Jump to content

Πλανήτης Αρης.


Προτεινόμενες αναρτήσεις

To Mars Express φωτογραφίζει γειτονικά ηφαίστεια στον 'Αρη. :cheesy:

Πρόσφατες εικόνες από Ευρωπαϊκό διαστημόπλοιο Mars Express, που βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τον κόκκινο πλανήτη, απεικονίζουν ηφαίστεια καλυμμένα από ομίχλη. Η δραστηριότητα τους έχει σταματήσει χιλιάδες χρόνια πριν, αλλά οι πλαγιές τους είναι σημαδεμένες από τις συνεχείς προσκρούσεις μικρών και μεγαλύτερων μετεωριτών.

Για τις νέες εικόνες της επιφάνειας του Άρη χρησιμοποιήθηκαν παρατηρήσεις που είχαν συγκεντρωθεί από τις 25 Νοεμβρίου 2004 μέχρι τις 22 Ιουνίου 2006, στη διάρκεια τριών πλήρων περιστροφών του διαστημόπλοιου Mars Express.

Ο μεγάλος αριθμός ανενεργών ηφαιστείων στην επιφάνεια του πλανήτη Άρη μαρτυράει το πλούσιο ηφαιστειακό παρελθόν του. Ανάμεσά τους και το μεγαλύτερο ηφαίστειο του ηλιακού μας συστήματος, το όρος Όλυμπος με ύψος μεγαλύτερο από 24 χιλιόμετρα και διάμετρο 500 χιλιομέτρων.

Tα ηφαίστεια Ceranius Tholus και Uranius Tholus

Στην επιφάνεια του Άρη υπάρχουν ακόμα 20 μικρότερα ηφαίστεια γνωστά με το όνομά τους, όπως το Ceranius Tholus. Προς μεγάλη έκπληξη των επιστημόνων, που δεν περίμεναν κάποια αλλαγή στο ανενεργό αυτό ηφαίστειο, κατά τη δεύτερη περιστροφή του Μars Express, η κορυφή του ήταν σκεπασμένη από σύννεφα πάγου.

Τα σύννεφα πάγου είχαν χαθεί μέχρι την επόμενη φορά που το διαστημόπλοιο πέρασε πάνω από το ηφαίστειο για να συγκεντρώσει νέες παρατηρήσεις που θα συμπλήρωναν την εικόνα της ηφαιστιογενής περιοχής. Για αυτό το λόγο και διακρίνεται μία έντονη λευκή γραμμή στην τελική εικόνα.

Η λατινική λέξη "tholus" σημαίνει κωνικός θόλος και η βάση του Ceraunius Tholus έχει διάμετρο 130 χιλιόμετρα και ύψος 5,5 χιλιόμετρα. Η επίπεδη καλδέρα στην κορυφή του έχει διάμετρο 25 χιλιόμετρα. Το τοπίο δεν αλλάζει σημαντικά λίγα χιλιόμετρα μακριά, εκεί όπου βρίσκεται το ηφαίστειο Uranius Tholus, παρόλο που οι διαστάσεις του είναι μικρότερες.

Οι απότομες πλαγιές των δύο ηφαιστείων είναι αυλακωμένες από χαράδρες, σημάδια που άφησαν πίσω τους παλαιότερες εκρήξεις. Η μεγαλύτερη χαράδρα διακρίνεται στις πλαγιές του Ceraunius Tholus και έχει μήκος περίπου 3,5 χιλιόμετρα και βάθος 300 μέτρα.

Χαρακτηριστικά των Ceranius Tholus και Uranius Tholus

Παρόλο που οι επιστήμονες δεν έχουν μέχρι σήμερα δώσει μία εξήγηση για πως σχηματίστηκε, υποθέσεις γίνονται ότι λάβα που κυλούσε στις πλαγιές του έλιωσε τον πάγο που κάλυπτε το ηφαίστειο στο σημείο εκείνο. Ο κρατήρας Rahe στον οποίο καταλήγει σχηματίστηκε από πρόσκρουση μετεωρίτη.

Η επίπεδη καλδέρα στην κορυφή του ηφαιστείου Ceraunius Tholus προδίδει την υπάρξη λίμνης στο απώτερο παρελθόν του Άρη, τότε που η ατμόσφαιρα του ήταν πυκνότερη. Είναι πιθανό, όμως, το νερό από τον πάγο ο οποίος κάλυπτε το ηφαίστειο και έλιωσε να γέμισε την κοιλότητα που σχηματίστηκε αφότου υποχώρησε η κορυφή του ηφαιστείου.

Όπως η Σελήνη και ο Ερμής, έτσι και ο Άρης δεν παρουσιάζει ίχνη τεκτονικών πλακών οι οποίες συγκλίνουν κατά μήκος μεγάλων ορεινών όγκων. Στην απουσία κίνησης των τεκτονικών πλακών αποδίδουν οι επιστήμονες τον μεγάλο αριθμό ηφαιστείων στην επιφάνεια του Άρη.

Καθώς οι τεκτονικές πλάκες παραμένουν ακίνητες, στα σημεία όπου αναβλύζει μάγμα από το εσωτερικό του πλανήτη, εμφανίζονται ηφαίστεια που με το πέρασμα των αιώνων μεγαλώνουν. Κάποια μπορεί να είναι ακόμα ενεργά, αλλά δεν έχουν εκραγεί για πολλά χιλιάδες χρόνια. #-o #-o #-o

 

Πυρηνική έκρηξη "έβαψε" κόκκινο τον Άρη;Στην ραδιενέργεια μπορεί να οφείλεται το χρώμα του. :cheesy:

Σύμφωνα με μια νέα θεωρία, ο πλανήτης Άρης δεν είχε πάντοτε ερυθρή απόχρωση, η οποία και του προσέδωσε τον χαρακτηρισμό "κόκκινος πλανήτης", αλλά οφείλει το χρώμα του σε μια τρομερή πυρηνική έκρηξη που προκλήθηκε από φυσικούς παράγοντες. Η έκρηξη αυτή μετέτρεψε τον Άρη σε μια απέραντη ραδιενεργή έρημο, εξοντώνοντας κάθε μορφή ζωής που μπορεί να είχε αναπτυχθεί εκεί. Η θεωρία αναφέρει μάλιστα ότι μια τέτοια έκρηξη είναι πιθανό να έχει συμβεί και στη Γη στο μακρινό παρελθόν ή και ότι μπορεί να συμβεί ξανά στο μέλλον.

Την θεωρία ανέπτυξε ο Τζον Μπράντεντμπεργκ, επιστήμονας στην εταιρία Orbital Technologies Corp που ασχολείται με την ανάπτυξη διαστημικών τεχνολογιών και εφαρμογών. Όπως υποστηρίζει, πριν από 180 εκατομμύρια έτη κάποια γεωλογική διεργασία στην περιοχή Mare Acidalium που βρίσκεται στο βόρειο ημισφαίριο του πλανήτη Αρη προκάλεσε μια τρομερή πυρηνική έκρηξη η οποία ουσιαστικά τον κατέστρεψε.

Ο Μπράντεντμπεργκ εκτιμά ότι η έκρηξη αυτή είχε ισχύ ανάλογη με εκείνη ενός εκατομμυρίου βομβών υδρογόνου ενός μεγατόνου. «Η επιφάνεια του Άρη καλύπτεται από ένα λεπτό στρώμα ραδιενεργών υλικών όπως ουράνιο, θόριο, ραδιενεργό κάλιο κ.α. Μια πυρηνική έκρηξη είναι πιθανό να σκόρπισε τα ραδιενεργά υλικά σε όλο τον πλανήτη. Η έκρηξη αυτή πιθανότατα γέμισε στην ατμόσφαιρα του Άρη με ραδιοϊσότοπα τα οποία εντοπίζονται από τις φασματομετρήσεις που γίνονται στον πλανήτη. Η παρουσία των ραδιενεργών υλικών εξηγεί και την ερυθρή απόχρωση του πλανήτη» δήλωσε ο Μπραντεντμπεργκ στο αμερικανικό τηλεοπτικό δίκτυο Fox. #-o #-o #-o

 

Ενα «τζιπ» στον Αρη.Το μεγαλύτερο τροχοφόρο ρομπότ της NASA είναι σχεδόν έτοιμο για εκτόξευση το Νοέμβριο. :cheesy:

Έπειτα από καθυστερήσεις που έφτασαν τελικά τα δυόμισι χρόνια, το μεγαλύτερο και ακριβότερο τροχοφόρο ρομπότ που ανέπτυξε ποτέ η NASA είναι σχεδόν έτοιμο για την εκτόξευσή του το Νοέμβριο.

Το πυρηνοκίνητο Curiosity, σε μέγεθος τζιπ, θα αναλάβει να εξετάσει αν ο Άρης διέθετε ποτέ κατάλληλο περιβάλλον για την εμφάνιση μικροβιακής ζωής. Θα μεταφέρει επίσης μια πληθώρα οργάνων για να μελετήσει τη γεωλογία του πλανήτη -μεταξύ άλλων, ένα λέιζερ που θα ανοίγει τρύπες στα βράχια από μακριά.

Χωρίς την κάμερα του ...Κάμερον

Δυστυχώς, το ρομπότ δεν θα μεταφέρει την τρισδιάστατη κάμερα υψηλής ανάλυσης που πρότεινε για την αποστολή ο σκηνοθέτης του Avatar Τζέιμς Κάμερον. Η NASA αναγκάστηκε τελικά να ακυρώσει το σχέδιο καθώς δεν υπήρχε αρκετός χρόνος για την δοκιμή του φακού ζουμ.

