Jump to content

Ελληνες και Ελληνίδες Επιστήμονες.(Πανεπιστήμια)


Προτεινόμενες αναρτήσεις

Παπακυριακόπουλος Χρίστος. :cheesy:

Από δάσκαλος σε χωριό της Καρδίτσας … ερευνητής στο Πρίνστον.

Ένας σιωπηλός μετανάστης, ο μαθηματικός Χρίστος Παπακυριακόπουλος, αναχωρεί το 1949 για το νέο κόσμο. «Κατοικεί» στη γεωμετρία και ανοίγει μες στη μοναξιά το δρόμο για την επίλυση ενός μεγάλου μαθηματικού προβλήματος. Έως το τέλος της ζωής του παραμένει, πάντοτε ξένος.

Στις ελληνικές εφημερίδες δημοσιεύθηκε πρόσφατα η είδηση της λύσης ενός φημισμένου μαθηματικού προβλήματος, της Υπόθεσης του Πουανκαρέ.

Το πρόβλημα είναι ένα από τα επτά που πρόσφατα «επικηρύχθηκαν» με ένα εκατομμύριο δολάρια έκαστο, και τούτο αναμφίβολα βοήθησε στο να πάρει αρκετή δημοσιότητα το θέμα. Όμως, δεν αναφέρθηκε πουθενά αυτό όπου μας αφορά κυρίαρχα: η συμβολή στη λύση ενός μεγάλου Έλληνα μαθηματικού, του Χρίστου Παπακυριακόπουλου, ή «Πάπα», όπως τον αποκαλούσαν στο εξωτερικό.

Αναφέρω ενδεικτικά για την αξία του ότι όταν κάποτε ρώτησα τον πατέρα της Θεωρίας των Κατηγοριών, Σάμιουελ Άϊλενμπεργκ, αν υπάρχει κανένας σύγχρονος έλληνας μαθηματικός στο μέγεθος του Ευκλείδη και του Αρχιμήδη, μου απάντησε χωρίς κανένα δισταγμό: «Φυσικά: ο Πάπα»!

Λέω δυο λόγια για αυτόν, ώστε να απαλύνω την αδικία της λήθης:

Ο Χρήστος Παπακυριακόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1914. Ο πατέρας του ήταν έμπορος υφασμάτων. Μάλιστα, το κτήριο που στέγαζε το μαγαζί του υπάρχει ακόμη, αν και ριζικά ανανεωμμένο: είναι το τελευταίο στα αριστερά μας όπως κατεβαίνουμε την Ερμού, πριν την πλατεία Μοναστηρακίου.

Φοίτησε στο Βαρβάκειο και έπειτα στη Σχολή Πολιτικών Μηχανικών του Μετσοβείου Πολυτεχνείου, υπακούοντας αρχικά στην ευχή του πατέρα του να μη δει το γιο του «δασκαλάκο», καθώς έλεγε.

Περισσότερα:

http://physicsgg.me/2011/06/27/%cf%87%cf%81%ce%af%cf%83%cf%84%ce%bf%cf%82-%cf%80%ce%b1%cf%80%ce%b1%ce%ba%cf%85%cf%81%ce%b9%ce%b1%ce%ba%cf%8c%cf%80%ce%bf%cf%85%ce%bb%ce%bf%cf%82-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%ce%b4%ce%ac%cf%83%ce%ba%ce%b1/

papakyriakopoulos2.jpg.442bef2a60dfc844d0a18bd6992ddf8f.jpg

Το επεξεργάστηκε ο Δροσος Γεωργιος

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Συνέντευξη με τον θεωρητικό φυσικό Κώστα Σκενδέρη. :cheesy:

Ο Κώστας Σκενδέρης είναι καθηγητής στο πανεπιστήμιο του Σαουθάμπτον.

Ξεκίνησε τις σπουδές του στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο, πήρε το διδακτορικό του στο πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης, και από τότε έχει χαράξει μια εντυπωσιακή καριέρα σε Ολλανδία, Βέλγιο, Ηνωμένες Πολιτείες και Αγγλία.

Το ερευνητικό του ενδιαφέρον εστιάζεται στις ολογραφικές δυαδικότητες, μια ιδέα που συνδυάζει τη κβαντική θεωρία πεδίου και τη θεωρία χορδών, στο πλαίσιο μιας συσχέτισης των δύο αυτών θεωριών που ονομάζεται αντιστοιχία AdS/CFT.

Η ιδέα της ολογραφίας στη φυσική, ξεκίνησε από τη μελέτη των μελανών οπών, όμως ο καθηγητής επεκτείνει την εφαρμογή της, δημιουργώντας ένα «λεξικό» που επιτρέπει την ύπαρξη υπολογιστικών κανόνων στο πλαίσιό της.

Έτσι, πέρα από μαύρες τρύπες μελετά συστήματα συμπυκνωμένης ύλης αλλά και τον αντίκτυπο που έχουν οι ολογραφικές μέθοδοι στην κοσμολογία.

Συνέντευξη στον KΩΣΤΑ ΚΑΣΚΑΒΕΛΗ

http://physicsgg.me/2013/06/18/%cf%83%cf%85%ce%bd%ce%ad%ce%bd%cf%84%ce%b5%cf%85%ce%be%ce%b7-%ce%bc%ce%b5-%cf%84%ce%bf%ce%bd-%ce%b8%ce%b5%cf%89%cf%81%ce%b7%cf%84%ce%b9%ce%ba%cf%8c-%cf%86%cf%85%cf%83%ce%b9%ce%ba%cf%8c-%ce%ba%cf%8e/

kostas-skenderis.jpg.078a417f6eab819189c6a2418278d1ad.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

O Kων. Καραθεοδωρή στα χρόνια του πολέμου (1939 -1944) :cheesy:

Κατά τη διάρκεια του πολέμου (1939-1944) ο Κωνσταντίνος Καραθεοδωρή εργάσθηκε σκληρά κι αυτό οφείλεται εκτός από τη μεγάλη δημιουργική ωριμότητά του και στο γεγονός ότι ήθελε με την εργασία του να τραβήξει τη σκέψη του από τα τραγικά γεγονότα που έβλεπε ή που μάθαινε.

Έγραψε περίπου 17 εργασίες από τις οποίες δημοσίευσε τις 10. Ασχολήθηκε παράλληλα με εκδόσεις ή επανεκδόσεις βιβλίων του. Πολυάριθμα είναι ακόμα τα σύντομα άρθρα που δημοσίευσε και πολυάριθμες οι διαλέξεις που έδωσε κατά την περίοδο αυτή.

Το 1939 άρχισε να μαθαίνει και ολλανδικά, τα οποία τελειοποίησε μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα.

Ο καθηγητής H. Tietze σημειώνει:

«Αν και οι χαλεπές στερήσεις των τελευταίων πολεμικών ετών και της πρώτης μεταπολεμικής περιόδου δεν αγνόησαν ούτε τον Καραθεοδωρή και του άφησαν έντονα ίχνη από το πέρασμά τους, αυτός συνέχισε χωρίς διάλειμμα τις επιστημονικές του έρευνες»

Επιπλέον είχε να φροντίσει την άρρωστη από καρδιά γυναίκα του και τον χτυπημένο από πολιομυελίτιδα γιο του. Η κόρη του Δέσποινα βρισκόταν στην Ταγκανίκα της Αφρικής όπου ήταν εγκατεστημένος ο σύζυγός της. Τον Αύγουστο του 1939 η Δέσποινα με το σύζυγό της Θεόδωρο Σκούταρη και τον ηλικίας έξι μηνών γιο τους επισκέφθηκαν τους γονείς Καραθεοδωρή στο Μόναχο.

Μια φίλη της όμως, που εργαζόταν στο γραφείο ενός γερμανού στρατηγού τη συμβούλευσε να φύγει από τη Γερμανία, διότι επίκειται η κήρυξη πολέμου. Με προτροπή και του Καραθεοδωρή κατέφυγαν το Σεπτέμβριο του 1939 στη Ζυρίχη κι από εκεί στην Αθήνα.

Στην Αθήνα η Δέσποινα πρόσφερε τις υπηρεσίες εθελόντριας αδελφής του Ε.Ε.Σ. (κοντά στη Χρυσολωρά), ο δε σύζυγός της επιστρατεύθηκε και πολέμησε στην Αλβανία.

Το 1941 η Δέσποινα με την οικογένειά της κατέφυγε (με το τελευταίο Convoy που αναχώρησε από την Αθήνα) στην Αφρική. Κατά το διάστημα 1940-1945 μάθαινε νέα για τους γονείς της μέσω του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού.

Όπως καταλαβαίνει ο αναγνώστης, ο Καραθεοδωρή δεν είχε γνωριμίες και επαφές με ανθρώπους της υπαίθρου που θα μπορούσαν να τον προμηθεύσουν με τρόφιμα. Ούτε ήταν δυνατόν αυτός που είχε έναν ανεβασμένο τρόπο σκέψεως να έρθει σε επαφή με τους διάφορους μαυραγορίτες της εποχής του.

Αντιμετώπιζε, όμως τη δύσκολη αυτή ζωή με αξιοπρέπεια και αισιοδοξία προσπαθώντας παράλληλα να δίνει κουράγιο στα αγαπημένα του πρόσωπα.

Ο καθηγητής Wilhelm Suss διηγείτο μετά τον πόλεμο ότι τόσο πολύ απορροφούσαν τον Καραθεοδωρή οι ερευνητικές του εργασίες ώστε πολλές φορές που οι σειρήνες καλούσαν τον άμαχο πληθυσμό στα καταφύγια για να προφυλαχθεί από τους βομβαρδισμούς, αυτός δεν εγκατέλειπε τη δουλειά του, αν και υπήρχε άμεσος κίνδυνος για τη ζωή του.

Μια δυο δε φορές που αναγκάστηκε να πάει σε καταφύγιο δεν σταμάτησε ούτε εκεί να γράφει. Με το ένα χέρι κρατούσε στοργικά τη γυναίκα του και με το άλλο έγραφε… Έγραφε σε ένα περιβάλλον που κάθε άλλο παρά ευχάριστο ήταν. Ο πόλεμος των βομβών μετέτρεψε σε ερείπια σε μεγάλη έκταση το Munchen-Bogenhausen και απειλούσε μέρα και νύχτα το ωραίο σπίτι των Καραθεοδωρή στην οδό Rauch No 8.

Τον Σεπτέμβριο του 1973 ο Δημήτριος Κάππος σε ένα διάλειμμα του «διεθνούς συμποσίου Κ. Καραθεοδωρή» έλεγε στο τότε πρόεδρο της Ε.Μ.Ε. Αριστείδη Πάλλα ότι προκαλούσαν απέραντη θλίψη στον Καραθεοδωρή οι λίγες πληροφορίες που έπαιρνε σχετικά με τα δεινά του ελληνικού λαού στα μαύρα χρόνια της γερμανικής κατοχής.

Στις 14 Φεβρουαρίου 1943, αν και τα ταξίδια ήταν ιδιαίτερα δύσκολα, κατάφερε με πολλούς κόπους, να πάει στο Γκέτιγκεν για να παραστεί στην κηδεία του D. Hilbert. Με μεγάλη συγκίνηση εκφώνησε τον επικήδειο ως εκπρόσωπος των γερμανών μαθηματικών.

Στις 10 Σεπτεμβρίου του ίδιου έτους ο πρύτανις του πανεπιστημίου του Freiburg, Eilhelm Suss κάλεσε τον Καραθεοδωρή, τον οποίο πολύ εκτιμούσε, σε μια τετραήμερη συνάντηση μαθηματικών που διοργάνωσε το Πανεπιστήμιό του. Καθημερινά, κατά τη διάρκεια των φτωχών γευμάτων που τα διέκοπταν οι βομβαρδισμοί, γίνονταν και ενημερωτικές συζητήσεις για παλιές και νέες θεωρίες, για παλιά και νέα βιβλία.

Γίνονταν ακόμα, ενημερώσεις για τη ζωή και τις εργασίες φίλων μαθηματικών κι από τις δυο πλευρές του μετώπου. Όλες οι συζητήσεις ήταν εμπλουτισμένες με ανέκδοτα για συναδέλφους μαθηματικούς που είχε συλλέξει ο Καραθεοδωρή κατά τη διάρκεια της πολυκύμαντης ζωής του.

Όπως ήταν φυσικό, πολιτικές συζητήσεις δεν γινόντουσαν μια και αυτό ήταν απαγορευμένο, επομένως και επικίνδυνο.

Όλοι, όμως με λεπτά υπονοούμενα, εκδήλωναν την αποστροφή τους για το απάνθρωπο, αντιδημοκρατικό και αντιπνευματικό καθεστώς που είχαν επιβάλλει στη χώρα ο Χίτλερ και οι συνεργάτες του.

Τρεις μέρες αργότερα στις 13 Σεπτεμβρίου του 1943, ο Suss οργάνωσε ένα μικρό γλέντι για να εορταστούν, παρέα με τις εκρήξεις από τους βομβαρδισμούς, τα 70 χρόνια του Κωνσταντίνου Καραθεοδωρή. Την επόμενη ημέρα ο Καραθεοδωρή αποχαιρέτησε τους φίλους του για να επιστρέψει στο δοκιμαζόμενο Μόναχο όπου τον περίμεναν η άρρωστη γυναίκα του και ο ανάπηρος γιός του. (Η Ευφροσύνη Καραθεοδωρή έπαθε, από μια καρδιακή προσβολή ημιπληγία, το 1943. Όταν, κατά το 1945, οι βομβαρδισμοί έγιναν σφοδροί και παρατεταμένοι ο Καραθεοδωρή αναγκάστηκε να μεταφέρει τη γυναίκα του στο υπόγειο του σπιτιού, το οποίο διευθέτησε έτσι ώστε να μπορεί να κατοικείται).

Ο καθηγητής Heinrich Behne του Πανεπιστημίου του Munster γράφει σχετικά με την αναχώρηση του Καραθεοδωρή:

«Την ημέρα της αναχωρήσεώς του είχαμε μια ευχάριστη συζήτηση. Του εμπιστεύθηκα ότι θα προσπαθήσω να καταφύγω στην Ελβετία που ήταν η πύλη για τον ελεύθερο κόσμο. Μου ζήτησε να μάθω για την τύχη των φίλων του που βρίσκονταν στην άλλη πλευρά του μεγάλου χάσματος. Μου ευχήθηκε καλό ταξίδι, μου έσφιξε θερμά το χέρι κι ανέβηκε συγκινημένος στο καμουφλαρισμένο παλιό λεωφορείο, Μετά από 10 ημέρες έμαθα ότι κινδύνεψε η ζωή του από έναν σφοδρό βομαβρδισμό….»

Ο Καραθεοδωρή και η οικογένειά του κατόρθωσαν να επιβιώσουν από τον μεγάλο πόλεμο…

ΠΗΓΗ: «Η ζωή και το έργο του Κ. Καραθεοδωρή», Ευάγγελου Σπανδάγου, εκδόσεις Αίθρα.

http://physicsgg.me/2011/10/28/o-k%cf%89%ce%bd-%ce%ba%ce%b1%cf%81%ce%b1%ce%b8%ce%b5%ce%bf%ce%b4%cf%89%cf%81%ce%ae-%cf%83%cf%84%ce%b1-%cf%87%cf%81%cf%8c%ce%bd%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%bf%cf%85-%cf%80%ce%bf%ce%bb%ce%ad%ce%bc%ce%bf/

cebaceb1cf81ceb1ceb8ceb5cebfceb4cf89cf81ceb72.jpg.8d7e535734ec83c3d5229e19f742e862.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Ο Δημήτριος Χριστοδούλου σχολιάζει την επιστολή του Einstein προς τον Καραθεοδωρή. :cheesy:

Ο Einstein ήλθε σε επαφή με τον Καραθεοδωρή για να του ζητήσει την απόδειξη της σχέσης Hamilton-Jacobi με επιστολή του στις 6 Σεπτεμβρίου 1916.

Στην ίδια επιστολή ο Einstein ζητούσε από τον Καραθεοδωρή να σκεφθεί «κάπως παραπάνω το πρόβλημα των κλειστών γραμμών του χρόνου», διότι εκεί βρισκόταν «ο πυρήνας του άλυτου ακόμη μέρους του προβλήματος του χωροχρόνου»

Σε άλλο γράμμα του, ο Einstein ζητούσε από τον Καρθεοδωρή να του εκθέσει τους κανονικούς μετασχηματισμούς και ειδικά τη λύση του προβλήματος των κλειστών γραμμών του χρόνου:

«Βρίσκω θαυμάσια την παραγωγή της σχέσης Hamilton-Jacobi, εκ μέρους σας …. καθότι οι φυσικοί, όπως άλλωστε και εγώ, αγνοούν συνήθως αυτό το αντικείμενο. Με το γράμμα μου πρέπει να σας φάνηκα σαν τον Βερολινέζο που μόλις έχει ανακαλύψει το Γκρούνεβαλντ (δάσος στο Βερολίνο) και ρωτά αν προϋπήρξαν άνθρωποι σε αυτό. Αν θέλατε να κάνετε την προσπάθεια να μου εξηγήσετε τους κανονικούς μετασχηματισμούς, θα βρείτε έναν ευγνώμονα και ευσυνείδητο ακροατή. Αν λύσετε όμως το πρόβλημα των κλειστών γραμμών του χρόνου, θα σταθώ μπροστά σας με σταυρωμένα (από ευσέβεια) τα χέρια …. Πίσω από αυτό υπάρχει κάτι αντάξιο του ιδρώτα των καλύτερων»

O όρος «κλειστές γραμμές του χρόνου» αναφέρεται σε γεωδαισιακές γραμμές, οι οποίες αντιστοιχούν σε ακτίνες φωτός ή τροχιές ελεύθερων σωματιδίων που είναι κλειστές στο μοντέλο του στατικού σύμπαντος, το οποίο ο Einstein επρόκειτο να εισαγάγει το 1917…

Ο Δημήτριος Χριστοδούλου δίνει την ακόλουθη ερμηνεία για το τι ενδεχομένως εννοούσε ο Einstein με την παράκλησή του προς τον Καραθεοδωρή:

«Κατά πρώτον η ημερομηνία του γράμματος το τοποθετεί ένα χρόνο μετά τη διατύπωση της γενικής θεωρίας της σχετικότητας από τον Einstein. Ξεκάθαρα αναφέρεται σε αυτό που σήμερα αποκαλούμε «κλειστές χρονοειδείς καμπύλες».

Η έννοια του χωροχρόνου που εισήχθη από τη γενική σχετικότητα, δηλαδή η έννοια του πολυπτύχου του Riemman, που έχει καμπυλότητα, ξάνοιξε για τη γραμμική δομή του χωροχρόνου του Minkowski της ειδικής σχετικότητας δυνατότητες που δεν υπήρχαν. Ομοίως, ένα πολύπτυχο του Riemman είχε δυνατότητες που ήταν αδιανόητες στον ευκλείδειο σκελετό μιας δομής για τον χώρο….. Παραδείγματα που σχετίζονται με το ζήτημα προς διερεύνηση είναι η έννοια του Riemann ενός συμπαγούς χώρου χωρίς σύνορο και η ύπαρξη κλειστών γεωδαισιακών.

Στην περίπτωση της γεωμετρίας του χωροχρόνου θα πρέπει να έγινε γρήγορα αντιληπτό ότι από τον χωροχρόνο του Minkowski μπορεί να κατασκευαστεί ένα παράδειγμα χωροχρόνου που να περιέχει κλειστές χρονοειδείς καμπύλες, εάν απλώς θεωρηθεί η περιοχή στον χωρόχρονο του Minkowski περιορισμένη από δυο παράλληλα χωροειδή υπερεπίπεδα και επιβληθεί μια ταυτοποίηση των οριακών υπερεπιπέδων.

Αυτό παράγει ένα πολύπτυχο που έχει την τοπολογία του γινομένου ενός κύκλου με τον τρισδιάστατο ευκλείδειο χώρο.

Όντας παντού επίπεδο, αποτελεί επίσης λύση των εξισώσεων του Einstein της γενικής σχετικότητας κατά την απουσία ύλης.

Πάντως, αυτό είναι ξεκάθαρα ένα τεχνητό παράδειγμα και κατά κανένα τρόπο δεν είναι δυνατόν να εγγυηθούμε τη φυσική του συνοχή.

Με αυτό εννοούμε ότι δεν είναι a priori καθαρό εάν οι εξισώσεις που περικλείουν τους βασικούς νόμους, ειδικά οι εξισώσεις της ηλεκτρομαγνητικής θεωρίας του Maxwell, έχουν γενικές λύσεις στο δεδομένο χωροχρονικό πλαίσιο.

Στην περίπτωση του τεχνητού παραδείγματος που μόλις τώρα αναφέραμε, αυτό το ερώτημα ισοδυναμεί με το ερώτημα της ύπαρξης γενικών χρονικά περιοδικών λύσεων των εξισώσεων Maxwell στο αρχικό πλαίσιο εργασίας του Minkowski και η απάντηση είναι, όπως γνωρίζουμε, αρνητική.

Ίσως λέγοντας o Einstein στο γράμμα του στον Καραθεοδωρή “ Αν λύσετε όμως το πρόβλημα των κλειστών γραμμών του χρόνου, θα σταθώ μπροστά σας με σταυρωμένα (από ευσέβεια) τα χέρια …. ” να προτείνει πράγματι τη διερεύνηση αυτού του προβλήματος:

δηλαδή της ύπαρξης ή μη ύπαρξης χωροχρόνων που κατέχουν κλειστές χρονοειδείς καμπύλες και στους οποίους οι εξισώσεις του Maxwell είναι καλά διατυπωμένες»

ΠΗΓΗ: «Κωνσταντίνος Καραθεοδωρή, Ένας μαθηματικός υπό τη σκέπη της εξουσίας», Mαρία Γεωργιάδου, Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης

http://physicsgg.me/2011/10/09/%ce%bf-%ce%b4%ce%b7%ce%bc%ce%ae%cf%84%cf%81%ce%b9%ce%bf%cf%82-%cf%87%cf%81%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%b4%ce%bf%cf%8d%ce%bb%ce%bf%cf%85-%cf%83%cf%87%ce%bf%ce%bb%ce%b9%ce%ac%ce%b6%ce%b5%ce%b9-%cf%84/

cebaceb1cf81ceb1ceb8ceb5cebfceb4cf89cf81ceb7.jpg.e7d64790bf5f223c2248606f5fcbc9f3.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Η διάλεξη του Κωνστ. Καραθεοδωρή … περί των καμπυλών, του στυλοβάτου του Παρθενώνος και περί της αποστάσεως των κιόνων αυτού. :cheesy:

Η εργασία αυτή του Κωνσταντίνου Καραθεοδωρή δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα της Αρχαιολογικής εταιρείας της Ελλάδας το 1937, κατά τον εορτασμό για τα 100 χρόνια της Ελληνικής Αρχαιολογικής Εταιρείας. Με την ανακοίνωσή του αυτή καταρρίπτει τη θεωρία των αρχαιολόγων Penrose και Stevens που ισχυρίζονταν ότι οι καμπύλες του Παρθενώνος είναι παραβολές.

