Πλανήτης Γη.

trex · Σεπτέμβριος 2, 2013

«Κατεψυγμένο» Γκραν Κάνιον βρέθηκε στην Γροιλανδία - Βίντεο

Ουάσινγκτον

Κι όμως, υπάρχουν ακόμα περιοχές της Γης που κανένα ανθρώπινο μάτι δεν τις έχει αντικρίσει: ένα γιγάντιο αλλά άγνωστο μέχρι σήμερα φαράγγι αποκαλύφθηκε από δορυφορικά ραντάρ που σάρωσαν την κατεψυγμένη επιφάνεια της Γροιλανδίας.

Η γιγάντια σχισμή, αναφέρει διεθνής ομάδα ερευνητών στο περιοδικό Science, έχει μήκος τουλάχιστον 750 χιλιόμετρα, είναι δηλαδή μακρύτερο από το Γκραν Κάνιον στις ΗΠΑ, και σε ορισμένα σημεία έχει βάθος 800 μέτρα. Ξεκινά σχεδόν στο κέντρο της Γροιλανδίας και καταλήγει στις βόρειες ακτές της, στο φιορδ του Παγετώνα Πέτερσμαν.

Παγωμένο μυστικό

Το φαράγγι, κρυμμένο κάτω από σχεδόν δύο χιλιόμετρα πάγου, ακολουθεί την πορεία ενός αρχαίου δικτύου ποταμών που έρεαν πριν από περίπου τέσσερα εκατομμύρια χρόνια, πριν ακόμα η Γροιλανδία μπει στην κατάψυξη.

«Θα μπορούσε να υποθέσει κανείς ότι ολόκληρη η επιφάνεια της Γης έχει εξερευνηθεί και χαρτογραφηθεί πλήρως» σχολίασε ο Τζόναθαν Μπάμπερ, καθηγητής Φυσικής Γεωγραφίας στο Πανεπιστήμιο του Μπρίστολ και πρώτος συγγραφέας της δημοσίευσης. «Η έρευνά μας δείχνει ότι υπάρχουν ακόμα πολλά να ανακαλύψουμε».

Η ερευνητική ομάδα επεξεργάστηκε δεδομένα από ιπτάμενα και δορυφορικά ραντάρ που συλλέχθηκαν τις τελευταίες δεκαετίες από τη NASA και ερευνητές στη Βρετανία και τη Γερμανία.

Ορισμένα μήκη κύματος στην ακτινοβολία των ραντάρ διαπερνούν τον πάγο αλλά ανακλώνται από τα υποκείμενα πετρώματα. Ο χρόνος που απαιτείται προκειμένου να ανακλαστεί ένας παλμός ακτινοβολίας και να επιστρέψει στο ραντάρ αποκαλύπτει και το βάθος της περιοχής που εξετάζεται.

Παρόλο που το αρχαίο ποτάμι που σκάλισε το φαράγγι στο βράχο έχει πια εξαφανιστεί, οι ερευνητές εκτιμούν ότι το Γκραν Κάνιον της Γροιλανδίας παίζει ακόμα σημαντικό ρόλο, καθώς πιθανότατα μεταφέρει μέχρι τη θάλασσα το υγρό νερό που σχηματίζεται από το επιφανειακό λιώσιμο των παγετώνων.

http://www.axortagos.gr/katepsigmeno-gkran-kanion-vrethike-stin-groilandia-vinteo.html

Δροσος Γεωργιος · Σεπτέμβριος 18, 2013

Γιατί ο πυρήνας της Γης περιστρέφεται ανάποδα.

Ακούγεται παράξενο, κι όμως τα τελευταία χρόνια συσσωρεύονται ενδείξεις ότι το εξωτερικό στρώμα του πυρήνα της Γης περιστρέφεται προς τη Δύση, αντίθετα δηλαδή από την επιφάνεια.

Έρευνα του Πανεπιστημίου του Λιντς στη Βρετανία δείχνει τώρα να εξηγεί γιατί ο εξώτερος πυρήνας κινείται με αυτόν τον τρόπο: τον αναγκάζει το μαγνητικό πεδίο του πλανήτη.

Ο πυρήνας της Γης άρχισε να σχηματίζεται όταν ο νεαρός πλανήτης βρισκόταν ακόμα σε διάπυρη, υγρή κατάσταση. Τα βαριά στοιχεία όπως ο σίδηρος βυθίστηκαν προς το κέντρο, ενώ τα ελαφρύτερα παρέμειναν στο φλοιό. Ο πυρήνας πιστεύεται ότι αποτελείται από δύο στρώματα: τον εξώτερο πυρήνα, ο οποίος αποτελείται από λιωμένο σίδηρο και νικέλιο. Το υλικό αυτό κυκλοφορεί μέσα στον εξώτερο πυρήνα λόγω ρευμάτων μεταφοράς θερμότητας, και η κίνηση αυτή δημιουργεί το προστατευτικό μαγνητικό πεδίο της Γης.

Κάτω από τον εξώτερο πυρήνα βρίσκεται ο εσώτερος, μια σφαίρα στο μέγεθος της Σελήνης που αποτελείται από συμπαγή σίδηρο. Ο εξώτερος πυρήνας πιστεύεται ότι συμπεριφέρεται ως στερεό, λόγω όμως της υψηλότερης θερμοκρασίας του δεν παράγει μαγνητικό πεδίο. Τα τελευταία χρόνια έχουν προκύψει ενδείξεις (όπως αυτή η μελέτη στην επιθεώρηση «Science») ότι ο εσώτερος πυρήνας κινείται με μεγαλύτερη γωνιακή ταχύτητα από ό,τι ο πλανήτης -χρειάζεται δηλαδή λιγότερο από 24 ώρες για να ολοκληρώσει μια πλήρη περιστροφή.

Επιπλέον, υπάρχουν ενδείξεις ότι ο εξώτερος πυρήνας, ή τουλάχιστον το εξωτερικό στρώμα του, κινείται προς τη Δύση, αντίθετα από τον υπόλοιπο πλανήτη. Αυτό γίνεται αντιληπτό στην επιφάνεια ως μετατόπιση του μαγνητικού πεδίου προς τη Δύση, ένα φαινόμενο που είχε παρατηρήσει το 1692 ο Έντμουντ Χάλεϊ, ο οποίος ανακάλυψε επίσης τον ομώνυμο κομήτη.

Την εξήγηση για την ανάποδη κίνηση φαίνεται τώρα να προσφέρει μια νέα μελέτη που βασίστηκε σε προσομοιώσεις και δημοσιεύεται στην αμερικανική επιθεώρηση «PNAS».

Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν τον υπερυπολογιστή Monte Rosa στην Ελβετία για να τρέξουν ένα υπολογιστικό μοντέλο του πυρήνα με τα δύο του στρώματα. Όπως υποστηρίζουν, η ακρίβεια της προσομοίωσης ήταν 100 φορές μεγαλύτερη σε σχέση με άλλα μοντέλα.

Όπως αναφέρει ο Φίλιπ Λίβερμορ, πρώτος συγγραφέας της δημοσίευσης, η συμπεριφορές του εξώτερου και του εσώτερου πυρήνα «εξηγείται με όρους ίσης και αντίθετης δράσης».

Το μαγνητικό πεδίο που δημιουργεί ο εξώτερος πυρήνας «σπρώχνει τον εσώτερο πυρήνα προς τα ανατολικά, αναγκάζοντάς τον να περιστρέφεται ταχύτερα από τον υπόλοιπο πλανήτη. Ταυτόχρονα όμως σπρώχνει τον εξώτερο υγρό πυρήνα προς την αντίθετη κατεύθυνση, αναγκάζοντάς τον να περιστρέφεται προς τα δυτικά».

Εκτός όμως του ότι εξηγούν την ανάποδη κίνηση του εξώτερου πυρήνα, οι ερευνητές προχωρούν και σε μια πρόβλεψη: επισημαίνουν ότι το μαγνητικό πεδίο της Γης αλλάζει, έστω και με αργούς ρυθμούς, και οι μεταβολές αυτές μπορεί κάποια στιγμή να αλλάξουν τις δυνάμεις που επηρεάζουν την κίνηση του πυρήνα.

Αυτό σημαίνει ότι ο εξώτερος πυρήνας ενδέχεται να μην κινείται πάντα προς τη Δύση: όπως επισημαίνει η μελέτη, τα τελευταία 3.000 υπάρχουν ενδείξεις ότι υπήρχαν περίοδοι κατά τις οποίες ο πυρήνας περιστρεφόταν προς την Ανατολή.

http://www.tovima.gr/science/technology-planet/article/?aid=530693

trex · Σεπτέμβριος 21, 2013

Ιχνη από «αρχαίους» μικρο – οργανισμούς

Έζησαν πριν από 100.000 χρόνια

Ενδείξεις μικροοργανισμών που έζησαν πριν από περίπου 100.000 χρόνια ανακάλυψαν στον πυθμένα της λίμνης Hodgson, στη χερσόνησο της Ανταρκτικής, επιστήμονες από τη Βρετανική Ερευνητική Ομάδα της Ανταρκτικής (British Antarctic Survey, BAS) και άλλα ινστιτούτα. Οι επιστήμονες δημοσίευσαν στις 10 Σεπτεμβρίου στο περιοδικό Diversity τα αποτελέσματα από την προκαταρκτική μελέτη των δειγμάτων που πήραν από τη λίμνη.

Σύμφωνα με αυτά τα αποτελέσματα, το «απολιθωμένο» DNA που εντόπισαν όχι μόνο έχει ηλικία 100 χιλιετιών, αλλά κι ένα ποσοστό του συγκεντρώνει πολλές πιθανότητες να προέρχεται από άγνωστα βακτήρια. Ο λόγος είναι ότι το 23% του γενετικού υλικού που βρέθηκε εμφανίζει αλληλουχίες γονιδίων οι οποίες δεν είχαν καταγραφεί ποτέ άλλοτε μέχρι σήμερα.

Με διάμετρο 1,5 χιλιόμετρο και το χαμηλότερο σημείο της σε βάθος 93 μέτρων, η Hodgson είναι μια από τις περίπου 380 λίμνες στην Ανταρκτική που βρίσκονται καλυμμένες από πάγο για εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια, με συνέπεια το οικοσύστημά της να είναι αποκλεισμένο για όλο αυτό το διάστημα από τον υπόλοιπο πλανήτη.

Γι’ αυτό τον λόγο, η επιστημονική κοινότητα εδώ και πολλά χρόνια πόνταρε στο ενδεχόμενο οι λίμνες στον Νότιο Πόλο να έχουν παίξει τον ρόλο «χρονοκάψουλας», φυλάσσοντας στο εσωτερικό τους ίχνη από «αρχαίους» μικροοργανισμούς.

Αν και για χιλιετίες η Hodgson καλυπτόταν από ένα στρώμα πάγου με πάχος 500 μέτρων, σήμερα το παγοκάλυμμα που τη χωρίζει από την ατμόσφαιρα δεν ξεπερνά τα 3-4 μέτρα. Αυτό ωστόσο δεν σημαίνει πως ήταν εύκολο για την ομάδα της BAS να κάνει τη «γεώτρηση» και να πάρει δείγματα μέσα από τη λίμνη. Κατ’ αρχάς οι επιστήμονες έπρεπε να εργαστούν σε αντίξοες συνθήκες, με τη θερμοκρασία στην Ανταρκτική σπάνια να αγγίζει ακόμη και τους 0 βαθμούς Κελσίου. Επίσης, θα έπρεπε να εξασφαλίσουν ότι ο εξοπλισμός με τον οποίο θα τρυπούσαν τον πάγο θα ήταν απολύτως στειρωμένος, ώστε να μη μολύνουν τη λίμνη.

Τελικά, τα δείγματα που εξασφάλισαν έφταναν σε βάθος 3,8 μέτρων, δηλαδή μέχρι τον πυθμένα της λίμνης στο σημείο της «γεώτρησης». Σε όσα προήλθαν από την επιφάνεια της λίμνης και σε μικρό βάθος, οι ερευνητές εντόπισαν σύγχρονους μικροοργανισμούς, ενώ η ανάλυση των δειγμάτων από το ίζημα του πυθμένα αποκάλυψε «απολιθωμένο» DNA ηλικίας 100.000 ετών.

Αυτό το γενετικό υλικό φαίνεται να προέρχεται από πολλούς τύπους μικροβίων, που εξελίχθηκαν μέσα στους αιώνες ώστε να καταφέρουν να επιβιώσουν μέσα στο αφιλόξενο περιβάλλον της λίμνης.

Αυτό που εξέπληξε τους επιστήμονες ήταν η μεγάλη βιοποικιλότητα και το γεγονός ότι ένα σημαντικό ποσοστό του DNA δεν μπορεί να ταυτοποιηθεί γενετικά με κάποια γνωστά μέχρι σήμερα είδη. Αν και σημείωσαν πως θα χρειασθούν ακόμη περισσότερες αναλύσεις, πρόσθεσαν πως είναι πολύ πιθανό να πρόκειται για άγνωστους μέχρι σήμερα μικροοργανισμούς.

Εκτός από απομονωμένο, το περιβάλλον των λιμνών στην Ανταρκτική είναι αφιλόξενο για οποιαδήποτε έμβια μορφή – η οποία, για να επιβιώσει, θα έπρεπε να προσαρμοστεί στις χαμηλές θερμοκρασίες, την απουσία φωτός και τα περιορισμένα θρεπτικά συστατικά. Ετσι, η μελέτη αναμένεται να βοηθήσει να κατανοηθεί πληρέστερα με ποιον τρόπο δημιουργήθηκε και εξελίχθηκε η ζωή στη Γη. Επίσης, θα δώσει στους επιστήμονες στοιχεία για να εκτιμήσουν καλύτερα το ενδεχόμενο ύπαρξης ζωής σε άλλους πλανήτες ή και δορυφόρους – όπως η Ευρώπη, ο παγωμένος δορυφόρος του Δία.

Αυτός είναι ο λόγος που παρόμοιες «γεωτρήσεις» έχουν ήδη γίνει από ερευνητές σε άλλες λίμνες της Ανταρκτικής. Ετσι, μικροβιακή ζωή ανακοίνωσε τον περασμένο Φεβρουάριο πως εντόπισε η αμερικανική επιστημονική ομάδα που έλαβε δείγματα από τη λίμνη Whillans, αν και οι επιστήμονες δεν έχουν ολοκληρώσει μέχρι σήμερα τις αναλύσεις τους και δεν έχουν δημοσιεύσει περισσότερα στοιχεία.

Ενδείξεις μικροβίων, τα οποία κατά πάσα πιθανότητα ήταν άγνωστα έως τώρα, δήλωσαν τον περασμένο Μάρτιο ότι βρήκαν επίσης οι Ρώσοι ερευνητές που πραγματοποίησαν τη «γεώτρηση» στη λίμνη Vostok, τη μεγαλύτερη λίμνη που καλύπτεται από πάγους στην Ανταρκτική. Ωστόσο, όπως και η βρετανική ομάδα της BAS, οι επιστήμονες από τη Ρωσία επισήμαναν ότι θα χρειασθεί να κάνουν πιο διεξοδικές αναλύσεις των ποσοτήτων νερού που πήραν από τη Vostok για να επαληθεύσουν πως το γενετικό υλικό είναι όντως διαφορετικό από οτιδήποτε έχει καταγραφεί μέχρι σήμερα στον πλανήτη.

Ποτέ άλλοτε οι πάγοι δεν μειώνονταν σε τέτοιο βαθμό τους καλοκαιρινούς μήνες

Η εξερεύνηση της λίμνης Hodgson είναι ένας μόνο από τους στόχους της Βρετανικής Ερευνητικής Ομάδας της Ανταρκτικής, η οποία με τις διάφορες αποστολές που οργανώνει μελετά το κλίμα και το οικοσύστημα της παγωμένης ηπείρου. Μια τέτοια μελέτη, η οποία δημοσιεύτηκε πριν από λίγο καιρό στο περιοδικό Nature, δείχνει ότι από το δεύτερο μισό του 20ού αιώνα έχει αυξηθεί ανησυχητικά ο ρυθμός με τον οποίο λιώνουν οι πάγοι κατά τους καλοκαιρινούς μήνες.

Το άρθρο υπογράφεται επίσης από Γερμανούς επιστήμονες από το Ινστιτούτο AlfredWegener και Γάλλους ερευνητές από τα Πανεπιστήμια της Grenoble και του Montpellier. Και βασίστηκε στην ανάλυση πυρήνων πάγου από το νησί James Ross, στη νοτιοανατολική πλευρά της ηπείρου.

Τέτοιες μελέτες έχουν σκοπό να εξιχνιάσουν ποια είναι η συνέπεια της παγκόσμιας αύξησης της θερμοκρασίας στο λιώσιμο των πάγων της Ανταρκτικής, ώστε να προβλεφθεί με μεγαλύτερη ακρίβεια η επίδραση που θα έχει η τήξη στην άνοδο της στάθμης της θάλασσας. Ετσι, τα δείγματα έδωσαν τη δυνατότητα στους επιστήμονες να προσδιορίσουν την κλιματική ιστορία για τους τελευταίους 10 αιώνες, η οποία αποκαλύπτει πως τα τελευταία 60 χρόνια έχει δεκαπλασιαστεί ο ρυθμός που λιώνουν οι πάγοι στην περιοχή.

