Jump to content

Περί Γαλαξιών.


Προτεινόμενες αναρτήσεις

Το 90% των απόμακρων γαλαξιών στο Σύμπαν είναι αόρατο. :cheesy:

Το τηλεσκόπιο Χέρσελ του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος έχει ανακαλύψει ότι οι μέχρι τώρα απαρατήρητοι μακρινοί γαλαξίες είναι υπεύθυνοι για μια κοσμική ομίχλη στην υπέρυθρη ακτινοβολία.

Οι γαλαξίες είναι μερικά από τα πιο αμυδρά και πλέον μακρινά αντικείμενα που έχει δει το Herschel, και ανοίγει έτσι ένα νέο παράθυρο για τη γέννηση των άστρων στο αρχικό Σύμπαν. Οι αστρονόμοι εκτιμούν ότι οι γαλαξίες στο παρατηρούμενο σύμπαν είναι εκατοντάδες δισεκατομμύρια (ενώ υπάρχουν και επτά περίπου τρισεκατομμύριο γαλαξίες νάνοι).

Εδώ είναι η ταξινόμηση που κάνουν οι αστρονόμοι για τα αντικείμενα στο ορατό σύμπαν (δηλαδή μέσα σε μια απόσταση 14 δισεκατομμύρια έτη φωτός):

Υπερσμήνη στο ορατό σύμπαν = 10 εκατομμύρια

■Ομάδες γαλαξιών στο ορατό σύμπαν = 25 δισεκατομμύρια

■Μεγάλοι γαλαξίες στο ορατό σύμπαν = 350.000.000.000

■Νάνοι γαλαξίες στο ορατό σύμπαν = 7 τρισεκατομμύρια

■Αστέρια στο ορατό σύμπαν = 30 δισεκατομμύρια τρισεκατομμύρια (3x10²²)

Οι αστρονόμοι συνειδητοποιούν ότι μπορεί να έχουν υποτιμήσει τον αριθμό των γαλαξιών σε ορισμένα μέρη του σύμπαντος, ακόμα και το 90 τοις εκατό, σύμφωνα με τον Matthew Hayes του Παρατηρητηρίου της Γενεύης, ο οποίος ηγήθηκε της έρευνας με το πιο προηγμένο οπτικό όργανο του κόσμου – το Ευρωπαϊκό Πολύ Μεγάλο Τηλεσκόπιο (VLT) στη Χιλή, το οποίο έχει τέσσερα μεγαθήρια των 8,2 μέτρων. Έστρεψαν δύο από τα γιγάντια τηλεσκόπια σε μια καλά μελετημένη περιοχή στο βαθύ διάστημα που ονομάζεται πεδίο GOODS-South.

Στην περίπτωση των πολύ μακρινών, παλιών γαλαξιών, το αποκαλυπτικά φως τους δεν μπορεί να φτάσει στη Γη, καθώς έχει αποκλειστεί από διαστρικά νέφη σκόνης και αερίου – και, ως εκ τούτου, αυτοί οι γαλαξίες δεν καταγράφονται από τους κατασκευαστές χαρτών του διαστήματος.

"Οι αστρονόμοι πάντα γνώριζαν ότι έλειπαν κάποιο κλάσμα των γαλαξιών … αλλά για πρώτη φορά τώρα έχουμε μια μέτρηση. Ο αριθμός των μη μετρημένων γαλαξιών είναι σημαντικός,» δήλωσε ο Matthew Hayes.

Η ομάδα πραγματοποίησε δύο σύνολα παρατηρήσεων στην ίδια περιοχή, κυνηγώντας για φως που εκπέμπεται από τους γαλαξίες που γεννήθηκαν 10 δισεκατομμύρια χρόνια πριν. Το πρώτο σύνολο εξέτασε για την λεγόμενη ακτινοβολία Lyman-άλφα, το κλασικό αποκαλυπτικό φως που χρησιμοποιείται για την κατάρτιση κοσμικών χαρτών, και που πήρε το όνομά του από τον Αμερικανό Theodore Lyman που το ανακάλυψε.

Η ακτινοβολία Lyman-άλφα είναι η ενέργεια που απελευθερώνεται από τα διεγερμένα άτομα υδρογόνου.

Το δεύτερο σετ παρατήρησης χρησιμοποίησε μια ειδική κάμερα που ονομάζεται HAWK-1 για να αναζητήσει μια υπογραφή που εκπέμπεται σε ένα διαφορετικό μήκος κύματος, επίσης από το υδρογόνο, το οποίο είναι γνωστό ως γραμμή υδρογόνο-άλφα (ή H-α).

Η δεύτερη σάρωση απέδωσε μια ολόκληρη ομάδα φωτεινών πηγών που δεν είχαν εντοπιστεί χρησιμοποιώντας την τεχνική Lyman-άλφα. Περιλαμβάνουν μερικούς από τους πιο αμυδρούς γαλαξίες που βρέθηκαν ποτέ, φτιαγμένους σε μια εποχή που το σύμπαν ήταν απλώς ένα βρέφος.

Οι αστρονόμοι συμπεραίνουν ότι οι έρευνες Lyman-άλφα μπορούν να εντοπίσουν μόνο ένα μικρό μόνο αριθμό του συνολικού φωτός που εκπέμπεται από μακρινούς γαλαξίες. Παραδόξως, το 90 τοις εκατό αυτών των μακρινών γαλαξιών μπορεί να είναι απαρατήρητοι σε αυτές τις έρευνες.

"Εάν υπάρχουν 10 ορατοί γαλαξίες, θα μπορούσε να υπάρχουν εκεί έξω συνολικά εκατό”, είπε ο Hayes. Η ανακάλυψη προσθέτει νέα γνώση σχετικά με το χρονοδιάγραμμα με το οποίο σχηματίστηκαν τα αστέρια και στη συνέχεια οι γαλαξίες.

Πηγή: ESO

.

GOODSSouth_field.jpg.92c4b58a8d10d26d5a34c965091a88de.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 3 μήνες αργότερα...

Περίπου ένα εκατομμύριο γαλαξίες στον νέο τρισδιάστατο χάρτη του Σύμπαντος. :cheesy:

Οι επιστήμονες από το Κέντρο Αστροφυσικής Χάρβαρντ-Σμίσθσον στο πλαίσιο του αστρονομικού προγράμματος SloanDigitalSkySurvey III δημιούργησαν το μεγαλύτερο στην ιστορία τρισδιάστατο χάρτη του Σύμπαντος.

Σε αυτόν απεικονίζονται περισσότεροι από 1,3 εκατομμύρια ογκώδεις γαλαξίες και μαύρες τρύπες.

Μάλιστα αυτή δεν είναι η τελική εκδοχή, η οποία θα συμπληρωθεί εκ νέου μετά από 5-6 χρόνια. Ο νέος χάρτης καταγράφει όλα τα σημαντικά γεγονότα, που συνέβησαν στο Σύμπαν τα τελευταία 6 δισεκατομμύρια χρόνια, καθώς επίσης και πολλά μυστηριώδη φαινόμενα, τα οποία η σύγχρονη επιστήμη προς το παρόν δεν μπορεί να εξηγήσει. Για παράδειγμα τα αινίγματα της σκοτεινής ύλης, η οποία θεωρείται η βασική κινητήρια δύναμη διεύρυνσης του Σύμπαντος.

 

Nεογέννητοι γαλαξίες. :cheesy:

Το γαλαξιακό σμήνος στον αστερισμό του Φοίνικα, που ανακαλύφθηκε πρόσφατα, ήταν το αντικείμενο της ειδικής συνέντευξης Τύπου της NASA. Ο λόγος γι’ αυτήν την ιδιαίτερη προσοχή είναι οι ασυνήθεις ιδιότητες των συστάδων, οι οποίες μπορούν να επηρεάσουν σημαντικά την αντίληψή μας για το πώς εξελίσσονται τα σμήνη. Το εν λόγω σμήνος ανακαλύφθηκε σχετικά πρόσφατα, χάρη στο λεγόμενο φαινόμενο Sunyaev-Zeldovich, το οποίο έχει πάρει το όνομά του από τους Σοβιετικούς αστροφυσικούς, που πρώτοι το περιέγραψαν περισσότερο από 40 χρόνια πριν.

Το σμήνος των γαλαξιών στον αστερισμό του Φοίνικα (στα αγγλικά η συγκέντρωση αυτή ήδη έχει ονομαστεί απλώς «σμήνος Φοίνιξ») εντυπωσιάζει με πολλές ιδιότητές του ταυτόχρονα. Κατ’ αρχάς, η ροή της ακτινοβολίας ακτίνων X από αυτόν είναι εξαιρετικά υψηλή. Κατά δεύτερον πρόκειται για ένα από τα ογκωδέστερα γνωστά έως σήμερα συμπλέγματα. Κατά τρίτον στο κεντρικό τμήμα του σμήνους παρατηρείται εξαιρετικά υψηλός ρυθμός σχηματισμού αστέρων. Τέλος, προς έκπληξη των ερευνητών, στο κέντρο του σμήνους το καυτό αέριο ψύχεται πολύ ταχύτερα από ό,τι σε άλλα γαλαξιακά συμπλέγματα. Ποια είναι η σημασία που έχει το γεγονός αυτό για την αστροφυσική, εξηγούν οι συντάκτες του άρθρου, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Nature.

Διαπιστώθηκε ότι στο εσωτερικό του σμήνους εξελίσσεται μια αρκετά έντονη δραστηριότητα σχηματισμού νέων άστρων. Αυτό είναι αρκετά ασυνήθιστο, καθώς έως σήμερα στα κέντρα των περισσότερων συμπλεγμάτων γαλαξιών η εμφάνιση νέων αστεριών παρατηρείτο πολύ σπάνια.

Ο υψηλός ρυθμός εμφάνισης νέων αστεριών ήταν άλλη μια αιτία γιατί το σμήνος τόσο πρόθυμα έγινε γνωστή ως «το σμήνος του Φοίνικα».

Εκτιμάται ότι ο σχηματισμός αστεριών στα κέντρα των συγκεντρώσεων των γαλαξιών έχει «σβήσει» περίπου 10 δισεκατομμύρια χρόνια πριν και το γεγονός ότι στο υπό παρατήρηση σμήνος συνεχίζεται τώρα, μοιάζει σαν να έχει υποστεί μια «δεύτερη γέννησή» του.

Πάντως εάν η «γέννηση» αυτή είναι δεύτερη ή ίσως τρίτη ή τέταρτη, δεν είναι προς το παρόν σαφές. Σε συνέντευξη αφιερωμένη σ’ αυτήν την εργασία ο ακαδημαϊκός της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών Ρασίντ Σιουνιάεφ, ο οποίος συνεργάζεται με το Ινστιτούτο Διαστημικών Ερευνών της Ρωσικής Ακαδημίας και το Ινστιτούτου Αστροφυσικής της Εταιρείας Μαξ Πλανκ στη Γερμανία, εξέφρασε την υπόθεση ότι μετά από την περίοδο της «ψύξης», που σχετίζεται με τη χαμηλή δραστηριότητα της μαύρης τρύπας, οι συγκεντρώσεις γαλαξιών σημειώνονται αρκετές φορές κατά τη διάρκεια της ζωής τους.

Μπορούμε να αναμένουμε ότι το αμέσως προσεχές μέλλον θα φέρει νέες ανακαλύψεις μαζί με νέα σμήνη γαλαξιών. Η αναζήτησή τους είναι τώρα μια από τις πιο σημαντικές κατευθύνσεις στην αστροφυσική.

 

Πώς γεννήθηκαν οι γαλαξίες. :cheesy:

Μια νέα υπολογιστική τεχνική που αναπτύχθηκε από διεθνή ομάδα επιστημόνων προσφέρει την πιο ρεαλιστική προσομοίωση που διαθέτουμε ως σήμερα για τη γέννηση των γαλαξιών. Οι ερευνητές του Κέντρου Αστροφυσικής Χάρβαρντ-Σμιθσόνιαν και του Ινστιτούτου Θεωρητικών Σπουδών του Πανεπιστημίου της Χαϊδελβέργης χρησιμοποίησαν τον υπερυπολογιστή Odyssey του Χάρβαρντ και το πρόγραμμα Arepo, το οποίο προσφέρει στους ειδικούς ένα νέο, ισχυρότερο «εργαλείο» για την ανάπτυξη συμπαντικών μοντέλων.

Βασιζόμενο στο λυκόφως της Μεγάλης Εκρηξης το Arepo, το οποίο αναπτύχθηκε από ερευνητές του Πανεπιστημίου της Χαϊδελβέργης με επικεφαλής τον Φόλκερ Σπρίνγκελ, εξελίσσει τα δεδομένα του στον χρόνο για διάστημα 14 δισ. ετών. Με αυτόν τον τρόπο, όπως αναφέρεται στην ιστοσελίδα του Χάρβαρντ, προσφέρει για πρώτη φορά στους επιστήμονες τη δυνατότητα να «χτίσουν» από το μηδέν ένα σύμπαν γεμάτο γαλαξίες όπως αυτό που παρατηρούμε γύρω μας.