Ο Καραθεοδωρή ισχυρίζεται, και πολύ σωστά, ότι οι καμπύλες αυτές είναι κύκλοι μεγάλης διαμέτρου.

http://physicsgg.me/2012/04/23/%ce%b7-%ce%b4%ce%b9%ce%ac%ce%bb%ce%b5%ce%be%ce%b7-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%ba%cf%89%ce%bd%cf%83%cf%84%ce%b1%ce%bd%cf%84%ce%af%ce%bd%ce%bf%cf%85-%ce%ba%ce%b1%cf%81%ce%b1%ce%b8%ce%b5%ce%bf%ce%b4%cf%89/

parthenon.gif.8a7d9d0f26ccce255cf2f9a8b07890b4.gif

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Ελληνίδα 32 ετών καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Μπορντό. :cheesy:

Στα 30 της χρόνια κέρδισε με το σπαθί της και με σκληρή δουλειά την υποτροφία Μαρί Κιουρί της Ευρωπαϊκής Ένωσης-μόλις ένα 15% την παίρνει σε σύνολο τουλάχιστον 7.000 αιτήσεων-, ενώ σήμερα, σχεδόν 2 χρόνια αργότερα, η Ελένη Παυλοπούλου ανήκει πλέον στο δυναμικό του Πανεπιστημίου Μπορντό στη Γαλλία, όπου και εξελέγη επίκουρη καθηγήτρια στο Τμήμα Χημικών Μηχανικών.

Όπως τόνισε μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, στο περιθώριο του πολυγεγονότος Nanotexnology 2013, που διοργανώνεται στη Θεσσαλονίκη έως τις 13 Ιουλίου, «δεν είχα παιδικά όνειρα, απλά ήμουν συνεπής σε αυτό που επέλεξα να σπουδάσω και να ακολουθήσω, και με σκληρή καθημερινή δουλειά, κατόρθωσα να φτάσω εδώ που είμαι σήμερα».

Η Ελένη απόφοιτος του Τμηματος Φυσικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, πήγε στην Κρήτη και συγκεκριμένα στο Ινστιτούτο Ηλεκτρονικής Δομής και Λεϊζερ του Ιδρύματος Τεχνολογίας και Έρευνας, έκανε διδακτορικό στα πολυμερή και στη συνέχεια βρέθηκε στο πανεπιστήμιο Πρινστον στις ΗΠΑ, όπου ειδικεύτηκε στα οργανικά ηλεκτρονικά και πως τα πολυμερή ενσωματωνονται σε συσκευές ηλεκτρονικής που έχουν εφαρμογές στην καθημερινότητα του καταναλωτικού κοινού. Η συνέχεια είναι γνωστή, αφού η υποτροφία Μαρί Κιουρί που κέρδισε την οδήγησε στο πανεπιστήμιο του Μπορντό και στην ερευνητική ομάδα του καθηγητή, Γιώργου Χατζηιωάννου, επικεφαλής του Εργαστηρίου LCPO, CNRS.

«Θέλει διάβασμα και δουλειά, ίσως και ταλέντο και να είσαι ενημερωμένος πάντα για τις εξελίξεις που τρέχουν», μας λέει η Ελένη, προσθέτοντας δε ότι για να μείνεις στο προσκήνιο και να προχωρήσεις θα πρέπει να έχεις και άλλα προσόντα όπως τη δυνατότητα να μπορείς ανά πάσα ώρα και στιγμή να παρουσιάσεις τα αποτελέσματα της έρευνάς σου, να μπορείς να συνεργαστείς με συναδέλφους σου, να γράφεις προτάσεις, να έχεις δικές σου ιδέες και να μην το βάζεις κάτω όταν σε συνέδρια θα βρίσκεσαι μπροστά σε απαιτητικό κοινό.

Στο πλαίσιο της δουλειάς της πλέον, ως καθηγήτρια, η Ελένη συμμετέχει και στην ερευνητική ομάδα του κ. Χατζηιωάννου, έχωντας ως ερευνητικό αντικείμενο αφενός τη φυσική πολυμερών και το μορφολογικό χαρακτηρισμό των νανοδομών που σχηματίζουν και αφετέρου την ανάπτυξη φωτοβολταικων με βάση τα υλικά αυτά, τον χαρακτηρισμό τους και την βελτιστοποίηση της απόδοσης τους.

«Ξέρουμε ότι το οργανικό υλικό που χρησιμοποιούμε είναι ικανό να μετατρέψει το φως σε ρεύμα. Από εκεί και πέρα πρέπει να το ενσωματώσουμε με μια συσκευή που συμπληρώνεται από δύο ηλεκτρώδια, έτσι ώστε να μπορέσουμε να συλλέξουμε το ρεύμα. Για να γίνει αυτή η συσκευή έχει πολλά τρικς. Το θέμα είναι να μετατρέψουμε την ηλιακή ενέργεια σε ηλεκτρική έχοντας τη μέγιστη απόδοση. Σήμερα η απόδοση των οργανικών φωτοβολταικών ειναι στο 10% σε ερευνητικό επίπεδο και σε βιομηχανικό επίπεδο σε 5-7%. Στόχος είναι να αυξηθεί στο 10% και σε βιομηχανικό επίπεδο», μας λέει η Ελένη.

Σε ερώτηση γιατί θα είναι καλύτερη η χρήση αυτής της συσκευής από τα ήδη υπάρχοντα φωτοβολταϊκά που είναι από ανόργανα υλικά, μας απαντά, «γιατί τα φτιάχνουμε από ανακυκλώσιμα υλικά και η κατασκευή τους θα είναι πιο εύκολη και λιγότερο δαπανηρή. Το μεγάλο πλεονέκτημα έναντι των ανόργανων είναι το ότι είναι εύκαμπτα και μπορούν να πάρουν το σχήμα της επιφάνειας πάνω στην όποια θα μπούν, όποιο κι αν είναι αυτό. Η απόσβεση των φωτοβολταϊκών στοιχείων που υπάρχουν σήμερα στις σκεπές παίρνει 25 χρόνια, η πρόβλεψη για τα οργανικά υλικά με απόδοση 10% είναι στην διετία». Και μπορεί η Ελένη να τοποθετεί την εφαρμογή αυτής της συσκευής σε μια πενταετία, ωστόσο ο επικεφαλής της ομάδας στην οποία συμμετέχει θεωρεί ότι δεν πρόκειται να πάρει πάνω από τρία χρόνια.

Ερωτηθείς για το εάν της λείπει η Ελλάδα, η Ελένη μας λέει ότι έρχεται συχνά και συμπληρώνει «στην Έλλάδα όπως είναι τώρα, δεν μπορούμε να έρθουμε πίσω σε αντίστοιχη δουλειά. Έφυγα πριν 3,5 χρόνια να κάνω δυνατό βιογραφικό και να έρθω πίσω.

Το βιογραφικό το έκανα, αλλά στην Ελλάδα δεν ξέρω αν και πότε θα γυρίσω».

http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathremote_1_09/07/2013_508226

eleni_pavlopoulou.jpg.86e64dec0fd77d9d58d4fa5dbf37b36b.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 2 εβδομάδες αργότερα...

Να γίνετε «ερασιτέχνες» σε οτιδήποτε κι αν κάνετε. :cheesy:

ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΣΙΜΟΠΟΥΛΟΣ (φυσικός, αστρονόμος, συγγραφέας, διευθυντής Ευγενιδείου Πλανηταρίου)

Συνέντευξη στον ΓΙΩΡΓΟ ΚΙΟΥΣΗ – enet.gr

«Οταν ένα παιδί μετρά τα άστρα, τι το συμβουλεύω; Το ίδιο ακριβώς που έλεγα και στα παιδιά μου: ότι θα πρέπει να ακολουθήσουν αυτό που τους υπαγορεύει η καρδιά τους. Να κάνουν κάτι που να αγαπούν με πάθος. Να γίνουν “ερασιτέχνες” σε οτιδήποτε κι αν θελήσουν να ακολουθήσουν, να γίνουν “εραστές της τέχνης”, της όποιας “τέχνης” κι αν διαλέξουν. Και να είστε βέβαιοι ότι και η επαγγελματική καταξίωση θα έρθει οπωσδήποτε, αργά ή γρήγορα, όσο δύσκολο κι αν φαίνεται αυτό όταν κάποιος ξεκινάει, και μάλιστα κάτω από τις σημερινές οικονομικές συγκυρίες που αντιμετωπίζει η χώρα μας.

Γιατί σας διαβεβαιώνω ότι δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από το να ξυπνάει κάποιος το πρωί για να αντιμετωπίσει μια εργασία που απεχθάνεται».

Φυσικός, αστρονόμος, συγγραφέας, πολυβραβευμένος, ο Διονύσης Σιμόπουλος, επί 45 συναπτά χρόνια ακάματος εργάτης στο χώρο της εκλαΐκευσης της επιστήμης, πρώτα στην Αμερική και μετά στο Ιδρυμα Ευγενίδου, διευθυντής στο Ευγενίδειο Πλανητάριο.

Περισσότερα:

http://physicsgg.me/2013/07/22/%ce%bd%ce%b1-%ce%b3%ce%af%ce%bd%ce%b5%cf%84%ce%b5-%ce%b5%cf%81%ce%b1%cf%83%ce%b9%cf%84%ce%ad%cf%87%ce%bd%ce%b5%cf%82-%cf%83%ce%b5-%ce%bf%cf%84%ce%b9%ce%b4%ce%ae%cf%80%ce%bf%cf%84%ce%b5/

simopoulos.jpg.117337f3314b47a69c50290dd1d04a8d.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 3 εβδομάδες αργότερα...

Νικόλαος Νικολαΐδης: Ο χρονολογικά πρώτος μεγάλος μαθηματικός στη νεώτερη Ελλάδα. :cheesy:

Στον 19ο αιώνα, από κάποια στιγμή και πέρα, η Σχολή των Ευελπίδων, (ΣΣΕ), σε απομίμηση της Ecole Polytechnique των Παρισίων, είναι περισσότερο Μαθηματικό Τμήμα παρά Στρατιωτική Σχολή. Βγάζει άλλωστε, όπως και η παρισινή σχολή μόνον αξιωματικούς του Μηχανικού και του Πυροβολικού. Από αυτό το κλίμα θα αναπηδήσει ο χρονολογικά πρώτος μεγάλος Έλληνας ερευνητή μαθηματικός, o Νικόλαος Νικολαΐδης (1826 – 1889) από την Τρίπολη.

Θα τον στείλει το Ελληνικό Κράτος στο Παρίσι όπου, σε σύντομο διάστημα, θα αποκτήσει το Doctorat d Etat es Sciences Mathematiques, με άριστα (ο δυσκολότερος διδακτορικός τίτλος, στα Μαθηματικά, στον δυτικό κόσμο).

Η έρευνά του αυτή είναι στην Κινηματική. Θα αναπτύξει, τόσο στο Παρίσι όσο και αργότερα στην Ελλάδα, πυρετώδη ερευνητική δραστηριότητα (Μηχανική, Διαφορική Γεωμετρία, Ανάλυση ακόμα και λίγη Θεωρία Αριθμών)….

Στα τέλη της δεκαετίας του 1930, ο μεγάλος Γερμανός γεωμέτρης W. Blaschke αποκαλεί τον Νικολαΐδη, εξαίρετη μαθηματική ιδιοφυία.

Ο μεγαλύτερος γαλλικός εκδοτικός οίκος μαθηματικών βιβλίων (ως «προχθές») ο Gauthier Villars, θα εκδίδει πωλούμενα τεύχη (στα γαλλικά) με τον τίτλο «Μαθηματικές έρευνες του δρ. Ν. Νικολαΐδη.

Όταν ο Παναγιώτης Ζερβός πάει στο Παρίσι (1903 – 1905) θα ζει ακόμα η ανάμνηση του Νικολαΐδη σαν μυαλού Poincare.

Στα 1886, όταν κηρυχθεί η Κρητική Επανάσταση, ο Νικολαΐδης θα συγκροτήσει σώμα από εθελοντές, μ’ αυτόν αρχηγό, και θα δώσει πολλές μάχες με τους Τούρκους. Στον Γαλλογερμανικό πόλεμο του 1870 – 71 ο Νικολαΐδης θα πάει εθελοντής. Χαρακτήρας, που ήταν η ανεξαρτησία προσωποποιημένη.

Γύρω στα 1970, (όταν απολυμένος απ’ την Χούντα, είχα πολύ καιρό στην διάθεσή μου), εύκολα έστειλα πολλές εργασίες του Νικολαΐδη στον διαπρεπή Ολλανδό Γεωμέτρη Ο. Botteme. Η απάντησή του: έμεινε κατάπληκτος από το πόσο επίκαιρο (και μοντέρνο) είναι το έργο του Νικολαΐδη τον οποίο προηγουμένως αγνοούσε.

Ο Νικολαΐδης θα πάθει νευρασθένεια και θα φύγει πρόωρα από το Πανεπιστήμιο. Σύμφωνα με κάποιον θρύλο, στα διαλείμματα της αρρώστιας του προσπαθούσε να διδάξει μαθηματικά στους ψαράδες…

«Συνοπτικό ιστορικό της περιόδου 1850-1950 των Νεοελληνικών Μαθηματικών και των προεκτάσεών της» , γράφει ο Σ. Π. Ζερβός

Από το βιβλίο «Πως μεταβαίνουμε από τα κλασικά μαθηματικά στα νεώτερα», Σ.Π. Ζερβός, Πέτρος Β. Κρικέλης

http://physicsgg.me/2011/08/07/%ce%bd%ce%b9%ce%ba%cf%8c%ce%bb%ce%b1%ce%bf%cf%82-%ce%bd%ce%b9%ce%ba%ce%bf%ce%bb%ce%b1%ce%90%ce%b4%ce%b7%cf%82-%ce%bf-%cf%87%cf%81%ce%bf%ce%bd%ce%bf%ce%bb%ce%bf%ce%b3%ce%b9%ce%ba%ce%ac-%cf%80%cf%81/

.jpg.04fe23c75930de1ca649fad4f60521e2.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 2 εβδομάδες αργότερα...

Μάνος Δανέζης "Όλα είναι ένα"

 

ΑΒΑΤΟΝ: Μιλάτε για κάτι το καινούργιο, που μπορεί να αλλάξει τον κόσμο και τον πολιτισμό που καταρρέει. Αλλά νομίζω ότι πρέπει να κατανοήσουμε τι είναι αυτό που έχει κάνει το σημερινό πολιτισμό να καταρρέει.

 

Δ.Μ.: Ο πολιτισμός που έχουμε σήμερα στηρίζεται στη μεγάλη επανάσταση του 17ου αιώνα. Η επανάσταση αυτή προικοδότησε τον πολιτισμό μας με αρχές και δόγματα, που ήταν σωστά τότε, αλλά έχουν πάψει να υφίστανται.

 

Ποια ήταν αυτά τα δόγματα; Το πρώτο δόγμα ήταν εκείνο της ύλης. Δηλαδή, όλα όσα βλέπουμε γύρω μας είναι ύλη. Δεν υπάρχει τίποτε πέρα από την ύλη. Έτσι δομήθηκε ο πολιτισμός με βάση τις υλικές ανάγκες, ξεχνώντας τις άλλες αξίες πέραν της ύλης. Δημιουργήθηκε, λοιπόν, ο πολιτισμός των αναγκών. Αλλά μόνο των υλικών αναγκών. Βέβαια, για τότε ήταν σωστό, γιατί ο κόσμος υπέφερε. Δεν είχε να φάει ένα κομμάτι ψωμί και πέθαινε στους δρόμους από τις αρρώστιες. Τι μπορούσαν να τον ενδιαφέρουν ο Χριστιανισμός, ο Βουδισμός και η φιλοσοφία; Έτσι γεννήθηκε ένας πολιτισμός πρωτογενούς ανάγκης. Αλλά αυτός ο πολιτισμός έχει ήδη ξεπεράσει αυτήν την ανάγκη. Οι έννοιες του φτωχού, του πλουσίου, του καπιταλιστή και του κουμουνιστή διαφέρουν από χώρα σε χώρα και από εποχή σε εποχή.

 

ΑΒΑΤΟΝ: Σε τέτοιες όμως καταστάσεις απαιτούνται κοσμογονικές αλλαγές. Σε παρόμοιες ιστορικές στιγμές έχουν γίνει επαναστάσεις.

 

Δ.Μ.: Μα κι εγώ για μια επανάσταση μιλάω. Μία μεγάλη, επιστημονική επανάσταση

όμως. Και το κεντρικό συστατικό αυτής της μεγάλης επιστημονικής επανάστασης είναι: "Οτιδήποτε αντιλαμβάνονται οι αισθήσεις, αυτό που ο εγκέφαλός μας (η βιολογία μας) έχει τη δυνατότητα να αντιλαμβάνεται ως πραγματικότητα, δεν είναι η πραγματικότητα". Και αυτό είναι γνωστό από τους προσωκρατικούς.

Ο Λεύκιππος και ο Δημόκριτος τα είπαν με το όνομά τους: οτιδήποτε υποπίπτει στις αισθήσεις μας στην όραση, στη γεύση, στην ακοή κλπ. είναι ψευδές. Το μόνο που είναι αληθινό είναι αυτό που δεν αντιλαμβάνονται οι αισθήσεις μας.

Αυτό πήρε και ο Πλάτωνας και έκανε το μύθο του Σπηλαίου. Ο Λεύκιππος και ο Δημόκριτος έδωσαν επιστημονικά την έννοια στο ΟΝ και στο ΜΗ ΟΝ. Το ΟΝ είναι το άτομο και το ΜΗ ΟΝ είναι ο χώρος. Και τα άτομα και ο χώρος, μας λέει ο Δημόκριτος, είναι μη αισθητά. Δηλαδή, τα συστατικά του υλικού κόσμου αυτού που λέμε είναι μη αισθητά.

 

ΑΒΑΤΟΝ: Για να φτάσουμε όμως στην επανάσταση, απαιτείται να συνειδητοποιήσουμε την κατάσταση που βιώνουμε. Πώς μπορεί να γίνει αυτό;

 

Δ.Μ.: Κοιτάξτε τους τρεις βασικούς πυλώνες της συγκρότησης ενός πολιτισμικού ρεύματος και θα καταλάβετε. Οι τρεις αυτοί πυλώνες είναι, πολύ περιληπτικά, η επιστήμη, η θεολογία και η κοινωνική δομή και συνιστούν ένα ενιαίο και αδιάσπαστο σύνολο, μέσα στο οποίο κάθε συνιστώσα επηρεάζει και επηρεάζεται από τις δύο άλλες. Το αδιάσπαστο αυτό οικοδόμημα ονομάζεται Πολιτισμός. Αν ανατραπεί ένας από αυτούς τους πυλώνες, το πολιτισμικό σύστημα καταρρέει. Αν πάλι επαναπροσδιοριστεί ένας πυλώνας, τότε αυτό επηρεάζει όλο το οικοδόμημα.

Οι βάσεις, πάλι, των θετικών επιστημών είναι οι επόμενες τρεις θεμελιώδεις έννοιες: η ύλη (μάζα), ο χρόνος και ο χώρος (διάσταση). Οι έννοιες αυτές δεν αποτελούν όμως τη βάση μόνο του πυλώνα της επιστημονικής κοσμοθεωρίας, αλλά και των άλλων δύο πυλώνων ενός πολιτισμικού ρεύματος, της θρησκευτικότητας και της κοινωνικής φιλοσοφίας.

 

ΑΒΑΤΟΝ: Αυτές οι τρεις έννοιες δεν θεωρούνται δεδομένες;

 

Δ.Μ.: Οι έννοιες αυτές δεν είναι χειροπιαστά και αντικειμενικά προσδιορισμένες, αλλά φιλοσοφικά κατηγορούμενα προσδιοριζόμενα με διαφορετικούς τρόπους, από διαφορετικούς πολιτισμούς, σε διαφορετικές εποχές. Αν ανατραπεί το εννοιολογικό περιεχόμενο αυτών των φυσικών εννοιών, θα αλλάξει σιγά σιγά η επιστημονική, θρησκευτική και κοινωνική βάση του δυτικού πολιτισμού και, αργά ή γρήγορα, ολόκληρη η δομή του πολιτισμού μας. Και μπορώ να σας πω, ότι η ανατροπή του εννοιολογικού περιεχομένου αυτών των φυσικών εννοιών έχει ήδη συντελεστεί. Οι κλασσικές επιστημονικές θέσεις έχουν ανατραπεί δραματικά. Και η κατάρρευση του πυλώνα της κλασσικής επιστημονικής κοσμοθεωρίας παρασύρει σε κατάρρευση ολόκληρο το δυτικό πολιτισμικό ρεύμα.

 

ΑΒΑΤΟΝ: Και ποιο είναι το περιεχόμενο της ανατροπής αυτής;

 

Δ.Μ.: Η θεωρία της σχετικότητας έχει αλλάξει δια παντός τη νευτώνεια αντίληψη της ύλης, η οποία με τη σειρά της είχε αλλάξει την αντίληψη που είχαν οι προσωκρατικοί φιλόσοφοι/επιστήμονες. Και ακόμα, έχει αλλάξει η έννοια της ύλης, η οποία τελικά απεδείχθη ότι είναι μία κατάσταση ενέργειας. Αν πάμε δε στην έννοια του χρόνου, τότε πλέον μπορούμε να μιλάμε μόνο για το χωροχρονικό συνεχές.

 

 

Το χωροχρονικό συνεχές του πραγματικού Σύμπαντος έχει δύο ιδιότητες: η πρώτη είναι ότι έχει 4 διαστάσεις και η δεύτερη ότι η Γεωμετρία που το μετράει και το περιγράφει δεν είναι η ευκλείδεια, αλλά η γεωμετρία Riemann. Και κάτι ακόμα σχετικά με την έννοια της ταχύτητας που σημαίνει πολλά: η ταχύτητα δεν είναι παρά ένα κριτήριο για το πόσο ο χώρος γύρω μας αποκλίνει της ευκλείδειας γεωμετρίας. Όσο μεγαλώνει η ταχύτητα, τόσο η γεωμετρία του χώρου και οι ιδιότητές του αποκλίνουν της ευκλείδειας γεωμετρίας. Η ταχύτητα του φωτός είναι το ανώτατο όριο μετά το οποίο ο χώρος παύει στο σύνολό του να είναι ευκλείδειος, άρα και να υποπίπτει στο πεδίο της ανθρώπινης βιολογίας.

Ο χρόνος και ο χώρος όπως τους περιγράφουν και τους μετράνε τα ρολόγια, τα ημερολόγια και οι μεζούρες μας αντίστοιχα, δεν έχουν καμία σχέση, ούτε περιγράφουν την πραγματικότητα της Συμπαντικής Δημιουργίας. Αυτό σημαίνει ότι, αν το σπάσουμε σε χώρο και χρόνο, ούτε ο χρόνος ούτε ο χώρος περιγράφουν τη συμπαντική πραγματικότητα. Το μόνο πραγματικό μέσα στο Σύμπαν είναι το χωροχρονικό συνεχές, το οποίο είναι άτμητο και αδιαίρετο.