Το Curiosity, γνωστό επισήμως ως Επιστημονικό Εργαστήριο του Άρη (MSL), βρίσκεται τώρα σε ένα αποστειρωμένο χώρο του Εργαστηρίου Αεριώθησης (JPL) της NASA στην Καλιφόρνια.

Όταν φτάσει στον κόκκινο πλανήτη, το Curiosity θα εξερευνά τον Άρη παράλληλα με τα μικρότερα, δίδυμα ρομπότ Spirit και Opportunity, τα οποία βολτάρουν στο εξωγήινο περιβάλλον από το 2004 και έχουν ήδη ανακαλύψει ενδείξεις για αρχαίες, εξαφανισμένες πια λίμνες.

Λόγω του μεγέθους και του βάρους του, που πλησιάζει τον ένα τόνο, το Curiosity δεν μπορεί να τροφοδοτείται με ηλιακούς συλλέκτες όπως οι προκάτοχοί του. Βασίζεται αντίθετα σε μια θερμοηλεκτρική γεννήτρια ραδιοϊσοτόπων, παρόμοια με αυτές που χρησιμοποιούνται σε πολύχρονες διαπλανητικές αποστολές, ικανές να λειτουργούν αδιάκοπα για δεκαετίες.

Οι τελευταίες δοκιμές πριν μεταφερθεί τελικά στο Ακρωτήριο Κανάβεραλ μεταδίδονται ζωντανά εδώ.

http://www.nasa.gov/mission_pages/msl/building_curiosity.html

Προσεδάφιση με αλεξίπτωτο

Μια από τις πιο κρίσιμες φάσεις της αποστολής θα είναι η ελεγχόμενη προσεδάφιση. Σε αντίθεση με το Spirit και το Opportunity, τα οποία έπεσαν στον Άρη τυλιγμένα σε αερόσακους, σχεδιασμένους να αναπηδούν στο έδαφος, το Curiosity θα ανοίξει αλεξίπτωτο και θα πυροδοτήσει μικρούς πυραυλοκινητήρες ώστε να ακουμπήσει στην επιφάνεια όσο γίνεται πιο μαλακά.

Αυτές οι σχεδιαστικές ιδιαιτερότητες του τεράστιου ρομπότ προκάλεσαν σημαντικές υπερβάσεις του προϋπολογισμού και το συνολικό κόστος έχει φτάσει πλέον τα 2,5 δισεκατομμύρια δολάρια.

Το χρονικό παράθυρο της εκτόξευσης ανοίγει στις 25 Νοεμβρίου και θα διαρκέσει τρεις εβδομάδες. =D> =D> =D>

MSL14_Crane_Lab_Deploy1-br2.jpg.f55b2fc83763a0509cb0967baf5bedeb.jpg

4EA713D950A759F000D237CAB01F9F89.jpg.f6bb1f868cfe33e2159173b04f3dff3d.jpg

A489945631D649AADA26712C1D996F16.jpg.2c06f491aae84673acd6f73bb08b4173.jpg

1174693394_501-20110322-1096-1107-3144-6-ctxt-01-Uranius-CerauniusTholi_L0.jpg.6f8513abfc70962d8de5bf25639f11f7.jpg

976303527_502-20110322-1096-1107-3144-6-co-01-Uranius-CerauniusTholi_L0.jpg.5986329f8042787f4226ec4df5957545.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • Απαντήσεις 918
  • Created
  • Τελευταία απάντηση

Top Posters In This Topic

huh.gif Πυρηνική έκρηξη; huh.gif Από ηφαίστειο; huh.gif Μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο;huh.gif

"Μην κρατάτε τις πύλες του πνεύματος σας κλειδωμένες, αλλά ούτε και διάπλατα ανοιχτές" Τσαρλς Φορτ

:cheesy:

:cheesy:
Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Αν η κρίσιμη μάζα ραδιενεργών ισοτόπων απορροφήσει την κατάλληλη ενέργεια (πίεση- θερμοκρασία) γιατί όχι;

Οὖτιν με κικλήσκουσι

 

My Optics

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 1 μήνα αργότερα...

Πάγος νερού ανακαλύφθηκε σε φρέσκους κρατήρες του Άρη. :cheesy:

Σε δορυφορικές εικόνες «πριν και μετά» από το βόρειο ημισφαίριο του Άρη, ερευνητές της NASA εντόπισαν φρέσκους κρατήρες πρόσκρουσης, στον πυθμένα των οποίων διακρίνεται πάγος νερού να λάμπει στην ασθενική λιακάδα.

Η ύπαρξη νερού στο ρηχό υπέδαφος ήταν μη αναμενόμενη σε αυτό το «εύκρατο» γεωγραφικό πλάτος, ειδικά στις αρχές του καλοκαιριού.

Η τελευταία εικόνα που δημοσιοποίησε η NASA μεταδόθηκε από τον Αναγνωριστικό Δορυφόρο του Άρη (MRO) τον Ιούνιο του 2010. Η φωτογραφία τραβήχτηκε από την κάμερα HiRISE (Επιστημονικό Πείραμα Απεικόνισης Υψηλής Ανάλυσης) και εμφανίζεται με ψευδή χρώματα, ώστε να ξεχωρίζουν πιο εύκολα τα διαφορετικά υλικά και οι υφές τους.

Ο πυθμένας του κρατήρα, διαμέτρου περίπου έξι μέτρων, είναι καλυμμένος με ένα λαμπερό υλικό (εμφανίζεται γαλάζιο στη φωτογραφία) που δεν μπορεί παρά να είναι πάγος. Πιθανότατα δεν είναι ξηρός πάγος, δηλαδή στερεό διοξείδιο του άνθρακα, αλλά παγωμένο νερό ανακατεμένο με άμμο.

Ο κρατήρας εκτιμάται ότι σχηματίστηκε από την πτώση μετεωρίτη κάποια στιγμή από τον Απρίλιο του 2004 μέχρι τον Ιανουάριο του 2010.

Ανάλογες παρατηρήσεις από πέντε διαφορετικούς, μικρούς κρατήρες είχαν δημοσιοποιηθεί το 2009. Σε εκείνη την περίπτωση, οι εικόνες «πριν και μετά» (κάτω) έδειξαν ότι το λαμπερό υλικό στους κρατήρες εξαφανίστηκε σε διάστημα τριών περίπου γήινων μηνών.

Η πιθανότερη εξήγηση είναι ότι ο πάγος εξαχνώθηκε, δηλαδή μετατράπηκε από στερεό απευθείας σε αέριο, λόγω της χαμηλής πίεσης και θερμοκρασίας.

«Ο πάγος αυτός είναι κατάλοιπο ενός πιο υγρού κλίματος από το παρελθόν, ίσως μόλις μερικές χιλιάδες χρόνια πριν» είχε εκτιμήσει τότε ο Σέιν Μπερν του Πανεπιστημίου της Αριζόνας στο Τούσον. #-o #-o #-o

Στην φωτογραφία ο πάγος εικονίζεται γαλάζιος σε αυτή την ψευδοχρωματική φωτογραφία. Ο κρατήρας έχει διάμετρο περίπου 6 μέτρα.

MARS.jpg.8f973f3c5e48f12393f081f05fbcfb19.jpg

1D8C86104F0BEFF2CA17A6D74F34F9EE.jpg.e36307f498411041ef1e9e6c16060327.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 3 εβδομάδες αργότερα...

Ο Άρης σχηματίστηκε γρήγορα γι αυτό παρέμεινε μικρός. :cheesy:

Ο Άρης έφτασε στο μισό του σημερινού μεγέθους του μόλις σε 1.800.000 χρόνια ή και λιγότερο ακόμα, σύμφωνα με μία νέα μελέτη. Σε αντίθεση με τη Γη, ο Άρης δεν συγκρούστηκε με άλλους πλανητοειδείς για να μεγαλώσει σε μάζα, οπότε διατηρήθηκε μικρός και σχετικά ανέπαφος..

Οι αστρονόμοι δεν ξέρουν πώς συνέβη αυτό, αλλά ο Άρης φαίνεται να έχει μείνει έξω από το παιχνίδι του πλανητικού μπιλιάρδου, που σημάδεψε τον πρώτο καιρό του ηλιακού μας συστήματος. Έτσι, επιβίωσε αφού σχηματίστηκε πολύ γρήγορα, παραμένοντας σχετικά αμετάβλητος πλανήτης σε εμβρυική κατάσταση, σύμφωνα με τη νέα μελέτη που δημοσιεύτηκε στο Nature.

Η δημιουργία των πλανητών περνάει από διάφορα στάδια μέχρι τελικά να καταλήξει στην τελική του μορφή. Όπως φαίνεται ο Άρης αποτελεί μια σπάνια περίπτωση αφού η μορφοποίηση του σταμάτησε στο πρώτο στάδιο, όταν ο πλανήτης βρισκόταν σε μια κατάσταση την οποία οι επιστήμονες έχουν χαρακτηρίσει με τον όρο πλανήτες «έμβρυα».. Δηλαδή ο Άρης δεν κατάφερε να μεγαλώσει «φυσιολογικά» ως πλανήτης και παρέμεινε σε «εμβρυικό» στάδιο ανάπτυξης.