Μια «στιγμή» από αυτή τη διαδικασία, το στάδιο της γέννησης των γαλαξιών, παρουσιάζει με πρωτοφανή ευκρίνεια το βίντεο που δόθηκε στη δημοσιότητα, «συμπυκνώνοντας» 9 δισ. χρόνια κοσμογονικής εξέλιξης μέσα σε ένα λεπτό. «Δημιουργήσαμε όλη την ποικιλία των γαλαξιών που βλέπουμε στο τοπικό μας Σύμπαν» εξήγησε ο Μαρκ Φογκελσμπέργκερ, μέλος της ερευνητικής ομάδας.

Επόμενος στόχος των ερευνητών είναι να αναπαραστήσουν εκτενέστερα διαστήματα του κοσμικού παρελθόντος μας για να δημιουργήσουν το μεγαλύτερο και ρεαλιστικότερο μοντέλο του Σύμπαντος που έχει δημιουργηθεί ποτέ.

 

Λύθηκε το αίνιγμα των τεράστιων άστρων στο Νεφέλωμα της Ταραντούλας. :cheesy:

Το 2010 οι αστρονόμοι είχαν ανακαλύψει, στο γειτονικό Νεφέλωμα της Ταραντούλας, τέσσερα άστρα- τέρατα με τρομακτική φωτεινότητα και μάζες έως 300 φορές μεγαλύτερες από τη μάζα του ήλιου μας, διπλάσια από ό,τι πίστευαν έως τότε οι επιστήμονες ότι είναι δυνατό να έχει ένα άστρο (ως μέγιστο όριο θεωρείτο μία μάζα 150 φορές μεγαλύτερη από τον ήλιο μας).

Πουθενά αλλού στο σύμπαν δεν έχουν βρεθεί τόσο λαμπρά και μεγάλα άστρα. Το γεγονός είχε έκτοτε δημιουργήσει ερωτήματα για την ορθότητα των επικρατουσών θεωριών σχετικά με τη δημιουργία των άστρων στο σύμπαν.

Τώρα, μετά από περίπου δύο χρόνια, νέοι πολύπλοκοι υπολογισμοί επιστημόνων στη Γερμανία, με επικεφαλής τον καθηγητή Πάβελ Κρούπα και τον αστρονόμο Σαμπαράν Μπανερτζί του πανεπιστημίου της Βόνης, έρχονται να ρίξουν φως στο ερώτημα- πρόκληση: Πώς είναι δυνατόν ποτέ να υπάρξει ένα τέτοιο άστρο- γαργαντούας; Η απάντηση φαίνεται πως είναι σχετικά απλή: Όταν ζεύγη ελαφρύτερων άστρων βρίσκονται σε κοντινή τροχιά το ένα γύρω από το άλλο, στο πλαίσιο ενός «σφιχταγκαλισμένου» αστρικού συστήματος με δύο άστρα και, κάποια στιγμή, υπό τη βαρυτική επίδραση και άλλων γειτονικών άστρων, αυτά τα δύο είναι πιθανό να συγκρουστούν μεταξύ τους, με κατάληξη τη συγχώνευσή τους, τότε είναι δυνατό να δημιουργηθεί τελικά ένα νέο άστρο με τόσο μεγάλη μάζα.

Το Νεφέλωμα της Ταραντούλας, όπου έχουν εντοπιστεί τα εν λόγω γιγάντια άστρα, είναι ένα νέφος αερίων και αστρικής σκόνης με διάμετρο 1.000 ετών φωτός, που βρίσκεται μέσα στο Μεγάλο Μαγγελανικό Νέφος, τον τρίτο κοντινότερο γαλαξία στον δικό μας, σε απόσταση περίπου 160.000 ετών φωτός, που περιέχει γύρω στα δέκα δισεκατομμύρια άστρα.

Μέσα σ’ όλο το Μεγάλο Μαγγελανικό Νέφος, η πιο ενεργή περιοχή δημιουργίας νέων άστρων είναι το Νεφέλωμα της Ταραντούλας (γνωστό και ως «30 Doradus").

Σχεδόν στο κέντρο του εν λόγω Νεφελώματος βρίσκεται το αστρικό σμήνος R136, που θεωρείται το πιο δραστήριο και πιο φωτεινό «βρεφοκομείο» άστρων σε ολόκληρη την «Τοπική Ομάδα» Γαλαξιών, η οποία περιλαμβάνει πάνω από 50 γαλαξίες, μεταξύ των οποίων και τον δικό μας. Ακριβώς σε αυτό το σμήνος ανακαλύφθηκαν τα τέσσερα απίστευτα μεγάλα άστρα.

Οι νέοι υπολογισμοί, στο πλαίσιο ενός μοντέλου προσομοίωσης, που περιλάμβανε την επίλυση 510.000 εξισώσεων και απαίτησε τεράστια υπολογιστική ισχύ, παρουσιάζονται στο περιοδικό «Monthly Notices» της Βασιλικής Αστρονομικής Εταιρίας της Βρετανίας.

4highres_00000401853976.jpg.160f33c7e2894cd7057fe5b78ed3dacb.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Η «αξονική ασυμμετρία» αλλάζει τον Κοσμικό χάρτη. :cheesy:

Τα δεδομένα από πολλές πρόσφατες παρατηρήσεις του Σύμπαντος έφεραν στο φως ένα άγνωστο μέχρι σήμερα φαινόμενο που πονοκεφαλιάζει τους επιστήμονες. Οπως φαίνεται πολλοί σπειροειδείς γαλαξίες, μια από τις κοινές κατηγορίες γαλαξιών στο Σύμπαν, περιστρέφονται μόνιμα προς μια μόνο κατεύθυνση, ένα φαινόμενο που οι ειδικοί έχουν ονομάσει «ασυμμετρία του άξονα».

Η ύπαρξη του φαινομένου σύμφωνα με τους ειδικούς μπορεί να «κλονίσει» τα κοσμολογικά δεδομένα πάνω στα οποία στηρίζονται οι περισσότερες θεωρίες για το περιεχόμενο και τη λειτουργία του Σύμπαντος.

Το φαινόμενο έγινε γνωστό πέρυσι μετά από μια έρευνα στην οποία είχαν παρατηρηθεί 15 χιλιάδες σπειροειδείς γαλαξίες. Οπως διαπιστώθηκε όλοι αυτοί οι γαλαξίες περιστρέφονταν προς μία μόνο κατεύθυνση, είτε δεξιόστροφα είτε αριστερόστροφα.

Το φαινόμενο επιβεβαιώνει τώρα μια νέα έρευνα στην οποία παρατηρήθηκε η κίνηση 250 χιλιάδων γαλαξιών.

Η κρατούσα θεωρία αναφέρει ότι η ύλη και η ενέργεια είναι κατανεμημένες ομοιόμορφα στο Σύμπαν το οποίο από όπου και αν το παρατηρεί κάποιος δεν μεταβάλλεται και μοιάζει το ίδιο. Αν το φαινόμενο είναι τελικά υπαρκτό, και μάλιστα σε ευρεία έκταση, τότε απειλείται ευθέως η «τάξη» που πιστεύουμε ότι υπάρχει στο Σύμπαν.

Οι προσεχείς έρευνες που θα γίνουν πάνω σε αυτό το ζήτημα αναμένεται να δώσουν τις τελικές απαντήσεις. Η πιο σημαντική εξ αυτών είναι εκείνη που θα γίνει με τη χρήση του τηλεσκοπίου LSST στη Χιλή.

Οι ερευνητές αναμένεται να μελετήσουν περισσότερους από δέκα δισεκατομμύρια γαλαξίες και ευελπιστούν ότι τα στοιχεία που θα συγκεντρώσουν θα λύσουν το μυστήριο.

4B87A5628D81495BE8A980B70EBC4AF4.jpg.7fa508c14dbec906edf678eb6eeb13f3.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Θερμοί, «σκονισμένοι» γαλαξίες ίσως λύσουν το αίνιγμα της εξέλιξης των γαλαξιών και των μαύρων τρυπών τους. :cheesy:

Τι γεννήθηκε πρώτο, οι γαλαξίες ή οι μαύρες τρύπες; Το ερώτημα θυμίζει το γνωστό αίνιγμα με το αυγό και την κότα, η απάντησή του όμως θα μπορούσε να δώσει στους επιστήμονες σημαντικές πληροφορίες για το Σύμπαν.

Η ανακάλυψη 1.000 θερμών γαλαξιών που καλύπτονται από σκόνη – ίσως τους προσφέρει κάποιες ενδείξεις.

Ο «καυτός» θησαυρός του WISE

Οι hot Dust Obscured Galaxies – εν συντομία hot DOGs – έμεναν μέχρι πρόσφατα κρυμμένοι από τα γήινα όργανα παρατήρησης. Αυτό γιατί αν και είναι από τους λαμπρότερους στο Σύμπαν (είναι 1 εκατ. φορές λαμπρότεροι από τον Ηλιο) καλύπτονται από πυκνά σύννεφα σκόνης, γεγονός το οποίο τους έδωσε και την ονομασία τους.

Ανιχνεύθηκαν στα δεδομένα της χαρτογράφησης του Σύμπαντος με υπέρυθρες ακτίνες από το τηλεσκόπιο WISE της NASA, μαζί με μυριάδες άλλους «θησαυρούς».

Η ανίχνευση σε μήκη κύματος υπερύθρων που αντιστοιχούν σε αυτά της θερμότητας επέτρεψε στο τηλεσκόπιο να «κρυφοκοιτάξει» πίσω από τα νέφη σκόνης που περιορίζουν το πεδίο των οπτικών οργάνων παρατήρησης.

Με την υπέρυθρη όρασή του το WISE αποκάλυψε επίσης εκατομμύρια μαύρες τρύπες που αποτελούν πυρήνες γαλαξιών, στην πιο εκθαμβωτική πληθώρα που έχουν δει ποτέ οι επιστήμονες. Οπως διαπίστωσε μάλιστα μελέτη ερευνητών της NASA η οποία θα δημοσιευθεί σύντομα στην επιθεώρηση «Astrophysical Journal»,

http://iopscience.iop.org/0004-637X/756/1/96

σε κάθε γαλαξία που μπορούμε να παρατηρήσουμε στο ορατό φως αντιστοιχούν δυο ή και τρεις που κρύβονται από το οπτικό μας πεδίο εξ αιτίας της σκόνης

Θερμοί γαλαξίες-έκπληξη

Αν και παραπάνω από εντυπωσιακή ως προς τα νούμερα, η ανακάλυψη αυτή ήταν σε έναν βαθμό αναμενόμενη εφόσον οι κρυμμένοι από τη σκόνη πυρήνες γαλαξιών ήταν ένα από τα πράγματα που ήλπιζαν να εντοπίσουν οι ειδικοί με τη βοήθεια του WISE. Αντιθέτως η ανακάλυψη των DOGs – που περιγράφεται σε δυο άλλες μελέτες εκ των οποίων η μια δημοσιεύθηκε ήδη ενώ η άλλη θα δημοσιευθεί σύντομα στο ίδιο έντυπο – ήταν εντελώς απροσδόκητη.

Οι γαλαξίες αυτοί, περίπου 1.000 τον αριθμό, παρατηρούνται κυρίως σε απόσταση περίπου 10 εκατομμυρίων ετών φωτός από εμάς.

Είναι χίλιες φορές πιο φωτεινοί από τον δικό μας και λίγο περισσότεροι από δυο φορές ποι θερμοί από έναν μέσο γαλαξία. Τα νέφη σκόνης που τους καλύπτουν είναι τόσο πυκνά ώστε έγιναν ορατοί μόνο σε δυο από τις τέσσερις κάμερες του WISE, εκ των οποίων η καθεμία ανιχνεύει διαφορετικά μήκη κύματος υπερύθρων.

Εκτός του ότι εκπέμπουν μεγαλύτερες ποσότητες φωτός και θερμότητας, από έναν μέσο γαλαξία, οι hot DOGs φαίνονται επίσης να έχουν μεγαλύτερη μάζα στις μαύρες τρύπες τους κατ’ αναλογία προς τα άστρα τους.

«Είναι οπωσδήποτε ένα εντελώς διαφορετικό είδος από ό,τι έχουμε δει ως τώρα» δήλωσε στο BBC ο Πίτερ Αϊζενχαρτ του Εργαστηρίου Αεριώθησης της NASA, κύριος συγγραφέας της μιας μελέτης.