 

ΑΒΑΤΟΝ: Ποιες είναι οι σημαντικότερες αλλαγές που θα έκαναν τον άνθρωπο, και κατ’ επέκταση τον πολιτισμό μας, να επαναπροσδιοριστεί;

 

Δ.Μ.: Ας ξεκινήσουμε από το ΕΓΩ και το ΕΜΕΙΣ. Καταρχάς, έχουμε την ψευδαίσθηση, ότι μεταξύ "εσένα" και "εμένα" υπάρχει κενό. Το περιορισμένο των αισθήσεών μας, η βιολογία μας δηλαδή, δεν μας επιτρέπει να δούμε αυτό που υπάρχει μεταξύ μας. Μου δημιουργεί τηνπλαστή έννοια της διαιρετότητας και ότι εγώ και εσύ είμαστε κάτι άλλο. Έχω την ψευδή αίσθηση ότι είμαστε ύλη. Μα, το υλικό που υπάρχει γύρω μας και του αέρα, αν το αναλύσεις, είναι το ίδιο υλικό που είμαστε και εμείς.

 

ΑΒΑΤΟΝ: Δηλαδή δεν υπάρχει κενό;

 

Δ.Μ.: Όχι. Το κενό είναι το πιο γεμάτο πράγμα που μπορούμε να φανταστούμε. Εσύ και εγώ, ό,τι υπάρχει γύρω μας και αυτό ακόμα που νομίζουμε σαν κενό, είναι φτιαγμένο από τα ίδια σωματίδια. Λέγαμε μέχρι τώρα, ότι μεταξύ μας υπάρχει κενό, εννοώντας το τίποτα, αλλά αυτό δεν ήταν αλήθεια. Αυτό που χρειάζεται είναι να σπάσουμε τα δόγματα, να διαδώσουμε τη νέα πραγματικότητα.

ΑΒΑΤΟΝ: Έτσι φτάνετε στις έννοιες του ΕΓΩ και του ΕΜΕΙΣ;

 

Δ.Μ.: Βεβαίως. Το ΕΓΩ συνδέεται με κάτι πλαστό, συνδέεται με την πλαστή εικόνα μου. Τι νόημα έχει το ΕΓΩ, αφού εκφράζει μία πλάνη των αισθήσεών μας, κάτι που δεν υπάρχει; Το ΕΓΩ συνδέεται με την πλαστή έννοιας της διαίρεσης. Το ΕΓΩ τελείωσε, αφορά μια ψευδαίσθηση, η οποία δημιουργείται από τη βιολογίας μας. Πίσω από το ΕΓΩ κρύβεται η πραγματικότητα της δημιουργίας.

ΑΒΑΤΟΝ: Η οποία είναι;

 

Δ.Μ.: Η συνέχεια. Το άτμητο. Το όλον. Χάνουμε το ΕΜΕΙΣ. Το ΕΜΕΙΣ δεν είναι μια άθροιση μερών, αλλά ένα σύνολο...

 

ΑΒΑΤΟΝ: Ενιαίο...

 

Δ.Μ.: Ενιαίο, ναι. Και αυτή είναι η διαφορά που μας ανέτρεψαν οι δυτικοί. Οι δυτικοί λένε, ότι το ΕΜΕΙΣ είναι ένα σύνολο πολλών ΕΓΩ. Εμείς όμως οι Έλληνες, που φιλοδοξούμε πρωτεύοντα ρόλο στη δημιουργία και του νέου πολιτισμικού ρεύματος, οφείλουμε να τους πούμε: όχι κύριοι, έχετε καταλάβει λάθος την ελληνική φιλοσοφία, πάνω στην οποία δομήσατε αυτό που λέμε "δυτικός πολιτισμός". Εννοούμε, ότι υπάρχει ένα ΟΛΟΝ, που οι αισθήσεις μας το τέμνουν πλαστά σε πολλά ΕΓΩ. Το ΕΜΕΙΣ όμως είναι ενιαίο.

 

ΑΒΑΤΟΝ: Δηλαδή, αυτό το ΕΜΕΙΣ υπάρχει αρχετυπικά μέσα μας αλλά δεν το αντιλαμβανόμαστε;

 

Δ.Μ.: Ακριβώς! Και είναι η αδυναμία της βιολογίας μας που τέμνει το ΕΜΕΙΣ σε πολλά πλαστά ΕΓΩ. Αυτό είναι το ΕΜΕΙΣ της ελληνικής φιλοσοφίας. Είναι το ΕΝΑ. Και αυτό αποτελεί βασική διαφορά της ελληνικής με την ινδική φιλοσοφία. Ας πάρουμε, για παράδειγμα, την έννοια του Κάρμα. Δεν μπορεί να έχει την έννοια που αποδίδει ο Ινδός. Δεν μπορεί να κοιτάς, τελείως ωφελιμιστικά, να βελτιώσεις το δικό σου κάρμα, ασχέτως με το τι γίνεται γύρω σου. Μέσα στο κάρμα πρέπει να υπάρχει και η έννοιας της αλληλεγγύης του ΕΝΟΣ και του ΕΜΕΙΣ.

 

ΑΒΑΤΟΝ: Εννοείτε το συλλογικό κάρμα.

 

Δ.Μ.: Ναι. Υπάρχει μόνο συλλογικό κάρμα. Αν κάνω κάτι, που κατά την ινδική φιλοσοφία βρομίζω ή επιβαρύνω το κάρμα μου σε ατομικό επίπεδο, αλλά το κάνω για το ΕΜΕΙΣ το παιδί μου, την πατρίδα μου τότε καθαρίζω το κάρμα μου. Γιατί αυτό είναι το κάρμα μου, το κάρμα του ΕΜΕΙΣ. Και το ΕΜΕΙΣ θέλει θυσίες. Αυτό διδάσκει η φύση.

 

ΑΒΑΤΟΝ: Άλλο μεγάλο θέμα... Τι είναι η φύση;

 

Δ.Μ.: Ζωή. Η έννοια της φύσης είναι η έννοια της ζωής. Σε τι διαφέρει ένα ζωντανό σκυλάκι από ένα πεθαμένο; Και τα δύο έχουν την ίδια βιολογία, το ίδιο DNA. Για να δω τι είναι αυτό που τα ξεχωρίζει, πρέπει να δω τι είναι η ύλη. Αν δεχθώ την παλιά έννοια της ύλης, δεν μπορώ να απαντήσω. Αν όμως δεχθώ τη νέα έννοιας της ύλης, ξέρω και πώς θα αναστήσω το νεκρό σκυλάκι. Θα ξανακαμπυλώσω το χώρο, θα ξαναδώσω ενέργεια δηλαδή. Επειδή όμως η ενέργεια είναι σαν πολύπλοκος οργανισμός, δεν μπορώ να δώσω μια ποσότητα ενέργειας έτσι αθροιστικά.

 

ΑΒΑΤΟΝ: Αυτό ανάγεται στη νέα γνώση;

 

Δ.Μ.: Βεβαίως. Η νέα γνώση πηγαίνει στα τσάκρας. Δεν μπορούμε να φτιάξουμε ένα σύστημα μηχανικό, σαν τον κατανεμητή του αυτοκινήτου που κατανέμει την ενέργεια της μπαταρίας κατάλληλα. Θα πρέπει να την κατανείμω κατάλληλα ποσοτικά και ποιοτικά. Άλλη η ποσότητα θα πάει στη καρδιά και άλλη σε κάθε διαφορετικό όργανο, γιατί αυτά έχουν διαφορετικής σύνθεσης μάζες. Έτσι ώστε να ζωντανέψει το σκυλάκι. Δεν λέω ότι τώρα μπορώ να το κάνω, αλλά ξέρω πως γίνεται. Το ίδιο συμβαίνει και με τον άνθρωπο, ο οποίος αποτελείται από πολλά πυκνώματα. Όταν λέω πυκνώματα, εννοώ ότι έχει πολλά κέντρα που χρειάζονται διαφορετικής ποιότητας και ποσότητας ενέργεια. Όταν παίρνω ελεύθερη ενέργεια από το περιβάλλον πρέπει, λοιπόν, να την κατανείμω κατάλληλα, με έναν τρόπο περίεργο, που μόνο η φύση ξέρει, στο σώμα μου. Αυτή τη δουλειά δεν κάνουν τα τσάκρας;

 

ΑΒΑΤΟΝ: Αν καταλαβαίνω καλά, συνδέετε την επιστήμη με τον εσωτερισμό! Φαντάζομαι ότι η άποψή σας αυτή θα ξένιζε τους περισσοτέρους συναδέλφους σας, για να μην πω ότι θα την χαρακτήριζαν "αιρετική"...

 

Δ.Μ.: Εγώ λέω: κύριοι, ξεχάστε ό,τι ξέρατε, ξεχάστε την παλιά γνώση, ξεχάστε και εσωτερισμούς, αποκρυφισμούς, μαγείες κλπ, διότι η γνώση είναι ΜΙΑ και αδιαίρετη. Διότι, αν κάποιοι κάποτε πήραν τη γνώση και τη μεταμόρφωσαν ντύνοντάς τη με παραδόσεις, με θρησκείες, με μυθικά στοιχεία και στην ουσία την κατακερμάτισαν ή κάποιοι την ξέχασαν, δεν ευθύνεται η γνώση γι’ αυτό.

ΑΒΑΤΟΝ: Τότε γιατί μαλώνουμε;

 

Δ.Μ.: Καλή ερώτηση. Μαλώνουμε, γιατί δεν καταλαβαίνουμε ότι μία είναι η γνώση. Εγώ αυτήν τη γνώση ζητάω.

 

ΑΒΑΤΟΝ: Όταν αναζητούμε τη γνώση, πάμε εμείς προς τη γνώση ή η γνώση έρχεται προς εμάς;

 

Δ.Μ.: Η γνώση έρχεται προς εμάς. Αλλά εμείς δεν ενδιαφερόμαστε για τη γνώση, αλλά για τις προσωπικές μας απόψεις. Προσπαθούμε να επιβεβαιωθούμε μέσα από τις γνώσεις μας. Γι’ αυτό, η γνώση μάς έχει εγκαταλείψει.

Η γνώση είναι σαν τη γυναίκα και γραμματικά είναι θηλυκού γένους πρέπει να συμφιλιωθεί μαζί σου. Είναι σχέση έρωτα και θα σου αποκαλύπτεται, όσο βλέπει ότι δεν την εκμεταλλεύεσαι. Μια γυναίκα που την πλησιάζεις σαν εκμεταλλευτής, κουμπώνεται και φεύγει. Μόνο αν δει η γνώση ότι είσαι ερωτευμένος μαζί της, ερωτευμένος εσωτερικά, χωρίς σκοπιμότητες και ιδιοτέλεια, αρχίζει και σου ανοίγεται. Και θα σου ανοιχτεί όσο θέλει αυτή. Αυτή είναι η γνώση.

 

ΑΒΑΤΟΝ: Από πού προέρχεται, όμως, η γνώση;

 

Δ.Μ.: Το σύμπαν είναι ένας σκληρός δίσκος, που επάνω του είναι καταγεγραμμένα τα πάντα. Όταν καταλάβουμε ότι το σύμπαν είναι ένα και ότι παρελθόν, παρόν, και μέλλον δεν υπάρχει, διότι αυτός ο χρονικός διαχωρισμός είναι πλαστός και ανθρώπινος, τότε θα κατανοήσουμε ότι όλα είναι τώρα. Η γνώση ενυπάρχει σε ένα κλειστό σύστημα. Αυτό που ισχύει τώρα ίσχυε στο παρελθόν και θα ισχύει και στο μέλλον (κατά τον πλαστό διαχωρισμό). Όπως είχε πει και ο Αινστάιν, "για εμάς τους ορκισμένους φυσικούς όσο και φαίνεται παρόλογο οι έννοιες του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος ταυτίζονται". Και αυτό δεν το λέει ένας φιλόσοφος, αλλά ένας επιστήμονας. Άρα, όλα είναι ένα τώρα. Και το λέω ανοιχτά.

 

ΑΒΑΤΟΝ: Όπως το καταλαβαίνω, η γνώση ενυπάρχει μέσα μας και ανάλογα με τη προσέγγιση που επιχειρούμε, μας αποκαλύπτεται.

 

Δ.Μ.: Και βέβαια ενυπάρχει. Θα σας αναφέρω το παράδειγμα των ερωτευμένων φωτονίων. Στα φωτόνια του σύμπαντος ενυπάρχει όλη η γνώση. Αν χωρίσουμε δύο φωτόνια και απομακρύνουμε το ένα από το άλλο, ό,τι πληροφορία φορτώσουμε στο ένα, αυτόματα καταγράφεται και στο άλλο. Η γνώση, λοιπόν, που υπάρχει στο Α' του Κενταύρου ή στο Σείριο υπάρχει και μέσα στο μυαλό μου. Τώρα, αν δεν την καταλαβαίνω, πρόβλημά μου. Η γνώση όμως υπάρχει στο μυαλό μου.

 

ΑΒΑΤΟΝ: Μήπως όλα αυτά που λέμε είναι δευτερεύοντα και το κυρίαρχο ζήτημα είναι η πραγματικότητα που δεν μπορούμε να αντιληφθούμε;

 

Δ.Μ.: Σίγουρα. Αυτό που έχει σημασία είναι, ότι η επιστήμη λέει ότι υπάρχει δίπλα μας ένας άλλος κόσμος, που οι αισθήσεις μας δεν μπορούν να αντιληφθούν. Και το κυρίαρχο ερώτημα είναι: μπορείς να επικοινωνήσεις με αυτόν το χώρο; Μπορείς, δηλαδή, να καμπυλώσεις το χώρο σου και να επικοινωνήσεις με τον άλλο χώρο; Ίσως κάποτε η φύση βοηθήσει προς αυτή τη κατεύθυνση.

 

ΑΒΑΤΟΝ: Επομένως, τι ψάχνουμε; Τι ψάχνει, πέρα από την ύπαρξη του σωματιδίου του Θεού, το CERN;

 

Δ.Μ.: Ψάχνει να αποδείξει, όσο και αν αυτό εκπλήσσει, την επικυριαρχία του παλιού στο καινούργιο. Προσπαθεί, δηλαδή, να αποδείξει ότι η αρχή του κόσμου, του σύμπαντος, είναι η ύλη. Σε αντίθεση με τη θεωρία της σχετικότητας, που δεν πιστεύει ότι η αρχή είναι ο χώρος, ο οποίος καμπυλούμενος δημιουργεί την ψευδαίσθηση της ύλης.

 

ΑΒΑΤΟΝ: Ωραία είναι όλα αυτά, αλλά ο σημερινός άνθρωπος, ιδιαίτερα ο νέος, τι πρέπει να καταλάβει;

 

Δ.Μ.: Δύο πράγματα. Πρώτα, να καταλάβει την πλάνη των αισθήσεων. Να καταλάβει ότι είναι φυλακισμένος στις αισθήσεις του. Να καταλάβει ότι το πραγματικό είναι το μη αισθητόν. Να καταλάβει, με επιστημονικούς όρους, μία άλλη συγκρότηση του σύμπαντος.

Και το δεύτερο είναι να τον αφήσουμε πραγματικά ελεύθερο. Από εκεί και πέρα, θα φτάσει στην αλήθεια. Και, βέβαια, θα πρέπει να του λέμε σωστά πράγματα. Όλες οι θεωρίες, από πιο κλασική, τη νευτώνεια, μέχρι την πιο εξελιγμένη καταλήγουν στην πλάνη των αισθήσεων. Αλλά αυτό δεν το λένε. Όταν καταλάβει ο άνθρωπος ότι όλα είναι ένα matrix, μια εικόνα, θα καταλάβει ότι μια εικόνα δεν μπορεί να ευτυχίσει. Κάθεσαι μπροστά στον καθρέπτη και βλέπεις το είδωλό σου. Το είδωλό σου από μόνο του δεν μπορεί να ευτυχίσει. Θα ευτυχίσει, αν ευτυχίσεις και εσύ.

 

ΑΒΑΤΟΝ: Μπορώ εγώ, ως εικόνα, να επηρεάσω το πραγματικό αντικείμενο του εαυτού μου;

 

Δ.Μ.: Βεβαίως. Διότι εικόνα και εσύ είσαστε ένα. Απλώς, αντιλαμβάνεσαι μόνο την εικόνα. Δεν υπάρχει μερισμός της εικόνας και του "εγώ". Ο άνθρωπος, όμως, αντιλαμβάνεται μόνο την εικόνα.

ΑΒΑΤΟΝ: Και πώς μπορώ να επηρεάσω το εγώ μου;

 

Δ.Μ.: Αυτό το διδάσκουν πολλοί. Όταν ο άλλος σού λέει, "κάνε διαλογισμό", όταν οι θρησκείες σού λένε "προσευχήσου" αν, λοιπόν, καταλάβουμε το νόημα αυτών το τεχνικών και τα κάνουμε με πλήρη συνείδηση, τότε θα επικοινωνήσουμε.

 

ΑΒΑΤΟΝ: Προηγουμένως αναφέραμε την επικοινωνία με το μη αισθητόν, αυτό δηλαδή που δεν μπορούν να αντιληφθούν οι αισθήσεις μας. Έχω την αίσθηση ότι και οι δύο υπαινιχθήκαμε το Θεό. Μπορούμε να κατανοήσουμε, τι είναι Θεός;

 

Δ.Μ.: Αν όλη τη ζωή σου τη φας για να καταλάβεις την πρώτη αιτία, θα πεθάνεις χωρίς να έχεις μάθει τίποτα.

 

ΑΒΑΤΟΝ: Δηλαδή θα πρέπει να δεχθούμε την ύπαρξή της a priori;

 

Δ.Μ.: Δεν μπορείς να κάνεις διαφορετικά.

 

ΑΒΑΤΟΝ: Μα αυτό δεν μοιάζει καθόλου επιστημονικό...

 

Δ.Μ.: Επιστημονικότατο! Διότι, πίσω από κάθε γεγονός, υπάρχει μία αιτία, πίσω από κάθε αιτία μια άλλη αιτία, και πίσω από αυτήν κάποια άλλη. Και πίσω από αυτήν που θα θεωρήσεις πρωταρχική αιτία, κρύβεται κάποια άλλη. Έτσι, αν ψάχνεις πάντα για την αιτία πίσω από την αιτία, δεν θα καταφέρεις τίποτα, γιατί η αλυσίδα αυτή είναι άπειρη και η ζωή σου πεπερασμένη.

Αυτό που πρέπει να καταλάβουμε είναι ότι είμαστε μέρος ή καλύτερα, συμμετέχουμε σε ένα κοσμικό παιχνίδι και ανάλογα με το ρόλο σου, σου αποκαλύπτονται πράγματα.

 

http://www.axortagos.gr/manos-danezis-ola-einai-ena.html

danezis.jpg.61afe5cd182b3052145c1a980c65736c.jpg

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Λεύκιππος & Δημόκριτος: Οι πατέρες της ατομικής φυσικής και η θεωρία τους για τις μαύρες τρύπες!

Οι ατομικοί φιλόσοφοι Λεύκιππος και Δημόκριτος θεωρούνται από όλους πατέρες της Ατομικής Φυσικής. Λίγοι γνωρίζουν όμως ότι η Κοσμολογία τους αποτελεί μια θεωρία ταυτόσημη με τη σύγχρονη Πληθωριστική Κοσμολογία.

 

Το Σύμπαν για τους μεγάλους Έλληνες διανοητές αποτελείται από έναν άπειρο αριθμό κόσμων που σαν φυσαλίδες το γεμίζουν. Ας ταξιδέψουμε λοιπόν στα άδυτα του Σύμπαντος με οδηγούς τον Λεύκιππο και τον Δημόκριτο.

 

Όλοι στην εποχή μας στεκόμαστε εντυπωσιασμένοι μπροστά στα επιτεύγματα της σύγχρονης επιστήμης και τεχνολογίας. Το περίεργο όμως είναι πολλοί επιστήμονες έχουν την εσφαλμένη εντύπωση πως όλα αυτά τα επιτεύγματα στηρίχτηκαν σε γνώσεις και φαινόμενα τα οποία για πρώτη φορά ανακαλύφθηκαν και διατυπώθηκαν την περίοδο της μεγάλης επιστημονικής επανάστασης των 16ου, 17ου και 18ου αιώνων.

 

Η άποψη αυτή δεν είναι αληθινή και ως απόδειξη θα αναφερθούμε στην επιστημονική σκέψη δύο πολύ μεγάλων Ελλήνων θετικών επιστημόνων της αρχαιότητας, του Λεύκιππου και του Δημόκριτου.

 

Βασικά θα αναφερθούμε στην Κοσμολογία την οποία ανέπτυξαν οι δύο μεγάλοι θετικοί φιλόσοφοι, η οποία υπήρξε εντελώς διαφορετική από τις κοσμολογίες όλων των άλλων προσωκρατικών φιλοσόφων. Γι’ αυτόν το λόγο θα αναφέρουμε μια σειρά επιστημονικών θέσεών τους που επαναδιατυπώθηκαν στη Δύση έπειτα από πολλούς αιώνες, ως κάτι καινούργιο, από επιστήμονες οι οποίοι κατά τεκμήριο υπήρξαν αναγνώστες των κειμένων τους.

 

Οι σύγχρονες παλαιές γνώσεις

 

Η ταύτιση των απόψεων της σύγχρονης Φυσικής και Κοσμολογίας με τις απόψεις των δύο ατομικών φιλοσόφων πολλές φορές είναι εκπληκτική. Ως παράδειγμα αναφέρουμε τη γνώση του τι είναι ένας Γαλαξίας. Όπως διαβάζουμε στα περισσότερα βιβλία, ο Γαλιλαίος χρησιμοποιώντας ένα μικρό τηλεσκόπιο ανακάλυψε ότι ένας γαλαξίας αποτελείται από πολλά αστέρια τα οποία λόγω της απόστασής τους φαίνονται σαν ένα ενιαίο σύνολο. Αυτό δεν είναι αλήθεια, αφού πολλούς αιώνες πριν ο Δημόκριτος [Αχιλλεύς Τάτιος Των Αράτου φαινομένων προς εισαγωγήν εκ του Αχχιλλέως περί του παντός 24, εκδ. Maas, 55, 24 (Περί του γαλαξίου)] έγραφε: «… Λένε ότι ο Γαλαξίας αποτελείται από πολύ μικρά και πυκνά αστέρια, που σ’ εμάς φαίνονται ενωμένα λόγω του μεγάλου διαστήματος από τον Ουρανό μέχρι τη Γη, όπως ένα αντικείμενο που πασπαλίζεται με πολλούς κόκκους αλατιού…»

 

Ένα άλλο, που κινεί το ενδιαφέρον κάθε επιστήμονα, είναι ότι ο Λεύκιππος και ο Δημόκριτος είχαν κατανοήσει και διατυπώσει την πλάνη των ανθρωπίνων αισθήσεων, η οποία, μολονότι αποτελεί το σκληρό πυρήνα της σύγχρονης επιστημονικής σκέψης, δεν γίνεται κατανοητή από πολλούς. Όπως αναφέρει ο Σέξτος ο Εμπειρικός στο έργο του «Προς Μαθηματικούς» (Δημόκριτος, απόσπ. 11, Σέξτος, Προς Μαθηματικούς VII, 138): «ο Δημόκριτος στους Κανόνες λέγει ότι υπάρχους δύο μορφές γνώσης, μια γνήσια και μια νόθα. Στη νόθα ανήκουν όλα τα παρακάτω, η όραση, η ακοή, η οσμή, η γεύση, η αφή. Η άλλη μορφή γνώσης είναι γνήσια, που είναι ξέχωρη από αυτή».