Ο σχηματισμός των πλανητών

Σύμφωνα με την κρατούσα θεωρία ο δίσκος της σκόνης και των αερίων που περιβάλλει ένα νεογέννητο άστρο παρέχει τα δομικά υλικά δημιουργίας των πλανητών. Μέρη αυτής της κοσμικής ύλης ενώνονται δημιουργώντας μια «πρωτο-πλανητική» μπάλα όπως την ονομάζουν οι ειδικοί. Στην συνέχεια αυτή η μπάλα μεγαλώνει συνεχώς σε μέγεθος μέχρι να φτάσει στο στάδιο που οι επιστήμονες ονομάζουν πλανήτης «έμβρυο».

Οι πλανήτες «έμβρυα» έχουν πλέον μέγεθος τέτοιο που να μπορούν να ασκήσουν ισχυρή βαρυτική επίδραση στα κοντινά σώματα, όπως για παράδειγμα, σε άλλους πλανήτες «έμβρυα». Αυτές οι βαρυτικές αλληλεπιδράσεις οδηγούν τις περισσότερες φορές σε συγκρούσεις ανάμεσα στους πλανήτες «έμβρυα».

Αυτό έχει δύο αποτελέσματα, είτε οι πλανήτες που συγκρούονται τίθενται εκτός τροχιάς και βγαίνουν από το ηλιακό τους σύστημα είτε διαλύονται σε πολλά κομμάτια τα οποία στην συνέχεια επανενώνονται δημιουργώντας ένα μεγαλύτερο πλανήτη.

Ο ‘Άρης και η Γη

Ομάδα επιστημόνων με επικεφαλής τον Nicolas Dauphas από το Πανεπιστήμιο του Σικάγου μελέτησε διάφορα στοιχεία όπως για παράδειγμα, την χημική σύσταση μετεωριτών, και τα συνέκριναν με στοιχεία που γνωρίζουμε για τον Άρη και άλλους πλανήτες. Οι ερευνητές κατέληξαν σε δύο πολύ ενδιαφέροντα συμπεράσματα. Υποστηρίζουν ότι ο Άρης από το στάδιο της «πρωτο-πλανητικής» μπάλας έφτασε στο στάδιο του πλανήτη «εμβρύου» μέσα σε διάστημα μόλις 1.8 εκατομμυρίων ετών και στην συνέχεια παρέμεινε σε αυτό το στάδιο το οποίο είναι και αυτό που βλέπουμε σήμερα.

Έτσι, η διαπίστωση αυτή προσφέρει μια εξήγηση για το μακροχρόνιο μυστήριο του γιατί ο Άρης, ο τέταρτος πλανήτης από τον ήλιο, είναι τόσο μικρός.Η ταχύτατη αύξηση του Άρη σημαίνει ότι η θερμότητα από τη διάσπαση του ραδιενεργού αργιλίου 26, ένα άλλο στοιχείο που υπήρχε στο πρώιμο σύμπαν, θα είχε τον απαραίτητο χρόνο να μετατρέψει προσωρινά τον Άρη σε έναν ωκεανό μάγματος, πρόσθεσε ο Dauphas.

«Είναι μια σημαντική διαφορά αν ένας πλανήτης σχηματίζεται ως μία στερεή μπάλα (όπως η Γη) ή αν είναι λιωμένη. Αυτό που βλέπετε στην επιφάνεια ενός πλανήτη μπορεί να έχει επηρεαστεί από τη μεγάλης κλίμακας γεωλογία του πλανήτη, συμπεριλαμβανομένου και του αν ο πλανήτης είχε κάποτε ένα ωκεανό μάγματος. Αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό αποτέλεσμα των εργασιών μας», ανέφερε.

Αν αυτή η ταχύτατη ανάπτυξη του κόκκινου πλανήτη επηρέασε την ευκαιρία του να μπορέσει να φιλοξενήσει ζωή δεν είναι ακόμα γνωστό.

Η Γη χρειάστηκε 50 – 100.000.000 χρόνια για να φτάσει από το αρχικό της μέγεθος στο σημερινό. Οι ερευνητές θεωρούν ότι για κάποιο άγνωστο λόγο ο Άρης δεν συγκρούστηκε ποτέ με κάποιο άλλο πλανήτη ή έστω με κάποιο μεγάλο κομμάτι που είχε αποσπαστεί από κάποια άλλη γειτονική πλανητική σύγκρουση και παρέμεινε ίδιος και αναλλοίωτος στην «εμβρυϊκή» του κατάσταση.

Η διαπίστωση των ερευνητών για την «εμβρυική κατάσταση» που βρίσκεται ο Άρης έχει διατυπωθεί ως θεωρία και στο παρελθόν. Πριν από 20 χρόνια κάποιοι επιστήμονες υποστήριξαν ότι το μικρό μέγεθος του Άρη οφείλεται στο γεγονός ότι δεν συγκρούστηκε ποτέ με μεγάλα διαστημικά σώματα.

Σύμφωνα με την νέα μελέτη ο Άρης είχε το σημερινό του μέγεθος όταν η Γη ξεκινούσε να μορφοποιείται και ομολογούν ότι πρόκειται για μια εξαιρετικά σπάνια περίπτωση η οποία όμως από καθαρά στατιστικής άποψης μπορεί να υπάρξει ως εξαίρεση στον κανόνα.

"Μια πιο αργή αύξηση θα μπορούσε ενδεχομένως να δώσει στη ζωή την ευκαιρία να εξελιχθεί νωρίτερα στον Άρη. Αλλά πρέπει να τονίσω αυτές είναι απλές εικασίες. Φυσικά κάθε πλανήτης έχει μια διαφορετική εξελικτική ιστορία.", λένε οι ερευνητές. #-o #-o #-o

Earth_Mars.jpg.c8aef3a5ce7587b894cbe28b90120395.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Υπάρχει διαστημικός σταθμός πάνω στον Άρη;Ερασιτέχνης αστρονόμος εντόπισε στον Άρη κάτι που μοιάζει με κτιριακό συγκρότημα. :cheesy:

Ένας Αμερικανός ερασιτέχνης αστρονόμος χρησιμοποιώντας το πρόγραμμα εικονικής περιήγησης στον Άρη, το Google Mars, εντόπισε σε μια περιοχή κάτι που θυμίζει κτιριακό συγκρότημα. Ο Ντέιβιντ Μαρτίνες έφτιαξε ένα βίντεο με την ανακάλυψη του το οποίο ανέβασε στο youtube και μέσα σε λίγες ώρες το είδαν εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι με αποτέλεσμα το θέμα να πάρει μεγάλες διαστάσεις.

«Το ανακάλυψα τυχαία στο Google Mars. Το ονομάζω Βιο-Σταθμό Alpha επειδή υποθέτω ότι κάτι ζει ή έχει ζήσει στο παρελθόν εκεί. Μοιάζει με ένα μεγάλο κύλινδρο ή κάτι που αποτελείται από πολλές κυλινδρικές δομές. Υπολογίζω ότι έχει μήκος 250 μέτρα και πλάτος 50 μέτρα. Μπορεί να είναι σταθμός παραγωγής ενέργειας, μπορεί να είναι εργοστάσιο βιολογικών εργασιών, μπορεί να είναι κάποιος χώρος στάθμευσης, ελπίζω να μην είναι στρατιωτική βάση. Όποιος το έφτιαξε είχε κάποιο σκοπό τον οποίο δεν μπορώ να φανταστώ γιατί δεν θεωρώ ότι είναι κάποια κατοικία αφού ποιός θα ήθελε να ζήσει στον Άρη; Θα μπορούσε να είναι σταθμός για διαστημικούς ταξιδιώτες. Θα μπορούσε φυσικά να το έχει φτιάξει η NASA αλλά δεν μπορώ να ξέρω αν θα το παραδεχόταν. Βέβαια δεν ξέρω επίσης αν θα μπορούσε να κρατηθεί μυστικό κάτι τέτοιο» δηλώνει ο Μαρτίνες.

Παιχνίδια φωτός;

Οι θιασώτες της ύπαρξης εξωγήινων πολιτισμών άρπαξαν όπως είναι ευνόητο την ευκαιρία για να ενισχύσουν τις απόψεις τους ενώ από την άλλη πλευρά τόσο η NASA όσο και η Google προς το παρόν παρά τις πιέσεις των ΜΜΕ δεν έχουν ακόμη τοποθετηθεί επισήμως.

Πάντως επιστήμονες της NASA αναφέρουν ότι αυτό που φαίνεται στις φωτογραφίες και το βίντεο δεν είναι τίποτε περισσότερο από κάποιο παιχνίδι του φωτός, μια οφθαλμαπάτη ανάλογη με το περίφημο «πρόσωπο του Άρη». Την φωτογραφία που έστειλε το Viking 1 το 1976 η οποία έδειχνε στην επιφάνεια του Άρη ένα πέτρωμα το οποίο είχε σμιλευτεί με τρόπο τέτοιο ώστε κοιτώντας από ψηλά να μοιάζει με ανθρώπινο πρόσωπο. Η φωτογραφία είχε προκαλέσει σάλο αλλά και τότε οι επιστήμονες είχαν μιλήσει για παχνίδια φωτός και οφθαλμαπάτη.

