Διαστημική Εξερεύνηση

[Δροσος Γεωργιος]

Εποχη του Αδη.

Τι συνεβη στον πλανητη μας στην Εποχη του Αδη.

Πριν απο περιπου 4,53 δισεκατομμυρια χρονια συνεβη η καταστροφη.Ενα αντικειμενο στο μεγεθος του Αρη κτυπησε τον πλανητη μας με αποτελεσμα τα θραυσματα που μπηκαν σε τροχια γυρω του να σχηματισουν την Σεληνη ενω η ενεργεια που ελευθερωθηκε απο τη συγκρουση προκαλεσε αρκετη θερμοτητα για να λιωσει τα πανω στρωματα της Γης σβηνοντας το προηγουμενο γεωλογικο αρχειο της.

Η Εποχη του Αδη ή Καταρχαιοζωικος Αιωνας αρχιζει με το σχηματισμο του Ηλιακου Συστηματος και της Γης-που εγινε πριν 4,567 δισεκατομμυρια χρονια-τον σχηματισμο της πρωτης ατμοσφαιρας και ωκεανων καθως επισης απο το βοβαρδισμο απο τους εναπομειναντες πλανητοειδεις και τα συντριμια τους.

Τελειωσε δε πριν 3,8 δισεκατομμυρια χρονια που αρχιζει ο Αρχαιοζωικος Αιωνας.

Περισσοτερα στο

http://www.physics4u.gr/articles/2009/What_happened_during_Earth_Dark_Ages.html

Ετσι λοιπον στην συγχρονη εποχη ψαχνουμε για τα καταλοιπα του πλανητη Θεια(η Θεα που ηταν μια Τιτανας).

Αυτη ειναι ενα πνευματικο τεκνο που ξεκινα την εποχη του 1960 στη Σοβιετικη Ενωση απο μια μελετη του Ρωσου Αστροφυσικου V.S.Safronov πανω στη συναθροιση πλανητων απο αμετρητα σωματα σαν αστεροειδεις που λεγονται πλανητοειδεις και καταληγει στους θεωρητικους του Πρινστον Edward Belbruno και Richard Cott.

Ετσι ψαχνουμε καταλοιπα μετα δυο διαστημοπλοια της αποστολης STEREO στα σημεια Lagrange L4 και L5 που καποιοι πρωτοπλανητες συνενωθηκαν σε ενα αρχαιο πλανητη που ονομασθηκε απο τους αστρονομους Θεια (η Θεα)απο την μυθικη Τιτανα που γεννησε την Σεληνη.

Ψαχνουμε λοιπον στο L4 και L5 απομειναρια του πλανητη Θεια σε μεγεθος αστεροειδη.Σημειωτεον τα σημεια Lagrange ειναι πλατους 50 εκατομμυριων χιλιομετρων.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ.Φιλοι ειστε σε θεση να βοηθησετε συμμετεχοντας στην εξεταση των φωτογραφιων που προερχονται απο τα διαστημοπλοια STEREO.Αν δειτε μια κουκιδα φωτος να κινειται σε σχεση με τα αστερια,ειναι πιθανον να υπαρχει εκει ενας Θειαστεροειδης.Σχετικα

sungrazer.nrl.navy.mil

Περισσοτερα

http://www.physics4u.gr/news/2009/scnews3741.html

[Δροσος Γεωργιος]

ΝΑΣΑ = Hubble.

Στις 10/7/2008 εγραφα για την ΝΑΣΑ και για το Hubble.

Η ΝΑΣΑ ανακοινωσε το προγραμμα για τις 10 τελευταιες αποστολες των διαστημικων λεωφορειων πριν την οριστικη αποσυρση τους.Δυο το 2008,πεντε το 2009 και τρεις το 2010.Τελευταια πτηση θα γινει απο το Endeavour στις 31/5/2010 για την μεταφορα ανταλλακτικων στον ISS.Στις 8/10/2008 θα σταλει το Atlantis για την συντηρηση του διαστημικου τηλεσκοπιου Hubble.Χωρις αυτην το Hubble θα διεκοπτε την λειτουργια του το 2010 η 2011.

Η αποστολη θα κανει το Hubble 90 φορες πιο ισχυρο και θα παρατεινει τον χρονο ζωης του για περισσοτερο απο μια δεκαετια.

Εκει που αρχικα μπορουσε να δει ταυτοχρονα 10 γαλαξιες τωρα θα μπορει να δει 900.

Οι αστροναυτες θα επιδιορθωσουν τα υπαρχοντα οργανα που λειτουργουν μετα δυσκολιας και θα εγκαταστησουν δυο καινουργια -το Wide Field Camera 3(WFC3) και το Cosmic Origins Spectrograph(COS).

Το WFC3 θα ειναι η πρωτη παγχρωματικη καμερα με ευρυ οπτικο πεδιο και σε θεση να λαμβανει εξαιρετικης ακριβειας εικονες σε μεγαλο ευρος χρωματων.Τo COS θα ερευνα τον κοσμικο ιστο ,τη μεγαλης κλιμακας δομη του Συμπαντος που καθοριζεται απο τη βαρυτητα της σκοτεινης υλης και που ανιχνευεται απο γαλαξιες και διαγαλαξιακα αερια.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ:Απο το 2013 θα εκτοξευτει το νεο τηλεσκοπειο James Webb.

Ετσι σημερα η ΝΑΣΑ ανακοινωσε τελικα οτι στις 11 του Μαη το Atlantis θα πεταξει για το Hubble.Εκει θ"αγκιστρωσει με το ρομποτικο βραχιονα το τηλεσκοπιο και με πεντε εξωτερικες αποστολες θα εγκαταστησει τα δυο νεα επιστημονικα οργανα,εξι νεα γυροσκοπια και εξι νεες μπαταριες.

Η αποστολη θεωρειται επικινδυνη γιατι στο υψος των 575 χιλιομετρων που βρισκεται το Hubble ειναι μεγαλυτερη η πιθανοτητα προσκρουσης μικρομετεωριτων η διαστημικων σκουπιδιων.

Σε περιπτωση που το Atlantis αντιμετωπισει σοβαρο προβλημα που εμποδιζει την επιστροφη του απο το Διαστημα,τη διασωση του πληρωματος θα αναλαβει το Endeavour,το οποιο ηδη περιμενει ετοιμο σε εξεδρα εκτοξευσης κοντα στην εξεδρα του Atlantis.

[Δροσος Γεωργιος]

Atlantis-Hubble.

Ξεκινησε με το καλο η αποστολη του διαστημικου λεωφορειου Atlantis για την τελευταια επισκευη του διαστημικου τηλεσκοπιου Hubble.Εγραφα σε προηγουμενο σημειωμα για την αποστολη αλλα πιστευω οτι αυτο το site τα παρουσιαζει ωλοκληρωμενα ολα οσα προκειται να συμβουν εκει ψηλα στα 600 περιπου χιλιομετρα απο τον πλανητη μας.

http://www.physics4u.gr/news/2009/scnews3772.html

[Δροσος Γεωργιος]

Herschel και Planck.

Ειναι σε εξελιξη η προσπαθεια επισκευης του Hubble απο το Atlantis.

Ομως η προσπαθεια για νεα τηλεσκοπια που θα βλεπουν εξω απο το μικρο πλαισιο του ορατου φωτος (σε υπερυθρο η μικροκυματα) ειναι σε εξελιξη.

Στις αρχες Μαιου του 2009,η Ευρωπαικη Υπηρεσια Διαστηματος,θα δρομολογησει δυο τετοια οργανα απο την διαστημικη βαση της στην ακτη της Γαλλικης Γουιανας.Θα εκτοξευτουν και τα δυο ταυτοχρονα στο διαστημα με τον πυραυλο Ariane V στη θεση L2 αναμεσα στη Γη και στον Ηλιο.

Το ενα ειναι το παρατηρητηριο μικροκυματων Plank και το αλλο το παρατηρητηριο υπερυθρων Herschel.

Μολις βρεθουν στο διαστημα ,θα δουλεψουν με ξεχωριστο τροπο:

το Plank θα μελετησει λεπτομερως την κοσμικη ακτινοβολια μικροκυματων, και το Herschel θα κατασκοπευσει το ψυχρο αεριο και τα νεφη της σκονης που ειναι τα φυτωρια των αστερων και των γαλαξιων.

Ο πυραυλος Ariane-5 σε 25 λεπτα περιπου απο την στιγμη της εκτοξευσης θα αφησει στο σημειο L2 αρχικα την διαστημοσυσκευη Herschel και στη συνεχεια την συσκευη Planck.

http://www.physics4u.gr/articles/2009/Herschel.html

Επισης δυο διαστημικες αποστολες θα εξερευνησουν κοντυτερα απο ποτε τον Ηλιο.

Η μια αποστολη θα φερει το ονομα Solar Orbiter,θα εχει μεγεθος αυτοκινητου,θα τεθει σε τροχια γυρω απο τον ηλιο και θα επιτρεψει στους επιστημονες για πρωτη φορα να μελετησουν τους πολους του.

Ποτε μεχρι τωρα δεν εχουμε δει τον ηλιο απο πανω η απο κατω.Επικεφαλης της αποστολης θα ειναι η ESA με την υποστηριξη της NASA,Αναμενεται να εκτοξευτει το 2017 και η προεργασια εχει ηδη αρχισει.

Η δευτερη αποστολη ,αρχικου προυπολογισμου 750 εκατ.δολ.,ειναι καθαρα αμερικανικη.Εχει ονομαστει Solar Probe Plus απο τη NASA και αναμενεται να εκτοξευτει το 2015.θα ειναι εφοδιασμενη με μια ειδικη παχια προστατευτικη ασπιδα και θα χρειαστει γυρω στα επτα χρονια για να φθασει απο τη Γη στον Ηλιο.

Για πρωτη φορα θα επιχειρησει να διαπερασει τα ανω στρωματα του ηλιακου στεμματος,δηλαδη της εξωτερικης ατμοσφαιρας του ηλιου,οπου θα πρεπει να αντεξει θερμοκρασιες μεχρι 2000 βαθμων Κελσιου,πλησιαζοντας περισσοτερο απο ποτε στην επιφανεια του αστρου μας,σε αποσταση μολις 7 εκατ.χλμ.

Κατι ακομα αρκετα ενδιαφερον.

Ξερουμε οτι τα διαστημικα σκαφη που πηγαινουν περα απο τον Δια δεν μπορουν να χρησιμοποιουν την ηλιακη ενεργεια μονο και μονο γιατι ειναι πολυ μακρια απο τον Ηλιο.

Ετσι βασιζονται στο πλουτωνιο-238.

Ομως το πλουτωνιο-238 δεν βρισκεται στη φυση και ειναι υποπροιον των πυρηνικων οπλων.Οι ΗΠΑ σταματησαν να το φτιαχνουν εδω και 20 χρονια και η ΝΑΣΑ στηριζεται στους Ρωσους.Αλλα τωρα και οι Ρωσοι ξεμειναν διοτι το σταματησαν κι αυτοι να το φτιαχνουν.

Ετσι το Υπουργειο Ενεργειας ανακοινωσε οτι θα ξαναρχισει το προγραμμα για να φτιαξει πλουτωνιο-238.

Απλα εαν δεν υπαρχει αυτο το υλικο δεν μπορουμε να κανουμε βαθιες διαστημικες αποστολες.

Να λοιπον κατι αναπαντεχο που προεκυψε απο την συμφωνια Start-2 μεταξυ ΗΠΑ και Ρωσιας,συμφωνια που ληγει φετος και ηδη ο Ομπαμα με τον Μεντβεντεφ συμφωνησαν να την προεκτεινουν(Start-3) ωστε να φτασουν να εχουν απο 1000 πυρηνικα οπλα ο καθενας απο 5500 οπλα που εχουν τωρα ο καθενας τους.

[Δροσος Γεωργιος]

Hubble-Planck και Herschel.

Τελειωσε με απολυτη επιτυχια η συντηρηση του Hubble μετα απο πεντε περιπλοκους διαστημικους περιπατους και ετσι το πολυτιμο οργανο ειναι πιο ισχυρο απο ποτε.

Στις 15,53 ωρα Ελλαδος την Τριτη 19/5/2009 το πληρωμα του Atlantis εσπρωξε μαλακα το Hubble πισω στην κανονικη του τροχια, οπου θα συνεχισει να λειτουργει για τουλαχιστον πεντε ακομα χρονια.

Ετσι μεχρι να οδηγηθει πισω στην ατμοσφαιρα για καταστροφη πεφτοντας στον ωκεανο κανενας δεν θα το ξανακουμπησει ενω θα εχει αντικατασταθει απο το ισχυροτερο τηλεσκοπιο James Webb.

Περισσοτερα:

http://www.in.gr/news/print.asp?lngEntityID=1015276

Τεθηκαν με επιτυχια σε τροχια το Planck και το Herschel,τα οποια μετεφερε στο διαστημα ενας πυραυλος τυπου Ariane.Τα δυο τηλεσκοπια κοστισαν συνολικα 1,9 δισεκατομμυρια ευρω και συμφωνα με τους ειδικους της ESA ειναι δυο απο τα πιο εξελιγμενα και πολυπλοκα τηλεσκοπια που εχουν φτιαχθει ποτε.

Συγκεκριμενα το Herschel, το οποιο παρατηρει το Συμπαν στο υπερυθρο τμημα του φασματος και ειναι ιδιαιτερα ευαισθητο σε φως με απειροελαχιστο μηκος κυματος ,ειναι το μεγαλυτερο τηλεσκοπιο που εχει τεθει ποτε σε τροχια μεχρι σημερα, αφου η διαμετρος του φακου του ειναι 3,5 μετρα,περιπου 1,5 μετρο μεγαλυτερη απο αυτην του Hubble.

Το βαρος του Herschel κανονικα θα επρεπε να ειναι τεραστιο εξαιτιας του τεραστιου φακου του,ομως ζυγιζει μονο 350 κιλα ,γιατι ειναι φτιαγμενο απο ενα κεραμικο υλικο που χρησιμοποιειται για πρωτη φορα.

Ας δουμε και μερικα περιεργα που δοκιμασε στον Διεθνη Διαστημικο Σταθμο ο Ιαπωνας αστροναυτης.

http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=1015298

Κατι ομορφο τελος για την χρονια που διανυουμε.

[Δροσος Γεωργιος]

Lunar Reconnaissance Orbiter (LRO) και Lunar Crater Observation and Sensing Satellite (LCROSS)

Η ΝΑΣΑ επιθυμει τον Ιουνιο να πραγματοποιησει δυο ταυτοχρονες διαστημικες αποστολες με προορισμο την Σεληνη και να προετοιμασει ετσι μια μελλοντικη επανδρωμενη αποστολη στο φυσικο δορυφορο της Γης.

Με εναν Atlas-V στις 17 Ιουνιου θα εκτοξευτουν απο το ακρωτηριο Καναβεραλ της Φλωριδας τα δυο διαστημικα οχηματα Lunar Reconnaissance Orbiter (LRO) και Lunar Crater Observation and Sensing Satellite (LCROSS).

Σχετικα:

http://www.physics4u.gr/articles/2008/LCROSS.html

Εγινε τελικα την Κυριακη η προσγειωση του Atlantis στην Καλιφορνια.Ετσι τελειωσε με απολυτη επιτυχια η προσπαθεια για την επισκευη του Hubble.

Δεν εγινε μονο δυνατον να αποκατασταθει ενα απο τα τρια καναλια υψηλης αναλυσης στον φακο του διαστημικου τηλεσκοπιου.

Τωρα το Atlantis θα μεταφερθει επανω σε ενα αεροπλανο στην Φλωριδα.

Σχετικα και βιντεο με την προσγειωση στο

http://www.cosmo.gr/Space/USA/240088.html

[Δροσος Γεωργιος]

Soyuz TMA-15

Εκτοξευτηκε στις 27/5/09 το Soyuz TMA-15 απο το διαστημικο κοσμοδρομιο του Μπαικονουρ στις 14:34:53 ωρα Μοσχας με πληρωμα τους Roman Romanenko(spacecraft commander-Ρωσια),Frank De Winne(spacecraft flight engineer 1-ESA-Βελγος)και Robert Thirsk(spacecraft flight engineer 2,Canadian Space Agency-Καναδος).

Το εικοστο πληρωμα (ISS-20) θα φτασει στον Διεθνη Διαστημικο Σταθμο στις 29/5/09 στις 4:36 ωρα Μοσχας.

Ο ISS που κινειται σε τροχια περιπου 370 χιλιομετρων επεκταθηκε περυσι με το ευρωπαικο εργαστηριο Columbus και το ιαπωνικο Kibo.Απεκτησε επισης νεους ηλιακους συλλεκτες που αυξανουν σημαντικα την παραγωγη ηλεκτρικης ενεργειας και νεο συστημα νερου που ανακυκλωνει ακομα και τα ουρα του πληρωματος.

Ετσι εξι ατομα μπορουν πλεον να μενουν στον ISS για διαστημα περιπου εξι μηνων ο καθενας.Η Ρωσια θα αυξησει τις διαστημικες αποστολες δεδομενου οτι μονο αυτη θα μπορει να στειλει πληρωματα απο το 2010 στον Διαστημικο Σταθμο μεχρι το 2015 που η ΝΑΣΑ θα εχει παρωπλισει τα Διαστημικα Λεωφορεια(2010) μεχρι να ετοιμασθει ο Ωριων(2015).

Οπως ειπε ο Ρωσος Κοσμοναυτης τωρα πρεπει να γινουν αλλαγες και στην κουζινα.Το γευμα ειναι κανονικη ιεροτελεστεια στο Διαστημα.Με την αφιξη μας θα ειμαστε για πρωτη φορα συνεχως εξι ατομα.Θα πρεπει να φτιαξουμε ενα ακομα τραπεζι.Ο δε Καναδος αστροναυτης υποσχεθηκε να εμπλουτισει το μενου με καναδικες σπεσιαλιτε, οπως κρεας καριμπου.

[Δροσος Γεωργιος]

Soyuz TMA-15.

Το Soyuz TMA-15 μετα απο δυο ημερες ελευθερης πτησης προσδεθηκε στον Διεθνη Διαστημικο Σταθμο στις 16:34:25 με αυτοματο τροπο.

Ετσι αυτη την στιγμη ειναι δεμενα στον ISS το Soyuz TMA-14.το Soyuz TMA-15 και το Progress M-02M.

Το πληρωμα του Διαστημικου Σταθμου ειναι τωρα εξαμελες αποτελουμενο απο τους G.Padalka και R.Romanenko (Ρωσους Κοσμοναυτες),M.Barratt (Αμερικανο Αστροναυτη), F.De Winne (Ευρωπαιο Αστροναυτη),R.Thirsk (Καναδο Αστροναυτη) και K.Wakata (Ιαπωνα Αστροναυτη).

Στις φωτογραφιες ο ISS,το κεντρο ελεγχου στην Μοσχα και το εξαμελες πληρωμα του Σταθμου.

[Δροσος Γεωργιος]

Πλάνα.

Περα απο το πολιτικο μηνυμα του Βελγου αστροναυτη αξιζει το βιντεο απο τον Διεθνη Διαστημικο Σταθμο με πλανα απο την εκτοξευση αλλα και τα πλανα με την δυση της Σεληνης και του πλανητη μας.

http://www.cosmo.gr/News/Europe/241076.html

[Δροσος Γεωργιος]

Σελήνη-Γερμανία.