Η μεγάλη συγκέντρωση μάζας στην κεντρική μαύρη τρύπα τους υποδηλώνει ότι οι hot DOGs βρίσκονται σε μια ακραία κατάσταση – ενδεχομένως σε ένα στάδιο του σχηματισμού τους. Οι ειδικοί θεωρούν ότι μάλλον η μαύρη τρύπα ενός γαλαξία αυτού του είδους «καταβροχθίζει» υλικά με μεγαλύτερη ταχύτητα από αυτή στην οποία σχηματίζονται τα άστρα του ενώ ταυτόχρονα η ακτινοβολία της απωθεί τα αέρια και τη σκόνη.

Σταδιακά, εκτιμούν, η μαύρη τρύπα θα καθαρίσει το περιβάλλον της από υλικά, σκόνη και αέρα, μεταμορφώνοντας τον hot DOG σε έναν κοινό, ορατό γαλαξία.

«Ισως βλέπουμε μια σπάνια φάση εξέλιξης των γαλαξιών όπου τα αέρια και η σκόνη θερμαίνονται από μια υπερμεγέθη μαύρη τρύπα»

ανέφερε στο «New Scientist» ο Τζινγκγουέν Γου, μέλος της ερευνητικής ομάδας.

Τι σχέση έχουν με όλα αυτά η κότα και το αυγό της;

«Τα ευρήματα υποδηλώνουν ότι οι υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες ίσως αναπτύσσονται πριν από τον πλήρη σχηματισμό των άστρων» τόνισε ο κ. Αϊζενχαρτ. «Αν πούμε ότι τα άστρα είναι η κότα, εμείς υποστηρίζουμε ότι το αυγό γεννήθηκε πρώτο».

80E3409BFD2147DEC4CD30A36A0137AF.jpg.909d7a77b5bfbc5b81be8637384478f1.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

«Εκρηκτικό» ξεκίνημα για τους πρώτους γαλαξίες στο αρχέγονο σύμπαν. :cheesy:

Νέες παρατηρήσεις από το Τηλεσκόπιο του Νοτίου Πόλου στην Ανταρκτική, δείχνουν ότι η γέννηση των πρώτων μεγάλων γαλαξιών στο πρώιμο σύμπαν αποτέλεσε ένα εκρηκτικό συμβάν, που εξελίχθηκε πολύ ταχύτερα και τελείωσε πολύ πιο γρήγορα από ό,τι πίστευαν ως τώρα οι επιστήμονες.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Όλιβερ Ζαν του Κέντρου Κοσμολογικής Φυσικής του πανεπιστημίου Μπέρκλεϊ στην Καλιφόρνια, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό αστροφυσικής «The Astrophysical Journal», κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι υπερβολικά φωτεινοί γαλαξίες που φώτισαν το αρχέγονο σύμπαν, είχαν πλήρως σχηματισθεί μέχρι το τελευταίο να φθάσει στην ηλικία των 750 εκατ. ετών, δηλαδή περίπου πριν από 13 δισεκατομμύρια χρόνια.

Η εποχή δημιουργίας των πρώτων γαλαξιών στο σύμπαν ονομάζεται «εποχή του επαναϊονισμού». Η πρώτη εποχή ιονισμού έλαβε χώρα αμέσως μετά τη γέννηση του σύμπαντος με τη Μεγάλη Έκρηξη (Μπιγκ Μπανγκ), όταν η πρώιμη ύλη ήταν τόσο καυτή, που όλα τα αέρια, κυρίως αποτελούμενα από υδρογόνο, ιονίστηκαν.

Μόνο όταν το σύμπαν έφθασε σε ηλικία 400.000 ετών, η θερμοκρασία του έπεσε αρκετά, έτσι ώστε τα ηλεκτρόνια να μπορέσουν να «ζευγαρώσουν» με τα πρωτόνια και να σχηματίσουν τα πρώτα ηλεκτρικά ουδέτερα άτομα υδρογόνου.

Σε επόμενο στάδιο, ακολούθησε η δεύτερη εποχή ιονισμού (ο επαναϊονισμός), όταν πια τα πρώτα άστρα έκαναν την «καυτή» εμφάνισή τους. Οι περισσότεροι αστρονόμοι πιστεύουν ότι αυτά τα πρώτα άστρα γεννήθηκαν μέσα σε μεγάλα νέφη αερίων, οδηγώντας έτσι στον σχηματισμό των πρώτων γαλαξιών.

Η ακτινοβολία αυτών των αρχέγονων άστρων πιστεύεται ότι προκάλεσε έναν νέο ιονισμό του αέριου υδρογόνου μέσα και γύρω από τους πρώτους γαλαξίες.

Σύμφωνα με τις νέες εκτιμήσεις, η εποχή του επαναϊονισμού άρχισε όταν το σύμπαν ήταν τουλάχιστον 250 εκατ. ετών και διήρκεσε το πολύ 500 εκατ. χρόνια, έχοντας ολοκληρωθεί όταν το σύμπαν ήταν 750 εκατ. ετών.

Μέχρι τώρα, οι επιστήμονες δεν είχαν ενδείξεις πότε άρχισε η δεύτερη εποχή του ιονισμού, ενώ πίστευαν ότι είχε διαρκέσει περισσότερο, γύρω στα 750 εκατ. χρόνια.

Η πιο σύντομη διάρκεια του επαναϊονισμού σημαίνει, κατά τους αστροφυσικούς, ότι οι τερατώδεις σε μέγεθος πρώτοι γαλαξίες, με πάνω από ένα δισεκατομμύριο άστρα ο καθένας, έπαιξαν ρόλο- κλειδί στην όλη διαδικασία.

Το Τηλεσκόπιο του Νοτίου Πόλου έχει διάμετρο δέκα μέτρων, βρίσκεται στον σταθμό Αμούδσεν- Σκοτ της Ανταρκτικής και διευθύνεται από επιστήμονες του πανεπιστημίου του Σικάγο.

galaxy600_050912.jpg.75155c2abcbffd2a63ec7265e3999f84.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 2 εβδομάδες αργότερα...

Εντοπίστηκε ένας από τους πρώτους γαλαξίες. :cheesy:

Ομάδα ερευνητών εντόπισε έναν πανάρχαιο γαλαξία που δημιουργήθηκε στην αυγή της δημιουργίας του Σύμπαντος. Η ανακάλυψή του θα βοηθήσει στην καλύτερη κατανόηση των διεργασιών που έλαβαν χώρα όταν το Σύμπαν βρισκόταν σε βρεφική ηλικία.

Τα σώματα πολύ μεγάλης μάζας όπως ένα γαλαξιακό σμήνος ή μια μαύρη τρύπα μπορούν να εκτρέπουν και να ενισχύουν το φως όπως οι οπτικοί φακοί. Το φαινόμενο που οι επιστήμονες έχουν ονομάσει «βαρυτικό φακό» δημιουργείται όταν ένα τέτοιο κοσμικό σώμα βρίσκεται ανάμεσα σε έναν παρατηρητή και ένα άλλο πολύ μακρινό αντικείμενο. Τα τελευταία χρόνια οι επιστήμονες χρησιμοποιώντας αυτή τη μέθοδο έχουν εντοπίσει μακρινά διαστημικά σώματα.

Ερευνητές από μεγάλα πανεπιστήμια των ΗΠΑ (Τζονς Χοπκινς, Αριζόνα) χρησιμοποίησαν τα ισχυρότερα τηλεσκόπια στον κόσμο και με τη μέθοδο του «βαρυτικού φακού» κατάφεραν να εντοπίσουν έναν γαλαξία που, σύμφωνα με τους υπολογισμούς τους, δημιουργήθηκε μόλις 200 εκατομμύρια έτη μετά τη γέννηση του Σύμπαντος.

Γνωρίζουμε ελάχιστα πράγματα για τους γαλαξίες που δημιουργήθηκαν μέσα στα πρώτα 500 εκατομμύρια έτη από τη γέννηση του Σύμπαντος επειδή με τα σημερινά τεχνικά μέσα που διαθέτουμε δεν μπορούμε να τους «δούμε» και να συλλέξουμε στοιχεία για αυτούς.

Οι επιστήμονες ευελπιστούν ότι η μελέτη των πρώτων γαλαξιών θα οδηγήσει στην πηγή της ιονισμένης ακτινοβολίας που είναι υπεύθυνη για την «εποχή επανιονισμού» του Σύμπαντος. Ο επανιονισμός συνέβη 500 εκατομμύρια έτη μετά τη γέννηση του Σύμπαντος και ήταν μια σύντομη περίοδος που επέτρεψε στο νεαρό τότε Σύμπαν να βγει από τον λεγόμενο «Κοσμικό Μεσαίωνα» όπου τίποτε δεν μπορούσε να λάμψει και να γίνει διαφανές στην κοσμική ακτινοβολία.Η έρευνα δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Nature

0FE1BFCE1146F1947B2B23A535EFFC81.thumb.jpg.d6b7a4aa503268444d6100903dc71845.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Απεικόνιση της πιο μακρινής θέας του σύμπαντος. :cheesy:

Την πιο μακρινή θέα του νυχτερινού ουρανού μέχρι σήμερα κατάφεραν να απεικονίσουν οι αστρονόμοι, ενώνοντας περισσότερες από 2.000 εικόνες που είχε τραβήξει το διαστημικό τηλεσκόπιο «Χαμπλ» της ΝASA επί μία δεκαετία.

Η εικόνα με την ονομασία «Hubble eXtreme Deep Field» καλύπτει ένα μικρό μόνο κομμάτι του ουρανού του νοτίου ημισφαιρίου (μικρότερο από τη διάμετρο της πανσελήνου) στην κατεύθυνση του αστερισμού της Καμίνου.

Η εν λόγω φωτογραφία περιέχει επιπλέον 5.500 γαλαξίες =D> στις προηγούμενες ανάλογες φωτογραφίες XDF του τηλεσκοπίου από το 2003, οι οποίες αφορούσαν το ίδιο τμήμα του ουρανού.

Προτού τεθεί σε τροχιά το «Χαμπλ», οι αστρονόμοι μπορούσαν να δουν γαλαξίες σε απόσταση το πολύ 7 δισ. ετών. Το νέο διαστημικό τηλεσκόπιο «Τζέημς Γουέμπ» που θα αντικαταστήσει το «Χαμπλ», με τις αυξημένες δυνατότητες υπέρυθρης όρασης που θα διαθέτει, θα είναι σε θέση να δει ακόμα πιο πίσω στο παρελθόν και έτσι οι επόμενες φωτογραφίες XDF αναμένεται να είναι ακόμα πιο πλούσιες σε περιεχόμενο.

Η φωτογραφία, σύμφωνα με το πρακτορείο Ρόιτερ, αποτελεί ένα διαχρονικό «καλειδοσκόπιο» ταυτόχρονα νεαρών και πανάρχαιων γαλαξιών, καθώς και άλλων ουράνιων αντικειμένων, τα πιο μακρινά από τα οποία έχουν ηλικία μόλις 450 εκατ. ετών μετά την «Μεγάλη Έκρηξη» του σύμπαντος, η οποία έγινε πριν από περίπου 13,7 δισεκατομμύρια χρόνια.

hubble.jpg.ad1e4452eb87e00fd033d7e15208435c.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Εντοπίστηκαν σπείρες στον ελλειπτικό Κένταυρο Α, ως αποτέλεσμα συγχώνευσης με άλλον γαλαξία. :cheesy:

Ενα σπάνιο κοσμικό φαινόμενο εντόπισε διεθνής ομάδας επιστημόνων. Οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι ο ελλειπτικός γαλαξίας Κένταυρος Α ανέπτυξε σπείρες ύστερα από τη συγχώνευσή του με νεαρότερο και μικρότερο γαλαξία, κάτι που εντοπίζεται για πρώτη φορά. Η ανακάλυψη προσφέρει στους ειδικούς νέα στοιχεία για τη ζωή και την εξέλιξη των γαλαξιών.

Ο NGC 5128, ευρύτερα γνωστός ως Κένταυρος Α, είναι ένας γιγάντιος ελλειπτικός γαλαξίας (αν και ορισμένοι υποστηρίζουν ότι κατατάσσεται στους φακοειδείς γαλαξίες) που βρίσκεται σε απόσταση περίπου 12 εκατομμυρίων ετών φωτός από τη Γη, στον αστερισμό του Κενταύρου. Σύμφωνα με τους ειδικούς, ο Κένταυρος Α αντιμετώπιζε μια κρίση... μέσης ηλικίας. Τα λαμπρότερα άστρα του είχαν πλέον γεράσει και έχαναν τη «σπιρτάδα» τους. Επιπλέον ο γαλαξίας είχε χάσει το μεγαλύτερο μέρος των αερίων που είναι απαραίτητα για τη δημιουργία νέων άστρων.

Ο Κένταυρος Α ήταν σύμφωνα με τους ειδικούς ένας «βαρετός γέρος».