Μάλιστα, παρόλο που στην περίοδο των 1.000 ετών έχουν καταγραφεί ξανά τοπικές αυξήσεις της θερμοκρασίας, σχεδόν ποτέ άλλοτε οι πάγοι δεν μειώνονταν σε τέτοιο βαθμό τους καλοκαιρινούς μήνες. Κάτι που σημαίνει πως η Ανταρκτική έχει υπερθερμανθεί σε τέτοιο βαθμό, που οποιαδήποτε μικρή άνοδος της θερμοκρασίας επιταχύνει ακόμη περισσότερο την τήξη.

Οι ερευνητές, πάντως, προσθέτουν πως αυτά τα ευρήματα δεν ισχύουν για όλη την παγωμένη ήπειρο, καθώς στις δυτικές περιοχές η εικόνα δείχνει να είναι πιο περίπλοκη, με συνέπεια να μην είναι ακόμη ξεκάθαρο αν οι πάγοι μειώνονται κι εκεί με ρυθμό ρεκόρ για τα τελευταία 1.000 χρόνια.

http://physicsgg.me/2013/09/21/%CE%B9%CF%87%CE%BD%CE%B7-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%B1%CE%AF%CE%BF%CF%85%CF%82-%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CF%81%CE%BF%CE%BF%CF%81%CE%B3%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%BF%CF%8D/

Δροσος Γεωργιος · Σεπτέμβριος 23, 2013

Πέταξε το «Εργαστήριο των Νεφών»

Μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα ερευνητική αποστολή ξεκίνησε στις ΗΠΑ. Ένα ειδικά διαμορφωμένο αερόπλοιο πέταξε στον ουρανό της Φλόριδας και θα ταξιδέψει ως τις δυτικές ακτές της Καλιφόρνιας. Στη διάρκεια του ταξιδιού το αερόπλοιο θα πραγματοποιήσει ατμοσφαιρικές έρευνες αναζητώντας άγνωστες μορφές ζωής που ζουν σε μεγάλα ύψη.

Το αερόπλοιο έχει ονομαστεί «Cloud Lab» και θα κινείται σε ύψη 2,5-8 χλμ από την επιφάνεια της Γης. Στο αερόπλοιο έχουν τοποθετηθεί ειδικά όργανα αναζήτησης ζωής τα οποία χρησιμοποιεί η NASA.

Οι ερευνητές που βρίσκονται στο αερόπλοιο θα συλλέγουν δείγματα αέρα από κάθε περιοχή της ατμόσφαιρας στην οποία αυτό θα κινείται. Στόχος τους είναι να εντοπίσουν άγνωστες μέχρι σήμερα μορφές ζωής που ζουν στην ατμόσφαιρα. Οι ερευνητές θα προσπαθήσουν παράλληλα να βρουν στοιχεία που να φωτίσουν αν και τι είδους ρόλο παίζουν τα βακτήρια στον σχηματισμό των νεφών. Επίσης θα κάνουν μετρήσεις των ποσοτήτων νερού καθώς και της ενέργειας που υπάρχει μέσα σε ένα νέφος προτού εκδηλωθεί μια καταιγίδα που συνοδεύεται από κεραυνούς.

Οι ερευνητές δηλώνουν ιδιαίτερα αισιόδοξοι βασιζόμενοι σε αντίστοιχες εξερευνήσεις που έγιναν τα τελευταία χρόνια στους ωκεανούς για την αναζήτηση μικροβιακών μορφών ζωής. Οι έρευνες αυτές αποκάλυψαν την παρουσία χιλιάδων άγνωστων μικροβίων και το ίδιο ελπίζουν οι επιστήμονες να συμβεί και τώρα.

«Ένα από τα κενά που έχουμε για τα νέφη είναι το πώς δημιουργούνται και μεγαλώνουν οι σταγόνες νερού μέσα σε αυτά αλλά και τι προκαλεί την έξοδο τους από το εσωτερικό των νεφών. Είναι πολύ ενδιαφέρον να κοιτάξουμε όχι μόνο το πώς η ζωή επηρεάζεται από τις καιρικές συνθήκες αλλά και το πώς οι μικροοργανισμοί παίζουν ρόλο στον σχηματισμό των νεφών» αναφέρει η μετεωρολόγος Φελίσιτι Αστον που είναι επικεφαλής της αποστολής. Η Αστον έχει λάβει μέρος σε πολλές κλιματικές ερευνητικές αποστολές και ανάμεσα στα άλλα έχει διατελέσει επικεφαλής της μόνιμης ερευνητικής αποστολής της Βρετανίας στην Ανταρκτική.

http://www.tovima.gr/science/technology-planet/article/?aid=531100

Δροσος Γεωργιος · Σεπτέμβριος 26, 2013

Aσυνήθιστο τρίτο δαχτυλίδι γύρω από τη Γη δημιουργούν υπερ-ενεργά ηλεκτρόνια.

Το 1958 οι επιστήμονες ανακάλυψαν γύρω από τη Γη τις ζώνες Βαν Άλεν, δυο περιοχές που περικλείουν το πλανήτη μας και αποτελούνται από φορτισμένα σωματίδια παγιδευμένα από το μαγνητικό πεδίο της Γης. Τον περασμένο Φεβρουάριο όμως, επιστήμονες της NASA δημοσίευσαν στοιχεία για την ύπαρξη μιας τρίτης στενής ζώνης μεταξύ των δύο ζωνών που γνωρίζαμε.

Σε μία έρευνα που δημοσιεύεται στο περιοδικό Nature Physics, επιστήμονες του πανεπιστημίου UCLA υποστηρίζουν πως αιτία της ενδιάμεσης αυτής ζώνης είναι ηλεκτρόνια που κινούνται σε ταχύτητες πολύ κοντά σε αυτή του φωτός, προκαλώντας μια ποικιλία από φυσικά φαινόμενα.

Η κατανόηση της συμπεριφοράς των ζωνών ακτινοβολίας έχει μεγάλη σημασία για την επεξήγηση και τη πρόγνωση των «καιρικών συνθηκών» που επικρατούν γύρω από τον πλανήτη μας. Βίαια φαινόμενα μπορούν να προκαλέσουν σοβαρά προβλήματα στα δορυφορικά συστήματα και στις αντίστοιχες υπηρεσίες που εξαρτώνται από αυτά (GPS, κινητά τηλέφωνα κ.ά.)

Η εσωτερική και η εξωτερική ζώνη Βαν Άλεν βρίσκονται σε απόσταση 1.000 έως 50.000 χιλιομέτρων πάνω από την επιφάνεια της Γης.

Ειδικά σκάφη της NASA είχαν μεταδώσει νωρίτερα φέτος τις παρατηρήσεις τους από μία διαστημική καταιγίδα που έλαβε χώρα το Σεπτέμβριο του 2012. Τα σκάφη είχαν καταγράψει μια ζώνη ακτινοβολίας που παρέμεινε ενεργή για πολύ καιρό μετά το τέλος της καταιγίδας, πράγμα που σημαίνει πως επρόκειτο για πολύ υπερ-ενεργά σωματίδια.

Συγκεκριμένα οι επιστήμονες υπολογίζουν πως μεταξύ των δύο ζωνών υπάρχουν ηλεκτρόνια που κινούνται με ταχύτητες της τάξης του 99.9% της ταχύτητας του φωτός. Κλειδί στην κατανόηση της ενδιάμεσης ζώνης ήταν ο διαχωρισμός στο θεωρητικό μοντέλο αυτών των υπερ-σχετικών ηλεκτρονίων από τα υπόλοιπα που κινούνται με χαμηλότερες ταχύτητες.

Τα ενεργά σωματίδια χρειάζονται λίγες μέρες μέχρι να χάσουν την ενέργειά τους, σε συγκρούσεις με άλλα σωματίδια αλλά και εξαιτίας. Τα υπερ-σχετικά ηλεκτρόνια όμως μπορεί να χρειαστούν μέχρι και 100 ημέρες για να «ηρεμήσουν», εξηγώντας την παραμονή της ενδιάμεσης ζώνης για καιρό έπειτα από το τέλος της καταιγίδας.

«Οι παρατηρήσεις από τα σκάφη Βαν Άλεν της NASA, άλλαξαν τον τρόπο που βλέπουμε τις ζώνες ακτινοβολίας» λέει ο Yuri Shprits, ένα από τους συγγραφείς της έρευνας. «Στο παρελθόν έχουμε κάνει εκτιμήσεις και πιστεύαμε πως ήταν δικαιολογημένες. Τώρα ξέρουμε πως θα πρέπει να κατανοήσουμε τις διαστημικές καταιγίδες με μεγαλύτερη λεπτομέρεια, και να φτιάξουμε ένα παγκόσμιο μοντέλο που θα μπορεί να αναπαράγει ό,τι συμβαίνει σε όλα τα επίπεδα».

Σύμφωνα με τις προηγούμενες μελέτες και προσομοιώσεις σε υπολογιστές, ο μόνος υπεύθυνος μηχανισμός που είναι γνωστός για την επιτάχυνση των σωματιδίων στις ζώενς Βαν Άλεν, δεν επαρκεί για να εξηγήσει τις ταχύτητες των υπερ-σχετικών ηλεκτρονίων. Παρόλα αυτά, εάν γίνει ο διαχωρισμός μεταξύ των δύο διαφορετικών ειδών σωματιδίων, τα υπολογιστικά μοντέλα αναπαράγουν εξαιρετικά τις μετρήσεις από τα διαστημικά τηλεσκόπια, και την ύπαρξη μιας ενδιάμεσης ζώνης ακτινοβολίας.

«Ανακαλύψαμε μόνο την κορφή του παγόβουνου» λέει ο Shprits. «Πρέπει να καταλάβουμε πως επιταχύνονται αυτά τα ηλεκτρόνια, από πού προέρχονται και πως επηρεάζεται η δυναμική των ζωνών από τις καταιγίδες».

http://physicsgg.me/2013/09/26/a%cf%83%cf%85%ce%bd%ce%ae%ce%b8%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%bf-%cf%84%cf%81%ce%af%cf%84%ce%bf-%ce%b4%ce%b1%cf%87%cf%84%cf%85%ce%bb%ce%af%ce%b4%ce%b9-%ce%b3%cf%8d%cf%81%cf%89-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%b7/

Δροσος Γεωργιος · Σεπτέμβριος 27, 2013

Τρίτη ζώνη ακτινοβολίας της Γης.

Σε μια σημαντική ανακάλυψη νέων σωματιδίων στις ζώνες ακτινοβολίας έχουν προχωρήσει οι φυσικοί επιστήμονες, συμβάλλοντας στην κατανόηση και την πρόβλεψη των κινδύνων του διαστήματος.

Μια διεθνής ομάδα φυσικών, υπό την καθοδήγηση του καθηγητή του Ινστιτούτου Επιστήμης και Τεχνολογίας Σκόλκοβο, Γιούρι Σπρίτς, φώτισε πριν από ένα χρόνο το ζήτημα της προέλευσης της τρίτης ζώνης ακτινοβολίας της Γης, τραβώντας την προσοχή και προσελκύοντας την περιέργεια των επιστημόνων. Στην αποκλειστική συνέντευξή του στην RBTH που ακολουθεί, ο καθηγητής Σπρίτς μας εξηγεί τη σημασία της ανακάλυψης.

ΕΡ.: Ποιά είναι η σημασία για την επιστήμη συνολικά του μοντέλου που καθιερώθηκε ήδη. Μήπως πρόκειται για έναν εντελώς νέο τρόπο θεώρησης για τις ζώνες ακτινοβολίας της Γης;

ΑΠ: Έχουμε διαπιστώσει ότι τα σούπερ σχετικιστικά ηλεκτρόνια κινούνται με πολύ διαφορετικές φυσικές διεργασίες. Όσον αφορά στη ζώνη ακτινοβολίας, ανακαλύψαμε ένα εντελώς νέο πληθυσμό σωματιδίων που συνυπάρχουν στις γνωστές ζώνες ακτινοβολίας, αλλά εμφανίζουν πολύ διαφορετικές χρονικές και χωρικές δομές.

Ερ.: Τι είδους ζημιές θα μπορούσε να προκαλέσει η τρίτη ζώνη κοσμικής ακτινοβολίας σε δορυφόρους και διαστημικούς εξοπλισμούς; Τα νέα δεδομένα που προκύπτουν από αυτή την έρευνα θα μπορούσαν να εφαρμοστούν στην εκτόξευση δορυφόρων;

Α.Π: Τα ενεργητικά σωματίδια μπορούν να διεισδύσουν σχεδόν σε κάθε προστατευτική θωράκιση. Μπορούν να βλάψουν τα ηλεκτρονικά κυκλώματα δορυφόρου και να προκαλέσουν ανωμαλίες ή και να καταστρέψουν ακόμη κρίσιμα υποσυστήματα των δορυφόρων. Στο παρελθόν, θεωρούσαμε ότι όλες οι μορφές ενέργειας πάνω από ένα ορισμένο επίπεδο συμπεριφέρονταν το ίδιο. Τώρα γνωρίζουμε ότι τα σούπερ σχετικιστικά σωματίδια συμπεριφέρονται πολύ διαφορετικά. Αυτή η γνώση θα μας βοηθήσει να αναπτύξουμε καλύτερα μοντέλα και να προστατέψουμε τους δορυφόρους.

Ας δούμε ένα παράδειγμα: Εάν κατασκευάζετε ένα όχημα για την Ανταρκτική, αυτό δεν θα είναι το ίδιο ασφαλώς με ένα αυτοκίνητο για το ήπιο κλίμα του Λος Άντζελες. Η γνώση και κατανόηση του περιβάλλοντος είναι καθοριστικής σημασίας για την κατασκευή ασφαλών και αξιόπιστων οχημάτων. Πολύ διαφορετικές είναι οι απαιτήσεις για την κατασκευή των παντός καιρού οχημάτων της Ανταρκτικής από τα συμβατικά οχήματα του Λος Άντζελες. Τα οχήματα αυτά χρειάζονται, μια καλή μπαταρία, ένα σύστημα θέρμανσης διαφορετικό, σκέπαστρο που δεν βγαίνει ενώ δεν απαιτείται εναλλασσόμενο ρεύμα.

ΕΡ.: Ποιες είναι οι πρακτικές εφαρμογές που προσφέρει η έρευνά σας;

ΑΠ: Η μελέτη αυτή μπορεί επίσης να βοηθήσει στην προστασία των αστροναυτών στο διάστημα. Ένας άλλος πιθανός αντίκτυπος είναι η πυρηνική ενέργεια. Η μαγνητόσφαιρα μέσα στην οποία βρίσκεται η Γη είναι ένα καταπληκτικό φυσικό εργαστήριο, που μας επιτρέπει να μελετήσουμε μια σειρά από φυσικές διαδικασίες. Παρόμοιες διαδικασίες είναι πιθανό να εμφανιστούν και στα εργαστήρια της Γης, ως εκ τούτου, μπορεί να βοηθήσει τους επιστήμονες οι οποίοι μελετούν το εργαστηριακό πλάσμα, ώστε να διερευνήσουν τις δυνατότητες άντλησης ενέργειας από τη σύντηξη.

Παρόμοιες διαδικασίες μπορεί επίσης να εμφανιστούν στον Δία και τον Κρόνο και ίσως να είναι ποιο κρίσιμες για τον σχεδιασμό των μελλοντικών αποστολών στις μακρινές γωνιές του ηλιακού μας συστήματος.

ΕΡ.: Ποια χώρα είχε τη μεγαλύτερη συμμετοχή και ενδεχομένως το δικαίωμα να διεκδικήσει ως δική της την ανακάλυψη στη διεθνή ομάδα που διευθύνατε;

ΑΠ: Είμαστε μια διεθνής ποικιλόμορφη ομάδα. Νομίζω ότι όλοι οι εμπλεκόμενοι φορείς αξίζουν συγχαρητήρια για αυτή τη μελέτη. Στα χαρτιά, ως πρώτος φορέας εμφανίζεται το Ινστιτούτο Σκόλκοβο, το οποίο υπάγομαι κατά κύριο λόγο. Αλλά πολλή σκληρή δουλειά έχει κάνει το Πανεπιστήμιο του Καλιφόρνια του Λος Αντζελες UCLA και τα κρίσιμα δεδομένα έχουν ληφθεί από το Πανεπιστήμιο της Αλμπέρτα και το Πανεπιστήμιο του Κολοράντο. Η κλίμακα των σύγχρονων ερευνητικών έργων απαιτεί πολυ-θεσμική συνεργασία. Εμείς απλά, δεν μπορούμε να τα κάνουμε όλα ως ένα ίδρυμα. Η διεθνής συνεργασία θα διαδραματίσει πολύ σημαντικό ρόλο για το Ινστιτούτο Σκόλκοβο.

ΕΡ.: Είστε επισκέπτης καθηγητής στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης και συνεργάζεστε με το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Λος Άντζελες (UCLA). Σε ποια ερευνητικά προγράμματα συνεργάζεται το MIT με τη Ρωσία;

ΑΠ: Εργάζομαι μαζί με τους μηχανικούς του MIT στο πεδίο της κατανόησης των επιπτώσεων της ακτινοβολίας διαστήματος σε δορυφόρους και παράλληλα συμμετέχω σε σειρά άλλων συναρπαστικών προγραμμάτων.