Οι Γερμανοι ετοιμαζονται να στειλουν στο φεγγαρι μια αποστολη το αργοτερο μεχρι το 2018.Για να δουμε αν οι Γερμανοι με το πολιτικο και οικονομικο μεγεθος και τη θεση στην ESA θα προχωρησουν ταχυτερα την Διαστημικη Εξερευνηση.

http://www.physics4u.gr/blog/?p=593

[Δροσος Γεωργιος]

Η Αστρονομια στην Αρχαια Ελλαδα.

http://www.physics4u.gr/blog/?p=225

Μετά τον Ορφέα, τον Ησίοδο και τον Όμηρο αρχίζει η επιστημονική ανάπτυξη της Αστρονομίας στην Ελλάδα με τον Θαλή, περίπου το 600 π.Χ., η οποία χαρακτηρίζεται από την προσπάθεια μιας σειράς αστρονόμων να διατυπώσουν νόμους για τα παρατηρούμενα αστρονομικά φαινόμενα. Στην προσπάθεια τους αυτή ανάπτυξαν και διάφορες υποθέσεις σχετικά με τη δομή και την αρχή του σύμπαντος (κοσμολογία).

 

Ο Θαλής, που θεωρείται ο πατέρας της ελληνικής και παγκόσμιας φιλοσοφίας έζησε στη Μίλητο από το 624 ως το 564 π.Χ.. Ήταν όχι μόνο παρατηρητής του ουρανού (όπως οι παλιότεροι Ησίοδος, Όμηρος και Ορφέας), αλλά και θεωρητικός αστρονόμος. Πρόβλεψε την έκλειψη του ηλίου που έγινε το 585 π.Χ., υπολόγισε πρώτος την διάρκεια του έτους σε 365 ημέρες και ότι η διάμετρος του Ηλίου ήταν το 1/720 της φαινόμενης τροχιάς του περί τη Γη. Συγχρόνως βρήκε ότι η σχέση αυτή υπάρχει και μεταξύ της διαμέτρου της Σελήνης και της τροχιάς της περί την Γη. Γνώριζε, επίσης, ότι οι εκλείψεις του ήλιου παρουσιάζονταν σε περιόδους 223 σεληνιακών κύκλων. Δίκαια λοιπόν θεωρείται ο πρώτος Έλληνας αστρονόμος.

 

Ο Αναξίμανδρος. (610-545 π.Χ.) ήταν νεότερος, μαθητής και διάδοχός του Θαλή στη σχολή της Μιλήτου. Υποστήριζε ότι η αρχή των όντων ήταν το άπειρο, δηλαδή η αιώνια και συνεχώς μεταβαλλόμενη ύλη, επινόησε το πρώτο ηλιακό ημερολόγιο, σχεδίασε τον πρώτο χάρτη της έως τότε γνωστής γης και ασχολήθηκε με αστρονομικά και κοσμολογικά ζητήματα. Θεωρείται ο πρόδρομος της μαθηματικής προσέγγισης στην αστρονομία. Μίλησε πρώτος για το ότι η Γη είναι μετέωρη και για την κίνηση της γύρω από το κέντρο του κόσμου (προφανώς τον ήλιο). Μέτρησε πρώτος τις αποστάσεις των πλανητών από τη Γη καθώς και τα μεγέθη τους. Σχεδίασε τον πρώτο χάρτη της ουράνιας σφαίρας, χάραξε την κίνηση του Ήλιου πάνω στην εκλειπτική, μέτρησε δε με σχετική ακρίβεια την λόξωση της εκλειπτικής (24ο αντί της σωστής 23ο 27′). Υπολόγισε με τον γνώμωνα τα ηλιοστάσια και τις ισημερίες.

 

Ο Αναξιμένης (585-528 π.Χ.) διαδέχτηκε τον Αναξίμανδρο στη σχολή. Πίστευε ότι η αρχή των όντων ήταν ο αέρας, που, με την κίνηση, αλλού γίνεται νερό και αλλού γίνεται αιθέρας και φωτιά. Κατάλαβε πρώτος ότι το φως του φεγγαριού προέρχεται από τον ήλιο και εξήγησε φυσικά τις εκλείψεις του ήλιου και του φεγγαριού.

 

Στον Πυθαγόρα και τους μαθητές του οφείλουμε την εξήγηση των εκλείψεων και των φάσεων της Σελήνης. Διατύπωσαν δε για πρώτη φορά νόμους για την κίνηση των πλανητών και την απόσταση τους από τον Ήλιο.

 

Ο Φιλόλαος (6ος-5ος αιώνας π.Χ.) ήταν ο πρώτος που εκθρόνισε τη Γη από το κέντρο του Κόσμου και στη θέση της έβαλε μια πύρινη σφαίρα μια Εστία γύρω από την οποία στρέφεται η Γη κάθε 24 ώρες. Θεωρούσε ότι ο Ήλιος, η Γη και η Σελήνη περιφέρονται γύρω από αυτή την πύρινη σφαίρα. Η επινόηση αυτή του πυθαγόρειου Φιλόλαου - ότι η Γη και η Σελήνη κινούνται - ήταν πραγματική επανάσταση για την εποχή του. Σήμερα δεχόμαστε ότι η Εστία του Φιλόλαου και των Πυθαγορείων ήταν ο Ήλιος.

 

Ο Αναξαγόρας (γεννήθηκε στις Κλαζομενές της Ιωνίας περί το 500 π.Χ.) πίστευε για τη Γη πως έχει τυμπανοειδές σχήμα και πως συγκρατείται στον αέρα. Τον Ήλιο ο Αναξαγόρας τον θεωρούσε ως διάπυρο λίθο κι όχι ο θεός Απόλλων ή ο Φοίβος, ενώ το μέγεθός του ήταν μεγαλύτερο από την Πελοπόννησο. Για τη Σελήνη πίστευε πως ήταν ετερόφωτη, αλλά τη θεωρεί ως μια δεύτερη Γη που κατοικείται από ανθρώπους και άλλα όντα. Και για τα άστρα έλεγε ότι έχουν όμοια μορφή με αυτή του Ηλίου. Ασχολήθηκε επίσης με τους κομήτες και τους διάττοντες αστέρες, ενώ για τους μετεωρίτες, ο Αναξαγόρας πιστεύει ότι ήταν λίθοι που στροβιλίζονται και έλκονται από τη Γη. Καταδικάστηκε σε θάνατο γιατί εισήγαγε κενά δαιμόνια, αλλά πρόλαβε και έφυγε. Στον τάφο του γράφτηκε: “Εδώ αναπαύεται ο Αναξαγόρας, που για τον ουράνιο κόσμο βρήκε την αλήθεια”.

 

Ο Μέτων (έζησε τον 5ο αιώνα π.Χ. στην Αθήνα) υπήρξε αστρονόμος, γεωμέτρης και μηχανικός. Επινόησε έναν ημερολογιακό κύκλο βασισμένο στις κινήσεις της Σελήνης, που είναι γνωστός ως Κύκλος του Μέτωνα ή Κύκλος της Σελήνης. Η δημιουργία ενός σταθερού συστήματος χρονολόγησης - το οποίο θα καθόριζε την περιοδικότητα των φαινομένων σε σχέση με κάποια σταθερά αριθμητικά δεδομένα - ήταν βασική προϋπόθεση για να υπάρξει πρακτική αστρονομία βασισμένη στα μαθηματικά. Ο Μέτων παρατηρώντας την περιοδικότητα της Σελήνης και καταγράφοντας τους χρόνους εμφάνισης των πανσελήνων, για πολλά έτη, συνειδητοποίησε μια σειρά κανονικοτήτων και επαναλήψεων. Προσδιόρισε λοιπόν ότι ανά 19 έτη επαναλαμβάνεται η ίδια σειρά των πανσελήνων, παρατήρηση με την οποία ήταν δυνατό να προβλεφθούν ακριβώς οι μελλοντικές πανσέληνοι. Τις αστρονομικές παρατηρήσεις του ο Μέτων τις πραγματοποιούσε με ένα αστρονομικό όργανο, τον γνώμονα ή ηλιοτρόπιο. Με την βοήθεια του γνώμονα ανακάλυψε ότι οι ισημερίες και οι τροπές δεν διαιρούσαν το έτος σε 4 εποχές ίσης διάρκειας, κάτι που λέγεται ότι είχε υποστηριχθεί παλαιότερα και από το Θαλή. Ο κύκλος του Μέτωνα χρησιμοποιήθηκε αργότερα ως παραλλαγή για το εβραϊκό ημερολόγιο, καθώς και από τη χριστιανική εκκλησία για τον προσδιορισμό των εορτών. Έφτιαξε επίσης ένα παρατηρητήριο στον Κολωνό, ηλιακό ρολόι στην Πνύκα.

 

Ο Πλάτωνας (427-347 π.Χ.) εκτός από φιλόσοφος άσκησε μεγάλη επίδραση στην εποχή του και σαν αστρονόμος. Θεωρούσε την αστρονομία κλάδο των μαθηματικών ενώ στην Πολιτεία περιέγραψε την κίνηση των ουρανίων σωμάτων με την βοήθεια περιστρεφόμενων σφονδύλων. Θεωρούσε το σύμπαν σφαιρικό και τη Γη να κατέχει το κέντρο του. Στο τέλος της ζωής του, όμως σύμφωνα με τον Πλούταρχο, αφού διάβασε τα έργα του Φιλόλαου μετάνιωσε που έβαλε τη Γη στο κέντρο του κόσμου.

 

Ο Εύδοξος ο Κνίδιος (408 -355/3 πΧ), ήταν σπουδαίος μαθηματικός και γεωμέτρης. Αυτή η ιδιότητα του τον βοήθησε να ασχοληθεί με την αστρονομία. Η Σχολή που ίδρυσε στον Κύζικο άκμασε για πολύ καιρό και τα γραπτά του χρησίμευσαν για πρωτότυπο στη συλλογή «Μικρή Αστρονομία», που παρουσίαζε σε γεωμετρική μορφή το σύνολο των θεωρημάτων που αναφέρονται στη σφαίρα και στην ημερήσια περιστροφή. Πρώτος αυτός εφάρμοσε τη μέθοδο, που ακολούθησε ο Αρίσταρχος ο Σάμιος, για να υπολογίσει την απόσταση της Γης από τη Σελήνη και τον Ήλιο. Και το κυριότερο συνέλαβε την πρώτη γεωμετρική θεωρία για την κίνηση των πλανητών (με ομόκεντρες σφαίρες που περιστρέφονται η μια μέσα στην άλλη). Πάλι πρώτος απέδειξε τη σφαιρικότητα της Γης, την οποία χώρισε σε ζώνες, και μέτρησε για πρώτη φορά την περίμετρό της. Διόρθωσε την “οκταετηρίδα” του Κλεοστράτου, ο οποίος συνέδεε το σεληνιακό με το ηλιακό έτος. Χαρτογράφησε τους αστερισμούς του Ισημερινού και των Τροπικών κύκλων, και τους έδωσε ονόματα σύμφωνα με τον Ίππαρχο. Μέτρησε τις περιόδους πέντε πλανητών, δίδοντας τους τις εξής τιμές: Άρης 2 έτη (πραγματική 1.88), Δίας 12 έτη (11.86) και Κρόνος 30 έτη (29.46). Θεωρείται σαν ιδρυτής της θεωρητικής αστρονομίας και της ουρανίου μηχανικής. Πάνω στο έργο του βασίστηκε αργότερα όπως είπαμε ο αστρονόμος Αρίσταρχος ο Σάμιος. Τέλος ίδρυσε αστεροσκοπεία σε πολλά μέρη.

 

Ο Ηρακλείδης ο Ποντικός (390-330 π.Χ.) γεννήθηκε μεν στην Ηράκλεια του Πόντου, αλλά σπούδασε φιλοσοφία στην Αθήνα υπό τον Πλάτωνα και Αριστοτέλη. Οι Αθηναίοι τον αποκαλούσαν και “παραδοξολόγο”, γιατί εισήγαγε επαναστατικές ιδέες στην αστρονομία. Ο Ηρακλείδης διατύπωσε πρώτος τη θεωρία ότι ο χώρος είναι άπειρος. Παραδεχόταν και δίδασκε ότι η Γη περιστρέφεται γύρω από τον άξονα της σε 24 ώρες και απέδιδε την ημερήσια περιστροφή της Ουράνιας σφαίρας στην περιστροφή της Γης. Ορισμένοι πιστεύουν ότι ο Ηρακλείδης είχε υπόψη του, εκτός της ημερήσιας κινήσεως του Ήλιου κατά την ανάδρομη φορά, και την ετήσια κίνηση αυτού επί της εκλειπτικής κατά την ορθή φορά. Για τη θεωρία των άστρων, πλανητών και απλανών, ο Ηρακλείδης ταυτίζεται με τα πυθαγόρεια δόγματα και ισχυριζόταν πως κάθε αστέρας υφίσταται σαν ένας κόσμος που περιλαμβάνει και αέρα και αιθέρα, μέσα στον άπειρο αιθέρα. Θεωρούσε τους κομήτες ως σύννεφα που βρίσκονται σε πολύ μεγάλο ύψος και φωτίζονται από το ανώτερο φως το ίδιο με εκείνο του Ολύμπου των Πυθαγορείων. Ο Συμπλίκιος ανέφερε ότι ο Ηρακλείδης ο Ποντικός και ο Αρίσταρχος ο Σάμιος πιστεύουν ότι ο Ουρανός και τα άστρα μένουν ακίνητα ενώ η Γη γυρίζει γύρω από τους πόλους του ισημερινού με κατεύθυνση από τα δυτικά προς τα ανατολικά κάνοντας μια περιστροφή περίπου την ημέρα. Ο Πρόκλος αναφέρει ότι ο Ηρακλείδης σε αντίθεση από τον Πλάτωνα που πίστευε ότι η Γη είναι ακίνητη, υποθέτει ότι αυτή κινείται κυκλικά και ότι ο ουρανός και οι απλανείς αστέρες παραμένουν ακίνητοι (ενώ η Γη κάνει περιστροφή γύρω από τον άξονά της), κάτι αντίθετο με τα φαινόμενα και την απλή λογική.

 

Ο Αριστοτέλης (384 – 322 π.Χ.) μαζί με τον δάσκαλό του Πλάτωνα αποτελεί τη φωτεινή δυάδα της φιλοσοφικής σκέψης του αρχαίου κόσμου. Υπήρξε σοφός μεγαλοφυής, εγκυκλοπαιδικός, φυσιοδίφης, δημιουργός της λογικής και ο σημαντικότερος από τους διαλεκτικούς της αρχαιότητας. Θεωρείται σαν ο μεγαλύτερος συστηματικός μελετητής στην ιστορία του παγκόσμιου πολιτισμού. Το έργο του αποτελεί ένα ολοκληρωμένο, κλειστό, οικουμενικό σύστημα έρευνας και διδασκαλίας και περιλαμβάνει μεταξύ άλλων γραπτά για τη Βιολογία, την Ποίηση, τη Μετεωρολογία, την Πρώτη Φιλοσοφία (ή Μεταφυσική), τη Ρητορική και την Πολιτική. Οι αστρονομικές αντιλήψεις του Αριστοτέλη ίσχυαν μέχρι την Αναγέννηση με τη μορφή του γεωκεντρικού συστήματος του Πτολεμαίου και αντικαταστάθηκαν από το ηλιοκεντρικό σύστημα του Κοπέρνικου.

 

Στο έργο του “Περί του Ουρανού” ο Κόσμος στο σύνολό του αποτελεί σφαιρικό χώρο του οποίου το κέντρο κατέχει η επίσης σφαιρική Γη. Ο Αριστοτέλης έδωσε δύο επί πλέον λόγους γιατί η Γη ήταν στρογγυλή. Πρώτον, σημείωσε ότι η γήινη σκιά πάντα έκανε μια κυκλική στεφάνη πάνω στο φεγγάρι κατά τη διάρκεια μιας σεληνιακής έκλειψης, η οποία εξηγείται μόνο αν η Γη ήταν σφαιρική. Εάν η Γη ήταν ένας δίσκος, η σκιά της θα εμφανιζόταν ως επιμηκυσμένη έλλειψη τουλάχιστον κατά τη διάρκεια της έκλειψης. Δεύτερον, ο Αριστοτέλης ήξερε ότι οι άνθρωποι που ταξίδεψαν προς το Βορρά, είδαν τον Πολικό Αστέρα να ανατέλλει υψηλότερα στον ουρανό, ενώ προς το Νότο είδαν τον Πολικό αστέρα να βυθίζεται. Σε μια επίπεδη Γη, οι θέσεις των αστεριών δεν θα μεταβάλλονταν με τη τοποθεσία της παρατήρησης.

 

Ο Αριστοτέλης θεωρούσε ότι η Γη είναι σφαιρική αλλά όχι πολύ μεγάλη, ενώ ήταν ακίνητη. Σε ένα χωρίο του ο Αριστοτέλης μας πληροφορεί ότι το μήκος της περιμέτρου της γήινης σφαίρας δεν είναι μεγάλη σε σύγκριση με τους όγκους των άλλων αστεριών. Και την υπολόγισε σε τεσσαράκοντα μυριάδες στάδια που ισοδυναμούν με 73.000 χλμ. δηλαδή με το διπλάσιο σχεδόν του πραγματικού μήκους. Ως προς τους πλανήτες δέχεται ο Αριστοτέλης ότι είναι σε σειρά απόστασης: Σελήνη, Ήλιος, Ερμής, Αφροδίτη, Άρης, Ζεύς και Κρόνος.

 

Περίπου το 330 π.Χ. ο Αριστοτέλης αναγνώρισε ότι ο Ήλιος και η Σελήνη είναι σφαίρες, και ότι οι τροχιές τους γύρω από τη Γη είναι κυκλικές. Έδειξε ότι οι κινήσεις των πλανητών θα μπορούσαν να κατασκευαστούν από έναν συνδυασμό διάφορων κυκλικών κινήσεων. Αλλά μετά από προσεκτική μελέτη αποφάσισε ότι ο ήλιος δεν ήταν στο κέντρο αυτών των τροχιών, έτσι επέλεξε τη Γη ως το κέντρο του ηλιακού μας συστήματος.

 

Ο Αριστοτέλης εξήγησε σωστά τις εκλείψεις του ήλιου και της Σελήνης, και συμπέρανε ότι η Γη ήταν σφαιρική από τη σκιά της πάνω στο φεγγάρι. Έκανε ακόμη και μια σωστή εκτίμηση της γήινης ακτίνας. Επιπλέον, αναγνώρισε ότι τα αστέρια πρέπει να είναι πολύ απόμακρα και υποστήριξε ότι ήταν κι αυτά σφαιρικά. Επίσης έθεσε ως αίτημα ότι τα αστέρια πρέπει να βρίσκονται πέρα από μια ορισμένη απόσταση.

 

Λόγω του τρομακτικού κύρους του η άποψη του Αριστοτέλη για την ακίνητη Γη έγινε αιτία να μην διαδοθεί η άποψη του Φιλολάου περί κινήσεως της Γης, ούτε του Αρίσταρχου του Σάμιου που υποστήριζε το ηλιοκεντρικό σύστημα.

