινός γείτονας του Γαλαξία μας, και το πιο μακρινό αντικείμενο στον ουρανό που μπορούμε να δούμε με γυμνό μάτι.

Σε μια νέα έρευνα που δημοσιεύτηκε χτες στο περιδικό The Astrophysical Journal, μια ομάδα ερευνητών από το Ινστιτούτο Niels Bohr του Πανεπιστημίου της Κοπεγχάγης δίνει απαντήσεις σχετικά με τα άστρα που περιέχουν οι πολύ μακρινοί γαλαξίες.Από το 1955, επικράτησε η υπόθεση ότι η σύνθεση των άστρων σε άλλους γαλαξίες του σύμπαντος είναι παρόμοια με εκείνη των εκατοντάδων δισεκατομμυρίων άστρων που περιέχει ο δικός μας Γαλαξίας – μια ποικιλία άστρων μεγάλης, μέσης και μικρότερης μάζας. Αλλά με την βοήθεια παρατηρήσεων 140.000 γαλαξιών σε όλο το σύμπαν και ένα ευρύ φάσμα θεωρητικών μοντέλων, οι συγγραφείς της προαναφερθείσας έρευνας διερεύνησαν το αν το είδος των άστρων του Γαλαξία μας ισχύει και στους άλλους γαλαξίες. Η απάντηση είναι όχι. Τα άστρα σε μακρινούς γαλαξίες έχουν συνήθως μεγαλύτερη μάζα από αυτά που βρίσκονται την «γειτονιά μας». Το εύρημα έχει σημαντικό αντίκτυπο σ’ αυτό που νομίζαμε ότι γνωρίζαμε για το σύμπαν.Η μάζα των άστρων είναι πολύ σημαντική για τους αστρονόμους. Αν αλλάξετε την μάζα, αλλάζετε επίσης τον αριθμό των σουπερνόβα και των μαύρων οπών που προκύπτουν από τεράστια άστρα. Επομένως, το παραπάνω συμπερασμα σημαίνει ότι πρέπει να αναθεωρήσουμε πολλά από αυτά που κάποτε υποθέταμε, γιατί οι μακρινοί γαλαξίες φαίνονται αρκετά διαφορετικοί από τους δικούς μας, λέει ο Albert Sneppen, από το Ινστιτούτο Niels Bohr και ένας από τους συγγραφείς της μελέτης.

Αναλύοντας το φως από 140.000 γαλαξιών

Οι ερευνητές υπέθεταν ότι το μέγεθος και η μάζα των άστρων σε άλλους γαλαξίες ήταν παρόμοια με τον δικό μας για περισσότερα από πενήντα χρόνια, για τον απλό λόγο ότι δεν μπορούσαν να τα παρατηρήσουν με τηλεσκόπιο, όπως τα άστρα του δικού μας γαλαξία.Οι μακρινοί γαλαξίες απέχουν δισεκατομμύρια έτη φωτός. Κατά συνέπεια, μόνο το φως από τα πιο ισχυρά άστρα τους να φτάνει στη Γη. Αυτό ήταν πονοκέφαλος για τους ερευνητές σε όλο τον κόσμο εδώ και χρόνια, καθώς δεν μπορούσαν ποτέ να ξεκαθαρίσουν με ακρίβεια πώς κατανέμονται οι μάζες των άστρων σε άλλους γαλαξίες, μια αβεβαιότητα που τους ανάγκαζε να πιστέψουν ότι κατανέμονται όπως οι μάζες των άστρων του Γαλαξία μας. Μια λογικότατη παραδοχή.«Μπορούσαμε να δούμε μόνο την κορυφή του παγόβουνου και γνωρίζαμε εδώ και πολύ καιρό ότι το να περιμένουμε από άλλους γαλαξίες να μοιάζουν με τον δικό μας δεν ήταν πολύ καλή υπόθεση. Ωστόσο, κανείς δεν κατάφερε ποτέ να αποδείξει ότι οι άλλοι γαλαξίες σχηματίζουν διαφορετικούς πληθυσμούς άστρων. Αυτή η μελέτη μας επέτρεψε να κάνουμε ακριβώς αυτό, κάτι που μπορεί να ανοίξει την πόρτα για μια βαθύτερη κατανόηση του σχηματισμού και της εξέλιξης των γαλαξιών», υποστηρίζει ο Charles Steinhardt, συν-συγγραφέας της μελέτης.Οι ερευνητές ανέλυσαν το φως από 140.000 γαλαξίες χρησιμοποιώντας τον κατάλογο COSMOS, μια μεγάλη διεθνή βάση δεδομένων με περισσότερες από ένα εκατομμύριο παρατηρήσεις φωτός άλλων γαλαξιών. Αυτοί οι γαλαξίες είναι κατανεμημένοι από το πλησιέστερο έως το πιο μακρινό σημείο του σύμπαντος, από το οποίο το φως έχει ταξιδέψει δώδεκα δισεκατομμύρια χρόνια μέχρι να παρατηρηθεί στη Γη.