Δείτε το βίντεο του «σταθμού».

http://www.disclose.tv/action/viewvideo/73546/Bio_Station_Alpha_on_MarsThe_latest_discovery__/

1E10BC112A7B020D919745EE6ADF0963.jpg.65300d4f82e8288a05bb00c639d3560d.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Πώς ο Δίας λήστεψε τη μάζα του Άρη και έφτιαξε τη ζώνη των αστεροειδών δισεκατομμύρια χρόνια πριν :cheesy:

Οι επιστήμονες από καιρό είχαν προβληματιστεί γιατί ο Άρης έχει μόνο το ήμισυ περίπου του μεγέθους καθώς και το ένα δέκατο της μάζας της Γης. Καθώς ο γείτονας μας στο ηλιακό σύστημα σχηματίστηκε περίπου την ίδια εποχή, θα αναμέναμε ο Άρης να είναι τόσο μεγάλος όσο η Γη και η Αφροδίτη.

Όμως μια εργασία που δημοσιεύθηκε πρόσφατα προσφέρει μια εξήγηση για αυτό το φαινόμενο, αλλά συγχρόνως αποκαλύπτει γιατί η ζώνη των αστεροειδών έχει μια τέτοια περίεργη συνάθροιση πετρωμάτων και πάγου.

Σύμφωνα με τη νέα θεωρία πριν από περίπου 4,6 δισ. έτη, όταν αναπτυσσόταν το ηλιακό μας σύστημα, ο Δίας κυκλοφορούσε ελεύθερα μέσα σε αυτό επεμβαίνοντας με τον όγκο και την βαρυτική του έλξη στην διαμόρφωση του.

Σε μια από τις «βόλτες» του ο Δίας πέρασε από την περιοχή όπου βρίσκεται σήμερα ο Άρης όταν ακόμη εκεί υπήρχε διάσπαρτη κοσμική ύλη. Ο Δίας κατά το πέρασμα του πήρε μαζί του μια σημαντική ποσότητα αυτής της ύλης η οποία σε διαφορετική περίπτωση θα προστίθετο σε αυτή που παρέμεινε δημιουργώντας ένα μεγάλο σε όγκο πλανήτη.

Αν όλο αυτό το υλικό ενώνονταν με τον Άρη, θα του έδινε άφθονο νερό ενώ η μάζα θα το διατηρούσε με την αυξημένη βαρυτική έλξη του.

Αντίθετα, ο κόκκινος πλανήτης κατέληξε να εμφανίζεται ως ένας μικρός, στεγνός και κατά πάσα πιθανότητα ένας νεκρός πλανήτης όπως τον βλέπουμε σήμερα.

Οι προσομοιώσεις, υπό τον Kevin Walsh, έδειξαν πως ένας Δίας-βρέφος μπορεί να έχει μεταναστεύσει σε μια απόσταση 1,5 αστρονομικές μονάδες (λίγο πιο έξω από τη Γη) απογυμνώνοντας πολύ υλικό από εκείνη την περιοχή και ουσιαστικά άφησε τον Άρη χωρίς πολλή μάζα

Ο Άρης θα μπορούσε παρ’ όλα αυτά να αναπληρώσει τη «χαμένη» μάζα του από κοσμική ύλη (κυρίως βράχους) που θα προέρχονταν από την περιοχή του Κρόνου. Σύμφωνα με τους ειδικούς μέρος της κοσμικής ύλης που δεν θα χρειαζόταν τελικά ο Κρόνος για την δημιουργία του θα μπορούσε να καταλήξει στον Άρη.

Οι ερευνητές είδαν όμως στις προσομοιώσεις που έκαναν ότι ο Δίας δεν άφησε κανένα περιθώριο στον Άρη αφού εγκαταλείποντας την περιοχή του κόκκινου πλανήτη κινήθηκε προς την περιοχή του Κρόνου και ολοκλήρωσε την δημιουργία της ζώνης των αστεροειδών «κλέβοντας» κοσμική ύλη και από εκεί.

Η συγκεκριμένη θεωρία δίνει ταυτόχρονα και μια πιθανή εξήγηση για τα πολλά και διαφορετικού είδους σώματα και πετρώματα που υπάρχουν στην μεγάλη ζώνη αστεροειδών ανάμεσα στον Δία και τον Άρη.

«Οι προσομοιώσεις μας όχι μόνο έδειξαν ότι η μετανάστευση του Δία ήταν σύμφωνη με την ύπαρξη της ζώνης των αστεροειδών, αλλά και εξήγησε τις ιδιότητες της ζώνης που ποτέ πριν δεν είχαμε καταλάβει».

Η ζώνη των αστεροειδών έχει συμπληρωθεί με δύο πολύ διαφορετικούς τύπους σωμάτων, πολύ ξηρά καθώς επίσης και πλούσια σε νερό σφαίρες παρόμοια με τους κομήτες.

Το νερό είναι πάρα πολύ ασταθές για να ήταν παρόν στον σχηματισμό της Γης και γι αυτό θα πρέπει να έχει μεταφερθεί στη Γη από έξω, από τα πιο ψυχρά μέρη του Ηλιακού Συστήματος. Το νερό μάλλον μας ήρθε μόλις οι πλανητοειδείς και οι κομήτες πέταξαν έξω από τη ζώνη των αστεροειδών από τον Δία.

Ο Walsh και οι συνεργάτες του έδειξαν ότι το πέρασμα του Δία αρχικά άδειασε και στη συνέχεια βοήθησε στην εκ νέου πλήρωση της ζώνης των αστεροειδών με αντικείμενα της εσωτερικής ζώνης, που κατοικούσαν μεταξύ 1 και 3 αστρονομικών μονάδων. Οπότε στη ζώνη αυτή μεταξύ Δία και Άρη υπάρχουν δύο διαφορετικά είδη αντικειμένων. #-o #-o #-o

Στην φωτογραφία ο Άρης όπως τον είδε το Hubble.

Jupiter_Saturn.jpg.43f2d8fcc788173370e97cf0f3177c24.jpg

Mars_Dead_Planet.jpg.a4cc788905f814de0ef94646d7e90f40.jpg

Mars_Hubble.jpg.3b511206efd8d1fedf612a2c158ce256.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 2 εβδομάδες αργότερα...

Τα «νησιά» του Άρη.Λοφίσκοι στον κόκκινο πλανήτη υποδεικνύουν την ύπαρξη ωκεανού. :cheesy:

Επιστήμονες στις ΗΠΑ υποστηρίζουν ότι κάποιοι λοφίσκοι που έχουν εντοπισθεί στην επιφάνεια του Άρη έχουν μορφή η οποία υποδηλώνει πώς όταν σχηματίστηκαν δεν βρίσκονταν στην επιφάνεια του πλανήτη αλλά στον πυθμένα ενός ωκεανού που υπήρχε κάποτε εκεί. Οι λοφίσκοι, οι οποίοι μοιάζουν με δάκρυα, φωτογραφήθηκαν το 2001 από το διαστημικό σκάφος Mars Odyssey και οι γεωλόγοι του Πανεπιστημίου του Τέξας που τους μελέτησαν πιστεύουν ότι δημιουργήθηκαν μέσα στο νερό.

«Η άποψη μας είναι ότι αυτά τα νησιά σχηματίστηκαν κάτω από το νερό όταν στον Άρη υπήρχε ένας σχετικά βαθύς ωκεανός» δήλωσε η Λορένα Μοσκαρντέλι, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας η οποία δημοσίευσε τη μελέτη της στην επιθεώρηση «Geology». #-o #-o #-o

F13BC4ED16AFDDB7F924330DF5CAC92C.jpg.4180769a344be9d914465110203360b9.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Kάποτε στον Άρη!!! :cheesy:

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 2 εβδομάδες αργότερα...

Καθυστερούν τα σχέδια για αποστολές στον Άρη. :cheesy:

Δυσκολίες αντιμετωπίζουν οι αμερικανικές και ευρωπαϊκές προσπάθειες για διεξαγωγή αποστολών στον Άρη, καθώς η Ουάσινγκτον δεν είναι ακόμα έτοιμη να προχωρήσει.

Αυτή την εβδομάδα αναμενόταν να δοθεί η εντολή έναρξης των εργασιών κατασκευής ενός σκάφους που θα αναζητήσει τις πηγές μεθανίου στην ατμόσφαιρα του Άρη το 2016. Ωστόσο, οι ΗΠΑ δεν είναι ακόμα σε θέση να δώσουν το απαραίτητο «πράσινο φως» για το σύνολο του προγράμματος, που συμπεριλαμβάνει την αποστολή ενός μη επανδρωμένου οχήματος εδάφους στον Κόκκινο Πλανήτη μετά από δύο χρόνια.

Μπροστά στην αβεβαιότητα των Αμερικανών, τα μέλη της ESA αποφάσισαν να μην εκδώσουν ακόμα συμβόλαιο για την κατασκευή του σκάφους. Αντ'αυτού, η Ευρωπαϊκή Διαστημική Υπηρεσία θα συζητήσει με αεροδιαστημικές εταιρείες ποιες είναι οι εργασίες που μπορούν να αρχίσουν να γίνονται πάνω στο πρόγραμμα για να παραμείνει «ζωντανό», ελπίζοντας πως οι ΗΠΑ θα είναι έτοιμες να προχωρήσουν το Σεπτέμβριο.