Ομως κάποια στιγμή ένας μικρότερος και νεότερος γαλαξίας πλησίασε τον Κένταυρο Α. Η συγχώνευση των δύο γαλαξιών «ανανέωσε» τον γερο-γαλαξία αφού προκάλεσε τη δημιουργία όχι μόνο νέων άστρων, αλλά και δύο σπειροειδών βραχιόνων. Στις παρατηρήσεις οι δύο αυτοί βραχίονες έμοιαζαν με κοσμικά πλοκάμια που περιελίσσονταν γύρω από το κέντρο του ελλειπτικού γαλαξία, με διαστάσεις και προσανατολισμούς που θυμίζουν τους σπειροειδείς γαλαξίες, όπως είναι για παράδειγμα ο δικός μας.

«Μείναμε έκπληκτοι όταν ανακαλύψαμε ότι επρόκειτο ξεκάθαρα για σπείρες. Μάλιστα κινούνται και συμπεριφέρονται όπως και οι σπείρες στους σπειροειδείς γαλαξίες» αναφέρει η Αλισον Πεκ του Αστεροσκοπείου ALMA στη Χιλή που ήταν μέλος της ερευνητικής ομάδας.

Η έρευνα δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «The Astrophysical Journal Letters».

300px-Centaurus_A.jpg.53669e85a30f18c78d3459925dadc4e7.jpg

300px-ESO_Centaurus_A_LABOCA.jpg.55cccf140a748aaed74ba3618b12285a.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 1 μήνα αργότερα...

«Ακαθάριστο Κοσμικό Προϊόν» :cheesy:

Μια διεθνής ομάδα αστρονόμων ανακάλυψε ότι ο ρυθμός δημιουργίας νέων άστρων στο σύμπαν είναι σήμερα μόλις το ένα τριακοστό αυτού που ήταν κάποτε, ενώ η μείωση προβλέπεται να συνεχιστεί αδιάλειπτα.

Εξαιτίας αυτής της τάσης, σύμφωνα με τους επιστήμονες, το σύμπαν υποφέρει από μια σοβαρή αναπτυξιακή κρίση ανάλογη της οικονομικής και το λεγόμενο «Ακαθάριστο Κοσμικό Προϊόν» είναι στην εποχή μας μόνο το 3% αυτού που υπήρχε κάποτε, όταν η παραγωγή των άστρων βρισκόταν στο αποκορύφωμά της.

Οι ερευνητές από την Πορτογαλία, τη Βρετανία, την Ολλανδία, την Ιταλία και την Ιαπωνία, με επικεφαλής τον Ντέηβιντ Σομπράλ του ολλανδικού πανεπιστημίου του Λάϊντεν, στην μεγαλύτερη έως τώρα μελέτη του είδους της, έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Monthly Notices" της Βασιλικής Αστρονομικής Εταιρίας της Βρετανίας.

Το καθιερωμένο θεωρητικό μοντέλο για την εξέλιξη του σύμπαντος προβλέπει ότι τα άστρα άρχισαν να σχηματίζονται πριν από 13,4 δισεκατομμύρια χρόνια ή περίπου 300 εκατ. χρόνια μετά την αρχική «Μεγάλη Έκρηξη» (Μπιγκ Μπανγκ).

Πολλά από αυτά τα άστρα πιστεύεται ότι ήσαν τερατώδη σε μέγεθος σε σχέση με τα σημερινά, όντας εκατοντάδες φορές μεγαλύτερα από τον Ήλιο μας. Όμως αυτά τα υπερμεγέθη άστρα «γερνούσαν» πολύ γρήγορα, εξαντλώντας σε σύντομο χρόνο τα πυρηνικά καύσιμά τους και, τελικά, διαλύονταν σε μια θεαματική έκρηξη σούπερ-νόβα. Αντίθετα, τα άστρα με μικρότερη μάζα είχαν και έχουν πάντα πολύ μεγαλύτερη διάρκεια ζωής, λάμποντας επί δισεκατομμύρια χρόνια.

Ένα μεγάλο μέρος της σκόνης και των αερίων των προηγούμενων αστρικών εκρήξεων ανακυκλώνονται μέχρι σήμερα για να σχηματίσουν νέα άστρα.

Ο δικός μας Ήλιος, για παράδειγμα, θεωρείται άστρο τρίτης γενιάς.

Η νέα μελέτη, με τη χρήση του Βρετανικού Υπέρυθρου Τηλεσκοπίου, του Πολύ Μεγάλου Τηλεσκοπίου του Ευρωπαϊκού Νοτίου Αστεροσκοπείου στη Χιλή και του ιαπωνικού Τηλεσκοπίου «Σουμπαρού» στη Χαβάη πραγματοποίησε την πληρέστερη μέχρι σήμερα καταγραφή των γαλαξιών όπου δημιουργούνται άστρα, σε μια μεγάλη ποικιλία αποστάσεων -και χρόνων- από τη Γη.

Αναλύοντας το φως από διάφορα νέφη σκόνης και αερίων σε αυτούς τους γαλαξίες όπου γεννιούνται νέα άστρα, οι αστρονόμοι κατάφεραν να υπολογίσουν το ρυθμό σχηματισμού των άστρων διαχρονικά. Έτσι, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η γέννηση νέων άστρων στο σύμπαν συνολικά μειώνεται συνεχώς κατά τα τελευταία 11 δισεκατομμύρια χρόνια (όσο μακριά στο χώρο και τον χρόνο μπορούν να «δουν» τα τηλεσκόπια).

Ο σημερινός ρυθμός παραγωγής νέων άστρων εκτιμάται ότι είναι 30 φορές μικρότερος από εκείνον πριν από 11 δισεκατομμύρια χρόνια.

Οι αστρονόμοι υπολογίζουν ότι αν αυτός ο πτωτικός ρυθμός συνεχιστεί, τότε στην υπόλοιπη ιστορία του σύμπαντος δεν θα σχηματιστούν παρά 5% περισσότερα άστρα.

Σύμφωνα με τη νέα μελέτη, ζούμε σε ένα σύμπαν που κυριαρχείται από «γέρικα» άστρα και αυτή η γήρανση του αστρικού πληθυσμού -όπως και του γήινου- προβλέπεται να επιδεινωθεί στο μέλλον. Εκτιμάται ότι περίπου τα μισά άστρα γεννήθηκαν σε μια πολύ «γόνιμη» περίοδο, που διήρκεσε πριν από 9 έως 11 δισεκατομμύρια χρόνια, ενώ έκτοτε για τα υπόλοιπα μισά άστρα χρειάστηκε σχεδόν ο πενταπλάσιος χρόνος προκειμένου να δημιουργηθούν.

«Το μέλλον μπορεί να μοιάζει μάλλον σκοτεινό, όμως εμείς είμαστε στην πραγματικότητα αρκετά τυχεροί που ζούμε σε ένα υγιή γαλαξία, ο οποίος γεννά νέα άστρα και έτσι συνεισφέρει σημαντικά στο σχηματισμό και των μελλοντικών άστρων», δήλωσε ο Σομπράλ. Όπως όμως είπε ο ίδιος, πέρα από τη διαπίστωση ότι σταδιακά μειώνεται το «κοσμικό ΑΕΠ», καθώς γεννιούνται ολοένα λιγότερα άστρα, προκύπτει ένα ακόμα θεμελιώδες ερώτημα-μυστήριο που αναζητά απάντηση: γιατί αυτό συμβαίνει; ](*,)

87B598BE649CA230AB2160BB6CD7C839.jpg.cfa36de0a495c0b3d1bb9a72ede7870a.jpg

4toptechwriter2_US.jpg.c0c2718b5320f4ca370ee902142f9aed.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 2 εβδομάδες αργότερα...

Ο Ακρίτας των γαλαξιών. :cheesy:

Διεθνής ομάδα ερευνητών χρησιμοποιώντας τα διαστημικά τηλεσκόπια Hubble και Spitzer εντόπισαν ένα πανάρχαιο και πολύ μακρινό γαλαξία. Αν επιβεβαιωθούν οι υπολογισμοί που έχουν κάνει ο γαλαξίας αυτός θα είναι ο αρχαιότερος και πιο μακρινός που έχει ανακαλυφθεί μέχρι σήμερα. Την ανακάλυψη έκαναν ερευνητές του προγράμματος CLASH οι οποίοι εντόπισαν τον MACS00647-JD.

Ο γαλαξίας βρίσκεται σε απόσταση 13.3 δισ. ετών φωτός από εμάς, δηλαδή δημιουργήθηκε 420 εκατομμύρια έτη μετά τη γέννηση του Σύμπαντος.

Ο γαλαξίας λάμπει μόνο στα ερυθρά μήκη του φάσματος και η ερευνητική ομάδα αναφέρει ότι έχει εντοπίσει και άλλους παρόμοιους γαλαξίες στην μελέτη των οποίων θα επικεντρωθεί σε μια προσπάθεια να κάνει μια γαλαξιακή χαρτογράφηση της πρώιμης εποχής του Σύμπαντος.

Η ανακάλυψη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Astrophysical Journal».

http://www.spacetelescope.org/videos/heic1217a/

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Ο γαλαξίας MACS00647-JD :cheesy:

galaxy_distance-record-670.jpg.6417ee4644d7208ac80cb6ff02eb3eeb.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 1 μήνα αργότερα...

Ανακαλύφθηκαν το αρχαιότερο άστρο, ο μεγαλύτερος σπειροειδής γαλαξίας και η μεγαλύτερη δομή στο σύμπαν. :cheesy:

Απανωτές ανακοινώσεις για σημαντικές ανακαλύψεις έγιναν στο συνέδριο της Αμερικανικής Αστρονομικής Εταιρίας. Συγκεκριμένα, ανακοινώθηκε ότι ανακαλύφθηκαν ο μεγαλύτερος σπειροειδής γαλαξίας, το αρχαιότερο και μακρινότερο άστρο, καθώς και η μεγαλύτερη δομή στο σύμπαν, αποτελούμενη από μια τεράστια ομάδα κβάζαρ.

Ακόμα, σύμφωνα, με νέες εκτιμήσεις, η μάζα του δικού μας γαλαξία, φαίνεται πως είναι πολύ μικρότερη από ό,τι πίστευαν μέχρι τώρα οι αστρονόμοι. #-o

Η ανακάλυψη του μεγαλύτερου σπειροειδούς γαλαξία, σύμφωνα με το ΒΒC, έγινε με τη βοήθεια του υπέρυθρου διαστημικού τηλεσκοπίου Galex (Galaxy Evolution Explorer) της NASA από βραζιλιάνους, χιλιανούς και αμερικανούς ερευνητές με επικεφαλής τον Ραφαέλ Εουφράζιο του Καθολικού Πανεπιστημίου της Αμερικής.

Ο γαλαξίας NGC 6872, σε απόσταση περίπου 212 εκατ. φωτός από τη Γη, στην κατεύθυνση του νότιου αστερισμού του Ταώ, είναι σχεδόν πενταπλάσιος από τον δικό μας, καθώς έχει διάμετρο πάνω από 522.000 έτη φωτός.

Ο εν λόγω γαλαξίας ήταν γνωστό εδώ και δεκαετίες ότι ήταν από τους μεγαλύτερους που έχουν ποτέ βρεθεί, αλλά οι νέοι υπολογισμοί δείχνουν ότι στην πραγματικότητα είναι ο μεγαλύτερος.

Εξάλλου, Αμερικανοί αστρονόμοι, με επικεφαλής τον Χάουαρντ Μποντ του πανεπιστημίου της Πενσιλβάνια, σύμφωνα με το «Nature», ανακοίνωσαν ότι ανακάλυψαν τον «μαθουσάλα» των άστρων, ένα άστρο ηλικίας τουλάχιστον 13,2 δισεκατομμυρίων ετών, το οποίο σχηματίστηκε λίγο μετά την αρχική «Μεγάλη Έκρηξη» (Μπιγκ Μπανγκ).

Το άστρο (με την ονομασία HD 140283) βρίσκεται στη σχετικά κοντινή απόσταση των 186 ετών φωτός από τη Γη και μελετάται από τους αστρονόμους εδώ και αιώνα, αλλά μόλις τώρα υπολόγισαν σωστά την ηλικία του. Αποτελείται σχεδόν αποκλειστικά μόνο από υδρογόνο και ήλιο (δεν έχει βαρύτερα μέταλλα), μια σαφής ένδειξη για το πόσο πρώιμο είναι.

Ακόμα, μια διεθνής ομάδα αστρονόμων, με επικεφαλής τον Ρότζερ Κλάους του βρετανικού πανεπιστημίου του Κεντρικού Λανκασάιρ, ανακάλυψε τη μεγαλύτερη γνωστή δομή στο σύμπαν. Πρόκειται για μια γιγάντια ομάδα κβάζαρ (ενεργών γαλαξιακών πυρήνων), τόσο μεγάλη που ένα διαστημόπλοιο με την ταχύτητα του φωτός θα χρειαζόταν περίπου τέσσερα δισεκατομμύρια χρόνια για να τη διασχίσει.