Ο φοιτητής μου στο Ινστιτούτο Σκόλκοβο (Skoltech )Μιχαήλ Ντομπγιντε, εργάζεται στο πεδίο της κατανόησης των επιπτώσεων της ακτινοβολίας στους ανθρώπους κατά τη διάρκεια πολύωρων πτήσεων. Για παράδειγμα, προσπαθεί να καταλάβει πότε είναι η καλύτερη στιγμή κατά τη διάρκεια ενός ηλιακού κύκλου για πτήση στον Άρη και να καθορίσει το εάν μπορούμε να διασφαλίσουμε την ασφάλεια των κοσμοναυτών.

Η μεταδιδακτορική ερευνήτρια του Skoltech Τατιάνα Ποντλαντίσκοβα , εργάζεται για τη δημιουργία ενός μοντέλου πραγματικού χρόνου, με στόχο την πρόβλεψη διαστημικού περιβάλλοντος, χρησιμοποιώντας τις παρατηρήσεις του ηλιακού ανέμου από πολλούς δορυφόρους σε πραγματικό χρόνο. Αυτό το μοντέλο θα βοηθήσει τους υπεύθυνους των τηλεπικοινωνιακών δορυφόρων να προστατεύουν τους δορυφόρους τους στο διάστημα και θα τους βοηθήσει να κατανοήσουν καλύτερα τις επιπτώσεις των καιρικών συνθηκών του διαστήματος πάνω στους δορυφόρους.

Ως βασικός ερευνητής του UCLA, συνεργάζομαι με το Ινστιτούτο Πυρηνικής Φυσικής Σομπλετσιν (SINP) του Κρατικού Πανεπιστημίου της Μόσχας Λομονόσοφ για την κατασκευή του δορυφόρου Lomonosov που θα παρατηρεί τα σωματίδια σε ένα ευρύ φάσμα των πηγών ενέργειας. Θα είμαστε σε θέση να κατανοήσουμε καλύτερα και να ποσοτικοποιήσουμε την απώλεια αυτών των σωματιδίων στην ατμόσφαιρα. Μπορεί επίσης να βοηθήσει στην ανάπτυξη ενεργών μηχανισμών για τον καθαρισμό του επικίνδυνου διαστημικού περιβάλλοντος.

Ο Γιούρι Σπριτς μελετά τη δυναμική των πληθυσμών των ενεργητικών σωματιδίων. Συγκεκριμένα, ο ίδιος επικεντρώνεται στην κατανόηση, την πρόβλεψη και τον μετριασμό των κινδύνων του διαστήματος. Το έργο του έχει παρουσιαστεί στα περιοδικά National Geographic, Forbes και New Scientist. Έχει διατελέσει βασικός ερευνητής σε 15 προγράμματα που χρηματοδοτούνται από τη NASA, NSF, AFRL και UCOP.

http://rbth.gr/tecnology/2013/09/26/roso_epistimona_anakalyptei_nea_somatidia_25223.html

Δροσος Γεωργιος · Σεπτέμβριος 30, 2013

Η Γη άρχισε να «αναπνέει» οξυγόνο 700 εκ. χρόνια νωρίτερα απ' ό,τι θεωρείτο ως τώρα.

Το οξυγόνο εμφανίστηκε στην ατμόσφαιρα της Γης έως 700 εκατ. χρόνια νωρίτερα σε σχέση με τις έως τώρα εκτιμήσεις, σύμφωνα με μια νέα διεθνή επιστημονική έρευνα, η οποία, στο βαθμό που επιβεβαιωθεί, θέτει νέα δεδομένα για το πότε και πώς εξελίχθηκαν οι πρώτες μορφής ζωής στον πλανήτη μας που ανέπνεαν οξυγόνο.

Οι ερευνητές των πανεπιστημίων της Κοπεγχάγης, της Βρετανικής Κολομβίας, της Βρέμης και του Γιοχάνεσμπουργκ, με επικεφαλής τον καθηγητή Σον Κράου, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Nature», σύμφωνα με το BBC, εξέτασαν την χημική σύνθεση δειγμάτων πανάρχαιου εδάφους «κλειδωμένων» μέσα σε πετρώματα ηλικίας περίπου τριών δισεκατομμυρίων ετών από τη Νότια Αφρική, που θεωρείται το αρχαιότερο γνωστό έδαφος στη Γη.

Οι επιστήμονες ανακάλυψαν ίχνη ελεύθερου (ατμοσφαιρικού) οξυγόνου -όχι δηλαδή δεσμευμένου σε ορυκτά- σε χαμηλή συγκέντρωση.

Εκτιμάται ότι εκείνη η αρχαία ατμόσφαιρα περιείχε οξυγόνο σε ποσοστό 0,03% σε σχέση με σήμερα.

Σύμφωνα με τις προηγούμενες εκτιμήσεις, το οξυγόνο άρχισε να συσσωρεύεται αισθητά στη γήινη ατμόσφαιρα πριν από περίπου 2,3 δισεκατομμύρια χρόνια στη διάρκεια μιας περιόδου που έχει ονομαστεί «Το Γεγονός της Μεγάλης Οξείδωσης». Η νέα ανακάλυψη τοποθετεί τη σταδιακή συσσώρευση του οξυγόνου πολλές εκατοντάδες χρόνια νωρίτερα.

«Πάντα ξέραμε ότι η παραγωγή οξυγόνου μέσω της φωτοσύνθεσης οδήγησε στην τελική οξυγόνωση της ατμόσφαιρας και στην εξέλιξη της αερόβιας ζωής. Η νέα μελέτη μας δείχνει ότι αυτή η διαδικασία άρχισε πολύ νωρίς στην ιστορία της Γης», δήλωσε ο Σον Κράου.

Ο αέρας του πλανήτη μας δεν είχε καθόλου οξυγόνο για εκατοντάδες εκατομμύρια χρόνια μετά το σχηματισμό της Γης πριν από περίπου 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια. Σήμερα, η ατμόσφαιρα περιέχει περίπου 20% οξυγόνο χάρη κυρίως στα φωτοσυνθετικά βακτήρια, τα οποία, όπως τα δέντρα και τα άλλα φυτά, απορροφούν διοξείδιο του άνθρακα και απελευθερώνουν οξυγόνο στον αέρα. Είναι αυτοί οι αφανείς μικροοργανισμοί που έθεσαν τα θεμέλια για να μπορέσουν στη συνέχεια να αναπνεύσουν οι πιο εξελιγμένοι οργανισμοί.

«Τα νέα ευρήματα δείχνουν ότι χρειάστηκε πολύ περισσότερος χρόνος, ώστε από κοινού οι βιολογικές και γεωλογικές διαδικασίες να παράγουν την πλούσια σε οξυγόνο ατμόσφαιρα που σήμερα απολαμβάνουμε», δήλωσε ο δανός ερευνητής Λάσε Ντέσινγκ.

Οι ερευνητές σχεδιάζουν περαιτέρω αναλύσεις από άλλες περιοχές του πλανήτη, αν και τα πετρώματα ηλικίας τριών δισεκατομμυρίων ετών είναι πολύ σπάνια (υπάρχουν κυρίως στη Γροιλανδία και την Αυστραλία).

Link: Για την πρωτότυπη επσιτημονική εργασία (με συνδρομή) στη διεύθυνση:

http://www.nature.com/nature/journal/v501/n7468/full/nature12426.html

http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathciv_1_26/09/2013_520344

Ο παγκόσμιος χάρτης της ατμοσφαιρικής ρύπανσης.

Τον παγκόσμια άτλαντα της ατμοσφαιρικής ρύπανσης έδωσε στη δημοσιότητα η ΝASA,

http://earthobservatory.nasa.gov/IOTD/view.php?id=82087&src=share

εμφανίζοντας μια εικόνα των περιοχών της Γης κυρίως με εναλλαγές των αποχρώσεων του καφέ:

Οσο πιο καφέ είναι η περιοχή τόσο περισσότεροι πρόωροι θάνατοι εξαιτίας της ατμοσφαιρικής μόλυνσης.

Οι ερευνητές κατέγραψαν στοιχεία ατμοσφαιρικής ρύπανσης από το 1850 ως και τις ημέρες μας και έκαναν την αναγωγή με τον αριθμό πρόωρων θανάτων εξαιτίας αυτής ανά 1.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Οι μπλε περιοχές είναι μέρη του κόσμου που παρουσίασαν βελτίωση των επιπέδων μόλυνσης του αέρα από το 1850.

Υπολογίζεται ότι περίπου 2,1 εκατ. άνθρωποι πεθαίνουν κάθε χρόνο στη Γη εξαιτίας της ατμοσφαιρικής ρύπανσης. Αυτό σημαίνει 5.753 κάθε μέρα ή τέσσερις κάθε λεπτό που περνάει.

Σύμφωνα με τη NASA υπάρχει πιθανότητα μετεωρολογικά φαινόμενα να επιδεινώσουν προσωρινά ήδη επιβαρυμένες περιοχές, όπως συνέβη στη βορειοανατολική Κίνα τον περασμένο Ιανουάριο, οπότε ένα πυκνό νέφος από τη βιομηχανική δραστηριότητα είχε προκαλέσει δεκάδες θανάτους. Ο καπνός από τις πυρκαγιές στη Σουμάτρα τον Ιούνιο του 2013 ήταν εξίσου καταστροφικός.

Εντυπωσιακό είναι πάντως το γεγονός ότι στις νοτιοανατολικές Ηνωμένες Πολιτείες παρατηρείται μια μεγάλη μπλε περιοχή, γεγονός που σημαίνει ότι η ποιότητα του αέρα βρίσκεται στα επίπεδα πριν από τη βιομηχανική επανάσταση.

Αυτό, σύμφωνα με τους ερευνητές οφείλεται πιθανότατα στη μείωση των πυρκαγιών, που στο πρώτο μισό του 19ου αιώνα αποτελούσαν την κοινή πρακτική για την αποψίλωση τεράστιας κλίμακας δασικών εκτάσεων ώστε να χρησιμοποιηθούν για καλλιέργειες και δημιουργία πόλεων. Ενδεικτικό είναι εξάλλου το γεγονός ότι και στη Βρετανία διακρίνονται δύο μπλε κουκίδες, που μαρτυρούν τη βελτίωση του αέρα λόγω της σταδιακής αποβιομηχάνισης που καταγράφηκε από τη δεκαετία του 1970 και έπειτα.

Η Ελλάδα διακρίνεται με ένα ελαφρύ καφέ χρώμα.

trex · Σεπτέμβριος 30, 2013

Γεωμηχανική: Μπορεί να σώσει τη Γη;

Ορισμένοι ειδικοί υποστηρίζουν ότι είναι η μόνη που μπορεί να σώσει τον πλανήτη

Αθήνα

Σύμφωνα με τους ειδικούς ο μόνος τρόπος να επαναφέρουμε το κλίμα στην προβιομηχανική κατάσταση είναι να ρουφήξουμε τον άνθρακα από την ατμόσφαιρα και να τον κρατήσουμε σε μόνιμες αποθήκες. Τα τελευταία χρόνια έχουν προταθεί διάφορες προσεγγίσεις γεωμηχανικής -άλλες θα ήταν εύκολα εφαρμόσιμες, άλλες θυμίζουν περισσότερο επιστημονική φαντασία.

Η νέα έκθεση

Ακόμα κι αν μηδενίσουμε αύριο τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου, η θερμοκρασία του πλανήτη θα παραμείνει αυξημένη για αιώνες ή χιλιετίες, ξεκαθαρίζει η τελευταία έκθεση της Διακυβερνητικής Επιτροπής του ΟΗΕ για την Κλιματική Αλλαγή.

Και αυτό σημαίνει ότι μόνος τρόπος να κρυώσει ο πλανήτης είναι η γεωμηχανική, δηλαδή η απορρόφηση διοξειδίου του άνθρακα από την ατμόσφαιρα σε πλανητική κλίμακα. Κανείς, όμως, δεν μπορεί να διαβεβαιώσει ότι ένα τέτοιο φάρμακο θα ήταν ασφαλές.

Η πολύαναμενόμενη έκθεση της IPCC, στην οποία θα βασιστούν οι αποφάσεις των κυβερνήσεων για την αντιμετώπιση της παγκόσμιας θέρμανσης, προειδοποιεί ότι η συγκέντρωση του CO2 και άλλων αερίων του θερμοκηπίου βρίσκεται βρίσκεται σε επίπεδα που δεν έχει γνωρίσει ο πλανήτης εδώ και τουλάχιστον 800.000 χρόνια.

Τα κύρια στοιχεία της έκθεσης του ΟΗΕ για το κλίμα

Εκτιμά ότι μέχρι το τέλος του αιώνα η θερμοκρασία θα έχει αυξηθεί κατά 0,3 έως 4,8 βαθμούς Κελσίου σε σχέση με τα προβιομηχανικά επίπεδα, ανάλογα με τα μέτρα που θα ληφθούν για τη μείωση των εκπομπών.

Και από το διοξείδιο του άνθρακα που απελευθερώνει η καύση ορυκτών καυσίμων, «περίπου 15 με 40% θα παραμείνει στην ατμόσφαιρα για περισσότερο από 1.000 χρόνια» επισημαίνει η περίληψη της έκθεσης που απευθύνεται στις κυβερνήσεις.

Αναφέρει ακόμα ότι, ακόμα και αν μηδενιστούν οι ανθρωπογενεις εκπομπές, «οι επιφανειακές θερμοκρασίες θα παραμείνουν περίπου σταθερές σε αυξημένα επίπεδα για πολλούς αιώνες».

Αυτό σημαίνει ότι «ένα μεγάλο μέρος της ανθρωπογενούς κλιματικής αλλαγής [...] είναι μη αντιστρέψιμο σε μια χρονική κλίμακα αιώνων ή χιλιετιών, εκτός αν υπάρξει μια μεγάλη καθαρή αφαίρεση του CO2 από την ατμόσφαιρα στη διάρκεια μιας παρατεταμένης περιόδου».

Με άλλα λόγια, ο μόνος τρόπος να επαναφέρουμε το κλίμα στην προβιομηχανική κατάσταση είναι να ρουφήξουμε τον άνθρακα από την ατμόσφαιρα και να τον κρατήσουμε σε μόνιμες αποθήκες. Πράγματι, τα τελευταία χρόνια έχουν προταθεί διάφορες προσεγγίσεις γεωμηχανικής -άλλες θα ήταν εύκολα εφαρμόσιμες, άλλες θυμίζουν περισσότερο επιστημονική φαντασία.

Δύο προσεγγίσεις

Η πρώτη προσέγγιση γεωμηχανικής αφορά τη «Διαχείριση Ηλιακής Ακτινοβολίας» δηλαδή το μπλοκάρισμα ενός μέρος της λιακάδας που δέχεται ο πλανήτης. Αυτό θα μπορούσε να γίνει με γιγάντια σκίαστρα σε τροχιά, ή με τη σκόπιμη απελευθέρωση στην ατμόσφαιρα διοξειδίου του θείου, μιας ουσίας που ανακλά το ηλιακό φως. Το διοξείδιο του θείου, όμως, είναι ένας ρύπος που καταφέραμε να μειώσουμε έπειτα από μεγάλη προσπάθεια.

Η δεύτερη προσέγγιση είναι η «Αφαίρεση Διοξειδίου του Άνθρακα». Αυτό θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί με συστήματα απορρόφησης του άνθρακα από την ατμόσφαιρα σε μεγάλη κλίμακα. Η τεχνολογία για κάτι τέτοιο, όμως, ακόμα δεν υπάρχει.

Μια ευκολότερη λύση στο πλαίσιο της ίδιας προσέγγισης θα ήταν η απόρριψη στους ωκεανούς τεράστιων ποσοτήτων σιδήρου, ο οποίος λειτουργεί ως λίπασμα για την ανάπτυξη του φυτοπλαγκτού. Το φυτοπλαγκόν απορροφά διοξείδιο του άνθρακα και παράγει οξυγόνο. Όταν πεθάνει βυθίζεται στον πυθμένα του ωκεανού και τελικά θάβεται από ιζήματα εγκλωβίζοντας μέσα του τον άνρακα για πάντα.

Πείραμα γεωμηχανικής στον Ειρηνικό προκαλεί αντιδράσεις

Με επιμονή της Ρωσίας και άλλων χωρών, η έκθεση της IPCC περιλαμβάνει αναφορές στη γεωμηχανική, επισημαίνει όμως ότι υπάρχουν σημαντικά, ίσως και ανυπέρβλητα, προβλήματα.

«Οι μέθοδοι SRM [Διαχείριση Ηλιακής Ακτινοβολίας] έχουν βιογεωχημικούς και τεχνολογικούς προορισμούς ως προς τη δυναμική τουε σε παγκόσμιο επίπεδο. Δεν υπάρχουν επαρκείς γνώσεις για τον ποσοτικό προσδιορισμό της αντιστάθμισης των εκπομπών CO2 από την SRM στην χρονική κλίμακα ενός αιώνα» προειδοποιούν οι συντάκτες.

Εξίσου επιφυλακτική είναι η έκθεση και για την Αφαίρεση Διοξειδίου του Άνθρακα (CDR). Από τη μία πλευρά, «τα υπολογιστικά μοντέλα δείχνουν ότι οι μέθοδοι CDR, εφόσον είναι υλοποιήσιμες, έχουν το δυναμικό να περιορίσουν σημαντικά την παγκόσμια αύξηση της θερμοκρασίας». Από την άλλη, «θα τροποποιούσαν τον παγκόσμιο κύκλο του νερού, και δεν θα μείωναν την οξίνιση των ωκεανών».