 

Ο Αρίσταρχος ο Σάμιος (310 - 230 π.Χ.) ήταν αστρονόμος και μαθηματικός από τη Σάμο. Είναι ο πρώτος άνθρωπος που σε έργο του πρότεινε το ηλιοκεντρικό μοντέλο, θέτοντας τον Ήλιο και όχι τη Γη στο κέντρο του γνωστού Σύμπαντος. Για το λόγο αυτό είναι συχνά γνωστός ως ο Έλληνας Κοπέρνικος. Οι ιδέες του περί Αστρονομίας δεν είχαν γίνει αρχικά αποδεκτές και θεωρήθηκαν κατώτερες από εκείνες του Αριστοτέλη και του Πτολεμαίου, έως ότου αναγεννήθηκαν επιτυχώς και αναπτύχθηκαν από τον Κοπέρνικο περίπου 2000 χρόνια μετά. Ως εκ τούτου, ο Αρίσταρχος πίστευε ότι τα αστέρια βρίσκονται σε άπειρη απόσταση, και αυτό το θεωρούσε ως εξήγηση για την απουσία ορατής παράλλαξης, δηλαδή της παρατηρούμενης κίνησης των αστέρων καθώς η Γη κινείται γύρω από τον Ήλιο. Στην πραγματικότητα τα αστέρια βρίσκονται πολύ πιο μακριά από όσο είχε υποτεθεί στην αρχαιότητα, το οποίο ερμηνεύει το γεγονός ότι η αστρική παράλλαξη είναι ανιχνεύσιμη μόνο με τηλεσκόπια. Αλλά είχε υποτεθεί ότι το γεωκεντρικό μοντέλο ήταν μια απλούστερη και καλύτερη εξήγηση για την έλλειψη παράλλαξης. Ο Αρίσταρχος παρατήρησε την κίνηση της Σελήνης διαμέσου της σκιάς της Γης κατά τη διάρκεια μιας έκλειψης Σελήνης. Εκτίμησε ότι η διάμετρος της Γης ήταν 3 φορές μεγαλύτερη από τη διάμετρο της Σελήνης. Χρησιμοποιώντας τον υπολογισμό του Ερατοσθένους ότι η περιφέρεια της Γης ήταν 42.000 χλμ., συμπέρανε ότι η Σελήνη έχει περιφέρεια ίση με 14.000 χλμ. Σήμερα, είναι γνωστό ότι η Σελήνη έχει περιφέρεια περίπου ίση με 10.916 χλμ. Ο Αρίσταρχος παρατήρησε ότι ο Ήλιος, η Σελήνη και η Γη σχηματίζουν σχεδόν μια ορθή γωνία τη στιγμή του πρώτου ή του τελευταίου τετάρτου της Σελήνης. Εκτίμησε ότι η γωνία ήταν 87°. Χρησιμοποιώντας σωστά τη Γεωμετρία, αλλά με λανθασμένα στοιχεία παρατήρησης, ο Αρίσταρχος συμπέρανε ότι ο Ήλιος ήταν 20 φορές πιο μακριά από ό,τι η Σελήνη. Στην πραγματικότητα ο Ήλιος είναι περίπου 390 φορές πιο μακριά. Εντόπισε ότι η Σελήνη και ο Ήλιος έχουν σχεδόν το ίδιο φαινόμενο μέγεθος από τη Γη και συμπέρανε ότι οι διάμετροί τους θα είναι ανάλογοι με την απόστασή τους από τη Γη. Έτσι κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο Ήλιος είχε 20 φορές μεγαλύτερη διάμετρο από τη Σελήνη, κάτι που είναι υπολογιστικά λογικό και σωστό, αλλά επίσης λάθος (αφού στηρίζεται σε λάθος δεδομένα). Η εκτίμησή του όμως αυτή υποδεικνύει ότι ο Ήλιος είναι ξεκάθαρα μεγαλύτερος από τη Γη, κάτι που υποστηρίζει το ηλιοκεντρικό μοντέλο.

 

Ο Ερατοσθένης (276 - 194 π.Χ.) ήταν μαθηματικός, γεωγράφος και αστρονόμος. Από τα πιο σπουδαία επιτεύγματά του ήταν ότι υπολόγισε για πρώτη φορά το μέγεθος της Γης, ότι κατασκεύασε ένα σύστημα συντεταγμένων με παράλληλους και μεσημβρινούς, και ότι κατασκεύασε ένα χάρτη του τότε γνωστού κόσμου. Είχε αρκετές σημαντικές συνεισφορές στην Αστρονομία, όπως τον σφαιρικό αστρολάβο που τον χρησιμοποιούσαν ευρέως μέχρι την εφεύρεση του πλανηταρίου τον 18ο αιώνα. Αναφέρεται ότι είχε υπολογίσει την περιφέρεια της Γης γύρω στο 240 π.Χ. χρησιμοποιώντας το ύψος του Ηλίου κατά την εαρινή ισημερία κοντά στην Αλεξάνδρεια και στη νήσο Ελεφαντίνη, κοντά στη Συήνη (το σημερινό Ασουάν της Αιγύπτου). Εκτός από την ακτίνα της Γης ο Ερατοσθένης προσδιόρισε την καμπυλότητα του ελλειψοειδούς, μέτρησε την απόκλιση του άξονα της Γης με μεγάλη ακρίβεια δίνοντας την τιμή 23° 51′ 15″, κατασκεύασε έναν αστρικό χάρτη που περιείχε 675 αστέρες, πρότεινε την προσθήκη στο ημερολόγιο μίας ημέρας ανά τέσσερα χρόνια και προσπάθησε να συνθέσει μία ιστορία βασισμένη σε ακριβείς ημερομηνίες.

 

Η εποχή του Ερατοσθένη ήταν έτοιμη για επιτεύγματα όπως η μέτρηση των πραγματικών διαμέτρων του Ήλιου, της Σελήνης και της Γης, και των μεταξύ τους αποστάσεων. Αυτές οι μετρήσεις υπήρξαν ορόσημα στην ιστορία της αστρονομίας, αντιπροσωπεύοντας τα πρώτα διστακτικά βήματα στην πορεία της κατανόησης ολόκληρου του σύμπαντος. Ο Ερατοσθένης σαν πραγματικός επιστήμονας χρησιμοποίησε όχι μόνο τις προηγούμενες γνώσεις για την σφαιρική Γη και τα απαραίτητα μαθηματικά εργαλεία, αλλά σχεδίασε και τα αναγκαία πειράματα. Η άποψη ότι η Γη ήταν σφαιρική Γη ήταν αποδεκτή στην αρχαία Ελλάδα, το είχαν καταλάβει γιατί έβλεπαν τα πλοία, μετά τον απόπλου, να εξαφανίζονται σιγά σιγά στον ορίζοντα μέχρι που από το λιμάνι φαινόταν μόνο η κορυφή του καταρτιού τους. Κάτι τέτοιο είχε νόημα μόνο αν η επιφάνεια της θάλασσας καμπυλωνόταν. Αν η θάλασσα είχε καμπυλωμένη επιφάνεια, το ίδιο θα έπρεπε να συμβαίνει και με τη Γη, πράγμα που σημαίνει ότι ίσως είναι σφαίρα. Αυτή η άποψη ενισχύθηκε με την παρατήρηση των εκλείψεων της Σελήνης: κατά την έκλειψη, η Γη έριχνε στη Σελήνη μια σκιά σε σχήμα κυκλικού δίσκου, ακριβώς όπως το σχήμα που θα περιμέναμε από ένα σφαιρικό αντικείμενο. Ίδιας σπουδαιότητας ήταν και το γεγονός ότι όλοι μπορούσαν να δουν ότι η ίδια η Σελήνη ήταν στρογγυλή, γεγονός που υποδείκνυε ότι η σφαίρα ήταν η φυσική κατάσταση ύπαρξης, ενισχύοντας την υπόθεση ότι και η Γη είναι στρογγυλή. Όλα άρχισαν να αποκτούν νόημα, ακόμη και τα γραπτά του έλληνα ιστορικού και ταξιδευτή Ηρόδοτου που μιλούσε για ανθρώπους στο μακρινό βορρά οι οποίοι κοιμούνταν τις μισές μέρες του χρόνου. Αν η Γη ήταν σφαιρική, τότε διαφορετικά μέρη της υδρογείου θα φωτίζονταν με διαφορετικό τρόπο ανάλογα με το γεωγραφικό τους πλάτος, γεγονός που εξηγούσε με φυσικό τρόπο έναν πολικό χειμώνα και νύχτες με διάρκεια έξι μηνών.

 

Ο Ίππαρχος ο Ρόδιος (190 - 120 π.Χ.) ήταν αστρονόμος, γεωγράφος, χαρτογράφος και μαθηματικός, θεωρούμενος από αρκετούς ως ο «πατέρας της παρατηρησιακής Αστρονομίας». Επίσης, του αποδόθηκε ο τίτλος του «θεμελιωτή της τριγωνομετρίας» ως και του «μεγαλύτερου αστρονόμου της αρχαιότητας», αλλά και «όλων των εποχών». Η υπομονή του, η οξυδέρκειά του αλλά και το βεβαιούμενο ιστορικά πάθος του με ότι καταπιανόταν τον οδήγησαν σε δρόμους που σήμερα, αναλογικά με τα δεδομένα της εποχής του, σίγουρα εντυπωσιάζουν. Ανέπτυξε μαθηματικά μοντέλα για την κίνηση του Ηλίου και της Σελήνης, από παρατηρήσεις αιώνων αρχίζοντας από τους Χαλδαίους της Μεσοποταμίας. Υπήρξε επίσης ο πρώτος που συνέταξε τριγωνομετρικό πίνακα, πράγμα που του επέτρεπε να επιλύει οποιοδήποτε τυχαίο τρίγωνο. Τα έξι κορυφαία πάντως επιτεύγματά του ήταν:

 

Υπολόγισε πως το ηλιακό ή τροπικό έτος είναι 365,242 ημέρες, όταν σήμερα τα σύγχρονα ατομικά ρολόγια τον επιβεβαιώνουν υπολογίζοντάς το σε 365,242199 ημέρες. Η ανακάλυψη της μετάπτωσης των ισημεριών. Υπολόγισε τη διάμετρο της Σελήνης και τη κυμαινόμενη απόστασή της από τη Γη. Η δημιουργία του πρώτου καταλόγου αστέρων, τουλάχιστον στο δυτικό κόσμο. Η επινόηση της κλίμακας των μεγεθών των αστέρων από τη μέτρηση της φωτεινότητάς των, που χρησιμοποιείται ακόμα και σήμερα από όλους τους αστρονόμους του κόσμου. Το 134 π.Χ. ο Ίππαρχος ανακάλυψε ένα αστέρα που δεν υπήρχε πριν (πιθανόν κομήτης) στον αστερισμό του Σκορπιού, και τότε διατύπωσε την αρχή ότι «οι αστέρες δεν είναι αιώνιοι στον ουρανό».

 

Είναι εφευρέτης του Αστρολάβου, το όργανο με τη βοήθεια του οποίου μέτρησε τις συντεταγμένες των αστέρων. Τελειοποίησε τη Διόπτρα, ένα όργανο που του επέτρεψε την εκτίμηση της φαινόμενης διαμέτρου Ηλίου και Σελήνης, την απόσταση και το πραγματικό μέγεθός τους. Επίσης τελειοποίησε πολλά παλαιότερα όργανα όπως ήταν ο Γνώμων, το Ηλιοτρόπιο κλπ. Θεωρείται ο πρώτος που διαίρεσε τους κύκλους των παραπάνω αστρονομικών οργάνων σε 360 μοίρες ενώ είναι ο πρώτος που κατασκεύασε Υδρόγειο σφαίρα.

Ο Μηχανισμός των Αντικυθήρων - ένα σύμπλεγμα οδοντωτών τροχών στο εσωτερικό του μηχανισμού αναπαριστούσε τη μεταβλητή γωνιακή ταχύτητα της Σελήνης - φτιάχτηκε σύμφωνα με τη θεωρία του Ιππάρχου.

 

Το πολυπλοκότερο πάντως από τα γεωκεντρικά συστήματα δημιουργήθηκε από τον Κλαύδιο Πτολεμαίο (108-168 μ.Χ.) στην Αλεξάνδρεια το 2ο αιώνα μΧ.

 

Ο Κλαύδιος Πτολεμαίος ήταν βασικά ένας θεωρητικός ερευνητής που στήριξε τις απόψεις του σε μεγάλο βαθμό στις παρατηρήσεις και τα στοιχεία που είχε συγκεντρώσει ο Ίππαρχος 300 χρόνια νωρίτερα. Είναι γνωστός κυρίως για το μεγάλο έργο του, τη «Μεγάλη Μαθηματική Σύνταξη», γνωστή και ως Αλμαγέστη (από την ονομασία που της έδωσαν οι Άραβες), η οποία περιείχε τις εργασίες πολλών Ελλήνων αστρονόμων, καθώς και τις δικές του μελέτες σε συνολικά 13 τόμους.

Ο Πτολεμαίος τοποθέτησε τη Γη στο Κέντρο του Σύμπαντος, με το Φεγγάρι, Ερμή, Αφροδίτη, Ήλιο, Άρη, Δία και Κρόνο να περιφέρονται κυκλικά γύρω από τον πλανήτη μας. Το μοντέλο αυτό επέζησε για 1.900 χρόνια.

Η Μεγάλη Μαθηματική Σύνταξη του Κλαύδιου Πτολεμαίου, που εκτός από αστρονόμος ήταν γεωγράφος και μαθηματικός, θεωρήθηκε καθοριστικής σημασίας για περισσότερο από 1.400 χρόνια. Δεν υπαινίχθηκε απλώς ότι οι ουρανοί είναι σφαιρικοί, αλλά επέμεινε ότι έχουν ακριβώς το σχήμα της σφαίρας. Επειδή ο νυχτερινός ουρανός είχε το σχήμα τέλειου ημισφαιρίου, η Γη όφειλε να βρίσκεται στο κέντρο του σύμπαντος - στον φυσικό της τόπο σύμφωνα με την κοσμολογία του Αριστοτέλη. Περαιτέρω, η Γη του Πτολεμαίου δεν περιστρεφόταν γύρω από τον άξονα της: αν περιστρεφόταν τα σύννεφα και τα πουλιά θα έμεναν πίσω, μην μπορώντας να την ακολουθήσουν.

Η Αλμαγέστη επαναλάμβανε ένα μεγάλο μέρος από το έργο του Ίππαρχου. Μεταξύ άλλων, τη μέτρηση της γωνίας της εκλειπτικής, εκτιμήσεις των αποστάσεων της Γης από τη Σελήνη και τον Ήλιο κι έναν κατάλογο αστέρων. Ακόμα απαριθμούσε 44 αστερισμούς, στους οποίους ο Πτολεμαίος έδωσε το όνομα που χρησιμοποιείται ακόμα και σήμερα (για παράδειγμα Ωρίων και Λέων).

Η συμβολή του Πτολεμαίου που άσκησε τη μεγαλύτερη επιρροή ήταν η μαθηματική θεωρία του για τις πλανητικές κινήσεις. Επειδή οι τροχιές των πλανητών περί τον Ήλιο είναι σχεδόν κυκλικές, το γεωκεντρικό του σύστημα μπορούσε να προβλέπει με αποδεκτή ακρίβεια τις θέσεις τους. Με λίγα λόγια: οι πλανήτες περιφέρονταν σταθερά πάνω σε έναν τέλειο κύκλο, τον επίκυκλο. Το κέντρο αυτού του κύκλου περιφερόταν σταθερά πάνω σε έναν άλλο τέλειο κύκλο (τον φέροντα) που είχε ως κέντρο του τη Γη.

 

Δεξιά: Φαίνεται ο επίκυκλος ενός πλανήτη και η τοποθέτηση της Γης στο κέντρο του κύκλου

 

Ωστόσο για να εξηγήσει τη φαινόμενη μεταβλητή ταχύτητα της περιφοράς των πλανητών καθώς και τη μη τέλεια κυκλική τροχιά τους, ο Πτολεμαίος αναγκάστηκε να εισαγάγει περίπλοκα εργαλεία, όπως ένα σημείο που ονομάζει εξισωτή. Παρ’ όλα αυτό η Αλμαγέστη δεν παύει να είναι ένα σημαντικό μαθηματικό επίτευγμα. Αρκεί να αναλογιστεί κανείς πως όλοι οι Ευρωπαίοι αστρονόμοι μέχρι την εποχή του Tycho Brahe ήταν πεπεισμένοι ότι οι σφαίρες που φέρουν τα ουράνια σώματα έχουν υλική υπόσταση.

Ο Πτολεμαίος ασχολήθηκε ακόμη με την αστρολογία και τη γεωγραφία. Η γεωγραφική πραγματεία του είχε στην κλασική γεωγραφία ανάλογη θέση με τη θέση της Αλμαγέστης στην κλασική αστρονομία.

Παρά ταύτα, πολλοί άνθρωποι πίστευαν σε μια επίπεδη Γη για πολλούς αιώνες. Από τότε λοιπόν η επίσημη άποψη ήταν ότι όσα είχαμε να μάθουμε για το Σύμπαν ήταν ήδη γνωστά. Η Γη θεωρούνταν το κέντρο του Σύμπαντος και οι ελάχιστοι που πρότειναν ιδέες, οι οποίες αργότερα αποδείχτηκαν πιο σωστές δεν ήταν παρά μεμονωμένες φωνές «βοώντων εν τη ερήμω». Και τότε μέσα σε ένα σχετικά μικρό χρονικό διάστημα ολόκληρος ο κλάδος της Αστρονομίας αλλά και όλης της επιστήμης επαναστατικοποιήθηκε από την εμφάνιση αρκετών μεγαλοφυών ανθρώπων. Σε αυτό βοήθησαν και οι εξερευνήσεις στον 16ο αιώνα και οι πεποιθήσεις αυτές σταμάτησαν.

Για να εκτιμήσουμε τα επιτεύγματα του Αριστοτέλη, πρέπει να καταλάβουμε ότι δεν είχε επιτευχθεί καμία σημαντική πρόοδος στην εικόνα του Κόσμου για 1900 χρόνια, έως ότου ο Νίκολας Κοπέρνικος ανακαλύψει ότι ο ήλιος είναι το κέντρο του ηλιακού μας συστήματος. Ακόμα και η μεγάλη πρόοδος που έγινε από το Κοπέρνικο, έγινε μέσα στο αριστοτελικό πλαίσιο και συνελήφθη σαν μια προσπάθεια της βελτίωσης των παρατηρήσεών του Αριστοτέλη για τις πλανητικές τροχιές.

Για τους περισσότερους αρχαίους αστρονόμους, οι ακριβείς προβλέψεις των θέσεων των πλανητών ήταν ισοδύναμες προς την κατανόηση του πως δουλεύει το Σύμπαν. Τα πιό μακριά απόμακρα αστέρια ήταν απλά το φόντο πάνω στο οποίο πραγματοποιείται η πλανητική δράση. Ο Πτολεμαίος, ο τελευταίος των μεγάλων Ελλήνων αστρονόμων της αρχαιότητας, ανέπτυξε ένα αποτελεσματικό σύστημα για τον Κόσμο στη “Μεγίστη Μαθηματική Σύνταξη” ή Αλμαγέστη . Η θεωρία του βασίστηκε αρκετά στην εργασία του προκατόχου του Ιππάρχου, έτσι ο Πτολεμαίος σχεδίασε ένα γεωκεντρικό μοντέλο ή με την Γη στο κέντρο, ένα μοντέλο που κράτησε για 1.900 έτη.