Οι βαρύτεροι γαλαξίες πεθαίνουν πρώτοι

Η νέα ανακάλυψη θα έχει ένα ευρύ φάσμα επιπτώσεων. Για παράδειγμα, παραμένει άλυτο το ερώτημα «γιατί οι γαλαξίες πεθαίνουν και σταματούν να σχηματίζουν νέα άστρα».Η νέα έρευνα υποδεικνύει ότι αυτό μπορεί να εξηγηθεί διακρίνοντας την εξής απλή τάση: οι μικρότερης μάζας γαλαξίες συνεχίζουν να σχηματίζουν άστρα, ενώ οι μεγαλύτερης μάζας γαλαξίες παύουν να δημιουργούν νέα άστρα. Αυτό δείχνει μια εξαιρετικά παγκόσμια τάση στον θάνατο των γαλαξιών», καταλήγει ο Albert Sneppen.

https://physicsgg.me/2022/05/26/σε-τι-διαφέρουν-οι-μακρινοί-γαλαξίες-α/

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 5 εβδομάδες αργότερα...

NASA: Νέο παιχνίδι σε μετατρέπει σε κυνηγό γαλαξιών.

Σίγουρα δεν είναι εύκολο να κατανοήσει κανείς τί ακριβώς αναζητούν χιλιάδες επιστήμονες στο Διάστημα και ποια φαινόμενα παρατηρούν τα υπερσύγχρονα τηλεσκόπια που λειτουργούν αδιάκοπα μακριά από τη Γη. Το παιχνίδι είναι παραδοσιακά ένας τρόπος που διευκολύνει τη μάθηση –και η NASA φαίνεται να το αξιοποιεί ώστε να κατανοήσουν οι πολίτες τί συμβαίνει «εκεί πάνω». Επιχειρώντας να φέρει την επιστήμη στα σπίτια μας, ο διαστημικός οργανισμός δημιούργησε ένα παιχνίδι το οποίο εξηγεί την αποστολή του τηλεσκοπίου «Nancy Grace Roman Space Telescope», ένα τηλεσκόπιο το οποίο, σύμφωνα με τον τρέχοντα προγραμματισμό, θα ξεκινήσει τη συλλογή δεδομένων μέχρι το 2027.Το παιχνίδι Roman Space Observer, το οποίο μπορεί να παίξει κανείς σε οποιονδήποτε υπολογιστή, απευθύνεται σε ενήλικες και παιδιά, και έχει σχεδιαστεί με τέτοιον τρόπο ώστε ο κάθε παίκτης και παίκτρια να μπορεί να καταλάβει τις προκλήσεις του διαστημικού τηλεσκοπίου. Καθώς κανείς συνδέεται στην πλατφόρμα, γίνεται αμέσως χειριστής του τηλεσκοπίου. Στόχος, να ανιχνεύσει όσα περισσότερα αστρονομικά φαινόμενα μπορεί μέσα σε διάστημα ενός λεπτού –ένας χρόνος που ανανεώνεται κάθε φορά που προλαβαίνουμε να αποτυπώσουμε ένα φαινόμενο με το τηλεσκόπιο. Μπροστά στην οθόνη μπορεί να δει κανείς να λαμβάνουν χώρα εκρήξεις υπερκαινοφανών αστέρων, να περνούν με μεγάλη ταχύτητα γαλαξίες, εξωπλανήτες ή μαύρες τρύπες, να εντοπίσει περιοχές όπου υπάρχει σκοτεινή ύλη, ή ακόμη να τύχει να δει το διαστημικό τηλεσκόπιο Τζέιμς Γουέμπ το οποίο ακολουθεί τη δική του αυτόνομη πορεία! Οι σχεδιαστές επιχείρησαν να μεταφέρουν στο περιβάλλον του διδιάστατου περιβάλλοντος κάποιους από τους βασικούς νόμους που διέπουν τα αστρονομικά φαινόμενα. Έτσι, η σκοτεινή ύλη μπορεί να ανιχνευτεί μέσα από ελαφρές παραμορφώσεις που προκαλεί σε ουράνια σώματα τα οποία την διαπερνούν, ενώ οι μελανές οπές, από τις οποίες δεν μπορεί να δραπετεύσει ούτε καν το φως, μόλις που διακρίνονται να περνούν. Παράλληλα, τα ουράνια σώματα τα οποία εντοπίζονται πιο συχνά είναι οι γαλαξίες.