 

Ένα δεύτερο φαινόμενο το οποίο πολλοί θεωρούν επίτευγμα της σύγχρονης επιστήμης είναι το γεγονός ότι η εντύπωση της επαφής δύο υλικών αντικειμένων είναι μια πλάνη των αισθήσεων. Αυτό πιστεύαμε ότι είναι μια σχετικά νέα ανακάλυψη. Ωστόσο, για το θέμα αυτό ο Ιωάννης ο Φιλόπονος, στο έργο του «Υπόμνημα εις τα Αριστοτέλους – Περί γενέσεως και φθοράς» (Φιλόπονος, Υπόμνημα εις τα Αριστοτέλους Περί γενέσεως και φθοράς, σ. 158,26) αναφέρει: «όταν έλεγε ο Δημόκριτος ότι τα άτομα εφάπτονται αμοιβαία, δεν εννοούσε την επαφή με το καθαυτό νόημα της λέξης…Πράγματι αυτός ονομάζει επαφή το αμοιβαίο πλησίασμα των ατόμων και τη μικρή απόσταση ανάμεσα τους. Το κενό τα χωρίζει από όλες τις πλευρές».

 

Ο Δημόκριτος, όμως, πού πριν από την μεγάλη επιστημονική επανάσταση του 17ου αιώνα είχε συνειδητοποιήσει διαισθητικά την έννοια της ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας που είναι το αίτιο της όρασης. Ο Αλέξανδρος ο Αφροδισιεύς στο «Σχόλιο στον Αριστοτέλη –Περί Αισθήσεως και Αισθητών» (Αλέξανδρος Αφροδισιεύς, Σχόλιο στον Αριστοτέλη, Περί Αισθήσεως και Αισθητών, σ. 24, 14) λέει: «ο Δημόκριτος πιστεύει, και πριν αυτόν ο Λεύκιππος και ύστερα από αυτόν οι οπαδοί του Επίκουρου, ότι κάποια ομοιώματα που ξεκολλούν από τα αντικείμενα έχοντας σχήμα όμοιο με αυτά πάνε και πέφτουν πάνω στα μάτια αυτών που βλέπουν κι έτσι παράγεται η αίσθηση της όρασης».

 

Εκτός όμως όλων των προηγούμενων και η διατύπωση της αρχής «δράσης-αντίδρασης» που μαθαίνουμε ότι αποτελεί ανακάλυψη των μεγάλων επιστημόνων της Δύσης, διατυπώθηκε από τον Δημόκριτο. Γι’ αυτό ακριβώς το θέμα ο Αριστοτέλης στο έργο του «Περί γενέσεως και φθοράς» (Αριστοτέλης, Περί γενέσεως και φθοράς Α7.323b10.Δ.) αναφέρει: «ο Δημόκριτος διατύπωσε μια προσωπική θεωρία. Λέει πράγματι ότι αυτό που ενεργεί και αυτό που υφίσταται μιαν ενέργεια είναι το ίδιο και το όμοιο. Διότι (όντα) διαφορετικά και με άλλα γνωρίσματα δεν μπορούν να υποστούν το καθένα τις ενέργειες των άλλων, κι ακόμα κι αν διαφορετικά όντα ενεργούν κατά κάποιο τρόπο το καθένα πάνω στα άλλα, αυτό συμβαίνει όχι επειδή είναι διαφορετικά, αλλά επειδή έχουν κάτι όμοιο».

 

Θα ολοκληρώσουμε τη σύντομη αναφορά μας στα θέματα τα οποία ανέλυσε ο Δημόκριτος αναφερόμενοι στην πλήρη κατανόηση της ψευδαίσθησης από τον σπουδαίο αυτόν σοφό, της έννοιας που ονομάζουμε ανθρώπινο χρόνο. Συγκεκριμένα, ο Σέξτος ο Εμπειρικός [Σέξτος X 181 (Δημόκριτος Α72)] γράφει: «Στους φυσικούς που ήταν οπαδοί του Επίκουρου και του Δημόκριτου αποδίδουν μια τέτοια επινόηση για τον χρόνο: “χρόνος (ο ανθρωπίνως μετρούμενος) είναι ένα φάντασμα όμοιο με την ημέρα και τη νύχτα”».

 

Απλώς για τη σύγκριση αναφέρουμε την άποψη του Αϊνστάιν στο θέμα αυτό: «Για μας τους ορκισμένους φυσικούς, η διάκριση ανάμεσα στο παρελθόν, το παρόν και το μέλλον είναι μόνο μια ψευδαίσθηση, ακόμη κι αν είναι τόσο επίμονη».

Η κοσμολογία των Λεύκιππου και Δημόκριτου

 

Μεγάλο ενδιαφέρον όμως παρουσιάζει η κοσμολογική άποψη που διατυπώθηκε από τον Λεύκιππο και τον Δημόκριτο [Διογένης, Φιλοσόφων βίων και δογμάτων συναγωγή ΙΧ 30 (Λεύκ. Α1)] που θεωρούν ότι τα τρία βήματα της κοσμικής δημιουργίας είναι τα επόμενα:

 

Στην αρχή υπήρχε ένα μη αισθητό υλικό, ανάλογο του χάους και του ερέβους, το οποίο οι Λεύκιππος και Δημόκριτος ανέφεραν ότι αποτελούνταν από δύο οντότητες, το Ον και το Μη Ον.

 

Το ενδιαφέρον είναι ότι στην περίπτωση αυτή οι δύο προσωκρατικοί φιλόσοφοι συγκεκριμενοποιούσαν το υλικό αυτό εφ’ όσον με τη έννοια Μη Ον αναφέρονταν σ’ αυτό που σήμερα ονομάζουμε μαθηματικό χώρο, ενώ με την έννοια Ον στα άτομα.

 

Επαναλαμβάνουμε ότι –σύμφωνα με τη καταγεγραμμένη άποψή τους- τα άτομα και ο χώρος είναι αληθινές και αντικειμενικές πραγματικότητες οι οποίες όμως βρίσκονται έξω από το πεδίο των ανθρωπίνων αισθήσεων. Ο Κόσμος μας, λοιπόν, γεννήθηκε από ένα μη αισθητό υλικό το οποίο προϋπήρχε, όπως ακριβώς έψαλλε η κοσμολογία του ποιητή Αλκμάνα (7ος αι. π.Χ.).

 

Η άποψη αυτή βρίσκει σύμφωνη τη σύγχρονη κοσμολογική άποψη που υποστηρίζει ότι το Σύμπαν γεννήθηκε από ένα μη αισθητό υλικό το οποίο ονομάζει «ψευδοκενό».

 

Ο σχηματισμός των μεγάλων κενών

 

Μέσα στο μη αισθητό αυτό υλικό του χώρου και των ατόμων –με κάποιον αδιευκρίνιστο τρόπο- σχηματίστηκαν πολλά μεγάλα κενά. Η άποψη αυτή ταυτίζεται με την άποψη της σύγχρονης Πληθωριστικής Κοσμολογίας, που διατυπώνει ομοίως την άποψη της δημιουργίας μεγάλων κενών (φυσαλίδες πραγματικού κενού) μέσα στο αρχικό μη αισθητό υλικό του ψευδοκενού. Βεβαίως, στην περίπτωση αυτή η δημιουργία των μεγάλων κενών αποδίδεται στην ύπαρξη ενός πεδίου, του «πεδίου πληθωρισμού», ενώ ένα άλλο αναπτυσσόμενο πεδίο, το «πεδίο Χιγκς» είναι το αίτιο της δημιουργίας των συγκεκριμένων φυσικών νόμων μέσα στα διαστελλόμενα μεγάλα κενά.

 

Όπως είναι φανερό, τόσο η σύγχρονη Πληθωριστική Κοσμολογία όσο και οι ατομικοί φιλόσοφοι συμφωνούν ότι αρχικά δημιουργήθηκαν μεγάλα κενά μέσα στα οποία, στη συνέχεια, δημιουργήθηκαν Κόσμοι όπως αυτός που βλέπουμε γύρω μας και λανθασμένα ονομάζουμε Σύμπαν.

 

 

Ειδικότερα, όπως καταγράφεται στην αρχαία Ελληνική Γραμματεία [Ελ. Ι. 13, 2 (DK 68a 40)]: «ο Δημόκριτος υποστηρίζει τα ίδια με τον Λεύκιππο, ότι υπάρχουν άπειροι κόσμοι με διαφορετικά μεγέθη. Σε μερικούς απ’ αυτούς δεν υπάρχει ούτε Ήλιος ούτε Σελήνη, σε άλλους τα δύο αυτά ουράνια αντικείμενα είναι μεγαλύτερα απ’ όσο στο δικό μας κόσμο, και σε άλλους περισσότερα. Τα διαστήματα μεταξύ των κόσμων είναι άνισα, σε μερικά μέρη υπάρχουν περισσότεροι κόσμοι, σε άλλα λιγότεροι, μερικοί αναπτύσσονται, μερικοί είναι στο αποκορύφωμα της ανάπτυξής τους και μερικοί παρακμάζουν. Αλλού οι κόσμοι γίνονται και αλλού αποσυντίθενται. Η καταστροφή τους οφείλεται στην αμοιβαία τους σύγκρουση».

 

Η δημιουργία της υλικής σφαιρικής συμπύκνωσης

 

Η συνέχεια της κοσμικής δημιουργίας του Λεύκιππου και του Δημόκριτου θεωρεί ότι αφού ανοίξουν μέσα στο μη αισθητό υλικό τα μεγάλα κενά, σώματα από το πρωταρχικό μη αισθητό υλικό αποσπώμενα από το άπειρο οδηγούνται στα μεγάλα κενά μέσω μιας αντίστοιχης δίνης. Στην άκρη της δίνης –λόγω της περιστροφής της- το υλικό που εξέρχεται γίνεται αισθητό, τακτοποιείται, ενώ στη συνέχεια σταματά η περιστροφή της δίνης και παύει να υφίσταται.

 

Όταν σταματά η περιστροφή της γενεσιουργού δίνης το αισθητό υλικό έχει χωριστεί σε δύο ειδών σώματα, τα «λεπτά» και τα «αδρά» . Από αυτά, τα λεπτά εκτοξεύονται προς τα έξω, ενώ τα αδρά σχηματίζουν ένα «σφαιρικό συμπύκνωμα». Εδώ πλέον είναι σαφής η περιγραφή του πρωτοατόμου της θεωρίας της Μεγάλης Έκρηξης της σύγχρονης Κοσμολογίας και όχι μόνον. Η σύγχρονη Κοσμολογία δέχεται ότι μετά τη στιγμή της Μεγάλης Έκρηξης υπήρξαν δύο φάσεις κατά την διάρκεια των οποίων δημιουργήθηκαν αντιστοίχως δύο είδη υποατομικών σωματιδίων, τα «αδρόνια» και τα «λεπτόνια». Οι αντίστοιχες κοσμολογικές φάσεις δημιουργίας πήραν το όνομα αυτών των σωματιδίων. Η αντιστοιχία των σύγχρονων ονομάτων των προηγούμενων στοιχειωδών σωματιδίων με την ορολογία των ατομικών φιλοσόφων είναι χαρακτηριστική.

 

Οι Λεύκιππος και Δημόκριτος αναφέρουν ακόμη ότι η εκτόξευση του «λεπτού» υλικού δεν είναι αποτέλεσμα της έκρηξης του σφαιροειδούς συστήματος που σχηματίζουν τα «μη λεπτά» υλικά, άρα δεν ταυτίζεται με το φαινόμενο της Μεγάλης Έκρηξης. Συνεπώς, υποστηρίζουν ότι από ένα μίγμα «λεπτών» και «μη λεπτών» που ισορροπεί και δεν περιστρέφεται, η εκτόξευση των λεπτών προς τα έξω δημιουργεί μια αντίθετη κίνηση –συστολή- των «αδρών», τα οποία τείνουν να σχηματίσουν μια μικρή σε διαστάσεις, αλλά πυκνή, σφαιροειδή συγκρότηση ύλης.

 

Η έκρηξη υπερκαινοφανούς

 

Όπως αναφέραμε προηγουμένως, η εκτόξευση των λεπτών προς τα έξω δημιουργεί μια αντίθετη κίνηση –συστολή- των «αδρών» που τείνουν να σχηματίσουν μια μικρή σε διαστάσεις, αλλά πυκνή, σφαιροειδή συγκρότηση ύλης. Το φαινόμενο αυτό είναι γνωστό σήμερα και αιτιολογεί σε επιστημονικό επίπεδο τα φαινόμενα που σύμφωνα με τους μεγάλους φιλοσόφους ακολούθησαν.

 

Όπως πλέον γνωρίζουμε, μια έντονη συστολή της αρχικής σφαιρικής συμπύκνωσης ενός τόσο μεγάλου υλικού, όπως αυτή που περιγράφουν οι Λεύκιππος και Δημόκριτος, οδηγεί σε μια βίαιη έκρηξη ενός επιφανειακού στρώματος υλικού της σφαιρικής συμπύκνωσης. Το φαινόμενο αυτό παρατηρείται στην περίπτωση του σχηματισμού ενός υπερκαινοφανούς.

 

Το περίεργο είναι ότι αυτό ακριβώς το φαινόμενο –το οποίο πιστεύαμε ότι ανακαλύφθηκε πριν λίγα χρόνια- περιγράφει ο Δημόκριτος, που αναφέρει ότι μετά την εκτόξευση των λεπτών προς τα έξω και τη συστολή της σφαιρικής συμπύκνωσης των αδρών: «Από την σφαιρική συμπύκνωση αποσπάται και κινείται προς τα έξω ένας λεπτός υμένας, ενώ η υπόλοιπη σφαίρα αρχίζει να περιστρέφεται εκ νέου και να συστέλλεται».

 

Στο σημείο αυτό οι δύο σοφοί μας εκπλήττουν εκ νέου, εφ’ όσον αναφέρουν ένα φυσικό φαινόμενο που πιστεύαμε ότι ανακαλύψαμε σχετικά πρόσφατα. Αναφέρουν, λοιπόν, ότι η βίαιη εκτόξευση του λεπτού υμένα επιταχύνει τη συστολή του εναπομένοντος υλικού της σφαιρικής συμπύκνωσης και μάλιστα το αναγκάζει να περιστραφεί βιαίως.

 

Το Σύμπαν σαν μια μελανή οπή

 

Οι απόψεις τους συνεχίζονται και ολοκληρώνονται με την περιγραφή ενός φαινομένου το οποίο λογικά δεν θα έπρεπε να γνωρίζουν. Αναφέρουν, λοιπόν, ότι η βίαιη συστολή και περιστροφή της εναπομένουσας κεντρικής σφαιρικής συμπύκνωσης οδηγεί στη δημιουργία μιας νέας γιγάντιας δίνης, που τείνει εκ νέου να συγκεντρώσει το διασκορπισμένο υλικό προς το σημείο της σφαιρικής συμπύκνωσης.

 

Με λίγα λόγια περιγράφουν ολόκληρο τον μηχανισμό δημιουργίας μιας μελανής οπής, εισηγούμενοι ότι το Σύμπαν μας εξελίσσεται στο πλαίσιο μιας γιγαντιαίας μελανής οπής… Αυτό είναι κάτι το εκπληκτικό, που το προτείνει πλέον μια σειρά σύγχρονων αστροφυσικών.

 

Κάποιες σκέψεις

 

Φτάνοντας στο τέλος των σκέψεών μας δεν μπορούμε παρά να διατυπώσουμε και τη δική μας έκπληξη για όσα διατυπώνουν οι προσωκρατικοί θετικοί φιλόσοφοι Λεύκιππος και Δημόκριτος τον 5ο αι. π.Χ.

 

Το Σύμπαν, σύμφωνα με τις απόψεις τους, γεννήθηκε μέσω των διαδικασιών μιας λευκής οπής, ενώ μετά τη γέννησή του εξελίσσεται στο πλαίσιο μιας μελανής οπής, στη σημειακή ιδιομορφία της οποίας συνθλιβόμενο, κάποια στιγμή, θα διαλυθεί.

 

Για να καταλήξουν στο συμπέρασμα αυτό, οι Λεύκιππος και Δημόκριτος, περιγράφουν έναν τεράστιο αριθμό φαινομένων τα οποία πιστεύαμε ότι είναι σύγχρονες ανακαλύψεις.

 

Τι σημαίνει αυτό; Ασφαλώς στην ερώτηση αυτή καταθέτουμε την επιστημονική μας άγνοια. Δεν έχουμε στη διάθεσή μας κανένα επιστημονικό στοιχείο προκειμένου να λύσουμε μια σειρά από απορίες μας.

 

Το βέβαιο είναι ένα. Ήλθε πλέον ο καιρός οι θετικοί επιστήμονες να σκύψουν με αγάπη, επιμονή και υπομονή πάνω από τα κείμενα της αρχαίας ελληνικής γραμματείας. Η μελέτη αυτών των κειμένων δεν έχει πια στόχο της την διερεύνηση ξεπερασμένων θεωριών και απόψεων που αποτελούν απλώς τις ρίζες της γνώσης της σύγχρονης θετικής επιστήμης.

 

Η μελέτη της αρχαίας ελληνικής γραμματείας ίσως μας βοηθήσει, όπως στην περίπτωση της Κοσμολογίας του Λεύκιππου και του Δημόκριτου, να βρούμε λύσεις για πολλά ανοιχτά θέματα του σύγχρονου επιστημονικού προβληματισμού.

 

Ας ανακαλύψουμε εκ νέου τη γνώση του παρελθόντος με στόχο τη λύση των επιστημονικών προβλημάτων του μέλλοντός μας.

 

http://www.axortagos.gr/lefkippos-dimokritos-pateres-tis-atomikis-fisikis-kai-theoria-tous.html

leykippos-kai-dhmokritos-oi-pateres-ths-atomikhs-fysikhs.jpg.d727a44179d2746ec607f601879efd93.jpg

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

ΜΑΡΙΑ ΤΖΩΡΤΖΙΟΥ :cheesy:

H Ελληνίδα επικεφαλής διεθνών projects της NASA.

Η Μαρία Τζώρτζιου πρόσφατα έγινε αναπληρώτρια καθηγήτρια-ερευνήτρια στο Maryland State University.

Εδώ και δώδεκα χρόνια είναι υπάλληλος της NASA, στην Ουάσιγκτον, την πρωτεύουσα των ΗΠΑ.

Μόλις γύρισε από μια αποστολή της NASA στο Chesapeake Bay κι ετοιμάζεται για άλλη μια στον Κόλπο του Μεξικό το Σεπτέμβριο.

Η Μαρία τελείωσε με distinction το Φυσικό τμήμα του Αριστοτελείου Πανεπιστημείου Θεσσαλονίκης, έχει 2 masters, PhD με distinction, ενώ πριν το PhD είχε πρόσκληση από τη NASA για συνεργασία στο πλαίσιο ενός προγράμματος δορυφορικών μετρήσεων ατμοσφαιρικής ρύπανσης.

 

Το eirinika.gr την βρήκε λίγο μετά τις διακοπές της στη Νάξο, και είχε μαζί της μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη:

 

Το βιογραφικό σας και η θέση σας στην NASA, θα έκοβε σε πολλούς την ανάσα. Αν σας ζητούσα να μου περιγράψετε σε δύο φράσεις, αυθόρμητα πως φτάσατε στην NASA; Σίγουρα χωρίς διαστημόπλοιο;

Σε δύο φράσεις; Carl Sagan και το documentary "Cosmos; A personal Voyage", που είμαι σίγουρη ότι μάγεψε και ενέπνευσε πολλούς της γενιάς μας. Και στη συνέχεια, πολλή δουλειά, πολύ πείσμα, μα και καλή τύχη να έχω θαυμάσιους μέντορες.

 

Διάβασα ότι είστε επικεφαλής ορισμένων projects για την ποιότητα του νερού στην Μεσόγειο, στον Ινδικό Ωκεανό, στον Κόλπο του Μεξικού και στα Ιμαλάια, τι επιδιώκετε μέσα από αυτές τις έρευνες;

Είναι γνωστή η αγωνία όλου του κόσμου τα τελευταία χρόνια για την κατάσταση του περιβάλλοντος, την ποιότητα και ποσότητα του νερού, τη διαθεσιμότητα και τη σωστή χρήση των υδάτινων πόρων. Οι έρευνες αποσκοπούν στο να γνωρίσουμε την κατάσταση παγκόσμια, να μελετήσουμε τις επιπτώσεις των ανθρώπινων δραστηριοτήτων σε διάφορες κλίμακες, να βελτιώσουμε την επιστημονική γνώση και διαθέσιμη τεχνογνωσία, και να καταλάβουμε πως μπορούμε να συνδυάσουμε πρόοδο και καινοτομία αλλά ταυτόχρονα και προστασία του περιβάλλοντος.

 

Ξένα επιστημονικά περιοδικά αναγνωρίζουν ότι χάρις στις δικές σας ερευνητικές εργασίες θα βελτιωθεί ο τρόπος με τον οποίο προβλέπουμε τις περιβαλλοντικές επιβαρύνσεις στα διεθνή ύδατα.

Γίνεται μεγάλη προσπάθεια από πολλούς αναγνωρισμένους επιστήμονες ανά τον κόσμο για καλύτερη αξιοποίηση των παρατηρήσεων απο το διάστημα και εφαρμογή στη βελτίωση μοντέλων πρόβλεψης περιβαλλοντικών επιβαρύνσεων. Στη NASA, σε συνεργασία με ευρωπαϊκά και αμερικάνικα πανεπιστήμια, έχουμε αναπτύξει κάποιες καινούριες μεθοδολογίες για εφαρμογή σε μεγάλες και συνεχείς χρονοσειρές δορυφορικών δεδομένων, οι οποίες, σε συνδυασμό με επίγειες παρατηρήσεις και ενσωμάτωση των νέων δεδομένων σε υδροδυναμικά και βιογεωχημικά μοντέλα, θα βελτιώσουν την κατανόηση των σχέσεων μεταξύ διαφόρων διεργασιών, αλλά και τον τρόπο με τον οποίο προβλέπουμε τις περιβαλλοντικές επιβαρύνσεις στα διεθνή ύδατα.

 

Το γεγονός ότι μεγαλώσατε στον Βόλο, αγναντεύοντας τον Παγασητικό συνέβαλε στην απόφαση σας να αφοσιωθείτε στην ομορφιά των ωκεανών;

Η αλήθεια είναι, ότι έχω περάσει μαγικά καλοκαίρια στο Πήλιο. Αλλά γεννήθηκα, μεγάλωσα και άρχισα τις σπουδές μου στην πανέμορφη Θεσσαλονίκη. Η θέα του Θερμαϊκού σίγουρα με έκανε να αγαπήσω τη θάλασσα, αλλά ταυτόχρονα με ευαισθητοποίησε σε θέματα σχετικά με ανθρωπογενείς επιβαρύνσεις στο φυσικό περιβάλλον.