Η έκθεση τονίζει, τέλος, ότι αν οι μέθοδοι γεωμηχανικής τερματίζονταν για οποιοδήποτε λόγο, η θερμοκρασία πιθανότατα θα άρχιζε να ανεβαίνει και πάλι ραγδαία και θα έφτανε τα επίπεδα στα οποία θα είχε φτάσει ακόμα και χωρίς τη λήψη αυτών των δραστικών μέτρων.

Σε κάθε περίπτωση, οι επιστήμονες δεν έχουν καταλήξει σε ομόφωνη γνώμη για το αν οι προτεινόμενες μέθοδοι γεωμηχανικής θα ήταν αποτελεσματικές και ασφαλείς ή αν θα ήταν σκόπιμο να εφαρμοστούν.

Δεδομένου εξάλλου ότι πρόκειται για παρεμβάσεις σε πλανητική κλίμακα, η υλοποίησή τους θα απαιτούσε ευρεία συμφωνία στη διεθνή κοινότητα. οποιαδήποτε απόπειρα είναι πιθανό ότι θα παραβίαζε δύο διεθνείς συμφωνίες, τη Συνθήκη για τη Βιολογική Ποικιλότητα του ΟΗΕ και τη Συνθήκη του Λονδίνου.

Στο μεταξύ, ένα είναι σίγουρο: οι εκπομπές πρέπει να μειωθούν για να χαμηλώσει ο θερμοστάτης του φούρνου όπου θα ζήσουμε για αιώνες.

http://www.axortagos.gr/geomixaniki-mporei-na-sosei-ti-gi.html

Δροσος Γεωργιος · Οκτώβριος 2, 2013

Η Γη ήταν κάποτε σαν την Ιώ.

Σήμερα ο πλανήτης μας είναι γαλήνιος και γαλάζιος, στα νιάτα της όμως η Γη ήταν πολύ πιο άγρια και... εκρηκτική - ήταν καλυμμένη από λάβα και, σύμφωνα με μια νέα θεωρία, θα πρέπει να έμοιαζε πολύ με την Ιώ, τον κλυδωνιζόμενο από ηφαίστεια δορυφόρο του Δία.

Η Ιώ είναι το πιο ηφαιστειακά ενεργό αντικείμενο στο ηλιακό μας σύστημα: τα περισσότερα από 400 ενεργά ηφαίστειά της εκρήγνυνται συνεχώς με αποτέλεσμα ολόκληρη η επιφάνειά της να είναι καλυμμένη από ένα στρώμα λάβας πάχους τουλάχιστον ενός εκατοστού. Ολη αυτή η δραστηριότητα - η μεταφορά δηλαδή θερμότητας από το εσωτερικό του δορυφόρου προς την επιφάνειά του - συντελείται με έναν μοναδικό τρόπο, χωρίς τις κινήσεις των λιθοσφαιρικών (ή τεκτονικών) πλακών που προκαλούν τις ηφαιστειακές εκρήξεις στη Γη.

Τώρα αμερικανοί επιστήμονες εκτιμούν ότι ο πλανήτης μας δεν διέθετε πάντα αυτό το ιδιαίτερο «εσωτερικό» χαρακτηριστικό, υποστηρίζοντας ότι στα πρώτα στάδια της ζωής της η Γη ήταν όπως είναι σήμερα η Ιώ.

Πριν από 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια η Γη γεννήθηκε - όπως όλοι οι πλανήτες - από την ένωση υλικών (βράχων, πάγων και σκόνης) που έλκονταν και συγκρούονταν μεταξύ τους. Ηταν δηλαδή αρχικά μια πυρακτωμένη «μπάλα» από μάγμα. Αργότερα όμως απέκτησε τεκτονικές πλάκες, οι οποίες, διοχετεύοντας με τις κινήσεις τους τη θερμότητα και ανακυκλώνοντας υλικά από το εσωτερικό της προς τα έξω, επέτρεψαν σιγά-σιγά στη λιθόσφαιρά της να ψυχθεί και να «παχύνει», να αποκτήσει βουνά και ηπείρους και να υποστηρίξει τη ζωή.

Κανείς ωστόσο δεν γνωρίζει πώς ακριβώς έγινε αυτό το πέρασμα από το στάδιο της «μπάλας από μάγμα» στο λιθοσφαιρικό παρόν του πλανήτη μας. Τα στοιχεία μάλιστα υποδεικνύουν ένα παράδοξο: ότι όταν η Γη άρχισε να στερεοποιείται σχηματίζοντας τη λιθόσφαιρα δεν θα πρέπει να είχε τεκτονικές πλάκες ή, αν είχε, αυτές δεν λειτουργούσαν με τον μηχανισμό που γνωρίζουμε σήμερα.

Ο Γουίλιαμ Μουρ του Πανεπιστημίου Χάμπτον της Βιρτζίνια και ο Αλεξάντερ Γουέμπ του Πολιτειακού Πανεπιστημίου της Λουιζιάνα στο Μπατόν Ρουζ προτείνουν τώρα ένα πιθανό σενάριο για την εξήγηση αυτού του παραδόξου. Οι δύο επιστήμονες κατήρτισαν ένα μοντέλο για να διερευνήσουν τι μπορεί να συνέβη κατά τη διάρκεια της «λιθοσφαιρικής» μετάβασης του πλανήτη μας. Σύμφωνα με τα συμπεράσματά τους, αρχικά η Γη μάλλον διέθετε μία μόνο «διάτρητη» λιθοσφαιρική πλάκα, η οποία μέσω πολλών ηφαιστειακών αγωγών εκτόξευε προς τα έξω τη θερμότητα και ανακύκλωνε τα υλικά.

Η θεωρία των δύο γεωφυσικών, η οποία δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση «Nature», ονομάστηκε «μοντέλο των αγωγών της θερμότητας» και περιγράφει μια δυναμική όμοια με αυτήν που παρατηρείται στην Ιώ. Οι επιστήμονες στηρίζουν τη θεωρία τους με γεωλογικά στοιχεία και υποστηρίζουν ότι το πέρασμα από τη μια στις πολλές λιθοσφαιρικές πλάκες έγινε απότομα, εξαιτίας της ύφεσης των πηγών της θερμότητας. Εκτιμούν μάλιστα ότι το σύστημα των αγωγών λειτούργησε από τη στιγμή που η επιφάνεια της Γης άρχισε να στερεοποιείται ως περίπου πριν από 3,1 δισεκατομμύρια χρόνια, οπότε και έδωσε τη θέση του στη γεωδυναμική των πολλών τεκτονικών πλακών.

«Η θεωρία των αγωγών της θερμότητας εξηγεί πώς η λιθόσφαιρα, επιτρέποντας στη θερμότητα να περάσει προς τα έξω από συγκεκριμένα σημεία - δηλαδή τους αγωγούς -, έγινε παχιά, ψυχρή και γερή» εξήγησε ο καθηγητής Μουρ στον δικτυακό τόπο Space.com. «Το παράδοξο λύνεται με την πρόταση αυτού του διαφορετικού μηχανισμού μεταφοράς της θερμότητας».

Η επικρατέστερη άλλη θεωρία που προσπαθεί να εξηγήσει τα πρώτα στάδια της εξέλιξης της Γης υποστηρίζει ότι ο πλανήτης μας διέθετε πάντα πολλές τεκτονικές πλάκες αλλά αυτές κινούνταν ταχύτερα, διοχετεύοντας περισσότερη θερμότητα προς τα έξω. Οι δύο γεωφυσικοί θεωρούν ωστόσο ότι το δικό τους σενάριο της ενιαίας πλάκας με τους αεραγωγούς είναι πολύ πιο πιθανό - υποστηρίζουν μάλιστα ότι όλοι οι βραχώδεις πλανήτες περνούν από αυτό το στάδιο κατά τη διάρκεια της εξέλιξής τους.

http://www.tovima.gr/science/article/?aid=532645

Δροσος Γεωργιος · Οκτώβριος 3, 2013

Η Γη «άνθισε» πολύ νωρίτερα.

Οι επιστήμονες εκτιμούσαν ότι τα φυτά με άνθη έκαναν την εμφάνιση τους στη Γη πριν από περίπου 140 εκ. έτη. Νέα ευρήματα δείχνουν ότι τα λουλούδια έκαναν την εμφάνισή τους πριν από περίπου 243 εκ. έτη, δηλαδή την ίδια ακριβώς περίοδο που έκαναν την εμφάνισή τους στον πλανήτη και οι δεινόσαυροι.

Ομάδα ερευνητών από την Ελβετία και τη Γερμανία με επικεφαλής τον καθηγητή παλαιοβοτανολογίας Πέτερ Χόχουλι του πανεπιστημίου της Ζυρίχης μελέτησαν δύο πυρήνες υπεδάφους που ήρθαν στο φως μετά από γεωτρήσεις στον βυθό της θάλασσας του Μπάρεντς, νοτίως του Σπιτσμπέργκεν της Νορβηγίας. Οι ερευνητές ανακάλυψαν απολιθωμένους κόκκους γύρης που ανήκουν σε κάποιο από τα πρώτα αγγειόσπερμα φυτά επί της Γης, φυτά δηλαδή που αναπαράγονται μέσω των ανθέων. Η χρονολόγηση της γύρης έδειξε ότι έχει ηλικία περίπου 243 εκ. έτη.

Αυτό σημαίνει ότι υπήρξαν ανθοφόρα φυτά στη Γη τουλάχιστον 100 εκ. έτη νωρίτερα από όσο πιστεύαμε.

Τα αγγειόσπερμα είναι τα πιο πολυάριθμα και ποικιλόμορφα φυτά με σπόρους στη Γη. Κάθε κόκκος γύρης που παράγουν, περιέχει το αναγκαίο για την αναπαραγωγή τους κύτταρο. Τα ανθοφόρα φυτά αποτέλεσαν την τελευταία κατηγορία φυτών που εμφανίστηκαν στη Γη και έγιναν κυρίαρχα πριν από περίπου 90 εκατ. χρόνια. Η εμφάνισή τους είχε χαρακτηριστεί από τον Δαρβίνο «ένα απαίσιο μυστήριο».

Μέχρι σήμερα δεν έχει εντοπισθεί επακριβώς η καταγωγή τους αν και η κρατούσα θεωρία θέλει τα αγγειόσπερμα να εξελίχτηκαν από εξαφανισμένα σήμερα φυτά, που δεν έβγαζαν άνθη και πιο συγκεκριμένα από φυτά συγγενικά των σημερινών κωνοφόρων. Το νέο εύρημα έρχεται να ενισχύσει την κρατούσα θεωρία. Η ανακάλυψη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Frontiers in Plant Science».

Εικόνα σε μεγέθυνση ενός εκ των απολιθωμένων κόκκων γύρης που εντόπισαν οι ερευνητές.

http://www.tovima.gr/science/technology-planet/article/?aid=532898

trex · Οκτώβριος 3, 2013

«Πρωτοφανής» η οξίνιση των ωκεανών

Στο κόκκινο το μέλλον των θαλασσών σύμφωνα με τη νέα έκθεση του ΟΗΕ

Λονδίνο

H δραματική πτώση του pH των ωκεανών είναι μία από τις τρεις απειλές που αντιμετωπίζουν τα θαλάσσια οικοσυστήματα σε όλο τον πλανήτη, μαζί με την αύξηση της θερμοκρασίας και την πτώση των επιπέδων οξυγόνου. Μέχρι τα τέλη του αιώνα, η οξίνιση θα μπορούσε να είναι τόσο έντονη ώστε τα κοράλλια και τα οστρακοειδή κυριολεκτικά θα διαλύονται.

«Οι κίνδυνοι για τους ωκεανούς και τα οικοσυστήματα που αυτοί υποστηρίζουν έχουν υποτιμηθεί σε μεγάλο βαθμό» προειδοποιεί έκθεση που συνέταξαν από κοινού το Διεθνές Πρόγραμμα για την Κατάσταση των Ωκεανών (IPSO), μια ομάδα κορυφαίων ειδικών, σε συνεργασία με την IUCN, την οργάνωση που εκδίδει την Κόκκινη Λίστα των απειλούμενων ειδών.

Τι αναφέρει η έκθεση του ΟΗΕ

«Το μέγεθος και ο ρυθμός της σημερινής μόλυνσης από άνθρακα, και η οξίνιση των ωκεανών που έρχεται ως αποτέλεσμα, είναι πρωτοφανής στη γνωστή ιστορία της Γης [...] Το θανάσιμο "τρίο"¨της οξίνισης, της θέρμανσης και της αποξυγόνωσης επηρεάζει σημαντικά το πόσο παραγωγικός και αποδοτικός είναι ο ωκεανός» αναφέρει η έκθεση.

Άνοδος της θερμοκρασίας: Τα αέρια του θερμοκηπίου ανεβάζουν τη θερμοκρασία της ατμόσφαιρας, η οποία με τη σειρά θερμαίνει τους ωκεανούς από πάνω προς τα κάτω. Σύμφωνα με την τελευταία έκθεση του ΟΗΕ για την κλιματική αλλαγή, είναι πλέον «ουσιαστικά σίγουρο» ότι τα ανώτερα στρώματα των ωκεανών θερμάνθηκαν το διάστημα 1971-2010.

Και αυτό έχει ως αποτέλεσμα να αυξάνεται ο κίνδυνος εξαφάνισης για ορισμένα είδη, ενώ οι πληθυσμοί πολλών αλιευόμενων ειδών μετακινούνται προς τους πόλους.

Υποξία: Η συγκέντρωση του οξυγόνου στα νερά, και ειδικά κοντά στις ακτές, πέφτει λόγω της απορροής λιπασμάτων και αστικών λυμάτων. Τα λιπάσματα ευνοούν την υπερβολική ανάπτυξη του φυτοπλαγκτού (ευτροφισμός), το οποίο τελικά πεθαίνει και αποδομείται από βακτήρια που καταναλώνουν οξυγόνο. Επιπλέον, το θερμό νερό συγκρατεί λιγότερο οξυγόνο από ό,τι το ψυχρό.

Οι δύο αυτοί παράγοντες έχουν ως αποτέλεσμα να σχηματίζονται εκτεταμένες «νεκρές ζώνες» όπου τα ψάρια πεθαίνουν από ασφυξία.

Οξίνιση: Η πτώση του pH κάνει τους ωκεανούς πιο όξινους -και αυτό είναι πιθανώς το σημαντικότερο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν σήμερα τα θαλάσσια οικοσυστήματα. Οι θάλασσες, οι λίμνες και τα ποτάμια απορροφούν έως και το 40% του διοξειδίου του άνθρακα που εκπέμπουμε στην ατμόσφαιρα, και ένα μέρος αυτού του διοξειδίου αντιδρά με το νερό και δίνει ιόντα υδρογόνου, τα οποία ρίχνουν το pH.

Αυτό επηρεάζει τα πλάσματα που διαθέτουν σκελετό από ανθρακικό ασβέστιο, καθώς το άλας αυτό δεν σχηματίζεται σε συνθήκες χαμηλού pH.

Σύμφωνα με την έκθεση, τα κοράλλια ίσως σταματήσουν να αναπτύσσονται αν η θερμοκρασία αυξηθεί κατά 2 βαθμούς Κελσίου, ενώ αν η άνοδος φτάσει τους 3 βαθμούς ενδέχεται να αρχίσουν να διαλύονται.

Όπως δήλωσε στο Reuters ο Άλεξ Ρότζερς του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, επιστημονικός διυθυντής του IPSO, οι σημερινές συνθήκες στους ωκεανούς είναι παρόμοιες με αυτές που επικρατούσαν κατά το λεγόμενο θερμικό μέγιστο του Πλειστόκαινου-Ηώκαινου, το οποίο συνοδεύτηκε από μαζικές εξαφανίσης ειδών. Σήμερα, όμως, ο ρυθμός των αλλαγών είναι υηλότερος και οι ωκεανοί αντιμετωπίζουν ακόμα μεγαλύτερες πιέσεις.

Οι συντάκτες της έκθεσης επισημαίνουν ότι η διεθνής κοινότητα πρέπει να υλοποιήσει τη δέσμευσή της για μια συμφωνία που θα περιόριζε την αύξηση της θερμοκρασίας κάτω από τους 2 βαθμούς έως τα τέλη του αιώνα, σε σχέση με τα προβιομηχανικά επίπεδα.

Ζητούν επίσης τη δημιουργία μεγάλων θαλάσσιων καταφυγίων, την αυστηρότερη διαχείριση των αλιευμάτων και την απαγόρευση των αλιευτικών εργαλείων που σύρονται στο βυθό και καταστρέφουν τα πάντα στο πέρασμά τους.