Έναυσμα για περαιτέρω αναζήτηση

Φυσικά, στόχος της πλατφόρμας δεν είναι να αναπαραστήσει με ακρίβεια τα θαυμαστά φαινόμενα τα οποία τα οποία λαμβάνουν χώρα στο Διάστημα, αλλά να δώσει το έναυσμα στους χρήστες να αναζητήσουν περισσότερες πληροφορίες τόσο για τη λειτουργία του τηλεσκοπίου όσο και για τα φαινόμενα τα οποία σκοπεύουν να παρατηρήσουν οι επιστήμονες χρησιμοποιώντας το τηλεσκόπιο αυτό. Όπως σημείωσε στο ψηφιακό περιοδικό Popular Science η Κάρτνεϋ Λι, η οποία επέβλεψε την ανάπτυξη του συγκεκριμένου παιχνιδιού, «ήθελα να δημιουργήσω ένα παιχνίδι για να βοηθήσω στην εκπαίδευση των ανθρώπων και να τους συναντήσω εκεί όπου βρίσκονται».

Το μελλοντικό τηλεσκόπιο

Το υπέρυθρο διαστημικό τηλεσκόπιο θα χρησιμοποιηθεί από τους επιστήμονες ώστε να αναζητήσουν απαντήσεις σε θεμελιώδη ερωτήματα που σχετίζονται με τη σκοτεινή ύλη, να αναζητήσουν εξωηλιακούς πλανήτες με σκοπό -μεταξύ άλλων- να διερευνηθεί πιο συστηματικά το ενδεχόμενο να υπάρχει ζωή εκτός της Γης αλλά και να συλλέξουν στοιχεία τα οποία θα συμπληρώσουν το «πάζλ» της ιστορίας του Σύμπαντος. Παράλληλα, με το συγκεκριμένο τηλεσκόπιο θα δοκιμαστούν εξελιγμένες τεχνολογίες οι οποίες θα επιτρέψουν την ανίχνευση ενός μεγάλου αριθμού εξωπλανητών αλλά και την παρατήρηση  πρωτοπλανητικών δίσκων, δηλαδή δίσκων αερίων οι οποίοι περιβάλλουν τους αστέρες καθώς αυτοί σχηματίζονται.

https://www.in.gr/2022/06/23/b-science/space/nasa-neo-paixnidi-se-metatrepei-se-kynigo-galaksion/

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Ανακαλύφθηκε γαλαξίας «απολίθωμα» από την εποχή της γέννησης του Σύμπαντος (βίντεο)

arxaios-galaksias.jpg
International Gemini Observatory/NOIRLab/NSF/AURA

Μέσα στον κύκλο εικονίζεται ο πανάρχαιος γαλαξίας.