Ότι ο Πτολεμαίος μπόρεσε να τοποθετήσει τη Γη στο κέντρο του Κόσμου και να προβλέψει ικανοποιητικά τις θέσεις των πλανητών, οφειλόταν στην ικανότητά του ως μαθηματικός. Έτσι μπόρεσε να κάνει το μοντέλο του με τέτοιο τρόπο, ώστε να διατηρήσει συγχρόνως και την αρχαία ελληνική πεποίθηση ότι οι Ουρανοί ήταν τέλειοι — κι έτσι ο κάθε πλανήτης να κινείται κατά μήκος μιας κυκλικής τροχιάς (η τέλεια καμπύλη με θεϊκή ιδιότητα) με σταθερή ταχύτητα.

Οι μεγαλύτερες δυσκολίες που έπρεπε να υπερνικήσει εξηγούσαν τις μεταβαλλόμενες ταχύτητες και τις περιστασιακές ανάδρομες κινήσεις (από την ανατολή προς τη δύση) των πλανητών. Το έργο αυτό το ολοκλήρωσε βάζοντας τον πλανήτη να κινείται κατά μήκος ενός μικρού κύκλου, του ονομαζόμενου επίκυκλου, του οποίου το κέντρο κινιόταν ομοιόμορφα κατά μήκος ενός μεγαλύτερου κύκλου, που ονομάστηκε φέροντας ή οδηγός κύκλος, με τη Γη στο κέντρο του.

Όταν αυτό το σχέδιο κόντευε να ολοκληρωθεί, ο Πτολεμαίος κατάλαβε πως υπήρχαν κάποια λάθη και έτσι έκανε μερικές μικρές διορθώσεις. Πρώτον, τοποθέτησε τη Γη ελαφρώς πιο μακριά από το κέντρο του φέροντος κέντρου (Μια Γη που δεν βρίσκεται στο κέντρο αυτού του κύκλου, μοιάζει με το σημερινό σύστημα, όπου ο ήλιος βρίσκεται στο ένα κέντρο της έλλειψης. Και δεύτερον, τοποθέτησε το κέντρο της κίνησης του επίκυκλου να κινείται με μια σταθερή γωνιακή ταχύτητα γύρω από ένα τρίτο σημείο, το οποίο βρίσκεται στην αντίθετη πλευρά του κέντρου του φέροντος κύκλου από τη Γη. Αυτές οι τροποποιήσεις επέτρεψαν στον Πτολεμαίο, να προβλέψει τις θέσεις των πλανητών με λογική — αν και κάθε άλλο παρά ιδανική — ακρίβεια.

 

Κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα δυστυχώς η περισσότερη από αυτήν την γνώση της Αρχαίας Ελλάδας για την αστροφυσική εξαφανίστηκε στην Ευρώπη, αν και κάποια γνώση συντηρήθηκε από τους Άραβες. Μόνο ένα αχνό φως ρίχτηκε μέσα σε αυτό το σκοτάδι από μορφωμένους μοναχούς, όπως ο πατέρας Bede στον 8ο αιώνα.

Η αναγέννηση όμως στην αστροφυσική δεν ήρθε, όταν οι αστρονόμοι μετέβαλαν το θεωρητικό πλαίσιο του Αριστοτέλη, με τις εργασίες του Γαλιλαίου στην αρχή του 17ου αιώνα. Η αληθινή αναγέννηση ήρθε μόνο κατά τη διάρκεια του 12ου και 13ου αιώνα, όταν ανακαλύφθηκαν εκ νέου οι εργασίες του Αριστοτέλη από τους ευρωπαίους μελετητές.

 

Η Υπατία (370 μ.Χ. - 415 μ.Χ. Αλεξάνδρεια) είναι η τελευταία φιλόσοφος και μαθηματικός της αρχαίας Ελλάδας. Ο πατέρας της, ο Θέωνας, ήταν κι αυτός μαθηματικός και αστρονόμος. Έγραψε σχόλια όχι μόνο για τα Μαθηματικά αλλά και για τον Αστρονομικό Κανόνα του Πτολεμαίου. Εκτός από τη φιλοσοφία και τα μαθηματικά, η Υπατία είχε ενδιαφέρον για τη μηχανική και την πρακτική τεχνολογία. Τα γράμματα του Συνέσιου περιέχουν σχέδια της για αρκετά επιστημονικά όργανα που περιλαμβάνουν κι έναν αστρολάβο. Ο αστρολάβος χρησιμοποιούταν για τη μέτρηση των θέσεων του άστρων, πλανητών και του ήλιου και για τον υπολογισμό της ώρας όπως και του ανερχόμενου ζωδίου του ζωδιακού.

Η Υπατία ήταν ο τελευταίος ειδωλολάτρης επιστήμονας του δυτικού κόσμου και ο θάνατός της συνέπεσε με τα τελευταία χρόνια της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Και αφού από τότε δεν υπήρξαν σημαντικοί πρόοδοι στα μαθηματικά, την αστρονομία και τη φυσική σε όλο τη Δύση για άλλα 1000 χρόνια, η Υπατία έγινε σύμβολο του τέλους της αρχαίας επιστήμης. Μετά την Υπατία ήρθε το χάος και ο βαρβαρισμός των Σκοτεινών Χρόνων.

[Δροσος Γεωργιος]

Ασιατική, άτυπη «κούρσα» από τη Γη στη Σελήνη.

Υπαρχουν μερικες αξιολογες νεες ειδησεις απο την πλευρα της Ασιατικης Ηπειρου.

http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=849087

Τόκιο

Με «βουτιά αυτοκτονίας» ολοκληρώθηκε η πρώτη αποστολή της Ιαπωνίας στη Σελήνη (11/6/2009)

Το πρώτο ιαπωνικό σκάφος που τίθεται σε τροχιά γύρω από το φεγγάρι μετέδωσε το πρώτο πορτραίτο υψηλής ανάλυσης της Γης να ανατέλλει πάνω από τον ορίζοντα της Σελήνης.

Οι φωτογραφίες ελήφθησαν στις 7 Νοεμβρίου από το σκάφος Καγκούια, το οποίο πραγματοποιεί τη λεπτομερέστερη μελέτη της σεληνιακής επιφάνειας από την εποχή των αμερικανικών αποστολών Apollo τη δεκαετία του '60.

Το Καγκούια, που παίρνει το όνομα της πριγκίπισσας ενός παραμυθιού, εκτοξεύτηκε το Σεπτέμβριο, ένα μήνα πριν από την πρώτη αποστολή της Κίνας στο φεγγάρι και λίγους μήνες πριν από το αντίστοιχο εγχείρημα της Ιαπωνίας τον Απρίλιο.

HDTV από τη Σελήνη στη Γη

Για τη μετάδοση των σπάνιων εικόνων, σε ποιότητα τηλεοπτικού σήματος υψηλής ανάλυσης (HDTV) η Ιαπωνική Υπηρεσία Αεροδιαστημικής Εξερεύνησης (JAXA) συνεργάστηκε με την εθνική ιαπωνική τηλεόραση NHK.

Όπως αναφέρει το Reuters, η αλληλουχία των εικόνων τραβήχτηκε όταν το σκάφος βρισκόταν σε απόσταση 100 χλμ από τη σεληνιακή επιφάνεια.

Το πάνω μέρος των εικόνων αντιστοιχεί στην πραγματικότητα με το νότο, όπως τον αντιλαμβανόμαστε τη Γη. Στην κορυφή της λαμπερής γαλάζιας σφαίρας διακρίνεται η λευκή κηλίδα της Ανταρκτικής, ενώ λίγο πιο κάτω φαίνεται το καφετί νησί της Αυστραλίας.

«Ίσως προσπαθήσουμε επίσης να τραβήξουμε εικόνες με ολόκληρη τη Γη» δήλωσε ο εκπρόσωπος της JAXA Ακινόρι Χασιμότο.

Η πρώτη φωτογραφία της Γης από το Διάστημα ελήφθη ττο 1959 από το αμερικανικό Explorer VI την ώρα που περνούσε πάνω από τον Ειρηνικό Ωκεανό.

http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=1022744&lngDtrID=252

Τόκιο

Πρώτο πορτραίτο της Γης να ανατέλλει σε υψηλή ανάλυση (14/11/2007)

Η πρώτη ιαπωνική αποστολή στη Σελήνη ολοκληρώθηκε την Πέμπτη με την ελεγχόμενη συντριβή του σκάφους Selene στην επιφάνεια του δορυφόρου, ανακοίνωσε ικανοποιημένη η Ιαπωνική Υπηρεσία Αεροδιαστημικής Εξερεύνησης (JAXA).

Το σκάφος Selene, κόστους 560 εκατ. δολαρίων, αναχώρησε το 2007 με στόχο να χαρτογραφήσει το ανάγλυφο, τα ορυκτά και το βαρυτικό πεδίο της Σελήνης, αλλά και να επιδείξει στον υπόλοιπο κόσμο την ιαπωνική διαστημική τεχνολογία.

Η αποστολή ήταν χωρισμένη σε τρία σκέλη: το σκάφος που τέθηκε σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη και αυτοκαταστράφηκε την Πέμπτη, μια μικρή συσκευή που προσεληνώθηκε το Φεβρουάριο και έναν δορυφόρο που λειτούργησε ως αναμεταδότης και τώρα συνεχίζει να χαρτογραφεί τη σεληνιακή βαρύτητα.

Ήταν η μεγαλύτερη και περιπλοκότερη αποστολή στη Σελήνη από την εποχή του αμερικανικού προγράμματος Apollo τις δεκαετίες του '60 και του '70.

«Θα προχωρήσουμε τώρα στην πλήρη ανάλυση του τεράστιου όγκου δεδομένων και θα κάνουμε ό,τι μπορούμε για την πρόοδο της σεληνιακής επιστήμης» δήλωσε ο Σουσούμου Σασάκι, επικεφαλής της ιαπωνικής αποστολής. Τα δεδομένα και οι φωτογραφίες υψηλής ανάλυσης προγραμματίζεται να δημοσιευτούν στο Διαδίκτυο το Νοέμβριο.

Την εκτόξευση του Selene το Σεπτέμβριο του 2007 είχαν ακολουθήσει σε διάστημα λίγων μηνών οι αντίστοιχες αποστολές της της Κίνας και της Ινδίας.

Συμμετοχή σε αυτή την ασιατική, άτυπη «κούρσα» από τη Γη στη Σελήνη έχει δηλώσει και η Νότιος Κορέα.

Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από Associated Press

http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=1022424&lngDtrID=252

Σεούλ

Η Νότιος Κορέα ετοιμάζεται για την πρώτη εκτόξευση δορυφόρου από το έδαφός της έπειτα από την ολοκλήρωση της κατασκευής του Διαστημικού Κέντρου Νάρο, 475χλμ νότια της Σεούλ.

Στις 30 Ιουλίου, αναφέρει το Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων, θα εκτοξευτεί από το νέο διαστημικό κέντρο ο πύραυλος KSLV-1, ο οποίος θα θέσει σε τροχιά έναν δορυφόρο νοτιοκορεατικής κατασκευής.

Οι Νοτιοκορεάτες μηχανικοί σχεδίασαν επίσης τη δεύτερη βαθμίδα του πυραυλοφορέα, ενώ η Ρωσία κατασκεύασε την πρώτη βαθμίδα, η οποία αναμένεται στο κέντρο την ερχόμενη εβδομάδα και βοήθησε στην κατασκευή της εξέδρας εκτόξευσης.

Το Διαστημικό Κέντρο Νάρο κόστισε 312 δισ. ουόν (177 εκατ. ευρώ) και ο πύραυλος 502,5 δισ. ουόν (285 εκατ. δολάρια). Όπως δήλωσε ο υπουργός Παιδείας, Επιστήμης και Τεχνολογίας Αν Μπιόνγκ-μαν, το Κέντρο θα εγκαινιαστεί επίσημα την Πέμπτη.

Η Νότιος Κορέα είχε εκτοξεύσει παλαιότερα 10 δορυφόρους, από ξένο όμως έδαφος.

Το διαστημικό πρόγραμμα της Νοτίου Κορέα ενισχύεται την ώρα που η κομμουνιστική Βόρειος Κορέα αναπτύσσει τη δική της πυραυλική τεχνολογία και τα δικά της πυρηνικά όπλα.

Η Σεούλ, όπως και πολλές ακόμα χώρες, αντέδρασαν οργισμένα όταν η Πιονγκγιάνγκ εκτόξευσε τον Απρίλιο έναν πύραυλο μεγάλου βεληνεκούς που υποτίθεται ότι μετέφερε δορυφόρο σε τροχιά.

Αλλες χώρες της Δύσης ανακοίνωσαν ότι δεν ανιχνεύθηκε τέτοιο φορτίο και επομένως η εκτόξευση πρέπει να ήταν μεταμφιεσμένη δοκιμή πυραύλου για στρατιωτική χρήση.

Ας δουμε ομως και καποιες προσομειωσεις μελλοντικης εξελιξης του Ηλιακου μας συστηματος.

http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=1022794&lngDtrID=252

Λονδίνο

Προσομοιώσεις της μελλοντικής εξέλιξης του Ηλιακού Συστήματος προσφέρουν ένα νέο σενάριο για το τέλος της Γης: Ο πλανήτης αντιμετωπίζει πιθανότητα 0,04% να συγκρουστεί με τους πλησιέστερους γείτονές του, την Αφροδίτη ή τον Αρη, σε περίπου 3,5 δισ. χρόνια.

Οι αστρονόμοι μπορούν εδώ και καιρό να υπολογίζουν τις κινήσεις των πλανητών για τα επόμενα χιλιάδες ή και εκατομμύρια χρόνια, όχι όμως για περισσότερο. «Οι πιο ακριβείς μακροπρόθεσμες λύσεις για τις τροχιακές κινήσεις του Ηλιακού Συστήματος δεν είναι έγκυρες για χρονικά διαστήματα άνω των μερικών δεκάδων εκατομμυρίων ετών» αναφέρει στο AFP ο Ζακ Λασκάρ του Παρατηρητηρίου του Παρισιού, επικεφαλής της μελέτης που δημοσιεύεται στο Nature.

Προκειμένου να προχωρήσει μακρύτερα στο μέλλον, η ερευνητική ομάδα έτρεξε σε ισχυρούς υπολογιστές μοντέλα του Ηλιακού Συστήματος τα οποία για πρώτη φορά έλαβαν υπόψη τη θεωρία της γενικής σχετικότητας του Αϊνστάιν. Ο παράγοντας αυτός είναι αμελητέος για τον υπολογισμό των τροχιών σε μεσοπρόθεσμο χρονικό ορίζοντα, αλλάζει όμως δραματικά την εικόνα για χρονικά διαστήματα δισεκατομμυρίων ετών.

Από τα 2.501 πιθανά σενάρια που εξετάστηκαν, τα 25 οδηγούν σε ένα έντονα διαταραγμένο Ηλιακό Σύστημα με συγκρούσεις ανάμεσα στον Ήλιο, τον Ερμή τη Γη, τον Αρη και την Αφροδίτη.

Το σώμα που θα μπορούσε να πυροδοτήσει αυτό το «τροχιακό χάος» είναι ο Ερμής, ο μικρότερος και πλησιέστερος στον Ήλιο πλανήτης, ο οποίος κινδυνεύει να βγει εκτός τροχιάς λόγω της βαρυτικής επίδρασης του Δία.

Σε ένα άλλο σενάριο, ο Αρης πλησιάζει τη Γη σε απόσταση 794 χιλιομέτρων και οι δύο πλανήτες διαλύονται.

Ακόμα κι αν η Γη γλιτώσει την καταστροφή σε 3,5 δισ. χρόνια, το τέλος της δεν θα αργήσει πολύ ακόμα.

Σε περίπου 5 δισ. χρόνια ο Ήλιος θα ολοκληρώσε τον κύκλο ζωής της και θα αρχίσει να διογκώνεται. Πριν τελικά μετατραπεί σε κόκκινο γίγαντα θα προλάβει να «καταπιεί» τον Ερμή, την Αφροδίτη, τη Γη και τον Αρη.

[Δροσος Γεωργιος]

Πυρηνικο ρυμουλκο.

Η Ρωσια σχεδιαζει πυρηνικο ρυμουλκο στο διαστημα.

Η Ρωσία εργάζεται εκ νέου στον τομέα των πυρηνικών κινητηρων για διαστημικά οχήματα και πιθανόν θα κατασκευάσει ένα πυρηνοκίνητο ρυμουλκό για μακρινές διαστημικές πτήσεις, όπως αναφέρει δημοσίευμα στο Ria Novosti.

Το δημοσίευμα επικαλείται δηλώσεις του Mikhail Kovalchuk, διευθυντή του Ινστιτούτου Kurtschatow (Πυρηνικής Φυσικής), την Πέμπτη στη Μόσχα. Με τη βοήθεια των πυρηνοκίνητων ρυμουλκών, θα μπορούσαν τα μελλοντικά ταξίδια στην Σελήνη και στον Άρη να γίνουν οικονομικότερα.

Επίσης επισήμανε ότι κατά το παρελθόν το Ινστιτούτο Kurtschatow είχε αναπτύξει την πυρηνική εγκατάσταση «Topaz».

Το πρόγραμμα έχει ήδη συζητηθεί με την κοινοπραξία «Energiya Rocket Bauer». O Kovalchuk υποστήριξε ότι έχει εξασφαλιστεί η αναβίωση του προγράμματος.

Όπως δήλωσε σχετικά, δεν πρόκειται να κατασκευαστούν μόνο κινητήρες αλλά και πηγές ενέργειας για τα διαστημικά οχήματα.

Πρόκειται σαφώς για μια ένδειξη επαναφοράς των φιλόδοξων και ρηξικέλευθων ερευνητικών προγραμμάτων της πρώην ΕΣΣΔ, που σταμάτησαν απότομα με την λήξη του Ψυχρού Πολέμου και την οικονομική κατάρρευση της.

Επισης:

Αναβληθηκε η εκτοξευση του διαστημικου λεωφορειου Endeavour εξαιτιας διαρροης υδρογονου κατα την πληρωση της εξωτερικης δεξαμενης.

Το διαστημικο λεωφορειο θα μεταφερει το τελευταιο τμημα του τεραστιου ιαπωνικου εργαστηριου Kibo ,εξαρτηματα ,ανταλλακτικα και 270 Kg φαγητου για τα 6 μελη του πληρωματος του ISS.

Οταν το Endeavour φτασει στον σταθμο για 11 ημερες θα συγκατοικησουν για πρωτη φορα 13 ατομα σε διαστημικη τροχια.

[Δροσος Γεωργιος]

Εμπορικο διαστημικο κεντρο.

Τελετη θεμελιωσης για το πρωτο εμπορικο διαστημικο κεντρο του κοσμου.