«Αποφασίστηκε να ληφθούν τα ελάχιστα δυνατά μέτρα 'συντήρησης', έτσι ώστε να διαβεβαιωθεί πως δεν θα μπούμε σε κάποια 'πορεία άνευ επιστροφής'- και ότι τα μέτρα αυτά θα ληφθούν εντός του υπάρχοντος πλαισίου που έχουμε διαμορφώσει με τη βιομηχανία» είπε ο Ερίκ Μορέλ ντε Γουεστγκαβέρ, στέλεχος της ESA.

Οι καθυστερήσεις προβληματίζουν τους πάντες: από το χώρο της αεροδιαστημικής βιομηχανίας εκφράζονται ανησυχίες σχετικά με τα στενά περιθώρια του προγράμματος. «Ήδη συμπιέζουμε αυτά που δεν μπορούν να συμπιεστούν άλλο» ανέφερε στέλεχος εταιρείας στο Paris Air Show, ενώ ο γενικός διευθυντής της ESA, Ζαν Ζακ Ντορντέν, ανέφερε πως το πρόγραμμα δεν διαθέτει περιθώρια μηνών.

Πρόκειται για το πρόγραμμα ExoMars, το οποίο αποτελείται από δύο αποστολές. Η πρώτη θα ξεκινήσει το 2016: ένας δορυφόρος θα σταλεί στον Άρη για να αναζητήσει πηγές μεθανίου στην ατμόσφαιρά του. Θα ακολουθήσει η αποστολή ενός οχήματος εδάφους το 2018, το οποίο θα εξερευνήσει μία από τις πλέον «ενδιαφέρουσες» πηγές. Χρησιμοποιώντας ειδικό τρυπάνι, θα αναζητήσει μορφές ζωής και θα λάβει δείγματα τα οποία θα επιστραφούν στη Γη από μεταγενέστερη αποστολή. Ο δορυφόρος που θα εκτοξευτεί το 2016 θα αποτελέσει το σταθμό εκπομπής των δεδομένων που θα συλλεγούν από το όχημα εδάφους πίσω στη Γη.

Η παρουσία μεθανίου στον Κόκκινο Πλανήτη αποτελεί ένα από τα πλέον ενδιαφέροντα «αινίγματα» του Άρη, καθώς υποδεικνύει ύπαρξη ζωής ή γεωλογική δραστηριότητα. #-o #-o #-o

01-07-11_396691_21.jpg.01b9393602b92dbb64e154a0c12e3e9b.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 1 μήνα αργότερα...

Μια ερώτηση έχω να κάνω.

Υπάρχει λευκή λάβα στον Άρη.Έχω ακούσει από επαγγελματία πως υπάρχει και είναι παρόμια με εκείνη της Σαντορίνης όπου είμαι και τώρα.Δεν έχω βρει τίποτα στο internet.Θα προσπαθήσω να ανεβάσω και φωτογραφίες.

Ευχάριστω

\schadenfreude/

Αν είχα 1 ώρα για να κόψω ένα δέντρο θα μου έπαιρνε 45 να ακονίσω το τσεκούρι μου.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Μια ερώτηση έχω να κάνω.

Υπάρχει λευκή λάβα στον Άρη.Έχω ακούσει από επαγγελματία πως υπάρχει και είναι παρόμια με εκείνη της Σαντορίνης όπου είμαι και τώρα.Δεν έχω βρει τίποτα στο internet.Θα προσπαθήσω να ανεβάσω και φωτογραφίες.

Ευχάριστω

 

Στην Σαντορίνη ξεκίνησα τις διακοπές μου τον Ιούλιο και θαύμασα για πρώτη φορά το εκπληκτικό τοπίο. Τα ανοικτόχρωμα πετρώματα που όμοιά τους έχω δει στην Καππαδοκία και τις Κολυμπήθρες της Πάρου δεν είμαι βέβαιος αν ονομάζονται λάβες. Είναι πυροκλαστικά πετρώματα από τέφρα (στάχτη, κίσσηρη και σκωρία) που περιέχουν σε ορισμένες ζώνες βολίδες και τεμάχια λίθων και σχηματίζουν τόφφους. Εντυπωσιακή είναι η Κίσσηρη (ελαφρόπετρα) που βλέπεις παντού αλλά κυρίως στην παραλία του Μονόλιθου. Και ηφαίστεια σε άλλα ουράνια σώματα θα μπορούν να παράγουν τέτοια υλικά εφόσον εκρήγνυνται εκτοξεύοντας μάγμα με αέρια, νομίζω.

Που είσαι βρε Άρη (Mars1980), πες μας δυό κουβέντες για τον Άρη.

Οὖτιν με κικλήσκουσι

 

My Optics

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Μπορείς να διαβάσεις εδώ για την "Γεωλογία" του Άρη (Αρεολογία δηλαδή) και να εξασκηθείς για το Proficiency παραλλήλως: http://en.wikipedia.org/wiki/Geology_of_Mars

Στο Alba Mons (Ηφαίστειο μεγάλο όσο οι ΗΠΑ!!!) υπάρχουν πυροκλαστικές εναποθέσεις http://en.wikipedia.org/wiki/Alba_Mons

Οὖτιν με κικλήσκουσι

 

My Optics

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 5 εβδομάδες αργότερα...

Συνθετικοί οργανισμοί μπορεί να μας βοηθήσουν στον αποικισμό του Άρη. :cheesy:

Η ομάδα των ερευνητών που ανακοίνωσε τη δημιουργία του πρώτου συνθετικού γονιδιώματος στον κόσμο, το Μάιο του 2010, υποστήριξε σε πρόσφατη εκδήλωση ότι ο αποικισμός του Άρη θα μπορούσε να γίνει πολύ ευκολότερα και φθηνότερα, με τη βοήθεια των συνθετικών, γενετικά κατασκευασμένων μικροοργανισμών.

Η ομάδα του ειδικού γενετιστή Κρεγκ Βέντερ εξηγεί ότι οι εν λόγω μορφές ζωής θα ήταν απολύτως προσαρμοσμένες στην χρησιμοποίηση της πλούσιας σε διοξείδιο του άνθρακα ατμόσφαιρας γύρω από τον κόκκινο πλανήτη, για την παραγωγή μιας σειράς από χρήσιμα πράγματα.

Για αρχή, είπε η ομάδα στην εκδήλωση που διοργάνωσε η NASA, μπορεί να είναι δυνατό να φτιαχτούν μικρόβια που να μπορούν να παράγουν τρόφιμα, πλαστικά, καύσιμα και άλλα υλικά από το CO2. Ένα τεράστιο μέρος της ατμόσφαιρας του Άρη αποτελείται από αυτή την ουσία.

Σύμφωνα με τους ειδικούς βιολόγους, η ανάπτυξη βακτηρίων που θα καταβροχθίζουν CO2 στην επιφάνεια του Άρη, θα εξασφαλίσει ότι οι εξερευνητές του διαστήματος θα έχουν πρόσβαση σε χρήσιμους πόρους που διαφορετικά θα πρέπει να μεταφερθούν εκεί από τη Γη, με τεράστιο κόστος σε πόρους και χρόνο.

Αυτό που οι ερευνητές προτείνουν στην πραγματικότητα είναι η ανάπτυξη μιας νέας χημείας με βάση το CO2, οι αντιδράσεις της οποίας θα ίσχυαν ιδιαίτερα για τον Άρη. "Αυτού του είδους οι διαδικασίες, θα μας επιτρέψουν να κάνουμε σχεδόν τα πάντα εκεί που απαιτείται από το περιβάλλον του CO2”, εξήγησε ο βιολόγος.

Πρόσθεσε ότι τα θεμελιώδη προβλήματα με τα οποία θα βρεθούν αντιμέτωποι οι αστροναύτες στην εξερεύνηση του Άρη, περιλαμβάνουν την πρόσβαση σε τρόφιμα και καύσιμα. Η παραγωγή της ηλεκτρικής ενέργειας, η θέρμανση του νερού και η παροχή της ιατρικής βοήθειας θα είναι επίσης σημαντικές πτυχές που πρέπει να καλυφθούν.

Ο Βέντερ πιστεύει ότι οι μικροοργανισμοί μπορούν να είναι κατάλληλα προσαρμοσμένοι για να εκπληρώσουν οποιαδήποτε από αυτές τις εργασίες με μεγάλη επιτυχία. Το έργο που δημοσίευσε αυτός και η ομάδα του τα τελευταία χρόνια έδειξε ότι είναι δυνατόν να συναρμολογηθεί ένα λειτουργικό γονιδίωμα – κατάλληλο για μια συγκεκριμένη εργασία – με τεχνητό τρόπο. Μέχρι πρόσφατα, η ιδέα αυτή ανήκε στο χώρο της επιστημονικής φαντασίας.

"Προφανώς, η παραγωγή τροφίμων και των καυσίμων βρίσκονται στην κορυφή της λίστας της δικής μας και της κοινωνίας," λέει ο Βέντερ. Ακόμα και εδώ στη Γη, η μαζική και η ταχύτατη αύξηση του πληθυσμού απαιτούν ολοένα και πιο έντονη την χρήση νέων πόρων καθώς και την πιο σωστή εκμετάλλευση και την διανομή της παραγωγής.

"Χρησιμοποιήστε τη φαντασία σας για να σκεφτείτε αν θα μπορούσατε να σχεδιάσετε ένα νέο κύτταρο για να αλλάξει το μέλλον, γράφοντας σε αυτό το νέο λογισμικό της ζωής για τη δημιουργία νέων πόρων, για να πάρουμε σχεδόν όλα όσα χρειαζόμαστε για να πάμε μπροστά”, τόνισε ο Βέντερ στην εκδήλωση.