Σε απόσταση 848 χιλιάδων ετών φωτός από τον γαλαξία της Ανδρομέδας ανακαλύφθηκε ένας γαλαξίας νάνος που αν και ανήκει στη γαλαξιακή μας γειτονιά δεν είχε εντοπιστεί μέχρι εξαιτίας της αμυδρής φωτεινότητας του.Ο γαλαξίας που ονομάστηκε Pegasus V φαίνεται ότι διαθέτει σημαντικά μικρότερες ποσότητες βαρέων χημικών στοιχείων σε σχέση με παρόμοιου τύπου γαλαξίες. Αυτό σημαίνει ότι είναι πανάρχαιος και πιθανώς αποτελεί ένα απολίθωμα των πρώτων γαλαξιών που σχηματίστηκαν στο Σύμπαν. Οι αμυδροί γαλαξίες γενικότερα θεωρούνται απολιθώματα των πρώτων γαλαξιών και προσφέρουν στοιχεία για τον σχηματισμό των πρώτων άστρων.«Εντοπίσαμε εξαιρετικά αμυδρό γαλαξία τα άστρα του οποίου σχηματίστηκαν πολύ νωρίς στην ιστορία του Σύμπαντος. Είναι η πρώτη φορά που ένας τόσο αμυδρός γαλαξίας εντοπίζεται στην περιοχή της Ανδρομέδας και μάλιστα σε μια έρευνα που δεν σχεδιάστηκε για να αναζητήσει ένα τέτοιο εύρημα» αναφέρει η Μισέλ Κόλινς, αστρονόμος του Πανεπιστημίου του Σάρει στη Βρετανία.

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 4 εβδομάδες αργότερα...

Αυτός είναι ο αρχαιότερος γαλαξίας.

… που έχουμε δει μέχρι σήμερα

oldest-galaxy.jpg?w=584

Εντοπίστηκε στα πρώτα δεδομένα του διαστημικού τηλεσκοπίου James Webb. Σχηματίστηκε 300 εκατομμύρια χρόνια μετά τη Μεγάλη Έκρηξη! Αυτό σημαίνει ότι έχει ηλικία ίση με το 97,8% της ηλικίας του Σύμπαντος.

Η ανακάλυψη περιγράφεται στη δημοσίευση των Naidu et al, με τίτλο «Two Remarkably Luminous Galaxy Candidates at z≈11−13 Revealed by JWST» όπου διαπιστώνεται ότι ο γαλαξίας (τον οποίο αποκαλούν GLASS-z13) έχει διάμετρο περίπου 500 parsecs και μάζα περίπου ίση με ένα δισεκατομμύριο ηλιακές μάζες.