 

Ταξιδεύετε πολύ σε όλον τον κόσμο, παρατηρείτε και καταγράφετε πολλούς και διαφορετικούς τύπους οικοσυστημάτων, δώστε μου παρακαλώ σε λίγες γραμμές τις εντυπώσεις σας και εκείνα που σαν άνθρωπος και σαν επιστήμων ξεχωρίσατε;

Τον τελευταίο καιρό έχω επικεντρώσει την έρευνα μου σε παράκτια οικοσυστήματα και υδροβιότοπους, όπου ποιότητα νερού και βιοποικιλότητα επηρεάζονται από διεργασίες, τόσο στο νερό, όσο και στην στεριά και στην ατμόσφαιρα, όπως το Chesapeake Bay, ο κόλπος του Μεξικού, εκβολικά συστήματα της Ανατολικής Μεσογείου. Οι ανθρώπινες κοινωνικο-οικονομικές δραστηριότητες έχουν άμεση επίδραση στις ευαίσθητες ισορροπίες που αναπτύσσονται σε τέτοιους ιδιαίτερους τύπους οικοσυστημάτων. Στόχος των projects μας σε αυτά τα οικοσυστήματα είναι η ανάπτυξη βελτιωμένων μεθοδολογιών και νέων επιστημονικών εργαλείων (παρατηρήσεις και μοντέλα), τα οποία θα μπορούν να υποστηρίζουν διαδικασίες λήψης αποφάσεων και ένα ολοκληρωμένο σύστημα διαχείρισης και ανάπτυξης της παράκτιας ζώνης.

 

Γιατί σας αρέσει και να διδάσκετε;

Όπως σας είπα, νιώθω πολύ τυχερή για τους καθηγητές και μέντορες που είχα ως φοιτήτρια. Έτσι, εκτός από χαρά, νιώθω και υποχρέωση να μοιράζομαι τη γνώση και εμπειρίες με νέους φοιτητές. Είναι φανταστικό να βλέπει κανείς πόσο ευαισθητοποιημένα είναι τα νέα παιδιά σε περιβαλλοντικά θέματα, και πόσο αναζητούν ευκαιρίες να μάθουν, να καταλάβουν τα προβλήματα, και να βοηθήσουν στο να βρεθούν λύσεις. Το βλέπω ιδιαίτερα εμφατικά στους φοιτητές που έχω στα projects μου.

 

Σας λείπει η Ελλάδα; Σας λείπει ο Βόλος ή το Πήλιο;

Η Ελλάδα πάντα μου λείπει, η οικογένεια μου, οι φίλοι μου, τα νησιά, η θάλασσα. Αλλά, όχι επαγγελματικά. Παρόλο που υπάρχουν αξιόλογοι επιστήμονες και πολύ σοβαρά Ερευνητικά Ιδρύματα στην Ελλάδα, οι ευκαιρίες για νέους ανθρώπους είναι περιορισμένες, οι ευκαιρίες χρηματοδότησης λίγες, και η συμπεριφορά από δημόσιους υπαλλήλους ξεχασμένους σε καίριες θέσεις βάζουν, μερικές φορές, φρένο σε όνειρα και πρωτοβουλίες. Θαυμάζω τους Έλληνες επιστήμονες συνεργάτες μου, γιατί παρά τις τόσες αντιξοότητες μπορούν και τα καταφέρνουν. Δεν είναι εύκολο.

 

Όταν σας μιλούν άσχημα για την Ελλάδα πώς νιώθετε και πώς αντιδράτε;

Δεν έχω συναντήσει πολύ κόσμο έξω από την Ελλάδα που μιλάει άσχημα για την χώρα μας. Όσες φορές, ειδικά τα τελευταία χρόνια, έχω ζητήσει τις εντυπώσεις από γνωστούς και φίλους που έχουν επισκεφτεί την Ελλάδα, ακούω τα καλύτερα λόγια για το πόσο ωραίες εντυπώσεις είχαν από το ταξίδι τους.

 

Ποια είναι η εικόνα που έχουν συνομήλικοι σας, οι μαθητές σας, το περιβάλλον σας γενικά για την χώρα μας;

Οι μαθητές μου και οι συνάδελφοι μου στο Goddard και στο Πανεπιστήμιο του Maryland πάντα δείχνουν πόσο ζηλεύουν (καλοπροαίρετα), όταν τους λέω ότι πηγαίνω ταξίδι στην Ελλάδα. Η αρχαία ιστορία της Ελλάδας, τα μνημεία, οι φυσικές ομορφιές, τα βουνά και οι θάλασσες μας, το φαγητό, η φιλοξενία, ο καιρός, ο ήλιος, θεωρούνται εντυπωσιακά. Μεταξύ σοβαρού και αστείου, λέμε ότι θα ήταν πολύ ωραίο όλη η ομάδα να έρθει να δουλέψει αμισθί, αν οι επόμενες μετρήσεις μας γίνουν στα παράκτια νερά της Μυκόνου, της Σαντορίνης και της Νάξου.

 

Θα γινόσασταν ποτέ αστροναύτης;

Οχι, για δύο λόγους: δεν θα μπορούσα να ζήσω για μεγάλο χρονικό διάστημα μακριά από τη Γη. Μου αρέσει πολύ αυτός ο πλανήτης και δεν μου είναι αρκετό να τον βλέπω από απόσταση. Επίσης, η παραμονή του ανθρώπου στο διάστημα έχει επιπτώσεις (πολλές ακόμα άγνωστες) στο ανθρώπινο σώμα, στους μύες, στα κόκαλα, στον εγκέφαλο. Θεωρώ την ανθρώπινη ζωή πολύτιμη και δεν θα ρίσκαρα την υγεία μου για μια συμμετοχή σε διαστημική αποστολή. Προτιμώ την αποστολή ρομπότ στο διάστημα.

 

Πώς ζει μια κοπέλα της ηλικίας σας όταν δεν είναι επιστήμων; Έχετε χρόνο να γυμναστείτε, να ασχοληθείτε με την μόδα;

Παρόλο που ο ελεύθερος χρόνος δεν είναι ποτέ αρκετός, τα σαββατοκύριακα είναι (εκτός σπάνιων περιπτώσεων) αφιερωμένα στην οικογένεια και παιχνίδι με την κόρη μας. Προσπαθούμε κάθε βδομάδα να βρίσκουμε χρόνο για να πάμε γυμναστήριο, να βγούμε για ποτό ή φαγητό με καλούς φίλους, να ακούσουμε μουσική, να πάμε για ψώνια, εκδρομές, ή απλά για περπάτημα στους δρόμους της Νέας Υόρκης. Αλλά εκτός σαββατοκύριακου, οι υπόλοιπες μέρες έχουν αρκετή δουλειά, συχνά 12ωρα στο γραφείο ή στο εργαστήριο, και οι διακοπές είναι περιορισμένες.

 

Θα θέλατε να συνδυάσετε μια τόσο δύσκολη καριέρα με την οικογένεια;

Ναι, βέβαια. Δεν πιστεύω ότι είναι αδύνατο για μια γυναίκα, να συνδυάσει απαιτητική καριέρα με οικογένεια, αλλά ούτε είναι και εύκολο. Είμαι τυχερή να έχω τον κατάλληλο σύζυγο που, παρά τις απαιτήσεις της δικής του καριέρας, μοιράζεται και συνεισφέρει εξίσου στην φροντίδα της οικογένειας. Έχω πολλά παραδείγματα στον χώρο μου πετυχημένων γυναικών που ταυτόχρονα είναι εξαιρετικές μητέρες και έχουν χαρούμενες και δεμένες οικογένειες. Μια από τις πιο καταξιωμένες συναδέλφους μου και μέντορας μου στο Goddard, έχει τέσσερα παιδιά και πριν από ένα χρόνο περίπου είχε την τύχη να γίνει γιαγιά σε τετράδυμα από την μικρότερη κόρη της. Πριν από ένα χρόνο ακριβώς είχαμε κι εγώ με τον σύζυγο μου την τύχη να γίνουμε γονείς.

 

Τι προτείνετε στα Ελληνόπουλα που νιώθουν ότι χάνετε η γενιά τους από την ανεργία και τα προβλήματα;

Η ανεργία των νέων είναι πραγματικά σε απογοητευτικά επίπεδα. Θα πρότεινα στα παιδιά στην Ελλάδα ό,τι λέω και στους φοιτητές μου εδώ. Να μαζέψουν όσα εφόδια μπορούν ως μαθητές, ως φοιτητές. Να επενδύσουν χρόνο στο να γνωρίσουν τον εαυτό τους και να καταλάβουν τί είναι αυτό που πραγματικά θέλουν να κάνουν στη ζωή τους, και να προσπαθήσουν να γίνουν οι καλύτεροι σε αυτό. Υπάρχουν πολλές ευκαιρίες και υποτροφίες για νέα παιδιά, κυρίως μέσω της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά πρέπει να ψάξουν αυτές τις ευκαιρίες και να τις εκμεταλλευτούν. Δικτύωση και συνεργασίες με άλλες ομάδες σε άλλες χώρες, πάντα βοηθούν στο να γεννηθούν νέες ιδέες που θα γίνουν καινούρια projects. Αυτό, όμως, που ταυτόχρονα πρέπει να γίνει, είναι να βρεθεί και ένας πιο αποτελεσματικός τρόπος ενίσχυσης της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, επενδύσεων και επιχειρηματικότητας στην Ελλάδα, έτσι ώστε να γίνει η χώρα μας πιο ανταγωνιστική. Θα πρέπει να γίνει, επιτέλους, εύκολο για νέους ανθρώπους με καλές, πρωτοποριακές ιδέες και εξωτερική χρηματοδότηση, να μπορούν να υλοποιήσουν αυτές τις ιδέες στην Ελλάδα.

 

Θα θέλατε να δουλέψετε για υγρότοπους και οικοσυστήματα της Ελλάδας; Κι αν ναι, ποια θα ήταν αυτά;

Η Ελλάδα είναι χώρα πλούσια σε υγροτόπους. Πριν από πέντε χρόνια, και με χρηματοδότηση από τη NASA και τα Ευρωπαϊκά προγράμματα Marie Curie International Re-integration και Marie Curie Excellence Team Grant, άρχισα ένα διεπιστημονικό ερευνητικό πρόγραμμα που είχε ως κύριο στόχο τη μελέτη των διακυμάνσεων στην ποσότητα και ποιότητα των διαλυμένων οργανικών ουσιών που προέρχονται απο διαφόρους παράκτιους υγροτόπους (έλη, υγρολίβαδα, παραποτάμια δάση κτλ) στη Ν.Α. Ευρώπη, και την κατανόηση των επιπτώσεων που έχουν αυτές οι διακυμάνσεις στη βιοχημεία και παραγωγικότητα του οικοσυστήματος και τις οπτικές ιδιότητες των παράκτιων υδάτων. Οι μετρήσεις και τα αποτελέσματα χρησιμοποιήθηκαν σε εφαρμογές τηλεπισκόπησης μέσω ανάπτυξης αλγορίθμων συσχέτισης βιογεωχημικών μεταβλητών και οπτικών παραμέτρων. Το πρόγραμμα πραγματοποιήθηκε σε συνεργασία με επιστήμονες και φοιτητές από το Ελληνικό Κέντρο Θαλασσίων Ερευνών, το Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο, τη NASA, το Ινστιτούτο Smithsonian και το Πανεπιστήμιο του Maryland. Ανάμεσα στα οικοσυστήματα της Ελλάδας που μελετήσαμε ήταν το δέλτα του Σπερχειού, οι υγρότοποι του Αμβρακικού, οι υγρότοποι και το δέλτα του Έβρου, οικοσυστήματα που έχουν μεγάλη οικολογική σημασία και κάποια, ως υγρότοποι Ramsar, τελούν υπό καθεστώς ειδικής προστασίας.

 

Οι γονείς σας είναι υπερήφανοι, πολύ δικαιολογημένα βέβαια για σας, νιώθετε ότι η αγάπη των γονιών ήταν μεγάλο στήριγμα;

Σε όλες, μάλλον, τις οικογένειες οι γονείς είναι περήφανοι για τα παιδιά τους. Αυτό που διαφέρει απο οικογένεια σε οικογένεια είναι περισσότερο ο τρόπος με τον οποίο οι γονείς εκδηλώνουν τα συναισθήματα τους. Αναμφίβολα, ο ενθουσιασμός, η αυτοπεποίθηση και η αισιοδοξία που με μοναδικό τρόπο οι γονείς μπορούν να μεταδώσουν στα παιδιά τους, μέσα απο την εκδήλωση όχι μόνο της αγάπης, αλλά ταυτόχρονα και της εμπιστοσύνης και της αποδοχής τους, αποτελούν τεράστιο στήριγμα σε κάθε φάση της ζωής του παιδιού. Ήμουν ιδιαίτερα τυχερή με τους γονείς μου. Ελπίζω και εύχομαι κάπως έτσι να αισθάνεται και η κόρη μου.

http://www.defencenet.gr/defence/item/h-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%AF%CE%B4%CE%B1-%CE%B5%CF%80%CE%B9%CE%BA%CE%B5%CF%86%CE%B1%CE%BB%CE%AE%CF%82-%CE%B4%CE%B9%CE%B5%CE%B8%CE%BD%CF%8E%CE%BD-projects-%CF%84%CE%B7%CF%82-nasa

.jpg.3f57755e678d4828c477c23dce43174e.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 1 μήνα αργότερα...

Ίππαρχος: Ο άνθρωπος που ταξινόμησε τ’ αστέρια. :cheesy:

Κυκλοφορεί ως ανέκδοτο το παρακάτω που καταδεικνύει τον τρόπο με τον οποίο οι Έλληνες θεμελίωσαν τα Μαθηματικά και τις άλλες επιστήμες.

Καθηγητής: Οι Έλληνες προόδευσαν στα Μαθηματικά, την Αστρονομία και στις άλλες επιστήμες γιατί συζητούσαν.

Μαθητής: Τότε γιατί εγώ κ. καθηγητά, από την πρώτη Γυμνασίου, την ώρα των Μαθηματικών δεν ακούω τίποτα άλλο από το «Πρόσεχε παιδί μου. Δεν είσαι εδώ για συζήτηση»!

Για τους Έλληνες της αρχαιότητας η συζήτηση ήταν μια ευγενής δραστηριότητα με συγκεντρωμένο στόχο. Να πείσει το συνομιλητή με επιχειρήματα μέσα από εξαντλητικό διάλογο.

Οι Έλληνες Μαθηματικοί διαφοροποιήθηκαν από τους προκατόχους τους Βαβυλώνιους και Αιγυπτίους γιατί αρνήθηκαν τη διαίσθηση ως επαρκή νομιμοποίηση μιας μαθηματικής αλήθειας και απέρριψαν την αριθμητική επαλήθευση ως αποδεικτική μέθοδο.

Το «πείθομαι» για κάτι επειδή το βλέπω το χρησιμοποίησαν οι Βαβυλώνιοι και Αιγύπτιοι.

Οι Έλληνες απαίτησαν κάτι περισσότερο, τη θεωρητική απόδειξη, που προκύπτει μετά από αυστηρή σειρά συλλογισμών. =D> =D> =D>

Ενώ στα αρχαία στάδια οι αθλητές πάλευαν σώμα με σώμα για τη νίκη, στους δρόμους και τις πλατείες γίνονταν αγώνες λόγου, ανταλλάσσονταν επιχειρήματα.

Και αν ο Πυθαγόρας, ο Ευκλείδης, ο Αρχιμήδης έβαλαν νόμους (αξιώματα) και τακτοποίησαν καλά το οικοδόμημα των Μαθηματικών ο Ίππαρχος κύρια τακτοποίησε τ’ αστέρια του ουρανού.

Τον συμπεριλαμβάνω όμως στη σειρά των Ελλήνων Μαθηματικών γιατί δεν τα παραμέλησε και αυτά.

Έβαλε τα θεμέλια της Τριγωνομετρίας, της οποίας μπορεί να θεωρηθεί ο πρώτος πρόγονος.

Η Τριγωνομετρία, όπως λέει και τ’ όνομά της, μετρά όλα τα στοιχεία του τριγώνου αρκεί να δοθούν ορισμένα από αυτά.

Γεννήθηκε στη Νίκαια της Βιθυνίας.

Τις αστρονομικές του παρατηρήσεις έκανε στη Ρόδο και κύρια στην Αλεξάνδρεια, όπου χτυπούσε η καρδιά της γνώσης.

Έγραψε 17 αστρονομικά βιβλία. Ανακάλυψε τον αστρολάβο,

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%83%CF%84%CF%81%CE%BF%CE%BB%CE%AC%CE%B2%CE%BF%CF%82

και το Θεοδόλιχο,όργανα που χρησιμοποιούνται ακόμα και σήμερα για τον καθορισμό των συντεταγμένων των αστέρων.

Ανακάλυψε τον πρώτο καινοφανή (nova) αστέρα

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%B1%CE%B9%CE%BD%CE%BF%CF%86%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CE%AF%CF%82_%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%AD%CF%81%CE%B5%CF%82

Συνέταξε τον πρώτο κατάλογο με τις θέσεις και τα μεγέθη των απλανών, έργο πολύμοχθο το οποίο θα δίσταζαν να το αναλάβουν και οι ίδιοι οι Θεοί, όπως αναφέρει ο Πλίνιος. Το έργο αυτό ολοκλήρωσε το 127 π.Χ. και το διέσωσε ο Κλαύδιος Πτολεμαίος συμπελαμβάνοντάς το στο σπουδαίο του σύγγραμμα, την Αλμαγέστη.

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BB%CE%BC%CE%B1%CE%B3%CE%AD%CF%83%CF%84%CE%B7

O Ίππαρχος καθόρισε τη διάρκεια του ηλιακού έτους σε 365 ημέρες και 6 ώρες.

Περισσότερα:

http://physicsgg.me/2011/10/21/%ce%af%cf%80%cf%80%ce%b1%cf%81%cf%87%ce%bf%cf%82-%ce%bf-%ce%ac%ce%bd%ce%b8%cf%81%cf%89%cf%80%ce%bf%cf%82-%cf%80%ce%bf%cf%85-%cf%84%ce%b1%ce%be%ce%b9%ce%bd%cf%8c%ce%bc%ce%b7%cf%83%ce%b5-%cf%84/

1797269383_(_190.-120..).jpg.b47887575677024ffd01d63ece4746a6.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 2 μήνες αργότερα...

Κωνσταντίνος Δασκαλάκης: από την πληροφορία στην πληροφορική. :cheesy:

Από την κρυπτογραφία έως τη θεωρία παιγνίων, και από τη θεωρία αριθμών στην υπολογιστική φυσική, η χθεσινή διάλεξη «Από την πληροφορία στην πληροφορική», του αναπληρωτή καθηγητή στο τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Επιστήμης Υπολογιστών του ΜΙΤ Κωνσταντίνου Δασκαλάκη, στo πλαίσιo των hub science events, περιλάμβανε λίγα μόνο θέματα από τα πολλά και ενδιαφέροντα που ερευνά μαζί με τους συνεργάτες του.

Ο κ. Δασκαλάκης, 32 ετών σήμερα, αποφοίτησε από τη Σχολή Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών του ΕΜΠ με το μεγαλύτερο βαθμό που έχει μέχρι σήμερα επιτύχει απόφοιτος της σχολής (9.98), πριν συνεχίσει με διδακτορικές σπουδές στο πανεπιστήμιο Μπέρκλεϋ στην Καλιφόρνια των ΗΠΑ.

Η διατριβή του τιμήθηκε με το βραβείο ACM (Association for Computing Machinery) ως η καλύτερη διδακτορική εργασία για το 2008, ενώ μοιράστηκε με τους Πολ Γκόλντμπεργκ και Χρήστο Δασκαλάκη (τον επιβλέποντά του) το βραβείο Θεωρίας Παιγνίων και Θεωρίας Υπολογιστών για την εργασία τους «Η πολυπλοκότητα στον Υπολογισμό Ισορροπιών Νας», η οποία διευθέτησε ένα γρίφο της θεωρίας παιγνίων που κρατούσε από το 1950.

Περισσότερα:

http://physicsgg.me/2014/01/09/%ce%ba%cf%89%ce%bd%cf%83%cf%84%ce%b1%ce%bd%cf%84%ce%af%ce%bd%ce%bf%cf%82-%ce%b4%ce%b1%cf%83%ce%ba%ce%b1%ce%bb%ce%ac%ce%ba%ce%b7%cf%82-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%cf%80%ce%bb%ce%b7%cf%81/

Βίντεο:

apo-tin-pliroforia-stin-pliroforiki-dialeksi-tou-konstantinou-daskalaki.jpg.820183aade1d36f07754fdf8dc79416a.jpg

.jpg.a63693a7e91b2d2652d00a165826baf0.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 2 εβδομάδες αργότερα...

Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΞΙΣΩΣΗ του Καραθεοδωρή. :cheesy:

Ο Κωνσταντίνος Καραθεοδωρή ύστερα από δεκαετίες αφάνειας ξαναβρίσκει μια θέση στη συνείδηση του αναγνωστικού κοινού. Πέθανε στις 2 Φεβρουαρίου του 1950 και ως το 2000 περίπου η ζωή και το έργο του ήταν θέμα συζήτησης μόνο μερικών Ελλήνων που είχαν κάποια σχέση με τα Μαθηματικά και τη Φυσική. Πιο πολύ ήταν γνωστός στο εξωτερικό παρά στο εσωτερικό. Στο εξωτερικό πάλι ήταν γνωστός μόνο για το επιστημονικό του έργο, ένας καθηγητής των Μαθηματικών στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου, με εργασίες και στη Φυσική, που γνωριζόταν με πολλούς από τους διασημότερους επιστήμονες της εποχής, τον Χίλμπερτ, τον Ζόμερφελντ και τον ίδιο τον Αϊνστάιν.

Ο Καραθεοδωρή δεν ήταν απλώς κάποιος Ελληνας που έκανε καριέρα στο εξωτερικό και τον θαυμάζεις γιατί κατάφερε να επιβιώσει δίπλα στα θηρία. Ηταν ο ίδιος ένα θηρίο στον τομέα του, κάτι που το παραδέχθηκαν οι Γερμανοί και τον αξιοποίησαν ανάλογα. Ωστόσο όσον αφορά τους Ελληνες η ζωή του θα έπρεπε να υπάρχει κάπου μέσα στα Αναγνωστικά του σχολείου. Οχι μόνο ως επιστήμονα αλλά ως ενός πολίτη που ήταν έτοιμος να προσφέρει στο κοινό καλό φθάνοντας στα άκρα. Διότι κάποια στιγμή έπειτα από παράκληση του Ελευθερίου Βενιζέλου διορίζεται υπεύθυνος για την ίδρυση Πανεπιστημίου στη Σμύρνη, λίγο πριν από την καταστροφή του 1922. Παρατάει την ακαδημαϊκή σταδιοδρομία του στη Γερμανία, πηγαίνει με την οικογένειά του - σύζυγο και δύο παιδιά - στην Τουρκία, κάνει όλη την προεργασία, οργανώνει, φτιάχνει βιβλιοθήκες, ετοιμάζει ακόμη και τα έπιπλα, και την άλλη ημέρα τού ανακοινώνεται ότι υποχωρούμε, φεύγουμε από τη Σμύρνη κακήν κακώς. Και δεν τα παρατάει όλα σύξυλα. Βάζει την οικογένεια σε ένα καΐκι για τη Σάμο και ο ίδιος μένει για να περισώσει την περιουσία του Ελληνικού Δημοσίου. Φορτώνει ό,τι μπορεί από βιβλία και έπιπλα και φεύγει από τους τελευταίους. Για χρόνια, οι βιτρίνες από το Πανεπιστήμιο που δεν έγινε ποτέ έμεναν σκονισμένες στα υπόγεια της Φυσικομαθηματικής Σχολής και περνούσε από δίπλα τους ο κόσμος ανυποψίαστος.