Υπό το φως των νέων ανακαλύψεων για τον Άρη – που σημειώθηκαν κατά τα τελευταία δύο χρόνια – οι επιστήμονες και οι διαστημικές υπηρεσίες έχουν αρχίσει να συλλογίζονται πραγματικά τις προκλήσεις που πρέπει να ξεπεραστούν για να είμαστε σε θέση να στείλουμε αστροναύτες στον Άρη.

Concept_Mars_colony.jpg.55d8ae429b00e78610feb89b6617f021.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 1 μήνα αργότερα...

Η πιο πιθανή θέση για τη ζωή στον Άρη είναι κάτω από το έδαφος. :cheesy:

Μια μελέτη των δεδομένων που συγκεντρώθηκαν επί σειρά ετών από τροχιακά παρατηρητήρια γύρω από τον Άρη, δείχνει πως αν υπήρξε ποτέ ζωή στον κόκκινο πλανήτη αυτή θα ήταν ως επί το πλείστον υπόγεια. Αυτά αναφέρει μια ανακοίνωση που φέρει την υπογραφή της NASA.

Οι κρατήρες και οι διαβρώσεις συνδυάστηκαν για να μας αποκαλύψουν τη σύνθεση του αρειανού υπεδάφους, αφού υλικά από αρκετό βάθος εμφανίστηκαν στην επιφάνεια

Η NASA στην ανακοίνωσή της λέει ότι τα δεδομένα από τα χαρτογραφημένα ορυκτά, σε περισσότερες από 350 τοποθεσίες στον πλανήτη, δείχνουν ότι οι περίοδοι με άφθονο νερό σε υγρή μορφή στην επιφάνεια του πλανήτη ήταν βραχύβιες, ενώ το νερό θα μπορούσε να είχε αντιδράσει με τους βράχους κάτω από την επιφάνεια για πολύ μεγαλύτερα χρονικά διαστήματα.

“Οι τύποι των αργιλικών ορυκτών που σχηματίζονται στα ρηχά, μόλις κάτω από την επιφάνεια, είναι από όλον τον Άρη," δήλωσε ο John Mustard, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Μπράουν, η μελέτη του οποίου δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Nature. "Οι τύποι που σχηματίζονται στην επιφάνεια βρέθηκαν σε πολύ περιορισμένες θέσεις και είναι αρκετά σπάνιοι."

Τα αργιλικά ορυκτά ανακαλύφθηκε στον Άρη το 2005, που σημαίνει ότι ο πλανήτης κάποτε είχε ζεστές και υγρές συνθήκες, αλλά η νέα ανάλυση των στοιχείων δίνει ενδείξεις ότι το θερμό νερό περιορίστηκε στο υπέδαφος και σε σύντομες περιόδους μόνο, όταν το υγρό νερό ήταν στάσιμο στην επιφάνεια.

"Εάν οι συνθήκες για την κατοικισιμότητα της επιφάνειας ήταν σύντομης διάρκειας, αυτό δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να είμαστε απαισιόδοξοι για τις προοπτικές της ζωής στον Άρη, αλλά το στοιχείο αυτό μας λέει κάτι για το τι είδους περιβάλλον θα μπορούσαμε να βρούμε για να εξετάσουμε”, δήλωσε η επικεφαλής της μελέτης Bethany Ehlmann, από το Εργαστήριο Jet Propulsion της NASA.

«Οι πιο σταθεροί Αρειανοί οικότοποι για μεγάλο χρονικό διάστημα φαίνεται να είναι κάτω από την επιφάνεια. Ομοίως, στη Γη τα υπόγεια γεωθερμικά περιβάλλοντα έχουν ενεργά οικοσυστήματα."

GaleCrateronMars.jpg.0309e984217b44ab53a5dd5b700a462b.jpg

studyofclayssuggestswaterymarsunderground.jpg.dfc8a5ab783047fefefd8f4031fba3cc.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 2 εβδομάδες αργότερα...

Συζήτηση για τη Γη και τον Αρη με τον ρωσοπόντιο κοσμοναύτη Φιοντόρ Γιουρτσίχιν. :cheesy:

Εναν καφέ με έναν κοσμοναύτη είχα την τιμή να μοιραστώ πριν από λίγες ημέρες. Ο 52χρονος Φιοντόρ Γιουρτσίχιν, ομιλητής στη διημερίδα «Τέχνη - Επιστήμη - Σύμπαν» που διοργάνωσε το Ιδρυμα Ευγενίδου, δεν είναι ένας απλός ρώσος κοσμοναύτης ο οποίος μεγάλωσε με πρότυπο τον Γιούρι Γκαγκάριν: έχει και ελληνικές ρίζες, και μάλιστα από την Τραπεζούντα του ιστορικού Πόντου. Ηρεμος, ευδιάθετος και με ιδιαίτερη αίσθηση του χιούμορ, – πότε στα ελληνικά και πότε στα αγγλικά – μας ταξίδεψε έξω από την ατμόσφαιρα της Γης, στη μαγεία του Διαστήματος, ενώ μας παρουσίασε και την πρωτότυπη ενασχόλησή του με τη «διαστημική» φωτογραφία.

Με αφορμή την ολοκλήρωση της εικονικής αποστολής στον Αρη (Mars500), φυσικά δεν παρέλειψε να αναφερθεί και στο όνειρο για την κατάκτηση του Κόκκινου Πλανήτη.

«Ηταν ένα καταπληκτικό πείραμα, από την άποψη ότι μπορεί να μας βοηθήσει να αποκτήσουμε μια ιδέα τού πώς θα ήταν αν βρισκόμασταν στον Αρη, αλλά σε “οικονομικότερα εδάφη» αναφέρει χαριτολογώντας ο κ. Γιουρτσίχιν.

Στην «αρειανή» απομόνωση

Στο πείραμα έλαβαν μέρος έξι άνδρες οι οποίοι παρέμειναν απομονωμένοι σε τρεις μεταλλικούς κυλίνδρους χωρίς παράθυρα για ένα διάστημα 520 ημερών – όσο δηλαδή διαρκεί και ένα ταξίδι προς τον Αρη και πίσω. Η αυξημένη ψυχολογική πίεση με την οποία «πάλεψαν» οι συμμετέχοντες του Mars500, όπως ήταν αναμενόμενο, οδήγησε σε καβγαδάκια, γκρίνιες και ζήλιες.

«Η ψυχολογική πίεση είναι το κύριο πρόβλημα των αστροναυτών γιατί ακριβώς περιορίζονται σε πολύ μικρούς χώρους» σχολιάζει ο ρωσοπόντιος κοσμοναύτης. «Στην περίπτωση μιας υποτιθέμενης αποστολής στον Αρη το ψυχολογικό φορτίο θα ήταν πολύ βαρύ για δύο λόγους: πρώτον, λόγω χρόνου, γιατί οι αστροναύτες θα έφθαναν εκεί σε εννέα μήνες και, δεύτερον, λόγω του περιορισμένου χώρου στον οποίο θα ήταν κλεισμένοι» υποστηρίζει ο ίδιος.

«Αυτό βέβαια ισχύει τώρα, με την υπάρχουσα τεχνολογία. Ενδεχομένως μελλοντικά αυτή να προχωρήσει τόσο ώστε να μπορούμε να φθάνουμε ταχύτερα στον Αρη. Ακόμη, στην παρούσα φάση δεν γνωρίζουμε τα επίπεδα ακτινοβολίας που υπάρχουν εκεί και τις επιπτώσεις που θα μπορούσαν να έχουν στον ανθρώπινο οργανισμό, π.χ. στο μυϊκό μας σύστημα. Στη Γη υπάρχει μαγνητικό πεδίο, ενώ στον Αρη όχι. Ο ανθρώπινος οργανισμός αναγνωρίζει το γήινο μαγνητικό πεδίο, οπότε δεν ξέρουμε τι θα μπορούσε να σημαίνει για εμάς να βρισκόμαστε σε έναν πλανήτη όπου υπάρχει πλήρης απουσία του. Είναι πολλά τα προβλήματα στα οποία καλούμαστε να βρούμε λύσεις προτού επιχειρήσουμε μια επίσκεψη στον Κόκκινο Πλανήτη και γι’ αυτό πραγματοποιούνται οι προσομοιώσεις στη Γη» λέει ο κ. Γιουρτσίχιν.

Αλλά και πάλι, όσο και αν προσπαθήσουμε να «αντιγράψουμε» τις ιδιαίτερες συνθήκες του Αρη, το αποτέλεσμα δεν θα είναι το ίδιο με εκείνο μιας πραγματικής αποστολής στον Κόκκινο Πλανήτη.

Ραντεβού στον Αρη σε 50 χρόνια #-o

Σε 50 χρόνια από σήμερα, σύμφωνα με τον ίδιο, ίσως καταφέρουμε να πατήσουμε το πόδι μας στον Αρη.

«Δεν νομίζω ότι κάτι τέτοιο θα ήταν εφικτό νωρίτερα. Προσωπικά πιστεύω ότι το “ταξίδι” μας στον Kόκκινο Πλανήτη θα πρέπει να πραγματοποιηθεί σε τρία στάδια. Σε πρώτη φάση, με τη βοήθεια δορυφόρων και αυτόματων σταθμών, σε δεύτερη φάση με τη βοήθεια ρομποτικών συστημάτων και, τέλος, στέλνοντας τον άνθρωπο. Γιατί, κακά τα ψέματα, τι θα ήταν πιο απλό; Να στείλουμε στον Αρη ένα ρομποτικό σύστημα ή τον άνθρωπο;».