Οι εργασίες ξεκίνησαν και επίσημα στο Νέο Μεξικό για την κατασκευή του Spaceport America, του πρώτου στον κόσμο διαστημικού κέντρου ειδικά για εμπορικές και τουριστικές αποστολές.

«Η τελετή θεμελίωσης είναι ένα σημαντικό βήμα προς το στόχο μας να βρεθούμε στο προσκήνιο για μια υγιή, νέα εμπορική διαστημική βιομηχανία» δήλωσε μετά την εκδήλωση την Παρασκευή ο κυβερνήτης της αμερικανικής πολιτείας Μπιλ Ρίτσαρντσον, ο οποίος χρηματοδότησε το σχέδιο με 198 εκατ. δολάρια.

Το Spaceport America καταλαμβάνει έκταση 70 τετραγωνικών χιλιομέτρων στο χώρο ενός παλιού πεδίου βολής μέσα στην έρημο, κοντά στην πόλη «Τρουθ ορ Κόνσικουενσις» (σημαίνει «αλήθεια ή συνέπειες»), αναφέρει το Reuters.

Από εκεί θα αναχωρούν τα επόμενα χρόνια οι τουριστικές υποτροχιακές πτήσεις της Virgin Galactic, μιας εταιρείας του γνωστού ομίλου Virgin, η οποία επενδύει 300 εκατ. δολάρια για την ανάπτυξη συστήματος εκτόξευσης από το Spaceport America.

Περίπου 300 άτομα από όλο τον κόσμο έχουν κρατήσει θέσεις για τις διαστημικές εκδρομές της Virgin Galactic, που αναμένεται να ξεκινήσουν σε περίπου δύο χρόνια. Το εξαθέσιο αεροσκάφος της εταιρείας θα αναχωρεί συνδεδεμένο σε ένα μητρικό σκάφος που θα το μεταφέρει σε ύψος 15.000 μέτρων. Εκεί θα αποσυνδέεται, θα πυροδοτεί τον πυραυλοκινητήρα του και θα ανεβαίνει για λίγα λεπτά στο επίσημο όριο του Διαστήματος, σε ύψος 100 χιλιομέτρων.

Οι εργασίες Spaceport America θα ξεκινήσουν με την κατασκευή ενός διαδρόμου τροχοδρόμησης και θα συνεχιστούν αργότερα φέτος από έναν τερματικό σταθμό και ένα υπόστεγο, διευκρίνισε η ομώνυμη εταιρεία.

Οι υπάρχουσες εγκαταστάσεις στο συγκρότημα χρησιμοποιήθηκαν το 2007 για την εκτόξευση ενός εμπορικού πυραύλου που μετέφερε τις στάχτες του εκλιπόντος ηθοποιού Τζέιμς Ντούαν, γνωστού από το ρόλο του μηχανικού «Σκότι» στη σειρά Star Trek. Η κάψουλα με τις στάχτες έπεσε πίσω στη Γη και χάθηκε για τρεις εβδομάδες στις ερημικές εκτάσεις του Νέου Μεξικού.

Εμπορικό διαστημικό κέντρο έχουν ανακοινώσει ότι θα δημιουργήσουν και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα.

[Δροσος Γεωργιος]

Γεωλογια του Αρη.

Νεα στοιχεια για την γεωλογια του Αρη ερχονται στο φως.

Αμερικανοί επιστήμονες βρήκαν στοιχεία ότι κατά το παρελθόν ένα σημερινό μακρύ και βαθύ φαράγγι ήταν κάποτε λίμνη με νερό, κάτι που αποδεικνύει κατηγορηματικά την παρουσία του νερού στον κόκκινο πλανήτη.

Η λίμνη, που χρονολογείται κάπου 3.4 δισεκατομμύρια χρόνια πριν, εμφανίζεται να έχει έκταση 200 τετραγωνικά χιλιόμετρα με βάθος 500 μέτρα περίπου, ανακοίνωσε ο επικεφαλής της ομάδας Gaetano Di Achille από το Πανεπιστήμιο του Κολοράντο.

Η συγκεκριμένη όμως λίμνη θεωρείται ότι είτε εξατμίστηκε, είτε πάγωσε μετά από ραγδαίες κλιματικές αλλαγές.

Στη μελέτη τους, που δημοσιεύεται στο περιοδικό Geophysical Research Letters, οι φωτογραφίες του Άρη προέρχονται από την κάμερα υψηλής ευκρίνειας HiRISE που βρίσκεται στον δορυφόρο Mars Reconnaissance Orbiter, και δείχνουν ένα φαράγγι μήκους 50 χιλιομέτρων.

Ο Gaetano Di Achille δήλωσε ότι είναι το πρώτο αδιαμφισβήτητο στοιχείο για ακτογραμμές στην επιφάνεια του Άρη. Η εξακρίβωση των ακτογραμμών και τα γεωλογικά στοιχεία που τη συνοδεύουν μας επιτρέπουν να υπολογίσουμε το μέγεθος της λίμνης.

Στη Γη, τα δέλτα και οι λίμνες είναι θαυμάσιοι συλλέκτες και προστάτες των ενδείξεων για την ζωή στο παρελθόν. Εάν ποτέ υπήρχε ζωή στον Άρη, τα δέλτα ίσως είναι το κλειδί για να ξεκλειδώσουμε το βιολογικό παρελθόν του Άρη”, πρόσθεσε ο Gaetano Di Achille .

“Αυτή η έρευνα όχι μόνο αποδεικνύει ότι υπήρχε για μεγάλο χρονικό διάστημα ένα σύστημα λιμνών στον Άρη, αλλά μπορούμε να δούμε ότι η λίμνη σχηματίστηκε μετά τη θερμή και υγρή περίοδο, δηλαδή όταν ο Άρης ήταν ψυχρός και στεγνός”, λέει το μέλος της ομάδας των ερευνητών Brian Hynek.

Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι οι αρχαιότερες επιφάνειες στον Άρη σχηματίστηκαν κατά την υγρή και ζεστή εποχή που είναι γνωστή ως η εποχή του Νώε, περίπου 4,1 έως 3,7 δισεκατομμύρια χρόνια πριν, και πως τότε έγινε ένας βομβαρδισμός με μεγάλους μετεωρίτες μαζί με εκτεταμένες πλημμύρες.

Η αρχαία λίμνη Shalbatana που ανακαλύφθηκε πρόσφατα πιστεύεται ότι προέρχεται από μια μεταγενέστερη εποχή του Νώε, κάπου 300 εκατομμύρια χρόνια μετά, που ονομάζεται Εποχή της Εσπερίας, όπου το κλίμα δεν ήταν πια ζεστό και υγρό.

Το διαστημόπλοιο Mars Odyssey Orbiter ήταν το πρώτο που ανίχνευσε την παρουσία πάγου στον Βόρειο Πόλο του Άρη το 2002, ενώ το 2008 η διαστημοσυσκευή Φοίνιξ επιβεβαίωσε ότι την παρουσία παγωμένου νερού στην Αρκτική του Άρη.

Επισης νεες εικονες απο το Αρη δειχνουν την ποικιλομορφια στην επιφανεια του Αρη.

Νέες εικόνες του Άρη από την πιο ισχυρή κάμερα του κόσμου αποδεικνύουν την ποικιλία του τοπίου του Άρη, με τεράστιους αμμόλοφους, λιωμένους πάγους, ξεροπόταμους και κρατήρες.

Η κάμερα HiRise βρίσκεται πάνω στο σκάφος Mars Reconnaissance Orbiter της Nasa, που εκτοξεύτηκε το 2005, κι έχει στοχεύσει σε ένα τεράστιο αμμόλοφο στο εσωτερικό του κρατήρα Proctor.

Η κάμερα HiRise έχει ήδη λάβει λεπτομερείς εικόνες των περιγραμμάτων από αρχαίες εξωγήινες θάλασσες και ποτάμια – που είναι η πρώτη ξεκάθαρη απόδειξη ότι κάποτε υπήρχαν ακτές στον Κόκκινο Πλανήτη.

Η κάμερα επίσης δίνει μαρτυρίες για τη στιγμή που ο Άρης ήταν ζεστός και η σκόνη σχημάτιζε μπούκλες πάνω στον λεπτό ξηρό πάγο – στερεό διοξείδιο του άνθρακα - των πόλων, σε διάφορες μορφές και σχήματα πάνω στην επιφάνεια του πλανήτη.

Την τελευταία λοιπόν σειρά φωτογραφιών από αυτή την κάμερα έχει αποκαλυφθεί ένας τεράστιος αμμόλοφος, στο εσωτερικό του κρατήρα Proctor, λιωμένους πάγους, καθώς και ξεροπόταμους που εκτείνονται από τα νότια υψίπεδα.

Εκτός από το ορατό φως η κάμερα HiRise μπορεί να «βλέπει» και στο εγγύς υπέρυθρο φάσμα, συλλέγοντας έτσι πληροφορίες για τα περιεχόμενα ανόργανα άλατα των βράχων και την σκόνη που αποτελούν το Αρειανό τοπίο.

Οι φακοί της κάμερας συλλαμβάνουν φωτογραφίες με μια πρωτοφανή ανάλυση για ένα διαστημικό σκάφος, που επιτρέπει έτσι να διακρίνουμε επιφανειακά χαρακτηριστικά μήκους μόνο 1.5 μέτρων.

Με αυτές οι εικόνες υψηλής ανάλυσης έχουμε φτιάξει μια εντυπωσιακή βιβλιοθήκη του τοπίου, που δείχνουν πλούσια στρωματοειδή υλικά, φρεάτια και διαβρωμένα κανάλια, ίσως δε ορισμένα από αυτά να έχουν δημιουργηθεί πολύ πρόσφατα από τρεχούμενο νερό.

Οι επιστήμονες της Nasa πιστεύουν ότι οι πληροφορίες αυτές της κάμερα HiRise θα είναι ανεκτίμητες εάν ποτέ χρειαστεί να επιλέξουν την τοποθεσία που θα προσγειωθεί μια μελλοντική επανδρωμένη αποστολή στον Άρη, μέσα σε αυτόν τον αιώνα.

Νέες εικόνες του Άρη από την πιο ισχυρή κάμερα του κόσμου αποδεικνύουν την ποικιλία του τοπίου του Άρη, με τεράστιους αμμόλοφους, λιωμένους πάγους, ξεροπόταμους και κρατήρες.

[Δροσος Γεωργιος]

Σκοτεινή υλη.

Το βαθυτερο πειραμα του κοσμου αναζητα τη φευγαλεα σκοτεινη υλη.

Περίπου 1,5 χιλιόμετρο κάτω από τους λόφους της Νότια Ντακότα, οι εργασίες κατασκευής ξεκίνησαν στο βαθύτερο υπόγειο εργαστήριο του κόσμου, το οποίο θα προσπαθήσει να ανιχνεύσει τα μυστηριώδη σωματίδια της σκοτεινής ύλης που κατακλύζει αόρατη το Σύμπαν.

Το εργαστήριο θα καταλάβει ένα μικρό τμήμα του Χρυσωρυχείου Χόμστεϊκ, το οποίο έκλεισε το 2001 έπειτα από 125 χρόνια λειτουργίας. Επιστήμονες, πολιτικοί και πολλοί ακόμα αξιωματούχοι παρέστησαν στην τελετή θεμελίωσης τη Δευτέρα.

Το πρώην ορυχείο, με στοές που φτάνουν σε βάθος 2.440 μέτρων, είναι ιδανικό για πειράματα σωματιδιακής φυσικής, καθώς είναι μονωμένο από την κοσμική ακτινοβολία που θα «έπνιγε» τους ανιχνευτές σωματιδίων.

Το πρώτο πείραμα για τη μελέτη της σκοτεινής ύλης θα είναι ο Μεγάλος Υπόγειος Ανιχνευτής Ξένου (LUX), μια δεξαμενή που χωράει 300 κιλά υγροποιημένου αέριου ξένου, μιας ουσίας τρεις φορές βαρύτερης από το νερό.

Μέσα στη δεξαμενή, οι επιστήμονες θα προσπαθήσουν να εντοπίσουν ίχνη από την πρόσκρουση φευγαλέων σωματιδίων που αλληλεπιδρούν ελάχιστα με την ύλη που γνωρίζουμε και αναμένεται να προσφέρουν πολύτιμα στοιχεία για τη σύσταση της σκοτεινής ύλης.

Η σκοτεινή ύλη πιστεύεται σήμερα ότι αντιστοιχεί στο ένα τέταρτο της συνολικής μάζας του Σύμπαντος. Είναι αόρατη, αφού δεν εκπέμπει ούτε ανακλά την ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία, και πιθανότατα δεν αποτελείται καν από άτομα.

Οι φυσικοί συμπεραίνουν την ύπαρξή της μόνο από έμμεσα στοιχεία: η βαρύτητα της κανονικής ύλης δεν είναι αρκετή για να εξηγήσει το σχηματισμό και τις κινήσεις των γαλαξιών. Πρέπει, επομένως, να υπάρχουν μεγάλες ποσότητες αόρατης μάζας.

Μέσα στο Χρυσωρυχείο Χόμστεϊκ είχε λειτουργήσει και το πείραμα που επιβεβαίωσε τη δεκαετία του 1960 την ύπαρξη των ηλιακών νετρίνων, σωματιδίων που διαπερνούν ολόκληρη τη Γη χωρίς να συναντήσουν σχεδόν καμία αντίσταση. Οι φυσικοί Ρέι Ντέιβις και Τζον Μπάκολ τιμήθηκαν το 2002 με το βραβείο Νόμπελ για την επιβεβαίωση της ύπαρξής τους.

Εκτός από το εργαστήριο του Μεγάλου Υπόγειου Ανιχνευτή Ξένου, οι επιστήμονες ελπίζουν τώρα να κατασκευάσουν δύο ακόμα βαθύτερα εργαστήρια, για τα οποία όμως δεν έχει εξασφαλιστεί η χρηματοδότηση από το Κογκρέσο.

Το σύνολο της εγκατάστασης θα μπορούσε να τεθεί σε λειτουργία το 2016 με κόστος γύρω στα 550 εκατ. δολάρια.

Στα πειράματα θα συμμετάσχουν αρκετά ερευνητικά ιδρύματα, μεταξύ άλλων τα πανεπιστήμια Brown και Case Western Reserve.

[Δροσος Γεωργιος]

Εγκελαδος.

Μπορει ο Εγκελαδος να εχει νερο και ζωη;

Το παγωμένο φεγγάρι του Κρόνου Εγκέλαδος μπορεί να περιέχει υδάτινες υπόγειες σπηλιές, σχηματίζοντας μια δυνητική φωλιά για εξωγήινη ζωή, ανέφεραν επιστήμονες.

Αυτό υποστηρίζει μια γερμανική ομάδα ερευνητών που βρήκε άλας μια χημική υπογραφή για αλμυρό νερό πάνω σε παγωμένους κόκκους οι οποίοι βγαίνουν από πίδακες ατμών σε επιφανειακές ρωγμές του φεγγαριού.

Ο Frank Postberg του Ινστιτούτου Max Planck στη Χαϊδελβέργη ανέφερε στο παρελθόν πως υπάρχουν αδιάσειστα στοιχεία για την παρουσία αλάτων νατρίου εκεί πάνω, γεγονός που δείχνει ότι ορυκτά με αλάτι βρίσκονται πάνω στους βράχους του Εγκέλαδου και ξεπλένονται από το υγρό νερό, με τον ίδιο τρόπο που οι ωκεανοί στη Γη είναι αλμυροί.

Αυτός και οι συνάδελφοι του ανέφεραν ότι είχαν βρεθεί αλμυροί κόκκοι πάγου μετά από ανάλυση της κοσμικής σκόνης από τον ανιχνευτή του Cassini, καθώς αυτός πέταγε μέσα από τον πιο απομακρυσμένο δακτύλιο του Κρόνου.

Οι επιστήμονες γνώριζαν ήδη ότι ο Εγκέλαδος διαθέτει δύο από τα τρία απαραίτητα συστατικά για τη δημιουργία ζωής.

Το πρώτο συστατικό είναι η πηγή ενέργειας, που παράγεται από την «παλιρροιακή θέρμανση» που προκαλεί η βαρύτητα που ασκεί ο Κρόνος στην ελλειπτική τροχιά του Εγκέλαδου. Ακολούθως το Κασίνι εντόπισε κι ένα πιθανό ζωογόνο μείγμα οργανικών χημικών στις στήλες αερίων από τέσσερα ρήγματα μήκους 120 χιλιομέτρων στο νότιο πόλο του.

Και τώρα βρέθηκε το τρίτο και πιο κρίσιμο συστατικό: Το νερό σε υγρή μορφή και μάλιστα αλμυρό νερό, όπως είναι οι ωκεανοί της Γης.

Το αν ο Εγκέλαδος κρύβει ή όχι ζωή παραμένει ένα μυστήριο. Ωστόσο, τα δεδομένα του υγρού νερού, σε συνδυασμό με τη θερμότητα κοντά στο Νότιο Πόλο του φεγγαριού, δείχνει ότι είναι δυνατόν να υπάρχει ζωή.

"Αν έχετε αυτή τη μεγάλη ποσότητα του νερού σε επαφή με ένα βραχώδη πυρήνα και έχετε και θερμότητα, τότε έχετε πολύ καλές συνθήκες," δήλωσε ο Postberg .

"Μετρήσαμε ένα ελαφρώς αλκαλικό pH, που είναι πολύ καλή η τιμή για το σχηματισμό πολύπλοκων οργανικών μορίων."

Μια δεύτερη αμερικανική ερευνητική ομάδα με επικεφαλής τον John Spencer του Ερευνητικού Ινστιτούτου στο Boulder του Κολοράντο αναζήτησε την ύπαρξη αλάτων στους πίδακες (γκέυζερ) του Εγκέλαδου, χρησιμοποιώντας φασματογράφους σε τηλεσκόπια της Γης. Η αποτυχία τελικά να εντοπίσουν άλατα, δε θέτει την θεωρία του Γερμανού Frank Postberg σε αμφισβήτηση, αλλά αντίθετα, μπορεί να παρέχει στοιχεία για τον τρόπο που δημιουργούνται, εξηγεί ο John Spencer.

Στην πραγματικότητα η εξάτμιση του νερού στον Εγκέλαδο μπορεί να συμβαίνει πολύ αργά. Οι επιστήμονες λένε πως τα γκέυζερ δεν σχηματίζονται από θαλασσινό νερό με εκρηκτικό τρόπο στο κενό διάστημα, αλλά εξατμίζεται αργά..

Η αιτία για την πιο αργή εξάτμιση μπορεί να οφείλεται στο ότι το νερό βγαίνει από θαλάμους με πίεση πολύ κάτω από τις ρωγμές ή τις λωρίδες της τίγρης, που βρίσκονται στην επιφάνεια του φεγγαριού του Κρόνου.

"Η εικόνα που έχουμε για αυτό που βρίσκεται κάτω από την επιφάνεια πρέπει τώρα να επεκταθεί ώστε να συμπεριλάβει τη δυνατότητα να υπάρχουν πισίνες και κανάλια από αλμυρό νερό, κάτω από τις ρωγμές, έγραψε ο John Spencer σε ένα σχόλιο του για τις δύο επιστημονικές ανακοινώσεις.

"Τι άλλο μπορεί να κρύβεται σε αυτές τις αλμυρές πισίνες, εφόσον υπάρχουν, απομένει να το δούμε."