Αυτός λοιπόν ο άνθρωπος, αμετανόητος, αργότερα ξαναήλθε να προσφέρει τις γνώσεις του στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και έπεσε θύμα της κακίας, της ανοησίας, της τεμπελιάς και της ζήλιας των συγχρόνων του, ώστε τελικά να αναγκαστεί να παραιτηθεί και να επιστρέψει στη Γερμανία, όπου φαίνεται ότι ήξεραν να εκτιμούν κάπως διαφορετικά μερικές αξίες.

Ο συγγραφέας του βιβλίου «Η τελευταία εξίσωση» προσπάθησε να δώσει μυθιστορηματικά αρκετές στιγμές από τη ζωή του Κωνσταντίνου Καραθεοδωρή πλέκοντας μαζί και μια ιστορία άλλων Ελλήνων στη Γερμανία, σε πιο σύγχρονη εποχή, γύρω στο 2000. Ενα χαρακτηριστικό του βιβλίου είναι πως δεν υπάρχει σ' αυτό ούτε μία εξίσωση. Είναι ένα μυθιστόρημα για έναν μαθηματικό, το οποίο εκτυλίσσεται χωρίς Μαθηματικά και ο μέλλων αναγνώστης ας το αξιολογήσει ανάλογα με το δικό του υπόβαθρο. Βέβαια όλα στο βιβλίο βαίνουν πολύ απλά και θετικά πάντα για τους σύγχρονούς μας ήρωες, και αυτό ίσως κουράζει λίγο τον ενήλικο και απαιτητικό αναγνώστη. Πιστεύω όμως ότι θα ήταν ένα κατάλληλο ανάγνωσμα για παιδιά μικρότερης ηλικίας που θα είχαν έτσι ίσως και μέσα από ένα σχολικό μάθημα την ευκαιρία να γνωρίσουν κάποιον πραγματικά αξιοθαύμαστο άνθρωπο. Το συνιστώ δηλαδή σε κάποιους εκπαιδευτικούς διότι το βιβλίο είναι γραμμένο σε εξαιρετικά απλή γλώσσα.

 

Ελπιδοφόρος Ιντζέμπελης

Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΞΙΣΩΣΗ του Καραθεοδωρή

Εκδόσεις ΣΤΟΧΑΣΤΗΣ 2013,

σελ. 173, τιμή: 12,78 ευρώ

http://www.tovima.gr/science/article/?aid=560724

.jpg.982ad3867890ff4928b8503d48c6035b.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 1 μήνα αργότερα...

Σταμάτιος Κριμιζής. :cheesy:

Ο Καθηγητής Σταμάτιος Κριμιζής είναι Επίτιμος Διευθυντής στον Τομέα Διαστήματος του Εργαστηρίου Εφαρμοσμένης Φυσικής του Πανεπιστημίου Johns Hopkins τών ΗΠΑ. Έχει υπηρετήσει ως επικεφαλής ερευνητής σε μία πληθώρα διαστημικών αποστολών της NASA, συμπεριλαμβανομένων των Voyagers 1 και 2, Cassini-Huygens και Galileo. Έχει δημοσιεύσει περισσότερες από 500 εργασίες και έχει λάβει ένα μεγάλο αριθμό επιστημονικών βραβείων διεθνούς κύρους.

Εκλέχθηκε μέλος της Ακαδημίας Αθηνών το 2004 όπου διευθύνει το Γραφείο Έρευνας της Επιστήμης του Διαστήματος, και από το 2006 είναι αντιπρόσωπος της Ελλάδος στο συμβούλιο του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA), ενώ στη θητεία τους ως πρόεδρος του Εθνικού Συμβουλίου Ερευνας και Τεχνολογίας (ΕΣΕΤ) επιτέλεσε σημαντικό έργο για την κατάρτιση ενός μακροχρόνιου σχεδιασμού για την έρευνα στη χώρα μας.

O Δρ Σταμάτιος Κριμιζής, ο οποίος προσφάτως μίλησε στο Eλεύθερο Πανεπιστήμιο στη Στοά του Βιβλίου, αναφέρεται στα βήματα που γίνονται με στόχο την τόνωση της επιχειρηματικότητας και της συνεργασίας ιδιωτικών φορέων με εκπαιδευτικά και ερευνητικά ιδρύματα, μιλώντας για επικείμενη αύξηση του μεριδίου των ιδιωτών στον τομέα της έρευνας στο 40% του συνόλου των επενδύσεων.

Ο ίδιος υπογραμμίζει ότι ο στόχος του 1,5% του ΑΕΠ στην έρευνα το 2020 υπολείπεται του αντίστοιχου ευρωπαϊκού στόχου της τάξης του 3%, ωστόσο, αναγνωρίζει ότι πρόκειται για ένα σημαντικό πρώτο βήμα ως προς την ενίσχυση της ερευνητικής δραστηριότητας στην Ελλάδα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, σύμφωνα με τον καθηγητή, αποτελεί η Φινλανδία, η οποία επενδύοντας σημαντικά στην καινοτομία βελτίωσε θεαματικά την οικονομική της θέση.

Πάντως, σημειώνει ότι η αναξιοκρατία παραμένει μείζον πρόβλημα στην Ελλάδα, ](*,)

λέγοντας χαρακτηριστικά ότι το πολιτικό σύστημα εξακολουθεί να τοποθετεί σε θέσεις – κλειδιά ανθρώπους οι οποίοι κατά τη γνώμη του δεν είναι επαρκώς καταρτισμένοι.

Ο Δρ Κριμιζής αναφέρεται επίσης στα διαστημικά προγράμματα στα οποία ο ίδιος συμμετείχε και που σημείωσαν μεγάλες επιστημονικές επιτυχίες, με χαρακτηριστικά παραδείγματα τα Voyager 1 & 2, το Galileo και το Cassini. To Voyager 1, συγκεκριμένα, ήταν και η σημαντικότερη επιστημονική συνεισφορά του, ως το πρώτο ανθρώπινο κατασκεύασμα το οποίο πέρασε τα όρια του Ηλιακού μας Συστήματας και εισήλθε στο μεσοαστρικό χώρο του Γαλαξία.

Στα μελλοντικά σχέδια του κ. Κριμιζή περιλαμβάνεται μία διαστημική αποστολή στον Ήλιο, το Solar Probe Plus, το οποίο θα πλησιάσει τον Ήλιο στην απόσταση των 6 εκατομμυρίων χιλιομέτρων, μελετώντας μία σειρά από ηλιακά φαινόμενα που δεν κατανοούμε, όπως τον ηλιακό κύκλο των 11 ετών ή την αναστροφή του ηλιακού μαγνητικού πεδίου κάθε 22 χρόνια. Το σκάφος θα χρειαστεί να ανταπεξέλθει σε ακραίες συνθήκες και σε θερμοκρασία της τάξης των 1.500 βαθμών Κελσίου, δημιουργώντας σημαντικές μηχανικές προκλήσεις.

Ο καθηγητής μιλά συχρόνως για το μέλλον της επιστημονικής κοινότητας στην Ελλάδα, επισημαίνοντας ως ένα από τα σημαντικότερα κοινωνικά προβλήματα την απώλεια του ανθρώπινου δυναμικού που μεταναστεύει στο εξωτερικό. Έδωσε επίσης ιδιαίτερη έμφαση στην παράμετρο της εργατικότητας, τονίζοντας πως τα αποτελέσματα εμφανίζονται πάντοτε μετά από σκληρή δουλειά.

Βίντεο.

http://physicsgg.me/2014/03/11/%cf%83%cf%84%ce%b1%ce%bc%ce%ac%cf%84%ce%b9%ce%bf%cf%82-%ce%ba%cf%81%ce%b9%ce%bc%ce%b9%ce%b6%ce%ae%cf%82-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%b1-%ce%b7%cf%86%ce%b1%ce%af%cf%83%cf%84%ce%b5%ce%b9%ce%b1-%cf%84/

.jpg.17f6fe6233d5c1a0d484aa38d7c1aedb.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 3 εβδομάδες αργότερα...
  • 3 εβδομάδες αργότερα...

Τομ Υψηλάντης: η ανακάλυψη του αντιπρωτονίου. :cheesy:

Η προσωπική ιστορία (1928 – 2000) του Τομ Υψηλάντη [Tom (Athanasius) Ypsilantis] στην πραγματικότητα ταυτίζεται με την ιστορία της εξέλιξης της σωματιδιακής φυσικής ή τουλάχιστον με ένα μέρος της. Γεννήθηκε στο Σολτ Λέικ Σίτυ και ήταν απόγονος του Αλέξανδρου Υψηλάντη, ήρωα της ελληνικής επανάστασης του 1821.

Οι γονείς του, ο Ιωάννης Υψηλάντης και η Ευγενία Τζερεφού είχαν μεταναστεύσει στην Αμερική από την Ελλάδα το 1924 όπου απέκτησαν τρία παιδιά, τη Μαρία, τον Τομ και τον Τζον. Έχασε τον πατέρα σε ηλικία μόλις 2,5 ετών από χτύπημα κεραυνού και την ανατροφή των παιδιών ανέλαβε η μητέρα του μέσα από τεράστιες δυσκολίες. Ο Τομ ήταν εξαιρετικός μαθητής στο σχολείο και καλός αθλητής.

Απέκτησε το πτυχίο του χημικού από το πανεπιστήμιο της Γιούτα το 1949.

O Υψηλάντης μπήκε στο Berkeley ως μεταπτυχιακός φοιτητής το 1949. Ενώ οι περισσότεροι φοιτητές τα δυο πρώτα χρόνια ξόδευαν τον περισσότερο χρόνο τους στην παρακολούθηση των μαθημάτων και τις αντίστοιχες εξετάσεις τους, ο Υψηλάντης βρήκε τον χρόνο για να ασχοληθεί και με την έρευνα δημοσιεύοντας τις πρώτες εργασίες του [η πρώτη δημοσίευσή του έχει τίτλο:

«Consistency of Nuclear Radii of Even-Even Nuclei form Alpha Decay Theory», Ι. Perlman and T.J. Ypsilantis, Physical Review79, 30–34 (1950)].

To 1952 o Yψηλάντης εντάχθηκε στην ερευνητική ομάδα του καθηγητή Emilio Segre, στην οποία ανήκαν επίσης ο καθηγητής Οwen Chamberlain και ο Dr. Clyde Wiegand. Κεντρικό ζήτημα της έρευνάς τους εκείνη την εποχή ήταν η αλληλεπίδραση νουκλεονίου – νουκλεονίου.

Το 1953 και ενώ οι Segré και Chamberlain βρίσκονταν σε ένα συνέδριο στην Ανατολική Ακτή , ο Υψηλάντης και ο Clyde Wiegand προσπαθούσαν να πετύχουν την πόλωση των πρωτονίων. Ο Segré αναφέρει χαρακτηριστικά στην αυτοβιογραφία του:

Ο Clyde Wiegand και μερικοί από τους φοιτητές μου συνέχισαν τα πειράματα μας στο Berkeley. Μεταξύ των φοιτητών ήταν ο Toμ Υψηλάντης, ο οποίος είχε σπουδάσει χημεία, αλλά είχε έρθει πρόσφατα σε μένα, γιατί ήθελε να στραφεί προς τη φυσική.

Σύντομα διαπίστωσα τις αρετές του και την σπάνια επιστημονική του ικανότητα. Κατά τη διάρκεια της απουσίας μου οι Toμ και Clyde πέτυχαν την πόλωση της δέσμης πρωτονίων στο συγχροκύκλοτρο.

Η μέθοδος αυτή δεν ήταν νέα, είχε προβλεφθεί θεωρητικά και αποδείχθηκε πειραματικά στο Ρότσεστερ, στη Νέα Υόρκη, αλλά ο Υψηλάντης κατόρθωσε να επιτύχει πολύ καλύτερα αποτελέσματα και άρχισε την εκμετάλλευση των πολωμένων πρωτονίων, ανοίγοντας νέες δυνατότητες στην μελέτη των συγκρούσεων νουκλεονίων – νουκλεονίων. Η επιτυχία ήταν γεγονός και το πνεύμα της πρωτοβουλίας του Υψηλάντη με εντυπωσίασε, ώστε πρότεινα μια θέση για αυτόν. Ήταν ένας από τους πιο ελπιδοφόρους νέους φυσικούς στο Μπέρκλεϊ , όπου συνέχισε να κάνει εξαιρετική δουλειά για αρκετά χρόνια.

Για τα επόμενα πέντε χρόνια, τα πειράματα σκέδασης που ξεκίνησαν από τον Toμ έγιναν ένα πραγματικό εργοστάσιο διδακτορικών διατριβών και δημοσιεύσεων [συμπεριλαμβανομένης και της δικής του διδακτορικής διατριβής με τίτλο: «Experiments on Polarization in Nucleon–Nucleon Scattering at 310 MeV» (June1955)].

Ο Segre κατά την επίσκεψή του στο Σικάγο στις αρχές του 1954 ανέφερε στον Fermi σχετικά με τις υψηλές ασυμμετρίες που παρατηρήθηκαν από τον Υψηλάντη στη σκέδαση πολωμένων πρωτονίων από σύνθετους πυρήνες. O Fermi στη συνέχεια πρότεινε ένα οπτικό μοντέλο για την σκέδαση νουκλεονίου – πυρήνα για να εξηγήσει αυτά τα αποτελέσματα.

Και αυτή ήταν η τελευταία συμβολή του Fermi στην φυσική.

Το αντιπρωτόνιο είχε προβλεφθεί από τον Dirac το 1934 και μέχρι το 1955 – όταν πραγματοποιήθηκε η ανίχνευσή του χωρίς καμιά αμφιβολία – οι φυσικοί ήταν βέβαιοι ότι υπήρχε και μάλιστα κάποιοι ερευνητές ανέφεραν την παρατήρησή του. Για παράδειγμα, το 1946, κάποιοι σοβιετικοί φυσικοί ισχυρίστηκαν ότι είχαν ανιχνεύσει το αντιπρωτόνιο στην κοσμική ακτινοβολία, αλλά όπως και άλλοι παρόμοιοι ισχυρισμοί που προβλήθηκαν πριν από το 1955 δεν έγιναν αποδεκτοί.

Το 1954 ο επιταχυντής Bevatron του Εργαστηρίου του Berkeley είχε σχεδόν ολοκληρωθεί και διάφορες ερευνητικές ομάδες ενδιαφέρονταν για τη χρήση του, με σκοπό την ανίχνευση των αντιπρωτονίων. Υπήρχε μια αίσθηση ανταγωνισμού μεταξύ των ομάδων αυτών και μια ασυνήθιστη αίσθηση μυστικότητας έκανε την εμφάνισή της.

Το όνομά του επιταχυντή προερχόταν από το BeV (Βillion electron Volts) και έμελε να είναι ο επιταχυντής στον οποίο θα ανιχνευόταν για πρώτη φορά το αντιπρωτόνιο, από τους Owen Chamberlain, Emilio Segre, Clyde Wiegand και τον Τομ Υψηλάντη.

Για να παραχθούν αντιπρωτόνια σε συγκρούσεις πρωτονίων με την ύλη η ενέργεια των πρωτονίων έπρεπε να ανέρχεται τουλάχιστον στα 5,6 GeV. Η μέγιστη ενέργεια που μπορούσε να επιτευχθεί το 1954 στο Bevatron έφτανε στα 6,2 GeV, και ήταν αρκετά μεγαλύτερη από την ενέργεια κατωφλίου. Παρότι το Bevatron ήταν ιδανικό για την παραγωγή αντιπρωτονίων, δεν είχε κατασκευαστεί γι’ αυτό το σκοπό, και μόλις το 1955 χρησιμοποιήθηκε για την παραγωγή του συγκεκριμένου σωματιδίου.

Ο Toμ, αν και ακόμα ήταν φοιτητής, εντάχθηκε στην ομάδα των Segre , Chamberlain και Wiegand κάνοντας σχέδια για αυτό το πείραμα. Η ομάδα αυτή ήταν ένα ισχυρό μίγμα ταλέντων. Με την χρήση τεχνικών time-of-flight και απαριθμητές Cherenkov προσπαθούσαν να ταυτοποιήσουν τα σπάνια αντιπρωτόνια ανάμεσα στα άφθονα πιόνια.

Μία από τις κύριες συνεισφορές του Υψηλάντη, ήταν να σχεδιάσει και στη συνέχεια ελέγξει τους τετραπολικούς και διπολικούς μαγνήτες που χρησιμοποιήθηκαν σ’ αυτό το πείραμα.

Αξίζει να σημειωθεί ότι οι μαγνήτες εστίασης για την δημιουργία δεσμών φορτισμένων σωματιδίων είχαν αναπτυχθεί μόλις λίγα χρόνια νωρίτερα από τους Courant και Snyder στο Brookhaven και ότι η δέσμη που χρησιμοποιήθηκε στο πείραμα αυτό ήταν μια από τις πρώτες δευτερεύουσες δέσμες σωματιδίων που είχαν επιτευχθεί μέχρι τότε.

Το πείραμα ξεκίνησε το φθινόπωρο του 1955 και από τις αρχές Οκτωβρίου τα αντιπρωτόνια είχαν ξεκάθαρα ανιχνευθεί.

Οι σπινθηριστές και απαριθμητές Cherenkov που χρησιμοποιούσαν έδειξαν 60 υποψήφια γεγονότα για την ταυτοποίηση του αντιπρωτονίου.

Οι συνεισφορά του Υψηλάντη σε αυτό το πείραμα ήταν πολύ σημαντική (όπως και του Wiegand), και ήταν άδικο που δεν συμπεριλήφθηκαν στο βραβείο Νόμπελ φυσικής το 1959, το οποίο απονεμήθηκε στους Segré και Chamberlain για την «ανακάλυψη του αντιπρωτονίου».

Η ανακάλυψη του αντιπρωτονίου καθιέρωσε τον Υψηλάντη ως ένα από τα λαμπρότερα νέα αστέρια στο πεδίο της φυσικής των στοιχειωδών σωματιδίων και το 1956 έγινε καθηγητής στο τμήμα Φυσικής του Berkeley. Αργότερα, η επιστημονική του συνεισφορά συνεχίστηκε στην Ευρώπη και στο CERN. Μεταξύ άλλων πρότεινε την τεχνική ανίχνευσης που αργότερα ονομάστηκε Ring-Imaging CHerenkov (RICH) και εφαρμόστηκε στο πείραμα DELPHI στον LEP, ενώ είχε επίσης σημαντική συμβολή στο πείραμα LHCb.

Το 1966-67 ο Υψηλάντης έκανε και ένα σύντομο πέρασμα από την Ελλάδα, όταν αποδέχθηκε πρόσκληση του τότε διευθυντή του Ινστιτούτου Πυρηνικής Φυσικής Δημόκριτος, Τ. Κανελλόπουλου, για να δημιουργήσει ένα ερευνητικό πρόγραμμα. Εκεί, εργάστηκε με Έλληνες φυσικούς για την κατασκευή ενός συστήματος ανάλυσης θαλάμου φυσαλίδων. Μάλιστα, κατάφερε να πείσει την τότε ελληνική κυβέρνηση για τη χρηματοδότηση αυτού του προγράμματος με το ποσό των 100.000 δολαρίων ανά έτος. Αυτή η ερευνητική ομάδα του Υψηλάντη συνεργάστηκε στη συνέχεια με τον Η. Muirhead στο Λίβερπουλ με σκοπό τη μελέτη των αλληλεπιδράσεων πρωτονίων στα 7 GeV.

Στο σύντομο βίντεο που ακολουθεί ο Tομ Υψηλάντης αναφέρεται στην ανακάλυψη του αντιπρωτονίου:

Στην φωτογραφία οι συγγραφείς του άρθρου για την ανακάλυψη του αντιπρωτονίου: Owen Chamberlain, Emilio Segre, Clyde Wiegand, Τομ Υψηλάντης (με τον Ε. Lofgren στο κέντρο)

Ανακοίνωση στον χώρο του εργαστηρίου κατά την διάρκεια της εξέλιξης του πειράματος ανίχνευσης των αντιπρωτονίων. Αναφέρει την ανίχνευση 38 αρνητικά φορτισμένων σωματιδίων με μάζα 1840 φορές τη μάζα του ηλεκτρονίου.

http://physicsgg.me/2014/04/16/%cf%84%ce%bf%ce%bc-%cf%85%cf%88%ce%b7%ce%bb%ce%ac%ce%bd%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%b7-%ce%b1%ce%bd%ce%b1%ce%ba%ce%ac%ce%bb%cf%85%cf%88%ce%b7-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%b1%ce%bd%cf%84%ce%b9%cf%80%cf%81%cf%89/

.jpg.7d1e512ca61d6965d032d3b1c5f40969.jpg

tom_ypsilantis.jpg.41056a90d7eb2f9f1edc53abd97f119a.jpg

ypsilantis_et_al.jpg.e1f24371787db6336fbc4ac5ecb70868.jpg

antiproton_progress.jpg.16ae4ea193801dbd09cc67adae6e54b0.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 3 μήνες αργότερα...

«Οι καλύτεροι Eλληνες επιστήμονες έχουν εξοριστεί από την Ελλάδα» :cheesy:

Ο ελληνισμός διαθέτει περίπου το 3% των επιστημόνων κορυφαίας εμβέλειας παγκοσμίως, αν και ο πληθυσμός της Ελλάδας ή των Ελλήνων διεθνώς αντιστοιχεί μόνο στο 0,15% ή 0,20% από τα 6,92 δισεκατομμύρια κατοίκους του πλανήτη. :cheesy: :cheesy: :cheesy:

Κι όμως, παρά τη σημαντική παραγωγή Ελλήνων επιστημόνων, το 85% εκείνων με ισχυρή επιρροή δεν βρίσκεται στην Ελλάδα. ](*,)

Ειδικότερα, ο Ιωάννης Π. Α. Ιωαννίδης -τακτικός καθηγητής Πρόληψης Νοσημάτων, Παθολογίας, Ερευνας και Πολιτικής Υγείας, όπως και Στατιστικής στο Πανεπιστήμιο Stanford των ΗΠΑ- στο τελευταίο βιβλίο του «Παραλλαγή πάνω στην τέχνη της φυγής και ένα απονενοημένο Ριτσερκάρ» (Κέδρος 2014) περιλαμβάνει δεδομένα που περιγράφουν μία πραγματικότητα με δύο όψεις: Τιμά τους Eλληνες επιστήμονες και ερευνητές, αλλά αναδεικνύει και τα προβλήματα του ελληνικού κράτους και του συστήματος οργάνωσης των ελληνικών πανεπιστημίων. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με τον κ. Ιωαννίδη:

• Για την καταγραφή των δεδομένων που παρουσιάζονται στο βιβλίο χρησιμοποιήθηκε η βάση Google Scholar που έχει το πλεονέκτημα να καλύπτει το ευρύτερο δυνατό φάσμα των επιστημών (θετικών, βιοϊατρικών, οικονομικών και κοινωνικών επιστημών, επιστημών πληροφορικής κ.λπ.) και αμβλύνει τις ανισότητες μεταξύ διαφορετικών πεδίων. Η διαδικασία αναζήτησης χρησιμοποίησε επίσης τις βάσεις Web of Science, Scopus και Microsoft Academic Search, ώστε να μεγιστοποιηθεί η πληρότητα της εντόπισης επιστημόνων υψηλής απήχησης.