Η ανακάλυψη παρουσιάστηκε στο περιοδικό «Monthly Notices» της Βασιλικής Αστρονομικής Εταιρίας της Βρετανίας.

Τα κβάζαρ είναι πυρήνες γαλαξιών από τις πρώτες μέρες του σύμπαντος, τα οποία περιοδικά εκδηλώνουν περιόδους τρομερά έντονης ενεργειακής ισχύος και φωτεινότητας, με αποτέλεσμα να γίνονται ορατά σε τεράστιες αποστάσεις. Οι περίοδοι αυτοί διαρκούν δέκα έως 100 εκατ. έτη. Από το 1982, έχει γίνει γνωστό ότι τα κβάζαρ τείνουν να σχηματίζουν ομάδες ή δομές εντυπωσιακά μεγάλου μεγέθους.

Η ομάδα κβάζαρ που μόλις ανακαλύφθηκε, έχει μήκος περίπου 1.200 μεγαπαρσέκ ή 1.200 εκατ. παρσέκ (κάθε παρσέκ είναι 3,3 έτη φωτός), δηλαδή περίπου 4 δισεκατομμύρια έτη φωτός.

Όπως είπε ο Κλάους, είναι τόσο μεγάλο το μέγεθος αυτό, που ουσιαστικά ανατρέπει τις έως τώρα αντιλήψεις των επιστημόνων ότι στο σύμπαν δεν είναι δυνατό να υπάρχει κάποια δομή μεγαλύτερη από 370 μεγαπαρσέκ.

Στην ουσία, μάλιστα, απειλείται η ίδια η «Κοσμολογική Αρχή» του Αϊνστάιν ότι το σύμπαν σε μεγάλες κλίμακες είναι το ίδιο από όπου κι αν το παρατηρήσει κανείς.

Τέλος, νέες μετρήσεις, με επικεφαλής την αστρονόμο Άλις Ντίσον, σύμφωνα με το «Science», δείχνουν ότι ο δικός μας γαλαξίας δεν έχει ούτε τη μισή μάζα από αυτή που θεωρούσαν έως τώρα οι επιστήμονες. Η εκτίμηση της γαλαξιακής μάζας ήταν ανέκαθεν δύσκολη υπόθεση, επειδή το μεγαλύτερο μέρος της αφορά την μυστηριώδη και αόρατη σκοτεινή ύλη.

Το 2009, μια ομάδα, με επικεφαλής τον Μαρκ Ράιντ του Κέντρου Αστροφυσικής Χάρβαρντ - Σμιθσόνιαν, είχε υπολογίσει ότι ο γαλαξίας μας έχει μάζα μερικά τρισεκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από αυτή του Ήλιου μας.

Η νέα εκτίμηση όμως είναι ότι η μάζα του γαλαξία μας είναι μόνο 500 έως 1.000 δισεκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από τη μάζα του Ήλιου, δηλαδή κατά πολύ μικρότερη.

http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathciv_1_11/01/2013_477903

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Αρκετές φορές είχαν γίνει έπαινοι για τις συγκλονιστικές ανακαλύψεις της δεκαετίας του 1960.Κβάζαρς και πάλσαρς τα πιο φημισμένα.Τώρα όμως περνάμε μια νέα εποχή ανακαλύψεων και ελπίζουμε όλοι να ανακαλυφθούν και να διερευνηθούν τα μυστικά του σύμπαντος.

Αν θες να φτιάξεις μια μηλόπιτα εκ του μηδενός, πρέπει πρώτα να δημιουργήσεις το Σύμπαν.

Carl Sagan

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 3 εβδομάδες αργότερα...

Ο θαλάσσιος ελέφαντας του Διαστήματος. :cheesy:

Σε εξέλιξη βρίσκονται οι εργασίες αναβάθμισης των ραδιοτηλεσκοπίων του Αστεροσκοπείου VLA (Very Large Array) στο Νέο Μεξικό. Καθώς προχωρούν οι εργασίες οι επιστήμονες ελέγχουν την πρόοδο τους και τεστάρουν τις νέες δυνατότητες της συστοιχίας. Σε μια από αυτές τις «δοκιμαστικές» έρευνες εντόπισαν ένα νεφέλωμα το οποίο κέντρισε το ενδιαφέρον τους.

Το νεφέλωμα έλαβε τη κωδική ονομασία W50 και είναι στην πραγματικότητα τα υπολείμματα μιας έκρηξης υπερκαινοφανούς αστέρα (σουπερνόβα) που σημειώθηκε όπως εκτιμούν οι ειδικοί πριν από 20 χιλιάδες έτη.

Το νεφέλωμα βρίσκεται στον αστερισμό του Αετού, έχει έκταση 700 έτη φωτός και είναι ένα από τα μεγαλύτερα υπολείμματα σουπερνόβα που έχουν εντοπιστεί μέχρι σήμερα στο Σύμπαν.

Το νεφέλωμα έχει συγκεντρώσει τα φώτα της δημοσιότητας επειδή το σχήμα του παραπέμπει σε θαλάσσιο ελέφαντα.

Βίντεο:

http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=494274

 

Αστρονόμοι ανακάλυψαν έναν γαλαξία-βρέφος στον αστερισμό της Μεγάλης Άρκτου. :cheesy:

Αμερικανοί αστρονόμοι ανακάλυψαν ένα γιγάντιο νέφος αερίων κοντά στον γαλαξία Ανεμόμυλο (Pinwheel) στο αστερισμό της Μεγάλης Άρκτου το οποίο είναι ένας αγέννητος γαλαξίας-νάνος, αναφέρεται σε άρθρο που δημοσιεύτηκε στο Astrophysical Journal.

«Βλέπουμε ότι εκεί υπάρχει ένα νέφος αερίων, όμως δεν υπάρχουν ακόμη άστρα. Οι αστρονόμοι επανειλημμένα είχαν ανακαλύψει νέφη αερίων χωρίς άστρα, όμως πάντα τα συνέδεαν με εκπομπές ύλης από τους μεγάλους γαλαξίες. Στην συγκεκριμένη περίπτωση τα πράγματα είναι διαφορετικά. Πολύ πιθανόν να πρόκειται για τον πρώτο γαλαξία-βρέφος που μας έγινε γνωστός», δήλωσε ο Κρίστοφερ Μίχος από το Πανεπιστήμιο Case Western Reserve στο Κλίβελαντ.

http://greek.ruvr.ru/2013_01_14/101065531/

 

Εκπληκτική φωτογραφία του Μεγάλου Νέφους του Μαγγελάνου. :cheesy:

Μια ακόμη καταπληκτική φωτογραφία προσέθεσε το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble στην τεράστια λίστα των εντυπωσιακών εικόνων που έχει καταγράψει από το Σύμπαν. Αυτή τη φορά κατέγραψε με τον φακό του ένα υπέροχο «πλάνο» από το Μεγάλο Νέφος του Μαγγελάνου, ένα μικρό γειτονικό μας γαλαξία. Τη φωτογραφία έδωσε στη δημοσιότητα η NASA με τα στελέχη της να κάνουν λόγο για «ένα χορό των χρωμάτων».

Το Μεγάλο Νέφος του Μαγγελάνου φιλοξενεί πολλές περιοχές γέννησης νέων άστρων. Σύμφωνα με τους ειδικούς η αλληλεπίδραση της βαρύτητας του γαλαξία μας με τα νέφη κοσμικής ύλης του Μεγάλου Νέφους του Μαγγελάνου έχει ως αποτέλεσμα τα νέφη να «καταρρέουν» προκαλώντας τη γέννηση νέων άστρων. Καθώς εξελίσσεται το φαινόμενο και τα νέφη δίνουν τη θέση τους στα νέα άστρα οι περιοχές αυτές λούζονται από λαμπρό φως που έχει πολλές αποχρώσεις δημιουργώντας αυτή την εντυπωσιακή εικόνα.

http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=494633

9F2A61B624EAF3CEFCCC422A5C751CE1.jpg.f4d12f24135c3296c01bb7b92b65412d.jpg

771px-M101_hires_STScI-PRC2006-10a.jpg.7983bbfa858d02ffb168f5d24a0ecdf3.jpg

article-0-171200C5000005DC-517_634x373_1358851907423.jpg.638ef546370917e7fb3d7d7596351a66.jpg

article-0-171207D2000005DC-391_634x325_1358851907423.jpg.4519c5ccc0fb7d950b1b8773ae731473.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 4 εβδομάδες αργότερα...

Εντυπωσιακή φωτογραφία του γαλαξία Μ51Α. :cheesy:

Η NASA έδωσε στη δημοσιότητα μια εντυπωσιακή φωτογραφία του γαλαξία Μ51Α, στον οποίο οι επιστήμονες έχουν προσδώσει, λόγω του σχήματός του, το όνομα «Γαλαξίας της Δίνης».

Ο σπειροειδής γαλαξίας διαθέτει ιδιαίτερα καθαρή δομή βραχιόνων για αυτό και μοιάζει με μια κοσμική δίνη.

Νέες παρατηρήσεις στον συγκεκριμένο γαλαξία ανέτρεψαν τα δεδομένα που γνωρίζαμε για αυτόν. Οπως αναφέρει η NASA ο γαλαξίας δεν βρίσκεται σε απόσταση 23 εκατομμυρίων ετών φωτός από εμάς αλλά σε απόσταση 30 εκατομμυρίων ετών φωτός.

Η διάμετρός του δεν είναι 40 χιλιάδες έτη φωτός αλλά 60 χιλιάδες.

Το τηλεσκόπιο των 0.9 μέτρων του Εθνικού Αστεροσκοπείου Kitt Peak στην Αριζόνα κατέγραψε μια εντυπωσιακή κοντινή εικόνα του γαλαξία.

http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=500327

FF6F4C37D6EE8AEB6D80D6920BD41677.jpg.530544d9b6916828f473faa7d1d6dc13.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Εντυπωσιακή εικόνα του σμήνους Abell 68. :cheesy:

H NASA έδωσε στη δημοσιότητα μια εντυπωσιακή και κυρίως λεπτομερή εικόνα ενός απομακρυσμένου μεγάλου γαλαξιακού σμήνους, του Abell 68. Η εικόνα αποτελεί σύνθεση φωτογραφιών που έχει τραβήξει το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble από το σμήνος αυτό στο υπέρυθρο φάσμα του φωτός.

Το Abell 68 βρίσκεται σε απόσταση δύο δισ. ετών φωτός από εμάς και αποτελείται από δεκάδες γαλαξίες οι οποίοι, σύμφωνα με τους ειδικούς, περιέχουν εκατοντάδες δισεκατομμύρια άστρα ο καθένας.

Αυτό που κάνει ξεχωριστό το Abell 68 είναι ότι λειτουργεί ως «βαρυτικός φακός» βοηθώντας έτσι τους επιστήμονες να εντοπίζουν και να παρατηρούν κοσμικά σώματα που βρίσκονται πιο μακριά από αυτό το γαλαξιακό σμήνος.

Τα σώματα πολύ μεγάλης μάζας όπως ένα γαλαξιακό σμήνος ή μια μαύρη τρύπα μπορούν να εκτρέπουν και να ενισχύουν το φως όπως οι οπτικοί φακοί. Το φαινόμενο που οι επιστήμονες έχουν ονομάσει «βαρυτικό φακό» δημιουργείται όταν ένα τέτοιο κοσμικό σώμα βρίσκεται ανάμεσα σε έναν παρατηρητή και ένα άλλο πολύ μακρινό αντικείμενο. Τα τελευταία χρόνια οι επιστήμονες χρησιμοποιώντας αυτή τη μέθοδο έχουν εντοπίσει μακρινά διαστημικά σώματα.

http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=501554

37BE9ED943B9D49B6B402DADC5B254F6.jpg.9e9168c2834f36a999192c1bfdaf040e.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Πιο κοντά είναι το Μεγάλο Νέφος του Μαγγελάνου. :cheesy:

Ομάδα επιστημόνων στη Χιλή κατάφεραν να υπολογίσουν με ακρίβεια την απόσταση που μας χωρίζει από το Μεγάλο Νέφος του Μαγγελάνου. Πρόκειται για έναν γειτονικό μας γαλαξία που αποτελεί μόνιμο στόχο παρατήρησης των επιστημόνων αφού φιλοξενεί πολλές περιοχές γέννησης νέων άστρων.

Αυτή τη φορά όμως οι επιστήμονες δεν προσπάθησαν να μελετήσουν κάποια φαινόμενα σε αυτόν αλλά να μετρήσουν με ακρίβεια την απόστασή του από τη Γη. Η νέα μέτρηση θεωρείται πολύ σημαντική αφού αναμένεται να αποτελέσει τη βάση για τον υπολογισμό της απόστασης απομακρυσμένων κοσμικών αντικειμένων και έτσι να υπολογιστεί ακριβέστερα το μέγεθος του Σύμπαντος και ο ρυθμός της διαστολής του.

