ΚΑΠΩΣ ΠΑΡΙΕΡΓΟ

ΣΤΟ ΓΝΩΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟ NIGHTWATCH ΤΟΥ TERENCE DICKINSON ΣΤΗ ΣΕΛΙΔΑ 94 ΠΟΥ ΛΕΕΙ ΓΙΑ ΤΟ M42,

ΣΤΗ ΔΕΥΤΕΡΗ ΠΑΡΑΓΡΑΦΟ ΑΝΑΦΕΡΕΙ:

"ΤΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΜΑΤΙ ΩΣΤΟΣΟ,ΕΧΕΙ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΥΣ.Η ΧΡΩΜΑΤΙΚΗ ΤΟΥ ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑ ΣΤΟ ΗΜΙΦΩΣ

ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΜΗΔΕΝ.ΕΓΩ ΔΕΝ ΕΧΩ ΔΕΙ ΠΟΤΕ ΑΛΛΟ ΧΡΩΜΑ ΣΤΟ ΝΕΦΕΛΩΜΑ ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΕΝΑ

ΑΧΝΟ ΦΑΙΟΠΡΑΣΙΝΟ,ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΜΕ 16-ΙΝΤΣΑ (400mm) ΤΗΛΕΣΚΟΠΙΑ."

ΕΧΕΙ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΧΡΩΜΑ ΣΤΟ ΝΕΦΕΛΩΜΑ ΜΕ ΜΕΓΑΛΟ ΤΗΛΕΣΚΟΠΙΟ (ΜΗΛΑΜΕ ΠΑΝΤΑ ΓΙΑ ΑΠΕΥΘΕΙΑΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ); ΜΟΥ ΦΑΝΗΚΕ ΠΑΡΑΞΕΝΟ

ΙΣΩΣ ΕΠΕΙΔΗ ΔΕΝ ΕΧΩ ΞΑΝΑΚΟΥΣΕΙ-ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΚΑΤΙ ΤΕΤΕΙΟ.ΣΙΓΟΥΡΑ ΜΕ 16 ΚΑΙ ΠΑΝΩ ΙΝΤΣΕΣ

ΘΑ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ ΘΕΑΜΑ ΣΕ ΣΚΟΤΕΙΝΟΥΣ ΟΥΡΑΝΟΥΣ.ΑΛΛΑ ΑΥΤΟ ΓΙΑ ΤΟ ΧΡΩΜΑ ΜΟΥ

ΑΚΟΥΣΤΗΚΕ ΚΑΠΩΣ.ΟΣΤΩΣΟ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΑΚΟΥΣΩ ΤΙΣ ΠΡΩΣΟΠΙΚΕΣ ΣΑΣ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΜΕ ΟΡΓΑΝΑ

ΑΝΩ ΤΩΝ 8" ΓΙΑ ΝΑ ΣΥΓΚΡΗΝΩ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΤΙ ΕΧΩ ΔΙΑΒΑΣΕΙ.ΔΙΑΒΑΖΩ ΠΟΛΑ ΑΡΘΡΑ Κ

ΒΙΒΛΙΑ ΠΡΙΝ ΚΑΝΩ ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΚΙΝΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΛΕΣΚΟΠΙΟ ΚΑΙ ΒΩΛΕΥΟΜΑΙ ΕΔΩ Κ 1

ΧΡΟΝΟ ΜΕ ΤΟ 90mm MAKS-CAS ΚΑΙ ΤΑ 7Χ50.

ΕΧΕΙ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΧΡΩΜΑ ΣΤΟ ΝΕΦΕΛΩΜΑ ΜΕ ΜΕΓΑΛΟ ΤΗΛΕΣΚΟΠΙΟ (ΜΗΛΑΜΕ ΠΑΝΤΑ ΓΙΑ ΑΠΕΥΘΕΙΑΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ); ΜΟΥ ΦΑΝΗΚΕ ΠΑΡΑΞΕΝΟ

ΙΣΩΣ ΕΠΕΙΔΗ ΔΕΝ ΕΧΩ ΞΑΝΑΚΟΥΣΕΙ-ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΚΑΤΙ ΤΕΤΕΙΟ.ΣΙΓΟΥΡΑ ΜΕ 16 ΚΑΙ ΠΑΝΩ ΙΝΤΣΕΣ