• Με βάση τις αναφορές που κάνουν άλλοι επιστήμονες στο έργο ενός τρίτου επιστήμονα, συνολικά 336 επιστήμονες με ελληνικά ονόματα περιλαμβάνονται στους πλέον κορυφαίους επιστήμονες, ως προς την επιρροή τους στη διεθνή βιβλιογραφία. Κριτήριο είναι ένας επιστήμονας να έχει πάνω από 10.000 αναφορές και τουλάχιστον μια δημοσίευση ή βιβλίο (ως πρώτος/τελευταίος/μόνος συγγραφέας), να έχει πάνω από 500 αναφορές ή 4.000 έως 10.000 αναφορές, αλλά τουλάχιστον μια δημοσίευση ή βιβλίο (ως πρώτος/τελευταίος/μόνος συγγραφέας) με πάνω από 1.000 αναφορές. Τα κριτήρια διασφαλίζουν τον μεγάλο συνολικό όγκο αναφορών, δίνοντας και έμφαση στο να υπάρχουν και συγκεκριμένες δημοσιεύσεις ή βιβλία εξαιρετικά υψηλής εμβέλειας.

Oμως το 85% από τους κορυφαίους 336 επιστήμονες με ελληνικά ονόματα βρίσκεται σήμερα στο εξωτερικό. Ακόμη και οι λίγοι που βρίσκονται στην Ελλάδα έχουν κάνει τις περισσότερες φορές το μεγαλύτερο μέρος του σημαντικού τους έργου εκτός Ελλάδας και πολλοί από αυτούς φεύγουν πάλι τα τελευταία χρόνια στο εξωτερικό. Ενδεικτικά, περίπου το 95% του δημοσιευμένου έργου των 336 έχει γίνει εκτός Ελλάδος.

«Οι καλύτεροι Eλληνες επιστήμονες έχουν μαζικά εξοριστεί από την Ελλάδα. Μια φθίνουσα μειονότητα εξακολουθεί να ζει στην Ελλάδα, συχνά σε συνθήκες σκληρής εσωτερικής εξορίας. Η έλλειψη χρηματικών πόρων, υποδομών και υποστήριξης για την επιστήμη και την έρευνα είναι βέβαια πασιφανής, αλλά δεν είναι ο μόνος λόγος γι’ αυτήν τη φυγή του καλύτερου δυναμικού που διαθέτει η χώρα. Θεωρώ ότι ακόμη χειρότερος λόγος είναι η έλλειψη συλλογικού κοινωνικού οράματος για την ανάδειξη της αριστείας και η εκτεταμένη επικράτηση των μετρίων στον ακαδημαϊκό, πολιτικό, και ευρύτερο κοινωνικό βίο που οδηγεί σε απαξίωση και μιζέρια. Αν και οι 336 αυτοί επιστήμονες είναι παγκοσμίως γνωστοί και διάσημοι, στον ελλαδικό χώρο, οι περισσότεροι είναι άγνωστοι, ενώ ακούγονται και επικρατούν κατά κόρον τα ονόματα μόνο διαφόρων ασήμαντων, φιλόδοξων και πολιτικά/συνδικαλιστικά/παραθρησκευτικά/ποδοσφαιρικά κ.λπ. δικτυωμένων» δήλωσε στην «Κ» ο κ. Ιωαννίδης. Και πρόσθεσε: «Εξίσου ασήμαντοι σε παγκόσμιο επίπεδο είναι και οι περισσότεροι που δρουν στο εξωτερικό, αλλά αναγνωρίζονται κατά καιρούς ως διακεκριμένοι από ελλαδικούς θεσμούς. Το ελλαδικό σύστημα έχει κατασκευάσει μια ανυπόστατη τεχνητή πραγματικότητα ακόμη και για τους Eλληνες του εξωτερικού. Η δεξαμενή μετριοτήτων ανατροφοδοτεί εσαεί τη μετριότητα σε θέσεις ισχύος».

http://www.kathimerini.gr/778443/article/epikairothta/ellada/oi-kalyteroi-ellhnes-episthmones-exoyn-e3oristei-apo-thn-ellada

0108s16gre1-thumb-large.jpg.a5be47d48787b8f9fd9ede4041cdddba.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 1 μήνα αργότερα...

Θεοδώρα Χατζηιωάννου: «Χωρίς επενδύσεις στην τεχνολογία, δεν υπάρχει μέλλον για μια χώρα» :cheesy:

Με την έρευνά της, η Θεοδώρα Χατζηιωάννου ανοίγει το δρόμο για νέες ανακαλύψεις στη θεραπεία του AIDS. Η ομάδα της, στο κέντρο ερευνών Aaron Diamond στη Νέα Υόρκη, κατόρθωσε για πρώτη φορά να μολύνει μαϊμούδες με τον ιό HIV, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται προοπτικές για τη δημιουργία νέων φαρμάκων ή ακόμη και ενός εμβολίου - ήδη συνεργάζεται με μεγάλη φαρμακευτική εταιρεία, η οποία δοκιμάζει νέα φάρμακα σε μαϊμούδες-πειραματόζωα. Η Ελληνίδα ερευνήτρια και οι συνεργάτες της -ανάμεσά τους ο Αγγλος σύζυγός της Paul D. Bieniasz- δημοσίευσαν τα αποτελέσματά τους στο περιοδικό Science τον περασμένο Ιούνιο, εξηγώντας πώς τροποποίησαν τον ιό HIV-1 (υπεύθυνο για τα περισσότερα περιστατικά AIDS στους ανθρώπους) και κατόπιν τον μετέδωσαν από τη μία μαϊμού στην άλλη μέχρι να μολυνθούν τα κύτταρα. Η Χατζηιωάννου σπούδασε στο πανεπιστήμιο Μπρίστολ στη Βρετανία και έκανε μεταπτυχιακά στο Imperial College του Λονδίνου. Πήρε το διδακτορικό της από το πανεπιστήμιο Claude Bernard στη Λιόν της Γαλλίας το 1999 και έκανε μεταδιδακτορική έρευνα στα αμερικανικά πανεπιστήμια Columbia και Rockefeller, όπου συνεχίζει να εργάζεται ως αναπληρώτρια καθηγήτρια.

Συνεντευξη.

Από μικρή θέλατε να ανακαλύψετε κάτι καινούργιο;

Οχι. Οταν ήμουν μικρή, ήθελα να γίνω κτηνίατρος. Ηθελα να σώζω ζώα - όχι να τα σκοτώνω!

Δεν είναι ανήθικο να μολύνετε ζώα;

Ούτε εμένα μου αρέσει να κάνω πειράματα σε ζώα. Αλλά προτιμάτε να ζήσει μια μαϊμού ή ένας άνθρωπος; Η επιλογή είναι δική σας.

Νιώθετε άσχημα όταν μία από τις μαϊμούδες σας πεθαίνει από AIDS;

Δεν τις αφήνουμε να υποφέρουν. Κάνουμε ευθανασία. Αλλά, για να είμαι ειλικρινής, εγώ προσωπικά δεν τις βλέπω. Κρατούνται σε κυβερνητικά εργαστήρια στη Νέα Υόρκη. Δεν είναι μαϊμούδες που βρήκαμε στη ζούγκλα, αλλά μαϊμούδες που μεγαλώνουν για να χρησιμοποιηθούν σε πειράματα. Είναι διαφορετικό όταν εκτρέφουμε κοτόπουλα για να τα φάμε;

Πώς θα είναι τα νέα φάρμακα για το AIDS;

Θα πρόκειται για μια τελείως διαφορετική «γκάμα», που δεν υπάρχει σήμερα. Το πρόβλημα είναι ότι πολλοί ασθενείς δεν παίρνουν τα φάρμακά τους όπως πρέπει, γι’ αυτό ο ιός εξελίσσεται και μεταλλάσσεται.

Θα γίνετε πλούσια μόλις αρχίσουν να κυκλοφορούν στην αγορά;

Δυστυχώς όχι... Δεν θα μπορούσα να συνεχίσω την έρευνά μου αν η ίδια επωφελούμουν οικονομικά από τα φάρμακα. Θα υπήρχε σύγκρουση συμφερόντων!

Ολα στην επιστήμη γίνονται μόνο για τη δόξα;

Καλή δεν είναι κι αυτή; Από την αρχή της καριέρας μου ήθελα να δουλέψω πάνω σε μια ανθρώπινη νόσο. Ακόμα έχουμε 2,5 εκατομμύρια νέες προσβολές κάθε χρόνο από AIDS σε όλο τον κόσμο!

Γιατί πετύχατε εσείς, όταν υπάρχουν τόσοι επιστήμονες στις ΗΠΑ που εργάζονται πάνω στο ίδιο πρόβλημα;

Ποτέ δεν ξέρεις από πού θα έρθει η καινούργια ιδέα. Εμείς δεν πήραμε τον ιό να τον βάλουμε αμέσως στις μαϊμούδες, αλλά σκεφτήκαμε πρώτα να μελετήσουμε τι γίνεται στο κύτταρο. Δηλαδή, ξεκινήσαμε πριν από χρόνια με βασική έρευνα, ενώ στην Αμερική η κυβέρνηση προωθεί πιο πολύ την εφαρμοσμένη έρευνα.

Και αν είχατε αποτύχει έπειτα από τόσα χρόνια ερευνητικής προσπάθειας;

Θα... αυτοκτονούσα; Δεν ξέρω. Ευτυχώς πετύχαμε. Στην πρώτη μας προσπάθεια το 2006 είχαμε καταφέρει να μεταλλάξουμε τον ιό στα κύτταρα των μαϊμούδων rhesus - που είναι το πιο διαδεδομένο είδος μακάκου. Αλλά μόνο στο εργαστήριο. Οταν πήραμε τον ίδιο ιό και τον βάλαμε στις μαϊμούδες, πατώσαμε. Τότε η απογοήτευσή μας ήταν φοβερή! Αλλά δεν το βάλαμε κάτω. Βρήκαμε ένα άλλο είδος μακάκου, τις pigtailed μαϊμούδες, δοκιμάσαμε ξανά και τα καταφέραμε.

Το εμβόλιο κατά του AIDS θα δοκιμαστεί στις ίδιες μαϊμούδες;

Οχι ακόμα. Αυτήν τη στιγμή μεταλλάσσουμε λίγο το ανοσοποιητικό σύστημα των μαϊμούδων προκειμένου να πάθουν AIDS, αλλά, για να δοκιμάσεις ένα εμβόλιο, χρειάζεσαι ανέπαφο το ανοσοποιητικό σύστημα. Πάνω σε αυτό εργαζόμαστε τώρα. Μου ανανέωσαν τη χρηματοδότηση από την κυβέρνηση, η οποία ανέρχεται σε μισό εκατομμύριο δολάρια. Τα καινούργια μοντέλα για τον ιό HIV είναι προτεραιότητα για το εθνικό σύστημα υγείας των ΗΠΑ.

Οι ΗΠΑ κυριαρχούν στον κόσμο ή νιώθετε την… ανάσα άλλων χωρών στον ώμο σας;

Γίνονται πολλές προσπάθειες και από εργαστήρια στην Ιαπωνία. Λένε επίσης ότι η επόμενη υπερδύναμη θα είναι η Κίνα, επειδή κάνει φοβερές επενδύσεις στην επιστήμη.

Και η Ελλάδα;

Η Ελλάδα προφανώς δεν μπορεί να συναγωνιστεί σε χρήματα. Από την άλλη, αν δεν γίνονται επενδύσεις στην τεχνολογία, δεν υπάρχει μέλλον για μια χώρα. Στο εξωτερικό αρχίζουν τα πειράματα στο λύκειο, ενώ στο σχολείο στη Ρόδο, όπου μεγάλωσα, δεν γνώριζα τι είναι το DNA.

Πότε μπήκατε πρώτη φορά σε ερευνητικό εργαστήριο;

Σε πραγματικό εργαστήριο μπήκα όταν τελείωσα το μεταπτυχιακό μου στο Imperial και δούλεψα στο Λονδίνο πάνω στους ρετροϊούς. Ηταν απίστευτα! Με συνεπήρε το ότι μπορούσα να δημιουργήσω όλα αυτά τα πράγματα τα οποία κανείς άλλος δεν είχε δει πριν από μένα. Ενιωθα λίγο σαν Θεός... Γι’ αυτό λέω... Αν θέλεις να γίνεις επιστήμονας, πρέπει να δοκιμάσεις να δουλέψεις στο εργαστήριο και να αισθανθείς ότι ούτε στο καλύτερό σου όνειρο δεν θα ήθελες να κάνεις κάτι άλλο.

Αντιμετωπίσατε διάκριση στην καριέρα σας στο εξωτερικό τόσα χρόνια ως Ελληνίδα;

Το αντίθετο! Πρόβλημα είχα μόνο στην... Ελλάδα. Πριν εργαστώ στο Λονδίνο, είχα δοκιμάσει να επιστρέψω και σκέφτηκα να κάνω αίτηση για μία θέση μικροβιολόγου που είχε προκηρυχθεί σε ένα νοσοκομείο. Οπως έμαθα αργότερα, δεν κοίταξαν τις αιτήσεις, αλλά προσέλαβαν δύο επειδή είχαν γνωστούς στην κυβέρνηση, παρότι δεν ήταν οι πιο κατάλληλοι.

Σήμερα η Ελλάδα σάς λείπει;

Πολύ. Οι γονείς μου, η αδερφή μου και όλοι οι φίλοι μου μένουν στη Ρόδο. Ο γιος μου, που είναι επτά χρόνων, έχει αρχίσει να παρακολουθεί απογευματινό ελληνικό σχολείο στη Νέα Υόρκη.

Και γκρινιάζει όπως στο «Γάμο α λα ελληνικά»;

Οχι, του αρέσει πολύ. Τις προάλλες έφερε σπίτι ένα τηγανόσχημο, σαν αυτά που φτιάχνουν στις Κυκλάδες. Ελπίζω το ελληνικό σχολείο να αρέσει αργότερα και στη μικρότερη κόρη μου.

Η Ελλάδα αρέσει στα παιδιά σας;

Φυσικά! Εγώ βλέπω ότι όλα έχουν αλλάξει σε σχέση με παλιότερα. Οι συνομήλικοί μου έχουν εργασιακά προβλήματα και οι συντάξεις έχουν κοπεί. Σιγά σιγά αλλάζει και η νοοτροπία. Παλιότερα διασκεδάζαμε και χωρίς πολλά χρήματα. Τώρα έχουμε γίνει λίγο σαν τους Εγγλέζους.

Πώς είναι να εργάζεστε με τον σύζυγό σας στην ίδια έρευνα;

Στην αρχή ήταν πολύ δύσκολο. Τώρα έχουμε βρει την κατάλληλη ισορροπία.

Παρόλο που το ονοματεπώνυμό του εμφανίζεται τελευταίο στο δημοσίευμα του περιοδικού Science και το δικό σας πρώτο;

Στις επιστημονικές δημοσιεύσεις το τελευταίο όνομα είναι εξίσου σημαντικό με το πρώτο.

http://www.kathimerini.gr/781910/article/proswpa/synentey3eis/8eodwra-xatzhiwannoy-xwris-ependyseis-sthn-texnologia-den-yparxei-mellon-gia-mia-xwra

xatzz-thumb-large.jpg.f864c40ab236aac6ab11bec4ac223d4a.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Βράβευση Ελληνα ερευνητή στον τομέα της φασματομετρίας μάζας. :cheesy:

Με το διεθνές βραβείο εφαρμοσμένης φυσικής «Curt Brunnée Award», στον τομέα της φασματομετρίας μάζας τιμήθηκε ένας νέος Έλληνας ερευνητής, ο δρ Δημήτρης Παπαναστασίου.

Ο κ. Παπαναστασίου έλαβε το βραβείο σε ειδική τελετή κατά τη διάρκεια του Παγκόσμιου Συνεδρίου IMSC, που πραγματοποιήθηκε στη Γενεύη.

Το βραβείο απονέμεται κάθε τρία χρόνια από τη Διεθνή Εταιρεία Φασματομετρίας Μάζας σε έναν επιστήμονα- ερευνητή για την εξαιρετική συμβολή του στην ανάπτυξη καινοτόμων επιστημονικών οργάνων και αποτελεί τη μεγαλύτερη διάκριση παγκοσμίως για ερευνητές έως 45 ετών στον συγκεκριμένο τομέα.

Ο Δημήτρης Παπαναστασίου τιμήθηκε για την προώθηση της θεωρητικής κατανόησης της συμπεριφοράς των ιόντων στην αέρια φάση και την εφαρμογή της γνώσης αυτής στον σχεδιασμό και την κατασκευή νέων ιοντικών οπτικών συστημάτων.

Ο 38χρονος ερευνητής είναι συνιδρυτής και επιστημονικός διευθυντής της ελληνικής εταιρείας υψηλής τεχνολογίας Fasmatech S.A., η οποία εστιάζει στην έρευνα και ανάπτυξη καινοτόμων τεχνολογιών στον τομέα της φασματομετρίας μάζας και της φασματομετρίας κινητικότητας των ιόντων.

Οι εφαρμογές αυτές αφορούν στην ανίχνευση και ανάλυση ουσιών, βιολογικού υλικού και άλλων μορίων σε πολύ χαμηλά επίπεδα συγκέντρωσης και καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα τομέων επιστημονικής έρευνας και εφαρμοσμένης επιστήμης, όπως στη διαγνωστική ιατρική, την προστασία του περιβάλλοντος, την ενεργειακή βιομηχανία κ.ά.

Η Fasmatech S.A. διατηρεί εργαστήρια στο Τεχνολογικό και Επιστημονικό Πάρκο Αττικής «Λεύκιππος», εντός των εγκαταστάσεων του Κέντρου Έρευνας «Δημόκριτος». Η επιλογή του Δ. Παπαναστασίου έγινε μετά από σχετική πρόταση της Ελληνικής Εταιρίας Φασματομετρίας Μάζας, η οποία επίσης εδρεύει στον «Δημόκριτο».

http://www.kathimerini.gr/782244/article/epikairothta/episthmh/vraveysh-ellhna-ereynhth-ston-tomea-ths-fasmatometrias-mazas

papanastasioudimitris-thumb-large.jpg.c3ddc8348a5206b1da258e19f02f9009.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 1 μήνα αργότερα...

Χρίστος Παπακυριακόπουλος – 100 χρόνια από τη γέννησή του. :cheesy:

Ο Henry Poincare τo 1904 διατύπωσε μια εικασία που αργότερα ονομάστηκε εικασία του Poincare σύμφωνα με την οποία οποιοδήποτε τρισδιάστατο αντικείμενο που χαρακτηρίζεται από κάποιες συγκεκριμένες ιδιότητες της τρισδιάστατης σφαίρας μπορεί να μεταπλαστεί σε τρισδιάστατη σφαίρα.

Την εικασία απέδειξε το 2002 ο Ρώσος μαθηματικός, ο Grisha Perelman.

Με την εικασία του Poincare καταπιάστηκε και ένας από τους μεγαλύτερους Έλληνες μαθηματικούς, ο Χρίστος Παπακυριακόπουλος (1914 - 1976) - φέτος συμπληρώνονται 100 χρόνια από τη γέννησή του.

Περισσοτερα.

http://physicsgg.me/2014/10/30/%cf%87%cf%81%ce%af%cf%83%cf%84%ce%bf%cf%82-%cf%80%ce%b1%cf%80%ce%b1%ce%ba%cf%85%cf%81%ce%b9%ce%b1%ce%ba%cf%8c%cf%80%ce%bf%cf%85%ce%bb%ce%bf%cf%82-100-%cf%87%cf%81%cf%8c%ce%bd%ce%b9%ce%b1-%ce%b1/

 

Η ομάδα ΘΑΛΗΣ + ΦΙΛΟΙ τιμά τον μεγάλο έλληνα μαθηματικό, με δυο ομιλίες αφιερωμένες στο έργο και τη ζωή του.

Φέτος κλείνουν 100 χρόνια από τη γέννηση του Χρίστου Παπακυριακόπουλου (1914 – 1976), που είναι μαζί με τον Κωνσταντίνο Καραθεοδωρή ο μεγαλύτερος έλληνας μαθηματικός του 20ου αιώνα. Οι έρευνες στην τοπολογία του “Πάπα”, όπως είναι γνωστός στη διεθνή μαθηματική κοινότητα, η απόδειξη του περίφημου Λήμματος του Ντεν, και η ανακάλυψη δυο σημαντικών θεωρημάτων, άνοιξαν το δρόμο που οδήγησε τελικά στην απόδειξη της Εικασίας του Πουανκαρέ, από τον ρώσο μαθηματικό Γκριγκόρι Πέρελμαν.

Κι όμως, ο Χρίστος Παπακυριακόπουλος παραμένει ακόμη και σήμερα εντελώς άγνωστος στην πατρίδα του. Η αιτία είναι, σίγουρα, εν μέρει η αφάνεια μέσα στην οποία γίνεται η ανώτερη μαθηματική έρευνα, κυρίως μέχρι την τελευταία δεκαετία του 20ου αιώνα. Παράλληλα όμως, στην παράδοξη ασημότητα του Παπακυριακόπουλου συνέβαλλαν ο εσωστρεφής χαρακτήρας του, που τον έκανε να ζήσει για εικοσιπέντε χρόνια στο Πανεπιστήμιο του Πρίνστον σαν ερημίτης, αλλά και τα πολιτικά πάθη της εποχής του μεταπολέμου, που τον απομόνωσαν από το τότε ελληνικό κατεστημένο.

Στην ομιλία του «Ο Χρίστος Παπακυριακόπουλος και ο Θείος Πέτρος», ο συγγραφέας Απόστολος Δοξιάδης θα μιλήσει για τη ζωή του Παπακυριακόπουλου, καθώς και για τη ρομαντική, και εν τέλει ανεπιτυχή του προσπάθεια, στα τελευταία χρόνια της ζωής του, να λύσει το μεγάλο άλυτο πρόβλημα της τοπολογίας, την Εικασία του Πουανκαρέ. Με αφορμή τη σύντομη γνωριμία του με τον Παπακυριακόπουλο, το 1971-2, ο Απόστολος Δοξιάδης θα αναφερθεί επίσης στον τρόπο με τον οποίο η μορφή του αποτέλεσε την πρώτη έμπνευση για τον ήρωα του μυθιστορήματός του

Ο Θείος Πέτρος και η Εικασία του Γκόλντμαχ.