Οι ερευνητές για να κάνουν τον υπολογισμό της απόστασης χρησιμοποίησαν τα λεγόμενα εκλειπτικά δυαδικά συστήματα. Πρόκειται για συστήματα που αποτελούνται από δύο άστρα η τροχιακή κίνηση των οποίων είναι τέτοια που σε ένα μακρινό παρατηρητή (στη συγκεκριμένη περίπτωση από τη Γη) μοιάζει σαν να πραγματοποιούνται συνεχώς «αμοιβαίες» εκλείψεις σε αυτά.

Η συνολική φωτεινότητα ενός τέτοιου συστήματος μειώνεται ελαφρά κατά τη διάρκεια των εκλείψεων επιτρέποντας έτσι στους επιστήμονες να μετρούν διάφορες ιδιότητες και χαρακτηριστικά τους συμπεριλαμβανομένης της απόστασής τους από τη Γη.

Οι ερευνητές αρχικά εντόπισαν οκτώ εκλειπτικά δυαδικά συστήματα στο Μεγάλο Νέφος του Μαγγελάνου (διαδικασία που διήρκεσε 16 χρόνια) και στη συνέχεια τα παρατηρούσαν για διάστημα οκτώ ετών. (Αυτό σημαίνει υπομονή!!!) =D>

Οι ερευνητές υπολόγισαν ότι το Μεγάλος Νέφος του Μαγγελάνου βρίσκεται 162,983.823 έτη φωτός μακριά από τη Γη. =D> =D> =D>

Αυτό σημαίνει ότι ο γειτονικός γαλαξίας είναι περίπου 400 έτη φωτός πιο κοντά από ό,τι πιστεύαμε. Μπορεί η διαφορά να μοιάζει πολύ μικρή για τα συμπαντικά δεδομένα αλλά όπως φαίνεται είναι ικανή να προκαλέσει αναθεώρηση μιας από τις πιο σημαντικές κοσμολογικές παραμέτρους, της σταθεράς Χαμπλ. Με αυτή τη σταθερά υπολογίζεται ο ρυθμός διαστολής του Σύμπαντος η οποία επιβεβαιώθηκε από τις παρατηρήσεις του κορυφαίου αμερικανού αστρονόμου Εντγουιν Χαμπλ στη δεκαετία του 1920.

«Το Μεγάλο Νέφος του Μαγγελάνου αποτελεί το σημείο αναφοράς για την κλίμακα αποστάσεων του Σύμπαντος» αναφέρει ο Γκρεγκόρζ Πιετρίνσκι του Πανεπιστημίου Concepcion στη Χιλή που ήταν επικεφαλής της έρευνας η οποία δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Nature».

http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=501737

03F227A621EACBA4A87A6936925B05F6.jpg.4eff69b77b46cf8718d068df4ccf104f.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Οπτικό εφέ αποκαλύπτει το μακρινότερο νερό στο Σύμπαν. :cheesy:

Ένα οπτικό φαινόμενο, το οποίο προκαλεί η βαρύτητα καθώς παραμορφώνει τις ακτίνες φωτός, επέτρεψε στους αστρονόμους να μελετήσουν ορισμένους από τους πιο αρχαίους γαλαξίες του Σύμπαντος, οι οποίοι λειτούργησαν ως μαιευτήρια άστρων και επιπλέον περιέχουν τις πιο απομακρυσμένες ποσότητες νερού που γνωρίζουμε ως σήμερα.

Οι νέες μελέτες βασίζονται σε παρατηρήσεις του ALMA,

http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231131388

μιας γιγάντιας αλλά ημιτελούς συστοιχίας ραδιοτηλεσκοπίων στη Χιλή, η οποία εγκαινιάστηκε επίσημα μόλις την περασμένη Τετάρτη.

http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=502853

Όπως εξηγούν οι ερευνητές σε ανακοίνωσή τους,

http://www.almaobservatory.org/en/press-room/press-releases/537-alma-rewrites-history-of-universes-stellar-baby-boom

το νεαρό Σύμπαν παρήγαγε άστρα με πολύ μεγαλύτερο ρυθμό από ό,τι σήμερα. Από προηγούμενες μελέτες είναι γνωστό ότι αυτές οι εξάρσεις αστρογένεσης συνέβησαν σε γιγάντιους γαλαξίες που περιέχουν μεγάλες ποσότητες σκόνης.

Τα δεκάδες μάτια του ALMA στράφηκαν σε ορισμένους από αυτούς τους αρχαίους γαλαξίες και αποκάλυψαν ότι η απόσταση που τους χωρίζει από τη Γη είναι έως και ένα δισεκατομμύριο έτη φωτός μεγαλύτερη από ό,τι νομίζαμε. Αυτό σημαίνει ότι οι γαλαξίες έχουν μέση ηλικία 12 δισεκατομμυρίων ετών, δημιουργήθηκαν δηλαδή λιγότερο από 2 δισ. χρόνια μετά τη γέννηση του Σύμπαντος.

Οι δύο πιο αρχαίοι από αυτούς τους γαλαξίες πηγαίνουν πίσω ακόμα 1 δισ. χρόνια και χρονολογούνται τώρα στα 12,7 δισεκατομμύρια έτη.

Σε έναν μάλιστα από αυτούς το ALMA ανίχνευσε τα πιο απομακρυσμένα και πιο αρχαία μόρια νερού που γνωρίζουμε στο Σύμπαν.

Τα δεδομένα του ALMA παρουσιάζονται τώρα σε τρεις δημοσιεύσεις, μία στο περιοδικό Nature και δύο στην επιθεώρηση The Astrophysical Journal.

http://www.almaobservatory.org/docs/130313_ALMA_jvieira.pdf

http://www.almaobservatory.org/docs/130313_ALMA_aweiss.pdf

http://www.almaobservatory.org/docs/130313_ALMA_yhezaveh.pdf

Οι διεθνείς ομάδες αστρονόμων που υπογράφουν τις μελέτες αξιοποίησαν ένα παράξενο φαινόμενο που ονομάζεται βαρυτικός φακός: Καθώς το φως των αρχαίων γαλαξιών ταξιδεύει προς τη Γη, συναντά στην πορεία του άλλους γαλαξίες. Το ισχυρό βαρυτικό πεδίο καμπυλώνει τις ακτίνες φωτός, όπως προβλέπει η Σχετικότητα του Άινσταϊν, και στέλνει στη Γη ένα μεγεθυμένο είδωλο των αρχαίων γαλαξιών στο φόντο.

Το φαινόμενο είναι σπάνιο, μπορεί όμως να αναγνωριστεί εύκολα: αυτό που βλέπει το τηλεσκόπιο είναι πολλαπλά είδωλα του απομακρυσμένου γαλαξία, διατεταγμένα συμμετρικά γύρω από το είδωλο του κοντινού γαλαξία.

Όπως επισημαίνουν οι ερευνητές, το φαινόμενο του βαρυτικού φακού μεγέθυνε τους απομακρυσμένους γαλαξίες κατά 22 φορές, διευκολύνοντας σημαντικά την παρατήρησή τους.

Στη μελέτη βοήθησε πάντως και η ακραία λάμψη αυτών των αρχαίων τεράτων: λόγω των μυριάδων νεογέννητων άστρων που περιέχουν, το φως των γαλαξιών εκτιμάται ότι είναι 40 τρισεκατομμύρια φορές πιο έντονο από το φως του Ήλιου.

http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231239780

article-0-18A2C210000005DC-647_964x602.jpg.e95c30a6bff3fcaf3069df9dc73e6ec8.jpg

EB28D9F84F08561E68064C9C43C86E0C.jpg.8518a9ed1c7de04fee6ff0050a23d413.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 4 εβδομάδες αργότερα...

Ανακαλύψεις σχετικά με τους γαλαξίες και τα πάλσαρ. :cheesy:

Απροσδόκητα αποτελέσματα, προέκυψαν από παρατηρήσεις -μέσω ρωσικού τηλεσκοπίου σε τροχιά- δύο διεθνών ομάδων αστρονόμων, που μελετούν μακρινούς γαλαξίες και τα πάλσαρ. Κατόπιν τούτου μάλιστα, φαίνεται να ανατρέπεται η θεωρία για τη συμπεριφορά του διαστρικού μέσου στο γαλαξία μας.

Να επανεξετάσουν τις θέσεις που είχαν στηρίξει ενάμισι χρόνο πριν, μέχρι την τοποθέτηση σε τροχιά του διαστημικού παρατηρητηρίου, καλούνται τώρα οι επιστήμονες. Το «Radioastron», ήρθε, είδε και χτύπησε, είπε παραφράζοντας τον Ιούλιο Καίσαρα, ο επικεφαλής ενός από τα πρώτα επιστημονικά προγράμματα, Γιούρι Κοβαλιόφ.

«Η θεωρία του διαστρικού μέσου -εξήγησε- διαμορφώθηκε στη βάση των αποτελεσμάτων αστρονομικών μετρήσεων, οι οποίες μέχρι σήμερα καταγράφηκαν μόνο στις παρατηρήσεις των διαστημικών αντικειμένων πού έγιναν από τον πλανήτη μας. Με τη βοήθεια του ραδιοτηλεσκοπίου σε τροχιά εκτός της πυκνής ατμόσφαιρας, για πρώτη φορά καταφέραμε να διεξάγουμε πειράματα στα μήκη κύματος 92 και 18 cm, και με τη βοήθεια συμβολόμετρου από το έδαφος, να αποκτήσουμε νέες επιστημονικές πληροφορίες για το σύμπαν, που πριν δεν μπορούσαμε. Αποδείχθηκε, ότι τα νέα πειραματικά δεδομένα δεν μπορούν να εξηγηθούν από αυτή τη θεωρία».

Θεωρητικά, τα ραδιοκύματα που έρχονται σε μας από τα μακρινά αντικείμενα του σύμπαντος, παραμορφώνονται από την επίδραση του διαστρικού πλάσματος. Ακόμη και το υπερευαίσθητο «Radioastron», με ανάλυση επτά μόλις μικροδευτερολέπτων, δεν μπορεί να εστιάσει απόλυτα σε πολύ μακρινά κοσμικά αντικείμενα. Θεωρήθηκε, ότι το βέλτιστο που μπορεί να αποδώσει, είναι να δει κάποια ασαφή χαρακτηριστικά των κοσμικών σωματιδίων. Οπότε, τι μπορούμε να πούμε για τις πιο αδύναμες πηγές όπως είναι τα πάλσαρ (μικρά νεκρά αστέρια στο μέγεθος μιας μικρής πόλης).

Για τις παλλόμενες ραδιοπηγές, λέει ο διακεκριμένος ερευνητής του Αστροδιαστημικού Κέντρου του Ινστιτούτου Φυσικής «Lebedev» της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών, Μιχαήλ Ποπόφ: «Το αστέρι νετρονίων, είναι μόλις 10 km σε διάμετρο, αλλά ζυγίζει περισσότερο από τον ήλιο. Το πολύ ισχυρό μαγνητικό του πεδίο, παράγει πολικά σέλη, μόνο που οι “χρωματιστές κουρτίνες” των φορτισμένων σωματιδίων φαντάζουν πιο μεγαλοπρεπείς απ’ ότι στη Γη. Οι “διαστημικοί φάροι” εκπέμπουν ραδιοκύματα. Το αντικείμενο που τα εκπέμπει, το πάλσαρ, είναι μια σφαίρα μερικών χιλιομέτρων με την πιο λεία, στερεή επιφάνεια στο σύμπαν. Γι’ αυτό ήμασταν σίγουροι ότι αντιπροσωπεύουν ένα σημείο. Η εικόνα τους δεν φαίνεται και δεν μπορεί να φανεί ποτέ».

Αλλά το «Radioastron» εξέπληξε ακόμη και τους ίδιους τους δημιουργούς του. Μαζί με ένα δίκτυο επίγειων τηλεσκοπίων, δημιούργησε ένα ενιαίο εργαλείο μετρήσεων, το συμβολόμετρο. Η ισχύς του είναι χιλιάδες φορές μεγαλύτερη από το αμερικανικό διαστημικό τηλεσκόπιο «Hubble» που εργάζεται στο οπτικό φάσμα των συχνοτήτων. Με την αυξημένη διακριτική ικανότητα που του προσέδωσε το σύστημα των τηλεσκοπίων, το ρωσικό διαστημικό ραδιοτηλεσκόπιο κατάφερε να δει αντικείμενα που οι θεωρητικοί δεν είχαν σκεφτεί ότι μπορούν να δουν, ακόμα και στις πιο απίθανες υποθέσεις τους.

