AstroVox

Απο μικρος εστρεφα το βλεμμα μου ψηλα...Επισκεψεις απο μικρος στο Πλανηταριο και στο Αστεροσκοπειο Πεντελης οπου εγινε η πρωτη μου γνωριμια με τον Αρη,τη Σεληνη και τον Κρονο ( αν θυμαμαι καλα...) μεσω του τηλεσκοπιου εκει.Διαβασμα απλων αστρονομικων βιβλιων , μεχρι και το σχολικο βιβλιο της Κοσμολογιας ( ή Κοσμογραφιας;;;Δεν θυμαμαι...Ηταν ενα μικρο μπλε παντως...) της μεγαλυτερης ξαδερφης μου που βρεθηκε στη βιβλιοθηκη στο χωριο.Παρακολουθηση μαθηματων Αστρονομιας στη σχολη οταν ημουν φοιτητης και ας μην ηταν υποχρεωτικα.Και τελος ενα δωρακι μαρκας Skywatcher για την πρωτη δικη μου ματια στον ουρανο πριν περασω στο τωρινο μου τηλεσκοπιο.1-2 χρονια πρακτικα λοιπον Cool

Από πολύ μικρός, ούτε θυμάμαι καν, παρατούσα το διάβασμα και σχεδίαζα αστρικούς χαρτες. Δεν μπορώ να θυμηθώ που έβρισκα τότε τις πληροφορίες. Παρατηρούσα δορυφόρους και είδα τον κομήτη του Χάλλεϋ με κιάλια. Μου πήραν ενα μικροσκόπιο (μπας και με συνεφέρουν) αλλά το διάλυσα για να το κάνω τηλεσκόπιο. Τότε νόμιζα οτι αν βάλω τους φακούς με άλλη σειρά θα βλέπω τ' άστρα!!!!

Το μάθημα της Κοσμογραφίας, το οποίο μας το δίδασκε μια φιλόλογος (!!!) στην ουσία το έκανα εγώ στην τάξη γιατί με συμβουλευόταν συνεχώς η δασκάλα. Ήταν το μοναδικό (μαζί με την Φυσική) που είχα πάρει 20!!!

Η όλη ιδέα περί κατασκευής Αστεροσκοπείου ( Α.Σ.Π.Ρ.Ο.Σ.) Dancing

προήλθε από την ενασχόλησή μου με την ερασιτεχνική αστρονομία που αρχίζει από την Τρίτη τάξη του Δημοτικού Σχολείου Άσπρου. (Δημοτικό Διαμερ. του Δήμου Παιονίας στο νομό Κιλκίς.) Κιάλια και τηλεσκόπιο απέκτησα πολύ αργότερα, αυτό που με συγκινούσε πάντα, ήταν το υπερθέαμα του νυχτερινού θόλου όπως αποτυπώνεται στην απλή ανθρώπινη ματιά. Shocked

Η δημιουργία του πολύτιμου, όπως διαπιστώνεται εκ των υστέρων, Ομίλου Φίλων Αστρονομίας το 1997 Applause

με φέρνει σε επαφή με νέους φίλους της ερα/χνικής αστρονομίας, καθώς ήδη, φωτογραφίζω τους πλανήτες, την σελήνη, και τα θέματα του Messier, μόνος όμως, σε ερημικές τοποθεσίες γύρω από το χωριό Άσπρος. Σε μια κοινή προσπάθεια μέλη του Ο. Φ. Α. ( Γαζέας Κοσμάς, Γκιούρας Ιωάννης, Εμμανουηλίδης Κωνσταντίνος, Θεοδωρίδης Κωνσταντίνος.) σχηματίζουμε ομάδα εξορμήσεων και Αστρονομικών Παρατηρήσεων στο όρος Πάϊκο.
Στα πλαίσια αυτής της προσπάθειας ιδρύθηκε το Μάιο του 1999 η πρώτη ομάδα παρατηρήσεων του Ο. Φ. Α. η πρώτη επίσημη ομάδα αστρονομικών παρατηρήσεων ερασιτεχνών αστρονόμων στην Ελλάδα, σύμφωνα με τα πρακτικά του 1ου Πανελληνίου Συνεδρίου Ερασιτεχνικής Αστρονομίας http://www.astronomos.gr/prot.html

Στα 15 μου (1990) ανοιξα την εγκυκλοπαίδεια για μια εργασια σε ασχετο θεμα στο σχολείο και "έπεσα πάνω" στον Ερμη, ειχε μια ωραία εικονα "φανταστικο τοπίο στον Ερμη", το ταξίδι ξεκίνησε...

Διάβασα όλο τον Ερμη, υστερα την Αφροδίτη, μετα τον Αρη, συναρπαστικός ο Διας, πέρασα από τον Κρονο (σαν το casini), έφυγα από το Ηλιακο συστημα, αστέρια, αστρικά σμήνη, νεφελωματα, γαλαξίες, τηλεόραση COSMOS Carl Sagan, πρέπει να πάω πλανητάριο, θέλω βιβλία, θέλω λεφτά, πρώτο τηλεσκόπιο, ASTROVOX, καλό τηλεσκόπιο, προσοφθάλμια, χαρτες, παρατηρήσεις...