Τα μέτρα που θα λάβουν οι κυβερνήσεις θα έχουν καθοριστική σημασία για το μέλλον της υδρογείου, δεδομένου ότι η θερμοκρασία του πλανήτη θα παραμείνει

αυξημένη για αιώνακόμα κι αν οι εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου μηδενιστούν.

http://www.axortagos.gr/protofanis-i-oksinisi-ton-okeanon.html

trex · Οκτώβριος 10, 2013

Ενας... Πύργος του Άιφελ κάτω από την Ανταρκτική

Εντοπίστηκαν κανάλια ψηλά όσο το σύμβολο του Παρισιού κάτω από μια παγοκρηπίδα της ηπείρου

Λονδίνο

Η ανατροπή των θεωριών σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο λιώνουν οι πάγοι στην Ανταρκτική έρχεται από… κάτω. Ομάδα επιστημόνων από βρετανικά πανεπιστήμια ανακάλυψε τεράστια κανάλια ψηλά όσο ο πύργος του Άιφελ κάτω από μια παγοκρηπίδα (επιπλέον στο νερό στρώμα πάγου) της παγωμένης ηπείρου. Το φαινόμενο δεν σχετίζεται με την κλιματική αλλαγή, όπως όμως τονίζουν οι ερευνητές, προσφέρει πολύτιμες νέες γνώσεις για να εκτιμήσουμε καλύτερα τις επιπτώσεις της στα παγωμένα «άκρα» του πλανήτη μας.

Ορατά από ψηλά

Τα κανάλια βρίσκονται κάτω από την παγοκρηπίδα Filchner-Ronne στη Δυτική Ανταρκτική και μελετήθηκαν από ερευνητές των πανεπιστημίων του Εξετερ, του Νιουκάσλ, του Μπρίστολ, του Γιορκ και του Εδιμβούργου, καθώς και της Βρετανικής Γεωλογικής Υπηρεσίας της Ανταρκτικής. Το ύψος τους υπολογίστηκε ότι φθάνει τα 250 μ. – εξ ού ο παραλληλισμός με τον Πύργο του Άιφελ του Παρισιού – και το πλάτος τους ξεπερνά τα 244 μ. – το μήκος της Tower Bridge του Λονδίνου – ενώ εκτείνονται εκατοντάδες χιλιόμετρα κατά μήκος της παγοκρηπίδας.

Εδώ και καιρό οι ειδικοί τα έβλεπαν στις αεροφωτογραφίες της περιοχής – είναι ορατά στην επιφάνεια της παγοκρηπίδας αλλά και κάτω από αυτήν, καθώς το στρώμα του πάγου επιπλέει σε διαφορετικά ύψη ανάλογα με το πάχος του. Ως τώρα όμως δεν υπήρχε τρόπος να γίνει η «χαρτογράφησή» τους και να υπολογιστούν οι διαστάσεις τους. Οι επιστήμονες από τη Βρετανία το κατόρθωσαν χρησιμοποιώντας έναν συνδυασμό δεδομένων από δορυφορικές εικόνες και αεροπορικές μετρήσεις με ραντάρ.

Κατόρθωσαν επίσης να προσδιορίσουν τη διαδρομή που ακολουθεί το νερό από το λιώσιμο των πάγων στην ξηρά, καθώς περνάει κάτω από το στρώμα πάγου της «στεριανής» συνέχειας της παγοκρηπίδας για να διοχετευθεί στη θάλασσα. Εδώ ακριβώς βρισκόταν η έκπληξη. Οι ερευνητές είδαν ότι το νερό έφευγε από την ξηρά προς τη θάλασσα ακολουθώντας κάτω από την παγοκάλυψη της στεριάς μονοπάτια τα οποία ευθυγραμμίζονταν απόλυτα με τα κανάλια της παγοκρηπίδας στο σημείο όπου ο πάγος άρχιζε να επιπλέει στο νερό.

Νερό που κυλάει σαν ποτάμι

Αυτό έρχεται σε απόλυτη αντίθεση με τις κρατούσες θεωρίες οι οποίες προβλέπουν ότι, όταν οι πάγοι λιώνουν, το νερό που προκύπτει από την τήξη τους διοχετεύεται προς τη θάλασσα σε μια λεπτή στρώση κάτω από το στρώμα του πάγου. Η νέα μελέτη αποκαλύπτει ότι τελικά μάλλον η απορροή του νερού γίνεται με πιο «εστιασμένο» τρόπο – όπως στα ποτάμια.

Το γεγονός μάλιστα ότι τα κανάλια της διαδρομής του νερού στην ξηρά «ταιριάζουν» απόλυτα με αυτά της παγοκρηπίδας υποδηλώνει, όπως επισημαίνουν οι ερευνητές στη μελέτη τους στην επιθεώρηση «Nature Geoscience», ότι αυτός ο τρόπος απορροής δημιουργεί τον σχηματισμό των καναλιών. Καθώς το νερό από το λιώσιμο των πάγων «μπαίνει» από την ξηρά στον ωκεανό κάτω από το στρώμα του επιπλέοντος πάγου, «σηκώνει» το νερό του ωκεανού σε στήλες οι οποίες με τη σειρά τους λιώνουν περισσότερο τον «θαλασσινό» πάγο σχηματίζοντας τα κανάλια.

Ο τρόπος με τον οποίο το νερό από την τήξη ρέει κάτω από τους πάγους παίζει μεγάλο ρόλο στη σταθερότητά τους. Για τον λόγο αυτό η ανακάλυψη των επιστημόνων από τη Βρετανία θεωρείται σημαντική – κανάλια αυτού του είδους έχουν εντοπιστεί αρκετές φορές στο παρελθόν, ως τώρα όμως εθεωρείτο ότι δημιουργούνται από διαδικασίες που συντελούνται στον ωκεανό και δεν σχετίζονται με το λιώσιμο των πάγων. Ακόμη ωστόσο οι ειδικοί δεν είναι σε θέση να γνωρίζουν τις επιπτώσεις που έχει κάτι τέτοιο στην «πορεία» των πάγων – αυτό είναι ένα νέο αντικείμενο προς μελέτη.

«Αν θέλουμε να κατανοήσουμε τη συμπεριφορά των πάγων και τη συμβολή τους στις μεταβολές της στάθμης της θάλασσας πρέπει να κατανοήσουμε πλήρως τον ρόλο του νερού στη βάση της παγοκάλυψης» δήλωσε σε δελτίο Τύπου η Αν Λε Μπροκ του Πανεπιστημίου του Εξετερ, εκ των συγγραφέων της μελέτης. «Οι πληροφορίες που αντλήσαμε από αυτά τα κανάλια θα μας βοηθήσουν να καταλάβουμε καλύτερα πώς λειτουργεί το σύστημα του νερού και, κατ’ επέκταση, πώς η παγοκάλυψη θα συμπεριφερθεί στο μέλλον».

http://www.tovima.gr/science/technology-planet/article/?aid=534216

trex · Οκτώβριος 21, 2013

Τα ωκεάνια ρεύματα κάνουν το Βόρειο Ημισφαίριο πιο υγρό

Μεταφέρουν θερμότητα από το νότιο ημισφαίριο προκαλώντας περισσότερες βροχοπτώσεις

Λονδίνο

Το ύψος των τροπικών βροχοπτώσεων είναι μεγαλύτερο στο Βόρειο Ημισφαίριο από ό,τι στο Νότιο, και η εξήγηση που δίνεται συνήθως για τη διαφορά αυτή δεν ευσταθεί, υποστηρίζουν αμερικανοί ερευνητές. Η πραγματική απάντηση κρύβεται στη δράση των ωκεάνιων ρευμάτων, δείχνουν τα υπολογιστικά μοντέλα.

Πολλοί επιστήμονες πιστεύουν σήμερα ότι η παρατηρούμενη ασυμμετρία των βροχοπτώσεων ανάμεσα στο βορρά και το νότο οφείλεται στη γεωμετρία του πλανήτη -η ζώνη των τροπικών βροχών υποτίθεται ότι μετατοπίζεται βόρεια του ισημερινού λόγω του σχήματος των ωκεανών και της περιστροφής της Γης.

«Πολλοί όμως δεν πίστεψαν αυτή την εξήγηση επειδή τα επιχειρήματα είναι περίπλοκα. Για ένα τόσο εκτεταμένο φαινόμενο, πρέπει να υπάρχει μια πιο απλή εξήγηση» σχολιάζει ο Ντάργκαν Φρίερσον, μέλος της ερευνητικής ομάδας στο Πανεπιστήμιο της Ουάσινγκτον.

Η θερμότητα φέρνει τις βροχοπτώσεις

Η νέα μελέτη, η οποία δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Nature Geoscience», δείχνει ότι η ασυμμετρία οφείλεται στη μεταφορά θερμότητας από το Νότιο Ημισφαίριο στο Βόρειο.

Σε γενικές γραμμές, οι θερμές περιοχές δέχονται περισσότερη βροχή επειδή η θερμότητα αυξάνει την εξάτμιση. Ο θερμός, υγρός αέρας είναι λιγότερο πυκνός και ανεβαίνει ψηλά στην ατμόσφαιρα όπου ψύχεται και τελικά σχηματίζει σύννεφα.

«Οι βροχές είναι περισσότερες στο Βόρειο Ημισφαίριο επειδή το ημισφαίριο αυτό είναι θερμότερο. Το ερώτημα όμως είναι "Τι είναι αυτό που κάνει το Βόρειο Ημισφαίριο θερμότερο;" Διαπιστώσαμε ότι φταίει η ωκεάνια κυκλοφορία» αναφέρει ο Φρίερσον.

Η ομάδα του χρησιμοποίησε δορυφορικές μετρήσεις της ηλιοφάνειας, τις οποίες τροφοδότησε σε ένα υπολογιστικό μοντέλο που προσομοιώνει ένα σημαντικό ωκεάνιο ρεύμα.

Πρόκειται για το ρεύμα που ξεκινά από τη Γροιλανδία κινούμενο στο βυθό του Ατλαντικού, φτάνει κοντά στην Ανταρκτική, ανεβαίνει στην επιφάνεια, αλλάζει πορεία και τελικά επιστρέφει στη Γροιλανδία.

Το μοντέλο έδειξε ότι το επιφανειακό ρεύμα που κινείται από το νότο στο βορρά σταδιακά θερμαίνεται μέχρι να περάσει τον ισημερινό. Με άλλα λόγια, το επιφανειακό ρεύμα μεταφέρει θερμότητα από το Νότιο Ημισφαίριο στο Βόρειο. Η θερμότητα αυτή εκτιμάται μάλιστα στα 400 τρισεκατομμύρια watt το χρόνο.

Ασυμμετρία βορρά-νότου

Η θερμική ασυμμετρία που προκαλεί το ρεύμα είναι ο παράγοντας που αυξάνει τελικά τις βροχοπτώσεις στην τροπική ζώνη του Βορείου Ημισφαιρίου.

Για παράδειγμα, στην ατόλη Παλμίρα που βρίσκεται σε γεωγραφικό πλάτος 6 μοίρες βόρεια, οι βροχοπτώσεις φτάνουν τις 175 ίντσες το χρόνο. Νότια του ισημερινού, σε γεωγραφικό πλάτος 6 μοίρες νότια, η βροχόπτωση περιορίζεται στις 45 ίντσες.

Το μοντέλο της μελέτης δείχνει ότι, χωρίς το επιφανειακό ρεύμα του Ατλαντικού, η ζώνη των τροπικών βροχοπτώσεων θα μετατοπιζόταν προς το νότο.

Αυτό, επισημαίνουν οι ερευνητές, θα μπορούσε να συμβεί τις επόμενες δεκαετίες λόγω της κλιματικής αλλαγής: το λιώσιμο των πάγων στη Γροιλανδία και την Αρκτική θα έκανε τα νερά του Βόρειου Ατλαντικού λιγότερο πυκνά, οπότε δύσκολα θα βυθίζονταν για να κλείσουν το «κύκλωμα» των ρευμάτων.

«Η μελέτη έρχεται να προστεθεί στις ενδείξεις που συσσωρεύονται τα τελευταία 10-15 χρόνια και δείχνουν πόσο σημαντικά είναι τα μεγάλα γεωγραφικά πλάτη για τον υπόλοιπο πλανήτη» σχολίασε ο Δρ Φρίερσον.

http://www.axortagos.gr/ta-okeania-revmata-kanoun-to-voreio-imisfairio-pio-igro.html

trex · Νοέμβριος 2, 2013

Στα βάθη του ωκεανού η υπερθέρμανση

Τα τελευταία 60 χρόνια ο Ειρηνικός θερμαίνεται σε βάθος 1 χλμ., 15 φορές ταχύτερα από ό,τι τα προηγούμενα 10.000 έτη

Ουάσινγκτον

Οι επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής είναι αισθητές στον μεγαλύτερο ωκεανό της Γης, και μάλιστα σε βάθος ενός χιλιομέτρου. Αυτό δείχνει μια νέα χρονολόγηση των θερμοκρασιών του Ειρηνικού Ωκεανού για τις τελευταίες δέκα χιλιετίες. Σύμφωνα με τα αποτελέσματά της τα τελευταία 60 χρόνια ο ωκεανός θερμαίνεται με ρυθμό 15 φορές ταχύτερο από ό,τι τα προηγούμενα 10.000 έτη.

Το ότι οι ωκεανοί απορροφούν μέρος της θέρμανσης του πλανήτη είναι θεωρητικά γνωστό στους επιστήμονες, η νέα μελέτη όμως, η οποία δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση «Science», αποδεικνύει για πρώτη φορά πόσο «βαθιά» φθάνει αυτή η απορρόφηση. Σύμφωνα με τους επιστήμονες που τη διεξήγαγαν, αναδεικνύει τους ωκεανούς σε έναν σημαντικότερο από ό,τι νομίζαμε ρυθμιστικό παράγοντα του κλίματος. Επίσης υποδηλώνει ότι τα νερά της Γης έχουν λειτουργήσει σαν «ασπίδα» προστατεύοντάς μας από μια μεγαλύτερη άνοδο της θερμοκρασίας. Μόνο που, όπως τονίζουν, δεν γνωρίζουμε αν η ασπίδα αυτή θα «αντέξει» για πολύ καιρό ακόμα.

Μονοκύτταροι οργανισμοί

Εδώ και δεκαετίες οι επιστήμονες μετρούν τη θέρμανση των ωκεανών είτε βυθίζοντας ειδικά όργανα στο νερό είτε διασκορπίζοντας πλωτήρες σε διάφορα σημεία τους. Οι αξιόπιστες μετρήσεις αυτού του είδους όμως δεν πάνε μακριά στο παρελθόν – στην καλύτερη περίπτωση φθάνουν ως τη δεκαετία του 1960. Για να εξετάσουν τι γινόταν παλαιότερα οι ειδικοί χρησιμοποιούν έμμεσες μεθόδους, αναλύοντας τη χημική σύσταση αρχαίων θαλάσσιων οργανισμών προκειμένου να ανασυνθέσουν το κλίμα στο οποίο ζούσαν.

Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου Rutgers στο Νιου Τζέρσεϊ με επικεφαλής τον Γιάιρ Ρόζενταλ χρησιμοποίησαν για τις μετρήσεις τους μονοκύτταρους μικροοργανισμούς που είναι γνωστοί ως Hyalinea balthica. Πρόκειται για τρηματοφόρα τα οποία είχαν διατηρηθεί σε πυρήνες ιζημάτων που συνελέγησαν από διάφορα βάθη (550-900 μ.) στις θάλασσες γύρω από την Ινδονησία – μια περιοχή η οποία θεωρείται εξαιρετικά καλός «δείκτης» για τις μετρήσεις αυτές καθώς, λόγω των ωκεάνιων ρευμάτων, δέχεται νερά από τον Βόρειο και από τον Νότιο Ειρηνικό Ωκεανό, παρέχοντας μια συνολική εικόνα για τη θερμοκρασία του.

Τα τρηματοφόρα αποτελούν επίσης έναν καλό δείκτη της θερμοκρασίας: οι συγκεκριμένοι μικροοργανισμοί περικλείονται μέσα σε ένα σκληρό κέλυφος του οποίου η περιεκτικότητα σε μαγνήσιο ποικίλλει ανάλογα με τη θερμοκρασία του νερού μέσα στο οποίο αναπτύσσεται.

Θέρμανση 15 φορές ταχύτερη

Μετρώντας την ποσότητα του μαγνησίου στα κελύφη των Hyalinea balthica οι ερευνητές από το Rutgers είδαν ότι αφού για μια περίοδο μετά την τελευταία Εποχή των παγετώνων ο Ειρηνικός θερμάνθηκε, στη συνέχεια, πριν από 7.000 χρόνια, άρχισε σταδιακά να ψυχραίνεται – η θερμοκρασία του μειώθηκε κατά περίπου 2 βαθμούς Κελσίου ως το 1600 μ.Χ, στη λεγόμενη «Μικρή εποχή των παγετώνων». Από το 1600 και μετά η θερμοκρασία άρχισε να ανεβαίνει και πάλι σταδιακά και σε αργό ρυθμό.

Πριν όμως από 200 χρόνια (χρονική στιγμή η οποία συμπίπτει ουσιαστικά με τη Βιομηχανική Επανάσταση) ο ρυθμός της θέρμανσης άρχισε να επιταχύνεται. Μέσα στους δυο τελευταίους αιώνες η θερμοκρασία του Ειρηνικού ανέβηκε κατά 0,21 βαθμούς Κελσίου. Από αυτή τη συνολική αύξηση η άνοδος των 0,18 βαθμών σημειώθηκε μέσα στα τελευταία εξήντα έτη, γεγονός το οποίο σημαίνει ότι στις έξι τελευταίες δεκαετίες ο ωκεανός θερμάνθηκε 15 φορές ταχύτερα από ό,τι σε οποιαδήποτε άλλη χρονική στιγμή μέσα στα τελευταία 10.000 χρόνια.