Στην πράξη, οι επιστήμονες έλαβαν απροσδόκητα θετικά αποτελέσματα, συνεχίζει ο Μιχαήλ Ποπόφ: «Σύμφωνα με τη θεωρία, δεν μπορούμε να δούμε ένα πάλσαρ, που σε τέτοιες αποστάσεις μετατρέπεται σε ένα δίσκο. Νομίζαμε ότι θα μπορούσαμε να μελετήσουμε τη δομή του δίσκου, αλλά αποδείχθηκε ότι δεν ήταν κάτι το απλό. Αντί του αναμενόμενου φωτεινού κυκλικού δίσκου, που δύσκολα διακρίνει κανείς από τι αποτελείται, με την μέχρι πρότινος ευαισθησία των τηλεσκοπίων, είδαμε φωτεινά αστέρια, που ζουν για λίγο και στη συνέχεια εξαφανίζονται και στη θέση τους εμφανίζονται άλλα. Το αποτέλεσμα μας εξέπληξε. Νομίζαμε ότι θα βλέπαμε μια τηγανίτα, αντ’ αυτής όμως, είδαμε φωτεινά μπιζέλια».

Μετά από αυτή την ανακάλυψη, η μελέτη των πάλσαρ αποκτά νέο νόημα. Θα τα μελετήσουμε σε κάθε τους λεπτομέρεια. Ειδικά, επειδή οι αστέρες αυτοί επιτρέπουν τη διόρθωση της θεωρίας της διάδοσης των ραδιοκυμάτων στο διαστρικό μέσο, η μελέτη τους θα μας βοηθήσει να προβλέψουμε τη συμπεριφορά άλλων διαστημικών αντικειμένων και να φτάσουμε στο κέντρο του γαλαξία μας. Και αυτό, ξεφεύγει των σημερινών ορίων. Περνάει σε ένα εντελώς νέο επίπεδο «ευαισθησίας», μοιράζεται μαζί μας το επαγγελματικό μυστικό ο Γιούρι Κοβαλιόφ: «Θα σας πω ένα μικρό μυστικό. Ίσως με μια καλύτερη κατανόηση για το πώς δουλεύει το διαστρικό μέσο, μπορούμε με κάποιες έξυπνες τεχνικές και προσεγγίσεις να φτάσουμε στη μαύρη τρύπα στο κέντρο του γαλαξία μας».

Η διακριτική ικανότητα του «Radioastron» θα πρέπει να είναι αρκετή για να δούμε τον ορίζοντα γεγονότων της μαύρης τρύπας.

Και αυτό θα είναι η «φωτεινότερη» ανακάλυψη στη σύγχρονη αστρονομία.

Έτσι, η ικανότητα του ρωσικού ραδιοτηλεσκοπίου μπορεί να του επιτρέψει να δει μέχρι και το βραβείο Νόμπελ! Καλές βέβαια είναι οι μελλοντικές προβλέψεις και τα επιστημονικά όνειρα. Ωστόσο, για αρχή, το μόνο που προσπαθεί να κάνει το τηλεσκόπιο, είναι να μετρήσει τα πάλσαρ του σύμπαντος…

http://rbth.gr/tecnology/2013/04/07/anakalypsei_sxetika_me_ton_galaksia_ma_gia_brabeio_nompel_21407.html

Σχετικά:

Το τηλεσκόπιο που ερευνά τις μαύρες τρύπες.

http://rbth.gr/articles/2012/10/16/to_tileskopio_poy_ereyna_ti_mayre_trype_17533.html

 

Οι σπείρες των γαλαξιών είναι... «αυτοδιαιωνιζόμενες». :cheesy:

Την απάντηση σε ένα από τα άλυτα κοσμικά μυστήρια υποστηρίζουν ότι βρήκαν ερευνητές στις ΗΠΑ. Οι σπειροειδείς γαλαξίες είναι ένα από τα πιο κοινά είδη γαλαξιών στο Σύμπαν. Είναι ταυτόχρονα το πιο εντυπωσιακό, το πιο «φωτογενές» είδος γαλαξιών. Ομως η ύπαρξη των σπειρών αποτελεί ένα μυστήριο για τους ειδικούς οι οποίοι δεν έχουν καταφέρει ακόμη να εξακριβώσουν το πώς δημιουργούνται οι σπείρες, το πώς εξελίσσονται και το πώς διατηρούνται. Οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι το μυστικό βρίσκεται σε γιγάντια μοριακά νέφη.

Εχουν αναπτυχθεί διάφορες θεωρίες για την ύπαρξη των σπειρών στους γαλαξίες με δύο εξ αυτών να είναι οι πιο δημοφιλείς. Η πρώτη αναφέρει ότι οι σπείρες δεν είναι μόνιμες αλλά δημιουργούνται και μετά από κάποιο χρονικό διάστημα διαλύονται για να σχηματιστούν στη συνέχεια εκ νέου σε έναν συνεχή γαλαξιακό κύκλο.

Η δεύτερη, που είναι και εκείνη που ασπάζονται οι περισσότεροι αστροφυσικοί, συμφωνεί με την πρώτη θεωρία στο ότι οι σπείρες αφού δημιουργηθούν για πρώτη φορά στη συνέχεια διαλύονται και επανασχηματίζονται. Ομως η δεύτερη θεωρία αναφέρει ότι η αυτή η διεργασία σχηματισμού και διάλυσης των σπειρών δεν γίνεται συχνά.

Οι σπείρες αποτελούνται από άστρα, αέρια και κοσμική σκόνη.

Σύμφωνα με τη δεύτερη θεωρία βαρυτικές αλληλεπιδράσεις επηρεάζουν την ύλη από την οποία αποτελούνται οι σπείρες με αποτέλεσμα η ύλη αυτή να «στριμώχνεται» και να παραμένει στη θέση της για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα. Οι ειδικοί παρομοιάζουν αυτή τη διεργασία με αυτό που συμβαίνει στους δρόμους σε συνθήκες μποτιλιαρίσματος - αν υποθέσουμε ότι τα αυτοκίνητα είναι η κοσμική ύλη των σπειρών. Αυτά τα βαρυτικά φαινόμενα έχουν τελικά ως αποτέλεσμα οι σπείρες να διατηρούνται για πολύ μεγάλα χρονικά διαστήματα.

Ομάδα επιστημόνων του Πανεπιστημίου Wisconsin-Madison και του Κέντρου Αστροφυσικής Harvard Smithsonian πραγματοποίησαν σειρά προσομοιώσεων για να βρουν απαντήσεις για τη δημιουργία και εξέλιξη των σπειρών στους γαλαξίες. «Για πρώτη φορά εμφανίζονται στοιχεία που δείχνουν ότι οι σπείρες δεν είναι εφήμεροι σχηματισμοί όπως πιστεύεται εδώ και πολλές δεκαετίες. Οι σπείρες έχουν αναπάντεχα μεγάλη μακροβιότητα» αναφέρει ο Μαρκ Βογκελσμπέργκερ μέλος της ερευνητικής ομάδας που χαρακτηρίζει τις σπείρες «αυτοδιαιωνιζόμενες».

Σύμφωνα με τους ερευνητές οι σπείρες σχηματίζονται από ύλη που προέρχεται από γιγάντια μοριακά νέφη μέσα στα οποία γεννιούνται άστρα. Οι προσομοιώσεις έδειξαν ότι τα νέφη αυτά είναι ικανά και να παρέχουν τα υλικά για τη γέννηση νέων άστρων αλλά και να συντηρούν σταθερά και μόνιμα τις σπείρες.

http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=505844

FF6F4C37D6EE8AEB6D80D6920BD41677.jpg.fe6df4c2f8ba439a11c129e4d9687360.jpg

telescope_468.thumb.jpg.24538bb622c6613486c25c880dcc6a40.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 2 εβδομάδες αργότερα...

Ένας «υπερπαραγωγικός» στη δημιουργία άστρων γαλαξίας. :cheesy:

Αμερικανοί και Ευρωπαίοι αστρονόμοι εντόπισαν τον πιο μακρινό και αρχαίο γαλαξία που έχει ποτέ βρεθεί να είναι τόσο παραγωγικός στη δημιουργία νέων άστρων.

Πρόκειται για ένα πραγματικό αστρικό «εργοστάσιο», που αν και έχει μέγεθος μόλις το 1/20 του δικού μας γαλαξία, παράγει περίπου 3.000 νέα άστρα σαν τον Ήλιο μας κάθε χρόνο, έναντι μόλις ενός άστρου που δημιουργεί ο δικός μας γαλαξίας ετησίως.

Όμως, το παράδοξο -το οποίο απειλεί να ανατρέψει την κυρίαρχη σήμερα θεωρία δημιουργίας των γαλαξιών- είναι ότι ο εν λόγω γαλαξίας, με την ονομασία HFLS 3, που είναι 2.000 φορές πιο λαμπρός από τον δικό μας, ήταν κιόλας τόσο παραγωγικός πριν από περίπου 12,8 δισεκατομμύρια χρόνια, δηλαδή μόλις 880 εκατ. χρόνια μετά τη δημιουργία του σύμπαντος με την «Μεγάλη Έκρηξη» .

Ένας τέτοιος γαλαξίας – νήπιο δύσκολα θα μπορούσε να έχει ωριμάσει σε σημείο που να δημιουργεί τόσα άστρα με αυτό το ρυθμό.

«Μία από τις μεγάλες εκπλήξεις είναι το πόσο εξελιγμένος είναι αυτός ο γαλαξίας», δήλωσε ο κύριος ερευνητής Ντομινίκ Ρίτσερς, καθηγητής αστρονομίας του πανεπιστημίου Κορνέλ των ΗΠΑ, σύμφωνα με το Space.com.

Με βάση την κυρίαρχη θεωρία για το σχηματισμό των γαλαξιών, τέτοιοι «σούπερ-γόνιμοι» γαλαξίες δεν θα έπρεπε να υπάρχουν τόσο νωρίς μετά το «Μπιγκ Μπανγκ».

Οι πρώιμοι γαλαξίες υποτίθεται πως πρέπει να ήσαν σχετικά μικροί και πολύ λιγότερο αποτελεσματικοί στη δημιουργία άστρων, ενώ οι μεγαλύτεροι και πιο δημιουργικοί γαλαξίες -θεωρητικά τουλάχιστον- θα πρέπει να σχηματίστηκαν αρκετά αργότερα.

Αρκετοί τέτοιοι υπερπαραγωγικοί γαλαξίες υπάρχουν σήμερα δημιουργώντας συνεχώς νέα άστρα από τα τεράστια νέφη σκόνης και αερίων στο εσωτερικό τους. Όμως ο HFLS 3 -που ανακαλύφθηκε με το διαστημικό τηλεσκόπιο «Χέρσελ» του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA) με τη βοήθεια 12 ακόμα τροχιακών και επίγειων τηλεσκοπίων- παρά τη νεαρή ηλικία του, τους ξεπερνά κατά 15 έως 20 φορές στον αριθμό των άστρων που παράγει κάθε χρόνο.

Με αυτό το ρυθμό, οι επιστήμονες εκτιμούν ότι μέσα σε μόνο 36 εκατ., χρόνια ο γαλαξίας HFLS 3 (που έχει περίπου 140 δισεκατομμύρια ηλιακές μάζες με τη μορφή άστρων και πρώτων αστρικών υλών) θα έχει εξαντλήσει τα αποθέματα αερίων του.

Έτσι, τελικά θα εισέλθει σε μια ήρεμη φάση, παράγοντας πλέον λιγοστά άστρα κάθε χρόνο, εωσότου απορροφήσει νέα αέρια ως πρώτη ύλη, π.χ. μετά από συγχώνευση με κάποιο άλλο γαλαξία.

H ανάλυση του γαλαξία HFLS 3. Η εικόνα φόντου δείχνει την περιοχή που βρίσκεται ο νέος γαλαξίας. Το πάνω αριστερά ένθετο βλέπουμε την απεικόνιση του γαλαξία, και στο ένθετο δεξιά τις εκπομπές ραδιοκυμάτων από τα μόρια μονοξειδίου του άνθρακα που ανιχνεύει το VLA

http://physicsgg.me/2013/04/18/%ce%ad%ce%bd%ce%b1%cf%82-%cf%85%cf%80%ce%b5%cf%81%cf%80%ce%b1%cf%81%ce%b1%ce%b3%cf%89%ce%b3%ce%b9%ce%ba%cf%8c%cf%82-%cf%83%cf%84%ce%b7-%ce%b4%ce%b7%ce%bc%ce%b9%ce%bf%cf%85%cf%81%ce%b3/

hfls-3-analysis.jpg.325c1191b44da7666653963aba50f3e0.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 2 εβδομάδες αργότερα...

Κολοσσιαίο νέφος αερίων «τυλίγει» δύο γαλαξίες

Εχει έκταση 300 χιλιάδες έτη φωτός και μάζα παρόμοια με εκείνη 10 δισ. άστρων!