Οπως επισημαίνει ο ρωσοπόντιος κοσμοναύτης, μια επανδρωμένη αποστολή στον Αρη αποτελεί ένα ιδιαίτερα ακριβό εγχείρημα. Γι’ αυτό η κατασκευή μόνιμων μονάδων οξυγόνου και νερού με τη βοήθεια ρομποτικών συστημάτων στα κατά τα άλλα αφιλόξενα εδάφη του Κόκκινου Πλανήτη θα ήταν ίσως καθοριστικής σημασίας για την υλοποίηση του εγχειρήματος.

«Στον Αρη, ως γνωστόν, υπάρχει νερό. Αρα είναι πιθανό να υπάρχουν απλές μορφές ζωής, όπως βακτήρια κ.ά.» τονίζει ο κ. Γιουρτσίχιν. «Δεν γνωρίζουμε κατά πόσον θα ήταν ασφαλές να φέρουμε τις συγκεκριμένες μορφές ζωής στη Γη, σε περίπτωση που τις εντοπίζαμε».

Ο Φόβος θα δείξει

Την περασμένη Τρίτη, στο πλαίσιο νέου προγράμματος της ρωσικής διαστημικής υπηρεσίας Roscosmos, αναχώρησε αποστολή με στόχο τη συλλογή των πρώτων δειγμάτων σκόνης και πετρωμάτων από τον Φόβο, έναν εκ των δύο μικρών δορυφόρων του Αρη. Αν όλα πάνε καλά, το σκάφος Fobos-Grunt θα έχει φέρει στα χέρια των ειδικών τα πρώτα δείγματα ως τα μέσα του 2014.

«Το νέο ρωσικό πρόγραμμα αποτελεί μια ασφαλέστερη αποστολή συγκριτικά με κάποια που θα είχε προορισμό τον Αρη» μας πληροφορεί ο κοσμοναύτης. «Δεν γνωρίζουμε τα ακριβή χαρακτηριστικά του Φόβου, θα μπορούσε όμως να συμβαίνει κάτι αντίστοιχο με την περίπτωση της Γης και της Σελήνης».

Ενας φωτογράφος από το… Διάστημα

Το πάθος του για τη φωτογραφία αλλά και η ανάγκη του να μεταδώσει το δέος που του προκαλούσε η εικόνα της Γης από το Διάστημα, κατά τη διάρκεια των αποστολών του στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ΔΔΣ), οδήγησαν τον κ. Γιουρτσίχιν στη «διαστημική» φωτογραφία.

«Οταν βλέπω τη Γη από ψηλά, έχω ένα πολύ έντονο συναίσθημα ότι αυτός ο πλανήτης είναι το σπίτι μου. Αυτό ακριβώς ήθελα να μεταφέρω στον υπόλοιπο κόσμο και έτσι δημιούργησα τη συλλογή μου. Για μένα αυτό που είχε σημασία ήταν να δω τις αντιδράσεις των παιδιών απέναντι στις φωτογραφίες μου. Οι ενήλικοι μπορούν να πουν πολλά και να μην τα εννοούν. Η αθωότητα και η ειλικρίνεια ενός παιδιού όμως αποτελούν ανεκτίμητα στοιχεία και του χαρίζουν την ιδιότητα του αυστηρότερου κριτή» μας λέει ο ίδιος.

Οι πυρκαγιές της Πελοποννήσου.

«Θυμάμαι, ήμουν στον ΔΔΣ όταν στην Ελλάδα εκτυλίσσονταν οι μεγάλες πυρκαγιές. Τις έβλεπα από ψηλά, όπως και εκείνες στη Βόρεια Αμερική. Οπως και την καταστροφική πετρελαιοκηλίδα στον Κόλπο του Μεξικού. Πολλές φορές βλέποντας διάφορες οικολογικές καταστροφές αισθάνομαι ότι η Γη μού φωνάζει “Βοήθεια”. Ετσι μου έρχεται να πω σε όλους “Ανθρωποι! Κοιτάξτε γύρω σας! Τι κάνετε; Καταστρέφετε το περιβάλλον και μαζί σκοτώνετε τους εαυτούς σας!”» τονίζει με έμφαση.

Για τη λήψη των διαστημικών φωτογραφιών, εξηγεί, δεν απαιτείται ειδικός εξοπλισμός. «Χρησιμοποιώ μια επαγγελματική φωτογραφική μηχανή με μεγάλους φακούς έτσι ώστε να μπορώ να εστιάζω στα σημεία που επιθυμώ. Τα υψηλά επίπεδα ακτινοβολίας όμως καταστρέφουν τη μηχανή, με αποτέλεσμα ύστερα από δύο-τρεις μήνες να χρειάζεται αντικατάσταση».

Αυτό που έχει όμως πραγματικό ενδιαφέρον είναι το ότι η λήψη φωτογραφιών στο Διάστημα πρέπει να γίνεται αστραπιαία. «Στη Γη για την απαθανάτιση, π.χ., της δύσης του ήλιου πρέπει κανείς να δράσει σε ένα συγκεκριμένο χρονικό “παράθυρο”, μέσα σε διάστημα περίπου 10 λεπτών. Αν αυτό δεν πετύχει, τότε πρέπει να περιμένεις ως την επόμενη ημέρα. Στο Διάστημα, αν δεν προλάβεις την κατάλληλη στιγμή, δεν υπάρχει πρόβλημα: αυτή επαναλαμβάνεται 16 φορές την ημέρα, ανά 1,5 ώρα. Μόνο που εκεί η εντυπωσιακή “βουτιά” του ήλιου στον ορίζοντα διαρκεί μόλις 1 λεπτό. Αυτοί είναι οι χρόνοι ενός “διαστημικού” φωτογράφου» καταλήγει.

yurchikhin_fyodor.jpg.03e8b989772d0ae88d54ac54900bc6af.jpg

10-11-11_414124_61.jpg.99b36076fb625f1bb21fcbb90eee6f45.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Μπράβο φίλε μου pit που ήπιες και καφέ με κοσμοναύτη .

Πως ήταν από κοντά ο άνθρωπος ;

MASTERED by desire impulsive By a mighty inward urging

I am ready now for singing Ready to begin the chanting

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Πόντιος είναι, είναι δυνατόν να ήταν κακός; :D

 

Φίλε μας, αυτό που εννοεί ο Χριστόφορος είναι να δηλώνεις τις πηγές σου, αλλιώς προκύπτουν διάφορα προβλήματα και παρερμηνείες.

 

http://www.tovima.gr/science/article/?aid=429707

Οὖτιν με κικλήσκουσι

 

My Optics

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Φίλε christopherPAPA

Εχεις απόλυτο δίκιο.Αλλη φορά θα αναφέρω τις πηγές μου για να μην γίνονται παρεξηγήσεις!

Αλλα οπως αναφέρει και ο kkokkolis :Πόντιος είναι, είναι δυνατόν να ήταν κακός; :D

10-11-11_414124_1.jpg.5fc9bb1b149e2c660d67a1fc8d00395d.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Kατι ομορφο για την Γη και τον Αρη. :cheesy:

Κυλάει ο χρόνος το ίδιο γρήγορα στη Γη και στον Άρη;

Στην κλασσική θεωρία ο χρόνος όπως και ο χώρος θεωρούνταν απόλυτος. Πριν λοιπόν από τη δημοσίευση της Θεωρίας της Σχετικότητας, η απάντηση θα ήταν κατηγορηματική: ο χρόνος κυλάει εξίσου γρήγορα και στους δύο πλανήτες. Τα πράγματα, όμως, δεν είναι τόσο απλά, γιατί –σύμφωνα με την Γενική Θεωρία της Σχετικότητας– ο ρυθμός με τον οποίο «τρέχει» ένα ρολόι εξαρτάται από το βαρυτικό πεδίο μέσα στο οποίο βρίσκεται, όπως επίσης και από την απόστασή του από τη συσσώρευση ύλης η οποία προκαλεί το πεδίο. Έτσι, όσο ισχυρότερο είναι ένα πεδίο τόσο πιο αργό είναι το ρολόι.

 

Υπάρχουν τρεις αιτίες που ένα ρολόι στη Γη χάνει ως προς ένα ρολόι στον Άρη:

 

1ον γιατί η Γη έχει μεγαλύτερη μάζα από του Άρη και συνεπώς το βαρυτικό της πεδίο είναι ισχυρότερο

 

2ον γιατί η Γη είναι πιο κοντά στον Ήλιο (και προστίθεται το βαρυτικό πεδίο του) και

 

3ον γιατί η Γη περιστρέφεται πιο γρήγορα από τον Άρη

 

Έτσι, λόγω της μάζας της το ρολόι στη Γη χάνει 0,017 δευτερόλεπτα ανά γήινο έτος σε σχέση με τον Άρη.

 

Λόγω της εγγύτητας της προς τον Ήλιο, το ρολόι χάνει επιπλέον 0,106 δευτερόλεπτα το χρόνο

 

Τέλος, σύμφωνα πάντα με την θεωρία του Αϊνστάιν, το ρολόι χάνει άλλα 0,054 δευτερόλεπτα το χρόνο λόγω πιο γρήγορης περιστροφής.