Το διαστημόπλοιο Cassini ανακάλυψε αρχικά τεράστια λοφία να ξεπηδάνε από ρωγμές κοντά στο νότιο πόλο του Εγκέλαδου, το 2005, ενισχύοντας έτσι την υπόθεση ότι ένας τεράστιος υπόγειος ωκεανός εξατμίζεται μέσω γιγάντιων γκέυζερ όπως και στο Yellowstone.

Από τότε, οι επιστήμονες συζητούν αν αυτό σήμαινε ότι ο Εγκέλαδος, ένα φεγγάρι με διάμετρο μόλις 480 χιλιόμετρα από τα 60 συνολικά που έχει ο Κρόνος, έκρυβε στα σπλάχνα του μια δεξαμενή με υγρό νερό.

Οι επιστήμονες ελπίζουν να μάθουν περισσότερα όταν το Cassini πετάξει δύο φορές πάνω από τον Εγκέλαδο το Νοέμβριο του 2009.

Και οι δύο μελέτες δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό Nature.

Στην εικονα του Εγκελαδου οι περιφημες ρωγμες στην επιφανεια του οι λωριδες της τιγρης.

[Δροσος Γεωργιος]

Νανοι Πλανήτες.

Στις 6/10/2008 εγραφα σχετικα με τους νανους πλανητες:

Οπως ειχα γραψει η Διεθνης Αστρονομικη Ενωση ειχε ονομασει τελευταια Μακεμακε(Πολυνησιος Θεος της Δημιουργιας και της Γονιμοτητας)ενα νανο πλανητη.

Την περασμενη βδομαδα ονομασε και ενα επιπλεον νανο πλανητη ως Χαουμεια(θεα γονιμοτητας στη Χαβαη) με μεγεθος 1960Χ1518Χ996 χιλ. και δυο δορυφορους σαν Χαιακα(310 χιλ.διαμ.) και Ναμακα(170 χιλ.διαμ.)

Ετσι εχουμε Νανους(Πλουτωνιους)Πλανητες:

1.Πλουτων=Χαροντας-Νυκτα-Υδρα(Δορυφ.)

2.Ερις=Δυσνομια(Δορυφ.)

3.Δημητρα.

4.Μακαμακε.

5.Χαουμεια=Χαιακα-Ναμακα(Δορυφ).

Τωρα ομως νεα στοιχεια δειχνουν οτι ο Χαουμεια ειναι πιθανον το πιο περιεργο αντικειμενο στο Ηλιακo συστημα?

Οι νάνοι πλανήτες και άλλα αντικείμενα που περιφέρονται στη ζώνη Kuiper στα όρια του ηλιακού μας συστήματος είναι ένα παράξενο σύνολο, όμως οι αστρονόμοι έχουν βρει ένα αντικείμενο που νομίζουν ότι είναι το πιο περίεργο από όλα.

Ανακαλύφθηκε στις 28 Δεκεμβρίου του 2004 από αστρονόμους του CalTech και καταχωρήθηκε στον αστρονομικό κατάλογο ως 2003 EL61 με το όνομα "Σάντα" για λίγο. Σήμερα ο μικροσκοπικός αυτός πλανήτης περιγράφεται ως νάνος πλανήτης και λέγεται Haumea (χάουμειγια), προς τιμήν της θεάς της γονιμότητας της Χαβάης.

Η Haumea είναι ο 5ος νάνος πλανήτης του ηλιακού μας συστήματος μαζί με την Δήμητρα, τον Πλούτωνα , την Έριδα και τον Μακεμάκε. Έχει μέγεθος σαν τον Πλούτωνα αλλά μόνο το ένα τρίτο της μάζας του, με ένα πολύ περίεργο σχήμα (σαν μπάλα του αμερικανικού φουτμπόλ) . Έχει δυο φεγγάρια, υψηλό αλβέδο, περίπου 0.7 και γρήγορη περιστροφή για το μέγεθός του.

Από το σχήμα του έως τους δύο δορυφόρους του , ο νάνος πλανήτης Haumea θα μπορούσε να ρίξει φως στην ιστορία των συγκρούσεων στο ηλιακό μας σύστημα, καθώς και τις απαρχές του περιβάλλοντος της ζώνης Kuiper, που βρίσκεται πέρα από την τροχιά του Ποσειδώνα.

Ταχύτατη περιστροφή.

Όταν οι αστρονόμοι βρήκαν αρχικά αυτό το αντικείμενο, παρατήρησαν ότι γινόταν λαμπρότερο και μετά εξασθένιζε κατά περίπου 25 τοις εκατό κάθε δύο ώρες. Εάν ήταν στρογγυλό, αυτή η παρατήρηση θα σήμαινε ότι το αντικείμενο θα έκανε μια στροφή γύρω από τον άξονα του κάθε δύο ώρες, ένας απίστευτος ρυθμός που θα τον διέλυε, λέει ο αστρονόμος Brown.

Οι παρατηρήσεις έδειξαν ότι περιστρέφεται σε 3.9 ώρες (δηλαδή είναι το πιο ταχύ αντικείμενο στο Ηλιακό μας Σύστημα), έχει πυκνότητα 2.6 με 3.3 g/cm³ με ένα λεπτό στρώμα πάγου στο εξωτερικό του, ενώ έχει βραχώδη πυρήνα. Οι αστρονόμοι υπέθεσαν ότι το σχήμα του αφού δεν μπορεί να είναι στρογγυλό, είναι επιμήκης. Η επιφάνεια του νάνου πλανήτη αποτελείται σε ποσοστό 65%-80% από καθαρό πάγο ενώ το υπόλοιπο αποτελείται από άγνωστο υλικό και κρυσταλλικό πάγο.

Ενώ ο Πλούτωνας έχει ένα παχύ στρώμα πάγου, φαίνεται ότι ένα μεγάλο τμήμα του πάγου που κάλυπτε την Haumea μπορεί να αποκολλήθηκε λόγω μιας τεράστιας σύγκρουσης, η οποία δημιούργησε και τους δορυφόρους της.

Επειδή βρίσκεται στη Ζώνη του Kuiper έχει μεγάλη κλίση προς την εκλειπτική, σχεδόν 30°. Η μέση απόσταση από τον Ήλιο είναι 43 A.U., το αφήλιο βρίσκεται 51 A.U. και το περιήλιο είναι 35 A.U. από τον Ήλιο. Η περιφορά της γύρω από τον Ήλιο διαρκεί 285 γήινα χρόνια και η ταχύτητα της είναι 4.484 km/s.

Το περίεργο σχήμα του αντικειμένου οφείλεται στην ιδιοπεριστροφή του. "Εξαιτίας αυτής της ιδιοπεριστροφής η μάζα ωθείται προς τα έξω με τον ισημερινό να βρίσκεται σε διόγκωση, εξήγησε ο Brown. Η Γη περιστρέφεται πιο αργά γι αυτό και δεν είναι τόσο εξογκωμένη.

Αλλά το σχήμα της Haumea καθώς και η φρενήρη ιδιοπεριστροφή δεν είναι τα μόνα περίεργα πράγματα που ξέρουμε. Επίσης, έχει ασυνήθιστους δορυφόρους.

Πολλά αντικείμενα της ζώνης Kuiper είναι γνωστό ότι διαθέτουν δορυφόρους, αν και σε πολλές περιπτώσεις είναι ένα μικρότερο σώμα που συνελήφθη από την βαρύτητα του μεγαλύτερου αντικειμένου.

Όμως ήταν προφανές ότι ο δορυφόρος Hι iaka της Haumea φτιαγμένος από πάγο δεν ταιριάζει σε αυτό το σενάριο. "Ο δορυφόρος Ηι iaka είναι πολύ μικρό αντικείμενο για να νιώσει την βαρύτητα και να συλληφθεί," εξηγεί ο Brown.

Αποδείχθηκε λοιπόν ότι ο Ηι iaka ταιριάζει σε ένα άλλο σενάριο. Δηλαδή είναι ένα αντικείμενο που κτύπησε την Haumea και σκόρπισε μπάζα από πάγο σε ολόκληρη την περιοχή.

Στην Haumea υπάρχει μια διαφοροποίηση, όπως στη Γη, έτσι ώστε τα βαρύτερα συστατικά να βρίσκονται στο κέντρο και τα ελαφρύτερα, ειδικά ο πάγος, έμειναν στην επιφάνεια. Όταν λοιπόν συγκρούστηκαν τα δύο αντικείμενα, τα κομμάτια που διασκορπίστηκαν στο διάστημα ήταν κυρίως καθαρός πάγος.

Μεγάλες συγκρούσεις.

Μεταγενέστερες παρατηρήσεις της Ηι iaka καθόρισαν την τροχιά της και τότε εμφανίστηκε μια άλλη έκπληξη: υπήρχε κι ένας δεύτερος δορυφόρος, η Namaka. Δεν υπάρχει άλλο γνωστό αντικείμενο στη ζώνη Kuiper που να διαθέτει πάνω από ένα δορυφόρο. Η Namaka είναι κι αυτή προϊόν μιας σύγκρουσης που έγινε με το νάνο πλανήτη στις απαρχές της ιστορίας του ηλιακού συστήματος, ή 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια πριν.

Υπάρχει η υπόνοια να έγινε σύγκρουση της Haumea με ένα αρκετά μεγάλο και βαρύ αντικείμενο. Ο Brown πιστεύει ότι κάποτε υπήρχαν περισσότερα μεγάλα αντικείμενα στη ζώνη Kuiper από ό,τι υπάρχουν σήμερα.

Πιθανόν δε οι δύο δορυφόροι Ηι iaka και Namaka να μην είναι τα μόνα προϊόντα των συγκρούσεων. Πιθανόν να δημιουργήθηκαν πολύ μικρά παγωμένα σώματα που να πέταξαν μακριά του νάνου πλανήτη, μέσα στη ζώνη Kuiper.

Η Haumea ήταν η θεά της γονιμότητας και του τοκετού στη Χαβάη, όπως και η μητέρα άλλων θεοτήτων συμπεριλαμβανομένων των Ηι iaka και Namaka. Άρα ταιριάζει με το γεγονός ότι οι δύο δορυφόροι γεννήθηκαν από αυτή μετά από τις συγκρούσεις.

Μελετώντας τα μικρά-μικρά σώματα που γεννήθηκαν από τις συγκρούσεις αυτές θα μπορούσαμε να καταλάβουμε καλύτερα κι άλλες τέτοιες συγκρούσεις, όπως αυτή από την οποία δημιουργήθηκε το φεγγάρι από τη νεαρή Γη, για την οποία τα αποδεικτικά στοιχεία έχουν παρέλθει ανεπιστρεπτί.

Περισσότερα μυστήρια

Παρά τις πρόσφατες γνώσεις μας υπάρχουν πολλά ακόμα που πρέπει να μάθουμε σχετικά με την Haumea.

Η ακριβής μορφή της δεν είναι ακριβώς γνωστά. Η εσωτερική δομή δεν είναι και πολύ γνωστή. Ξέρουν οι αστρονόμοι ότι έχει ένα βραχώδη πυρήνα, αλλά είναι αβέβαιο αν ο πυρήνας της περιέχει σίδηρο. Ίσως το χρονοδιάγραμμα των εκλείψεων της Haumea από τους δορυφόρους θα μπορούσε να μας βοηθήσει ώστε να προσδιορίσουμε την παρουσία του σιδήρου, διότι ένας τέτοιος πυρήνας θα προκαλούσε ορισμένες αλλαγές στο χρονοδιάγραμμα των εκλείψεων λόγω της βαρύτερης έλξης.

Γι αυτό ο Brown και οι συνεργάτες του σχεδιάζουν να παρατηρήσουν αυτές τις εκλείψεις με επίγεια τηλεσκόπια τα επόμενα χρόνια.

Μία ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα παρατήρηση θα γίνει με το ανανεωμένο Διαστημικό Τηλεσκόπιο Hubble σε λίγες εβδομάδες. Το Hubble θα παρακολουθήσει την έκλειψη της Haumea από τους δύο δορυφόρους, ένα γεγονός που συμβαίνει μόνο δύο φορές κάθε 300 χρόνια.

Η χρονική στιγμή της διέλευσης ενός εκ των δορυφόρων μπροστά από το άλλο σώμα είναι γνωστή με μια ακρίβεια μόνο πέντε ώρες. Με το Hubble αυτός ο χρόνος μπορεί να περιοριστεί σε ελάχιστα δευτερόλεπτα.

Οι παρατηρήσεις αυτές δεν μπορούν να γίνουν σε άλλα αντικείμενα της ζώνης Kuiper η Haumea είναι μια ειδική περίπτωση, συμπληρώνει ο Brown.

Η ανακάλυψη της Haumea

Ο Xoseate Luis Optiz Moreno και η ομάδα του ανήγγειλαν την ανακάλυψή της στις 25 Ιουλίου του 2005, κοιτάζοντας εκ νέου εικόνες οι οποίες είχαν τραβηχτεί στις 7 Μαρτίου του 2003. Από την άλλη η ομάδα του Caltech, με επικεφαλής το Michael Brown, παρατηρούσε αυτό το αντικείμενο για μισό χρόνο αλλά δε είχε δημοσιοποίησε τα στοιχεία της. Αρχικά ο Michael Brown υποστήριξε τον Luis Optiz αλλά μετά απέσυρε την υποστήριξη του πιστεύοντας πως ο Luis Optiz είχε χρησιμοποιήσει τα στοιχεία τους, τα οποία ήταν προσβάσιμα στο Ίντερνετ. Αν και ο Optiz παραδέχτηκε ότι τα είχε δει, αρνήθηκε ότι υπήρχε απάτη, καθώς υποστήριξε ότι χρησιμοποίησε τα στοιχεία του Michael Brown απλώς για να επιβεβαιώσει τη δική του ανακάλυψη. Όμως η ανακάλυψη αποδόθηκε στον Optiz και στην ομάδα του, γιατί ανέφερε περισσότερα στοιχεία. Αργότερα η ομάδα του Brown ανακοίνωσε την ανακάλυψη του πλανήτη νάνου Έρις πριν τη προκαθορισμένη ημερομηνία για να αποφευχθούν διαμάχες.

[Δροσος Γεωργιος]

<<Οδυσσεας>>

Επειτα απο 19 χρονια στο Διαστημα,ο <<Οδυσσεας>> σιωπα για παντα.

Το γερασμένο διαστημικό σκάφος Ulysses θα σιγήσει για πάντα την Τρίτη 30 Ιουνίου όταν η NASA και η ESA (Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος) θα στείλουν εντολή για την απενεργοποίηση του πομπού του. Η αποστολή είχε σχεδιαστεί να διαρκέσει 5 χρόνια, παρατάθηκε όμως στα 19.

Το Ulysses (Οδυσσέας) αναχώρησε από τη Γη τον Οκτώβριο του 1990 με αποστολή να μελετήσει για πρώτη φορά το διαστημικό περιβάλλον πάνω από τους πόλους του Ήλιου. Μέχρι σήμερα έχει διανύσει 9,3 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα.

Όμως η θερμοηλεκτρική γεννήτρια πλουτωνίου του σκάφους έχει πια εξαντληθεί και δεν προσφέρει αρκετή ηλεκτρική ενέργεια. Τα συστήματα τροφοδοσίας, μετάδοσης και ελέγχου θέσης έχουν αρχίσει να δυσλειτουργούν και η αποστολή δεν μπορεί να μεταδόσει πλέον άλλα χρήσιμα δεδομένα.

Είναι πάντως η δεύτερη φορά που η NASA και η ESA προαναγγέλλουν το θάνατο του Οδυσσέα. Πριν από ένα χρόνο, τον Ιούνιο του 2008, οι υπηρεσίες είχαν ανακοινώσει ότι το σκάφος θα σιγούσε οριστικά σε διάστημα λίγων εβδομάδων, καθώς η υδραζίνη που χρησιμοποιεί ως καύσιμο θα πάγωνε μέσα στις δεξαμενές.

Λίγο αργότερα, όμως, οι μηχανικοί της αποστολής επινόησαν μια «πατέντα» που διατήρησε το καύσιμο σε υγρή κατάσταση ενεργοποιώντας περιοδικά τον προωθητήρα του σκάφους.

Στη διάρκεια της διαστημικής του Οδύσσειας, το σκάφος έδειξε ότι η δυναμική του μαγνητικού πεδίου του Ήλιου είναι πιο περίπλοκη από ό,τι είχε εκτιμηθεί.

Μέτρησε επίσης τη σκόνη που φτάνει στο Ηλιακό Διάστημα από το βαθύ διάστημα και διαπίστωσε ότι είναι 30 φορές περισσότερη απ' ό,τι περίμεναν οι επιστήμονες.

Η αποστολή ανίχνευσε επίσης άτομα ήλιου από τον διαστρικό χώρο και επιβεβαίωσε ότι το Σύμπαν δεν διαθέτει αρκετή ύλη για να σταματήσει κάποτε να διαστέλλεται.

Τα τελευταία δεδομένα που μετέδωσε επιβεβαίωσαν ότι το τελευταίο έτος η ένταση του ηλιακού ανέμου -του ρεύματος φορτισμένων σωματιδίων που πηγάζει από τον Ήλιο- και οι ηλιακές κηλίδες βρίσκονταν στα χαμηλότερα επίπεδα των τελευταίων 50 ετών.

ΕΠΙΣΗΣ:

Ολοι εχουμε διαβασει για την μεγαλη εκρηξη το 1908 στην Τουγκουσκα της Σιβηριας.Μια νεα απαντηση με βαση τις εξατμισεις του Διαστημικου Λεωφωρειου ερχεται τωρα στο προσκηνιο.

Η μυστηριώδης τεράστια έκρηξη, ισοδύναμη με πυρηνική βόμβα ισχύος 20 μεγατόνων, η οποία, το 1908, ισοπέδωσε μια δασική έκταση εκατοντάδων τετραγωνικών χιλιομέτρων στην ερημική περιοχή Τουγκούσκα της Σιβηρίας, σχεδόν σίγουρα προκλήθηκε από έναν κομήτη που εισήλθε στην ατμόσφαιρα της Γης, σύμφωνα με μια νέα επιστημονική έρευνα.

Η νέα εκτίμηση έγινε από ερευνητές του πανεπιστημίου Κορνέλ των ΗΠΑ, υπό τον καθηγητή μηχανολογίας Michael Kelley, και δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Geophysical Research Letters».

Το συμπέρασμα βασίστηκε σε μια μάλλον απρόσμενη ιδέα, τις εξατμίσεις του διαστημικού λεωφορείου της NASA, ένα αιώνα μετά την έκρηξη. Σύμφωνα με τους ερευνητές, το μυστήριο λύνεται μέσω της μελέτης των φωτεινών κατά τη νύχτα σύννεφων, που αποτελούνται από σωματίδια πάγου και σχηματίζονται μόνο σε μεγάλο υψόμετρο (περίπου 85 χλμ., από το έδαφος) και σε πολύ κρύες θερμοκρασίες.