glass-z13.jpg?w=713

Μόλις μια εβδομάδα μετά τη δημοσιοποίηση των πρώτων εικόνων από το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb, του πιο ισχυρού που σχεδιάστηκε ποτέ, οι αστρονόμοι αναφέρουν ότι ενδέχεται να έχει ήδη ανακαλύψει τον πιο μακρινό γαλαξία που έχει παρατηρηθεί στα χρονικά, ο οποίος υπήρχε πριν από 13,5 δισεκατομμύρια χρόνια!Με την ονομασία GLASS-z13, ο συγκεκριμένος γαλαξίας εκτιμάται ότι υπήρχε μόλις 300 εκατομμύρια χρόνια μετά τη Μεγάλη Έκρηξη (Big Bang) – το κοσμικό φαινόμενο που αποτέλεσε την «αφετηρία» του σύμπαντος. Φέρεται, δηλαδή, να είναι 100 εκατομμύρια χρόνια προγενέστερος από το προηγούμενο ρεκόρ που έχει καταγραφεί, σύμφωνα με όσα είπε στο Γαλλικό Πρακτορείο (AFP) ο Ρόχαν Ναιντού από το Κέντρο Αστροφυσικής του Χάρβαρντ.Ο Ναιντού είναι ο βασικός συγγραφέας μιας μελέτης που αναλύει δεδομένα από τις πρώτες παρατηρήσεις του διαστημικού τηλεσκοπίου James Webb. Τα δεδομένα δημοσιεύονται στο διαδίκτυο για όλους τους αστρονόμους στον κόσμο.Μια από τις κύριες αποστολές του υπερσύγχρονου διαστημικού τηλεσκοπίου είναι να παρατηρήσει τους πρώτους γαλαξίες που σχηματίστηκαν μετά τη Μεγάλη Έκρηξη, η οποία χρονολογείται πριν από 13,8 δισεκατομμύρια χρόνια.Στην αστρονομία, η παρατήρηση απόμακρων αντικειμένων μοιάζει με ένα ταξίδι πίσω στον χρόνο. Το φως του Ήλιου, για παράδειγμα, χρειάζεται οκτώ λεπτά για να φτάσει στη Γη. Παρατηρώντας όσο το δυνατόν πιο απόμακρα αντικείμενα, μπορούμε να αντιληφθούμε πώς ήταν πριν από δισεκατομμύρια χρόνια.Στη συγκεκριμένη περίπτωση, το φως από τον γαλαξία GLASS-z13 υπολογίζεται πως εκπέμπεται πριν από 13,5 δισεκατομμύρια χρόνια.Αν και αυτή η μελέτη δεν έχει αξιολογηθεί ακόμη, δημοσιεύτηκε ως «προεπισκόπηση» προκειμένου να είναι άμεσα προσβάσιμη από την κοινότητα των ειδικών. Έχει υποβληθεί προς δημοσίευση σε επιστημονική επιθεώρηση, σύμφωνα με τον Ναϊντού.Ήδη πολλοί αστρονόμοι σχολιάζουν με ενθουσιασμό τη συγκεκριμένη ανακάλυψη στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. «Τα ρεκόρ στην αστρονομία ήδη παραπαίουν», έγραψε στο Twitter ο Τόμας Τσουρμπούχεν, επιστημονικός συνεργάτης της NASA, ο οποίος έκανε λόγο για «πολλά υποσχόμενο» εύρημα.Μια δεύτερη επιστημονική ομάδα κατέληξε επίσης στο ίδιο συμπέρασμα με τον Ρόχαν Ναϊντού, κάτι που τον κάνει «πιο σίγουρο» για την εκτίμησή του.Το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb εκτοξεύτηκε πριν από περίπου έξι μήνες. Κόστισε σχεδόν 10 δισεκατομμύρια δολάρια και τα καύσιμά του επαρκούν για περίπου 20 χρόνια. Ως εκ τούτου, οι αστρονόμοι φιλοδοξούν να μάθουν πολλά από τα μυστικά του σύμπαντος τα επόμενα χρόνια.

https://physicsgg.me/2022/07/21/αυτός-είναι-ο-αρχαιότερος-γαλαξίας/

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 4 εβδομάδες αργότερα...

Γκρο πλαν στη γέννηση ενός νέου γαλαξία (βίντεο)

galaksies-sygkroysi-sygxoneysi.jpg
International Gemini Observatory/NOIRLab/NSF/AURA

Στη φωτογραφία εικονίζεται μια σκηνή από τη γαλαξιακή σύγκρουση που κατέγραψε το τηλεσκόπιο Gemini North.