 

Επομένως, ένα ρολόι στη Γη χάνει 0,177 δευτερόλεπτα κάθε γήινο έτος σε σχέση με ένα ρολόι στον Άρη.

Αν, δηλαδή, φανταστούμε έναν αστροναύτη που επιστρέφει στη Γη από τον Άρη μετά από πενήντα χρόνια,

αυτός θα είναι κατά εννέα δευτερόλεπτα μεγαλύτερος σε ηλικία από τους υπόλοιπους ανθρώπους εδώ στη Γη,

γιατί το ρολόι τους τρέχει πιο γράγορα.

03-10-11_409033_161.jpg.4473a99cca10d861634ef3daeb2733a0.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Πέντε χρόνια στον Άρη σε 3 λεπτά. :cheesy:

Το Spirit ήταν το ένα από τα δύο τζιπάκια που η ΝΑΣΑ έστειλε στον Άρη τον Ιανουάριο του 2004, με προοπτική να δουλέψουν ως ιχνηλάτες της για τουλάχιστον τρεις μήνες.

Το τζιπάκι που κατέβηκε στον κόκκινο πλανήτη εξερεύνησε κομμάτια του και έστειλε πίσω δεδομένα και ενδείξεις για νερό και ζέστη στο παρελθόν του. Εργάστηκε φιλότιμα μέχρι τον Μάιο του 2009, όταν χάλασε ένας από τους έξι τροχούς του. Το ρομπότ παγιδεύτηκε τότε στην άμμο και απέτυχε να στρέψει τους συλλέκτες του προς τον ήλιο.

Χωρίς επαρκή ενέργεια για να συνεχίσει την λειτουργία του τέθηκε σε κατάσταση αναμονής μέχρι να επιστρέψει η λιακάδα.

Η μεγάλη περιπέτεια του τηλεκατευθυνόμενου Spirit έφτασε στο τέλος στις 25 Μαΐου 2011, όταν οι μηχανικοί της υπηρεσίας μελετώντας κάθε στοιχείο και πιθανότητα κατέληξαν πως το όχημα "χάθηκε εν υπηρεσία".

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Γεννήτρια πλουτωνίου θα τροφοδοτεί το ρομπότ που αναχωρεί για Άρη. :cheesy:

Το Curiosity, το ογκώδες τροχοφόρο ρομπότ που εκτοξεύεται στα τέλη Νοεμβρίου, προκειμένου να εξετάσει αν ο Άρης ήταν κάποτε φιλόξενος για τη ζωή,

http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231121617

θα αντλεί θερμότητα και ηλεκτρική ενέργεια από μια θερμοηλεκτρική γεννήτρια πλουτωνίου, σχεδιασμένη να λειτουργεί για χρόνια στο ψυχρό, ερημικό περιβάλλον.

Οι «πυρηνικές μπαταρίες» αυτού του είδους χρησιμοποιούνται εδώ και 40 χρόνια σε διαπλανητικές αποστολές, ποτέ όμως δεν είχαν φτάσει στην επιφάνεια του Άρη -οι δύο προηγούμενες γενιές ρομποτικών αποστολών στον Κόκκινο Πλανήτη βασίζονταν σε ηλιακούς συλλέκτες.

Η ηλιακή ενέργεια επιβάλλει όμως πολλούς περιορισμούς. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το Spirit, το ρομπότ που απεβίωσε φέτος στην αρειανή έρημο από το ψύχος και την έλλειψη ενέργειας.

http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231110297

Είχε ξεπεράσει κατά επτά χρόνια την εγγύησή του, πλέον όμως οι σκονισμένοι συλλέκτες του αδυνατούσαν να αξιοποιήσουν την ασθενική λιακάδα.

Το ευτύχημα ήταν ότι το πανομοιότυπο ρομπότ Opportunity κατάφερε να αντέξει τους σκοτεινούς χειμώνες και συνεχίζει την εξερεύνηση. Το Curiosity, όμως, που έχει μέγεθος τζιπ, θα έχει και πολύ μεγαλύτερες απαιτήσεις.

Η θερμοηλεκτρική γεννήτρια πλουτωνίου «μας επιτρέπει να πάμε οπουδήποτε θέλουμε πάνω στον πλανήτη, αντί να περιοριζόμαστε στις περιοχές που έχουν ηλιακό φως και να βάζουμε το ρομπότ για ύπνο το βράδυ» εξηγεί ο Στίβεν Τζόνσον, υπεύθυνος για την ανάπτυξη και τις δοκιμές της γεννήτριας στο Εθνικό Εργαστήριο του Άινταχο.

Ισχύς και ασφάλεια.

Βαθιά μέσα στην καρδιά του Curiosity, η πυρηνική μπαταρία του περιέχει 4,8 κιλά διοξειδίου του πλουτωνίου σε κεραμική μορφή. Μοιρασμένο σε οκτώ επιμέρους κυλίνδρους, το πλουτώνιο υφίσταται αυθόρμητα πυρηνική διάσπαση, απελευθερώνοντας μεγάλα ποσά θερμότητας.

Η θερμότητα αυτή κυκλοφορεί μέσα στα συστήματα του ρομπότ μέσω ενός ειδικού υγρού που αντλείται μέσα στη γεννήτρια. Εκτός από θερμότητα, η γεννήτρια παράγει και ηλεκτρικό ρεύμα με τη βοήθεια θερμοστοιχείων, τα οποία δημιουργούν ηλεκτρική τάση εκμεταλλευόμενα τη διαφορά θερμοκρασίας ανάμεσα στο πλουτώνιο και την παγωμένη ατμόσφαιρα του Άρη.

Η ισχύς της πυρηνικής μπαταρίας είναι περίπου 110 Watt.

Το πλουτώνιο είναι βέβαια επικίνδυνο υλικό, σε καμία περίπτωση όμως δεν μπορεί να προκαλέσει πυρηνική έκρηξη. Θα παραμένει εξάλλου προστατευμένο μέσα σε προστατευτικά φύλλα ιριδίου, γραφίτη και άλλων ανθεκτικών υλικών.

Η NASA διαβεβαιώνει μάλιστα ότι, ακόμα και σε περίπτωση ατυχήματος κατά την εκτόξευση, η πιθανότητα διαρροής του ραδιενεργού υλικού στην ατμόσφαιρα θα ήταν μόνο μία στις δέκα.

Για κάθε ενδεχόμενο πάντως, θα βρίσκεται σε επαγρύπνηση το Κέντρο Ραδιολογικού Ελέγχου στο Ακρωτήριο Κανάβεραλ.

http://www.nasa.gov/pdf/604332main_APP%20MSL%20Launch%20Nuclear%20Safety%20FS%203-2-11.pdf

Η χρήση ραδιενεργών υλικών σε διαστημικές αποστολές είχε παλαιότερα προκαλέσει αντιδράσεις στις ΗΠΑ, έχει όμως άψογο ιστορικό ασφάλειας και αποδεδειγμένα πλεονεκτήματα:

Οι θερμοηλεκτρικές γεννήτριες των αποστολών Voyager της δεκαετίας του 1970 συνεχίζουν ακόμα να λειτουργούν, επιτρέποντας στα ιστορικά σκάφη να επικοινωνούν ακόμα με τη Γη από τις παρυφές του Ηλιακού Συστήματος

H εκτόξευση του Curiosity, που κόστισε

http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231077059

γύρω στα 2,5 δισ. δολάρια, προγραμματίζεται για το Σάββατο 26 Νοεμβρίου.

06D5C431A6F458626F0A2EDD39DE23AF.jpg.422b5bd91ef049b4006f701593699715.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

To Σάββατο αναχωρεί το Curiosity. :cheesy:

Η NASA ανακοίνωσε ότι στις 26 Νοεμβρίου θα ξεκινήσει η αποστολή του ρομποτικού εξερευνητή Curiosity στον Άρη.

Η προσεδάφιση.

Το Curiosity αναμένεται να φθάσει στον Άρη τον Αύγουστο και θα προσεδαφιστεί στον κρατήρα Gale. Ο κρατήρας έχει διάμετρο 154 χλμ ενώ στο εσωτερικό του βρίσκονται αναχώματα ιζημάτων που έχουν ύψος 5 χλμ. Οι επιστήμονες δεν γνωρίζουν πώς ακριβώς σχηματίστηκε αυτό το «βουνό» αλλά πιστεύουν ότι εκεί βρισκόταν το δέλτα ενός ποταμού όταν στον Άρη υπήρχε νερό σε υγρή μορφή.

Η τοποθεσία κρίθηκε ιδανική επειδή η μελέτη των ιζημάτων εκτός των άλλων είναι πιθανό να οδηγήσει στον εντοπισμό ενδείξεων ή και αποδείξεων για την ύπαρξη ζωής στον κόκκινο πλανήτη.

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Δημιουργήστε έναν λογαριασμό ή συνδεθείτε για να σχολιάσετε

Πρέπει να είσαι μέλος για να αφήσεις ένα σχόλιο

Δημιουργία λογαριασμού

Εγγραφείτε για έναν νέο λογαριασμό στην κοινότητά μας. Είναι εύκολο!.

Εγγραφή νέου λογαριασμού

Συνδεθείτε

Έχετε ήδη λογαριασμό? Συνδεθείτε εδώ.

Συνδεθείτε τώρα
×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Όροι χρήσης