Δεξαμενή θερμότητας, αλλά για πόσο ακόμη;

Ανάλογες τάσεις στις θερμοκρασίες έχουν παρατηρηθεί και στην ξηρά, η μελέτη όμως των ερευνητών του Rutgers τις εντοπίζει για πρώτη φορά σε μεγάλα βάθη στον Ειρηνικό Ωκεανό. Οι επιστήμονες υπογραμμίζουν ότι για να αυξηθεί η θερμοκρασία του νερού κατά 1 βαθμό Κελσίου απαιτείται περισσότερη ενέργεια από αυτή που χρειάζεται για μια αντίστοιχη άνοδο της θερμοκρασίας σε ίση μάζα αέρα, κάτι το οποίο σημαίνει ότι οι ωκεανοί λειτουργούν σαν μια γιγάντια δεξαμενή θερμότητας η οποία μας προστατεύει από μια ακόμη μεγαλύτερη επίδραση των συνεπειών της θέρμανσης του πλανήτη.

«Αν δεν είχαμε τους ωκεανούς θα είχαμε πολύ μεγαλύτερη θέρμανση» δήλωσε σε δελτίο Τύπου ο δρ Ρόζενταλ. «Εχουμε ίσως υποτιμήσει την αποτελεσματικότητα των ωκεανών ως αποθηκών θερμότητας και ενέργειας. Μπορεί χάρη σε αυτούς να κερδίζουμε λίγο χρόνο – πόσο όμως δεν ξέρω. Δεν πρόκειται πάντως να σταματήσουν την κλιματική αλλαγή».

http://www.tovima.gr/science/technology-planet/article/?aid=537521

trex · Νοέμβριος 4, 2013

Τριπλός ήλιος εμφανίστηκε στον ουρανό της Κίνας

Την σπάνια ουράνια ψευδαίσθηση του «τριπλού ήλιου» είχαν την ευκαιρία να παρατηρήσουν οι άνθρωποι, στον ουρανό της περιοχής Chifeng στη βόρεια Κίνα, το πρωί της Παρασκευής.

Στο συγκεκριμένο αστρονομικό φαινόμενο που διήρκεσε δύο ώρες και είναι γνωστό επίσης ως «φάντασμα ήλιος» ή «φωτοστέφανο από πάγο», ο ήλιος μοιάζει να συνοδεύεται από δύο μικρότερους δίδυμους πλανήτες, οι οποίοι περιβάλλονται από ένα είδος φωτοστέφανου.

Αξίζει να σημειωθεί ότι ο «τριπλός ήλιος» εμφανίζεται μόνο όταν κρύσταλλοι πάγου δημιουργούν ένα πυκνό σύννεφο -σαν καθρέπτη- στον αέρα, περίπου 6.000 μέτρα πάνω από το έδαφος, αντανακλώντας έτσι το φως του ήλιου.

ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ ΤΟ ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΟ ΒΙΝΤΕΟ: http://www.astrovox.gr/forum/posting.php?mode=reply&t=16078

trex · Νοέμβριος 7, 2013

Ο πηλός πιθανή γενέτειρα της ζωής στη Γη

Mπορεί ο πηλός, εκ πρώτης όψεως, να φαίνεται ένα άγονο μείγμα ορυκτών, ωστόσο, σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα, είναι πιθανό να ήταν η γενέτειρα της ζωής στη Γη, συντελώντας στη δημιουργία των πολύπλοκων βιοχημικών στα οποία στηρίχτηκαν οι οργανισμοί.

Μία έρευνα από το Τμήμα Βιολογίας στο Πανεπιστήμιο Κορνέλ στις ΗΠΑ υποστηρίζει ότι ο πηλός παρείχε τις πρώτες βάσεις για την δημιουργία ζωής στον πλανήτη μας. Οπως αναφέρει ο Νταν Λούο, καθηγητής βιολογικής και περιβαλλοντικής μηχανικής στο Πανεπιστήμιο Κορνέλ «τα πρώτα χρόνια, ο πηλός με τη μορφή γεωλογικής υδρογέλης, συνέβαλε σημαντικά στην δημιουργία βιομορίων και βιοχημικών αντιδράσεων».

Προσομοιώνοντας αρχαίο θαλασσινό νερό, οι ερευνητές παρατήρησαν ότι ο πηλός σχηματίζει υδρογέλη, μια μάζα με μικροσκοπικούς πόρους που μπορεί να απορροφά τα υγρά σαν σφουγγάρι.

Για δισεκατομμύρια χρόνια, τα χημικά συστατικά που απορροφούσε η υδρογέλη φυλακίζονταν στους πόρους και πραγματοποιούσαν τις πολύπλοκες αντιδράσεις που συντελούν στον σχηματισμό πρωτεϊνών, DNA και γενικά όλων των μηχανισμών που συντελούν στη δημιουργία ενός ζωντανού κυττάρου.

Η υδρογέλη πηλού περιόρισε και προστάτευσε αυτές τις χημικές διαδικασίες μέχρι να αναπτυχθεί η μεμβράνη που περιβάλλει τα ζωντανά κύτταρα.

Για να αποδειχθεί επιστημονικά η συγκεκριμένη θεωρία, η ομάδα του Λούο παρουσίασε την διαδικασία σύνθεσης πρωτεΐνης πάνω σε πηλό και στη συνέχεια γέμισε το σπογγώδες υλικό με το DNA, τα αμινοξέα, τα ένζυμα και μερικά κομμάτια κυτταρικών μηχανισμών και δημιούργησαν τις πρωτεΐνες με τις οποίες το DNA κωδικοποιεί, όπως ακριβώς κάνει και μέσα στα κύτταρα.

Ο Λούο συνεργάστηκε επίσης και με τον καθηγητή Μαξ Λου του Αυστραλιανού Ινστιτούτου Εμβιομηχανικής και Νανοτεχνολογίας του Πανεπιστημίου του Κουίνσλαντ στην Αυστραλία. Το έργο παρουσιάστηκε στο Κέντρο Ερευνας Υλικών του Κορνέλ, που υποστηρίζεται από το Εθνικό Ιδρυμα Επιστημών.

http://www.planitikos.gr/2013/11/blog-post_7.html

trex · Νοέμβριος 11, 2013

Βίντεο: ο τυφώνας Χαϊγιάν από το διάστημα

Οι μετεωρολόγοι χαρακτηρίζουν τον Χαϊγιάν (Haiyan) ως τον ισχυρότερο τυφώνα στον κόσμο από τον Οκτώβριο του 1979, όταν ο τυφώνας Τιπ σάρωσε τις Φιλιππίνες.

Ο Χαϊγιάν είναι ο δεύτερος τυφώνας κατηγορίας 5 που πλήττει τις Φιλιππίνες το 2013, μετά τον Ουσάγκι που σάρωσε τη νησιωτική χώρα τον περασμένο Σεπτέμβριο. Κατά μέσο όρο 20 τυφώνες χτυπούν τις Φιλιππίνες ετησίως, ενώ ο Χαϊγιάν είναι ο 24ος για το 2013.

Σύμφωνα με αξιωματούχο του ΟΗΕ, οι καταστροφές που προκάλεσε είναι ανάλογες με το τσουνάμι του 2004.

Στο βίντεο που ακολουθεί βλέπουμε εικόνες που κατέγραψε από τις 6 έως 8 Νοεμβρίου 2013 ο ρωσικός δορυφόρος Elektro-L που βρίσκεται σε γεωστατική τροχιά.

ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ

trex · Νοέμβριος 11, 2013

Διαδραστικός χάρτης δείχνει ποιες πόλεις θα βουλιάξουν αν λιώσουν οι πάγοι

Η κλιματική αλλαγή και οι συνέπειες της μπορεί να μας ακούγονται πολύ μακροπρόθεσμο σενάριο, ωστόσο, σύμφωνα με τους επιστήμονες, οι πάγοι λιώνουν με ταχύτατους ρυθμούς και αν αυτό συνεχιστεί ο κόσμος μας δεν θα θυμίζει σε τίποτα αυτό που βλέπουμε σήμερα.

Προκειμένου να ευαισθητοποιήσει το κοινό για την οικολογική καταστροφή, το National Geographic δημιούργησε έναν εντυπωσιακό διαδραστικό χάρτη του κόσμου, στον οποίο μπορείτε να διαλέξετε το επίπεδο της στάθμης της θάλασσας (με τελικό το +60 που θα συμβεί αν λιώσουν όλοι οι πάγοι της Γης) και στη συνέχεια να δείτε ποιες πόλεις θα «πνιγούν».

Μάλιστα, ο χάρτης δίνει τη δυνατότητα για zoom in και zoom out, ώστε να δείτε την κάθε πόλη και χωριό σε κάθε χώρα, πόσο θα επηρεαστεί από την κλιματική αλλαγή.

Μία βόλτα στην Ελλάδα, αρκεί για να προκαλέσει ταχυπαλμίες και να μας κάνει να αναθεωρήσουμε για τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής. Όπως φαίνεται στο χάρτη, αν λιώσουν όλοι οι πάγοι της Γης, όλη η Δυτική Πελοπόννησος από την Πάτρα μέχρι τη Ζαχάρω θα βρεθεί κάτω από το νερό, ενώ στα βόρεια της χώρας το νερό θα πνίξει τη Θεσσαλονίκη, την Αλεξανδρούπολη και μεγάλο μέρος της Χαλκιδικής.

http://www.planitikos.gr/2013/11/blog-post_1479.html

Δείτε το διαδραστικό χάρτη εδώ. http://flood.firetree.net/

trex · Νοέμβριος 24, 2013

warm: Γεωλόγοι από το Διάστημα

Η αποστολή Swarm «θα εντοπίζει κοιτάσματα σιδήρου από τροχιά»

httpΟι τρίδυμοι δορυφόροι Swarm, οι οποίοι εκτοξεύτηκαν την περασμένη Παρασκευή με αποστολή να χαρτογραφήσουν το μαγνητικό πεδίο της Γης, είναι τόσο ευαίσθητοι ώστε θα μπορούν να εντοπίζουν κοιτάσματα σιδήρου από το Διάστημα, υπόσχονται οι υπεύθυνοι στην ευρωπαϊκή διαστημική υπηρεσία ESA.

Στη διάρκεια του Σαββατοκύριακου, οι τρεις πανομοιότυποι δορυφόροι ανέπτυξαν τις μακριές δοκούς από τις οποίες κρέμονται τα πολύτιμα όργανά τους, όργανα που μετρούν με ακρίβεια τα ηλεκτρικά και μαγνητικά πεδία, σαν ένα είδος πυξίδας υψηλής ακρίβειας.

Πρωτεύων στόχος της αποστολής είναι να χαρτογραφήσει το μαγνητικό πεδίο της Γης, μια μαγνητική «φούσκα» που προστατεύει τον πλανήτη από επικίνδυνα σωματίδια που εκτοξεύονται από τον Ηλιο ή καταφθάνουν από το διαστρικό χώρο υπό τη μορφή των λεγόμενων κοσμικών ακτίνων.

Το μαγνητικό πεδίο της Γης δημιουργείται από την κίνηση ρευστού σιδήρου στον πυρήνα του πλανήτη. Το πεδίο σχηματίζει μια γιγάντια φούσκα που εκτείνεται μακριά στο διάστημα, επηρεάζεται όμως τοπικά από μαγνητικά πετρώματα ή ακόμα και από το πεδίο που προκαλεί η κίνηση του αλμυρού νερού στους ωκεανούς.

Δύο από τους δορυφόρους θα πετούν σε σχηματισμό ο ένας δίπλα στον άλλο σε ύψος 460 χλμ και σε απόσταση 150 χιλιομέτρων, ενώ ο τρίτος θα βρίσκεται 80 χιλιόμετρα ψηλότερα. Σε κάθε σημείο της τροχιάς τους, τα μαγνητόμετρα των δορυφόρων θα μετρούν την ένταση και την κατεύθυνση του μαγνητικού πεδίου σε κάθε σημείο της τροχιάς τους.

Και οι ανεπαίσθητες διαταραχές που αναμένεται να καταγραφούν στα σήματα των δύο χαμηλότερων δορυφόρων θα μπορούσαν να αποκαλύψουν κοιτάσματα σιδήρου ή άλλων μαγνητισμένων ορυκτών.

«Αν το ζευγάρι των δορυφόρων πετάξει πάνω από ένα ορυχείο σιδήρου, θα περιμέναμε να καταγράψουμε ένα μαγνητικό σήμα» εξηγεί στο Nature.com ο Εϊγκιλ Φρίις-Κρίστενσεν, πρόεδρος της συμβουλευτικής επιτροπής της αποστολής Swarm. «Η χαρτογράφηση του μαγνητισμού στο γήινο φλοιό σε υψηλή ανάλυση θα μας επιτρέπει να χαρακτηρίσουμε γεωλογικές ζώνες και να αναγνωρίσουμε κοιτάσματα ορυκτών και μετάλλων» επισημαίνει.

Πέρα όμως από την ανακάλυψη πολύτιμων κοιτασμάτων, το τρίο της αποστολής θα προσφέρει δεδομένα που ίσως αποδειχθούν πιο πολύτιμα στο μέλλον.

Οι δορυφόροι ίσως βοηθήσουν να δοθεί εξήγηση στην εξασθένιση του μαγνητικού πεδίου της Γης κατά περίπου 15% τους τελευταίους δύο αιώνες.

Η εξασθένιση ίσως προαναγγέλλει ένα δραματικό γεγονός που επαναλαμβάνεται ανά διαστήματα και συνέβη τελευταία φορά πριν από 780.000 χρόνια: την αναστροφή του μαγνητικού πεδίου της Γης, κατά την οποία ο βόρειος μαγνητικός πόλο μεταναστεύει στο νότιο.

Όταν η ένδειξη της πυξίδας αντιστραφεί, ο κόσμος θα έχει κατά κάποιο τρόπο γυρίσει ανάποδα.

http://physicsgg.me/2013/11/24/swarm-%CE%B3%CE%B5%CF%89%CE%BB%CF%8C%CE%B3%CE%BF%CE%B9-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%BF-%CE%B4%CE%B9%CE%AC%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1/

trex · Νοέμβριος 27, 2013

«Πολύ μεγαλύτερες» οι εκπομπές μεθανίου στο Βόρειο Ημισφαίριο

Η διαρροή μεθανίου από το βυθό της θάλασσας έξω από την Αρκτική είναι διπλάσιες σε σχέση με προηγούμενες εκτιμήσεις

Ουάσινγκτον

Δύο δυσοίωνες εξελίξεις για την πορεία της κλιματικής αλλαγής: Πρώτον, η διαρροή μεθανίου από το βυθό της θάλασσας έξω από την Αρκτική είναι διπλάσιες σε σχέση με προηγούμενες εκτιμήσεις. Και δεύτερον, οι εκπομπές μεθανίου στις ΗΠΑ είναι 50% υψηλότερες από ότι πίστευαν οι αρμόδιες αρχές.

Τα νέα στοιχεία

Τα αποτελέσματα των δύο νέων μελετών είναι ανησυχητικά, δεδομένου ότι το μεθάνιο είναι τουλάχιστον 21 φορές πιο δραστικό από το διοξείδιο του άνθρακα ως αέριο του θερμοκηπίου.

Οι εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα μετρώνται εδώ και χρόνια με επαρκή ακρίβεια, στην περίπτωση του μεθανίου όμως οι κλιματολόγοι βασίζονται κυρίως σε εκτιμήσεις από υπολογιστικά μοντέλα. Τεράστιες ποσότητες μεθανίου υπάρχουν σε μεγάλες εκτάσεις του ωκεάνιου βυθού υπό τη μορφή υδριτών του μεθανίου, υλικών που θυμίζουν πάγο. Στην ξηρά, το μεθάνιο απελευθερώνεται από γεωτρήσεις πετρελαίου και φυσικού αερίου, ωστόσο οι μεγαλύτερες ποσότητες προέρχονται από φυτικά υλικά σε αποσύνθεση, για παράδειγμα στους ορυζώνες, καθώς και από το πεπτικό σύστημα των εκτρεφόμενων ζώων.

Η πρώτη μελέτη, η οποία δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Nature Geoscience», εξετάζει τις εκπομπές μεθανίου από την Αρκτική Κρηπίδα Ανατολικής Σιβηρίας, μια έκταση 2 εκατομμυρίων τετραγωνικών χιλιομέτρων στον πυθμένα του Αρκτικού Ωκεανού έξω από τη Σιβηρία.

Οι τελευταίες αποστολές του Διεθνούς Κέντρου Αρκτικής Έρευνας έδειξαν ότι ο κατεψυγμένος βυθός ξεπαγώνει ταχύτερα από ό,τι είχε εκτιμηθεί, πιθανότατα λόγω της ανόδου της θερμοκρασίας, και απελευθερώνει κάθε χρόνο διπλάσιες ποσότητες μεθανίου σε σχέση με προηγούμενες εκτιμήσεις.

Η απελευθέρωση

Η διαρροή φτάνει τους 17 εκατομμύρια τόνους μεθανίου το χρόνο, ποσότητα συγκρίσιμη με το μεθάνιο που απελευθερώνεται κάθε χρόνο από το ξεπάγωμα των εδαφών στην αρκτική τούνδρα στον Καναδά και κυρίως στη Σιβηρία.