Σύμφωνα με τους Αμερικανούς επιστήμονες, υπάρχουν πλέον ισχυρά στοιχεία ότι η Γη χτυπήθηκε από κομήτη το 1908. Οι τεράστιες ποσότητες υδρατμών που διαχύθηκαν στην ατμόσφαιρα από τον παγωμένο πυρήνα του εισερχόμενου και διασπώμενου κομήτη, δημιούργησαν τεράστιες περιδινήσεις με τρομακτική ενέργεια στην ατμόσφαιρα, γεγονός που εξηγεί γιατί, μια μόλις μέρα μετά το περιστατικό της Τουγκούσκα, υπήρχαν τις επόμενες νύχτες ορατά λαμπερά σύννεφα σε απόσταση πολλών χιλιάδων χιλιομέτρων μακριά, μέχρι τη Ευρώπη. Οι περιδινήσεις αυτές, κατά τον Kelley, υπάρχουν στην θερμόσφαιρα, το στρώμα της ατμόσφαιρας για το οποίο λίγα πράγματα είμαι γνωστά, καθώς είναι πολύ ψηλά για να μελετηθεί από αεροπλάνα και μετεωρολογικά μπαλόνια.

Ένα παρόμοιο φαινόμενο -που βοήθησε τους ερευνητές να το συνδέσουν με το περιστατικό της Σιβηρίας- συμβαίνει όταν το διαστημικό λεωφορείο εκτοξεύεται και αφήνει πίσω του μια στήλη από τις εξατμίσεις των καυσίμων του. Μια μόνο πτήση ενός διαστημικού λεωφορείου εκπέμπει 300 τόνους υδρατμών στην θερμόσφαιρα της Γης (έναντι 100.000 τόνων που εκτιμάται ότι απελευθέρωσε ο κομήτης πάνω από τη Σιβηρία). Τα σωματίδια του νερού από τις εξατμίσεις αυτές έχει διαπιστωθεί ότι ταξιδεύουν μέχρι το Βόρειο και το Νότιο Πόλο, όπου σχηματίζουν τα λαμπερά τη νύχτα σύννεφα στο ύψος της μεσόσφαιρας (το στρώμα της ατμόσφαιρας που είναι κάτω από την θερμόσφαιρα), σε θερμοκρασίες μείον 117 βαθμών Κελσίου.

Ο Michael Kelley και οι συνεργάτες του μελέτησαν διαδοχικές πτήσεις των διαστημικών λεωφορείων μεταξύ 1997 – 2007 και παρατήρησαν ότι ακολούθησε, μετά από κάθε εκτόξευση, ο σχηματισμός αυτών των λαμπερών νυχτερινών σύννεφων. Ο Κέλι θεωρεί ότι κάτι ανάλογο συνέβη το 1908, όταν μετά την πτώση του κομήτη στη Σιβηρία, οι νυχτερινοί ουρανοί φωτίστηκαν με λαμπρότητα για αρκετές νύχτες μέχρι την Ευρώπη. Σύμφωνα με τις επιστημονικές εκτιμήσεις, ο κομήτης άρχισε να διαλύεται στο ίδιο περίπου υψόμετρο που το διαστημικό λεωφορείο αφήνει το ίχνος της εξάτμισής του μετά την εκτόξευσή του. Και στις δύο περιπτώσεις οι υδρατμοί εισήλθαν στην γήινη ατμόσφαιρα προκαλώντας το φαινόμενο των λαμπρών νυχτερινών ουρανών.

Το αίνιγμα είναι πώς οι υδρατμοί κατάφεραν να ταξιδεύσουν τόσο μακριά χωρίς να διαλυθούν.Οι επιστήμονες το αποδίδουν στην ύπαρξη των περιδινήσεων υψηλής ενέργειας στην ανώτερη ατμόσφαιρα, που μπορούν να μεταφέρουν τα σωματίδια νερού με ταχύτητα 500 μέτρων το δευτερόλεπτο.

Πάντως δεν έχουν όλοι οι επιστήμονες πειστεί με τη νέα ερμηνεία και ορισμένοι υποστηρίζουν ότι το περιστατικό της Σιβηρίας προκλήθηκε από πτώση μετεωρίτη,υπολείμματα του οποίου όμως δεν έχουν βρεθεί.

[Δροσος Γεωργιος]

Σκοτεινή ύλη.

Στις 25/6/2009 εγραφα για το βαθυτερο πειραμα του κοσμου που αναζητα τη φευγαλεα σκοτεινη υλη στο χρυσωρυχειο του Χομστεικ και σε βαθος 2440 μετρων.

Μερικα ακομα για το πως ο Γαλαξιας μας επιβιωνει λογω της σκοτεινης υλης.

Γιατί ο Γαλαξίας μας να επιβιώνει ενώ άλλοι απέτυχαν; Σύμφωνα με μια νέα μελέτη υπεύθυνη γι αυτό είναι η σκοτεινή ύλη που θεωρείται ότι αποτελεί το 85% της μάζας του Σύμπαντος και μπορεί επίσης να είναι ένα από τα βασικά στοιχεία του σχηματισμού των γαλαξιών.

Οι ερευνητές λένε ότι ο Γαλαξίας μας στο αρχικό του στάδιο στο οποίο είχαν αρχίσει να σχηματίζονται τα πρώτα αστέρια δημιουργήθηκε με ακατέργαστο αέριο υλικό από το οποίο με το καιρό φτιάχτηκαν νέα αστέρια. Αν δεν συνέβαινε αυτό, το αέριο υλικό θα είχε εξατμιστεί από τις υψηλές θερμοκρασίες που δημιουργήθηκαν από την "ανάφλεξη" του Σύμπαντος περίπου μισό δισεκατομμύριο χρόνια μετά το Big Bang.

Μάλιστα μικροσκοπικοί γαλαξίες στο εσωτερικό μικρών συγκεντρώσεων σκοτεινής ύλης θα είχαν καταστραφεί από τη θερμότητα, η οποία ήταν μεταξύ 20.000 και 100.000 βαθμούς Κελσίου, πιστεύουν οι ερευνητές, μεταξύ των οποίων και Ιάπωνες από το Πανεπιστήμιο Tsukuba.

Με τη βοήθεια προσομοιώσεων που πραγματοποίησε η Διεθνής Κοινοπραξία Virgo (από το Πανεπιστήμιο Durham), οι επιστήμονες εξέτασαν γιατί γαλαξίες όπως ο δικός μας Γαλαξίας έχει τόσο λίγους συνοδούς ή δορυφόρους γαλαξίες.

Μπορεί οι αστρονόμοι να ανακάλυψαν μερικές δεκάδες μικρούς δορυφόρους γαλαξίες γύρω από το Γαλαξία μας, αλλά οι προσομοιώσεις αποκάλυψαν ότι εκατοντάδες χιλιάδες μικρές συγκεντρώσεις από σκοτεινή ύλη θα πρέπει να είναι σε τροχιά γύρω από τον Γαλαξία μας, αλλά βεβαίως αυτές δεν αποτελούν γαλαξίες.

Οι επιστήμονες αυτοί νομίζουν πως η θερμότητα από τα πρώτα αστέρια και τις μαύρες τρύπες έκαναν αυτή τη σκοτεινή ύλη άγονη και ανίκανη να υποστηρίξει την ανάπτυξη δορυφορικών αστρικών συστημάτων .

Ο επικεφαλής αυτής της κοινοπραξίας των αστρονόμων καθηγητής Carlos Frenk στο Πανεπιστήμιο του Durham, δήλωσε ότι η αξιοπιστία του καθιερωμένου μοντέλου για το Σύμπαν μας εξαρτάται από την εξεύρεση μιας ικανοποιητικής εξήγησης για τον λόγο που ορισμένοι γαλαξίες, όπως ο Γαλαξίας μας, έχει τόσο λίγους συνοδούς γαλαξίες.

Με την προσομοίωση μπορούμε να δείξουμε ότι ήταν σχεδόν αδύνατο για αυτούς τους πιθανούς γαλαξίες (μέσα στις πολυπληθείς συγκεντρώσεις της σκοτεινής ύλης) να επιβιώσουν στην ακραία θερμότητα που δημιουργήθηκε από τα πρώτα αστέρια και τις μαύρες τρύπες.

"Η θερμότητα εξάτμισε το αέριο στις μικρές συγκεντρώσεις της σκοτεινής ύλης, καθιστώντας το άγονο (δεν μπορούσε έτσι να σχηματίσει γαλαξίες). Μόνο μερικές δεκάδες συγκεντρώσεις ύλης μπόρεσαν να φτιάξουν αστέρια και έτσι να κατορθώσουν να επιβιώσουν."

Μάλιστα, δίνοντας μια φυσική εξήγηση για την προέλευση των γαλαξιών, οι προσομοιώσεις υποστηρίζουν την άποψη ότι η καλύτερη υποψήφια ουσία για τη μυστηριώδη σκοτεινή ύλη είναι η ψυχρή σκοτεινή ύλη.

Εναπόκειται τώρα στους πειραματικούς φυσικούς είτε να βρουν αυτή τη σκοτεινή ύλη άμεσα ή να την φτιάξουν σε ένα επιταχυντή σωματιδίων, όπως είναι ο Large Hadron Collider στο CERN, λένε οι αστρονόμοι.

Και ο καθηγητής Frenk, προσθέτει: "Ο προσδιορισμός της σκοτεινής ύλης δεν είναι μόνο ένα από τα πιο πιεστικά προβλήματα στο πεδίο της επιστήμης σήμερα, αλλά και το κλειδί για την κατανόηση του σχηματισμού των γαλαξιών."

Τα συμπεράσματα αυτά παρουσιάστηκαν σε μια διάσκεψη στο Ινστιτούτο Κοσμολογίας και Βαρύτητας, στο Πόρτσμουθ.

[glamt]

θέλω να σου δώσω συγχαρητηρια τόσο για το περιεχόμενο όσο και για την γραφή σου!Και επίσης γιά την τακτική σου απασχόληση!Μπράβο!!!

[Δροσος Γεωργιος]

Φιλε glamt,ευχαριστω.

Προσπαθω μεσα απο τις σελιδες της Διαστημικης Εξερευνησης αλλα και του astrovox να ενημερωνω αλλα πιστευω και να κεντριζω το ενδιαφερον κυριως των νεων ανθρωπων για αυτο που με μια λεξη λεμε Συμπαν.

Πιστευω οτι η Ελλαδα μπορει να συμμετασχει στην Διαστημικη Εξερευνηση μεσα απο τις γραμμες της ESA αφου βεβαια ξεπερασει την μιζερια που την διακατεχει σε θεματα που κατα την γνωμη των κρατουντων ειναι δευτερευοντα.

Γι"αυτο το θεμα εγραφα στις 29/8/08 για την συμμετοχη της Ελλαδας στην ESA μεσα απο την διευθυνση συμμετοχης της:

Μπαινοντας στην διευθυνση θα διαπιστωσετε οτι υπαρχουν διαφορες επιτροπες.Ετσι αρχισα να ψαχνω να δω τι γινεται μ,αυτες τις Επιτροπες Εμπειρογνωμονων για το Διαστημα και τις Ομαδες Εργασιας Ελλαδας-ESA.

(Ημερομηνια συγκροτησης 15 Νοεμβριου 2004)

Ετσι μπορεσα να ερθω σ,επαφη με την Επιτροπη Εμπειρογνωμονων.

Αποτελεσμα:Εγινε μετα την συγκροτησης της μια συνεδριαση γνωριμιας απο τον Προεδρο και απο τοτε ΤΙΠΟΤΑ.Καμια αλλη ενεργεια.Οσο για την ομαδα εργασιας αγνοουνται οποιοσδηποτε ενεργειες της.

Αν καποιος ξερει κατι για ολα αυτα ας μας ενημερωσει.

Οτι υπαρχει Διαστημα και Διαστημικη Εξερευνηση αληθεια το εχουν καταλαβει στο Υπουργειο Αναπτυξης.

Ετσι συνεχιζουν να ειναι τα πραγματα και σημερα 3/7/2009.

Προσδοκω και θα προσπαθησω απο Σεπτεμβρη να βρω αυτες τις επιτροπες οχι για τιποτα αλλο αλλα για το γαμωτο που λεει ο λαος!!!

 

Επισης θελω να υπενθυμισω κατι που ειχε πει στην συνεντευξη του ο Πετρος Διαμαντης οταν ειχε ερθει στην Ελλαδα:

Στις 11 Ιουνιου 2008 η Space Adventures του Ελληνα Πετρου Διαμαντη ανακοινωσε οτι συνηψε συμφωνια με την Υπηρεσια Διαστηματος της Ρωσικης Ομοσπονδιας (RKA) για την αγορα μιας ολοκληρης πτησης προς τον Διεθνη Διαστημικο Σταθμο στα τελη του 2011.Ετσι οταν στις αρχες Ιουλιου ο Πετρος Διαμαντης ηρθε στην Αθηνα προσκεκλημενος απο τον Δημαρχο Οινουσσων (τοπο καταγωγης του) ειπε σε συνεντευξη τυπου οτι θα επιθυμουσε να ειναι αυτη η πτηση μια Ελληνικη αποστολη που θα την πιλοταρει μαλιστα ο ομογενης κοσμοναυτης Θεοδωρος Γιουρτσιχιν.

Η προταση αυτη ειναι η πρωτη πραγματικη ευκαιρια η Ελλαδα να γινει και αυτη μελος στην οικογενεια των κρατων που εχουν στειλει πολιτες τους στο Διαστημα.

Οπως ειπε ο Πετρος Διαμαντης στην συνεντευξη του ΄΄Εχω κουραστει να μιλαω και να ακουω για το τι καναμε οι Ελληνες εδω και 3000 χρονια.Ειναι καιρος να αρχισουν να μιλουν και για το τι μπορουμε να κανουμε τωρα.

Οι Ελληνες υπηρξαμε ποντοτε εξερευνητες και πρωτοστατουμε και σημερα στην παγκοσμια ναυτιλια.Δεν υπαρχει κανενας λογος να μην αποκτησουμε μελλοντικα και τον ιδιο πρωταγωνιστικο ρολο και στη ναυσιπλοια μεταξυ των πλανητων.Αρκει να το θελησουμε και να το κανουμε οραμα μας΄΄.

Ετσι απλα ας κανουμε κατι σημερα και οχι απλα να λεμε τι κανανε οι προγονοι μας.

[Δροσος Γεωργιος]

Planck και Herschel

Στις 20/5/2009 εγραφα οτι τεθηκαν με επιτυχια σε τροχια το Planck και το Herschel,τα οποια μετεφερε στο διαστημα ενας πυραυλος τυπου Ariane.Τα δυο τηλεσκοπια κοστισαν συνολικα 1,9 δισεκατομμυρια ευρω και συμφωνα με τους ειδικους της ESA ειναι δυο απο τα πιο εξελιγμενα και πολυπλοκα τηλεσκοπια που εχουν φτιαχθει ποτε.

Συγκεκριμενα το Herschel, το οποιο παρατηρει το Συμπαν στο υπερυθρο τμημα του φασματος και ειναι ιδιαιτερα ευαισθητο σε φως με απειροελαχιστο μηκος κυματος ,ειναι το μεγαλυτερο τηλεσκοπιο που εχει τεθει ποτε σε τροχια μεχρι σημερα, αφου η διαμετρος του φακου του ειναι 3,5 μετρα,περιπου 1,5 μετρο μεγαλυτερη απο αυτην του Hubble.

Το βαρος του Herschel κανονικα θα επρεπε να ειναι τεραστιο εξαιτιας του τεραστιου φακου του,ομως ζυγιζει μονο 350 κιλα ,γιατι ειναι φτιαγμενο απο ενα κεραμικο υλικο που χρησιμοποιειται για πρωτη φορα.

Το τηλεσκόπιο Herschel παίρνει το όνομα του Ουίλιαμ Χέρσελ, του Βρετανού αστρονόμου που ανακάλυψε την υπέρυθρη ακτινοβολία στα τέλη του 18ου αιώνα.

Το τροχιακό παρατηρητήριο καταγράφει την άπω υπέρυθρη ακτινοβολία που διαπερνά τα νέφη αερίου και σκόνης στο διάστημα και μεταφέρει πληροφορίες για τα πρώτα στάδια σχηματισμού των άστρων.

H ακτινοβολία αυτό μπορεί να ανιχνευθεί μόνο από την απειροελάχιστη αύξηση της θερμοκρασίας που προκαλεί όταν πέφτει πάνω στον μεγάλο καθρέπτη του τηλεσκοπίου. Για το λόγο αυτό, τα όργανα του Herschel πρέπει να διατηρούνται σε θερμοκρασία 0,3 βαθμών Κέλβιν, κοντά στο απόλυτο μηδέν (-273,15 βαθμοί Κελσίου).

To υπέρυθρο φως που θα καταγράφει το Herschel προέρχεται από νέφη αερίου που συμπυκνώνονται και ετοιμάζονται να σχηματίσουν νέα άστρα. Το τηλεσκόπιο θα μπορεί επίσης να ανιχνεύει απλά μόρια όπως το νερό και το υδροκυάνιο, τα οποία καθορίζουν πότε το αέριο θα συμπιστεί και θα θερμανθεί αρκετά ώστε να ξεκινήσουν οι θερμοπυρηνικές αντιδρασεις που τροφοδοτούν τα άστρα.

 

Το Planck θα προσφέρει τις ακριβέστερες μέχρι σήμερα μετρήσεις της μικροκυματικής ακτινοβολίας υποβάθρου (CMB), το απόφωτο της αρχαιότερης ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας που φώτισε το Σύμπαν.

Η ακτινοβολία CBM βρίσκεται παντού γύρω μας, παρουσιάζει όμως απειροελάχιστες διακυμάνσεις σε όλη την έκταση του ουρανού.

Οι διακυμάνσεις αυτές επιτρέπουν στους επιστήμονες να υπολογίσουν το σχήμα και τη δομή του Σύμπαντος όπως ήταν λίγες εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια μετά τη γέννησή του, που χρονολογείται στα 13,7 δισ. έτη.

Προσφέρουν επίσης στοιχεία για τον «πληθωρισμό» του Σύμπαντος, μια φάση απίστευτα γρήγορης διόγκωσης λίγο μετά τη Μεγάλη Έκρηξη.

Το Planck είναι το τρίτο και το πλέον προηγμένο όργανο που μελετά τη μικροκυματική ακτινοβολία υποβάθρου, μετά τις ιστορικές αποστολές COBE και WMAP της NASA.

Θα περάσουν μερικές εβδομάδες μέχρι τα δύο πολύτιμα τηλεσκόπια να φτάσουν κοντά στο σημείο Λανγκράνζ 2, πέρα από την τροχιά της Σελήνης και πίσω από την πλευρά της Γης που έχει νύχτα.

Το Herschel θα αρχίσει τις παρατηρήσεις έπειτα από έξι μήνες δοκιμών, ενώ το Planck θα λειτουργήσει αρκετά νωρίτερα, περίπου ένα μήνα μετά την άφιξη στην τελική του τροχιά.

Φτασαμε ομως στις 7/7/2009 και ετσι τωρα πια εχει αρχισει η διαδικασια για την λειτουργια τους και ετσι το τηλεσκοπιο Planck γινεται το ψυχροτερο αντικειμενο του Διαστηματος

Περίπου δύο μήνες μετά την εκτόξευσή του, το ευρωπαϊκό διαστημικό τηλεσκόπιo Planck καταψύχθηκε στην τελική θερμοκρασία λειτουργίας του, στους -273.05°C, και έγινε έτσι «το ψυχρότερο γνωστό αντικείμενο στο Διάστημα». Το όργανο είναι τώρα έτοιμο να μελετήσει τον ηλεκτρομαγνητικό απόηχο της Μεγάλης Έκρηξης.