ΘΑ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ ΘΕΑΜΑ ΣΕ ΣΚΟΤΕΙΝΟΥΣ ΟΥΡΑΝΟΥΣ.ΑΛΛΑ ΑΥΤΟ ΓΙΑ ΤΟ ΧΡΩΜΑ ΜΟΥ

ΑΚΟΥΣΤΗΚΕ ΚΑΠΩΣ.ΟΣΤΩΣΟ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΑΚΟΥΣΩ ΤΙΣ ΠΡΩΣΟΠΙΚΕΣ ΣΑΣ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΜΕ ΟΡΓΑΝΑ

ΑΝΩ ΤΩΝ 8" ΓΙΑ ΝΑ ΣΥΓΚΡΗΝΩ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΤΙ ΕΧΩ ΔΙΑΒΑΣΕΙ.ΔΙΑΒΑΖΩ ΠΟΛΑ ΑΡΘΡΑ Κ

ΒΙΒΛΙΑ ΠΡΙΝ ΚΑΝΩ ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΚΙΝΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΛΕΣΚΟΠΙΟ ΚΑΙ ΒΩΛΕΥΟΜΑΙ ΕΔΩ Κ 1

ΧΡΟΝΟ ΜΕ ΤΟ 90mm MAKS-CAS ΚΑΙ ΤΑ 7Χ50.

Μπορω να σου επιβεβαιωσω οτι με SCT 14" της Celestron, ειναι ακριβως οπως περιγραφει ο Dickinson, δηλαδη για ενα χρωμα σκουρο πρασινο.

Φίλε Infected Silence,

Είναι γνωστό ότι όταν το ανθρώπινο μάτι βρίσκεται στο σκοτάδι και παρατηρεί πολύ αμυδρά αντικείμενα, βλέπει με τα "ραβδία" τα οποία δίνουν άχρωμη εικόνα (ας πούμε «ασπρόμαυρη»). Αντίθετα, σε φωτεινές συνθήκες βλέπει με τα πολύ λιγότερο ευαίσθητα στο φως "κωνία" τα οποία όμως έχουν πλήρη χρωματική ευαισθησία.

Το νεφέλωμα Μ42 του Ωρίωνα είναι ένα από τα πιό λαμπρά και πιό μεγάλα του ουρανού. Υπό κάποιες συνθήκες λοιπόν, γίνεται να δούμε μια ελαφρώς αντιληπτή, πρασινωπή απόχρωση στην «ασπρόμαυρη» εικόνα του νεφελώματος. Οι συνθήκες αυτές είναι: πολύ μεγάλη διαφάνεια του ουρανού (υψόμετρο, χαμηλή υγρασία και σκόνη), μεγάλο exit-pupil από τον προσοφθάλμιο φακό), και μεγάλο άνοιγμα τηλεσκοπίου. Μ' αυτές τις συνθήκες πετυχαίνεται η μέγιστη δυνατή επιφανειακή λαμπρότητα του παρατηρούμενου νεφελώματος. Αυξάνονται λοιπόν οι πιθανότητες να διεγερθούν και κάποια κωνία του ματιού ώστε να μας δώσουν και λίγο χρώμα. Επίσης, το ανθρώπινο μάτι έχει πολύ μεγαλύτερη ευαισθησία στο πράσινο χρώμα, συνεπώς μειώνοντας το φωτισμό ενός λευκού αντικειμένου, τελευταίο θα χαθεί το πράσινο. Φυσικά ποτέ δεν θα δούμε τα χρώματα των φωτογραφιών του Μ42 στη οπτική παρατήρηση. Επίσης βοηθά η λεγόμενη "averted vision" δηλ. η τεχνική αύξησης της ορατότητας ενός αντικειμένου με το να μην κοιτάμε κατευθείαν σ' αυτό αλλά λίγο πιό δίπλα.