«Πιστεύουμε ότι η απελευθέρωση μεθανίου από την Αρκτική, και ειδικά από αυτή την περιοχή της Αρκτικής, θα μπορούσε να επηρεάσει ολόκληρο τον πλανήτη» προειδοποιεί η Δρ Νατάλια Σάκοβα, μέλος της ερευνητικής ομάδας στο ινστιτούτο.

Η δεύτερη μελέτη, η οποία παρουσιάζεται στην αμερικανική επιθεώρηση PNAS, διαπιστώνει ότι οι εκπομπές μεθανίου στις ΗΠΑ έφτασαν το 2008 τους 49 εκατομμύρια τόνους, ποσότητα 50% υψηλότερη από ό,τι εκτιμά η ομοσπονδιακή Υπηρεσία Περιβαλλοντικής Προστασίας. Και αυτό σημαίνει ότι η ετήσια εκπομπή μεθανίου παγιδεύει στην ατμόσφαιρα την ίδια ποσότητα θερμότητας που παγιδεύουν οι αμερικανικές εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα σε διάστημα έξι μηνών.

Το μεγαλύτερο μέρος των εκπομπών, οι οποίες μετρήθηκαν με αεροσκάφη και όργανα σε ερευνητικούς πύργους αντιστοιχεί μάλιστα σε μόλις τρεις πολιτείες -Τέξας, Οκλαχόμα και Κάνσας- με έντονη δραστηριότητα της πετρελαιοβιομηχανίας και της κτηνοτροφίας. Τα νέα δεδομένα, εφόσον κριθούν αξιόπιστα, θα πρέπει να ληφθούν υπόψη στις μελέτες για την πορεία της κλιματικής αλλαγής μέχρι το τέλος του αιώνα. Το μόνο θετικό είναι ότι, σε αντίθεση με το διοξείδιο του άνθρακα που παραμένει στην ατμόσφαιρα για δεκαετίες, το ατμοσφαιρικό μεθάνιο επιζεί για λίγα μόνο χρόνια.

http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=543030

Δροσος Γεωργιος · Δεκέμβριος 16, 2013

Οι πόλοι της Γης μετακινούνται λόγω και της κλιματικής αλλαγής.

Οι γεωγραφικοί πόλοι της Γης αλλάζουν σιγά-σιγά θέση υπό την επίδραση και της κλιματικής αλλαγής, καθώς εξαιτίας της λιώνουν οι πάγοι της Γης, με συνέπεια να μεταβάλλεται ελαφρώς ο άξονας περιστροφής του πλανήτη μας, σύμφωνα με νέες εκτιμήσεις Αμερικανών επιστημόνων.

Η ανακάλυψη σημαίνει πως πιθανώς είναι δυνατό να παρακολουθεί κανείς την εξέλιξη της κλιματικής αλλαγής παγκοσμίως, μέσω της καταγραφής της θέσης του Βόρειου Πόλου.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον κινεζικής καταγωγής Τζιανλί Τσεν του πανεπιστημίου του Τέξας, που έκαναν τη σχετική ανακοίνωση στο ετήσιο διεθνές συνέδριο της Αμερικανικής Ένωσης Γεωφυσικής στο Σαν Φρανσίσκο, σύμφωνα με το «New Scientist», έδειξαν ότι το λιώσιμο των πάγων επηρεάζει την κατανομή της μάζας στην επιφάνεια της Γης. Αυτό, με τη σειρά του, μεταβάλλει ανεπαίσθητα τον άξονα περιστροφής του πλανήτη μας, κάτι που έχει επιβεβαιωθεί από επιτόπιες μετρήσεις και στους δύο πόλους.

Η αργή μετακίνηση του άξονα περιστροφής της Γης προκύπτει κυρίως από ένα συνδυασμό δύο διαφορετικών παραγόντων: του γεγονότος ότι η Γη δεν είναι απολύτως άκαμπτη και του γεγονότος ότι ο πλανήτης μας περιφέρεται σε ετήσια βάση γύρω από τον Ήλιο. Όμως κι αν υπολογισθούν αυτές οι δύο αιτίες, πάλι ένα μέρος της μετακίνησης του άξονα μένει ανεξήγητο.

Από τότε που άρχισαν οι πρώτες μετρήσεις το 1899, υπολογίζεται ότι ο γεωγραφικός Βόρειος Πόλος μετακινείται προς τα νότια με μέσο ρυθμό δέκα εκατοστών το χρόνο, κατά μήκος της γραμμής του γεωγραφικού μήκους που βρίσκεται 70 μοίρες δυτικά και η οποία διέρχεται από τον ανατολικό Καναδά.

Αυτή η αργή μετακίνηση οφείλεται επίσης στην μεταβολή της κατανομής της μάζας της Γης, καθώς ο γήινος φλοιός αργά αλλά σταθερά ανασηκώνεται συνεχώς μετά το τέλος της τελευταίας εποχής των πάγων, όταν το μεγαλύτερο μέρος τους έλιωσε κι έτσι απάλλαξε την επιφάνεια του πλανήτη από το βάρος τους. Όμως, σύμφωνα με τη νέα αμερικανική μελέτη, το 2005 υπήρξε μια ξαφνική και απρόσμενη μεταβολή, καθώς ο γεωγραφικός Βόρειος Πόλος άρχισε να μετακινείται προς τα ανατολικά πλέον και ήδη από τότε μέχρι σήμερα έχει διανύσει συνολικά 1,2 μέτρα περίπου.

Αναλύοντας στοιχεία παρατηρήσεων από τον περιβαλλοντικό δορυφόρο GRACE της NASA, που παρακολουθεί τις διαχρονικές διακυμάνσεις στο γήινο βαρυτικό πεδίο, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι γι’ αυτή την αλλαγή του άξονα περιστροφής προς τα ανατολικά ευθύνεται κυρίως το πιο πρόσφατο μαζικό λιώσιμο των πάγων της Γροιλανδίας, της Ανταρκτικής και των άλλων παγετώνων του πλανήτη μας, που είχε ως συνέπεια τη σταδιακή άνοδο της στάθμης των υδάτων των θαλασσών.

«Το λιώσιμο των πάγων και η άνοδος της στάθμης των θαλασσών μπορούν να εξηγήσουν το 90% της μετακίνησης προς τα ανατολικά. Η κινητήρια δύναμη γι’ αυτή την ξαφνική αλλαγή είναι η κλιματική αλλαγή» δήλωσε ο Τζιανλί Τσεν.

Σύμφωνα με τους νέους υπολογισμούς, η μεγαλύτερη συνεισφορά στην μετακίνηση του γήινου άξονα και, κατά συνέπεια, των γήινων πόλων προέρχεται από το λιώσιμο των πάγων της Γροιλανδίας, η οποία χάνει περίπου 250 γιγατόνους ετησίως. Το λιώσιμο των παγετώνων των βουνών συνεισφέρει 194 γιγατόνους και το λιώσιμο της Ανταρκτικής άλλους 180 γιγατόνους το χρόνο.

Υπενθυμίζεται ότι οι μαγνητικοί πόλοι της Γης αλλάζουν θέση με ακόμα μεγαλύτερη ταχύτητα σε σχέση με τους γεωγραφικούς.

http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathciv_1_16/12/2013_532414

Δροσος Γεωργιος · Δεκέμβριος 18, 2013

Η μέρα που οι ωκεανοί της Γης θα βράσουν.

Οι μέρες της Γης είναι γνωστό ότι είναι μετρημένες, αφού η ακτινοβολία του Ήλιου θα γίνεται όλο και ισχυρότερη μέχρι που οι ωκεανοί θα αρχίσουν να βράζουν. Μια νέα μελέτη εκτιμά τώρα το πότε και το πώς θα έρθει το τέλος: η υδρόγειος θα έχει χάσει όλο το νερό της σε ένα δισεκατομμύριο χρόνια.

Όπως συμβαίνει στα περισσότερα άκρα, ο Ήλιος γίνεται αργά αλλά σταθερά όλο και πιο φωτεινός στην πορεία της εξέλιξής του. Όταν μάλιστα εξαντλήσει τα πυρηνικά καύσιμά του, το μητρικό μας άστρο θα διογκωθεί σε κόκκινο γίγαντα και δεν αποκλείεται ακόμα και να καταπιεί ολόκληρη τη Γη.

Μέχρι τότε βέβαια ο πλανήτης θα είναι ήδη νεκρός από υπερθέρμανση: η σταδιακή αύξηση της θερμοκρασίας λόγω αύξησης της ακτινοβολίας θα επιταχύνει την εξάτμιση του νερού και θα γεμίσει την ατμόσφαιρα υδρατμούς. Οι υδρατμοί λειτουργούν όμως ως αέριο του θερμοκηπίου, οπότε θα αυξήσουν περαιτέρω τη θερμοκρασία σε ένα είδος φαύλου κύκλου.

Το τι μπορεί να συμβεί σε αυτή την περίπτωση είναι εμφανές στη γειτονική Αφροδίτη, θύμα ενός ανεξέλεγκτου φαινομένου του θερμοκηπίου, με επιφανειακές θερμοκρασίες που ξεπερνούν τους 400 βαθμούς Κελσίου.

Είναι γενικά δύσκολο για τους επιστήμονες να εκτιμήσουν πότε θα έρθει το τέλος. Αυτό, εξάλλου, δεν εξαρτάται μόνο από τη συμπεριφορά του Ήλιου αλλά και από την αντίδραση της Γης.

Όπως εξηγούν οι γάλλοι ερευνητές που υπογράφουν τη νέα μελέτη στο περιοδικό Nature,

http://www.nature.com/nature/journal/v504/n7479/full/nature12827.html

τα υπολογιστικά μοντέλα που χρησιμοποιούνται για την εκτίμηση της εξέλιξης της κλιματικής αλλαγής δεν είναι αξιόπιστα σε υψηλές θερμοκρασίες και σε βάθος εκατοντάδων εκατομμυρίων ετών. Μέχρι σήμερα, οι μόνες εκτιμήσεις για το τέλος της Γης βασίζονταν κυρίως σε αστροφυσικά μοντέλα, τα οποία θεωρούν τη Γη ομοιογενή ενώ δεν είναι.

Μια πιθανώς πιο αξόπιστη απάντηση δίνει τώρα το υπολογιστικό μοντέλο του Εργαστηρίου Μετεωρολογικής Δυναμικής στη Γαλλία, το οποίο λαμβάνει υπόψη περισσότερους παράγοντες.

Η προσομοίωση δείχνει ότι η αρχή του τέλους θα έρθει όταν η μέση ισχύς της ηλιακής ακτινοβολίας φτάσει τα 375 Watt ανά τετραγωνικό μέτρο, συγκριτικά με 341 W/m2 σήμερα, και η επιφανειακή θερμοκρασία θα ξεπεράσει τότε 70 βαθμούς Κελσίου. Αυτό προβλέπεται να συμβεί σε ένα δισ. χρόνια. Μερικές δεκάδες εκατομμύρια χρόνια αργότερα, οι ωκεανοί θα αρχίσουν να βράζουν και το υγρό νερό θα εξαφανιστεί.

Όπως επισημαίνουν οι ερευνητές, προηγούμενες μελέτες εκτιμούσαν ότι το τέλος θα έρθει αρκετά νωρίτερα, σε μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια χρόνια. Η νέα εκτίμηση όμως λαμβάνει υπόψη την κυκλοφορία του αέρα στην ατμόσφαιρα, καθώς και την ιδιότητα των νεφών να ανακλούν την εισερχόμενη ακτινοβολία, παράγοντες που θα φρενάρουν την αύξηση της θερμοκρασίας.

Οι ερευνητές, τέλος, επισημαίνουν ότι η μελέτη δεν έχει σημασία μόνο για το μέλλον της Γης, αλλά και για τον υπολογισμό των συνθηκών που πρέπει να επικρατούν σε έναν πλανήτη προκειμένου να υπάρχει νερό σε υγρή μορφή.

Με άλλα λόγια, οι προβλέψεις για το τέλος της Γης ίσως βοηθήσουν στην αναζήτηση ενός νέου κατοικήσιμου πλανήτη.

http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231281594

trex · Ιανουάριος 7, 2014

Ριπή ακτινοβολίας έπληξε τη Γη

Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι το γεγονός συνέβη πριν από 1.200 έτη

Ναγκόγια

Μια ριπή εξαιρετικά ισχυρής ακτινοβολίας άφησε τα ίχνη της στον πλανήτη μας πριν από περίπου 1.200 χρόνια, αποκαλύπτει μελέτη που εξέτασε τις επιπτώσεις του κοσμικού βομβαρδισμού στα δέντρα. Το φαινόμενο, όμως, παραμένει δυσεξήγητο.

Ο «μάρτυρας»

Ερευνητές του Πανεπιστημίου της Ναγκόγια στην Ιαπωνία εξέτασαν δακτυλίους δέντρων οι οποίοι σχηματίστηκαν κατά την άνοιξη και το καλοκαίρι του 775 μΧ στο Βόρειο Ημισφαίριο. Διαπίστωσαν ότι στο ξύλο που σχηματίστηκε εκείνη τη χρονιά είχαν συσσωρευτεί ασυνήθιστα υψηλά επίπεδα άνθρακα-14, ενός σπάνιου και ραδιενεργού ισοτόπου του άνθρακα.

Ο άνθρακας-14 σχηματίζεται όταν ακτινοβολία υψηλής ενέργειας χτυπά άτομα της ατμόσφαιρας και παράγει νετρόνια. Τα νετρόνια συγκρούονται με τη σειρά τους με άτομα αζώτου-14, τα οποία διασπώνται και σχηματίζουν άνθρακα-14. Η συνεχής ροή σωματιδίων από το διάστημα ανανεώνει τις ποσότητες άνθρακα-14 που υπάρχουν στη Γη και χρησιμοποιούνται σε τεχνικές ραδιοχρονολόγησης.

Το συμβάν του 775 μΧ, όμως, προκάλεσε μια δραματική αύξηση του άνθρακα-14 κατά 1,2% σε διάστημα ενός έτους, αναφέρουν οι ερευνητές στην επιθεώρηση «Nature». Ποια πηγή ακτινοβολίας θα μπορούσε να προκαλέσει μια τόσο απότομη μεταβολή; Μόνο δύο φαινόμενα μπορούν επιβεβαιωμένα να αυξήσουν τον άνθρακα-14. Το πρώτο είναι οι ηλιακές εκλάμψεις, εκρήξεις στην επιφάνεια του Ήλιου που μπορούν να βομβαρδίσουν τη Γη με πρωτόνια. Το δεύτερο είναι οι εκλάμψεις ακτίνων γάμμα (GRB): πίδακες ακτινοβολίας που πηγάζουν από ετοιμοθάνατα άστρα καθώς εκρήγνυνται και μετατρέπονται σε σουπερνόβα.

Οι αντιρρήσεις

Το πρόβλημα όμως είναι ότι μια ηλιακή έκρηξη ή μια έκλαμψη ακτίνων γάμμα, τόσο ισχυρή ώστε να αφήσει τα ίχνη της στα δέντρα, θα είχε και άλλες έντονες επιδράσεις, οι οποίες θα έπρεπε να είχαν γίνει αντιληπτές εκείνη την εποχή. Το σουπερνόβα που θα μπορούσε να δώσει μια τόσο ισχυρή έκλαμψη θα έπρεπε να είχε γίνει ορατό σαν νέο άστρο στον ουρανό, όπως συνέβη με τα σουπερνόβα των ετών 1006 και 1054 μΧ. Επιπλέον, το κατάλοιπο του σουπερνόβα θα έπρεπε να είναι ακόμα και σήμερα ορατό στα τηλεσκόπια.

Αν πάλι επρόκειτο για ηλιακή έκρηξη, η έκρηξη αυτή θα έπρεπε να είναι η ισχυρότερη που έχει καταγραφεί ποτέ -τόσο ισχυρή ώστε θα είχε προκαλέσει ένα εντυπωσιακό σέλας και θα είχε διαλύσει το στρώμα όζοντος του πλανήτη. Όπως φαίνεται, η λύση στο μυστήριο θα μπορούσε να δοθεί μόνο με την ανακάλυψη μαρτυριών από όσους έζησαν το συμβάν.

http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=554661

Δροσος Γεωργιος · Ιανουάριος 27, 2014

«Ετος Γη» για τη NASA το 2014

Η διαστημική υπηρεσία των ΗΠΑ έχει προγραμματίσει για εφέτος σειρά αποστολών με στόχο τη μελέτη του πλανήτη μας. Μπορεί η NASA να έχει ως βασική αποστολή την εξερεύνηση του Διαστήματος αλλά, όπως αποδεικνύεται, έχει στραμμένη την προσοχή της και στη... μητέρα Γη. Στο πλαίσιο αυτό έχει προγραμματίσει για το 2014 πέντε αποστολές που έχουν ως στόχο να συλλέξουν στοιχεία σχετικά με τις συνθήκες που επικρατούν στον πλανήτη μας - τόσο στη στεριά και κάτω από αυτήν όσο και στον αέρα και στη θάλασσα.

«Παρότι η NASA προετοιμάζεται για τις μελλοντικές αποστολές προς έναν αστεροειδή και τον Αρη, τώρα επικεντρωνόμαστε στη Γη. Με πέντε νέες αποστολές που έχει οριστεί να ξεκινήσουν το 2014 , αυτό θα είναι πραγματικά ένα "έτος της Γης" και η εστίαση στον πλανήτη μας θα φέρει σημαντικές διαφορές στις ζωές των ανθρώπων ανά τον κόσμο» ανέφερε σε δήλωσή του ο διοικητής της NASA Τσαρλς Μπόλντεν.