To επίγειο τηλεσκόπιο Gemini North στη Χαβάη κατέγραψε εικόνες από μια από τις πιο εντυπωσιακές, σύνθετες και σημαντικές κοσμικές διεργασίες, την σύγκρουση δύο γαλαξιών. Οι συγκρούσεις αυτές άλλες φορές οδηγούν συνήθως σε συγχωνεύσεις υπέρ του μεγαλύτερου γαλαξία με τον μικρότερο να εξαφανίζεται από τον γαλαξιακό χάρτη. Υπάρχουν όμως περιπτώσεις που δεν συμβαίνει αυτό και ο δικός μας γαλαξίας σύμφωνα με πρόσφατες μελέτες έχει καταφέρει να βγει νικητής από τέτοιου είδους κοσμικές αναμετρήσεις εναντίον μεγαλύτερων γαλαξιών.Οι συγκρούσεις-συγχωνεύσεις γαλαξιών ανάμεσα στα άλλα δημιουργούν συνθήκες μαζικής γέννησης νέων άστρων ανανεώνοντας τόσο το τοπικό γαλαξιακό περιβάλλον όσο και το Σύμπαν γενικότερα. Το Gemini North κατέγραψε τη σύγκρουση που εξελίσσεται ανάμεσα στο γαλαξία NGC 4568 και στο γαλαξία NGC 4567. Οι δύο γαλαξίες είναι σπειροειδείς όπως και ο δικός μας και βρίσκονται σε απόσταση 60 εκατ. ετών φωτός από εμάς στον αστερισμό της Παρθένου.Οι δύο γαλαξίες έχουν πλησιάσει ο ένας τον άλλο σε απόσταση περίπου 20 χιλιάδων ετών φωτός που ακούγεται πολύ μεγάλη αλλά οι τρομερές βαρυτικές δυνάμεις που αναπτύσσονται σε αυτή την κοσμική διαδικασία έχουν ήδη αρχίσει να παράγουν αποτελέσματα. Το σχήμα των δύο γαλαξιών έχει αρχίσει εξαιτίας των βαρυτικών αλληλεπιδράσεων να παραμορφώνεται και σε εκείνες τις περιοχές δημιουργούνται νέα άστρα. Εκτιμάται ότι η διαδικασία της συγχώνευσης θα ολοκληρωθεί σε περίπου 500 εκατ. έτη και οι δύο σπειροειδείς γαλαξίες θα δώσουν την θέση τους σε ένα νέο ελλειπτικό γαλαξία.

Όπως είναι ευνόητο οι επιστήμονες μπορούν χάρις στα διαστημικά τηλεσκόπια, τα ολοένα και πιο ισχυρά επίγεια τηλεσκόπια και διάφορες νέες μεθόδους διαστημικής παρατήρησης να βλέπουν και να μελετούν ανάμεσα στα άλλα τις γαλαξιακές συγκρούσεις καθώς αυτές εξελίσσονται. Ο γαλαξίας της Ανδρομέδας κινείται προς τον δικό μας γαλαξία και εκτιμάται ότι σε περίπου πέντε δισ. έτη θα υπάρξει μια σύγκρουση η οποία πιθανότατα θα αποτελέσει το τέλος του γαλαξία μας όπως τουλάχιστον τον γνωρίζουμε εκτός αν κάνει πάλι την έκπληξη και καταφέρει με κάποιο τρόπο να επιβιώσει.

https://naftemporiki.gr/story/1896535/gkro-plan-sti-gennisi-enos-neou-galaksia-binteo

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 4 εβδομάδες αργότερα...

Σπάνιο υπέροχο γαλαξία αποκάλυψε το Hubble (βίντεο)

galaksias-speires.jpg
NASA Goddard/Catholic University of America

Η εντυπωσιακή εικόνα του γαλαξία NGC 1961 από το Hubble

Μπορεί τους τελευταίους τρεις μήνες την παράσταση στη διαστημική εξερεύνηση να κλέβει το πανίσχυρο διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb όμως το παλαιότερο διαστημικό τηλεσκόπιο, το Hubble, ξέρει μετά από τρεις δεκαετίες λειτουργίας πώς να «ξετρυπώνει» και να καταγράφει ενδιαφέροντα και ταυτόχρονα εντυπωσιακά διαστημικά σώματα και κοσμικές δομές.Το Hubble έστρεψε τα όργανα του στον γαλαξία NGC 1961, ένα σπειροειδή γαλαξία που βρίσκεται σε απόσταση 180 εκατ. ετών φωτός από τη Γη στον αστερισμό της Καμηλοπάρδαλης. Στις εικόνες που κατέγραψε το Hubble εμφανίζονται οι πολύ εντυπωσιακές σπείρες του γαλαξία μια εκ των οποίων μοιάζει να «αγκαλιάζει» το κέντρο του όπου υπάρχει ένας ενεργός γαλαξιακός πυρήνας.