Στην ομιλία του «Ο Μαγικός Πύργος του Χρίστου Παπακυριακόπουλου: Ξεμπλέκοντας κόμπους και μπαλόνια σε εξωτικούς χώρους», ο καθηγητής του Μαθηματικού Τμήματος του Πανεπιστημίου Αθηνών Αντώνης Μελάς θα εισαγάγει τις βασικές έννοιες της τοπολογίας, και θα αναφερθεί με τρόπο προσιτό στο γενικό κοινό στα μεγάλα θεωρήματα του Παπακυριακόπουλου, καθώς και στις απόπειρές του να αποδείξει την Εικασία του Πουανκαρέ.

Θα προλογίσει ο μαθηματικός και συγγραφέας Τεύκρος Μιχαηλίδης.

Η εκδήλωση, η οποία θα είναι ανοιχτή στο κοινό, θα γίνει την Τετάρτη 12 Νοεμβρίου 2014 στις 7 μ.μ. στο Αμφιθέατρο του Μουσείου Μπενάκη της οδού Πειραιώς. (Πειραιώς 138 & Ανδρονίκου)

http://physicsgg.me/2014/10/30/%cf%87%cf%81%ce%af%cf%83%cf%84%ce%bf%cf%82-%cf%80%ce%b1%cf%80%ce%b1%ce%ba%cf%85%cf%81%ce%b9%ce%b1%ce%ba%cf%8c%cf%80%ce%bf%cf%85%ce%bb%ce%bf%cf%82-100-%cf%87%cf%81%cf%8c%ce%bd%ce%b9%ce%b1-%ce%b1/

 

Λιγα για τον Γκριγκόρι Γιακόβλεβιτς Πέρελμαν και την την εικασία του μαθηματικού Ανρί Πουανκαρέ. :cheesy:

http://www.enviro.gr/eikastika/fotografia/2023/1211261353909912_1119101111/lightbox_slideshow.php

12.jpg.d0b19c839ef43bcbc852077493720ac2.jpg

papakyriakopoulos2.jpg.e38b239b91f2949fb7b03f8acde1f13d.jpg

papa_prinston.jpg.de1f7caf9888f07841f9e87cf06913e1.jpg

papa-5-742x1024.jpg.ac161d6ad1db68bf3ab0042ddf865c50.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Ο Ελληνας του ΜΙΤ. :cheesy:

Διευθυντής Πληροφορικής από τα 28 του χρόνια στο διάσημο εργαστήριο Media Lab του Τεχνολογικού Ινστιτούτου της Μασαχουσέτης (ΜΙΤ), ο 47χρονος σήμερα Κρητικός επιστήμονας, ένα από τα πιο «δυνατά» μυαλά στον χώρο της πληροφορικής και της σύγχρονης τεχνολογίας παγκοσμίως, θα μιλήσει το απόγευμα στο Κολέγιο Ανατόλια της Θεσσαλονίκης.

Θέμα είναι η οπτική του Media Lab του ΜΙΤ σε ό,τι αφορά την τεχνολογία στη σύγχρονη εκπαίδευση.

Ως βασικός συντελεστής του λεγόμενου «υπολογιστή των 100 δολαρίων» που μετεξελίχτηκε στο πρόγραμμα «Ενα Λάπτοπ Ανά Παιδί» (OLPC), ο Μπλέτσας δεν κρύβει τη βαθιά του πεποίθηση πως η ευρύτερη δυνατή διάχυση της σύγχρονης τεχνολογίας είναι το βασικό μέσο για τη διάδοση της γνώσης και κατά συνέπεια για την πρόοδο και την οικονομική ανάπτυξη στον πλανήτη.

Το σχέδιο OLPC, που επεξεργάστηκε και υλοποίησε από κοινού με τον επίσης ελληνικής καταγωγής Νικόλας Νεγρεπόντε, διευθυντή του Τεχνολογικού Ινστιτούτου του MIT -πολλοί θεωρούν τον Μπλέτσα διάδοχο του τελευταίου- έχει ως αποτέλεσμα εκατομμύρια παιδιά σε δεκάδες χώρες του πλανήτη να έχουν σήμερα τον δικό τους υπολογιστή με ασύρματη ευρυζωνική σύνδεση στο Διαδίκτυο, χωρίς ύπαρξη συμβολαίου ή σχετικής εγκατάστασης.

Τα βασικά πειράματα για την υλοποίηση του project έγιναν στην Πάτμο, αλλά και σε απρόσιτη ζούγκλα της Καμπότζης!

Ο Ελληνας επιστήμονας πιστεύει πως η καινοτομία φέρνει τεχνολογική υπεροχή και αυτή με τη σειρά της οικονομική και πολιτισμική κυριαρχία, ενώ σε συνεντεύξεις του δεν έχει κρύψει τον προβληματισμό του για το ότι η Ελλάδα έχει πολύ δρόμο να διανύσει ακόμα σε αυτή την κατεύθυνση.

Τα τελευταία χρόνια, το εργαστήριο στο οποίο προΐσταται έχει επικεντρώσει τις έρευνές του στα πεδία των νευροεπιστημών, της ψηφιακής νοημοσύνης και στα όρια μεταξύ υπολογιστών και ανθρώπινου εγκεφάλου.

Ο Μιχάλης Μπλέτσας γεννήθηκε στα Χανιά της Κρήτης το 1967. Σπούδασε στο Τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών του ΑΠΘ και έκανε μεταπτυχιακά στις ΗΠΑ, στη βιοϊατρική και στη μηχανική υπολογιστών. Εργάστηκε αρχικά ως μηχανικός συστημάτων και το 1996, σε ηλικία μόλις 28 ετών, επιλέχτηκε μεταξύ 300 υποψηφίων μετά από 6μηνη διαδικασία, για τη θέση του διευθυντή Πληροφορικής του ΜΙΤ, θέση που κατέχει μέχρι σήμερα.

Μεταξύ άλλων συνέβαλε στην ανάπτυξη του μόντεμ υψηλής ταχύτητας, γνωστού σε όλους τους χρήστες Διαδικτύου ως ADSL.

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22768&subid=2&pubid=64089252

 

Η Ελληνίδα φοιτήτρια της Google. :cheesy:

Η Μαρία Δημακοπούλου πέρυσι κατόρθωσε λύσει ένα πρόβλημα που είχε για τρία χρόνια «εγκλωβιστεί» στους επεξεργαστές της Intel με αποτέλεσμα να κερδίσει βραβεία από τη Google και την Intel.

«Αν δεν είχα παρακολουθήσει τόσα χρόνια στενά τα μαθήματα της σχολής, αν δεν είχα τους καθηγητές μου να με στηρίζουν, δεν θα είχα καταφέρει τόσα. Ενα σημαντικό κομμάτι όσων έχω κάνει οφείλεται στους ανθρώπους που με δίδαξαν και με γαλούχησαν να κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ», λέει η Μαρία Δημακοπούλου, που αποφοίτησε μόλις τον περασμένο Ιούνιο από το ΕΜΠ (Σχολή Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών), αλλά μετρά ήδη πολλά και εντυπωσιακά βραβεία.

Από το τρίτο έτος της σχολής της, το 2012, άρχισε να εργάζεται τους καλοκαιρινούς μήνες σε ομάδα αλγορίθμων της Google στο Παρίσι, δίπλα σε 40άρηδες εξειδικευμένους ερευνητές από όλο τον κόσμο.

Ασχολήθηκε με προηγμένα πρότζεκτ και κατάφερε πέρυσι να βρει τη λύση για ένα πρόβλημα που έμενε άλυτο τρία χρόνια στους επεξεργαστές της Intel, με αποτέλεσμα να κερδίσει τιμητικά βραβεία από την Google και την Intel. «Δεν πάει κάποιος ξαφνικά στην Google και γίνεται έξυπνος. Είχα πολύ δυναμικούς καθηγητές με επιθυμία να είναι άριστοι στον χώρο τους διεθνώς. Η ποιότητα των μαθημάτων και της προσφερόμενης εκπαίδευσης ήταν για μένα καθοριστική για την επίδοσή μου».

Στο ήδη πλούσιο βιογραφικό της καταγράφονται κι άλλα βραβεία. Οπως το διεθνές τιμητικό βραβείο και η υποτροφία Anita Borg Memorial της Google για την αριστεία στην επιστήμη υπολογιστών και στην τεχνολογία. Μετά τη λύση στο πρόβλημα της Intel την προσκάλεσαν να μιλήσει σε συνέδριο στο CERN, ενώ το περασμένο καλοκαίρι βρέθηκε στη Silicon Valley των ΗΠΑ σε πρόγραμμα υπό την αιγίδα της NASA και της Google, όπου δούλεψε πάνω σε νανοτεχνολογία και τεχνητή νοημοσύνη.

Τον Δεκέμβρη φεύγει για Νέα Υόρκη, για να δουλέψει πλέον στους αλγόριθμους που βρίσκονται πίσω από τα συστήματα διαφημίσεων της Google. «Δεν θα άλλαζα τις σπουδές μου με κάποιο πανεπιστήμιο του εξωτερικού. Οταν μπήκα πρώτη στη Σχολή, μου είχαν πει πως θα μπορούσα να πάω σε όποιο πανεπιστήμιο ήθελα. Ηταν συνειδητή επιλογή να μείνω εδώ και η πορεία με δικαίωσε. Πρόκειται για μια εξαιρετική σχολή αν έχεις τη διάθεση να προοδεύσεις».

http://www.secnews.gr/archives/85665

.jpg.758afc4c52605264a70799cf9d3cb37f.jpg

.jpg.844aacdfd661b2b279ab826a9eb9919c.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

  • 4 εβδομάδες αργότερα...

Νίκος Μουστάκας. :cheesy:

«Ηταν το πρώτο μου ταξίδι στη Γερμανία και με εντυπωσίασαν δύο πράγματα: το γνήσιο ενδιαφέρον των Γερμανών για όσα συμβαίνουν στη χώρα μας και τα εργοτάξια που συναντάς σχεδόν σε κάθε γωνιά. Παντού κάτι φτιάχνουν, και αυτό σου δίνει την αίσθηση πως η οικονομία κινείται, αλλά κυρίως ότι υπάρχει θέληση για βελτίωση», λέει ο Νίκος Μουστάκας, ο Ελληνας που βραβεύτηκε από το γερμανικό υπουργείο Παιδείας και Ερευνας, στο πλαίσιο του διαγωνισμού «Green Talents».

Ο 30χρονος ερευνητής ακτινοβολεί αισιοδοξία για το μέλλον, ενώ θεωρεί ότι υπήρξε τυχερός. «Είχα εξαιρετικούς καθηγητές, με όρεξη να μεταδώσουν τις γνώσεις τους. Παντού υπάρχουν προβλήματα, θεωρώ όμως ότι η προσωπική θέληση και η δύναμη της ομάδας μπορούν να επιτύχουν πολλά. Ειδικά σε περιόδους κρίσης, το σημαντικότερο είναι να δημιουργούμε ομάδες και να συνεργαζόμαστε. Μόνο με αισιοδοξία μπορούμε να προχωρήσουμε».

Ο Νίκος είναι ένας ευγενής, μετριόφρων, θετικός νέος, που απολαμβάνει τη δουλειά του. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα, στην περιοχή του Γκύζη. «Πήγα σε δημόσιο σχολείο και η οικογένειά μου ήταν η τυπική ελληνική οικογένεια των τριών ατόμων.

Είχα πάντα μεγάλη υποστήριξη στο θέμα της μόρφωσης. Μπορεί να μην είχα υπολογιστή τελευταίας τεχνολογίας, π.χ., αλλά ποτέ δεν μου είπαν όχι σε ουσιαστικές απαιτήσεις». Οταν έρχεται η στιγμή να εξηγήσει την έρευνά του, «με απλά λόγια, αν γίνεται», το πρόσωπό του φωτίζεται.

«Στην τεχνητή φωτοσύνθεση χρησιμοποιούμε το ηλιακό φως για να διασπάσουμε το διοξείδιο του άνθρακα και να δημιουργήσουμε εκ νέου καύσιμα. Οπως τα φυτά που χρησιμοποιούν το διοξείδιο του άνθρακα και το νερό για να παραγάγουν τη δική τους ενέργεια και να μεγαλώσουν, έτσι και εμείς προσπαθούμε να μιμηθούμε τη φύση. Στην Ελλάδα έχουμε τεχνογνωσία και πολλά πλεονεκτήματα λόγω της γεωγραφικής θέσης, της ακτογραμμής και, φυσικά, λόγω του ήλιου και του αέρα».

Ο Νίκος σπούδασε στο Τμήμα Επιστήμης των Υλικών του Πανεπιστημίου Πατρών, έκανε μεταπτυχιακό στα Συστήματα Διαχείρισης Ενέργειας και Προστασίας Περιβάλλοντος (Πανεπιστήμιο Πειραιά και ΕΜΠ) και σήμερα είναι υποψήφιος διδάκτωρ του Ινστιτούτου Νανοεπιστήμης και Νανοτεχνολογίας (ΙΝΝ) του «Δημόκριτου». Το 2015 θα εργαστεί για τρεις μήνες σε ερευνητικό κέντρο της Γερμανίας. Πιστεύει ότι η «διαρροή μυαλών» δεν είναι κακή, αν ο επιστήμονας εξελιχθεί και κατόπιν επιστρέψει για να εφαρμόσει όσα αποκόμισε στη χώρα του. «Δεν είναι εύκολο, οι θέσεις στον ερευνητικό τομέα είναι δυσεύρετες και τα χρήματα λίγα.

Γι’ αυτό και πολλοί συμφοιτητές μου έχουν ήδη μεταναστεύσει, κυρίως σε χώρες της βόρειας Ευρώπης».

Ο ίδιος «πρόλαβε» και κάθε μήνα λαμβάνει υποτροφία ύψους 600 ευρώ για το διδακτορικό του, καθώς από το 2011 οι κρατικές υποτροφίες για τον «Δημόκριτο» κόπηκαν. Επίσης έχει την τύχη, όπως δηλώνει, να εργάζεται σε μια πολύ καλή ομάδα, με πολλές διεθνείς διακρίσεις. Η εύλογη ερώτηση είναι πώς ένας νέος επιστήμονας θα αντισταθεί σε όσα μπορεί να του προσφέρει, για παράδειγμα, η Γερμανία. «Δεν μπορούμε να κάνουμε συγκρίσεις. Πρόκειται για μια χώρα που βασίζεται στη βιομηχανία. Τα εργαστήριά τους είναι άριστα εξοπλισμένα, κυρίως με γερμανικά όργανα και μηχανήματα.

Οι ίδιες οι εταιρείες απευθύνονται στα πανεπιστήμια και χρηματοδοτούν την έρευνα. Επίσης, η Γερμανία προσελκύει επιστήμονες από όλο τον κόσμο, προκειμένου να εμπλουτίσει το δυναμικό της με διαφορετικές κουλτούρες. Ωστόσο, από όσα είδα εδώ και από τις συζητήσεις μου με τους άλλους βραβευθέντες, δεν απέχουμε πολύ σε επίπεδο έρευνας. Ο καλύτερος εξοπλισμός δεν συνεπάγεται πάντα καλύτερη έρευνα. Οι ομάδες μας είναι ανταγωνιστικές».

http://www.kathimerini.gr/794055/article/epikairothta/episthmh/giati-to-germaniko-kratos-vraveyse-ton-niko-moystaka

.jpg.e6194336d597d5d51421832d4a43057f.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Στην αστροφυσικό Βάσω Παυλίδου το Βραβείο L'OREAL- UNESCO :cheesy:

Στην Επίκουρο Καθηγήτρια Αστροφυσικής του Πανεπιστημίου Κρήτης κυρία Βάσω Παυλίδου απονεμήθηκε το Ελληνικό Βραβείο 2014 L'ORÉAL-UNESCO για τις Γυναίκες στην Επιστήμη στον κλάδο των Φυσικών Επιστημών

Τα Ελληνικά Βραβεία L'ORÉAL-UNESCO αποτελούν άξονα του διεθνούς προγράμματος "L'ORÉAL-UNESCO για τις Γυναίκες στην Επιστήμη" το οποίο τιμά κάθε χρόνο τη συνεισφορά διακεκριμένων Γυναικών Επιστημόνων για τη συνέχιση της ερευνητικής τους δραστηριότητας.

Το πρόγραμμα L'ORÉAL-UNESCO Για τις Γυναίκες στην Επιστήμη είναι το μοναδικό στον κόσμο για γυναίκες, αποτελεί ορόσημο της διεθνούς επιστημονικής αριστείας, μια ανεκτίμητη πηγή κινήτρων, υποστήριξης και έμπνευσης για τις γυναίκες στον Επιστημονικό κλάδο.

Τα Βραβεία απονέμονται κάθε έτος εκ περιτροπής στους κλάδους των Βιοεπιστημών και των Φυσικών Επιστημών. Από το 1998 μέχρι σήμερα έχουν βραβευτεί παγκοσμίως γυναίκες από 106 χώρες, των οποίων η υποδειγματική σταδιοδρομία δημιούργησε νέες και ορισμένες φορές επαναστατικές ανακαλύψεις για τη βελτίωση της ποιότητας ζωής εκατομμυρίων ανθρώπων.

Τα Ελληνικά Βραβεία L'ORÉAL-UNESCO που θεσμοθετήθηκαν στην Ελλάδα το 2006 χορηγούνται κατ' έτος σε 3 Ελληνίδες Επιστήμονες, ηλικίας μέχρι 38 ετών, κατόχων διδακτορικού διπλώματος, οι οποίες ασχολούνται με την Επιστημονική Έρευνα στον τομέα των Βιοεπιστημών ή των Φυσικών Επιστημών και δραστηριοποιούνται σε Πανεπιστήμια ή Ερευνητικά Ιδρύματα της Ελλάδας. Τα Βραβεία συνοδεύονται με χρηματικό ποσό αξίας 10.000 ευρώ το κάθε ένα

Η Βάσω Παυλίδου στην οποία απονεμήθει το ένα από τα 3 φετινά βραβεία σπούδασε Φυσική στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και έλαβε το Διδακτορικό της Δίπλωμα στην Αστροφυσική από το Πανεπιστήμιο της Ουρμπάνα, Ιλλινόϊς της Αμερικής. Με σταθμούς στο Πανεπιστήμιο του Σικάγου, το Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Καλιφόρνιας, και το Ινστιτούτο Μαξ Πλανκ Ραδιοαστρονομίας της Γερμανίας ήρθε στο ΙΤΕ το 2012 με υποτροφία Marie Curie της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Από το 2013 είναι Επίκουρη Καθηγήτρια στο Τμήμα Φυσικής του Πανεπιστημίου Κρήτης.

Εχει ήδη δημοσιεύσει περισσότερες από75 εργασίες σε διεθνή επιστημονικά περιοδικά με κριτές και υπάρχουν περισσότερες από 4.000 αναφορές από άλλους επιστήμονες στο έργο της.

Η κυρία Παυλίδου υπήρξε η κινητήρια δύναμη για τη δημιουργία της διεθνούς συνεργασίας RoboPol η οποία κατασκεύασε, τοποθέτησε και λειτουργεί στο τηλεσκόπιο του Αστεροσκοπείου Σκίνακα στον Ψηλορείτη ένα παγκοσμίως μοναδικό στο είδος όργανο (Πολωσίμετρο) για τη μελέτη εξωτικών φαινομένων στο σύμπαν, με ήδη σημαντικότατα αποτελέσματα.

Στο πρόγραμμα RoboPol συμμετέχουν τα Ιδρύματα Πανεπιστήμιο Κρήτης, ΙΤΕ, Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Καλιφόρνιας, Ινστιτούτο Μαξ Πλανκ Ραδιοαστρονομίας της Γερμανίας, Πανεπιστήμιο Νικόλαος Κοπέρνικος της Πολωνίας και το Διαπανεπιστημιακό Κέντρο Αστρονομίας και Αστροφυσικής της Ινδίας

Στην ομιλία της κατά την παραλαβή του βραβείου η κυρία Παυλίδου υπογράμμισε τη σημασία του συνολικού ερευνητικού περιβάλλοντος στην παραγωγή υψηλής ποιότητας ερευνητικού έργου. «Καμία επιστημονική πορεία δεν παράγεται στο κενό» ανέφερε.

«Οι συνάδελφοι στην Κρήτη, που έχτισαν από το μηδέν ένα από τα καλύτερα Τμήματα Φυσικής στην Ευρώπη, ένα κορυφαίο ερευνητικό κέντρο, το Ίδρυμα Τεχνολογίας και Έρευνας, με απανωτές παγκόσμιες διακρίσεις, έναν εκδοτικό οίκο - κόσμημα, τις Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, και ένα παγκοσμίου φήμης Αστεροσκοπείο, το Αστεροσκοπείο του Σκίνακα, και που, μαζί με το πανάξιο τεχνικό και διοικητικό μας προσωπικό κράτησαν όλες αυτές τις δομές, με προσωπικές θυσίες, όχι απλώς λειτουργικές, αλλά ακμάζουσες εν μέσω της χειρότερης οικονομικής συγκυρίας από ιδρύσεως του Πανεπιστημίου Κρήτης, κατέστησαν δυνατό να είμαστε πιο παραγωγικοί στην Κρήτη από ότι υπήρξαμε ποτέ στην Αμερική ή τη Γερμανία.»

Έκλεισε απευθύνοντας κάλεσμα στα νέα παιδιά:

-«Προς τα νέα κορίτσια και αγόρια, με αγάπη και πάθος για την επιστήμη, πού δεν ξέρουν πώς να μετατρέψουν το πάθος τους σε έργο ζωής: Ελάτε. Εμείς στο Πανεπιστήμιο Κρήτης σας περιμένουμε, να κάνουμε μαζί το θαυμάσιο ταξίδι στα όρια της ανθρώπινης γνώσης, και πέρα από αυτά, στο σκοτάδι, να το φωτίσουμε ρωτώντας καινούριες ερωτήσεις, βρίσκοντας καινούριες απαντήσεις, κατακτώντας νέα γνώση για λογαριασμό της ανθρωπότητας.»

http://www.tovima.gr/society/article/?aid=655845

1270515434_..jpg.9c016b31d41d15dec0e8774257f3f2bd.jpg

Ο πλανήτης μας ειναι το λίκνο της ανθρωπότητας.Αλλα κανείς δεν περνάει ολη του τη ζωή στο λίκνο.

Κονσταντίν Εντουάρντοβιτς Τσιολκόφσκι.

Σύνδεσμος για σχόλιο
Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Δημιουργήστε έναν λογαριασμό ή συνδεθείτε για να σχολιάσετε

Πρέπει να είσαι μέλος για να αφήσεις ένα σχόλιο

Δημιουργία λογαριασμού

Εγγραφείτε για έναν νέο λογαριασμό στην κοινότητά μας. Είναι εύκολο!.

Εγγραφή νέου λογαριασμού

Συνδεθείτε

Έχετε ήδη λογαριασμό? Συνδεθείτε εδώ.

Συνδεθείτε τώρα
×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Όροι χρήσης