και το ταξίδι συνεχίζεται...

ΥΓ: εκεινη την εργασία στα 15 μου ακόμα δεν την έχω κάνει...

Στη θεωρία, από πολύ νωρίς: στο σχολείο περισσότερο μελετούσα τους χάρτες του ουρανού, παρά της Γεωγραφίας!
Τις νύχτες, όταν όλοι κοιμόταν στο σπίτι, έπαιρνα κρυφά τα κιάλια του πατέρα μου, για να «χαθώ» ανάμεσα στ’ αστέρια, μπας και ανακαλύψω τον Κρόνο με το δαχτυλίδι του, αυτόν που μ΄έκανε να ερωτευθώ τον ουρανό, όταν, νήπιο ακόμα, με σήκωσαν για να δω από κάποιο τηλεσκόπιο και είδα και κόλλησα την"ανίατη ασθένεια"!
Τα καλοκαίρια, που με έστελναν διακοπές στο χωριό του πατέρα μου, σκαρφάλωνα στην ταράτσα του σπιτιού των παππούδων μου και κοιμόμουν εκεί όλα τα βράδια απολαμβάνοντας το μεγαλείο του ουρανού. Προσπαθούσα, να ανακαλύψω και να ταυτοποιήσω όσα διάβαζα στα βιβλία.
Όλα καλά, μέχρι τη χρονιά(Γ΄Γυμνασίου), που ανακάλυψε η γιαγιά πού κοιμόμουν τις νύχτες και με έστειλε πακέτο πίσω στη Σητεία!
Έτσι έληξε άδοξα η ιστορία της μικρής αστρονόμου!
Μου έμειναν όμως τα βιβλία(επιστημονικά και μυθιστορήματα – Αχ, αυτοί «οι επικυρίαρχοι ή το τέλος της παιδικής ηλικίας»!), ο Carl Sagan, “Τα αινίγματα του σύμπαντος”, ταινίες στο σινεμά, σειρές στην ΤV, η Οδύσσεια του Διαστήματος, και ότι σχετικό με αστρονομία άρθρο στις εφημερίδες.
Οι δε σταθερές και ατέλειωτες συζητήσεις με το σύντροφο τότε και άντρα μου από το ’82 ήταν πάντα οι αστρονομικές.
Οι γονείς ουδέποτε ενίσχυσαν αυτή την «τρέλα» μου, ούτε ήθελαν να ακούσουν για σπουδές Μαθηματικών με συνέχεια στην Αστρονομία-
«πού ξανακούστηκε κορίτσι και αστρονομία;»- Ωστόσο οι τοίχοι του δωματίου είχαν γεμίσει με αφίσες πλανητών και το βιβλίο της Κοσμογραφίας
είχε γίνει φύλλο και φτερό από το πολύ διάβασμα!
Στην πράξη: καλοκαίρι του 1994 ήρθε δώρο από φίλο το πρώτο μικρό τηλεσκόπιο και ήρθαν πιο κοντά μου σελήνη, πλανήτες και ήλιος με φίλτρο παρακαλώ!
Μετά, τηλεσκόπια φίλων και νυχτερινές εξορμήσεις στα βουνά με την ομάδα της Σητείας, μετά «ο Μικρός Πρίγκιπας» (το 6αράκι μου δώρο από το σύζυγο),
ο ΣΦΑΚ, το astrovox με την παρέα του και... ζωή να ’χουμε, να συνεχίζουμε την κοινή «ιερή τρέλα» μας!

ΥΓ:
πρέπει να πω, ότι μέσα στο astrovox, με τόσα άρθρα που ανεβάζετε συνεχώς και τα «καταβροχθίζω», με βοηθάτε να ξεμπερδεύω τη γνώμη από τη γνώση και σας ευχαριστώ πολύ γι’ αυτό. Very Happy

Από μικρός θυμάμαι τη γιαγιά μου να μου αναφέρει πράγματα για το ηλιακό μας σύστημα, τους πλανήτες, τη σελήνη και τη γη μας, τα οποία με γοήτευαν και καθόμουν και άκουγα με τις ώρες.

Αυτά πριν μερικά χρόνια ξύπνησαν μέσα μου όταν είδα από ένα διαφημιστικό φυλλάδιο θυμάμαι ότι μπορώ να αγοράσω το δικό μου τηλεσκόπιο χωρίς να χρειαστεί να ξοδέψω μια περιουσία.