 

Οι γαλαξίες που φιλοξενούν ενεργούς γαλαξιακούς πυρήνες ονομάζονται ενεργοί γαλαξίες. Στο κέντρο αυτών των γαλαξιών υπάρχει μια υπερμεγέθης μαύρη τρύπα η οποία συσσωρεύει μάζα και προκαλούνται διάφορα φαινόμενα μεγάλης φωτεινότητας. Τα σημεία μπλε απόχρωσης στην εικόνα είναι περιοχές όπου βρίσκονται νεαρής πολύ λαμπερά ηλικίας άστρα.

https://www.naftemporiki.gr/story/1905818/spanio-uperoxo-galaksia-apokalupse-to-hubble-binteo

hubble_ngc1961_wfc3_1flat_cont_final.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 2 μήνες αργότερα...

Γαλαξίες του «κοσμικού μεσημεριού» εντόπισε το James Webb.

shutterstock_2112408854-696x347.jpg

Άλλη μια εντυπωσιακή ανακάλυψη από το ισχυρότερο διαστημικό τηλεσκόπιο που αποκαλύπτει νέα στοιχεία για την εξέλιξη του Σύμπαντος.Το James Webb συνεχίζει να κοιτάζει με το… διαπεραστικό του βλέμμα τόσο τη διαστημική γειτονιά μας όσο και τις πιο απομακρυσμένες περιοχές του Σύμπαντος αποκαλύπτοντας στοιχεία που φωτίζουν την εξέλιξη του.Το τελευταίο εύρημα του πανίσχυρου τηλεσκοπίου είναι τρεις σπειροειδείς γαλαξίες που δημιουργήθηκαν την αποκαλούμενη εποχή του «κοσμικού μεσημεριού» του Σύμπαντος. Πρόκειται για μια περίοδο πριν από 8-10 δισ. έτη όταν οι γαλαξίες που υπήρχαν στο Σύμπαν διέθεταν τα μισά από τα άστρα που διαθέτουν σήμερα και η μελέτη τους θα βοηθήσει στην καλύτερη κατανόηση του κοσμικού περιβάλλοντος εκείνη την περίοδο καθώς και την εξέλιξη των γαλαξιών. Οι τρεις γαλαξίες βρίσκονται στο γαλαξιακό σμήνος SMACS 0723 που έχει βάλει στο στόχαστρο του το James Webb τους τελευταίους μήνες.

Επιπλέον ένας από τους τρεις γαλαξίες διαπιστώθηκε ότι ανήκει στη κατηγορία των αποκαλούμενων παθητικών γαλαξιών στους οποίους διακόπτεται από νωρίς η παραγωγή νέων άστρων και μέχρι σήμερα πιστευόταν ότι αυτοί οι γαλαξίες είναι σπάνιοι στο Σύμπαν και σε κάθε περίπτωση δεν υπήρχαν στις αρχικές περιόδους της ύπαρξης του. Όμως ο εντοπισμός του συγκεκριμένου γαλαξία στο χωροχρονικό σημείο που βρίσκεται δημιουργεί υποψίες ότι οι παθητικοί γαλαξίες είναι τελικά διάσπαρτοι στο Σύμπαν και είχαν κάνει την εμφάνιση τους αρκετά νωρίς.

https://www.naftemporiki.gr/techscience/1417897/galaxies-toy-kosmikoy-mesimerioy-entopise-to-james-webb/

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 3 μήνες αργότερα...