Το Planck σχεδιάστηκε να μετρά απειροελάχιστες διακυμάνσεις της θερμοκρασίας σε όλο το εύρος του ουρανού. Για να μπορούν να καταγράφει τόσο μικρές μεταβολές, της τάξης του ενός εκατομμυριοστού του ενός βαθμού Κελσίου, οι αισθητήρες του τηλεσκοπίου πρέπει να ψύχονται μόλις 0,1 βαθμό Κελσίου πάνω από το απόλυτο μηδέν.

Σε αυτή τη θερμοκρασία, μικρότερη από ό,τι έχει καταγραφεί οπουδήποτε στο Σύμπαν.

Συγκριτικά, οι μαγνήτες του Μεγάλου Επιταχυντή Αδρονίων στο CERN είναι πολύ θερμότεροι, αφού λειτουργούν στους 1,6 βαθμούς Κελσίου πάνω από το απόλυτο μηδέν.

Για να διατηρείται πάντα κρύο, το τηλεσκόπιο Planck βασίζεται κατ' αρχάς σε ένα σύστημα παθητικής ψύξης που ακτινοβολεί θερμότητα στο Διάστημα και διατηρεί τη θερμοκρασία των οργάνων γύρω στους -230°C. Τρία συστήματα ψύξης αφαιρούν στη συνέχεια σχεδόν όλη την εναπομένουσα θερμική ενέργεια.

[Δροσος Γεωργιος]

Μερικα στοιχεια για τα ορια του Ηλιακου μας συστηματος.

Το ηλιακό μας σύστημα έχει σαν κέντρο τον Ήλιο με τους πλανήτες, τους κομήτες, τους αστεροειδείς και τα μικρότερα αντικείμενα να έλκονται από αυτόν και να περιστρέφονται γύρω του.

Λογικά το ηλιακό σύστημα θα τελειώνει εκεί που η βαρυτική επίδραση του Ήλιου πρακτικά θα μηδενίζεται.

Με αυτό τον τρόπο το πιο απομακρυσμένο όριο του ηλιακού μας συστήματος είναι το Νέφος Oort.

Το Νέφος Oort είναι ένα τεράστιο σφαιρικό νέφος από αναρίθμητα παγωμένα συντρίμμια, κατάλοιπα της δημιουργίας του ηλιακού συστήματος, που το περιβάλλει σε μια απόσταση 50.000 έως 100.000 Αστρονομικές Μονάδες (Α.Μ) από τον Ήλιο μας. (1 Αστρονομική Μονάδα είναι 150 εκατομμύρια χιλιόμετρα ή η απόσταση Ήλιου-Γης).

Οι αστρονόμοι πιστεύουν ότι τα απώτερα όρια του Νέφους Oort θα πρέπει να φτάνουν τουλάχιστον στο 1/4 της απόστασης του πλησιέστερου σε μας άστρου, του Εγγύτερου του Κενταύρου, που απέχει 4,2 έτη φωτός.

Τα παγωμένα αντικείμενα του Νέφους Oort μόλις που συγκρατούνται από τη βαρυτική έλξη του Ήλιου, καθώς τα χωρίζει τεράστια απόσταση από αυτόν, γι αυτό και είναι δυνατόν, για διάφορους λόγους, να εκτιναχθούν προς το εσωτερικό ηλιακό σύστημα.

Επίσης, πιστεύεται πως το Νέφος του Oort αποτελεί την ανεξάντλητη πηγή των κομητών που έχουν περίοδο μεγαλύτερη των 200 ετών. Εξαιτίας όμως της τεράστιας απόστασης στην οποία βρίσκεται το Νέφος και του μικρού μεγέθους των συντριμμιών που εμπεριέχει, είναι ακόμη «υποθετικό», δηλαδή, δεν υπάρχουν παρατηρήσεις που να επιβεβαιώνουν την ύπαρξη του.

Έτσι, υπάρχει και η άποψη πως το όριο του ηλιακού μας συστήματος είναι η λεγόμενη ηλιόπαυση, το εξωτερικό όριο της ηλιόσφαιρας, της περιοχής δηλαδή στην οποία κυριαρχεί το μαγνητικό πεδίο του Ήλιου και ο ηλιακός άνεμος. Η ηλιόσφαιρα είναι σαν μια φυσαλίδα που πλέει μέσα στο γαλαξία μας.

Η ηλιόσφαιρα καθορίζει τα όρια του ηλιακού συστήματός μας, και φτιάχνεται αποτελείται από τον ηλιακό άνεμο που ρέει έξω από τον ήλιο.

Ο ηλιακός άνεμος (ένα ρεύμα από ηλεκτρικά φορτισμένα σωματίδια που εκτινάσσεται από τον Ήλιο αδιάκοπα και προς όλες τις κατευθύνσεις) μεταφέρει εκτός από σωματίδια παράλληλα και το μαγνητικό πεδίο του Ήλιου. Κι ενώ ο ηλιακός άνεμος εκτινάσσεται από τον Ήλιο με ταχύτητες αρκετών εκατοντάδων χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο, όσο απομακρύνεται από τον Ήλιο επιβραδύνεται και η πίεση του ελαττώνεται, μέχρι που η ταχύτητα του πέφτει κάτω από την ταχύτητα του ήχου (υποηχητικά κύματα).

H επιφάνεια στην οποία λαμβάνει χώρα αυτή η μείωση ονομάζεται «Κρουστικό Κύμα Τερματισμού» (termination shock) και υπολογίζεται ότι βρίσκεται σε απόσταση 75-90 A.M. από τον Ήλιο. Ακόμη πιο μακριά, κάπου στις 100-150 A.M., εκεί όπου η πίεση του ηλιακού ανέμου εξισορροπείται από την πίεση των αστρικών ανέμων από άλλα, γειτονικά άστρα, βρίσκεται η ηλιόπαυση (Heliopause)..

Ας σημειωθεί ότι τα δύο σκάφη της αποστολής Voyager έχουν ήδη περάσει το κρουστικό κύμα τερματισμού και κινούνται ολοταχώς προς την ηλιόπαυση, στην οποία και αναμένεται να φτάσουν μεταξύ 2015 και 2020.

Στο όριο του κρουστικού κύματος (Termination Shock) φορτισμένα ηλεκτρόνια και πρωτόνια, προερχόμενα από τον ηλιακό άνεμο, επιβραδύνονται αστραπιαία μετά από τη σύγκρουση τους με μαγνητικά πεδία και σωματίδια μεταξύ των αστέρων. Έτσι, ο ηλιακός άνεμος επιβραδύνεται απότομα από τις ταχύτητες των 300 έως 700 km/sec σε λιγότερο από 50 km/sec, και επομένως γίνεται πυκνότερος και πιο θερμός. Η περιοχή που είναι αμέσως με την άκρη του κρουστικού κύματος τερματισμού λέγεται ηλιοσφαιρικός κολεός (heliosheath)

[Δροσος Γεωργιος]

<Διαπλανητικο Ιντερνετ>.

Την πρώτη πετυχημένη δοκιμή για ένα νέο φιλόδοξο επικοινωνιακό δίκτυο, που θα επεκτείνεται στο «βαθύ διάστημα» και θα βασίζεται στο μοντέλο του επίγειου Ίντερνετ, πραγματοποίησε η NASA.

Σύμφωνα με τον υπεύθυνο της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας για το έργο αυτό, Αντριαν Χουκ, «είναι το πρώτο βήμα για τη δημιουργία μιας τελείως νέας υποδομής διαστημικών επικοινωνιών, ενός Διαπλανητικού Ίντερνετ».

Όπως μετέδωσε το Associated Press, κατά το πρώτο τεστ, οι μηχανικοί της NASA χρησιμοποίησαν ένα νέο λογισμικό που ονομάζεται «Δικτύωση Ανεκτική σε Διακοπές» (Disruption-Tolerant Networking - DTN), για να μεταδώσουν δεκάδες διαστημικές εικόνες προς και από το διαστημόπλοιο Epoxi της NASA (βρίσκεται καθ΄όδον προν τον κομήτη 'Xάρτλεϊ 2'), όταν ήταν σε απόσταση περίπου 32,4 εκατ. χλμ. από τη Γη.

Το λογισμικό αυτό, που σχεδιάστηκε έτσι ώστε να αντέχει σε καθυστερήσεις, διακοπές και άλλες ανωμαλίες, δημιουργήθηκε σε συνεργασία με τον Βιντ Σερφ, αντιπρόεδρο της Google. Το DTN χρησιμοποιεί μια μέθοδο διαφορετική από το κανονικό πρωτόκολλο του Ίντερνετ (το TCP/IP), στο σχεδιασμό του οποίου είχε επίσης συμμετάσχει ο Σερφ.

Το DTN, αντίθετα με το TCP/IP, δεν προϋποθέτει μια συνεχή επικοινωνία δεδομένων μεταξύ αποστολέα και παραλήπτη, καθώς συχνά στο διάστημα μπορεί να υπάρξει διακοπή μετάδοσης, όταν π.χ. ένα διαστημόπλοιο κρύβεται από έναν πλανήτη ή συμβαίνουν ηλιακές καταιγίδες.

Σύμφωνα με τη NASA, για παράδειγμα, η καθυστέρηση αποστολής/λήψης δεδομένων προς και από τον Αρη κυμαίνεται μεταξύ 3,5 - 20 λεπτών με την ταχύτητα του φωτός.

Όταν ένα «πακέτο» δεδομένων δεν κατορθώνει να φθάσει στον προορισμό του για οποιονδήποτε λόγο, τότε δεν απορρίπτεται, αλλά περιμένει υπομονετικά σε έναν κόμβο του διαστημικού δικτύου μέχρι να μεταδοθεί με ασφάλεια από άλλο κόμβο στον τελικό χρήστη.

Μέχρι σήμερα, οι αρμόδιοι τεχνικοί και επιστήμονες στο έδαφος πρέπει χειροκίνητα να προγραμματίζουν τις συνδέσεις για λήψη/αποστολή δεδομένων και να δίνουν οι ίδιοι τις εντολές για το ποια δεδομένα θα σταλούν, πότε και που. Τώρα, με το υπό ανάπτυξη διαστημικό δίκτυο, όλα πια θα γίνονται αυτόματα.

Το πρώτο δοκιμαστικό διαπλανητικό δίκτυο περιλάμβανε δέκα κόμβους: έναν στο διαστημόπλοιο Epoxi και άλλους εννέα στη Γη και σε δορυφόρους σε τροχιά γύρω από τον πλανήτη μας. Όπως ανακοίνωσε η NASA, ένα επόμενο τεστ, που θα περιλαμβάνει στο δίκτυο και το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, θα ξεκινήσει το επόμενο καλοκαίρι.

Σύμφωνα με τη NASA, το Διαπλανητικό Ίντερνετ θα καταστήσει εφικτά πολλά διαφορετικά είδη διαστημικών αποστολών, π.χ. με την ταυτόχρονη συμμετοχή πολλαπλών διαστημικών σκαφών, ενώ παράλληλα θα επιτρέψει μελλοντικά να υπάρξουν αξιόπιστες επικοινωνίες μεταξύ της Γης και αστροναυτών στη Σελήνη.

Τωρα ομως το Διαπλανητικο Ιντερνετ απεκτησε πλεον τον πρωτο του μονιμο κομβο στο Διαστημα ,εξω απο τον Διεθνη Διαστημικο Σταθμο. =D>

Το νέο λογισμικό θα στέλνει δεδομένα από το διάστημα με τρόπο που θα μοιάζει λιγότερο με το αυτόν του τηλεφώνου και περισσότερο με αυτόν που χρησιμοποιεί το διαδίκτυο.

Στη σύγχρονη εποχή του διαδικτύου και της πληροφορίας κατά ζήτηση, οι ομάδες που εργάζονται για μία διαστημική αποστολή εξακολουθούν να χρειάζεται να προγραμματίζουν το χρόνο που θα στείλουν και θα λάβουν δεδομένα από τις αποστολές. Το πρόσφατα, όμως, εγκατεστημένο σύστημα έξω από τον ISS θα μπορεί κάποια στιγμή να επιτρέπει στα δεδομένα να μεταβιβάζονται μεταξύ της Γης, των διαστημικών αεροσκαφών και των αστροναυτών αυτόματα, αποτελώντας αυτό που ονομάζεται «διαπλανητικό ίντερνετ.»

Γρηγορότερη μεταφορά

Τον περασμένο Μάιο, ένα κουτί, το οποίο περιείχε έναν υπολογιστή και προγράμματα για επιστημονικά πειράματα της μη κερδοσκοπικής εταιρείας BioServe Space Technologies στον ISS, φορτώθηκε με το απαραίτητο λογισμικό για τον νέο του ρόλο. Το φορτίο προσφάτως έστειλε στη Γη τα πρώτα επιστημονικά δεδομένα –εικόνες από κρυστάλλους, οι οποίοι σχηματίστηκαν από μεταλλικά άλατα σε ελεύθερη πτώση- χρησιμοποιώντας το νέο πρόγραμμα.

Η νέα του δυνατότητα έχει κάνει ήδη σχεδόν τέσσερις φορές ταχύτερη τη μεταφορά των δεδομένων στη Γη, σύμφωνα με τον Kevin Gifford του Bioserve. Εάν τα δεδομένα χαθούν κατά τη διάρκεια μιας σύνδεσης, το σύστημα αυτομάτως μεταδίδει αργότερα τα χαμένα δεδομένα, ενώ μέχρι σήμερα, κάποιος έπρεπε να προγραμματίσει μία δεύτερη προσπάθεια.

Η πρώτη δοκιμή του πρωτοκόλλου επικοινωνιών στο εξωδιάστημα πραγματοποιήθηκε το Νοέμβριο του 2008, όταν οι υπολογιστές στη Γη και στο διαστημικό αεροσκάφος Epoxi της NASA προσομοίωσαν τη μετάδοση των δεδομένων από τον Άρη στη Γη.

Παρόλο που το επίγειο ίντερνετ χρησιμοποιεί το πρωτόκολλο TCP/IP, ώστε να μπορούν απομακρυσμένα μηχανήματα να επικοινωνούν μέσω καλωδίων, το φορτίο του ISS χρησιμοποιεί δικτύωση DTN, η οποία αναπτύσσεται με σκοπό να αντιμετωπιστεί η ανομοιογενής κάλυψη στο διάστημα, όταν το διαστημικό αεροσκάφος περνάει πίσω από πλανήτες ή έχει πτώση ισχύος.

Εάν τα δεδομένα που περνάνε μεταξύ των υπολογιστών με το πρωτόκολλο TCP/IP χαθούν, τότε αυτά τα δύο συνεχίζουν να επικοινωνούν μέχρι να σταλούν όλα τα δεδομένα. Κάτι τέτοιο όμως στο διάστημα δεν είναι πρακτικό.

Το DTN παρακάμπτει αυτό το πρόβλημα, δίνοντας εντολή στον κάθε κόμβο του δικτύου να αποθηκεύσει τις πληροφορίες μέχρι να βρεθεί κάποιος άλλος κόμβος που μπορεί να τις λάβει. Τα δεδομένα μεταβιβάζονται ως αλυσίδα και πρέπει να μεταφερθούν μία και μοναδική φορά.

Αυξανόμενο δίκτυο

Η NASA σκοπεύει να έχει ολοκληρώσει και να έχει έτοιμο προς χρήση στα μελλοντικά διαστημικά αεροσκάφη το πρωτόκολλο DTN μέχρι τα τέλη του 2011. Ο ISS θα χρησιμοποιηθεί ως δοκιμαστική πλατφόρμα, ώστε να τελειοποιηθεί το πρωτόκολλο και να επιδιορθωθούν τα σφάλματα που ενδεχομένως να παρουσιάσει.

Ο σταθμός θα αποκτήσει και έναν δεύτερο κόμβο διαπλανητικού ίντερνετ στα τέλη της χρονιάς, όταν η Bioserve θα φορτώσει το απαραίτητο λογισμικό στο δεύτερο φορτίο της. Και η ομάδα της NASA, όμως, συζητάει την πιθανότητα να προσθέσει νέους κόμβους στο δίκτυο, στις ευρωπαϊκές και ιαπωνικές μονάδες του σταθμού.

«Είναι πραγματικά μία ευκαιρία να δείξουμε ότι αυτά τα πρωτόκολλα μπορούν να βελτιώσουν τις επικοινωνίες στο διάστημα,» ισχυρίζεται ο Adrian Hooke, επικεφαλής της ομάδας του DTN στα κεντρικά της NASA, στην Ουάσιγκτον.

Όταν εγκατασταθεί στο διαστημικό αεροσκάφος, το DTN θα μπορεί να ανακουφίσει την κίνηση στο δίκτυο του εξωδιαστήματος της NASA, μία συλλογή από επίγειες ραδιοφωνικές κεραίες, που χρησιμοποιούνται για να επικοινωνεί η NASA με τους διαστημικούς ανιχνευτές που χρειάζονται ανανέωση.

Το πρωτόκολλο, όπως πρόσθεσε ο Hooke, θα βοηθήσει ακόμα στις λειτουργίες του διαστημικού σταθμού, αυτοματοποιώντας τους συναγερμούς για τον καιρό στο διάστημα. =D>

 

Η Υπατία (370 μ.Χ. - 415 μ.Χ. Αλεξάνδρεια)

Η Υπατία (370 μ.Χ. - 415 μ.Χ. Αλεξάνδρεια) είναι η τελευταία φιλόσοφος και μαθηματικός της αρχαίας Ελλάδας. Ο πατέρας της, ο Θέωνας, ήταν κι αυτός μαθηματικός και αστρονόμος. Έγραψε σχόλια όχι μόνο για τα Μαθηματικά αλλά και για τον Αστρονομικό Κανόνα του Πτολεμαίου. Εκτός από τη φιλοσοφία και τα μαθηματικά, η Υπατία είχε ενδιαφέρον για τη μηχανική και την πρακτική τεχνολογία. Τα γράμματα του Συνέσιου περιέχουν σχέδια της για αρκετά επιστημονικά όργανα που περιλαμβάνουν κι έναν αστρολάβο. Ο αστρολάβος χρησιμοποιούταν για τη μέτρηση των θέσεων του άστρων, πλανητών και του ήλιου και για τον υπολογισμό της ώρας όπως και του ανερχόμενου ζωδίου του ζωδιακού.

Η Υπατία ήταν ο τελευταίος ειδωλολάτρης επιστήμονας του δυτικού κόσμου και ο θάνατός της συνέπεσε με τα τελευταία χρόνια της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Και αφού από τότε δεν υπήρξαν σημαντικοί πρόοδοι στα μαθηματικά, την αστρονομία και τη φυσική σε όλο τη Δύση για άλλα 1000 χρόνια, η Υπατία έγινε σύμβολο του τέλους της αρχαίας επιστήμης.

Μετά την Υπατία ήρθε το χάος και ο βαρβαρισμός των Σκοτεινών Χρόνων.

Η φωτογραφια ειναι απο το εργο για την Υπατια.