Η προσωπική μου εμπειρία είναι η εξής: έχει τύχει με μικρό τηλεσκόπιο (65mm) και exit-pupil 4mm, να μπορώ να πώ με βεβαιότητα ότι βλέπω μια ελαφρώς πρασινόγκριζη απόχρωση στο Μ42, αλλά βρισκόμουν σε υψόμετρο 1500m και η νύχτα είχε σπάνια διαφάνεια. Έχει συμβεί όμως να παρατηρώ με όργανο 10" και να μην μπορώ να πώ με σιγουριά ότι βλέπω πρασινωπή απόχρωση, γιατί οι συνθήκες δεν ήταν καλές. Αν όμως με ρώταγε κανείς αν παρατηρώ τόνους «θερμότερους» ή «ψυχρότερους» του λευκού, η απάντηση ήταν σίγουρα το δεύτερο.

Το φαινόμενο πάντως είναι πιό πολύπλοκο και έχει να κάνει με την ηλικία, με την απόκριση κάθε ματιού, με το πόσο χρόνο βρίσκεται κάποιος στο σκοτάδι, αλλά και τί χρώμα και ένταση είχε το φώς στο οποίο ήταν εκτεθειμένος νωρίτερα. (Το μάτι προσαρμόζεται στις αποχρώσεις του φωτισμού και ρυθμίζει αυτόματα μετά από λίγο την «ισορροπία λευκού» ώστε να βλέπει τα λευκά, λευκά, κι ας φωτίζονται από κοκκινωπό ή πρασινωπό φωτισμό).

Για τη συμπεριφορά του ματιού στο σκοτάδι, δες και εδώ:

http://www.geocities.com/grphysics/faq/photon.html

• Φιλικά, Στέφανος

Γεια σας!

Το νεφελωμα του Ωριωνα ειναι πρασινωπο ακομα και με μικρα τηλεσκοπια.

Επισης εχω δει και μικρα λαμπρα πλανητικα με ελαφρως γαλαζιο η πρασινο χρωμα με το 8" f/4.5 dobsonian μου.Ελαφρως πρασινο εχω δει το Μ8 με 16" απο τον καθαρο ουρανο του Παρνωνα.

Το μικρο πλανητικο νεφελωμα NGC6572 στον Οφιουχο ειναι το πιο πρασινο νεφελωμα που εχω δει.Ακομα και σε μικρη μεγεθυνση που φαινεται σαν αστρο αναγνωριζεται ευκολα απο το πρασινο χρωμα του.

Καθαρους ουρανους!

Εγώ σε όλες τις παρατηρήσεις μου με 8ιντσες νευτώνιο, πάντα έχω παρατηρήσει πρασινο χρώμα στην καρδια του νεφελώματος (μια νύχτα μάλιστα ήταν και πάρα πολύ έντονο), και με ΟΙΙΙ φίλτρο φαίνεται κάμποσο πράσινο χρώμα και στα "πέταλα" του "λουλουδιού"

Σημείωση: Αυτά που αναφέρω είναι απο παρατηρήσεις απο την Αθήνα και όχι απο κάποια σκοτεινή τοποθεσία!

Μιά φορά πήγα εις τας εξοχάς, και παρόλο που η ΕΜΥ εκθίαζε τις λιακάδες, μέσα σε λιγότερο απο μία ώρα γέμισε ο τόπος σύννεφα!!!!!!!!

Να διευκρινίσουμε εδώ ότι όταν παρατηρούμε με φίλτρα για τη φωτορύπανση (broadband, Deep Sky Filter, UHC, OIII,) είναι επόμενο να βλέπουμε τα αντικείμενα πρασινωπά (εκτός από τα πολύ αμυδρά που ερεθίζουν μόνο τα ραβδία του ματιού), διότι αυτά τα φίλτρα αφήνουν να περνά κυρίως το πράσινο-κυανό χρώμα (περιοχή γύρω από τα 497nm-500nm), ή μόνο τo πρασινο-κυανό χρώμα. Άλλωστε κοιτάζοντας αυτά τα φίλτρα στό φως «έχουν» καθαρά αυτό το χρώμα. Το Μ42 πάντως, φαίνεται ελαφρά πρασινωπό και χωρίς αυτά τα φίλτρα.

Φιλικά, Στέφανος