 

Λονδίνο

Διεθνής ομάδα επιστημόνων ανάμεσα στους οποίους είναι και ο Ανδρέας Ζέζας, επίκουρος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Κρήτης, μελέτησε ένα γιγάντιο νέφος αερίων που βρίσκεται σε απόσταση 400 εκατομμυρίων ετών φωτός από τη Γη.

 

Κοσμικό εργαστήριο

 

Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν το διαστημικό τηλεσκόπιο Chandra για να μελετήσουν το νέφος αερίων NGC 6240 που αποτελεί ένα από τα πιο εντυπωσιακά και ενδιαφέροντα νέφη στο Σύμπαν. Το νέφος αυτό έχει έκταση 300 χιλιάδες έτη φωτός και μάζα που υπολογίζεται ότι είναι παρόμοια με εκείνη 10 δισ. άστρων σαν τον Ηλιο. Εκτός από το μέγεθος του, ιδιαίτερα ενδιαφέρον είναι το γεγονός ότι εντός του NGC 6240 βρίσκονται δύο σπειροειδείς γαλαξίες με μέγεθος παρόμοιο με εκείνο του δικού μας γαλαξία . Οι δύο γαλαξίες βρίσκονται μάλιστα σε διαδικασία σύγκρουσης από την οποία αναμένεται να προκύψει μια τεράστια μελανή οπή.

 

Σύμφωνα με τους επιστήμονες, από τις κοσμικές διεργασίες που λαμβάνουν χώρα κατά την διαδικασία προσέγγισης των δύο γαλαξιών γεννιούνται συνεχώς νέα άστρα, ορισμένα από τα οποία ζουν πολύ γρήγορα και εξελίσσονται σε υπερκαινοφανείς αστέρες (σουπερνόβα). Η μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «The Astrophysical Journal».

 

http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=510707

1B709801AC7E6393331EC697305FDFAC.jpg.8eee9245508612e43dcc181994512ba1.jpg

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

O Leo P εντοπίστηκε στο Τοπικό Σμήνος. :cheesy:

Ερευνητές του Πανεπιστημίου Cornell ανακάλυψαν έναν γειτονικό μας γαλαξία, αυξάνοντας τον αριθμό των γαλαξιών του Τοπικού Σμήνους, του γαλαξιακού σμήνους στο οποίο ανήκει και ο δικός μας.

Η ανακάλυψη οδηγεί στην εκτίμηση ότι υπάρχουν και άλλοι γαλαξίες στη γειτονιά μας τους οποίους δεν έχουν καταφέρει ακόμη οι επιστήμονες να εντοπίσουν.

Οι ερευνητές εξερευνούσαν τις περιοχές εντός του Τοπικού Σμήνους με τα ραδιοτηλεσκόπια του Αστεροσκοπείου Arecibo στο Πουέρτο Ρίκο και έπεσαν πάνω σε ένα κοσμικό αντικείμενο που έμοιαζε με ένα μεγάλο νέφος υδρογόνου. Αποφάσισαν να διαπιστώσουν τι ήταν αυτό το αντικείμενο και χρησιμοποίησαν τα οπτικά τηλεσκόπια του Εθνικού Αστεροσκοπείου Kitt Peak στην Αριζόνα. Διαπίστωσαν ότι επρόκειτο για έναν μικρό γαλαξία που ανήκει στο είδος που οι επιστήμονες ονομάζουν «γαλαξίες νάνοι». Η ανακάλυψη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «The Astronomical Journal».

Ο γαλαξίας βρίσκεται σε απόσταση 5-6 εκατομμυρίων φωτός από τον δικό μας γαλαξία στον αστερισμό του Λέοντα (Leo) όπου έχουν ανακαλυφθεί και άλλοι γαλαξίες. Ετσι, ο νέος γαλαξίας έλαβε την ονομασία Leo P.

Ο γαλαξίας μας μαζί με εκείνον της Ανδρομέδας λειτουργούν ως «ομαδάρχες» του Τοπικού Σμήνους αφού η πλειονότητα των γαλαξιών του σμήνους συνωστίζονται γύρω τους.

Ο Leo P ανήκει σε εκείνους που ζουν πιο απομονωμένα, πιο μοναχικά σε μια περιοχή όπου δεν υπάρχουν σε κοντινή απόσταση άλλοι γαλαξίες.

Δεδομένης της μεγαλύτερης απόστασης από τη Γη στην οποία βρίσκονται αλλά και της μειωμένης τους φωτεινότητας αυτοί οι γαλαξίες είναι δύσκολο να εντοπιστούν. Αν και οι γαλαξίες νάνοι θεωρείται ότι επειδή υπολείπονται σε κοσμική ύλη δεν είναι παραγωγικοί εντούτοις ο Leo P φαίνεται ότι παράγει νέα και ιδιαίτερα λαμπερά άστρα. Βέβαια ο Leo P υπολογίζεται ότι διαθέτει μερικές εκατοντάδες χιλιάδες άστρα ενώ ο γαλαξίας μας εκτιμάται ότι διαθέτει 100-400 δισεκατομμύρια άστρα.

http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=510919

localgrp.jpg.cf9a31d35fcd863d539c4cfd9221c4b9.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Γιγάντια νέφη αερίων στο διαγαλαξιακό κενό

Προσφέρουν την ύλη για την γέννηση άστρων σε δύο γαλαξίες

Βιρτζίνια

Ομάδα αστρονόμων στις ΗΠΑ εντόπισε την παρουσία γιγάντιων νεφών αερίων σε μια περιοχή ανάμεσα σε δύο γειτονικούς μας γαλαξίες. Τα νέφη αυτά αποτελούνται κυρίως από ιονισμένο υδρογόνο και βρίσκονται στο διαγαλαξιακό κενό (ή διαγαλαξιακό διάστημα ή μεσογαλαξιακό διάστημα) ανάμεσα στον γαλαξία της Ανδρομέδας και τον γαλαξία του Τριγώνου.

 

Οι ερευνητές κάνουν λόγο για ένα «δίκτυο αερίων» το οποίο μάλιστα παρέχει τα δομικά υλικά για την γέννηση άστρων. Εκτιμούν μάλιστα ότι το δίκτυο αυτό υπάρχει εκεί και βοηθά στην παραγωγή άστρων στους δύο γαλαξίες για δισεκατομμύρια έτη. Την ανακάλυψη έκαναν ερευνητές με επικεφαλής τον Σπένσερ Γουλφ του Πανεπιστημίου της Δυτικής Βιρτζίνια χρησιμοποιώντας το τηλεσκόπιο Green Bank Telescope.

 

http://www.axortagos.gr/gigantia-nefi-aerion-sto-diagalaksiako-keno.html

1C74980E972C49CE739925ABE532D420.jpg.48fa8ca7281afa45b759dce1810456a6.jpg

clouds-hydrogen-gas..jpg.a319ce49752df40e9b368a4adfcce65f.jpg

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 2 εβδομάδες αργότερα...

Είδαν τη γέννηση ενός υπερ-γαλαξία

Με τη βοήθεια του τηλεσκοπίου Herschel εντοπίσθηκε σπάνια συγχώνευση στα βάθη του Σύμπαντος.

Καλιφόρνια

Ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος (ESA) και η NASA ένωσαν τις δυνάμεις τους και κατάφεραν να εντοπίσουν ένα εντυπωσιακό αλλά και σπάνιο κοσμικό φαινόμενο. Με βάση τις εικόνες που κατέγραψε το διαστημικό τηλεσκόπιο Herschel, αλλά και με τη βοήθεια επίγειων και διαστημικών τηλεσκοπίων οι ερευνητές κατάφεραν να εντοπίσουν στα βάθη του Σύμπαντος μια εντυπωσιακή κοσμική διεργασία, τη συγχώνευση δύο γαλαξιών. Σύμφωνα με τους ειδικούς από τη συγχώνευση προέκυψε ένας ελλειπτικός υπερ-γαλαξίας η δημιουργία του οποίου δίνει απαντήσεις για την ύπαρξη των μεγάλων ελλειπτικών γαλαξιών.

Η έρευνα

 

Οταν το Σύμπαν βρισκόταν σε παιδική ηλικία (3-4 δισ. ετών) κυριαρχούνταν από μεγάλους ελλειπτικούς γαλαξίες. Οι επιστήμονες δεν είχαν μέχρι σήμερα στη διάθεσή τους στοιχεία για τον σχηματισμό αυτών των γαλαξιών η ύπαρξη των οποίων αποτελεί ένα από τα αναπάντητα κοσμικά μυστήρια.

 

Το βασικό ερώτημα είναι αν αυτοί οι μεγάλοι ελλειπτικοί γαλαξίες σχηματίζονταν στο νεαρό Σύμπαν προοδευτικά, μέσα από συνεχείς συγχωνεύσεις μικρών γαλαξιών ή αν προέκυπταν από τη συγχώνευση δύο μεγάλων γαλαξιών.

 

Χάρη στους ανιχνευτές υπέρυθρης ακτινοβολίας με τους οποίους ήταν εξοπλισμένο το Herschel, εντοπίστηκε πίσω από γιγάντια νέφη σκόνης η υπερδραστήρια αστροπαραγωγός δράση δύο συγχωνευόμενων γαλαξιών. Κατόπιν, ισχυρά επίγεια τηλεσκόπια αλλά και δύο διαστημικά, το Hubble και το Spitzer, «κοίταξαν» στα βάθη του Σύμπαντος και παρατήρησαν τους δύο γαλαξίες στη φάση της συγχώνευσής τους. Οι δύο γαλαξίες βρίσκονται σε απόσταση περίπου 11 δισεκατομμυρίων ετών φωτός από τη Γη, δηλαδή το φαινόμενο λαμβάνει χώρα όταν το Σύμπαν έχει ηλικία 3 δισ. ετών. Στη χρονική αυτή περίοδο αναζητούνται στοιχεία από τους ειδικούς για τους ελλειπτικούς γαλαξίες.

Η αποκάλυψη

 

Οι ερευνητές έδωσαν στους δύο γαλαξίες την κωδική ονομασία HXMM01 και αρχικά πίστευαν ότι επρόκειτο για έναν μόνο γαλαξία που, λόγω της πολύ μεγάλης απόστασης αλλά και των τοπικών συνθηκών, τα όργανα έδειχναν τον ίδιο τον γαλαξία αλλά και το… είδωλο του. Τελικά διαπίστωσαν ότι επρόκειτο για δύο γαλαξίες που βρίσκονται μάλιστα σε διαδικασία συγχώνευσης. «Οι δύο υπό συγχώνευση γαλαξίες παράγουν συνεχώς νέα άστρα και ήταν καλά κρυμμένοι πίσω από σκόνη» αναφέρει ο Ασάνθα Κούρει, καθηγητής Φυσικής του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια και μέλος της ερευνητικής ομάδας.

 

Οι ερευνητές εκτιμούν ότι οι δύο γαλαξίες αποτελούσαν κοσμικά μαιευτήρια με τρομερή παραγωγή άστρων. Υπολογίζουν ότι την εποχή που ξεκίνησε η διαδικασία συγχώνευσης οι δύο γαλαξίες παρήγαν ετησίως δύο χιλιάδες άστρα όταν για παράδειγμα, ο γαλαξίας μας παράγει 2-3 άστρα ετησίως. Ο συνολικός αριθμός των άστρων στους δύο συγχωνευόμενους γαλαξίες είναι κατά μέσον όρο 400 δισεκατομμύρια. Η ανακάλυψη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Nature».

 

http://www.axortagos.gr/eidan-gennisi-enos-iper-galaksia.html

1269900070_3848562------.jpg.67d0b50cbc8e26efdd68421da1d5932c.jpg

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Γαλαξίες στον χωροχρόνο. :cheesy:

Ένα βίντεο διάρκειας περίπου τριών λεπτών που εξερευνά την κοσμική ιστορία 9 δισεκατομμυρίων χρόνων διαμέσου των εκπληκτικών φωτογραφιών του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble:

 

http://physicsgg.me/2013/05/24/hubble-%ce%b3%ce%b1%ce%bb%ce%b1%ce%be%ce%af%ce%b5%cf%82-%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%bd-%cf%87%cf%89%cf%81%ce%bf%cf%87%cf%81%cf%8c%ce%bd%ce%bf/

hubble1.jpg.26f89697b29e3281155bb593846e0ff2.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Δημιουργήστε έναν λογαριασμό ή συνδεθείτε για να σχολιάσετε

Πρέπει να είσαι μέλος για να αφήσεις ένα σχόλιο

Δημιουργία λογαριασμού

Εγγραφείτε για έναν νέο λογαριασμό στην κοινότητά μας. Είναι εύκολο!.

Εγγραφή νέου λογαριασμού

Συνδεθείτε

Έχετε ήδη λογαριασμό? Συνδεθείτε εδώ.

Συνδεθείτε τώρα
×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Όροι χρήσης