Αν δεν υπάρξει κάποια απρόοπτη εξέλιξη της τελευταίας στιγμής, η πρώτη εκ των αποστολών θα ξεκινήσει στις 27 Φεβρουαρίου. Πρόκειται για μια αποστολή στην οποία η NASA συνεργάζεται με την Ιαπωνική Αεροδιαστημική Υπηρεσία (JAXA).

Η αποστολή θα μελετήσει τις παγκόσμιες βροχοπτώσεις και χιονοπτώσεις.

Στη συνέχεια σειρά θα πάρει τον Ιούλιο ο δορυφόρος Carbon Observatory-2. Ο δορυφόρος θα παρακολουθεί και θα καταγράφει τα επίπεδα του διοξειδίου του άνθρακα σε μια προσπάθεια να γίνει καλύτερα κατανοητό το φαινόμενο του θερμοκηπίου που συμβάλλει στην υπερθέρμανση του πλανήτη μας. Ο δορυφόρος Carbon Observatory-2 λειτουργεί σε αντικατάσταση ενός παρόμοιου δορυφόρου που καταστράφηκε κατά την εκτόξευσή του το 2009.

Τον Νοέμβριο η NASA σχεδιάζει να ξεκινήσει τη μέτρηση υγρασίας του εδάφους και των επιπέδων του νερού στο έδαφος. Τα δεδομένα αυτά αναμένεται να βοηθήσουν στις αποφάσεις διαχείρισης των υδάτινων πόρων, στις προβλέψεις για την ανάπτυξη των φυτών, την αγροτική παραγωγή, τις πλημμύρες και την ξηρασία, λένε οι επιστήμονες.

Μετά το καλοκαίρι αναμένονται και άλλες δύο αποστολές της αμερικανικής διαστημικής υπηρεσίας. Στην πραγματικότητα βέβαια δεν πρόκειται για αποστολές με τη συμβατική έννοια του όρου αλλά για δύο μεγάλα πειράματα που θα διεξαχθούν στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Η NASA θα στείλει στον ISS όργανα παρατήρησης και μελέτης της Γης. Τα δύο πειράματα θα επικεντρωθούν στη μελέτη των ανέμων στους ωκεανούς, των νεφών και των αερολυμάτων στην ατμόσφαιρα.

Σύμφωνα με τους επιτελείς της NASA, τα επόμενα χρόνια θα αποστέλλεται συνεχώς στον ISS εξοπλισμός παρατήρησης της Γης.

Θα υπάρχει δηλαδή ένα μόνιμα εγκατεστημένο εργαστήριο μελέτης του πλανήτη μας στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό.

Ο γάλλος αρχιτέκτονας Ζακ Ρουζερί σχεδίασε μια φουτουριστική θαλάσσια εγκατάσταση. Το SeaOrbiter, όπως ονομάστηκε η εγκατάσταση, είναι στην ουσία ένα θαλάσσιο εργαστήριο με ύψος 55 μέτρων. Το ένα τρίτο της εγκατάστασης επιπλέει στο νερό, ενώ τα δύο τρίτα βρίσκονται κάτω από την επιφάνειά του. Το SeaOrbiter ενθουσίασε τους επιτελείς τόσο της NASA όσο και του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA), ώστε αποφάσισαν να αναλάβουν από κοινού το κόστος της κατασκευής του. Οι δύο υπηρεσίες θα συγχρηματοδοτήσουν λοιπόν το SeaOrbiter, επειδή τόσο το ίδιο το εργαστήριο όσο και οι συνθήκες στις οποίες θα λειτουργεί προσομοιάζουν με εκείνες του Διαστήματος. Σύμφωνα με τα στελέχη των δύο υπηρεσιών, το SeaOrbiter αποτελεί ένα σημαντικό και σχετικά προσιτό οικονομικώς «πείραμα».

Το κόστος του SeaOrbiter αναμένεται να αγγίξει τα 53 εκατ. δολάρια. Θα λειτουργεί με φιλικές προς το περιβάλλον, ανανεώσιμες πηγές ενέργειας (αιολική, ηλιακή κ.ά.). Στο εργαστήριο θα μπορούν να ζουν και να εργάζονται 18-22 επιστήμονες και αναμένεται να αποτελέσει «παράδεισο» για τους ωκεανολόγους και τους θαλάσσιους βιολόγους.

http://www.tovima.gr/science/article/?aid=560528

Βιντεοσκόπηση της Γης από το Διάστημα.

Μια νέα εποχή στην αξιοποίηση του Διαστήματος για την παρατήρηση της Γης φέρνουν οι εταιρείες UrtheCast και Skybox Imaging. Εχοντας έδρα τον Καναδά και τις ΗΠΑ αντίστοιχα, οι δύο εταιρείες σχεδιάζουν να εγκαταστήσουν κάμερες στο Διάστημα, που θα βιντεοσκοπούν τον πλανήτη – για πρώτη φορά στην Ιστορία, τουλάχιστον για μη στρατιωτική χρήση.

Αν και ο τρόπος που θα το πετυχαίνουν είναι διαφορετικός, και οι δύο θα παρέχουν βίντεο υψηλής ευκρίνειας, όπου θα αποτυπώνονται χρήσιμες λεπτομέρειες – για παράδειγμα, κοπάδια ζώων, τα αυτοκίνητα στους δρόμους ή συγκεντρωμένα πλήθη. Ετσι, όλο αυτό το υλικό θα δώσει εντελώς καινούργιες δυνατότητες σε επιχειρήσεις, κρατικές υπηρεσίες και κοινωφελείς οργανισμούς.

Μια πρόγευση αυτής της νέας εποχής έδωσε η Skybox Imaging τον Δεκέμβριο, όταν «ανέβασε» στην ιστοσελίδα της το «παρθενικό» βίντεο από τον SkySat-1, τον πρώτο δορυφόρο της που εκτοξεύθηκε με επιτυχία ένα μήνα νωρίτερα. Στα σχέδια της εταιρείας είναι να θέσει σε τροχιά 24 παρόμοιους δορυφόρους μέχρι το 2017, ώστε με το σμήνος της να βιντεοσκοπεί οποιοδήποτε σημείο του πλανήτη αρκετές φορές ανά 24ωρο. Ξεκινώντας από τον SkySat-2 μέσα στη φετινή χρονιά, όλοι οι δορυφόροι θα ζυγίζουν μόλις 100 κιλά και θα διαθέτουν εξαρτήματα από το εμπόριο, για να είναι μειωμένο το κόστος εκτόξευσης και κατασκευής τους.

Από την άλλη πλευρά, η UrtheCast επέλεξε να στείλει στο Διάστημα μια βιντεοκάμερα, η οποία θα κινηματογραφεί τον πλανήτη από τον ρωσικό θαλαμίσκο Zvezda του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού.

Η βιντεοκάμερα βρίσκεται ήδη στο Διάστημα και η πρώτη προσπάθεια να εγκατασταθεί στο εξωτερικό του Zvezda έγινε στις 27 Δεκεμβρίου, αν και μια βλάβη στην παροχή ρεύματος ανάγκασε τους αστροναύτες να τη μεταφέρουν ξανά μέσα στον σταθμό. Ετσι, η δεύτερη απόπειρα τοποθέτησής της θα γίνει μεθαύριο, 27 Ιανουαρίου, κατά τη διάρκεια ενός διαστημικού «περιπάτου» που έχει προγραμματισθεί γι’ αυτόν τον σκοπό.

Τόσο η UrtheCast όσο η Skybox Imaging θα μπορούν από τη Γη να ελέγξουν τον προσανατολισμό των καμερών ώστε, παρ’ όλο που αυτές θα κινούνται σε τροχιά πάνω στα σκάφη που τις μεταφέρουν, να μπορούν να αποτυπώσουν μια συγκεκριμένη περιοχή σε βιντεοκλίπ 60-90 δευτερολέπτων. Σημειώνεται ότι οι κάμερες δεν θα μπορούν να δουν λεπτομέρειες μικρότερες από ένα μέτρο στην καλύτερη περίπτωση. Οπως επισημαίνουν οι δύο επιχειρήσεις στα βίντεο δεν θα διακρίνονται τόσο λεπτομερή χαρακτηριστικά που θα μπορούσαν να υπάρξουν θέματα παραβίασης του ιδιωτικού απορρήτου – όπως τα πρόσωπα των περαστικών, οι μάρκες των αυτοκινήτων ή ακόμη και οι πινακίδες τους.

Αντίθετα, όσα θα φαίνονται στις λήψεις θα είναι πολύτιμα σε επιχειρήσεις για να ελέγχουν τις εγκαταστάσεις τους, αλλά και σε δημόσιες υπηρεσίες για να παρακολουθούν την κίνηση στους δρόμους ή την εξέλιξη μιας πυρκαγιάς. Οι δύο εταιρείες ελπίζουν επιπλέον πως πελάτες τους θα γίνουν και αρκετοί τηλεοπτικοί σταθμοί ανά τον κόσμο, χρησιμοποιώντας το υλικό για τη δημοσιογραφική κάλυψη σημαντικών γεγονότων. Η UrtheCast θα «ανεβάζει» επίσης ορισμένα από τα βίντεο στο σάιτ της, τα οποία θα μπορεί να παρακολουθήσει οποιοσδήποτε απλός χρήστης του Ιντερνετ. Με αυτόν τον τρόπο, περιμένει αρκετά μεγάλη επισκεψιμότητα στην ιστοσελίδα της, η οποία θα μεταφραστεί σε έσοδα από τις online διαφημίσεις.

Την ίδια στιγμή, κρατικές αρχές και κοινωφελείς οργανισμοί θα μπορούν να διαπιστώσουν από πρώτο χέρι και γρήγορα τις συνέπειες μιας φυσικής καταστροφής και των ζημιών που αυτή προκάλεσε. Γεγονός που εξηγεί γιατί η UrtheCast έχει έρθει ήδη σε συμφωνία με το πρόγραμμα Operational Satellite Applications Programme του ΟΗΕ, το οποίο παρέχει δορυφορικές εικόνες στα Ηνωμένα Εθνη και ΜΚΟ που πραγματοποιούν αποστολές ανθρωπιστικής βοήθειας. Τα βίντεο αναμένεται, όμως, να αξιοποιηθούν και σε επιστημονικές εφαρμογές, όπως για την παρακολούθηση ειδών που απειλούνται από εξαφάνιση ή ηφαιστειακών εκρήξεων.

Οι δύο εταιρείες αναγνωρίζουν πως η μικρή διάρκεια των βίντεο που θα εξασφαλίζουν για ένα συγκεκριμένο σημείο δεν θα επαρκεί όταν θα χρειάζεται συνεχής παρακολούθηση της εν λόγω περιοχής – κάτι που μπορούν να κάνουν τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη (UAV). Ωστόσο, σε αντίθεση με τα UAV, οι κάμερές τους θα μπορούν να κινηματογραφήσουν ακόμη και τα πιο απομακρυσμένα σημεία του πλανήτη.

Εκτός από τη βιντεοσκόπηση του πλανήτη, για πρώτη φορά από το Διάστημα και μάλιστα σε υψηλή ευκρίνεια, οι UrtheCast και Skybox Imaging στοχεύουν να αλλάξουν τα δεδομένα και στη δορυφορική φωτογράφηση. Κι αυτό γιατί, παράλληλα με τη βιντεοκάμερα της UrtheCast, οι αστροναύτες θα εγκαταστήσουν αύριο στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό μια ειδική πολυφασματική φωτογραφική μηχανή, η οποία θα αποτυπώνει με ανάλυση 5 μέτρων τις περιοχές από τις οποίες διέρχεται ο σταθμός. Στιγμιότυπα περιοχών του πλανήτη, με ανάλυση 1 μέτρο αυτή τη φορά, παρέχει όμως και ο δορυφόρος SkySat-1 της Skybox Imaging, κάτι που θα κάνουν και τα επόμενα 24 σκάφη της αμερικανικής εταιρείας μέσα στην επόμενη τριετία.

Η φιλοσοφία των δύο εταιρειών είναι να λαμβάνουν εικόνες με πολύ μεγαλύτερη συχνότητα από τους σημερινούς δορυφόρους και να τις προσφέρουν σε αρκετά χαμηλότερες τιμές, ώστε να μπορούν να αξιοποιήσουν τα πλεονεκτήματα της δορυφορικής απεικόνισης ακόμη και μικρές επιχειρήσεις ή επιστημονικά ιδρύματα. Την ίδια φιλοσοφία έχει και η αμερικανική Planet Labs, η οποία θα φωτογραφίζει τη Γη με τη βοήθεια του Flock 1, ενός σμήνους από 28 μικρούς δορυφόρους που θα περιφέρονται γύρω από τον πλανήτη. Ακόμη μικρότεροι από τους SkySat της Skybox Imaging και με το βάρος τους να μην ξεπερνάει τα 5 κιλά, οι δορυφόροι της Planet Labs έχουν μεταφερθεί ήδη στον διεθνή διαστημικό σταθμό, από τον οποίο θα τεθούν σε τροχιά. Για περίπου ένα χρόνο που θα παραμείνουν στο Διάστημα πριν εισέλθουν στην ατμόσφαιρα και πυρακτωθούν, θα λαμβάνουν εικόνες με ανάλυση 3-5 μέτρα. Πριν έρθει η στιγμή «απόσυρσης» του Flock 1, η Planet Labs θα το έχει αντικαταστήσει με ένα δεύτερο σμήνος.

http://www.kathimerini.gr/553886/article/epikairothta/episthmh/vinteoskophsh-ths-ghs-apo-to-diasthma

trex · Ιανουάριος 28, 2014

Η μαγνητόσφαιρα… αδυνάτισε

Αν συνεχιστεί το φαινόμενο ενδέχεται να υπάρξουν πολλές επιπτώσεις

Λονδίνο

Η μαγνητόσφαιρα της Γης, η περιοχή όπου δρα το μαγνητικό της πεδίο, έχει εξασθενήσει. Αν το φαινόμενο συνεχιστεί οι ειδικοί σημειώνουν ότι θα υπάρξουν πολλές και διαφορετικών επιπέδων επιπτώσεις.

Το φαινόμενο

Διεθνής ομάδα επιστημόνων διαπίστωσε ότι η μαγνητόσφαιρα έχει εξασθενήσει κατά 15% τους δύο τελευταίους αιώνες και προχώρησε σε εκτιμήσεις για τις επιπτώσεις που μπορεί να έχει το φαινόμενο αν συνεχιστεί. Οπως υποστηρίζουν η εξασθένηση μπορεί να είναι μια ένδειξη ότι υπάρχει αντιστροφή της πολικότητας του μαγνητικού πεδίου της Γης. Αν κάτι τέτοιο συμβεί μπορεί οι ηλιακές καταιγίδες που χτυπούν συχνά τη Γη να προκαλέσουν μεγαλύτερη ζημιά από ό,τι συνήθως επιφέροντας μεγάλες ζημιές στο στρώμα του όζοντος.

Αυτό με τη σειρά του θα έχει σειρά επιπτώσεων που ξεκινούν από τη μεταβολή των καιρικών συνθηκών και καταλήγουν στο ότι ο άνθρωπος θα είναι πιο ευάλωτος στον καρκίνο. Θα υπάρξουν επίσης προβλήματα στην παραγωγή ενέργειας ενώ τέλος το εντυπωσιακό σέλας θα είναι ορατό κάθε βράδυ σε όλο τον πλανήτη.

Συνδεθείτε

Πλανήτης Γη.

Προτεινόμενες αναρτήσεις

Σύνδεσμος για σχόλιο

Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Top Posters In This Topic

Popular Days

Top Posters In This Topic

Popular Days

Popular Posts

Δροσος Γεωργιος

Δροσος Γεωργιος

Δροσος Γεωργιος

Posted Images

Σύνδεσμος για σχόλιο

Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Σύνδεσμος για σχόλιο

Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Σύνδεσμος για σχόλιο

Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Σύνδεσμος για σχόλιο

Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Σύνδεσμος για σχόλιο

Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Σύνδεσμος για σχόλιο

Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Σύνδεσμος για σχόλιο

Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Σύνδεσμος για σχόλιο

Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Σύνδεσμος για σχόλιο

Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Σύνδεσμος για σχόλιο

Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Σύνδεσμος για σχόλιο

Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Σύνδεσμος για σχόλιο

Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Σύνδεσμος για σχόλιο

Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Σύνδεσμος για σχόλιο

Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Σύνδεσμος για σχόλιο

Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Σύνδεσμος για σχόλιο

Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Σύνδεσμος για σχόλιο

Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Σύνδεσμος για σχόλιο

Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Σύνδεσμος για σχόλιο

Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Σύνδεσμος για σχόλιο

Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Σύνδεσμος για σχόλιο

Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Σύνδεσμος για σχόλιο

Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Σύνδεσμος για σχόλιο

Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Σύνδεσμος για σχόλιο

Κοινή χρήση σε άλλους ιστότοπους

Δημιουργήστε έναν λογαριασμό ή συνδεθείτε για να σχολιάσετε

Δημιουργία λογαριασμού

Συνδεθείτε

Σημαντικές πληροφορίες