Σύγκρουση γαλαξιών γέννησε μια… πεταλούδα (βίντεο)

galaxiespetalouda-696x392.jpg
Μια από τις εικόνες των δύο γαλαξιών η σύγκρουση των οποίων έχει σχηματίσει μια κοσμική πεταλούδα. (NOIRLab)

Το εντυπωσιακό φαινόμενο δημιούργησε μια σπάνια κοσμική δομή το σχήμα της οποίας θυμίζει το πανέμορφο έντομο.Οι συγκρούσεις γαλαξιών που οδηγούν σε συγχωνεύσεις γαλαξιών είναι ένα από τα πιο συχνά φαινόμενα στο Σύμπαν και αποτελεί διεργασία ανανέωσης του αφού κατά την εξέλιξη και ολοκλήρωση του φαινομένου γεννιούνται πολλά νέα άστρα και νέοι γαλαξίες. Οι βαρυτικές αλληλεπιδράσεις ανάμεσα στους γαλαξίες που συγκρούονται διαστρεβλώνουν τις σπείρες, τις δομές και γενικότερα την ύλη των γαλαξιών με τρόπους τέτοιους που να μεταβάλλεται το σχήμα τους πριν την ολοκλήρωση της διαδικασίας και τον νέο γαλαξία που θα προκύψει.Αυτές οι στρεβλώσεις των γαλαξιακών δομών άλλες φορές είναι χαοτικές και άλλες φορές δημιουργούν σχηματισμούς που στο ανθρώπινο μάτι θυμίζουν αντικείμενα ή ζώα. Το τηλεσκόπιο Gemini North στη Χαβάη κατέγραψε

https://noirlab.edu/public/news/noirlab2308/

 μια σύγκρουση γαλαξιών που συμβαίνει σε απόσταση 180 εκατ. ετών φωτός από τη Γη στον αστερισμό του Πήγασου. Πρόκειται για δύο γαλαξίες με κωδικές ονομασίες UGC 12914 και UGC 12915 που η επιστημονική κοινότητα έχει ονομάσει «Γαλαξίες Taffy» επειδή το σχήμα τους θυμίζει τις δημοφιλείς καραμέλες Taffy.

Οι εικόνες που κατέγραψε το τηλεσκόπιο δείχνουν ότι οι βαρυτικές αλληλεπιδράσεις ανάμεσα στους δύο γαλαξίες έχουν δημιουργήσει μια κοσμική δομή που θυμίζει πεταλούδα που πετά με τα φτερά της σε πλήρη έκταση. Από τις νέες εικόνες φαίνεται ότι ο σχηματισμός άστρων συνεχίζεται στα φτερά αυτής της τεράστιας κοσμικής πεταλούδας ενώ η ιστορία είναι διαφορετική στο ερυθρής απόχρωσης σώμα και την ουρά της πεταλούδας.Το σώμα της πεταλούδας αποτελείται από ύλη η οποία λειτουργεί ως γέφυρα μεταξύ των δύο γαλαξιών. Αν και αυτή η διαγαλαξιακή γέφυρα που ενώνει είναι γεμάτη με τα δομικά στοιχεία για το σχηματισμό άστρων, η γέννηση των αστεριών έχει διακοπή από διάφορα φαινόμενα που «ανακατεύουν» την ύλη που υπάρχει εκεί και γενικότερα δημιουργούν συνθήκες μη φιλικές στον σχηματισμό άστρων. Όπως είναι ευνόητο η μελέτη αυτής της σύγκρουσης αποκαλύπτει άγνωστα δεδομένα για αυτό το κομβικό φαινόμενο για την ύπαρξη και λειτουργία του Σύμπαντος.

https://www.naftemporiki.gr/techscience/1457371/sygkroysi-galaxion-gennise-mia-petaloyda-vinteo/

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Δημιουργήστε έναν λογαριασμό ή συνδεθείτε για να σχολιάσετε

Πρέπει να είσαι μέλος για να αφήσεις ένα σχόλιο

Δημιουργία λογαριασμού

Εγγραφείτε για έναν νέο λογαριασμό στην κοινότητά μας. Είναι εύκολο!.

Εγγραφή νέου λογαριασμού

Συνδεθείτε

Έχετε ήδη λογαριασμό? Συνδεθείτε εδώ.

Συνδεθείτε τώρα
×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Όροι χρήσης