Η πρώτη μου επαφή με τον ουρανό ξεκινά από τα εφηβικά μου χρόνια. Πάντα μου άρεσε να κάθομαι τα (καλοκαιρινά κυρίως) βράδια στην αυλή μου
και να «χαζεύω» την μοναδική ομορφιά του έναστρου ουρανού. Βέβαια τότε δεν είχα ιδέα για το τι συμβαίνει εκεί πάνω.. ούτε καν ήξερα
τι έβλεπα για να είμαι ειλικρινής, καθώς δεν υπήρχε κάποιος στο οικείο αλλά και φιλικό μου περιβάλλον ώστε να με προτρέψει στο να ασχοληθώ
περισσότερο και να ενημερωθώ. Άρχισα να ενημερώνομαι με διάφορους τρόπους για την αστρονομία από το 2000 και μετά, ουσιαστικά όμως παρατηρώ
με τηλεσκόπιο από τον Ιούλιο του 2005, οπότε και αγόρασα το πρώτο μου τηλεσκόπιο, ένα νευτώνειο κατοπτρικό SkyWatcher 150/750 EQ3
και το ταξίδι συνεχίζεται έως και σήμερα... συνεπώς στο δημοψήφισμα δήλωσα "περισσότερο από 5 χρόνια". Θεωρώ τον εαυτό μου πάντως
τυχερό γιατί μεγάλωσα σε ένα χωριό της κεντρικής Εύβοιας (όπου και μένω μόνιμα), το οποίο επηρεάζεται ελάχιστα από τη φωτορύπανση
των πόλεων, μιας κι αυτές βρίσκονται αρκετά μακριά. Το ότι έχω από την αυλή του σπιτιού μου αρκετά σκοτεινό ουρανό, ήταν ένας σημαντικός
θετικός παράγοντας στο να ασχοληθώ με την αστροπαρατήρηση, γι’αυτό και το αναφέρω.

Ψήφισα το πάνω από 10 χρόνια.
Στην πραγματικότητα κι εγώ από πολύ μικρή κοιτώ στον ουρανό κι αναγνωρίζω τους αστερισμούς που ξέρω (ελάχιστους αρχικά), αλλά ως αρχή της ερασιτεχνικής μου παρατήρησης θεωρώ όταν από το 2001 περίπου, έχοντας παρακολουθήσει και δυο τμήματα ερασιτεχνικής αστρονομίας, άρχισα να παρατηρώ συστηματικά. (με γυμνό μάτι, μεν, αλλά συστηματικά).
Εξ ου και η απάντησή μου!!

Ουτε που θυμαμαι ποτε αγορασα το πρωτο τηλεσκοπιο. Ημουν πολυ μικρος τοτε... Περασαν περιπου 2 δεκαετιες. Ουτε καν θυμαμαι τι μαρκα ηταν Crying or Very sad

Θυμαμαι μονο οτι η μεγεθυνση κυμαινοταν απο 20 ως 60 φορες και οτι το νεταρισμα ηταν ευκολο. Μετα απο πολλα χρονια καταφερα να αγορασω ενα Meade με το οποιο παρατηρουσα μονο τη Σεληνη και ενιοτε την Αφροδιτη! Δυστυχως με τη φωτορυπανση της πολης, δε μπορω να δω πολλα εαν δεν κανω εξορμηση στην εξοχη....

Από το δημοτικό ακόμη, ρουφούσα τα βιβλία με τις φωτογραφίες των βιβλίων και των εγκυκλοπαιδειών που είχε ο πατέρας μου στη βιβλιοθήκη, τα νέα από τις εφημερίδες για το ταξίδι του ανθρώπου στη Σελήνη... Παρατήρηση άρχισα το 1986 με τα πρώτα μου κυάλια και το πρώτο μου τηλεσκόπιο το πήρα το 1990...

Ήμουν ή έκτη δημοτικού ή πρώτη γυμνασίου που πήρα το πρώτο μου, 30Χ30mm(!!!) τηλεσκόπιο. Ένα χρόνο μετά πέρασα - με άπειρους καβγάδες από τους γονείς μου που δεν ήθελαν ούτε να ακούσουν για τηλεσκόπια! - στα "βαριά" εργαλεία, ένα mascat 13Χ-40Χ40mm, το οποίο όμως -σαν πολλά της εποχής εκείνης τηλεσκοπιάκια - είχε εξαιρετική ποιότητα κατασκευής και εκπληκτικό φινίρισμα, κάτι που πλέον δεν συναντάς, τουλάχιστον στα spotting scopes που αντέχει η μέση τσέπη. Ωραίες εποχές... Ακόμα και σήμερα κάθομαι και χαζεύω τα vintage τηλεσκοπιάκια και τις αναπολώ... Βάλτε ότι τώρα είμαι 46 χρονών κι ότι έχουν περάσει από τα χέρια μου πόσα και πόσα (κανονικά έκτοτε) τηλεσκόπια και κάντε λογαριασμό πόσα χρόνια "βλέπω"...

Απο παλια ασχολουμαι λιγο με την αστρονομια.Καμια φορα με τα κυαλια του παππου μου η κοιταζωντας στον ουρανο χωρις να ξερω ομως τη ακριβως βλεπω Smile

Τωρα τελευταια τα 2 τελευταια χρονια σχεδον ασχολουμε ποιο εντατικα με την αστρονομια και περυσι το καλοκαιρι στα 14 μου πηρα και το τηλεσκοπιο Smile